Livre, Chap. |
[12, 15] |
νομοθεσίαν
ἀνθρώποις
καταβεβλημένος
ἐνόμισεν
αὑτῷ
|
δεῖν |
ἀρχαιολογίας
ἐν
τοῖς
προοιμίοις
μνημονεύει |
[12, 5] |
ἅς,
ἐπειδὰν
τελεωθῶσιν,
ἔχειν
οἰησόμεθα
|
δεῖν |
αὐτούς;
Οὐδ´
ὁπωστιοῦν
παρήσομεν.
Πρῶτον |
[12, 47] |
ὁ
Πλάτων
ὁμοίως
τοῦτο
χρῆναι
|
δεῖν |
ἐπὶ
τῶν
αὑτοῦ
πολιτῶν
φυλάξαι |
[12, 16] |
μέχρι
γήρως
τιμῶντα
ὀρθῶς
ἐπιμέλεσθαι
|
δεῖν |
καὶ
ἀτιμάζοντα,
ἐν
πάσαις
ταῖς |
[12, 30] |
τούτου;
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
τοῦ
|
δεῖν |
μηδὲν
σμικρολόγον
φρονεῖν
τοὺς
κατὰ |
[12, 32] |
ἔμπροσθεν
ὁμολογεῖται;
Τοῦ
πέρι;
Τὸ
|
δεῖν |
πάντα
ἄνδρα
καὶ
παῖδα,
ἐλεύθερον |
[12, 6] |
δὲ
θεῖος
λόγος
μαρτύρεται
πάντας
|
δεῖν |
παραστήσεσθαι
τῷ
βήματι
τοῦ
θεοῦ, |
[12, 1] |
γραφαῖς
ἀνάγνωσις
παραδίδοται
μετὰ
τοῦ
|
δεῖν |
πιστεύειν
ὡς
θεοῦ
λόγοις
τοῖς |
[12, 29] |
ὧν
ἕνεκα
οἱ
πολλοί
φασι
|
δεῖν |
πονηρίαν
μὲν
φεύγειν,
ἀρετὴν
δὲ |
[12, 50] |
οἵους
ὁ
νόμος
προστάττει
διανοεῖσθαι
|
δεῖν, |
στάσεις
τε
διὰ
ταῦτα
ἑλκόντων |
[12, 51] |
ἔχει;
καὶ
μὴ
μόνον
οἰώμεθα
|
δεῖν |
τὰ
ἀλλότρια
ἄνευ
κινδύνου
λέγειν, |
[12, 32] |
δ´
οὐκ
ἂν
ὁμολογοῖτ´
ἂν
|
δεῖν |
ταῦτα
οὕτω
πράττεσθαι;
Καὶ
ἐν |
[12, 46] |
δίκαια
λέγων
λυσιτελεῖν
φαίη
ἂν
|
δεῖν |
ταῦτα
πράττειν
καὶ
ταῦτα
λέγειν, |
[12, 23] |
τοσοῦτον
καὶ
ἐγὼ
τοῖς
πολλοῖς,
|
δεῖν |
τὴν
μουσικὴν
ἡδονῇ
κρίνεσθαι,
μὴ |
[12, 25] |
Καὶ
Μωσῆς
δὲ
προλαβὼν
μὴ
|
δεῖν |
τοὺς
ἱερέας
οἴνου
ἀπογεύεσθαι
κατὰ |
[12, 21] |
δὴ
μεταβαλὼν
ὁ
Πλάτων
φησὶ
|
δεῖν |
τοὺς
ποιητὰς
λέγειν,
ὡς
ὁ |
[12, 27] |
Μιᾷ
γάρ
φησιν
ὁ
λόγος
|
δεῖν |
τῶν
ἕλξεων
ξυνεπόμενον
ἀεὶ
καὶ |
[12, 44] |
ὡς
ἀληθῶς
ποιμένα,
οὐκέτι
ᾤου
|
δεῖν |
ὕστερον
ἀκριβῶς
φυλάξαι,
ἀλλὰ
πιαίνειν |
[12, 48] |
ὁ
Πλάτων
τοιαύτην
τινὰ
εἶναι
|
δεῖν |
φησι
τὴν
πρὸς
αὐτοῦ
κατοικιζομένην |