Apologie, Chap.
[1, 43]	φαῦλον ἢ σπουδαῖον εἶναι, οὐκ	ἄν	ποτε τῶν ἐναντίων δεκτικὸς ἦν
[1, 12]	πάντες ἄνθρωποι ταῦτα ἐγίνωσκον, οὐκ	ἄν	τις τὴν κακίαν πρὸς ὀλίγον
[1, 19]	πρὶν ἰδεῖν γενόμενον ἐπιστεύσατε; οὐκ	ἄν	τις τολμήσειεν ἀντειπεῖν. τὸν αὐτὸν
[1, 63]	μὴ ὁ πατὴρ καὶ οἷς	ἂν	ἀποκαλύψῃ ὁ υἱός. ὁ λόγος
[1, 53]	σπέρμα, ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα	ἂν	ἐγενήθημεν. Σόδομα γὰρ καὶ Γόμορρα
[1, 5]	τίθετε. ~Τί δὴ οὖν τοῦτ’	ἂν	εἴη; ἐφ’ ἡμῶν, ὑπισχνουμένων μηδὲν
[1, 3]	φιλοσοφήσωσι καὶ οἱ ἀρχόμενοι, οὐκ	ἂν	εἴη τὰς πόλεις εὐδαιμονῆσαι. ἡμέτερον
[1, 12]	ἔτι οὐχ ἕξετε· δημίων δ’	ἂν	εἴη τὸ τοιοῦτον ἔργον, ἀλλ’
[1, 44]	αὐτίκα ἀπαλλασσούσης μαχαίρας ἔλεγεν, οὐκ	ἂν	εἶπε Κατέδεται. ὥστε καὶ Πλάτων
[1, 69]	τῆς δεινότητος, καὶ φρόντιζε ὅπως	ἂν	ἐκδικήσειας.
[1, 54]	ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως	ἂν	ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς
[1, 32]	ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως	ἂν	ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς
[1, 32]	ἐκλείψειν ἄρχοντα ἀπὸ Ἰουδαίων, ἕως	ἂν	ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται τὸ βασίλειον.
[1, 15]	οὖν σωφροσύνης τοσοῦτον εἶπεν· Ὃς	ἂν	ἐμβλέψῃ γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι
[1, 19]	ἀλλ’ ἐκεῖνο συνορῶμεν, ὅτι οὐκ	ἂν	ἐπίστευσαν δυνατὸν εἶναι τοιούτους ποτὲ
[1, 19]	ὃν τρόπον τὴν ἀρχὴν οὐκ	ἂν	ἐπιστεύσατε ἐκ τῆς μικρᾶς ῥανίδος
[1, 37]	καὶ ἀργίαν οὐκ ἀνέχομαι· οὐδ’	ἂν	ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι, εἰσακούσομαι ὑμῶν.
[1, 4]	ἢ ἔπαινος ἢ κόλασις οὐκ	ἂν	εὐλόγως γένοιτο, ἢν μή τι
[1, 18]	εἰ εἰς ἀναισθησίαν ἐχώρει, ἕρμαιον	ἂν	ἦν τοῖς ἀδίκοις πᾶσιν. ἀλλ’
[1, 45]	Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως	ἂν	θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον
[1, 3]	τὴν ψῆφον τίθεσθαι· οὕτως γὰρ	ἂν	καὶ οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ
[1, 53]	οὐκ ἀποδεῖξαι ἔχομεν. τίνι γὰρ	ἂν	λόγῳ ἀνθρώπῳ σταυρωθέντι ἐπειθόμεθα, ὅτι
[1, 19]	λέγοντες. ~Καὶ κατανοοῦντι τί ἀπιστότερον	ἂν	μᾶλλον δόξαι, ἢ εἰ ἐν
[1, 61]	καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς εἶπεν·	Ἂν	μὴ ἀναγεννηθῆτε, οὐ μὴ εἰσέλθητε
[1, 16]	ποιήσας τὰ πάντα. οἳ δ’	ἂν	μὴ εὑρίσκωνται βιοῦντες, ὡς ἐδίδαξε,
[1, 3]	που καί τις τῶν παλαιῶν·	Ἂν	μὴ οἱ ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι καὶ
[1, 63]	μὴ ὁ πατὴρ καὶ οἷς	ἂν	ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Ἰουδαῖοι οὖν
[1, 16]	ἱμάτιον μὴ κωλύσῃς. ὃς δ’	ἂν	ὀργισθῇ, ἔνοχός ἐστιν εἰς τὸ
[1, 69]	τοῖς συκοφάνταις χορηγία κακουργίας παρασχεθῇ.	ἂν	οὖν σαφῶς εἰς ταύτην τὴν
[1, 45]	αὐτὸν ἔμελλε, καὶ κατέχειν ἕως	ἂν	πατάξῃ τοὺς ἐχθραίνοντας αὐτῷ δαίμονας,
[1, 61]	τι ἐν τῇ ἐξηγήσει. ὅσοι	ἂν	πεισθῶσι καὶ πιστεύωσιν ἀληθῆ ταῦτα
[1, 40]	οὐκ ἀπορρυήσεται, καὶ πάντα ὅσα	ἂν	ποιῇ κατευοδωθήσεται. οὐχ οὕτως οἱ
[1, 18]	εἰς ἀναισθησίαν ἐχώρει, ἕρμαιον ἂν	ἦν	τοῖς ἀδίκοις πᾶσιν. ἀλλ’ ἐπεὶ
[1, 15]	ἀφανίζει. τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος,	ἂν	τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν
[1, 12]	ὑφαιροῦνται πάντες, οὕτως καὶ ὅσα	ἂν	ὑπαγορεύσῃ ὁ λόγος μὴ δεῖν
[1, 2]	ὑπαγορεύει, παραιτουμένους δόξαις παλαιῶν ἐξακολουθεῖν,	ἂν	φαῦλαι ὦσιν· οὐ γὰρ μόνον
[1, 10]	ὕλης δι’ ἀνθρώπους δεδιδάγμεθα· οἳ	ἐὰν	ἀξίους τῷ ἐκείνου βουλεύματι ἑαυτοὺς
[1, 44]	τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε,	ἐὰν	δὲ μὴ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα
[1, 61]	ὡς κόκκινον, ὡς χιόνα λευκανῶ.	ἐὰν	δὲ μὴ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα
[1, 4]	ὡς μηδὲν ἐλέγχειν ἔχοντες ἁμαρτάνοντα,	ἐὰν	δέ τι ὁμολογήσῃ εἶναι, διὰ
[1, 7]	κολάζηται, ἀλλὰ μὴ ὡς Χριστιανός·	ἐὰν	δέ τις ἀνέλεγκτος φάνηται, ἀπολύηται
[1, 51]	βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς.	ἐὰν	δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ
[1, 68]	τὴν ἐσομένην τοῦ θεοῦ κρίσιν,	ἐὰν	ἐπιμένητε τῇ ἀδικίᾳ· καὶ ἡμεῖς
[1, 44]	κόκκινον, ὡς χιόνα λευκανῶ. καὶ	ἐὰν	θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ
[1, 4]	δίκαιον ἡγούμεθα, διὰ τὸ ὄνομα	ἐὰν	κακοὶ ἐλεγχώμεθα, αἰτεῖν ἀφίεσθαι, πάλιν,
[1, 4]	μισεῖσθαι οὐ δίκαιον. καὶ πάλιν,	ἐὰν	μέν τις τῶν κατηγορουμένων ἔξαρνος
[1, 3]	τὰ κατηγορούμενα αὐτῶν ἐξετάζεσθαι, καὶ,	ἐὰν	οὕτως ἔχοντα ἀποδεικνύωνται, κολάζεσθαι ὡς
[1, 60]	σκηνῇ καὶ εἰπεῖν τῷ λαῷ·	Ἐὰν	προσβλέπητε τῷ τύπῳ τούτῳ καὶ
[1, 44]	καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος· καὶ	ἐὰν	ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς
[1, 61]	καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος· καὶ	ἐὰν	ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς
[1, 44]	φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ, καὶ	ἐὰν	ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς χιόνα
[1, 61]	φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ, καὶ	ἐὰν	ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς χιόνα
[1, 51]	τῶν ἐχθρῶν, ἔφη οὕτως· Τὴν	γενεὰν	αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται
[1, 38]	ἔθηκα τὸ πρόσωπόν μου ὡς	στερεὰν	πέτραν, καὶ ἔγνων ὅτι οὐ
[1, 3]	ἀξιοῦτε. καλὴν δὲ καὶ μόνην	δικαίαν	πρόκλησιν ταύτην πᾶς ὁ σωφρονῶν
[1, 17]	πυρὸς αἰωνίου δίκας, καὶ πρὸς	ἀναλογίαν	ὧν ἔλαβε δυνάμεων παρὰ θεοῦ
[1, 4]	τι ὁμολογήσῃ εἶναι, διὰ τὴν	ὁμολογίαν	κολάζετε· δέον καὶ τὸν τοῦ
[1, 39]	τῶν οἰκείων τὴν ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι	ὁμολογίαν,	μηδὲν ἄφθαρτον δυναμένων ὑμῶν αὐτοῖς
[1, 42]	τοῖς προειρημένοις δοξάσαι ἐστίν, ὅπως	ἀπολογίαν	μὴ παράσχῃ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, καὶ
[1, 54]	τῷ Διΐ, νομίζοντες δυνήσεσθαι ἐνεργῆσαι	τερατολογίαν	ἡγήσασθαι τοὺς ἀνθρώπους τὰ περὶ
[1, 37]	καὶ μεγάλην ἡμέραν νηστείας καὶ	ἀργίαν	οὐκ ἀνέχομαι· οὐδ’ ἂν ἔρχησθε
[1, 27]	ὁμοζύγους προαγωγεύονται, καὶ φανερῶς εἰς	κιναιδίαν	ἀποκόπτονταί τινες καὶ εἰς μητέρα
[1, 53]	δὲ οὕτως· Ἰσραὴλ ἀπερίτμητος τὴν	καρδίαν,	τὰ δὲ ἔθνη τὴν ἀκροβυστίαν.
[1, 58]	καὶ ἀπαθῆ βίον ἔχωσιν, εἰς	ἀσέβειαν	ἐμβάλλουσιν. ~Ἵνα δὲ καὶ παρὰ
[1, 4]	ἄλλως καταλέγειν τῶν πάντων Χριστιανῶν	ἀσέβειαν	καὶ ἀδικίαν αἱρουμένοις. οὐκ ὀρθῶς
[1, 44]	αὐτῷ καὶ προνοεῖται αὐτῶν. κατ’	ἐνέργειαν	δὲ τῶν φαύλων δαιμόνων θάνατος
[1, 60]	λαόν· καὶ κατ’ ἐπίπνοιαν καὶ	ἐνέργειαν	τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ λεγομένην
[1, 54]	ἀνθρωπείου γένους εἰρῆσθαι ἀποδείκνυμεν κατ’	ἐνέργειαν	τῶν φαύλων δαιμόνων. ἀκούσαντες γὰρ
[1, 2]	καὶ ἔντευξιν πεποίημαι. ~Τοὺς κατὰ	ἀλήθειαν	εὐσεβεῖς καὶ φιλοσόφους μόνον τἀληθὲς
[1, 11]	πρόσεστιν ἡμῖν. ~Καὶ ὑμεῖς, ἀκούσαντες	βασιλείαν	προσδοκῶντας ἡμᾶς, ἀκρίτως ἀνθρώπινον λέγειν
[1, 11]	κεῖσθαι, φαίνεται. εἰ γὰρ ἀνθρώπινον	βασιλείαν	προσεδοκῶμεν, κἂν ἠρνούμεθα, ὅπως μὴ
[1, 16]	Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν	βασιλείαν	τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν
[1, 15]	σοι μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς τὴν	βασιλείαν	τῶν οὐρανῶν, ἢ μετὰ τῶν
[1, 15]	χρείαν ἔχετε. ζητεῖτε δὲ τὴν	βασιλείαν	τῶν οὐρανῶν, καὶ ταῦτα πάντα
[1, 61]	οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν	βασιλείαν	τῶν οὐρανῶν. ὅτι δὲ καὶ
[1, 15]	οἳ εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν	βασιλείαν	τῶν οὐρανῶν· πλὴν οὐ πάντες
[1, 40]	διδαχὴν αὐτοῦ καὶ μηνυσάντων τὴν	ἐπιφάνειαν	προερρέθη, τοῦ προειρημένου προφήτου καὶ
[1, 14]	μὴ ποιούμενοι, νῦν μετὰ τὴν	ἐπιφάνειαν	τοῦ Χριστοῦ ὁμοδίαιτοι γινόμενοι, καὶ
[1, 15]	ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι τούτων	χρείαν	ἔχετε. ζητεῖτε δὲ τὴν βασιλείαν
[1, 33]	τινες μὴ νοήσαντες τὴν δεδηλωμένην	προφητείαν,	ἐγκαλέσωσιν ἡμῖν ἅπερ ἐνεκαλέσαμεν τοῖς
[1, 4]	τοῦ ὀνόματος καὶ διὰ τὴν	πολιτείαν	εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες, ὑμέτερον ἀγωνιᾶσαί ἐστι,
[1, 28]	καὶ μηδὲν εἶναι ἀρετὴν μηδὲ	κακίαν,	δόξῃ δὲ μόνον τοὺς ἀνθρώπους
[1, 9]	τεχνῖται ἀσελγεῖς τε καὶ πᾶσαν	κακίαν,	ἵνα μὴ καταριθμῶμεν, ἔχουσιν, ἀκριβῶς
[1, 12]	ἐγίνωσκον, οὐκ ἄν τις τὴν	κακίαν	πρὸς ὀλίγον ᾑρεῖτο, γινώσκων πορεύεσθαι
[1, 31]	θεραπεύοντα πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν	μαλακίαν	καὶ νεκροὺς ἀνεγείροντα, καὶ φθονούμενον
[1, 50]	πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν	μαλακίαν,	ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ,
[1, 4]	τῶν πάντων Χριστιανῶν ἀσέβειαν καὶ	ἀδικίαν	αἱρουμένοις. οὐκ ὀρθῶς μὲν οὐδὲ
[1, 52]	αὐτοῦ παρουσίας προεκήρυξαν οἱ προφῆται·	μίαν	μέν, τὴν ἤδη γενομένην, ὡς
[1, 58]	τἀληθῆ ἐπισταμένῳ, ἡμῶν καταγελῶσιν, ἀπόδειξιν	μηδεμίαν	περὶ ὧν λέγουσιν ἔχοντες, ἀλλὰ
[1, 54]	τὰ μυθοποιηθέντα ὑπὸ τῶν ποιητῶν	οὐδεμίαν	ἀπόδειξιν φέρουσι τοῖς ἐκμανθάνουσι νέοις,
[1, 45]	τοῦ φονεύειν· ὅπερ ἡμῖν μὲν	οὐδεμίαν	βλάβην φέρει, ὑμῖν δὲ καὶ
[1, 11]	γινώσκοντες τῷ ὁμολογοῦντι θάνατον τὴν	ζημίαν	κεῖσθαι, φαίνεται. εἰ γὰρ ἀνθρώπινον
[1, 51]	ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ὅτι	ἀνομίαν	οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη δόλος
[1, 40]	καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν	κληρονομίαν	σου, καὶ τὴν κατάσχεσίν σου
[1, 10]	πρὸς πάντα καὶ ποικίλην φύσει	ἐπιθυμίαν,	ὧν οὐδὲν πρόσεστιν ἡμῖν. ~Καὶ
[1, 13]	λόγου τιμῶμεν ἀποδείξομεν. ἐνταῦθα γὰρ	μανίαν	ἡμῶν καταφαίνονται, δευτέραν χώραν μετὰ
[1, 61]	εἶναι λέγειν, μέμηνε τὴν ἄσωτον	μανίαν.	καλεῖται δὲ τοῦτο τὸ λουτρὸν
[1, 52]	προφήτου οὕτως· Συναχθήσεται ἁρμονία πρὸς	ἁρμονίαν	καὶ ὀστέον πρὸς ὀστέον, καὶ
[1, 12]	ὀλίγον ᾑρεῖτο, γινώσκων πορεύεσθαι ἐπ’	αἰωνίαν	διὰ πυρὸς καταδίκην, ἀλλ’ ἐκ
[1, 45]	μὴ μετατιθεμένοις κόλασιν διὰ πυρὸς	αἰωνίαν	ἐργάζεται. ~Ἵνα δὲ μή τινες
[1, 12]	ἀδύνατον εἶναι, καὶ ἕκαστον ἐπ’	αἰωνίαν	κόλασιν ἢ σωτηρίαν κατ’ ἀξίαν
[1, 8]	μετὰ τῶν ψυχῶν γινομένων καὶ	αἰωνίαν	κόλασιν κολασθησομένων, ἀλλ’ οὐχὶ χιλιονταετῆ
[1, 55]	τοῦ σχήματος τούτου διοικεῖται ἢ	κοινωνίαν	ἔχειν δύναται. θάλασσα μὲν γὰρ
[1, 13]	πᾶσιν, ὅση δύναμις, αἰνοῦντες, μόνην	ἀξίαν	αὐτοῦ τιμὴν ταύτην παραλαβόντες, τὸ
[1, 19]	ἐνδύσασθαι οὐκ ἀδύνατον. ποίαν γὰρ	ἀξίαν	θεοῦ δύναμιν λέγουσιν οἱ φάσκοντες
[1, 44]	δόγματος ὄντος παρ’ αὐτόν, κατ’	ἀξίαν	τῶν πράξεων ἕκαστον ἀμείψεσθαι μέλλοντα
[1, 17]	μᾶλλον δὲ καὶ πεπεισμένοι, κατ’	ἀξίαν	τῶν πράξεων ἕκαστον τίσειν διὰ
[1, 43]	καὶ τὰς ἀγαθὰς ἀμοιβὰς κατ’	ἀξίαν	τῶν πράξεων ἑκάστου ἀποδίδοσθαι διὰ
[1, 12]	αἰωνίαν κόλασιν ἢ σωτηρίαν κατ’	ἀξίαν	τῶν πράξεων πορεύεσθαι. εἰ γὰρ
[1, 44]	καὶ τὰ παρ’ αὐτοῦ κατ’	ἀξίαν	τῶν πραττομένων ἀπαντήσεσθαι, διὰ τοῦ
[1, 61]	λουτρὸν φωτισμός, ὡς φωτιζομένων τὴν	διάνοιαν	τῶν ταῦτα μανθανόντων. καὶ ἐπ’
[1, 15]	δικαίους οὐδὲ τοὺς σώφρονας εἰς	μετάνοιαν	ἐκάλεσεν ὁ Χριστός, ἀλλὰ τοὺς
[1, 15]	καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς	μετάνοιαν.	θέλει γὰρ ὁ πατὴρ ὁ
[1, 40]	φυγεῖν πειρῶνται, καὶ ὡς εἰς	μετάνοιαν	καλεῖ πάντας ὁ θεὸς πρὶν
[1, 15]	ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος τὴν	μετάνοιαν	τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἢ τὴν κόλασιν
[1, 12]	ὅτι οὐκ ἀδύνατον ἀληθείας παρατεθείσης	ἄγνοιαν	φυγεῖν. ~Ἄθεοι μὲν οὖν ὡς
[1, 64]	ποιῆσαι ἔγνωσαν, ὡς τὴν πρώτην	ἔννοιαν	ἔφασαν τὴν Ἀθηνᾶν· ὅπερ γελοιότατον
[1, 26]	τέγους σταθεῖσαν, τὴν ὑπ’ αὐτοῦ	ἔννοιαν	πρώτην γενομένην λέγουσι. Μένανδρον δέ
[1, 60]	ἐθανάτου τὸν λαόν· καὶ κατ’	ἐπίπνοιαν	καὶ ἐνέργειαν τὴν παρὰ τοῦ
[1, 19]	καὶ ἀφθαρσίαν ἐνδύσασθαι οὐκ ἀδύνατον.	ποίαν	γὰρ ἀξίαν θεοῦ δύναμιν λέγουσιν
[1, 10]	μιμουμένους, σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ	φιλανθρωπίαν	καὶ ὅσα οἰκεῖα θεῷ ἐστι,
[1, 16]	τυράννων μετέβαλον, ἡττηθέντες ἢ γειτόνων	καρτερίαν	βίου παρακολουθήσαντες ἢ συνοδοιπόρων πλεονεκτουμένων
[1, 12]	ἕκαστον ἐπ’ αἰωνίαν κόλασιν ἢ	σωτηρίαν	κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων πορεύεσθαι.
[1, 65]	ἐντεταλμένων εὑρεθῆναι, ὅπως τὴν αἰώνιον	σωτηρίαν	σωθῶμεν. ἀλλήλους φιλήματι ἀσπαζόμεθα παυσάμενοι
[1, 4]	εἰ μηδὲν διά τε τὴν	προσηγορίαν	τοῦ ὀνόματος καὶ διὰ τὴν
[1, 46]	προγεγενημένων πάντων ἀνθρώπων, φθάσαντες τὴν	ἀπορίαν	λυσόμεθα. τὸν Χριστὸν πρωτότοκον τοῦ
[1, 58]	καὶ προσηλοῦσι, τοὺς δὲ ἐπὶ	θεωρίαν	θείων ὁρμῶντας ὑπεκκρούοντες, ἢν μὴ
[1, 3]	ἀγνοεῖν τὰ ἡμέτερα νομιζόντων τὴν	τιμωρίαν,	ὧν ἂν πλημμελῶσι τυφλώττοντες αὐτῶν,
[1, 55]	ἄνευ αὐτοῦ· σκαπανεῖς δὲ τὴν	ἐργασίαν	οὐ ποιοῦνται οὐδὲ βαναυσουργοὶ ὁμοίως
[1, 67]	ὁ προεστὼς διὰ λόγου τὴν	νουθεσίαν	καὶ πρόκλησιν τῆς τῶν καλῶν
[1, 18]	θάνατον ἀπέθανον· ὅπερ εἰ εἰς	ἀναισθησίαν	ἐχώρει, ἕρμαιον ἂν ἦν τοῖς
[1, 57]	εἶναι μετὰ θάνατον, ἀλλ’ εἰς	ἀναισθησίαν	χωρεῖν τοὺς ἀποθνήσκοντας ἀποφαίνονται, παθῶν
[1, 19]	καιρὸν προστάξει θεοῦ ἀναστῆναι καὶ	ἀφθαρσίαν	ἐνδύσασθαι οὐκ ἀδύνατον. ποίαν γὰρ
[1, 42]	προσδοκώντων τὴν κατηγγελμένην ὑπ’ αὐτοῦ	ἀφθαρσίαν.	~Ὅπως δὲ μή τινες ἐκ
[1, 52]	καὶ τῶν μὲν ἀξίων ἐνδύσει	ἀφθαρσίαν,	τῶν δ’ ἀδίκων ἐν αἰσθήσει
[1, 40]	αὐτός, ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ	ἐξουσίαν	φυγεῖν πειρῶνται, καὶ ὡς εἰς
[1, 46]	ἀτάραχοι ὑπάρχουσι. δι’ ἣν δ’	αἰτίαν	διὰ δυνάμεως τοῦ λόγου κατὰ
[1, 67]	διὰ νόσον ἢ δι’ ἄλλην	αἰτίαν	λειπομένοις, καὶ τοῖς ἐν δεσμοῖς
[1, 43]	δὲ φαῦλοι, ἐπεὶ τὴν εἱμαρμένην	αἰτίαν	φαύλων καὶ ἐναντία ἑαυτῇ πράττουσαν
[1, 65]	συντελέσαντος τὰς εὐχὰς καὶ τὴν	εὐχαριστίαν	πᾶς ὁ παρὼν λαὸς ἐπευφημεῖ
[1, 65]	πνεύματος τοῦ ἁγίου ἀναπέμπει καὶ	εὐχαριστίαν	ὑπὲρ τοῦ κατηξιῶσθαι τούτων παρ’
[1, 53]	καρδίαν, τὰ δὲ ἔθνη τὴν	ἀκροβυστίαν.	τὰ τοσαῦτα γοῦν ὁρώμενα πειθὼ
[1, 13]	τοῦ γεγονέναι καὶ τῶν εἰς	εὐρωστίαν	πόρων πάντων, ποιοτήτων μὲν γενῶν
[1, 22]	καὶ κοινῶς μόνον ἄνθρωπος, διὰ	σοφίαν	ἄξιος υἱὸς θεοῦ λέγεσθαι· πατέρα
[1, 52]	αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ λείποντα,	κἂν	ἀγνοῆται καὶ ἀπιστῆται, ἀποβήσονται. δύο
[1, 46]	μετὰ λόγου βιώσαντες Χριστιανοί εἰσι,	κἂν	ἄθεοι ἐνομίσθησαν, οἷον ἐν Ἕλλησι
[1, 26]	διώκονται μηδὲ φονεύονται ὑφ’ ὑμῶν,	κἂν	διὰ τὰ δόγματα, ἐπιστάμεθα. ἔστι
[1, 12]	μόνον πραττόμενον ἀλλὰ καὶ βουλευόμενον,	κἂν	διὰ τὰ ἐπικείμενα ἐκ παντὸς
[1, 57]	εἰ μὲν κόρος τοὺς μετασχόντας	κἂν	ἐνιαυτοῦ ἔχῃ, ἵνα ἀεὶ ὦσι
[1, 11]	εἰ γὰρ ἀνθρώπινον βασιλείαν προσεδοκῶμεν,	κἂν	ἠρνούμεθα, ὅπως μὴ ἀναιρώμεθα, καὶ
[1, 2]	τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς τὸν φιλαλήθη,	κἂν	θάνατος ἀπειλῆται, τὰ δίκαια λέγειν
[1, 16]	ἐδίδαξε, γνωριζέσθωσαν μὴ ὄντες Χριστιανοί,	κἂν	λέγωσιν διὰ γλώττης τὰ τοῦ
[1, 44]	φέρομεν, ἐπιστάμενοι πᾶσιν εὐάρεστα φανήσεσθαι·	κἂν	ὀλίγους δὲ πείσωμεν, τὰ μέγιστα
[1, 18]	τὰ αὐτὰ τούτοις εἰπόντων· οἷς	κἂν	ὁμοίως ἡμᾶς ἀποδέξασθε, οὐχ ἧττον
[1, 55]	ὑμᾶς ἀνεύθυνοι οἴδαμεν λοιπὸν ὄντες,	κἂν	ὑμεῖς ἀπιστεῖτε· τὸ γὰρ ἡμέτερον
[1, 37]	πλήρεις αἵματος αἱ χεῖρες ὑμῶν.	κἂν	φέρητε σεμίδαλιν, θυμίαμα, βδέλυγμά μοί
[1, 54]	καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν τὸν Ἀσκληπιὸν	παρήνεγκαν.	~Ἀλλ’ οὐδαμοῦ οὐδ’ ἐπί τινος
[1, 49]	θεῷ διὰ τοῦ Χριστοῦ ἑαυτοὺς	ἀνέθηκαν.	ὅτι δὲ προεγινώσκετο τὰ δύσφημα
[1, 66]	ἐν τοῖς τοῦ Μίθρα μυστηρίοις	παρέδωκαν	γίνεσθαι μιμησάμενοι οἱ πονηροὶ δαίμονες·
[1, 50]	ἔστι δὲ ταῦτα· Ἀνθ’ ὧν	παρέδωκαν	εἰς θανάτον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ,
[1, 66]	ἀπομνημονεύμασιν, ἃ καλεῖται εὐαγγέλια, οὕτως	παρέδωκαν	ἐντετάλθαι αὐτοῖς· τὸν Ἰησοῦν λαβόντα
[1, 54]	Διός, εὑρετὴν δὲ γενέσθαι ἀμπέλου	παρέδωκαν,	καὶ οἶνον ἐν τοῖς μυστηρίοις
[1, 49]	περὶ αὐτοῦ καὶ τὰς προφητείας	παρέδωκαν,	πληρωθέντες χαρᾶς καὶ πίστεως τοῖς
[1, 2]	εὐσεβεῖς καὶ φιλοσόφους μόνον τἀληθὲς	τιμᾶν	καὶ στέργειν ὁ λόγος ὑπαγορεύει,
[1, 13]	εἰς διατροφὴν γενόμενα οὐ πυρὶ	δαπανᾶν,	ἀλλ’ ἑαυτοῖς καὶ τοῖς δεομένοις
[1, 64]	τοῦ Διὸς ἔφασαν. καὶ τὴν	Ἀθηνᾶν	δὲ ὁμοίως πονηρευόμενοι θυγατέρα τοῦ
[1, 64]	τὴν πρώτην ἔννοιαν ἔφασαν τὴν	Ἀθηνᾶν·	ὅπερ γελοιότατον ἡγούμεθα εἶναι, τῆς
[1, 31]	ἀνθρώπους ἀποστεῖλαι. καὶ τούτου γενομένου	ἔμειναν	αἱ βίβλοι καὶ παρ’ Αἰγυπτίοις
[1, 19]	καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα εἰς	γέενναν	ἐμβαλεῖν. ἡ δὲ γέεννά ἐστι
[1, 50]	πᾶν γένος ἀνθρώπων ἐλθόντες, ταῦτα	ἐδίδαξαν	καὶ ἀπόστολοι προσηγορεύθησαν. ~Ἵνα δὲ
[1, 54]	διασπαραχθέντα αὐτὸν ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανὸν	ἐδίδαξαν.	καὶ ἐπειδὴ διὰ τῆς Μωυσέως
[1, 4]	φιλόσοφοι. καὶ τούτων τινὲς ἀθεότητα	ἐδίδαξαν,	καὶ τὸν Δία ἀσελγῆ ἅμα
[1, 33]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἐδίδαξαν,	οἷς ἐπιστεύσαμεν, ἐπειδὴ καὶ διὰ
[1, 25]	οἳ δι’ ἔρωτας ἀρσένων ὅσα	ἔπραξαν	αἶσχος καὶ λέγειν, καὶ οἱ
[1, 21]	προέφημεν, οἱ φαῦλοι δαίμονες ταῦτα	ἔπραξαν·	ἀπαθανατίζεσθαι δὲ ἡμεῖς μόνους δεδιδάγμεθα
[1, 40]	ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Ἵνα τί	ἐφρύαξαν	ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν καινά;
[1, 5]	παῖδας διέφθειραν καὶ φόβητρα ἀνθρώποις	ἔδειξαν,	ὡς καταπλαγῆναι τοὺς οἳ λόγῳ
[1, 9]	τοῦ θεοῦ γίνεσθαι, ὃς ἄρρητον	δόξαν	καὶ μορφὴν ἔχων ἐπὶ φθαρτοῖς
[1, 41]	κυρίῳ, τῷ πατρὶ τῶν αἰώνων,	δόξαν.	λάβετε χάριν καὶ εἰσέλθετε κατὰ
[1, 15]	τοῖς δεομένοις καὶ μηδὲν πρὸς	δόξαν	ποιεῖν ταῦτα ἔφη· Παντὶ τῷ
[1, 12]	καὶ ἄρχοντες πρὸ τῆς ἀληθείας	δόξαν	τιμῶντες, ὅσον καὶ λῃσταὶ ἐν
[1, 65]	καὶ οὗτος λαβὼν αἶνον καὶ	δόξαν	τῷ πατρὶ τῶν ὅλων διὰ
[1, 45]	οἱ ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐξελθόντες πανταχοῦ	ἐκήρυξαν,	καί, καίπερ θανάτου ὁρισθέντος κατὰ
[1, 52]	ἀποβήσονται. δύο γὰρ αὐτοῦ παρουσίας	προεκήρυξαν	οἱ προφῆται· μίαν μέν, τὴν
[1, 38]	ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου, καὶ	ὤρυξάν	μου πόδας καὶ χεῖρας. ἐγὼ
[1, 35]	δι’ ἑτέρου προφήτου λέγει· Αὐτοὶ	ὤρυξάν	μου πόδας καὶ χεῖρας, καὶ
[1, 35]	εἶπον· Κρῖνον ἡμῖν. τὸ δὲ	Ὤρυξάν	μου χεῖρας καὶ πόδας ἐξήγησις
[1, 26]	τοῦ δημιουργοῦ θεόν· ὃς κατὰ	πᾶν	γένος ἀνθρώπων διὰ τῆς τῶν
[1, 50]	παρ’ αὐτοῦ λαβόντες καὶ εἰς	πᾶν	γένος ἀνθρώπων ἐλθόντες, ταῦτα ἐδίδαξαν
[1, 31]	τινας πεμπομένους ὑπ’ αὐτοῦ εἰς	πᾶν	γένος ἀνθρώπων κηρύξοντας ταῦτα, καὶ
[1, 46]	καὶ προεμηνύσαμεν λόγον ὄντα, οὗ	πᾶν	γένος ἀνθρώπων μετέσχε. καὶ οἱ
[1, 15]	ἄφθοροι διαμένουσι· καὶ εὔχομαι κατὰ	πᾶν	γένος ἀνθρώπων τοιούτους δεῖξαι. τί
[1, 60]	τε καὶ ἀσπίδες καὶ ὄφεων	πᾶν	γένος, ὃ ἐθανάτου τὸν λαόν·
[1, 52]	ὀστέον, καὶ σάρκες ἀναφυήσονται. καὶ	πᾶν	γόνυ κάμψει τῷ κυρίῳ, καὶ
[1, 16]	τῶν ἔργων αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς.	πᾶν	δὲ δένδρον, μὴ ποιοῦν καρπὸν
[1, 27]	ἀνδρογύνων καὶ ἀρρητοποιῶν πλῆθος κατὰ	πᾶν	ἔθνος ἐπὶ τούτου τοῦ ἄγους
[1, 47]	ὡς ἔρημος ἐγενήθη Ἰερουσαλήμ, εἰς	κατάραν	ὁ οἶκος, τὸ ἅγιον ἡμῶν
[1, 40]	ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ	καθέδραν	λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν, ἀλλ’ ἢ
[1, 56]	γενόμενος ὁ Σίμων καὶ τὴν	ἱερὰν	σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον Ῥωμαίων
[1, 56]	θεούς, τιμηθῆναι. ὅθεν τήν τε	ἱερὰν	σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον τὸν
[1, 41]	πᾶσα ἡ γῆ, καὶ ἀναγγείλατε	ἡμέραν	ἐξ ἡμέρας τὸ σωτήριον αὐτοῦ·
[1, 67]	γίνεται. τὴν δὲ τοῦ ἡλίου	ἡμέραν	κοινῇ πάντες τὴν συνέλευσιν ποιούμεθα,
[1, 37]	ἡ ψυχή μου, καὶ μεγάλην	ἡμέραν	νηστείας καὶ ἀργίαν οὐκ ἀνέχομαι·
[1, 40]	ὁ θεὸς πρὶν ἐλθεῖν τὴν	ἡμέραν	τῆς κρίσεως. εἴρηνται δὲ οὕτως·
[1, 39]	καὶ πάντων τῶν οἰκείων τὴν	ὑμετέραν	ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν, μηδὲν ἄφθαρτον δυναμένων
[1, 60]	ἐπιφέρεσθαι τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα.	δευτέραν	μὲν γὰρ χώραν τῷ παρὰ
[1, 52]	καὶ παθητοῦ ἀνθρώπου, τὴν δὲ	δευτέραν,	ὅταν μετὰ δόξης ἐξ οὐρανῶν
[1, 13]	ἐνταῦθα γὰρ μανίαν ἡμῶν καταφαίνονται,	δευτέραν	χώραν μετὰ τὸν ἄτρεπτον καὶ
[1, 3]	ἵνα μὴ ἄλογον φωνὴν καὶ	τολμηρὰν	δόξῃ τις ταῦτα εἶναι, ἀξιοῦμεν
[1, 3]	ὁ ἀληθὴς λόγος διὰ φήμην	πονηρὰν	ἀναιτίους ἀνθρώπους ἀδικεῖν, μᾶλλον δὲ
[1, 44]	ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε	χήραν,	καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει
[1, 61]	ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε	χήραν,	καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει
[1, 39]	μὴ λήψονται ἔθνος ἐπὶ ἔθνος	μάχαιραν	καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι
[1, 5]	καὶ γυναῖκας ἐμοίχευσαν καὶ παῖδας	διέφθειραν	καὶ φόβητρα ἀνθρώποις ἔδειξαν, ὡς
[1, 30]	τὸ καὶ ὄψει ὡς προεφητεύθη	ὁρᾶν	γενόμενα καὶ γινόμενα· ἥπερ μεγίστη
[1, 53]	καὶ ἄγονον μένουσαν οἱ βουλόμενοι	ὁρᾶν	ἔχουσιν. ὡς δὲ καὶ ἀληθέστεροι
[1, 21]	οὐκ ἀνάγκη, πλὴν ὅτι εἰς	διαφορὰν	καὶ προτροπὴν τῶν ἐκπαιδευομένων ταῦτα
[1, 38]	τὸ πρόσωπόν μου ὡς στερεὰν	πέτραν,	καὶ ἔγνων ὅτι οὐ μὴ
[1, 62]	λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ δύναμιν	ἰσχυρὰν	ἔλαβε παρὰ τοῦ λαλήσαντος αὐτῷ
[1, 53]	διεσώθησαν. καὶ τὴν πᾶσαν αὐτῶν	χώραν	ἔρημον καὶ κεκαυμένην οὖσαν καὶ
[1, 13]	γὰρ μανίαν ἡμῶν καταφαίνονται, δευτέραν	χώραν	μετὰ τὸν ἄτρεπτον καὶ ἀεὶ
[1, 60]	θεοῦ πνεῦμα. δευτέραν μὲν γὰρ	χώραν	τῷ παρὰ θεοῦ λόγῳ, ὃν
[1, 10]	εἰ μὴ οἱ φαῦλοι δαίμονες	κατεσκέδασαν	πολλὰ ψευδῆ καὶ ἄθεα κατηγορήματα,
[1, 33]	ἐλθὸν ἐπὶ τὴν παρθένον καὶ	ἐπισκιάσαν	οὐ διὰ συνουσίας ἀλλὰ διὰ
[1, 9]	καὶ ἐν ναοῖς ἱδρύσαντες θεοὺς	προσωνόμασαν,	ἐπεὶ ἄψυχα καὶ νεκρὰ ταῦτα
[1, 53]	καὶ θυγατέρες διεσώθησαν. καὶ τὴν	πᾶσαν	αὐτῶν χώραν ἔρημον καὶ κεκαυμένην
[1, 54]	Ἡρακλέα ἰσχυρὸν καὶ ἐκπερινοστήσαντα τὴν	πᾶσαν	γῆν ἔφασαν. ὅτε δὲ πάλιν
[1, 9]	τούτων τεχνῖται ἀσελγεῖς τε καὶ	πᾶσαν	κακίαν, ἵνα μὴ καταριθμῶμεν, ἔχουσιν,
[1, 31]	καὶ θεραπεύοντα πᾶσαν νόσον καὶ	πᾶσαν	μαλακίαν καὶ νεκροὺς ἀνεγείροντα, καὶ
[1, 54]	πάλιν ἔμαθον προφητευθέντα θεραπεύσειν αὐτὸν	πᾶσαν	νόσον καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν τὸν
[1, 31]	παρθένου, καὶ ἀνδρούμενον, καὶ θεραπεύοντα	πᾶσαν	νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν καὶ
[1, 40]	ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν. εἰς	πᾶσαν	τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος
[1, 26]	προσκυνοῦσι· καὶ Ἑλένην τινά, τὴν	περινοστήσασαν	αὐτῷ κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ,
[1, 54]	ἐξ ἀνθρώπου γενόμενον, εἰς οὐρανὸν	ἔφασαν	ἀνεληλυθέναι. ὅτε δὲ ἤκουσαν διὰ
[1, 54]	ἀκούσαντες οἱ δαίμονες Διόνυσον μὲν	ἔφασαν	γεγονέναι υἱὸν τοῦ Διός, εὑρετὴν
[1, 64]	τὴν Κόρην θυγατέρα τοῦ Διὸς	ἔφασαν.	καὶ τὴν Ἀθηνᾶν δὲ ὁμοίως
[1, 17]	τὸ νόμισμα ἔχει; οἱ δὲ	ἔφασαν·	Καίσαρος. καὶ πάλιν ἀνταπεκρίνατο αὐτοῖς·
[1, 20]	τῶν φθαρτῶν ἀνάλωσιν διὰ πυρὸς	ἔφασαν.	οἱ λεγόμενοι δὲ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι
[1, 54]	καὶ ἐκπερινοστήσαντα τὴν πᾶσαν γῆν	ἔφασαν.	ὅτε δὲ πάλιν ἔμαθον προφητευθέντα
[1, 64]	ὁμοίως πονηρευόμενοι θυγατέρα τοῦ Διὸς	ἔφασαν,	οὐκ ἀπὸ μίξεως, ἀλλ’ ἐπειδὴ
[1, 44]	δογμάτων καὶ φιλόσοφοι καὶ ποιηταὶ	ἔφασαν,	παρὰ τῶν προφητῶν τὰς ἀφορμὰς
[1, 64]	ἔγνωσαν, ὡς τὴν πρώτην ἔννοιαν	ἔφασαν	τὴν Ἀθηνᾶν· ὅπερ γελοιότατον ἡγούμεθα
[1, 49]	Ἰδού εἰμι, ἔθνει, οἳ οὐκ	ἐκάλεσαν	τὸ ὄνομά μου. ἐξεπέτασα τὰς
[1, 46]	ἄχρηστοι καὶ ἐχθροὶ τῷ Χριστῷ	ἦσαν	καὶ φονεῖς τῶν μετὰ λόγου
[1, 43]	μετετίθετο· ἀλλ’ οὐδ’ οἱ μὲν	ἦσαν	σπουδαῖοι, οἱ δὲ φαῦλοι, ἐπεὶ
[1, 12]	ἐπικείμενα ἐκ παντὸς τρόπου κόσμιοι	ἦσαν,	ὡς καὶ ὑμεῖς συμφήσετε. Ἀλλ’
[1, 52]	ὁδοῦ σου; ἡ δόξα, ἣν	εὐλόγησαν	οἱ πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη ἡμῖν
[1, 47]	ἡμῶν καὶ ἡ δόξα, ἣν	εὐλόγησαν	οἱ πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη πυρίκαυστος,
[1, 62]	δαίμονες διὰ τοῦ προφήτου κεκηρυγμένον	ἐνήργησαν	καὶ ῥαντίζειν ἑαυτοὺς τοὺς εἰς
[1, 63]	ὑπέμεινε καὶ παθεῖν ὅσα αὐτὸν	ἐνήργησαν	οἱ δαίμονες διατεθῆναι ὑπὸ τῶν
[1, 23]	λεγόμενα δύσφημα καὶ ἀσεβῆ ἔργα	ἐνήργησαν,	ὧν οὐδεὶς μάρτυς οὐδὲ ἀπόδειξίς
[1, 5]	τῶν χαιρόντων τῇ κακίᾳ ἀνθρώπων	ἐνήργησαν	ὡς ἄθεον καὶ ἀσεβῆ ἀποκτεῖναι,
[1, 63]	ἀνθρώπων ἐκεῖνοι περὶ θεοῦ ζήτησιν	ἠσχολήθησαν,	Ἀβραὰμ μὲν πατὴρ ὢν τοῦ
[1, 15]	τῶν ἀνθρώπων, εἰσὶ δὲ οἳ	ἐγεννήθησαν	εὐνοῦχοι, εἰσὶ δὲ οἳ εὐνούχισαν
[1, 10]	ἐπὶ ταῦτα. ὅπερ γὰρ οὐκ	ἠδυνήθησαν	οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι πρᾶξαι, ταῦτα
[1, 56]	ἡμέτερον γέγονε καὶ πεπέρανται. ~Οὐκ	ἠρκέσθησαν	δὲ οἱ φαῦλοι δαίμονες πρὸ
[1, 12]	ἐπιστάμενοι ἀδικοῦσιν· εἰ ἔμαθον καὶ	ἐπείσθησαν	θεὸν ἀδύνατον εἶναι λαθεῖν τι,
[1, 46]	βιώσαντες Χριστιανοί εἰσι, κἂν ἄθεοι	ἐνομίσθησαν,	οἷον ἐν Ἕλλησι μὲν Σωκράτης
[1, 15]	μοιχᾶται. καί· Εἰσί τινες οἵτινες	εὐνουχίσθησαν	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, εἰσὶ δὲ
[1, 50]	ἐλθόντες, ταῦτα ἐδίδαξαν καὶ ἀπόστολοι	προσηγορεύθησαν.	~Ἵνα δὲ μηνύσῃ ἡμῖν τὸ
[1, 15]	καὶ ἑβδομηκοντοῦται, οἳ ἐκ παίδων	ἐμαθητεύθησαν	τῷ Χριστῷ, ἄφθοροι διαμένουσι· καὶ
[1, 7]	φήσει τις, ἤδη τινὲς ληφθέντες	ἠλέγχθησαν	κακοῦργοι. καὶ γὰρ πολλοὺς πολλάκις,
[1, 49]	προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι ἀγνοήσουσι παραγενόμενον αὐτόν·	ἐλέχθησαν	δὲ οἱ λόγοι ὡς ἀπὸ
[1, 37]	γένηται, ἀπὸ προσώπου τοῦ πατρὸς	ἐλέχθησαν	διὰ Ἠσαίου τοῦ προειρημένου προφήτου
[1, 31]	γενόμενοι βασιλεῖς τὰς προφητείας, ὡς	ἐλέχθησαν	ὅτε προεφητεύοντο, τῇ ἰδίᾳ αὐτῶν
[1, 40]	τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες	συνήχθησαν	ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ
[1, 26]	θεούς, οἳ οὐ μόνον οὐκ	ἐδιώχθησαν	ὑφ’ ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ τιμῶν
[1, 26]	ὑφ’ ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ τιμῶν	κατηξιώθησαν	Σίμωνα μέν τινα Σαμαρέα, τὸν
[1, 53]	Λώτ· σὺν ᾧ καὶ θυγατέρες	διεσώθησαν.	καὶ τὴν πᾶσαν αὐτῶν χώραν
[1, 38]	μου. καὶ πάλιν ὅταν λέγῃ·	Ἐλάλησαν	ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλὴν λέγοντες·
[1, 39]	ἐμήνυσαν παντὶ γένει ἀνθρώπων ὡς	ἀπεστάλησαν	ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ διδάξαι πάντας
[1, 38]	ὅταν λέγῃ· Ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν,	ἐκίνησαν	κεφαλὴν λέγοντες· Ῥυσάσθω ἑαυτόν. ἅτινα
[1, 49]	ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν Χριστὸν παραγενησόμενον,	ἠγνόησαν,	οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ
[1, 53]	ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν Χριστόν, παραγενόμενον	ἠγνόησαν,	πλὴν ὀλίγων τινῶν οὓς προεῖπε
[1, 56]	καὶ μαγικὰς δυνάμεις ποιήσαντες πολλοὺς	ἐξηπάτησαν	καὶ ἔτι ἀπατωμένους ἔχουσι. καὶ
[1, 40]	τί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ	ἐμελέτησαν	καινά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς
[1, 52]	καὶ τότε ὄψονται εἰς ὃν	ἐξεκέντησαν,	καὶ ἐροῦσι· Τί, κύριε, ἐπλάνησας
[1, 60]	καὶ γεγόνασιν ἐν τῇ ἐρήμῳ,	ἀπήντησαν	αὐτοῖς ἰοβόλα θηρία, ἔχιδναί τε
[1, 50]	καὶ οἱ γνώριμοι αὐτοῦ πάντες	ἀπέστησαν,	ἀρνησάμενοι αὐτόν· ὕστερον δέ, ἐκ
[1, 40]	ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν καινά;	παρέστησαν	οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ
[1, 44]	ἅγιον προφητικὸν πνεῦμα, διὰ Μωυσέως	φῆσαν	τῷ πρώτῳ πλασθέντι ἀνθρώπῳ εἰρῆσθαι
[1, 53]	τὰ παλαιά, ἐν οἷς πλανώμενοι	ἀνεστράφησαν,	ἔθη, ἑαυτοὺς ἡμᾶς ὁρῶντες, πλείονάς
[1, 23]	ὡς γενόμενα εἶπον ἃ μυθοποιήσαντες	ἔφησαν,	ὃν τρόπον καὶ τὰ καθ’
[1, 26]	τοῦ καιροῦ, πρότερον ἐπὶ τέγους	σταθεῖσαν,	τὴν ὑπ’ αὐτοῦ ἔννοιαν πρώτην
[1, 66]	εὐχῆς λόγου τοῦ παρ’ αὐτοῦ	εὐχαριστηθεῖσαν	τροφήν, ἐξ ἧς αἷμα καὶ
[1, 33]	ἐν γαστρὶ ἕξει σημαίνει οὐ	συνουσιασθεῖσαν	τὴν παρθένον συλλαβεῖν· εἰ γὰρ
[1, 50]	πιστεύσαντες καὶ δύναμιν ἐκεῖθεν αὐτοῖς	πεμφθεῖσαν	παρ’ αὐτοῦ λαβόντες καὶ εἰς
[1, 69]	ἐπιστολή. Μινουκίῳ Φουνδανῷ. Ἐπιστολὴν ἐδεξάμην	γραφεῖσάν	μοι ἀπὸ Σερηνίου Γρανιανοῦ, λαμπροτάτου
[1, 35]	εἶπεν ὁ προφήτης, διασύροντες αὐτὸν	ἐκάθισαν	ἐπὶ βήματος καὶ εἶπον· Κρῖνον
[1, 36]	βίβλους τῶν προφητῶν Ἰουδαῖοι οὐκ	ἐγνώρισαν	οὐδὲ παραγενόμενον τὸν Χριστόν, ἀλλὰ
[1, 15]	ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι, εἰσὶ δὲ οἳ	εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν
[1, 19]	ἐκεῖνο συνορῶμεν, ὅτι οὐκ ἂν	ἐπίστευσαν	δυνατὸν εἶναι τοιούτους ποτὲ γενέσθαι,
[1, 5]	φαῦλοι, ἐπιφανείας ποιησάμενοι, καὶ γυναῖκας	ἐμοίχευσαν	καὶ παῖδας διέφθειραν καὶ φόβητρα
[1, 39]	δυνάμενοι, διὰ δὲ θεοῦ δυνάμεως	ἐμήνυσαν	παντὶ γένει ἀνθρώπων ὡς ἀπεστάλησαν
[1, 49]	ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ ἐξελθόντες ἀπόστολοι αὐτοῦ	ἐμήνυσαν	τὰ περὶ αὐτοῦ καὶ τὰς
[1, 53]	αὐτῶν χώραν ἔρημον καὶ κεκαυμένην	οὖσαν	καὶ ἄγονον μένουσαν οἱ βουλόμενοι
[1, 33]	ἐπεσκίασεν αὐτήν, καὶ κυοφορῆσαι παρθένον	οὖσαν	πεποίηκε. καὶ ὁ ἀποσταλεὶς δὲ
[1, 59]	μάθητε τὸ εἰπεῖν, ὕλην ἄμορφον	οὖσαν	στρέψαντα τὸν θεὸν κόσμον ποιῆσαι,
[1, 54]	οὐρανὸν ἔφασαν ἀνεληλυθέναι. ὅτε δὲ	ἤκουσαν	διὰ τοῦ ἄλλου προφήτου Ἠσαίου
[1, 53]	καὶ κεκαυμένην οὖσαν καὶ ἄγονον	μένουσαν	οἱ βουλόμενοι ὁρᾶν ἔχουσιν. ὡς
[1, 43]	αἰτίαν φαύλων καὶ ἐναντία ἑαυτῇ	πράττουσαν	ἀποφαινοίμεθα, ἢ ἐκεῖνο τὸ προειρημένον
[1, 57]	οὐδὲ λαθεῖν τὸν Χριστὸν παραγενόμενον	ἴσχυσαν	πρᾶξαι, ἀλλ’ ἐκεῖνο μόνον, τοὺς
[1, 44]	κατέχωσιν· ὅπερ εἰς τέλος οὐκ	ἴσχυσαν	πρᾶξαι. ἀφόβως μὲν γὰρ οὐ
[1, 16]	μὴ εὑρίσκωνται βιοῦντες, ὡς ἐδίδαξε,	γνωριζέσθωσαν	μὴ ὄντες Χριστιανοί, κἂν λέγωσιν
[1, 58]	δυναμένους τοῖς γηΐνοις καὶ χειροποιήτοις	προσήλωσαν	καὶ προσηλοῦσι, τοὺς δὲ ἐπὶ
[1, 54]	Περσέα λεχθῆναι προεβάλλοντο. καὶ ὅτε	ἔγνωσαν	εἰρημένον, ὡς προλέλεκται ἐν ταῖς
[1, 63]	δὲ ὁ Χριστός, ὅτι οὐκ	ἔγνωσαν	Ἰουδαῖοι τί πατὴρ καὶ τί
[1, 63]	τὸν πατέρα οὔτε τὸν υἱὸν	ἔγνωσαν.	οἱ γὰρ τὸν υἱὸν πατέρα
[1, 56]	παντὶ γένει πιστευόμενον καὶ προσδοκώμενον	ἔγνωσαν,	πάλιν, ὡς προεδηλώσαμεν, προεβάλλοντο ἄλλους,
[1, 64]	διὰ λόγου τὸν κόσμον ποιῆσαι	ἔγνωσαν,	ὡς τὴν πρώτην ἔννοιαν ἔφασαν
[1, 67]	τῇ γὰρ πρὸ τῆς κρονικῆς	ἐσταύρωσαν	αὐτόν, καὶ τῇ μετὰ τὴν
[1, 18]	γινόμενα ὑπὸ τῶν ταῦτα εἰδότων	πεισάτωσαν	ὑμᾶς, ὅτι καὶ μετὰ θάνατον
[1, 41]	καὶ κατορθωθήτω καὶ μὴ σαλευθήτω.	εὐφρανθήτωσαν	ἐν τοῖς ἔθνεσιν· ὁ κύριος
[1, 33]	προφητικοῦ πνεύματος μέλλειν γίνεσθαι, ἵν’	ὅταν	γένηται μὴ ἀπιστηθῇ, ἀλλ’ ἐκ
[1, 38]	ἀπὸ τοῦ θεοῦ, νοεῖν δύνασθε.	~Ὅταν	δὲ ἀπὸ προσώπου τοῦ Χριστοῦ
[1, 36]	ἐπὶ πῶλον ὄνον υἱὸν ὑποζυγίου.	~Ὅταν	δὲ τὰς λέξεις τῶν προφητῶν
[1, 42]	κύριος ἐβασίλευσεν ἀπὸ τοῦ ξύλου.	~Ὅταν	δὲ τὸ προφητικὸν πνεῦμα τὰ
[1, 39]	Ὁ νεκροὺς ἀνεγείρας ῥυσάσθω ἑαυτόν.	~Ὅταν	δὲ ὡς προφητεῦον τὰ μέλλοντα
[1, 7]	κακοῦργοι. καὶ γὰρ πολλοὺς πολλάκις,	ὅταν	ἑκάστοτε τῶν κατηγορουμένων τὸν βίον
[1, 40]	καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας,	ὅταν	ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς
[1, 44]	ἐλέγχονται δὲ μὴ ἀκριβῶς νοήσαντες,	ὅταν	ἐναντία αὐτοὶ ἑαυτοῖς λέγωσιν. ὥστε
[1, 52]	τῶν Ἰουδαίων λέγειν καὶ ποιεῖν,	ὅταν	ἴδωσιν αὐτὸν ἐν δόξῃ παραγενόμενον,
[1, 38]	ὁ δικαιώσας με. καὶ πάλιν	ὅταν	λέγῃ· Αὐτοὶ ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ
[1, 38]	κύριος ἀντελάβετό μου. καὶ πάλιν	ὅταν	λέγῃ· Ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν
[1, 37]	τὸν κύριον. καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ,	ὅταν	λέγῃ ὁ αὐτὸς προφήτης ὁμοίως
[1, 52]	παθητοῦ ἀνθρώπου, τὴν δὲ δευτέραν,	ὅταν	μετὰ δόξης ἐξ οὐρανῶν μετὰ
[1, 16]	ἔσται καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων,	ὅταν	οἱ μὲν δίκαιοι λάμψωσιν ὡς
[1, 31]	ὑμῖν ἀναιροῦντες καὶ κολάζοντες ἡμᾶς	ὁπόταν	δύνωνται, ὡς καὶ πεισθῆναι δύνασθε.
[1, 32]	γὰρ Πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ	ἐν	αἵματι σταφυλῆς προαγγελτικὸν ἦν τοῦ
[1, 32]	καὶ πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ	ἐν	αἵματι σταφυλῆς σύμβολον δηλωτικὸν ἦν
[1, 32]	ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, πλύνων	ἐν	αἵματι σταφυλῆς τὴν στολὴν αὐτοῦ.
[1, 54]	αὐτοῦ, πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ	ἐν	αἵματι σταφυλῆς. τούτων οὖν τῶν
[1, 50]	αὐτοῖς καὶ ταῖς προφητείαις ἐντυχεῖν,	ἐν	αἷς πάντα ταῦτα προείρητο γενησόμενα,
[1, 52]	ἐνδύσει ἀφθαρσίαν, τῶν δ’ ἀδίκων	ἐν	αἰσθήσει αἰωνίᾳ μετὰ τῶν φαύλων
[1, 18]	ὑμᾶς, ὅτι καὶ μετὰ θάνατον	ἐν	αἰσθήσει εἰσὶν αἱ ψυχαί, καὶ
[1, 20]	γενέσθαι Στωϊκῶν· τῷ δὲ κολάζεσθαι	ἐν	αἰσθήσει καὶ μετὰ θάνατον οὔσας
[1, 21]	τοὺς ἀδίκως καὶ μὴ μεταβάλλοντας	ἐν	αἰωνίῳ πυρὶ πιστεύομεν. ~Υἱὸς δὲ
[1, 29]	ἡ ἀνέδην μίξις, βιβλίδιον ἀνέδωκεν	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ Φήλικι ἡγεμονεύοντι ἀξιῶν ἐπιτρέψαι
[1, 26]	μὲν Σαμαρεῖς, ὀλίγοι δὲ καὶ	ἐν	ἄλλοις ἔθνεσιν, ὡς τὸν πρῶτον
[1, 35]	ἐγγίζειν θεῷ τολμῶσιν. καὶ πάλιν	ἐν	ἄλλοις λόγοις δι’ ἑτέρου προφήτου
[1, 23]	τοῦ ἀνθρωπείου γένους· πρὶν ἢ	ἐν	ἀνθρώποις αὐτὸν γενέσθαι ἄνθρωπον φθάσαντές
[1, 56]	ἐπειδή, φανερωθέντος αὐτοῦ καὶ γενομένου	ἐν	ἀνθρώποις, καὶ ὅπως διὰ τῶν
[1, 26]	καὶ ὑπὸ τῶν δαιμονίων καὶ	ἐν	Ἀντιοχείᾳ γενόμενον πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ
[1, 64]	γὰρ ὁ Μωυσῆς, ὡς προεγράψαμεν·	Ἐν	ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν
[1, 59]	θεὸς τὸν κόσμον, ἔφη οὕτως·	Ἐν	ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν
[1, 41]	κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ προσκυνήσατε	ἐν	αὐλαῖς ἁγίαις αὐτοῦ· φοβηθήτω ἀπὸ
[1, 31]	δὲ οὐκ ἦν γνώριμα τὰ	ἐν	αὐταῖς γεγραμμένα τοῖς Αἰγυπτίοις, πάλιν
[1, 53]	ὁ θεὸς κατέστρεψε, μηδενὸς τῶν	ἐν	αὐταῖς σωθέντος πλὴν ἀλλοεθνοῦς τινος
[1, 47]	φυλάσσεται ὑφ’ ὑμῶν ὅπως μηδεὶς	ἐν	αὐτῇ γένηται, καὶ θάνατος κατὰ
[1, 47]	ἔσται ἐξ αὐτῶν ὁ κατοικῶν	ἐν	αὐτῇ. ὅτι δὲ φυλάσσεται ὑφ’
[1, 63]	φανερὸν τοῦτο γενήσεται. λέλεκται δὲ	ἐν	αὐτοῖς οὕτως· Καὶ ἐλάλησε Μωυσεῖ
[1, 13]	ἀφθαρσίᾳ γενέσθαι διὰ πίστιν τὴν	ἐν	αὐτῷ αἰτήσεις πέμποντες, τίς σωφρονῶν
[1, 60]	τῷ τύπῳ τούτῳ καὶ πιστεύητε,	ἐν	αὐτῷ σωθήσεσθε. καὶ γενομένου τούτου
[1, 13]	μεταβολῶν ὡρῶν, καὶ τοῦ πάλιν	ἐν	ἀφθαρσίᾳ γενέσθαι διὰ πίστιν τὴν
[1, 7]	ἐναντίων ὄντων, οὕτως καὶ τῶν	ἐν	βαρβάροις γενομένων καὶ δοξάντων σοφῶν
[1, 46]	Ἡράκλειτος καὶ οἱ ὅμοιοι αὐτοῖς,	ἐν	βαρβάροις δὲ Ἀβραὰμ καὶ Ἀνανίας
[1, 5]	λόγου ἠλέγχθη ταῦτα, ἀλλὰ καὶ	ἐν	βαρβάροις ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ λόγου
[1, 63]	τῷ Μωυσεῖ ἐν πυρὶ φλογὸς	ἐν	βάτῳ καὶ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι
[1, 31]	τῇ ἰδίᾳ αὐτῶν Ἑβραΐδι φωνῇ	ἐν	βιβλίοις ὑπ’ αὐτῶν τῶν προφητῶν
[1, 40]	Μακάριος ἀνὴρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη	ἐν	βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ
[1, 40]	ἀσεβεῖς ἐν κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ	ἐν	βουλῇ δικαίων, ὅτι γινώσκει κύριος
[1, 60]	παρὰ Μωυσέως λαβὼν ὁμοίως εἶπεν.	ἐν	γὰρ ταῖς Μωυσέως γραφαῖς ἀναγέγραπται,
[1, 33]	εὐηγγελίσατο αὐτὴν εἰπών· Ἰδοὺ συλλήψῃ	ἐν	γαστρὶ ἐκ πνεύματος ἁγίου καὶ
[1, 33]	δὲ οὕτως· Ἰδοὺ ἡ παρθένος	ἐν	γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν,
[1, 33]	τὸ οὖν Ἰδοὺ ἡ παρθένος	ἐν	γαστρὶ ἕξει σημαίνει οὐ συνουσιασθεῖσαν
[1, 50]	αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς ῥίζα	ἐν	γῇ διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος
[1, 24]	ἀποθανοῦσι χοὰς καὶ κνίσας καὶ	ἐν	γραφαῖς στεφάνους καὶ θυσίας φέρομεν.
[1, 67]	ἄλλην αἰτίαν λειπομένοις, καὶ τοῖς	ἐν	δεσμοῖς οὖσι, καὶ τοῖς παρεπιδήμοις
[1, 13]	τοῦ ὄντως θεοῦ μαθόντες καὶ	ἐν	δευτέρᾳ χώρᾳ ἔχοντες, πνεῦμά τε
[1, 31]	Χριστὸν καὶ βλασφημοῖεν, ἐκέλευεν ἀπάγεσθαι.	ἐν	δὴ ταῖς τῶν προφητῶν βίβλοις
[1, 52]	καὶ ποιεῖν, ὅταν ἴδωσιν αὐτὸν	ἐν	δόξῃ παραγενόμενον, διὰ Ζαχαρίου τοῦ
[1, 61]	τῶν γονέων πρὸς ἀλλήλους καὶ	ἐν	ἔθεσι φαύλοις καὶ πονηραῖς ἀνατροφαῖς
[1, 57]	τοὺς ἀλόγως βιοῦντας καὶ ἐμπαθῶς	ἐν	ἔθεσι φαύλοις τεθραμμένους καὶ φιλοδοξοῦντας
[1, 54]	ἐλέχθη καὶ ἐν Ἕλλησιν καὶ	ἐν	ἔθνεσι πᾶσιν, ὅπου μᾶλλον ἐπήκουον
[1, 63]	ποτὲ φανείς, ποτὲ δὲ καὶ	ἐν	εἰκόνι ἀσωμάτῳ· νῦν δὲ διὰ
[1, 48]	ἦρται ὁ δίκαιος καὶ ἔσται	ἐν	εἰρήνῃ ἡ ταφὴ αὐτοῦ· ἦρται
[1, 10]	ἄθεα κατηγορήματα, σύμμαχον λαβόντες τὴν	ἐν	ἑκάστῳ κακὴν πρὸς πάντα καὶ
[1, 46]	εἰσι, κἂν ἄθεοι ἐνομίσθησαν, οἷον	ἐν	Ἕλλησι μὲν Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος
[1, 59]	πρώτου προφήτου καὶ πρεσβυτέρου τῶν	ἐν	Ἕλλησι συγγραφέων, δι’ οὗ μηνύον
[1, 44]	γὰρ Μωυσῆς καὶ πάντων τῶν	ἐν	Ἕλλησι συγγραφέων. καὶ πάντα, ὅσα
[1, 7]	ὁμολογοῦμεν, ὅτι ὃν τρόπον οἱ	ἐν	Ἕλλησι τὰ αὐτοῖς ἀρεστὰ δογματίσαντες
[1, 54]	καὶ ταῦτα δ’ ἐλέχθη καὶ	ἐν	Ἕλλησιν καὶ ἐν ἔθνεσι πᾶσιν,
[1, 12]	δόξαν τιμῶντες, ὅσον καὶ λῃσταὶ	ἐν	ἐρημίᾳ. ὅτι δ’ οὐ καλλιερήσετε,
[1, 34]	ἀπέχουσα σταδίους τριάκοντα πέντε Ἰεροσολύμων,	ἐν	ᾗ ἐγεννήθη Ἰησοῦς Χριστός, ὡς
[1, 67]	ποιούμεθα, ἐπειδὴ πρώτη ἐστὶν ἡμέρα,	ἐν	ᾗ ὁ θεὸς τὸ σκότος
[1, 45]	σου. μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ	ἐν	ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν
[1, 62]	πρόβατα τοῦ πρὸς μητρὸς θείου,	ἐν	ἰδέᾳ πυρὸς ἐκ βάτου προσωμίλησεν
[1, 63]	ἐστι, πρότερον λόγος ὤν, καὶ	ἐν	ἰδέᾳ πυρὸς ποτὲ φανείς, ποτὲ
[1, 62]	ἔλαβε παρὰ τοῦ λαλήσαντος αὐτῷ	ἐν	ἰδέᾳ πυρὸς Χριστοῦ, καὶ κατελθὼν
[1, 52]	νότῳ μὴ προσκόπτειν. καὶ τότε	ἐν	Ἰερουσαλὴμ κοπετὸς μέγας, οὐ κοπετὸς
[1, 13]	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, τοῦ γενομένου	ἐν	Ἰουδαίᾳ ἐπὶ χρόνοις Τιβερίου Καίσαρος
[1, 34]	γενομένων ἐπὶ Κυρηνίου, τοῦ ὑμετέρου	ἐν	Ἰουδαίᾳ πρώτου γενομένου ἐπιτρόπου. ~Ὡς
[1, 32]	γὰρ γενῶν ἀνθρώπων προσδοκῶσι τὸν	ἐν	Ἰουδαίᾳ σταυρωθέντα, μεθ’ ὃν εὐθὺς
[1, 31]	νομίζομεν, φανήσεται. ~Ἄνθρωποι οὖν τινες	ἐν	Ἰουδαίοις γεγένηνται θεοῦ προφῆται, δι’
[1, 32]	τίνος ἦν ἄρχων καὶ βασιλεὺς	ἐν	Ἰουδαίοις ἴδιος αὐτῶν· μέχρι τῆς
[1, 31]	ἢ γενέσθαι· καὶ τούτων οἱ	ἐν	Ἰουδαίοις κατὰ καιροὺς γενόμενοι βασιλεῖς
[1, 40]	ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει	ἐν	καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον
[1, 50]	πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ καὶ	ἐν	κακώσει. αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ
[1, 40]	διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς	ἐν	κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ
[1, 45]	κύριος ἐξ Ἰερουσαλήμ· καὶ κατακυρίευε	ἐν	μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου. μετὰ
[1, 9]	τιμῶμεν οὓς ἄνθρωποι μορφώσαντες καὶ	ἐν	ναοῖς ἱδρύσαντες θεοὺς προσωνόμασαν, ἐπεὶ
[1, 40]	ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ	ἐν	ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ
[1, 35]	καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς πορευομένους	ἐν	ὁδῷ οὐ καλῇ. αἰτοῦσί με
[1, 49]	καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς πορευομένους	ἐν	ὁδῷ οὐ καλῇ, ἀλλ’ ὀπίσω
[1, 38]	καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς πορευομένους	ἐν	ὁδῷ οὐ καλῇ. καὶ πάλιν·
[1, 52]	καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται αὐτῷ.	ἐν	οἵᾳ δὲ αἰσθήσει καὶ κολάσει
[1, 32]	οἱ πιστεύοντες αὐτῷ εἰσιν ἄνθρωποι,	ἐν	οἷς οἰκεῖ τὸ παρὰ τοῦ
[1, 53]	πεισθέντας καὶ παραιτησαμένους τὰ παλαιά,	ἐν	οἷς πλανώμενοι ἀνεστράφησαν, ἔθη, ἑαυτοὺς
[1, 40]	αὐτούς· τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς	ἐν	ὀργῇ αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ
[1, 40]	τὸν ζυγὸν αὐτῶν. ὁ κατοικῶν	ἐν	οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ
[1, 56]	τῶν προφητῶν προεκεκήρυκτο ἔμαθον καὶ	ἐν	παντὶ γένει πιστευόμενον καὶ προσδοκώμενον
[1, 50]	αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ	ἐν	πληγῇ καὶ ἐν κακώσει. αὐτὸς
[1, 50]	ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς ἀνθρώπους. ἄνθρωπος	ἐν	πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν
[1, 50]	καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι	ἐν	πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ καὶ
[1, 63]	ἄγγελος τοῦ θεοῦ τῷ Μωυσεῖ	ἐν	πυρὶ φλογὸς ἐν βάτῳ καὶ
[1, 40]	πέρατα τῆς γῆς· ποιμανεῖς αὐτοὺς	ἐν	ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως
[1, 19]	ἂν μᾶλλον δόξαι, ἢ εἰ	ἐν	σώματι μὴ ὑπήρχομεν καί τις
[1, 45]	ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου	ἐν	ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου·
[1, 54]	ὅτε ἔγνωσαν εἰρημένον, ὡς προλέλεκται	ἐν	ταῖς προγεγραμμέναις προφητείαις, Ἰσχυρὸς ὡς
[1, 66]	ἄρτος καὶ ποτήριον ὕδατος τίθεται	ἐν	ταῖς τοῦ μυουμένου τελεταῖς μετ’
[1, 35]	τῶν ἐν τῷ σταυρῷ παγέντων	ἐν	ταῖς χερσὶ καὶ τοῖς ποσὶν
[1, 40]	ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ	ἐν	τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ. μακάριοι
[1, 62]	λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποιμαίνοντος αὐτοῦ	ἐν	τῇ Ἀρραβικῇ γῇ πρόβατα τοῦ
[1, 56]	γὰρ παρ’ ὑμῖν, ὡς προέφημεν,	ἐν	τῇ βασιλίδι Ῥώμῃ ἐπὶ Κλαυδίου
[1, 61]	τοῦτο παραλιπόντες δόξωμεν πονηρεύειν τι	ἐν	τῇ ἐξηγήσει. ὅσοι ἂν πεισθῶσι
[1, 60]	Αἰγύπτου οἱ Ἰσραηλῖται καὶ γεγόνασιν	ἐν	τῇ ἐρήμῳ, ἀπήντησαν αὐτοῖς ἰοβόλα
[1, 55]	τὸ τρόπαιον, ὃ καλεῖται ἱστίον,	ἐν	τῇ νηῒ σῶον μείνῃ· γῆ
[1, 26]	δαιμόνων τέχνης δυνάμεις ποιήσας μαγικὰς	ἐν	τῇ πόλει ὑμῶν βασιλίδι Ῥώμῃ
[1, 50]	οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ.	ἐν	τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις
[1, 34]	μου. κώμη δέ τίς ἐστιν	ἐν	τῇ χώρᾳ Ἰουδαίων, ἀπέχουσα σταδίους
[1, 57]	καινοῦ ἀλλ’ ἢ τῶν αὐτῶν	ἐν	τῇδε τῇ διοικήσει ὄντων· ὧν
[1, 51]	θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ	ἐν	τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη, καὶ αὐτὸς
[1, 66]	ἐδιδάχθημεν εἶναι. οἱ γὰρ ἀπόστολοι	ἐν	τοῖς γενομένοις ὑπ’ αὐτῶν ἀπομνημονεύμασιν,
[1, 41]	κατορθωθήτω καὶ μὴ σαλευθήτω. εὐφρανθήτωσαν	ἐν	τοῖς ἔθνεσιν· ὁ κύριος ἐβασίλευσεν
[1, 32]	τίνα τρόπον σαρκοποιηθεὶς ἄνθρωπος γέγονεν,	ἐν	τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. ὃν τρόπον
[1, 34]	γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ	ἐν	τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ
[1, 54]	γενέσθαι ἀμπέλου παρέδωκαν, καὶ οἶνον	ἐν	τοῖς μυστηρίοις αὐτοῦ ἀναγράφουσι, καὶ
[1, 63]	Ἰουδαίων. οἵτινες ἔχοντες ῥητῶς εἰρημένον	ἐν	τοῖς Μωυσέως συντάγμασι· Καὶ ἐλάλησεν
[1, 15]	δώσει αὐτῆς ἀντάλλαγμα; θησαυρίζετε οὖν	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου οὔτε σὴς
[1, 15]	λῃσταὶ διορύσσουσι· θησαυρίζετε δὲ ἑαυτοῖς	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου οὔτε σὴς
[1, 16]	θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς. ὃς γὰρ ἀκούει
[1, 16]	θαυμάζωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς. οὐ γὰρ ἀνταίρειν
[1, 15]	παρὰ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς. ~Περὶ δὲ τοῦ
[1, 42]	παρ’ αὐτοῦ διὰ τῶν ἀποστόλων	ἐν	τοῖς πᾶσιν ἔθνεσι κηρυχθεῖσιν εὐφροσύνη
[1, 42]	ἤδη γενόμενα λέγῃ, ὡς καὶ	ἐν	τοῖς προειρημένοις δοξάσαι ἐστίν, ὅπως
[1, 66]	μόνοις αὐτοῖς μεταδοῦναι. ὅπερ καὶ	ἐν	τοῖς τοῦ Μίθρα μυστηρίοις παρέδωκαν
[1, 41]	αὐτοῦ, καὶ ἰσχὺς καὶ καύχημα	ἐν	τόπῳ ἁγιάσματος αὐτοῦ· δότε τῷ
[1, 63]	μαθεῖν δύνασθε· οὐ γὰρ δυνατὸν	ἐν	τούτοις ἀναγράψαι πάντα. ἀλλ’ εἰς
[1, 55]	ἀρχῆς καὶ δυνάμεως τὰ σημεῖα	ἐν	τούτοις δεικνύντες, εἰ καὶ μὴ
[1, 29]	συνειδήσει. οὐκ ἄτοπον δὲ ἐπιμνησθῆναι	ἐν	τούτοις ἡγησάμεθα καὶ Ἀντινόου τοῦ
[1, 13]	διδόναι ἡμᾶς λέγοντες, ἀγνοοῦντες τὸ	ἐν	τούτῳ μυστήριον, ᾧ προσέχειν ὑμᾶς
[1, 13]	χώρᾳ ἔχοντες, πνεῦμά τε προφητικὸν	ἐν	τρίτῃ τάξει ὅτι μετὰ λόγου
[1, 40]	ἐν φόβῳ, καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ	ἐν	τρόμῳ. δράξασθε παιδείας, μή ποτε
[1, 40]	τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.	ἐν	τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα
[1, 40]	αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ, καὶ	ἐν	τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς.
[1, 55]	δείκνυται· κατανοήσατε γὰρ πάντα τὰ	ἐν	τῷ κόσμῳ, εἰ ἄνευ τοῦ
[1, 40]	κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ	ἐν	τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας
[1, 40]	λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν, ἀλλ’ ἢ	ἐν	τῷ νόμῳ κυρίου τὸ θέλημα
[1, 31]	καὶ πεισθῆναι δύνασθε. καὶ γὰρ	ἐν	τῷ νῦν γεγενημένῳ Ἰουδαϊκῷ πολέμῳ
[1, 60]	τὸν πρῶτον θεὸν δύναμιν κεχιάσθαι	ἐν	τῷ παντὶ εἶπε. καὶ τὸ
[1, 60]	παρὰ θεοῦ λόγῳ, ὃν κεχιάσθαι	ἐν	τῷ παντὶ ἔφη, δίδωσι, τὴν
[1, 60]	θεοῦ, ὅτε λέγει· Ἐχίασεν αὐτὸν	ἐν	τῷ παντί, παρὰ Μωυσέως λαβὼν
[1, 60]	ὑπὸ Μωυσέως οἴδαμεν. ~Καὶ τὸ	ἐν	τῷ παρὰ Πλάτωνι Τιμαίῳ φυσιολογούμενον
[1, 55]	καὶ ἔκτασιν χειρῶν ἔχειν καὶ	ἐν	τῷ προσώπῳ ἀπὸ τοῦ μετωπίου
[1, 35]	χεῖρας καὶ πόδας ἐξήγησις τῶν	ἐν	τῷ σταυρῷ παγέντων ἐν ταῖς
[1, 51]	οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη δόλος	ἐν	τῷ στόματι αὐτοῦ· καὶ κύριος
[1, 26]	θεὸς τετίμηται, ὃς ἀνδριὰς ἀνεγήγερται	ἐν	τῷ Τίβερι ποταμῷ μεταξὺ τῶν
[1, 61]	ἁμαρτιῶν ὑπὲρ ὧν προημάρτομεν τύχωμεν,	ἐν	τῷ ὕδατι ἐπονομάζεται τῷ ἑλομένῳ
[1, 61]	Χριστοῦ καὶ πνεύματος ἁγίου τὸ	ἐν	τῷ ὕδατι τότε λουτρὸν ποιοῦνται.
[1, 63]	Καὶ ἐλάλησε Μωυσεῖ ἄγγελος θεοῦ	ἐν	φλογὶ πυρὸς ἐκ τῆς βάτου
[1, 40]	τὴν γῆν. δουλεύσατε τῷ κυρίῳ	ἐν	φόβῳ, καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν
[1, 38]	καὶ πάλιν ὅταν λέγῃ· Ἐλάλησαν	ἐν	χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλὴν λέγοντες· Ῥυσάσθω
[1, 67]	ξένοις, καὶ ἁπλῶς πᾶσι τοῖς	ἐν	χρείᾳ οὖσι κηδεμὼν γίνεται. τὴν
[1, 63]	ἑτέροις προφήταις ἐφάνη· νῦν δ’	ἐν	χρόνοις τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς, ὡς
[1, 32]	πῶλος γάρ τις ὄνου εἱστήκει	ἔν	τινι εἰσόδῳ κώμης πρὸς ἄμπελον
[1, 19]	σώματι μὴ ὑπήρχομεν καί τις	ἔλεγεν,	ἐκ μικρᾶς τινος ῥανίδος τῆς
[1, 44]	τεμνούσης καὶ αὐτίκα ἀπαλλασσούσης μαχαίρας	ἔλεγεν,	οὐκ ἂν εἶπε Κατέδεται. ὥστε
[1, 5]	ἂν εἴη; ἐφ’ ἡμῶν, ὑπισχνουμένων	μηδὲν	ἀδικεῖν μηδὲ τὰ ἄθεα ταῦτα
[1, 8]	πρὸς ἕτερον, μέχρις οὗ ἔργῳ	μηδὲν	ἀδικοῦντες ἐλεγχόμεθα. ~Ἀλλ’ οὐδὲ θυσίαις
[1, 24]	δι’ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καὶ	μηδὲν	ἀδικοῦντες ὡς ἁμαρτωλοὶ ἀναιρούμεθα, ἄλλων
[1, 68]	ὡς κατ’ ἐχθρῶν κατὰ τῶν	μηδὲν	ἀδικούντων θάνατον ὁρίζετε. προλέγομεν γὰρ
[1, 49]	δὲ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μηδέποτε	μηδὲν	ἀκούσαντες περὶ τοῦ Χριστοῦ, μέχρις
[1, 19]	οὗπερ ἐγένετο, καὶ παρὰ ταῦτα	μηδὲν	ἄλλο δύνασθαι μηδὲ τὸν θεόν,
[1, 39]	οἰκείων τὴν ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν,	μηδὲν	ἄφθαρτον δυναμένων ὑμῶν αὐτοῖς παρασχεῖν,
[1, 4]	ἐλεγχώμεθα, αἰτεῖν ἀφίεσθαι, πάλιν, εἰ	μηδὲν	διά τε τὴν προσηγορίαν τοῦ
[1, 43]	ἄλλα, οἷον δένδρα καὶ τετράποδα	μηδὲν	δυνάμενα προαιρέσει πράττειν, ἐποίησεν ὁ
[1, 28]	ἢ λίθῳ ἐοικότα μένειν, καὶ	μηδὲν	εἶναι ἀρετὴν μηδὲ κακίαν, δόξῃ
[1, 18]	ἀπολήψεσθαι ἑαυτῶν σώματα προσδοκῶμεν, ἀδύνατον	μηδὲν	εἶναι θεῷ λέγοντες. ~Καὶ κατανοοῦντι
[1, 57]	προσέχειν δεῖ. εἰ δ’ ἀπιστοῦσι	μηδὲν	εἶναι μετὰ θάνατον, ἀλλ’ εἰς
[1, 4]	εἶναι φήσας, ἀφίετε αὐτὸν ὡς	μηδὲν	ἐλέγχειν ἔχοντες ἁμαρτάνοντα, ἐὰν δέ
[1, 3]	{μᾶλλον δὲ κολάζειν} εἰ δὲ	μηδὲν	ἔχοι τις ἐλέγχειν, οὐχ ὑπαγορεύει
[1, 15]	τὸ κοινωνεῖν τοῖς δεομένοις καὶ	μηδὲν	πρὸς δόξαν ποιεῖν ταῦτα ἔφη·
[1, 12]	οὖν καὶ ἐπὶ τούτοις παυσαμένους	μηδὲν	προστιθέναι, λογισαμένους ὅτι δίκαιά τε
[1, 7]	ἀνέλεγκτος φάνηται, ἀπολύηται ὡς Χριστιανὸς	οὐδὲν	ἀδικῶν. οὐ γὰρ τοὺς κατηγοροῦντας
[1, 55]	ἀναπνοή ἐστι τῷ ζώῳ, καὶ	οὐδὲν	ἄλλο δείκνυσιν ἢ τὸ σχῆμα
[1, 33]	δύναμιν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ	οὐδὲν	ἄλλο νοῆσαι θέμις ἢ τὸν
[1, 4]	καὶ σχῆμα ἐπιγράφονταί τινες, οἳ	οὐδὲν	ἄξιον τῆς ὑποσχέσεως πράττουσι· γινώσκετε
[1, 43]	ἀφ’ ἑαυτοῦ τοιοῦτος ὤν, ἀλλ’	οὐδὲν	δυνάμενος εἶναι ἕτερον παρ’ ὃ
[1, 43]	προειρημένον δόξαι ἀληθὲς εἶναι, ὅτι	οὐδέν	ἐστιν ἀρετὴ οὐδὲ κακία, ἀλλὰ
[1, 17]	πάντα εἰς φανερὸν τιθέντων ἀφροντιστήσετε,	οὐδὲν	ἡμεῖς βλαβησόμεθα, πιστεύοντες, μᾶλλον δὲ
[1, 10]	καὶ ποικίλην φύσει ἐπιθυμίαν, ὧν	οὐδὲν	πρόσεστιν ἡμῖν. ~Καὶ ὑμεῖς, ἀκούσαντες
[1, 35]	καὶ προφήτης, ὁ εἰπὼν ταῦτα,	οὐδὲν	τούτων ἔπαθεν· Ἰησοῦς δὲ Χριστὸς
[1, 52]	σβεσθήσεται. καὶ τότε μετανοήσουσιν, ὅτε	οὐδὲν	ὠφελήσουσι. ποῖα δὲ μέλλουσιν οἱ
[1, 35]	ὁ εἰπὼν ταῦτα, οὐδὲν τούτων	ἔπαθεν·	Ἰησοῦς δὲ Χριστὸς ἐξετάθη τὰς
[1, 50]	ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες καὶ δύναμιν	ἐκεῖθεν	αὐτοῖς πεμφθεῖσαν παρ’ αὐτοῦ λαβόντες
[1, 40]	αὐτῶν. εἰς πᾶσαν τὴν γῆν	ἐξῆλθεν	ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς
[1, 6]	ἀνθρώποις τὰς πράξεις ὁμοίας ἔχουσιν.	~Ἔνθεν	δὲ καὶ ἄθεοι κεκλήμεθα· καὶ
[1, 17]	τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ.	ὅθεν	θεὸν μὲν μόνον προσκυνοῦμεν, ὑμῖν
[1, 12]	καὶ τὸ Χριστιανοὶ ἐπονομάζεσθαι ἐσχήκαμεν.	ὅθεν	καὶ βέβαιοι γινόμεθα πρὸς τὰ
[1, 33]	σωτὴρ τῇ Ἑλληνίδι διαλέκτῳ δηλοῖ.	ὅθεν	καὶ ὁ ἄγγελος πρὸς τὴν
[1, 63]	τὸν ταῦτα εἰπόντα λέγουσιν εἶναι.	ὅθεν	καὶ τὸ προφητικὸν πνεῦμα ἐλέγχον
[1, 17]	τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ. ὅθεν	θεὸν	μὲν μόνον προσκυνοῦμεν, ὑμῖν δὲ
[1, 7]	ἐστι· Χριστιανοὶ γὰρ πάντες προσαγορεύονται.	ὅθεν	πάντων τῶν καταγγελλομένων ὑμῖν τὰς
[1, 44]	καὶ νοῆσαι δεδύνηται καὶ ἐξηγήσαντο.	ὅθεν	παρὰ πᾶσι σπέρματα ἀληθείας δοκεῖ
[1, 56]	παρ’ ὑμῖν τιμωμένους θεούς, τιμηθῆναι.	ὅθεν	τήν τε ἱερὰν σύγκλητον καὶ
[1, 63]	ἀνωνόμαστον θεὸν λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ.	ὅθεν	τὸ προφητικὸν πνεῦμα διὰ Ἠσαίου
[1, 29]	ἐπιστάμενοι τίς τε ἦν καὶ	πόθεν	ὑπῆρχεν. ~Ὅπως δὲ μή τις
[1, 47]	οὕτως· Ἡ γῆ αὐτῶν ἔρημος,	ἔμπροσθεν	αὐτῶν οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν αὐτὴν
[1, 16]	δὲ ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα	ἔμπροσθεν	τῶν ἀνθρώπων, ἵνα βλέποντες θαυμάζωσι
[1, 46]	καὶ σταυρωθεὶς ἀποθανὼν ἀνέστη καὶ	ἀνελήλυθεν	εἰς οὐρανόν, ἐκ τῶν διὰ
[1, 32]	καὶ ἀχθέντος ἐπιβὰς ἐκάθισε καὶ	εἰσελήλυθεν	εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα, ἔνθα τὸ
[1, 54]	διὰ τοῦ ἄλλου προφήτου Ἠσαίου	λεχθέν,	ὅτι διὰ παρθένου τεχθήσεται καὶ
[1, 16]	ἥξουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου,	ἔξωθεν	μὲν ἐνδεδυμένοι δέρματα προβάτων, ἔσωθεν
[1, 16]	ἔξωθεν μὲν ἐνδεδυμένοι δέρματα προβάτων,	ἔσωθεν	δὲ ὄντες λύκοι ἅρπαγες· ἐκ
[1, 49]	τὸν Χριστὸν ὁμολογούντων, καὶ ὡς	εἶεν	τάλανες οἱ δυσφημοῦντες αὐτὸν καὶ
[1, 19]	γενόμενον ἐπιστεύσατε; οὐκ ἄν τις	τολμήσειεν	ἀντειπεῖν. τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον
[1, 61]	ἔχει εἰπεῖν· εἰ δέ τις	τολμήσειεν	εἶναι λέγειν, μέμηνε τὴν ἄσωτον
[1, 26]	τοὺς αὐτῷ ἑπομένους ὡς μηδὲ	ἀποθνήσκοιεν	ἔπεισε· καὶ νῦν εἰσί τινες
[1, 31]	ἀρνοῖντο Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν καὶ	βλασφημοῖεν,	ἐκέλευεν ἀπάγεσθαι. ἐν δὴ ταῖς
[1, 3]	οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ ἀρχόμενοι	ἀπολαύοιεν	τοῦ ἀγαθοῦ. ἔφη γάρ που
[1, 32]	τῆς ἀμπέλου αἷμα οὐκ ἄνθρωπος	πεποίηκεν	ἀλλ’ ὁ θεός, οὕτως καὶ
[1, 28]	πράττειν τὸ γένος τὸ ἀνθρώπινον	πεποίηκεν,	ὥστ’ ἀναπολόγητον εἶναι τοῖς πᾶσιν
[1, 37]	καὶ ὁ λαός μου οὐ	συνῆκεν.	οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης
[1, 69]	μόναις βοαῖς. πολλῷ γὰρ μᾶλλον	προσῆκεν,	εἴ τις κατηγορεῖν βούλοιτο, τοῦτό
[1, 39]	ἦν τὸ λεγόμενον Ἡ γλῶσσ’	ὀμώμοκεν,	ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος ποιεῖν
[1, 17]	Χριστὸς ἐμήνυσεν εἰπών· Ὧι πλέον	ἔδωκεν	ὁ θεός, πλέον καὶ ἀπαιτηθήσεται
[1, 29]	μυστήριον ἡ ἀνέδην μίξις, βιβλίδιον	ἀνέδωκεν	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Φήλικι ἡγεμονεύοντι ἀξιῶν
[1, 60]	λαὸν ἐκφυγεῖν τὸν θάνατον οὕτως	παρέδωκεν.	ἃ ἀναγνοὺς Πλάτων καὶ μὴ
[1, 50]	τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ	παρέδωκεν	αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ
[1, 66]	οὕτως βιοῦντι ὡς ὁ Χριστὸς	παρέδωκεν.	οὐ γὰρ ὡς κοινὸν ἄρτον
[1, 47]	καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι ἡ γῆ Ἰουδαίων	ἔμελλεν,	ἀκούσατε τῶν εἰρημένων ὑπὸ τοῦ
[1, 51]	δὲ καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν	ἔμελλεν	ἀνιέναι, καθὼς προεφητεύθη, ἀκούσατε. ἐλέχθη
[1, 40]	Χριστοῦ συνέλευσιν, καὶ ὅτι πιστεύεσθαι	ἔμελλεν	ὑπὸ τῶν ἐκ παντὸς γένους
[1, 34]	δὲ καὶ τῆς γῆς γεννᾶσθαι	ἔμελλεν,	ὡς προεῖπεν ἕτερος προφήτης ὁ
[1, 32]	τῆς σταφυλῆς σημαντικὸν τοῦ ἔχειν	μὲν	αἷμα τὸν φανησόμενον, ἀλλ’ οὐκ
[1, 26]	ἐκεῖνα μυθολογούμενα ἔργα πράττουσι, λυχνίας	μὲν	ἀνατροπὴν καὶ τὰς ἀνέδην μίξεις
[1, 52]	τῶν γενομένων ἀνθρώπων, καὶ τῶν	μὲν	ἀξίων ἐνδύσει ἀφθαρσίαν, τῶν δ’
[1, 14]	τὸ τῷ λόγῳ πεισθῆναι ἐκείνων	μὲν	ἀπέστημεν, θεῷ δὲ μόνῳ τῷ
[1, 31]	βίβλους τῶν προφητειῶν. καὶ ὁ	μὲν	βασιλεὺς Ἡρώδης τῇ προειρημένῃ Ἑβραΐδι
[1, 53]	καὶ Σαμαρέων Χριστιανοὺς εἰδότες; τὰ	μὲν	γὰρ ἄλλα πάντα γένη ἀνθρώπεια
[1, 4]	δίκῃ κόλασιν ὀφλήσητε. ἐξ ὀνόματος	μὲν	γὰρ ἢ ἔπαινος ἢ κόλασις
[1, 18]	ὅτι ἀληθῆ ταῦτά ἐστι. νεκυομαντεῖαι	μὲν	γὰρ καὶ αἱ ἀδιαφθόρων παίδων
[1, 28]	καὶ ψευδομαρτυροῦσι μᾶλλον. ~Παρ’ ἡμῖν	μὲν	γὰρ ὁ ἀρχηγέτης τῶν κακῶν
[1, 44]	τέλος οὐκ ἴσχυσαν πρᾶξαι. ἀφόβως	μὲν	γὰρ οὐ μόνον ἐντυγχάνομεν αὐταῖς,
[1, 55]	ἢ κοινωνίαν ἔχειν δύναται. θάλασσα	μὲν	γὰρ οὐ τέμνεται, ἢν μὴ
[1, 2]	καθ’ ἑαυτῶν ψῆφον φέροντας. ἡμεῖς	μὲν	γὰρ πρὸς οὐδενὸς πείσεσθαί τι
[1, 10]	ἀφθαρσίας καὶ συνουσίας καταξιωθῆναι. τὸ	μὲν	γὰρ τὴν ἀρχὴν γενέσθαι οὐχ
[1, 60]	τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα. δευτέραν	μὲν	γὰρ χώραν τῷ παρὰ θεοῦ
[1, 36]	κινοῦντος αὐτοὺς θείου λόγου. ποτὲ	μὲν	γὰρ ὡς προαγγελτικὸς τὰ μέλλοντα
[1, 13]	εἰς εὐρωστίαν πόρων πάντων, ποιοτήτων	μὲν	γενῶν καὶ μεταβολῶν ὡρῶν, καὶ
[1, 35]	τὸν ἱματισμόν μου. καὶ ὁ	μὲν	Δαυεὶδ ὁ βασιλεὺς καὶ προφήτης,
[1, 14]	δούλους καὶ ὑπηρέτας, καὶ ποτὲ	μὲν	δι’ ὀνείρων ἐπιφανείας, ποτὲ δ’
[1, 16]	βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν οἱ	μὲν	δίκαιοι λάμψωσιν ὡς ὁ ἥλιος,
[1, 68]	καὶ ὑμῖν ἀνεδώκαμεν. ~Καὶ εἰ	μὲν	δοκεῖ ὑμῖν λόγου καὶ ἀληθείας
[1, 2]	πονηροὶ διεγνώσμεθα· ὑμεῖς δ’ ἀποκτεῖναι	μὲν	δύνασθε, βλάψαι δ’ οὔ. ~Ἀλλ’
[1, 16]	ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἔξωθεν	μὲν	ἐνδεδυμένοι δέρματα προβάτων, ἔσωθεν δὲ
[1, 54]	λόγων ἀκούσαντες οἱ δαίμονες Διόνυσον	μὲν	ἔφασαν γεγονέναι υἱὸν τοῦ Διός,
[1, 43]	πλειστάκις μετετίθετο· ἀλλ’ οὐδ’ οἱ	μὲν	ἦσαν σπουδαῖοι, οἱ δὲ φαῦλοι,
[1, 24]	οὖν τὰ αὐτὰ παρ’ οἷς	μὲν	θεοί, παρ’ οἷς δὲ θηρία,
[1, 53]	καὶ οὕτως γενόμενα ἑωρῶμεν, γῆς	μὲν	Ἰουδαίων ἐρήμωσιν, καὶ τοὺς ἀπὸ
[1, 60]	χαρακτῆρας τῶν στοιχείων ἐπισταμένων, ἰδιωτῶν	μὲν	καὶ βαρβάρων τὸ φθέγμα, σοφῶν
[1, 56]	ὡς προεδηλώσαμεν, προεβάλλοντο ἄλλους, Σίμωνα	μὲν	καὶ Μένανδρον ἀπὸ Σαμαρείας, οἳ
[1, 32]	θεοῦ ἀπεκυήθη· καὶ Ἰεσσαὶ προπάτωρ	μὲν	κατὰ τὸ λόγιον γεγένηται, τοῦ
[1, 25]	ἀπειλουμένου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τούτων	μὲν	κατεφρονήσαμεν, θεῷ δὲ τῷ ἀγεννήτῳ
[1, 57]	τῇ διοικήσει ὄντων· ὧν εἰ	μὲν	κόρος τοὺς μετασχόντας κἂν ἐνιαυτοῦ
[1, 21]	ὑμῖν τιμώμενοι συγγραφεῖς, ἐπίστασθε· Ἑρμῆν	μέν,	λόγον τὸν ἑρμηνευτικὸν καὶ πάντων
[1, 17]	θεοῦ τῷ θεῷ. ὅθεν θεὸν	μὲν	μόνον προσκυνοῦμεν, ὑμῖν δὲ πρὸς
[1, 24]	ἐστι, τοῦτον ἔλεγχον ποιησόμεθα. ~Πρῶτον	μὲν	ὅτι τὰ ὅμοια τοῖς Ἕλλησι
[1, 27]	γεννώμενα πονηρῶν εἶναι δεδιδάγμεθα· πρῶτον	μὲν	ὅτι τοὺς πάντας σχεδὸν ὁρῶμεν
[1, 4]	καὶ ἀδικίαν αἱρουμένοις. οὐκ ὀρθῶς	μὲν	οὐδὲ τοῦτο πράττεται· καὶ γάρ
[1, 45]	προέφημεν, τοῦ φονεύειν· ὅπερ ἡμῖν	μὲν	οὐδεμίαν βλάβην φέρει, ὑμῖν δὲ
[1, 8]	ὡς ἐκεῖνος ἔφη, μόνον. εἰ	μὲν	οὖν ἄπιστον ἢ ἀδύνατον τοῦτο
[1, 8]	ἔνθα κακία οὐκ ἀντιτυπεῖ. ὡς	μὲν	οὖν διὰ βραχέων εἰπεῖν, ἅ
[1, 37]	πεινῶντι τὸν ἄρτον σου. ὁποῖα	μὲν	οὖν ἐστι καὶ τὰ διδασκόμενα
[1, 12]	δειχθῆναι γινόμενον ὡς προείρηται. ἦν	μὲν	οὖν καὶ ἐπὶ τούτοις παυσαμένους
[1, 53]	ἐγενήθη ἡμῖν εἰς ὄνειδος. ~Πολλὰς	μὲν	οὖν καὶ ἑτέρας προφητείας ἔχοντες
[1, 7]	διὰ τοὺς προλεχθέντας καταδικάζετε. καθόλου	μὲν	οὖν κἀκεῖνο ὁμολογοῦμεν, ὅτι ὃν
[1, 2]	καὶ πράττειν αἱρεῖσθαι δεῖ. ὑμεῖς	μὲν	οὖν ὅτι λέγεσθε εὐσεβεῖς καὶ
[1, 4]	ποιήσητε, ὑπάρξει πρὸς θεόν. ~Ὀνόματος	μὲν	οὖν προσωνυμίᾳ οὔτε ἀγαθὸν οὔτε
[1, 32]	καὶ ἕτεροι ἐγένοντο προφῆται. ~Μωυσῆς	μὲν	οὖν, πρῶτος τῶν προφητῶν γενόμενος,
[1, 15]	ὁ λόγος αὐτοῦ ἦν. ~Περὶ	μὲν	οὖν σωφροσύνης τοσοῦτον εἶπεν· Ὃς
[1, 13]	ἀληθείας παρατεθείσης ἄγνοιαν φυγεῖν. ~Ἄθεοι	μὲν	οὖν ὡς οὔκ ἐσμεν, τὸν
[1, 60]	σωθήσεσθε. καὶ γενομένου τούτου τοὺς	μὲν	ὄφεις ἀποθανεῖν ἀνέγραψε, τὸν δὲ
[1, 63]	περὶ θεοῦ ζήτησιν ἠσχολήθησαν, Ἀβραὰμ	μὲν	πατὴρ ὢν τοῦ Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ
[1, 31]	ἢ φανῆναι αὐτόν, ἔτεσι ποτὲ	μὲν	πεντακισχιλίοις, ποτὲ δὲ τρισχιλίοις, ποτὲ
[1, 14]	τοῦ υἱοῦ ἑπόμεθα· οἱ πάλαι	μὲν	πορνείαις χαίροντες, νῦν δὲ σωφροσύνην
[1, 26]	Σίμωνι δεωσάγκτῳ. καὶ σχεδὸν πάντες	μὲν	Σαμαρεῖς, ὀλίγοι δὲ καὶ ἐν
[1, 46]	ἄθεοι ἐνομίσθησαν, οἷον ἐν Ἕλλησι	μὲν	Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος καὶ οἱ
[1, 33]	πάλιν ὡς αὐτολεξεὶ διὰ παρθένου	μὲν	τεχθησόμενος διὰ τοῦ Ἠσαίου προεφητεύθη,
[1, 52]	παρουσίας προεκήρυξαν οἱ προφῆται· μίαν	μέν,	τὴν ἤδη γενομένην, ὡς ἀτίμου
[1, 58]	πρωτογόνου αὐτοῦ Χριστοῦ· καὶ τοὺς	μὲν	τῆς γῆς μὴ ἐπαίρεσθαι δυναμένους
[1, 26]	ἀλλὰ καὶ τιμῶν κατηξιώθησαν Σίμωνα	μέν	τινα Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης
[1, 4]	οὐ δίκαιον. καὶ πάλιν, ἐὰν	μέν	τις τῶν κατηγορουμένων ἔξαρνος γένηται
[1, 58]	οἱ φαῦλοι δαίμονες, ὃς ἀρνεῖσθαι	μὲν	τὸν ποιητὴν τῶν οὐρανίων καὶ
[1, 36]	ὑμῖν συγγραφέων ἰδεῖν ἔστιν, ἕνα	μὲν	τὸν τὰ πάντα συγγράφοντα ὄντα,
[1, 39]	τοῦτο. γελοῖον ἤδη πρᾶγμα, ὑμῖν	μὲν	τοὺς συντιθεμένους καὶ καταλεγομένους στρατιώτας
[1, 59]	ποιηταῖς εἰρῆσθαι πρότερον ὑπὸ Μωυσέως	οἴδαμεν.	~Καὶ τὸ ἐν τῷ παρὰ
[1, 55]	ὅση δύναμις, προτρεψάμενοι ὑμᾶς ἀνεύθυνοι	οἴδαμεν	λοιπὸν ὄντες, κἂν ὑμεῖς ἀπιστεῖτε·
[1, 12]	μετὰ τὸν γεννήσαντα θεὸν οὐδένα	οἴδαμεν	ὄντα. ὃν γὰρ τρόπον διαδέχεσθαι
[1, 26]	πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς τέχνης	οἴδαμεν,	ὃς καὶ τοὺς αὐτῷ ἑπομένους
[1, 8]	εἰπεῖν, ἅ τε προσδοκῶμεν καὶ	μεμαθήκαμεν	διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκομεν
[1, 61]	λέγεσθαι. ~Ὃν τρόπον δὲ καὶ	ἀνεθήκαμεν	ἑαυτοὺς τῷ θεῷ καινοποιηθέντες διὰ
[1, 25]	τῷ ἀγεννήτῳ καὶ ἀπαθεῖ ἑαυτοὺς	ἀνεθήκαμεν,	ὃν οὔτε ἐπ’ Ἀντιόπην καὶ
[1, 12]	οὗ καὶ τὸ Χριστιανοὶ ἐπονομάζεσθαι	ἐσχήκαμεν.	ὅθεν καὶ βέβαιοι γινόμεθα πρὸς
[1, 57]	μεταθέσθαι πεῖσαι βουλόμεθα. οὐ γὰρ	δεδοίκαμεν	θάνατον, τοῦ πάντως ἀποθανεῖν ὁμολογουμένου,
[1, 11]	τὰς ἐλπίδας ἔχομεν, ἀναιρούντων οὐ	πεφροντίκαμεν	τοῦ καὶ πάντως ἀποθανεῖν ὀφειλομένου.
[1, 67]	ἅπερ εἰς ἐπίσκεψιν καὶ ὑμῖν	ἀνεδώκαμεν.	~Καὶ εἰ μὲν δοκεῖ ὑμῖν
[1, 50]	ὁ βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;	ἀνηγγείλαμεν	ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς
[1, 61]	ἔθεσι φαύλοις καὶ πονηραῖς ἀνατροφαῖς	γεγόναμεν,	ὅπως μὴ ἀνάγκης τέκνα μηδὲ
[1, 68]	τὴν προσφώνησιν καὶ ἐξήγησιν πεποιήμεθα.	ὑπετάξαμεν	δὲ καὶ τῆς ἐπιστολῆς Ἀδριανοῦ
[1, 33]	δεδηλωμένην προφητείαν, ἐγκαλέσωσιν ἡμῖν ἅπερ	ἐνεκαλέσαμεν	τοῖς ποιηταῖς, εἰποῦσιν ἀφροδισίων χάριν
[1, 16]	ἐφάγομεν καὶ ἐπίομεν καὶ δυνάμεις	ἐποιήσαμεν;	καὶ τότε ἐρῶ αὐτοῖς· Ἀποχωρεῖτε
[1, 25]	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τούτων μὲν	κατεφρονήσαμεν,	θεῷ δὲ τῷ ἀγεννήτῳ καὶ
[1, 33]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐδίδαξαν, οἷς	ἐπιστεύσαμεν,	ἐπειδὴ καὶ διὰ Ἠσαίου τοῦ
[1, 46]	τοῦ θεοῦ εἶναι ἐδιδάχθημεν καὶ	προεμηνύσαμεν	λόγον ὄντα, οὗ πᾶν γένος
[1, 54]	συγγραφέων, καὶ δι’ αὐτοῦ, ὡς	προεμηνύσαμεν,	προεφητεύθη οὕτως· Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων
[1, 68]	κεκρῖσθαι τοῦτο ὑπὸ Ἀδριανοῦ μᾶλλον	ἠξιώσαμεν,	ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐπίστασθαι δίκαια
[1, 68]	ὑμῶν, ἔχοντες ἀπαιτεῖν ὑμᾶς καθὰ	ἠξιώσαμεν	κελεῦσαι τὰς κρίσεις γενέσθαι, οὐκ
[1, 63]	καὶ πάλιν ὁ Ἰησοῦς, ὡς	ἐδηλώσαμεν,	παρ’ αὐτοῖς ὢν εἶπεν· Οὐδεὶς
[1, 56]	καὶ προσδοκώμενον ἔγνωσαν, πάλιν, ὡς	προεδηλώσαμεν,	προεβάλλοντο ἄλλους, Σίμωνα μὲν καὶ
[1, 5]	οὐ μόνον μὴ ὀρθοὺς εἶναί	φαμεν,	ἀλλὰ κακοὺς καὶ ἀνοσίους δαίμονας,
[1, 43]	καὶ ἀδικία ἐστίν. ἀλλ’ εἱμαρμένην	φαμὲν	ἀπαράβατον ταύτην εἶναι, τοῖς τὰ
[1, 8]	ἡμεῖς δὲ τὸ αὐτὸ πρᾶγμά	φαμεν	γενήσεσθαι, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ,
[1, 46]	ἐπὶ Κυρηνίου, δεδιδαχέναι δὲ ἅ	φαμεν	διδάξαι αὐτὸν ὕστερον χρόνοις ἐπὶ
[1, 44]	αὐτοὶ ἑαυτοῖς λέγωσιν. ὥστε ὅ	φαμεν,	πεπροφητεῦσθαι τὰ μέλλοντα γίνεσθαι, οὐ
[1, 12]	φιλοσοφίας ὀρέγεσθε, ἄλογόν τι πρᾶξαι	ὑπειλήφαμεν.	εἰ δὲ καὶ ὑμεῖς ὁμοίως
[1, 19]	ἢ ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἀπιστεῖν	παρειλήφαμεν,	ἐπειδὴ καὶ τὸν ἡμέτερον διδάσκαλον
[1, 10]	τῆς μετ’ αὐτοῦ ἀναστροφῆς καταξιωθῆναι	προσειλήφαμεν	συμβασιλεύοντας, ἀφθάρτους καὶ ἀπαθεῖς γενομένους.
[1, 10]	τῆς παρὰ ἀνθρώπων ὑλικῆς προσφορᾶς	προσειλήφαμεν	τὸν θεόν, αὐτὸν παρέχοντα πάντα
[1, 63]	προμεμηνυμένου προφήτου ἐλέγχον αὐτούς, ὡς	προεγράψαμεν,	εἶπεν· Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον
[1, 61]	διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου, ὡς	προεγράψαμεν,	εἴρηται, τίνα τρόπον φεύξονται τὰς
[1, 64]	ἔφη γὰρ ὁ Μωυσῆς, ὡς	προεγράψαμεν·	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς
[1, 50]	αὐτόν, τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς	ἰάθημεν.	πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος
[1, 12]	πεῖσαι τοὺς φιλαλήθεις μικρὰ προσθεῖναι	προεθυμήθημεν,	εἰδότες ὅτι οὐκ ἀδύνατον ἀληθείας
[1, 50]	ἡμεῖς ἰάθημεν. πάντες ὡς πρόβατα	ἐπλανήθημεν,	ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη·
[1, 53]	ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα ἂν	ἐγενήθημεν.	Σόδομα γὰρ καὶ Γόμορρα πόλεις
[1, 61]	ἀναγεννήσεως, ὃν καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ	ἀνεγεννήθημεν,	ἀναγεννῶνται· ἐπ’ ὀνόματος γὰρ τοῦ
[1, 6]	καὶ παντὶ βουλομένῳ μαθεῖν, ὡς	ἐδιδάχθημεν,	ἀφθόνως παραδιδόντες. ~Ἀλλά, φήσει τις,
[1, 66]	Ἰησοῦ καὶ σάρκα καὶ αἷμα	ἐδιδάχθημεν	εἶναι. οἱ γὰρ ἀπόστολοι ἐν
[1, 46]	Χριστὸν πρωτότοκον τοῦ θεοῦ εἶναι	ἐδιδάχθημεν	καὶ προεμηνύσαμεν λόγον ὄντα, οὗ
[1, 13]	καὶ σπονδῶν καὶ θυμιαμάτων, ὡς	ἐδιδάχθημεν,	λέγοντες, λόγῳ εὐχῆς καὶ εὐχαριστίας
[1, 17]	πρὸ πάντων πειρώμεθα φέρειν, ὡς	ἐδιδάχθημεν	παρ’ αὐτοῦ. κατ’ ἐκεῖνο γὰρ
[1, 14]	τῷ λόγῳ πεισθῆναι ἐκείνων μὲν	ἀπέστημεν,	θεῷ δὲ μόνῳ τῷ ἀγεννήτῳ
[1, 8]	δ’ ὅτι ὑπὲρ ὑμῶν ταῦτα	ἔφημεν	ἐκ τοῦ ἐφ’ ἡμῖν εἶναι
[1, 26]	οἱ ἀπὸ τούτων ὁρμώμενοι, ὡς	ἔφημεν,	Χριστιανοὶ καλοῦνται, ὃν τρόπον καὶ
[1, 56]	καὶ γὰρ παρ’ ὑμῖν, ὡς	προέφημεν,	ἐν τῇ βασιλίδι Ῥώμῃ ἐπὶ
[1, 12]	καὶ θεραπείας, καὶ ταῦτα, ὡς	προέφημεν,	ἐνεργεῖσθαι· ἀλλ’ οὐχ ὑμᾶς, οἵ
[1, 54]	καὶ υἱὸς θεοῦ ἐστιν, ὡς	προέφημεν,	ἢ ἀνθρώπου, τὸν Βελλεροφόντην καὶ
[1, 63]	ἐστιν ὁ υἱὸς αὐτοῦ, ὡς	προέφημεν.	καὶ ἄγγελος δὲ καλεῖται καὶ
[1, 32]	ἀλλ’ ἐκ δυνάμεως θεοῦ, ὡς	προέφημεν.	καὶ Ἠσαίας δέ, ἄλλος προφήτης,
[1, 22]	θεοῦ λέγομεν λόγον θεοῦ, ὡς	προέφημεν,	κοινὸν τοῦτο ἔστω ὑμῖν τοῖς
[1, 21]	ὅμοια πράξαντας παραδέξασθαι. ἀλλ’ ὡς	προέφημεν,	οἱ φαῦλοι δαίμονες ταῦτα ἔπραξαν·
[1, 67]	καὶ εὐχὰς πέμπομεν· καί, ὡς	προέφημεν,	παυσαμένων ἡμῶν τῆς εὐχῆς ἄρτος
[1, 54]	Μωυσῆς οὖν ὁ προφήτης, ὡς	προέφημεν,	πρεσβύτερος ἦν πάντων συγγραφέων, καὶ
[1, 58]	δὲ τὸν ἀπὸ Πόντου, ὡς	προέφημεν,	προεβάλλοντο οἱ φαῦλοι δαίμονες, ὃς
[1, 45]	οὐ πλέον τι δύνασθε, ὡς	προέφημεν,	τοῦ φονεύειν· ὅπερ ἡμῖν μὲν
[1, 2]	ἐξεταστικὸν λόγον τὴν κρίσιν ποιήσασθαι	προσεληλύθειμεν,	μὴ προλήψει μηδ’ ἀνθρωπαρεσκείᾳ τῇ
[1, 24]	ὅτι μὴ τοὺς αὐτοὺς ὑμῖν	σέβομεν	θεούς, μηδὲ τοῖς ἀποθανοῦσι χοὰς
[1, 65]	συγκατατεθειμένον ἐπὶ τοὺς λεγομένους ἀδελφοὺς	ἄγομεν,	ἔνθα συνηγμένοι εἰσί, κοινὰς εὐχὰς
[1, 16]	κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι	ἐφάγομεν	καὶ ἐπίομεν καὶ δυνάμεις ἐποιήσαμεν;
[1, 53]	τοῦ Διὸς καὶ ἡμεῖς μόνον	λέγομεν,	ἀλλ’ οὐκ ἀποδεῖξαι ἔχομεν. τίνι
[1, 44]	διὰ τὸ εἱμαρμένης ἀνάγκῃ πράττεσθαι	λέγομεν·	ἀλλὰ προγνώστου τοῦ θεοῦ ὄντος
[1, 59]	καὶ παρὰ τῶν ἡμετέρων διδασκάλων,	λέγομεν	δὲ τοῦ λόγου τοῦ διὰ
[1, 30]	ἀνθρώπων ὄντα, μαγικῇ τέχνη ἃς	λέγομεν	δυνάμεις πεποιηκέναι καὶ δόξαι διὰ
[1, 20]	ὑμῖν τιμωμένοις ποιηταῖς καὶ φιλοσόφοις	λέγομεν,	ἔνια δὲ καὶ μειζόνως καὶ
[1, 23]	ἀξιοῦμεν, ἀλλ’ ὅτι τὸ ἀληθὲς	λέγομεν·	καὶ Ἰησοῦς Χριστὸς μόνος ἰδίως
[1, 22]	γένεσιν, γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἐκ θεοῦ	λέγομεν	λόγον θεοῦ, ὡς προέφημεν, κοινὸν
[1, 23]	φανερὸν ὑμῖν γένηται, ὅτι ὁπόσα	λέγομεν	μαθόντες παρὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ
[1, 21]	ἵππου Πηγάσου Βελλεροφόντην. τί γὰρ	λέγομεν	τὴν Ἀριάδνην καὶ τοὺς ὁμοίως
[1, 15]	τοιούτους δεῖξαι. τί γὰρ καὶ	λέγομεν	τὸ ἀναρίθμητον πλῆθος τῶν ἐξ
[1, 22]	Περσέα ἔστω ἡμῖν. ᾧ δὲ	λέγομεν	χωλοὺς καὶ παραλυτικοὺς καὶ ἐκ
[1, 68]	τῶν μηδὲν ἀδικούντων θάνατον ὁρίζετε.	προλέγομεν	γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐκ ἐκφεύξεσθε
[1, 14]	προσέχειν ὑμᾶς ἐξηγουμένων ἡμῶν προτρεπόμεθα.	~Προλέγομεν	γὰρ ὑμῖν φυλάξασθαι, μὴ οἱ
[1, 50]	εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ	εἴδομεν	αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος
[1, 8]	καὶ δημιουργοῦ διαγωγῆς ἀντιποιούμεθα, καὶ	σπεύδομεν	ἐπὶ τὸ ὁμολογεῖν, οἱ πεπεισμένοι
[1, 60]	τὰ αὐτὰ οὖν ἡμεῖς ἄλλοις	δοξάζομεν,	ἀλλ’ οἱ πάντες τὰ ἡμέτερα
[1, 12]	πάντων μᾶλλον ἀνθρώπων, οἳ ταῦτα	δοξάζομεν,	ὡς λαθεῖν θεὸν κακόεργον ἢ
[1, 20]	καὶ τοῖς ταῦτα φήσασι ταὐτὰ	φράζομεν·	μείζονα γὰρ τὸν δημιουργὸν τοῦ
[1, 30]	ἀληθεστάτη ἀπόδειξις καὶ ὑμῖν, ὡς	νομίζομεν,	φανήσεται. ~Ἄνθρωποι οὖν τινες ἐν
[1, 12]	καὶ ἀληθῆ ἀξιοῦμεν· ἀλλ’ ἐπεὶ	γνωρίζομεν	οὐ ῥᾷον ἀγνοίᾳ κατεχομένην ψυχὴν
[1, 25]	τοὺς δὲ τούτων αἰτίους δαίμονας	γνωρίζομεν.	~Τρίτον δ’ ὅτι καὶ μετὰ
[1, 59]	οἱ ταὐτὰ λέγοντες καὶ ἡμεῖς	ἐμάθομεν,	καὶ ὑμεῖς πεισθῆναι δύνασθε. καὶ
[1, 61]	εἰς τοῦτο παρὰ τῶν ἀποστόλων	ἐμάθομεν	τοῦτον. ἐπειδὴ τὴν πρώτην γένεσιν
[1, 16]	τῷ σῷ ὀνόματι ἐφάγομεν καὶ	ἐπίομεν	καὶ δυνάμεις ἐποιήσαμεν; καὶ τότε
[1, 14]	εἰ ἀληθῶς ταῦτα δεδιδάγμεθα καὶ	διδάσκομεν.	βραχεῖς δὲ καὶ σύντομοι παρ’
[1, 45]	ἡμεῖς πανταχοῦ καὶ ἀσπαζόμεθα καὶ	διδάσκομεν.	εἰ δὲ καὶ ὑμεῖς ὡς
[1, 8]	μεμαθήκαμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ	διδάσκομεν	ταῦτά ἐστι. Πλάτων δὲ ὁμοίως
[1, 39]	ἐξετάζοντας, ἡδέως ὁμολογοῦντες τὸν Χριστὸν	ἀποθνήσκομεν.	δυνατὸν γὰρ ἦν τὸ λεγόμενον
[1, 67]	ταῦτα λοιπὸν ἀεὶ τούτων ἀλλήλους	ἀναμιμνήσκομεν·	καὶ οἱ ἔχοντες τοῖς λειπομένοις
[1, 26]	καὶ ἀνθρωπείων σαρκῶν βοράς, οὐ	γινώσκομεν·	ἀλλ’ ὅτι μὴ διώκονται μηδὲ
[1, 9]	ἐπεὶ ἄψυχα καὶ νεκρὰ ταῦτα	γινώσκομεν	καὶ θεοῦ μορφὴν μὴ ἔχοντα
[1, 66]	ἄρτον οὐδὲ κοινὸν πόμα ταῦτα	λαμβάνομεν·	ἀλλ’ ὃν τρόπον διὰ λόγου
[1, 44]	ἀφόβως μὲν γὰρ οὐ μόνον	ἐντυγχάνομεν	αὐταῖς, ἀλλὰ καὶ ὑμῖν, ὡς
[1, 44]	παρὰ τοῦ δεσπόζοντος τὴν ἀμοιβὴν	ἕξομεν.	~Ὅτι δὲ ἀγαγεῖν τὸν Χριστὸν
[1, 13]	τάξει ὅτι μετὰ λόγου τιμῶμεν	ἀποδείξομεν.	ἐνταῦθα γὰρ μανίαν ἡμῶν καταφαίνονται,
[1, 22]	προϊόντος τοῦ λόγου καὶ κρείττονα	ἀποδείξομεν,	μᾶλλον δὲ καὶ ἀποδέδεικται· ὁ
[1, 22]	γεγενῆσθαι λεγομένοις καὶ ταὐτὰ φάσκειν	δόξομεν.	~Ἵνα δὲ ἤδη καὶ τοῦτο
[1, 20]	πάντα κεκοσμῆσθαι καὶ γεγενῆσθαι Πλάτωνος	δόξομεν	λέγειν δόγμα· τῷ δὲ ἐκπύρωσιν
[1, 20]	καὶ φιλοσόφοις τὰ αὐτὰ λέγειν	δόξομεν·	τῷ δὲ καὶ μὴ δεῖν
[1, 63]	χρόνοις τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς, ὡς	προείπομεν,	διὰ παρθένου ἄνθρωπος γενόμενος κατὰ
[1, 60]	εἰπεῖν αὐτὸν τρίτον, ἐπειδή, ὡς	προείπομεν,	ἐπάνω τῶν ὑδάτων ἀνέγνω ὑπὸ
[1, 67]	ἀνιστάμεθα κοινῇ πάντες καὶ εὐχὰς	πέμπομεν·	καί, ὡς προέφημεν, παυσαμένων ἡμῶν
[1, 44]	ὑμῖν, ὡς ὁρᾶτε, εἰς ἐπίσκεψιν	φέρομεν,	ἐπιστάμενοι πᾶσιν εὐάρεστα φανήσεσθαι· κἂν
[1, 22]	δὲ καὶ διὰ παρθένου γεγεννῆσθαι	φέρομεν,	κοινὸν καὶ τοῦτο πρὸς τὸν
[1, 24]	ἐν γραφαῖς στεφάνους καὶ θυσίας	φέρομεν.	ὅτι γὰρ οὖν τὰ αὐτὰ
[1, 21]	υἱοὺς τῷ Διῒ καινόν τι	φέρομεν.	πόσους γὰρ υἱοὺς φάσκουσι τοῦ
[1, 53]	ἄνθρωπον γενόμενον κεκηρυγμένα περὶ αὐτοῦ	εὕρομεν	καὶ οὕτως γενόμενα ἑωρῶμεν, γῆς
[1, 31]	δὴ ταῖς τῶν προφητῶν βίβλοις	εὕρομεν	προκηρυσσόμενον παραγινόμενον, γεννώμενον διὰ παρθένου,
[1, 68]	ἐπιμένητε τῇ ἀδικίᾳ· καὶ ἡμεῖς	ἐπιβοήσομεν·	Ὃ φίλον τῷ θεῷ τοῦτο
[1, 54]	τὰ περὶ τὸν ἡμέτερον Χριστόν,	διασαφήσομεν.	Μωυσῆς οὖν ὁ προφήτης, ὡς
[1, 42]	παράσχῃ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, καὶ τοῦτο	διασαφήσομεν.	τὰ πάντως ἐγνωσμένα γενησόμενα προλέγει
[1, 26]	συντεταγμένον, ᾧ εἰ βούλεσθε ἐντυχεῖν,	δώσομεν.	~Ἡμεῖς δέ, ἵνα μηδένα διώκωμεν
[1, 7]	γὰρ τοὺς κατηγοροῦντας κολάζειν ὑμᾶς	ἀξιώσομεν·	ἀρκοῦνται γὰρ τῇ προσούσῃ πονηρίᾳ
[1, 52]	δὲ καὶ ταῦτα προείρηται γενησόμενα,	δηλώσομεν.	ἐρρέθη δὲ διὰ Ἰεζεκιὴλ τοῦ
[1, 61]	ἀφέσεώς τε ἁμαρτιῶν ὑπὲρ ὧν	προημάρτομεν	τύχωμεν, ἐν τῷ ὕδατι ἐπονομάζεται
[1, 10]	μόνον δεδιδάγμεθα καὶ πεπείσμεθα καὶ	πιστεύομεν,	τοὺς τὰ προσόντα αὐτῷ ἀγαθὰ
[1, 21]	μὴ μεταβάλλοντας ἐν αἰωνίῳ πυρὶ	πιστεύομεν.	~Υἱὸς δὲ θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς
[1, 43]	τοῦ προειπεῖν προεγνωσμένα, καὶ τοῦτο	διαλύομεν.	τὰς τιμωρίας καὶ τὰς κολάσεις
[1, 33]	προφητικὸν πνεῦμα τοῦτον γεννησόμενον, ὡς	προεμηνύομεν,	ἔφη. τὸ πνεῦμα οὖν καὶ
[1, 11]	εἰς τὸ νῦν τὰς ἐλπίδας	ἔχομεν,	ἀναιρούντων οὐ πεφροντίκαμεν τοῦ καὶ
[1, 14]	μᾶλλον στέργοντες, νῦν καὶ ἃ	ἔχομεν	εἰς κοινὸν φέροντες καὶ παντὶ
[1, 16]	τῶν παρ’ ὑμῖν γεγενημένων ἀποδεῖξαι	ἔχομεν·	ἐκ βιαίων καὶ τυράννων μετέβαλον,
[1, 19]	δύνασθαι μηδὲ τὸν θεόν, οὐκ	ἔχομεν	λέγειν· ἀλλ’ ἐκεῖνο συνορῶμεν, ὅτι
[1, 53]	μόνον λέγομεν, ἀλλ’ οὐκ ἀποδεῖξαι	ἔχομεν.	τίνι γὰρ ἂν λόγῳ ἀνθρώπῳ
[1, 4]	τοῦ κατηγορουμένου ἡμῶν ὀνόματος χρηστότατοι	ὑπάρχομεν.	ἀλλ’ ἐπεὶ οὐ τοῦτο δίκαιον
[1, 19]	ἢ εἰ ἐν σώματι μὴ	ὑπήρχομεν	καί τις ἔλεγεν, ἐκ μικρᾶς
[1, 12]	ὑμῖν καὶ σύμμαχοι πρὸς εἰρήνην	ἐσμὲν	πάντων μᾶλλον ἀνθρώπων, οἳ ταῦτα
[1, 13]	~Ἄθεοι μὲν οὖν ὡς οὔκ	ἐσμεν,	τὸν δημιουργὸν τοῦδε τοῦ παντὸς
[1, 67]	τοῖς λειπομένοις πᾶσιν ἐπικουροῦμεν, καὶ	σύνεσμεν	ἀλλήλοις ἀεί. ἐπὶ πᾶσί τε
[1, 54]	ἀπαγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους εἰρῆσθαι	ἀποδείκνυμεν	κατ’ ἐνέργειαν τῶν φαύλων δαιμόνων.
[1, 52]	τοίνυν τὰ γενόμενα ἤδη πάντα	ἀποδείκνυμεν	πρὶν ἢ γενέσθαι προκεκηρύχθαι διὰ
[1, 43]	καὶ κατορθοῖ καὶ σφάλλεται, οὕτως	ἀποδείκνυμεν.	τὸν αὐτὸν ἄνθρωπον τῶν ἐναντίων
[1, 7]	καταδικάζετε. καθόλου μὲν οὖν κἀκεῖνο	ὁμολογοῦμεν,	ὅτι ὃν τρόπον οἱ ἐν
[1, 6]	δὲ καὶ ἄθεοι κεκλήμεθα· καὶ	ὁμολογοῦμεν	τῶν τοιούτων νομιζομένων θεῶν ἄθεοι
[1, 67]	ἐπὶ πᾶσί τε οἷς προσφερόμεθα	εὐλογοῦμεν	τὸν ποιητὴν τῶν πάντων διὰ
[1, 25]	τῶν Ἑλλήνων. καὶ τοὺς πειθομένους	ἐλεοῦμεν·	τοὺς δὲ τούτων αἰτίους δαίμονας
[1, 12]	ὅτι δίκαιά τε καὶ ἀληθῆ	ἀξιοῦμεν·	ἀλλ’ ἐπεὶ γνωρίζομεν οὐ ῥᾷον
[1, 23]	τὸ ταὐτὰ λέγειν αὐτοῖς παραδεχθῆναι	ἀξιοῦμεν,	ἀλλ’ ὅτι τὸ ἀληθὲς λέγομεν·
[1, 7]	καταγγελλομένων ὑμῖν τὰς πράξεις κρίνεσθαι	ἀξιοῦμεν,	ἵνα ὁ ἐλεγχθεὶς ὡς ἄδικος
[1, 3]	τολμηρὰν δόξῃ τις ταῦτα εἶναι,	ἀξιοῦμεν	τὰ κατηγορούμενα αὐτῶν ἐξετάζεσθαι, καὶ,
[1, 16]	μόνον Χριστιανούς, καὶ ὑφ’ ὑμῶν	ἀξιοῦμεν.	~Φόρους δὲ καὶ εἰσφορὰς τοῖς
[1, 53]	Ἰουδαίων καὶ Σαμαρέων, τὰ προφητευθέντα	ἀπαγγελοῦμεν.	ἐλέχθη δὲ οὕτως· Εὐφράνθητι στεῖρα
[1, 53]	τῶν ἐθνῶν καὶ πιστότεροι προεγινώσκοντο.	ἀπαγγελοῦμεν	τὰ εἰρημένα διὰ Ἠσαίου τοῦ
[1, 29]	ἀλλ’ ἢ τὴν ἀρχὴν οὐκ	ἐγαμοῦμεν	εἰ μὴ ἐπὶ παίδων ἀνατροφῇ,
[1, 39]	πάλαι ἀλληλοφόνται οὐ μόνον οὐ	πολεμοῦμεν	τοὺς ἐχθρούς, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ
[1, 6]	τε τὸ προφητικὸν σεβόμεθα καὶ	προσκυνοῦμεν,	λόγῳ καὶ ἀληθείᾳ τιμῶντες, καὶ
[1, 17]	θεῷ. ὅθεν θεὸν μὲν μόνον	προσκυνοῦμεν,	ὑμῖν δὲ πρὸς τὰ ἄλλα
[1, 20]	δὲ κρεῖττόν τι τῶν μεταβαλλομένων	νοοῦμεν	τὸν πάντων ποιητὴν θεόν. εἰ
[1, 35]	Σοφονίου τὰς τῆς προφητείας λέξεις	ἐροῦμεν.	εἰσὶ δὲ αὗται· Χαῖρε σφόδρα,
[1, 32]	ἄνθρωπος γέγονεν, ἐν τοῖς ἑξῆς	ἐροῦμεν.	ὃν τρόπον γὰρ τὸ τῆς
[1, 67]	οἱ ἔχοντες τοῖς λειπομένοις πᾶσιν	ἐπικουροῦμεν,	καὶ σύνεσμεν ἀλλήλοις ἀεί. ἐπὶ
[1, 57]	ποιῆσαι· οὓς οὐ μόνον οὐ	μισοῦμεν,	ἀλλ’ ὡς δείκνυται, ἐλεοῦντες μεταθέσθαι
[1, 17]	δὲ πρὸς τὰ ἄλλα χαίροντες	ὑπηρετοῦμεν,	βασιλεῖς καὶ ἄρχοντας ἀνθρώπων ὁμολογοῦντες
[1, 56]	ταύτης ἡμῶν τῆς ἀξιώσεως παραλαβεῖν	αἰτοῦμεν,	ἵν’ εἴ τις εἴη τοῖς
[1, 29]	τις μὴ ἀναληφθεὶς θανατωθῇ, καὶ	ὦμεν	ἀνδροφόνοι· ἀλλ’ ἢ τὴν ἀρχὴν
[1, 27]	δέ, ἵνα μηδένα διώκωμεν μηδὲ	ἀσεβῶμεν,	ἐκτιθέναι καὶ τὰ γεννώμενα πονηρῶν
[1, 44]	δικαιώσατε χήραν, καὶ δεῦτε καὶ	διαλεχθῶμεν,	λέγει κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν
[1, 61]	δικαιώσατε χήραν, καὶ δεῦτε καὶ	διαλεχθῶμεν,	λέγει κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν
[1, 65]	ἄλλων πανταχοῦ πάντων εὐτόνως, ὅπως	καταξιωθῶμεν	τὰ ἀληθῆ μαθόντες καὶ δι’
[1, 65]	εὑρεθῆναι, ὅπως τὴν αἰώνιον σωτηρίαν	σωθῶμεν.	ἀλλήλους φιλήματι ἀσπαζόμεθα παυσάμενοι τῶν
[1, 11]	φαίνεται. εἰ γὰρ ἀνθρώπινον βασιλείαν	προσεδοκῶμεν,	κἂν ἠρνούμεθα, ὅπως μὴ ἀναιρώμεθα,
[1, 18]	βαλλόμενα πάλιν ἀπολήψεσθαι ἑαυτῶν σώματα	προσδοκῶμεν,	ἀδύνατον μηδὲν εἶναι θεῷ λέγοντες.
[1, 8]	διὰ βραχέων εἰπεῖν, ἅ τε	προσδοκῶμεν	καὶ μεμαθήκαμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ
[1, 27]	δώσομεν. ~Ἡμεῖς δέ, ἵνα μηδένα	διώκωμεν	μηδὲ ἀσεβῶμεν, ἐκτιθέναι καὶ τὰ
[1, 55]	τούτου δύναμιν δηλοῖ, {ἵνα ἀμε}	λῶμεν	καὶ τῶν τροπαίων, δι’ ὧν
[1, 9]	καὶ πᾶσαν κακίαν, ἵνα μὴ	καταριθμῶμεν,	ἔχουσιν, ἀκριβῶς ἐπίστασθε· καὶ τὰς
[1, 13]	τρίτῃ τάξει ὅτι μετὰ λόγου	τιμῶμεν	ἀποδείξομεν. ἐνταῦθα γὰρ μανίαν ἡμῶν
[1, 9]	θυσίαις πολλαῖς καὶ πλοκαῖς ἀνθῶν	τιμῶμεν	οὓς ἄνθρωποι μορφώσαντες καὶ ἐν
[1, 19]	τὸν ἡμέτερον διδάσκαλον Ἰησοῦν Χριστὸν	ἔγνωμεν	εἰπόντα· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις
[1, 61]	μὴ ἀνάγκης τέκνα μηδὲ ἀγνοίας	μένωμεν	ἀλλὰ προαιρέσεως καὶ ἐπιστήμης, ἀφέσεώς
[1, 40]	κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, λέγοντες·	Διαρρήξωμεν	τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀπορρίψωμεν
[1, 14]	ἵνα δὲ μὴ σοφίζεσθαι ὑμᾶς	δόξωμεν,	ὀλίγων τινῶν τῶν παρ’ αὐτοῦ
[1, 61]	ἐξηγησόμεθα, ὅπως μὴ τοῦτο παραλιπόντες	δόξωμεν	πονηρεύειν τι ἐν τῇ ἐξηγήσει.
[1, 19]	νεῦρα καὶ σάρκας εἰκονοποιηθέντα, οἷα	ὁρῶμεν,	γενέσθαι; ἔστω γὰρ νῦν ἐφ’
[1, 43]	τῶν ἐναντίων τὴν μετέλευσιν ποιούμενον	ὁρῶμεν.	εἰ δὲ εἵμαρτο ἢ φαῦλον
[1, 27]	μὲν ὅτι τοὺς πάντας σχεδὸν	ὁρῶμεν	ἐπὶ πορνείᾳ προάγοντας, οὐ μόνον
[1, 19]	οὐκ ἔχομεν λέγειν· ἀλλ’ ἐκεῖνο	συνορῶμεν,	ὅτι οὐκ ἂν ἐπίστευσαν δυνατὸν
[1, 53]	αὐτοῦ εὕρομεν καὶ οὕτως γενόμενα	ἑωρῶμεν,	γῆς μὲν Ἰουδαίων ἐρήμωσιν, καὶ
[1, 3]	ἂν πλημμελῶσι τυφλώττοντες αὐτῶν, αὐτοῖς	ὀφλήσωμεν·	ὑμέτερον δὲ, ὡς αἱρεῖ λόγος,
[1, 46]	ἐπειγούσας ἀποδείξεις πρὸς τὸ παρὸν	χωρήσωμεν.	~Ὅτι οὖν καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι ἡ
[1, 44]	εὐάρεστα φανήσεσθαι· κἂν ὀλίγους δὲ	πείσωμεν,	τὰ μέγιστα κερδήσαντες ἐσόμεθα· ὡς
[1, 11]	λανθάνειν ἐπειρώμεθα, ὅπως τῶν προσδοκωμένων	τύχωμεν·	ἀλλ’ ἐπεὶ οὐκ εἰς τὸ
[1, 61]	τε ἁμαρτιῶν ὑπὲρ ὧν προημάρτομεν	τύχωμεν,	ἐν τῷ ὕδατι ἐπονομάζεται τῷ
[1, 40]	Διαρρήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ	ἀπορρίψωμεν	ἀφ’ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν.
[1, 43]	εἰ κακὸς ὑπῆρχε, δικαίως κολάσεως	ἐτύγχανεν,	οὐκ ἀφ’ ἑαυτοῦ τοιοῦτος ὤν,
[1, 63]	αὐτῷ καὶ ἐξουθενηθῆναι καὶ παθεῖν	ὑπέμεινεν,	ἵνα ἀποθανὼν καὶ ἀναστὰς νικήσῃ
[1, 35]	Χριστὸς ἄχρις ἀνδρωθῇ, ὅπερ καὶ	γέγονεν,	ἀκούσατε τῶν προειρημένων εἰς τοῦτο.
[1, 32]	ὃς τίνα τρόπον σαρκοποιηθεὶς ἄνθρωπος	γέγονεν,	ἐν τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. ὃν
[1, 38]	Ῥυσάσθω ἑαυτόν. ἅτινα πάντα ὅτι	γέγονεν	ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων τῷ Χριστῷ,
[1, 15]	δὲ τοῦ στέργειν ἅπαντας ταῦτα	ἐδίδαξεν·	Εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς,
[1, 23]	αὐτοῦ γενόμενος ἄνθρωπος ταῦτα ἡμᾶς	ἐδίδαξεν	ἐπ’ ἀλλαγῇ καὶ ἐπαναγωγῇ τοῦ
[1, 41]	σταυρωθῆναι βασιλεύσει ὁ Χριστός, οὕτως	εἶπεν·	Ἄισατε τῷ κυρίῳ πᾶσα ἡ
[1, 61]	ποιοῦνται. καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς	εἶπεν·	Ἂν μὴ ἀναγεννηθῆτε, οὐ μὴ
[1, 32]	δι’ ἄλλων ῥήσεων προφητεύων οὕτως	εἶπεν·	Ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ Ἰακώβ, καὶ
[1, 32]	οὖν, πρῶτος τῶν προφητῶν γενόμενος,	εἶπεν	αὐτολεξεὶ οὕτως· Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων
[1, 63]	προφήτου ἐλέγχον αὐτούς, ὡς προεγράψαμεν,	εἶπεν·	Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ
[1, 63]	πυρὸς ἐκ τῆς βάτου καὶ	εἶπεν·	Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν, θεὸς
[1, 63]	πυρὶ φλογὸς ἐν βάτῳ καὶ	εἶπεν·	Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν, ὁ
[1, 60]	παντί, παρὰ Μωυσέως λαβὼν ὁμοίως	εἶπεν.	ἐν γὰρ ταῖς Μωυσέως γραφαῖς
[1, 63]	τὸ προφητικὸν πνεῦμα ἐλέγχον αὐτοὺς	εἶπεν·	Ἰσραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω,
[1, 63]	καὶ αὐτὸς ὁ κύριος ἡμῶν	εἶπεν·	Ὁ ἐμοῦ ἀκούων ἀκούει τοῦ
[1, 59]	ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν ὑδάτων. καὶ	εἶπεν	ὁ θεός· Γενηθήτω φῶς. καὶ
[1, 45]	τοῦ προφήτου. ἔστι δὲ ταῦτα·	Εἶπεν	ὁ κύριος τῷ κυρίῳ μου·
[1, 35]	αὐτὸν Χριστόν· καὶ γάρ, ὡς	εἶπεν	ὁ προφήτης, διασύροντες αὐτὸν ἐκάθισαν
[1, 15]	~Περὶ μὲν οὖν σωφροσύνης τοσοῦτον	εἶπεν·	Ὃς ἂν ἐμβλέψῃ γυναικὶ πρὸς
[1, 63]	ὁμοίως ἐλέγχων αὐτοὺς καὶ αὐτὸς	εἶπεν·	Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα εἰ
[1, 63]	ὡς ἐδηλώσαμεν, παρ’ αὐτοῖς ὢν	εἶπεν·	Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα εἰ
[1, 62]	αὐτῷ ὁ ἡμέτερος Χριστός, καὶ	εἶπεν·	Ὑπόλυσαι τὰ ὑποδήματά σου καὶ
[1, 34]	τῆς γῆς γεννᾶσθαι ἔμελλεν, ὡς	προεῖπεν	ἕτερος προφήτης ὁ Μιχαίας, ἀκούσατε.
[1, 55]	εἰρημένων πάντων λελεγμένων. ὅπερ, ὡς	προεῖπεν	ὁ προφήτης, τὸ μέγιστον σύμβολον
[1, 12]	φαίνεται γινόμενα ὅσα φθάσας γενέσθαι	προεῖπεν·	ὅπερ θεοῦ ἔργον ἐστί, πρὶν
[1, 53]	προσώπου αὐτῶν· Εἰ μὴ κύριος	ἐγκατέλιπεν	ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα καὶ
[1, 33]	δύναμις θεοῦ ἐπελθοῦσα τῇ παρθένῳ	ἐπεσκίασεν	αὐτήν, καὶ κυοφορῆσαι παρθένον οὖσαν
[1, 60]	υἱοῦ τοῦ θεοῦ, ὅτε λέγει·	Ἐχίασεν	αὐτὸν ἐν τῷ παντί, παρὰ
[1, 15]	οὐδὲ τοὺς σώφρονας εἰς μετάνοιαν	ἐκάλεσεν	ὁ Χριστός, ἀλλὰ τοὺς ἀσεβεῖς
[1, 59]	τὴν ἀρχὴν καὶ ἐκ τίνων	ἐδημιούργησεν	ὁ θεὸς τὸν κόσμον, ἔφη
[1, 48]	καὶ περιπατήσουσιν. ὅτι τε ταῦτα	ἐποίησεν,	ἐκ τῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου
[1, 43]	τετράποδα μηδὲν δυνάμενα προαιρέσει πράττειν,	ἐποίησεν	ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον· οὐδὲ
[1, 64]	Μωυσῆς, ὡς προεγράψαμεν· Ἐν ἀρχῇ	ἐποίησεν	ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[1, 59]	κόσμον, ἔφη οὕτως· Ἐν ἀρχῇ	ἐποίησεν	ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[1, 51]	θανάτου αὐτοῦ, ὅτι ἀνομίαν οὐκ	ἐποίησεν	οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ
[1, 63]	ἐν τοῖς Μωυσέως συντάγμασι· Καὶ	ἐλάλησεν	ἄγγελος τοῦ θεοῦ τῷ Μωυσεῖ
[1, 44]	κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα κυρίου	ἐλάλησεν.	εἰ δὲ καὶ περὶ τεμνούσης
[1, 62]	ἐν ἰδέᾳ πυρὸς ἐκ βάτου	προσωμίλησεν	αὐτῷ ὁ ἡμέτερος Χριστός, καὶ
[1, 16]	θεὸν μόνον δεῖ προσκυνεῖν, οὕτως	ἔπεισεν	εἰπών· Μεγίστη ἐντολή ἐστι· Κύριον
[1, 40]	καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν οὐκ	ἐκάθισεν,	ἀλλ’ ἢ ἐν τῷ νόμῳ
[1, 32]	κώμης πρὸς ἄμπελον δεδεμένος, ὃν	ἐκέλευσεν	ἀγαγεῖν αὐτῷ τότε τοὺς γνωρίμους
[1, 42]	σταυρωθεὶς καὶ ἀποθανὼν ἀνέστη, καὶ	ἐβασίλευσεν	ἀνελθὼν εἰς οὐρανόν, καὶ ἐπὶ
[1, 41]	ἐν τοῖς ἔθνεσιν· ὁ κύριος	ἐβασίλευσεν	ἀπὸ τοῦ ξύλου. ~Ὅταν δὲ
[1, 17]	λόγον ἀπαιτηθήσεσθαι, ὡς ὁ Χριστὸς	ἐμήνυσεν	εἰπών· Ὧι πλέον ἔδωκεν ὁ
[1, 28]	ἀνθρώπων κολασθησομένους τὸν ἀπέραντον αἰῶνα,	προεμήνυσεν	ὁ Χριστός. καὶ γὰρ ἡ
[1, 31]	Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν καὶ βλασφημοῖεν,	ἐκέλευεν	ἀπάγεσθαι. ἐν δὴ ταῖς τῶν
[1, 50]	καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ	εἶχεν	εἶδος οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ τὸ
[1, 14]	λόγοι γεγόνασιν· οὐ γὰρ σοφιστὴς	ὑπῆρχεν,	ἀλλὰ δύναμις θεοῦ ὁ λόγος
[1, 32]	Ἰούδα κατὰ γένους διαδοχὴν υἱὸς	ὑπῆρχεν.	~Καὶ πάλιν ὡς αὐτολεξεὶ διὰ
[1, 29]	τίς τε ἦν καὶ πόθεν	ὑπῆρχεν.	~Ὅπως δὲ μή τις εἴπῃ
[1, 66]	καὶ αἷμα ὑπὲρ σωτηρίας ἡμῶν	ἔσχεν,	οὕτως καὶ τὴν δι’ εὐχῆς
[1, 2]	πείσεσθαί τι κακὸν δύνασθαι λελογίσμεθα,	ἢν	μὴ κακίας ἐργάται ἐλεγχώμεθα ἢ
[1, 58]	ἐπὶ θεωρίαν θείων ὁρμῶντας ὑπεκκρούοντες,	ἢν	μὴ λογισμὸν σώφρονα καὶ καθαρὸν
[1, 3]	κριτάς. ἀναπολόγητον γὰρ λοιπὸν μαθοῦσιν,	ἢν	μὴ τὰ δίκαια ποιήσητε, ὑπάρξει
[1, 4]	κόλασις οὐκ ἂν εὐλόγως γένοιτο,	ἢν	μή τι ἐνάρετον ἢ φαῦλον
[1, 55]	θάλασσα μὲν γὰρ οὐ τέμνεται,	ἢν	μὴ τοῦτο τὸ τρόπαιον, ὃ
[1, 43]	θεὸς τὸν ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ	ἦν	ἄξιος ἀμοιβῆς ἢ ἐπαίνου, οὐκ
[1, 64]	τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ	ἦν	ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ πνεῦμα
[1, 59]	τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ	ἦν	ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος
[1, 33]	ἡμῶν ὁ θεός. ἃ γὰρ	ἦν	ἄπιστα καὶ ἀδύνατα νομιζόμενα παρὰ
[1, 32]	ἐξετάσαι καὶ μαθεῖν, μέχρι τίνος	ἦν	ἄρχων καὶ βασιλεὺς ἐν Ἰουδαίοις
[1, 31]	γεγραμμένας διεπέμψατο. ἐπειδὴ δὲ οὐκ	ἦν	γνώριμα τὰ ἐν αὐταῖς γεγραμμένα
[1, 32]	Ἰεροσόλυμα, ἔνθα τὸ μέγιστον ἱερὸν	ἦν	Ἰουδαίων, ὃ ὑφ’ ὑμῶν ὕστερον
[1, 35]	καὶ τοῖς ποσὶν αὐτοῦ ἥλων	ἦν.	καὶ μετὰ τὸ σταυρῶσαι αὐτὸν
[1, 43]	ἄν ποτε τῶν ἐναντίων δεκτικὸς	ἦν	καὶ πλειστάκις μετετίθετο· ἀλλ’ οὐδ’
[1, 29]	σέβειν ὥρμηντο, ἐπιστάμενοι τίς τε	ἦν	καὶ πόθεν ὑπῆρχεν. ~Ὅπως δὲ
[1, 12]	οὕτως δειχθῆναι γινόμενον ὡς προείρηται.	ἦν	μὲν οὖν καὶ ἐπὶ τούτοις
[1, 32]	Αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν μηνυτικὸν	ἦν	ὅτι ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν
[1, 53]	ἐχούσης τὸν ἄνδρα. ἔρημα γὰρ	ἦν	πάντα τὰ ἔθνη ἀληθινοῦ θεοῦ,
[1, 54]	ὁ προφήτης, ὡς προέφημεν, πρεσβύτερος	ἦν	πάντων συγγραφέων, καὶ δι’ αὐτοῦ,
[1, 33]	ἐσυνουσιάσθη ὑπὸ ὁτουοῦν, οὐκ ἔτι	ἦν	παρθένος· ἀλλὰ δύναμις θεοῦ ἐπελθοῦσα
[1, 14]	δύναμις θεοῦ ὁ λόγος αὐτοῦ	ἦν.	~Περὶ μὲν οὖν σωφροσύνης τοσοῦτον
[1, 10]	τὴν ἀρχὴν γενέσθαι οὐχ ἡμέτερον	ἦν·	τὸ δ’ ἐξακολουθῆσαι οἷς φίλον
[1, 39]	τὸν Χριστὸν ἀποθνήσκομεν. δυνατὸν γὰρ	ἦν	τὸ λεγόμενον Ἡ γλῶσσ’ ὀμώμοκεν,
[1, 32]	αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς προαγγελτικὸν	ἦν	τοῦ πάθους οὗ πάσχειν ἔμελλε,
[1, 32]	ἐν αἵματι σταφυλῆς σύμβολον δηλωτικὸν	ἦν	τῶν γενησομένων τῷ Χριστῷ καὶ
[1, 9]	τὸν θεὸν ἔχειν τὴν μορφήν,	ἥν	φασί τινες εἰς τιμὴν μεμιμῆσθαι)
[1, 46]	ἄφοβοι καὶ ἀτάραχοι ὑπάρχουσι. δι’	ἣν	δ’ αἰτίαν διὰ δυνάμεως τοῦ
[1, 52]	τῆς ὁδοῦ σου; ἡ δόξα,	ἣν	εὐλόγησαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη
[1, 47]	ἅγιον ἡμῶν καὶ ἡ δόξα,	ἣν	εὐλόγησαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη
[1, 27]	τοῦ πράττειν τι τούτων οὐ	βλάβην	φέρει, ἀλλὰ τοῖς πράττουσι καὶ
[1, 45]	φονεύειν· ὅπερ ἡμῖν μὲν οὐδεμίαν	βλάβην	φέρει, ὑμῖν δὲ καὶ πᾶσι
[1, 44]	ἀγαθοὶ παρὰ τοῦ δεσπόζοντος τὴν	ἀμοιβὴν	ἕξομεν. ~Ὅτι δὲ ἀγαγεῖν τὸν
[1, 18]	καὶ τὰ νεκρούμενα καὶ εἰς	γῆν	βαλλόμενα πάλιν ἀπολήψεσθαι ἑαυτῶν σώματα
[1, 19]	διαλυθέντα καὶ δίκην σπερμάτων εἰς	γῆν	διαχυθέντα τὰ ἀνθρώπεια σώματα κατὰ
[1, 40]	παιδεύθητε πάντες οἱ κρίνοντες τὴν	γῆν.	δουλεύσατε τῷ κυρίῳ ἐν φόβῳ,
[1, 40]	φωναὶ αὐτῶν. εἰς πᾶσαν τὴν	γῆν	ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ
[1, 54]	ἰσχυρὸν καὶ ἐκπερινοστήσαντα τὴν πᾶσαν	γῆν	ἔφασαν. ὅτε δὲ πάλιν ἔμαθον
[1, 64]	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν	γῆν.	ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος
[1, 59]	θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν	γῆν.	ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος
[1, 50]	στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ	σφαγὴν	ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον
[1, 26]	λυχνίας μὲν ἀνατροπὴν καὶ τὰς	ἀνέδην	μίξεις καὶ ἀνθρωπείων σαρκῶν βοράς,
[1, 29]	οὐκ ἔστιν ἡμῖν μυστήριον ἡ	ἀνέδην	μίξις, βιβλίδιον ἀνέδωκεν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[1, 25]	τὰς ἄλλας ὁμοίως οὐδὲ ἐπὶ	Γανυμήδην	δι’ οἶστρον ἐληλυθέναι πειθόμεθα, οὐδὲ
[1, 21]	αἰσχρῶν ἡδονῶν ἥττω γενόμενον ἐπὶ	Γανυμήδην	καὶ τὰς πολλὰς μοιχευθείσας γυναῖκας
[1, 25]	τὸν Σεμέλης καὶ Ἀπόλλωνα τὸν	Λητοΐδην,	οἳ δι’ ἔρωτας ἀρσένων ὅσα
[1, 40]	μαθεῖν ὑμῖν πάρεστι πῶς προτρέπεται	ζῆν	τοὺς ἀνθρώπους τὸ προφητικὸν πνεῦμα,
[1, 8]	ἀρνεῖσθαι ἐξεταζομένους. ἀλλ’ οὐ βουλόμεθα	ζῆν	ψευδολογοῦντες· τοῦ γὰρ αἰωνίου καὶ
[1, 40]	αὐτοῦ ταράξει αὐτούς. ἐγὼ δὲ	κατεστάθην	βασιλεὺς ὑπ’ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν
[1, 49]	ἐγενήθην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν,	εὑρέθην	τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσι· εἶπον·
[1, 38]	πόδας καὶ χεῖρας. ἐγὼ δὲ	ἐκοιμήθην	καὶ ὕπνωσα, καὶ ἀνέστην, ὅτι
[1, 49]	Χριστοῦ. εἰσὶ δὲ οὗτοι· Ἐμφανὴς	ἐγενήθην	τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν, εὑρέθην
[1, 10]	σύμμαχον λαβόντες τὴν ἐν ἑκάστῳ	κακὴν	πρὸς πάντα καὶ ποικίλην φύσει
[1, 61]	πρώτην γένεσιν ἡμῶν ἀγνοοῦντες κατ’	ἀνάγκην	γεγεννήμεθα ἐξ ὑγρᾶς σπορᾶς κατὰ
[1, 30]	προφητεύουσι πρὶν ἢ γενέσθαι κατ’	ἀνάγκην	πειθόμενοι, διὰ τὸ καὶ ὄψει
[1, 43]	ὑφ’ ἡμῶν δοξάσωσι καθ’ εἱμαρμένης	ἀνάγκην	φάσκειν ἡμᾶς τὰ γινόμενα γίνεσθαι,
[1, 31]	δὲ Πτολεμαῖος, ὁ Αἰγυπτίων βασιλεύς,	βιβλιοθήκην	κατεσκεύαζε καὶ τὰ πάντων ἀνθρώπων
[1, 26]	τῶν δύο γεφυρῶν, ἔχων ἐπιγραφὴν	Ῥωμαϊκὴν	ταύτην· Σίμωνι δεωσάγκτῳ. καὶ σχεδὸν
[1, 19]	τρόπον λογίσασθε, ὅτι διαλυθέντα καὶ	δίκην	σπερμάτων εἰς γῆν διαχυθέντα τὰ
[1, 12]	πορεύεσθαι ἐπ’ αἰωνίαν διὰ πυρὸς	καταδίκην,	ἀλλ’ ἐκ παντὸς τρόπου ἑαυτὸν
[1, 67]	αὐτόν, καὶ τῇ μετὰ τὴν	κρονικήν,	ἥτις ἐστὶν ἡλίου ἡμέρα, φανεὶς
[1, 37]	μισεῖ ἡ ψυχή μου, καὶ	μεγάλην	ἡμέραν νηστείας καὶ ἀργίαν οὐκ
[1, 3]	πάθει τὰ πράγματα ἐπάγειν ἀξιοῦτε.	καλὴν	δὲ καὶ μόνην δικαίαν πρόκλησιν
[1, 38]	λέγῃ· Ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν	κεφαλὴν	λέγοντες· Ῥυσάσθω ἑαυτόν. ἅτινα πάντα
[1, 10]	ἑκάστῳ κακὴν πρὸς πάντα καὶ	ποικίλην	φύσει ἐπιθυμίαν, ὧν οὐδὲν πρόσεστιν
[1, 67]	τοῖς διὰ νόσον ἢ δι’	ἄλλην	αἰτίαν λειπομένοις, καὶ τοῖς ἐν
[1, 16]	τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν	ἄλλην,	καὶ τὸν αἴροντά σου τὸν
[1, 20]	δογματίζουσι καὶ αὖ πάλιν κατὰ	μεταβολὴν	τὸν κόσμον γενέσθαι λέγουσιν· ἡμεῖς
[1, 66]	ἧς αἷμα καὶ σάρκες κατὰ	μεταβολὴν	τρέφονται ἡμῶν, ἐκείνου τοῦ σαρκοποιηθέντος
[1, 32]	συντελεσθῇ. τὸ γὰρ Πλύνων τὴν	στολὴν	αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς προαγγελτικὸν
[1, 32]	πῶλον αὐτοῦ καὶ πλύνων τὴν	στολὴν	αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς σύμβολον
[1, 54]	τὸν πῶλον αὐτοῦ, πλύνων τὴν	στολὴν	αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς. τούτων
[1, 32]	πλύνων ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν	στολὴν	αὐτοῦ. ὑμέτερον οὖν ἐστιν ἀκριβῶς
[1, 69]	ὑπὲρ Χριστιανῶν ἐπιστολή. Μινουκίῳ Φουνδανῷ.	Ἐπιστολὴν	ἐδεξάμην γραφεῖσάν μοι ἀπὸ Σερηνίου
[1, 53]	μηδενὸς τῶν ἐν αὐταῖς σωθέντος	πλὴν	ἀλλοεθνοῦς τινος Χαλδαίου τὸ γένος,
[1, 53]	προσδοκήσαντες τὸν Χριστόν, παραγενόμενον ἠγνόησαν,	πλὴν	ὀλίγων τινῶν οὓς προεῖπε τὸ
[1, 21]	πρὸς εἰδότας λέγειν οὐκ ἀνάγκη,	πλὴν	ὅτι εἰς διαφορὰν καὶ προτροπὴν
[1, 15]	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν·	πλὴν	οὐ πάντες τοῦτο χωροῦσιν. ὥσπερ
[1, 59]	τὸν Πλάτωνα μάθητε τὸ εἰπεῖν,	ὕλην	ἄμορφον οὖσαν στρέψαντα τὸν θεὸν
[1, 9]	εἰδόσιν ὑμῖν λέγειν, ἃ τὴν	ὕλην	οἱ τεχνῖται διατιθέασι ξέοντες καὶ
[1, 67]	θεὸς τὸ σκότος καὶ τὴν	ὕλην	τρέψας κόσμον ἐποίησε, καὶ Ἰησοῦς
[1, 46]	πατρὸς πάντων καὶ δεσπότου θεοῦ	βουλὴν	διὰ παρθένου ἄνθρωπος ἀπεκυήθη καὶ
[1, 63]	γενόμενος κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς	βουλὴν	ὑπὲρ σωτηρίας τῶν πιστευόντων αὐτῷ
[1, 52]	τὰς διανοίας. κόψονται φυλὴ πρὸς	φυλήν,	καὶ τότε ὄψονται εἰς ὃν
[1, 67]	ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων τὸ	Ἀμήν,	καὶ ἡ διάδοσις καὶ ἡ
[1, 65]	ἐπευφημεῖ λέγων· Ἀμήν. τὸ δὲ	Ἀμὴν	τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ τὸ Γένοιτο
[1, 65]	ὁ παρὼν λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων·	Ἀμήν.	τὸ δὲ Ἀμὴν τῇ Ἑβραΐδι
[1, 69]	Χριστιανῶν ἐπιστολή. Μινουκίῳ Φουνδανῷ. Ἐπιστολὴν	ἐδεξάμην	γραφεῖσάν μοι ἀπὸ Σερηνίου Γρανιανοῦ,
[1, 3]	ὑπαγορεύει ὁ ἀληθὴς λόγος διὰ	φήμην	πονηρὰν ἀναιτίους ἀνθρώπους ἀδικεῖν, μᾶλλον
[1, 9]	μορφήν, ἥν φασί τινες εἰς	τιμὴν	μεμιμῆσθαι) ἀλλ’ ἐκείνων τῶν φανέντων
[1, 13]	δύναμις, αἰνοῦντες, μόνην ἀξίαν αὐτοῦ	τιμὴν	ταύτην παραλαβόντες, τὸ τὰ ὑπ’
[1, 22]	τοῦτο ἔστω ὑμῖν τοῖς τὸν	Ἑρμῆν	λόγον τὸν παρὰ θεοῦ ἀγγελτικὸν
[1, 21]	παρ’ ὑμῖν τιμώμενοι συγγραφεῖς, ἐπίστασθε·	Ἑρμῆν	μέν, λόγον τὸν ἑρμηνευτικὸν καὶ
[1, 56]	διδάγμασι κατεχόμενος, τἀληθὲς μαθὼν τὴν	πλάνην	φυγεῖν δυνηθῇ. καὶ τὸν ἀνδριάντα,
[1, 21]	Βελλεροφόντην. τί γὰρ λέγομεν τὴν	Ἀριάδνην	καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῇ κατηστερίσθαι
[1, 26]	ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον καὶ προσκυνοῦσι· καὶ	Ἑλένην	τινά, τὴν περινοστήσασαν αὐτῷ κατ’
[1, 40]	πνεῦμα, καὶ πῶς μηνύει τὴν	γεγενημένην	Ἡρώδου τοῦ βασιλέως Ἰουδαίων καὶ
[1, 42]	κηρυχθεῖσιν εὐφροσύνη ἐστὶ προσδοκώντων τὴν	κατηγγελμένην	ὑπ’ αὐτοῦ ἀφθαρσίαν. ~Ὅπως δὲ
[1, 60]	ἐνέργειαν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ	λεγομένην	λαβεῖν τὸν Μωυσέα χαλκὸν καὶ
[1, 32]	ἐσχήκασι· καὶ ὑμεῖς μετὰ τὴν	γενομένην	αὐτοῦ φανέρωσιν καὶ Ἰουδαίων ἐβασιλεύσατε
[1, 26]	τὴν ὑπ’ αὐτοῦ ἔννοιαν πρώτην	γενομένην	λέγουσι. Μένανδρον δέ τινα, καὶ
[1, 52]	προφῆται· μίαν μέν, τὴν ἤδη	γενομένην,	ὡς ἀτίμου καὶ παθητοῦ ἀνθρώπου,
[1, 68]	ὑμῖν ὅτι οὐκ ἐκφεύξεσθε τὴν	ἐσομένην	τοῦ θεοῦ κρίσιν, ἐὰν ἐπιμένητε
[1, 12]	ἐπεὶ γνωρίζομεν οὐ ῥᾷον ἀγνοίᾳ	κατεχομένην	ψυχὴν συντόμως μεταβάλλειν, ὑπὲρ τοῦ
[1, 43]	οἱ δὲ φαῦλοι, ἐπεὶ τὴν	εἱμαρμένην	αἰτίαν φαύλων καὶ ἐναντία ἑαυτῇ
[1, 43]	μὴ τοῦτό ἐστιν, ἀλλὰ καθ’	εἱμαρμένην	πάντα γίνεται, οὔτε τὸ ἐφ’
[1, 43]	ἀσέβεια καὶ ἀδικία ἐστίν. ἀλλ’	εἱμαρμένην	φαμὲν ἀπαράβατον ταύτην εἶναι, τοῖς
[1, 53]	πᾶσαν αὐτῶν χώραν ἔρημον καὶ	κεκαυμένην	οὖσαν καὶ ἄγονον μένουσαν οἱ
[1, 15]	αἰώνιον πῦρ. καί· Ὃς γαμεῖ	ἀπολελυμένην	ἀφ’ ἑτέρου ἀνδρὸς μοιχᾶται. καί·
[1, 33]	δέ τινες μὴ νοήσαντες τὴν	δεδηλωμένην	προφητείαν, ἐγκαλέσωσιν ἡμῖν ἅπερ ἐνεκαλέσαμεν
[1, 16]	παρακολουθήσαντες ἢ συνοδοιπόρων πλεονεκτουμένων ὑπομονὴν	ξένην	κατανοήσαντες ἢ συμπραγματευομένων πειραθέντες. περὶ
[1, 12]	δ’ ὑμῖν καὶ σύμμαχοι πρὸς	εἰρήνην	ἐσμὲν πάντων μᾶλλον ἀνθρώπων, οἳ
[1, 22]	δὲ καὶ ἰδίως, παρὰ τὴν	κοινὴν	γένεσιν, γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἐκ θεοῦ
[1, 13]	προσφερόμεθα πᾶσιν, ὅση δύναμις, αἰνοῦντες,	μόνην	ἀξίαν αὐτοῦ τιμὴν ταύτην παραλαβόντες,
[1, 14]	πορνείαις χαίροντες, νῦν δὲ σωφροσύνην	μόνην	ἀσπαζόμενοι· οἱ δὲ καὶ μαγικαῖς
[1, 3]	ἐπάγειν ἀξιοῦτε. καλὴν δὲ καὶ	μόνην	δικαίαν πρόκλησιν ταύτην πᾶς ὁ
[1, 16]	βίου παρακολουθήσαντες ἢ συνοδοιπόρων πλεονεκτουμένων	ὑπομονὴν	ξένην κατανοήσαντες ἢ συμπραγματευομένων πειραθέντες.
[1, 53]	ἐπαυσάμεθα, αὐτάρκεις καὶ ταύτας εἰς	πεισμονὴν	τοῖς τὰ ἀκουστικὰ καὶ νοερὰ
[1, 25]	αἶσχος καὶ λέγειν, καὶ οἱ	Περσεφόνην	καὶ Ἀφροδίτην, τὰς διὰ τὸν
[1, 63]	τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν	φάτνην	τοῦ κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ
[1, 37]	τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν	φάτνην	τοῦ κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ
[1, 3]	ἀποφανεῖται, τὸ τοὺς ἀρχομένους τὴν	εὐθύνην	τοῦ ἑαυτῶν βίου καὶ λόγου
[1, 10]	αὐτῷ ἀγαθὰ μιμουμένους, σωφροσύνην καὶ	δικαιοσύνην	καὶ φιλανθρωπίαν καὶ ὅσα οἰκεῖα
[1, 42]	τῶν πρὸ ἐκείνου γενομένων σταυρωθεὶς	εὐφροσύνην	παρέσχε τοῖς ἔθνεσιν, ἀλλ’ οὐδὲ
[1, 10]	τὰ προσόντα αὐτῷ ἀγαθὰ μιμουμένους,	σωφροσύνην	καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλανθρωπίαν καὶ
[1, 14]	μὲν πορνείαις χαίροντες, νῦν δὲ	σωφροσύνην	μόνην ἀσπαζόμενοι· οἱ δὲ καὶ
[1, 31]	μεταβαλοῦντας αὐτὰς εἰς τὴν Ἑλλάδα	φωνὴν	ἀνθρώπους ἀποστεῖλαι. καὶ τούτου γενομένου
[1, 3]	οὔ. ~Ἀλλ’ ἵνα μὴ ἄλογον	φωνὴν	καὶ τολμηρὰν δόξῃ τις ταῦτα
[1, 38]	μου ἐγένετο· διὰ τοῦτο οὐκ	ἐνετράπην,	ἀλλ’ ἔθηκα τὸ πρόσωπόν μου
[1, 25]	ἑαυτοὺς ἀνεθήκαμεν, ὃν οὔτε ἐπ’	Ἀντιόπην	καὶ τὰς ἄλλας ὁμοίως οὐδὲ
[1, 26]	μυθολογούμενα ἔργα πράττουσι, λυχνίας μὲν	ἀνατροπὴν	καὶ τὰς ἀνέδην μίξεις καὶ
[1, 46]	δὲ μή τινες ἀλογισταίνοντες εἰς	ἀποτροπὴν	τῶν δεδιδαγμένων ὑφ’ ἡμῶν εἴπωσι
[1, 21]	πλὴν ὅτι εἰς διαφορὰν καὶ	προτροπὴν	τῶν ἐκπαιδευομένων ταῦτα γέγραπται· μιμητὰς
[1, 64]	τῷ ὕδατι πνεύματος θεοῦ τὴν	Κόρην	θυγατέρα τοῦ Διὸς ἔφασαν. καὶ
[1, 39]	Ἡ γλῶσσ’ ὀμώμοκεν, ἡ δὲ	φρὴν	ἀνώμοτος ποιεῖν ἡμᾶς εἰς τοῦτο.
[1, 64]	θυγατέρα τοῦ Διὸς ἔφασαν. καὶ	τὴν	Ἀθηνᾶν δὲ ὁμοίως πονηρευόμενοι θυγατέρα
[1, 64]	ὡς τὴν πρώτην ἔννοιαν ἔφασαν	τὴν	Ἀθηνᾶν· ὅπερ γελοιότατον ἡγούμεθα εἶναι,
[1, 65]	φύλακες τῶν ἐντεταλμένων εὑρεθῆναι, ὅπως	τὴν	αἰώνιον σωτηρίαν σωθῶμεν. ἀλλήλους φιλήματι
[1, 53]	τὴν καρδίαν, τὰ δὲ ἔθνη	τὴν	ἀκροβυστίαν. τὰ τοσαῦτα γοῦν ὁρώμενα
[1, 16]	σου τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ	τὴν	ἄλλην, καὶ τὸν αἴροντά σου
[1, 44]	γὰρ ἀγαθοὶ παρὰ τοῦ δεσπόζοντος	τὴν	ἀμοιβὴν ἕξομεν. ~Ὅτι δὲ ἀγαγεῖν
[1, 66]	εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν· Τοῦτο ποιεῖτε εἰς	τὴν	ἀνάμνησίν μου, τοῦτ’ ἐστι τὸ
[1, 26]	~Τρίτον δ’ ὅτι καὶ μετὰ	τὴν	ἀνέλευσιν τοῦ Χριστοῦ εἰς οὐρανὸν
[1, 69]	ἂν οὖν σαφῶς εἰς ταύτην	τὴν	ἀξίωσιν οἱ ἐπαρχιῶται δύνωνται διϊσχυρίζεσθαι
[1, 30]	διὰ τοῦτο υἱὸν θεοῦ εἶναι,	τὴν	ἀπόδειξιν ἤδη ποιησόμεθα, οὐ τοῖς
[1, 46]	τῶν προγεγενημένων πάντων ἀνθρώπων, φθάσαντες	τὴν	ἀπορίαν λυσόμεθα. τὸν Χριστὸν πρωτότοκον
[1, 21]	Πηγάσου Βελλεροφόντην. τί γὰρ λέγομεν	τὴν	Ἀριάδνην καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῇ
[1, 10]	ὀνόματι θετῷ καλουμένῳ. καὶ πάντα	τὴν	ἀρχὴν ἀγαθὸν ὄντα δημιουργῆσαι αὐτὸν
[1, 10]	συνουσίας καταξιωθῆναι. τὸ μὲν γὰρ	τὴν	ἀρχὴν γενέσθαι οὐχ ἡμέτερον ἦν·
[1, 59]	μηνύον τὸ προφητικὸν πνεῦμα, πῶς	τὴν	ἀρχὴν καὶ ἐκ τίνων ἐδημιούργησεν
[1, 28]	τινας μηδέπω ἴσως γεννηθέντας. καὶ	τὴν	ἀρχὴν νοερὸν καὶ δυνάμενον αἱρεῖσθαι
[1, 19]	ἀπιστία ἔχει. ἀλλ’ ὃν τρόπον	τὴν	ἀρχὴν οὐκ ἂν ἐπιστεύσατε ἐκ
[1, 29]	καὶ ὦμεν ἀνδροφόνοι· ἀλλ’ ἢ	τὴν	ἀρχὴν οὐκ ἐγαμοῦμεν εἰ μὴ
[1, 10]	ἀπαθεῖς γενομένους. ὃν τρόπον γὰρ	τὴν	ἀρχὴν οὐκ ὄντας ἐποίησε, τὸν
[1, 61]	τις τολμήσειεν εἶναι λέγειν, μέμηνε	τὴν	ἄσωτον μανίαν. καλεῖται δὲ τοῦτο
[1, 40]	πάντων καὶ δεσπότου θεοῦ καὶ	τὴν	αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ παστοῦ αὐτοῦ,
[1, 16]	μοι Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰς	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ
[1, 15]	γάρ σοι μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἢ μετὰ
[1, 15]	τούτων χρείαν ἔχετε. ζητεῖτε δὲ	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, καὶ ταῦτα
[1, 61]	ἀναγεννηθῆτε, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅτι δὲ
[1, 15]	δὲ οἳ εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ	τὴν	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν· πλὴν οὐ
[1, 40]	προφητικὸν πνεῦμα, καὶ πῶς μηνύει	τὴν	γεγενημένην Ἡρώδου τοῦ βασιλέως Ἰουδαίων
[1, 51]	βασιλεύει τῶν ἐχθρῶν, ἔφη οὕτως·	Τὴν	γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι
[1, 32]	καλεῖσθαι ἐσχήκασι· καὶ ὑμεῖς μετὰ	τὴν	γενομένην αὐτοῦ φανέρωσιν καὶ Ἰουδαίων
[1, 40]	σύνετε, παιδεύθητε πάντες οἱ κρίνοντες	τὴν	γῆν. δουλεύσατε τῷ κυρίῳ ἐν
[1, 40]	αἱ φωναὶ αὐτῶν. εἰς πᾶσαν	τὴν	γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν
[1, 64]	ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ	τὴν	γῆν. ἡ δὲ γῆ ἦν
[1, 59]	ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ	τὴν	γῆν. ἡ δὲ γῆ ἦν
[1, 61]	ὑγρᾶς σπορᾶς κατὰ μῖξιν τὴν	τῶν	γονέων πρὸς ἀλλήλους καὶ ἐν
[1, 52]	ὡς ἀτίμου καὶ παθητοῦ ἀνθρώπου,	τὴν	δὲ δευτέραν, ὅταν μετὰ δόξης
[1, 67]	ἐν χρείᾳ οὖσι κηδεμὼν γίνεται.	τὴν	δὲ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινῇ
[1, 60]	ἐν τῷ παντὶ ἔφη, δίδωσι,	τὴν	δὲ τρίτην τῷ λεχθέντι ἐπιφέρεσθαι
[1, 15]	ἂν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ,	τὴν	δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσῃ; ἢ
[1, 33]	ὅπως δέ τινες μὴ νοήσαντες	τὴν	δεδηλωμένην προφητείαν, ἐγκαλέσωσιν ἡμῖν ἅπερ
[1, 66]	σωτηρίας ἡμῶν ἔσχεν, οὕτως καὶ	τὴν	δι’ εὐχῆς λόγου τοῦ παρ’
[1, 61]	τὸ λουτρὸν φωτισμός, ὡς φωτιζομένων	τὴν	διάνοιαν τῶν ταῦτα μανθανόντων. καὶ
[1, 40]	πῶς καὶ περὶ τῶν κηρυξάντων	τὴν	διδαχὴν αὐτοῦ καὶ μηνυσάντων τὴν
[1, 33]	ἔφη. τὸ πνεῦμα οὖν καὶ	τὴν	δύναμιν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ
[1, 69]	νόμους πράττοντας, οὕτως διόριζε κατὰ	τὴν	δύναμιν τοῦ ἁμαρτήματος· ὡς μὰ
[1, 67]	καὶ βουλόμενοι κατὰ προαίρεσιν ἕκαστος	τὴν	ἑαυτοῦ ὃ βούλεται δίδωσι, καὶ
[1, 43]	σπουδαῖοι, οἱ δὲ φαῦλοι, ἐπεὶ	τὴν	εἱμαρμένην αἰτίαν φαύλων καὶ ἐναντία
[1, 57]	καθαιρήσατε. ~Οὐ γὰρ μὴ γενέσθαι	τὴν	ἐκπύρωσιν ἐπὶ κολάσει τῶν ἀσεβῶν
[1, 31]	πέμψας τοὺς μεταβαλοῦντας αὐτὰς εἰς	τὴν	Ἑλλάδα φωνὴν ἀνθρώπους ἀποστεῖλαι. καὶ
[1, 13]	ἐν ἀφθαρσίᾳ γενέσθαι διὰ πίστιν	τὴν	ἐν αὐτῷ αἰτήσεις πέμποντες, τίς
[1, 10]	καὶ ἄθεα κατηγορήματα, σύμμαχον λαβόντες	τὴν	ἐν ἑκάστῳ κακὴν πρὸς πάντα
[1, 45]	ἐναρέτων, δι’ οὓς καὶ μηδέπω	τὴν	ἐπικύρωσιν πεποίηται, ἐπακούσατε τῶν εἰρημένων
[1, 3]	ἔργον καὶ βίου καὶ μαθημάτων	τὴν	ἐπίσκεψιν πᾶσι παρέχειν, ὅπως ὑπὲρ
[1, 40]	τὴν διδαχὴν αὐτοῦ καὶ μηνυσάντων	τὴν	ἐπιφάνειαν προερρέθη, τοῦ προειρημένου προφήτου
[1, 14]	κοινὰς μὴ ποιούμενοι, νῦν μετὰ	τὴν	ἐπιφάνειαν τοῦ Χριστοῦ ὁμοδίαιτοι γινόμενοι,
[1, 55]	ἀροῦται ἄνευ αὐτοῦ· σκαπανεῖς δὲ	τὴν	ἐργασίαν οὐ ποιοῦνται οὐδὲ βαναυσουργοὶ
[1, 68]	γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐκ ἐκφεύξεσθε	τὴν	ἐσομένην τοῦ θεοῦ κρίσιν, ἐὰν
[1, 3]	σωφρονῶν ἀποφανεῖται, τὸ τοὺς ἀρχομένους	τὴν	εὐθύνην τοῦ ἑαυτῶν βίου καὶ
[1, 65]	οὗ συντελέσαντος τὰς εὐχὰς καὶ	τὴν	εὐχαριστίαν πᾶς ὁ παρὼν λαὸς
[1, 11]	Χριστιανούς, γινώσκοντες τῷ ὁμολογοῦντι θάνατον	τὴν	ζημίαν κεῖσθαι, φαίνεται. εἰ γὰρ
[1, 52]	προεκήρυξαν οἱ προφῆται· μίαν μέν,	τὴν	ἤδη γενομένην, ὡς ἀτίμου καὶ
[1, 40]	πάντας ὁ θεὸς πρὶν ἐλθεῖν	τὴν	ἡμέραν τῆς κρίσεως. εἴρηνται δὲ
[1, 56]	Καίσαρος γενόμενος ὁ Σίμων καὶ	τὴν	ἱερὰν σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον
[1, 2]	καὶ χρονίᾳ προκατεσχηκυίᾳ φήμῃ κακῇ	τὴν	καθ’ ἑαυτῶν ψῆφον φέροντας. ἡμεῖς
[1, 12]	ταῦτα ἐγίνωσκον, οὐκ ἄν τις	τὴν	κακίαν πρὸς ὀλίγον ᾑρεῖτο, γινώσκων
[1, 53]	ἔφη δὲ οὕτως· Ἰσραὴλ ἀπερίτμητος	τὴν	καρδίαν, τὰ δὲ ἔθνη τὴν
[1, 40]	ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου, καὶ	τὴν	κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς
[1, 42]	ἔθνεσι κηρυχθεῖσιν εὐφροσύνη ἐστὶ προσδοκώντων	τὴν	κατηγγελμένην ὑπ’ αὐτοῦ ἀφθαρσίαν. ~Ὅπως
[1, 40]	ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη	τὴν	κληρονομίαν σου, καὶ τὴν κατάσχεσίν
[1, 22]	εἰ δὲ καὶ ἰδίως, παρὰ	τὴν	κοινὴν γένεσιν, γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἐκ
[1, 15]	τὴν μετάνοιαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἢ	τὴν	κόλασιν αὐτοῦ. περὶ δὲ τοῦ
[1, 64]	ἐπιφερομένου τῷ ὕδατι πνεύματος θεοῦ	τὴν	Κόρην θυγατέρα τοῦ Διὸς ἔφασαν.
[1, 2]	τὸν ἀκριβῆ καὶ ἐξεταστικὸν λόγον	τὴν	κρίσιν ποιήσασθαι προσεληλύθειμεν, μὴ προλήψει
[1, 53]	ἀγεννήτῳ θεῷ ἐστι καὶ αὐτὸς	τὴν	κρίσιν τοῦ παντὸς ἀνθρωπείου γένους
[1, 67]	ἐσταύρωσαν αὐτόν, καὶ τῇ μετὰ	τὴν	κρονικήν, ἥτις ἐστὶν ἡλίου ἡμέρα,
[1, 11]	ἀνθρώπινον λέγειν ἡμᾶς ὑπειλήφατε, ἡμῶν	τὴν	μετὰ θεοῦ λεγόντων, ὡς καὶ
[1, 60]	εἶναι σταυροῦ ἀλλὰ χίασμα νοήσας,	τὴν	μετὰ τὸν πρῶτον θεὸν δύναμιν
[1, 15]	γὰρ ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος	τὴν	μετάνοιαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἢ τὴν
[1, 43]	τὸν αὐτὸν ἄνθρωπον τῶν ἐναντίων	τὴν	μετέλευσιν ποιούμενον ὁρῶμεν. εἰ δὲ
[1, 9]	τοιαύτην ἡγούμεθα τὸν θεὸν ἔχειν	τὴν	μορφήν, ἥν φασί τινες εἰς
[1, 67]	ἀναγινώσκοντος ὁ προεστὼς διὰ λόγου	τὴν	νουθεσίαν καὶ πρόκλησιν τῆς τῶν
[1, 4]	δέ τι ὁμολογήσῃ εἶναι, διὰ	τὴν	ὁμολογίαν κολάζετε· δέον καὶ τὸν
[1, 25]	τὸν τῆς Θέτιδος Ἀχιλλέα διὰ	τὴν	παλλακίδα Βρισηΐδα ὀλέσαι πολλοὺς τῶν
[1, 60]	καὶ κατ’ ἐπίπνοιαν καὶ ἐνέργειαν	τὴν	παρὰ τοῦ θεοῦ λεγομένην λαβεῖν
[1, 33]	πνεῦμα οὖν καὶ τὴν δύναμιν	τὴν	παρὰ τοῦ θεοῦ οὐδὲν ἄλλο
[1, 33]	ὅθεν καὶ ὁ ἄγγελος πρὸς	τὴν	παρθένον εἶπε· Καὶ καλέσεις τὸ
[1, 33]	ἐμήνυσε· καὶ τοῦτο ἐλθὸν ἐπὶ	τὴν	παρθένον καὶ ἐπισκιάσαν οὐ διὰ
[1, 33]	ὁ ἀποσταλεὶς δὲ πρὸς αὐτὴν	τὴν	παρθένον κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ
[1, 33]	γαστρὶ ἕξει σημαίνει οὐ συνουσιασθεῖσαν	τὴν	παρθένον συλλαβεῖν· εἰ γὰρ ἐσυνουσιάσθη
[1, 53]	ᾧ καὶ θυγατέρες διεσώθησαν. καὶ	τὴν	πᾶσαν αὐτῶν χώραν ἔρημον καὶ
[1, 54]	τὸν Ἡρακλέα ἰσχυρὸν καὶ ἐκπερινοστήσαντα	τὴν	πᾶσαν γῆν ἔφασαν. ὅτε δὲ
[1, 26]	καὶ προσκυνοῦσι· καὶ Ἑλένην τινά,	τὴν	περινοστήσασαν αὐτῷ κατ’ ἐκεῖνο τοῦ
[1, 56]	ἐκείνου διδάγμασι κατεχόμενος, τἀληθὲς μαθὼν	τὴν	πλάνην φυγεῖν δυνηθῇ. καὶ τὸν
[1, 4]	προσηγορίαν τοῦ ὀνόματος καὶ διὰ	τὴν	πολιτείαν εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες, ὑμέτερον ἀγωνιᾶσαί
[1, 4]	πάλιν, εἰ μηδὲν διά τε	τὴν	προσηγορίαν τοῦ ὀνόματος καὶ διὰ
[1, 1]	τῆς Συρίας Παλαιστίνης, εἷς αὐτῶν,	τὴν	προσφώνησιν καὶ ἔντευξιν πεποίημαι. ~Τοὺς
[1, 68]	ἐκ τοῦ ἐπίστασθαι δίκαια ἀξιοῦν	τὴν	προσφώνησιν καὶ ἐξήγησιν πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν
[1, 61]	τῶν ἀποστόλων ἐμάθομεν τοῦτον. ἐπειδὴ	τὴν	πρώτην γένεσιν ἡμῶν ἀγνοοῦντες κατ’
[1, 64]	τὸν κόσμον ποιῆσαι ἔγνωσαν, ὡς	τὴν	πρώτην ἔννοιαν ἔφασαν τὴν Ἀθηνᾶν·
[1, 16]	ταῦτά ἐστι· Τῷ τύπτοντί σου	τὴν	σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην,
[1, 54]	ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, πλύνων	τὴν	στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς.
[1, 32]	τὸν πῶλον αὐτοῦ καὶ πλύνων	τὴν	στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς
[1, 32]	προφητείας συντελεσθῇ. τὸ γὰρ Πλύνων	τὴν	στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς
[1, 32]	αὐτοῦ, πλύνων ἐν αἵματι σταφυλῆς	τὴν	στολὴν αὐτοῦ. ὑμέτερον οὖν ἐστιν
[1, 67]	τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινῇ πάντες	τὴν	συνέλευσιν ποιούμεθα, ἐπειδὴ πρώτη ἐστὶν
[1, 56]	ὑμῖν τιμωμένους θεούς, τιμηθῆναι. ὅθεν	τήν	τε ἱερὰν σύγκλητον καὶ τὸν
[1, 40]	οἱ δαίμονες, ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς,	τήν	τε τοῦ πατρὸς πάντων καὶ
[1, 3]	τῶν ἀγνοεῖν τὰ ἡμέτερα νομιζόντων	τὴν	τιμωρίαν, ὧν ἂν πλημμελῶσι τυφλώττοντες
[1, 63]	διὰ παρθένου ἄνθρωπος γενόμενος κατὰ	τὴν	τοῦ πατρὸς βουλὴν ὑπὲρ σωτηρίας
[1, 46]	διὰ δυνάμεως τοῦ λόγου κατὰ	τὴν	τοῦ πατρὸς πάντων καὶ δεσπότου
[1, 55]	τὰ παρ’ ὑμῖν δὲ σύμβολα	τὴν	τοῦ σχήματος τούτου δύναμιν δηλοῖ,
[1, 18]	καὶ ἡ κάθοδος Ὀδυσσέως εἰς	τὴν	τούτων ἐπίσκεψιν, καὶ τῶν τὰ
[1, 61]	ἐξ ὑγρᾶς σπορᾶς κατὰ μῖξιν	τὴν	τῶν γονέων πρὸς ἀλλήλους καὶ
[1, 9]	δεῖ εἰδόσιν ὑμῖν λέγειν, ἃ	τὴν	ὕλην οἱ τεχνῖται διατιθέασι ξέοντες
[1, 67]	ὁ θεὸς τὸ σκότος καὶ	τὴν	ὕλην τρέψας κόσμον ἐποίησε, καὶ
[1, 39]	πατρίδος καὶ πάντων τῶν οἰκείων	τὴν	ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν, μηδὲν ἄφθαρτον
[1, 26]	καιροῦ, πρότερον ἐπὶ τέγους σταθεῖσαν,	τὴν	ὑπ’ αὐτοῦ ἔννοιαν πρώτην γενομένην
[1, 63]	βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος	τὴν	φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ
[1, 37]	βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος	τὴν	φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ
[1, 3]	ἀλλ’ εὐσεβείᾳ καὶ φιλοσοφίᾳ ἀκολουθοῦντας	τὴν	ψῆφον τίθεσθαι· οὕτως γὰρ ἂν
[1, 51]	βούλεται κύριος ἀφελεῖν ἀπὸ πόνου	τὴν	ψυχὴν αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς
[1, 50]	Ἀνθ’ ὧν παρέδωκαν εἰς θανάτον	τὴν	ψυχὴν αὐτοῦ, καὶ μετὰ τῶν
[1, 28]	ἐοικότα μένειν, καὶ μηδὲν εἶναι	ἀρετὴν	μηδὲ κακίαν, δόξῃ δὲ μόνον
[1, 5]	ἀνοσίους δαίμονας, οἳ οὐδὲ τοῖς	ἀρετὴν	ποθοῦσιν ἀνθρώποις τὰς πράξεις ὁμοίας
[1, 54]	ἔφασαν γεγονέναι υἱὸν τοῦ Διός,	εὑρετὴν	δὲ γενέσθαι ἀμπέλου παρέδωκαν, καὶ
[1, 26]	τὸν ἀπὸ κώμης Καππαρεταίας, γενόμενον	μαθητὴν	τοῦ Σίμωνος, ἐνεργηθέντα καὶ ὑπὸ
[1, 20]	τῶν μεταβαλλομένων νοοῦμεν τὸν πάντων	ποιητὴν	θεόν. εἰ οὖν καὶ ὁμοίως
[1, 26]	βλασφημίας λέγειν καὶ ἀρνεῖσθαι τὸν	ποιητὴν	τοῦδε τοῦ παντὸς θεόν, ἄλλον
[1, 58]	δαίμονες, ὃς ἀρνεῖσθαι μὲν τὸν	ποιητὴν	τῶν οὐρανίων καὶ γηΐνων ἁπάντων
[1, 67]	τε οἷς προσφερόμεθα εὐλογοῦμεν τὸν	ποιητὴν	τῶν πάντων διὰ τοῦ υἱοῦ
[1, 25]	λέγειν, καὶ οἱ Περσεφόνην καὶ	Ἀφροδίτην,	τὰς διὰ τὸν Ἄδωνιν οἰστρηθείσας,
[1, 60]	παντὶ ἔφη, δίδωσι, τὴν δὲ	τρίτην	τῷ λεχθέντι ἐπιφέρεσθαι τῷ ὕδατι
[1, 12]	ὡς λαθεῖν θεὸν κακόεργον ἢ	πλεονέκτην	ἢ ἐπίβουλον ἢ ἐνάρετον ἀδύνατον
[1, 54]	ὡς προέφημεν, ἢ ἀνθρώπου, τὸν	Βελλεροφόντην	καὶ αὐτὸν ἐφ’ ἵππου Πηγάσου,
[1, 21]	ἀνθρώπων δὲ ἐφ’ ἵππου Πηγάσου	Βελλεροφόντην.	τί γὰρ λέγομεν τὴν Ἀριάδνην
[1, 21]	γεννήτορα πάντων κατ’ αὐτοὺς Δία	πατροφόντην	τε καὶ πατρὸς τοιούτου γεγονέναι,
[1, 32]	μετὰ τὸν πατέρα πάντων καὶ	δεσπότην	θεὸν καὶ υἱὸς ὁ λόγος
[1, 19]	τὸ ἀνθρώπειον δεικνὺς καὶ εἰκόνα	γραπτήν,	ἐκ τοῦ τοιοῦδε οἷόν τε
[1, 38]	δὲ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα, καὶ	ἀνέστην,	ὅτι κύριος ἀντελάβετό μου. καὶ
[1, 64]	ἐνεργῆσαι τοὺς δαίμονας, λέγοντας θυγατέρα	αὐτὴν	εἶναι τοῦ Διός, μιμησαμένους τὸ
[1, 33]	τοῦ καιροῦ ἄγγελος θεοῦ εὐηγγελίσατο	αὐτὴν	εἰπών· Ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ
[1, 33]	θεοῦ ἐπελθοῦσα τῇ παρθένῳ ἐπεσκίασεν	αὐτήν,	καὶ κυοφορῆσαι παρθένον οὖσαν πεποίηκε.
[1, 33]	καὶ ὁ ἀποσταλεὶς δὲ πρὸς	αὐτὴν	τὴν παρθένον κατ’ ἐκεῖνο τοῦ
[1, 9]	μορφὴν μὴ ἔχοντα (οὐ γὰρ	τοιαύτην	ἡγούμεθα τὸν θεὸν ἔχειν τὴν
[1, 43]	ἐστίν. ἀλλ’ εἱμαρμένην φαμὲν ἀπαράβατον	ταύτην	εἶναι, τοῖς τὰ καλὰ ἐκλεγομένοις
[1, 13]	αἰνοῦντες, μόνην ἀξίαν αὐτοῦ τιμὴν	ταύτην	παραλαβόντες, τὸ τὰ ὑπ’ ἐκείνου
[1, 3]	δὲ καὶ μόνην δικαίαν πρόκλησιν	ταύτην	πᾶς ὁ σωφρονῶν ἀποφανεῖται, τὸ
[1, 26]	δύο γεφυρῶν, ἔχων ἐπιγραφὴν Ῥωμαϊκὴν	ταύτην·	Σίμωνι δεωσάγκτῳ. καὶ σχεδὸν πάντες
[1, 69]	παρασχεθῇ. ἂν οὖν σαφῶς εἰς	ταύτην	τὴν ἀξίωσιν οἱ ἐπαρχιῶται δύνωνται
[1, 21]	πάντων διδάσκαλον, Ἀσκληπιὸν δέ, καὶ	θεραπευτὴν	γενόμενον, κεραυνωθέντα ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανόν,
[1, 61]	ἀποστόλων ἐμάθομεν τοῦτον. ἐπειδὴ τὴν	πρώτην	γένεσιν ἡμῶν ἀγνοοῦντες κατ’ ἀνάγκην
[1, 26]	σταθεῖσαν, τὴν ὑπ’ αὐτοῦ ἔννοιαν	πρώτην	γενομένην λέγουσι. Μένανδρον δέ τινα,
[1, 64]	κόσμον ποιῆσαι ἔγνωσαν, ὡς τὴν	πρώτην	ἔννοιαν ἔφασαν τὴν Ἀθηνᾶν· ὅπερ
[1, 26]	μεταξὺ τῶν δύο γεφυρῶν, ἔχων	ἐπιγραφὴν	Ῥωμαϊκὴν ταύτην· Σίμωνι δεωσάγκτῳ. καὶ
[1, 66]	λόγου τοῦ παρ’ αὐτοῦ εὐχαριστηθεῖσαν	τροφήν,	ἐξ ἧς αἷμα καὶ σάρκες
[1, 13]	τὸ τὰ ὑπ’ ἐκείνου εἰς	διατροφὴν	γενόμενα οὐ πυρὶ δαπανᾶν, ἀλλ’
[1, 9]	γίνεσθαι, ὃς ἄρρητον δόξαν καὶ	μορφὴν	ἔχων ἐπὶ φθαρτοῖς καὶ δεομένοις
[1, 9]	ἡγούμεθα τὸν θεὸν ἔχειν τὴν	μορφήν,	ἥν φασί τινες εἰς τιμὴν
[1, 64]	τῆς ἐννοίας εἰκόνα παραφέρειν θηλειῶν	μορφήν.	καὶ ὁμοίως τοὺς ἄλλους λεγομένους
[1, 9]	νεκρὰ ταῦτα γινώσκομεν καὶ θεοῦ	μορφὴν	μὴ ἔχοντα (οὐ γὰρ τοιαύτην
[1, 40]	καὶ περὶ τῶν κηρυξάντων τὴν	διδαχὴν	αὐτοῦ καὶ μηνυσάντων τὴν ἐπιφάνειαν
[1, 32]	καὶ τοῦ Ἰούδα κατὰ γένους	διαδοχὴν	υἱὸς ὑπῆρχεν. ~Καὶ πάλιν ὡς
[1, 10]	θετῷ καλουμένῳ. καὶ πάντα τὴν	ἀρχὴν	ἀγαθὸν ὄντα δημιουργῆσαι αὐτὸν ἐξ
[1, 10]	καταξιωθῆναι. τὸ μὲν γὰρ τὴν	ἀρχὴν	γενέσθαι οὐχ ἡμέτερον ἦν· τὸ
[1, 59]	τὸ προφητικὸν πνεῦμα, πῶς τὴν	ἀρχὴν	καὶ ἐκ τίνων ἐδημιούργησεν ὁ
[1, 28]	μηδέπω ἴσως γεννηθέντας. καὶ τὴν	ἀρχὴν	νοερὸν καὶ δυνάμενον αἱρεῖσθαι τἀληθῆ
[1, 19]	ἔχει. ἀλλ’ ὃν τρόπον τὴν	ἀρχὴν	οὐκ ἂν ἐπιστεύσατε ἐκ τῆς
[1, 29]	ὦμεν ἀνδροφόνοι· ἀλλ’ ἢ τὴν	ἀρχὴν	οὐκ ἐγαμοῦμεν εἰ μὴ ἐπὶ
[1, 10]	γενομένους. ὃν τρόπον γὰρ τὴν	ἀρχὴν	οὐκ ὄντας ἐποίησε, τὸν αὐτὸν
[1, 15]	κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ	ψυχὴν	αὐτοῦ ἀπολέσῃ; ἢ τί δώσει
[1, 51]	κύριος ἀφελεῖν ἀπὸ πόνου τὴν	ψυχὴν	αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ
[1, 50]	ὧν παρέδωκαν εἰς θανάτον τὴν	ψυχὴν	αὐτοῦ, καὶ μετὰ τῶν ἀνόμων
[1, 19]	μετὰ τὸ ἀποθανεῖν δυνάμενον καὶ	ψυχὴν	καὶ σῶμα εἰς γέενναν ἐμβαλεῖν.
[1, 12]	γνωρίζομεν οὐ ῥᾷον ἀγνοίᾳ κατεχομένην	ψυχὴν	συντόμως μεταβάλλειν, ὑπὲρ τοῦ πεῖσαι
[1, 56]	ἡμῶν τῆς ἀξιώσεως παραλαβεῖν αἰτοῦμεν,	ἵν’	εἴ τις εἴη τοῖς ἀπ’
[1, 33]	τοῦ προφητικοῦ πνεύματος μέλλειν γίνεσθαι,	ἵν’	ὅταν γένηται μὴ ἀπιστηθῇ, ἀλλ’
[1, 39]	ποθούμενα παρὰ τοῦ δυναμένου δοῦναι	λαβεῖν.	~Ἀκούσατε δὲ πῶς καὶ περὶ
[1, 44]	τοὺς ἀνθρώπους τῶν καλῶν γνῶσιν	λαβεῖν,	αὐτοῖς δὲ δουλεύοντας κατέχωσιν· ὅπερ
[1, 15]	γὰρ δανείζετε παρ’ ὧν ἐλπίζετε	λαβεῖν,	τί καινὸν ποιεῖτε; τοῦτο καὶ
[1, 60]	τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ λεγομένην	λαβεῖν	τὸν Μωυσέα χαλκὸν καὶ ποιῆσαι
[1, 56]	συνεπιγνώμονας ταύτης ἡμῶν τῆς ἀξιώσεως	παραλαβεῖν	αἰτοῦμεν, ἵν’ εἴ τις εἴη
[1, 46]	διὰ τοσούτων εἰρημένων ὁ νουνεχὴς	καταλαβεῖν	δυνήσεται. ἡμεῖς δέ, οὐκ ἀναγκαίου
[1, 65]	διάκονοι διδόασιν ἑκάστῳ τῶν παρόντων	μεταλαβεῖν	ἀπὸ τοῦ εὐχαριστηθέντος ἄρτου καὶ
[1, 33]	σημαίνει οὐ συνουσιασθεῖσαν τὴν παρθένον	συλλαβεῖν·	εἰ γὰρ ἐσυνουσιάσθη ὑπὸ ὁτουοῦν,
[1, 24]	διὰ τὸ μὴ τὰ αὐτὰ	σέβειν.	ὅπερ μόνον ἐγκαλεῖν ἡμῖν ἔχετε,
[1, 29]	πάντες ὡς θεὸν διὰ φόβου	σέβειν	ὥρμηντο, ἐπιστάμενοι τίς τε ἦν
[1, 16]	αἰσχύνης καὶ ἐπιθυμίας τῶν κακῶν	ἄγειν	πάντας προετρέψατο. ὃ γὰρ καὶ
[1, 32]	πρὸς ἄμπελον δεδεμένος, ὃν ἐκέλευσεν	ἀγαγεῖν	αὐτῷ τότε τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ,
[1, 45]	τὴν ἀμοιβὴν ἕξομεν. ~Ὅτι δὲ	ἀγαγεῖν	τὸν Χριστὸν εἰς τὸν οὐρανὸν
[1, 62]	Μωυσῆς ἐκελεύσθη κατελθὼν εἰς Αἴγυπτον	ἐξαγαγεῖν	τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν,
[1, 62]	ἀκήκοε κατελθεῖν εἰς Αἴγυπτον καὶ	ἐξαγαγεῖν	τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν,
[1, 20]	σπουδαίων ἀπηλλαγμένας τῶν τιμωριῶν εὖ	διάγειν,	ποιηταῖς καὶ φιλοσόφοις τὰ αὐτὰ
[1, 31]	καὶ τὰ πάντων ἀνθρώπων συγγράμματα	συνάγειν	ἐπειράθη, πυθόμενος καὶ περὶ τῶν
[1, 58]	ἀγωνίζονται οἱ λεγόμενοι δαίμονες, ἢ	ἀπάγειν	τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τοῦ ποιήσαντος
[1, 5]	εἰς φανερὸν ἐπειρᾶτο φέρειν καὶ	ἀπάγειν	τῶν δαιμόνων τοὺς ἀνθρώπους, καὶ
[1, 3]	κρίσει ἀλλὰ πάθει τὰ πράγματα	ἐπάγειν	ἀξιοῦτε. καλὴν δὲ καὶ μόνην
[1, 9]	τί γὰρ δεῖ εἰδόσιν ὑμῖν	λέγειν,	ἃ τὴν ὕλην οἱ τεχνῖται
[1, 16]	μὴ ὀμνύναι ὅλως, τἀληθῆ δὲ	λέγειν	ἀεί, οὕτως παρεκελεύσατο· Μὴ ὀμόσητε
[1, 19]	μηδὲ τὸν θεόν, οὐκ ἔχομεν	λέγειν·	ἀλλ’ ἐκεῖνο συνορῶμεν, ὅτι οὐκ
[1, 9]	ἀθέμιτον καὶ τὸ νοεῖν ἢ	λέγειν	ἀνθρώπους θεῶν εἶναι φύλακας. ~Ἀλλ’
[1, 23]	καὶ οὐχὶ διὰ τὸ ταὐτὰ	λέγειν	αὐτοῖς παραδεχθῆναι ἀξιοῦμεν, ἀλλ’ ὅτι
[1, 20]	κεκοσμῆσθαι καὶ γεγενῆσθαι Πλάτωνος δόξομεν	λέγειν	δόγμα· τῷ δὲ ἐκπύρωσιν γενέσθαι
[1, 20]	ποιηταῖς καὶ φιλοσόφοις τὰ αὐτὰ	λέγειν	δόξομεν· τῷ δὲ καὶ μὴ
[1, 46]	ἑκατὸν πεντήκοντα γεγεννῆσθαι τὸν Χριστὸν	λέγειν	ἡμᾶς ἐπὶ Κυρηνίου, δεδιδαχέναι δὲ
[1, 11]	βασιλείαν προσδοκῶντας ἡμᾶς, ἀκρίτως ἀνθρώπινον	λέγειν	ἡμᾶς ὑπειλήφατε, ἡμῶν τὴν μετὰ
[1, 20]	πάντας ἀδίκως μισούμεθα; τῷ γὰρ	λέγειν	ἡμᾶς ὑπὸ θεοῦ πάντα κεκοσμῆσθαι
[1, 26]	δαιμόνων συλλήψεως πολλοὺς πεποίηκε βλασφημίας	λέγειν	καὶ ἀρνεῖσθαι τὸν ποιητὴν τοῦδε
[1, 25]	ἀρσένων ὅσα ἔπραξαν αἶσχος καὶ	λέγειν,	καὶ οἱ Περσεφόνην καὶ Ἀφροδίτην,
[1, 52]	μέλλουσιν οἱ λαοὶ τῶν Ἰουδαίων	λέγειν	καὶ ποιεῖν, ὅταν ἴδωσιν αὐτὸν
[1, 61]	εἰ δέ τις τολμήσειεν εἶναι	λέγειν,	μέμηνε τὴν ἄσωτον μανίαν. καλεῖται
[1, 21]	ἱστοροῦνται αἱ πράξεις, πρὸς εἰδότας	λέγειν	οὐκ ἀνάγκη, πλὴν ὅτι εἰς
[1, 2]	κἂν θάνατος ἀπειλῆται, τὰ δίκαια	λέγειν	τε καὶ πράττειν αἱρεῖσθαι δεῖ.
[1, 46]	τὰς πράξεις ἢ τὰ ὀνόματα	καταλέγειν	μακρὸν εἶναι ἐπιστάμενοι τανῦν παραιτούμεθα.
[1, 4]	ἴσως ἀφορμὰς παρέχουσι τοῖς ἄλλως	καταλέγειν	τῶν πάντων Χριστιανῶν ἀσέβειαν καὶ
[1, 11]	ἐκ τοῦ ἀνεταζομένους ὑφ’ ὑμῶν	ὁμολογεῖν	εἶναι Χριστιανούς, γινώσκοντες τῷ ὁμολογοῦντι
[1, 8]	ἀντιποιούμεθα, καὶ σπεύδομεν ἐπὶ τὸ	ὁμολογεῖν,	οἱ πεπεισμένοι καὶ πιστεύοντες τυχεῖν
[1, 26]	μείζονα, τὰ μείζονα παρὰ τοῦτον	ὁμολογεῖν	πεποιηκέναι. πάντες οἱ ἀπὸ τούτων
[1, 15]	κόλασιν αὐτοῦ. περὶ δὲ τοῦ	στέργειν	ἅπαντας ταῦτα ἐδίδαξεν· Εἰ ἀγαπᾶτε
[1, 2]	φιλοσόφους μόνον τἀληθὲς τιμᾶν καὶ	στέργειν	ὁ λόγος ὑπαγορεύει, παραιτουμένους δόξαις
[1, 43]	μὴ προαιρέσει ἐλευθέρᾳ πρὸς τὸ	φεύγειν	τὰ αἰσχρὰ καὶ αἱρεῖσθαι τὰ
[1, 12]	οὐκ ἀδύνατον ἀληθείας παρατεθείσης ἄγνοιαν	φυγεῖν.	~Ἄθεοι μὲν οὖν ὡς οὔκ
[1, 56]	κατεχόμενος, τἀληθὲς μαθὼν τὴν πλάνην	φυγεῖν	δυνηθῇ. καὶ τὸν ἀνδριάντα, εἰ
[1, 40]	ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ ἐξουσίαν	φυγεῖν	πειρῶνται, καὶ ὡς εἰς μετάνοιαν
[1, 60]	ἀποθανεῖν ἀνέγραψε, τὸν δὲ λαὸν	ἐκφυγεῖν	τὸν θάνατον οὕτως παρέδωκεν. ἃ
[1, 12]	ἂν ὑπαγορεύσῃ ὁ λόγος μὴ	δεῖν	αἱρεῖσθαι ὁ νουνεχὴς οὐχ αἱρήσεται.
[1, 20]	δόξομεν· τῷ δὲ καὶ μὴ	δεῖν	χειρῶν ἀνθρωπίνων ἔργοις προσκυνεῖν Μενάνδρῳ
[1, 19]	οἷόν τε γενέσθαι διαβεβαιούμενος, πρὶν	ἰδεῖν	γενόμενον ἐπιστεύσατε; οὐκ ἄν τις
[1, 36]	ἐπὶ τῶν παρ’ ὑμῖν συγγραφέων	ἰδεῖν	ἔστιν, ἕνα μὲν τὸν τὰ
[1, 32]	παραγενησόμενον, ὅπερ ὄψει ὑμῖν πάρεστιν	ἰδεῖν	καὶ ἔργῳ πεισθῆναι· ἐκ πάντων
[1, 3]	ὡς πρέπον ἐστί {μᾶλλον δὲ	κολάζειν}	εἰ δὲ μηδὲν ἔχοι τις
[1, 4]	τοῦ ὀνόματος, τοὺς κατηγοροῦντας μᾶλλον	κολάζειν	ὀφείλετε. Χριστιανοὶ γὰρ εἶναι κατηγορούμεθα·
[1, 7]	ἀδικῶν. οὐ γὰρ τοὺς κατηγοροῦντας	κολάζειν	ὑμᾶς ἀξιώσομεν· ἀρκοῦνται γὰρ τῇ
[1, 5]	ἀδικεῖν μηδὲ τὰ ἄθεα ταῦτα	δοξάζειν,	οὐ κρίσεις ἐξετάζετε, ἀλλὰ ἀλόγῳ
[1, 35]	αἰτοῦσί με νῦν κρίσιν καὶ	ἐγγίζειν	θεῷ τολμῶσιν. καὶ πάλιν ἐν
[1, 26]	διδάσκων τοὺς πειθομένους, ἄλλον τινὰ	νομίζειν	μείζονα τοῦ δημιουργοῦ θεόν· ὃς
[1, 62]	τοῦ προφήτου κεκηρυγμένον ἐνήργησαν καὶ	ῥαντίζειν	ἑαυτοὺς τοὺς εἰς τὰ ἱερὰ
[1, 12]	ἀνθρώπων, οἳ ταῦτα δοξάζομεν, ὡς	λαθεῖν	θεὸν κακόεργον ἢ πλεονέκτην ἢ
[1, 12]	καὶ ἐπείσθησαν θεὸν ἀδύνατον εἶναι	λαθεῖν	τι, οὐ μόνον πραττόμενον ἀλλὰ
[1, 57]	πεῖσαι δύνανται, ὅνπερ τρόπον οὐδὲ	λαθεῖν	τὸν Χριστὸν παραγενόμενον ἴσχυσαν πρᾶξαι,
[1, 34]	ἐγεννήθη Ἰησοῦς Χριστός, ὡς καὶ	μαθεῖν	δύνασθε ἐκ τῶν ἀπογραφῶν τῶν
[1, 66]	ἐπιλόγων τινῶν, ἢ ἐπίστασθε ἢ	μαθεῖν	δύνασθε. ~Ἡμεῖς δὲ μετὰ ταῦτα
[1, 28]	ἐκ τῶν ἡμετέρων συγγραμμάτων ἐρευνήσαντες	μαθεῖν	δύνασθε· ὃν εἰς τὸ πῦρ
[1, 63]	δ’ ἑπόμενα ἐξ ἐκείνων βουλόμενοι	μαθεῖν	δύνασθε· οὐ γὰρ δυνατὸν ἐν
[1, 48]	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου γενομένων ἄκτων	μαθεῖν	δύνασθε. πῶς τε προμεμήνυται ὑπὸ
[1, 38]	ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων τῷ Χριστῷ,	μαθεῖν	δύνασθε. σταυρωθέντος γὰρ αὐτοῦ ἐξέστρεφον
[1, 35]	καὶ ταῦτα ὅτι γέγονε, δύνασθε	μαθεῖν	ἐκ τῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου
[1, 62]	καὶ θαυμάσια, ἃ εἰ βούλεσθε	μαθεῖν,	ἐκ τῶν συγγραμμάτων ἐκείνου ἀκριβῶς
[1, 32]	οὖν ἐστιν ἀκριβῶς ἐξετάσαι καὶ	μαθεῖν,	μέχρι τίνος ἦν ἄρχων καὶ
[1, 60]	οὖν ἔστι ταῦτα ἀκοῦσαι καὶ	μαθεῖν	παρὰ τῶν οὐδὲ τοὺς χαρακτῆρας
[1, 40]		μαθεῖν	ὑμῖν πάρεστι πῶς προτρέπεται ζῆν
[1, 6]	ἀληθείᾳ τιμῶντες, καὶ παντὶ βουλομένῳ	μαθεῖν,	ὡς ἐδιδάχθημεν, ἀφθόνως παραδιδόντες. ~Ἀλλά,
[1, 50]	καὶ ὑπὲρ ἡμῶν γενόμενος ἄνθρωπος	παθεῖν	καὶ ἀτιμασθῆναι ὑπέμεινε, καὶ πάλιν
[1, 63]	γένους ἄνθρωπος γενόμενος ὑπέμεινε καὶ	παθεῖν	ὅσα αὐτὸν ἐνήργησαν οἱ δαίμονες
[1, 63]	πιστευόντων αὐτῷ καὶ ἐξουθενηθῆναι καὶ	παθεῖν	ὑπέμεινεν, ἵνα ἀποθανὼν καὶ ἀναστὰς
[1, 14]	εὐχόμενοι, καὶ τοὺς ἀδίκως μισοῦντας	πείθειν	πειρώμενοι, ὅπως οἱ κατὰ τὰς
[1, 53]	εἰ μὴ μαρτύρια πρὶν ἢ	ἐλθεῖν	αὐτὸν ἄνθρωπον γενόμενον κεκηρυγμένα περὶ
[1, 62]	δὲ καὶ λούεσθαι ἀπιόντας πρὶν	ἐλθεῖν	ἐπὶ τὰ ἱερά, ἔνθα ἵδρυνται,
[1, 21]	καὶ τὰς πολλὰς μοιχευθείσας γυναῖκας	ἐλθεῖν,	καὶ τοὺς αὐτοῦ παῖδας τὰ
[1, 40]	καλεῖ πάντας ὁ θεὸς πρὶν	ἐλθεῖν	τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως. εἴρηνται
[1, 15]	αὐτόν· συμφέρει γάρ σοι μονόφθαλμον	εἰσελθεῖν	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,
[1, 62]	δὲ ὑπολυσάμενος καὶ προσελθὼν ἀκήκοε	κατελθεῖν	εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐξαγαγεῖν τὸν
[1, 2]	λόγος ὑπαγορεύει, παραιτουμένους δόξαις παλαιῶν	ἐξακολουθεῖν,	ἂν φαῦλαι ὦσιν· οὐ γὰρ
[1, 39]	ὀμώμοκεν, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος	ποιεῖν	ἡμᾶς εἰς τοῦτο. γελοῖον ἤδη
[1, 44]	τῶν ψυχῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν	ποιεῖν,	κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν,
[1, 61]	τῶν ψυχῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν	ποιεῖν,	κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν,
[1, 52]	λαοὶ τῶν Ἰουδαίων λέγειν καὶ	ποιεῖν,	ὅταν ἴδωσιν αὐτὸν ἐν δόξῃ
[1, 15]	δεομένοις καὶ μηδὲν πρὸς δόξαν	ποιεῖν	ταῦτα ἔφη· Παντὶ τῷ αἰτοῦντι
[1, 9]	τὸ προσκυνεῖσθαι πλάσσειν λέγεσθαι καὶ	μεταποιεῖν,	καὶ τῶν ἱερῶν, ἔνθα ἀνατίθενται,
[1, 3]	διὰ φήμην πονηρὰν ἀναιτίους ἀνθρώπους	ἀδικεῖν,	μᾶλλον δὲ ἑαυτούς, οἳ οὐ
[1, 5]	εἴη; ἐφ’ ἡμῶν, ὑπισχνουμένων μηδὲν	ἀδικεῖν	μηδὲ τὰ ἄθεα ταῦτα δοξάζειν,
[1, 47]	τοῦ μὴ ἐπιτραπήσεσθαι μηδένα αὐτῶν	οἰκεῖν,	διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου οὕτως·
[1, 22]	τὸ ἴδιον τοῦ πάθους ἥττονα	δοκεῖν	εἶναι τοῦτον, ἀλλ’ ὡς ὑπεσχόμεθα,
[1, 22]	Ἀσκληπιοῦ γεγενῆσθαι λεγομένοις καὶ ταὐτὰ	φάσκειν	δόξομεν. ~Ἵνα δὲ ἤδη καὶ
[1, 21]	γέννημα τοῦ θεοῦ, ἄνευ ἐπιμιξίας	φάσκειν	ἡμᾶς γεγεννῆσθαι, Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν
[1, 43]	ἡμῶν δοξάσωσι καθ’ εἱμαρμένης ἀνάγκην	φάσκειν	ἡμᾶς τὰ γινόμενα γίνεσθαι, ἐκ
[1, 69]	τις κατηγορεῖν βούλοιτο, τοῦτό σε	διαγινώσκειν.	εἴ τις οὖν κατηγορεῖ καὶ
[1, 19]	ψυχὴν καὶ σῶμα εἰς γέενναν	ἐμβαλεῖν.	ἡ δὲ γέεννά ἐστι τόπος,
[1, 24]	τὰ αὐτὰ σέβειν. ὅπερ μόνον	ἐγκαλεῖν	ἡμῖν ἔχετε, ὅτι μὴ τοὺς
[1, 39]	τὸν κόσμον, καὶ οὗτοι ἰδιῶται,	λαλεῖν	μὴ δυνάμενοι, διὰ δὲ θεοῦ
[1, 28]	γεγένηνται. εἰ δέ τις ἀπιστεῖ	μέλειν	τούτων τῷ θεῷ, ἢ μὴ
[1, 17]	αὐτόν, εἰ δεῖ Καίσαρι φόρους	τελεῖν.	καὶ ἀπεκρίνατο· Εἴπατέ μοι, τίνος
[1, 29]	ἐπιτρέψαι ἰατρῷ τοὺς διδύμους αὐτοῦ	ἀφελεῖν·	ἄνευ γὰρ τῆς τοῦ ἡγεμόνος
[1, 51]	σπέρμα μακρόβιον. καὶ βούλεται κύριος	ἀφελεῖν	ἀπὸ πόνου τὴν ψυχὴν αὐτοῦ,
[1, 12]	ῥᾷον ἀγνοίᾳ κατεχομένην ψυχὴν συντόμως	μεταβάλλειν,	ὑπὲρ τοῦ πεῖσαι τοὺς φιλαλήθεις
[1, 33]	προεμήνυσε διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος	μέλλειν	γίνεσθαι, ἵν’ ὅταν γένηται μὴ
[1, 40]	παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας	δραμεῖν	ὁδόν. πρὸς τούτοις δὲ καὶ
[1, 54]	προγεγραμμέναις προφητείαις, Ἰσχυρὸς ὡς γίγας	δραμεῖν	ὁδόν, τὸν Ἡρακλέα ἰσχυρὸν καὶ
[1, 39]	καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι	πολεμεῖν.	καὶ ὅτι οὕτως γέγονε, πεισθῆναι
[1, 12]	κειμένους νόμους καὶ κολάσεις πειρῶνται	λανθάνειν	ἀδικοῦντες, ἀνθρώπους δ’ ὄντας λανθάνειν
[1, 11]	ἠρνούμεθα, ὅπως μὴ ἀναιρώμεθα, καὶ	λανθάνειν	ἐπειρώμεθα, ὅπως τῶν προσδοκωμένων τύχωμεν·
[1, 12]	λανθάνειν ἀδικοῦντες, ἀνθρώπους δ’ ὄντας	λανθάνειν	ὑμᾶς δυνατὸν ἐπιστάμενοι ἀδικοῦσιν· εἰ
[1, 10]	εἶναι τὸ μὴ εἴργεσθαι ταῦτα	μανθάνειν,	ἀλλὰ καὶ προτρέπεσθαι ἐπὶ ταῦτα.
[1, 60]	γενομένου τούτου τοὺς μὲν ὄφεις	ἀποθανεῖν	ἀνέγραψε, τὸν δὲ λαὸν ἐκφυγεῖν
[1, 19]	φοβήθητε δὲ τὸν μετὰ τὸ	ἀποθανεῖν	δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα
[1, 57]	γὰρ δεδοίκαμεν θάνατον, τοῦ πάντως	ἀποθανεῖν	ὁμολογουμένου, καὶ μηδενὸς ἄλλου καινοῦ
[1, 11]	οὐ πεφροντίκαμεν τοῦ καὶ πάντως	ἀποθανεῖν	ὀφειλομένου. ~Ἀρωγοὶ δ’ ὑμῖν καὶ
[1, 63]	σημαντικὸν τοῦ καὶ ἀποθανόντας ἐκείνους	μένειν	καὶ εἶναι αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ
[1, 28]	κακίᾳ φήσει ἢ λίθῳ ἐοικότα	μένειν,	καὶ μηδὲν εἶναι ἀρετὴν μηδὲ
[1, 54]	καὶ ὄνου πῶλον καὶ ἵππου	σημαίνειν	ἐδύνατο, μὴ ἐπιστάμενοι εἴτε ὄνου
[1, 4]	καὶ τὸν τοῦ ὁμολογοῦντος βίον	εὐθύνειν	καὶ τὸν τοῦ ἀρνουμένου, ὅπως
[1, 20]	μὴ δεῖν χειρῶν ἀνθρωπίνων ἔργοις	προσκυνεῖν	Μενάνδρῳ τῷ κωμικῷ καὶ τοῖς
[1, 16]	καὶ τὸν θεὸν μόνον δεῖ	προσκυνεῖν,	οὕτως ἔπεισεν εἰπών· Μεγίστη ἐντολή
[1, 15]	ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς. εἰς δὲ τὸ	κοινωνεῖν	τοῖς δεομένοις καὶ μηδὲν πρὸς
[1, 53]	ὦτα ἔχουσιν εἶναι λογισάμενοι, καὶ	νοεῖν	δύνασθαι αὐτοὺς ἡγούμενοι ὅτι οὐχ
[1, 37]	τῶν προφητῶν ἀπὸ τοῦ θεοῦ,	νοεῖν	δύνασθε. ~Ὅταν δὲ ἀπὸ προσώπου
[1, 9]	μὴ συνορῶντας ἀθέμιτον καὶ τὸ	νοεῖν	ἢ λέγειν ἀνθρώπους θεῶν εἶναι
[1, 3]	πᾶσι παρέχειν, ὅπως ὑπὲρ τῶν	ἀγνοεῖν	τὰ ἡμέτερα νομιζόντων τὴν τιμωρίαν,
[1, 8]	ὡς μὲν οὖν διὰ βραχέων	εἰπεῖν,	ἅ τε προσδοκῶμεν καὶ μεμαθήκαμεν
[1, 60]	τῷ παντὶ εἶπε. καὶ τὸ	εἰπεῖν	αὐτὸν τρίτον, ἐπειδή, ὡς προείπομεν,
[1, 61]	τῷ ἀρρήτῳ θεῷ οὐδεὶς ἔχει	εἰπεῖν·	εἰ δέ τις τολμήσειεν εἶναι
[1, 53]	οὖν καὶ ἑτέρας προφητείας ἔχοντες	εἰπεῖν	ἐπαυσάμεθα, αὐτάρκεις καὶ ταύτας εἰς
[1, 12]	ἔργον ἐστί, πρὶν ἢ γενέσθαι	εἰπεῖν	καὶ οὕτως δειχθῆναι γινόμενον ὡς
[1, 56]	πρὸ τῆς φανερώσεως τοῦ Χριστοῦ	εἰπεῖν	τοὺς λεχθέντας υἱοὺς τῷ Διῒ
[1, 66]	ποτήριον ὁμοίως λαβόντα καὶ εὐχαριστήσαντα	εἰπεῖν·	Τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου·
[1, 66]	τὸν Ἰησοῦν λαβόντα ἄρτον εὐχαριστήσαντα	εἰπεῖν·	Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἀνάμνησίν
[1, 60]	ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ σκηνῇ καὶ	εἰπεῖν	τῷ λαῷ· Ἐὰν προσβλέπητε τῷ
[1, 59]	λαβόντα τὸν Πλάτωνα μάθητε τὸ	εἰπεῖν,	ὕλην ἄμορφον οὖσαν στρέψαντα τὸν
[1, 43]	τὰ γινόμενα γίνεσθαι, ἐκ τοῦ	προειπεῖν	προεγνωσμένα, καὶ τοῦτο διαλύομεν. τὰς
[1, 19]	ἐπιστεύσατε; οὐκ ἄν τις τολμήσειεν	ἀντειπεῖν.	τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον διὰ
[1, 69]	οὖν μοι τὸ πρᾶγμα ἀζήτητον	καταλιπεῖν,	ἵνα μήτε οἱ ἄνθρωποι ταράττωνται
[1, 13]	διὰ λόγου πομπὰς καὶ ὕμνους	πέμπειν	ὑπέρ τε τοῦ γεγονέναι καὶ
[1, 48]	θεραπεύσειν πάσας νόσους καὶ νεκροὺς	ἀνεγερεῖν	ὁ ἡμέτερος Χριστὸς προεφητεύθη, ἀκούσατε
[1, 54]	αὐτὸν πᾶσαν νόσον καὶ νεκροὺς	ἀνεγερεῖν	τὸν Ἀσκληπιὸν παρήνεγκαν. ~Ἀλλ’ οὐδαμοῦ
[1, 55]	μετωπίου τεταμένον τὸν λεγόμενον μυξωτῆρα	φέρειν,	δι’ οὗ ἥ τε ἀναπνοή
[1, 5]	ἐξεταστικῶς ταῦτα εἰς φανερὸν ἐπειρᾶτο	φέρειν	καὶ ἀπάγειν τῶν δαιμόνων τοὺς
[1, 52]	ἐσκορπισμένα τέκνα, ἐντελοῦμαι τῷ βορρᾷ	φέρειν,	καὶ τῷ νότῳ μὴ προσκόπτειν.
[1, 50]	ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς	φέρειν	μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον
[1, 17]	τεταγμένοις πανταχοῦ πρὸ πάντων πειρώμεθα	φέρειν,	ὡς ἐδιδάχθημεν παρ’ αὐτοῦ. κατ’
[1, 64]	ἡγούμεθα εἶναι, τῆς ἐννοίας εἰκόνα	παραφέρειν	θηλειῶν μορφήν. καὶ ὁμοίως τοὺς
[1, 5]	καὶ ἀσεβῆ ἀποκτεῖναι, λέγοντες καινὰ	εἰσφέρειν	αὐτὸν δαιμόνια· καὶ ὁμοίως ἐφ’
[1, 13]	ἀλλ’ ἑαυτοῖς καὶ τοῖς δεομένοις	προσφέρειν,	ἐκείνῳ δὲ εὐχαρίστους ὄντας διὰ
[1, 49]	τὰ παλαιὰ ἔθη καλὸν εἶναι	τηρεῖν	λέγοντες, ἀκούσατε τῶν βραχυεπῶς εἰρημένων
[1, 57]	ἔθεσι φαύλοις τεθραμμένους καὶ φιλοδοξοῦντας	ἀναιρεῖν	ἡμᾶς καὶ μισεῖν, δύνανται ποιῆσαι·
[1, 16]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. οὐ γὰρ	ἀνταίρειν	δεῖ· οὐδὲ μιμητὰς εἶναι τῶν
[1, 28]	διὰ τέχνης ὁμολογήσει, ἢ ὄντα	χαίρειν	κακίᾳ φήσει ἢ λίθῳ ἐοικότα
[1, 64]	καὶ Μωυσῆς ἀνέγραψε. ~Καὶ τὸ	ἀνεγείρειν	δὲ τὸ εἴδωλον τῆς λεγομένης
[1, 69]	γὰρ μᾶλλον προσῆκεν, εἴ τις	κατηγορεῖν	βούλοιτο, τοῦτό σε διαγινώσκειν. εἴ
[1, 19]	λέγουσιν οἱ φάσκοντες εἰς ἐκεῖνο	χωρεῖν	ἕκαστον ἐξ οὗπερ ἐγένετο, καὶ
[1, 57]	μετὰ θάνατον, ἀλλ’ εἰς ἀναισθησίαν	χωρεῖν	τοὺς ἀποθνήσκοντας ἀποφαίνονται, παθῶν τῶν
[1, 8]	ὁμοίως ἔφη Ῥαδάμανθυν καὶ Μίνω	κολάσειν	τοὺς ἀδίκους παρ’ αὐτοὺς ἐλθόντας·
[1, 35]	γενομένου ἐπιτρόπου. ~Ὡς δὲ καὶ	λήσειν	ἔμελλε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους γεννηθεὶς
[1, 57]	καὶ φιλοδοξοῦντας ἀναιρεῖν ἡμᾶς καὶ	μισεῖν,	δύνανται ποιῆσαι· οὓς οὐ μόνον
[1, 17]	κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων ἕκαστον	τίσειν	διὰ πυρὸς αἰωνίου δίκας, καὶ
[1, 9]	ἀκολάστους θεοὺς εἰς τὸ προσκυνεῖσθαι	πλάσσειν	λέγεσθαι καὶ μεταποιεῖν, καὶ τῶν
[1, 40]	υἱὸν καλεῖ ὁ θεὸς καὶ	ὑποτάσσειν	αὐτῷ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ἐπήγγελται,
[1, 54]	ὅτε δὲ πάλιν ἔμαθον προφητευθέντα	θεραπεύσειν	αὐτὸν πᾶσαν νόσον καὶ νεκροὺς
[1, 48]	ἀκριβῶς ἐπίστασθε. ~Ὅτι δὲ καὶ	θεραπεύσειν	πάσας νόσους καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν
[1, 4]	τὸ ὄνομα ἐὰν κακοὶ ἐλεγχώμεθα,	αἰτεῖν	ἀφίεσθαι, πάλιν, εἰ μηδὲν διά
[1, 61]	δύνασθαι ὑπισχνῶνται, εὔχεσθαί τε καὶ	αἰτεῖν	νηστεύοντες παρὰ τοῦ θεοῦ τῶν
[1, 68]	Ἀδριανοῦ, τοῦ πατρὸς ὑμῶν, ἔχοντες	ἀπαιτεῖν	ὑμᾶς καθὰ ἠξιώσαμεν κελεῦσαι τὰς
[1, 52]	φέρειν, καὶ τῷ νότῳ μὴ	προσκόπτειν.	καὶ τότε ἐν Ἰερουσαλὴμ κοπετὸς
[1, 19]	ἀδύνατα, ἢ ὁμοίως τοῖς ἄλλοις	ἀπιστεῖν	παρειλήφαμεν, ἐπειδὴ καὶ τὸν ἡμέτερον
[1, 2]	τὰ δίκαια λέγειν τε καὶ	πράττειν	αἱρεῖσθαι δεῖ. ὑμεῖς μὲν οὖν
[1, 44]	βορὰ γίνονται οἱ τὰ φαῦλα	πράττειν	αἱρούμενοι. διὰ τοῦτο λέγει· Μάχαιρα
[1, 29]	τῆς τοῦ ἡγεμόνος ἐπιτροπῆς τοῦτο	πράττειν	ἀπειρῆσθαι οἱ ἐκεῖ ἰατροὶ ἔλεγον.
[1, 43]	καὶ τετράποδα μηδὲν δυνάμενα προαιρέσει	πράττειν,	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον·
[1, 27]	προσγράφετε· ὅπερ ἀπηλλαγμένοις ἡμῖν τοῦ	πράττειν	τι τούτων οὐ βλάβην φέρει,
[1, 28]	δυνάμενον αἱρεῖσθαι τἀληθῆ καὶ εὖ	πράττειν	τὸ γένος τὸ ἀνθρώπινον πεποίηκεν,
[1, 68]	ἀντίγραφον, ἵνα καὶ κατὰ τοῦτο	ἀληθεύειν	ἡμᾶς γνωρίζητε. καὶ ἔστι τὸ
[1, 45]	τι δύνασθε, ὡς προέφημεν, τοῦ	φονεύειν·	ὅπερ ἡμῖν μὲν οὐδεμίαν βλάβην
[1, 61]	ὅπως μὴ τοῦτο παραλιπόντες δόξωμεν	πονηρεύειν	τι ἐν τῇ ἐξηγήσει. ὅσοι
[1, 19]	ὁποίων γεγενημένα ὁρῶσι. κρεῖττον δὲ	πιστεύειν	καὶ τὰ τῇ ἑαυτῶν φύσει
[1, 31]	ἐξ ἐθνῶν ἀνθρώπους μᾶλλον αὐτῷ	πιστεύειν.	προεφητεύθη δέ, πρὶν ἢ φανῆναι
[1, 27]	βοῶν ἢ αἰγῶν ἢ προβάτων	τρέφειν	ἢ ἵππων φορβάδων, οὕτω νῦν
[1, 4]	φήσας, ἀφίετε αὐτὸν ὡς μηδὲν	ἐλέγχειν	ἔχοντες ἁμαρτάνοντα, ἐὰν δέ τι
[1, 3]	εἰ δὲ μηδὲν ἔχοι τις	ἐλέγχειν,	οὐχ ὑπαγορεύει ὁ ἀληθὴς λόγος
[1, 55]	σχήματος τούτου διοικεῖται ἢ κοινωνίαν	ἔχειν	δύναται. θάλασσα μὲν γὰρ οὐ
[1, 55]	τε εἶναι καὶ ἔκτασιν χειρῶν	ἔχειν	καὶ ἐν τῷ προσώπῳ ἀπὸ
[1, 32]	Αἷμα τῆς σταφυλῆς σημαντικὸν τοῦ	ἔχειν	μὲν αἷμα τὸν φανησόμενον, ἀλλ’
[1, 14]	τοῦ Χριστοῦ διδαγμάτων ἐπιμνησθῆναι καλῶς	ἔχειν	πρὸ τῆς ἀποδείξεως ἡγησάμεθα, καὶ
[1, 9]	γὰρ τοιαύτην ἡγούμεθα τὸν θεὸν	ἔχειν	τὴν μορφήν, ἥν φασί τινες
[1, 9]	δαιμόνων καὶ ὀνόματα καὶ σχήματα	ἔχειν.	τί γὰρ δεῖ εἰδόσιν ὑμῖν
[1, 14]	συνεῖναι τὰ λεγόμενα (ἀγωνίζονται γὰρ	ἔχειν	ὑμᾶς δούλους καὶ ὑπηρέτας, καὶ
[1, 52]	προφητευθέντων, μελλόντων δὲ γίνεσθαι, πίστιν	ἔχειν	ὡς πάντως γενησομένων. ὃν γὰρ
[1, 3]	ἑαυτῶν βίου καὶ λόγου ἄληπτον	παρέχειν,	ὁμοίως δ’ αὖ καὶ τοὺς
[1, 3]	καὶ μαθημάτων τὴν ἐπίσκεψιν πᾶσι	παρέχειν,	ὅπως ὑπὲρ τῶν ἀγνοεῖν τὰ
[1, 57]	καὶ ἀνενδεεῖς, τοῖς ἡμετέροις διδάγμασι	προσέχειν	δεῖ. εἰ δ’ ἀπιστοῦσι μηδὲν
[1, 13]	τὸ ἐν τούτῳ μυστήριον, ᾧ	προσέχειν	ὑμᾶς ἐξηγουμένων ἡμῶν προτρεπόμεθα. ~Προλέγομεν
[1, 45]	ἐκ νεκρῶν αὐτὸν ἔμελλε, καὶ	κατέχειν	ἕως ἂν πατάξῃ τοὺς ἐχθραίνοντας
[1, 32]	προαγγελτικὸν ἦν τοῦ πάθους οὗ	πάσχειν	ἔμελλε, δι’ αἵματος καθαίρων τοὺς
[1, 39]	μηδὲν ἄφθαρτον δυναμένων ὑμῶν αὐτοῖς	παρασχεῖν,	ἡμᾶς δέ, ἀφθαρσίας ἐρῶντας, μὴ
[1, 66]	ἡμῖν εὐχαριστία, ἧς οὐδενὶ ἄλλῳ	μετασχεῖν	ἐξόν ἐστιν ἢ τῷ πιστεύοντι
[1, 14]	παρὰ τοῦ πάντων δεσπόζοντος θεοῦ	τυχεῖν.	ἵνα δὲ μὴ σοφίζεσθαι ὑμᾶς
[1, 8]	ὁμολογεῖν, οἱ πεπεισμένοι καὶ πιστεύοντες	τυχεῖν	τούτων δύνασθαι τοὺς τὸν θεὸν
[1, 26]	αἱρέσεων συντεταγμένον, ᾧ εἰ βούλεσθε	ἐντυχεῖν,	δώσομεν. ~Ἡμεῖς δέ, ἵνα μηδένα
[1, 50]	ὀφθέντος αὐτοῖς καὶ ταῖς προφητείαις	ἐντυχεῖν,	ἐν αἷς πάντα ταῦτα προείρητο
[1, 14]	ὑμᾶς καὶ ἀποτρέψωσι τοῦ ὅλως	ἐντυχεῖν	καὶ συνεῖναι τὰ λεγόμενα (ἀγωνίζονται
[1, 32]	πνεύματος διὰ τοῦ Μωυσέως μὴ	ἐκλείψειν	ἄρχοντα ἀπὸ Ἰουδαίων, ἕως ἂν
[1, 37]	αἱ χεῖρες ὑμῶν. κἂν φέρητε	σεμίδαλιν,	θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι· στέαρ
[1, 37]	ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν κύριον. καὶ	πάλιν	ἀλλαχοῦ, ὅταν λέγῃ ὁ αὐτὸς
[1, 37]	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου. καὶ	πάλιν	ἀλλαχοῦ· Τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ
[1, 17]	οἱ δὲ ἔφασαν· Καίσαρος. καὶ	πάλιν	ἀνταπεκρίνατο αὐτοῖς· Ἀπόδοτε οὖν τὰ
[1, 18]	νεκρούμενα καὶ εἰς γῆν βαλλόμενα	πάλιν	ἀπολήψεσθαι ἑαυτῶν σώματα προσδοκῶμεν, ἀδύνατον
[1, 31]	ἐν αὐταῖς γεγραμμένα τοῖς Αἰγυπτίοις,	πάλιν	αὐτὸν ἠξίωσε πέμψας τοὺς μεταβαλοῦντας
[1, 41]	οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν. ~Καὶ	πάλιν	δι’ ἄλλης προφητείας μηνύον τὸ
[1, 44]	κακόν, ἔκλεξαι τὸ ἀγαθόν. καὶ	πάλιν	διὰ Ἠσαίου, τοῦ ἑτέρου προφήτου,
[1, 4]	χρηστὸν μισεῖσθαι οὐ δίκαιον. καὶ	πάλιν,	ἐὰν μέν τις τῶν κατηγορουμένων
[1, 4]	ἐὰν κακοὶ ἐλεγχώμεθα, αἰτεῖν ἀφίεσθαι,	πάλιν,	εἰ μηδὲν διά τε τὴν
[1, 54]	πᾶσαν γῆν ἔφασαν. ὅτε δὲ	πάλιν	ἔμαθον προφητευθέντα θεραπεύσειν αὐτὸν πᾶσαν
[1, 35]	καὶ ἐγγίζειν θεῷ τολμῶσιν. καὶ	πάλιν	ἐν ἄλλοις λόγοις δι’ ἑτέρου
[1, 13]	καὶ μεταβολῶν ὡρῶν, καὶ τοῦ	πάλιν	ἐν ἀφθαρσίᾳ γενέσθαι διὰ πίστιν
[1, 20]	πῦρ ἀναλύεσθαι δογματίζουσι καὶ αὖ	πάλιν	κατὰ μεταβολὴν τὸν κόσμον γενέσθαι
[1, 50]	παθεῖν καὶ ἀτιμασθῆναι ὑπέμεινε, καὶ	πάλιν	μετὰ δόξης παραγενήσεται, ἀκούσατε τῶν
[1, 29]	ἀσέβεια καὶ ἀδικία ἐστί. ~Καὶ	πάλιν,	μὴ τῶν ἐκτεθέντων τις μὴ
[1, 35]	τοῦ λόγου σαφέστερον δειχθήσεται. καὶ	πάλιν	ὁ αὐτὸς προφήτης Ἠσαίας θεοφορούμενος
[1, 63]	λαός με οὐ συνῆκε. καὶ	πάλιν	ὁ Ἰησοῦς, ὡς ἐδηλώσαμεν, παρ’
[1, 38]	ἐγγίζει ὁ δικαιώσας με. καὶ	πάλιν	ὅταν λέγῃ· Αὐτοὶ ἔβαλον κλῆρον
[1, 38]	ὅτι κύριος ἀντελάβετό μου. καὶ	πάλιν	ὅταν λέγῃ· Ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν,
[1, 32]	πάντων τῶν ἐθνῶν προσδοκήσουσιν αὐτὸν	πάλιν	παραγενησόμενον, ὅπερ ὄψει ὑμῖν πάρεστιν
[1, 49]	ἦρται ἐκ τοῦ μέσου. ~Καὶ	πάλιν	πῶς δι’ αὐτοῦ Ἠσαίου λέλεκται
[1, 38]	ἐν ὁδῷ οὐ καλῇ. καὶ	πάλιν·	Τὸν νῶτόν μου τέθεικα εἰς
[1, 31]	τρισχιλίοις, ποτὲ δὲ δισχιλίοις, καὶ	πάλιν	χιλίοις καὶ ἄλλοτε ὀκτακοσίοις· κατὰ
[1, 33]	γένους διαδοχὴν υἱὸς ὑπῆρχεν. ~Καὶ	πάλιν	ὡς αὐτολεξεὶ διὰ παρθένου μὲν
[1, 56]	γένει πιστευόμενον καὶ προσδοκώμενον ἔγνωσαν,	πάλιν,	ὡς προεδηλώσαμεν, προεβάλλοντο ἄλλους, Σίμωνα
[1, 55]	σύμβολα τὴν τοῦ σχήματος τούτου	δύναμιν	δηλοῖ, {ἵνα ἀμε} λῶμεν καὶ
[1, 50]	ἀνερχόμενον ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες καὶ	δύναμιν	ἐκεῖθεν αὐτοῖς πεμφθεῖσαν παρ’ αὐτοῦ
[1, 43]	αἰσχρὰ καὶ αἱρεῖσθαι τὰ καλὰ	δύναμιν	ἔχει τὸ ἀνθρώπειον γένος, ἀναίτιόν
[1, 62]	ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ	δύναμιν	ἰσχυρὰν ἔλαβε παρὰ τοῦ λαλήσαντος
[1, 60]	τὴν μετὰ τὸν πρῶτον θεὸν	δύναμιν	κεχιάσθαι ἐν τῷ παντὶ εἶπε.
[1, 19]	ἀδύνατον. ποίαν γὰρ ἀξίαν θεοῦ	δύναμιν	λέγουσιν οἱ φάσκοντες εἰς ἐκεῖνο
[1, 33]	τὸ πνεῦμα οὖν καὶ τὴν	δύναμιν	τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ οὐδὲν
[1, 69]	πράττοντας, οὕτως διόριζε κατὰ τὴν	δύναμιν	τοῦ ἁμαρτήματος· ὡς μὰ τὸν
[1, 35]	Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, καὶ νεανίσκος	ἡμῖν	ἀπεδόθη, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ
[1, 33]	νοήσαντες τὴν δεδηλωμένην προφητείαν, ἐγκαλέσωσιν	ἡμῖν	ἅπερ ἐνεκαλέσαμεν τοῖς ποιηταῖς, εἰποῦσιν
[1, 65]	τοῦ λαοῦ οἱ καλούμενοι παρ’	ἡμῖν	διάκονοι διδόασιν ἑκάστῳ τῶν παρόντων
[1, 8]	ταῦτα ἔφημεν ἐκ τοῦ ἐφ’	ἡμῖν	εἶναι ἀρνεῖσθαι ἐξεταζομένους. ἀλλ’ οὐ
[1, 52]	εὐλόγησαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη	ἡμῖν	εἰς ὄνειδος. ~Πολλὰς μὲν οὖν
[1, 43]	πάντα γίνεται, οὔτε τὸ ἐφ’	ἡμῖν	ἐστιν ὅλως· εἰ γὰρ εἵμαρται
[1, 66]	ἡ τροφὴ αὕτη καλεῖται παρ’	ἡμῖν	εὐχαριστία, ἧς οὐδενὶ ἄλλῳ μετασχεῖν
[1, 24]	αὐτὰ σέβειν. ὅπερ μόνον ἐγκαλεῖν	ἡμῖν	ἔχετε, ὅτι μὴ τοὺς αὐτοὺς
[1, 13]	τὸν διδάσκαλόν τε τούτων γενόμενον	ἡμῖν	καὶ εἰς τοῦτο γεννηθέντα Ἰησοῦν
[1, 35]	ἔστι δὲ ταῦτα· Παιδίον ἐγεννήθη	ἡμῖν,	καὶ νεανίσκος ἡμῖν ἀπεδόθη, οὗ
[1, 26]	τὰ δόγματα, ἐπιστάμεθα. ἔστι δὲ	ἡμῖν	καὶ σύνταγμα κατὰ πασῶν τῶν
[1, 10]	φύσει ἐπιθυμίαν, ὧν οὐδὲν πρόσεστιν	ἡμῖν.	~Καὶ ὑμεῖς, ἀκούσαντες βασιλείαν προσδοκῶντας
[1, 30]	τί κωλύει καὶ τὸν παρ’	ἡμῖν	λεγόμενον Χριστόν, ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπων
[1, 28]	πράττουσι καὶ ψευδομαρτυροῦσι μᾶλλον. ~Παρ’	ἡμῖν	μὲν γὰρ ὁ ἀρχηγέτης τῶν
[1, 45]	ὡς προέφημεν, τοῦ φονεύειν· ὅπερ	ἡμῖν	μὲν οὐδεμίαν βλάβην φέρει, ὑμῖν
[1, 29]	πεῖσαι ὑμᾶς ὅτι οὐκ ἔστιν	ἡμῖν	μυστήριον ἡ ἀνέδην μίξις, βιβλίδιον
[1, 60]	τὰ ἡμέτερα μιμούμενοι λέγουσι. παρ’	ἡμῖν	οὖν ἔστι ταῦτα ἀκοῦσαι καὶ
[1, 27]	καὶ οὐ παρόντος φωτὸς θείου	ἡμῖν	προσγράφετε· ὅπερ ἀπηλλαγμένοις ἡμῖν τοῦ
[1, 53]	αὐτῶν· Εἰ μὴ κύριος ἐγκατέλιπεν	ἡμῖν	σπέρμα, ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα
[1, 30]	δὲ μή τις εἴπῃ ἀντιτιθεὶς	ἡμῖν,	τί κωλύει καὶ τὸν παρ’
[1, 35]	ἐπὶ βήματος καὶ εἶπον· Κρῖνον	ἡμῖν.	τὸ δὲ Ὤρυξάν μου χεῖρας
[1, 51]	ἀπόστολοι προσηγορεύθησαν. ~Ἵνα δὲ μηνύσῃ	ἡμῖν	τὸ προφητικὸν πνεῦμα ὅτι ὁ
[1, 27]	θείου ἡμῖν προσγράφετε· ὅπερ ἀπηλλαγμένοις	ἡμῖν	τοῦ πράττειν τι τούτων οὐ
[1, 14]	ὑποθημοσύνας βιώσαντες εὐέλπιδες ὦσι σὺν	ἡμῖν	τῶν αὐτῶν παρὰ τοῦ πάντων
[1, 22]	τοῦτο πρὸς τὸν Περσέα ἔστω	ἡμῖν.	ᾧ δὲ λέγομεν χωλοὺς καὶ
[1, 31]	ἡμᾶς καὶ πολεμίους ἡγοῦνται, ὁμοίως	ὑμῖν	ἀναιροῦντες καὶ κολάζοντες ἡμᾶς ὁπόταν
[1, 67]	ταῦτα, ἅπερ εἰς ἐπίσκεψιν καὶ	ὑμῖν	ἀνεδώκαμεν. ~Καὶ εἰ μὲν δοκεῖ
[1, 55]	τοῦτο πράττετε. καὶ τῶν παρ’	ὑμῖν	ἀποθνησκόντων αὐτοκρατόρων τὰς εἰκόνας ἐπὶ
[1, 21]	τί γὰρ τοὺς ἀποθνήσκοντας παρ’	ὑμῖν	αὐτοκράτορας, ἀεὶ ἀπαθανατίζεσθαι ἀξιοῦντες καὶ
[1, 16]	καὶ ἐπὶ πολλῶν τῶν παρ’	ὑμῖν	γεγενημένων ἀποδεῖξαι ἔχομεν· ἐκ βιαίων
[1, 23]	δὲ ἤδη καὶ τοῦτο φανερὸν	ὑμῖν	γένηται, ὅτι ὁπόσα λέγομεν μαθόντες
[1, 45]	ἡμῖν μὲν οὐδεμίαν βλάβην φέρει,	ὑμῖν	δὲ καὶ πᾶσι τοῖς ἀδίκως
[1, 17]	ὅθεν θεὸν μὲν μόνον προσκυνοῦμεν,	ὑμῖν	δὲ πρὸς τὰ ἄλλα χαίροντες
[1, 55]	χριστὸς κύριος. καὶ τὰ παρ’	ὑμῖν	δὲ σύμβολα τὴν τοῦ σχήματος
[1, 68]	τιμήσατε αὐτά· εἰ δὲ λῆρος	ὑμῖν	δοκεῖ, ὡς ληρωδῶν πραγμάτων καταφρονήσατε,
[1, 32]	σταυρωθέντα, μεθ’ ὃν εὐθὺς δοριάλωτος	ὑμῖν	ἡ γῆ Ἰουδαίων παρεδόθη. τὸ
[1, 27]	παρὰ παντὶ τῶν νομιζομένων παρ’	ὑμῖν	θεῷ ὄφις σύμβολον μέγα καὶ
[1, 15]	ὑμᾶς καὶ εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους	ὑμῖν	καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων
[1, 12]	πάντως ἀποθανεῖν ὀφειλομένου. ~Ἀρωγοὶ δ’	ὑμῖν	καὶ σύμμαχοι πρὸς εἰρήνην ἐσμὲν
[1, 9]	ἔχειν. τί γὰρ δεῖ εἰδόσιν	ὑμῖν	λέγειν, ἃ τὴν ὕλην οἱ
[1, 18]	καλοῦσι πάντες, καὶ τὰ παρ’	ὑμῖν	λεγόμενα μαντεῖα Ἀμφιλόχου καὶ Δωδώνης
[1, 21]	οὐρανόν, οὐ παρὰ τοὺς παρ’	ὑμῖν	λεγομένους υἱοὺς τῷ Διῒ καινόν
[1, 15]	πόρνοι τοῦτο ποιοῦσιν. Ἐγὼ δὲ	ὑμῖν	λέγω· Εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν
[1, 68]	ἀνεδώκαμεν. ~Καὶ εἰ μὲν δοκεῖ	ὑμῖν	λόγου καὶ ἀληθείας ἔχεσθαι, τιμήσατε
[1, 39]	εἰς τοῦτο. γελοῖον ἤδη πρᾶγμα,	ὑμῖν	μὲν τοὺς συντιθεμένους καὶ καταλεγομένους
[1, 19]	ἐφ’ ὑποθέσεως λεγόμενον· εἴ τις	ὑμῖν	μὴ οὖσι τοιούτοις μηδὲ τοιούτων
[1, 15]	οὐρανῶν, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται	ὑμῖν.	ὅπου γὰρ ὁ θησαυρός ἐστιν,
[1, 68]	ἀδικούντων θάνατον ὁρίζετε. προλέγομεν γὰρ	ὑμῖν	ὅτι οὐκ ἐκφεύξεσθε τὴν ἐσομένην
[1, 40]	μαθεῖν	ὑμῖν	πάρεστι πῶς προτρέπεται ζῆν τοὺς
[1, 32]	αὐτὸν πάλιν παραγενησόμενον, ὅπερ ὄψει	ὑμῖν	πάρεστιν ἰδεῖν καὶ ἔργῳ πεισθῆναι·
[1, 27]	μυστήριον ἀναγράφεται. καὶ τὰ φανερῶς	ὑμῖν	πραττόμενα καὶ τιμώμενα ὡς ἀνατετραμμένου
[1, 24]	ἔχετε, ὅτι μὴ τοὺς αὐτοὺς	ὑμῖν	σέβομεν θεούς, μηδὲ τοῖς ἀποθανοῦσι
[1, 36]	ὁποῖον καὶ ἐπὶ τῶν παρ’	ὑμῖν	συγγραφέων ἰδεῖν ἔστιν, ἕνα μὲν
[1, 7]	προσαγορεύονται. ὅθεν πάντων τῶν καταγγελλομένων	ὑμῖν	τὰς πράξεις κρίνεσθαι ἀξιοῦμεν, ἵνα
[1, 21]	φάσκουσι τοῦ Διὸς οἱ παρ’	ὑμῖν	τιμώμενοι συγγραφεῖς, ἐπίστασθε· Ἑρμῆν μέν,
[1, 20]	καὶ ὁμοίως τινὰ τοῖς παρ’	ὑμῖν	τιμωμένοις ποιηταῖς καὶ φιλοσόφοις λέγομεν,
[1, 56]	ἀνδριάντι, ὡς τοὺς ἄλλους παρ’	ὑμῖν	τιμωμένους θεούς, τιμηθῆναι. ὅθεν τήν
[1, 22]	ὡς προέφημεν, κοινὸν τοῦτο ἔστω	ὑμῖν	τοῖς τὸν Ἑρμῆν λόγον τὸν
[1, 37]	μισοῦσιν. ~Ἵνα δὲ καὶ τοῦτο	ὑμῖν	φανερὸν γένηται, ἀπὸ προσώπου τοῦ
[1, 14]	ἐξηγουμένων ἡμῶν προτρεπόμεθα. ~Προλέγομεν γὰρ	ὑμῖν	φυλάξασθαι, μὴ οἱ προδιαβεβλημένοι ὑφ’
[1, 30]	μεγίστη καὶ ἀληθεστάτη ἀπόδειξις καὶ	ὑμῖν,	ὡς νομίζομεν, φανήσεται. ~Ἄνθρωποι οὖν
[1, 44]	μόνον ἐντυγχάνομεν αὐταῖς, ἀλλὰ καὶ	ὑμῖν,	ὡς ὁρᾶτε, εἰς ἐπίσκεψιν φέρομεν,
[1, 56]	ἀπατωμένους ἔχουσι. καὶ γὰρ παρ’	ὑμῖν,	ὡς προέφημεν, ἐν τῇ βασιλίδι
[1, 25]	καὶ Ἀφροδίτην, τὰς διὰ τὸν	Ἄδωνιν	οἰστρηθείσας, ὧν καὶ τὰ μυστήρια
[1, 63]	τούτοις ἀναγράψαι πάντα. ἀλλ’ εἰς	ἀπόδειξιν	γεγόνασιν οἵδε οἱ λόγοι ὅτι
[1, 30]	τοῦτο υἱὸν θεοῦ εἶναι, τὴν	ἀπόδειξιν	ἤδη ποιησόμεθα, οὐ τοῖς λέγουσι
[1, 58]	μόνῳ τἀληθῆ ἐπισταμένῳ, ἡμῶν καταγελῶσιν,	ἀπόδειξιν	μηδεμίαν περὶ ὧν λέγουσιν ἔχοντες,
[1, 54]	μυθοποιηθέντα ὑπὸ τῶν ποιητῶν οὐδεμίαν	ἀπόδειξιν	φέρουσι τοῖς ἐκμανθάνουσι νέοις, καὶ
[1, 61]	γεγεννήμεθα ἐξ ὑγρᾶς σπορᾶς κατὰ	μῖξιν	τὴν τῶν γονέων πρὸς ἀλλήλους
[1, 1]	εἷς αὐτῶν, τὴν προσφώνησιν καὶ	ἔντευξιν	πεποίημαι. ~Τοὺς κατὰ ἀλήθειαν εὐσεβεῖς
[1, 33]	ἐνεκαλέσαμεν τοῖς ποιηταῖς, εἰποῦσιν ἀφροδισίων	χάριν	ἐληλυθέναι ἐπὶ γυναῖκας τὸν Δία,
[1, 41]	πατρὶ τῶν αἰώνων, δόξαν. λάβετε	χάριν	καὶ εἰσέλθετε κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ
[1, 2]	τῶνδε τῶν γραμμάτων οὐδὲ πρὸς	χάριν	ὁμιλήσοντες, ἀλλ’ ἀπαιτήσοντες κατὰ τὸν
[1, 69]	τὸν Ἡρακλέα, εἴ τις συκοφαντίας	χάριν	τοῦτο προτείνοι, διαλάμβανε ὑπὲρ τῆς
[1, 4]	τοὺς κατηγορουμένους ἐφ’ ὑμῶν πάντας	πρὶν	ἐλεγχθῆναι οὐ τιμωρεῖτε· ἐφ’ ἡμῶν
[1, 62]	τέλεον δὲ καὶ λούεσθαι ἀπιόντας	πρὶν	ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ἱερά, ἔνθα
[1, 40]	μετάνοιαν καλεῖ πάντας ὁ θεὸς	πρὶν	ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως.
[1, 12]	προεῖπεν· ὅπερ θεοῦ ἔργον ἐστί,	πρὶν	ἢ γενέσθαι εἰπεῖν καὶ οὕτως
[1, 31]	πνεῦμα προεκήρυξε τὰ γενήσεσθαι μέλλοντα	πρὶν	ἢ γενέσθαι· καὶ τούτων οἱ
[1, 30]	λέγουσι πιστεύοντες, ἀλλὰ τοῖς προφητεύουσι	πρὶν	ἢ γενέσθαι κατ’ ἀνάγκην πειθόμενοι,
[1, 52]	τὰ γενόμενα ἤδη πάντα ἀποδείκνυμεν	πρὶν	ἢ γενέσθαι προκεκηρύχθαι διὰ τῶν
[1, 53]	γένους ποιήσεται, εἰ μὴ μαρτύρια	πρὶν	ἢ ἐλθεῖν αὐτὸν ἄνθρωπον γενόμενον
[1, 23]	καὶ ἐπαναγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους·	πρὶν	ἢ ἐν ἀνθρώποις αὐτὸν γενέσθαι
[1, 31]	μᾶλλον αὐτῷ πιστεύειν. προεφητεύθη δέ,	πρὶν	ἢ φανῆναι αὐτόν, ἔτεσι ποτὲ
[1, 42]	Δαυεὶδ ἔτεσι χιλίοις καὶ πεντακοσίοις	πρὶν	ἢ Χριστὸν ἄνθρωπον γενόμενον σταυρωθῆναι
[1, 19]	τοιοῦδε οἷόν τε γενέσθαι διαβεβαιούμενος,	πρὶν	ἰδεῖν γενόμενον ἐπιστεύσατε; οὐκ ἄν
[1, 15]	μετάνοιαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἢ τὴν	κόλασιν	αὐτοῦ. περὶ δὲ τοῦ στέργειν
[1, 45]	ἀδίκως ἐχθραίνουσι καὶ μὴ μετατιθεμένοις	κόλασιν	διὰ πυρὸς αἰωνίαν ἐργάζεται. ~Ἵνα
[1, 12]	εἶναι, καὶ ἕκαστον ἐπ’ αἰωνίαν	κόλασιν	ἢ σωτηρίαν κατ’ ἀξίαν τῶν
[1, 8]	τῶν ψυχῶν γινομένων καὶ αἰωνίαν	κόλασιν	κολασθησομένων, ἀλλ’ οὐχὶ χιλιονταετῆ περίοδον,
[1, 4]	τοὺς μὴ ἐλεγχομένους τῇ δίκῃ	κόλασιν	ὀφλήσητε. ἐξ ὀνόματος μὲν γὰρ
[1, 16]	δὲ τοὺς οὐκ ἀκολούθως τοῖς	διδάγμασιν	αὐτοῦ βιοῦντας, λεγομένους δὲ μόνον
[1, 9]	ἐπὶ φθαρτοῖς καὶ δεομένοις θεραπείας	πράγμασιν	ἐπονομάζεται. καὶ ὅτι οἱ τούτων
[1, 66]	ἐν τοῖς γενομένοις ὑπ’ αὐτῶν	ἀπομνημονεύμασιν,	ἃ καλεῖται εὐαγγέλια, οὕτως παρέδωκαν
[1, 60]	ἀπὸ Αἰγύπτου οἱ Ἰσραηλῖται καὶ	γεγόνασιν	ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἀπήντησαν αὐτοῖς
[1, 63]	ἀναγράψαι πάντα. ἀλλ’ εἰς ἀπόδειξιν	γεγόνασιν	οἵδε οἱ λόγοι ὅτι υἱὸς
[1, 14]	καὶ σύντομοι παρ’ αὐτοῦ λόγοι	γεγόνασιν·	οὐ γὰρ σοφιστὴς ὑπῆρχεν, ἀλλὰ
[1, 2]	μὴ ἕπεσθαι τοῖς ἀδίκως τι	πράξασιν	ἢ δογματίσασιν ὁ σώφρων λόγος
[1, 65]	οἱ καλούμενοι παρ’ ἡμῖν διάκονοι	διδόασιν	ἑκάστῳ τῶν παρόντων μεταλαβεῖν ἀπὸ
[1, 18]	ἕρμαιον ἂν ἦν τοῖς ἀδίκοις	πᾶσιν.	ἀλλ’ ἐπεὶ καὶ αἴσθησις πᾶσι
[1, 28]	πεποίηκεν, ὥστ’ ἀναπολόγητον εἶναι τοῖς	πᾶσιν	ἀνθρώποις παρὰ τῷ θεῷ· λογικοὶ
[1, 42]	διὰ τῶν ἀποστόλων ἐν τοῖς	πᾶσιν	ἔθνεσι κηρυχθεῖσιν εὐφροσύνη ἐστὶ προσδοκώντων
[1, 31]	τοῦ δεῦρο, καὶ πανταχοῦ παρὰ	πᾶσίν	εἰσιν Ἰουδαίοις, οἳ καὶ ἀναγινώσκοντες
[1, 67]	καὶ οἱ ἔχοντες τοῖς λειπομένοις	πᾶσιν	ἐπικουροῦμεν, καὶ σύνεσμεν ἀλλήλοις ἀεί.
[1, 61]	τοὺς ἅπαξ γενομένους ἐμβῆναι, φανερὸν	πᾶσίν	ἐστι. καὶ διὰ Ἠσαίου τοῦ
[1, 44]	ὁρᾶτε, εἰς ἐπίσκεψιν φέρομεν, ἐπιστάμενοι	πᾶσιν	εὐάρεστα φανήσεσθαι· κἂν ὀλίγους δὲ
[1, 54]	ἐν Ἕλλησιν καὶ ἐν ἔθνεσι	πᾶσιν,	ὅπου μᾶλλον ἐπήκουον τῶν προφητῶν
[1, 13]	καὶ εὐχαριστίας ἐφ’ οἷς προσφερόμεθα	πᾶσιν,	ὅση δύναμις, αἰνοῦντες, μόνην ἀξίαν
[1, 2]	τοῖς ἀδίκως τι πράξασιν ἢ	δογματίσασιν	ὁ σώφρων λόγος ὑπαγορεύει, ἀλλ’
[1, 55]	τῷ ὀρθόν τε εἶναι καὶ	ἔκτασιν	χειρῶν ἔχειν καὶ ἐν τῷ
[1, 44]	τοῦ προφητικοῦ πνεύματος προλέγει, εἰς	ἐπίστασιν	καὶ ἀνάμνησιν ἀεὶ ἄγων τὸ
[1, 38]	πάλιν ὅταν λέγῃ· Ἐλάλησαν ἐν	χείλεσιν,	ἐκίνησαν κεφαλὴν λέγοντες· Ῥυσάσθω ἑαυτόν.
[1, 22]	καὶ ἰδίως, παρὰ τὴν κοινὴν	γένεσιν,	γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἐκ θεοῦ λέγομεν
[1, 61]	ἐμάθομεν τοῦτον. ἐπειδὴ τὴν πρώτην	γένεσιν	ἡμῶν ἀγνοοῦντες κατ’ ἀνάγκην γεγεννήμεθα
[1, 42]	γενομένων σταυρωθεὶς εὐφροσύνην παρέσχε τοῖς	ἔθνεσιν,	ἀλλ’ οὐδὲ τῶν μετ’ ἐκεῖνον.
[1, 41]	μὴ σαλευθήτω. εὐφρανθήτωσαν ἐν τοῖς	ἔθνεσιν·	ὁ κύριος ἐβασίλευσεν ἀπὸ τοῦ
[1, 26]	ὀλίγοι δὲ καὶ ἐν ἄλλοις	ἔθνεσιν,	ὡς τὸν πρῶτον θεὸν ἐκεῖνον
[1, 67]	εὐποροῦντες δὲ καὶ βουλόμενοι κατὰ	προαίρεσιν	ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ὃ βούλεται
[1, 69]	τοῦτο μόνον τραπῶσιν, ἀλλ’ οὐκ	ἀξιώσεσιν	οὐδὲ μόναις βοαῖς. πολλῷ γὰρ
[1, 61]	παρὰ τοῦ θεοῦ τῶν προημαρτημένων	ἄφεσιν	διδάσκονται, ἡμῶν συνευχομένων καὶ συννηστευόντων
[1, 40]	τὴν κληρονομίαν σου, καὶ τὴν	κατάσχεσίν	σου τὰ πέρατα τῆς γῆς·
[1, 68]	δίκαια ἀξιοῦν τὴν προσφώνησιν καὶ	ἐξήγησιν	πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν δὲ καὶ τῆς
[1, 3]	καλὴν δὲ καὶ μόνην δικαίαν	πρόκλησιν	ταύτην πᾶς ὁ σωφρονῶν ἀποφανεῖται,
[1, 67]	διὰ λόγου τὴν νουθεσίαν καὶ	πρόκλησιν	τῆς τῶν καλῶν τούτων μιμήσεως
[1, 54]	ταῦτα δ’ ἐλέχθη καὶ ἐν	Ἕλλησιν	καὶ ἐν ἔθνεσι πᾶσιν, ὅπου
[1, 64]	ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν ὑδάτων. εἰς	μίμησιν	οὖν τοῦ λεχθέντος ἐπιφερομένου τῷ
[1, 44]	πνεύματος προλέγει, εἰς ἐπίστασιν καὶ	ἀνάμνησιν	ἀεὶ ἄγων τὸ τῶν ἀνθρώπων
[1, 66]	εἰπεῖν· Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν	ἀνάμνησίν	μου, τοῦτ’ ἐστι τὸ σῶμά
[1, 66]	ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καὶ εἰς	ἀναγέννησιν	λουτρόν, καὶ οὕτως βιοῦντι ὡς
[1, 1]	Συρίας Παλαιστίνης, εἷς αὐτῶν, τὴν	προσφώνησιν	καὶ ἔντευξιν πεποίημαι. ~Τοὺς κατὰ
[1, 68]	τοῦ ἐπίστασθαι δίκαια ἀξιοῦν τὴν	προσφώνησιν	καὶ ἐξήγησιν πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν δὲ
[1, 63]	πάντων ἀνθρώπων ἐκεῖνοι περὶ θεοῦ	ζήτησιν	ἠσχολήθησαν, Ἀβραὰμ μὲν πατὴρ ὢν
[1, 4]	Δία ἀσελγῆ ἅμα τοῖς αὐτοῦ	παισὶν	οἱ γενόμενοι ποιηταὶ καταγγέλλουσι· κἀκείνων
[1, 18]	καὶ μετὰ θάνατον ἐν αἰσθήσει	εἰσὶν	αἱ ψυχαί, καὶ οἱ ψυχαῖς
[1, 32]	προφήτου στολὴ οἱ πιστεύοντες αὐτῷ	εἰσιν	ἄνθρωποι, ἐν οἷς οἰκεῖ τὸ
[1, 31]	δεῦρο, καὶ πανταχοῦ παρὰ πᾶσίν	εἰσιν	Ἰουδαίοις, οἳ καὶ ἀναγινώσκοντες οὐ
[1, 41]	θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἴδωλα δαιμονίων	εἰσίν,	ὁ δὲ θεὸς τοὺς οὐρανοὺς
[1, 42]	ἀποστόλων ἐν τοῖς πᾶσιν ἔθνεσι	κηρυχθεῖσιν	εὐφροσύνη ἐστὶ προσδοκώντων τὴν κατηγγελμένην
[1, 68]	ἐκφεύξεσθε τὴν ἐσομένην τοῦ θεοῦ	κρίσιν,	ἐὰν ἐπιμένητε τῇ ἀδικίᾳ· καὶ
[1, 35]	οὐ καλῇ. αἰτοῦσί με νῦν	κρίσιν	καὶ ἐγγίζειν θεῷ τολμῶσιν. καὶ
[1, 2]	ἀκριβῆ καὶ ἐξεταστικὸν λόγον τὴν	κρίσιν	ποιήσασθαι προσεληλύθειμεν, μὴ προλήψει μηδ’
[1, 53]	θεῷ ἐστι καὶ αὐτὸς τὴν	κρίσιν	τοῦ παντὸς ἀνθρωπείου γένους ποιήσεται,
[1, 9]	σχήματα ἔχειν. τί γὰρ δεῖ	εἰδόσιν	ὑμῖν λέγειν, ἃ τὴν ὕλην
[1, 34]	οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς	ἡγεμόσιν	Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται
[1, 35]	ἐν ταῖς χερσὶ καὶ τοῖς	ποσὶν	αὐτοῦ ἥλων ἦν. καὶ μετὰ
[1, 52]	προφητευθέντα ἐλέχθη οὕτως· Ἐντελοῦμαι τοῖς	τέσσαρσιν	ἀνέμοις συνάξαι τὰ ἐσκορπισμένα τέκνα,
[1, 26]	δ’ ὅτι καὶ μετὰ τὴν	ἀνέλευσιν	τοῦ Χριστοῦ εἰς οὐρανὸν προεβάλλοντο
[1, 40]	αὐτοῦ στρατιώταις κατὰ τοῦ Χριστοῦ	συνέλευσιν,	καὶ ὅτι πιστεύεσθαι ἔμελλεν ὑπὸ
[1, 67]	ἡλίου ἡμέραν κοινῇ πάντες τὴν	συνέλευσιν	ποιούμεθα, ἐπειδὴ πρώτη ἐστὶν ἡμέρα,
[1, 43]	αὐτὸν ἄνθρωπον τῶν ἐναντίων τὴν	μετέλευσιν	ποιούμενον ὁρῶμεν. εἰ δὲ εἵμαρτο
[1, 55]	τῷ ζώῳ, καὶ οὐδὲν ἄλλο	δείκνυσιν	ἢ τὸ σχῆμα τοῦ σταυροῦ.
[1, 43]	ἢ κακὰ νομίζεται· ἥπερ, ὡς	δείκνυσιν	ὁ ἀληθὴς λόγος, μεγίστη ἀσέβεια
[1, 12]	δ’ οὐ καλλιερήσετε, ὁ λόγος	ἀποδείκνυσιν,	οὗ βασιλικώτατον καὶ δικαιότατον ἄρχοντα
[1, 22]	λόγον τὸν παρὰ θεοῦ ἀγγελτικὸν	λέγουσιν.	εἰ δὲ αἰτιάσαιτό τις ἐσταυρῶσθαι
[1, 63]	καὶ δημιουργὸν τὸν ταῦτα εἰπόντα	λέγουσιν	εἶναι. ὅθεν καὶ τὸ προφητικὸν
[1, 58]	καταγελῶσιν, ἀπόδειξιν μηδεμίαν περὶ ὧν	λέγουσιν	ἔχοντες, ἀλλὰ ἀλόγως ὡς ὑπὸ
[1, 20]	κατὰ μεταβολὴν τὸν κόσμον γενέσθαι	λέγουσιν·	ἡμεῖς δὲ κρεῖττόν τι τῶν
[1, 19]	ποίαν γὰρ ἀξίαν θεοῦ δύναμιν	λέγουσιν	οἱ φάσκοντες εἰς ἐκεῖνο χωρεῖν
[1, 5]	ὁμοίως ἐφ’ ἡμῶν τὸ αὐτὸ	ἐνεργοῦσιν.	οὐ γὰρ μόνον Ἕλλησι διὰ
[1, 9]	μόνον ἀλλάξαντες καὶ μορφοποιήσαντες θεοὺς	ἐπονομάζουσιν.	ὅπερ οὐ μόνον ἄλογον ἡγούμεθα,
[1, 48]	ἀναιρεθησόμενος ἅμα τοῖς ἐπ’ αὐτὸν	ἐλπίζουσιν	ἀνθρώποις, ἀκούσατε τῶν λεχθέντων διὰ
[1, 3]	εὑρίσκεσθαι κριτάς. ἀναπολόγητον γὰρ λοιπὸν	μαθοῦσιν,	ἢν μὴ τὰ δίκαια ποιήσητε,
[1, 22]	καὶ τοῦτο κοινὸν τοῖς προκατηριθμημένοις	παθοῦσιν	υἱοῖς καθ’ ὑμᾶς τοῦ Διὸς
[1, 5]	δαίμονας, οἳ οὐδὲ τοῖς ἀρετὴν	ποθοῦσιν	ἀνθρώποις τὰς πράξεις ὁμοίας ἔχουσιν.
[1, 15]	καὶ γὰρ οἱ πόρνοι τοῦτο	ποιοῦσιν.	Ἐγὼ δὲ ὑμῖν λέγω· Εὔχεσθε
[1, 15]	ποιεῖτε; τοῦτο καὶ οἱ τελῶναι	ποιοῦσιν.	ὑμεῖς δὲ μὴ θησαυρίζητε ἑαυτοῖς
[1, 32]	ἐπὶ τὸν βραχίονα αὐτοῦ ἔθνη	ἐλπιοῦσιν.	ἄστρον δὲ φωτεινὸν ἀνέτειλε, καὶ
[1, 12]	ὄντας λανθάνειν ὑμᾶς δυνατὸν ἐπιστάμενοι	ἀδικοῦσιν·	εἰ ἔμαθον καὶ ἐπείσθησαν θεὸν
[1, 22]	τε πάντες συγγραφεῖς τὸν θεὸν	καλοῦσιν.	εἰ δὲ καὶ ἰδίως, παρὰ
[1, 58]	ἀπαθῆ βίον ἔχωσιν, εἰς ἀσέβειαν	ἐμβάλλουσιν.	~Ἵνα δὲ καὶ παρὰ τῶν
[1, 52]	δὲ αἰσθήσει καὶ κολάσει γενέσθαι	μέλλουσιν	οἱ ἄδικοι, ἀκούσατε τῶν ὁμοίως
[1, 19]	γέεννά ἐστι τόπος, ἔνθα κολάζεσθαι	μέλλουσιν	οἱ ἀδίκως βιώσαντες καὶ μὴ
[1, 52]	ὅτε οὐδὲν ὠφελήσουσι. ποῖα δὲ	μέλλουσιν	οἱ λαοὶ τῶν Ἰουδαίων λέγειν
[1, 42]	ὅπως ἀπολογίαν μὴ παράσχῃ τοῖς	ἐντυγχάνουσιν,	καὶ τοῦτο διασαφήσομεν. τὰ πάντως
[1, 16]	τὸ αἰώνιον πῦρ. πολλοὶ γὰρ	ἥξουσιν	ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἔξωθεν
[1, 33]	ἡμῖν ἅπερ ἐνεκαλέσαμεν τοῖς ποιηταῖς,	εἰποῦσιν	ἀφροδισίων χάριν ἐληλυθέναι ἐπὶ γυναῖκας
[1, 65]	καὶ ὕδατος καὶ τοῖς οὐ	παροῦσιν	ἀποφέρουσι. ~Καὶ ἡ τροφὴ αὕτη
[1, 33]	ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ	ἐροῦσιν	ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ Μεθ’
[1, 57]	οὐ γὰρ ὡς ἀπαλλάξοντες ἡμᾶς	ἀναιροῦσιν,	ἀλλ’ ὡς ἀποστεροῦντες ζωῆς καὶ
[1, 9]	καὶ τὰς ἑαυτῶν παιδίσκας συνεργαζομένας	φθείρουσιν.	ὢ τῆς ἐμβροντησίας, ἀνθρώπους ἀκολάστους
[1, 15]	οὐρανῶν· πλὴν οὐ πάντες τοῦτο	χωροῦσιν.	ὥσπερ καὶ οἱ νόμῳ ἀνθρωπίνῳ
[1, 32]	ὅτι ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν	προσδοκήσουσιν	αὐτὸν πάλιν παραγενησόμενον, ὅπερ ὄψει
[1, 49]	προσδοκήσαντες αὐτὸν λαοὶ τῶν ἐθνῶν	προσκυνήσουσιν	αὐτόν, οἱ δὲ ἀεὶ προσδοκῶντες
[1, 52]	αὐτῶν οὐ σβεσθήσεται. καὶ τότε	μετανοήσουσιν,	ὅτε οὐδὲν ὠφελήσουσι. ποῖα δὲ
[1, 48]	καθαρισθήσονται καὶ νεκροὶ ἀναστήσονται καὶ	περιπατήσουσιν.	ὅτι τε ταῦτα ἐποίησεν, ἐκ
[1, 36]	προεκεκήρυκτο, ἀποδεικνύντας ἐσταυρῶσθαι ὑπ’ αὐτῶν	μισοῦσιν.	~Ἵνα δὲ καὶ τοῦτο ὑμῖν
[1, 57]	ἐνταῦθα καὶ χρειῶν ἡμᾶς ῥυόμενοι	εὐεργετοῦσιν,	ἑαυτοὺς δὲ φαύλους καὶ μισανθρώπους
[1, 57]	φαύλους καὶ μισανθρώπους καὶ φιλοδόξους	δεικνύουσιν·	οὐ γὰρ ὡς ἀπαλλάξοντες ἡμᾶς
[1, 64]	υἱοὺς τοῦ Διὸς αἱ πράξεις	ἐλέγχουσιν.	~Ἡμεῖς δὲ μετὰ τὸ οὕτως
[1, 9]	πᾶσαν κακίαν, ἵνα μὴ καταριθμῶμεν,	ἔχουσιν,	ἀκριβῶς ἐπίστασθε· καὶ τὰς ἑαυτῶν
[1, 26]	ἐπικατηγορούμενον ὄνομα τῆς φιλοσοφίας κοινὸν	ἔχουσιν.	εἰ δὲ καὶ τὰ δύσφημα
[1, 53]	τὰ ἀκουστικὰ καὶ νοερὰ ὦτα	ἔχουσιν	εἶναι λογισάμενοι, καὶ νοεῖν δύνασθαι
[1, 5]	ποθοῦσιν ἀνθρώποις τὰς πράξεις ὁμοίας	ἔχουσιν.	~Ἔνθεν δὲ καὶ ἄθεοι κεκλήμεθα·
[1, 53]	ἄγονον μένουσαν οἱ βουλόμενοι ὁρᾶν	ἔχουσιν.	ὡς δὲ καὶ ἀληθέστεροι οἱ
[1, 44]	διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος· καὶ ἐὰν	ὦσιν	αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν,
[1, 61]	διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος· καὶ ἐὰν	ὦσιν	αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν,
[1, 2]	δόξαις παλαιῶν ἐξακολουθεῖν, ἂν φαῦλαι	ὦσιν·	οὐ γὰρ μόνον μὴ ἕπεσθαι
[1, 44]	ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ, καὶ ἐὰν	ὦσιν	ὡς κόκκινον, ὡς χιόνα λευκανῶ.
[1, 61]	ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ, καὶ ἐὰν	ὦσιν	ὡς κόκκινον, ὡς χιόνα λευκανῶ.
[1, 16]	γνωριζέσθωσαν μὴ ὄντες Χριστιανοί, κἂν	λέγωσιν	διὰ γλώττης τὰ τοῦ Χριστοῦ
[1, 44]	νοήσαντες, ὅταν ἐναντία αὐτοὶ ἑαυτοῖς	λέγωσιν.	ὥστε ὅ φαμεν, πεπροφητεῦσθαι τὰ
[1, 52]	Ἰουδαίων λέγειν καὶ ποιεῖν, ὅταν	ἴδωσιν	αὐτὸν ἐν δόξῃ παραγενόμενον, διὰ
[1, 39]	ἔθνος μάχαιραν καὶ οὐ μὴ	μάθωσιν	ἔτι πολεμεῖν. καὶ ὅτι οὕτως
[1, 69]	οὖν σαφῶς εἰς ταύτην τὴν	ἀξίωσιν	οἱ ἐπαρχιῶται δύνωνται διϊσχυρίζεσθαι κατὰ
[1, 46]	χρόνοις ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ	ἐπικαλῶσιν	ὡς ἀνευθύνων ὄντων τῶν προγεγενημένων
[1, 20]	καὶ Ὑστάσπης γενήσεσθαι τῶν φθαρτῶν	ἀνάλωσιν	διὰ πυρὸς ἔφασαν. οἱ λεγόμενοι
[1, 58]	ὡς μόνῳ τἀληθῆ ἐπισταμένῳ, ἡμῶν	καταγελῶσιν,	ἀπόδειξιν μηδεμίαν περὶ ὧν λέγουσιν
[1, 53]	γενόμενα ἑωρῶμεν, γῆς μὲν Ἰουδαίων	ἐρήμωσιν,	καὶ τοὺς ἀπὸ παντὸς ἔθνους
[1, 35]	νῦν κρίσιν καὶ ἐγγίζειν θεῷ	τολμῶσιν.	καὶ πάλιν ἐν ἄλλοις λόγοις
[1, 44]	ἐντυγχάνοντας τοὺς ἀνθρώπους τῶν καλῶν	γνῶσιν	λαβεῖν, αὐτοῖς δὲ δουλεύοντας κατέχωσιν·
[1, 40]	καὶ νὺξ τῇ νυκτὶ ἀναγγέλλει	γνῶσιν,	οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι,
[1, 69]	βήματος ἀποκρίνεσθαι, ἐπὶ τοῦτο μόνον	τραπῶσιν,	ἀλλ’ οὐκ ἀξιώσεσιν οὐδὲ μόναις
[1, 32]	ὑμεῖς μετὰ τὴν γενομένην αὐτοῦ	φανέρωσιν	καὶ Ἰουδαίων ἐβασιλεύσατε καὶ τῆς
[1, 45]	δι’ οὓς καὶ μηδέπω τὴν	ἐπικύρωσιν	πεποίηται, ἐπακούσατε τῶν εἰρημένων διὰ
[1, 20]	δόξομεν λέγειν δόγμα· τῷ δὲ	ἐκπύρωσιν	γενέσθαι Στωϊκῶν· τῷ δὲ κολάζεσθαι
[1, 60]	περὶ τὸν τρίτον. καὶ ὡς	ἐκπύρωσιν	γενήσεσθαι διὰ Μωυσέως προεμήνυσε τὸ
[1, 57]	~Οὐ γὰρ μὴ γενέσθαι τὴν	ἐκπύρωσιν	ἐπὶ κολάσει τῶν ἀσεβῶν οἱ
[1, 33]	μὴ νοήσαντες τὴν δεδηλωμένην προφητείαν,	ἐγκαλέσωσιν	ἡμῖν ἅπερ ἐνεκαλέσαμεν τοῖς ποιηταῖς,
[1, 14]	οἱ προδιαβεβλημένοι ὑφ’ ἡμῶν δαίμονες	ἐξαπατήσωσιν	ὑμᾶς καὶ ἀποτρέψωσι τοῦ ὅλως
[1, 52]	κοπετὸς καρδίας, καὶ οὐ μὴ	σχίσωσιν	αὐτῶν τὰ ἱμάτια, ἀλλὰ τὰς
[1, 49]	Ἐμφανὴς ἐγενήθην τοῖς ἐμὲ μὴ	ἐπερωτῶσιν,	εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσι·
[1, 61]	ἐξηγήσει. ὅσοι ἂν πεισθῶσι καὶ	πιστεύωσιν	ἀληθῆ ταῦτα τὰ ὑφ’ ἡμῶν
[1, 58]	καὶ καθαρὸν καὶ ἀπαθῆ βίον	ἔχωσιν,	εἰς ἀσέβειαν ἐμβάλλουσιν. ~Ἵνα δὲ
[1, 44]	γνῶσιν λαβεῖν, αὐτοῖς δὲ δουλεύοντας	κατέχωσιν·	ὅπερ εἰς τέλος οὐκ ἴσχυσαν
[1, 44]	ἀναγινωσκόντων, ὅπως διὰ τοῦ φόβου	ἀποστρέψωσιν	ἐντυγχάνοντας τοὺς ἀνθρώπους τῶν καλῶν
[1, 16]	ὀδόντων, ὅταν οἱ μὲν δίκαιοι	λάμψωσιν	ὡς ὁ ἥλιος, οἱ δὲ
[1, 32]	τὴν στολὴν αὐτοῦ. ὑμέτερον οὖν	ἐστιν	ἀκριβῶς ἐξετάσαι καὶ μαθεῖν, μέχρι
[1, 24]	παρ’ οἷς δὲ ἱερεῖα νενομισμένα	ἐστίν,	ἀκριβῶς ἐπίστασθε. ~Δεύτερον δ’ ὅτι
[1, 43]	λόγος, μεγίστη ἀσέβεια καὶ ἀδικία	ἐστίν.	ἀλλ’ εἱμαρμένην φαμὲν ἀπαράβατον ταύτην
[1, 8]	πρὸς ἡμᾶς ἥδε ἡ πλάνη	ἐστὶν	ἀλλ’ οὐ πρὸς ἕτερον, μέχρις
[1, 43]	ἀποφαινόμεθα· ἐπεὶ εἰ μὴ τοῦτό	ἐστιν,	ἀλλὰ καθ’ εἱμαρμένην πάντα γίνεται,
[1, 43]	δόξαι ἀληθὲς εἶναι, ὅτι οὐδέν	ἐστιν	ἀρετὴ οὐδὲ κακία, ἀλλὰ δόξῃ
[1, 44]	γένος, δεικνὺς ὅτι καὶ μέλον	ἐστὶν	αὐτῷ καὶ προνοεῖται αὐτῶν. κατ’
[1, 16]	ὃς δ’ ἂν ὀργισθῇ, ἔνοχός	ἐστιν	εἰς τὸ πῦρ. παντὶ δὲ
[1, 4]	ὅπως διὰ τῶν πράξεων ὁποῖός	ἐστιν	ἕκαστος φαίνηται. ὃν γὰρ τρόπον
[1, 15]	ὑμῖν. ὅπου γὰρ ὁ θησαυρός	ἐστιν,	ἐκεῖ καὶ ὁ νοῦς τοῦ
[1, 34]	λαόν μου. κώμη δέ τίς	ἐστιν	ἐν τῇ χώρᾳ Ἰουδαίων, ἀπέχουσα
[1, 66]	ἧς οὐδενὶ ἄλλῳ μετασχεῖν ἐξόν	ἐστιν	ἢ τῷ πιστεύοντι ἀληθῆ εἶναι
[1, 67]	τῇ μετὰ τὴν κρονικήν, ἥτις	ἐστὶν	ἡλίου ἡμέρα, φανεὶς τοῖς ἀποστόλοις
[1, 67]	τὴν συνέλευσιν ποιούμεθα, ἐπειδὴ πρώτη	ἐστὶν	ἡμέρα, ἐν ᾗ ὁ θεὸς
[1, 63]	ὁ λόγος δὲ τοῦ θεοῦ	ἐστιν	ὁ υἱὸς αὐτοῦ, ὡς προέφημεν.
[1, 43]	γίνεται, οὔτε τὸ ἐφ’ ἡμῖν	ἐστιν	ὅλως· εἰ γὰρ εἵμαρται τόνδε
[1, 42]	καὶ ἐν τοῖς προειρημένοις δοξάσαι	ἐστίν,	ὅπως ἀπολογίαν μὴ παράσχῃ τοῖς
[1, 32]	θεὸν καὶ υἱὸς ὁ λόγος	ἐστίν·	ὃς τίνα τρόπον σαρκοποιηθεὶς ἄνθρωπος
[1, 51]	ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς	ἐστιν	οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;
[1, 63]	τὸν πατέρα ἐπιστάμενοι, μηθ’ ὅτι	ἐστὶν	υἱὸς τῷ πατρὶ τῶν ὅλων
[1, 54]	ὁ προκηρυσσόμενος, καὶ υἱὸς θεοῦ	ἐστιν,	ὡς προέφημεν, ἢ ἀνθρώπου, τὸν
[1, 50]	ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ. οὐκ	ἔστιν	εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ
[1, 36]	τῶν παρ’ ὑμῖν συγγραφέων ἰδεῖν	ἔστιν,	ἕνα μὲν τὸν τὰ πάντα
[1, 29]	τοῦ πεῖσαι ὑμᾶς ὅτι οὐκ	ἔστιν	ἡμῖν μυστήριον ἡ ἀνέδην μίξις,
[1, 32]	πάλιν παραγενησόμενον, ὅπερ ὄψει ὑμῖν	πάρεστιν	ἰδεῖν καὶ ἔργῳ πεισθῆναι· ἐκ
[1, 10]	ποικίλην φύσει ἐπιθυμίαν, ὧν οὐδὲν	πρόσεστιν	ἡμῖν. ~Καὶ ὑμεῖς, ἀκούσαντες βασιλείαν
[1, 10]	δυνάμεων πείθει τε καὶ εἰς	πίστιν	ἄγει ἡμᾶς. καὶ ὑπὲρ πάντων
[1, 52]	ὁμοίως προφητευθέντων, μελλόντων δὲ γίνεσθαι,	πίστιν	ἔχειν ὡς πάντως γενησομένων. ὃν
[1, 13]	πάλιν ἐν ἀφθαρσίᾳ γενέσθαι διὰ	πίστιν	τὴν ἐν αὐτῷ αἰτήσεις πέμποντες,
[1, 53]	τοσαῦτα γοῦν ὁρώμενα πειθὼ καὶ	πίστιν	τοῖς τἀληθὲς ἀσπαζομένοις καὶ μὴ
[1, 18]	κάθοδος Ὀδυσσέως εἰς τὴν τούτων	ἐπίσκεψιν,	καὶ τῶν τὰ αὐτὰ τούτοις
[1, 67]	μαθηταῖς ἐδίδαξε ταῦτα, ἅπερ εἰς	ἐπίσκεψιν	καὶ ὑμῖν ἀνεδώκαμεν. ~Καὶ εἰ
[1, 3]	καὶ βίου καὶ μαθημάτων τὴν	ἐπίσκεψιν	πᾶσι παρέχειν, ὅπως ὑπὲρ τῶν
[1, 44]	καὶ ὑμῖν, ὡς ὁρᾶτε, εἰς	ἐπίσκεψιν	φέρομεν, ἐπιστάμενοι πᾶσιν εὐάρεστα φανήσεσθαι·
[1, 55]	ὡς καὶ ἐκ τῶν ὑπ’	ὄψιν	πιπτόντων δείκνυται· κατανοήσατε γὰρ πάντα
[1, 45]	προαγγελτικὸν τοῦ λόγου τοῦ ἰσχυροῦ,	ὃν	ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ οἱ ἀπόστολοι αὐτοῦ
[1, 12]	γεννήσαντα θεὸν οὐδένα οἴδαμεν ὄντα.	ὃν	γὰρ τρόπον διαδέχεσθαι πενίας ἢ
[1, 4]	πράξεων ὁποῖός ἐστιν ἕκαστος φαίνηται.	ὃν	γὰρ τρόπον παραλαβόντες τινὲς παρὰ
[1, 52]	πίστιν ἔχειν ὡς πάντως γενησομένων.	ὃν	γὰρ τρόπον τὰ ἤδη γενόμενα
[1, 28]	ἡμετέρων συγγραμμάτων ἐρευνήσαντες μαθεῖν δύνασθε·	ὃν	εἰς τὸ πῦρ πεμφθήσεσθαι μετὰ
[1, 32]	εἰσόδῳ κώμης πρὸς ἄμπελον δεδεμένος,	ὃν	ἐκέλευσεν ἀγαγεῖν αὐτῷ τότε τοὺς
[1, 40]	οὕτως, ἀλλ’ ἢ ὡσεὶ χνοῦς,	ὃν	ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου
[1, 52]	φυλήν, καὶ τότε ὄψονται εἰς	ὃν	ἐξεκέντησαν, καὶ ἐροῦσι· Τί, κύριε,
[1, 32]	τὸν ἐν Ἰουδαίᾳ σταυρωθέντα, μεθ’	ὃν	εὐθὺς δοριάλωτος ὑμῖν ἡ γῆ
[1, 61]	ὕδωρ ἐστί, καὶ τρόπον ἀναγεννήσεως,	ὃν	καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἀνεγεννήθημεν, ἀναγεννῶνται·
[1, 29]	καὶ Ἀντινόου τοῦ νῦν γεγενημένου,	ὃν	καὶ πάντες ὡς θεὸν διὰ
[1, 60]	χώραν τῷ παρὰ θεοῦ λόγῳ,	ὃν	κεχιάσθαι ἐν τῷ παντὶ ἔφη,
[1, 25]	ἀγεννήτῳ καὶ ἀπαθεῖ ἑαυτοὺς ἀνεθήκαμεν,	ὃν	οὔτε ἐπ’ Ἀντιόπην καὶ τὰς
[1, 10]	συμβασιλεύοντας, ἀφθάρτους καὶ ἀπαθεῖς γενομένους.	ὃν	τρόπον γὰρ τὴν ἀρχὴν οὐκ
[1, 32]	γέγονεν, ἐν τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν.	ὃν	τρόπον γὰρ τὸ τῆς ἀμπέλου
[1, 61]	γεγονέναι, ἀλλὰ δυνάμει θεοῦ λέγεσθαι.	~Ὃν	τρόπον δὲ καὶ ἀνεθήκαμεν ἑαυτοὺς
[1, 66]	κοινὸν πόμα ταῦτα λαμβάνομεν· ἀλλ’	ὃν	τρόπον διὰ λόγου θεοῦ σαρκοποιηθεὶς
[1, 50]	καὶ ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται σφόδρα.	ὃν	τρόπον ἐκστήσονται πολλοὶ ἐπὶ σέ,
[1, 14]	ὑπὲρ τῆς αὐτῶν σωτηρίας ἀγωνιζομένους)	ὃν	τρόπον καὶ ἡμεῖς μετὰ τὸ
[1, 26]	ὁρμώμενοι, ὡς ἔφημεν, Χριστιανοὶ καλοῦνται,	ὃν	τρόπον καὶ οἱ οὐ κοινωνοῦντες
[1, 23]	γενόμενα εἶπον ἃ μυθοποιήσαντες ἔφησαν,	ὃν	τρόπον καὶ τὰ καθ’ ἡμῶν
[1, 27]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄρσενας, καὶ	ὃν	τρόπον λέγονται οἱ παλαιοὶ ἀγέλας
[1, 7]	μὲν οὖν κἀκεῖνο ὁμολογοῦμεν, ὅτι	ὃν	τρόπον οἱ ἐν Ἕλλησι τὰ
[1, 19]	ἀναστάντα νεκρὸν ἀπιστία ἔχει. ἀλλ’	ὃν	τρόπον τὴν ἀρχὴν οὐκ ἂν
[1, 49]	ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου ἐπὶ	λαὸν	ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς
[1, 38]	ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου ἐπὶ	λαὸν	ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς
[1, 35]	ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου ἐπὶ	λαὸν	ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς
[1, 33]	Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν	λαὸν	αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν,
[1, 33]	Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν	λαὸν	αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.
[1, 60]	ὄφεις ἀποθανεῖν ἀνέγραψε, τὸν δὲ	λαὸν	ἐκφυγεῖν τὸν θάνατον οὕτως παρέδωκεν.
[1, 60]	πᾶν γένος, ὃ ἐθανάτου τὸν	λαόν·	καὶ κατ’ ἐπίπνοιαν καὶ ἐνέργειαν
[1, 34]	ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν	λαόν	μου. κώμη δέ τίς ἐστιν
[1, 63]	εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐξάγαγε τὸν	λαόν	μου. τὰ δ’ ἑπόμενα ἐξ
[1, 62]	Χριστοῦ, καὶ κατελθὼν ἐξήγαγε τὸν	λαὸν	ποιήσας μεγάλα καὶ θαυμάσια, ἃ
[1, 39]	ἀνὰ μέσον ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει	λαὸν	πολύν· καὶ συγκόψουσι τὰς μαχαίρας
[1, 62]	Αἴγυπτον καὶ ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ	λαὸν	τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ δύναμιν ἰσχυρὰν
[1, 62]	εἰς Αἴγυπτον ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ	λαὸν	τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποιμαίνοντος αὐτοῦ ἐν
[1, 12]	ἀξιοῦμεν· ἀλλ’ ἐπεὶ γνωρίζομεν οὐ	ῥᾷον	ἀγνοίᾳ κατεχομένην ψυχὴν συντόμως μεταβάλλειν,
[1, 29]	πράττειν ἀπειρῆσθαι οἱ ἐκεῖ ἰατροὶ	ἔλεγον.	καὶ μηδ’ ὅλως βουληθέντος Φήλικος
[1, 37]	ἀδικίας, διάσπα στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων,	ἄστεγον	καὶ γυμνὸν σκέπε, διάθρυπτε πεινῶντι
[1, 12]	ἄν τις τὴν κακίαν πρὸς	ὀλίγον	ᾑρεῖτο, γινώσκων πορεύεσθαι ἐπ’ αἰωνίαν
[1, 17]	ἔλαβε δυνάμεων παρὰ θεοῦ τὸν	λόγον	ἀπαιτηθήσεσθαι, ὡς ὁ Χριστὸς ἐμήνυσεν
[1, 61]	στόμα κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. καὶ	λόγον	δὲ εἰς τοῦτο παρὰ τῶν
[1, 53]	ἔχοντες τὸν παρὰ τοῦ θεοῦ	λόγον	διὰ τῶν προφητῶν παραδοθέντα αὐτοῖς
[1, 22]	γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἐκ θεοῦ λέγομεν	λόγον	θεοῦ, ὡς προέφημεν, κοινὸν τοῦτο
[1, 39]	διδάξαι πάντας τὸν τοῦ θεοῦ	λόγον·	καὶ οἱ πάλαι ἀλληλοφόνται οὐ
[1, 21]	ἀπεφήναντο. ~Τῷ δὲ καὶ τὸν	λόγον,	ὅ ἐστι πρῶτον γέννημα τοῦ
[1, 46]	θεοῦ εἶναι ἐδιδάχθημεν καὶ προεμηνύσαμεν	λόγον	ὄντα, οὗ πᾶν γένος ἀνθρώπων
[1, 33]	ἄλλο νοῆσαι θέμις ἢ τὸν	λόγον,	ὃς καὶ πρωτότοκος τῷ θεῷ
[1, 2]	κατὰ τὸν ἀκριβῆ καὶ ἐξεταστικὸν	λόγον	τὴν κρίσιν ποιήσασθαι προσεληλύθειμεν, μὴ
[1, 21]	τιμώμενοι συγγραφεῖς, ἐπίστασθε· Ἑρμῆν μέν,	λόγον	τὸν ἑρμηνευτικὸν καὶ πάντων διδάσκαλον,
[1, 22]	ἔστω ὑμῖν τοῖς τὸν Ἑρμῆν	λόγον	τὸν παρὰ θεοῦ ἀγγελτικὸν λέγουσιν.
[1, 9]	θεοὺς ἐπονομάζουσιν. ὅπερ οὐ μόνον	ἄλογον	ἡγούμεθα, ἀλλὰ καὶ ἐφ’ ὕβρει
[1, 12]	γε εὐσεβείας καὶ φιλοσοφίας ὀρέγεσθε,	ἄλογόν	τι πρᾶξαι ὑπειλήφαμεν. εἰ δὲ
[1, 3]	δ’ οὔ. ~Ἀλλ’ ἵνα μὴ	ἄλογον	φωνὴν καὶ τολμηρὰν δόξῃ τις
[1, 12]	δ’ ἂν εἴη τὸ τοιοῦτον	ἔργον,	ἀλλ’ οὐκ ἀρχόντων ἀγαθῶν. πεπείσμεθα
[1, 12]	φθάσας γενέσθαι προεῖπεν· ὅπερ θεοῦ	ἔργον	ἐστί, πρὶν ἢ γενέσθαι εἰπεῖν
[1, 3]	τὰς πόλεις εὐδαιμονῆσαι. ἡμέτερον οὖν	ἔργον	καὶ βίου καὶ μαθημάτων τὴν
[1, 12]	ταῦτα δοξάζομεν, ὡς λαθεῖν θεὸν	κακόεργον	ἢ πλεονέκτην ἢ ἐπίβουλον ἢ
[1, 58]	δέ τινα καταγγέλλει παρὰ τὸν	δημιουργὸν	τὸν πάντων θεὸν καὶ ὁμοίως
[1, 63]	τὸν τῶν ὅλων πατέρα καὶ	δημιουργὸν	τὸν ταῦτα εἰπόντα λέγουσιν εἶναι.
[1, 20]	ταὐτὰ φράζομεν· μείζονα γὰρ τὸν	δημιουργὸν	τοῦ σκευαζομένου ἀπεφήναντο. ~Τῷ δὲ
[1, 13]	οὖν ὡς οὔκ ἐσμεν, τὸν	δημιουργὸν	τοῦδε τοῦ παντὸς σεβόμενοι, ἀνενδεῆ
[1, 40]	καὶ ἀπορρίψωμεν ἀφ’ ἡμῶν τὸν	ζυγὸν	αὐτῶν. ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς
[1, 45]	ἐγέννησά σε. τὸ οὖν εἰρημένον	Ῥάβδον	δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι ἐξ Ἰερουσαλὴμ
[1, 45]	σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.	ῥάβδον	δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι κύριος ἐξ
[1, 27]	πρῶτον μὲν ὅτι τοὺς πάντας	σχεδὸν	ὁρῶμεν ἐπὶ πορνείᾳ προάγοντας, οὐ
[1, 26]	Ῥωμαϊκὴν ταύτην· Σίμωνι δεωσάγκτῳ. καὶ	σχεδὸν	πάντες μὲν Σαμαρεῖς, ὀλίγοι δὲ
[1, 40]	βουλῇ δικαίων, ὅτι γινώσκει κύριος	ὁδὸν	δικαίων, καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται.
[1, 40]	αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν	ὁδόν.	πρὸς τούτοις δὲ καὶ λόγων
[1, 54]	προφητείαις, Ἰσχυρὸς ὡς γίγας δραμεῖν	ὁδόν,	τὸν Ἡρακλέα ἰσχυρὸν καὶ ἐκπερινοστήσαντα
[1, 8]	κόλασιν κολασθησομένων, ἀλλ’ οὐχὶ χιλιονταετῆ	περίοδον,	ὡς ἐκεῖνος ἔφη, μόνον. εἰ
[1, 27]	καὶ εἰσφορὰς καὶ τέλη λαμβάνετε	δέον	ἐκκόψαι ἀπὸ τῆς ὑμετέρας οἰκουμένης.
[1, 4]	εἶναι, διὰ τὴν ὁμολογίαν κολάζετε·	δέον	καὶ τὸν τοῦ ὁμολογοῦντος βίον
[1, 12]	ἀδικοῦσιν· εἰ ἔμαθον καὶ ἐπείσθησαν	θεὸν	ἀδύνατον εἶναι λαθεῖν τι, οὐ
[1, 26]	τὸν ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς	θεόν,	ἄλλον δέ τινα, ὡς ὄντα
[1, 10]	ἀνθρώπων ὑλικῆς προσφορᾶς προσειλήφαμεν τὸν	θεόν,	αὐτὸν παρέχοντα πάντα ὁρῶντες· ἐκείνους
[1, 8]	τυχεῖν τούτων δύνασθαι τοὺς τὸν	θεὸν	δι’ ἔργων πείσαντας, ὅτι αὐτῷ
[1, 64]	μίξεως, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐννοηθέντα τὸν	θεὸν	διὰ λόγου τὸν κόσμον ποιῆσαι
[1, 28]	τοῦ μηδέπω τοῦτο πρᾶξαι τὸν	θεὸν	διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος γεγένηται·
[1, 29]	γεγενημένου, ὃν καὶ πάντες ὡς	θεὸν	διὰ φόβου σέβειν ὥρμηντο, ἐπιστάμενοι
[1, 60]	νοήσας, τὴν μετὰ τὸν πρῶτον	θεὸν	δύναμιν κεχιάσθαι ἐν τῷ παντὶ
[1, 20]	μεταβαλλομένων νοοῦμεν τὸν πάντων ποιητὴν	θεόν.	εἰ οὖν καὶ ὁμοίως τινὰ
[1, 20]	Στωϊκοὶ φιλόσοφοι καὶ αὐτὸν τὸν	θεὸν	εἰς πῦρ ἀναλύεσθαι δογματίζουσι καὶ
[1, 26]	ἄλλοις ἔθνεσιν, ὡς τὸν πρῶτον	θεὸν	ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον καὶ προσκυνοῦσι·
[1, 9]	(οὐ γὰρ τοιαύτην ἡγούμεθα τὸν	θεὸν	ἔχειν τὴν μορφήν, ἥν φασί
[1, 13]	τὸν ἄτρεπτον καὶ ἀεὶ ὄντα	θεὸν	καὶ γεννήτορα τῶν ἁπάντων ἀνθρώπῳ
[1, 58]	παρὰ τὸν δημιουργὸν τὸν πάντων	θεὸν	καὶ ὁμοίως ἕτερον υἱόν· ᾧ
[1, 58]	τῶν οὐρανίων καὶ γηΐνων ἁπάντων	θεὸν	καὶ τὸν προκηρυχθέντα διὰ τῶν
[1, 32]	τὸν πατέρα πάντων καὶ δεσπότην	θεὸν	καὶ υἱὸς ὁ λόγος ἐστίν·
[1, 12]	οἳ ταῦτα δοξάζομεν, ὡς λαθεῖν	θεὸν	κακόεργον ἢ πλεονέκτην ἢ ἐπίβουλον
[1, 22]	θεῶν τε πάντες συγγραφεῖς τὸν	θεὸν	καλοῦσιν. εἰ δὲ καὶ ἰδίως,
[1, 59]	ὕλην ἄμορφον οὖσαν στρέψαντα τὸν	θεὸν	κόσμον ποιῆσαι, ἀκούσατε τῶν αὐτολεξεὶ
[1, 63]	καὶ νῦν διδάσκουσι τὸν ἀνωνόμαστον	θεὸν	λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ. ὅθεν τὸ
[1, 16]	πονηροῦ. ὡς δὲ καὶ τὸν	θεὸν	μόνον δεῖ προσκυνεῖν, οὕτως ἔπεισεν
[1, 3]	τὰ δίκαια ποιήσητε, ὑπάρξει πρὸς	θεόν.	~Ὀνόματος μὲν οὖν προσωνυμίᾳ οὔτε
[1, 26]	τινὰ νομίζειν μείζονα τοῦ δημιουργοῦ	θεόν·	ὃς κατὰ πᾶν γένος ἀνθρώπων
[1, 12]	δικαιότατον ἄρχοντα μετὰ τὸν γεννήσαντα	θεὸν	οὐδένα οἴδαμεν ὄντα. ὃν γὰρ
[1, 19]	μηδὲν ἄλλο δύνασθαι μηδὲ τὸν	θεόν,	οὐκ ἔχομεν λέγειν· ἀλλ’ ἐκεῖνο
[1, 16]	Μεγίστη ἐντολή ἐστι· Κύριον τὸν	θεόν	σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ
[1, 16]	τῆς ἰσχύος σου, κύριον τὸν	θεὸν	τὸν ποιήσαντά σε. καὶ προσελθόντος
[1, 5]	τῇ κακίᾳ ἀνθρώπων ἐνήργησαν ὡς	ἄθεον	καὶ ἀσεβῆ ἀποκτεῖναι, λέγοντες καινὰ
[1, 62]	μέλλοντας, λοιβὰς καὶ κνίσας ἀποτελοῦντας·	τέλεον	δὲ καὶ λούεσθαι ἀπιόντας πρὶν
[1, 29]	ἀνατροφῇ, ἢ παραιτούμενοι τὸ γήμασθαι	τέλεον	ἐνεκρατευόμεθα. καὶ ἤδη τις τῶν
[1, 17]	ὁ Χριστὸς ἐμήνυσεν εἰπών· Ὧι	πλέον	ἔδωκεν ὁ θεός, πλέον καὶ
[1, 17]	Ὧι πλέον ἔδωκεν ὁ θεός,	πλέον	καὶ ἀπαιτηθήσεται παρ’ αὐτοῦ. ~Ἀποβλέψατε
[1, 45]	ἐντεύξεσθε τοῖσδε τοῖς λόγοις, οὐ	πλέον	τι δύνασθε, ὡς προέφημεν, τοῦ
[1, 52]	πρὸς ἁρμονίαν καὶ ὀστέον πρὸς	ὀστέον,	καὶ σάρκες ἀναφυήσονται. καὶ πᾶν
[1, 52]	Συναχθήσεται ἁρμονία πρὸς ἁρμονίαν καὶ	ὀστέον	πρὸς ὀστέον, καὶ σάρκες ἀναφυήσονται.
[1, 5]	ἐπιστάμενοι δαίμονας εἶναι φαύλους θεοὺς	προσωνόμαζον,	καὶ ὀνόματι ἕκαστον προσηγόρευον, ὅπερ
[1, 43]	οὐκ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἑλόμενος τὸ	ἀγαθόν,	ἀλλὰ τοῦτο γενόμενος οὐδ’ εἰ
[1, 43]	εἰ γὰρ εἵμαρται τόνδε τινὰ	ἀγαθὸν	εἶναι καὶ τόνδε φαῦλον, οὔθ’
[1, 44]	καὶ τὸ κακόν, ἔκλεξαι τὸ	ἀγαθόν.	καὶ πάλιν διὰ Ἠσαίου, τοῦ
[1, 44]	Ἰδοὺ πρὸ προσώπου σου τὸ	ἀγαθὸν	καὶ τὸ κακόν, ἔκλεξαι τὸ
[1, 10]	καλουμένῳ. καὶ πάντα τὴν ἀρχὴν	ἀγαθὸν	ὄντα δημιουργῆσαι αὐτὸν ἐξ ἀμόρφου
[1, 4]	~Ὀνόματος μὲν οὖν προσωνυμίᾳ οὔτε	ἀγαθὸν	οὔτε κακὸν κρίνεται ἄνευ τῶν
[1, 56]	ὅπως διὰ τῶν προφητῶν προεκεκήρυκτο	ἔμαθον	καὶ ἐν παντὶ γένει πιστευόμενον
[1, 12]	ὑμᾶς δυνατὸν ἐπιστάμενοι ἀδικοῦσιν· εἰ	ἔμαθον	καὶ ἐπείσθησαν θεὸν ἀδύνατον εἶναι
[1, 54]	γῆν ἔφασαν. ὅτε δὲ πάλιν	ἔμαθον	προφητευθέντα θεραπεύσειν αὐτὸν πᾶσαν νόσον
[1, 33]	προδεδηλωμένος προφήτης ἐμήνυσε· καὶ τοῦτο	ἐλθὸν	ἐπὶ τὴν παρθένον καὶ ἐπισκιάσαν
[1, 15]	ἀδίκους. εἶπε δὲ οὕτως· οὐκ	ἦλθον	καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς
[1, 60]	κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ, ὅτε	ἐξῆλθον	ἀπὸ Αἰγύπτου οἱ Ἰσραηλῖται καὶ
[1, 39]	Ἰερουσαλὴμ ἄνδρες δεκαδύο τὸν ἀριθμὸν	ἐξῆλθον	εἰς τὸν κόσμον, καὶ οὗτοι
[1, 55]	ἀλόγων ζώων διαφέρει, ἢ τῷ	ὀρθόν	τε εἶναι καὶ ἔκτασιν χειρῶν
[1, 15]	ἀνθρώπων· εἰ δὲ μή γε,	μισθὸν	οὐκ ἔχετε παρὰ τοῦ πατρὸς
[1, 43]	δὲ εἵμαρτο ἢ φαῦλον ἢ	σπουδαῖον	εἶναι, οὐκ ἄν ποτε τῶν
[1, 51]	καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι	δίκαιον	εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς
[1, 4]	ὑπάρχομεν. ἀλλ’ ἐπεὶ οὐ τοῦτο	δίκαιον	ἡγούμεθα, διὰ τὸ ὄνομα ἐὰν
[1, 4]	τὸ δὲ χρηστὸν μισεῖσθαι οὐ	δίκαιον.	καὶ πάλιν, ἐὰν μέν τις
[1, 5]	εἰρήσεται γὰρ τἀληθές· ἐπεὶ τὸ	παλαιὸν	δαίμονες φαῦλοι, ἐπιφανείας ποιησάμενοι, καὶ
[1, 18]	ὅπερ εἰ εἰς ἀναισθησίαν ἐχώρει,	ἕρμαιον	ἂν ἦν τοῖς ἀδίκοις πᾶσιν.
[1, 55]	τέμνεται, ἢν μὴ τοῦτο τὸ	τρόπαιον,	ὃ καλεῖται ἱστίον, ἐν τῇ
[1, 7]	ὅταν ἑκάστοτε τῶν κατηγορουμένων τὸν	βίον	ἐξετάζητε, ἀλλ’ οὐ διὰ τοὺς
[1, 4]	δέον καὶ τὸν τοῦ ὁμολογοῦντος	βίον	εὐθύνειν καὶ τὸν τοῦ ἀρνουμένου,
[1, 58]	σώφρονα καὶ καθαρὸν καὶ ἀπαθῆ	βίον	ἔχωσιν, εἰς ἀσέβειαν ἐμβάλλουσιν. ~Ἵνα
[1, 51]	ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα	μακρόβιον.	καὶ βούλεται κύριος ἀφελεῖν ἀπὸ
[1, 40]	αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ	ἅγιον	αὐτοῦ, διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα κυρίου.
[1, 47]	εἰς κατάραν ὁ οἶκος, τὸ	ἅγιον	ἡμῶν καὶ ἡ δόξα, ἣν
[1, 53]	ὀλίγων τινῶν οὓς προεῖπε τὸ	ἅγιον	προφητικὸν πνεῦμα διὰ Ἠσαίου σωθήσεσθαι.
[1, 44]	~Ἐδίδαξε δὲ ἡμᾶς ταῦτα τὸ	ἅγιον	προφητικὸν πνεῦμα, διὰ Μωυσέως φῆσαν
[1, 32]	Ἰεσσαὶ προπάτωρ μὲν κατὰ τὸ	λόγιον	γεγένηται, τοῦ δὲ Ἰακὼβ καὶ
[1, 22]	διάφορα ἱστορεῖται· ὥστε μηδὲ τὸ	ἴδιον	τοῦ πάθους ἥττονα δοκεῖν εἶναι
[1, 35]	εἰς τοῦτο. ἔστι δὲ ταῦτα·	Παιδίον	ἐγεννήθη ἡμῖν, καὶ νεανίσκος ἡμῖν
[1, 50]	ἀπεκαλύφθη; ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς	παιδίον,	ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ.
[1, 29]	ἡμῖν μυστήριον ἡ ἀνέδην μίξις,	βιβλίδιον	ἀνέδωκεν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Φήλικι ἡγεμονεύοντι
[1, 37]	μοι θρόνος, καὶ ἡ γῆ	ὑποπόδιον	τῶν ποδῶν μου. καὶ πάλιν
[1, 45]	ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου	ὑποπόδιον	τῶν ποδῶν σου. ῥάβδον δυνάμεως
[1, 32]	ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται τὸ	βασίλειον.	Ἰούδας γὰρ προπάτωρ Ἰουδαίων, ἀφ’
[1, 43]	τὰ καλὰ δύναμιν ἔχει τὸ	ἀνθρώπειον	γένος, ἀναίτιόν ἐστι τῶν ὁπωσδήποτε
[1, 19]	τοιούτων ἔλεγε, τὸ σπέρμα τὸ	ἀνθρώπειον	δεικνὺς καὶ εἰκόνα γραπτήν, ἐκ
[1, 55]	τοῦτο ἐχόντων ἐργαλείων. τὸ δὲ	ἀνθρώπειον	σχῆμα οὐδενὶ ἄλλῳ τῶν ἀλόγων
[1, 15]	ἐστι καὶ οἰκτίρμων, καὶ τὸν	ἥλιον	αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ
[1, 16]	πῦρ. παντὶ δὲ ἀγγαρεύοντί σε	μίλιον	ἀκολούθησον δύο. λαμψάτω δὲ ὑμῶν
[1, 15]	τῶν δύο πεμφθῆναι εἰς τὸ	αἰώνιον	πῦρ. καί· Ὃς γαμεῖ ἀπολελυμένην
[1, 52]	τῶν φαύλων δαιμόνων εἰς τὸ	αἰώνιον	πῦρ πέμψει. ὡς δὲ καὶ
[1, 16]	δὲ ἄδικοι πέμπωνται εἰς τὸ	αἰώνιον	πῦρ. πολλοὶ γὰρ ἥξουσιν ἐπὶ
[1, 65]	τῶν ἐντεταλμένων εὑρεθῆναι, ὅπως τὴν	αἰώνιον	σωτηρίαν σωθῶμεν. ἀλλήλους φιλήματι ἀσπαζόμεθα
[1, 4]	σχῆμα ἐπιγράφονταί τινες, οἳ οὐδὲν	ἄξιον	τῆς ὑποσχέσεως πράττουσι· γινώσκετε δ’
[1, 43]	οὐ γὰρ ὥσπερ τὰ ἄλλα,	οἷον	δένδρα καὶ τετράποδα μηδὲν δυνάμενα
[1, 46]	Χριστιανοί εἰσι, κἂν ἄθεοι ἐνομίσθησαν,	οἷον	ἐν Ἕλλησι μὲν Σωκράτης καὶ
[1, 19]	εἰκόνα γραπτήν, ἐκ τοῦ τοιοῦδε	οἷόν	τε γενέσθαι διαβεβαιούμενος, πρὶν ἰδεῖν
[1, 39]	ἀνώμοτος ποιεῖν ἡμᾶς εἰς τοῦτο.	γελοῖον	ἤδη πρᾶγμα, ὑμῖν μὲν τοὺς
[1, 37]	προφήτης ὁμοίως ἀπὸ τοῦ πατρός·	Ποῖόν	μοι οἶκον οἰκοδομήσετε; λέγει κύριος.
[1, 36]	κυρίῳ ἢ τῷ πατρὶ αὐτοῦ·	ὁποῖον	καὶ ἐπὶ τῶν παρ’ ὑμῖν
[1, 21]	τὸν ἑρμηνευτικὸν καὶ πάντων διδάσκαλον,	Ἀσκληπιὸν	δέ, καὶ θεραπευτὴν γενόμενον, κεραυνωθέντα
[1, 25]	καὶ τὰ μυστήρια ἄγετε, ἢ	Ἀσκληπιὸν	ἤ τινα τῶν ἄλλων ὀνομαζομένων
[1, 54]	νόσον καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν τὸν	Ἀσκληπιὸν	παρήνεγκαν. ~Ἀλλ’ οὐδαμοῦ οὐδ’ ἐπί
[1, 50]	βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; ἀνηγγείλαμεν	ἐνώπιον	αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς ῥίζα
[1, 44]	ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ	ἔριον	λευκανῶ, καὶ ἐὰν ὦσιν ὡς
[1, 61]	ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ	ἔριον	λευκανῶ, καὶ ἐὰν ὦσιν ὡς
[1, 66]	τὸ σῶμά μου· καὶ τὸ	ποτήριον	ὁμοίως λαβόντα καὶ εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν·
[1, 65]	προεστῶτι τῶν ἀδελφῶν ἄρτος καὶ	ποτήριον	ὕδατος καὶ κράματος, καὶ οὗτος
[1, 66]	δαίμονες· ὅτι γὰρ ἄρτος καὶ	ποτήριον	ὕδατος τίθεται ἐν ταῖς τοῦ
[1, 27]	θεῷ ὄφις σύμβολον μέγα καὶ	μυστήριον	ἀναγράφεται. καὶ τὰ φανερῶς ὑμῖν
[1, 29]	ὑμᾶς ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν	μυστήριον	ἡ ἀνέδην μίξις, βιβλίδιον ἀνέδωκεν
[1, 13]	λέγοντες, ἀγνοοῦντες τὸ ἐν τούτῳ	μυστήριον,	ᾧ προσέχειν ὑμᾶς ἐξηγουμένων ἡμῶν
[1, 41]	ἀναγγείλατε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ	σωτήριον	αὐτοῦ· ὅτι μέγας κύριος καὶ
[1, 37]	πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν	κύριον.	καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ, ὅταν λέγῃ
[1, 16]	ἔπεισεν εἰπών· Μεγίστη ἐντολή ἐστι·	Κύριον	τὸν θεόν σου προσκυνήσεις καὶ
[1, 16]	ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου,	κύριον	τὸν θεὸν τὸν ποιήσαντά σε.
[1, 16]	σου τὸν χιτῶνα ἢ τὸ	ἱμάτιον	μὴ κωλύσῃς. ὃς δ’ ἂν
[1, 43]	δύναμιν ἔχει τὸ ἀνθρώπειον γένος,	ἀναίτιόν	ἐστι τῶν ὁπωσδήποτε πραττομένων. ἀλλ’
[1, 49]	αὐτῶν. ὁ λαὸς ὁ παροξύνων	ἐναντίον	μου. Ἰουδαῖοι γὰρ ἔχοντες τὰς
[1, 50]	σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς	ἐναντίον	τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως
[1, 55]	τοῦτο τὸ τρόπαιον, ὃ καλεῖται	ἱστίον,	ἐν τῇ νηῒ σῶον μείνῃ·
[1, 58]	προκηρυχθέντα διὰ τῶν προφητῶν Χριστὸν	υἱὸν	αὐτοῦ καὶ νῦν διδάσκει, ἄλλον
[1, 13]	ἐπὶ χρόνοις Τιβερίου Καίσαρος ἐπιτρόπου,	υἱὸν	αὐτοῦ τοῦ ὄντως θεοῦ μαθόντες
[1, 63]	οὔτε τὸν πατέρα οὔτε τὸν	υἱὸν	ἔγνωσαν. οἱ γὰρ τὸν υἱὸν
[1, 63]	μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν	υἱὸν	εἰ μὴ ὁ πατὴρ καὶ
[1, 63]	μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν	υἱὸν	εἰ μὴ ὁ πατὴρ καὶ
[1, 6]	τε καὶ τὸν παρ’ αὐτοῦ	υἱὸν	ἐλθόντα καὶ διδάξαντα ἡμᾶς ταῦτα,
[1, 30]	πεποιηκέναι καὶ δόξαι διὰ τοῦτο	υἱὸν	θεοῦ εἶναι, τὴν ἀπόδειξιν ἤδη
[1, 31]	καὶ εἰς οὐρανοὺς ἀνερχόμενον, καὶ	υἱὸν	θεοῦ ὄντα καὶ κεκλημένον, καί
[1, 33]	ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται	υἱόν,	καὶ ἐροῦσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματι
[1, 33]	ἐκ πνεύματος ἁγίου καὶ τέξῃ	υἱόν,	καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ
[1, 40]	γένους ἀνθρώπων, καὶ ὅτι αὐτὸν	υἱὸν	καλεῖ ὁ θεὸς καὶ ὑποτάσσειν
[1, 63]	υἱὸν ἔγνωσαν. οἱ γὰρ τὸν	υἱὸν	πατέρα φάσκοντες εἶναι ἐλέγχονται μήτε
[1, 54]	δαίμονες Διόνυσον μὲν ἔφασαν γεγονέναι	υἱὸν	τοῦ Διός, εὑρετὴν δὲ γενέσθαι
[1, 35]	πρᾶος, ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ πῶλον ὄνον	υἱὸν	ὑποζυγίου. ~Ὅταν δὲ τὰς λέξεις
[1, 58]	πάντων θεὸν καὶ ὁμοίως ἕτερον	υἱόν·	ᾧ πολλοὶ πεισθέντες ὡς μόνῳ
[1, 2]	γὰρ πρὸς οὐδενὸς πείσεσθαί τι	κακὸν	δύνασθαι λελογίσμεθα, ἢν μὴ κακίας
[1, 44]	σου τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ	κακόν,	ἔκλεξαι τὸ ἀγαθόν. καὶ πάλιν
[1, 4]	οὖν προσωνυμίᾳ οὔτε ἀγαθὸν οὔτε	κακὸν	κρίνεται ἄνευ τῶν ὑποπιπτουσῶν τῷ
[1, 53]	πνεύματος καλεῖται ἔθνη, τὸ δὲ	Ἰουδαϊκὸν	καὶ Σαμαρειτικὸν φῦλον Ἰσραὴλ καὶ
[1, 37]	ἀπὸ τοῦ πατρός· Ποῖόν μοι	οἶκον	οἰκοδομήσετε; λέγει κύριος. ὁ οὐρανός
[1, 13]	δευτέρᾳ χώρᾳ ἔχοντες, πνεῦμά τε	προφητικὸν	ἐν τρίτῃ τάξει ὅτι μετὰ
[1, 60]	γενήσεσθαι διὰ Μωυσέως προεμήνυσε τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα, ἀκούσατε. ἔφη δὲ οὕτως·
[1, 41]	δι’ ἄλλης προφητείας μηνύον τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα δι’ αὐτοῦ τοῦ Δαυείδ,
[1, 53]	τινῶν οὓς προεῖπε τὸ ἅγιον	προφητικὸν	πνεῦμα διὰ Ἠσαίου σωθήσεσθαι. εἶπε
[1, 63]	λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ. ὅθεν τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα διὰ Ἠσαίου τοῦ προμεμηνυμένου
[1, 44]	δὲ ἡμᾶς ταῦτα τὸ ἅγιον	προφητικὸν	πνεῦμα, διὰ Μωυσέως φῆσαν τῷ
[1, 63]	λέγουσιν εἶναι. ὅθεν καὶ τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα ἐλέγχον αὐτοὺς εἶπεν· Ἰσραὴλ
[1, 40]	προτρέπεται ζῆν τοὺς ἀνθρώπους τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα, καὶ πῶς μηνύει τὴν
[1, 51]	~Ἵνα δὲ μηνύσῃ ἡμῖν τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα ὅτι ὁ ταῦτα πάσχων
[1, 39]	τὰ μέλλοντα γίνεσθαι λαλῇ τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα, οὕτως λέγει· Ἐκ γὰρ
[1, 38]	προσώπου τοῦ Χριστοῦ λέγῃ τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα, οὕτως φθέγγεται· Ἐγὼ ἐξεπέτασα
[1, 31]	θεοῦ προφῆται, δι’ ὧν τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα προεκήρυξε τὰ γενήσεσθαι μέλλοντα
[1, 59]	συγγραφέων, δι’ οὗ μηνύον τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα, πῶς τὴν ἀρχὴν καὶ
[1, 42]	τοῦ ξύλου. ~Ὅταν δὲ τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι ὡς
[1, 33]	διὰ Ἠσαίου τοῦ προδεδηλωμένου τὸ	προφητικὸν	πνεῦμα τοῦτον γεννησόμενον, ὡς προεμηνύομεν,
[1, 6]	ἀγγέλων στρατόν, πνεῦμά τε τὸ	προφητικὸν	σεβόμεθα καὶ προσκυνοῦμεν, λόγῳ καὶ
[1, 53]	ἔθνη, τὸ δὲ Ἰουδαϊκὸν καὶ	Σαμαρειτικὸν	φῦλον Ἰσραὴλ καὶ οἶκος Ἰακὼβ
[1, 22]	Ἑρμῆν λόγον τὸν παρὰ θεοῦ	ἀγγελτικὸν	λέγουσιν. εἰ δὲ αἰτιάσαιτό τις
[1, 32]	στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς	προαγγελτικὸν	ἦν τοῦ πάθους οὗ πάσχειν
[1, 45]	δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι ἐξ Ἰερουσαλὴμ	προαγγελτικὸν	τοῦ λόγου τοῦ ἰσχυροῦ, ὃν
[1, 32]	δὲ εἰρημένον Αἷμα τῆς σταφυλῆς	σημαντικὸν	τοῦ ἔχειν μὲν αἷμα τὸν
[1, 63]	ὁ θεὸς τῶν πατέρων σου,	σημαντικὸν	τοῦ καὶ ἀποθανόντας ἐκείνους μένειν
[1, 26]	τοῦτο ὁμολογοῦντες. Μαρκίωνα δέ τινα	Ποντικόν,	ὃς καὶ νῦν ἔτι ἐστὶ
[1, 2]	ἀπαιτήσοντες κατὰ τὸν ἀκριβῆ καὶ	ἐξεταστικὸν	λόγον τὴν κρίσιν ποιήσασθαι προσεληλύθειμεν,
[1, 21]	ἐπίστασθε· Ἑρμῆν μέν, λόγον τὸν	ἑρμηνευτικὸν	καὶ πάντων διδάσκαλον, Ἀσκληπιὸν δέ,
[1, 32]	δὲ Αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν	μηνυτικὸν	ἦν ὅτι ἐκ πάντων τῶν
[1, 35]	ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τῶν ὤμων·	μηνυτικὸν	τῆς δυνάμεως τοῦ σταυροῦ, ᾧ
[1, 32]	αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς σύμβολον	δηλωτικὸν	ἦν τῶν γενησομένων τῷ Χριστῷ
[1, 60]	θεοῦ λεγομένην λαβεῖν τὸν Μωυσέα	χαλκὸν	καὶ ποιῆσαι τύπον σταυροῦ καὶ
[1, 46]	τὴν ἀπορίαν λυσόμεθα. τὸν Χριστὸν	πρωτότοκον	τοῦ θεοῦ εἶναι ἐδιδάχθημεν καὶ
[1, 12]	γὰρ οἱ πάντες ἄνθρωποι ταῦτα	ἐγίνωσκον,	οὐκ ἄν τις τὴν κακίαν
[1, 35]	καὶ μετὰ τὸ σταυρῶσαι αὐτὸν	ἔβαλον	κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν αὐτοῦ,
[1, 38]	καὶ πάλιν ὅταν λέγῃ· Αὐτοὶ	ἔβαλον	κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου,
[1, 35]	μου πόδας καὶ χεῖρας, καὶ	ἔβαλον	κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου.
[1, 16]	ἔχομεν· ἐκ βιαίων καὶ τυράννων	μετέβαλον,	ἡττηθέντες ἢ γειτόνων καρτερίαν βίου
[1, 21]	ταῦτα γέγραπται· μιμητὰς γὰρ θεῶν	καλὸν	εἶναι πάντες ἡγοῦνται. ἀπείη δὲ
[1, 49]	αὐτὸν καὶ τὰ παλαιὰ ἔθη	καλὸν	εἶναι τηρεῖν λέγοντες, ἀκούσατε τῶν
[1, 16]	δὲ δένδρον, μὴ ποιοῦν καρπὸν	καλόν,	ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.
[1, 44]	ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, μάθετε	καλὸν	ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε
[1, 61]	ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, μάθετε	καλὸν	ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε
[1, 21]	λόγον τὸν ἑρμηνευτικὸν καὶ πάντων	διδάσκαλον,	Ἀσκληπιὸν δέ, καὶ θεραπευτὴν γενόμενον,
[1, 21]	ἡμᾶς γεγεννῆσθαι, Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν	διδάσκαλον	ἡμῶν, καὶ τοῦτον σταυρωθέντα καὶ
[1, 19]	παρειλήφαμεν, ἐπειδὴ καὶ τὸν ἡμέτερον	διδάσκαλον	Ἰησοῦν Χριστὸν ἔγνωμεν εἰπόντα· Τὰ
[1, 13]	τίς σωφρονῶν οὐχ ὁμολογήσει; τὸν	διδάσκαλόν	τε τούτων γενόμενον ἡμῖν καὶ
[1, 44]	ἀνθρώπων γένος, δεικνὺς ὅτι καὶ	μέλον	ἐστὶν αὐτῷ καὶ προνοεῖται αὐτῶν.
[1, 32]	ἔν τινι εἰσόδῳ κώμης πρὸς	ἄμπελον	δεδεμένος, ὃν ἐκέλευσεν ἀγαγεῖν αὐτῷ
[1, 32]	παρεδόθη. τὸ δὲ Δεσμεύων πρὸς	ἄμπελον	τὸν πῶλον αὐτοῦ καὶ πλύνων
[1, 32]	ἔσται προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς	ἄμπελον	τὸν πῶλον αὐτοῦ, πλύνων ἐν
[1, 54]	ἔσται προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς	ἄμπελον	τὸν πῶλον αὐτοῦ, πλύνων τὴν
[1, 10]	ἦν· τὸ δ’ ἐξακολουθῆσαι οἷς	φίλον	αὐτῷ αἱρουμένους δι’ ὧν αὐτὸς
[1, 68]	ἀδικίᾳ· καὶ ἡμεῖς ἐπιβοήσομεν· Ὃ	φίλον	τῷ θεῷ τοῦτο γενέσθω. Καὶ
[1, 58]	υἱὸν αὐτοῦ καὶ νῦν διδάσκει,	ἄλλον	δέ τινα καταγγέλλει παρὰ τὸν
[1, 26]	ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς θεόν,	ἄλλον	δέ τινα, ὡς ὄντα μείζονα,
[1, 26]	ἔτι ἐστὶ διδάσκων τοὺς πειθομένους,	ἄλλον	τινὰ νομίζειν μείζονα τοῦ δημιουργοῦ
[1, 12]	σύμμαχοι πρὸς εἰρήνην ἐσμὲν πάντων	μᾶλλον	ἀνθρώπων, οἳ ταῦτα δοξάζομεν, ὡς
[1, 31]	καὶ τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἀνθρώπους	μᾶλλον	αὐτῷ πιστεύειν. προεφητεύθη δέ, πρὶν
[1, 3]	φήμην πονηρὰν ἀναιτίους ἀνθρώπους ἀδικεῖν,	μᾶλλον	δὲ ἑαυτούς, οἳ οὐ κρίσει
[1, 22]	τοῦ λόγου καὶ κρείττονα ἀποδείξομεν,	μᾶλλον	δὲ καὶ ἀποδέδεικται· ὁ γὰρ
[1, 17]	ἀφροντιστήσετε, οὐδὲν ἡμεῖς βλαβησόμεθα, πιστεύοντες,	μᾶλλον	δὲ καὶ πεπεισμένοι, κατ’ ἀξίαν
[1, 3]	ἀποδεικνύωνται, κολάζεσθαι ὡς πρέπον ἐστί	{μᾶλλον	δὲ κολάζειν} εἰ δὲ μηδὲν
[1, 19]	~Καὶ κατανοοῦντι τί ἀπιστότερον ἂν	μᾶλλον	δόξαι, ἢ εἰ ἐν σώματι
[1, 54]	καὶ ἐν ἔθνεσι πᾶσιν, ὅπου	μᾶλλον	ἐπήκουον τῶν προφητῶν πιστευθήσεσθαι τὸν
[1, 53]	πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου	μᾶλλον	ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.
[1, 68]	τοῦ κεκρῖσθαι τοῦτο ὑπὸ Ἀδριανοῦ	μᾶλλον	ἠξιώσαμεν, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐπίστασθαι
[1, 4]	ἐκ τοῦ ὀνόματος, τοὺς κατηγοροῦντας	μᾶλλον	κολάζειν ὀφείλετε. Χριστιανοὶ γὰρ εἶναι
[1, 18]	ἧττον ἐκείνων θεῷ πιστεύοντας ἀλλὰ	μᾶλλον,	οἳ καὶ τὰ νεκρούμενα καὶ
[1, 27]	ἀλλὰ τοῖς πράττουσι καὶ ψευδομαρτυροῦσι	μᾶλλον.	~Παρ’ ἡμῖν μὲν γὰρ ὁ
[1, 69]	οὐδὲ μόναις βοαῖς. πολλῷ γὰρ	μᾶλλον	προσῆκεν, εἴ τις κατηγορεῖν βούλοιτο,
[1, 14]	καὶ κτημάτων οἱ πόρους παντὸς	μᾶλλον	στέργοντες, νῦν καὶ ἃ ἔχομεν
[1, 40]	ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ	φύλλον	αὐτοῦ οὐκ ἀπορρυήσεται, καὶ πάντα
[1, 15]	ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἂν τὸν κόσμον	ὅλον	κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ
[1, 32]	στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς	σύμβολον	δηλωτικὸν ἦν τῶν γενησομένων τῷ
[1, 27]	νομιζομένων παρ’ ὑμῖν θεῷ ὄφις	σύμβολον	μέγα καὶ μυστήριον ἀναγράφεται. καὶ
[1, 55]	προεῖπεν ὁ προφήτης, τὸ μέγιστον	σύμβολον	τῆς ἰσχύος καὶ ἀρχῆς αὐτοῦ
[1, 54]	εἴτε ὄνου πῶλον ἄγων ἔσται	σύμβολον	τῆς παρουσίας αὐτοῦ εἴτε ἵππου
[1, 4]	ἢν μή τι ἐνάρετον ἢ	φαῦλον	δι’ ἔργων ἀποδείκνυσθαι δύνηται. καὶ
[1, 43]	ὁρῶμεν. εἰ δὲ εἵμαρτο ἢ	φαῦλον	ἢ σπουδαῖον εἶναι, οὐκ ἄν
[1, 43]	τινὰ ἀγαθὸν εἶναι καὶ τόνδε	φαῦλον,	οὔθ’ οὗτος ἀπόδεκτος οὐδὲ ἐκεῖνος
[1, 40]	νυκτός. καὶ ἔσται ὡς τὸ	ξύλον	τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους
[1, 12]	θεὸν κακόεργον ἢ πλεονέκτην ἢ	ἐπίβουλον	ἢ ἐνάρετον ἀδύνατον εἶναι, καὶ
[1, 53]	τὸ δὲ Ἰουδαϊκὸν καὶ Σαμαρειτικὸν	φῦλον	Ἰσραὴλ καὶ οἶκος Ἰακὼβ κέκληνται.
[1, 64]	~Καὶ τὸ ἀνεγείρειν δὲ τὸ	εἴδωλον	τῆς λεγομένης Κόρης ἐπὶ ταῖς
[1, 54]	ἐδύνατο, μὴ ἐπιστάμενοι εἴτε ὄνου	πῶλον	ἄγων ἔσται σύμβολον τῆς παρουσίας
[1, 32]	δὲ Δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν	πῶλον	αὐτοῦ καὶ πλύνων τὴν στολὴν
[1, 32]	ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν	πῶλον	αὐτοῦ, πλύνων ἐν αἵματι σταφυλῆς
[1, 54]	ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν	πῶλον	αὐτοῦ, πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ
[1, 54]	τοῦ πώλου ὄνομα καὶ ὄνου	πῶλον	καὶ ἵππου σημαίνειν ἐδύνατο, μὴ
[1, 35]	ἔρχεταί σοι πρᾶος, ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ	πῶλον	ὄνον υἱὸν ὑποζυγίου. ~Ὅταν δὲ
[1, 35]	καὶ ὅτι ῥητῶς καθεσθησόμενος ἐπὶ	πῶλον	ὄνου καὶ εἰσελευσόμενος εἰς τὰ
[1, 37]	μου οὐ συνῆκεν. οὐαὶ ἔθνος	ἁμαρτωλόν,	λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν,
[1, 56]	τὴν ἱερὰν σύγκλητον καὶ τὸν	δῆμον	Ῥωμαίων εἰς τοσοῦτο κατεπλήξατο, ὡς
[1, 56]	τε ἱερὰν σύγκλητον καὶ τὸν	δῆμον	τὸν ὑμέτερον συνεπιγνώμονας ταύτης ἡμῶν
[1, 53]	καὶ τὴν πᾶσαν αὐτῶν χώραν	ἔρημον	καὶ κεκαυμένην οὖσαν καὶ ἄγονον
[1, 39]	γὰρ Ἰερουσαλὴμ ἄνδρες δεκαδύο τὸν	ἀριθμὸν	ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον, καὶ
[1, 50]	κάλλος, ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ	ἄτιμον	καὶ ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς ἀνθρώπους.
[1, 15]	ἔκκοψον αὐτόν· συμφέρει γάρ σοι	μονόφθαλμον	εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
[1, 37]	χειρῶν ὑμῶν; ἀλλὰ διάλυε πάντα	σύνδεσμον	ἀδικίας, διάσπα στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων,
[1, 17]	βασιλικῆς δυνάμεως καὶ σώφρονα τὸν	λογισμὸν	ἔχοντας ὑμᾶς εὑρεθῆναι. εἰ δὲ
[1, 58]	θείων ὁρμῶντας ὑπεκκρούοντες, ἢν μὴ	λογισμὸν	σώφρονα καὶ καθαρὸν καὶ ἀπαθῆ
[1, 35]	αὐτὸν ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν	ἱματισμὸν	αὐτοῦ, καὶ ἐμερίσαντο ἑαυτοῖς οἱ
[1, 35]	καὶ ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν	ἱματισμόν	μου. καὶ ὁ μὲν Δαυεὶδ
[1, 38]	Αὐτοὶ ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν	ἱματισμόν	μου, καὶ ὤρυξάν μου πόδας
[1, 20]	αὖ πάλιν κατὰ μεταβολὴν τὸν	κόσμον	γενέσθαι λέγουσιν· ἡμεῖς δὲ κρεῖττόν
[1, 67]	σκότος καὶ τὴν ὕλην τρέψας	κόσμον	ἐποίησε, καὶ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ
[1, 59]	τίνων ἐδημιούργησεν ὁ θεὸς τὸν	κόσμον,	ἔφη οὕτως· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν
[1, 19]	καὶ ἑαυτοὺς καὶ τὸν σύμπαντα	κόσμον	καὶ ἐξ ὁποίων γεγενημένα ὁρῶσι.
[1, 39]	τὸν ἀριθμὸν ἐξῆλθον εἰς τὸν	κόσμον,	καὶ οὗτοι ἰδιῶται, λαλεῖν μὴ
[1, 59]	διὰ Μωυσέως γεγενῆσθαι τὸν πάντα	κόσμον,	καὶ Πλάτων καὶ οἱ ταὐτὰ
[1, 15]	γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἂν τὸν	κόσμον	ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν
[1, 59]	ἄμορφον οὖσαν στρέψαντα τὸν θεὸν	κόσμον	ποιῆσαι, ἀκούσατε τῶν αὐτολεξεὶ εἰρημένων
[1, 64]	τὸν θεὸν διὰ λόγου τὸν	κόσμον	ποιῆσαι ἔγνωσαν, ὡς τὴν πρώτην
[1, 18]	ὅτι τὸν κοινὸν πᾶσι θάνατον	ἀπέθανον·	ὅπερ εἰ εἰς ἀναισθησίαν ἐχώρει,
[1, 54]	ἐπὶ γῆς μενεῖ ἢ εἰς	οὐρανὸν	ἀνελεύσεται, καὶ τὸ τοῦ πώλου
[1, 50]	προείρητο γενησόμενα, διδάξαντος, καὶ εἰς	οὐρανὸν	ἀνερχόμενον ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες καὶ
[1, 21]	θεραπευτὴν γενόμενον, κεραυνωθέντα ἀνεληλυθέναι εἰς	οὐρανόν,	Διόνυσον δὲ διασπαραχθέντα, Ἡρακλέα δὲ
[1, 54]	καὶ διασπαραχθέντα αὐτὸν ἀνεληλυθέναι εἰς	οὐρανὸν	ἐδίδαξαν. καὶ ἐπειδὴ διὰ τῆς
[1, 46]	ἀποθανὼν ἀνέστη καὶ ἀνελήλυθεν εἰς	οὐρανόν,	ἐκ τῶν διὰ τοσούτων εἰρημένων
[1, 51]	ὡς δὲ καὶ εἰς τὸν	οὐρανὸν	ἔμελλεν ἀνιέναι, καθὼς προεφητεύθη, ἀκούσατε.
[1, 54]	ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπου γενόμενον, εἰς	οὐρανὸν	ἔφασαν ἀνεληλυθέναι. ὅτε δὲ ἤκουσαν
[1, 42]	ἀνέστη, καὶ ἐβασίλευσεν ἀνελθὼν εἰς	οὐρανόν,	καὶ ἐπὶ τοῖς παρ’ αὐτοῦ
[1, 64]	ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ
[1, 59]	ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ
[1, 45]	ἀγαγεῖν τὸν Χριστὸν εἰς τὸν	οὐρανὸν	ὁ πατὴρ τῶν πάντων θεὸς
[1, 21]	καὶ ἀναστάντα ἀνεληλυθέναι εἰς τὸν	οὐρανόν,	οὐ παρὰ τοὺς παρ’ ὑμῖν
[1, 26]	τὴν ἀνέλευσιν τοῦ Χριστοῦ εἰς	οὐρανὸν	προεβάλλοντο οἱ δαίμονες ἀνθρώπους τινὰς
[1, 21]	τῆς πυρᾶς ἀνερχόμενον εἰς τὸν	οὐρανὸν	τὸν κατακαέντα Καίσαρα; καὶ ὁποῖαι
[1, 54]	δι’ ἑαυτοῦ ἀνελεύσεται εἰς τὸν	οὐρανόν,	τὸν Περσέα λεχθῆναι προεβάλλοντο. καὶ
[1, 33]	καὶ ὁ ἄγγελος πρὸς τὴν	παρθένον	εἶπε· Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα
[1, 33]	καὶ τοῦτο ἐλθὸν ἐπὶ τὴν	παρθένον	καὶ ἐπισκιάσαν οὐ διὰ συνουσίας
[1, 33]	ἀποσταλεὶς δὲ πρὸς αὐτὴν τὴν	παρθένον	κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ ἄγγελος
[1, 33]	παρθένῳ ἐπεσκίασεν αὐτήν, καὶ κυοφορῆσαι	παρθένον	οὖσαν πεποίηκε. καὶ ὁ ἀποσταλεὶς
[1, 33]	ἕξει σημαίνει οὐ συνουσιασθεῖσαν τὴν	παρθένον	συλλαβεῖν· εἰ γὰρ ἐσυνουσιάσθη ὑπὸ
[1, 28]	καὶ τὴν ἀρχὴν νοερὸν καὶ	δυνάμενον	αἱρεῖσθαι τἀληθῆ καὶ εὖ πράττειν
[1, 19]	δὲ τὸν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν	δυνάμενον	καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα εἰς
[1, 63]	προεγράψαμεν, εἶπεν· Ἔγνω βοῦς τὸν	κτησάμενον	καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ
[1, 37]	οἱ λόγοι· Ἔγνω βοῦς τὸν	κτησάμενον	καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ
[1, 55]	τῷ προσώπῳ ἀπὸ τοῦ μετωπίου	τεταμένον	τὸν λεγόμενον μυξωτῆρα φέρειν, δι’
[1, 26]	κατὰ πασῶν τῶν γεγενημένων αἱρέσεων	συντεταγμένον,	ᾧ εἰ βούλεσθε ἐντυχεῖν, δώσομεν.
[1, 62]	οἱ δαίμονες διὰ τοῦ προφήτου	κεκηρυγμένον	ἐνήργησαν καὶ ῥαντίζειν ἑαυτοὺς τοὺς
[1, 31]	καὶ υἱὸν θεοῦ ὄντα καὶ	κεκλημένον,	καί τινας πεμπομένους ὑπ’ αὐτοῦ
[1, 32]	σπέρμα, ὁ λόγος. τὸ δὲ	εἰρημένον	Αἷμα τῆς σταφυλῆς σημαντικὸν τοῦ
[1, 63]	νικήσῃ τὸν θάνατον. τὸ δὲ	εἰρημένον	ἐκ βάτου τῷ Μωυσεῖ· Ἐγώ
[1, 64]	Διός, μιμησαμένους τὸ διὰ Μωυσέως	εἰρημένον,	ἐκ τῶν προειρημένων νοῆσαι δύνασθε.
[1, 63]	ἀνοήτων Ἰουδαίων. οἵτινες ἔχοντες ῥητῶς	εἰρημένον	ἐν τοῖς Μωυσέως συντάγμασι· Καὶ
[1, 60]	τῶν ὑδάτων ἀνέγνω ὑπὸ Μωυσέως	εἰρημένον	ἐπιφέρεσθαι τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα.
[1, 45]	ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. τὸ οὖν	εἰρημένον	Ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι ἐξ
[1, 54]	λεχθῆναι προεβάλλοντο. καὶ ὅτε ἔγνωσαν	εἰρημένον,	ὡς προλέλεκται ἐν ταῖς προγεγραμμέναις
[1, 43]	πράττουσαν ἀποφαινοίμεθα, ἢ ἐκεῖνο τὸ	προειρημένον	δόξαι ἀληθὲς εἶναι, ὅτι οὐδέν
[1, 44]	κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. τὸ δὲ	προειρημένον	Μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται οὐ λέγει
[1, 65]	οὕτως λοῦσαι τὸν πεπεισμένον καὶ	συγκατατεθειμένον	ἐπὶ τοὺς λεγομένους ἀδελφοὺς ἄγομεν,
[1, 19]	ἔστω γὰρ νῦν ἐφ’ ὑποθέσεως	λεγόμενον·	εἴ τις ὑμῖν μὴ οὖσι
[1, 39]	ἀποθνήσκομεν. δυνατὸν γὰρ ἦν τὸ	λεγόμενον	Ἡ γλῶσσ’ ὀμώμοκεν, ἡ δὲ
[1, 55]	ἀπὸ τοῦ μετωπίου τεταμένον τὸν	λεγόμενον	μυξωτῆρα φέρειν, δι’ οὗ ἥ
[1, 30]	κωλύει καὶ τὸν παρ’ ἡμῖν	λεγόμενον	Χριστόν, ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπων ὄντα,
[1, 67]	ὃ βούλεται δίδωσι, καὶ τὸ	συλλεγόμενον	παρὰ τῷ προεστῶτι ἀποτίθεται, καὶ
[1, 15]	τῷ αἰτοῦντι δίδοτε καὶ τὸν	βουλόμενον	δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῆτε. εἰ γὰρ
[1, 54]	ἵππου Πηγάσου, ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπου	γενόμενον,	εἰς οὐρανὸν ἔφασαν ἀνεληλυθέναι. ὅτε
[1, 21]	κακῶν καὶ αἰσχρῶν ἡδονῶν ἥττω	γενόμενον	ἐπὶ Γανυμήδην καὶ τὰς πολλὰς
[1, 19]	τε γενέσθαι διαβεβαιούμενος, πρὶν ἰδεῖν	γενόμενον	ἐπιστεύσατε; οὐκ ἄν τις τολμήσειεν
[1, 13]	ὁμολογήσει; τὸν διδάσκαλόν τε τούτων	γενόμενον	ἡμῖν καὶ εἰς τοῦτο γεννηθέντα
[1, 53]	πρὶν ἢ ἐλθεῖν αὐτὸν ἄνθρωπον	γενόμενον	κεκηρυγμένα περὶ αὐτοῦ εὕρομεν καὶ
[1, 21]	διδάσκαλον, Ἀσκληπιὸν δέ, καὶ θεραπευτὴν	γενόμενον,	κεραυνωθέντα ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανόν, Διόνυσον
[1, 26]	Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης Καππαρεταίας,	γενόμενον	μαθητὴν τοῦ Σίμωνος, ἐνεργηθέντα καὶ
[1, 26]	τῶν δαιμονίων καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ	γενόμενον	πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς τέχνης
[1, 42]	πεντακοσίοις πρὶν ἢ Χριστὸν ἄνθρωπον	γενόμενον	σταυρωθῆναι τὰ προειρημένα ἔφη, καὶ
[1, 49]	δὲ ἀεὶ προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι ἀγνοήσουσι	παραγενόμενον	αὐτόν· ἐλέχθησαν δὲ οἱ λόγοι
[1, 52]	ὅταν ἴδωσιν αὐτὸν ἐν δόξῃ	παραγενόμενον,	διὰ Ζαχαρίου τοῦ προφήτου προφητευθέντα
[1, 53]	καὶ ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν Χριστόν,	παραγενόμενον	ἠγνόησαν, πλὴν ὀλίγων τινῶν οὓς
[1, 57]	τρόπον οὐδὲ λαθεῖν τὸν Χριστὸν	παραγενόμενον	ἴσχυσαν πρᾶξαι, ἀλλ’ ἐκεῖνο μόνον,
[1, 36]	προφητῶν Ἰουδαῖοι οὐκ ἐγνώρισαν οὐδὲ	παραγενόμενον	τὸν Χριστόν, ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς
[1, 12]	γενέσθαι εἰπεῖν καὶ οὕτως δειχθῆναι	γινόμενον	ὡς προείρηται. ἦν μὲν οὖν
[1, 31]	τῶν προφητῶν βίβλοις εὕρομεν προκηρυσσόμενον	παραγινόμενον,	γεννώμενον διὰ παρθένου, καὶ ἀνδρούμενον,
[1, 31]	ἡμέτερον Χριστόν, καὶ ἀποθνήσκοντα καὶ	ἀνεγειρόμενον	καὶ εἰς οὐρανοὺς ἀνερχόμενον, καὶ
[1, 32]	τοῦ ἔχειν μὲν αἷμα τὸν	φανησόμενον,	ἀλλ’ οὐκ ἐξ ἀνθρωπείου σπέρματος
[1, 49]	καὶ ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν Χριστὸν	παραγενησόμενον,	ἠγνόησαν, οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ
[1, 32]	τῶν ἐθνῶν προσδοκήσουσιν αὐτὸν πάλιν	παραγενησόμενον,	ὅπερ ὄψει ὑμῖν πάρεστιν ἰδεῖν
[1, 54]	γὰρ διὰ τῶν προφητῶν κηρυσσόμενον	παραγενησόμενον	τὸν Χριστόν, καὶ κολασθησομένους διὰ
[1, 33]	προδεδηλωμένου τὸ προφητικὸν πνεῦμα τοῦτον	γεννησόμενον,	ὡς προεμηνύομεν, ἔφη. τὸ πνεῦμα
[1, 54]	ἀκούσαντες γὰρ διὰ τῶν προφητῶν	κηρυσσόμενον	παραγενησόμενον τὸν Χριστόν, καὶ κολασθησομένους
[1, 31]	ταῖς τῶν προφητῶν βίβλοις εὕρομεν	προκηρυσσόμενον	παραγινόμενον, γεννώμενον διὰ παρθένου, καὶ
[1, 61]	τοῦτο μόνον ἐπιλέγοντος τοῦ τὸν	λουσόμενον	ἄγοντος ἐπὶ τὸ λουτρόν. ὄνομα
[1, 12]	εἶναι λαθεῖν τι, οὐ μόνον	πραττόμενον	ἀλλὰ καὶ βουλευόμενον, κἂν διὰ
[1, 12]	οὐ μόνον πραττόμενον ἀλλὰ καὶ	βουλευόμενον,	κἂν διὰ τὰ ἐπικείμενα ἐκ
[1, 56]	ἔμαθον καὶ ἐν παντὶ γένει	πιστευόμενον	καὶ προσδοκώμενον ἔγνωσαν, πάλιν, ὡς
[1, 21]	προάγετε ἑωρακέναι ἐκ τῆς πυρᾶς	ἀνερχόμενον	εἰς τὸν οὐρανὸν τὸν κατακαέντα
[1, 50]	γενησόμενα, διδάξαντος, καὶ εἰς οὐρανὸν	ἀνερχόμενον	ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες καὶ δύναμιν
[1, 31]	καὶ ἀνεγειρόμενον καὶ εἰς οὐρανοὺς	ἀνερχόμενον,	καὶ υἱὸν θεοῦ ὄντα καὶ
[1, 65]	μετὰ τὸ οὕτως λοῦσαι τὸν	πεπεισμένον	καὶ συγκατατεθειμένον ἐπὶ τοὺς λεγομένους
[1, 40]	ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ	πεφυτευμένον	παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων,
[1, 60]	ἐν τῷ παρὰ Πλάτωνι Τιμαίῳ	φυσιολογούμενον	περὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ,
[1, 43]	ἄνθρωπον τῶν ἐναντίων τὴν μετέλευσιν	ποιούμενον	ὁρῶμεν. εἰ δὲ εἵμαρτο ἢ
[1, 59]	ὑμεῖς πεισθῆναι δύνασθε. καὶ τὸ	καλούμενον	Ἔρεβος παρὰ τοῖς ποιηταῖς εἰρῆσθαι
[1, 31]	μαλακίαν καὶ νεκροὺς ἀνεγείροντα, καὶ	φθονούμενον	καὶ ἀγνοούμενον καὶ σταυρούμενον Ἰησοῦν
[1, 31]	νεκροὺς ἀνεγείροντα, καὶ φθονούμενον καὶ	ἀγνοούμενον	καὶ σταυρούμενον Ἰησοῦν τὸν ἡμέτερον
[1, 31]	παραγινόμενον, γεννώμενον διὰ παρθένου, καὶ	ἀνδρούμενον,	καὶ θεραπεύοντα πᾶσαν νόσον καὶ
[1, 7]	γενομένων καὶ δοξάντων σοφῶν τὸ	ἐπικατηγορούμενον	ὄνομα κοινόν ἐστι· Χριστιανοὶ γὰρ
[1, 26]	αὐτῶν δογμάτων τοῖς φιλοσόφοις τὸ	ἐπικατηγορούμενον	ὄνομα τῆς φιλοσοφίας κοινὸν ἔχουσιν.
[1, 31]	καὶ φθονούμενον καὶ ἀγνοούμενον καὶ	σταυρούμενον	Ἰησοῦν τὸν ἡμέτερον Χριστόν, καὶ
[1, 56]	ἐν παντὶ γένει πιστευόμενον καὶ	προσδοκώμενον	ἔγνωσαν, πάλιν, ὡς προεδηλώσαμεν, προεβάλλοντο
[1, 31]	προφητῶν βίβλοις εὕρομεν προκηρυσσόμενον παραγινόμενον,	γεννώμενον	διὰ παρθένου, καὶ ἀνδρούμενον, καὶ
[1, 65]	καὶ κράματος, καὶ οὗτος λαβὼν	αἶνον	καὶ δόξαν τῷ πατρὶ τῶν
[1, 15]	ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τί	καινὸν	ποιεῖτε; καὶ γὰρ οἱ πόρνοι
[1, 15]	παρ’ ὧν ἐλπίζετε λαβεῖν, τί	καινὸν	ποιεῖτε; τοῦτο καὶ οἱ τελῶναι
[1, 21]	ὑμῖν λεγομένους υἱοὺς τῷ Διῒ	καινόν	τι φέρομεν. πόσους γὰρ υἱοὺς
[1, 26]	τὸν πρῶτον θεὸν ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες	ἐκεῖνον	καὶ προσκυνοῦσι· καὶ Ἑλένην τινά,
[1, 42]	ἔθνεσιν, ἀλλ’ οὐδὲ τῶν μετ’	ἐκεῖνον.	ὁ καθ’ ἡμᾶς δὲ Ἰησοῦς
[1, 26]	ἔθνεσιν, ὡς τὸν πρῶτον θεὸν	ἐκεῖνον	ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον καὶ προσκυνοῦσι· καὶ
[1, 6]	ἀνεπιμίκτου τε κακίας θεοῦ· ἀλλ’	ἐκεῖνόν	τε καὶ τὸν παρ’ αὐτοῦ
[1, 32]	αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. ἄστρον δὲ	φωτεινὸν	ἀνέτειλε, καὶ ἄνθος ἀνέβη ἀπὸ
[1, 61]	λευκανῶ, καὶ ἐὰν ὦσιν ὡς	κόκκινον,	ὡς χιόνα λευκανῶ. ἐὰν δὲ
[1, 44]	λευκανῶ, καὶ ἐὰν ὦσιν ὡς	κόκκινον,	ὡς χιόνα λευκανῶ. καὶ ἐὰν
[1, 0]	Ἰουστίνου Ἀπολογία ὑπὲρ Χριστιανῶν πρὸς	Ἀντωνῖνον	τὸν Εὐσεβῆ. ~Αὐτοκράτορι Τίτῳ Αἰλίῳ
[1, 54]	δὲ γενέσθαι ἀμπέλου παρέδωκαν, καὶ	οἶνον	ἐν τοῖς μυστηρίοις αὐτοῦ ἀναγράφουσι,
[1, 66]	Χριστὸς παρέδωκεν. οὐ γὰρ ὡς	κοινὸν	ἄρτον οὐδὲ κοινὸν πόμα ταῦτα
[1, 7]	δοξάντων σοφῶν τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα	κοινόν	ἐστι· Χριστιανοὶ γὰρ πάντες προσαγορεύονται.
[1, 26]	τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα τῆς φιλοσοφίας	κοινὸν	ἔχουσιν. εἰ δὲ καὶ τὰ
[1, 22]	καὶ διὰ παρθένου γεγεννῆσθαι φέρομεν,	κοινὸν	καὶ τοῦτο πρὸς τὸν Περσέα
[1, 18]	τῶν γενομένων βασιλέων, ὅτι τὸν	κοινὸν	πᾶσι θάνατον ἀπέθανον· ὅπερ εἰ
[1, 66]	γὰρ ὡς κοινὸν ἄρτον οὐδὲ	κοινὸν	πόμα ταῦτα λαμβάνομεν· ἀλλ’ ὃν
[1, 22]	τις ἐσταυρῶσθαι αὐτόν, καὶ τοῦτο	κοινὸν	τοῖς προκατηριθμημένοις παθοῦσιν υἱοῖς καθ’
[1, 22]	λέγομεν λόγον θεοῦ, ὡς προέφημεν,	κοινὸν	τοῦτο ἔστω ὑμῖν τοῖς τὸν
[1, 14]	νῦν καὶ ἃ ἔχομεν εἰς	κοινὸν	φέροντες καὶ παντὶ δεομένῳ κοινωνοῦντες·
[1, 11]	ζημίαν κεῖσθαι, φαίνεται. εἰ γὰρ	ἀνθρώπινον	βασιλείαν προσεδοκῶμεν, κἂν ἠρνούμεθα, ὅπως
[1, 28]	πρᾶξαι τὸν θεὸν διὰ τὸ	ἀνθρώπινον	γένος γεγένηται· προγινώσκει γάρ τινας
[1, 11]	ἀκούσαντες βασιλείαν προσδοκῶντας ἡμᾶς, ἀκρίτως	ἀνθρώπινον	λέγειν ἡμᾶς ὑπειλήφατε, ἡμῶν τὴν
[1, 28]	εὖ πράττειν τὸ γένος τὸ	ἀνθρώπινον	πεποίηκεν, ὥστ’ ἀναπολόγητον εἶναι τοῖς
[1, 35]	ἐκάθισαν ἐπὶ βήματος καὶ εἶπον·	Κρῖνον	ἡμῖν. τὸ δὲ Ὤρυξάν μου
[1, 5]	λόγῳ τὰς γινομένας πράξεις οὐκ	ἔκρινον,	ἀλλὰ δέει συνηρπασμένοι καὶ μὴ
[1, 37]	στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων, ἄστεγον καὶ	γυμνὸν	σκέπε, διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον
[1, 35]	σοι πρᾶος, ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ πῶλον	ὄνον	υἱὸν ὑποζυγίου. ~Ὅταν δὲ τὰς
[1, 53]	ἔρημον καὶ κεκαυμένην οὖσαν καὶ	ἄγονον	μένουσαν οἱ βουλόμενοι ὁρᾶν ἔχουσιν.
[1, 9]	σκευῶν διὰ τέχνης τὸ σχῆμα	μόνον	ἀλλάξαντες καὶ μορφοποιήσαντες θεοὺς ἐπονομάζουσιν.
[1, 9]	μορφοποιήσαντες θεοὺς ἐπονομάζουσιν. ὅπερ οὐ	μόνον	ἄλογον ἡγούμεθα, ἀλλὰ καὶ ἐφ’
[1, 22]	Ἰησοῦς λεγόμενος, εἰ καὶ κοινῶς	μόνον	ἄνθρωπος, διὰ σοφίαν ἄξιος υἱὸς
[1, 49]	τὸν Χριστὸν παραγενησόμενον, ἠγνόησαν, οὐ	μόνον	δέ, ἀλλὰ καὶ παρεχρήσαντο· οἱ
[1, 10]	ὁρῶντες· ἐκείνους δὲ προσδέχεσθαι αὐτὸν	μόνον	δεδιδάγμεθα καὶ πεπείσμεθα καὶ πιστεύομεν,
[1, 16]	ὡς δὲ καὶ τὸν θεὸν	μόνον	δεῖ προσκυνεῖν, οὕτως ἔπεισεν εἰπών·
[1, 24]	μὴ τὰ αὐτὰ σέβειν. ὅπερ	μόνον	ἐγκαλεῖν ἡμῖν ἔχετε, ὅτι μὴ
[1, 8]	χιλιονταετῆ περίοδον, ὡς ἐκεῖνος ἔφη,	μόνον.	εἰ μὲν οὖν ἄπιστον ἢ
[1, 5]	τὸ αὐτὸ ἐνεργοῦσιν. οὐ γὰρ	μόνον	Ἕλλησι διὰ Σωκράτους ὑπὸ λόγου
[1, 44]	πρᾶξαι. ἀφόβως μὲν γὰρ οὐ	μόνον	ἐντυγχάνομεν αὐταῖς, ἀλλὰ καὶ ὑμῖν,
[1, 61]	δεσπότου θεοῦ ὄνομα, αὐτὸ τοῦτο	μόνον	ἐπιλέγοντος τοῦ τὸν λουσόμενον ἄγοντος
[1, 43]	ἀρετὴ οὐδὲ κακία, ἀλλὰ δόξῃ	μόνον	ἢ ἀγαθὰ ἢ κακὰ νομίζεται·
[1, 27]	παῖδας εἰς τὸ αἰσχρῶς χρῆσθαι	μόνον·	καὶ ὁμοίως θηλειῶν καὶ ἀνδρογύνων
[1, 53]	υἱῶν τοῦ Διὸς καὶ ἡμεῖς	μόνον	λέγομεν, ἀλλ’ οὐκ ἀποδεῖξαι ἔχομεν.
[1, 16]	Χριστοῦ διδάγματα· οὐ γὰρ τοὺς	μόνον	λέγοντας, ἀλλὰ τοὺς καὶ τὰ
[1, 2]	ἂν φαῦλαι ὦσιν· οὐ γὰρ	μόνον	μὴ ἕπεσθαι τοῖς ἀδίκως τι
[1, 5]	τοὺς ταῦτα πράξαντας δαίμονας οὐ	μόνον	μὴ ὀρθοὺς εἶναί φαμεν, ἀλλὰ
[1, 15]	τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς· οὐ γὰρ	μόνον	ὁ μοιχεύων ἔργῳ ἐκβέβληται παρ’
[1, 57]	μισεῖν, δύνανται ποιῆσαι· οὓς οὐ	μόνον	οὐ μισοῦμεν, ἀλλ’ ὡς δείκνυται,
[1, 39]	καὶ οἱ πάλαι ἀλληλοφόνται οὐ	μόνον	οὐ πολεμοῦμεν τοὺς ἐχθρούς, ἀλλ’
[1, 26]	ἑαυτοὺς εἶναι θεούς, οἳ οὐ	μόνον	οὐκ ἐδιώχθησαν ὑφ’ ὑμῶν, ἀλλὰ
[1, 12]	ἀδύνατον εἶναι λαθεῖν τι, οὐ	μόνον	πραττόμενον ἀλλὰ καὶ βουλευόμενον, κἂν
[1, 17]	τῷ θεῷ. ὅθεν θεὸν μὲν	μόνον	προσκυνοῦμεν, ὑμῖν δὲ πρὸς τὰ
[1, 2]	κατὰ ἀλήθειαν εὐσεβεῖς καὶ φιλοσόφους	μόνον	τἀληθὲς τιμᾶν καὶ στέργειν ὁ
[1, 27]	ὁρῶμεν ἐπὶ πορνείᾳ προάγοντας, οὐ	μόνον	τὰς κόρας ἀλλὰ καὶ τοὺς
[1, 57]	παραγενόμενον ἴσχυσαν πρᾶξαι, ἀλλ’ ἐκεῖνο	μόνον,	τοὺς ἀλόγως βιοῦντας καὶ ἐμπαθῶς
[1, 28]	ἀρετὴν μηδὲ κακίαν, δόξῃ δὲ	μόνον	τοὺς ἀνθρώπους ἢ ἀγαθὰ ἢ
[1, 69]	πρὸ βήματος ἀποκρίνεσθαι, ἐπὶ τοῦτο	μόνον	τραπῶσιν, ἀλλ’ οὐκ ἀξιώσεσιν οὐδὲ
[1, 15]	ὡς οὐ τῶν ἔργων φανερῶν	μόνον	τῷ θεῷ ἀλλὰ καὶ τῶν
[1, 16]	διδάγμασιν αὐτοῦ βιοῦντας, λεγομένους δὲ	μόνον	Χριστιανούς, καὶ ὑφ’ ὑμῶν ἀξιοῦμεν.
[1, 66]	εὐχαριστία, ἧς οὐδενὶ ἄλλῳ μετασχεῖν	ἐξόν	ἐστιν ἢ τῷ πιστεύοντι ἀληθῆ
[1, 53]	Εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα,	ῥῆξον	καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα,
[1, 3]	οὕτως ἔχοντα ἀποδεικνύωνται, κολάζεσθαι ὡς	πρέπον	ἐστί {μᾶλλον δὲ κολάζειν} εἰ
[1, 23]	διὰ τῶν ποιητῶν ὡς γενόμενα	εἶπον	ἃ μυθοποιήσαντες ἔφησαν, ὃν τρόπον
[1, 49]	εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσι·	εἶπον·	Ἰδού εἰμι, ἔθνει, οἳ οὐκ
[1, 35]	αὐτὸν ἐκάθισαν ἐπὶ βήματος καὶ	εἶπον·	Κρῖνον ἡμῖν. τὸ δὲ Ὤρυξάν
[1, 31]	αὐτῶν τῶν προφητῶν συντεταγμένας κτώμενοι	περιεῖπον.	ὅτε δὲ Πτολεμαῖος, ὁ Αἰγυπτίων
[1, 32]	μετὰ ταῦτα ἐσταυρώθη, ὅπως τὸ	λεῖπον	τῆς προφητείας συντελεσθῇ. τὸ γὰρ
[1, 50]	τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον καὶ	ἐκλεῖπον	παρὰ τοὺς ἀνθρώπους. ἄνθρωπος ἐν
[1, 67]	δύνασθε. ~Ἡμεῖς δὲ μετὰ ταῦτα	λοιπὸν	ἀεὶ τούτων ἀλλήλους ἀναμιμνήσκομεν· καὶ
[1, 3]	ἀγαθοὺς εὑρίσκεσθαι κριτάς. ἀναπολόγητον γὰρ	λοιπὸν	μαθοῦσιν, ἢν μὴ τὰ δίκαια
[1, 55]	δύναμις, προτρεψάμενοι ὑμᾶς ἀνεύθυνοι οἴδαμεν	λοιπὸν	ὄντες, κἂν ὑμεῖς ἀπιστεῖτε· τὸ
[1, 61]	ἡμῶν ἔνθα ὕδωρ ἐστί, καὶ	τρόπον	ἀναγεννήσεως, ὃν καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ
[1, 10]	ἀφθάρτους καὶ ἀπαθεῖς γενομένους. ὃν	τρόπον	γὰρ τὴν ἀρχὴν οὐκ ὄντας
[1, 32]	ἐν τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν. ὃν	τρόπον	γὰρ τὸ τῆς ἀμπέλου αἷμα
[1, 61]	ἀλλὰ δυνάμει θεοῦ λέγεσθαι. ~Ὃν	τρόπον	δὲ καὶ ἀνεθήκαμεν ἑαυτοὺς τῷ
[1, 66]	πόμα ταῦτα λαμβάνομεν· ἀλλ’ ὃν	τρόπον	διὰ λόγου θεοῦ σαρκοποιηθεὶς Ἰησοῦς
[1, 10]	ὄντας ἐποίησε, τὸν αὐτὸν ἡγούμεθα	τρόπον	διὰ τὸ ἑλέσθαι τοὺς αἱρουμένους
[1, 19]	τολμήσειεν ἀντειπεῖν. τὸν αὐτὸν οὖν	τρόπον	διὰ τὸ μήπω ἑωρακέναι ὑμᾶς
[1, 12]	οὐδένα οἴδαμεν ὄντα. ὃν γὰρ	τρόπον	διαδέχεσθαι πενίας ἢ πάθη ἢ
[1, 50]	ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται σφόδρα. ὃν	τρόπον	ἐκστήσονται πολλοὶ ἐπὶ σέ, οὕτως
[1, 14]	τῆς αὐτῶν σωτηρίας ἀγωνιζομένους) ὃν	τρόπον	καὶ ἡμεῖς μετὰ τὸ τῷ
[1, 26]	ὡς ἔφημεν, Χριστιανοὶ καλοῦνται, ὃν	τρόπον	καὶ οἱ οὐ κοινωνοῦντες τῶν
[1, 23]	εἶπον ἃ μυθοποιήσαντες ἔφησαν, ὃν	τρόπον	καὶ τὰ καθ’ ἡμῶν λεγόμενα
[1, 52]	καὶ ἀγνοούμενα ἀπέβη, τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ τὰ λείποντα, κἂν ἀγνοῆται
[1, 4]	ἀρνεῖσθαι ἐξεταζόμενοι παρακελεύονται, τὸν αὐτὸν	τρόπον	κακῶς ζῶντες ἴσως ἀφορμὰς παρέχουσι
[1, 27]	καὶ τοὺς ἄρσενας, καὶ ὃν	τρόπον	λέγονται οἱ παλαιοὶ ἀγέλας βοῶν
[1, 19]	καὶ ὁρᾶτε γινομένους, τὸν αὐτὸν	τρόπον	λογίσασθε, ὅτι διαλυθέντα καὶ δίκην
[1, 7]	οὖν κἀκεῖνο ὁμολογοῦμεν, ὅτι ὃν	τρόπον	οἱ ἐν Ἕλλησι τὰ αὐτοῖς
[1, 57]	φαῦλοι δαίμονες πεῖσαι δύνανται, ὅνπερ	τρόπον	οὐδὲ λαθεῖν τὸν Χριστὸν παραγενόμενον
[1, 4]	ἐστιν ἕκαστος φαίνηται. ὃν γὰρ	τρόπον	παραλαβόντες τινὲς παρὰ τοῦ διδασκάλου
[1, 32]	ὁ λόγος ἐστίν· ὃς τίνα	τρόπον	σαρκοποιηθεὶς ἄνθρωπος γέγονεν, ἐν τοῖς
[1, 52]	ὡς πάντως γενησομένων. ὃν γὰρ	τρόπον	τὰ ἤδη γενόμενα προκεκηρυγμένα καὶ
[1, 19]	νεκρὸν ἀπιστία ἔχει. ἀλλ’ ὃν	τρόπον	τὴν ἀρχὴν οὐκ ἂν ἐπιστεύσατε
[1, 61]	προφήτου, ὡς προεγράψαμεν, εἴρηται, τίνα	τρόπον	φεύξονται τὰς ἁμαρτίας οἱ ἁμαρτήσαντες
[1, 29]	καὶ τῶν ὁμογνωμόνων συνειδήσει. οὐκ	ἄτοπον	δὲ ἐπιμνησθῆναι ἐν τούτοις ἡγησάμεθα
[1, 40]	διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν	καρπὸν	αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ,
[1, 16]	πᾶν δὲ δένδρον, μὴ ποιοῦν	καρπὸν	καλόν, ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ
[1, 60]	μὴ ἀκριβῶς ἐπιστάμενος, μηδὲ νοήσας	τύπον	εἶναι σταυροῦ ἀλλὰ χίασμα νοήσας,
[1, 60]	τὸν Μωυσέα χαλκὸν καὶ ποιῆσαι	τύπον	σταυροῦ καὶ τοῦτον στῆσαι ἐπὶ
[1, 53]	μαρτύρια πρὶν ἢ ἐλθεῖν αὐτὸν	ἄνθρωπον	γενόμενον κεκηρυγμένα περὶ αὐτοῦ εὕρομεν
[1, 42]	καὶ πεντακοσίοις πρὶν ἢ Χριστὸν	ἄνθρωπον	γενόμενον σταυρωθῆναι τὰ προειρημένα ἔφη,
[1, 54]	καὶ αὐτὸν ἐφ’ ἵππου Πηγάσου,	ἄνθρωπον	ἐξ ἀνθρώπου γενόμενον, εἰς οὐρανὸν
[1, 30]	τὸν παρ’ ἡμῖν λεγόμενον Χριστόν,	ἄνθρωπον	ἐξ ἀνθρώπων ὄντα, μαγικῇ τέχνη
[1, 43]	πράττειν, ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν	ἄνθρωπον·	οὐδὲ γὰρ ἦν ἄξιος ἀμοιβῆς
[1, 43]	σφάλλεται, οὕτως ἀποδείκνυμεν. τὸν αὐτὸν	ἄνθρωπον	τῶν ἐναντίων τὴν μετέλευσιν ποιούμενον
[1, 23]	ἢ ἐν ἀνθρώποις αὐτὸν γενέσθαι	ἄνθρωπον	φθάσαντές τινες διὰ τοὺς προειρημένους
[1, 50]	φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ	πρόσωπον	αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη.
[1, 41]	ἐποίησε. δόξα καὶ αἶνος κατὰ	πρόσωπον	αὐτοῦ, καὶ ἰσχὺς καὶ καύχημα
[1, 41]	λάβετε χάριν καὶ εἰσέλθετε κατὰ	πρόσωπον	αὐτοῦ καὶ προσκυνήσατε ἐν αὐλαῖς
[1, 38]	μου εἰς ῥαπίσματα, τὸ δὲ	πρόσωπόν	μου οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης
[1, 38]	οὐκ ἐνετράπην, ἀλλ’ ἔθηκα τὸ	πρόσωπόν	μου ὡς στερεὰν πέτραν, καὶ
[1, 58]	ἢν μὴ λογισμὸν σώφρονα καὶ	καθαρὸν	καὶ ἀπαθῆ βίον ἔχωσιν, εἰς
[1, 46]	τὰς ἐπειγούσας ἀποδείξεις πρὸς τὸ	παρὸν	χωρήσωμεν. ~Ὅτι οὖν καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι
[1, 56]	προεβάλλοντο ἄλλους, Σίμωνα μὲν καὶ	Μένανδρον	ἀπὸ Σαμαρείας, οἳ καὶ μαγικὰς
[1, 26]	αὐτοῦ ἔννοιαν πρώτην γενομένην λέγουσι.	Μένανδρον	δέ τινα, καὶ αὐτὸν Σαμαρέα,
[1, 16]	αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. πᾶν δὲ	δένδρον,	μὴ ποιοῦν καρπὸν καλόν, ἐκκόπτεται
[1, 32]	τὰ Ἰεροσόλυμα, ἔνθα τὸ μέγιστον	ἱερὸν	ἦν Ἰουδαίων, ὃ ὑφ’ ὑμῶν
[1, 40]	Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ	σήμερον	γεγέννηκά σε. αἴτησαι παρ’ ἐμοῦ,
[1, 37]	~Ἵνα δὲ καὶ τοῦτο ὑμῖν	φανερὸν	γένηται, ἀπὸ προσώπου τοῦ πατρὸς
[1, 5]	ἀληθεῖ καὶ ἐξεταστικῶς ταῦτα εἰς	φανερὸν	ἐπειρᾶτο φέρειν καὶ ἀπάγειν τῶν
[1, 61]	τεκουσῶν τοὺς ἅπαξ γενομένους ἐμβῆναι,	φανερὸν	πᾶσίν ἐστι. καὶ διὰ Ἠσαίου
[1, 17]	ἡμῶν εὐχομένων καὶ πάντα εἰς	φανερὸν	τιθέντων ἀφροντιστήσετε, οὐδὲν ἡμεῖς βλαβησόμεθα,
[1, 63]	τῶν τοῦ Μωυσέως δὲ συγγραμμάτων	φανερὸν	τοῦτο γενήσεται. λέλεκται δὲ ἐν
[1, 23]	~Ἵνα δὲ ἤδη καὶ τοῦτο	φανερὸν	ὑμῖν γένηται, ὅτι ὁπόσα λέγομεν
[1, 28]	ἴσως γεννηθέντας. καὶ τὴν ἀρχὴν	νοερὸν	καὶ δυνάμενον αἱρεῖσθαι τἀληθῆ καὶ
[1, 8]	πλάνη ἐστὶν ἀλλ’ οὐ πρὸς	ἕτερον,	μέχρις οὗ ἔργῳ μηδὲν ἀδικοῦντες
[1, 43]	ὤν, ἀλλ’ οὐδὲν δυνάμενος εἶναι	ἕτερον	παρ’ ὃ ἐγεγόνει. ~Ἐδίδαξε δὲ
[1, 58]	τὸν πάντων θεὸν καὶ ὁμοίως	ἕτερον	υἱόν· ᾧ πολλοὶ πεισθέντες ὡς
[1, 55]	κἂν ὑμεῖς ἀπιστεῖτε· τὸ γὰρ	ἡμέτερον	γέγονε καὶ πεπέρανται. ~Οὐκ ἠρκέσθησαν
[1, 19]	ἀπιστεῖν παρειλήφαμεν, ἐπειδὴ καὶ τὸν	ἡμέτερον	διδάσκαλον Ἰησοῦν Χριστὸν ἔγνωμεν εἰπόντα·
[1, 10]	γὰρ τὴν ἀρχὴν γενέσθαι οὐχ	ἡμέτερον	ἦν· τὸ δ’ ἐξακολουθῆσαι οἷς
[1, 3]	ἂν εἴη τὰς πόλεις εὐδαιμονῆσαι.	ἡμέτερον	οὖν ἔργον καὶ βίου καὶ
[1, 54]	πλανώμενοι ἐμιμήσαντο τὰ περὶ τὸν	ἡμέτερον	Χριστόν, διασαφήσομεν. Μωυσῆς οὖν ὁ
[1, 31]	ἀγνοούμενον καὶ σταυρούμενον Ἰησοῦν τὸν	ἡμέτερον	Χριστόν, καὶ ἀποθνήσκοντα καὶ ἀνεγειρόμενον
[1, 4]	διὰ τὴν πολιτείαν εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες,	ὑμέτερον	ἀγωνιᾶσαί ἐστι, μὴ ἀδίκως κολάζοντες
[1, 3]	πλημμελῶσι τυφλώττοντες αὐτῶν, αὐτοῖς ὀφλήσωμεν·	ὑμέτερον	δὲ, ὡς αἱρεῖ λόγος, ἀκούοντας
[1, 14]	πρὸ τῆς ἀποδείξεως ἡγησάμεθα, καὶ	ὑμέτερον	ἔστω ὡς δυνατῶν βασιλέων ἐξετάσαι
[1, 32]	αἵματι σταφυλῆς τὴν στολὴν αὐτοῦ.	ὑμέτερον	οὖν ἐστιν ἀκριβῶς ἐξετάσαι καὶ
[1, 56]	σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον τὸν	ὑμέτερον	συνεπιγνώμονας ταύτης ἡμῶν τῆς ἀξιώσεως
[1, 63]	θεοῦ καὶ θεὸς ὑπάρχει. καὶ	πρότερον	διὰ τῆς τοῦ πυρὸς μορφῆς
[1, 26]	αὐτῷ κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ,	πρότερον	ἐπὶ τέγους σταθεῖσαν, τὴν ὑπ’
[1, 63]	ἀπόστολος Ἰησοῦς ὁ Χριστός ἐστι,	πρότερον	λόγος ὤν, καὶ ἐν ἰδέᾳ
[1, 59]	Ἔρεβος παρὰ τοῖς ποιηταῖς εἰρῆσθαι	πρότερον	ὑπὸ Μωυσέως οἴδαμεν. ~Καὶ τὸ
[1, 19]	θεῷ λέγοντες. ~Καὶ κατανοοῦντι τί	ἀπιστότερον	ἂν μᾶλλον δόξαι, ἢ εἰ
[1, 35]	σταυρωθείς, ὡς προϊόντος τοῦ λόγου	σαφέστερον	δειχθήσεται. καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς
[1, 50]	αὐτοῦ πάντες ἀπέστησαν, ἀρνησάμενοι αὐτόν·	ὕστερον	δέ, ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος καὶ
[1, 32]	ἦν Ἰουδαίων, ὃ ὑφ’ ὑμῶν	ὕστερον	κατεστράφη· καὶ μετὰ ταῦτα ἐσταυρώθη,
[1, 46]	δὲ ἅ φαμεν διδάξαι αὐτὸν	ὕστερον	χρόνοις ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ
[1, 25]	ἱερεῖα νενομισμένα ἐστίν, ἀκριβῶς ἐπίστασθε.	~Δεύτερον	δ’ ὅτι ἐκ παντὸς γένους
[1, 35]	μετὰ τὸ σταυρῶσαι αὐτὸν ἔβαλον	κλῆρον	ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν αὐτοῦ, καὶ
[1, 38]	πάλιν ὅταν λέγῃ· Αὐτοὶ ἔβαλον	κλῆρον	ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου, καὶ
[1, 35]	πόδας καὶ χεῖρας, καὶ ἔβαλον	κλῆρον	ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου. καὶ
[1, 37]	ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα	πονηρόν,	υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν κύριον.
[1, 19]	διαχυθέντα τὰ ἀνθρώπεια σώματα κατὰ	καιρὸν	προστάξει θεοῦ ἀναστῆναι καὶ ἀφθαρσίαν
[1, 46]	πράξεις ἢ τὰ ὀνόματα καταλέγειν	μακρὸν	εἶναι ἐπιστάμενοι τανῦν παραιτούμεθα. ὥστε
[1, 19]	τὸ μήπω ἑωρακέναι ὑμᾶς ἀναστάντα	νεκρὸν	ἀπιστία ἔχει. ἀλλ’ ὃν τρόπον
[1, 49]	τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ τὸ	πικρὸν	γλυκύ. ~Ὅτι δὲ καὶ ὑπὲρ
[1, 49]	Οὐαὶ τοῖς λέγουσι τὸ γλυκὺ	πικρὸν	καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ. ~Ὅτι
[1, 32]	τὸν βραχίονα αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν.	ἄστρον	δὲ φωτεινὸν ἀνέτειλε, καὶ ἄνθος
[1, 32]	ῥήσεων προφητεύων οὕτως εἶπεν· Ἀνατελεῖ	ἄστρον	ἐξ Ἰακώβ, καὶ ἄνθος ἀναβήσεται
[1, 25]	ὁμοίως οὐδὲ ἐπὶ Γανυμήδην δι’	οἶστρον	ἐληλυθέναι πειθόμεθα, οὐδὲ λυθῆναι βοηθείας
[1, 62]	ὁ φωτιζόμενος λούεται. ~Καὶ τὸ	λουτρὸν	δὴ τοῦτο ἀκούσαντες οἱ δαίμονες
[1, 66]	ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ἀναγέννησιν	λουτρόν,	καὶ οὕτως βιοῦντι ὡς ὁ
[1, 61]	τὸν λουσόμενον ἄγοντος ἐπὶ τὸ	λουτρόν.	ὄνομα γὰρ τῷ ἀρρήτῳ θεῷ
[1, 61]	τὸ ἐν τῷ ὕδατι τότε	λουτρὸν	ποιοῦνται. καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς
[1, 61]	μανίαν. καλεῖται δὲ τοῦτο τὸ	λουτρὸν	φωτισμός, ὡς φωτιζομένων τὴν διάνοιαν
[1, 54]	γίγας δραμεῖν ὁδόν, τὸν Ἡρακλέα	ἰσχυρὸν	καὶ ἐκπερινοστήσαντα τὴν πᾶσαν γῆν
[1, 39]	ἐξ Ἰερουσαλήμ, καὶ κρινεῖ ἀνὰ	μέσον	ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν·
[1, 16]	παντὶ δὲ ἀγγαρεύοντί σε μίλιον	ἀκολούθησον	δύο. λαμψάτω δὲ ὑμῶν τὰ
[1, 53]	ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ	βόησον	ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ
[1, 4]	ὄνομα ὡς ἔλεγχον λαμβάνετε, καίπερ,	ὅσον	γε ἐκ τοῦ ὀνόματος, τοὺς
[1, 40]	ἐπήγγελται, καὶ πῶς οἱ δαίμονες,	ὅσον	ἐπ’ αὐτοῖς, τήν τε τοῦ
[1, 12]	πρὸ τῆς ἀληθείας δόξαν τιμῶντες,	ὅσον	καὶ λῃσταὶ ἐν ἐρημίᾳ. ὅτι
[1, 4]	ὑποπιπτουσῶν τῷ ὀνόματι πράξεων· ἐπεί,	ὅσον	τε ἐκ τοῦ κατηγορουμένου ἡμῶν
[1, 67]	καὶ χήραις, καὶ τοῖς διὰ	νόσον	ἢ δι’ ἄλλην αἰτίαν λειπομένοις,
[1, 54]	ἔμαθον προφητευθέντα θεραπεύσειν αὐτὸν πᾶσαν	νόσον	καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν τὸν Ἀσκληπιὸν
[1, 31]	καὶ ἀνδρούμενον, καὶ θεραπεύοντα πᾶσαν	νόσον	καὶ πᾶσαν μαλακίαν καὶ νεκροὺς
[1, 16]	τὸ οὒ οὔ· τὸ δὲ	περισσὸν	τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ. ὡς
[1, 21]	γενόμενον, κεραυνωθέντα ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανόν,	Διόνυσον	δὲ διασπαραχθέντα, Ἡρακλέα δὲ φυγῇ
[1, 54]	προφητικῶν λόγων ἀκούσαντες οἱ δαίμονες	Διόνυσον	μὲν ἔφασαν γεγονέναι υἱὸν τοῦ
[1, 25]	γένους ἀνθρώπων οἱ παλαιοὶ σεβόμενοι	Διόνυσον	τὸν Σεμέλης καὶ Ἀπόλλωνα τὸν
[1, 62]	τὰ ὑποδήματά σου καὶ προσελθὼν	ἄκουσον.	ὁ δὲ ὑπολυσάμενος καὶ προσελθὼν
[1, 25]	Περσεφόνην καὶ Ἀφροδίτην, τὰς διὰ	τὸν	Ἄδωνιν οἰστρηθείσας, ὧν καὶ τὰ
[1, 16]	πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ	τὸν	αἴροντά σου τὸν χιτῶνα ἢ
[1, 2]	χάριν ὁμιλήσοντες, ἀλλ’ ἀπαιτήσοντες κατὰ	τὸν	ἀκριβῆ καὶ ἐξεταστικὸν λόγον τὴν
[1, 6]	διδάξαντα ἡμᾶς ταῦτα, καὶ τὸν	τῶν	ἄλλων ἑπομένων καὶ ἐξομοιουμένων ἀγαθῶν
[1, 53]	ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης	τὸν	ἄνδρα. ἔρημα γὰρ ἦν πάντα
[1, 56]	τὴν πλάνην φυγεῖν δυνηθῇ. καὶ	τὸν	ἀνδριάντα, εἰ βούλεσθε, καθαιρήσατε. ~Οὐ
[1, 43]	προαιρέσει πράττειν, ἐποίησεν ὁ θεὸς	τὸν	ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἦν ἄξιος
[1, 63]	δὲ πάντες καὶ νῦν διδάσκουσι	τὸν	ἀνωνόμαστον θεὸν λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ.
[1, 28]	καὶ τῶν ἑπομένων ἀνθρώπων κολασθησομένους	τὸν	ἀπέραντον αἰῶνα, προεμήνυσεν ὁ Χριστός.
[1, 26]	δέ τινα, καὶ αὐτὸν Σαμαρέα,	τὸν	ἀπὸ κώμης Καππαρεταίας, γενόμενον μαθητὴν
[1, 26]	κατηξιώθησαν Σίμωνα μέν τινα Σαμαρέα,	τὸν	ἀπὸ κώμης λεγομένης Γίτθων, ὃς
[1, 58]	ἡδονῆς φονεύουσι. ~Καὶ Μαρκίωνα δὲ	τὸν	ἀπὸ Πόντου, ὡς προέφημεν, προεβάλλοντο
[1, 39]	ἀπὸ γὰρ Ἰερουσαλὴμ ἄνδρες δεκαδύο	τὸν	ἀριθμὸν ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον,
[1, 37]	καὶ γυμνὸν σκέπε, διάθρυπτε πεινῶντι	τὸν	ἄρτον σου. ὁποῖα μὲν οὖν
[1, 54]	πᾶσαν νόσον καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν	τὸν	Ἀσκληπιὸν παρήνεγκαν. ~Ἀλλ’ οὐδαμοῦ οὐδ’
[1, 13]	ἡμῶν καταφαίνονται, δευτέραν χώραν μετὰ	τὸν	ἄτρεπτον καὶ ἀεὶ ὄντα θεὸν
[1, 43]	κατορθοῖ καὶ σφάλλεται, οὕτως ἀποδείκνυμεν.	τὸν	αὐτὸν ἄνθρωπον τῶν ἐναντίων τὴν
[1, 10]	τὴν ἀρχὴν οὐκ ὄντας ἐποίησε,	τὸν	αὐτὸν ἡγούμεθα τρόπον διὰ τὸ
[1, 19]	οὐκ ἄν τις τολμήσειεν ἀντειπεῖν.	τὸν	αὐτὸν οὖν τρόπον διὰ τὸ
[1, 52]	γενόμενα προκεκηρυγμένα καὶ ἀγνοούμενα ἀπέβη,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ λείποντα,
[1, 4]	Χριστοῦ μὴ ἀρνεῖσθαι ἐξεταζόμενοι παρακελεύονται,	τὸν	αὐτὸν τρόπον κακῶς ζῶντες ἴσως
[1, 19]	τοιούτους γενέσθαι, καὶ ὁρᾶτε γινομένους,	τὸν	αὐτὸν τρόπον λογίσασθε, ὅτι διαλυθέντα
[1, 54]	ἐστιν, ὡς προέφημεν, ἢ ἀνθρώπου,	τὸν	Βελλεροφόντην καὶ αὐτὸν ἐφ’ ἵππου
[1, 7]	πολλάκις, ὅταν ἑκάστοτε τῶν κατηγορουμένων	τὸν	βίον ἐξετάζητε, ἀλλ’ οὐ διὰ
[1, 15]	Παντὶ τῷ αἰτοῦντι δίδοτε καὶ	τὸν	βουλόμενον δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῆτε. εἰ
[1, 32]	τῆς ῥίζης Ἰεσσαί· καὶ ἐπὶ	τὸν	βραχίονα αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. ἄστρον
[1, 12]	βασιλικώτατον καὶ δικαιότατον ἄρχοντα μετὰ	τὸν	γεννήσαντα θεὸν οὐδένα οἴδαμεν ὄντα.
[1, 60]	τοὺς μὲν ὄφεις ἀποθανεῖν ἀνέγραψε,	τὸν	δὲ λαὸν ἐκφυγεῖν τὸν θάνατον
[1, 58]	ἄλλον δέ τινα καταγγέλλει παρὰ	τὸν	δημιουργὸν τὸν πάντων θεὸν καὶ
[1, 20]	φήσασι ταὐτὰ φράζομεν· μείζονα γὰρ	τὸν	δημιουργὸν τοῦ σκευαζομένου ἀπεφήναντο. ~Τῷ
[1, 13]	μὲν οὖν ὡς οὔκ ἐσμεν,	τὸν	δημιουργὸν τοῦδε τοῦ παντὸς σεβόμενοι,
[1, 56]	καὶ τὴν ἱερὰν σύγκλητον καὶ	τὸν	δῆμον Ῥωμαίων εἰς τοσοῦτο κατεπλήξατο,
[1, 56]	τήν τε ἱερὰν σύγκλητον καὶ	τὸν	δῆμον τὸν ὑμέτερον συνεπιγνώμονας ταύτης
[1, 4]	τούτων τινὲς ἀθεότητα ἐδίδαξαν, καὶ	τὸν	Δία ἀσελγῆ ἅμα τοῖς αὐτοῦ
[1, 33]	ἀφροδισίων χάριν ἐληλυθέναι ἐπὶ γυναῖκας	τὸν	Δία, διασαφῆσαι τοὺς λόγους πειρασόμεθα.
[1, 21]	φάσκειν ἡμᾶς γεγεννῆσθαι, Ἰησοῦν Χριστὸν	τὸν	διδάσκαλον ἡμῶν, καὶ τοῦτον σταυρωθέντα
[1, 13]	πέμποντες, τίς σωφρονῶν οὐχ ὁμολογήσει;	τὸν	διδάσκαλόν τε τούτων γενόμενον ἡμῖν
[1, 21]	ἐκ Λήδας δὲ Διοσκούρους, καὶ	τὸν	ἐκ Δανάης Περσέα, καὶ τὸν
[1, 62]	κατελθεῖν εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐξαγαγεῖν	τὸν	ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ
[1, 62]	ἐκελεύσθη κατελθὼν εἰς Αἴγυπτον ἐξαγαγεῖν	τὸν	ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποιμαίνοντος
[1, 32]	πάντων γὰρ γενῶν ἀνθρώπων προσδοκῶσι	τὸν	ἐν Ἰουδαίᾳ σταυρωθέντα, μεθ’ ὃν
[1, 16]	βλέποντες θαυμάζωσι τὸν πατέρα ὑμῶν	τὸν	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. οὐ γὰρ
[1, 21]	τὸν ἐκ Δανάης Περσέα, καὶ	τὸν	ἐξ ἀνθρώπων δὲ ἐφ’ ἵππου
[1, 22]	κοινὸν τοῦτο ἔστω ὑμῖν τοῖς	τὸν	Ἑρμῆν λόγον τὸν παρὰ θεοῦ
[1, 21]	συγγραφεῖς, ἐπίστασθε· Ἑρμῆν μέν, λόγον	τὸν	ἑρμηνευτικὸν καὶ πάντων διδάσκαλον, Ἀσκληπιὸν
[1, 0]	Ἀπολογία ὑπὲρ Χριστιανῶν πρὸς Ἀντωνῖνον	τὸν	Εὐσεβῆ. ~Αὐτοκράτορι Τίτῳ Αἰλίῳ Ἀδριανῷ
[1, 40]	αὐτῶν καὶ ἀπορρίψωμεν ἀφ’ ἡμῶν	τὸν	ζυγὸν αὐτῶν. ὁ κατοικῶν ἐν
[1, 21]	περὶ θεῶν, ὡς καὶ αὐτὸν	τὸν	ἡγεμόνα καὶ γεννήτορα πάντων κατ’
[1, 15]	χρηστός ἐστι καὶ οἰκτίρμων, καὶ	τὸν	ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς
[1, 19]	ἄλλοις ἀπιστεῖν παρειλήφαμεν, ἐπειδὴ καὶ	τὸν	ἡμέτερον διδάσκαλον Ἰησοῦν Χριστὸν ἔγνωμεν
[1, 54]	ὡς πλανώμενοι ἐμιμήσαντο τὰ περὶ	τὸν	ἡμέτερον Χριστόν, διασαφήσομεν. Μωυσῆς οὖν
[1, 31]	καὶ ἀγνοούμενον καὶ σταυρούμενον Ἰησοῦν	τὸν	ἡμέτερον Χριστόν, καὶ ἀποθνήσκοντα καὶ
[1, 69]	δύναμιν τοῦ ἁμαρτήματος· ὡς μὰ	τὸν	Ἡρακλέα, εἴ τις συκοφαντίας χάριν
[1, 54]	Ἰσχυρὸς ὡς γίγας δραμεῖν ὁδόν,	τὸν	Ἡρακλέα ἰσχυρὸν καὶ ἐκπερινοστήσαντα τὴν
[1, 60]	ἀνέγραψε, τὸν δὲ λαὸν ἐκφυγεῖν	τὸν	θάνατον οὕτως παρέδωκεν. ἃ ἀναγνοὺς
[1, 63]	ἵνα ἀποθανὼν καὶ ἀναστὰς νικήσῃ	τὸν	θάνατον. τὸ δὲ εἰρημένον ἐκ
[1, 10]	παρὰ ἀνθρώπων ὑλικῆς προσφορᾶς προσειλήφαμεν	τὸν	θεόν, αὐτὸν παρέχοντα πάντα ὁρῶντες·
[1, 8]	πιστεύοντες τυχεῖν τούτων δύνασθαι τοὺς	τὸν	θεὸν δι’ ἔργων πείσαντας, ὅτι
[1, 64]	ἀπὸ μίξεως, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐννοηθέντα	τὸν	θεὸν διὰ λόγου τὸν κόσμον
[1, 28]	ἐπιμονὴ τοῦ μηδέπω τοῦτο πρᾶξαι	τὸν	θεὸν διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος
[1, 20]	δὲ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι καὶ αὐτὸν	τὸν	θεὸν εἰς πῦρ ἀναλύεσθαι δογματίζουσι
[1, 9]	ἔχοντα (οὐ γὰρ τοιαύτην ἡγούμεθα	τὸν	θεὸν ἔχειν τὴν μορφήν, ἥν
[1, 22]	τε θεῶν τε πάντες συγγραφεῖς	τὸν	θεὸν καλοῦσιν. εἰ δὲ καὶ
[1, 59]	εἰπεῖν, ὕλην ἄμορφον οὖσαν στρέψαντα	τὸν	θεὸν κόσμον ποιῆσαι, ἀκούσατε τῶν
[1, 16]	τοῦ πονηροῦ. ὡς δὲ καὶ	τὸν	θεὸν μόνον δεῖ προσκυνεῖν, οὕτως
[1, 19]	ταῦτα μηδὲν ἄλλο δύνασθαι μηδὲ	τὸν	θεόν, οὐκ ἔχομεν λέγειν· ἀλλ’
[1, 16]	εἰπών· Μεγίστη ἐντολή ἐστι· Κύριον	τὸν	θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ
[1, 16]	ὅλης τῆς ἰσχύος σου, κύριον	τὸν	θεὸν τὸν ποιήσαντά σε. καὶ
[1, 66]	εὐαγγέλια, οὕτως παρέδωκαν ἐντετάλθαι αὐτοῖς·	τὸν	Ἰησοῦν λαβόντα ἄρτον εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν·
[1, 61]	τῶν προφητῶν προεκήρυξε τὰ κατὰ	τὸν	Ἰησοῦν πάντα, ὁ φωτιζόμενος λούεται.
[1, 35]	σταυρῶσαι αὐτὸν ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ	τὸν	ἱματισμὸν αὐτοῦ, καὶ ἐμερίσαντο ἑαυτοῖς
[1, 35]	χεῖρας, καὶ ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ	τὸν	ἱματισμόν μου. καὶ ὁ μὲν
[1, 38]	λέγῃ· Αὐτοὶ ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ	τὸν	ἱματισμόν μου, καὶ ὤρυξάν μου
[1, 40]	τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ	τὸν	καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ
[1, 21]	πυρᾶς ἀνερχόμενον εἰς τὸν οὐρανὸν	τὸν	κατακαέντα Καίσαρα; καὶ ὁποῖαι ἑκάστου
[1, 18]	ἑκάστου τῶν γενομένων βασιλέων, ὅτι	τὸν	κοινὸν πᾶσι θάνατον ἀπέθανον· ὅπερ
[1, 20]	καὶ αὖ πάλιν κατὰ μεταβολὴν	τὸν	κόσμον γενέσθαι λέγουσιν· ἡμεῖς δὲ
[1, 59]	ἐκ τίνων ἐδημιούργησεν ὁ θεὸς	τὸν	κόσμον, ἔφη οὕτως· Ἐν ἀρχῇ
[1, 39]	δεκαδύο τὸν ἀριθμὸν ἐξῆλθον εἰς	τὸν	κόσμον, καὶ οὗτοι ἰδιῶται, λαλεῖν
[1, 15]	τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἂν	τὸν	κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ
[1, 64]	ἐννοηθέντα τὸν θεὸν διὰ λόγου	τὸν	κόσμον ποιῆσαι ἔγνωσαν, ὡς τὴν
[1, 63]	ὡς προεγράψαμεν, εἶπεν· Ἔγνω βοῦς	τὸν	κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην
[1, 37]	οἵδε οἱ λόγοι· Ἔγνω βοῦς	τὸν	κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην
[1, 37]	σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε	τὸν	κύριον. καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ, ὅταν
[1, 33]	αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει	τὸν	λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν
[1, 33]	αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει	τὸν	λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν
[1, 60]	ὄφεων πᾶν γένος, ὃ ἐθανάτου	τὸν	λαόν· καὶ κατ’ ἐπίπνοιαν καὶ
[1, 34]	γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ	τὸν	λαόν μου. κώμη δέ τίς
[1, 63]	κάτελθε εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐξάγαγε	τὸν	λαόν μου. τὰ δ’ ἑπόμενα
[1, 62]	πυρὸς Χριστοῦ, καὶ κατελθὼν ἐξήγαγε	τὸν	λαὸν ποιήσας μεγάλα καὶ θαυμάσια,
[1, 55]	προσώπῳ ἀπὸ τοῦ μετωπίου τεταμένον	τὸν	λεγόμενον μυξωτῆρα φέρειν, δι’ οὗ
[1, 25]	Διόνυσον τὸν Σεμέλης καὶ Ἀπόλλωνα	τὸν	Λητοΐδην, οἳ δι’ ἔρωτας ἀρσένων
[1, 17]	τῆς βασιλικῆς δυνάμεως καὶ σώφρονα	τὸν	λογισμὸν ἔχοντας ὑμᾶς εὑρεθῆναι. εἰ
[1, 17]	ὧν ἔλαβε δυνάμεων παρὰ θεοῦ	τὸν	λόγον ἀπαιτηθήσεσθαι, ὡς ὁ Χριστὸς
[1, 21]	σκευαζομένου ἀπεφήναντο. ~Τῷ δὲ καὶ	τὸν	λόγον, ὅ ἐστι πρῶτον γέννημα
[1, 33]	οὐδὲν ἄλλο νοῆσαι θέμις ἢ	τὸν	λόγον, ὃς καὶ πρωτότοκος τῷ
[1, 61]	αὐτὸ τοῦτο μόνον ἐπιλέγοντος τοῦ	τὸν	λουσόμενον ἄγοντος ἐπὶ τὸ λουτρόν.
[1, 19]	τι ποιῆσαι, εἶπε, φοβήθητε δὲ	τὸν	μετὰ τὸ ἀποθανεῖν δυνάμενον καὶ
[1, 60]	παρὰ τοῦ θεοῦ λεγομένην λαβεῖν	τὸν	Μωυσέα χαλκὸν καὶ ποιῆσαι τύπον
[1, 60]	φθέγμα, σοφῶν δὲ καὶ πιστῶν	τὸν	νοῦν ὄντων, καὶ πηρῶν καὶ
[1, 38]	ὁδῷ οὐ καλῇ. καὶ πάλιν·	Τὸν	νῶτόν μου τέθεικα εἰς μάστιγας
[1, 63]	καὶ ὁ θεὸς Ἰακώβ, τὸν	τῶν	ὅλων πατέρα καὶ δημιουργὸν τὸν
[1, 51]	παρεδόθη. ὡς δὲ καὶ εἰς	τὸν	οὐρανὸν ἔμελλεν ἀνιέναι, καθὼς προεφητεύθη,
[1, 64]	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἡ
[1, 59]	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς	τὸν	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἡ
[1, 45]	δὲ ἀγαγεῖν τὸν Χριστὸν εἰς	τὸν	οὐρανὸν ὁ πατὴρ τῶν πάντων
[1, 21]	ἀποθανόντα καὶ ἀναστάντα ἀνεληλυθέναι εἰς	τὸν	οὐρανόν, οὐ παρὰ τοὺς παρ’
[1, 21]	ἐκ τῆς πυρᾶς ἀνερχόμενον εἰς	τὸν	οὐρανὸν τὸν κατακαέντα Καίσαρα; καὶ
[1, 54]	καὶ δι’ ἑαυτοῦ ἀνελεύσεται εἰς	τὸν	οὐρανόν, τὸν Περσέα λεχθῆναι προεβάλλοντο.
[1, 59]	καὶ προδηλωθέντων διὰ Μωυσέως γεγενῆσθαι	τὸν	πάντα κόσμον, καὶ Πλάτων καὶ
[1, 58]	τινα καταγγέλλει παρὰ τὸν δημιουργὸν	τὸν	πάντων θεὸν καὶ ὁμοίως ἕτερον
[1, 20]	κρεῖττόν τι τῶν μεταβαλλομένων νοοῦμεν	τὸν	πάντων ποιητὴν θεόν. εἰ οὖν
[1, 6]	θεοῦ· ἀλλ’ ἐκεῖνόν τε καὶ	τὸν	παρ’ αὐτοῦ υἱὸν ἐλθόντα καὶ
[1, 30]	ἀντιτιθεὶς ἡμῖν, τί κωλύει καὶ	τὸν	παρ’ ἡμῖν λεγόμενον Χριστόν, ἄνθρωπον
[1, 22]	ὑμῖν τοῖς τὸν Ἑρμῆν λόγον	τὸν	παρὰ θεοῦ ἀγγελτικὸν λέγουσιν. εἰ
[1, 53]	Ἰουδαῖοι δὲ καὶ Σαμαρεῖς, ἔχοντες	τὸν	παρὰ τοῦ θεοῦ λόγον διὰ
[1, 63]	αὐτοῖς ὢν εἶπεν· Οὐδεὶς ἔγνω	τὸν	πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱός,
[1, 63]	καὶ αὐτὸς εἶπεν· Οὐδεὶς ἔγνω	τὸν	πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱός,
[1, 63]	πατέρα φάσκοντες εἶναι ἐλέγχονται μήτε	τὸν	πατέρα ἐπιστάμενοι, μηθ’ ὅτι ἐστὶν
[1, 63]	αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ, ὡς οὔτε	τὸν	πατέρα οὔτε τὸν υἱὸν ἔγνωσαν.
[1, 32]	ἡ δὲ πρώτη δύναμις μετὰ	τὸν	πατέρα πάντων καὶ δεσπότην θεὸν
[1, 63]	ἀποκαλύψῃ. Ἰουδαῖοι οὖν ἡγησάμενοι ἀεὶ	τὸν	πατέρα τῶν ὅλων λελαληκέναι τῷ
[1, 16]	τῶν ἀνθρώπων, ἵνα βλέποντες θαυμάζωσι	τὸν	πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς
[1, 65]	δὲ μετὰ τὸ οὕτως λοῦσαι	τὸν	πεπεισμένον καὶ συγκατατεθειμένον ἐπὶ τοὺς
[1, 22]	φέρομεν, κοινὸν καὶ τοῦτο πρὸς	τὸν	Περσέα ἔστω ἡμῖν. ᾧ δὲ
[1, 54]	ἑαυτοῦ ἀνελεύσεται εἰς τὸν οὐρανόν,	τὸν	Περσέα λεχθῆναι προεβάλλοντο. καὶ ὅτε
[1, 59]	τοῦ διὰ τῶν προφητῶν, λαβόντα	τὸν	Πλάτωνα μάθητε τὸ εἰπεῖν, ὕλην
[1, 16]	ἰσχύος σου, κύριον τὸν θεὸν	τὸν	ποιήσαντά σε. καὶ προσελθόντος αὐτῷ
[1, 26]	πεποίηκε βλασφημίας λέγειν καὶ ἀρνεῖσθαι	τὸν	ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς θεόν,
[1, 58]	φαῦλοι δαίμονες, ὃς ἀρνεῖσθαι μὲν	τὸν	ποιητὴν τῶν οὐρανίων καὶ γηΐνων
[1, 67]	πᾶσί τε οἷς προσφερόμεθα εὐλογοῦμεν	τὸν	ποιητὴν τῶν πάντων διὰ τοῦ
[1, 58]	καὶ γηΐνων ἁπάντων θεὸν καὶ	τὸν	προκηρυχθέντα διὰ τῶν προφητῶν Χριστὸν
[1, 60]	ἀλλὰ χίασμα νοήσας, τὴν μετὰ	τὸν	πρῶτον θεὸν δύναμιν κεχιάσθαι ἐν
[1, 26]	καὶ ἐν ἄλλοις ἔθνεσιν, ὡς	τὸν	πρῶτον θεὸν ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον
[1, 32]	τὸ δὲ Δεσμεύων πρὸς ἄμπελον	τὸν	πῶλον αὐτοῦ καὶ πλύνων τὴν
[1, 32]	προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς ἄμπελον	τὸν	πῶλον αὐτοῦ, πλύνων ἐν αἵματι
[1, 54]	προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς ἄμπελον	τὸν	πῶλον αὐτοῦ, πλύνων τὴν στολὴν
[1, 25]	ἀνθρώπων οἱ παλαιοὶ σεβόμενοι Διόνυσον	τὸν	Σεμέλης καὶ Ἀπόλλωνα τὸν Λητοΐδην,
[1, 13]	εἰς τοῦτο γεννηθέντα Ἰησοῦν Χριστόν,	τὸν	σταυρωθέντα ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, τοῦ
[1, 19]	γενέσθαι, ὁποίους καὶ ἑαυτοὺς καὶ	τὸν	σύμπαντα κόσμον καὶ ἐξ ὁποίων
[1, 36]	συγγραφέων ἰδεῖν ἔστιν, ἕνα μὲν	τὸν	τὰ πάντα συγγράφοντα ὄντα, πρόσωπα
[1, 63]	τῶν ὅλων πατέρα καὶ δημιουργὸν	τὸν	ταῦτα εἰπόντα λέγουσιν εἶναι. ὅθεν
[1, 25]	ἐκείνου, οὐδὲ μεριμνῶντα διὰ τοῦτο	τὸν	τῆς Θέτιδος Ἀχιλλέα διὰ τὴν
[1, 4]	τοῦ ὁμολογοῦντος βίον εὐθύνειν καὶ	τὸν	τοῦ ἀρνουμένου, ὅπως διὰ τῶν
[1, 39]	ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ διδάξαι πάντας	τὸν	τοῦ θεοῦ λόγον· καὶ οἱ
[1, 4]	τὴν ὁμολογίαν κολάζετε· δέον καὶ	τὸν	τοῦ ὁμολογοῦντος βίον εὐθύνειν καὶ
[1, 60]	εἰπών· Τὰ δὲ τρίτα περὶ	τὸν	τρίτον. καὶ ὡς ἐκπύρωσιν γενήσεσθαι
[1, 6]	καὶ διδάξαντα ἡμᾶς ταῦτα, καὶ	τὸν	τῶν ἄλλων ἑπομένων καὶ ἐξομοιουμένων
[1, 63]	Ἰσαὰκ καὶ ὁ θεὸς Ἰακώβ,	τὸν	τῶν ὅλων πατέρα καὶ δημιουργὸν
[1, 63]	ὡς οὔτε τὸν πατέρα οὔτε	τὸν	υἱὸν ἔγνωσαν. οἱ γὰρ τὸν
[1, 63]	εἰ μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ	τὸν	υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατὴρ
[1, 63]	εἰ μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ	τὸν	υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατὴρ
[1, 63]	τὸν υἱὸν ἔγνωσαν. οἱ γὰρ	τὸν	υἱὸν πατέρα φάσκοντες εἶναι ἐλέγχονται
[1, 56]	ἱερὰν σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον	τὸν	ὑμέτερον συνεπιγνώμονας ταύτης ἡμῶν τῆς
[1, 32]	σημαντικὸν τοῦ ἔχειν μὲν αἷμα	τὸν	φανησόμενον, ἀλλ’ οὐκ ἐξ ἀνθρωπείου
[1, 2]	καὶ πρὸ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς	τὸν	φιλαλήθη, κἂν θάνατος ἀπειλῆται, τὰ
[1, 16]	ἄλλην, καὶ τὸν αἴροντά σου	τὸν	χιτῶνα ἢ τὸ ἱμάτιον μὴ
[1, 36]	Ἰουδαῖοι οὐκ ἐγνώρισαν οὐδὲ παραγενόμενον	τὸν	Χριστόν, ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς τοὺς
[1, 39]	ἐξαπατῆσαι τοὺς ἐξετάζοντας, ἡδέως ὁμολογοῦντες	τὸν	Χριστὸν ἀποθνήσκομεν. δυνατὸν γὰρ ἦν
[1, 45]	ἀμοιβὴν ἕξομεν. ~Ὅτι δὲ ἀγαγεῖν	τὸν	Χριστὸν εἰς τὸν οὐρανὸν ὁ
[1, 31]	δεινάς, εἰ μὴ ἀρνοῖντο Ἰησοῦν	τὸν	Χριστὸν καὶ βλασφημοῖεν, ἐκέλευεν ἀπάγεσθαι.
[1, 54]	διὰ τῶν προφητῶν κηρυσσόμενον παραγενησόμενον	τὸν	Χριστόν, καὶ κολασθησομένους διὰ πυρὸς
[1, 54]	ἡγήσασθαι τοὺς ἀνθρώπους τὰ περὶ	τὸν	Χριστὸν καὶ ὅμοια τοῖς ὑπὸ
[1, 46]	πρὸ ἐτῶν ἑκατὸν πεντήκοντα γεγεννῆσθαι	τὸν	Χριστὸν λέγειν ἡμᾶς ἐπὶ Κυρηνίου,
[1, 49]	τὰς προφητείας καὶ ἀεὶ προσδοκήσαντες	τὸν	Χριστὸν παραγενησόμενον, ἠγνόησαν, οὐ μόνον
[1, 53]	παραδοθέντα αὐτοῖς καὶ ἀεὶ προσδοκήσαντες	τὸν	Χριστόν, παραγενόμενον ἠγνόησαν, πλὴν ὀλίγων
[1, 57]	δύνανται, ὅνπερ τρόπον οὐδὲ λαθεῖν	τὸν	Χριστὸν παραγενόμενον ἴσχυσαν πρᾶξαι, ἀλλ’
[1, 54]	μᾶλλον ἐπήκουον τῶν προφητῶν πιστευθήσεσθαι	τὸν	Χριστὸν προκηρυσσόντων. ὅτι δὲ καὶ
[1, 46]	ἀνθρώπων, φθάσαντες τὴν ἀπορίαν λυσόμεθα.	τὸν	Χριστὸν πρωτότοκον τοῦ θεοῦ εἶναι
[1, 43]	ἀδικία ἐστίν. ἀλλ’ εἱμαρμένην φαμὲν	ἀπαράβατον	ταύτην εἶναι, τοῖς τὰ καλὰ
[1, 50]	ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς	πρόβατον	ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς
[1, 46]	ὑφ’ ἡμῶν εἴπωσι πρὸ ἐτῶν	ἑκατὸν	πεντήκοντα γεγεννῆσθαι τὸν Χριστὸν λέγειν
[1, 57]	δ’ ἀπιστοῦσι μηδὲν εἶναι μετὰ	θάνατον,	ἀλλ’ εἰς ἀναισθησίαν χωρεῖν τοὺς
[1, 18]	βασιλέων, ὅτι τὸν κοινὸν πᾶσι	θάνατον	ἀπέθανον· ὅπερ εἰ εἰς ἀναισθησίαν
[1, 18]	πεισάτωσαν ὑμᾶς, ὅτι καὶ μετὰ	θάνατον	ἐν αἰσθήσει εἰσὶν αἱ ψυχαί,
[1, 44]	ψυχῆς ἢ τιμωριῶν τῶν μετὰ	θάνατον	ἢ θεωρίας οὐρανίων ἢ τῶν
[1, 51]	σκύλα, ἀνθ’ ὧν παρεδόθη εἰς	θάνατον	ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν
[1, 51]	τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν ἥκει εἰς	θάνατον.	καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ
[1, 68]	ἐχθρῶν κατὰ τῶν μηδὲν ἀδικούντων	θάνατον	ὁρίζετε. προλέγομεν γὰρ ὑμῖν ὅτι
[1, 20]	κολάζεσθαι ἐν αἰσθήσει καὶ μετὰ	θάνατον	οὔσας τὰς τῶν ἀδίκων ψυχάς,
[1, 60]	τὸν δὲ λαὸν ἐκφυγεῖν τὸν	θάνατον	οὕτως παρέδωκεν. ἃ ἀναγνοὺς Πλάτων
[1, 11]	εἶναι Χριστιανούς, γινώσκοντες τῷ ὁμολογοῦντι	θάνατον	τὴν ζημίαν κεῖσθαι, φαίνεται. εἰ
[1, 50]	ταῦτα· Ἀνθ’ ὧν παρέδωκαν εἰς	θανάτον	τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, καὶ μετὰ
[1, 63]	ἀποθανὼν καὶ ἀναστὰς νικήσῃ τὸν	θάνατον.	τὸ δὲ εἰρημένον ἐκ βάτου
[1, 57]	πεῖσαι βουλόμεθα. οὐ γὰρ δεδοίκαμεν	θάνατον,	τοῦ πάντως ἀποθανεῖν ὁμολογουμένου, καὶ
[1, 39]	ἡδέως ὁμολογοῦντες τὸν Χριστὸν ἀποθνήσκομεν.	δυνατὸν	γὰρ ἦν τὸ λεγόμενον Ἡ
[1, 19]	συνορῶμεν, ὅτι οὐκ ἂν ἐπίστευσαν	δυνατὸν	εἶναι τοιούτους ποτὲ γενέσθαι, ὁποίους
[1, 63]	βουλόμενοι μαθεῖν δύνασθε· οὐ γὰρ	δυνατὸν	ἐν τούτοις ἀναγράψαι πάντα. ἀλλ’
[1, 12]	ἀνθρώπους δ’ ὄντας λανθάνειν ὑμᾶς	δυνατὸν	ἐπιστάμενοι ἀδικοῦσιν· εἰ ἔμαθον καὶ
[1, 19]	ῥανίδος τῆς τοῦ ἀνθρωπείου σπέρματος	δυνατὸν	ὀστέα τε καὶ νεῦρα καὶ
[1, 19]	ἐπιστεύσατε ἐκ τῆς μικρᾶς ῥανίδος	δυνατὸν	τοιούτους γενέσθαι, καὶ ὁρᾶτε γινομένους,
[1, 12]	προσθεῖναι προεθυμήθημεν, εἰδότες ὅτι οὐκ	ἀδύνατον	ἀληθείας παρατεθείσης ἄγνοιαν φυγεῖν. ~Ἄθεοι
[1, 12]	πλεονέκτην ἢ ἐπίβουλον ἢ ἐνάρετον	ἀδύνατον	εἶναι, καὶ ἕκαστον ἐπ’ αἰωνίαν
[1, 12]	εἰ ἔμαθον καὶ ἐπείσθησαν θεὸν	ἀδύνατον	εἶναι λαθεῖν τι, οὐ μόνον
[1, 61]	τῶν οὐρανῶν. ὅτι δὲ καὶ	ἀδύνατον	εἰς τὰς μήτρας τῶν τεκουσῶν
[1, 18]	πάλιν ἀπολήψεσθαι ἑαυτῶν σώματα προσδοκῶμεν,	ἀδύνατον	μηδὲν εἶναι θεῷ λέγοντες. ~Καὶ
[1, 19]	ἀναστῆναι καὶ ἀφθαρσίαν ἐνδύσασθαι οὐκ	ἀδύνατον.	ποίαν γὰρ ἀξίαν θεοῦ δύναμιν
[1, 8]	εἰ μὲν οὖν ἄπιστον ἢ	ἀδύνατον	τοῦτο φήσει τις, πρὸς ἡμᾶς
[1, 6]	ἑπομένων καὶ ἐξομοιουμένων ἀγαθῶν ἀγγέλων	στρατόν,	πνεῦμά τε τὸ προφητικὸν σεβόμεθα
[1, 12]	λόγος ἀποδείκνυσιν, οὗ βασιλικώτατον καὶ	δικαιότατον	ἄρχοντα μετὰ τὸν γεννήσαντα θεὸν
[1, 64]	ἔννοιαν ἔφασαν τὴν Ἀθηνᾶν· ὅπερ	γελοιότατον	ἡγούμεθα εἶναι, τῆς ἐννοίας εἰκόνα
[1, 12]	καλλιερήσετε, ὁ λόγος ἀποδείκνυσιν, οὗ	βασιλικώτατον	καὶ δικαιότατον ἄρχοντα μετὰ τὸν
[1, 12]	ἢ πλεονέκτην ἢ ἐπίβουλον ἢ	ἐνάρετον	ἀδύνατον εἶναι, καὶ ἕκαστον ἐπ’
[1, 4]	εὐλόγως γένοιτο, ἢν μή τι	ἐνάρετον	ἢ φαῦλον δι’ ἔργων ἀποδείκνυσθαι
[1, 51]	πνεῦμα ὅτι ὁ ταῦτα πάσχων	ἀνεκδιήγητον	ἔχει τὸ γένος καὶ βασιλεύει
[1, 3]	λόγος, ἀκούοντας ἀγαθοὺς εὑρίσκεσθαι κριτάς.	ἀναπολόγητον	γὰρ λοιπὸν μαθοῦσιν, ἢν μὴ
[1, 28]	γένος τὸ ἀνθρώπινον πεποίηκεν, ὥστ’	ἀναπολόγητον	εἶναι τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις παρὰ
[1, 56]	ὁ Σίμων καὶ τὴν ἱερὰν	σύγκλητον	καὶ τὸν δῆμον Ῥωμαίων εἰς
[1, 56]	τιμηθῆναι. ὅθεν τήν τε ἱερὰν	σύγκλητον	καὶ τὸν δῆμον τὸν ὑμέτερον
[1, 15]	τί γὰρ καὶ λέγομεν τὸ	ἀναρίθμητον	πλῆθος τῶν ἐξ ἀκολασίας μεταβαλόντων
[1, 9]	ὕβρει τοῦ θεοῦ γίνεσθαι, ὃς	ἄρρητον	δόξαν καὶ μορφὴν ἔχων ἐπὶ
[1, 69]	δοκεῖ οὖν μοι τὸ πρᾶγμα	ἀζήτητον	καταλιπεῖν, ἵνα μήτε οἱ ἄνθρωποι
[1, 9]	φύλακας τοιούτους καθιστάναι, μὴ συνορῶντας	ἀθέμιτον	καὶ τὸ νοεῖν ἢ λέγειν
[1, 26]	δὲ τούτων αἰτίους δαίμονας γνωρίζομεν.	~Τρίτον	δ’ ὅτι καὶ μετὰ τὴν
[1, 60]	εἶπε. καὶ τὸ εἰπεῖν αὐτὸν	τρίτον,	ἐπειδή, ὡς προείπομεν, ἐπάνω τῶν
[1, 60]	Τὰ δὲ τρίτα περὶ τὸν	τρίτον.	καὶ ὡς ἐκπύρωσιν γενήσεσθαι διὰ
[1, 28]	τῶν ἑπομένων ἀνθρώπων κολασθησομένους τὸν	ἀπέραντον	αἰῶνα, προεμήνυσεν ὁ Χριστός. καὶ
[1, 13]	καταφαίνονται, δευτέραν χώραν μετὰ τὸν	ἄτρεπτον	καὶ ἀεὶ ὄντα θεὸν καὶ
[1, 3]	τοῦ ἑαυτῶν βίου καὶ λόγου	ἄληπτον	παρέχειν, ὁμοίως δ’ αὖ καὶ
[1, 62]	ὅτε Μωυσῆς ἐκελεύσθη κατελθὼν εἰς	Αἴγυπτον	ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν
[1, 63]	τῶν πατέρων σου. κάτελθε εἰς	Αἴγυπτον	καὶ ἐξάγαγε τὸν λαόν μου.
[1, 62]	καὶ προσελθὼν ἀκήκοε κατελθεῖν εἰς	Αἴγυπτον	καὶ ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν
[1, 66]	ἐντετάλθαι αὐτοῖς· τὸν Ἰησοῦν λαβόντα	ἄρτον	εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν· Τοῦτο ποιεῖτε εἰς
[1, 66]	παρέδωκεν. οὐ γὰρ ὡς κοινὸν	ἄρτον	οὐδὲ κοινὸν πόμα ταῦτα λαμβάνομεν·
[1, 37]	γυμνὸν σκέπε, διάθρυπτε πεινῶντι τὸν	ἄρτον	σου. ὁποῖα μὲν οὖν ἐστι
[1, 39]	τὴν ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν, μηδὲν	ἄφθαρτον	δυναμένων ὑμῶν αὐτοῖς παρασχεῖν, ἡμᾶς
[1, 44]	αὐτόν, κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων	ἕκαστον	ἀμείψεσθαι μέλλοντα τῶν ἀνθρώπων, καὶ
[1, 19]	οἱ φάσκοντες εἰς ἐκεῖνο χωρεῖν	ἕκαστον	ἐξ οὗπερ ἐγένετο, καὶ παρὰ
[1, 12]	ἢ ἐνάρετον ἀδύνατον εἶναι, καὶ	ἕκαστον	ἐπ’ αἰωνίαν κόλασιν ἢ σωτηρίαν
[1, 5]	φαύλους θεοὺς προσωνόμαζον, καὶ ὀνόματι	ἕκαστον	προσηγόρευον, ὅπερ ἕκαστος αὐτῷ τῶν
[1, 17]	πεπεισμένοι, κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων	ἕκαστον	τίσειν διὰ πυρὸς αἰωνίου δίκας,
[1, 63]	πάντες καὶ νῦν διδάσκουσι τὸν	ἀνωνόμαστον	θεὸν λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ. ὅθεν
[1, 4]	γὰρ εἶναι κατηγορούμεθα· τὸ δὲ	χρηστὸν	μισεῖσθαι οὐ δίκαιον. καὶ πάλιν,
[1, 32]	εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα, ἔνθα τὸ	μέγιστον	ἱερὸν ἦν Ἰουδαίων, ὃ ὑφ’
[1, 55]	ὡς προεῖπεν ὁ προφήτης, τὸ	μέγιστον	σύμβολον τῆς ἰσχύος καὶ ἀρχῆς
[1, 8]	ἔφη, μόνον. εἰ μὲν οὖν	ἄπιστον	ἢ ἀδύνατον τοῦτο φήσει τις,
[1, 36]	οὐκ ἐγνώρισαν οὐδὲ παραγενόμενον τὸν	Χριστόν,	ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς τοὺς λέγοντας
[1, 42]	χιλίοις καὶ πεντακοσίοις πρὶν ἢ	Χριστὸν	ἄνθρωπον γενόμενον σταυρωθῆναι τὰ προειρημένα
[1, 30]	καὶ τὸν παρ’ ἡμῖν λεγόμενον	Χριστόν,	ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπων ὄντα, μαγικῇ
[1, 39]	τοὺς ἐξετάζοντας, ἡδέως ὁμολογοῦντες τὸν	Χριστὸν	ἀποθνήσκομεν. δυνατὸν γὰρ ἦν τὸ
[1, 54]	ἐμιμήσαντο τὰ περὶ τὸν ἡμέτερον	Χριστόν,	διασαφήσομεν. Μωυσῆς οὖν ὁ προφήτης,
[1, 19]	καὶ τὸν ἡμέτερον διδάσκαλον Ἰησοῦν	Χριστὸν	ἔγνωμεν εἰπόντα· Τὰ ἀδύνατα παρὰ
[1, 45]	ἕξομεν. ~Ὅτι δὲ ἀγαγεῖν τὸν	Χριστὸν	εἰς τὸν οὐρανὸν ὁ πατὴρ
[1, 31]	καὶ σταυρούμενον Ἰησοῦν τὸν ἡμέτερον	Χριστόν,	καὶ ἀποθνήσκοντα καὶ ἀνεγειρόμενον καὶ
[1, 31]	εἰ μὴ ἀρνοῖντο Ἰησοῦν τὸν	Χριστὸν	καὶ βλασφημοῖεν, ἐκέλευεν ἀπάγεσθαι. ἐν
[1, 35]	καὶ φασκόντων μὴ εἶναι αὐτὸν	Χριστόν·	καὶ γάρ, ὡς εἶπεν ὁ
[1, 54]	τῶν προφητῶν κηρυσσόμενον παραγενησόμενον τὸν	Χριστόν,	καὶ κολασθησομένους διὰ πυρὸς τοὺς
[1, 54]	τοὺς ἀνθρώπους τὰ περὶ τὸν	Χριστὸν	καὶ ὅμοια τοῖς ὑπὸ τῶν
[1, 46]	ἐτῶν ἑκατὸν πεντήκοντα γεγεννῆσθαι τὸν	Χριστὸν	λέγειν ἡμᾶς ἐπὶ Κυρηνίου, δεδιδαχέναι
[1, 49]	ταῦτα λεχθησόμενα κατὰ τῶν τὸν	Χριστὸν	ὁμολογούντων, καὶ ὡς εἶεν τάλανες
[1, 49]	προφητείας καὶ ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν	Χριστὸν	παραγενησόμενον, ἠγνόησαν, οὐ μόνον δέ,
[1, 53]	αὐτοῖς καὶ ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν	Χριστόν,	παραγενόμενον ἠγνόησαν, πλὴν ὀλίγων τινῶν
[1, 57]	ὅνπερ τρόπον οὐδὲ λαθεῖν τὸν	Χριστὸν	παραγενόμενον ἴσχυσαν πρᾶξαι, ἀλλ’ ἐκεῖνο
[1, 54]	ἐπήκουον τῶν προφητῶν πιστευθήσεσθαι τὸν	Χριστὸν	προκηρυσσόντων. ὅτι δὲ καὶ ἀκούοντες
[1, 46]	φθάσαντες τὴν ἀπορίαν λυσόμεθα. τὸν	Χριστὸν	πρωτότοκον τοῦ θεοῦ εἶναι ἐδιδάχθημεν
[1, 21]	ἐπιμιξίας φάσκειν ἡμᾶς γεγεννῆσθαι, Ἰησοῦν	Χριστὸν	τὸν διδάσκαλον ἡμῶν, καὶ τοῦτον
[1, 13]	καὶ εἰς τοῦτο γεννηθέντα Ἰησοῦν	Χριστόν,	τὸν σταυρωθέντα ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου,
[1, 58]	τὸν προκηρυχθέντα διὰ τῶν προφητῶν	Χριστὸν	υἱὸν αὐτοῦ καὶ νῦν διδάσκει,
[1, 18]	κἂν ὁμοίως ἡμᾶς ἀποδέξασθε, οὐχ	ἧττον	ἐκείνων θεῷ πιστεύοντας ἀλλὰ μᾶλλον,
[1, 19]	καὶ ἐξ ὁποίων γεγενημένα ὁρῶσι.	κρεῖττον	δὲ πιστεύειν καὶ τὰ τῇ
[1, 20]	κόσμον γενέσθαι λέγουσιν· ἡμεῖς δὲ	κρεῖττόν	τι τῶν μεταβαλλομένων νοοῦμεν τὸν
[1, 54]	μυστηρίοις αὐτοῦ ἀναγράφουσι, καὶ διασπαραχθέντα	αὐτὸν	ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανὸν ἐδίδαξαν. καὶ
[1, 53]	μὴ μαρτύρια πρὶν ἢ ἐλθεῖν	αὐτὸν	ἄνθρωπον γενόμενον κεκηρυγμένα περὶ αὐτοῦ
[1, 43]	καὶ σφάλλεται, οὕτως ἀποδείκνυμεν. τὸν	αὐτὸν	ἄνθρωπον τῶν ἐναντίων τὴν μετέλευσιν
[1, 50]	ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος	αὐτὸν	ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ
[1, 23]	γένους· πρὶν ἢ ἐν ἀνθρώποις	αὐτὸν	γενέσθαι ἄνθρωπον φθάσαντές τινες διὰ
[1, 5]	ἀσεβῆ ἀποκτεῖναι, λέγοντες καινὰ εἰσφέρειν	αὐτὸν	δαιμόνια· καὶ ὁμοίως ἐφ’ ἡμῶν
[1, 28]	τῷ θεῷ, ἢ μὴ εἶναι	αὐτὸν	διὰ τέχνης ὁμολογήσει, ἢ ὄντα
[1, 35]	ἦν. καὶ μετὰ τὸ σταυρῶσαι	αὐτὸν	ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν
[1, 17]	τοῦ καιροῦ προσελθόντες τινὲς ἠρώτων	αὐτόν,	εἰ δεῖ Καίσαρι φόρους τελεῖν.
[1, 50]	ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα	αὐτὸν	εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν
[1, 22]	παρὰ τὴν κοινὴν γένεσιν, γεγεννῆσθαι	αὐτὸν	ἐκ θεοῦ λέγομεν λόγον θεοῦ,
[1, 35]	ὡς εἶπεν ὁ προφήτης, διασύροντες	αὐτὸν	ἐκάθισαν ἐπὶ βήματος καὶ εἶπον·
[1, 49]	ἀεὶ προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι ἀγνοήσουσι παραγενόμενον	αὐτόν·	ἐλέχθησαν δὲ οἱ λόγοι ὡς
[1, 48]	πνεύματος ἀναιρεθησόμενος ἅμα τοῖς ἐπ’	αὐτὸν	ἐλπίζουσιν ἀνθρώποις, ἀκούσατε τῶν λεχθέντων
[1, 45]	μετὰ τὸ ἀναστῆσαι ἐκ νεκρῶν	αὐτὸν	ἔμελλε, καὶ κατέχειν ἕως ἂν
[1, 52]	λέγειν καὶ ποιεῖν, ὅταν ἴδωσιν	αὐτὸν	ἐν δόξῃ παραγενόμενον, διὰ Ζαχαρίου
[1, 60]	τοῦ θεοῦ, ὅτε λέγει· Ἐχίασεν	αὐτὸν	ἐν τῷ παντί, παρὰ Μωυσέως
[1, 63]	γενόμενος ὑπέμεινε καὶ παθεῖν ὅσα	αὐτὸν	ἐνήργησαν οἱ δαίμονες διατεθῆναι ὑπὸ
[1, 10]	τὴν ἀρχὴν ἀγαθὸν ὄντα δημιουργῆσαι	αὐτὸν	ἐξ ἀμόρφου ὕλης δι’ ἀνθρώπους
[1, 31]	προεφητεύθη δέ, πρὶν ἢ φανῆναι	αὐτόν,	ἔτεσι ποτὲ μὲν πεντακισχιλίοις, ποτὲ
[1, 54]	ἢ ἀνθρώπου, τὸν Βελλεροφόντην καὶ	αὐτὸν	ἐφ’ ἵππου Πηγάσου, ἄνθρωπον ἐξ
[1, 10]	ἀρχὴν οὐκ ὄντας ἐποίησε, τὸν	αὐτὸν	ἡγούμεθα τρόπον διὰ τὸ ἑλέσθαι
[1, 31]	αὐταῖς γεγραμμένα τοῖς Αἰγυπτίοις, πάλιν	αὐτὸν	ἠξίωσε πέμψας τοὺς μεταβαλοῦντας αὐτὰς
[1, 22]	ἐκ γενετῆς πονηροὺς ὑγιεῖς πεποιηκέναι	αὐτὸν	καὶ νεκροὺς ἀνεγεῖραι, ὅμοια τοῖς
[1, 50]	ἤρθη. μετὰ οὖν τὸ σταυρωθῆναι	αὐτὸν	καὶ οἱ γνώριμοι αὐτοῦ πάντες
[1, 50]	αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν	αὐτόν,	καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ
[1, 40]	μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ’	αὐτόν.	~Καὶ πάλιν δι’ ἄλλης προφητείας
[1, 49]	ὡς εἶεν τάλανες οἱ δυσφημοῦντες	αὐτὸν	καὶ τὰ παλαιὰ ἔθη καλὸν
[1, 35]	καὶ ἐμερίσαντο ἑαυτοῖς οἱ σταυρώσαντες	αὐτόν.	καὶ ταῦτα ὅτι γέγονε, δύνασθε
[1, 67]	γὰρ πρὸ τῆς κρονικῆς ἐσταύρωσαν	αὐτόν,	καὶ τῇ μετὰ τὴν κρονικήν,
[1, 22]	εἰ δὲ αἰτιάσαιτό τις ἐσταυρῶσθαι	αὐτόν,	καὶ τοῦτο κοινὸν τοῖς προκατηριθμημένοις
[1, 36]	καὶ ἡμᾶς τοὺς λέγοντας παραγεγενῆσθαι	αὐτὸν	καί, ὡς προεκεκήρυκτο, ἀποδεικνύντας ἐσταυρῶσθαι
[1, 44]	πραχθήσεσθαι, καὶ δόγματος ὄντος παρ’	αὐτόν,	κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων ἕκαστον
[1, 49]	λέλεκται ὅτι οἱ οὐ προσδοκήσαντες	αὐτὸν	λαοὶ τῶν ἐθνῶν προσκυνήσουσιν αὐτόν,
[1, 10]	πάντα ὁρῶντες· ἐκείνους δὲ προσδέχεσθαι	αὐτὸν	μόνον δεδιδάγμεθα καὶ πεπείσμεθα καὶ
[1, 49]	αὐτὸν λαοὶ τῶν ἐθνῶν προσκυνήσουσιν	αὐτόν,	οἱ δὲ ἀεὶ προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι
[1, 19]	ἄν τις τολμήσειεν ἀντειπεῖν. τὸν	αὐτὸν	οὖν τρόπον διὰ τὸ μήπω
[1, 32]	ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν προσδοκήσουσιν	αὐτὸν	πάλιν παραγενησόμενον, ὅπερ ὄψει ὑμῖν
[1, 10]	ὑλικῆς προσφορᾶς προσειλήφαμεν τὸν θεόν,	αὐτὸν	παρέχοντα πάντα ὁρῶντες· ἐκείνους δὲ
[1, 54]	δὲ πάλιν ἔμαθον προφητευθέντα θεραπεύσειν	αὐτὸν	πᾶσαν νόσον καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν
[1, 26]	λέγουσι. Μένανδρον δέ τινα, καὶ	αὐτὸν	Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης Καππαρεταίας,
[1, 15]	ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον	αὐτόν·	συμφέρει γάρ σοι μονόφθαλμον εἰσελθεῖν
[1, 50]	ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ παρέδωκεν	αὐτὸν	ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ αὐτὸς
[1, 51]	αὐτοῦ· καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι	αὐτὸν	τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ
[1, 21]	τοιαύτη περὶ θεῶν, ὡς καὶ	αὐτὸν	τὸν ἡγεμόνα καὶ γεννήτορα πάντων
[1, 20]	λεγόμενοι δὲ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι καὶ	αὐτὸν	τὸν θεὸν εἰς πῦρ ἀναλύεσθαι
[1, 60]	παντὶ εἶπε. καὶ τὸ εἰπεῖν	αὐτὸν	τρίτον, ἐπειδή, ὡς προείπομεν, ἐπάνω
[1, 52]	προκεκηρυγμένα καὶ ἀγνοούμενα ἀπέβη, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ τὰ λείποντα, κἂν
[1, 4]	μὴ ἀρνεῖσθαι ἐξεταζόμενοι παρακελεύονται, τὸν	αὐτὸν	τρόπον κακῶς ζῶντες ἴσως ἀφορμὰς
[1, 19]	γενέσθαι, καὶ ὁρᾶτε γινομένους, τὸν	αὐτὸν	τρόπον λογίσασθε, ὅτι διαλυθέντα καὶ
[1, 50]	ἁμαρτίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἐπ’	αὐτόν,	τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν.
[1, 40]	παντὸς γένους ἀνθρώπων, καὶ ὅτι	αὐτὸν	υἱὸν καλεῖ ὁ θεὸς καὶ
[1, 50]	γνώριμοι αὐτοῦ πάντες ἀπέστησαν, ἀρνησάμενοι	αὐτόν·	ὕστερον δέ, ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος
[1, 46]	δεδιδαχέναι δὲ ἅ φαμεν διδάξαι	αὐτὸν	ὕστερον χρόνοις ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου,
[1, 35]	αὐτῷ καὶ φασκόντων μὴ εἶναι	αὐτὸν	Χριστόν· καὶ γάρ, ὡς εἶπεν
[1, 4]	φωνῇ μὴ εἶναι φήσας, ἀφίετε	αὐτὸν	ὡς μηδὲν ἐλέγχειν ἔχοντες ἁμαρτάνοντα,
[1, 38]	χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλὴν λέγοντες· Ῥυσάσθω	ἑαυτόν.	ἅτινα πάντα ὅτι γέγονεν ὑπὸ
[1, 38]	λέγοντες· Ὁ νεκροὺς ἀνεγείρας ῥυσάσθω	ἑαυτόν.	~Ὅταν δὲ ὡς προφητεῦον τὰ
[1, 21]	διασπαραχθέντα, Ἡρακλέα δὲ φυγῇ πόνων	ἑαυτὸν	πυρὶ δόντα, τοὺς ἐκ Λήδας
[1, 12]	καταδίκην, ἀλλ’ ἐκ παντὸς τρόπου	ἑαυτὸν	συνεῖχε καὶ ἐκόσμει ἀρετῇ, ὅπως
[1, 12]	δημίων δ’ ἂν εἴη τὸ	τοιοῦτον	ἔργον, ἀλλ’ οὐκ ἀρχόντων ἀγαθῶν.
[1, 12]	ἀληθείας τιμᾶτε, πράττετε ὃ δύνασθε·	τοσοῦτον	δὲ δύνανται καὶ ἄρχοντες πρὸ
[1, 15]	ἦν. ~Περὶ μὲν οὖν σωφροσύνης	τοσοῦτον	εἶπεν· Ὃς ἂν ἐμβλέψῃ γυναικὶ
[1, 22]	τοῦ πάθους ἥττονα δοκεῖν εἶναι	τοῦτον,	ἀλλ’ ὡς ὑπεσχόμεθα, προϊόντος τοῦ
[1, 33]	τοῦ προδεδηλωμένου τὸ προφητικὸν πνεῦμα	τοῦτον	γεννησόμενον, ὡς προεμηνύομεν, ἔφη. τὸ
[1, 23]	οὐδεὶς μάρτυς οὐδὲ ἀπόδειξίς ἐστι,	τοῦτον	ἔλεγχον ποιησόμεθα. ~Πρῶτον μὲν ὅτι
[1, 61]	τοῦτο παρὰ τῶν ἀποστόλων ἐμάθομεν	τοῦτον.	ἐπειδὴ τὴν πρώτην γένεσιν ἡμῶν
[1, 26]	ὄντα μείζονα, τὰ μείζονα παρὰ	τοῦτον	ὁμολογεῖν πεποιηκέναι. πάντες οἱ ἀπὸ
[1, 21]	Χριστὸν τὸν διδάσκαλον ἡμῶν, καὶ	τοῦτον	σταυρωθέντα καὶ ἀποθανόντα καὶ ἀναστάντα
[1, 60]	καὶ ποιῆσαι τύπον σταυροῦ καὶ	τοῦτον	στῆσαι ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ σκηνῇ
[1, 38]	οὐ καλῇ. καὶ πάλιν· Τὸν	νῶτόν	μου τέθεικα εἰς μάστιγας καὶ
[1, 21]	καὶ τὸν λόγον, ὅ ἐστι	πρῶτον	γέννημα τοῦ θεοῦ, ἄνευ ἐπιμιξίας
[1, 60]	χίασμα νοήσας, τὴν μετὰ τὸν	πρῶτον	θεὸν δύναμιν κεχιάσθαι ἐν τῷ
[1, 26]	ἐν ἄλλοις ἔθνεσιν, ὡς τὸν	πρῶτον	θεὸν ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον καὶ
[1, 24]	ἀπόδειξίς ἐστι, τοῦτον ἔλεγχον ποιησόμεθα.	~Πρῶτον	μὲν ὅτι τὰ ὅμοια τοῖς
[1, 27]	τὰ γεννώμενα πονηρῶν εἶναι δεδιδάγμεθα·	πρῶτον	μὲν ὅτι τοὺς πάντας σχεδὸν
[1, 61]	τολμήσειεν εἶναι λέγειν, μέμηνε τὴν	ἄσωτον	μανίαν. καλεῖται δὲ τοῦτο τὸ
[1, 5]	θεοὺς προσωνόμαζον, καὶ ὀνόματι ἕκαστον	προσηγόρευον,	ὅπερ ἕκαστος αὐτῷ τῶν δαιμόνων
[1, 39]	ῥυσάσθω ἑαυτόν. ~Ὅταν δὲ ὡς	προφητεῦον	τὰ μέλλοντα γίνεσθαι λαλῇ τὸ
[1, 41]	~Καὶ πάλιν δι’ ἄλλης προφητείας	μηνύον	τὸ προφητικὸν πνεῦμα δι’ αὐτοῦ
[1, 59]	ἐν Ἕλλησι συγγραφέων, δι’ οὗ	μηνύον	τὸ προφητικὸν πνεῦμα, πῶς τὴν
[1, 54]	ἐν ἔθνεσι πᾶσιν, ὅπου μᾶλλον	ἐπήκουον	τῶν προφητῶν πιστευθήσεσθαι τὸν Χριστὸν
[1, 68]	καὶ τῆς ἐπιστολῆς Ἀδριανοῦ τὸ	ἀντίγραφον,	ἵνα καὶ κατὰ τοῦτο ἀληθεύειν
[1, 68]	ἡμᾶς γνωρίζητε. καὶ ἔστι τὸ	ἀντίγραφον	τοῦτο· ~Ἀδριανοῦ ὑπὲρ Χριστιανῶν ἐπιστολή.
[1, 38]	μαθεῖν δύνασθε. σταυρωθέντος γὰρ αὐτοῦ	ἐξέστρεφον	τὰ χείλη καὶ ἐκίνουν τὰς
[1, 3]	εὐσεβείᾳ καὶ φιλοσοφίᾳ ἀκολουθοῦντας τὴν	ψῆφον	τίθεσθαι· οὕτως γὰρ ἂν καὶ
[1, 2]	φήμῃ κακῇ τὴν καθ’ ἑαυτῶν	ψῆφον	φέροντας. ἡμεῖς μὲν γὰρ πρὸς
[1, 59]	Πλάτωνα μάθητε τὸ εἰπεῖν, ὕλην	ἄμορφον	οὖσαν στρέψαντα τὸν θεὸν κόσμον
[1, 10]	πολλὰ ψευδῆ καὶ ἄθεα κατηγορήματα,	σύμμαχον	λαβόντες τὴν ἐν ἑκάστῳ κακὴν
[1, 63]	ὅθεν καὶ τὸ προφητικὸν πνεῦμα	ἐλέγχον	αὐτοὺς εἶπεν· Ἰσραὴλ δέ με
[1, 63]	διὰ Ἠσαίου τοῦ προμεμηνυμένου προφήτου	ἐλέγχον	αὐτούς, ὡς προεγράψαμεν, εἶπεν· Ἔγνω
[1, 4]	ἡμῶν δὲ τὸ ὄνομα ὡς	ἔλεγχον	λαμβάνετε, καίπερ, ὅσον γε ἐκ
[1, 23]	μάρτυς οὐδὲ ἀπόδειξίς ἐστι, τοῦτον	ἔλεγχον	ποιησόμεθα. ~Πρῶτον μὲν ὅτι τὰ
[1, 40]	δι’ αὐτοῦ τοῦ Δαυεὶδ καλῶς	ἔχον	καὶ οἰκείως ἐπιμνησθῆναι λελογίσμεθα, ἐξ
[1, 15]	σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε,	ἔκκοψον	αὐτόν· συμφέρει γάρ σοι μονόφθαλμον
[1, 60]	ἀκούσατε. ἔφη δὲ οὕτως· Καταβήσεται	ἀείζωον	πῦρ καὶ καταφάγεται μέχρι τῆς
[1, 55]	καλεῖται ἱστίον, ἐν τῇ νηῒ	σῶον	μείνῃ· γῆ δὲ οὐκ ἀροῦται
[1, 8]	ἐστι. Πλάτων δὲ ὁμοίως ἔφη	Ῥαδάμανθυν	καὶ Μίνω κολάσειν τοὺς ἀδίκους
[1, 39]	μέσον ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει λαὸν	πολύν·	καὶ συγκόψουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν
[1, 40]	σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς. καὶ	νῦν	βασιλεῖς σύνετε, παιδεύθητε πάντες οἱ
[1, 29]	τούτοις ἡγησάμεθα καὶ Ἀντινόου τοῦ	νῦν	γεγενημένου, ὃν καὶ πάντες ὡς
[1, 31]	δύνασθε. καὶ γὰρ ἐν τῷ	νῦν	γεγενημένῳ Ἰουδαϊκῷ πολέμῳ Βαρχωχέβας ὁ
[1, 63]	καὶ τοῖς ἑτέροις προφήταις ἐφάνη·	νῦν	δ’ ἐν χρόνοις τῆς ὑμετέρας
[1, 63]	δὲ καὶ ἐν εἰκόνι ἀσωμάτῳ·	νῦν	δὲ διὰ θελήματος θεοῦ ὑπὲρ
[1, 14]	οἱ πάλαι μὲν πορνείαις χαίροντες,	νῦν	δὲ σωφροσύνην μόνην ἀσπαζόμενοι· οἱ
[1, 58]	προφητῶν Χριστὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ	νῦν	διδάσκει, ἄλλον δέ τινα καταγγέλλει
[1, 63]	μαθήσεσθε. ~Ἰουδαῖοι δὲ πάντες καὶ	νῦν	διδάσκουσι τὸν ἀνωνόμαστον θεὸν λελαληκέναι
[1, 26]	ὡς μηδὲ ἀποθνήσκοιεν ἔπεισε· καὶ	νῦν	εἰσί τινες ἀπ’ ἐκείνου τοῦτο
[1, 26]	δέ τινα Ποντικόν, ὃς καὶ	νῦν	ἔτι ἐστὶ διδάσκων τοὺς πειθομένους,
[1, 19]	οἷα ὁρῶμεν, γενέσθαι; ἔστω γὰρ	νῦν	ἐφ’ ὑποθέσεως λεγόμενον· εἴ τις
[1, 14]	οἱ πόρους παντὸς μᾶλλον στέργοντες,	νῦν	καὶ ἃ ἔχομεν εἰς κοινὸν
[1, 35]	ὁδῷ οὐ καλῇ. αἰτοῦσί με	νῦν	κρίσιν καὶ ἐγγίζειν θεῷ τολμῶσιν.
[1, 14]	καὶ ἑστίας κοινὰς μὴ ποιούμενοι,	νῦν	μετὰ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Χριστοῦ
[1, 27]	τρέφειν ἢ ἵππων φορβάδων, οὕτω	νῦν	παῖδας εἰς τὸ αἰσχρῶς χρῆσθαι
[1, 11]	ἀλλ’ ἐπεὶ οὐκ εἰς τὸ	νῦν	τὰς ἐλπίδας ἔχομεν, ἀναιρούντων οὐ
[1, 46]	ὀνόματα καταλέγειν μακρὸν εἶναι ἐπιστάμενοι	τανῦν	παραιτούμεθα. ὥστε καὶ οἱ προγενόμενοι
[1, 46]	ἡμεῖς δέ, οὐκ ἀναγκαίου ὄντος	τανῦν	τοῦ περὶ τῆς ἀποδείξεως τούτου
[1, 52]	ἄγγελοι αὐτοῦ σὺν αὐτῷ. ~Ἐπειδὴ	τοίνυν	τὰ γενόμενα ἤδη πάντα ἀποδείκνυμεν
[1, 8]	ἐκεῖνος ἔφη, μόνον. εἰ μὲν	οὖν	ἄπιστον ἢ ἀδύνατον τοῦτο φήσει
[1, 8]	κακία οὐκ ἀντιτυπεῖ. ὡς μὲν	οὖν	διὰ βραχέων εἰπεῖν, ἅ τε
[1, 45]	πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. τὸ	οὖν	εἰρημένον Ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι
[1, 15]	τί δώσει αὐτῆς ἀντάλλαγμα; θησαυρίζετε	οὖν	ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου οὔτε
[1, 3]	εἴη τὰς πόλεις εὐδαιμονῆσαι. ἡμέτερον	οὖν	ἔργον καὶ βίου καὶ μαθημάτων
[1, 37]	τὸν ἄρτον σου. ὁποῖα μὲν	οὖν	ἐστι καὶ τὰ διδασκόμενα διὰ
[1, 60]	ἡμέτερα μιμούμενοι λέγουσι. παρ’ ἡμῖν	οὖν	ἔστι ταῦτα ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν
[1, 32]	σταφυλῆς τὴν στολὴν αὐτοῦ. ὑμέτερον	οὖν	ἐστιν ἀκριβῶς ἐξετάσαι καὶ μαθεῖν,
[1, 63]	ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Ἰουδαῖοι	οὖν	ἡγησάμενοι ἀεὶ τὸν πατέρα τῶν
[1, 60]	ἀβύσσου κάτω. οὐ τὰ αὐτὰ	οὖν	ἡμεῖς ἄλλοις δοξάζομεν, ἀλλ’ οἱ
[1, 33]	διασαφῆσαι τοὺς λόγους πειρασόμεθα. τὸ	οὖν	Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ
[1, 47]	πρὸς τὸ παρὸν χωρήσωμεν. ~Ὅτι	οὖν	καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι ἡ γῆ Ἰουδαίων
[1, 12]	γινόμενον ὡς προείρηται. ἦν μὲν	οὖν	καὶ ἐπὶ τούτοις παυσαμένους μηδὲν
[1, 53]	ἡμῖν εἰς ὄνειδος. ~Πολλὰς μὲν	οὖν	καὶ ἑτέρας προφητείας ἔχοντες εἰπεῖν
[1, 20]	τὸν πάντων ποιητὴν θεόν. εἰ	οὖν	καὶ ὁμοίως τινὰ τοῖς παρ’
[1, 55]	γραμμάτων ἐπονομάζετε. καὶ διὰ λόγου	οὖν	καὶ σχήματος τοῦ φαινομένου, ὅση
[1, 33]	ὡς προεμηνύομεν, ἔφη. τὸ πνεῦμα	οὖν	καὶ τὴν δύναμιν τὴν παρὰ
[1, 7]	τοὺς προλεχθέντας καταδικάζετε. καθόλου μὲν	οὖν	κἀκεῖνο ὁμολογοῦμεν, ὅτι ὃν τρόπον
[1, 69]	τοῦτό σε διαγινώσκειν. εἴ τις	οὖν	κατηγορεῖ καὶ δείκνυσί τι παρὰ
[1, 15]	ὁ θεὸς τρέφει αὐτά. μὴ	οὖν	μεριμνήσητε τί φάγητε ἢ τί
[1, 69]	ὅντινα σὺ διεδέξω. οὐ δοκεῖ	οὖν	μοι τὸ πρᾶγμα ἀζήτητον καταλιπεῖν,
[1, 54]	τὸν ἡμέτερον Χριστόν, διασαφήσομεν. Μωυσῆς	οὖν	ὁ προφήτης, ὡς προέφημεν, πρεσβύτερος
[1, 2]	πράττειν αἱρεῖσθαι δεῖ. ὑμεῖς μὲν	οὖν	ὅτι λέγεσθε εὐσεβεῖς καὶ φιλόσοφοι
[1, 4]	ὑπάρξει πρὸς θεόν. ~Ὀνόματος μὲν	οὖν	προσωνυμίᾳ οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακὸν
[1, 32]	ἕτεροι ἐγένοντο προφῆται. ~Μωυσῆς μὲν	οὖν,	πρῶτος τῶν προφητῶν γενόμενος, εἶπεν
[1, 69]	συκοφάνταις χορηγία κακουργίας παρασχεθῇ. ἂν	οὖν	σαφῶς εἰς ταύτην τὴν ἀξίωσιν
[1, 15]	λόγος αὐτοῦ ἦν. ~Περὶ μὲν	οὖν	σωφροσύνης τοσοῦτον εἶπεν· Ὃς ἂν
[1, 24]	καὶ θυσίας φέρομεν. ὅτι γὰρ	οὖν	τὰ αὐτὰ παρ’ οἷς μὲν
[1, 17]	καὶ πάλιν ἀνταπεκρίνατο αὐτοῖς· Ἀπόδοτε	οὖν	τὰ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ
[1, 31]	ὑμῖν, ὡς νομίζομεν, φανήσεται. ~Ἄνθρωποι	οὖν	τινες ἐν Ἰουδαίοις γεγένηνται θεοῦ
[1, 50]	ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη. μετὰ	οὖν	τὸ σταυρωθῆναι αὐτὸν καὶ οἱ
[1, 64]	ἐπάνω τῶν ὑδάτων. εἰς μίμησιν	οὖν	τοῦ λεχθέντος ἐπιφερομένου τῷ ὕδατι
[1, 5]	ὑβρίζουσι τούτους τίθετε. ~Τί δὴ	οὖν	τοῦτ’ ἂν εἴη; ἐφ’ ἡμῶν,
[1, 19]	τις τολμήσειεν ἀντειπεῖν. τὸν αὐτὸν	οὖν	τρόπον διὰ τὸ μήπω ἑωρακέναι
[1, 54]	αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς. τούτων	οὖν	τῶν προφητικῶν λόγων ἀκούσαντες οἱ
[1, 13]	παρατεθείσης ἄγνοιαν φυγεῖν. ~Ἄθεοι μὲν	οὖν	ὡς οὔκ ἐσμεν, τὸν δημιουργὸν
[1, 53]	ἔθνη τὴν ἀκροβυστίαν. τὰ τοσαῦτα	γοῦν	ὁρώμενα πειθὼ καὶ πίστιν τοῖς
[1, 61]	διδασκόμενα καὶ λεγόμενα εἶναι, καὶ	βιοῦν	οὕτως δύνασθαι ὑπισχνῶνται, εὔχεσθαί τε
[1, 68]	ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐπίστασθαι δίκαια	ἀξιοῦν	τὴν προσφώνησιν καὶ ἐξήγησιν πεποιήμεθα.
[1, 16]	αὐτούς. πᾶν δὲ δένδρον, μὴ	ποιοῦν	καρπὸν καλόν, ἐκκόπτεται καὶ εἰς
[1, 44]	ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς	φοινικοῦν,	ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ, καὶ ἐὰν
[1, 61]	ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς	φοινικοῦν,	ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ, καὶ ἐὰν
[1, 60]	σοφῶν δὲ καὶ πιστῶν τὸν	νοῦν	ὄντων, καὶ πηρῶν καὶ χήρων
[1, 38]	αὐτοῦ ἐξέστρεφον τὰ χείλη καὶ	ἐκίνουν	τὰς κεφαλὰς λέγοντες· Ὁ νεκροὺς
[1, 54]	διὰ τῶν προφητῶν λεγόμενα οὐκ	ἐνόουν	ἀκριβῶς, ἀλλ’ ὡς πλανώμενοι ἐμιμήσαντο
[1, 33]	καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ	Ἰησοῦν,	αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν
[1, 33]	Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ	Ἰησοῦν·	αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν
[1, 66]	οὕτως παρέδωκαν ἐντετάλθαι αὐτοῖς· τὸν	Ἰησοῦν	λαβόντα ἄρτον εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν· Τοῦτο
[1, 61]	προφητῶν προεκήρυξε τὰ κατὰ τὸν	Ἰησοῦν	πάντα, ὁ φωτιζόμενος λούεται. ~Καὶ
[1, 31]	φθονούμενον καὶ ἀγνοούμενον καὶ σταυρούμενον	Ἰησοῦν	τὸν ἡμέτερον Χριστόν, καὶ ἀποθνήσκοντα
[1, 31]	τιμωρίας δεινάς, εἰ μὴ ἀρνοῖντο	Ἰησοῦν	τὸν Χριστὸν καὶ βλασφημοῖεν, ἐκέλευεν
[1, 19]	ἐπειδὴ καὶ τὸν ἡμέτερον διδάσκαλον	Ἰησοῦν	Χριστὸν ἔγνωμεν εἰπόντα· Τὰ ἀδύνατα
[1, 21]	ἄνευ ἐπιμιξίας φάσκειν ἡμᾶς γεγεννῆσθαι,	Ἰησοῦν	Χριστὸν τὸν διδάσκαλον ἡμῶν, καὶ
[1, 13]	ἡμῖν καὶ εἰς τοῦτο γεννηθέντα	Ἰησοῦν	Χριστόν, τὸν σταυρωθέντα ἐπὶ Ποντίου
[1, 33]	συλλαβεῖν· εἰ γὰρ ἐσυνουσιάσθη ὑπὸ	ὁτουοῦν,	οὐκ ἔτι ἦν παρθένος· ἀλλὰ
[1, 51]	οὐρανοῦ, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ	σὺν	αὐτῷ. ~Ἐπειδὴ τοίνυν τὰ γενόμενα
[1, 14]	καλὰς ὑποθημοσύνας βιώσαντες εὐέλπιδες ὦσι	σὺν	ἡμῖν τῶν αὐτῶν παρὰ τοῦ
[1, 40]	ὑμετέρου παρ’ αὐτοῖς γενομένου ἐπιτρόπου	σὺν	τοῖς αὐτοῦ στρατιώταις κατὰ τοῦ
[1, 53]	τὸ γένος, ᾧ ὄνομα Λώτ·	σὺν	ᾧ καὶ θυγατέρες διεσώθησαν. καὶ
[1, 43]	ἐτύγχανεν, οὐκ ἀφ’ ἑαυτοῦ τοιοῦτος	ὤν,	ἀλλ’ οὐδὲν δυνάμενος εἶναι ἕτερον
[1, 63]	καὶ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι ὁ	ὤν,	θεὸς Ἀβραάμ, θεὸς Ἰσαάκ, θεὸς
[1, 63]	ὁ Χριστός ἐστι, πρότερον λόγος	ὤν,	καὶ ἐν ἰδέᾳ πυρὸς ποτὲ
[1, 63]	τῷ Μωυσεῖ· Ἐγώ εἰμι ὁ	ὤν,	ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ
[1, 63]	καὶ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι ὁ	ὤν,	ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ
[1, 63]	Ἰησοῦς, ὡς ἐδηλώσαμεν, παρ’ αὐτοῖς	ὢν	εἶπεν· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα
[1, 10]	πρᾶξαι, ταῦτα ὁ λόγος θεῖος	ὢν	εἰργάσατο, εἰ μὴ οἱ φαῦλοι
[1, 12]	δεσπότου θεοῦ υἱὸς καὶ ἀπόστολος	ὢν	Ἰησοῦς Χριστός, ἀφ’ οὗ καὶ
[1, 50]	τοὺς ἀνθρώπους. ἄνθρωπος ἐν πληγῇ	ὢν	καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι
[1, 63]	γινώσκοντες· ὃς καὶ λόγος πρωτότοκος	ὢν	τοῦ θεοῦ καὶ θεὸς ὑπάρχει.
[1, 63]	ζήτησιν ἠσχολήθησαν, Ἀβραὰμ μὲν πατὴρ	ὢν	τοῦ Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ τοῦ
[1, 55]	λῶμεν καὶ τῶν τροπαίων, δι’	ὧν	αἵ τε πρόοδοι ὑμῶν πανταχοῦ
[1, 3]	τὰ ἡμέτερα νομιζόντων τὴν τιμωρίαν,	ὧν	ἂν πλημμελῶσι τυφλώττοντες αὐτῶν, αὐτοῖς
[1, 10]	οἷς φίλον αὐτῷ αἱρουμένους δι’	ὧν	αὐτὸς ἐδωρήσατο λογικῶν δυνάμεων πείθει
[1, 57]	ἐν τῇδε τῇ διοικήσει ὄντων·	ὧν	εἰ μὲν κόρος τοὺς μετασχόντας
[1, 17]	αἰωνίου δίκας, καὶ πρὸς ἀναλογίαν	ὧν	ἔλαβε δυνάμεων παρὰ θεοῦ τὸν
[1, 15]	ἀποστραφῆτε. εἰ γὰρ δανείζετε παρ’	ὧν	ἐλπίζετε λαβεῖν, τί καινὸν ποιεῖτε;
[1, 25]	τὰς διὰ τὸν Ἄδωνιν οἰστρηθείσας,	ὧν	καὶ τὰ μυστήρια ἄγετε, ἢ
[1, 58]	ἡμῶν καταγελῶσιν, ἀπόδειξιν μηδεμίαν περὶ	ὧν	λέγουσιν ἔχοντες, ἀλλὰ ἀλόγως ὡς
[1, 23]	δύσφημα καὶ ἀσεβῆ ἔργα ἐνήργησαν,	ὧν	οὐδεὶς μάρτυς οὐδὲ ἀπόδειξίς ἐστι,
[1, 10]	πάντα καὶ ποικίλην φύσει ἐπιθυμίαν,	ὧν	οὐδὲν πρόσεστιν ἡμῖν. ~Καὶ ὑμεῖς,
[1, 40]	οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι,	ὧν	οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν.
[1, 51]	τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκύλα, ἀνθ’	ὧν	παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ
[1, 50]	προφητειῶν. ἔστι δὲ ταῦτα· Ἀνθ’	ὧν	παρέδωκαν εἰς θανάτον τὴν ψυχὴν
[1, 3]	ἡμέτερα νομιζόντων τὴν τιμωρίαν, ὧν	ἂν	πλημμελῶσι τυφλώττοντες αὐτῶν, αὐτοῖς ὀφλήσωμεν·
[1, 61]	ἐπιστήμης, ἀφέσεώς τε ἁμαρτιῶν ὑπὲρ	ὧν	προημάρτομεν τύχωμεν, ἐν τῷ ὕδατι
[1, 46]	καὶ Ἠλίας καὶ ἄλλοι πολλοί,	ὧν	τὰς πράξεις ἢ τὰ ὀνόματα
[1, 31]	Ἰουδαίοις γεγένηνται θεοῦ προφῆται, δι’	ὧν	τὸ προφητικὸν πνεῦμα προεκήρυξε τὰ
[1, 40]	καὶ οἰκείως ἐπιμνησθῆναι λελογίσμεθα, ἐξ	ὧν	~Τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Ἀπολογία ὑπὲρ
[1, 36]	ποτὲ δὲ ὡς ἀπὸ προσώπου	λαῶν	ἀποκρινομένων τῷ κυρίῳ ἢ τῷ
[1, 47]	οἱ λόγοι ὡς ἀπὸ προσώπου	λαῶν	θαυμαζόντων τὰ γεγενημένα. εἰσὶ δὲ
[1, 65]	ὕδατος καὶ κράματος, καὶ οὗτος	λαβὼν	αἶνον καὶ δόξαν τῷ πατρὶ
[1, 44]	ἀναίτιος, παρὰ Μωυσέως τοῦ προφήτου	λαβὼν	εἶπε· πρεσβύτερος γὰρ Μωυσῆς καὶ
[1, 60]	ἐν τῷ παντί, παρὰ Μωυσέως	λαβὼν	ὁμοίως εἶπεν. ἐν γὰρ ταῖς
[1, 53]	γὰρ καὶ Γόμορρα πόλεις τινὲς	ἀσεβῶν	ἀνδρῶν ἱστοροῦνται ὑπὸ Μωυσέως γενόμεναι,
[1, 40]	κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς	ἀσεβῶν	ἀπολεῖται. Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη,
[1, 40]	ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ	ἀσεβῶν	καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ
[1, 57]	τὴν ἐκπύρωσιν ἐπὶ κολάσει τῶν	ἀσεβῶν	οἱ φαῦλοι δαίμονες πεῖσαι δύνανται,
[1, 54]	μὴ ἐπιστάμενοι εἴτε ὄνου πῶλον	ἄγων	ἔσται σύμβολον τῆς παρουσίας αὐτοῦ
[1, 44]	εἰς ἐπίστασιν καὶ ἀνάμνησιν ἀεὶ	ἄγων	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, δεικνὺς
[1, 65]	πᾶς ὁ παρὼν λαὸς ἐπευφημεῖ	λέγων·	Ἀμήν. τὸ δὲ Ἀμὴν τῇ
[1, 16]	γὰρ οὕτως· Οὐχὶ πᾶς ὁ	λέγων	μοι Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰς
[1, 16]	καὶ εἰπόντος· Διδάσκαλε ἀγαθέ, ἀπεκρίνατο	λέγων·	Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ μόνος
[1, 67]	ἀναπέμπει, καὶ ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ	λέγων	τὸ Ἀμήν, καὶ ἡ διάδοσις
[1, 27]	οἱ παλαιοὶ ἀγέλας βοῶν ἢ	αἰγῶν	ἢ προβάτων τρέφειν ἢ ἵππων
[1, 53]	τὸν Χριστόν, παραγενόμενον ἠγνόησαν, πλὴν	ὀλίγων	τινῶν οὓς προεῖπε τὸ ἅγιον
[1, 14]	δὲ μὴ σοφίζεσθαι ὑμᾶς δόξωμεν,	ὀλίγων	τινῶν τῶν παρ’ αὐτοῦ τοῦ
[1, 54]	σταφυλῆς. τούτων οὖν τῶν προφητικῶν	λόγων	ἀκούσαντες οἱ δαίμονες Διόνυσον μὲν
[1, 40]	ὁδόν. πρὸς τούτοις δὲ καὶ	λόγων	ἑτέρων τῶν προφητευθέντων δι’ αὐτοῦ
[1, 55]	ἀνθρώπειον σχῆμα οὐδενὶ ἄλλῳ τῶν	ἀλόγων	ζώων διαφέρει, ἢ τῷ ὀρθόν
[1, 24]	αἰλούρους καὶ κροκοδείλους καὶ τῶν	ἀλόγων	ζώων τὰ πολλά, καὶ οὐ
[1, 66]	ταῖς τοῦ μυουμένου τελεταῖς μετ’	ἐπιλόγων	τινῶν, ἢ ἐπίστασθε ἢ μαθεῖν
[1, 65]	τὰ ἀληθῆ μαθόντες καὶ δι’	ἔργων	ἀγαθοὶ πολιτευταὶ καὶ φύλακες τῶν
[1, 4]	τι ἐνάρετον ἢ φαῦλον δι’	ἔργων	ἀποδείκνυσθαι δύνηται. καὶ γὰρ τοὺς
[1, 16]	ὄντες λύκοι ἅρπαγες· ἐκ τῶν	ἔργων	αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. πᾶν δὲ
[1, 10]	τῷ ἐκείνου βουλεύματι ἑαυτοὺς δι’	ἔργων	δείξωσι, τῆς μετ’ αὐτοῦ ἀναστροφῆς
[1, 8]	δύνασθαι τοὺς τὸν θεὸν δι’	ἔργων	πείσαντας, ὅτι αὐτῷ εἵποντο καὶ
[1, 15]	μοιχεῦσαι βουλόμενος, ὡς οὐ τῶν	ἔργων	φανερῶν μόνον τῷ θεῷ ἀλλὰ
[1, 27]	ἢ προβάτων τρέφειν ἢ ἵππων	φορβάδων,	οὕτω νῦν παῖδας εἰς τὸ
[1, 29]	οὐκ ἐγαμοῦμεν εἰ μὴ ἐπὶ	παίδων	ἀνατροφῇ, ἢ παραιτούμενοι τὸ γήμασθαι
[1, 15]	ἑξηκοντοῦται καὶ ἑβδομηκοντοῦται, οἳ ἐκ	παίδων	ἐμαθητεύθησαν τῷ Χριστῷ, ἄφθοροι διαμένουσι·
[1, 18]	μὲν γὰρ καὶ αἱ ἀδιαφθόρων	παίδων	ἐποπτεύσεις καὶ ψυχῶν ἀνθρωπίνων κλήσεις
[1, 13]	παντὸς σεβόμενοι, ἀνενδεῆ αἱμάτων καὶ	σπονδῶν	καὶ θυμιαμάτων, ὡς ἐδιδάχθημεν, λέγοντες,
[1, 37]	καὶ ἡ γῆ ὑποπόδιον τῶν	ποδῶν	μου. καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ· Τὰς
[1, 45]	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν	ποδῶν	σου. ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι
[1, 68]	δὲ λῆρος ὑμῖν δοκεῖ, ὡς	ληρωδῶν	πραγμάτων καταφρονήσατε, καὶ μὴ ὡς
[1, 6]	καὶ ὁμολογοῦμεν τῶν τοιούτων νομιζομένων	θεῶν	ἄθεοι εἶναι, ἀλλ’ οὐχὶ τοῦ
[1, 9]	τὸ νοεῖν ἢ λέγειν ἀνθρώπους	θεῶν	εἶναι φύλακας. ~Ἀλλ’ οὐ δέεσθαι
[1, 25]	ἤ τινα τῶν ἄλλων ὀνομαζομένων	θεῶν,	καίπερ θανάτου ἀπειλουμένου διὰ Ἰησοῦ
[1, 21]	ἐκπαιδευομένων ταῦτα γέγραπται· μιμητὰς γὰρ	θεῶν	καλὸν εἶναι πάντες ἡγοῦνται. ἀπείη
[1, 27]	ἀποκόπτονταί τινες καὶ εἰς μητέρα	θεῶν	τὰ μυστήρια ἀναφέρουσι, καὶ παρὰ
[1, 22]	λέγεσθαι· πατέρα γὰρ ἀνδρῶν τε	θεῶν	τε πάντες συγγραφεῖς τὸν θεὸν
[1, 21]	σωφρονούσης ψυχῆς ἔννοια τοιαύτη περὶ	θεῶν,	ὡς καὶ αὐτὸν τὸν ἡγεμόνα
[1, 58]	λύκου ἄρνες συνηρπασμένοι βορὰ τῶν	ἀθέων	δογμάτων καὶ δαιμόνων γίνονται. οὐ
[1, 52]	μέγας, οὐ κοπετὸς στομάτων ἢ	χειλέων,	ἀλλὰ κοπετὸς καρδίας, καὶ οὐ
[1, 14]	καὶ ὑμέτερον ἔστω ὡς δυνατῶν	βασιλέων	ἐξετάσαι εἰ ἀληθῶς ταῦτα δεδιδάγμεθα
[1, 18]	τὸ τέλος ἑκάστου τῶν γενομένων	βασιλέων,	ὅτι τὸν κοινὸν πᾶσι θάνατον
[1, 17]	καὶ πρὸς ἀναλογίαν ὧν ἔλαβε	δυνάμεων	παρὰ θεοῦ τὸν λόγον ἀπαιτηθήσεσθαι,
[1, 10]	δι’ ὧν αὐτὸς ἐδωρήσατο λογικῶν	δυνάμεων	πείθει τε καὶ εἰς πίστιν
[1, 39]	πρὸ τῆς ἑαυτῶν ζωῆς καὶ	γονέων	καὶ πατρίδος καὶ πάντων τῶν
[1, 61]	σπορᾶς κατὰ μῖξιν τὴν τῶν	γονέων	πρὸς ἀλλήλους καὶ ἐν ἔθεσι
[1, 44]	παρ’ αὐτόν, κατ’ ἀξίαν τῶν	πράξεων	ἕκαστον ἀμείψεσθαι μέλλοντα τῶν ἀνθρώπων,
[1, 17]	καὶ πεπεισμένοι, κατ’ ἀξίαν τῶν	πράξεων	ἕκαστον τίσειν διὰ πυρὸς αἰωνίου
[1, 43]	ἀγαθὰς ἀμοιβὰς κατ’ ἀξίαν τῶν	πράξεων	ἑκάστου ἀποδίδοσθαι διὰ τῶν προφητῶν
[1, 4]	ἄνευ τῶν ὑποπιπτουσῶν τῷ ὀνόματι	πράξεων·	ἐπεί, ὅσον τε ἐκ τοῦ
[1, 4]	τοῦ ἀρνουμένου, ὅπως διὰ τῶν	πράξεων	ὁποῖός ἐστιν ἕκαστος φαίνηται. ὃν
[1, 12]	ἢ σωτηρίαν κατ’ ἀξίαν τῶν	πράξεων	πορεύεσθαι. εἰ γὰρ οἱ πάντες
[1, 22]	ὁ γὰρ κρείττων ἐκ τῶν	πράξεων	φαίνεται. εἰ δὲ καὶ διὰ
[1, 53]	πιστεύοντες τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ	Σαμαρέων,	τὰ προφητευθέντα ἀπαγγελοῦμεν. ἐλέχθη δὲ
[1, 53]	ἐθνῶν τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ	Σαμαρέων	Χριστιανοὺς εἰδότες; τὰ μὲν γὰρ
[1, 26]	σύνταγμα κατὰ πασῶν τῶν γεγενημένων	αἱρέσεων	συντεταγμένον, ᾧ εἰ βούλεσθε ἐντυχεῖν,
[1, 32]	προφήτης, τὰ αὐτὰ δι’ ἄλλων	ῥήσεων	προφητεύων οὕτως εἶπεν· Ἀνατελεῖ ἄστρον
[1, 59]	καὶ πρεσβυτέρου τῶν ἐν Ἕλλησι	συγγραφέων,	δι’ οὗ μηνύον τὸ προφητικὸν
[1, 18]	τοιαῦτά ἐστι, καὶ τὰ τῶν	συγγραφέων	διδάγματα, Ἐμπεδοκλέους καὶ Πυθαγόρου, Πλάτωνός
[1, 36]	καὶ ἐπὶ τῶν παρ’ ὑμῖν	συγγραφέων	ἰδεῖν ἔστιν, ἕνα μὲν τὸν
[1, 54]	ὡς προέφημεν, πρεσβύτερος ἦν πάντων	συγγραφέων,	καὶ δι’ αὐτοῦ, ὡς προεμηνύσαμεν,
[1, 23]	ἐστι καὶ πρεσβύτερα πάντων γεγενημένων	συγγραφέων,	καὶ οὐχὶ διὰ τὸ ταὐτὰ
[1, 44]	καὶ πάντων τῶν ἐν Ἕλλησι	συγγραφέων.	καὶ πάντα, ὅσα περὶ ἀθανασίας
[1, 60]	ἔχιδναί τε καὶ ἀσπίδες καὶ	ὄφεων	πᾶν γένος, ὃ ἐθανάτου τὸν
[1, 8]	ἀντιτυπεῖ. ὡς μὲν οὖν διὰ	βραχέων	εἰπεῖν, ἅ τε προσδοκῶμεν καὶ
[1, 6]	τῶν ἄλλων ἑπομένων καὶ ἐξομοιουμένων	ἀγαθῶν	ἀγγέλων στρατόν, πνεῦμά τε τὸ
[1, 45]	ὁ ἀριθμὸς τῶν προεγνωσμένων αὐτῷ	ἀγαθῶν	γινομένων καὶ ἐναρέτων, δι’ οὓς
[1, 12]	τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ τύχῃ	ἀγαθῶν	καὶ τῶν κολαστηρίων ἀπηλλαγμένος εἴη.
[1, 12]	τοιοῦτον ἔργον, ἀλλ’ οὐκ ἀρχόντων	ἀγαθῶν.	πεπείσμεθα δ’ ἐκ δαιμόνων φαύλων,
[1, 56]	ἀπ’ ἐκείνου διδάγμασι κατεχόμενος, τἀληθὲς	μαθὼν	τὴν πλάνην φυγεῖν δυνηθῇ. καὶ
[1, 53]	καὶ μὴ φιλοδοξοῦσι μηδὲ ὑπὸ	παθῶν	ἀρχομένοις μετὰ λόγου ἐμφορῆσαι δύναται.
[1, 57]	ἀναισθησίαν χωρεῖν τοὺς ἀποθνήσκοντας ἀποφαίνονται,	παθῶν	τῶν ἐνταῦθα καὶ χρειῶν ἡμᾶς
[1, 42]	καὶ ἀποθανὼν ἀνέστη, καὶ ἐβασίλευσεν	ἀνελθὼν	εἰς οὐρανόν, καὶ ἐπὶ τοῖς
[1, 62]	ἄκουσον. ὁ δὲ ὑπολυσάμενος καὶ	προσελθὼν	ἀκήκοε κατελθεῖν εἰς Αἴγυπτον καὶ
[1, 62]	Ὑπόλυσαι τὰ ὑποδήματά σου καὶ	προσελθὼν	ἄκουσον. ὁ δὲ ὑπολυσάμενος καὶ
[1, 62]	τοῦ καιροῦ ὅτε Μωυσῆς ἐκελεύσθη	κατελθὼν	εἰς Αἴγυπτον ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ
[1, 62]	ἐν ἰδέᾳ πυρὸς Χριστοῦ, καὶ	κατελθὼν	ἐξήγαγε τὸν λαὸν ποιήσας μεγάλα
[1, 9]	οὐδὲ θυσίαις πολλαῖς καὶ πλοκαῖς	ἀνθῶν	τιμῶμεν οὓς ἄνθρωποι μορφώσαντες καὶ
[1, 26]	Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης λεγομένης	Γίτθων,	ὃς ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος διὰ
[1, 35]	τὰς χεῖρας, σταυρωθεὶς ὑπὸ τῶν	Ἰουδαίων	ἀντιλεγόντων αὐτῷ καὶ φασκόντων μὴ
[1, 34]	τίς ἐστιν ἐν τῇ χώρᾳ	Ἰουδαίων,	ἀπέχουσα σταδίους τριάκοντα πέντε Ἰεροσολύμων,
[1, 31]	Ἰουδαϊκῷ πολέμῳ Βαρχωχέβας ὁ τῆς	Ἰουδαίων	ἀποστάσεως ἀρχηγέτης, Χριστιανοὺς μόνους εἰς
[1, 32]	τὸ βασίλειον. Ἰούδας γὰρ προπάτωρ	Ἰουδαίων,	ἀφ’ οὗ καὶ τὸ Ἰουδαῖοι
[1, 32]	τὴν γενομένην αὐτοῦ φανέρωσιν καὶ	Ἰουδαίων	ἐβασιλεύσατε καὶ τῆς ἐκείνων πάσης
[1, 47]	οὖν καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι ἡ γῆ	Ἰουδαίων	ἔμελλεν, ἀκούσατε τῶν εἰρημένων ὑπὸ
[1, 53]	οὕτως γενόμενα ἑωρῶμεν, γῆς μὲν	Ἰουδαίων	ἐρήμωσιν, καὶ τοὺς ἀπὸ παντὸς
[1, 32]	Μωυσέως μὴ ἐκλείψειν ἄρχοντα ἀπὸ	Ἰουδαίων,	ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται
[1, 40]	τὴν γεγενημένην Ἡρώδου τοῦ βασιλέως	Ἰουδαίων	καὶ αὐτῶν Ἰουδαίων καὶ Πιλάτου
[1, 40]	τοῦ βασιλέως Ἰουδαίων καὶ αὐτῶν	Ἰουδαίων	καὶ Πιλάτου τοῦ ὑμετέρου παρ’
[1, 53]	τῶν ἐθνῶν πιστεύοντες τῶν ἀπὸ	Ἰουδαίων	καὶ Σαμαρέων, τὰ προφητευθέντα ἀπαγγελοῦμεν.
[1, 53]	τοὺς ἐξ ἐθνῶν τῶν ἀπὸ	Ἰουδαίων	καὶ Σαμαρέων Χριστιανοὺς εἰδότες; τὰ
[1, 52]	δὲ μέλλουσιν οἱ λαοὶ τῶν	Ἰουδαίων	λέγειν καὶ ποιεῖν, ὅταν ἴδωσιν
[1, 32]	ἔνθα τὸ μέγιστον ἱερὸν ἦν	Ἰουδαίων,	ὃ ὑφ’ ὑμῶν ὕστερον κατεστράφη·
[1, 63]	δαίμονες διατεθῆναι ὑπὸ τῶν ἀνοήτων	Ἰουδαίων.	οἵτινες ἔχοντες ῥητῶς εἰρημένον ἐν
[1, 32]	εὐθὺς δοριάλωτος ὑμῖν ἡ γῆ	Ἰουδαίων	παρεδόθη. τὸ δὲ Δεσμεύων πρὸς
[1, 32]	γενομένου πατρὸς Ἰούδα, τοῦ δεδηλωμένου	Ἰουδαίων	πατρός, διὰ δυνάμεως θεοῦ ἀπεκυήθη·
[1, 31]	προφητειῶν τούτων, προσέπεμψε τῷ τῶν	Ἰουδαίων	τότε βασιλεύοντι Ἡρώδῃ ἀξιῶν διαπεμφθῆναι
[1, 38]	πάντα ὅτι γέγονεν ὑπὸ τῶν	Ἰουδαίων	τῷ Χριστῷ, μαθεῖν δύνασθε. σταυρωθέντος
[1, 20]	ἀδίκων ψυχάς, τὰς δὲ τῶν	σπουδαίων	ἀπηλλαγμένας τῶν τιμωριῶν εὖ διάγειν,
[1, 16]	ὑμῖν γεγενημένων ἀποδεῖξαι ἔχομεν· ἐκ	βιαίων	καὶ τυράννων μετέβαλον, ἡττηθέντες ἢ
[1, 37]	πάντα σύνδεσμον ἀδικίας, διάσπα στραγγαλιὰς	βιαίων	συναλλαγμάτων, ἄστεγον καὶ γυμνὸν σκέπε,
[1, 40]	δικαίων, ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν	δικαίων,	καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Ἵνα
[1, 40]	κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ	δικαίων,	ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν δικαίων,
[1, 3]	γάρ που καί τις τῶν	παλαιῶν·	Ἂν μὴ οἱ ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι
[1, 2]	ὁ λόγος ὑπαγορεύει, παραιτουμένους δόξαις	παλαιῶν	ἐξακολουθεῖν, ἂν φαῦλαι ὦσιν· οὐ
[1, 4]	ἐναντία δοξάσαντες καὶ δογματίσαντες τῶν	παλαιῶν	τῷ ἑνὶ ὀνόματι προσαγορεύονται φιλόσοφοι.
[1, 56]	ἱερὰν σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον	Ῥωμαίων	εἰς τοσοῦτο κατεπλήξατο, ὡς θεὸς
[1, 1]	τε συγκλήτῳ καὶ δήμῳ παντὶ	Ῥωμαίων,	ὑπὲρ τῶν ἐκ παντὸς γένους
[1, 55]	{ἵνα ἀμε} λῶμεν καὶ τῶν	τροπαίων,	δι’ ὧν αἵ τε πρόοδοι
[1, 45]	σου ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν	ἁγίων	σου· ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου
[1, 58]	προσηλοῦσι, τοὺς δὲ ἐπὶ θεωρίαν	θείων	ὁρμῶντας ὑπεκκρούοντες, ἢν μὴ λογισμὸν
[1, 39]	καὶ πατρίδος καὶ πάντων τῶν	οἰκείων	τὴν ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν, μηδὲν
[1, 55]	τῶν τὸ σχῆμα τοῦτο ἐχόντων	ἐργαλείων.	τὸ δὲ ἀνθρώπειον σχῆμα οὐδενὶ
[1, 27]	αἰσχρῶς χρῆσθαι μόνον· καὶ ὁμοίως	θηλειῶν	καὶ ἀνδρογύνων καὶ ἀρρητοποιῶν πλῆθος
[1, 64]	εἶναι, τῆς ἐννοίας εἰκόνα παραφέρειν	θηλειῶν	μορφήν. καὶ ὁμοίως τοὺς ἄλλους
[1, 26]	καὶ τὰς ἀνέδην μίξεις καὶ	ἀνθρωπείων	σαρκῶν βοράς, οὐ γινώσκομεν· ἀλλ’
[1, 57]	ἀποφαίνονται, παθῶν τῶν ἐνταῦθα καὶ	χρειῶν	ἡμᾶς ῥυόμενοι εὐεργετοῦσιν, ἑαυτοὺς δὲ
[1, 32]	ἡμετέρου διδασκάλου καὶ τῶν ἀγνοουμένων	προφητειῶν	ἐξηγητοῦ, ὡς προερρέθη ὑπὸ τοῦ
[1, 50]	ἀκούσατε τῶν εἰρημένων εἰς τοῦτο	προφητειῶν.	ἔστι δὲ ταῦτα· Ἀνθ’ ὧν
[1, 31]	διαπεμφθῆναι αὐτῷ τὰς βίβλους τῶν	προφητειῶν.	καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς Ἡρώδης
[1, 31]	ἐπειράθη, πυθόμενος καὶ περὶ τῶν	προφητειῶν	τούτων, προσέπεμψε τῷ τῶν Ἰουδαίων
[1, 60]	τῶν οὐδὲ τοὺς χαρακτῆρας τῶν	στοιχείων	ἐπισταμένων, ἰδιωτῶν μὲν καὶ βαρβάρων
[1, 12]	οὓς κολάζητε ἔτι οὐχ ἕξετε·	δημίων	δ’ ἂν εἴη τὸ τοιοῦτον
[1, 51]	ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν	ἀνομιῶν	αὐτῶν ἥκει εἰς θάνατον. καὶ
[1, 44]	τῶν μετὰ θάνατον ἢ θεωρίας	οὐρανίων	ἢ τῶν ὁμοίων δογμάτων καὶ
[1, 58]	ἀρνεῖσθαι μὲν τὸν ποιητὴν τῶν	οὐρανίων	καὶ γηΐνων ἁπάντων θεὸν καὶ
[1, 41]	οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἴδωλα	δαιμονίων	εἰσίν, ὁ δὲ θεὸς τοὺς
[1, 26]	Σίμωνος, ἐνεργηθέντα καὶ ὑπὸ τῶν	δαιμονίων	καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον πολλοὺς
[1, 31]	τῶν Ἰουδαίων τότε βασιλεύοντι Ἡρώδῃ	ἀξιῶν	διαπεμφθῆναι αὐτῷ τὰς βίβλους τῶν
[1, 52]	γενομένων ἀνθρώπων, καὶ τῶν μὲν	ἀξίων	ἐνδύσει ἀφθαρσίαν, τῶν δ’ ἀδίκων
[1, 29]	ἀνέδωκεν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Φήλικι ἡγεμονεύοντι	ἀξιῶν	ἐπιτρέψαι ἰατρῷ τοὺς διδύμους αὐτοῦ
[1, 45]	τῷ κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ	δεξιῶν	μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς
[1, 44]	ἢ θεωρίας οὐρανίων ἢ τῶν	ὁμοίων	δογμάτων καὶ φιλόσοφοι καὶ ποιηταὶ
[1, 16]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ	ποιῶν	τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου
[1, 19]	τὸν σύμπαντα κόσμον καὶ ἐξ	ὁποίων	γεγενημένα ὁρῶσι. κρεῖττον δὲ πιστεύειν
[1, 27]	ὁμοίως θηλειῶν καὶ ἀνδρογύνων καὶ	ἀρρητοποιῶν	πλῆθος κατὰ πᾶν ἔθνος ἐπὶ
[1, 15]	ὑμεῖς τῶν πετεινῶν καὶ τῶν	θηρίων	διαφέρετε; καὶ ὁ θεὸς τρέφει
[1, 12]	θεοῦ τύχῃ ἀγαθῶν καὶ τῶν	κολαστηρίων	ἀπηλλαγμένος εἴη. οὐ γὰρ διὰ
[1, 20]	δὲ τῶν σπουδαίων ἀπηλλαγμένας τῶν	τιμωριῶν	εὖ διάγειν, ποιηταῖς καὶ φιλοσόφοις
[1, 44]	ὅσα περὶ ἀθανασίας ψυχῆς ἢ	τιμωριῶν	τῶν μετὰ θάνατον ἢ θεωρίας
[1, 39]	πνεῦμα, οὕτως λέγει· Ἐκ γὰρ	Σιὼν	ἐξελεύσεται νόμος καὶ λόγος κυρίου
[1, 35]	δὲ αὗται· Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ	Σιών,	κήρυσσε, θύγατερ Ἰερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ
[1, 40]	κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ’ αὐτοῦ ἐπὶ	Σιὼν	ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ, διαγγέλλων
[1, 47]	εἰσὶ δὲ οἵδε· Ἐγενήθη ἔρημος	Σιών,	ὡς ἔρημος ἐγενήθη Ἰερουσαλήμ, εἰς
[1, 33]	ἅπερ ἐνεκαλέσαμεν τοῖς ποιηταῖς, εἰποῦσιν	ἀφροδισίων	χάριν ἐληλυθέναι ἐπὶ γυναῖκας τὸν
[1, 43]	εἶναι, οὐκ ἄν ποτε τῶν	ἐναντίων	δεκτικὸς ἦν καὶ πλειστάκις μετετίθετο·
[1, 7]	φιλοσοφίας προσαγορεύονται, καίπερ τῶν δογμάτων	ἐναντίων	ὄντων, οὕτως καὶ τῶν ἐν
[1, 43]	ἀποδείκνυμεν. τὸν αὐτὸν ἄνθρωπον τῶν	ἐναντίων	τὴν μετέλευσιν ποιούμενον ὁρῶμεν. εἰ
[1, 31]	περιεῖπον. ὅτε δὲ Πτολεμαῖος, ὁ	Αἰγυπτίων	βασιλεύς, βιβλιοθήκην κατεσκεύαζε καὶ τὰ
[1, 49]	οὐ καλῇ, ἀλλ’ ὀπίσω τῶν	ἁμαρτιῶν	αὐτῶν. ὁ λαὸς ὁ παροξύνων
[1, 33]	τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν	ἁμαρτιῶν	αὐτῶν. ὅτι δὲ οὐδενὶ ἄλλῳ
[1, 33]	τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν	ἁμαρτιῶν	αὐτῶν, ὡς οἱ ἀπομνημονεύσαντες πάντα
[1, 66]	καὶ λουσαμένῳ τὸ ὑπὲρ ἀφέσεως	ἁμαρτιῶν	καὶ εἰς ἀναγέννησιν λουτρόν, καὶ
[1, 37]	οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης	ἁμαρτιῶν,	σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε
[1, 61]	προαιρέσεως καὶ ἐπιστήμης, ἀφέσεώς τε	ἁμαρτιῶν	ὑπὲρ ὧν προημάρτομεν τύχωμεν, ἐν
[1, 21]	καὶ ὁποῖαι ἑκάστου τῶν λεγομένων	υἱῶν	τοῦ Διὸς ἱστοροῦνται αἱ πράξεις,
[1, 53]	τοῖς μυθοποιηθεῖσι περὶ τῶν νομισθέντων	υἱῶν	τοῦ Διὸς καὶ ἡμεῖς μόνον
[1, 55]	οὐδ’ ἐπί τινος τῶν λεγομένων	υἱῶν	τοῦ Διὸς τὸ σταυρωθῆναι ἐμιμήσαντο·
[1, 50]	τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ	βραχίων	κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον
[1, 16]	ἐξ αἰσχύνης καὶ ἐπιθυμίας τῶν	κακῶν	ἄγειν πάντας προετρέψατο. ὃ γὰρ
[1, 9]	μεμιμῆσθαι) ἀλλ’ ἐκείνων τῶν φανέντων	κακῶν	δαιμόνων καὶ ὀνόματα καὶ σχήματα
[1, 28]	μὲν γὰρ ὁ ἀρχηγέτης τῶν	κακῶν	δαιμόνων ὄφις καλεῖται καὶ σατανᾶς
[1, 21]	πατρὸς τοιούτου γεγονέναι, ἔρωτί τε	κακῶν	καὶ αἰσχρῶν ἡδονῶν ἥττω γενόμενον
[1, 14]	ἐπιφανείας, ποτὲ δ’ αὖ διὰ	μαγικῶν	στροφῶν χειροῦνται πάντας τοὺς οὐκ
[1, 10]	αἱρουμένους δι’ ὧν αὐτὸς ἐδωρήσατο	λογικῶν	δυνάμεων πείθει τε καὶ εἰς
[1, 52]	ἀξίων ἐνδύσει ἀφθαρσίαν, τῶν δ’	ἀδίκων	ἐν αἰσθήσει αἰωνίᾳ μετὰ τῶν
[1, 7]	φάνηται, ἀπολύηται ὡς Χριστιανὸς οὐδὲν	ἀδικῶν.	οὐ γὰρ τοὺς κατηγοροῦντας κολάζειν
[1, 20]	μετὰ θάνατον οὔσας τὰς τῶν	ἀδίκων	ψυχάς, τὰς δὲ τῶν σπουδαίων
[1, 47]	οὐκ ἔσται ἐξ αὐτῶν ὁ	κατοικῶν	ἐν αὐτῇ. ὅτι δὲ φυλάσσεται
[1, 40]	ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν. ὁ	κατοικῶν	ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ
[1, 54]	αἵματι σταφυλῆς. τούτων οὖν τῶν	προφητικῶν	λόγων ἀκούσαντες οἱ δαίμονες Διόνυσον
[1, 20]	δόγμα· τῷ δὲ ἐκπύρωσιν γενέσθαι	Στωϊκῶν·	τῷ δὲ κολάζεσθαι ἐν αἰσθήσει
[1, 26]	τὰς ἀνέδην μίξεις καὶ ἀνθρωπείων	σαρκῶν	βοράς, οὐ γινώσκομεν· ἀλλ’ ὅτι
[1, 26]	ὃς καὶ νῦν ἔτι ἐστὶ	διδάσκων	τοὺς πειθομένους, ἄλλον τινὰ νομίζειν
[1, 12]	τὴν κακίαν πρὸς ὀλίγον ᾑρεῖτο,	γινώσκων	πορεύεσθαι ἐπ’ αἰωνίαν διὰ πυρὸς
[1, 7]	προσούσῃ πονηρίᾳ καὶ τῇ τῶν	καλῶν	ἀγνοίᾳ. ~Λογίσασθε δ’ ὅτι ὑπὲρ
[1, 44]	ἀποστρέψωσιν ἐντυγχάνοντας τοὺς ἀνθρώπους τῶν	καλῶν	γνῶσιν λαβεῖν, αὐτοῖς δὲ δουλεύοντας
[1, 67]	νουθεσίαν καὶ πρόκλησιν τῆς τῶν	καλῶν	τούτων μιμήσεως ποιεῖται. ἔπειτα ἀνιστάμεθα
[1, 59]	δὲ καὶ παρὰ τῶν ἡμετέρων	διδασκάλων,	λέγομεν δὲ τοῦ λόγου τοῦ
[1, 48]	ἔλαφος, καὶ τρανὴ ἔσται γλῶσσα	μογιλάλων·	τυφλοὶ ἀναβλέψουσι καὶ λεπροὶ καθαρισθήσονται
[1, 6]	ἄλλων ἑπομένων καὶ ἐξομοιουμένων ἀγαθῶν	ἀγγέλων	στρατόν, πνεῦμά τε τὸ προφητικὸν
[1, 51]	υἱὸς ἀνθρώπου ἔρχεται ἐπάνω τῶν	νεφελῶν	τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οἱ ἄγγελοι
[1, 35]	χερσὶ καὶ τοῖς ποσὶν αὐτοῦ	ἥλων	ἦν. καὶ μετὰ τὸ σταυρῶσαι
[1, 24]	αὐτῶν ὑπὸ πάντων τιμωμένων ἀλλὰ	ἄλλων	ἀλλαχόσε, ὥστ’ εἶναι ἀσεβεῖς ἀλλήλοις
[1, 24]	μηδὲν ἀδικοῦντες ὡς ἁμαρτωλοὶ ἀναιρούμεθα,	ἄλλων	ἀλλαχοῦ καὶ δένδρα σεβομένων καὶ
[1, 6]	δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης καὶ τῶν	ἄλλων	ἀρετῶν ἀνεπιμίκτου τε κακίας θεοῦ·
[1, 6]	ἡμᾶς ταῦτα, καὶ τὸν τῶν	ἄλλων	ἑπομένων καὶ ἐξομοιουμένων ἀγαθῶν ἀγγέλων
[1, 25]	ἢ Ἀσκληπιὸν ἤ τινα τῶν	ἄλλων	ὀνομαζομένων θεῶν, καίπερ θανάτου ἀπειλουμένου
[1, 65]	ἑαυτῶν καὶ τοῦ φωτισθέντος καὶ	ἄλλων	πανταχοῦ πάντων εὐτόνως, ὅπως καταξιωθῶμεν
[1, 32]	ἄλλος προφήτης, τὰ αὐτὰ δι’	ἄλλων	ῥήσεων προφητεύων οὕτως εἶπεν· Ἀνατελεῖ
[1, 40]	Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ,	διαγγέλλων	τὸ πρόσταγμα κυρίου. κύριος εἶπε
[1, 51]	ἀνόμοις ἐλογίσθη, καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας	πολλῶν	ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἀνομίας
[1, 50]	τῶν ἀνόμων ἐλογίσθη, αὐτὸς ἁμαρτίας	πολλῶν	εἴληφε καὶ τοῖς ἀνόμοις ἐξιλάσεται.
[1, 16]	προετρέψατο. ὃ γὰρ καὶ ἐπὶ	πολλῶν	τῶν παρ’ ὑμῖν γεγενημένων ἀποδεῖξαι
[1, 63]	ἐστὶν υἱὸς τῷ πατρὶ τῶν	ὅλων	γινώσκοντες· ὃς καὶ λόγος πρωτότοκος
[1, 65]	καὶ δόξαν τῷ πατρὶ τῶν	ὅλων	διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ υἱοῦ
[1, 44]	ὡς ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν	ὅλων	καὶ δεσπότου θεοῦ εἰς τοῦτο
[1, 61]	ὀνόματος γὰρ τοῦ πατρὸς τῶν	ὅλων	καὶ δεσπότου θεοῦ καὶ τοῦ
[1, 61]	ἡμαρτημένοις τὸ τοῦ πατρὸς τῶν	ὅλων	καὶ δεσπότου θεοῦ ὄνομα, αὐτὸ
[1, 63]	ἡγησάμενοι ἀεὶ τὸν πατέρα τῶν	ὅλων	λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ, τοῦ λαλήσαντος
[1, 63]	ὁ θεὸς Ἰακώβ, τὸν τῶν	ὅλων	πατέρα καὶ δημιουργὸν τὸν ταῦτα
[1, 13]	πάντων, ποιοτήτων μὲν γενῶν καὶ	μεταβολῶν	ὡρῶν, καὶ τοῦ πάλιν ἐν
[1, 53]	ἀνθρώπων διὰ τῆς παρὰ τῶν	ἀποστόλων	αὐτοῦ διδαχῆς πεισθέντας καὶ παραιτησαμένους
[1, 61]	δὲ εἰς τοῦτο παρὰ τῶν	ἀποστόλων	ἐμάθομεν τοῦτον. ἐπειδὴ τὴν πρώτην
[1, 42]	τοῖς παρ’ αὐτοῦ διὰ τῶν	ἀποστόλων	ἐν τοῖς πᾶσιν ἔθνεσι κηρυχθεῖσιν
[1, 67]	γίνεται, καὶ τὰ ἀπομνημονεύματα τῶν	ἀποστόλων	ἢ τὰ συγγράμματα τῶν προφητῶν
[1, 16]	δεῖ· οὐδὲ μιμητὰς εἶναι τῶν	φαύλων	βεβούληται ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ τῆς
[1, 54]	εἰρῆσθαι ἀποδείκνυμεν κατ’ ἐνέργειαν τῶν	φαύλων	δαιμόνων. ἀκούσαντες γὰρ διὰ τῶν
[1, 52]	ἐν αἰσθήσει αἰωνίᾳ μετὰ τῶν	φαύλων	δαιμόνων εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ
[1, 44]	αὐτῶν. κατ’ ἐνέργειαν δὲ τῶν	φαύλων	δαιμόνων θάνατος ὡρίσθη κατὰ τῶν
[1, 5]	ἀλόγῳ πάθει καὶ μάστιγι δαιμόνων	φαύλων	ἐξελαυνόμενοι ἀκρίτως κολάζετε μὴ φροντίζοντες.
[1, 43]	φαῦλοι, ἐπεὶ τὴν εἱμαρμένην αἰτίαν	φαύλων	καὶ ἐναντία ἑαυτῇ πράττουσαν ἀποφαινοίμεθα,
[1, 12]	ἀγαθῶν. πεπείσμεθα δ’ ἐκ δαιμόνων	φαύλων,	οἳ καὶ παρὰ τῶν ἀλόγως
[1, 40]	βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ	ἁμαρτωλῶν	οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδραν
[1, 67]	πᾶσι τοῖς ἐν χρείᾳ οὖσι	κηδεμὼν	γίνεται. τὴν δὲ τοῦ ἡλίου
[1, 61]	τοῦτον. ἐπειδὴ τὴν πρώτην γένεσιν	ἡμῶν	ἀγνοοῦντες κατ’ ἀνάγκην γεγεννήμεθα ἐξ
[1, 51]	δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας	ἡμῶν	αὐτὸς ἀνοίσει. διὰ τοῦτο αὐτὸς
[1, 50]	γλυκύ. ~Ὅτι δὲ καὶ ὑπὲρ	ἡμῶν	γενόμενος ἄνθρωπος παθεῖν καὶ ἀτιμασθῆναι
[1, 14]	φυλάξασθαι, μὴ οἱ προδιαβεβλημένοι ὑφ’	ἡμῶν	δαίμονες ἐξαπατήσωσιν ὑμᾶς καὶ ἀποτρέψωσι
[1, 4]	πρὶν ἐλεγχθῆναι οὐ τιμωρεῖτε· ἐφ’	ἡμῶν	δὲ τὸ ὄνομα ὡς ἔλεγχον
[1, 61]	πιστεύωσιν ἀληθῆ ταῦτα τὰ ὑφ’	ἡμῶν	διδασκόμενα καὶ λεγόμενα εἶναι, καὶ
[1, 43]	τινες ἐκ τῶν προλελεγμένων ὑφ’	ἡμῶν	δοξάσωσι καθ’ εἱμαρμένης ἀνάγκην φάσκειν
[1, 52]	δόξα, ἣν εὐλόγησαν οἱ πατέρες	ἡμῶν,	ἐγενήθη ἡμῖν εἰς ὄνειδος. ~Πολλὰς
[1, 47]	δόξα, ἣν εὐλόγησαν οἱ πατέρες	ἡμῶν,	ἐγενήθη πυρίκαυστος, καὶ πάντα τὰ
[1, 63]	ὡς καὶ αὐτὸς ὁ κύριος	ἡμῶν	εἶπεν· Ὁ ἐμοῦ ἀκούων ἀκούει
[1, 46]	εἰς ἀποτροπὴν τῶν δεδιδαγμένων ὑφ’	ἡμῶν	εἴπωσι πρὸ ἐτῶν ἑκατὸν πεντήκοντα
[1, 66]	καὶ σάρκες κατὰ μεταβολὴν τρέφονται	ἡμῶν,	ἐκείνου τοῦ σαρκοποιηθέντος Ἰησοῦ καὶ
[1, 61]	συννηστευόντων αὐτοῖς. ἔπειτα ἄγονται ὑφ’	ἡμῶν	ἔνθα ὕδωρ ἐστί, καὶ τρόπον
[1, 66]	σάρκα καὶ αἷμα ὑπὲρ σωτηρίας	ἡμῶν	ἔσχεν, οὕτως καὶ τὴν δι’
[1, 17]	ὑμᾶς εὑρεθῆναι. εἰ δὲ καὶ	ἡμῶν	εὐχομένων καὶ πάντα εἰς φανερὸν
[1, 33]	πάντα τὰ περὶ τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐδίδαξαν, οἷς ἐπιστεύσαμεν,
[1, 61]	δεσπότου θεοῦ καὶ τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ πνεύματος ἁγίου
[1, 50]	καὶ παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις	ἡμῶν,	καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι
[1, 47]	κατάραν ὁ οἶκος, τὸ ἅγιον	ἡμῶν	καὶ ἡ δόξα, ἣν εὐλόγησαν
[1, 66]	ἀληθῆ εἶναι τὰ δεδιδαγμένα ὑφ’	ἡμῶν,	καὶ λουσαμένῳ τὸ ὑπὲρ ἀφέσεως
[1, 50]	δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας	ἡμῶν	καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας
[1, 50]	κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ	ἡμῶν;	καὶ ὁ βραχίων κυρίου τίνι
[1, 66]	σαρκοποιηθεὶς Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ σωτὴρ	ἡμῶν	καὶ σάρκα καὶ αἷμα ὑπὲρ
[1, 21]	γεγεννῆσθαι, Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν διδάσκαλον	ἡμῶν,	καὶ τοῦτον σταυρωθέντα καὶ ἀποθανόντα
[1, 58]	πεισθέντες ὡς μόνῳ τἀληθῆ ἐπισταμένῳ,	ἡμῶν	καταγελῶσιν, ἀπόδειξιν μηδεμίαν περὶ ὧν
[1, 13]	τιμῶμεν ἀποδείξομεν. ἐνταῦθα γὰρ μανίαν	ἡμῶν	καταφαίνονται, δευτέραν χώραν μετὰ τὸν
[1, 23]	ὃν τρόπον καὶ τὰ καθ’	ἡμῶν	λεγόμενα δύσφημα καὶ ἀσεβῆ ἔργα
[1, 33]	ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ Μεθ’	ἡμῶν	ὁ θεός. ἃ γὰρ ἦν
[1, 50]	ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ	ἡμῶν	ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν
[1, 4]	ὅσον τε ἐκ τοῦ κατηγορουμένου	ἡμῶν	ὀνόματος χρηστότατοι ὑπάρχομεν. ἀλλ’ ἐπεὶ
[1, 50]	καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας	ἡμῶν·	παιδεία εἰρήνης ἐπ’ αὐτόν, τῷ
[1, 13]	μυστήριον, ᾧ προσέχειν ὑμᾶς ἐξηγουμένων	ἡμῶν	προτρεπόμεθα. ~Προλέγομεν γὰρ ὑμῖν φυλάξασθαι,
[1, 61]	θεοῦ τῶν προημαρτημένων ἄφεσιν διδάσκονται,	ἡμῶν	συνευχομένων καὶ συννηστευόντων αὐτοῖς. ἔπειτα
[1, 11]	ἀκρίτως ἀνθρώπινον λέγειν ἡμᾶς ὑπειλήφατε,	ἡμῶν	τὴν μετὰ θεοῦ λεγόντων, ὡς
[1, 56]	δῆμον τὸν ὑμέτερον συνεπιγνώμονας ταύτης	ἡμῶν	τῆς ἀξιώσεως παραλαβεῖν αἰτοῦμεν, ἵν’
[1, 67]	πέμπομεν· καί, ὡς προέφημεν, παυσαμένων	ἡμῶν	τῆς εὐχῆς ἄρτος προσφέρεται καὶ
[1, 5]	αὐτὸν δαιμόνια· καὶ ὁμοίως ἐφ’	ἡμῶν	τὸ αὐτὸ ἐνεργοῦσιν. οὐ γὰρ
[1, 40]	δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀπορρίψωμεν ἀφ’	ἡμῶν	τὸν ζυγὸν αὐτῶν. ὁ κατοικῶν
[1, 5]	οὖν τοῦτ’ ἂν εἴη; ἐφ’	ἡμῶν,	ὑπισχνουμένων μηδὲν ἀδικεῖν μηδὲ τὰ
[1, 50]	οὐκ ἐλογίσθη. οὗτος τὰς ἁμαρτίας	ἡμῶν	φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται,
[1, 55]	ἐλέχθη οὕτως· Πνεῦμα πρὸ προσώπου	ἡμῶν	χριστὸς κύριος. καὶ τὰ παρ’
[1, 40]	οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδραν	λοιμῶν	οὐκ ἐκάθισεν, ἀλλ’ ἢ ἐν
[1, 56]	ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος γενόμενος ὁ	Σίμων	καὶ τὴν ἱερὰν σύγκλητον καὶ
[1, 26]	ἐδιώχθησαν ὑφ’ ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ	τιμῶν	κατηξιώθησαν Σίμωνα μέν τινα Σαμαρέα,
[1, 9]	χωνεύοντες καὶ τύπτοντες; καὶ ἐξ	ἀτίμων	πολλάκις σκευῶν διὰ τέχνης τὸ
[1, 50]	ψυχὴν αὐτοῦ, καὶ μετὰ τῶν	ἀνόμων	ἐλογίσθη, αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν εἴληφε
[1, 15]	πατὴρ ὑμῶν χρηστός ἐστι καὶ	οἰκτίρμων,	καὶ τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει
[1, 4]	οἱ μετερχόμενοι οὐκ εἴργονται πρὸς	ὑμῶν,	ἆθλα δὲ καὶ τιμὰς τοῖς
[1, 37]	ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν	ὑμῶν;	ἀλλὰ διάλυε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας,
[1, 26]	οὐ μόνον οὐκ ἐδιώχθησαν ὑφ’	ὑμῶν,	ἀλλὰ καὶ τιμῶν κατηξιώθησαν Σίμωνα
[1, 16]	δὲ μόνον Χριστιανούς, καὶ ὑφ’	ὑμῶν	ἀξιοῦμεν. ~Φόρους δὲ καὶ εἰσφορὰς
[1, 39]	ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν, μηδὲν ἄφθαρτον δυναμένων	ὑμῶν	αὐτοῖς παρασχεῖν, ἡμᾶς δέ, ἀφθαρσίας
[1, 26]	ποιήσας μαγικὰς ἐν τῇ πόλει	ὑμῶν	βασιλίδι Ῥώμῃ θεὸς ἐνομίσθη καὶ
[1, 68]	ἐπιφανεστάτου Καίσαρος Ἀδριανοῦ, τοῦ πατρὸς	ὑμῶν,	ἔχοντες ἀπαιτεῖν ὑμᾶς καθὰ ἠξιώσαμεν
[1, 15]	λέγω· Εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν	ὑμῶν	καὶ ἀγαπᾶτε τοὺς μισοῦντας ὑμᾶς
[1, 37]	καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ· Τὰς νουμηνίας	ὑμῶν	καὶ τὰ σάββατα μισεῖ ἡ
[1, 26]	μὴ διώκονται μηδὲ φονεύονται ὑφ’	ὑμῶν,	κἂν διὰ τὰ δόγματα, ἐπιστάμεθα.
[1, 37]	ὑμῶν. πλήρεις αἵματος αἱ χεῖρες	ὑμῶν.	κἂν φέρητε σεμίδαλιν, θυμίαμα, βδέλυγμά
[1, 12]	οὐ γὰρ διὰ τοὺς ὑφ’	ὑμῶν	κειμένους νόμους καὶ κολάσεις πειρῶνται
[1, 44]	τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν	ὑμῶν,	μάθετε καλὸν ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ
[1, 61]	τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν	ὑμῶν,	μάθετε καλὸν ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ
[1, 15]	ἐνδύσησθε· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ	ὑμῶν	ὁ οὐράνιος ὅτι τούτων χρείαν
[1, 11]	καὶ ἐκ τοῦ ἀνεταζομένους ὑφ’	ὑμῶν	ὁμολογεῖν εἶναι Χριστιανούς, γινώσκοντες τῷ
[1, 47]	αὐτῇ. ὅτι δὲ φυλάσσεται ὑφ’	ὑμῶν	ὅπως μηδεὶς ἐν αὐτῇ γένηται,
[1, 51]	δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ	ὑμῶν	ὄψεται σπέρμα μακρόβιον. καὶ βούλεται
[1, 4]	καὶ γὰρ τοὺς κατηγορουμένους ἐφ’	ὑμῶν	πάντας πρὶν ἐλεγχθῆναι οὐ τιμωρεῖτε·
[1, 55]	δι’ ὧν αἵ τε πρόοδοι	ὑμῶν	πανταχοῦ γίνονται, τῆς ἀρχῆς καὶ
[1, 37]	ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι, εἰσακούσομαι	ὑμῶν.	πλήρεις αἵματος αἱ χεῖρες ὑμῶν.
[1, 16]	μίλιον ἀκολούθησον δύο. λαμψάτω δὲ	ὑμῶν	τὰ καλὰ ἔργα ἔμπροσθεν τῶν
[1, 8]	ἀγνοίᾳ. ~Λογίσασθε δ’ ὅτι ὑπὲρ	ὑμῶν	ταῦτα ἔφημεν ἐκ τοῦ ἐφ’
[1, 17]	δὲ καὶ εἰσφορὰς τοῖς ὑφ’	ὑμῶν	τεταγμένοις πανταχοῦ πρὸ πάντων πειρώμεθα
[1, 16]	Μὴ ὀμόσητε ὅλως· ἔστω δὲ	ὑμῶν	τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ
[1, 16]	ἵνα βλέποντες θαυμάζωσι τὸν πατέρα	ὑμῶν	τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. οὐ
[1, 15]	οὐκ ἔχετε παρὰ τοῦ πατρὸς	ὑμῶν	τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ~Περὶ
[1, 32]	ἱερὸν ἦν Ἰουδαίων, ὃ ὑφ’	ὑμῶν	ὕστερον κατεστράφη· καὶ μετὰ ταῦτα
[1, 15]	οἰκτίρμονες, ὡς καὶ ὁ πατὴρ	ὑμῶν	χρηστός ἐστι καὶ οἰκτίρμων, καὶ
[1, 26]	θεὸς ἐνομίσθη καὶ ἀνδριάντι παρ’	ὑμῶν	ὡς θεὸς τετίμηται, ὃς ἀνδριὰς
[1, 44]	καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι	ὑμῶν	ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ,
[1, 61]	καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι	ὑμῶν	ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ,
[1, 34]	Ἰουδαίων, ἀπέχουσα σταδίους τριάκοντα πέντε	Ἰεροσολύμων,	ἐν ᾗ ἐγεννήθη Ἰησοῦς Χριστός,
[1, 35]	οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τῶν	ὤμων·	μηνυτικὸν τῆς δυνάμεως τοῦ σταυροῦ,
[1, 46]	καὶ Ἰησοῦς ἐπωνομάσθη, καὶ σταυρωθεὶς	ἀποθανὼν	ἀνέστη καὶ ἀνελήλυθεν εἰς οὐρανόν,
[1, 42]	δὲ Ἰησοῦς Χριστὸς σταυρωθεὶς καὶ	ἀποθανὼν	ἀνέστη, καὶ ἐβασίλευσεν ἀνελθὼν εἰς
[1, 63]	ἐξουθενηθῆναι καὶ παθεῖν ὑπέμεινεν, ἵνα	ἀποθανὼν	καὶ ἀναστὰς νικήσῃ τὸν θάνατον.
[1, 4]	τοῖς ἄλλως καταλέγειν τῶν πάντων	Χριστιανῶν	ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν αἱρουμένοις. οὐκ
[1, 69]	τὸ ἀντίγραφον τοῦτο· ~Ἀδριανοῦ ὑπὲρ	Χριστιανῶν	ἐπιστολή. Μινουκίῳ Φουνδανῷ. Ἐπιστολὴν ἐδεξάμην
[1, 0]	~Τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Ἀπολογία ὑπὲρ	Χριστιανῶν	πρὸς Ἀντωνῖνον τὸν Εὐσεβῆ. ~Αὐτοκράτορι
[1, 69]	ἐπαρχιῶται δύνωνται διϊσχυρίζεσθαι κατὰ τῶν	Χριστιανῶν,	ὡς καὶ πρὸ βήματος ἀποκρίνεσθαι,
[1, 16]	εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν,	ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα
[1, 51]	ἐλέχθη δὲ οὕτως· Ἄρατε πύλας	οὐρανῶν,	ἀνοίχθητε, ἵνα εἰσέλθῃ ὁ βασιλεὺς
[1, 15]	εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν,	ἢ μετὰ τῶν δύο πεμφθῆναι
[1, 15]	ζητεῖτε δὲ τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν,	καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
[1, 52]	δευτέραν, ὅταν μετὰ δόξης ἐξ	οὐρανῶν	μετὰ τῆς ἀγγελικῆς αὐτοῦ στρατιᾶς
[1, 61]	εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν.	ὅτι δὲ καὶ ἀδύνατον εἰς
[1, 51]	δυνατός. ὡς δὲ καὶ ἐξ	οὐρανῶν	παραγίνεσθαι μετὰ δόξης μέλλει, ἀκούσατε
[1, 15]	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν·	πλὴν οὐ πάντες τοῦτο χωροῦσιν.
[1, 38]	μου ὡς στερεὰν πέτραν, καὶ	ἔγνων	ὅτι οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ὅτι
[1, 32]	ἔργῳ πεισθῆναι· ἐκ πάντων γὰρ	γενῶν	ἀνθρώπων προσδοκῶσι τὸν ἐν Ἰουδαίᾳ
[1, 31]	κατὰ γὰρ τὰς διαδοχὰς τῶν	γενῶν	ἕτεροι καὶ ἕτεροι ἐγένοντο προφῆται.
[1, 13]	εὐρωστίαν πόρων πάντων, ποιοτήτων μὲν	γενῶν	καὶ μεταβολῶν ὡρῶν, καὶ τοῦ
[1, 39]	ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν, μηδὲν ἄφθαρτον	δυναμένων	ὑμῶν αὐτοῖς παρασχεῖν, ἡμᾶς δέ,
[1, 67]	εὐχὰς πέμπομεν· καί, ὡς προέφημεν,	παυσαμένων	ἡμῶν τῆς εὐχῆς ἄρτος προσφέρεται
[1, 60]	οὐδὲ τοὺς χαρακτῆρας τῶν στοιχείων	ἐπισταμένων,	ἰδιωτῶν μὲν καὶ βαρβάρων τὸ
[1, 46]	τινες ἀλογισταίνοντες εἰς ἀποτροπὴν τῶν	δεδιδαγμένων	ὑφ’ ἡμῶν εἴπωσι πρὸ ἐτῶν
[1, 48]	ἡμέτερος Χριστὸς προεφητεύθη, ἀκούσατε τῶν	λελεγμένων.	ἔστι δὲ ταῦτα· Τῇ παρουσίᾳ
[1, 55]	τῶν εἰς τοῦτο εἰρημένων πάντων	λελεγμένων.	ὅπερ, ὡς προεῖπεν ὁ προφήτης,
[1, 43]	δὲ μή τινες ἐκ τῶν	προλελεγμένων	ὑφ’ ἡμῶν δοξάσωσι καθ’ εἱμαρμένης
[1, 26]	καὶ σύνταγμα κατὰ πασῶν τῶν	γεγενημένων	αἱρέσεων συντεταγμένον, ᾧ εἰ βούλεσθε
[1, 16]	ἐπὶ πολλῶν τῶν παρ’ ὑμῖν	γεγενημένων	ἀποδεῖξαι ἔχομεν· ἐκ βιαίων καὶ
[1, 23]	ἀληθῆ ἐστι καὶ πρεσβύτερα πάντων	γεγενημένων	συγγραφέων, καὶ οὐχὶ διὰ τὸ
[1, 46]	ἐπικαλῶσιν ὡς ἀνευθύνων ὄντων τῶν	προγεγενημένων	πάντων ἀνθρώπων, φθάσαντες τὴν ἀπορίαν
[1, 45]	τὴν ἐπικύρωσιν πεποίηται, ἐπακούσατε τῶν	εἰρημένων	διὰ Δαυεὶδ τοῦ προφήτου. ἔστι
[1, 49]	τηρεῖν λέγοντες, ἀκούσατε τῶν βραχυεπῶς	εἰρημένων	διὰ Ἠσαίου. ἔστι δὲ ταῦτα·
[1, 59]	κόσμον ποιῆσαι, ἀκούσατε τῶν αὐτολεξεὶ	εἰρημένων	διὰ Μωυσέως, τοῦ προδεδηλωμένου πρώτου
[1, 51]	δόξης μέλλει, ἀκούσατε καὶ τῶν	εἰρημένων	εἰς τοῦτο διὰ Ἰερεμίου τοῦ
[1, 50]	μετὰ δόξης παραγενήσεται, ἀκούσατε τῶν	εἰρημένων	εἰς τοῦτο προφητειῶν. ἔστι δὲ
[1, 52]	ἀκούσατε τῶν ὁμοίως εἰς τοῦτο	εἰρημένων.	ἔστι δὲ ταῦτα· Ὁ σκώληξ
[1, 46]	οὐρανόν, ἐκ τῶν διὰ τοσούτων	εἰρημένων	ὁ νουνεχὴς καταλαβεῖν δυνήσεται. ἡμεῖς
[1, 55]	ὡς προδεδήλωται, τῶν εἰς τοῦτο	εἰρημένων	πάντων λελεγμένων. ὅπερ, ὡς προεῖπεν
[1, 47]	γῆ Ἰουδαίων ἔμελλεν, ἀκούσατε τῶν	εἰρημένων	ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος· εἴρηνται
[1, 35]	ὅπερ καὶ γέγονεν, ἀκούσατε τῶν	προειρημένων	εἰς τοῦτο. ἔστι δὲ ταῦτα·
[1, 64]	διὰ Μωυσέως εἰρημένον, ἐκ τῶν	προειρημένων	νοῆσαι δύνασθε. ἔφη γὰρ ὁ
[1, 61]	νηστεύοντες παρὰ τοῦ θεοῦ τῶν	προημαρτημένων	ἄφεσιν διδάσκονται, ἡμῶν συνευχομένων καὶ
[1, 59]	ὥστε λόγῳ θεοῦ ἐκ τῶν	ὑποκειμένων	καὶ προδηλωθέντων διὰ Μωυσέως γεγενῆσθαι
[1, 65]	ἀγαθοὶ πολιτευταὶ καὶ φύλακες τῶν	ἐντεταλμένων	εὑρεθῆναι, ὅπως τὴν αἰώνιον σωτηρίαν
[1, 24]	ἀναιρούμεθα, ἄλλων ἀλλαχοῦ καὶ δένδρα	σεβομένων	καὶ ποταμοὺς καὶ μῦς καὶ
[1, 21]	Καίσαρα; καὶ ὁποῖαι ἑκάστου τῶν	λεγομένων	υἱῶν τοῦ Διὸς ἱστοροῦνται αἱ
[1, 55]	οὐδαμοῦ οὐδ’ ἐπί τινος τῶν	λεγομένων	υἱῶν τοῦ Διὸς τὸ σταυρωθῆναι
[1, 1]	γένους ἀνθρώπων ἀδίκως μισουμένων καὶ	ἐπηρεαζομένων,	Ἰουστῖνος Πρίσκου τοῦ Βακχείου, τῶν
[1, 25]	Ἀσκληπιὸν ἤ τινα τῶν ἄλλων	ὀνομαζομένων	θεῶν, καίπερ θανάτου ἀπειλουμένου διὰ
[1, 6]	κεκλήμεθα· καὶ ὁμολογοῦμεν τῶν τοιούτων	νομιζομένων	θεῶν ἄθεοι εἶναι, ἀλλ’ οὐχὶ
[1, 27]	ἀναφέρουσι, καὶ παρὰ παντὶ τῶν	νομιζομένων	παρ’ ὑμῖν θεῷ ὄφις σύμβολον
[1, 61]	τοῦτο τὸ λουτρὸν φωτισμός, ὡς	φωτιζομένων	τὴν διάνοιαν τῶν ταῦτα μανθανόντων.
[1, 20]	ἡμεῖς δὲ κρεῖττόν τι τῶν	μεταβαλλομένων	νοοῦμεν τὸν πάντων ποιητὴν θεόν.
[1, 7]	πάντες προσαγορεύονται. ὅθεν πάντων τῶν	καταγγελλομένων	ὑμῖν τὰς πράξεις κρίνεσθαι ἀξιοῦμεν,
[1, 35]	ἐκ τῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου	γενομένων	ἄκτων. καὶ ὅτι ῥητῶς καθεσθησόμενος
[1, 48]	ἐκ τῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου	γενομένων	ἄκτων μαθεῖν δύνασθε. πῶς τε
[1, 52]	τὰ σώματα ἀνεγερεῖ πάντων τῶν	γενομένων	ἀνθρώπων, καὶ τῶν μὲν ἀξίων
[1, 18]	πρὸς τὸ τέλος ἑκάστου τῶν	γενομένων	βασιλέων, ὅτι τὸν κοινὸν πᾶσι
[1, 34]	δύνασθε ἐκ τῶν ἀπογραφῶν τῶν	γενομένων	ἐπὶ Κυρηνίου, τοῦ ὑμετέρου ἐν
[1, 7]	οὕτως καὶ τῶν ἐν βαρβάροις	γενομένων	καὶ δοξάντων σοφῶν τὸ ἐπικατηγορούμενον
[1, 42]	καὶ οὐδεὶς τῶν πρὸ ἐκείνου	γενομένων	σταυρωθεὶς εὐφροσύνην παρέσχε τοῖς ἔθνεσιν,
[1, 8]	αὐτοῖς σώμασι μετὰ τῶν ψυχῶν	γινομένων	καὶ αἰωνίαν κόλασιν κολασθησομένων, ἀλλ’
[1, 45]	ἀριθμὸς τῶν προεγνωσμένων αὐτῷ ἀγαθῶν	γινομένων	καὶ ἐναρέτων, δι’ οὓς καὶ
[1, 36]	δὲ ὡς ἀπὸ προσώπου λαῶν	ἀποκρινομένων	τῷ κυρίῳ ἢ τῷ πατρὶ
[1, 28]	τῆς αὐτοῦ στρατιᾶς καὶ τῶν	ἑπομένων	ἀνθρώπων κολασθησομένους τὸν ἀπέραντον αἰῶνα,
[1, 6]	ταῦτα, καὶ τὸν τῶν ἄλλων	ἑπομένων	καὶ ἐξομοιουμένων ἀγαθῶν ἀγγέλων στρατόν,
[1, 8]	ψυχῶν γινομένων καὶ αἰωνίαν κόλασιν	κολασθησομένων,	ἀλλ’ οὐχὶ χιλιονταετῆ περίοδον, ὡς
[1, 32]	Χριστῷ καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ	πραχθησομένων.	πῶλος γάρ τις ὄνου εἱστήκει
[1, 52]	γίνεσθαι, πίστιν ἔχειν ὡς πάντως	γενησομένων.	ὃν γὰρ τρόπον τὰ ἤδη
[1, 32]	σταφυλῆς σύμβολον δηλωτικὸν ἦν τῶν	γενησομένων	τῷ Χριστῷ καὶ τῶν ὑπ’
[1, 43]	γένος, ἀναίτιόν ἐστι τῶν ὁπωσδήποτε	πραττομένων.	ἀλλ’ ὅτι ἐλευθέρᾳ προαιρέσει καὶ
[1, 44]	παρ’ αὐτοῦ κατ’ ἀξίαν τῶν	πραττομένων	ἀπαντήσεσθαι, διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος
[1, 21]	εἰς διαφορὰν καὶ προτροπὴν τῶν	ἐκπαιδευομένων	ταῦτα γέγραπται· μιμητὰς γὰρ θεῶν
[1, 16]	πλεονεκτουμένων ὑπομονὴν ξένην κατανοήσαντες ἢ	συμπραγματευομένων	πειραθέντες. περὶ δὲ τοῦ μὴ
[1, 17]	εὑρεθῆναι. εἰ δὲ καὶ ἡμῶν	εὐχομένων	καὶ πάντα εἰς φανερὸν τιθέντων
[1, 61]	τῶν προημαρτημένων ἄφεσιν διδάσκονται, ἡμῶν	συνευχομένων	καὶ συννηστευόντων αὐτοῖς. ἔπειτα ἄγονται
[1, 36]	ἀκούητε, μὴ ἀπ’ αὐτῶν τῶν	ἐμπεπνευσμένων	λέγεσθαι νομίσητε, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ
[1, 45]	καὶ συντελεσθῇ ὁ ἀριθμὸς τῶν	προεγνωσμένων	αὐτῷ ἀγαθῶν γινομένων καὶ ἐναρέτων,
[1, 13]	τούτῳ μυστήριον, ᾧ προσέχειν ὑμᾶς	ἐξηγουμένων	ἡμῶν προτρεπόμεθα. ~Προλέγομεν γὰρ ὑμῖν
[1, 6]	τὸν τῶν ἄλλων ἑπομένων καὶ	ἐξομοιουμένων	ἀγαθῶν ἀγγέλων στρατόν, πνεῦμά τε
[1, 5]	τοῦτ’ ἂν εἴη; ἐφ’ ἡμῶν,	ὑπισχνουμένων	μηδὲν ἀδικεῖν μηδὲ τὰ ἄθεα
[1, 32]	τοῦ ἡμετέρου διδασκάλου καὶ τῶν	ἀγνοουμένων	προφητειῶν ἐξηγητοῦ, ὡς προερρέθη ὑπὸ
[1, 4]	πάλιν, ἐὰν μέν τις τῶν	κατηγορουμένων	ἔξαρνος γένηται τῇ φωνῇ μὴ
[1, 7]	πολλοὺς πολλάκις, ὅταν ἑκάστοτε τῶν	κατηγορουμένων	τὸν βίον ἐξετάζητε, ἀλλ’ οὐ
[1, 1]	ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων ἀδίκως	μισουμένων	καὶ ἐπηρεαζομένων, Ἰουστῖνος Πρίσκου τοῦ
[1, 16]	καρτερίαν βίου παρακολουθήσαντες ἢ συνοδοιπόρων	πλεονεκτουμένων	ὑπομονὴν ξένην κατανοήσαντες ἢ συμπραγματευομένων
[1, 11]	καὶ λανθάνειν ἐπειρώμεθα, ὅπως τῶν	προσδοκωμένων	τύχωμεν· ἀλλ’ ἐπεὶ οὐκ εἰς
[1, 24]	οὐ τῶν αὐτῶν ὑπὸ πάντων	τιμωμένων	ἀλλὰ ἄλλων ἀλλαχόσε, ὥστ’ εἶναι
[1, 27]	ὑμετέρας οἰκουμένης. καὶ τῶν τούτοις	χρωμένων	τις πρὸς τῇ ἀθέῳ καὶ
[1, 25]	τὸν Λητοΐδην, οἳ δι’ ἔρωτας	ἀρσένων	ὅσα ἔπραξαν αἶσχος καὶ λέγειν,
[1, 25]	παλλακίδα Βρισηΐδα ὀλέσαι πολλοὺς τῶν	Ἑλλήνων.	καὶ τοὺς πειθομένους ἐλεοῦμεν· τοὺς
[1, 31]	κηρύξοντας ταῦτα, καὶ τοὺς ἐξ	ἐθνῶν	ἀνθρώπους μᾶλλον αὐτῷ πιστεύειν. προεφητεύθη
[1, 54]	ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία	ἐθνῶν,	δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον
[1, 32]	ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία	ἐθνῶν,	δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον
[1, 41]	ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν	ἐθνῶν	εἴδωλα δαιμονίων εἰσίν, ὁ δὲ
[1, 39]	Ἰερουσαλήμ, καὶ κρινεῖ ἀνὰ μέσον	ἐθνῶν	καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν· καὶ
[1, 53]	καὶ ἀληθέστεροι οἱ ἀπὸ τῶν	ἐθνῶν	καὶ πιστότεροι προεγινώσκοντο. ἀπαγγελοῦμεν τὰ
[1, 49]	παρεχρήσαντο· οἱ δὲ ἀπὸ τῶν	ἐθνῶν	μηδέποτε μηδὲν ἀκούσαντες περὶ τοῦ
[1, 32]	τὸ δὲ Αὐτὸς ἔσται προσδοκία	ἐθνῶν	μηνυτικὸν ἦν ὅτι ἐκ πάντων
[1, 53]	ὅτι πλείονες οἱ ἀπὸ τῶν	ἐθνῶν	πιστεύοντες τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ
[1, 32]	ἦν ὅτι ἐκ πάντων τῶν	ἐθνῶν	προσδοκήσουσιν αὐτὸν πάλιν παραγενησόμενον, ὅπερ
[1, 49]	οὐ προσδοκήσαντες αὐτὸν λαοὶ τῶν	ἐθνῶν	προσκυνήσουσιν αὐτόν, οἱ δὲ ἀεὶ
[1, 53]	τε καὶ ἀληθεστέρους τοὺς ἐξ	ἐθνῶν	τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρέων
[1, 4]	παισὶν οἱ γενόμενοι ποιηταὶ καταγγέλλουσι·	κἀκείνων	τὰ διδάγματα οἱ μετερχόμενοι οὐκ
[1, 63]	μου. τὰ δ’ ἑπόμενα ἐξ	ἐκείνων	βουλόμενοι μαθεῖν δύνασθε· οὐ γὰρ
[1, 18]	ὁμοίως ἡμᾶς ἀποδέξασθε, οὐχ ἧττον	ἐκείνων	θεῷ πιστεύοντας ἀλλὰ μᾶλλον, οἳ
[1, 14]	μετὰ τὸ τῷ λόγῳ πεισθῆναι	ἐκείνων	μὲν ἀπέστημεν, θεῷ δὲ μόνῳ
[1, 32]	καὶ Ἰουδαίων ἐβασιλεύσατε καὶ τῆς	ἐκείνων	πάσης γῆς ἐκρατήσατε. τὸ δὲ
[1, 22]	καθ’ ὑμᾶς τοῦ Διὸς ὑπάρχει.	ἐκείνων	τε γὰρ οὐχ ὅμοια τὰ
[1, 9]	τινες εἰς τιμὴν μεμιμῆσθαι) ἀλλ’	ἐκείνων	τῶν φανέντων κακῶν δαιμόνων καὶ
[1, 15]	τί ἐνδύσησθε. οὐχ ὑμεῖς τῶν	πετεινῶν	καὶ τῶν θηρίων διαφέρετε; καὶ
[1, 58]	τὸν ποιητὴν τῶν οὐρανίων καὶ	γηΐνων	ἁπάντων θεὸν καὶ τὸν προκηρυχθέντα
[1, 20]	δὲ καὶ μὴ δεῖν χειρῶν	ἀνθρωπίνων	ἔργοις προσκυνεῖν Μενάνδρῳ τῷ κωμικῷ
[1, 18]	ἀδιαφθόρων παίδων ἐποπτεύσεις καὶ ψυχῶν	ἀνθρωπίνων	κλήσεις καὶ οἱ λεγόμενοι παρὰ
[1, 59]	πῶς τὴν ἀρχὴν καὶ ἐκ	τίνων	ἐδημιούργησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον,
[1, 66]	τοῦ μυουμένου τελεταῖς μετ’ ἐπιλόγων	τινῶν,	ἢ ἐπίστασθε ἢ μαθεῖν δύνασθε.
[1, 53]	Χριστόν, παραγενόμενον ἠγνόησαν, πλὴν ὀλίγων	τινῶν	οὓς προεῖπε τὸ ἅγιον προφητικὸν
[1, 60]	ὄντων, καὶ πηρῶν καὶ χήρων	τινῶν	τὰς ὄψεις· ὡς συνεῖναι οὐ
[1, 14]	μὴ σοφίζεσθαι ὑμᾶς δόξωμεν, ὀλίγων	τινῶν	τῶν παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ
[1, 16]	ἀποδεῖξαι ἔχομεν· ἐκ βιαίων καὶ	τυράννων	μετέβαλον, ἡττηθέντες ἢ γειτόνων καρτερίαν
[1, 21]	ἔρωτί τε κακῶν καὶ αἰσχρῶν	ἡδονῶν	ἥττω γενόμενον ἐπὶ Γανυμήδην καὶ
[1, 67]	τοῖς οὐ παροῦσι διὰ τῶν	διακόνων	πέμπεται. οἱ εὐποροῦντες δὲ καὶ
[1, 54]	ἀποδείκνυμεν κατ’ ἐνέργειαν τῶν φαύλων	δαιμόνων.	ἀκούσαντες γὰρ διὰ τῶν προφητῶν
[1, 58]	βορὰ τῶν ἀθέων δογμάτων καὶ	δαιμόνων	γίνονται. οὐ γὰρ ἄλλο τι
[1, 52]	αἰσθήσει αἰωνίᾳ μετὰ τῶν φαύλων	δαιμόνων	εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ πέμψει.
[1, 5]	προσηγόρευον, ὅπερ ἕκαστος αὐτῷ τῶν	δαιμόνων	ἐτίθετο. ὅτε δὲ Σωκράτης λόγῳ
[1, 44]	κατ’ ἐνέργειαν δὲ τῶν φαύλων	δαιμόνων	θάνατος ὡρίσθη κατὰ τῶν τὰς
[1, 9]	ἀλλ’ ἐκείνων τῶν φανέντων κακῶν	δαιμόνων	καὶ ὀνόματα καὶ σχήματα ἔχειν.
[1, 28]	γὰρ ὁ ἀρχηγέτης τῶν κακῶν	δαιμόνων	ὄφις καλεῖται καὶ σατανᾶς καὶ
[1, 26]	γένος ἀνθρώπων διὰ τῆς τῶν	δαιμόνων	συλλήψεως πολλοὺς πεποίηκε βλασφημίας λέγειν
[1, 26]	Καίσαρος διὰ τῆς τῶν ἐνεργούντων	δαιμόνων	τέχνης δυνάμεις ποιήσας μαγικὰς ἐν
[1, 5]	ἐπειρᾶτο φέρειν καὶ ἀπάγειν τῶν	δαιμόνων	τοὺς ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οἱ
[1, 5]	ἀλλὰ ἀλόγῳ πάθει καὶ μάστιγι	δαιμόνων	φαύλων ἐξελαυνόμενοι ἀκρίτως κολάζετε μὴ
[1, 12]	ἀρχόντων ἀγαθῶν. πεπείσμεθα δ’ ἐκ	δαιμόνων	φαύλων, οἳ καὶ παρὰ τῶν
[1, 2]	μὴ προλήψει μηδ’ ἀνθρωπαρεσκείᾳ τῇ	δεισιδαιμόνων	κατεχομένους ἢ ἀλόγῳ ὁρμῇ καὶ
[1, 29]	ἠρκέσθη τῇ ἑαυτοῦ καὶ τῶν	ὁμογνωμόνων	συνειδήσει. οὐκ ἄτοπον δὲ ἐπιμνησθῆναι
[1, 21]	δὲ διασπαραχθέντα, Ἡρακλέα δὲ φυγῇ	πόνων	ἑαυτὸν πυρὶ δόντα, τοὺς ἐκ
[1, 3]	δικαίαν πρόκλησιν ταύτην πᾶς ὁ	σωφρονῶν	ἀποφανεῖται, τὸ τοὺς ἀρχομένους τὴν
[1, 13]	ἐν αὐτῷ αἰτήσεις πέμποντες, τίς	σωφρονῶν	οὐχ ὁμολογήσει; τὸν διδάσκαλόν τε
[1, 16]	καὶ τυράννων μετέβαλον, ἡττηθέντες ἢ	γειτόνων	καρτερίαν βίου παρακολουθήσαντες ἢ συνοδοιπόρων
[1, 37]	θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι· στέαρ	ἀρνῶν	καὶ αἷμα ταύρων οὐ βούλομαι.
[1, 27]	μόνον· καὶ ὁμοίως θηλειῶν καὶ	ἀνδρογύνων	καὶ ἀρρητοποιῶν πλῆθος κατὰ πᾶν
[1, 46]	Ποντίου Πιλάτου, καὶ ἐπικαλῶσιν ὡς	ἀνευθύνων	ὄντων τῶν προγεγενημένων πάντων ἀνθρώπων,
[1, 32]	πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ,	πλύνων	ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν στολὴν
[1, 54]	πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ,	πλύνων	τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι
[1, 32]	ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ καὶ	πλύνων	τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι
[1, 32]	τῆς προφητείας συντελεσθῇ. τὸ γὰρ	Πλύνων	τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι
[1, 49]	ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ὁ λαὸς ὁ	παροξύνων	ἐναντίον μου. Ἰουδαῖοι γὰρ ἔχοντες
[1, 41]	τῷ κυρίῳ, τῷ πατρὶ τῶν	αἰώνων,	δόξαν. λάβετε χάριν καὶ εἰσέλθετε
[1, 27]	τρόπον λέγονται οἱ παλαιοὶ ἀγέλας	βοῶν	ἢ αἰγῶν ἢ προβάτων τρέφειν
[1, 44]	εἶπε Κατέδεται. ὥστε καὶ Πλάτων	εἰπών·	Αἰτία ἑλομένου, θεὸς δ’ ἀναίτιος,
[1, 33]	καιροῦ ἄγγελος θεοῦ εὐηγγελίσατο αὐτὴν	εἰπών·	Ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ ἐκ
[1, 16]	μόνον δεῖ προσκυνεῖν, οὕτως ἔπεισεν	εἰπών·	Μεγίστη ἐντολή ἐστι· Κύριον τὸν
[1, 60]	λεχθέντι ἐπιφέρεσθαι τῷ ὕδατι πνεύματι,	εἰπών·	Τὰ δὲ τρίτα περὶ τὸν
[1, 35]	ὁ βασιλεὺς καὶ προφήτης, ὁ	εἰπὼν	ταῦτα, οὐδὲν τούτων ἔπαθεν· Ἰησοῦς
[1, 17]	ἀπαιτηθήσεσθαι, ὡς ὁ Χριστὸς ἐμήνυσεν	εἰπών·	Ὧι πλέον ἔδωκεν ὁ θεός,
[1, 27]	αἰγῶν ἢ προβάτων τρέφειν ἢ	ἵππων	φορβάδων, οὕτω νῦν παῖδας εἰς
[1, 1]	ὑπὲρ τῶν ἐκ παντὸς γένους	ἀνθρώπων	ἀδίκως μισουμένων καὶ ἐπηρεαζομένων, Ἰουστῖνος
[1, 44]	ἀνάμνησιν ἀεὶ ἄγων τὸ τῶν	ἀνθρώπων	γένος, δεικνὺς ὅτι καὶ μέλον
[1, 21]	Δανάης Περσέα, καὶ τὸν ἐξ	ἀνθρώπων	δὲ ἐφ’ ἵππου Πηγάσου Βελλεροφόντην.
[1, 53]	καὶ τοὺς ἀπὸ παντὸς ἔθνους	ἀνθρώπων	διὰ τῆς παρὰ τῶν ἀποστόλων
[1, 26]	θεόν· ὃς κατὰ πᾶν γένος	ἀνθρώπων	διὰ τῆς τῶν δαιμόνων συλλήψεως
[1, 15]	πρὸς τὸ θεαθῆναι ὑπὸ τῶν	ἀνθρώπων·	εἰ δὲ μή γε, μισθὸν
[1, 15]	τινες οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν	ἀνθρώπων,	εἰσὶ δὲ οἳ ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι,
[1, 63]	καὶ γὰρ πρῶτοι τῶν πάντων	ἀνθρώπων	ἐκεῖνοι περὶ θεοῦ ζήτησιν ἠσχολήθησαν,
[1, 50]	λαβόντες καὶ εἰς πᾶν γένος	ἀνθρώπων	ἐλθόντες, ταῦτα ἐδίδαξαν καὶ ἀπόστολοι
[1, 5]	διὰ τῶν χαιρόντων τῇ κακίᾳ	ἀνθρώπων	ἐνήργησαν ὡς ἄθεον καὶ ἀσεβῆ
[1, 10]	ἄγει ἡμᾶς. καὶ ὑπὲρ πάντων	ἀνθρώπων	ἡγούμεθα εἶναι τὸ μὴ εἴργεσθαι
[1, 16]	τὰ καλὰ ἔργα ἔμπροσθεν τῶν	ἀνθρώπων,	ἵνα βλέποντες θαυμάζωσι τὸν πατέρα
[1, 40]	ὑπὸ τῶν ἐκ παντὸς γένους	ἀνθρώπων,	καὶ ὅτι αὐτὸν υἱὸν καλεῖ
[1, 44]	πράξεων ἕκαστον ἀμείψεσθαι μέλλοντα τῶν	ἀνθρώπων,	καὶ τὰ παρ’ αὐτοῦ κατ’
[1, 52]	σώματα ἀνεγερεῖ πάντων τῶν γενομένων	ἀνθρώπων,	καὶ τῶν μὲν ἀξίων ἐνδύσει
[1, 31]	ὑπ’ αὐτοῦ εἰς πᾶν γένος	ἀνθρώπων	κηρύξοντας ταῦτα, καὶ τοὺς ἐξ
[1, 28]	αὐτοῦ στρατιᾶς καὶ τῶν ἑπομένων	ἀνθρώπων	κολασθησομένους τὸν ἀπέραντον αἰῶνα, προεμήνυσεν
[1, 46]	λόγον ὄντα, οὗ πᾶν γένος	ἀνθρώπων	μετέσχε. καὶ οἱ μετὰ λόγου
[1, 25]	δ’ ὅτι ἐκ παντὸς γένους	ἀνθρώπων	οἱ παλαιοὶ σεβόμενοι Διόνυσον τὸν
[1, 12]	πρὸς εἰρήνην ἐσμὲν πάντων μᾶλλον	ἀνθρώπων,	οἳ ταῦτα δοξάζομεν, ὡς λαθεῖν
[1, 17]	χαίροντες ὑπηρετοῦμεν, βασιλεῖς καὶ ἄρχοντας	ἀνθρώπων	ὁμολογοῦντες καὶ εὐχόμενοι μετὰ τῆς
[1, 30]	ἡμῖν λεγόμενον Χριστόν, ἄνθρωπον ἐξ	ἀνθρώπων	ὄντα, μαγικῇ τέχνη ἃς λέγομεν
[1, 50]	ἡ δόξα σου ἀπὸ τῶν	ἀνθρώπων,	οὕτως θαυμάσονται ἔθνη πολλά, καὶ
[1, 44]	ὄντος τῶν μελλόντων ὑπὸ πάντων	ἀνθρώπων	πραχθήσεσθαι, καὶ δόγματος ὄντος παρ’
[1, 54]	διὰ πυρὸς τοὺς ἀσεβεῖς τῶν	ἀνθρώπων,	προεβάλλοντο πολλοὺς λεχθῆναι λεγομένους υἱοὺς
[1, 32]	πεισθῆναι· ἐκ πάντων γὰρ γενῶν	ἀνθρώπων	προσδοκῶσι τὸν ἐν Ἰουδαίᾳ σταυρωθέντα,
[1, 31]	βιβλιοθήκην κατεσκεύαζε καὶ τὰ πάντων	ἀνθρώπων	συγγράμματα συνάγειν ἐπειράθη, πυθόμενος καὶ
[1, 50]	ἐπὶ σέ, οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ	ἀνθρώπων	τὸ εἶδός σου καὶ ἡ
[1, 15]	καὶ εὔχομαι κατὰ πᾶν γένος	ἀνθρώπων	τοιούτους δεῖξαι. τί γὰρ καὶ
[1, 10]	~Ἀλλ’ οὐ δέεσθαι τῆς παρὰ	ἀνθρώπων	ὑλικῆς προσφορᾶς προσειλήφαμεν τὸν θεόν,
[1, 46]	ἀνευθύνων ὄντων τῶν προγεγενημένων πάντων	ἀνθρώπων,	φθάσαντες τὴν ἀπορίαν λυσόμεθα. τὸν
[1, 39]	θεοῦ δυνάμεως ἐμήνυσαν παντὶ γένει	ἀνθρώπων	ὡς ἀπεστάλησαν ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ
[1, 60]	στοιχείων ἐπισταμένων, ἰδιωτῶν μὲν καὶ	βαρβάρων	τὸ φθέγμα, σοφῶν δὲ καὶ
[1, 65]	καὶ τὴν εὐχαριστίαν πᾶς ὁ	παρὼν	λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων· Ἀμήν. τὸ
[1, 53]	καὶ Γόμορρα πόλεις τινὲς ἀσεβῶν	ἀνδρῶν	ἱστοροῦνται ὑπὸ Μωυσέως γενόμεναι, ἃς
[1, 22]	υἱὸς θεοῦ λέγεσθαι· πατέρα γὰρ	ἀνδρῶν	τε θεῶν τε πάντες συγγραφεῖς
[1, 9]	λέγεσθαι καὶ μεταποιεῖν, καὶ τῶν	ἱερῶν,	ἔνθα ἀνατίθενται, φύλακας τοιούτους καθιστάναι,
[1, 15]	βουλόμενος, ὡς οὐ τῶν ἔργων	φανερῶν	μόνον τῷ θεῷ ἀλλὰ καὶ
[1, 63]	θεὸς Ἰακώβ, ὁ θεὸς τῶν	πατέρων	σου. κάτελθε εἰς Αἴγυπτον καὶ
[1, 63]	Ἰακὼβ καὶ ὁ θεὸς τῶν	πατέρων	σου, σημαντικὸν τοῦ καὶ ἀποθανόντας
[1, 40]	πρὸς τούτοις δὲ καὶ λόγων	ἑτέρων	τῶν προφητευθέντων δι’ αὐτοῦ τοῦ
[1, 59]	~Ἵνα δὲ καὶ παρὰ τῶν	ἡμετέρων	διδασκάλων, λέγομεν δὲ τοῦ λόγου
[1, 28]	διάβολος, ὡς καὶ ἐκ τῶν	ἡμετέρων	συγγραμμάτων ἐρευνήσαντες μαθεῖν δύνασθε· ὃν
[1, 29]	ἐνεκρατευόμεθα. καὶ ἤδη τις τῶν	ἡμετέρων,	ὑπὲρ τοῦ πεῖσαι ὑμᾶς ὅτι
[1, 8]	καὶ τῆς παρ’ αὐτῷ διαγωγῆς	ἤρων,	ἔνθα κακία οὐκ ἀντιτυπεῖ. ὡς
[1, 54]	Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ τῶν	μηρῶν	αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ
[1, 32]	Ἰούδα οὐδὲ ἡγούμενος ἐκ τῶν	μηρῶν	αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ
[1, 27]	ἀσεβῶμεν, ἐκτιθέναι καὶ τὰ γεννώμενα	πονηρῶν	εἶναι δεδιδάγμεθα· πρῶτον μὲν ὅτι
[1, 60]	πιστῶν τὸν νοῦν ὄντων, καὶ	πηρῶν	καὶ χήρων τινῶν τὰς ὄψεις·
[1, 60]	νοῦν ὄντων, καὶ πηρῶν καὶ	χήρων	τινῶν τὰς ὄψεις· ὡς συνεῖναι
[1, 14]	ὁμοδίαιτοι γινόμενοι, καὶ ὑπὲρ τῶν	ἐχθρῶν	εὐχόμενοι, καὶ τοὺς ἀδίκως μισοῦντας
[1, 51]	τὸ γένος καὶ βασιλεύει τῶν	ἐχθρῶν,	ἔφη οὕτως· Τὴν γενεὰν αὐτοῦ
[1, 68]	καταφρονήσατε, καὶ μὴ ὡς κατ’	ἐχθρῶν	κατὰ τῶν μηδὲν ἀδικούντων θάνατον
[1, 45]	καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν	ἐχθρῶν	σου. μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ
[1, 15]	ὑμῖν λέγω· Εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν	ἐχθρῶν	ὑμῶν καὶ ἀγαπᾶτε τοὺς μισοῦντας
[1, 32]	οὗ πάσχειν ἔμελλε, δι’ αἵματος	καθαίρων	τοὺς πιστεύοντας αὐτῷ. ἡ γὰρ
[1, 44]	ὑμᾶς κατέδεται οὐ λέγει διὰ	μαχαιρῶν	φονευθήσεσθαι τοὺς παρακούσαντας, ἀλλ’ ἡ
[1, 14]	ὑπηρέτας, καὶ ποτὲ μὲν δι’	ὀνείρων	ἐπιφανείας, ποτὲ δ’ αὖ διὰ
[1, 20]	τῷ δὲ καὶ μὴ δεῖν	χειρῶν	ἀνθρωπίνων ἔργοις προσκυνεῖν Μενάνδρῳ τῷ
[1, 53]	πάντα τὰ ἔθνη ἀληθινοῦ θεοῦ,	χειρῶν	ἔργοις λατρεύοντα· Ἰουδαῖοι δὲ καὶ
[1, 55]	ὀρθόν τε εἶναι καὶ ἔκτασιν	χειρῶν	ἔχειν καὶ ἐν τῷ προσώπῳ
[1, 37]	γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν	χειρῶν	ὑμῶν; ἀλλὰ διάλυε πάντα σύνδεσμον
[1, 50]	ἀρνησάμενοι αὐτόν· ὕστερον δέ, ἐκ	νεκρῶν	ἀναστάντος καὶ ὀφθέντος αὐτοῖς καὶ
[1, 67]	σωτὴρ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐκ	νεκρῶν	ἀνέστη· τῇ γὰρ πρὸ τῆς
[1, 45]	θεὸς μετὰ τὸ ἀναστῆσαι ἐκ	νεκρῶν	αὐτὸν ἔμελλε, καὶ κατέχειν ἕως
[1, 18]	νεκυομαντεῖαι μὲν γὰρ καὶ αἱ	ἀδιαφθόρων	παίδων ἐποπτεύσεις καὶ ψυχῶν ἀνθρωπίνων
[1, 13]	γεγονέναι καὶ τῶν εἰς εὐρωστίαν	πόρων	πάντων, ποιοτήτων μὲν γενῶν καὶ
[1, 16]	γειτόνων καρτερίαν βίου παρακολουθήσαντες ἢ	συνοδοιπόρων	πλεονεκτουμένων ὑπομονὴν ξένην κατανοήσαντες ἢ
[1, 55]	καὶ τῶν παρ’ ὑμῖν ἀποθνησκόντων	αὐτοκρατόρων	τὰς εἰκόνας ἐπὶ τούτῳ τῷ
[1, 37]	ἐστι· στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα	ταύρων	οὐ βούλομαι. τίς γὰρ ἐξεζήτησε
[1, 26]	Τίβερι ποταμῷ μεταξὺ τῶν δύο	γεφυρῶν,	ἔχων ἐπιγραφὴν Ῥωμαϊκὴν ταύτην· Σίμωνι
[1, 51]	αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν	ἰσχυρῶν	μεριεῖ σκύλα, ἀνθ’ ὧν παρεδόθη
[1, 2]	τι πράξασιν ἢ δογματίσασιν ὁ	σώφρων	λόγος ὑπαγορεύει, ἀλλ’ ἐκ παντὸς
[1, 21]	γεγονέναι, ἔρωτί τε κακῶν καὶ	αἰσχρῶν	ἡδονῶν ἥττω γενόμενον ἐπὶ Γανυμήδην
[1, 13]	ποιοτήτων μὲν γενῶν καὶ μεταβολῶν	ὡρῶν,	καὶ τοῦ πάλιν ἐν ἀφθαρσίᾳ
[1, 26]	δὲ ἡμῖν καὶ σύνταγμα κατὰ	πασῶν	τῶν γεγενημένων αἱρέσεων συντεταγμένον, ᾧ
[1, 63]	ὅσα δεῖ γνωσθῆναι, καὶ ἀποστέλλεται,	μηνύσων	ὅσα ἀγγέλλεται, ὡς καὶ αὐτὸς
[1, 61]	ἀδύνατον εἰς τὰς μήτρας τῶν	τεκουσῶν	τοὺς ἅπαξ γενομένους ἐμβῆναι, φανερὸν
[1, 4]	οὔτε κακὸν κρίνεται ἄνευ τῶν	ὑποπιπτουσῶν	τῷ ὀνόματι πράξεων· ἐπεί, ὅσον
[1, 45]	δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι	τῶν	ἁγίων σου· ἐκ γαστρὸς πρὸ
[1, 3]	ἐπίσκεψιν πᾶσι παρέχειν, ὅπως ὑπὲρ	τῶν	ἀγνοεῖν τὰ ἡμέτερα νομιζόντων τὴν
[1, 32]	Χριστοῦ, τοῦ ἡμετέρου διδασκάλου καὶ	τῶν	ἀγνοουμένων προφητειῶν ἐξηγητοῦ, ὡς προερρέθη
[1, 65]	εὐχῶν. ἔπειτα προσφέρεται τῷ προεστῶτι	τῶν	ἀδελφῶν ἄρτος καὶ ποτήριον ὕδατος
[1, 20]	καὶ μετὰ θάνατον οὔσας τὰς	τῶν	ἀδίκων ψυχάς, τὰς δὲ τῶν
[1, 58]	ὑπὸ λύκου ἄρνες συνηρπασμένοι βορὰ	τῶν	ἀθέων δογμάτων καὶ δαιμόνων γίνονται.
[1, 41]	δότε τῷ κυρίῳ, τῷ πατρὶ	τῶν	αἰώνων, δόξαν. λάβετε χάριν καὶ
[1, 6]	πατρὸς δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης καὶ	τῶν	ἄλλων ἀρετῶν ἀνεπιμίκτου τε κακίας
[1, 25]	ἄγετε, ἢ Ἀσκληπιὸν ἤ τινα	τῶν	ἄλλων ὀνομαζομένων θεῶν, καίπερ θανάτου
[1, 55]	δὲ ἀνθρώπειον σχῆμα οὐδενὶ ἄλλῳ	τῶν	ἀλόγων ζώων διαφέρει, ἢ τῷ
[1, 24]	καὶ αἰλούρους καὶ κροκοδείλους καὶ	τῶν	ἀλόγων ζώων τὰ πολλά, καὶ
[1, 12]	δαιμόνων φαύλων, οἳ καὶ παρὰ	τῶν	ἀλόγως βιούντων αἰτοῦσι θύματα καὶ
[1, 49]	ὁδῷ οὐ καλῇ, ἀλλ’ ὀπίσω	τῶν	ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ὁ λαὸς ὁ
[1, 33]	σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ	τῶν	ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ὅτι δὲ οὐδενὶ
[1, 33]	σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ	τῶν	ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ὡς οἱ ἀπομνημονεύσαντες
[1, 44]	καὶ ἀνάμνησιν ἀεὶ ἄγων τὸ	τῶν	ἀνθρώπων γένος, δεικνὺς ὅτι καὶ
[1, 15]	ταῦτα πρὸς τὸ θεαθῆναι ὑπὸ	τῶν	ἀνθρώπων· εἰ δὲ μή γε,
[1, 15]	Εἰσί τινες οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ	τῶν	ἀνθρώπων, εἰσὶ δὲ οἳ ἐγεννήθησαν
[1, 16]	ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα ἔμπροσθεν	τῶν	ἀνθρώπων, ἵνα βλέποντες θαυμάζωσι τὸν
[1, 44]	τῶν πράξεων ἕκαστον ἀμείψεσθαι μέλλοντα	τῶν	ἀνθρώπων, καὶ τὰ παρ’ αὐτοῦ
[1, 50]	καὶ ἡ δόξα σου ἀπὸ	τῶν	ἀνθρώπων, οὕτως θαυμάσονται ἔθνη πολλά,
[1, 54]	κολασθησομένους διὰ πυρὸς τοὺς ἀσεβεῖς	τῶν	ἀνθρώπων, προεβάλλοντο πολλοὺς λεχθῆναι λεγομένους
[1, 63]	ἐνήργησαν οἱ δαίμονες διατεθῆναι ὑπὸ	τῶν	ἀνοήτων Ἰουδαίων. οἵτινες ἔχοντες ῥητῶς
[1, 51]	γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ	τῶν	ἀνομιῶν αὐτῶν ἥκει εἰς θάνατον.
[1, 50]	τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, καὶ μετὰ	τῶν	ἀνόμων ἐλογίσθη, αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν
[1, 13]	ἀεὶ ὄντα θεὸν καὶ γεννήτορα	τῶν	ἁπάντων ἀνθρώπῳ σταυρωθέντι διδόναι ἡμᾶς
[1, 53]	οἱ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν πιστεύοντες	τῶν	ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρέων, τὰ
[1, 53]	καὶ ἀληθεστέρους τοὺς ἐξ ἐθνῶν	τῶν	ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρέων Χριστιανοὺς
[1, 1]	ἐπηρεαζομένων, Ἰουστῖνος Πρίσκου τοῦ Βακχείου,	τῶν	ἀπὸ Φλαουΐας Νέας πόλεως τῆς
[1, 34]	ὡς καὶ μαθεῖν δύνασθε ἐκ	τῶν	ἀπογραφῶν τῶν γενομένων ἐπὶ Κυρηνίου,
[1, 53]	ἔθνους ἀνθρώπων διὰ τῆς παρὰ	τῶν	ἀποστόλων αὐτοῦ διδαχῆς πεισθέντας καὶ
[1, 61]	λόγον δὲ εἰς τοῦτο παρὰ	τῶν	ἀποστόλων ἐμάθομεν τοῦτον. ἐπειδὴ τὴν
[1, 42]	ἐπὶ τοῖς παρ’ αὐτοῦ διὰ	τῶν	ἀποστόλων ἐν τοῖς πᾶσιν ἔθνεσι
[1, 67]	συνέλευσις γίνεται, καὶ τὰ ἀπομνημονεύματα	τῶν	ἀποστόλων ἢ τὰ συγγράμματα τῶν
[1, 57]	γενέσθαι τὴν ἐκπύρωσιν ἐπὶ κολάσει	τῶν	ἀσεβῶν οἱ φαῦλοι δαίμονες πεῖσαι
[1, 59]	τὸν θεὸν κόσμον ποιῆσαι, ἀκούσατε	τῶν	αὐτολεξεὶ εἰρημένων διὰ Μωυσέως, τοῦ
[1, 26]	τρόπον καὶ οἱ οὐ κοινωνοῦντες	τῶν	αὐτῶν δογμάτων τοῖς φιλοσόφοις τὸ
[1, 57]	μηδενὸς ἄλλου καινοῦ ἀλλ’ ἢ	τῶν	αὐτῶν ἐν τῇδε τῇ διοικήσει
[1, 14]	βιώσαντες εὐέλπιδες ὦσι σὺν ἡμῖν	τῶν	αὐτῶν παρὰ τοῦ πάντων δεσπόζοντος
[1, 24]	ζώων τὰ πολλά, καὶ οὐ	τῶν	αὐτῶν ὑπὸ πάντων τιμωμένων ἀλλὰ
[1, 49]	καλὸν εἶναι τηρεῖν λέγοντες, ἀκούσατε	τῶν	βραχυεπῶς εἰρημένων διὰ Ἠσαίου. ἔστι
[1, 26]	ἡμῖν καὶ σύνταγμα κατὰ πασῶν	τῶν	γεγενημένων αἱρέσεων συντεταγμένον, ᾧ εἰ
[1, 32]	αἵματι σταφυλῆς σύμβολον δηλωτικὸν ἦν	τῶν	γενησομένων τῷ Χριστῷ καὶ τῶν
[1, 52]	καὶ τὰ σώματα ἀνεγερεῖ πάντων	τῶν	γενομένων ἀνθρώπων, καὶ τῶν μὲν
[1, 18]	γὰρ πρὸς τὸ τέλος ἑκάστου	τῶν	γενομένων βασιλέων, ὅτι τὸν κοινὸν
[1, 34]	μαθεῖν δύνασθε ἐκ τῶν ἀπογραφῶν	τῶν	γενομένων ἐπὶ Κυρηνίου, τοῦ ὑμετέρου
[1, 31]	ὀκτακοσίοις· κατὰ γὰρ τὰς διαδοχὰς	τῶν	γενῶν ἕτεροι καὶ ἕτεροι ἐγένοντο
[1, 2]	γὰρ κολακεύσοντες ὑμᾶς διὰ τῶνδε	τῶν	γραμμάτων οὐδὲ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντες,
[1, 52]	τῶν μὲν ἀξίων ἐνδύσει ἀφθαρσίαν,	τῶν	δ’ ἀδίκων ἐν αἰσθήσει αἰωνίᾳ
[1, 26]	τοῦ Σίμωνος, ἐνεργηθέντα καὶ ὑπὸ	τῶν	δαιμονίων καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον
[1, 5]	ἕκαστον προσηγόρευον, ὅπερ ἕκαστος αὐτῷ	τῶν	δαιμόνων ἐτίθετο. ὅτε δὲ Σωκράτης
[1, 26]	πᾶν γένος ἀνθρώπων διὰ τῆς	τῶν	δαιμόνων συλλήψεως πολλοὺς πεποίηκε βλασφημίας
[1, 5]	φανερὸν ἐπειρᾶτο φέρειν καὶ ἀπάγειν	τῶν	δαιμόνων τοὺς ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ
[1, 46]	μή τινες ἀλογισταίνοντες εἰς ἀποτροπὴν	τῶν	δεδιδαγμένων ὑφ’ ἡμῶν εἴπωσι πρὸ
[1, 46]	καὶ ἀνελήλυθεν εἰς οὐρανόν, ἐκ	τῶν	διὰ τοσούτων εἰρημένων ὁ νουνεχὴς
[1, 67]	καὶ τοῖς οὐ παροῦσι διὰ	τῶν	διακόνων πέμπεται. οἱ εὐποροῦντες δὲ
[1, 45]	καί, καίπερ θανάτου ὁρισθέντος κατὰ	τῶν	διδασκόντων ἢ ὅλως ὁμολογούντων τὸ
[1, 7]	ἑνὶ ὀνόματι φιλοσοφίας προσαγορεύονται, καίπερ	τῶν	δογμάτων ἐναντίων ὄντων, οὕτως καὶ
[1, 26]	ἐν τῷ Τίβερι ποταμῷ μεταξὺ	τῶν	δύο γεφυρῶν, ἔχων ἐπιγραφὴν Ῥωμαϊκὴν
[1, 15]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἢ μετὰ	τῶν	δύο πεμφθῆναι εἰς τὸ αἰώνιον
[1, 41]	θεούς· ὅτι πάντες οἱ θεοὶ	τῶν	ἐθνῶν εἴδωλα δαιμονίων εἰσίν, ὁ
[1, 53]	δὲ καὶ ἀληθέστεροι οἱ ἀπὸ	τῶν	ἐθνῶν καὶ πιστότεροι προεγινώσκοντο. ἀπαγγελοῦμεν
[1, 49]	καὶ παρεχρήσαντο· οἱ δὲ ἀπὸ	τῶν	ἐθνῶν μηδέποτε μηδὲν ἀκούσαντες περὶ
[1, 53]	προεφητεύθη ὅτι πλείονες οἱ ἀπὸ	τῶν	ἐθνῶν πιστεύοντες τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων
[1, 32]	μηνυτικὸν ἦν ὅτι ἐκ πάντων	τῶν	ἐθνῶν προσδοκήσουσιν αὐτὸν πάλιν παραγενησόμενον,
[1, 49]	οἱ οὐ προσδοκήσαντες αὐτὸν λαοὶ	τῶν	ἐθνῶν προσκυνήσουσιν αὐτόν, οἱ δὲ
[1, 45]	μηδέπω τὴν ἐπικύρωσιν πεποίηται, ἐπακούσατε	τῶν	εἰρημένων διὰ Δαυεὶδ τοῦ προφήτου.
[1, 51]	μετὰ δόξης μέλλει, ἀκούσατε καὶ	τῶν	εἰρημένων εἰς τοῦτο διὰ Ἰερεμίου
[1, 50]	πάλιν μετὰ δόξης παραγενήσεται, ἀκούσατε	τῶν	εἰρημένων εἰς τοῦτο προφητειῶν. ἔστι
[1, 47]	ἡ γῆ Ἰουδαίων ἔμελλεν, ἀκούσατε	τῶν	εἰρημένων ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος·
[1, 13]	ὑπέρ τε τοῦ γεγονέναι καὶ	τῶν	εἰς εὐρωστίαν πόρων πάντων, ποιοτήτων
[1, 55]	ἐνοεῖτο αὐτοῖς, συμβολικῶς, ὡς προδεδήλωται,	τῶν	εἰς τοῦτο εἰρημένων πάντων λελεγμένων.
[1, 1]	καὶ δήμῳ παντὶ Ῥωμαίων, ὑπὲρ	τῶν	ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων ἀδίκως
[1, 40]	καὶ ὅτι πιστεύεσθαι ἔμελλεν ὑπὸ	τῶν	ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων, καὶ
[1, 21]	ὅτι εἰς διαφορὰν καὶ προτροπὴν	τῶν	ἐκπαιδευομένων ταῦτα γέγραπται· μιμητὰς γὰρ
[1, 29]	ἀδικία ἐστί. ~Καὶ πάλιν, μὴ	τῶν	ἐκτεθέντων τις μὴ ἀναληφθεὶς θανατωθῇ,
[1, 25]	τὴν παλλακίδα Βρισηΐδα ὀλέσαι πολλοὺς	τῶν	Ἑλλήνων. καὶ τοὺς πειθομένους ἐλεοῦμεν·
[1, 36]	προσώπου ἀκούητε, μὴ ἀπ’ αὐτῶν	τῶν	ἐμπεπνευσμένων λέγεσθαι νομίσητε, ἀλλ’ ἀπὸ
[1, 53]	καύσας ὁ θεὸς κατέστρεψε, μηδενὸς	τῶν	ἐν αὐταῖς σωθέντος πλὴν ἀλλοεθνοῦς
[1, 7]	δογμάτων ἐναντίων ὄντων, οὕτως καὶ	τῶν	ἐν βαρβάροις γενομένων καὶ δοξάντων
[1, 59]	προδεδηλωμένου πρώτου προφήτου καὶ πρεσβυτέρου	τῶν	ἐν Ἕλλησι συγγραφέων, δι’ οὗ
[1, 44]	πρεσβύτερος γὰρ Μωυσῆς καὶ πάντων	τῶν	ἐν Ἕλλησι συγγραφέων. καὶ πάντα,
[1, 35]	μου χεῖρας καὶ πόδας ἐξήγησις	τῶν	ἐν τῷ σταυρῷ παγέντων ἐν
[1, 43]	σπουδαῖον εἶναι, οὐκ ἄν ποτε	τῶν	ἐναντίων δεκτικὸς ἦν καὶ πλειστάκις
[1, 43]	οὕτως ἀποδείκνυμεν. τὸν αὐτὸν ἄνθρωπον	τῶν	ἐναντίων τὴν μετέλευσιν ποιούμενον ὁρῶμεν.
[1, 26]	ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος διὰ τῆς	τῶν	ἐνεργούντων δαιμόνων τέχνης δυνάμεις ποιήσας
[1, 15]	μόνον τῷ θεῷ ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἐνθυμημάτων. καὶ πολλοί τινες καὶ
[1, 57]	χωρεῖν τοὺς ἀποθνήσκοντας ἀποφαίνονται, παθῶν	τῶν	ἐνταῦθα καὶ χρειῶν ἡμᾶς ῥυόμενοι
[1, 65]	ἔργων ἀγαθοὶ πολιτευταὶ καὶ φύλακες	τῶν	ἐντεταλμένων εὑρεθῆναι, ὅπως τὴν αἰώνιον
[1, 15]	καὶ λέγομεν τὸ ἀναρίθμητον πλῆθος	τῶν	ἐξ ἀκολασίας μεταβαλόντων καὶ ταῦτα
[1, 15]	καταρωμένους ὑμῖν καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ	τῶν	ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς. εἰς δὲ τὸ
[1, 48]	ὅτι τε ταῦτα ἐποίησεν, ἐκ	τῶν	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου γενομένων ἄκτων
[1, 35]	ὅτι γέγονε, δύνασθε μαθεῖν ἐκ	τῶν	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου γενομένων ἄκτων.
[1, 28]	μετὰ τῆς αὐτοῦ στρατιᾶς καὶ	τῶν	ἑπομένων ἀνθρώπων κολασθησομένους τὸν ἀπέραντον
[1, 16]	δὲ ὄντες λύκοι ἅρπαγες· ἐκ	τῶν	ἔργων αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. πᾶν
[1, 15]	ὁ μοιχεῦσαι βουλόμενος, ὡς οὐ	τῶν	ἔργων φανερῶν μόνον τῷ θεῷ
[1, 67]	διάδοσις καὶ ἡ μετάληψις ἀπὸ	τῶν	εὐχαριστηθέντων ἑκάστῳ γίνεται, καὶ τοῖς
[1, 65]	σωθῶμεν. ἀλλήλους φιλήματι ἀσπαζόμεθα παυσάμενοι	τῶν	εὐχῶν. ἔπειτα προσφέρεται τῷ προεστῶτι
[1, 14]	Χριστοῦ ὁμοδίαιτοι γινόμενοι, καὶ ὑπὲρ	τῶν	ἐχθρῶν εὐχόμενοι, καὶ τοὺς ἀδίκως
[1, 51]	ἔχει τὸ γένος καὶ βασιλεύει	τῶν	ἐχθρῶν, ἔφη οὕτως· Τὴν γενεὰν
[1, 45]	Ἰερουσαλήμ· καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ	τῶν	ἐχθρῶν σου. μετὰ σοῦ ἡ
[1, 15]	δὲ ὑμῖν λέγω· Εὔχεσθε ὑπὲρ	τῶν	ἐχθρῶν ὑμῶν καὶ ἀγαπᾶτε τοὺς
[1, 59]	ἐμβάλλουσιν. ~Ἵνα δὲ καὶ παρὰ	τῶν	ἡμετέρων διδασκάλων, λέγομεν δὲ τοῦ
[1, 28]	καὶ διάβολος, ὡς καὶ ἐκ	τῶν	ἡμετέρων συγγραμμάτων ἐρευνήσαντες μαθεῖν δύνασθε·
[1, 29]	τέλεον ἐνεκρατευόμεθα. καὶ ἤδη τις	τῶν	ἡμετέρων, ὑπὲρ τοῦ πεῖσαι ὑμᾶς
[1, 15]	οὐχ ὑμεῖς τῶν πετεινῶν καὶ	τῶν	θηρίων διαφέρετε; καὶ ὁ θεὸς
[1, 62]	αὐτοῖς τοὺς θρησκεύοντας κελεύεσθαι ὑπὸ	τῶν	ἱερατευόντων ἐκ τῶν συμβάντων Μωυσεῖ
[1, 9]	πλάσσειν λέγεσθαι καὶ μεταποιεῖν, καὶ	τῶν	ἱερῶν, ἔνθα ἀνατίθενται, φύλακας τοιούτους
[1, 35]	ἐξετάθη τὰς χεῖρας, σταυρωθεὶς ὑπὸ	τῶν	Ἰουδαίων ἀντιλεγόντων αὐτῷ καὶ φασκόντων
[1, 52]	ποῖα δὲ μέλλουσιν οἱ λαοὶ	τῶν	Ἰουδαίων λέγειν καὶ ποιεῖν, ὅταν
[1, 31]	τῶν προφητειῶν τούτων, προσέπεμψε τῷ	τῶν	Ἰουδαίων τότε βασιλεύοντι Ἡρώδῃ ἀξιῶν
[1, 38]	ἅτινα πάντα ὅτι γέγονεν ὑπὸ	τῶν	Ἰουδαίων τῷ Χριστῷ, μαθεῖν δύνασθε.
[1, 62]	καὶ ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν	τῶν	Ἰσραηλιτῶν, καὶ δύναμιν ἰσχυρὰν ἔλαβε
[1, 62]	Αἴγυπτον ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν	τῶν	Ἰσραηλιτῶν, ποιμαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ
[1, 51]	τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ	τῶν	ἰσχυρῶν μεριεῖ σκύλα, ἀνθ’ ὧν
[1, 16]	πραότητος ἐξ αἰσχύνης καὶ ἐπιθυμίας	τῶν	κακῶν ἄγειν πάντας προετρέψατο. ὃ
[1, 28]	ἡμῖν μὲν γὰρ ὁ ἀρχηγέτης	τῶν	κακῶν δαιμόνων ὄφις καλεῖται καὶ
[1, 7]	τῇ προσούσῃ πονηρίᾳ καὶ τῇ	τῶν	καλῶν ἀγνοίᾳ. ~Λογίσασθε δ’ ὅτι
[1, 44]	φόβου ἀποστρέψωσιν ἐντυγχάνοντας τοὺς ἀνθρώπους	τῶν	καλῶν γνῶσιν λαβεῖν, αὐτοῖς δὲ
[1, 67]	τὴν νουθεσίαν καὶ πρόκλησιν τῆς	τῶν	καλῶν τούτων μιμήσεως ποιεῖται. ἔπειτα
[1, 7]	γὰρ πάντες προσαγορεύονται. ὅθεν πάντων	τῶν	καταγγελλομένων ὑμῖν τὰς πράξεις κρίνεσθαι
[1, 4]	καὶ πάλιν, ἐὰν μέν τις	τῶν	κατηγορουμένων ἔξαρνος γένηται τῇ φωνῇ
[1, 7]	γὰρ πολλοὺς πολλάκις, ὅταν ἑκάστοτε	τῶν	κατηγορουμένων τὸν βίον ἐξετάζητε, ἀλλ’
[1, 40]	~Ἀκούσατε δὲ πῶς καὶ περὶ	τῶν	κηρυξάντων τὴν διδαχὴν αὐτοῦ καὶ
[1, 12]	τοῦ θεοῦ τύχῃ ἀγαθῶν καὶ	τῶν	κολαστηρίων ἀπηλλαγμένος εἴη. οὐ γὰρ
[1, 21]	κατακαέντα Καίσαρα; καὶ ὁποῖαι ἑκάστου	τῶν	λεγομένων υἱῶν τοῦ Διὸς ἱστοροῦνται
[1, 55]	~Ἀλλ’ οὐδαμοῦ οὐδ’ ἐπί τινος	τῶν	λεγομένων υἱῶν τοῦ Διὸς τὸ
[1, 48]	ὁ ἡμέτερος Χριστὸς προεφητεύθη, ἀκούσατε	τῶν	λελεγμένων. ἔστι δὲ ταῦτα· Τῇ
[1, 48]	ἐπ’ αὐτὸν ἐλπίζουσιν ἀνθρώποις, ἀκούσατε	τῶν	λεχθέντων διὰ Ἠσαίου. ἔστι δὲ
[1, 44]	ἀλλὰ προγνώστου τοῦ θεοῦ ὄντος	τῶν	μελλόντων ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων πραχθήσεσθαι,
[1, 52]	πάντων τῶν γενομένων ἀνθρώπων, καὶ	τῶν	μὲν ἀξίων ἐνδύσει ἀφθαρσίαν, τῶν
[1, 42]	παρέσχε τοῖς ἔθνεσιν, ἀλλ’ οὐδὲ	τῶν	μετ’ ἐκεῖνον. ὁ καθ’ ἡμᾶς
[1, 44]	περὶ ἀθανασίας ψυχῆς ἢ τιμωριῶν	τῶν	μετὰ θάνατον ἢ θεωρίας οὐρανίων
[1, 46]	τῷ Χριστῷ ἦσαν καὶ φονεῖς	τῶν	μετὰ λόγου βιούντων· οἱ δὲ
[1, 20]	λέγουσιν· ἡμεῖς δὲ κρεῖττόν τι	τῶν	μεταβαλλομένων νοοῦμεν τὸν πάντων ποιητὴν
[1, 68]	μὴ ὡς κατ’ ἐχθρῶν κατὰ	τῶν	μηδὲν ἀδικούντων θάνατον ὁρίζετε. προλέγομεν
[1, 54]	ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ	τῶν	μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ
[1, 32]	ἐξ Ἰούδα οὐδὲ ἡγούμενος ἐκ	τῶν	μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ
[1, 51]	ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἔρχεται ἐπάνω	τῶν	νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οἱ
[1, 27]	μυστήρια ἀναφέρουσι, καὶ παρὰ παντὶ	τῶν	νομιζομένων παρ’ ὑμῖν θεῷ ὄφις
[1, 53]	οὐχ ὁμοίως τοῖς μυθοποιηθεῖσι περὶ	τῶν	νομισθέντων υἱῶν τοῦ Διὸς καὶ
[1, 16]	τότε κλαυθμὸς ἔσται καὶ βρυγμὸς	τῶν	ὀδόντων, ὅταν οἱ μὲν δίκαιοι
[1, 39]	γονέων καὶ πατρίδος καὶ πάντων	τῶν	οἰκείων τὴν ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι ὁμολογίαν,
[1, 63]	ὅτι ἐστὶν υἱὸς τῷ πατρὶ	τῶν	ὅλων γινώσκοντες· ὃς καὶ λόγος
[1, 65]	αἶνον καὶ δόξαν τῷ πατρὶ	τῶν	ὅλων διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ
[1, 44]	προφήτου, ὡς ἀπὸ τοῦ πατρὸς	τῶν	ὅλων καὶ δεσπότου θεοῦ εἰς
[1, 61]	ἐπ’ ὀνόματος γὰρ τοῦ πατρὸς	τῶν	ὅλων καὶ δεσπότου θεοῦ καὶ
[1, 61]	τοῖς ἡμαρτημένοις τὸ τοῦ πατρὸς	τῶν	ὅλων καὶ δεσπότου θεοῦ ὄνομα,
[1, 63]	οὖν ἡγησάμενοι ἀεὶ τὸν πατέρα	τῶν	ὅλων λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ, τοῦ
[1, 29]	νεανίσκος ἠρκέσθη τῇ ἑαυτοῦ καὶ	τῶν	ὁμογνωμόνων συνειδήσει. οὐκ ἄτοπον δὲ
[1, 44]	θάνατον ἢ θεωρίας οὐρανίων ἢ	τῶν	ὁμοίων δογμάτων καὶ φιλόσοφοι καὶ
[1, 52]	γενέσθαι μέλλουσιν οἱ ἄδικοι, ἀκούσατε	τῶν	ὁμοίως εἰς τοῦτο εἰρημένων. ἔστι
[1, 52]	τῶν προφητῶν, ἀνάγκη καὶ περὶ	τῶν	ὁμοίως προφητευθέντων, μελλόντων δὲ γίνεσθαι,
[1, 43]	τὸ ἀνθρώπειον γένος, ἀναίτιόν ἐστι	τῶν	ὁπωσδήποτε πραττομένων. ἀλλ’ ὅτι ἐλευθέρᾳ
[1, 60]	ταῦτα ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν παρὰ	τῶν	οὐδὲ τοὺς χαρακτῆρας τῶν στοιχείων
[1, 58]	ὃς ἀρνεῖσθαι μὲν τὸν ποιητὴν	τῶν	οὐρανίων καὶ γηΐνων ἁπάντων θεὸν
[1, 16]	κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ
[1, 15]	μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν, ἢ μετὰ τῶν δύο
[1, 15]	ἔχετε. ζητεῖτε δὲ τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται
[1, 61]	μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν. ὅτι δὲ καὶ ἀδύνατον
[1, 15]	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν	τῶν	οὐρανῶν· πλὴν οὐ πάντες τοῦτο
[1, 3]	ἔφη γάρ που καί τις	τῶν	παλαιῶν· Ἂν μὴ οἱ ἄρχοντες
[1, 4]	τὰ ἐναντία δοξάσαντες καὶ δογματίσαντες	τῶν	παλαιῶν τῷ ἑνὶ ὀνόματι προσαγορεύονται
[1, 63]	Χριστοῦ ἀνθρώπους· καὶ γὰρ πρῶτοι	τῶν	πάντων ἀνθρώπων ἐκεῖνοι περὶ θεοῦ
[1, 67]	οἷς προσφερόμεθα εὐλογοῦμεν τὸν ποιητὴν	τῶν	πάντων διὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
[1, 45]	εἰς τὸν οὐρανὸν ὁ πατὴρ	τῶν	πάντων θεὸς μετὰ τὸ ἀναστῆσαι
[1, 4]	ἀφορμὰς παρέχουσι τοῖς ἄλλως καταλέγειν	τῶν	πάντων Χριστιανῶν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν
[1, 14]	σοφίζεσθαι ὑμᾶς δόξωμεν, ὀλίγων τινῶν	τῶν	παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ διδαγμάτων
[1, 55]	μὴ νοοῦντες τοῦτο πράττετε. καὶ	τῶν	παρ’ ὑμῖν ἀποθνησκόντων αὐτοκρατόρων τὰς
[1, 16]	ὃ γὰρ καὶ ἐπὶ πολλῶν	τῶν	παρ’ ὑμῖν γεγενημένων ἀποδεῖξαι ἔχομεν·
[1, 36]	πατρὶ αὐτοῦ· ὁποῖον καὶ ἐπὶ	τῶν	παρ’ ὑμῖν συγγραφέων ἰδεῖν ἔστιν,
[1, 12]	συνεῖχε καὶ ἐκόσμει ἀρετῇ, ὅπως	τῶν	παρὰ τοῦ θεοῦ τύχῃ ἀγαθῶν
[1, 65]	παρ’ ἡμῖν διάκονοι διδόασιν ἑκάστῳ	τῶν	παρόντων μεταλαβεῖν ἀπὸ τοῦ εὐχαριστηθέντος
[1, 63]	Ἰσαάκ, θεὸς Ἰακώβ, ὁ θεὸς	τῶν	πατέρων σου. κάτελθε εἰς Αἴγυπτον
[1, 63]	θεὸς Ἰακὼβ καὶ ὁ θεὸς	τῶν	πατέρων σου, σημαντικὸν τοῦ καὶ
[1, 15]	ἢ τί ἐνδύσησθε. οὐχ ὑμεῖς	τῶν	πετεινῶν καὶ τῶν θηρίων διαφέρετε;
[1, 63]	τοῦ πατρὸς βουλὴν ὑπὲρ σωτηρίας	τῶν	πιστευόντων αὐτῷ καὶ ἐξουθενηθῆναι καὶ
[1, 37]	θρόνος, καὶ ἡ γῆ ὑποπόδιον	τῶν	ποδῶν μου. καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ·
[1, 45]	θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον	τῶν	ποδῶν σου. ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ
[1, 54]	Χριστὸν καὶ ὅμοια τοῖς ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν λεχθεῖσι. καὶ ταῦτα δ’
[1, 54]	δὲ παραδιδόντες τὰ μυθοποιηθέντα ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν οὐδεμίαν ἀπόδειξιν φέρουσι τοῖς
[1, 23]	τοὺς προειρημένους κακοὺς δαίμονας διὰ	τῶν	ποιητῶν ὡς γενόμενα εἶπον ἃ
[1, 44]	ὄντος παρ’ αὐτόν, κατ’ ἀξίαν	τῶν	πράξεων ἕκαστον ἀμείψεσθαι μέλλοντα τῶν
[1, 17]	δὲ καὶ πεπεισμένοι, κατ’ ἀξίαν	τῶν	πράξεων ἕκαστον τίσειν διὰ πυρὸς
[1, 43]	τὰς ἀγαθὰς ἀμοιβὰς κατ’ ἀξίαν	τῶν	πράξεων ἑκάστου ἀποδίδοσθαι διὰ τῶν
[1, 4]	τὸν τοῦ ἀρνουμένου, ὅπως διὰ	τῶν	πράξεων ὁποῖός ἐστιν ἕκαστος φαίνηται.
[1, 12]	κόλασιν ἢ σωτηρίαν κατ’ ἀξίαν	τῶν	πράξεων πορεύεσθαι. εἰ γὰρ οἱ
[1, 22]	ἀποδέδεικται· ὁ γὰρ κρείττων ἐκ	τῶν	πράξεων φαίνεται. εἰ δὲ καὶ
[1, 44]	τὰ παρ’ αὐτοῦ κατ’ ἀξίαν	τῶν	πραττομένων ἀπαντήσεσθαι, διὰ τοῦ προφητικοῦ
[1, 42]	τὰ προειρημένα ἔφη, καὶ οὐδεὶς	τῶν	πρὸ ἐκείνου γενομένων σταυρωθεὶς εὐφροσύνην
[1, 46]	καὶ ἐπικαλῶσιν ὡς ἀνευθύνων ὄντων	τῶν	προγεγενημένων πάντων ἀνθρώπων, φθάσαντες τὴν
[1, 45]	δαίμονας, καὶ συντελεσθῇ ὁ ἀριθμὸς	τῶν	προεγνωσμένων αὐτῷ ἀγαθῶν γινομένων καὶ
[1, 35]	ἀνδρωθῇ, ὅπερ καὶ γέγονεν, ἀκούσατε	τῶν	προειρημένων εἰς τοῦτο. ἔστι δὲ
[1, 64]	τὸ διὰ Μωυσέως εἰρημένον, ἐκ	τῶν	προειρημένων νοῆσαι δύνασθε. ἔφη γὰρ
[1, 23]	μαθόντες παρὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ	τῶν	προελθόντων αὐτοῦ προφητῶν μόνα ἀληθῆ
[1, 61]	αἰτεῖν νηστεύοντες παρὰ τοῦ θεοῦ	τῶν	προημαρτημένων ἄφεσιν διδάσκονται, ἡμῶν συνευχομένων
[1, 43]	~Ὅπως δὲ μή τινες ἐκ	τῶν	προλελεγμένων ὑφ’ ἡμῶν δοξάσωσι καθ’
[1, 11]	ἀναιρώμεθα, καὶ λανθάνειν ἐπειρώμεθα, ὅπως	τῶν	προσδοκωμένων τύχωμεν· ἀλλ’ ἐπεὶ οὐκ
[1, 31]	ἀξιῶν διαπεμφθῆναι αὐτῷ τὰς βίβλους	τῶν	προφητειῶν. καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς
[1, 31]	συνάγειν ἐπειράθη, πυθόμενος καὶ περὶ	τῶν	προφητειῶν τούτων, προσέπεμψε τῷ τῶν
[1, 40]	τούτοις δὲ καὶ λόγων ἑτέρων	τῶν	προφητευθέντων δι’ αὐτοῦ τοῦ Δαυεὶδ
[1, 54]	ἐν αἵματι σταφυλῆς. τούτων οὖν	τῶν	προφητικῶν λόγων ἀκούσαντες οἱ δαίμονες
[1, 67]	τῶν ἀποστόλων ἢ τὰ συγγράμματα	τῶν	προφητῶν ἀναγινώσκεται, μέχρις ἐγχωρεῖ. εἶτα
[1, 52]	πρὶν ἢ γενέσθαι προκεκηρύχθαι διὰ	τῶν	προφητῶν, ἀνάγκη καὶ περὶ τῶν
[1, 37]	ἐστι καὶ τὰ διδασκόμενα διὰ	τῶν	προφητῶν ἀπὸ τοῦ θεοῦ, νοεῖν
[1, 31]	ἐκέλευεν ἀπάγεσθαι. ἐν δὴ ταῖς	τῶν	προφητῶν βίβλοις εὕρομεν προκηρυσσόμενον παραγινόμενον,
[1, 44]	τὰς Ὑστάσπου ἢ Σιβύλλης ἢ	τῶν	προφητῶν βίβλους ἀναγινωσκόντων, ὅπως διὰ
[1, 32]	προφῆται. ~Μωυσῆς μὲν οὖν, πρῶτος	τῶν	προφητῶν γενόμενος, εἶπεν αὐτολεξεὶ οὕτως·
[1, 36]	νοήσαντες οἱ ἔχοντες τὰς βίβλους	τῶν	προφητῶν Ἰουδαῖοι οὐκ ἐγνώρισαν οὐδὲ
[1, 54]	φαύλων δαιμόνων. ἀκούσαντες γὰρ διὰ	τῶν	προφητῶν κηρυσσόμενον παραγενησόμενον τὸν Χριστόν,
[1, 59]	δὲ τοῦ λόγου τοῦ διὰ	τῶν	προφητῶν, λαβόντα τὸν Πλάτωνα μάθητε
[1, 54]	δὲ καὶ ἀκούοντες τὰ διὰ	τῶν	προφητῶν λεγόμενα οὐκ ἐνόουν ἀκριβῶς,
[1, 36]	ὑποζυγίου. ~Ὅταν δὲ τὰς λέξεις	τῶν	προφητῶν λεγομένας ὡς ἀπὸ προσώπου
[1, 43]	τῶν πράξεων ἑκάστου ἀποδίδοσθαι διὰ	τῶν	προφητῶν μαθόντες καὶ ἀληθὲς ἀποφαινόμεθα·
[1, 53]	παρὰ τοῦ θεοῦ λόγον διὰ	τῶν	προφητῶν παραδοθέντα αὐτοῖς καὶ ἀεὶ
[1, 54]	ἔθνεσι πᾶσιν, ὅπου μᾶλλον ἐπήκουον	τῶν	προφητῶν πιστευθήσεσθαι τὸν Χριστὸν προκηρυσσόντων.
[1, 56]	ἐν ἀνθρώποις, καὶ ὅπως διὰ	τῶν	προφητῶν προεκεκήρυκτο ἔμαθον καὶ ἐν
[1, 61]	ὀνόματος πνεύματος ἁγίου, ὃ διὰ	τῶν	προφητῶν προεκήρυξε τὰ κατὰ τὸν
[1, 31]	φωνῇ ἐν βιβλίοις ὑπ’ αὐτῶν	τῶν	προφητῶν συντεταγμένας κτώμενοι περιεῖπον. ὅτε
[1, 44]	φιλόσοφοι καὶ ποιηταὶ ἔφασαν, παρὰ	τῶν	προφητῶν τὰς ἀφορμὰς λαβόντες καὶ
[1, 58]	θεὸν καὶ τὸν προκηρυχθέντα διὰ	τῶν	προφητῶν Χριστὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ
[1, 20]	τῶν ἀδίκων ψυχάς, τὰς δὲ	τῶν	σπουδαίων ἀπηλλαγμένας τῶν τιμωριῶν εὖ
[1, 60]	παρὰ τῶν οὐδὲ τοὺς χαρακτῆρας	τῶν	στοιχείων ἐπισταμένων, ἰδιωτῶν μὲν καὶ
[1, 62]	ἃ εἰ βούλεσθε μαθεῖν, ἐκ	τῶν	συγγραμμάτων ἐκείνου ἀκριβῶς μαθήσεσθε. ~Ἰουδαῖοι
[1, 18]	ἄλλα τοιαῦτά ἐστι, καὶ τὰ	τῶν	συγγραφέων διδάγματα, Ἐμπεδοκλέους καὶ Πυθαγόρου,
[1, 62]	κελεύεσθαι ὑπὸ τῶν ἱερατευόντων ἐκ	τῶν	συμβάντων Μωυσεῖ τῷ εἰρημένῳ προφήτῃ
[1, 18]	εἰς τὴν τούτων ἐπίσκεψιν, καὶ	τῶν	τὰ αὐτὰ τούτοις εἰπόντων· οἷς
[1, 44]	φαύλων δαιμόνων θάνατος ὡρίσθη κατὰ	τῶν	τὰς Ὑστάσπου ἢ Σιβύλλης ἢ
[1, 18]	πάρεδροι καὶ τὰ γινόμενα ὑπὸ	τῶν	ταῦτα εἰδότων πεισάτωσαν ὑμᾶς, ὅτι
[1, 61]	φωτισμός, ὡς φωτιζομένων τὴν διάνοιαν	τῶν	ταῦτα μανθανόντων. καὶ ἐπ’ ὀνόματος
[1, 61]	καὶ ἀδύνατον εἰς τὰς μήτρας	τῶν	τεκουσῶν τοὺς ἅπαξ γενομένους ἐμβῆναι,
[1, 20]	τὰς δὲ τῶν σπουδαίων ἀπηλλαγμένας	τῶν	τιμωριῶν εὖ διάγειν, ποιηταῖς καὶ
[1, 55]	βαναυσουργοὶ ὁμοίως εἰ μὴ διὰ	τῶν	τὸ σχῆμα τοῦτο ἐχόντων ἐργαλείων.
[1, 6]	καὶ ἄθεοι κεκλήμεθα· καὶ ὁμολογοῦμεν	τῶν	τοιούτων νομιζομένων θεῶν ἄθεοι εἶναι,
[1, 49]	τὰ δύσφημα ταῦτα λεχθησόμενα κατὰ	τῶν	τὸν Χριστὸν ὁμολογούντων, καὶ ὡς
[1, 63]	τοῦ ἀποστείλαντός με. καὶ ἐκ	τῶν	τοῦ Μωυσέως δὲ συγγραμμάτων φανερὸν
[1, 27]	ἀπὸ τῆς ὑμετέρας οἰκουμένης. καὶ	τῶν	τούτοις χρωμένων τις πρὸς τῇ
[1, 55]	δηλοῖ, {ἵνα ἀμε} λῶμεν καὶ	τῶν	τροπαίων, δι’ ὧν αἵ τε
[1, 60]	τρίτον, ἐπειδή, ὡς προείπομεν, ἐπάνω	τῶν	ὑδάτων ἀνέγνω ὑπὸ Μωυσέως εἰρημένον
[1, 64]	καὶ πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω	τῶν	ὑδάτων. εἰς μίμησιν οὖν τοῦ
[1, 59]	καὶ πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω	τῶν	ὑδάτων. καὶ εἶπεν ὁ θεός·
[1, 40]	τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους	τῶν	ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ
[1, 64]	τῆς λεγομένης Κόρης ἐπὶ ταῖς	τῶν	ὑδάτων πηγαῖς ἐνεργῆσαι τοὺς δαίμονας,
[1, 32]	τῶν γενησομένων τῷ Χριστῷ καὶ	τῶν	ὑπ’ αὐτοῦ πραχθησομένων. πῶλος γάρ
[1, 55]	αὐτοῦ ὑπάρχει, ὡς καὶ ἐκ	τῶν	ὑπ’ ὄψιν πιπτόντων δείκνυται· κατανοήσατε
[1, 59]	οὕτως. ὥστε λόγῳ θεοῦ ἐκ	τῶν	ὑποκειμένων καὶ προδηλωθέντων διὰ Μωυσέως
[1, 4]	ἀγαθὸν οὔτε κακὸν κρίνεται ἄνευ	τῶν	ὑποπιπτουσῶν τῷ ὀνόματι πράξεων· ἐπεί,
[1, 9]	εἰς τιμὴν μεμιμῆσθαι) ἀλλ’ ἐκείνων	τῶν	φανέντων κακῶν δαιμόνων καὶ ὀνόματα
[1, 16]	ἀνταίρειν δεῖ· οὐδὲ μιμητὰς εἶναι	τῶν	φαύλων βεβούληται ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ
[1, 54]	γένους εἰρῆσθαι ἀποδείκνυμεν κατ’ ἐνέργειαν	τῶν	φαύλων δαιμόνων. ἀκούσαντες γὰρ διὰ
[1, 52]	ἀδίκων ἐν αἰσθήσει αἰωνίᾳ μετὰ	τῶν	φαύλων δαιμόνων εἰς τὸ αἰώνιον
[1, 44]	προνοεῖται αὐτῶν. κατ’ ἐνέργειαν δὲ	τῶν	φαύλων δαιμόνων θάνατος ὡρίσθη κατὰ
[1, 20]	Σίβυλλα δὲ καὶ Ὑστάσπης γενήσεσθαι	τῶν	φθαρτῶν ἀνάλωσιν διὰ πυρὸς ἔφασαν.
[1, 5]	καὶ αὐτοὶ οἱ δαίμονες διὰ	τῶν	χαιρόντων τῇ κακίᾳ ἀνθρώπων ἐνήργησαν
[1, 37]	τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ	τῶν	χειρῶν ὑμῶν; ἀλλὰ διάλυε πάντα
[1, 69]	οἱ ἐπαρχιῶται δύνωνται διϊσχυρίζεσθαι κατὰ	τῶν	Χριστιανῶν, ὡς καὶ πρὸ βήματος
[1, 49]	δύσφημα ταῦτα λεχθησόμενα κατὰ τῶν	τὸν	Χριστὸν ὁμολογούντων, καὶ ὡς εἶεν
[1, 8]	καὶ τοῖς αὐτοῖς σώμασι μετὰ	τῶν	ψυχῶν γινομένων καὶ αἰωνίαν κόλασιν
[1, 44]	γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ	τῶν	ψυχῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν ποιεῖν,
[1, 61]	γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ	τῶν	ψυχῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν ποιεῖν,
[1, 35]	ἀπεδόθη, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ	τῶν	ὤμων· μηνυτικὸν τῆς δυνάμεως τοῦ
[1, 16]	μου, ἔξωθεν μὲν ἐνδεδυμένοι δέρματα	προβάτων,	ἔσωθεν δὲ ὄντες λύκοι ἅρπαγες·
[1, 27]	ἀγέλας βοῶν ἢ αἰγῶν ἢ	προβάτων	τρέφειν ἢ ἵππων φορβάδων, οὕτω
[1, 60]	ἐπειδή, ὡς προείπομεν, ἐπάνω τῶν	ὑδάτων	ἀνέγνω ὑπὸ Μωυσέως εἰρημένον ἐπιφέρεσθαι
[1, 64]	πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν	ὑδάτων.	εἰς μίμησιν οὖν τοῦ λεχθέντος
[1, 59]	πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν	ὑδάτων.	καὶ εἶπεν ὁ θεός· Γενηθήτω
[1, 40]	πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν	ὑδάτων,	ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει
[1, 64]	λεγομένης Κόρης ἐπὶ ταῖς τῶν	ὑδάτων	πηγαῖς ἐνεργῆσαι τοὺς δαίμονας, λέγοντας
[1, 8]	Χριστοῦ καὶ διδάσκομεν ταῦτά ἐστι.	Πλάτων	δὲ ὁμοίως ἔφη Ῥαδάμανθυν καὶ
[1, 44]	ἂν εἶπε Κατέδεται. ὥστε καὶ	Πλάτων	εἰπών· Αἰτία ἑλομένου, θεὸς δ’
[1, 60]	θάνατον οὕτως παρέδωκεν. ἃ ἀναγνοὺς	Πλάτων	καὶ μὴ ἀκριβῶς ἐπιστάμενος, μηδὲ
[1, 59]	γεγενῆσθαι τὸν πάντα κόσμον, καὶ	Πλάτων	καὶ οἱ ταὐτὰ λέγοντες καὶ
[1, 13]	ἀνενδεῆ αἱμάτων καὶ σπονδῶν καὶ	θυμιαμάτων,	ὡς ἐδιδάχθημεν, λέγοντες, λόγῳ εὐχῆς
[1, 14]	τῶν παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ	διδαγμάτων	ἐπιμνησθῆναι καλῶς ἔχειν πρὸ τῆς
[1, 37]	σύνδεσμον ἀδικίας, διάσπα στραγγαλιὰς βιαίων	συναλλαγμάτων,	ἄστεγον καὶ γυμνὸν σκέπε, διάθρυπτε
[1, 68]	λῆρος ὑμῖν δοκεῖ, ὡς ληρωδῶν	πραγμάτων	καταφρονήσατε, καὶ μὴ ὡς κατ’
[1, 7]	ὀνόματι φιλοσοφίας προσαγορεύονται, καίπερ τῶν	δογμάτων	ἐναντίων ὄντων, οὕτως καὶ τῶν
[1, 58]	ἄρνες συνηρπασμένοι βορὰ τῶν ἀθέων	δογμάτων	καὶ δαιμόνων γίνονται. οὐ γὰρ
[1, 44]	θεωρίας οὐρανίων ἢ τῶν ὁμοίων	δογμάτων	καὶ φιλόσοφοι καὶ ποιηταὶ ἔφασαν,
[1, 26]	οἱ οὐ κοινωνοῦντες τῶν αὐτῶν	δογμάτων	τοῖς φιλοσόφοις τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα
[1, 3]	οὖν ἔργον καὶ βίου καὶ	μαθημάτων	τὴν ἐπίσκεψιν πᾶσι παρέχειν, ὅπως
[1, 15]	τῷ θεῷ ἀλλὰ καὶ τῶν	ἐνθυμημάτων.	καὶ πολλοί τινες καὶ πολλαὶ
[1, 14]	καὶ ἀγεννήτῳ θεῷ ἑαυτοὺς ἀνατεθεικότες·	χρημάτων	δὲ καὶ κτημάτων οἱ πόρους
[1, 14]	ἑαυτοὺς ἀνατεθεικότες· χρημάτων δὲ καὶ	κτημάτων	οἱ πόρους παντὸς μᾶλλον στέργοντες,
[1, 13]	τοῦδε τοῦ παντὸς σεβόμενοι, ἀνενδεῆ	αἱμάτων	καὶ σπονδῶν καὶ θυμιαμάτων, ὡς
[1, 55]	σχήματι ἀνατίθετε, καὶ θεοὺς διὰ	γραμμάτων	ἐπονομάζετε. καὶ διὰ λόγου οὖν
[1, 2]	κολακεύσοντες ὑμᾶς διὰ τῶνδε τῶν	γραμμάτων	οὐδὲ πρὸς χάριν ὁμιλήσοντες, ἀλλ’
[1, 62]	εἰ βούλεσθε μαθεῖν, ἐκ τῶν	συγγραμμάτων	ἐκείνου ἀκριβῶς μαθήσεσθε. ~Ἰουδαῖοι δὲ
[1, 28]	ὡς καὶ ἐκ τῶν ἡμετέρων	συγγραμμάτων	ἐρευνήσαντες μαθεῖν δύνασθε· ὃν εἰς
[1, 63]	ἐκ τῶν τοῦ Μωυσέως δὲ	συγγραμμάτων	φανερὸν τοῦτο γενήσεται. λέλεκται δὲ
[1, 52]	Ἰερουσαλὴμ κοπετὸς μέγας, οὐ κοπετὸς	στομάτων	ἢ χειλέων, ἀλλὰ κοπετὸς καρδίας,
[1, 19]	λογίσασθε, ὅτι διαλυθέντα καὶ δίκην	σπερμάτων	εἰς γῆν διαχυθέντα τὰ ἀνθρώπεια
[1, 38]	μου οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης	ἐμπτυσμάτων.	καὶ ὁ κύριος βοηθός μου
[1, 14]	ἡγησάμεθα, καὶ ὑμέτερον ἔστω ὡς	δυνατῶν	βασιλέων ἐξετάσαι εἰ ἀληθῶς ταῦτα
[1, 46]	δεδιδαγμένων ὑφ’ ἡμῶν εἴπωσι πρὸ	ἐτῶν	ἑκατὸν πεντήκοντα γεγεννῆσθαι τὸν Χριστὸν
[1, 6]	καὶ σωφροσύνης καὶ τῶν ἄλλων	ἀρετῶν	ἀνεπιμίκτου τε κακίας θεοῦ· ἀλλ’
[1, 45]	προεγνωσμένων αὐτῷ ἀγαθῶν γινομένων καὶ	ἐναρέτων,	δι’ οὓς καὶ μηδέπω τὴν
[1, 54]	καὶ ὅμοια τοῖς ὑπὸ τῶν	ποιητῶν	λεχθεῖσι. καὶ ταῦτα δ’ ἐλέχθη
[1, 54]	παραδιδόντες τὰ μυθοποιηθέντα ὑπὸ τῶν	ποιητῶν	οὐδεμίαν ἀπόδειξιν φέρουσι τοῖς ἐκμανθάνουσι
[1, 23]	προειρημένους κακοὺς δαίμονας διὰ τῶν	ποιητῶν	ὡς γενόμενα εἶπον ἃ μυθοποιήσαντες
[1, 63]	οἱ δαίμονες διατεθῆναι ὑπὸ τῶν	ἀνοήτων	Ἰουδαίων. οἵτινες ἔχοντες ῥητῶς εἰρημένον
[1, 13]	τῶν εἰς εὐρωστίαν πόρων πάντων,	ποιοτήτων	μὲν γενῶν καὶ μεταβολῶν ὡρῶν,
[1, 67]	ἀποστόλων ἢ τὰ συγγράμματα τῶν	προφητῶν	ἀναγινώσκεται, μέχρις ἐγχωρεῖ. εἶτα παυσαμένου
[1, 52]	ἢ γενέσθαι προκεκηρύχθαι διὰ τῶν	προφητῶν,	ἀνάγκη καὶ περὶ τῶν ὁμοίως
[1, 37]	καὶ τὰ διδασκόμενα διὰ τῶν	προφητῶν	ἀπὸ τοῦ θεοῦ, νοεῖν δύνασθε.
[1, 31]	ἀπάγεσθαι. ἐν δὴ ταῖς τῶν	προφητῶν	βίβλοις εὕρομεν προκηρυσσόμενον παραγινόμενον, γεννώμενον
[1, 44]	Ὑστάσπου ἢ Σιβύλλης ἢ τῶν	προφητῶν	βίβλους ἀναγινωσκόντων, ὅπως διὰ τοῦ
[1, 32]	~Μωυσῆς μὲν οὖν, πρῶτος τῶν	προφητῶν	γενόμενος, εἶπεν αὐτολεξεὶ οὕτως· Οὐκ
[1, 36]	οἱ ἔχοντες τὰς βίβλους τῶν	προφητῶν	Ἰουδαῖοι οὐκ ἐγνώρισαν οὐδὲ παραγενόμενον
[1, 54]	δαιμόνων. ἀκούσαντες γὰρ διὰ τῶν	προφητῶν	κηρυσσόμενον παραγενησόμενον τὸν Χριστόν, καὶ
[1, 59]	τοῦ λόγου τοῦ διὰ τῶν	προφητῶν,	λαβόντα τὸν Πλάτωνα μάθητε τὸ
[1, 54]	καὶ ἀκούοντες τὰ διὰ τῶν	προφητῶν	λεγόμενα οὐκ ἐνόουν ἀκριβῶς, ἀλλ’
[1, 36]	~Ὅταν δὲ τὰς λέξεις τῶν	προφητῶν	λεγομένας ὡς ἀπὸ προσώπου ἀκούητε,
[1, 43]	πράξεων ἑκάστου ἀποδίδοσθαι διὰ τῶν	προφητῶν	μαθόντες καὶ ἀληθὲς ἀποφαινόμεθα· ἐπεὶ
[1, 23]	Χριστοῦ καὶ τῶν προελθόντων αὐτοῦ	προφητῶν	μόνα ἀληθῆ ἐστι καὶ πρεσβύτερα
[1, 53]	τοῦ θεοῦ λόγον διὰ τῶν	προφητῶν	παραδοθέντα αὐτοῖς καὶ ἀεὶ προσδοκήσαντες
[1, 54]	πᾶσιν, ὅπου μᾶλλον ἐπήκουον τῶν	προφητῶν	πιστευθήσεσθαι τὸν Χριστὸν προκηρυσσόντων. ὅτι
[1, 56]	ἀνθρώποις, καὶ ὅπως διὰ τῶν	προφητῶν	προεκεκήρυκτο ἔμαθον καὶ ἐν παντὶ
[1, 61]	πνεύματος ἁγίου, ὃ διὰ τῶν	προφητῶν	προεκήρυξε τὰ κατὰ τὸν Ἰησοῦν
[1, 31]	ἐν βιβλίοις ὑπ’ αὐτῶν τῶν	προφητῶν	συντεταγμένας κτώμενοι περιεῖπον. ὅτε δὲ
[1, 44]	καὶ ποιηταὶ ἔφασαν, παρὰ τῶν	προφητῶν	τὰς ἀφορμὰς λαβόντες καὶ νοῆσαι
[1, 58]	καὶ τὸν προκηρυχθέντα διὰ τῶν	προφητῶν	Χριστὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ νῦν
[1, 62]	ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν	Ἰσραηλιτῶν,	καὶ δύναμιν ἰσχυρὰν ἔλαβε παρὰ
[1, 62]	ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν	Ἰσραηλιτῶν,	ποιμαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ Ἀρραβικῇ
[1, 35]	τῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου γενομένων	ἄκτων.	καὶ ὅτι ῥητῶς καθεσθησόμενος ἐπὶ
[1, 48]	τῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου γενομένων	ἄκτων	μαθεῖν δύνασθε. πῶς τε προμεμήνυται
[1, 62]	ὑπὸ τῶν ἱερατευόντων ἐκ τῶν	συμβάντων	Μωυσεῖ τῷ εἰρημένῳ προφήτῃ μαθόντες
[1, 7]	τῶν ἐν βαρβάροις γενομένων καὶ	δοξάντων	σοφῶν τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα κοινόν
[1, 40]	δὲ πῶς καὶ περὶ τῶν	κηρυξάντων	τὴν διδαχὴν αὐτοῦ καὶ μηνυσάντων
[1, 63]	ἀνθρώπους· καὶ γὰρ πρῶτοι τῶν	πάντων	ἀνθρώπων ἐκεῖνοι περὶ θεοῦ ζήτησιν
[1, 10]	πίστιν ἄγει ἡμᾶς. καὶ ὑπὲρ	πάντων	ἀνθρώπων ἡγούμεθα εἶναι τὸ μὴ
[1, 44]	θεοῦ ὄντος τῶν μελλόντων ὑπὸ	πάντων	ἀνθρώπων πραχθήσεσθαι, καὶ δόγματος ὄντος
[1, 31]	βασιλεύς, βιβλιοθήκην κατεσκεύαζε καὶ τὰ	πάντων	ἀνθρώπων συγγράμματα συνάγειν ἐπειράθη, πυθόμενος
[1, 46]	ὡς ἀνευθύνων ὄντων τῶν προγεγενημένων	πάντων	ἀνθρώπων, φθάσαντες τὴν ἀπορίαν λυσόμεθα.
[1, 32]	ἰδεῖν καὶ ἔργῳ πεισθῆναι· ἐκ	πάντων	γὰρ γενῶν ἀνθρώπων προσδοκῶσι τὸν
[1, 23]	μόνα ἀληθῆ ἐστι καὶ πρεσβύτερα	πάντων	γεγενημένων συγγραφέων, καὶ οὐχὶ διὰ
[1, 14]	ἡμῖν τῶν αὐτῶν παρὰ τοῦ	πάντων	δεσπόζοντος θεοῦ τυχεῖν. ἵνα δὲ
[1, 67]	προσφερόμεθα εὐλογοῦμεν τὸν ποιητὴν τῶν	πάντων	διὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ
[1, 21]	μέν, λόγον τὸν ἑρμηνευτικὸν καὶ	πάντων	διδάσκαλον, Ἀσκληπιὸν δέ, καὶ θεραπευτὴν
[1, 65]	τοῦ φωτισθέντος καὶ ἄλλων πανταχοῦ	πάντων	εὐτόνως, ὅπως καταξιωθῶμεν τὰ ἀληθῆ
[1, 58]	καταγγέλλει παρὰ τὸν δημιουργὸν τὸν	πάντων	θεὸν καὶ ὁμοίως ἕτερον υἱόν·
[1, 45]	τὸν οὐρανὸν ὁ πατὴρ τῶν	πάντων	θεὸς μετὰ τὸ ἀναστῆσαι ἐκ
[1, 32]	πρώτη δύναμις μετὰ τὸν πατέρα	πάντων	καὶ δεσπότην θεὸν καὶ υἱὸς
[1, 46]	λόγου κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς	πάντων	καὶ δεσπότου θεοῦ βουλὴν διὰ
[1, 40]	αὐτοῖς, τήν τε τοῦ πατρὸς	πάντων	καὶ δεσπότου θεοῦ καὶ τὴν
[1, 12]	ἡμέτερος διδάσκαλος καὶ τοῦ πατρὸς	πάντων	καὶ δεσπότου θεοῦ υἱὸς καὶ
[1, 36]	ὡς ἀπὸ προσώπου τοῦ δεσπότου	πάντων	καὶ πατρὸς θεοῦ φθέγγεται, ποτὲ
[1, 21]	αὐτὸν τὸν ἡγεμόνα καὶ γεννήτορα	πάντων	κατ’ αὐτοὺς Δία πατροφόντην τε
[1, 67]	τῇ τοῦ ἡλίου λεγομένῃ ἡμέρᾳ	πάντων	κατὰ πόλεις ἢ ἀγροὺς μενόντων
[1, 55]	προδεδήλωται, τῶν εἰς τοῦτο εἰρημένων	πάντων	λελεγμένων. ὅπερ, ὡς προεῖπεν ὁ
[1, 12]	καὶ σύμμαχοι πρὸς εἰρήνην ἐσμὲν	πάντων	μᾶλλον ἀνθρώπων, οἳ ταῦτα δοξάζομεν,
[1, 8]	ἐπιθυμοῦντες τῆς μετὰ θεοῦ τοῦ	πάντων	πατρὸς καὶ δημιουργοῦ διαγωγῆς ἀντιποιούμεθα,
[1, 17]	ὑφ’ ὑμῶν τεταγμένοις πανταχοῦ πρὸ	πάντων	πειρώμεθα φέρειν, ὡς ἐδιδάχθημεν παρ’
[1, 20]	τι τῶν μεταβαλλομένων νοοῦμεν τὸν	πάντων	ποιητὴν θεόν. εἰ οὖν καὶ
[1, 13]	καὶ τῶν εἰς εὐρωστίαν πόρων	πάντων,	ποιοτήτων μὲν γενῶν καὶ μεταβολῶν
[1, 54]	προφήτης, ὡς προέφημεν, πρεσβύτερος ἦν	πάντων	συγγραφέων, καὶ δι’ αὐτοῦ, ὡς
[1, 24]	καὶ οὐ τῶν αὐτῶν ὑπὸ	πάντων	τιμωμένων ἀλλὰ ἄλλων ἀλλαχόσε, ὥστ’
[1, 52]	ὅτε καὶ τὰ σώματα ἀνεγερεῖ	πάντων	τῶν γενομένων ἀνθρώπων, καὶ τῶν
[1, 32]	ἐθνῶν μηνυτικὸν ἦν ὅτι ἐκ	πάντων	τῶν ἐθνῶν προσδοκήσουσιν αὐτὸν πάλιν
[1, 44]	εἶπε· πρεσβύτερος γὰρ Μωυσῆς καὶ	πάντων	τῶν ἐν Ἕλλησι συγγραφέων. καὶ
[1, 7]	Χριστιανοὶ γὰρ πάντες προσαγορεύονται. ὅθεν	πάντων	τῶν καταγγελλομένων ὑμῖν τὰς πράξεις
[1, 39]	καὶ γονέων καὶ πατρίδος καὶ	πάντων	τῶν οἰκείων τὴν ὑμετέραν ἀσπάζεσθαι
[1, 4]	παρέχουσι τοῖς ἄλλως καταλέγειν τῶν	πάντων	Χριστιανῶν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν αἱρουμένοις.
[1, 13]	ὄντα θεὸν καὶ γεννήτορα τῶν	ἁπάντων	ἀνθρώπῳ σταυρωθέντι διδόναι ἡμᾶς λέγοντες,
[1, 58]	ποιητὴν τῶν οὐρανίων καὶ γηΐνων	ἁπάντων	θεὸν καὶ τὸν προκηρυχθέντα διὰ
[1, 40]	κηρυξάντων τὴν διδαχὴν αὐτοῦ καὶ	μηνυσάντων	τὴν ἐπιφάνειαν προερρέθη, τοῦ προειρημένου
[1, 35]	ἐξήγησις τῶν ἐν τῷ σταυρῷ	παγέντων	ἐν ταῖς χερσὶ καὶ τοῖς
[1, 29]	ἐστί. ~Καὶ πάλιν, μὴ τῶν	ἐκτεθέντων	τις μὴ ἀναληφθεὶς θανατωθῇ, καὶ
[1, 67]	καὶ ἡ μετάληψις ἀπὸ τῶν	εὐχαριστηθέντων	ἑκάστῳ γίνεται, καὶ τοῖς οὐ
[1, 17]	εὐχομένων καὶ πάντα εἰς φανερὸν	τιθέντων	ἀφροντιστήσετε, οὐδὲν ἡμεῖς βλαβησόμεθα, πιστεύοντες,
[1, 53]	ὁμοίως τοῖς μυθοποιηθεῖσι περὶ τῶν	νομισθέντων	υἱῶν τοῦ Διὸς καὶ ἡμεῖς
[1, 40]	δὲ καὶ λόγων ἑτέρων τῶν	προφητευθέντων	δι’ αὐτοῦ τοῦ Δαυεὶδ καλῶς
[1, 52]	ἀνάγκη καὶ περὶ τῶν ὁμοίως	προφητευθέντων,	μελλόντων δὲ γίνεσθαι, πίστιν ἔχειν
[1, 48]	αὐτὸν ἐλπίζουσιν ἀνθρώποις, ἀκούσατε τῶν	λεχθέντων	διὰ Ἠσαίου. ἔστι δὲ ταῦτα·
[1, 59]	θεοῦ ἐκ τῶν ὑποκειμένων καὶ	προδηλωθέντων	διὰ Μωυσέως γεγενῆσθαι τὸν πάντα
[1, 9]	τιμὴν μεμιμῆσθαι) ἀλλ’ ἐκείνων τῶν	φανέντων	κακῶν δαιμόνων καὶ ὀνόματα καὶ
[1, 60]	δὲ καὶ πιστῶν τὸν νοῦν	ὄντων,	καὶ πηρῶν καὶ χήρων τινῶν
[1, 7]	προσαγορεύονται, καίπερ τῶν δογμάτων ἐναντίων	ὄντων,	οὕτως καὶ τῶν ἐν βαρβάροις
[1, 46]	Πιλάτου, καὶ ἐπικαλῶσιν ὡς ἀνευθύνων	ὄντων	τῶν προγεγενημένων πάντων ἀνθρώπων, φθάσαντες
[1, 57]	αὐτῶν ἐν τῇδε τῇ διοικήσει	ὄντων·	ὧν εἰ μὲν κόρος τοὺς
[1, 11]	ὑπειλήφατε, ἡμῶν τὴν μετὰ θεοῦ	λεγόντων,	ὡς καὶ ἐκ τοῦ ἀνεταζομένους
[1, 35]	χεῖρας, σταυρωθεὶς ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων	ἀντιλεγόντων	αὐτῷ καὶ φασκόντων μὴ εἶναι
[1, 16]	κλαυθμὸς ἔσται καὶ βρυγμὸς τῶν	ὀδόντων,	ὅταν οἱ μὲν δίκαιοι λάμψωσιν
[1, 15]	ὑμῖν καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν	ἐπηρεαζόντων	ὑμᾶς. εἰς δὲ τὸ κοινωνεῖν
[1, 47]	λόγοι ὡς ἀπὸ προσώπου λαῶν	θαυμαζόντων	τὰ γεγενημένα. εἰσὶ δὲ οἵδε·
[1, 3]	ὑπὲρ τῶν ἀγνοεῖν τὰ ἡμέτερα	νομιζόντων	τὴν τιμωρίαν, ὧν ἂν πλημμελῶσι
[1, 15]	ἐξ ἀκολασίας μεταβαλόντων καὶ ταῦτα	μαθόντων;	οὐ γὰρ τοὺς δικαίους οὐδὲ
[1, 23]	παρὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν	προελθόντων	αὐτοῦ προφητῶν μόνα ἀληθῆ ἐστι
[1, 45]	καίπερ θανάτου ὁρισθέντος κατὰ τῶν	διδασκόντων	ἢ ὅλως ὁμολογούντων τὸ ὄνομα
[1, 35]	τῶν Ἰουδαίων ἀντιλεγόντων αὐτῷ καὶ	φασκόντων	μὴ εἶναι αὐτὸν Χριστόν· καὶ
[1, 55]	πράττετε. καὶ τῶν παρ’ ὑμῖν	ἀποθνησκόντων	αὐτοκρατόρων τὰς εἰκόνας ἐπὶ τούτῳ
[1, 44]	Σιβύλλης ἢ τῶν προφητῶν βίβλους	ἀναγινωσκόντων,	ὅπως διὰ τοῦ φόβου ἀποστρέψωσιν
[1, 15]	ἀναρίθμητον πλῆθος τῶν ἐξ ἀκολασίας	μεταβαλόντων	καὶ ταῦτα μαθόντων; οὐ γὰρ
[1, 52]	καὶ περὶ τῶν ὁμοίως προφητευθέντων,	μελλόντων	δὲ γίνεσθαι, πίστιν ἔχειν ὡς
[1, 44]	προγνώστου τοῦ θεοῦ ὄντος τῶν	μελλόντων	ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων πραχθήσεσθαι, καὶ
[1, 61]	φωτιζομένων τὴν διάνοιαν τῶν ταῦτα	μανθανόντων.	καὶ ἐπ’ ὀνόματος δὲ Ἰησοῦ
[1, 18]	αἱ ψυχαί, καὶ οἱ ψυχαῖς	ἀποθανόντων	λαμβανόμενοι καὶ ῥιπτούμενοι ἄνθρωποι, οὓς
[1, 67]	πάντων κατὰ πόλεις ἢ ἀγροὺς	μενόντων	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέλευσις γίνεται,
[1, 18]	καὶ τῶν τὰ αὐτὰ τούτοις	εἰπόντων·	οἷς κἂν ὁμοίως ἡμᾶς ἀποδέξασθε,
[1, 65]	ἡμῖν διάκονοι διδόασιν ἑκάστῳ τῶν	παρόντων	μεταλαβεῖν ἀπὸ τοῦ εὐχαριστηθέντος ἄρτου
[1, 5]	αὐτοὶ οἱ δαίμονες διὰ τῶν	χαιρόντων	τῇ κακίᾳ ἀνθρώπων ἐνήργησαν ὡς
[1, 54]	τῶν προφητῶν πιστευθήσεσθαι τὸν Χριστὸν	προκηρυσσόντων.	ὅτι δὲ καὶ ἀκούοντες τὰ
[1, 55]	καὶ ἐκ τῶν ὑπ’ ὄψιν	πιπτόντων	δείκνυται· κατανοήσατε γὰρ πάντα τὰ
[1, 62]	τοὺς θρησκεύοντας κελεύεσθαι ὑπὸ τῶν	ἱερατευόντων	ἐκ τῶν συμβάντων Μωυσεῖ τῷ
[1, 61]	ἄφεσιν διδάσκονται, ἡμῶν συνευχομένων καὶ	συννηστευόντων	αὐτοῖς. ἔπειτα ἄγονται ὑφ’ ἡμῶν
[1, 63]	πατρὸς βουλὴν ὑπὲρ σωτηρίας τῶν	πιστευόντων	αὐτῷ καὶ ἐξουθενηθῆναι καὶ παθεῖν
[1, 55]	διὰ τῶν τὸ σχῆμα τοῦτο	ἐχόντων	ἐργαλείων. τὸ δὲ ἀνθρώπειον σχῆμα
[1, 12]	τὸ τοιοῦτον ἔργον, ἀλλ’ οὐκ	ἀρχόντων	ἀγαθῶν. πεπείσμεθα δ’ ἐκ δαιμόνων
[1, 49]	λεχθησόμενα κατὰ τῶν τὸν Χριστὸν	ὁμολογούντων,	καὶ ὡς εἶεν τάλανες οἱ
[1, 45]	κατὰ τῶν διδασκόντων ἢ ὅλως	ὁμολογούντων	τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἡμεῖς
[1, 26]	Κλαυδίου Καίσαρος διὰ τῆς τῶν	ἐνεργούντων	δαιμόνων τέχνης δυνάμεις ποιήσας μαγικὰς
[1, 12]	οἳ καὶ παρὰ τῶν ἀλόγως	βιούντων	αἰτοῦσι θύματα καὶ θεραπείας, καὶ
[1, 46]	καὶ φονεῖς τῶν μετὰ λόγου	βιούντων·	οἱ δὲ μετὰ λόγου βιώσαντες
[1, 68]	κατ’ ἐχθρῶν κατὰ τῶν μηδὲν	ἀδικούντων	θάνατον ὁρίζετε. προλέγομεν γὰρ ὑμῖν
[1, 11]	τὸ νῦν τὰς ἐλπίδας ἔχομεν,	ἀναιρούντων	οὐ πεφροντίκαμεν τοῦ καὶ πάντως
[1, 42]	πᾶσιν ἔθνεσι κηρυχθεῖσιν εὐφροσύνη ἐστὶ	προσδοκώντων	τὴν κατηγγελμένην ὑπ’ αὐτοῦ ἀφθαρσίαν.
[1, 18]	τὰ γινόμενα ὑπὸ τῶν ταῦτα	εἰδότων	πεισάτωσαν ὑμᾶς, ὅτι καὶ μετὰ
[1, 20]	δὲ καὶ Ὑστάσπης γενήσεσθαι τῶν	φθαρτῶν	ἀνάλωσιν διὰ πυρὸς ἔφασαν. οἱ
[1, 60]	τὸ φθέγμα, σοφῶν δὲ καὶ	πιστῶν	τὸν νοῦν ὄντων, καὶ πηρῶν
[1, 22]	δὲ καὶ ἀποδέδεικται· ὁ γὰρ	κρείττων	ἐκ τῶν πράξεων φαίνεται. εἰ
[1, 66]	ἀπόστολοι ἐν τοῖς γενομένοις ὑπ’	αὐτῶν	ἀπομνημονεύμασιν, ἃ καλεῖται εὐαγγέλια, οὕτως
[1, 47]	ἔρημος, ἔμπροσθεν αὐτῶν οἱ ἐχθροὶ	αὐτῶν	αὐτὴν φάγονται, καὶ οὐκ ἔσται
[1, 3]	τιμωρίαν, ὧν ἂν πλημμελῶσι τυφλώττοντες	αὐτῶν,	αὐτοῖς ὀφλήσωμεν· ὑμέτερον δὲ, ὡς
[1, 51]	ἀνήνεγκε καὶ διὰ τὰς ἀνομίας	αὐτῶν	αὐτὸς παρεδόθη. ὡς δὲ καὶ
[1, 26]	καὶ οἱ οὐ κοινωνοῦντες τῶν	αὐτῶν	δογμάτων τοῖς φιλοσόφοις τὸ ἐπικατηγορούμενον
[1, 31]	ἐλέχθησαν ὅτε προεφητεύοντο, τῇ ἰδίᾳ	αὐτῶν	Ἑβραΐδι φωνῇ ἐν βιβλίοις ὑπ’
[1, 53]	εἶπε δὲ ὡς ἀπὸ προσώπου	αὐτῶν·	Εἰ μὴ κύριος ἐγκατέλιπεν ἡμῖν
[1, 39]	πολύν· καὶ συγκόψουσι τὰς μαχαίρας	αὐτῶν	εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας
[1, 39]	εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας	αὐτῶν	εἰς δρέπανα, καὶ οὐ μὴ
[1, 40]	ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ	αὐτῶν.	εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν
[1, 57]	ἄλλου καινοῦ ἀλλ’ ἢ τῶν	αὐτῶν	ἐν τῇδε τῇ διοικήσει ὄντων·
[1, 40]	πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα	αὐτῶν.	ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ
[1, 3]	ταῦτα εἶναι, ἀξιοῦμεν τὰ κατηγορούμενα	αὐτῶν	ἐξετάζεσθαι, καὶ, ἐὰν οὕτως ἔχοντα
[1, 62]	ἑαυτοὺς τοὺς εἰς τὰ ἱερὰ	αὐτῶν	ἐπιβαίνοντας καὶ προσιέναι αὐτοῖς μέλλοντας,
[1, 16]	λύκοι ἅρπαγες· ἐκ τῶν ἔργων	αὐτῶν	ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. πᾶν δὲ δένδρον,
[1, 47]	τοῦ προφήτου οὕτως· Ἡ γῆ	αὐτῶν	ἔρημος, ἔμπροσθεν αὐτῶν οἱ ἐχθροὶ
[1, 51]	ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν	αὐτῶν	ἥκει εἰς θάνατον. καὶ δώσω
[1, 40]	Ἡρώδου τοῦ βασιλέως Ἰουδαίων καὶ	αὐτῶν	Ἰουδαίων καὶ Πιλάτου τοῦ ὑμετέρου
[1, 40]	αὐτοῦ, λέγοντες· Διαρρήξωμεν τοὺς δεσμοὺς	αὐτῶν	καὶ ἀπορρίψωμεν ἀφ’ ἡμῶν τὸν
[1, 40]	τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος	αὐτῶν	καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς
[1, 44]	μέλον ἐστὶν αὐτῷ καὶ προνοεῖται	αὐτῶν.	κατ’ ἐνέργειαν δὲ τῶν φαύλων
[1, 32]	καὶ βασιλεὺς ἐν Ἰουδαίοις ἴδιος	αὐτῶν·	μέχρι τῆς φανερώσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ,
[1, 36]	ὡς προεκεκήρυκτο, ἀποδεικνύντας ἐσταυρῶσθαι ὑπ’	αὐτῶν	μισοῦσιν. ~Ἵνα δὲ καὶ τοῦτο
[1, 47]	φάγονται, καὶ οὐκ ἔσται ἐξ	αὐτῶν	ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ. ὅτι
[1, 40]	ἀπορρίψωμεν ἀφ’ ἡμῶν τὸν ζυγὸν	αὐτῶν.	ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται
[1, 49]	καλῇ, ἀλλ’ ὀπίσω τῶν ἁμαρτιῶν	αὐτῶν.	ὁ λαὸς ὁ παροξύνων ἐναντίον
[1, 47]	Ἡ γῆ αὐτῶν ἔρημος, ἔμπροσθεν	αὐτῶν	οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν αὐτὴν φάγονται,
[1, 47]	περὶ τοῦ μὴ ἐπιτραπήσεσθαι μηδένα	αὐτῶν	οἰκεῖν, διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου
[1, 33]	λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν	αὐτῶν.	ὅτι δὲ οὐδενὶ ἄλλῳ θεοφοροῦνται
[1, 50]	καὶ συνέξουσι βασιλεῖς τὸ στόμα	αὐτῶν·	ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ
[1, 52]	ἔστι δὲ ταῦτα· Ὁ σκώληξ	αὐτῶν	οὐ παυθήσεται, καὶ τὸ πῦρ
[1, 52]	οὐ παυθήσεται, καὶ τὸ πῦρ	αὐτῶν	οὐ σβεσθήσεται. καὶ τότε μετανοήσουσιν,
[1, 14]	εὐέλπιδες ὦσι σὺν ἡμῖν τῶν	αὐτῶν	παρὰ τοῦ πάντων δεσπόζοντος θεοῦ
[1, 14]	οὐκ ἔσθ’ ὅπως ὑπὲρ τῆς	αὐτῶν	σωτηρίας ἀγωνιζομένους) ὃν τρόπον καὶ
[1, 52]	καρδίας, καὶ οὐ μὴ σχίσωσιν	αὐτῶν	τὰ ἱμάτια, ἀλλὰ τὰς διανοίας.
[1, 1]	πόλεως τῆς Συρίας Παλαιστίνης, εἷς	αὐτῶν,	τὴν προσφώνησιν καὶ ἔντευξιν πεποίημαι.
[1, 36]	ἀπὸ προσώπου ἀκούητε, μὴ ἀπ’	αὐτῶν	τῶν ἐμπεπνευσμένων λέγεσθαι νομίσητε, ἀλλ’
[1, 31]	Ἑβραΐδι φωνῇ ἐν βιβλίοις ὑπ’	αὐτῶν	τῶν προφητῶν συντεταγμένας κτώμενοι περιεῖπον.
[1, 24]	τὰ πολλά, καὶ οὐ τῶν	αὐτῶν	ὑπὸ πάντων τιμωμένων ἀλλὰ ἄλλων
[1, 47]	ἔμπροσθεν αὐτῶν οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν	αὐτὴν	φάγονται, καὶ οὐκ ἔσται ἐξ
[1, 31]	βασιλεὺς Ἡρώδης τῇ προειρημένῃ Ἑβραΐδι	αὐτῶν	φωνῇ γεγραμμένας διεπέμψατο. ἐπειδὴ δὲ
[1, 53]	θυγατέρες διεσώθησαν. καὶ τὴν πᾶσαν	αὐτῶν	χώραν ἔρημον καὶ κεκαυμένην οὖσαν
[1, 33]	λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν	αὐτῶν,	ὡς οἱ ἀπομνημονεύσαντες πάντα τὰ
[1, 3]	τοὺς ἀρχομένους τὴν εὐθύνην τοῦ	ἑαυτῶν	βίου καὶ λόγου ἄληπτον παρέχειν,
[1, 39]	καταλεγομένους στρατιώτας καὶ πρὸ τῆς	ἑαυτῶν	ζωῆς καὶ γονέων καὶ πατρίδος
[1, 65]	κοινὰς εὐχὰς ποιησόμενοι ὑπέρ τε	ἑαυτῶν	καὶ τοῦ φωτισθέντος καὶ ἄλλων
[1, 9]	ἔχουσιν, ἀκριβῶς ἐπίστασθε· καὶ τὰς	ἑαυτῶν	παιδίσκας συνεργαζομένας φθείρουσιν. ὢ τῆς
[1, 18]	εἰς γῆν βαλλόμενα πάλιν ἀπολήψεσθαι	ἑαυτῶν	σώματα προσδοκῶμεν, ἀδύνατον μηδὲν εἶναι
[1, 27]	μίγνυται. οἱ δὲ καὶ τὰ	ἑαυτῶν	τέκνα καὶ τὰς ὁμοζύγους προαγωγεύονται,
[1, 19]	δὲ πιστεύειν καὶ τὰ τῇ	ἑαυτῶν	φύσει καὶ ἀνθρώποις ἀδύνατα, ἢ
[1, 2]	προκατεσχηκυίᾳ φήμῃ κακῇ τὴν καθ’	ἑαυτῶν	ψῆφον φέροντας. ἡμεῖς μὲν γὰρ
[1, 19]	ὑμῖν μὴ οὖσι τοιούτοις μηδὲ	τοιούτων	ἔλεγε, τὸ σπέρμα τὸ ἀνθρώπειον
[1, 6]	ἄθεοι κεκλήμεθα· καὶ ὁμολογοῦμεν τῶν	τοιούτων	νομιζομένων θεῶν ἄθεοι εἶναι, ἀλλ’
[1, 46]	εἰς οὐρανόν, ἐκ τῶν διὰ	τοσούτων	εἰρημένων ὁ νουνεχὴς καταλαβεῖν δυνήσεται.
[1, 25]	τοὺς πειθομένους ἐλεοῦμεν· τοὺς δὲ	τούτων	αἰτίους δαίμονας γνωρίζομεν. ~Τρίτον δ’
[1, 67]	δὲ μετὰ ταῦτα λοιπὸν ἀεὶ	τούτων	ἀλλήλους ἀναμιμνήσκομεν· καὶ οἱ ἔχοντες
[1, 13]	οὐχ ὁμολογήσει; τὸν διδάσκαλόν τε	τούτων	γενόμενον ἡμῖν καὶ εἰς τοῦτο
[1, 8]	οἱ πεπεισμένοι καὶ πιστεύοντες τυχεῖν	τούτων	δύνασθαι τοὺς τὸν θεὸν δι’
[1, 16]	οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν	τούτων	ἐκ τοῦ πονηροῦ. ὡς δὲ
[1, 35]	προφήτης, ὁ εἰπὼν ταῦτα, οὐδὲν	τούτων	ἔπαθεν· Ἰησοῦς δὲ Χριστὸς ἐξετάθη
[1, 18]	ἡ κάθοδος Ὀδυσσέως εἰς τὴν	τούτων	ἐπίσκεψιν, καὶ τῶν τὰ αὐτὰ
[1, 25]	θανάτου ἀπειλουμένου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ	τούτων	μὲν κατεφρονήσαμεν, θεῷ δὲ τῷ
[1, 67]	καὶ πρόκλησιν τῆς τῶν καλῶν	τούτων	μιμήσεως ποιεῖται. ἔπειτα ἀνιστάμεθα κοινῇ
[1, 27]	τούτου τοῦ ἄγους ἕστηκε. καὶ	τούτων	μισθοὺς καὶ εἰσφορὰς καὶ τέλη
[1, 31]	μέλλοντα πρὶν ἢ γενέσθαι· καὶ	τούτων	οἱ ἐν Ἰουδαίοις κατὰ καιροὺς
[1, 26]	ὁμολογεῖν πεποιηκέναι. πάντες οἱ ἀπὸ	τούτων	ὁρμώμενοι, ὡς ἔφημεν, Χριστιανοὶ καλοῦνται,
[1, 27]	ἀπηλλαγμένοις ἡμῖν τοῦ πράττειν τι	τούτων	οὐ βλάβην φέρει, ἀλλὰ τοῖς
[1, 54]	στολὴν αὐτοῦ ἐν αἵματι σταφυλῆς.	τούτων	οὖν τῶν προφητικῶν λόγων ἀκούσαντες
[1, 65]	καὶ εὐχαριστίαν ὑπὲρ τοῦ κατηξιῶσθαι	τούτων	παρ’ αὐτοῦ ἐπὶ πολὺ ποιεῖται·
[1, 31]	πυθόμενος καὶ περὶ τῶν προφητειῶν	τούτων,	προσέπεμψε τῷ τῶν Ἰουδαίων τότε
[1, 9]	πράγμασιν ἐπονομάζεται. καὶ ὅτι οἱ	τούτων	τεχνῖται ἀσελγεῖς τε καὶ πᾶσαν
[1, 4]	ἑνὶ ὀνόματι προσαγορεύονται φιλόσοφοι. καὶ	τούτων	τινὲς ἀθεότητα ἐδίδαξαν, καὶ τὸν
[1, 28]	εἰ δέ τις ἀπιστεῖ μέλειν	τούτων	τῷ θεῷ, ἢ μὴ εἶναι
[1, 15]	πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι	τούτων	χρείαν ἔχετε. ζητεῖτε δὲ τὴν
[1, 60]	τοὺς χαρακτῆρας τῶν στοιχείων ἐπισταμένων,	ἰδιωτῶν	μὲν καὶ βαρβάρων τὸ φθέγμα,
[1, 17]	γὰρ τοῦ καιροῦ προσελθόντες τινὲς	ἠρώτων	αὐτόν, εἰ δεῖ Καίσαρι φόρους
[1, 9]	τύπτοντες; καὶ ἐξ ἀτίμων πολλάκις	σκευῶν	διὰ τέχνης τὸ σχῆμα μόνον
[1, 54]	καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν,	δεσμεύων	πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ,
[1, 32]	γῆ Ἰουδαίων παρεδόθη. τὸ δὲ	Δεσμεύων	πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ
[1, 32]	καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν,	δεσμεύων	πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ,
[1, 32]	τὰ αὐτὰ δι’ ἄλλων ῥήσεων	προφητεύων	οὕτως εἶπεν· Ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ
[1, 15]	αὐτῆς· οὐ γὰρ μόνον ὁ	μοιχεύων	ἔργῳ ἐκβέβληται παρ’ αὐτῷ, ἀλλὰ
[1, 63]	κύριος ἡμῶν εἶπεν· Ὁ ἐμοῦ	ἀκούων	ἀκούει τοῦ ἀποστείλαντός με. καὶ
[1, 34]	καὶ μαθεῖν δύνασθε ἐκ τῶν	ἀπογραφῶν	τῶν γενομένων ἐπὶ Κυρηνίου, τοῦ
[1, 65]	ἔπειτα προσφέρεται τῷ προεστῶτι τῶν	ἀδελφῶν	ἄρτος καὶ ποτήριον ὕδατος καὶ
[1, 14]	ποτὲ δ’ αὖ διὰ μαγικῶν	στροφῶν	χειροῦνται πάντας τοὺς οὐκ ἔσθ’
[1, 60]	μὲν καὶ βαρβάρων τὸ φθέγμα,	σοφῶν	δὲ καὶ πιστῶν τὸν νοῦν
[1, 7]	ἐν βαρβάροις γενομένων καὶ δοξάντων	σοφῶν	τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα κοινόν ἐστι·
[1, 63]	πατὴρ καὶ τί υἱός, ὁμοίως	ἐλέγχων	αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἶπεν· Οὐδεὶς
[1, 9]	ὃς ἄρρητον δόξαν καὶ μορφὴν	ἔχων	ἐπὶ φθαρτοῖς καὶ δεομένοις θεραπείας
[1, 26]	ποταμῷ μεταξὺ τῶν δύο γεφυρῶν,	ἔχων	ἐπιγραφὴν Ῥωμαϊκὴν ταύτην· Σίμωνι δεωσάγκτῳ.
[1, 54]	προεμηνύσαμεν, προεφητεύθη οὕτως· Οὐκ ἐκλείψει	ἄρχων	ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος ἐκ
[1, 32]	εἶπεν αὐτολεξεὶ οὕτως· Οὐκ ἐκλείψει	ἄρχων	ἐξ Ἰούδα οὐδὲ ἡγούμενος ἐκ
[1, 32]	καὶ μαθεῖν, μέχρι τίνος ἦν	ἄρχων	καὶ βασιλεὺς ἐν Ἰουδαίοις ἴδιος
[1, 23]	τῷ θεῷ γεγέννηται, λόγος αὐτοῦ	ὑπάρχων	καὶ πρωτότοκος καὶ δύναμις, καὶ
[1, 51]	προφητικὸν πνεῦμα ὅτι ὁ ταῦτα	πάσχων	ἀνεκδιήγητον ἔχει τὸ γένος καὶ
[1, 65]	ἀλλήλους φιλήματι ἀσπαζόμεθα παυσάμενοι τῶν	εὐχῶν.	ἔπειτα προσφέρεται τῷ προεστῶτι τῶν
[1, 18]	αἱ ἀδιαφθόρων παίδων ἐποπτεύσεις καὶ	ψυχῶν	ἀνθρωπίνων κλήσεις καὶ οἱ λεγόμενοι
[1, 8]	τοῖς αὐτοῖς σώμασι μετὰ τῶν	ψυχῶν	γινομένων καὶ αἰωνίαν κόλασιν κολασθησομένων,
[1, 44]	ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν	ψυχῶν	ὑμῶν, μάθετε καλὸν ποιεῖν, κρίνατε
[1, 61]	ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν	ψυχῶν	ὑμῶν, μάθετε καλὸν ποιεῖν, κρίνατε
[1, 55]	σχῆμα οὐδενὶ ἄλλῳ τῶν ἀλόγων	ζώων	διαφέρει, ἢ τῷ ὀρθόν τε
[1, 24]	καὶ κροκοδείλους καὶ τῶν ἀλόγων	ζώων	τὰ πολλά, καὶ οὐ τῶν