Chapitre |
[2] |
ἔπαθέ
τι
πλέον
ἢ
ἔδρασε
|
τοῖς, |
ἀντιτύποις
περιθραυσθέντα.
Τίς
ἂν
ἐφίκοιτο |
[5] |
ἀντιτύπων
πέφυκε
διεκπίπτειν,
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
ἁπαλοῖς
καὶ
ὑπείκουσι
τὴν
ὁρμὴν |
[7] |
δὴ
τὸ
ἀπὸ
θυμοῦ
ὠφέλιμον
|
τοῖς |
εἰδόσι
μεταχειρίζεσθαι.
Ἐπεὶ
καὶ
τῶν |
[7] |
Ὁ
γὰρ
τοιοῦτος
ἀδιάλλακτος
ἔσται
|
τοῖς |
ἐπιβούλοις
καὶ
ἄσπονδος·
μηδέποτε
τὴν |
[2] |
πάντων
ὁμοίως
χωροῦσιν.
Οὐ
πολιὰ
|
τοῖς |
θυμουμένοις
αἰδέσιμος,
οὐκ
ἀρετὴ
βίου, |
[1] |
τοῦ
λόγου
βοήθειαν.
Ὅπερ
γὰρ
|
τοῖς |
ἰοβόλοις
ἐστὶν
ὁ
ἰὸς,
τοῦτο
|
[2] |
σώματος
ἐπιφερομένας,
πόδας
δὲ
ἀφειδῶς
|
τοῖς |
καιριωτάτοις
ἐναλλομένους,
πᾶν
δὲ
τὸ |
[4] |
πρὸς
τὸν
ἀντίδικον.
Δὸς
καιρὸν
|
τοῖς |
λογισμοῖς
σεαυτοῦ
τὴν
ἀγαθὴν
ἐκλέξασθαι |
[4] |
πάλιν
ἀναλυθήσῃ.
Ὁ
γὰρ
τούτοις
|
τοῖς
|
λόγοις
ἑαυτὸν
προκατασχὼν
πᾶσαν
ἀτιμίαν |
[7] |
τοῦ
ὄφεως·
καὶ
τὸ,
Ἐχθραίνετε
|
τοῖς |
Μαδιηναίοις,
διδάσκοντός
ἐστι
κεχρῆσθαι
τῷ |
[1] |
ἰοβόλοις
ἐστὶν
ὁ
ἰὸς,
τοῦτο
|
τοῖς |
παροξυνθεῖσιν
ὁ
θυμὸς
γίνεται.
Λυσσῶσιν
|
[2] |
ἀνήκεστον,
ὥσπερ
φλὸξ
ὕλης
ἀφθονίᾳ,
|
τοῖς |
παροξύνουσιν
ἐξαφθῇ,
τότε
δὴ
τότε |
[8] |
ἀναμένοντες
τὴν
μακαρίαν
ἐλπίδα
τὴν
|
τοῖς |
πραέσιν
ἐπηγγελμένην
(Μακάριοι
γὰρ
οἱ |
[5] |
τοῦτο
ὀνήσει.
Οὐδὲ
γὰρ
ἐν
|
τοῖς |
στεφανίταις
ἀγῶσιν
ὁ
κατάρξας
τῶν |
[4] |
γνώμην,
μηδὲ
ἀνάσχῃ
γενέσθαι
ἐφικτὸς
|
τοῖς |
ὑβρίζουσιν.
Ἔασον
αὐτὸν
ἄπρακτά
σου |
[7] |
παρεπόμενος,
πρᾶος
μένῃ
καὶ
χειροήθης
|
τοῖς |
ὠφελοῦσι,
καὶ
εὐανάκλητος
τῷ
λογισμῷ, |