Chapitre |
[4] |
ῥίζῃ
τινὶ
καὶ
ἀρχῇ,
τῷ
|
πάθει |
τούτῳ
συνεκτεμεῖν.
Ἐλοιδόρησε;
σὺ
δὲ |
[2] |
τοὺς
ὑπὸ
τοιούτῳ
δαίμονι
στρατηγουμένους
|
παθεῖν. |
Πηρώσεις
γὰρ
μελῶν
ἢ
καὶ |
[2] |
ὀργῆς
καὶ
θυμοῦ
ἔκγονά
ἐστι
|
πάθη. |
Διὰ
θυμὸν
καὶ
ξίφος
ἀκονᾶται· |
[6] |
ὑλακτοῦσαν
καὶ
ἀγριαίνουσαν.
Αἰδείσθω
τὰ
|
πάθη |
τοῦ
ἐν
σοὶ
λόγου
τὴν |
[6] |
ἄτρωτος
εἶ.
Ἐὰν
δὲ
καὶ
|
πάθῃς |
τι
τὴν
ψυχὴν,
ἐν
σεαυτῷ |
[6] |
διεδόθη
πρὸς
τὸ
ἔξω
τὸ
|
πάθος, |
ἀλλ´
οἷόν
τι
κῦμα
εἴσω |
[5] |
ἀντοργίζῃ·
καὶ
γίνεταί
σου
τὸ
|
πάθος |
ἀπολογία
τοῦ
προλαβόντος.
Αὐτοῖς
γὰρ |
[1] |
ἅπαξ
παρωσάμενον
τοὺς
λογισμοὺς
τὸ
|
πάθος
|
αὐτὸ
τὴν
δυναστείαν
τὴν
ψυχῆς |
[8] |
πρὸς
ἃ
μὴ
δεῖ
τὸ
|
πάθος; |
Πῶς;
Εἰ
προπαιδευθείης
τὴν
ταπεινοφροσύνην, |
[1] |
ἀσχήμονα
ταραχὴν
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
|
πάθους |
κατεχομένων,
ἐπέγνωμεν
ἐπὶ
τῶν
ἔργων |
[1] |
ἡ
Γραφὴ
τοὺς
ὑπὸ
τοῦ
|
πάθους |
κεκρατημένους
ταῖς
τῶν
θηρίων
προσηγορίαις |
[7] |
τις
καὶ
ἀναθυμίασις
ὀξεῖα
τοῦ
|
πάθους· |
ὀργὴ
δὲ
ἔμμονος
λύπη
καὶ |
[4] |
ἀλοιδόρητον
ὀνειδίζων
παραμυθίαν
εὑρεῖν
τοῦ
|
πάθους |
οὐ
δύναται.
Τοὐναντίον
μὲν
οὖν, |
[1] |
ὅτε
εἰς
πεῖραν
ἤλθομεν
τοῦ
|
πάθους, |
οὐκ
ἐν
ἡμῖν
γενομένου,
ἀλλ´ |
[8] |
ῥίζαν
τοῦ
θυμοῦ,
πολλὰ
τῶν
|
παθῶν |
τῇ
ἀρχῇ
ταύτῃ
συναναιρήσεις.
Καὶ |
[8] |
τὴν
ἀξίαν
καθυβρισμένος;
Ὅταν
σε
|
παιδίον |
νήπιον
λοιδορήσῃ,
γέλωτος
ἀφορμὴν
ποιῇ |
[6] |
τὴν
ἐπιφάνειαν,
ὥσπερ
τὸ
ἐν
|
παισὶν |
ἄτακτον
ἀνδρὸς
αἰδεσίμου
παρουσίαν.
Πῶς |
[5] |
στεφανίταις
ἀγῶσιν
ὁ
κατάρξας
τῶν
|
παλαισμάτων, |
ἀλλ´
ὁ
ὑπερβαλλόμενος
στεφανοῦται.
Καὶ |
[4] |
γῆς
ὑφέστηκας,
καὶ
εἰς
γῆν
|
πάλιν |
ἀναλυθήσῃ.
Ὁ
γὰρ
τούτοις
τοῖς
|
[7] |
ἀγαθῶν,
ζηλωτὸς
καὶ
μακάριος.
Καὶ
|
πάλιν |
τὸ
λογιστικὸν
ὁ
μὲν
καλῶς |
[5] |
φαύλῃ
τῇ
λοιδορίᾳ·
μιμῇ
δὲ
|
πάλιν
|
ὡς
ἀγαθόν.
Ἰδοὺ
γὰρ
ἔπαθες |
[2] |
δὲ
ἀφειδῶς
τοῖς
καιριωτάτοις
ἐναλλομένους,
|
πᾶν |
δὲ
τὸ
φανὲν
ὅπλον
τῇ |
[8] |
καὶ
ἐπίβουλον
καὶ
θρασὺ,
καὶ
|
πᾶν |
τὸ
τῶν
τοιούτων
(πονηρῶν
σμῆνος, |
[2] |
πρῶτον
οἱ
ὀργιζόμενοι,
ἔπειτα
καὶ
|
πάντας |
ὁμοῦ
τοὺς
ἐπιτηδείους.
Ὥσπερ
γὰρ |
[1] |
δυναστείαν
τὴν
ψυχῆς
παραλάβῃ,
ἀποθηριοῖ
|
παντελῶς |
τὸν
ἄνθρωπον,
καὶ
οὐδὲ
ἄνθρωπον
|
[7] |
θυμῷ
καὶ
σώφρονι
εἰς
ὄφελος
|
παντὸς |
τοῦ
Ἰσραὴλ
ἐθανάτωσε.
Σὺ
δὲ
|
[7] |
ὅπλῳ.
Διὰ
τοῦτο
Μωϋσῆς
ὁ
|
πάντων |
ἀνθρώπων
πραότατος,
ἐκδικῶν
τὴν
εἰδωλολατρείαν, |
[8] |
με
δέρεις;
Ἐὰν
γὰρ
ἐθισθῇς
|
πάντων
|
ἔσχατος
εἶναι
κατὰ
τὴν
ἐντολὴν |
[8] |
ἐν
ὑμῖν
εἶναι
πρῶτος
ἔστω
|
πάντων |
ἔσχατος·
νῦν
δὲ
πράως
καὶ |
[2] |
ὁρμαὶ
βίαιοι
καὶ
ἀκάθεκτοι
διὰ
|
πάντων |
ὁμοίως
χωροῦσιν.
Οὐ
πολιὰ
τοῖς |
[7] |
ποιεῖ
καὶ
ὑπομονὴν
καὶ
ἐγκράτειαν·
|
παρὰ |
δὲ
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
ἐνεργῶν, |
[8] |
γῆς
ποιητὴς
καὶ
δεσπότης,
ὁ
|
παρὰ |
πάσης
τῆς
νοητῆς
καὶ
αἰσθητῆς |
[6] |
ἄξιον
κρίνῃς,
μήτε
ἀνθρώπων
τινὰ
|
παρὰ |
πολὺ
ἐλαττοῦσθαί
σου
κατὰ
τὴν |
[8] |
τοῦ
Κυρίου,
πότε
ἀγανακτήσεις
ὡς
|
παρὰ |
τὴν
ἀξίαν
καθυβρισμένος;
Ὅταν
σε |
[7] |
τοῦ
Ἀμαλὴκ
ὑπὸ
τοῦ
Σαοὺλ
|
παρὰ |
τὸ
πρόσταγμα
τοῦ
Θεοῦ
περισωθέντα |
[7] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
δυνάμεων
ἑκάστη
|
παρὰ |
τὸν
τρόπον
τῆς
χρήσεως
ἢ |
[7] |
τῷ
φρονίμῳ
τῆς
ψυχῆς
μέρει
|
παρὰ |
τοῦ
θυμοειδοῦς
ἡ
συνεργία.
Ὁ |
[7] |
τὰ
πρὸς
σωτηρίαν
ἡμῖν
δεδομένα
|
παρὰ |
τοῦ
κτίσαντος
ἀφορμὴν
ἑαυτοῖς
ἁμαρτίας |
[7] |
θυμοειδὲς,
ὅταν,
ὥσπερ
τις
στρατιώτης,
|
παρὰ |
τῷ
στρατηγῷ
τὰ
ὅπλα
θέμενος, |
[7] |
ὅπλα
θέμενος,
ἑτοίμως
ἐπὶ
τὰ
|
παραγγελλόμενα |
τὰς
βοηθείας
παρέχηται,
καὶ
σύμμαχος |
[1] |
τὴν
ἔκβασιν
μαρτυροῦσαν
λάβῃ
τὰ
|
παραγγέλματα, |
τότε
τὸ
σοφὸν
αὐτῶν
καὶ |
[1] |
μάλιστα
τὸ
θαυμαστὸν
τῶν
θείων
|
παραγγελμάτων |
ἐπέγνωμεν.
Δόντες
μὲν
αὐτοὶ
τῇ |
[1] |
ὀργιζομένων.
~(Ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
ἰατρικῶν
|
παραγγελμάτων, |
ὅταν
εὐστόχως
καὶ
κατὰ
τὸν |
[7] |
τῇ
ἁμαρτίᾳ,
μετὰ
τοῦ
διαβόλου
|
παραδοθήσεται |
τῷ
αἰωνίῳ
πυρί.
Ὥσπερ
δὲ |
[2] |
καὶ
πῦρ
ἤδη
βλέπει.
Καὶ
|
παραθήγει |
τὸν
ὀδόντα,
κατὰ
τῶν
συῶν |
[8] |
οὐκ
ἀναπαύεται.
Πεισθέντες
δὲ
τῇ
|
παραινέσει |
τοῦ
μακαρίου
Παύλου,
πᾶσαν
ὀργὴν |
[1] |
διαδείκνυται·
οὕτως
ἐπὶ
τῶν
πνευματικῶν
|
παραινέσεων, |
ἐπειδὰν
μάλιστα
τὴν
ἔκβασιν
μαρτυροῦσαν |
[1] |
φρονίμους·
ἀκούοντες
δὲ
καὶ
ἀποστολικῶν
|
παραινέσεων· |
Πᾶσα
ὀργὴ
καὶ
θυμὸς
καὶ |
[2] |
θυμὸς
τοῦ
ἀλγεινοῦ
τὴν
αἴσθησιν
|
παραιρεῖται. |
Οὐ
γὰρ
ἄγουσι
σχολὴν
πρὸς |
[7] |
ὡς
ἐν
φαρμάκου
εἴδει
οὐ
|
παραιτεῖται. |
Τὸ
γὰρ,
Ἔχθραν
θήσω
ἀνὰ |
[5] |
τὸ
ἕτερον
κατάρξαι
ἱκανὸν
εἰς
|
παραίτησιν. |
Δικαιότερον
μὲν
οὖν,
ὡς
ἐμαυτὸν |
[1] |
αὐτὸ
τὴν
δυναστείαν
τὴν
ψυχῆς
|
παραλάβῃ, |
ἀποθηριοῖ
παντελῶς
τὸν
ἄνθρωπον,
καὶ |
[4] |
οὕτως
ὁ
τὸν
ἀλοιδόρητον
ὀνειδίζων
|
παραμυθίαν |
εὑρεῖν
τοῦ
πάθους
οὐ
δύναται. |
[6] |
ἀκούων
αἱμάτων
ἀνὴρ,
καὶ
ἀνὴρ
|
παράνομος, |
οὐκ
ἐκείνῳ
ἐχαλέπαινεν,
ἀλλ´
ἑαυτὸν
|
[3] |
ἐκεῖνος
ἀλήτην·
οὗτος
ἀμαθῆ,
ἐκεῖνος
|
παραπλῆγα· |
ἕως
ἂν
αὐτοῖς
αἱ
ὕβρεις, |
[2] |
τὰ
κοῖλα
συῤῥέουσαι,
τὸ
προστυχὸν
|
παρασύρουσιν· |
οὕτως
αἱ
τῶν
ὀργιζομένων
ὁρμαὶ
|
[2] |
οἰκεῖοί
τε
καὶ
συνήθεις
ἠγνόηνται·
|
παράφορον |
δὲ
τὸ
ὄμμα,
καὶ
πῦρ
|
[7] |
πύλην,
καὶ
ἀνακάμψατε
διὰ
τῆς
|
παρεμβολῆς· |
καὶ
ἀποκτείνατε
ἕκαστος
τὸν
ἀδελφὸν |
[7] |
οὕτως
ὁ
θυμὸς
τῷ
λογισμῷ
|
παρεπόμενος, |
πρᾶος
μένῃ
καὶ
χειροήθης
τοῖς |
[7] |
ἐπὶ
τὰ
παραγγελλόμενα
τὰς
βοηθείας
|
παρέχηται, |
καὶ
σύμμαχος
ᾖ
τῷ
λόγῳ |
[8] |
καὶ
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι
τὴν
|
πάροδον |
ἀποκλείοντα.
Ὅπου
γὰρ
ἔχθραι,
ἔρεις, |
[1] |
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες
μὲν
γὰρ
τῶν
|
Παροιμιῶν |
διαῤῥήδην
ἀποφαινομένων,
ὅτι
Ὀργὴ
ἀπόλλυσι |
[6] |
μέγας
Δαβὶδ
πράως
ἠνείχετο
τῆς
|
παροινίας |
τοῦ
Σεμεεί.
Οὐ
γὰρ
ἐδίδου |
[4] |
διαπρίεται.
Εὐθὺς
γὰρ
ἐκ
τῶν
|
παρόντων |
οἷα
ἑκάτερος
ὑμῶν
προσαγορεύεται;
Ὁ |
[2] |
ἢ
κακόν
τι
δοῦναι
τῷ
|
παροξύναντι, |
ἤ
πού
τι
καὶ
προσλαβεῖν, |
[5] |
ἐσίγησα
ἐξ
ἀγαθῶν.
Σὺ
δὲ
|
παροξύνῃ |
μὲν
ὡς
ἐπὶ
φαύλῃ
τῇ |
[1] |
ἐστὶν
ὁ
ἰὸς,
τοῦτο
τοῖς
|
παροξυνθεῖσιν |
ὁ
θυμὸς
γίνεται.
Λυσσῶσιν
ὥσπερ |
[7] |
μανικῶς
καὶ
ἐμπλήκτως
κατὰ
τῶν
|
παροξυνόντων |
κινούμενοι,
ἢ
δολερῶς
καὶ
ἐπιβούλως
|
[2] |
ὥσπερ
φλὸξ
ὕλης
ἀφθονίᾳ,
τοῖς
|
παροξύνουσιν |
ἐξαφθῇ,
τότε
δὴ
τότε
τὰ |
[6] |
ἐν
παισὶν
ἄτακτον
ἀνδρὸς
αἰδεσίμου
|
παρουσίαν. |
Πῶς
ἂν
οὖν
ἐκφύγοιμεν
τὴν |
[5] |
λοιδόρῳ,
τί
καὶ
ἀπολογήσῃ;
~Ὅτι
|
παρώξυνε |
κατάρξας;
Καὶ
ποίας
τοῦτο
συγγνώμης |
[5] |
τὸν
ἁμαρτωλὸν
ἐναντίον
μου,
οὐχὶ
|
παρωξύνθην, |
οὐδὲ
ἠμυνάμην,
ἀλλ´
Ἐκωφώθην
καὶ
|
[1] |
οὐκ
εὐσχήμων.
Ἐπειδὰν
γὰρ
ἅπαξ
|
παρωσάμενον |
τοὺς
λογισμοὺς
τὸ
πάθος
αὐτὸ |
[1] |
ἀκούοντες
δὲ
καὶ
ἀποστολικῶν
παραινέσεων·
|
Πᾶσα |
ὀργὴ
καὶ
θυμὸς
καὶ
κραυγὴ |
[8] |
τῆς
Ἀποκαλυπτομένης
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ
|
πᾶσαν |
ἀσέβειαν
καὶ
ἀδικίαν
ἀνθρώπων.
Ἐὰν |
[4] |
τούτοις
τοῖς
λόγοις
ἑαυτὸν
προκατασχὼν
|
πᾶσαν |
ἀτιμίαν
ἐλάττονα
εὑρήσει
τῆς
ἀληθείας. |
[3] |
ὥσπερ
τοξεύματα,
ἐπιλείπωσιν.
Εἶτα,
ἐπειδὰν
|
πᾶσαν |
λοιδορίαν
διὰ
τῆς
γλώττης
ἐκσφενδονήσωσιν, |
[8] |
τῇ
παραινέσει
τοῦ
μακαρίου
Παύλου,
|
πᾶσαν |
ὀργὴν
καὶ
θυμὸν
καὶ
κραυγὴν |
[8] |
κραυγὴν
ἄρωμεν
ἀφ´
ἡμῶν
σὺν
|
πάσῃ |
κακίᾳ,
καὶ
γενώμεθα
εἰς
ἀλλήλους |
[1] |
κραυγὴ
ἀρθήτω
ἀφ´
ὑμῶν
σὺν
|
πάσῃ |
κακίᾳ·
καὶ
τοῦ
Κυρίου
λέγοντος |
[4] |
τὸ
κακὸν
ἐπίσχωμεν,
τὴν
ὀργὴν
|
πάσῃ |
μηχανῇ
τῶν
ψυχῶν
ἐξελόντες.
Οὕτω |
[8] |
ποιητὴς
καὶ
δεσπότης,
ὁ
παρὰ
|
πάσης |
τῆς
νοητῆς
καὶ
αἰσθητῆς
κτίσεως |
[2] |
τὸν
ὀργιζόμενον
ἔδειξε,
τὴν
συνήθη
|
πᾶσι |
καὶ
γνωρίμην
ὥσπερ
τι
προσωπεῖον |
[2] |
διηρμένας
κατὰ
τῶν
ὁμοφύλων,
καὶ
|
πᾶσι
|
μέρεσι
τοῦ
σώματος
ἐπιφερομένας,
πόδας |
[6] |
μεῖζόν
ἐστι
κακὸν
ἢ
τῷ
|
πάσχοντι. |
Ἐκεῖνος
ὑβριζέτω·
σὺ
δὲ
μὴ
|
[7] |
τὸν
ἀνθρωποκτόνον,
τὸν
τοῦ
ψεύδους
|
πατέρα, |
τὸν
ἐργάτην
τῆς
ἁμαρτίας·
τῷ |
[4] |
σεαυτόν.
Οὐκ
εἶ
σεμνότερος
τοῦ
|
πατρὸς |
ἡμῶν
Ἀβραὰμ,
ὃς
ἑαυτὸν
ταῦτα |
[8] |
δὲ
τῇ
παραινέσει
τοῦ
μακαρίου
|
Παύλου, |
πᾶσαν
ὀργὴν
καὶ
θυμὸν
καὶ |
[8] |
ἄλλως
διακενῆς
ἠχῶν
τὰ
φερόμενα.
|
Παῦσαι |
οὖν
ἀπὸ
ὀργῆς,
καὶ
ἐγκατάλιπε
|
[2] |
ὥσπερ
βίᾳ
πυρὸς
κυκώμενον
καὶ
|
παφλάζον· |
πρὸς
δὲ
τὴν
ἐπιφάνειαν
ἐξανθῆσαν, |
[4] |
φιλοσοφίας
ποιούμενος.
Ὥστε,
ἂν
ἐμοὶ
|
πείθῃ, |
καὶ
ἐπιδαψιλεύσῃ
τῶν
ὕβρεων.
Ἀφανῆ
|
[1] |
τοῦ
βίου
καὶ
τὴν
τῶν
|
πειθομένων |
τελείωσιν
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες
μὲν
γὰρ |
[5] |
Δικαιότερον
μὲν
οὖν,
ὡς
ἐμαυτὸν
|
πείθω, |
καὶ
ἐπιτεῖναι
τὴν
ἀγανάκτησιν,
διότι |
[1] |
τῇ
κρίσει·
νῦν
ὅτε
εἰς
|
πεῖραν |
ἤλθομεν
τοῦ
πάθους,
οὐκ
ἐν |
[1] |
τῆς
τέχνης
γίγνηται,
μετὰ
τὴν
|
πεῖραν |
μάλιστα
τὸ
ἀπ´
αὐτῶν
ὠφέλιμον |
[8] |
ἵνα
φύγῃς
τῆς
ὀργῆς
τὴν
|
πεῖραν, |
τῆς
Ἀποκαλυπτομένης
ἀπ´
οὐρανοῦ
ἐπὶ |
[4] |
Ὅταν
σοι
κινηθῇ
τῆς
λοιδορίας
|
πειρασμὸς, |
νόμιζε
κρίνεσθαι
σεαυτὸν,
πότερον
διὰ |
[8] |
πνεῦμα
τῆς
πραΰτητος
οὐκ
ἀναπαύεται.
|
Πεισθέντες |
δὲ
τῇ
παραινέσει
τοῦ
μακαρίου |
[6] |
ἐκ
τοῦ
ὀργίζεσθαι
βλάβην;
Ἐὰν
|
πείσωμεν |
τὸν
θυμὸν
μὴ
προλαμβάνειν
τοὺς |
[2] |
συῶν
τοὺς
ὁμόσε
χωροῦντας.
Πρόσωπον
|
πελιδνὸν |
καὶ
ὕφαιμον·
ὄγκος
τοῦ
σώματος |
[5] |
πενίαν
εἰς
δεσμωτήριον;
Οὐ
τὸ
|
πένεσθαι |
ἐπονείδιστον,
ἀλλὰ
τὸ
μὴ
φέρειν |
[3] |
δὲ
ἀπεκάλεσεν
οἰκοτρίβων
οἰκότριβα·
οὗτος
|
πένητα, |
ἐκεῖνος
ἀλήτην·
οὗτος
ἀμαθῆ,
ἐκεῖνος |
[5] |
πρὸς
τὴν
ἁμαρτίαν
ἐξακολουθήσας.
Ἐὰν
|
πένητά |
σε
προσείπῃ,
εἰ
μὲν
ἀληθῆ
|
[5] |
σε
ταράσσει
ἡ
προσηγορία
τοῦ
|
πένητος; |
Μνήσθητι
τῆς
φύσεως
σεαυτοῦ·
ὅτι |
[5] |
εἰρημένα.
Τίς
ποτε
ἀπήχθη
διὰ
|
πενίαν |
εἰς
δεσμωτήριον;
Οὐ
τὸ
πένεσθαι |
[5] |
τὸ
μὴ
φέρειν
εὐγενῶς
τὴν
|
πενίαν. |
~Μνήσθητι
τοῦ
Δεσπότου·
ὅτι
Πλούσιος |
[5] |
καὶ
ἀπελεύσῃ.
Τί
δὲ
γυμνοῦ
|
πενιχρότερον; |
Οὐδὲν
ἤκουσας
δεινὸν,
ἐὰν
μὴ |
[7] |
ὑπηρέτης.
Ἠλίας
δὲ
ὁ
ζηλωτὴς,
|
πεντήκοντα |
καὶ
τετρακοσίους
ἄνδρας
ἱερεῖς
τῆς |
[4] |
ὑπὸ
τοῦ
πνεύματος
τῆς
πονηρίας
|
πεπληρωμένων; |
Ὅταν
σοι
κινηθῇ
τῆς
λοιδορίας |
[2] |
ἄγουσι
σχολὴν
πρὸς
τὴν
ὧν
|
πεπόνθασιν |
αἴσθησιν,
ὅλης
αὐτοῖς
τῆς
ψυχῆς |
[8] |
ἡμᾶς
ὑπεροψία,
καὶ
ἡ
ἑκάστου
|
περὶ |
ἑαυτὸν
φαντασία.
Ὥστε
ἂν
ἀφέλῃς |
[7] |
οἶμαι,
τὴν
ἴσην
σπουδὴν
ἔχειν
|
περί |
τε
τὴν
ἀγάπην
τῆς
ἀρετῆς |
[7] |
τὴν
ἀγάπην
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
|
περὶ |
τὸ
μῖσος
τῆς
ἁμαρτίας.
Πρὸς |
[8] |
διδάσκει·
Εἰ
κακῶς
ἐλάλησα,
μαρτύρησον
|
περὶ |
τοῦ
κακοῦ·
εἰ
δὲ
καλῶς, |
[6] |
ὕβρεως
ἀπαντώσης.
Δύο
δὴ
ταῦτα
|
περίελε |
σεαυτοῦ,
μήτε
σεαυτὸν
μεγάλων
ἄξιον |
[6] |
καὶ
γὰρ
καὶ
ὁ
κριτής.
|
Περιέῤῥηξάν
|
σου
τὸν
χιτωνίσκον;
Ἀπέδυσάν
μου |
[2] |
διαφέρουσιν.
Ὀρεγομένοις
γὰρ
τῆς
ἀντιλυπήσεως
|
περιζεῖ |
μὲν
τῇ
καρδίᾳ
τὸ
αἷμα, |
[2] |
πλέον
ἢ
ἔδρασε
τοῖς,
ἀντιτύποις
|
περιθραυσθέντα. |
Τίς
ἂν
ἐφίκοιτο
τοῦ
κακοῦ; |
[2] |
οἴστρῳ
τῇ
μνήμῃ
τῶν
λελυπηκότων
|
περικεντούμενοι, |
σφαδάζοντος
αὐτοῖς
τοῦ
θυμοῦ
καὶ |
[7] |
παρὰ
τὸ
πρόσταγμα
τοῦ
Θεοῦ
|
περισωθέντα |
οὐχ
ὑπὸ
δικαίας
ὀργῆς
εἰς |
[5] |
τῶν
μὲν
στεῤῥῶν
καὶ
ἀντιτύπων
|
πέφυκε |
διεκπίπτειν,
ἐν
δὲ
τοῖς
ἁπαλοῖς |
[8] |
ἄξιον.
Οὐ
τοίνυν
τὰ
ῥήματα
|
πέφυκε |
τὰς
λύπας
κινεῖν,
ἀλλ´
ἡ |
[6] |
τοιαῦται
προπαρασκευαὶ
καὶ
διαθέσεις,
οἷον
|
πηδήματα |
τῆς
καρδίας
καὶ
σφυγμοὺς
ἀφαιροῦσαι, |
[2] |
σφαδάζοντος
αὐτοῖς
τοῦ
θυμοῦ
καὶ
|
πηδῶντος, |
οὐ
πρότερον
ἀπολήγουσι,
πρὶν
ἢ |
[2] |
ὑπὸ
τοιούτῳ
δαίμονι
στρατηγουμένους
παθεῖν.
|
Πηρώσεις
|
γὰρ
μελῶν
ἢ
καὶ
θανάτους |
[8] |
λογισμῷ
σώφρονι
ἐκτεμεῖν
δυνηθῇς
τὴν
|
πικρὰν |
ῥίζαν
τοῦ
θυμοῦ,
πολλὰ
τῶν |
[3] |
ὁ
νικήσας,
διότι
ἀπέρχεται
τὸ
|
πλεῖον |
ἔχων
τῆς
ἁμαρτίας.
Μὴ
τοίνυν |
[4] |
Οὕτω
γὰρ
ἂν
δυνηθείημεν
τὰ
|
πλεῖστα |
τῶν
κακῶν,
ὥσπερ
ῥίζῃ
τινὶ |
[7] |
καὶ
τὰ
ὑπ´
αὐτῶν
σημαινόμενα
|
πλεῖστον |
ἀλλήλων
διαφέρει.
Ἔστι
γὰρ
θυμὸς |
[2] |
τὰ
βιαίως
καταῤῥηγνύμενα
ἔπαθέ
τι
|
πλέον |
ἢ
ἔδρασε
τοῖς,
ἀντιτύποις
περιθραυσθέντα. |
[2] |
χεῖρες
ἀκρατεῖς,
ὕβρεις,
ὀνείδη,
κακηγορίαι,
|
πληγαὶ, |
τὰ
ἄλλα
ὅσα
οὐδ´
ἂν |
[3] |
δὲ
λοιδορίαι
πληγὰς,
αἱ
δὲ
|
πληγαὶ |
τραύματα,
ἐκ
δὲ
τραυμάτων
πολλάκις |
[2] |
Καὶ
τὸ
μὲν
σῶμα
ταῖς
|
πληγαῖς |
διακόπτεται,
ὁ
δὲ
θυμὸς
τοῦ |
[3] |
γεννᾷ
λοιδορίας,
αἱ
δὲ
λοιδορίαι
|
πληγὰς, |
αἱ
δὲ
πληγαὶ
τραύματα,
ἐκ |
[7] |
ὅτι
κατ´
ἀμφοτέρας
τὰς
διαθέσεις
|
πλημμελοῦσιν |
οἱ
ἄνθρωποι·
ἢ
μανικῶς
καὶ |
[8] |
οἰκειότητος
ἄγνοιαν,
ἀρχὴν
πολέμου,
συμφορῶν
|
πλήρωμα, |
δαίμονα
πονηρὸν
αὐταῖς
ἡμῶν
ταῖς |
[3] |
ἁμαρτίας.
Μὴ
τοίνυν
γένῃ
κακοῦ
|
πληρωτὴς |
ἐράνου,
μηδὲ
πονηροῦ
δανείου
πονηρότερος |
[7] |
ἀδελφὸν
αὐτοῦ,
καὶ
ἕκαστος
τὸν
|
πλησίον |
αὐτοῦ,
καὶ
ἕκαστος
τὸν
ἔγγιστα
|
[7] |
ὁ
δὲ
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
|
πλησίον |
ἠκονημένος
τὸν
νοῦν,
κακεντρεχής
ἐστι |
[6] |
πενίαν.
~Μνήσθητι
τοῦ
Δεσπότου·
ὅτι
|
Πλούσιος |
ὢν,
ἐπτώχευσε
δι´
ἡμᾶς.
Ἐὰν |
[8] |
ταῖς
ψυχαῖς
ἐμποιοῦντα·
ἐκεῖ
τὸ
|
πνεῦμα
|
τῆς
πραΰτητος
οὐκ
ἀναπαύεται.
Πεισθέντες |
[8] |
τὰ
ἔνδον,
καὶ
τῷ
ἁγίῳ
|
Πνεύματι |
τὴν
πάροδον
ἀποκλείοντα.
Ὅπου
γὰρ
|
[1] |
ὠφέλιμον
διαδείκνυται·
οὕτως
ἐπὶ
τῶν
|
πνευματικῶν
|
παραινέσεων,
ἐπειδὰν
μάλιστα
τὴν
ἔκβασιν |
[4] |
ἀνδρῶν,
ἢ
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
|
πνεύματος |
τῆς
πονηρίας
πεπληρωμένων;
Ὅταν
σοι |
[2] |
τῆς
ἔνδοθεν
ζάλης
κλονουμένου
(τοῦ
|
πνεύματος. |
Φωνὴ
τραχεῖα,
καὶ
ὑπερτεινομένη,
καὶ |
[2] |
πᾶσι
μέρεσι
τοῦ
σώματος
ἐπιφερομένας,
|
πόδας |
δὲ
ἀφειδῶς
τοῖς
καιριωτάτοις
ἐναλλομένους, |
[5] |
ἀπολογήσῃ;
~Ὅτι
παρώξυνε
κατάρξας;
Καὶ
|
ποίας |
τοῦτο
συγγνώμης
ἄξιον;
Οὐδὲ
γὰρ |
[7] |
καὶ
ὡς
δεῖ
κινούμενος,
ἀνδρίαν
|
ποιεῖ |
καὶ
ὑπομονὴν
καὶ
ἐγκράτειαν·
παρὰ |
[5] |
τοῦ
προλαβόντος.
Αὐτοῖς
γὰρ
οἷς
|
ποιεῖς, |
κἀκεῖνον
αἰτίας
ἀφίης,
καὶ
σεαυτὸν |
[7] |
ἐνεργοῦντος,
ἄλλῳ
χαλεπαίνων
αὐτός;
Καὶ
|
ποιεῖς |
τὸ
(τῶν
κυνῶν·
οἳ
τοὺς |
[8] |
παιδίον
νήπιον
λοιδορήσῃ,
γέλωτος
ἀφορμὴν
|
ποιῇ |
τὰ
λοιδορήματα·
καὶ
ὅταν
ὑπὸ |
[7] |
τοῦ
κτίσαντος
ἀφορμὴν
ἑαυτοῖς
ἁμαρτίας
|
ποιήσωμεν. |
Οὕτω
δὴ
καὶ
ὁ
θυμὸς, |
[8] |
Ὁ
γὰρ
οὐρανοῦ
καὶ
γῆς
|
ποιητὴς |
καὶ
δεσπότης,
ὁ
παρὰ
πάσης |
[7] |
ὁ
θυμός·
ἐπειδὰν
οἷον
κύων
|
ποιμένι, |
οὕτως
ὁ
θυμὸς
τῷ
λογισμῷ |
[4] |
ἑτέρου
μανίαν
ἀφορμὴν
οἰκείας
φιλοσοφίας
|
ποιούμενος. |
Ὥστε,
ἂν
ἐμοὶ
πείθῃ,
καὶ |
[6] |
κατάρξαι.
Δεινὸν
μὲν,
ἀλλὰ
τῷ
|
ποιοῦντι |
μεῖζόν
ἐστι
κακὸν
ἢ
τῷ |
[8] |
Θεοῦ
ἀλλοτρίωσιν,
οἰκειότητος
ἄγνοιαν,
ἀρχὴν
|
πολέμου, |
συμφορῶν
πλήρωμα,
δαίμονα
πονηρὸν
αὐταῖς
|
[2] |
διὰ
πάντων
ὁμοίως
χωροῦσιν.
Οὐ
|
πολιὰ |
τοῖς
θυμουμένοις
αἰδέσιμος,
οὐκ
ἀρετὴ
|
[7] |
κατὰ
τῶν
πορνευσάντων;
ὃς,
τὰ
|
πολλὰ |
ἐπιεικὴς
ὢν
καὶ
πρᾶος,
ἐπειδὴ |
[4] |
τῆς
ἀρετῆς.
Τί
δεῖ
τὰ
|
πολλὰ |
λέγειν;
Τῷ
μὲν
ἀπέκλεισε
τὴν
|
[6] |
ἑαυτοῖς.
Οὔπω
κατεκρίθης,
οὔπω
ἐσταυρώθης.
|
Πολλά |
σοι
λείπει,
ἵνα
φθάσῃς
αὐτοῦ |
[8] |
τὴν
πικρὰν
ῥίζαν
τοῦ
θυμοῦ,
|
πολλὰ
|
τῶν
παθῶν
τῇ
ἀρχῇ
ταύτῃ |
[7] |
ἂν
καθηγῆται.
~Ἔτι
γὰρ
πρὸς
|
πολλὰ |
τῶν
τῆς
ἀρετῆς
ἔργων
ἐπιτήδειον
|
[2] |
γὰρ
μελῶν
ἢ
καὶ
θανάτους
|
πολλάκις |
ἆθλα
τῆς
ὀργῆς
οἱ
μαχόμενοι |
[2] |
καὶ
εἰς
προὖπτον
κακὸν
ἑαυτοὺς
|
πολλάκις |
ἐμβάλλουσι,
τῇ
πρὸς
τὴν
ἄμυναν |
[3] |
πληγαὶ
τραύματα,
ἐκ
δὲ
τραυμάτων
|
πολλάκις |
θάνατοι.
~Ἀπὸ
τῆς
πρώτης
ἀρχῆς |
[7] |
μέσον
ἀγαγὼν
κατεφόνευσεν;
Οὕτω
γίνεται
|
πολλάκις |
ὁ
θυμὸς
ἀγαθῶν
πράξεων
ὑπηρέτης. |
[2] |
προσλαβεῖν,
ἐὰν
τύχῃ·
ὥσπερ
που
|
πολλάκις |
τὰ
βιαίως
καταῤῥηγνύμενα
ἔπαθέ
τι |
[6] |
κρίνῃς,
μήτε
ἀνθρώπων
τινὰ
παρὰ
|
πολὺ |
ἐλαττοῦσθαί
σου
κατὰ
τὴν
ἀξίαν
|
[2] |
μεγάλου
καὶ
ἀνηκέστου
κακοῦ,
οἷον
|
πομφόλυγος, |
αὐτοῖς
τῆς
ὀργῆς
ἐκραγείσης,
διαπνευσθῇ |
[3] |
ταῖς
συμφοραῖς.
Ἐν
γὰρ
ἁμίλλαις
|
πονηραῖς |
ἀθλιώτερος
ὁ
νικήσας,
διότι
ἀπέρχεται |
[5] |
τρόπου
τὴν
ἐπ´
αὐτὸν
φερομένην
|
πονηρίαν |
διέλυσε.
Τί
δέ
σε
ταράσσει |
[4] |
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
πνεύματος
τῆς
|
πονηρίας |
πεπληρωμένων;
Ὅταν
σοι
κινηθῇ
τῆς |
[1] |
ἀποκαλεῖν,
οἷς
ἑαυτοὺς
διὰ
τῆς
|
πονηρίας |
ᾠκείωσαν.
Κύνας
γὰρ
ἐννεοὺς,
καὶ |
[8] |
ἀρχὴν
πολέμου,
συμφορῶν
πλήρωμα,
δαίμονα
|
πονηρὸν |
αὐταῖς
ἡμῶν
ταῖς
ψυχαῖς
ἐντικτόμενον, |
[5] |
δὲ
σεαυτοῦ
αἰσχρὸν
οὐδαμοῦ
τιθεῖς;
|
Πονηρὸν |
ἡ
ὕβρις;
φεῦγε
τὴν
μίμησιν. |
[5] |
σεαυτὸν
κατακρίνεις.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
πονηρὸν |
ὁ
θυμὸς,
τί
οὐκ
ἐξέκλινας |
[3] |
πληρωτὴς
ἐράνου,
μηδὲ
πονηροῦ
δανείου
|
πονηρότερος |
ἐκτιστής.
Ὕβρισεν
ὀργισθείς;
στῆσον
τῇ
|
[3] |
γένῃ
κακοῦ
πληρωτὴς
ἐράνου,
μηδὲ
|
πονηροῦ |
δανείου
πονηρότερος
ἐκτιστής.
Ὕβρισεν
ὀργισθείς; |
[7] |
εἰ
μὴ
θυμωθείης
κατὰ
τοῦ
|
πονηροῦ, |
δυνατόν
σοι
μισῆσαι
αὐτὸν
ὅσον |
[5] |
τοῦ
δεινοῦ,
ἀλλ´
ὁ
καὶ
|
πονηρῷ |
ἡγεμόνι
πρὸς
τὴν
ἁμαρτίαν
ἐξακολουθήσας. |
[8] |
καὶ
πᾶν
τὸ
τῶν
τοιούτων
|
(πονηρῶν |
σμῆνος,
ταύτης
τῆς
κακίας
ἐστὶν |
[7] |
καὶ
πρᾶος,
ἐπειδὴ
εἶδε
τὴν
|
πορνείαν |
τοῦ
Ζαμβρὶ
καὶ
τῆς
Μαδιανίτιδος |
[7] |
ἡ
δικαία
ὀργὴ
κατὰ
τῶν
|
πορνευσάντων; |
ὃς,
τὰ
πολλὰ
ἐπιεικὴς
ὢν |
[5] |
συγγνώμης
ἄξιον;
Οὐδὲ
γὰρ
ὁ
|
πόρνος, |
ἐπὶ
τὴν
ἑταίραν
τὴν
αἰτίαν |
[8] |
κατὰ
τὴν
ἐντολὴν
τοῦ
Κυρίου,
|
πότε
|
ἀγανακτήσεις
ὡς
παρὰ
τὴν
ἀξίαν |
[5] |
σεαυτῷ
οἰκειώσῃς
(τὰ
εἰρημένα.
Τίς
|
ποτε |
ἀπήχθη
διὰ
πενίαν
εἰς
δεσμωτήριον; |
[7] |
καλῶν
ἔνστασιν
ἐμποιῶν.
Εἰ
γάρ
|
ποτε |
λάβοι
αὐτὴν
ὑφ´
ἡδονῆς
ἐκλυθεῖσαν, |
[4] |
λοιδορίας
πειρασμὸς,
νόμιζε
κρίνεσθαι
σεαυτὸν,
|
πότερον |
διὰ
τῆς
μακροθυμίας
προσχωρεῖς
τῷ |
[2] |
καὶ
προσλαβεῖν,
ἐὰν
τύχῃ·
ὥσπερ
|
που |
πολλάκις
τὰ
βιαίως
καταῤῥηγνύμενα
ἔπαθέ |
[2] |
τι
δοῦναι
τῷ
παροξύναντι,
ἤ
|
πού |
τι
καὶ
προσλαβεῖν,
ἐὰν
τύχῃ· |
[8] |
πραέσιν
ἐπηγγελμένην
(Μακάριοι
γὰρ
οἱ
|
πραεῖς, |
ὅτι
αὐτοὶ
κληρονομήσουσι
τὴν
γῆν) |
[8] |
τὴν
μακαρίαν
ἐλπίδα
τὴν
τοῖς
|
πραέσιν
|
ἐπηγγελμένην
(Μακάριοι
γὰρ
οἱ
πραεῖς, |
[7] |
γίνεται
πολλάκις
ὁ
θυμὸς
ἀγαθῶν
|
πράξεων
|
ὑπηρέτης.
Ἠλίας
δὲ
ὁ
ζηλωτὴς, |
[7] |
τὰ
πολλὰ
ἐπιεικὴς
ὢν
καὶ
|
πρᾶος, |
ἐπειδὴ
εἶδε
τὴν
πορνείαν
τοῦ |
[7] |
ὁ
θυμὸς
τῷ
λογισμῷ
παρεπόμενος,
|
πρᾶος |
μένῃ
καὶ
χειροήθης
τοῖς
ὠφελοῦσι, |
[4] |
χαλεπὸς,
σὺ
δὲ
μακρόθυμος
καὶ
|
πρᾶος· |
ὁ
μὲν
μεταγνώσεται
ἐφ´
οἷς |
[7] |
τοῦτο
Μωϋσῆς
ὁ
πάντων
ἀνθρώπων
|
πραότατος, |
ἐκδικῶν
τὴν
εἰδωλολατρείαν,
τὰς
τῶν
|
[4] |
τι
κἀκεῖνον
τῷ
ὑποδείγματι
τῆς
|
πραότητος, |
ἢ
χαλεπώτερον
ἠμύνω
διὰ
τῆς |
[8] |
ἐμποιοῦντα·
ἐκεῖ
τὸ
πνεῦμα
τῆς
|
πραΰτητος |
οὐκ
ἀναπαύεται.
Πεισθέντες
δὲ
τῇ
|
[6] |
ὑποδειγμάτων·
πῶς
ὁ
μέγας
Δαβὶδ
|
πράως |
ἠνείχετο
τῆς
παροινίας
τοῦ
Σεμεεί. |
[8] |
ἔστω
πάντων
ἔσχατος·
νῦν
δὲ
|
πράως |
καὶ
ἀκινήτως
τοῦ
τύπτοντος
ἀνεχόμενος. |
[2] |
ἀναιδέστερον
ἐφορμῶντες,
οὐ
πρότερον
ἵστανται
|
πρὶν |
ἢ
διὰ
μεγάλου
καὶ
ἀνηκέστου |
[2] |
καὶ
πηδῶντος,
οὐ
πρότερον
ἀπολήγουσι,
|
πρὶν |
ἢ
κακόν
τι
δοῦναι
τῷ |
[2] |
ὁ
λόγος
ἄναρθρος
καὶ
εἰκῆ
|
προεκπίπτων, |
οὐ
κατὰ
μέρος,
οὐδὲ
εὐτάκτως, |
[6] |
πρῶτον
ἐπιμελώμεθα,
ὡς
μηδέποτε
αὐτὸν
|
προεκτρέχειν |
τῆς
διανοίας·
ἔχωμεν
δὲ
ὥσπερ |
[2] |
μέρος,
οὐδὲ
εὐτάκτως,
οὐδὲ
εὐσήμως
|
προϊών. |
Ἐπειδὰν
δὲ
εἰς
τὸ
ἀνήκεστον, |
[4] |
γὰρ
τούτοις
τοῖς
λόγοις
ἑαυτὸν
|
προκατασχὼν |
πᾶσαν
ἀτιμίαν
ἐλάττονα
εὑρήσει
τῆς |
[8] |
καὶ
ὥσπερ
τινὰ
ἔνοικον
ἀναιδῆ
|
προκατέχοντα |
ἡμῶν
τὰ
ἔνδον,
καὶ
τῷ
|
[5] |
σου
τὸ
πάθος
ἀπολογία
τοῦ
|
προλαβόντος. |
Αὐτοῖς
γὰρ
οἷς
ποιεῖς,
κἀκεῖνον |
[2] |
βίου,
οὐκ
οἰκειότης
γένους,
οὐ
|
προλαβοῦσαι |
χάριτες,
οὐκ
ἄλλο
τι
τῶν |
[6] |
Ἐὰν
πείσωμεν
τὸν
θυμὸν
μὴ
|
προλαμβάνειν |
τοὺς
λογισμοὺς,
ἀλλὰ
τούτου
πρῶτον
|
[4] |
καὶ
σεαυτῷ
μέγαν
τῆς
ὑπομονῆς
|
προξενήσεις |
τὸν
στέφανον,
τὴν
ἑτέρου
μανίαν |
[8] |
δεῖ
τὸ
πάθος;
Πῶς;
Εἰ
|
προπαιδευθείης |
τὴν
ταπεινοφροσύνην,
ἣν
ὁ
Κύριος |
[6] |
τὴν
φλεγμονήν.
Αἱ
γὰρ
τοιαῦται
|
προπαρασκευαὶ |
καὶ
διαθέσεις,
οἷον
πηδήματα
τῆς |
[8] |
~Πῶς
ἂν
οὖν
μὴ
κινοῖτο
|
πρὸς |
ἃ
μὴ
δεῖ
τὸ
πάθος; |
[1] |
οἷς
ἀδιάλλακτον
ἐκ
φύσεως
ἐνυπάρχει
|
πρὸς |
ἀνθρώπους
τὸ
μῖσος.
~Διὰ
θυμὸν |
[2] |
βίᾳ
πυρὸς
κυκώμενον
καὶ
παφλάζον·
|
πρὸς |
δὲ
τὴν
ἐπιφάνειαν
ἐξανθῆσαν,
ἐν |
[5] |
πρὸς
σὲ
τὸ
λεγόμενον;
Μήτε
|
πρὸς |
ἐπαίνους
χαυνωθῇς
τοὺς
ὑπὲρ
τὴν |
[2] |
τοῦ
κακοῦ;
ὅπως
οἱ
ὀξύῤῥοποι
|
πρὸς |
θυμὸν
ὑπὸ
τῆς
τυχούσης
προφάσεως |
[7] |
ὠφελοῦσι,
καὶ
εὐανάκλητος
τῷ
λογισμῷ,
|
πρὸς |
μὲν
τὴν
ἀλλοτρίαν
καὶ
φωνὴν |
[7] |
περὶ
τὸ
μῖσος
τῆς
ἁμαρτίας.
|
Πρὸς |
ὅπερ
μάλιστα
χρήσιμος
ὁ
θυμός· |
[7] |
ὅπερ
ἂν
καθηγῆται.
~Ἔτι
γὰρ
|
πρὸς |
πολλὰ
τῶν
τῆς
ἀρετῆς
ἔργων |
[5] |
ἀλήθειαν·
εἰ
δὲ
ψεύδεται,
τί
|
πρὸς |
σὲ
τὸ
λεγόμενον;
Μήτε
πρὸς |
[7] |
κακοῦργος.
Μὴ
δὴ
οὖν
τὰ
|
πρὸς |
σωτηρίαν
ἡμῖν
δεδομένα
παρὰ
τοῦ |
[2] |
ἐπιτηδείους.
Ὥσπερ
γὰρ
αἱ
χαράδραι,
|
πρὸς |
τὰ
κοῖλα
συῤῥέουσαι,
τὸ
προστυχὸν
|
[5] |
ἑταίραν
τὴν
αἰτίαν
μετατιθεὶς
ὡς
|
πρὸς |
τὴν
ἁμαρτίαν
διερεθίσασαν,
ἧττον
τῆς |
[5] |
ἀλλ´
ὁ
καὶ
πονηρῷ
ἡγεμόνι
|
πρὸς |
τὴν
ἁμαρτίαν
ἐξακολουθήσας.
Ἐὰν
πένητά |
[7] |
ἀντίδοσιν,
ὥσπερ
ὀργώσης
τῆς
ψυχῆς
|
πρὸς |
τὴν
ἄμυναν.
Εἰδέναι
οὖν
χρὴ, |
[2] |
κακὸν
ἑαυτοὺς
πολλάκις
ἐμβάλλουσι,
τῇ
|
πρὸς |
τὴν
ἄμυναν
σπουδῇ
τοῦ
καθ´ |
[2] |
αἴσθησιν,
ὅλης
αὐτοῖς
τῆς
ψυχῆς
|
πρὸς |
τὴν
ἄμυναν
τοῦ
λελυπηκότος
κεκινημένης. |
[5] |
θυμουμένῳ;
Ὥστε,
εἰ
δεύτερος
ἦλθες
|
πρὸς |
τὴν
ἀντίδοσιν,
οὐδέν
σε
τοῦτο |
[3] |
τῆς
γλώττης
ἐκσφενδονήσωσιν,
οὕτω
λοιπὸν
|
πρὸς |
τὴν
διὰ
τῶν
ἔργων
χωροῦσιν |
[1] |
τὸ
σοφὸν
αὐτῶν
καὶ
ὠφέλιμον
|
πρὸς |
τὴν
ἐπανόρθωσιν
τοῦ
βίου
καὶ
|
[1] |
τοιαῦτα
προσαγορεύει.
Οἱ
γὰρ
ἕτοιμοι
|
πρὸς |
τὴν
κατ´
ἀλλήλων
φθορὰν,
καὶ |
[6] |
σοι
λείπει,
ἵνα
φθάσῃς
αὐτοῦ
|
πρὸς |
τὴν
μίμησιν.
Τούτων
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω |
[7] |
ἔμμονος
λύπη
καὶ
ὁρμὴ
διαρκὴς
|
πρὸς |
τὴν
τῶν
ἠδικηκότων
ἀντίδοσιν,
ὥσπερ |
[7] |
ψυχῆς
ὁ
θυμὸς,
τόνον
αὐτῇ
|
πρὸς |
τὴν
τῶν
καλῶν
ἔνστασιν
ἐμποιῶν. |
[2] |
παραιρεῖται.
Οὐ
γὰρ
ἄγουσι
σχολὴν
|
πρὸς |
τὴν
ὧν
πεπόνθασιν
αἴσθησιν,
ὅλης |
[7] |
ἐπιβούλοις
καὶ
ἄσπονδος·
μηδέποτε
τὴν
|
πρὸς |
τὸ
βλάπτον
φιλίαν
καταδεχόμενος,
ἀλλὰ |
[6] |
καρδία
μου·
τουτέστιν,
οὐ
διεδόθη
|
πρὸς |
τὸ
ἔξω
τὸ
πάθος,
ἀλλ´ |
[4] |
ἢ
διὰ
τῆς
ὀργῆς
ἀποτρέχεις
|
πρὸς |
τὸν
ἀντίδικον.
Δὸς
καιρὸν
τοῖς |
[6] |
ἐδίδου
καιρὸν
τῇ
ὀργῇ
κινηθῆναι,
|
πρὸς |
τὸν
Θεὸν
μεταφέρων
τὴν
ἔννοιαν· |
[7] |
εἰδωλολατρείαν,
τὰς
τῶν
Λευϊτῶν
χεῖρας
|
πρὸς |
τὸν
τῶν
ἀδελφῶν
φόνον
ἐξώπλισε. |
[3] |
ἐρημίαις
ἠχὼ
οὕτως
ἀνεκλάσθη
ἀκεραία
|
πρὸς |
τὸν
φθεγξάμενον,
ὡς
ἐπὶ
τὸν |
[6] |
καὶ
ταῖς
μεγίσταις
ὑπόχρεων
χάρισι,
|
πρὸς |
τῷ
ἀχαρίστῳ
ἔτι
καὶ
ὕβρεως |
[5] |
τοὺς
ὑπὲρ
τὴν
ἀλήθειαν·
μήτε
|
πρὸς |
ὕβρεις
ἀγριανῇς
τὰς
οὐχ
ἁπτομένας |
[6] |
δὲ
μὴ
ὑβρίζου.
Γυμνάσιόν
σοι
|
πρὸς |
φιλοσοφίαν
ἔστω
τὰ
(ῥήματα.
Ἐὰν |
[1] |
γεννήματα
ἐχιδνῶν,
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
|
προσαγορεύει. |
Οἱ
γὰρ
ἕτοιμοι
πρὸς
τὴν |
[4] |
τῶν
παρόντων
οἷα
ἑκάτερος
ὑμῶν
|
προσαγορεύεται; |
Ὁ
μὲν
λοίδορος,
σὺ
δὲ |
[6] |
Ἐὰν
ἄφρονά
σε
καὶ
ἀμαθῆ
|
προσαγορεύσῃ, |
ὑπομνήσθητι
τῶν
Ἰουδαϊκῶν
ὕβρεων,
αἷς |
[7] |
λίθους
δάκνουσι,
τοῦ
βάλλοντος
οὐ
|
προσαπτόμενοι. |
Ὁ
ἐνεργούμενος
ἐλεεινός·
ὁ
δὲ
|
[5] |
ἁμαρτίαν
ἐξακολουθήσας.
Ἐὰν
πένητά
σε
|
προσείπῃ, |
εἰ
μὲν
ἀληθῆ
λέγει,
κατάδεξαι |
[5] |
Τί
δέ
σε
ταράσσει
ἡ
|
προσηγορία |
τοῦ
πένητος;
Μνήσθητι
τῆς
φύσεως |
[1] |
πάθους
κεκρατημένους
ταῖς
τῶν
θηρίων
|
προσηγορίαις |
ἀποκαλεῖν,
οἷς
ἑαυτοὺς
διὰ
τῆς |
[4] |
οὐ
κατενέτυχε
τῷ
Θεῷ,
ἀλλὰ
|
προσηύχετο |
ὑπὲρ
αὐτῶν.
Τίνων
βούλει
μαθητὴς |
[4] |
τοῦ
Δαβὶδ
λέγων
ῥήματα.
Τούτοις
|
πρόσθες |
καὶ
τὸ
τοῦ
Μωϋσέως
καλόν. |
[3] |
ἀπεδόθη·
ἡ
δὲ
λοιδορία
μετὰ
|
προσθήκης |
ἐπάνεισιν.
Οἷα
γὰρ
ἀλλήλους
ἐφυβρίζοντες |
[8] |
τῆς
νοητῆς
καὶ
αἰσθητῆς
κτίσεως
|
προσκυνούμενος, |
ὁ
Φέρων
τὰ
σύμπαντα
τῷ |
[2] |
παροξύναντι,
ἤ
πού
τι
καὶ
|
προσλαβεῖν, |
ἐὰν
τύχῃ·
ὥσπερ
που
πολλάκις |
[1] |
ἡμῖν
γενομένου,
ἀλλ´
ἔξωθεν
ἡμῖν
|
προσπεσόντος |
ὥσπερ
καταιγίδος
τινὸς
ἀδοκήτου,
τότε |
[7] |
ὑπὸ
τοῦ
Σαοὺλ
παρὰ
τὸ
|
πρόσταγμα |
τοῦ
Θεοῦ
περισωθέντα
οὐχ
ὑπὸ
|
[2] |
πρὸς
τὰ
κοῖλα
συῤῥέουσαι,
τὸ
|
προστυχὸν
|
παρασύρουσιν·
οὕτως
αἱ
τῶν
ὀργιζομένων |
[4] |
σεαυτὸν,
πότερον
διὰ
τῆς
μακροθυμίας
|
προσχωρεῖς |
τῷ
Θεῷ,
ἢ
διὰ
τῆς |
[2] |
πᾶσι
καὶ
γνωρίμην
ὥσπερ
τι
|
προσωπεῖον |
ἐπὶ
σκηνῆς
ὑπαλλάξαν.
Ὀφθαλμοὶ
μὲν |
[6] |
ἡμῶν.
Οὐ
γὰρ
ἀπέστρεψε
τὸ
|
πρόσωπον |
ἀπὸ
αἰσχύνης
ἐμπτυσμάτων.
Ἐσυκοφαντήθης;
καὶ |
[2] |
τῶν
συῶν
τοὺς
ὁμόσε
χωροῦντας.
|
Πρόσωπον |
πελιδνὸν
καὶ
ὕφαιμον·
ὄγκος
τοῦ |
[2] |
τοῦ
θυμοῦ
καὶ
πηδῶντος,
οὐ
|
πρότερον
|
ἀπολήγουσι,
πρὶν
ἢ
κακόν
τι |
[2] |
οὐχὶ
ἰοβόλων
ἀναιδέστερον
ἐφορμῶντες,
οὐ
|
πρότερον |
ἵστανται
πρὶν
ἢ
διὰ
μεγάλου |
[2] |
θυμός.
Οἵ
γε
καὶ
εἰς
|
προὖπτον |
κακὸν
ἑαυτοὺς
πολλάκις
ἐμβάλλουσι,
τῇ |
[2] |
πρὸς
θυμὸν
ὑπὸ
τῆς
τυχούσης
|
προφάσεως |
ἐξαπτόμενον,
βοῶντες
καὶ
ἀγριαίνοντες,
καὶ |
[4] |
τραυμάτων
πολλάκις
θάνατοι.
~Ἀπὸ
τῆς
|
πρώτης |
ἀρχῆς
τὸ
κακὸν
ἐπίσχωμεν,
τὴν |
[6] |
προλαμβάνειν
τοὺς
λογισμοὺς,
ἀλλὰ
τούτου
|
πρῶτον
|
ἐπιμελώμεθα,
ὡς
μηδέποτε
αὐτὸν
προεκτρέχειν |
[2] |
ἐπελάθοντο.
Ἀγνοοῦσι
μὲν
γὰρ
ἑαυτοὺς
|
πρῶτον |
οἱ
ὀργιζόμενοι,
ἔπειτα
καὶ
πάντας |
[8] |
Ὁ
θέλων
ἐν
ὑμῖν
εἶναι
|
πρῶτος
|
ἔστω
πάντων
ἔσχατος·
νῦν
δὲ |
[5] |
Οὔτε
στέφανοι
χωρὶς
ἀνταγωνιστῶν,
οὔτε
|
πτώματα
|
χωρὶς
ἀντιπάλων.
Ἄκουε
τοῦ
Δαβὶδ |
[4] |
ἑαυτὸν
ταῦτα
ἀπεκάλει.
Ἀμαθῆ
καὶ
|
πτωχὸν |
καὶ
τοῦ
μηδενὸς
ἄξιον;
σὺ |
[7] |
καὶ
διέλθετε
ἀπὸ
πύλης
εἰς
|
πύλην, |
καὶ
ἀνακάμψατε
διὰ
τῆς
παρεμβολῆς· |
[7] |
μηρὸν
αὐτοῦ,
καὶ
διέλθετε
ἀπὸ
|
πύλης |
εἰς
πύλην,
καὶ
ἀνακάμψατε
διὰ |
[2] |
παράφορον
δὲ
τὸ
ὄμμα,
καὶ
|
πῦρ
|
ἤδη
βλέπει.
Καὶ
παραθήγει
τὸν |
[2] |
Οὔτε
γὰρ
ξίφους
ἀκμὴ,
οὔτε
|
πῦρ, |
οὔτε
ἄλλο
τι
τῶν
φοβερῶν, |
[7] |
τοῦ
διαβόλου
παραδοθήσεται
τῷ
αἰωνίῳ
|
πυρί. |
Ὥσπερ
δὲ
τὰ
ὀνόματα
διάφορα |
[2] |
καρδίᾳ
τὸ
αἷμα,
ὥσπερ
βίᾳ
|
πυρὸς |
κυκώμενον
καὶ
παφλάζον·
πρὸς
δὲ
|
[6] |
παισὶν
ἄτακτον
ἀνδρὸς
αἰδεσίμου
παρουσίαν.
|
Πῶς |
ἂν
οὖν
ἐκφύγοιμεν
τὴν
ἐκ |
[8] |
ἐνεδρεύοντες·
ἅπερ
ἀμφότερα
φυλακτέον
ἡμῖν.
|
~Πῶς |
ἂν
οὖν
μὴ
κινοῖτο
πρὸς |
[7] |
ὀργίζῃ
τῷ
ἀδελφῷ
σου
εἰκῆ.
|
Πῶς |
γὰρ
οὐκ
εἰκῆ,
ἄλλου
ἐνεργοῦντος, |
[8] |
ἃ
μὴ
δεῖ
τὸ
πάθος;
|
Πῶς; |
Εἰ
προπαιδευθείης
τὴν
ταπεινοφροσύνην,
ἣν |
[6] |
μνήμῃ
τῶν
μακαρίων
ἀνδρῶν
ὑποδειγμάτων·
|
πῶς |
ὁ
μέγας
Δαβὶδ
πράως
ἠνείχετο |
[5] |
σου.
Οὐχ
ὁρᾷς
τὰ
τοξεύματα,
|
πῶς
|
τῶν
μὲν
στεῤῥῶν
καὶ
ἀντιτύπων |