Livre, Chap. |
[12, 2] |
καὶ
φρόνησις
εἰς
ταὐτὸν
ἐλθοῦσαι
|
μετὰ |
ἀνδρίας
αὐτῆς
μόνον
ἀνδρίας.
Πιστὸς |
[12, 16] |
ψυχῆς
ἕξις,
ἐκ
δὲ
τούτων
|
μετὰ |
ἀνδρίας
κραθέντων
τρίτον
ἂν
εἴη |
[12, 25] |
λέγων·
Μετὰ
βουλῆς
πάντα
ποίει,
|
μετὰ |
βουλῆς
οἰνοπότει.
Οἱ
δυνάσται
θυμώδεις |
[12, 10] |
εἶναι
ἄδικος
διὰ
βίου.
Καὶ
|
μετὰ |
βραχέα
ἐπιλέγει·
Λεκτέον
οὖν·
καὶ |
[12, 50] |
τοίνυν
ἀηθεστέρων
ἁπτέον
λόγων.
Καὶ
|
μετὰ |
βραχέα
ἐπιλέγει·
Ψυχήν,
ὦ
ἑταῖρε, |
[12, 16] |
δι´
αὐτῶν
τῶν
νόμων.
Καὶ
|
μετὰ |
βραχέα
φησί·
Κατιδὼν
δὲ
ὁ |
[12, 21] |
μὴ
πάντα
τὰ
λεγόμενα
καλὰ
|
μετὰ |
δικαιοσύνης
πράττοι
καὶ
κτῷτο,
καὶ |
[12, 24] |
φόβον
εἰσπέμπειν
οἵους
τε
εἶναι
|
μετὰ |
δίκης,
ὃν
αἰδῶ
τε
καὶ |
[12, 18] |
ἄρχειν
τε
καὶ
ἄρχεσθαι
ἐπιστάμενον
|
μετὰ |
δίκης.
Ταύτην
τὴν
τροφὴν
ἀφορισάμενος |
[12, 33] |
δίχα
προστάτου
καὶ
ἄρχοντος
ἢ
|
μετὰ |
κακῶν
ἀρχόντων
δρῶντες
κακά,
ψέγειν |
[12, 33] |
καὶ
πᾶν
θρέμμα
ἄναρχον
ἢ
|
μετὰ |
κακῶν
ἀρχόντων
ἰδὼν
οὕτω
μέμφοιτο, |
[12, 33] |
ἄρχοντος,
ἀεὶ
δὲ
ἄναρχον
ἢ
|
μετὰ |
κακῶν
ἀρχόντων
ξυνοῦσαν·
οἰόμεθα
δή |
[12, 52] |
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
τῶν
ἄλλων
|
μετὰ |
Μωσέα
θεοφιλῶν
ἀνδρῶν,
εἴτε
προφητῶν |
[12, 25] |
ἐπιτηδεύματι
τῷ
νῦν
εἰρημένῳ
χρήσεται
|
μετὰ |
νόμων
καὶ
τάξεως,
ὡς
τοῦ |
[12, 16] |
ἀγαθῶν,
ἡ
φρόνησις,
δεύτερον
δὲ
|
μετὰ |
νοῦ
σώφρων
ψυχῆς
ἕξις,
ἐκ |
[12, 7] |
ἔτη
μόγις
ὥσπερ
χρυσὸς
ἐκκαθαίρεται
|
μετὰ |
πολλῆς
πραγματείας.
Καὶ
παρ´
ἡμῖν |
[12, 25] |
σὺ
καὶ
οἱ
υἱοί
σου
|
μετὰ |
σοῦ,
ἡνίκα
ἂν
εἰσπορεύησθε
εἰς |
[12, 50] |
δὲ
οὐδὲν
τούτων.
Καὶ
τὰ
|
μετὰ |
ταῦτα
αὖ
σώματα,
γῆς
τε |
[12, 2] |
Η
ΠΙΣΤΙΣ
ΤΥΓΧΑΝΕΙ
Οὐκοῦν
τὰ
|
μετὰ |
ταῦτα
εἴποιμεν
ἡμεῖς
ὅτι
σὺ |
[12, 19] |
Καὶ
ὀρθῶς
γε,
ἔφη.
Οὐκοῦν
|
μετὰ |
ταῦτα
οἴει
ὑπογράψασθαι
ἂν
τὸ |
[12, 13] |
φύεσθαι
γυμνούς
τε
εἶναι
τῆς
|
μετὰ |
ταῦτα
περιβολῆς,
ἐπάκουσον
τοῦ
φιλοσόφου |
[12, 3] |
Μακκαβαίων
λέγεται
Ἱερεμίας
ὁ
προφήτης
|
μετὰ |
τὴν
ἀπαλλαγὴν
τοῦ
βίου
εὐχόμενος |
[12, 15] |
εἴτε
καὶ
μὴ
βεβιωκότων·
εἶτα
|
μετὰ |
τὴν
τούτων
ἱστορίαν
ἀπάρχεται
τῆς |
[12, 15] |
ἕτερα
εἰπὼν
ἐπεξέρχεται
βίους
τῶν
|
μετὰ |
τὸν
κατακλυσμὸν
ἀνθρώπων,
εἶθ´,
ὥσπερ |
[12, 15] |
κέχρηται,
κατακλυσμοῦ
μνημονεύσας
καὶ
τοῦ
|
μετὰ |
τὸν
κατακλυσμὸν
βίου·
ἀρχόμενος
γοῦν |
[12, 15] |
ὁμοίως
μετὰ
τοὺς
βίους
τῶν
|
μετὰ |
τὸν
κατακλυσμὸν
τὰ
Ἑλληνικὰ
πειρᾶται |
[12, 15] |
θεοφιλῶν
Ἑβραίων
πολιτείαν
ἐπισυνάπτει
τῇ
|
μετὰ |
τὸν
κατακλυσμὸν
ὑφηγήσει,
καὶ
ὁ |
[12, 1] |
ταῖς
θείαις
γραφαῖς
ἀνάγνωσις
παραδίδοται
|
μετὰ |
τοῦ
δεῖν
πιστεύειν
ὡς
θεοῦ |
[12, 15] |
ὑφηγήσει,
καὶ
ὁ
Πλάτων
ὁμοίως
|
μετὰ |
τοὺς
βίους
τῶν
μετὰ
τὸν |
[12, 51] |
Σχεδὸν
οὐδ´
ὁστισοῦν.
Ἀλλὰ
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
ἑξῆς
ἕπου.
Πάντα
γὰρ |
[12, 51] |
σώματος.
Ἀνάγκη.
Ἆρ´
οὖν
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
ὁμολογεῖν
ἀναγκαῖον
τῶν
τε |
[12, 28] |
σώματος.
Ἀνάγκη.
Ἆρ´
οὖν
τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
ὁμολογεῖν
ἀναγκαῖον,
τῶν
τε |
[12, 52] |
Καὶ
σφόδρα
γε
ἐπήκουε.
Τὸ
|
μετὰ |
τοῦτο
τοίνυν
κοινῇ
συνεξεταζόντων,
τίνα |
[12, 29] |
ὁμοίωσις
δὲ
δίκαιον
καὶ
ὅσιον
|
μετὰ |
φρονήσεως
γενέσθαι.
Ἀλλὰ
γάρ,
ὦ |