Chapitre
[2]	καιριωτάτοις ἐναλλομένους, πᾶν δὲ τὸ	φανὲν	ὅπλον τῇ μανία γινόμενον. Ἐὰν
[8]	καὶ ἡ ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν	φαντασία.	Ὥστε ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ
[7]	κεχρῆσθαι τῇ ὀργῇ, ὡς ἐν	φαρμάκου	εἴδει οὐ παραιτεῖται. Τὸ γὰρ,
[5]	δὲ παροξύνῃ μὲν ὡς ἐπὶ	φαύλῃ	τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ πάλιν
[5]	πένεσθαι ἐπονείδιστον, ἀλλὰ τὸ μὴ	φέρειν	εὐγενῶς τὴν πενίαν. ~Μνήσθητι τοῦ
[8]	ἐστὶν ἄλλως διακενῆς ἠχῶν τὰ	φερόμενα.	Παῦσαι οὖν ἀπὸ ὀργῆς, καὶ
[5]	τοῦ τρόπου τὴν ἐπ´ αὐτὸν	φερομένην	πονηρίαν διέλυσε. Τί δέ σε
[8]	καὶ αἰσθητῆς κτίσεως προσκυνούμενος, ὁ	Φέρων	τὰ σύμπαντα τῷ ῥήματι τῆς
[5]	οὐδαμοῦ τιθεῖς; Πονηρὸν ἡ ὕβρις;	φεῦγε	τὴν μίμησιν. Οὐ γὰρ δὴ
[7]	Καὶ μετ´ ὀλίγα· Καὶ εἶπε,	φησὶ,	Μωϋσῆς· Ἐπληρώσατε τὰς χεῖρας ὑμῶν
[7]	τῶν ἀδελφῶν φόνον ἐξώπλισε. Θέσθω,	φησὶ,	τὴν ῥομφαίαν ἕκαστος ἐπὶ τὸν
[6]	τὴν ἔννοιαν· ὅτι Κύριος εἶπε,	φησὶ,	τῷ Σεμεεὶ καταρᾶσθαι τὸν Δαβίδ.
[6]	τὸ λυπηρόν. Ἐν ἐμοὶ γὰρ,	φησὶν,	ἐταράχθη ἡ καρδία μου· τουτέστιν,
[6]	ἐσταυρώθης. Πολλά σοι λείπει, ἵνα	φθάσῃς	αὐτοῦ πρὸς τὴν μίμησιν. Τούτων
[8]	ὑπὸ φρενίτιδος ἐξεστηκὼς τὴν διάνοιαν	φθέγγηται	ῥήματα ἀτιμίας, ἐλεεινὸν ἡγῇ μᾶλλον
[3]	οὕτως ἀνεκλάσθη ἀκεραία πρὸς τὸν	φθεγξάμενον,	ὡς ἐπὶ τὸν λοίδορον αἱ
[1]	ἕτοιμοι πρὸς τὴν κατ´ ἀλλήλων	φθορὰν,	καὶ τὴν κατὰ τῶν (ὁμοφύλων
[7]	μηδέποτε τὴν πρὸς τὸ βλάπτον	φιλίαν	καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν
[8]	γὰρ ἔχθραι, ἔρεις, θυμοὶ, ἐριθεῖαι,	φιλονεικίαι,	θορύβους ἀσιγήτους ταῖς ψυχαῖς ἐμποιοῦντα·
[6]	μὴ ὑβρίζου. Γυμνάσιόν σοι πρὸς	φιλοσοφίαν	ἔστω τὰ (ῥήματα. Ἐὰν μὴ
[4]	τὴν ἑτέρου μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας	φιλοσοφίας	ποιούμενος. Ὥστε, ἂν ἐμοὶ πείθῃ,
[7]	τοῦ δὲ συνήθους αὐτῷ καὶ	φίλου	ἐμβοήσαντος, ὑποπτήσσων. Αὕτη ἀρίστη ἐστὶ
[7]	ὑμᾶς εὐλογίαν. Τί δὲ τὸν	Φινεὲς	ἐδικαίωσεν; Οὐχ ἡ δικαία ὀργὴ
[2]	ὕφαιμον· ὄγκος τοῦ σώματος ἐξοιδαίνων·	φλέβες	διαῤῥηγνύμεναι, ὑπὸ τῆς ἔνδοθεν ζάλης
[2]	τῆς ὀργῆς ἐκραγείσης, διαπνευσθῇ τὸ	φλεγμαῖνον.	Οὔτε γὰρ ξίφους ἀκμὴ, οὔτε
[6]	τὴν διάνοιαν, καὶ καταστελλέτω τὴν	φλεγμονήν.	Αἱ γὰρ τοιαῦται προπαρασκευαὶ καὶ
[2]	δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον, ὥσπερ	φλὸξ	ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν ἐξαφθῇ,
[2]	πῦρ, οὔτε ἄλλο τι τῶν	φοβερῶν,	ἱκανὸν τὴν ὑπὸ τῆς ὀργῆς
[7]	χεῖρας πρὸς τὸν τῶν ἀδελφῶν	φόνον	ἐξώπλισε. Θέσθω, φησὶ, τὴν ῥομφαίαν
[2]	οὔτε λόγῳ ῥητὰ οὔτε ἔργῳ	φορητὰ	ἐπιδεῖν ἐστι θεάματα· χεῖρας μὲν
[8]	τὰ λοιδορήματα· καὶ ὅταν ὑπὸ	φρενίτιδος	ἐξεστηκὼς τὴν διάνοιαν φθέγγηται ῥήματα
[7]	λογιστικὸν ὁ μὲν καλῶς μεταχειριζόμενος	φρόνιμός	ἐστι καὶ συνετός· ὁ δὲ
[1]	ἀποφαινομένων, ὅτι Ὀργὴ ἀπόλλυσι καὶ	φρονίμους·	ἀκούοντες δὲ καὶ ἀποστολικῶν παραινέσεων·
[7]	ἀρίστη ἐστὶ καὶ ἔμμετρος τῷ	φρονίμῳ	τῆς ψυχῆς μέρει παρὰ τοῦ
[8]	ὀργῆς, καὶ ἐγκατάλιπε θυμὸν, ἵνα	φύγῃς	τῆς ὀργῆς τὴν πεῖραν, τῆς
[7]	τοὺς λυπήσαντας ἐνεδρεύοντες· ἅπερ ἀμφότερα	φυλακτέον	ἡμῖν. ~Πῶς ἂν οὖν μὴ
[1]	ἰοβόλοις συναριθμοῖντο, οἷς ἀδιάλλακτον ἐκ	φύσεως	ἐνυπάρχει πρὸς ἀνθρώπους τὸ μῖσος.
[2]	γονεῖς δὲ καὶ τέκνα τῆς	φύσεως	ἐπελάθοντο. Ἀγνοοῦσι μὲν γὰρ ἑαυτοὺς
[5]	προσηγορία τοῦ πένητος; Μνήσθητι τῆς	φύσεως	σεαυτοῦ· ὅτι γυμνὸς εἰς τὸν
[3]	σοὶ, εἰπέ μοι, γαλήνην βλέπουσι;	Φωνὴ	τραχεῖα· ἡ δὲ σὴ ἠπία;
[2]	ἔνδοθεν ζάλης κλονουμένου (τοῦ πνεύματος.	Φωνὴ	τραχεῖα, καὶ ὑπερτεινομένη, καὶ ὁ
[7]	πρὸς μὲν τὴν ἀλλοτρίαν καὶ	φωνὴν	καὶ ὄψιν ἐξαγριούμενος, κἂν θεραπείαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009