Livre, Chap.
[12, 49]	τε περὶ στρατηγίας ἐάν τε	περὶ	ἄλλου ὁτουοῦν· οὕτω φύσει αὐτὰ
[12, 48]	Παπαῖ, οἷον λέγεις. Τί δέ;	περὶ	αὐτὴν ἡ χώρα πότερα πάμφορος
[12, 15]	κατακλυσμῷ γενομένην. Τὸ ποῖόν τι	περὶ	αὐτῆς διανοηθέντες; Ὡς οἱ τότε
[12, 48]	Λέγει δὲ ὧδε· Τόδε δὲ	περὶ	αὐτῆς ἐστιν ὃ βουλόμενος μᾶλλον
[12, 49]	γάρ που ὡς πολλὴ ἀμέλεια	περὶ	αὐτὸν ἦν ἐπ´ αὐτοῦ ἐκείνου,
[12, 11]	οὕτω τὸν κόσμον ἀλληγορήσας τοῦ	περὶ	αὐτὸν κάλλους ἕνεκα. Λέγει δ´
[12, 19]	αἴσθωνται οἱ πολλοὶ ὅτι ἀληθῆ	περὶ	αὐτοῦ λέγομεν, χαλεπανοῦσι δὴ τοῖς
[12, 6]	τοιοῦτόν τινα λάβῃ, ἄλλο μὲν	περὶ	αὐτοῦ οὐκ οἶδεν οὐδέν, οὔθ´
[12, 51]	οὐκ ἄλλως ἔγωγ´ ἄν ποτε	περὶ	αὐτῶν εἴποιμι οὐδ´ ἂν δόξαιμι.
[12, 51]	τε καὶ ὅσα νῦν δὴ	περὶ	αὐτῶν ἐπείπομεν εἴληφέ τε καὶ
[12, 14]	οἷοι δὴ καὶ τὰ νῦν	περὶ	αὐτῶν λέγονται, καὶ τοῦθ´, οὕτως
[12, 52]	ἴδοι ποτὲ οὐδὲ λόγον ξυμβάλλεσθαι	περὶ	βίου δυνατὸς ἂν γένοιτο εἰς
[12, 51]	τὴν ἐν ἑνὶ φερομένην ἀεὶ	περὶ	γέ τι μέσον ἀνάγκη κινεῖσθαι
[12, 30]	Καὶ περὶ τοῦ τὴν κακίαν	περὶ	γῆν καὶ τὸν θνητὸν βίον
[12, 51]	Διός· ἆρ´ οὐκ ἂν ἐθέλοις	περὶ	ἕκαστον τρία νοεῖν; Πῶς λέγεις;
[12, 51]	τοῖς νῦν λόγοις. Φέρε δὴ	περὶ	ἑκάστου τῶν παρ´ ἡμῖν λαβὲ
[12, 52]	αὐτὸς δὲ λόγος σοι καὶ	περὶ	ἐκείνων ἂν εἴη τῶν οὓς
[12, 52]	αὐτὸς δὲ λόγος σοι καὶ	περὶ	ἐκείνων ἂν εἴη τῶν οὓς
[12, 27]	ἄλλα γένη. Καὶ οὕτω δὴ	περὶ	θαυμάτων ὡς ὄντων ἡμῶν μῦθος
[12, 16]	Μωσῆς πολὺ πρότερον ἀπὸ τῆς	περὶ	θεοῦ διδασκαλίας τὴν ἀρχὴν πεποιημένος
[12, 31]	ταῖς Ἑβραίων γραφαῖς, ὡς ἂν	περὶ	θεοῦ ζηλοῦντος ἢ ὑπνοῦντος ἢ
[12, 49]	διελθεῖν, δι´ ὧν λογικώτερον τὸν	περὶ	θεοῦ καὶ προνοίας συνίστησι λόγον,
[12, 52]	δὲ μεγάλων. Μηδαμῶς δόξαν τοιαύτην	περὶ	θεῶν, ὦ ξένε, ἀποδεχώμεθα· οὐδαμῆ
[12, 52]	ξύμπασα ἡμῶν ἥδε ἡ γερουσία,	περὶ	θεῶν ὡς οὐκ οἶσθα ὅ
[12, 22]	αὐτόθι· τοῦτο δ´ οὖν τὸ	περὶ	μουσικὴν ἀληθές τε καὶ ἄξιον
[12, 16]	τάξιν εἰληφότα διάδηλά ἐστι τῷ	περὶ	νόμων ἐμπείρῳ τέχνῃ τε καί
[12, 49]	παιδείαν φανείη, εἰ τὰ λεγόμενα	περὶ	Ὁμήρου ἀληθῆ ἐστι. Λέγεται γάρ
[12, 49]	καὶ αἰδὼς ἐκ παιδὸς ἔχουσα	περὶ	Ὁμήρου ἀποκωλύει λέγειν. Ἔοικε γὰρ
[12, 51]	ἔχον. Ἐν ἑνὶ δὲ λαβὼν	περὶ	πάντων νόει ταὐτόν· οἷον πῦρ
[12, 29]	αὐτοῖν προσήκει, τὸ δὲ ἀποφυγεῖν·	περὶ	πάντων τούτων ὅταν αὖ δέῃ
[12, 30]	ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΣΟΦΙΣΤΕΙΑΣ Καὶ παρ´ ἡμῖν	περὶ	πάσης τῆς ἐν ἀνθρώποις σοφιστείας
[12, 8]	ὁ δ´ ἀπολειπόμενος οἰκοφθόρος καὶ	περὶ	πόλιν οὐδαμῆ σωτήρ, ἀλλὰ πᾶν
[12, 52]	δὲ ἀγανακτεῖς ἀγνοῶν ὅπη τὸ	περὶ	σὲ ἄριστον τῷ παντὶ ξυμβαίνει
[12, 49]	εἶναι αὐτός τε οὐκ ἐπαΐων	περὶ	σκυτοτομίας καὶ τοῖς μὴ ἐπαΐουσιν,
[12, 49]	λόγων θεωροῦσι δοκεῖν, ἐάν τε	περὶ	σκυτοτομίας τι λέγῃ ἐν μέτρῳ
[12, 49]	εὖ δοκεῖν λέγεσθαι ἐάν τε	περὶ	στρατηγίας ἐάν τε περὶ ἄλλου
[12, 16]	κατ´ αὐτὸν πολιτείαν καὶ τὰ	περὶ	συμβολαίων καὶ τοῦ κοινοῦ βίου
[12, 51]	καὶ ἐν τῷ αὐτῷ καὶ	περὶ	τὰ αὐτὰ καὶ πρὸς τὰ
[12, 8]	περὶ τοῦ μὴ πάνυ τι	περὶ	τὰ ὀνόματα καὶ τὰς λέξεις
[12, 50]	Φύσιν βούλονται λέγειν γένεσιν τὴν	περὶ	τὰ πρῶτα. Εἰ δὲ φανήσεται
[12, 51]	νῦν λόγον. Καί μοι ἐλεγχομένῳ	περὶ	τὰ τοιαῦτα ἐρωτήσεσι τοιαῖσδε ἀσφαλέστατα
[12, 3]	ταῖς τε ἄλλαις φήμαις χρεὼν	περὶ	τὰ τοιαῦτα, οὕτω πολλαῖς καὶ
[12, 49]	ἐκεῖνος τοὺς ἐγγόνους. Μηδ´ αὖ	περὶ	τὰς ἄλλας τέχνας αὐτὸν ἐρωτῶμεν,
[12, 18]	ξύμπασα μὲν ἀρετή, τὸ δὲ	περὶ	τὰς ἡδονὰς καὶ λύπας τεθραμμένον
[12, 11]	ἀφίκετο ἡ Πενία καὶ ἦν	περὶ	τὰς θύρας. Ὁ οὖν Πόρος
[12, 51]	αὐτὰ μηδ´ ἐν ταὐτῷ μηδὲ	περὶ	ταὐτὰ μηδὲ πρὸς τὰ αὐτὰ
[12, 51]	ἡμῖν ἄθρει. Λέγε μόνον. Τὰ	περὶ	τὴν τῶν σωμάτων φύσιν ἁπάντων
[12, 6]	μοι δοκεῖ τοῦτ´ ἄρα καὶ	περὶ	τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ Καλλίκλεις·
[12, 51]	καὶ δὴ καὶ ἐρωτήσεις εἶναι	περὶ	τὸ ὂν ἅπαν δύο. Πῶς;
[12, 52]	τῶν σμικρῶν καὶ ὀλίγων τῶν	περὶ	τὸ πᾶν, ἢ γινώσκοντες ὡς
[12, 51]	κάλλει καὶ πάσῃ δυνάμει τῇ	περὶ	τὸ πῦρ οὔσῃ. Καὶ μάλα
[12, 46]	καὶ τὸν λέοντα καὶ τὰ	περὶ	τὸν λέοντα, τὸν δὲ ἄνθρωπον
[12, 29]	βίου τρόπον ἐκθειάζει, ὧδέ πη	περὶ	τοῦ ἄκρως φιλοσοφοῦντος διεξιών· Λέγωμεν
[12, 30]	τοῦ αἰῶνος τούτου; ἀλλὰ καὶ	περὶ	τοῦ δεῖν μηδὲν σμικρολόγον φρονεῖν
[12, 8]	δ´ αὐτὸς καὶ ἐν Πολιτικῷ	περὶ	τοῦ μὴ πάνυ τι περὶ
[12, 29]	ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝΤΟΣ Τῆς παρ´ Ἑβραίοις γραφῆς	περὶ	τοῦ σπουδῇ φιλοσοφοῦντος φασκούσης· Ἀγαθὸν
[12, 30]	δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια. Καὶ	περὶ	τοῦ τὴν κακίαν περὶ γῆν
[12, 51]	μήν; Ταὐτὸν δὴ λαβὲ καὶ	περὶ	τοῦδε ὃν κόσμον λέγομεν· διὰ
[12, 15]	ὅτε ἐγένετο ἡ φθορά, τὰ	περὶ	τοὺς ἀνθρώπους πράγματα, μυρίαν μέν
[12, 52]	πάνσμικρον ὄν. Σὲ δὲ λέληθε	περὶ	τοῦτο αὐτὸ ὡς γένεσις ἕνεκα
[12, 10]	τὰ συνῳδὰ τῆς Πλάτωνος καὶ	περὶ	τούτου δόξης μάθοις ἂν ἀπὸ
[12, 26]	ὄψεως, ἢ καὶ ἔπειτα γενήσεται,	περὶ	τούτου ἕτοιμοι τῷ λόγῳ διαμάχεσθαι,
[12, 15]	ὑφηγεῖται, κατάλληλον οἷς ἐνομοθέτει τὴν	περὶ	τούτων ἡγησάμενος ἱστορίαν ἔσεσθαι. Καὶ
[12, 51]	βουλοίμην; Ἴθι δή, τὸν ἐπιόντα	περὶ	τούτων λόγον νῦν ἡμῖν ἄθρει.
[12, 49]	καὶ βελτίους ἀπεργάζεσθαι Ὅμηρος, ἅτε	περὶ	τούτων οὐ μιμεῖσθαι, ἀλλὰ γινώσκειν
[12, 27]	λόγον ἀληθῆ λαβόντα ἐν ἑαυτῷ	περὶ	τῶν ἕλξεων τούτῳ ἑπόμενον δεῖ
[12, 29]	ὅτι ἦρεν ἐφ´ ἑαυτῷ καὶ	περὶ	τῶν θεοφιλῶν προφητῶν, ὡς ἄρα
[12, 29]	ἔοικεν, ἐπεὶ σοί γε δοκεῖ,	περὶ	τῶν κορυφαίων· τί γὰρ ἄν
[12, 24]	κατ´ ἀρχὰς ἀναγκαῖον εἶναι γίνεσθαι	περὶ	τῶν νῦν λεγομένων. Ἀνάγκη. Πᾶς
[12, 10]	ἕτερον ἢ θεσπίσαι διὰ τούτων	περὶ	τῶν παρ´ ἡμῖν διαπρεπόντων ἐν
[12, 29]	δικαστηρίῳ ἤ που ἄλλοθι ἀναγκασθῇ	περὶ	τῶν παρὰ πόδας καὶ τῶν
[12, 22]	ἐννοίας, ὅτι δυνατὸν ἄρα ἦν	περὶ	τῶν τοιούτων νομοθετεῖσθαι βεβαίως θαρροῦντα
[12, 50]	ἀνευρήκαμεν ἀνθρώπων ὁπόσοι πώποτε τῶν	περὶ	φύσεως ἐφήψαντο ζητημάτων; σκόπει πάντα
[12, 29]	τελευτῶντες οὐκ ἀρέσκουσιν αὐτοὶ αὑτοῖς	περὶ	ὧν λέγουσι καὶ ἡ ῥητορικὴ
[12, 49]	ἀρετῆς εἶναι καὶ τῶν ἄλλων	περὶ	ὧν ποιοῦσι, τῆς δ´ ἀληθείας
[12, 29]	δέῃ δοῦναί τε καὶ δέξασθαι	περὶ	ὧν ψέγουσι καὶ ἐθελήσωσιν ἀνδρικῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008