Livre, Chap. |
[12, 24] |
ἀνάγκης
προϊούσης
τῆς
πόσεως
ἔτι
|
μᾶλλον |
ἀεὶ
ξυμβαίνει
γινόμενος,
ὅπερ
ὑπεθέμεθα |
[12, 49] |
ἂν
περιιόντας
εἴων
καὶ
οὐχὶ
|
μᾶλλον |
ἂν
αὐτῶν
ἀντείχοντο
ἢ
τοῦ |
[12, 6] |
ἢ
τὸ
ἀδικεῖσθαι
καὶ
παντὸς
|
μᾶλλον |
ἀνδρὶ
μελετητέον
οὐ
τὸ
δοκεῖν |
[12, 29] |
ἢ
πρὸς
ἀνδρῶν
ἢ
γυναικῶν,
|
μᾶλλον |
αὐτὸν
λέληθεν
ἢ
οἱ
τῆς |
[12, 33] |
ψέγειν
τὸ
πᾶν
ἡμῶν
διδασκαλεῖον,
|
μᾶλλον |
δὲ
ἀπὸ
τῶν
ὀρθῶς
μετιόντων |
[12, 52] |
σμικρῶν
εἰσὶ
θεοὶ
οὐχ
ἧττον,
|
μᾶλλον |
δὲ
ἢ
τῷ
μεγέθει
διαφερόντων. |
[12, 50] |
καὶ
μετακοσμήσεως
ἁπάσης
ἄρχει
παντὸς
|
μᾶλλον. |
Εἰ
δ´
ἔστι
ταῦτα
οὕτως, |
[12, 48] |
περὶ
αὐτῆς
ἐστιν
ὃ
βουλόμενος
|
μᾶλλον |
ἐπερωτάτω,
πότερον
ἐπιθαλαττίδιος
ἔσται
τις |
[12, 27] |
τῆς
θεοῦ
ἐπωνυμίας
ἄξιος
εἶναι
|
μᾶλλον |
ἐπονομάζεσθαι·
τὸν
γὰρ
λόγον
ἐπ´ |
[12, 1] |
πρὸς
τῶν
πολλῶν
ἴσως
ἐγὼ
|
μᾶλλον |
ἔχοιμ´
ἂν
ὑμῶν
ἀμφοτέρων
λέγειν. |
[12, 45] |
νύκτας
τε
καὶ
ἡμέρας
πολὺ
|
μᾶλλον |
ἢ
ἐκεῖναι.
Ταύτην
δὲ
τὴν |
[12, 5] |
ψυχὰς
αὐτῶν
τοῖς
μύθοις
πολὺ
|
μᾶλλον |
ἢ
τὰ
σώματα
ταῖς
χερσίν. |
[12, 6] |
ὡς
εὐλαβητέον
ἐστὶ
τὸ
ἀδικεῖν
|
μᾶλλον |
ἢ
τὸ
ἀδικεῖσθαι
καὶ
παντὸς |
[12, 21] |
μὲν
Κινύρα
τε
καὶ
Μίδα
|
μᾶλλον, |
ᾖ
δὲ
ἄδικος,
ἄθλιός
τέ |
[12, 2] |
ταῦτα;
δηλονότι
τόδε,
ὡς
παντὸς
|
μᾶλλον |
καὶ
ὁ
τῇδε
ὁ
παρὰ |
[12, 23] |
ὥς
γε
τὸ
δίκαιον,
θεατῶν
|
μᾶλλον |
ὁ
κριτὴς
καθίζει
καὶ
ἐναντιωσόμενος |
[12, 27] |
τρόπον
τινὰ
φανερὸν
ἂν
γένοιτο
|
μᾶλλον |
ὃ
νοεῖ,
καὶ
ὅτι
πόλιν |
[12, 31] |
ἂν
ἐψεύσατό
ποτε
καὶ
δυνάμενον
|
μᾶλλον |
ποιεῖν
μὴ
βίᾳ,
ἀλλ´
ἑκόντας |
[12, 25] |
τοῦτον
τὸν
ἄνδρα,
ἀλλ´
ἔτι
|
μᾶλλον |
τῆς
Κρητῶν
καὶ
Λακεδαιμονίων
χρείας |