Chapitre |
[7] |
τὸν
ἐργάτην
τῆς
ἁμαρτίας·
τῷ
|
δὲ |
ἀδελφῷ
καὶ
συμπάθησον,
ὅτι,
ἐὰν |
[2] |
ἀδίκων,
ὁ
δὲ
ἠμύνατο·
ὁ
|
δὲ |
ἀντεπήνεγκεν,
ὁ
δὲ
οὐχ
ὑφίεται. |
[3] |
ἀφανῆ,
καὶ
ἐξ
ἀφανῶν
ὁ
|
δὲ |
ἀπεκάλεσεν
οἰκοτρίβων
οἰκότριβα·
οὗτος
πένητα, |
[2] |
μέρεσι
τοῦ
σώματος
ἐπιφερομένας,
πόδας
|
δὲ |
ἀφειδῶς
τοῖς
καιριωτάτοις
ἐναλλομένους,
πᾶν |
[5] |
εἶχε
τὸ
σωφρονίζον
ὑπόδειγμα·
σὺ
|
δὲ, |
βλέπων
ἀσχημονοῦντα
τὸν
ὀργιζόμενον,
οὐκ |
[3] |
μὲν
γὰρ
ἐγείρει
μάχην,
(μάχη
|
δὲ |
γεννᾷ
λοιδορίας,
αἱ
δὲ
λοιδορίαι |
[4] |
ἄδοξον,
καὶ
μηδένα
μηδαμόθεν;
σὺ
|
δὲ
|
γῆν
εἰπὲ
καὶ
σποδὸν
σεαυτόν. |
[5] |
εἰσῆλθες,
γυμνὸς
καὶ
ἀπελεύσῃ.
Τί
|
δὲ |
γυμνοῦ
πενιχρότερον;
Οὐδὲν
ἤκουσας
δεινὸν, |
[2] |
εὐτάκτως,
οὐδὲ
εὐσήμως
προϊών.
Ἐπειδὰν
|
δὲ |
εἰς
τὸ
ἀνήκεστον,
ὥσπερ
φλὸξ |
[7] |
ἀναθυμίασις
ὀξεῖα
τοῦ
πάθους·
ὀργὴ
|
δὲ |
ἔμμονος
λύπη
καὶ
ὁρμὴ
διαρκὴς
|
[1] |
ὥσπερ
ῥεύματι
βιαίῳ
διέξοδον,
καταμανθάνοντες
|
δὲ |
ἐν
ἡσυχίᾳ
τὴν
ἀσχήμονα
ταραχὴν |
[5] |
ἀντιβαίνων
εἰς
ἑαυτὸν
καταδέχεται·
ὁ
|
δὲ |
ἐνδιδοὺς
καὶ
ὑπείκων
ἐν
τῇ |
[7] |
προσαπτόμενοι.
Ὁ
ἐνεργούμενος
ἐλεεινός·
ὁ
|
δὲ
|
ἐνεργῶν
μισητός.
Ἐκεῖ
τὸν
θυμὸν |
[4] |
τὸ
μηδὲν
ἡγεῖταί
σε;
σὺ
|
δὲ |
ἔννοιαν
λάβε
σεαυτοῦ,
ὅτι
ἐκ |
[7] |
φρόνιμός
ἐστι
καὶ
συνετός·
ὁ
|
δὲ |
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
πλησίον
ἠκονημένος |
[7] |
ἀποχρησάμενος
βδελυκτὸς
καὶ
ἀκόλαστος,
ὁ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
ἀγάπην
τοῦ
Θεοῦ |
[4] |
πάθει
τούτῳ
συνεκτεμεῖν.
Ἐλοιδόρησε;
σὺ
|
δὲ |
εὐλόγησον.
Ἐτύπτησε;
σὺ
δὲ
ὑπόμεινον. |
[7] |
εἰκῆ
τὴν
κρίσιν
ἐπανατείνεται·
τὸ
|
δὲ
|
ἐφ´
ἃ
δεῖ
κεχρῆσθαι
τῇ |
[2] |
ἀπηνέγκαντο.
Ἦρξε
χειρῶν
ἀδίκων,
ὁ
|
δὲ |
ἠμύνατο·
ὁ
δὲ
ἀντεπήνεγκεν,
ὁ |
[4] |
(βασιλείαν
Θεοῦ
οὐ
κληρονομήσουσι·
σοὶ
|
δὲ |
ἡτοίμασε
τὴν
βασιλείαν
ἡ
σιωπή. |
[2] |
σῶμα
ταῖς
πληγαῖς
διακόπτεται,
ὁ
|
δὲ
|
θυμὸς
τοῦ
ἀλγεινοῦ
τὴν
αἴσθησιν |
[1] |
Ὀργὴ
ἀπόλλυσι
καὶ
φρονίμους·
ἀκούοντες
|
δὲ |
καὶ
ἀποστολικῶν
παραινέσεων·
Πᾶσα
ὀργὴ |
[4] |
εἰς
τέλος,
οὗτος
σωθήσεται.
Ἀμυνόμενος
|
δὲ |
καὶ
εἰς
ἴσον
ἀντικαθιστάμενος
τῷ |
[2] |
ὅπλον
τῇ
μανία
γινόμενον.
Ἐὰν
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τοῦ
ἐναντίου
τὸ |
[6] |
μὴ
δηχθῇς,
ἄτρωτος
εἶ.
Ἐὰν
|
δὲ |
καὶ
πάθῃς
τι
τὴν
ψυχὴν, |
[2] |
ἀδελφοὶ
μὲν
ἀλλήλους
ἠγνόησαν,
γονεῖς
|
δὲ |
καὶ
τέκνα
τῆς
φύσεως
ἐπελάθοντο. |
[8] |
μαρτύρησον
περὶ
τοῦ
κακοῦ·
εἰ
|
δὲ |
καλῶς,
τί
με
δέρεις;
Ἐὰν |
[3] |
ἦχος
ὁ
αὐτὸς
ἀπεδόθη·
ἡ
|
δὲ
|
λοιδορία
μετὰ
προσθήκης
ἐπάνεισιν.
Οἷα |
[3] |
(μάχη
δὲ
γεννᾷ
λοιδορίας,
αἱ
|
δὲ |
λοιδορίαι
πληγὰς,
αἱ
δὲ
πληγαὶ |
[4] |
μὲν
ὀργίλος
καὶ
χαλεπὸς,
σὺ
|
δὲ |
μακρόθυμος
καὶ
πρᾶος·
ὁ
μὲν
|
[4] |
προσαγορεύεται;
Ὁ
μὲν
λοίδορος,
σὺ
|
δὲ |
μεγαλόψυχος·
ὁ
μὲν
ὀργίλος
καὶ |
[6] |
τί
γὰρ
ὀργῆς
ἀφρονέστερον;
ἐὰν
|
δὲ |
μείνῃς
ἀόργητος,
ᾔσχυνας
τὸν
ὑβρίσαντα, |
[6] |
τῷ
πάσχοντι.
Ἐκεῖνος
ὑβριζέτω·
σὺ
|
δὲ |
μὴ
ὑβρίζου.
Γυμνάσιόν
σοι
πρὸς |
[7] |
θυμὸς
ἀγαθῶν
πράξεων
ὑπηρέτης.
Ἠλίας
|
δὲ |
ὁ
ζηλωτὴς,
πεντήκοντα
καὶ
τετρακοσίους |
[3] |
λοίδορον
αἱ
ὕβρεις
ἐπαναστρέφουσι.
Μᾶλλον
|
δὲ |
ὁ
μὲν
ἦχος
ὁ
αὐτὸς |
[7] |
παντὸς
τοῦ
Ἰσραὴλ
ἐθανάτωσε.
Σὺ
|
δὲ
|
ὀργίζῃ
τῷ
ἀδελφῷ
σου
εἰκῆ. |
[4] |
μεταγνώσεται
ἐφ´
οἷς
ἐφθέγξατο,
σὺ
|
δὲ |
οὐδέποτε
μεταμελήσῃ
τῆς
ἀρετῆς.
Τί |
[3] |
σεαυτῷ
δεικνύς.
Ἐρυθρὸς
ἐκεῖνος·
σὺ
|
δὲ |
οὐκ
ἐφοινίχθης;
Ὀφθαλμοὶ
ὕφαιμοι·
οἱ |
[2] |
ἠμύνατο·
ὁ
δὲ
ἀντεπήνεγκεν,
ὁ
|
δὲ |
οὐχ
ὑφίεται.
Καὶ
τὸ
μὲν |
[5] |
ἐπὶ
φαύλῃ
τῇ
λοιδορίᾳ·
μιμῇ
|
δὲ |
πάλιν
ὡς
ἀγαθόν.
Ἰδοὺ
γὰρ |
[5] |
καὶ
ἐσίγησα
ἐξ
ἀγαθῶν.
Σὺ
|
δὲ |
παροξύνῃ
μὲν
ὡς
ἐπὶ
φαύλῃ |
[3] |
αἱ
δὲ
λοιδορίαι
πληγὰς,
αἱ
|
δὲ |
πληγαὶ
τραύματα,
ἐκ
δὲ
τραυμάτων |
[8] |
πρῶτος
ἔστω
πάντων
ἔσχατος·
νῦν
|
δὲ |
πράως
καὶ
ἀκινήτως
τοῦ
τύπτοντος |
[5] |
ἀλλότριον
κακὸν
ἐπιμελῶς
καταβλέπεις;
τὸ
|
δὲ |
σεαυτοῦ
αἰσχρὸν
οὐδαμοῦ
τιθεῖς;
Πονηρὸν |
[3] |
γαλήνην
βλέπουσι;
Φωνὴ
τραχεῖα·
ἡ
|
δὲ |
σὴ
ἠπία;
Οὐδὲ
ἡ
ἐν |
[4] |
καὶ
τοῦ
μηδενὸς
ἄξιον;
σὺ
|
δὲ
|
σκώληκα
σεαυτὸν
εἰπὲ,
καὶ
ἀπὸ |
[3] |
οὐκ
ἐφοινίχθης;
Ὀφθαλμοὶ
ὕφαιμοι·
οἱ
|
δὲ |
σοὶ,
εἰπέ
μοι,
γαλήνην
βλέπουσι; |
[5] |
οὐκ
ἐξέκλινας
τὸ
κακόν;
εἰ
|
δὲ |
συγγνώμης
ἄξιον,
τί
χαλεπαίνεις
τῷ |
[7] |
κἂν
θεραπείαν
ἔχειν
δοκῇ,
τοῦ
|
δὲ |
συνήθους
αὐτῷ
καὶ
φίλου
ἐμβοήσαντος, |
[7] |
παραδοθήσεται
τῷ
αἰωνίῳ
πυρί.
Ὥσπερ
|
δὲ |
τὰ
ὀνόματα
διάφορα
θυμοῦ
καὶ |
[8] |
τῆς
πραΰτητος
οὐκ
ἀναπαύεται.
Πεισθέντες
|
δὲ |
τῇ
παραινέσει
τοῦ
μακαρίου
Παύλου, |
[2] |
πυρὸς
κυκώμενον
καὶ
παφλάζον·
πρὸς
|
δὲ
|
τὴν
ἐπιφάνειαν
ἐξανθῆσαν,
ἐν
ἄλλῃ |
[2] |
τε
καὶ
συνήθεις
ἠγνόηνται·
παράφορον
|
δὲ |
τὸ
ὄμμα,
καὶ
πῦρ
ἤδη |
[2] |
ἀφειδῶς
τοῖς
καιριωτάτοις
ἐναλλομένους,
πᾶν
|
δὲ |
τὸ
φανὲν
ὅπλον
τῇ
μανία |
[5] |
καὶ
ἀντιτύπων
πέφυκε
διεκπίπτειν,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἁπαλοῖς
καὶ
ὑπείκουσι
τὴν |
[7] |
ἀμφοῖν
ἐλάσας
τὸν
σειρομάστην.
Σαμουὴλ
|
δὲ |
τὸν
Ἀγὰγ
τὸν
βασιλέα
τοῦ |
[7] |
καὶ
ὑπομονὴν
καὶ
ἐγκράτειαν·
παρὰ
|
δὲ |
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
ἐνεργῶν,
μανία |
[7] |
δοθῆναι
ἐφ´
ὑμᾶς
εὐλογίαν.
Τί
|
δὲ
|
τὸν
Φινεὲς
ἐδικαίωσεν;
Οὐχ
ἡ |
[3] |
αἱ
δὲ
πληγαὶ
τραύματα,
ἐκ
|
δὲ |
τραυμάτων
πολλάκις
θάνατοι.
~Ἀπὸ
τῆς |
[6] |
τάξεως
ἐκβαίνοντα
τῆς
οἰκείας,
ἀγόμενον
|
δὲ |
ὑπὸ
τοῦ
λόγου,
ἐφ´
ὅπερ |
[4] |
σὺ
δὲ
εὐλόγησον.
Ἐτύπτησε;
σὺ
|
δὲ |
ὑπόμεινον.
Διαπτύει
καὶ
τὸ
μηδὲν |
[5] |
λέγει,
κατάδεξαι
τὴν
ἀλήθειαν·
εἰ
|
δὲ |
ψεύδεται,
τί
πρὸς
σὲ
τὸ |
[6] |
αὐτὸν
προεκτρέχειν
τῆς
διανοίας·
ἔχωμεν
|
δὲ |
ὥσπερ
ἵππον
ὑπεζευγμένον
ἡμῖν,
καὶ |
[3] |
τῇ
σιωπῇ
τὸ
κακόν.
Σὺ
|
δὲ |
ὥσπερ
ῥεῦμα
τὴν
ἐκείνου
ὀργὴν |