HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
καθότι 1
καθὼς 1
ΚΑΙ 19
Καὶ 83
Καί 1
καὶ 1053
καί 14

Fréquences [« »]
76 μὴ
76 περὶ
77 πρὸς
83 Καὶ
89 εἰς
90 εἶναι
102 γὰρ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Eusèbe de Césarée, Préparation évangélique, livre XII

Καὶ

Livre, Chap.

[12, 25]   ποιεῖσθαι ἀνὴρ ἢ καὶ γυνή. Καὶ ἄλλα δὲ πάμπολλα ἄν τις

[12, 1]   μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε. Καὶ αὖθις· Ἐπίστευσα, διὸ καὶ ἐλάλησα.

[12, 2]   ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος οἰκονόμος; Καὶ αὖθις· Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ

[12, 6]   ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. Καὶ αὖθις μετ´ ὀλίγα· Ἔπειτα γυμνοὺς

[12, 32]   ἡ δὲ ἰσχυροτέρα ἐστί. Φαίνεται. Καὶ γυναῖκες ἄρα αἱ τοιαῦται τοῖς

[12, 32]   φύσιν ἐξελεξάμεθα; Τοιαύτην μὲν οὖν. Καὶ γυναικὸς ἄρα καὶ ἀνδρὸς ἡ

[12, 8]   ΑΠΟ ΤΟΥ Γʹ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ Καὶ δὴ καὶ ἑνὸς ἀνδρὸς ὁπόταν

[12, 50]   ὅπη ἕκαστοι ἑαυτοῖς συνωμολόγησαν νομοθετούμενοι. Καὶ δὴ καὶ τὰ καλὰ φύσει

[12, 50]   ἰατρικὴ καὶ γεωργικὴ καὶ γυμναστική. Καὶ δὴ καὶ τὴν πολιτικὴν σμικρόν

[12, 21]   ξύμπαντα, ἀρξάμενα ἀπὸ τῆς ὑγείας. Καὶ δὴ καὶ τὸ ὁρᾶν καὶ

[12, 15]   τῶν ἀνθρώπων διασεσωσμένα γένους. Δῆλον. Καὶ δὴ τοὺς τοιούτους γε ἀνάγκη

[12, 28]   πολλάκις ἐν τοῖς νόμοις εἰπών· Καὶ ἐὰν ψυχὴ ἁμάρτῃ καὶ ποιήσῃ

[12, 46]   ΑΥΤΟΥ Τοῦ προφήτου Ἰεζεκιὴλ φήσαντος· Καὶ ἐγένετο ἐπ´ ἐμὲ χεὶρ κυρίου,

[12, 25]   τῆς ἱερουργίας καιρὸν νομοθετεῖ φάσκων· Καὶ ἐλάλησε κύριος τῷ Ἀαρὼν λέγων·

[12, 3]   ἄνπερ μὴ παντάπασιν ἄφρονες φαίνωνται. Καὶ ἐν τῇ βίβλῳ δὲ τῶν

[12, 18]   διὰ βίου παντὶ κατὰ δύναμιν. Καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ δὲ τῶν

[12, 46]   ἀπὸ βορρᾶ καὶ ἑξῆς εἰπόντος· Καὶ ἐν τῷ μέσῳ ὡς ὁμοίωμα

[12, 32]   ἂν δεῖν ταῦτα οὕτω πράττεσθαι; Καὶ ἐν τῷ πέμπτῳ δὲ τῆς

[12, 51]   τῶν Νόμων εἴρηται τῷ φιλοσόφῳ. Καὶ ἐν τῷ Φιλήβῳ δὲ ἐπάκουσον

[12, 51]   λεγομένων κύκλων στρέφεται περιφορά; ναί. Καὶ ἑξῆς ἐπιλέγει· Ἔτι δὴ καὶ

[12, 6]   δὴ δικαία ἡ κρίσις ᾖ. Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει· Ταῦτ´ ἔστιν, ὦ

[12, 38]   ἀκίνητα κινεῖν ἀληθῶς τοῦτ´ εἶναι. Καὶ ἑξῆς φησιν· Ὃς δ´ ἂν

[12, 27]   δόγμα πόλεως κοινὸν νόμος ἐπωνόμασται. Καὶ ἑξῆς φησιν· Τόδε δὲ ἴσμεν,

[12, 12]   οὐκ ἦν βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ. Καὶ ἐπέβαλεν ὁ θεὸς ἔκστασιν ἐπ´

[12, 17]   τοῦτο προλαβὼν Μωσῆς ἐνομοθέτησεν εἰπών· Καὶ ἔσται τὰ ῥήματα ταῦτα, ὅσα

[12, 46]   μέσῳ ὡς ὁμοίωμα τεσσάρων ζῴων. Καὶ ἡ ὅρασις αὐτῶν ὁμοίωμα ἀνθρώπου

[12, 51]   ἡμῖν οὐρανοῦ τε καὶ γῆς. Καὶ ἴσως εὖ λέγουσι· διὰ μακροτέρων

[12, 51]   τῇ περὶ τὸ πῦρ οὔσῃ. Καὶ μάλα ἀληθὲς ὃ λέγεις. Τί

[12, 29]   καὶ πανοῦργοι ἀνοήτων τινῶν ἀκούσονται. Καὶ μάλα δή, ὦ Σώκρατες. Οἶδά

[12, 51]   φασιν, ἐνόντα ἐν τῇ συστάσει; Καὶ μάλα. Χειμαζόμεθα γὰρ ὄντως ὑπὸ

[12, 27]   ὄντος πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς σημαίνει. Καὶ μεθ´ ἕτερα τούτοις προστίθησι λέγων·

[12, 50]   πόλεσί τε καὶ ἰδίοις οἴκοις. Καὶ μεθ´ ἕτερά φησιν· Ἀλλά γε

[12, 15]   ἐν τῷ τότε χρόνῳ φήσομεν. Καὶ μεθ´ ἕτερά φησιν· Οὐκοῦν οὕτω

[12, 33]   ψέξαι καὶ ὁτιοῦν; Καὶ πῶς; Καὶ μετ´ ὀλίγα· Ὅτι δὲ ἐπαινέτην

[12, 6]   σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν. Καὶ μετ´ ὀλίγα· Τὸν μὲν δικαίως

[12, 10]   μὲν εἶναι ἄδικος διὰ βίου. Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Λεκτέον οὖν·

[12, 50]   Ἔοικε τοίνυν ἀηθεστέρων ἁπτέον λόγων. Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Ψυχήν, ὦ

[12, 16]   ἐπαινεῖν δι´ αὐτῶν τῶν νόμων. Καὶ μετὰ βραχέα φησί· Κατιδὼν δὲ

[12, 52]   συγχωρήσονται καὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν; Καὶ μὴν ἀγαθούς τε καὶ ἀρίστους

[12, 25]   γεωργήματα καὶ πᾶσα ἡ δίαιτα. Καὶ Μωσῆς δὲ προλαβὼν μὴ δεῖν

[12, 25]   τῆς σοφίας καὶ τῶν πόνων. Καὶ ὁ ἀπόστολος δὲ νόσων ἕνεκα

[12, 15]   περὶ τούτων ἡγησάμενος ἱστορίαν ἔσεσθαι. Καὶ ὁ Πλάτων δὲ ὡσαύτως, παρελθὼν

[12, 18]   ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν. Καὶ ὁ Σολομῶν ὁμοίως· Ἀκούσατε, φησί,

[12, 10]   οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος. Καὶ οἱ ἀπόστολοι δὲ τοῦ σωτῆρος

[12, 46]   καὶ τέσσαρα πρόσωπα τῷ ἑνί. Καὶ ὁμοίωσις τῶν προσώπων αὐτῶν πρόσωπον

[12, 6]   πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι. Καὶ ὀνειδίζω σε, ὅτι οὐχ οἷός

[12, 24]   ΩΙΔΑΣ ΩΣΠΕΡ ΤΙΝΑΣ ΝΟΜΟΥΣ ΣΥΜΠΟΤΙΚΟΥΣ Καὶ ὅπερ ὁ λόγος ἐν ἀρχαῖς

[12, 19]   παραλαβεῖν καθαρὰν ἢ αὐτοὶ ποιῆσαι. Καὶ ὀρθῶς γε, ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ

[12, 6]   ὑπὸ γραὸς καὶ καταφρονεῖς αὐτῶν. Καὶ οὐδέν γ´ ἂν ἦν θαυμαστὸν

[12, 21]   τέ ἐστι καὶ ἀνιαρῶς ζῇ. Καὶ οὔτ´ ἂν μνησαίμην, φησὶν ὑμῖν

[12, 27]   γένος νικᾷ τὰ ἄλλα γένη. Καὶ οὕτω δὴ περὶ θαυμάτων ὡς

[12, 36]   πολλοῖς καὶ πολλάκις ἐπιτελεῖς γενομένας. Καὶ πάλιν ἐν ἑτέρῳ φησί· Πᾶς

[12, 6]   ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον. Καὶ πάλιν· Ἐν ἡμέρᾳ (φησίν) ὅτε

[12, 27]   τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου. Καὶ πάλιν· Μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν

[12, 47]   οἷον ἀγρονόμους τε καὶ φρουράρχους. Καὶ πάλιν φησί· Ταξιάρχους αὐτοῖσι προβάλλεσθαι

[12, 4]   Ἔστι ταῦτα. Ταῦτα ὁ Πλάτων. Καὶ παρ´ Ἑβραίοις δὲ τὰς τῆς

[12, 23]   προσηκόντως μηδὲ ὀρθῶς ἀποδιδοῦσι θεαταῖς. Καὶ παρ´ Ἑβραίοις τὸ παλαιὸν οὐ

[12, 16]   ἄλλοις ἡμῖν οὐδαμῶς ἐστι καταφανῆ. Καὶ παρ´ ἡμῖν δὲ εἴρηται· Ζητεῖτε

[12, 27]   σαφέστερον ἡμῖν διηρθρωμένον ἂν εἴη. Καὶ παρ´ ἡμῖν ὁ θεῖος τὰ

[12, 2]   τις δικαιοσύνην ἂν τελείαν ὀνομάσειε. Καὶ παρ´ ἡμῖν ὁ σωτήριος λόγος

[12, 7]   χρυσὸς ἐκκαθαίρεται μετὰ πολλῆς πραγματείας. Καὶ παρ´ ἡμῖν ὁ σωτήριος λόγος

[12, 30]   ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΣΟΦΙΣΤΕΙΑΣ Καὶ παρ´ ἡμῖν περὶ πάσης τῆς

[12, 30]   τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια. Καὶ περὶ τοῦ τὴν κακίαν περὶ

[12, 52]   ψυχῆς θήσομεν; ἢ πῶς λέγεις; Καὶ πῶς; Ἀλλ´ εἰς τοὐναντίον; Ναί.

[12, 32]   πάντα προστάξομεν, γυναικὶ δὲ οὐδέν; Καὶ πῶς; Ἀλλ´ ἔστι γάρ, οἶμαι,

[12, 33]   ἄν ποτε ψέξαι καὶ ὁτιοῦν; Καὶ πῶς; Καὶ μετ´ ὀλίγα· Ὅτι

[12, 52]   αὐτῶν οὖσαν, κέκτηνται. Ἦ〉 γάρ; Καὶ σφόδρα γε ἐπήκουε. Τὸ μετὰ

[12, 52]   δὲ κακίας; Πάνυ μὲν οὖν. Καὶ τὰ μὲν αἰσχρὰ τούτων, τὰ

[12, 50]   φασί, τέχνῃ δὲ οὐδὲν τούτων. Καὶ τὰ μετὰ ταῦτα αὖ σώματα,

[12, 52]   ᾠήθης ἐξ ἀθλίων εὐδαίμονας γεγονέναι. Καὶ τἄλλα δὲ ὅσα τούτοις ὁμοίως

[12, 52]   σμικρὸν τῶν τοιούτων μετὸν ἐροῦμεν; Καὶ ταῦθ´ οὕτως ὁμολογοῖ πᾶς ἄν.

[12, 28]   πάντων γε αὐτὴν θήσομεν αἰτίαν; Καὶ ταῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ δεκάτου

[12, 51]   καὶ ἀτάκτως ἔρχεται, τὴν κακήν. Καὶ ταῦτα ὀρθότατα. Τίνα οὖν δὴ

[12, 29]   οἱ τῆς θαλάττης λεγόμενοι χόες. Καὶ ταῦτα πάντα οὐδ´ ὅτι οὐκ

[12, 5]   νῦν λέγουσι τοὺς πολλοὺς ἐκβλητέον. Καὶ ταῦτα πρὸ τοῦ Πλάτωνος πεφύλακτο

[12, 19]   τε καὶ θεοείκελον. Ὀρθῶς, ἔφη. Καὶ τὸ μὲν ἄν, οἶμαι, ἐξαλείφοιεν,

[12, 6]   τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. Καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,

[12, 51]   ἐπείπομεν εἴληφέ τε καὶ ἔχει; Καὶ τοῦθ´ ἕτερον, ὦ Σώκρατες, οὐκ

[12, 17]   εἶναι τῆς τοῦ πράγματος ἀρετῆς. Καὶ τοῦτο προλαβὼν Μωσῆς ἐνομοθέτησεν εἰπών·

[12, 49]   γὰρ ἢ οὔ; Ἔγωγ´, ἔφη. Καὶ τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων εὖ

[12, 52]   τὰ δὲ καλὰ φήσομεν; Ἀνάγκη. Καὶ τῶν μὲν προσήκειν ἡμῖν, εἴπερ,

[12, 6]   διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τετράφθαι. Καὶ ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ

[12, 12]   καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ´ αὐτῆς. Καὶ ᾠκοδόμησε κύριος ὁ θεὸς τὴν

Livre, Chap.
[12, 25]	ποιεῖσθαι ἀνὴρ ἢ καὶ γυνή.	Καὶ	ἄλλα δὲ πάμπολλα ἄν τις
[12, 1]	μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε.	Καὶ	αὖθις· Ἐπίστευσα, διὸ καὶ ἐλάλησα.
[12, 2]	ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος οἰκονόμος;	Καὶ	αὖθις· Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ
[12, 6]	ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.	Καὶ	αὖθις μετ´ ὀλίγα· Ἔπειτα γυμνοὺς
[12, 32]	ἡ δὲ ἰσχυροτέρα ἐστί. Φαίνεται.	Καὶ	γυναῖκες ἄρα αἱ τοιαῦται τοῖς
[12, 32]	φύσιν ἐξελεξάμεθα; Τοιαύτην μὲν οὖν.	Καὶ	γυναικὸς ἄρα καὶ ἀνδρὸς ἡ
[12, 8]	ΑΠΟ ΤΟΥ Γʹ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ	Καὶ	δὴ καὶ ἑνὸς ἀνδρὸς ὁπόταν
[12, 50]	ὅπη ἕκαστοι ἑαυτοῖς συνωμολόγησαν νομοθετούμενοι.	Καὶ	δὴ καὶ τὰ καλὰ φύσει
[12, 50]	ἰατρικὴ καὶ γεωργικὴ καὶ γυμναστική.	Καὶ	δὴ καὶ τὴν πολιτικὴν σμικρόν
[12, 21]	ξύμπαντα, ἀρξάμενα ἀπὸ τῆς ὑγείας.	Καὶ	δὴ καὶ τὸ ὁρᾶν καὶ
[12, 15]	τῶν ἀνθρώπων διασεσωσμένα γένους. Δῆλον.	Καὶ	δὴ τοὺς τοιούτους γε ἀνάγκη
[12, 28]	πολλάκις ἐν τοῖς νόμοις εἰπών·	Καὶ	ἐὰν ψυχὴ ἁμάρτῃ καὶ ποιήσῃ
[12, 46]	ΑΥΤΟΥ Τοῦ προφήτου Ἰεζεκιὴλ φήσαντος·	Καὶ	ἐγένετο ἐπ´ ἐμὲ χεὶρ κυρίου,
[12, 25]	τῆς ἱερουργίας καιρὸν νομοθετεῖ φάσκων·	Καὶ	ἐλάλησε κύριος τῷ Ἀαρὼν λέγων·
[12, 3]	ἄνπερ μὴ παντάπασιν ἄφρονες φαίνωνται.	Καὶ	ἐν τῇ βίβλῳ δὲ τῶν
[12, 18]	διὰ βίου παντὶ κατὰ δύναμιν.	Καὶ	ἐν τῷ δευτέρῳ δὲ τῶν
[12, 46]	ἀπὸ βορρᾶ καὶ ἑξῆς εἰπόντος·	Καὶ	ἐν τῷ μέσῳ ὡς ὁμοίωμα
[12, 32]	ἂν δεῖν ταῦτα οὕτω πράττεσθαι;	Καὶ	ἐν τῷ πέμπτῳ δὲ τῆς
[12, 51]	τῶν Νόμων εἴρηται τῷ φιλοσόφῳ.	Καὶ	ἐν τῷ Φιλήβῳ δὲ ἐπάκουσον
[12, 51]	λεγομένων κύκλων στρέφεται περιφορά; ναί.	Καὶ	ἑξῆς ἐπιλέγει· Ἔτι δὴ καὶ
[12, 6]	δὴ δικαία ἡ κρίσις ᾖ.	Καὶ	ἑξῆς ἐπιφέρει· Ταῦτ´ ἔστιν, ὦ
[12, 38]	ἀκίνητα κινεῖν ἀληθῶς τοῦτ´ εἶναι.	Καὶ	ἑξῆς φησιν· Ὃς δ´ ἂν
[12, 27]	δόγμα πόλεως κοινὸν νόμος ἐπωνόμασται.	Καὶ	ἑξῆς φησιν· Τόδε δὲ ἴσμεν,
[12, 12]	οὐκ ἦν βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ.	Καὶ	ἐπέβαλεν ὁ θεὸς ἔκστασιν ἐπ´
[12, 17]	τοῦτο προλαβὼν Μωσῆς ἐνομοθέτησεν εἰπών·	Καὶ	ἔσται τὰ ῥήματα ταῦτα, ὅσα
[12, 46]	μέσῳ ὡς ὁμοίωμα τεσσάρων ζῴων.	Καὶ	ἡ ὅρασις αὐτῶν ὁμοίωμα ἀνθρώπου
[12, 51]	ἡμῖν οὐρανοῦ τε καὶ γῆς.	Καὶ	ἴσως εὖ λέγουσι· διὰ μακροτέρων
[12, 51]	τῇ περὶ τὸ πῦρ οὔσῃ.	Καὶ	μάλα ἀληθὲς ὃ λέγεις. Τί
[12, 29]	καὶ πανοῦργοι ἀνοήτων τινῶν ἀκούσονται.	Καὶ	μάλα δή, ὦ Σώκρατες. Οἶδά
[12, 51]	φασιν, ἐνόντα ἐν τῇ συστάσει;	Καὶ	μάλα. Χειμαζόμεθα γὰρ ὄντως ὑπὸ
[12, 27]	ὄντος πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς σημαίνει.	Καὶ	μεθ´ ἕτερα τούτοις προστίθησι λέγων·
[12, 50]	πόλεσί τε καὶ ἰδίοις οἴκοις.	Καὶ	μεθ´ ἕτερά φησιν· Ἀλλά γε
[12, 15]	ἐν τῷ τότε χρόνῳ φήσομεν.	Καὶ	μεθ´ ἕτερά φησιν· Οὐκοῦν οὕτω
[12, 33]	ψέξαι καὶ ὁτιοῦν; Καὶ πῶς;	Καὶ	μετ´ ὀλίγα· Ὅτι δὲ ἐπαινέτην
[12, 6]	σοι λέξω ἃ μέλλω λέγειν.	Καὶ	μετ´ ὀλίγα· Τὸν μὲν δικαίως
[12, 10]	μὲν εἶναι ἄδικος διὰ βίου.	Καὶ	μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Λεκτέον οὖν·
[12, 50]	Ἔοικε τοίνυν ἀηθεστέρων ἁπτέον λόγων.	Καὶ	μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Ψυχήν, ὦ
[12, 16]	ἐπαινεῖν δι´ αὐτῶν τῶν νόμων.	Καὶ	μετὰ βραχέα φησί· Κατιδὼν δὲ
[12, 52]	συγχωρήσονται καὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν;	Καὶ	μὴν ἀγαθούς τε καὶ ἀρίστους
[12, 25]	γεωργήματα καὶ πᾶσα ἡ δίαιτα.	Καὶ	Μωσῆς δὲ προλαβὼν μὴ δεῖν
[12, 25]	τῆς σοφίας καὶ τῶν πόνων.	Καὶ	ὁ ἀπόστολος δὲ νόσων ἕνεκα
[12, 15]	περὶ τούτων ἡγησάμενος ἱστορίαν ἔσεσθαι.	Καὶ	ὁ Πλάτων δὲ ὡσαύτως, παρελθὼν
[12, 18]	ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν.	Καὶ	ὁ Σολομῶν ὁμοίως· Ἀκούσατε, φησί,
[12, 10]	οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος.	Καὶ	οἱ ἀπόστολοι δὲ τοῦ σωτῆρος
[12, 46]	καὶ τέσσαρα πρόσωπα τῷ ἑνί.	Καὶ	ὁμοίωσις τῶν προσώπων αὐτῶν πρόσωπον
[12, 6]	πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι.	Καὶ	ὀνειδίζω σε, ὅτι οὐχ οἷός
[12, 24]	ΩΙΔΑΣ ΩΣΠΕΡ ΤΙΝΑΣ ΝΟΜΟΥΣ ΣΥΜΠΟΤΙΚΟΥΣ	Καὶ	ὅπερ ὁ λόγος ἐν ἀρχαῖς
[12, 19]	παραλαβεῖν καθαρὰν ἢ αὐτοὶ ποιῆσαι.	Καὶ	ὀρθῶς γε, ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ
[12, 6]	ὑπὸ γραὸς καὶ καταφρονεῖς αὐτῶν.	Καὶ	οὐδέν γ´ ἂν ἦν θαυμαστὸν
[12, 21]	τέ ἐστι καὶ ἀνιαρῶς ζῇ.	Καὶ	οὔτ´ ἂν μνησαίμην, φησὶν ὑμῖν
[12, 27]	γένος νικᾷ τὰ ἄλλα γένη.	Καὶ	οὕτω δὴ περὶ θαυμάτων ὡς
[12, 36]	πολλοῖς καὶ πολλάκις ἐπιτελεῖς γενομένας.	Καὶ	πάλιν ἐν ἑτέρῳ φησί· Πᾶς
[12, 6]	ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον.	Καὶ	πάλιν· Ἐν ἡμέρᾳ (φησίν) ὅτε
[12, 27]	τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου.	Καὶ	πάλιν· Μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν
[12, 47]	οἷον ἀγρονόμους τε καὶ φρουράρχους.	Καὶ	πάλιν φησί· Ταξιάρχους αὐτοῖσι προβάλλεσθαι
[12, 4]	Ἔστι ταῦτα. Ταῦτα ὁ Πλάτων.	Καὶ	παρ´ Ἑβραίοις δὲ τὰς τῆς
[12, 23]	προσηκόντως μηδὲ ὀρθῶς ἀποδιδοῦσι θεαταῖς.	Καὶ	παρ´ Ἑβραίοις τὸ παλαιὸν οὐ
[12, 16]	ἄλλοις ἡμῖν οὐδαμῶς ἐστι καταφανῆ.	Καὶ	παρ´ ἡμῖν δὲ εἴρηται· Ζητεῖτε
[12, 27]	σαφέστερον ἡμῖν διηρθρωμένον ἂν εἴη.	Καὶ	παρ´ ἡμῖν ὁ θεῖος τὰ
[12, 2]	τις δικαιοσύνην ἂν τελείαν ὀνομάσειε.	Καὶ	παρ´ ἡμῖν ὁ σωτήριος λόγος
[12, 7]	χρυσὸς ἐκκαθαίρεται μετὰ πολλῆς πραγματείας.	Καὶ	παρ´ ἡμῖν ὁ σωτήριος λόγος
[12, 30]	ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΣΟΦΙΣΤΕΙΑΣ	Καὶ	παρ´ ἡμῖν περὶ πάσης τῆς
[12, 30]	τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.	Καὶ	περὶ τοῦ τὴν κακίαν περὶ
[12, 52]	ψυχῆς θήσομεν; ἢ πῶς λέγεις;	Καὶ	πῶς; Ἀλλ´ εἰς τοὐναντίον; Ναί.
[12, 32]	πάντα προστάξομεν, γυναικὶ δὲ οὐδέν;	Καὶ	πῶς; Ἀλλ´ ἔστι γάρ, οἶμαι,
[12, 33]	ἄν ποτε ψέξαι καὶ ὁτιοῦν;	Καὶ	πῶς; Καὶ μετ´ ὀλίγα· Ὅτι
[12, 52]	αὐτῶν οὖσαν, κέκτηνται. Ἦ〉 γάρ;	Καὶ	σφόδρα γε ἐπήκουε. Τὸ μετὰ
[12, 52]	δὲ κακίας; Πάνυ μὲν οὖν.	Καὶ	τὰ μὲν αἰσχρὰ τούτων, τὰ
[12, 50]	φασί, τέχνῃ δὲ οὐδὲν τούτων.	Καὶ	τὰ μετὰ ταῦτα αὖ σώματα,
[12, 52]	ᾠήθης ἐξ ἀθλίων εὐδαίμονας γεγονέναι.	Καὶ	τἄλλα δὲ ὅσα τούτοις ὁμοίως
[12, 52]	σμικρὸν τῶν τοιούτων μετὸν ἐροῦμεν;	Καὶ	ταῦθ´ οὕτως ὁμολογοῖ πᾶς ἄν.
[12, 28]	πάντων γε αὐτὴν θήσομεν αἰτίαν;	Καὶ	ταῦτα δὲ ἀπὸ τοῦ δεκάτου
[12, 51]	καὶ ἀτάκτως ἔρχεται, τὴν κακήν.	Καὶ	ταῦτα ὀρθότατα. Τίνα οὖν δὴ
[12, 29]	οἱ τῆς θαλάττης λεγόμενοι χόες.	Καὶ	ταῦτα πάντα οὐδ´ ὅτι οὐκ
[12, 5]	νῦν λέγουσι τοὺς πολλοὺς ἐκβλητέον.	Καὶ	ταῦτα πρὸ τοῦ Πλάτωνος πεφύλακτο
[12, 19]	τε καὶ θεοείκελον. Ὀρθῶς, ἔφη.	Καὶ	τὸ μὲν ἄν, οἶμαι, ἐξαλείφοιεν,
[12, 6]	τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.	Καὶ	τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,
[12, 51]	ἐπείπομεν εἴληφέ τε καὶ ἔχει;	Καὶ	τοῦθ´ ἕτερον, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[12, 17]	εἶναι τῆς τοῦ πράγματος ἀρετῆς.	Καὶ	τοῦτο προλαβὼν Μωσῆς ἐνομοθέτησεν εἰπών·
[12, 49]	γὰρ ἢ οὔ; Ἔγωγ´, ἔφη.	Καὶ	τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων εὖ
[12, 52]	τὰ δὲ καλὰ φήσομεν; Ἀνάγκη.	Καὶ	τῶν μὲν προσήκειν ἡμῖν, εἴπερ,
[12, 6]	διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τετράφθαι.	Καὶ	ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ
[12, 12]	καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ´ αὐτῆς.	Καὶ	ᾠκοδόμησε κύριος ὁ θεὸς τὴν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 25/09/2008