Livre, Chap. |
[12, 44] |
Νῦν
δὲ
ὁρᾷς,
ὦ
Θρασύμαχε,
|
ἔτι |
γὰρ
τὰ
ἔμπροσθεν
ἐπισκεψώμεθα,
ὅτι |
[12, 21] |
ἔχεται
τῶν
αἰσθήσεων
εὐαισθήτως
ἔχειν,
|
ἔτι |
δὲ
καὶ
τὸ
ποιεῖν
τυραννοῦντα |
[12, 52] |
εἴτε
καὶ
τούτων
εἰς
ἁγιώτερον
|
ἔτι |
διακομισθεὶς
τόπον.
Ὁ
αὐτὸς
δὲ |
[12, 51] |
Τὰ
νῦν
δὴ
χαλεπὸν
οὐδὲν
|
ἔτι |
διαρρήδην
εἰπεῖν
ὡς,
ἐπειδὴ
ψυχὴ |
[12, 51] |
Τιθῶμεν
ταῦτα
οὕτως
ἔχειν;
ἢ
|
ἔτι |
διστάζομεν
εἰ
ἑτέρως
πως
ἔχει; |
[12, 34] |
δ´
οὔ;
Τούς
γε
μὴν
|
ἔτι |
ζῶντας
ἐγκωμίοις
τε
καὶ
ὕμνοις |
[12, 49] |
τούτων
ἠγαπήθη
καὶ
οἱ
ὕστεροι
|
ἔτι |
καὶ
νῦν
Πυθαγόρειον
τρόπον
ἐπονομάζοντες |
[12, 27] |
πρὸς
πολέμιον
διανοητέον,
ἢ
πῶς
|
ἔτι |
λέγομεν;
Ὦ
ξένε
Ἀθηναῖε,
οὐ |
[12, 52] |
αὐτὸς
ξυλλαμβάνοι·
εἰ
δ´
ἐπιδεὴς
|
ἔτι |
λόγου
ἂν
εἴης,
λεγόντων
ἡμῶν |
[12, 24] |
ἐξ
ἀνάγκης
προϊούσης
τῆς
πόσεως
|
ἔτι |
μᾶλλον
ἀεὶ
ξυμβαίνει
γινόμενος,
ὅπερ |
[12, 25] |
ἢ
τοῦτον
τὸν
ἄνδρα,
ἀλλ´
|
ἔτι |
μᾶλλον
τῆς
Κρητῶν
καὶ
Λακεδαιμονίων |
[12, 16] |
ἔγωγε
ἤθελον
ἂν
ὑμᾶς
καὶ
|
ἔτι |
νῦν
βούλομαι
διεξελθεῖν,
πῶς
ἐν |
[12, 51] |
ταὐτά
γε
ἔχον
τούτῳ
καὶ
|
ἔτι |
πάντη
καλλίονα;
Δῆλον
ὡς
οὐδαμόθεν |
[12, 29] |
δὲ
ὅταν
μυρία
πλέθρα
ἢ
|
ἔτι |
πλείω
ἀκούσῃ,
ὅστις
ἄρα
κεκτημένος |
[12, 51] |
ἔστι
τοῦτο
οὕτως
ἔχον,
ἆρ´
|
ἔτι |
ποθοῦμεν
μὴ
ἱκανῶς
δεδεῖχθαι
ψυχὴν |
[12, 49] |
ἑταῖρος,
τοῦ
ὀνόματος
ἂν
γελοιότερος
|
ἔτι |
πρὸς
παιδείαν
φανείη,
εἰ
τὰ |
[12, 52] |
Σκοπῶμεν
γὰρ
δὴ
καὶ
τόδε
|
ἔτι |
πρὸς
τούτοις·
Τὸ
ποῖον;
Τὸ |
[12, 50] |
πάντες
προσαγορεύομεν.
Πῶς
λέγεις;
Ὧδ´
|
ἔτι |
σαφέστερον
ἐρῶ·
πῦρ
καὶ
ὕδωρ |
[12, 52] |
μὴν
προσδεῖσθαί
μοι
δοκεῖ
μύθων
|
ἔτι |
τινῶν.
Ποίων,
ὦ
´γαθέ;
Πείσωμεν |
[12, 51] |
τοῖς
λόγοις.
Τόδε
δὲ
προσυπάκουσον
|
ἔτι. |
Τὸ
ποῖον;
Ἥλιον
καὶ
σελήνην |
[12, 21] |
ἐγώ,
πείσετε
καὶ
ἀναγκάσετε
καὶ
|
ἔτι |
τούτοις
ἑπομένους
ῥυθμούς
τε
καὶ |
[12, 2] |
δέ
γε
ἀγαθῶν
ὄντων
τούτων
|
ἔτι |
φαμὲν
ἀμείνους
εἶναι
καὶ
πολὺ |