HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Sur la colère

Liste des contextes (ordre alphabétique)


π  =  196 formes différentes pour 289 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[4]   ῥίζῃ τινὶ καὶ ἀρχῇ, τῷ  πάθει   τούτῳ συνεκτεμεῖν. Ἐλοιδόρησε; σὺ δὲ
[2]   τοὺς ὑπὸ τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους  παθεῖν.   Πηρώσεις γὰρ μελῶν καὶ
[2]   ὀργῆς καὶ θυμοῦ ἔκγονά ἐστι  πάθη.   Διὰ θυμὸν καὶ ξίφος ἀκονᾶται·
[6]   ὑλακτοῦσαν καὶ ἀγριαίνουσαν. Αἰδείσθω τὰ  πάθη   τοῦ ἐν σοὶ λόγου τὴν
[6]   ἄτρωτος εἶ. Ἐὰν δὲ καὶ  πάθῃς   τι τὴν ψυχὴν, ἐν σεαυτῷ
[6]   διεδόθη πρὸς τὸ ἔξω τὸ  πάθος,   ἀλλ´ οἷόν τι κῦμα εἴσω
[5]   ἀντοργίζῃ· καὶ γίνεταί σου τὸ  πάθος   ἀπολογία τοῦ προλαβόντος. Αὐτοῖς γὰρ
[1]   ἅπαξ παρωσάμενον τοὺς λογισμοὺς τὸ  πάθος   αὐτὸ τὴν δυναστείαν τὴν ψυχῆς
[8]   πρὸς μὴ δεῖ τὸ  πάθος;   Πῶς; Εἰ προπαιδευθείης τὴν ταπεινοφροσύνην,
[1]   ἀσχήμονα ταραχὴν τῶν ὑπὸ τοῦ  πάθους   κατεχομένων, ἐπέγνωμεν ἐπὶ τῶν ἔργων
[1]   Γραφὴ τοὺς ὑπὸ τοῦ  πάθους   κεκρατημένους ταῖς τῶν θηρίων προσηγορίαις
[7]   τις καὶ ἀναθυμίασις ὀξεῖα τοῦ  πάθους·   ὀργὴ δὲ ἔμμονος λύπη καὶ
[4]   ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων παραμυθίαν εὑρεῖν τοῦ  πάθους   οὐ δύναται. Τοὐναντίον μὲν οὖν,
[1]   ὅτε εἰς πεῖραν ἤλθομεν τοῦ  πάθους,   οὐκ ἐν ἡμῖν γενομένου, ἀλλ´
[8]   ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ τῶν  παθῶν   τῇ ἀρχῇ ταύτῃ συναναιρήσεις. Καὶ
[8]   τὴν ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν σε  παιδίον   νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν ποιῇ
[6]   τὴν ἐπιφάνειαν, ὥσπερ τὸ ἐν  παισὶν   ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου παρουσίαν. Πῶς
[5]   στεφανίταις ἀγῶσιν κατάρξας τῶν  παλαισμάτων,   ἀλλ´ ὑπερβαλλόμενος στεφανοῦται. Καὶ
[4]   γῆς ὑφέστηκας, καὶ εἰς γῆν  πάλιν   ἀναλυθήσῃ. γὰρ τούτοις τοῖς
[7]   ἀγαθῶν, ζηλωτὸς καὶ μακάριος. Καὶ  πάλιν   τὸ λογιστικὸν μὲν καλῶς
[5]   φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ  πάλιν   ὡς ἀγαθόν. Ἰδοὺ γὰρ ἔπαθες
[2]   δὲ ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους,  πᾶν   δὲ τὸ φανὲν ὅπλον τῇ
[8]   καὶ ἐπίβουλον καὶ θρασὺ, καὶ  πᾶν   τὸ τῶν τοιούτων (πονηρῶν σμῆνος,
[2]   πρῶτον οἱ ὀργιζόμενοι, ἔπειτα καὶ  πάντας   ὁμοῦ τοὺς ἐπιτηδείους. Ὥσπερ γὰρ
[1]   δυναστείαν τὴν ψυχῆς παραλάβῃ, ἀποθηριοῖ  παντελῶς   τὸν ἄνθρωπον, καὶ οὐδὲ ἄνθρωπον
[7]   θυμῷ καὶ σώφρονι εἰς ὄφελος  παντὸς   τοῦ Ἰσραὴλ ἐθανάτωσε. Σὺ δὲ
[7]   ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς  πάντων   ἀνθρώπων πραότατος, ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν,
[8]   με δέρεις; Ἐὰν γὰρ ἐθισθῇς  πάντων   ἔσχατος εἶναι κατὰ τὴν ἐντολὴν
[8]   ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος ἔστω  πάντων   ἔσχατος· νῦν δὲ πράως καὶ
[2]   ὁρμαὶ βίαιοι καὶ ἀκάθεκτοι διὰ  πάντων   ὁμοίως χωροῦσιν. Οὐ πολιὰ τοῖς
[7]   ποιεῖ καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν·  παρὰ   δὲ τὸν ὀρθὸν λόγον ἐνεργῶν,
[8]   γῆς ποιητὴς καὶ δεσπότης,  παρὰ   πάσης τῆς νοητῆς καὶ αἰσθητῆς
[6]   ἄξιον κρίνῃς, μήτε ἀνθρώπων τινὰ  παρὰ   πολὺ ἐλαττοῦσθαί σου κατὰ τὴν
[8]   τοῦ Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις ὡς  παρὰ   τὴν ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν σε
[7]   τοῦ Ἀμαλὴκ ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ  παρὰ   τὸ πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ περισωθέντα
[7]   καὶ τῶν ἄλλων δυνάμεων ἑκάστη  παρὰ   τὸν τρόπον τῆς χρήσεως
[7]   τῷ φρονίμῳ τῆς ψυχῆς μέρει  παρὰ   τοῦ θυμοειδοῦς συνεργία.
[7]   τὰ πρὸς σωτηρίαν ἡμῖν δεδομένα  παρὰ   τοῦ κτίσαντος ἀφορμὴν ἑαυτοῖς ἁμαρτίας
[7]   θυμοειδὲς, ὅταν, ὥσπερ τις στρατιώτης,  παρὰ   τῷ στρατηγῷ τὰ ὅπλα θέμενος,
[7]   ὅπλα θέμενος, ἑτοίμως ἐπὶ τὰ  παραγγελλόμενα   τὰς βοηθείας παρέχηται, καὶ σύμμαχος
[1]   τὴν ἔκβασιν μαρτυροῦσαν λάβῃ τὰ  παραγγέλματα,   τότε τὸ σοφὸν αὐτῶν καὶ
[1]   μάλιστα τὸ θαυμαστὸν τῶν θείων  παραγγελμάτων   ἐπέγνωμεν. Δόντες μὲν αὐτοὶ τῇ
[1]   ὀργιζομένων. ~(Ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν  παραγγελμάτων,   ὅταν εὐστόχως καὶ κατὰ τὸν
[7]   τῇ ἁμαρτίᾳ, μετὰ τοῦ διαβόλου  παραδοθήσεται   τῷ αἰωνίῳ πυρί. Ὥσπερ δὲ
[2]   καὶ πῦρ ἤδη βλέπει. Καὶ  παραθήγει   τὸν ὀδόντα, κατὰ τῶν συῶν
[8]   οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ τῇ  παραινέσει   τοῦ μακαρίου Παύλου, πᾶσαν ὀργὴν
[1]   διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν πνευματικῶν  παραινέσεων,   ἐπειδὰν μάλιστα τὴν ἔκβασιν μαρτυροῦσαν
[1]   φρονίμους· ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν  παραινέσεων·   Πᾶσα ὀργὴ καὶ θυμὸς καὶ
[2]   θυμὸς τοῦ ἀλγεινοῦ τὴν αἴσθησιν  παραιρεῖται.   Οὐ γὰρ ἄγουσι σχολὴν πρὸς
[7]   ὡς ἐν φαρμάκου εἴδει οὐ  παραιτεῖται.   Τὸ γὰρ, Ἔχθραν θήσω ἀνὰ
[5]   τὸ ἕτερον κατάρξαι ἱκανὸν εἰς  παραίτησιν.   Δικαιότερον μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν
[1]   αὐτὸ τὴν δυναστείαν τὴν ψυχῆς  παραλάβῃ,   ἀποθηριοῖ παντελῶς τὸν ἄνθρωπον, καὶ
[4]   οὕτως τὸν ἀλοιδόρητον ὀνειδίζων  παραμυθίαν   εὑρεῖν τοῦ πάθους οὐ δύναται.
[6]   ἀκούων αἱμάτων ἀνὴρ, καὶ ἀνὴρ  παράνομος,   οὐκ ἐκείνῳ ἐχαλέπαινεν, ἀλλ´ ἑαυτὸν
[3]   ἐκεῖνος ἀλήτην· οὗτος ἀμαθῆ, ἐκεῖνος  παραπλῆγα·   ἕως ἂν αὐτοῖς αἱ ὕβρεις,
[2]   τὰ κοῖλα συῤῥέουσαι, τὸ προστυχὸν  παρασύρουσιν·   οὕτως αἱ τῶν ὀργιζομένων ὁρμαὶ
[2]   οἰκεῖοί τε καὶ συνήθεις ἠγνόηνται·  παράφορον   δὲ τὸ ὄμμα, καὶ πῦρ
[7]   πύλην, καὶ ἀνακάμψατε διὰ τῆς  παρεμβολῆς·   καὶ ἀποκτείνατε ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν
[7]   οὕτως θυμὸς τῷ λογισμῷ  παρεπόμενος,   πρᾶος μένῃ καὶ χειροήθης τοῖς
[7]   ἐπὶ τὰ παραγγελλόμενα τὰς βοηθείας  παρέχηται,   καὶ σύμμαχος τῷ λόγῳ
[8]   καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι τὴν  πάροδον   ἀποκλείοντα. Ὅπου γὰρ ἔχθραι, ἔρεις,
[1]   ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ τῶν  Παροιμιῶν   διαῤῥήδην ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι
[6]   μέγας Δαβὶδ πράως ἠνείχετο τῆς  παροινίας   τοῦ Σεμεεί. Οὐ γὰρ ἐδίδου
[4]   διαπρίεται. Εὐθὺς γὰρ ἐκ τῶν  παρόντων   οἷα ἑκάτερος ὑμῶν προσαγορεύεται;
[2]   κακόν τι δοῦναι τῷ  παροξύναντι,   πού τι καὶ προσλαβεῖν,
[5]   ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν. Σὺ δὲ  παροξύνῃ   μὲν ὡς ἐπὶ φαύλῃ τῇ
[1]   ἐστὶν ἰὸς, τοῦτο τοῖς  παροξυνθεῖσιν   θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν ὥσπερ
[7]   μανικῶς καὶ ἐμπλήκτως κατὰ τῶν  παροξυνόντων   κινούμενοι, δολερῶς καὶ ἐπιβούλως
[2]   ὥσπερ φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς  παροξύνουσιν   ἐξαφθῇ, τότε δὴ τότε τὰ
[6]   ἐν παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου  παρουσίαν.   Πῶς ἂν οὖν ἐκφύγοιμεν τὴν
[5]   λοιδόρῳ, τί καὶ ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι  παρώξυνε   κατάρξας; Καὶ ποίας τοῦτο συγγνώμης
[5]   τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου, οὐχὶ  παρωξύνθην,   οὐδὲ ἠμυνάμην, ἀλλ´ Ἐκωφώθην καὶ
[1]   οὐκ εὐσχήμων. Ἐπειδὰν γὰρ ἅπαξ  παρωσάμενον   τοὺς λογισμοὺς τὸ πάθος αὐτὸ
[1]   ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων·  Πᾶσα   ὀργὴ καὶ θυμὸς καὶ κραυγὴ
[8]   τῆς Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ  πᾶσαν   ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων. Ἐὰν
[4]   τούτοις τοῖς λόγοις ἑαυτὸν προκατασχὼν  πᾶσαν   ἀτιμίαν ἐλάττονα εὑρήσει τῆς ἀληθείας.
[3]   ὥσπερ τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν  πᾶσαν   λοιδορίαν διὰ τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν,
[8]   τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου Παύλου,  πᾶσαν   ὀργὴν καὶ θυμὸν καὶ κραυγὴν
[8]   κραυγὴν ἄρωμεν ἀφ´ ἡμῶν σὺν  πάσῃ   κακίᾳ, καὶ γενώμεθα εἰς ἀλλήλους
[1]   κραυγὴ ἀρθήτω ἀφ´ ὑμῶν σὺν  πάσῃ   κακίᾳ· καὶ τοῦ Κυρίου λέγοντος
[4]   τὸ κακὸν ἐπίσχωμεν, τὴν ὀργὴν  πάσῃ   μηχανῇ τῶν ψυχῶν ἐξελόντες. Οὕτω
[8]   ποιητὴς καὶ δεσπότης, παρὰ  πάσης   τῆς νοητῆς καὶ αἰσθητῆς κτίσεως
[2]   τὸν ὀργιζόμενον ἔδειξε, τὴν συνήθη  πᾶσι   καὶ γνωρίμην ὥσπερ τι προσωπεῖον
[2]   διηρμένας κατὰ τῶν ὁμοφύλων, καὶ  πᾶσι   μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας, πόδας
[6]   μεῖζόν ἐστι κακὸν τῷ  πάσχοντι.   Ἐκεῖνος ὑβριζέτω· σὺ δὲ μὴ
[7]   τὸν ἀνθρωποκτόνον, τὸν τοῦ ψεύδους  πατέρα,   τὸν ἐργάτην τῆς ἁμαρτίας· τῷ
[4]   σεαυτόν. Οὐκ εἶ σεμνότερος τοῦ  πατρὸς   ἡμῶν Ἀβραὰμ, ὃς ἑαυτὸν ταῦτα
[8]   δὲ τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου  Παύλου,   πᾶσαν ὀργὴν καὶ θυμὸν καὶ
[8]   ἄλλως διακενῆς ἠχῶν τὰ φερόμενα.  Παῦσαι   οὖν ἀπὸ ὀργῆς, καὶ ἐγκατάλιπε
[2]   ὥσπερ βίᾳ πυρὸς κυκώμενον καὶ  παφλάζον·   πρὸς δὲ τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν,
[4]   φιλοσοφίας ποιούμενος. Ὥστε, ἂν ἐμοὶ  πείθῃ,   καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ τῶν ὕβρεων. Ἀφανῆ
[1]   τοῦ βίου καὶ τὴν τῶν  πειθομένων   τελείωσιν ἀναφαίνεται. Ἀκούοντες μὲν γὰρ
[5]   Δικαιότερον μὲν οὖν, ὡς ἐμαυτὸν  πείθω,   καὶ ἐπιτεῖναι τὴν ἀγανάκτησιν, διότι
[1]   τῇ κρίσει· νῦν ὅτε εἰς  πεῖραν   ἤλθομεν τοῦ πάθους, οὐκ ἐν
[1]   τῆς τέχνης γίγνηται, μετὰ τὴν  πεῖραν   μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν ὠφέλιμον
[8]   ἵνα φύγῃς τῆς ὀργῆς τὴν  πεῖραν,   τῆς Ἀποκαλυπτομένης ἀπ´ οὐρανοῦ ἐπὶ
[4]   Ὅταν σοι κινηθῇ τῆς λοιδορίας  πειρασμὸς,   νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν, πότερον διὰ
[8]   πνεῦμα τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται.  Πεισθέντες   δὲ τῇ παραινέσει τοῦ μακαρίου
[6]   ἐκ τοῦ ὀργίζεσθαι βλάβην; Ἐὰν  πείσωμεν   τὸν θυμὸν μὴ προλαμβάνειν τοὺς
[2]   συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας. Πρόσωπον  πελιδνὸν   καὶ ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ σώματος
[5]   πενίαν εἰς δεσμωτήριον; Οὐ τὸ  πένεσθαι   ἐπονείδιστον, ἀλλὰ τὸ μὴ φέρειν
[3]   δὲ ἀπεκάλεσεν οἰκοτρίβων οἰκότριβα· οὗτος  πένητα,   ἐκεῖνος ἀλήτην· οὗτος ἀμαθῆ, ἐκεῖνος
[5]   πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας. Ἐὰν  πένητά   σε προσείπῃ, εἰ μὲν ἀληθῆ
[5]   σε ταράσσει προσηγορία τοῦ  πένητος;   Μνήσθητι τῆς φύσεως σεαυτοῦ· ὅτι
[5]   εἰρημένα. Τίς ποτε ἀπήχθη διὰ  πενίαν   εἰς δεσμωτήριον; Οὐ τὸ πένεσθαι
[5]   τὸ μὴ φέρειν εὐγενῶς τὴν  πενίαν.   ~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος
[5]   καὶ ἀπελεύσῃ. Τί δὲ γυμνοῦ  πενιχρότερον;   Οὐδὲν ἤκουσας δεινὸν, ἐὰν μὴ
[7]   ὑπηρέτης. Ἠλίας δὲ ζηλωτὴς,  πεντήκοντα   καὶ τετρακοσίους ἄνδρας ἱερεῖς τῆς
[4]   ὑπὸ τοῦ πνεύματος τῆς πονηρίας  πεπληρωμένων;   Ὅταν σοι κινηθῇ τῆς λοιδορίας
[2]   ἄγουσι σχολὴν πρὸς τὴν ὧν  πεπόνθασιν   αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς τῆς ψυχῆς
[8]   ἡμᾶς ὑπεροψία, καὶ ἑκάστου  περὶ   ἑαυτὸν φαντασία. Ὥστε ἂν ἀφέλῃς
[7]   οἶμαι, τὴν ἴσην σπουδὴν ἔχειν  περί   τε τὴν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς
[7]   τὴν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς καὶ  περὶ   τὸ μῖσος τῆς ἁμαρτίας. Πρὸς
[8]   διδάσκει· Εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον  περὶ   τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς,
[6]   ὕβρεως ἀπαντώσης. Δύο δὴ ταῦτα  περίελε   σεαυτοῦ, μήτε σεαυτὸν μεγάλων ἄξιον
[6]   καὶ γὰρ καὶ κριτής.  Περιέῤῥηξάν   σου τὸν χιτωνίσκον; Ἀπέδυσάν μου
[2]   διαφέρουσιν. Ὀρεγομένοις γὰρ τῆς ἀντιλυπήσεως  περιζεῖ   μὲν τῇ καρδίᾳ τὸ αἷμα,
[2]   πλέον ἔδρασε τοῖς, ἀντιτύποις  περιθραυσθέντα.   Τίς ἂν ἐφίκοιτο τοῦ κακοῦ;
[2]   οἴστρῳ τῇ μνήμῃ τῶν λελυπηκότων  περικεντούμενοι,   σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ θυμοῦ καὶ
[7]   παρὰ τὸ πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ  περισωθέντα   οὐχ ὑπὸ δικαίας ὀργῆς εἰς
[5]   τῶν μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων  πέφυκε   διεκπίπτειν, ἐν δὲ τοῖς ἁπαλοῖς
[8]   ἄξιον. Οὐ τοίνυν τὰ ῥήματα  πέφυκε   τὰς λύπας κινεῖν, ἀλλ´
[6]   τοιαῦται προπαρασκευαὶ καὶ διαθέσεις, οἷον  πηδήματα   τῆς καρδίας καὶ σφυγμοὺς ἀφαιροῦσαι,
[2]   σφαδάζοντος αὐτοῖς τοῦ θυμοῦ καὶ  πηδῶντος,   οὐ πρότερον ἀπολήγουσι, πρὶν
[2]   ὑπὸ τοιούτῳ δαίμονι στρατηγουμένους παθεῖν.  Πηρώσεις   γὰρ μελῶν καὶ θανάτους
[8]   λογισμῷ σώφρονι ἐκτεμεῖν δυνηθῇς τὴν  πικρὰν   ῥίζαν τοῦ θυμοῦ, πολλὰ τῶν
[3]   νικήσας, διότι ἀπέρχεται τὸ  πλεῖον   ἔχων τῆς ἁμαρτίας. Μὴ τοίνυν
[4]   Οὕτω γὰρ ἂν δυνηθείημεν τὰ  πλεῖστα   τῶν κακῶν, ὥσπερ ῥίζῃ τινὶ
[7]   καὶ τὰ ὑπ´ αὐτῶν σημαινόμενα  πλεῖστον   ἀλλήλων διαφέρει. Ἔστι γὰρ θυμὸς
[2]   τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ τι  πλέον   ἔδρασε τοῖς, ἀντιτύποις περιθραυσθέντα.
[2]   χεῖρες ἀκρατεῖς, ὕβρεις, ὀνείδη, κακηγορίαι,  πληγαὶ,   τὰ ἄλλα ὅσα οὐδ´ ἂν
[3]   δὲ λοιδορίαι πληγὰς, αἱ δὲ  πληγαὶ   τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων πολλάκις
[2]   Καὶ τὸ μὲν σῶμα ταῖς  πληγαῖς   διακόπτεται, δὲ θυμὸς τοῦ
[3]   γεννᾷ λοιδορίας, αἱ δὲ λοιδορίαι  πληγὰς,   αἱ δὲ πληγαὶ τραύματα, ἐκ
[7]   ὅτι κατ´ ἀμφοτέρας τὰς διαθέσεις  πλημμελοῦσιν   οἱ ἄνθρωποι· μανικῶς καὶ
[8]   οἰκειότητος ἄγνοιαν, ἀρχὴν πολέμου, συμφορῶν  πλήρωμα,   δαίμονα πονηρὸν αὐταῖς ἡμῶν ταῖς
[3]   ἁμαρτίας. Μὴ τοίνυν γένῃ κακοῦ  πληρωτὴς   ἐράνου, μηδὲ πονηροῦ δανείου πονηρότερος
[7]   ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν  πλησίον   αὐτοῦ, καὶ ἕκαστος τὸν ἔγγιστα
[7]   δὲ ἐπὶ βλάβῃ τῶν  πλησίον   ἠκονημένος τὸν νοῦν, κακεντρεχής ἐστι
[6]   πενίαν. ~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι  Πλούσιος   ὢν, ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν
[8]   ταῖς ψυχαῖς ἐμποιοῦντα· ἐκεῖ τὸ  πνεῦμα   τῆς πραΰτητος οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες
[8]   τὰ ἔνδον, καὶ τῷ ἁγίῳ  Πνεύματι   τὴν πάροδον ἀποκλείοντα. Ὅπου γὰρ
[1]   ὠφέλιμον διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν  πνευματικῶν   παραινέσεων, ἐπειδὰν μάλιστα τὴν ἔκβασιν
[4]   ἀνδρῶν, τῶν ὑπὸ τοῦ  πνεύματος   τῆς πονηρίας πεπληρωμένων; Ὅταν σοι
[2]   τῆς ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου (τοῦ  πνεύματος.   Φωνὴ τραχεῖα, καὶ ὑπερτεινομένη, καὶ
[2]   πᾶσι μέρεσι τοῦ σώματος ἐπιφερομένας,  πόδας   δὲ ἀφειδῶς τοῖς καιριωτάτοις ἐναλλομένους,
[5]   ἀπολογήσῃ; ~Ὅτι παρώξυνε κατάρξας; Καὶ  ποίας   τοῦτο συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ γὰρ
[7]   καὶ ὡς δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν  ποιεῖ   καὶ ὑπομονὴν καὶ ἐγκράτειαν· παρὰ
[5]   τοῦ προλαβόντος. Αὐτοῖς γὰρ οἷς  ποιεῖς,   κἀκεῖνον αἰτίας ἀφίης, καὶ σεαυτὸν
[7]   ἐνεργοῦντος, ἄλλῳ χαλεπαίνων αὐτός; Καὶ  ποιεῖς   τὸ (τῶν κυνῶν· οἳ τοὺς
[8]   παιδίον νήπιον λοιδορήσῃ, γέλωτος ἀφορμὴν  ποιῇ   τὰ λοιδορήματα· καὶ ὅταν ὑπὸ
[7]   τοῦ κτίσαντος ἀφορμὴν ἑαυτοῖς ἁμαρτίας  ποιήσωμεν.   Οὕτω δὴ καὶ θυμὸς,
[8]   γὰρ οὐρανοῦ καὶ γῆς  ποιητὴς   καὶ δεσπότης, παρὰ πάσης
[7]   θυμός· ἐπειδὰν οἷον κύων  ποιμένι,   οὕτως θυμὸς τῷ λογισμῷ
[4]   ἑτέρου μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας  ποιούμενος.   Ὥστε, ἂν ἐμοὶ πείθῃ, καὶ
[6]   κατάρξαι. Δεινὸν μὲν, ἀλλὰ τῷ  ποιοῦντι   μεῖζόν ἐστι κακὸν τῷ
[8]   Θεοῦ ἀλλοτρίωσιν, οἰκειότητος ἄγνοιαν, ἀρχὴν  πολέμου,   συμφορῶν πλήρωμα, δαίμονα πονηρὸν αὐταῖς
[2]   διὰ πάντων ὁμοίως χωροῦσιν. Οὐ  πολιὰ   τοῖς θυμουμένοις αἰδέσιμος, οὐκ ἀρετὴ
[7]   κατὰ τῶν πορνευσάντων; ὃς, τὰ  πολλὰ   ἐπιεικὴς ὢν καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ
[4]   τῆς ἀρετῆς. Τί δεῖ τὰ  πολλὰ   λέγειν; Τῷ μὲν ἀπέκλεισε τὴν
[6]   ἑαυτοῖς. Οὔπω κατεκρίθης, οὔπω ἐσταυρώθης.  Πολλά   σοι λείπει, ἵνα φθάσῃς αὐτοῦ
[8]   τὴν πικρὰν ῥίζαν τοῦ θυμοῦ,  πολλὰ   τῶν παθῶν τῇ ἀρχῇ ταύτῃ
[7]   ἂν καθηγῆται. ~Ἔτι γὰρ πρὸς  πολλὰ   τῶν τῆς ἀρετῆς ἔργων ἐπιτήδειον
[2]   γὰρ μελῶν καὶ θανάτους  πολλάκις   ἆθλα τῆς ὀργῆς οἱ μαχόμενοι
[2]   καὶ εἰς προὖπτον κακὸν ἑαυτοὺς  πολλάκις   ἐμβάλλουσι, τῇ πρὸς τὴν ἄμυναν
[3]   πληγαὶ τραύματα, ἐκ δὲ τραυμάτων  πολλάκις   θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς πρώτης ἀρχῆς
[7]   μέσον ἀγαγὼν κατεφόνευσεν; Οὕτω γίνεται  πολλάκις   θυμὸς ἀγαθῶν πράξεων ὑπηρέτης.
[2]   προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ που  πολλάκις   τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ τι
[6]   κρίνῃς, μήτε ἀνθρώπων τινὰ παρὰ  πολὺ   ἐλαττοῦσθαί σου κατὰ τὴν ἀξίαν
[2]   μεγάλου καὶ ἀνηκέστου κακοῦ, οἷον  πομφόλυγος,   αὐτοῖς τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ
[3]   ταῖς συμφοραῖς. Ἐν γὰρ ἁμίλλαις  πονηραῖς   ἀθλιώτερος νικήσας, διότι ἀπέρχεται
[5]   τρόπου τὴν ἐπ´ αὐτὸν φερομένην  πονηρίαν   διέλυσε. Τί δέ σε ταράσσει
[4]   τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος τῆς  πονηρίας   πεπληρωμένων; Ὅταν σοι κινηθῇ τῆς
[1]   ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς διὰ τῆς  πονηρίας   ᾠκείωσαν. Κύνας γὰρ ἐννεοὺς, καὶ
[8]   ἀρχὴν πολέμου, συμφορῶν πλήρωμα, δαίμονα  πονηρὸν   αὐταῖς ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον,
[5]   δὲ σεαυτοῦ αἰσχρὸν οὐδαμοῦ τιθεῖς;  Πονηρὸν   ὕβρις; φεῦγε τὴν μίμησιν.
[5]   σεαυτὸν κατακρίνεις. Εἰ μὲν γὰρ  πονηρὸν   θυμὸς, τί οὐκ ἐξέκλινας
[3]   πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ πονηροῦ δανείου  πονηρότερος   ἐκτιστής. Ὕβρισεν ὀργισθείς; στῆσον τῇ
[3]   γένῃ κακοῦ πληρωτὴς ἐράνου, μηδὲ  πονηροῦ   δανείου πονηρότερος ἐκτιστής. Ὕβρισεν ὀργισθείς;
[7]   εἰ μὴ θυμωθείης κατὰ τοῦ  πονηροῦ,   δυνατόν σοι μισῆσαι αὐτὸν ὅσον
[5]   τοῦ δεινοῦ, ἀλλ´ καὶ  πονηρῷ   ἡγεμόνι πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας.
[8]   καὶ πᾶν τὸ τῶν τοιούτων  (πονηρῶν   σμῆνος, ταύτης τῆς κακίας ἐστὶν
[7]   καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν  πορνείαν   τοῦ Ζαμβρὶ καὶ τῆς Μαδιανίτιδος
[7]   δικαία ὀργὴ κατὰ τῶν  πορνευσάντων;   ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς ὢν
[5]   συγγνώμης ἄξιον; Οὐδὲ γὰρ  πόρνος,   ἐπὶ τὴν ἑταίραν τὴν αἰτίαν
[8]   κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου,  πότε   ἀγανακτήσεις ὡς παρὰ τὴν ἀξίαν
[5]   σεαυτῷ οἰκειώσῃς (τὰ εἰρημένα. Τίς  ποτε   ἀπήχθη διὰ πενίαν εἰς δεσμωτήριον;
[7]   καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν. Εἰ γάρ  ποτε   λάβοι αὐτὴν ὑφ´ ἡδονῆς ἐκλυθεῖσαν,
[4]   λοιδορίας πειρασμὸς, νόμιζε κρίνεσθαι σεαυτὸν,  πότερον   διὰ τῆς μακροθυμίας προσχωρεῖς τῷ
[2]   καὶ προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ  που   πολλάκις τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα ἔπαθέ
[2]   τι δοῦναι τῷ παροξύναντι,  πού   τι καὶ προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ·
[8]   πραέσιν ἐπηγγελμένην (Μακάριοι γὰρ οἱ  πραεῖς,   ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν)
[8]   τὴν μακαρίαν ἐλπίδα τὴν τοῖς  πραέσιν   ἐπηγγελμένην (Μακάριοι γὰρ οἱ πραεῖς,
[7]   γίνεται πολλάκις θυμὸς ἀγαθῶν  πράξεων   ὑπηρέτης. Ἠλίας δὲ ζηλωτὴς,
[7]   τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς ὢν καὶ  πρᾶος,   ἐπειδὴ εἶδε τὴν πορνείαν τοῦ
[7]   θυμὸς τῷ λογισμῷ παρεπόμενος,  πρᾶος   μένῃ καὶ χειροήθης τοῖς ὠφελοῦσι,
[4]   χαλεπὸς, σὺ δὲ μακρόθυμος καὶ  πρᾶος·   μὲν μεταγνώσεται ἐφ´ οἷς
[7]   τοῦτο Μωϋσῆς πάντων ἀνθρώπων  πραότατος,   ἐκδικῶν τὴν εἰδωλολατρείαν, τὰς τῶν
[4]   τι κἀκεῖνον τῷ ὑποδείγματι τῆς  πραότητος,   χαλεπώτερον ἠμύνω διὰ τῆς
[8]   ἐμποιοῦντα· ἐκεῖ τὸ πνεῦμα τῆς  πραΰτητος   οὐκ ἀναπαύεται. Πεισθέντες δὲ τῇ
[6]   ὑποδειγμάτων· πῶς μέγας Δαβὶδ  πράως   ἠνείχετο τῆς παροινίας τοῦ Σεμεεί.
[8]   ἔστω πάντων ἔσχατος· νῦν δὲ  πράως   καὶ ἀκινήτως τοῦ τύπτοντος ἀνεχόμενος.
[2]   ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες, οὐ πρότερον ἵστανται  πρὶν   διὰ μεγάλου καὶ ἀνηκέστου
[2]   καὶ πηδῶντος, οὐ πρότερον ἀπολήγουσι,  πρὶν   κακόν τι δοῦναι τῷ
[2]   λόγος ἄναρθρος καὶ εἰκῆ  προεκπίπτων,   οὐ κατὰ μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως,
[6]   πρῶτον ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν  προεκτρέχειν   τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ ὥσπερ
[2]   μέρος, οὐδὲ εὐτάκτως, οὐδὲ εὐσήμως  προϊών.   Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον,
[4]   γὰρ τούτοις τοῖς λόγοις ἑαυτὸν  προκατασχὼν   πᾶσαν ἀτιμίαν ἐλάττονα εὑρήσει τῆς
[8]   καὶ ὥσπερ τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ  προκατέχοντα   ἡμῶν τὰ ἔνδον, καὶ τῷ
[5]   σου τὸ πάθος ἀπολογία τοῦ  προλαβόντος.   Αὐτοῖς γὰρ οἷς ποιεῖς, κἀκεῖνον
[2]   βίου, οὐκ οἰκειότης γένους, οὐ  προλαβοῦσαι   χάριτες, οὐκ ἄλλο τι τῶν
[6]   Ἐὰν πείσωμεν τὸν θυμὸν μὴ  προλαμβάνειν   τοὺς λογισμοὺς, ἀλλὰ τούτου πρῶτον
[4]   καὶ σεαυτῷ μέγαν τῆς ὑπομονῆς  προξενήσεις   τὸν στέφανον, τὴν ἑτέρου μανίαν
[8]   δεῖ τὸ πάθος; Πῶς; Εἰ  προπαιδευθείης   τὴν ταπεινοφροσύνην, ἣν Κύριος
[6]   τὴν φλεγμονήν. Αἱ γὰρ τοιαῦται  προπαρασκευαὶ   καὶ διαθέσεις, οἷον πηδήματα τῆς
[8]   ~Πῶς ἂν οὖν μὴ κινοῖτο  πρὸς   μὴ δεῖ τὸ πάθος;
[1]   οἷς ἀδιάλλακτον ἐκ φύσεως ἐνυπάρχει  πρὸς   ἀνθρώπους τὸ μῖσος. ~Διὰ θυμὸν
[2]   βίᾳ πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον·  πρὸς   δὲ τὴν ἐπιφάνειαν ἐξανθῆσαν, ἐν
[5]   πρὸς σὲ τὸ λεγόμενον; Μήτε  πρὸς   ἐπαίνους χαυνωθῇς τοὺς ὑπὲρ τὴν
[2]   τοῦ κακοῦ; ὅπως οἱ ὀξύῤῥοποι  πρὸς   θυμὸν ὑπὸ τῆς τυχούσης προφάσεως
[7]   ὠφελοῦσι, καὶ εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ,  πρὸς   μὲν τὴν ἀλλοτρίαν καὶ φωνὴν
[7]   περὶ τὸ μῖσος τῆς ἁμαρτίας.  Πρὸς   ὅπερ μάλιστα χρήσιμος θυμός·
[7]   ὅπερ ἂν καθηγῆται. ~Ἔτι γὰρ  πρὸς   πολλὰ τῶν τῆς ἀρετῆς ἔργων
[5]   ἀλήθειαν· εἰ δὲ ψεύδεται, τί  πρὸς   σὲ τὸ λεγόμενον; Μήτε πρὸς
[7]   κακοῦργος. Μὴ δὴ οὖν τὰ  πρὸς   σωτηρίαν ἡμῖν δεδομένα παρὰ τοῦ
[2]   ἐπιτηδείους. Ὥσπερ γὰρ αἱ χαράδραι,  πρὸς   τὰ κοῖλα συῤῥέουσαι, τὸ προστυχὸν
[5]   ἑταίραν τὴν αἰτίαν μετατιθεὶς ὡς  πρὸς   τὴν ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον τῆς
[5]   ἀλλ´ καὶ πονηρῷ ἡγεμόνι  πρὸς   τὴν ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας. Ἐὰν πένητά
[7]   ἀντίδοσιν, ὥσπερ ὀργώσης τῆς ψυχῆς  πρὸς   τὴν ἄμυναν. Εἰδέναι οὖν χρὴ,
[2]   κακὸν ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ  πρὸς   τὴν ἄμυναν σπουδῇ τοῦ καθ´
[2]   αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς τῆς ψυχῆς  πρὸς   τὴν ἄμυναν τοῦ λελυπηκότος κεκινημένης.
[5]   θυμουμένῳ; Ὥστε, εἰ δεύτερος ἦλθες  πρὸς   τὴν ἀντίδοσιν, οὐδέν σε τοῦτο
[3]   τῆς γλώττης ἐκσφενδονήσωσιν, οὕτω λοιπὸν  πρὸς   τὴν διὰ τῶν ἔργων χωροῦσιν
[1]   τὸ σοφὸν αὐτῶν καὶ ὠφέλιμον  πρὸς   τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου καὶ
[1]   τοιαῦτα προσαγορεύει. Οἱ γὰρ ἕτοιμοι  πρὸς   τὴν κατ´ ἀλλήλων φθορὰν, καὶ
[6]   σοι λείπει, ἵνα φθάσῃς αὐτοῦ  πρὸς   τὴν μίμησιν. Τούτων ἕκαστον ὑποτρεχέτω
[7]   ἔμμονος λύπη καὶ ὁρμὴ διαρκὴς  πρὸς   τὴν τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν, ὥσπερ
[7]   ψυχῆς θυμὸς, τόνον αὐτῇ  πρὸς   τὴν τῶν καλῶν ἔνστασιν ἐμποιῶν.
[2]   παραιρεῖται. Οὐ γὰρ ἄγουσι σχολὴν  πρὸς   τὴν ὧν πεπόνθασιν αἴσθησιν, ὅλης
[7]   ἐπιβούλοις καὶ ἄσπονδος· μηδέποτε τὴν  πρὸς   τὸ βλάπτον φιλίαν καταδεχόμενος, ἀλλὰ
[6]   καρδία μου· τουτέστιν, οὐ διεδόθη  πρὸς   τὸ ἔξω τὸ πάθος, ἀλλ´
[4]   διὰ τῆς ὀργῆς ἀποτρέχεις  πρὸς   τὸν ἀντίδικον. Δὸς καιρὸν τοῖς
[6]   ἐδίδου καιρὸν τῇ ὀργῇ κινηθῆναι,  πρὸς   τὸν Θεὸν μεταφέρων τὴν ἔννοιαν·
[7]   εἰδωλολατρείαν, τὰς τῶν Λευϊτῶν χεῖρας  πρὸς   τὸν τῶν ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε.
[3]   ἐρημίαις ἠχὼ οὕτως ἀνεκλάσθη ἀκεραία  πρὸς   τὸν φθεγξάμενον, ὡς ἐπὶ τὸν
[6]   καὶ ταῖς μεγίσταις ὑπόχρεων χάρισι,  πρὸς   τῷ ἀχαρίστῳ ἔτι καὶ ὕβρεως
[5]   τοὺς ὑπὲρ τὴν ἀλήθειαν· μήτε  πρὸς   ὕβρεις ἀγριανῇς τὰς οὐχ ἁπτομένας
[6]   δὲ μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν σοι  πρὸς   φιλοσοφίαν ἔστω τὰ (ῥήματα. Ἐὰν
[1]   γεννήματα ἐχιδνῶν, καὶ τὰ τοιαῦτα  προσαγορεύει.   Οἱ γὰρ ἕτοιμοι πρὸς τὴν
[4]   τῶν παρόντων οἷα ἑκάτερος ὑμῶν  προσαγορεύεται;   μὲν λοίδορος, σὺ δὲ
[6]   Ἐὰν ἄφρονά σε καὶ ἀμαθῆ  προσαγορεύσῃ,   ὑπομνήσθητι τῶν Ἰουδαϊκῶν ὕβρεων, αἷς
[7]   λίθους δάκνουσι, τοῦ βάλλοντος οὐ  προσαπτόμενοι.   ἐνεργούμενος ἐλεεινός· δὲ
[5]   ἁμαρτίαν ἐξακολουθήσας. Ἐὰν πένητά σε  προσείπῃ,   εἰ μὲν ἀληθῆ λέγει, κατάδεξαι
[5]   Τί δέ σε ταράσσει  προσηγορία   τοῦ πένητος; Μνήσθητι τῆς φύσεως
[1]   πάθους κεκρατημένους ταῖς τῶν θηρίων  προσηγορίαις   ἀποκαλεῖν, οἷς ἑαυτοὺς διὰ τῆς
[4]   οὐ κατενέτυχε τῷ Θεῷ, ἀλλὰ  προσηύχετο   ὑπὲρ αὐτῶν. Τίνων βούλει μαθητὴς
[4]   τοῦ Δαβὶδ λέγων ῥήματα. Τούτοις  πρόσθες   καὶ τὸ τοῦ Μωϋσέως καλόν.
[3]   ἀπεδόθη· δὲ λοιδορία μετὰ  προσθήκης   ἐπάνεισιν. Οἷα γὰρ ἀλλήλους ἐφυβρίζοντες
[8]   τῆς νοητῆς καὶ αἰσθητῆς κτίσεως  προσκυνούμενος,   Φέρων τὰ σύμπαντα τῷ
[2]   παροξύναντι, πού τι καὶ  προσλαβεῖν,   ἐὰν τύχῃ· ὥσπερ που πολλάκις
[1]   ἡμῖν γενομένου, ἀλλ´ ἔξωθεν ἡμῖν  προσπεσόντος   ὥσπερ καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου, τότε
[7]   ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ παρὰ τὸ  πρόσταγμα   τοῦ Θεοῦ περισωθέντα οὐχ ὑπὸ
[2]   πρὸς τὰ κοῖλα συῤῥέουσαι, τὸ  προστυχὸν   παρασύρουσιν· οὕτως αἱ τῶν ὀργιζομένων
[4]   σεαυτὸν, πότερον διὰ τῆς μακροθυμίας  προσχωρεῖς   τῷ Θεῷ, διὰ τῆς
[2]   πᾶσι καὶ γνωρίμην ὥσπερ τι  προσωπεῖον   ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν. Ὀφθαλμοὶ μὲν
[6]   ἡμῶν. Οὐ γὰρ ἀπέστρεψε τὸ  πρόσωπον   ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. Ἐσυκοφαντήθης; καὶ
[2]   τῶν συῶν τοὺς ὁμόσε χωροῦντας.  Πρόσωπον   πελιδνὸν καὶ ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ
[2]   τοῦ θυμοῦ καὶ πηδῶντος, οὐ  πρότερον   ἀπολήγουσι, πρὶν κακόν τι
[2]   οὐχὶ ἰοβόλων ἀναιδέστερον ἐφορμῶντες, οὐ  πρότερον   ἵστανται πρὶν διὰ μεγάλου
[2]   θυμός. Οἵ γε καὶ εἰς  προὖπτον   κακὸν ἑαυτοὺς πολλάκις ἐμβάλλουσι, τῇ
[2]   πρὸς θυμὸν ὑπὸ τῆς τυχούσης  προφάσεως   ἐξαπτόμενον, βοῶντες καὶ ἀγριαίνοντες, καὶ
[4]   τραυμάτων πολλάκις θάνατοι. ~Ἀπὸ τῆς  πρώτης   ἀρχῆς τὸ κακὸν ἐπίσχωμεν, τὴν
[6]   προλαμβάνειν τοὺς λογισμοὺς, ἀλλὰ τούτου  πρῶτον   ἐπιμελώμεθα, ὡς μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν
[2]   ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι μὲν γὰρ ἑαυτοὺς  πρῶτον   οἱ ὀργιζόμενοι, ἔπειτα καὶ πάντας
[8]   θέλων ἐν ὑμῖν εἶναι  πρῶτος   ἔστω πάντων ἔσχατος· νῦν δὲ
[5]   Οὔτε στέφανοι χωρὶς ἀνταγωνιστῶν, οὔτε  πτώματα   χωρὶς ἀντιπάλων. Ἄκουε τοῦ Δαβὶδ
[4]   ἑαυτὸν ταῦτα ἀπεκάλει. Ἀμαθῆ καὶ  πτωχὸν   καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον; σὺ
[7]   καὶ διέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς  πύλην,   καὶ ἀνακάμψατε διὰ τῆς παρεμβολῆς·
[7]   μηρὸν αὐτοῦ, καὶ διέλθετε ἀπὸ  πύλης   εἰς πύλην, καὶ ἀνακάμψατε διὰ
[2]   παράφορον δὲ τὸ ὄμμα, καὶ  πῦρ   ἤδη βλέπει. Καὶ παραθήγει τὸν
[2]   Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε  πῦρ,   οὔτε ἄλλο τι τῶν φοβερῶν,
[7]   τοῦ διαβόλου παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ  πυρί.   Ὥσπερ δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα
[2]   καρδίᾳ τὸ αἷμα, ὥσπερ βίᾳ  πυρὸς   κυκώμενον καὶ παφλάζον· πρὸς δὲ
[6]   παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς αἰδεσίμου παρουσίαν.  Πῶς   ἂν οὖν ἐκφύγοιμεν τὴν ἐκ
[8]   ἐνεδρεύοντες· ἅπερ ἀμφότερα φυλακτέον ἡμῖν.  ~Πῶς   ἂν οὖν μὴ κινοῖτο πρὸς
[7]   ὀργίζῃ τῷ ἀδελφῷ σου εἰκῆ.  Πῶς   γὰρ οὐκ εἰκῆ, ἄλλου ἐνεργοῦντος,
[8]   μὴ δεῖ τὸ πάθος;  Πῶς;   Εἰ προπαιδευθείης τὴν ταπεινοφροσύνην, ἣν
[6]   μνήμῃ τῶν μακαρίων ἀνδρῶν ὑποδειγμάτων·  πῶς   μέγας Δαβὶδ πράως ἠνείχετο
[5]   σου. Οὐχ ὁρᾷς τὰ τοξεύματα,  πῶς   τῶν μὲν στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/04/2009