Apologie, Chap.
[1, 46]	λέγειν ἡμᾶς ἐπὶ Κυρηνίου, δεδιδαχέναι	δὲ	ἅ φαμεν διδάξαι αὐτὸν ὕστερον
[1, 46]	οἱ ὅμοιοι αὐτοῖς, ἐν βαρβάροις	δὲ	Ἀβραὰμ καὶ Ἀνανίας καὶ Ἀζαρίας
[1, 45]	δεσπόζοντος τὴν ἀμοιβὴν ἕξομεν. ~Ὅτι	δὲ	ἀγαγεῖν τὸν Χριστὸν εἰς τὸν
[1, 16]	ἐστιν εἰς τὸ πῦρ. παντὶ	δὲ	ἀγγαρεύοντί σε μίλιον ἀκολούθησον δύο.
[1, 16]	λάμψωσιν ὡς ὁ ἥλιος, οἱ	δὲ	ἄδικοι πέμπωνται εἰς τὸ αἰώνιον
[1, 49]	τῶν ἐθνῶν προσκυνήσουσιν αὐτόν, οἱ	δὲ	ἀεὶ προσδοκῶντες Ἰουδαῖοι ἀγνοήσουσι παραγενόμενον
[1, 52]	γλῶσσα ἐξομολογήσεται αὐτῷ. ἐν οἵᾳ	δὲ	αἰσθήσει καὶ κολάσει γενέσθαι μέλλουσιν
[1, 22]	παρὰ θεοῦ ἀγγελτικὸν λέγουσιν. εἰ	δὲ	αἰτιάσαιτό τις ἐσταυρῶσθαι αὐτόν, καὶ
[1, 65]	λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων· Ἀμήν. τὸ	δὲ	Ἀμὴν τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ τὸ
[1, 55]	σχῆμα τοῦτο ἐχόντων ἐργαλείων. τὸ	δὲ	ἀνθρώπειον σχῆμα οὐδενὶ ἄλλῳ τῶν
[1, 38]	τοῦ θεοῦ, νοεῖν δύνασθε. ~Ὅταν	δὲ	ἀπὸ προσώπου τοῦ Χριστοῦ λέγῃ
[1, 49]	δέ, ἀλλὰ καὶ παρεχρήσαντο· οἱ	δὲ	ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μηδέποτε μηδὲν
[1, 35]	τῆς προφητείας λέξεις ἐροῦμεν. εἰσὶ	δὲ	αὗται· Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών,
[1, 32]	ἐκείνων πάσης γῆς ἐκρατήσατε. τὸ	δὲ	Αὐτὸς ἔσται προσδοκία ἐθνῶν μηνυτικὸν
[1, 19]	σῶμα εἰς γέενναν ἐμβαλεῖν. ἡ	δὲ	γέεννά ἐστι τόπος, ἔνθα κολάζεσθαι
[1, 54]	γεγονέναι υἱὸν τοῦ Διός, εὑρετὴν	δὲ	γενέσθαι ἀμπέλου παρέδωκαν, καὶ οἶνον
[1, 59]	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἡ	δὲ	γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος,
[1, 64]	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ἡ	δὲ	γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος,
[1, 52]	περὶ τῶν ὁμοίως προφητευθέντων, μελλόντων	δὲ	γίνεσθαι, πίστιν ἔχειν ὡς πάντως
[1, 16]	ἔργων αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. πᾶν	δὲ	δένδρον, μὴ ποιοῦν καρπὸν καλόν,
[1, 32]	ἡ γῆ Ἰουδαίων παρεδόθη. τὸ	δὲ	Δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον
[1, 52]	ἀτίμου καὶ παθητοῦ ἀνθρώπου, τὴν	δὲ	δευτέραν, ὅταν μετὰ δόξης ἐξ
[1, 63]	καὶ ἐν εἰκόνι ἀσωμάτῳ· νῦν	δὲ	διὰ θελήματος θεοῦ ὑπὲρ τοῦ
[1, 52]	ταῦτα προείρηται γενησόμενα, δηλώσομεν. ἐρρέθη	δὲ	διὰ Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου οὕτως·
[1, 21]	κεραυνωθέντα ἀνεληλυθέναι εἰς οὐρανόν, Διόνυσον	δὲ	διασπαραχθέντα, Ἡρακλέα δὲ φυγῇ πόνων
[1, 21]	πυρὶ δόντα, τοὺς ἐκ Λήδας	δὲ	Διοσκούρους, καὶ τὸν ἐκ Δανάης
[1, 31]	πεντακισχιλίοις, ποτὲ δὲ τρισχιλίοις, ποτὲ	δὲ	δισχιλίοις, καὶ πάλιν χιλίοις καὶ
[1, 44]	τῶν καλῶν γνῶσιν λαβεῖν, αὐτοῖς	δὲ	δουλεύοντας κατέχωσιν· ὅπερ εἰς τέλος
[1, 12]	τιμᾶτε, πράττετε ὃ δύνασθε· τοσοῦτον	δὲ	δύνανται καὶ ἄρχοντες πρὸ τῆς
[1, 15]	ἀφανίζει καὶ λῃσταὶ διορύσσουσι· θησαυρίζετε	δὲ	ἑαυτοῖς ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου
[1, 3]	πονηρὰν ἀναιτίους ἀνθρώπους ἀδικεῖν, μᾶλλον	δὲ	ἑαυτούς, οἳ οὐ κρίσει ἀλλὰ
[1, 53]	Ἰσραὴλ ἀπερίτμητος τὴν καρδίαν, τὰ	δὲ	ἔθνη τὴν ἀκροβυστίαν. τὰ τοσαῦτα
[1, 43]	τὴν μετέλευσιν ποιούμενον ὁρῶμεν. εἰ	δὲ	εἵμαρτο ἢ φαῦλον ἢ σπουδαῖον
[1, 32]	θεοῦ σπέρμα, ὁ λόγος. τὸ	δὲ	εἰρημένον Αἷμα τῆς σταφυλῆς σημαντικὸν
[1, 63]	ἀναστὰς νικήσῃ τὸν θάνατον. τὸ	δὲ	εἰρημένον ἐκ βάτου τῷ Μωυσεῖ·
[1, 61]	κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. καὶ λόγον	δὲ	εἰς τοῦτο παρὰ τῶν ἀποστόλων
[1, 38]	μου πόδας καὶ χεῖρας. ἐγὼ	δὲ	ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα, καὶ ἀνέστην,
[1, 20]	Πλάτωνος δόξομεν λέγειν δόγμα· τῷ	δὲ	ἐκπύρωσιν γενέσθαι Στωϊκῶν· τῷ δὲ
[1, 55]	σταυροῦ. καὶ διὰ τοῦ προφήτου	δὲ	ἐλέχθη οὕτως· Πνεῦμα πρὸ προσώπου
[1, 63]	συγγραμμάτων φανερὸν τοῦτο γενήσεται. λέλεκται	δὲ	ἐν αὐτοῖς οὕτως· Καὶ ἐλάλησε
[1, 58]	χειροποιήτοις προσήλωσαν καὶ προσηλοῦσι, τοὺς	δὲ	ἐπὶ θεωρίαν θείων ὁρμῶντας ὑπεκκρούοντες,
[1, 29]	τῶν ὁμογνωμόνων συνειδήσει. οὐκ ἄτοπον	δὲ	ἐπιμνησθῆναι ἐν τούτοις ἡγησάμεθα καὶ
[1, 16]	ἀκούει τοῦ ἀποστείλαντός με. πολλοὶ	δὲ	ἐροῦσί μοι· Κύριε κύριε, οὐ
[1, 50]	πληγῇ καὶ ἐν κακώσει. αὐτὸς	δὲ	ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν
[1, 13]	καὶ τοῖς δεομένοις προσφέρειν, ἐκείνῳ	δὲ	εὐχαρίστους ὄντας διὰ λόγου πομπὰς
[1, 21]	Περσέα, καὶ τὸν ἐξ ἀνθρώπων	δὲ	ἐφ’ ἵππου Πηγάσου Βελλεροφόντην. τί
[1, 17]	εἰκόνα τὸ νόμισμα ἔχει; οἱ	δὲ	ἔφασαν· Καίσαρος. καὶ πάλιν ἀνταπεκρίνατο
[1, 23]	καὶ ταὐτὰ φάσκειν δόξομεν. ~Ἵνα	δὲ	ἤδη καὶ τοῦτο φανερὸν ὑμῖν
[1, 54]	εἰς οὐρανὸν ἔφασαν ἀνεληλυθέναι. ὅτε	δὲ	ἤκουσαν διὰ τοῦ ἄλλου προφήτου
[1, 44]	ἕτερον παρ’ ὃ ἐγεγόνει. ~Ἐδίδαξε	δὲ	ἡμᾶς ταῦτα τὸ ἅγιον προφητικὸν
[1, 21]	φαῦλοι δαίμονες ταῦτα ἔπραξαν· ἀπαθανατίζεσθαι	δὲ	ἡμεῖς μόνους δεδιδάγμεθα τοὺς ὁσίως
[1, 26]	διὰ τὰ δόγματα, ἐπιστάμεθα. ἔστι	δὲ	ἡμῖν καὶ σύνταγμα κατὰ πασῶν
[1, 41]	ἐθνῶν εἴδωλα δαιμονίων εἰσίν, ὁ	δὲ	θεὸς τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησε. δόξα
[1, 39]	ἰδιῶται, λαλεῖν μὴ δυνάμενοι, διὰ	δὲ	θεοῦ δυνάμεως ἐμήνυσαν παντὶ γένει
[1, 22]	ἐν αἰωνίῳ πυρὶ πιστεύομεν. ~Υἱὸς	δὲ	θεοῦ, ὁ Ἰησοῦς λεγόμενος, εἰ
[1, 24]	οἷς μὲν θεοί, παρ’ οἷς	δὲ	θηρία, παρ’ οἷς δὲ ἱερεῖα
[1, 32]	κατὰ τὸ λόγιον γεγένηται, τοῦ	δὲ	Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἰούδα κατὰ
[1, 24]	οἷς δὲ θηρία, παρ’ οἷς	δὲ	ἱερεῖα νενομισμένα ἐστίν, ἀκριβῶς ἐπίστασθε.
[1, 61]	ταῦτα μανθανόντων. καὶ ἐπ’ ὀνόματος	δὲ	Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σταυρωθέντος ἐπὶ
[1, 33]	διὰ δυνάμεως ἐγκύμονα κατέστησε. τὸ	δὲ	Ἰησοῦς, ὄνομα τῇ Ἑβραΐδι φωνῇ,
[1, 42]	μετ’ ἐκεῖνον. ὁ καθ’ ἡμᾶς	δὲ	Ἰησοῦς Χριστὸς σταυρωθεὶς καὶ ἀποθανὼν
[1, 53]	προφητικοῦ πνεύματος καλεῖται ἔθνη, τὸ	δὲ	Ἰουδαϊκὸν καὶ Σαμαρειτικὸν φῦλον Ἰσραὴλ
[1, 61]	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅτι	δὲ	καὶ ἀδύνατον εἰς τὰς μήτρας
[1, 6]	τὰς πράξεις ὁμοίας ἔχουσιν. ~Ἔνθεν	δὲ	καὶ ἄθεοι κεκλήμεθα· καὶ ὁμολογοῦμεν
[1, 54]	πιστευθήσεσθαι τὸν Χριστὸν προκηρυσσόντων. ὅτι	δὲ	καὶ ἀκούοντες τὰ διὰ τῶν
[1, 53]	οἱ βουλόμενοι ὁρᾶν ἔχουσιν. ὡς	δὲ	καὶ ἀληθέστεροι οἱ ἀπὸ τῶν
[1, 14]	παντὶ δεομένῳ κοινωνοῦντες· οἱ μισάλληλοι	δὲ	καὶ ἀλληλοφόνοι καὶ πρὸς τοὺς
[1, 61]	δυνάμει θεοῦ λέγεσθαι. ~Ὃν τρόπον	δὲ	καὶ ἀνεθήκαμεν ἑαυτοὺς τῷ θεῷ
[1, 22]	λόγου καὶ κρείττονα ἀποδείξομεν, μᾶλλον	δὲ	καὶ ἀποδέδεικται· ὁ γὰρ κρείττων
[1, 67]	τῶν διακόνων πέμπεται. οἱ εὐποροῦντες	δὲ	καὶ βουλόμενοι κατὰ προαίρεσιν ἕκαστος
[1, 22]	ἐκ τῶν πράξεων φαίνεται. εἰ	δὲ	καὶ διὰ παρθένου γεγεννῆσθαι φέρομεν,
[1, 51]	ἀνομίας αὐτῶν αὐτὸς παρεδόθη. ὡς	δὲ	καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ἔμελλεν
[1, 17]	καὶ ὑφ’ ὑμῶν ἀξιοῦμεν. ~Φόρους	δὲ	καὶ εἰσφορὰς τοῖς ὑφ’ ὑμῶν
[1, 26]	σχεδὸν πάντες μὲν Σαμαρεῖς, ὀλίγοι	δὲ	καὶ ἐν ἄλλοις ἔθνεσιν, ὡς
[1, 63]	ἰδέᾳ πυρὸς ποτὲ φανείς, ποτὲ	δὲ	καὶ ἐν εἰκόνι ἀσωμάτῳ· νῦν
[1, 51]	κραταιὸς καὶ κύριος δυνατός. ὡς	δὲ	καὶ ἐξ οὐρανῶν παραγίνεσθαι μετὰ
[1, 17]	λογισμὸν ἔχοντας ὑμᾶς εὑρεθῆναι. εἰ	δὲ	καὶ ἡμῶν εὐχομένων καὶ πάντα
[1, 48]	εἰσιόντος ὥρισται, ἀκριβῶς ἐπίστασθε. ~Ὅτι	δὲ	καὶ θεραπεύσειν πάσας νόσους καὶ
[1, 22]	συγγραφεῖς τὸν θεὸν καλοῦσιν. εἰ	δὲ	καὶ ἰδίως, παρὰ τὴν κοινὴν
[1, 14]	ἀγεννήτῳ θεῷ ἑαυτοὺς ἀνατεθεικότες· χρημάτων	δὲ	καὶ κτημάτων οἱ πόρους παντὸς
[1, 35]	Ἰουδαίᾳ πρώτου γενομένου ἐπιτρόπου. ~Ὡς	δὲ	καὶ λήσειν ἔμελλε τοὺς ἄλλους
[1, 40]	γίγας δραμεῖν ὁδόν. πρὸς τούτοις	δὲ	καὶ λόγων ἑτέρων τῶν προφητευθέντων
[1, 62]	λοιβὰς καὶ κνίσας ἀποτελοῦντας· τέλεον	δὲ	καὶ λούεσθαι ἀπιόντας πρὶν ἐλθεῖν
[1, 14]	δὲ σωφροσύνην μόνην ἀσπαζόμενοι· οἱ	δὲ	καὶ μαγικαῖς τέχναις χρώμενοι, ἀγαθῷ
[1, 20]	ποιηταῖς καὶ φιλοσόφοις λέγομεν, ἔνια	δὲ	καὶ μειζόνως καὶ θείως καὶ
[1, 20]	τὰ αὐτὰ λέγειν δόξομεν· τῷ	δὲ	καὶ μὴ δεῖν χειρῶν ἀνθρωπίνων
[1, 3]	τὰ πράγματα ἐπάγειν ἀξιοῦτε. καλὴν	δὲ	καὶ μόνην δικαίαν πρόκλησιν ταύτην
[1, 59]	ἔχωσιν, εἰς ἀσέβειαν ἐμβάλλουσιν. ~Ἵνα	δὲ	καὶ παρὰ τῶν ἡμετέρων διδασκάλων,
[1, 45]	μὲν οὐδεμίαν βλάβην φέρει, ὑμῖν	δὲ	καὶ πᾶσι τοῖς ἀδίκως ἐχθραίνουσι
[1, 17]	οὐδὲν ἡμεῖς βλαβησόμεθα, πιστεύοντες, μᾶλλον	δὲ	καὶ πεπεισμένοι, κατ’ ἀξίαν τῶν
[1, 44]	γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν. εἰ	δὲ	καὶ περὶ τεμνούσης καὶ αὐτίκα
[1, 47]	προείρητο γεγενῆσθαι, πεπεισμένοι ἐστέ. εἴρηται	δὲ	καὶ περὶ τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς,
[1, 60]	καὶ βαρβάρων τὸ φθέγμα, σοφῶν	δὲ	καὶ πιστῶν τὸν νοῦν ὄντων,
[1, 53]	θεοῦ, χειρῶν ἔργοις λατρεύοντα· Ἰουδαῖοι	δὲ	καὶ Σαμαρεῖς, ἔχοντες τὸν παρὰ
[1, 14]	ταῦτα δεδιδάγμεθα καὶ διδάσκομεν. βραχεῖς	δὲ	καὶ σύντομοι παρ’ αὐτοῦ λόγοι
[1, 26]	τῆς φιλοσοφίας κοινὸν ἔχουσιν. εἰ	δὲ	καὶ τὰ δύσφημα ἐκεῖνα μυθολογούμενα
[1, 27]	συγγενεῖ ἢ ἀδελφῷ μίγνυται. οἱ	δὲ	καὶ τὰ ἑαυτῶν τέκνα καὶ
[1, 52]	τὸ αἰώνιον πῦρ πέμψει. ὡς	δὲ	καὶ ταῦτα προείρηται γενησόμενα, δηλώσομεν.
[1, 34]	ὑμεῖς, ὡς ὑπολαμβάνω, φήσετε. ~Ὅπου	δὲ	καὶ τῆς γῆς γεννᾶσθαι ἔμελλεν,
[1, 68]	προσφώνησιν καὶ ἐξήγησιν πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν	δὲ	καὶ τῆς ἐπιστολῆς Ἀδριανοῦ τὸ
[1, 4]	οὐκ εἴργονται πρὸς ὑμῶν, ἆθλα	δὲ	καὶ τιμὰς τοῖς εὐφώνως ὑβρίζουσι
[1, 16]	τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ. ὡς	δὲ	καὶ τὸν θεὸν μόνον δεῖ
[1, 21]	δημιουργὸν τοῦ σκευαζομένου ἀπεφήναντο. ~Τῷ	δὲ	καὶ τὸν λόγον, ὅ ἐστι
[1, 37]	ἐσταυρῶσθαι ὑπ’ αὐτῶν μισοῦσιν. ~Ἵνα	δὲ	καὶ τοῦτο ὑμῖν φανερὸν γένηται,
[1, 12]	ἄλογόν τι πρᾶξαι ὑπειλήφαμεν. εἰ	δὲ	καὶ ὑμεῖς ὁμοίως τοῖς ἀνοήτοις
[1, 45]	καὶ ἀσπαζόμεθα καὶ διδάσκομεν. εἰ	δὲ	καὶ ὑμεῖς ὡς ἐχθροὶ ἐντεύξεσθε
[1, 2]	ἐρασταὶ παιδείας, ἀκούετε πανταχοῦ· εἰ	δὲ	καὶ ὑπάρχετε, δειχθήσεται. οὐ γὰρ
[1, 50]	καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ. ~Ὅτι	δὲ	καὶ ὑπὲρ ἡμῶν γενόμενος ἄνθρωπος
[1, 20]	τοῦ Χριστοῦ ἐδίδαξε. ~Καὶ Σίβυλλα	δὲ	καὶ Ὑστάσπης γενήσεσθαι τῶν φθαρτῶν
[1, 63]	αὐτοῦ, ὡς προέφημεν. καὶ ἄγγελος	δὲ	καλεῖται καὶ ἀπόστολος· αὐτὸς γὰρ
[1, 40]	θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς. ἐγὼ	δὲ	κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ’ αὐτοῦ ἐπὶ
[1, 3]	κολάζεσθαι ὡς πρέπον ἐστί {μᾶλλον	δὲ	κολάζειν} εἰ δὲ μηδὲν ἔχοι
[1, 20]	δὲ ἐκπύρωσιν γενέσθαι Στωϊκῶν· τῷ	δὲ	κολάζεσθαι ἐν αἰσθήσει καὶ μετὰ
[1, 20]	τὸν κόσμον γενέσθαι λέγουσιν· ἡμεῖς	δὲ	κρεῖττόν τι τῶν μεταβαλλομένων νοοῦμεν
[1, 60]	μὲν ὄφεις ἀποθανεῖν ἀνέγραψε, τὸν	δὲ	λαὸν ἐκφυγεῖν τὸν θάνατον οὕτως
[1, 16]	τοῦ μὴ ὀμνύναι ὅλως, τἀληθῆ	δὲ	λέγειν ἀεί, οὕτως παρεκελεύσατο· Μὴ
[1, 22]	τὸν Περσέα ἔστω ἡμῖν. ᾧ	δὲ	λέγομεν χωλοὺς καὶ παραλυτικοὺς καὶ
[1, 68]	ἀληθείας ἔχεσθαι, τιμήσατε αὐτά· εἰ	δὲ	λῆρος ὑμῖν δοκεῖ, ὡς ληρωδῶν
[1, 52]	μετανοήσουσιν, ὅτε οὐδὲν ὠφελήσουσι. ποῖα	δὲ	μέλλουσιν οἱ λαοὶ τῶν Ἰουδαίων
[1, 46]	τῶν μετὰ λόγου βιούντων· οἱ	δὲ	μετὰ λόγου βιώσαντες καὶ βιοῦντες
[1, 67]	ἐπίστασθε ἢ μαθεῖν δύνασθε. ~Ἡμεῖς	δὲ	μετὰ ταῦτα λοιπὸν ἀεὶ τούτων
[1, 65]	Διὸς αἱ πράξεις ἐλέγχουσιν. ~Ἡμεῖς	δὲ	μετὰ τὸ οὕτως λοῦσαι τὸν
[1, 44]	σπέρματα ἀληθείας δοκεῖ εἶναι· ἐλέγχονται	δὲ	μὴ ἀκριβῶς νοήσαντες, ὅταν ἐναντία
[1, 15]	θεαθῆναι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· εἰ	δὲ	μή γε, μισθὸν οὐκ ἔχετε
[1, 61]	κόκκινον, ὡς χιόνα λευκανῶ. ἐὰν	δὲ	μὴ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς
[1, 44]	ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν	δὲ	μὴ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς
[1, 15]	καὶ οἱ τελῶναι ποιοῦσιν. ὑμεῖς	δὲ	μὴ θησαυρίζητε ἑαυτοῖς ἐπὶ τῆς
[1, 14]	πάντων δεσπόζοντος θεοῦ τυχεῖν. ἵνα	δὲ	μὴ σοφίζεσθαι ὑμᾶς δόξωμεν, ὀλίγων
[1, 46]	διὰ πυρὸς αἰωνίαν ἐργάζεται. ~Ἵνα	δὲ	μή τινες ἀλογισταίνοντες εἰς ἀποτροπὴν
[1, 43]	κατηγγελμένην ὑπ’ αὐτοῦ ἀφθαρσίαν. ~Ὅπως	δὲ	μή τινες ἐκ τῶν προλελεγμένων
[1, 30]	ἦν καὶ πόθεν ὑπῆρχεν. ~Ὅπως	δὲ	μή τις εἴπῃ ἀντιτιθεὶς ἡμῖν,
[1, 3]	ἐστί {μᾶλλον δὲ κολάζειν} εἰ	δὲ	μηδὲν ἔχοι τις ἐλέγχειν, οὐχ
[1, 51]	ἐδίδαξαν καὶ ἀπόστολοι προσηγορεύθησαν. ~Ἵνα	δὲ	μηνύσῃ ἡμῖν τὸ προφητικὸν πνεῦμα
[1, 28]	εἶναι ἀρετὴν μηδὲ κακίαν, δόξῃ	δὲ	μόνον τοὺς ἀνθρώπους ἢ ἀγαθὰ
[1, 16]	τοῖς διδάγμασιν αὐτοῦ βιοῦντας, λεγομένους	δὲ	μόνον Χριστιανούς, καὶ ὑφ’ ὑμῶν
[1, 14]	πεισθῆναι ἐκείνων μὲν ἀπέστημεν, θεῷ	δὲ	μόνῳ τῷ ἀγεννήτῳ διὰ τοῦ
[1, 63]	με οὐ συνῆκε. καὶ Ἰησοῦς	δὲ	ὁ Χριστός, ὅτι οὐκ ἔγνωσαν
[1, 49]	Ἰουδαῖοι ἀγνοήσουσι παραγενόμενον αὐτόν· ἐλέχθησαν	δὲ	οἱ λόγοι ὡς ἀπὸ προσώπου
[1, 47]	ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ πνεύματος· εἴρηνται	δὲ	οἱ λόγοι ὡς ἀπὸ προσώπου
[1, 56]	γέγονε καὶ πεπέρανται. ~Οὐκ ἠρκέσθησαν	δὲ	οἱ φαῦλοι δαίμονες πρὸ τῆς
[1, 15]	εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, εἰσὶ	δὲ	οἳ ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι, εἰσὶ δὲ
[1, 15]	δὲ οἳ ἐγεννήθησαν εὐνοῦχοι, εἰσὶ	δὲ	οἳ εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν
[1, 47]	λαῶν θαυμαζόντων τὰ γεγενημένα. εἰσὶ	δὲ	οἵδε· Ἐγενήθη ἔρημος Σιών, ὡς
[1, 8]	καὶ διδάσκομεν ταῦτά ἐστι. Πλάτων	δὲ	ὁμοίως ἔφη Ῥαδάμανθυν καὶ Μίνω
[1, 64]	Διὸς ἔφασαν. καὶ τὴν Ἀθηνᾶν	δὲ	ὁμοίως πονηρευόμενοι θυγατέρα τοῦ Διὸς
[1, 16]	μὲν ἐνδεδυμένοι δέρματα προβάτων, ἔσωθεν	δὲ	ὄντες λύκοι ἅρπαγες· ἐκ τῶν
[1, 33]	ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ὅτι	δὲ	οὐδενὶ ἄλλῳ θεοφοροῦνται οἱ προφητεύοντες
[1, 55]	τῇ νηῒ σῶον μείνῃ· γῆ	δὲ	οὐκ ἀροῦται ἄνευ αὐτοῦ· σκαπανεῖς
[1, 31]	αὐτῶν φωνῇ γεγραμμένας διεπέμψατο. ἐπειδὴ	δὲ	οὐκ ἦν γνώριμα τὰ ἐν
[1, 49]	προσώπου αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ. εἰσὶ	δὲ	οὗτοι· Ἐμφανὴς ἐγενήθην τοῖς ἐμὲ
[1, 51]	ἀνιέναι, καθὼς προεφητεύθη, ἀκούσατε. ἐλέχθη	δὲ	οὕτως· Ἄρατε πύλας οὐρανῶν, ἀνοίχθητε,
[1, 42]	προλέγει ὡς ἤδη γενόμενα· ὅτι	δὲ	οὕτως δεῖ ἐκδέχεσθαι, ἐνατενίσατε τῷ
[1, 53]	Σαμαρέων, τὰ προφητευθέντα ἀπαγγελοῦμεν. ἐλέχθη	δὲ	οὕτως· Εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ
[1, 33]	τοῦ Ἠσαίου προεφητεύθη, ἀκούσατε. Ἐλέχθη	δὲ	οὕτως· Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν
[1, 53]	διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου. ἔφη	δὲ	οὕτως· Ἰσραὴλ ἀπερίτμητος τὴν καρδίαν,
[1, 34]	προφήτης ὁ Μιχαίας, ἀκούσατε. ἔφη	δὲ	οὕτως· Καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ
[1, 60]	τὸ προφητικὸν πνεῦμα, ἀκούσατε. ἔφη	δὲ	οὕτως· Καταβήσεται ἀείζωον πῦρ καὶ
[1, 61]	οἱ ἁμαρτήσαντες καὶ μετανοοῦντες. ἐλέχθη	δὲ	οὕτως· Λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε, ἀφέλετε
[1, 40]	τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως. εἴρηνται	δὲ	οὕτως· Μακάριος ἀνὴρ ὃς οὐκ
[1, 15]	καὶ ἀκολάστους καὶ ἀδίκους. εἶπε	δὲ	οὕτως· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους,
[1, 54]	τὴν πᾶσαν γῆν ἔφασαν. ὅτε	δὲ	πάλιν ἔμαθον προφητευθέντα θεραπεύσειν αὐτὸν
[1, 63]	συγγραμμάτων ἐκείνου ἀκριβῶς μαθήσεσθε. ~Ἰουδαῖοι	δὲ	πάντες καὶ νῦν διδάσκουσι τὸν
[1, 54]	μετὰ λόγου ἐμφορῆσαι δύναται. ~Οἱ	δὲ	παραδιδόντες τὰ μυθοποιηθέντα ὑπὸ τῶν
[1, 44]	πᾶσιν εὐάρεστα φανήσεσθαι· κἂν ὀλίγους	δὲ	πείσωμεν, τὰ μέγιστα κερδήσαντες ἐσόμεθα·
[1, 16]	καὶ τὸ οὒ οὔ· τὸ	δὲ	περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ.
[1, 19]	ἐξ ὁποίων γεγενημένα ὁρῶσι. κρεῖττον	δὲ	πιστεύειν καὶ τὰ τῇ ἑαυτῶν
[1, 49]	τοῦ Χριστοῦ ἑαυτοὺς ἀνέθηκαν. ὅτι	δὲ	προεγινώσκετο τὰ δύσφημα ταῦτα λεχθησόμενα
[1, 44]	στόμα κυρίου ἐλάλησε ταῦτα. τὸ	δὲ	προειρημένον Μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται οὐ
[1, 53]	καὶ οἶκος Ἰακὼβ κέκληνται. ὡς	δὲ	προεφητεύθη ὅτι πλείονες οἱ ἀπὸ
[1, 33]	οὖσαν πεποίηκε. καὶ ὁ ἀποσταλεὶς	δὲ	πρὸς αὐτὴν τὴν παρθένον κατ’
[1, 17]	θεὸν μὲν μόνον προσκυνοῦμεν, ὑμῖν	δὲ	πρὸς τὰ ἄλλα χαίροντες ὑπηρετοῦμεν,
[1, 10]	αὐτὸν παρέχοντα πάντα ὁρῶντες· ἐκείνους	δὲ	προσδέχεσθαι αὐτὸν μόνον δεδιδάγμεθα καὶ
[1, 38]	σιαγόνας μου εἰς ῥαπίσματα, τὸ	δὲ	πρόσωπόν μου οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ
[1, 32]	ἀλλ’ ἐκ θείας δυνάμεως. ἡ	δὲ	πρώτη δύναμις μετὰ τὸν πατέρα
[1, 31]	προφητῶν συντεταγμένας κτώμενοι περιεῖπον. ὅτε	δὲ	Πτολεμαῖος, ὁ Αἰγυπτίων βασιλεύς, βιβλιοθήκην
[1, 40]	τοῦ δυναμένου δοῦναι λαβεῖν. ~Ἀκούσατε	δὲ	πῶς καὶ περὶ τῶν κηρυξάντων
[1, 20]	διὰ πυρὸς ἔφασαν. οἱ λεγόμενοι	δὲ	Στωϊκοὶ φιλόσοφοι καὶ αὐτὸν τὸν
[1, 63]	καὶ ἐκ τῶν τοῦ Μωυσέως	δὲ	συγγραμμάτων φανερὸν τοῦτο γενήσεται. λέλεκται
[1, 55]	κύριος. καὶ τὰ παρ’ ὑμῖν	δὲ	σύμβολα τὴν τοῦ σχήματος τούτου
[1, 5]	αὐτῷ τῶν δαιμόνων ἐτίθετο. ὅτε	δὲ	Σωκράτης λόγῳ ἀληθεῖ καὶ ἐξεταστικῶς
[1, 21]	καλὸν εἶναι πάντες ἡγοῦνται. ἀπείη	δὲ	σωφρονούσης ψυχῆς ἔννοια τοιαύτη περὶ
[1, 14]	πάλαι μὲν πορνείαις χαίροντες, νῦν	δὲ	σωφροσύνην μόνην ἀσπαζόμενοι· οἱ δὲ
[1, 36]	τὰ πάντα συγγράφοντα ὄντα, πρόσωπα	δὲ	τὰ διαλεγόμενα παραφέροντα. ὅπερ μὴ
[1, 36]	πῶλον ὄνον υἱὸν ὑποζυγίου. ~Ὅταν	δὲ	τὰς λέξεις τῶν προφητῶν λεγομένας
[1, 50]	εἰρημένων εἰς τοῦτο προφητειῶν. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Ἀνθ’ ὧν παρέδωκαν εἰς
[1, 45]	διὰ Δαυεὶδ τοῦ προφήτου. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Εἶπεν ὁ κύριος τῷ
[1, 48]	τῶν λεχθέντων διὰ Ἠσαίου. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Ἴδε ὡς ὁ δίκαιος
[1, 51]	διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Ἰδοὺ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου
[1, 52]	ὁμοίως εἰς τοῦτο εἰρημένων. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ
[1, 49]	βραχυεπῶς εἰρημένων διὰ Ἠσαίου. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Οὐαὶ τοῖς λέγουσι τὸ
[1, 35]	τῶν προειρημένων εἰς τοῦτο. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, καὶ
[1, 48]	προεφητεύθη, ἀκούσατε τῶν λελεγμένων. ἔστι	δὲ	ταῦτα· Τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἁλεῖται
[1, 15]	ὅτι τούτων χρείαν ἔχετε. ζητεῖτε	δὲ	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, καὶ
[1, 55]	οὐκ ἀροῦται ἄνευ αὐτοῦ· σκαπανεῖς	δὲ	τὴν ἐργασίαν οὐ ποιοῦνται οὐδὲ
[1, 15]	δικαίους καὶ πονηρούς. μὴ μεριμνᾶτε	δὲ	τί φάγητε ἢ τί ἐνδύσησθε.
[1, 8]	ἀδίκους παρ’ αὐτοὺς ἐλθόντας· ἡμεῖς	δὲ	τὸ αὐτὸ πρᾶγμά φαμεν γενήσεσθαι,
[1, 64]	Μωυσῆς ἀνέγραψε. ~Καὶ τὸ ἀνεγείρειν	δὲ	τὸ εἴδωλον τῆς λεγομένης Κόρης
[1, 15]	ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς. εἰς	δὲ	τὸ κοινωνεῖν τοῖς δεομένοις καὶ
[1, 4]	ἐλεγχθῆναι οὐ τιμωρεῖτε· ἐφ’ ἡμῶν	δὲ	τὸ ὄνομα ὡς ἔλεγχον λαμβάνετε,
[1, 42]	ἐβασίλευσεν ἀπὸ τοῦ ξύλου. ~Ὅταν	δὲ	τὸ προφητικὸν πνεῦμα τὰ μέλλοντα
[1, 58]	καὶ ἡδονῆς φονεύουσι. ~Καὶ Μαρκίωνα	δὲ	τὸν ἀπὸ Πόντου, ὡς προέφημεν,
[1, 19]	δυναμένους τι ποιῆσαι, εἶπε, φοβήθητε	δὲ	τὸν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν δυνάμενον
[1, 16]	τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ~Περὶ	δὲ	τοῦ ἀνεξικάκους εἶναι καὶ ὑπηρετικοὺς
[1, 67]	χρείᾳ οὖσι κηδεμὼν γίνεται. τὴν	δὲ	τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινῇ πάντες
[1, 63]	ἀποκαλύψῃ ὁ υἱός. ὁ λόγος	δὲ	τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ υἱὸς
[1, 63]	πατὴρ ὢν τοῦ Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ	δὲ	τοῦ Ἰακώβ, ὡς καὶ Μωυσῆς
[1, 59]	παρὰ τῶν ἡμετέρων διδασκάλων, λέγομεν	δὲ	τοῦ λόγου τοῦ διὰ τῶν
[1, 68]	τοῦτο γενέσθω. Καὶ ἐξ ἐπιστολῆς	δὲ	τοῦ μεγίστου καὶ ἐπιφανεστάτου Καίσαρος
[1, 16]	κατανοήσαντες ἢ συμπραγματευομένων πειραθέντες. περὶ	δὲ	τοῦ μὴ ὀμνύναι ὅλως, τἀληθῆ
[1, 65]	φωνῇ τὸ Γένοιτο σημαίνει. εὐχαριστήσαντος	δὲ	τοῦ προεστῶτος καὶ ἐπευφημήσαντος παντὸς
[1, 15]	ἢ τὴν κόλασιν αὐτοῦ. περὶ	δὲ	τοῦ στέργειν ἅπαντας ταῦτα ἐδίδαξεν·
[1, 21]	ἐναρέτως ἐγγὺς θεῷ βιοῦντας, κολάζεσθαι	δὲ	τοὺς ἀδίκως καὶ μὴ μεταβάλλοντας
[1, 16]	καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. κολάζεσθαι	δὲ	τοὺς οὐκ ἀκολούθως τοῖς διδάγμασιν
[1, 61]	μέμηνε τὴν ἄσωτον μανίαν. καλεῖται	δὲ	τοῦτο τὸ λουτρὸν φωτισμός, ὡς
[1, 25]	καὶ τοὺς πειθομένους ἐλεοῦμεν· τοὺς	δὲ	τούτων αἰτίους δαίμονας γνωρίζομεν. ~Τρίτον
[1, 31]	ἔτεσι ποτὲ μὲν πεντακισχιλίοις, ποτὲ	δὲ	τρισχιλίοις, ποτὲ δὲ δισχιλίοις, καὶ
[1, 60]	τῷ ὕδατι πνεύματι, εἰπών· Τὰ	δὲ	τρίτα περὶ τὸν τρίτον. καὶ
[1, 60]	τῷ παντὶ ἔφη, δίδωσι, τὴν	δὲ	τρίτην τῷ λεχθέντι ἐπιφέρεσθαι τῷ
[1, 25]	Χριστοῦ τούτων μὲν κατεφρονήσαμεν, θεῷ	δὲ	τῷ ἀγεννήτῳ καὶ ἀπαθεῖ ἑαυτοὺς
[1, 20]	τὰς τῶν ἀδίκων ψυχάς, τὰς	δὲ	τῶν σπουδαίων ἀπηλλαγμένας τῶν τιμωριῶν
[1, 44]	καὶ προνοεῖται αὐτῶν. κατ’ ἐνέργειαν	δὲ	τῶν φαύλων δαιμόνων θάνατος ὡρίσθη
[1, 15]	οἱ πόρνοι τοῦτο ποιοῦσιν. Ἐγὼ	δὲ	ὑμῖν λέγω· Εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν
[1, 16]	σε μίλιον ἀκολούθησον δύο. λαμψάτω	δὲ	ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα ἔμπροσθεν
[1, 16]	παρεκελεύσατο· Μὴ ὀμόσητε ὅλως· ἔστω	δὲ	ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ
[1, 62]	σου καὶ προσελθὼν ἄκουσον. ὁ	δὲ	ὑπολυσάμενος καὶ προσελθὼν ἀκήκοε κατελθεῖν
[1, 43]	οἱ μὲν ἦσαν σπουδαῖοι, οἱ	δὲ	φαῦλοι, ἐπεὶ τὴν εἱμαρμένην αἰτίαν
[1, 57]	χρειῶν ἡμᾶς ῥυόμενοι εὐεργετοῦσιν, ἑαυτοὺς	δὲ	φαύλους καὶ μισανθρώπους καὶ φιλοδόξους
[1, 39]	λεγόμενον Ἡ γλῶσσ’ ὀμώμοκεν, ἡ	δὲ	φρὴν ἀνώμοτος ποιεῖν ἡμᾶς εἰς
[1, 21]	οὐρανόν, Διόνυσον δὲ διασπαραχθέντα, Ἡρακλέα	δὲ	φυγῇ πόνων ἑαυτὸν πυρὶ δόντα,
[1, 47]	ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ. ὅτι	δὲ	φυλάσσεται ὑφ’ ὑμῶν ὅπως μηδεὶς
[1, 32]	βραχίονα αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. ἄστρον	δὲ	φωτεινὸν ἀνέτειλε, καὶ ἄνθος ἀνέβη
[1, 15]	οὔτε βρῶσις ἀφανίζει. καί· Γίνεσθε	δὲ	χρηστοὶ καὶ οἰκτίρμονες, ὡς καὶ
[1, 4]	Χριστιανοὶ γὰρ εἶναι κατηγορούμεθα· τὸ	δὲ	χρηστὸν μισεῖσθαι οὐ δίκαιον. καὶ
[1, 35]	ταῦτα, οὐδὲν τούτων ἔπαθεν· Ἰησοῦς	δὲ	Χριστὸς ἐξετάθη τὰς χεῖρας, σταυρωθεὶς
[1, 15]	τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν	δὲ	ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσῃ; ἢ τί
[1, 35]	καὶ εἶπον· Κρῖνον ἡμῖν. τὸ	δὲ	Ὤρυξάν μου χεῖρας καὶ πόδας
[1, 3]	τυφλώττοντες αὐτῶν, αὐτοῖς ὀφλήσωμεν· ὑμέτερον	δὲ,	ὡς αἱρεῖ λόγος, ἀκούοντας ἀγαθοὺς
[1, 53]	πνεῦμα διὰ Ἠσαίου σωθήσεσθαι. εἶπε	δὲ	ὡς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· Εἰ
[1, 36]	ἀπὸ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, ποτὲ	δὲ	ὡς ἀπὸ προσώπου λαῶν ἀποκρινομένων
[1, 36]	καὶ πατρὸς θεοῦ φθέγγεται, ποτὲ	δὲ	ὡς ἀπὸ προσώπου τοῦ Χριστοῦ,
[1, 39]	νεκροὺς ἀνεγείρας ῥυσάσθω ἑαυτόν. ~Ὅταν	δὲ	ὡς προφητεῦον τὰ μέλλοντα γίνεσθαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008