Livre, Chap. |
[12, 50] |
ὅπη
δή,
πειρῶ
φράζειν.
Ἔοικε
|
τοίνυν |
ἀηθεστέρων
ἁπτέον
λόγων.
Καὶ
μετὰ |
[12, 26] |
ΠΑΡΑ
ΤΙΣΙ
ΒΑΡΒΑΡΟΙΣ
ΠΟΛΙΤΕΥΕΣΘΑΙ
Εἰ
|
τοίνυν |
ἄκροις
εἰς
φιλοσοφίαν
πόλεώς
τις |
[12, 46] |
ὁ
λόγος,
πεπλάσθω.
Μίαν
δὲ
|
τοίνυν |
ἄλλην
ἰδέαν
λέοντος,
μίαν
δὲ |
[12, 49] |
Εἶθ´
ἑξῆς
ἐπιλέγει·
Τῶν
μὲν
|
τοίνυν |
ἄλλων
πέρι
μὴ
ἀπαιτῶμεν
λόγον |
[12, 48] |
λέγοις;
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Οὐ
|
τοίνυν |
ἀνίατος
ἂν
εἴη
πρὸς
ἀρετῆς |
[12, 46] |
ἔφη,
ῥᾴω·
καὶ
πέπλασται.
Ξύναπτε
|
τοίνυν |
αὐτὰ
εἰς
ἓν
τρία
ἔχοντα, |
[12, 51] |
δευτέραν.
Ἀληθέστατα
λέγεις.
Ὁπότε
δὴ
|
τοίνυν |
ἐνταῦθά
ἐσμεν
τοῦ
λόγου,
τόδε |
[12, 52] |
ὅλον.
Πῶς
γὰρ
οὔ;
Ἤδη
|
τοίνυν |
ἢ
σμικρὰ
ἢ
μεγάλα
τις |
[12, 52] |
γε
ἐπήκουε.
Τὸ
μετὰ
τοῦτο
|
τοίνυν |
κοινῇ
συνεξεταζόντων,
τίνα
λέγοντες
ἀρετὴν |
[12, 18] |
Η
ΤΙΝΑ
ΒΙΟΠΟΡΙΣΤΙΚΗΝ
ΕΠΙΤΗΔΕΥΣΙΝ
Μὴ
|
τοίνυν |
μηδὲ
ὃ
λέγομεν
εἶναι
παιδείαν, |
[12, 46] |
συχναί.
Λέγονται
γάρ,
ἔφη.
Πλάττε
|
τοίνυν |
μίαν
μὲν
ἰδέαν
θηρίου
ποικίλου |
[12, 50] |
λόγοις,
ἀλλ´
ἐξημαρτημένως
χρώμενοι.
Δοκεῖ
|
τοίνυν |
μοι
οὐ
ταῦτα
οὕτως
ἔχειν. |
[12, 14] |
οἷα
γράφει
ἐπάκουσον·
Εἰ
μὲν
|
τοίνυν |
οἱ
τρόφιμοι
τοῦ
Κρόνου,
παρούσης |
[12, 1] |
ΠΡΩΤΟΥ
ΤΩΝ
ΝΟΜΩΝ
Εἰ
μὲν
|
τοίνυν |
ὀρθῶς
ἢ
μή
τις
ἐπιτιμᾷ |
[12, 8] |
ξυγχωροῦμεν
ὃ
λέγεις.
Τοῦτο
μὲν
|
τοίνυν |
οὕτω
κείσθω
δεδογμένον
καὶ
λεγόμενον, |
[12, 52] |
Τὸ
γοῦν
εἰκός.
Μεταβάλλει
μὲν
|
τοίνυν |
πάνθ´
ὅσα
μέτοχά
ἐστι
ψυχῆς, |
[12, 52] |
κεῖσθαι.
Πῶς
γὰρ
ἄν;
Μὴ
|
τοίνυν |
τὸν
θεὸν
ἀξιώσωμέν
ποτε
θνητῶν |
[12, 51] |
ποιήσομαι.
Κάλλιστα
ἂν
λέγοις.
Μεμνήμεθα
|
τοίνυν |
τοῦτό
γε
τοσοῦτον
τῶν
τότε, |