Apologie, Chap.
[1, 18]	ἐστι. νεκυομαντεῖαι μὲν γὰρ καὶ	αἱ	ἀδιαφθόρων παίδων ἐποπτεύσεις καὶ ψυχῶν
[1, 61]	λέγει κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν	αἱ	ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ
[1, 44]	λέγει κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν	αἱ	ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ
[1, 31]	ἀποστεῖλαι. καὶ τούτου γενομένου ἔμειναν	αἱ	βίβλοι καὶ παρ’ Αἰγυπτίοις μέχρι
[1, 64]	ἄλλους λεγομένους υἱοὺς τοῦ Διὸς	αἱ	πράξεις ἐλέγχουσιν. ~Ἡμεῖς δὲ μετὰ
[1, 21]	λεγομένων υἱῶν τοῦ Διὸς ἱστοροῦνται	αἱ	πράξεις, πρὸς εἰδότας λέγειν οὐκ
[1, 40]	οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται	αἱ	φωναὶ αὐτῶν. εἰς πᾶσαν τὴν
[1, 37]	μοι, εἰσακούσομαι ὑμῶν. πλήρεις αἵματος	αἱ	χεῖρες ὑμῶν. κἂν φέρητε σεμίδαλιν,
[1, 18]	μετὰ θάνατον ἐν αἰσθήσει εἰσὶν	αἱ	ψυχαί, καὶ οἱ ψυχαῖς ἀποθανόντων
[1, 55]	καὶ τῶν τροπαίων, δι’ ὧν	αἵ	τε πρόοδοι ὑμῶν πανταχοῦ γίνονται,
[1, 66]	ἃ καλεῖται εὐαγγέλια, οὕτως παρέδωκαν	ἐντετάλθαι	αὐτοῖς· τὸν Ἰησοῦν λαβόντα ἄρτον
[1, 60]	μετὰ τὸν πρῶτον θεὸν δύναμιν	κεχιάσθαι	ἐν τῷ παντὶ εἶπε. καὶ
[1, 60]	τῷ παρὰ θεοῦ λόγῳ, ὃν	κεχιάσθαι	ἐν τῷ παντὶ ἔφη, δίδωσι,
[1, 29]	παίδων ἀνατροφῇ, ἢ παραιτούμενοι τὸ	γήμασθαι	τέλεον ἐνεκρατευόμεθα. καὶ ἤδη τις
[1, 34]	~Ὅπου δὲ καὶ τῆς γῆς	γεννᾶσθαι	ἔμελλεν, ὡς προεῖπεν ἕτερος προφήτης
[1, 53]	ἔχουσιν εἶναι λογισάμενοι, καὶ νοεῖν	δύνασθαι	αὐτοὺς ἡγούμενοι ὅτι οὐχ ὁμοίως
[1, 2]	πρὸς οὐδενὸς πείσεσθαί τι κακὸν	δύνασθαι	λελογίσμεθα, ἢν μὴ κακίας ἐργάται
[1, 19]	καὶ παρὰ ταῦτα μηδὲν ἄλλο	δύνασθαι	μηδὲ τὸν θεόν, οὐκ ἔχομεν
[1, 8]	πεπεισμένοι καὶ πιστεύοντες τυχεῖν τούτων	δύνασθαι	τοὺς τὸν θεὸν δι’ ἔργων
[1, 61]	λεγόμενα εἶναι, καὶ βιοῦν οὕτως	δύνασθαι	ὑπισχνῶνται, εὔχεσθαί τε καὶ αἰτεῖν
[1, 14]	ἡμῶν προτρεπόμεθα. ~Προλέγομεν γὰρ ὑμῖν	φυλάξασθαι,	μὴ οἱ προδιαβεβλημένοι ὑφ’ ἡμῶν
[1, 21]	αὐτοῦ παῖδας τὰ ὅμοια πράξαντας	παραδέξασθαι.	ἀλλ’ ὡς προέφημεν, οἱ φαῦλοι
[1, 54]	Διΐ, νομίζοντες δυνήσεσθαι ἐνεργῆσαι τερατολογίαν	ἡγήσασθαι	τοὺς ἀνθρώπους τὰ περὶ τὸν
[1, 2]	καὶ ἐξεταστικὸν λόγον τὴν κρίσιν	ποιήσασθαι	προσεληλύθειμεν, μὴ προλήψει μηδ’ ἀνθρωπαρεσκείᾳ
[1, 15]	αἰτοῦντι δίδοτε καὶ τὸν βουλόμενον	δανείσασθαι	μὴ ἀποστραφῆτε. εἰ γὰρ δανείζετε
[1, 19]	προστάξει θεοῦ ἀναστῆναι καὶ ἀφθαρσίαν	ἐνδύσασθαι	οὐκ ἀδύνατον. ποίαν γὰρ ἀξίαν
[1, 68]	μᾶλλον ἠξιώσαμεν, ἀλλ’ ἐκ τοῦ	ἐπίστασθαι	δίκαια ἀξιοῦν τὴν προσφώνησιν καὶ
[1, 31]	τὸν Χριστὸν καὶ βλασφημοῖεν, ἐκέλευεν	ἀπάγεσθαι.	ἐν δὴ ταῖς τῶν προφητῶν
[1, 9]	θεοὺς εἰς τὸ προσκυνεῖσθαι πλάσσειν	λέγεσθαι	καὶ μεταποιεῖν, καὶ τῶν ἱερῶν,
[1, 36]	μὴ ἀπ’ αὐτῶν τῶν ἐμπεπνευσμένων	λέγεσθαι	νομίσητε, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ κινοῦντος
[1, 60]	ταῦτα γεγονέναι, ἀλλὰ δυνάμει θεοῦ	λέγεσθαι.	~Ὃν τρόπον δὲ καὶ ἀνεθήκαμεν
[1, 22]	διὰ σοφίαν ἄξιος υἱὸς θεοῦ	λέγεσθαι·	πατέρα γὰρ ἀνδρῶν τε θεῶν
[1, 10]	ἀνθρώπων ἡγούμεθα εἶναι τὸ μὴ	εἴργεσθαι	ταῦτα μανθάνειν, ἀλλὰ καὶ προτρέπεσθαι
[1, 39]	ἐχθρούς, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ μηδὲ	ψεύδεσθαι	μηδ’ ἐξαπατῆσαι τοὺς ἐξετάζοντας, ἡδέως
[1, 10]	θεῶν εἶναι φύλακας. ~Ἀλλ’ οὐ	δέεσθαι	τῆς παρὰ ἀνθρώπων ὑλικῆς προσφορᾶς
[1, 21]	καὶ ἐναρέτως ἐγγὺς θεῷ βιοῦντας,	κολάζεσθαι	δὲ τοὺς ἀδίκως καὶ μὴ
[1, 16]	ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.	κολάζεσθαι	δὲ τοὺς οὐκ ἀκολούθως τοῖς
[1, 20]	ἐκπύρωσιν γενέσθαι Στωϊκῶν· τῷ δὲ	κολάζεσθαι	ἐν αἰσθήσει καὶ μετὰ θάνατον
[1, 19]	δὲ γέεννά ἐστι τόπος, ἔνθα	κολάζεσθαι	μέλλουσιν οἱ ἀδίκως βιώσαντες καὶ
[1, 3]	καὶ, ἐὰν οὕτως ἔχοντα ἀποδεικνύωνται,	κολάζεσθαι	ὡς πρέπον ἐστί {μᾶλλον δὲ
[1, 12]	ἀφ’ οὗ καὶ τὸ Χριστιανοὶ	ἐπονομάζεσθαι	ἐσχήκαμεν. ὅθεν καὶ βέβαιοι γινόμεθα
[1, 39]	πάντων τῶν οἰκείων τὴν ὑμετέραν	ἀσπάζεσθαι	ὁμολογίαν, μηδὲν ἄφθαρτον δυναμένων ὑμῶν
[1, 3]	εἶναι, ἀξιοῦμεν τὰ κατηγορούμενα αὐτῶν	ἐξετάζεσθαι,	καὶ, ἐὰν οὕτως ἔχοντα ἀποδεικνύωνται,
[1, 69]	τὴν ἀξίωσιν οἱ ἐπαρχιῶται δύνωνται	διϊσχυρίζεσθαι	κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὡς καὶ
[1, 21]	ἀποθνήσκοντας παρ’ ὑμῖν αὐτοκράτορας, ἀεὶ	ἀπαθανατίζεσθαι	ἀξιοῦντες καὶ ὀμνύντα τινὰ προάγετε
[1, 21]	οἱ φαῦλοι δαίμονες ταῦτα ἔπραξαν·	ἀπαθανατίζεσθαι	δὲ ἡμεῖς μόνους δεδιδάγμεθα τοὺς
[1, 14]	θεοῦ τυχεῖν. ἵνα δὲ μὴ	σοφίζεσθαι	ὑμᾶς δόξωμεν, ὀλίγων τινῶν τῶν
[1, 57]	μισοῦμεν, ἀλλ’ ὡς δείκνυται, ἐλεοῦντες	μεταθέσθαι	πεῖσαι βουλόμεθα. οὐ γὰρ δεδοίκαμεν
[1, 3]	καὶ φιλοσοφίᾳ ἀκολουθοῦντας τὴν ψῆφον	τίθεσθαι·	οὕτως γὰρ ἂν καὶ οἱ
[1, 4]	ὄνομα ἐὰν κακοὶ ἐλεγχώμεθα, αἰτεῖν	ἀφίεσθαι,	πάλιν, εἰ μηδὲν διά τε
[1, 3]	ὡς αἱρεῖ λόγος, ἀκούοντας ἀγαθοὺς	εὑρίσκεσθαι	κριτάς. ἀναπολόγητον γὰρ λοιπὸν μαθοῦσιν,
[1, 10]	αὐτὸν ἡγούμεθα τρόπον διὰ τὸ	ἑλέσθαι	τοὺς αἱρουμένους τὰ αὐτῷ ἀρεστὰ
[1, 54]	υἱὸν τοῦ Διός, εὑρετὴν δὲ	γενέσθαι	ἀμπέλου παρέδωκαν, καὶ οἶνον ἐν
[1, 23]	πρὶν ἢ ἐν ἀνθρώποις αὐτὸν	γενέσθαι	ἄνθρωπον φθάσαντές τινες διὰ τοὺς
[1, 13]	καὶ τοῦ πάλιν ἐν ἀφθαρσίᾳ	γενέσθαι	διὰ πίστιν τὴν ἐν αὐτῷ
[1, 19]	ἐκ τοῦ τοιοῦδε οἷόν τε	γενέσθαι	διαβεβαιούμενος, πρὶν ἰδεῖν γενόμενον ἐπιστεύσατε;
[1, 12]	θεοῦ ἔργον ἐστί, πρὶν ἢ	γενέσθαι	εἰπεῖν καὶ οὕτως δειχθῆναι γινόμενον
[1, 19]	καὶ σάρκας εἰκονοποιηθέντα, οἷα ὁρῶμεν,	γενέσθαι;	ἔστω γὰρ νῦν ἐφ’ ὑποθέσεως
[1, 19]	τῆς μικρᾶς ῥανίδος δυνατὸν τοιούτους	γενέσθαι,	καὶ ὁρᾶτε γινομένους, τὸν αὐτὸν
[1, 31]	τὰ γενήσεσθαι μέλλοντα πρὶν ἢ	γενέσθαι·	καὶ τούτων οἱ ἐν Ἰουδαίοις
[1, 30]	ἀλλὰ τοῖς προφητεύουσι πρὶν ἢ	γενέσθαι	κατ’ ἀνάγκην πειθόμενοι, διὰ τὸ
[1, 20]	πάλιν κατὰ μεταβολὴν τὸν κόσμον	γενέσθαι	λέγουσιν· ἡμεῖς δὲ κρεῖττόν τι
[1, 52]	οἵᾳ δὲ αἰσθήσει καὶ κολάσει	γενέσθαι	μέλλουσιν οἱ ἄδικοι, ἀκούσατε τῶν
[1, 19]	ἐπίστευσαν δυνατὸν εἶναι τοιούτους ποτὲ	γενέσθαι,	ὁποίους καὶ ἑαυτοὺς καὶ τὸν
[1, 68]	καθὰ ἠξιώσαμεν κελεῦσαι τὰς κρίσεις	γενέσθαι,	οὐκ ἐκ τοῦ κεκρῖσθαι τοῦτο
[1, 10]	τὸ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν	γενέσθαι	οὐχ ἡμέτερον ἦν· τὸ δ’
[1, 12]	ἔργῳ φαίνεται γινόμενα ὅσα φθάσας	γενέσθαι	προεῖπεν· ὅπερ θεοῦ ἔργον ἐστί,
[1, 52]	ἤδη πάντα ἀποδείκνυμεν πρὶν ἢ	γενέσθαι	προκεκηρύχθαι διὰ τῶν προφητῶν, ἀνάγκη
[1, 20]	λέγειν δόγμα· τῷ δὲ ἐκπύρωσιν	γενέσθαι	Στωϊκῶν· τῷ δὲ κολάζεσθαι ἐν
[1, 57]	βούλεσθε, καθαιρήσατε. ~Οὐ γὰρ μὴ	γενέσθαι	τὴν ἐκπύρωσιν ἐπὶ κολάσει τῶν
[1, 43]	ἀνάγκην φάσκειν ἡμᾶς τὰ γινόμενα	γίνεσθαι,	ἐκ τοῦ προειπεῖν προεγνωσμένα, καὶ
[1, 33]	διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος μέλλειν	γίνεσθαι,	ἵν’ ὅταν γένηται μὴ ἀπιστηθῇ,
[1, 39]	δὲ ὡς προφητεῦον τὰ μέλλοντα	γίνεσθαι	λαλῇ τὸ προφητικὸν πνεῦμα, οὕτως
[1, 66]	τοῖς τοῦ Μίθρα μυστηρίοις παρέδωκαν	γίνεσθαι	μιμησάμενοι οἱ πονηροὶ δαίμονες· ὅτι
[1, 9]	καὶ ἐφ’ ὕβρει τοῦ θεοῦ	γίνεσθαι,	ὃς ἄρρητον δόξαν καὶ μορφὴν
[1, 44]	ὅ φαμεν, πεπροφητεῦσθαι τὰ μέλλοντα	γίνεσθαι,	οὐ διὰ τὸ εἱμαρμένης ἀνάγκῃ
[1, 52]	τῶν ὁμοίως προφητευθέντων, μελλόντων δὲ	γίνεσθαι,	πίστιν ἔχειν ὡς πάντως γενησομένων.
[1, 42]	τὸ προφητικὸν πνεῦμα τὰ μέλλοντα	γίνεσθαι	ὡς ἤδη γενόμενα λέγῃ, ὡς
[1, 51]	ὡς δὲ καὶ ἐξ οὐρανῶν	παραγίνεσθαι	μετὰ δόξης μέλλει, ἀκούσατε καὶ
[1, 7]	τῶν καταγγελλομένων ὑμῖν τὰς πράξεις	κρίνεσθαι	ἀξιοῦμεν, ἵνα ὁ ἐλεγχθεὶς ὡς
[1, 69]	Χριστιανῶν, ὡς καὶ πρὸ βήματος	ἀποκρίνεσθαι,	ἐπὶ τοῦτο μόνον τραπῶσιν, ἀλλ’
[1, 2]	ὦσιν· οὐ γὰρ μόνον μὴ	ἕπεσθαι	τοῖς ἀδίκως τι πράξασιν ἢ
[1, 10]	εἴργεσθαι ταῦτα μανθάνειν, ἀλλὰ καὶ	προτρέπεσθαι	ἐπὶ ταῦτα. ὅπερ γὰρ οὐκ
[1, 60]	ὑδάτων ἀνέγνω ὑπὸ Μωυσέως εἰρημένον	ἐπιφέρεσθαι	τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα. δευτέραν
[1, 60]	τὴν δὲ τρίτην τῷ λεχθέντι	ἐπιφέρεσθαι	τῷ ὕδατι πνεύματι, εἰπών· Τὰ
[1, 58]	τοὺς μὲν τῆς γῆς μὴ	ἐπαίρεσθαι	δυναμένους τοῖς γηΐνοις καὶ χειροποιήτοις
[1, 47]	παρὸν χωρήσωμεν. ~Ὅτι οὖν καὶ	ἐκπορθηθήσεσθαι	ἡ γῆ Ἰουδαίων ἔμελλεν, ἀκούσατε
[1, 17]	δυνάμεων παρὰ θεοῦ τὸν λόγον	ἀπαιτηθήσεσθαι,	ὡς ὁ Χριστὸς ἐμήνυσεν εἰπών·
[1, 44]	κατέδεται οὐ λέγει διὰ μαχαιρῶν	φονευθήσεσθαι	τοὺς παρακούσαντας, ἀλλ’ ἡ μάχαιρα
[1, 54]	ὅπου μᾶλλον ἐπήκουον τῶν προφητῶν	πιστευθήσεσθαι	τὸν Χριστὸν προκηρυσσόντων. ὅτι δὲ
[1, 28]	δύνασθε· ὃν εἰς τὸ πῦρ	πεμφθήσεσθαι	μετὰ τῆς αὐτοῦ στρατιᾶς καὶ
[1, 44]	τῶν μελλόντων ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων	πραχθήσεσθαι,	καὶ δόγματος ὄντος παρ’ αὐτόν,
[1, 53]	ἅγιον προφητικὸν πνεῦμα διὰ Ἠσαίου	σωθήσεσθαι.	εἶπε δὲ ὡς ἀπὸ προσώπου
[1, 16]	τοὺς καὶ τὰ ἔργα πράττοντας	σωθήσεσθαι	ἔφη. εἶπε γὰρ οὕτως· Οὐχὶ
[1, 28]	προγινώσκει γάρ τινας ἐκ μετανοίας	σωθήσεσθαι	μέλλοντας καί τινας μηδέπω ἴσως
[1, 44]	ἐπίσκεψιν φέρομεν, ἐπιστάμενοι πᾶσιν εὐάρεστα	φανήσεσθαι·	κἂν ὀλίγους δὲ πείσωμεν, τὰ
[1, 8]	δὲ τὸ αὐτὸ πρᾶγμά φαμεν	γενήσεσθαι,	ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ, καὶ
[1, 60]	τὸν τρίτον. καὶ ὡς ἐκπύρωσιν	γενήσεσθαι	διὰ Μωυσέως προεμήνυσε τὸ προφητικὸν
[1, 36]	γὰρ ὡς προαγγελτικὸς τὰ μέλλοντα	γενήσεσθαι	λέγει, ποτὲ δ’ ὡς ἀπὸ
[1, 31]	τὸ προφητικὸν πνεῦμα προεκήρυξε τὰ	γενήσεσθαι	μέλλοντα πρὶν ἢ γενέσθαι· καὶ
[1, 19]	βιώσαντες καὶ μὴ πιστεύοντες ταῦτα	γενήσεσθαι	ὅσα ὁ θεὸς διὰ τοῦ
[1, 33]	ἀδύνατα νομιζόμενα παρὰ τοῖς ἀνθρώποις	γενήσεσθαι,	ταῦτα ὁ θεὸς προεμήνυσε διὰ
[1, 12]	αἱρεῖσθαι ὁ νουνεχὴς οὐχ αἱρήσεται.	γενήσεσθαι	ταῦτα πάντα προεῖπε, φημί, ὁ
[1, 32]	ἐμηνύετο οὐκ ἐξ ἀνθρωπείου σπέρματος	γενήσεσθαι	τὸ αἷμα ἀλλ’ ἐκ δυνάμεως
[1, 20]	~Καὶ Σίβυλλα δὲ καὶ Ὑστάσπης	γενήσεσθαι	τῶν φθαρτῶν ἀνάλωσιν διὰ πυρὸς
[1, 52]	μετὰ τῆς ἀγγελικῆς αὐτοῦ στρατιᾶς	παραγενήσεσθαι	κεκήρυκται, ὅτε καὶ τὰ σώματα
[1, 54]	λεγομένους υἱοὺς τῷ Διΐ, νομίζοντες	δυνήσεσθαι	ἐνεργῆσαι τερατολογίαν ἡγήσασθαι τοὺς ἀνθρώπους
[1, 47]	αὐτῆς, καὶ περὶ τοῦ μὴ	ἐπιτραπήσεσθαι	μηδένα αὐτῶν οἰκεῖν, διὰ Ἠσαίου
[1, 44]	αὐτοῦ κατ’ ἀξίαν τῶν πραττομένων	ἀπαντήσεσθαι,	διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος προλέγει,
[1, 2]	ἡμεῖς μὲν γὰρ πρὸς οὐδενὸς	πείσεσθαί	τι κακὸν δύνασθαι λελογίσμεθα, ἢν
[1, 44]	οὐ διὰ τὸ εἱμαρμένης ἀνάγκῃ	πράττεσθαι	λέγομεν· ἀλλὰ προγνώστου τοῦ θεοῦ
[1, 62]	καὶ τοῖς αὐτοῖς τοὺς θρησκεύοντας	κελεύεσθαι	ὑπὸ τῶν ἱερατευόντων ἐκ τῶν
[1, 12]	σωτηρίαν κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων	πορεύεσθαι.	εἰ γὰρ οἱ πάντες ἄνθρωποι
[1, 12]	κακίαν πρὸς ὀλίγον ᾑρεῖτο, γινώσκων	πορεύεσθαι	ἐπ’ αἰωνίαν διὰ πυρὸς καταδίκην,
[1, 40]	τοῦ Χριστοῦ συνέλευσιν, καὶ ὅτι	πιστεύεσθαι	ἔμελλεν ὑπὸ τῶν ἐκ παντὸς
[1, 20]	αὐτὸν τὸν θεὸν εἰς πῦρ	ἀναλύεσθαι	δογματίζουσι καὶ αὖ πάλιν κατὰ
[1, 62]	ἵδρυνται, ἐνεργοῦσι. καὶ γὰρ τὸ	ὑπολύεσθαι	ἐπιβαίνοντας τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς
[1, 62]	κνίσας ἀποτελοῦντας· τέλεον δὲ καὶ	λούεσθαι	ἀπιόντας πρὶν ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ
[1, 68]	δοκεῖ ὑμῖν λόγου καὶ ἀληθείας	ἔχεσθαι,	τιμήσατε αὐτά· εἰ δὲ λῆρος
[1, 12]	οἴδαμεν ὄντα. ὃν γὰρ τρόπον	διαδέχεσθαι	πενίας ἢ πάθη ἢ ἀδοξίας
[1, 42]	γενόμενα· ὅτι δὲ οὕτως δεῖ	ἐκδέχεσθαι,	ἐνατενίσατε τῷ νοῒ τοῖς λεγομένοις.
[1, 10]	παρέχοντα πάντα ὁρῶντες· ἐκείνους δὲ	προσδέχεσθαι	αὐτὸν μόνον δεδιδάγμεθα καὶ πεπείσμεθα
[1, 61]	καὶ βιοῦν οὕτως δύνασθαι ὑπισχνῶνται,	εὔχεσθαί	τε καὶ αἰτεῖν νηστεύοντες παρὰ
[1, 18]	καὶ εἰς γῆν βαλλόμενα πάλιν	ἀπολήψεσθαι	ἑαυτῶν σώματα προσδοκῶμεν, ἀδύνατον μηδὲν
[1, 44]	κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων ἕκαστον	ἀμείψεσθαι	μέλλοντα τῶν ἀνθρώπων, καὶ τὰ
[1, 9]	ἥν φασί τινες εἰς τιμὴν	μεμιμῆσθαι)	ἀλλ’ ἐκείνων τῶν φανέντων κακῶν
[1, 20]	λέγειν ἡμᾶς ὑπὸ θεοῦ πάντα	κεκοσμῆσθαι	καὶ γεγενῆσθαι Πλάτωνος δόξομεν λέγειν
[1, 22]	ἀνεγεῖραι, ὅμοια τοῖς ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ	γεγενῆσθαι	λεγομένοις καὶ ταὐτὰ φάσκειν δόξομεν.
[1, 47]	ὅτι ἠρήμωτο Ἰερουσαλήμ, ὡς προείρητο	γεγενῆσθαι,	πεπεισμένοι ἐστέ. εἴρηται δὲ καὶ
[1, 20]	ὑπὸ θεοῦ πάντα κεκοσμῆσθαι καὶ	γεγενῆσθαι	Πλάτωνος δόξομεν λέγειν δόγμα· τῷ
[1, 59]	ὑποκειμένων καὶ προδηλωθέντων διὰ Μωυσέως	γεγενῆσθαι	τὸν πάντα κόσμον, καὶ Πλάτων
[1, 36]	ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς τοὺς λέγοντας	παραγεγενῆσθαι	αὐτὸν καί, ὡς προεκεκήρυκτο, ἀποδεικνύντας
[1, 22]	ἰδίως, παρὰ τὴν κοινὴν γένεσιν,	γεγεννῆσθαι	αὐτὸν ἐκ θεοῦ λέγομεν λόγον
[1, 21]	θεοῦ, ἄνευ ἐπιμιξίας φάσκειν ἡμᾶς	γεγεννῆσθαι,	Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν διδάσκαλον ἡμῶν,
[1, 46]	εἴπωσι πρὸ ἐτῶν ἑκατὸν πεντήκοντα	γεγεννῆσθαι	τὸν Χριστὸν λέγειν ἡμᾶς ἐπὶ
[1, 22]	εἰ δὲ καὶ διὰ παρθένου	γεγεννῆσθαι	φέρομεν, κοινὸν καὶ τοῦτο πρὸς
[1, 54]	καὶ ἀπαγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους	εἰρῆσθαι	ἀποδείκνυμεν κατ’ ἐνέργειαν τῶν φαύλων
[1, 59]	καλούμενον Ἔρεβος παρὰ τοῖς ποιηταῖς	εἰρῆσθαι	πρότερον ὑπὸ Μωυσέως οἴδαμεν. ~Καὶ
[1, 44]	φῆσαν τῷ πρώτῳ πλασθέντι ἀνθρώπῳ	εἰρῆσθαι	ὑπὸ τοῦ θεοῦ οὕτως· Ἰδοὺ
[1, 33]	μὴ ἀπιστηθῇ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ	προειρῆσθαι	πιστευθῇ. ὅπως δέ τινες μὴ
[1, 29]	τοῦ ἡγεμόνος ἐπιτροπῆς τοῦτο πράττειν	ἀπειρῆσθαι	οἱ ἐκεῖ ἰατροὶ ἔλεγον. καὶ
[1, 27]	νῦν παῖδας εἰς τὸ αἰσχρῶς	χρῆσθαι	μόνον· καὶ ὁμοίως θηλειῶν καὶ
[1, 28]	ἢ ἀγαθὰ ἢ κακὰ ταῦτα	ἡγεῖσθαι·	ἥπερ μεγίστη ἀσέβεια καὶ ἀδικία
[1, 12]	θεραπείας, καὶ ταῦτα, ὡς προέφημεν,	ἐνεργεῖσθαι·	ἀλλ’ οὐχ ὑμᾶς, οἵ γε
[1, 11]	τῷ ὁμολογοῦντι θάνατον τὴν ζημίαν	κεῖσθαι,	φαίνεται. εἰ γὰρ ἀνθρώπινον βασιλείαν
[1, 32]	ἀφ’ οὗ καὶ τὸ Ἰουδαῖοι	καλεῖσθαι	ἐσχήκασι· καὶ ὑμεῖς μετὰ τὴν
[1, 4]	παρὰ τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ μὴ	ἀρνεῖσθαι	ἐξεταζόμενοι παρακελεύονται, τὸν αὐτὸν τρόπον
[1, 8]	ἐκ τοῦ ἐφ’ ἡμῖν εἶναι	ἀρνεῖσθαι	ἐξεταζομένους. ἀλλ’ οὐ βουλόμεθα ζῆν
[1, 58]	προεβάλλοντο οἱ φαῦλοι δαίμονες, ὃς	ἀρνεῖσθαι	μὲν τὸν ποιητὴν τῶν οὐρανίων
[1, 26]	πολλοὺς πεποίηκε βλασφημίας λέγειν καὶ	ἀρνεῖσθαι	τὸν ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς
[1, 9]	ἀνθρώπους ἀκολάστους θεοὺς εἰς τὸ	προσκυνεῖσθαι	πλάσσειν λέγεσθαι καὶ μεταποιεῖν, καὶ
[1, 2]	δίκαια λέγειν τε καὶ πράττειν	αἱρεῖσθαι	δεῖ. ὑμεῖς μὲν οὖν ὅτι
[1, 12]	ὑπαγορεύσῃ ὁ λόγος μὴ δεῖν	αἱρεῖσθαι	ὁ νουνεχὴς οὐχ αἱρήσεται. γενήσεσθαι
[1, 43]	τὸ φεύγειν τὰ αἰσχρὰ καὶ	αἱρεῖσθαι	τὰ καλὰ δύναμιν ἔχει τὸ
[1, 28]	τὴν ἀρχὴν νοερὸν καὶ δυνάμενον	αἱρεῖσθαι	τἀληθῆ καὶ εὖ πράττειν τὸ
[1, 4]	εἶναι κατηγορούμεθα· τὸ δὲ χρηστὸν	μισεῖσθαι	οὐ δίκαιον. καὶ πάλιν, ἐὰν
[1, 21]	Ἀριάδνην καὶ τοὺς ὁμοίως αὐτῇ	κατηστερίσθαι	λεγομένους; καὶ τί γὰρ τοὺς
[1, 68]	κρίσεις γενέσθαι, οὐκ ἐκ τοῦ	κεκρῖσθαι	τοῦτο ὑπὸ Ἀδριανοῦ μᾶλλον ἠξιώσαμεν,
[1, 43]	κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων ἑκάστου	ἀποδίδοσθαι	διὰ τῶν προφητῶν μαθόντες καὶ
[1, 44]	ἑαυτοῖς λέγωσιν. ὥστε ὅ φαμεν,	πεπροφητεῦσθαι	τὰ μέλλοντα γίνεσθαι, οὐ διὰ
[1, 4]	ἐνάρετον ἢ φαῦλον δι’ ἔργων	ἀποδείκνυσθαι	δύνηται. καὶ γὰρ τοὺς κατηγορουμένους
[1, 65]	ἀναπέμπει καὶ εὐχαριστίαν ὑπὲρ τοῦ	κατηξιῶσθαι	τούτων παρ’ αὐτοῦ ἐπὶ πολὺ
[1, 50]	ἡμῶν, καὶ αὐτὸς διὰ τὸ	κεκακῶσθαι	οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ·
[1, 22]	λέγουσιν. εἰ δὲ αἰτιάσαιτό τις	ἐσταυρῶσθαι	αὐτόν, καὶ τοῦτο κοινὸν τοῖς
[1, 36]	αὐτὸν καί, ὡς προεκεκήρυκτο, ἀποδεικνύντας	ἐσταυρῶσθαι	ὑπ’ αὐτῶν μισοῦσιν. ~Ἵνα δὲ
[1, 52]	πάντα ἀποδείκνυμεν πρὶν ἢ γενέσθαι	προκεκηρύχθαι	διὰ τῶν προφητῶν, ἀνάγκη καὶ
[1, 18]	πιστεῦσαι ὅτι ἀληθῆ ταῦτά ἐστι.	νεκυομαντεῖαι	μὲν γὰρ καὶ αἱ ἀδιαφθόρων
[1, 40]	νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν, οὐκ εἰσὶ	λαλιαὶ	οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται
[1, 21]	οὐρανὸν τὸν κατακαέντα Καίσαρα; καὶ	ὁποῖαι	ἑκάστου τῶν λεγομένων υἱῶν τοῦ
[1, 61]	κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ	ἁμαρτίαι	ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον
[1, 44]	κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ	ἁμαρτίαι	ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον
[1, 14]	πόρους παντὸς μᾶλλον στέργοντες, νῦν	καὶ	ἃ ἔχομεν εἰς κοινὸν φέροντες
[1, 40]	δουλεύσατε τῷ κυρίῳ ἐν φόβῳ,	καὶ	ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ. δράξασθε
[1, 15]	Εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν	καὶ	ἀγαπᾶτε τοὺς μισοῦντας ὑμᾶς καὶ
[1, 63]	ὁ υἱὸς αὐτοῦ, ὡς προέφημεν.	καὶ	ἄγγελος δὲ καλεῖται καὶ ἀπόστολος·
[1, 63]	ὄντος υἱοῦ τοῦ θεοῦ, ὃς	καὶ	ἄγγελος καὶ ἀπόστολος κέκληται, δικαίως
[1, 14]	καὶ μαγικαῖς τέχναις χρώμενοι, ἀγαθῷ	καὶ	ἀγεννήτῳ θεῷ ἑαυτοὺς ἀνατεθεικότες· χρημάτων
[1, 52]	τρόπον τὰ ἤδη γενόμενα προκεκηρυγμένα	καὶ	ἀγνοούμενα ἀπέβη, τὸν αὐτὸν τρόπον
[1, 31]	καὶ νεκροὺς ἀνεγείροντα, καὶ φθονούμενον	καὶ	ἀγνοούμενον καὶ σταυρούμενον Ἰησοῦν τὸν
[1, 53]	χώραν ἔρημον καὶ κεκαυμένην οὖσαν	καὶ	ἄγονον μένουσαν οἱ βουλόμενοι ὁρᾶν
[1, 28]	ταῦτα ἡγεῖσθαι· ἥπερ μεγίστη ἀσέβεια	καὶ	ἀδικία ἐστί. ~Καὶ πάλιν, μὴ
[1, 43]	ὁ ἀληθὴς λόγος, μεγίστη ἀσέβεια	καὶ	ἀδικία ἐστίν. ἀλλ’ εἱμαρμένην φαμὲν
[1, 4]	καταλέγειν τῶν πάντων Χριστιανῶν ἀσέβειαν	καὶ	ἀδικίαν αἱρουμένοις. οὐκ ὀρθῶς μὲν
[1, 15]	ἀλλὰ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἀκολάστους	καὶ	ἀδίκους. εἶπε δὲ οὕτως· οὐκ
[1, 33]	θεός. ἃ γὰρ ἦν ἄπιστα	καὶ	ἀδύνατα νομιζόμενα παρὰ τοῖς ἀνθρώποις
[1, 61]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅτι δὲ	καὶ	ἀδύνατον εἰς τὰς μήτρας τῶν
[1, 13]	δευτέραν χώραν μετὰ τὸν ἄτρεπτον	καὶ	ἀεὶ ὄντα θεὸν καὶ γεννήτορα
[1, 49]	Ἰουδαῖοι γὰρ ἔχοντες τὰς προφητείας	καὶ	ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν Χριστὸν παραγενησόμενον,
[1, 53]	διὰ τῶν προφητῶν παραδοθέντα αὐτοῖς	καὶ	ἀεὶ προσδοκήσαντες τὸν Χριστόν, παραγενόμενον
[1, 46]	βαρβάροις δὲ Ἀβραὰμ καὶ Ἀνανίας	καὶ	Ἀζαρίας καὶ Μισαὴλ καὶ Ἠλίας
[1, 10]	φαῦλοι δαίμονες κατεσκέδασαν πολλὰ ψευδῆ	καὶ	ἄθεα κατηγορήματα, σύμμαχον λαβόντες τὴν
[1, 6]	πράξεις ὁμοίας ἔχουσιν. ~Ἔνθεν δὲ	καὶ	ἄθεοι κεκλήμεθα· καὶ ὁμολογοῦμεν τῶν
[1, 18]	ταῦτά ἐστι. νεκυομαντεῖαι μὲν γὰρ	καὶ	αἱ ἀδιαφθόρων παίδων ἐποπτεύσεις καὶ
[1, 24]	σεβομένων καὶ ποταμοὺς καὶ μῦς	καὶ	αἰλούρους καὶ κροκοδείλους καὶ τῶν
[1, 66]	τοῦ σαρκοποιηθέντος Ἰησοῦ καὶ σάρκα	καὶ	αἷμα ἐδιδάχθημεν εἶναι. οἱ γὰρ
[1, 37]	βδέλυγμά μοί ἐστι· στέαρ ἀρνῶν	καὶ	αἷμα ταύρων οὐ βούλομαι. τίς
[1, 66]	ὁ σωτὴρ ἡμῶν καὶ σάρκα	καὶ	αἷμα ὑπὲρ σωτηρίας ἡμῶν ἔσχεν,
[1, 41]	σωτήριον αὐτοῦ· ὅτι μέγας κύριος	καὶ	αἰνετὸς σφόδρα, φοβερὸς ὑπὲρ πάντας
[1, 41]	θεὸς τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησε. δόξα	καὶ	αἶνος κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ
[1, 43]	πρὸς τὸ φεύγειν τὰ αἰσχρὰ	καὶ	αἱρεῖσθαι τὰ καλὰ δύναμιν ἔχει
[1, 18]	τοῖς ἀδίκοις πᾶσιν. ἀλλ’ ἐπεὶ	καὶ	αἴσθησις πᾶσι γενομένοις μένει καὶ
[1, 21]	τοιούτου γεγονέναι, ἔρωτί τε κακῶν	καὶ	αἰσχρῶν ἡδονῶν ἥττω γενόμενον ἐπὶ
[1, 61]	οὕτως δύνασθαι ὑπισχνῶνται, εὔχεσθαί τε	καὶ	αἰτεῖν νηστεύοντες παρὰ τοῦ θεοῦ
[1, 8]	σώμασι μετὰ τῶν ψυχῶν γινομένων	καὶ	αἰωνίαν κόλασιν κολασθησομένων, ἀλλ’ οὐχὶ
[1, 64]	ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος	καὶ	ἀκατασκεύαστος, καὶ πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο
[1, 59]	ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος	καὶ	ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς
[1, 15]	ὁ Χριστός, ἀλλὰ τοὺς ἀσεβεῖς	καὶ	ἀκολάστους καὶ ἀδίκους. εἶπε δὲ
[1, 54]	τὸν Χριστὸν προκηρυσσόντων. ὅτι δὲ	καὶ	ἀκούοντες τὰ διὰ τῶν προφητῶν
[1, 27]	πρὸς τῇ ἀθέῳ καὶ ἀσεβεῖ	καὶ	ἀκρατεῖ μίξει, εἰ τύχοι, τέκνῳ
[1, 6]	προφητικὸν σεβόμεθα καὶ προσκυνοῦμεν, λόγῳ	καὶ	ἀληθείᾳ τιμῶντες, καὶ παντὶ βουλομένῳ
[1, 68]	εἰ μὲν δοκεῖ ὑμῖν λόγου	καὶ	ἀληθείας ἔχεσθαι, τιμήσατε αὐτά· εἰ
[1, 43]	ἀποδίδοσθαι διὰ τῶν προφητῶν μαθόντες	καὶ	ἀληθὲς ἀποφαινόμεθα· ἐπεὶ εἰ μὴ
[1, 30]	γενόμενα καὶ γινόμενα· ἥπερ μεγίστη	καὶ	ἀληθεστάτη ἀπόδειξις καὶ ὑμῖν, ὡς
[1, 53]	βουλόμενοι ὁρᾶν ἔχουσιν. ὡς δὲ	καὶ	ἀληθέστεροι οἱ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν
[1, 53]	ἑαυτοὺς ἡμᾶς ὁρῶντες, πλείονάς τε	καὶ	ἀληθεστέρους τοὺς ἐξ ἐθνῶν τῶν
[1, 12]	προστιθέναι, λογισαμένους ὅτι δίκαιά τε	καὶ	ἀληθῆ ἀξιοῦμεν· ἀλλ’ ἐπεὶ γνωρίζομεν
[1, 14]	δεομένῳ κοινωνοῦντες· οἱ μισάλληλοι δὲ	καὶ	ἀλληλοφόνοι καὶ πρὸς τοὺς οὐχ
[1, 46]	Ἀζαρίας καὶ Μισαὴλ καὶ Ἠλίας	καὶ	ἄλλοι πολλοί, ὧν τὰς πράξεις
[1, 31]	δὲ δισχιλίοις, καὶ πάλιν χιλίοις	καὶ	ἄλλοτε ὀκτακοσίοις· κατὰ γὰρ τὰς
[1, 65]	τε ἑαυτῶν καὶ τοῦ φωτισθέντος	καὶ	ἄλλων πανταχοῦ πάντων εὐτόνως, ὅπως
[1, 41]	τῷ κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ,	καὶ	ἀναγγείλατε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τὸ
[1, 31]	παρὰ πᾶσίν εἰσιν Ἰουδαίοις, οἳ	καὶ	ἀναγινώσκοντες οὐ συνιᾶσι τὰ εἰρημένα,
[1, 44]	προφητικοῦ πνεύματος προλέγει, εἰς ἐπίστασιν	καὶ	ἀνάμνησιν ἀεὶ ἄγων τὸ τῶν
[1, 46]	αὐτοῖς, ἐν βαρβάροις δὲ Ἀβραὰμ	καὶ	Ἀνανίας καὶ Ἀζαρίας καὶ Μισαὴλ
[1, 21]	καὶ τοῦτον σταυρωθέντα καὶ ἀποθανόντα	καὶ	ἀναστάντα ἀνεληλυθέναι εἰς τὸν οὐρανόν,
[1, 63]	καὶ παθεῖν ὑπέμεινεν, ἵνα ἀποθανὼν	καὶ	ἀναστὰς νικήσῃ τὸν θάνατον. τὸ
[1, 48]	καὶ οὐδεὶς ἐκδέχεται τῇ καρδίᾳ·	καὶ	ἄνδρες δίκαιοι αἴρονται, καὶ οὐδεὶς
[1, 26]	ὑμῶν βασιλίδι Ῥώμῃ θεὸς ἐνομίσθη	καὶ	ἀνδριάντι παρ’ ὑμῶν ὡς θεὸς
[1, 56]	τοσοῦτο κατεπλήξατο, ὡς θεὸς νομισθῆναι	καὶ	ἀνδριάντι, ὡς τοὺς ἄλλους παρ’
[1, 27]	χρῆσθαι μόνον· καὶ ὁμοίως θηλειῶν	καὶ	ἀνδρογύνων καὶ ἀρρητοποιῶν πλῆθος κατὰ
[1, 31]	προκηρυσσόμενον παραγινόμενον, γεννώμενον διὰ παρθένου,	καὶ	ἀνδρούμενον, καὶ θεραπεύοντα πᾶσαν νόσον
[1, 31]	τὸν ἡμέτερον Χριστόν, καὶ ἀποθνήσκοντα	καὶ	ἀνεγειρόμενον καὶ εἰς οὐρανοὺς ἀνερχόμενον,
[1, 61]	θεοῦ λέγεσθαι. ~Ὃν τρόπον δὲ	καὶ	ἀνεθήκαμεν ἑαυτοὺς τῷ θεῷ καινοποιηθέντες
[1, 46]	ἐπωνομάσθη, καὶ σταυρωθεὶς ἀποθανὼν ἀνέστη	καὶ	ἀνελήλυθεν εἰς οὐρανόν, ἐκ τῶν
[1, 57]	ἵνα ἀεὶ ὦσι καὶ ἀπαθεῖς	καὶ	ἀνενδεεῖς, τοῖς ἡμετέροις διδάγμασι προσέχειν
[1, 38]	ἐγὼ δὲ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα,	καὶ	ἀνέστην, ὅτι κύριος ἀντελάβετό μου.
[1, 32]	εἶπεν· Ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ Ἰακώβ,	καὶ	ἄνθος ἀναβήσεται ἀπὸ τῆς ῥίζης
[1, 32]	ἐλπιοῦσιν. ἄστρον δὲ φωτεινὸν ἀνέτειλε,	καὶ	ἄνθος ἀνέβη ἀπὸ τῆς ῥίζης
[1, 26]	ἀνατροπὴν καὶ τὰς ἀνέδην μίξεις	καὶ	ἀνθρωπείων σαρκῶν βοράς, οὐ γινώσκομεν·
[1, 19]	καὶ τὰ τῇ ἑαυτῶν φύσει	καὶ	ἀνθρώποις ἀδύνατα, ἢ ὁμοίως τοῖς
[1, 5]	ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ λόγου μορφωθέντος	καὶ	ἀνθρώπου γενομένου καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ
[1, 5]	ὀρθοὺς εἶναί φαμεν, ἀλλὰ κακοὺς	καὶ	ἀνοσίους δαίμονας, οἳ οὐδὲ τοῖς
[1, 38]	χεῖράς μου ἐπὶ λαὸν ἀπειθοῦντα	καὶ	ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς πορευομένους ἐν
[1, 35]	χεῖράς μου ἐπὶ λαὸν ἀπειθοῦντα	καὶ	ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς πορευομένους ἐν
[1, 49]	χεῖράς μου ἐπὶ λαὸν ἀπειθοῦντα	καὶ	ἀντιλέγοντα, ἐπὶ τοὺς πορευομένους ἐν
[1, 29]	δὲ ἐπιμνησθῆναι ἐν τούτοις ἡγησάμεθα	καὶ	Ἀντινόου τοῦ νῦν γεγενημένου, ὃν
[1, 16]	ἀνεξικάκους εἶναι καὶ ὑπηρετικοὺς πᾶσι	καὶ	ἀοργήτους ἃ ἔφη ταῦτά ἐστι·
[1, 5]	ταῦτα εἰς φανερὸν ἐπειρᾶτο φέρειν	καὶ	ἀπάγειν τῶν δαιμόνων τοὺς ἀνθρώπους,
[1, 54]	ἐκμανθάνουσι νέοις, καὶ ἐπὶ ἀπάτῃ	καὶ	ἀπαγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους εἰρῆσθαι
[1, 25]	κατεφρονήσαμεν, θεῷ δὲ τῷ ἀγεννήτῳ	καὶ	ἀπαθεῖ ἑαυτοὺς ἀνεθήκαμεν, ὃν οὔτε
[1, 10]	ἀναστροφῆς καταξιωθῆναι προσειλήφαμεν συμβασιλεύοντας, ἀφθάρτους	καὶ	ἀπαθεῖς γενομένους. ὃν τρόπον γὰρ
[1, 57]	ἐνιαυτοῦ ἔχῃ, ἵνα ἀεὶ ὦσι	καὶ	ἀπαθεῖς καὶ ἀνενδεεῖς, τοῖς ἡμετέροις
[1, 58]	μὴ λογισμὸν σώφρονα καὶ καθαρὸν	καὶ	ἀπαθῆ βίον ἔχωσιν, εἰς ἀσέβειαν
[1, 17]	πλέον ἔδωκεν ὁ θεός, πλέον	καὶ	ἀπαιτηθήσεται παρ’ αὐτοῦ. ~Ἀποβλέψατε γὰρ
[1, 17]	εἰ δεῖ Καίσαρι φόρους τελεῖν.	καὶ	ἀπεκρίνατο· Εἴπατέ μοι, τίνος εἰκόνα
[1, 52]	καὶ τὰ λείποντα, κἂν ἀγνοῆται	καὶ	ἀπιστῆται, ἀποβήσονται. δύο γὰρ αὐτοῦ
[1, 67]	καὶ τοῖς παρεπιδήμοις οὖσι ξένοις,	καὶ	ἁπλῶς πᾶσι τοῖς ἐν χρείᾳ
[1, 22]	καὶ κρείττονα ἀποδείξομεν, μᾶλλον δὲ	καὶ	ἀποδέδεικται· ὁ γὰρ κρείττων ἐκ
[1, 21]	διδάσκαλον ἡμῶν, καὶ τοῦτον σταυρωθέντα	καὶ	ἀποθανόντα καὶ ἀναστάντα ἀνεληλυθέναι εἰς
[1, 63]	τῶν πατέρων σου, σημαντικὸν τοῦ	καὶ	ἀποθανόντας ἐκείνους μένειν καὶ εἶναι
[1, 42]	ἡμᾶς δὲ Ἰησοῦς Χριστὸς σταυρωθεὶς	καὶ	ἀποθανὼν ἀνέστη, καὶ ἐβασίλευσεν ἀνελθὼν
[1, 31]	σταυρούμενον Ἰησοῦν τὸν ἡμέτερον Χριστόν,	καὶ	ἀποθνήσκοντα καὶ ἀνεγειρόμενον καὶ εἰς
[1, 40]	παιδείας, μή ποτε ὀργισθῇ κύριος,	καὶ	ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν
[1, 25]	παλαιοὶ σεβόμενοι Διόνυσον τὸν Σεμέλης	καὶ	Ἀπόλλωνα τὸν Λητοΐδην, οἳ δι’
[1, 40]	λέγοντες· Διαρρήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν	καὶ	ἀπορρίψωμεν ἀφ’ ἡμῶν τὸν ζυγὸν
[1, 63]	γὰρ ἀπαγγέλλει ὅσα δεῖ γνωσθῆναι,	καὶ	ἀποστέλλεται, μηνύσων ὅσα ἀγγέλλεται, ὡς
[1, 50]	γένος ἀνθρώπων ἐλθόντες, ταῦτα ἐδίδαξαν	καὶ	ἀπόστολοι προσηγορεύθησαν. ~Ἵνα δὲ μηνύσῃ
[1, 63]	προέφημεν. καὶ ἄγγελος δὲ καλεῖται	καὶ	ἀπόστολος· αὐτὸς γὰρ ἀπαγγέλλει ὅσα
[1, 63]	οἱ λόγοι ὅτι υἱὸς θεοῦ	καὶ	ἀπόστολος Ἰησοῦς ὁ Χριστός ἐστι,
[1, 63]	τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ ἄγγελος	καὶ	ἀπόστολος κέκληται, δικαίως ἐλέγχονται καὶ
[1, 12]	πάντων καὶ δεσπότου θεοῦ υἱὸς	καὶ	ἀπόστολος ὢν Ἰησοῦς Χριστός, ἀφ’
[1, 14]	ὑφ’ ἡμῶν δαίμονες ἐξαπατήσωσιν ὑμᾶς	καὶ	ἀποτρέψωσι τοῦ ὅλως ἐντυχεῖν καὶ
[1, 37]	μου, καὶ μεγάλην ἡμέραν νηστείας	καὶ	ἀργίαν οὐκ ἀνέχομαι· οὐδ’ ἂν
[1, 26]	συλλήψεως πολλοὺς πεποίηκε βλασφημίας λέγειν	καὶ	ἀρνεῖσθαι τὸν ποιητὴν τοῦδε τοῦ
[1, 27]	καὶ ὁμοίως θηλειῶν καὶ ἀνδρογύνων	καὶ	ἀρρητοποιῶν πλῆθος κατὰ πᾶν ἔθνος
[1, 55]	τὸ μέγιστον σύμβολον τῆς ἰσχύος	καὶ	ἀρχῆς αὐτοῦ ὑπάρχει, ὡς καὶ
[1, 17]	τὰ ἄλλα χαίροντες ὑπηρετοῦμεν, βασιλεῖς	καὶ	ἄρχοντας ἀνθρώπων ὁμολογοῦντες καὶ εὐχόμενοι
[1, 12]	ὃ δύνασθε· τοσοῦτον δὲ δύνανται	καὶ	ἄρχοντες πρὸ τῆς ἀληθείας δόξαν
[1, 27]	χρωμένων τις πρὸς τῇ ἀθέῳ	καὶ	ἀσεβεῖ καὶ ἀκρατεῖ μίξει, εἰ
[1, 5]	κακίᾳ ἀνθρώπων ἐνήργησαν ὡς ἄθεον	καὶ	ἀσεβῆ ἀποκτεῖναι, λέγοντες καινὰ εἰσφέρειν
[1, 23]	τὰ καθ’ ἡμῶν λεγόμενα δύσφημα	καὶ	ἀσεβῆ ἔργα ἐνήργησαν, ὧν οὐδεὶς
[1, 45]	ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἡμεῖς πανταχοῦ	καὶ	ἀσπαζόμεθα καὶ διδάσκομεν. εἰ δὲ
[1, 60]	αὐτοῖς ἰοβόλα θηρία, ἔχιδναί τε	καὶ	ἀσπίδες καὶ ὄφεων πᾶν γένος,
[1, 46]	καὶ βιοῦντες Χριστιανοὶ καὶ ἄφοβοι	καὶ	ἀτάραχοι ὑπάρχουσι. δι’ ἣν δ’
[1, 50]	ὑπὲρ ἡμῶν γενόμενος ἄνθρωπος παθεῖν	καὶ	ἀτιμασθῆναι ὑπέμεινε, καὶ πάλιν μετὰ
[1, 43]	οὗτος ἀπόδεκτος οὐδὲ ἐκεῖνος μεμπτέος.	καὶ	αὖ εἰ μὴ προαιρέσει ἐλευθέρᾳ
[1, 20]	θεὸν εἰς πῦρ ἀναλύεσθαι δογματίζουσι	καὶ	αὖ πάλιν κατὰ μεταβολὴν τὸν
[1, 44]	εἰ δὲ καὶ περὶ τεμνούσης	καὶ	αὐτίκα ἀπαλλασσούσης μαχαίρας ἔλεγεν, οὐκ
[1, 5]	ἀπάγειν τῶν δαιμόνων τοὺς ἀνθρώπους,	καὶ	αὐτοὶ οἱ δαίμονες διὰ τῶν
[1, 54]	προέφημεν, ἢ ἀνθρώπου, τὸν Βελλεροφόντην	καὶ	αὐτὸν ἐφ’ ἵππου Πηγάσου, ἄνθρωπον
[1, 26]	γενομένην λέγουσι. Μένανδρον δέ τινα,	καὶ	αὐτὸν Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης
[1, 21]	ἔννοια τοιαύτη περὶ θεῶν, ὡς	καὶ	αὐτὸν τὸν ἡγεμόνα καὶ γεννήτορα
[1, 20]	οἱ λεγόμενοι δὲ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι	καὶ	αὐτὸν τὸν θεὸν εἰς πῦρ
[1, 51]	καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη,	καὶ	αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ
[1, 50]	παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,	καὶ	αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ
[1, 63]	τί υἱός, ὁμοίως ἐλέγχων αὐτοὺς	καὶ	αὐτὸς εἶπεν· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν
[1, 67]	συλλεγόμενον παρὰ τῷ προεστῶτι ἀποτίθεται,	καὶ	αὐτὸς ἐπικουρεῖ ὀρφανοῖς τε καὶ
[1, 32]	ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται·	καὶ	αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων
[1, 54]	ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται·	καὶ	αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων
[1, 63]	ἀποστέλλεται, μηνύσων ὅσα ἀγγέλλεται, ὡς	καὶ	αὐτὸς ὁ κύριος ἡμῶν εἶπεν·
[1, 53]	πρωτότοκος τῷ ἀγεννήτῳ θεῷ ἐστι	καὶ	αὐτὸς τὴν κρίσιν τοῦ παντὸς
[1, 40]	ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ,	καὶ	αὐτός, ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ
[1, 16]	Κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεις	καὶ	αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις ἐξ ὅλης
[1, 40]	γεγενημένην Ἡρώδου τοῦ βασιλέως Ἰουδαίων	καὶ	αὐτῶν Ἰουδαίων καὶ Πιλάτου τοῦ
[1, 19]	κατὰ καιρὸν προστάξει θεοῦ ἀναστῆναι	καὶ	ἀφθαρσίαν ἐνδύσασθαι οὐκ ἀδύνατον. ποίαν
[1, 10]	τοὺς αἱρουμένους τὰ αὐτῷ ἀρεστὰ	καὶ	ἀφθαρσίας καὶ συνουσίας καταξιωθῆναι. τὸ
[1, 46]	λόγου βιώσαντες καὶ βιοῦντες Χριστιανοὶ	καὶ	ἄφοβοι καὶ ἀτάραχοι ὑπάρχουσι. δι’
[1, 25]	καὶ λέγειν, καὶ οἱ Περσεφόνην	καὶ	Ἀφροδίτην, τὰς διὰ τὸν Ἄδωνιν
[1, 32]	αὐτῷ τότε τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ,	καὶ	ἀχθέντος ἐπιβὰς ἐκάθισε καὶ εἰσελήλυθεν
[1, 60]	τῶν στοιχείων ἐπισταμένων, ἰδιωτῶν μὲν	καὶ	βαρβάρων τὸ φθέγμα, σοφῶν δὲ
[1, 51]	πάσχων ἀνεκδιήγητον ἔχει τὸ γένος	καὶ	βασιλεύει τῶν ἐχθρῶν, ἔφη οὕτως·
[1, 32]	μαθεῖν, μέχρι τίνος ἦν ἄρχων	καὶ	βασιλεὺς ἐν Ἰουδαίοις ἴδιος αὐτῶν·
[1, 40]	ἐπιφάνειαν προερρέθη, τοῦ προειρημένου προφήτου	καὶ	βασιλέως οὕτως εἰπόντος διὰ τοῦ
[1, 12]	τὸ Χριστιανοὶ ἐπονομάζεσθαι ἐσχήκαμεν. ὅθεν	καὶ	βέβαιοι γινόμεθα πρὸς τὰ δεδιδαγμένα
[1, 3]	πόλεις εὐδαιμονῆσαι. ἡμέτερον οὖν ἔργον	καὶ	βίου καὶ μαθημάτων τὴν ἐπίσκεψιν
[1, 61]	ἡμῶν διδασκόμενα καὶ λεγόμενα εἶναι,	καὶ	βιοῦν οὕτως δύνασθαι ὑπισχνῶνται, εὔχεσθαί
[1, 46]	οἱ δὲ μετὰ λόγου βιώσαντες	καὶ	βιοῦντες Χριστιανοὶ καὶ ἄφοβοι καὶ
[1, 31]	μὴ ἀρνοῖντο Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν	καὶ	βλασφημοῖεν, ἐκέλευεν ἀπάγεσθαι. ἐν δὴ
[1, 53]	στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον	καὶ	βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι
[1, 51]	ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον.	καὶ	βούλεται κύριος ἀφελεῖν ἀπὸ πόνου
[1, 12]	τι, οὐ μόνον πραττόμενον ἀλλὰ	καὶ	βουλευόμενον, κἂν διὰ τὰ ἐπικείμενα
[1, 67]	διακόνων πέμπεται. οἱ εὐποροῦντες δὲ	καὶ	βουλόμενοι κατὰ προαίρεσιν ἕκαστος τὴν
[1, 16]	τῆς ἀνομίας. τότε κλαυθμὸς ἔσται	καὶ	βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν οἱ
[1, 15]	ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς	καὶ	βρῶσις ἀφανίζει καὶ λῃσταὶ διορύσσουσι·
[1, 31]	δύνωνται, ὡς καὶ πεισθῆναι δύνασθε.	καὶ	γὰρ ἐν τῷ νῦν γεγενημένῳ
[1, 28]	ἀπέραντον αἰῶνα, προεμήνυσεν ὁ Χριστός.	καὶ	γὰρ ἡ ἐπιμονὴ τοῦ μηδέπω
[1, 61]	τῷ ὕδατι τότε λουτρὸν ποιοῦνται.	καὶ	γὰρ ὁ Χριστὸς εἶπεν· Ἂν
[1, 15]	ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τί καινὸν ποιεῖτε;	καὶ	γὰρ οἱ πόρνοι τοῦτο ποιοῦσιν.
[1, 56]	ἐξηπάτησαν καὶ ἔτι ἀπατωμένους ἔχουσι.	καὶ	γὰρ παρ’ ὑμῖν, ὡς προέφημεν,
[1, 7]	ἤδη τινὲς ληφθέντες ἠλέγχθησαν κακοῦργοι.	καὶ	γὰρ πολλοὺς πολλάκις, ὅταν ἑκάστοτε
[1, 63]	εἶναι αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ἀνθρώπους·	καὶ	γὰρ πρῶτοι τῶν πάντων ἀνθρώπων
[1, 62]	τὰ ἱερά, ἔνθα ἵδρυνται, ἐνεργοῦσι.	καὶ	γὰρ τὸ ὑπολύεσθαι ἐπιβαίνοντας τοῖς
[1, 4]	ὀρθῶς μὲν οὐδὲ τοῦτο πράττεται·	καὶ	γάρ τοι φιλοσοφίας ὄνομα καὶ
[1, 4]	φαῦλον δι’ ἔργων ἀποδείκνυσθαι δύνηται.	καὶ	γὰρ τοὺς κατηγορουμένους ἐφ’ ὑμῶν
[1, 35]	φασκόντων μὴ εἶναι αὐτὸν Χριστόν·	καὶ	γάρ, ὡς εἶπεν ὁ προφήτης,
[1, 20]	ἡμᾶς ὑπὸ θεοῦ πάντα κεκοσμῆσθαι	καὶ	γεγενῆσθαι Πλάτωνος δόξομεν λέγειν δόγμα·
[1, 60]	ἐξῆλθον ἀπὸ Αἰγύπτου οἱ Ἰσραηλῖται	καὶ	γεγόνασιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἀπήντησαν
[1, 35]	ὁ Χριστὸς ἄχρις ἀνδρωθῇ, ὅπερ	καὶ	γέγονεν, ἀκούσατε τῶν προειρημένων εἰς
[1, 21]	ὡς καὶ αὐτὸν τὸν ἡγεμόνα	καὶ	γεννήτορα πάντων κατ’ αὐτοὺς Δία
[1, 13]	ἄτρεπτον καὶ ἀεὶ ὄντα θεὸν	καὶ	γεννήτορα τῶν ἁπάντων ἀνθρώπῳ σταυρωθέντι
[1, 56]	γεγονέναι, ἀλλ’ ἐπειδή, φανερωθέντος αὐτοῦ	καὶ	γενομένου ἐν ἀνθρώποις, καὶ ὅπως
[1, 60]	καὶ πιστεύητε, ἐν αὐτῷ σωθήσεσθε.	καὶ	γενομένου τούτου τοὺς μὲν ὄφεις
[1, 58]	μὲν τὸν ποιητὴν τῶν οὐρανίων	καὶ	γηΐνων ἁπάντων θεὸν καὶ τὸν
[1, 15]	οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει.	καί·	Γίνεσθε δὲ χρηστοὶ καὶ οἰκτίρμονες,
[1, 30]	ὄψει ὡς προεφητεύθη ὁρᾶν γενόμενα	καὶ	γινόμενα· ἥπερ μεγίστη καὶ ἀληθεστάτη
[1, 53]	ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα	καὶ	Γόμορρα ἂν ἐγενήθημεν. Σόδομα γὰρ
[1, 53]	Γόμορρα ἂν ἐγενήθημεν. Σόδομα γὰρ	καὶ	Γόμορρα πόλεις τινὲς ἀσεβῶν ἀνδρῶν
[1, 39]	καὶ πρὸ τῆς ἑαυτῶν ζωῆς	καὶ	γονέων καὶ πατρίδος καὶ πάντων
[1, 37]	διάσπα στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων, ἄστεγον	καὶ	γυμνὸν σκέπε, διάθρυπτε πεινῶντι τὸν
[1, 5]	παλαιὸν δαίμονες φαῦλοι, ἐπιφανείας ποιησάμενοι,	καὶ	γυναῖκας ἐμοίχευσαν καὶ παῖδας διέφθειραν
[1, 58]	συνηρπασμένοι βορὰ τῶν ἀθέων δογμάτων	καὶ	δαιμόνων γίνονται. οὐ γὰρ ἄλλο
[1, 69]	διαγινώσκειν. εἴ τις οὖν κατηγορεῖ	καὶ	δείκνυσί τι παρὰ τοὺς νόμους
[1, 24]	ὡς ἁμαρτωλοὶ ἀναιρούμεθα, ἄλλων ἀλλαχοῦ	καὶ	δένδρα σεβομένων καὶ ποταμοὺς καὶ
[1, 9]	καὶ μορφὴν ἔχων ἐπὶ φθαρτοῖς	καὶ	δεομένοις θεραπείας πράγμασιν ἐπονομάζεται. καὶ
[1, 32]	δύναμις μετὰ τὸν πατέρα πάντων	καὶ	δεσπότην θεὸν καὶ υἱὸς ὁ
[1, 46]	κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς πάντων	καὶ	δεσπότου θεοῦ βουλὴν διὰ παρθένου
[1, 44]	ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων	καὶ	δεσπότου θεοῦ εἰς τοῦτο λεχθῆναι
[1, 40]	τήν τε τοῦ πατρὸς πάντων	καὶ	δεσπότου θεοῦ καὶ τὴν αὐτοῦ
[1, 61]	γὰρ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων	καὶ	δεσπότου θεοῦ καὶ τοῦ σωτῆρος
[1, 61]	τὸ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων	καὶ	δεσπότου θεοῦ ὄνομα, αὐτὸ τοῦτο
[1, 12]	διδάσκαλος καὶ τοῦ πατρὸς πάντων	καὶ	δεσπότου θεοῦ υἱὸς καὶ ἀπόστολος
[1, 61]	κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν,	καὶ	δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος·
[1, 44]	κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν,	καὶ	δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος·
[1, 63]	Ἰακώβ, τὸν τῶν ὅλων πατέρα	καὶ	δημιουργὸν τὸν ταῦτα εἰπόντα λέγουσιν
[1, 8]	μετὰ θεοῦ τοῦ πάντων πατρὸς	καὶ	δημιουργοῦ διαγωγῆς ἀντιποιούμεθα, καὶ σπεύδομεν
[1, 1]	ἐραστῇ παιδείας, ἱερᾷ τε συγκλήτῳ	καὶ	δήμῳ παντὶ Ῥωμαίων, ὑπὲρ τῶν
[1, 63]	καὶ διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος	καὶ	δι’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ, ὡς
[1, 54]	προέφημεν, πρεσβύτερος ἦν πάντων συγγραφέων,	καὶ	δι’ αὐτοῦ, ὡς προεμηνύσαμεν, προεφητεύθη
[1, 54]	λεχθέν, ὅτι διὰ παρθένου τεχθήσεται	καὶ	δι’ ἑαυτοῦ ἀνελεύσεται εἰς τὸν
[1, 65]	ὅπως καταξιωθῶμεν τὰ ἀληθῆ μαθόντες	καὶ	δι’ ἔργων ἀγαθοὶ πολιτευταὶ καὶ
[1, 33]	Χριστοῦ ἐδίδαξαν, οἷς ἐπιστεύσαμεν, ἐπειδὴ	καὶ	διὰ Ἠσαίου τοῦ προδεδηλωμένου τὸ
[1, 61]	γενομένους ἐμβῆναι, φανερὸν πᾶσίν ἐστι.	καὶ	διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου, ὡς
[1, 55]	καὶ θεοὺς διὰ γραμμάτων ἐπονομάζετε.	καὶ	διὰ λόγου οὖν καὶ σχήματος
[1, 22]	τῶν πράξεων φαίνεται. εἰ δὲ	καὶ	διὰ παρθένου γεγεννῆσθαι φέρομεν, κοινὸν
[1, 67]	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ	καὶ	διὰ πνεύματος τοῦ ἁγίου. καὶ
[1, 51]	καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε	καὶ	διὰ τὰς ἀνομίας αὐτῶν αὐτὸς
[1, 4]	τε τὴν προσηγορίαν τοῦ ὀνόματος	καὶ	διὰ τὴν πολιτείαν εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες,
[1, 63]	καὶ ἀπόστολος κέκληται, δικαίως ἐλέγχονται	καὶ	διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος καὶ
[1, 55]	ἢ τὸ σχῆμα τοῦ σταυροῦ.	καὶ	διὰ τοῦ προφήτου δὲ ἐλέχθη
[1, 28]	δαιμόνων ὄφις καλεῖται καὶ σατανᾶς	καὶ	διάβολος, ὡς καὶ ἐκ τῶν
[1, 61]	καὶ δικαιώσατε χήραν, καὶ δεῦτε	καὶ	διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος· καὶ ἐὰν
[1, 44]	καὶ δικαιώσατε χήραν, καὶ δεῦτε	καὶ	διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος· καὶ ἐὰν
[1, 54]	ἐν τοῖς μυστηρίοις αὐτοῦ ἀναγράφουσι,	καὶ	διασπαραχθέντα αὐτὸν ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανὸν
[1, 6]	τὸν παρ’ αὐτοῦ υἱὸν ἐλθόντα	καὶ	διδάξαντα ἡμᾶς ταῦτα, καὶ τὸν
[1, 14]	ἐξετάσαι εἰ ἀληθῶς ταῦτα δεδιδάγμεθα	καὶ	διδάσκομεν. βραχεῖς δὲ καὶ σύντομοι
[1, 45]	Χριστοῦ, ἡμεῖς πανταχοῦ καὶ ἀσπαζόμεθα	καὶ	διδάσκομεν. εἰ δὲ καὶ ὑμεῖς
[1, 8]	καὶ μεμαθήκαμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ	καὶ	διδάσκομεν ταῦτά ἐστι. Πλάτων δὲ
[1, 10]	προσόντα αὐτῷ ἀγαθὰ μιμουμένους, σωφροσύνην	καὶ	δικαιοσύνην καὶ φιλανθρωπίαν καὶ ὅσα
[1, 12]	ὁ λόγος ἀποδείκνυσιν, οὗ βασιλικώτατον	καὶ	δικαιότατον ἄρχοντα μετὰ τὸν γεννήσαντα
[1, 15]	ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς	καὶ	δικαίους καὶ πονηρούς. μὴ μεριμνᾶτε
[1, 61]	μάθετε καλὸν ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ	καὶ	δικαιώσατε χήραν, καὶ δεῦτε καὶ
[1, 44]	μάθετε καλὸν ποιεῖν, κρίνατε ὀρφανῷ	καὶ	δικαιώσατε χήραν, καὶ δεῦτε καὶ
[1, 19]	αὐτὸν τρόπον λογίσασθε, ὅτι διαλυθέντα	καὶ	δίκην σπερμάτων εἰς γῆν διαχυθέντα
[1, 4]	καὶ οἱ τὰ ἐναντία δοξάσαντες	καὶ	δογματίσαντες τῶν παλαιῶν τῷ ἑνὶ
[1, 44]	μελλόντων ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων πραχθήσεσθαι,	καὶ	δόγματος ὄντος παρ’ αὐτόν, κατ’
[1, 30]	τέχνη ἃς λέγομεν δυνάμεις πεποιηκέναι	καὶ	δόξαι διὰ τοῦτο υἱὸν θεοῦ
[1, 65]	κράματος, καὶ οὗτος λαβὼν αἶνον	καὶ	δόξαν τῷ πατρὶ τῶν ὅλων
[1, 7]	καὶ τῶν ἐν βαρβάροις γενομένων	καὶ	δοξάντων σοφῶν τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα
[1, 50]	ὁ παῖς μου, καὶ ὑψωθήσεται	καὶ	δοξασθήσεται σφόδρα. ὃν τρόπον ἐκστήσονται
[1, 16]	σῷ ὀνόματι ἐφάγομεν καὶ ἐπίομεν	καὶ	δυνάμεις ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ἐρῶ
[1, 28]	γεννηθέντας. καὶ τὴν ἀρχὴν νοερὸν	καὶ	δυνάμενον αἱρεῖσθαι τἀληθῆ καὶ εὖ
[1, 55]	ὑμῶν πανταχοῦ γίνονται, τῆς ἀρχῆς	καὶ	δυνάμεως τὰ σημεῖα ἐν τούτοις
[1, 50]	οὐρανὸν ἀνερχόμενον ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες	καὶ	δύναμιν ἐκεῖθεν αὐτοῖς πεμφθεῖσαν παρ’
[1, 62]	τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν,	καὶ	δύναμιν ἰσχυρὰν ἔλαβε παρὰ τοῦ
[1, 23]	λόγος αὐτοῦ ὑπάρχων καὶ πρωτότοκος	καὶ	δύναμις, καὶ τῇ βουλῇ αὐτοῦ
[1, 18]	παρ’ ὑμῖν λεγόμενα μαντεῖα Ἀμφιλόχου	καὶ	Δωδώνης καὶ Πυθοῦς, καὶ ὅσα
[1, 40]	γεγέννηκά σε. αἴτησαι παρ’ ἐμοῦ,	καὶ	δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν
[1, 51]	ἀνομιῶν αὐτῶν ἥκει εἰς θάνατον.	καὶ	δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς
[1, 44]	ὡς κόκκινον, ὡς χιόνα λευκανῶ.	καὶ	ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου,
[1, 3]	ἀξιοῦμεν τὰ κατηγορούμενα αὐτῶν ἐξετάζεσθαι,	καὶ,	ἐὰν οὕτως ἔχοντα ἀποδεικνύωνται, κολάζεσθαι
[1, 61]	δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος·	καὶ	ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν
[1, 44]	δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει κύριος·	καὶ	ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν
[1, 61]	ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ,	καὶ	ἐὰν ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς
[1, 44]	ὡς φοινικοῦν, ὡσεὶ ἔριον λευκανῶ,	καὶ	ἐὰν ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς
[1, 19]	εἶναι τοιούτους ποτὲ γενέσθαι, ὁποίους	καὶ	ἑαυτοὺς καὶ τὸν σύμπαντα κόσμον
[1, 35]	ὤρυξάν μου πόδας καὶ χεῖρας,	καὶ	ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμόν
[1, 42]	Χριστὸς σταυρωθεὶς καὶ ἀποθανὼν ἀνέστη,	καὶ	ἐβασίλευσεν ἀνελθὼν εἰς οὐρανόν, καὶ
[1, 15]	πολλοί τινες καὶ πολλαὶ ἑξηκοντοῦται	καὶ	ἑβδομηκοντοῦται, οἳ ἐκ παίδων ἐμαθητεύθησαν
[1, 35]	καλῇ. αἰτοῦσί με νῦν κρίσιν	καὶ	ἐγγίζειν θεῷ τολμῶσιν. καὶ πάλιν
[1, 59]	εἶπεν ὁ θεός· Γενηθήτω φῶς.	καὶ	ἐγένετο οὕτως. ὥστε λόγῳ θεοῦ
[1, 38]	πρόσωπόν μου ὡς στερεὰν πέτραν,	καὶ	ἔγνων ὅτι οὐ μὴ αἰσχυνθῶ,
[1, 68]	εἰς ἐπίσκεψιν καὶ ὑμῖν ἀνεδώκαμεν.	~Καὶ	εἰ μὲν δοκεῖ ὑμῖν λόγου
[1, 15]	τῇ καρδίᾳ παρὰ τῷ θεῷ.	καί·	Εἰ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ
[1, 54]	τοῦ θεοῦ ὁ παραγενησόμενός ἐστι,	καὶ	εἰ ὀχούμενος ἐπὶ πώλου ἐπὶ
[1, 50]	ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα·	καὶ	εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν
[1, 50]	ἀνθρώπους. ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν	καὶ	εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται
[1, 19]	τὸ σπέρμα τὸ ἀνθρώπειον δεικνὺς	καὶ	εἰκόνα γραπτήν, ἐκ τοῦ τοιοῦδε
[1, 63]	διὰ τῆς τοῦ πυρὸς μορφῆς	καὶ	εἰκόνος ἀσωμάτου τῷ Μωυσεῖ καὶ
[1, 63]	τοῦ καὶ ἀποθανόντας ἐκείνους μένειν	καὶ	εἶναι αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ἀνθρώπους·
[1, 60]	στῆσαι ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ σκηνῇ	καὶ	εἰπεῖν τῷ λαῷ· Ἐὰν προσβλέπητε
[1, 63]	φλογὶ πυρὸς ἐκ τῆς βάτου	καὶ	εἶπεν· Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν,
[1, 63]	ἐν πυρὶ φλογὸς ἐν βάτῳ	καὶ	εἶπεν· Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν,
[1, 59]	θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν ὑδάτων.	καὶ	εἶπεν ὁ θεός· Γενηθήτω φῶς.
[1, 62]	προσωμίλησεν αὐτῷ ὁ ἡμέτερος Χριστός,	καὶ	εἶπεν· Ὑπόλυσαι τὰ ὑποδήματά σου
[1, 35]	διασύροντες αὐτὸν ἐκάθισαν ἐπὶ βήματος	καὶ	εἶπον· Κρῖνον ἡμῖν. τὸ δὲ
[1, 16]	σε. καὶ προσελθόντος αὐτῷ τινος	καὶ	εἰπόντος· Διδάσκαλε ἀγαθέ, ἀπεκρίνατο λέγων·
[1, 66]	λουσαμένῳ τὸ ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν	καὶ	εἰς ἀναγέννησιν λουτρόν, καὶ οὕτως
[1, 18]	μᾶλλον, οἳ καὶ τὰ νεκρούμενα	καὶ	εἰς γῆν βαλλόμενα πάλιν ἀπολήψεσθαι
[1, 27]	φανερῶς εἰς κιναιδίαν ἀποκόπτονταί τινες	καὶ	εἰς μητέρα θεῶν τὰ μυστήρια
[1, 50]	πάντα ταῦτα προείρητο γενησόμενα, διδάξαντος,	καὶ	εἰς οὐρανὸν ἀνερχόμενον ἰδόντες καὶ
[1, 31]	Χριστόν, καὶ ἀποθνήσκοντα καὶ ἀνεγειρόμενον	καὶ	εἰς οὐρανοὺς ἀνερχόμενον, καὶ υἱὸν
[1, 50]	αὐτοῖς πεμφθεῖσαν παρ’ αὐτοῦ λαβόντες	καὶ	εἰς πᾶν γένος ἀνθρώπων ἐλθόντες,
[1, 10]	ἐδωρήσατο λογικῶν δυνάμεων πείθει τε	καὶ	εἰς πίστιν ἄγει ἡμᾶς. καὶ
[1, 16]	μὴ ποιοῦν καρπὸν καλόν, ἐκκόπτεται	καὶ	εἰς πῦρ βάλλεται. κολάζεσθαι δὲ
[1, 40]	γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν	καὶ	εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης
[1, 51]	αὐτῶν αὐτὸς παρεδόθη. ὡς δὲ	καὶ	εἰς τὸν οὐρανὸν ἔμελλεν ἀνιέναι,
[1, 13]	διδάσκαλόν τε τούτων γενόμενον ἡμῖν	καὶ	εἰς τοῦτο γεννηθέντα Ἰησοῦν Χριστόν,
[1, 44]	χιόνα λευκανῶ. καὶ ἐὰν θέλητε	καὶ	εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς
[1, 35]	ῥητῶς καθεσθησόμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου	καὶ	εἰσελευσόμενος εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα προεφητεύετο,
[1, 32]	αὐτοῦ, καὶ ἀχθέντος ἐπιβὰς ἐκάθισε	καὶ	εἰσελήλυθεν εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα, ἔνθα
[1, 41]	τῶν αἰώνων, δόξαν. λάβετε χάριν	καὶ	εἰσέλθετε κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ
[1, 15]	ἀπολελυμένην ἀφ’ ἑτέρου ἀνδρὸς μοιχᾶται.	καί·	Εἰσί τινες οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ
[1, 27]	ἄγους ἕστηκε. καὶ τούτων μισθοὺς	καὶ	εἰσφορὰς καὶ τέλη λαμβάνετε δέον
[1, 17]	ὑφ’ ὑμῶν ἀξιοῦμεν. ~Φόρους δὲ	καὶ	εἰσφορὰς τοῖς ὑφ’ ὑμῶν τεταγμένοις
[1, 22]	δὲ λέγομεν χωλοὺς καὶ παραλυτικοὺς	καὶ	ἐκ γενετῆς πονηροὺς ὑγιεῖς πεποιηκέναι
[1, 59]	προφητικὸν πνεῦμα, πῶς τὴν ἀρχὴν	καὶ	ἐκ τίνων ἐδημιούργησεν ὁ θεὸς
[1, 11]	τὴν μετὰ θεοῦ λεγόντων, ὡς	καὶ	ἐκ τοῦ ἀνεταζομένους ὑφ’ ὑμῶν
[1, 28]	καὶ σατανᾶς καὶ διάβολος, ὡς	καὶ	ἐκ τῶν ἡμετέρων συγγραμμάτων ἐρευνήσαντες
[1, 63]	ἀκούων ἀκούει τοῦ ἀποστείλαντός με.	καὶ	ἐκ τῶν τοῦ Μωυσέως δὲ
[1, 55]	καὶ ἀρχῆς αὐτοῦ ὑπάρχει, ὡς	καὶ	ἐκ τῶν ὑπ’ ὄψιν πιπτόντων
[1, 12]	ἐπίβουλον ἢ ἐνάρετον ἀδύνατον εἶναι,	καὶ	ἕκαστον ἐπ’ αἰωνίαν κόλασιν ἢ
[1, 38]	γὰρ αὐτοῦ ἐξέστρεφον τὰ χείλη	καὶ	ἐκίνουν τὰς κεφαλὰς λέγοντες· Ὁ
[1, 50]	ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον	καὶ	ἐκλεῖπον παρὰ τοὺς ἀνθρώπους. ἄνθρωπος
[1, 12]	ἐκ παντὸς τρόπου ἑαυτὸν συνεῖχε	καὶ	ἐκόσμει ἀρετῇ, ὅπως τῶν παρὰ
[1, 54]	δραμεῖν ὁδόν, τὸν Ἡρακλέα ἰσχυρὸν	καὶ	ἐκπερινοστήσαντα τὴν πᾶσαν γῆν ἔφασαν.
[1, 47]	τὸ παρὸν χωρήσωμεν. ~Ὅτι οὖν	καὶ	ἐκπορθηθήσεσθαι ἡ γῆ Ἰουδαίων ἔμελλεν,
[1, 55]	ἢ τῷ ὀρθόν τε εἶναι	καὶ	ἔκτασιν χειρῶν ἔχειν καὶ ἐν
[1, 63]	λέλεκται δὲ ἐν αὐτοῖς οὕτως·	Καὶ	ἐλάλησε Μωυσεῖ ἄγγελος θεοῦ ἐν
[1, 63]	εἰρημένον ἐν τοῖς Μωυσέως συντάγμασι·	Καὶ	ἐλάλησεν ἄγγελος τοῦ θεοῦ τῷ
[1, 39]	καὶ κρινεῖ ἀνὰ μέσον ἐθνῶν	καὶ	ἐλέγξει λαὸν πολύν· καὶ συγκόψουσι
[1, 26]	ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον καὶ προσκυνοῦσι·	καὶ	Ἑλένην τινά, τὴν περινοστήσασαν αὐτῷ
[1, 35]	κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν αὐτοῦ,	καὶ	ἐμερίσαντο ἑαυτοῖς οἱ σταυρώσαντες αὐτόν.
[1, 57]	ἐκεῖνο μόνον, τοὺς ἀλόγως βιοῦντας	καὶ	ἐμπαθῶς ἐν ἔθεσι φαύλοις τεθραμμένους
[1, 26]	πάντες μὲν Σαμαρεῖς, ὀλίγοι δὲ	καὶ	ἐν ἄλλοις ἔθνεσιν, ὡς τὸν
[1, 26]	ἐνεργηθέντα καὶ ὑπὸ τῶν δαιμονίων	καὶ	ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον πολλοὺς ἐξαπατῆσαι
[1, 5]	ὑπὸ λόγου ἠλέγχθη ταῦτα, ἀλλὰ	καὶ	ἐν βαρβάροις ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ
[1, 24]	τοῖς ἀποθανοῦσι χοὰς καὶ κνίσας	καὶ	ἐν γραφαῖς στεφάνους καὶ θυσίας
[1, 13]	αὐτοῦ τοῦ ὄντως θεοῦ μαθόντες	καὶ	ἐν δευτέρᾳ χώρᾳ ἔχοντες, πνεῦμά
[1, 61]	τὴν τῶν γονέων πρὸς ἀλλήλους	καὶ	ἐν ἔθεσι φαύλοις καὶ πονηραῖς
[1, 54]	δ’ ἐλέχθη καὶ ἐν Ἕλλησιν	καὶ	ἐν ἔθνεσι πᾶσιν, ὅπου μᾶλλον
[1, 63]	πυρὸς ποτὲ φανείς, ποτὲ δὲ	καὶ	ἐν εἰκόνι ἀσωμάτῳ· νῦν δὲ
[1, 54]	λεχθεῖσι. καὶ ταῦτα δ’ ἐλέχθη	καὶ	ἐν Ἕλλησιν καὶ ἐν ἔθνεσι
[1, 63]	Χριστός ἐστι, πρότερον λόγος ὤν,	καὶ	ἐν ἰδέᾳ πυρὸς ποτὲ φανείς,
[1, 50]	ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ	καὶ	ἐν κακώσει. αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη
[1, 9]	ἀνθῶν τιμῶμεν οὓς ἄνθρωποι μορφώσαντες	καὶ	ἐν ναοῖς ἱδρύσαντες θεοὺς προσωνόμασαν,
[1, 40]	οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν	καὶ	ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη
[1, 56]	διὰ τῶν προφητῶν προεκεκήρυκτο ἔμαθον	καὶ	ἐν παντὶ γένει πιστευόμενον καὶ
[1, 50]	ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ	καὶ	ἐν πληγῇ καὶ ἐν κακώσει.
[1, 51]	εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ,	καὶ	ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη, καὶ
[1, 42]	ὡς ἤδη γενόμενα λέγῃ, ὡς	καὶ	ἐν τοῖς προειρημένοις δοξάσαι ἐστίν,
[1, 66]	καὶ μόνοις αὐτοῖς μεταδοῦναι. ὅπερ	καὶ	ἐν τοῖς τοῦ Μίθρα μυστηρίοις
[1, 40]	πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ,	καὶ	ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει
[1, 40]	νόμῳ κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ,	καὶ	ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει
[1, 55]	εἶναι καὶ ἔκτασιν χειρῶν ἔχειν	καὶ	ἐν τῷ προσώπῳ ἀπὸ τοῦ
[1, 43]	ἐπεὶ τὴν εἱμαρμένην αἰτίαν φαύλων	καὶ	ἐναντία ἑαυτῇ πράττουσαν ἀποφαινοίμεθα, ἢ
[1, 45]	τῶν προεγνωσμένων αὐτῷ ἀγαθῶν γινομένων	καὶ	ἐναρέτων, δι’ οὓς καὶ μηδέπω
[1, 21]	ἡμεῖς μόνους δεδιδάγμεθα τοὺς ὁσίως	καὶ	ἐναρέτως ἐγγὺς θεῷ βιοῦντας, κολάζεσθαι
[1, 60]	τὸν λαόν· καὶ κατ’ ἐπίπνοιαν	καὶ	ἐνέργειαν τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ
[1, 1]	Παλαιστίνης, εἷς αὐτῶν, τὴν προσφώνησιν	καὶ	ἔντευξιν πεποίημαι. ~Τοὺς κατὰ ἀλήθειαν
[1, 9]	τέμνοντες καὶ χωνεύοντες καὶ τύπτοντες;	καὶ	ἐξ ἀτίμων πολλάκις σκευῶν διὰ
[1, 68]	φίλον τῷ θεῷ τοῦτο γενέσθω.	Καὶ	ἐξ ἐπιστολῆς δὲ τοῦ μεγίστου
[1, 16]	ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου	καὶ	ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου,
[1, 19]	ἑαυτοὺς καὶ τὸν σύμπαντα κόσμον	καὶ	ἐξ ὁποίων γεγενημένα ὁρῶσι. κρεῖττον
[1, 51]	καὶ κύριος δυνατός. ὡς δὲ	καὶ	ἐξ οὐρανῶν παραγίνεσθαι μετὰ δόξης
[1, 63]	πατέρων σου. κάτελθε εἰς Αἴγυπτον	καὶ	ἐξάγαγε τὸν λαόν μου. τὰ
[1, 62]	προσελθὼν ἀκήκοε κατελθεῖν εἰς Αἴγυπτον	καὶ	ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν
[1, 2]	ἀλλ’ ἀπαιτήσοντες κατὰ τὸν ἀκριβῆ	καὶ	ἐξεταστικὸν λόγον τὴν κρίσιν ποιήσασθαι
[1, 5]	ὅτε δὲ Σωκράτης λόγῳ ἀληθεῖ	καὶ	ἐξεταστικῶς ταῦτα εἰς φανερὸν ἐπειρᾶτο
[1, 44]	ἀφορμὰς λαβόντες καὶ νοῆσαι δεδύνηται	καὶ	ἐξηγήσαντο. ὅθεν παρὰ πᾶσι σπέρματα
[1, 68]	ἐπίστασθαι δίκαια ἀξιοῦν τὴν προσφώνησιν	καὶ	ἐξήγησιν πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν δὲ καὶ
[1, 6]	καὶ τὸν τῶν ἄλλων ἑπομένων	καὶ	ἐξομοιουμένων ἀγαθῶν ἀγγέλων στρατόν, πνεῦμά
[1, 63]	ὑπὲρ σωτηρίας τῶν πιστευόντων αὐτῷ	καὶ	ἐξουθενηθῆναι καὶ παθεῖν ὑπέμεινεν, ἵνα
[1, 61]	τὴν διάνοιαν τῶν ταῦτα μανθανόντων.	καὶ	ἐπ’ ὀνόματος δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
[1, 61]	τοῦ σταυρωθέντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου,	καὶ	ἐπ’ ὀνόματος πνεύματος ἁγίου, ὃ
[1, 23]	ταῦτα ἡμᾶς ἐδίδαξεν ἐπ’ ἀλλαγῇ	καὶ	ἐπαναγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους· πρὶν
[1, 54]	αὐτὸν ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανὸν ἐδίδαξαν.	καὶ	ἐπειδὴ διὰ τῆς Μωυσέως προφητείας
[1, 12]	δυνατὸν ἐπιστάμενοι ἀδικοῦσιν· εἰ ἔμαθον	καὶ	ἐπείσθησαν θεὸν ἀδύνατον εἶναι λαθεῖν
[1, 65]	σημαίνει. εὐχαριστήσαντος δὲ τοῦ προεστῶτος	καὶ	ἐπευφημήσαντος παντὸς τοῦ λαοῦ οἱ
[1, 1]	παντὸς γένους ἀνθρώπων ἀδίκως μισουμένων	καὶ	ἐπηρεαζομένων, Ἰουστῖνος Πρίσκου τοῦ Βακχείου,
[1, 54]	ἀπόδειξιν φέρουσι τοῖς ἐκμανθάνουσι νέοις,	καὶ	ἐπὶ ἀπάτῃ καὶ ἀπαγωγῇ τοῦ
[1, 40]	ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη	καὶ	ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν,
[1, 16]	ἄγειν πάντας προετρέψατο. ὃ γὰρ	καὶ	ἐπὶ πολλῶν τῶν παρ’ ὑμῖν
[1, 42]	καὶ ἐβασίλευσεν ἀνελθὼν εἰς οὐρανόν,	καὶ	ἐπὶ τοῖς παρ’ αὐτοῦ διὰ
[1, 32]	ἀναβήσεται ἀπὸ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί·	καὶ	ἐπὶ τὸν βραχίονα αὐτοῦ ἔθνη
[1, 47]	πάντα τὰ ἔνδοξα αὐτῆς συνέπεσε.	καὶ	ἐπὶ τούτοις ἀνέσχου καὶ ἐσιώπησας
[1, 12]	ὡς προείρηται. ἦν μὲν οὖν	καὶ	ἐπὶ τούτοις παυσαμένους μηδὲν προστιθέναι,
[1, 36]	ἢ τῷ πατρὶ αὐτοῦ· ὁποῖον	καὶ	ἐπὶ τῶν παρ’ ὑμῖν συγγραφέων
[1, 16]	ὑπομονῆς καὶ πραότητος ἐξ αἰσχύνης	καὶ	ἐπιθυμίας τῶν κακῶν ἄγειν πάντας
[1, 46]	ὕστερον χρόνοις ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου,	καὶ	ἐπικαλῶσιν ὡς ἀνευθύνων ὄντων τῶν
[1, 16]	οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐφάγομεν	καὶ	ἐπίομεν καὶ δυνάμεις ἐποιήσαμεν; καὶ
[1, 33]	τοῦτο ἐλθὸν ἐπὶ τὴν παρθένον	καὶ	ἐπισκιάσαν οὐ διὰ συνουσίας ἀλλὰ
[1, 61]	μηδὲ ἀγνοίας μένωμεν ἀλλὰ προαιρέσεως	καὶ	ἐπιστήμης, ἀφέσεώς τε ἁμαρτιῶν ὑπὲρ
[1, 68]	ἐξ ἐπιστολῆς δὲ τοῦ μεγίστου	καὶ	ἐπιφανεστάτου Καίσαρος Ἀδριανοῦ, τοῦ πατρὸς
[1, 2]	καὶ φιλόσοφοι καὶ φύλακες δικαιοσύνης	καὶ	ἐρασταὶ παιδείας, ἀκούετε πανταχοῦ· εἰ
[1, 32]	ὅπερ ὄψει ὑμῖν πάρεστιν ἰδεῖν	καὶ	ἔργῳ πεισθῆναι· ἐκ πάντων γὰρ
[1, 52]	τότε ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν,	καὶ	ἐροῦσι· Τί, κύριε, ἐπλάνησας ἡμᾶς
[1, 33]	γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν,	καὶ	ἐροῦσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ
[1, 47]	συνέπεσε. καὶ ἐπὶ τούτοις ἀνέσχου	καὶ	ἐσιώπησας καὶ ἐταπείνωσας ἡμᾶς σφόδρα.
[1, 48]	προσώπου ἀδικίας ἦρται ὁ δίκαιος	καὶ	ἔσται ἐν εἰρήνῃ ἡ ταφὴ
[1, 40]	αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός.	καὶ	ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ
[1, 68]	κατὰ τοῦτο ἀληθεύειν ἡμᾶς γνωρίζητε.	καὶ	ἔστι τὸ ἀντίγραφον τοῦτο· ~Ἀδριανοῦ
[1, 14]	οὐχ ὁμοφύλους διὰ τὰ ἔθη	καὶ	ἑστίας κοινὰς μὴ ποιούμενοι, νῦν
[1, 47]	ἐπὶ τούτοις ἀνέσχου καὶ ἐσιώπησας	καὶ	ἐταπείνωσας ἡμᾶς σφόδρα. καὶ ὅτι
[1, 53]	εἰς ὄνειδος. ~Πολλὰς μὲν οὖν	καὶ	ἑτέρας προφητείας ἔχοντες εἰπεῖν ἐπαυσάμεθα,
[1, 31]	τὰς διαδοχὰς τῶν γενῶν ἕτεροι	καὶ	ἕτεροι ἐγένοντο προφῆται. ~Μωυσῆς μὲν
[1, 56]	μαγικὰς δυνάμεις ποιήσαντες πολλοὺς ἐξηπάτησαν	καὶ	ἔτι ἀπατωμένους ἔχουσι. καὶ γὰρ
[1, 28]	νοερὸν καὶ δυνάμενον αἱρεῖσθαι τἀληθῆ	καὶ	εὖ πράττειν τὸ γένος τὸ
[1, 15]	καὶ ἀγαπᾶτε τοὺς μισοῦντας ὑμᾶς	καὶ	εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν καὶ
[1, 1]	Λουκίῳ Φιλοσόφῳ, Καίσαρος φύσει υἱῷ	καὶ	Εὐσεβοῦς εἰσποιητῷ, ἐραστῇ παιδείας, ἱερᾷ
[1, 66]	καὶ τὸ ποτήριον ὁμοίως λαβόντα	καὶ	εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν· Τοῦτό ἐστι τὸ
[1, 65]	τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου ἀναπέμπει	καὶ	εὐχαριστίαν ὑπὲρ τοῦ κατηξιῶσθαι τούτων
[1, 13]	ὡς ἐδιδάχθημεν, λέγοντες, λόγῳ εὐχῆς	καὶ	εὐχαριστίας ἐφ’ οἷς προσφερόμεθα πᾶσιν,
[1, 67]	καὶ ὁ προεστὼς εὐχὰς ὁμοίως	καὶ	εὐχαριστίας, ὅση δύναμις αὐτῷ, ἀναπέμπει,
[1, 67]	ποιεῖται. ἔπειτα ἀνιστάμεθα κοινῇ πάντες	καὶ	εὐχὰς πέμπομεν· καί, ὡς προέφημεν,
[1, 15]	καὶ εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν	καὶ	εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς.
[1, 15]	ἐμαθητεύθησαν τῷ Χριστῷ, ἄφθοροι διαμένουσι·	καὶ	εὔχομαι κατὰ πᾶν γένος ἀνθρώπων
[1, 17]	βασιλεῖς καὶ ἄρχοντας ἀνθρώπων ὁμολογοῦντες	καὶ	εὐχόμενοι μετὰ τῆς βασιλικῆς δυνάμεως
[1, 9]	οὐ μόνον ἄλογον ἡγούμεθα, ἀλλὰ	καὶ	ἐφ’ ὕβρει τοῦ θεοῦ γίνεσθαι,
[1, 46]	προγενόμενοι ἄνευ λόγου βιώσαντες, ἄχρηστοι	καὶ	ἐχθροὶ τῷ Χριστῷ ἦσαν καὶ
[1, 37]	κύριος. ὁ οὐρανός μοι θρόνος,	καὶ	ἡ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν
[1, 67]	λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων τὸ Ἀμήν,	καὶ	ἡ διάδοσις καὶ ἡ μετάληψις
[1, 47]	ὁ οἶκος, τὸ ἅγιον ἡμῶν	καὶ	ἡ δόξα, ἣν εὐλόγησαν οἱ
[1, 50]	ἀπὸ ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου	καὶ	ἡ δόξα σου ἀπὸ τῶν
[1, 18]	καὶ ὁ παρ’ Ὁμήρῳ βόθρος	καὶ	ἡ κάθοδος Ὀδυσσέως εἰς τὴν
[1, 67]	τὸ Ἀμήν, καὶ ἡ διάδοσις	καὶ	ἡ μετάληψις ἀπὸ τῶν εὐχαριστηθέντων
[1, 66]	καὶ τοῖς οὐ παροῦσιν ἀποφέρουσι.	~Καὶ	ἡ τροφὴ αὕτη καλεῖται παρ’
[1, 54]	Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα	καὶ	ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ,
[1, 29]	παραιτούμενοι τὸ γήμασθαι τέλεον ἐνεκρατευόμεθα.	καὶ	ἤδη τις τῶν ἡμετέρων, ὑπὲρ
[1, 57]	ἀναιροῦσιν, ἀλλ’ ὡς ἀποστεροῦντες ζωῆς	καὶ	ἡδονῆς φονεύουσι. ~Καὶ Μαρκίωνα δὲ
[1, 46]	Ἀνανίας καὶ Ἀζαρίας καὶ Μισαὴλ	καὶ	Ἠλίας καὶ ἄλλοι πολλοί, ὧν
[1, 36]	οὐδὲ παραγενόμενον τὸν Χριστόν, ἀλλὰ	καὶ	ἡμᾶς τοὺς λέγοντας παραγεγενῆσθαι αὐτὸν
[1, 61]	ἐστί, καὶ τρόπον ἀναγεννήσεως, ὃν	καὶ	ἡμεῖς αὐτοὶ ἀνεγεννήθημεν, ἀναγεννῶνται· ἐπ’
[1, 50]	φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται,	καὶ	ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν
[1, 59]	Πλάτων καὶ οἱ ταὐτὰ λέγοντες	καὶ	ἡμεῖς ἐμάθομεν, καὶ ὑμεῖς πεισθῆναι
[1, 68]	κρίσιν, ἐὰν ἐπιμένητε τῇ ἀδικίᾳ·	καὶ	ἡμεῖς ἐπιβοήσομεν· Ὃ φίλον τῷ
[1, 14]	αὐτῶν σωτηρίας ἀγωνιζομένους) ὃν τρόπον	καὶ	ἡμεῖς μετὰ τὸ τῷ λόγῳ
[1, 53]	τῶν νομισθέντων υἱῶν τοῦ Διὸς	καὶ	ἡμεῖς μόνον λέγομεν, ἀλλ’ οὐκ
[1, 17]	ἔχοντας ὑμᾶς εὑρεθῆναι. εἰ δὲ	καὶ	ἡμῶν εὐχομένων καὶ πάντα εἰς
[1, 46]	οἷον ἐν Ἕλλησι μὲν Σωκράτης	καὶ	Ἡράκλειτος καὶ οἱ ὅμοιοι αὐτοῖς,
[1, 32]	ἐκ δυνάμεως θεοῦ, ὡς προέφημεν.	καὶ	Ἠσαίας δέ, ἄλλος προφήτης, τὰ
[1, 47]	ὅπως μηδεὶς ἐν αὐτῇ γένηται,	καὶ	θάνατος κατὰ τοῦ καταλαμβανομένου Ἰουδαίου
[1, 62]	ἐξήγαγε τὸν λαὸν ποιήσας μεγάλα	καὶ	θαυμάσια, ἃ εἰ βούλεσθε μαθεῖν,
[1, 53]	ὑπὸ Μωυσέως γενόμεναι, ἃς πυρὶ	καὶ	θείῳ καύσας ὁ θεὸς κατέστρεψε,
[1, 20]	λέγομεν, ἔνια δὲ καὶ μειζόνως	καὶ	θείως καὶ μόνοι μετὰ ἀποδείξεως,
[1, 63]	λόγος πρωτότοκος ὢν τοῦ θεοῦ	καὶ	θεὸς ὑπάρχει. καὶ πρότερον διὰ
[1, 9]	ἄψυχα καὶ νεκρὰ ταῦτα γινώσκομεν	καὶ	θεοῦ μορφὴν μὴ ἔχοντα (οὐ
[1, 55]	ἐπὶ τούτῳ τῷ σχήματι ἀνατίθετε,	καὶ	θεοὺς διὰ γραμμάτων ἐπονομάζετε. καὶ
[1, 12]	τῶν ἀλόγως βιούντων αἰτοῦσι θύματα	καὶ	θεραπείας, καὶ ταῦτα, ὡς προέφημεν,
[1, 31]	γεννώμενον διὰ παρθένου, καὶ ἀνδρούμενον,	καὶ	θεραπεύοντα πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν
[1, 48]	ὥρισται, ἀκριβῶς ἐπίστασθε. ~Ὅτι δὲ	καὶ	θεραπεύσειν πάσας νόσους καὶ νεκροὺς
[1, 21]	καὶ πάντων διδάσκαλον, Ἀσκληπιὸν δέ,	καὶ	θεραπευτὴν γενόμενον, κεραυνωθέντα ἀνεληλυθέναι εἰς
[1, 28]	παρὰ τῷ θεῷ· λογικοὶ γὰρ	καὶ	θεωρητικοὶ γεγένηνται. εἰ δέ τις
[1, 53]	ᾧ ὄνομα Λώτ· σὺν ᾧ	καὶ	θυγατέρες διεσώθησαν. καὶ τὴν πᾶσαν
[1, 13]	σεβόμενοι, ἀνενδεῆ αἱμάτων καὶ σπονδῶν	καὶ	θυμιαμάτων, ὡς ἐδιδάχθημεν, λέγοντες, λόγῳ
[1, 24]	κνίσας καὶ ἐν γραφαῖς στεφάνους	καὶ	θυσίας φέρομεν. ὅτι γὰρ οὖν
[1, 22]	τὸν θεὸν καλοῦσιν. εἰ δὲ	καὶ	ἰδίως, παρὰ τὴν κοινὴν γένεσιν,
[1, 32]	πατρός, διὰ δυνάμεως θεοῦ ἀπεκυήθη·	καὶ	Ἰεσσαὶ προπάτωρ μὲν κατὰ τὸ
[1, 5]	λόγου μορφωθέντος καὶ ἀνθρώπου γενομένου	καὶ	Ἰησοῦ Χριστοῦ κληθέντος, ᾧ πεισθέντες
[1, 63]	ὁ λαός με οὐ συνῆκε.	καὶ	Ἰησοῦς δὲ ὁ Χριστός, ὅτι
[1, 46]	βουλὴν διὰ παρθένου ἄνθρωπος ἀπεκυήθη	καὶ	Ἰησοῦς ἐπωνομάσθη, καὶ σταυρωθεὶς ἀποθανὼν
[1, 23]	ἀλλ’ ὅτι τὸ ἀληθὲς λέγομεν·	καὶ	Ἰησοῦς Χριστὸς μόνος ἰδίως υἱὸς
[1, 67]	τὴν ὕλην τρέψας κόσμον ἐποίησε,	καὶ	Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἡμέτερος σωτὴρ
[1, 32]	μετὰ τὴν γενομένην αὐτοῦ φανέρωσιν	καὶ	Ἰουδαίων ἐβασιλεύσατε καὶ τῆς ἐκείνων
[1, 54]	πώλου ὄνομα καὶ ὄνου πῶλον	καὶ	ἵππου σημαίνειν ἐδύνατο, μὴ ἐπιστάμενοι
[1, 41]	καὶ αἶνος κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ,	καὶ	ἰσχὺς καὶ καύχημα ἐν τόπῳ
[1, 58]	ὑπεκκρούοντες, ἢν μὴ λογισμὸν σώφρονα	καὶ	καθαρὸν καὶ ἀπαθῆ βίον ἔχωσιν,
[1, 8]	ζῆν ψευδολογοῦντες· τοῦ γὰρ αἰωνίου	καὶ	καθαροῦ βίου ἐπιθυμοῦντες τῆς μετὰ
[1, 45]	ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐξελθόντες πανταχοῦ ἐκήρυξαν,	καί,	καίπερ θανάτου ὁρισθέντος κατὰ τῶν
[1, 33]	ἄγγελος πρὸς τὴν παρθένον εἶπε·	Καὶ	καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν·
[1, 33]	υἱόν, καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται,	καὶ	καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν,
[1, 60]	γένος, ὃ ἐθανάτου τὸν λαόν·	καὶ	κατ’ ἐπίπνοιαν καὶ ἐνέργειαν τὴν
[1, 40]	τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ κυρίου	καὶ	κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, λέγοντες·
[1, 68]	ἐπιστολῆς Ἀδριανοῦ τὸ ἀντίγραφον, ἵνα	καὶ	κατὰ τοῦτο ἀληθεύειν ἡμᾶς γνωρίζητε.
[1, 45]	ἐξαποστελεῖ σοι κύριος ἐξ Ἰερουσαλήμ·	καὶ	κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν
[1, 39]	πρᾶγμα, ὑμῖν μὲν τοὺς συντιθεμένους	καὶ	καταλεγομένους στρατιώτας καὶ πρὸ τῆς
[1, 19]	ἀδύνατον μηδὲν εἶναι θεῷ λέγοντες.	~Καὶ	κατανοοῦντι τί ἀπιστότερον ἂν μᾶλλον
[1, 60]	δὲ οὕτως· Καταβήσεται ἀείζωον πῦρ	καὶ	καταφάγεται μέχρι τῆς ἀβύσσου κάτω.
[1, 62]	αὐτῷ ἐν ἰδέᾳ πυρὸς Χριστοῦ,	καὶ	κατελθὼν ἐξήγαγε τὸν λαὸν ποιήσας
[1, 45]	ἀναστῆσαι ἐκ νεκρῶν αὐτὸν ἔμελλε,	καὶ	κατέχειν ἕως ἂν πατάξῃ τοὺς
[1, 43]	πραττομένων. ἀλλ’ ὅτι ἐλευθέρᾳ προαιρέσει	καὶ	κατορθοῖ καὶ σφάλλεται, οὕτως ἀποδείκνυμεν.
[1, 41]	προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ	καὶ	κατορθωθήτω καὶ μὴ σαλευθήτω. εὐφρανθήτωσαν
[1, 41]	κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ἰσχὺς	καὶ	καύχημα ἐν τόπῳ ἁγιάσματος αὐτοῦ·
[1, 53]	τὴν πᾶσαν αὐτῶν χώραν ἔρημον	καὶ	κεκαυμένην οὖσαν καὶ ἄγονον μένουσαν
[1, 31]	ἀνερχόμενον, καὶ υἱὸν θεοῦ ὄντα	καὶ	κεκλημένον, καί τινας πεμπομένους ὑπ’
[1, 62]	καὶ προσιέναι αὐτοῖς μέλλοντας, λοιβὰς	καὶ	κνίσας ἀποτελοῦντας· τέλεον δὲ καὶ
[1, 24]	θεούς, μηδὲ τοῖς ἀποθανοῦσι χοὰς	καὶ	κνίσας καὶ ἐν γραφαῖς στεφάνους
[1, 22]	θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς λεγόμενος, εἰ	καὶ	κοινῶς μόνον ἄνθρωπος, διὰ σοφίαν
[1, 31]	πολεμίους ἡγοῦνται, ὁμοίως ὑμῖν ἀναιροῦντες	καὶ	κολάζοντες ἡμᾶς ὁπόταν δύνωνται, ὡς
[1, 52]	αὐτῷ. ἐν οἵᾳ δὲ αἰσθήσει	καὶ	κολάσει γενέσθαι μέλλουσιν οἱ ἄδικοι,
[1, 12]	τοὺς ὑφ’ ὑμῶν κειμένους νόμους	καὶ	κολάσεις πειρῶνται λανθάνειν ἀδικοῦντες, ἀνθρώπους
[1, 54]	προφητῶν κηρυσσόμενον παραγενησόμενον τὸν Χριστόν,	καὶ	κολασθησομένους διὰ πυρὸς τοὺς ἀσεβεῖς
[1, 18]	καὶ αἴσθησις πᾶσι γενομένοις μένει	καὶ	κόλασις αἰωνία ἀπόκειται, μὴ ἀμελήσητε
[1, 65]	ἀδελφῶν ἄρτος καὶ ποτήριον ὕδατος	καὶ	κράματος, καὶ οὗτος λαβὼν αἶνον
[1, 22]	ὡς ὑπεσχόμεθα, προϊόντος τοῦ λόγου	καὶ	κρείττονα ἀποδείξομεν, μᾶλλον δὲ καὶ
[1, 39]	καὶ λόγος κυρίου ἐξ Ἰερουσαλήμ,	καὶ	κρινεῖ ἀνὰ μέσον ἐθνῶν καὶ
[1, 24]	ποταμοὺς καὶ μῦς καὶ αἰλούρους	καὶ	κροκοδείλους καὶ τῶν ἀλόγων ζώων
[1, 14]	θεῷ ἑαυτοὺς ἀνατεθεικότες· χρημάτων δὲ	καὶ	κτημάτων οἱ πόρους παντὸς μᾶλλον
[1, 33]	ἐπελθοῦσα τῇ παρθένῳ ἐπεσκίασεν αὐτήν,	καὶ	κυοφορῆσαι παρθένον οὖσαν πεποίηκε. καὶ
[1, 51]	δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ·	καὶ	κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς
[1, 51]	βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος κραταιὸς	καὶ	κύριος δυνατός. ὡς δὲ καὶ
[1, 11]	κἂν ἠρνούμεθα, ὅπως μὴ ἀναιρώμεθα,	καὶ	λανθάνειν ἐπειρώμεθα, ὅπως τῶν προσδοκωμένων
[1, 40]	ἀπολεῖται. Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη,	καὶ	λαοὶ ἐμελέτησαν καινά; παρέστησαν οἱ
[1, 25]	ἔρωτας ἀρσένων ὅσα ἔπραξαν αἶσχος	καὶ	λέγειν, καὶ οἱ Περσεφόνην καὶ
[1, 15]	ἀνθρώπων τοιούτους δεῖξαι. τί γὰρ	καὶ	λέγομεν τὸ ἀναρίθμητον πλῆθος τῶν
[1, 61]	ταῦτα τὰ ὑφ’ ἡμῶν διδασκόμενα	καὶ	λεγόμενα εἶναι, καὶ βιοῦν οὕτως
[1, 48]	ἔσται γλῶσσα μογιλάλων· τυφλοὶ ἀναβλέψουσι	καὶ	λεπροὶ καθαρισθήσονται καὶ νεκροὶ ἀναστήσονται
[1, 35]	πρώτου γενομένου ἐπιτρόπου. ~Ὡς δὲ	καὶ	λήσειν ἔμελλε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
[1, 15]	ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει	καὶ	λῃσταὶ διορύσσουσι· θησαυρίζετε δὲ ἑαυτοῖς
[1, 12]	τῆς ἀληθείας δόξαν τιμῶντες, ὅσον	καὶ	λῃσταὶ ἐν ἐρημίᾳ. ὅτι δ’
[1, 61]	γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.	καὶ	λόγον δὲ εἰς τοῦτο παρὰ
[1, 39]	Ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος	καὶ	λόγος κυρίου ἐξ Ἰερουσαλήμ, καὶ
[1, 63]	πατρὶ τῶν ὅλων γινώσκοντες· ὃς	καὶ	λόγος πρωτότοκος ὢν τοῦ θεοῦ
[1, 3]	τὴν εὐθύνην τοῦ ἑαυτῶν βίου	καὶ	λόγου ἄληπτον παρέχειν, ὁμοίως δ’
[1, 40]	δραμεῖν ὁδόν. πρὸς τούτοις δὲ	καὶ	λόγων ἑτέρων τῶν προφητευθέντων δι’
[1, 62]	καὶ κνίσας ἀποτελοῦντας· τέλεον δὲ	καὶ	λούεσθαι ἀπιόντας πρὶν ἐλθεῖν ἐπὶ
[1, 1]	Καίσαρι, καὶ Οὐηρισσίμῳ υἱῷ Φιλοσόφῳ,	καὶ	Λουκίῳ Φιλοσόφῳ, Καίσαρος φύσει υἱῷ
[1, 66]	εἶναι τὰ δεδιδαγμένα ὑφ’ ἡμῶν,	καὶ	λουσαμένῳ τὸ ὑπὲρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν
[1, 14]	σωφροσύνην μόνην ἀσπαζόμενοι· οἱ δὲ	καὶ	μαγικαῖς τέχναις χρώμενοι, ἀγαθῷ καὶ
[1, 56]	καὶ Μένανδρον ἀπὸ Σαμαρείας, οἳ	καὶ	μαγικὰς δυνάμεις ποιήσαντες πολλοὺς ἐξηπάτησαν
[1, 34]	ᾗ ἐγεννήθη Ἰησοῦς Χριστός, ὡς	καὶ	μαθεῖν δύνασθε ἐκ τῶν ἀπογραφῶν
[1, 32]	ὑμέτερον οὖν ἐστιν ἀκριβῶς ἐξετάσαι	καὶ	μαθεῖν, μέχρι τίνος ἦν ἄρχων
[1, 60]	ἡμῖν οὖν ἔστι ταῦτα ἀκοῦσαι	καὶ	μαθεῖν παρὰ τῶν οὐδὲ τοὺς
[1, 3]	ἡμέτερον οὖν ἔργον καὶ βίου	καὶ	μαθημάτων τὴν ἐπίσκεψιν πᾶσι παρέχειν,
[1, 67]	ἡμέρα, φανεὶς τοῖς ἀποστόλοις αὐτοῦ	καὶ	μαθηταῖς ἐδίδαξε ταῦτα, ἅπερ εἰς
[1, 18]	καὶ ῥιπτούμενοι ἄνθρωποι, οὓς δαιμονιολήπτους	καὶ	μαινομένους καλοῦσι πάντες, καὶ τὰ
[1, 58]	ἀποστεροῦντες ζωῆς καὶ ἡδονῆς φονεύουσι.	~Καὶ	Μαρκίωνα δὲ τὸν ἀπὸ Πόντου,
[1, 5]	κρίσεις ἐξετάζετε, ἀλλὰ ἀλόγῳ πάθει	καὶ	μάστιγι δαιμόνων φαύλων ἐξελαυνόμενοι ἀκρίτως
[1, 37]	σάββατα μισεῖ ἡ ψυχή μου,	καὶ	μεγάλην ἡμέραν νηστείας καὶ ἀργίαν
[1, 20]	καὶ φιλοσόφοις λέγομεν, ἔνια δὲ	καὶ	μειζόνως καὶ θείως καὶ μόνοι
[1, 44]	τῶν ἀνθρώπων γένος, δεικνὺς ὅτι	καὶ	μέλον ἐστὶν αὐτῷ καὶ προνοεῖται
[1, 8]	βραχέων εἰπεῖν, ἅ τε προσδοκῶμεν	καὶ	μεμαθήκαμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ
[1, 50]	ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν	καὶ	μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν·
[1, 56]	προεδηλώσαμεν, προεβάλλοντο ἄλλους, Σίμωνα μὲν	καὶ	Μένανδρον ἀπὸ Σαμαρείας, οἳ καὶ
[1, 18]	ταῦτα εἰδότων πεισάτωσαν ὑμᾶς, ὅτι	καὶ	μετὰ θάνατον ἐν αἰσθήσει εἰσὶν
[1, 20]	τῷ δὲ κολάζεσθαι ἐν αἰσθήσει	καὶ	μετὰ θάνατον οὔσας τὰς τῶν
[1, 32]	ὃ ὑφ’ ὑμῶν ὕστερον κατεστράφη·	καὶ	μετὰ ταῦτα ἐσταυρώθη, ὅπως τὸ
[1, 19]	Μὴ φοβεῖσθε τοὺς ἀναιροῦντας ὑμᾶς	καὶ	μετὰ ταῦτα μὴ δυναμένους τι
[1, 26]	δαίμονας γνωρίζομεν. ~Τρίτον δ’ ὅτι	καὶ	μετὰ τὴν ἀνέλευσιν τοῦ Χριστοῦ
[1, 35]	τοῖς ποσὶν αὐτοῦ ἥλων ἦν.	καὶ	μετὰ τὸ σταυρῶσαι αὐτὸν ἔβαλον
[1, 50]	εἰς θανάτον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ,	καὶ	μετὰ τῶν ἀνόμων ἐλογίσθη, αὐτὸς
[1, 13]	πόρων πάντων, ποιοτήτων μὲν γενῶν	καὶ	μεταβολῶν ὡρῶν, καὶ τοῦ πάλιν
[1, 61]	ὕδατι ἐπονομάζεται τῷ ἑλομένῳ ἀναγεννηθῆναι	καὶ	μετανοήσαντι ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις τὸ
[1, 61]	φεύξονται τὰς ἁμαρτίας οἱ ἁμαρτήσαντες	καὶ	μετανοοῦντες. ἐλέχθη δὲ οὕτως· Λούσασθε,
[1, 9]	εἰς τὸ προσκυνεῖσθαι πλάσσειν λέγεσθαι	καὶ	μεταποιεῖν, καὶ τῶν ἱερῶν, ἔνθα
[1, 60]	οὕτως παρέδωκεν. ἃ ἀναγνοὺς Πλάτων	καὶ	μὴ ἀκριβῶς ἐπιστάμενος, μηδὲ νοήσας
[1, 20]	αὐτὰ λέγειν δόξομεν· τῷ δὲ	καὶ	μὴ δεῖν χειρῶν ἀνθρωπίνων ἔργοις
[1, 5]	οὐκ ἔκρινον, ἀλλὰ δέει συνηρπασμένοι	καὶ	μὴ ἐπιστάμενοι δαίμονας εἶναι φαύλους
[1, 21]	βιοῦντας, κολάζεσθαι δὲ τοὺς ἀδίκως	καὶ	μὴ μεταβάλλοντας ἐν αἰωνίῳ πυρὶ
[1, 45]	καὶ πᾶσι τοῖς ἀδίκως ἐχθραίνουσι	καὶ	μὴ μετατιθεμένοις κόλασιν διὰ πυρὸς
[1, 55]	σημεῖα ἐν τούτοις δεικνύντες, εἰ	καὶ	μὴ νοοῦντες τοῦτο πράττετε. καὶ
[1, 19]	κολάζεσθαι μέλλουσιν οἱ ἀδίκως βιώσαντες	καὶ	μὴ πιστεύοντες ταῦτα γενήσεσθαι ὅσα
[1, 15]	καὶ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.	καί·	Μὴ ποιῆτε ταῦτα πρὸς τὸ
[1, 41]	πᾶσα ἡ γῆ καὶ κατορθωθήτω	καὶ	μὴ σαλευθήτω. εὐφρανθήτωσαν ἐν τοῖς
[1, 53]	καὶ πίστιν τοῖς τἀληθὲς ἀσπαζομένοις	καὶ	μὴ φιλοδοξοῦσι μηδὲ ὑπὸ παθῶν
[1, 19]	παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ θεῷ.	καί·	Μὴ φοβεῖσθε τοὺς ἀναιροῦντας ὑμᾶς
[1, 68]	δοκεῖ, ὡς ληρωδῶν πραγμάτων καταφρονήσατε,	καὶ	μὴ ὡς κατ’ ἐχθρῶν κατὰ
[1, 29]	ἀπειρῆσθαι οἱ ἐκεῖ ἰατροὶ ἔλεγον.	καὶ	μηδ’ ὅλως βουληθέντος Φήλικος ὑπογράψαι,
[1, 24]	μισούμεθα δι’ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ,	καὶ	μηδὲν ἀδικοῦντες ὡς ἁμαρτωλοὶ ἀναιρούμεθα,
[1, 28]	φήσει ἢ λίθῳ ἐοικότα μένειν,	καὶ	μηδὲν εἶναι ἀρετὴν μηδὲ κακίαν,
[1, 15]	δὲ τὸ κοινωνεῖν τοῖς δεομένοις	καὶ	μηδὲν πρὸς δόξαν ποιεῖν ταῦτα
[1, 57]	θάνατον, τοῦ πάντως ἀποθανεῖν ὁμολογουμένου,	καὶ	μηδενὸς ἄλλου καινοῦ ἀλλ’ ἢ
[1, 45]	γινομένων καὶ ἐναρέτων, δι’ οὓς	καὶ	μηδέπω τὴν ἐπικύρωσιν πεποίηται, ἐπακούσατε
[1, 40]	τῶν κηρυξάντων τὴν διδαχὴν αὐτοῦ	καὶ	μηνυσάντων τὴν ἐπιφάνειαν προερρέθη, τοῦ
[1, 8]	Πλάτων δὲ ὁμοίως ἔφη Ῥαδάμανθυν	καὶ	Μίνω κολάσειν τοὺς ἀδίκους παρ’
[1, 46]	Ἀβραὰμ καὶ Ἀνανίας καὶ Ἀζαρίας	καὶ	Μισαὴλ καὶ Ἠλίας καὶ ἄλλοι
[1, 57]	ῥυόμενοι εὐεργετοῦσιν, ἑαυτοὺς δὲ φαύλους	καὶ	μισανθρώπους καὶ φιλοδόξους δεικνύουσιν· οὐ
[1, 57]	τεθραμμένους καὶ φιλοδοξοῦντας ἀναιρεῖν ἡμᾶς	καὶ	μισεῖν, δύνανται ποιῆσαι· οὓς οὐ
[1, 3]	πράγματα ἐπάγειν ἀξιοῦτε. καλὴν δὲ	καὶ	μόνην δικαίαν πρόκλησιν ταύτην πᾶς
[1, 20]	δὲ καὶ μειζόνως καὶ θείως	καὶ	μόνοι μετὰ ἀποδείξεως, τί παρὰ
[1, 66]	Τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου·	καὶ	μόνοις αὐτοῖς μεταδοῦναι. ὅπερ καὶ
[1, 9]	θεοῦ γίνεσθαι, ὃς ἄρρητον δόξαν	καὶ	μορφὴν ἔχων ἐπὶ φθαρτοῖς καὶ
[1, 9]	τέχνης τὸ σχῆμα μόνον ἀλλάξαντες	καὶ	μορφοποιήσαντες θεοὺς ἐπονομάζουσιν. ὅπερ οὐ
[1, 24]	καὶ δένδρα σεβομένων καὶ ποταμοὺς	καὶ	μῦς καὶ αἰλούρους καὶ κροκοδείλους
[1, 27]	ὑμῖν θεῷ ὄφις σύμβολον μέγα	καὶ	μυστήριον ἀναγράφεται. καὶ τὰ φανερῶς
[1, 63]	Ἰσαὰκ δὲ τοῦ Ἰακώβ, ὡς	καὶ	Μωυσῆς ἀνέγραψε. ~Καὶ τὸ ἀνεγείρειν
[1, 35]	δὲ ταῦτα· Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν,	καὶ	νεανίσκος ἡμῖν ἀπεδόθη, οὗ ἡ
[1, 9]	ἱδρύσαντες θεοὺς προσωνόμασαν, ἐπεὶ ἄψυχα	καὶ	νεκρὰ ταῦτα γινώσκομεν καὶ θεοῦ
[1, 48]	τυφλοὶ ἀναβλέψουσι καὶ λεπροὶ καθαρισθήσονται	καὶ	νεκροὶ ἀναστήσονται καὶ περιπατήσουσιν. ὅτι
[1, 22]	γενετῆς πονηροὺς ὑγιεῖς πεποιηκέναι αὐτὸν	καὶ	νεκροὺς ἀνεγεῖραι, ὅμοια τοῖς ὑπὸ
[1, 31]	πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν	καὶ	νεκροὺς ἀνεγείροντα, καὶ φθονούμενον καὶ
[1, 48]	δὲ καὶ θεραπεύσειν πάσας νόσους	καὶ	νεκροὺς ἀνεγερεῖν ὁ ἡμέτερος Χριστὸς
[1, 54]	προφητευθέντα θεραπεύσειν αὐτὸν πᾶσαν νόσον	καὶ	νεκροὺς ἀνεγερεῖν τὸν Ἀσκληπιὸν παρήνεγκαν.
[1, 19]	ἀνθρωπείου σπέρματος δυνατὸν ὀστέα τε	καὶ	νεῦρα καὶ σάρκας εἰκονοποιηθέντα, οἷα
[1, 53]	νοερὰ ὦτα ἔχουσιν εἶναι λογισάμενοι,	καὶ	νοεῖν δύνασθαι αὐτοὺς ἡγούμενοι ὅτι
[1, 53]	εἰς πεισμονὴν τοῖς τὰ ἀκουστικὰ	καὶ	νοερὰ ὦτα ἔχουσιν εἶναι λογισάμενοι,
[1, 44]	τῶν προφητῶν τὰς ἀφορμὰς λαβόντες	καὶ	νοῆσαι δεδύνηται καὶ ἐξηγήσαντο. ὅθεν
[1, 40]	τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας	καὶ	νυκτός. καὶ ἔσται ὡς τὸ
[1, 40]	ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς.	καὶ	νῦν βασιλεῖς σύνετε, παιδεύθητε πάντες
[1, 58]	τῶν προφητῶν Χριστὸν υἱὸν αὐτοῦ	καὶ	νῦν διδάσκει, ἄλλον δέ τινα
[1, 63]	ἀκριβῶς μαθήσεσθε. ~Ἰουδαῖοι δὲ πάντες	καὶ	νῦν διδάσκουσι τὸν ἀνωνόμαστον θεὸν
[1, 26]	ἑπομένους ὡς μηδὲ ἀποθνήσκοιεν ἔπεισε·	καὶ	νῦν εἰσί τινες ἀπ’ ἐκείνου
[1, 26]	Μαρκίωνα δέ τινα Ποντικόν, ὃς	καὶ	νῦν ἔτι ἐστὶ διδάσκων τοὺς
[1, 40]	Ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα,	καὶ	νὺξ τῇ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν,
[1, 33]	τῇ Ἑλληνίδι διαλέκτῳ δηλοῖ. ὅθεν	καὶ	ὁ ἄγγελος πρὸς τὴν παρθένον
[1, 33]	καὶ κυοφορῆσαι παρθένον οὖσαν πεποίηκε.	καὶ	ὁ ἀποσταλεὶς δὲ πρὸς αὐτὴν
[1, 50]	τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;	καὶ	ὁ βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη;
[1, 63]	Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκ	καὶ	ὁ θεὸς Ἰακὼβ καὶ ὁ
[1, 63]	Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκ	καὶ	ὁ θεὸς Ἰακώβ, τὸν τῶν
[1, 63]	ὁ ὤν, ὁ θεὸς Ἀβραὰμ	καὶ	ὁ θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ
[1, 63]	ὁ ὤν, ὁ θεὸς Ἀβραὰμ	καὶ	ὁ θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ
[1, 15]	πετεινῶν καὶ τῶν θηρίων διαφέρετε;	καὶ	ὁ θεὸς τρέφει αὐτά. μὴ
[1, 63]	Ἰσαὰκ καὶ ὁ θεὸς Ἰακὼβ	καὶ	ὁ θεὸς τῶν πατέρων σου,
[1, 38]	οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων.	καὶ	ὁ κύριος βοηθός μου ἐγένετο·
[1, 40]	κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς,	καὶ	ὁ κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς· τότε
[1, 67]	εὐχαριστίας, ὅση δύναμις αὐτῷ, ἀναπέμπει,	καὶ	ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων τὸ
[1, 63]	Ἰσραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω	καὶ	ὁ λαός με οὐ συνῆκε.
[1, 63]	Ἰσραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω,	καὶ	ὁ λαός με οὐ συνῆκε.
[1, 37]	Ἰσραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω	καὶ	ὁ λαός μου οὐ συνῆκεν.
[1, 31]	αὐτῷ τὰς βίβλους τῶν προφητειῶν.	καὶ	ὁ μὲν βασιλεὺς Ἡρώδης τῇ
[1, 35]	κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου.	καὶ	ὁ μὲν Δαυεὶδ ὁ βασιλεὺς
[1, 15]	ἔργῳ ἐκβέβληται παρ’ αὐτῷ, ἀλλὰ	καὶ	ὁ μοιχεῦσαι βουλόμενος, ὡς οὐ
[1, 15]	γὰρ ὁ θησαυρός ἐστιν, ἐκεῖ	καὶ	ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. καί·
[1, 18]	Πυθαγόρου, Πλάτωνός τε καὶ Σωκράτους,	καὶ	ὁ παρ’ Ὁμήρῳ βόθρος καὶ
[1, 15]	δὲ χρηστοὶ καὶ οἰκτίρμονες, ὡς	καὶ	ὁ πατὴρ ὑμῶν χρηστός ἐστι
[1, 67]	προσφέρεται καὶ οἶνος καὶ ὕδωρ,	καὶ	ὁ προεστὼς εὐχὰς ὁμοίως καὶ
[1, 40]	ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν δικαίων,	καὶ	ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Ἵνα τί
[1, 51]	ἐπάνω τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ,	καὶ	οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ σὺν αὐτῷ.
[1, 3]	γὰρ ἂν καὶ οἱ ἄρχοντες	καὶ	οἱ ἀρχόμενοι ἀπολαύοιεν τοῦ ἀγαθοῦ.
[1, 3]	Ἂν μὴ οἱ ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι	καὶ	οἱ ἀρχόμενοι, οὐκ ἂν εἴη
[1, 3]	ψῆφον τίθεσθαι· οὕτως γὰρ ἂν	καὶ	οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ ἀρχόμενοι
[1, 40]	παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς,	καὶ	οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ
[1, 50]	μετὰ οὖν τὸ σταυρωθῆναι αὐτὸν	καὶ	οἱ γνώριμοι αὐτοῦ πάντες ἀπέστησαν,
[1, 67]	λοιπὸν ἀεὶ τούτων ἀλλήλους ἀναμιμνήσκομεν·	καὶ	οἱ ἔχοντες τοῖς λειπομένοις πᾶσιν
[1, 18]	ἐποπτεύσεις καὶ ψυχῶν ἀνθρωπίνων κλήσεις	καὶ	οἱ λεγόμενοι παρὰ τοῖς μάγοις
[1, 46]	οὗ πᾶν γένος ἀνθρώπων μετέσχε.	καὶ	οἱ μετὰ λόγου βιώσαντες Χριστιανοί
[1, 15]	οὐ πάντες τοῦτο χωροῦσιν. ὥσπερ	καὶ	οἱ νόμῳ ἀνθρωπίνῳ διγαμίας ποιούμενοι
[1, 46]	Ἕλλησι μὲν Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος	καὶ	οἱ ὅμοιοι αὐτοῖς, ἐν βαρβάροις
[1, 26]	ἔφημεν, Χριστιανοὶ καλοῦνται, ὃν τρόπον	καὶ	οἱ οὐ κοινωνοῦντες τῶν αὐτῶν
[1, 39]	πάντας τὸν τοῦ θεοῦ λόγον·	καὶ	οἱ πάλαι ἀλληλοφόνται οὐ μόνον
[1, 25]	ὅσα ἔπραξαν αἶσχος καὶ λέγειν,	καὶ	οἱ Περσεφόνην καὶ Ἀφροδίτην, τὰς
[1, 46]	εἶναι ἐπιστάμενοι τανῦν παραιτούμεθα. ὥστε	καὶ	οἱ προγενόμενοι ἄνευ λόγου βιώσαντες,
[1, 15]	παρὰ τῷ ἡμετέρῳ διδασκάλῳ εἰσί,	καὶ	οἱ προσβλέποντες γυναικὶ πρὸς τὸ
[1, 4]	ὑποσχέσεως πράττουσι· γινώσκετε δ’ ὅτι	καὶ	οἱ τὰ ἐναντία δοξάσαντες καὶ
[1, 59]	τὸν πάντα κόσμον, καὶ Πλάτων	καὶ	οἱ ταὐτὰ λέγοντες καὶ ἡμεῖς
[1, 15]	λαβεῖν, τί καινὸν ποιεῖτε; τοῦτο	καὶ	οἱ τελῶναι ποιοῦσιν. ὑμεῖς δὲ
[1, 18]	ἐν αἰσθήσει εἰσὶν αἱ ψυχαί,	καὶ	οἱ ψυχαῖς ἀποθανόντων λαμβανόμενοι καὶ
[1, 50]	οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ,	καὶ	οἳ οὐκ ἀκηκόασι συνήσουσι. κύριε,
[1, 40]	αὐτοῦ τοῦ Δαυεὶδ καλῶς ἔχον	καὶ	οἰκείως ἐπιμνησθῆναι λελογίσμεθα, ἐξ ὧν
[1, 53]	Ἰουδαϊκὸν καὶ Σαμαρειτικὸν φῦλον Ἰσραὴλ	καὶ	οἶκος Ἰακὼβ κέκληνται. ὡς δὲ
[1, 15]	ἀφανίζει. καί· Γίνεσθε δὲ χρηστοὶ	καὶ	οἰκτίρμονες, ὡς καὶ ὁ πατὴρ
[1, 15]	ὁ πατὴρ ὑμῶν χρηστός ἐστι	καὶ	οἰκτίρμων, καὶ τὸν ἥλιον αὐτοῦ
[1, 54]	εὑρετὴν δὲ γενέσθαι ἀμπέλου παρέδωκαν,	καὶ	οἶνον ἐν τοῖς μυστηρίοις αὐτοῦ
[1, 67]	ἡμῶν τῆς εὐχῆς ἄρτος προσφέρεται	καὶ	οἶνος καὶ ὕδωρ, καὶ ὁ
[1, 65]	μεταλαβεῖν ἀπὸ τοῦ εὐχαριστηθέντος ἄρτου	καὶ	οἴνου καὶ ὕδατος καὶ τοῖς
[1, 63]	υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατὴρ	καὶ	οἷς ἂν ἀποκαλύψῃ ὁ υἱός.
[1, 63]	υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατὴρ	καὶ	οἷς ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.
[1, 21]	ὑμῖν αὐτοκράτορας, ἀεὶ ἀπαθανατίζεσθαι ἀξιοῦντες	καὶ	ὀμνύντα τινὰ προάγετε ἑωρακέναι ἐκ
[1, 54]	ἀνθρώπους τὰ περὶ τὸν Χριστὸν	καὶ	ὅμοια τοῖς ὑπὸ τῶν ποιητῶν
[1, 58]	τὸν δημιουργὸν τὸν πάντων θεὸν	καὶ	ὁμοίως ἕτερον υἱόν· ᾧ πολλοὶ
[1, 5]	λέγοντες καινὰ εἰσφέρειν αὐτὸν δαιμόνια·	καὶ	ὁμοίως ἐφ’ ἡμῶν τὸ αὐτὸ
[1, 27]	εἰς τὸ αἰσχρῶς χρῆσθαι μόνον·	καὶ	ὁμοίως θηλειῶν καὶ ἀνδρογύνων καὶ
[1, 20]	πάντων ποιητὴν θεόν. εἰ οὖν	καὶ	ὁμοίως τινὰ τοῖς παρ’ ὑμῖν
[1, 64]	ἐννοίας εἰκόνα παραφέρειν θηλειῶν μορφήν.	καὶ	ὁμοίως τοὺς ἄλλους λεγομένους υἱοὺς
[1, 6]	~Ἔνθεν δὲ καὶ ἄθεοι κεκλήμεθα·	καὶ	ὁμολογοῦμεν τῶν τοιούτων νομιζομένων θεῶν
[1, 27]	κόρας ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄρσενας,	καὶ	ὃν τρόπον λέγονται οἱ παλαιοὶ
[1, 9]	ἐκείνων τῶν φανέντων κακῶν δαιμόνων	καὶ	ὀνόματα καὶ σχήματα ἔχειν. τί
[1, 5]	δαίμονας εἶναι φαύλους θεοὺς προσωνόμαζον,	καὶ	ὀνόματι ἕκαστον προσηγόρευον, ὅπερ ἕκαστος
[1, 63]	εἶπεν· Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον	καὶ	ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου
[1, 37]	λόγοι· Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον	καὶ	ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου
[1, 54]	καὶ τὸ τοῦ πώλου ὄνομα	καὶ	ὄνου πῶλον καὶ ἵππου σημαίνειν
[1, 21]	τὸν οὐρανὸν τὸν κατακαέντα Καίσαρα;	καὶ	ὁποῖαι ἑκάστου τῶν λεγομένων υἱῶν
[1, 56]	αὐτοῦ καὶ γενομένου ἐν ἀνθρώποις,	καὶ	ὅπως διὰ τῶν προφητῶν προεκεκήρυκτο
[1, 19]	μικρᾶς ῥανίδος δυνατὸν τοιούτους γενέσθαι,	καὶ	ὁρᾶτε γινομένους, τὸν αὐτὸν τρόπον
[1, 15]	πεμφθῆναι εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ.	καί·	Ὃς γαμεῖ ἀπολελυμένην ἀφ’ ἑτέρου
[1, 18]	Ἀμφιλόχου καὶ Δωδώνης καὶ Πυθοῦς,	καὶ	ὅσα ἄλλα τοιαῦτά ἐστι, καὶ
[1, 12]	ἀδοξίας πατρικὰς ὑφαιροῦνται πάντες, οὕτως	καὶ	ὅσα ἂν ὑπαγορεύσῃ ὁ λόγος
[1, 10]	σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλανθρωπίαν	καὶ	ὅσα οἰκεῖα θεῷ ἐστι, τῷ
[1, 52]	οὕτως· Συναχθήσεται ἁρμονία πρὸς ἁρμονίαν	καὶ	ὀστέον πρὸς ὀστέον, καὶ σάρκες
[1, 54]	οὐρανόν, τὸν Περσέα λεχθῆναι προεβάλλοντο.	καὶ	ὅτε ἔγνωσαν εἰρημένον, ὡς προλέλεκται
[1, 40]	τῶν ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων,	καὶ	ὅτι αὐτὸν υἱὸν καλεῖ ὁ
[1, 47]	ἐσιώπησας καὶ ἐταπείνωσας ἡμᾶς σφόδρα.	καὶ	ὅτι ἠρήμωτο Ἰερουσαλήμ, ὡς προείρητο
[1, 9]	καὶ δεομένοις θεραπείας πράγμασιν ἐπονομάζεται.	καὶ	ὅτι οἱ τούτων τεχνῖται ἀσελγεῖς
[1, 39]	οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν.	καὶ	ὅτι οὕτως γέγονε, πεισθῆναι δύνασθε.
[1, 40]	στρατιώταις κατὰ τοῦ Χριστοῦ συνέλευσιν,	καὶ	ὅτι πιστεύεσθαι ἔμελλεν ὑπὸ τῶν
[1, 35]	ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου γενομένων ἄκτων.	καὶ	ὅτι ῥητῶς καθεσθησόμενος ἐπὶ πῶλον
[1, 39]	τὰς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα,	καὶ	οὐ μὴ λήψονται ἔθνος ἐπὶ
[1, 39]	λήψονται ἔθνος ἐπὶ ἔθνος μάχαιραν	καὶ	οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν.
[1, 52]	ἢ χειλέων, ἀλλὰ κοπετὸς καρδίας,	καὶ	οὐ μὴ σχίσωσιν αὐτῶν τὰ
[1, 27]	πραττόμενα καὶ τιμώμενα ὡς ἀνατετραμμένου	καὶ	οὐ παρόντος φωτὸς θείου ἡμῖν
[1, 24]	τῶν ἀλόγων ζώων τὰ πολλά,	καὶ	οὐ τῶν αὐτῶν ὑπὸ πάντων
[1, 48]	Ἴδε ὡς ὁ δίκαιος ἀπώλετο,	καὶ	οὐδεὶς ἐκδέχεται τῇ καρδίᾳ· καὶ
[1, 48]	καρδίᾳ· καὶ ἄνδρες δίκαιοι αἴρονται,	καὶ	οὐδεὶς κατανοεῖ. Ἀπὸ προσώπου ἀδικίας
[1, 42]	γενόμενον σταυρωθῆναι τὰ προειρημένα ἔφη,	καὶ	οὐδεὶς τῶν πρὸ ἐκείνου γενομένων
[1, 55]	τε ἀναπνοή ἐστι τῷ ζώῳ,	καὶ	οὐδὲν ἄλλο δείκνυσιν ἢ τὸ
[1, 1]	Ἀδριανῷ Ἀντωνίνῳ Εὐσεβεῖ Σεβαστῷ Καίσαρι,	καὶ	Οὐηρισσίμῳ υἱῷ Φιλοσόφῳ, καὶ Λουκίῳ
[1, 50]	οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν,	καὶ	οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος,
[1, 50]	ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη	καὶ	οὐκ ἐλογίσθη. οὗτος τὰς ἁμαρτίας
[1, 47]	οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν αὐτὴν φάγονται,	καὶ	οὐκ ἔσται ἐξ αὐτῶν ὁ
[1, 39]	ἀριθμὸν ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον,	καὶ	οὗτοι ἰδιῶται, λαλεῖν μὴ δυνάμενοι,
[1, 65]	καὶ ποτήριον ὕδατος καὶ κράματος,	καὶ	οὗτος λαβὼν αἶνον καὶ δόξαν
[1, 66]	ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ἀναγέννησιν λουτρόν,	καὶ	οὕτως βιοῦντι ὡς ὁ Χριστὸς
[1, 53]	γενόμενον κεκηρυγμένα περὶ αὐτοῦ εὕρομεν	καὶ	οὕτως γενόμενα ἑωρῶμεν, γῆς μὲν
[1, 12]	ἐστί, πρὶν ἢ γενέσθαι εἰπεῖν	καὶ	οὕτως δειχθῆναι γινόμενον ὡς προείρηται.
[1, 23]	καὶ πρεσβύτερα πάντων γεγενημένων συγγραφέων,	καὶ	οὐχὶ διὰ τὸ ταὐτὰ λέγειν
[1, 60]	θηρία, ἔχιδναί τε καὶ ἀσπίδες	καὶ	ὄφεων πᾶν γένος, ὃ ἐθανάτου
[1, 50]	ὕστερον δέ, ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος	καὶ	ὀφθέντος αὐτοῖς καὶ ταῖς προφητείαις
[1, 30]	κατ’ ἀνάγκην πειθόμενοι, διὰ τὸ	καὶ	ὄψει ὡς προεφητεύθη ὁρᾶν γενόμενα
[1, 63]	ἀνθρωπείου γένους ἄνθρωπος γενόμενος ὑπέμεινε	καὶ	παθεῖν ὅσα αὐτὸν ἐνήργησαν οἱ
[1, 63]	τῶν πιστευόντων αὐτῷ καὶ ἐξουθενηθῆναι	καὶ	παθεῖν ὑπέμεινεν, ἵνα ἀποθανὼν καὶ
[1, 52]	τὴν ἤδη γενομένην, ὡς ἀτίμου	καὶ	παθητοῦ ἀνθρώπου, τὴν δὲ δευτέραν,
[1, 5]	ἐπιφανείας ποιησάμενοι, καὶ γυναῖκας ἐμοίχευσαν	καὶ	παῖδας διέφθειραν καὶ φόβητρα ἀνθρώποις
[1, 37]	υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν κύριον.	καὶ	πάλιν ἀλλαχοῦ, ὅταν λέγῃ ὁ
[1, 37]	γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου.	καὶ	πάλιν ἀλλαχοῦ· Τὰς νουμηνίας ὑμῶν
[1, 17]	ἔχει; οἱ δὲ ἔφασαν· Καίσαρος.	καὶ	πάλιν ἀνταπεκρίνατο αὐτοῖς· Ἀπόδοτε οὖν
[1, 41]	πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν.	~Καὶ	πάλιν δι’ ἄλλης προφητείας μηνύον
[1, 44]	τὸ κακόν, ἔκλεξαι τὸ ἀγαθόν.	καὶ	πάλιν διὰ Ἠσαίου, τοῦ ἑτέρου
[1, 4]	δὲ χρηστὸν μισεῖσθαι οὐ δίκαιον.	καὶ	πάλιν, ἐὰν μέν τις τῶν
[1, 35]	κρίσιν καὶ ἐγγίζειν θεῷ τολμῶσιν.	καὶ	πάλιν ἐν ἄλλοις λόγοις δι’
[1, 50]	ἄνθρωπος παθεῖν καὶ ἀτιμασθῆναι ὑπέμεινε,	καὶ	πάλιν μετὰ δόξης παραγενήσεται, ἀκούσατε
[1, 29]	μεγίστη ἀσέβεια καὶ ἀδικία ἐστί.	~Καὶ	πάλιν, μὴ τῶν ἐκτεθέντων τις
[1, 35]	προϊόντος τοῦ λόγου σαφέστερον δειχθήσεται.	καὶ	πάλιν ὁ αὐτὸς προφήτης Ἠσαίας
[1, 63]	ὁ λαός με οὐ συνῆκε.	καὶ	πάλιν ὁ Ἰησοῦς, ὡς ἐδηλώσαμεν,
[1, 38]	ὅτι ἐγγίζει ὁ δικαιώσας με.	καὶ	πάλιν ὅταν λέγῃ· Αὐτοὶ ἔβαλον
[1, 38]	ἀνέστην, ὅτι κύριος ἀντελάβετό μου.	καὶ	πάλιν ὅταν λέγῃ· Ἐλάλησαν ἐν
[1, 49]	αὐτοῦ· ἦρται ἐκ τοῦ μέσου.	~Καὶ	πάλιν πῶς δι’ αὐτοῦ Ἠσαίου
[1, 38]	πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ καλῇ.	καὶ	πάλιν· Τὸν νῶτόν μου τέθεικα
[1, 31]	δὲ τρισχιλίοις, ποτὲ δὲ δισχιλίοις,	καὶ	πάλιν χιλίοις καὶ ἄλλοτε ὀκτακοσίοις·
[1, 33]	κατὰ γένους διαδοχὴν υἱὸς ὑπῆρχεν.	~Καὶ	πάλιν ὡς αὐτολεξεὶ διὰ παρθένου
[1, 52]	πρὸς ὀστέον, καὶ σάρκες ἀναφυήσονται.	καὶ	πᾶν γόνυ κάμψει τῷ κυρίῳ,
[1, 17]	εἰ δὲ καὶ ἡμῶν εὐχομένων	καὶ	πάντα εἰς φανερὸν τιθέντων ἀφροντιστήσετε,
[1, 40]	τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀπορρυήσεται,	καὶ	πάντα ὅσα ἂν ποιῇ κατευοδωθήσεται.
[1, 44]	πάντων τῶν ἐν Ἕλλησι συγγραφέων.	καὶ	πάντα, ὅσα περὶ ἀθανασίας ψυχῆς
[1, 47]	οἱ πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη πυρίκαυστος,	καὶ	πάντα τὰ ἔνδοξα αὐτῆς συνέπεσε.
[1, 10]	τῷ μηδενὶ ὀνόματι θετῷ καλουμένῳ.	καὶ	πάντα τὴν ἀρχὴν ἀγαθὸν ὄντα
[1, 31]	παρ’ Αἰγυπτίοις μέχρι τοῦ δεῦρο,	καὶ	πανταχοῦ παρὰ πᾶσίν εἰσιν Ἰουδαίοις,
[1, 29]	Ἀντινόου τοῦ νῦν γεγενημένου, ὃν	καὶ	πάντες ὡς θεὸν διὰ φόβου
[1, 6]	προσκυνοῦμεν, λόγῳ καὶ ἀληθείᾳ τιμῶντες,	καὶ	παντὶ βουλομένῳ μαθεῖν, ὡς ἐδιδάχθημεν,
[1, 14]	ἃ ἔχομεν εἰς κοινὸν φέροντες	καὶ	παντὶ δεομένῳ κοινωνοῦντες· οἱ μισάλληλοι
[1, 21]	Ἑρμῆν μέν, λόγον τὸν ἑρμηνευτικὸν	καὶ	πάντων διδάσκαλον, Ἀσκληπιὸν δέ, καὶ
[1, 44]	λαβὼν εἶπε· πρεσβύτερος γὰρ Μωυσῆς	καὶ	πάντων τῶν ἐν Ἕλλησι συγγραφέων.
[1, 39]	ζωῆς καὶ γονέων καὶ πατρίδος	καὶ	πάντων τῶν οἰκείων τὴν ὑμετέραν
[1, 11]	ἔχομεν, ἀναιρούντων οὐ πεφροντίκαμεν τοῦ	καὶ	πάντως ἀποθανεῖν ὀφειλομένου. ~Ἀρωγοὶ δ’
[1, 31]	τούτου γενομένου ἔμειναν αἱ βίβλοι	καὶ	παρ’ Αἰγυπτίοις μέχρι τοῦ δεῦρο,
[1, 27]	μητέρα θεῶν τὰ μυστήρια ἀναφέρουσι,	καὶ	παρὰ παντὶ τῶν νομιζομένων παρ’
[1, 19]	χωρεῖν ἕκαστον ἐξ οὗπερ ἐγένετο,	καὶ	παρὰ ταῦτα μηδὲν ἄλλο δύνασθαι
[1, 12]	δ’ ἐκ δαιμόνων φαύλων, οἳ	καὶ	παρὰ τῶν ἀλόγως βιούντων αἰτοῦσι
[1, 59]	εἰς ἀσέβειαν ἐμβάλλουσιν. ~Ἵνα δὲ	καὶ	παρὰ τῶν ἡμετέρων διδασκάλων, λέγομεν
[1, 53]	τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ διδαχῆς πεισθέντας	καὶ	παραιτησαμένους τὰ παλαιά, ἐν οἷς
[1, 22]	ἡμῖν. ᾧ δὲ λέγομεν χωλοὺς	καὶ	παραλυτικοὺς καὶ ἐκ γενετῆς πονηροὺς
[1, 18]	λεγόμενοι παρὰ τοῖς μάγοις ὀνειροπομποὶ	καὶ	πάρεδροι καὶ τὰ γινόμενα ὑπὸ
[1, 50]	ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη·	καὶ	παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,
[1, 49]	ἠγνόησαν, οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ	καὶ	παρεχρήσαντο· οἱ δὲ ἀπὸ τῶν
[1, 52]	πᾶν γόνυ κάμψει τῷ κυρίῳ,	καὶ	πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται αὐτῷ. ἐν
[1, 9]	οἱ τούτων τεχνῖται ἀσελγεῖς τε	καὶ	πᾶσαν κακίαν, ἵνα μὴ καταριθμῶμεν,
[1, 31]	ἀνδρούμενον, καὶ θεραπεύοντα πᾶσαν νόσον	καὶ	πᾶσαν μαλακίαν καὶ νεκροὺς ἀνεγείροντα,
[1, 45]	οὐδεμίαν βλάβην φέρει, ὑμῖν δὲ	καὶ	πᾶσι τοῖς ἀδίκως ἐχθραίνουσι καὶ
[1, 39]	τῆς ἑαυτῶν ζωῆς καὶ γονέων	καὶ	πατρίδος καὶ πάντων τῶν οἰκείων
[1, 6]	εἶναι, ἀλλ’ οὐχὶ τοῦ ἀληθεστάτου	καὶ	πατρὸς δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης καὶ
[1, 36]	ἀπὸ προσώπου τοῦ δεσπότου πάντων	καὶ	πατρὸς θεοῦ φθέγγεται, ποτὲ δὲ
[1, 21]	κατ’ αὐτοὺς Δία πατροφόντην τε	καὶ	πατρὸς τοιούτου γεγονέναι, ἔρωτί τε
[1, 31]	κολάζοντες ἡμᾶς ὁπόταν δύνωνται, ὡς	καὶ	πεισθῆναι δύνασθε. καὶ γὰρ ἐν
[1, 42]	τοῖς λεγομένοις. Δαυεὶδ ἔτεσι χιλίοις	καὶ	πεντακοσίοις πρὶν ἢ Χριστὸν ἄνθρωπον
[1, 10]	δὲ προσδέχεσθαι αὐτὸν μόνον δεδιδάγμεθα	καὶ	πεπείσμεθα καὶ πιστεύομεν, τοὺς τὰ
[1, 17]	ἡμεῖς βλαβησόμεθα, πιστεύοντες, μᾶλλον δὲ	καὶ	πεπεισμένοι, κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων
[1, 55]	ἀπιστεῖτε· τὸ γὰρ ἡμέτερον γέγονε	καὶ	πεπέρανται. ~Οὐκ ἠρκέσθησαν δὲ οἱ
[1, 50]	οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει	καὶ	περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς
[1, 44]	στόμα κυρίου ἐλάλησεν. εἰ δὲ	καὶ	περὶ τεμνούσης καὶ αὐτίκα ἀπαλλασσούσης
[1, 47]	γεγενῆσθαι, πεπεισμένοι ἐστέ. εἴρηται δὲ	καὶ	περὶ τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς, καὶ
[1, 47]	καὶ περὶ τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς,	καὶ	περὶ τοῦ μὴ ἐπιτραπήσεσθαι μηδένα
[1, 40]	δοῦναι λαβεῖν. ~Ἀκούσατε δὲ πῶς	καὶ	περὶ τῶν κηρυξάντων τὴν διδαχὴν
[1, 52]	προκεκηρύχθαι διὰ τῶν προφητῶν, ἀνάγκη	καὶ	περὶ τῶν ὁμοίως προφητευθέντων, μελλόντων
[1, 31]	ἀνθρώπων συγγράμματα συνάγειν ἐπειράθη, πυθόμενος	καὶ	περὶ τῶν προφητειῶν τούτων, προσέπεμψε
[1, 48]	λεπροὶ καθαρισθήσονται καὶ νεκροὶ ἀναστήσονται	καὶ	περιπατήσουσιν. ὅτι τε ταῦτα ἐποίησεν,
[1, 60]	καὶ πιστῶν τὸν νοῦν ὄντων,	καὶ	πηρῶν καὶ χήρων τινῶν τὰς
[1, 40]	βασιλέως Ἰουδαίων καὶ αὐτῶν Ἰουδαίων	καὶ	Πιλάτου τοῦ ὑμετέρου παρ’ αὐτοῖς
[1, 60]	Ἐὰν προσβλέπητε τῷ τύπῳ τούτῳ	καὶ	πιστεύητε, ἐν αὐτῷ σωθήσεσθε. καὶ
[1, 10]	αὐτὸν μόνον δεδιδάγμεθα καὶ πεπείσμεθα	καὶ	πιστεύομεν, τοὺς τὰ προσόντα αὐτῷ
[1, 8]	ἐπὶ τὸ ὁμολογεῖν, οἱ πεπεισμένοι	καὶ	πιστεύοντες τυχεῖν τούτων δύνασθαι τοὺς
[1, 18]	ἀπόκειται, μὴ ἀμελήσητε πεισθῆναί τε	καὶ	πιστεῦσαι ὅτι ἀληθῆ ταῦτά ἐστι.
[1, 50]	καὶ εἰς οὐρανὸν ἀνερχόμενον ἰδόντες	καὶ	πιστεύσαντες καὶ δύναμιν ἐκεῖθεν αὐτοῖς
[1, 61]	τῇ ἐξηγήσει. ὅσοι ἂν πεισθῶσι	καὶ	πιστεύωσιν ἀληθῆ ταῦτα τὰ ὑφ’
[1, 49]	τὰς προφητείας παρέδωκαν, πληρωθέντες χαρᾶς	καὶ	πίστεως τοῖς εἰδώλοις ἀπετάξαντο καὶ
[1, 53]	τὰ τοσαῦτα γοῦν ὁρώμενα πειθὼ	καὶ	πίστιν τοῖς τἀληθὲς ἀσπαζομένοις καὶ
[1, 53]	ἀληθέστεροι οἱ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν	καὶ	πιστότεροι προεγινώσκοντο. ἀπαγγελοῦμεν τὰ εἰρημένα
[1, 60]	βαρβάρων τὸ φθέγμα, σοφῶν δὲ	καὶ	πιστῶν τὸν νοῦν ὄντων, καὶ
[1, 51]	ψυχὴν αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς	καὶ	πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον
[1, 44]	οὐκ ἂν εἶπε Κατέδεται. ὥστε	καὶ	Πλάτων εἰπών· Αἰτία ἑλομένου, θεὸς
[1, 59]	Μωυσέως γεγενῆσθαι τὸν πάντα κόσμον,	καὶ	Πλάτων καὶ οἱ ταὐτὰ λέγοντες
[1, 43]	ποτε τῶν ἐναντίων δεκτικὸς ἦν	καὶ	πλειστάκις μετετίθετο· ἀλλ’ οὐδ’ οἱ
[1, 9]	ἐλεγχόμεθα. ~Ἀλλ’ οὐδὲ θυσίαις πολλαῖς	καὶ	πλοκαῖς ἀνθῶν τιμῶμεν οὓς ἄνθρωποι
[1, 32]	πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ	καὶ	πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν
[1, 59]	καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου·	καὶ	πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν
[1, 64]	γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος,	καὶ	πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τῶν
[1, 61]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	καὶ	πνεύματος ἁγίου τὸ ἐν τῷ
[1, 35]	τὸ δὲ Ὤρυξάν μου χεῖρας	καὶ	πόδας ἐξήγησις τῶν ἐν τῷ
[1, 29]	ὥρμηντο, ἐπιστάμενοι τίς τε ἦν	καὶ	πόθεν ὑπῆρχεν. ~Ὅπως δὲ μή
[1, 16]	οὐρανοῖς. ὃς γὰρ ἀκούει μου	καὶ	ποιεῖ ἃ λέγω ἀκούει τοῦ
[1, 52]	οἱ λαοὶ τῶν Ἰουδαίων λέγειν	καὶ	ποιεῖν, ὅταν ἴδωσιν αὐτὸν ἐν
[1, 60]	λεγομένην λαβεῖν τὸν Μωυσέα χαλκὸν	καὶ	ποιῆσαι τύπον σταυροῦ καὶ τοῦτον
[1, 44]	τῶν ὁμοίων δογμάτων καὶ φιλόσοφοι	καὶ	ποιηταὶ ἔφασαν, παρὰ τῶν προφητῶν
[1, 10]	ἐν ἑκάστῳ κακὴν πρὸς πάντα	καὶ	ποικίλην φύσει ἐπιθυμίαν, ὧν οὐδὲν
[1, 31]	τὰ εἰρημένα, ἀλλ’ ἐχθροὺς ἡμᾶς	καὶ	πολεμίους ἡγοῦνται, ὁμοίως ὑμῖν ἀναιροῦντες
[1, 15]	τῶν ἐνθυμημάτων. καὶ πολλοί τινες	καὶ	πολλαὶ ἑξηκοντοῦται καὶ ἑβδομηκοντοῦται, οἳ
[1, 15]	θεῷ ἀλλὰ καὶ τῶν ἐνθυμημάτων.	καὶ	πολλοί τινες καὶ πολλαὶ ἑξηκοντοῦται
[1, 61]	ἀλλήλους καὶ ἐν ἔθεσι φαύλοις	καὶ	πονηραῖς ἀνατροφαῖς γεγόναμεν, ὅπως μὴ
[1, 15]	ἀνατέλλει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ δικαίους	καὶ	πονηρούς. μὴ μεριμνᾶτε δὲ τί
[1, 24]	ἄλλων ἀλλαχοῦ καὶ δένδρα σεβομένων	καὶ	ποταμοὺς καὶ μῦς καὶ αἰλούρους
[1, 14]	ἔχειν ὑμᾶς δούλους καὶ ὑπηρέτας,	καὶ	ποτὲ μὲν δι’ ὀνείρων ἐπιφανείας,
[1, 65]	τῷ προεστῶτι τῶν ἀδελφῶν ἄρτος	καὶ	ποτήριον ὕδατος καὶ κράματος, καὶ
[1, 66]	πονηροὶ δαίμονες· ὅτι γὰρ ἄρτος	καὶ	ποτήριον ὕδατος τίθεται ἐν ταῖς
[1, 16]	ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ τῆς ὑπομονῆς	καὶ	πραότητος ἐξ αἰσχύνης καὶ ἐπιθυμίας
[1, 2]	ἀπειλῆται, τὰ δίκαια λέγειν τε	καὶ	πράττειν αἱρεῖσθαι δεῖ. ὑμεῖς μὲν
[1, 23]	αὐτοῦ προφητῶν μόνα ἀληθῆ ἐστι	καὶ	πρεσβύτερα πάντων γεγενημένων συγγραφέων, καὶ
[1, 59]	Μωυσέως, τοῦ προδεδηλωμένου πρώτου προφήτου	καὶ	πρεσβυτέρου τῶν ἐν Ἕλλησι συγγραφέων,
[1, 69]	διϊσχυρίζεσθαι κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὡς	καὶ	πρὸ βήματος ἀποκρίνεσθαι, ἐπὶ τοῦτο
[1, 2]	ὑπαγορεύει, ἀλλ’ ἐκ παντὸς τρόπου	καὶ	πρὸ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς τὸν
[1, 39]	τοὺς συντιθεμένους καὶ καταλεγομένους στρατιώτας	καὶ	πρὸ τῆς ἑαυτῶν ζωῆς καὶ
[1, 59]	λόγῳ θεοῦ ἐκ τῶν ὑποκειμένων	καὶ	προδηλωθέντων διὰ Μωυσέως γεγενῆσθαι τὸν
[1, 46]	πρωτότοκον τοῦ θεοῦ εἶναι ἐδιδάχθημεν	καὶ	προεμηνύσαμεν λόγον ὄντα, οὗ πᾶν
[1, 67]	προεστὼς διὰ λόγου τὴν νουθεσίαν	καὶ	πρόκλησιν τῆς τῶν καλῶν τούτων
[1, 44]	ὅτι καὶ μέλον ἐστὶν αὐτῷ	καὶ	προνοεῖται αὐτῶν. κατ’ ἐνέργειαν δὲ
[1, 17]	τίσειν διὰ πυρὸς αἰωνίου δίκας,	καὶ	πρὸς ἀναλογίαν ὧν ἔλαβε δυνάμεων
[1, 14]	οἱ μισάλληλοι δὲ καὶ ἀλληλοφόνοι	καὶ	πρὸς τοὺς οὐχ ὁμοφύλους διὰ
[1, 56]	καὶ ἐν παντὶ γένει πιστευόμενον	καὶ	προσδοκώμενον ἔγνωσαν, πάλιν, ὡς προεδηλώσαμεν,
[1, 16]	τὸν θεὸν τὸν ποιήσαντά σε.	καὶ	προσελθόντος αὐτῷ τινος καὶ εἰπόντος·
[1, 62]	προσελθὼν ἄκουσον. ὁ δὲ ὑπολυσάμενος	καὶ	προσελθὼν ἀκήκοε κατελθεῖν εἰς Αἴγυπτον
[1, 62]	εἶπεν· Ὑπόλυσαι τὰ ὑποδήματά σου	καὶ	προσελθὼν ἄκουσον. ὁ δὲ ὑπολυσάμενος
[1, 58]	τοῖς γηΐνοις καὶ χειροποιήτοις προσήλωσαν	καὶ	προσηλοῦσι, τοὺς δὲ ἐπὶ θεωρίαν
[1, 62]	εἰς τὰ ἱερὰ αὐτῶν ἐπιβαίνοντας	καὶ	προσιέναι αὐτοῖς μέλλοντας, λοιβὰς καὶ
[1, 41]	καὶ εἰσέλθετε κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ	καὶ	προσκυνήσατε ἐν αὐλαῖς ἁγίαις αὐτοῦ·
[1, 6]	πνεῦμά τε τὸ προφητικὸν σεβόμεθα	καὶ	προσκυνοῦμεν, λόγῳ καὶ ἀληθείᾳ τιμῶντες,
[1, 26]	πρῶτον θεὸν ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον	καὶ	προσκυνοῦσι· καὶ Ἑλένην τινά, τὴν
[1, 63]	τοῦ θεοῦ καὶ θεὸς ὑπάρχει.	καὶ	πρότερον διὰ τῆς τοῦ πυρὸς
[1, 10]	μὴ εἴργεσθαι ταῦτα μανθάνειν, ἀλλὰ	καὶ	προτρέπεσθαι ἐπὶ ταῦτα. ὅπερ γὰρ
[1, 21]	ἀνάγκη, πλὴν ὅτι εἰς διαφορὰν	καὶ	προτροπὴν τῶν ἐκπαιδευομένων ταῦτα γέγραπται·
[1, 35]	ὁ μὲν Δαυεὶδ ὁ βασιλεὺς	καὶ	προφήτης, ὁ εἰπὼν ταῦτα, οὐδὲν
[1, 23]	θεῷ γεγέννηται, λόγος αὐτοῦ ὑπάρχων	καὶ	πρωτότοκος καὶ δύναμις, καὶ τῇ
[1, 33]	θέμις ἢ τὸν λόγον, ὃς	καὶ	πρωτότοκος τῷ θεῷ ἐστι Μωυσῆς
[1, 18]	τὰ τῶν συγγραφέων διδάγματα, Ἐμπεδοκλέους	καὶ	Πυθαγόρου, Πλάτωνός τε καὶ Σωκράτους,
[1, 18]	λεγόμενα μαντεῖα Ἀμφιλόχου καὶ Δωδώνης	καὶ	Πυθοῦς, καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτά
[1, 40]	τοὺς ἀνθρώπους τὸ προφητικὸν πνεῦμα,	καὶ	πῶς μηνύει τὴν γεγενημένην Ἡρώδου
[1, 40]	αὐτῷ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ἐπήγγελται,	καὶ	πῶς οἱ δαίμονες, ὅσον ἐπ’
[1, 62]	διὰ τοῦ προφήτου κεκηρυγμένον ἐνήργησαν	καὶ	ῥαντίζειν ἑαυτοὺς τοὺς εἰς τὰ
[1, 18]	καὶ οἱ ψυχαῖς ἀποθανόντων λαμβανόμενοι	καὶ	ῥιπτούμενοι ἄνθρωποι, οὓς δαιμονιολήπτους καὶ
[1, 53]	χειρῶν ἔργοις λατρεύοντα· Ἰουδαῖοι δὲ	καὶ	Σαμαρεῖς, ἔχοντες τὸν παρὰ τοῦ
[1, 53]	καλεῖται ἔθνη, τὸ δὲ Ἰουδαϊκὸν	καὶ	Σαμαρειτικὸν φῦλον Ἰσραὴλ καὶ οἶκος
[1, 53]	ἐθνῶν πιστεύοντες τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων	καὶ	Σαμαρέων, τὰ προφητευθέντα ἀπαγγελοῦμεν. ἐλέχθη
[1, 53]	ἐξ ἐθνῶν τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων	καὶ	Σαμαρέων Χριστιανοὺς εἰδότες; τὰ μὲν
[1, 66]	ἡμῶν, ἐκείνου τοῦ σαρκοποιηθέντος Ἰησοῦ	καὶ	σάρκα καὶ αἷμα ἐδιδάχθημεν εἶναι.
[1, 66]	Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ σωτὴρ ἡμῶν	καὶ	σάρκα καὶ αἷμα ὑπὲρ σωτηρίας
[1, 19]	δυνατὸν ὀστέα τε καὶ νεῦρα	καὶ	σάρκας εἰκονοποιηθέντα, οἷα ὁρῶμεν, γενέσθαι;
[1, 52]	ἁρμονίαν καὶ ὀστέον πρὸς ὀστέον,	καὶ	σάρκες ἀναφυήσονται. καὶ πᾶν γόνυ
[1, 66]	εὐχαριστηθεῖσαν τροφήν, ἐξ ἧς αἷμα	καὶ	σάρκες κατὰ μεταβολὴν τρέφονται ἡμῶν,
[1, 28]	τῶν κακῶν δαιμόνων ὄφις καλεῖται	καὶ	σατανᾶς καὶ διάβολος, ὡς καὶ
[1, 20]	θεὸς διὰ τοῦ Χριστοῦ ἐδίδαξε.	~Καὶ	Σίβυλλα δὲ καὶ Ὑστάσπης γενήσεσθαι
[1, 59]	γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος,	καὶ	σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου· καὶ
[1, 8]	πατρὸς καὶ δημιουργοῦ διαγωγῆς ἀντιποιούμεθα,	καὶ	σπεύδομεν ἐπὶ τὸ ὁμολογεῖν, οἱ
[1, 13]	τοῦ παντὸς σεβόμενοι, ἀνενδεῆ αἱμάτων	καὶ	σπονδῶν καὶ θυμιαμάτων, ὡς ἐδιδάχθημεν,
[1, 31]	ἀνεγείροντα, καὶ φθονούμενον καὶ ἀγνοούμενον	καὶ	σταυρούμενον Ἰησοῦν τὸν ἡμέτερον Χριστόν,
[1, 46]	ἄνθρωπος ἀπεκυήθη καὶ Ἰησοῦς ἐπωνομάσθη,	καὶ	σταυρωθεὶς ἀποθανὼν ἀνέστη καὶ ἀνελήλυθεν
[1, 2]	καὶ φιλοσόφους μόνον τἀληθὲς τιμᾶν	καὶ	στέργειν ὁ λόγος ὑπαγορεύει, παραιτουμένους
[1, 34]	Μιχαίας, ἀκούσατε. ἔφη δὲ οὕτως·	Καὶ	σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς
[1, 65]	τὸ οὕτως λοῦσαι τὸν πεπεισμένον	καὶ	συγκατατεθειμένον ἐπὶ τοὺς λεγομένους ἀδελφοὺς
[1, 39]	ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν·	καὶ	συγκόψουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς
[1, 12]	ἀποθανεῖν ὀφειλομένου. ~Ἀρωγοὶ δ’ ὑμῖν	καὶ	σύμμαχοι πρὸς εἰρήνην ἐσμὲν πάντων
[1, 14]	καὶ ἀποτρέψωσι τοῦ ὅλως ἐντυχεῖν	καὶ	συνεῖναι τὰ λεγόμενα (ἀγωνίζονται γὰρ
[1, 50]	ἀνθρώπων, οὕτως θαυμάσονται ἔθνη πολλά,	καὶ	συνέξουσι βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν·
[1, 67]	ἔχοντες τοῖς λειπομένοις πᾶσιν ἐπικουροῦμεν,	καὶ	σύνεσμεν ἀλλήλοις ἀεί. ἐπὶ πᾶσί
[1, 61]	προημαρτημένων ἄφεσιν διδάσκονται, ἡμῶν συνευχομένων	καὶ	συννηστευόντων αὐτοῖς. ἔπειτα ἄγονται ὑφ’
[1, 10]	τὰ αὐτῷ ἀρεστὰ καὶ ἀφθαρσίας	καὶ	συνουσίας καταξιωθῆναι. τὸ μὲν γὰρ
[1, 26]	δόγματα, ἐπιστάμεθα. ἔστι δὲ ἡμῖν	καὶ	σύνταγμα κατὰ πασῶν τῶν γεγενημένων
[1, 45]	πατάξῃ τοὺς ἐχθραίνοντας αὐτῷ δαίμονας,	καὶ	συντελεσθῇ ὁ ἀριθμὸς τῶν προεγνωσμένων
[1, 14]	δεδιδάγμεθα καὶ διδάσκομεν. βραχεῖς δὲ	καὶ	σύντομοι παρ’ αὐτοῦ λόγοι γεγόνασιν·
[1, 43]	ὅτι ἐλευθέρᾳ προαιρέσει καὶ κατορθοῖ	καὶ	σφάλλεται, οὕτως ἀποδείκνυμεν. τὸν αὐτὸν
[1, 26]	ἐπιγραφὴν Ῥωμαϊκὴν ταύτην· Σίμωνι δεωσάγκτῳ.	καὶ	σχεδὸν πάντες μὲν Σαμαρεῖς, ὀλίγοι
[1, 4]	καὶ γάρ τοι φιλοσοφίας ὄνομα	καὶ	σχῆμα ἐπιγράφονταί τινες, οἳ οὐδὲν
[1, 9]	φανέντων κακῶν δαιμόνων καὶ ὀνόματα	καὶ	σχήματα ἔχειν. τί γὰρ δεῖ
[1, 55]	ἐπονομάζετε. καὶ διὰ λόγου οὖν	καὶ	σχήματος τοῦ φαινομένου, ὅση δύναμις,
[1, 18]	Ἐμπεδοκλέους καὶ Πυθαγόρου, Πλάτωνός τε	καὶ	Σωκράτους, καὶ ὁ παρ’ Ὁμήρῳ
[1, 19]	τὸ ἀποθανεῖν δυνάμενον καὶ ψυχὴν	καὶ	σῶμα εἰς γέενναν ἐμβαλεῖν. ἡ
[1, 17]	εὐχόμενοι μετὰ τῆς βασιλικῆς δυνάμεως	καὶ	σώφρονα τὸν λογισμὸν ἔχοντας ὑμᾶς
[1, 6]	τοῦ ἀληθεστάτου καὶ πατρὸς δικαιοσύνης	καὶ	σωφροσύνης καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν
[1, 67]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέλευσις γίνεται,	καὶ	τὰ ἀπομνημονεύματα τῶν ἀποστόλων ἢ
[1, 27]	μηδένα διώκωμεν μηδὲ ἀσεβῶμεν, ἐκτιθέναι	καὶ	τὰ γεννώμενα πονηρῶν εἶναι δεδιδάγμεθα·
[1, 18]	τοῖς μάγοις ὀνειροπομποὶ καὶ πάρεδροι	καὶ	τὰ γινόμενα ὑπὸ τῶν ταῦτα
[1, 37]	σου. ὁποῖα μὲν οὖν ἐστι	καὶ	τὰ διδασκόμενα διὰ τῶν προφητῶν
[1, 26]	φιλοσοφίας κοινὸν ἔχουσιν. εἰ δὲ	καὶ	τὰ δύσφημα ἐκεῖνα μυθολογούμενα ἔργα
[1, 27]	ἢ ἀδελφῷ μίγνυται. οἱ δὲ	καὶ	τὰ ἑαυτῶν τέκνα καὶ τὰς
[1, 16]	τοὺς μόνον λέγοντας, ἀλλὰ τοὺς	καὶ	τὰ ἔργα πράττοντας σωθήσεσθαι ἔφη.
[1, 23]	ἃ μυθοποιήσαντες ἔφησαν, ὃν τρόπον	καὶ	τὰ καθ’ ἡμῶν λεγόμενα δύσφημα
[1, 52]	ἀγνοούμενα ἀπέβη, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τὰ λείποντα, κἂν ἀγνοῆται καὶ
[1, 25]	διὰ τὸν Ἄδωνιν οἰστρηθείσας, ὧν	καὶ	τὰ μυστήρια ἄγετε, ἢ Ἀσκληπιὸν
[1, 18]	θεῷ πιστεύοντας ἀλλὰ μᾶλλον, οἳ	καὶ	τὰ νεκρούμενα καὶ εἰς γῆν
[1, 49]	εἶεν τάλανες οἱ δυσφημοῦντες αὐτὸν	καὶ	τὰ παλαιὰ ἔθη καλὸν εἶναι
[1, 31]	ὁ Αἰγυπτίων βασιλεύς, βιβλιοθήκην κατεσκεύαζε	καὶ	τὰ πάντων ἀνθρώπων συγγράμματα συνάγειν
[1, 44]	ἕκαστον ἀμείψεσθαι μέλλοντα τῶν ἀνθρώπων,	καὶ	τὰ παρ’ αὐτοῦ κατ’ ἀξίαν
[1, 55]	πρὸ προσώπου ἡμῶν χριστὸς κύριος.	καὶ	τὰ παρ’ ὑμῖν δὲ σύμβολα
[1, 18]	δαιμονιολήπτους καὶ μαινομένους καλοῦσι πάντες,	καὶ	τὰ παρ’ ὑμῖν λεγόμενα μαντεῖα
[1, 37]	πάλιν ἀλλαχοῦ· Τὰς νουμηνίας ὑμῶν	καὶ	τὰ σάββατα μισεῖ ἡ ψυχή
[1, 52]	αὐτοῦ στρατιᾶς παραγενήσεσθαι κεκήρυκται, ὅτε	καὶ	τὰ σώματα ἀνεγερεῖ πάντων τῶν
[1, 19]	γεγενημένα ὁρῶσι. κρεῖττον δὲ πιστεύειν	καὶ	τὰ τῇ ἑαυτῶν φύσει καὶ
[1, 17]	οὖν τὰ Καίσαρος τῷ Καίσαρι	καὶ	τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ.
[1, 18]	καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτά ἐστι,	καὶ	τὰ τῶν συγγραφέων διδάγματα, Ἐμπεδοκλέους
[1, 27]	σύμβολον μέγα καὶ μυστήριον ἀναγράφεται.	καὶ	τὰ φανερῶς ὑμῖν πραττόμενα καὶ
[1, 50]	νεκρῶν ἀναστάντος καὶ ὀφθέντος αὐτοῖς	καὶ	ταῖς προφητείαις ἐντυχεῖν, ἐν αἷς
[1, 43]	τὰς τιμωρίας καὶ τὰς κολάσεις	καὶ	τὰς ἀγαθὰς ἀμοιβὰς κατ’ ἀξίαν
[1, 25]	ἀνεθήκαμεν, ὃν οὔτε ἐπ’ Ἀντιόπην	καὶ	τὰς ἄλλας ὁμοίως οὐδὲ ἐπὶ
[1, 51]	δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς,	καὶ	τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνοίσει.
[1, 26]	ἔργα πράττουσι, λυχνίας μὲν ἀνατροπὴν	καὶ	τὰς ἀνέδην μίξεις καὶ ἀνθρωπείων
[1, 9]	μὴ καταριθμῶμεν, ἔχουσιν, ἀκριβῶς ἐπίστασθε·	καὶ	τὰς ἑαυτῶν παιδίσκας συνεργαζομένας φθείρουσιν.
[1, 39]	τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα	καὶ	τὰς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα,
[1, 43]	καὶ τοῦτο διαλύομεν. τὰς τιμωρίας	καὶ	τὰς κολάσεις καὶ τὰς ἀγαθὰς
[1, 27]	δὲ καὶ τὰ ἑαυτῶν τέκνα	καὶ	τὰς ὁμοζύγους προαγωγεύονται, καὶ φανερῶς
[1, 21]	ἡδονῶν ἥττω γενόμενον ἐπὶ Γανυμήδην	καὶ	τὰς πολλὰς μοιχευθείσας γυναῖκας ἐλθεῖν,
[1, 49]	αὐτοῦ ἐμήνυσαν τὰ περὶ αὐτοῦ	καὶ	τὰς προφητείας παρέδωκαν, πληρωθέντες χαρᾶς
[1, 38]	νῶτόν μου τέθεικα εἰς μάστιγας	καὶ	τὰς σιαγόνας μου εἰς ῥαπίσματα,
[1, 54]	τοῖς ὑπὸ τῶν ποιητῶν λεχθεῖσι.	καὶ	ταῦτα δ’ ἐλέχθη καὶ ἐν
[1, 15]	πλῆθος τῶν ἐξ ἀκολασίας μεταβαλόντων	καὶ	ταῦτα μαθόντων; οὐ γὰρ τοὺς
[1, 35]	ἐμερίσαντο ἑαυτοῖς οἱ σταυρώσαντες αὐτόν.	καὶ	ταῦτα ὅτι γέγονε, δύνασθε μαθεῖν
[1, 15]	δὲ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,	καὶ	ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. ὅπου
[1, 52]	αἰώνιον πῦρ πέμψει. ὡς δὲ	καὶ	ταῦτα προείρηται γενησόμενα, δηλώσομεν. ἐρρέθη
[1, 12]	βιούντων αἰτοῦσι θύματα καὶ θεραπείας,	καὶ	ταῦτα, ὡς προέφημεν, ἐνεργεῖσθαι· ἀλλ’
[1, 22]	τοῖς ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ γεγενῆσθαι λεγομένοις	καὶ	ταὐτὰ φάσκειν δόξομεν. ~Ἵνα δὲ
[1, 53]	προφητείας ἔχοντες εἰπεῖν ἐπαυσάμεθα, αὐτάρκεις	καὶ	ταύτας εἰς πεισμονὴν τοῖς τὰ
[1, 27]	καὶ τούτων μισθοὺς καὶ εἰσφορὰς	καὶ	τέλη λαμβάνετε δέον ἐκκόψαι ἀπὸ
[1, 9]	ὕλην οἱ τεχνῖται διατιθέασι ξέοντες	καὶ	τέμνοντες καὶ χωνεύοντες καὶ τύπτοντες;
[1, 33]	ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει	καὶ	τέξεται υἱόν, καὶ ἐροῦσιν ἐπὶ
[1, 33]	ἐν γαστρὶ ἐκ πνεύματος ἁγίου	καὶ	τέξῃ υἱόν, καὶ υἱὸς ὑψίστου
[1, 43]	ὥσπερ τὰ ἄλλα, οἷον δένδρα	καὶ	τετράποδα μηδὲν δυνάμενα προαιρέσει πράττειν,
[1, 23]	ὑπάρχων καὶ πρωτότοκος καὶ δύναμις,	καὶ	τῇ βουλῇ αὐτοῦ γενόμενος ἄνθρωπος
[1, 67]	πρὸ τῆς κρονικῆς ἐσταύρωσαν αὐτόν,	καὶ	τῇ μετὰ τὴν κρονικήν, ἥτις
[1, 67]	καὶ διὰ πνεύματος τοῦ ἁγίου.	καὶ	τῇ τοῦ ἡλίου λεγομένῃ ἡμέρᾳ
[1, 7]	ἀρκοῦνται γὰρ τῇ προσούσῃ πονηρίᾳ	καὶ	τῇ τῶν καλῶν ἀγνοίᾳ. ~Λογίσασθε
[1, 64]	Κόρην θυγατέρα τοῦ Διὸς ἔφασαν.	καὶ	τὴν Ἀθηνᾶν δὲ ὁμοίως πονηρευόμενοι
[1, 16]	τύπτοντί σου τὴν σιαγόνα πάρεχε	καὶ	τὴν ἄλλην, καὶ τὸν αἴροντά
[1, 28]	καί τινας μηδέπω ἴσως γεννηθέντας.	καὶ	τὴν ἀρχὴν νοερὸν καὶ δυνάμενον
[1, 40]	πατρὸς πάντων καὶ δεσπότου θεοῦ	καὶ	τὴν αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ παστοῦ
[1, 59]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ
[1, 64]	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν. ἡ δὲ γῆ
[1, 66]	ὑπὲρ σωτηρίας ἡμῶν ἔσχεν, οὕτως	καὶ	τὴν δι’ εὐχῆς λόγου τοῦ
[1, 33]	προεμηνύομεν, ἔφη. τὸ πνεῦμα οὖν	καὶ	τὴν δύναμιν τὴν παρὰ τοῦ
[1, 65]	ποιεῖται· οὗ συντελέσαντος τὰς εὐχὰς	καὶ	τὴν εὐχαριστίαν πᾶς ὁ παρὼν
[1, 56]	Κλαυδίου Καίσαρος γενόμενος ὁ Σίμων	καὶ	τὴν ἱερὰν σύγκλητον καὶ τὸν
[1, 40]	σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου,	καὶ	τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα
[1, 53]	σὺν ᾧ καὶ θυγατέρες διεσώθησαν.	καὶ	τὴν πᾶσαν αὐτῶν χώραν ἔρημον
[1, 67]	ᾗ ὁ θεὸς τὸ σκότος	καὶ	τὴν ὕλην τρέψας κόσμον ἐποίησε,
[1, 34]	ὡς ὑπολαμβάνω, φήσετε. ~Ὅπου δὲ	καὶ	τῆς γῆς γεννᾶσθαι ἔμελλεν, ὡς
[1, 32]	αὐτοῦ φανέρωσιν καὶ Ἰουδαίων ἐβασιλεύσατε	καὶ	τῆς ἐκείνων πάσης γῆς ἐκρατήσατε.
[1, 68]	καὶ ἐξήγησιν πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν δὲ	καὶ	τῆς ἐπιστολῆς Ἀδριανοῦ τὸ ἀντίγραφον,
[1, 8]	ἔργων πείσαντας, ὅτι αὐτῷ εἵποντο	καὶ	τῆς παρ’ αὐτῷ διαγωγῆς ἤρων,
[1, 21]	τοὺς ὁμοίως αὐτῇ κατηστερίσθαι λεγομένους;	καὶ	τί γὰρ τοὺς ἀποθνήσκοντας παρ’
[1, 63]	οὐκ ἔγνωσαν Ἰουδαῖοι τί πατὴρ	καὶ	τί υἱός, ὁμοίως ἐλέγχων αὐτοὺς
[1, 4]	εἴργονται πρὸς ὑμῶν, ἆθλα δὲ	καὶ	τιμὰς τοῖς εὐφώνως ὑβρίζουσι τούτους
[1, 27]	καὶ τὰ φανερῶς ὑμῖν πραττόμενα	καὶ	τιμώμενα ὡς ἀνατετραμμένου καὶ οὐ
[1, 26]	οὐκ ἐδιώχθησαν ὑφ’ ὑμῶν, ἀλλὰ	καὶ	τιμῶν κατηξιώθησαν Σίμωνα μέν τινα
[1, 28]	τινας ἐκ μετανοίας σωθήσεσθαι μέλλοντας	καί	τινας μηδέπω ἴσως γεννηθέντας. καὶ
[1, 31]	υἱὸν θεοῦ ὄντα καὶ κεκλημένον,	καί	τινας πεμπομένους ὑπ’ αὐτοῦ εἰς
[1, 19]	εἰ ἐν σώματι μὴ ὑπήρχομεν	καί	τις ἔλεγεν, ἐκ μικρᾶς τινος
[1, 3]	τοῦ ἀγαθοῦ. ἔφη γάρ που	καί	τις τῶν παλαιῶν· Ἂν μὴ
[1, 64]	Ἰακώβ, ὡς καὶ Μωυσῆς ἀνέγραψε.	~Καὶ	τὸ ἀνεγείρειν δὲ τὸ εἴδωλον
[1, 60]	κεχιάσθαι ἐν τῷ παντὶ εἶπε.	καὶ	τὸ εἰπεῖν αὐτὸν τρίτον, ἐπειδή,
[1, 60]	εἰρῆσθαι πρότερον ὑπὸ Μωυσέως οἴδαμεν.	~Καὶ	τὸ ἐν τῷ παρὰ Πλάτωνι
[1, 32]	γὰρ προπάτωρ Ἰουδαίων, ἀφ’ οὗ	καὶ	τὸ Ἰουδαῖοι καλεῖσθαι ἐσχήκασι· καὶ
[1, 44]	πρὸ προσώπου σου τὸ ἀγαθὸν	καὶ	τὸ κακόν, ἔκλεξαι τὸ ἀγαθόν.
[1, 59]	ἐμάθομεν, καὶ ὑμεῖς πεισθῆναι δύνασθε.	καὶ	τὸ καλούμενον Ἔρεβος παρὰ τοῖς
[1, 62]	Ἰησοῦν πάντα, ὁ φωτιζόμενος λούεται.	~Καὶ	τὸ λουτρὸν δὴ τοῦτο ἀκούσαντες
[1, 9]	τοιούτους καθιστάναι, μὴ συνορῶντας ἀθέμιτον	καὶ	τὸ νοεῖν ἢ λέγειν ἀνθρώπους
[1, 16]	δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί,	καὶ	τὸ οὒ οὔ· τὸ δὲ
[1, 49]	τοῖς λέγουσι τὸ γλυκὺ πικρὸν	καὶ	τὸ πικρὸν γλυκύ. ~Ὅτι δὲ
[1, 66]	τοῦτ’ ἐστι τὸ σῶμά μου·	καὶ	τὸ ποτήριον ὁμοίως λαβόντα καὶ
[1, 63]	ταῦτα εἰπόντα λέγουσιν εἶναι. ὅθεν	καὶ	τὸ προφητικὸν πνεῦμα ἐλέγχον αὐτοὺς
[1, 52]	Ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ παυθήσεται,	καὶ	τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ σβεσθήσεται.
[1, 67]	τὴν ἑαυτοῦ ὃ βούλεται δίδωσι,	καὶ	τὸ συλλεγόμενον παρὰ τῷ προεστῶτι
[1, 54]	μενεῖ ἢ εἰς οὐρανὸν ἀνελεύσεται,	καὶ	τὸ τοῦ πώλου ὄνομα καὶ
[1, 40]	αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ,	καὶ	τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀπορρυήσεται,
[1, 12]	ὢν Ἰησοῦς Χριστός, ἀφ’ οὗ	καὶ	τὸ Χριστιανοὶ ἐπονομάζεσθαι ἐσχήκαμεν. ὅθεν
[1, 50]	ἐλογίσθη, αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν εἴληφε	καὶ	τοῖς ἀνόμοις ἐξιλάσεται. ἴδε γὰρ
[1, 8]	γενήσεσθαι, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ,	καὶ	τοῖς αὐτοῖς σώμασι μετὰ τῶν
[1, 62]	τὸ ὑπολύεσθαι ἐπιβαίνοντας τοῖς ἱεροῖς	καὶ	τοῖς αὐτοῖς τοὺς θρησκεύοντας κελεύεσθαι
[1, 13]	οὐ πυρὶ δαπανᾶν, ἀλλ’ ἑαυτοῖς	καὶ	τοῖς δεομένοις προσφέρειν, ἐκείνῳ δὲ
[1, 67]	ἐπικουρεῖ ὀρφανοῖς τε καὶ χήραις,	καὶ	τοῖς διὰ νόσον ἢ δι’
[1, 67]	ἢ δι’ ἄλλην αἰτίαν λειπομένοις,	καὶ	τοῖς ἐν δεσμοῖς οὖσι, καὶ
[1, 63]	καὶ εἰκόνος ἀσωμάτου τῷ Μωυσεῖ	καὶ	τοῖς ἑτέροις προφήταις ἐφάνη· νῦν
[1, 43]	καλὰ ἐκλεγομένοις τὰ ἄξια ἐπιτίμια,	καὶ	τοῖς ὁμοίως τὰ ἐναντία τὰ
[1, 67]	ἀπὸ τῶν εὐχαριστηθέντων ἑκάστῳ γίνεται,	καὶ	τοῖς οὐ παροῦσι διὰ τῶν
[1, 65]	ἄρτου καὶ οἴνου καὶ ὕδατος	καὶ	τοῖς οὐ παροῦσιν ἀποφέρουσι. ~Καὶ
[1, 67]	καὶ τοῖς ἐν δεσμοῖς οὖσι,	καὶ	τοῖς παρεπιδήμοις οὖσι ξένοις, καὶ
[1, 35]	σταυρῷ παγέντων ἐν ταῖς χερσὶ	καὶ	τοῖς ποσὶν αὐτοῦ ἥλων ἦν.
[1, 69]	ἵνα μήτε οἱ ἄνθρωποι ταράττωνται	καὶ	τοῖς συκοφάνταις χορηγία κακουργίας παρασχεθῇ.
[1, 20]	ἔργοις προσκυνεῖν Μενάνδρῳ τῷ κωμικῷ	καὶ	τοῖς ταῦτα φήσασι ταὐτὰ φράζομεν·
[1, 3]	~Ἀλλ’ ἵνα μὴ ἄλογον φωνὴν	καὶ	τολμηρὰν δόξῃ τις ταῦτα εἶναι,
[1, 16]	σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην,	καὶ	τὸν αἴροντά σου τὸν χιτῶνα
[1, 56]	μαθὼν τὴν πλάνην φυγεῖν δυνηθῇ.	καὶ	τὸν ἀνδριάντα, εἰ βούλεσθε, καθαιρήσατε.
[1, 15]	ἔφη· Παντὶ τῷ αἰτοῦντι δίδοτε	καὶ	τὸν βουλόμενον δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῆτε.
[1, 56]	Σίμων καὶ τὴν ἱερὰν σύγκλητον	καὶ	τὸν δῆμον Ῥωμαίων εἰς τοσοῦτο
[1, 56]	ὅθεν τήν τε ἱερὰν σύγκλητον	καὶ	τὸν δῆμον τὸν ὑμέτερον συνεπιγνώμονας
[1, 4]	καὶ τούτων τινὲς ἀθεότητα ἐδίδαξαν,	καὶ	τὸν Δία ἀσελγῆ ἅμα τοῖς
[1, 21]	τοὺς ἐκ Λήδας δὲ Διοσκούρους,	καὶ	τὸν ἐκ Δανάης Περσέα, καὶ
[1, 21]	καὶ τὸν ἐκ Δανάης Περσέα,	καὶ	τὸν ἐξ ἀνθρώπων δὲ ἐφ’
[1, 15]	ὑμῶν χρηστός ἐστι καὶ οἰκτίρμων,	καὶ	τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ
[1, 19]	τοῖς ἄλλοις ἀπιστεῖν παρειλήφαμεν, ἐπειδὴ	καὶ	τὸν ἡμέτερον διδάσκαλον Ἰησοῦν Χριστὸν
[1, 16]	ἐκ τοῦ πονηροῦ. ὡς δὲ	καὶ	τὸν θεὸν μόνον δεῖ προσκυνεῖν,
[1, 21]	τοῦ σκευαζομένου ἀπεφήναντο. ~Τῷ δὲ	καὶ	τὸν λόγον, ὅ ἐστι πρῶτον
[1, 6]	κακίας θεοῦ· ἀλλ’ ἐκεῖνόν τε	καὶ	τὸν παρ’ αὐτοῦ υἱὸν ἐλθόντα
[1, 30]	εἴπῃ ἀντιτιθεὶς ἡμῖν, τί κωλύει	καὶ	τὸν παρ’ ἡμῖν λεγόμενον Χριστόν,
[1, 58]	οὐρανίων καὶ γηΐνων ἁπάντων θεὸν	καὶ	τὸν προκηρυχθέντα διὰ τῶν προφητῶν
[1, 19]	ποτὲ γενέσθαι, ὁποίους καὶ ἑαυτοὺς	καὶ	τὸν σύμπαντα κόσμον καὶ ἐξ
[1, 4]	τὸν τοῦ ὁμολογοῦντος βίον εὐθύνειν	καὶ	τὸν τοῦ ἀρνουμένου, ὅπως διὰ
[1, 4]	διὰ τὴν ὁμολογίαν κολάζετε· δέον	καὶ	τὸν τοῦ ὁμολογοῦντος βίον εὐθύνειν
[1, 6]	ἐλθόντα καὶ διδάξαντα ἡμᾶς ταῦτα,	καὶ	τὸν τῶν ἄλλων ἑπομένων καὶ
[1, 43]	εἵμαρται τόνδε τινὰ ἀγαθὸν εἶναι	καὶ	τόνδε φαῦλον, οὔθ’ οὗτος ἀπόδεκτος
[1, 52]	καὶ τῷ νότῳ μὴ προσκόπτειν.	καὶ	τότε ἐν Ἰερουσαλὴμ κοπετὸς μέγας,
[1, 16]	καὶ ἐπίομεν καὶ δυνάμεις ἐποιήσαμεν;	καὶ	τότε ἐρῶ αὐτοῖς· Ἀποχωρεῖτε ἀπ’
[1, 52]	τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ σβεσθήσεται.	καὶ	τότε μετανοήσουσιν, ὅτε οὐδὲν ὠφελήσουσι.
[1, 52]	διανοίας. κόψονται φυλὴ πρὸς φυλήν,	καὶ	τότε ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν,
[1, 32]	λόγιον γεγένηται, τοῦ δὲ Ἰακὼβ	καὶ	τοῦ Ἰούδα κατὰ γένους διαδοχὴν
[1, 13]	μὲν γενῶν καὶ μεταβολῶν ὡρῶν,	καὶ	τοῦ πάλιν ἐν ἀφθαρσίᾳ γενέσθαι
[1, 12]	προεῖπε, φημί, ὁ ἡμέτερος διδάσκαλος	καὶ	τοῦ πατρὸς πάντων καὶ δεσπότου
[1, 65]	διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ υἱοῦ	καὶ	τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου ἀναπέμπει
[1, 58]	ἀνθρώπους ἀπὸ τοῦ ποιήσαντος θεοῦ	καὶ	τοῦ πρωτογόνου αὐτοῦ Χριστοῦ· καὶ
[1, 61]	τῶν ὅλων καὶ δεσπότου θεοῦ	καὶ	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
[1, 65]	εὐχὰς ποιησόμενοι ὑπέρ τε ἑαυτῶν	καὶ	τοῦ φωτισθέντος καὶ ἄλλων πανταχοῦ
[1, 14]	καὶ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν εὐχόμενοι,	καὶ	τοὺς ἀδίκως μισοῦντας πείθειν πειρώμενοι,
[1, 53]	ἑωρῶμεν, γῆς μὲν Ἰουδαίων ἐρήμωσιν,	καὶ	τοὺς ἀπὸ παντὸς ἔθνους ἀνθρώπων
[1, 27]	οὐ μόνον τὰς κόρας ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἄρσενας, καὶ ὃν τρόπον
[1, 3]	ἄληπτον παρέχειν, ὁμοίως δ’ αὖ	καὶ	τοὺς ἄρχοντας μὴ βίᾳ μηδὲ
[1, 21]	τὰς πολλὰς μοιχευθείσας γυναῖκας ἐλθεῖν,	καὶ	τοὺς αὐτοῦ παῖδας τὰ ὅμοια
[1, 26]	διὰ μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν, ὃς	καὶ	τοὺς αὐτῷ ἑπομένους ὡς μηδὲ
[1, 31]	πᾶν γένος ἀνθρώπων κηρύξοντας ταῦτα,	καὶ	τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἀνθρώπους μᾶλλον
[1, 58]	καὶ τοῦ πρωτογόνου αὐτοῦ Χριστοῦ·	καὶ	τοὺς μὲν τῆς γῆς μὴ
[1, 21]	τί γὰρ λέγομεν τὴν Ἀριάδνην	καὶ	τοὺς ὁμοίως αὐτῇ κατηστερίσθαι λεγομένους;
[1, 25]	Βρισηΐδα ὀλέσαι πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων.	καὶ	τοὺς πειθομένους ἐλεοῦμεν· τοὺς δὲ
[1, 51]	πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ	καὶ	τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου
[1, 43]	γίνεσθαι, ἐκ τοῦ προειπεῖν προεγνωσμένα,	καὶ	τοῦτο διαλύομεν. τὰς τιμωρίας καὶ
[1, 42]	ἀπολογίαν μὴ παράσχῃ τοῖς ἐντυγχάνουσιν,	καὶ	τοῦτο διασαφήσομεν. τὰ πάντως ἐγνωσμένα
[1, 33]	Μωυσῆς ὁ προδεδηλωμένος προφήτης ἐμήνυσε·	καὶ	τοῦτο ἐλθὸν ἐπὶ τὴν παρθένον
[1, 32]	πεποίηκεν ἀλλ’ ὁ θεός, οὕτως	καὶ	τοῦτο ἐμηνύετο οὐκ ἐξ ἀνθρωπείου
[1, 22]	δὲ αἰτιάσαιτό τις ἐσταυρῶσθαι αὐτόν,	καὶ	τοῦτο κοινὸν τοῖς προκατηριθμημένοις παθοῦσιν
[1, 22]	διὰ παρθένου γεγεννῆσθαι φέρομεν, κοινὸν	καὶ	τοῦτο πρὸς τὸν Περσέα ἔστω
[1, 37]	ὑπ’ αὐτῶν μισοῦσιν. ~Ἵνα δὲ	καὶ	τοῦτο ὑμῖν φανερὸν γένηται, ἀπὸ
[1, 23]	φάσκειν δόξομεν. ~Ἵνα δὲ ἤδη	καὶ	τοῦτο φανερὸν ὑμῖν γένηται, ὅτι
[1, 21]	Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν διδάσκαλον ἡμῶν,	καὶ	τοῦτον σταυρωθέντα καὶ ἀποθανόντα καὶ
[1, 60]	χαλκὸν καὶ ποιῆσαι τύπον σταυροῦ	καὶ	τοῦτον στῆσαι ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ
[1, 31]	τὴν Ἑλλάδα φωνὴν ἀνθρώπους ἀποστεῖλαι.	καὶ	τούτου γενομένου ἔμειναν αἱ βίβλοι
[1, 27]	ἐπὶ τούτου τοῦ ἄγους ἕστηκε.	καὶ	τούτων μισθοὺς καὶ εἰσφορὰς καὶ
[1, 31]	γενήσεσθαι μέλλοντα πρὶν ἢ γενέσθαι·	καὶ	τούτων οἱ ἐν Ἰουδαίοις κατὰ
[1, 4]	τῷ ἑνὶ ὀνόματι προσαγορεύονται φιλόσοφοι.	καὶ	τούτων τινὲς ἀθεότητα ἐδίδαξαν, καὶ
[1, 48]	αὐτοῦ ἁλεῖται χωλὸς ὡς ἔλαφος,	καὶ	τρανὴ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων· τυφλοὶ
[1, 61]	ὑφ’ ἡμῶν ἔνθα ὕδωρ ἐστί,	καὶ	τρόπον ἀναγεννήσεως, ὃν καὶ ἡμεῖς
[1, 9]	ξέοντες καὶ τέμνοντες καὶ χωνεύοντες	καὶ	τύπτοντες; καὶ ἐξ ἀτίμων πολλάκις
[1, 16]	γεγενημένων ἀποδεῖξαι ἔχομεν· ἐκ βιαίων	καὶ	τυράννων μετέβαλον, ἡττηθέντες ἢ γειτόνων
[1, 49]	καὶ πίστεως τοῖς εἰδώλοις ἀπετάξαντο	καὶ	τῷ ἀγεννήτῳ θεῷ διὰ τοῦ
[1, 52]	τέκνα, ἐντελοῦμαι τῷ βορρᾷ φέρειν,	καὶ	τῷ νότῳ μὴ προσκόπτειν. καὶ
[1, 32]	Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἡμετέρου διδασκάλου	καὶ	τῶν ἀγνοουμένων προφητειῶν ἐξηγητοῦ, ὡς
[1, 6]	καὶ πατρὸς δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης	καὶ	τῶν ἄλλων ἀρετῶν ἀνεπιμίκτου τε
[1, 24]	μῦς καὶ αἰλούρους καὶ κροκοδείλους	καὶ	τῶν ἀλόγων ζώων τὰ πολλά,
[1, 51]	παραγίνεσθαι μετὰ δόξης μέλλει, ἀκούσατε	καὶ	τῶν εἰρημένων εἰς τοῦτο διὰ
[1, 13]	πέμπειν ὑπέρ τε τοῦ γεγονέναι	καὶ	τῶν εἰς εὐρωστίαν πόρων πάντων,
[1, 7]	τῶν δογμάτων ἐναντίων ὄντων, οὕτως	καὶ	τῶν ἐν βαρβάροις γενομένων καὶ
[1, 15]	φανερῶν μόνον τῷ θεῷ ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἐνθυμημάτων. καὶ πολλοί τινες
[1, 28]	πεμφθήσεσθαι μετὰ τῆς αὐτοῦ στρατιᾶς	καὶ	τῶν ἑπομένων ἀνθρώπων κολασθησομένους τὸν
[1, 15]	ἐνδύσησθε. οὐχ ὑμεῖς τῶν πετεινῶν	καὶ	τῶν θηρίων διαφέρετε; καὶ ὁ
[1, 9]	προσκυνεῖσθαι πλάσσειν λέγεσθαι καὶ μεταποιεῖν,	καὶ	τῶν ἱερῶν, ἔνθα ἀνατίθενται, φύλακας
[1, 51]	διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς	καὶ	τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκύλα, ἀνθ’
[1, 12]	παρὰ τοῦ θεοῦ τύχῃ ἀγαθῶν	καὶ	τῶν κολαστηρίων ἀπηλλαγμένος εἴη. οὐ
[1, 52]	ἀνεγερεῖ πάντων τῶν γενομένων ἀνθρώπων,	καὶ	τῶν μὲν ἀξίων ἐνδύσει ἀφθαρσίαν,
[1, 29]	ὁ νεανίσκος ἠρκέσθη τῇ ἑαυτοῦ	καὶ	τῶν ὁμογνωμόνων συνειδήσει. οὐκ ἄτοπον
[1, 55]	καὶ μὴ νοοῦντες τοῦτο πράττετε.	καὶ	τῶν παρ’ ὑμῖν ἀποθνησκόντων αὐτοκρατόρων
[1, 23]	λέγομεν μαθόντες παρὰ τοῦ Χριστοῦ	καὶ	τῶν προελθόντων αὐτοῦ προφητῶν μόνα
[1, 18]	Ὀδυσσέως εἰς τὴν τούτων ἐπίσκεψιν,	καὶ	τῶν τὰ αὐτὰ τούτοις εἰπόντων·
[1, 27]	ἐκκόψαι ἀπὸ τῆς ὑμετέρας οἰκουμένης.	καὶ	τῶν τούτοις χρωμένων τις πρὸς
[1, 55]	δύναμιν δηλοῖ, {ἵνα ἀμε} λῶμεν	καὶ	τῶν τροπαίων, δι’ ὧν αἵ
[1, 32]	ἦν τῶν γενησομένων τῷ Χριστῷ	καὶ	τῶν ὑπ’ αὐτοῦ πραχθησομένων. πῶλος
[1, 65]	τοῦ εὐχαριστηθέντος ἄρτου καὶ οἴνου	καὶ	ὕδατος καὶ τοῖς οὐ παροῦσιν
[1, 67]	εὐχῆς ἄρτος προσφέρεται καὶ οἶνος	καὶ	ὕδωρ, καὶ ὁ προεστὼς εὐχὰς
[1, 31]	ἀνεγειρόμενον καὶ εἰς οὐρανοὺς ἀνερχόμενον,	καὶ	υἱὸν θεοῦ ὄντα καὶ κεκλημένον,
[1, 54]	αὐτοῦ εἴτε ἵππου ὁ προκηρυσσόμενος,	καὶ	υἱὸς θεοῦ ἐστιν, ὡς προέφημεν,
[1, 32]	πατέρα πάντων καὶ δεσπότην θεὸν	καὶ	υἱὸς ὁ λόγος ἐστίν· ὃς
[1, 33]	πνεύματος ἁγίου καὶ τέξῃ υἱόν,	καὶ	υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ καλέσεις
[1, 11]	ἐπιθυμίαν, ὧν οὐδὲν πρόσεστιν ἡμῖν.	~Καὶ	ὑμεῖς, ἀκούσαντες βασιλείαν προσδοκῶντας ἡμᾶς,
[1, 32]	καὶ τὸ Ἰουδαῖοι καλεῖσθαι ἐσχήκασι·	καὶ	ὑμεῖς μετὰ τὴν γενομένην αὐτοῦ
[1, 12]	τι πρᾶξαι ὑπειλήφαμεν. εἰ δὲ	καὶ	ὑμεῖς ὁμοίως τοῖς ἀνοήτοις τὰ
[1, 12]	ἐοίκατε δεδιέναι μὴ πάντες δικαιοπραγήσωσι,	καὶ	ὑμεῖς οὓς κολάζητε ἔτι οὐχ
[1, 59]	ταὐτὰ λέγοντες καὶ ἡμεῖς ἐμάθομεν,	καὶ	ὑμεῖς πεισθῆναι δύνασθε. καὶ τὸ
[1, 12]	παντὸς τρόπου κόσμιοι ἦσαν, ὡς	καὶ	ὑμεῖς συμφήσετε. Ἀλλ’ ἐοίκατε δεδιέναι
[1, 45]	ἀσπαζόμεθα καὶ διδάσκομεν. εἰ δὲ	καὶ	ὑμεῖς ὡς ἐχθροὶ ἐντεύξεσθε τοῖσδε
[1, 33]	προφητεύοντες εἰ μὴ λόγῳ θείῳ,	καὶ	ὑμεῖς, ὡς ὑπολαμβάνω, φήσετε. ~Ὅπου
[1, 14]	ἔχειν πρὸ τῆς ἀποδείξεως ἡγησάμεθα,	καὶ	ὑμέτερον ἔστω ὡς δυνατῶν βασιλέων
[1, 67]	ἐδίδαξε ταῦτα, ἅπερ εἰς ἐπίσκεψιν	καὶ	ὑμῖν ἀνεδώκαμεν. ~Καὶ εἰ μὲν
[1, 30]	ἥπερ μεγίστη καὶ ἀληθεστάτη ἀπόδειξις	καὶ	ὑμῖν, ὡς νομίζομεν, φανήσεται. ~Ἄνθρωποι
[1, 44]	οὐ μόνον ἐντυγχάνομεν αὐταῖς, ἀλλὰ	καὶ	ὑμῖν, ὡς ὁρᾶτε, εἰς ἐπίσκεψιν
[1, 13]	εὐχαρίστους ὄντας διὰ λόγου πομπὰς	καὶ	ὕμνους πέμπειν ὑπέρ τε τοῦ
[1, 2]	παιδείας, ἀκούετε πανταχοῦ· εἰ δὲ	καὶ	ὑπάρχετε, δειχθήσεται. οὐ γὰρ κολακεύσοντες
[1, 50]	τὸ πικρὸν γλυκύ. ~Ὅτι δὲ	καὶ	ὑπὲρ ἡμῶν γενόμενος ἄνθρωπος παθεῖν
[1, 10]	καὶ εἰς πίστιν ἄγει ἡμᾶς.	καὶ	ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων ἡγούμεθα εἶναι
[1, 14]	ἐπιφάνειαν τοῦ Χριστοῦ ὁμοδίαιτοι γινόμενοι,	καὶ	ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν εὐχόμενοι, καὶ
[1, 14]	(ἀγωνίζονται γὰρ ἔχειν ὑμᾶς δούλους	καὶ	ὑπηρέτας, καὶ ποτὲ μὲν δι’
[1, 16]	~Περὶ δὲ τοῦ ἀνεξικάκους εἶναι	καὶ	ὑπηρετικοὺς πᾶσι καὶ ἀοργήτους ἃ
[1, 38]	καὶ χεῖρας. ἐγὼ δὲ ἐκοιμήθην	καὶ	ὕπνωσα, καὶ ἀνέστην, ὅτι κύριος
[1, 26]	γενόμενον μαθητὴν τοῦ Σίμωνος, ἐνεργηθέντα	καὶ	ὑπὸ τῶν δαιμονίων καὶ ἐν
[1, 40]	αὐτὸν υἱὸν καλεῖ ὁ θεὸς	καὶ	ὑποτάσσειν αὐτῷ πάντας τοὺς ἐχθροὺς
[1, 20]	Χριστοῦ ἐδίδαξε. ~Καὶ Σίβυλλα δὲ	καὶ	Ὑστάσπης γενήσεσθαι τῶν φθαρτῶν ἀνάλωσιν
[1, 16]	βιοῦντας, λεγομένους δὲ μόνον Χριστιανούς,	καὶ	ὑφ’ ὑμῶν ἀξιοῦμεν. ~Φόρους δὲ
[1, 50]	γὰρ συνήσει ὁ παῖς μου,	καὶ	ὑψωθήσεται καὶ δοξασθήσεται σφόδρα. ὃν
[1, 27]	τέκνα καὶ τὰς ὁμοζύγους προαγωγεύονται,	καὶ	φανερῶς εἰς κιναιδίαν ἀποκόπτονταί τινες
[1, 35]	ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἀντιλεγόντων αὐτῷ	καὶ	φασκόντων μὴ εἶναι αὐτὸν Χριστόν·
[1, 31]	πᾶσαν μαλακίαν καὶ νεκροὺς ἀνεγείροντα,	καὶ	φθονούμενον καὶ ἀγνοούμενον καὶ σταυρούμενον
[1, 10]	ἀγαθὰ μιμουμένους, σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην	καὶ	φιλανθρωπίαν καὶ ὅσα οἰκεῖα θεῷ
[1, 57]	ἐμπαθῶς ἐν ἔθεσι φαύλοις τεθραμμένους	καὶ	φιλοδοξοῦντας ἀναιρεῖν ἡμᾶς καὶ μισεῖν,
[1, 57]	ἑαυτοὺς δὲ φαύλους καὶ μισανθρώπους	καὶ	φιλοδόξους δεικνύουσιν· οὐ γὰρ ὡς
[1, 3]	βίᾳ μηδὲ τυραννίδι ἀλλ’ εὐσεβείᾳ	καὶ	φιλοσοφίᾳ ἀκολουθοῦντας τὴν ψῆφον τίθεσθαι·
[1, 12]	οὐχ ὑμᾶς, οἵ γε εὐσεβείας	καὶ	φιλοσοφίας ὀρέγεσθε, ἄλογόν τι πρᾶξαι
[1, 44]	οὐρανίων ἢ τῶν ὁμοίων δογμάτων	καὶ	φιλόσοφοι καὶ ποιηταὶ ἔφασαν, παρὰ
[1, 2]	μὲν οὖν ὅτι λέγεσθε εὐσεβεῖς	καὶ	φιλόσοφοι καὶ φύλακες δικαιοσύνης καὶ
[1, 20]	τοῖς παρ’ ὑμῖν τιμωμένοις ποιηταῖς	καὶ	φιλοσόφοις λέγομεν, ἔνια δὲ καὶ
[1, 20]	τῶν τιμωριῶν εὖ διάγειν, ποιηταῖς	καὶ	φιλοσόφοις τὰ αὐτὰ λέγειν δόξομεν·
[1, 2]	πεποίημαι. ~Τοὺς κατὰ ἀλήθειαν εὐσεβεῖς	καὶ	φιλοσόφους μόνον τἀληθὲς τιμᾶν καὶ
[1, 5]	γυναῖκας ἐμοίχευσαν καὶ παῖδας διέφθειραν	καὶ	φόβητρα ἀνθρώποις ἔδειξαν, ὡς καταπλαγῆναι
[1, 46]	καὶ ἐχθροὶ τῷ Χριστῷ ἦσαν	καὶ	φονεῖς τῶν μετὰ λόγου βιούντων·
[1, 69]	προτείνοι, διαλάμβανε ὑπὲρ τῆς δεινότητος,	καὶ	φρόντιζε ὅπως ἂν ἐκδικήσειας.
[1, 2]	ὅτι λέγεσθε εὐσεβεῖς καὶ φιλόσοφοι	καὶ	φύλακες δικαιοσύνης καὶ ἐρασταὶ παιδείας,
[1, 65]	καὶ δι’ ἔργων ἀγαθοὶ πολιτευταὶ	καὶ	φύλακες τῶν ἐντεταλμένων εὑρεθῆναι, ὅπως
[1, 38]	μου, καὶ ὤρυξάν μου πόδας	καὶ	χεῖρας. ἐγὼ δὲ ἐκοιμήθην καὶ
[1, 35]	λέγει· Αὐτοὶ ὤρυξάν μου πόδας	καὶ	χεῖρας, καὶ ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ
[1, 58]	μὴ ἐπαίρεσθαι δυναμένους τοῖς γηΐνοις	καὶ	χειροποιήτοις προσήλωσαν καὶ προσηλοῦσι, τοὺς
[1, 67]	καὶ αὐτὸς ἐπικουρεῖ ὀρφανοῖς τε	καὶ	χήραις, καὶ τοῖς διὰ νόσον
[1, 60]	τὸν νοῦν ὄντων, καὶ πηρῶν	καὶ	χήρων τινῶν τὰς ὄψεις· ὡς
[1, 57]	ἀποθνήσκοντας ἀποφαίνονται, παθῶν τῶν ἐνταῦθα	καὶ	χρειῶν ἡμᾶς ῥυόμενοι εὐεργετοῦσιν, ἑαυτοὺς
[1, 2]	δεισιδαιμόνων κατεχομένους ἢ ἀλόγῳ ὁρμῇ	καὶ	χρονίᾳ προκατεσχηκυίᾳ φήμῃ κακῇ τὴν
[1, 9]	τεχνῖται διατιθέασι ξέοντες καὶ τέμνοντες	καὶ	χωνεύοντες καὶ τύπτοντες; καὶ ἐξ
[1, 27]	βλάβην φέρει, ἀλλὰ τοῖς πράττουσι	καὶ	ψευδομαρτυροῦσι μᾶλλον. ~Παρ’ ἡμῖν μὲν
[1, 19]	τὸν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν δυνάμενον	καὶ	ψυχὴν καὶ σῶμα εἰς γέενναν
[1, 18]	καὶ αἱ ἀδιαφθόρων παίδων ἐποπτεύσεις	καὶ	ψυχῶν ἀνθρωπίνων κλήσεις καὶ οἱ
[1, 29]	ἐκτεθέντων τις μὴ ἀναληφθεὶς θανατωθῇ,	καὶ	ὦμεν ἀνδροφόνοι· ἀλλ’ ἢ τὴν
[1, 38]	κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου,	καὶ	ὤρυξάν μου πόδας καὶ χεῖρας.
[1, 50]	ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη,	καὶ	ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος
[1, 49]	κατὰ τῶν τὸν Χριστὸν ὁμολογούντων,	καὶ	ὡς εἶεν τάλανες οἱ δυσφημοῦντες
[1, 40]	ἐκπορευόμενος ἐκ ἐξουσίαν φυγεῖν πειρῶνται,	καὶ	ὡς εἰς μετάνοιαν καλεῖ πάντας
[1, 60]	δὲ τρίτα περὶ τὸν τρίτον.	καὶ	ὡς ἐκπύρωσιν γενήσεσθαι διὰ Μωυσέως
[1, 36]	ἡμᾶς τοὺς λέγοντας παραγεγενῆσθαι αὐτὸν	καί,	ὡς προεκεκήρυκτο, ἀποδεικνύντας ἐσταυρῶσθαι ὑπ’
[1, 67]	κοινῇ πάντες καὶ εὐχὰς πέμπομεν·	καί,	ὡς προέφημεν, παυσαμένων ἡμῶν τῆς
[1, 39]	τοῦ θεοῦ λόγον· καὶ οἱ	πάλαι	ἀλληλοφόνται οὐ μόνον οὐ πολεμοῦμεν
[1, 14]	διὰ τοῦ υἱοῦ ἑπόμεθα· οἱ	πάλαι	μὲν πορνείαις χαίροντες, νῦν δὲ
[1, 31]	εἰς τὴν Ἑλλάδα φωνὴν ἀνθρώπους	ἀποστεῖλαι.	καὶ τούτου γενομένου ἔμειναν αἱ
[1, 15]	ἐνθυμημάτων. καὶ πολλοί τινες καὶ	πολλαὶ	ἑξηκοντοῦται καὶ ἑβδομηκοντοῦται, οἳ ἐκ
[1, 2]	παραιτουμένους δόξαις παλαιῶν ἐξακολουθεῖν, ἂν	φαῦλαι	ὦσιν· οὐ γὰρ μόνον μὴ
[1, 1]	αὐτῶν, τὴν προσφώνησιν καὶ ἔντευξιν	πεποίημαι.	~Τοὺς κατὰ ἀλήθειαν εὐσεβεῖς καὶ
[1, 37]	ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων οὐ	βούλομαι.	τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ
[1, 37]	οὐδ’ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι,	εἰσακούσομαι	ὑμῶν. πλήρεις αἵματος αἱ χεῖρες
[1, 37]	ἡμέραν νηστείας καὶ ἀργίαν οὐκ	ἀνέχομαι·	οὐδ’ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι,
[1, 15]	τῷ Χριστῷ, ἄφθοροι διαμένουσι· καὶ	εὔχομαι	κατὰ πᾶν γένος ἀνθρώπων τοιούτους
[1, 52]	τοῦ προφήτου προφητευθέντα ἐλέχθη οὕτως·	Ἐντελοῦμαι	τοῖς τέσσαρσιν ἀνέμοις συνάξαι τὰ
[1, 52]	ἀνέμοις συνάξαι τὰ ἐσκορπισμένα τέκνα,	ἐντελοῦμαι	τῷ βορρᾷ φέρειν, καὶ τῷ
[1, 16]	ἔστω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ	ναί,	καὶ τὸ οὒ οὔ· τὸ
[1, 16]	ὅλως· ἔστω δὲ ὑμῶν τὸ	ναὶ	ναί, καὶ τὸ οὒ οὔ·
[1, 9]	ἱερῶν, ἔνθα ἀνατίθενται, φύλακας τοιούτους	καθιστάναι,	μὴ συνορῶντας ἀθέμιτον καὶ τὸ
[1, 60]	ἐρήμῳ, ἀπήντησαν αὐτοῖς ἰοβόλα θηρία,	ἔχιδναί	τε καὶ ἀσπίδες καὶ ὄφεων
[1, 27]	ἵνα μηδένα διώκωμεν μηδὲ ἀσεβῶμεν,	ἐκτιθέναι	καὶ τὰ γεννώμενα πονηρῶν εἶναι
[1, 12]	καὶ ἐπὶ τούτοις παυσαμένους μηδὲν	προστιθέναι,	λογισαμένους ὅτι δίκαιά τε καὶ
[1, 33]	τοῖς ποιηταῖς, εἰποῦσιν ἀφροδισίων χάριν	ἐληλυθέναι	ἐπὶ γυναῖκας τὸν Δία, διασαφῆσαι
[1, 25]	οὐδὲ ἐπὶ Γανυμήδην δι’ οἶστρον	ἐληλυθέναι	πειθόμεθα, οὐδὲ λυθῆναι βοηθείας τυχόντα
[1, 21]	δέ, καὶ θεραπευτὴν γενόμενον, κεραυνωθέντα	ἀνεληλυθέναι	εἰς οὐρανόν, Διόνυσον δὲ διασπαραχθέντα,
[1, 54]	αὐτοῦ ἀναγράφουσι, καὶ διασπαραχθέντα αὐτὸν	ἀνεληλυθέναι	εἰς οὐρανὸν ἐδίδαξαν. καὶ ἐπειδὴ
[1, 21]	σταυρωθέντα καὶ ἀποθανόντα καὶ ἀναστάντα	ἀνεληλυθέναι	εἰς τὸν οὐρανόν, οὐ παρὰ
[1, 54]	ἀνθρώπου γενόμενον, εἰς οὐρανὸν ἔφασαν	ἀνεληλυθέναι.	ὅτε δὲ ἤκουσαν διὰ τοῦ
[1, 12]	καὶ ὑμεῖς συμφήσετε. Ἀλλ’ ἐοίκατε	δεδιέναι	μὴ πάντες δικαιοπραγήσωσι, καὶ ὑμεῖς
[1, 51]	καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ἔμελλεν	ἀνιέναι,	καθὼς προεφητεύθη, ἀκούσατε. ἐλέχθη δὲ
[1, 62]	τὰ ἱερὰ αὐτῶν ἐπιβαίνοντας καὶ	προσιέναι	αὐτοῖς μέλλοντας, λοιβὰς καὶ κνίσας
[1, 21]	ἀξιοῦντες καὶ ὀμνύντα τινὰ προάγετε	ἑωρακέναι	ἐκ τῆς πυρᾶς ἀνερχόμενον εἰς
[1, 19]	οὖν τρόπον διὰ τὸ μήπω	ἑωρακέναι	ὑμᾶς ἀναστάντα νεκρὸν ἀπιστία ἔχει.
[1, 22]	καὶ ἐκ γενετῆς πονηροὺς ὑγιεῖς	πεποιηκέναι	αὐτὸν καὶ νεκροὺς ἀνεγεῖραι, ὅμοια
[1, 30]	μαγικῇ τέχνη ἃς λέγομεν δυνάμεις	πεποιηκέναι	καὶ δόξαι διὰ τοῦτο υἱὸν
[1, 26]	τὰ μείζονα παρὰ τοῦτον ὁμολογεῖν	πεποιηκέναι.	πάντες οἱ ἀπὸ τούτων ὁρμώμενοι,
[1, 63]	νῦν διδάσκουσι τὸν ἀνωνόμαστον θεὸν	λελαληκέναι	τῷ Μωυσεῖ. ὅθεν τὸ προφητικὸν
[1, 63]	ἀεὶ τὸν πατέρα τῶν ὅλων	λελαληκέναι	τῷ Μωυσεῖ, τοῦ λαλήσαντος αὐτῷ
[1, 53]	ἀσεβῶν ἀνδρῶν ἱστοροῦνται ὑπὸ Μωυσέως	γενόμεναι,	ἃς πυρὶ καὶ θείῳ καύσας
[1, 56]	τοὺς λεχθέντας υἱοὺς τῷ Διῒ	γεγονέναι,	ἀλλ’ ἐπειδή, φανερωθέντος αὐτοῦ καὶ
[1, 60]	συνεῖναι οὐ σοφίᾳ ἀνθρωπείᾳ ταῦτα	γεγονέναι,	ἀλλὰ δυνάμει θεοῦ λέγεσθαι. ~Ὃν
[1, 21]	πατροφόντην τε καὶ πατρὸς τοιούτου	γεγονέναι,	ἔρωτί τε κακῶν καὶ αἰσχρῶν
[1, 13]	ὕμνους πέμπειν ὑπέρ τε τοῦ	γεγονέναι	καὶ τῶν εἰς εὐρωστίαν πόρων
[1, 54]	οἱ δαίμονες Διόνυσον μὲν ἔφασαν	γεγονέναι	υἱὸν τοῦ Διός, εὑρετὴν δὲ
[1, 46]	Χριστὸν λέγειν ἡμᾶς ἐπὶ Κυρηνίου,	δεδιδαχέναι	δὲ ἅ φαμεν διδάξαι αὐτὸν
[1, 61]	τῶν τεκουσῶν τοὺς ἅπαξ γενομένους	ἐμβῆναι,	φανερὸν πᾶσίν ἐστι. καὶ διὰ
[1, 5]	καὶ φόβητρα ἀνθρώποις ἔδειξαν, ὡς	καταπλαγῆναι	τοὺς οἳ λόγῳ τὰς γινομένας
[1, 15]	Μὴ ποιῆτε ταῦτα πρὸς τὸ	θεαθῆναι	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· εἰ δὲ
[1, 17]	σώφρονα τὸν λογισμὸν ἔχοντας ὑμᾶς	εὑρεθῆναι.	εἰ δὲ καὶ ἡμῶν εὐχομένων
[1, 65]	πολιτευταὶ καὶ φύλακες τῶν ἐντεταλμένων	εὑρεθῆναι,	ὅπως τὴν αἰώνιον σωτηρίαν σωθῶμεν.
[1, 63]	ὅσα αὐτὸν ἐνήργησαν οἱ δαίμονες	διατεθῆναι	ὑπὸ τῶν ἀνοήτων Ἰουδαίων. οἵτινες
[1, 56]	ἄλλους παρ’ ὑμῖν τιμωμένους θεούς,	τιμηθῆναι.	ὅθεν τήν τε ἱερὰν σύγκλητον
[1, 63]	σωτηρίας τῶν πιστευόντων αὐτῷ καὶ	ἐξουθενηθῆναι	καὶ παθεῖν ὑπέμεινεν, ἵνα ἀποθανὼν
[1, 61]	τῷ ὕδατι ἐπονομάζεται τῷ ἑλομένῳ	ἀναγεννηθῆναι	καὶ μετανοήσαντι ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις
[1, 50]	ἡμῶν γενόμενος ἄνθρωπος παθεῖν καὶ	ἀτιμασθῆναι	ὑπέμεινε, καὶ πάλιν μετὰ δόξης
[1, 29]	ὁμογνωμόνων συνειδήσει. οὐκ ἄτοπον δὲ	ἐπιμνησθῆναι	ἐν τούτοις ἡγησάμεθα καὶ Ἀντινόου
[1, 14]	παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ διδαγμάτων	ἐπιμνησθῆναι	καλῶς ἔχειν πρὸ τῆς ἀποδείξεως
[1, 40]	Δαυεὶδ καλῶς ἔχον καὶ οἰκείως	ἐπιμνησθῆναι	λελογίσμεθα, ἐξ ὧν ~Τοῦ ἁγίου
[1, 39]	πολεμεῖν. καὶ ὅτι οὕτως γέγονε,	πεισθῆναι	δύνασθε. ἀπὸ γὰρ Ἰερουσαλὴμ ἄνδρες
[1, 31]	ἡμᾶς ὁπόταν δύνωνται, ὡς καὶ	πεισθῆναι	δύνασθε. καὶ γὰρ ἐν τῷ
[1, 59]	καὶ ἡμεῖς ἐμάθομεν, καὶ ὑμεῖς	πεισθῆναι	δύνασθε. καὶ τὸ καλούμενον Ἔρεβος
[1, 32]	ὑμῖν πάρεστιν ἰδεῖν καὶ ἔργῳ	πεισθῆναι·	ἐκ πάντων γὰρ γενῶν ἀνθρώπων
[1, 14]	ἡμεῖς μετὰ τὸ τῷ λόγῳ	πεισθῆναι	ἐκείνων μὲν ἀπέστημεν, θεῷ δὲ
[1, 18]	κόλασις αἰωνία ἀπόκειται, μὴ ἀμελήσητε	πεισθῆναί	τε καὶ πιστεῦσαι ὅτι ἀληθῆ
[1, 56]	εἰς τοσοῦτο κατεπλήξατο, ὡς θεὸς	νομισθῆναι	καὶ ἀνδριάντι, ὡς τοὺς ἄλλους
[1, 63]	αὐτὸς γὰρ ἀπαγγέλλει ὅσα δεῖ	γνωσθῆναι,	καὶ ἀποστέλλεται, μηνύσων ὅσα ἀγγέλλεται,
[1, 25]	δι’ οἶστρον ἐληλυθέναι πειθόμεθα, οὐδὲ	λυθῆναι	βοηθείας τυχόντα διὰ Θέτιδος ὑπὸ
[1, 15]	οὐρανῶν, ἢ μετὰ τῶν δύο	πεμφθῆναι	εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ. καί·
[1, 31]	Ἰουδαίων τότε βασιλεύοντι Ἡρώδῃ ἀξιῶν	διαπεμφθῆναι	αὐτῷ τὰς βίβλους τῶν προφητειῶν.
[1, 37]	οὐκ ἀνέχομαι· οὐδ’ ἂν ἔρχησθε	ὀφθῆναί	μοι, εἰσακούσομαι ὑμῶν. πλήρεις αἵματος
[1, 4]	κατηγορουμένους ἐφ’ ὑμῶν πάντας πρὶν	ἐλεγχθῆναι	οὐ τιμωρεῖτε· ἐφ’ ἡμῶν δὲ
[1, 23]	διὰ τὸ ταὐτὰ λέγειν αὐτοῖς	παραδεχθῆναι	ἀξιοῦμεν, ἀλλ’ ὅτι τὸ ἀληθὲς
[1, 54]	ἀσεβεῖς τῶν ἀνθρώπων, προεβάλλοντο πολλοὺς	λεχθῆναι	λεγομένους υἱοὺς τῷ Διΐ, νομίζοντες
[1, 44]	καὶ δεσπότου θεοῦ εἰς τοῦτο	λεχθῆναι	οὕτως· Λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε, ἀφέλετε
[1, 54]	εἰς τὸν οὐρανόν, τὸν Περσέα	λεχθῆναι	προεβάλλοντο. καὶ ὅτε ἔγνωσαν εἰρημένον,
[1, 12]	ἢ γενέσθαι εἰπεῖν καὶ οὕτως	δειχθῆναι	γινόμενον ὡς προείρηται. ἦν μὲν
[1, 10]	δείξωσι, τῆς μετ’ αὐτοῦ ἀναστροφῆς	καταξιωθῆναι	προσειλήφαμεν συμβασιλεύοντας, ἀφθάρτους καὶ ἀπαθεῖς
[1, 10]	ἀρεστὰ καὶ ἀφθαρσίας καὶ συνουσίας	καταξιωθῆναι.	τὸ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν
[1, 50]	αὐτοῦ ἤρθη. μετὰ οὖν τὸ	σταυρωθῆναι	αὐτὸν καὶ οἱ γνώριμοι αὐτοῦ
[1, 41]	τοῦ Δαυείδ, ὅτι μετὰ τὸ	σταυρωθῆναι	βασιλεύσει ὁ Χριστός, οὕτως εἶπεν·
[1, 55]	λεγομένων υἱῶν τοῦ Διὸς τὸ	σταυρωθῆναι	ἐμιμήσαντο· οὐ γὰρ ἐνοεῖτο αὐτοῖς,
[1, 42]	πρὶν ἢ Χριστὸν ἄνθρωπον γενόμενον	σταυρωθῆναι	τὰ προειρημένα ἔφη, καὶ οὐδεὶς
[1, 31]	πιστεύειν. προεφητεύθη δέ, πρὶν ἢ	φανῆναι	αὐτόν, ἔτεσι ποτὲ μὲν πεντακισχιλίοις,
[1, 19]	σώματα κατὰ καιρὸν προστάξει θεοῦ	ἀναστῆναι	καὶ ἀφθαρσίαν ἐνδύσασθαι οὐκ ἀδύνατον.
[1, 6]	τῶν τοιούτων νομιζομένων θεῶν ἄθεοι	εἶναι,	ἀλλ’ οὐχὶ τοῦ ἀληθεστάτου καὶ
[1, 3]	καὶ τολμηρὰν δόξῃ τις ταῦτα	εἶναι,	ἀξιοῦμεν τὰ κατηγορούμενα αὐτῶν ἐξετάζεσθαι,
[1, 28]	λίθῳ ἐοικότα μένειν, καὶ μηδὲν	εἶναι	ἀρετὴν μηδὲ κακίαν, δόξῃ δὲ
[1, 8]	ἔφημεν ἐκ τοῦ ἐφ’ ἡμῖν	εἶναι	ἀρνεῖσθαι ἐξεταζομένους. ἀλλ’ οὐ βουλόμεθα
[1, 24]	τιμωμένων ἀλλὰ ἄλλων ἀλλαχόσε, ὥστ’	εἶναι	ἀσεβεῖς ἀλλήλοις πάντας διὰ τὸ
[1, 28]	τούτων τῷ θεῷ, ἢ μὴ	εἶναι	αὐτὸν διὰ τέχνης ὁμολογήσει, ἢ
[1, 35]	ἀντιλεγόντων αὐτῷ καὶ φασκόντων μὴ	εἶναι	αὐτὸν Χριστόν· καὶ γάρ, ὡς
[1, 63]	καὶ ἀποθανόντας ἐκείνους μένειν καὶ	εἶναι	αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ἀνθρώπους· καὶ
[1, 27]	ἐκτιθέναι καὶ τὰ γεννώμενα πονηρῶν	εἶναι	δεδιδάγμεθα· πρῶτον μὲν ὅτι τοὺς
[1, 4]	ἁμαρτάνοντα, ἐὰν δέ τι ὁμολογήσῃ	εἶναι,	διὰ τὴν ὁμολογίαν κολάζετε· δέον
[1, 46]	τὸν Χριστὸν πρωτότοκον τοῦ θεοῦ	εἶναι	ἐδιδάχθημεν καὶ προεμηνύσαμεν λόγον ὄντα,
[1, 44]	παρὰ πᾶσι σπέρματα ἀληθείας δοκεῖ	εἶναι·	ἐλέγχονται δὲ μὴ ἀκριβῶς νοήσαντες,
[1, 63]	γὰρ τὸν υἱὸν πατέρα φάσκοντες	εἶναι	ἐλέγχονται μήτε τὸν πατέρα ἐπιστάμενοι,
[1, 50]	ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν	εἶναι	ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ
[1, 46]	ἢ τὰ ὀνόματα καταλέγειν μακρὸν	εἶναι	ἐπιστάμενοι τανῦν παραιτούμεθα. ὥστε καὶ
[1, 43]	τοιοῦτος ὤν, ἀλλ’ οὐδὲν δυνάμενος	εἶναι	ἕτερον παρ’ ὃ ἐγεγόνει. ~Ἐδίδαξε
[1, 26]	δαίμονες ἀνθρώπους τινὰς λέγοντας ἑαυτοὺς	εἶναι	θεούς, οἳ οὐ μόνον οὐκ
[1, 18]	ἑαυτῶν σώματα προσδοκῶμεν, ἀδύνατον μηδὲν	εἶναι	θεῷ λέγοντες. ~Καὶ κατανοοῦντι τί
[1, 61]	ὑφ’ ἡμῶν διδασκόμενα καὶ λεγόμενα	εἶναι,	καὶ βιοῦν οὕτως δύνασθαι ὑπισχνῶνται,
[1, 12]	ἢ ἐπίβουλον ἢ ἐνάρετον ἀδύνατον	εἶναι,	καὶ ἕκαστον ἐπ’ αἰωνίαν κόλασιν
[1, 55]	διαφέρει, ἢ τῷ ὀρθόν τε	εἶναι	καὶ ἔκτασιν χειρῶν ἔχειν καὶ
[1, 43]	γὰρ εἵμαρται τόνδε τινὰ ἀγαθὸν	εἶναι	καὶ τόνδε φαῦλον, οὔθ’ οὗτος
[1, 16]	οὐρανοῖς. ~Περὶ δὲ τοῦ ἀνεξικάκους	εἶναι	καὶ ὑπηρετικοὺς πᾶσι καὶ ἀοργήτους
[1, 4]	μᾶλλον κολάζειν ὀφείλετε. Χριστιανοὶ γὰρ	εἶναι	κατηγορούμεθα· τὸ δὲ χρηστὸν μισεῖσθαι
[1, 12]	ἔμαθον καὶ ἐπείσθησαν θεὸν ἀδύνατον	εἶναι	λαθεῖν τι, οὐ μόνον πραττόμενον
[1, 61]	εἰπεῖν· εἰ δέ τις τολμήσειεν	εἶναι	λέγειν, μέμηνε τὴν ἄσωτον μανίαν.
[1, 53]	ἀκουστικὰ καὶ νοερὰ ὦτα ἔχουσιν	εἶναι	λογισάμενοι, καὶ νοεῖν δύνασθαι αὐτοὺς
[1, 57]	δεῖ. εἰ δ’ ἀπιστοῦσι μηδὲν	εἶναι	μετὰ θάνατον, ἀλλ’ εἰς ἀναισθησίαν
[1, 63]	δημιουργὸν τὸν ταῦτα εἰπόντα λέγουσιν	εἶναι.	ὅθεν καὶ τὸ προφητικὸν πνεῦμα
[1, 66]	καὶ σάρκα καὶ αἷμα ἐδιδάχθημεν	εἶναι.	οἱ γὰρ ἀπόστολοι ἐν τοῖς
[1, 43]	ἐκεῖνο τὸ προειρημένον δόξαι ἀληθὲς	εἶναι,	ὅτι οὐδέν ἐστιν ἀρετὴ οὐδὲ
[1, 43]	εἵμαρτο ἢ φαῦλον ἢ σπουδαῖον	εἶναι,	οὐκ ἄν ποτε τῶν ἐναντίων
[1, 21]	γέγραπται· μιμητὰς γὰρ θεῶν καλὸν	εἶναι	πάντες ἡγοῦνται. ἀπείη δὲ σωφρονούσης
[1, 60]	ἀκριβῶς ἐπιστάμενος, μηδὲ νοήσας τύπον	εἶναι	σταυροῦ ἀλλὰ χίασμα νοήσας, τὴν
[1, 66]	ἐστιν ἢ τῷ πιστεύοντι ἀληθῆ	εἶναι	τὰ δεδιδαγμένα ὑφ’ ἡμῶν, καὶ
[1, 30]	δόξαι διὰ τοῦτο υἱὸν θεοῦ	εἶναι,	τὴν ἀπόδειξιν ἤδη ποιησόμεθα, οὐ
[1, 49]	καὶ τὰ παλαιὰ ἔθη καλὸν	εἶναι	τηρεῖν λέγοντες, ἀκούσατε τῶν βραχυεπῶς
[1, 64]	τὴν Ἀθηνᾶν· ὅπερ γελοιότατον ἡγούμεθα	εἶναι,	τῆς ἐννοίας εἰκόνα παραφέρειν θηλειῶν
[1, 10]	καὶ ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων ἡγούμεθα	εἶναι	τὸ μὴ εἴργεσθαι ταῦτα μανθάνειν,
[1, 19]	ὅτι οὐκ ἂν ἐπίστευσαν δυνατὸν	εἶναι	τοιούτους ποτὲ γενέσθαι, ὁποίους καὶ
[1, 28]	τὸ ἀνθρώπινον πεποίηκεν, ὥστ’ ἀναπολόγητον	εἶναι	τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις παρὰ τῷ
[1, 43]	ἀλλ’ εἱμαρμένην φαμὲν ἀπαράβατον ταύτην	εἶναι,	τοῖς τὰ καλὰ ἐκλεγομένοις τὰ
[1, 64]	τοὺς δαίμονας, λέγοντας θυγατέρα αὐτὴν	εἶναι	τοῦ Διός, μιμησαμένους τὸ διὰ
[1, 22]	ἴδιον τοῦ πάθους ἥττονα δοκεῖν	εἶναι	τοῦτον, ἀλλ’ ὡς ὑπεσχόμεθα, προϊόντος
[1, 16]	γὰρ ἀνταίρειν δεῖ· οὐδὲ μιμητὰς	εἶναι	τῶν φαύλων βεβούληται ἡμᾶς, ἀλλὰ
[1, 5]	δαίμονας οὐ μόνον μὴ ὀρθοὺς	εἶναί	φαμεν, ἀλλὰ κακοὺς καὶ ἀνοσίους
[1, 5]	συνηρπασμένοι καὶ μὴ ἐπιστάμενοι δαίμονας	εἶναι	φαύλους θεοὺς προσωνόμαζον, καὶ ὀνόματι
[1, 4]	ἔξαρνος γένηται τῇ φωνῇ μὴ	εἶναι	φήσας, ἀφίετε αὐτὸν ὡς μηδὲν
[1, 9]	νοεῖν ἢ λέγειν ἀνθρώπους θεῶν	εἶναι	φύλακας. ~Ἀλλ’ οὐ δέεσθαι τῆς
[1, 11]	τοῦ ἀνεταζομένους ὑφ’ ὑμῶν ὁμολογεῖν	εἶναι	Χριστιανούς, γινώσκοντες τῷ ὁμολογοῦντι θάνατον
[1, 12]	τοῦ πεῖσαι τοὺς φιλαλήθεις μικρὰ	προσθεῖναι	προεθυμήθημεν, εἰδότες ὅτι οὐκ ἀδύνατον
[1, 39]	δέ, ἀφθαρσίας ἐρῶντας, μὴ πάνθ’	ὑπομεῖναι	ὑπὲρ τοῦ τὰ ποθούμενα παρὰ
[1, 60]	χήρων τινῶν τὰς ὄψεις· ὡς	συνεῖναι	οὐ σοφίᾳ ἀνθρωπείᾳ ταῦτα γεγονέναι,
[1, 14]	ἀποτρέψωσι τοῦ ὅλως ἐντυχεῖν καὶ	συνεῖναι	τὰ λεγόμενα (ἀγωνίζονται γὰρ ἔχειν
[1, 5]	ἐνήργησαν ὡς ἄθεον καὶ ἀσεβῆ	ἀποκτεῖναι,	λέγοντες καινὰ εἰσφέρειν αὐτὸν δαιμόνια·
[1, 2]	ἢ πονηροὶ διεγνώσμεθα· ὑμεῖς δ’	ἀποκτεῖναι	μὲν δύνασθε, βλάψαι δ’ οὔ.
[1, 13]	γεννήτορα τῶν ἁπάντων ἀνθρώπῳ σταυρωθέντι	διδόναι	ἡμᾶς λέγοντες, ἀγνοοῦντες τὸ ἐν
[1, 16]	πειραθέντες. περὶ δὲ τοῦ μὴ	ὀμνύναι	ὅλως, τἀληθῆ δὲ λέγειν ἀεί,
[1, 39]	τὰ ποθούμενα παρὰ τοῦ δυναμένου	δοῦναι	λαβεῖν. ~Ἀκούσατε δὲ πῶς καὶ
[1, 66]	αἷμά μου· καὶ μόνοις αὐτοῖς	μεταδοῦναι.	ὅπερ καὶ ἐν τοῖς τοῦ
[1, 15]	καινὸν ποιεῖτε; τοῦτο καὶ οἱ	τελῶναι	ποιοῦσιν. ὑμεῖς δὲ μὴ θησαυρίζητε
[1, 40]	λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ	φωναὶ	αὐτῶν. εἰς πᾶσαν τὴν γῆν
[1, 46]	Κυρηνίου, δεδιδαχέναι δὲ ἅ φαμεν	διδάξαι	αὐτὸν ὕστερον χρόνοις ἐπὶ Ποντίου
[1, 39]	ὡς ἀπεστάλησαν ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ	διδάξαι	πάντας τὸν τοῦ θεοῦ λόγον·
[1, 52]	οὕτως· Ἐντελοῦμαι τοῖς τέσσαρσιν ἀνέμοις	συνάξαι	τὰ ἐσκορπισμένα τέκνα, ἐντελοῦμαι τῷ
[1, 57]	λαθεῖν τὸν Χριστὸν παραγενόμενον ἴσχυσαν	πρᾶξαι,	ἀλλ’ ἐκεῖνο μόνον, τοὺς ἀλόγως
[1, 44]	ὅπερ εἰς τέλος οὐκ ἴσχυσαν	πρᾶξαι.	ἀφόβως μὲν γὰρ οὐ μόνον
[1, 10]	οὐκ ἠδυνήθησαν οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι	πρᾶξαι,	ταῦτα ὁ λόγος θεῖος ὢν
[1, 28]	ἡ ἐπιμονὴ τοῦ μηδέπω τοῦτο	πρᾶξαι	τὸν θεὸν διὰ τὸ ἀνθρώπινον
[1, 12]	καὶ φιλοσοφίας ὀρέγεσθε, ἄλογόν τι	πρᾶξαι	ὑπειλήφαμεν. εἰ δὲ καὶ ὑμεῖς
[1, 44]	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν,	ἔκλεξαι	τὸ ἀγαθόν. καὶ πάλιν διὰ
[1, 51]	ἀπὸ πόνου τὴν ψυχὴν αὐτοῦ,	δεῖξαι	αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ
[1, 15]	κατὰ πᾶν γένος ἀνθρώπων τοιούτους	δεῖξαι.	τί γὰρ καὶ λέγομεν τὸ
[1, 16]	πολλῶν τῶν παρ’ ὑμῖν γεγενημένων	ἀποδεῖξαι	ἔχομεν· ἐκ βιαίων καὶ τυράννων
[1, 53]	ἡμεῖς μόνον λέγομεν, ἀλλ’ οὐκ	ἀποδεῖξαι	ἔχομεν. τίνι γὰρ ἂν λόγῳ
[1, 43]	ἀποφαινοίμεθα, ἢ ἐκεῖνο τὸ προειρημένον	δόξαι	ἀληθὲς εἶναι, ὅτι οὐδέν ἐστιν
[1, 30]	ἃς λέγομεν δυνάμεις πεποιηκέναι καὶ	δόξαι	διὰ τοῦτο υἱὸν θεοῦ εἶναι,
[1, 19]	κατανοοῦντι τί ἀπιστότερον ἂν μᾶλλον	δόξαι,	ἢ εἰ ἐν σώματι μὴ
[1, 22]	ὑγιεῖς πεποιηκέναι αὐτὸν καὶ νεκροὺς	ἀνεγεῖραι,	ὅμοια τοῖς ὑπὸ Ἀσκληπιοῦ γεγενῆσθαι
[1, 4]	τὴν πολιτείαν εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες, ὑμέτερον	ἀγωνιᾶσαί	ἐστι, μὴ ἀδίκως κολάζοντες τοὺς
[1, 51]	αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ	πλάσαι	τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ
[1, 42]	ὡς καὶ ἐν τοῖς προειρημένοις	δοξάσαι	ἐστίν, ὅπως ἀπολογίαν μὴ παράσχῃ
[1, 14]	ὑμέτερον ἔστω ὡς δυνατῶν βασιλέων	ἐξετάσαι	εἰ ἀληθῶς ταῦτα δεδιδάγμεθα καὶ
[1, 32]	αὐτοῦ. ὑμέτερον οὖν ἐστιν ἀκριβῶς	ἐξετάσαι	καὶ μαθεῖν, μέχρι τίνος ἦν
[1, 15]	εἶπε δὲ οὕτως· οὐκ ἦλθον	καλέσαι	δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.
[1, 25]	Ἀχιλλέα διὰ τὴν παλλακίδα Βρισηΐδα	ὀλέσαι	πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων. καὶ τοὺς
[1, 54]	υἱοὺς τῷ Διΐ, νομίζοντες δυνήσεσθαι	ἐνεργῆσαι	τερατολογίαν ἡγήσασθαι τοὺς ἀνθρώπους τὰ
[1, 64]	ἐπὶ ταῖς τῶν ὑδάτων πηγαῖς	ἐνεργῆσαι	τοὺς δαίμονας, λέγοντας θυγατέρα αὐτὴν
[1, 10]	πάντα τὴν ἀρχὴν ἀγαθὸν ὄντα	δημιουργῆσαι	αὐτὸν ἐξ ἀμόρφου ὕλης δι’
[1, 10]	οὐχ ἡμέτερον ἦν· τὸ δ’	ἐξακολουθῆσαι	οἷς φίλον αὐτῷ αἱρουμένους δι’
[1, 59]	οὖσαν στρέψαντα τὸν θεὸν κόσμον	ποιῆσαι,	ἀκούσατε τῶν αὐτολεξεὶ εἰρημένων διὰ
[1, 64]	θεὸν διὰ λόγου τὸν κόσμον	ποιῆσαι	ἔγνωσαν, ὡς τὴν πρώτην ἔννοιαν
[1, 19]	μετὰ ταῦτα μὴ δυναμένους τι	ποιῆσαι,	εἶπε, φοβήθητε δὲ τὸν μετὰ
[1, 57]	ἀναιρεῖν ἡμᾶς καὶ μισεῖν, δύνανται	ποιῆσαι·	οὓς οὐ μόνον οὐ μισοῦμεν,
[1, 60]	λαβεῖν τὸν Μωυσέα χαλκὸν καὶ	ποιῆσαι	τύπον σταυροῦ καὶ τοῦτον στῆσαι
[1, 15]	ἂν ἐμβλέψῃ γυναικὶ πρὸς τὸ	ἐπιθυμῆσαι	αὐτῆς ἤδη ἐμοίχευσε τῇ καρδίᾳ
[1, 15]	οἱ προσβλέποντες γυναικὶ πρὸς τὸ	ἐπιθυμῆσαι	αὐτῆς· οὐ γὰρ μόνον ὁ
[1, 3]	οὐκ ἂν εἴη τὰς πόλεις	εὐδαιμονῆσαι.	ἡμέτερον οὖν ἔργον καὶ βίου
[1, 44]	προφητῶν τὰς ἀφορμὰς λαβόντες καὶ	νοῆσαι	δεδύνηται καὶ ἐξηγήσαντο. ὅθεν παρὰ
[1, 64]	Μωυσέως εἰρημένον, ἐκ τῶν προειρημένων	νοῆσαι	δύνασθε. ἔφη γὰρ ὁ Μωυσῆς,
[1, 33]	παρὰ τοῦ θεοῦ οὐδὲν ἄλλο	νοῆσαι	θέμις ἢ τὸν λόγον, ὃς
[1, 53]	ὑπὸ παθῶν ἀρχομένοις μετὰ λόγου	ἐμφορῆσαι	δύναται. ~Οἱ δὲ παραδιδόντες τὰ
[1, 33]	τῇ παρθένῳ ἐπεσκίασεν αὐτήν, καὶ	κυοφορῆσαι	παρθένον οὖσαν πεποίηκε. καὶ ὁ
[1, 26]	καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον πολλοὺς	ἐξαπατῆσαι	διὰ μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν, ὃς
[1, 39]	ὑπὲρ τοῦ μηδὲ ψεύδεσθαι μηδ’	ἐξαπατῆσαι	τοὺς ἐξετάζοντας, ἡδέως ὁμολογοῦντες τὸν
[1, 40]	σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε.	αἴτησαι	παρ’ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι
[1, 60]	ποιῆσαι τύπον σταυροῦ καὶ τοῦτον	στῆσαι	ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ σκηνῇ καὶ
[1, 45]	τῶν πάντων θεὸς μετὰ τὸ	ἀναστῆσαι	ἐκ νεκρῶν αὐτὸν ἔμελλε, καὶ
[1, 33]	ἐληλυθέναι ἐπὶ γυναῖκας τὸν Δία,	διασαφῆσαι	τοὺς λόγους πειρασόμεθα. τὸ οὖν
[1, 57]	ἀλλ’ ὡς δείκνυται, ἐλεοῦντες μεταθέσθαι	πεῖσαι	βουλόμεθα. οὐ γὰρ δεδοίκαμεν θάνατον,
[1, 57]	τῶν ἀσεβῶν οἱ φαῦλοι δαίμονες	πεῖσαι	δύνανται, ὅνπερ τρόπον οὐδὲ λαθεῖν
[1, 12]	ψυχὴν συντόμως μεταβάλλειν, ὑπὲρ τοῦ	πεῖσαι	τοὺς φιλαλήθεις μικρὰ προσθεῖναι προεθυμήθημεν,
[1, 29]	τις τῶν ἡμετέρων, ὑπὲρ τοῦ	πεῖσαι	ὑμᾶς ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν
[1, 51]	στόματι αὐτοῦ· καὶ κύριος βούλεται	καθαρίσαι	αὐτὸν τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε
[1, 32]	ἄνθος ἀναβήσεται ἀπὸ τῆς ῥίζης	Ἰεσσαί·	καὶ ἐπὶ τὸν βραχίονα αὐτοῦ
[1, 32]	ἄνθος ἀνέβη ἀπὸ τῆς ῥίζης	Ἰεσσαί,	οὗτος ὁ Χριστός. διὰ γὰρ
[1, 32]	διὰ δυνάμεως θεοῦ ἀπεκυήθη· καὶ	Ἰεσσαὶ	προπάτωρ μὲν κατὰ τὸ λόγιον
[1, 68]	ἔχοντες ἀπαιτεῖν ὑμᾶς καθὰ ἠξιώσαμεν	κελεῦσαι	τὰς κρίσεις γενέσθαι, οὐκ ἐκ
[1, 18]	μὴ ἀμελήσητε πεισθῆναί τε καὶ	πιστεῦσαι	ὅτι ἀληθῆ ταῦτά ἐστι. νεκυομαντεῖαι
[1, 15]	παρ’ αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ ὁ	μοιχεῦσαι	βουλόμενος, ὡς οὐ τῶν ἔργων
[1, 62]	ὁ ἡμέτερος Χριστός, καὶ εἶπεν·	Ὑπόλυσαι	τὰ ὑποδήματά σου καὶ προσελθὼν
[1, 60]	παρ’ ἡμῖν οὖν ἔστι ταῦτα	ἀκοῦσαι	καὶ μαθεῖν παρὰ τῶν οὐδὲ
[1, 65]	~Ἡμεῖς δὲ μετὰ τὸ οὕτως	λοῦσαι	τὸν πεπεισμένον καὶ συγκατατεθειμένον ἐπὶ
[1, 51]	φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει,	δικαιῶσαι	δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ
[1, 35]	ἥλων ἦν. καὶ μετὰ τὸ	σταυρῶσαι	αὐτὸν ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν
[1, 2]	δύνασθαι λελογίσμεθα, ἢν μὴ κακίας	ἐργάται	ἐλεγχώμεθα ἢ πονηροὶ διεγνώσμεθα· ὑμεῖς
[1, 16]	ἐρῶ αὐτοῖς· Ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ,	ἐργάται	τῆς ἀνομίας. τότε κλαυθμὸς ἔσται
[1, 55]	τούτου διοικεῖται ἢ κοινωνίαν ἔχειν	δύναται.	θάλασσα μὲν γὰρ οὐ τέμνεται,
[1, 53]	παθῶν ἀρχομένοις μετὰ λόγου ἐμφορῆσαι	δύναται.	~Οἱ δὲ παραδιδόντες τὰ μυθοποιηθέντα
[1, 50]	ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν	ὀδυνᾶται,	καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι
[1, 15]	γαμεῖ ἀπολελυμένην ἀφ’ ἑτέρου ἀνδρὸς	μοιχᾶται.	καί· Εἰσί τινες οἵτινες εὐνουχίσθησαν
[1, 60]	οὕτως· Καταβήσεται ἀείζωον πῦρ καὶ	καταφάγεται	μέχρι τῆς ἀβύσσου κάτω. οὐ
[1, 38]	λέγῃ τὸ προφητικὸν πνεῦμα, οὕτως	φθέγγεται·	Ἐγὼ ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου
[1, 36]	δεσπότου πάντων καὶ πατρὸς θεοῦ	φθέγγεται,	ποτὲ δὲ ὡς ἀπὸ προσώπου
[1, 40]	προφητικοῦ πνεύματος· Ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ	ἐρεύγεται	ῥῆμα, καὶ νὺξ τῇ νυκτὶ
[1, 44]	τὸ δὲ προειρημένον Μάχαιρα ὑμᾶς	κατέδεται	οὐ λέγει διὰ μαχαιρῶν φονευθήσεσθαι
[1, 61]	μὴ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς	κατέδεται·	τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε
[1, 44]	μὴ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς	κατέδεται·	τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησε
[1, 44]	διὰ τοῦτο λέγει· Μάχαιρα ὑμᾶς	κατέδεται·	τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν.
[1, 44]	μαχαίρας ἔλεγεν, οὐκ ἂν εἶπε	Κατέδεται.	ὥστε καὶ Πλάτων εἰπών· Αἰτία
[1, 45]	μετατιθεμένοις κόλασιν διὰ πυρὸς αἰωνίαν	ἐργάζεται.	~Ἵνα δὲ μή τινες ἀλογισταίνοντες
[1, 9]	φθαρτοῖς καὶ δεομένοις θεραπείας πράγμασιν	ἐπονομάζεται.	καὶ ὅτι οἱ τούτων τεχνῖται
[1, 61]	προημάρτομεν τύχωμεν, ἐν τῷ ὕδατι	ἐπονομάζεται	τῷ ἑλομένῳ ἀναγεννηθῆναι καὶ μετανοήσαντι
[1, 43]	μόνον ἢ ἀγαθὰ ἢ κακὰ	νομίζεται·	ἥπερ, ὡς δείκνυσιν ὁ ἀληθὴς
[1, 66]	γὰρ ἄρτος καὶ ποτήριον ὕδατος	τίθεται	ἐν ταῖς τοῦ μυουμένου τελεταῖς
[1, 67]	τὸ συλλεγόμενον παρὰ τῷ προεστῶτι	ἀποτίθεται,	καὶ αὐτὸς ἐπικουρεῖ ὀρφανοῖς τε
[1, 67]	ἢ τὰ συγγράμματα τῶν προφητῶν	ἀναγινώσκεται,	μέχρις ἐγχωρεῖ. εἶτα παυσαμένου τοῦ
[1, 16]	καλόν, ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ	βάλλεται.	κολάζεσθαι δὲ τοὺς οὐκ ἀκολούθως
[1, 43]	ἐλευθέρᾳ προαιρέσει καὶ κατορθοῖ καὶ	σφάλλεται,	οὕτως ἀποδείκνυμεν. τὸν αὐτὸν ἄνθρωπον
[1, 63]	γνωσθῆναι, καὶ ἀποστέλλεται, μηνύσων ὅσα	ἀγγέλλεται,	ὡς καὶ αὐτὸς ὁ κύριος
[1, 63]	ἀπαγγέλλει ὅσα δεῖ γνωσθῆναι, καὶ	ἀποστέλλεται,	μηνύσων ὅσα ἀγγέλλεται, ὡς καὶ
[1, 67]	προαίρεσιν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ὃ	βούλεται	δίδωσι, καὶ τὸ συλλεγόμενον παρὰ
[1, 51]	τῷ στόματι αὐτοῦ· καὶ κύριος	βούλεται	καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς. ἐὰν
[1, 51]	ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον. καὶ	βούλεται	κύριος ἀφελεῖν ἀπὸ πόνου τὴν
[1, 12]	ὑπ’ αὐτοῦ πάντα, ἐπειδὴ ἔργῳ	φαίνεται	γινόμενα ὅσα φθάσας γενέσθαι προεῖπεν·
[1, 11]	ὁμολογοῦντι θάνατον τὴν ζημίαν κεῖσθαι,	φαίνεται.	εἰ γὰρ ἀνθρώπινον βασιλείαν προσεδοκῶμεν,
[1, 22]	γὰρ κρείττων ἐκ τῶν πράξεων	φαίνεται.	εἰ δὲ καὶ διὰ παρθένου
[1, 67]	μενόντων ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέλευσις	γίνεται,	καὶ τὰ ἀπομνημονεύματα τῶν ἀποστόλων
[1, 67]	μετάληψις ἀπὸ τῶν εὐχαριστηθέντων ἑκάστῳ	γίνεται,	καὶ τοῖς οὐ παροῦσι διὰ
[1, 43]	ἐστιν, ἀλλὰ καθ’ εἱμαρμένην πάντα	γίνεται,	οὔτε τὸ ἐφ’ ἡμῖν ἐστιν
[1, 67]	τοῖς ἐν χρείᾳ οὖσι κηδεμὼν	γίνεται.	τὴν δὲ τοῦ ἡλίου ἡμέραν
[1, 4]	προσωνυμίᾳ οὔτε ἀγαθὸν οὔτε κακὸν	κρίνεται	ἄνευ τῶν ὑποπιπτουσῶν τῷ ὀνόματι
[1, 55]	δύναται. θάλασσα μὲν γὰρ οὐ	τέμνεται,	ἢν μὴ τοῦτο τὸ τρόπαιον,
[1, 33]	παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ	τέξεται	υἱόν, καὶ ἐροῦσιν ἐπὶ τῷ
[1, 40]	μαθεῖν ὑμῖν πάρεστι πῶς	προτρέπεται	ζῆν τοὺς ἀνθρώπους τὸ προφητικὸν
[1, 67]	οὐ παροῦσι διὰ τῶν διακόνων	πέμπεται.	οἱ εὐποροῦντες δὲ καὶ βουλόμενοι
[1, 67]	παυσαμένων ἡμῶν τῆς εὐχῆς ἄρτος	προσφέρεται	καὶ οἶνος καὶ ὕδωρ, καὶ
[1, 65]	ἀσπαζόμεθα παυσάμενοι τῶν εὐχῶν. ἔπειτα	προσφέρεται	τῷ προεστῶτι τῶν ἀδελφῶν ἄρτος
[1, 51]	γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι	αἴρεται	ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ
[1, 40]	αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ παστοῦ αὐτοῦ,	ἀγαλλιάσεται	ὡς γίγας δραμεῖν ὁδόν. πρὸς
[1, 40]	αὐτῶν. ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς	ἐκγελάσεται	αὐτούς, καὶ ὁ κύριος ἐκμυκτηριεῖ
[1, 50]	πολλῶν εἴληφε καὶ τοῖς ἀνόμοις	ἐξιλάσεται.	ἴδε γὰρ συνήσει ὁ παῖς
[1, 32]	ἄστρον ἐξ Ἰακώβ, καὶ ἄνθος	ἀναβήσεται	ἀπὸ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί· καὶ
[1, 60]	πνεῦμα, ἀκούσατε. ἔφη δὲ οὕτως·	Καταβήσεται	ἀείζωον πῦρ καὶ καταφάγεται μέχρι
[1, 51]	οὕτως· Τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς	διηγήσεται;	ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς
[1, 52]	τῷ κυρίῳ, καὶ πᾶσα γλῶσσα	ἐξομολογήσεται	αὐτῷ. ἐν οἵᾳ δὲ αἰσθήσει
[1, 15]	τῶν οὐρανῶν, καὶ ταῦτα πάντα	προστεθήσεται	ὑμῖν. ὅπου γὰρ ὁ θησαυρός
[1, 33]	τέξῃ υἱόν, καὶ υἱὸς ὑψίστου	κληθήσεται,	καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ
[1, 17]	ἔδωκεν ὁ θεός, πλέον καὶ	ἀπαιτηθήσεται	παρ’ αὐτοῦ. ~Ἀποβλέψατε γὰρ πρὸς
[1, 50]	παῖς μου, καὶ ὑψωθήσεται καὶ	δοξασθήσεται	σφόδρα. ὃν τρόπον ἐκστήσονται πολλοὶ
[1, 52]	καὶ τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ	σβεσθήσεται.	καὶ τότε μετανοήσουσιν, ὅτε οὐδὲν
[1, 52]	ταῦτα· Ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ	παυθήσεται,	καὶ τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ
[1, 52]	διὰ Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου οὕτως·	Συναχθήσεται	ἁρμονία πρὸς ἁρμονίαν καὶ ὀστέον
[1, 54]	Ἠσαίου λεχθέν, ὅτι διὰ παρθένου	τεχθήσεται	καὶ δι’ ἑαυτοῦ ἀνελεύσεται εἰς
[1, 35]	ὡς προϊόντος τοῦ λόγου σαφέστερον	δειχθήσεται.	καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς προφήτης
[1, 2]	πανταχοῦ· εἰ δὲ καὶ ὑπάρχετε,	δειχθήσεται.	οὐ γὰρ κολακεύσοντες ὑμᾶς διὰ
[1, 40]	καὶ πάντα ὅσα ἂν ποιῇ	κατευοδωθήσεται.	οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ
[1, 50]	συνήσει ὁ παῖς μου, καὶ	ὑψωθήσεται	καὶ δοξασθήσεται σφόδρα. ὃν τρόπον
[1, 53]	κρίσιν τοῦ παντὸς ἀνθρωπείου γένους	ποιήσεται,	εἰ μὴ μαρτύρια πρὶν ἢ
[1, 30]	ἀπόδειξις καὶ ὑμῖν, ὡς νομίζομεν,	φανήσεται.	~Ἄνθρωποι οὖν τινες ἐν Ἰουδαίοις
[1, 63]	Μωυσέως δὲ συγγραμμάτων φανερὸν τοῦτο	γενήσεται.	λέλεκται δὲ ἐν αὐτοῖς οὕτως·
[1, 50]	ὑπέμεινε, καὶ πάλιν μετὰ δόξης	παραγενήσεται,	ἀκούσατε τῶν εἰρημένων εἰς τοῦτο
[1, 46]	τοσούτων εἰρημένων ὁ νουνεχὴς καταλαβεῖν	δυνήσεται.	ἡμεῖς δέ, οὐκ ἀναγκαίου ὄντος
[1, 12]	δεῖν αἱρεῖσθαι ὁ νουνεχὴς οὐχ	αἱρήσεται.	γενήσεσθαι ταῦτα πάντα προεῖπε, φημί,
[1, 5]	ἐξελαυνόμενοι ἀκρίτως κολάζετε μὴ φροντίζοντες.	εἰρήσεται	γὰρ τἀληθές· ἐπεὶ τὸ παλαιὸν
[1, 40]	καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ	ἀπορρυήσεται,	καὶ πάντα ὅσα ἂν ποιῇ
[1, 47]	κατοικῶν ἐν αὐτῇ. ὅτι δὲ	φυλάσσεται	ὑφ’ ὑμῶν ὅπως μηδεὶς ἐν
[1, 54]	παρθένου τεχθήσεται καὶ δι’ ἑαυτοῦ	ἀνελεύσεται	εἰς τὸν οὐρανόν, τὸν Περσέα
[1, 54]	γῆς μενεῖ ἢ εἰς οὐρανὸν	ἀνελεύσεται,	καὶ τὸ τοῦ πώλου ὄνομα
[1, 34]	ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ	ἐξελεύσεται	ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν
[1, 39]	οὕτως λέγει· Ἐκ γὰρ Σιὼν	ἐξελεύσεται	νόμος καὶ λόγος κυρίου ἐξ
[1, 16]	ὁ λέγων μοι Κύριε κύριε	εἰσελεύσεται	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,
[1, 16]	δένδρον, μὴ ποιοῦν καρπὸν καλόν,	ἐκκόπτεται	καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. κολάζεσθαι
[1, 4]	οὐκ ὀρθῶς μὲν οὐδὲ τοῦτο	πράττεται·	καὶ γάρ τοι φιλοσοφίας ὄνομα
[1, 61]	τὸν Ἰησοῦν πάντα, ὁ φωτιζόμενος	λούεται.	~Καὶ τὸ λουτρὸν δὴ τοῦτο
[1, 27]	ὄφις σύμβολον μέγα καὶ μυστήριον	ἀναγράφεται.	καὶ τὰ φανερῶς ὑμῖν πραττόμενα
[1, 48]	ὁ δίκαιος ἀπώλετο, καὶ οὐδεὶς	ἐκδέχεται	τῇ καρδίᾳ· καὶ ἄνδρες δίκαιοι
[1, 51]	ταῦτα· Ἰδοὺ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου	ἔρχεται	ἐπάνω τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ,
[1, 35]	Ἰερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου	ἔρχεταί	σοι πρᾶος, ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ πῶλον
[1, 51]	περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν	ὄψεται	σπέρμα μακρόβιον. καὶ βούλεται κύριος
[1, 7]	ἵνα ὁ ἐλεγχθεὶς ὡς ἄδικος	κολάζηται,	ἀλλὰ μὴ ὡς Χριστιανός· ἐὰν
[1, 44]	ὁμοίων δογμάτων καὶ φιλόσοφοι καὶ	ποιηταὶ	ἔφασαν, παρὰ τῶν προφητῶν τὰς
[1, 4]	τοῖς αὐτοῦ παισὶν οἱ γενόμενοι	ποιηταὶ	καταγγέλλουσι· κἀκείνων τὰ διδάγματα οἱ
[1, 45]	οὓς καὶ μηδέπω τὴν ἐπικύρωσιν	πεποίηται,	ἐπακούσατε τῶν εἰρημένων διὰ Δαυεὶδ
[1, 15]	γὰρ μόνον ὁ μοιχεύων ἔργῳ	ἐκβέβληται	παρ’ αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ ὁ
[1, 2]	ψυχῆς τὸν φιλαλήθη, κἂν θάνατος	ἀπειλῆται,	τὰ δίκαια λέγειν τε καὶ
[1, 63]	ὃς καὶ ἄγγελος καὶ ἀπόστολος	κέκληται,	δικαίως ἐλέγχονται καὶ διὰ τοῦ
[1, 16]	οὐδὲ μιμητὰς εἶναι τῶν φαύλων	βεβούληται	ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ τῆς ὑπομονῆς
[1, 26]	ἀνδριάντι παρ’ ὑμῶν ὡς θεὸς	τετίμηται,	ὃς ἀνδριὰς ἀνεγήγερται ἐν τῷ
[1, 7]	Χριστιανός· ἐὰν δέ τις ἀνέλεγκτος	φάνηται,	ἀπολύηται ὡς Χριστιανὸς οὐδὲν ἀδικῶν.
[1, 37]	δὲ καὶ τοῦτο ὑμῖν φανερὸν	γένηται,	ἀπὸ προσώπου τοῦ πατρὸς ἐλέχθησαν
[1, 47]	ὑμῶν ὅπως μηδεὶς ἐν αὐτῇ	γένηται,	καὶ θάνατος κατὰ τοῦ καταλαμβανομένου
[1, 33]	πνεύματος μέλλειν γίνεσθαι, ἵν’ ὅταν	γένηται	μὴ ἀπιστηθῇ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ
[1, 23]	ἤδη καὶ τοῦτο φανερὸν ὑμῖν	γένηται,	ὅτι ὁπόσα λέγομεν μαθόντες παρὰ
[1, 4]	μέν τις τῶν κατηγορουμένων ἔξαρνος	γένηται	τῇ φωνῇ μὴ εἶναι φήσας,
[1, 28]	θεὸν διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος	γεγένηται·	προγινώσκει γάρ τινας ἐκ μετανοίας
[1, 32]	προπάτωρ μὲν κατὰ τὸ λόγιον	γεγένηται,	τοῦ δὲ Ἰακὼβ καὶ τοῦ
[1, 4]	τῶν πράξεων ὁποῖός ἐστιν ἕκαστος	φαίνηται.	ὃν γὰρ τρόπον παραλαβόντες τινὲς
[1, 23]	μόνος ἰδίως υἱὸς τῷ θεῷ	γεγέννηται,	λόγος αὐτοῦ ὑπάρχων καὶ πρωτότοκος
[1, 4]	ἢ φαῦλον δι’ ἔργων ἀποδείκνυσθαι	δύνηται.	καὶ γὰρ τοὺς κατηγορουμένους ἐφ’
[1, 44]	τὰς ἀφορμὰς λαβόντες καὶ νοῆσαι	δεδύνηται	καὶ ἐξηγήσαντο. ὅθεν παρὰ πᾶσι
[1, 52]	τρόπον καὶ τὰ λείποντα, κἂν	ἀγνοῆται	καὶ ἀπιστῆται, ἀποβήσονται. δύο γὰρ
[1, 47]	ὡς προείρητο γεγενῆσθαι, πεπεισμένοι ἐστέ.	εἴρηται	δὲ καὶ περὶ τῆς ἐρημώσεως
[1, 61]	Ἠσαίου τοῦ προφήτου, ὡς προεγράψαμεν,	εἴρηται,	τίνα τρόπον φεύξονται τὰς ἁμαρτίας
[1, 52]	πέμψει. ὡς δὲ καὶ ταῦτα	προείρηται	γενησόμενα, δηλώσομεν. ἐρρέθη δὲ διὰ
[1, 12]	καὶ οὕτως δειχθῆναι γινόμενον ὡς	προείρηται.	ἦν μὲν οὖν καὶ ἐπὶ
[1, 52]	τὰ λείποντα, κἂν ἀγνοῆται καὶ	ἀπιστῆται,	ἀποβήσονται. δύο γὰρ αὐτοῦ παρουσίας
[1, 7]	ἐὰν δέ τις ἀνέλεγκτος φάνηται,	ἀπολύηται	ὡς Χριστιανὸς οὐδὲν ἀδικῶν. οὐ
[1, 31]	τινες ἐν Ἰουδαίοις γεγένηνται θεοῦ	προφῆται,	δι’ ὧν τὸ προφητικὸν πνεῦμα
[1, 52]	γὰρ αὐτοῦ παρουσίας προεκήρυξαν οἱ	προφῆται·	μίαν μέν, τὴν ἤδη γενομένην,
[1, 31]	γενῶν ἕτεροι καὶ ἕτεροι ἐγένοντο	προφῆται.	~Μωυσῆς μὲν οὖν, πρῶτος τῶν
[1, 67]	τῆς τῶν καλῶν τούτων μιμήσεως	ποιεῖται.	ἔπειτα ἀνιστάμεθα κοινῇ πάντες καὶ
[1, 65]	τούτων παρ’ αὐτοῦ ἐπὶ πολὺ	ποιεῖται·	οὗ συντελέσαντος τὰς εὐχὰς καὶ
[1, 55]	εἰ ἄνευ τοῦ σχήματος τούτου	διοικεῖται	ἢ κοινωνίαν ἔχειν δύναται. θάλασσα
[1, 32]	αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ	ἀπόκειται·	καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν,
[1, 54]	αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ	ἀπόκειται·	καὶ αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν,
[1, 18]	γενομένοις μένει καὶ κόλασις αἰωνία	ἀπόκειται,	μὴ ἀμελήσητε πεισθῆναί τε καὶ
[1, 32]	Ἰουδαίων, ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ	ἀπόκειται	τὸ βασίλειον. Ἰούδας γὰρ προπάτωρ
[1, 48]	δὲ ταῦτα· Τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ	ἁλεῖται	χωλὸς ὡς ἔλαφος, καὶ τρανὴ
[1, 61]	λέγειν, μέμηνε τὴν ἄσωτον μανίαν.	καλεῖται	δὲ τοῦτο τὸ λουτρὸν φωτισμός,
[1, 53]	ἀνθρώπεια ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος	καλεῖται	ἔθνη, τὸ δὲ Ἰουδαϊκὸν καὶ
[1, 66]	γενομένοις ὑπ’ αὐτῶν ἀπομνημονεύμασιν, ἃ	καλεῖται	εὐαγγέλια, οὕτως παρέδωκαν ἐντετάλθαι αὐτοῖς·
[1, 55]	μὴ τοῦτο τὸ τρόπαιον, ὃ	καλεῖται	ἱστίον, ἐν τῇ νηῒ σῶον
[1, 63]	ὡς προέφημεν. καὶ ἄγγελος δὲ	καλεῖται	καὶ ἀπόστολος· αὐτὸς γὰρ ἀπαγγέλλει
[1, 28]	ἀρχηγέτης τῶν κακῶν δαιμόνων ὄφις	καλεῖται	καὶ σατανᾶς καὶ διάβολος, ὡς
[1, 66]	ἀποφέρουσι. ~Καὶ ἡ τροφὴ αὕτη	καλεῖται	παρ’ ἡμῖν εὐχαριστία, ἧς οὐδενὶ
[1, 15]	οὔτε βρῶσις ἀφανίζει. τί γὰρ	ὠφελεῖται	ἄνθρωπος, ἂν τὸν κόσμον ὅλον
[1, 40]	ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν	ἀπολεῖται.	Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ
[1, 3]	πρόκλησιν ταύτην πᾶς ὁ σωφρονῶν	ἀποφανεῖται,	τὸ τοὺς ἀρχομένους τὴν εὐθύνην
[1, 44]	καὶ μέλον ἐστὶν αὐτῷ καὶ	προνοεῖται	αὐτῶν. κατ’ ἐνέργειαν δὲ τῶν
[1, 22]	πάθη τοῦ θανάτου ἀλλὰ διάφορα	ἱστορεῖται·	ὥστε μηδὲ τὸ ἴδιον τοῦ
[1, 60]	ὅτε ἐξῆλθον ἀπὸ Αἰγύπτου οἱ	Ἰσραηλῖται	καὶ γεγόνασιν ἐν τῇ ἐρήμῳ,
[1, 9]	ἐπονομάζεται. καὶ ὅτι οἱ τούτων	τεχνῖται	ἀσελγεῖς τε καὶ πᾶσαν κακίαν,
[1, 9]	λέγειν, ἃ τὴν ὕλην οἱ	τεχνῖται	διατιθέασι ξέοντες καὶ τέμνοντες καὶ
[1, 63]	δὲ συγγραμμάτων φανερὸν τοῦτο γενήσεται.	λέλεκται	δὲ ἐν αὐτοῖς οὕτως· Καὶ
[1, 49]	πάλιν πῶς δι’ αὐτοῦ Ἠσαίου	λέλεκται	ὅτι οἱ οὐ προσδοκήσαντες αὐτὸν
[1, 54]	καὶ ὅτε ἔγνωσαν εἰρημένον, ὡς	προλέλεκται	ἐν ταῖς προγεγραμμέναις προφητείαις, Ἰσχυρὸς
[1, 22]	κρείττονα ἀποδείξομεν, μᾶλλον δὲ καὶ	ἀποδέδεικται·	ὁ γὰρ κρείττων ἐκ τῶν
[1, 52]	τῆς ἀγγελικῆς αὐτοῦ στρατιᾶς παραγενήσεσθαι	κεκήρυκται,	ὅτε καὶ τὰ σώματα ἀνεγερεῖ
[1, 40]	ὑποτάσσειν αὐτῷ πάντας τοὺς ἐχθροὺς	ἐπήγγελται,	καὶ πῶς οἱ δαίμονες, ὅσον
[1, 12]	πράττετε ὃ δύνασθε· τοσοῦτον δὲ	δύνανται	καὶ ἄρχοντες πρὸ τῆς ἀληθείας
[1, 57]	ἀσεβῶν οἱ φαῦλοι δαίμονες πεῖσαι	δύνανται,	ὅνπερ τρόπον οὐδὲ λαθεῖν τὸν
[1, 57]	φιλοδοξοῦντας ἀναιρεῖν ἡμᾶς καὶ μισεῖν,	δύνανται	ποιῆσαι· οὓς οὐ μόνον οὐ
[1, 55]	τὸ γὰρ ἡμέτερον γέγονε καὶ	πεπέρανται.	~Οὐκ ἠρκέσθησαν δὲ οἱ φαῦλοι
[1, 9]	μεταποιεῖν, καὶ τῶν ἱερῶν, ἔνθα	ἀνατίθενται,	φύλακας τοιούτους καθιστάναι, μὴ συνορῶντας
[1, 53]	φῦλον Ἰσραὴλ καὶ οἶκος Ἰακὼβ	κέκληνται.	ὡς δὲ προεφητεύθη ὅτι πλείονες
[1, 28]	θεῷ· λογικοὶ γὰρ καὶ θεωρητικοὶ	γεγένηνται.	εἰ δέ τις ἀπιστεῖ μέλειν
[1, 31]	~Ἄνθρωποι οὖν τινες ἐν Ἰουδαίοις	γεγένηνται	θεοῦ προφῆται, δι’ ὧν τὸ
[1, 47]	εἰρημένων ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος·	εἴρηνται	δὲ οἱ λόγοι ὡς ἀπὸ
[1, 40]	ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως.	εἴρηνται	δὲ οὕτως· Μακάριος ἀνὴρ ὃς
[1, 61]	συνευχομένων καὶ συννηστευόντων αὐτοῖς. ἔπειτα	ἄγονται	ὑφ’ ἡμῶν ἔνθα ὕδωρ ἐστί,
[1, 47]	αὐτῶν οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν αὐτὴν	φάγονται,	καὶ οὐκ ἔσται ἐξ αὐτῶν
[1, 27]	τοὺς ἄρσενας, καὶ ὃν τρόπον	λέγονται	οἱ παλαιοὶ ἀγέλας βοῶν ἢ
[1, 4]	τὰ διδάγματα οἱ μετερχόμενοι οὐκ	εἴργονται	πρὸς ὑμῶν, ἆθλα δὲ καὶ
[1, 14]	ἐντυχεῖν καὶ συνεῖναι τὰ λεγόμενα	(ἀγωνίζονται	γὰρ ἔχειν ὑμᾶς δούλους καὶ
[1, 58]	γίνονται. οὐ γὰρ ἄλλο τι	ἀγωνίζονται	οἱ λεγόμενοι δαίμονες, ἢ ἀπάγειν
[1, 61]	τοῦ θεοῦ τῶν προημαρτημένων ἄφεσιν	διδάσκονται,	ἡμῶν συνευχομένων καὶ συννηστευόντων αὐτοῖς.
[1, 26]	οὐ γινώσκομεν· ἀλλ’ ὅτι μὴ	διώκονται	μηδὲ φονεύονται ὑφ’ ὑμῶν, κἂν
[1, 13]	ἀποδείξομεν. ἐνταῦθα γὰρ μανίαν ἡμῶν	καταφαίνονται,	δευτέραν χώραν μετὰ τὸν ἄτρεπτον
[1, 57]	εἰς ἀναισθησίαν χωρεῖν τοὺς ἀποθνήσκοντας	ἀποφαίνονται,	παθῶν τῶν ἐνταῦθα καὶ χρειῶν
[1, 44]	ἔστι τὸ πῦρ, οὗ βορὰ	γίνονται	οἱ τὰ φαῦλα πράττειν αἱρούμενοι.
[1, 58]	τῶν ἀθέων δογμάτων καὶ δαιμόνων	γίνονται.	οὐ γὰρ ἄλλο τι ἀγωνίζονται
[1, 55]	αἵ τε πρόοδοι ὑμῶν πανταχοῦ	γίνονται,	τῆς ἀρχῆς καὶ δυνάμεως τὰ
[1, 61]	ὡς προεγράψαμεν, εἴρηται, τίνα τρόπον	φεύξονται	τὰς ἁμαρτίας οἱ ἁμαρτήσαντες καὶ
[1, 48]	τῇ καρδίᾳ· καὶ ἄνδρες δίκαιοι	αἴρονται,	καὶ οὐδεὶς κατανοεῖ. Ἀπὸ προσώπου
[1, 50]	σου ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων, οὕτως	θαυμάσονται	ἔθνη πολλά, καὶ συνέξουσι βασιλεῖς
[1, 52]	λείποντα, κἂν ἀγνοῆται καὶ ἀπιστῆται,	ἀποβήσονται.	δύο γὰρ αὐτοῦ παρουσίας προεκήρυξαν
[1, 48]	μογιλάλων· τυφλοὶ ἀναβλέψουσι καὶ λεπροὶ	καθαρισθήσονται	καὶ νεκροὶ ἀναστήσονται καὶ περιπατήσουσιν.
[1, 40]	τῆς γῆς· διὰ τοῦτο οὐκ	ἀναστήσονται	ἀσεβεῖς ἐν κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ
[1, 48]	καὶ λεπροὶ καθαρισθήσονται καὶ νεκροὶ	ἀναστήσονται	καὶ περιπατήσουσιν. ὅτι τε ταῦτα
[1, 50]	καὶ δοξασθήσεται σφόδρα. ὃν τρόπον	ἐκστήσονται	πολλοὶ ἐπὶ σέ, οὕτως ἀδοξήσει
[1, 52]	ὀστέον πρὸς ὀστέον, καὶ σάρκες	ἀναφυήσονται.	καὶ πᾶν γόνυ κάμψει τῷ
[1, 27]	προαγωγεύονται, καὶ φανερῶς εἰς κιναιδίαν	ἀποκόπτονταί	τινες καὶ εἰς μητέρα θεῶν
[1, 27]	ἑαυτῶν τέκνα καὶ τὰς ὁμοζύγους	προαγωγεύονται,	καὶ φανερῶς εἰς κιναιδίαν ἀποκόπτονταί
[1, 4]	διδασκάλου Χριστοῦ μὴ ἀρνεῖσθαι ἐξεταζόμενοι	παρακελεύονται,	τὸν αὐτὸν τρόπον κακῶς ζῶντες
[1, 26]	ἀλλ’ ὅτι μὴ διώκονται μηδὲ	φονεύονται	ὑφ’ ὑμῶν, κἂν διὰ τὰ
[1, 7]	παντὸς τῷ ἑνὶ ὀνόματι φιλοσοφίας	προσαγορεύονται,	καίπερ τῶν δογμάτων ἐναντίων ὄντων,
[1, 7]	κοινόν ἐστι· Χριστιανοὶ γὰρ πάντες	προσαγορεύονται.	ὅθεν πάντων τῶν καταγγελλομένων ὑμῖν
[1, 4]	τῶν παλαιῶν τῷ ἑνὶ ὀνόματι	προσαγορεύονται	φιλόσοφοι. καὶ τούτων τινὲς ἀθεότητα
[1, 40]	λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ	ἀκούονται	αἱ φωναὶ αὐτῶν. εἰς πᾶσαν
[1, 4]	τοι φιλοσοφίας ὄνομα καὶ σχῆμα	ἐπιγράφονταί	τινες, οἳ οὐδὲν ἄξιον τῆς
[1, 66]	αἷμα καὶ σάρκες κατὰ μεταβολὴν	τρέφονται	ἡμῶν, ἐκείνου τοῦ σαρκοποιηθέντος Ἰησοῦ
[1, 39]	θεοῦ λόγον· καὶ οἱ πάλαι	ἀλληλοφόνται	οὐ μόνον οὐ πολεμοῦμεν τοὺς
[1, 44]	πᾶσι σπέρματα ἀληθείας δοκεῖ εἶναι·	ἐλέγχονται	δὲ μὴ ἀκριβῶς νοήσαντες, ὅταν
[1, 63]	ἄγγελος καὶ ἀπόστολος κέκληται, δικαίως	ἐλέγχονται	καὶ διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος
[1, 63]	τὸν υἱὸν πατέρα φάσκοντες εἶναι	ἐλέγχονται	μήτε τὸν πατέρα ἐπιστάμενοι, μηθ’
[1, 39]	εἰς δρέπανα, καὶ οὐ μὴ	λήψονται	ἔθνος ἐπὶ ἔθνος μάχαιραν καὶ
[1, 52]	φυλὴ πρὸς φυλήν, καὶ τότε	ὄψονται	εἰς ὃν ἐξεκέντησαν, καὶ ἐροῦσι·
[1, 52]	τὰ ἱμάτια, ἀλλὰ τὰς διανοίας.	κόψονται	φυλὴ πρὸς φυλήν, καὶ τότε
[1, 21]	γὰρ θεῶν καλὸν εἶναι πάντες	ἡγοῦνται.	ἀπείη δὲ σωφρονούσης ψυχῆς ἔννοια
[1, 31]	ἀλλ’ ἐχθροὺς ἡμᾶς καὶ πολεμίους	ἡγοῦνται,	ὁμοίως ὑμῖν ἀναιροῦντες καὶ κολάζοντες
[1, 61]	ἐν τῷ ὕδατι τότε λουτρὸν	ποιοῦνται.	καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς εἶπεν·
[1, 55]	σκαπανεῖς δὲ τὴν ἐργασίαν οὐ	ποιοῦνται	οὐδὲ βαναυσουργοὶ ὁμοίως εἰ μὴ
[1, 7]	τοὺς κατηγοροῦντας κολάζειν ὑμᾶς ἀξιώσομεν·	ἀρκοῦνται	γὰρ τῇ προσούσῃ πονηρίᾳ καὶ
[1, 26]	τούτων ὁρμώμενοι, ὡς ἔφημεν, Χριστιανοὶ	καλοῦνται,	ὃν τρόπον καὶ οἱ οὐ
[1, 12]	ἢ πάθη ἢ ἀδοξίας πατρικὰς	ὑφαιροῦνται	πάντες, οὕτως καὶ ὅσα ἂν
[1, 14]	δ’ αὖ διὰ μαγικῶν στροφῶν	χειροῦνται	πάντας τοὺς οὐκ ἔσθ’ ὅπως
[1, 21]	τῶν λεγομένων υἱῶν τοῦ Διὸς	ἱστοροῦνται	αἱ πράξεις, πρὸς εἰδότας λέγειν
[1, 53]	Γόμορρα πόλεις τινὲς ἀσεβῶν ἀνδρῶν	ἱστοροῦνται	ὑπὸ Μωυσέως γενόμεναι, ἃς πυρὶ
[1, 33]	αὐτῶν. ὅτι δὲ οὐδενὶ ἄλλῳ	θεοφοροῦνται	οἱ προφητεύοντες εἰ μὴ λόγῳ
[1, 62]	ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ἱερά, ἔνθα	ἵδρυνται,	ἐνεργοῦσι. καὶ γὰρ τὸ ὑπολύεσθαι
[1, 16]	πάντα. οἳ δ’ ἂν μὴ	εὑρίσκωνται	βιοῦντες, ὡς ἐδίδαξε, γνωριζέσθωσαν μὴ
[1, 61]	ὃν καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἀνεγεννήθημεν,	ἀναγεννῶνται·	ἐπ’ ὀνόματος γὰρ τοῦ πατρὸς
[1, 69]	ταύτην τὴν ἀξίωσιν οἱ ἐπαρχιῶται	δύνωνται	διϊσχυρίζεσθαι κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὡς
[1, 31]	ἀναιροῦντες καὶ κολάζοντες ἡμᾶς ὁπόταν	δύνωνται,	ὡς καὶ πεισθῆναι δύνασθε. καὶ
[1, 61]	εἶναι, καὶ βιοῦν οὕτως δύνασθαι	ὑπισχνῶνται,	εὔχεσθαί τε καὶ αἰτεῖν νηστεύοντες
[1, 16]	ὁ ἥλιος, οἱ δὲ ἄδικοι	πέμπωνται	εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ. πολλοὶ
[1, 40]	νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ ἐξουσίαν φυγεῖν	πειρῶνται,	καὶ ὡς εἰς μετάνοιαν καλεῖ
[1, 12]	ὑμῶν κειμένους νόμους καὶ κολάσεις	πειρῶνται	λανθάνειν ἀδικοῦντες, ἀνθρώπους δ’ ὄντας
[1, 69]	καταλιπεῖν, ἵνα μήτε οἱ ἄνθρωποι	ταράττωνται	καὶ τοῖς συκοφάνταις χορηγία κακουργίας
[1, 3]	ἐξετάζεσθαι, καὶ, ἐὰν οὕτως ἔχοντα	ἀποδεικνύωνται,	κολάζεσθαι ὡς πρέπον ἐστί {μᾶλλον
[1, 21]	καὶ προτροπὴν τῶν ἐκπαιδευομένων ταῦτα	γέγραπται·	μιμητὰς γὰρ θεῶν καλὸν εἶναι
[1, 60]	ἐν γὰρ ταῖς Μωυσέως γραφαῖς	ἀναγέγραπται,	ὡς κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ,
[1, 50]	καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι	ἀπέστραπται	τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ
[1, 43]	ἡμῖν ἐστιν ὅλως· εἰ γὰρ	εἵμαρται	τόνδε τινὰ ἀγαθὸν εἶναι καὶ
[1, 26]	ὡς θεὸς τετίμηται, ὃς ἀνδριὰς	ἀνεγήγερται	ἐν τῷ Τίβερι ποταμῷ μεταξὺ
[1, 48]	ἐν εἰρήνῃ ἡ ταφὴ αὐτοῦ·	ἦρται	ἐκ τοῦ μέσου. ~Καὶ πάλιν
[1, 48]	οὐδεὶς κατανοεῖ. Ἀπὸ προσώπου ἀδικίας	ἦρται	ὁ δίκαιος καὶ ἔσται ἐν
[1, 2]	φιλόσοφοι καὶ φύλακες δικαιοσύνης καὶ	ἐρασταὶ	παιδείας, ἀκούετε πανταχοῦ· εἰ δὲ
[1, 48]	χωλὸς ὡς ἔλαφος, καὶ τρανὴ	ἔσται	γλῶσσα μογιλάλων· τυφλοὶ ἀναβλέψουσι καὶ
[1, 48]	ἀδικίας ἦρται ὁ δίκαιος καὶ	ἔσται	ἐν εἰρήνῃ ἡ ταφὴ αὐτοῦ·
[1, 47]	αὐτῶν αὐτὴν φάγονται, καὶ οὐκ	ἔσται	ἐξ αὐτῶν ὁ κατοικῶν ἐν
[1, 16]	ἐργάται τῆς ἀνομίας. τότε κλαυθμὸς	ἔσται	καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν
[1, 32]	ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς	ἔσται	προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς ἄμπελον
[1, 54]	ἔλθῃ ᾧ ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς	ἔσται	προσδοκία ἐθνῶν, δεσμεύων πρὸς ἄμπελον
[1, 32]	γῆς ἐκρατήσατε. τὸ δὲ Αὐτὸς	ἔσται	προσδοκία ἐθνῶν μηνυτικὸν ἦν ὅτι
[1, 54]	ἐπιστάμενοι εἴτε ὄνου πῶλον ἄγων	ἔσται	σύμβολον τῆς παρουσίας αὐτοῦ εἴτε
[1, 40]	μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός. καὶ	ἔσται	ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον
[1, 15]	σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει καὶ	λῃσταὶ	διορύσσουσι· θησαυρίζετε δὲ ἑαυτοῖς ἐν
[1, 12]	ἀληθείας δόξαν τιμῶντες, ὅσον καὶ	λῃσταὶ	ἐν ἐρημίᾳ. ὅτι δ’ οὐ
[1, 50]	διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ	μεμαλάκισται	διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν· παιδεία
[1, 47]	κατὰ τοῦ καταλαμβανομένου Ἰουδαίου εἰσιόντος	ὥρισται,	ἀκριβῶς ἐπίστασθε. ~Ὅτι δὲ καὶ
[1, 35]	προφητείας λέξεις ἐροῦμεν. εἰσὶ δὲ	αὗται·	Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών, κήρυσσε,
[1, 65]	μαθόντες καὶ δι’ ἔργων ἀγαθοὶ	πολιτευταὶ	καὶ φύλακες τῶν ἐντεταλμένων εὑρεθῆναι,
[1, 27]	τέκνῳ ἢ συγγενεῖ ἢ ἀδελφῷ	μίγνυται.	οἱ δὲ καὶ τὰ ἑαυτῶν
[1, 48]	ἄκτων μαθεῖν δύνασθε. πῶς τε	προμεμήνυται	ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος ἀναιρεθησόμενος
[1, 57]	μόνον οὐ μισοῦμεν, ἀλλ’ ὡς	δείκνυται,	ἐλεοῦντες μεταθέσθαι πεῖσαι βουλόμεθα. οὐ
[1, 55]	ἐκ τῶν ὑπ’ ὄψιν πιπτόντων	δείκνυται·	κατανοήσατε γὰρ πάντα τὰ ἐν
[1, 55]	σῶον μείνῃ· γῆ δὲ οὐκ	ἀροῦται	ἄνευ αὐτοῦ· σκαπανεῖς δὲ τὴν
[1, 15]	τινες καὶ πολλαὶ ἑξηκοντοῦται καὶ	ἑβδομηκοντοῦται,	οἳ ἐκ παίδων ἐμαθητεύθησαν τῷ
[1, 15]	καὶ πολλοί τινες καὶ πολλαὶ	ἑξηκοντοῦται	καὶ ἑβδομηκοντοῦται, οἳ ἐκ παίδων
[1, 39]	εἰς τὸν κόσμον, καὶ οὗτοι	ἰδιῶται,	λαλεῖν μὴ δυνάμενοι, διὰ δὲ
[1, 69]	εἰς ταύτην τὴν ἀξίωσιν οἱ	ἐπαρχιῶται	δύνωνται διϊσχυρίζεσθαι κατὰ τῶν Χριστιανῶν,
[1, 55]	γὰρ ἐνοεῖτο αὐτοῖς, συμβολικῶς, ὡς	προδεδήλωται,	τῶν εἰς τοῦτο εἰρημένων πάντων
[1, 37]	ὁ λαός μου οὐ συνῆκεν.	οὐαὶ	ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν,
[1, 49]	διὰ Ἠσαίου. ἔστι δὲ ταῦτα·	Οὐαὶ	τοῖς λέγουσι τὸ γλυκὺ πικρὸν
[1, 18]	θάνατον ἐν αἰσθήσει εἰσὶν αἱ	ψυχαί,	καὶ οἱ ψυχαῖς ἀποθανόντων λαμβανόμενοι
[1, 2]	ὑμεῖς δ’ ἀποκτεῖναι μὲν δύνασθε,	βλάψαι	δ’ οὔ. ~Ἀλλ’ ἵνα μὴ
[1, 63]	οὐ γὰρ δυνατὸν ἐν τούτοις	ἀναγράψαι	πάντα. ἀλλ’ εἰς ἀπόδειξιν γεγόνασιν
[1, 29]	καὶ μηδ’ ὅλως βουληθέντος Φήλικος	ὑπογράψαι,	ἐφ’ ἑαυτοῦ μείνας ὁ νεανίσκος
[1, 29]	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Φήλικι ἡγεμονεύοντι ἀξιῶν	ἐπιτρέψαι	ἰατρῷ τοὺς διδύμους αὐτοῦ ἀφελεῖν·
[1, 27]	εἰσφορὰς καὶ τέλη λαμβάνετε δέον	ἐκκόψαι	ἀπὸ τῆς ὑμετέρας οἰκουμένης. καὶ
[1, 5]	ἐξετάζετε, ἀλλὰ ἀλόγῳ πάθει καὶ	μάστιγι	δαιμόνων φαύλων ἐξελαυνόμενοι ἀκρίτως κολάζετε
[1, 63]	ἐλάλησε Μωυσεῖ ἄγγελος θεοῦ ἐν	φλογὶ	πυρὸς ἐκ τῆς βάτου καὶ
[1, 32]	τοῦ πάθους οὗ πάσχειν ἔμελλε,	δι’	αἵματος καθαίρων τοὺς πιστεύοντας αὐτῷ.
[1, 67]	καὶ τοῖς διὰ νόσον ἢ	δι’	ἄλλην αἰτίαν λειπομένοις, καὶ τοῖς
[1, 41]	πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν. ~Καὶ πάλιν	δι’	ἄλλης προφητείας μηνύον τὸ προφητικὸν
[1, 32]	δέ, ἄλλος προφήτης, τὰ αὐτὰ	δι’	ἄλλων ῥήσεων προφητεύων οὕτως εἶπεν·
[1, 10]	δημιουργῆσαι αὐτὸν ἐξ ἀμόρφου ὕλης	δι’	ἀνθρώπους δεδιδάγμεθα· οἳ ἐὰν ἀξίους
[1, 49]	τοῦ μέσου. ~Καὶ πάλιν πῶς	δι’	αὐτοῦ Ἠσαίου λέλεκται ὅτι οἱ
[1, 40]	καὶ λόγων ἑτέρων τῶν προφητευθέντων	δι’	αὐτοῦ τοῦ Δαυεὶδ καλῶς ἔχον
[1, 41]	προφητείας μηνύον τὸ προφητικὸν πνεῦμα	δι’	αὐτοῦ τοῦ Δαυείδ, ὅτι μετὰ
[1, 63]	διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος καὶ	δι’	αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ, ὡς οὔτε
[1, 54]	πρεσβύτερος ἦν πάντων συγγραφέων, καὶ	δι’	αὐτοῦ, ὡς προεμηνύσαμεν, προεφητεύθη οὕτως·
[1, 54]	ὅτι διὰ παρθένου τεχθήσεται καὶ	δι’	ἑαυτοῦ ἀνελεύσεται εἰς τὸν οὐρανόν,
[1, 65]	καταξιωθῶμεν τὰ ἀληθῆ μαθόντες καὶ	δι’	ἔργων ἀγαθοὶ πολιτευταὶ καὶ φύλακες
[1, 4]	μή τι ἐνάρετον ἢ φαῦλον	δι’	ἔργων ἀποδείκνυσθαι δύνηται. καὶ γὰρ
[1, 10]	ἀξίους τῷ ἐκείνου βουλεύματι ἑαυτοὺς	δι’	ἔργων δείξωσι, τῆς μετ’ αὐτοῦ
[1, 8]	τούτων δύνασθαι τοὺς τὸν θεὸν	δι’	ἔργων πείσαντας, ὅτι αὐτῷ εἵποντο
[1, 25]	καὶ Ἀπόλλωνα τὸν Λητοΐδην, οἳ	δι’	ἔρωτας ἀρσένων ὅσα ἔπραξαν αἶσχος
[1, 35]	καὶ πάλιν ἐν ἄλλοις λόγοις	δι’	ἑτέρου προφήτου λέγει· Αὐτοὶ ὤρυξάν
[1, 66]	ἡμῶν ἔσχεν, οὕτως καὶ τὴν	δι’	εὐχῆς λόγου τοῦ παρ’ αὐτοῦ
[1, 46]	καὶ ἄφοβοι καὶ ἀτάραχοι ὑπάρχουσι.	δι’	ἣν δ’ αἰτίαν διὰ δυνάμεως
[1, 25]	ἄλλας ὁμοίως οὐδὲ ἐπὶ Γανυμήδην	δι’	οἶστρον ἐληλυθέναι πειθόμεθα, οὐδὲ λυθῆναι
[1, 14]	καὶ ὑπηρέτας, καὶ ποτὲ μὲν	δι’	ὀνείρων ἐπιφανείας, ποτὲ δ’ αὖ
[1, 24]	τοῖς Ἕλλησι λέγοντες μόνοι μισούμεθα	δι’	ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καὶ μηδὲν
[1, 55]	τεταμένον τὸν λεγόμενον μυξωτῆρα φέρειν,	δι’	οὗ ἥ τε ἀναπνοή ἐστι
[1, 59]	πρεσβυτέρου τῶν ἐν Ἕλλησι συγγραφέων,	δι’	οὗ μηνύον τὸ προφητικὸν πνεῦμα,
[1, 45]	αὐτῷ ἀγαθῶν γινομένων καὶ ἐναρέτων,	δι’	οὓς καὶ μηδέπω τὴν ἐπικύρωσιν
[1, 55]	ἀμε} λῶμεν καὶ τῶν τροπαίων,	δι’	ὧν αἵ τε πρόοδοι ὑμῶν
[1, 10]	ἐξακολουθῆσαι οἷς φίλον αὐτῷ αἱρουμένους	δι’	ὧν αὐτὸς ἐδωρήσατο λογικῶν δυνάμεων
[1, 31]	ἐν Ἰουδαίοις γεγένηνται θεοῦ προφῆται,	δι’	ὧν τὸ προφητικὸν πνεῦμα προεκήρυξε
[1, 31]	μὲν βασιλεὺς Ἡρώδης τῇ προειρημένῃ	Ἑβραΐδι	αὐτῶν φωνῇ γεγραμμένας διεπέμψατο. ἐπειδὴ
[1, 31]	ὅτε προεφητεύοντο, τῇ ἰδίᾳ αὐτῶν	Ἑβραΐδι	φωνῇ ἐν βιβλίοις ὑπ’ αὐτῶν
[1, 33]	τὸ δὲ Ἰησοῦς, ὄνομα τῇ	Ἑβραΐδι	φωνῇ, σωτὴρ τῇ Ἑλληνίδι διαλέκτῳ
[1, 65]	Ἀμήν. τὸ δὲ Ἀμὴν τῇ	Ἑβραΐδι	φωνῇ τὸ Γένοιτο σημαίνει. εὐχαριστήσαντος
[1, 56]	ὑμῖν, ὡς προέφημεν, ἐν τῇ	βασιλίδι	Ῥώμῃ ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος γενόμενος
[1, 26]	μαγικὰς ἐν τῇ πόλει ὑμῶν	βασιλίδι	Ῥώμῃ θεὸς ἐνομίσθη καὶ ἀνδριάντι
[1, 33]	τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ, σωτὴρ τῇ	Ἑλληνίδι	διαλέκτῳ δηλοῖ. ὅθεν καὶ ὁ
[1, 3]	τοὺς ἄρχοντας μὴ βίᾳ μηδὲ	τυραννίδι	ἀλλ’ εὐσεβείᾳ καὶ φιλοσοφίᾳ ἀκολουθοῦντας
[1, 15]	τοῦ στέργειν ἅπαντας ταῦτα ἐδίδαξεν·	Εἰ	ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τί
[1, 14]	ἔστω ὡς δυνατῶν βασιλέων ἐξετάσαι	εἰ	ἀληθῶς ταῦτα δεδιδάγμεθα καὶ διδάσκομεν.
[1, 55]	πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ,	εἰ	ἄνευ τοῦ σχήματος τούτου διοικεῖται
[1, 26]	τῶν γεγενημένων αἱρέσεων συντεταγμένον, ᾧ	εἰ	βούλεσθε ἐντυχεῖν, δώσομεν. ~Ἡμεῖς δέ,
[1, 56]	φυγεῖν δυνηθῇ. καὶ τὸν ἀνδριάντα,	εἰ	βούλεσθε, καθαιρήσατε. ~Οὐ γὰρ μὴ
[1, 62]	ποιήσας μεγάλα καὶ θαυμάσια, ἃ	εἰ	βούλεσθε μαθεῖν, ἐκ τῶν συγγραμμάτων
[1, 11]	θάνατον τὴν ζημίαν κεῖσθαι, φαίνεται.	εἰ	γὰρ ἀνθρώπινον βασιλείαν προσεδοκῶμεν, κἂν
[1, 15]	τὸν βουλόμενον δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῆτε.	εἰ	γὰρ δανείζετε παρ’ ὧν ἐλπίζετε
[1, 43]	τὸ ἐφ’ ἡμῖν ἐστιν ὅλως·	εἰ	γὰρ εἵμαρται τόνδε τινὰ ἀγαθὸν
[1, 33]	οὐ συνουσιασθεῖσαν τὴν παρθένον συλλαβεῖν·	εἰ	γὰρ ἐσυνουσιάσθη ὑπὸ ὁτουοῦν, οὐκ
[1, 12]	κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων πορεύεσθαι.	εἰ	γὰρ οἱ πάντες ἄνθρωποι ταῦτα
[1, 57]	τοῖς ἡμετέροις διδάγμασι προσέχειν δεῖ.	εἰ	δ’ ἀπιστοῦσι μηδὲν εἶναι μετὰ
[1, 22]	τὸν παρὰ θεοῦ ἀγγελτικὸν λέγουσιν.	εἰ	δὲ αἰτιάσαιτό τις ἐσταυρῶσθαι αὐτόν,
[1, 43]	ἐναντίων τὴν μετέλευσιν ποιούμενον ὁρῶμεν.	εἰ	δὲ εἵμαρτο ἢ φαῦλον ἢ
[1, 22]	κρείττων ἐκ τῶν πράξεων φαίνεται.	εἰ	δὲ καὶ διὰ παρθένου γεγεννῆσθαι
[1, 17]	τὸν λογισμὸν ἔχοντας ὑμᾶς εὑρεθῆναι.	εἰ	δὲ καὶ ἡμῶν εὐχομένων καὶ
[1, 22]	πάντες συγγραφεῖς τὸν θεὸν καλοῦσιν.	εἰ	δὲ καὶ ἰδίως, παρὰ τὴν
[1, 44]	τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν.	εἰ	δὲ καὶ περὶ τεμνούσης καὶ
[1, 26]	ὄνομα τῆς φιλοσοφίας κοινὸν ἔχουσιν.	εἰ	δὲ καὶ τὰ δύσφημα ἐκεῖνα
[1, 12]	ὀρέγεσθε, ἄλογόν τι πρᾶξαι ὑπειλήφαμεν.	εἰ	δὲ καὶ ὑμεῖς ὁμοίως τοῖς
[1, 45]	πανταχοῦ καὶ ἀσπαζόμεθα καὶ διδάσκομεν.	εἰ	δὲ καὶ ὑμεῖς ὡς ἐχθροὶ
[1, 2]	καὶ ἐρασταὶ παιδείας, ἀκούετε πανταχοῦ·	εἰ	δὲ καὶ ὑπάρχετε, δειχθήσεται. οὐ
[1, 68]	καὶ ἀληθείας ἔχεσθαι, τιμήσατε αὐτά·	εἰ	δὲ λῆρος ὑμῖν δοκεῖ, ὡς
[1, 15]	τὸ θεαθῆναι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων·	εἰ	δὲ μή γε, μισθὸν οὐκ
[1, 3]	πρέπον ἐστί {μᾶλλον δὲ κολάζειν}	εἰ	δὲ μηδὲν ἔχοι τις ἐλέγχειν,
[1, 28]	λογικοὶ γὰρ καὶ θεωρητικοὶ γεγένηνται.	εἰ	δέ τις ἀπιστεῖ μέλειν τούτων
[1, 61]	ἀρρήτῳ θεῷ οὐδεὶς ἔχει εἰπεῖν·	εἰ	δέ τις τολμήσειεν εἶναι λέγειν,
[1, 17]	καιροῦ προσελθόντες τινὲς ἠρώτων αὐτόν,	εἰ	δεῖ Καίσαρι φόρους τελεῖν. καὶ
[1, 18]	κοινὸν πᾶσι θάνατον ἀπέθανον· ὅπερ	εἰ	εἰς ἀναισθησίαν ἐχώρει, ἕρμαιον ἂν
[1, 12]	λανθάνειν ὑμᾶς δυνατὸν ἐπιστάμενοι ἀδικοῦσιν·	εἰ	ἔμαθον καὶ ἐπείσθησαν θεὸν ἀδύνατον
[1, 19]	ἀπιστότερον ἂν μᾶλλον δόξαι, ἢ	εἰ	ἐν σώματι μὴ ὑπήρχομεν καί
[1, 22]	δὲ θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς λεγόμενος,	εἰ	καὶ κοινῶς μόνον ἄνθρωπος, διὰ
[1, 55]	τὰ σημεῖα ἐν τούτοις δεικνύντες,	εἰ	καὶ μὴ νοοῦντες τοῦτο πράττετε.
[1, 43]	ἀγαθόν, ἀλλὰ τοῦτο γενόμενος οὐδ’	εἰ	κακὸς ὑπῆρχε, δικαίως κολάσεως ἐτύγχανεν,
[1, 68]	ἐπίσκεψιν καὶ ὑμῖν ἀνεδώκαμεν. ~Καὶ	εἰ	μὲν δοκεῖ ὑμῖν λόγου καὶ
[1, 57]	τῇδε τῇ διοικήσει ὄντων· ὧν	εἰ	μὲν κόρος τοὺς μετασχόντας κἂν
[1, 8]	περίοδον, ὡς ἐκεῖνος ἔφη, μόνον.	εἰ	μὲν οὖν ἄπιστον ἢ ἀδύνατον
[1, 31]	Χριστιανοὺς μόνους εἰς τιμωρίας δεινάς,	εἰ	μὴ ἀρνοῖντο Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν
[1, 55]	οὐ ποιοῦνται οὐδὲ βαναυσουργοὶ ὁμοίως	εἰ	μὴ διὰ τῶν τὸ σχῆμα
[1, 29]	ἢ τὴν ἀρχὴν οὐκ ἐγαμοῦμεν	εἰ	μὴ ἐπὶ παίδων ἀνατροφῇ, ἢ
[1, 53]	δὲ ὡς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν·	Εἰ	μὴ κύριος ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα,
[1, 33]	οὐδενὶ ἄλλῳ θεοφοροῦνται οἱ προφητεύοντες	εἰ	μὴ λόγῳ θείῳ, καὶ ὑμεῖς,
[1, 53]	τοῦ παντὸς ἀνθρωπείου γένους ποιήσεται,	εἰ	μὴ μαρτύρια πρὶν ἢ ἐλθεῖν
[1, 16]	ἀγαθέ, ἀπεκρίνατο λέγων· Οὐδεὶς ἀγαθὸς	εἰ	μὴ μόνος ὁ θεός, ὁ
[1, 63]	ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν	εἰ	μὴ ὁ πατὴρ καὶ οἷς
[1, 63]	ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν	εἰ	μὴ ὁ πατὴρ καὶ οἷς
[1, 63]	εἶπεν· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα	εἰ	μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν
[1, 63]	εἶπεν· Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα	εἰ	μὴ ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν
[1, 10]	ὁ λόγος θεῖος ὢν εἰργάσατο,	εἰ	μὴ οἱ φαῦλοι δαίμονες κατεσκέδασαν
[1, 43]	οὐδὲ ἐκεῖνος μεμπτέος. καὶ αὖ	εἰ	μὴ προαιρέσει ἐλευθέρᾳ πρὸς τὸ
[1, 43]	μαθόντες καὶ ἀληθὲς ἀποφαινόμεθα· ἐπεὶ	εἰ	μὴ τοῦτό ἐστιν, ἀλλὰ καθ’
[1, 4]	κακοὶ ἐλεγχώμεθα, αἰτεῖν ἀφίεσθαι, πάλιν,	εἰ	μηδὲν διά τε τὴν προσηγορίαν
[1, 15]	καρδίᾳ παρὰ τῷ θεῷ. καί·	Εἰ	ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς
[1, 20]	νοοῦμεν τὸν πάντων ποιητὴν θεόν.	εἰ	οὖν καὶ ὁμοίως τινὰ τοῖς
[1, 54]	θεοῦ ὁ παραγενησόμενός ἐστι, καὶ	εἰ	ὀχούμενος ἐπὶ πώλου ἐπὶ γῆς
[1, 27]	καὶ ἀσεβεῖ καὶ ἀκρατεῖ μίξει,	εἰ	τύχοι, τέκνῳ ἢ συγγενεῖ ἢ
[1, 56]	τῆς ἀξιώσεως παραλαβεῖν αἰτοῦμεν, ἵν’	εἴ	τις εἴη τοῖς ἀπ’ ἐκείνου
[1, 69]	βοαῖς. πολλῷ γὰρ μᾶλλον προσῆκεν,	εἴ	τις κατηγορεῖν βούλοιτο, τοῦτό σε
[1, 69]	κατηγορεῖν βούλοιτο, τοῦτό σε διαγινώσκειν.	εἴ	τις οὖν κατηγορεῖ καὶ δείκνυσί
[1, 69]	ἁμαρτήματος· ὡς μὰ τὸν Ἡρακλέα,	εἴ	τις συκοφαντίας χάριν τοῦτο προτείνοι,
[1, 19]	γὰρ νῦν ἐφ’ ὑποθέσεως λεγόμενον·	εἴ	τις ὑμῖν μὴ οὖσι τοιούτοις
[1, 34]	Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη	εἶ	ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ
[1, 40]	εἶπε πρός με· Υἱός μου	εἶ	σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε.
[1, 44]	προλέγει, εἰς ἐπίστασιν καὶ ἀνάμνησιν	ἀεὶ	ἄγων τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος,
[1, 21]	τοὺς ἀποθνήσκοντας παρ’ ὑμῖν αὐτοκράτορας,	ἀεὶ	ἀπαθανατίζεσθαι ἀξιοῦντες καὶ ὀμνύντα τινὰ
[1, 67]	πᾶσιν ἐπικουροῦμεν, καὶ σύνεσμεν ἀλλήλοις	ἀεί.	ἐπὶ πᾶσί τε οἷς προσφερόμεθα
[1, 13]	χώραν μετὰ τὸν ἄτρεπτον καὶ	ἀεὶ	ὄντα θεὸν καὶ γεννήτορα τῶν
[1, 16]	ὀμνύναι ὅλως, τἀληθῆ δὲ λέγειν	ἀεί,	οὕτως παρεκελεύσατο· Μὴ ὀμόσητε ὅλως·
[1, 49]	γὰρ ἔχοντες τὰς προφητείας καὶ	ἀεὶ	προσδοκήσαντες τὸν Χριστὸν παραγενησόμενον, ἠγνόησαν,
[1, 53]	τῶν προφητῶν παραδοθέντα αὐτοῖς καὶ	ἀεὶ	προσδοκήσαντες τὸν Χριστόν, παραγενόμενον ἠγνόησαν,
[1, 49]	ἐθνῶν προσκυνήσουσιν αὐτόν, οἱ δὲ	ἀεὶ	προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι ἀγνοήσουσι παραγενόμενον αὐτόν·
[1, 63]	υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Ἰουδαῖοι οὖν ἡγησάμενοι	ἀεὶ	τὸν πατέρα τῶν ὅλων λελαληκέναι
[1, 67]	~Ἡμεῖς δὲ μετὰ ταῦτα λοιπὸν	ἀεὶ	τούτων ἀλλήλους ἀναμιμνήσκομεν· καὶ οἱ
[1, 57]	μετασχόντας κἂν ἐνιαυτοῦ ἔχῃ, ἵνα	ἀεὶ	ὦσι καὶ ἀπαθεῖς καὶ ἀνενδεεῖς,
[1, 27]	τις πρὸς τῇ ἀθέῳ καὶ	ἀσεβεῖ	καὶ ἀκρατεῖ μίξει, εἰ τύχοι,
[1, 1]	~Αὐτοκράτορι Τίτῳ Αἰλίῳ Ἀδριανῷ Ἀντωνίνῳ	Εὐσεβεῖ	Σεβαστῷ Καίσαρι, καὶ Οὐηρισσίμῳ υἱῷ
[1, 10]	πείθει τε καὶ εἰς πίστιν	ἄγει	ἡμᾶς. καὶ ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων
[1, 35]	ἄλλοις λόγοις δι’ ἑτέρου προφήτου	λέγει·	Αὐτοὶ ὤρυξάν μου πόδας καὶ
[1, 44]	προειρημένον Μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται οὐ	λέγει	διὰ μαχαιρῶν φονευθήσεσθαι τοὺς παρακούσαντας,
[1, 39]	λαλῇ τὸ προφητικὸν πνεῦμα, οὕτως	λέγει·	Ἐκ γὰρ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος
[1, 60]	τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, ὅτε	λέγει·	Ἐχίασεν αὐτὸν ἐν τῷ παντί,
[1, 61]	χήραν, καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν,	λέγει	κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ
[1, 44]	χήραν, καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν,	λέγει	κύριος· καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ
[1, 37]	πατρός· Ποῖόν μοι οἶκον οἰκοδομήσετε;	λέγει	κύριος. ὁ οὐρανός μοι θρόνος,
[1, 44]	φαῦλα πράττειν αἱρούμενοι. διὰ τοῦτο	λέγει·	Μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ
[1, 36]	ὡς προαγγελτικὸς τὰ μέλλοντα γενήσεσθαι	λέγει,	ποτὲ δ’ ὡς ἀπὸ προσώπου
[1, 44]	ἀπαντήσεσθαι, διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος	προλέγει,	εἰς ἐπίστασιν καὶ ἀνάμνησιν ἀεὶ
[1, 42]	διασαφήσομεν. τὰ πάντως ἐγνωσμένα γενησόμενα	προλέγει	ὡς ἤδη γενόμενα· ὅτι δὲ
[1, 50]	κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ	ἀνοίγει	τὸ στόμα αὐτοῦ. ἐν τῇ
[1, 50]	αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ	ἀνοίγει	τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον
[1, 63]	ἀπόστολος· αὐτὸς γὰρ ἀπαγγέλλει ὅσα	δεῖ	γνωσθῆναι, καὶ ἀποστέλλεται, μηνύσων ὅσα
[1, 57]	ἀνενδεεῖς, τοῖς ἡμετέροις διδάγμασι προσέχειν	δεῖ.	εἰ δ’ ἀπιστοῦσι μηδὲν εἶναι
[1, 9]	καὶ σχήματα ἔχειν. τί γὰρ	δεῖ	εἰδόσιν ὑμῖν λέγειν, ἃ τὴν
[1, 42]	ἤδη γενόμενα· ὅτι δὲ οὕτως	δεῖ	ἐκδέχεσθαι, ἐνατενίσατε τῷ νοῒ τοῖς
[1, 17]	προσελθόντες τινὲς ἠρώτων αὐτόν, εἰ	δεῖ	Καίσαρι φόρους τελεῖν. καὶ ἀπεκρίνατο·
[1, 16]	τοῖς οὐρανοῖς. οὐ γὰρ ἀνταίρειν	δεῖ·	οὐδὲ μιμητὰς εἶναι τῶν φαύλων
[1, 16]	δὲ καὶ τὸν θεὸν μόνον	δεῖ	προσκυνεῖν, οὕτως ἔπεισεν εἰπών· Μεγίστη
[1, 2]	λέγειν τε καὶ πράττειν αἱρεῖσθαι	δεῖ.	ὑμεῖς μὲν οὖν ὅτι λέγεσθε
[1, 5]	γινομένας πράξεις οὐκ ἔκρινον, ἀλλὰ	δέει	συνηρπασμένοι καὶ μὴ ἐπιστάμενοι δαίμονας
[1, 38]	ὅτι οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ὅτι	ἐγγίζει	ὁ δικαιώσας με. καὶ πάλιν
[1, 15]	ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς	σκανδαλίζει	σε, ἔκκοψον αὐτόν· συμφέρει γάρ
[1, 15]	ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις	ἀφανίζει.	καί· Γίνεσθε δὲ χρηστοὶ καὶ
[1, 15]	γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις	ἀφανίζει	καὶ λῃσταὶ διορύσσουσι· θησαυρίζετε δὲ
[1, 15]	ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις	ἀφανίζει.	τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἂν
[1, 5]	οὐ κρίσεις ἐξετάζετε, ἀλλὰ ἀλόγῳ	πάθει	καὶ μάστιγι δαιμόνων φαύλων ἐξελαυνόμενοι
[1, 3]	ἑαυτούς, οἳ οὐ κρίσει ἀλλὰ	πάθει	τὰ πράγματα ἐπάγειν ἀξιοῦτε. καλὴν
[1, 25]	θεῷ δὲ τῷ ἀγεννήτῳ καὶ	ἀπαθεῖ	ἑαυτοὺς ἀνεθήκαμεν, ὃν οὔτε ἐπ’
[1, 5]	ἐτίθετο. ὅτε δὲ Σωκράτης λόγῳ	ἀληθεῖ	καὶ ἐξεταστικῶς ταῦτα εἰς φανερὸν
[1, 10]	ὧν αὐτὸς ἐδωρήσατο λογικῶν δυνάμεων	πείθει	τε καὶ εἰς πίστιν ἄγει
[1, 16]	ὃς γὰρ ἀκούει μου καὶ	ποιεῖ	ἃ λέγω ἀκούει τοῦ ἀποστείλαντός
[1, 51]	κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν	μεριεῖ	σκύλα, ἀνθ’ ὧν παρεδόθη εἰς
[1, 40]	ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ κύριος	ἐκμυκτηριεῖ	αὐτούς· τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς
[1, 29]	ἐπιτροπῆς τοῦτο πράττειν ἀπειρῆσθαι οἱ	ἐκεῖ	ἰατροὶ ἔλεγον. καὶ μηδ’ ὅλως
[1, 15]	ὅπου γὰρ ὁ θησαυρός ἐστιν,	ἐκεῖ	καὶ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.
[1, 62]	εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐξαγαγεῖν τὸν	ἐκεῖ	λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ δύναμιν
[1, 62]	κατελθὼν εἰς Αἴγυπτον ἐξαγαγεῖν τὸν	ἐκεῖ	λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποιμαίνοντος αὐτοῦ
[1, 51]	αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν	ἥκει	εἰς θάνατον. καὶ δώσω τοὺς
[1, 32]	πραχθησομένων. πῶλος γάρ τις ὄνου	εἱστήκει	ἔν τινι εἰσόδῳ κώμης πρὸς
[1, 32]	αὐτῷ εἰσιν ἄνθρωποι, ἐν οἷς	οἰκεῖ	τὸ παρὰ τοῦ θεοῦ σπέρμα,
[1, 44]	ὅθεν παρὰ πᾶσι σπέρματα ἀληθείας	δοκεῖ	εἶναι· ἐλέγχονται δὲ μὴ ἀκριβῶς
[1, 69]	ἀνδρός, ὅντινα σὺ διεδέξω. οὐ	δοκεῖ	οὖν μοι τὸ πρᾶγμα ἀζήτητον
[1, 68]	ὑμῖν ἀνεδώκαμεν. ~Καὶ εἰ μὲν	δοκεῖ	ὑμῖν λόγου καὶ ἀληθείας ἔχεσθαι,
[1, 68]	αὐτά· εἰ δὲ λῆρος ὑμῖν	δοκεῖ,	ὡς ληρωδῶν πραγμάτων καταφρονήσατε, καὶ
[1, 58]	Χριστὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ νῦν	διδάσκει,	ἄλλον δέ τινα καταγγέλλει παρὰ
[1, 40]	ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων, ὅτι	γινώσκει	κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς
[1, 28]	διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος γεγένηται·	προγινώσκει	γάρ τινας ἐκ μετανοίας σωθήσεσθαι
[1, 40]	ἀνθρώπων, καὶ ὅτι αὐτὸν υἱὸν	καλεῖ	ὁ θεὸς καὶ ὑποτάσσειν αὐτῷ
[1, 40]	πειρῶνται, καὶ ὡς εἰς μετάνοιαν	καλεῖ	πάντας ὁ θεὸς πρὶν ἐλθεῖν
[1, 15]	δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.	θέλει	γὰρ ὁ πατὴρ ὁ οὐράνιος
[1, 32]	ἄλλων ῥήσεων προφητεύων οὕτως εἶπεν·	Ἀνατελεῖ	ἄστρον ἐξ Ἰακώβ, καὶ ἄνθος
[1, 45]	τὸ οὖν εἰρημένον Ῥάβδον δυνάμεως	ἐξαποστελεῖ	σοι ἐξ Ἰερουσαλὴμ προαγγελτικὸν τοῦ
[1, 45]	τῶν ποδῶν σου. ῥάβδον δυνάμεως	ἐξαποστελεῖ	σοι κύριος ἐξ Ἰερουσαλήμ· καὶ
[1, 40]	ῥῆμα, καὶ νὺξ τῇ νυκτὶ	ἀναγγέλλει	γνῶσιν, οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ
[1, 63]	καλεῖται καὶ ἀπόστολος· αὐτὸς γὰρ	ἀπαγγέλλει	ὅσα δεῖ γνωσθῆναι, καὶ ἀποστέλλεται,
[1, 58]	νῦν διδάσκει, ἄλλον δέ τινα	καταγγέλλει	παρὰ τὸν δημιουργὸν τὸν πάντων
[1, 51]	ἐξ οὐρανῶν παραγίνεσθαι μετὰ δόξης	μέλλει,	ἀκούσατε καὶ τῶν εἰρημένων εἰς
[1, 15]	οἰκτίρμων, καὶ τὸν ἥλιον αὐτοῦ	ἀνατέλλει	ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ δικαίους καὶ
[1, 26]	δυνάμεις ποιήσας μαγικὰς ἐν τῇ	πόλει	ὑμῶν βασιλίδι Ῥώμῃ θεὸς ἐνομίσθη
[1, 15]	τὸ αἰώνιον πῦρ. καί· Ὃς	γαμεῖ	ἀπολελυμένην ἀφ’ ἑτέρου ἀνδρὸς μοιχᾶται.
[1, 60]	σοφίᾳ ἀνθρωπείᾳ ταῦτα γεγονέναι, ἀλλὰ	δυνάμει	θεοῦ λέγεσθαι. ~Ὃν τρόπον δὲ
[1, 65]	εὐχαριστίαν πᾶς ὁ παρὼν λαὸς	ἐπευφημεῖ	λέγων· Ἀμήν. τὸ δὲ Ἀμὴν
[1, 67]	αὐτῷ, ἀναπέμπει, καὶ ὁ λαὸς	ἐπευφημεῖ	λέγων τὸ Ἀμήν, καὶ ἡ
[1, 12]	παντὸς τρόπου ἑαυτὸν συνεῖχε καὶ	ἐκόσμει	ἀρετῇ, ὅπως τῶν παρὰ τοῦ
[1, 34]	σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις	ποιμανεῖ	τὸν λαόν μου. κώμη δέ
[1, 39]	δὲ θεοῦ δυνάμεως ἐμήνυσαν παντὶ	γένει	ἀνθρώπων ὡς ἀπεστάλησαν ὑπὸ τοῦ
[1, 56]	προεκεκήρυκτο ἔμαθον καὶ ἐν παντὶ	γένει	πιστευόμενον καὶ προσδοκώμενον ἔγνωσαν, πάλιν,
[1, 27]	μίξει, εἰ τύχοι, τέκνῳ ἢ	συγγενεῖ	ἢ ἀδελφῷ μίγνυται. οἱ δὲ
[1, 54]	ὀχούμενος ἐπὶ πώλου ἐπὶ γῆς	μενεῖ	ἢ εἰς οὐρανὸν ἀνελεύσεται, καὶ
[1, 18]	ἐπεὶ καὶ αἴσθησις πᾶσι γενομένοις	μένει	καὶ κόλασις αἰωνία ἀπόκειται, μὴ
[1, 49]	μὴ ζητοῦσι· εἶπον· Ἰδού εἰμι,	ἔθνει,	οἳ οὐκ ἐκάλεσαν τὸ ὄνομά
[1, 65]	τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ τὸ Γένοιτο	σημαίνει.	εὐχαριστήσαντος δὲ τοῦ προεστῶτος καὶ
[1, 33]	ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει	σημαίνει	οὐ συνουσιασθεῖσαν τὴν παρθένον συλλαβεῖν·
[1, 39]	λόγος κυρίου ἐξ Ἰερουσαλήμ, καὶ	κρινεῖ	ἀνὰ μέσον ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει
[1, 43]	δυνάμενος εἶναι ἕτερον παρ’ ὃ	ἐγεγόνει.	~Ἐδίδαξε δὲ ἡμᾶς ταῦτα τὸ
[1, 40]	καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ	ταράξει	αὐτούς. ἐγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς
[1, 13]	πνεῦμά τε προφητικὸν ἐν τρίτῃ	τάξει	ὅτι μετὰ λόγου τιμῶμεν ἀποδείξομεν.
[1, 19]	τὰ ἀνθρώπεια σώματα κατὰ καιρὸν	προστάξει	θεοῦ ἀναστῆναι καὶ ἀφθαρσίαν ἐνδύσασθαι
[1, 39]	κρινεῖ ἀνὰ μέσον ἐθνῶν καὶ	ἐλέγξει	λαὸν πολύν· καὶ συγκόψουσι τὰς
[1, 33]	Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ	ἕξει	καὶ τέξεται υἱόν, καὶ ἐροῦσιν
[1, 33]	Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ	ἕξει	σημαίνει οὐ συνουσιασθεῖσαν τὴν παρθένον
[1, 33]	υἱὸς ὑπῆρχεν. ~Καὶ πάλιν ὡς	αὐτολεξεὶ	διὰ παρθένου μὲν τεχθησόμενος διὰ
[1, 59]	θεὸν κόσμον ποιῆσαι, ἀκούσατε τῶν	αὐτολεξεὶ	εἰρημένων διὰ Μωυσέως, τοῦ προδεδηλωμένου
[1, 32]	πρῶτος τῶν προφητῶν γενόμενος, εἶπεν	αὐτολεξεὶ	οὕτως· Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ
[1, 27]	ἀθέῳ καὶ ἀσεβεῖ καὶ ἀκρατεῖ	μίξει,	εἰ τύχοι, τέκνῳ ἢ συγγενεῖ
[1, 3]	ἢν μὴ τὰ δίκαια ποιήσητε,	ὑπάρξει	πρὸς θεόν. ~Ὀνόματος μὲν οὖν
[1, 48]	ἄνδρες δίκαιοι αἴρονται, καὶ οὐδεὶς	κατανοεῖ.	Ἀπὸ προσώπου ἀδικίας ἦρται ὁ
[1, 9]	ἐν ναοῖς ἱδρύσαντες θεοὺς προσωνόμασαν,	ἐπεὶ	ἄψυχα καὶ νεκρὰ ταῦτα γινώσκομεν
[1, 12]	τε καὶ ἀληθῆ ἀξιοῦμεν· ἀλλ’	ἐπεὶ	γνωρίζομεν οὐ ῥᾷον ἀγνοίᾳ κατεχομένην
[1, 43]	προφητῶν μαθόντες καὶ ἀληθὲς ἀποφαινόμεθα·	ἐπεὶ	εἰ μὴ τοῦτό ἐστιν, ἀλλὰ
[1, 18]	ἦν τοῖς ἀδίκοις πᾶσιν. ἀλλ’	ἐπεὶ	καὶ αἴσθησις πᾶσι γενομένοις μένει
[1, 4]	τῶν ὑποπιπτουσῶν τῷ ὀνόματι πράξεων·	ἐπεί,	ὅσον τε ἐκ τοῦ κατηγορουμένου
[1, 4]	ἡμῶν ὀνόματος χρηστότατοι ὑπάρχομεν. ἀλλ’	ἐπεὶ	οὐ τοῦτο δίκαιον ἡγούμεθα, διὰ
[1, 11]	ὅπως τῶν προσδοκωμένων τύχωμεν· ἀλλ’	ἐπεὶ	οὐκ εἰς τὸ νῦν τὰς
[1, 43]	ἦσαν σπουδαῖοι, οἱ δὲ φαῦλοι,	ἐπεὶ	τὴν εἱμαρμένην αἰτίαν φαύλων καὶ
[1, 5]	μὴ φροντίζοντες. εἰρήσεται γὰρ τἀληθές·	ἐπεὶ	τὸ παλαιὸν δαίμονες φαῦλοι, ἐπιφανείας
[1, 65]	καὶ τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου	ἀναπέμπει	καὶ εὐχαριστίαν ὑπὲρ τοῦ κατηξιῶσθαι
[1, 67]	καὶ εὐχαριστίας, ὅση δύναμις αὐτῷ,	ἀναπέμπει,	καὶ ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων
[1, 8]	διαγωγῆς ἤρων, ἔνθα κακία οὐκ	ἀντιτυπεῖ.	ὡς μὲν οὖν διὰ βραχέων
[1, 9]	ἄλογον ἡγούμεθα, ἀλλὰ καὶ ἐφ’	ὕβρει	τοῦ θεοῦ γίνεσθαι, ὃς ἄρρητον
[1, 52]	κεκήρυκται, ὅτε καὶ τὰ σώματα	ἀνεγερεῖ	πάντων τῶν γενομένων ἀνθρώπων, καὶ
[1, 27]	πράττειν τι τούτων οὐ βλάβην	φέρει,	ἀλλὰ τοῖς πράττουσι καὶ ψευδομαρτυροῦσι
[1, 50]	ἐλογίσθη. οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν	φέρει	καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ
[1, 45]	ὅπερ ἡμῖν μὲν οὐδεμίαν βλάβην	φέρει,	ὑμῖν δὲ καὶ πᾶσι τοῖς
[1, 55]	οὐδενὶ ἄλλῳ τῶν ἀλόγων ζώων	διαφέρει,	ἢ τῷ ὀρθόν τε εἶναι
[1, 15]	δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτόν·	συμφέρει	γάρ σοι μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς
[1, 3]	αὐτοῖς ὀφλήσωμεν· ὑμέτερον δὲ, ὡς	αἱρεῖ	λόγος, ἀκούοντας ἀγαθοὺς εὑρίσκεσθαι κριτάς.
[1, 69]	σε διαγινώσκειν. εἴ τις οὖν	κατηγορεῖ	καὶ δείκνυσί τι παρὰ τοὺς
[1, 67]	τῷ προεστῶτι ἀποτίθεται, καὶ αὐτὸς	ἐπικουρεῖ	ὀρφανοῖς τε καὶ χήραις, καὶ
[1, 67]	συγγράμματα τῶν προφητῶν ἀναγινώσκεται, μέχρις	ἐγχωρεῖ.	εἶτα παυσαμένου τοῦ ἀναγινώσκοντος ὁ
[1, 18]	ἀπέθανον· ὅπερ εἰ εἰς ἀναισθησίαν	ἐχώρει,	ἕρμαιον ἂν ἦν τοῖς ἀδίκοις
[1, 52]	ἐν οἵᾳ δὲ αἰσθήσει καὶ	κολάσει	γενέσθαι μέλλουσιν οἱ ἄδικοι, ἀκούσατε
[1, 57]	μὴ γενέσθαι τὴν ἐκπύρωσιν ἐπὶ	κολάσει	τῶν ἀσεβῶν οἱ φαῦλοι δαίμονες
[1, 51]	αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ	συνέσει,	δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς,
[1, 43]	μεμπτέος. καὶ αὖ εἰ μὴ	προαιρέσει	ἐλευθέρᾳ πρὸς τὸ φεύγειν τὰ
[1, 43]	ὁπωσδήποτε πραττομένων. ἀλλ’ ὅτι ἐλευθέρᾳ	προαιρέσει	καὶ κατορθοῖ καὶ σφάλλεται, οὕτως
[1, 43]	δένδρα καὶ τετράποδα μηδὲν δυνάμενα	προαιρέσει	πράττειν, ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν
[1, 61]	δόξωμεν πονηρεύειν τι ἐν τῇ	ἐξηγήσει.	ὅσοι ἂν πεισθῶσι καὶ πιστεύωσιν
[1, 28]	μὴ εἶναι αὐτὸν διὰ τέχνης	ὁμολογήσει,	ἢ ὄντα χαίρειν κακίᾳ φήσει
[1, 13]	αἰτήσεις πέμποντες, τίς σωφρονῶν οὐχ	ὁμολογήσει;	τὸν διδάσκαλόν τε τούτων γενόμενον
[1, 29]	τῇ ἑαυτοῦ καὶ τῶν ὁμογνωμόνων	συνειδήσει.	οὐκ ἄτοπον δὲ ἐπιμνησθῆναι ἐν
[1, 52]	ἀφθαρσίαν, τῶν δ’ ἀδίκων ἐν	αἰσθήσει	αἰωνίᾳ μετὰ τῶν φαύλων δαιμόνων
[1, 18]	ὅτι καὶ μετὰ θάνατον ἐν	αἰσθήσει	εἰσὶν αἱ ψυχαί, καὶ οἱ
[1, 52]	ἐξομολογήσεται αὐτῷ. ἐν οἵᾳ δὲ	αἰσθήσει	καὶ κολάσει γενέσθαι μέλλουσιν οἱ
[1, 20]	Στωϊκῶν· τῷ δὲ κολάζεσθαι ἐν	αἰσθήσει	καὶ μετὰ θάνατον οὔσας τὰς
[1, 57]	τῶν αὐτῶν ἐν τῇδε τῇ	διοικήσει	ὄντων· ὧν εἰ μὲν κόρος
[1, 40]	ὁ κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς· τότε	λαλήσει	πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ,
[1, 51]	αὐτὸς ἀνοίσει. διὰ τοῦτο αὐτὸς	κληρονομήσει	πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ
[1, 50]	τοῖς ἀνόμοις ἐξιλάσεται. ἴδε γὰρ	συνήσει	ὁ παῖς μου, καὶ ὑψωθήσεται
[1, 50]	ἐκστήσονται πολλοὶ ἐπὶ σέ, οὕτως	ἀδοξήσει	ἀπὸ ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου
[1, 40]	καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ	μελετήσει	ἡμέρας καὶ νυκτός. καὶ ἔσται
[1, 28]	ὁμολογήσει, ἢ ὄντα χαίρειν κακίᾳ	φήσει	ἢ λίθῳ ἐοικότα μένειν, καὶ
[1, 7]	ὡς ἐδιδάχθημεν, ἀφθόνως παραδιδόντες. ~Ἀλλά,	φήσει	τις, ἤδη τινὲς ληφθέντες ἠλέγχθησαν
[1, 8]	οὖν ἄπιστον ἢ ἀδύνατον τοῦτο	φήσει	τις, πρὸς ἡμᾶς ἥδε ἡ
[1, 37]	νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα	μισεῖ	ἡ ψυχή μου, καὶ μεγάλην
[1, 51]	καὶ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς	ἀνοίσει.	διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς
[1, 3]	μᾶλλον δὲ ἑαυτούς, οἳ οὐ	κρίσει	ἀλλὰ πάθει τὰ πράγματα ἐπάγειν
[1, 40]	τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν	κρίσει	οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων,
[1, 52]	ἀνθρώπων, καὶ τῶν μὲν ἀξίων	ἐνδύσει	ἀφθαρσίαν, τῶν δ’ ἀδίκων ἐν
[1, 41]	Δαυείδ, ὅτι μετὰ τὸ σταυρωθῆναι	βασιλεύσει	ὁ Χριστός, οὕτως εἶπεν· Ἄισατε
[1, 10]	κακὴν πρὸς πάντα καὶ ποικίλην	φύσει	ἐπιθυμίαν, ὧν οὐδὲν πρόσεστιν ἡμῖν.
[1, 19]	πιστεύειν καὶ τὰ τῇ ἑαυτῶν	φύσει	καὶ ἀνθρώποις ἀδύνατα, ἢ ὁμοίως
[1, 1]	Φιλοσόφῳ, καὶ Λουκίῳ Φιλοσόφῳ, Καίσαρος	φύσει	υἱῷ καὶ Εὐσεβοῦς εἰσποιητῷ, ἐραστῇ
[1, 63]	ἐν αὐτοῖς οὕτως· Καὶ ἐλάλησε	Μωυσεῖ	ἄγγελος θεοῦ ἐν φλογὶ πυρὸς
[1, 63]	δὲ εἰρημένον ἐκ βάτου τῷ	Μωυσεῖ·	Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν, ὁ
[1, 63]	ἐλάλησεν ἄγγελος τοῦ θεοῦ τῷ	Μωυσεῖ	ἐν πυρὶ φλογὸς ἐν βάτῳ
[1, 63]	μορφῆς καὶ εἰκόνος ἀσωμάτου τῷ	Μωυσεῖ	καὶ τοῖς ἑτέροις προφήταις ἐφάνη·
[1, 63]	τὸν ἀνωνόμαστον θεὸν λελαληκέναι τῷ	Μωυσεῖ.	ὅθεν τὸ προφητικὸν πνεῦμα διὰ
[1, 63]	πατέρα τῶν ὅλων λελαληκέναι τῷ	Μωυσεῖ,	τοῦ λαλήσαντος αὐτῷ ὄντος υἱοῦ
[1, 62]	τῶν ἱερατευόντων ἐκ τῶν συμβάντων	Μωυσεῖ	τῷ εἰρημένῳ προφήτῃ μαθόντες οἱ
[1, 61]	αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν,	ὡσεὶ	ἔριον λευκανῶ, καὶ ἐὰν ὦσιν
[1, 44]	αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν,	ὡσεὶ	ἔριον λευκανῶ, καὶ ἐὰν ὦσιν
[1, 40]	ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ’ ἢ	ὡσεὶ	χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος
[1, 15]	ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσῃ; ἢ τί	δώσει	αὐτῆς ἀντάλλαγμα; θησαυρίζετε οὖν ἐν
[1, 40]	ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ	δώσει	ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ
[1, 50]	καὶ ἐν πληγῇ καὶ ἐν	κακώσει.	αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς
[1, 50]	τὸ στόμα αὐτοῦ. ἐν τῇ	ταπεινώσει	αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη.
[1, 33]	ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ	σώσει	τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν
[1, 33]	ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ	σώσει	τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν
[1, 27]	τῇ ἀθέῳ καὶ ἀσεβεῖ καὶ	ἀκρατεῖ	μίξει, εἰ τύχοι, τέκνῳ ἢ
[1, 40]	ἀλλ’ ἢ ὡσεὶ χνοῦς, ὃν	ἐκρίπτει	ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς
[1, 28]	θεωρητικοὶ γεγένηνται. εἰ δέ τις	ἀπιστεῖ	μέλειν τούτων τῷ θεῷ, ἢ
[1, 51]	ἀνεκδιήγητον ἔχει τὸ γένος καὶ	βασιλεύει	τῶν ἐχθρῶν, ἔφη οὕτως· Τὴν
[1, 2]	ἢ δογματίσασιν ὁ σώφρων λόγος	ὑπαγορεύει,	ἀλλ’ ἐκ παντὸς τρόπου καὶ
[1, 3]	μηδὲν ἔχοι τις ἐλέγχειν, οὐχ	ὑπαγορεύει	ὁ ἀληθὴς λόγος διὰ φήμην
[1, 2]	τιμᾶν καὶ στέργειν ὁ λόγος	ὑπαγορεύει,	παραιτουμένους δόξαις παλαιῶν ἐξακολουθεῖν, ἂν
[1, 30]	τις εἴπῃ ἀντιτιθεὶς ἡμῖν, τί	κωλύει	καὶ τὸν παρ’ ἡμῖν λεγόμενον
[1, 40]	τὸ προφητικὸν πνεῦμα, καὶ πῶς	μηνύει	τὴν γεγενημένην Ἡρώδου τοῦ βασιλέως
[1, 16]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ὃς γὰρ	ἀκούει	μου καὶ ποιεῖ ἃ λέγω
[1, 63]	ἡμῶν εἶπεν· Ὁ ἐμοῦ ἀκούων	ἀκούει	τοῦ ἀποστείλαντός με. καὶ ἐκ
[1, 16]	μου καὶ ποιεῖ ἃ λέγω	ἀκούει	τοῦ ἀποστείλαντός με. πολλοὶ δὲ
[1, 15]	θηρίων διαφέρετε; καὶ ὁ θεὸς	τρέφει	αὐτά. μὴ οὖν μεριμνήσητε τί
[1, 40]	ὁδοῦ δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν	τάχει	ὁ θυμὸς αὐτοῦ. μακάριοι πάντες
[1, 19]	ἑωρακέναι ὑμᾶς ἀναστάντα νεκρὸν ἀπιστία	ἔχει.	ἀλλ’ ὃν τρόπον τὴν ἀρχὴν
[1, 61]	γὰρ τῷ ἀρρήτῳ θεῷ οὐδεὶς	ἔχει	εἰπεῖν· εἰ δέ τις τολμήσειεν
[1, 17]	μοι, τίνος εἰκόνα τὸ νόμισμα	ἔχει;	οἱ δὲ ἔφασαν· Καίσαρος. καὶ
[1, 43]	καὶ αἱρεῖσθαι τὰ καλὰ δύναμιν	ἔχει	τὸ ἀνθρώπειον γένος, ἀναίτιόν ἐστι
[1, 51]	ὅτι ὁ ταῦτα πάσχων ἀνεκδιήγητον	ἔχει	τὸ γένος καὶ βασιλεύει τῶν
[1, 22]	υἱοῖς καθ’ ὑμᾶς τοῦ Διὸς	ὑπάρχει.	ἐκείνων τε γὰρ οὐχ ὅμοια
[1, 63]	ὢν τοῦ θεοῦ καὶ θεὸς	ὑπάρχει.	καὶ πρότερον διὰ τῆς τοῦ
[1, 55]	τῆς ἰσχύος καὶ ἀρχῆς αὐτοῦ	ὑπάρχει,	ὡς καὶ ἐκ τῶν ὑπ’
[1, 2]	τὴν κρίσιν ποιήσασθαι προσεληλύθειμεν, μὴ	προλήψει	μηδ’ ἀνθρωπαρεσκείᾳ τῇ δεισιδαιμόνων κατεχομένους
[1, 54]	ὡς προεμηνύσαμεν, προεφητεύθη οὕτως· Οὐκ	ἐκλείψει	ἄρχων ἐξ Ἰούδα καὶ ἡγούμενος
[1, 32]	γενόμενος, εἶπεν αὐτολεξεὶ οὕτως· Οὐκ	ἐκλείψει	ἄρχων ἐξ Ἰούδα οὐδὲ ἡγούμενος
[1, 52]	σάρκες ἀναφυήσονται. καὶ πᾶν γόνυ	κάμψει	τῷ κυρίῳ, καὶ πᾶσα γλῶσσα
[1, 52]	δαιμόνων εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ	πέμψει.	ὡς δὲ καὶ ταῦτα προείρηται
[1, 32]	προσδοκήσουσιν αὐτὸν πάλιν παραγενησόμενον, ὅπερ	ὄψει	ὑμῖν πάρεστιν ἰδεῖν καὶ ἔργῳ
[1, 30]	ἀνάγκην πειθόμενοι, διὰ τὸ καὶ	ὄψει	ὡς προεφητεύθη ὁρᾶν γενόμενα καὶ
[1, 55]	ὃ καλεῖται ἱστίον, ἐν τῇ	νηῒ	σῶον μείνῃ· γῆ δὲ οὐκ
[1, 56]	εἰπεῖν τοὺς λεχθέντας υἱοὺς τῷ	Διῒ	γεγονέναι, ἀλλ’ ἐπειδή, φανερωθέντος αὐτοῦ
[1, 21]	παρ’ ὑμῖν λεγομένους υἱοὺς τῷ	Διῒ	καινόν τι φέρομεν. πόσους γὰρ
[1, 54]	πολλοὺς λεχθῆναι λεγομένους υἱοὺς τῷ	Διΐ,	νομίζοντες δυνήσεσθαι ἐνεργῆσαι τερατολογίαν ἡγήσασθαι
[1, 15]	τοσοῦτον εἶπεν· Ὃς ἂν ἐμβλέψῃ	γυναικὶ	πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς ἤδη
[1, 15]	διδασκάλῳ εἰσί, καὶ οἱ προσβλέποντες	γυναικὶ	πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς· οὐ
[1, 29]	μίξις, βιβλίδιον ἀνέδωκεν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ	Φήλικι	ἡγεμονεύοντι ἀξιῶν ἐπιτρέψαι ἰατρῷ τοὺς
[1, 12]	αἱρήσεται. γενήσεσθαι ταῦτα πάντα προεῖπε,	φημί,	ὁ ἡμέτερος διδάσκαλος καὶ τοῦ
[1, 49]	ἐμὲ μὴ ζητοῦσι· εἶπον· Ἰδού	εἰμι,	ἔθνει, οἳ οὐκ ἐκάλεσαν τὸ
[1, 63]	τῆς βάτου καὶ εἶπεν· Ἐγώ	εἰμι	ὁ ὤν, θεὸς Ἀβραάμ, θεὸς
[1, 63]	ἐκ βάτου τῷ Μωυσεῖ· Ἐγώ	εἰμι	ὁ ὤν, ὁ θεὸς Ἀβραὰμ
[1, 63]	ἐν βάτῳ καὶ εἶπεν· Ἐγώ	εἰμι	ὁ ὤν, ὁ θεὸς Ἀβραὰμ
[1, 4]	καὶ δογματίσαντες τῶν παλαιῶν τῷ	ἑνὶ	ὀνόματι προσαγορεύονται φιλόσοφοι. καὶ τούτων
[1, 7]	ἀρεστὰ δογματίσαντες ἐκ παντὸς τῷ	ἑνὶ	ὀνόματι φιλοσοφίας προσαγορεύονται, καίπερ τῶν
[1, 10]	ὅσα οἰκεῖα θεῷ ἐστι, τῷ	μηδενὶ	ὀνόματι θετῷ καλουμένῳ. καὶ πάντα
[1, 33]	τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ὅτι δὲ	οὐδενὶ	ἄλλῳ θεοφοροῦνται οἱ προφητεύοντες εἰ
[1, 66]	καλεῖται παρ’ ἡμῖν εὐχαριστία, ἧς	οὐδενὶ	ἄλλῳ μετασχεῖν ἐξόν ἐστιν ἢ
[1, 55]	ἐργαλείων. τὸ δὲ ἀνθρώπειον σχῆμα	οὐδενὶ	ἄλλῳ τῶν ἀλόγων ζώων διαφέρει,
[1, 50]	ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων κυρίου	τίνι	ἀπεκαλύφθη; ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς
[1, 53]	λέγομεν, ἀλλ’ οὐκ ἀποδεῖξαι ἔχομεν.	τίνι	γὰρ ἂν λόγῳ ἀνθρώπῳ σταυρωθέντι
[1, 32]	γάρ τις ὄνου εἱστήκει ἔν	τινι	εἰσόδῳ κώμης πρὸς ἄμπελον δεδεμένος,
[1, 63]	φανείς, ποτὲ δὲ καὶ ἐν	εἰκόνι	ἀσωμάτῳ· νῦν δὲ διὰ θελήματος
[1, 26]	γεφυρῶν, ἔχων ἐπιγραφὴν Ῥωμαϊκὴν ταύτην·	Σίμωνι	δεωσάγκτῳ. καὶ σχεδὸν πάντες μὲν
[1, 60]	~Καὶ τὸ ἐν τῷ παρὰ	Πλάτωνι	Τιμαίῳ φυσιολογούμενον περὶ τοῦ υἱοῦ
[1, 51]	τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ	οἱ	ἄγγελοι αὐτοῦ σὺν αὐτῷ. ~Ἐπειδὴ
[1, 52]	αἰσθήσει καὶ κολάσει γενέσθαι μέλλουσιν	οἱ	ἄδικοι, ἀκούσατε τῶν ὁμοίως εἰς
[1, 19]	ἐστι τόπος, ἔνθα κολάζεσθαι μέλλουσιν	οἱ	ἀδίκως βιώσαντες καὶ μὴ πιστεύοντες
[1, 61]	τίνα τρόπον φεύξονται τὰς ἁμαρτίας	οἱ	ἁμαρτήσαντες καὶ μετανοοῦντες. ἐλέχθη δὲ
[1, 10]	ταῦτα. ὅπερ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησαν	οἱ	ἀνθρώπειοι νόμοι πρᾶξαι, ταῦτα ὁ
[1, 69]	πρᾶγμα ἀζήτητον καταλιπεῖν, ἵνα μήτε	οἱ	ἄνθρωποι ταράττωνται καὶ τοῖς συκοφάνταις
[1, 26]	παρὰ τοῦτον ὁμολογεῖν πεποιηκέναι. πάντες	οἱ	ἀπὸ τούτων ὁρμώμενοι, ὡς ἔφημεν,
[1, 53]	ἔχουσιν. ὡς δὲ καὶ ἀληθέστεροι	οἱ	ἀπὸ τῶν ἐθνῶν καὶ πιστότεροι
[1, 53]	ὡς δὲ προεφητεύθη ὅτι πλείονες	οἱ	ἀπὸ τῶν ἐθνῶν πιστεύοντες τῶν
[1, 33]	ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ὡς	οἱ	ἀπομνημονεύσαντες πάντα τὰ περὶ τοῦ
[1, 45]	τοῦ ἰσχυροῦ, ὃν ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ	οἱ	ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐξελθόντες πανταχοῦ ἐκήρυξαν,
[1, 3]	ἂν καὶ οἱ ἄρχοντες καὶ	οἱ	ἀρχόμενοι ἀπολαύοιεν τοῦ ἀγαθοῦ. ἔφη
[1, 3]	μὴ οἱ ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι καὶ	οἱ	ἀρχόμενοι, οὐκ ἂν εἴη τὰς
[1, 3]	τίθεσθαι· οὕτως γὰρ ἂν καὶ	οἱ	ἄρχοντες καὶ οἱ ἀρχόμενοι ἀπολαύοιεν
[1, 40]	οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ	οἱ	ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[1, 3]	τις τῶν παλαιῶν· Ἂν μὴ	οἱ	ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι καὶ οἱ ἀρχόμενοι,
[1, 40]	ἂν ποιῇ κατευοδωθήσεται. οὐχ οὕτως	οἱ	ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ’ ἢ
[1, 40]	καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν καινά; παρέστησαν	οἱ	βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ
[1, 53]	κεκαυμένην οὖσαν καὶ ἄγονον μένουσαν	οἱ	βουλόμενοι ὁρᾶν ἔχουσιν. ὡς δὲ
[1, 66]	σάρκα καὶ αἷμα ἐδιδάχθημεν εἶναι.	οἱ	γὰρ ἀπόστολοι ἐν τοῖς γενομένοις
[1, 63]	πατέρα οὔτε τὸν υἱὸν ἔγνωσαν.	οἱ	γὰρ τὸν υἱὸν πατέρα φάσκοντες
[1, 4]	ἀσελγῆ ἅμα τοῖς αὐτοῦ παισὶν	οἱ	γενόμενοι ποιηταὶ καταγγέλλουσι· κἀκείνων τὰ
[1, 50]	οὖν τὸ σταυρωθῆναι αὐτὸν καὶ	οἱ	γνώριμοι αὐτοῦ πάντες ἀπέστησαν, ἀρνησάμενοι
[1, 26]	τοῦ Χριστοῦ εἰς οὐρανὸν προεβάλλοντο	οἱ	δαίμονες ἀνθρώπους τινὰς λέγοντας ἑαυτοὺς
[1, 62]	τὸ λουτρὸν δὴ τοῦτο ἀκούσαντες	οἱ	δαίμονες διὰ τοῦ προφήτου κεκηρυγμένον
[1, 5]	δαιμόνων τοὺς ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ	οἱ	δαίμονες διὰ τῶν χαιρόντων τῇ
[1, 63]	καὶ παθεῖν ὅσα αὐτὸν ἐνήργησαν	οἱ	δαίμονες διατεθῆναι ὑπὸ τῶν ἀνοήτων
[1, 54]	οὖν τῶν προφητικῶν λόγων ἀκούσαντες	οἱ	δαίμονες Διόνυσον μὲν ἔφασαν γεγονέναι
[1, 62]	Μωυσεῖ τῷ εἰρημένῳ προφήτῃ μαθόντες	οἱ	δαίμονες ἐμιμήσαντο. κατ’ ἐκεῖνο γὰρ
[1, 40]	τοὺς ἐχθροὺς ἐπήγγελται, καὶ πῶς	οἱ	δαίμονες, ὅσον ἐπ’ αὐτοῖς, τήν
[1, 16]	δίκαιοι λάμψωσιν ὡς ὁ ἥλιος,	οἱ	δὲ ἄδικοι πέμπωνται εἰς τὸ
[1, 49]	λαοὶ τῶν ἐθνῶν προσκυνήσουσιν αὐτόν,	οἱ	δὲ ἀεὶ προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι ἀγνοήσουσι
[1, 49]	μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ παρεχρήσαντο·	οἱ	δὲ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μηδέποτε
[1, 17]	τίνος εἰκόνα τὸ νόμισμα ἔχει;	οἱ	δὲ ἔφασαν· Καίσαρος. καὶ πάλιν
[1, 14]	νῦν δὲ σωφροσύνην μόνην ἀσπαζόμενοι·	οἱ	δὲ καὶ μαγικαῖς τέχναις χρώμενοι,
[1, 27]	ἢ συγγενεῖ ἢ ἀδελφῷ μίγνυται.	οἱ	δὲ καὶ τὰ ἑαυτῶν τέκνα
[1, 46]	φονεῖς τῶν μετὰ λόγου βιούντων·	οἱ	δὲ μετὰ λόγου βιώσαντες καὶ
[1, 54]	ἀρχομένοις μετὰ λόγου ἐμφορῆσαι δύναται.	~Οἱ	δὲ παραδιδόντες τὰ μυθοποιηθέντα ὑπὸ
[1, 43]	οὐδ’ οἱ μὲν ἦσαν σπουδαῖοι,	οἱ	δὲ φαῦλοι, ἐπεὶ τὴν εἱμαρμένην
[1, 49]	ὁμολογούντων, καὶ ὡς εἶεν τάλανες	οἱ	δυσφημοῦντες αὐτὸν καὶ τὰ παλαιὰ
[1, 29]	ἡγεμόνος ἐπιτροπῆς τοῦτο πράττειν ἀπειρῆσθαι	οἱ	ἐκεῖ ἰατροὶ ἔλεγον. καὶ μηδ’
[1, 7]	κἀκεῖνο ὁμολογοῦμεν, ὅτι ὃν τρόπον	οἱ	ἐν Ἕλλησι τὰ αὐτοῖς ἀρεστὰ
[1, 31]	πρὶν ἢ γενέσθαι· καὶ τούτων	οἱ	ἐν Ἰουδαίοις κατὰ καιροὺς γενόμενοι
[1, 69]	σαφῶς εἰς ταύτην τὴν ἀξίωσιν	οἱ	ἐπαρχιῶται δύνωνται διϊσχυρίζεσθαι κατὰ τῶν
[1, 67]	παροῦσι διὰ τῶν διακόνων πέμπεται.	οἱ	εὐποροῦντες δὲ καὶ βουλόμενοι κατὰ
[1, 47]	γῆ αὐτῶν ἔρημος, ἔμπροσθεν αὐτῶν	οἱ	ἐχθροὶ αὐτῶν αὐτὴν φάγονται, καὶ
[1, 36]	διαλεγόμενα παραφέροντα. ὅπερ μὴ νοήσαντες	οἱ	ἔχοντες τὰς βίβλους τῶν προφητῶν
[1, 67]	ἀεὶ τούτων ἀλλήλους ἀναμιμνήσκομεν· καὶ	οἱ	ἔχοντες τοῖς λειπομένοις πᾶσιν ἐπικουροῦμεν,
[1, 41]	πάντας τοὺς θεούς· ὅτι πάντες	οἱ	θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἴδωλα δαιμονίων
[1, 60]	καιροῦ, ὅτε ἐξῆλθον ἀπὸ Αἰγύπτου	οἱ	Ἰσραηλῖται καὶ γεγόνασιν ἐν τῇ
[1, 65]	καὶ ἐπευφημήσαντος παντὸς τοῦ λαοῦ	οἱ	καλούμενοι παρ’ ἡμῖν διάκονοι διδόασιν
[1, 14]	ἀδίκως μισοῦντας πείθειν πειρώμενοι, ὅπως	οἱ	κατὰ τὰς τοῦ Χριστοῦ καλὰς
[1, 40]	νῦν βασιλεῖς σύνετε, παιδεύθητε πάντες	οἱ	κρίνοντες τὴν γῆν. δουλεύσατε τῷ
[1, 52]	οὐδὲν ὠφελήσουσι. ποῖα δὲ μέλλουσιν	οἱ	λαοὶ τῶν Ἰουδαίων λέγειν καὶ
[1, 58]	οὐ γὰρ ἄλλο τι ἀγωνίζονται	οἱ	λεγόμενοι δαίμονες, ἢ ἀπάγειν τοὺς
[1, 20]	φθαρτῶν ἀνάλωσιν διὰ πυρὸς ἔφασαν.	οἱ	λεγόμενοι δὲ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι καὶ
[1, 18]	καὶ ψυχῶν ἀνθρωπίνων κλήσεις καὶ	οἱ	λεγόμενοι παρὰ τοῖς μάγοις ὀνειροπομποὶ
[1, 37]	Ἠσαίου τοῦ προειρημένου προφήτου οἵδε	οἱ	λόγοι· Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον
[1, 63]	ἀλλ’ εἰς ἀπόδειξιν γεγόνασιν οἵδε	οἱ	λόγοι ὅτι υἱὸς θεοῦ καὶ
[1, 49]	ἀγνοήσουσι παραγενόμενον αὐτόν· ἐλέχθησαν δὲ	οἱ	λόγοι ὡς ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ
[1, 47]	τοῦ προφητικοῦ πνεύματος· εἴρηνται δὲ	οἱ	λόγοι ὡς ἀπὸ προσώπου λαῶν
[1, 16]	καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν	οἱ	μὲν δίκαιοι λάμψωσιν ὡς ὁ
[1, 43]	καὶ πλειστάκις μετετίθετο· ἀλλ’ οὐδ’	οἱ	μὲν ἦσαν σπουδαῖοι, οἱ δὲ
[1, 46]	πᾶν γένος ἀνθρώπων μετέσχε. καὶ	οἱ	μετὰ λόγου βιώσαντες Χριστιανοί εἰσι,
[1, 4]	ποιηταὶ καταγγέλλουσι· κἀκείνων τὰ διδάγματα	οἱ	μετερχόμενοι οὐκ εἴργονται πρὸς ὑμῶν,
[1, 14]	φέροντες καὶ παντὶ δεομένῳ κοινωνοῦντες·	οἱ	μισάλληλοι δὲ καὶ ἀλληλοφόνοι καὶ
[1, 15]	πάντες τοῦτο χωροῦσιν. ὥσπερ καὶ	οἱ	νόμῳ ἀνθρωπίνῳ διγαμίας ποιούμενοι ἁμαρτωλοὶ
[1, 46]	μὲν Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος καὶ	οἱ	ὅμοιοι αὐτοῖς, ἐν βαρβάροις δὲ
[1, 26]	Χριστιανοὶ καλοῦνται, ὃν τρόπον καὶ	οἱ	οὐ κοινωνοῦντες τῶν αὐτῶν δογμάτων
[1, 49]	δι’ αὐτοῦ Ἠσαίου λέλεκται ὅτι	οἱ	οὐ προσδοκήσαντες αὐτὸν λαοὶ τῶν
[1, 39]	τὸν τοῦ θεοῦ λόγον· καὶ	οἱ	πάλαι ἀλληλοφόνται οὐ μόνον οὐ
[1, 14]	ἀγεννήτῳ διὰ τοῦ υἱοῦ ἑπόμεθα·	οἱ	πάλαι μὲν πορνείαις χαίροντες, νῦν
[1, 27]	ἄρσενας, καὶ ὃν τρόπον λέγονται	οἱ	παλαιοὶ ἀγέλας βοῶν ἢ αἰγῶν
[1, 25]	ὅτι ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων	οἱ	παλαιοὶ σεβόμενοι Διόνυσον τὸν Σεμέλης
[1, 12]	τῶν πράξεων πορεύεσθαι. εἰ γὰρ	οἱ	πάντες ἄνθρωποι ταῦτα ἐγίνωσκον, οὐκ
[1, 60]	οὖν ἡμεῖς ἄλλοις δοξάζομεν, ἀλλ’	οἱ	πάντες τὰ ἡμέτερα μιμούμενοι λέγουσι.
[1, 21]	γὰρ υἱοὺς φάσκουσι τοῦ Διὸς	οἱ	παρ’ ὑμῖν τιμώμενοι συγγραφεῖς, ἐπίστασθε·
[1, 52]	σου; ἡ δόξα, ἣν εὐλόγησαν	οἱ	πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη ἡμῖν εἰς
[1, 47]	καὶ ἡ δόξα, ἣν εὐλόγησαν	οἱ	πατέρες ἡμῶν, ἐγενήθη πυρίκαυστος, καὶ
[1, 8]	καὶ σπεύδομεν ἐπὶ τὸ ὁμολογεῖν,	οἱ	πεπεισμένοι καὶ πιστεύοντες τυχεῖν τούτων
[1, 40]	ὁ θυμὸς αὐτοῦ. μακάριοι πάντες	οἱ	πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν. ~Καὶ πάλιν
[1, 25]	ἔπραξαν αἶσχος καὶ λέγειν, καὶ	οἱ	Περσεφόνην καὶ Ἀφροδίτην, τὰς διὰ
[1, 32]	πνεύματος διὰ τοῦ προφήτου στολὴ	οἱ	πιστεύοντες αὐτῷ εἰσιν ἄνθρωποι, ἐν
[1, 66]	Μίθρα μυστηρίοις παρέδωκαν γίνεσθαι μιμησάμενοι	οἱ	πονηροὶ δαίμονες· ὅτι γὰρ ἄρτος
[1, 15]	τί καινὸν ποιεῖτε; καὶ γὰρ	οἱ	πόρνοι τοῦτο ποιοῦσιν. Ἐγὼ δὲ
[1, 14]	ἀνατεθεικότες· χρημάτων δὲ καὶ κτημάτων	οἱ	πόρους παντὸς μᾶλλον στέργοντες, νῦν
[1, 46]	ἐπιστάμενοι τανῦν παραιτούμεθα. ὥστε καὶ	οἱ	προγενόμενοι ἄνευ λόγου βιώσαντες, ἄχρηστοι
[1, 14]	~Προλέγομεν γὰρ ὑμῖν φυλάξασθαι, μὴ	οἱ	προδιαβεβλημένοι ὑφ’ ἡμῶν δαίμονες ἐξαπατήσωσιν
[1, 15]	τῷ ἡμετέρῳ διδασκάλῳ εἰσί, καὶ	οἱ	προσβλέποντες γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι
[1, 52]	δύο γὰρ αὐτοῦ παρουσίας προεκήρυξαν	οἱ	προφῆται· μίαν μέν, τὴν ἤδη
[1, 33]	ὅτι δὲ οὐδενὶ ἄλλῳ θεοφοροῦνται	οἱ	προφητεύοντες εἰ μὴ λόγῳ θείῳ,
[1, 35]	ἱματισμὸν αὐτοῦ, καὶ ἐμερίσαντο ἑαυτοῖς	οἱ	σταυρώσαντες αὐτόν. καὶ ταῦτα ὅτι
[1, 4]	πράττουσι· γινώσκετε δ’ ὅτι καὶ	οἱ	τὰ ἐναντία δοξάσαντες καὶ δογματίσαντες
[1, 44]	τὸ πῦρ, οὗ βορὰ γίνονται	οἱ	τὰ φαῦλα πράττειν αἱρούμενοι. διὰ
[1, 59]	πάντα κόσμον, καὶ Πλάτων καὶ	οἱ	ταὐτὰ λέγοντες καὶ ἡμεῖς ἐμάθομεν,
[1, 15]	τί καινὸν ποιεῖτε; τοῦτο καὶ	οἱ	τελῶναι ποιοῦσιν. ὑμεῖς δὲ μὴ
[1, 9]	ὑμῖν λέγειν, ἃ τὴν ὕλην	οἱ	τεχνῖται διατιθέασι ξέοντες καὶ τέμνοντες
[1, 9]	θεραπείας πράγμασιν ἐπονομάζεται. καὶ ὅτι	οἱ	τούτων τεχνῖται ἀσελγεῖς τε καὶ
[1, 19]	γὰρ ἀξίαν θεοῦ δύναμιν λέγουσιν	οἱ	φάσκοντες εἰς ἐκεῖνο χωρεῖν ἕκαστον
[1, 10]	θεῖος ὢν εἰργάσατο, εἰ μὴ	οἱ	φαῦλοι δαίμονες κατεσκέδασαν πολλὰ ψευδῆ
[1, 58]	ἀπὸ Πόντου, ὡς προέφημεν, προεβάλλοντο	οἱ	φαῦλοι δαίμονες, ὃς ἀρνεῖσθαι μὲν
[1, 57]	ἐκπύρωσιν ἐπὶ κολάσει τῶν ἀσεβῶν	οἱ	φαῦλοι δαίμονες πεῖσαι δύνανται, ὅνπερ
[1, 56]	καὶ πεπέρανται. ~Οὐκ ἠρκέσθησαν δὲ	οἱ	φαῦλοι δαίμονες πρὸ τῆς φανερώσεως
[1, 21]	πράξαντας παραδέξασθαι. ἀλλ’ ὡς προέφημεν,	οἱ	φαῦλοι δαίμονες ταῦτα ἔπραξαν· ἀπαθανατίζεσθαι
[1, 18]	αἰσθήσει εἰσὶν αἱ ψυχαί, καὶ	οἱ	ψυχαῖς ἀποθανόντων λαμβανόμενοι καὶ ῥιπτούμενοι
[1, 12]	προέφημεν, ἐνεργεῖσθαι· ἀλλ’ οὐχ ὑμᾶς,	οἵ	γε εὐσεβείας καὶ φιλοσοφίας ὀρέγεσθε,
[1, 16]	θεός, ὁ ποιήσας τὰ πάντα.	οἳ	δ’ ἂν μὴ εὑρίσκωνται βιοῦντες,
[1, 25]	Σεμέλης καὶ Ἀπόλλωνα τὸν Λητοΐδην,	οἳ	δι’ ἔρωτας ἀρσένων ὅσα ἔπραξαν
[1, 10]	ἀμόρφου ὕλης δι’ ἀνθρώπους δεδιδάγμεθα·	οἳ	ἐὰν ἀξίους τῷ ἐκείνου βουλεύματι
[1, 15]	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, εἰσὶ δὲ	οἳ	ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι, εἰσὶ δὲ οἳ
[1, 15]	καὶ πολλαὶ ἑξηκοντοῦται καὶ ἑβδομηκοντοῦται,	οἳ	ἐκ παίδων ἐμαθητεύθησαν τῷ Χριστῷ,
[1, 15]	οἳ ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι, εἰσὶ δὲ	οἳ	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν
[1, 31]	πανταχοῦ παρὰ πᾶσίν εἰσιν Ἰουδαίοις,	οἳ	καὶ ἀναγινώσκοντες οὐ συνιᾶσι τὰ
[1, 56]	μὲν καὶ Μένανδρον ἀπὸ Σαμαρείας,	οἳ	καὶ μαγικὰς δυνάμεις ποιήσαντες πολλοὺς
[1, 12]	πεπείσμεθα δ’ ἐκ δαιμόνων φαύλων,	οἳ	καὶ παρὰ τῶν ἀλόγως βιούντων
[1, 18]	ἐκείνων θεῷ πιστεύοντας ἀλλὰ μᾶλλον,	οἳ	καὶ τὰ νεκρούμενα καὶ εἰς
[1, 5]	ἀνθρώποις ἔδειξαν, ὡς καταπλαγῆναι τοὺς	οἳ	λόγῳ τὰς γινομένας πράξεις οὐκ
[1, 3]	ἀνθρώπους ἀδικεῖν, μᾶλλον δὲ ἑαυτούς,	οἳ	οὐ κρίσει ἀλλὰ πάθει τὰ
[1, 26]	τινὰς λέγοντας ἑαυτοὺς εἶναι θεούς,	οἳ	οὐ μόνον οὐκ ἐδιώχθησαν ὑφ’
[1, 5]	ἀλλὰ κακοὺς καὶ ἀνοσίους δαίμονας,	οἳ	οὐδὲ τοῖς ἀρετὴν ποθοῦσιν ἀνθρώποις
[1, 4]	ὄνομα καὶ σχῆμα ἐπιγράφονταί τινες,	οἳ	οὐδὲν ἄξιον τῆς ὑποσχέσεως πράττουσι·
[1, 50]	οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, καὶ	οἳ	οὐκ ἀκηκόασι συνήσουσι. κύριε, τίς
[1, 49]	ζητοῦσι· εἶπον· Ἰδού εἰμι, ἔθνει,	οἳ	οὐκ ἐκάλεσαν τὸ ὄνομά μου.
[1, 12]	εἰρήνην ἐσμὲν πάντων μᾶλλον ἀνθρώπων,	οἳ	ταῦτα δοξάζομεν, ὡς λαθεῖν θεὸν
[1, 40]	Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ	λαοὶ	ἐμελέτησαν καινά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς
[1, 49]	ὅτι οἱ οὐ προσδοκήσαντες αὐτὸν	λαοὶ	τῶν ἐθνῶν προσκυνήσουσιν αὐτόν, οἱ
[1, 52]	ὠφελήσουσι. ποῖα δὲ μέλλουσιν οἱ	λαοὶ	τῶν Ἰουδαίων λέγειν καὶ ποιεῖν,
[1, 46]	βιώσαντες καὶ βιοῦντες Χριστιανοὶ καὶ	ἄφοβοι	καὶ ἀτάραχοι ὑπάρχουσι. δι’ ἣν
[1, 26]	καὶ σχεδὸν πάντες μὲν Σαμαρεῖς,	ὀλίγοι	δὲ καὶ ἐν ἄλλοις ἔθνεσιν,
[1, 14]	δὲ καὶ σύντομοι παρ’ αὐτοῦ	λόγοι	γεγόνασιν· οὐ γὰρ σοφιστὴς ὑπῆρχεν,
[1, 37]	τοῦ προειρημένου προφήτου οἵδε οἱ	λόγοι·	Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ
[1, 63]	εἰς ἀπόδειξιν γεγόνασιν οἵδε οἱ	λόγοι	ὅτι υἱὸς θεοῦ καὶ ἀπόστολος
[1, 40]	γνῶσιν, οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ	λόγοι,	ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ
[1, 49]	παραγενόμενον αὐτόν· ἐλέχθησαν δὲ οἱ	λόγοι	ὡς ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ τοῦ
[1, 47]	προφητικοῦ πνεύματος· εἴρηνται δὲ οἱ	λόγοι	ὡς ἀπὸ προσώπου λαῶν θαυμαζόντων
[1, 7]	τις, ἤδη τινὲς ληφθέντες ἠλέγχθησαν	κακοῦργοι.	καὶ γὰρ πολλοὺς πολλάκις, ὅταν
[1, 55]	τὴν ἐργασίαν οὐ ποιοῦνται οὐδὲ	βαναυσουργοὶ	ὁμοίως εἰ μὴ διὰ τῶν
[1, 44]	τὰ μέγιστα κερδήσαντες ἐσόμεθα· ὡς	γεωργοὶ	γὰρ ἀγαθοὶ παρὰ τοῦ δεσπόζοντος
[1, 12]	τοῦ καὶ πάντως ἀποθανεῖν ὀφειλομένου.	~Ἀρωγοὶ	δ’ ὑμῖν καὶ σύμμαχοι πρὸς
[1, 55]	τροπαίων, δι’ ὧν αἵ τε	πρόοδοι	ὑμῶν πανταχοῦ γίνονται, τῆς ἀρχῆς
[1, 24]	τὰ αὐτὰ παρ’ οἷς μὲν	θεοί,	παρ’ οἷς δὲ θηρία, παρ’
[1, 41]	τοὺς θεούς· ὅτι πάντες οἱ	θεοὶ	τῶν ἐθνῶν εἴδωλα δαιμονίων εἰσίν,
[1, 6]	ὁμολογοῦμεν τῶν τοιούτων νομιζομένων θεῶν	ἄθεοι	εἶναι, ἀλλ’ οὐχὶ τοῦ ἀληθεστάτου
[1, 46]	λόγου βιώσαντες Χριστιανοί εἰσι, κἂν	ἄθεοι	ἐνομίσθησαν, οἷον ἐν Ἕλλησι μὲν
[1, 6]	ὁμοίας ἔχουσιν. ~Ἔνθεν δὲ καὶ	ἄθεοι	κεκλήμεθα· καὶ ὁμολογοῦμεν τῶν τοιούτων
[1, 13]	ἀδύνατον ἀληθείας παρατεθείσης ἄγνοιαν φυγεῖν.	~Ἄθεοι	μὲν οὖν ὡς οὔκ ἐσμεν,
[1, 44]	κερδήσαντες ἐσόμεθα· ὡς γεωργοὶ γὰρ	ἀγαθοὶ	παρὰ τοῦ δεσπόζοντος τὴν ἀμοιβὴν
[1, 65]	ἀληθῆ μαθόντες καὶ δι’ ἔργων	ἀγαθοὶ	πολιτευταὶ καὶ φύλακες τῶν ἐντεταλμένων
[1, 43]	ἀλλ’ ὅτι ἐλευθέρᾳ προαιρέσει καὶ	κατορθοῖ	καὶ σφάλλεται, οὕτως ἀποδείκνυμεν. τὸν
[1, 12]	Χριστιανοὶ ἐπονομάζεσθαι ἐσχήκαμεν. ὅθεν καὶ	βέβαιοι	γινόμεθα πρὸς τὰ δεδιδαγμένα ὑπ’
[1, 49]	αὐτόν, οἱ δὲ ἀεὶ προσδοκῶντες	Ἰουδαῖοι	ἀγνοήσουσι παραγενόμενον αὐτόν· ἐλέχθησαν δὲ
[1, 49]	λαὸς ὁ παροξύνων ἐναντίον μου.	Ἰουδαῖοι	γὰρ ἔχοντες τὰς προφητείας καὶ
[1, 53]	ἀληθινοῦ θεοῦ, χειρῶν ἔργοις λατρεύοντα·	Ἰουδαῖοι	δὲ καὶ Σαμαρεῖς, ἔχοντες τὸν
[1, 63]	τῶν συγγραμμάτων ἐκείνου ἀκριβῶς μαθήσεσθε.	~Ἰουδαῖοι	δὲ πάντες καὶ νῦν διδάσκουσι
[1, 32]	Ἰουδαίων, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ	Ἰουδαῖοι	καλεῖσθαι ἐσχήκασι· καὶ ὑμεῖς μετὰ
[1, 36]	ἔχοντες τὰς βίβλους τῶν προφητῶν	Ἰουδαῖοι	οὐκ ἐγνώρισαν οὐδὲ παραγενόμενον τὸν
[1, 63]	οἷς ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.	Ἰουδαῖοι	οὖν ἡγησάμενοι ἀεὶ τὸν πατέρα
[1, 63]	ὁ Χριστός, ὅτι οὐκ ἔγνωσαν	Ἰουδαῖοι	τί πατὴρ καὶ τί υἱός,
[1, 43]	ἀλλ’ οὐδ’ οἱ μὲν ἦσαν	σπουδαῖοι,	οἱ δὲ φαῦλοι, ἐπεὶ τὴν
[1, 48]	ἐκδέχεται τῇ καρδίᾳ· καὶ ἄνδρες	δίκαιοι	αἴρονται, καὶ οὐδεὶς κατανοεῖ. Ἀπὸ
[1, 16]	τῶν ὀδόντων, ὅταν οἱ μὲν	δίκαιοι	λάμψωσιν ὡς ὁ ἥλιος, οἱ
[1, 27]	καὶ ὃν τρόπον λέγονται οἱ	παλαιοὶ	ἀγέλας βοῶν ἢ αἰγῶν ἢ
[1, 25]	ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων οἱ	παλαιοὶ	σεβόμενοι Διόνυσον τὸν Σεμέλης καὶ
[1, 10]	ὅπερ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησαν οἱ	ἀνθρώπειοι	νόμοι πρᾶξαι, ταῦτα ὁ λόγος
[1, 12]	τὰ ἐπικείμενα ἐκ παντὸς τρόπου	κόσμιοι	ἦσαν, ὡς καὶ ὑμεῖς συμφήσετε.
[1, 46]	Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος καὶ οἱ	ὅμοιοι	αὐτοῖς, ἐν βαρβάροις δὲ Ἀβραὰμ
[1, 40]	ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ.	μακάριοι	πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν.
[1, 37]	λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν,	υἱοὶ	ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν κύριον. καὶ
[1, 4]	ἡγούμεθα, διὰ τὸ ὄνομα ἐὰν	κακοὶ	ἐλεγχώμεθα, αἰτεῖν ἀφίεσθαι, πάλιν, εἰ
[1, 28]	πᾶσιν ἀνθρώποις παρὰ τῷ θεῷ·	λογικοὶ	γὰρ καὶ θεωρητικοὶ γεγένηνται. εἰ
[1, 52]	καὶ κολάσει γενέσθαι μέλλουσιν οἱ	ἄδικοι,	ἀκούσατε τῶν ὁμοίως εἰς τοῦτο
[1, 16]	ὡς ὁ ἥλιος, οἱ δὲ	ἄδικοι	πέμπωνται εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ.
[1, 28]	τῷ θεῷ· λογικοὶ γὰρ καὶ	θεωρητικοὶ	γεγένηνται. εἰ δέ τις ἀπιστεῖ
[1, 20]	πυρὸς ἔφασαν. οἱ λεγόμενοι δὲ	Στωϊκοὶ	φιλόσοφοι καὶ αὐτὸν τὸν θεὸν
[1, 16]	δέρματα προβάτων, ἔσωθεν δὲ ὄντες	λύκοι	ἅρπαγες· ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν
[1, 31]	καὶ τούτου γενομένου ἔμειναν αἱ	βίβλοι	καὶ παρ’ Αἰγυπτίοις μέχρι τοῦ
[1, 51]	νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οἱ	ἄγγελοι	αὐτοῦ σὺν αὐτῷ. ~Ἐπειδὴ τοίνυν
[1, 55]	τὴν τοῦ σχήματος τούτου δύναμιν	δηλοῖ,	{ἵνα ἀμε} λῶμεν καὶ τῶν
[1, 33]	φωνῇ, σωτὴρ τῇ Ἑλληνίδι διαλέκτῳ	δηλοῖ.	ὅθεν καὶ ὁ ἄγγελος πρὸς
[1, 14]	καὶ παντὶ δεομένῳ κοινωνοῦντες· οἱ	μισάλληλοι	δὲ καὶ ἀλληλοφόνοι καὶ πρὸς
[1, 46]	καὶ Μισαὴλ καὶ Ἠλίας καὶ	ἄλλοι	πολλοί, ὧν τὰς πράξεις ἢ
[1, 16]	πέμπωνται εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ.	πολλοὶ	γὰρ ἥξουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί
[1, 16]	λέγω ἀκούει τοῦ ἀποστείλαντός με.	πολλοὶ	δὲ ἐροῦσί μοι· Κύριε κύριε,
[1, 50]	δοξασθήσεται σφόδρα. ὃν τρόπον ἐκστήσονται	πολλοὶ	ἐπὶ σέ, οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ
[1, 58]	καὶ ὁμοίως ἕτερον υἱόν· ᾧ	πολλοὶ	πεισθέντες ὡς μόνῳ τἀληθῆ ἐπισταμένῳ,
[1, 15]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἐνθυμημάτων. καὶ	πολλοί	τινες καὶ πολλαὶ ἑξηκοντοῦται καὶ
[1, 46]	Μισαὴλ καὶ Ἠλίας καὶ ἄλλοι	πολλοί,	ὧν τὰς πράξεις ἢ τὰ
[1, 49]	οὗ οἱ ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ ἐξελθόντες	ἀπόστολοι	αὐτοῦ ἐμήνυσαν τὰ περὶ αὐτοῦ
[1, 45]	ἰσχυροῦ, ὃν ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ οἱ	ἀπόστολοι	αὐτοῦ ἐξελθόντες πανταχοῦ ἐκήρυξαν, καί,
[1, 66]	αἷμα ἐδιδάχθημεν εἶναι. οἱ γὰρ	ἀπόστολοι	ἐν τοῖς γενομένοις ὑπ’ αὐτῶν
[1, 50]	ἀνθρώπων ἐλθόντες, ταῦτα ἐδίδαξαν καὶ	ἀπόστολοι	προσηγορεύθησαν. ~Ἵνα δὲ μηνύσῃ ἡμῖν
[1, 10]	ὢν εἰργάσατο, εἰ μὴ οἱ	φαῦλοι	δαίμονες κατεσκέδασαν πολλὰ ψευδῆ καὶ
[1, 58]	Πόντου, ὡς προέφημεν, προεβάλλοντο οἱ	φαῦλοι	δαίμονες, ὃς ἀρνεῖσθαι μὲν τὸν
[1, 57]	ἐπὶ κολάσει τῶν ἀσεβῶν οἱ	φαῦλοι	δαίμονες πεῖσαι δύνανται, ὅνπερ τρόπον
[1, 56]	πεπέρανται. ~Οὐκ ἠρκέσθησαν δὲ οἱ	φαῦλοι	δαίμονες πρὸ τῆς φανερώσεως τοῦ
[1, 21]	παραδέξασθαι. ἀλλ’ ὡς προέφημεν, οἱ	φαῦλοι	δαίμονες ταῦτα ἔπραξαν· ἀπαθανατίζεσθαι δὲ
[1, 43]	μὲν ἦσαν σπουδαῖοι, οἱ δὲ	φαῦλοι,	ἐπεὶ τὴν εἱμαρμένην αἰτίαν φαύλων
[1, 5]	τἀληθές· ἐπεὶ τὸ παλαιὸν δαίμονες	φαῦλοι,	ἐπιφανείας ποιησάμενοι, καὶ γυναῖκας ἐμοίχευσαν
[1, 48]	καὶ τρανὴ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων·	τυφλοὶ	ἀναβλέψουσι καὶ λεπροὶ καθαρισθήσονται καὶ
[1, 24]	Χριστοῦ, καὶ μηδὲν ἀδικοῦντες ὡς	ἁμαρτωλοὶ	ἀναιρούμεθα, ἄλλων ἀλλαχοῦ καὶ δένδρα
[1, 40]	ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει οὐδὲ	ἁμαρτωλοὶ	ἐν βουλῇ δικαίων, ὅτι γινώσκει
[1, 15]	οἱ νόμῳ ἀνθρωπίνῳ διγαμίας ποιούμενοι	ἁμαρτωλοὶ	παρὰ τῷ ἡμετέρῳ διδασκάλῳ εἰσί,
[1, 69]	Μινουκίῳ Φουνδανῷ. Ἐπιστολὴν ἐδεξάμην γραφεῖσάν	μοι	ἀπὸ Σερηνίου Γρανιανοῦ, λαμπροτάτου ἀνδρός,
[1, 37]	ἀνέχομαι· οὐδ’ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί	μοι,	εἰσακούσομαι ὑμῶν. πλήρεις αἵματος αἱ
[1, 37]	κἂν φέρητε σεμίδαλιν, θυμίαμα, βδέλυγμά	μοί	ἐστι· στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα
[1, 37]	οἰκοδομήσετε; λέγει κύριος. ὁ οὐρανός	μοι	θρόνος, καὶ ἡ γῆ ὑποπόδιον
[1, 16]	οὕτως· Οὐχὶ πᾶς ὁ λέγων	μοι	Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν
[1, 16]	ἀποστείλαντός με. πολλοὶ δὲ ἐροῦσί	μοι·	Κύριε κύριε, οὐ τῷ σῷ
[1, 37]	ὁμοίως ἀπὸ τοῦ πατρός· Ποῖόν	μοι	οἶκον οἰκοδομήσετε; λέγει κύριος. ὁ
[1, 17]	φόρους τελεῖν. καὶ ἀπεκρίνατο· Εἴπατέ	μοι,	τίνος εἰκόνα τὸ νόμισμα ἔχει;
[1, 69]	σὺ διεδέξω. οὐ δοκεῖ οὖν	μοι	τὸ πρᾶγμα ἀζήτητον καταλιπεῖν, ἵνα
[1, 50]	τὸ σταυρωθῆναι αὐτὸν καὶ οἱ	γνώριμοι	αὐτοῦ πάντες ἀπέστησαν, ἀρνησάμενοι αὐτόν·
[1, 10]	γὰρ οὐκ ἠδυνήθησαν οἱ ἀνθρώπειοι	νόμοι	πρᾶξαι, ταῦτα ὁ λόγος θεῖος
[1, 37]	πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ	ἄνομοι·	ἐγκατελίπατε τὸν κύριον. καὶ πάλιν
[1, 14]	καὶ διδάσκομεν. βραχεῖς δὲ καὶ	σύντομοι	παρ’ αὐτοῦ λόγοι γεγόνασιν· οὐ
[1, 42]	οὕτως δεῖ ἐκδέχεσθαι, ἐνατενίσατε τῷ	νοῒ	τοῖς λεγομένοις. Δαυεὶδ ἔτεσι χιλίοις
[1, 4]	τοὺς κατηγοροῦντας μᾶλλον κολάζειν ὀφείλετε.	Χριστιανοὶ	γὰρ εἶναι κατηγορούμεθα· τὸ δὲ
[1, 7]	τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα κοινόν ἐστι·	Χριστιανοὶ	γὰρ πάντες προσαγορεύονται. ὅθεν πάντων
[1, 46]	καὶ οἱ μετὰ λόγου βιώσαντες	Χριστιανοί	εἰσι, κἂν ἄθεοι ἐνομίσθησαν, οἷον
[1, 12]	Χριστός, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ	Χριστιανοὶ	ἐπονομάζεσθαι ἐσχήκαμεν. ὅθεν καὶ βέβαιοι
[1, 46]	μετὰ λόγου βιώσαντες καὶ βιοῦντες	Χριστιανοὶ	καὶ ἄφοβοι καὶ ἀτάραχοι ὑπάρχουσι.
[1, 26]	ἀπὸ τούτων ὁρμώμενοι, ὡς ἔφημεν,	Χριστιανοὶ	καλοῦνται, ὃν τρόπον καὶ οἱ
[1, 16]	ὡς ἐδίδαξε, γνωριζέσθωσαν μὴ ὄντες	Χριστιανοί,	κἂν λέγωσιν διὰ γλώττης τὰ
[1, 39]	καὶ οὗτοι ἰδιῶται, λαλεῖν μὴ	δυνάμενοι,	διὰ δὲ θεοῦ δυνάμεως ἐμήνυσαν
[1, 63]	ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Ἰουδαῖοι οὖν	ἡγησάμενοι	ἀεὶ τὸν πατέρα τῶν ὅλων
[1, 5]	τὸ παλαιὸν δαίμονες φαῦλοι, ἐπιφανείας	ποιησάμενοι,	καὶ γυναῖκας ἐμοίχευσαν καὶ παῖδας
[1, 66]	τοῦ Μίθρα μυστηρίοις παρέδωκαν γίνεσθαι	μιμησάμενοι	οἱ πονηροὶ δαίμονες· ὅτι γὰρ
[1, 50]	οἱ γνώριμοι αὐτοῦ πάντες ἀπέστησαν,	ἀρνησάμενοι	αὐτόν· ὕστερον δέ, ἐκ νεκρῶν
[1, 53]	καὶ νοερὰ ὦτα ἔχουσιν εἶναι	λογισάμενοι,	καὶ νοεῖν δύνασθαι αὐτοὺς ἡγούμενοι
[1, 65]	σωτηρίαν σωθῶμεν. ἀλλήλους φιλήματι ἀσπαζόμεθα	παυσάμενοι	τῶν εὐχῶν. ἔπειτα προσφέρεται τῷ
[1, 12]	δ’ ὄντας λανθάνειν ὑμᾶς δυνατὸν	ἐπιστάμενοι	ἀδικοῦσιν· εἰ ἔμαθον καὶ ἐπείσθησαν
[1, 5]	ἀλλὰ δέει συνηρπασμένοι καὶ μὴ	ἐπιστάμενοι	δαίμονας εἶναι φαύλους θεοὺς προσωνόμαζον,
[1, 54]	καὶ ἵππου σημαίνειν ἐδύνατο, μὴ	ἐπιστάμενοι	εἴτε ὄνου πῶλον ἄγων ἔσται
[1, 63]	εἶναι ἐλέγχονται μήτε τὸν πατέρα	ἐπιστάμενοι,	μηθ’ ὅτι ἐστὶν υἱὸς τῷ
[1, 44]	ὡς ὁρᾶτε, εἰς ἐπίσκεψιν φέρομεν,	ἐπιστάμενοι	πᾶσιν εὐάρεστα φανήσεσθαι· κἂν ὀλίγους
[1, 46]	τὰ ὀνόματα καταλέγειν μακρὸν εἶναι	ἐπιστάμενοι	τανῦν παραιτούμεθα. ὥστε καὶ οἱ
[1, 29]	θεὸν διὰ φόβου σέβειν ὥρμηντο,	ἐπιστάμενοι	τίς τε ἦν καὶ πόθεν
[1, 55]	σχήματος τοῦ φαινομένου, ὅση δύναμις,	προτρεψάμενοι	ὑμᾶς ἀνεύθυνοι οἴδαμεν λοιπὸν ὄντες,
[1, 65]	τοὺς λεγομένους ἀδελφοὺς ἄγομεν, ἔνθα	συνηγμένοι	εἰσί, κοινὰς εὐχὰς ποιησόμενοι ὑπέρ
[1, 14]	γὰρ ὑμῖν φυλάξασθαι, μὴ οἱ	προδιαβεβλημένοι	ὑφ’ ἡμῶν δαίμονες ἐξαπατήσωσιν ὑμᾶς
[1, 13]	τὸν δημιουργὸν τοῦδε τοῦ παντὸς	σεβόμενοι,	ἀνενδεῆ αἱμάτων καὶ σπονδῶν καὶ
[1, 25]	παντὸς γένους ἀνθρώπων οἱ παλαιοὶ	σεβόμενοι	Διόνυσον τὸν Σεμέλης καὶ Ἀπόλλωνα
[1, 58]	γὰρ ἄλλο τι ἀγωνίζονται οἱ	λεγόμενοι	δαίμονες, ἢ ἀπάγειν τοὺς ἀνθρώπους
[1, 20]	ἀνάλωσιν διὰ πυρὸς ἔφασαν. οἱ	λεγόμενοι	δὲ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι καὶ αὐτὸν
[1, 18]	ψυχῶν ἀνθρωπίνων κλήσεις καὶ οἱ	λεγόμενοι	παρὰ τοῖς μάγοις ὀνειροπομποὶ καὶ
[1, 14]	χαίροντες, νῦν δὲ σωφροσύνην μόνην	ἀσπαζόμενοι·	οἱ δὲ καὶ μαγικαῖς τέχναις
[1, 4]	τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ μὴ ἀρνεῖσθαι	ἐξεταζόμενοι	παρακελεύονται, τὸν αὐτὸν τρόπον κακῶς
[1, 30]	πρὶν ἢ γενέσθαι κατ’ ἀνάγκην	πειθόμενοι,	διὰ τὸ καὶ ὄψει ὡς
[1, 67]	πέμπεται. οἱ εὐποροῦντες δὲ καὶ	βουλόμενοι	κατὰ προαίρεσιν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ
[1, 63]	τὰ δ’ ἑπόμενα ἐξ ἐκείνων	βουλόμενοι	μαθεῖν δύνασθε· οὐ γὰρ δυνατὸν
[1, 53]	οὖσαν καὶ ἄγονον μένουσαν οἱ	βουλόμενοι	ὁρᾶν ἔχουσιν. ὡς δὲ καὶ
[1, 18]	ψυχαί, καὶ οἱ ψυχαῖς ἀποθανόντων	λαμβανόμενοι	καὶ ῥιπτούμενοι ἄνθρωποι, οὓς δαιμονιολήπτους
[1, 31]	οἱ ἐν Ἰουδαίοις κατὰ καιροὺς	γενόμενοι	βασιλεῖς τὰς προφητείας, ὡς ἐλέχθησαν
[1, 4]	ἅμα τοῖς αὐτοῦ παισὶν οἱ	γενόμενοι	ποιηταὶ καταγγέλλουσι· κἀκείνων τὰ διδάγματα
[1, 46]	τανῦν παραιτούμεθα. ὥστε καὶ οἱ	προγενόμενοι	ἄνευ λόγου βιώσαντες, ἄχρηστοι καὶ
[1, 14]	τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Χριστοῦ ὁμοδίαιτοι	γινόμενοι,	καὶ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν εὐχόμενοι,
[1, 5]	πάθει καὶ μάστιγι δαιμόνων φαύλων	ἐξελαυνόμενοι	ἀκρίτως κολάζετε μὴ φροντίζοντες. εἰρήσεται
[1, 65]	ἔνθα συνηγμένοι εἰσί, κοινὰς εὐχὰς	ποιησόμενοι	ὑπέρ τε ἑαυτῶν καὶ τοῦ
[1, 64]	καὶ τὴν Ἀθηνᾶν δὲ ὁμοίως	πονηρευόμενοι	θυγατέρα τοῦ Διὸς ἔφασαν, οὐκ
[1, 57]	τῶν ἐνταῦθα καὶ χρειῶν ἡμᾶς	ῥυόμενοι	εὐεργετοῦσιν, ἑαυτοὺς δὲ φαύλους καὶ
[1, 3]	καὶ οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ	ἀρχόμενοι	ἀπολαύοιεν τοῦ ἀγαθοῦ. ἔφη γάρ
[1, 3]	οἱ ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι καὶ οἱ	ἀρχόμενοι,	οὐκ ἂν εἴη τὰς πόλεις
[1, 4]	καταγγέλλουσι· κἀκείνων τὰ διδάγματα οἱ	μετερχόμενοι	οὐκ εἴργονται πρὸς ὑμῶν, ἆθλα
[1, 14]	γινόμενοι, καὶ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν	εὐχόμενοι,	καὶ τοὺς ἀδίκως μισοῦντας πείθειν
[1, 17]	καὶ ἄρχοντας ἀνθρώπων ὁμολογοῦντες καὶ	εὐχόμενοι	μετὰ τῆς βασιλικῆς δυνάμεως καὶ
[1, 58]	ἀλόγως ὡς ὑπὸ λύκου ἄρνες	συνηρπασμένοι	βορὰ τῶν ἀθέων δογμάτων καὶ
[1, 5]	πράξεις οὐκ ἔκρινον, ἀλλὰ δέει	συνηρπασμένοι	καὶ μὴ ἐπιστάμενοι δαίμονας εἶναι
[1, 47]	ἠρήμωτο Ἰερουσαλήμ, ὡς προείρητο γεγενῆσθαι,	πεπεισμένοι	ἐστέ. εἴρηται δὲ καὶ περὶ
[1, 8]	σπεύδομεν ἐπὶ τὸ ὁμολογεῖν, οἱ	πεπεισμένοι	καὶ πιστεύοντες τυχεῖν τούτων δύνασθαι
[1, 17]	βλαβησόμεθα, πιστεύοντες, μᾶλλον δὲ καὶ	πεπεισμένοι,	κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων ἕκαστον
[1, 16]	τῷ ὀνόματί μου, ἔξωθεν μὲν	ἐνδεδυμένοι	δέρματα προβάτων, ἔσωθεν δὲ ὄντες
[1, 53]	λογισάμενοι, καὶ νοεῖν δύνασθαι αὐτοὺς	ἡγούμενοι	ὅτι οὐχ ὁμοίως τοῖς μυθοποιηθεῖσι
[1, 15]	καὶ οἱ νόμῳ ἀνθρωπίνῳ διγαμίας	ποιούμενοι	ἁμαρτωλοὶ παρὰ τῷ ἡμετέρῳ διδασκάλῳ
[1, 14]	ἔθη καὶ ἑστίας κοινὰς μὴ	ποιούμενοι,	νῦν μετὰ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ
[1, 65]	ἐπευφημήσαντος παντὸς τοῦ λαοῦ οἱ	καλούμενοι	παρ’ ἡμῖν διάκονοι διδόασιν ἑκάστῳ
[1, 60]	ἀλλ’ οἱ πάντες τὰ ἡμέτερα	μιμούμενοι	λέγουσι. παρ’ ἡμῖν οὖν ἔστι
[1, 44]	γίνονται οἱ τὰ φαῦλα πράττειν	αἱρούμενοι.	διὰ τοῦτο λέγει· Μάχαιρα ὑμᾶς
[1, 29]	μὴ ἐπὶ παίδων ἀνατροφῇ, ἢ	παραιτούμενοι	τὸ γήμασθαι τέλεον ἐνεκρατευόμεθα. καὶ
[1, 18]	οἱ ψυχαῖς ἀποθανόντων λαμβανόμενοι καὶ	ῥιπτούμενοι	ἄνθρωποι, οὓς δαιμονιολήπτους καὶ μαινομένους
[1, 21]	τοῦ Διὸς οἱ παρ’ ὑμῖν	τιμώμενοι	συγγραφεῖς, ἐπίστασθε· Ἑρμῆν μέν, λόγον
[1, 26]	πεποιηκέναι. πάντες οἱ ἀπὸ τούτων	ὁρμώμενοι,	ὡς ἔφημεν, Χριστιανοὶ καλοῦνται, ὃν
[1, 53]	παραιτησαμένους τὰ παλαιά, ἐν οἷς	πλανώμενοι	ἀνεστράφησαν, ἔθη, ἑαυτοὺς ἡμᾶς ὁρῶντες,
[1, 54]	οὐκ ἐνόουν ἀκριβῶς, ἀλλ’ ὡς	πλανώμενοι	ἐμιμήσαντο τὰ περὶ τὸν ἡμέτερον
[1, 14]	καὶ τοὺς ἀδίκως μισοῦντας πείθειν	πειρώμενοι,	ὅπως οἱ κατὰ τὰς τοῦ
[1, 14]	οἱ δὲ καὶ μαγικαῖς τέχναις	χρώμενοι,	ἀγαθῷ καὶ ἀγεννήτῳ θεῷ ἑαυτοὺς
[1, 31]	ὑπ’ αὐτῶν τῶν προφητῶν συντεταγμένας	κτώμενοι	περιεῖπον. ὅτε δὲ Πτολεμαῖος, ὁ
[1, 63]	γὰρ πρῶτοι τῶν πάντων ἀνθρώπων	ἐκεῖνοι	περὶ θεοῦ ζήτησιν ἠσχολήθησαν, Ἀβραὰμ
[1, 69]	εἴ τις συκοφαντίας χάριν τοῦτο	προτείνοι,	διαλάμβανε ὑπὲρ τῆς δεινότητος, καὶ
[1, 65]	λαοῦ οἱ καλούμενοι παρ’ ἡμῖν	διάκονοι	διδόασιν ἑκάστῳ τῶν παρόντων μεταλαβεῖν
[1, 20]	καὶ μειζόνως καὶ θείως καὶ	μόνοι	μετὰ ἀποδείξεως, τί παρὰ πάντας
[1, 24]	τὰ ὅμοια τοῖς Ἕλλησι λέγοντες	μόνοι	μισούμεθα δι’ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ,
[1, 14]	κοινωνοῦντες· οἱ μισάλληλοι δὲ καὶ	ἀλληλοφόνοι	καὶ πρὸς τοὺς οὐχ ὁμοφύλους
[1, 29]	μὴ ἀναληφθεὶς θανατωθῇ, καὶ ὦμεν	ἀνδροφόνοι·	ἀλλ’ ἢ τὴν ἀρχὴν οὐκ
[1, 15]	καινὸν ποιεῖτε; καὶ γὰρ οἱ	πόρνοι	τοῦτο ποιοῦσιν. Ἐγὼ δὲ ὑμῖν
[1, 55]	φαινομένου, ὅση δύναμις, προτρεψάμενοι ὑμᾶς	ἀνεύθυνοι	οἴδαμεν λοιπὸν ὄντες, κἂν ὑμεῖς
[1, 18]	οἱ λεγόμενοι παρὰ τοῖς μάγοις	ὀνειροπομποὶ	καὶ πάρεδροι καὶ τὰ γινόμενα
[1, 32]	στολὴ οἱ πιστεύοντες αὐτῷ εἰσιν	ἄνθρωποι,	ἐν οἷς οἰκεῖ τὸ παρὰ
[1, 9]	καὶ πλοκαῖς ἀνθῶν τιμῶμεν οὓς	ἄνθρωποι	μορφώσαντες καὶ ἐν ναοῖς ἱδρύσαντες
[1, 31]	καὶ ὑμῖν, ὡς νομίζομεν, φανήσεται.	~Ἄνθρωποι	οὖν τινες ἐν Ἰουδαίοις γεγένηνται
[1, 18]	ψυχαῖς ἀποθανόντων λαμβανόμενοι καὶ ῥιπτούμενοι	ἄνθρωποι,	οὓς δαιμονιολήπτους καὶ μαινομένους καλοῦσι
[1, 69]	ἀζήτητον καταλιπεῖν, ἵνα μήτε οἱ	ἄνθρωποι	ταράττωνται καὶ τοῖς συκοφάνταις χορηγία
[1, 12]	πορεύεσθαι. εἰ γὰρ οἱ πάντες	ἄνθρωποι	ταῦτα ἐγίνωσκον, οὐκ ἄν τις
[1, 61]	μετανοοῦντες. ἐλέχθη δὲ οὕτως· Λούσασθε,	καθαροὶ	γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ
[1, 44]	εἰς τοῦτο λεχθῆναι οὕτως· Λούσασθε,	καθαροὶ	γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ
[1, 18]	παρὰ τοῖς μάγοις ὀνειροπομποὶ καὶ	πάρεδροι	καὶ τὰ γινόμενα ὑπὸ τῶν
[1, 31]	διαδοχὰς τῶν γενῶν ἕτεροι καὶ	ἕτεροι	ἐγένοντο προφῆται. ~Μωυσῆς μὲν οὖν,
[1, 31]	γὰρ τὰς διαδοχὰς τῶν γενῶν	ἕτεροι	καὶ ἕτεροι ἐγένοντο προφῆται. ~Μωυσῆς
[1, 53]	οἱ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν καὶ	πιστότεροι	προεγινώσκοντο. ἀπαγγελοῦμεν τὰ εἰρημένα διὰ
[1, 53]	ὁρᾶν ἔχουσιν. ὡς δὲ καὶ	ἀληθέστεροι	οἱ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν καὶ
[1, 66]	μυστηρίοις παρέδωκαν γίνεσθαι μιμησάμενοι οἱ	πονηροὶ	δαίμονες· ὅτι γὰρ ἄρτος καὶ
[1, 2]	μὴ κακίας ἐργάται ἐλεγχώμεθα ἢ	πονηροὶ	διεγνώσμεθα· ὑμεῖς δ’ ἀποκτεῖναι μὲν
[1, 47]	αὐτῶν ἔρημος, ἔμπροσθεν αὐτῶν οἱ	ἐχθροὶ	αὐτῶν αὐτὴν φάγονται, καὶ οὐκ
[1, 45]	εἰ δὲ καὶ ὑμεῖς ὡς	ἐχθροὶ	ἐντεύξεσθε τοῖσδε τοῖς λόγοις, οὐ
[1, 46]	ἄνευ λόγου βιώσαντες, ἄχρηστοι καὶ	ἐχθροὶ	τῷ Χριστῷ ἦσαν καὶ φονεῖς
[1, 48]	ἀναβλέψουσι καὶ λεπροὶ καθαρισθήσονται καὶ	νεκροὶ	ἀναστήσονται καὶ περιπατήσουσιν. ὅτι τε
[1, 15]	ἐκ παίδων ἐμαθητεύθησαν τῷ Χριστῷ,	ἄφθοροι	διαμένουσι· καὶ εὔχομαι κατὰ πᾶν
[1, 48]	γλῶσσα μογιλάλων· τυφλοὶ ἀναβλέψουσι καὶ	λεπροὶ	καθαρισθήσονται καὶ νεκροὶ ἀναστήσονται καὶ
[1, 29]	τοῦτο πράττειν ἀπειρῆσθαι οἱ ἐκεῖ	ἰατροὶ	ἔλεγον. καὶ μηδ’ ὅλως βουληθέντος
[1, 40]	αἴτησαι παρ’ ἐμοῦ, καὶ δώσω	σοι	ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου, καὶ
[1, 45]	οὖν εἰρημένον Ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ	σοι	ἐξ Ἰερουσαλὴμ προαγγελτικὸν τοῦ λόγου
[1, 45]	ποδῶν σου. ῥάβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ	σοι	κύριος ἐξ Ἰερουσαλήμ· καὶ κατακυρίευε
[1, 15]	σε, ἔκκοψον αὐτόν· συμφέρει γάρ	σοι	μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν
[1, 35]	ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί	σοι	πρᾶος, ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ πῶλον ὄνον
[1, 61]	πονηρεύειν τι ἐν τῇ ἐξηγήσει.	ὅσοι	ἂν πεισθῶσι καὶ πιστεύωσιν ἀληθῆ
[1, 4]	οὐδὲ τοῦτο πράττεται· καὶ γάρ	τοι	φιλοσοφίας ὄνομα καὶ σχῆμα ἐπιγράφονταί
[1, 4]	ἐκ τοῦ κατηγορουμένου ἡμῶν ὀνόματος	χρηστότατοι	ὑπάρχομεν. ἀλλ’ ἐπεὶ οὐ τοῦτο
[1, 14]	μετὰ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Χριστοῦ	ὁμοδίαιτοι	γινόμενοι, καὶ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν
[1, 15]	βρῶσις ἀφανίζει. καί· Γίνεσθε δὲ	χρηστοὶ	καὶ οἰκτίρμονες, ὡς καὶ ὁ
[1, 46]	οἱ προγενόμενοι ἄνευ λόγου βιώσαντες,	ἄχρηστοι	καὶ ἐχθροὶ τῷ Χριστῷ ἦσαν
[1, 61]	τρόπον ἀναγεννήσεως, ὃν καὶ ἡμεῖς	αὐτοὶ	ἀνεγεννήθημεν, ἀναγεννῶνται· ἐπ’ ὀνόματος γὰρ
[1, 44]	μὴ ἀκριβῶς νοήσαντες, ὅταν ἐναντία	αὐτοὶ	ἑαυτοῖς λέγωσιν. ὥστε ὅ φαμεν,
[1, 38]	με. καὶ πάλιν ὅταν λέγῃ·	Αὐτοὶ	ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν ἱματισμόν
[1, 5]	τῶν δαιμόνων τοὺς ἀνθρώπους, καὶ	αὐτοὶ	οἱ δαίμονες διὰ τῶν χαιρόντων
[1, 35]	λόγοις δι’ ἑτέρου προφήτου λέγει·	Αὐτοὶ	ὤρυξάν μου πόδας καὶ χεῖρας,
[1, 49]	αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ. εἰσὶ δὲ	οὗτοι·	Ἐμφανὴς ἐγενήθην τοῖς ἐμὲ μὴ
[1, 39]	ἐξῆλθον εἰς τὸν κόσμον, καὶ	οὗτοι	ἰδιῶται, λαλεῖν μὴ δυνάμενοι, διὰ
[1, 63]	τοῦ Χριστοῦ ἀνθρώπους· καὶ γὰρ	πρῶτοι	τῶν πάντων ἀνθρώπων ἐκεῖνοι περὶ
[1, 20]	ἔφασαν. οἱ λεγόμενοι δὲ Στωϊκοὶ	φιλόσοφοι	καὶ αὐτὸν τὸν θεὸν εἰς
[1, 44]	ἢ τῶν ὁμοίων δογμάτων καὶ	φιλόσοφοι	καὶ ποιηταὶ ἔφασαν, παρὰ τῶν
[1, 4]	παλαιῶν τῷ ἑνὶ ὀνόματι προσαγορεύονται	φιλόσοφοι.	καὶ τούτων τινὲς ἀθεότητα ἐδίδαξαν,
[1, 2]	οὖν ὅτι λέγεσθε εὐσεβεῖς καὶ	φιλόσοφοι	καὶ φύλακες δικαιοσύνης καὶ ἐρασταὶ
[1, 12]	ὀφειλομένου. ~Ἀρωγοὶ δ’ ὑμῖν καὶ	σύμμαχοι	πρὸς εἰρήνην ἐσμὲν πάντων μᾶλλον
[1, 46]	βιοῦντες Χριστιανοὶ καὶ ἄφοβοι καὶ	ἀτάραχοι	ὑπάρχουσι. δι’ ἣν δ’ αἰτίαν
[1, 3]	δὲ κολάζειν} εἰ δὲ μηδὲν	ἔχοι	τις ἐλέγχειν, οὐχ ὑπαγορεύει ὁ
[1, 15]	ἀνθρώπων, εἰσὶ δὲ οἳ ἐγεννήθησαν	εὐνοῦχοι,	εἰσὶ δὲ οἳ εὐνούχισαν ἑαυτοὺς
[1, 27]	ἀσεβεῖ καὶ ἀκρατεῖ μίξει, εἰ	τύχοι,	τέκνῳ ἢ συγγενεῖ ἢ ἀδελφῷ
[1, 15]	καὶ τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει	ἐπὶ	ἁμαρτωλοὺς καὶ δικαίους καὶ πονηρούς.
[1, 54]	φέρουσι τοῖς ἐκμανθάνουσι νέοις, καὶ	ἐπὶ	ἀπάτῃ καὶ ἀπαγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου
[1, 35]	ὁ προφήτης, διασύροντες αὐτὸν ἐκάθισαν	ἐπὶ	βήματος καὶ εἶπον· Κρῖνον ἡμῖν.
[1, 25]	καὶ τὰς ἄλλας ὁμοίως οὐδὲ	ἐπὶ	Γανυμήδην δι’ οἶστρον ἐληλυθέναι πειθόμεθα,
[1, 21]	καὶ αἰσχρῶν ἡδονῶν ἥττω γενόμενον	ἐπὶ	Γανυμήδην καὶ τὰς πολλὰς μοιχευθείσας
[1, 54]	καὶ εἰ ὀχούμενος ἐπὶ πώλου	ἐπὶ	γῆς μενεῖ ἢ εἰς οὐρανὸν
[1, 33]	ποιηταῖς, εἰποῦσιν ἀφροδισίων χάριν ἐληλυθέναι	ἐπὶ	γυναῖκας τὸν Δία, διασαφῆσαι τοὺς
[1, 39]	καὶ οὐ μὴ λήψονται ἔθνος	ἐπὶ	ἔθνος μάχαιραν καὶ οὐ μὴ
[1, 58]	προσήλωσαν καὶ προσηλοῦσι, τοὺς δὲ	ἐπὶ	θεωρίαν θείων ὁρμῶντας ὑπεκκρούοντες, ἢν
[1, 40]	ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ	ἐπὶ	καθέδραν λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν, ἀλλ’
[1, 56]	προέφημεν, ἐν τῇ βασιλίδι Ῥώμῃ	ἐπὶ	Κλαυδίου Καίσαρος γενόμενος ὁ Σίμων
[1, 26]	ἀπὸ κώμης λεγομένης Γίτθων, ὃς	ἐπὶ	Κλαυδίου Καίσαρος διὰ τῆς τῶν
[1, 57]	γὰρ μὴ γενέσθαι τὴν ἐκπύρωσιν	ἐπὶ	κολάσει τῶν ἀσεβῶν οἱ φαῦλοι
[1, 46]	γεγεννῆσθαι τὸν Χριστὸν λέγειν ἡμᾶς	ἐπὶ	Κυρηνίου, δεδιδαχέναι δὲ ἅ φαμεν
[1, 34]	ἐκ τῶν ἀπογραφῶν τῶν γενομένων	ἐπὶ	Κυρηνίου, τοῦ ὑμετέρου ἐν Ἰουδαίᾳ
[1, 35]	Ἐγὼ ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου	ἐπὶ	λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ
[1, 38]	Ἐγὼ ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου	ἐπὶ	λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ
[1, 49]	μου. ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου	ἐπὶ	λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα, ἐπὶ
[1, 29]	ἀρχὴν οὐκ ἐγαμοῦμεν εἰ μὴ	ἐπὶ	παίδων ἀνατροφῇ, ἢ παραιτούμενοι τὸ
[1, 67]	ἐπικουροῦμεν, καὶ σύνεσμεν ἀλλήλοις ἀεί.	ἐπὶ	πᾶσί τε οἷς προσφερόμεθα εὐλογοῦμεν
[1, 16]	πάντας προετρέψατο. ὃ γὰρ καὶ	ἐπὶ	πολλῶν τῶν παρ’ ὑμῖν γεγενημένων
[1, 65]	τοῦ κατηξιῶσθαι τούτων παρ’ αὐτοῦ	ἐπὶ	πολὺ ποιεῖται· οὗ συντελέσαντος τὰς
[1, 35]	γέγονε, δύνασθε μαθεῖν ἐκ τῶν	ἐπὶ	Ποντίου Πιλάτου γενομένων ἄκτων. καὶ
[1, 48]	τε ταῦτα ἐποίησεν, ἐκ τῶν	ἐπὶ	Ποντίου Πιλάτου γενομένων ἄκτων μαθεῖν
[1, 61]	δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σταυρωθέντος	ἐπὶ	Ποντίου Πιλάτου, καὶ ἐπ’ ὀνόματος
[1, 46]	φαμεν διδάξαι αὐτὸν ὕστερον χρόνοις	ἐπὶ	Ποντίου Πιλάτου, καὶ ἐπικαλῶσιν ὡς
[1, 13]	γεννηθέντα Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν σταυρωθέντα	ἐπὶ	Ποντίου Πιλάτου, τοῦ γενομένου ἐν
[1, 27]	ὅτι τοὺς πάντας σχεδὸν ὁρῶμεν	ἐπὶ	πορνείᾳ προάγοντας, οὐ μόνον τὰς
[1, 35]	σου ἔρχεταί σοι πρᾶος, ἐπιβεβηκὼς	ἐπὶ	πῶλον ὄνον υἱὸν ὑποζυγίου. ~Ὅταν
[1, 35]	ἄκτων. καὶ ὅτι ῥητῶς καθεσθησόμενος	ἐπὶ	πῶλον ὄνου καὶ εἰσελευσόμενος εἰς
[1, 54]	παραγενησόμενός ἐστι, καὶ εἰ ὀχούμενος	ἐπὶ	πώλου ἐπὶ γῆς μενεῖ ἢ
[1, 50]	σφόδρα. ὃν τρόπον ἐκστήσονται πολλοὶ	ἐπὶ	σέ, οὕτως ἀδοξήσει ἀπὸ ἀνθρώπων
[1, 40]	δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ’ αὐτοῦ	ἐπὶ	Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ,
[1, 50]	τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον	ἐπὶ	σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς
[1, 62]	καὶ λούεσθαι ἀπιόντας πρὶν ἐλθεῖν	ἐπὶ	τὰ ἱερά, ἔνθα ἵδρυνται, ἐνεργοῦσι.
[1, 64]	τὸ εἴδωλον τῆς λεγομένης Κόρης	ἐπὶ	ταῖς τῶν ὑδάτων πηγαῖς ἐνεργῆσαι
[1, 46]	περὶ τῆς ἀποδείξεως τούτου λόγου,	ἐπὶ	τὰς ἐπειγούσας ἀποδείξεις πρὸς τὸ
[1, 10]	ταῦτα μανθάνειν, ἀλλὰ καὶ προτρέπεσθαι	ἐπὶ	ταῦτα. ὅπερ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησαν
[1, 26]	κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ, πρότερον	ἐπὶ	τέγους σταθεῖσαν, τὴν ὑπ’ αὐτοῦ
[1, 60]	τύπον σταυροῦ καὶ τοῦτον στῆσαι	ἐπὶ	τῇ ἁγίᾳ σκηνῇ καὶ εἰπεῖν
[1, 33]	προφήτης ἐμήνυσε· καὶ τοῦτο ἐλθὸν	ἐπὶ	τὴν παρθένον καὶ ἐπισκιάσαν οὐ
[1, 15]	ὑμεῖς δὲ μὴ θησαυρίζητε ἑαυτοῖς	ἐπὶ	τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ
[1, 55]	Ἀσκληπιὸν παρήνεγκαν. ~Ἀλλ’ οὐδαμοῦ οὐδ’	ἐπί	τινος τῶν λεγομένων υἱῶν τοῦ
[1, 40]	γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ κυρίου
[1, 67]	κατὰ πόλεις ἢ ἀγροὺς μενόντων	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ συνέλευσις γίνεται, καὶ
[1, 61]	ἐπιλέγοντος τοῦ τὸν λουσόμενον ἄγοντος	ἐπὶ	τὸ λουτρόν. ὄνομα γὰρ τῷ
[1, 8]	δημιουργοῦ διαγωγῆς ἀντιποιούμεθα, καὶ σπεύδομεν	ἐπὶ	τὸ ὁμολογεῖν, οἱ πεπεισμένοι καὶ
[1, 61]	τῷ ἑλομένῳ ἀναγεννηθῆναι καὶ μετανοήσαντι	ἐπὶ	τοῖς ἡμαρτημένοις τὸ τοῦ πατρὸς
[1, 42]	ἐβασίλευσεν ἀνελθὼν εἰς οὐρανόν, καὶ	ἐπὶ	τοῖς παρ’ αὐτοῦ διὰ τῶν
[1, 32]	ἀπὸ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί· καὶ	ἐπὶ	τὸν βραχίονα αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν.
[1, 35]	τὸ σταυρῶσαι αὐτὸν ἔβαλον κλῆρον	ἐπὶ	τὸν ἱματισμὸν αὐτοῦ, καὶ ἐμερίσαντο
[1, 35]	καὶ χεῖρας, καὶ ἔβαλον κλῆρον	ἐπὶ	τὸν ἱματισμόν μου. καὶ ὁ
[1, 38]	ὅταν λέγῃ· Αὐτοὶ ἔβαλον κλῆρον	ἐπὶ	τὸν ἱματισμόν μου, καὶ ὤρυξάν
[1, 65]	λοῦσαι τὸν πεπεισμένον καὶ συγκατατεθειμένον	ἐπὶ	τοὺς λεγομένους ἀδελφοὺς ἄγομεν, ἔνθα
[1, 35]	ἐπὶ λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα,	ἐπὶ	τοὺς πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ
[1, 38]	ἐπὶ λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα,	ἐπὶ	τοὺς πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ
[1, 49]	ἐπὶ λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα,	ἐπὶ	τοὺς πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ
[1, 69]	ὡς καὶ πρὸ βήματος ἀποκρίνεσθαι,	ἐπὶ	τοῦτο μόνον τραπῶσιν, ἀλλ’ οὐκ
[1, 47]	τὰ ἔνδοξα αὐτῆς συνέπεσε. καὶ	ἐπὶ	τούτοις ἀνέσχου καὶ ἐσιώπησας καὶ
[1, 12]	προείρηται. ἦν μὲν οὖν καὶ	ἐπὶ	τούτοις παυσαμένους μηδὲν προστιθέναι, λογισαμένους
[1, 27]	ἀρρητοποιῶν πλῆθος κατὰ πᾶν ἔθνος	ἐπὶ	τούτου τοῦ ἄγους ἕστηκε. καὶ
[1, 55]	ὑμῖν ἀποθνησκόντων αὐτοκρατόρων τὰς εἰκόνας	ἐπὶ	τούτῳ τῷ σχήματι ἀνατίθετε, καὶ
[1, 33]	καὶ τέξεται υἱόν, καὶ ἐροῦσιν	ἐπὶ	τῷ ὀνόματι αὐτοῦ Μεθ’ ἡμῶν
[1, 16]	αἰώνιον πῦρ. πολλοὶ γὰρ ἥξουσιν	ἐπὶ	τῷ ὀνόματί μου, ἔξωθεν μὲν
[1, 36]	τῷ πατρὶ αὐτοῦ· ὁποῖον καὶ	ἐπὶ	τῶν παρ’ ὑμῖν συγγραφέων ἰδεῖν
[1, 35]	ἡμῖν ἀπεδόθη, οὗ ἡ ἀρχὴ	ἐπὶ	τῶν ὤμων· μηνυτικὸν τῆς δυνάμεως
[1, 9]	ἄρρητον δόξαν καὶ μορφὴν ἔχων	ἐπὶ	φθαρτοῖς καὶ δεομένοις θεραπείας πράγμασιν
[1, 13]	Πιλάτου, τοῦ γενομένου ἐν Ἰουδαίᾳ	ἐπὶ	χρόνοις Τιβερίου Καίσαρος ἐπιτρόπου, υἱὸν
[1, 50]	παιδεία εἰρήνης ἐπ’ αὐτόν, τῷ	μώλωπι	αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. πάντες ὡς
[1, 1]	Αἰλίῳ Ἀδριανῷ Ἀντωνίνῳ Εὐσεβεῖ Σεβαστῷ	Καίσαρι,	καὶ Οὐηρισσίμῳ υἱῷ Φιλοσόφῳ, καὶ
[1, 17]	Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος τῷ	Καίσαρι	καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ
[1, 17]	τινὲς ἠρώτων αὐτόν, εἰ δεῖ	Καίσαρι	φόρους τελεῖν. καὶ ἀπεκρίνατο· Εἴπατέ
[1, 26]	ὃς ἀνδριὰς ἀνεγήγερται ἐν τῷ	Τίβερι	ποταμῷ μεταξὺ τῶν δύο γεφυρῶν,
[1, 44]	Ἕλλησι συγγραφέων. καὶ πάντα, ὅσα	περὶ	ἀθανασίας ψυχῆς ἢ τιμωριῶν τῶν
[1, 51]	αὐτὸν τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε	περὶ	ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται
[1, 53]	ἐλθεῖν αὐτὸν ἄνθρωπον γενόμενον κεκηρυγμένα	περὶ	αὐτοῦ εὕρομεν καὶ οὕτως γενόμενα
[1, 50]	αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ ἀνηγγέλη	περὶ	αὐτοῦ, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι
[1, 49]	ἐξελθόντες ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐμήνυσαν τὰ	περὶ	αὐτοῦ καὶ τὰς προφητείας παρέδωκαν,
[1, 16]	ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.	~Περὶ	δὲ τοῦ ἀνεξικάκους εἶναι καὶ
[1, 16]	ξένην κατανοήσαντες ἢ συμπραγματευομένων πειραθέντες.	περὶ	δὲ τοῦ μὴ ὀμνύναι ὅλως,
[1, 15]	ἁμαρτωλοῦ ἢ τὴν κόλασιν αὐτοῦ.	περὶ	δὲ τοῦ στέργειν ἅπαντας ταῦτα
[1, 50]	τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ	περὶ	ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα
[1, 63]	πρῶτοι τῶν πάντων ἀνθρώπων ἐκεῖνοι	περὶ	θεοῦ ζήτησιν ἠσχολήθησαν, Ἀβραὰμ μὲν
[1, 21]	δὲ σωφρονούσης ψυχῆς ἔννοια τοιαύτη	περὶ	θεῶν, ὡς καὶ αὐτὸν τὸν
[1, 15]	θεοῦ ὁ λόγος αὐτοῦ ἦν.	~Περὶ	μὲν οὖν σωφροσύνης τοσοῦτον εἶπεν·
[1, 44]	κυρίου ἐλάλησεν. εἰ δὲ καὶ	περὶ	τεμνούσης καὶ αὐτίκα ἀπαλλασσούσης μαχαίρας
[1, 46]	οὐκ ἀναγκαίου ὄντος τανῦν τοῦ	περὶ	τῆς ἀποδείξεως τούτου λόγου, ἐπὶ
[1, 47]	πεπεισμένοι ἐστέ. εἴρηται δὲ καὶ	περὶ	τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς, καὶ περὶ
[1, 54]	ἀλλ’ ὡς πλανώμενοι ἐμιμήσαντο τὰ	περὶ	τὸν ἡμέτερον Χριστόν, διασαφήσομεν. Μωυσῆς
[1, 60]	πνεύματι, εἰπών· Τὰ δὲ τρίτα	περὶ	τὸν τρίτον. καὶ ὡς ἐκπύρωσιν
[1, 54]	τερατολογίαν ἡγήσασθαι τοὺς ἀνθρώπους τὰ	περὶ	τὸν Χριστὸν καὶ ὅμοια τοῖς
[1, 47]	περὶ τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς, καὶ	περὶ	τοῦ μὴ ἐπιτραπήσεσθαι μηδένα αὐτῶν
[1, 33]	ὡς οἱ ἀπομνημονεύσαντες πάντα τὰ	περὶ	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
[1, 60]	τῷ παρὰ Πλάτωνι Τιμαίῳ φυσιολογούμενον	περὶ	τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, ὅτε
[1, 49]	τῶν ἐθνῶν μηδέποτε μηδὲν ἀκούσαντες	περὶ	τοῦ Χριστοῦ, μέχρις οὗ οἱ
[1, 40]	λαβεῖν. ~Ἀκούσατε δὲ πῶς καὶ	περὶ	τῶν κηρυξάντων τὴν διδαχὴν αὐτοῦ
[1, 53]	ὅτι οὐχ ὁμοίως τοῖς μυθοποιηθεῖσι	περὶ	τῶν νομισθέντων υἱῶν τοῦ Διὸς
[1, 52]	διὰ τῶν προφητῶν, ἀνάγκη καὶ	περὶ	τῶν ὁμοίως προφητευθέντων, μελλόντων δὲ
[1, 31]	συγγράμματα συνάγειν ἐπειράθη, πυθόμενος καὶ	περὶ	τῶν προφητειῶν τούτων, προσέπεμψε τῷ
[1, 58]	ἐπισταμένῳ, ἡμῶν καταγελῶσιν, ἀπόδειξιν μηδεμίαν	περὶ	ὧν λέγουσιν ἔχοντες, ἀλλὰ ἀλόγως
[1, 1]	Χριστιανῶν πρὸς Ἀντωνῖνον τὸν Εὐσεβῆ.	~Αὐτοκράτορι	Τίτῳ Αἰλίῳ Ἀδριανῷ Ἀντωνίνῳ Εὐσεβεῖ
[1, 36]	ἀποκρινομένων τῷ κυρίῳ ἢ τῷ	πατρὶ	αὐτοῦ· ὁποῖον καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 41]	αὐτοῦ· δότε τῷ κυρίῳ, τῷ	πατρὶ	τῶν αἰώνων, δόξαν. λάβετε χάριν
[1, 63]	μηθ’ ὅτι ἐστὶν υἱὸς τῷ	πατρὶ	τῶν ὅλων γινώσκοντες· ὃς καὶ
[1, 65]	λαβὼν αἶνον καὶ δόξαν τῷ	πατρὶ	τῶν ὅλων διὰ τοῦ ὀνόματος
[1, 33]	αὐτὴν εἰπών· Ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν	γαστρὶ	ἐκ πνεύματος ἁγίου καὶ τέξῃ
[1, 33]	οὕτως· Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν	γαστρὶ	ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ
[1, 33]	οὖν Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν	γαστρὶ	ἕξει σημαίνει οὐ συνουσιασθεῖσαν τὴν
[1, 13]	ἐκείνου εἰς διατροφὴν γενόμενα οὐ	πυρὶ	δαπανᾶν, ἀλλ’ ἑαυτοῖς καὶ τοῖς
[1, 21]	Ἡρακλέα δὲ φυγῇ πόνων ἑαυτὸν	πυρὶ	δόντα, τοὺς ἐκ Λήδας δὲ
[1, 53]	ἱστοροῦνται ὑπὸ Μωυσέως γενόμεναι, ἃς	πυρὶ	καὶ θείῳ καύσας ὁ θεὸς
[1, 21]	καὶ μὴ μεταβάλλοντας ἐν αἰωνίῳ	πυρὶ	πιστεύομεν. ~Υἱὸς δὲ θεοῦ, ὁ
[1, 63]	τοῦ θεοῦ τῷ Μωυσεῖ ἐν	πυρὶ	φλογὸς ἐν βάτῳ καὶ εἶπεν·
[1, 60]	Καταβήσεται ἀείζωον πῦρ καὶ καταφάγεται	μέχρι	τῆς ἀβύσσου κάτω. οὐ τὰ
[1, 32]	βασιλεὺς ἐν Ἰουδαίοις ἴδιος αὐτῶν·	μέχρι	τῆς φανερώσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ
[1, 32]	ἐστιν ἀκριβῶς ἐξετάσαι καὶ μαθεῖν,	μέχρι	τίνος ἦν ἄρχων καὶ βασιλεὺς
[1, 31]	αἱ βίβλοι καὶ παρ’ Αἰγυπτίοις	μέχρι	τοῦ δεῦρο, καὶ πανταχοῦ παρὰ
[1, 9]	ἃ τὴν ὕλην οἱ τεχνῖται	διατιθέασι	ξέοντες καὶ τέμνοντες καὶ χωνεύοντες
[1, 31]	Ἰουδαίοις, οἳ καὶ ἀναγινώσκοντες οὐ	συνιᾶσι	τὰ εἰρημένα, ἀλλ’ ἐχθροὺς ἡμᾶς
[1, 32]	οὗ καὶ τὸ Ἰουδαῖοι καλεῖσθαι	ἐσχήκασι·	καὶ ὑμεῖς μετὰ τὴν γενομένην
[1, 56]	τις εἴη τοῖς ἀπ’ ἐκείνου	διδάγμασι	κατεχόμενος, τἀληθὲς μαθὼν τὴν πλάνην
[1, 57]	ἀπαθεῖς καὶ ἀνενδεεῖς, τοῖς ἡμετέροις	διδάγμασι	προσέχειν δεῖ. εἰ δ’ ἀπιστοῦσι
[1, 63]	ῥητῶς εἰρημένον ἐν τοῖς Μωυσέως	συντάγμασι·	Καὶ ἐλάλησεν ἄγγελος τοῦ θεοῦ
[1, 8]	τοῦ Χριστοῦ, καὶ τοῖς αὐτοῖς	σώμασι	μετὰ τῶν ψυχῶν γινομένων καὶ
[1, 50]	περὶ αὐτοῦ, καὶ οἳ οὐκ	ἀκηκόασι	συνήσουσι. κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ
[1, 18]	πᾶσιν. ἀλλ’ ἐπεὶ καὶ αἴσθησις	πᾶσι	γενομένοις μένει καὶ κόλασις αἰωνία
[1, 18]	γενομένων βασιλέων, ὅτι τὸν κοινὸν	πᾶσι	θάνατον ἀπέθανον· ὅπερ εἰ εἰς
[1, 16]	τοῦ ἀνεξικάκους εἶναι καὶ ὑπηρετικοὺς	πᾶσι	καὶ ἀοργήτους ἃ ἔφη ταῦτά
[1, 3]	βίου καὶ μαθημάτων τὴν ἐπίσκεψιν	πᾶσι	παρέχειν, ὅπως ὑπὲρ τῶν ἀγνοεῖν
[1, 44]	δεδύνηται καὶ ἐξηγήσαντο. ὅθεν παρὰ	πᾶσι	σπέρματα ἀληθείας δοκεῖ εἶναι· ἐλέγχονται
[1, 67]	καὶ σύνεσμεν ἀλλήλοις ἀεί. ἐπὶ	πᾶσί	τε οἷς προσφερόμεθα εὐλογοῦμεν τὸν
[1, 45]	βλάβην φέρει, ὑμῖν δὲ καὶ	πᾶσι	τοῖς ἀδίκως ἐχθραίνουσι καὶ μὴ
[1, 67]	παρεπιδήμοις οὖσι ξένοις, καὶ ἁπλῶς	πᾶσι	τοῖς ἐν χρείᾳ οὖσι κηδεμὼν
[1, 20]	τῷ κωμικῷ καὶ τοῖς ταῦτα	φήσασι	ταὐτὰ φράζομεν· μείζονα γὰρ τὸν
[1, 9]	θεὸν ἔχειν τὴν μορφήν, ἥν	φασί	τινες εἰς τιμὴν μεμιμῆσθαι) ἀλλ’
[1, 61]	γονέων πρὸς ἀλλήλους καὶ ἐν	ἔθεσι	φαύλοις καὶ πονηραῖς ἀνατροφαῖς γεγόναμεν,
[1, 57]	ἀλόγως βιοῦντας καὶ ἐμπαθῶς ἐν	ἔθεσι	φαύλοις τεθραμμένους καὶ φιλοδοξοῦντας ἀναιρεῖν
[1, 42]	τῶν ἀποστόλων ἐν τοῖς πᾶσιν	ἔθνεσι	κηρυχθεῖσιν εὐφροσύνη ἐστὶ προσδοκώντων τὴν
[1, 54]	καὶ ἐν Ἕλλησιν καὶ ἐν	ἔθνεσι	πᾶσιν, ὅπου μᾶλλον ἐπήκουον τῶν
[1, 31]	δέ, πρὶν ἢ φανῆναι αὐτόν,	ἔτεσι	ποτὲ μὲν πεντακισχιλίοις, ποτὲ δὲ
[1, 42]	τῷ νοῒ τοῖς λεγομένοις. Δαυεὶδ	ἔτεσι	χιλίοις καὶ πεντακοσίοις πρὶν ἢ
[1, 5]	αὐτὸ ἐνεργοῦσιν. οὐ γὰρ μόνον	Ἕλλησι	διὰ Σωκράτους ὑπὸ λόγου ἠλέγχθη
[1, 24]	μὲν ὅτι τὰ ὅμοια τοῖς	Ἕλλησι	λέγοντες μόνοι μισούμεθα δι’ ὄνομα
[1, 46]	κἂν ἄθεοι ἐνομίσθησαν, οἷον ἐν	Ἕλλησι	μὲν Σωκράτης καὶ Ἡράκλειτος καὶ
[1, 59]	προφήτου καὶ πρεσβυτέρου τῶν ἐν	Ἕλλησι	συγγραφέων, δι’ οὗ μηνύον τὸ
[1, 44]	Μωυσῆς καὶ πάντων τῶν ἐν	Ἕλλησι	συγγραφέων. καὶ πάντα, ὅσα περὶ
[1, 7]	ὅτι ὃν τρόπον οἱ ἐν	Ἕλλησι	τὰ αὐτοῖς ἀρεστὰ δογματίσαντες ἐκ
[1, 45]	τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς	λαμπρότησι	τῶν ἁγίων σου· ἐκ γαστρὸς
[1, 35]	τὰς τῆς προφητείας λέξεις ἐροῦμεν.	εἰσὶ	δὲ αὗται· Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ
[1, 15]	οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων,	εἰσὶ	δὲ οἳ ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι, εἰσὶ
[1, 15]	εἰσὶ δὲ οἳ ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι,	εἰσὶ	δὲ οἳ εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ
[1, 47]	προσώπου λαῶν θαυμαζόντων τὰ γεγενημένα.	εἰσὶ	δὲ οἵδε· Ἐγενήθη ἔρημος Σιών,
[1, 49]	ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ.	εἰσὶ	δὲ οὗτοι· Ἐμφανὴς ἐγενήθην τοῖς
[1, 15]	ἁμαρτωλοὶ παρὰ τῷ ἡμετέρῳ διδασκάλῳ	εἰσί,	καὶ οἱ προσβλέποντες γυναικὶ πρὸς
[1, 46]	οἱ μετὰ λόγου βιώσαντες Χριστιανοί	εἰσι,	κἂν ἄθεοι ἐνομίσθησαν, οἷον ἐν
[1, 65]	λεγομένους ἀδελφοὺς ἄγομεν, ἔνθα συνηγμένοι	εἰσί,	κοινὰς εὐχὰς ποιησόμενοι ὑπέρ τε
[1, 40]	τῇ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν, οὐκ	εἰσὶ	λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ
[1, 26]	μηδὲ ἀποθνήσκοιεν ἔπεισε· καὶ νῦν	εἰσί	τινες ἀπ’ ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες.
[1, 15]	ἀφ’ ἑτέρου ἀνδρὸς μοιχᾶται. καί·	Εἰσί	τινες οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν
[1, 53]	ἡγούμενοι ὅτι οὐχ ὁμοίως τοῖς	μυθοποιηθεῖσι	περὶ τῶν νομισθέντων υἱῶν τοῦ
[1, 54]	ὅμοια τοῖς ὑπὸ τῶν ποιητῶν	λεχθεῖσι.	καὶ ταῦτα δ’ ἐλέχθη καὶ
[1, 35]	τῷ σταυρῷ παγέντων ἐν ταῖς	χερσὶ	καὶ τοῖς ποσὶν αὐτοῦ ἥλων
[1, 69]	εἴ τις οὖν κατηγορεῖ καὶ	δείκνυσί	τι παρὰ τοὺς νόμους πράττοντας,
[1, 67]	λειπομένοις, καὶ τοῖς ἐν δεσμοῖς	οὖσι,	καὶ τοῖς παρεπιδήμοις οὖσι ξένοις,
[1, 67]	ἁπλῶς πᾶσι τοῖς ἐν χρείᾳ	οὖσι	κηδεμὼν γίνεται. τὴν δὲ τοῦ
[1, 67]	δεσμοῖς οὖσι, καὶ τοῖς παρεπιδήμοις	οὖσι	ξένοις, καὶ ἁπλῶς πᾶσι τοῖς
[1, 19]	λεγόμενον· εἴ τις ὑμῖν μὴ	οὖσι	τοιούτοις μηδὲ τοιούτων ἔλεγε, τὸ
[1, 26]	ὑπ’ αὐτοῦ ἔννοιαν πρώτην γενομένην	λέγουσι.	Μένανδρον δέ τινα, καὶ αὐτὸν
[1, 60]	οἱ πάντες τὰ ἡμέτερα μιμούμενοι	λέγουσι.	παρ’ ἡμῖν οὖν ἔστι ταῦτα
[1, 30]	ἀπόδειξιν ἤδη ποιησόμεθα, οὐ τοῖς	λέγουσι	πιστεύοντες, ἀλλὰ τοῖς προφητεύουσι πρὶν
[1, 49]	ἔστι δὲ ταῦτα· Οὐαὶ τοῖς	λέγουσι	τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ τὸ
[1, 62]	ἐπὶ τὰ ἱερά, ἔνθα ἵδρυνται,	ἐνεργοῦσι.	καὶ γὰρ τὸ ὑπολύεσθαι ἐπιβαίνοντας
[1, 4]	δὲ καὶ τιμὰς τοῖς εὐφώνως	ὑβρίζουσι	τούτους τίθετε. ~Τί δὴ οὖν
[1, 20]	τὸν θεὸν εἰς πῦρ ἀναλύεσθαι	δογματίζουσι	καὶ αὖ πάλιν κατὰ μεταβολὴν
[1, 63]	~Ἰουδαῖοι δὲ πάντες καὶ νῦν	διδάσκουσι	τὸν ἀνωνόμαστον θεὸν λελαληκέναι τῷ
[1, 21]	τι φέρομεν. πόσους γὰρ υἱοὺς	φάσκουσι	τοῦ Διὸς οἱ παρ’ ὑμῖν
[1, 18]	ἄνθρωποι, οὓς δαιμονιολήπτους καὶ μαινομένους	καλοῦσι	πάντες, καὶ τὰ παρ’ ὑμῖν
[1, 58]	γηΐνοις καὶ χειροποιήτοις προσήλωσαν καὶ	προσηλοῦσι,	τοὺς δὲ ἐπὶ θεωρίαν θείων
[1, 4]	αὐτοῦ παισὶν οἱ γενόμενοι ποιηταὶ	καταγγέλλουσι·	κἀκείνων τὰ διδάγματα οἱ μετερχόμενοι
[1, 54]	ποιητῶν οὐδεμίαν ἀπόδειξιν φέρουσι τοῖς	ἐκμανθάνουσι	νέοις, καὶ ἐπὶ ἀπάτῃ καὶ
[1, 24]	ὑμῖν σέβομεν θεούς, μηδὲ τοῖς	ἀποθανοῦσι	χοὰς καὶ κνίσας καὶ ἐν
[1, 15]	παίδων ἐμαθητεύθησαν τῷ Χριστῷ, ἄφθοροι	διαμένουσι·	καὶ εὔχομαι κατὰ πᾶν γένος
[1, 45]	δὲ καὶ πᾶσι τοῖς ἀδίκως	ἐχθραίνουσι	καὶ μὴ μετατιθεμένοις κόλασιν διὰ
[1, 26]	θεὸν ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον καὶ	προσκυνοῦσι·	καὶ Ἑλένην τινά, τὴν περινοστήσασαν
[1, 50]	οὕτως θαυμάσονται ἔθνη πολλά, καὶ	συνέξουσι	βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι
[1, 53]	τοῖς τἀληθὲς ἀσπαζομένοις καὶ μὴ	φιλοδοξοῦσι	μηδὲ ὑπὸ παθῶν ἀρχομένοις μετὰ
[1, 67]	ἑκάστῳ γίνεται, καὶ τοῖς οὐ	παροῦσι	διὰ τῶν διακόνων πέμπεται. οἱ
[1, 16]	τοῦ ἀποστείλαντός με. πολλοὶ δὲ	ἐροῦσί	μοι· Κύριε κύριε, οὐ τῷ
[1, 52]	ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν, καὶ	ἐροῦσι·	Τί, κύριε, ἐπλάνησας ἡμᾶς ἀπὸ
[1, 54]	ὑπὸ τῶν ποιητῶν οὐδεμίαν ἀπόδειξιν	φέρουσι	τοῖς ἐκμανθάνουσι νέοις, καὶ ἐπὶ
[1, 27]	εἰς μητέρα θεῶν τὰ μυστήρια	ἀναφέρουσι,	καὶ παρὰ παντὶ τῶν νομιζομένων
[1, 65]	ὕδατος καὶ τοῖς οὐ παροῦσιν	ἀποφέρουσι.	~Καὶ ἡ τροφὴ αὕτη καλεῖται
[1, 27]	φέρει, ἀλλὰ τοῖς πράττουσι καὶ	ψευδομαρτυροῦσι	μᾶλλον. ~Παρ’ ἡμῖν μὲν γὰρ
[1, 52]	καὶ τότε μετανοήσουσιν, ὅτε οὐδὲν	ὠφελήσουσι.	ποῖα δὲ μέλλουσιν οἱ λαοὶ
[1, 50]	αὐτοῦ, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι	συνήσουσι.	κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ
[1, 49]	οἱ δὲ ἀεὶ προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι	ἀγνοήσουσι	παραγενόμενον αὐτόν· ἐλέχθησαν δὲ οἱ
[1, 15]	καὶ βρῶσις ἀφανίζει καὶ λῃσταὶ	διορύσσουσι·	θησαυρίζετε δὲ ἑαυτοῖς ἐν τοῖς
[1, 49]	ἐπερωτῶσιν, εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ	ζητοῦσι·	εἶπον· Ἰδού εἰμι, ἔθνει, οἳ
[1, 12]	καὶ παρὰ τῶν ἀλόγως βιούντων	αἰτοῦσι	θύματα καὶ θεραπείας, καὶ ταῦτα,
[1, 35]	πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ καλῇ.	αἰτοῦσί	με νῦν κρίσιν καὶ ἐγγίζειν
[1, 57]	διδάγμασι προσέχειν δεῖ. εἰ δ’	ἀπιστοῦσι	μηδὲν εἶναι μετὰ θάνατον, ἀλλ’
[1, 4]	οἳ οὐδὲν ἄξιον τῆς ὑποσχέσεως	πράττουσι·	γινώσκετε δ’ ὅτι καὶ οἱ
[1, 27]	οὐ βλάβην φέρει, ἀλλὰ τοῖς	πράττουσι	καὶ ψευδομαρτυροῦσι μᾶλλον. ~Παρ’ ἡμῖν
[1, 26]	τὰ δύσφημα ἐκεῖνα μυθολογούμενα ἔργα	πράττουσι,	λυχνίας μὲν ἀνατροπὴν καὶ τὰς
[1, 57]	ὡς ἀποστεροῦντες ζωῆς καὶ ἡδονῆς	φονεύουσι.	~Καὶ Μαρκίωνα δὲ τὸν ἀπὸ
[1, 30]	τοῖς λέγουσι πιστεύοντες, ἀλλὰ τοῖς	προφητεύουσι	πρὶν ἢ γενέσθαι κατ’ ἀνάγκην
[1, 54]	οἶνον ἐν τοῖς μυστηρίοις αὐτοῦ	ἀναγράφουσι,	καὶ διασπαραχθέντα αὐτὸν ἀνεληλυθέναι εἰς
[1, 56]	πολλοὺς ἐξηπάτησαν καὶ ἔτι ἀπατωμένους	ἔχουσι.	καὶ γὰρ παρ’ ὑμῖν, ὡς
[1, 4]	τρόπον κακῶς ζῶντες ἴσως ἀφορμὰς	παρέχουσι	τοῖς ἄλλως καταλέγειν τῶν πάντων
[1, 46]	Χριστιανοὶ καὶ ἄφοβοι καὶ ἀτάραχοι	ὑπάρχουσι.	δι’ ἣν δ’ αἰτίαν διὰ
[1, 48]	τρανὴ ἔσται γλῶσσα μογιλάλων· τυφλοὶ	ἀναβλέψουσι	καὶ λεπροὶ καθαρισθήσονται καὶ νεκροὶ
[1, 39]	καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν· καὶ	συγκόψουσι	τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα
[1, 57]	κἂν ἐνιαυτοῦ ἔχῃ, ἵνα ἀεὶ	ὦσι	καὶ ἀπαθεῖς καὶ ἀνενδεεῖς, τοῖς
[1, 14]	Χριστοῦ καλὰς ὑποθημοσύνας βιώσαντες εὐέλπιδες	ὦσι	σὺν ἡμῖν τῶν αὐτῶν παρὰ
[1, 67]	ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ ὃ βούλεται	δίδωσι,	καὶ τὸ συλλεγόμενον παρὰ τῷ
[1, 60]	κεχιάσθαι ἐν τῷ παντὶ ἔφη,	δίδωσι,	τὴν δὲ τρίτην τῷ λεχθέντι
[1, 16]	ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἵνα βλέποντες	θαυμάζωσι	τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν
[1, 61]	ἐν τῇ ἐξηγήσει. ὅσοι ἂν	πεισθῶσι	καὶ πιστεύωσιν ἀληθῆ ταῦτα τὰ
[1, 32]	ἐκ πάντων γὰρ γενῶν ἀνθρώπων	προσδοκῶσι	τὸν ἐν Ἰουδαίᾳ σταυρωθέντα, μεθ’
[1, 3]	νομιζόντων τὴν τιμωρίαν, ὧν ἂν	πλημμελῶσι	τυφλώττοντες αὐτῶν, αὐτοῖς ὀφλήσωμεν· ὑμέτερον
[1, 10]	ἐκείνου βουλεύματι ἑαυτοὺς δι’ ἔργων	δείξωσι,	τῆς μετ’ αὐτοῦ ἀναστροφῆς καταξιωθῆναι
[1, 46]	ἀποτροπὴν τῶν δεδιδαγμένων ὑφ’ ἡμῶν	εἴπωσι	πρὸ ἐτῶν ἑκατὸν πεντήκοντα γεγεννῆσθαι
[1, 19]	κόσμον καὶ ἐξ ὁποίων γεγενημένα	ὁρῶσι.	κρεῖττον δὲ πιστεύειν καὶ τὰ
[1, 43]	ἐκ τῶν προλελεγμένων ὑφ’ ἡμῶν	δοξάσωσι	καθ’ εἱμαρμένης ἀνάγκην φάσκειν ἡμᾶς
[1, 12]	Ἀλλ’ ἐοίκατε δεδιέναι μὴ πάντες	δικαιοπραγήσωσι,	καὶ ὑμεῖς οὓς κολάζητε ἔτι
[1, 3]	παλαιῶν· Ἂν μὴ οἱ ἄρχοντες	φιλοσοφήσωσι	καὶ οἱ ἀρχόμενοι, οὐκ ἂν
[1, 14]	ἡμῶν δαίμονες ἐξαπατήσωσιν ὑμᾶς καὶ	ἀποτρέψωσι	τοῦ ὅλως ἐντυχεῖν καὶ συνεῖναι
[1, 58]	δαιμόνων γίνονται. οὐ γὰρ ἄλλο	τι	ἀγωνίζονται οἱ λεγόμενοι δαίμονες, ἢ
[1, 19]	εἶναι θεῷ λέγοντες. ~Καὶ κατανοοῦντι	τί	ἀπιστότερον ἂν μᾶλλον δόξαι, ἢ
[1, 9]	καὶ ὀνόματα καὶ σχήματα ἔχειν.	τί	γὰρ δεῖ εἰδόσιν ὑμῖν λέγειν,
[1, 15]	πᾶν γένος ἀνθρώπων τοιούτους δεῖξαι.	τί	γὰρ καὶ λέγομεν τὸ ἀναρίθμητον
[1, 21]	δὲ ἐφ’ ἵππου Πηγάσου Βελλεροφόντην.	τί	γὰρ λέγομεν τὴν Ἀριάδνην καὶ
[1, 21]	ὁμοίως αὐτῇ κατηστερίσθαι λεγομένους; καὶ	τί	γὰρ τοὺς ἀποθνήσκοντας παρ’ ὑμῖν
[1, 15]	οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει.	τί	γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἂν τὸν
[1, 5]	τοῖς εὐφώνως ὑβρίζουσι τούτους τίθετε.	~Τί	δὴ οὖν τοῦτ’ ἂν εἴη;
[1, 45]	τοῖσδε τοῖς λόγοις, οὐ πλέον	τι	δύνασθε, ὡς προέφημεν, τοῦ φονεύειν·
[1, 15]	δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσῃ; ἢ	τί	δώσει αὐτῆς ἀντάλλαγμα; θησαυρίζετε οὖν
[1, 61]	μὴ τοῦτο παραλιπόντες δόξωμεν πονηρεύειν	τι	ἐν τῇ ἐξηγήσει. ὅσοι ἂν
[1, 4]	ἂν εὐλόγως γένοιτο, ἢν μή	τι	ἐνάρετον ἢ φαῦλον δι’ ἔργων
[1, 15]	οὖν μεριμνήσητε τί φάγητε ἢ	τί	ἐνδύσησθε· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ
[1, 15]	μεριμνᾶτε δὲ τί φάγητε ἢ	τί	ἐνδύσησθε. οὐχ ὑμεῖς τῶν πετεινῶν
[1, 40]	καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Ἵνα	τί	ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν
[1, 15]	Εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς,	τί	καινὸν ποιεῖτε; καὶ γὰρ οἱ
[1, 15]	δανείζετε παρ’ ὧν ἐλπίζετε λαβεῖν,	τί	καινὸν ποιεῖτε; τοῦτο καὶ οἱ
[1, 2]	μὲν γὰρ πρὸς οὐδενὸς πείσεσθαί	τι	κακὸν δύνασθαι λελογίσμεθα, ἢν μὴ
[1, 52]	εἰς ὃν ἐξεκέντησαν, καὶ ἐροῦσι·	Τί,	κύριε, ἐπλάνησας ἡμᾶς ἀπὸ τῆς
[1, 30]	μή τις εἴπῃ ἀντιτιθεὶς ἡμῖν,	τί	κωλύει καὶ τὸν παρ’ ἡμῖν
[1, 4]	ἐλέγχειν ἔχοντες ἁμαρτάνοντα, ἐὰν δέ	τι	ὁμολογήσῃ εἶναι, διὰ τὴν ὁμολογίαν
[1, 12]	ἐπείσθησαν θεὸν ἀδύνατον εἶναι λαθεῖν	τι,	οὐ μόνον πραττόμενον ἀλλὰ καὶ
[1, 20]	θείως καὶ μόνοι μετὰ ἀποδείξεως,	τί	παρὰ πάντας ἀδίκως μισούμεθα; τῷ
[1, 69]	τις οὖν κατηγορεῖ καὶ δείκνυσί	τι	παρὰ τοὺς νόμους πράττοντας, οὕτως
[1, 63]	Χριστός, ὅτι οὐκ ἔγνωσαν Ἰουδαῖοι	τί	πατὴρ καὶ τί υἱός, ὁμοίως
[1, 19]	καὶ μετὰ ταῦτα μὴ δυναμένους	τι	ποιῆσαι, εἶπε, φοβήθητε δὲ τὸν
[1, 12]	εὐσεβείας καὶ φιλοσοφίας ὀρέγεσθε, ἄλογόν	τι	πρᾶξαι ὑπειλήφαμεν. εἰ δὲ καὶ
[1, 2]	μόνον μὴ ἕπεσθαι τοῖς ἀδίκως	τι	πράξασιν ἢ δογματίσασιν ὁ σώφρων
[1, 27]	ὅπερ ἀπηλλαγμένοις ἡμῖν τοῦ πράττειν	τι	τούτων οὐ βλάβην φέρει, ἀλλὰ
[1, 20]	γενέσθαι λέγουσιν· ἡμεῖς δὲ κρεῖττόν	τι	τῶν μεταβαλλομένων νοοῦμεν τὸν πάντων
[1, 63]	ἔγνωσαν Ἰουδαῖοι τί πατὴρ καὶ	τί	υἱός, ὁμοίως ἐλέγχων αὐτοὺς καὶ
[1, 15]	τρέφει αὐτά. μὴ οὖν μεριμνήσητε	τί	φάγητε ἢ τί ἐνδύσησθε· οἶδε
[1, 15]	καὶ πονηρούς. μὴ μεριμνᾶτε δὲ	τί	φάγητε ἢ τί ἐνδύσησθε. οὐχ
[1, 21]	λεγομένους υἱοὺς τῷ Διῒ καινόν	τι	φέρομεν. πόσους γὰρ υἱοὺς φάσκουσι
[1, 61]	ὧν προημάρτομεν τύχωμεν, ἐν τῷ	ὕδατι	ἐπονομάζεται τῷ ἑλομένῳ ἀναγεννηθῆναι καὶ
[1, 60]	τρίτην τῷ λεχθέντι ἐπιφέρεσθαι τῷ	ὕδατι	πνεύματι, εἰπών· Τὰ δὲ τρίτα
[1, 64]	οὖν τοῦ λεχθέντος ἐπιφερομένου τῷ	ὕδατι	πνεύματος θεοῦ τὴν Κόρην θυγατέρα
[1, 61]	πνεύματος ἁγίου τὸ ἐν τῷ	ὕδατι	τότε λουτρὸν ποιοῦνται. καὶ γὰρ
[1, 65]	τὴν αἰώνιον σωτηρίαν σωθῶμεν. ἀλλήλους	φιλήματι	ἀσπαζόμεθα παυσάμενοι τῶν εὐχῶν. ἔπειτα
[1, 55]	τὰς εἰκόνας ἐπὶ τούτῳ τῷ	σχήματι	ἀνατίθετε, καὶ θεοὺς διὰ γραμμάτων
[1, 32]	Πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν	αἵματι	σταφυλῆς προαγγελτικὸν ἦν τοῦ πάθους
[1, 32]	πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν	αἵματι	σταφυλῆς σύμβολον δηλωτικὸν ἦν τῶν
[1, 32]	τὸν πῶλον αὐτοῦ, πλύνων ἐν	αἵματι	σταφυλῆς τὴν στολὴν αὐτοῦ. ὑμέτερον
[1, 54]	πλύνων τὴν στολὴν αὐτοῦ ἐν	αἵματι	σταφυλῆς. τούτων οὖν τῶν προφητικῶν
[1, 33]	υἱόν, καὶ ἐροῦσιν ἐπὶ τῷ	ὀνόματι	αὐτοῦ Μεθ’ ἡμῶν ὁ θεός.
[1, 5]	εἶναι φαύλους θεοὺς προσωνόμαζον, καὶ	ὀνόματι	ἕκαστον προσηγόρευον, ὅπερ ἕκαστος αὐτῷ
[1, 16]	Κύριε κύριε, οὐ τῷ σῷ	ὀνόματι	ἐφάγομεν καὶ ἐπίομεν καὶ δυνάμεις
[1, 10]	οἰκεῖα θεῷ ἐστι, τῷ μηδενὶ	ὀνόματι	θετῷ καλουμένῳ. καὶ πάντα τὴν
[1, 16]	πολλοὶ γὰρ ἥξουσιν ἐπὶ τῷ	ὀνόματί	μου, ἔξωθεν μὲν ἐνδεδυμένοι δέρματα
[1, 4]	κρίνεται ἄνευ τῶν ὑποπιπτουσῶν τῷ	ὀνόματι	πράξεων· ἐπεί, ὅσον τε ἐκ
[1, 4]	δογματίσαντες τῶν παλαιῶν τῷ ἑνὶ	ὀνόματι	προσαγορεύονται φιλόσοφοι. καὶ τούτων τινὲς
[1, 7]	δογματίσαντες ἐκ παντὸς τῷ ἑνὶ	ὀνόματι	φιλοσοφίας προσαγορεύονται, καίπερ τῶν δογμάτων
[1, 51]	οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ	στόματι	αὐτοῦ· καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι
[1, 10]	οἳ ἐὰν ἀξίους τῷ ἐκείνου	βουλεύματι	ἑαυτοὺς δι’ ἔργων δείξωσι, τῆς
[1, 60]	τῷ λεχθέντι ἐπιφέρεσθαι τῷ ὕδατι	πνεύματι,	εἰπών· Τὰ δὲ τρίτα περὶ
[1, 35]	αὐτὸς προφήτης Ἠσαίας θεοφορούμενος τῷ	πνεύματι	τῷ προφητικῷ ἔφη· Ἐγὼ ἐξεπέτασα
[1, 19]	μᾶλλον δόξαι, ἢ εἰ ἐν	σώματι	μὴ ὑπήρχομεν καί τις ἔλεγεν,
[1, 56]	δυνάμεις ποιήσαντες πολλοὺς ἐξηπάτησαν καὶ	ἔτι	ἀπατωμένους ἔχουσι. καὶ γὰρ παρ’
[1, 26]	τινα Ποντικόν, ὃς καὶ νῦν	ἔτι	ἐστὶ διδάσκων τοὺς πειθομένους, ἄλλον
[1, 33]	γὰρ ἐσυνουσιάσθη ὑπὸ ὁτουοῦν, οὐκ	ἔτι	ἦν παρθένος· ἀλλὰ δύναμις θεοῦ
[1, 12]	δικαιοπραγήσωσι, καὶ ὑμεῖς οὓς κολάζητε	ἔτι	οὐχ ἕξετε· δημίων δ’ ἂν
[1, 39]	μάχαιραν καὶ οὐ μὴ μάθωσιν	ἔτι	πολεμεῖν. καὶ ὅτι οὕτως γέγονε,
[1, 53]	προφητευθέντα ἀπαγγελοῦμεν. ἐλέχθη δὲ οὕτως·	Εὐφράνθητι	στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον
[1, 40]	ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ τῇ	νυκτὶ	ἀναγγέλλει γνῶσιν, οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ
[1, 51]	θάνατον. καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς	ἀντὶ	τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς
[1, 51]	ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους	ἀντὶ	τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ὅτι ἀνομίαν
[1, 26]	βασιλίδι Ῥώμῃ θεὸς ἐνομίσθη καὶ	ἀνδριάντι	παρ’ ὑμῶν ὡς θεὸς τετίμηται,
[1, 56]	κατεπλήξατο, ὡς θεὸς νομισθῆναι καὶ	ἀνδριάντι,	ὡς τοὺς ἄλλους παρ’ ὑμῖν
[1, 6]	λόγῳ καὶ ἀληθείᾳ τιμῶντες, καὶ	παντὶ	βουλομένῳ μαθεῖν, ὡς ἐδιδάχθημεν, ἀφθόνως
[1, 39]	διὰ δὲ θεοῦ δυνάμεως ἐμήνυσαν	παντὶ	γένει ἀνθρώπων ὡς ἀπεστάλησαν ὑπὸ
[1, 56]	προφητῶν προεκεκήρυκτο ἔμαθον καὶ ἐν	παντὶ	γένει πιστευόμενον καὶ προσδοκώμενον ἔγνωσαν,
[1, 16]	ἔνοχός ἐστιν εἰς τὸ πῦρ.	παντὶ	δὲ ἀγγαρεύοντί σε μίλιον ἀκολούθησον
[1, 14]	ἔχομεν εἰς κοινὸν φέροντες καὶ	παντὶ	δεομένῳ κοινωνοῦντες· οἱ μισάλληλοι δὲ
[1, 60]	θεὸν δύναμιν κεχιάσθαι ἐν τῷ	παντὶ	εἶπε. καὶ τὸ εἰπεῖν αὐτὸν
[1, 60]	λόγῳ, ὃν κεχιάσθαι ἐν τῷ	παντὶ	ἔφη, δίδωσι, τὴν δὲ τρίτην
[1, 60]	λέγει· Ἐχίασεν αὐτὸν ἐν τῷ	παντί,	παρὰ Μωυσέως λαβὼν ὁμοίως εἶπεν.
[1, 1]	ἱερᾷ τε συγκλήτῳ καὶ δήμῳ	παντὶ	Ῥωμαίων, ὑπὲρ τῶν ἐκ παντὸς
[1, 15]	πρὸς δόξαν ποιεῖν ταῦτα ἔφη·	Παντὶ	τῷ αἰτοῦντι δίδοτε καὶ τὸν
[1, 27]	τὰ μυστήρια ἀναφέρουσι, καὶ παρὰ	παντὶ	τῶν νομιζομένων παρ’ ὑμῖν θεῷ
[1, 61]	ἐπονομάζεται τῷ ἑλομένῳ ἀναγεννηθῆναι καὶ	μετανοήσαντι	ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις τὸ τοῦ
[1, 44]	διὰ Μωυσέως φῆσαν τῷ πρώτῳ	πλασθέντι	ἀνθρώπῳ εἰρῆσθαι ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[1, 60]	δίδωσι, τὴν δὲ τρίτην τῷ	λεχθέντι	ἐπιφέρεσθαι τῷ ὕδατι πνεύματι, εἰπών·
[1, 13]	καὶ γεννήτορα τῶν ἁπάντων ἀνθρώπῳ	σταυρωθέντι	διδόναι ἡμᾶς λέγοντες, ἀγνοοῦντες τὸ
[1, 53]	τίνι γὰρ ἂν λόγῳ ἀνθρώπῳ	σταυρωθέντι	ἐπειθόμεθα, ὅτι πρωτότοκος τῷ ἀγεννήτῳ
[1, 16]	ἃ ἔφη ταῦτά ἐστι· Τῷ	τύπτοντί	σου τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ
[1, 31]	προσέπεμψε τῷ τῶν Ἰουδαίων τότε	βασιλεύοντι	Ἡρώδῃ ἀξιῶν διαπεμφθῆναι αὐτῷ τὰς
[1, 29]	βιβλίδιον ἀνέδωκεν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Φήλικι	ἡγεμονεύοντι	ἀξιῶν ἐπιτρέψαι ἰατρῷ τοὺς διδύμους
[1, 16]	εἰς τὸ πῦρ. παντὶ δὲ	ἀγγαρεύοντί	σε μίλιον ἀκολούθησον δύο. λαμψάτω
[1, 66]	μετασχεῖν ἐξόν ἐστιν ἢ τῷ	πιστεύοντι	ἀληθῆ εἶναι τὰ δεδιδαγμένα ὑφ’
[1, 11]	ὁμολογεῖν εἶναι Χριστιανούς, γινώσκοντες τῷ	ὁμολογοῦντι	θάνατον τὴν ζημίαν κεῖσθαι, φαίνεται.
[1, 66]	εἰς ἀναγέννησιν λουτρόν, καὶ οὕτως	βιοῦντι	ὡς ὁ Χριστὸς παρέδωκεν. οὐ
[1, 19]	μηδὲν εἶναι θεῷ λέγοντες. ~Καὶ	κατανοοῦντι	τί ἀπιστότερον ἂν μᾶλλον δόξαι,
[1, 15]	ποιεῖν ταῦτα ἔφη· Παντὶ τῷ	αἰτοῦντι	δίδοτε καὶ τὸν βουλόμενον δανείσασθαι
[1, 37]	ἄστεγον καὶ γυμνὸν σκέπε, διάθρυπτε	πεινῶντι	τὸν ἄρτον σου. ὁποῖα μὲν
[1, 51]	Τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;	ὅτι	αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ
[1, 18]	ἀμελήσητε πεισθῆναί τε καὶ πιστεῦσαι	ὅτι	ἀληθῆ ταῦτά ἐστι. νεκυομαντεῖαι μὲν
[1, 51]	πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ,	ὅτι	ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη
[1, 50]	ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν,	ὅτι	ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη
[1, 40]	ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων, καὶ	ὅτι	αὐτὸν υἱὸν καλεῖ ὁ θεὸς
[1, 8]	τὸν θεὸν δι’ ἔργων πείσαντας,	ὅτι	αὐτῷ εἵποντο καὶ τῆς παρ’
[1, 66]	γίνεσθαι μιμησάμενοι οἱ πονηροὶ δαίμονες·	ὅτι	γὰρ ἄρτος καὶ ποτήριον ὕδατος
[1, 24]	γραφαῖς στεφάνους καὶ θυσίας φέρομεν.	ὅτι	γὰρ οὖν τὰ αὐτὰ παρ’
[1, 35]	οἱ σταυρώσαντες αὐτόν. καὶ ταῦτα	ὅτι	γέγονε, δύνασθε μαθεῖν ἐκ τῶν
[1, 38]	λέγοντες· Ῥυσάσθω ἑαυτόν. ἅτινα πάντα	ὅτι	γέγονεν ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων τῷ
[1, 40]	οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων,	ὅτι	γινώσκει κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ
[1, 12]	ὅσον καὶ λῃσταὶ ἐν ἐρημίᾳ.	ὅτι	δ’ οὐ καλλιερήσετε, ὁ λόγος
[1, 45]	τοῦ δεσπόζοντος τὴν ἀμοιβὴν ἕξομεν.	~Ὅτι	δὲ ἀγαγεῖν τὸν Χριστὸν εἰς
[1, 61]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.	ὅτι	δὲ καὶ ἀδύνατον εἰς τὰς
[1, 54]	προφητῶν πιστευθήσεσθαι τὸν Χριστὸν προκηρυσσόντων.	ὅτι	δὲ καὶ ἀκούοντες τὰ διὰ
[1, 48]	Ἰουδαίου εἰσιόντος ὥρισται, ἀκριβῶς ἐπίστασθε.	~Ὅτι	δὲ καὶ θεραπεύσειν πάσας νόσους
[1, 50]	πικρὸν καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ.	~Ὅτι	δὲ καὶ ὑπὲρ ἡμῶν γενόμενος
[1, 33]	αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.	ὅτι	δὲ οὐδενὶ ἄλλῳ θεοφοροῦνται οἱ
[1, 42]	γενησόμενα προλέγει ὡς ἤδη γενόμενα·	ὅτι	δὲ οὕτως δεῖ ἐκδέχεσθαι, ἐνατενίσατε
[1, 49]	διὰ τοῦ Χριστοῦ ἑαυτοὺς ἀνέθηκαν.	ὅτι	δὲ προεγινώσκετο τὰ δύσφημα ταῦτα
[1, 47]	αὐτῶν ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ.	ὅτι	δὲ φυλάσσεται ὑφ’ ὑμῶν ὅπως
[1, 54]	τοῦ ἄλλου προφήτου Ἠσαίου λεχθέν,	ὅτι	διὰ παρθένου τεχθήσεται καὶ δι’
[1, 19]	γινομένους, τὸν αὐτὸν τρόπον λογίσασθε,	ὅτι	διαλυθέντα καὶ δίκην σπερμάτων εἰς
[1, 12]	τούτοις παυσαμένους μηδὲν προστιθέναι, λογισαμένους	ὅτι	δίκαιά τε καὶ ἀληθῆ ἀξιοῦμεν·
[1, 38]	ἔγνων ὅτι οὐ μὴ αἰσχυνθῶ,	ὅτι	ἐγγίζει ὁ δικαιώσας με. καὶ
[1, 21]	εἰδότας λέγειν οὐκ ἀνάγκη, πλὴν	ὅτι	εἰς διαφορὰν καὶ προτροπὴν τῶν
[1, 25]	ἐστίν, ἀκριβῶς ἐπίστασθε. ~Δεύτερον δ’	ὅτι	ἐκ παντὸς γένους ἀνθρώπων οἱ
[1, 32]	ἔσται προσδοκία ἐθνῶν μηνυτικὸν ἦν	ὅτι	ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν προσδοκήσουσιν
[1, 43]	ἐστι τῶν ὁπωσδήποτε πραττομένων. ἀλλ’	ὅτι	ἐλευθέρᾳ προαιρέσει καὶ κατορθοῖ καὶ
[1, 63]	μήτε τὸν πατέρα ἐπιστάμενοι, μηθ’	ὅτι	ἐστὶν υἱὸς τῷ πατρὶ τῶν
[1, 47]	καὶ ἐταπείνωσας ἡμᾶς σφόδρα. καὶ	ὅτι	ἠρήμωτο Ἰερουσαλήμ, ὡς προείρητο γεγενῆσθαι,
[1, 44]	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, δεικνὺς	ὅτι	καὶ μέλον ἐστὶν αὐτῷ καὶ
[1, 18]	τῶν ταῦτα εἰδότων πεισάτωσαν ὑμᾶς,	ὅτι	καὶ μετὰ θάνατον ἐν αἰσθήσει
[1, 26]	αἰτίους δαίμονας γνωρίζομεν. ~Τρίτον δ’	ὅτι	καὶ μετὰ τὴν ἀνέλευσιν τοῦ
[1, 4]	τῆς ὑποσχέσεως πράττουσι· γινώσκετε δ’	ὅτι	καὶ οἱ τὰ ἐναντία δοξάσαντες
[1, 38]	ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα, καὶ ἀνέστην,	ὅτι	κύριος ἀντελάβετό μου. καὶ πάλιν
[1, 2]	αἱρεῖσθαι δεῖ. ὑμεῖς μὲν οὖν	ὅτι	λέγεσθε εὐσεβεῖς καὶ φιλόσοφοι καὶ
[1, 41]	ἐξ ἡμέρας τὸ σωτήριον αὐτοῦ·	ὅτι	μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα,
[1, 13]	τε προφητικὸν ἐν τρίτῃ τάξει	ὅτι	μετὰ λόγου τιμῶμεν ἀποδείξομεν. ἐνταῦθα
[1, 41]	πνεῦμα δι’ αὐτοῦ τοῦ Δαυείδ,	ὅτι	μετὰ τὸ σταυρωθῆναι βασιλεύσει ὁ
[1, 26]	σαρκῶν βοράς, οὐ γινώσκομεν· ἀλλ’	ὅτι	μὴ διώκονται μηδὲ φονεύονται ὑφ’
[1, 24]	ὅπερ μόνον ἐγκαλεῖν ἡμῖν ἔχετε,	ὅτι	μὴ τοὺς αὐτοὺς ὑμῖν σέβομεν
[1, 51]	μηνύσῃ ἡμῖν τὸ προφητικὸν πνεῦμα	ὅτι	ὁ ταῦτα πάσχων ἀνεκδιήγητον ἔχει
[1, 49]	πῶς δι’ αὐτοῦ Ἠσαίου λέλεκται	ὅτι	οἱ οὐ προσδοκήσαντες αὐτὸν λαοὶ
[1, 9]	δεομένοις θεραπείας πράγμασιν ἐπονομάζεται. καὶ	ὅτι	οἱ τούτων τεχνῖται ἀσελγεῖς τε
[1, 50]	συνέξουσι βασιλεῖς τὸ στόμα αὐτῶν·	ὅτι	οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ,
[1, 7]	καθόλου μὲν οὖν κἀκεῖνο ὁμολογοῦμεν,	ὅτι	ὃν τρόπον οἱ ἐν Ἕλλησι
[1, 23]	καὶ τοῦτο φανερὸν ὑμῖν γένηται,	ὅτι	ὁπόσα λέγομεν μαθόντες παρὰ τοῦ
[1, 38]	ὡς στερεὰν πέτραν, καὶ ἔγνων	ὅτι	οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ὅτι ἐγγίζει
[1, 43]	τὸ προειρημένον δόξαι ἀληθὲς εἶναι,	ὅτι	οὐδέν ἐστιν ἀρετὴ οὐδὲ κακία,
[1, 12]	φιλαλήθεις μικρὰ προσθεῖναι προεθυμήθημεν, εἰδότες	ὅτι	οὐκ ἀδύνατον ἀληθείας παρατεθείσης ἄγνοιαν
[1, 19]	ἔχομεν λέγειν· ἀλλ’ ἐκεῖνο συνορῶμεν,	ὅτι	οὐκ ἂν ἐπίστευσαν δυνατὸν εἶναι
[1, 63]	καὶ Ἰησοῦς δὲ ὁ Χριστός,	ὅτι	οὐκ ἔγνωσαν Ἰουδαῖοι τί πατὴρ
[1, 68]	θάνατον ὁρίζετε. προλέγομεν γὰρ ὑμῖν	ὅτι	οὐκ ἐκφεύξεσθε τὴν ἐσομένην τοῦ
[1, 29]	ἡμετέρων, ὑπὲρ τοῦ πεῖσαι ὑμᾶς	ὅτι	οὐκ ἔστιν ἡμῖν μυστήριον ἡ
[1, 47]	ἀποδείξεις πρὸς τὸ παρὸν χωρήσωμεν.	~Ὅτι	οὖν καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι ἡ γῆ
[1, 39]	μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν. καὶ	ὅτι	οὕτως γέγονε, πεισθῆναι δύνασθε. ἀπὸ
[1, 53]	καὶ νοεῖν δύνασθαι αὐτοὺς ἡγούμενοι	ὅτι	οὐχ ὁμοίως τοῖς μυθοποιηθεῖσι περὶ
[1, 41]	φοβερὸς ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς·	ὅτι	πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν
[1, 40]	κατὰ τοῦ Χριστοῦ συνέλευσιν, καὶ	ὅτι	πιστεύεσθαι ἔμελλεν ὑπὸ τῶν ἐκ
[1, 53]	Ἰακὼβ κέκληνται. ὡς δὲ προεφητεύθη	ὅτι	πλείονες οἱ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν
[1, 53]	καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα,	ὅτι	πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου
[1, 53]	ἂν λόγῳ ἀνθρώπῳ σταυρωθέντι ἐπειθόμεθα,	ὅτι	πρωτότοκος τῷ ἀγεννήτῳ θεῷ ἐστι
[1, 35]	Ποντίου Πιλάτου γενομένων ἄκτων. καὶ	ὅτι	ῥητῶς καθεσθησόμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου
[1, 24]	τοῦτον ἔλεγχον ποιησόμεθα. ~Πρῶτον μὲν	ὅτι	τὰ ὅμοια τοῖς Ἕλλησι λέγοντες
[1, 48]	καὶ νεκροὶ ἀναστήσονται καὶ περιπατήσουσιν.	ὅτι	τε ταῦτα ἐποίησεν, ἐκ τῶν
[1, 23]	λέγειν αὐτοῖς παραδεχθῆναι ἀξιοῦμεν, ἀλλ’	ὅτι	τὸ ἀληθὲς λέγομεν· καὶ Ἰησοῦς
[1, 18]	τέλος ἑκάστου τῶν γενομένων βασιλέων,	ὅτι	τὸν κοινὸν πᾶσι θάνατον ἀπέθανον·
[1, 27]	πονηρῶν εἶναι δεδιδάγμεθα· πρῶτον μὲν	ὅτι	τοὺς πάντας σχεδὸν ὁρῶμεν ἐπὶ
[1, 15]	ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος	ὅτι	τούτων χρείαν ἔχετε. ζητεῖτε δὲ
[1, 63]	ἀπόδειξιν γεγόνασιν οἵδε οἱ λόγοι	ὅτι	υἱὸς θεοῦ καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦς
[1, 8]	τῶν καλῶν ἀγνοίᾳ. ~Λογίσασθε δ’	ὅτι	ὑπὲρ ὑμῶν ταῦτα ἔφημεν ἐκ
[1, 26]	Ποντικόν, ὃς καὶ νῦν ἔτι	ἐστὶ	διδάσκων τοὺς πειθομένους, ἄλλον τινὰ
[1, 53]	ὅτι πρωτότοκος τῷ ἀγεννήτῳ θεῷ	ἐστι	καὶ αὐτὸς τὴν κρίσιν τοῦ
[1, 61]	ἅπαξ γενομένους ἐμβῆναι, φανερὸν πᾶσίν	ἐστι.	καὶ διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου,
[1, 54]	υἱὸς τοῦ θεοῦ ὁ παραγενησόμενός	ἐστι,	καὶ εἰ ὀχούμενος ἐπὶ πώλου
[1, 15]	καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν χρηστός	ἐστι	καὶ οἰκτίρμων, καὶ τὸν ἥλιον
[1, 28]	ἥπερ μεγίστη ἀσέβεια καὶ ἀδικία	ἐστί.	~Καὶ πάλιν, μὴ τῶν ἐκτεθέντων
[1, 23]	προελθόντων αὐτοῦ προφητῶν μόνα ἀληθῆ	ἐστι	καὶ πρεσβύτερα πάντων γεγενημένων συγγραφέων,
[1, 37]	ἄρτον σου. ὁποῖα μὲν οὖν	ἐστι	καὶ τὰ διδασκόμενα διὰ τῶν
[1, 18]	Πυθοῦς, καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτά	ἐστι,	καὶ τὰ τῶν συγγραφέων διδάγματα,
[1, 61]	ἄγονται ὑφ’ ἡμῶν ἔνθα ὕδωρ	ἐστί,	καὶ τρόπον ἀναγεννήσεως, ὃν καὶ
[1, 16]	οὕτως ἔπεισεν εἰπών· Μεγίστη ἐντολή	ἐστι·	Κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεις
[1, 3]	ἔχοντα ἀποδεικνύωνται, κολάζεσθαι ὡς πρέπον	ἐστί	{μᾶλλον δὲ κολάζειν} εἰ δὲ
[1, 4]	πολιτείαν εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες, ὑμέτερον ἀγωνιᾶσαί	ἐστι,	μὴ ἀδίκως κολάζοντες τοὺς μὴ
[1, 33]	ὃς καὶ πρωτότοκος τῷ θεῷ	ἐστι	Μωυσῆς ὁ προδεδηλωμένος προφήτης ἐμήνυσε·
[1, 18]	καὶ πιστεῦσαι ὅτι ἀληθῆ ταῦτά	ἐστι.	νεκυομαντεῖαι μὲν γὰρ καὶ αἱ
[1, 8]	τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκομεν ταῦτά	ἐστι.	Πλάτων δὲ ὁμοίως ἔφη Ῥαδάμανθυν
[1, 12]	γενέσθαι προεῖπεν· ὅπερ θεοῦ ἔργον	ἐστί,	πρὶν ἢ γενέσθαι εἰπεῖν καὶ
[1, 42]	τοῖς πᾶσιν ἔθνεσι κηρυχθεῖσιν εὐφροσύνη	ἐστὶ	προσδοκώντων τὴν κατηγγελμένην ὑπ’ αὐτοῦ
[1, 63]	καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦς ὁ Χριστός	ἐστι,	πρότερον λόγος ὤν, καὶ ἐν
[1, 21]	δὲ καὶ τὸν λόγον, ὅ	ἐστι	πρῶτον γέννημα τοῦ θεοῦ, ἄνευ
[1, 37]	φέρητε σεμίδαλιν, θυμίαμα, βδέλυγμά μοί	ἐστι·	στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων
[1, 66]	λαβόντα καὶ εὐχαριστήσαντα εἰπεῖν· Τοῦτό	ἐστι	τὸ αἷμά μου· καὶ μόνοις
[1, 66]	εἰς τὴν ἀνάμνησίν μου, τοῦτ’	ἐστι	τὸ σῶμά μου· καὶ τὸ
[1, 19]	γέενναν ἐμβαλεῖν. ἡ δὲ γέεννά	ἐστι	τόπος, ἔνθα κολάζεσθαι μέλλουσιν οἱ
[1, 23]	ὧν οὐδεὶς μάρτυς οὐδὲ ἀπόδειξίς	ἐστι,	τοῦτον ἔλεγχον ποιησόμεθα. ~Πρῶτον μὲν
[1, 55]	δι’ οὗ ἥ τε ἀναπνοή	ἐστι	τῷ ζώῳ, καὶ οὐδὲν ἄλλο
[1, 10]	φιλανθρωπίαν καὶ ὅσα οἰκεῖα θεῷ	ἐστι,	τῷ μηδενὶ ὀνόματι θετῷ καλουμένῳ.
[1, 16]	καὶ ἀοργήτους ἃ ἔφη ταῦτά	ἐστι·	Τῷ τύπτοντί σου τὴν σιαγόνα
[1, 43]	ἔχει τὸ ἀνθρώπειον γένος, ἀναίτιόν	ἐστι	τῶν ὁπωσδήποτε πραττομένων. ἀλλ’ ὅτι
[1, 7]	σοφῶν τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα κοινόν	ἐστι·	Χριστιανοὶ γὰρ πάντες προσαγορεύονται. ὅθεν
[1, 26]	κἂν διὰ τὰ δόγματα, ἐπιστάμεθα.	ἔστι	δὲ ἡμῖν καὶ σύνταγμα κατὰ
[1, 50]	τῶν εἰρημένων εἰς τοῦτο προφητειῶν.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Ἀνθ’ ὧν παρέδωκαν
[1, 45]	εἰρημένων διὰ Δαυεὶδ τοῦ προφήτου.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Εἶπεν ὁ κύριος
[1, 48]	ἀκούσατε τῶν λεχθέντων διὰ Ἠσαίου.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Ἴδε ὡς ὁ
[1, 51]	τοῦτο διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Ἰδοὺ ὡς υἱὸς
[1, 52]	τῶν ὁμοίως εἰς τοῦτο εἰρημένων.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Ὁ σκώληξ αὐτῶν
[1, 49]	τῶν βραχυεπῶς εἰρημένων διὰ Ἠσαίου.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Οὐαὶ τοῖς λέγουσι
[1, 35]	ἀκούσατε τῶν προειρημένων εἰς τοῦτο.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν,
[1, 48]	Χριστὸς προεφητεύθη, ἀκούσατε τῶν λελεγμένων.	ἔστι	δὲ ταῦτα· Τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ
[1, 60]	μιμούμενοι λέγουσι. παρ’ ἡμῖν οὖν	ἔστι	ταῦτα ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν παρὰ
[1, 68]	τοῦτο ἀληθεύειν ἡμᾶς γνωρίζητε. καὶ	ἔστι	τὸ ἀντίγραφον τοῦτο· ~Ἀδριανοῦ ὑπὲρ
[1, 44]	ἀλλ’ ἡ μάχαιρα τοῦ θεοῦ	ἔστι	τὸ πῦρ, οὗ βορὰ γίνονται
[1, 40]	μαθεῖν ὑμῖν	πάρεστι	πῶς προτρέπεται ζῆν τοὺς ἀνθρώπους
[1, 21]	τε καὶ πατρὸς τοιούτου γεγονέναι,	ἔρωτί	τε κακῶν καὶ αἰσχρῶν ἡδονῶν
[1, 67]	καὶ τὸ συλλεγόμενον παρὰ τῷ	προεστῶτι	ἀποτίθεται, καὶ αὐτὸς ἐπικουρεῖ ὀρφανοῖς
[1, 65]	τῶν εὐχῶν. ἔπειτα προσφέρεται τῷ	προεστῶτι	τῶν ἀδελφῶν ἄρτος καὶ ποτήριον
[1, 40]	εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν	οὐχὶ	ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν. εἰς
[1, 23]	πρεσβύτερα πάντων γεγενημένων συγγραφέων, καὶ	οὐχὶ	διὰ τὸ ταὐτὰ λέγειν αὐτοῖς
[1, 16]	σωθήσεσθαι ἔφη. εἶπε γὰρ οὕτως·	Οὐχὶ	πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε
[1, 6]	νομιζομένων θεῶν ἄθεοι εἶναι, ἀλλ’	οὐχὶ	τοῦ ἀληθεστάτου καὶ πατρὸς δικαιοσύνης
[1, 8]	καὶ αἰωνίαν κόλασιν κολασθησομένων, ἀλλ’	οὐχὶ	χιλιονταετῆ περίοδον, ὡς ἐκεῖνος ἔφη,
[1, 17]	ὡς ὁ Χριστὸς ἐμήνυσεν εἰπών·	Ὧι	πλέον ἔδωκεν ὁ θεός, πλέον
[1, 49]	περὶ τοῦ Χριστοῦ, μέχρις οὗ	οἱ	ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ ἐξελθόντες ἀπόστολοι αὐτοῦ