Alphabétiquement     [«   »]
ξύλον 1
ξύλου 1
3
ὁ 140
2
9
1
Fréquences     [«    »]
123 αὐτοῦ
127 γὰρ
130 διὰ
140 ὁ
144 ἐν
148 ὡς
167 τὸν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Justin (Saint), Apologie (I) en faveur des Chrétiens (texte complet)


Apologie, Chap.
[1, 33]   Ἑλληνίδι διαλέκτῳ δηλοῖ. ὅθεν καὶ     ἄγγελος πρὸς τὴν παρθένον εἶπε·
[1, 31]   κτώμενοι περιεῖπον. ὅτε δὲ Πτολεμαῖος,     Αἰγυπτίων βασιλεύς, βιβλιοθήκην κατεσκεύαζε καὶ
[1, 3]   ἔχοι τις ἐλέγχειν, οὐχ ὑπαγορεύει     ἀληθὴς λόγος διὰ φήμην πονηρὰν
[1, 43]   κακὰ νομίζεται· ἥπερ, ὡς δείκνυσιν     ἀληθὴς λόγος, μεγίστη ἀσέβεια καὶ
[1, 40]   ὡσεὶ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει     ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς·
[1, 33]   κυοφορῆσαι παρθένον οὖσαν πεποίηκε. καὶ     ἀποσταλεὶς δὲ πρὸς αὐτὴν τὴν
[1, 45]   ἐχθραίνοντας αὐτῷ δαίμονας, καὶ συντελεσθῇ     ἀριθμὸς τῶν προεγνωσμένων αὐτῷ ἀγαθῶν
[1, 28]   μᾶλλον. ~Παρ’ ἡμῖν μὲν γὰρ     ἀρχηγέτης τῶν κακῶν δαιμόνων ὄφις
[1, 35]   λόγου σαφέστερον δειχθήσεται. καὶ πάλιν     αὐτὸς προφήτης Ἠσαίας θεοφορούμενος τῷ
[1, 37]   καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ, ὅταν λέγῃ     αὐτὸς προφήτης ὁμοίως ἀπὸ τοῦ
[1, 35]   μου. καὶ μὲν Δαυεὶδ     βασιλεὺς καὶ προφήτης, εἰπὼν
[1, 35]   Σιών, κήρυσσε, θύγατερ Ἰερουσαλήμ· ἰδοὺ     βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πρᾶος,
[1, 51]   τῆς δόξης. τίς ἐστιν οὗτος     βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος κραταιὸς
[1, 51]   πύλας οὐρανῶν, ἀνοίχθητε, ἵνα εἰσέλθῃ     βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς ἐστιν
[1, 50]   ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ     βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; ἀνηγγείλαμεν
[1, 22]   ἀποδείξομεν, μᾶλλον δὲ καὶ ἀποδέδεικται·     γὰρ κρείττων ἐκ τῶν πράξεων
[1, 41]   τῶν ἐθνῶν εἴδωλα δαιμονίων εἰσίν,     δὲ θεὸς τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησε.
[1, 62]   ὑποδήματά σου καὶ προσελθὼν ἄκουσον.     δὲ ὑπολυσάμενος καὶ προσελθὼν ἀκήκοε
[1, 15]   καί· Εἰ ὀφθαλμός σου     δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτόν·
[1, 48]   ἔστι δὲ ταῦτα· Ἴδε ὡς     δίκαιος ἀπώλετο, καὶ οὐδεὶς ἐκδέχεται
[1, 48]   κατανοεῖ. Ἀπὸ προσώπου ἀδικίας ἦρται     δίκαιος καὶ ἔσται ἐν εἰρήνῃ
[1, 38]   οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ὅτι ἐγγίζει     δικαιώσας με. καὶ πάλιν ὅταν
[1, 35]   Δαυεὶδ βασιλεὺς καὶ προφήτης,     εἰπὼν ταῦτα, οὐδὲν τούτων ἔπαθεν·
[1, 7]   τὰς πράξεις κρίνεσθαι ἀξιοῦμεν, ἵνα     ἐλεγχθεὶς ὡς ἄδικος κολάζηται, ἀλλὰ
[1, 16]   οἱ μὲν δίκαιοι λάμψωσιν ὡς     ἥλιος, οἱ δὲ ἄδικοι πέμπωνται
[1, 12]   γενήσεσθαι ταῦτα πάντα προεῖπε, φημί,     ἡμέτερος διδάσκαλος καὶ τοῦ πατρὸς
[1, 67]   κόσμον ἐποίησε, καὶ Ἰησοῦς Χριστὸς     ἡμέτερος σωτὴρ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ
[1, 62]   πυρὸς ἐκ βάτου προσωμίλησεν αὐτῷ     ἡμέτερος Χριστός, καὶ εἶπεν· Ὑπόλυσαι
[1, 48]   πάσας νόσους καὶ νεκροὺς ἀνεγερεῖν     ἡμέτερος Χριστὸς προεφητεύθη, ἀκούσατε τῶν
[1, 33]   τῷ ὀνόματι αὐτοῦ Μεθ’ ἡμῶν     θεός. γὰρ ἦν ἄπιστα
[1, 63]   εἶπεν· Ἐγώ εἰμι ὤν,     θεὸς Ἀβραὰμ καὶ θεὸς
[1, 63]   Μωυσεῖ· Ἐγώ εἰμι ὤν,     θεὸς Ἀβραὰμ καὶ θεὸς
[1, 59]   ἐπάνω τῶν ὑδάτων. καὶ εἶπεν     θεός· Γενηθήτω φῶς. καὶ ἐγένετο
[1, 19]   μὴ πιστεύοντες ταῦτα γενήσεσθαι ὅσα     θεὸς διὰ τοῦ Χριστοῦ ἐδίδαξε.
[1, 63]   καὶ θεὸς Ἰσαὰκ καὶ     θεὸς Ἰακὼβ καὶ θεὸς
[1, 63]   καὶ θεὸς Ἰσαὰκ καὶ     θεὸς Ἰακώβ, τὸν τῶν ὅλων
[1, 63]   ὤν, θεὸς Ἀβραὰμ καὶ     θεὸς Ἰσαὰκ καὶ θεὸς
[1, 63]   ὤν, θεὸς Ἀβραὰμ καὶ     θεὸς Ἰσαὰκ καὶ θεὸς
[1, 40]   καὶ ὅτι αὐτὸν υἱὸν καλεῖ     θεὸς καὶ ὑποτάσσειν αὐτῷ πάντας
[1, 53]   ἃς πυρὶ καὶ θείῳ καύσας     θεὸς κατέστρεψε, μηδενὸς τῶν ἐν
[1, 16]   Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ μόνος     θεός, ποιήσας τὰ πάντα.
[1, 32]   αἷμα οὐκ ἄνθρωπος πεποίηκεν ἀλλ’     θεός, οὕτως καὶ τοῦτο ἐμηνύετο
[1, 17]   ἐμήνυσεν εἰπών· Ὧι πλέον ἔδωκεν     θεός, πλέον καὶ ἀπαιτηθήσεται παρ’
[1, 40]   ὡς εἰς μετάνοιαν καλεῖ πάντας     θεὸς πρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν
[1, 33]   παρὰ τοῖς ἀνθρώποις γενήσεσθαι, ταῦτα     θεὸς προεμήνυσε διὰ τοῦ προφητικοῦ
[1, 67]   πρώτη ἐστὶν ἡμέρα, ἐν     θεὸς τὸ σκότος καὶ τὴν
[1, 43]   μηδὲν δυνάμενα προαιρέσει πράττειν, ἐποίησεν     θεὸς τὸν ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ
[1, 59]   ἀρχὴν καὶ ἐκ τίνων ἐδημιούργησεν     θεὸς τὸν κόσμον, ἔφη οὕτως·
[1, 64]   ὡς προεγράψαμεν· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν     θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[1, 59]   ἔφη οὕτως· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν     θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[1, 15]   καὶ τῶν θηρίων διαφέρετε; καὶ     θεὸς τρέφει αὐτά. μὴ οὖν
[1, 63]   Ἀβραάμ, θεὸς Ἰσαάκ, θεὸς Ἰακώβ,     θεὸς τῶν πατέρων σου. κάτελθε
[1, 63]   καὶ θεὸς Ἰακὼβ καὶ     θεὸς τῶν πατέρων σου, σημαντικὸν
[1, 15]   πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. ὅπου γὰρ     θησαυρός ἐστιν, ἐκεῖ καὶ
[1, 40]   δικαίας, ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει     θυμὸς αὐτοῦ. μακάριοι πάντες οἱ
[1, 22]   πυρὶ πιστεύομεν. ~Υἱὸς δὲ θεοῦ,     Ἰησοῦς λεγόμενος, εἰ καὶ κοινῶς
[1, 63]   με οὐ συνῆκε. καὶ πάλιν     Ἰησοῦς, ὡς ἐδηλώσαμεν, παρ’ αὐτοῖς
[1, 42]   ἀλλ’ οὐδὲ τῶν μετ’ ἐκεῖνον.     καθ’ ἡμᾶς δὲ Ἰησοῦς Χριστὸς
[1, 47]   καὶ οὐκ ἔσται ἐξ αὐτῶν     κατοικῶν ἐν αὐτῇ. ὅτι δὲ
[1, 40]   ἀφ’ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν.     κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς,
[1, 38]   ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων. καὶ     κύριος βοηθός μου ἐγένετο· διὰ
[1, 41]   σαλευθήτω. εὐφρανθήτωσαν ἐν τοῖς ἔθνεσιν·     κύριος ἐβασίλευσεν ἀπὸ τοῦ ξύλου.
[1, 40]   ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ     κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς· τότε λαλήσει
[1, 63]   ὅσα ἀγγέλλεται, ὡς καὶ αὐτὸς     κύριος ἡμῶν εἶπεν· ἐμοῦ
[1, 45]   προφήτου. ἔστι δὲ ταῦτα· Εἶπεν     κύριος τῷ κυρίῳ μου· Κάθου
[1, 67]   ὅση δύναμις αὐτῷ, ἀναπέμπει, καὶ     λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων τὸ Ἀμήν,
[1, 63]   δέ με οὐκ ἔγνω, καὶ     λαός με οὐ συνῆκε. καὶ
[1, 63]   δέ με οὐκ ἔγνω καὶ     λαός με οὐ συνῆκε. καὶ
[1, 37]   δέ με οὐκ ἔγνω καὶ     λαός μου οὐ συνῆκεν. οὐαὶ
[1, 49]   ἀλλ’ ὀπίσω τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.     λαὸς παροξύνων ἐναντίον μου.
[1, 16]   εἶπε γὰρ οὕτως· Οὐχὶ πᾶς     λέγων μοι Κύριε κύριε εἰσελεύσεται
[1, 12]   ἐρημίᾳ. ὅτι δ’ οὐ καλλιερήσετε,     λόγος ἀποδείκνυσιν, οὗ βασιλικώτατον καὶ
[1, 14]   σοφιστὴς ὑπῆρχεν, ἀλλὰ δύναμις θεοῦ     λόγος αὐτοῦ ἦν. ~Περὶ μὲν
[1, 63]   οἷς ἂν ἀποκαλύψῃ υἱός.     λόγος δὲ τοῦ θεοῦ ἐστιν
[1, 32]   καὶ δεσπότην θεὸν καὶ υἱὸς     λόγος ἐστίν· ὃς τίνα τρόπον
[1, 10]   οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι πρᾶξαι, ταῦτα     λόγος θεῖος ὢν εἰργάσατο, εἰ
[1, 12]   οὕτως καὶ ὅσα ἂν ὑπαγορεύσῃ     λόγος μὴ δεῖν αἱρεῖσθαι
[1, 32]   τὸ παρὰ τοῦ θεοῦ σπέρμα,     λόγος. τὸ δὲ εἰρημένον Αἷμα
[1, 2]   μόνον τἀληθὲς τιμᾶν καὶ στέργειν     λόγος ὑπαγορεύει, παραιτουμένους δόξαις παλαιῶν
[1, 31]   τὰς βίβλους τῶν προφητειῶν. καὶ     μὲν βασιλεὺς Ἡρώδης τῇ προειρημένῃ
[1, 35]   ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου. καὶ     μὲν Δαυεὶδ βασιλεὺς καὶ
[1, 34]   ἔμελλεν, ὡς προεῖπεν ἕτερος προφήτης     Μιχαίας, ἀκούσατε. ἔφη δὲ οὕτως·
[1, 15]   ἐκβέβληται παρ’ αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ     μοιχεῦσαι βουλόμενος, ὡς οὐ τῶν
[1, 15]   ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς· οὐ γὰρ μόνον     μοιχεύων ἔργῳ ἐκβέβληται παρ’ αὐτῷ,
[1, 64]   προειρημένων νοῆσαι δύνασθε. ἔφη γὰρ     Μωυσῆς, ὡς προεγράψαμεν· Ἐν ἀρχῇ
[1, 29]   Φήλικος ὑπογράψαι, ἐφ’ ἑαυτοῦ μείνας     νεανίσκος ἠρκέσθη τῇ ἑαυτοῦ καὶ
[1, 46]   ἐκ τῶν διὰ τοσούτων εἰρημένων     νουνεχὴς καταλαβεῖν δυνήσεται. ἡμεῖς δέ,
[1, 12]   λόγος μὴ δεῖν αἱρεῖσθαι     νουνεχὴς οὐχ αἱρήσεται. γενήσεσθαι ταῦτα
[1, 15]   θησαυρός ἐστιν, ἐκεῖ καὶ     νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. καί· Μὴ
[1, 47]   ἔρημος ἐγενήθη Ἰερουσαλήμ, εἰς κατάραν     οἶκος, τὸ ἅγιον ἡμῶν καὶ
[1, 15]   οἶδε γὰρ πατὴρ ὑμῶν     οὐράνιος ὅτι τούτων χρείαν ἔχετε.
[1, 15]   μετάνοιαν. θέλει γὰρ πατὴρ     οὐράνιος τὴν μετάνοιαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ
[1, 37]   μοι οἶκον οἰκοδομήσετε; λέγει κύριος.     οὐρανός μοι θρόνος, καὶ
[1, 15]   παρὰ τῷ θεῷ. καί· Εἰ     ὀφθαλμός σου δεξιὸς σκανδαλίζει
[1, 50]   ἀνόμοις ἐξιλάσεται. ἴδε γὰρ συνήσει     παῖς μου, καὶ ὑψωθήσεται καὶ
[1, 18]   Πλάτωνός τε καὶ Σωκράτους, καὶ     παρ’ Ὁμήρῳ βόθρος καὶ
[1, 54]   ἐσημαίνετο, εἴτε υἱὸς τοῦ θεοῦ     παραγενησόμενός ἐστι, καὶ εἰ ὀχούμενος
[1, 49]   τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. λαὸς     παροξύνων ἐναντίον μου. Ἰουδαῖοι γὰρ
[1, 65]   εὐχὰς καὶ τὴν εὐχαριστίαν πᾶς     παρὼν λαὸς ἐπευφημεῖ λέγων· Ἀμήν.
[1, 63]   οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ μὴ     πατὴρ καὶ οἷς ἂν ἀποκαλύψῃ
[1, 63]   οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ μὴ     πατὴρ καὶ οἷς ἂν
[1, 15]   ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν. θέλει γὰρ     πατὴρ οὐράνιος τὴν μετάνοιαν
[1, 45]   τὸν Χριστὸν εἰς τὸν οὐρανὸν     πατὴρ τῶν πάντων θεὸς μετὰ
[1, 15]   τί ἐνδύσησθε· οἶδε γὰρ     πατὴρ ὑμῶν οὐράνιος ὅτι
[1, 15]   χρηστοὶ καὶ οἰκτίρμονες, ὡς καὶ     πατὴρ ὑμῶν χρηστός ἐστι καὶ
[1, 16]   εἰ μὴ μόνος θεός,     ποιήσας τὰ πάντα. οἳ δ’
[1, 16]   τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’     ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός
[1, 33]   πρωτότοκος τῷ θεῷ ἐστι Μωυσῆς     προδεδηλωμένος προφήτης ἐμήνυσε· καὶ τοῦτο
[1, 67]   ἐγχωρεῖ. εἶτα παυσαμένου τοῦ ἀναγινώσκοντος     προεστὼς διὰ λόγου τὴν νουθεσίαν
[1, 67]   καὶ οἶνος καὶ ὕδωρ, καὶ     προεστὼς εὐχὰς ὁμοίως καὶ εὐχαριστίας,
[1, 54]   τῆς παρουσίας αὐτοῦ εἴτε ἵππου     προκηρυσσόμενος, καὶ υἱὸς θεοῦ ἐστιν,
[1, 35]   Χριστόν· καὶ γάρ, ὡς εἶπεν     προφήτης, διασύροντες αὐτὸν ἐκάθισαν ἐπὶ
[1, 55]   πάντων λελεγμένων. ὅπερ, ὡς προεῖπεν     προφήτης, τὸ μέγιστον σύμβολον τῆς
[1, 54]   ἡμέτερον Χριστόν, διασαφήσομεν. Μωυσῆς οὖν     προφήτης, ὡς προέφημεν, πρεσβύτερος ἦν
[1, 56]   Ῥώμῃ ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος γενόμενος     Σίμων καὶ τὴν ἱερὰν σύγκλητον
[1, 66]   λόγου θεοῦ σαρκοποιηθεὶς Ἰησοῦς Χριστὸς     σωτὴρ ἡμῶν καὶ σάρκα καὶ
[1, 3]   μόνην δικαίαν πρόκλησιν ταύτην πᾶς     σωφρονῶν ἀποφανεῖται, τὸ τοὺς ἀρχομένους
[1, 2]   ἀδίκως τι πράξασιν δογματίσασιν     σώφρων λόγος ὑπαγορεύει, ἀλλ’ ἐκ
[1, 51]   ἡμῖν τὸ προφητικὸν πνεῦμα ὅτι     ταῦτα πάσχων ἀνεκδιήγητον ἔχει τὸ
[1, 31]   νῦν γεγενημένῳ Ἰουδαϊκῷ πολέμῳ Βαρχωχέβας     τῆς Ἰουδαίων ἀποστάσεως ἀρχηγέτης, Χριστιανοὺς
[1, 63]   πατὴρ καὶ οἷς ἂν     υἱὸς ἀποκαλύψῃ. Ἰουδαῖοι οὖν ἡγησάμενοι
[1, 63]   λόγος δὲ τοῦ θεοῦ ἐστιν     υἱὸς αὐτοῦ, ὡς προέφημεν. καὶ
[1, 63]   πατὴρ καὶ οἷς ἂν ἀποκαλύψῃ     υἱός. λόγος δὲ τοῦ
[1, 63]   ἔγνω τὸν πατέρα εἰ μὴ     υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ
[1, 63]   ἔγνω τὸν πατέρα εἰ μὴ     υἱός, οὐδὲ τὸν υἱὸν εἰ
[1, 40]   εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν     φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ
[1, 61]   τὰ κατὰ τὸν Ἰησοῦν πάντα,     φωτιζόμενος λούεται. ~Καὶ τὸ λουτρὸν
[1, 15]   τοὺς σώφρονας εἰς μετάνοιαν ἐκάλεσεν     Χριστός, ἀλλὰ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ
[1, 35]   ἔμελλε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους γεννηθεὶς     Χριστὸς ἄχρις ἀνδρωθῇ, ὅπερ καὶ
[1, 32]   ἀπὸ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, οὗτος     Χριστός. διὰ γὰρ παρθένου τῆς
[1, 61]   τότε λουτρὸν ποιοῦνται. καὶ γὰρ     Χριστὸς εἶπεν· Ἂν μὴ ἀναγεννηθῆτε,
[1, 17]   θεοῦ τὸν λόγον ἀπαιτηθήσεσθαι, ὡς     Χριστὸς ἐμήνυσεν εἰπών· Ὧι πλέον
[1, 63]   υἱὸς θεοῦ καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦς     Χριστός ἐστι, πρότερον λόγος ὤν,
[1, 28]   κολασθησομένους τὸν ἀπέραντον αἰῶνα, προεμήνυσεν     Χριστός. καὶ γὰρ ἐπιμονὴ
[1, 63]   οὐ συνῆκε. καὶ Ἰησοῦς δὲ     Χριστός, ὅτι οὐκ ἔγνωσαν Ἰουδαῖοι
[1, 41]   ὅτι μετὰ τὸ σταυρωθῆναι βασιλεύσει     Χριστός, οὕτως εἶπεν· Ἄισατε τῷ
[1, 66]   λουτρόν, καὶ οὕτως βιοῦντι ὡς     Χριστὸς παρέδωκεν. οὐ γὰρ ὡς
[1, 63]   βάτου καὶ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι     ὤν, θεὸς Ἀβραάμ, θεὸς Ἰσαάκ,
[1, 63]   βάτου τῷ Μωυσεῖ· Ἐγώ εἰμι     ὤν, θεὸς Ἀβραὰμ καὶ
[1, 63]   βάτῳ καὶ εἶπεν· Ἐγώ εἰμι     ὤν, θεὸς Ἀβραὰμ καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site KHAZARZAR

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/07/2008