HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τήν 2
τὴν 117
τηρεῖν 1
τῆς 79
Τί 2
τί 18
τι 14

Fréquences [« »]
78 ἢ
69 θεοῦ
69 οὐκ
79 τῆς
83 οὐ
83 τοῖς
92 τῷ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Justin (Saint), Apologie (I) en faveur des Chrétiens (texte complet)

τῆς

Apologie, Chap.

[1, 59]   καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου· καὶ πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο

[1, 60]   ἀείζωον πῦρ καὶ καταφάγεται μέχρι τῆς ἀβύσσου κάτω. οὐ τὰ αὐτὰ

[1, 52]   μετὰ δόξης ἐξ οὐρανῶν μετὰ τῆς ἀγγελικῆς αὐτοῦ στρατιᾶς παραγενήσεσθαι κεκήρυκται,

[1, 12]   δὲ δύνανται καὶ ἄρχοντες πρὸ τῆς ἀληθείας δόξαν τιμῶντες, ὅσον καὶ

[1, 12]   τοῖς ἀνοήτοις τὰ ἔθη πρὸ τῆς ἀληθείας τιμᾶτε, πράττετε ὃ δύνασθε·

[1, 32]   ἐροῦμεν. ὃν τρόπον γὰρ τὸ τῆς ἀμπέλου αἷμα οὐκ ἄνθρωπος πεποίηκεν

[1, 16]   αὐτοῖς· Ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ, ἐργάται τῆς ἀνομίας. τότε κλαυθμὸς ἔσται καὶ

[1, 56]   τὸν ὑμέτερον συνεπιγνώμονας ταύτης ἡμῶν τῆς ἀξιώσεως παραλαβεῖν αἰτοῦμεν, ἵν’ εἴ

[1, 32]   ὁ Χριστός. διὰ γὰρ παρθένου τῆς ἀπὸ τοῦ σπέρματος Ἰακώβ, τοῦ

[1, 14]   διδαγμάτων ἐπιμνησθῆναι καλῶς ἔχειν πρὸ τῆς ἀποδείξεως ἡγησάμεθα, καὶ ὑμέτερον ἔστω

[1, 46]   ἀναγκαίου ὄντος τανῦν τοῦ περὶ τῆς ἀποδείξεως τούτου λόγου, ἐπὶ τὰς

[1, 55]   τε πρόοδοι ὑμῶν πανταχοῦ γίνονται, τῆς ἀρχῆς καὶ δυνάμεως τὰ σημεῖα

[1, 28]   εἰς τὸ πῦρ πεμφθήσεσθαι μετὰ τῆς αὐτοῦ στρατιᾶς καὶ τῶν ἑπομένων

[1, 14]   τοὺς οὐκ ἔσθ’ ὅπως ὑπὲρ τῆς αὐτῶν σωτηρίας ἀγωνιζομένους) ὃν τρόπον

[1, 17]   ἀνθρώπων ὁμολογοῦντες καὶ εὐχόμενοι μετὰ τῆς βασιλικῆς δυνάμεως καὶ σώφρονα τὸν

[1, 63]   θεοῦ ἐν φλογὶ πυρὸς ἐκ τῆς βάτου καὶ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι

[1, 34]   ὑπολαμβάνω, φήσετε. ~Ὅπου δὲ καὶ τῆς γῆς γεννᾶσθαι ἔμελλεν, ὡς προεῖπεν

[1, 40]   ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς· διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται

[1, 51]   τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ

[1, 40]   ἐμελέτησαν καινά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν

[1, 58]   αὐτοῦ Χριστοῦ· καὶ τοὺς μὲν τῆς γῆς μὴ ἐπαίρεσθαι δυναμένους τοῖς

[1, 15]   δὲ μὴ θησαυρίζητε ἑαυτοῖς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις

[1, 40]   τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς· ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ

[1, 44]   καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν δὲ μὴ

[1, 69]   χάριν τοῦτο προτείνοι, διαλάμβανε ὑπὲρ τῆς δεινότητος, καὶ φρόντιζε ὅπως ἂν

[1, 51]   τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος κραταιὸς καὶ κύριος

[1, 51]   ἀνοίχθητε, ἵνα εἰσέλθῃ ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς ἐστιν οὗτος ὁ

[1, 45]   σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι

[1, 35]   ἀρχὴ ἐπὶ τῶν ὤμων· μηνυτικὸν τῆς δυνάμεως τοῦ σταυροῦ, ᾧ προσέθηκε

[1, 2]   ἐκ παντὸς τρόπου καὶ πρὸ τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς τὸν φιλαλήθη, κἂν

[1, 39]   καὶ καταλεγομένους στρατιώτας καὶ πρὸ τῆς ἑαυτῶν ζωῆς καὶ γονέων καὶ

[1, 32]   φανέρωσιν καὶ Ἰουδαίων ἐβασιλεύσατε καὶ τῆς ἐκείνων πάσης γῆς ἐκρατήσατε. τὸ

[1, 9]   ἑαυτῶν παιδίσκας συνεργαζομένας φθείρουσιν. ὢ τῆς ἐμβροντησίας, ἀνθρώπους ἀκολάστους θεοὺς εἰς

[1, 64]   Ἀθηνᾶν· ὅπερ γελοιότατον ἡγούμεθα εἶναι, τῆς ἐννοίας εἰκόνα παραφέρειν θηλειῶν μορφήν.

[1, 68]   ἐξήγησιν πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν δὲ καὶ τῆς ἐπιστολῆς Ἀδριανοῦ τὸ ἀντίγραφον, ἵνα

[1, 53]   ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης

[1, 47]   ἐστέ. εἴρηται δὲ καὶ περὶ τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς, καὶ περὶ τοῦ

[1, 67]   καί, ὡς προέφημεν, παυσαμένων ἡμῶν τῆς εὐχῆς ἄρτος προσφέρεται καὶ οἶνος

[1, 53]   τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. ἔρημα γὰρ

[1, 25]   οὐδὲ μεριμνῶντα διὰ τοῦτο τὸν τῆς Θέτιδος Ἀχιλλέα διὰ τὴν παλλακίδα

[1, 31]   γεγενημένῳ Ἰουδαϊκῷ πολέμῳ Βαρχωχέβας ὁ τῆς Ἰουδαίων ἀποστάσεως ἀρχηγέτης, Χριστιανοὺς μόνους

[1, 55]   ὁ προφήτης, τὸ μέγιστον σύμβολον τῆς ἰσχύος καὶ ἀρχῆς αὐτοῦ ὑπάρχει,

[1, 16]   καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου, κύριον τὸν θεὸν

[1, 16]   αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης

[1, 40]   θεὸς πρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως. εἴρηνται δὲ οὕτως· Μακάριος

[1, 67]   νεκρῶν ἀνέστη· τῇ γὰρ πρὸ τῆς κρονικῆς ἐσταύρωσαν αὐτόν, καὶ τῇ

[1, 64]   τὸ ἀνεγείρειν δὲ τὸ εἴδωλον τῆς λεγομένης Κόρης ἐπὶ ταῖς τῶν

[1, 10]   βουλεύματι ἑαυτοὺς δι’ ἔργων δείξωσι, τῆς μετ’ αὐτοῦ ἀναστροφῆς καταξιωθῆναι προσειλήφαμεν

[1, 8]   αἰωνίου καὶ καθαροῦ βίου ἐπιθυμοῦντες τῆς μετὰ θεοῦ τοῦ πάντων πατρὸς

[1, 19]   ἀρχὴν οὐκ ἂν ἐπιστεύσατε ἐκ τῆς μικρᾶς ῥανίδος δυνατὸν τοιούτους γενέσθαι,

[1, 54]   οὐρανὸν ἐδίδαξαν. καὶ ἐπειδὴ διὰ τῆς Μωυσέως προφητείας οὐ ῥητῶς ἐσημαίνετο,

[1, 52]   Τί, κύριε, ἐπλάνησας ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου; ἡ δόξα, ἣν

[1, 40]   αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. ἐν

[1, 8]   πείσαντας, ὅτι αὐτῷ εἵποντο καὶ τῆς παρ’ αὐτῷ διαγωγῆς ἤρων, ἔνθα

[1, 10]   εἶναι φύλακας. ~Ἀλλ’ οὐ δέεσθαι τῆς παρὰ ἀνθρώπων ὑλικῆς προσφορᾶς προσειλήφαμεν

[1, 53]   ἀπὸ παντὸς ἔθνους ἀνθρώπων διὰ τῆς παρὰ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ διδαχῆς

[1, 54]   ὄνου πῶλον ἄγων ἔσται σύμβολον τῆς παρουσίας αὐτοῦ εἴτε ἵππου ὁ

[1, 51]   καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας,

[1, 35]   ἑτέρου προφήτου τοῦ Σοφονίου τὰς τῆς προφητείας λέξεις ἐροῦμεν. εἰσὶ δὲ

[1, 32]   ταῦτα ἐσταυρώθη, ὅπως τὸ λεῖπον τῆς προφητείας συντελεσθῇ. τὸ γὰρ Πλύνων

[1, 21]   ὀμνύντα τινὰ προάγετε ἑωρακέναι ἐκ τῆς πυρᾶς ἀνερχόμενον εἰς τὸν οὐρανὸν

[1, 32]   Ἰακώβ, καὶ ἄνθος ἀναβήσεται ἀπὸ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί· καὶ ἐπὶ τὸν

[1, 32]   ἀνέτειλε, καὶ ἄνθος ἀνέβη ἀπὸ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, οὗτος ὁ Χριστός.

[1, 32]   λόγος. τὸ δὲ εἰρημένον Αἷμα τῆς σταφυλῆς σημαντικὸν τοῦ ἔχειν μὲν

[1, 1]   τῶν ἀπὸ Φλαουΐας Νέας πόλεως τῆς Συρίας Παλαιστίνης, εἷς αὐτῶν, τὴν

[1, 51]   καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους

[1, 19]   ἔλεγεν, ἐκ μικρᾶς τινος ῥανίδος τῆς τοῦ ἀνθρωπείου σπέρματος δυνατὸν ὀστέα

[1, 29]   διδύμους αὐτοῦ ἀφελεῖν· ἄνευ γὰρ τῆς τοῦ ἡγεμόνος ἐπιτροπῆς τοῦτο πράττειν

[1, 63]   θεὸς ὑπάρχει. καὶ πρότερον διὰ τῆς τοῦ πυρὸς μορφῆς καὶ εἰκόνος

[1, 26]   κατὰ πᾶν γένος ἀνθρώπων διὰ τῆς τῶν δαιμόνων συλλήψεως πολλοὺς πεποίηκε

[1, 26]   ὃς ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος διὰ τῆς τῶν ἐνεργούντων δαιμόνων τέχνης δυνάμεις

[1, 67]   λόγου τὴν νουθεσίαν καὶ πρόκλησιν τῆς τῶν καλῶν τούτων μιμήσεως ποιεῖται.

[1, 63]   ἐφάνη· νῦν δ’ ἐν χρόνοις τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς, ὡς προείπομεν, διὰ

[1, 27]   τέλη λαμβάνετε δέον ἐκκόψαι ἀπὸ τῆς ὑμετέρας οἰκουμένης. καὶ τῶν τούτοις

[1, 16]   φαύλων βεβούληται ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ πραότητος ἐξ αἰσχύνης

[1, 4]   ἐπιγράφονταί τινες, οἳ οὐδὲν ἄξιον τῆς ὑποσχέσεως πράττουσι· γινώσκετε δ’ ὅτι

[1, 32]   ἐν Ἰουδαίοις ἴδιος αὐτῶν· μέχρι τῆς φανερώσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἡμετέρου

[1, 56]   δὲ οἱ φαῦλοι δαίμονες πρὸ τῆς φανερώσεως τοῦ Χριστοῦ εἰπεῖν τοὺς

[1, 26]   τοῖς φιλοσόφοις τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα τῆς φιλοσοφίας κοινὸν ἔχουσιν. εἰ δὲ

Apologie, Chap.
[1, 59]	καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω	τῆς	ἀβύσσου· καὶ πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο
[1, 60]	ἀείζωον πῦρ καὶ καταφάγεται μέχρι	τῆς	ἀβύσσου κάτω. οὐ τὰ αὐτὰ
[1, 52]	μετὰ δόξης ἐξ οὐρανῶν μετὰ	τῆς	ἀγγελικῆς αὐτοῦ στρατιᾶς παραγενήσεσθαι κεκήρυκται,
[1, 12]	δὲ δύνανται καὶ ἄρχοντες πρὸ	τῆς	ἀληθείας δόξαν τιμῶντες, ὅσον καὶ
[1, 12]	τοῖς ἀνοήτοις τὰ ἔθη πρὸ	τῆς	ἀληθείας τιμᾶτε, πράττετε ὃ δύνασθε·
[1, 32]	ἐροῦμεν. ὃν τρόπον γὰρ τὸ	τῆς	ἀμπέλου αἷμα οὐκ ἄνθρωπος πεποίηκεν
[1, 16]	αὐτοῖς· Ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ, ἐργάται	τῆς	ἀνομίας. τότε κλαυθμὸς ἔσται καὶ
[1, 56]	τὸν ὑμέτερον συνεπιγνώμονας ταύτης ἡμῶν	τῆς	ἀξιώσεως παραλαβεῖν αἰτοῦμεν, ἵν’ εἴ
[1, 32]	ὁ Χριστός. διὰ γὰρ παρθένου	τῆς	ἀπὸ τοῦ σπέρματος Ἰακώβ, τοῦ
[1, 14]	διδαγμάτων ἐπιμνησθῆναι καλῶς ἔχειν πρὸ	τῆς	ἀποδείξεως ἡγησάμεθα, καὶ ὑμέτερον ἔστω
[1, 46]	ἀναγκαίου ὄντος τανῦν τοῦ περὶ	τῆς	ἀποδείξεως τούτου λόγου, ἐπὶ τὰς
[1, 55]	τε πρόοδοι ὑμῶν πανταχοῦ γίνονται,	τῆς	ἀρχῆς καὶ δυνάμεως τὰ σημεῖα
[1, 28]	εἰς τὸ πῦρ πεμφθήσεσθαι μετὰ	τῆς	αὐτοῦ στρατιᾶς καὶ τῶν ἑπομένων
[1, 14]	τοὺς οὐκ ἔσθ’ ὅπως ὑπὲρ	τῆς	αὐτῶν σωτηρίας ἀγωνιζομένους) ὃν τρόπον
[1, 17]	ἀνθρώπων ὁμολογοῦντες καὶ εὐχόμενοι μετὰ	τῆς	βασιλικῆς δυνάμεως καὶ σώφρονα τὸν
[1, 63]	θεοῦ ἐν φλογὶ πυρὸς ἐκ	τῆς	βάτου καὶ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι
[1, 34]	ὑπολαμβάνω, φήσετε. ~Ὅπου δὲ καὶ	τῆς	γῆς γεννᾶσθαι ἔμελλεν, ὡς προεῖπεν
[1, 40]	ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου	τῆς	γῆς· διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται
[1, 51]	τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ	τῆς	γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ
[1, 40]	ἐμελέτησαν καινά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς	τῆς	γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν
[1, 58]	αὐτοῦ Χριστοῦ· καὶ τοὺς μὲν	τῆς	γῆς μὴ ἐπαίρεσθαι δυναμένους τοῖς
[1, 15]	δὲ μὴ θησαυρίζητε ἑαυτοῖς ἐπὶ	τῆς	γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις
[1, 40]	τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα	τῆς	γῆς· ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ
[1, 44]	καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ	τῆς	γῆς φάγεσθε, ἐὰν δὲ μὴ
[1, 69]	χάριν τοῦτο προτείνοι, διαλάμβανε ὑπὲρ	τῆς	δεινότητος, καὶ φρόντιζε ὅπως ἂν
[1, 51]	τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς	τῆς	δόξης; Κύριος κραταιὸς καὶ κύριος
[1, 51]	ἀνοίχθητε, ἵνα εἰσέλθῃ ὁ βασιλεὺς	τῆς	δόξης. τίς ἐστιν οὗτος ὁ
[1, 45]	σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ	τῆς	δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι
[1, 35]	ἀρχὴ ἐπὶ τῶν ὤμων· μηνυτικὸν	τῆς	δυνάμεως τοῦ σταυροῦ, ᾧ προσέθηκε
[1, 2]	ἐκ παντὸς τρόπου καὶ πρὸ	τῆς	ἑαυτοῦ ψυχῆς τὸν φιλαλήθη, κἂν
[1, 39]	καὶ καταλεγομένους στρατιώτας καὶ πρὸ	τῆς	ἑαυτῶν ζωῆς καὶ γονέων καὶ
[1, 32]	φανέρωσιν καὶ Ἰουδαίων ἐβασιλεύσατε καὶ	τῆς	ἐκείνων πάσης γῆς ἐκρατήσατε. τὸ
[1, 9]	ἑαυτῶν παιδίσκας συνεργαζομένας φθείρουσιν. ὢ	τῆς	ἐμβροντησίας, ἀνθρώπους ἀκολάστους θεοὺς εἰς
[1, 64]	Ἀθηνᾶν· ὅπερ γελοιότατον ἡγούμεθα εἶναι,	τῆς	ἐννοίας εἰκόνα παραφέρειν θηλειῶν μορφήν.
[1, 68]	ἐξήγησιν πεποιήμεθα. ὑπετάξαμεν δὲ καὶ	τῆς	ἐπιστολῆς Ἀδριανοῦ τὸ ἀντίγραφον, ἵνα
[1, 53]	ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα	τῆς	ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης
[1, 47]	ἐστέ. εἴρηται δὲ καὶ περὶ	τῆς	ἐρημώσεως αὐτῆς, καὶ περὶ τοῦ
[1, 67]	καί, ὡς προέφημεν, παυσαμένων ἡμῶν	τῆς	εὐχῆς ἄρτος προσφέρεται καὶ οἶνος
[1, 53]	τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ	τῆς	ἐχούσης τὸν ἄνδρα. ἔρημα γὰρ
[1, 25]	οὐδὲ μεριμνῶντα διὰ τοῦτο τὸν	τῆς	Θέτιδος Ἀχιλλέα διὰ τὴν παλλακίδα
[1, 31]	γεγενημένῳ Ἰουδαϊκῷ πολέμῳ Βαρχωχέβας ὁ	τῆς	Ἰουδαίων ἀποστάσεως ἀρχηγέτης, Χριστιανοὺς μόνους
[1, 55]	ὁ προφήτης, τὸ μέγιστον σύμβολον	τῆς	ἰσχύος καὶ ἀρχῆς αὐτοῦ ὑπάρχει,
[1, 16]	καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης	τῆς	ἰσχύος σου, κύριον τὸν θεὸν
[1, 16]	αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις ἐξ ὅλης	τῆς	καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης
[1, 40]	θεὸς πρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν	τῆς	κρίσεως. εἴρηνται δὲ οὕτως· Μακάριος
[1, 67]	νεκρῶν ἀνέστη· τῇ γὰρ πρὸ	τῆς	κρονικῆς ἐσταύρωσαν αὐτόν, καὶ τῇ
[1, 64]	τὸ ἀνεγείρειν δὲ τὸ εἴδωλον	τῆς	λεγομένης Κόρης ἐπὶ ταῖς τῶν
[1, 10]	βουλεύματι ἑαυτοὺς δι’ ἔργων δείξωσι,	τῆς	μετ’ αὐτοῦ ἀναστροφῆς καταξιωθῆναι προσειλήφαμεν
[1, 8]	αἰωνίου καὶ καθαροῦ βίου ἐπιθυμοῦντες	τῆς	μετὰ θεοῦ τοῦ πάντων πατρὸς
[1, 19]	ἀρχὴν οὐκ ἂν ἐπιστεύσατε ἐκ	τῆς	μικρᾶς ῥανίδος δυνατὸν τοιούτους γενέσθαι,
[1, 54]	οὐρανὸν ἐδίδαξαν. καὶ ἐπειδὴ διὰ	τῆς	Μωυσέως προφητείας οὐ ῥητῶς ἐσημαίνετο,
[1, 52]	Τί, κύριε, ἐπλάνησας ἡμᾶς ἀπὸ	τῆς	ὁδοῦ σου; ἡ δόξα, ἣν
[1, 40]	αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα	τῆς	οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. ἐν
[1, 8]	πείσαντας, ὅτι αὐτῷ εἵποντο καὶ	τῆς	παρ’ αὐτῷ διαγωγῆς ἤρων, ἔνθα
[1, 10]	εἶναι φύλακας. ~Ἀλλ’ οὐ δέεσθαι	τῆς	παρὰ ἀνθρώπων ὑλικῆς προσφορᾶς προσειλήφαμεν
[1, 53]	ἀπὸ παντὸς ἔθνους ἀνθρώπων διὰ	τῆς	παρὰ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ διδαχῆς
[1, 54]	ὄνου πῶλον ἄγων ἔσται σύμβολον	τῆς	παρουσίας αὐτοῦ εἴτε ἵππου ὁ
[1, 51]	καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν	τῆς	πληγῆς. ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας,
[1, 35]	ἑτέρου προφήτου τοῦ Σοφονίου τὰς	τῆς	προφητείας λέξεις ἐροῦμεν. εἰσὶ δὲ
[1, 32]	ταῦτα ἐσταυρώθη, ὅπως τὸ λεῖπον	τῆς	προφητείας συντελεσθῇ. τὸ γὰρ Πλύνων
[1, 21]	ὀμνύντα τινὰ προάγετε ἑωρακέναι ἐκ	τῆς	πυρᾶς ἀνερχόμενον εἰς τὸν οὐρανὸν
[1, 32]	Ἰακώβ, καὶ ἄνθος ἀναβήσεται ἀπὸ	τῆς	ῥίζης Ἰεσσαί· καὶ ἐπὶ τὸν
[1, 32]	ἀνέτειλε, καὶ ἄνθος ἀνέβη ἀπὸ	τῆς	ῥίζης Ἰεσσαί, οὗτος ὁ Χριστός.
[1, 32]	λόγος. τὸ δὲ εἰρημένον Αἷμα	τῆς	σταφυλῆς σημαντικὸν τοῦ ἔχειν μὲν
[1, 1]	τῶν ἀπὸ Φλαουΐας Νέας πόλεως	τῆς	Συρίας Παλαιστίνης, εἷς αὐτῶν, τὴν
[1, 51]	καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ	τῆς	ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους
[1, 19]	ἔλεγεν, ἐκ μικρᾶς τινος ῥανίδος	τῆς	τοῦ ἀνθρωπείου σπέρματος δυνατὸν ὀστέα
[1, 29]	διδύμους αὐτοῦ ἀφελεῖν· ἄνευ γὰρ	τῆς	τοῦ ἡγεμόνος ἐπιτροπῆς τοῦτο πράττειν
[1, 63]	θεὸς ὑπάρχει. καὶ πρότερον διὰ	τῆς	τοῦ πυρὸς μορφῆς καὶ εἰκόνος
[1, 26]	κατὰ πᾶν γένος ἀνθρώπων διὰ	τῆς	τῶν δαιμόνων συλλήψεως πολλοὺς πεποίηκε
[1, 26]	ὃς ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος διὰ	τῆς	τῶν ἐνεργούντων δαιμόνων τέχνης δυνάμεις
[1, 67]	λόγου τὴν νουθεσίαν καὶ πρόκλησιν	τῆς	τῶν καλῶν τούτων μιμήσεως ποιεῖται.
[1, 63]	ἐφάνη· νῦν δ’ ἐν χρόνοις	τῆς	ὑμετέρας ἀρχῆς, ὡς προείπομεν, διὰ
[1, 27]	τέλη λαμβάνετε δέον ἐκκόψαι ἀπὸ	τῆς	ὑμετέρας οἰκουμένης. καὶ τῶν τούτοις
[1, 16]	φαύλων βεβούληται ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ	τῆς	ὑπομονῆς καὶ πραότητος ἐξ αἰσχύνης
[1, 4]	ἐπιγράφονταί τινες, οἳ οὐδὲν ἄξιον	τῆς	ὑποσχέσεως πράττουσι· γινώσκετε δ’ ὅτι
[1, 32]	ἐν Ἰουδαίοις ἴδιος αὐτῶν· μέχρι	τῆς	φανερώσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἡμετέρου
[1, 56]	δὲ οἱ φαῦλοι δαίμονες πρὸ	τῆς	φανερώσεως τοῦ Χριστοῦ εἰπεῖν τοὺς
[1, 26]	τοῖς φιλοσόφοις τὸ ἐπικατηγορούμενον ὄνομα	τῆς	φιλοσοφίας κοινὸν ἔχουσιν. εἰ δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/07/2008