Chapitre
[7]	πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς	τῆς	αἰσχύνης, καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς
[7]	ἀπηρυθριασμένως γινομένην, οὐδὲ συγκαλυπτόντων αὐτῶν	τῆς	αἰσχύνης τὴν ἀσχήμονα θέαν, οὐκ
[4]	προκατασχὼν πᾶσαν ἀτιμίαν ἐλάττονα εὑρήσει	τῆς	ἀληθείας. Οὕτω γὰρ καὶ τῷ
[3]	διότι ἀπέρχεται τὸ πλεῖον ἔχων	τῆς	ἁμαρτίας. Μὴ τοίνυν γένῃ κακοῦ
[7]	σύμμαχος ᾖ τῷ λόγῳ κατὰ	τῆς	ἁμαρτίας. Νεῦρον γάρ ἐστι τῆς
[7]	ἀρετῆς καὶ περὶ τὸ μῖσος	τῆς	ἁμαρτίας. Πρὸς ὅπερ μάλιστα χρήσιμος
[7]	τοῦ ψεύδους πατέρα, τὸν ἐργάτην	τῆς	ἁμαρτίας· τῷ δὲ ἀδελφῷ καὶ
[2]	οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις γὰρ	τῆς	ἀντιλυπήσεως περιζεῖ μὲν τῇ καρδίᾳ
[3]	ὑποδεξάμενος, τοὺς ἀνέμους μιμῇ, διὰ	τῆς	ἀντιπνοίας ἀντιδιδόντας τὸ ἐνεχθέν. Μὴ
[8]	φύγῃς τῆς ὀργῆς τὴν πεῖραν,	τῆς	Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν
[7]	~Ἔτι γὰρ πρὸς πολλὰ τῶν	τῆς	ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν τῆς
[7]	ἔχειν περί τε τὴν ἀγάπην	τῆς	ἀρετῆς καὶ περὶ τὸ μῖσος
[4]	ἐφθέγξατο, σὺ δὲ οὐδέποτε μεταμελήσῃ	τῆς	ἀρετῆς. Τί δεῖ τὰ πολλὰ
[8]	ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τὸν ᾅδην,	τῆς	γῆς ὑποῤῥαγείσης τῷ δυσσεβεῖ, ἀλλὰ
[3]	Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν λοιδορίαν διὰ	τῆς	γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν πρὸς
[6]	ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν	τῆς	διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ ἵππον
[8]	Φέρων τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι	τῆς	δυνάμεως αὐτοῦ, οὐχὶ ζῶντα ἔπεμψεν
[8]	ἑαυτὸν φαντασία. Ὥστε ἂν ἀφέλῃς	τῆς	ἑαυτοῦ διανοίας τούτων ἑκάτερον, ψόφος
[2]	σώματος ἐξοιδαίνων· φλέβες διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ	τῆς	ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου (τοῦ πνεύματος.
[8]	τῶν τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος, ταύτης	τῆς	κακίας ἐστὶν ἀποβλαστήματα. Μὴ δὴ
[6]	προπαρασκευαὶ καὶ διαθέσεις, οἷον πηδήματα	τῆς	καρδίας καὶ σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι, εἰς
[5]	πρὸς τὴν ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον	τῆς	κατακρίσεως ἀξιοῦται. Οὔτε στέφανοι χωρὶς
[5]	τι νόμιζε εἶναι καὶ τὸ	τῆς	λοιδορίας. Ὁ μὲν ἀντιβαίνων εἰς
[4]	πονηρίας πεπληρωμένων; Ὅταν σοι κινηθῇ	τῆς	λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν,
[7]	τὴν πορνείαν τοῦ Ζαμβρὶ καὶ	τῆς	Μαδιανίτιδος ἀναφανδὸν καὶ ἀπηρυθριασμένως γινομένην,
[4]	νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον διὰ	τῆς	μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ Θεῷ, ἢ
[8]	καὶ δεσπότης, ὁ παρὰ πάσης	τῆς	νοητῆς καὶ αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος,
[6]	καταπειθῆ, μηδαμοῦ τῆς τάξεως ἐκβαίνοντα	τῆς	οἰκείας, ἀγόμενον δὲ ὑπὸ τοῦ
[4]	προσχωρεῖς τῷ Θεῷ, ἢ διὰ	τῆς	ὀργῆς ἀποτρέχεις πρὸς τὸν ἀντίδικον.
[2]	τῶν φοβερῶν, ἱκανὸν τὴν ὑπὸ	τῆς	ὀργῆς ἐκμανεῖσαν ψυχὴν ἐπισχεῖν· οὐ
[2]	ἀνηκέστου κακοῦ, οἷον πομφόλυγος, αὐτοῖς	τῆς	ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ φλεγμαῖνον.
[2]	ἢ καὶ θανάτους πολλάκις ἆθλα	τῆς	ὀργῆς οἱ μαχόμενοι ἀπηνέγκαντο. Ἦρξε
[8]	καὶ ἐγκατάλιπε θυμὸν, ἵνα φύγῃς	τῆς	ὀργῆς τὴν πεῖραν, τῆς Ἀποκαλυπτομένης
[7]	εἰς πύλην, καὶ ἀνακάμψατε διὰ	τῆς	παρεμβολῆς· καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν
[6]	ὁ μέγας Δαβὶδ πράως ἠνείχετο	τῆς	παροινίας τοῦ Σεμεεί. Οὐ γὰρ
[4]	ἢ τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος	τῆς	πονηρίας πεπληρωμένων; Ὅταν σοι κινηθῇ
[1]	προσηγορίαις ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς διὰ	τῆς	πονηρίας ᾠκείωσαν. Κύνας γὰρ ἐννεοὺς,
[4]	ὠφέλησάς τι κἀκεῖνον τῷ ὑποδείγματι	τῆς	πραότητος, ἢ χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ
[8]	ψυχαῖς ἐμποιοῦντα· ἐκεῖ τὸ πνεῦμα	τῆς	πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ
[4]	δὲ τραυμάτων πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ	τῆς	πρώτης ἀρχῆς τὸ κακὸν ἐπίσχωμεν,
[6]	τινι τῷ λόγῳ καταπειθῆ, μηδαμοῦ	τῆς	τάξεως ἐκβαίνοντα τῆς οἰκείας, ἀγόμενον
[1]	εὐστόχως καὶ κατὰ τὸν λόγον	τῆς	τέχνης γίγνηται, μετὰ τὴν πεῖραν
[2]	οἱ ὀξύῤῥοποι πρὸς θυμὸν ὑπὸ	τῆς	τυχούσης προφάσεως ἐξαπτόμενον, βοῶντες καὶ
[6]	ὡς κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτῷ	τῆς	ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα
[4]	πραότητος, ἢ χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ	τῆς	ὑπεροψίας. Τί γὰρ ἂν γένοιτο
[4]	λοιδορίαις δεικνύς· καὶ σεαυτῷ μέγαν	τῆς	ὑπομονῆς προξενήσεις τὸν στέφανον, τὴν
[2]	ἠγνόησαν, γονεῖς δὲ καὶ τέκνα	τῆς	φύσεως ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι μὲν γὰρ
[5]	ἡ προσηγορία τοῦ πένητος; Μνήσθητι	τῆς	φύσεως σεαυτοῦ· ὅτι γυμνὸς εἰς
[7]	δυνάμεων ἑκάστη παρὰ τὸν τρόπον	τῆς	χρήσεως ἢ κακὸν ἢ ἀγαθὸν
[2]	τὸ σχῆμα, οὔτε κατὰ τὴν	τῆς	ψυχῆς διάθεσιν, οἱ ὀργιζόμενοι διαφέρουσιν.
[6]	τὸ μανικὸν καὶ ἔκπληκτον κίνημα	τῆς	ψυχῆς καταστέλλειν τῇ μνήμῃ τῶν
[7]	ἐστὶ καὶ ἔμμετρος τῷ φρονίμῳ	τῆς	ψυχῆς μέρει παρὰ τοῦ θυμοειδοῦς
[7]	τῆς ἁμαρτίας. Νεῦρον γάρ ἐστι	τῆς	ψυχῆς ὁ θυμὸς, τόνον αὐτῇ
[7]	κεκτημένῳ γίνεται. Οἷον, τῷ ἐπιθυμητικῷ	τῆς	ψυχῆς ὁ μὲν εἰς ἀπόλαυσιν
[7]	τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης	τῆς	ψυχῆς πρὸς τὴν ἄμυναν. Εἰδέναι
[2]	ὧν πεπόνθασιν αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς	τῆς	ψυχῆς πρὸς τὴν ἄμυναν τοῦ
[7]	τῆς ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον ἡμῶν	τῆς	ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς, ὅταν, ὥσπερ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009