Apologie, Chap. |
[1, 43] |
ἐπαίνου,
οὐκ
ἀφ’
ἑαυτοῦ
ἑλόμενος
|
τὸ |
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
τοῦτο
γενόμενος
οὐδ’ |
[1, 44] |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
κακόν,
ἔκλεξαι
|
τὸ |
ἀγαθόν.
καὶ
πάλιν
διὰ
Ἠσαίου, |
[1, 44] |
οὕτως·
Ἰδοὺ
πρὸ
προσώπου
σου
|
τὸ |
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
κακόν,
ἔκλεξαι |
[1, 40] |
ὑπ’
αὐτοῦ
ἐπὶ
Σιὼν
ὄρος
|
τὸ |
ἅγιον
αὐτοῦ,
διαγγέλλων
τὸ
πρόσταγμα |
[1, 47] |
Ἰερουσαλήμ,
εἰς
κατάραν
ὁ
οἶκος,
|
τὸ |
ἅγιον
ἡμῶν
καὶ
ἡ
δόξα, |
[1, 53] |
πλὴν
ὀλίγων
τινῶν
οὓς
προεῖπε
|
τὸ |
ἅγιον
προφητικὸν
πνεῦμα
διὰ
Ἠσαίου |
[1, 44] |
ἐγεγόνει.
~Ἐδίδαξε
δὲ
ἡμᾶς
ταῦτα
|
τὸ |
ἅγιον
προφητικὸν
πνεῦμα,
διὰ
Μωυσέως |
[1, 32] |
οὐκ
ἐξ
ἀνθρωπείου
σπέρματος
γενήσεσθαι
|
τὸ |
αἷμα
ἀλλ’
ἐκ
δυνάμεως
θεοῦ, |
[1, 66] |
καὶ
εὐχαριστήσαντα
εἰπεῖν·
Τοῦτό
ἐστι
|
τὸ |
αἷμά
μου·
καὶ
μόνοις
αὐτοῖς |
[1, 27] |
φορβάδων,
οὕτω
νῦν
παῖδας
εἰς
|
τὸ |
αἰσχρῶς
χρῆσθαι
μόνον·
καὶ
ὁμοίως |
[1, 15] |
μετὰ
τῶν
δύο
πεμφθῆναι
εἰς
|
τὸ |
αἰώνιον
πῦρ.
καί·
Ὃς
γαμεῖ |
[1, 52] |
μετὰ
τῶν
φαύλων
δαιμόνων
εἰς
|
τὸ |
αἰώνιον
πῦρ
πέμψει.
ὡς
δὲ |
[1, 16] |
οἱ
δὲ
ἄδικοι
πέμπωνται
εἰς
|
τὸ |
αἰώνιον
πῦρ.
πολλοὶ
γὰρ
ἥξουσιν |
[1, 23] |
αὐτοῖς
παραδεχθῆναι
ἀξιοῦμεν,
ἀλλ’
ὅτι
|
τὸ |
ἀληθὲς
λέγομεν·
καὶ
Ἰησοῦς
Χριστὸς |
[1, 67] |
καὶ
ὁ
λαὸς
ἐπευφημεῖ
λέγων
|
τὸ |
Ἀμήν,
καὶ
ἡ
διάδοσις
καὶ |
[1, 15] |
δεῖξαι.
τί
γὰρ
καὶ
λέγομεν
|
τὸ |
ἀναρίθμητον
πλῆθος
τῶν
ἐξ
ἀκολασίας |
[1, 45] |
πατὴρ
τῶν
πάντων
θεὸς
μετὰ
|
τὸ |
ἀναστῆσαι
ἐκ
νεκρῶν
αὐτὸν
ἔμελλε, |
[1, 64] |
ὡς
καὶ
Μωυσῆς
ἀνέγραψε.
~Καὶ
|
τὸ |
ἀνεγείρειν
δὲ
τὸ
εἴδωλον
τῆς |
[1, 43] |
αἱρεῖσθαι
τὰ
καλὰ
δύναμιν
ἔχει
|
τὸ |
ἀνθρώπειον
γένος,
ἀναίτιόν
ἐστι
τῶν |
[1, 19] |
μηδὲ
τοιούτων
ἔλεγε,
τὸ
σπέρμα
|
τὸ |
ἀνθρώπειον
δεικνὺς
καὶ
εἰκόνα
γραπτήν, |
[1, 28] |
τοῦτο
πρᾶξαι
τὸν
θεὸν
διὰ
|
τὸ |
ἀνθρώπινον
γένος
γεγένηται·
προγινώσκει
γάρ |
[1, 28] |
καὶ
εὖ
πράττειν
τὸ
γένος
|
τὸ |
ἀνθρώπινον
πεποίηκεν,
ὥστ’
ἀναπολόγητον
εἶναι |
[1, 68] |
δὲ
καὶ
τῆς
ἐπιστολῆς
Ἀδριανοῦ
|
τὸ |
ἀντίγραφον,
ἵνα
καὶ
κατὰ
τοῦτο |
[1, 68] |
ἀληθεύειν
ἡμᾶς
γνωρίζητε.
καὶ
ἔστι
|
τὸ |
ἀντίγραφον
τοῦτο·
~Ἀδριανοῦ
ὑπὲρ
Χριστιανῶν |
[1, 19] |
εἶπε,
φοβήθητε
δὲ
τὸν
μετὰ
|
τὸ |
ἀποθανεῖν
δυνάμενον
καὶ
ψυχὴν
καὶ |
[1, 5] |
δαιμόνια·
καὶ
ὁμοίως
ἐφ’
ἡμῶν
|
τὸ |
αὐτὸ
ἐνεργοῦσιν.
οὐ
γὰρ
μόνον |
[1, 40] |
καὶ
οἱ
ἄρχοντες
συνήχθησαν
ἐπὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
κατὰ
τοῦ
κυρίου
καὶ |
[1, 8] |
παρ’
αὐτοὺς
ἐλθόντας·
ἡμεῖς
δὲ
|
τὸ |
αὐτὸ
πρᾶγμά
φαμεν
γενήσεσθαι,
ἀλλ’ |
[1, 67] |
πόλεις
ἢ
ἀγροὺς
μενόντων
ἐπὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
συνέλευσις
γίνεται,
καὶ
τὰ |
[1, 32] |
ἕως
ἂν
ἔλθῃ
ᾧ
ἀπόκειται
|
τὸ |
βασίλειον.
Ἰούδας
γὰρ
προπάτωρ
Ἰουδαίων, |
[1, 55] |
λοιπὸν
ὄντες,
κἂν
ὑμεῖς
ἀπιστεῖτε·
|
τὸ |
γὰρ
ἡμέτερον
γέγονε
καὶ
πεπέρανται. |
[1, 32] |
τὸ
λεῖπον
τῆς
προφητείας
συντελεσθῇ.
|
τὸ |
γὰρ
Πλύνων
τὴν
στολὴν
αὐτοῦ |
[1, 61] |
εἰσακούσητέ
μου,
μάχαιρα
ὑμᾶς
κατέδεται·
|
τὸ |
γὰρ
στόμα
κυρίου
ἐλάλησε
ταῦτα. |
[1, 44] |
εἰσακούσητέ
μου,
μάχαιρα
ὑμᾶς
κατέδεται·
|
τὸ |
γὰρ
στόμα
κυρίου
ἐλάλησε
ταῦτα. |
[1, 44] |
τοῦτο
λέγει·
Μάχαιρα
ὑμᾶς
κατέδεται·
|
τὸ |
γὰρ
στόμα
κυρίου
ἐλάλησεν.
εἰ |
[1, 65] |
δὲ
Ἀμὴν
τῇ
Ἑβραΐδι
φωνῇ
|
τὸ |
Γένοιτο
σημαίνει.
εὐχαριστήσαντος
δὲ
τοῦ |
[1, 51] |
ὁ
ταῦτα
πάσχων
ἀνεκδιήγητον
ἔχει
|
τὸ |
γένος
καὶ
βασιλεύει
τῶν
ἐχθρῶν, |
[1, 28] |
αἱρεῖσθαι
τἀληθῆ
καὶ
εὖ
πράττειν
|
τὸ |
γένος
τὸ
ἀνθρώπινον
πεποίηκεν,
ὥστ’ |
[1, 53] |
σωθέντος
πλὴν
ἀλλοεθνοῦς
τινος
Χαλδαίου
|
τὸ |
γένος,
ᾧ
ὄνομα
Λώτ·
σὺν |
[1, 29] |
ἐπὶ
παίδων
ἀνατροφῇ,
ἢ
παραιτούμενοι
|
τὸ |
γήμασθαι
τέλεον
ἐνεκρατευόμεθα.
καὶ
ἤδη |
[1, 49] |
δὲ
ταῦτα·
Οὐαὶ
τοῖς
λέγουσι
|
τὸ |
γλυκὺ
πικρὸν
καὶ
τὸ
πικρὸν |
[1, 10] |
ἀρχὴν
γενέσθαι
οὐχ
ἡμέτερον
ἦν·
|
τὸ |
δ’
ἐξακολουθῆσαι
οἷς
φίλον
αὐτῷ |
[1, 65] |
παρὼν
λαὸς
ἐπευφημεῖ
λέγων·
Ἀμήν.
|
τὸ |
δὲ
Ἀμὴν
τῇ
Ἑβραΐδι
φωνῇ |
[1, 55] |
τὸ
σχῆμα
τοῦτο
ἐχόντων
ἐργαλείων.
|
τὸ |
δὲ
ἀνθρώπειον
σχῆμα
οὐδενὶ
ἄλλῳ |
[1, 32] |
τῆς
ἐκείνων
πάσης
γῆς
ἐκρατήσατε.
|
τὸ |
δὲ
Αὐτὸς
ἔσται
προσδοκία
ἐθνῶν |
[1, 32] |
ὑμῖν
ἡ
γῆ
Ἰουδαίων
παρεδόθη.
|
τὸ |
δὲ
Δεσμεύων
πρὸς
ἄμπελον
τὸν |
[1, 32] |
τοῦ
θεοῦ
σπέρμα,
ὁ
λόγος.
|
τὸ |
δὲ
εἰρημένον
Αἷμα
τῆς
σταφυλῆς |
[1, 63] |
καὶ
ἀναστὰς
νικήσῃ
τὸν
θάνατον.
|
τὸ |
δὲ
εἰρημένον
ἐκ
βάτου
τῷ |
[1, 33] |
ἀλλὰ
διὰ
δυνάμεως
ἐγκύμονα
κατέστησε.
|
τὸ |
δὲ
Ἰησοῦς,
ὄνομα
τῇ
Ἑβραΐδι |
[1, 53] |
τοῦ
προφητικοῦ
πνεύματος
καλεῖται
ἔθνη,
|
τὸ |
δὲ
Ἰουδαϊκὸν
καὶ
Σαμαρειτικὸν
φῦλον |
[1, 16] |
ναί,
καὶ
τὸ
οὒ
οὔ·
|
τὸ |
δὲ
περισσὸν
τούτων
ἐκ
τοῦ |
[1, 44] |
γὰρ
στόμα
κυρίου
ἐλάλησε
ταῦτα.
|
τὸ |
δὲ
προειρημένον
Μάχαιρα
ὑμᾶς
κατέδεται |
[1, 38] |
τὰς
σιαγόνας
μου
εἰς
ῥαπίσματα,
|
τὸ |
δὲ
πρόσωπόν
μου
οὐκ
ἀπέστρεψα |
[1, 4] |
ὀφείλετε.
Χριστιανοὶ
γὰρ
εἶναι
κατηγορούμεθα·
|
τὸ |
δὲ
χρηστὸν
μισεῖσθαι
οὐ
δίκαιον. |
[1, 35] |
βήματος
καὶ
εἶπον·
Κρῖνον
ἡμῖν.
|
τὸ |
δὲ
Ὤρυξάν
μου
χεῖρας
καὶ |
[1, 64] |
αὐτὴν
εἶναι
τοῦ
Διός,
μιμησαμένους
|
τὸ |
διὰ
Μωυσέως
εἰρημένον,
ἐκ
τῶν |
[1, 50] |
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος,
ἀλλὰ
|
τὸ |
εἶδος
αὐτοῦ
ἄτιμον
καὶ
ἐκλεῖπον |
[1, 50] |
σέ,
οὕτως
ἀδοξήσει
ἀπὸ
ἀνθρώπων
|
τὸ |
εἶδός
σου
καὶ
ἡ
δόξα |
[1, 64] |
ἀνέγραψε.
~Καὶ
τὸ
ἀνεγείρειν
δὲ
|
τὸ |
εἴδωλον
τῆς
λεγομένης
Κόρης
ἐπὶ |
[1, 44] |
τὰ
μέλλοντα
γίνεσθαι,
οὐ
διὰ
|
τὸ |
εἱμαρμένης
ἀνάγκῃ
πράττεσθαι
λέγομεν·
ἀλλὰ |
[1, 60] |
ἐν
τῷ
παντὶ
εἶπε.
καὶ
|
τὸ |
εἰπεῖν
αὐτὸν
τρίτον,
ἐπειδή,
ὡς |
[1, 59] |
προφητῶν,
λαβόντα
τὸν
Πλάτωνα
μάθητε
|
τὸ |
εἰπεῖν,
ὕλην
ἄμορφον
οὖσαν
στρέψαντα |
[1, 10] |
τὸν
αὐτὸν
ἡγούμεθα
τρόπον
διὰ
|
τὸ |
ἑλέσθαι
τοὺς
αἱρουμένους
τὰ
αὐτῷ |
[1, 13] |
σταυρωθέντι
διδόναι
ἡμᾶς
λέγοντες,
ἀγνοοῦντες
|
τὸ |
ἐν
τούτῳ
μυστήριον,
ᾧ
προσέχειν |
[1, 60] |
πρότερον
ὑπὸ
Μωυσέως
οἴδαμεν.
~Καὶ
|
τὸ |
ἐν
τῷ
παρὰ
Πλάτωνι
Τιμαίῳ |
[1, 61] |
Ἰησοῦ
Χριστοῦ
καὶ
πνεύματος
ἁγίου
|
τὸ |
ἐν
τῷ
ὕδατι
τότε
λουτρὸν |
[1, 15] |
Ὃς
ἂν
ἐμβλέψῃ
γυναικὶ
πρὸς
|
τὸ |
ἐπιθυμῆσαι
αὐτῆς
ἤδη
ἐμοίχευσε
τῇ |
[1, 15] |
καὶ
οἱ
προσβλέποντες
γυναικὶ
πρὸς
|
τὸ |
ἐπιθυμῆσαι
αὐτῆς·
οὐ
γὰρ
μόνον |
[1, 7] |
βαρβάροις
γενομένων
καὶ
δοξάντων
σοφῶν
|
τὸ |
ἐπικατηγορούμενον
ὄνομα
κοινόν
ἐστι·
Χριστιανοὶ |
[1, 26] |
τῶν
αὐτῶν
δογμάτων
τοῖς
φιλοσόφοις
|
τὸ |
ἐπικατηγορούμενον
ὄνομα
τῆς
φιλοσοφίας
κοινὸν |
[1, 43] |
καθ’
εἱμαρμένην
πάντα
γίνεται,
οὔτε
|
τὸ |
ἐφ’
ἡμῖν
ἐστιν
ὅλως·
εἰ |
[1, 15] |
καί·
Μὴ
ποιῆτε
ταῦτα
πρὸς
|
τὸ |
θεαθῆναι
ὑπὸ
τῶν
ἀνθρώπων·
εἰ |
[1, 40] |
ἢ
ἐν
τῷ
νόμῳ
κυρίου
|
τὸ |
θέλημα
αὐτοῦ,
καὶ
ἐν
τῷ |
[1, 16] |
τῶν
οὐρανῶν,
ἀλλ’
ὁ
ποιῶν
|
τὸ |
θέλημα
τοῦ
πατρός
μου
τοῦ |
[1, 22] |
ἀλλὰ
διάφορα
ἱστορεῖται·
ὥστε
μηδὲ
|
τὸ |
ἴδιον
τοῦ
πάθους
ἥττονα
δοκεῖν |
[1, 16] |
αἴροντά
σου
τὸν
χιτῶνα
ἢ
|
τὸ |
ἱμάτιον
μὴ
κωλύσῃς.
ὃς
δ’ |
[1, 32] |
προπάτωρ
Ἰουδαίων,
ἀφ’
οὗ
καὶ
|
τὸ |
Ἰουδαῖοι
καλεῖσθαι
ἐσχήκασι·
καὶ
ὑμεῖς |
[1, 30] |
γενέσθαι
κατ’
ἀνάγκην
πειθόμενοι,
διὰ
|
τὸ |
καὶ
ὄψει
ὡς
προεφητεύθη
ὁρᾶν |
[1, 44] |
προσώπου
σου
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
|
τὸ |
κακόν,
ἔκλεξαι
τὸ
ἀγαθόν.
καὶ |
[1, 59] |
καὶ
ὑμεῖς
πεισθῆναι
δύνασθε.
καὶ
|
τὸ |
καλούμενον
Ἔρεβος
παρὰ
τοῖς
ποιηταῖς |
[1, 50] |
ἁμαρτίαις
ἡμῶν,
καὶ
αὐτὸς
διὰ
|
τὸ |
κεκακῶσθαι
οὐκ
ἀνοίγει
τὸ
στόμα |
[1, 15] |
τῶν
ἐπηρεαζόντων
ὑμᾶς.
εἰς
δὲ
|
τὸ |
κοινωνεῖν
τοῖς
δεομένοις
καὶ
μηδὲν |
[1, 39] |
Χριστὸν
ἀποθνήσκομεν.
δυνατὸν
γὰρ
ἦν
|
τὸ |
λεγόμενον
Ἡ
γλῶσσ’
ὀμώμοκεν,
ἡ |
[1, 32] |
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐσταυρώθη,
ὅπως
|
τὸ |
λεῖπον
τῆς
προφητείας
συντελεσθῇ.
τὸ |
[1, 32] |
καὶ
Ἰεσσαὶ
προπάτωρ
μὲν
κατὰ
|
τὸ |
λόγιον
γεγένηται,
τοῦ
δὲ
Ἰακὼβ |
[1, 62] |
πάντα,
ὁ
φωτιζόμενος
λούεται.
~Καὶ
|
τὸ |
λουτρὸν
δὴ
τοῦτο
ἀκούσαντες
οἱ |
[1, 61] |
τοῦ
τὸν
λουσόμενον
ἄγοντος
ἐπὶ
|
τὸ |
λουτρόν.
ὄνομα
γὰρ
τῷ
ἀρρήτῳ |
[1, 61] |
ἄσωτον
μανίαν.
καλεῖται
δὲ
τοῦτο
|
τὸ |
λουτρὸν
φωτισμός,
ὡς
φωτιζομένων
τὴν |
[1, 32] |
εἰσελήλυθεν
εἰς
τὰ
Ἰεροσόλυμα,
ἔνθα
|
τὸ |
μέγιστον
ἱερὸν
ἦν
Ἰουδαίων,
ὃ |
[1, 55] |
ὅπερ,
ὡς
προεῖπεν
ὁ
προφήτης,
|
τὸ |
μέγιστον
σύμβολον
τῆς
ἰσχύος
καὶ |
[1, 10] |
καὶ
ἀφθαρσίας
καὶ
συνουσίας
καταξιωθῆναι.
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
τὴν
ἀρχὴν
γενέσθαι |
[1, 10] |
ὑπὲρ
πάντων
ἀνθρώπων
ἡγούμεθα
εἶναι
|
τὸ |
μὴ
εἴργεσθαι
ταῦτα
μανθάνειν,
ἀλλὰ |
[1, 24] |
εἶναι
ἀσεβεῖς
ἀλλήλοις
πάντας
διὰ
|
τὸ |
μὴ
τὰ
αὐτὰ
σέβειν.
ὅπερ |
[1, 19] |
τὸν
αὐτὸν
οὖν
τρόπον
διὰ
|
τὸ |
μήπω
ἑωρακέναι
ὑμᾶς
ἀναστάντα
νεκρὸν |
[1, 16] |
ὀμόσητε
ὅλως·
ἔστω
δὲ
ὑμῶν
|
τὸ |
ναὶ
ναί,
καὶ
τὸ
οὒ |
[1, 9] |
καθιστάναι,
μὴ
συνορῶντας
ἀθέμιτον
καὶ
|
τὸ |
νοεῖν
ἢ
λέγειν
ἀνθρώπους
θεῶν |
[1, 17] |
ἀπεκρίνατο·
Εἴπατέ
μοι,
τίνος
εἰκόνα
|
τὸ |
νόμισμα
ἔχει;
οἱ
δὲ
ἔφασαν· |
[1, 11] |
τύχωμεν·
ἀλλ’
ἐπεὶ
οὐκ
εἰς
|
τὸ |
νῦν
τὰς
ἐλπίδας
ἔχομεν,
ἀναιρούντων |
[1, 40] |
καὶ
νυκτός.
καὶ
ἔσται
ὡς
|
τὸ |
ξύλον
τὸ
πεφυτευμένον
παρὰ
τὰς |
[1, 8] |
διαγωγῆς
ἀντιποιούμεθα,
καὶ
σπεύδομεν
ἐπὶ
|
τὸ |
ὁμολογεῖν,
οἱ
πεπεισμένοι
καὶ
πιστεύοντες |
[1, 33] |
τὴν
παρθένον
εἶπε·
Καὶ
καλέσεις
|
τὸ |
ὄνομα
αὐτοῦ
Ἰησοῦν·
αὐτὸς
γὰρ |
[1, 33] |
υἱὸς
ὑψίστου
κληθήσεται,
καὶ
καλέσεις
|
τὸ |
ὄνομα
αὐτοῦ
Ἰησοῦν,
αὐτὸς
γὰρ |
[1, 4] |
οὐ
τοῦτο
δίκαιον
ἡγούμεθα,
διὰ
|
τὸ |
ὄνομα
ἐὰν
κακοὶ
ἐλεγχώμεθα,
αἰτεῖν |
[1, 49] |
εἰμι,
ἔθνει,
οἳ
οὐκ
ἐκάλεσαν
|
τὸ |
ὄνομά
μου.
ἐξεπέτασα
τὰς
χεῖράς |
[1, 45] |
τῶν
διδασκόντων
ἢ
ὅλως
ὁμολογούντων
|
τὸ |
ὄνομα
τοῦ
Χριστοῦ,
ἡμεῖς
πανταχοῦ |
[1, 4] |
οὐ
τιμωρεῖτε·
ἐφ’
ἡμῶν
δὲ
|
τὸ |
ὄνομα
ὡς
ἔλεγχον
λαμβάνετε,
καίπερ, |
[1, 16] |
ὑμῶν
τὸ
ναὶ
ναί,
καὶ
|
τὸ |
οὒ
οὔ·
τὸ
δὲ
περισσὸν |
[1, 45] |
γαστρὸς
πρὸ
ἑωσφόρου
ἐγέννησά
σε.
|
τὸ |
οὖν
εἰρημένον
Ῥάβδον
δυνάμεως
ἐξαποστελεῖ |
[1, 33] |
Δία,
διασαφῆσαι
τοὺς
λόγους
πειρασόμεθα.
|
τὸ |
οὖν
Ἰδοὺ
ἡ
παρθένος
ἐν |
[1, 65] |
πράξεις
ἐλέγχουσιν.
~Ἡμεῖς
δὲ
μετὰ
|
τὸ |
οὕτως
λοῦσαι
τὸν
πεπεισμένον
καὶ |
[1, 5] |
φροντίζοντες.
εἰρήσεται
γὰρ
τἀληθές·
ἐπεὶ
|
τὸ |
παλαιὸν
δαίμονες
φαῦλοι,
ἐπιφανείας
ποιησάμενοι, |
[1, 32] |
εἰσιν
ἄνθρωποι,
ἐν
οἷς
οἰκεῖ
|
τὸ |
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
σπέρμα,
ὁ |
[1, 46] |
ἐπὶ
τὰς
ἐπειγούσας
ἀποδείξεις
πρὸς
|
τὸ |
παρὸν
χωρήσωμεν.
~Ὅτι
οὖν
καὶ |
[1, 40] |
καὶ
ἔσται
ὡς
τὸ
ξύλον
|
τὸ |
πεφυτευμένον
παρὰ
τὰς
διεξόδους
τῶν |
[1, 49] |
λέγουσι
τὸ
γλυκὺ
πικρὸν
καὶ
|
τὸ |
πικρὸν
γλυκύ.
~Ὅτι
δὲ
καὶ |
[1, 33] |
τοῦτον
γεννησόμενον,
ὡς
προεμηνύομεν,
ἔφη.
|
τὸ |
πνεῦμα
οὖν
καὶ
τὴν
δύναμιν |
[1, 66] |
ἐστι
τὸ
σῶμά
μου·
καὶ
|
τὸ |
ποτήριον
ὁμοίως
λαβόντα
καὶ
εὐχαριστήσαντα |
[1, 69] |
διεδέξω.
οὐ
δοκεῖ
οὖν
μοι
|
τὸ |
πρᾶγμα
ἀζήτητον
καταλιπεῖν,
ἵνα
μήτε |
[1, 43] |
ἑαυτῇ
πράττουσαν
ἀποφαινοίμεθα,
ἢ
ἐκεῖνο
|
τὸ |
προειρημένον
δόξαι
ἀληθὲς
εἶναι,
ὅτι |
[1, 9] |
ἐμβροντησίας,
ἀνθρώπους
ἀκολάστους
θεοὺς
εἰς
|
τὸ |
προσκυνεῖσθαι
πλάσσειν
λέγεσθαι
καὶ
μεταποιεῖν, |
[1, 40] |
ὄρος
τὸ
ἅγιον
αὐτοῦ,
διαγγέλλων
|
τὸ |
πρόσταγμα
κυρίου.
κύριος
εἶπε
πρός |
[1, 50] |
εἰδὼς
φέρειν
μαλακίαν,
ὅτι
ἀπέστραπται
|
τὸ |
πρόσωπον
αὐτοῦ,
ἠτιμάσθη
καὶ
οὐκ |
[1, 38] |
τοῦτο
οὐκ
ἐνετράπην,
ἀλλ’
ἔθηκα
|
τὸ |
πρόσωπόν
μου
ὡς
στερεὰν
πέτραν, |
[1, 60] |
ἐκπύρωσιν
γενήσεσθαι
διὰ
Μωυσέως
προεμήνυσε
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα,
ἀκούσατε.
ἔφη
δὲ |
[1, 41] |
πάλιν
δι’
ἄλλης
προφητείας
μηνύον
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα
δι’
αὐτοῦ
τοῦ |
[1, 63] |
θεὸν
λελαληκέναι
τῷ
Μωυσεῖ.
ὅθεν
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα
διὰ
Ἠσαίου
τοῦ |
[1, 63] |
εἰπόντα
λέγουσιν
εἶναι.
ὅθεν
καὶ
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα
ἐλέγχον
αὐτοὺς
εἶπεν· |
[1, 40] |
πῶς
προτρέπεται
ζῆν
τοὺς
ἀνθρώπους
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα,
καὶ
πῶς
μηνύει |
[1, 51] |
προσηγορεύθησαν.
~Ἵνα
δὲ
μηνύσῃ
ἡμῖν
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα
ὅτι
ὁ
ταῦτα |
[1, 39] |
προφητεῦον
τὰ
μέλλοντα
γίνεσθαι
λαλῇ
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα,
οὕτως
λέγει·
Ἐκ |
[1, 38] |
ἀπὸ
προσώπου
τοῦ
Χριστοῦ
λέγῃ
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα,
οὕτως
φθέγγεται·
Ἐγὼ |
[1, 31] |
γεγένηνται
θεοῦ
προφῆται,
δι’
ὧν
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα
προεκήρυξε
τὰ
γενήσεσθαι |
[1, 59] |
Ἕλλησι
συγγραφέων,
δι’
οὗ
μηνύον
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα,
πῶς
τὴν
ἀρχὴν |
[1, 42] |
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου.
~Ὅταν
δὲ
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα
τὰ
μέλλοντα
γίνεσθαι |
[1, 33] |
καὶ
διὰ
Ἠσαίου
τοῦ
προδεδηλωμένου
|
τὸ |
προφητικὸν
πνεῦμα
τοῦτον
γεννησόμενον,
ὡς |
[1, 6] |
ἀγαθῶν
ἀγγέλων
στρατόν,
πνεῦμά
τε
|
τὸ |
προφητικὸν
σεβόμεθα
καὶ
προσκυνοῦμεν,
λόγῳ |
[1, 52] |
σκώληξ
αὐτῶν
οὐ
παυθήσεται,
καὶ
|
τὸ |
πῦρ
αὐτῶν
οὐ
σβεσθήσεται.
καὶ |
[1, 44] |
ἡ
μάχαιρα
τοῦ
θεοῦ
ἔστι
|
τὸ |
πῦρ,
οὗ
βορὰ
γίνονται
οἱ |
[1, 16] |
ἂν
ὀργισθῇ,
ἔνοχός
ἐστιν
εἰς
|
τὸ |
πῦρ.
παντὶ
δὲ
ἀγγαρεύοντί
σε |
[1, 28] |
ἐρευνήσαντες
μαθεῖν
δύνασθε·
ὃν
εἰς
|
τὸ |
πῦρ
πεμφθήσεσθαι
μετὰ
τῆς
αὐτοῦ |
[1, 40] |
αὐτῶν.
ἐν
τῷ
ἡλίῳ
ἔθετο
|
τὸ |
σκήνωμα
αὐτοῦ,
καὶ
αὐτός,
ὡς |
[1, 67] |
ἡμέρα,
ἐν
ᾗ
ὁ
θεὸς
|
τὸ |
σκότος
καὶ
τὴν
ὕλην
τρέψας |
[1, 19] |
οὖσι
τοιούτοις
μηδὲ
τοιούτων
ἔλεγε,
|
τὸ |
σπέρμα
τὸ
ἀνθρώπειον
δεικνὺς
καὶ |
[1, 50] |
κρίσις
αὐτοῦ
ἤρθη.
μετὰ
οὖν
|
τὸ |
σταυρωθῆναι
αὐτὸν
καὶ
οἱ
γνώριμοι |
[1, 41] |
αὐτοῦ
τοῦ
Δαυείδ,
ὅτι
μετὰ
|
τὸ |
σταυρωθῆναι
βασιλεύσει
ὁ
Χριστός,
οὕτως |
[1, 55] |
τῶν
λεγομένων
υἱῶν
τοῦ
Διὸς
|
τὸ |
σταυρωθῆναι
ἐμιμήσαντο·
οὐ
γὰρ
ἐνοεῖτο |
[1, 35] |
αὐτοῦ
ἥλων
ἦν.
καὶ
μετὰ
|
τὸ |
σταυρῶσαι
αὐτὸν
ἔβαλον
κλῆρον
ἐπὶ |
[1, 50] |
αὐτὸν
ἄφωνος,
οὕτως
οὐκ
ἀνοίγει
|
τὸ |
στόμα
αὐτοῦ.
ἐν
τῇ
ταπεινώσει |
[1, 50] |
διὰ
τὸ
κεκακῶσθαι
οὐκ
ἀνοίγει
|
τὸ |
στόμα
αὐτοῦ·
ὡς
πρόβατον
ἐπὶ |
[1, 50] |
ἔθνη
πολλά,
καὶ
συνέξουσι
βασιλεῖς
|
τὸ |
στόμα
αὐτῶν·
ὅτι
οἷς
οὐκ |
[1, 67] |
ἑαυτοῦ
ὃ
βούλεται
δίδωσι,
καὶ
|
τὸ |
συλλεγόμενον
παρὰ
τῷ
προεστῶτι
ἀποτίθεται, |
[1, 9] |
ἀτίμων
πολλάκις
σκευῶν
διὰ
τέχνης
|
τὸ |
σχῆμα
μόνον
ἀλλάξαντες
καὶ
μορφοποιήσαντες |
[1, 55] |
καὶ
οὐδὲν
ἄλλο
δείκνυσιν
ἢ
|
τὸ |
σχῆμα
τοῦ
σταυροῦ.
καὶ
διὰ |
[1, 55] |
ὁμοίως
εἰ
μὴ
διὰ
τῶν
|
τὸ |
σχῆμα
τοῦτο
ἐχόντων
ἐργαλείων.
τὸ |
[1, 66] |
τὴν
ἀνάμνησίν
μου,
τοῦτ’
ἐστι
|
τὸ |
σῶμά
μου·
καὶ
τὸ
ποτήριον |
[1, 41] |
καὶ
ἀναγγείλατε
ἡμέραν
ἐξ
ἡμέρας
|
τὸ |
σωτήριον
αὐτοῦ·
ὅτι
μέγας
κύριος |
[1, 13] |
ἀξίαν
αὐτοῦ
τιμὴν
ταύτην
παραλαβόντες,
|
τὸ |
τὰ
ὑπ’
ἐκείνου
εἰς
διατροφὴν |
[1, 23] |
γεγενημένων
συγγραφέων,
καὶ
οὐχὶ
διὰ
|
τὸ |
ταὐτὰ
λέγειν
αὐτοῖς
παραδεχθῆναι
ἀξιοῦμεν, |
[1, 18] |
παρ’
αὐτοῦ.
~Ἀποβλέψατε
γὰρ
πρὸς
|
τὸ |
τέλος
ἑκάστου
τῶν
γενομένων
βασιλέων, |
[1, 32] |
ἑξῆς
ἐροῦμεν.
ὃν
τρόπον
γὰρ
|
τὸ |
τῆς
ἀμπέλου
αἷμα
οὐκ
ἄνθρωπος |
[1, 12] |
ἕξετε·
δημίων
δ’
ἂν
εἴη
|
τὸ |
τοιοῦτον
ἔργον,
ἀλλ’
οὐκ
ἀρχόντων |
[1, 60] |
ἀνέγνω
ὑπὸ
Μωυσέως
εἰρημένον
ἐπιφέρεσθαι
|
τὸ |
τοῦ
θεοῦ
πνεῦμα.
δευτέραν
μὲν |
[1, 61] |
καὶ
μετανοήσαντι
ἐπὶ
τοῖς
ἡμαρτημένοις
|
τὸ |
τοῦ
πατρὸς
τῶν
ὅλων
καὶ |
[1, 54] |
ἢ
εἰς
οὐρανὸν
ἀνελεύσεται,
καὶ
|
τὸ |
τοῦ
πώλου
ὄνομα
καὶ
ὄνου |
[1, 3] |
ταύτην
πᾶς
ὁ
σωφρονῶν
ἀποφανεῖται,
|
τὸ |
τοὺς
ἀρχομένους
τὴν
εὐθύνην
τοῦ |
[1, 55] |
οὐ
τέμνεται,
ἢν
μὴ
τοῦτο
|
τὸ |
τρόπαιον,
ὃ
καλεῖται
ἱστίον,
ἐν |
[1, 14] |
ὃν
τρόπον
καὶ
ἡμεῖς
μετὰ
|
τὸ |
τῷ
λόγῳ
πεισθῆναι
ἐκείνων
μὲν |
[1, 44] |
ἐπίστασιν
καὶ
ἀνάμνησιν
ἀεὶ
ἄγων
|
τὸ |
τῶν
ἀνθρώπων
γένος,
δεικνὺς
ὅτι |
[1, 66] |
δεδιδαγμένα
ὑφ’
ἡμῶν,
καὶ
λουσαμένῳ
|
τὸ |
ὑπὲρ
ἀφέσεως
ἁμαρτιῶν
καὶ
εἰς |
[1, 62] |
ἔνθα
ἵδρυνται,
ἐνεργοῦσι.
καὶ
γὰρ
|
τὸ |
ὑπολύεσθαι
ἐπιβαίνοντας
τοῖς
ἱεροῖς
καὶ |
[1, 43] |
εἰ
μὴ
προαιρέσει
ἐλευθέρᾳ
πρὸς
|
τὸ |
φεύγειν
τὰ
αἰσχρὰ
καὶ
αἱρεῖσθαι |
[1, 60] |
ἐπισταμένων,
ἰδιωτῶν
μὲν
καὶ
βαρβάρων
|
τὸ |
φθέγμα,
σοφῶν
δὲ
καὶ
πιστῶν |
[1, 40] |
δώσει
ἐν
καιρῷ
αὐτοῦ,
καὶ
|
τὸ |
φύλλον
αὐτοῦ
οὐκ
ἀπορρυήσεται,
καὶ |
[1, 12] |
Ἰησοῦς
Χριστός,
ἀφ’
οὗ
καὶ
|
τὸ |
Χριστιανοὶ
ἐπονομάζεσθαι
ἐσχήκαμεν.
ὅθεν
καὶ |