Chapitre
[8]	Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν,	ᾧ	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος
[1]	οἷς ἑαυτοὺς διὰ τῆς πονηρίας	ᾠκείωσαν.	Κύνας γὰρ ἐννεοὺς, καὶ ὄφεις,
[6]	~Μνήσθητι τοῦ Δεσπότου· ὅτι Πλούσιος	ὢν,	ἐπτώχευσε δι´ ἡμᾶς. Ἐὰν ἄφρονά
[7]	πορνευσάντων; ὃς, τὰ πολλὰ ἐπιεικὴς	ὢν	καὶ πρᾶος, ἐπειδὴ εἶδε τὴν
[2]	ἢ τοὺς ὑπὸ δαιμόνων κατασχεθέντας,	ὧν	οὐδὲν, οὔτε κατὰ τὸ σχῆμα,
[2]	γὰρ ἄγουσι σχολὴν πρὸς τὴν	ὧν	πεπόνθασιν αἴσθησιν, ὅλης αὐτοῖς τῆς
[5]	τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ δὲ πάλιν	ὡς	ἀγαθόν. Ἰδοὺ γὰρ ἔπαθες ἃ
[7]	ὁ θυμὸς, ὅτε δεῖ, καὶ	ὡς	δεῖ κινούμενος, ἀνδρίαν ποιεῖ καὶ
[5]	εἰς παραίτησιν. Δικαιότερον μὲν οὖν,	ὡς	ἐμαυτὸν πείθω, καὶ ἐπιτεῖναι τὴν
[7]	ἃ δεῖ κεχρῆσθαι τῇ ὀργῇ,	ὡς	ἐν φαρμάκου εἴδει οὐ παραιτεῖται.
[3]	ἀνεκλάσθη ἀκεραία πρὸς τὸν φθεγξάμενον,	ὡς	ἐπὶ τὸν λοίδορον αἱ ὕβρεις
[5]	ἀγαθῶν. Σὺ δὲ παροξύνῃ μὲν	ὡς	ἐπὶ φαύλῃ τῇ λοιδορίᾳ· μιμῇ
[6]	ἐκείνῳ ἐχαλέπαινεν, ἀλλ´ ἑαυτὸν ἐταπείνου,	ὡς	κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτῷ τῆς
[6]	λογισμοὺς, ἀλλὰ τούτου πρῶτον ἐπιμελώμεθα,	ὡς	μηδέποτε αὐτὸν προεκτρέχειν τῆς διανοίας·
[8]	ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, πότε ἀγανακτήσεις	ὡς	παρὰ τὴν ἀξίαν καθυβρισμένος; Ὅταν
[5]	τὴν ἑταίραν τὴν αἰτίαν μετατιθεὶς	ὡς	πρὸς τὴν ἁμαρτίαν διερεθίσασαν, ἧττον
[2]	μὲν τῇ καρδίᾳ τὸ αἷμα,	ὥσπερ	βίᾳ πυρὸς κυκώμενον καὶ παφλάζον·
[2]	καὶ πάντας ὁμοῦ τοὺς ἐπιτηδείους.	Ὥσπερ	γὰρ αἱ χαράδραι, πρὸς τὰ
[4]	σου καθυλακτεῖν· ἐφ´ ἑαυτῷ διαῤῥηγνύσθω.	Ὥσπερ	γὰρ ὁ τύπτων τὸν μὴ
[7]	διαβόλου παραδοθήσεται τῷ αἰωνίῳ πυρί.	Ὥσπερ	δὲ τὰ ὀνόματα διάφορα θυμοῦ
[1]	~ΟΜΙΛΙΑ Ιʹ Κατὰ ὀργιζομένων.	~(Ὥσπερ	ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν παραγγελμάτων, ὅταν
[6]	προεκτρέχειν τῆς διανοίας· ἔχωμεν δὲ	ὥσπερ	ἵππον ὑπεζευγμένον ἡμῖν, καὶ οἷον
[1]	γενομένου, ἀλλ´ ἔξωθεν ἡμῖν προσπεσόντος	ὥσπερ	καταιγίδος τινὸς ἀδοκήτου, τότε μάλιστα
[3]	μισεῖς, τοῦτο ζηλώσῃς. Μηδὲ γένῃ	ὥσπερ	κάτοπτρον τοῦ ὀργίλου, τὴν ἐκείνου
[1]	παροξυνθεῖσιν ὁ θυμὸς γίνεται. Λυσσῶσιν	ὥσπερ	οἱ κύνες, ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ
[1]	ᾄττουσιν ὥσπερ οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν	ὥσπερ	οἱ ὄφεις. Οἶδε καὶ ἡ
[1]	Λυσσῶσιν ὥσπερ οἱ κύνες, ᾄττουσιν	ὥσπερ	οἱ σκορπίοι, δάκνουσιν ὥσπερ οἱ
[7]	διδάσκοντός ἐστι κεχρῆσθαι τῷ θυμῷ	ὥσπερ	ὅπλῳ. Διὰ τοῦτο Μωϋσῆς ὁ
[7]	πρὸς τὴν τῶν ἠδικηκότων ἀντίδοσιν,	ὥσπερ	ὀργώσης τῆς ψυχῆς πρὸς τὴν
[2]	τι καὶ προσλαβεῖν, ἐὰν τύχῃ·	ὥσπερ	που πολλάκις τὰ βιαίως καταῤῥηγνύμενα
[3]	σιωπῇ τὸ κακόν. Σὺ δὲ	ὥσπερ	ῥεῦμα τὴν ἐκείνου ὀργὴν εἰς
[1]	μὲν αὐτοὶ τῇ ὀργῇ τόπον,	ὥσπερ	ῥεύματι βιαίῳ διέξοδον, καταμανθάνοντες δὲ
[4]	δυνηθείημεν τὰ πλεῖστα τῶν κακῶν,	ὥσπερ	ῥίζῃ τινὶ καὶ ἀρχῇ, τῷ
[2]	τὴν συνήθη πᾶσι καὶ γνωρίμην	ὥσπερ	τι προσωπεῖον ἐπὶ σκηνῆς ὑπαλλάξαν.
[8]	ἡμῶν ταῖς ψυχαῖς ἐντικτόμενον, καὶ	ὥσπερ	τινὰ ἔνοικον ἀναιδῆ προκατέχοντα ἡμῶν
[7]	καταδεχόμενος, ἀλλὰ τὴν ἐπίβουλον ἡδονὴν	ὥσπερ	τινὰ λύκον ὑλακτῶν ἀεὶ καὶ
[7]	τῆς ψυχῆς τὸ θυμοειδὲς, ὅταν,	ὥσπερ	τις στρατιώτης, παρὰ τῷ στρατηγῷ
[6]	ἐν σοὶ λόγου τὴν ἐπιφάνειαν,	ὥσπερ	τὸ ἐν παισὶν ἄτακτον ἀνδρὸς
[3]	ἕως ἂν αὐτοῖς αἱ ὕβρεις,	ὥσπερ	τοξεύματα, ἐπιλείπωσιν. Εἶτα, ἐπειδὰν πᾶσαν
[2]	Ἐπειδὰν δὲ εἰς τὸ ἀνήκεστον,	ὥσπερ	φλὸξ ὕλης ἀφθονίᾳ, τοῖς παροξύνουσιν
[8]	ἡ ἑκάστου περὶ ἑαυτὸν φαντασία.	Ὥστε	ἂν ἀφέλῃς τῆς ἑαυτοῦ διανοίας
[4]	μανίαν ἀφορμὴν οἰκείας φιλοσοφίας ποιούμενος.	Ὥστε,	ἂν ἐμοὶ πείθῃ, καὶ ἐπιδαψιλεύσῃ
[5]	ἄξιον, τί χαλεπαίνεις τῷ θυμουμένῳ;	Ὥστε,	εἰ δεύτερος ἦλθες πρὸς τὴν
[4]	ἀγαθὴν ἐκλέξασθαι μερίδα. Ἢ γὰρ	ὠφέλησάς	τι κἀκεῖνον τῷ ὑποδείγματι τῆς
[1]	πεῖραν μάλιστα τὸ ἀπ´ αὐτῶν	ὠφέλιμον	διαδείκνυται· οὕτως ἐπὶ τῶν πνευματικῶν
[1]	τότε τὸ σοφὸν αὐτῶν καὶ	ὠφέλιμον	πρὸς τὴν ἐπανόρθωσιν τοῦ βίου
[7]	μὲν δὴ τὸ ἀπὸ θυμοῦ	ὠφέλιμον	τοῖς εἰδόσι μεταχειρίζεσθαι. Ἐπεὶ καὶ
[7]	πρᾶος μένῃ καὶ χειροήθης τοῖς	ὠφελοῦσι,	καὶ εὐανάκλητος τῷ λογισμῷ, πρὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/04/2009