Livre, Chap. |
[12, 29] |
ἔλεγον,
ὅταν
ἐν
δικαστηρίῳ
ἤ
|
που |
ἄλλοθι
ἀναγκασθῇ
περὶ
τῶν
παρὰ |
[12, 52] |
θεῶν,
οὐ
γὰρ
μέτεστιν
αὐτῷ
|
που |
δειλίας.
Ὀρθότατα
λέγεις.
Οὐκοῦν
τὸ |
[12, 51] |
νῦν
λέγειν;
Τὸ
ποῖον;
Ἔστι
|
που |
δίχα
διαιρούμενον
εἰς
ἴσα
μέρη |
[12, 51] |
ἄλλοθεν,
ὦ
Σώκρατες.
Οὐ
γάρ
|
που |
δοκοῦμέν
γε,
ὦ
Πρώταρχε,
τὰ〉 |
[12, 29] |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
λέγοι;
οὗτοι
δέ
|
που |
ἐκ
νέων
πρῶτον
μὲν
εἰς |
[12, 26] |
ἔν
τινι
βαρβαρικῷ
τόπῳ,
πόρρω
|
που |
ἐκτὸς
ὄντι
τῆς
ἡμετέρας
ὄψεως, |
[12, 51] |
σφῶν
ἀποκρινοῦμαι.
Δυοῖν
μέν
γέ
|
που |
ἔλαττον
μηδὲν
τιθῶμεν,
τῆς
τε |
[12, 49] |
καὶ
παιδείας
πέρι
ἀνθρώπων,
δίκαιόν
|
που |
ἐρωτᾶν
αὐτὸν
πυνθανομένους·
Ὦ
φίλε |
[12, 52] |
πεφυκότες;
Πῶς
λέγεις;
Ὁρᾶν
μέν
|
που |
καὶ
ἀκούειν
τὰ
σμικρὰ
χαλεπώτερον |
[12, 51] |
καὶ
ὕδωρ
καὶ
πνεῦμα,
καθορῶμέν
|
που |
καὶ
γῆν,
καθάπερ
οἱ
χειμαζόμενοί |
[12, 2] |
γιγνομένους
ἐπιφανεῖς.
Φαίη
ταῦτα
ἄν
|
που |
καὶ
ὁμολογοῖ;
Τί
μήν;
Ἡμεῖς |
[12, 52] |
τῷ
μεγέθει
διαφερόντων.
Ἤκουε
γάρ
|
που |
καὶ
παρῆν
τοῖς
νῦν
δὴ |
[12, 30] |
τὸν
θνητὸν
βίον
εἰλεῖσθαί
φησί
|
που |
ὁ
θεῖος
λόγος·
Ἐξαγοραζόμενοι
τὸν |
[12, 24] |
τοῦθ´
οὕτω
γέγονε.
Θορυβώδης
μέν
|
που |
ὁ
ξύλλογος
ὁ
τοιοῦτος
ἐξ |
[12, 52] |
πως
γιγνομένη
ἀμέλεια;
οὐ
γάρ
|
που, |
ὅταν
γε
ἀδύνατος
ᾖ
τῶν |
[12, 15] |
ἂν
εἶεν
νομῆς,
ἐν
κορυφαῖς
|
που |
σμικρὰ
ζώπυρα
τοῦ
τῶν
ἀνθρώπων |
[12, 50] |
Οὐκοῦν
καλῶς;
Εἰκός
γέ
τοί
|
που |
σοφοὺς
ἄνδρας
ὀρθῶς
λέγειν.
Ἑπόμενοί |
[12, 51] |
αὐτὸν
γὰρ
τρόπον
ἂν
εἴη
|
που |
σῶμα,
σύνθετον
ὂν
ἐκ
τῶν |
[12, 21] |
τάχιστα.
Ὑμεῖς
δὲ
καὶ
ἐγώ
|
που |
τάδε
λέγομεν,
ὡς
ταῦτά
ἐστι |
[12, 51] |
ἀποκρινώμεθα.
Τὸ
ποῖον;
Ἐὰν
ἴδωμέν
|
που |
ταύτην
γενομένην
ἐν
τῷ
γηΐνῳ |
[12, 51] |
μέν
γε
ἐν
μιᾷ
ἕδρᾳ
|
που |
τοῦτο
ἂν
δρῴη,
τὰ
δὲ |
[12, 15] |
δὴ
τοὺς
τοιούτους
γε
ἀνάγκη
|
που |
τῶν
ἄλλων
ἀπείρους
εἶναι
τεχνῶν |
[12, 51] |
δὲ
μένει;
τὰ
μὲν
κινεῖταί
|
που, |
φήσω,
τὰ
δὲ
μένει.
Μῶν |
[12, 29] |
πράγματ´
ἔχει
διερευνώμενος.
Μανθάνεις
γάρ
|
που, |
ὦ
Θεόδωρε,
ἢ
οὔ;
Ἔγωγε, |
[12, 49] |
Ὁμήρου
ἀληθῆ
ἐστι.
Λέγεται
γάρ
|
που |
ὡς
πολλὴ
ἀμέλεια
περὶ
αὐτὸν |
[12, 4] |
παιδίοις
μῦθον
λέγομεν.
Τοῦτο
δέ
|
που |
ὡς
τὸ
ὅλον
εἰπεῖν
ψεῦδος, |