Livre, Chap. |
[12, 52] |
ῥᾳστώνη
τῷ
τοῦ
παντὸς
ἐπιμελουμένῳ.
|
Πῶς |
αὖ
λέγεις;
Ὧδε·
ἐπειδὴ
κατεῖδεν |
[12, 52] |
φασὶ
λιθολόγοι
λίθους
εὖ
κεῖσθαι.
|
Πῶς |
γὰρ
ἄν;
Μὴ
τοίνυν
τὸν |
[12, 52] |
καὶ
μὴ
δυνατὸς
ἐπιμελεῖσθαι
γίγνηται.
|
Πῶς |
γὰρ
ἄν;
Νῦν
δύο
ὄντες |
[12, 52] |
ἡδονῶν
ἢ
λυπῶν
οὐ
ποιεῖν;
|
Πῶς |
γὰρ
ἄν;
Οὐκοῦν
δὴ
τά |
[12, 8] |
τὰς
ἀρχὰς
δοτέον
ὡς
ἔμφροσι.
|
Πῶς |
γὰρ
ἄν,
ὦ
φίλοι,
ἄνευ |
[12, 52] |
ἐστι
θνητοῖς
τε
καὶ
ἀθανάτοις;
|
Πῶς |
γὰρ
οὐ
συγχωρήσονται
καὶ
ταῦτα |
[12, 52] |
νοερά,
καὶ
τὸν
οὐρανὸν
ὅλον.
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
Ἤδη
τοίνυν
ἢ |
[12, 51] |
πάντων
γε
αὐτὴν
θήσομεν
αἰτίαν;
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
Ψυχὴν
δὴ
διοικοῦσαν |
[12, 51] |
μὴ
οὕτως,
ἀλλ´
ἀτάκτως
ἔχειν;
|
Πῶς |
γὰρ
οὐκ
ἂν
βουλοίμην;
Ἴθι |
[12, 33] |
χρηστόν
τι
ψέξειν
ἢ
ἐπαινεῖσθαι;
|
Πῶς |
δ´
ἄν;
Οὐ
δὴ
χρὴ |
[12, 34] |
αὐτοὺς
τυγχάνειν
πρέπον
ἂν
εἴη.
|
Πῶς |
δ´
οὔ;
Τούς
γε
μὴν |
[12, 32] |
ὕμνων
τοῖς
ᾄδουσι
καὶ
ἡδονήν.
|
Πῶς |
δ´
οὐκ
ἂν
ὁμολογοῖτ´
ἂν |
[12, 27] |
ἰδίᾳ
ἑκάστους
αὐτοὺς
σφίσιν
αὐτοῖς.
|
Πῶς |
εἴρηκας,
ὦ
θαυμάσιε;
Κἀνταῦθα,
ὦ |
[12, 46] |
πράττειν
ἣν
ἑκάτερον
ἔχει
δύναμιν.
|
Πῶς; |
ἔφη.
Εἰκόνα
πλάσαντες
τῆς
ψυχῆς |
[12, 51] |
ἐθέλοις
περὶ
ἕκαστον
τρία
νοεῖν;
|
Πῶς |
λέγεις;
Ἓν
μὲν
τὴν
οὐσίαν, |
[12, 51] |
τοῦ
ἐρωτωμένου
βλέποντας
ἀσφαλέστερον
ὁρᾶν.
|
Πῶς |
λέγεις;
Ἧι
προσέοικε
κινήσει
νοῦς |
[12, 50] |
οὐκ
ἀληθεῖς
εἶναι
τὰς
θέσεις.
|
Πῶς |
λέγεις;
Θεούς,
ὦ
μακάριε,
πρῶτον |
[12, 52] |
ῥᾳστώνην
καὶ
χαλεπότητά
ἐστον
πεφυκότες;
|
Πῶς |
λέγεις;
Ὁρᾶν
μέν
που
καὶ |
[12, 51] |
δυνατὸν
οἰκειοτάτην
τε
καὶ
ὁμοίαν.
|
Πῶς |
λέγεις;
Τὸ
κατὰ
ταὐτὰ
δήπου |
[12, 50] |
ἃ
δὴ
τεχνικὰ
πάντες
προσαγορεύομεν.
|
Πῶς |
λέγεις;
Ὧδ´
ἔτι
σαφέστερον
ἐρῶ· |
[12, 50] |
ἐκ
τέχνης
εἴη
καὶ
νοῦ.
|
Πῶς |
οὐκ
ὀρθῶς;
Φύσιν
βούλονται
λέγειν |
[12, 51] |
Ἀρξώμεθα
δέ
πως
ὧδε
ἐπανερωτῶντες.
|
Πῶς; |
Πότερον,
ὦ
Πρώταρχε,
τὰ
ξύμπαντα |
[12, 51] |
περὶ
τὸ
ὂν
ἅπαν
δύο.
|
Πῶς; |
Τοτὲ
μὲν
ἡμῶν
ἕκαστον
τοὔνομα |
[12, 29] |
τῶν
ἐγγὺς
οὐδὲν
ἑαυτὴν
συγκαθιεῖσα.
|
Πῶς |
τοῦτο
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
Ὥσπερ |