Apologie, Chap. |
[1, 2] |
χρονίᾳ
προκατεσχηκυίᾳ
φήμῃ
κακῇ
τὴν
|
καθ’ |
ἑαυτῶν
ψῆφον
φέροντας.
ἡμεῖς
μὲν |
[1, 43] |
εἰ
μὴ
τοῦτό
ἐστιν,
ἀλλὰ
|
καθ’ |
εἱμαρμένην
πάντα
γίνεται,
οὔτε
τὸ |
[1, 43] |
τῶν
προλελεγμένων
ὑφ’
ἡμῶν
δοξάσωσι
|
καθ’ |
εἱμαρμένης
ἀνάγκην
φάσκειν
ἡμᾶς
τὰ |
[1, 42] |
οὐδὲ
τῶν
μετ’
ἐκεῖνον.
ὁ
|
καθ’ |
ἡμᾶς
δὲ
Ἰησοῦς
Χριστὸς
σταυρωθεὶς |
[1, 23] |
ἔφησαν,
ὃν
τρόπον
καὶ
τὰ
|
καθ’ |
ἡμῶν
λεγόμενα
δύσφημα
καὶ
ἀσεβῆ |
[1, 22] |
κοινὸν
τοῖς
προκατηριθμημένοις
παθοῦσιν
υἱοῖς
|
καθ’ |
ὑμᾶς
τοῦ
Διὸς
ὑπάρχει.
ἐκείνων |
[1, 33] |
ἐροῦσιν
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
αὐτοῦ
|
Μεθ’ |
ἡμῶν
ὁ
θεός.
ἃ
γὰρ |
[1, 32] |
προσδοκῶσι
τὸν
ἐν
Ἰουδαίᾳ
σταυρωθέντα,
|
μεθ’ |
ὃν
εὐθὺς
δοριάλωτος
ὑμῖν
ἡ |
[1, 63] |
ἐλέγχονται
μήτε
τὸν
πατέρα
ἐπιστάμενοι,
|
μηθ’ |
ὅτι
ἐστὶν
υἱὸς
τῷ
πατρὶ |
[1, 51] |
καὶ
τῶν
ἰσχυρῶν
μεριεῖ
σκύλα,
|
ἀνθ’ |
ὧν
παρεδόθη
εἰς
θάνατον
ἡ |
[1, 50] |
τοῦτο
προφητειῶν.
ἔστι
δὲ
ταῦτα·
|
Ἀνθ’ |
ὧν
παρέδωκαν
εἰς
θανάτον
τὴν |
[1, 39] |
ἡμᾶς
δέ,
ἀφθαρσίας
ἐρῶντας,
μὴ
|
πάνθ’ |
ὑπομεῖναι
ὑπὲρ
τοῦ
τὰ
ποθούμενα |
[1, 14] |
στροφῶν
χειροῦνται
πάντας
τοὺς
οὐκ
|
ἔσθ’ |
ὅπως
ὑπὲρ
τῆς
αὐτῶν
σωτηρίας |
[1, 43] |
ἀγαθὸν
εἶναι
καὶ
τόνδε
φαῦλον,
|
οὔθ’ |
οὗτος
ἀπόδεκτος
οὐδὲ
ἐκεῖνος
μεμπτέος. |