Apologie, Chap.
[1, 19]	κρεῖττον δὲ πιστεύειν καὶ τὰ	τῇ	ἑαυτῶν φύσει καὶ ἀνθρώποις ἀδύνατα,
[1, 25]	τὰ μυστήρια ἄγετε, ἢ Ἀσκληπιὸν	ἤ	τινα τῶν ἄλλων ὀνομαζομένων θεῶν,
[1, 43]	οὐδὲ κακία, ἀλλὰ δόξῃ μόνον	ἢ	ἀγαθὰ ἢ κακὰ νομίζεται· ἥπερ,
[1, 28]	δόξῃ δὲ μόνον τοὺς ἀνθρώπους	ἢ	ἀγαθὰ ἢ κακὰ ταῦτα ἡγεῖσθαι·
[1, 67]	λεγομένῃ ἡμέρᾳ πάντων κατὰ πόλεις	ἢ	ἀγροὺς μενόντων ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[1, 27]	εἰ τύχοι, τέκνῳ ἢ συγγενεῖ	ἢ	ἀδελφῷ μίγνυται. οἱ δὲ καὶ
[1, 12]	τρόπον διαδέχεσθαι πενίας ἢ πάθη	ἢ	ἀδοξίας πατρικὰς ὑφαιροῦνται πάντες, οὕτως
[1, 8]	μόνον. εἰ μὲν οὖν ἄπιστον	ἢ	ἀδύνατον τοῦτο φήσει τις, πρὸς
[1, 27]	λέγονται οἱ παλαιοὶ ἀγέλας βοῶν	ἢ	αἰγῶν ἢ προβάτων τρέφειν ἢ
[1, 2]	μηδ’ ἀνθρωπαρεσκείᾳ τῇ δεισιδαιμόνων κατεχομένους	ἢ	ἀλόγῳ ὁρμῇ καὶ χρονίᾳ προκατεσχηκυίᾳ
[1, 54]	υἱὸς θεοῦ ἐστιν, ὡς προέφημεν,	ἢ	ἀνθρώπου, τὸν Βελλεροφόντην καὶ αὐτὸν
[1, 58]	τι ἀγωνίζονται οἱ λεγόμενοι δαίμονες,	ἢ	ἀπάγειν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τοῦ
[1, 25]	ὧν καὶ τὰ μυστήρια ἄγετε,	ἢ	Ἀσκληπιὸν ἤ τινα τῶν ἄλλων
[1, 16]	βιαίων καὶ τυράννων μετέβαλον, ἡττηθέντες	ἢ	γειτόνων καρτερίαν βίου παρακολουθήσαντες ἢ
[1, 12]	ὅπερ θεοῦ ἔργον ἐστί, πρὶν	ἢ	γενέσθαι εἰπεῖν καὶ οὕτως δειχθῆναι
[1, 31]	προεκήρυξε τὰ γενήσεσθαι μέλλοντα πρὶν	ἢ	γενέσθαι· καὶ τούτων οἱ ἐν
[1, 30]	πιστεύοντες, ἀλλὰ τοῖς προφητεύουσι πρὶν	ἢ	γενέσθαι κατ’ ἀνάγκην πειθόμενοι, διὰ
[1, 52]	γενόμενα ἤδη πάντα ἀποδείκνυμεν πρὶν	ἢ	γενέσθαι προκεκηρύχθαι διὰ τῶν προφητῶν,
[1, 67]	χήραις, καὶ τοῖς διὰ νόσον	ἢ	δι’ ἄλλην αἰτίαν λειπομένοις, καὶ
[1, 2]	ἕπεσθαι τοῖς ἀδίκως τι πράξασιν	ἢ	δογματίσασιν ὁ σώφρων λόγος ὑπαγορεύει,
[1, 19]	τί ἀπιστότερον ἂν μᾶλλον δόξαι,	ἢ	εἰ ἐν σώματι μὴ ὑπήρχομεν
[1, 54]	ἐπὶ πώλου ἐπὶ γῆς μενεῖ	ἢ	εἰς οὐρανὸν ἀνελεύσεται, καὶ τὸ
[1, 43]	καὶ ἐναντία ἑαυτῇ πράττουσαν ἀποφαινοίμεθα,	ἢ	ἐκεῖνο τὸ προειρημένον δόξαι ἀληθὲς
[1, 53]	ποιήσεται, εἰ μὴ μαρτύρια πρὶν	ἢ	ἐλθεῖν αὐτὸν ἄνθρωπον γενόμενον κεκηρυγμένα
[1, 23]	ἐπαναγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους· πρὶν	ἢ	ἐν ἀνθρώποις αὐτὸν γενέσθαι ἄνθρωπον
[1, 40]	καθέδραν λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν, ἀλλ’	ἢ	ἐν τῷ νόμῳ κυρίου τὸ
[1, 12]	κακόεργον ἢ πλεονέκτην ἢ ἐπίβουλον	ἢ	ἐνάρετον ἀδύνατον εἶναι, καὶ ἕκαστον
[1, 4]	ὀφλήσητε. ἐξ ὀνόματος μὲν γὰρ	ἢ	ἔπαινος ἢ κόλασις οὐκ ἂν
[1, 43]	οὐδὲ γὰρ ἦν ἄξιος ἀμοιβῆς	ἢ	ἐπαίνου, οὐκ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἑλόμενος
[1, 12]	λαθεῖν θεὸν κακόεργον ἢ πλεονέκτην	ἢ	ἐπίβουλον ἢ ἐνάρετον ἀδύνατον εἶναι,
[1, 66]	μυουμένου τελεταῖς μετ’ ἐπιλόγων τινῶν,	ἢ	ἐπίστασθε ἢ μαθεῖν δύνασθε. ~Ἡμεῖς
[1, 44]	ἢ τιμωριῶν τῶν μετὰ θάνατον	ἢ	θεωρίας οὐρανίων ἢ τῶν ὁμοίων
[1, 27]	ἢ αἰγῶν ἢ προβάτων τρέφειν	ἢ	ἵππων φορβάδων, οὕτω νῦν παῖδας
[1, 43]	ἀλλὰ δόξῃ μόνον ἢ ἀγαθὰ	ἢ	κακὰ νομίζεται· ἥπερ, ὡς δείκνυσιν
[1, 28]	μόνον τοὺς ἀνθρώπους ἢ ἀγαθὰ	ἢ	κακὰ ταῦτα ἡγεῖσθαι· ἥπερ μεγίστη
[1, 55]	ἄνευ τοῦ σχήματος τούτου διοικεῖται	ἢ	κοινωνίαν ἔχειν δύναται. θάλασσα μὲν
[1, 4]	ὀνόματος μὲν γὰρ ἢ ἔπαινος	ἢ	κόλασις οὐκ ἂν εὐλόγως γένοιτο,
[1, 9]	συνορῶντας ἀθέμιτον καὶ τὸ νοεῖν	ἢ	λέγειν ἀνθρώπους θεῶν εἶναι φύλακας.
[1, 28]	ἢ ὄντα χαίρειν κακίᾳ φήσει	ἢ	λίθῳ ἐοικότα μένειν, καὶ μηδὲν
[1, 66]	μετ’ ἐπιλόγων τινῶν, ἢ ἐπίστασθε	ἢ	μαθεῖν δύνασθε. ~Ἡμεῖς δὲ μετὰ
[1, 15]	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,	ἢ	μετὰ τῶν δύο πεμφθῆναι εἰς
[1, 28]	ἀπιστεῖ μέλειν τούτων τῷ θεῷ,	ἢ	μὴ εἶναι αὐτὸν διὰ τέχνης
[1, 45]	θανάτου ὁρισθέντος κατὰ τῶν διδασκόντων	ἢ	ὅλως ὁμολογούντων τὸ ὄνομα τοῦ
[1, 19]	ἑαυτῶν φύσει καὶ ἀνθρώποις ἀδύνατα,	ἢ	ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἀπιστεῖν παρειλήφαμεν,
[1, 28]	εἶναι αὐτὸν διὰ τέχνης ὁμολογήσει,	ἢ	ὄντα χαίρειν κακίᾳ φήσει ἢ
[1, 12]	ὃν γὰρ τρόπον διαδέχεσθαι πενίας	ἢ	πάθη ἢ ἀδοξίας πατρικὰς ὑφαιροῦνται
[1, 29]	εἰ μὴ ἐπὶ παίδων ἀνατροφῇ,	ἢ	παραιτούμενοι τὸ γήμασθαι τέλεον ἐνεκρατευόμεθα.
[1, 12]	δοξάζομεν, ὡς λαθεῖν θεὸν κακόεργον	ἢ	πλεονέκτην ἢ ἐπίβουλον ἢ ἐνάρετον
[1, 2]	ἢν μὴ κακίας ἐργάται ἐλεγχώμεθα	ἢ	πονηροὶ διεγνώσμεθα· ὑμεῖς δ’ ἀποκτεῖναι
[1, 27]	παλαιοὶ ἀγέλας βοῶν ἢ αἰγῶν	ἢ	προβάτων τρέφειν ἢ ἵππων φορβάδων,
[1, 44]	ὡρίσθη κατὰ τῶν τὰς Ὑστάσπου	ἢ	Σιβύλλης ἢ τῶν προφητῶν βίβλους
[1, 43]	εἰ δὲ εἵμαρτο ἢ φαῦλον	ἢ	σπουδαῖον εἶναι, οὐκ ἄν ποτε
[1, 27]	ἀκρατεῖ μίξει, εἰ τύχοι, τέκνῳ	ἢ	συγγενεῖ ἢ ἀδελφῷ μίγνυται. οἱ
[1, 16]	συνοδοιπόρων πλεονεκτουμένων ὑπομονὴν ξένην κατανοήσαντες	ἢ	συμπραγματευομένων πειραθέντες. περὶ δὲ τοῦ
[1, 16]	ἢ γειτόνων καρτερίαν βίου παρακολουθήσαντες	ἢ	συνοδοιπόρων πλεονεκτουμένων ὑπομονὴν ξένην κατανοήσαντες
[1, 12]	καὶ ἕκαστον ἐπ’ αἰωνίαν κόλασιν	ἢ	σωτηρίαν κατ’ ἀξίαν τῶν πράξεων
[1, 46]	ἄλλοι πολλοί, ὧν τὰς πράξεις	ἢ	τὰ ὀνόματα καταλέγειν μακρὸν εἶναι
[1, 67]	καὶ τὰ ἀπομνημονεύματα τῶν ἀποστόλων	ἢ	τὰ συγγράμματα τῶν προφητῶν ἀναγινώσκεται,
[1, 29]	θανατωθῇ, καὶ ὦμεν ἀνδροφόνοι· ἀλλ’	ἢ	τὴν ἀρχὴν οὐκ ἐγαμοῦμεν εἰ
[1, 15]	οὐράνιος τὴν μετάνοιαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ	ἢ	τὴν κόλασιν αὐτοῦ. περὶ δὲ
[1, 53]	τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον	ἢ	τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. ἔρημα
[1, 15]	τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσῃ;	ἢ	τί δώσει αὐτῆς ἀντάλλαγμα; θησαυρίζετε
[1, 15]	μὴ οὖν μεριμνήσητε τί φάγητε	ἢ	τί ἐνδύσησθε· οἶδε γὰρ ὁ
[1, 15]	μὴ μεριμνᾶτε δὲ τί φάγητε	ἢ	τί ἐνδύσησθε. οὐχ ὑμεῖς τῶν
[1, 44]	πάντα, ὅσα περὶ ἀθανασίας ψυχῆς	ἢ	τιμωριῶν τῶν μετὰ θάνατον ἢ
[1, 16]	τὸν αἴροντά σου τὸν χιτῶνα	ἢ	τὸ ἱμάτιον μὴ κωλύσῃς. ὃς
[1, 55]	ζώῳ, καὶ οὐδὲν ἄλλο δείκνυσιν	ἢ	τὸ σχῆμα τοῦ σταυροῦ. καὶ
[1, 33]	θεοῦ οὐδὲν ἄλλο νοῆσαι θέμις	ἢ	τὸν λόγον, ὃς καὶ πρωτότοκος
[1, 55]	ἄλλῳ τῶν ἀλόγων ζώων διαφέρει,	ἢ	τῷ ὀρθόν τε εἶναι καὶ
[1, 36]	προσώπου λαῶν ἀποκρινομένων τῷ κυρίῳ	ἢ	τῷ πατρὶ αὐτοῦ· ὁποῖον καὶ
[1, 66]	οὐδενὶ ἄλλῳ μετασχεῖν ἐξόν ἐστιν	ἢ	τῷ πιστεύοντι ἀληθῆ εἶναι τὰ
[1, 57]	καὶ μηδενὸς ἄλλου καινοῦ ἀλλ’	ἢ	τῶν αὐτῶν ἐν τῇδε τῇ
[1, 44]	μετὰ θάνατον ἢ θεωρίας οὐρανίων	ἢ	τῶν ὁμοίων δογμάτων καὶ φιλόσοφοι
[1, 44]	τῶν τὰς Ὑστάσπου ἢ Σιβύλλης	ἢ	τῶν προφητῶν βίβλους ἀναγινωσκόντων, ὅπως
[1, 31]	αὐτῷ πιστεύειν. προεφητεύθη δέ, πρὶν	ἢ	φανῆναι αὐτόν, ἔτεσι ποτὲ μὲν
[1, 4]	γένοιτο, ἢν μή τι ἐνάρετον	ἢ	φαῦλον δι’ ἔργων ἀποδείκνυσθαι δύνηται.
[1, 43]	ποιούμενον ὁρῶμεν. εἰ δὲ εἵμαρτο	ἢ	φαῦλον ἢ σπουδαῖον εἶναι, οὐκ
[1, 52]	κοπετὸς μέγας, οὐ κοπετὸς στομάτων	ἢ	χειλέων, ἀλλὰ κοπετὸς καρδίας, καὶ
[1, 42]	ἔτεσι χιλίοις καὶ πεντακοσίοις πρὶν	ἢ	Χριστὸν ἄνθρωπον γενόμενον σταυρωθῆναι τὰ
[1, 40]	οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ’	ἢ	ὡσεὶ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ
[1, 29]	ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν μυστήριον	ἡ	ἀνέδην μίξις, βιβλίδιον ἀνέδωκεν ἐν
[1, 45]	τῶν ἐχθρῶν σου. μετὰ σοῦ	ἡ	ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς
[1, 35]	καὶ νεανίσκος ἡμῖν ἀπεδόθη, οὗ	ἡ	ἀρχὴ ἐπὶ τῶν ὤμων· μηνυτικὸν
[1, 32]	αἵματος καθαίρων τοὺς πιστεύοντας αὐτῷ.	ἡ	γὰρ κεκλημένη ὑπὸ τοῦ θείου
[1, 47]	διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου οὕτως·	Ἡ	γῆ αὐτῶν ἔρημος, ἔμπροσθεν αὐτῶν
[1, 47]	χωρήσωμεν. ~Ὅτι οὖν καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι	ἡ	γῆ Ἰουδαίων ἔμελλεν, ἀκούσατε τῶν
[1, 32]	μεθ’ ὃν εὐθὺς δοριάλωτος ὑμῖν	ἡ	γῆ Ἰουδαίων παρεδόθη. τὸ δὲ
[1, 41]	εἶπεν· Ἄισατε τῷ κυρίῳ πᾶσα	ἡ	γῆ, καὶ ἀναγγείλατε ἡμέραν ἐξ
[1, 41]	φοβηθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα	ἡ	γῆ καὶ κατορθωθήτω καὶ μὴ
[1, 37]	ὁ οὐρανός μοι θρόνος, καὶ	ἡ	γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου.
[1, 39]	δυνατὸν γὰρ ἦν τὸ λεγόμενον	Ἡ	γλῶσσ’ ὀμώμοκεν, ἡ δὲ φρὴν
[1, 19]	καὶ σῶμα εἰς γέενναν ἐμβαλεῖν.	ἡ	δὲ γέεννά ἐστι τόπος, ἔνθα
[1, 59]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	ἡ	δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ
[1, 64]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.	ἡ	δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ
[1, 32]	σπέρματος ἀλλ’ ἐκ θείας δυνάμεως.	ἡ	δὲ πρώτη δύναμις μετὰ τὸν
[1, 39]	τὸ λεγόμενον Ἡ γλῶσσ’ ὀμώμοκεν,	ἡ	δὲ φρὴν ἀνώμοτος ποιεῖν ἡμᾶς
[1, 67]	ἐπευφημεῖ λέγων τὸ Ἀμήν, καὶ	ἡ	διάδοσις καὶ ἡ μετάληψις ἀπὸ
[1, 52]	ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου;	ἡ	δόξα, ἣν εὐλόγησαν οἱ πατέρες
[1, 47]	οἶκος, τὸ ἅγιον ἡμῶν καὶ	ἡ	δόξα, ἣν εὐλόγησαν οἱ πατέρες
[1, 50]	ἀνθρώπων τὸ εἶδός σου καὶ	ἡ	δόξα σου ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων,
[1, 28]	προεμήνυσεν ὁ Χριστός. καὶ γὰρ	ἡ	ἐπιμονὴ τοῦ μηδέπω τοῦτο πρᾶξαι
[1, 51]	ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς	ἡ	ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν
[1, 18]	ὁ παρ’ Ὁμήρῳ βόθρος καὶ	ἡ	κάθοδος Ὀδυσσέως εἰς τὴν τούτων
[1, 50]	αὐτοῦ. ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ	ἡ	κρίσις αὐτοῦ ἤρθη. μετὰ οὖν
[1, 44]	μαχαιρῶν φονευθήσεσθαι τοὺς παρακούσαντας, ἀλλ’	ἡ	μάχαιρα τοῦ θεοῦ ἔστι τὸ
[1, 67]	Ἀμήν, καὶ ἡ διάδοσις καὶ	ἡ	μετάληψις ἀπὸ τῶν εὐχαριστηθέντων ἑκάστῳ
[1, 53]	ἐλέχθη δὲ οὕτως· Εὐφράνθητι στεῖρα	ἡ	οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον
[1, 53]	οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον	ἡ	οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ
[1, 33]	ἀκούσατε. Ἐλέχθη δὲ οὕτως· Ἰδοὺ	ἡ	παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ
[1, 33]	λόγους πειρασόμεθα. τὸ οὖν Ἰδοὺ	ἡ	παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει σημαίνει
[1, 8]	φήσει τις, πρὸς ἡμᾶς ἥδε	ἡ	πλάνη ἐστὶν ἀλλ’ οὐ πρὸς
[1, 48]	δίκαιος καὶ ἔσται ἐν εἰρήνῃ	ἡ	ταφὴ αὐτοῦ· ἦρται ἐκ τοῦ
[1, 66]	τοῖς οὐ παροῦσιν ἀποφέρουσι. ~Καὶ	ἡ	τροφὴ αὕτη καλεῖται παρ’ ἡμῖν
[1, 51]	ἀνθ’ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον	ἡ	ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς
[1, 37]	ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα μισεῖ	ἡ	ψυχή μου, καὶ μεγάλην ἡμέραν
[1, 51]	πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας,	ἡ	ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον.
[1, 55]	λεγόμενον μυξωτῆρα φέρειν, δι’ οὗ	ἥ	τε ἀναπνοή ἐστι τῷ ζώῳ,
[1, 34]	σταδίους τριάκοντα πέντε Ἰεροσολύμων, ἐν	ᾗ	ἐγεννήθη Ἰησοῦς Χριστός, ὡς καὶ
[1, 67]	ἐπειδὴ πρώτη ἐστὶν ἡμέρα, ἐν	ᾗ	ὁ θεὸς τὸ σκότος καὶ
[1, 32]	δὲ φωτεινὸν ἀνέτειλε, καὶ ἄνθος	ἀνέβη	ἀπὸ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, οὗτος
[1, 52]	ἤδη γενόμενα προκεκηρυγμένα καὶ ἀγνοούμενα	ἀπέβη,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ
[1, 5]	ἀνθρώπων ἐνήργησαν ὡς ἄθεον καὶ	ἀσεβῆ	ἀποκτεῖναι, λέγοντες καινὰ εἰσφέρειν αὐτὸν
[1, 23]	καθ’ ἡμῶν λεγόμενα δύσφημα καὶ	ἀσεβῆ	ἔργα ἐνήργησαν, ὧν οὐδεὶς μάρτυς
[1, 0]	ὑπὲρ Χριστιανῶν πρὸς Ἀντωνῖνον τὸν	Εὐσεβῆ.	~Αὐτοκράτορι Τίτῳ Αἰλίῳ Ἀδριανῷ Ἀντωνίνῳ
[1, 2]	ὁμιλήσοντες, ἀλλ’ ἀπαιτήσοντες κατὰ τὸν	ἀκριβῆ	καὶ ἐξεταστικὸν λόγον τὴν κρίσιν
[1, 47]	Ἠσαίου τοῦ προφήτου οὕτως· Ἡ	γῆ	αὐτῶν ἔρημος, ἔμπροσθεν αὐτῶν οἱ
[1, 55]	ἐν τῇ νηῒ σῶον μείνῃ·	γῆ	δὲ οὐκ ἀροῦται ἄνευ αὐτοῦ·
[1, 50]	ὡς παιδίον, ὡς ῥίζα ἐν	γῇ	διψώσῃ. οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ
[1, 59]	καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ	γῆ	ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ
[1, 64]	καὶ τὴν γῆν. ἡ δὲ	γῆ	ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ
[1, 34]	δὲ οὕτως· Καὶ σὺ Βηθλεέμ,	γῆ	Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν
[1, 47]	~Ὅτι οὖν καὶ ἐκπορθηθήσεσθαι ἡ	γῆ	Ἰουδαίων ἔμελλεν, ἀκούσατε τῶν εἰρημένων
[1, 32]	ὃν εὐθὺς δοριάλωτος ὑμῖν ἡ	γῆ	Ἰουδαίων παρεδόθη. τὸ δὲ Δεσμεύων
[1, 41]	Ἄισατε τῷ κυρίῳ πᾶσα ἡ	γῆ,	καὶ ἀναγγείλατε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας
[1, 41]	ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ	γῆ	καὶ κατορθωθήτω καὶ μὴ σαλευθήτω.
[1, 62]	ποιμαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ Ἀρραβικῇ	γῇ	πρόβατα τοῦ πρὸς μητρὸς θείου,
[1, 37]	οὐρανός μοι θρόνος, καὶ ἡ	γῆ	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου. καὶ
[1, 23]	ἄνθρωπος ταῦτα ἡμᾶς ἐδίδαξεν ἐπ’	ἀλλαγῇ	καὶ ἐπαναγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους·
[1, 38]	δικαιώσας με. καὶ πάλιν ὅταν	λέγῃ·	Αὐτοὶ ἔβαλον κλῆρον ἐπὶ τὸν
[1, 38]	ἀντελάβετό μου. καὶ πάλιν ὅταν	λέγῃ·	Ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλὴν
[1, 37]	κύριον. καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ, ὅταν	λέγῃ	ὁ αὐτὸς προφήτης ὁμοίως ἀπὸ
[1, 38]	δὲ ἀπὸ προσώπου τοῦ Χριστοῦ	λέγῃ	τὸ προφητικὸν πνεῦμα, οὕτως φθέγγεται·
[1, 42]	μέλλοντα γίνεσθαι ὡς ἤδη γενόμενα	λέγῃ,	ὡς καὶ ἐν τοῖς προειρημένοις
[1, 50]	εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν	πληγῇ	καὶ ἐν κακώσει. αὐτὸς δὲ
[1, 50]	παρὰ τοὺς ἀνθρώπους. ἄνθρωπος ἐν	πληγῇ	ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν,
[1, 4]	ἀθεότητα ἐδίδαξαν, καὶ τὸν Δία	ἀσελγῆ	ἅμα τοῖς αὐτοῦ παισὶν οἱ
[1, 40]	τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν	ὀργῇ	αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ θυμῷ
[1, 21]	Διόνυσον δὲ διασπαραχθέντα, Ἡρακλέα δὲ	φυγῇ	πόνων ἑαυτὸν πυρὶ δόντα, τοὺς
[1, 23]	ἡμᾶς ἐδίδαξεν ἐπ’ ἀλλαγῇ καὶ	ἐπαναγωγῇ	τοῦ ἀνθρωπείου γένους· πρὶν ἢ
[1, 54]	νέοις, καὶ ἐπὶ ἀπάτῃ καὶ	ἀπαγωγῇ	τοῦ ἀνθρωπείου γένους εἰρῆσθαι ἀποδείκνυμεν
[1, 5]	εὐφώνως ὑβρίζουσι τούτους τίθετε. ~Τί	δὴ	οὖν τοῦτ’ ἂν εἴη; ἐφ’
[1, 31]	καὶ βλασφημοῖεν, ἐκέλευεν ἀπάγεσθαι. ἐν	δὴ	ταῖς τῶν προφητῶν βίβλοις εὕρομεν
[1, 62]	φωτιζόμενος λούεται. ~Καὶ τὸ λουτρὸν	δὴ	τοῦτο ἀκούσαντες οἱ δαίμονες διὰ
[1, 42]	πνεῦμα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι ὡς	ἤδη	γενόμενα λέγῃ, ὡς καὶ ἐν
[1, 42]	πάντως ἐγνωσμένα γενησόμενα προλέγει ὡς	ἤδη	γενόμενα· ὅτι δὲ οὕτως δεῖ
[1, 52]	γενησομένων. ὃν γὰρ τρόπον τὰ	ἤδη	γενόμενα προκεκηρυγμένα καὶ ἀγνοούμενα ἀπέβη,
[1, 52]	οἱ προφῆται· μίαν μέν, τὴν	ἤδη	γενομένην, ὡς ἀτίμου καὶ παθητοῦ
[1, 15]	γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς	ἤδη	ἐμοίχευσε τῇ καρδίᾳ παρὰ τῷ
[1, 23]	ταὐτὰ φάσκειν δόξομεν. ~Ἵνα δὲ	ἤδη	καὶ τοῦτο φανερὸν ὑμῖν γένηται,
[1, 52]	αὐτῷ. ~Ἐπειδὴ τοίνυν τὰ γενόμενα	ἤδη	πάντα ἀποδείκνυμεν πρὶν ἢ γενέσθαι
[1, 30]	υἱὸν θεοῦ εἶναι, τὴν ἀπόδειξιν	ἤδη	ποιησόμεθα, οὐ τοῖς λέγουσι πιστεύοντες,
[1, 39]	ποιεῖν ἡμᾶς εἰς τοῦτο. γελοῖον	ἤδη	πρᾶγμα, ὑμῖν μὲν τοὺς συντιθεμένους
[1, 7]	ἀφθόνως παραδιδόντες. ~Ἀλλά, φήσει τις,	ἤδη	τινὲς ληφθέντες ἠλέγχθησαν κακοῦργοι. καὶ
[1, 29]	τὸ γήμασθαι τέλεον ἐνεκρατευόμεθα. καὶ	ἤδη	τις τῶν ἡμετέρων, ὑπὲρ τοῦ
[1, 31]	Ἑβραΐδι αὐτῶν φωνῇ γεγραμμένας διεπέμψατο.	ἐπειδὴ	δὲ οὐκ ἦν γνώριμα τὰ
[1, 54]	ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανὸν ἐδίδαξαν. καὶ	ἐπειδὴ	διὰ τῆς Μωυσέως προφητείας οὐ
[1, 64]	ἔφασαν, οὐκ ἀπὸ μίξεως, ἀλλ’	ἐπειδὴ	ἐννοηθέντα τὸν θεὸν διὰ λόγου
[1, 12]	τὰ δεδιδαγμένα ὑπ’ αὐτοῦ πάντα,	ἐπειδὴ	ἔργῳ φαίνεται γινόμενα ὅσα φθάσας
[1, 33]	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐδίδαξαν, οἷς ἐπιστεύσαμεν,	ἐπειδὴ	καὶ διὰ Ἠσαίου τοῦ προδεδηλωμένου
[1, 19]	ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἀπιστεῖν παρειλήφαμεν,	ἐπειδὴ	καὶ τὸν ἡμέτερον διδάσκαλον Ἰησοῦν
[1, 67]	κοινῇ πάντες τὴν συνέλευσιν ποιούμεθα,	ἐπειδὴ	πρώτη ἐστὶν ἡμέρα, ἐν ᾗ
[1, 61]	παρὰ τῶν ἀποστόλων ἐμάθομεν τοῦτον.	ἐπειδὴ	τὴν πρώτην γένεσιν ἡμῶν ἀγνοοῦντες
[1, 52]	οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ σὺν αὐτῷ.	~Ἐπειδὴ	τοίνυν τὰ γενόμενα ἤδη πάντα
[1, 56]	υἱοὺς τῷ Διῒ γεγονέναι, ἀλλ’	ἐπειδή,	φανερωθέντος αὐτοῦ καὶ γενομένου ἐν
[1, 60]	καὶ τὸ εἰπεῖν αὐτὸν τρίτον,	ἐπειδή,	ὡς προείπομεν, ἐπάνω τῶν ὑδάτων
[1, 10]	οἱ φαῦλοι δαίμονες κατεσκέδασαν πολλὰ	ψευδῆ	καὶ ἄθεα κατηγορήματα, σύμμαχον λαβόντες
[1, 31]	τῷ τῶν Ἰουδαίων τότε βασιλεύοντι	Ἡρώδῃ	ἀξιῶν διαπεμφθῆναι αὐτῷ τὰς βίβλους
[1, 13]	δημιουργὸν τοῦδε τοῦ παντὸς σεβόμενοι,	ἀνενδεῆ	αἱμάτων καὶ σπονδῶν καὶ θυμιαμάτων,
[1, 12]	γὰρ τρόπον διαδέχεσθαι πενίας ἢ	πάθη	ἢ ἀδοξίας πατρικὰς ὑφαιροῦνται πάντες,
[1, 22]	τε γὰρ οὐχ ὅμοια τὰ	πάθη	τοῦ θανάτου ἀλλὰ διάφορα ἱστορεῖται·
[1, 58]	λογισμὸν σώφρονα καὶ καθαρὸν καὶ	ἀπαθῆ	βίον ἔχωσιν, εἰς ἀσέβειαν ἐμβάλλουσιν.
[1, 31]	τὰ πάντων ἀνθρώπων συγγράμματα συνάγειν	ἐπειράθη,	πυθόμενος καὶ περὶ τῶν προφητειῶν
[1, 35]	τούτων ἔπαθεν· Ἰησοῦς δὲ Χριστὸς	ἐξετάθη	τὰς χεῖρας, σταυρωθεὶς ὑπὸ τῶν
[1, 53]	παλαιά, ἐν οἷς πλανώμενοι ἀνεστράφησαν,	ἔθη,	ἑαυτοὺς ἡμᾶς ὁρῶντες, πλείονάς τε
[1, 14]	τοὺς οὐχ ὁμοφύλους διὰ τὰ	ἔθη	καὶ ἑστίας κοινὰς μὴ ποιούμενοι,
[1, 49]	δυσφημοῦντες αὐτὸν καὶ τὰ παλαιὰ	ἔθη	καλὸν εἶναι τηρεῖν λέγοντες, ἀκούσατε
[1, 12]	ὑμεῖς ὁμοίως τοῖς ἀνοήτοις τὰ	ἔθη	πρὸ τῆς ἀληθείας τιμᾶτε, πράττετε
[1, 52]	καὶ ταῦτα προείρηται γενησόμενα, δηλώσομεν.	ἐρρέθη	δὲ διὰ Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου
[1, 40]	αὐτοῦ καὶ μηνυσάντων τὴν ἐπιφάνειαν	προερρέθη,	τοῦ προειρημένου προφήτου καὶ βασιλέως
[1, 32]	τῶν ἀγνοουμένων προφητειῶν ἐξηγητοῦ, ὡς	προερρέθη	ὑπὸ τοῦ θείου ἁγίου προφητικοῦ
[1, 51]	ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ	εὑρέθη	δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ·
[1, 69]	καὶ τοῖς συκοφάνταις χορηγία κακουργίας	παρασχεθῇ.	ἂν οὖν σαφῶς εἰς ταύτην
[1, 12]	λογισαμένους ὅτι δίκαιά τε καὶ	ἀληθῆ	ἀξιοῦμεν· ἀλλ’ ἐπεὶ γνωρίζομεν οὐ
[1, 66]	ἐξόν ἐστιν ἢ τῷ πιστεύοντι	ἀληθῆ	εἶναι τὰ δεδιδαγμένα ὑφ’ ἡμῶν,
[1, 23]	τῶν προελθόντων αὐτοῦ προφητῶν μόνα	ἀληθῆ	ἐστι καὶ πρεσβύτερα πάντων γεγενημένων
[1, 65]	πάντων εὐτόνως, ὅπως καταξιωθῶμεν τὰ	ἀληθῆ	μαθόντες καὶ δι’ ἔργων ἀγαθοὶ
[1, 18]	πεισθῆναί τε καὶ πιστεῦσαι ὅτι	ἀληθῆ	ταῦτά ἐστι. νεκυομαντεῖαι μὲν γὰρ
[1, 61]	ὅσοι ἂν πεισθῶσι καὶ πιστεύωσιν	ἀληθῆ	ταῦτα τὰ ὑφ’ ἡμῶν διδασκόμενα
[1, 2]	πρὸ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς τὸν	φιλαλήθη,	κἂν θάνατος ἀπειλῆται, τὰ δίκαια
[1, 16]	δὲ τοῦ μὴ ὀμνύναι ὅλως,	τἀληθῆ	δὲ λέγειν ἀεί, οὕτως παρεκελεύσατο·
[1, 58]	ᾧ πολλοὶ πεισθέντες ὡς μόνῳ	τἀληθῆ	ἐπισταμένῳ, ἡμῶν καταγελῶσιν, ἀπόδειξιν μηδεμίαν
[1, 28]	ἀρχὴν νοερὸν καὶ δυνάμενον αἱρεῖσθαι	τἀληθῆ	καὶ εὖ πράττειν τὸ γένος
[1, 50]	ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ	ἐπλανήθη·	καὶ παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις
[1, 47]	τὰ γεγενημένα. εἰσὶ δὲ οἵδε·	Ἐγενήθη	ἔρημος Σιών, ὡς ἔρημος ἐγενήθη
[1, 52]	ἣν εὐλόγησαν οἱ πατέρες ἡμῶν,	ἐγενήθη	ἡμῖν εἰς ὄνειδος. ~Πολλὰς μὲν
[1, 47]	Ἐγενήθη ἔρημος Σιών, ὡς ἔρημος	ἐγενήθη	Ἰερουσαλήμ, εἰς κατάραν ὁ οἶκος,
[1, 47]	ἣν εὐλόγησαν οἱ πατέρες ἡμῶν,	ἐγενήθη	πυρίκαυστος, καὶ πάντα τὰ ἔνδοξα
[1, 35]	τοῦτο. ἔστι δὲ ταῦτα· Παιδίον	ἐγεννήθη	ἡμῖν, καὶ νεανίσκος ἡμῖν ἀπεδόθη,
[1, 34]	τριάκοντα πέντε Ἰεροσολύμων, ἐν ᾗ	ἐγεννήθη	Ἰησοῦς Χριστός, ὡς καὶ μαθεῖν
[1, 56]	τἀληθὲς μαθὼν τὴν πλάνην φυγεῖν	δυνηθῇ.	καὶ τὸν ἀνδριάντα, εἰ βούλεσθε,
[1, 33]	γίνεσθαι, ἵν’ ὅταν γένηται μὴ	ἀπιστηθῇ,	ἀλλ’ ἐκ τοῦ προειρῆσθαι πιστευθῇ.
[1, 32]	Ἰουδαίων πατρός, διὰ δυνάμεως θεοῦ	ἀπεκυήθη·	καὶ Ἰεσσαὶ προπάτωρ μὲν κατὰ
[1, 46]	θεοῦ βουλὴν διὰ παρθένου ἄνθρωπος	ἀπεκυήθη	καὶ Ἰησοῦς ἐπωνομάσθη, καὶ σταυρωθεὶς
[1, 32]	τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἂν	ἔλθῃ	ᾧ ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς ἔσται
[1, 54]	τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἂν	ἔλθῃ	ᾧ ἀπόκειται· καὶ αὐτὸς ἔσται
[1, 32]	ἄρχοντα ἀπὸ Ἰουδαίων, ἕως ἂν	ἔλθῃ	ᾧ ἀπόκειται τὸ βασίλειον. Ἰούδας
[1, 51]	Ἄρατε πύλας οὐρανῶν, ἀνοίχθητε, ἵνα	εἰσέλθῃ	ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς
[1, 35]	ἐγεννήθη ἡμῖν, καὶ νεανίσκος ἡμῖν	ἀπεδόθη,	οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τῶν
[1, 51]	ἰσχυρῶν μεριεῖ σκύλα, ἀνθ’ ὧν	παρεδόθη	εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ,
[1, 32]	δοριάλωτος ὑμῖν ἡ γῆ Ἰουδαίων	παρεδόθη.	τὸ δὲ Δεσμεύων πρὸς ἄμπελον
[1, 51]	διὰ τὰς ἀνομίας αὐτῶν αὐτὸς	παρεδόθη.	ὡς δὲ καὶ εἰς τὸν
[1, 50]	ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ	ἤρθη.	μετὰ οὖν τὸ σταυρωθῆναι αὐτὸν
[1, 33]	τὴν παρθένον συλλαβεῖν· εἰ γὰρ	ἐσυνουσιάσθη	ὑπὸ ὁτουοῦν, οὐκ ἔτι ἦν
[1, 50]	ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ,	ἠτιμάσθη	καὶ οὐκ ἐλογίσθη. οὗτος τὰς
[1, 46]	παρθένου ἄνθρωπος ἀπεκυήθη καὶ Ἰησοῦς	ἐπωνομάσθη,	καὶ σταυρωθεὶς ἀποθανὼν ἀνέστη καὶ
[1, 29]	ἐφ’ ἑαυτοῦ μείνας ὁ νεανίσκος	ἠρκέσθη	τῇ ἑαυτοῦ καὶ τῶν ὁμογνωμόνων
[1, 45]	τοὺς ἐχθραίνοντας αὐτῷ δαίμονας, καὶ	συντελεσθῇ	ὁ ἀριθμὸς τῶν προεγνωσμένων αὐτῷ
[1, 32]	ὅπως τὸ λεῖπον τῆς προφητείας	συντελεσθῇ.	τὸ γὰρ Πλύνων τὴν στολὴν
[1, 50]	αὐτοῦ, καὶ μετὰ τῶν ἀνόμων	ἐλογίσθη,	αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν εἴληφε καὶ
[1, 51]	αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις	ἐλογίσθη,	καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε
[1, 50]	πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ	ἐλογίσθη.	οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει
[1, 16]	μὴ κωλύσῃς. ὃς δ’ ἂν	ὀργισθῇ,	ἔνοχός ἐστιν εἰς τὸ πῦρ.
[1, 40]	τρόμῳ. δράξασθε παιδείας, μή ποτε	ὀργισθῇ	κύριος, καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ
[1, 26]	πόλει ὑμῶν βασιλίδι Ῥώμῃ θεὸς	ἐνομίσθη	καὶ ἀνδριάντι παρ’ ὑμῶν ὡς
[1, 44]	δὲ τῶν φαύλων δαιμόνων θάνατος	ὡρίσθη	κατὰ τῶν τὰς Ὑστάσπου ἢ
[1, 50]	καὶ ἐν κακώσει. αὐτὸς δὲ	ἐτραυματίσθη	διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ
[1, 62]	γὰρ τοῦ καιροῦ ὅτε Μωυσῆς	ἐκελεύσθη	κατελθὼν εἰς Αἴγυπτον ἐξαγαγεῖν τὸν
[1, 40]	ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας, ὅταν	ἐκκαυθῇ	ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ.
[1, 40]	οὕτως· Μακάριος ἀνὴρ ὃς οὐκ	ἐπορεύθη	ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν
[1, 51]	τὸν οὐρανὸν ἔμελλεν ἀνιέναι, καθὼς	προεφητεύθη,	ἀκούσατε. ἐλέχθη δὲ οὕτως· Ἄρατε
[1, 33]	μὲν τεχθησόμενος διὰ τοῦ Ἠσαίου	προεφητεύθη,	ἀκούσατε. Ἐλέχθη δὲ οὕτως· Ἰδοὺ
[1, 48]	νεκροὺς ἀνεγερεῖν ὁ ἡμέτερος Χριστὸς	προεφητεύθη,	ἀκούσατε τῶν λελεγμένων. ἔστι δὲ
[1, 31]	ἐθνῶν ἀνθρώπους μᾶλλον αὐτῷ πιστεύειν.	προεφητεύθη	δέ, πρὶν ἢ φανῆναι αὐτόν,
[1, 30]	διὰ τὸ καὶ ὄψει ὡς	προεφητεύθη	ὁρᾶν γενόμενα καὶ γινόμενα· ἥπερ
[1, 53]	οἶκος Ἰακὼβ κέκληνται. ὡς δὲ	προεφητεύθη	ὅτι πλείονες οἱ ἀπὸ τῶν
[1, 54]	καὶ δι’ αὐτοῦ, ὡς προεμηνύσαμεν,	προεφητεύθη	οὕτως· Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ
[1, 33]	ἀπιστηθῇ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ προειρῆσθαι	πιστευθῇ.	ὅπως δέ τινες μὴ νοήσαντες
[1, 50]	καὶ ὁ βραχίων κυρίου τίνι	ἀπεκαλύφθη;	ἀνηγγείλαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ ὡς παιδίον,
[1, 5]	Ἕλλησι διὰ Σωκράτους ὑπὸ λόγου	ἠλέγχθη	ταῦτα, ἀλλὰ καὶ ἐν βαρβάροις
[1, 51]	ἔμελλεν ἀνιέναι, καθὼς προεφητεύθη, ἀκούσατε.	ἐλέχθη	δὲ οὕτως· Ἄρατε πύλας οὐρανῶν,
[1, 53]	καὶ Σαμαρέων, τὰ προφητευθέντα ἀπαγγελοῦμεν.	ἐλέχθη	δὲ οὕτως· Εὐφράνθητι στεῖρα ἡ
[1, 33]	διὰ τοῦ Ἠσαίου προεφητεύθη, ἀκούσατε.	Ἐλέχθη	δὲ οὕτως· Ἰδοὺ ἡ παρθένος
[1, 61]	ἁμαρτίας οἱ ἁμαρτήσαντες καὶ μετανοοῦντες.	ἐλέχθη	δὲ οὕτως· Λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε,
[1, 54]	ποιητῶν λεχθεῖσι. καὶ ταῦτα δ’	ἐλέχθη	καὶ ἐν Ἕλλησιν καὶ ἐν
[1, 52]	διὰ Ζαχαρίου τοῦ προφήτου προφητευθέντα	ἐλέχθη	οὕτως· Ἐντελοῦμαι τοῖς τέσσαρσιν ἀνέμοις
[1, 55]	καὶ διὰ τοῦ προφήτου δὲ	ἐλέχθη	οὕτως· Πνεῦμα πρὸ προσώπου ἡμῶν
[1, 50]	αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν	ἤχθη,	καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ
[1, 35]	ἀνθρώπους γεννηθεὶς ὁ Χριστὸς ἄχρις	ἀνδρωθῇ,	ὅπερ καὶ γέγονεν, ἀκούσατε τῶν
[1, 32]	ὕστερον κατεστράφη· καὶ μετὰ ταῦτα	ἐσταυρώθη,	ὅπως τὸ λεῖπον τῆς προφητείας
[1, 29]	τῶν ἐκτεθέντων τις μὴ ἀναληφθεὶς	θανατωθῇ,	καὶ ὦμεν ἀνδροφόνοι· ἀλλ’ ἢ
[1, 5]	~Τί δὴ οὖν τοῦτ’ ἂν	εἴη;	ἐφ’ ἡμῶν, ὑπισχνουμένων μηδὲν ἀδικεῖν
[1, 12]	ἀγαθῶν καὶ τῶν κολαστηρίων ἀπηλλαγμένος	εἴη.	οὐ γὰρ διὰ τοὺς ὑφ’
[1, 3]	καὶ οἱ ἀρχόμενοι, οὐκ ἂν	εἴη	τὰς πόλεις εὐδαιμονῆσαι. ἡμέτερον οὖν
[1, 12]	οὐχ ἕξετε· δημίων δ’ ἂν	εἴη	τὸ τοιοῦτον ἔργον, ἀλλ’ οὐκ
[1, 56]	παραλαβεῖν αἰτοῦμεν, ἵν’ εἴ τις	εἴη	τοῖς ἀπ’ ἐκείνου διδάγμασι κατεχόμενος,
[1, 21]	θεῶν καλὸν εἶναι πάντες ἡγοῦνται.	ἀπείη	δὲ σωφρονούσης ψυχῆς ἔννοια τοιαύτη
[1, 40]	ἀπορρυήσεται, καὶ πάντα ὅσα ἂν	ποιῇ	κατευοδωθήσεται. οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς,
[1, 2]	ὁρμῇ καὶ χρονίᾳ προκατεσχηκυίᾳ φήμῃ	κακῇ	τὴν καθ’ ἑαυτῶν ψῆφον φέροντας.
[1, 52]	γενέσθαι προκεκηρύχθαι διὰ τῶν προφητῶν,	ἀνάγκη	καὶ περὶ τῶν ὁμοίως προφητευθέντων,
[1, 21]	πράξεις, πρὸς εἰδότας λέγειν οὐκ	ἀνάγκη,	πλὴν ὅτι εἰς διαφορὰν καὶ
[1, 44]	γίνεσθαι, οὐ διὰ τὸ εἱμαρμένης	ἀνάγκῃ	πράττεσθαι λέγομεν· ἀλλὰ προγνώστου τοῦ
[1, 62]	Ἰσραηλιτῶν, ποιμαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ	Ἀρραβικῇ	γῇ πρόβατα τοῦ πρὸς μητρὸς
[1, 30]	Χριστόν, ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπων ὄντα,	μαγικῇ	τέχνη ἃς λέγομεν δυνάμεις πεποιηκέναι
[1, 4]	κολάζοντες τοὺς μὴ ἐλεγχομένους τῇ	δίκῃ	κόλασιν ὀφλήσητε. ἐξ ὀνόματος μὲν
[1, 35]	τοὺς πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ	καλῇ.	αἰτοῦσί με νῦν κρίσιν καὶ
[1, 49]	τοὺς πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ	καλῇ,	ἀλλ’ ὀπίσω τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.
[1, 38]	τοὺς πορευομένους ἐν ὁδῷ οὐ	καλῇ.	καὶ πάλιν· Τὸν νῶτόν μου
[1, 39]	ὡς προφητεῦον τὰ μέλλοντα γίνεσθαι	λαλῇ	τὸ προφητικὸν πνεῦμα, οὕτως λέγει·
[1, 50]	στόμα αὐτῶν· ὅτι οἷς οὐκ	ἀνηγγέλη	περὶ αὐτοῦ, καὶ οἳ οὐκ
[1, 27]	τούτων μισθοὺς καὶ εἰσφορὰς καὶ	τέλη	λαμβάνετε δέον ἐκκόψαι ἀπὸ τῆς
[1, 38]	σταυρωθέντος γὰρ αὐτοῦ ἐξέστρεφον τὰ	χείλη	καὶ ἐκίνουν τὰς κεφαλὰς λέγοντες·
[1, 16]	προσκυνεῖν, οὕτως ἔπεισεν εἰπών· Μεγίστη	ἐντολή	ἐστι· Κύριον τὸν θεόν σου
[1, 32]	θείου πνεύματος διὰ τοῦ προφήτου	στολὴ	οἱ πιστεύοντες αὐτῷ εἰσιν ἄνθρωποι,
[1, 69]	ἀντίγραφον τοῦτο· ~Ἀδριανοῦ ὑπὲρ Χριστιανῶν	ἐπιστολή.	Μινουκίῳ Φουνδανῷ. Ἐπιστολὴν ἐδεξάμην γραφεῖσάν
[1, 40]	ἀνὴρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν	βουλῇ	ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν
[1, 23]	πρωτότοκος καὶ δύναμις, καὶ τῇ	βουλῇ	αὐτοῦ γενόμενος ἄνθρωπος ταῦτα ἡμᾶς
[1, 40]	ἐν κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν	βουλῇ	δικαίων, ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν
[1, 52]	ἱμάτια, ἀλλὰ τὰς διανοίας. κόψονται	φυλὴ	πρὸς φυλήν, καὶ τότε ὄψονται
[1, 4]	εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες, ὑμέτερον ἀγωνιᾶσαί ἐστι,	μὴ	ἀδίκως κολάζοντες τοὺς μὴ ἐλεγχομένους
[1, 38]	πέτραν, καὶ ἔγνων ὅτι οὐ	μὴ	αἰσχυνθῶ, ὅτι ἐγγίζει ὁ δικαιώσας
[1, 60]	παρέδωκεν. ἃ ἀναγνοὺς Πλάτων καὶ	μὴ	ἀκριβῶς ἐπιστάμενος, μηδὲ νοήσας τύπον
[1, 44]	ἀληθείας δοκεῖ εἶναι· ἐλέγχονται δὲ	μὴ	ἀκριβῶς νοήσαντες, ὅταν ἐναντία αὐτοὶ
[1, 3]	βλάψαι δ’ οὔ. ~Ἀλλ’ ἵνα	μὴ	ἄλογον φωνὴν καὶ τολμηρὰν δόξῃ
[1, 18]	μένει καὶ κόλασις αἰωνία ἀπόκειται,	μὴ	ἀμελήσητε πεισθῆναί τε καὶ πιστεῦσαι
[1, 61]	γὰρ ὁ Χριστὸς εἶπεν· Ἂν	μὴ	ἀναγεννηθῆτε, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς
[1, 61]	καὶ πονηραῖς ἀνατροφαῖς γεγόναμεν, ὅπως	μὴ	ἀνάγκης τέκνα μηδὲ ἀγνοίας μένωμεν
[1, 11]	βασιλείαν προσεδοκῶμεν, κἂν ἠρνούμεθα, ὅπως	μὴ	ἀναιρώμεθα, καὶ λανθάνειν ἐπειρώμεθα, ὅπως
[1, 29]	πάλιν, μὴ τῶν ἐκτεθέντων τις	μὴ	ἀναληφθεὶς θανατωθῇ, καὶ ὦμεν ἀνδροφόνοι·
[1, 36]	λεγομένας ὡς ἀπὸ προσώπου ἀκούητε,	μὴ	ἀπ’ αὐτῶν τῶν ἐμπεπνευσμένων λέγεσθαι
[1, 33]	μέλλειν γίνεσθαι, ἵν’ ὅταν γένηται	μὴ	ἀπιστηθῇ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ προειρῆσθαι
[1, 15]	δίδοτε καὶ τὸν βουλόμενον δανείσασθαι	μὴ	ἀποστραφῆτε. εἰ γὰρ δανείζετε παρ’
[1, 4]	τινὲς παρὰ τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ	μὴ	ἀρνεῖσθαι ἐξεταζόμενοι παρακελεύονται, τὸν αὐτὸν
[1, 31]	μόνους εἰς τιμωρίας δεινάς, εἰ	μὴ	ἀρνοῖντο Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν καὶ
[1, 3]	δ’ αὖ καὶ τοὺς ἄρχοντας	μὴ	βίᾳ μηδὲ τυραννίδι ἀλλ’ εὐσεβείᾳ
[1, 15]	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· εἰ δὲ	μή	γε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ
[1, 57]	εἰ βούλεσθε, καθαιρήσατε. ~Οὐ γὰρ	μὴ	γενέσθαι τὴν ἐκπύρωσιν ἐπὶ κολάσει
[1, 12]	ὅσα ἂν ὑπαγορεύσῃ ὁ λόγος	μὴ	δεῖν αἱρεῖσθαι ὁ νουνεχὴς οὐχ
[1, 20]	λέγειν δόξομεν· τῷ δὲ καὶ	μὴ	δεῖν χειρῶν ἀνθρωπίνων ἔργοις προσκυνεῖν
[1, 55]	ποιοῦνται οὐδὲ βαναυσουργοὶ ὁμοίως εἰ	μὴ	διὰ τῶν τὸ σχῆμα τοῦτο
[1, 26]	βοράς, οὐ γινώσκομεν· ἀλλ’ ὅτι	μὴ	διώκονται μηδὲ φονεύονται ὑφ’ ὑμῶν,
[1, 39]	κόσμον, καὶ οὗτοι ἰδιῶται, λαλεῖν	μὴ	δυνάμενοι, διὰ δὲ θεοῦ δυνάμεως
[1, 19]	ἀναιροῦντας ὑμᾶς καὶ μετὰ ταῦτα	μὴ	δυναμένους τι ποιῆσαι, εἶπε, φοβήθητε
[1, 28]	μέλειν τούτων τῷ θεῷ, ἢ	μὴ	εἶναι αὐτὸν διὰ τέχνης ὁμολογήσει,
[1, 35]	Ἰουδαίων ἀντιλεγόντων αὐτῷ καὶ φασκόντων	μὴ	εἶναι αὐτὸν Χριστόν· καὶ γάρ,
[1, 4]	κατηγορουμένων ἔξαρνος γένηται τῇ φωνῇ	μὴ	εἶναι φήσας, ἀφίετε αὐτὸν ὡς
[1, 10]	πάντων ἀνθρώπων ἡγούμεθα εἶναι τὸ	μὴ	εἴργεσθαι ταῦτα μανθάνειν, ἀλλὰ καὶ
[1, 44]	τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν δὲ	μὴ	εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται·
[1, 61]	ὡς χιόνα λευκανῶ. ἐὰν δὲ	μὴ	εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται·
[1, 61]	εἶπεν· Ἂν μὴ ἀναγεννηθῆτε, οὐ	μὴ	εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
[1, 32]	προφητικοῦ πνεύματος διὰ τοῦ Μωυσέως	μὴ	ἐκλείψειν ἄρχοντα ἀπὸ Ἰουδαίων, ἕως
[1, 4]	ἐστι, μὴ ἀδίκως κολάζοντες τοὺς	μὴ	ἐλεγχομένους τῇ δίκῃ κόλασιν ὀφλήσητε.
[1, 58]	καὶ τοὺς μὲν τῆς γῆς	μὴ	ἐπαίρεσθαι δυναμένους τοῖς γηΐνοις καὶ
[1, 49]	οὗτοι· Ἐμφανὴς ἐγενήθην τοῖς ἐμὲ	μὴ	ἐπερωτῶσιν, εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ
[1, 2]	φαῦλαι ὦσιν· οὐ γὰρ μόνον	μὴ	ἕπεσθαι τοῖς ἀδίκως τι πράξασιν
[1, 29]	τὴν ἀρχὴν οὐκ ἐγαμοῦμεν εἰ	μὴ	ἐπὶ παίδων ἀνατροφῇ, ἢ παραιτούμενοι
[1, 5]	ἔκρινον, ἀλλὰ δέει συνηρπασμένοι καὶ	μὴ	ἐπιστάμενοι δαίμονας εἶναι φαύλους θεοὺς
[1, 54]	πῶλον καὶ ἵππου σημαίνειν ἐδύνατο,	μὴ	ἐπιστάμενοι εἴτε ὄνου πῶλον ἄγων
[1, 47]	ἐρημώσεως αὐτῆς, καὶ περὶ τοῦ	μὴ	ἐπιτραπήσεσθαι μηδένα αὐτῶν οἰκεῖν, διὰ
[1, 16]	τὰ πάντα. οἳ δ’ ἂν	μὴ	εὑρίσκωνται βιοῦντες, ὡς ἐδίδαξε, γνωριζέσθωσαν
[1, 9]	ταῦτα γινώσκομεν καὶ θεοῦ μορφὴν	μὴ	ἔχοντα (οὐ γὰρ τοιαύτην ἡγούμεθα
[1, 49]	μὴ ἐπερωτῶσιν, εὑρέθην τοῖς ἐμὲ	μὴ	ζητοῦσι· εἶπον· Ἰδού εἰμι, ἔθνει,
[1, 15]	οἱ τελῶναι ποιοῦσιν. ὑμεῖς δὲ	μὴ	θησαυρίζητε ἑαυτοῖς ἐπὶ τῆς γῆς,
[1, 2]	τι κακὸν δύνασθαι λελογίσμεθα, ἢν	μὴ	κακίας ἐργάται ἐλεγχώμεθα ἢ πονηροὶ
[1, 9]	τε καὶ πᾶσαν κακίαν, ἵνα	μὴ	καταριθμῶμεν, ἔχουσιν, ἀκριβῶς ἐπίστασθε· καὶ
[1, 53]	ὡς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· Εἰ	μὴ	κύριος ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς
[1, 16]	τὸν χιτῶνα ἢ τὸ ἱμάτιον	μὴ	κωλύσῃς. ὃς δ’ ἂν ὀργισθῇ,
[1, 39]	αὐτῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐ	μὴ	λήψονται ἔθνος ἐπὶ ἔθνος μάχαιραν
[1, 58]	θεωρίαν θείων ὁρμῶντας ὑπεκκρούοντες, ἢν	μὴ	λογισμὸν σώφρονα καὶ καθαρὸν καὶ
[1, 33]	ἄλλῳ θεοφοροῦνται οἱ προφητεύοντες εἰ	μὴ	λόγῳ θείῳ, καὶ ὑμεῖς, ὡς
[1, 39]	ἐπὶ ἔθνος μάχαιραν καὶ οὐ	μὴ	μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν. καὶ ὅτι
[1, 53]	παντὸς ἀνθρωπείου γένους ποιήσεται, εἰ	μὴ	μαρτύρια πρὶν ἢ ἐλθεῖν αὐτὸν
[1, 15]	ἁμαρτωλοὺς καὶ δικαίους καὶ πονηρούς.	μὴ	μεριμνᾶτε δὲ τί φάγητε ἢ
[1, 21]	κολάζεσθαι δὲ τοὺς ἀδίκως καὶ	μὴ	μεταβάλλοντας ἐν αἰωνίῳ πυρὶ πιστεύομεν.
[1, 45]	πᾶσι τοῖς ἀδίκως ἐχθραίνουσι καὶ	μὴ	μετατιθεμένοις κόλασιν διὰ πυρὸς αἰωνίαν
[1, 16]	ἀπεκρίνατο λέγων· Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ	μὴ	μόνος ὁ θεός, ὁ ποιήσας
[1, 36]	δὲ τὰ διαλεγόμενα παραφέροντα. ὅπερ	μὴ	νοήσαντες οἱ ἔχοντες τὰς βίβλους
[1, 33]	προειρῆσθαι πιστευθῇ. ὅπως δέ τινες	μὴ	νοήσαντες τὴν δεδηλωμένην προφητείαν, ἐγκαλέσωσιν
[1, 55]	ἐν τούτοις δεικνύντες, εἰ καὶ	μὴ	νοοῦντες τοῦτο πράττετε. καὶ τῶν
[1, 63]	υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ	μὴ	ὁ πατὴρ καὶ οἷς ἂν
[1, 63]	υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ	μὴ	ὁ πατὴρ καὶ οἷς ἂν
[1, 63]	Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα εἰ	μὴ	ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν
[1, 63]	Οὐδεὶς ἔγνω τὸν πατέρα εἰ	μὴ	ὁ υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν
[1, 3]	καί τις τῶν παλαιῶν· Ἂν	μὴ	οἱ ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι καὶ οἱ
[1, 14]	προτρεπόμεθα. ~Προλέγομεν γὰρ ὑμῖν φυλάξασθαι,	μὴ	οἱ προδιαβεβλημένοι ὑφ’ ἡμῶν δαίμονες
[1, 10]	λόγος θεῖος ὢν εἰργάσατο, εἰ	μὴ	οἱ φαῦλοι δαίμονες κατεσκέδασαν πολλὰ
[1, 16]	συμπραγματευομένων πειραθέντες. περὶ δὲ τοῦ	μὴ	ὀμνύναι ὅλως, τἀληθῆ δὲ λέγειν
[1, 16]	δὲ λέγειν ἀεί, οὕτως παρεκελεύσατο·	Μὴ	ὀμόσητε ὅλως· ἔστω δὲ ὑμῶν
[1, 16]	εὑρίσκωνται βιοῦντες, ὡς ἐδίδαξε, γνωριζέσθωσαν	μὴ	ὄντες Χριστιανοί, κἂν λέγωσιν διὰ
[1, 5]	ταῦτα πράξαντας δαίμονας οὐ μόνον	μὴ	ὀρθοὺς εἶναί φαμεν, ἀλλὰ κακοὺς
[1, 15]	καὶ ὁ θεὸς τρέφει αὐτά.	μὴ	οὖν μεριμνήσητε τί φάγητε ἢ
[1, 19]	ὑποθέσεως λεγόμενον· εἴ τις ὑμῖν	μὴ	οὖσι τοιούτοις μηδὲ τοιούτων ἔλεγε,
[1, 39]	παρασχεῖν, ἡμᾶς δέ, ἀφθαρσίας ἐρῶντας,	μὴ	πάνθ’ ὑπομεῖναι ὑπὲρ τοῦ τὰ
[1, 12]	ὑμεῖς συμφήσετε. Ἀλλ’ ἐοίκατε δεδιέναι	μὴ	πάντες δικαιοπραγήσωσι, καὶ ὑμεῖς οὓς
[1, 42]	προειρημένοις δοξάσαι ἐστίν, ὅπως ἀπολογίαν	μὴ	παράσχῃ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, καὶ τοῦτο
[1, 19]	μέλλουσιν οἱ ἀδίκως βιώσαντες καὶ	μὴ	πιστεύοντες ταῦτα γενήσεσθαι ὅσα ὁ
[1, 15]	ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. καί·	Μὴ	ποιῆτε ταῦτα πρὸς τὸ θεαθῆναι
[1, 14]	τὰ ἔθη καὶ ἑστίας κοινὰς	μὴ	ποιούμενοι, νῦν μετὰ τὴν ἐπιφάνειαν
[1, 16]	ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. πᾶν δὲ δένδρον,	μὴ	ποιοῦν καρπὸν καλόν, ἐκκόπτεται καὶ
[1, 40]	αὐτῷ ἐν τρόμῳ. δράξασθε παιδείας,	μή	ποτε ὀργισθῇ κύριος, καὶ ἀπολεῖσθε
[1, 43]	ἐκεῖνος μεμπτέος. καὶ αὖ εἰ	μὴ	προαιρέσει ἐλευθέρᾳ πρὸς τὸ φεύγειν
[1, 2]	λόγον τὴν κρίσιν ποιήσασθαι προσεληλύθειμεν,	μὴ	προλήψει μηδ’ ἀνθρωπαρεσκείᾳ τῇ δεισιδαιμόνων
[1, 52]	βορρᾷ φέρειν, καὶ τῷ νότῳ	μὴ	προσκόπτειν. καὶ τότε ἐν Ἰερουσαλὴμ
[1, 41]	ἡ γῆ καὶ κατορθωθήτω καὶ	μὴ	σαλευθήτω. εὐφρανθήτωσαν ἐν τοῖς ἔθνεσιν·
[1, 14]	δεσπόζοντος θεοῦ τυχεῖν. ἵνα δὲ	μὴ	σοφίζεσθαι ὑμᾶς δόξωμεν, ὀλίγων τινῶν
[1, 9]	ἔνθα ἀνατίθενται, φύλακας τοιούτους καθιστάναι,	μὴ	συνορῶντας ἀθέμιτον καὶ τὸ νοεῖν
[1, 52]	ἀλλὰ κοπετὸς καρδίας, καὶ οὐ	μὴ	σχίσωσιν αὐτῶν τὰ ἱμάτια, ἀλλὰ
[1, 24]	ἀσεβεῖς ἀλλήλοις πάντας διὰ τὸ	μὴ	τὰ αὐτὰ σέβειν. ὅπερ μόνον
[1, 3]	ἀναπολόγητον γὰρ λοιπὸν μαθοῦσιν, ἢν	μὴ	τὰ δίκαια ποιήσητε, ὑπάρξει πρὸς
[1, 4]	οὐκ ἂν εὐλόγως γένοιτο, ἢν	μή	τι ἐνάρετον ἢ φαῦλον δι’
[1, 46]	πυρὸς αἰωνίαν ἐργάζεται. ~Ἵνα δὲ	μή	τινες ἀλογισταίνοντες εἰς ἀποτροπὴν τῶν
[1, 43]	ὑπ’ αὐτοῦ ἀφθαρσίαν. ~Ὅπως δὲ	μή	τινες ἐκ τῶν προλελεγμένων ὑφ’
[1, 30]	καὶ πόθεν ὑπῆρχεν. ~Ὅπως δὲ	μή	τις εἴπῃ ἀντιτιθεὶς ἡμῖν, τί
[1, 24]	μόνον ἐγκαλεῖν ἡμῖν ἔχετε, ὅτι	μὴ	τοὺς αὐτοὺς ὑμῖν σέβομεν θεούς,
[1, 43]	καὶ ἀληθὲς ἀποφαινόμεθα· ἐπεὶ εἰ	μὴ	τοῦτό ἐστιν, ἀλλὰ καθ’ εἱμαρμένην
[1, 61]	διὰ τοῦ Χριστοῦ, ἐξηγησόμεθα, ὅπως	μὴ	τοῦτο παραλιπόντες δόξωμεν πονηρεύειν τι
[1, 55]	μὲν γὰρ οὐ τέμνεται, ἢν	μὴ	τοῦτο τὸ τρόπαιον, ὃ καλεῖται
[1, 29]	καὶ ἀδικία ἐστί. ~Καὶ πάλιν,	μὴ	τῶν ἐκτεθέντων τις μὴ ἀναληφθεὶς
[1, 19]	δόξαι, ἢ εἰ ἐν σώματι	μὴ	ὑπήρχομεν καί τις ἔλεγεν, ἐκ
[1, 53]	πίστιν τοῖς τἀληθὲς ἀσπαζομένοις καὶ	μὴ	φιλοδοξοῦσι μηδὲ ὑπὸ παθῶν ἀρχομένοις
[1, 19]	ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ θεῷ. καί·	Μὴ	φοβεῖσθε τοὺς ἀναιροῦντας ὑμᾶς καὶ
[1, 5]	δαιμόνων φαύλων ἐξελαυνόμενοι ἀκρίτως κολάζετε	μὴ	φροντίζοντες. εἰρήσεται γὰρ τἀληθές· ἐπεὶ
[1, 68]	ὡς ληρωδῶν πραγμάτων καταφρονήσατε, καὶ	μὴ	ὡς κατ’ ἐχθρῶν κατὰ τῶν
[1, 7]	ἐλεγχθεὶς ὡς ἄδικος κολάζηται, ἀλλὰ	μὴ	ὡς Χριστιανός· ἐὰν δέ τις
[1, 2]	ἀλόγῳ ὁρμῇ καὶ χρονίᾳ προκατεσχηκυίᾳ	φήμῃ	κακῇ τὴν καθ’ ἑαυτῶν ψῆφον
[1, 2]	τῇ δεισιδαιμόνων κατεχομένους ἢ ἀλόγῳ	ὁρμῇ	καὶ χρονίᾳ προκατεσχηκυίᾳ φήμῃ κακῇ
[1, 34]	ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου.	κώμη	δέ τίς ἐστιν ἐν τῇ
[1, 56]	ὡς προέφημεν, ἐν τῇ βασιλίδι	Ῥώμῃ	ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος γενόμενος ὁ
[1, 26]	ἐν τῇ πόλει ὑμῶν βασιλίδι	Ῥώμῃ	θεὸς ἐνομίσθη καὶ ἀνδριάντι παρ’
[1, 8]	τις, πρὸς ἡμᾶς ἥδε ἡ	πλάνη	ἐστὶν ἀλλ’ οὐ πρὸς ἕτερον,
[1, 48]	ἁλεῖται χωλὸς ὡς ἔλαφος, καὶ	τρανὴ	ἔσται γλῶσσα μογιλάλων· τυφλοὶ ἀναβλέψουσι
[1, 63]	Μωυσεῖ καὶ τοῖς ἑτέροις προφήταις	ἐφάνη·	νῦν δ’ ἐν χρόνοις τῆς
[1, 53]	τὰ μὲν γὰρ ἄλλα πάντα	γένη	ἀνθρώπεια ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος
[1, 32]	τοὺς πιστεύοντας αὐτῷ. ἡ γὰρ	κεκλημένη	ὑπὸ τοῦ θείου πνεύματος διὰ
[1, 31]	ὁ μὲν βασιλεὺς Ἡρώδης τῇ	προειρημένῃ	Ἑβραΐδι αὐτῶν φωνῇ γεγραμμένας διεπέμψατο.
[1, 67]	ἁγίου. καὶ τῇ τοῦ ἡλίου	λεγομένῃ	ἡμέρᾳ πάντων κατὰ πόλεις ἢ
[1, 60]	τοῦτον στῆσαι ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ	σκηνῇ	καὶ εἰπεῖν τῷ λαῷ· Ἐὰν
[1, 48]	ὁ δίκαιος καὶ ἔσται ἐν	εἰρήνῃ	ἡ ταφὴ αὐτοῦ· ἦρται ἐκ
[1, 53]	ἔρημα γὰρ ἦν πάντα τὰ	ἔθνη	ἀληθινοῦ θεοῦ, χειρῶν ἔργοις λατρεύοντα·
[1, 32]	καὶ ἐπὶ τὸν βραχίονα αὐτοῦ	ἔθνη	ἐλπιοῦσιν. ἄστρον δὲ φωτεινὸν ἀνέτειλε,
[1, 40]	ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Ἵνα τί ἐφρύαξαν	ἔθνη,	καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν καινά; παρέστησαν
[1, 50]	ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων, οὕτως θαυμάσονται	ἔθνη	πολλά, καὶ συνέξουσι βασιλεῖς τὸ
[1, 53]	ἀπερίτμητος τὴν καρδίαν, τὰ δὲ	ἔθνη	τὴν ἀκροβυστίαν. τὰ τοσαῦτα γοῦν
[1, 40]	παρ’ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι	ἔθνη	τὴν κληρονομίαν σου, καὶ τὴν
[1, 53]	ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος καλεῖται	ἔθνη,	τὸ δὲ Ἰουδαϊκὸν καὶ Σαμαρειτικὸν
[1, 55]	ἱστίον, ἐν τῇ νηῒ σῶον	μείνῃ·	γῆ δὲ οὐκ ἀροῦται ἄνευ
[1, 67]	τούτων μιμήσεως ποιεῖται. ἔπειτα ἀνιστάμεθα	κοινῇ	πάντες καὶ εὐχὰς πέμπομεν· καί,
[1, 67]	τὴν δὲ τοῦ ἡλίου ἡμέραν	κοινῇ	πάντες τὴν συνέλευσιν ποιούμεθα, ἐπειδὴ
[1, 28]	ὁ Χριστός. καὶ γὰρ ἡ	ἐπιμονὴ	τοῦ μηδέπω τοῦτο πρᾶξαι τὸν
[1, 42]	ἐν τοῖς πᾶσιν ἔθνεσι κηρυχθεῖσιν	εὐφροσύνη	ἐστὶ προσδοκώντων τὴν κατηγγελμένην ὑπ’
[1, 30]	ἄνθρωπον ἐξ ἀνθρώπων ὄντα, μαγικῇ	τέχνη	ἃς λέγομεν δυνάμεις πεποιηκέναι καὶ
[1, 31]	Ἡρώδης τῇ προειρημένῃ Ἑβραΐδι αὐτῶν	φωνῇ	γεγραμμένας διεπέμψατο. ἐπειδὴ δὲ οὐκ
[1, 31]	προεφητεύοντο, τῇ ἰδίᾳ αὐτῶν Ἑβραΐδι	φωνῇ	ἐν βιβλίοις ὑπ’ αὐτῶν τῶν
[1, 4]	τῶν κατηγορουμένων ἔξαρνος γένηται τῇ	φωνῇ	μὴ εἶναι φήσας, ἀφίετε αὐτὸν
[1, 33]	δὲ Ἰησοῦς, ὄνομα τῇ Ἑβραΐδι	φωνῇ,	σωτὴρ τῇ Ἑλληνίδι διαλέκτῳ δηλοῖ.
[1, 65]	τὸ δὲ Ἀμὴν τῇ Ἑβραΐδι	φωνῇ	τὸ Γένοιτο σημαίνει. εὐχαριστήσαντος δὲ
[1, 45]	ἔμελλε, καὶ κατέχειν ἕως ἂν	πατάξῃ	τοὺς ἐχθραίνοντας αὐτῷ δαίμονας, καὶ
[1, 33]	γαστρὶ ἐκ πνεύματος ἁγίου καὶ	τέξῃ	υἱόν, καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται,
[1, 28]	μηδὲν εἶναι ἀρετὴν μηδὲ κακίαν,	δόξῃ	δὲ μόνον τοὺς ἀνθρώπους ἢ
[1, 43]	ἐστιν ἀρετὴ οὐδὲ κακία, ἀλλὰ	δόξῃ	μόνον ἢ ἀγαθὰ ἢ κακὰ
[1, 52]	ποιεῖν, ὅταν ἴδωσιν αὐτὸν ἐν	δόξῃ	παραγενόμενον, διὰ Ζαχαρίου τοῦ προφήτου
[1, 3]	μὴ ἄλογον φωνὴν καὶ τολμηρὰν	δόξῃ	τις ταῦτα εἶναι, ἀξιοῦμεν τὰ
[1, 50]	συνήσουσι. κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ	ἀκοῇ	ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων κυρίου
[1, 55]	φέρειν, δι’ οὗ ἥ τε	ἀναπνοή	ἐστι τῷ ζώῳ, καὶ οὐδὲν
[1, 30]	ὑπῆρχεν. ~Ὅπως δὲ μή τις	εἴπῃ	ἀντιτιθεὶς ἡμῖν, τί κωλύει καὶ
[1, 15]	κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ	ἀπολέσῃ;	ἢ τί δώσει αὐτῆς ἀντάλλαγμα;
[1, 4]	ἔχοντες ἁμαρτάνοντα, ἐὰν δέ τι	ὁμολογήσῃ	εἶναι, διὰ τὴν ὁμολογίαν κολάζετε·
[1, 15]	ἄνθρωπος, ἂν τὸν κόσμον ὅλον	κερδήσῃ,	τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσῃ;
[1, 63]	ὑπέμεινεν, ἵνα ἀποθανὼν καὶ ἀναστὰς	νικήσῃ	τὸν θάνατον. τὸ δὲ εἰρημένον
[1, 13]	εὐχαριστίας ἐφ’ οἷς προσφερόμεθα πᾶσιν,	ὅση	δύναμις, αἰνοῦντες, μόνην ἀξίαν αὐτοῦ
[1, 67]	προεστὼς εὐχὰς ὁμοίως καὶ εὐχαριστίας,	ὅση	δύναμις αὐτῷ, ἀναπέμπει, καὶ ὁ
[1, 55]	οὖν καὶ σχήματος τοῦ φαινομένου,	ὅση	δύναμις, προτρεψάμενοι ὑμᾶς ἀνεύθυνοι οἴδαμεν
[1, 12]	πάντες, οὕτως καὶ ὅσα ἂν	ὑπαγορεύσῃ	ὁ λόγος μὴ δεῖν αἱρεῖσθαι
[1, 51]	καὶ ἀπόστολοι προσηγορεύθησαν. ~Ἵνα δὲ	μηνύσῃ	ἡμῖν τὸ προφητικὸν πνεῦμα ὅτι
[1, 7]	ὑμᾶς ἀξιώσομεν· ἀρκοῦνται γὰρ τῇ	προσούσῃ	πονηρίᾳ καὶ τῇ τῶν καλῶν
[1, 50]	παιδίον, ὡς ῥίζα ἐν γῇ	διψώσῃ.	οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ
[1, 60]	σταυροῦ καὶ τοῦτον στῆσαι ἐπὶ	τῇ	ἁγίᾳ σκηνῇ καὶ εἰπεῖν τῷ
[1, 68]	τοῦ θεοῦ κρίσιν, ἐὰν ἐπιμένητε	τῇ	ἀδικίᾳ· καὶ ἡμεῖς ἐπιβοήσομεν· Ὃ
[1, 27]	τῶν τούτοις χρωμένων τις πρὸς	τῇ	ἀθέῳ καὶ ἀσεβεῖ καὶ ἀκρατεῖ
[1, 50]	ἀκηκόασι συνήσουσι. κύριε, τίς ἐπίστευσε	τῇ	ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων
[1, 62]	τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποιμαίνοντος αὐτοῦ ἐν	τῇ	Ἀρραβικῇ γῇ πρόβατα τοῦ πρὸς
[1, 67]	Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἡμέτερος σωτὴρ	τῇ	αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐκ νεκρῶν ἀνέστη·
[1, 56]	παρ’ ὑμῖν, ὡς προέφημεν, ἐν	τῇ	βασιλίδι Ῥώμῃ ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος
[1, 23]	καὶ πρωτότοκος καὶ δύναμις, καὶ	τῇ	βουλῇ αὐτοῦ γενόμενος ἄνθρωπος ταῦτα
[1, 67]	αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐκ νεκρῶν ἀνέστη·	τῇ	γὰρ πρὸ τῆς κρονικῆς ἐσταύρωσαν
[1, 2]	προσεληλύθειμεν, μὴ προλήψει μηδ’ ἀνθρωπαρεσκείᾳ	τῇ	δεισιδαιμόνων κατεχομένους ἢ ἀλόγῳ ὁρμῇ
[1, 4]	ἀδίκως κολάζοντες τοὺς μὴ ἐλεγχομένους	τῇ	δίκῃ κόλασιν ὀφλήσητε. ἐξ ὀνόματος
[1, 57]	ἢ τῶν αὐτῶν ἐν τῇδε	τῇ	διοικήσει ὄντων· ὧν εἰ μὲν
[1, 29]	ἑαυτοῦ μείνας ὁ νεανίσκος ἠρκέσθη	τῇ	ἑαυτοῦ καὶ τῶν ὁμογνωμόνων συνειδήσει.
[1, 33]	κατέστησε. τὸ δὲ Ἰησοῦς, ὄνομα	τῇ	Ἑβραΐδι φωνῇ, σωτὴρ τῇ Ἑλληνίδι
[1, 65]	λέγων· Ἀμήν. τὸ δὲ Ἀμὴν	τῇ	Ἑβραΐδι φωνῇ τὸ Γένοιτο σημαίνει.
[1, 33]	ὄνομα τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ, σωτὴρ	τῇ	Ἑλληνίδι διαλέκτῳ δηλοῖ. ὅθεν καὶ
[1, 61]	παραλιπόντες δόξωμεν πονηρεύειν τι ἐν	τῇ	ἐξηγήσει. ὅσοι ἂν πεισθῶσι καὶ
[1, 60]	οἱ Ἰσραηλῖται καὶ γεγόνασιν ἐν	τῇ	ἐρήμῳ, ἀπήντησαν αὐτοῖς ἰοβόλα θηρία,
[1, 40]	διὰ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος· Ἡμέρα	τῇ	ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ
[1, 31]	προφητείας, ὡς ἐλέχθησαν ὅτε προεφητεύοντο,	τῇ	ἰδίᾳ αὐτῶν Ἑβραΐδι φωνῇ ἐν
[1, 5]	οἱ δαίμονες διὰ τῶν χαιρόντων	τῇ	κακίᾳ ἀνθρώπων ἐνήργησαν ὡς ἄθεον
[1, 48]	δίκαιος ἀπώλετο, καὶ οὐδεὶς ἐκδέχεται	τῇ	καρδίᾳ· καὶ ἄνδρες δίκαιοι αἴρονται,
[1, 15]	τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς ἤδη ἐμοίχευσε	τῇ	καρδίᾳ παρὰ τῷ θεῷ. καί·
[1, 67]	τῆς κρονικῆς ἐσταύρωσαν αὐτόν, καὶ	τῇ	μετὰ τὴν κρονικήν, ἥτις ἐστὶν
[1, 55]	τρόπαιον, ὃ καλεῖται ἱστίον, ἐν	τῇ	νηῒ σῶον μείνῃ· γῆ δὲ
[1, 40]	ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ	τῇ	νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν, οὐκ εἰσὶ
[1, 50]	πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος	τῇ	ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ παρέδωκεν
[1, 33]	παρθένος· ἀλλὰ δύναμις θεοῦ ἐπελθοῦσα	τῇ	παρθένῳ ἐπεσκίασεν αὐτήν, καὶ κυοφορῆσαι
[1, 48]	τῶν λελεγμένων. ἔστι δὲ ταῦτα·	Τῇ	παρουσίᾳ αὐτοῦ ἁλεῖται χωλὸς ὡς
[1, 26]	τέχνης δυνάμεις ποιήσας μαγικὰς ἐν	τῇ	πόλει ὑμῶν βασιλίδι Ῥώμῃ θεὸς
[1, 31]	καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς Ἡρώδης	τῇ	προειρημένῃ Ἑβραΐδι αὐτῶν φωνῇ γεγραμμένας
[1, 7]	κολάζειν ὑμᾶς ἀξιώσομεν· ἀρκοῦνται γὰρ	τῇ	προσούσῃ πονηρίᾳ καὶ τῇ τῶν
[1, 51]	δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι	τῇ	συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα
[1, 50]	ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. ἐν	τῇ	ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ
[1, 67]	διὰ πνεύματος τοῦ ἁγίου. καὶ	τῇ	τοῦ ἡλίου λεγομένῃ ἡμέρᾳ πάντων
[1, 7]	γὰρ τῇ προσούσῃ πονηρίᾳ καὶ	τῇ	τῶν καλῶν ἀγνοίᾳ. ~Λογίσασθε δ’
[1, 4]	τις τῶν κατηγορουμένων ἔξαρνος γένηται	τῇ	φωνῇ μὴ εἶναι φήσας, ἀφίετε
[1, 34]	κώμη δέ τίς ἐστιν ἐν	τῇ	χώρᾳ Ἰουδαίων, ἀπέχουσα σταδίους τριάκοντα
[1, 54]	τοῖς ἐκμανθάνουσι νέοις, καὶ ἐπὶ	ἀπάτῃ	καὶ ἀπαγωγῇ τοῦ ἀνθρωπείου γένους
[1, 30]	καὶ γινόμενα· ἥπερ μεγίστη καὶ	ἀληθεστάτη	ἀπόδειξις καὶ ὑμῖν, ὡς νομίζομεν,
[1, 8]	αἰωνίαν κόλασιν κολασθησομένων, ἀλλ’ οὐχὶ	χιλιονταετῆ	περίοδον, ὡς ἐκεῖνος ἔφη, μόνον.
[1, 12]	τρόπου ἑαυτὸν συνεῖχε καὶ ἐκόσμει	ἀρετῇ,	ὅπως τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ
[1, 43]	ἀληθὲς εἶναι, ὅτι οὐδέν ἐστιν	ἀρετὴ	οὐδὲ κακία, ἀλλὰ δόξῃ μόνον
[1, 62]	τῶν συμβάντων Μωυσεῖ τῷ εἰρημένῳ	προφήτῃ	μαθόντες οἱ δαίμονες ἐμιμήσαντο. κατ’
[1, 13]	ἔχοντες, πνεῦμά τε προφητικὸν ἐν	τρίτῃ	τάξει ὅτι μετὰ λόγου τιμῶμεν
[1, 1]	φύσει υἱῷ καὶ Εὐσεβοῦς εἰσποιητῷ,	ἐραστῇ	παιδείας, ἱερᾷ τε συγκλήτῳ καὶ
[1, 40]	καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ	ἔστη	καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν οὐκ
[1, 46]	Ἰησοῦς ἐπωνομάσθη, καὶ σταυρωθεὶς ἀποθανὼν	ἀνέστη	καὶ ἀνελήλυθεν εἰς οὐρανόν, ἐκ
[1, 42]	Ἰησοῦς Χριστὸς σταυρωθεὶς καὶ ἀποθανὼν	ἀνέστη,	καὶ ἐβασίλευσεν ἀνελθὼν εἰς οὐρανόν,
[1, 67]	τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐκ νεκρῶν	ἀνέστη·	τῇ γὰρ πρὸ τῆς κρονικῆς
[1, 28]	ἢ κακὰ ταῦτα ἡγεῖσθαι· ἥπερ	μεγίστη	ἀσέβεια καὶ ἀδικία ἐστί. ~Καὶ
[1, 43]	ὡς δείκνυσιν ὁ ἀληθὴς λόγος,	μεγίστη	ἀσέβεια καὶ ἀδικία ἐστίν. ἀλλ’
[1, 16]	δεῖ προσκυνεῖν, οὕτως ἔπεισεν εἰπών·	Μεγίστη	ἐντολή ἐστι· Κύριον τὸν θεόν
[1, 30]	ὁρᾶν γενόμενα καὶ γινόμενα· ἥπερ	μεγίστη	καὶ ἀληθεστάτη ἀπόδειξις καὶ ὑμῖν,
[1, 34]	σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς	ἐλαχίστη	εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα·
[1, 47]	ὑφ’ ὑμῶν ὅπως μηδεὶς ἐν	αὐτῇ	γένηται, καὶ θάνατος κατὰ τοῦ
[1, 67]	Χριστὸς ὁ ἡμέτερος σωτὴρ τῇ	αὐτῇ	ἡμέρᾳ ἐκ νεκρῶν ἀνέστη· τῇ
[1, 21]	τὴν Ἀριάδνην καὶ τοὺς ὁμοίως	αὐτῇ	κατηστερίσθαι λεγομένους; καὶ τί γὰρ
[1, 47]	ἐξ αὐτῶν ὁ κατοικῶν ἐν	αὐτῇ.	ὅτι δὲ φυλάσσεται ὑφ’ ὑμῶν
[1, 66]	παροῦσιν ἀποφέρουσι. ~Καὶ ἡ τροφὴ	αὕτη	καλεῖται παρ’ ἡμῖν εὐχαριστία, ἧς
[1, 43]	εἱμαρμένην αἰτίαν φαύλων καὶ ἐναντία	ἑαυτῇ	πράττουσαν ἀποφαινοίμεθα, ἢ ἐκεῖνο τὸ
[1, 21]	ἀπείη δὲ σωφρονούσης ψυχῆς ἔννοια	τοιαύτη	περὶ θεῶν, ὡς καὶ αὐτὸν
[1, 32]	ἐκ θείας δυνάμεως. ἡ δὲ	πρώτη	δύναμις μετὰ τὸν πατέρα πάντων
[1, 67]	πάντες τὴν συνέλευσιν ποιούμεθα, ἐπειδὴ	πρώτη	ἐστὶν ἡμέρα, ἐν ᾗ ὁ
[1, 40]	αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς	σκεύη	κεραμέως συντρίψεις αὐτούς. καὶ νῦν
[1, 32]	Ἰουδαίων, ὃ ὑφ’ ὑμῶν ὕστερον	κατεστράφη·	καὶ μετὰ ταῦτα ἐσταυρώθη, ὅπως
[1, 48]	καὶ ἔσται ἐν εἰρήνῃ ἡ	ταφὴ	αὐτοῦ· ἦρται ἐκ τοῦ μέσου.
[1, 64]	ἐκ τῶν προειρημένων νοῆσαι δύνασθε.	ἔφη	γὰρ ὁ Μωυσῆς, ὡς προεγράψαμεν·
[1, 3]	οἱ ἀρχόμενοι ἀπολαύοιεν τοῦ ἀγαθοῦ.	ἔφη	γάρ που καί τις τῶν
[1, 53]	εἰρημένα διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου.	ἔφη	δὲ οὕτως· Ἰσραὴλ ἀπερίτμητος τὴν
[1, 34]	ἕτερος προφήτης ὁ Μιχαίας, ἀκούσατε.	ἔφη	δὲ οὕτως· Καὶ σὺ Βηθλεέμ,
[1, 60]	προεμήνυσε τὸ προφητικὸν πνεῦμα, ἀκούσατε.	ἔφη	δὲ οὕτως· Καταβήσεται ἀείζωον πῦρ
[1, 60]	ὃν κεχιάσθαι ἐν τῷ παντὶ	ἔφη,	δίδωσι, τὴν δὲ τρίτην τῷ
[1, 35]	θεοφορούμενος τῷ πνεύματι τῷ προφητικῷ	ἔφη·	Ἐγὼ ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου
[1, 16]	καὶ τὰ ἔργα πράττοντας σωθήσεσθαι	ἔφη.	εἶπε γὰρ οὕτως· Οὐχὶ πᾶς
[1, 42]	ἄνθρωπον γενόμενον σταυρωθῆναι τὰ προειρημένα	ἔφη,	καὶ οὐδεὶς τῶν πρὸ ἐκείνου
[1, 8]	οὐχὶ χιλιονταετῆ περίοδον, ὡς ἐκεῖνος	ἔφη,	μόνον. εἰ μὲν οὖν ἄπιστον
[1, 59]	ἐδημιούργησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον,	ἔφη	οὕτως· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ
[1, 51]	γένος καὶ βασιλεύει τῶν ἐχθρῶν,	ἔφη	οὕτως· Τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς
[1, 15]	μηδὲν πρὸς δόξαν ποιεῖν ταῦτα	ἔφη·	Παντὶ τῷ αἰτοῦντι δίδοτε καὶ
[1, 8]	ταῦτά ἐστι. Πλάτων δὲ ὁμοίως	ἔφη	Ῥαδάμανθυν καὶ Μίνω κολάσειν τοὺς
[1, 16]	ὑπηρετικοὺς πᾶσι καὶ ἀοργήτους ἃ	ἔφη	ταῦτά ἐστι· Τῷ τύπτοντί σου
[1, 33]	πνεῦμα τοῦτον γεννησόμενον, ὡς προεμηνύομεν,	ἔφη.	τὸ πνεῦμα οὖν καὶ τὴν
[1, 66]	οὐ παροῦσιν ἀποφέρουσι. ~Καὶ ἡ	τροφὴ	αὕτη καλεῖται παρ’ ἡμῖν εὐχαριστία,
[1, 29]	ἐγαμοῦμεν εἰ μὴ ἐπὶ παίδων	ἀνατροφῇ,	ἢ παραιτούμενοι τὸ γήμασθαι τέλεον
[1, 57]	κόρος τοὺς μετασχόντας κἂν ἐνιαυτοῦ	ἔχῃ,	ἵνα ἀεὶ ὦσι καὶ ἀπαθεῖς
[1, 45]	ἐχθρῶν σου. μετὰ σοῦ ἡ	ἀρχὴ	ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου
[1, 35]	νεανίσκος ἡμῖν ἀπεδόθη, οὗ ἡ	ἀρχὴ	ἐπὶ τῶν ὤμων· μηνυτικὸν τῆς
[1, 64]	ὁ Μωυσῆς, ὡς προεγράψαμεν· Ἐν	ἀρχῇ	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
[1, 59]	τὸν κόσμον, ἔφη οὕτως· Ἐν	ἀρχῇ	ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
[1, 42]	δοξάσαι ἐστίν, ὅπως ἀπολογίαν μὴ	παράσχῃ	τοῖς ἐντυγχάνουσιν, καὶ τοῦτο διασαφήσομεν.
[1, 12]	ὅπως τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ	τύχῃ	ἀγαθῶν καὶ τῶν κολαστηρίων ἀπηλλαγμένος
[1, 51]	ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ	ψυχὴ	αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις
[1, 37]	καὶ τὰ σάββατα μισεῖ ἡ	ψυχή	μου, καὶ μεγάλην ἡμέραν νηστείας
[1, 51]	ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ	ψυχὴ	ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον. καὶ
[1, 15]	σωφροσύνης τοσοῦτον εἶπεν· Ὃς ἂν	ἐμβλέψῃ	γυναικὶ πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς
[1, 33]	θεοῦ εὐηγγελίσατο αὐτὴν εἰπών· Ἰδοὺ	συλλήψῃ	ἐν γαστρὶ ἐκ πνεύματος ἁγίου
[1, 63]	καὶ οἷς ἂν ὁ υἱὸς	ἀποκαλύψῃ.	Ἰουδαῖοι οὖν ἡγησάμενοι ἀεὶ τὸν
[1, 63]	ὁ πατὴρ καὶ οἷς ἂν	ἀποκαλύψῃ	ὁ υἱός. ὁ λόγος δὲ
[1, 51]	αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ	ζωὴ	αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν