Chapitre |
[7] |
πορνείαν
τοῦ
Ζαμβρὶ
καὶ
τῆς
|
Μαδιανίτιδος |
ἀναφανδὸν
καὶ
ἀπηρυθριασμένως
γινομένην,
οὐδὲ |
[7] |
ὄφεως·
καὶ
τὸ,
Ἐχθραίνετε
τοῖς
|
Μαδιηναίοις, |
διδάσκοντός
ἐστι
κεχρῆσθαι
τῷ
θυμῷ
|
[4] |
προσηύχετο
ὑπὲρ
αὐτῶν.
Τίνων
βούλει
|
μαθητὴς |
εἶναι
μᾶλλον,
τῶν
θεοφιλῶν
καὶ |
[8] |
χρηστοὶ
καὶ
εὔσπλαγχνοι,
ἀναμένοντες
τὴν
|
μακαρίαν |
ἐλπίδα
τὴν
τοῖς
πραέσιν
ἐπηγγελμένην |
[8] |
ἐλπίδα
τὴν
τοῖς
πραέσιν
ἐπηγγελμένην
|
(Μακάριοι |
γὰρ
οἱ
πραεῖς,
ὅτι
αὐτοὶ
|
[7] |
τῶν
(αἰωνίων
ἀγαθῶν,
ζηλωτὸς
καὶ
|
μακάριος. |
Καὶ
πάλιν
τὸ
λογιστικὸν
ὁ |
[8] |
Πεισθέντες
δὲ
τῇ
παραινέσει
τοῦ
|
μακαρίου |
Παύλου,
πᾶσαν
ὀργὴν
καὶ
θυμὸν |
[4] |
εἶναι
μᾶλλον,
τῶν
θεοφιλῶν
καὶ
|
μακαρίων |
ἀνδρῶν,
ἢ
τῶν
ὑπὸ
τοῦ |
[6] |
ψυχῆς
καταστέλλειν
τῇ
μνήμῃ
τῶν
|
μακαρίων |
ἀνδρῶν
ὑποδειγμάτων·
πῶς
ὁ
μέγας |
[4] |
κρίνεσθαι
σεαυτὸν,
πότερον
διὰ
τῆς
|
μακροθυμίας
|
προσχωρεῖς
τῷ
Θεῷ,
ἢ
διὰ |
[4] |
ὀργίλος
καὶ
χαλεπὸς,
σὺ
δὲ
|
μακρόθυμος |
καὶ
πρᾶος·
ὁ
μὲν
μεταγνώσεται |
[7] |
αὐστηρὰν
αὐτὴν
καὶ
ἀνδρείαν
ἐκ
|
μαλακῆς
|
ἄγαν
καὶ
ἀνειμένης
ἐποίησεν.
Οὐ |
[1] |
ἐπὶ
τῶν
πνευματικῶν
παραινέσεων,
ἐπειδὰν
|
μάλιστα |
τὴν
ἔκβασιν
μαρτυροῦσαν
λάβῃ
τὰ |
[1] |
τέχνης
γίγνηται,
μετὰ
τὴν
πεῖραν
|
μάλιστα |
τὸ
ἀπ´
αὐτῶν
ὠφέλιμον
διαδείκνυται· |
[1] |
ὥσπερ
καταιγίδος
τινὸς
ἀδοκήτου,
τότε
|
μάλιστα |
τὸ
θαυμαστὸν
τῶν
θείων
παραγγελμάτων |
[7] |
μῖσος
τῆς
ἁμαρτίας.
Πρὸς
ὅπερ
|
μάλιστα |
χρήσιμος
ὁ
θυμός·
ἐπειδὰν
οἷον |
[2] |
ὀργῆς
ἐκμανεῖσαν
ψυχὴν
ἐπισχεῖν·
οὐ
|
μᾶλλόν |
γε
ἢ
τοὺς
ὑπὸ
δαιμόνων |
[3] |
τὸν
λοίδορον
αἱ
ὕβρεις
ἐπαναστρέφουσι.
|
Μᾶλλον |
δὲ
ὁ
μὲν
ἦχος
ὁ |
[8] |
φθέγγηται
ῥήματα
ἀτιμίας,
ἐλεεινὸν
ἡγῇ
|
μᾶλλον |
ἢ
μίσους
ἄξιον.
Οὐ
τοίνυν |
[4] |
αὐτῶν.
Τίνων
βούλει
μαθητὴς
εἶναι
|
μᾶλλον, |
τῶν
θεοφιλῶν
καὶ
μακαρίων
ἀνδρῶν, |
[7] |
δὲ
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
ἐνεργῶν,
|
μανία |
γίνεται.
Διὰ
τοῦτο
καὶ
ἡμᾶς |
[2] |
δὲ
τὸ
φανὲν
ὅπλον
τῇ
|
μανία |
γινόμενον.
Ἐὰν
δὲ
καὶ
ἐκ |
[2] |
οὐκ
ἄλλο
τι
τῶν
τιμίων.
|
Μανία |
τίς
ἐστιν
ὀλιγοχρόνιος
ὁ
θυμός. |
[4] |
προξενήσεις
τὸν
στέφανον,
τὴν
ἑτέρου
|
μανίαν |
ἀφορμὴν
οἰκείας
φιλοσοφίας
ποιούμενος.
Ὥστε, |
[2] |
ἀντιστρατευόμενον
εὕρωσιν,
ὀργὴν
ἄλλην
καὶ
|
μανίαν |
ὁμότιμον·
οὕτω
δὴ
συμπεσόντες
ἔδρασαν |
[6] |
οὐκ
ἐταράχθην.
Δεῖ
τοίνυν
τὸ
|
μανικὸν |
καὶ
ἔκπληκτον
κίνημα
τῆς
ψυχῆς
|
[7] |
διαθέσεις
πλημμελοῦσιν
οἱ
ἄνθρωποι·
ἢ
|
μανικῶς |
καὶ
ἐμπλήκτως
κατὰ
τῶν
παροξυνόντων |
[4] |
καλόν.
Ἐκεῖνος,
ὑπὸ
Ἀαρὼν
καὶ
|
Μαρίας |
λοιδορηθεὶς,
οὐ
κατενέτυχε
τῷ
Θεῷ, |
[8] |
καὶ
διδάσκει·
Εἰ
κακῶς
ἐλάλησα,
|
μαρτύρησον |
περὶ
τοῦ
κακοῦ·
εἰ
δὲ |
[1] |
παραινέσεων,
ἐπειδὰν
μάλιστα
τὴν
ἔκβασιν
|
μαρτυροῦσαν |
λάβῃ
τὰ
παραγγέλματα,
τότε
τὸ |
[3] |
Θυμὸς
μὲν
γὰρ
ἐγείρει
μάχην,
|
(μάχη |
δὲ
γεννᾷ
λοιδορίας,
αἱ
δὲ |
[3] |
ἄμυναν.
Θυμὸς
μὲν
γὰρ
ἐγείρει
|
μάχην, |
(μάχη
δὲ
γεννᾷ
λοιδορίας,
αἱ |
[2] |
πολλάκις
ἆθλα
τῆς
ὀργῆς
οἱ
|
μαχόμενοι |
ἀπηνέγκαντο.
Ἦρξε
χειρῶν
ἀδίκων,
ὁ
|
[8] |
κακοῦ·
εἰ
δὲ
καλῶς,
τί
|
με |
δέρεις;
Ἐὰν
γὰρ
ἐθισθῇς
πάντων
|
[2] |
πρότερον
ἵστανται
πρὶν
ἢ
διὰ
|
μεγάλου |
καὶ
ἀνηκέστου
κακοῦ,
οἷον
πομφόλυγος, |
[4] |
Ὁ
μὲν
λοίδορος,
σὺ
δὲ
|
μεγαλόψυχος· |
ὁ
μὲν
ὀργίλος
καὶ
χαλεπὸς, |
[6] |
ταῦτα
περίελε
σεαυτοῦ,
μήτε
σεαυτὸν
|
μεγάλων |
ἄξιον
κρίνῃς,
μήτε
ἀνθρώπων
τινὰ |
[4] |
ταῖς
λοιδορίαις
δεικνύς·
καὶ
σεαυτῷ
|
μέγαν |
τῆς
ὑπομονῆς
προξενήσεις
τὸν
στέφανον, |
[6] |
μακαρίων
ἀνδρῶν
ὑποδειγμάτων·
πῶς
ὁ
|
μέγας |
Δαβὶδ
πράως
ἠνείχετο
τῆς
παροινίας |
[6] |
μὲν
τὸν
εὐεργετηθέντα,
καὶ
ταῖς
|
μεγίσταις |
ὑπόχρεων
χάρισι,
πρὸς
τῷ
ἀχαρίστῳ |
[6] |
Δεινὸν
μὲν,
ἀλλὰ
τῷ
ποιοῦντι
|
μεῖζόν |
ἐστι
κακὸν
ἢ
τῷ
πάσχοντι. |
[6] |
γὰρ
ὀργῆς
ἀφρονέστερον;
ἐὰν
δὲ
|
μείνῃς |
ἀόργητος,
ᾔσχυνας
τὸν
ὑβρίσαντα,
ἔργῳ |
[2] |
δαίμονι
στρατηγουμένους
παθεῖν.
Πηρώσεις
γὰρ
|
μελῶν |
ἢ
καὶ
θανάτους
πολλάκις
ἆθλα |
[5] |
Ἐὰν
πένητά
σε
προσείπῃ,
εἰ
|
μὲν |
ἀληθῆ
λέγει,
κατάδεξαι
τὴν
ἀλήθειαν· |
[6] |
ὕβρεως
καὶ
ἀτιμίας
κατάρξαι.
Δεινὸν
|
μὲν, |
ἀλλὰ
τῷ
ποιοῦντι
μεῖζόν
ἐστι
|
[2] |
ἀνθρωπείας
τολμᾶται.
Διὰ
τοῦτον
ἀδελφοὶ
|
μὲν |
ἀλλήλους
ἠγνόησαν,
γονεῖς
δὲ
καὶ |
[5] |
ἔπαθες
ἃ
ἐγκαλεῖς.
Ἢ
τὸ
|
μὲν
|
ἀλλότριον
κακὸν
ἐπιμελῶς
καταβλέπεις;
τὸ |
[5] |
καὶ
τὸ
τῆς
λοιδορίας.
Ὁ
|
μὲν |
ἀντιβαίνων
εἰς
ἑαυτὸν
καταδέχεται·
ὁ |
[4] |
δεῖ
τὰ
πολλὰ
λέγειν;
Τῷ
|
μὲν |
ἀπέκλεισε
τὴν
τῶν
οὐρανῶν
βασιλείαν |
[1] |
τῶν
θείων
παραγγελμάτων
ἐπέγνωμεν.
Δόντες
|
μὲν |
αὐτοὶ
τῇ
ὀργῇ
τόπον,
ὥσπερ |
[2] |
τέκνα
τῆς
φύσεως
ἐπελάθοντο.
Ἀγνοοῦσι
|
μὲν |
γὰρ
ἑαυτοὺς
πρῶτον
οἱ
ὀργιζόμενοι, |
[3] |
τῶν
ἔργων
χωροῦσιν
ἄμυναν.
Θυμὸς
|
μὲν |
γὰρ
ἐγείρει
μάχην,
(μάχη
δὲ |
[2] |
προσωπεῖον
ἐπὶ
σκηνῆς
ὑπαλλάξαν.
Ὀφθαλμοὶ
|
μὲν |
γὰρ
ἐκείνοις
οἱ
οἰκεῖοί
τε |
[5] |
ἀφίης,
καὶ
σεαυτὸν
κατακρίνεις.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
πονηρὸν
ὁ
θυμὸς,
τί |
[1] |
τῶν
πειθομένων
τελείωσιν
ἀναφαίνεται.
Ἀκούοντες
|
μὲν |
γὰρ
τῶν
Παροιμιῶν
διαῤῥήδην
ἀποφαινομένων, |
[7] |
ὑλακτῶν
ἀεὶ
καὶ
σπαράσσων.
Τοιοῦτον
|
μὲν |
δὴ
τὸ
ἀπὸ
θυμοῦ
ὠφέλιμον |
[2] |
φορητὰ
ἐπιδεῖν
ἐστι
θεάματα·
χεῖρας
|
μὲν |
διηρμένας
κατὰ
τῶν
ὁμοφύλων,
καὶ |
[3] |
γὰρ
ἀλλήλους
ἐφυβρίζοντες
ἀντιφθέγγονται;
Ὁ
|
μὲν |
εἶπεν
ἀφανῆ,
καὶ
ἐξ
ἀφανῶν |
[7] |
τῷ
ἐπιθυμητικῷ
τῆς
ψυχῆς
ὁ
|
μὲν
|
εἰς
ἀπόλαυσιν
σαρκὸς
καὶ
τῶν |
[3] |
ὕβρεις
ἐπαναστρέφουσι.
Μᾶλλον
δὲ
ὁ
|
μὲν |
ἦχος
ὁ
αὐτὸς
ἀπεδόθη·
ἡ |
[7] |
Καὶ
πάλιν
τὸ
λογιστικὸν
ὁ
|
μὲν |
καλῶς
μεταχειριζόμενος
φρόνιμός
ἐστι
καὶ |
[8] |
διετάξατο,
καὶ
ἔργῳ
ὑπέδειξε·
νῦν
|
μὲν |
λέγων·
Ὁ
θέλων
ἐν
ὑμῖν |
[4] |
οἷα
ἑκάτερος
ὑμῶν
προσαγορεύεται;
Ὁ
|
μὲν |
λοίδορος,
σὺ
δὲ
μεγαλόψυχος·
ὁ |
[4] |
δὲ
μακρόθυμος
καὶ
πρᾶος·
ὁ
|
μὲν
|
μεταγνώσεται
ἐφ´
οἷς
ἐφθέγξατο,
σὺ |
[7] |
ἀλλήλων
διαφέρει.
Ἔστι
γὰρ
θυμὸς
|
μὲν |
οἷον
ἔξαψίς
τις
καὶ
ἀναθυμίασις |
[7] |
ἁμαρτάνετε.
Καὶ
ὁ
Κύριος
τῷ
|
μὲν
|
ὀργιζομένῳ
εἰκῆ
τὴν
κρίσιν
ἐπανατείνεται· |
[4] |
λοίδορος,
σὺ
δὲ
μεγαλόψυχος·
ὁ
|
μὲν |
ὀργίλος
καὶ
χαλεπὸς,
σὺ
δὲ |
[5] |
ἐπιτεῖναι
τὴν
ἀγανάκτησιν,
διότι
ὁ
|
μὲν |
οὐκ
εἶχε
τὸ
σωφρονίζον
ὑπόδειγμα· |
[4] |
τοῦ
πάθους
οὐ
δύναται.
Τοὐναντίον
|
μὲν |
οὖν,
ὅπερ
ἔφην,
καὶ
διαπρίεται. |
[6] |
εἶ,
καὶ
δαιμόνιον
ἔχεις.
Ἐὰν
|
μὲν |
οὖν
ὀργισθῇς,
ἐβεβαίωσας
τὰ
ὀνείδη· |
[5] |
κατάρξαι
ἱκανὸν
εἰς
παραίτησιν.
Δικαιότερον
|
μὲν |
οὖν,
ὡς
ἐμαυτὸν
πείθω,
καὶ |
[5] |
ὁρᾷς
τὰ
τοξεύματα,
πῶς
τῶν
|
μὲν |
στεῤῥῶν
καὶ
ἀντιτύπων
πέφυκε
διεκπίπτειν, |
[2] |
δὲ
οὐχ
ὑφίεται.
Καὶ
τὸ
|
μὲν |
σῶμα
ταῖς
πληγαῖς
διακόπτεται,
ὁ |
[2] |
Ὀρεγομένοις
γὰρ
τῆς
ἀντιλυπήσεως
περιζεῖ
|
μὲν |
τῇ
καρδίᾳ
τὸ
αἷμα,
ὥσπερ |
[7] |
καὶ
εὐανάκλητος
τῷ
λογισμῷ,
πρὸς
|
μὲν |
τὴν
ἀλλοτρίαν
καὶ
φωνὴν
καὶ |
[6] |
ἐπαγομέναις
ἡμῖν
ἀτιμίαις
ἐπαναστήσεται.
Δεινὸν
|
μὲν
|
τὸν
εὐεργετηθέντα,
καὶ
ταῖς
μεγίσταις |
[5] |
ἐξ
ἀγαθῶν.
Σὺ
δὲ
παροξύνῃ
|
μὲν |
ὡς
ἐπὶ
φαύλῃ
τῇ
λοιδορίᾳ· |
[7] |
θυμὸς
τῷ
λογισμῷ
παρεπόμενος,
πρᾶος
|
μένῃ |
καὶ
χειροήθης
τοῖς
ὠφελοῦσι,
καὶ |
[7] |
ἔμμετρος
τῷ
φρονίμῳ
τῆς
ψυχῆς
|
μέρει |
παρὰ
τοῦ
θυμοειδοῦς
ἡ
συνεργία. |
[2] |
κατὰ
τῶν
ὁμοφύλων,
καὶ
πᾶσι
|
μέρεσι |
τοῦ
σώματος
ἐπιφερομένας,
πόδας
δὲ |
[4] |
λογισμοῖς
σεαυτοῦ
τὴν
ἀγαθὴν
ἐκλέξασθαι
|
μερίδα. |
Ἢ
γὰρ
ὠφέλησάς
τι
κἀκεῖνον |
[2] |
καὶ
εἰκῆ
προεκπίπτων,
οὐ
κατὰ
|
μέρος, |
οὐδὲ
εὐτάκτως,
οὐδὲ
εὐσήμως
προϊών. |
[7] |
οὐχ
ὑπὸ
δικαίας
ὀργῆς
εἰς
|
μέσον |
ἀγαγὼν
κατεφόνευσεν;
Οὕτω
γίνεται
πολλάκις |
[7] |
Τὸ
γὰρ,
Ἔχθραν
θήσω
ἀνὰ
|
μέσον
|
σου
καὶ
τοῦ
ὄφεως·
καὶ |
[7] |
ἕκαστος
τὸν
ἔγγιστα
αὐτοῦ.
Καὶ
|
μετ´ |
ὀλίγα·
Καὶ
εἶπε,
φησὶ,
Μωϋσῆς· |
[3] |
αὐτὸς
ἀπεδόθη·
ἡ
δὲ
λοιδορία
|
μετὰ |
προσθήκης
ἐπάνεισιν.
Οἷα
γὰρ
ἀλλήλους |
[1] |
τὸν
λόγον
τῆς
τέχνης
γίγνηται,
|
μετὰ |
τὴν
πεῖραν
μάλιστα
τὸ
ἀπ´ |
[7] |
ὅτι,
ἐὰν
ἐπιμείνῃ
τῇ
ἁμαρτίᾳ,
|
μετὰ |
τοῦ
διαβόλου
παραδοθήσεται
τῷ
αἰωνίῳ |
[4] |
μακρόθυμος
καὶ
πρᾶος·
ὁ
μὲν
|
μεταγνώσεται |
ἐφ´
οἷς
ἐφθέγξατο,
σὺ
δὲ |
[7] |
ἐνεργῶν
μισητός.
Ἐκεῖ
τὸν
θυμὸν
|
μετάθες |
ἐπὶ
τὸν
ἀνθρωποκτόνον,
τὸν
τοῦ |
[4] |
οἷς
ἐφθέγξατο,
σὺ
δὲ
οὐδέποτε
|
μεταμελήσῃ |
τῆς
ἀρετῆς.
Τί
δεῖ
τὰ |
[5] |
ἐπὶ
τὴν
ἑταίραν
τὴν
αἰτίαν
|
μετατιθεὶς |
ὡς
πρὸς
τὴν
ἁμαρτίαν
διερεθίσασαν, |
[6] |
ὀργῇ
κινηθῆναι,
πρὸς
τὸν
Θεὸν
|
μεταφέρων |
τὴν
ἔννοιαν·
ὅτι
Κύριος
εἶπε, |
[7] |
ἀπὸ
θυμοῦ
ὠφέλιμον
τοῖς
εἰδόσι
|
μεταχειρίζεσθαι. |
Ἐπεὶ
καὶ
τῶν
ἄλλων
δυνάμεων |
[7] |
τὸ
λογιστικὸν
ὁ
μὲν
καλῶς
|
μεταχειριζόμενος
|
φρόνιμός
ἐστι
καὶ
συνετός·
ὁ |
[4] |
Ὥσπερ
γὰρ
ὁ
τύπτων
τὸν
|
μὴ |
ἀλγοῦντα
ἑαυτὸν
τιμωρεῖται
(οὔτε
γὰρ |
[7] |
ὁ
Ψαλμὸς
νουθετεῖ·
Ὀργίζεσθε,
καὶ
|
μὴ |
ἁμαρτάνετε.
Καὶ
ὁ
Κύριος
τῷ |
[8] |
οὖν
μὴ
κινοῖτο
πρὸς
ἃ
|
μὴ |
δεῖ
τὸ
πάθος;
Πῶς;
Εἰ |
[3] |
τὴν
ἄμυναν
τοῦ
λελυπηκότος
κεκινημένης.
|
~Μὴ |
δὴ
κακῷ
τὸ
κακὸν
ἰᾶσθε, |
[8] |
ταύτης
τῆς
κακίας
ἐστὶν
ἀποβλαστήματα.
|
Μὴ |
δὴ
οὖν
ἐπεισάγωμεν
ἑαυτοῖς
κακὸν
|
[7] |
νοῦν,
κακεντρεχής
ἐστι
καὶ
κακοῦργος.
|
Μὴ |
δὴ
οὖν
τὰ
πρὸς
σωτηρίαν |
[6] |
φιλοσοφίαν
ἔστω
τὰ
(ῥήματα.
Ἐὰν
|
μὴ |
δηχθῇς,
ἄτρωτος
εἶ.
Ἐὰν
δὲ |
[3] |
τῆς
ἀντιπνοίας
ἀντιδιδόντας
τὸ
ἐνεχθέν.
|
Μὴ |
διδασκάλῳ
χρήσῃ
τῷ
ἐχθρῷ,
μηδὲ |
[7] |
ἀνειμένης
ἐποίησεν.
Οὐ
γὰρ,
εἰ
|
μὴ
|
θυμωθείης
κατὰ
τοῦ
πονηροῦ,
δυνατόν |
[4] |
ἐχθρὸν
ἑαυτοῦ
ὁρᾷν
ὕβρεων
ὑψηλότερον;
|
Μὴ |
καταβάλῃς
σεαυτοῦ
τὴν
γνώμην,
μηδὲ |
[8] |
φυλακτέον
ἡμῖν.
~Πῶς
ἂν
οὖν
|
μὴ |
κινοῖτο
πρὸς
ἃ
μὴ
δεῖ |
[6] |
βλάβην;
Ἐὰν
πείσωμεν
τὸν
θυμὸν
|
μὴ
|
προλαμβάνειν
τοὺς
λογισμοὺς,
ἀλλὰ
τούτου |
[5] |
πενιχρότερον;
Οὐδὲν
ἤκουσας
δεινὸν,
ἐὰν
|
μὴ |
σεαυτῷ
οἰκειώσῃς
(τὰ
εἰρημένα.
Τίς |
[3] |
τὸ
πλεῖον
ἔχων
τῆς
ἁμαρτίας.
|
Μὴ |
τοίνυν
γένῃ
κακοῦ
πληρωτὴς
ἐράνου, |
[6] |
πάσχοντι.
Ἐκεῖνος
ὑβριζέτω·
σὺ
δὲ
|
μὴ
|
ὑβρίζου.
Γυμνάσιόν
σοι
πρὸς
φιλοσοφίαν |
[5] |
τὸ
πένεσθαι
ἐπονείδιστον,
ἀλλὰ
τὸ
|
μὴ
|
φέρειν
εὐγενῶς
τὴν
πενίαν.
~Μνήσθητι |
[4] |
εἶπε,
καὶ
ἄδοξον,
καὶ
μηδένα
|
μηδαμόθεν; |
σὺ
δὲ
γῆν
εἰπὲ
καὶ |
[6] |
χαλινῷ
τινι
τῷ
λόγῳ
καταπειθῆ,
|
μηδαμοῦ |
τῆς
τάξεως
ἐκβαίνοντα
τῆς
οἰκείας, |
[4] |
Μὴ
καταβάλῃς
σεαυτοῦ
τὴν
γνώμην,
|
μηδὲ |
ἀνάσχῃ
γενέσθαι
ἐφικτὸς
τοῖς
ὑβρίζουσιν. |
[3] |
μηδὲ
ὃ
μισεῖς,
τοῦτο
ζηλώσῃς.
|
Μηδὲ |
γένῃ
ὥσπερ
κάτοπτρον
τοῦ
ὀργίλου, |
[3] |
δὴ
κακῷ
τὸ
κακὸν
ἰᾶσθε,
|
μηδὲ |
ἐπιχειρεῖτε
ἀλλήλους
ὑπερβαίνειν
ταῖς
συμφοραῖς. |
[3] |
Μὴ
διδασκάλῳ
χρήσῃ
τῷ
ἐχθρῷ,
|
μηδὲ |
ὃ
μισεῖς,
τοῦτο
ζηλώσῃς.
Μηδὲ |
[3] |
τοίνυν
γένῃ
κακοῦ
πληρωτὴς
ἐράνου,
|
μηδὲ |
πονηροῦ
δανείου
πονηρότερος
ἐκτιστής.
Ὕβρισεν |
[4] |
δὲ
ὑπόμεινον.
Διαπτύει
καὶ
τὸ
|
μηδὲν |
ἡγεῖταί
σε;
σὺ
δὲ
ἔννοιαν |
[4] |
σε
εἶπε,
καὶ
ἄδοξον,
καὶ
|
μηδένα |
μηδαμόθεν;
σὺ
δὲ
γῆν
εἰπὲ |
[4] |
Ἀμαθῆ
καὶ
πτωχὸν
καὶ
τοῦ
|
μηδενὸς |
ἄξιον;
σὺ
δὲ
σκώληκα
σεαυτὸν |
[6] |
ἀλλὰ
τούτου
πρῶτον
ἐπιμελώμεθα,
ὡς
|
μηδέποτε |
αὐτὸν
προεκτρέχειν
τῆς
διανοίας·
ἔχωμεν |
[7] |
ἔσται
τοῖς
ἐπιβούλοις
καὶ
ἄσπονδος·
|
μηδέποτε |
τὴν
πρὸς
τὸ
βλάπτον
φιλίαν |
[7] |
τὴν
ῥομφαίαν
ἕκαστος
ἐπὶ
τὸν
|
μηρὸν |
αὐτοῦ,
καὶ
διέλθετε
ἀπὸ
πύλης |
[6] |
μήτε
σεαυτὸν
μεγάλων
ἄξιον
κρίνῃς,
|
μήτε |
ἀνθρώπων
τινὰ
παρὰ
πολὺ
ἐλαττοῦσθαί |
[5] |
τί
πρὸς
σὲ
τὸ
λεγόμενον;
|
Μήτε |
πρὸς
ἐπαίνους
χαυνωθῇς
τοὺς
ὑπὲρ |
[5] |
χαυνωθῇς
τοὺς
ὑπὲρ
τὴν
ἀλήθειαν·
|
μήτε |
πρὸς
ὕβρεις
ἀγριανῇς
τὰς
οὐχ |
[6] |
Δύο
δὴ
ταῦτα
περίελε
σεαυτοῦ,
|
μήτε |
σεαυτὸν
μεγάλων
ἄξιον
κρίνῃς,
μήτε |
[4] |
κακὸν
ἐπίσχωμεν,
τὴν
ὀργὴν
πάσῃ
|
μηχανῇ |
τῶν
ψυχῶν
ἐξελόντες.
Οὕτω
γὰρ |
[5] |
ὡς
ἐπὶ
φαύλῃ
τῇ
λοιδορίᾳ·
|
μιμῇ |
δὲ
πάλιν
ὡς
ἀγαθόν.
Ἰδοὺ |
[3] |
ἰδίαν
καρδίαν
ὑποδεξάμενος,
τοὺς
ἀνέμους
|
μιμῇ, |
διὰ
τῆς
ἀντιπνοίας
ἀντιδιδόντας
τὸ
|
[5] |
Πονηρὸν
ἡ
ὕβρις;
φεῦγε
τὴν
|
μίμησιν. |
Οὐ
γὰρ
δὴ
τὸ
ἕτερον |
[6] |
ἵνα
φθάσῃς
αὐτοῦ
πρὸς
τὴν
|
μίμησιν. |
Τούτων
ἕκαστον
ὑποτρεχέτω
σου
τὴν |
[3] |
χρήσῃ
τῷ
ἐχθρῷ,
μηδὲ
ὃ
|
μισεῖς, |
τοῦτο
ζηλώσῃς.
Μηδὲ
γένῃ
ὥσπερ |
[7] |
κατὰ
τοῦ
πονηροῦ,
δυνατόν
σοι
|
μισῆσαι
|
αὐτὸν
ὅσον
ἄξιον.
Δεῖ
γὰρ, |
[7] |
ἐνεργούμενος
ἐλεεινός·
ὁ
δὲ
ἐνεργῶν
|
μισητός. |
Ἐκεῖ
τὸν
θυμὸν
μετάθες
ἐπὶ |
[1] |
φύσεως
ἐνυπάρχει
πρὸς
ἀνθρώπους
τὸ
|
μῖσος. |
~Διὰ
θυμὸν
ἀχάλινοι
γλῶσσαι,
καὶ |
[7] |
τῆς
ἀρετῆς
καὶ
περὶ
τὸ
|
μῖσος |
τῆς
ἁμαρτίας.
Πρὸς
ὅπερ
μάλιστα |
[8] |
ἀτιμίας,
ἐλεεινὸν
ἡγῇ
μᾶλλον
ἢ
|
μίσους |
ἄξιον.
Οὐ
τοίνυν
τὰ
ῥήματα |
[2] |
ἀμελοῦντες.
Οἱονεὶ
γὰρ
οἴστρῳ
τῇ
|
μνήμῃ |
τῶν
λελυπηκότων
περικεντούμενοι,
σφαδάζοντος
αὐτοῖς |
[6] |
κίνημα
τῆς
ψυχῆς
καταστέλλειν
τῇ
|
μνήμῃ |
τῶν
μακαρίων
ἀνδρῶν
ὑποδειγμάτων·
πῶς |
[5] |
ταράσσει
ἡ
προσηγορία
τοῦ
πένητος;
|
Μνήσθητι |
τῆς
φύσεως
σεαυτοῦ·
ὅτι
γυμνὸς |
[6] |
μὴ
φέρειν
εὐγενῶς
τὴν
πενίαν.
|
~Μνήσθητι |
τοῦ
Δεσπότου·
ὅτι
Πλούσιος
ὢν, |
[3] |
ὕφαιμοι·
οἱ
δὲ
σοὶ,
εἰπέ
|
μοι, |
γαλήνην
βλέπουσι;
Φωνὴ
τραχεῖα·
ἡ |
[6] |
τῶν
αἰγιαλῶν
κατακλασθὲν
ἐστορέσθη.
Καθησύχασόν
|
μοι |
τὴν
καρδίαν
ὑλακτοῦσαν
καὶ
ἀγριαίνουσαν. |
[5] |
στεφανοῦται.
Καὶ
κατακρίνεται
τοίνυν
οὐχὶ
|
μόνον |
ὁ
καθηγησάμενος
τοῦ
δεινοῦ,
ἀλλ´
|
[2] |
τὴν
ἐπιφάνειαν
ἐξανθῆσαν,
ἐν
ἄλλῃ
|
μορφῇ |
τὸν
ὀργιζόμενον
ἔδειξε,
τὴν
συνήθη |
[3] |
κάτοπτρον
τοῦ
ὀργίλου,
τὴν
ἐκείνου
|
μορφὴν |
ἐν
σεαυτῷ
δεικνύς.
Ἐρυθρὸς
ἐκεῖνος· |
[6] |
Περιέῤῥηξάν
σου
τὸν
χιτωνίσκον;
Ἀπέδυσάν
|
μου |
καὶ
τὸν
Κύριον,
καὶ
διεμερίσαντο |
[5] |
τῷ
συστῆναι
τὸν
ἁμαρτωλὸν
ἐναντίον
|
μου, |
οὐχὶ
παρωξύνθην,
οὐδὲ
ἠμυνάμην,
ἀλλ´ |
[6] |
γὰρ,
φησὶν,
ἐταράχθη
ἡ
καρδία
|
μου· |
τουτέστιν,
οὐ
διεδόθη
πρὸς
τὸ |
[4] |
Τούτοις
πρόσθες
καὶ
τὸ
τοῦ
|
Μωϋσέως |
καλόν.
Ἐκεῖνος,
ὑπὸ
Ἀαρὼν
καὶ |
[7] |
μετ´
ὀλίγα·
Καὶ
εἶπε,
φησὶ,
|
Μωϋσῆς· |
Ἐπληρώσατε
τὰς
χεῖρας
ὑμῶν
σήμερον |
[7] |
θυμῷ
ὥσπερ
ὅπλῳ.
Διὰ
τοῦτο
|
Μωϋσῆς |
ὁ
πάντων
ἀνθρώπων
πραότατος,
ἐκδικῶν |