Livre, Chap. |
[12, 49] |
οἷα
τυγχάνει
ὄντα.
Πῇ
δή,
|
ἔφη, |
διανοούμενος
λέγεις;
Ῥητέον,
ἦν
δ´ |
[12, 49] |
ἕως
ἱκανῶς
παιδείας
μεταλάβοιεν;
Παντάπασιν,
|
ἔφη, |
δοκεῖς
μοι,
ὦ
Σώκρατες,
ἀληθῆ |
[12, 49] |
λέγω
ῥητέον.
Πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη. |
Εἶθ´
ἑξῆς
ἐπιλέγει·
Τῶν
μὲν |
[12, 46] |
ἣν
ἑκάτερον
ἔχει
δύναμιν.
Πῶς;
|
ἔφη. |
Εἰκόνα
πλάσαντες
τῆς
ψυχῆς
λόγῳ, |
[12, 19] |
θεοειδές
τε
καὶ
θεοείκελον.
Ὀρθῶς,
|
ἔφη. |
Καὶ
τὸ
μὲν
ἄν,
οἶμαι, |
[12, 49] |
Τεθέασαι
γὰρ
ἢ
οὔ;
Ἔγωγ´,
|
ἔφη. |
Καὶ
τούτων
δὲ
οὕτως
ἐχόντων |
[12, 32] |
καταγελαστότατόν
ἐστι
πάμπολυ
ἡττώμενον;
Ἀληθῆ,
|
ἔφη, |
λέγεις,
ὅτι
πολὺ
κρατεῖται
ἐν |
[12, 46] |
ἓν
ζῷον
φαίνεσθαι,
ἄνθρωπον.
Περιπέπλασται,
|
ἔφη. |
Λέγωμεν
δὴ
τῷ
λέγοντι
ὡς |
[12, 37] |
οὕτω
ξυμβουλεύειν;
Πάνυ
μὲν
οὖν,
|
ἔφη· |
μᾶλλόν
τ´
ἂν
οὖν
οὕτω |
[12, 49] |
ἕξει
τινὰ
εἰπεῖν;
Οὐκ
οἴομαι,
|
ἔφη |
ὁ
Γλαύκων·
οὔκουν
λέγεταί
γε |
[12, 19] |
αὐτοὶ
ποιῆσαι.
Καὶ
ὀρθῶς
γε,
|
ἔφη. |
Οὐκοῦν
μετὰ
ταῦτα
οἴει
ὑπογράψασθαι |
[12, 46] |
ὥστε
πη
ξυμπεφυκέναι
ἀλλήλοις.
Ξυνῆπται,
|
ἔφη. |
Περίπλασον
δὴ
αὐτοῖς
ἔξωθεν
ἑνὸς |
[12, 46] |
ἄλλαι
τινὲς
συχναί.
Λέγονται
γάρ,
|
ἔφη. |
Πλάττε
τοίνυν
μίαν
μὲν
ἰδέαν |
[12, 4] |
ἐν
τοῖς
ψευδέσιν;
Οὐ
μανθάνω,
|
ἔφη, |
πῶς
λέγεις.
Οὐ
μανθάνεις,
ἦν |
[12, 46] |
καὶ
δεύτερον
τὸ
δεύτερον.
Ταῦτ´,
|
ἔφη, |
ῥᾴω·
καὶ
πέπλασται.
Ξύναπτε
τοίνυν |
[12, 46] |
μαχόμενα
ἐσθίειν
ἄλληλα.
Παντάπασι
γάρ,
|
ἔφη, |
ταῦτ´
ἂν
λέγοι
ὁ
τὸ |
[12, 46] |
αὑτοῦ
ταῦτα
πάντα.
Δεινοῦ
πλάστου,
|
ἔφη, |
τὸ
ἔργον·
ὅμως
δ´,
ἐπειδὴ |
[12, 49] |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις;
Οὐδ´
αὖ,
|
ἔφη, |
τοιοῦτον
οὐδὲν
λέγεται.
Ὁ
γὰρ |