Livre, Chap.
[12, 52]	οὖν αὐτῶν κατὰ μέρος εὕροις	ἂν	ἀκριβῶς ἐξετάζων τοῖς Ἑβραίων συμφερόμενον
[12, 51]	πάσης εἴη ξυγγενής. Εἴη γὰρ	ἂν	ἀληθέστατα. Τὰ νῦν δὴ χαλεπὸν
[12, 52]	τὰ προσήκοντα αὐτοῖς ἔργα, ὅσῳπερ	ἂν	ἀμείνους ὦσι, τόσῳ ἀκριβέστερα καὶ
[12, 34]	ὕμνοις τιμᾶν οὐκ ἀσφαλές, πρὶν	ἂν	ἅπαντά τις τὸν βίον διαδραμὼν
[12, 10]	καὶ περὶ τούτου δόξης μάθοις	ἂν	ἀπὸ τῶνδε αὐτοῦ τῶν φωνῶν,
[12, 43]	δ´ ὅτε ἐκ χρυσοῦ γεννηθείη	ἂν	ἀργυροῦν καὶ ἐξ ἀργυροῦ χρυσοῦν
[12, 25]	ἄρχοντας τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν ὃν	ἂν	ἄρχωσι μηδ´ αὖ κυβερνήτας μηδὲ
[12, 51]	ἔν τινι λόγῳ κίνησις ἀνοίας	ἂν	αὖ πάσης εἴη ξυγγενής. Εἴη
[12, 49]	περιιόντας εἴων καὶ οὐχὶ μᾶλλον	ἂν	αὐτῶν ἀντείχοντο ἢ τοῦ χρυσοῦ
[12, 19]	μήτε ἰδιώτου μήτε πόλεως ἐθελῆσαι	ἂν	ἅψασθαι μηδὲ γράφειν νόμους, πρὶν
[12, 25]	ὅταν βούληται καὶ μεθ´ ὧν	ἂν	βούληται, πίνειν μετ´ ἐπιτηδευμάτων ὡν〉
[12, 51]	ἀτάκτως ἔχειν; Πῶς γὰρ οὐκ	ἂν	βουλοίμην; Ἴθι δή, τὸν ἐπιόντα
[12, 49]	τοῦ Ὁμήρου ἑταῖρος, τοῦ ὀνόματος	ἂν	γελοιότερος ἔτι πρὸς παιδείαν φανείη,
[12, 48]	πόλει ἀνθ´ ἑνὸς ἓν οὐδὲν	ἂν	γένοιτο εἰς γενναίων καὶ δικαίων
[12, 52]	λόγον ξυμβάλλεσθαι περὶ βίου δυνατὸς	ἂν	γένοιτο εἰς εὐδαιμονίαν τε καὶ
[12, 27]	ἥττω εἶναι τρόπον τινὰ φανερὸν	ἂν	γένοιτο μᾶλλον ὃ νοεῖ, καὶ
[12, 50]	πρῶτα ἔργα καὶ πράξεις τέχνης	ἂν	γίγνοιτο, ὄντα ἐν πρώτοις, τὰ
[12, 32]	Πῶς δ´ οὐκ ἂν ὁμολογοῖτ´	ἂν	δεῖν ταῦτα οὕτω πράττεσθαι; Καὶ
[12, 46]	τὰ δίκαια λέγων λυσιτελεῖν φαίη	ἂν	δεῖν ταῦτα πράττειν καὶ ταῦτα
[12, 51]	ποτε περὶ αὐτῶν εἴποιμι οὐδ´	ἂν	δόξαιμι. Βούλει δή τι καὶ
[12, 51]	ἐν μιᾷ ἕδρᾳ που τοῦτο	ἂν	δρῴη, τὰ δὲ ἐν πλείοσι.
[12, 52]	ἢ μεγάλων μὴ ἐπιμελουμένῳ, ὧν	ἂν	δυνάμει φαῦλος ᾖ τις ὢν
[12, 6]	ἀσκῶν πειράσομαι τῷ ὄντι ὡς	ἂν	δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν
[12, 16]	Πῆ δὴ οὖν σε ἔτ´	ἂν	ἐβουλόμην διελόμενον λέγειν αὐτός τ´
[12, 51]	δὴ πρὸς Διός· ἆρ´ οὐκ	ἂν	ἐθέλοις περὶ ἕκαστον τρία νοεῖν;
[12, 52]	τῶν τοιούτων διὰ ξυγγένειαν οὐκ	ἂν	ἐθέλων, ἀγόμενος δὲ ὑπό τε
[12, 15]	τὴν φθορὰν σχεδὸν ὄρειοί τινες	ἂν	εἶεν νομῆς, ἐν κορυφαῖς που
[12, 50]	ἀνάγκης τὰ ψυχῆς συγγενῆ πρότερα	ἂν	εἴη γεγονότα τῶν σώματι προσηκόντων,
[12, 25]	ᾗτινι πόλει, τακτὰ δὲ τἄλλα	ἂν	εἴη γεωργήματα καὶ πᾶσα ἡ
[12, 16]	τούτων μετὰ ἀνδρίας κραθέντων τρίτον	ἂν	εἴη δικαιοσύνη, τέταρτον δὲ ἀνδρία.
[12, 22]	δὲ θεοῦ ἢ θείου τινὸς	ἂν	εἴη. Εἰκότως ἄρα καὶ παρ´
[12, 50]	καὶ βαρέων καὶ κούφων πρότερα	ἂν	εἴη· καὶ δὴ καὶ τὰ
[12, 27]	καὶ ἀρετὴ σαφέστερον ἡμῖν διηρθρωμένον	ἂν	εἴη. Καὶ παρ´ ἡμῖν ὁ
[12, 27]	ὄντων ἡμῶν μῦθος ἀρετῆς σεσωσμένος	ἂν	εἴη, καὶ τὸ κρείττω ἑαυτοῦ
[12, 1]	τῶν νόμων, εἷς τῶν καλλίστων	ἂν	εἴη νόμων μὴ ζητεῖν τῶν
[12, 51]	διὰ τὸν αὐτὸν γὰρ τρόπον	ἂν	εἴη που σῶμα, σύνθετον ὂν
[12, 48]	μὲν οὖν. Οὐ τοίνυν ἀνίατος	ἂν	εἴη πρὸς ἀρετῆς κτῆσιν. Εἰ
[12, 52]	γὰρ τοῖς κεκτημένοις ἡμᾶς ἀμελεῖν	ἂν	εἴη προσῆκον, ἐπιμελεστάτοις τε οὖσι
[12, 34]	γεγονότες, ἐγκωμίων αὐτοὺς τυγχάνειν πρέπον	ἂν	εἴη. Πῶς δ´ οὔ; Τούς
[12, 18]	εἶναι παιδείαν ὁ νῦν λόγος	ἂν	εἴη, τὴν δὲ πρὸς ἀρετὴν
[12, 52]	εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναπτήσῃ ὅμοιον	ἂν	εἴη τῷ παρὰ τῷ Δαβὶδ
[12, 52]	λόγος σοι καὶ περὶ ἐκείνων	ἂν	εἴη τῶν οὓς σὺ κατιδὼν
[12, 52]	λόγος σοι καὶ περὶ ἐκείνων	ἂν	εἴη τῶν οὓς σὺ κατιδὼν
[12, 51]	ἀληθέστατά τε καὶ τελεώτατα εἰρηκότες	ἂν	εἴημεν ψυχὴν μὲν προτέραν γεγονέναι
[12, 52]	εἰ δ´ ἐπιδεὴς ἔτι λόγου	ἂν	εἴης, λεγόντων ἡμῶν πρὸς τὸν
[12, 50]	πρώτοις γεγενημένη, σχεδὸν ὀρθότατα λέγοιτ´	ἂν	εἶναι διαφερόντως φύσει. Ταῦτ´ ἔσθ´
[12, 29]	ἃ λέγεις ὥσπερ ἐμέ, πλείων	ἂν	εἰρήνη καὶ κακὰ ἐλάττω κατ´
[12, 25]	υἱοί σου μετὰ σοῦ, ἡνίκα	ἂν	εἰσπορεύησθε εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ
[12, 50]	ἐπονομάζουσι, τούτου ὕστερα καὶ ἀρχόμενα	ἂν	ἐκ τέχνης εἴη καὶ νοῦ.
[12, 19]	μήν; Ἔπειτα, οἶμαι, ἀπεργαζόμενοι πυκνὰ	ἂν	ἑκατέρωσε ἀποβλέποιεν, πρός τε τὸ
[12, 46]	ποιεῖν ἀσθενῆ, ὥστε ἕλκεσθαι ὅπη	ἂν	ἐκείνων ὁπότερον ἄγῃ, καὶ μηδὲν
[12, 40]	ἐὰν δὲ μή, δεδέσθαι ἕως	ἂν	ἐκτίσῃ ἢ πείσῃ τὸν καταδικασάμενον.
[12, 27]	ὑπηρετῶν αὐτοῦ τὴν ἀγωγήν, ὅπως	ἂν	ἐν ἡμῖν τὸ χρυσοῦν γένος
[12, 31]	εἴπερ τι καὶ ἄλλο ἐτόλμησεν	ἂν	ἐπ´ ἀγαθῷ ψεύδεσθαι πρὸς τοὺς
[12, 49]	ἢ εἰ μὴ ἔπειθον, αὐτοὶ	ἂν	ἐπαιδαγώγουν, ὅπη ᾔεσαν, ἕως ἱκανῶς
[12, 38]	Καὶ ἑξῆς φησιν· Ὃς δ´	ἂν	ἐπεργάζηται τὰ τοῦ γείτονος ὑπερβαίνων
[12, 52]	ἡμῶν τὰς αἰτίας. Ὅπη γὰρ	ἂν	ἐπιθυμῇ καὶ ὁποῖός τις ὢν
[12, 21]	τὸ ποιεῖν τυραννοῦντα ὅ τι	ἂν	ἐπιθυμῇ, καὶ τὸ δὴ τέλος
[12, 51]	τοῦτο, μετ´ ἐκείνου τοῦ λόγου	ἂν	ἑπόμενοι βέλτιον λέγοιμεν, ὡς ἔστιν,
[12, 1]	καὶ τῇ Κρητικῇ πολιτείᾳ, λόγος	ἂν	ἕτερος εἴη· τὰ γοῦν λεγόμενα
[12, 19]	Ἀλλ´ οὖν οἶσθ´ ὅτι τούτῳ	ἂν	εὐθὺς τῶν ἄλλων διενέγκαιεν, τῷ
[12, 18]	ζηλώσῃς ὁδοὺς παρανόμων. Μυρία δ´	ἂν	εὕροις ἄλλα τοιαῦτα ἐν τοῖς
[12, 22]	ὑπερβαλλόντως. Ἀλλὰ δὴ ἕτερα φαῦλα	ἂν	εὕροις αὐτόθι· τοῦτο δ´ οὖν
[12, 21]	οἴκου αὐτοῦ. Ἐπὶ σχολῆς δ´	ἂν	εὕροις ἕκαστα τῶν εἰρημένων τῷ
[12, 31]	ῥᾴδιον εἶναι πείθειν. Μυρία δ´	ἂν	εὕροις τοιαῦτα καὶ ἐν ταῖς
[12, 10]	οὐδένα παρ´ Ἕλλησιν ἐπιζητήσας ὅμοιον	ἂν	εὕροις, ὡς εἰκότως τινὰ φάναι
[12, 52]	μοίρας λαγχάνῃ. Πῇ λέγεις; Ἧιπερ	ἂν	ἔχοι ῥᾳστώνη ἐπιμελείας θεοῖς τῶν
[12, 31]	ὅ τι τούτου ψεῦδος λυσιτελέστερον	ἂν	ἐψεύσατό ποτε καὶ δυνάμενον μᾶλλον
[12, 14]	οὖν ταῦτα μὲν ἀφῶμεν, ἕως	ἂν	ἡμῖν μηνυτής τις ἱκανὸς φανῇ,
[12, 29]	αὐτῷ ὁμοιότερον οὐδὲν ἢ ὃς	ἂν	ἡμῶν αὖ γένηται ὅτι δικαιότατος.
[12, 6]	καταφρονεῖς αὐτῶν. Καὶ οὐδέν γ´	ἂν	ἦν θαυμαστὸν καταφρονεῖν τούτων, εἰ
[12, 8]	πάσας ἀμαθίας τὰς πλημμελεστάτας ἔγωγ´	ἂν	θείην πόλεώς τε καὶ ἑνὸς
[12, 6]	τε καὶ ἀνθρώπων οὗτοι οἳ	ἂν	ἰάσιμα ἁμαρτήματα ἁμαρτάνωσιν, ὅμως δὲ
[12, 52]	ἃ λέγεις. Ἀλλ´ οὐδὲν τάχ´	ἂν	ἴσως εἴη χαλεπὸν ἐνδείξασθαι τοῦτό
[12, 42]	διαδικαζόντων δὲ τῶν ἀγρονόμων οἷσιν	ἂν	καὶ ὁπόσοις προστάξῃ ὁ προσήκων,
[12, 8]	ἐχόμενον καὶ ὡς ἀμαθέσιν ὀνειδιστέον,	ἂν	καὶ πάνυ λογιστικοί τε ὦσι
[12, 52]	ἐν τῷ παντὶ παρέχοι μάλιστ´	ἂν	καὶ ῥᾷστα καὶ ἄριστα. Μεμηχάνηται
[12, 8]	τούτοις ὡς σοφούς τε προσρητέον,	ἂν	καί, τὸ λεγόμενον, μήτε γράμματα
[12, 5]	τοῖς μυθοποιοῖς καὶ ὃν μὲν	ἂν	καλὸν ποιήσωσιν, ἐγκριτέον, ὃν δ´
[12, 50]	οὐρανὸν ὅλον καὶ πάντα, ὁπόσα	ἂν	κατ´ οὐρανόν, καὶ ζῷα αὖ
[12, 46]	ἄλληλα. Παντάπασι γάρ, ἔφη, ταῦτ´	ἂν	λέγοι ὁ τὸ ἀδικεῖν ἐπαινῶν.
[12, 51]	κοινῇ τὴν ἀπόκρισιν ποιήσομαι. Κάλλιστα	ἂν	λέγοις. Μεμνήμεθα τοίνυν τοῦτό γε
[12, 48]	ὅλη. Τραχυτέραν αὐτὴν ἢ πεδινωτέραν	ἂν	λέγοις; Πάνυ μὲν οὖν. Οὐ
[12, 51]	φύσιν. Ἀλλ´ οὐδαμῶς τοῦτό γ´	ἂν	λόγον ἔχοι. Οὐκοῦν εἰ μὴ
[12, 25]	λέγων· Ἀνὴρ ἢ γυνή, ὃς	ἂν	μεγάλως εὔξηται εὐχὴν ἀφαγνίσασθαι ἁγνείαν
[12, 50]	μετατιθεμένους ἀεὶ ταῦτα· ἃ δ´	ἂν	μετάθωνται καὶ ὅταν, τότε κύρια
[12, 29]	ὁμοιοῦνται. Ἐὰν δ´ εἴπωμεν ὅτι,	ἂν	μὴ ἀπαλλαγῶσι τῆς δεινότητος, καὶ
[12, 5]	καλὸν ποιήσωσιν, ἐγκριτέον, ὃν δ´	ἂν	μή, ἀποκριτέον. Τοὺς δ´ ἐγκριθέντας
[12, 21]	καὶ ἀνιαρῶς ζῇ. Καὶ οὔτ´	ἂν	μνησαίμην, φησὶν ὑμῖν ὁ ποιητής,
[12, 18]	ὡς ἐμοὶ φαίνεται, νῦν βούλοιτ´	ἂν	μόνην παιδείαν προσαγορεύειν, τὴν δὲ
[12, 50]	τὸ δικαιότατον, ὅ τί τις	ἂν	νικᾷ βιαζόμενος. Ὅθεν ἀσέβειαί τε
[12, 52]	μάλιστα εἴκελον ἔφασκεν εἶναι, γίγνοιτ´	ἂν	ὁ τοιοῦτος πᾶς ἡμῖν; Ὀρθότατά
[12, 32]	καὶ ἡδονήν. Πῶς δ´ οὐκ	ἂν	ὁμολογοῖτ´ ἂν δεῖν ταῦτα οὕτω
[12, 52]	καὶ τρίτης γενέσεως μετειληφότα πλήθεσιν	ἂν	ὁρᾶν εἴη τῆς μετατιθεμένης κοσμήσεως.
[12, 37]	μὲν οὖν, ἔφη· μᾶλλόν τ´	ἂν	οὖν οὕτω πρὸς τοὺς βαρβάρους
[12, 52]	ἐπαινοῦντες τὸν τοιοῦτον λόγον οὐκ	ἂν	παντάπασι πλημμελοῖμεν; σκοπῶμεν δὲ ὧδε·
[12, 48]	τοῦτο γὰρ ἔχουσα, πολλὴν ἐξαγωγὴν	ἂν	παρεχομένη νομίσματος ἀργυροῦ καὶ χρυσοῦ
[12, 6]	ἵνα ἄλλοι ὁρῶντες πάσχοντα ἃ	ἂν	πάσχῃ φοβούμενοι βελτίους γίνωνται. Εἰσὶ
[12, 43]	Τοῦτον οὖν τὸν μῦθον ὅπως	ἂν	πεισθεῖεν ἔχεις τινὰ μηχανήν; ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[12, 31]	ἐν ταῖς Ἑβραίων γραφαῖς, ὡς	ἂν	περὶ θεοῦ ζηλοῦντος ἢ ὑπνοῦντος
[12, 49]	ναι ἀνθρώπους, ἢ Ἡσίοδον ῥαψῳδεῖν	ἂν	περιιόντας εἴων καὶ οὐχὶ μᾶλλον
[12, 49]	ἀλλὰ γινώσκειν δυνάμενος, οὐκ ἄρ´	ἂν	πολλοὺς ἑταίρους ἐποιήσατο καὶ ἐτιμᾶτο
[12, 25]	τὸν λόγον τοῦτον οὐδ´ ἀμπελώνων	ἂν	πολλῶν δέοι οὐδ´ ᾗτινι πόλει,
[12, 48]	τε οὖσα δῆλον ὡς οὐκ	ἂν	πολυφόρος τ´ εἴη καὶ πάμφορος
[12, 27]	οὐ γάρ σε Ἀττικὸν ἐθέλοιμ´	ἂν	προσαγορεύειν, δοκεῖς γάρ μοι τῆς
[12, 18]	κατά γε τὴν ἐμὴν ὀρθῶς	ἂν	προσαγορεύοις. Ταῦτα ὁ Πλάτων. Προλαβὼν
[12, 8]	τῶν ξυμφωνιῶν μεγίστη δικαιότατα λέγοιτ´	ἂν	σοφία, ἧς ὁ μὲν κατὰ
[12, 6]	ἄλλως ἀδικίας ἀπαλλάττεσθαι. Οἳ δ´	ἂν	τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι καὶ διὰ
[12, 1]	καὶ τὴν ἕξιν ἀτελέσιν, ὡς	ἂν	τὰς ψυχὰς νηπίοις, ἁπλούστερον ἡ
[12, 2]	τοῖς δεινοῖς, ἥν τις δικαιοσύνην	ἂν	τελείαν ὀνομάσειε. Καὶ παρ´ ἡμῖν
[12, 25]	ἐπιτηδευμάτων ὡν〉 τινωνοῦν ἄλλων, οὐκ	ἂν	τιθείμην ταύτην τὴν ψῆφον, ὡς
[12, 19]	Οὐκοῦν μετὰ ταῦτα οἴει ὑπογράψασθαι	ἂν	τὸ σχῆμα τῆς πολιτείας; Τί
[12, 6]	λέγει Πῶλος, καὶ ἄλλος ὅστις	ἂν	τοιοῦτος τύραννος ᾖ. Οἶμαι δὲ
[12, 52]	τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθαι δεῖ, δρῷεν	ἂν	τοῦτο· ἢ τί τὸ λοιπὸν
[12, 52]	ἥν τις μὴ γινώσκων οὐδ´	ἂν	τύπον ἴδοι ποτὲ οὐδὲ λόγον
[12, 25]	Κρητῶν καὶ Λακεδαιμονίων χρείας προσθείμην	ἂν	τῷ Καρχηδονίων νόμῳ, μηδέποτε μηδένα
[12, 16]	Οὕτως, ὦ ξένοι, ἔγωγε ἤθελον	ἂν	ὑμᾶς καὶ ἔτι νῦν βούλομαι
[12, 43]	ἅπαντες τὸ μὲν πολὺ ὁμοίους	ἂν	ὑμῖν αὐτοῖς γεννῷτε, ἔστι δ´
[12, 1]	πολλῶν ἴσως ἐγὼ μᾶλλον ἔχοιμ´	ἂν	ὑμῶν ἀμφοτέρων λέγειν. Ὑμῖν γὰρ
[12, 8]	ὦ φίλοι, ἄνευ ξυμφωνίας γένοιτ´	ἂν	φρονήσεως καὶ τὸ σμικρότατον εἶδος;
[12, 50]	φύσει. Ταῦτ´ ἔσθ´ οὕτως ἔχοντα,	ἂν	ψυχήν τις ἐπιδείξῃ πρεσβυτέραν οὖσαν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008