Apologie, Chap. |
[1, 33] |
Ἑλληνίδι
διαλέκτῳ
δηλοῖ.
ὅθεν
καὶ
|
ὁ |
ἄγγελος
πρὸς
τὴν
παρθένον
εἶπε· |
[1, 31] |
κτώμενοι
περιεῖπον.
ὅτε
δὲ
Πτολεμαῖος,
|
ὁ |
Αἰγυπτίων
βασιλεύς,
βιβλιοθήκην
κατεσκεύαζε
καὶ |
[1, 3] |
ἔχοι
τις
ἐλέγχειν,
οὐχ
ὑπαγορεύει
|
ὁ |
ἀληθὴς
λόγος
διὰ
φήμην
πονηρὰν |
[1, 43] |
κακὰ
νομίζεται·
ἥπερ,
ὡς
δείκνυσιν
|
ὁ |
ἀληθὴς
λόγος,
μεγίστη
ἀσέβεια
καὶ |
[1, 40] |
ἢ
ὡσεὶ
χνοῦς,
ὃν
ἐκρίπτει
|
ὁ |
ἄνεμος
ἀπὸ
προσώπου
τῆς
γῆς· |
[1, 33] |
κυοφορῆσαι
παρθένον
οὖσαν
πεποίηκε.
καὶ
|
ὁ |
ἀποσταλεὶς
δὲ
πρὸς
αὐτὴν
τὴν |
[1, 45] |
ἐχθραίνοντας
αὐτῷ
δαίμονας,
καὶ
συντελεσθῇ
|
ὁ |
ἀριθμὸς
τῶν
προεγνωσμένων
αὐτῷ
ἀγαθῶν |
[1, 28] |
μᾶλλον.
~Παρ’
ἡμῖν
μὲν
γὰρ
|
ὁ |
ἀρχηγέτης
τῶν
κακῶν
δαιμόνων
ὄφις |
[1, 35] |
λόγου
σαφέστερον
δειχθήσεται.
καὶ
πάλιν
|
ὁ |
αὐτὸς
προφήτης
Ἠσαίας
θεοφορούμενος
τῷ |
[1, 37] |
καὶ
πάλιν
ἀλλαχοῦ,
ὅταν
λέγῃ
|
ὁ |
αὐτὸς
προφήτης
ὁμοίως
ἀπὸ
τοῦ |
[1, 35] |
μου.
καὶ
ὁ
μὲν
Δαυεὶδ
|
ὁ |
βασιλεὺς
καὶ
προφήτης,
ὁ
εἰπὼν |
[1, 35] |
Σιών,
κήρυσσε,
θύγατερ
Ἰερουσαλήμ·
ἰδοὺ
|
ὁ |
βασιλεύς
σου
ἔρχεταί
σοι
πρᾶος, |
[1, 51] |
τῆς
δόξης.
τίς
ἐστιν
οὗτος
|
ὁ |
βασιλεὺς
τῆς
δόξης;
Κύριος
κραταιὸς |
[1, 51] |
πύλας
οὐρανῶν,
ἀνοίχθητε,
ἵνα
εἰσέλθῃ
|
ὁ |
βασιλεὺς
τῆς
δόξης.
τίς
ἐστιν |
[1, 50] |
ἐπίστευσε
τῇ
ἀκοῇ
ἡμῶν;
καὶ
|
ὁ |
βραχίων
κυρίου
τίνι
ἀπεκαλύφθη;
ἀνηγγείλαμεν |
[1, 22] |
ἀποδείξομεν,
μᾶλλον
δὲ
καὶ
ἀποδέδεικται·
|
ὁ |
γὰρ
κρείττων
ἐκ
τῶν
πράξεων |
[1, 41] |
τῶν
ἐθνῶν
εἴδωλα
δαιμονίων
εἰσίν,
|
ὁ |
δὲ
θεὸς
τοὺς
οὐρανοὺς
ἐποίησε. |
[1, 62] |
ὑποδήματά
σου
καὶ
προσελθὼν
ἄκουσον.
|
ὁ |
δὲ
ὑπολυσάμενος
καὶ
προσελθὼν
ἀκήκοε |
[1, 15] |
καί·
Εἰ
ὁ
ὀφθαλμός
σου
|
ὁ |
δεξιὸς
σκανδαλίζει
σε,
ἔκκοψον
αὐτόν· |
[1, 48] |
ἔστι
δὲ
ταῦτα·
Ἴδε
ὡς
|
ὁ |
δίκαιος
ἀπώλετο,
καὶ
οὐδεὶς
ἐκδέχεται |
[1, 48] |
κατανοεῖ.
Ἀπὸ
προσώπου
ἀδικίας
ἦρται
|
ὁ |
δίκαιος
καὶ
ἔσται
ἐν
εἰρήνῃ |
[1, 38] |
οὐ
μὴ
αἰσχυνθῶ,
ὅτι
ἐγγίζει
|
ὁ |
δικαιώσας
με.
καὶ
πάλιν
ὅταν |
[1, 35] |
Δαυεὶδ
ὁ
βασιλεὺς
καὶ
προφήτης,
|
ὁ |
εἰπὼν
ταῦτα,
οὐδὲν
τούτων
ἔπαθεν· |
[1, 7] |
τὰς
πράξεις
κρίνεσθαι
ἀξιοῦμεν,
ἵνα
|
ὁ |
ἐλεγχθεὶς
ὡς
ἄδικος
κολάζηται,
ἀλλὰ |
[1, 16] |
οἱ
μὲν
δίκαιοι
λάμψωσιν
ὡς
|
ὁ |
ἥλιος,
οἱ
δὲ
ἄδικοι
πέμπωνται |
[1, 12] |
γενήσεσθαι
ταῦτα
πάντα
προεῖπε,
φημί,
|
ὁ |
ἡμέτερος
διδάσκαλος
καὶ
τοῦ
πατρὸς |
[1, 67] |
κόσμον
ἐποίησε,
καὶ
Ἰησοῦς
Χριστὸς
|
ὁ |
ἡμέτερος
σωτὴρ
τῇ
αὐτῇ
ἡμέρᾳ |
[1, 62] |
πυρὸς
ἐκ
βάτου
προσωμίλησεν
αὐτῷ
|
ὁ |
ἡμέτερος
Χριστός,
καὶ
εἶπεν·
Ὑπόλυσαι |
[1, 48] |
πάσας
νόσους
καὶ
νεκροὺς
ἀνεγερεῖν
|
ὁ |
ἡμέτερος
Χριστὸς
προεφητεύθη,
ἀκούσατε
τῶν |
[1, 33] |
τῷ
ὀνόματι
αὐτοῦ
Μεθ’
ἡμῶν
|
ὁ |
θεός.
ἃ
γὰρ
ἦν
ἄπιστα |
[1, 63] |
εἶπεν·
Ἐγώ
εἰμι
ὁ
ὤν,
|
ὁ |
θεὸς
Ἀβραὰμ
καὶ
ὁ
θεὸς |
[1, 63] |
Μωυσεῖ·
Ἐγώ
εἰμι
ὁ
ὤν,
|
ὁ |
θεὸς
Ἀβραὰμ
καὶ
ὁ
θεὸς |
[1, 59] |
ἐπάνω
τῶν
ὑδάτων.
καὶ
εἶπεν
|
ὁ |
θεός·
Γενηθήτω
φῶς.
καὶ
ἐγένετο |
[1, 19] |
μὴ
πιστεύοντες
ταῦτα
γενήσεσθαι
ὅσα
|
ὁ |
θεὸς
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
ἐδίδαξε. |
[1, 63] |
καὶ
ὁ
θεὸς
Ἰσαὰκ
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
Ἰακὼβ
καὶ
ὁ
θεὸς |
[1, 63] |
καὶ
ὁ
θεὸς
Ἰσαὰκ
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
Ἰακώβ,
τὸν
τῶν
ὅλων |
[1, 63] |
ὤν,
ὁ
θεὸς
Ἀβραὰμ
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
Ἰσαὰκ
καὶ
ὁ
θεὸς |
[1, 63] |
ὤν,
ὁ
θεὸς
Ἀβραὰμ
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
Ἰσαὰκ
καὶ
ὁ
θεὸς |
[1, 40] |
καὶ
ὅτι
αὐτὸν
υἱὸν
καλεῖ
|
ὁ |
θεὸς
καὶ
ὑποτάσσειν
αὐτῷ
πάντας |
[1, 53] |
ἃς
πυρὶ
καὶ
θείῳ
καύσας
|
ὁ |
θεὸς
κατέστρεψε,
μηδενὸς
τῶν
ἐν |
[1, 16] |
Οὐδεὶς
ἀγαθὸς
εἰ
μὴ
μόνος
|
ὁ |
θεός,
ὁ
ποιήσας
τὰ
πάντα. |
[1, 32] |
αἷμα
οὐκ
ἄνθρωπος
πεποίηκεν
ἀλλ’
|
ὁ |
θεός,
οὕτως
καὶ
τοῦτο
ἐμηνύετο |
[1, 17] |
ἐμήνυσεν
εἰπών·
Ὧι
πλέον
ἔδωκεν
|
ὁ |
θεός,
πλέον
καὶ
ἀπαιτηθήσεται
παρ’ |
[1, 40] |
ὡς
εἰς
μετάνοιαν
καλεῖ
πάντας
|
ὁ |
θεὸς
πρὶν
ἐλθεῖν
τὴν
ἡμέραν |
[1, 33] |
παρὰ
τοῖς
ἀνθρώποις
γενήσεσθαι,
ταῦτα
|
ὁ |
θεὸς
προεμήνυσε
διὰ
τοῦ
προφητικοῦ |
[1, 67] |
πρώτη
ἐστὶν
ἡμέρα,
ἐν
ᾗ
|
ὁ |
θεὸς
τὸ
σκότος
καὶ
τὴν |
[1, 43] |
μηδὲν
δυνάμενα
προαιρέσει
πράττειν,
ἐποίησεν
|
ὁ |
θεὸς
τὸν
ἄνθρωπον·
οὐδὲ
γὰρ |
[1, 59] |
ἀρχὴν
καὶ
ἐκ
τίνων
ἐδημιούργησεν
|
ὁ |
θεὸς
τὸν
κόσμον,
ἔφη
οὕτως· |
[1, 64] |
ὡς
προεγράψαμεν·
Ἐν
ἀρχῇ
ἐποίησεν
|
ὁ |
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν |
[1, 59] |
ἔφη
οὕτως·
Ἐν
ἀρχῇ
ἐποίησεν
|
ὁ |
θεὸς
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν |
[1, 15] |
καὶ
τῶν
θηρίων
διαφέρετε;
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
τρέφει
αὐτά.
μὴ
οὖν |
[1, 63] |
Ἀβραάμ,
θεὸς
Ἰσαάκ,
θεὸς
Ἰακώβ,
|
ὁ |
θεὸς
τῶν
πατέρων
σου.
κάτελθε |
[1, 63] |
καὶ
ὁ
θεὸς
Ἰακὼβ
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
τῶν
πατέρων
σου,
σημαντικὸν |
[1, 15] |
πάντα
προστεθήσεται
ὑμῖν.
ὅπου
γὰρ
|
ὁ |
θησαυρός
ἐστιν,
ἐκεῖ
καὶ
ὁ |
[1, 40] |
δικαίας,
ὅταν
ἐκκαυθῇ
ἐν
τάχει
|
ὁ |
θυμὸς
αὐτοῦ.
μακάριοι
πάντες
οἱ |
[1, 22] |
πυρὶ
πιστεύομεν.
~Υἱὸς
δὲ
θεοῦ,
|
ὁ |
Ἰησοῦς
λεγόμενος,
εἰ
καὶ
κοινῶς |
[1, 63] |
με
οὐ
συνῆκε.
καὶ
πάλιν
|
ὁ |
Ἰησοῦς,
ὡς
ἐδηλώσαμεν,
παρ’
αὐτοῖς |
[1, 42] |
ἀλλ’
οὐδὲ
τῶν
μετ’
ἐκεῖνον.
|
ὁ |
καθ’
ἡμᾶς
δὲ
Ἰησοῦς
Χριστὸς |
[1, 47] |
καὶ
οὐκ
ἔσται
ἐξ
αὐτῶν
|
ὁ |
κατοικῶν
ἐν
αὐτῇ.
ὅτι
δὲ |
[1, 40] |
ἀφ’
ἡμῶν
τὸν
ζυγὸν
αὐτῶν.
|
ὁ |
κατοικῶν
ἐν
οὐρανοῖς
ἐκγελάσεται
αὐτούς, |
[1, 38] |
ἀπέστρεψα
ἀπὸ
αἰσχύνης
ἐμπτυσμάτων.
καὶ
|
ὁ |
κύριος
βοηθός
μου
ἐγένετο·
διὰ |
[1, 41] |
σαλευθήτω.
εὐφρανθήτωσαν
ἐν
τοῖς
ἔθνεσιν·
|
ὁ |
κύριος
ἐβασίλευσεν
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου. |
[1, 40] |
ἐν
οὐρανοῖς
ἐκγελάσεται
αὐτούς,
καὶ
|
ὁ |
κύριος
ἐκμυκτηριεῖ
αὐτούς·
τότε
λαλήσει |
[1, 63] |
ὅσα
ἀγγέλλεται,
ὡς
καὶ
αὐτὸς
|
ὁ |
κύριος
ἡμῶν
εἶπεν·
Ὁ
ἐμοῦ |
[1, 45] |
προφήτου.
ἔστι
δὲ
ταῦτα·
Εἶπεν
|
ὁ |
κύριος
τῷ
κυρίῳ
μου·
Κάθου |
[1, 67] |
ὅση
δύναμις
αὐτῷ,
ἀναπέμπει,
καὶ
|
ὁ |
λαὸς
ἐπευφημεῖ
λέγων
τὸ
Ἀμήν, |
[1, 63] |
δέ
με
οὐκ
ἔγνω,
καὶ
|
ὁ |
λαός
με
οὐ
συνῆκε.
καὶ |
[1, 63] |
δέ
με
οὐκ
ἔγνω
καὶ
|
ὁ |
λαός
με
οὐ
συνῆκε.
καὶ |
[1, 37] |
δέ
με
οὐκ
ἔγνω
καὶ
|
ὁ |
λαός
μου
οὐ
συνῆκεν.
οὐαὶ |
[1, 49] |
ἀλλ’
ὀπίσω
τῶν
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν.
|
ὁ |
λαὸς
ὁ
παροξύνων
ἐναντίον
μου. |
[1, 16] |
εἶπε
γὰρ
οὕτως·
Οὐχὶ
πᾶς
|
ὁ |
λέγων
μοι
Κύριε
κύριε
εἰσελεύσεται |
[1, 12] |
ἐρημίᾳ.
ὅτι
δ’
οὐ
καλλιερήσετε,
|
ὁ |
λόγος
ἀποδείκνυσιν,
οὗ
βασιλικώτατον
καὶ |
[1, 14] |
σοφιστὴς
ὑπῆρχεν,
ἀλλὰ
δύναμις
θεοῦ
|
ὁ |
λόγος
αὐτοῦ
ἦν.
~Περὶ
μὲν |
[1, 63] |
οἷς
ἂν
ἀποκαλύψῃ
ὁ
υἱός.
|
ὁ |
λόγος
δὲ
τοῦ
θεοῦ
ἐστιν |
[1, 32] |
καὶ
δεσπότην
θεὸν
καὶ
υἱὸς
|
ὁ |
λόγος
ἐστίν·
ὃς
τίνα
τρόπον |
[1, 10] |
οἱ
ἀνθρώπειοι
νόμοι
πρᾶξαι,
ταῦτα
|
ὁ |
λόγος
θεῖος
ὢν
εἰργάσατο,
εἰ |
[1, 12] |
οὕτως
καὶ
ὅσα
ἂν
ὑπαγορεύσῃ
|
ὁ |
λόγος
μὴ
δεῖν
αἱρεῖσθαι
ὁ |
[1, 32] |
τὸ
παρὰ
τοῦ
θεοῦ
σπέρμα,
|
ὁ |
λόγος.
τὸ
δὲ
εἰρημένον
Αἷμα |
[1, 2] |
μόνον
τἀληθὲς
τιμᾶν
καὶ
στέργειν
|
ὁ |
λόγος
ὑπαγορεύει,
παραιτουμένους
δόξαις
παλαιῶν |
[1, 31] |
τὰς
βίβλους
τῶν
προφητειῶν.
καὶ
|
ὁ |
μὲν
βασιλεὺς
Ἡρώδης
τῇ
προειρημένῃ |
[1, 35] |
ἐπὶ
τὸν
ἱματισμόν
μου.
καὶ
|
ὁ |
μὲν
Δαυεὶδ
ὁ
βασιλεὺς
καὶ |
[1, 34] |
ἔμελλεν,
ὡς
προεῖπεν
ἕτερος
προφήτης
|
ὁ |
Μιχαίας,
ἀκούσατε.
ἔφη
δὲ
οὕτως· |
[1, 15] |
ἐκβέβληται
παρ’
αὐτῷ,
ἀλλὰ
καὶ
|
ὁ |
μοιχεῦσαι
βουλόμενος,
ὡς
οὐ
τῶν |
[1, 15] |
ἐπιθυμῆσαι
αὐτῆς·
οὐ
γὰρ
μόνον
|
ὁ |
μοιχεύων
ἔργῳ
ἐκβέβληται
παρ’
αὐτῷ, |
[1, 64] |
προειρημένων
νοῆσαι
δύνασθε.
ἔφη
γὰρ
|
ὁ |
Μωυσῆς,
ὡς
προεγράψαμεν·
Ἐν
ἀρχῇ |
[1, 29] |
Φήλικος
ὑπογράψαι,
ἐφ’
ἑαυτοῦ
μείνας
|
ὁ |
νεανίσκος
ἠρκέσθη
τῇ
ἑαυτοῦ
καὶ |
[1, 46] |
ἐκ
τῶν
διὰ
τοσούτων
εἰρημένων
|
ὁ |
νουνεχὴς
καταλαβεῖν
δυνήσεται.
ἡμεῖς
δέ, |
[1, 12] |
ὁ
λόγος
μὴ
δεῖν
αἱρεῖσθαι
|
ὁ |
νουνεχὴς
οὐχ
αἱρήσεται.
γενήσεσθαι
ταῦτα |
[1, 15] |
ὁ
θησαυρός
ἐστιν,
ἐκεῖ
καὶ
|
ὁ |
νοῦς
τοῦ
ἀνθρώπου.
καί·
Μὴ |
[1, 47] |
ἔρημος
ἐγενήθη
Ἰερουσαλήμ,
εἰς
κατάραν
|
ὁ |
οἶκος,
τὸ
ἅγιον
ἡμῶν
καὶ |
[1, 15] |
οἶδε
γὰρ
ὁ
πατὴρ
ὑμῶν
|
ὁ |
οὐράνιος
ὅτι
τούτων
χρείαν
ἔχετε. |
[1, 15] |
μετάνοιαν.
θέλει
γὰρ
ὁ
πατὴρ
|
ὁ |
οὐράνιος
τὴν
μετάνοιαν
τοῦ
ἁμαρτωλοῦ |
[1, 37] |
μοι
οἶκον
οἰκοδομήσετε;
λέγει
κύριος.
|
ὁ |
οὐρανός
μοι
θρόνος,
καὶ
ἡ |
[1, 15] |
παρὰ
τῷ
θεῷ.
καί·
Εἰ
|
ὁ |
ὀφθαλμός
σου
ὁ
δεξιὸς
σκανδαλίζει |
[1, 50] |
ἀνόμοις
ἐξιλάσεται.
ἴδε
γὰρ
συνήσει
|
ὁ |
παῖς
μου,
καὶ
ὑψωθήσεται
καὶ |
[1, 18] |
Πλάτωνός
τε
καὶ
Σωκράτους,
καὶ
|
ὁ |
παρ’
Ὁμήρῳ
βόθρος
καὶ
ἡ |
[1, 54] |
ἐσημαίνετο,
εἴτε
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
|
ὁ |
παραγενησόμενός
ἐστι,
καὶ
εἰ
ὀχούμενος |
[1, 49] |
τῶν
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν.
ὁ
λαὸς
|
ὁ |
παροξύνων
ἐναντίον
μου.
Ἰουδαῖοι
γὰρ |
[1, 65] |
εὐχὰς
καὶ
τὴν
εὐχαριστίαν
πᾶς
|
ὁ |
παρὼν
λαὸς
ἐπευφημεῖ
λέγων·
Ἀμήν. |
[1, 63] |
οὐδὲ
τὸν
υἱὸν
εἰ
μὴ
|
ὁ |
πατὴρ
καὶ
οἷς
ἂν
ἀποκαλύψῃ |
[1, 63] |
οὐδὲ
τὸν
υἱὸν
εἰ
μὴ
|
ὁ |
πατὴρ
καὶ
οἷς
ἂν
ὁ |
[1, 15] |
ἁμαρτωλοὺς
εἰς
μετάνοιαν.
θέλει
γὰρ
|
ὁ |
πατὴρ
ὁ
οὐράνιος
τὴν
μετάνοιαν |
[1, 45] |
τὸν
Χριστὸν
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
|
ὁ |
πατὴρ
τῶν
πάντων
θεὸς
μετὰ |
[1, 15] |
ἢ
τί
ἐνδύσησθε·
οἶδε
γὰρ
|
ὁ |
πατὴρ
ὑμῶν
ὁ
οὐράνιος
ὅτι |
[1, 15] |
χρηστοὶ
καὶ
οἰκτίρμονες,
ὡς
καὶ
|
ὁ |
πατὴρ
ὑμῶν
χρηστός
ἐστι
καὶ |
[1, 16] |
εἰ
μὴ
μόνος
ὁ
θεός,
|
ὁ |
ποιήσας
τὰ
πάντα.
οἳ
δ’ |
[1, 16] |
τὴν
βασιλείαν
τῶν
οὐρανῶν,
ἀλλ’
|
ὁ |
ποιῶν
τὸ
θέλημα
τοῦ
πατρός |
[1, 33] |
πρωτότοκος
τῷ
θεῷ
ἐστι
Μωυσῆς
|
ὁ |
προδεδηλωμένος
προφήτης
ἐμήνυσε·
καὶ
τοῦτο |
[1, 67] |
ἐγχωρεῖ.
εἶτα
παυσαμένου
τοῦ
ἀναγινώσκοντος
|
ὁ |
προεστὼς
διὰ
λόγου
τὴν
νουθεσίαν |
[1, 67] |
καὶ
οἶνος
καὶ
ὕδωρ,
καὶ
|
ὁ |
προεστὼς
εὐχὰς
ὁμοίως
καὶ
εὐχαριστίας, |
[1, 54] |
τῆς
παρουσίας
αὐτοῦ
εἴτε
ἵππου
|
ὁ |
προκηρυσσόμενος,
καὶ
υἱὸς
θεοῦ
ἐστιν, |
[1, 35] |
Χριστόν·
καὶ
γάρ,
ὡς
εἶπεν
|
ὁ |
προφήτης,
διασύροντες
αὐτὸν
ἐκάθισαν
ἐπὶ |
[1, 55] |
πάντων
λελεγμένων.
ὅπερ,
ὡς
προεῖπεν
|
ὁ |
προφήτης,
τὸ
μέγιστον
σύμβολον
τῆς |
[1, 54] |
ἡμέτερον
Χριστόν,
διασαφήσομεν.
Μωυσῆς
οὖν
|
ὁ |
προφήτης,
ὡς
προέφημεν,
πρεσβύτερος
ἦν |
[1, 56] |
Ῥώμῃ
ἐπὶ
Κλαυδίου
Καίσαρος
γενόμενος
|
ὁ |
Σίμων
καὶ
τὴν
ἱερὰν
σύγκλητον |
[1, 66] |
λόγου
θεοῦ
σαρκοποιηθεὶς
Ἰησοῦς
Χριστὸς
|
ὁ |
σωτὴρ
ἡμῶν
καὶ
σάρκα
καὶ |
[1, 3] |
μόνην
δικαίαν
πρόκλησιν
ταύτην
πᾶς
|
ὁ |
σωφρονῶν
ἀποφανεῖται,
τὸ
τοὺς
ἀρχομένους |
[1, 2] |
ἀδίκως
τι
πράξασιν
ἢ
δογματίσασιν
|
ὁ |
σώφρων
λόγος
ὑπαγορεύει,
ἀλλ’
ἐκ |
[1, 51] |
ἡμῖν
τὸ
προφητικὸν
πνεῦμα
ὅτι
|
ὁ |
ταῦτα
πάσχων
ἀνεκδιήγητον
ἔχει
τὸ |
[1, 31] |
νῦν
γεγενημένῳ
Ἰουδαϊκῷ
πολέμῳ
Βαρχωχέβας
|
ὁ |
τῆς
Ἰουδαίων
ἀποστάσεως
ἀρχηγέτης,
Χριστιανοὺς |
[1, 63] |
ὁ
πατὴρ
καὶ
οἷς
ἂν
|
ὁ |
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
Ἰουδαῖοι
οὖν
ἡγησάμενοι |
[1, 63] |
λόγος
δὲ
τοῦ
θεοῦ
ἐστιν
|
ὁ |
υἱὸς
αὐτοῦ,
ὡς
προέφημεν.
καὶ |
[1, 63] |
πατὴρ
καὶ
οἷς
ἂν
ἀποκαλύψῃ
|
ὁ |
υἱός.
ὁ
λόγος
δὲ
τοῦ |
[1, 63] |
ἔγνω
τὸν
πατέρα
εἰ
μὴ
|
ὁ |
υἱός,
οὐδὲ
τὸν
υἱὸν
εἰ |
[1, 63] |
ἔγνω
τὸν
πατέρα
εἰ
μὴ
|
ὁ |
υἱός,
οὐδὲ
τὸν
υἱὸν
εἰ |
[1, 40] |
εἰς
πᾶσαν
τὴν
γῆν
ἐξῆλθεν
|
ὁ |
φθόγγος
αὐτῶν
καὶ
εἰς
τὰ |
[1, 61] |
τὰ
κατὰ
τὸν
Ἰησοῦν
πάντα,
|
ὁ |
φωτιζόμενος
λούεται.
~Καὶ
τὸ
λουτρὸν |
[1, 15] |
τοὺς
σώφρονας
εἰς
μετάνοιαν
ἐκάλεσεν
|
ὁ |
Χριστός,
ἀλλὰ
τοὺς
ἀσεβεῖς
καὶ |
[1, 35] |
ἔμελλε
τοὺς
ἄλλους
ἀνθρώπους
γεννηθεὶς
|
ὁ |
Χριστὸς
ἄχρις
ἀνδρωθῇ,
ὅπερ
καὶ |
[1, 32] |
ἀπὸ
τῆς
ῥίζης
Ἰεσσαί,
οὗτος
|
ὁ |
Χριστός.
διὰ
γὰρ
παρθένου
τῆς |
[1, 61] |
τότε
λουτρὸν
ποιοῦνται.
καὶ
γὰρ
|
ὁ |
Χριστὸς
εἶπεν·
Ἂν
μὴ
ἀναγεννηθῆτε, |
[1, 17] |
θεοῦ
τὸν
λόγον
ἀπαιτηθήσεσθαι,
ὡς
|
ὁ |
Χριστὸς
ἐμήνυσεν
εἰπών·
Ὧι
πλέον |
[1, 63] |
υἱὸς
θεοῦ
καὶ
ἀπόστολος
Ἰησοῦς
|
ὁ |
Χριστός
ἐστι,
πρότερον
λόγος
ὤν, |
[1, 28] |
κολασθησομένους
τὸν
ἀπέραντον
αἰῶνα,
προεμήνυσεν
|
ὁ |
Χριστός.
καὶ
γὰρ
ἡ
ἐπιμονὴ |
[1, 63] |
οὐ
συνῆκε.
καὶ
Ἰησοῦς
δὲ
|
ὁ |
Χριστός,
ὅτι
οὐκ
ἔγνωσαν
Ἰουδαῖοι |
[1, 41] |
ὅτι
μετὰ
τὸ
σταυρωθῆναι
βασιλεύσει
|
ὁ |
Χριστός,
οὕτως
εἶπεν·
Ἄισατε
τῷ |
[1, 66] |
λουτρόν,
καὶ
οὕτως
βιοῦντι
ὡς
|
ὁ |
Χριστὸς
παρέδωκεν.
οὐ
γὰρ
ὡς |
[1, 63] |
βάτου
καὶ
εἶπεν·
Ἐγώ
εἰμι
|
ὁ |
ὤν,
θεὸς
Ἀβραάμ,
θεὸς
Ἰσαάκ, |
[1, 63] |
βάτου
τῷ
Μωυσεῖ·
Ἐγώ
εἰμι
|
ὁ |
ὤν,
ὁ
θεὸς
Ἀβραὰμ
καὶ |
[1, 63] |
βάτῳ
καὶ
εἶπεν·
Ἐγώ
εἰμι
|
ὁ |
ὤν,
ὁ
θεὸς
Ἀβραὰμ
καὶ |