Livre, Chap.
[12, 27]	ἢ πῶς ἔτι λέγομεν; Ὦ	ξένε	Ἀθηναῖε, οὐ γάρ σε Ἀττικὸν
[12, 51]	ψυχὴν ἢ τὴν ἐναντίαν. Ὦ	ξένε,	ἀλλ´ ἔκ γε τῶν νῦν
[12, 48]	τις ἢ χερσαία. Σχεδόν, ὦ	ξένε,	ἀπέχει θαλάττης γε ἡ πόλις,
[12, 52]	δόξαν τοιαύτην περὶ θεῶν, ὦ	ξένε,	ἀποδεχώμεθα· οὐδαμῆ γὰρ οὔτε ὅσιον
[12, 31]	Καλὸν μὲν ἡ ἀλήθεια, ὦ	ξένε,	καὶ μόνιμον· ἔοικε μὴν οὐ
[12, 1]	τοιούτους λόγους. Ὀρθότατά γε, ὦ	ξένε,	κελεύεις. Εἰκότως δῆτα καὶ ἡ
[12, 50]	κατὰ νόμον. Οἷον διελήλυθας, ὦ	ξένε,	λόγον καὶ ὅσην λώβην ἀνθρώπων
[12, 51]	ἀποκρίνεσθαι φαίνεται κατὰ τάδε· ὦ	ξένε,	ὁπόταν φῇ τις, ἆρα ἕστηκε
[12, 48]	ὡς δυνατόν ἐστι μάλιστα, ὦ	ξένε.	Παπαῖ, οἷον λέγεις. Τί δέ;
[12, 27]	εἴρηκας, ὦ θαυμάσιε; Κἀνταῦθα, ὦ	ξένε,	τὸ νικᾶν αὐτὸν ἑαυτὸν πασῶν
[12, 16]	φράζω; Πάνυ μὲν οὖν, ὦ	ξένε.	Χρῆν εἰπεῖν· Οἱ Κρητῶν νόμοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008