Apologie, Chap. |
[1, 38] |
καὶ
ὕπνωσα,
καὶ
ἀνέστην,
ὅτι
|
κύριος |
ἀντελάβετό
μου.
καὶ
πάλιν
ὅταν |
[1, 51] |
ὄψεται
σπέρμα
μακρόβιον.
καὶ
βούλεται
|
κύριος |
ἀφελεῖν
ἀπὸ
πόνου
τὴν
ψυχὴν |
[1, 38] |
ἀπὸ
αἰσχύνης
ἐμπτυσμάτων.
καὶ
ὁ
|
κύριος |
βοηθός
μου
ἐγένετο·
διὰ
τοῦτο |
[1, 51] |
ἐν
τῷ
στόματι
αὐτοῦ·
καὶ
|
κύριος |
βούλεται
καθαρίσαι
αὐτὸν
τῆς
πληγῆς. |
[1, 51] |
τῆς
δόξης;
Κύριος
κραταιὸς
καὶ
|
κύριος |
δυνατός.
ὡς
δὲ
καὶ
ἐξ |
[1, 41] |
εὐφρανθήτωσαν
ἐν
τοῖς
ἔθνεσιν·
ὁ
|
κύριος |
ἐβασίλευσεν
ἀπὸ
τοῦ
ξύλου.
~Ὅταν |
[1, 53] |
ἀπὸ
προσώπου
αὐτῶν·
Εἰ
μὴ
|
κύριος |
ἐγκατέλιπεν
ἡμῖν
σπέρμα,
ὡς
Σόδομα |
[1, 40] |
αὐτοῦ,
διαγγέλλων
τὸ
πρόσταγμα
κυρίου.
|
κύριος |
εἶπε
πρός
με·
Υἱός
μου |
[1, 40] |
οὐρανοῖς
ἐκγελάσεται
αὐτούς,
καὶ
ὁ
|
κύριος |
ἐκμυκτηριεῖ
αὐτούς·
τότε
λαλήσει
πρὸς |
[1, 45] |
σου.
ῥάβδον
δυνάμεως
ἐξαποστελεῖ
σοι
|
κύριος |
ἐξ
Ἰερουσαλήμ·
καὶ
κατακυρίευε
ἐν |
[1, 63] |
ἀγγέλλεται,
ὡς
καὶ
αὐτὸς
ὁ
|
κύριος |
ἡμῶν
εἶπεν·
Ὁ
ἐμοῦ
ἀκούων |
[1, 41] |
τὸ
σωτήριον
αὐτοῦ·
ὅτι
μέγας
|
κύριος |
καὶ
αἰνετὸς
σφόδρα,
φοβερὸς
ὑπὲρ |
[1, 40] |
δράξασθε
παιδείας,
μή
ποτε
ὀργισθῇ
|
κύριος, |
καὶ
ἀπολεῖσθε
ἐξ
ὁδοῦ
δικαίας, |
[1, 44] |
καὶ
δεῦτε
καὶ
διαλεχθῶμεν,
λέγει
|
κύριος· |
καὶ
ἐὰν
ὦσιν
αἱ
ἁμαρτίαι |
[1, 61] |
καὶ
δεῦτε
καὶ
διαλεχθῶμεν,
λέγει
|
κύριος· |
καὶ
ἐὰν
ὦσιν
αἱ
ἁμαρτίαι |
[1, 55] |
Πνεῦμα
πρὸ
προσώπου
ἡμῶν
χριστὸς
|
κύριος. |
καὶ
τὰ
παρ’
ὑμῖν
δὲ |
[1, 37] |
Ποῖόν
μοι
οἶκον
οἰκοδομήσετε;
λέγει
|
κύριος. |
ὁ
οὐρανός
μοι
θρόνος,
καὶ |
[1, 40] |
ἐν
βουλῇ
δικαίων,
ὅτι
γινώσκει
|
κύριος |
ὁδὸν
δικαίων,
καὶ
ὁδὸς
ἀσεβῶν |
[1, 45] |
ἔστι
δὲ
ταῦτα·
Εἶπεν
ὁ
|
κύριος |
τῷ
κυρίῳ
μου·
Κάθου
ἐκ |