Apologie, Chap.
[1, 8]	οὐκ ἀντιτυπεῖ. ὡς μὲν οὖν	διὰ	βραχέων εἰπεῖν, ἅ τε προσδοκῶμεν
[1, 32]	ῥίζης Ἰεσσαί, οὗτος ὁ Χριστός.	διὰ	γὰρ παρθένου τῆς ἀπὸ τοῦ
[1, 16]	μὴ ὄντες Χριστιανοί, κἂν λέγωσιν	διὰ	γλώττης τὰ τοῦ Χριστοῦ διδάγματα·
[1, 55]	τῷ σχήματι ἀνατίθετε, καὶ θεοὺς	διὰ	γραμμάτων ἐπονομάζετε. καὶ διὰ λόγου
[1, 45]	ἐπικύρωσιν πεποίηται, ἐπακούσατε τῶν εἰρημένων	διὰ	Δαυεὶδ τοῦ προφήτου. ἔστι δὲ
[1, 39]	οὗτοι ἰδιῶται, λαλεῖν μὴ δυνάμενοι,	διὰ	δὲ θεοῦ δυνάμεως ἐμήνυσαν παντὶ
[1, 33]	ἐπισκιάσαν οὐ διὰ συνουσίας ἀλλὰ	διὰ	δυνάμεως ἐγκύμονα κατέστησε. τὸ δὲ
[1, 32]	Ἰούδα, τοῦ δεδηλωμένου Ἰουδαίων πατρός,	διὰ	δυνάμεως θεοῦ ἀπεκυήθη· καὶ Ἰεσσαὶ
[1, 46]	ὑπάρχουσι. δι’ ἣν δ’ αἰτίαν	διὰ	δυνάμεως τοῦ λόγου κατὰ τὴν
[1, 52]	ἴδωσιν αὐτὸν ἐν δόξῃ παραγενόμενον,	διὰ	Ζαχαρίου τοῦ προφήτου προφητευθέντα ἐλέχθη
[1, 48]	ἐλπίζουσιν ἀνθρώποις, ἀκούσατε τῶν λεχθέντων	διὰ	Ἠσαίου. ἔστι δὲ ταῦτα· Ἴδε
[1, 49]	λέγοντες, ἀκούσατε τῶν βραχυεπῶς εἰρημένων	διὰ	Ἠσαίου. ἔστι δὲ ταῦτα· Οὐαὶ
[1, 53]	προεῖπε τὸ ἅγιον προφητικὸν πνεῦμα	διὰ	Ἠσαίου σωθήσεσθαι. εἶπε δὲ ὡς
[1, 44]	ἔκλεξαι τὸ ἀγαθόν. καὶ πάλιν	διὰ	Ἠσαίου, τοῦ ἑτέρου προφήτου, ὡς
[1, 33]	ἐδίδαξαν, οἷς ἐπιστεύσαμεν, ἐπειδὴ καὶ	διὰ	Ἠσαίου τοῦ προδεδηλωμένου τὸ προφητικὸν
[1, 37]	ἀπὸ προσώπου τοῦ πατρὸς ἐλέχθησαν	διὰ	Ἠσαίου τοῦ προειρημένου προφήτου οἵδε
[1, 63]	Μωυσεῖ. ὅθεν τὸ προφητικὸν πνεῦμα	διὰ	Ἠσαίου τοῦ προμεμηνυμένου προφήτου ἐλέγχον
[1, 53]	πιστότεροι προεγινώσκοντο. ἀπαγγελοῦμεν τὰ εἰρημένα	διὰ	Ἠσαίου τοῦ προφήτου. ἔφη δὲ
[1, 47]	μὴ ἐπιτραπήσεσθαι μηδένα αὐτῶν οἰκεῖν,	διὰ	Ἠσαίου τοῦ προφήτου οὕτως· Ἡ
[1, 61]	ἐμβῆναι, φανερὸν πᾶσίν ἐστι. καὶ	διὰ	Ἠσαίου τοῦ προφήτου, ὡς προεγράψαμεν,
[1, 63]	ἐν εἰκόνι ἀσωμάτῳ· νῦν δὲ	διὰ	θελήματος θεοῦ ὑπὲρ τοῦ ἀνθρωπείου
[1, 25]	πειθόμεθα, οὐδὲ λυθῆναι βοηθείας τυχόντα	διὰ	Θέτιδος ὑπὸ τοῦ ἑκατοντάχειρος ἐκείνου,
[1, 52]	προείρηται γενησόμενα, δηλώσομεν. ἐρρέθη δὲ	διὰ	Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου οὕτως· Συναχθήσεται
[1, 51]	καὶ τῶν εἰρημένων εἰς τοῦτο	διὰ	Ἰερεμίου τοῦ προφήτου. ἔστι δὲ
[1, 25]	ὀνομαζομένων θεῶν, καίπερ θανάτου ἀπειλουμένου	διὰ	Ἰησοῦ Χριστοῦ τούτων μὲν κατεφρονήσαμεν,
[1, 66]	ταῦτα λαμβάνομεν· ἀλλ’ ὃν τρόπον	διὰ	λόγου θεοῦ σαρκοποιηθεὶς Ἰησοῦς Χριστὸς
[1, 55]	θεοὺς διὰ γραμμάτων ἐπονομάζετε. καὶ	διὰ	λόγου οὖν καὶ σχήματος τοῦ
[1, 13]	προσφέρειν, ἐκείνῳ δὲ εὐχαρίστους ὄντας	διὰ	λόγου πομπὰς καὶ ὕμνους πέμπειν
[1, 67]	παυσαμένου τοῦ ἀναγινώσκοντος ὁ προεστὼς	διὰ	λόγου τὴν νουθεσίαν καὶ πρόκλησιν
[1, 64]	ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐννοηθέντα τὸν θεὸν	διὰ	λόγου τὸν κόσμον ποιῆσαι ἔγνωσαν,
[1, 26]	ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον πολλοὺς ἐξαπατῆσαι	διὰ	μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν, ὃς καὶ
[1, 14]	ὀνείρων ἐπιφανείας, ποτὲ δ’ αὖ	διὰ	μαγικῶν στροφῶν χειροῦνται πάντας τοὺς
[1, 44]	Μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται οὐ λέγει	διὰ	μαχαιρῶν φονευθήσεσθαι τοὺς παρακούσαντας, ἀλλ’
[1, 59]	ἐκ τῶν ὑποκειμένων καὶ προδηλωθέντων	διὰ	Μωυσέως γεγενῆσθαι τὸν πάντα κόσμον,
[1, 64]	εἶναι τοῦ Διός, μιμησαμένους τὸ	διὰ	Μωυσέως εἰρημένον, ἐκ τῶν προειρημένων
[1, 60]	τρίτον. καὶ ὡς ἐκπύρωσιν γενήσεσθαι	διὰ	Μωυσέως προεμήνυσε τὸ προφητικὸν πνεῦμα,
[1, 59]	ποιῆσαι, ἀκούσατε τῶν αὐτολεξεὶ εἰρημένων	διὰ	Μωυσέως, τοῦ προδεδηλωμένου πρώτου προφήτου
[1, 44]	ταῦτα τὸ ἅγιον προφητικὸν πνεῦμα,	διὰ	Μωυσέως φῆσαν τῷ πρώτῳ πλασθέντι
[1, 67]	τε καὶ χήραις, καὶ τοῖς	διὰ	νόσον ἢ δι’ ἄλλην αἰτίαν
[1, 46]	πάντων καὶ δεσπότου θεοῦ βουλὴν	διὰ	παρθένου ἄνθρωπος ἀπεκυήθη καὶ Ἰησοῦς
[1, 63]	τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς, ὡς προείπομεν,	διὰ	παρθένου ἄνθρωπος γενόμενος κατὰ τὴν
[1, 22]	πράξεων φαίνεται. εἰ δὲ καὶ	διὰ	παρθένου γεγεννῆσθαι φέρομεν, κοινὸν καὶ
[1, 31]	βίβλοις εὕρομεν προκηρυσσόμενον παραγινόμενον, γεννώμενον	διὰ	παρθένου, καὶ ἀνδρούμενον, καὶ θεραπεύοντα
[1, 33]	ὑπῆρχεν. ~Καὶ πάλιν ὡς αὐτολεξεὶ	διὰ	παρθένου μὲν τεχθησόμενος διὰ τοῦ
[1, 54]	ἄλλου προφήτου Ἠσαίου λεχθέν, ὅτι	διὰ	παρθένου τεχθήσεται καὶ δι’ ἑαυτοῦ
[1, 13]	τοῦ πάλιν ἐν ἀφθαρσίᾳ γενέσθαι	διὰ	πίστιν τὴν ἐν αὐτῷ αἰτήσεις
[1, 67]	υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ	διὰ	πνεύματος τοῦ ἁγίου. καὶ τῇ
[1, 45]	ἐχθραίνουσι καὶ μὴ μετατιθεμένοις κόλασιν	διὰ	πυρὸς αἰωνίαν ἐργάζεται. ~Ἵνα δὲ
[1, 17]	ἀξίαν τῶν πράξεων ἕκαστον τίσειν	διὰ	πυρὸς αἰωνίου δίκας, καὶ πρὸς
[1, 20]	Ὑστάσπης γενήσεσθαι τῶν φθαρτῶν ἀνάλωσιν	διὰ	πυρὸς ἔφασαν. οἱ λεγόμενοι δὲ
[1, 12]	ᾑρεῖτο, γινώσκων πορεύεσθαι ἐπ’ αἰωνίαν	διὰ	πυρὸς καταδίκην, ἀλλ’ ἐκ παντὸς
[1, 54]	παραγενησόμενον τὸν Χριστόν, καὶ κολασθησομένους	διὰ	πυρὸς τοὺς ἀσεβεῖς τῶν ἀνθρώπων,
[1, 22]	εἰ καὶ κοινῶς μόνον ἄνθρωπος,	διὰ	σοφίαν ἄξιος υἱὸς θεοῦ λέγεσθαι·
[1, 33]	τὴν παρθένον καὶ ἐπισκιάσαν οὐ	διὰ	συνουσίας ἀλλὰ διὰ δυνάμεως ἐγκύμονα
[1, 5]	ἐνεργοῦσιν. οὐ γὰρ μόνον Ἕλλησι	διὰ	Σωκράτους ὑπὸ λόγου ἠλέγχθη ταῦτα,
[1, 26]	μηδὲ φονεύονται ὑφ’ ὑμῶν, κἂν	διὰ	τὰ δόγματα, ἐπιστάμεθα. ἔστι δὲ
[1, 14]	καὶ πρὸς τοὺς οὐχ ὁμοφύλους	διὰ	τὰ ἔθη καὶ ἑστίας κοινὰς
[1, 12]	πραττόμενον ἀλλὰ καὶ βουλευόμενον, κἂν	διὰ	τὰ ἐπικείμενα ἐκ παντὸς τρόπου
[1, 50]	τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται	διὰ	τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης
[1, 51]	αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκε καὶ	διὰ	τὰς ἀνομίας αὐτῶν αὐτὸς παρεδόθη.
[1, 50]	ἐν κακώσει. αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη	διὰ	τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται
[1, 28]	θεῷ, ἢ μὴ εἶναι αὐτὸν	διὰ	τέχνης ὁμολογήσει, ἢ ὄντα χαίρειν
[1, 9]	καὶ ἐξ ἀτίμων πολλάκις σκευῶν	διὰ	τέχνης τὸ σχῆμα μόνον ἀλλάξαντες
[1, 15]	εἰσὶ δὲ οἳ εὐνούχισαν ἑαυτοὺς	διὰ	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν· πλὴν
[1, 4]	ἐὰν δέ τι ὁμολογήσῃ εἶναι,	διὰ	τὴν ὁμολογίαν κολάζετε· δέον καὶ
[1, 25]	τοῦτο τὸν τῆς Θέτιδος Ἀχιλλέα	διὰ	τὴν παλλακίδα Βρισηΐδα ὀλέσαι πολλοὺς
[1, 4]	τὴν προσηγορίαν τοῦ ὀνόματος καὶ	διὰ	τὴν πολιτείαν εὑρισκόμεθα ἀδικοῦντες, ὑμέτερον
[1, 54]	εἰς οὐρανὸν ἐδίδαξαν. καὶ ἐπειδὴ	διὰ	τῆς Μωυσέως προφητείας οὐ ῥητῶς
[1, 53]	τοὺς ἀπὸ παντὸς ἔθνους ἀνθρώπων	διὰ	τῆς παρὰ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ
[1, 63]	καὶ θεὸς ὑπάρχει. καὶ πρότερον	διὰ	τῆς τοῦ πυρὸς μορφῆς καὶ
[1, 26]	ὃς κατὰ πᾶν γένος ἀνθρώπων	διὰ	τῆς τῶν δαιμόνων συλλήψεως πολλοὺς
[1, 26]	Γίτθων, ὃς ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος	διὰ	τῆς τῶν ἐνεργούντων δαιμόνων τέχνης
[1, 16]	τῶν φαύλων βεβούληται ἡμᾶς, ἀλλὰ	διὰ	τῆς ὑπομονῆς καὶ πραότητος ἐξ
[1, 28]	μηδέπω τοῦτο πρᾶξαι τὸν θεὸν	διὰ	τὸ ἀνθρώπινον γένος γεγένηται· προγινώσκει
[1, 44]	πεπροφητεῦσθαι τὰ μέλλοντα γίνεσθαι, οὐ	διὰ	τὸ εἱμαρμένης ἀνάγκῃ πράττεσθαι λέγομεν·
[1, 10]	ἐποίησε, τὸν αὐτὸν ἡγούμεθα τρόπον	διὰ	τὸ ἑλέσθαι τοὺς αἱρουμένους τὰ
[1, 30]	ἢ γενέσθαι κατ’ ἀνάγκην πειθόμενοι,	διὰ	τὸ καὶ ὄψει ὡς προεφητεύθη
[1, 50]	ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ αὐτὸς	διὰ	τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ
[1, 24]	ὥστ’ εἶναι ἀσεβεῖς ἀλλήλοις πάντας	διὰ	τὸ μὴ τὰ αὐτὰ σέβειν.
[1, 19]	ἀντειπεῖν. τὸν αὐτὸν οὖν τρόπον	διὰ	τὸ μήπω ἑωρακέναι ὑμᾶς ἀναστάντα
[1, 4]	ἐπεὶ οὐ τοῦτο δίκαιον ἡγούμεθα,	διὰ	τὸ ὄνομα ἐὰν κακοὶ ἐλεγχώμεθα,
[1, 23]	πάντων γεγενημένων συγγραφέων, καὶ οὐχὶ	διὰ	τὸ ταὐτὰ λέγειν αὐτοῖς παραδεχθῆναι
[1, 25]	οἱ Περσεφόνην καὶ Ἀφροδίτην, τὰς	διὰ	τὸν Ἄδωνιν οἰστρηθείσας, ὧν καὶ
[1, 46]	ἀνελήλυθεν εἰς οὐρανόν, ἐκ τῶν	διὰ	τοσούτων εἰρημένων ὁ νουνεχὴς καταλαβεῖν
[1, 54]	ἔφασαν ἀνεληλυθέναι. ὅτε δὲ ἤκουσαν	διὰ	τοῦ ἄλλου προφήτου Ἠσαίου λεχθέν,
[1, 33]	αὐτολεξεὶ διὰ παρθένου μὲν τεχθησόμενος	διὰ	τοῦ Ἠσαίου προεφητεύθη, ἀκούσατε. Ἐλέχθη
[1, 32]	τοῦ θείου ἁγίου προφητικοῦ πνεύματος	διὰ	τοῦ Μωυσέως μὴ ἐκλείψειν ἄρχοντα
[1, 65]	δόξαν τῷ πατρὶ τῶν ὅλων	διὰ	τοῦ ὀνόματος τοῦ υἱοῦ καὶ
[1, 40]	προφήτου καὶ βασιλέως οὕτως εἰπόντος	διὰ	τοῦ προφητικοῦ πνεύματος· Ἡμέρα τῇ
[1, 63]	ἀπόστολος κέκληται, δικαίως ἐλέγχονται καὶ	διὰ	τοῦ προφητικοῦ πνεύματος καὶ δι’
[1, 33]	γενήσεσθαι, ταῦτα ὁ θεὸς προεμήνυσε	διὰ	τοῦ προφητικοῦ πνεύματος μέλλειν γίνεσθαι,
[1, 44]	κατ’ ἀξίαν τῶν πραττομένων ἀπαντήσεσθαι,	διὰ	τοῦ προφητικοῦ πνεύματος προλέγει, εἰς
[1, 55]	τὸ σχῆμα τοῦ σταυροῦ. καὶ	διὰ	τοῦ προφήτου δὲ ἐλέχθη οὕτως·
[1, 62]	δὴ τοῦτο ἀκούσαντες οἱ δαίμονες	διὰ	τοῦ προφήτου κεκηρυγμένον ἐνήργησαν καὶ
[1, 32]	κεκλημένη ὑπὸ τοῦ θείου πνεύματος	διὰ	τοῦ προφήτου στολὴ οἱ πιστεύοντες
[1, 67]	εὐλογοῦμεν τὸν ποιητὴν τῶν πάντων	διὰ	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
[1, 14]	θεῷ δὲ μόνῳ τῷ ἀγεννήτῳ	διὰ	τοῦ υἱοῦ ἑπόμεθα· οἱ πάλαι
[1, 44]	τῶν προφητῶν βίβλους ἀναγινωσκόντων, ὅπως	διὰ	τοῦ φόβου ἀποστρέψωσιν ἐντυγχάνοντας τοὺς
[1, 49]	ἀπετάξαντο καὶ τῷ ἀγεννήτῳ θεῷ	διὰ	τοῦ Χριστοῦ ἑαυτοὺς ἀνέθηκαν. ὅτι
[1, 19]	ταῦτα γενήσεσθαι ὅσα ὁ θεὸς	διὰ	τοῦ Χριστοῦ ἐδίδαξε. ~Καὶ Σίβυλλα
[1, 61]	ἀνεθήκαμεν ἑαυτοὺς τῷ θεῷ καινοποιηθέντες	διὰ	τοῦ Χριστοῦ, ἐξηγησόμεθα, ὅπως μὴ
[1, 8]	ἅ τε προσδοκῶμεν καὶ μεμαθήκαμεν	διὰ	τοῦ Χριστοῦ καὶ διδάσκομεν ταῦτά
[1, 23]	αὐτὸν γενέσθαι ἄνθρωπον φθάσαντές τινες	διὰ	τοὺς προειρημένους κακοὺς δαίμονας διὰ
[1, 7]	τὸν βίον ἐξετάζητε, ἀλλ’ οὐ	διὰ	τοὺς προλεχθέντας καταδικάζετε. καθόλου μὲν
[1, 12]	κολαστηρίων ἀπηλλαγμένος εἴη. οὐ γὰρ	διὰ	τοὺς ὑφ’ ὑμῶν κειμένους νόμους
[1, 51]	τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνοίσει.	διὰ	τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ
[1, 44]	οἱ τὰ φαῦλα πράττειν αἱρούμενοι.	διὰ	τοῦτο λέγει· Μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται·
[1, 40]	ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς·	διὰ	τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν
[1, 38]	ὁ κύριος βοηθός μου ἐγένετο·	διὰ	τοῦτο οὐκ ἐνετράπην, ἀλλ’ ἔθηκα
[1, 25]	τοῦ ἑκατοντάχειρος ἐκείνου, οὐδὲ μεριμνῶντα	διὰ	τοῦτο τὸν τῆς Θέτιδος Ἀχιλλέα
[1, 30]	λέγομεν δυνάμεις πεποιηκέναι καὶ δόξαι	διὰ	τοῦτο υἱὸν θεοῦ εἶναι, τὴν
[1, 42]	καὶ ἐπὶ τοῖς παρ’ αὐτοῦ	διὰ	τῶν ἀποστόλων ἐν τοῖς πᾶσιν
[1, 67]	γίνεται, καὶ τοῖς οὐ παροῦσι	διὰ	τῶν διακόνων πέμπεται. οἱ εὐποροῦντες
[1, 23]	διὰ τοὺς προειρημένους κακοὺς δαίμονας	διὰ	τῶν ποιητῶν ὡς γενόμενα εἶπον
[1, 4]	καὶ τὸν τοῦ ἀρνουμένου, ὅπως	διὰ	τῶν πράξεων ὁποῖός ἐστιν ἕκαστος
[1, 52]	ἀποδείκνυμεν πρὶν ἢ γενέσθαι προκεκηρύχθαι	διὰ	τῶν προφητῶν, ἀνάγκη καὶ περὶ
[1, 37]	οὖν ἐστι καὶ τὰ διδασκόμενα	διὰ	τῶν προφητῶν ἀπὸ τοῦ θεοῦ,
[1, 54]	τῶν φαύλων δαιμόνων. ἀκούσαντες γὰρ	διὰ	τῶν προφητῶν κηρυσσόμενον παραγενησόμενον τὸν
[1, 59]	λέγομεν δὲ τοῦ λόγου τοῦ	διὰ	τῶν προφητῶν, λαβόντα τὸν Πλάτωνα
[1, 54]	ὅτι δὲ καὶ ἀκούοντες τὰ	διὰ	τῶν προφητῶν λεγόμενα οὐκ ἐνόουν
[1, 43]	ἀξίαν τῶν πράξεων ἑκάστου ἀποδίδοσθαι	διὰ	τῶν προφητῶν μαθόντες καὶ ἀληθὲς
[1, 53]	τὸν παρὰ τοῦ θεοῦ λόγον	διὰ	τῶν προφητῶν παραδοθέντα αὐτοῖς καὶ
[1, 56]	γενομένου ἐν ἀνθρώποις, καὶ ὅπως	διὰ	τῶν προφητῶν προεκεκήρυκτο ἔμαθον καὶ
[1, 61]	ἐπ’ ὀνόματος πνεύματος ἁγίου, ὃ	διὰ	τῶν προφητῶν προεκήρυξε τὰ κατὰ
[1, 58]	ἁπάντων θεὸν καὶ τὸν προκηρυχθέντα	διὰ	τῶν προφητῶν Χριστὸν υἱὸν αὐτοῦ
[1, 55]	οὐδὲ βαναυσουργοὶ ὁμοίως εἰ μὴ	διὰ	τῶν τὸ σχῆμα τοῦτο ἐχόντων
[1, 5]	ἀνθρώπους, καὶ αὐτοὶ οἱ δαίμονες	διὰ	τῶν χαιρόντων τῇ κακίᾳ ἀνθρώπων
[1, 2]	δειχθήσεται. οὐ γὰρ κολακεύσοντες ὑμᾶς	διὰ	τῶνδε τῶν γραμμάτων οὐδὲ πρὸς
[1, 3]	οὐχ ὑπαγορεύει ὁ ἀληθὴς λόγος	διὰ	φήμην πονηρὰν ἀναιτίους ἀνθρώπους ἀδικεῖν,
[1, 29]	ὃν καὶ πάντες ὡς θεὸν	διὰ	φόβου σέβειν ὥρμηντο, ἐπιστάμενοι τίς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/07/2008