Livre, Chap.
[12, 6]	ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος	πρὸς	ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε
[12, 15]	φιλονεικίας καὶ ὁπόσα ἄλλα κακουργήματα	πρὸς	ἀλλήλους ἐπινοοῦσιν. Εἰκὸς γοῦν. Θῶμεν
[12, 14]	σίτων ἄδην καὶ πότων διελέγοντο	πρὸς	ἀλλήλους καὶ τὰ θηρία μύθους,
[12, 15]	καὶ τῶν ἐν τοῖς ἄστεσι	πρὸς	ἀλλήλους μηχανῶν εἴς τε πλεονεξίας
[12, 18]	τινα πρὸς ἰσχὺν ἢ καὶ	πρὸς	ἄλλην τινὰ σοφίαν ἄνευ νοῦ
[12, 29]	ἐστιν ἐκ προγόνων γεγονὸς ἢ	πρὸς	ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν, μᾶλλον αὐτὸν
[12, 18]	λόγος ἂν εἴη, τὴν δὲ	πρὸς	ἀρετὴν ἐκ παίδων παιδείαν, ποιοῦσαν
[12, 49]	ἐκείνου, εἴπερ οἷός τε ἦν	πρὸς	ἀρετὴν ὀνι〈 νά〉 ναι ἀνθρώπους,
[12, 48]	Οὐ τοίνυν ἀνίατος ἂν εἴη	πρὸς	ἀρετῆς κτῆσιν. Εἰ μὲν γὰρ
[12, 1]	τις ξυννοεῖ τῶν παρ´ ὑμῖν,	πρὸς	ἄρχοντά τε καὶ ἡλικιώτην μηδενὸς
[12, 52]	ἀλλ´ οὐκ ἐμμελῶς, ἄγουσί σε	πρὸς	ἀσέβειαν, ἔν τε Μούσαις οὐκ
[12, 52]	ἐπὶ μεῖζον ἔλθῃ σοι πάθος	πρὸς	ἀσέβειαν τὸ νῦν παρὸν δόγμα,
[12, 48]	ἄπιστα ταῖς ψυχαῖς ἐντίκτουσα, αὐτὴν	πρὸς	αὑτὴν τὴν πόλιν ἄπιστον καὶ
[12, 30]	τοῦ θεοῦ σου πορεύσῃ καὶ	πρὸς	αὐτὸν κολληθήσῃ. Ὁ δ´ αὐτὸς
[12, 11]	δὲ τοῦ ὄφεως καὶ τῆς	πρὸς	αὐτοῦ γενομένης ἀπάτης Πενίαν ἐπιβουλεύουσαν
[12, 48]	τινὰ εἶναι δεῖν φησι τὴν	πρὸς	αὐτοῦ κατοικιζομένην ἐν τοῖς Νόμοις.
[12, 43]	τῇ πόλει ἀδελφοί, ὡς φήσομεν	πρὸς	αὐτοὺς μυθολογοῦντες, ἀλλ´ ὁ θεὸς
[12, 51]	ὀψόμενοί τε καὶ γνωσόμενοι ἱκανῶς·	πρὸς	δὲ εἰκόνα τοῦ ἐρωτωμένου βλέποντας
[12, 51]	ὁμολογητέον; Οὐκ ἄλλο. Ἔχε δὴ	πρὸς	Διός· ἆρ´ οὐκ ἂν ἐθέλοις
[12, 50]	Πάνυ μὲν οὖν. Ἆρ´ οὖν	πρὸς	Διὸς οἷον πηγήν τινα ἀνοήτου
[12, 27]	ΕΝ ΗΜΙΝ ΠΑΘΗ Αὐτῷ δὲ	πρὸς	ἑαυτὸν πότερον ὡς πολεμίῳ πρὸς
[12, 19]	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα καὶ	πρὸς	ἐκεῖνο αὖ τὸ ἐν τοῖς
[12, 14]	τῶν νῦν οἱ τότε μυρίως	πρὸς	εὐδαιμονίαν διέφερον. Εἰ δ´ ἐμπιπλάμενοι
[12, 18]	ἐν τοῖς Ἑβραίων γράμμασι παιδευτικὰ	πρὸς	εὐσεβείας καὶ ἀρετῆς ἀνάληψιν, νέοις
[12, 27]	πολέμου ἐν ἑκάστοις ἡμῶν ὄντος	πρὸς	ἡμᾶς αὐτοὺς σημαίνει. Καὶ μεθ´
[12, 15]	ἐν τοῖς πεδίοις πόλεις καὶ	πρὸς	θαλάττῃ κατοικούσας ἄρδην ἐν τῷ
[12, 18]	εἰς χρήματα τείνουσαν ἤ τινα	πρὸς	ἰσχὺν ἢ καὶ πρὸς ἄλλην
[12, 21]	ἕκαστα τῶν εἰρημένων τῷ φιλοσόφῳ	πρὸς	λέξιν κείμενα δι´ ὅλης τῆς
[12, 29]	καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις διῆγον,	πρὸς	μόνῳ τῷ θεῷ τὴν διάνοιαν
[12, 52]	δὲ αὐτήν, ὦ πάντων ἀνδρειότατε,	πρὸς	οὐδὲν δοκεῖς; ἥν τις μὴ
[12, 49]	τοῦ ὀνόματος ἂν γελοιότερος ἔτι	πρὸς	παιδείαν φανείη, εἰ τὰ λεγόμενα
[12, 52]	ῥᾷστα καὶ ἄριστα. Μεμηχάνηται δὴ	πρὸς	πᾶν τοῦτο τὸ ποῖον γιγνόμενον
[12, 27]	πρὸς ἑαυτὸν πότερον ὡς πολεμίῳ	πρὸς	πολέμιον διανοητέον, ἢ πῶς ἔτι
[12, 52]	δυνάμεως ἆρ´ οὐκ ἐναντίως ἀλλήλοις	πρὸς	ῥᾳστώνην καὶ χαλεπότητά ἐστον πεφυκότες;
[12, 50]	ξηρὰ πρὸς ὑγρὰ καὶ μαλακὰ	πρὸς	σκληρὰ καὶ πάντα ὁπόσα τῇ
[12, 51]	καὶ περὶ τὰ αὐτὰ καὶ	πρὸς	τὰ αὐτὰ καὶ ἕνα λόγον
[12, 51]	ταὐτῷ μηδὲ περὶ ταὐτὰ μηδὲ	πρὸς	τὰ αὐτὰ μηδ´ ἐν ἑνὶ
[12, 0]	ἐνδέοντα τῷ προτέρῳ τῆς Πλάτωνος	πρὸς	τὰ Ἑβραίων λόγια συνῳδίας, ὡς
[12, 4]	καὶ ἀληθῆ. Πρότερον δὲ μύθοις	πρὸς	τὰ παιδία ἢ γυμνασίοις χρώμεθα.
[12, 52]	τὰς κακίους ψυχάς, ἀμείνω δὲ	πρὸς	τὰς ἀμείνους πορευόμενον ἔν τε
[12, 52]	ὑπὸ θεῶν, κακίω μὲν γινόμενον	πρὸς	τὰς κακίους ψυχάς, ἀμείνω δὲ
[12, 48]	ἀνθρώπους ὡσαύτως. Παραμύθιον δὲ δὴ	πρὸς	ταῦτα καὶ τὸ πάμφορος εἶναι
[12, 51]	τὸ μηδέτερα κεκτημένον; βούλεσθε οὖν	πρὸς	ταῦτα ὧδε ἀποκρινώμεθα· εἰ μέν,
[12, 8]	πάντα τὰ κομψὰ καὶ ὅσα	πρὸς	τάχος τῆς ψυχῆς πεφυκότα διαπεπονημένοι
[12, 52]	ἐν παντοίοις λόγοις. Ἢ καὶ	πρὸς	τέλος ἴσως ἀνθρώπους ὁρῶν ἐλθόντας
[12, 44]	δαιτυμόνα τινὰ καὶ μέλλοντα ἑστιᾶσαι	πρὸς	τὴν εὐωχίαν ἢ αὖ πρὸς
[12, 2]	σμικρὸν ὄφελος, οὐκ ἄλλο ἢ	πρὸς	τὴν μεγίστην ἀρετὴν μάλιστα βλέπων
[12, 52]	ὡς τῷ τοῦ παντὸς ἐπιμελουμένῳ	πρὸς	τὴν σωτηρίαν καὶ ἀρετὴν τοῦ
[12, 20]	ταῖς ψυχαῖς αὗται νῦν γεγονέναι,	πρὸς	τὴν τοιαύτην ἣν λέγομεν συμφωνίαν
[12, 12]	καὶ τὸ τοῦ αὐχένος ἥμισυ	πρὸς	τὴν τομήν, ἵνα θεώμενος τὴν
[12, 44]	πρὸς τὴν εὐωχίαν ἢ αὖ	πρὸς	τὸ ἀποδόσθαι, ὥσπερ χρηματιστήν, ἀλλ´
[12, 25]	τοῦ μαρτυρίου ἢ προσπορευομένων ὑμῶν	πρὸς	τὸ θυσιαστήριον, καὶ οὐ μὴ
[12, 52]	παντὸς μὲν ἕνεκα πάντα ἐργάζεται	πρὸς	τὸ κοινῇ ξυντεῖνον βέλτιστον· μέρος
[12, 9]	ἀποστελεῖς κἄπειτα τὸν Σαοὺλ κρυπταζόμενον	πρὸς	τὸ μὴ ἀναδέξασθαι τὴν βασιλείαν
[12, 14]	οὕτω πολλῆς σχολῆς καὶ δυνάμεως	πρὸς	τὸ μὴ μόνον ἀνθρώποις, ἀλλὰ
[12, 52]	συγγένειά τις ἴσως σε θεία	πρὸς	τὸ ξύμφυτον ἄγει τιμᾶν καὶ
[12, 52]	δοκεῖ φράζειν. Εἰ μὲν γὰρ	πρὸς	τὸ ὅλον ἀεὶ βλέπων πλάττοι
[12, 44]	καθ´ ὅσον ποιμήν ἐστιν, οὐ	πρὸς	τὸ τῶν προβάτων βέλτιστον βλέποντα,
[12, 50]	στάσεις τε διὰ ταῦτα ἑλκόντων	πρὸς	τὸν κατὰ φύσιν ὀρθὸν βίον,
[12, 2]	ἔοικας, ὦ Τυρταῖε, μάλιστα τοὺς	πρὸς	τὸν ὀθνεῖόν τε καὶ ἔξωθεν
[12, 52]	συνάψαντες τὸν ἑξῆς λόγον ᾧ	πρὸς	τὸν παράπαν οὐχ ἡγούμενον θεοὺς
[12, 52]	λόγου ἂν εἴης, λεγόντων ἡμῶν	πρὸς	τὸν τρίτον ἐπακούσῃ, εἰ〉 νοῦν
[12, 20]	παίδων ὁλκή τε καὶ ἀγωγὴ	πρὸς	τὸν ὑπὸ τοῦ νόμου λόγον
[12, 9]	τοῦ λαοῦ προστασίαν δι´ ὧν	πρὸς	τὸν χρηματίζοντα ἔφησε· Δέομαι, κύριε,
[12, 11]	ἄνθρωπον ἠπατῆσθαι διὰ τῆς γυναικὸς	πρὸς	τοῦ ὄφεως, ἄντικρυς μονονουχὶ τὰ
[12, 48]	ἄπιστον καὶ ἄφιλον ποιεῖ καὶ	πρὸς	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ὡσαύτως. Παραμύθιον
[12, 37]	μᾶλλόν τ´ ἂν οὖν οὕτω	πρὸς	τοὺς βαρβάρους τρέποιντο, ἑαυτῶν δὲ
[12, 7]	πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα οὐδ´ αὖ	πρὸς	τοὺς εὐφυεῖς θαυμαστότερά τε καὶ
[12, 31]	ἐτόλμησεν ἂν ἐπ´ ἀγαθῷ ψεύδεσθαι	πρὸς	τοὺς νέους, ἔστιν ὅ τι
[12, 7]	ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ἔστι τούτων	πρὸς	τοὺς πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα οὐδ´
[12, 44]	Τῆς παρ´ Ἑβραίοις προφητείας φασκούσης	πρὸς	τοὺς προεστῶτας τοῦ πλήθους· Ὦ
[12, 49]	εἰρήσθω (οὐ γάρ μου κατερεῖτε	πρὸς	τοὺς τῆς τραγῳδίας ποιητὰς καὶ
[12, 52]	γὰρ δὴ καὶ τόδε ἔτι	πρὸς	τούτοις· Τὸ ποῖον; Τὸ περί
[12, 35]	τῆς δ´ ἀνελευθερίαν καὶ κακοεργίαν	πρὸς	τῷ νεωτερισμῷ. {Κακοεργία δέ ἐστι
[12, 1]	ἕτερος εἴη· τὰ γοῦν λεγόμενα	πρὸς	τῶν πολλῶν ἴσως ἐγὼ μᾶλλον
[12, 50]	πως, θερμὰ ψυχροῖς ἢ ξηρὰ	πρὸς	ὑγρὰ καὶ μαλακὰ πρὸς σκληρὰ
[12, 49]	ΕΠΙΒΛΑΒΗ ΤΥΓΧΑΝΟΝΤΑ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ Ὡς μὲν	πρὸς	ὑμᾶς εἰρήσθω (οὐ γάρ μου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/09/2008