Livre, Chap. |
[12, 19] |
ἡμῖν
λέγουσιν
ὡς
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
ἄλλως
εὐδαιμονήσειε
πόλις,
εἰ
μὴ |
[12, 35] |
παντὶ
τρόπῳ
φυλακτέον
ὅπως
μή
|
ποτε |
αὐτοὺς
λήσῃ
εἰς
τὴν
πόλιν |
[12, 51] |
ἄνευ
ψυχῆς
ὡς
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
γενοίσθην.
Οὐ
γὰρ
οὖν.
Οὐκοῦν |
[12, 2] |
ὑγιὴς
ἐν
στάσεσιν
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
γένοιτο
ἄνευ
ξυμπάσης
ἀρετῆς·
διαβάντες |
[12, 7] |
ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΔΟΓΜΑΤΩΝ
Εὐλαβοῦ
μέντοι
μή
|
ποτε |
ἐκπέσῃ
ταῦτα
εἰς
ἀνθρώπους
ἀπαιδεύτους· |
[12, 51] |
ὑπ´
ἄλλης
γὰρ
οὐ
μή
|
ποτε |
ἔμπροσθεν
μεταπέσῃ,
μηδεμιᾶς
γ´
ἐν |
[12, 18] |
ἀρίστοις
ἀνδράσι
παραγιγνόμενον·
καὶ
εἴ
|
ποτε |
ἐξέρχεται,
δυνατὸν
δέ
ἐστιν
ἐπανορθοῦσθαι, |
[12, 51] |
ποιησώμεθα
τὴν
ἀπόκρισιν,
ὡς
νοῦν
|
ποτε |
ἤδη
τοῖς
ὄμμασιν
ὀψόμενοί
τε |
[12, 52] |
θεοί
(γένεσις
γὰρ
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
ἦν
ζῴων
ἀπολομένου
τούτοιν
θατέρου) |
[12, 52] |
Μὴ
τοίνυν
τὸν
θεὸν
ἀξιώσωμέν
|
ποτε |
θνητῶν
δημιουργῶν
φαυλότερον,
οἳ
τὰ |
[12, 31] |
τούτου
ψεῦδος
λυσιτελέστερον
ἂν
ἐψεύσατό
|
ποτε |
καὶ
δυνάμενον
μᾶλλον
ποιεῖν
μὴ |
[12, 50] |
γε
μὴν
αὐτοῖς
σκεψώμεθα,
τί
|
ποτε |
καὶ
τυγχάνουσι
διανοούμενοι.
Πάντως.
Ἔοικε, |
[12, 25] |
ταύτην
τὴν
ψῆφον,
ὡς
δεῖ
|
ποτε |
μέθῃ
χρῆσθαι
ταύτην
τὴν
πόλιν |
[12, 51] |
ΛΟΓΟΝ
Ἄγε
δή,
θεὸν
εἴ
|
ποτε |
παρακλητέον
ἡμῖν,
νῦν
ἔστω
τοῦτο |
[12, 51] |
καὶ
οὐκ
ἄλλως
ἔγωγ´
ἄν
|
ποτε |
περὶ
αὐτῶν
εἴποιμι
οὐδ´
ἂν |
[12, 2] |
ὁ
λόγος;
καὶ
τί
φανερόν
|
ποτε |
ποιῆσαι
βουληθεὶς
λέγει
ταῦτα;
δηλονότι |
[12, 21] |
μηδὲν
τῶν
λεγομένων
ἀγαθῶν
γίγνοιτό
|
ποτε· |
τὰ
γὰρ
ὑπὸ
τῶν
πολλῶν |
[12, 32] |
αὐτὴν
ἑαυτῇ
ἐπᾴδουσαν
μὴ
παύεσθαί
|
ποτε |
ταῦτα
ἃ
διεληλύθαμεν,
ἁμωσγέπως
ἀεὶ |
[12, 33] |
κακῶν
ἀρχόντων
ξυνοῦσαν·
οἰόμεθα
δή
|
ποτε |
τοὺς
τοιούτους
θεωροὺς
τῶν
τοιούτων |
[12, 51] |
γὰρ
ἀποκρινόμενος
ἄλλως
ὑγιαίνων
ἄν
|
ποτε |
φανείη;
Σχεδὸν
οὐδ´
ὁστισοῦν.
Ἀλλὰ |
[12, 51] |
ἐντόρνου
ἀπεικασμένα
φοραῖς,
οὐκ
ἄν
|
ποτε |
φανείημεν
φαῦλοι
δημιουργοὶ
λόγῳ
καλῶν |
[12, 51] |
κεχωρισμένῳ
ἢ
καὶ
ξυμμιγεῖ,
τί
|
ποτε |
φήσομεν
ἐν
τῷ
τοιούτῳ
πάθος |
[12, 33] |
τοιούτου
ψόγον
ἡγούμεθα
ὑγιὲς
ἄν
|
ποτε |
ψέξαι
καὶ
ὁτιοῦν;
Καὶ
πῶς; |