Livre, Chap.
[12, 12]	εἴρηται διανοίᾳ δῆλος μέν ἐστιν	οὐκ	ἀγνοήσας τὸν λόγον, Ἀριστοφάνει δ´
[12, 52]	ἀνώλεθρον δὲ ὂν γενόμενον, ἀλλ´	οὐκ	αἰώνιον ψυχὴν καὶ σῶμα, καθάπερ
[12, 50]	οὐ φύσει, τέχνῃ δέ, ἧς	οὐκ	ἀληθεῖς εἶναι τὰς θέσεις. Πῶς
[12, 2]	τε, οὗ καὶ σμικρὸν ὄφελος,	οὐκ	ἄλλο ἢ πρὸς τὴν μεγίστην
[12, 51]	πάσης τῆς περιφορᾶς ἄξιον, καὶ	οὐκ	ἄλλως ἔγωγ´ ἄν ποτε περὶ
[12, 19]	καὶ ἀπιστήσουσιν ἡμῖν λέγουσιν ὡς	οὐκ	ἄν ποτε ἄλλως εὐδαιμονήσειε πόλις,
[12, 51]	καὶ νοῦς ἄνευ ψυχῆς ὡς	οὐκ	ἄν ποτε γενοίσθην. Οὐ γὰρ
[12, 2]	γὰρ καὶ ὑγιὴς ἐν στάσεσιν	οὐκ	ἄν ποτε γένοιτο ἄνευ ξυμπάσης
[12, 52]	νόμον ὄντες θεοί (γένεσις γὰρ	οὐκ	ἄν ποτε ἦν ζῴων ἀπολομένου
[12, 51]	κίνησιν, σφαίρας ἐντόρνου ἀπεικασμένα φοραῖς,	οὐκ	ἄν ποτε φανείημεν φαῦλοι δημιουργοὶ
[12, 51]	ἀλλ´ ἀτάκτως ἔχειν; Πῶς γὰρ	οὐκ	ἂν βουλοίμην; Ἴθι δή, τὸν
[12, 51]	Ἔχε δὴ πρὸς Διός· ἆρ´	οὐκ	ἂν ἐθέλοις περὶ ἕκαστον τρία
[12, 52]	ὄντας τῶν τοιούτων διὰ ξυγγένειαν	οὐκ	ἂν ἐθέλων, ἀγόμενος δὲ ὑπό
[12, 32]	ᾄδουσι καὶ ἡδονήν. Πῶς δ´	οὐκ	ἂν ὁμολογοῖτ´ ἂν δεῖν ταῦτα
[12, 52]	οὖν ἐπαινοῦντες τὸν τοιοῦτον λόγον	οὐκ	ἂν παντάπασι πλημμελοῖμεν; σκοπῶμεν δὲ
[12, 48]	τραχεῖα τε οὖσα δῆλον ὡς	οὐκ	ἂν πολυφόρος τ´ εἴη καὶ
[12, 25]	μετ´ ἐπιτηδευμάτων ὡν〉 τινωνοῦν ἄλλων,	οὐκ	ἂν τιθείμην ταύτην τὴν ψῆφον,
[12, 51]	εἰλικρινὲς ὂν καὶ τὴν δύναμιν	οὐκ	ἀξίαν τῆς φύσεως ἔχον. Ἐν
[12, 51]	Καὶ τοῦθ´ ἕτερον, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἄξιον ἐρωτήσεως. Τί δέ; τόδε
[12, 18]	τε εἶναι καὶ ἀνελεύθερον καὶ	οὐκ	ἄξιον τὸ παράπαν παιδείαν καλεῖσθαι.
[12, 51]	ἡμῖν ὑπολογιζόμενος, ὦ Σώκρατες, ὡς	οὐκ	ἀπεχθησόμενος. Καλῶς εἶπας. Ἀρξώμεθα δέ
[12, 51]	αὐτὴν ἓν λέγοντες δρᾶν σχεδὸν	οὐκ	ἀποτευξόμεθα. Τίνων; Ὡς ἢ ἐνοῦσα
[12, 49]	οὐ μιμεῖσθαι, ἀλλὰ γινώσκειν δυνάμενος,	οὐκ	ἄρ´ ἂν πολλοὺς ἑταίρους ἐποιήσατο
[12, 51]	καὶ εἰλικρινῶν, ἐν τούτοις δὲ	οὐκ	ἄρα μεμηχανῆσθαι τὴν τῶν καλλίστων
[12, 29]	τότε ἀτόπως, ὦ δαιμόνιε, τελευτῶντες	οὐκ	ἀρέσκουσιν αὐτοὶ αὑτοῖς περὶ ὧν
[12, 34]	ἐγκωμίοις τε καὶ ὕμνοις τιμᾶν	οὐκ	ἀσφαλές, πρὶν ἂν ἅπαντά τις
[12, 44]	οὐ βόσκετε καὶ τὸ ἀπολωλὸς	οὐκ	ἐζητήσατε καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ
[12, 52]	καθεωρακέναι τὴν πάντων ἀμέλειαν θεῶν,	οὐκ	εἰδὼς αὐτῶν τὴν συντέλειαν ὅπη
[12, 29]	ἔχει οὐδὲν〉 οὐδένα λοιδορεῖν, ἅτ´	οὐκ	εἰδὼς κακὸν οὐδὲν οὐδενὸς ἐκ
[12, 6]	ἐπιστήσας θεᾶται ἑκάστου τὴν ψυχήν,	οὐκ	εἰδὼς ὅτου ἐστίν, ἀλλὰ πολλάκις
[12, 10]	παθὼν ἀνασκινδυλευθήσεται καὶ γνώσεται ὅτι	οὐκ	εἶναι δίκαιον, ἀλλὰ δοκεῖν δεῖ
[12, 51]	τὰ νῦν δὴ λεχθέντα ἆρ´	οὐκ	εἰς ἓν συγκείμενα ἰδόντες ἐπωνομάσαμεν
[12, 16]	Χρῆν εἰπεῖν· Οἱ Κρητῶν νόμοι	οὐκ	εἰσὶ μάτην διαφερόντως ἐν πᾶσιν
[12, 52]	δόξαις δὲ εὐδαιμονιζόμεναι σφόδρα, ἀλλ´	οὐκ	ἐμμελῶς, ἄγουσί σε πρὸς ἀσέβειαν,
[12, 30]	δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ· ὅτι	οὐκ	ἐν τῷ ἀποθνήσκειν αὐτὸν λήψεται
[12, 51]	τὰ δὲ μένει. Μῶν οὖν	οὐκ	ἐν χώρᾳ τινὶ τά τε
[12, 52]	τε αἰσθήσεως καὶ δυνάμεως ἆρ´	οὐκ	ἐναντίως ἀλλήλοις πρὸς ῥᾳστώνην καὶ
[12, 50]	δ´ ἔστι ταῦτα οὕτως, ἆρ´	οὐκ	ἐξ ἀνάγκης τὰ ψυχῆς συγγενῆ
[12, 49]	ὀνόμασι καὶ ῥήμασιν ἐπιχρωματίζειν αὐτὸν	οὐκ	ἐπαΐοντα ἀλλ´ ἢ μιμεῖσθαι, ὥστε
[12, 49]	ποιήσει δοκοῦντα εἶναι αὐτός τε	οὐκ	ἐπαΐων περὶ σκυτοτομίας καὶ τοῖς
[12, 44]	οὐ κατεδήσατε καὶ τὸ πλανώμενον	οὐκ	ἐπεστρέψατε, ἀλλὰ καὶ τοῦ σωτηρίου
[12, 49]	οὕτω σφόδρα φιλοῦνται, ὥστε μόνον	οὐκ	ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς περιφέρουσιν αὐτοὺς
[12, 29]	καὶ ὀξέως διακονεῖν, ἀναβάλλεσθαι δὲ	οὐκ	ἐπισταμένου ἐπιδέξια ἐλευθέρως οὐδ´ ἁρμονίαν
[12, 52]	δέ τι τοιοῦτον φθέγγεσθαι πειρωμένῳ	οὐκ	ἐπιτρεπτέον. Οὐ μὲν δή· πῶς
[12, 21]	βίβλος φήσαντι· Μακάριος ἀνὴρ ὃς	οὐκ	ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ
[12, 30]	ἄρχοντας, ἐφ´ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς	οὐκ	ἔστι σωτηρία. Ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα
[12, 7]	σχεδὸν γάρ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐκ	ἔστι τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς
[12, 8]	φρονήσεως καὶ τὸ σμικρότατον εἶδος;	οὐκ	ἔστιν. Ἀλλ´ ἡ καλλίστη καὶ
[12, 29]	ὡς οἷόν τε δικαιότατος, καὶ	οὐκ	ἔστιν αὐτῷ ὁμοιότερον οὐδὲν ἢ
[12, 41]	ὁ κλέπτης καὶ πληγεὶς ἀποθάνῃ,	οὐκ	ἔστιν αὐτῷ φόνος συνᾴδει κἀν
[12, 44]	καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ	οὐκ	ἔστιν ἴδια τὰ πρόβατα, καταλείπει
[12, 52]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, ἀληθείᾳ μὲν	οὐκ	εὐδαίμονες, δόξαις δὲ εὐδαιμονιζόμεναι σφόδρα,
[12, 6]	τε καὶ Πῶλος καὶ Γοργίας,	οὐκ	ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς δεῖ ἄλλον
[12, 10]	ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς, ὧν	οὐκ	ἦν ἄξιος ὁ κόσμος. Καὶ
[12, 12]	εἰρηκότος Μωσέως· Τῷ δὲ Ἀδὰμ	οὐκ	ἦν βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ. Καὶ
[12, 13]	Νέμοντος δ´ ἐκείνου πολιτεῖαί τε	οὐκ	ἦσαν οὐδὲ κτήσεις γυναικῶν καὶ
[12, 29]	νέων πρῶτον μὲν εἰς ἀγορὰν	οὐκ	ἴσασι τὴν ὁδὸν οὐδὲ ὅπου
[12, 29]	Καὶ ταῦτα πάντα οὐδ´ ὅτι	οὐκ	οἶδεν, οἶδεν· οὐδὲ γὰρ αὐτῶν
[12, 6]	λάβῃ, ἄλλο μὲν περὶ αὐτοῦ	οὐκ	οἶδεν οὐδέν, οὔθ´ ὅστις οὔθ´
[12, 29]	ὅτι τοσούτῳ μᾶλλόν εἰσιν οἷοι	οὐκ	οἴονται, ὅτι〉 οὐχ〈 ὶ〉 οἴονται.
[12, 52]	ἡ γερουσία, περὶ θεῶν ὡς	οὐκ	οἶσθα ὅ τι λέγεις, καλῶς
[12, 50]	τε ἀνθρώποις ἐμπίπτουσι νέοις, ὡς	οὐκ	ὄντων θεῶν οἵους ὁ νόμος
[12, 50]	δὲ φύσει καὶ φύσις, ἣν	οὐκ	ὀρθῶς αὐτοὶ ἐπονομάζουσι, τούτου ὕστερα
[12, 21]	ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγόμενα ἀγαθὰ	οὐκ	ὀρθῶς λέγεται. Λέγεται γὰρ ὡς
[12, 52]	πρὸς ἀσέβειαν, ἔν τε Μούσαις	οὐκ	ὀρθῶς ὑμνούμεναι ἅμα καὶ ἐν
[12, 50]	τέχνης εἴη καὶ νοῦ. Πῶς	οὐκ	ὀρθῶς; Φύσιν βούλονται λέγειν γένεσιν
[12, 44]	προβάτων, ὁ δὲ μισθωτὸς καὶ	οὐκ	ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ ἔστιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008