HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ταῦτ´ 1
Ταῦτα 14
ταῦτά 1
ταῦτα 71
ταὐτὰ 2
Ταὐτὰ 2
ταὐτά 1

Fréquences [« »]
70 γε
67 οὖν
68 τοὺς
71 ταῦτα
72 οὐ
76 δ´
76 μὴ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Eusèbe de Césarée, Préparation évangélique, livre XII

ταῦτα

Livre, Chap.

[12, 50]   διατελεῖν ἀλλήλοις καὶ μετατιθεμένους ἀεὶ ταῦτα· ἃ δ´ ἂν μετάθωνται καὶ

[12, 32]   ἑαυτῇ ἐπᾴδουσαν μὴ παύεσθαί ποτε ταῦτα ἃ διεληλύθαμεν, ἁμωσγέπως ἀεὶ μεταβαλλόμενα

[12, 8]   δεδογμένον καὶ λεγόμενον, ὡς τοῖς ταῦτα ἀμαθαίνουσι τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἐπιτρεπτέον

[12, 2]   ἔξωθεν πόλεμον γιγνομένους ἐπιφανεῖς. Φαίη ταῦτα ἄν που καὶ ὁμολογοῖ; Τί

[12, 50]   οὐδὲν τούτων. Καὶ τὰ μετὰ ταῦτα αὖ σώματα, γῆς τε καὶ

[12, 50]   εἶναι καὶ τὴν φύσιν ὀνομάζειν ταῦτα αὐτά, ψυχὴν δ´ ἐκ τούτων

[12, 16]   ἄλλας προστάξεις τοῖς πολίταις εἰς ταῦτα βλεπούσας αὐτοῖς εἶναι διακελευστέον, τούτων

[12, 28]   γε αὐτὴν θήσομεν αἰτίαν; Καὶ ταῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ δεκάτου τῶν

[12, 23]   τε καὶ παιδείᾳ διαφέροντα. Διὰ ταῦτα δὲ ἀρετῆς φαμεν δεῖσθαι τοὺς

[12, 29]   ἀεὶ ἕξουσι, κακοὶ κακοῖς συνόντες, ταῦτα δὴ καὶ παντάπασιν ὡς δεινοὶ

[12, 2]   φανερόν ποτε ποιῆσαι βουληθεὶς λέγει ταῦτα; δηλονότι τόδε, ὡς παντὸς μᾶλλον

[12, 44]   πρώτῳ τῆς Πολιτείας ὅπως ποτὲ ταῦτα διερμηνεύει· Νῦν δὲ ὁρᾷς, ὦ

[12, 52]   λέγεις· καὶ σύ τε οὕτω ταῦτα δρᾶ ποιήσομέν τε ἡμεῖς εἰς

[12, 9]   τὸ τοῦ κρείττονος. Διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε, ὦ φίλε Θρασύμαχε, καὶ

[12, 52]   σμικρὰ ἢ μεγάλα τις φάτω ταῦτα εἶναι τοῖς θεοῖς· οὐδετέρως γὰρ

[12, 2]   ΠΙΣΤΙΣ ΤΥΓΧΑΝΕΙ Οὐκοῦν τὰ μετὰ ταῦτα εἴποιμεν ἡμεῖς ὅτι σὺ μὲν

[12, 7]   Εὐλαβοῦ μέντοι μή ποτε ἐκπέσῃ ταῦτα εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους· σχεδὸν γάρ,

[12, 52]   δεινῶν γενομένων τισὶ δι´ αὐτὰ ταῦτα ἐκ σμικρῶν εἰς τυραννίδας τε

[12, 8]   ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον ἀμαθαίνων εἰς ταῦτα ἑκάστοτε φανεῖται. Ταῦτα μέν μοι

[12, 50]   διανοεῖσθαι δεῖν, στάσεις τε διὰ ταῦτα ἑλκόντων πρὸς τὸν κατὰ φύσιν

[12, 13]   τοῦ φιλοσόφου μονονουχὶ αὐτὰ δὴ ταῦτα Ἑλληνικῇ τῇ φωνῇ διερμηνεύοντος. Λέγει

[12, 16]   γάμους ἀλλήλοις ἐπικοινουμένους μετά τε ταῦτα ἐν ταῖς τῶν παίδων γεννήσεσι

[12, 15]   σοφίας τινὸς ἑτέρας, πάντα ἔρρειν ταῦτα ἐν τῷ τότε χρόνῳ φήσομεν.

[12, 32]   ἡ δὲ ἄθυμος; Ἔστι καὶ ταῦτα. Ἔστιν ἄρα καὶ φυλακικὴ γυνή,

[12, 6]   τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ κατεαγότα εἴ του

[12, 52]   καὶ ἐπιστῆμαι. Ταύτη λέγετε ἔχειν ταῦτα, ἢ πῶς; Οὕτως. Τί δέ;

[12, 18]   πεπαιδευμένων σφόδρα ἀνθρώπων. Οὐ γὰρ ταῦτα ἡγουμένων, ὡς ἔοικεν, εἶναι παιδείαν

[12, 51]   τοῦτο ἑξῆς ἕπου. Πάντα γὰρ ταῦτα ἡμεῖς τὰ νῦν δὴ λεχθέντα

[12, 50]   οὐ κινδυνεύειν, ἀλλ´ ὄντως σημαίνειν ταῦτα ἡμῖν τῷ λόγῳ. Πάνυ μὲν

[12, 24]   μήν; Οὐκοῦν ἔφαμεν, ὅταν γίνηται ταῦτα, καθάπερ τινὰ σίδηρον τὰς ψυχὰς

[12, 6]   μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. Ταὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ ὁ Αἰακός· ἑκάτερος τούτων

[12, 16]   Λυκοῦργος ἐθέτην, ἔνεστί τε πάντα ταῦτα καὶ ὅπη τάξιν εἰληφότα διάδηλά

[12, 6]   παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα καὶ τελευτήσαντος ἦν πάντα ἢ

[12, 48]   ὡσαύτως. Παραμύθιον δὲ δὴ πρὸς ταῦτα καὶ τὸ πάμφορος εἶναι κέκτηται

[12, 21]   ἁπάσης μακαριότητος εἶναι τὸ πάντα ταῦτα κεκτημένον ἀθάνατον εἶναι γενόμενον ὅτι

[12, 46]   ἂν δεῖν ταῦτα πράττειν καὶ ταῦτα λέγειν, ὅθεν τοῦ ἀνθρώπου ὁ

[12, 27]   ἢ παρ´ αὐτοῦ τούτου γνόντος ταῦτα λόγον παραλαβοῦσαν νόμον θεμένην αὑτῇ

[12, 49]   ἄλλου ὁτουοῦν· οὕτω φύσει αὐτὰ ταῦτα μεγάλην τινὰ κήλησιν ἔχειν· ἐπεὶ

[12, 14]   μάλα εὔκριτον. Ὅμως δ´ οὖν ταῦτα μὲν ἀφῶμεν, ἕως ἂν ἡμῖν

[12, 51]   ψόγου, ὅταν ἀνὴρ δεινὸς φῇ ταῦτα μὴ οὕτως, ἀλλ´ ἀτάκτως ἔχειν;

[12, 46]   θρέψει; Κομιδῇ γὰρ αὖ λέγει ταῦτα ὁ τὸ δίκαιον ἐπαινῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ

[12, 19]   ὀρθῶς γε, ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ ταῦτα οἴει ὑπογράψασθαι ἂν τὸ σχῆμα

[12, 51]   ἀτάκτως ἔρχεται, τὴν κακήν. Καὶ ταῦτα ὀρθότατα. Τίνα οὖν δὴ νοῦ

[12, 17]   εἰπών· Καὶ ἔσται τὰ ῥήματα ταῦτα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον,

[12, 32]   οὐκ ἂν ὁμολογοῖτ´ ἂν δεῖν ταῦτα οὕτω πράττεσθαι; Καὶ ἐν τῷ

[12, 50]   παντὸς μᾶλλον. Εἰ δ´ ἔστι ταῦτα οὕτως, ἆρ´ οὐκ ἐξ ἀνάγκης

[12, 50]   ἀνάγκης συνεκεράσθη, ταύτη καὶ κατὰ ταῦτα οὕτως γεγεννηκέναι τόν τε οὐρανὸν

[12, 50]   χρώμενοι. Δοκεῖ τοίνυν μοι οὐ ταῦτα οὕτως ἔχειν. Εὖ λέγεις· ἀλλ´

[12, 51]   αὖ τἀναντία τούτοις ἀπεργάζεται. Τιθῶμεν ταῦτα οὕτως ἔχειν; ἢ ἔτι διστάζομεν

[12, 52]   Πῶς γὰρ οὐ συγχωρήσονται καὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν; Καὶ μὴν ἀγαθούς

[12, 46]   μεταβάλλειν καὶ φύειν ἐξ αὑτοῦ ταῦτα πάντα. Δεινοῦ πλάστου, ἔφη, τὸ

[12, 29]   καὶ ἐπιδημεῖ· ἡ δὲ διάνοια, ταῦτα πάντα ἡγησαμένη σμικρὰ καὶ οὐδέν,

[12, 52]   ὑμῶν καὶ ἴδετε τίς κατέδειξε ταῦτα πάντα· καὶ τὸ ἐκ μεγέθους

[12, 16]   δι´ ἀληθοῦς δόξης ἰόντας, ὅπως ταῦτα πάντα ξυνδήσας ὁ νοῦς ἑπόμενα

[12, 52]   διενοήθη, τὸ δὲ κακὸν βλάπτειν· ταῦτα πάντα ξυνιδὼν ἐμηχανήσατο, ποῦ κείμενον

[12, 29]   τῆς θαλάττης λεγόμενοι χόες. Καὶ ταῦτα πάντα οὐδ´ ὅτι οὐκ οἶδεν,

[12, 16]   βασιλείαν καὶ τὴν δικαιοσύνην, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. Ἀλλὰ καὶ

[12, 13]   γυμνούς τε εἶναι τῆς μετὰ ταῦτα περιβολῆς, ἐπάκουσον τοῦ φιλοσόφου μονονουχὶ

[12, 35]   τὴν πόλιν παραδύντα. Τὰ ποῖα ταῦτα; Πλοῦτός τε, ἦν δ´ ἐγώ,

[12, 46]   λέγων λυσιτελεῖν φαίη ἂν δεῖν ταῦτα πράττειν καὶ ταῦτα λέγειν, ὅθεν

[12, 5]   λέγουσι τοὺς πολλοὺς ἐκβλητέον. Καὶ ταῦτα πρὸ τοῦ Πλάτωνος πεφύλακτο παρ´

[12, 27]   προσαγορεύομεν ἡδονὴν καὶ λύπην; Ἔστι ταῦτα. Πρὸς δὲ τούτοιν ἀμφοῖν αὖ

[12, 50]   λόγων· κινδυνεύει γὰρ ὁ λέγων ταῦτα πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν

[12, 27]   φησιν· Τόδε δὲ ἴσμεν, ὅτι ταῦτα τὰ πάθη ἐν ἡμῖν οἷον

[12, 16]   νομοθέτῃ τακτέον οὕτω. Μετὰ δὲ ταῦτα τὰς ἄλλας προστάξεις τοῖς πολίταις

[12, 4]   παιδία ἢ γυμνασίοις χρώμεθα. Ἔστι ταῦτα. Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ παρ´

[12, 32]   μελετώμενον, ἐν ᾧ οὐ πάντα ταῦτα τὸ τῶν ἀνδρῶν γένος διαφερόντως

[12, 51]   τῶν ἄλλων ζῴων ἅπαντ´ ἴσχει ταῦτα; Τοῦτο μὲν οὐδ´ ἀποκρίσεως ἄξιον

[12, 24]   αἰσχύνην θεῖον φόβον ὠνομάκαμεν. Ἔστι ταῦτα. Τούτων δέ γε τῶν νόμων

[12, 21]   ὑμεῖς ἢ πῶς; Οὐ πόρρω ταῦτα τυγχάνει τῶν τοῦ Δαβὶδ ψαλμῶν,

[12, 51]   μηδέτερα κεκτημένον; βούλεσθε οὖν πρὸς ταῦτα ὧδε ἀποκρινώμεθα· εἰ μέν, ὦ

Livre, Chap.
[12, 50]	διατελεῖν ἀλλήλοις καὶ μετατιθεμένους ἀεὶ	ταῦτα·	ἃ δ´ ἂν μετάθωνται καὶ
[12, 32]	ἑαυτῇ ἐπᾴδουσαν μὴ παύεσθαί ποτε	ταῦτα	ἃ διεληλύθαμεν, ἁμωσγέπως ἀεὶ μεταβαλλόμενα
[12, 8]	δεδογμένον καὶ λεγόμενον, ὡς τοῖς	ταῦτα	ἀμαθαίνουσι τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἐπιτρεπτέον
[12, 2]	ἔξωθεν πόλεμον γιγνομένους ἐπιφανεῖς. Φαίη	ταῦτα	ἄν που καὶ ὁμολογοῖ; Τί
[12, 50]	οὐδὲν τούτων. Καὶ τὰ μετὰ	ταῦτα	αὖ σώματα, γῆς τε καὶ
[12, 50]	εἶναι καὶ τὴν φύσιν ὀνομάζειν	ταῦτα	αὐτά, ψυχὴν δ´ ἐκ τούτων
[12, 16]	ἄλλας προστάξεις τοῖς πολίταις εἰς	ταῦτα	βλεπούσας αὐτοῖς εἶναι διακελευστέον, τούτων
[12, 28]	γε αὐτὴν θήσομεν αἰτίαν; Καὶ	ταῦτα	δὲ ἀπὸ τοῦ δεκάτου τῶν
[12, 23]	τε καὶ παιδείᾳ διαφέροντα. Διὰ	ταῦτα	δὲ ἀρετῆς φαμεν δεῖσθαι τοὺς
[12, 29]	ἀεὶ ἕξουσι, κακοὶ κακοῖς συνόντες,	ταῦτα	δὴ καὶ παντάπασιν ὡς δεινοὶ
[12, 2]	φανερόν ποτε ποιῆσαι βουληθεὶς λέγει	ταῦτα;	δηλονότι τόδε, ὡς παντὸς μᾶλλον
[12, 44]	πρώτῳ τῆς Πολιτείας ὅπως ποτὲ	ταῦτα	διερμηνεύει· Νῦν δὲ ὁρᾷς, ὦ
[12, 52]	λέγεις· καὶ σύ τε οὕτω	ταῦτα	δρᾶ ποιήσομέν τε ἡμεῖς εἰς
[12, 9]	τὸ τοῦ κρείττονος. Διὰ δὴ	ταῦτα	ἔγωγε, ὦ φίλε Θρασύμαχε, καὶ
[12, 52]	σμικρὰ ἢ μεγάλα τις φάτω	ταῦτα	εἶναι τοῖς θεοῖς· οὐδετέρως γὰρ
[12, 2]	ΠΙΣΤΙΣ ΤΥΓΧΑΝΕΙ Οὐκοῦν τὰ μετὰ	ταῦτα	εἴποιμεν ἡμεῖς ὅτι σὺ μὲν
[12, 7]	Εὐλαβοῦ μέντοι μή ποτε ἐκπέσῃ	ταῦτα	εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους· σχεδὸν γάρ,
[12, 52]	δεινῶν γενομένων τισὶ δι´ αὐτὰ	ταῦτα	ἐκ σμικρῶν εἰς τυραννίδας τε
[12, 8]	ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον ἀμαθαίνων εἰς	ταῦτα	ἑκάστοτε φανεῖται. Ταῦτα μέν μοι
[12, 50]	διανοεῖσθαι δεῖν, στάσεις τε διὰ	ταῦτα	ἑλκόντων πρὸς τὸν κατὰ φύσιν
[12, 13]	τοῦ φιλοσόφου μονονουχὶ αὐτὰ δὴ	ταῦτα	Ἑλληνικῇ τῇ φωνῇ διερμηνεύοντος. Λέγει
[12, 16]	γάμους ἀλλήλοις ἐπικοινουμένους μετά τε	ταῦτα	ἐν ταῖς τῶν παίδων γεννήσεσι
[12, 15]	σοφίας τινὸς ἑτέρας, πάντα ἔρρειν	ταῦτα	ἐν τῷ τότε χρόνῳ φήσομεν.
[12, 32]	ἡ δὲ ἄθυμος; Ἔστι καὶ	ταῦτα.	Ἔστιν ἄρα καὶ φυλακικὴ γυνή,
[12, 6]	τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν	ταῦτα	ἔχον· ἢ κατεαγότα εἴ του
[12, 52]	καὶ ἐπιστῆμαι. Ταύτη λέγετε ἔχειν	ταῦτα,	ἢ πῶς; Οὕτως. Τί δέ;
[12, 18]	πεπαιδευμένων σφόδρα ἀνθρώπων. Οὐ γὰρ	ταῦτα	ἡγουμένων, ὡς ἔοικεν, εἶναι παιδείαν
[12, 51]	τοῦτο ἑξῆς ἕπου. Πάντα γὰρ	ταῦτα	ἡμεῖς τὰ νῦν δὴ λεχθέντα
[12, 50]	οὐ κινδυνεύειν, ἀλλ´ ὄντως σημαίνειν	ταῦτα	ἡμῖν τῷ λόγῳ. Πάνυ μὲν
[12, 24]	μήν; Οὐκοῦν ἔφαμεν, ὅταν γίνηται	ταῦτα,	καθάπερ τινὰ σίδηρον τὰς ψυχὰς
[12, 6]	μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. Ταὐτὰ δὲ	ταῦτα	καὶ ὁ Αἰακός· ἑκάτερος τούτων
[12, 16]	Λυκοῦργος ἐθέτην, ἔνεστί τε πάντα	ταῦτα	καὶ ὅπη τάξιν εἰληφότα διάδηλά
[12, 6]	παρεσκεύαστο τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα	ταῦτα	καὶ τελευτήσαντος ἦν πάντα ἢ
[12, 48]	ὡσαύτως. Παραμύθιον δὲ δὴ πρὸς	ταῦτα	καὶ τὸ πάμφορος εἶναι κέκτηται
[12, 21]	ἁπάσης μακαριότητος εἶναι τὸ πάντα	ταῦτα	κεκτημένον ἀθάνατον εἶναι γενόμενον ὅτι
[12, 46]	ἂν δεῖν ταῦτα πράττειν καὶ	ταῦτα	λέγειν, ὅθεν τοῦ ἀνθρώπου ὁ
[12, 27]	ἢ παρ´ αὐτοῦ τούτου γνόντος	ταῦτα	λόγον παραλαβοῦσαν νόμον θεμένην αὑτῇ
[12, 49]	ἄλλου ὁτουοῦν· οὕτω φύσει αὐτὰ	ταῦτα	μεγάλην τινὰ κήλησιν ἔχειν· ἐπεὶ
[12, 14]	μάλα εὔκριτον. Ὅμως δ´ οὖν	ταῦτα	μὲν ἀφῶμεν, ἕως ἂν ἡμῖν
[12, 51]	ψόγου, ὅταν ἀνὴρ δεινὸς φῇ	ταῦτα	μὴ οὕτως, ἀλλ´ ἀτάκτως ἔχειν;
[12, 46]	θρέψει; Κομιδῇ γὰρ αὖ λέγει	ταῦτα	ὁ τὸ δίκαιον ἐπαινῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[12, 19]	ὀρθῶς γε, ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ	ταῦτα	οἴει ὑπογράψασθαι ἂν τὸ σχῆμα
[12, 51]	ἀτάκτως ἔρχεται, τὴν κακήν. Καὶ	ταῦτα	ὀρθότατα. Τίνα οὖν δὴ νοῦ
[12, 17]	εἰπών· Καὶ ἔσται τὰ ῥήματα	ταῦτα,	ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον,
[12, 32]	οὐκ ἂν ὁμολογοῖτ´ ἂν δεῖν	ταῦτα	οὕτω πράττεσθαι; Καὶ ἐν τῷ
[12, 50]	παντὸς μᾶλλον. Εἰ δ´ ἔστι	ταῦτα	οὕτως, ἆρ´ οὐκ ἐξ ἀνάγκης
[12, 50]	ἀνάγκης συνεκεράσθη, ταύτη καὶ κατὰ	ταῦτα	οὕτως γεγεννηκέναι τόν τε οὐρανὸν
[12, 50]	χρώμενοι. Δοκεῖ τοίνυν μοι οὐ	ταῦτα	οὕτως ἔχειν. Εὖ λέγεις· ἀλλ´
[12, 51]	αὖ τἀναντία τούτοις ἀπεργάζεται. Τιθῶμεν	ταῦτα	οὕτως ἔχειν; ἢ ἔτι διστάζομεν
[12, 52]	Πῶς γὰρ οὐ συγχωρήσονται καὶ	ταῦτα	οὕτως ἔχειν; Καὶ μὴν ἀγαθούς
[12, 46]	μεταβάλλειν καὶ φύειν ἐξ αὑτοῦ	ταῦτα	πάντα. Δεινοῦ πλάστου, ἔφη, τὸ
[12, 29]	καὶ ἐπιδημεῖ· ἡ δὲ διάνοια,	ταῦτα	πάντα ἡγησαμένη σμικρὰ καὶ οὐδέν,
[12, 52]	ὑμῶν καὶ ἴδετε τίς κατέδειξε	ταῦτα	πάντα· καὶ τὸ ἐκ μεγέθους
[12, 16]	δι´ ἀληθοῦς δόξης ἰόντας, ὅπως	ταῦτα	πάντα ξυνδήσας ὁ νοῦς ἑπόμενα
[12, 52]	διενοήθη, τὸ δὲ κακὸν βλάπτειν·	ταῦτα	πάντα ξυνιδὼν ἐμηχανήσατο, ποῦ κείμενον
[12, 29]	τῆς θαλάττης λεγόμενοι χόες. Καὶ	ταῦτα	πάντα οὐδ´ ὅτι οὐκ οἶδεν,
[12, 16]	βασιλείαν καὶ τὴν δικαιοσύνην, καὶ	ταῦτα	πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. Ἀλλὰ καὶ
[12, 13]	γυμνούς τε εἶναι τῆς μετὰ	ταῦτα	περιβολῆς, ἐπάκουσον τοῦ φιλοσόφου μονονουχὶ
[12, 35]	τὴν πόλιν παραδύντα. Τὰ ποῖα	ταῦτα;	Πλοῦτός τε, ἦν δ´ ἐγώ,
[12, 46]	λέγων λυσιτελεῖν φαίη ἂν δεῖν	ταῦτα	πράττειν καὶ ταῦτα λέγειν, ὅθεν
[12, 5]	λέγουσι τοὺς πολλοὺς ἐκβλητέον. Καὶ	ταῦτα	πρὸ τοῦ Πλάτωνος πεφύλακτο παρ´
[12, 27]	προσαγορεύομεν ἡδονὴν καὶ λύπην; Ἔστι	ταῦτα.	Πρὸς δὲ τούτοιν ἀμφοῖν αὖ
[12, 50]	λόγων· κινδυνεύει γὰρ ὁ λέγων	ταῦτα	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν
[12, 27]	φησιν· Τόδε δὲ ἴσμεν, ὅτι	ταῦτα	τὰ πάθη ἐν ἡμῖν οἷον
[12, 16]	νομοθέτῃ τακτέον οὕτω. Μετὰ δὲ	ταῦτα	τὰς ἄλλας προστάξεις τοῖς πολίταις
[12, 4]	παιδία ἢ γυμνασίοις χρώμεθα. Ἔστι	ταῦτα.	Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ παρ´
[12, 32]	μελετώμενον, ἐν ᾧ οὐ πάντα	ταῦτα	τὸ τῶν ἀνδρῶν γένος διαφερόντως
[12, 51]	τῶν ἄλλων ζῴων ἅπαντ´ ἴσχει	ταῦτα;	Τοῦτο μὲν οὐδ´ ἀποκρίσεως ἄξιον
[12, 24]	αἰσχύνην θεῖον φόβον ὠνομάκαμεν. Ἔστι	ταῦτα.	Τούτων δέ γε τῶν νόμων
[12, 21]	ὑμεῖς ἢ πῶς; Οὐ πόρρω	ταῦτα	τυγχάνει τῶν τοῦ Δαβὶδ ψαλμῶν,
[12, 51]	μηδέτερα κεκτημένον; βούλεσθε οὖν πρὸς	ταῦτα	ὧδε ἀποκρινώμεθα· εἰ μέν, ὦ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/09/2008