Livre, Chap.
[12, 29]	λανθάνουσι τῷ μὲν ὁμοιούμενοι διὰ	τὰς	ἀδίκους πράξεις, τῷ δὲ ἀνομοιούμενοι·
[12, 52]	ἀφῆκε ταῖς βουλήσεσιν ἑκάστων ἡμῶν	τὰς	αἰτίας. Ὅπη γὰρ ἂν ἐπιθυμῇ
[12, 16]	εἴς τε δρόμον καὶ εἰς	τὰς	ἄλλας πάσας κινήσεις τῷ σώματι,
[12, 16]	τακτέον οὕτω. Μετὰ δὲ ταῦτα	τὰς	ἄλλας προστάξεις τοῖς πολίταις εἰς
[12, 49]	τοὺς ἐγγόνους. Μηδ´ αὖ περὶ	τὰς	ἄλλας τέχνας αὐτὸν ἐρωτῶμεν, ἀλλ´
[12, 6]	ὀνίνανται οἱ τούτους ὁρῶντες διὰ	τὰς	ἁμαρτίας τὰς μεγίστας καὶ ὀδυνηρότατα
[12, 52]	κακίους ψυχάς, ἀμείνω δὲ πρὸς	τὰς	ἀμείνους πορευόμενον ἔν τε ζωῇ
[12, 8]	γράμματα μήτε νεῖν ἐπίστωνται, καὶ	τὰς	ἀρχὰς δοτέον ὡς ἔμφροσι. Πῶς
[12, 25]	μὴ ἀποθάνητε· νόμιμον αἰώνιον εἰς	τὰς	γενεὰς ὑμῶν. Ὁ δὲ αὐτὸς
[12, 27]	δὲ μαλακὴν ἅτε χρυσῆν οὖσαν,	τὰς	δὲ ἄλλας παντοδαποῖς εἴδεσιν ὁμοίας.
[12, 23]	ἀφιεροῦν τὰς τῶν προφητῶν βίβλους,	τὰς	δὲ τῶν μὴ τοιούτων ἀποδοκιμάζειν.
[12, 49]	δόγμασι. Πρῶτα δὲ θεασώμεθα ὅπως	τὰς	δόξας τῶν ἀθέων ἐκτίθησι· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[12, 30]	ἡ δόξα αὐτοῦ. Ἀλλὰ μηδὲ	τὰς	ἐν ἀνθρώποις ἀρχὰς θαυμάζειν ἐδίδασκεν
[12, 15]	ἐπινοοῦσιν. Εἰκὸς γοῦν. Θῶμεν δὴ	τὰς	ἐν τοῖς πεδίοις πόλεις καὶ
[12, 23]	θείου πνεύματος προφερομένους λόγους καὶ	τὰς	ἐνθέους ᾠδάς, ἀλλ´ ἦσαν βραχεῖς
[12, 14]	ἱκανὸς φανῇ, ποτέρως οἱ τότε	τὰς	ἐπιθυμίας εἶχον περί τε ἐπιστημῶν
[12, 16]	αὐτῶν καὶ τὰς ἡδονὰς καὶ	τὰς	ἐπιθυμίας ξυμπάντων τε ἐρώτων τὰς
[12, 17]	διὰ τῶν παιδιῶν ἐκεῖσε τρέπειν	τὰς	ἡδονὰς καὶ ἐπιθυμίας τῶν παίδων,
[12, 18]	μὲν ἀρετή, τὸ δὲ περὶ	τὰς	ἡδονὰς καὶ λύπας τεθραμμένον αὐτῆς
[12, 16]	τάς τε λύπας αὐτῶν καὶ	τὰς	ἡδονὰς καὶ τὰς ἐπιθυμίας ξυμπάντων
[12, 50]	δέ, ἧς οὐκ ἀληθεῖς εἶναι	τὰς	θέσεις. Πῶς λέγεις; Θεούς, ὦ
[12, 11]	ἡ Πενία καὶ ἦν περὶ	τὰς	θύρας. Ὁ οὖν Πόρος μεθυσθεὶς
[12, 52]	θεῶν, κακίω μὲν γινόμενον πρὸς	τὰς	κακίους ψυχάς, ἀμείνω δὲ πρὸς
[12, 18]	δὲ ἀπαίδευτον, ἐνίοτε εἴς τε	τὰς	καπηλείας καὶ ναυκληρίας καὶ ἄλλων
[12, 8]	τι περὶ τὰ ὀνόματα καὶ	τὰς	λέξεις σπουδάζειν τάδε φησί· Καλῶς,
[12, 6]	τούτους ὁρῶντες διὰ τὰς ἁμαρτίας	τὰς	μεγίστας καὶ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα
[12, 14]	ἡ γυνὴ τῷ ὄφει καὶ	τὰς	ὁμιλίας τοῦ ὄφεως ἐκθεμένου, ὁ
[12, 8]	γοῦν τοὐναντίον. Ταύτας πάσας ἀμαθίας	τὰς	πλημμελεστάτας ἔγωγ´ ἂν θείην πόλεώς
[12, 52]	ἡμῶν ὁ βασιλεὺς ἐμψύχους οὔσας	τὰς	πράξεις ἁπάσας καὶ πολλὴν μὲν
[12, 25]	διὰ τὸν στόμαχόν σου καὶ	τὰς	πυκνάς σου ἀσθενείας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚϚ
[12, 16]	τὰς ἐπιθυμίας ξυμπάντων τε ἐρώτων	τὰς	σπουδὰς ἐπεσκεμμένον καὶ παραπεφυλακότα ψέγειν
[12, 4]	Πλάτων. Καὶ παρ´ Ἑβραίοις δὲ	τὰς	τῆς ἐνθέου γραφῆς ἱστορίας τοῖς
[12, 6]	τὴν ψυχήν. Χαίρειν οὖν ἐάσας	τὰς	τιμὰς τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, τὴν
[12, 18]	γὰρ ὀνειδίζοντες ἐπαινοῦντές τε ἑκάστων	τὰς	τροφὰς λέγομεν ὡς τὸν μὲν
[12, 5]	ἀποκριτέον. Τοὺς δ´ ἐγκριθέντας πείσομεν	τὰς	τροφούς τε καὶ μητέρας λέγειν
[12, 8]	ἑκάστου τῶν πολιτῶν, ἀλλ´ οὐ	τὰς	τῶν δημιουργῶν, εἰ ἄρα μου
[12, 4]	ἐγ〈 γε〉 γυμνασμένοις τὴν ἕξιν	τὰς	τῶν λόγων βαθυτέρας καὶ δογματικὰς
[12, 20]	τὸ σπουδὴν μὴ δύνασθαι φέρειν	τὰς	τῶν νέων ψυχὰς παιδιαί τε
[12, 23]	μόνοις ἐξῆν ἐγκρίνειν καὶ ἀφιεροῦν	τὰς	τῶν προφητῶν βίβλους, τὰς δὲ
[12, 22]	ταῖς θείαις διδασκαλίαις ἀποδέχεσθαι ἢ	τὰς	ὑπὸ τοῦ θείου πνεύματος διὰ
[12, 20]	Εἰκότως ἄρα καὶ παρ´ ἡμῖν	τὰς	ὑπὸ τῶν θείων προφητῶν πεποιημένας
[12, 4]	ἐνθέου γραφῆς ἱστορίας τοῖς νηπίοις	τὰς	ψυχὰς ἁπλούστερον ὥσπερ τινὰς μύθους
[12, 5]	λέγειν τοῖς παισὶ καὶ πλάττειν	τὰς	ψυχὰς αὐτῶν τοῖς μύθοις πολὺ
[12, 1]	τὴν ἕξιν ἀτελέσιν, ὡς ἂν	τὰς	ψυχὰς νηπίοις, ἁπλούστερον ἡ ἐν
[12, 24]	γίνηται ταῦτα, καθάπερ τινὰ σίδηρον	τὰς	ψυχὰς τῶν πινόντων διαπύρους γινομένας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008