Livre, Chap.
[12, 52]	δοκεῖ μύθων ἔτι τινῶν. Ποίων,	ὦ	´γαθέ; Πείσωμεν τὸν νεανίαν τοῖς
[12, 52]	γινώσκειν τοὐναντίον; Οὐδέν. Πότερον οὖν,	ὦ	ἄριστε καὶ βέλτιστε, θῶμέν σε
[12, 6]	Λυσιμάχου οἵ τε δὴ ἄλλοι,	ὦ	ἄριστε Καλλίκλεις, ὅσοι καλοὶ γίγνονται·
[12, 29]	μετὰ φρονήσεως γενέσθαι. Ἀλλὰ γάρ,	ὦ	ἄριστε, οὐ πάνυ τι ῥᾴδιον
[12, 49]	ἦν δ´ ἐγώ. Ἀλλ´ οἴει,	ὦ	Γλαύκων, εἰ τῷ ὄντι οἷός
[12, 29]	μὴ ἀνάνδρως φυγεῖν, τότε ἀτόπως,	ὦ	δαιμόνιε, τελευτῶντες οὐκ ἀρέσκουσιν αὐτοὶ
[12, 29]	δή, ὦ Σώκρατες. Οἶδά τοι,	ὦ	ἑταῖρε. Ἓν μέντοι τι αὐτοῖς
[12, 50]	Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Ψυχήν,	ὦ	ἑταῖρε, ἠγνοηκέναι κινδυνεύουσι μὲν ὀλίγου
[12, 27]	αὐτοὺς σφίσιν αὐτοῖς. Πῶς εἴρηκας,	ὦ	θαυμάσιε; Κἀνταῦθα, ὦ ξένε, τὸ
[12, 51]	συντάττουσαν διακυβερνᾶν; Οὐδὲν τῶν αὐτῶν,	ὦ	θαυμάσιε Σώκρατες. Ὃ μὲν γὰρ
[12, 51]	ταῦτα ὧδε ἀποκρινώμεθα· εἰ μέν,	ὦ	θαυμάσιε, φῶμεν, ἡ ξύμπασα οὐρανοῦ
[12, 29]	ἔχει διερευνώμενος. Μανθάνεις γάρ που,	ὦ	Θεόδωρε, ἢ οὔ; Ἔγωγε, καὶ
[12, 29]	Σώκρατες; Ὥσπερ καὶ Θαλῆν ἀστρονομοῦντα,	ὦ	Θεόδωρε, καὶ ἄνω βλέποντα πεσόντα
[12, 29]	πᾶσιν. Οὗτος δὴ ἑκατέρου τρόπος,	ὦ	Θεόδωρε, ὁ μὲν τῷ ὄντι
[12, 29]	οὔτ´ ἀπολέσθαι τὰ κακὰ δυνατόν,	ὦ	Θεόδωρε (ὑπεναντίον γάρ τι τῷ
[12, 44]	ταῦτα διερμηνεύει· Νῦν δὲ ὁρᾷς,	ὦ	Θρασύμαχε, ἔτι γὰρ τὰ ἔμπροσθεν
[12, 9]	παραιτήσεως συνίστησι, λέγων οὕτως· Οὐκοῦν,	ὦ	Θρασύμαχε, τοῦτο ἤδη δῆλον, ὅτι
[12, 6]	Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει· Ταῦτ´ ἔστιν,	ὦ	Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω
[12, 6]	ἢ οἷς ἐξῆν. Ἀλλὰ γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, ἐκ τῶν δυναμένων εἰσὶ
[12, 6]	καὶ περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι,	ὦ	Καλλίκλεις· ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν
[12, 6]	ἄγασθαι τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ,	ὦ	Καλλίκλεις, καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ἄξιον
[12, 6]	θεμιστεύοντα νέκυσσιν. ἐγὼ μὲν οὖν,	ὦ	Καλλίκλεις, ὑπὸ τούτων τῶν λόγων
[12, 6]	τινός, μάλιστα μέν, ἐγώ φημι,	ὦ	Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος
[12, 52]	τὰ νῦν προσχρήσασθαι. Σὺ δ´,	ὦ	Κλεινία καὶ Μέγιλλε, ὑπὲρ τοῦ
[12, 51]	ἢ πλείους περιάγειν αὐτά. Κάλλιστα,	ὦ	Κλεινία, ὑπήκουσας τοῖς λόγοις. Τόδε
[12, 50]	τὰς θέσεις. Πῶς λέγεις; Θεούς,	ὦ	μακάριε, πρῶτον εἶναί φασιν οὗτοι
[12, 48]	ἔσται τις ἢ χερσαία. Σχεδόν,	ὦ	ξένε, ἀπέχει θαλάττης γε ἡ
[12, 52]	Μηδαμῶς δόξαν τοιαύτην περὶ θεῶν,	ὦ	ξένε, ἀποδεχώμεθα· οὐδαμῆ γὰρ οὔτε
[12, 31]	δίκαια; Καλὸν μὲν ἡ ἀλήθεια,	ὦ	ξένε, καὶ μόνιμον· ἔοικε μὴν
[12, 1]	τοὺς τοιούτους λόγους. Ὀρθότατά γε,	ὦ	ξένε, κελεύεις. Εἰκότως δῆτα καὶ
[12, 50]	ἑτέροισι κατὰ νόμον. Οἷον διελήλυθας,	ὦ	ξένε, λόγον καὶ ὅσην λώβην
[12, 51]	ἀσφαλέστατα ἀποκρίνεσθαι φαίνεται κατὰ τάδε·	ὦ	ξένε, ὁπόταν φῇ τις, ἆρα
[12, 48]	γε, ὡς δυνατόν ἐστι μάλιστα,	ὦ	ξένε. Παπαῖ, οἷον λέγεις. Τί
[12, 27]	Πῶς εἴρηκας, ὦ θαυμάσιε; Κἀνταῦθα,	ὦ	ξένε, τὸ νικᾶν αὐτὸν ἑαυτὸν
[12, 16]	σοι φράζω; Πάνυ μὲν οὖν,	ὦ	ξένε. Χρῆν εἰπεῖν· Οἱ Κρητῶν
[12, 16]	μὴ πλούτῳ μηδὲ φιλοτιμίᾳ. Οὕτως,	ὦ	ξένοι, ἔγωγε ἤθελον ἂν ὑμᾶς
[12, 8]	δημιουργῶν, εἰ ἄρα μου καταμανθάνετε,	ὦ	ξένοι, ὃ λέγω. Μανθάνομέν τε,
[12, 52]	ἐστὶ βροτῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν,	ὦ	παῖ καὶ νεανίσκε ἀμελεῖσθαι δοκῶν
[12, 52]	παντὶ ξυμβάλλεται. Γινώσκειν δὲ αὐτήν,	ὦ	πάντων ἀνδρειότατε, πρὸς οὐδὲν δοκεῖς;
[12, 51]	πως ὧδε ἐπανερωτῶντες. Πῶς; Πότερον,	ὦ	Πρώταρχε, τὰ ξύμπαντα καὶ τόδε
[12, 51]	Οὐ γάρ που δοκοῦμέν γε,	ὦ	Πρώταρχε, τὰ〉 τέτταρα ἐκεῖνα, πέρας
[12, 52]	ὧν ἓν καὶ τὸ σόν,	ὦ	σχέτλιε, μόριον εἰς τὸ πᾶν
[12, 13]	πόας ἀφθόνου. Τὸν δὴ βίον,	ὦ	Σώκρατες, ἀκούεις μὲν τὸν τῶν
[12, 49]	μεταλάβοιεν; Παντάπασιν, ἔφη, δοκεῖς μοι,	ὦ	Σώκρατες, ἀληθῆ λέγειν. Οὐκοῦν τιθῶμεν
[12, 10]	λέγηται, μὴ ἐμὲ οἴου λέγειν,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλὰ τοὺς ἐπαινοῦντας πρὸ
[12, 8]	λέξεις σπουδάζειν τάδε φησί· Καλῶς,	ὦ	Σώκρατες· κἂν διαφυλάξῃς τὸ μὴ
[12, 49]	οὐδὲν λέγεται. Ὁ γὰρ Κρεώφυλος,	ὦ	Σώκρατες, ὁ τοῦ Ὁμήρου ἑταῖρος,
[12, 29]	τινῶν ἀκούσονται. Καὶ μάλα δή,	ὦ	Σώκρατες. Οἶδά τοι, ὦ ἑταῖρε.
[12, 29]	ἀπορῶν. Παντάπασι τὰ γιγνόμενα λέγεις,	ὦ	Σώκρατες. Ὅταν δέ γέ τινα
[12, 51]	καλλίονα; Δῆλον ὡς οὐδαμόθεν ἄλλοθεν,	ὦ	Σώκρατες. Οὐ γάρ που δοκοῦμέν
[12, 51]	καὶ ἔχει; Καὶ τοῦθ´ ἕτερον,	ὦ	Σώκρατες, οὐκ ἄξιον ἐρωτήσεως. Τί
[12, 29]	εὐδαιμόνων βίον ἀληθῆ. Εἰ πάντας,	ὦ	Σώκρατες, πείθοις ἃ λέγεις ὥσπερ
[12, 51]	βούλει, μηδὲν μῆκος ἡμῖν ὑπολογιζόμενος,	ὦ	Σώκρατες, ὡς οὐκ ἀπεχθησόμενος. Καλῶς
[12, 29]	ἑαυτὴν συγκαθιεῖσα. Πῶς τοῦτο λέγεις,	ὦ	Σώκρατες; Ὥσπερ καὶ Θαλῆν ἀστρονομοῦντα,
[12, 2]	σὺ μὲν ἐπαινεῖς, ὡς ἔοικας,	ὦ	Τυρταῖε, μάλιστα τοὺς πρὸς τὸν
[12, 29]	Ὅταν δέ γέ τινα αὐτός,	ὦ	φίλε, ἑλκύσῃ ἄνω καὶ ἐθελήσῃ
[12, 29]	ἐκφυγεῖν. Τίνα δὴ λέγεις; Παραδειγμάτων,	ὦ	φίλε, ἐν τῷ ὄντι ἑστώ〈
[12, 32]	σὺ λέγεις. Οὐδὲν ἄρα ἐστίν,	ὦ	φίλε, ἐπιτήδευμα τῶν πόλιν διοικούντων
[12, 9]	κρείττονος. Διὰ δὴ ταῦτα ἔγωγε,	ὦ	φίλε Θρασύμαχε, καὶ ἄρτι ἔλεγον
[12, 29]	Ἔγωγε, καὶ ἀληθῆ λέγεις. Τοιγάρτοι,	ὦ	φίλε, ἰδίᾳ τε συγγιγνόμενος ὁ
[12, 8]	ξένοι, ὃ λέγω. Μανθάνομέν τε,	ὦ	φίλε, καὶ ξυγχωροῦμεν ὃ λέγεις.
[12, 51]	ἔχειν; Δῆλον ὅτι φήσομεν. Πόθεν,	ὦ	φίλε Πρώταρχε, λαβόν, εἴπερ μὴ
[12, 8]	ὡς ἔμφροσι. Πῶς γὰρ ἄν,	ὦ	φίλοι, ἄνευ ξυμφωνίας γένοιτ´ ἂν
[12, 50]	δή τινι φύσει. Ταῦτ´ ἐστίν,	ὦ	φίλοι, ἅπαντα ἀνδρῶν σοφῶν παρὰ
[12, 51]	φύσιν ἔχει; τοῦτο ἤδη χαλεπόν,	ὦ	φίλοι, ἐρώτημα ἀποκρινόμενον εἰπεῖν ἐμφρόνως.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008