Apologie, Chap.
[1, 12]	ἀδικοῦσιν· εἰ ἔμαθον καὶ ἐπείσθησαν	θεὸν	ἀδύνατον εἶναι λαθεῖν τι, οὐ
[1, 8]	τυχεῖν τούτων δύνασθαι τοὺς τὸν	θεὸν	δι’ ἔργων πείσαντας, ὅτι αὐτῷ
[1, 64]	μίξεως, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐννοηθέντα τὸν	θεὸν	διὰ λόγου τὸν κόσμον ποιῆσαι
[1, 28]	τοῦ μηδέπω τοῦτο πρᾶξαι τὸν	θεὸν	διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος γεγένηται·
[1, 29]	γεγενημένου, ὃν καὶ πάντες ὡς	θεὸν	διὰ φόβου σέβειν ὥρμηντο, ἐπιστάμενοι
[1, 60]	νοήσας, τὴν μετὰ τὸν πρῶτον	θεὸν	δύναμιν κεχιάσθαι ἐν τῷ παντὶ
[1, 20]	Στωϊκοὶ φιλόσοφοι καὶ αὐτὸν τὸν	θεὸν	εἰς πῦρ ἀναλύεσθαι δογματίζουσι καὶ
[1, 26]	ἄλλοις ἔθνεσιν, ὡς τὸν πρῶτον	θεὸν	ἐκεῖνον ὁμολογοῦντες ἐκεῖνον καὶ προσκυνοῦσι·
[1, 9]	(οὐ γὰρ τοιαύτην ἡγούμεθα τὸν	θεὸν	ἔχειν τὴν μορφήν, ἥν φασί
[1, 13]	τὸν ἄτρεπτον καὶ ἀεὶ ὄντα	θεὸν	καὶ γεννήτορα τῶν ἁπάντων ἀνθρώπῳ
[1, 58]	παρὰ τὸν δημιουργὸν τὸν πάντων	θεὸν	καὶ ὁμοίως ἕτερον υἱόν· ᾧ
[1, 58]	τῶν οὐρανίων καὶ γηΐνων ἁπάντων	θεὸν	καὶ τὸν προκηρυχθέντα διὰ τῶν
[1, 32]	τὸν πατέρα πάντων καὶ δεσπότην	θεὸν	καὶ υἱὸς ὁ λόγος ἐστίν·
[1, 12]	οἳ ταῦτα δοξάζομεν, ὡς λαθεῖν	θεὸν	κακόεργον ἢ πλεονέκτην ἢ ἐπίβουλον
[1, 22]	θεῶν τε πάντες συγγραφεῖς τὸν	θεὸν	καλοῦσιν. εἰ δὲ καὶ ἰδίως,
[1, 59]	ὕλην ἄμορφον οὖσαν στρέψαντα τὸν	θεὸν	κόσμον ποιῆσαι, ἀκούσατε τῶν αὐτολεξεὶ
[1, 63]	καὶ νῦν διδάσκουσι τὸν ἀνωνόμαστον	θεὸν	λελαληκέναι τῷ Μωυσεῖ. ὅθεν τὸ
[1, 17]	τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ. ὅθεν	θεὸν	μὲν μόνον προσκυνοῦμεν, ὑμῖν δὲ
[1, 16]	πονηροῦ. ὡς δὲ καὶ τὸν	θεὸν	μόνον δεῖ προσκυνεῖν, οὕτως ἔπεισεν
[1, 12]	δικαιότατον ἄρχοντα μετὰ τὸν γεννήσαντα	θεὸν	οὐδένα οἴδαμεν ὄντα. ὃν γὰρ
[1, 16]	τῆς ἰσχύος σου, κύριον τὸν	θεὸν	τὸν ποιήσαντά σε. καὶ προσελθόντος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008