Apologie, Chap.
[1, 12]	μικρὰ προσθεῖναι προεθυμήθημεν, εἰδότες ὅτι	οὐκ	ἀδύνατον ἀληθείας παρατεθείσης ἄγνοιαν φυγεῖν.
[1, 19]	θεοῦ ἀναστῆναι καὶ ἀφθαρσίαν ἐνδύσασθαι	οὐκ	ἀδύνατον. ποίαν γὰρ ἀξίαν θεοῦ
[1, 50]	ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, καὶ οἳ	οὐκ	ἀκηκόασι συνήσουσι. κύριε, τίς ἐπίστευσε
[1, 16]	πῦρ βάλλεται. κολάζεσθαι δὲ τοὺς	οὐκ	ἀκολούθως τοῖς διδάγμασιν αὐτοῦ βιοῦντας,
[1, 43]	ἢ φαῦλον ἢ σπουδαῖον εἶναι,	οὐκ	ἄν ποτε τῶν ἐναντίων δεκτικὸς
[1, 12]	οἱ πάντες ἄνθρωποι ταῦτα ἐγίνωσκον,	οὐκ	ἄν τις τὴν κακίαν πρὸς
[1, 19]	διαβεβαιούμενος, πρὶν ἰδεῖν γενόμενον ἐπιστεύσατε;	οὐκ	ἄν τις τολμήσειεν ἀντειπεῖν. τὸν
[1, 3]	ἄρχοντες φιλοσοφήσωσι καὶ οἱ ἀρχόμενοι,	οὐκ	ἂν εἴη τὰς πόλεις εὐδαιμονῆσαι.
[1, 44]	καὶ αὐτίκα ἀπαλλασσούσης μαχαίρας ἔλεγεν,	οὐκ	ἂν εἶπε Κατέδεται. ὥστε καὶ
[1, 19]	λέγειν· ἀλλ’ ἐκεῖνο συνορῶμεν, ὅτι	οὐκ	ἂν ἐπίστευσαν δυνατὸν εἶναι τοιούτους
[1, 19]	ἀλλ’ ὃν τρόπον τὴν ἀρχὴν	οὐκ	ἂν ἐπιστεύσατε ἐκ τῆς μικρᾶς
[1, 4]	γὰρ ἢ ἔπαινος ἢ κόλασις	οὐκ	ἂν εὐλόγως γένοιτο, ἢν μή
[1, 46]	νουνεχὴς καταλαβεῖν δυνήσεται. ἡμεῖς δέ,	οὐκ	ἀναγκαίου ὄντος τανῦν τοῦ περὶ
[1, 21]	αἱ πράξεις, πρὸς εἰδότας λέγειν	οὐκ	ἀνάγκη, πλὴν ὅτι εἰς διαφορὰν
[1, 40]	προσώπου τῆς γῆς· διὰ τοῦτο	οὐκ	ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει οὐδὲ
[1, 37]	μεγάλην ἡμέραν νηστείας καὶ ἀργίαν	οὐκ	ἀνέχομαι· οὐδ’ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί
[1, 50]	τὸ στόμα αὐτῶν· ὅτι οἷς	οὐκ	ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, καὶ οἳ
[1, 32]	γὰρ τὸ τῆς ἀμπέλου αἷμα	οὐκ	ἄνθρωπος πεποίηκεν ἀλλ’ ὁ θεός,
[1, 50]	τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως	οὐκ	ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. ἐν
[1, 50]	καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι	οὐκ	ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς
[1, 8]	αὐτῷ διαγωγῆς ἤρων, ἔνθα κακία	οὐκ	ἀντιτυπεῖ. ὡς μὲν οὖν διὰ
[1, 69]	ἐπὶ τοῦτο μόνον τραπῶσιν, ἀλλ’	οὐκ	ἀξιώσεσιν οὐδὲ μόναις βοαῖς. πολλῷ
[1, 38]	ῥαπίσματα, τὸ δὲ πρόσωπόν μου	οὐκ	ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. καὶ
[1, 64]	πονηρευόμενοι θυγατέρα τοῦ Διὸς ἔφασαν,	οὐκ	ἀπὸ μίξεως, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐννοηθέντα
[1, 53]	καὶ ἡμεῖς μόνον λέγομεν, ἀλλ’	οὐκ	ἀποδεῖξαι ἔχομεν. τίνι γὰρ ἂν
[1, 40]	αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ	οὐκ	ἀπορρυήσεται, καὶ πάντα ὅσα ἂν
[1, 55]	νηῒ σῶον μείνῃ· γῆ δὲ	οὐκ	ἀροῦται ἄνευ αὐτοῦ· σκαπανεῖς δὲ
[1, 12]	εἴη τὸ τοιοῦτον ἔργον, ἀλλ’	οὐκ	ἀρχόντων ἀγαθῶν. πεπείσμεθα δ’ ἐκ
[1, 29]	ἑαυτοῦ καὶ τῶν ὁμογνωμόνων συνειδήσει.	οὐκ	ἄτοπον δὲ ἐπιμνησθῆναι ἐν τούτοις
[1, 43]	ἦν ἄξιος ἀμοιβῆς ἢ ἐπαίνου,	οὐκ	ἀφ’ ἑαυτοῦ ἑλόμενος τὸ ἀγαθόν,
[1, 43]	κακὸς ὑπῆρχε, δικαίως κολάσεως ἐτύγχανεν,	οὐκ	ἀφ’ ἑαυτοῦ τοιοῦτος ὤν, ἀλλ’
[1, 29]	ἀνδροφόνοι· ἀλλ’ ἢ τὴν ἀρχὴν	οὐκ	ἐγαμοῦμεν εἰ μὴ ἐπὶ παίδων
[1, 63]	κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ με	οὐκ	ἔγνω καὶ ὁ λαός με
[1, 63]	αὐτοὺς εἶπεν· Ἰσραὴλ δέ με	οὐκ	ἔγνω, καὶ ὁ λαός με
[1, 37]	κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ με	οὐκ	ἔγνω καὶ ὁ λαός μου
[1, 36]	τὰς βίβλους τῶν προφητῶν Ἰουδαῖοι	οὐκ	ἐγνώρισαν οὐδὲ παραγενόμενον τὸν Χριστόν,
[1, 63]	Ἰησοῦς δὲ ὁ Χριστός, ὅτι	οὐκ	ἔγνωσαν Ἰουδαῖοι τί πατὴρ καὶ
[1, 26]	εἶναι θεούς, οἳ οὐ μόνον	οὐκ	ἐδιώχθησαν ὑφ’ ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ
[1, 4]	κἀκείνων τὰ διδάγματα οἱ μετερχόμενοι	οὐκ	εἴργονται πρὸς ὑμῶν, ἆθλα δὲ
[1, 11]	τῶν προσδοκωμένων τύχωμεν· ἀλλ’ ἐπεὶ	οὐκ	εἰς τὸ νῦν τὰς ἐλπίδας
[1, 40]	νὺξ τῇ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν,	οὐκ	εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν
[1, 50]	δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ	οὐκ	εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος, ἀλλὰ
[1, 68]	ἠξιώσαμεν κελεῦσαι τὰς κρίσεις γενέσθαι,	οὐκ	ἐκ τοῦ κεκρῖσθαι τοῦτο ὑπὸ
[1, 40]	ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν	οὐκ	ἐκάθισεν, ἀλλ’ ἢ ἐν τῷ
[1, 49]	εἶπον· Ἰδού εἰμι, ἔθνει, οἳ	οὐκ	ἐκάλεσαν τὸ ὄνομά μου. ἐξεπέτασα
[1, 5]	οἳ λόγῳ τὰς γινομένας πράξεις	οὐκ	ἔκρινον, ἀλλὰ δέει συνηρπασμένοι καὶ
[1, 68]	ὁρίζετε. προλέγομεν γὰρ ὑμῖν ὅτι	οὐκ	ἐκφεύξεσθε τὴν ἐσομένην τοῦ θεοῦ
[1, 50]	τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ	οὐκ	ἐλογίσθη. οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν
[1, 38]	βοηθός μου ἐγένετο· διὰ τοῦτο	οὐκ	ἐνετράπην, ἀλλ’ ἔθηκα τὸ πρόσωπόν
[1, 54]	τὰ διὰ τῶν προφητῶν λεγόμενα	οὐκ	ἐνόουν ἀκριβῶς, ἀλλ’ ὡς πλανώμενοι
[1, 32]	μὲν αἷμα τὸν φανησόμενον, ἀλλ’	οὐκ	ἐξ ἀνθρωπείου σπέρματος ἀλλ’ ἐκ
[1, 32]	θεός, οὕτως καὶ τοῦτο ἐμηνύετο	οὐκ	ἐξ ἀνθρωπείου σπέρματος γενήσεσθαι τὸ
[1, 51]	τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ὅτι ἀνομίαν	οὐκ	ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν
[1, 40]	δὲ οὕτως· Μακάριος ἀνὴρ ὃς	οὐκ	ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ
[1, 14]	μαγικῶν στροφῶν χειροῦνται πάντας τοὺς	οὐκ	ἔσθ’ ὅπως ὑπὲρ τῆς αὐτῶν
[1, 47]	ἐχθροὶ αὐτῶν αὐτὴν φάγονται, καὶ	οὐκ	ἔσται ἐξ αὐτῶν ὁ κατοικῶν
[1, 40]	ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν	οὐκ	ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν
[1, 50]	ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ.	οὐκ	ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα·
[1, 29]	ὑπὲρ τοῦ πεῖσαι ὑμᾶς ὅτι	οὐκ	ἔστιν ἡμῖν μυστήριον ἡ ἀνέδην
[1, 33]	εἰ γὰρ ἐσυνουσιάσθη ὑπὸ ὁτουοῦν,	οὐκ	ἔτι ἦν παρθένος· ἀλλὰ δύναμις
[1, 15]	εἰ δὲ μή γε, μισθὸν	οὐκ	ἔχετε παρὰ τοῦ πατρὸς ὑμῶν
[1, 19]	ἄλλο δύνασθαι μηδὲ τὸν θεόν,	οὐκ	ἔχομεν λέγειν· ἀλλ’ ἐκεῖνο συνορῶμεν,
[1, 10]	προτρέπεσθαι ἐπὶ ταῦτα. ὅπερ γὰρ	οὐκ	ἠδυνήθησαν οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι πρᾶξαι,
[1, 15]	καὶ ἀδίκους. εἶπε δὲ οὕτως·	οὐκ	ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς
[1, 31]	φωνῇ γεγραμμένας διεπέμψατο. ἐπειδὴ δὲ	οὐκ	ἦν γνώριμα τὰ ἐν αὐταῖς
[1, 44]	δουλεύοντας κατέχωσιν· ὅπερ εἰς τέλος	οὐκ	ἴσχυσαν πρᾶξαι. ἀφόβως μὲν γὰρ
[1, 10]	ὃν τρόπον γὰρ τὴν ἀρχὴν	οὐκ	ὄντας ἐποίησε, τὸν αὐτὸν ἡγούμεθα
[1, 4]	Χριστιανῶν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν αἱρουμένοις.	οὐκ	ὀρθῶς μὲν οὐδὲ τοῦτο πράττεται·
[1, 53]	τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ	οὐκ	ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008