Livre, Chap. |
[12, 22] |
τούτοις
κατάλληλα
μέλη
τῷ
συνήθει
|
παρ´ |
αὐτοῖς
ᾀδόμενα
τρόπῳ.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΓʹ |
[12, 10] |
Τῶν
παρ´
Ἑβραίοις
λογίων
τοὺς
|
παρ´ |
αὐτοῖς
προφήτας
καὶ
δικαίους
ἄνδρας |
[12, 10] |
τοιοῦτον
θέντες
τὸν
δίκαιον
αὖ
|
παρ´ |
αὐτὸν
ἱστῶμεν
τῷ
λόγῳ,
ἄνδρα |
[12, 27] |
ἢ
παρὰ
θεῶν
τινος
ἢ
|
παρ´ |
αὐτοῦ
τούτου
γνόντος
ταῦτα
λόγον |
[12, 12] |
ἐπιφέρει
λέγων·
Ταῦτ´
εἰπὼν
ὁ
|
παρ´ |
αὐτῷ
Ζεὺς
ἔτεμνε
τοὺς
ἀνθρώπους |
[12, 11] |
ἐκ
τοῦ
Πόρου
κατακλίνεταί
τε
|
παρ´ |
αὐτῷ
καὶ
ἐκύησε
τὸν
Ἔρωτα. |
[12, 28] |
καὶ
ὅσα
τούτοις
ἐμφερῶς
εἴρηται
|
παρ´ |
αὐτῷ.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΘʹ
ΠΕΡΙ
ΤΟΥ |
[12, 29] |
ΠΕΡΙ
ΤΟΥ
ΚΑΘΑΡΩΣ
ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝΤΟΣ
Τῆς
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
γραφῆς
περὶ
τοῦ
σπουδῇ |
[12, 9] |
ΤΟΥ
ΠΡΩΤΟΥ
ΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Τῆς
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
γραφῆς
πρῶτον
εἰσαγούσης
Μωσέα |
[12, 4] |
ταῦτα.
Ταῦτα
ὁ
Πλάτων.
Καὶ
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
δὲ
τὰς
τῆς
ἐνθέου |
[12, 10] |
ἔργοις
δὲ
πολὺ
πρότερον
οἱ
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
δίκαιοι
καὶ
προφῆται
μνημονεύονται |
[12, 15] |
ἀνθρώπων,
ἔπειτα
παλαιῶν
ἀνδρῶν
τῶν
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
θεοφιλῶν
καὶ
τῶν
δὲ |
[12, 10] |
ΤΟΥ
ΚΑΤΑ
ΠΛΑΤΩΝΑ
ΔΙΚΑΙΟΥ
Τῶν
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
λογίων
τοὺς
παρ´
αὐτοῖς |
[12, 22] |
ἂν
εἴη.
Εἰκότως
ἄρα
καὶ
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
νενομοθέτητο
μηδὲ
ἄλλους
ὕμνους |
[12, 5] |
ταῦτα
πρὸ
τοῦ
Πλάτωνος
πεφύλακτο
|
παρ´ |
Ἑβραίοις.
Οἱ
γὰρ
ἔχοντες
πνεῦμα |
[12, 48] |
ἀποδεδειγμένων
σκεψώμεθα
ὅπως
τὸν
τῆς
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
παιδείας
τρόπον
δι´
ὧν |
[12, 45] |
ΕΤΙ
ΠΕΡΙ
ΤΟΥ
ΑΥΤΟΥ
Τῆς
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
προφητείας
λεγούσης·
Ἐκ
τοῦ |
[12, 44] |
ΠΕΡΙ
ΤΩΝ
ΟΜΟΙΩΝ
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΩΝ
Τῆς
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
προφητείας
φασκούσης
πρὸς
τοὺς |
[12, 23] |
μηδὲ
ὀρθῶς
ἀποδιδοῦσι
θεαταῖς.
Καὶ
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
τὸ
παλαιὸν
οὐ
τοῦ |
[12, 48] |
γὰρ
θάλαττα
χώρᾳ
τὸ
μὲν
|
παρ´ |
ἑκάστην
ἡμέραν
ἡδύ,
μάλα
γε |
[12, 10] |
δεινὰ
παθόντες
ἀνεσκινδυλεύθησαν.
Ὧν
οὐδένα
|
παρ´ |
Ἕλλησιν
ἐπιζητήσας
ὅμοιον
ἂν
εὕροις, |
[12, 16] |
ἡμῖν
οὐδαμῶς
ἐστι
καταφανῆ.
Καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
δὲ
εἴρηται·
Ζητεῖτε
πρῶτον |
[12, 10] |
θεσπίσαι
διὰ
τούτων
περὶ
τῶν
|
παρ´ |
ἡμῖν
διαπρεπόντων
ἐν
εὐσεβείᾳ
καὶ |
[12, 33] |
ἄν;
Οὐ
δὴ
χρὴ
καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
εἴ
τινες
φαίνοιντο
δίχα |
[12, 51] |
Ὅτι
σμικρόν
τε
τούτων
ἕκαστον
|
παρ´ |
ἡμῖν
ἔνεστι
καὶ
φαῦλον
καὶ |
[12, 51] |
ταὐτόν·
οἷον
πῦρ
ἔστι
μὲν
|
παρ´ |
ἡμῖν,
ἔστι
δ´
ἐν
τῷ |
[12, 51] |
Οὐκοῦν
σμικρὸν
μέν
τι
τὸ
|
παρ´ |
ἡμῖν
καὶ
ἀσθενὲς
καὶ
φαῦλον, |
[12, 51] |
Φέρε
δὴ
περὶ
ἑκάστου
τῶν
|
παρ´ |
ἡμῖν
λαβὲ
τὸ
τοιόνδε.
Ποῖον; |
[12, 32] |
φύσιν.
Εἰκότως
ἄρα
καὶ
ὁ
|
παρ´ |
ἡμῖν
λόγος
ὑποδέχεται
πᾶν
γένος |
[12, 27] |
ἡμῖν
διηρθρωμένον
ἂν
εἴη.
Καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
ὁ
θεῖος
τὰ
ὅμοια |
[12, 2] |
δικαιοσύνην
ἂν
τελείαν
ὀνομάσειε.
Καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
ὁ
σωτήριος
λόγος
ὁμοῦ |
[12, 7] |
ἐκκαθαίρεται
μετὰ
πολλῆς
πραγματείας.
Καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
ὁ
σωτήριος
λόγος
φησί· |
[12, 30] |
ΤΗΣ
ΕΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ
ΣΟΦΙΣΤΕΙΑΣ
Καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
περὶ
πάσης
τῆς
ἐν |
[12, 51] |
τοῦ
παντὸς
πῦρ
ὑπὸ
τοῦ
|
παρ´ |
ἡμῖν
πυρός,
ἢ
τοὐναντίον
ὑπ´ |
[12, 51] |
ἐρεῖς;
Λέγε
τὸ
ποῖον.
Τὸ
|
παρ´ |
ἡμῖν
σῶμα
ἆρ´
οὐ
ψυχὴν |
[12, 51] |
τούτου
τοῦ
σώματος
ὅλως
τὸ
|
παρ´ |
ἡμῖν
σῶμα,
ἢ
ἐκ
τοῦ |
[12, 20] |
ὀρθῶς
ποιεῖν.
Εἰκότως
ἄρα
καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
τὰς
ὑπὸ
τῶν
θείων |
[12, 1] |
διὸ
καὶ
ἐλάλησα.
Ἔνθεν
καὶ
|
παρ´ |
ἡμῖν
τοῖς
μὲν
ἄρτι
εἰσαγομένοις |
[12, 51] |
ἡμῖν
σῶμα,
ἢ
ἐκ
τοῦ
|
παρ´ |
ἡμῖν
τοῦτο
τρέφεταί
τε
καὶ |
[12, 24] |
παραδέδοται,
τοῦ
προσήκοντος
κόσμου
τῶν
|
παρ´ |
ἡμῖν
φυλάκων
ἐπιμελομένων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΕʹ |
[12, 51] |
τὸ
τοιοῦτον,
καθάπερ
ἡμᾶς
ἡ
|
παρ´ |
ἡμῖν
ψυχὴ
πάντη
περιφέρει·
ἥ |
[12, 51] |
ἐνόν,
τοῦτ´
ἐν
μὲν
τοῖς
|
παρ´ |
ἡμῖν
ψυχήν
τε
παρέχον
καὶ |
[12, 21] |
Ταῦτα
δὴ
λέγειν
οἶμαι
τοὺς
|
παρ´ |
ὑμῖν
ποιητάς,
ἅπερ
ἐγώ,
πείσετε |
[12, 1] |
δὲ
εἴ
τις
ξυννοεῖ
τῶν
|
παρ´ |
ὑμῖν,
πρὸς
ἄρχοντά
τε
καὶ |