Chapitre |
[4] |
Δὸς
καιρὸν
τοῖς
λογισμοῖς
σεαυτοῦ
|
τὴν |
ἀγαθὴν
ἐκλέξασθαι
μερίδα.
Ἢ
γὰρ |
[5] |
ὡς
ἐμαυτὸν
πείθω,
καὶ
ἐπιτεῖναι
|
τὴν |
ἀγανάκτησιν,
διότι
ὁ
μὲν
οὐκ |
[7] |
ἴσην
σπουδὴν
ἔχειν
περί
τε
|
τὴν |
ἀγάπην
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
περὶ |
[7] |
καὶ
ἀκόλαστος,
ὁ
δὲ
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀγάπην
τοῦ
Θεοῦ
τρέψας,
καὶ |
[2] |
ὁ
δὲ
θυμὸς
τοῦ
ἀλγεινοῦ
|
τὴν |
αἴσθησιν
παραιρεῖται.
Οὐ
γὰρ
ἄγουσι |
[5] |
ὁ
πόρνος,
ἐπὶ
τὴν
ἑταίραν
|
τὴν |
αἰτίαν
μετατιθεὶς
ὡς
πρὸς
τὴν |
[5] |
εἰ
μὲν
ἀληθῆ
λέγει,
κατάδεξαι
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
εἰ
δὲ
ψεύδεται,
τί
|
[5] |
πρὸς
ἐπαίνους
χαυνωθῇς
τοὺς
ὑπὲρ
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
μήτε
πρὸς
ὕβρεις
ἀγριανῇς
|
[6] |
ὑπομνήσθητι
τῶν
Ἰουδαϊκῶν
ὕβρεων,
αἷς
|
τὴν |
ἀληθινὴν
σοφίαν
ἐλοιδορήσαντο·
Σαμαρείτης
εἶ, |
[7] |
εὐανάκλητος
τῷ
λογισμῷ,
πρὸς
μὲν
|
τὴν |
ἀλλοτρίαν
καὶ
φωνὴν
καὶ
ὄψιν |
[5] |
τὴν
αἰτίαν
μετατιθεὶς
ὡς
πρὸς
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
διερεθίσασαν,
ἧττον
τῆς
κατακρίσεως |
[5] |
ὁ
καὶ
πονηρῷ
ἡγεμόνι
πρὸς
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
ἐξακολουθήσας.
Ἐὰν
πένητά
σε |
[4] |
καὶ
τῷ
ἐχθρῷ
ἀμήχανον
κατασκευάσεις
|
τὴν |
ἄμυναν,
ἄτρωτον
σεαυτὸν
ταῖς
λοιδορίαις |
[7] |
ὥσπερ
ὀργώσης
τῆς
ψυχῆς
πρὸς
|
τὴν |
ἄμυναν.
Εἰδέναι
οὖν
χρὴ,
ὅτι
|
[2] |
ἑαυτοὺς
πολλάκις
ἐμβάλλουσι,
τῇ
πρὸς
|
τὴν |
ἄμυναν
σπουδῇ
τοῦ
καθ´
ἑαυτοὺς |
[2] |
ὅλης
αὐτοῖς
τῆς
ψυχῆς
πρὸς
|
τὴν |
ἄμυναν
τοῦ
λελυπηκότος
κεκινημένης.
~Μὴ |
[5] |
Ὥστε,
εἰ
δεύτερος
ἦλθες
πρὸς
|
τὴν |
ἀντίδοσιν,
οὐδέν
σε
τοῦτο
ὀνήσει. |
[6] |
ἀλλ´
ἑαυτὸν
ἐταπείνου,
ὡς
κατὰ
|
τὴν |
ἀξίαν
αὐτῷ
τῆς
ὕβρεως
ἀπαντώσης. |
[8] |
Κυρίου,
πότε
ἀγανακτήσεις
ὡς
παρὰ
|
τὴν |
ἀξίαν
καθυβρισμένος;
Ὅταν
σε
παιδίον |
[6] |
παρὰ
πολὺ
ἐλαττοῦσθαί
σου
κατὰ
|
τὴν |
ἀξίαν
νομίσῃς.
Οὕτω
γὰρ
οὐδέποτε |
[7] |
οὐδὲ
συγκαλυπτόντων
αὐτῶν
τῆς
αἰσχύνης
|
τὴν |
ἀσχήμονα
θέαν,
οὐκ
ἀνασχόμενος,
εἰς |
[1] |
διέξοδον,
καταμανθάνοντες
δὲ
ἐν
ἡσυχίᾳ
|
τὴν |
ἀσχήμονα
ταραχὴν
τῶν
ὑπὸ
τοῦ |
[4] |
οὐ
κληρονομήσουσι·
σοὶ
δὲ
ἡτοίμασε
|
τὴν |
βασιλείαν
ἡ
σιωπή.
Ὁ
γὰρ |
[4] |
εἰπὲ,
καὶ
ἀπὸ
κοπρίας
ἔχειν
|
τὴν
|
γένεσιν,
τὰ
τοῦ
Δαβὶδ
λέγων |
[8] |
οἱ
πραεῖς,
ὅτι
αὐτοὶ
κληρονομήσουσι
|
τὴν |
γῆν)
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ
τῷ
|
[4] |
ὕβρεων
ὑψηλότερον;
Μὴ
καταβάλῃς
σεαυτοῦ
|
τὴν |
γνώμην,
μηδὲ
ἀνάσχῃ
γενέσθαι
ἐφικτὸς |
[3] |
γλώττης
ἐκσφενδονήσωσιν,
οὕτω
λοιπὸν
πρὸς
|
τὴν |
διὰ
τῶν
ἔργων
χωροῦσιν
ἄμυναν. |
[6] |
μίμησιν.
Τούτων
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω
σου
|
τὴν |
διάνοιαν,
καὶ
καταστελλέτω
τὴν
φλεγμονήν. |
[8] |
καὶ
ὅταν
ὑπὸ
φρενίτιδος
ἐξεστηκὼς
|
τὴν |
διάνοιαν
φθέγγηται
ῥήματα
ἀτιμίας,
ἐλεεινὸν |
[1] |
τοὺς
λογισμοὺς
τὸ
πάθος
αὐτὸ
|
τὴν |
δυναστείαν
τὴν
ψυχῆς
παραλάβῃ,
ἀποθηριοῖ |
[7] |
ὁ
πάντων
ἀνθρώπων
πραότατος,
ἐκδικῶν
|
τὴν |
εἰδωλολατρείαν,
τὰς
τῶν
Λευϊτῶν
χεῖρας |
[1] |
ἄνθρωπον
εἶναι
συγχωρεῖ,
οὐκέτι
ἔχοντα
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
λόγου
βοήθειαν.
Ὅπερ |
[6] |
παρουσίαν.
Πῶς
ἂν
οὖν
ἐκφύγοιμεν
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
ὀργίζεσθαι
βλάβην;
Ἐὰν |
[1] |
τῶν
πνευματικῶν
παραινέσεων,
ἐπειδὰν
μάλιστα
|
τὴν |
ἔκβασιν
μαρτυροῦσαν
λάβῃ
τὰ
παραγγέλματα, |
[3] |
γένῃ
ὥσπερ
κάτοπτρον
τοῦ
ὀργίλου,
|
τὴν |
ἐκείνου
μορφὴν
ἐν
σεαυτῷ
δεικνύς. |
[3] |
κακόν.
Σὺ
δὲ
ὥσπερ
ῥεῦμα
|
τὴν |
ἐκείνου
ὀργὴν
εἰς
τὴν
ἰδίαν |
[6] |
κινηθῆναι,
πρὸς
τὸν
Θεὸν
μεταφέρων
|
τὴν |
ἔννοιαν·
ὅτι
Κύριος
εἶπε,
φησὶ, |
[8] |
ἐθισθῇς
πάντων
ἔσχατος
εἶναι
κατὰ
|
τὴν |
ἐντολὴν
τοῦ
Κυρίου,
πότε
ἀγανακτήσεις |
[5] |
ἐν
τῇ
ἁπαλότητι
τοῦ
τρόπου
|
τὴν
|
ἐπ´
αὐτὸν
φερομένην
πονηρίαν
διέλυσε. |
[1] |
σοφὸν
αὐτῶν
καὶ
ὠφέλιμον
πρὸς
|
τὴν |
ἐπανόρθωσιν
τοῦ
βίου
καὶ
τὴν |
[7] |
τὸ
βλάπτον
φιλίαν
καταδεχόμενος,
ἀλλὰ
|
τὴν |
ἐπίβουλον
ἡδονὴν
ὥσπερ
τινὰ
λύκον |
[2] |
κυκώμενον
καὶ
παφλάζον·
πρὸς
δὲ
|
τὴν |
ἐπιφάνειαν
ἐξανθῆσαν,
ἐν
ἄλλῃ
μορφῇ |
[6] |
πάθη
τοῦ
ἐν
σοὶ
λόγου
|
τὴν |
ἐπιφάνειαν,
ὥσπερ
τὸ
ἐν
παισὶν |
[5] |
Οὐδὲ
γὰρ
ὁ
πόρνος,
ἐπὶ
|
τὴν |
ἑταίραν
τὴν
αἰτίαν
μετατιθεὶς
ὡς |
[4] |
τῆς
ὑπομονῆς
προξενήσεις
τὸν
στέφανον,
|
τὴν |
ἑτέρου
μανίαν
ἀφορμὴν
οἰκείας
φιλοσοφίας |
[1] |
κατεχομένων,
ἐπέγνωμεν
ἐπὶ
τῶν
ἔργων
|
τὴν |
εὐστοχίαν
τοῦ
ῥήματος·
ὅτι
Ἀνὴρ |
[3] |
ῥεῦμα
τὴν
ἐκείνου
ὀργὴν
εἰς
|
τὴν |
ἰδίαν
καρδίαν
ὑποδεξάμενος,
τοὺς
ἀνέμους |
[7] |
ὅσον
ἄξιον.
Δεῖ
γὰρ,
οἶμαι,
|
τὴν |
ἴσην
σπουδὴν
ἔχειν
περί
τε |
[6] |
αἰγιαλῶν
κατακλασθὲν
ἐστορέσθη.
Καθησύχασόν
μοι
|
τὴν |
καρδίαν
ὑλακτοῦσαν
καὶ
ἀγριαίνουσαν.
Αἰδείσθω |
[1] |
προσαγορεύει.
Οἱ
γὰρ
ἕτοιμοι
πρὸς
|
τὴν |
κατ´
ἀλλήλων
φθορὰν,
καὶ
τὴν |
[1] |
τὴν
κατ´
ἀλλήλων
φθορὰν,
καὶ
|
τὴν |
κατὰ
τῶν
(ὁμοφύλων
βλάβην,
εἰκότως |
[7] |
Κύριος
τῷ
μὲν
ὀργιζομένῳ
εἰκῆ
|
τὴν |
κρίσιν
ἐπανατείνεται·
τὸ
δὲ
ἐφ´ |
[8] |
ἀλλήλους
χρηστοὶ
καὶ
εὔσπλαγχνοι,
ἀναμένοντες
|
τὴν |
μακαρίαν
ἐλπίδα
τὴν
τοῖς
πραέσιν
|
[5] |
τιθεῖς;
Πονηρὸν
ἡ
ὕβρις;
φεῦγε
|
τὴν |
μίμησιν.
Οὐ
γὰρ
δὴ
τὸ |
[6] |
λείπει,
ἵνα
φθάσῃς
αὐτοῦ
πρὸς
|
τὴν |
μίμησιν.
Τούτων
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω
σου |
[5] |
τὸν
ὀργιζόμενον,
οὐκ
ἐφυλάξω
αὐτοῦ
|
τὴν |
ὁμοίωσιν,
ἀλλ´
ἀγανακτεῖς
καὶ
χαλεπαίνεις |
[4] |
πρώτης
ἀρχῆς
τὸ
κακὸν
ἐπίσχωμεν,
|
τὴν |
ὀργὴν
πάσῃ
μηχανῇ
τῶν
ψυχῶν |
[7] |
ἀγάπην
τοῦ
Θεοῦ
τρέψας,
καὶ
|
τὴν |
ὄρεξιν
τῶν
(αἰωνίων
ἀγαθῶν,
ζηλωτὸς |
[5] |
δὲ
τοῖς
ἁπαλοῖς
καὶ
ὑπείκουσι
|
τὴν |
ὁρμὴν
ὑπεκλύειν;
Τοιοῦτον
δή
τι |
[8] |
ἔνδον,
καὶ
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι
|
τὴν |
πάροδον
ἀποκλείοντα.
Ὅπου
γὰρ
ἔχθραι, |
[1] |
λόγον
τῆς
τέχνης
γίγνηται,
μετὰ
|
τὴν |
πεῖραν
μάλιστα
τὸ
ἀπ´
αὐτῶν
|
[8] |
θυμὸν,
ἵνα
φύγῃς
τῆς
ὀργῆς
|
τὴν |
πεῖραν,
τῆς
Ἀποκαλυπτομένης
ἀπ´
οὐρανοῦ |
[5] |
ἀλλὰ
τὸ
μὴ
φέρειν
εὐγενῶς
|
τὴν |
πενίαν.
~Μνήσθητι
τοῦ
Δεσπότου·
ὅτι |
[8] |
γὰρ
λογισμῷ
σώφρονι
ἐκτεμεῖν
δυνηθῇς
|
τὴν |
πικρὰν
ῥίζαν
τοῦ
θυμοῦ,
πολλὰ
|
[7] |
ὢν
καὶ
πρᾶος,
ἐπειδὴ
εἶδε
|
τὴν |
πορνείαν
τοῦ
Ζαμβρὶ
καὶ
τῆς |
[7] |
τοῖς
ἐπιβούλοις
καὶ
ἄσπονδος·
μηδέποτε
|
τὴν |
πρὸς
τὸ
βλάπτον
φιλίαν
καταδεχόμενος, |
[7] |
ἀδελφῶν
φόνον
ἐξώπλισε.
Θέσθω,
φησὶ,
|
τὴν |
ῥομφαίαν
ἕκαστος
ἐπὶ
τὸν
μηρὸν |
[2] |
ἄλλῃ
μορφῇ
τὸν
ὀργιζόμενον
ἔδειξε,
|
τὴν |
συνήθη
πᾶσι
καὶ
γνωρίμην
ὥσπερ |
[6] |
ἀόργητος,
ᾔσχυνας
τὸν
ὑβρίσαντα,
ἔργῳ
|
τὴν |
σωφροσύνην
ἐπιδειξάμενος.
Ἐῤῥαπίσθης;
καὶ
γὰρ |
[8] |
τὸ
πάθος;
Πῶς;
Εἰ
προπαιδευθείης
|
τὴν |
ταπεινοφροσύνην,
ἣν
ὁ
Κύριος
καὶ |
[2] |
κατὰ
τὸ
σχῆμα,
οὔτε
κατὰ
|
τὴν |
τῆς
ψυχῆς
διάθεσιν,
οἱ
ὀργιζόμενοι |
[8] |
εὔσπλαγχνοι,
ἀναμένοντες
τὴν
μακαρίαν
ἐλπίδα
|
τὴν |
τοῖς
πραέσιν
ἐπηγγελμένην
(Μακάριοι
γὰρ |
[7] |
λύπη
καὶ
ὁρμὴ
διαρκὴς
πρὸς
|
τὴν |
τῶν
ἠδικηκότων
ἀντίδοσιν,
ὥσπερ
ὀργώσης
|
[7] |
ὁ
θυμὸς,
τόνον
αὐτῇ
πρὸς
|
τὴν
|
τῶν
καλῶν
ἔνστασιν
ἐμποιῶν.
Εἰ |
[4] |
πολλὰ
λέγειν;
Τῷ
μὲν
ἀπέκλεισε
|
τὴν
|
τῶν
οὐρανῶν
βασιλείαν
ἡ
λοιδορία· |
[1] |
τὴν
ἐπανόρθωσιν
τοῦ
βίου
καὶ
|
τὴν |
τῶν
πειθομένων
τελείωσιν
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες |
[2] |
ἄλλο
τι
τῶν
φοβερῶν,
ἱκανὸν
|
τὴν |
ὑπὸ
τῆς
ὀργῆς
ἐκμανεῖσαν
ψυχὴν |
[6] |
σου
τὴν
διάνοιαν,
καὶ
καταστελλέτω
|
τὴν |
φλεγμονήν.
Αἱ
γὰρ
τοιαῦται
προπαρασκευαὶ |
[6] |
Ἐὰν
δὲ
καὶ
πάθῃς
τι
|
τὴν |
ψυχὴν,
ἐν
σεαυτῷ
κάτασχε
τὸ |
[1] |
τὸ
πάθος
αὐτὸ
τὴν
δυναστείαν
|
τὴν |
ψυχῆς
παραλάβῃ,
ἀποθηριοῖ
παντελῶς
τὸν |
[2] |
Οὐ
γὰρ
ἄγουσι
σχολὴν
πρὸς
|
τὴν |
ὧν
πεπόνθασιν
αἴσθησιν,
ὅλης
αὐτοῖς |