Livre, Chap. |
[53, 10] |
δεῖνα
ἢ
τὸν
δεῖνα
πλεονεκτῆσαί
|
τι, |
ἀλλ´
ὑπὲρ
τοῦ
τὴν
πόλιν |
[53, 21] |
ὁντινοῦν
συμβουλεύειν
οἱ,
εἴ
τίς
|
τι |
ἄμεινον
αὐτῶν
ἐπινοήσειεν,
καὶ
παρρησίαν |
[53, 19] |
ἑτέρως
πως
ἔχει.
προσέσται
μέντοι
|
τι
|
αὐτοῖς
καὶ
τῆς
ἐμῆς
δοξασίας, |
[53, 20] |
τῷ
υἱεῖ
καταλείψειν,
οὐχ
ὅτι
|
τι |
εἶχεν,
ἀλλ´
ὅτι
καὶ
προσλαβεῖν |
[53, 16] |
ἀλλὰ
Αὔγουστος
ὡς
καὶ
πλεῖόν
|
τι |
ἢ
κατὰ
ἀνθρώπους
ὢν
ἐπεκλήθη· |
[53, 8] |
καὶ
ἀποθανεῖν
ὑπὲρ
τοῦ
μέγα
|
τι |
καὶ
καλὸν
πεποιηκέναι
δόξαι
ἠθέλησαν, |
[53, 14] |
αὐτοκράτωρ
δοκιμάσῃ.
ἐκαινοτομήθη
μὲν
γάρ
|
τι |
καὶ
κατὰ
τούτους,
ἀλλ´
ἐπειδὴ |
[53, 9] |
ἐμαυτῷ
σύνοιδα,
πιστεύω.
ἂν
δέ
|
τι |
καὶ
πάθω,
οἷα
πολλοῖς
συμβαίνει |
[53, 17] |
καὶ
μήθ´
ὑβρίζεσθαι
κἂν
ἄρα
|
τι |
καὶ
τὸ
βραχύτατον
μὴ
ὅτι |
[53, 4] |
τινα
νεωτέρων
ἔργων,
κἂν
ἄρα
|
τι |
καὶ
τοιοῦτο
γένηται,
τὸ
γοῦν |
[53, 15] |
Καίσαρος
πρῶτον
αὐτοὶ
ἐκεῖνοι
τακτόν
|
τι
|
λαμβάνειν
ἤρξαντο.
καὶ
τοῦτο
μὲν |
[53, 19] |
ὅσον
ἐνδέχεται,
ἐν
οἷς
ἄλλο
|
τι
|
μᾶλλον
ἢ
τὸ
θρυλούμενον
ἠδυνήθην |
[53, 21] |
τὸ
δημόσιον
προεξετίθει,
ὅπως,
ἄν
|
τι |
μὴ
ἀρέσῃ
τινά,
προμαθὼν
ἐπανορθώσῃ· |
[53, 13] |
Καῖσαρ
πόρρω
σφᾶς
ἀπαγαγεῖν
τοῦ
|
τι |
μοναρχικὸν
φρονεῖν
δοκεῖν,
ἐς
δέκα |
[53, 12] |
καὶ
αὐτὰ
καθ´
ἑαυτὰ
μέγα
|
τι |
νεωτερίσαι
δυνάμενα
κατέσχε,
λόγῳ
μὲν |
[53, 21] |
συνελέγετο·
οὐ
μέντοι
καὶ
ἐπράττετό
|
τι |
ὃ
μὴ
καὶ
ἐκεῖνον
ἤρεσκε. |
[53, 18] |
δοκῶσιν·
~ἤδη
δὲ
καὶ
ἕτερόν
|
τι, |
ὃ
μηδενὶ
τῶν
πάλαι
Ῥωμαίων |
[53, 17] |
αὐτὸ
τὸ
μοναρχικὸν
οὕτω
δή
|
τι |
οἱ
Ῥωμαῖοι
ἐμίσησαν
ὥστε
μήτε
|
[53, 2] |
παλαιὰ
συμβόλαια
τῶν
τῷ
κοινῷ
|
τι |
ὀφειλόντων
ἔκαυσε.
καὶ
τὰ
μὲν |
[53, 11] |
~τοιαῦτα
τοῦ
Καίσαρος
ἀναλέγοντος
ποικίλον
|
τι |
πάθος
τοὺς
βουλευτὰς
κατελάμβανεν.
ὀλίγοι |
[53, 19] |
καθ´
ἡμέραν
ὡς
εἰπεῖν
γίγνεταί
|
τι, |
περὶ
ὧν
τὸ
μὲν
σαφὲς |
[53, 33] |
καὶ
φιλεῖ
γάρ
πως
ἀεί
|
τι |
πρὸ
τῶν
τοιούτων
προσημαίνεσθαι,
τότε
|
[53, 25] |
καὶ
συμβῆναι
καταναγκάσας
ἀργύριόν
τέ
|
τι |
ῥητόν,
ὡς
καὶ
μηδὲν
δεινὸν |
[53, 5] |
μὴ
δεδεῆσθαί
μου
πρὸς
τοιοῦτό
|
τι |
τὴν
πόλιν,
ἀλλ´
ἐν
εἰρήνῃ |
[53, 24] |
ὅπως
μηδὲν
ἐμπίμπρηται,
κἂν
ἄρα
|
τι |
τοιοῦτο
συμβῇ,
κατασβεννύναι
τὸ
πῦρ |
[53, 3] |
οὐ
μὴν
ἀλλ´
εἰ
μέν
|
τι |
τοιοῦτον
ἐπηγγελλόμην
ὃ
μὴ
παραχρῆμα |
[53, 24] |
τούτου
τὰ
αὐτά,
ἄν
γέ
|
τι |
τοιοῦτόν
οἱ
συμβῇ,
ψηφιεῖσθαι.
ὁ |
[53, 17] |
δικτάτορας
μήτε
βασιλέας
μήτ´
ἄλλο
|
τι |
τοιουτότροπον
τοὺς
αὐτοκράτοράς
σφων
ὀνομάζειν· |
[53, 7] |
πεποιήκασιν.
ἀλλ´
ὅμως
οὔτε
τούτων
|
τι |
τῷ
παρόντι
ἔργῳ
παραβαλεῖν
ἐστιν |
[53, 5] |
κατέπραξα·
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ὅ
|
τι |
τῶν
πάντων
ἀπέτρεψέ
με
κινδυνεύουσιν |
[53, 22] |
εἴ
ποτε
ἐκ
τῶν
δημοσίων
|
τι |
χρημάτων
ὁ
ἀεὶ
κρατῶν
ἔλαβεν, |