Livre, Chap. |
[12, 6] |
φημι
ἕνα
καὶ
Ἀρχέλαον
ἔσεσθαι,
|
εἰ |
ἀληθῆ
λέγει
Πῶλος,
καὶ
ἄλλος |
[12, 52] |
καταβῶ
εἰς
τὸν
Ἅιδην,
πάρει·
|
εἰ |
ἀναλάβοιμι
πτέρυγας
καὶ
κατασκηνώσαιμι
εἰς |
[12, 29] |
τι
πράττει,
ἀλλ´
ὀλίγου
καὶ
|
εἰ |
ἄνθρωπός
ἐστιν
ἤ
τι
ἄλλο |
[12, 8] |
ἀλλ´
οὐ
τὰς
τῶν
δημιουργῶν,
|
εἰ |
ἄρα
μου
καταμανθάνετε,
ὦ
ξένοι, |
[12, 6] |
ἀποθανόντος
καὶ
τἄλλα
οὕτως·
καὶ
|
εἰ |
αὖ
ἐπετήδευε
κομᾶν,
κομήτης
τούτου |
[12, 29] |
ἀλλήλων
διαφέρετον,
ἢ
ἐκ
τοῦ
|
εἰ |
βασιλεὺς
εὐδαίμων
κεκτημένος
πολὺ
χρυσίον‘ |
[12, 51] |
εὖ
λέγουσι·
διὰ
μακροτέρων
δ´,
|
εἰ |
βούλει,
τὴν
σκέψιν
αὐτοῦ
τοῦ |
[12, 52] |
ἄν
σοι
θεὸς
αὐτὸς
ξυλλαμβάνοι·
|
εἰ |
δ´
ἐπιδεὴς
ἔτι
λόγου
ἂν |
[12, 25] |
τὸν
τρόπον
ἅπασι
τούτοις
χρηστέον·
|
εἰ |
δ´
ὡς
παιδιᾷ
τε
καὶ |
[12, 16] |
πόλις,
κτᾶται
καὶ
τὰ
ἐλάττονα,
|
εἰ |
δὲ
μή,
στέρεται
ἀμφοῖν.
Ἔστι |
[12, 2] |
τὴν
ταῖς
μεγίσταις
ἀρεταῖς
συνεζευγμένην,
|
εἰ |
δὴ
τοιαῦται
φρόνησις
καὶ
ἀγαθωσύνη. |
[12, 52] |
σμικρῶν,
ἢ
ῥᾳθυμίᾳ
καὶ
τρυφῇ,
|
εἰ |
διαφέρει,
ὁ
δὲ
ἀμελεῖ·
ἢ |
[12, 6] |
ἂν
ἦν
θαυμαστὸν
καταφρονεῖν
τούτων,
|
εἰ |
ἐπιζητοῦντες
εἴχομεν
αὐτῶν
βελτίω
καὶ |
[12, 51] |
οὕτως
ἔχειν;
ἢ
ἔτι
διστάζομεν
|
εἰ |
ἑτέρως
πως
ἔχει;
Οὐδαμῶς.
Πότερον |
[12, 51] |
ἐνεῖναι;
Μῶν
ἆρά
με
ἐρωτᾷς
|
εἰ |
ζῆν
αὐτὸ
προσεροῦμεν,
ὅταν
αὐτὸ |
[12, 49] |
ὁν〉
τινοῦν
τῶν
ποιητῶν
ἐρωτῶντες,
|
εἰ |
ἰατρικὸς
ἦν
αὐτῶν,
ἀλλὰ
μὴ |
[12, 1] |
ὑμῶν
ἀμφοτέρων
λέγειν.
Ὑμῖν
γὰρ
|
εἰ |
καὶ
μετρίως
κατεσκεύασται
τὰ
τῶν |
[12, 52] |
ὁπωσοῦν
ἔχεις.
Τούτων
ὁ
νοῦς,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
τὰ
ῥήματα,
ἐν |
[12, 31] |
οὗ
τι
καὶ
σμικρὸν
ὄφελος,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
τοῦτο
ἦν
οὕτως |
[12, 52] |
τε
καὶ
δυσδαίμονα
τύχην.
Ταῦτα
|
εἰ |
μέν
σε
πείθει
Κλεινίας
ὅδε |
[12, 51] |
οὖν
πρὸς
ταῦτα
ὧδε
ἀποκρινώμεθα·
|
εἰ |
μέν,
ὦ
θαυμάσιε,
φῶμεν,
ἡ |
[12, 19] |
ἄν
ποτε
ἄλλως
εὐδαιμονήσειε
πόλις,
|
εἰ |
μὴ
αὐτὴν
διαγράψειαν
οἱ
τῷ |
[12, 49] |
Οὐδαμῶς
τοιοῦτον
οὐθέν.
Ἀλλὰ
δὴ
|
εἰ |
μὴ
δημοσίᾳ,
ἰδίᾳ
τισὶν
ἡγεμὼν |
[12, 49] |
παρὰ
σφίσιν
οἴκοι
εἶναι,
ἢ
|
εἰ |
μὴ
ἔπειθον,
αὐτοὶ
ἂν
ἐπαιδαγώγουν, |
[12, 48] |
αὐτῇ
καὶ
νομοθετῶν
θείων
τινῶν,
|
εἰ |
μὴ
πολλά
τε
ἔμελλεν
ἤθη |
[12, 25] |
μεθ´
ἡμέραν
μηδένα
τὸ
παράπαν,
|
εἰ |
μὴ
σωμασκίας
ἢ
νόσων
ἕνεκα, |
[12, 51] |
γ´
ἂν
λόγον
ἔχοι.
Οὐκοῦν
|
εἰ |
μὴ
τοῦτο,
μετ´
ἐκείνου
τοῦ |
[12, 52] |
ἡμῶν
πρὸς
τὸν
τρίτον
ἐπακούσῃ,
|
εἰ〉 |
νοῦν
καὶ
ὁπωσοῦν
ἔχεις.
Τούτων |
[12, 6] |
ἀποθάνῃ
ὁ
νεκρὸς
μέγας·
καὶ
|
εἰ |
παχύς,
παχὺς
καὶ
ἀποθανόντος
καὶ |
[12, 51] |
πέρι
τὸ
τοιόνδε.
Ποῖον;
Ἥλιον
|
εἰ |
περιάγει
ψυχή,
τριῶν
αὐτὴν
ἓν |
[12, 51] |
καὶ
ἀποκρινώμεθα
πάλιν
ἡμῖν
αὐτοῖσιν·
|
εἰ |
σταίη
πως
τὰ
πάντα
ὁμοῦ |
[12, 49] |
γελοιότερος
ἔτι
πρὸς
παιδείαν
φανείη,
|
εἰ |
τὰ
λεγόμενα
περὶ
Ὁμήρου
ἀληθῆ |
[12, 24] |
εἰς
δύναμιν
εἴρηκε.
Σκοπώμεθα
δὴ
|
εἰ |
τοῦθ´
οὕτω
γέγονε.
Θορυβώδης
μέν |
[12, 49] |
ἐγώ.
Ἀλλ´
οἴει,
ὦ
Γλαύκων,
|
εἰ |
τῷ
ὄντι
οἷός
τε
ἦν |
[12, 50] |
δὴ
σμικρόν
γε
τὸ
διαφέρον,
|
εἰ |
φανεῖεν
οἱ
λόγων
ἁπτόμενοι
ἀσεβῶν |
[12, 28] |
ὁμολογήσαντες
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
ὡς
|
εἰ |
ψυχὴ
φανείη
πρεσβυτέρα
σώματος
οὖσα, |
[12, 51] |
ὁμολογήσαντες
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
ὡς
|
εἰ |
ψυχὴ
φανείη
πρεσβυτέρα
σώματος
οὖσα, |