Apologie, Chap.
[1, 44]	ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου,	τὰ	ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν
[1, 5]	ἡμῶν, ὑπισχνουμένων μηδὲν ἀδικεῖν μηδὲ	τὰ	ἄθεα ταῦτα δοξάζειν, οὐ κρίσεις
[1, 43]	προαιρέσει ἐλευθέρᾳ πρὸς τὸ φεύγειν	τὰ	αἰσχρὰ καὶ αἱρεῖσθαι τὰ καλὰ
[1, 53]	καὶ ταύτας εἰς πεισμονὴν τοῖς	τὰ	ἀκουστικὰ καὶ νοερὰ ὦτα ἔχουσιν
[1, 65]	πανταχοῦ πάντων εὐτόνως, ὅπως καταξιωθῶμεν	τὰ	ἀληθῆ μαθόντες καὶ δι’ ἔργων
[1, 43]	ἄξια ἐπίχειρα. οὐ γὰρ ὥσπερ	τὰ	ἄλλα, οἷον δένδρα καὶ τετράποδα
[1, 17]	μόνον προσκυνοῦμεν, ὑμῖν δὲ πρὸς	τὰ	ἄλλα χαίροντες ὑπηρετοῦμεν, βασιλεῖς καὶ
[1, 19]	δίκην σπερμάτων εἰς γῆν διαχυθέντα	τὰ	ἀνθρώπεια σώματα κατὰ καιρὸν προστάξει
[1, 43]	εἶναι, τοῖς τὰ καλὰ ἐκλεγομένοις	τὰ	ἄξια ἐπιτίμια, καὶ τοῖς ὁμοίως
[1, 43]	καὶ τοῖς ὁμοίως τὰ ἐναντία	τὰ	ἄξια ἐπίχειρα. οὐ γὰρ ὥσπερ
[1, 67]	τὸ αὐτὸ συνέλευσις γίνεται, καὶ	τὰ	ἀπομνημονεύματα τῶν ἀποστόλων ἢ τὰ
[1, 32]	καὶ Ἠσαίας δέ, ἄλλος προφήτης,	τὰ	αὐτὰ δι’ ἄλλων ῥήσεων προφητεύων
[1, 20]	εὖ διάγειν, ποιηταῖς καὶ φιλοσόφοις	τὰ	αὐτὰ λέγειν δόξομεν· τῷ δὲ
[1, 60]	μέχρι τῆς ἀβύσσου κάτω. οὐ	τὰ	αὐτὰ οὖν ἡμεῖς ἄλλοις δοξάζομεν,
[1, 24]	θυσίας φέρομεν. ὅτι γὰρ οὖν	τὰ	αὐτὰ παρ’ οἷς μὲν θεοί,
[1, 24]	ἀλλήλοις πάντας διὰ τὸ μὴ	τὰ	αὐτὰ σέβειν. ὅπερ μόνον ἐγκαλεῖν
[1, 18]	τὴν τούτων ἐπίσκεψιν, καὶ τῶν	τὰ	αὐτὰ τούτοις εἰπόντων· οἷς κἂν
[1, 7]	ὃν τρόπον οἱ ἐν Ἕλλησι	τὰ	αὐτοῖς ἀρεστὰ δογματίσαντες ἐκ παντὸς
[1, 10]	διὰ τὸ ἑλέσθαι τοὺς αἱρουμένους	τὰ	αὐτῷ ἀρεστὰ καὶ ἀφθαρσίας καὶ
[1, 47]	ὡς ἀπὸ προσώπου λαῶν θαυμαζόντων	τὰ	γεγενημένα. εἰσὶ δὲ οἵδε· Ἐγενήθη
[1, 31]	ὧν τὸ προφητικὸν πνεῦμα προεκήρυξε	τὰ	γενήσεσθαι μέλλοντα πρὶν ἢ γενέσθαι·
[1, 27]	διώκωμεν μηδὲ ἀσεβῶμεν, ἐκτιθέναι καὶ	τὰ	γεννώμενα πονηρῶν εἶναι δεδιδάγμεθα· πρῶτον
[1, 52]	αὐτοῦ σὺν αὐτῷ. ~Ἐπειδὴ τοίνυν	τὰ	γενόμενα ἤδη πάντα ἀποδείκνυμεν πρὶν
[1, 43]	καθ’ εἱμαρμένης ἀνάγκην φάσκειν ἡμᾶς	τὰ	γινόμενα γίνεσθαι, ἐκ τοῦ προειπεῖν
[1, 18]	μάγοις ὀνειροπομποὶ καὶ πάρεδροι καὶ	τὰ	γινόμενα ὑπὸ τῶν ταῦτα εἰδότων
[1, 63]	καὶ ἐξάγαγε τὸν λαόν μου.	τὰ	δ’ ἑπόμενα ἐξ ἐκείνων βουλόμενοι
[1, 53]	οὕτως· Ἰσραὴλ ἀπερίτμητος τὴν καρδίαν,	τὰ	δὲ ἔθνη τὴν ἀκροβυστίαν. τὰ
[1, 12]	ὅθεν καὶ βέβαιοι γινόμεθα πρὸς	τὰ	δεδιδαγμένα ὑπ’ αὐτοῦ πάντα, ἐπειδὴ
[1, 66]	ἢ τῷ πιστεύοντι ἀληθῆ εἶναι	τὰ	δεδιδαγμένα ὑφ’ ἡμῶν, καὶ λουσαμένῳ
[1, 54]	προκηρυσσόντων. ὅτι δὲ καὶ ἀκούοντες	τὰ	διὰ τῶν προφητῶν λεγόμενα οὐκ
[1, 36]	πάντα συγγράφοντα ὄντα, πρόσωπα δὲ	τὰ	διαλεγόμενα παραφέροντα. ὅπερ μὴ νοήσαντες
[1, 4]	οἱ γενόμενοι ποιηταὶ καταγγέλλουσι· κἀκείνων	τὰ	διδάγματα οἱ μετερχόμενοι οὐκ εἴργονται
[1, 37]	ὁποῖα μὲν οὖν ἐστι καὶ	τὰ	διδασκόμενα διὰ τῶν προφητῶν ἀπὸ
[1, 2]	τὸν φιλαλήθη, κἂν θάνατος ἀπειλῆται,	τὰ	δίκαια λέγειν τε καὶ πράττειν
[1, 3]	γὰρ λοιπὸν μαθοῦσιν, ἢν μὴ	τὰ	δίκαια ποιήσητε, ὑπάρξει πρὸς θεόν.
[1, 26]	φονεύονται ὑφ’ ὑμῶν, κἂν διὰ	τὰ	δόγματα, ἐπιστάμεθα. ἔστι δὲ ἡμῖν
[1, 26]	κοινὸν ἔχουσιν. εἰ δὲ καὶ	τὰ	δύσφημα ἐκεῖνα μυθολογούμενα ἔργα πράττουσι,
[1, 49]	ἑαυτοὺς ἀνέθηκαν. ὅτι δὲ προεγινώσκετο	τὰ	δύσφημα ταῦτα λεχθησόμενα κατὰ τῶν
[1, 27]	ἀδελφῷ μίγνυται. οἱ δὲ καὶ	τὰ	ἑαυτῶν τέκνα καὶ τὰς ὁμοζύγους
[1, 14]	πρὸς τοὺς οὐχ ὁμοφύλους διὰ	τὰ	ἔθη καὶ ἑστίας κοινὰς μὴ
[1, 12]	καὶ ὑμεῖς ὁμοίως τοῖς ἀνοήτοις	τὰ	ἔθη πρὸ τῆς ἀληθείας τιμᾶτε,
[1, 53]	ἄνδρα. ἔρημα γὰρ ἦν πάντα	τὰ	ἔθνη ἀληθινοῦ θεοῦ, χειρῶν ἔργοις
[1, 31]	οἳ καὶ ἀναγινώσκοντες οὐ συνιᾶσι	τὰ	εἰρημένα, ἀλλ’ ἐχθροὺς ἡμᾶς καὶ
[1, 53]	ἐθνῶν καὶ πιστότεροι προεγινώσκοντο. ἀπαγγελοῦμεν	τὰ	εἰρημένα διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου.
[1, 31]	ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἦν γνώριμα	τὰ	ἐν αὐταῖς γεγραμμένα τοῖς Αἰγυπτίοις,
[1, 55]	πιπτόντων δείκνυται· κατανοήσατε γὰρ πάντα	τὰ	ἐν τῷ κόσμῳ, εἰ ἄνευ
[1, 4]	γινώσκετε δ’ ὅτι καὶ οἱ	τὰ	ἐναντία δοξάσαντες καὶ δογματίσαντες τῶν
[1, 43]	ἄξια ἐπιτίμια, καὶ τοῖς ὁμοίως	τὰ	ἐναντία τὰ ἄξια ἐπίχειρα. οὐ
[1, 47]	ἡμῶν, ἐγενήθη πυρίκαυστος, καὶ πάντα	τὰ	ἔνδοξα αὐτῆς συνέπεσε. καὶ ἐπὶ
[1, 12]	ἀλλὰ καὶ βουλευόμενον, κἂν διὰ	τὰ	ἐπικείμενα ἐκ παντὸς τρόπου κόσμιοι
[1, 16]	μόνον λέγοντας, ἀλλὰ τοὺς καὶ	τὰ	ἔργα πράττοντας σωθήσεσθαι ἔφη. εἶπε
[1, 52]	Ἐντελοῦμαι τοῖς τέσσαρσιν ἀνέμοις συνάξαι	τὰ	ἐσκορπισμένα τέκνα, ἐντελοῦμαι τῷ βορρᾷ
[1, 52]	πάντως γενησομένων. ὃν γὰρ τρόπον	τὰ	ἤδη γενόμενα προκεκηρυγμένα καὶ ἀγνοούμενα
[1, 60]	ἄλλοις δοξάζομεν, ἀλλ’ οἱ πάντες	τὰ	ἡμέτερα μιμούμενοι λέγουσι. παρ’ ἡμῖν
[1, 3]	παρέχειν, ὅπως ὑπὲρ τῶν ἀγνοεῖν	τὰ	ἡμέτερα νομιζόντων τὴν τιμωρίαν, ὧν
[1, 62]	καὶ ῥαντίζειν ἑαυτοὺς τοὺς εἰς	τὰ	ἱερὰ αὐτῶν ἐπιβαίνοντας καὶ προσιέναι
[1, 62]	λούεσθαι ἀπιόντας πρὶν ἐλθεῖν ἐπὶ	τὰ	ἱερά, ἔνθα ἵδρυνται, ἐνεργοῦσι. καὶ
[1, 32]	ἐπιβὰς ἐκάθισε καὶ εἰσελήλυθεν εἰς	τὰ	Ἰεροσόλυμα, ἔνθα τὸ μέγιστον ἱερὸν
[1, 35]	πῶλον ὄνου καὶ εἰσελευσόμενος εἰς	τὰ	Ἰεροσόλυμα προεφητεύετο, ἑτέρου προφήτου τοῦ
[1, 52]	καὶ οὐ μὴ σχίσωσιν αὐτῶν	τὰ	ἱμάτια, ἀλλὰ τὰς διανοίας. κόψονται
[1, 23]	μυθοποιήσαντες ἔφησαν, ὃν τρόπον καὶ	τὰ	καθ’ ἡμῶν λεγόμενα δύσφημα καὶ
[1, 17]	πάλιν ἀνταπεκρίνατο αὐτοῖς· Ἀπόδοτε οὖν	τὰ	Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ
[1, 43]	φεύγειν τὰ αἰσχρὰ καὶ αἱρεῖσθαι	τὰ	καλὰ δύναμιν ἔχει τὸ ἀνθρώπειον
[1, 43]	φαμὲν ἀπαράβατον ταύτην εἶναι, τοῖς	τὰ	καλὰ ἐκλεγομένοις τὰ ἄξια ἐπιτίμια,
[1, 16]	ἀκολούθησον δύο. λαμψάτω δὲ ὑμῶν	τὰ	καλὰ ἔργα ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,
[1, 61]	ὃ διὰ τῶν προφητῶν προεκήρυξε	τὰ	κατὰ τὸν Ἰησοῦν πάντα, ὁ
[1, 3]	δόξῃ τις ταῦτα εἶναι, ἀξιοῦμεν	τὰ	κατηγορούμενα αὐτῶν ἐξετάζεσθαι, καὶ, ἐὰν
[1, 14]	τοῦ ὅλως ἐντυχεῖν καὶ συνεῖναι	τὰ	λεγόμενα (ἀγωνίζονται γὰρ ἔχειν ὑμᾶς
[1, 52]	ἀπέβη, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	τὰ	λείποντα, κἂν ἀγνοῆται καὶ ἀπιστῆται,
[1, 44]	φανήσεσθαι· κἂν ὀλίγους δὲ πείσωμεν,	τὰ	μέγιστα κερδήσαντες ἐσόμεθα· ὡς γεωργοὶ
[1, 26]	δέ τινα, ὡς ὄντα μείζονα,	τὰ	μείζονα παρὰ τοῦτον ὁμολογεῖν πεποιηκέναι.
[1, 36]	ποτὲ μὲν γὰρ ὡς προαγγελτικὸς	τὰ	μέλλοντα γενήσεσθαι λέγει, ποτὲ δ’
[1, 39]	ἑαυτόν. ~Ὅταν δὲ ὡς προφητεῦον	τὰ	μέλλοντα γίνεσθαι λαλῇ τὸ προφητικὸν
[1, 44]	λέγωσιν. ὥστε ὅ φαμεν, πεπροφητεῦσθαι	τὰ	μέλλοντα γίνεσθαι, οὐ διὰ τὸ
[1, 42]	~Ὅταν δὲ τὸ προφητικὸν πνεῦμα	τὰ	μέλλοντα γίνεσθαι ὡς ἤδη γενόμενα
[1, 53]	Ἰουδαίων καὶ Σαμαρέων Χριστιανοὺς εἰδότες;	τὰ	μὲν γὰρ ἄλλα πάντα γένη
[1, 54]	ἐμφορῆσαι δύναται. ~Οἱ δὲ παραδιδόντες	τὰ	μυθοποιηθέντα ὑπὸ τῶν ποιητῶν οὐδεμίαν
[1, 25]	τὸν Ἄδωνιν οἰστρηθείσας, ὧν καὶ	τὰ	μυστήρια ἄγετε, ἢ Ἀσκληπιὸν ἤ
[1, 27]	τινες καὶ εἰς μητέρα θεῶν	τὰ	μυστήρια ἀναφέρουσι, καὶ παρὰ παντὶ
[1, 18]	πιστεύοντας ἀλλὰ μᾶλλον, οἳ καὶ	τὰ	νεκρούμενα καὶ εἰς γῆν βαλλόμενα
[1, 21]	ἐλθεῖν, καὶ τοὺς αὐτοῦ παῖδας	τὰ	ὅμοια πράξαντας παραδέξασθαι. ἀλλ’ ὡς
[1, 24]	ἔλεγχον ποιησόμεθα. ~Πρῶτον μὲν ὅτι	τὰ	ὅμοια τοῖς Ἕλλησι λέγοντες μόνοι
[1, 46]	πολλοί, ὧν τὰς πράξεις ἢ	τὰ	ὀνόματα καταλέγειν μακρὸν εἶναι ἐπιστάμενοι
[1, 22]	ἐκείνων τε γὰρ οὐχ ὅμοια	τὰ	πάθη τοῦ θανάτου ἀλλὰ διάφορα
[1, 49]	τάλανες οἱ δυσφημοῦντες αὐτὸν καὶ	τὰ	παλαιὰ ἔθη καλὸν εἶναι τηρεῖν
[1, 53]	αὐτοῦ διδαχῆς πεισθέντας καὶ παραιτησαμένους	τὰ	παλαιά, ἐν οἷς πλανώμενοι ἀνεστράφησαν,
[1, 16]	μόνος ὁ θεός, ὁ ποιήσας	τὰ	πάντα. οἳ δ’ ἂν μὴ
[1, 36]	ἰδεῖν ἔστιν, ἕνα μὲν τὸν	τὰ	πάντα συγγράφοντα ὄντα, πρόσωπα δὲ
[1, 31]	Αἰγυπτίων βασιλεύς, βιβλιοθήκην κατεσκεύαζε καὶ	τὰ	πάντων ἀνθρώπων συγγράμματα συνάγειν ἐπειράθη,
[1, 42]	τοῖς ἐντυγχάνουσιν, καὶ τοῦτο διασαφήσομεν.	τὰ	πάντως ἐγνωσμένα γενησόμενα προλέγει ὡς
[1, 44]	ἀμείψεσθαι μέλλοντα τῶν ἀνθρώπων, καὶ	τὰ	παρ’ αὐτοῦ κατ’ ἀξίαν τῶν
[1, 55]	προσώπου ἡμῶν χριστὸς κύριος. καὶ	τὰ	παρ’ ὑμῖν δὲ σύμβολα τὴν
[1, 18]	καὶ μαινομένους καλοῦσι πάντες, καὶ	τὰ	παρ’ ὑμῖν λεγόμενα μαντεῖα Ἀμφιλόχου
[1, 40]	σου, καὶ τὴν κατάσχεσίν σου	τὰ	πέρατα τῆς γῆς· ποιμανεῖς αὐτοὺς
[1, 40]	ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς	τὰ	πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα
[1, 49]	Ἰερουσαλὴμ ἐξελθόντες ἀπόστολοι αὐτοῦ ἐμήνυσαν	τὰ	περὶ αὐτοῦ καὶ τὰς προφητείας
[1, 54]	ἀκριβῶς, ἀλλ’ ὡς πλανώμενοι ἐμιμήσαντο	τὰ	περὶ τὸν ἡμέτερον Χριστόν, διασαφήσομεν.
[1, 54]	ἐνεργῆσαι τερατολογίαν ἡγήσασθαι τοὺς ἀνθρώπους	τὰ	περὶ τὸν Χριστὸν καὶ ὅμοια
[1, 33]	αὐτῶν, ὡς οἱ ἀπομνημονεύσαντες πάντα	τὰ	περὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ
[1, 39]	μὴ πάνθ’ ὑπομεῖναι ὑπὲρ τοῦ	τὰ	ποθούμενα παρὰ τοῦ δυναμένου δοῦναι
[1, 24]	κροκοδείλους καὶ τῶν ἀλόγων ζώων	τὰ	πολλά, καὶ οὐ τῶν αὐτῶν
[1, 3]	οἳ οὐ κρίσει ἀλλὰ πάθει	τὰ	πράγματα ἐπάγειν ἀξιοῦτε. καλὴν δὲ
[1, 42]	ἢ Χριστὸν ἄνθρωπον γενόμενον σταυρωθῆναι	τὰ	προειρημένα ἔφη, καὶ οὐδεὶς τῶν
[1, 10]	καὶ πεπείσμεθα καὶ πιστεύομεν, τοὺς	τὰ	προσόντα αὐτῷ ἀγαθὰ μιμουμένους, σωφροσύνην
[1, 53]	τῶν ἀπὸ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρέων,	τὰ	προφητευθέντα ἀπαγγελοῦμεν. ἐλέχθη δὲ οὕτως·
[1, 40]	εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης	τὰ	ῥήματα αὐτῶν. ἐν τῷ ἡλίῳ
[1, 37]	ἀλλαχοῦ· Τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ	τὰ	σάββατα μισεῖ ἡ ψυχή μου,
[1, 55]	γίνονται, τῆς ἀρχῆς καὶ δυνάμεως	τὰ	σημεῖα ἐν τούτοις δεικνύντες, εἰ
[1, 67]	τὰ ἀπομνημονεύματα τῶν ἀποστόλων ἢ	τὰ	συγγράμματα τῶν προφητῶν ἀναγινώσκεται, μέχρις
[1, 52]	στρατιᾶς παραγενήσεσθαι κεκήρυκται, ὅτε καὶ	τὰ	σώματα ἀνεγερεῖ πάντων τῶν γενομένων
[1, 53]	ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ	τὰ	τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ
[1, 19]	ὁρῶσι. κρεῖττον δὲ πιστεύειν καὶ	τὰ	τῇ ἑαυτῶν φύσει καὶ ἀνθρώποις
[1, 53]	τὰ δὲ ἔθνη τὴν ἀκροβυστίαν.	τὰ	τοσαῦτα γοῦν ὁρώμενα πειθὼ καὶ
[1, 17]	τὰ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ	τὰ	τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ. ὅθεν
[1, 16]	Χριστιανοί, κἂν λέγωσιν διὰ γλώττης	τὰ	τοῦ Χριστοῦ διδάγματα· οὐ γὰρ
[1, 18]	ὅσα ἄλλα τοιαῦτά ἐστι, καὶ	τὰ	τῶν συγγραφέων διδάγματα, Ἐμπεδοκλέους καὶ
[1, 13]	αὐτοῦ τιμὴν ταύτην παραλαβόντες, τὸ	τὰ	ὑπ’ ἐκείνου εἰς διατροφὴν γενόμενα
[1, 62]	ἡμέτερος Χριστός, καὶ εἶπεν· Ὑπόλυσαι	τὰ	ὑποδήματά σου καὶ προσελθὼν ἄκουσον.
[1, 61]	πεισθῶσι καὶ πιστεύωσιν ἀληθῆ ταῦτα	τὰ	ὑφ’ ἡμῶν διδασκόμενα καὶ λεγόμενα
[1, 27]	μέγα καὶ μυστήριον ἀναγράφεται. καὶ	τὰ	φανερῶς ὑμῖν πραττόμενα καὶ τιμώμενα
[1, 44]	πῦρ, οὗ βορὰ γίνονται οἱ	τὰ	φαῦλα πράττειν αἱρούμενοι. διὰ τοῦτο
[1, 38]	δύνασθε. σταυρωθέντος γὰρ αὐτοῦ ἐξέστρεφον	τὰ	χείλη καὶ ἐκίνουν τὰς κεφαλὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008