Livre, Chap. |
[12, 8] |
ταῦτα
ἑκάστοτε
φανεῖται.
Ταῦτα
μέν
|
μοι |
ἀπὸ
τῶν
Νόμων
κείσθω.
Ὁ |
[12, 52] |
ὀρθῶς.
Ἐπῳδῶν
γε
μὴν
προσδεῖσθαί
|
μοι |
δοκεῖ
μύθων
ἔτι
τινῶν.
Ποίων, |
[12, 6] |
ἐπί
τινα
χρόνον.
Ταὐτὸν
δή
|
μοι |
δοκεῖ
τοῦτ´
ἄρα
καὶ
περὶ |
[12, 52] |
ἀνόμοις,
εἰρήνην
ἁμαρτωλῶν
θεωρῶν
μεταπεφράσθαι
|
μοι |
δοκεῖ
ὑπὸ
τοῦ
Πλάτωνος
διὰ |
[12, 52] |
ἐπιμελείας
θεοῖς
τῶν
πάντων,
ταύτη
|
μοι |
δοκεῖ
φράζειν.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[12, 35] |
Πλοῦτον
δὲ
καὶ
πενίαν
μή
|
μοι |
δῷς
τοῦ
Σολομῶνος
φήσαντος
ἐν |
[12, 51] |
εἰς
τὸν
νῦν
λόγον.
Καί
|
μοι |
ἐλεγχομένῳ
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
ἐρωτήσεσι |
[12, 49] |
τούτων
δὲ
οὕτως
ἐχόντων
εὖ
|
μοι |
ἔχειν
δοκεῖ
βραχέα
ἄττα
τῶν |
[12, 3] |
ΝΟΜΩΝ·
Εἴς
τινα
γὰρ
οὖν
|
μοι |
καιρὸν
φαινόμεθα
τοὺς
ἔμπροσθεν
λόγους |
[12, 50] |
Ἀλλά
γε
δὴ
πάλιν
λέγε
|
μοι, |
Κλεινία,
καὶ
σύ·
κοινωνὸν
γὰρ |
[12, 52] |
διανόημα
διανοοίμεθ´
ἄν.
Δοκοῦμεν
δέ
|
μοι |
νῦν
ἤδη
καὶ
μάλα
μετρίως |
[12, 43] |
λεγούσης·
Υἱὲ
ἀνθρώπου,
ἰδοὺ
γεγόνασί
|
μοι |
ὁ
οἶκος
Ἰσραὴλ
ἀναμεμιγμένοι
πάντες |
[12, 50] |
ἀλλ´
ἐξημαρτημένως
χρώμενοι.
Δοκεῖ
τοίνυν
|
μοι |
οὐ
ταῦτα
οὕτως
ἔχειν.
Εὖ |
[12, 27] |
ἐθέλοιμ´
ἂν
προσαγορεύειν,
δοκεῖς
γάρ
|
μοι |
τῆς
θεοῦ
ἐπωνυμίας
ἄξιος
εἶναι |
[12, 20] |
ΤΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΥ
ΤΩΝ
ΝΟΜΩΝ
Δοκεῖ
|
μοι |
τρίτον
ἢ
τέταρτον
ὁ
λόγος |
[12, 51] |
σὺ
λέγεις,
οὐδ´
ὅσιον
εἶναί
|
μοι |
φαίνεται·
τὸ
δὲ
νοῦν
πάντα |
[12, 49] |
παιδείας
μεταλάβοιεν;
Παντάπασιν,
ἔφη,
δοκεῖς
|
μοι, |
ὦ
Σώκρατες,
ἀληθῆ
λέγειν.
Οὐκοῦν |