Livre, Chap.
[53, 0]	τὸ γʹ Καῖσαρ Αὔγουστος τὸ	ηʹ	ὕπ. Τ. Στατίλιος Τ. υἱὸς
[53, 0]	ζ. Ὡς τὰ σέπτα καθιερώθη.	η.	Ὡς Καῖσαρ Ἄστυρσι καὶ Καντάβροις
[53, 12]	ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων ἤρχετο, ἀλλ´	ἢ	αὐτόνομα ἀφεῖτο ἢ καὶ βασιλείαις
[53, 13]	εἶναι, πλὴν εἴ τῳ πολυπαιδίας	ἢ	γάμου προνομία προσείη, καὶ ἔκ
[53, 13]	ἄλλους τοὺς ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων	ἢ	δοκούντων γε ἐστρατηγηκέναι μόνον ὄντας,
[53, 29]	τε αὐτοῦ οὐδὲν ἦν χωρὶς	ἢ	εἴ τις ἔλαιον οἴνῳ μεμιγμένον
[53, 9]	μοι χρόνου τελευτῆσαι μᾶλλον ἰδιωτεύσας,	ἢ	καὶ ἀθάνατος μοναρχήσας γενέσθαι, αἱροῦμαι.
[53, 15]	δὲ καὶ ἐκ τῶν τεταμιευκότων	ἢ	καὶ ἄλλην τινὰ ἀρχὴν τῶν
[53, 12]	ἤτοι πολεμίους τινὰς προσοίκους ἔχοντα	ἢ	καὶ αὐτὰ καθ´ ἑαυτὰ μέγα
[53, 12]	ἤρχετο, ἀλλ´ ἢ αὐτόνομα ἀφεῖτο	ἢ	καὶ βασιλείαις τισὶν ἐπετέτραπτο· καὶ
[53, 21]	μήτ´ ἀνεπιτήδειοι μήτ´ ἐκ παρακελεύσεως	ἢ	καὶ δεκασμοῦ ἀποδεικνύωνται. ~τὸ μὲν
[53, 22]	τί ἄν τις ἐς δανείσματα	ἢ	καὶ δωρεὰς τὰ τοιαῦτα καταλέγοι,
[53, 19]	ὧν ἀνέγνων ἢ καὶ ἤκουσα	ἢ	καὶ εἶδον τεκμήρασθαι. ~Αὔγουστος μὲν
[53, 4]	στασιάσαν πᾶν ἤτοι δικαιωθὲν πέπαυται	ἢ	καὶ ἐλεηθὲν σεσωφρόνισται, καὶ τὸ
[53, 19]	ἠδυνήθην ἐκ πολλῶν ὧν ἀνέγνων	ἢ	καὶ ἤκουσα ἢ καὶ εἶδον
[53, 8]	ἐποίησα, οὐδ´ εἰ μυριάκις ἀποθανεῖν	ἢ	καὶ μοναρχῆσαί με ἔδει· τοῦτο
[53, 8]	καὶ πονηροῖς τισιν ἀνδράσιν ἐπιτρέψαι,	ἢ	καὶ ὀχλοκρατίᾳ τινί, ἐξ ἧς
[53, 9]	ὑπειπών, ἵνα μήτε τὸ μέγεθος	ἢ	καὶ τὸ δυσμεταχείριστον τῶν πραγμάτων
[53, 31]	τὸν δῆμον τὴν ἐλευθερίαν κομίσασθαι	ἢ	καὶ τὸν Ἀγρίππαν τὴν ἡγεμονίαν
[53, 14]	ἐστρατηγηκότες ἐκ τῶν ὁμοίων σφίσιν	ἢ	καὶ τῶν ὑποδεεστέρων, τρεῖς δὲ
[53, 16]	Αὔγουστος ὡς καὶ πλεῖόν τι	ἢ	κατὰ ἀνθρώπους ὢν ἐπεκλήθη· πάντα
[53, 8]	ταῦτα καὶ ἰδιωτεῦσαι μᾶλλον εὐκλεῶς	ἢ	μοναρχῆσαι ἐπικινδύνως αἱροῦμαι. καὶ τὰ
[53, 15]	μὴ ἤτοι ἡ βουλὴ ψηφίσαιτο	ἢ	ὁ αὐτοκράτωρ κελεύσειεν· ὅταν τέ
[53, 21]	καθ´ ἕκαστον ἀκριβῶς ἐπεξιέναι, χωρὶς	ἢ	ὅσα τῇ συγγραφῇ πρόσφορά ἐστι.
[53, 24]	κἂν πονηρὰ ᾖ, μᾶλλον ζηλοῦσιν	ἢ	τὰ παθήματα φυλάσσονται, ὥστε καὶ
[53, 7]	δούλωσιν ἢ τὴν Μυσίας χείρωσιν	ἢ	τὴν Αἰγύπτου καταστροφήν; ἀλλὰ τὸν
[53, 7]	ἅλωσιν ἢ τὴν Παννονίας δούλωσιν	ἢ	τὴν Μυσίας χείρωσιν ἢ τὴν
[53, 7]	παρεξετάσειεν αὐτῷ; τὴν Γαλατίας ἅλωσιν	ἢ	τὴν Παννονίας δούλωσιν ἢ τὴν
[53, 19]	ἐν οἷς ἄλλο τι μᾶλλον	ἢ	τὸ θρυλούμενον ἠδυνήθην ἐκ πολλῶν
[53, 10]	μήθ´ ὑπὲρ τοῦ τὸν δεῖνα	ἢ	τὸν δεῖνα πλεονεκτῆσαί τι, ἀλλ´
[53, 21]	δὴ πλεῖστον τούς τε ὑπάτους	ἢ	τὸν ὕπατον, ὁπότε καὶ αὐτὸς
[53, 19]	δὲ ὡς εἰπεῖν ἄλλως πως	ἢ	ὡς πράττεται διαθροεῖται. καὶ μέντοι
[53, 24]	τὰ ἔργα τινῶν, κἂν πονηρὰ	ᾖ,	μᾶλλον ζηλοῦσιν ἢ τὰ παθήματα
[53, 10]	ἐν ταὐτῷ μένοντα, κἂν χείρω	ᾖ,	συμφορώτερα τῶν ἀεὶ καινοτομουμένων, κἂν
[53, 19]	πολλοὶ συνέγραφον, κἀκ τούτου καὶ	ἡ	ἀλήθεια αὐτῶν, εἰ καὶ τὰ
[53, 5]	τὸ πλῆθος τῶν συνεστηκότων, οὐχ	ἡ	ἀπόνοια τῶν ἀντιτεταγμένων, ἀλλ´ ἐπέδωκα
[53, 25]	εἴκοσιν ἐτῶν ἐλευθερωθείη. καὶ αὐτῶν	ἡ	ἀρίστη τῆς γῆς τῶν τε
[53, 28]	ἔν τε τῇ νουμηνίᾳ ὅρκους	ἡ	βουλὴ βεβαιοῦσα τὰς πράξεις αὐτοῦ
[53, 21]	μὲν γὰρ καὶ καθ´ ἑαυτὴν	ἡ	βουλὴ πᾶσα ὡς καὶ πρότερον,
[53, 15]	τεταγμένου ἐσπράσσειν, εἰ μὴ ἤτοι	ἡ	βουλὴ ψηφίσαιτο ἢ ὁ αὐτοκράτωρ
[53, 26]	ὑπήκοον ἐσήγαγε, καὶ οὕτω καὶ	ἡ	Γαλατία μετὰ τῆς Λυκαονίας Ῥωμαῖον
[53, 18]	φορτικοῦ τῆς προσηγορίας αὐτῶν, ἔχειν.	ἡ	γὰρ δὴ τοῦ Καίσαρος ἥ
[53, 23]	κατ´ αὐτοῦ πολλὰς ἀπήνεγκαν, καὶ	ἡ	γερουσία ἅπασα ἁλῶναί τε αὐτὸν
[53, 32]	καὶ ἐτίμησε. καὶ διὰ ταῦθ´	ἡ	γερουσία δήμαρχόν τε αὐτὸν διὰ
[53, 17]	ἱερῶν κυριεύουσιν. ἥ τε ἐξουσία	ἡ	δημαρχικὴ καλουμένη, ἣν οἱ πάνυ
[53, 12]	ταῦτ´ ἐπράχθη, ὥς που καὶ	ἡ	διέξοδος τοῦ λόγου δηλώσει· ταῦτα
[53, 12]	Νουμιδία ἥ τε Ἀσία καὶ	ἡ	Ἑλλὰς μετὰ τῆς Ἠπείρου, καὶ
[53, 27]	ἑώρτασε· καὶ ἐπειδὴ ἡ οἰκία	ἡ	ἐν τῷ Παλατίῳ ὄρει, ἡ
[53, 17]	προστίθενται, καὶ δι´ αὐτῆς καὶ	ἡ	ἐξαρίθμησις τῶν ἐτῶν τῆς ἀρχῆς
[53, 16]	καταλύῃ, τὴν τοῦ παλατίου ἐπίκλησιν	ἡ	καταγωγὴ αὐτοῦ ἴσχει) ἐπεὶ δὲ
[53, 12]	τε οὖν καὶ ἡ Συρία	ἡ	κοίλη καλουμένη ἥ τε Φοινίκη
[53, 33]	ὅμως ἦρξεν. αἰτίαν μὲν οὖν	ἡ	Λιουία τοῦ θανάτου τοῦ Μαρκέλλου
[53, 12]	ἥ τε περὶ Ταρράκωνα καὶ	ἡ	Λυσιτανία, καὶ Γαλάται πάντες, οἵ
[53, 12]	τρέφῃ. καὶ ἐνομίσθη διὰ ταῦτα	ἡ	μὲν Ἀφρικὴ καὶ ἡ Νουμιδία
[53, 12]	δυνάμενα κατέσχε, λόγῳ μὲν ὅπως	ἡ	μὲν γερουσία ἀδεῶς τὰ κάλλιστα
[53, 22]	δι´ αὐτῆς ἤμελλεν, ἐπεμελήθη. καὶ	ἡ	μὲν εὐθὺς τότε ἐγένετο, καὶ
[53, 19]	πλὴν ἐν ταῖς ἀπογραφαῖς χρῶνται.	~ἡ	μὲν οὖν πολιτεία οὕτω τότε
[53, 12]	ταῦτα ἡ μὲν Ἀφρικὴ καὶ	ἡ	Νουμιδία ἥ τε Ἀσία καὶ
[53, 16]	τὴν τοῦ Ῥωμύλου προενοίκησιν φήμην	ἡ	οἰκία αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ παντὸς
[53, 27]	καὶ ἀπὼν ἑώρτασε· καὶ ἐπειδὴ	ἡ	οἰκία ἡ ἐν τῷ Παλατίῳ
[53, 27]	ἡ ἐν τῷ Παλατίῳ ὄρει,	ἡ	πρότερον μὲν τοῦ Ἀντωνίου γενομένη
[53, 0]	Ῥωμαίων ἄρχεσθαι ἤρξατο. ι. Ὡς	ἡ	στοὰ ἡ τοῦ Ποσειδῶνος καὶ
[53, 12]	οὖσαν. ταῦτά τε οὖν καὶ	ἡ	Συρία ἡ κοίλη καλουμένη ἥ
[53, 0]	ἤρξατο. ι. Ὡς ἡ στοὰ	ἡ	τοῦ Ποσειδῶνος καὶ τὸ βαλανεῖον
[53, 5]	σωφρονεῖτε. ἐπειδὴ δὲ καλῶς ποιοῦσα	ἡ	τύχη καὶ τὴν εἰρήνην ἄδολον
[53, 33]	προετετίμητο· ἐς ἀμφίβολον δ´ οὖν	ἡ	ὑποψία αὕτη καὶ ὑπ´ ἐκείνου
[53, 15]	σφισιν, ἀλλ´ ὥς που καὶ	ἡ	χρεία ἀπῄτει, ἐτάχθη· καὶ τοῖς
[53, 29]	σφῶν ὑπῆρξε ποιῆσαι· οὔτε γὰρ	ἡ	χώρα οὐδέτερον αὐτῶν φέρει οὔτε
[53, 18]	τὴν τοῦ ἀξιώματος λαμπρότητα. καὶ	ἥ	γε τοῦ πατρὸς ἐπωνυμία τάχα
[53, 12]	μὲν Ἀφρικὴ καὶ ἡ Νουμιδία	ἥ	τε Ἀσία καὶ ἡ Ἑλλὰς
[53, 29]	οὐ μὴν καὶ ἀπόνως προεχώρει·	ἥ	τε γὰρ ἐρημία καὶ ὁ
[53, 17]	ὁσίων καὶ τῶν ἱερῶν κυριεύουσιν.	ἥ	τε ἐξουσία ἡ δημαρχικὴ καλουμένη,
[53, 12]	εἶναι, τοῦ δὲ δὴ Καίσαρος	ἥ	τε λοιπὴ Ἰβηρία, ἥ τε
[53, 12]	Καίσαρος ἥ τε λοιπὴ Ἰβηρία,	ἥ	τε περὶ Ταρράκωνα καὶ ἡ
[53, 18]	ἡ γὰρ δὴ τοῦ Καίσαρος	ἥ	τε τοῦ Αὐγούστου πρόσρησις δύναμιν
[53, 12]	ἡ Συρία ἡ κοίλη καλουμένη	ἥ	τε Φοινίκη καὶ Κιλικία καὶ
[53, 27]	θολοειδὲς ὂν τῷ οὐρανῷ προσέοικεν.	ἠβουλήθη	μὲν οὖν ὁ Ἀγρίππας καὶ
[53, 1]	πρὸς τῷ Ἀκτίῳ γενομένῃ ψηφισθεῖσαν	ἤγαγε	μετὰ τοῦ Ἀγρίππου, καὶ ἐν
[53, 28]	πλησιάζειν τε ἤδη τῇ πόλει	ἠγγέλθη	(ὑπὸ γὰρ τῆς ἀρρωστίας ἐχρόνισε)
[53, 12]	ὅτι νῦν χωρὶς ἕκαστον αὐτῶν	ἡγεμονεύεται,	ἐπεὶ τό γε ἀρχαῖον καὶ
[53, 16]	ἐτῶν ἑώρτασαν ὡς καὶ τὴν	ἡγεμονίαν	αὖθις τότε ἀνανεούμενοι· καὶ τοῦτο
[53, 31]	ἢ καὶ τὸν Ἀγρίππαν τὴν	ἡγεμονίαν	παρ´ ἐκείνου λαβεῖν ἠθέλησεν· εὖ
[53, 6]	καὶ ὑμῶν ἄρχειν καὶ τηλικαύτην	ἡγεμονίαν	τοσαύτης οἰκουμένης ἔχειν οὐ βούλομαι.
[53, 12]	μοναρχίαν ἐπεθύμησε. ~τὴν μὲν οὖν	ἡγεμονίαν	τούτῳ τῷ τρόπῳ καὶ παρὰ
[53, 14]	τούτοις αὐτὸς τρόπον τινὰ τὰς	ἡγεμονίας	δίδωσιν. ἰσαρίθμους τε γὰρ τοῖς
[53, 14]	πολλοὶ καὶ στρατηγοῦντες καὶ ὑπατεύοντες	ἡγεμονίας	ἐθνῶν ἔσχον, ὃ καὶ νῦν
[53, 13]	ἀριθμοῦ τούτου. τά τε τῆς	ἡγεμονίας	κοσμήματα, ὅταν τε ἐς τὴν
[53, 6]	δ´ οὐκ εὐκλεέστατον ἐκ τοσούτου	ἡγεμονίας	ὄγκου ἐθελοντὶ ἰδιωτεῦσαι; ὥστ´ εἴ
[53, 6]	τε καὶ τὸ συμφέρον, συμφορώτατον	ἡγοῦμαι	καὶ ἐμοὶ τὸ μήτε πράγματα
[53, 24]	τῷ κακῷ καὶ ὃν οὐκ	ᾔδει	πρότερον συκοφαντῆσαι. οὕτω δ´ οὖν
[53, 11]	γὰρ τήν τε διάνοιαν αὐτοῦ	ᾔδεσαν	κἀκ τούτου καὶ συνεσπούδαζον αὐτῷ·
[53, 22]	δημοσίου, ἐπειδὴ μηδεὶς τῶν βουλευτῶν	ἡδέως	ἀνήλισκεν, εἴτε καὶ πρὸς τοῦ
[53, 25]	δι´ οὖν ταῦτα ὁ Αὔγουστος	(ἤδη	δὲ ἔνατον μετὰ Μάρκου Σιλανοῦ
[53, 15]	μὲν πλεῖστον ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων	ἤδη	δὲ καὶ ἐκ τῶν τεταμιευκότων
[53, 18]	ἄνευ δόσεώς τινος ἔχειν δοκῶσιν·	~ἤδη	δὲ καὶ ἕτερόν τι, ὃ
[53, 12]	τὰ δέ, εἰ καὶ τότε	ἤδη	ἐκεχείρωτο, ἄλλ´ οὔτι γε καὶ
[53, 9]	οὗπερ καὶ ἐγὼ τὸ μὲν	ἤδη	ἔχων τὸ δὲ ἕξειν ἐλπίζων,
[53, 18]	τοὺς νόμους καὶ κατὰ τὸ	ἤδη	πάτριον νομίζουσι. καὶ νῦν μὲν
[53, 9]	τῷ συγχωρῆσαί μοι ἐν ἡσυχίᾳ	ἤδη	ποτὲ καταβιῶναι, ἵνα καὶ ἐκεῖνο
[53, 28]	ἐποιήσατο, καὶ ἐπειδὴ πλησιάζειν τε	ἤδη	τῇ πόλει ἠγγέλθη (ὑπὸ γὰρ
[53, 11]	μετανοίᾳ. τό τε γὰρ δημοκρατικὸν	ἤδη	τινὲς ὡς καὶ στασιῶδες ἐμίσουν,
[53, 19]	τι μᾶλλον ἢ τὸ θρυλούμενον	ἠδυνήθην	ἐκ πολλῶν ὧν ἀνέγνων ἢ
[53, 14]	ὅποι τέ τινα καὶ ὁπότε	ἤθελεν	ἔστελλε, καὶ πολλοὶ καὶ στρατηγοῦντες
[53, 4]	μεγάλων καὶ ἐπαλλήλων κακῶν ἐξελέσθαι	ἠθέλησα.	~ὄφελον μὲν γὰρ μηδὲ ἐπιστῆναί
[53, 25]	ἐς τὴν Βρεττανίαν, ἐπειδὴ μὴ	ἠθέλησαν	ὁμολογῆσαι, στρατευσείοντα κατέσχον οἵ τε
[53, 8]	τι καὶ καλὸν πεποιηκέναι δόξαι	ἠθέλησαν,	πῶς οὐκ ἂν ἐγὼ μᾶλλον
[53, 6]	ἐκεῖνος καίτοι διδόντων ὑμῶν λαβεῖν	ἠθέλησε	καὶ ἐγὼ ἔχων ἀφίημι. ~τί
[53, 32]	αὖθις, ὅπως ὅτι πλεῖστοι ὑπατεύωσιν,	ἠθέλησε,	καὶ ἔξω τοῦ ἄστεως αὐτὸ
[53, 26]	τότε γενομένοις· ἐπεὶ δ´ οὐκ	ἠθέλησεν	αὐτὰ πέμψαι, ἁψίς τε ἐν
[53, 31]	ἐς τὸ συνέδριον καὶ ἀναλέξασθαι	ἠθέλησεν,	ἐνδεικνύμενος τοῖς ἀνθρώποις ὅτι οὐδένα
[53, 31]	τὴν ἡγεμονίαν παρ´ ἐκείνου λαβεῖν	ἠθέλησεν·	εὖ τε γὰρ ἠπίστατο προσφιλῆ
[53, 20]	εἶχεν, ἀλλ´ ὅτι καὶ προσλαβεῖν	ἠθέλησεν,	ὃ καὶ ἐγένετο· ~Αὔγουστος δὲ
[53, 11]	οὐκ ἐθάρσουν οἱ δ´ οὐκ	ἤθελον,	ἀλλὰ πολλὰ μὲν καὶ μεταξὺ
[53, 19]	πολλῶν ὧν ἀνέγνων ἢ καὶ	ἤκουσα	ἢ καὶ εἶδον τεκμήρασθαι. ~Αὔγουστος
[53, 29]	οἴνῳ μεμιγμένον καὶ ἔπιε καὶ	ἠλείψατο.	ὅπερ που πάνυ ὀλίγοις σφῶν
[53, 29]	οὐδεὶς αὐτῷ τήν γε πρώτην	ἦλθεν,	οὐ μὴν καὶ ἀπόνως προεχώρει·
[53, 5]	ἡμᾶς τοὺς ἐν τῇδε τῇ	ἡλικίᾳ	ἀπ´ ἀρχῆς βεβιωκέναι. ἐπεὶ δὲ
[53, 25]	συνέλαβέ τε τοὺς ἐν τῇ	ἡλικίᾳ	καὶ ἀπέδοτο, ἐφ´ ᾧ μηδείς
[53, 5]	τε προθύμως καὶ ὑπὲρ τὴν	ἡλικίαν	ἐποίησα καὶ πάντα εὐτυχῶς καὶ
[53, 26]	ἔδωκε, τοῖς δὲ τὴν στρατεύσιμον	ἡλικίαν	ἔτ´ ἔχουσι θέας τινὰς διά
[53, 29]	τε γὰρ ἐρημία καὶ ὁ	ἥλιος	τά τε ὕδατα φύσιν τινὰ
[53, 7]	γάρ τοι τοσοῦτόν τε ἰσχύσαντας	ἡμᾶς	καὶ οὕτω καὶ τῇ ἀρετῇ
[53, 5]	καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν, καὶ	ἡμᾶς	τοὺς ἐν τῇδε τῇ ἡλικίᾳ
[53, 6]	εὐηργέτησθε, ἐφ´ οἷς εἰκότως ἂν	ἡμᾶς	ὑπὲρ πάντας τοὺς ἄλλους καὶ
[53, 7]	καὶ βιαζόμενοί τινας ἐπιθυμοῦσι, ταῦθ´	ἡμεῖς	οὐδ´ ἀναγκαζόμενοι προσιέμεθα. ~τίς μὲν
[53, 22]	αὐτός, ἐπειδήπερ ἐκστρατεύσειν δι´ αὐτῆς	ἤμελλεν,	ἐπεμελήθη. καὶ ἡ μὲν εὐθὺς
[53, 7]	καὶ ὁτιοῦν πλεονεκτήσειν ἀπ´ αὐτῶν	ἤμελλον)	ἀλλ´ ἵνα εἰδῆτε ὅτι πολλῶν
[53, 26]	τοῦ τῇ πρώτῃ τοῦ ἔτους	ἡμέρᾳ	καὶ τῷ {τε} στεφάνῳ καὶ
[53, 33]	ταῖς ἀνοχαῖς δύο καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν	ἐπολιάρχησαν, καὶ εἷς γέ τις
[53, 19]	τὸ πολέμιον ἀεὶ καὶ καθ´	ἡμέραν	ὡς εἰπεῖν γίγνεταί τι, περὶ
[53, 33]	τὴν πόλιν πλωτὴν ἐπὶ τρεῖς	ἡμέρας	ἐποίησε.
[53, 1]	καὶ ταῦτα καὶ ἐπὶ πλείους	ἡμέρας	ἐπράχθη, οὐδὲ διέλιπε καίτοι νοσήσαντος
[53, 26]	αὐτοῖς ἐν Λυσιτανίᾳ τὴν Αὔγουσταν	Ἠμέριταν	καλουμένην κτίσαι ἔδωκε, τοῖς δὲ
[53, 13]	εἰπὼν ὅτι, ἂν καὶ θᾶττον	ἡμερωθῇ,	θᾶττον αὐτοῖς καὶ ἐκεῖνα ἀποδώσει.
[53, 4]	τοιοῦτο γένηται, τὸ γοῦν βοηθῆσον	ἡμῖν	ἕτοιμον ἔτι καὶ μᾶλλον εἶναι.
[53, 7]	καὶ ἐς τὰ οἰκεῖα σεμνολογημάτων	ἡμῖν	ὄντων ἐπὶ τούτῳ μάλιστα ἀγαλλόμεθα
[53, 18]	τοὺς παῖδας ἔσχον, κατὰ πάντων	ἡμῶν	δίδωσιν, οὐ μέντοι καὶ ἐπὶ
[53, 7]	οἷα οὐδὲ σύμπαντες οἱ πατέρες	ἡμῶν	ἐν παντὶ τῷ πρόσθεν χρόνῳ
[53, 17]	τε βίους καὶ τοὺς τρόπους	ἡμῶν	ἐξετάζουσι, καὶ ἀπογραφὰς ποιοῦνται καὶ
[53, 5]	καθάπερ ποτὲ καὶ οἱ πατέρες	ἡμῶν,	καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐν τῇδε
[53, 7]	αὖθις πεπρωμένον εἴη τὴν πόλιν	ἡμῶν	νοσῆσαι, τοῦτον αὐτὴν τὸν τρόπον
[53, 25]	καὶ ἀμείνων τοῦ Αὐγούστου στρατηγὸς	ἦν,	ἀλλ´ ὅτι καταφρονήσαντες αὐτοῦ οἱ
[53, 19]	γάρ που καὶ παντάπασιν ἀδύνατον	ἦν	δημοκρατουμένους αὐτοὺς σωθῆναι. οὐ μέντοι
[53, 22]	ἐπὶ τῇ ἁλώσει σφῶν ἐπιγενομένων,	ἦν.	καὶ αὐτῶν καὶ ἀπογραφὰς ἐποιήσατο
[53, 31]	οὐδένα τῆς ἀρχῆς διάδοχον καταλελοιπὼς	ἦν,	οὐ μέντοι καὶ ἀνέγνω· οὐδεὶς
[53, 30]	τὸ χρυσοῖς δακτυλίοις (ἀπελεύθερος γὰρ	ἦν)	χρῆσθαι τήν τε ἀτέλειαν καὶ
[53, 29]	ἐλυμαίνετο, ἴαμά τε αὐτοῦ οὐδὲν	ἦν	χωρὶς ἢ εἴ τις ἔλαιον
[53, 18]	μὲν καὶ ἐξουσίαν τινὰ αὐτοῖς,	ἥν	ποτε οἱ πατέρες ἐπὶ τοὺς
[53, 31]	τιμὰς διδοὺς καὶ τὴν ἑορτὴν	ἣν	ἐκ τῆς ἀγορανομίας ἐπετέλει συνδιαθεὶς
[53, 17]	τε ἐξουσία ἡ δημαρχικὴ καλουμένη,	ἣν	οἱ πάνυ ποτὲ ἀνθήσαντες ἔσχον,
[53, 11]	πιστεύειν αὐτῷ πάντες οἱ μὲν	ἠναγκάζοντο	οἱ δὲ ἐπλάττοντο. καὶ ἐπαινεῖν
[53, 8]	κρατῶν, ἐν πάσαις δὲ ταῖς	ἠπείροις	καὶ πόλεις καὶ ἔθνη κεκτημένος,
[53, 12]	καὶ ἡ Ἑλλὰς μετὰ τῆς	Ἠπείρου,	καὶ τὸ Δελματικὸν τό τε
[53, 28]	τὴν ὑπατείαν δέκα θᾶττον ἔτεσιν	ἤπερ	ἐνενόμιστο αἰτῆσαι, καὶ τῷ Τιβερίῳ
[53, 31]	λαβεῖν ἠθέλησεν· εὖ τε γὰρ	ἠπίστατο	προσφιλῆ σφισιν ἐς τὰ μάλιστα
[53, 8]	πάσης μὲν τῆς ἐντὸς τῶν	Ἡρακλείων	στηλῶν θαλάσσης πλὴν ὀλίγων κρατῶν,
[53, 8]	εὑρεθείη; ὅστις, ὦ Ζεῦ καὶ	Ἥρακλες,	στρατιώτας τοσούτους καὶ τοιούτους, καὶ
[53, 21]	τι ὃ μὴ καὶ ἐκεῖνον	ἤρεσκε.	τοὺς γοῦν ἄρξοντας τοὺς μὲν
[53, 11]	καὶ τῇ μεταστάσει τῆς πολιτείας	ἠρέσκοντο,	τῷ τε Καίσαρι ἔχαιρον. καὶ
[53, 32]	ἄλλων οἱ πλείους δι´ ἔτους	ἦρξαν,	ἐπισχεῖν τε τοῦτο αὖθις, ὅπως
[53, 15]	αὐτοὶ ἐκεῖνοι τακτόν τι λαμβάνειν	ἤρξαντο.	καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἐκ
[53, 19]	κρύφα καὶ δι´ ἀπορρήτων γίγνεσθαι	ἤρξατο,	εἰ δέ πού τινα καὶ
[53, 0]	Ὡς Γαλατία ὑπὸ Ῥωμαίων ἄρχεσθαι	ἤρξατο.	ι. Ὡς ἡ στοὰ ἡ
[53, 28]	ὁ Αὔγουστος μετὰ Γαΐου Νωρβανοῦ	ἦρξε,	καὶ ἔν τε τῇ νουμηνίᾳ
[53, 1]	ἑξῆς ἔτει ἕκτον ὁ Καῖσαρ	ἦρξε,	καὶ τά τε ἄλλα κατὰ
[53, 33]	ἐς μειράκιά πω τελῶν ὅμως	ἦρξεν.	αἰτίαν μὲν οὖν ἡ Λιουία
[53, 25]	ἐς Ταρράκωνα ἀνεχώρησε καὶ ἐκεῖ	ἠρρώστει·	Γάιος δὲ Ἀντίστιος προσεπολέμησέ τε
[53, 30]	ἑνδέκατον μετὰ Καλπουρνίου Πίσωνος ἄρξας	ἠρρώστησεν	αὖθις, ὥστε μηδεμίαν ἐλπίδα σωτηρίας
[53, 12]	γε καὶ ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων	ἤρχετο,	ἀλλ´ ἢ αὐτόνομα ἀφεῖτο ἢ
[53, 24]	τὸν Λάργον ἀπέκλιναν, ἐπειδήπερ αὔξειν	ἤρχετο,	μέλλοντές που καὶ κατὰ τούτου
[53, 12]	καὶ σύντρια τὰ ἔθνη ἅμα	ἤρχετο.	τῶν δὲ δὴ λοιπῶν οὐκ
[53, 14]	ἐπειδή τινες αὐτῶν οὐ καλῶς	ἦρχον,	τῷ αὐτοκράτορι καὶ ἐκεῖνοι προσετέθησαν,
[53, 8]	ἢ καὶ ὀχλοκρατίᾳ τινί, ἐξ	ἧς	οὐ μόνον οὐδὲν χρηστὸν ἀλλὰ
[53, 29]	γὰρ Ἀραβίαν τὴν εὐδαίμονα καλουμένην,	ἧς	Σαβὼς ἐβασίλευεν, Αἴλιος Γάλλος ὁ
[53, 14]	εἰ καὶ πλείους τῶν ἐθνῶν	ἦσαν,	ἐλάγχανον αὐτά· ὕστερον δέ, ἐπειδή
[53, 25]	τὸ ἀκοντιστὰς τὸ πλεῖστον εἶναι	ᾖσαν,	καὶ προσέτι καὶ πράγματα αὐτῷ
[53, 29]	οὐ μέντοι καὶ ἐπὶ πολὺ	ἥσθησαν·	τῆς τε γὰρ χώρας αὐτῶν
[53, 9]	ἐν τῷ συγχωρῆσαί μοι ἐν	ἡσυχίᾳ	ἤδη ποτὲ καταβιῶναι, ἵνα καὶ
[53, 21]	εἶναι τὸ μετ´ ὀλίγων καθ´	ἡσυχίαν	τά τε πλείω καὶ τὰ
[53, 25]	καὶ μηδὲν δεινὸν ἄλλο δράσων,	ᾔτησε,	κἀκ τούτου {τοῦ} πανταχῇ πρὸς
[53, 27]	αὐτὸν ἐπ´ αὐτοῖς ὁ Αὔγουστος	ᾐτιάσατο,	ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλεῖον ἐτίμησε.
[53, 23]	οἱ καὶ συμβιωτοῦ ὄντος, καὶ	ἠτιμώθη	ὑπὸ τοῦ Αὐγούστου, ὥστε καὶ
[53, 4]	τό τε γὰρ στασιάσαν πᾶν	ἤτοι	δικαιωθὲν πέπαυται ἢ καὶ ἐλεηθὲν
[53, 15]	τοῦ τεταγμένου ἐσπράσσειν, εἰ μὴ	ἤτοι	ἡ βουλὴ ψηφίσαιτο ἢ ὁ
[53, 12]	καὶ σφαλερὰ καὶ ἐπικίνδυνα καὶ	ἤτοι	πολεμίους τινὰς προσοίκους ἔχοντα ἢ
[53, 31]	τοῦ μειρακίου γνώμῃ ἐθάρσει, ἀλλ´	ἤτοι	τὸν δῆμον τὴν ἐλευθερίαν κομίσασθαι
[53, 29]	σφισι προσεπέθεντο. τέως μὲν γὰρ	ἥττους,	ὁπότε γε καὶ προσμίξειαν αὐτοῖς,
[53, 11]	οἱ δὲ τὴν γνώμην, καὶ	ἤχθοντο	οἱ μὲν τῇ πραγματείᾳ αὐτοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/09/2006