Livre, Chap.
[12, 24]	εἶναι νομοφύλακας καὶ συνδημιουργοὺς αὐτοῖς	τοὺς	ἀθορύβους καὶ νήφοντας. Εἰκότως τοιγαροῦν
[12, 47]	φησί· Ταξιάρχους αὐτοῖσι προβάλλεσθαι μὲν	τοὺς	αἱρεθέντας στρατηγοὺς δώδεκα, ἑκάστῃ φυλῇ
[12, 48]	καὶ ἄφιλον ποιεῖ καὶ πρὸς	τοὺς	ἄλλους ἀνθρώπους ὡσαύτως. Παραμύθιον δὲ
[12, 6]	πάνυ ἐλλόγιμος γέγονε καὶ εἰς	τοὺς	ἄλλους Ἕλληνας, Ἀριστείδης ὁ Λυσιμάχου
[12, 6]	ἀποθνήσκω ἀποθνήσκειν. Παρακαλῶ δὲ καὶ	τοὺς	ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ´ ὅσον
[12, 49]	τοὺς τῆς τραγῳδίας ποιητὰς καὶ	τοὺς	ἄλλους πάντας τοὺς μιμητικούς) λώβη
[12, 12]	ὁ παρ´ αὐτῷ Ζεὺς ἔτεμνε	τοὺς	ἀνθρώπους δίχα, ὥσπερ οἱ τὰ
[12, 15]	ἐγένετο ἡ φθορά, τὰ περὶ	τοὺς	ἀνθρώπους πράγματα, μυρίαν μέν τινα
[12, 44]	καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχῇ. Σὺ δὲ	τοὺς	ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσι, τοὺς
[12, 25]	οὐ πίεται. Ἀλλὰ καὶ Σολομῶν	τοὺς	ἄρχοντας καὶ τοὺς δικαστὰς εἴργει
[12, 16]	τοῖς Ἕλλησιν· ἔχουσι γὰρ ὀρθῶς	τοὺς	αὐτοῖς χρωμένους εὐδαίμονας ἀποτελοῦντες· ἅπαντα
[12, 37]	τ´ ἂν οὖν οὕτω πρὸς	τοὺς	βαρβάρους τρέποιντο, ἑαυτῶν δὲ ἀπέχοιντο.
[12, 23]	ἐκείνην εἶναι μοῦσαν καλλίστην, ἥτις	τοὺς	βελτίστους καὶ ἱκανῶς πεπαιδευμένους τέρπει,
[12, 15]	καὶ ὁ Πλάτων ὁμοίως μετὰ	τοὺς	βίους τῶν μετὰ τὸν κατακλυσμὸν
[12, 43]	ἀνάξουσι τοὺς μὲν εἰς φυλακήν,	τοὺς	δ´ εἰς ἐπικουρίαν, ὡς {χρης{
[12, 16]	ὑπερηφανίαν, τοὺς μὲν διὰ φρονήσεως,	τοὺς	δὲ δι´ ἀληθοῦς δόξης ἰόντας.
[12, 16]	ἐπιστήσει, τοὺς μὲν διὰ φρονήσεως,	τοὺς	δὲ δι´ ἀληθοῦς δόξης ἰόντας,
[12, 8]	τῆς ψυχῆς πεφυκότα διαπεπονημένοι ἅπαντα,	τοὺς	δὲ τοὐναντίον ἔχοντας τούτοις ὡς
[12, 25]	καὶ Σολομῶν τοὺς ἄρχοντας καὶ	τοὺς	δικαστὰς εἴργει τῆς χρήσεως λέγων·
[12, 49]	μαθητὰς ἰατρικῆς κατελίπετο, ὥσπερ ἐκεῖνος	τοὺς	ἐγγόνους. Μηδ´ αὖ περὶ τὰς
[12, 43]	οὕτω σφόδρα φυλάξωσι μηδὲν ὡς	τοὺς	ἐγγόνους, ὅ τι αὐτοῖς τούτων
[12, 20]	θείων προφητῶν πεποιημένας ᾠδὰς καὶ	τοὺς	εἰς θεὸν ὕμνους μελετᾶν οἱ
[12, 23]	τοῦ πλήθους ἦν τὸ κρίνειν	τοὺς	ἐκ θείου πνεύματος προφερομένους λόγους
[12, 3]	γὰρ οὖν μοι καιρὸν φαινόμεθα	τοὺς	ἔμπροσθεν λόγους διεξελθεῖν, ὡς ἄρα
[12, 6]	γὰρ καὶ δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκε	τοὺς	ἐν Ἅιδου τὸν ἀεὶ χρόνον
[12, 2]	φαμὲν ἀμείνους εἶναι καὶ πολὺ	τοὺς	ἐν τῷ μεγίστῳ πολέμῳ γιγνομένους
[12, 10]	οἴου λέγειν, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ	τοὺς	ἐπαινοῦντας πρὸ δικαιοσύνης ἀδικίαν. Ἐροῦσι
[12, 5]	Ἆρ´ οὖν ῥᾳδίως οὕτω παρήσομεν	τοὺς	ἐπιτυχόντας μύθους πλασθέντας ἀκούειν τοὺς
[12, 7]	καταγελαστότερα ἀκούσματα οὐδ´ αὖ πρὸς	τοὺς	εὐφυεῖς θαυμαστότερά τε καὶ ἐνθουσιαστικώτερα.
[12, 23]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος, οὗπερ	τοὺς	θεοὺς ἐπεκαλέσατο μέλλων κρίνειν, ἐκ
[12, 25]	Μωσῆς δὲ προλαβὼν μὴ δεῖν	τοὺς	ἱερέας οἴνου ἀπογεύεσθαι κατὰ τὸν
[12, 30]	τοῦ δεῖν μηδὲν σμικρολόγον φρονεῖν	τοὺς	κατὰ θεὸν φιλοσοφοῦντας διδασκόμεθα ἐν
[12, 7]	ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε	τοὺς	μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων
[12, 52]	οὐδὲ γὰρ ἄνευ τῶν σμικρῶν	τοὺς	μεγάλους φασὶ λιθολόγοι λίθους εὖ
[12, 16]	νόμους πᾶσι τούτοις φύλακας ἐπιστήσει,	τοὺς	μὲν διὰ φρονήσεως, τοὺς δὲ
[12, 16]	διδάσκει, ἄνδρας δικαίους, μισοῦντας ὑπερηφανίαν,	τοὺς	μὲν διὰ φρονήσεως, τοὺς δὲ
[12, 43]	ὑπάργυρος φυῇ τις, τιμήσαντες ἀνάξουσι	τοὺς	μὲν εἰς φυλακήν, τοὺς δ´
[12, 49]	ποιητὰς καὶ τοὺς ἄλλους πάντας	τοὺς	μιμητικούς) λώβη ἔοικεν εἶναι πάντα
[12, 17]	παισὶν Ἑβραίων, ἐξ ἁπαλῆς ἡλικίας	τοὺς	νέους ἅπαντας τοῖς τῆς θεοσεβείας
[12, 31]	ἂν ἐπ´ ἀγαθῷ ψεύδεσθαι πρὸς	τοὺς	νέους, ἔστιν ὅ τι τούτου
[12, 21]	καὶ ἁρμονίας ἀποδόντας παιδεύειν οὕτω	τοὺς	νέους ὑμῶν. Ἦ γὰρ ὁρᾶτε;
[12, 5]	λόγους. Ἀλλὰ καὶ τοὺς παῖδας	τοὺς	νηπίους ταῖς ἀπὸ τῶν θείων
[12, 2]	ἀρετὴν μάλιστα βλέπων ἀεὶ θήσει	τοὺς	νόμους· ἔστι δ´, ὥς φησι
[12, 16]	φησί· Κατιδὼν δὲ ὁ θεὶς	τοὺς	νόμους πᾶσι τούτοις φύλακας ἐπιστήσει,
[12, 38]	ἐπεργάζηται τὰ τοῦ γείτονος ὑπερβαίνων	τοὺς	ὅρους, τὸ μὲν βλάβος ἀποτινέτω,
[12, 52]	Ἡσαΐᾳ τὸ ἀναβλέψατε εἰς ὕψος	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ ἴδετε τίς
[12, 5]	τοὺς ἐπιτυχόντας μύθους πλασθέντας ἀκούειν	τοὺς	παῖδας καὶ λαμβάνειν ἐν ταῖς
[12, 5]	τῶν ψευδοπροφητῶν λόγους. Ἀλλὰ καὶ	τοὺς	παῖδας τοὺς νηπίους ταῖς ἀπὸ
[12, 10]	ΔΙΚΑΙΟΥ Τῶν παρ´ Ἑβραίοις λογίων	τοὺς	παρ´ αὐτοῖς προφήτας καὶ δικαίους
[12, 21]	ἐπιζῴη. Ταῦτα δὴ λέγειν οἶμαι	τοὺς	παρ´ ὑμῖν ποιητάς, ἅπερ ἐγώ,
[12, 21]	μεταβαλὼν ὁ Πλάτων φησὶ δεῖν	τοὺς	ποιητὰς λέγειν, ὡς ὁ μὲν
[12, 49]	τιθῶμεν ἀπὸ Ὁμήρου ἀρξάμενοι πάντας	τοὺς	ποιητικοὺς μιμητὰς εἰδώλων ἀρετῆς εἶναι
[12, 6]	τύραννος ᾖ. Οἶμαι δὲ καὶ	τοὺς	πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν παραδειγμάτων
[12, 5]	χερσίν. Ὧν δὲ νῦν λέγουσι	τοὺς	πολλοὺς ἐκβλητέον. Καὶ ταῦτα πρὸ
[12, 7]	δοκεῖ, οὐκ ἔστι τούτων πρὸς	τοὺς	πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα οὐδ´ αὖ
[12, 4]	δευτερώσεως καὶ σαφηνείας τῶν λανθανόντων	τοὺς	πολλοὺς νοημάτων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εʹ ΟΤΙ
[12, 44]	παρ´ Ἑβραίοις προφητείας φασκούσης πρὸς	τοὺς	προεστῶτας τοῦ πλήθους· Ὦ ποιμένες
[12, 2]	ὡς ἔοικας, ὦ Τυρταῖε, μάλιστα	τοὺς	πρὸς τὸν ὀθνεῖόν τε καὶ
[12, 52]	προσῆκον δρᾶν ἐστι τοῖς προσφυέσι	τοὺς	προσφερεῖς, καὶ ποιεῖν. Ταύτης τῆς
[12, 29]	ἄνδρες οἵους δεῖ ἐν πόλει	τοὺς	σωθησομένους. Λεκτέον οὖν τἀληθές, ὅτι
[12, 49]	(οὐ γάρ μου κατερεῖτε πρὸς	τοὺς	τῆς τραγῳδίας ποιητὰς καὶ τοὺς
[12, 15]	διασεσωσμένα γένους. Δῆλον. Καὶ δὴ	τοὺς	τοιούτους γε ἀνάγκη που τῶν
[12, 33]	ἀρχόντων ξυνοῦσαν· οἰόμεθα δή ποτε	τοὺς	τοιούτους θεωροὺς τῶν τοιούτων κοινωνιῶν
[12, 1]	ἡλικιώτην μηδενὸς ἐναντίον νέου ποιεῖσθαι	τοὺς	τοιούτους λόγους. Ὀρθότατά γε, ὦ
[12, 23]	ταῦτα δὲ ἀρετῆς φαμεν δεῖσθαι	τοὺς	τούτων κριτάς, ὅτι τῆς τε
[12, 16]	πᾶσιν ἄρχοντας καὶ φύλακας καθίστησι	τοὺς	τῷ θεῷ ἱερωμένους, ὡς καὶ
[12, 5]	μὴ τοιαῦτα ἀπεδοκίμαζον, ὥσπερ καὶ	τοὺς	τῶν ψευδοπροφητῶν λόγους. Ἀλλὰ καὶ
[12, 44]	τοὺς ἄρχοντας ἐν ταῖς πόλεσι,	τοὺς	ὡς ἀληθῶς ἄρχοντας, ἑκόντας οἴει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008