Apologie, Chap. |
[1, 24] |
τῶν
αὐτῶν
ὑπὸ
πάντων
τιμωμένων
|
ἀλλὰ |
ἄλλων
ἀλλαχόσε,
ὥστ’
εἶναι
ἀσεβεῖς |
[1, 5] |
ταῦτα
δοξάζειν,
οὐ
κρίσεις
ἐξετάζετε,
|
ἀλλὰ |
ἀλόγῳ
πάθει
καὶ
μάστιγι
δαιμόνων |
[1, 58] |
μηδεμίαν
περὶ
ὧν
λέγουσιν
ἔχοντες,
|
ἀλλὰ |
ἀλόγως
ὡς
ὑπὸ
λύκου
ἄρνες |
[1, 15] |
οὕτως·
οὐκ
ἦλθον
καλέσαι
δικαίους,
|
ἀλλὰ |
ἁμαρτωλοὺς
εἰς
μετάνοιαν.
θέλει
γὰρ |
[1, 5] |
τὰς
γινομένας
πράξεις
οὐκ
ἔκρινον,
|
ἀλλὰ |
δέει
συνηρπασμένοι
καὶ
μὴ
ἐπιστάμενοι |
[1, 33] |
καὶ
ἐπισκιάσαν
οὐ
διὰ
συνουσίας
|
ἀλλὰ |
διὰ
δυνάμεως
ἐγκύμονα
κατέστησε.
τὸ |
[1, 16] |
εἶναι
τῶν
φαύλων
βεβούληται
ἡμᾶς,
|
ἀλλὰ |
διὰ
τῆς
ὑπομονῆς
καὶ
πραότητος |
[1, 37] |
ταῦτα
ἐκ
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν;
|
ἀλλὰ |
διάλυε
πάντα
σύνδεσμον
ἀδικίας,
διάσπα |
[1, 22] |
ὅμοια
τὰ
πάθη
τοῦ
θανάτου
|
ἀλλὰ |
διάφορα
ἱστορεῖται·
ὥστε
μηδὲ
τὸ |
[1, 43] |
οὐδέν
ἐστιν
ἀρετὴ
οὐδὲ
κακία,
|
ἀλλὰ |
δόξῃ
μόνον
ἢ
ἀγαθὰ
ἢ |
[1, 60] |
οὐ
σοφίᾳ
ἀνθρωπείᾳ
ταῦτα
γεγονέναι,
|
ἀλλὰ |
δυνάμει
θεοῦ
λέγεσθαι.
~Ὃν
τρόπον |
[1, 33] |
ὁτουοῦν,
οὐκ
ἔτι
ἦν
παρθένος·
|
ἀλλὰ |
δύναμις
θεοῦ
ἐπελθοῦσα
τῇ
παρθένῳ |
[1, 14] |
γεγόνασιν·
οὐ
γὰρ
σοφιστὴς
ὑπῆρχεν,
|
ἀλλὰ |
δύναμις
θεοῦ
ὁ
λόγος
αὐτοῦ |
[1, 43] |
ἐπεὶ
εἰ
μὴ
τοῦτό
ἐστιν,
|
ἀλλὰ |
καθ’
εἱμαρμένην
πάντα
γίνεται,
οὔτε |
[1, 12] |
λαθεῖν
τι,
οὐ
μόνον
πραττόμενον
|
ἀλλὰ |
καὶ
βουλευόμενον,
κἂν
διὰ
τὰ |
[1, 5] |
Σωκράτους
ὑπὸ
λόγου
ἠλέγχθη
ταῦτα,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἐν
βαρβάροις
ὑπ’
αὐτοῦ |
[1, 9] |
ὅπερ
οὐ
μόνον
ἄλογον
ἡγούμεθα,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἐφ’
ὕβρει
τοῦ
θεοῦ |
[1, 36] |
ἐγνώρισαν
οὐδὲ
παραγενόμενον
τὸν
Χριστόν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἡμᾶς
τοὺς
λέγοντας
παραγεγενῆσθαι |
[1, 15] |
μοιχεύων
ἔργῳ
ἐκβέβληται
παρ’
αὐτῷ,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὁ
μοιχεῦσαι
βουλόμενος,
ὡς |
[1, 49] |
παραγενησόμενον,
ἠγνόησαν,
οὐ
μόνον
δέ,
|
ἀλλὰ |
καὶ
παρεχρήσαντο·
οἱ
δὲ
ἀπὸ |
[1, 10] |
τὸ
μὴ
εἴργεσθαι
ταῦτα
μανθάνειν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
προτρέπεσθαι
ἐπὶ
ταῦτα.
ὅπερ |
[1, 26] |
μόνον
οὐκ
ἐδιώχθησαν
ὑφ’
ὑμῶν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τιμῶν
κατηξιώθησαν
Σίμωνα
μέν |
[1, 27] |
προάγοντας,
οὐ
μόνον
τὰς
κόρας
|
ἀλλὰ |
καὶ
τοὺς
ἄρσενας,
καὶ
ὃν |
[1, 15] |
ἔργων
φανερῶν
μόνον
τῷ
θεῷ
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἐνθυμημάτων.
καὶ
πολλοί |
[1, 44] |
γὰρ
οὐ
μόνον
ἐντυγχάνομεν
αὐταῖς,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὑμῖν,
ὡς
ὁρᾶτε,
εἰς |
[1, 5] |
μόνον
μὴ
ὀρθοὺς
εἶναί
φαμεν,
|
ἀλλὰ |
κακοὺς
καὶ
ἀνοσίους
δαίμονας,
οἳ |
[1, 52] |
οὐ
κοπετὸς
στομάτων
ἢ
χειλέων,
|
ἀλλὰ |
κοπετὸς
καρδίας,
καὶ
οὐ
μὴ |
[1, 18] |
οὐχ
ἧττον
ἐκείνων
θεῷ
πιστεύοντας
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον,
οἳ
καὶ
τὰ
νεκρούμενα |
[1, 7] |
ὁ
ἐλεγχθεὶς
ὡς
ἄδικος
κολάζηται,
|
ἀλλὰ |
μὴ
ὡς
Χριστιανός·
ἐὰν
δέ |
[1, 3] |
δὲ
ἑαυτούς,
οἳ
οὐ
κρίσει
|
ἀλλὰ |
πάθει
τὰ
πράγματα
ἐπάγειν
ἀξιοῦτε. |
[1, 61] |
ἀνάγκης
τέκνα
μηδὲ
ἀγνοίας
μένωμεν
|
ἀλλὰ |
προαιρέσεως
καὶ
ἐπιστήμης,
ἀφέσεώς
τε |
[1, 44] |
τὸ
εἱμαρμένης
ἀνάγκῃ
πράττεσθαι
λέγομεν·
|
ἀλλὰ |
προγνώστου
τοῦ
θεοῦ
ὄντος
τῶν |
[1, 52] |
μὴ
σχίσωσιν
αὐτῶν
τὰ
ἱμάτια,
|
ἀλλὰ |
τὰς
διανοίας.
κόψονται
φυλὴ
πρὸς |
[1, 50] |
οὐκ
εἶχεν
εἶδος
οὐδὲ
κάλλος,
|
ἀλλὰ |
τὸ
εἶδος
αὐτοῦ
ἄτιμον
καὶ |
[1, 27] |
τι
τούτων
οὐ
βλάβην
φέρει,
|
ἀλλὰ |
τοῖς
πράττουσι
καὶ
ψευδομαρτυροῦσι
μᾶλλον. |
[1, 30] |
ποιησόμεθα,
οὐ
τοῖς
λέγουσι
πιστεύοντες,
|
ἀλλὰ |
τοῖς
προφητεύουσι
πρὶν
ἢ
γενέσθαι |
[1, 15] |
εἰς
μετάνοιαν
ἐκάλεσεν
ὁ
Χριστός,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀκολάστους
καὶ |
[1, 16] |
οὐ
γὰρ
τοὺς
μόνον
λέγοντας,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
καὶ
τὰ
ἔργα
πράττοντας |
[1, 43] |
ἀφ’
ἑαυτοῦ
ἑλόμενος
τὸ
ἀγαθόν,
|
ἀλλὰ |
τοῦτο
γενόμενος
οὐδ’
εἰ
κακὸς |
[1, 60] |
μηδὲ
νοήσας
τύπον
εἶναι
σταυροῦ
|
ἀλλὰ |
χίασμα
νοήσας,
τὴν
μετὰ
τὸν |