Livre, Chap.
[6, 2]	Δαμί σκος, ὸ ς δύ	ο	γεγονὼ ς έ τη καὶ
[6, 2]	ενί κα στά διον παιδας	ο	Δαμί σκος ουτος, καί οι
[6, 2]	ντα ειργά σατο Λύ σιππος·	ο	δὲ ανὴ ρ ουτος ανεί
[6, 1]	νεκα ες τὸ ν αγωνα	ο	Δεινό λοχος ησκή θη, καὶ
[6, 2]	δὲ καὶ ανδριά ντας δύ	ο	ες Ὀλυμπί αν, Μύ ρωνος
[6, 2]	οικεν ουν ιδί αν τινὰ	ο	Θρασύ βουλος επὶ σπλά γχνων
[6, 1]	τους εκέ λευσεν αφειναί με	ο	λό γος, ό τι ου
[6, 1]	επὶ ά λλοις έ ργοις,	ό	μως ου τετυχή κασιν εικό
[6, 2]	ν αυτων γεγό νασι δύ	ο	Ὀλυμπικαὶ νικαι· Λί χας δὲ
[6, 2]	ντα μὲ ν ό τι	ο	παιδοτρί βης εί η Μύ
[6, 2]	Ἀρκεσί λαό ς τε καὶ	ο	παις του Ἀρκεσιλά ου Λί
[6, 2]	ανά κειται Τί μων καὶ	ο	παις του Τί μωνος Αί
[6, 1]	ταινί αν. Ἐνί κησε δὲ	ο	Πολυκλης ί πποις, ως τὸ
[6, 2]	δὲ Μεσσή νιος Δαμί σκος,	ὸ	ς δύ ο γεγονὼ ς
[6, 2]	νας Δαί δαλος Σικυώ νιος,	ὸ	ς καὶ επὶ τη Λακωνικη
[6, 2]	βουλος Αινέ ου των Ιαμιδων,	ὸ	ς καὶ Μαντινευσιν εμαντεύ σατο
[6, 1]	πασιν επέ ξειμι, επιστά μενος	ό	σοι τω παραλό γω του
[6, 2]	Χωρὶ ς γὰ ρ ὴ	ό	σους αυτων κατέ λεξα ή
[6, 20]	ἔμβολον ἐς τὸν δρόμον. Καθ'	ό,	τι δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ
[6, 2]	παιδὶ ί ππου κέ λητος·	ο	Τί μων δὲ επὶ ά
[6, 2]	ν αναθέ ντα μὲ ν	ό	τι ο παιδοτρί βης εί
[6, 1]	αφειναί με ο λό γος,	ό	τι ου κατά λογό ς
[6, 2]	εί η Μύ κων, καὶ	ό	τι Σά μιοι τὰ ες
[6, 1]	δὲ αυτω παιδί α δύ	ο,	τὸ μὲ ν τροχὸ ν
[6, 1]	Δεινολό χου μή τηρ ειδεν	ό	ψιν ονεί ρατος ως έ
[6, 15]	ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος	ὁ	Ἀγησιλάου, καὶ ἀνὴρ ὅστις δὴ
[6, 4]	Παρὰ δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν	ὁ	Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ
[6, 14]	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ	ὁ	Ἀδαμάτα Ταραντῖνος, σταδίου λαβὼν καὶ
[6, 20]	ἐς τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν	ὁ	ἀετός, ὡς τοῖς ἥκουσιν ἐπὶ
[6, 13]	Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε δὲ καὶ	ὁ	Ἀθηναίων δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν,
[6, 12]	τοῦ Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς	ὁ	Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος
[6, 18]	ἢ καὶ αἰτίαν φρονῆσαι λαβόντων,	ὁ	Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς
[6, 20]	ὡς ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆς	ὁ	Ἀλκάθους ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου τῶν
[6, 7]	νῖκαι. Αὐτὸς μέν γε πυκτεύων	ὁ	Ἀλκαίνετος ἔν τε ἀνδράσι καὶ
[6, 22]	δὴ διὰ τῆς χώρας ταύτης	ὁ	Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην Πύλον
[6, 22]	πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν τὴν γῆν	ὁ	Ἀλφειός, οὐ μὴν οὐδὲ ἐν
[6, 11]	τούτων ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος	ὁ	Ἀμύντου, καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου,
[6, 18]	Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ ὅσα Φίλιππος	ὁ	Ἀμύντου καὶ ὕστερον Ἀλέξανδρος εἰργάσατο,
[6, 4]	Χάρταν Σπαρτιάτας. (Ὁ δὲ παῖς	ὁ	ἀναδούμενος ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω
[6, 18]	Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται δὲ καὶ ἄνδρα	ὁ	Ἀναξιμένης ἐχθρὸν οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλὰ
[6, 18]	γεγονότα ἐν γνώσει. Προσῄει τε	ὁ	Ἀναξιμένης, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον
[6, 10]	καὶ ὡσαύτως τῇ ἐφεξῆς· πεποίηται	ὁ	ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ τὰ
[6, 11]	Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ τὸν μὲν	ὁ	ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει· τοῦ
[6, 8]	Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους ἐστὶν	ὁ	ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει
[6, 4]	Ὀλυμπίᾳ. Τέχνη δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος	ὁ	ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης δὲ ἄλλος
[6, 7]	Καλλικλέους δὲ τοῦ Μεγαρέως ποίημα	ὁ	ἀνδριάς ἐστιν. (Ἀνὴρ δὲ ἐκ
[6, 10]	οὗτος Αἰγινήτης· Λυκίνου δέ ἐστιν	ὁ	ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη· τὸν δὲ
[6, 10]	δὲ Αἰγινήτης ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος δὲ	ὁ	ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα, ὅτι ὁ
[6, 23]	δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται τὸν φοίνικα	ὁ	Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν
[6, 3]	ἐποίησε μὲν Νικόδαμος· γένος δὲ	ὁ	Ἀντίοχος ἦν ἐκ Λεπρέου. Παγκρατίῳ
[6, 26]	σφίσι πρὸς θαλάσσῃ ὅρος ἦν	ὁ	Ἄραξος.
[6, 12]	Ἀνάθημα δὲ ὁ μὲν Κορινθίων	ὁ	Ἄρατος, Ἀρεὺς δὲ Ἠλείων ἐστί.
[6, 13]	παισὶ στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε σφᾶς	ὁ	Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ, ὃς Σικυωνίων
[6, 14]	λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ ἐν ἀνδράσιν	ὁ	Ἀρτεμίδωρος Ὀλυμπικὴν νίκην δευτέρᾳ καὶ
[6, 9]	εἴη ἄν τις (ἐμοὶ δοκεῖ)	ὁ	Γέλων οὗτος, πατρός τε ὁμωνύμου
[6, 24]	δὲ, οὐ μνημονεύουσιν· εἰ δὲ	ὁ	γέρων, ὅντινα ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ
[6, 19]	θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ ἀετῷ	ὁ	γιγάντων καὶ θεῶν πόλεμος· ἀνάκειται
[6, 10]	Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν. Ἔνθα δὴ	ὁ	Γλαῦκος, ἅτε οὐκ ἐμπείρως ἔχων
[6, 10]	ὁ ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα, ὅτι	ὁ	Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος τῶν κατ'
[6, 16]	Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ	ὁ	Γλαύκων οὗτος ἐπὶ ἅρματος τελείου
[6, 17]	τε ἐς πλέον τιμῆς ἀφίκετο	ὁ	Γοργίας παρὰ Ἀθηναίοις. Καὶ Ἰάσων
[6, 17]	συνοικήσαντος ἀδελφῇ τῇ Γοργίου. (Οὗτος	ὁ	Γοργίας πατρὸς μὲν ἦν Χαρμαντίδου,
[6, 5]	τῷ πρὸς Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν	ὁ	δαίμων. (Παγκρατίου μὲν δὴ καὶ
[6, 16]	παρ' αὐτὸν Ἠλεῖος ἀθλητὴς Παιάνιος	ὁ	Δαματρίου, πάλης τε ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 5]	τὴν ἀρχήν, οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν	ὁ	Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος
[6, 3]	νίκας ἔμελλεν ἐπιφανεῖς οὕτω παρασκευάσειν.	Ὁ	δὲ ἀνδριὰς αὐτῷ Κλέωνος μέν
[6, 11]	ἔχοντα παρὰ τῶν ἐπιχωρίων τιμάς.	Ὁ	δὲ ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους ἐστὶν
[6, 16]	ἐπὶ δρόμῳ νίκας ἓξ ἀνῃρημένου.	Ὁ	δὲ Ἀσάμων καὶ ὁ Νίκανδρος
[6, 23]	μὲν φοίνικος ὁ Ἔρως κλάδον,	ὁ	δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται τὸν φοίνικα
[6, 5]	Πολυδάμαντος ἔργα λαμπρὰ καὶ θάνατος.	(Ὁ	δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ τῷ
[6, 2]	παρὰ Λυσί ππω δεδιδαγμέ νος.	Ὁ	δὲ Ευτυχί δης ουτος καὶ
[6, 25]	τράγον παρίημι τοῖς θέλουσιν εἰκάζειν.	(Ὁ	δὲ ἱερὸς τοῦ Ἅιδου περίβολός
[6, 16]	οὗτος ὁ Πύτταλος τὴν δίκην·	ὁ	δέ οἱ ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν
[6, 6]	πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο ὁ Εὔθυμος.	Ὁ	δέ οἱ ἀνδριὰς τέχνη τέ
[6, 19]	ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν τὸ ἀρχαῖον.	Ὁ	δὲ ὅρμος ταῖς ναυσὶ χειροποίητος
[6, 25]	ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν κύκλῳ περίστυλος·	ὁ	δὲ ὄροφος κατερρύηκε τῷ ναῷ,
[6, 4]	Συάδραν τε καὶ Χάρταν Σπαρτιάτας.	(Ὁ	δὲ παῖς ὁ ἀναδούμενος ταινίᾳ
[6, 3]	ἐκ Καλαυρείας ἐδιδάχθη παρ' Ἀμφίονι·	ὁ	δὲ παρὰ τῷ Πίσωνι Δαμόκριτος.
[6, 20]	τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας.	Ὁ	δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν
[6, 19]	ἢ καὶ πεζῇ μάχῃ κρατησάντων.	(Ὁ	δὲ τρίτος τῶν θησαυρῶν καὶ
[6, 14]	δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν τὸ ξύλον·	ὁ	δὲ ὑπὸ φρονήματος ὁ Μίλων
[6, 16]	Ἄλτει παρὰ τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν	ὁ	Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ τῆς ἐς
[6, 20]	ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι σύνοπτος·	ὁ	δελφὶς δὲ ἐς ἔδαφος πίπτει.
[6, 10]	σφύρας χρώμενος. Καί πως (ἐθεάσατο	ὁ	Δημύλος τὸ ὑπὸ τοῦ παιδὸς
[6, 7]	Ἐπὶ δὲ αὐτοῖς κεῖται καὶ	ὁ	Διαγόρας, πυγμῆς ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος
[6, 7]	τοῖς παισὶ καλούμενον. Γένος δὲ	ὁ	Διαγόρας τὸ ἐξ ἀρχῆς Μεσσήνιος
[6, 13]	λαβεῖν ἐν Ὀλυμπίᾳ φησὶν οὗτος	ὁ	Δίαλλος παγκρατίου στέφανον ἐν παισίν.
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος ἕστηκεν	ὁ	Δούριος Σάμιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·
[6, 20]	τίθενται Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ σφισιν	ὁ	δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν
[6, 7]	ἀπελθόντες. Χρόνῳ δὲ ὕστερον κατῆλθεν	ὁ	Δωριεὺς ἐς Ῥόδον· καὶ φανερώτατα
[6, 14]	μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ὅστις	ὁ	εἰργασμένος ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος
[6, 6]	αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ ὁ πλάστης	ὁ	ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην
[6, 4]	ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν	ὁ	ἐκ τῶν Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ
[6, 24]	παρὰ τὸ πέρας τῆς στοᾶς	ὁ	Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ ἡ διείργουσα
[6, 20]	φόβον τοῖς ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ	ὁ	ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος πολὺ δή
[6, 17]	ἀνῃρημένος· (εἶναι δὲ καὶ μάντις	ὁ	Ἐπέραστος τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν
[6, 4]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Σώστρατος	ὁ	ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος. Ἡ
[6, 17]	δὲ Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός ἐστιν	ὁ	ἐργασάμενος. (Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου καὶ
[6, 10]	καταπαλαίσας παῖδας Παντάρκης ἕστηκεν Ἠλεῖος	ὁ	ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ δὲ τῷ
[6, 23]	ἔχει δὲ ὁ μὲν φοίνικος	ὁ	Ἔρως κλάδον, ὁ δὲ ἀφελέσθαι
[6, 6]	ἄλλην. Γένος μὲν δὴ ἦν	ὁ	Εὔθυμος ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ
[6, 6]	κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι αὐτὴν καὶ	ὁ	Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν ἔφοδον
[6, 6]	τὸν ἐπὶ πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο	ὁ	Εὔθυμος. Ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς
[6, 6]	σφισι καὶ δαίμων ὅντινα ἐξέβαλεν	ὁ	Εὔθυμος, χρόαν τε δεινῶς μέλας
[6, 6]	ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων ἐποίησεν	ὁ	ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον τοῦ
[6, 6]	ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ τῆς γῆς	ὁ	Ἥρως, ἀφανίζεταί τε καταδὺς ἐς
[6, 6]	Ὀλυμπιάδα ἔμελλε χωρήσειν. Θεαγένης γὰρ	ὁ	Θάσιος Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ αὐτῇ
[6, 11]	ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων	ὁ	Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ
[6, 6]	τὸν Εὔθυμον. Οὐ μὴν οὐδὲ	ὁ	Θεαγένης ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ λαβεῖν
[6, 6]	θεῷ τοῦ ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν	ὁ	Θεαγένης καὶ ἀμειβόμενος αὐτὸν οὐκ
[6, 9]	δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ' ὅτῳ δὲ	ὁ	Θεόγνητος πίτυος τῆς γ' ἡμέρου
[6, 17]	τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός ἐστιν	ὁ	Θεογόνου ὅπλου νίκην ἀνῃρημένος· (εἶναι
[6, 11]	ἐς Δελφούς, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν	ὁ	θεὸς καταδέχεσθαι τοὺς δεδιωγμένους. Καὶ
[6, 25]	ὄψιν ὀνείρατος γραφῇ μεμιμημένος ἐστὶν	ὁ	θεός, παῖς μὲν ἡλικίαν, ἀμπέχεται
[6, 17]	δὲ Δαιτώνδα Σικυωνίου· παῖς δὲ	ὁ	Θεότιμος ἦν Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ τῷ
[6, 17]	τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν	ὁ	Ἰάσων ἐποιήσατο. Βιῶναι δὲ ἔτη
[6, 12]	Κυρηναῖος στάδιον ἐνίκησεν Ἰδαῖος. (Οὗτος	ὁ	Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον τὸν
[6, 15]	ὡς ὁμώνυμός τε τῷ Δεινομένους	ὁ	Ἱέρων οὗτος καὶ Συρακουσῶν εἴη
[6, 12]	τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος	ὁ	Ἱέρων οὗτος, τὴν δὲ ἀρχὴν
[6, 12]	ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν	ὁ	Ἱέρωνος· ἔργα δὲ, τὸ μὲν
[6, 14]	Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός τε δὴ	ὁ	Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ παρ' αὐτὸν
[6, 3]	ἀπὸ τούτου μαθητής. Δίκων δὲ	ὁ	Καλλιβρότου πέντε μὲν Πυθοῖ δρόμου
[6, 24]	ὄνομα οὐδέν τι ἀλλοῖον ἢ	ὁ	καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ Ἀθηναίων. Ἑτέρωθι
[6, 16]	Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος εἰκόνες. Δρόμος	ὁ	καλούμενος ἵππιος. Πολυπείθους ἅρμα. Ἠλείων
[6, 20]	ὁ τὴν Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς	ὁ	καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι.
[6, 10]	(Ἐπὶ δὲ τοῖς κατειλεγμένοις ἕστηκεν	ὁ	Καρύστιος Γλαῦκος. Εἶναι δέ φασιν
[6, 10]	θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ οὗτος	ὁ	Καρύστιος ἦν Δημύλου, καὶ γῆν
[6, 19]	(Ἐφεξῆς δὲ τῷ Σικυωνίῳ ἐστὶν	ὁ	Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου τέχνη, καὶ
[6, 12]	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος ἕστηκεν	ὁ	Κλεινίου· καὶ αὖθις ἀναβεβηκώς ἐστιν
[6, 15]	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη δὲ	ὁ	Κλεινόμαχος ἐπὶ νίκῃ πεντάθλου. (Παντάρκην
[6, 15]	ἀριθμόν. Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ δεύτερος	ὁ	Κλειτόμαχος οὗτος μετὰ τὸν Θάσιον
[6, 15]	νίκης ἐπὶ τῇ πάλῃ, ἀνεδίδασκεν	ὁ	Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν
[6, 13]	ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου, Τίσανδρος	ὁ	Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν ἐχέτω. Τετράκις
[6, 10]	τὴν ἕκτην ὀλυμπιάδα καὶ ἑξηκοστὴν	ὁ	Κλεοσθένης· ἀνέθηκε δὲ ὁμοῦ τοῖς
[6, 10]	πρῶτος ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνα ἀνέθηκεν	ὁ	Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου
[6, 22]	λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ Πύλων	ὁ	Κλήσωνος· γενομένη δὲ ὑπὸ Ἡρακλέους
[6, 17]	κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἀλκμαίωνι	ὁ	Κλυτίος ἐκ τῆς Φηγέως θυγατρὸς
[6, 3]	Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν γὰρ ἔμαθεν	ὁ	Κορκυραῖος παρ' αὐτῷ Κριτίᾳ· Πτολίχου
[6, 18]	ἐπιβέβηκε τοῦ ἅρματος, καὶ αὐτὸς	ὁ	Κρατισθένης. Δῆλα μὲν δὴ ὅτι
[6, 18]	ὑπὸ Ἑλλήνων Λίβυος, εἴη παῖς	ὁ	Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ
[6, 8]	ἐς τοσοῦτο πεποίηται. (Εὐβώτας δὲ	ὁ	Κυρηναῖος, ἅτε τὴν ἐσομένην οἱ
[6, 19]	παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν εἰκός, ἅγε	ὁ	Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου καὶ Σκύλλιδος
[6, 15]	τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε αὖθις	ὁ	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος παρ'
[6, 4]	Χίλων, ὃς Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ	ὁ	λαὸς Ἀχαιῶν Ἐν πολέμῳ φθίμενον
[6, 26]	ὁ ποταμός ἐστιν ἐφ' ἡμῶν	ὁ	Λάρισος· τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα
[6, 3]	Λέοντι, καὶ ὡς χρημάτων καταδικάσαιτο	ὁ	Λέων ἐπὶ τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς
[6, 9]	Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης	ὁ	Λεωπρέπους ἐλεγεῖον δεξιώτατον ἐποίησε. Πατρὶς
[6, 15]	παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν	ὁ	λόγος δὴ μοι· παλαίων δὲ
[6, 11]	ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν	ὁ	λόγος ἤδη μοι τὰ δοκιμώτατα
[6, 14]	παῖς, Ἄνδριος καὶ οὗτος, Προκλῆς	ὁ	Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ, οἳ
[6, 5]	τῶν καθ' ἡμᾶς οὗτός ἐστιν	ὁ	μέγιστος Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ
[6, 26]	ἐστιν αὐτοῦ διπλάσιον ἢ κανθάρων	ὁ	μέγιστος, τὰ δὲ ἄλλα εἴκασται
[6, 12]	ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν, ἀλλ'	ὁ	μὲν ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης
[6, 20]	ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ,	ὁ	μὲν ἐς τὸ ἄνω πεποίηται
[6, 12]	ἐστιν Ἀρεὺς ἵππον. Ἀνάθημα δὲ	ὁ	μὲν Κορινθίων ὁ Ἄρατος, Ἀρεὺς
[6, 17]	Ἠλεῖοι πλησίον πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες,	ὁ	μὲν Σθέννιδος ἔργον τοῦ Ὀλυνθίου
[6, 18]	ἱερὰ τῶν θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι.	Ὁ	μὲν ταῦτα ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ
[6, 23]	τὸν καλούμενον Ἀντέρωτα· ἔχει δὲ	ὁ	μὲν φοίνικος ὁ Ἔρως κλάδον,
[6, 14]	ξύλον· ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματος	ὁ	Μίλων καθίησι τὰς χεῖρας ἐς
[6, 14]	τὸν ἀνδριάντα ἐς τὴν Ἄλτιν	ὁ	Μίλων. Λέγεται δὲ ἐς αὐτὸν
[6, 14]	δὴ οἱ σφῆνες, καὶ ἐχόμενος	ὁ	Μίλων ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκοις
[6, 19]	ἀνάθημα τυραννήσαντος Σικυωνίων· (τοῦτον ᾠκοδόμησεν	ὁ	Μύρων νικήσας ἅρματι τὴν τρίτην
[6, 7]	ἐν ἀνδράσι στέφανον, Δωριεὺς δὲ	ὁ	νεώτατος παγκρατίῳ νικήσας Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς
[6, 16]	ἀνῃρημένου. Ὁ δὲ Ἀσάμων καὶ	ὁ	Νίκανδρος Ἠλεῖοι μὲν ἦσαν· πεποίηκε
[6, 10]	εἰδότες ἐκ προτέρων. Ἴκκος δὲ	ὁ	Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος τόν τε
[6, 23]	εἰκὼν πύκτου· καὶ αὐτὸν ἔφασκεν	ὁ	νομοφύλαξ Ἠλείων γένος μὲν Ἀλεξανδρέα
[6, 3]	γε ἐν Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος	ὁ	Οἰβώτας εἴη μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ
[6, 22]	Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων	ὁ	Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες,
[6, 26]	καὶ Ἀθηνᾶς τῆς Ἐργάνης ἱερὸς	ὁ	ὄρνις νομίζεσθαι. (Κυλλήνη δὲ σταδίους
[6, 10]	δὲ τὴν εἰκόνα ἀνέθηκε μὲν	ὁ	παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης
[6, 22]	ἐπὶ ταῖς τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν	ὁ	Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν τινα παρέσχεν
[6, 15]	ἀνείλετο καὶ κέλητι ἵππῳ νίκην	ὁ	Παντάρκης, καί οἱ καὶ τῆς
[6, 9]	δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ μὲν Συννοῶν	ὁ	πατήρ, ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος,
[6, 6]	τοῦ Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ	ὁ	πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ
[6, 9]	νίκην ἔσχεν αὐτός, πάλης δὲ	ὁ	πατὴρ τοῦ Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι
[6, 7]	Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός τε καὶ	ὁ	Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ τῶν
[6, 7]	τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ	ὁ	Πεισίροδος καὶ ἐν τῇ Ἄλτει
[6, 22]	ἦν οἱ Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς	ὁ	Πέλοπος ἐγεγόνει σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ'
[6, 3]	Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ ὁμώνυμος καὶ	ὁ	πλάστης, γένος δὲ οὐ Σικυώνιος,
[6, 6]	ἔθνους ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ	ὁ	πλάστης ὁ ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν
[6, 15]	Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον ὅστις	ὁ	ποιήσας ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη
[6, 26]	ὃν Σῆρα ὀνομάζουσιν, οὗτός ἐστιν	ὁ	ποιῶν νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ
[6, 13]	καὶ Πολίτην ἐν μεγάλῳ θαύματι.	Ὁ	Πολίτης δ' ἦν οὗτος ἐκ
[6, 13]	(Παρὰ δὲ τὸν Τύραννον Δίαλλος	ὁ	Πόλλιδος ἀνάκειται, γένος μὲν Σμυρναῖος,
[6, 10]	τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν	ὁ	Πόντιος ἐξ Ἐπιδάμνου, Νικήσας ἵπποις
[6, 21]	ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους	ὁ	Πορθάονος, δεύτερος οὗτος ἐπὶ τῷ
[6, 26]	ὅροι πρὸς Ἀχαιοὺς τῆς χώρας	ὁ	ποταμός ἐστιν ἐφ' ἡμῶν ὁ
[6, 5]	δὲ ἐπὶ τούτῳ θαῦμα ὑπελίπετο	ὁ	Πουλυδάμας ἐς μνήμην. Ἐς ἀγέλην
[6, 5]	τε ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ	ὁ	Πουλυδάμας ἐσῆλθεν ὥρᾳ θέρους. Καί
[6, 5]	ποταμὸν τέτραπται τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα	ὁ	Πουλυδάμας λέοντα ἐν τῷ Ὀλύμπῳ,
[6, 3]	τοῦ Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν	ὁ	Πτολεμαῖος ἐν τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε
[6, 14]	καὶ ἄλλως τὰ πολεμικὰ ἀγαθὸς	ὁ	Πύθης ἔοικε. (Κεῖνται δὲ καὶ
[6, 16]	περὶ γῆς ὅρων, εἶπεν οὗτος	ὁ	Πύτταλος τὴν δίκην· ὁ δέ
[6, 4]	(Τὸν δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας ἐποίησεν	ὁ	Ῥηγῖνος, εἴπερ τις καὶ ἄλλος
[6, 13]	Μνασέας Κυρηναῖος ἕστηκε· Πυθαγόρας δὲ	ὁ	Ῥηγῖνος ἐποίησε τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ
[6, 6]	Πρωτόλαον Διαλκοῦς, πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα,	ὁ	Ῥηγῖνος Πυθαγόρας· Ναρυκίδαν δὲ τὸν
[6, 13]	ἐπ' αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα	ὁ	Σαμίων δῆμος ἔφευγεν ἐκ τῆς
[6, 25]	Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις	ὁ	Σατράπης ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤΙΓΜΑ' Θέατρον
[6, 21]	ὁδοιπόρους τε καὶ τοὺς προσοικοῦντας	ὁ	Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν ἢ παρὰ
[6, 9]	τὰς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ	ὁ	Σικελίας τυραννήσας Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου
[6, 14]	στεφανίτας δύο ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ	ὁ	Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας
[6, 20]	καὶ ἐν Ἰσθμῷ Ταράξιππος Γλαῦκος	ὁ	Σισύφου. Γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν
[6, 13]	ἄθλων· καὶ οὕτως σταδίου δύο	ὁ	στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας. Τὰ μέντοι
[6, 23]	τῶν δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς τοίχου·	ὁ	σύμπας δὲ οὗτος περίβολος καλεῖται
[6, 25]	λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει τιμὰς καὶ	ὁ	Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ τῆς Τύχης,
[6, 20]	ἀνθρώποις· ἐν δὲ τῷ ἐντὸς	ὁ	Σωσίπολις ἔχει τιμάς, καὶ ἐς
[6, 4]	ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν	ὁ	Σώστρατος ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ
[6, 20]	χώματος, τὸ τῶν ἵππων δεῖμα	ὁ	Ταράξιππος. Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς
[6, 5]	οὐκ ἀνίει, πρίν γε δὴ	ὁ	ταῦρος ὀψέ ποτε καὶ ἐς
[6, 24]	αὐτῆς οὐ κίονες, ἀλλὰ τοῖχος	ὁ	ταύτῃ τὸν ὄροφον ἀνέχων ἐστίν·
[6, 14]	παῖδας· Σιλανίωνος δὲ ἔργον ἐστὶν	ὁ	Τελέστας. (Μίλωνα δὲ τὸν Διοτίμου
[6, 20]	τὸ ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα	ὁ	τεταγμένος ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος
[6, 19]	δὲ τρίτος τῶν θησαυρῶν καὶ	ὁ	τέταρτος ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει
[6, 20]	Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος μνῆμα. Ἄφεσις, καὶ	ὁ	τὴν Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ
[6, 17]	ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ	ὁ	τὴν εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ
[6, 21]	τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν	ὁ	τὴν Πισαίαν πρὸς Ἀρκάδας διορίζων,
[6, 6]	ἔργον. Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος, οὐχ	ὁ	τῆς Ἥρας τὸ ἄγαλμα ποιήσας,
[6, 8]	τυραννίδι, μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ	ὁ	Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων
[6, 11]	εἰρημένων ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης	ὁ	Τιμοσθένους Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ
[6, 13]	γὰρ δὴ ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο	ὁ	Τίσανδρος πύκτας ἐν Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται
[6, 3]	εἴη Χαιρήμονος. Γέγραπται δὲ καὶ	ὁ	τὸν ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου.
[6, 15]	τὴν μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης	ὁ	τοῦ Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ
[6, 10]	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον	ὁ	τοῦ ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως
[6, 16]	ἐπὶ στήλης τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης	ὁ	τοῦ Πολυπείθους πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ:
[6, 20]	ἐστιν εἰρημένον ὡς αὐτὸς Οἰνόμαος	ὁ	τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν τῷ
[6, 3]	Εὐπολέμῳ δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν,	ὁ	τρίτος δὲ Ἀμβρακιώτῃ Λέοντι, καὶ
[6, 6]	ἐκ τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς	ὁ	τρίτος ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν μὲν
[6, 4]	οὐκ ἴσμεν ὅτου τὴν εἰκόνα	ὁ	Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος δὲ Ἠλεῖος
[6, 5]	ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ τὴν πόλιν	ὁ	Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς,
[6, 4]	Πολύκλειτος τὴν εἰκόνα. Ἐργοτέλης δὲ	ὁ	Φιλάνορος δολίχου δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 11]	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου, καὶ Ἀλέξανδρος	ὁ	Φιλίππου, καὶ Σέλευκός τε καὶ
[6, 14]	Ἀθηναῖος Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ	ὁ	Φίλυος Ἠλεῖος πάλης ἔσχεν ἐν
[6, 9]	Λέγεται δὲ, ὡς Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν	ὁ	Χείμων τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς
[6, 4]	δεῖ με τὸν πόλεμον, ἔνθα	ὁ	Χίλων ἔπεσεν, ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν
[6, 13]	δρόμον, πῶς ἂν οὖν ἐπίσταιτο	ὁ	Χίονις, εἰ αὖθίς ποτε προσνομοθετήσουσιν
[6, 9]	Γέλωνα Δεινομένους ἀναθεῖναι Γελῷον· καὶ	ὁ	χρόνος τούτῳ τῷ Γέλωνί ἐστι
[6, 13]	ἐπὶ κέλητι ἵππῳ νίκη, καὶ	ὅ	τε ἵππος ἐπὶ στήλῃ πεποιημένος,
[6, 14]	ἀγενείους καλοῦσι, καὶ τρίτα δὴ	ὅ	τι ἄριστον ἦν τῶν ἀνδρῶν.
[6, 2]	χη τὸ ν Ὀλυμπικό ν.	Ὅ́	τι γὰ ρ μὴ Λεοντί
[6, 25]	τὸ κέρας τῆς Ἀμαλθείας. (Καθ'	ὅ	τι δὲ Ἠλείων ἡ πόλις
[6, 6]	ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν ἡλικίαν· ἐς	ὃ	ἡ Πυθία τὸ παράπαν ἐξ
[6, 7]	ἐναντία Ἀθηναίων ναυσὶν οἰκείαις· ἐς	ὃ	τριήρων ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν
[6, 13]	ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ γράμματα.	Ὀγδόῃ	γὰρ Ὀλυμπιάδι καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ
[6, 22]	ἐν καταλόγῳ τῶν Ὀλυμπιάδων γράφουσιν.	Ὀγδόῃ	δὲ ἐπὶ ταῖς τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι
[6, 14]	παρὰ τὸν Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται)	ὀγδόῃ	μὲν πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι
[6, 22]	Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν τῇ	ὀγδόῃ	τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων
[6, 22]	καὶ ἑκατὸν ἐς Λετρίνους ἕξεις,	ὀγδοήκοντα	δὲ ἐκ Λετρίνων καὶ ἑκατὸν
[6, 22]	ἐστὶν ἐς Ἦλιν ὀρεινὴν ὁδόν,	ὀγδοήκοντα	δὲ στάδια ἐς Ἦλιν ἀπὸ
[6, 7]	τὸν μὲν ἐνάτῃ πρὸς ταῖς	ὀγδοήκοντα	ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ ἐφεξῆς
[6, 3]	ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ Ὀλυμπιάδος	ὀγδοηκοστῆς·	ἡ δὲ τοῦ σταδίου νίκη
[6, 15]	παισὶ νῖκαι δύο ἐπὶ τῆς	ὀγδόης	καὶ τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος πάλης, ἡ
[6, 14]	ἐν Ὀλυμπίᾳ τύχην Νικασύλος Ῥόδιος.	(Ὄγδοον	γὰρ ἐπὶ τοῖς δέκα ἔτεσι
[6, 21]	ἐφ' ἡμῶν. Λέγουσι δὲ, ὡς	ὁδοιπόρους	τε καὶ τοὺς προσοικοῦντας ὁ
[6, 23]	καὶ ἀλλήλοις διακελευσάμενοι κατὰ τὴν	ὁδόν,	ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται τοῦ τείχους,
[6, 22]	Ὀλυμπίας ἐστὶν ἐς Ἦλιν ὀρεινὴν	ὁδόν,	ὀγδοήκοντα δὲ στάδια ἐς Ἦλιν
[6, 23]	ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς τε ἡ	ὁδὸς	Σιωπῆς, καὶ παρὰ τὸ ἱερὸν
[6, 16]	τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν ὁ Δεινοσθένης·	ὁδοῦ	δὲ τῆς ἐς Λακεδαίμονα ἐξ
[6, 25]	Ἐν Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν	ὀδύνῃσιν	ἔδωκεν. Εἰ δὲ κατὰ τὴν
[6, 6]	ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος.	(Ὀδυσσέα	μὲν δὴ ἐν οὐδενὶ λόγῳ
[6, 6]	δὲ ἐς αὐτὸν εἶχεν οὕτως.	Ὀδυσσέα	πλανώμενον μετὰ ἅλωσιν τὴν Ἰλίου,
[6, 2]	ν κυνεί ων καταστή σασθαι.	Οι	δ' Ἰαμί δαι καλού μενοι
[6, 1]	λαμπρὰ ες τὸ ν αγωνα,	οι	δὲ καὶ επὶ ά λλοις
[6, 2]	τού τω μαστιγουσιν αυτὸ ν	οι	Ἑλλανοδί και. Καὶ διὰ τὸ
[6, 1]	λωσα εν τοις λό γοις,	οὶ	ες τοὺ ς βασιλέ ας
[6, 2]	ο Δαμί σκος ουτος, καί	οι	καὶ πενταθλή σαντι ύ στερον
[6, 2]	νος νί κην. Ειναι δὲ	οι	Σικελιωται καὶ τού τους των
[6, 1]	επὶ τη χειρὶ έ χει	οι	τη δεξια ταινί αν. (Παρὰ
[6, 2]	χρή μασιν αναπεί θουσιν αναγορευθηναί	οι	τὸ ν παιδα εκ Συρακουσων.
[6, 24]	Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς μῆνας	οἱ	αἱρεθέντες ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ τῶν
[6, 26]	οὗτοι προχειρότατα ἔχουσιν ἐς μάχας	οἱ	ἀλεκτρυόνες· δύναιτο δ' ἂν καὶ
[6, 3]	εἰσιν οἵ τε Σάμιοι καὶ	οἱ	ἄλλοι Ἴωνες, (κατὰ τὸ λεγόμενον
[6, 16]	Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς εἰσιν	οἱ	ἀναθέντες. (Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν
[6, 16]	Πύτταλος τὴν δίκην· ὁ δέ	οἱ	ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν Ὀλυνθίου Σθένιδος.
[6, 6]	ἀνείλετο ὁ Εὔθυμος. Ὁ δέ	οἱ	ἀνδριὰς τέχνη τέ ἐστι Πυθαγόρου,
[6, 12]	ἀποκτενῶν τὸν Ἱπποκράτην· τοῦ δέ	οἱ	ἀντιστάντος, κρατήσαντες τῶν δορυφόρων ἄλλοι,
[6, 20]	στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε δὴ	οἱ	Ἀρκάδες, καὶ τὸ παιδίον ἐνταῦθα
[6, 21]	ὁμώνυμον Τρικολώνῳ τῷ Λυκάονος λέγουσιν	οἱ	Ἀρκάδες. (Τρικολώνου δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν
[6, 9]	τὸ ἐπίθημα, κάματον ἐς ἀνωφελὲς	οἱ	Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον ἀνοίγειν τὴν κιβωτὸν
[6, 19]	ἡμετέραν γνώμην ἄνθρωποι μέν εἰσιν	οἱ	αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ ἐν τῇ
[6, 21]	Ἠλείοις, τὰ δὲ ἐξ ἀρχῆς	οἱ	αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν ἔχοντες κατὰ
[6, 20]	τοῦ ὄρους τῇ κορυφῇ θύουσιν	οἱ	Βασίλαι καλούμενοι τῷ Κρόνῳ κατὰ
[6, 12]	μετεβάλετο ὡς τούτους. (Τοῦ δέ	οἱ	βίου συνέβη γενέσθαι τὴν τελευτὴν
[6, 21]	ἄλλα τε ἐρείπια καὶ μάλιστα	οἱ	βωμοί. Οἰκίσαι δὲ Οἰνόμαον τὴν
[6, 24]	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς	οἱ	βωμοὶ πλῆθος οὐ πολλοί· καταλύονται
[6, 7]	Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν παρὰ Ἀθηναίους.	(Οἱ	δὲ Ἀθηναῖοι πρὶν μὲν ἢ
[6, 18]	κακῶν ἠπείλει τὰ μέγιστα ἐργάσασθαι.	Οἱ	δὲ ἅτε θέοντες περὶ γυναικῶν
[6, 26]	νέμονται νήσους, Ἄβασαν καὶ Σακαίαν·	οἱ	δὲ αὐτοὺς οὐκ Αἰθίοπας, Σκύθας
[6, 20]	δὲ ἐξ ὀνειράτων συμμαχήσοντα Ἠλείοις.	Οἱ	δὲ ἐν ταῖς ἀρχαῖς (πιστὰ
[6, 22]	Ἀλφειοῦ τῷ ἐς αὐτὴν ἔρωτι·	οἱ	δὲ Ἠλεῖοι (φιλία γάρ σφισιν
[6, 21]	καὶ Αἰόλιόν τε καὶ Κρόνιον.	Οἱ	δὲ καὶ ἐπαριθμοῦσι τοῖς κατειλεγμένοις
[6, 7]	Διαγόραν καὶ τὸ ἐκείνου γένος.	Οἱ	δὲ συνεχεῖς τε ἀλλήλοις καὶ
[6, 20]	τῇ Ἠλείᾳ πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι)	οἱ	δὲ τὸν Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα
[6, 21]	τοῦ Ἅιδου καὶ αὖθις μύσαι·	οἱ	δὲ Χάμυνον ἄνδρα Πισαῖον Πανταλέοντι
[6, 22]	δέ, ὡς ἐπέγνω μὴ γενήσεσθαί	οἱ	διὰ πειθοῦς καὶ δεήσεως τὸν
[6, 21]	πρὸς Ἀρκάδας διορίζων, ὄνομα δέ	οἱ	Διάγων. Τεσσαράκοντα δὲ ἀπὸ τῆς
[6, 18]	σοφιστῶν λόγους μιμεῖσθαι· ὡς δέ	οἱ	διαφορὰ ἐς Θεόπομπον ἐγεγόνει τὸν
[6, 26]	τοὺς λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων τε	οἱ	δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν αὐτοῖς δὲ
[6, 8]	ὁ Κυρηναῖος, ἅτε τὴν ἐσομένην	οἱ	δρόμου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ
[6, 14]	παγκρατιάζοντι ἐν παισίν· αἰτία δέ	οἱ	ἐγένετο τῆς διαμαρτίας τὸ ἄγαν
[6, 12]	Καλάμιδος δὲ οἱ ἵπποι τε	οἱ	ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ' αὐτῶν εἰσιν
[6, 24]	διδάσκονται. (Τῇ στοᾷ δὲ, ἔνθα	οἱ	Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς ἄλλη
[6, 20]	ἐκ τοῦ σταδίου, καθ' ὅτου	οἱ	Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ τοῦτο (τὸ)
[6, 24]	Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι τὰ πολλὰ	οἱ	Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ πρὸς αὐτούς
[6, 23]	Πλέθριον· ἐν δὲ αὐτῷ συμβάλλουσιν	οἱ	Ἑλλανοδίκαι τοὺς καθ' ἡλικίαν, ἢ
[6, 6]	Εὔθυμον. (Ἐπὶ τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν	οἱ	Ἑλλανοδίκαι τῷ Θεαγένει τάλαντον μὲν
[6, 19]	ἑτέρας πεπονηκυῖά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'	Οἱ	ἐν τῇ Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων
[6, 19]	μέν εἰσιν οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς	οἱ	ἐν τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ
[6, 6]	δὲ τὸν Καικίνην οὐδεμίαν ἔτι	οἱ	ἐν τῇ Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι
[6, 6]	θαῦμα. Οἱ μὲν γὰρ τέττιγες	οἱ	ἐντὸς τῆς Λοκρίδος ἄχρι τοῦ
[6, 19]	καὶ Μύονας. Οἱ Μυᾶνες οὖν	οἱ	ἐπὶ τῇ ἀσπίδι κατά γε
[6, 24]	κίονες. Τοῦτο εἶναι μὲν ὁμολογοῦσιν	οἱ	ἐπιχώριοι μνῆμα, ὅτου δὲ, οὐ
[6, 6]	αὐτὸν οὐ τούτου, ποταμοῦ δὲ	οἱ	ἐπιχώριοι τοῦ Καικίνου φασίν, ὃς
[6, 24]	ἐφ' ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ	οἱ	ἐπιχώριοι τοὺς ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα.
[6, 15]	τοῦ Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ	οἱ	ἐς δόξαν ἦν τοιάδε· ἐν
[6, 12]	νῦν ἔτι Ἀρκάδων αὐτῶν εἰσιν	οἱ	ἐς τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ
[6, 20]	τὰ κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν	οἱ	ἐσιόντες ἐς τὸν ἀγῶνα τῶν
[6, 17]	ἅρματος τελείου δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'	Οἱ	ἑτέρωθεν τής Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν.
[6, 4]	ὁ Σώστρατος ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν	οἱ	Ἠλεῖοι, διότι μὴ αὐτοὶ τὸν
[6, 22]	ἐς τὸν Πηνειόν. (Λέγουσι δὲ	οἱ	Ἠλεῖοι καὶ ἔπος ἐς τὴν
[6, 20]	καὶ ἐνδοῦσιν ἐς φυγὴν, ἐπέκειντο	οἱ	Ἠλεῖοι, καὶ νίκην τε ἐπιφανεστάτην
[6, 22]	τεθεῖσαν δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων, ἀνολυμπιάδας	οἱ	Ἠλεῖοι καλοῦντες οὐ σφᾶς ἐν
[6, 24]	μία· ταύτην ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν	οἱ	Ἠλεῖοι. Ναυσὶ γὰρ ἐς τὴν
[6, 21]	ποταμοῦ. Λέγουσι δὲ καὶ Πέλοπα	οἱ	Ἠλεῖοι τῇ Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ
[6, 22]	ἐξενίκησεν ὀνομασθῆναι. (Ἐλαφιαίαν δὲ ἐκάλουν	οἱ	Ἠλεῖοι τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ τῶν
[6, 3]	(Εἶναι δὲ αὐτὸν ἐκ Σικυῶνος	οἱ	Ἠλεῖοί φασι, καὶ ἄρχειν Σικυωνίων·
[6, 4]	κρατήσας τῶν παίδων, ὄνομα δέ	οἱ	ἦν Ἀθήναιος· καὶ Σικυώνιος Σώστρατος
[6, 20]	ἅρματα καταγνύουσιν ὡς ἐπίπαν καὶ	οἱ	ἡνίοχοι τιτρώσκονται. καὶ τοῦδε ἡνίοχοι
[6, 7]	ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι, καὶ ἐπιβληθῆναί	οἱ	θάνατον ζημίαν. (Εἰ δὲ τὸν
[6, 11]	τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου. Καὶ	οἱ	Θάσιοι καταποντοῦσι τὴν εἰκόνα, ἐπακολουθήσαντες
[6, 19]	Ἐπὶ ταύτης τῆς κρηπῖδός εἰσιν	οἱ	θησαυροί, καθὰ δὴ καὶ ἐν
[6, 26]	ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ αὐτοί τε	οἱ	ἱερεῖς, καὶ τῶν ἄλλων ὅσοις
[6, 26]	ἀριθμὸν τρεῖς ἐς οἴκημα ἐσκομίσαντες	οἱ	ἱερεῖς κατατίθενται κενούς, παρόντων καὶ
[6, 12]	Αἰγινήτου τὸ ἅρμα, Καλάμιδος δὲ	οἱ	ἵπποι τε οἱ ἑκατέρωθεν, καὶ
[6, 15]	ἀκμῆτι τῷ σώματι. (Ἐρυθραῖοι δὲ	οἱ	Ἴωνες Ἐπιθέρσην τὸν Μητροδώρου, δύο
[6, 3]	τὸ Δώριον ὀνομαζόμενον, οὕτω μετεβάλλοντο	οἱ	Ἴωνες, καὶ Κόνωνα ἀνακείμενον χαλκοῦν
[6, 25]	τὴν ἐν τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί	οἱ	καὶ Ἀθηνᾶν συνεργὸν λέγουσιν· ἀφικέσθαι,
[6, 3]	δύο δὲ ἄλλας ἀνδρῶν· καί	οἱ	καὶ ἀνδριάντες ἴσοι ταῖς νίκαις
[6, 15]	ἵππῳ νίκην ὁ Παντάρκης, καί	οἱ	καὶ τῆς νίκης ὑπόμνημά ἐστιν
[6, 4]	τοῦ κοινοῦ τῶν Ἀχαιῶν, καί	οἱ	καὶ τοῦ βίου συνέπεσεν ἐν
[6, 10]	αὐτὸν χειρονομῆσαι πεφυκώς. Ἀποθανόντα δὲ	οἱ	Καρύστιοι ταφῆναί φασιν αὐτὸν ἐν
[6, 12]	Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων, εἶχον μὲν	οἱ	Καρχηδόνιοι τῆς νήσου πλέον ἢ
[6, 3]	ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Στομίου, μονομαχήσαντά	οἱ	κατὰ πρόκλησιν. (Εἶναι δὲ αὐτὸν
[6, 20]	τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ	οἱ	κατὰ ταύτας ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι
[6, 24]	δὲ αὐτὴν ἐς μοίρας τρεῖς	οἱ	κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι τὰ
[6, 13]	Κορινθίου Φειδώλα ὄνομα μέν, ὡς	οἱ	Κορίνθιοι μνημονεύουσιν, ἔχει Αὔρα· τὸν
[6, 18]	ἐπὶ τῷ ἔργῳ φυγῇ ζημιοῦσιν	οἱ	Κρῆτες. (Πρῶται δὲ ἀθλητῶν ἀνετέθησαν
[6, 13]	ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον, τούτων ἕνεκα	οἱ	Κροτωνιᾶται τὴν οἰκίαν αὐτοῦ δεσμωτήριον
[6, 17]	γέγονεν ἐν παισί, Φιλῖνον δὲ	οἱ	Κῷοι δόξης ἕνεκα ἀνέθεσαν. Ἐν
[6, 5]	τὰ σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι πολλάκις	οἱ	λέοντες καὶ ἐς τὴν περὶ
[6, 22]	δὴ ἐξ ἀρχῆς πόλισμα ἦν	οἱ	Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς ὁ Πέλοπος
[6, 19]	ἔτεσιν ὕστερον τῆς μάχης ἐποίησαν	οἱ	Μεγαρεῖς. Τὰ δὲ ἀναθήματα ἐκ
[6, 21]	πεποίηται Δήμητρι ἐπίκλησιν Χαμύνῃ· καὶ	οἱ	μὲν ἀρχαῖον τὸ ὄνομα ἥγηνται,
[6, 6]	ἐς τοὺς τέττιγας παρέχεται θαῦμα.	Οἱ	μὲν γὰρ τέττιγες οἱ ἐντὸς
[6, 20]	νομίζουσιν ἐς τὸν Ταράξιππον, ἀλλ'	οἱ	μὲν εἶναι τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος
[6, 11]	θεὸς καταδέχεσθαι τοὺς δεδιωγμένους. Καὶ	οἱ	μὲν ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ
[6, 26]	ἡ γῆ τρέφειν ἐστὶν ἐπιτήδειος.	Οἱ	μίτοι δέ, ἀφ' ὧν τὰς
[6, 15]	κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο τοιόνδε προσποιοῦσιν	οἱ	Μιτυληναῖοι ἐς δόξαν, ὡς καὶ
[6, 5]	καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους	οἱ	μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ τῶν
[6, 19]	δὲ αὐταῖς εἶναι καὶ Μύονας.	Οἱ	Μυᾶνες οὖν οἱ ἐπὶ τῇ
[6, 7]	ἐς Ὀλυμπίαν ἐλθεῖν. Νικήσαντες δὲ	οἱ	νεανίσκοι διὰ τῆς πανηγύρεως τὸν
[6, 17]	ἀνηγορεύθη νικῶν Ἡρόδοτος· ἡ δέ	οἱ	νίκη σταδίου γέγονεν ἐν παισί,
[6, 12]	πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν τοῦ Ἱέρωνος	οἱ	παῖδες, ἐποίησε δὲ Μίκων Νικηράτου
[6, 15]	πεντάθλου. Πρῶτον γὰρ δὴ τότε	οἱ	παῖδες καὶ ὕστατον πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν.
[6, 19]	θησαυρὸν τοῖς Ἐπιδαμνίοις Πύρρος καὶ	οἱ	παῖδες Λακράτης τε καὶ Ἕρμων
[6, 12]	ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ' αὐτῶν εἰσιν	οἱ	παῖδες. (Παρὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος
[6, 11]	τοῦ ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντος	οἱ	παῖδες τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου.
[6, 15]	ἑκατέρῳ νίκη. (Ὅτῳ δὲ παρεστήκασιν	οἱ	παῖδες, τοῦτον μὲν Πτολεμαῖον τὸν
[6, 15]	τετάρτη Κεφαλλήνων μοῖρα. Οὗτοι δὲ	οἱ	Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς τὰ ἀρχαιότερα.
[6, 3]	ἀεὶ χρόνον, καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως	οἱ	πάντες ἄνθρωποι θεραπεύουσι τὰ ὑπερέχοντα
[6, 10]	Φοῖνιξ καὶ Κόραξ· ἑκατέρωθεν δὲ	οἱ	παρὰ τὸ ζυγόν, κατὰ μὲν
[6, 23]	ἔνθα ἐπὶ μελέτῃ δρομεῖς καὶ	οἱ	πένταθλοι θέουσιν. Ἔστι δὲ ἐν
[6, 22]	δὲ ὀλυμπιάδι καὶ τριακοστῇ στρατὸν	οἱ	Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων
[6, 3]	Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον αὐτὸν Ἰώνων	οἱ	πολλοί· καὶ εἰκὼν Ἀλκιβιάδου χαλκῆ
[6, 11]	τὸν δόλιχον ἐκράτησεν. Ἦν δέ	οἱ	πρὸς Ἀχιλλέα (ἐμοὶ δοκεῖν) τὸ
[6, 19]	ἐλείπετο οὐδὲν Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ	οἱ	πρὸς τῇ Ἀττικῇ θησαυρόν τε
[6, 9]	ἐν παισί· τὸν δὲ ἀνδριάντα	οἱ	Πτόλιχος ἐποίησεν Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι δὲ
[6, 6]	λέγεται τὸν Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ	οἱ	πυγμῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ
[6, 26]	ἀφ' ὧν τὰς ἐσθῆτας ποιοῦσιν	οἱ	Σῆρες, ἀπὸ οὐδενὸς φλοιοῦ, τρόπον
[6, 26]	Αἰθιόπων γένους αὐτοί τέ εἰσιν	οἱ	Σῆρες, καὶ ὅσοι τὰς προσεχεῖς
[6, 26]	ἀράχναις. Ταῦτα τὰ ζῷα τρέφουσιν	οἱ	Σῆρες οἴκους κατασκευασάμενοι χειμῶνός τε
[6, 14]	ἐποίησε μὲν Λύσιππος, ἀνέθεσαν δὲ	οἱ	στρατιῶται δύο εἰκόνας. Εἶναι δὲ
[6, 14]	τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί τε δὴ	οἱ	σφῆνες, καὶ ἐχόμενος ὁ Μίλων
[6, 5]	ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων	οἱ	τὰ μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ
[6, 26]	Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν	οἱ	ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν
[6, 14]	ἦν τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ	οἱ	τὴν ἅμιλλαν πρὸς ἀγενείους τε
[6, 13]	νίκῃ τὸν Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί	οἱ	τὴν ἵππον ταύτην ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο
[6, 8]	ἐπὶ τῷ τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί	οἱ	τὴν μελέτην. Ὡς δὲ ἐπανήκων
[6, 18]	συνέγραψεν ὁμοίως ἅπαντα· ἡ δέ	οἱ	τιμὴ γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ
[6, 10]	πλήθους τῶν τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί	οἱ	τὸν πατέρα βοῆσαί φασιν· Ὦ
[6, 15]	τὸ δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν	οἱ	τοῦ Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ
[6, 22]	ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, ὅτι	οἱ	τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια
[6, 7]	τοῦ Διός. Διαγόρου δὲ καὶ	οἱ	τῶν θυγατέρων παῖδες πύξ τε
[6, 26]	τῷ αὐτῷ καὶ ὅσα Αἰθίοπες	οἱ	ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου
[6, 19]	καὶ ἄμπωτιν παρεχόμενον Βαῖτιν ὠνόμασαν	οἱ	ὕστερον. Εἰσὶ δ' οἳ Καρπίαν
[6, 25]	ἄκρων καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ	οἵ	ἐστι λίθου λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει
[6, 5]	καὶ οὗτος. Ἐς σπήλαιον γὰρ	οἵ	τε ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ
[6, 3]	ἔχεις ἀρετᾶς. Δῆλοι οὖν εἰσιν	οἵ	τε Σάμιοι καὶ οἱ ἄλλοι
[6, 9]	ἐγὼ τὰ ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν,	οἳ	Γέλωνος τοῦ ἐν Σικελίᾳ τυραννήσαντός
[6, 13]	ἀθρόους ἀφιᾶσιν ἐς τὸν δρόμον·	οἳ	δ' ἂν ἐν ἑκάστῃ τάξει
[6, 5]	δὲ αὐτοῖς παρέχεται καὶ λέοντας,	οἳ	καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι
[6, 19]	ὠνόμασαν οἱ ὕστερον. Εἰσὶ δ'	οἳ	Καρπίαν Ἰβήρων πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι
[6, 3]	Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν,	οἳ	νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Οἰβώτα
[6, 3]	τὴν Καυλωνίαν ἁλοῦσαν ὑπὸ Καμπανῶν,	οἳ	Ῥωμαίοις μεγίστη τοῦ συμμαχικοῦ μοῖρα
[6, 13]	ἔτι ἐς πλέον ἥκουσιν εὐηθείας,	οἳ	τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ τῇ
[6, 14]	ὁ Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ,	οἳ	τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν
[6, 26]	δὲ ἄλλα εἴκασται τοῖς ἀράχναις,	οἳ	ὑπὸ τοῖς δένδρεσιν ὑφαίνουσι· καὶ
[6, 6]	ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν,	οἳ	χώραν τὴν πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ
[6, 17]	δὲ Ἀλκμαίωνος τοῦ Ἀμφιαράου τοῦ	Ὀϊ	κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἀλκμαίωνι
[6, 21]	γονέας τε καὶ πατρίδας οὐχ	οἷά	τε ἦν πυθέσθαι μοι· τὸν
[6, 9]	φέρει καρπόν, ἐμοὶ μὲν οὐχ	οἷά	τε ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ'
[6, 3]	δὲ τοῦ σταδίου νίκη τῷ	Οἰβώτᾳ	γέγονεν Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς ἂν
[6, 3]	οἳ νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν.	(Οἰβώτα	δὲ τὸν μὲν ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ
[6, 3]	τὰ συμβάντα ἦν ἐς τὸν	Οἰβώταν,	τῇ ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται μοι
[6, 3]	ἐν Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος ὁ	Οἰβώτας	εἴη μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ
[6, 22]	τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων.	Οἵγε	ὀλυμπιάδι μὲν τῇ ὀγδόῃ τὸν
[6, 18]	Πυθαγόρου τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους	οἶδα	εἰκόνα ἀνευρών, ὃς τὰ ἐν
[6, 19]	μὲν ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι πρόφασις, οὐκ	οἶδα·	ἐπ' ἐμοῦ δὲ ὅτι μὴ
[6, 6]	ἤκουσα, γραφῇ δὲ τοιάδε ἐπιτυχὼν	οἶδα.	Ἠν δὲ αὕτη γραφῆς μίμημα
[6, 11]	καὶ ἑτέρωθι ἔν τε Ἕλλησιν	οἶδα	καὶ παρὰ βαρβάροις ἀγάλματα ἱδρυμένα
[6, 19]	λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστίν, οὐκ	οἶδα.	(Ταρτήσσιον δὲ εἶναι ποταμὸν ἐν
[6, 14]	ἢ ἐς τὴν Ῥόδον αὐτὸν	οἴκαδε	ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 22]	τὴν Πισαίαν σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν	οἴκαδε	ἀπράκτους ἔπεισε δεήσεσί τε καὶ
[6, 1]	δὲ αγέ λης αυτὸ ν	οικεί	ας ί ππω κρατησαι κέ
[6, 22]	καὶ μάλιστα ἐς τοὺς Πισαίους	οἰκεῖα	ἦν, καὶ οἰκιστὴν Δυσποντέα γενέσθαι
[6, 13]	Τὸν δὲ καιρὸν, ἐπὶ τὰ	οἰκεῖα	τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ τὸν
[6, 24]	Ἀφροδίτης τε ἱερὰ εἶναι καὶ	οἰκεῖα	τῷ ἐς Ἄδωνιν λόγῳ· Χάριτας
[6, 7]	καὶ ἐναυμάχησεν ἐναντία Ἀθηναίων ναυσὶν	οἰκείαις·	ἐς ὃ τριήρων ἁλοὺς Ἀττικῶν
[6, 6]	τινα ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον.	Οἰκεῖσθαι	δὲ τὴν Τεμέσαν καὶ ἐς
[6, 17]	πόλιν κατ' ἐμὲ αὖθις συνέβαινεν	οἰκεῖσθαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Ἅρμα Κρατισθένους Κυρηναίου.
[6, 1]	ουτος μὲ ν δὴ έ	οικεν	ευχό μενος τω θεω. Πολυκλης,
[6, 2]	ζουσιν ουδὲ ν χρασθαι. Ἔ́	οικεν	ουν ιδί αν τινὰ ο
[6, 26]	λέβητας δὲ ἀριθμὸν τρεῖς ἐς	οἴκημα	ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς κατατίθενται κενούς,
[6, 24]	ναός. Τῶν ἑκκαίδεκα καλουμένων γυναικῶν	οἴκημα.	(Ἑτέρα δὲ ἔξοδος ἐκ τοῦ
[6, 26]	σφισι, καὶ ἐσελθόντες ἐς τὸ	οἴκημα	εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας.
[6, 24]	τῇ ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν	οἴκημα	ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα τὸν
[6, 22]	Τοῦ ἱεροῦ δὲ οὐ πόρρω	οἴκημά	τε οὐ μέγα καὶ κιβωτός
[6, 20]	οἰκήματα. Ταῦτα τὰ κληρωτὰ τὰ	οἰκήματα	διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς τὸν
[6, 20]	μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς	οἰκήματα.	Ταῦτα τὰ κληρωτὰ τὰ οἰκήματα
[6, 22]	σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ δὲ	οἰκήματά	τε ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας
[6, 25]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς Τύχης, ἐν	οἰκήματι	οὐ μεγάλῳ. Κατὰ δὲ ὄψιν
[6, 26]	γνώμην ᾖ, ταῖς θύραις τοῦ	οἰκήματος	ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν
[6, 21]	τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν εἰσιν αἱ	οἰκήσεις,	ἐπί τε ἄνεμον τετραμμέναι Λίβα
[6, 22]	ἔμελλεν ἀνὰ χρόνον οὐχ ἕξειν	οἰκήτορας.	Παρὰ δὲ αὐτὴν ποταμὸς Λάδων
[6, 13]	τούτων ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται τὴν	οἰκίαν	αὐτοῦ δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν, καὶ
[6, 11]	τῶν διδασκάλων φασὶν ἐς τὴν	οἰκίαν	ἐρχόμενον, ἄγαλμα ὅτου δὴ θεῶν
[6, 11]	ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν ἐκ τῆς	οἰκίας	αὖθις κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐς
[6, 19]	Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς	οἰκίας	ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ
[6, 21]	ἐρείπια καὶ μάλιστα οἱ βωμοί.	Οἰκίσαι	δὲ Οἰνόμαον τὴν πόλιν, καὶ
[6, 13]	ἐπ' αὐτῷ μηνύει. (Νάξου δὲ	οἰκισθείσης	ποτὲ ἐν Σικελίᾳ ὑπὸ Χαλκιδέων
[6, 3]	ἐφ' ἑαυτοῦ. Ἕτεροι ἀνδριάντες. Καυλωνίας	οἰκισμὸς	ἐν Ἰταλίᾳ καί καταστροφή. Ἀνδριὰς
[6, 2]	γὰ ρ ύ στερον του	οικισμου	του Μεσσή νης αγό ντων
[6, 12]	δόξης οὐδὲ τὰ ἐς τοὺς	οἰκιστάς	ἐστιν ἄγνωστα· τὰς δὲ ἐξ
[6, 21]	τις Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι καὶ	οἰκιστὴν	Ἀκριῶν. Ἐπὶ δὲ τῷ Ἀκρίᾳ
[6, 22]	τοὺς Πισαίους οἰκεῖα ἦν, καὶ	οἰκιστὴν	Δυσποντέα γενέσθαι σφίσιν Οἰνομάου παῖδα
[6, 22]	παντός, ἔνθα ἡ Πίσα ᾠκεῖτο.	(Οἰκιστὴν	μὲν δὴ γενέσθαι τῇ πόλει
[6, 3]	μὲν ἐς Ἰταλίαν ὑπὸ Ἀχαιῶν,	οἰκιστὴς	δὲ ἐγένετο αὐτῆς Τύφων Αἰγιεύς.
[6, 22]	Λετρεὺς ὁ Πέλοπος ἐγεγόνει σφίσιν	οἰκιστής.	Ἐπ' ἐμοῦ δὲ οἰκήματά τε
[6, 10]	τῇ νῦν Δυρράχιον ἀπὸ τοῦ	οἰκιστοῦ.	(Λυκῖνον δὲ Ἡραιέα, καὶ Ἐπικράδιον
[6, 4]	πόλεων, καλουμένη δὲ ἀπὸ τοῦ	οἰκιστοῦ	Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ
[6, 17]	τοῦ Ἀμυθάονος Μάντιος, τοῦ δὲ	Ὀικλῆς,	Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος τοῦ Ἀμφιαράου
[6, 21]	Χαμύνου τῆς οὐσίας τῇ Δήμητρι	οἰκοδομηθῆναι	τὸ ἱερόν. (Ἀγάλματα δὲ ἀντὶ
[6, 21]	καὶ ὑπὲρ τοῦ μνήματος ἐρείπια	οἰκοδομημάτων,	ἔνθα τῷ Οἰνομάῳ τὰς ἵππους
[6, 6]	ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι τέμενός τε ἀποτεμομένους	οἰκοδομήσασθαι	νεὼν, διδόναι δὲ κατὰ ἔτος
[6, 24]	ἐκ τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ	οἰκοδομήσασθαι	τὴν στοὰν ἀπὸ τῶν λαφύρων
[6, 20]	Ἀμφίονι ἐς τὰς τοῦ τείχους	οἰκοδομίας	τὰς πέτρας. Ὁ δὲ πιθανώτατος
[6, 24]	γὰρ οὐ χαλεπῶς, ἅτε αὐτοσχεδίως	οἰκοδομούμενοι.	Κατὰ ταύτην τὴν στοὰν ἰόντι
[6, 6]	ἀνάκειται Καλλιάνακτος, γένος μὲν Ῥόδιος,	οἴκου	δὲ τοῦ Διαγοριδῷν· θυγατρὸς γὰρ
[6, 26]	τὰ ζῷα τρέφουσιν οἱ Σῆρες	οἴκους	κατασκευασάμενοι χειμῶνός τε καὶ θέρους
[6, 24]	αὐτόν. Ἐν τούτῳ τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι	οἰκοῦσι	δέκα ἐφεξῆς μῆνας οἱ αἱρεθέντες
[6, 6]	εἶδε, τὰ μὲν πρῶτα ἐς	οἶκτον,	δεύτερα δὲ ἀφίκετο καὶ ἐς
[6, 25]	ἀνοίγειν τοῦ ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν, ὅτι	(οἶμαι)	καὶ ἀνθρώποις ἅπαξ ἡ κάθοδος
[6, 21]	Παρθενίαν τε εἶναι καὶ Ἐρίφαν	(Οἰνόμαον	δὲ ἐπικατασφάξαι μὲν τὰς ἵππους
[6, 21]	ὅσων τε καὶ οἵων τὸν	Οἰνόμαον	κρατήσαντα ἐνίκησεν αὐτός. (Ἀπέθανον δὲ
[6, 21]	τῶν μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας τάφος.	Οἰνόμαον	μὲν οὖν ἐγγὺς ἀλλήλων κρύπτειν
[6, 21]	μάλιστα οἱ βωμοί. Οἰκίσαι δὲ	Οἰνόμαον	τὴν πόλιν, καὶ θέσθαι τὸ
[6, 20]	δέ ἐστιν εἰρημένον ὡς αὐτὸς	Οἰνόμαος	ὁ τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν
[6, 21]	δὲ τὸν Κλάδεον τάφος τε	Οἰνομάου,	γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον λίθοις ἐστὶ,
[6, 21]	αὐτός. (Ἀπέθανον δὲ ὑπὸ τοῦ	Οἰνομάου,	κατὰ τὰ ἔπη τὰς μεγάλας
[6, 18]	αἱ εἰκόνες οὐ πρόσω τῆς	Οἰνομάου	κίονος, ξύλου δέ εἰσιν εἰργασμέναι,
[6, 22]	καὶ οἰκιστὴν Δυσποντέα γενέσθαι σφίσιν	Οἰνομάου	παῖδα ἐμνημόνευον. Πισαίους μὲν δὴ
[6, 21]	Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ	Οἰνομάου	πρὸ τῶν ἄλλων, ὀνόματα δὲ
[6, 20]	γῆς ὁ Ἀλκάθους ἀποθανὼν ὑπὸ	Οἰνομάου	τῶν Ἱπποδαμείας γάμων ἕνεκα· ἅτε
[6, 21]	Ἀκρίᾳ Κάπετόν φασιν ὑπὸ τοῦ	Οἰνομάου	φονευθῆναι, καὶ Λυκοῦργον, Λάσιόν τε
[6, 20]	καὶ ἐπονομάσαι Ταράξιππον, ὅτι τῷ	Οἰνομάῳ	διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆς τέχνης
[6, 21]	ἐς τὸν ἀγῶνα αὐτὸν τῷ	Οἰνομάῳ	καθίστασθαι. (Προϊ όντι δὲ ἐντεῦθεν
[6, 21]	μνήματος ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ	Οἰνομάῳ	τὰς ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν. Ὅροι
[6, 20]	τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ	Οἰνομάῳ	τότε, ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον
[6, 26]	τοῦ Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν	οἶνον	αὐτόματον ἐκ τοῦ ἱεροῦ. Εἰ
[6, 24]	ὁμοῦ Διονύσῳ πεποιημένος· Μέθη δὲ	οἶνον	ἐν ἐκπώματι αὐτῷ δίδωσι. Θνητὸν
[6, 20]	παντοῖα αὐτῷ, ἐπισπένδειν οὐ νομίζουσιν	οἶνον.	Καὶ ὅρκος παρὰ τῷ Σωσιπόλιδι
[6, 26]	ἐσελθόντες ἐς τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν	οἴνου	πεπλησμένους τοὺς λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων
[6, 8]	μελέτην. Ὡς δὲ ἐπανήκων οὐχ	οἷός	τε ἔτι τεῖναι τὸ τόξον
[6, 14]	Ὀλυμπίαν· ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἐγένετο	οἷός	τε καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην τε
[6, 2]	τρό παιον εποί ησεν Ἠλεί	οις.	(Ἐπί γραμμα δὲ τὸ επὶ
[6, 2]	φασί (Συγκατηλθε μέ ντοι Μεσσηνί	οις	ες Πελοπό ννησον καὶ η
[6, 1]	νό μος εγέ νετο Ηλεί	οις,	μηδὲ ί ππους του λοιπου
[6, 24]	δὲ μειρακίων τε καὶ παρθένων,	οἷς	ἄχαρι οὐδέν πω πρόσεστιν ἐκ
[6, 25]	Ἀίδης ἐν τοῖσι πελώριος ὠκὺν	ὀιστόν,	Εὖτέ μιν ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς
[6, 19]	τῷ Διὶ ὑπὸ Μυόνων τεθῆναι.	Οἵτινες	δὲ οὗτοι ἦσαν, οὐ κατὰ
[6, 6]	θέμενον αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα	οἴχεσθαι·	τοῦ καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου τὸν
[6, 21]	τοὺς ἔπειτα ὅσων τε καὶ	οἵων	τὸν Οἰνόμαον κρατήσαντα ἐνίκησεν αὐτός.
[6, 10]	λαβεῖν, Νεμείων δὲ καὶ Ἰσθμίων	ὀκτάκις	ἐν ἑκατέρῳ ἀγῶνι. Τοῦ Γλαύκου
[6, 13]	κότινον ἐν τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο	ὀκτάκις,	ἐπίκλησίν τε ἔσχεν Ἵππος ὑπὸ
[6, 26]	καὶ δὴ καὶ πόδας ἀριθμὸν	ὀκτὼ	κατὰ ταὐτὰ ἔχει τοῖς ἀράχναις.
[6, 7]	δὲ ἀποδέουσαι μιᾶς ἐς τὰς	ὀκτώ·	λέγεται δὲ καὶ ὡς Πύθια
[6, 7]	ἢ Ὀλυμπίασιν, Ἰσθμίων μὲν γεγόνασιν	ὀκτὼ	νῖκαι, Νεμείων δὲ ἀποδέουσαι μιᾶς
[6, 26]	γε τῆς πόλεως, ὅσον τε	ὀκτὼ	στάδια, ἔνθα τὴν ἑορτὴν ἄγουσι
[6, 22]	ἐμοῦ δὲ οἰκήματά τε ἐλείπετο	ὀλίγα,	καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος ἄγαλμα ἐν
[6, 13]	τοῦ μηκίστου καὶ διαρκεστάτου δι'	ὀλιγίστου	δὴ καιροῦ μεθηρμόσατο ἐπὶ τὸ
[6, 10]	ἡμῶν ἔχουσιν, ἐκείνης δὲ ἀφεστηκυῖαν	ὀλίγον·	ὄνομα δὲ τῇ πόλει τῇ
[6, 5]	ἔτει δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ	ὀλίγον	τε ἔμενε τὸ διαφυγὸν τῶν
[6, 17]	ἐς ἅπαν, καὶ ἐς λήθην	ὀλίγου	δεῖν ἥκουσαν ἀνθρώποις. Εὐδοκιμῆσαι δὲ
[6, 15]	τοῦ Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ	ὀλίγῳ	τι πρότερον, ὡς ὁμώνυμός τε
[6, 15]	νίκης ὑπόμνημά ἐστιν ἐν Ὀλυμπίᾳ.	Ὀλίδαν	δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον τὸ ἔθνος
[6, 14]	τὰς χεῖρας ἐς τὸ ξύλον.	Ὀλισθάνουσί	τε δὴ οἱ σφῆνες, καὶ
[6, 2]	του Μεσσή νης αγό ντων	Ὀλύ	μπια Ἠλεί ων, ενί κα
[6, 2]	δέ κα ενί κησεν εν	Ὀλυμπί	α. Θαυμα δὲ εί περ
[6, 1]	χουσι. Πεποί ηται δὲ εν	Ὀλυμπί	α παρὰ τὸ ν ανδριά
[6, 2]	νων αναθεί η πρωτος ες	Ὀλυμπί	αν εικό να. (Τού του
[6, 2]	ανδριά ντας δύ ο ες	Ὀλυμπί	αν, Μύ ρωνος του Ἀθηναί
[6, 2]	ά νδρες, ά γοντες ες	Ὀλυμπί	αν παρὰ Διονυσί ου θυσί
[6, 2]	Λυκινος δὲ αγαγὼ ν ες	Ὀλυμπί	αν πώ λους, καὶ ου
[6, 2]	Ναυπά κτου, δηλό ς εστιν	Ὀλυμπί	ασιν ανηρημέ νος νί κην.
[6, 1]	ως. Των δὲ νικησά ντων	Ὀλυμπί	ασιν ουχ απά ντων εισὶ
[6, 10]	Δαμαρέτου καὶ υἱωνοῖς, δύο ἐν	Ὀλυμπίᾳ	γεγόνασιν ἑκάστῳ νῖκαι· Δαμαρέτῳ μὲν
[6, 15]	τῷ Γόργῳ τέσσαρες μὲν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	γεγόνασιν ἐπὶ πεντάθλῳ, διαύλου δὲ
[6, 16]	γενέσθαι μὲν ὅπλου νίκην ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	γενέσθαι δὲ καὶ διαύλου Πυθοῖ,
[6, 19]	νομίζουσι τὰ ἀρχαιότερα Ταρτησσόν. (Ἐν	Ὀλυμπίᾳ	δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ τῷ ἐλάσσονί
[6, 15]	τρεῖς δὲ ἀριθμόν. Ἐν δὲ	Ὀλυμπίᾳ	δεύτερος ὁ Κλειτόμαχος οὗτος μετὰ
[6, 1]	καὶ πώ λων ά ρματι·	ὀλυμπιά	δι δὲ εκρά τει δευτέ
[6, 19]	γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν τῷ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	Διὶ ἐποίησαν. Διόνυσος δέ ἐστιν
[6, 17]	ἕνεκα ἀνέθεσαν. Ἐν μέν γε	Ὀλυμπίᾳ	δρόμου γεγόνασιν αὐτῷ νῖκαι πέντε,
[6, 20]	τῆς Ἱπποδαμείας τὰ ὀστᾶ ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	(Ἔστι δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι
[6, 20]	Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι· Ὃς τὴν ἱππάφεσιν	Ὀλυμπίᾳ	εὕρατο πρῶτος, Τεῦξέ με Κλεοίτας
[6, 12]	ἀνδριάντας δὲ τοῦ Ἱέρωνος ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	ἐφ' ἵππου τὸν ἕτερον, τὸν
[6, 8]	ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος τοῦ ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	Ἔχει γὰρ δὴ οὕτως· Υἱὸς
[6, 19]	τοῦ ἔργου. Τὸν δὲ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	θησαυρὸν ἔτεσιν ὕστερον τῆς μάχης
[6, 20]	τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ τὰ	Ὀλύμπια,	ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν ταύτην
[6, 16]	Δεινοσθένους. (Εἰσὶ δὲ εἰκόνες ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ Ἀναυχίδᾳ καὶ Φερενίκῳ, γένος
[6, 12]	Λίβυσι, καὶ αὐτόν τε ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	καὶ ἔτι πρότερον τὸν ὁμώνυμόν
[6, 23]	δὲ στεφάνου τε τοῦ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ τῆς ἐς
[6, 9]	δοκιμωτάτων Ναυκύδους, ἥ τε ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ ἡ ἐς τὸ ἱερὸν
[6, 12]	κρατῆσαι μὲν πύκτας ἄνδρας ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	καὶ Νεμέᾳ τε καὶ Πυθοῖ
[6, 8]	ἐν παισὶν ὑπῆρξεν ἔν τε	Ὀλυμπίᾳ	καὶ Νεμείων νίκη. Γενόμενος δὲ
[6, 3]	Στομίῳ δὲ πεντάθλου τε ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ Νεμείων τρεῖς ὑπῆρξεν ἀνελέσθαι
[6, 15]	δόξαν, ὡς καὶ τὸν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ Πυθοῖ καὶ Νεμέᾳ καὶ
[6, 13]	κειμένην. Ἀνάκειται δὲ τῇ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ στήλη λέγουσα τοῦ Λακεδαιμονίου
[6, 16]	ὁ Δαματρίου, πάλης τε ἐν	Ὀλυμπίᾳ	καὶ τὰς δύο Πυθικὰς ἀνῃρημένος
[6, 14]	τὸν Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν	Ὀλυμπίᾳ	κατεπάλαισε τὸν ἐν Ἕλλησιν ὕστερον
[6, 7]	καί σφισιν ἀνδριάντες ἅπασιν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ τοῦ Ἀλκαινέτου
[6, 17]	πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν, ὅτι ἐν	Ὀλυμπίᾳ	Κλαζομενίων πρῶτος ἀνηγορεύθη νικῶν Ἡρόδοτος·
[6, 13]	ἐν τῷ ἀγῶνι τῷ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	κρατήσαντα ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' Ἀνδριάντες
[6, 3]	Λεπρέου. Παγκρατίῳ δὲ ἄνδρας ἐν	Ὀλυμπίᾳ	μὲν ἐκράτησεν ἅπαξ, ἐν Ἰσθμῷ
[6, 4]	καὶ τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	Μουνοπάλης νικῶ δὶς Ὀλύμπια Πύθιά
[6, 16]	Νικάνδρου, διαύλου μὲν δύο ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	Νεμείων δ' ἀναμὶξ ἐπὶ δρόμῳ
[6, 4]	ὁ Φιλάνορος δολίχου δύο ἐν	Ὀλυμπίᾳ	νίκας, τοσαύτας δὲ ἄλλας Πυθοῖ
[6, 7]	παρεσχημένος, δύο μὲν ἔσχεν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	νίκας, τοσαύτας δὲ ἄλλας Πυθοῖ,
[6, 8]	παγκρατίου δὲ δύο μὲν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	νίκας, τρεῖς δὲ ἀνῃρημένος Πυθοῖ.
[6, 6]	Ἀνελομένῳ δέ οἱ πυγμῆς ἐν	Ὀλυμπίᾳ	νίκην τετάρτῃ πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα
[6, 8]	ἦν, πέρα γε τῆς ἐν	Ὀλυμπίᾳ	νίκης, ὁπόσα ἄλλα ἀνδρῶν ἀλαζόνων
[6, 15]	τῆς νίκης ὑπόμνημά ἐστιν ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	Ὀλίδαν δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον τὸ
[6, 8]	καὶ Ἠλείου Ἀμέρτου καταπαλαίσαντος ἐν	Ὀλυμπίᾳ	παῖδας, καταπαλαίσαντος δὲ καὶ Πυθοῖ
[6, 3]	ἴσοι ταῖς νίκαις εἰσὶν ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	Παιδὶ μὲν δὴ ὄντι αὐτῷ,
[6, 14]	τῷ Μίλωνι ἓξ μὲν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	πάλης νῖκαι, μία ἐν παισὶν
[6, 8]	ἐσομένην οἱ δρόμου νίκην ἐν	Ὀλυμπίᾳ	παρὰ τοῦ μαντείου τοῦ ἐν
[6, 6]	ἥρῳα Εὐθύμου μάχη. (Ἐν δὲ	Ὀλυμπίᾳ	παρὰ τοῦ Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα,
[6, 18]	δέ οἱ τιμὴ γέγονεν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	παρὰ τῶν Λαμψακηνῶν τοῦ δήμου.
[6, 13]	Ἀνέφηνε δὲ ἀρετὴν ποδῶν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	πᾶσαν. Ἀπὸ γὰρ τοῦ μηκίστου
[6, 21]	Ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	πεντάθλοις μὲν καθεστήκασιν ἐν αὐτῷ
[6, 15]	τὸν Μητροδώρου, δύο μὲν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	πυγμῆς, δὶς δὲ Πυθοῖ νίκας
[6, 4]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης νικῶ δὶς	Ὀλύμπια	Πύθιά τ' ἄνδρας, Τρὶς Νεμέᾳ,
[6, 3]	τὸν Ἀριστοκρίτου Σπαρτιάτην ἀνέθεσαν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	Σάμιοι· καὶ αὐτοῖς τὸ μὲν
[6, 19]	θησαυρούς. Ἔστι δὲ θησαυρὸς ἐν	Ὀλυμπίᾳ	Σικυωνίων καλούμενος, Μύρωνος δὲ ἀνάθημα
[6, 14]	γέγονεν ἀντὶ τούτων ἡ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	στήλη, καὶ ἐπίγραμμα ἐπ' αὐτῇ·
[6, 13]	δὲ οὐ πόρρω τῆς ἐν	Ὀλυμπίᾳ	στήλης Σκαῖος ἕστηκεν ὁ Δούριος
[6, 5]	τῷ βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	τὰ δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν
[6, 6]	ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	(Τὰ μὲν δὴ ἐς τούτους
[6, 20]	ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ ὁ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	Ταράξιππος πολὺ δή τι ὑπερηρκώς
[6, 22]	ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων τὰ	Ὀλύμπια.	(Ταύτας τὰς ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ'
[6, 4]	τε δὶς καὶ δὶς ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	Τέχνη δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος ὁ
[6, 4]	μὲν δύο, τρεῖς δὲ ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	Τὴν τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ
[6, 12]	καὶ ἅρματι ἀνηγορεύθη νικῶν ἐν	Ὀλυμπίᾳ.	(Τίμωνι δὲ τῷ Αἰσύπου, καθέντι
[6, 13]	κατεμαχέσατο ὁ Τίσανδρος πύκτας ἐν	Ὀλυμπίᾳ,	τοσαῦται δὲ καὶ Πυθοῖ γεγόνασιν
[6, 14]	οἴκαδε ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ ἐν	Ὀλυμπίᾳ	τοῦ Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα Ἀρτεμίδωρος
[6, 14]	καὶ οὐδαμῶς ἐοικυῖαν ἔσχεν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	τύχην Νικασύλος Ῥόδιος. (Ὄγδοον γὰρ
[6, 8]	καὶ οὗτος τὰ ὀνόματα ἐν	Ὀλυμπίᾳ	τῶν νενικηκότων. (Ἐς δὲ πύκτην
[6, 13]	Ἰώνων δὲ πρῶτος λαβεῖν ἐν	Ὀλυμπίᾳ	φησὶν οὗτος ὁ Δίαλλος παγκρατίου
[6, 6]	τὰ αὐτὰ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	Ὀλυμπιάδα	ἔμελλε χωρήσειν. Θεαγένης γὰρ ὁ
[6, 19]	ἅρματι τὴν τρίτην καὶ τριακοστὴν	Ὀλυμπιάδα.	Ἐν δὲ τῷ θησαυρῷ καὶ
[6, 4]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τὴν τετάρτην δὲ	Ὀλυμπιάδα	ἐπὶ ταῖς ἑκατόν (πρώτην γὰρ
[6, 18]	Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ τὴν ἐνάτην	ὀλυμπιάδα	ἐπὶ ταῖς πεντήκοντα· καὶ Ὀπουντίου
[6, 10]	Ἐνίκα μὲν δὴ τὴν ἕκτην	ὀλυμπιάδα	καὶ ἑξηκοστὴν ὁ Κλεοσθένης· ἀνέθηκε
[6, 15]	παλαίων δὲ κατέβαλεν Ἠλεῖον Παιάνιον	Ὀλυμπιάδα	πάλῃ τὴν προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ
[6, 11]	ἀκονιτὶ λέγεται λαβεῖν· τὴν δὲ	ὀλυμπιάδα	τὴν ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων ὁ
[6, 13]	Ῥοδίῳ ἐστίν. Ἐπὶ γὰρ τέσσαρας	ὀλυμπιάδας,	ἀκμάζων τε τῇ ὠκύτητι ἀντήρκεσε,
[6, 9]	Υυἱὸς, καὶ νικῶ πὺξ δύ'	Ὀλυμπιάδας.	Ἀνάκειται καὶ Μαντινεὺς Ἀγαμήτωρ, κρατήσας
[6, 9]	νίκης τρίτη πρὸς τὰς ἑβδομήκοντα	ὀλυμπιάδας.	(Γέλων δὲ ὁ Σικελίας τυραννήσας
[6, 22]	Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια. (Ταύτας τὰς	ὀλυμπιάδας	καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν τετάρτην
[6, 19]	Ἠλείων ἀνεγράφοντό πω τηνικαῦτα αἱ	Ὀλυμπιάδες.	(Λέγονται δὲ καὶ Ἀργεῖοι μετασχεῖν
[6, 18]	καταγωνισαμένου μιᾷ πρὸς ταῖς ἑξήκοντα	ὀλυμπιάδι.	Αὗται κεῖνται μὲν αἱ εἰκόνες
[6, 22]	Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ ταῖς τεσσαράκοντα	Ὀλυμπιάδι	Δαμοφῶν ὁ Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν
[6, 6]	χωρήσειν. Θεαγένης γὰρ ὁ Θάσιος	Ὀλυμπιάδι	ἐθέλων τῇ αὐτῇ πυγμῆς τε
[6, 3]	σταδίου νίκη τῷ Οἰβώτᾳ γέγονεν	Ὀλυμπιάδι	ἕκτῃ. Πῶς ἂν οὖν τήν
[6, 6]	τῷ Εὐθύμῳ χρήματα. Ἕκτῃ δὲ	ὀλυμπιάδι	ἐπὶ ταῖς ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν
[6, 5]	Ἀθήνῃσιν ἐγένετο ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ	Ὀλυμπιάδι	ἐπὶ ταῖς ἑκατόν, ἣν Δάμων
[6, 13]	Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ γράμματα. Ὀγδόῃ γὰρ	Ὀλυμπιάδι	καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ οὐ πέρα
[6, 22]	ὁμοῦ τῷ Φείδωνι. Τετάρτῃ δὲ	ὀλυμπιάδι	καὶ τριακοστῇ στρατὸν οἱ Πισαῖοι
[6, 14]	ὀγδόῃ μὲν πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα	Ὀλυμπιάδι	κομιδῇ τε ἔδοξεν εἶναι νέος,
[6, 18]	Σωτάδης δὲ ἐπὶ δολίχου νίκαις	Ὀλυμπιάδι	μὲν ἐνάτῃ καὶ ἐνενηκοστῇ Κρής,
[6, 22]	Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε	ὀλυμπιάδι	μὲν τῇ ὀγδόῃ τὸν Ἀργεῖον
[6, 10]	μὲν πέμπτῃ ἐπὶ ταῖς ἑξήκοντα	ὀλυμπιάδι,	ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον ὁ τοῦ
[6, 6]	νίκην τετάρτῃ πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα	ὀλυμπιάδι,	οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐς
[6, 9]	Αἰγινήτην, καὶ ὡς Ταυροσθένης τῇ	Ὀλυμπιάδι	τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας
[6, 9]	ἐποίησε τὴν εἰκόνα. (Τῇ δὲ	Ὀλυμπιάδι	τῇ πρὸ ταύτης Κλεομήδην φασὶν
[6, 3]	πέμπτῃ γὰρ ἐπὶ τῇ ἑβδομηκοστῇ	Ὀλυμπιάδι	τὸ πταῖσμα ἐγένετο ἐν Πλαταιαῖς
[6, 7]	μὲν ἐνάτῃ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα	ὀλυμπιάδι,	τὸν δὲ τῇ ἐφεξῆς ταύτῃ
[6, 14]	δευτέρᾳ καὶ δεκάτῃ πρὸς διακοσίαις	ὀλυμπιάδι.	(Ὕλλου δὲ τῆς εἰκόνος ἵππος
[6, 12]	εἶχεν ἔτει δευτέρῳ τῆς (ἕκτης)	ὀλυμπιάδος	ἐπὶ ταῖς εἴκοσι καὶ ἑκατόν,
[6, 9]	ἔτει τῆς δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς	ὀλυμπιάδος,	ἣν Τισικράτης ἐνίκα Κροτωνιάτης στάδιον.
[6, 5]	δεύτερον, ταύτης ἔτει δευτέρῳ τῆς	Ὀλυμπιάδος.	Καὶ ὀλίγον τε ἔμενε τὸ
[6, 3]	τοῦ ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ	Ὀλυμπιάδος	ὀγδοηκοστῆς· ἡ δὲ τοῦ σταδίου
[6, 15]	ἐπὶ τῆς ὀγδόης καὶ τριακοστῆς	Ὀλυμπιάδος	πάλης, ἡ δὲ ἑτέρα πεντάθλου.
[6, 20]	τὰ ἐκτὸς κεκονιαμένος, ἐπὶ ἑκάστης	Ὀλυμπιάδος	ποιεῖται κατὰ τὴν πρῷραν μάλιστά
[6, 8]	ὡς κρατήσειε καὶ ἅρματι ἐπὶ	Ὀλυμπιάδος	ταύτης, ἣ λόγῳ τῷ Ἠλείων
[6, 6]	καὶ ἐπὶ τῆς μετ' ἐκείνην	ὀλυμπιάδος	τὸν ἐπὶ πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο
[6, 22]	οὐ σφᾶς ἐν καταλόγῳ τῶν	Ὀλυμπιάδων	γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ ταῖς
[6, 2]	αγωνα τύ χη τὸ ν	Ὀλυμπιακό	ν. Ἐνιαυτω γὰ ρ ύ
[6, 2]	ἀνδρίαντες. Τύχη Μεσσηνίων περὶ τοὺς	Ὀλυμπιακοῦς	ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ ς
[6, 14]	δὲ καὶ ἕβδομον παλαίσων ἐς	Ὀλυμπίαν·	ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἐγένετο οἷός
[6, 10]	τὰ Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα ἐς	Ὀλυμπίαν	ἀνέθηκεν, ἑτέρωθι δὴ δηλώσω τοῦ
[6, 4]	(ἐμοὶ δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα ἐς	Ὀλυμπίαν	ἀπέστειλαν, ὅτι ἐν βαρβάρῳ τε
[6, 10]	καὶ ἐπὶ τούτῳ πυκτεύσοντα ἐς	Ὀλυμπίαν	αὐτὸν ἀνήγαγεν. Ἔνθα δὴ ὁ
[6, 23]	τοὺς ἀθλητὰς πρὶν ἢ ἐς	Ὀλυμπίαν	ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν τούτῳ σφίσι
[6, 10]	ἱπποτροφησάντων ἐν Ἕλλησι, πρῶτος ἐς	Ὀλυμπίαν	εἰκόνα ἀνέθηκεν ὁ Κλεοσθένης οὗτος.
[6, 18]	(Πρῶται δὲ ἀθλητῶν ἀνετέθησαν ἐς	Ὀλυμπίαν	εἰκόνας, Πραξιδάμαντός τε Αἰγινήτου νικήσαντος
[6, 7]	Ἀκουσιλάῳ καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν ἐς	Ὀλυμπίαν	ἐλθεῖν. Νικήσαντες δὲ οἱ νεανίσκοι
[6, 18]	δὲ ἀναθήματα αὐτῷ τὰ ἐς	Ὀλυμπίαν	ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη.
[6, 20]	Τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες	Ὀλυμπίαν,	ἱερασομένην αἱροῦνται τῇ θεῷ κατὰ
[6, 12]	δὲ τῷ Αἰσύπου, καθέντι ἐς	Ὀλυμπίαν	ἵππους, ἀνδρὶ Ἠλείῳ, ἔστι τοῦτο
[6, 3]	αἱ Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν ἐς	Ὀλυμπίαν	τὸν Λύσανδρον, Ἐφέσιοι δὲ ἐς
[6, 17]	ἀναθεῖναι δὲ τὴν εἰκόνα ἐς	Ὀλυμπίαν	φησὶν Εὔμολπος ἀπόγονος τρίτος Δηικράτους
[6, 20]	θυσίαι τῷ Κρόνῳ. Ἱερόν Εἰλειθύσιας	Ολυμπίας.	Σωσίπολις, θεὸς ἐπιχώριος Ἡλείοις. Ἱερὸν
[6, 14]	τῆς αὐτῆς τούς τε ἐξ	Ὀλυμπίας	ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ τοῖς παισὶν,
[6, 23]	εὐεργεσίας αὐτῷ τῆς ἐς Ἠλείους	Ὀλυμπιὰς	ἑβδόμη πρὸς ταῖς δέκα τε
[6, 16]	δὲ τῆς ἐς Λακεδαίμονα ἐξ	Ὀλυμπίας	ἐπὶ ἑτέραν στήλην τὴν ἐν
[6, 22]	τὰ ἐρείπια κατὰ τὴν ἐξ	Ὀλυμπίας	ἐστὶν ἐς Ἦλιν ὀρεινὴν ὁδόν,
[6, 15]	ἔφθανεν ἀνῃρημένος νίκην. Ἡ δὲ	Ὀλυμπιὰς	ἡ ἐφεξῆς εἶχε μὲν τὸν
[6, 22]	πόλιν. (Ἀπέχει δὲ ὡς πεντήκοντα	Ὀλυμπίας	σταδίους κώμη τε Ἠλείων Ἡράκλεια
[6, 4]	Ἡ μὴ ἀναγραφεῖσα ὑπὸ Ἠλείων	ὀλυμπιὰς	τετάρτη καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα
[6, 4]	νῖκαι καὶ Ἰσθμίων ἀναμὶξ δυόδεκα,	Ὀλυμπίασι	δὲ καὶ Πυθοῖ, τῇ μὲν
[6, 3]	αὐτῷ μηνύει σταδίου μὲν ἀνδρῶν	Ὀλυμπίασι	νίκην ἀνελέσθαι τὸν Εὐπόλεμον, εἶναι
[6, 7]	Λυκῖνος ἕστηκεν Ἠλεῖος: κρατῆσαι δὲ	ὀλυμπίασι	πυγμῇ παῖδας ὑπῆρξε καὶ τούτοις.
[6, 13]	ἐστιν ἔργον· τρεῖς δὲ ἐφεξῆς	Ὀλυμπίασι	σταδίου τε καὶ διαύλου νίκας
[6, 6]	τοὺς ἔπειτα φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων	Ὀλυμπίασι	τὰ ὀνόματα ἀναγράψας ἐν τῷ
[6, 13]	ὃς τὸν κότινον ἐν τρισὶν	Ὀλυμπιάσιν	ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν τε ἔσχεν
[6, 4]	πρῶτος Αἰολέων τῶν ταύτῃ, στάδιον	Ὀλυμπίασιν	ἐνίκησεν ἐν παισίν. Παρὰ δὲ
[6, 14]	καὶ ἐν τῷ ἀγῶνι τῷ	Ὀλυμπίασιν	ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ
[6, 16]	ἐγγύτατα Μενάλκης ἕστηκεν Ἠλεῖος, ἀναγορευθεὶς	Ὀλυμπίασιν	ἐπὶ πεντάθλῳ, καὶ Φιλωνίδης Ζώτου,
[6, 7]	δὲ ὁ νεώτατος παγκρατίῳ νικήσας	Ὀλυμπιάσιν	ἐφεξῆς τρισί. Πρότερον δὲ ἔτι
[6, 15]	πρὸς ταῖς> τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν	Ὀλυμπιάσιν	ἔφθανεν ἀνῃρημένος νίκην. Ἡ δὲ
[6, 7]	δὲ τῷ Διαγόρου παρὲξ ἢ	Ὀλυμπίασιν,	Ἰσθμίων μὲν γεγόνασιν ὀκτὼ νῖκαι,
[6, 1]	αθλητων, οπό σοις γεγό νασιν	Ὀλυμπικαὶ	νικαι, αναθημά των δὲ ά
[6, 7]	καὶ αὐτῷ καὶ τοῖς παισὶν	Ὀλυμπικαὶ	νῖκαι. Αὐτὸς μέν γε πυκτεύων
[6, 2]	αυτων γεγό νασι δύ ο	Ὀλυμπικαὶ	νικαι· Λί χας δὲ ειργομέ
[6, 4]	δὲ Ἀχαιῷ Πατρεῖ δύο μὲν	Ὀλυμπικαὶ	νῖκαι πάλης ἀνδρῶν, μία δὲ
[6, 12]	παῖδες. Ὑπομνήματα δὲ ἐπὶ νίκαις	Ὀλυμπικαῖς	ἐστιν Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους, τυραννήσαντος
[6, 1]	τε αυτης, καὶ επὶ ταις	Ὀλυμπικαις	νί καις, πρό τερον έ
[6, 3]	τέσσαρας δὲ ἐν Νεμέᾳ, καὶ	Ὀλυμπικὰς	μίαν μὲν ἐν παισί, δύο
[6, 7]	πύξ τε ἤσκησαν, καὶ ἔσχον	Ὀλυμπικὰς	νίκας· ἐν μὲν ἀνδράσιν Εὐκλῆς,
[6, 4]	νῖκαι, μία μὲν ἐν ἀνδράσιν	Ὀλυμπική,	Νεμείων δὲ ἐν παισὶ καὶ
[6, 3]	ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον, ἥ τε	Ὀλυμπικὴ	νίκη καὶ Νεμείων γέγονεν ἡ
[6, 16]	σταδίου τε ἐγένετο ἐν ἀνδράσιν	Ὀλυμπικὴ	νίκη· καὶ στήλην ἐν τῇ
[6, 17]	ἕνεκα ἔν τε πανηγύρει τῇ	Ὀλυμπικῇ	φασι, καὶ ἀφικόμενον κατὰ πρεσβείαν
[6, 14]	δὲ ἐν ἀνδράσιν ὁ Ἀρτεμίδωρος	Ὀλυμπικὴν	νίκην δευτέρᾳ καὶ δεκάτῃ πρὸς
[6, 6]	ἐν δὲ ἀνδράσι πυγμῆς ἔσχεν	Ὀλυμπικὴν	νίκην. Τούτου μὲν δὴ ἡ
[6, 3]	καταδικάσαιτο ὁ Λέων ἐπὶ τῆς	Ὀλυμπικῆς	βουλῆς ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν, οἳ
[6, 2]	αγωνα τύ χη τὸ ν	Ὀλυμπικό	ν. Ὅ́ τι γὰ ρ
[6, 22]	καὶ σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι τὸν	Ὀλυμπικὸν	ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι
[6, 11]	ἐς τὸν ἀγῶνα ἥκει τὸν	Ὀλυμπικόν,	προεδήλωσεν ὁ λόγος ἤδη μοι
[6, 10]	Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος τόν τε	Ὀλυμπικὸν	στέφανον ἔσχεν ἐπὶ πεντάθλῳ, καὶ
[6, 2]	Ἠλεί ων ες τοὺ ς	Ὀλυμπιονί	κας φασί γρά μματα ου
[6, 13]	καὶ τὰ Ἠλείων ἐς τοὺς	Ὀλυμπιονίκας	ὁμολογεῖ γράμματα. Ὀγδόῃ γὰρ Ὀλυμπιάδι
[6, 19]	γράμμασι· Ζηνί μ' ἄγαλμ' ἀνέθηκαν	Ὀλυμπίῳ	ἐκ Χερονήσου Τεῖχος ἑλόντες Ἀράτου,
[6, 7]	ἐπιθεμένη γυμναστοῦ σχῆμα ἐπὶ τῶν	Ὀλυμπίων	αὐτὴ τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος
[6, 14]	δόξαν. Ἀρτεμιδώρῳ γὰρ ἁμαρτεῖν μὲν	Ὀλυμπίων	συνέβη παγκρατιάζοντι ἐν παισίν· αἰτία
[6, 5]	καὶ ἐς τὴν περὶ τὸν	Ὄλυμπον	πλανῶνται χώραν. Τούτου δὲ τοῦ
[6, 3]	μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν	Ὄλυμπος,	Πυριλάμπει δὲ ὁμώνυμος καὶ ὁ
[6, 5]	ὁ Πουλυδάμας λέοντα ἐν τῷ	Ὀλύμπῳ,	μέγα καὶ ἄλκιμον θηρίον κατειργάσατο
[6, 16]	δέ οἱ ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν	Ὀλυνθίου	Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός τέ
[6, 17]	ὁ μὲν Σθέννιδος ἔργον τοῦ	Ὀλυνθίου	Χοιρίλος, Θεότιμος δὲ Δαιτώνδα Σικυωνίου·
[6, 25]	Πύλῳ τιμάς. (Ἐπάγονται δὲ καὶ	Ὅμηρον	τῷ λόγῳ μάρτυρα ποιήσαντα ἐν
[6, 26]	μὲν Ἠλείων καταλόγῳ λόγον οὐδένα	Ὅμηρος	ἐποιήσατο· ἐν δὲ ἔπεσι τοῖς
[6, 22]	τὴν Πύλον ταύτην ἔχειν τῶν	Ὁμήρου,	Γένος δ' ἦν ἐκ ποταμοῖο
[6, 25]	στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον Ποσειδῶν τῷ	Ὁμήρου	λόγῳ τοῖς Ἕλλησιν ἐπίκουρος ἦν,
[6, 5]	(Ἕμελλε δὲ ἄρα τὸ ὑπὸ	Ὁμήρου	προθεσπισθὲν ἄλλους τε τῶν φρονησάντων
[6, 1]	ανδρων αθλητων τε καὶ ιδιωτων	ομοί	ως. Των δὲ νικησά ντων
[6, 18]	καὶ ὕστερον Ἀλέξανδρος εἰργάσατο, συνέγραψεν	ὁμοίως	ἅπαντα· ἡ δέ οἱ τιμὴ
[6, 6]	οὐδένα ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά τε	ὁμοίως	τοὺς ἐν τῇ Τεμέσῃ καὶ
[6, 13]	τὰ Ἠλείων ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας	ὁμολογεῖ	γράμματα. Ὀγδόῃ γὰρ Ὀλυμπιάδι καὶ
[6, 24]	τε ἀνδρὸς καὶ ἐς βέβαιον	ὁμολογίαν	ἐπὶ οὐδενὶ λόγῳ καταστάντος. Ἔστι
[6, 24]	εἰργασμένοι κίονες. Τοῦτο εἶναι μὲν	ὁμολογοῦσιν	οἱ ἐπιχώριοι μνῆμα, ὅτου δὲ,
[6, 1]	τω μὲ ν ελλανοδικειν τε	ομου	καὶ ί ππων υπηρξεν ανελέ
[6, 24]	ἰδίᾳ τῷ Σιληνῷ καὶ οὐχ	ὁμοῦ	Διονύσῳ πεποιημένος· Μέθη δὲ οἶνον
[6, 13]	καιροῦ μεθηρμόσατο ἐπὶ τὸ βραχύτατον	ὁμοῦ	καὶ ἥκιστον· καὶ δολίχου τε
[6, 18]	ἐς Ἀθηναίους, καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίοις	ὁμοῦ	καὶ Θηβαίοις συγγραφὴν λοίδορον. Ὡς
[6, 15]	ἡμέρας τῆς αὐτῆς παλαῖσαί τε	ὁμοῦ	καὶ παγκρατιάσαι προθυμούμενον. (Γεγονυίας δὲ
[6, 5]	τῶν χειρῶν ὄπισθε τοῦ ἅρματος,	ὁμοῦ	καὶ τοὺς ἵππους πεδήσας καὶ
[6, 4]	ἐς Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς τοῖς πᾶσιν	ὁμοῦ	στρατεύσασθαι, ἢ ἰδίᾳ κατ' ἀρετήν
[6, 6]	ἀφικέσθαι δὲ καὶ ἐς Τεμέσαν	ὁμοῦ	ταῖς ναυσί· μεθυσθέντα οὖν ἐνταῦθα
[6, 19]	καὶ κράνος τε καὶ κνημῖδες	ὁμοῦ	τῇ ἀσπίδι. Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ
[6, 3]	ἐπὶ Σικυῶνα αὐτοὶ, φιλίᾳ Θηβαίων,	ὁμοῦ	τῇ ἐκ Βοιωτίας δυνάμει. Φαίνοιτο
[6, 12]	πρὸς Πύρρον τὸν Αἰακίδου καὶ	ὁμοῦ	τῇ ξενίᾳ καὶ ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο,
[6, 17]	φασι, καὶ ἀφικόμενον κατὰ πρεσβείαν	ὁμοῦ	Τισίᾳ παρ' Ἀθηναίους. Καί τοι
[6, 10]	ἑξηκοστὴν ὁ Κλεοσθένης· ἀνέθηκε δὲ	ὁμοῦ	τοῖς ἵπποις αὑτοῦ τε εἰκόνα
[6, 7]	πατέρα ἕστηκε. Διαγόραν δὲ καὶ	ὁμοῦ	τοῖς παισὶν Ἀκουσιλάῳ καὶ Δαμαγήτῳ
[6, 7]	Θράσυλλον καὶ τοὺς ἐν Ἀργινούσαις	ὁμοῦ	τῷ Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας, προπετείας ἐστὶν
[6, 5]	δὲ Ἀρταξέρξου παῖς νόθος, ὃς	ὁμοῦ	τῷ Περσῶν δήμῳ Σογδιανὸν καταπαύσας
[6, 22]	ὑβρίσαντα, καὶ τὸν ἀγῶνα ἔθεσαν	ὁμοῦ	τῷ Φείδωνι. Τετάρτῃ δὲ ὀλυμπιάδι
[6, 22]	καὶ βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων ὁ	Ὀμφαλίωνος	παρὰ τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν
[6, 21]	ἄνδρα Πισαῖον Πανταλέοντι ἐναντιούμενον τῷ	Ὀμφαλίωνος	τυραννοῦντι ἐν Πίσῃ καὶ ἀπόστασιν
[6, 19]	ἐς θάλασσαν κατερχόμενον δυσὶ, καὶ	ὁμώνυμον	αὐτῷ πόλιν, ἐν μέσῳ τοῦ
[6, 12]	Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι πρότερον τὸν	ὁμώνυμόν	τε αὐτῷ καὶ τοῦ πατρὸς
[6, 21]	ἀπόγονον δὲ αὐτὸν εἶναι, καὶ	ὁμώνυμον	Τρικολώνῳ τῷ Λυκάονος λέγουσιν οἱ
[6, 9]	ὁμωνύμου τῷ τυράννῳ καὶ αὐτὸς	ὁμώνυμος.	Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης τό τε
[6, 3]	εἰκόνα ἐποίησεν Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ	ὁμώνυμος	καὶ ὁ πλάστης, γένος δὲ
[6, 12]	Ἱέρωνος τὸ ἅρμα ἀνήρ ἐστιν	ὁμώνυμός	τε τῷ Δεινομένους, καὶ ἐν
[6, 15]	δὲ ὀλίγῳ τι πρότερον, ὡς	ὁμώνυμός	τε τῷ Δεινομένους ὁ Ἱέρων
[6, 9]	ὁ Γέλων οὗτος, πατρός τε	ὁμωνύμου	τῷ τυράννῳ καὶ αὐτὸς ὁμώνυμος.
[6, 10]	Δαμαρέτου καὶ αὖθις ἐκείνου παιδὶ	ὁμωνύμῳ	ἐπὶ πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ δὲ τῷ
[6, 3]	ἐν τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε βασιλεύων	ὅμως	Αἰγύπτου. Χαιρέᾳ δὲ Σικυωνίῳ πύκτῃ
[6, 8]	πεπαῦσθαι μὲν ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι δὲ	ὅμως	αὐτὸν ἔτι τῆς ἰσχύος, τόξον
[6, 15]	παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ τοῦ Κάπρου,	ὅμως	ἐχρήσατο ἐς τοὺς πύκτας θυμῷ
[6, 1]	ππω κρατησαι κέ λητι. Πλησί	ον	δὲ του Κλεογέ νους, Δεινό
[6, 2]	ὰ δὴ καὶ ες πλέ	ον	εν τω λό γω τω
[6, 2]	Τί μωνος Αί συπος, παιδί	ον	επὶ ί ππω καθή μενον.
[6, 2]	(Του δὲ Λί χα πλησί	ον	μά ντις έ στηκεν Ἠλειος
[6, 7]	Διαγόρου, Πεισίροδος δὲ ἐν παισίν,	ὃν	ἡ μήτηρ ἀνδρὸς ἐπιθεμένη γυμναστοῦ
[6, 23]	δὲ ἐπίκλησιν, καὶ Ἔρωτος, καὶ	ὃν	Ἠλεῖοι καὶ Ἀθηναῖοι κατὰ ταὐτὰ
[6, 9]	δὲ τὴν εἰκόνα τοῦ ἀνδρὸς,	ὃν	Ἠλεῖοί φασιν οὐ γραφῆναι μετὰ
[6, 9]	φασίν· Ὕστατος ἡρώων Κλεομήδης Ἀστυπαλαιεύς,	Ὃν	θυσίαις τιμᾶθ' ὡς μηκέτι θνητὸν
[6, 14]	τε οὐ μέγας ἔχεται χαλκοῦς,	ὃν	Κρόκων Ἐρετριεὺς ἀνέθηκεν ἀνελόμενος κέλητι
[6, 26]	τοῦ Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα,	ὃν	οἱ ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν
[6, 26]	ἐν τῇ γῇ ζωύφιόν σφισιν,	ὃν	σῆρα καλοῦσιν Ἕλληνες, ὑπὸ δὲ
[6, 26]	οὐχ ἡ Ἐρυθρά, ποταμὸς δὲ,	ὃν	Σῆρα ὀνομάζουσιν, οὗτός ἐστιν ὁ
[6, 14]	(Ὡς δὲ ἀφίκετο ἀγῶνος καιρὸς,	ὃν	Σμυρναῖοι Ἰώνων ἄγουσιν, ἐς τοσοῦτο
[6, 12]	Ἱέρωνος· ἔργα δὲ, τὸ μὲν	Ὀνάτα	τοῦ Αἰγινήτου τὸ ἅρμα, Καλάμιδος
[6, 1]	μή τηρ ειδεν ό ψιν	ονεί	ρατος ως έ χοιτο του
[6, 25]	οὐ μεγάλῳ. Κατὰ δὲ ὄψιν	ὀνείρατος	γραφῇ μεμιμημένος ἐστὶν ὁ θεός,
[6, 20]	τὸν παῖδα, διδοίη δὲ ἐξ	ὀνειράτων	συμμαχήσοντα Ἠλείοις. Οἱ δὲ ἐν
[6, 2]	αγωνος Λακεδαιμονί ων, καθηκεν επὶ	ονό	ματι του Θηβαί ων δή
[6, 9]	Πατρὶς μὲν Κόρκυρα, Φίλων δ'	ὄνομ'	εἰμὶ δὲ Γλαύκου Υυἱὸς, καὶ
[6, 16]	δὲ ἐς ἅπαντας ἤρθη τὸ	ὄνομα	ἀνθρώπους, ἄλλων τε ἕνεκα καὶ
[6, 21]	τὴν πόλιν, καὶ θέσθαι τὸ	ὄνομα	ἀπὸ τῆς μητρὸς λέγουσιν Ἁρπίνης.
[6, 25]	Σατράπην δὲ καὶ οὐ Ποσειδῶνα	ὄνομα	αὐτῷ τίθενται, μετὰ τὴν Πατρέων
[6, 23]	Φάρου τῆς νήσου, Σαραπίωνα δὲ	ὄνομα,	ἀφικόμενον δὲ ἐς Ἦλιν, σπανίζουσι
[6, 13]	ἐρείπια ἐλείπετο ἐς ἡμᾶς ἔτι·	ὄνομα	δὲ καὶ ἐς τοὺς ἔπειτα
[6, 21]	τὴν Πισαίαν πρὸς Ἀρκάδας διορίζων,	ὄνομα	δέ οἱ Διάγων. Τεσσαράκοντα δὲ
[6, 4]	τοὺς ἐλθόντας κρατήσας τῶν παίδων,	ὄνομα	δέ οἱ ἦν Ἀθήναιος· καὶ
[6, 24]	διεστώσαις, καὶ ἀγυιαῖς δι' αὐτῶν.	Ὄνομα	δὲ τῇ ἀγορᾷ τὸ ἐφ'
[6, 10]	ἔχουσιν, ἐκείνης δὲ ἀφεστηκυῖαν ὀλίγον·	ὄνομα	δὲ τῇ πόλει τῇ νῦν
[6, 26]	Ἠλείων, ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀρκάδος τὸ	ὄνομα	εἴληφε. Κυλλήνης δὲ ἐν μὲν
[6, 23]	Αἰτωλούς· καὶ ἡ ἀγυιὰ τὸ	ὄνομα	εἴληφεν ἀπὸ τῶν κατασκόπων τῆς
[6, 22]	θήρᾳ· αὐτοὶ δὲ γυναικὸς ἐπιχωρίας	ὄνομα	εἶναι τὴν Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ
[6, 23]	γείτονι· τῇ ἀγυιᾷ δὲ Σιωπῇ	ὄνομα	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν.
[6, 21]	καὶ οἱ μὲν ἀρχαῖον τὸ	ὄνομα	ἥγηνται, χανεῖν γὰρ τὴν γῆν
[6, 7]	(Ἀνὴρ δὲ ἐκ Στυμφήλου Δρομεὺς	ὄνομα,	καὶ δὴ καὶ ἔργον τοῦτο
[6, 24]	Πέτρα μὲν τῷ χωρίῳ τὸ	ὄνομα,	λέγεται δὲ, ὡς ἡ Πέτρα
[6, 6]	δέρμα ἐσθῆτα. Ἐτίθετο δὲ καὶ	ὄνομα	Λύκβαντα ἐπὶ τῇ γραφῇ γράμματα.
[6, 4]	ἐπὶ τὸ ἅρμα παῖς παρθένος.	Ὄνομα	μὲν Λάμπος τῷ ἀνδρί, πατρὶς
[6, 23]	δὲ καὶ τρίτος γυμνασίου περίβολος,	ὄνομα	μὲν Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος τοῦ
[6, 13]	ἵππος ἡ τοῦ Κορινθίου Φειδώλα	ὄνομα	μέν, ὡς οἱ Κορίνθιοι μνημονεύουσιν,
[6, 3]	ἀνὴρ ὅστις δή· τὸ γὰρ	ὄνομα	οὐ λέγουσιν ἐπ' αὐτῷ Πτολεμαίου
[6, 8]	Ἀρκάδα ἐκ Παρρασίων, Δάμαρχον δὲ	ὄνομα,	οὔ μοι πιστὰ ἦν, πέρα
[6, 24]	Ἀκεσίου· σημαίνοι δ' ἂν τὸ	ὄνομα	οὐδέν τι ἀλλοῖον ἢ ὁ
[6, 21]	μέντοι καὶ ταύταις ταφῆναι) καὶ	ὄνομα	Παρθενίας τῷ ποταμῷ ἀπὸ ἵππου
[6, 11]	νίκην ἀνὴρ ἐκ Μαντινείας Δρομεὺς	ὄνομα,	πρῶτος ὧν ἴσμεν ἀκονιτὶ λέγεται
[6, 4]	ἀνάκεινται· τῷ μὲν Μολπίων ἐστὶν	ὄνομα,	στεφανωθῆναι δὲ τὸ ἐπίγραμμά φησιν
[6, 19]	μεταξὺ καὶ Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι τὸ	ὄνομα,	Σύβαριν οὖσαν τὸ ἀρχαῖον. Ὁ
[6, 25]	μετὰ τὴν Πατρέων προσοίκησιν τὸ	ὄνομα	τοῦ Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε
[6, 18]	μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου τὸ	ὄνομα	τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς τὰς
[6, 14]	ἐποίησαν, τῷ μὲν Στόμιός ἐστιν	ὄνομα,	τῷ δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ
[6, 20]	νίκην τε ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο, καὶ	ὄνομα	τῷ θεῷ τίθενται Σωσίπολιν. Ἔνθα
[6, 20]	ἀγαθοῦ τὰ ἐς ἱππικήν (καὶ	ὄνομα	Ὠλένιον αὐτῷ τίθενται, ἀπὸ τούτου
[6, 23]	τῶν δρομέων ἐστὶν ἀποκεκριμένος δρόμος,	ὀνομάζεται	δὲ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ἱερός·
[6, 26]	πού τι, καὶ οὐ σὴρ,	ὀνομάζεται.	(Μέγεθος μέν ἐστιν αὐτοῦ διπλάσιον
[6, 23]	Βουλευτήριον Ἠλείων, Λαλίχμιον καλούμενον. Ἀγυιὰ	ὀνομαζομένη.	Ἱερὸν Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος. (Ἐν δὲ
[6, 3]	Κνίδον καὶ ὄρος τὸ Δώριον	ὀνομαζόμενον,	οὕτω μετεβάλλοντο οἱ Ἴωνες, καὶ
[6, 26]	ἔνθα τὴν ἑορτὴν ἄγουσι θυῖον	ὀνομάζοντες·	λέβητας δὲ ἀριθμὸν τρεῖς ἐς
[6, 23]	Ἀθηναῖοι κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις Ἀντέρωτα	ὀνομάζουσι,	Δήμητρός τε καὶ τῆς παιδός.
[6, 24]	μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ μία· ταύτην	ὀνομάζουσι	Κορκυραϊ κὴν οἱ Ἠλεῖοι. Ναυσὶ
[6, 25]	τοῦτο ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον	ὀνομάζουσι.	Τὰ δὲ ἐπὶ τῇ χελώνῃ
[6, 23]	μὲν τοῦ μείζονος, τετράγωνον δὲ	ὀνομάζουσιν	ἐπὶ τῷ σχήματι· καὶ παλαίστραν
[6, 20]	τῷ πέρατί ἐστιν, ἣν Κρυπτὴν	ὀνομάζουσιν	ἔσοδον· διὰ δὲ αὐτῆς τούς
[6, 24]	πένταθλον, καὶ ὅσα βαρέα ἆθλα	ὀνομάζουσιν.	(Ἡ δὲ ἀγορὰ τοῖς Ἠλείοις
[6, 26]	Ἐρυθρά, ποταμὸς δὲ, ὃν Σῆρα	ὀνομάζουσιν,	οὗτός ἐστιν ὁ ποιῶν νῆσον
[6, 22]	ἐν τῇ Ἀρκάδων Πύλον ποτὲ	ὀνομασθεῖσαν	ἴσμεν πόλιν. (Ἀπέχει δὲ ὡς
[6, 22]	θεὸν Ἐλαφιαίαν ἀνὰ χρόνον ἐξενίκησεν	ὀνομασθῆναι.	(Ἐλαφιαίαν δὲ ἐκάλουν οἱ Ἠλεῖοι
[6, 20]	ἐν τῇ Ἠλείᾳ πέτραν φασὶν	ὀνομασθῆναι)	οἱ δὲ τὸν Φλιοῦντος Δαμέωνα
[6, 6]	φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι τὰ	ὀνόματα	ἀναγράψας ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ
[6, 21]	τοῦ Οἰνομάου πρὸ τῶν ἄλλων,	ὀνόματα	δὲ αὐτοῦ ταῖς ἵπποις Παρθενίαν
[6, 22]	ἐστιν ἱερὸν ἐπὶ τῇ πηγῇ.	Ὀνόματα	δὲ ἰδίᾳ μὲν ἑκάστῃ τῶν
[6, 8]	Ἑλλανοδίκης, ἔγραψε καὶ οὗτος τὰ	ὀνόματα	ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν νενικηκότων. (Ἐς
[6, 10]	δὲ καὶ τῶν ἵππων τὰ	ὀνόματα,	Φοῖνιξ καὶ Κόραξ· ἑκατέρωθεν δὲ
[6, 14]	τε καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην τε	ὄντα	αὐτῷ, καὶ ἡλικίᾳ νέον, πρὸς
[6, 7]	θάνατον ζημίαν. (Εἰ δὲ τὸν	ὄντα	εἶπεν Ἀνδροτίων λόγον, ἐθέλειν μοι
[6, 14]	τὸν τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ	ὄντα	πω στεφανίτην, καὶ ἐπ' ἐκείνῳ
[6, 13]	φασὶν εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος, ἔργον	ὄντα	τοῦ Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ
[6, 19]	Τὸν δὲ ποταμὸν μέγιστόν τε	ὄντα	τῶν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ ἄμπωτιν
[6, 16]	καὶ ὅπλου στέφανον, Ἠλείους σφᾶς	ὄντας	ἴστω τις. Ἐπὶ δὲ τῷ
[6, 15]	Ἀντίγονον, ἀναθήματα ἴστω τις Βυζαντίων	ὄντας.	(Σπαρτιάτῃ δὲ Εὐτελίδᾳ γεγόνασιν ἐν
[6, 16]	Ἀρνίσκου, καὶ Ἀριστάρχον, Ψωφίδιοι προξένους	ὄντας	σφίσιν ἀνέθεσαν, ἢ καὶ ἄλλην
[6, 21]	αὐτὸν τῷ Οἰνομάῳ καθίστασθαι. (Προϊ	όντι	δὲ ἐντεῦθεν τό τε ὕδωρ
[6, 3]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ μὲν δὴ	ὄντι	αὐτῷ, Καυλωνιάτῃ, καθάπερ γε καὶ
[6, 3]	εἴργετο. (Λέγεται δὲ παιδὶ ἔτι	ὄντι	τῷ Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα ἐς
[6, 6]	ἐν δέ σφισι καὶ δαίμων	ὅντινα	ἐξέβαλεν ὁ Εὔθυμος, χρόαν τε
[6, 24]	μνημονεύουσιν· εἰ δὲ ὁ γέρων,	ὅντινα	ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ λόγον, Ὀξύλου
[6, 21]	χώρᾳ λόφος ἐστὶν ἀνήκων ἐς	ὀξύ,	ἐπὶ δὲ αὐτῷ πόλεως Φρίξας
[6, 23]	τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ	Ὀξύλου	στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν
[6, 24]	ὅντινα ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ λόγον,	Ὀξύλου	τοῦτο ἂν μνῆμα εἴη. (Πεποίηται
[6, 5]	γὰρ τῇ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν	ὄπισθε	τοῦ ἅρματος, ὁμοῦ καὶ τοὺς
[6, 5]	ταῦρον λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν	ὄπισθεν	ποδῶν, τὰς χηλὰς κατεῖχεν ἄκρας,
[6, 10]	μέν ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε δὲ	ὄπισθεν	τοῦ Διὸς τοῦ ἀπὸ τῆς
[6, 25]	Ῥωμαίοις. Ἔστι δὲ τῆς στοᾶς	ὀπίσω	τῆς ἀπὸ τῶν λαφύρων τῶν
[6, 17]	ἐπὶ Ληθαίῳ Μαγνησίας, ἐπὶ τῷ	ὁπλίτῃ	δρόμῳ στεφάνους δύο ἀνῃρημένος· Λυσίππου
[6, 13]	διδαχθέντος. Παρὰ δὲ τὸν Βύκελον	ὁπλίτης	ἀνὴρ ἐπίκλησιν Λίβυς, Μνασέας Κυρηναῖος
[6, 10]	ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον ὁ τοῦ	ὁπλίτου	δρόμος, καὶ ὡσαύτως τῇ ἐφεξῆς·
[6, 19]	ἀσπίδι. Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ τοῖς	ὅπλοις,	ἀκροθίνιον τῷ Διὶ ὑπὸ Μυόνων
[6, 22]	δὲ ἐς τὴν Πισαίαν σὺν	ὅπλοις,	ἀπελθεῖν οἴκαδε ἀπράκτους ἔπεισε δεήσεσί
[6, 17]	καὶ Ἠλεῖος Κριάννιος· οὗτος μὲν	ὅπλου	λαβὼν νίκην, Δημοκράτης δὲ ἀνδρῶν
[6, 15]	ἐπὶ πεντάθλῳ, διαύλου δὲ καὶ	ὅπλου	μία ἐφ' ἑκατέρῳ νίκη. (Ὅτῳ
[6, 15]	ἐπὶ διαύλου τε ἀνάκειται καὶ	ὅπλου	νίκῃ. Παρὰ δὲ αὐτὸν Ἀγέλης
[6, 17]	καὶ Ἐπέραστός ἐστιν ὁ Θεογόνου	ὅπλου	νίκην ἀνῃρημένος· (εἶναι δὲ καὶ
[6, 16]	(Ἀριστείδῃ δὲ Ἠλείῳ γενέσθαι μὲν	ὅπλου	νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ, γενέσθαι δὲ
[6, 16]	δαν σταδίου τε ἀνελόμενον καὶ	ὅπλου	στέφανον, Ἠλείους σφᾶς ὄντας ἴστω
[6, 13]	στήλῃ, οὐκ εἶναί πω τοῦ	ὅπλου	τὸν δρόμον, πῶς ἂν οὖν
[6, 5]	ἄλκιμον θηρίον κατειργάσατο οὐδενὶ ἐσκευασμένος	ὅπλῳ.	Προήχθη δὲ ἐς τὸ τόλμημα
[6, 1]	κατά λογό ς εστιν αθλητων,	οπό	σοις γεγό νασιν Ὀλυμπικαὶ νικαι,
[6, 1]	καὶ εικό νων συγγραφή Ουδὲ	οπό	σων εστή κασιν ανδριά ντες,
[6, 1]	δη τὸ ν κό τινον.	Ὁπό	σοις δὲ ὴ αυτοις ειχεν
[6, 9]	ἀποστέλλουσιν ἄνδρας ἐς Δελφοὺς ἐρησομένους,	ὁποῖα	ἐς Κλεομήδην τὰ συμβάντα ἦν.
[6, 10]	ἅρμασιν Εὐαγόρας· τὰ Μιλτιάδου δέ,	ὁποῖα	ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθηκεν, ἑτέρωθι δὴ
[6, 11]	μέγαν ὑμέων. Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν,	ὁποίᾳ	μηχανῇ τοῦ Θεαγένους τὴν εἰκόνα
[6, 3]	οὐκέτι ἀνάγκη. Τὰ δὲ ἄλλα,	ὁποῖα	τὰ συμβάντα ἦν ἐς τὸν
[6, 8]	γε τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκης,	ὁπόσα	ἄλλα ἀνδρῶν ἀλαζόνων ἐστὶν εἰρημένα,
[6, 8]	ζῶντα ἐς τὴν πυρὰν αὑτόν.	Ὁπόσα	δὲ ἤδη τοιαῦτα ἐγένετο ἐν
[6, 23]	τὴν ἀγυιὰν ταύτην καὶ ἐπακούσαντες	ὁπόσα	ἐβούλοντο, ἐπανίασιν αὖθις ἐς τοὺς
[6, 18]	ἦ μὴν αὐτοῦ ταῖς δεήσεσιν	ὁπόσα	ἐστὶν ἐναντία ἐργάσασθαι. (Ἐνθα δὴ
[6, 19]	Συβαρῖται θησαυρὸν, ἐχόμενον τοῦ Βυζαντίων.	Ὁπόσοι	δὲ περὶ Ἰταλίας καὶ πόλεων
[6, 18]	ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς πεντήκοντα· καὶ	Ὀπουντίου	Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου μιᾷ πρὸς
[6, 11]	παρῆκε τὴν σπουδήν, ἐφρόντιζε δὲ,	ὅπως	καὶ ἐπὶ δρόμῳ ἐμφανὴς ἐν
[6, 18]	ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς τῇ	ὀργῇ,	κακῶν ἠπείλει τὰ μέγιστα ἐργάσασθαι.
[6, 20]	μάλιστα ἐς ἐκείνην ἔχοντος τὴν	ὀργήν·	αὐτοὶ δὲ ὕστερον ἐκ μαντείας
[6, 11]	ἐνεγκεῖν παρ' αὑτόν. (Ἐχόντων δὲ	ὀργὴν	ἐς αὐτὸν ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ
[6, 5]	παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν. Ἡ	ὀρεινὴ	τῆς Θρᾴκης, ἡ ἔνδον Νέστου
[6, 22]	ἐξ Ὀλυμπίας ἐστὶν ἐς Ἦλιν	ὀρεινὴν	ὁδόν, ὀγδοήκοντα δὲ στάδια ἐς
[6, 26]	ὃν οἱ ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν,	ὀρθόν	ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ τοῦ βάθρου.
[6, 6]	ὃς τὴν Λοκρίδα καὶ Ῥηγίνην	ὁρίζων	τὸ ἐς τοὺς τέττιγας παρέχεται
[6, 22]	ἀπράκτους ἔπεισε δεήσεσί τε καὶ	ὅρκοις.	(Πύρρου δὲ τοῦ Πανταλέοντος μετὰ
[6, 20]	ἐπισπένδειν οὐ νομίζουσιν οἶνον. Καὶ	ὅρκος	παρὰ τῷ Σωσιπόλιδι ἐπὶ μεγίστοις
[6, 18]	καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ τοῦ	ὅρκου,	συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων Λαμψακηνοῖς.
[6, 26]	τετραμμένη τε πρὸς Σικελίαν, καὶ	ὅρμον	παρεχομένη ναυσὶν ἐπιτήδειον· ἐπίνειον δὲ
[6, 19]	οὖσαν τὸ ἀρχαῖον. Ὁ δὲ	ὅρμος	ταῖς ναυσὶ χειροποίητος καὶ Ἀδριανοῦ
[6, 26]	Ἀθηνᾶς τῆς Ἐργάνης ἱερὸς ὁ	ὄρνις	νομίζεσθαι. (Κυλλήνη δὲ σταδίους μὲν
[6, 2]	καὶ Σύ ροις τοις επι	Ὀρό	ντη Τύ χης εποί ησεν
[6, 21]	Οἰνομάῳ τὰς ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν.	Ὅροι	δὲ πρὸς Ἀρκάδας τῆς χώρας,
[6, 26]	ζςυφίου τίνος ὑφαινόμεναι. Σηρία νῆσος.	Ὅροι	Ἤλιδος καὶ Ἀχαίας. Θέατρον δὲ
[6, 26]	ποταμόν εἰσι Λάρισον, καὶ Ἠλείοις	ὅροι	πρὸς Ἀχαιοὺς τῆς χώρας ὁ
[6, 21]	μέρος οὐ χῶμα γῆς ἐστιν,	ὄρος	δὲ οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ τῷ
[6, 20]	ἔτι ἀγάλματά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ.	Ὄρος	Κρόνιον, καὶ αἱ ἐπ' αὐτῷ
[6, 3]	τῇ ναυμαχίᾳ περὶ Κνίδον καὶ	ὄρος	τὸ Δώριον ὀνομαζόμενον, οὕτω μετεβάλλοντο
[6, 20]	Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ δὲ	ὄρος	τὸ Κρόνιον κατὰ τὰ ἤδη
[6, 26]	ἀρχαιότερα ἄκρα σφίσι πρὸς θαλάσσῃ	ὅρος	ἦν ὁ Ἄραξος.
[6, 21]	κάτεισι δὲ ἐκ Φολόης τοῦ	ὄρους.	Διαβήσῃ τε δὴ τὸ ἀπὸ
[6, 5]	πλανῶνται χώραν. Τούτου δὲ τοῦ	ὄρους	ἡ μὲν ἐς Μακεδονίαν πλευρά,
[6, 20]	μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ τοῦ	ὄρους	ἱερὸν Εἰλειθυίας, ἐν δὲ αὐτῷ
[6, 21]	ὑψηλόν. Ἐπὶ τῷ πέρατι τοῦ	ὄρους	ἱερὸν πεποίηται Δήμητρι ἐπίκλησιν Χαμύνῃ·
[6, 20]	παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ τοῦ	ὄρους	τῇ κορυφῇ θύουσιν οἱ Βασίλαι
[6, 5]	καὶ οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ τοῦ	ὄρους.	Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο ἡ
[6, 9]	ἀνατρέπει τὸν κίονα, ὃς τὸν	ὄροφον	ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ ὀρόφου
[6, 24]	ἀλλὰ τοῖχος ὁ ταύτῃ τὸν	ὄροφον	ἀνέχων ἐστίν· ἀνάκεινται δὲ καὶ
[6, 24]	τοῖχοι μὲν οὐκ εἰσί, τὸν	ὄροφον	δὲ δρυὸς ἀνέχουσιν εἰργασμένοι κίονες.
[6, 25]	ἐν κύκλῳ περίστυλος· ὁ δὲ	ὄροφος	κατερρύηκε τῷ ναῷ, καὶ ἄγαλμα
[6, 9]	ὄροφον ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ	ὀρόφου	τοῖς παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ τῶν
[6, 20]	εἶναι δὲ καὶ τὸν Θρᾷκα	Ὀρφέα	μαγεῦσαι δεινόν· καὶ αὐτοῖς ἐπᾴδουσι
[6, 20]	ἐπᾴδουσι θηρία τε ἀφικνεῖσθαι τῷ	Ὀρφεῖ,	καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς τοῦ
[6, 22]	τοῖς περὶ τὸν Σίπυλον κόρδακα	ὄρχησιν.	Τοῦ ἱεροῦ δὲ οὐ πόρρω
[6, 16]	Ἀρκάδας Ἠλείοις ἀμφισβητήσεως περὶ γῆς	ὅρων,	εἶπεν οὗτος ὁ Πύτταλος τὴν
[6, 1]	ρου, καὶ ουχ υπὸ ισχύ	ος	ανεί λοντο ή δη τὸ
[6, 11]	εἰκόνα, ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ τῇ Δράκοντος,	ὃς	Ἀθηναίοις θεσμοὺς γράψας φονικοὺς, ὑπερώρισε
[6, 3]	δὲ αὐτῷ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν,	ὃς	ἀπὸ Ἀριστοκλέους τοῦ Σικυωνίου καταριθμουμένῳ
[6, 14]	τὸ κοινὸν τὸ Αἰτωλῶν Κύλωνα,	ὃς	(ἀπὸ τῆς Ἀριστοτίμου τυραννίδος ἠλευθέρωσεν
[6, 19]	Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος,	ὃς	ἀρχὴν ἔσχεν ἐν Χερρονήσῳ τῇ
[6, 3]	παῖδας κρατήσαντα ἐποίησε Δαμόκριτος Σικυώνιος,	ὃς	ἐς πέμπτον διδάσκαλον ἀνῄει τὸν
[6, 23]	καὶ ἄλλος ἐλάσσων γυμνασίου περίβολος,	ὃς	ἔχεται μὲν τοῦ μείζονος, τετράγωνον
[6, 12]	δὲ ἀνδρὸς ἐς τυραννίδα ἔχοντος,	ὃς	καὶ ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει τῷ
[6, 5]	(Δαρεῖος δὲ Ἀρταξέρξου παῖς νόθος,	ὃς	ὁμοῦ τῷ Περσῶν δήμῳ Σογδιανὸν
[6, 4]	δ' Ἰσθμῷ ἐν ἀγχιάλῳ, Χίλων,	ὃς	Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ ὁ λαὸς
[6, 13]	σφᾶς ὁ Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ,	ὃς	Σικυωνίων πρῶτος πὺξ ἐκράτησεν ἐν
[6, 18]	καὶ Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα ἀνευρών,	ὃς	τὰ ἐν Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ
[6, 20]	ἐπὶ ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι·	Ὃς	τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο πρῶτος,
[6, 6]	οἱ ἐπιχώριοι τοῦ Καικίνου φασίν,	ὃς	τὴν Λοκρίδα καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων
[6, 14]	ἐπὶ δὲ αὐτοῖς Ἱερώνυμος Ἄνδριος,	ὃς	τὸν Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν
[6, 13]	ἀνὴρ Λύκιος παρέσχετο Ἑρμογένης Ξάνθιος,	ὃς	τὸν κότινον ἐν τρισὶν Ὀλυμπιάσιν
[6, 9]	ἀριθμὸν παῖδες ἀνατρέπει τὸν κίονα,	ὃς	τὸν ὄροφον ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ
[6, 26]	λόγῳ γε τῷ αὐτῷ καὶ	ὅσα	Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς
[6, 24]	ἡμέρας ἐπὶ τὸ πένταθλον, καὶ	ὅσα	βαρέα ἆθλα ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ
[6, 24]	ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων,	ὅσα	ἐς τὸν ἀγῶνα σφᾶς δεῖ
[6, 23]	μνήμης γυμνάσιόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ	ὅσα	ἐς τοὺς ἀθλητὰς πρὶν ἢ
[6, 11]	ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν Ἑλλάδα.	(Ὅσα	μὲν δὴ ἔργων τῶν Θεαγένους
[6, 18]	τὰ ἐν Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ	ὅσα	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου καὶ ὕστερον
[6, 24]	οὐ κατὰ τὰς Ἰώνων, καὶ	ὅσαι	πρὸς Ἰωνίᾳ πόλεις εἰσὶν Ἑλλήνων,
[6, 23]	τῷ Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο,	ὅσαι	τῶν ἀκανθῶν ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ
[6, 22]	πρόσωπον πηλῷ καὶ αὐτὴν καὶ	ὅσαι	τῶν νυμφῶν παρῆσαν, καὶ τὸν
[6, 15]	ποιῆσαι καὶ Ἠλείοις αὐτόν, καὶ	ὅσοι	παρ' ἀμφοτέρων πολεμούντων ἑαλώκεσαν, ἄφεσιν
[6, 26]	τέ εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ	ὅσοι	τὰς προσεχεῖς αὐτῇ νέμονται νήσους,
[6, 22]	ἐμνημόνευον. Πισαίους μὲν δὴ καὶ	ὅσοι	τοῦ πολέμου Πισαίοις μετέσχον, ἐπέλαβεν
[6, 13]	Εὐηθείας μὲν δὴ μετέχουσι καὶ	ὅσοι	Χίονιν αὐτὸν ἀναθεῖναι τὴν στήλην,
[6, 26]	οἱ ἱερεῖς, καὶ τῶν ἄλλων	ὅσοις	ἂν κατὰ γνώμην ᾖ, ταῖς
[6, 26]	λίνον καὶ τὴν βύσσον σπείρουσιν,	ὅσοις	ἡ γῆ τρέφειν ἐστὶν ἐπιτήδειος.
[6, 5]	καὶ τοξόταις, καὶ τὸ ἄλλο	ὅσον	ἐν ἡλικίᾳ κατεφόνευσε, γυναῖκας δὲ
[6, 9]	Ἀστυπάλαιαν, διδασκαλείῳ δ' ἐπιστὰς, ἐνταῦθα	ὅσον	ἑξήκοντα ἀριθμὸν παῖδες ἀνατρέπει τὸν
[6, 20]	τὴν πομπικὴν ἔσοδον Ἱπποδάμειον καλούμενον,	ὅσον	πλέθρου χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ. Ἐς
[6, 22]	τὴν Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ	ὅσον	τε ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν
[6, 26]	Ἀπέχει μέν γε τῆς πόλεως,	ὅσον	τε ὀκτὼ στάδια, ἔνθα τὴν
[6, 22]	ἔτος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Προελθόντι δὲ	ὅσον	τε στάδιον ἀπὸ τοῦ τάφου
[6, 22]	δ' ἦν ἐκ ποταμοῖο Ἀλφειοῦ,	ὅστ'	εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης,
[6, 20]	κομίσαι φασὶ τῆς Ἱπποδαμείας τὰ	ὀστᾶ	ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ ἐπὶ
[6, 22]	κιβωτός ἐστιν ἐν αὐτῷ χαλκῆ:	ὀστᾶ	τὰ Πέλοπος ἐν τῇ κιβωτῷ
[6, 15]	Ἀρχίδαμος ὁ Ἀγησιλάου, καὶ ἀνὴρ	ὅστις	δὴ θηρεύοντος παρεχόμενος σχῆμα. Δημήτριον
[6, 3]	(Δαμίσκου δὲ ἐγγύτατα ἕστηκεν ἀνὴρ	ὅστις	δή· τὸ γὰρ ὄνομα οὐ
[6, 20]	Ἀργείων ἥρως μὲν ἦν οὐδεὶς,	ὅστις	ἔβλαπτε τοὺς ἵππους, πέτρας δὲ
[6, 10]	Κλέωνος τέχνη· τὸν δὲ Τέλλωνα	ὅστις	εἰργάσατο, οὐ μνημονεύουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'
[6, 12]	αὐτῶν ἐποίησε Δάιππος· Ἱππομάχου δὲ	ὅστις	μὲν τὸν ἀνδριάντα εἰργάσατο, οὐκ
[6, 14]	τούτῳ μὲν δὴ τὴν εἰκόνα	ὅστις	ὁ εἰργασμένος ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν.
[6, 15]	Πυριλάμπης Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον	ὅστις	ὁ ποιήσας ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν;
[6, 21]	καὶ ὑπόμνημα ἐς τοὺς ἔπειτα	ὅσων	τε καὶ οἵων τὸν Οἰνόμαον
[6, 20]	τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων,	ὅτε	Ἄκαστος τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ
[6, 7]	δὲ καὶ ἐς τὰ μάλιστα,	ὅτε	ἐνίκησεν, εἶναι νέον, τὸ ἐπίγραμμα
[6, 10]	πέμπτῃ ἐπὶ ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι,	ὅτε	ἐνομίσθη πρῶτον ὁ τοῦ ὁπλίτου
[6, 5]	ἐξέλιπον καὶ οὗτοι τὴν πόλιν,	ὅτε	καὶ τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι προσπταῖσαι
[6, 13]	τε καὶ διαύλου νίκας ἔσχεν.	Ὅτι	δὲ ἐν δύο ταῖς ὑστέραις
[6, 17]	ἦν, οὐ δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμα·	ὅτι	δὲ τοῦ Ἀρκάδων ἦν ἔθνους,
[6, 4]	ἕνεκα ἀνδριάντα ἐς Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν,	ὅτι	ἐν βαρβάρῳ τε ἐπέλαβεν αὐτὸν
[6, 17]	εἰκόνας αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν,	ὅτι	ἐν Ὀλυμπίᾳ Κλαζομενίων πρῶτος ἀνηγορεύθη
[6, 6]	δὲ βλάβης τῆς ἐς Εὔθυμον,	ὅτι	ἐπηρείᾳ τῇ ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει
[6, 9]	οὐ γραφῆναι μετὰ τῶν ἄλλων,	ὅτι	ἐπὶ κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ, μετὰ
[6, 23]	δὲ οὗτος περίβολος καλεῖται Ξυστός,	ὅτι	Ἡρακλεῖ τῷ Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν
[6, 18]	ὁ Κρατισθένης. Δῆλα μὲν δὴ	ὅτι	ἵππων γέγονεν αὐτῷ νίκη· λέγεται
[6, 7]	τὸ ἴσον ἔτι Ἀθηναίοις καταστῆσαι·	ὅτι	καὶ Ἀθηναίοις ἐς Θράσυλλον καὶ
[6, 14]	δὴ οὗτος αὐλητής. Δῆλα δὲ	ὅτι	καὶ ἐν τῷ ἀγῶνι τῷ
[6, 5]	φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ Ἡρακλέους ἔργα,	ὅτι	καὶ Ἡρακλέα ἔχει λόγος κρατῆσαι
[6, 19]	οὐκ οἶδα· ἐπ' ἐμοῦ δὲ	ὅτι	μὴ θέατρον καὶ περίβολοι τείχους
[6, 10]	δὲ ὁ ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα,	ὅτι	ὁ Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος τῶν
[6, 22]	ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος,	ὅτι	οἱ τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ
[6, 25]	ἅπαξ ἀνοίγειν τοῦ ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν,	ὅτι	(οἶμαι) καὶ ἀνθρώποις ἅπαξ ἡ
[6, 26]	δὲ ἀλεκτρυὼν ἐπὶ τῷ κράνει,	ὅτι	οὗτοι προχειρότατα ἔχουσιν ἐς μάχας
[6, 19]	μὲν τοῦ χαλκοῦ τὸν σταθμόν,	ὅτι	πεντακόσια εἴη τάλαντα, ἐς δὲ
[6, 20]	σέβεσθαι καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν,	ὅτι	τὸν παῖδά σφισιν ἡ θεὸς
[6, 20]	μήνιμα ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι Ταράξιππον,	ὅτι	τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου
[6, 24]	μὲν ὁμολογοῦσιν οἱ ἐπιχώριοι μνῆμα,	ὅτου	δὲ, οὐ μνημονεύουσιν· εἰ δὲ
[6, 11]	ἐς τὴν οἰκίαν ἐρχόμενον, ἄγαλμα	ὅτου	δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν τῇ
[6, 20]	δὲ ἐκ τοῦ σταδίου, καθ'	ὅτου	οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ τοῦτο
[6, 4]	ἐπεὶ ἄλλως γε οὐκ ἴσμεν	ὅτου	τὴν εἰκόνα ὁ Φειδίας ἐποίησε.
[6, 10]	Χρυσοθέμιδος Ἀργείων. Οὐ μὴν παρ'	ὅτῳ	γε ἐδιδάχθησαν, δεδήλωκεν· ἔχει γὰρ
[6, 9]	τὰ ἐς δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ'	ὅτῳ	δὲ ὁ Θεόγνητος πίτυος τῆς
[6, 15]	ὅπλου μία ἐφ' ἑκατέρῳ νίκη.	(Ὅτῳ	δὲ παρεστήκασιν οἱ παῖδες, τοῦτον
[6, 4]	ὑπὸ Ἠλείων· τὸν δὲ ἕτερον,	ὅτῳ	μηδέν ἐστιν ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς
[6, 1]	παρέ θει τρέ χων· Σικυωνί	ου	δὲ Κλέ ωνό ς εστιν
[6, 2]	Ὀλυμπί αν πώ λους, καὶ	ου	δοκιμασθέ ντος ενὸ ς εξ
[6, 2]	ες Ὀλυμπί αν παρὰ Διονυσί	ου	θυσί αν, τὸ ν πατέ
[6, 1]	ο λό γος, ό τι	ου	κατά λογό ς εστιν αθλητων,
[6, 1]	Ἠλιδος· γεγό νασι δέ σφισιν	ου	κατὰ ταυτὰ αι νικαι, αλλὰ
[6, 1]	εφεξης δὲ Αρχέ δαμος Ξενί	ου,	καταβαλὼ ν καὶ ουτος παλαιστὰ
[6, 2]	Ὀλυμπιονί κας φασί γρά μματα	ου	Λί χαν, Θηβαί ων δὲ
[6, 2]	καὶ ο παις του Ἀρκεσιλά	ου	Λί χας. (Ξενά ργει μὲ
[6, 1]	νιος, Ναυκύ δους του Ἀργεί	ου	μαθητή ς. (Κλεογέ νην δὲ
[6, 2]	αρχαί ων Ζαγκλαί ων, καὶ	ου	Μεσσηνί ους φασί (Συγκατηλθε μέ
[6, 2]	τε Ἠλειος έ στηκε σταδί	ου	νί κην εν παισὶ ν
[6, 2]	αν, Μύ ρωνος του Ἀθηναί	ου	ποιή ματα. Τω δε Ἀρκεσιλά
[6, 2]	νιος, ού τε Σικελιώ της,	ού	τ' εκ Ναυπά κτου, δηλό
[6, 2]	γε ουδεὶ ς Μεσσή νιος,	ού	τε Σικελιώ της, ού τ'
[6, 1]	λλοις έ ργοις, ό μως	ου	τετυχή κασιν εικό νων. (Τού
[6, 2]	στηκεν Ἠλειος Θρασύ βουλος Αινέ	ου	των Ιαμιδων, ὸ ς καὶ
[6, 5]	ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων τῷ σπηλαίῳ, καὶ	οὐ	βιασθησόμενος ὑπὸ τοῦ ὄρους. Τούτῳ
[6, 23]	καὶ τῆς παιδός. Ἀχιλλεῖ δὲ	οὐ	βωμός, κενὸν δέ ἐστιν αὐτῷ
[6, 26]	τροφήν σφισιν ἔλυμον· πέμπτῳ δὲ	(οὐ	γὰρ πρόσω βιωσόμενα ἴσασι) κάλαμον
[6, 3]	πεντάθλῳ ἐν ἑκατέρῳ τῷ ἀγῶνι.	Οὐ	γάρ τι Ἰσθμίων Λεπρεάταις δεῖμα,
[6, 9]	οὖν ὡς Συρακούσιον ἤδη καὶ	οὐ	Γελῷον ἀναγορεύειν αὑτὸν ἔμελλεν. Ἀλλὰ
[6, 9]	τοῦ ἀνδρὸς, ὃν Ἠλεῖοί φασιν	οὐ	γραφῆναι μετὰ τῶν ἄλλων, ὅτι
[6, 17]	εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ ἧστινος ἦν,	οὐ	δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ
[6, 22]	διακρῖναι τὴν Ἄρτεμιν, ἅτε δὲ	οὐ	διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν ἐπὶ ἀπράκτῳ τῷ
[6, 6]	τετάρτῃ πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι,	οὐ	κατὰ τὰ αὐτὰ ἐς τὴν
[6, 20]	εὔχονται τὸν Ταράξιππον. (Ἕλληνες δὲ	οὐ	κατὰ τὰ αὐτὰ νομίζουσιν ἐς
[6, 19]	τεθῆναι. Οἵτινες δὲ οὗτοι ἦσαν,	οὐ	κατὰ τὰ αὐτὰ παρίστατο ἅπασιν
[6, 24]	(Ἡ δὲ ἀγορὰ τοῖς Ἠλείοις	οὐ	κατὰ τὰς Ἰώνων, καὶ ὅσαι
[6, 9]	ἐς τὸ ἅρμα τὸ Γέλωνος	οὐ	κατὰ ταὐτὰ δοξάζειν ἐμοί τε
[6, 5]	ἐσῆλθεν ὥρᾳ θέρους. Καί πως	οὐ	κατά τινα ἀγαθὸν δαίμονα ἡ
[6, 24]	ἔχουσα· κατὰ μέσον δὲ αὐτῆς	οὐ	κίονες, ἀλλὰ τοῖχος ὁ ταύτῃ
[6, 13]	αὐτὸν ἀναθεῖναι τὴν στήλην, ἀλλ'	οὐ	Λακεδαιμονίων ἥγηνται τὸ δημόσιον· ἔστω
[6, 8]	μὲν τὸν ποιήσαντα τὴν εἰκόνα	οὐ	λέγουσι· τὴν δὲ τοῦ Ἀμέρτου,
[6, 3]	ὅστις δή· τὸ γὰρ ὄνομα	οὐ	λέγουσιν ἐπ' αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ
[6, 16]	ἀνδρῶν πάλης. Ἐνταῦθα καὶ ἅρμα	οὐ	μέγα ἀνάκειται Πολυπείθους Λάκωνος, καὶ
[6, 22]	δὲ οὐ πόρρω οἴκημά τε	οὐ	μέγα καὶ κιβωτός ἐστιν ἐν
[6, 25]	ἀριστερᾷ τῆς Τύχης, ἐν οἰκήματι	οὐ	μεγάλῳ. Κατὰ δὲ ὄψιν ὀνείρατος
[6, 24]	μέση, καὶ ἡ τρίτη κλῶνα	οὐ	μέγαν μυρσίνης. (Ἔχειν δὲ αὐτὰς
[6, 14]	δὲ τῆς εἰκόνος ἵππος τε	οὐ	μέγας ἔχεται χαλκοῦς, ὃν Κρόκων
[6, 25]	κατὰ τοῦτο ἀνδριάς σφισιν ἀνδρὸς	οὐ	μείζων μεγάλου χαλκοῦς ἐστιν, οὐκ
[6, 19]	ἐν αὐτῷ, λέγει τὸ ἐπίγραμμα.	Οὐ	μέντοι ἀνακείμενά γε ἔτι ἀγάλματά
[6, 10]	ἀναθήματα, τοῦ μὲν ἅρματά ἐστιν,	οὐ	μὴν καὶ αὐτὸς ἐπὶ τοῖς
[6, 18]	ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ἐπηύξητο.	(Οὐ	μὴν οὐδὲ εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως
[6, 22]	διοδεύειν τὴν γῆν ὁ Ἀλφειός,	οὐ	μὴν οὐδὲ ἐν τῇ Ἀρκάδων
[6, 6]	νίκας, ὑπερεβάλετο πυκτεύων τὸν Εὔθυμον.	Οὐ	μὴν οὐδὲ ὁ Θεαγένης ἐπὶ
[6, 19]	πω τότε Ἀθηναίοις αἱ ἀρχαί·	οὐ	μὴν οὐδὲ ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό
[6, 8]	ἔτει δεκάτῳ γένοιτο αὖθις ἄνθρωπος.	Οὐ	μὴν οὐδὲ ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων
[6, 10]	τε εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων.	Οὐ	μὴν παρ' ὅτῳ γε ἐδιδάχθησαν,
[6, 13]	νίκαις Φειδώλα παίδων ἐστεφάνωσε δόμους.	Οὐ	μὴν τῷ γε ἐπιγράμματι καὶ
[6, 24]	οἱ ἐπιχώριοι μνῆμα, ὅτου δὲ,	οὐ	μνημονεύουσιν· εἰ δὲ ὁ γέρων,
[6, 10]	τὸν δὲ Τέλλωνα ὅστις εἰργάσατο,	οὐ	μνημονεύουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Βασιλέων Μακεδόνων
[6, 20]	καὶ θυμιάματα παντοῖα αὐτῷ, ἐπισπένδειν	οὐ	νομίζουσιν οἶνον. Καὶ ὅρκος παρὰ
[6, 23]	καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι τοὺς ἀθλητὰς	οὐ	παλαίσοντας ἔτι, ἐπὶ δὲ ἱμάντων
[6, 13]	γὰρ Ὀλυμπιάδι καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ	οὐ	πέρα ταύτης ἐστὶν ἐν τοῖς
[6, 22]	τῶν ὑπὲρ νήσου τῆς Σφακτηρίας	οὐ	πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν τὴν γῆν
[6, 24]	τῆς ἀγορᾶς οἱ βωμοὶ πλῆθος	οὐ	πολλοί· καταλύονται γὰρ οὐ χαλεπῶς,
[6, 21]	ἄλλος Ἁρπινάτης καλούμενος ποταμὸς, καὶ	οὐ	πολὺ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ πόλεως
[6, 25]	τὸ δὲ ἐν ὑπαίθρῳ τέμενος	οὐ	πολὺ ἀφεστηκὸς ἀπὸ τοῦ ναοῦ.
[6, 21]	μητρὸς λέγουσιν Ἁρπίνης. (Προελθόντι δὲ	οὐ	πολὺ, γῆς χῶμά ἐστιν ὑψηλόν,
[6, 12]	τὰ Καρχηδονίων ἤρεσε. Μετὰ δὲ	οὐ	πολὺ δυνάμει τε εἶναι νομίζων
[6, 9]	Σικυώνιος, ἀδελφός τε Κανάχου, καὶ	οὐ	πολὺ τὰ ἐς δόξαν ἐλασσούμενος.
[6, 11]	δὲ βασιλέων τῶν εἰρημένων ἕστηκεν	οὐ	πόρρω Θεαγένης ὁ Τιμοσθένους Θάσιος.
[6, 21]	παρὰ τὸν Ἀλφειόν. (Τούτου δὲ	οὐ	πόρρω ἱερὸν Διονύσου Λευκυανίτου πεποίηται,
[6, 22]	κόρδακα ὄρχησιν. Τοῦ ἱεροῦ δὲ	οὐ	πόρρω οἴκημά τε οὐ μέγα
[6, 16]	τῇ ἐς Αἰτωλούς. (Τίμωνος δὲ	οὐ	πόρρω τῆς εἰκόνος Ἑλλάς τε
[6, 13]	ἀριθμὸν καὶ δέκα. (Χιόνιδος δὲ	οὐ	πόρρω τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης
[6, 8]	ἐς Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου δὲ	οὐ	πόρρω Τιμασίθεος ἀνάκειται γένος Δελφός,
[6, 24]	δὲ καὶ μνῆμα τῷ Πύρρωνι	οὐ	πόρρω τοῦ Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα
[6, 25]	ἔτι ἥκει· Σατράπην δὲ καὶ	οὐ	Ποσειδῶνα ὄνομα αὐτῷ τίθενται, μετὰ
[6, 15]	καὶ Ἰσθμῷ λάβοι στέφανον, ἡλικίαν	οὐ	πρόσω γεγονὼς ἐτῶν εἴκοσι. Τὸν
[6, 18]	Αὗται κεῖνται μὲν αἱ εἰκόνες	οὐ	πρόσω τῆς Οἰνομάου κίονος, ξύλου
[6, 4]	ἀνταγωνιζομένου τῶν χειρῶν ἔκλα, καὶ	οὐ	πρότερον ἀνίει, πρὶν ἢ αἴσθοιτο
[6, 26]	Σηρῶν ἄλλο πού τι, καὶ	οὐ	σὴρ, ὀνομάζεται. (Μέγεθος μέν ἐστιν
[6, 3]	καὶ ὁ πλάστης, γένος δὲ	οὐ	Σικυώνιος, ἀλλὰ ἐκ Μεσσήνης τῆς
[6, 22]	Ἀρκάδων, ἀνολυμπιάδας οἱ Ἠλεῖοι καλοῦντες	οὐ	σφᾶς ἐν καταλόγῳ τῶν Ὀλυμπιάδων
[6, 17]	Ἰάσων ἐν Θεσσαλίᾳ τυραννήσας, Πολυκράτους,	οὐ	τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ
[6, 21]	ἐπίκλησιν Κυδωνίας ναός. Οὗτος μὲν	οὐ	τὰ πάντα ἐστὶ σῶς, βωμὸς
[6, 18]	τοσάδε ἐς μνήμην. Βασιλέα γὰρ	οὐ	τὰ πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ
[6, 10]	καὶ ἐξ ἀρχῆς, πόλιν δὲ	οὐ	τὴν ἀρχαίαν ἐπὶ ἡμῶν ἔχουσιν,
[6, 11]	ὁ Τιμοσθένους Θάσιος. Θάσιοι δὲ	οὐ	Τιμοσθένους παῖδα εἶναι Θεαγένην φασίν,
[6, 6]	ἐκαλεῖτο Ἀστυκλέους· εἶναι δὲ αὐτὸν	οὐ	τούτου, ποταμοῦ δὲ οἱ ἐπιχώριοι
[6, 24]	πλῆθος οὐ πολλοί· καταλύονται γὰρ	οὐ	χαλεπῶς, ἅτε αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ
[6, 21]	δὲ ἕτερον τοῦ ἱπποδρόμου μέρος	οὐ	χῶμα γῆς ἐστιν, ὄρος δὲ
[6, 6]	δὲ ἐς Εὔθυμον τὸν πύκτην,	οὔ	με εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν τὰ
[6, 18]	ἔπη δὲ τὰ ἐς Ἀλέξανδρον	οὔ	μοι πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην τὸν
[6, 8]	ἐκ Παρρασίων, Δάμαρχον δὲ ὄνομα,	οὔ	μοι πιστὰ ἦν, πέρα γε
[6, 14]	δὲ Φερίᾳ τούτῳ διάφορον καὶ	οὐδαμῶς	ἐοικυῖαν ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ τύχην
[6, 2]	ν πύ κτην εσή μαινεν	ουδέ	ν. (Παρὰ δὲ Μεσσή νιος
[6, 2]	επί γε μαντικης νομί ζουσιν	ουδὲ	ν χρασθαι. Ἔ́ οικεν ουν
[6, 2]	στι μαντεύ εσθαι. Κυσὶ δὲ	ουδέ	νες επί γε μαντικης νομί
[6, 1]	τε καὶ εικό νων συγγραφή	Ουδὲ	οπό σων εστή κασιν ανδριά
[6, 1]	σων εστή κασιν ανδριά ντες,	ουδὲ	τού τοις πασιν επέ ξειμι,
[6, 13]	δὲ οὐκ ἦν πω τηνικαῦτα	οὐδὲ	Ἀργείοις ἐς ἅπαντας ὑπομνήματα τοὺς
[6, 25]	οὐκ ἂν ἄπο τοῦ εἰκότος,	οὐδὲ	δην εἴη, δόξῃ γε τοῦ
[6, 18]	τὴν Ἑλλάδα ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν	οὐδὲ	εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός
[6, 22]	γῆν ὁ Ἀλφειός, οὐ μὴν	οὐδὲ	ἐν τῇ Ἀρκάδων Πύλον ποτὲ
[6, 7]	ἡ γνώμη, καὶ ἀπελθεῖν ἀφιᾶσιν,	οὐδὲ	ἔργον οὐδὲν ἄχαρι ἐργάζονται, παρόν
[6, 13]	ἐπὶ Εὐρίπῳ, τῆς πόλεως μὲν	οὐδὲ	ἐρείπια ἐλείπετο ἐς ἡμᾶς ἔτι·
[6, 6]	πυκτεύων τὸν Εὔθυμον. Οὐ μὴν	οὐδὲ	ὁ Θεαγένης ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ
[6, 12]	Ἀρκαδίᾳ ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις δόξης	οὐδὲ	τὰ ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν
[6, 12]	ὑπὸ τοῦ Ἀρκάδων κοινοῦ δόγμα·	(οὐδέ	τινα ἔστιν ἐν Ἕλλησι Τρίτειαν
[6, 25]	κατὰ ἔτος ἕκαστον, ἐσελθεῖν δὲ	οὐδὲ	τότε ἐφεῖται πέρα γε τοῦ
[6, 19]	Ἀθηναίοις αἱ ἀρχαί· οὐ μὴν	οὐδὲ	ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό πω τηνικαῦτα
[6, 8]	γένοιτο αὖθις ἄνθρωπος. Οὐ μὴν	οὐδὲ	ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων λέγεσθαί μοι
[6, 2]	Μεσσηνί ων, ά λλος γε	ουδεὶ	ς Μεσσή νιος, ού τε
[6, 20]	τῇ Ἀργείων ἥρως μὲν ἦν	οὐδεὶς,	ὅστις ἔβλαπτε τοὺς ἵππους, πέτρας
[6, 6]	ᾄδουσι· διαβάντων δὲ τὸν Καικίνην	οὐδεμίαν	ἔτι οἱ ἐν τῇ Ῥηγίνῃ
[6, 20]	φόβος τε αὐτίκα ἰσχυρὸς ἀπ'	οὐδεμιᾶς	προφάσεως φανερᾶς καὶ ἀπὸ τοῦ
[6, 7]	καὶ ἀπελθεῖν ἀφιᾶσιν, οὐδὲ ἔργον	οὐδὲν	ἄχαρι ἐργάζονται, παρόν σφισι πολλά
[6, 25]	κατερρύηκε τῷ ναῷ, καὶ ἄγαλμα	οὐδὲν	ἐλείπετο· βασιλεῦσι δὲ ἀνεῖται Ῥωμαίοις.
[6, 22]	δὲ ἢ ἄλλου κατασκευάσματος ἐλείπετο	οὐδὲν	ἔτι, ἄμπελοι δὲ ἦσαν διὰ
[6, 6]	τοῦ δαίμονος ἐς τἄλλα ἦν	οὐδέν.	Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο γὰρ ἐς
[6, 19]	καὶ περίβολοι τείχους ἄλλο ἐλείπετο	οὐδὲν	Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ οἱ πρὸς
[6, 24]	τε καὶ παρθένων, οἷς ἄχαρι	οὐδέν	πω πρόσεστιν ἐκ γήρως, τούτων
[6, 11]	ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες,	οὐδὲν	τῆς ἀκαρπίας παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα
[6, 24]	σημαίνοι δ' ἂν τὸ ὄνομα	οὐδέν	τι ἀλλοῖον ἢ ὁ καλούμενος
[6, 13]	δρόμου συνέπεσεν ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ	οὐδέν	τι ἧσσον θέουσα ἐν κόσμῳ
[6, 6]	καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου τὸν δαίμονα	οὐδένα	ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά τε ὁμοίως
[6, 11]	χρόνον δέ, ὡς τοῖς Θασίοις	οὐδένα	ἀπεδίδου καρπὸν ἡ γῆ, θεωροὺς
[6, 26]	ἐν μὲν Ἠλείων καταλόγῳ λόγον	οὐδένα	Ὅμηρος ἐποιήσατο· ἐν δὲ ἔπεσι
[6, 2]	Συρακουσων. Ἀντί πατρος δὲ εν	ουδενὶ	του τυρά ννου τὰ δωρα
[6, 5]	μέγα καὶ ἄλκιμον θηρίον κατειργάσατο	οὐδενὶ	ἐσκευασμένος ὅπλῳ. Προήχθη δὲ ἐς
[6, 6]	ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν	οὐδενὶ	λόγῳ θέμενον αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν,
[6, 24]	καὶ ἐς βέβαιον ὁμολογίαν ἐπὶ	οὐδενὶ	λόγῳ καταστάντος. Ἔστι δὲ καὶ
[6, 4]	τοῦ Ἀρχιδάμου τούτου βασιλέως, εἰκόνα	οὐδενὸς	ἔν γε τῇ ὑπερορίᾳ Λακεδαιμονίους
[6, 26]	ἐσθῆτας ποιοῦσιν οἱ Σῆρες, ἀπὸ	οὐδενὸς	φλοιοῦ, τρόπον δὲ ἕτερον γίνονται
[6, 13]	συνταχθῶσιν ὑπὸ τοῦ κλήρου, καὶ	οὐκ	ἀθρόους ἀφιᾶσιν ἐς τὸν δρόμον·
[6, 26]	καὶ Σακαίαν· οἱ δὲ αὐτοὺς	οὐκ	Αἰθίοπας, Σκύθας δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς
[6, 12]	Τριταιεῖς εἶναι τοῦ ἐλεγείου λέγοντος,	οὐκ	ἀληθεύοντα εὕρισκον. Πόλεων γὰρ τῶν
[6, 18]	καὶ ἄνδρα ὁ Ἀναξιμένης ἐχθρὸν	οὐκ	ἀμαθέστατα, ἀλλὰ καὶ ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος.
[6, 25]	λόγῳ τοῖς Ἕλλησιν ἐπίκουρος ἦν,	οὐκ	ἂν ἄπο τοῦ εἰκότος, οὐδὲ
[6, 4]	δὴ ἐνίκησεν ὁ Σώστρατος ταύτην)	οὐκ	ἀναγράφουσιν οἱ Ἠλεῖοι, διότι μὴ
[6, 15]	τῆς αὐτῆς. Κάπρῳ μὲν δὴ	οὐκ	ἄνευ μεγάλων πόνων καὶ ἰσχυρᾶς
[6, 5]	ἄκρας, καὶ πηδῶντα καὶ ἐπειγόμενον	οὐκ	ἀνίει, πρίν γε δὴ ὁ
[6, 14]	οὖν τῶν δακτύλων κάτω γινόμενον,	οὐκ	ἀπεκίνησεν ἄν τις βιαζόμενος. (Ἀποθανεῖν
[6, 8]	τῇ τε τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ	οὐκ	ἀποδέοντα τῇ εὐτυχίᾳ, πλήν γε
[6, 11]	ἀποκτεῖναι μὲν σφᾶς τὸν παῖδα	οὐκ	ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν ἐκ
[6, 14]	παλαίσων ἐς Ὀλυμπίαν· ἀλλὰ γὰρ	οὐκ	ἐγένετο οἷός τε καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον
[6, 14]	νέον, πρὸς δὲ καὶ σύνεγγυς	οὐκ	ἐθέλοντα ἵστασθαι. (Λέγεται δὲ καὶ
[6, 18]	ἀνάγκῃ τοῦ ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν	οὐκ	ἐθέλων Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται δὲ καὶ
[6, 6]	ὡρμημένους φεύγειν Τεμέσαν, μὲν ἐκλιπεῖν	οὐκ	εἴα, τὸν δὲ Ἥρω σφᾶς
[6, 13]	δήπου, ὡς ἐν τῇ στήλῃ,	οὐκ	εἶναί πω τοῦ ὅπλου τὸν
[6, 20]	λαμβάνουσα παρὰ Ἠλείων. Παρθένους δὲ	οὐκ	εἴργουσι θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ τοῦ
[6, 24]	οὐχ ὑψηλόν, καὶ τοῖχοι μὲν	οὐκ	εἰσί, τὸν ὄροφον δὲ δρυὸς
[6, 10]	Ἔνθα δὴ ὁ Γλαῦκος, ἅτε	οὐκ	ἐμπείρως ἔχων τῆς μάχης, ἐτιτρώσκετο
[6, 5]	ὡς αὐτίκα ἐμπεσεῖσθαι καὶ χρόνον	οὐκ	ἐπὶ πολὺν ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης
[6, 4]	γὰρ τὸν Λεοντίσκον καταβαλεῖν μὲν	οὐκ	ἐπίστασθαι τοὺς παλαίοντας, νικᾷν δὲ
[6, 14]	τε ἔδοξεν εἶναι νέος, καὶ	οὐκ	ἐπιτήδειός πω νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη
[6, 17]	τὸν φόνον. (ἀνδριάντας δὲ ἀναμεμιγμένους	οὐκ	ἐπιφανέσιν ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε
[6, 21]	ἐγγὺς ἀλλήλων κρύπτειν γῇ φασιν	οὐκ	ἐπιφανῶς αὐτούς· Πέλοψ δὲ ὕστερον
[6, 23]	ἅμα κεινται, θέας ἕνεκα καὶ	οὐκ	ἐς ἔργον πολέμου πεποιημέναι. (Ἐκ
[6, 26]	τὰ εἰρημένα· ἐπεὶ αὐτός γε	οὐκ	ἐς καιρὸν ἀφικόμην τῆς ἑορτῆς.
[6, 6]	ὁ Θεαγένης καὶ ἀμειβόμενος αὐτὸν	οὐκ	ἐσῆλθεν ἐπὶ τὴν πυγμήν· καὶ
[6, 20]	τιμάς, καὶ ἐς αὐτὸ ἔσοδος	οὐκ	ἔστι πλὴν τῇ θεραπευούσῃ τὸν
[6, 22]	Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην Πύλον	οὐκ	ἔστιν ἐπενεγκεῖν τὸ ἔπος· Πυλίων
[6, 20]	τε εἶναι τοῖς ἱππεύουσι καὶ	οὐκ	εὐμενῆ δαίμονα. (Ἀνὴρ δὲ Αἰγύπτιος
[6, 22]	καὶ τὸν Ἀλφειόν, ὡς ἐσῆλθεν,	οὐκ	ἔχειν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων
[6, 25]	οὐ μείζων μεγάλου χαλκοῦς ἐστιν,	οὐκ	ἔχων πω γένεια, τόν τε
[6, 13]	αὐτῷ νῖκαι· καὶ Κορινθίοις δὲ	οὐκ	ἦν πω τηνικαῦτα οὐδὲ Ἀργείοις
[6, 19]	αὑτοῦ βίου παντός· ἐνιαύσιαι γὰρ	οὐκ	ἦσάν πω τότε Ἀθηναίοις αἱ
[6, 15]	Ἠλεῖον ὅστις ὁ ποιήσας ἐστὶν,	οὐκ	ἴσμεν; ἀνηγορεύθη δὲ ὁ Κλεινόμαχος
[6, 14]	εἰκόνα ὅστις ὁ εἰργασμένος ἐστὶν,	οὐκ	ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ ὁ Ἀδαμάτα
[6, 12]	ὅστις μὲν τὸν ἀνδριάντα εἰργάσατο,	οὐκ	ἴσμεν· καταμαχέσασθαι δὲ τρεῖς φασιν
[6, 4]	Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ ἄλλως γε	οὐκ	ἴσμεν ὅτου τὴν εἰκόνα ὁ
[6, 10]	μὲν τοῦ παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα	οὐκ	ἴσμεν· τὰς δὲ τοῦ πατρὸς
[6, 19]	ἥτις μὲν ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι πρόφασις,	οὐκ	οἶδα· ἐπ' ἐμοῦ δὲ ὅτι
[6, 19]	χαλκὸς λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστίν,	οὐκ	οἶδα. (Ταρτήσσιον δὲ εἶναι ποταμὸν
[6, 14]	ἀγῶνα τὸν τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων	οὐκ	ὄντα πω στεφανίτην, καὶ ἐπ'
[6, 5]	δὲ ἡ τοῦ Πουλυδάμαντας πατρὶς	οὐκ	ᾠκεῖτο ἔτι ἐφ' ἡμῶν. Ἀλέξανδρος
[6, 3]	λεγόμενα ἀνάγκη, πείθεσθαι δὲ πᾶσιν	οὐκέτι	ἀνάγκη. Τὰ δὲ ἄλλα, ὁποῖα
[6, 2]	ουδὲ ν χρασθαι. Ἔ́ οικεν	ουν	ιδί αν τινὰ ο Θρασύ
[6, 9]	μηκέτι θνητὸν ἐόντα. Κλεομήδει μὲν	οὖν	Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ τούτου τιμὰς ὡς
[6, 21]	τε καὶ Κρόταλος. Τούτων μὲν	οὖν	γονέας τε καὶ πατρίδας οὐχ
[6, 21]	τῶν Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον μὲν	οὖν	ἐγγὺς ἀλλήλων κρύπτειν γῇ φασιν
[6, 3]	ἐκτελέσας, δόξαν ἔχεις ἀρετᾶς. Δῆλοι	οὖν	εἰσιν οἵ τε Σάμιοι καὶ
[6, 6]	Τεμέσαν ὁμοῦ ταῖς ναυσί· μεθυσθέντα	οὖν	ἐνταῦθα ἕνα τῶν ναυτῶν παρθένον
[6, 11]	τῆς ἀκαρπίας παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα	οὖν	ἐπὶ τὴν Πυθίαν ἔρχονται, λέγοντες
[6, 13]	ὅπλου τὸν δρόμον, πῶς ἂν	οὖν	ἐπίσταιτο ὁ Χίονις, εἰ αὖθίς
[6, 3]	ἐκ Βοιωτίας δυνάμει. Φαίνοιτο ἂν	οὖν	ἡ ἐπὶ Σικυῶνα Ἠλείων καὶ
[6, 21]	παρέξεισι ταύτῃ Λευκυανίας· ἐκδίδωσι μὲν	οὖν	καὶ οὗτος ἐς τὸν Ἀλφειόν,
[6, 25]	καὶ Ἀθηνᾶν συνεργὸν λέγουσιν· ἀφικέσθαι,	οὖν	καὶ Πυλίοις τὸν δην συμμαχήσοντα
[6, 3]	Μαρδονίῳ καὶ Μήδοις. Ἐμοὶ μὲν	οὖν	λέγειν τὰ ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενα
[6, 15]	ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου μὲν	οὖν	μιᾷ πρὸς ταῖς> τεσσαράκοντα καὶ
[6, 19]	εἶναι καὶ Μύονας. Οἱ Μυᾶνες	οὖν	οἱ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι κατά
[6, 20]	ἐστι τῶν ἵππων. Παρέχεται μὲν	οὖν	σχῆμα ἡ ἄφεσις κατὰ πρῷραν
[6, 3]	γέγονεν Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς ἂν	οὖν	τήν γε ἐν Πλαταιαῖς μάχην
[6, 14]	ἐπικειμένων κατὰ στοῖχον, τὸν ἐλάχιστον	οὖν	τῶν δακτύλων κάτω γινόμενον, οὐκ
[6, 9]	Τισικράτης ἐνίκα Κροτωνιάτης στάδιον. Δῆλα	οὖν	ὡς Συρακούσιον ἤδη καὶ οὐ
[6, 25]	ποιητοῦ, Πυλίοις ἀμῦναι. Ἠλεῖοι δ'	οὖν	ὡς σφίσι τε εὔνῳ καὶ
[6, 4]	εὕρετο ἄλλα ἐς τιμήν. Ἔμελλεν	οὖν	ὡς τὸ εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν
[6, 25]	μὲν ἐν τῷ ναῷ καλοῦσιν	Οὐρανίαν·	ἐλέφαντος δέ ἐστι καὶ χρυσοῦ,
[6, 25]	ἀνείμενος βασιλεῦσι Ὁωμαίων. Ἄγαλμα Ἀφροδίτης	Οὐρανίας.	Ἀφροδίτης πανδήμου. Ναὸς δοῦ. Ἱερὸν
[6, 20]	δὲ τῆς Εἰλειθυίας ἐρείπια Ἀφροδίτης	Οὐρανίας	ἱεροῦ λείπεται, θύουσι δὲ καὶ
[6, 2]	τό δε εποιησά μην. Μεσσηνί	ους	γὰ ρ εκ Πελοποννή σου
[6, 2]	ων εγέ νετο επι Ἠλεί	ους,	καὶ εντὸ ς της Ἄλτεως
[6, 2]	Ζαγκλαί ων, καὶ ου Μεσσηνί	ους	φασί (Συγκατηλθε μέ ντοι Μεσσηνί
[6, 14]	ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ τοῖς παισὶν,	οὓς	ἀγενείους καλοῦσι, καὶ τρίτα δὴ
[6, 19]	δίσκοι τὸν ἀριθμὸν ἀνάκεινται τρεῖς,	οὓς	ἐς τοῦ πεντάθλου τὸ ἀγώνισμα
[6, 26]	παρεχομένη ναυσὶν ἐπιτήδειον· ἐπίνειον δὲ	οὖσα	Ἠλείων, ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀρκάδος τὸ
[6, 5]	γάρ σφισι καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα	οὖσα)	τούτους τε ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς
[6, 19]	δὲ καὶ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ἅτε	οὖσα	τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη παρὰ
[6, 26]	τοῖς ὕστερον δεδήλωκεν, ὡς πόλισμα	οὖσαν	καὶ τὴν Κυλλήνην ἐπίσταται· (Πουλυδάμας
[6, 19]	Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι τὸ ὄνομα, Σύβαριν	οὖσαν	τὸ ἀρχαῖον. Ὁ δὲ ὅρμος
[6, 20]	ἔστιν ἐπὶ τῆς μείζονος πλευρᾶς,	οὔσης	χώματος, κατὰ τὴν διέξοδον τὴν
[6, 21]	καὶ ἀπὸ τοῦ Χαμύνου τῆς	οὐσίας	τῇ Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι τὸ ἱερόν.
[6, 9]	ξύλα τῆς κιβωτοῦ καταρρήξαντες, ὡς	οὔτε	ζῶντα Κλεομήδην οὔτε τεθνεῶτα εὕρισκον,
[6, 12]	δὲ τρεῖς φασιν ἀνταγωνιστὰς αὐτὸν,	οὔτε	πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε τι τρωθέντα
[6, 18]	μὲν ταῦτα ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ	οὔτε	πρὸς τὸ σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί τι
[6, 9]	καταρρήξαντες, ὡς οὔτε ζῶντα Κλεομήδην	οὔτε	τεθνεῶτα εὕρισκον, ἀποστέλλουσιν ἄνδρας ἐς
[6, 12]	ἀνταγωνιστὰς αὐτὸν, οὔτε πληγὴν ἀποδεξάμενον,	οὔτε	τι τρωθέντα τοῦ σώματος. (Θεόχρηστον
[6, 12]	μοι τοῦ λόγου τὰ πρότερα	οὔτε	τῶν ἐς Ἄρατον, οὔτε τῶν
[6, 12]	πρότερα οὔτε τῶν ἐς Ἄρατον,	οὔτε	τῶν ἐς Ἀρέα ἀμνημόνως ἔσχεν.
[6, 15]	Παλεῖς, ἡ τετάρτη Κεφαλλήνων μοῖρα.	Οὗτοι	δὲ οἱ Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς
[6, 19]	ὑπὸ Μυόνων τεθῆναι. Οἵτινες δὲ	οὗτοι	ἦσαν, οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ
[6, 23]	παρὰ τῶν ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται·	οὗτοι	λανθάνουσι παρελθόντες ἐς τὴν πόλιν
[6, 7]	τοὺς ἐσελθόντας ἐς τὸ παγκράτιον·	(οὗτοι	μὲν ἀδελφοί τέ εἰσι καὶ
[6, 26]	καὶ τὴν Σηρίαν νῆσον εἶναι.	Οὗτοι	μὲν δὴ τοῦ Αἰθιόπων γένους
[6, 22]	ἀπὸ Ἠλείων Μακίστιοι καὶ Σκιλλούντιοι,	οὗτοι	μὲν ἐκ τῆς Τριφυλίας, τῶν
[6, 15]	τε καὶ ἐν Ἰσθμῷ λαβόντα,	οὗτοι	μὲν τὸν Ἐπιθέρσην τοῦτον ἀνέθεσαν.
[6, 5]	ἀγούσας καμήλους τὰ σιτία ἐλυμήναντο.	(Οὗτοι	πολλάκις οἱ λέοντες καὶ ἐς
[6, 26]	ἀλεκτρυὼν ἐπὶ τῷ κράνει, ὅτι	οὗτοι	προχειρότατα ἔχουσιν ἐς μάχας οἱ
[6, 5]	αὖθις ὑπὸ ἀσθενείας ἐξέλιπον καὶ	οὗτοι	τὴν πόλιν, ὅτε καὶ τοῖς
[6, 2]	σιππος· ο δὲ ανὴ ρ	ουτος	ανεί λετο επὶ παγκρατί ω
[6, 1]	τεθρί ππω μὲ ν καὶ	ουτος	εκρά τησεν· η δὲ εικὼ
[6, 2]	διον παιδας ο Δαμί σκος	ουτος,	καί οι καὶ πενταθλή σαντι
[6, 2]	νος. Ὁ δὲ Ευτυχί δης	ουτος	καὶ Σύ ροις τοις επι
[6, 1]	ν πατέ ρα πεντά θλω·	ουτος	μὲ ν δὴ έ οικεν
[6, 1]	Ξενί ου, καταβαλὼ ν καὶ	ουτος	παλαιστὰ ς παιδας, γέ νος
[6, 10]	δὲ Ἀγιάδαν Σήραμβος, γένος καὶ	οὗτος	Αἰγινήτης· Λυκίνου δέ ἐστιν ὁ
[6, 20]	πᾶσι τὰς ἵππους. Ἠξίου δὲ	οὗτος	Αἰγύπτιος, εἶναι μὲν Ἀμφίονα, εἶναι
[6, 8]	ἐκ Κλείτορος, ἐπὶ πυγμῇ καὶ	οὗτος	ἀναγορευθεὶς παίδων. Τὰς δέ σφισιν
[6, 15]	τούτοις γενέσθαι. Καὶ δὴ αὐτὸς	οὗτος	ἀνείλετο καὶ κέλητι ἵππῳ νίκην
[6, 14]	τούτων πυθιάδας ἕξ, μόνος δὴ	οὗτος	αὐλητής. Δῆλα δὲ ὅτι καὶ
[6, 14]	Πυθοκρίτου αὐλητοῦ. (Φερίας δὲ Αἰγινήτης	(οὗτος	γὰρ παρὰ τὸν Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα
[6, 7]	Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν.	(Οὗτος	δὲ ὁ Πεισίροδος καὶ ἐν
[6, 14]	μὲν Δαμέας ἐκ Κρότωνος καὶ	οὗτος.	Ἐγένοντο δὲ τῷ Μίλωνι ἓξ
[6, 13]	θαύματι. Ὁ Πολίτης δ' ἦν	οὗτος	ἐκ Κεράμου τῆς ἐν τῇ
[6, 9]	κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Ἀρκὰς καὶ	οὗτος	ἐκ Κλείτορος. Καὶ τοῦ μὲν
[6, 19]	(προσεχὴς γὰρ τῷ Σελινουντίων ἐστὶν	οὗτος)	ἐν τούτῳ πεποιημένος ἐστὶν Ἐνδυμίων·
[6, 16]	Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ ὁ Γλαύκων	οὗτος	ἐπὶ ἅρματος τελείου δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 21]	Ἠοίας, Ἀλκάθους ὁ Πορθάονος, δεύτερος	οὗτος	ἐπὶ τῷ Μάρμακι· μετὰ δὲ
[6, 5]	αὑτοῦ ῥώμης ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι καὶ	οὗτος.	Ἐς σπήλαιον γὰρ οἵ τε
[6, 21]	Λευκυανίας· ἐκδίδωσι μὲν οὖν καὶ	οὗτος	ἐς τὸν Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ
[6, 4]	τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι καὶ	οὗτος	ἐς τὸν λόγον, Φειδίου τε
[6, 3]	δὲ τοῦ Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων	οὗτος	ἕστηκε. Τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι
[6, 5]	ἀνθρώπων δὲ τῶν καθ' ἡμᾶς	οὗτός	ἐστιν ὁ μέγιστος Πουλυδάμας Νικίου.
[6, 26]	ποταμὸς δὲ, ὃν Σῆρα ὀνομάζουσιν,	οὗτός	ἐστιν ὁ ποιῶν νῆσον αὐτήν·
[6, 21]	Ἀλφειὸν καταντικρὺ τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα,	οὗτός	ἐστιν ὁ τὴν Πισαίαν πρὸς
[6, 15]	τε τῷ Δεινομένους ὁ Ἱέρων	οὗτος	καὶ Συρακουσῶν εἴη κατὰ ταὐτὰ
[6, 3]	Ἰσθμίων δὲ δῆλα ὡς καὶ	οὗτος	κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις
[6, 17]	Δημοκράτης Τενέδιος, καὶ Ἠλεῖος Κριάννιος·	οὗτος	μὲν ὅπλου λαβὼν νίκην, Δημοκράτης
[6, 21]	Ἀθηνᾶς ἐστιν ἐπίκλησιν Κυδωνίας ναός.	Οὗτος	μὲν οὐ τὰ πάντα ἐστὶ
[6, 15]	δὲ Ὀλυμπίᾳ δεύτερος ὁ Κλειτόμαχος	οὗτος	μετὰ τὸν Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ
[6, 17]	Δηικράτους συνοικήσαντος ἀδελφῇ τῇ Γοργίου.	(Οὗτος	ὁ Γοργίας πατρὸς μὲν ἦν
[6, 13]	πρῶτος λαβεῖν ἐν Ὀλυμπίᾳ φησὶν	οὗτος	ὁ Δίαλλος παγκρατίου στέφανον ἐν
[6, 12]	ἣν Κυρηναῖος στάδιον ἐνίκησεν Ἰδαῖος.	(Οὗτος	ὁ Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον
[6, 10]	ἐν θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ	οὗτος	ὁ Καρύστιος ἦν Δημύλου, καὶ
[6, 16]	ἀμφισβητήσεως περὶ γῆς ὅρων, εἶπεν	οὗτος	ὁ Πύτταλος τὴν δίκην· ὁ
[6, 9]	τις (ἐμοὶ δοκεῖ) ὁ Γέλων	οὗτος,	πατρός τε ὁμωνύμου τῷ τυράννῳ
[6, 23]	ἐντὸς τοίχου· ὁ σύμπας δὲ	οὗτος	περίβολος καλεῖται Ξυστός, ὅτι Ἡρακλεῖ
[6, 14]	αὐτὸν παλαιστὴς παῖς, Ἄνδριος καὶ	οὗτος,	Προκλῆς ὁ Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις
[6, 10]	Ὀλυμπίαν εἰκόνα ἀνέθηκεν ὁ Κλεοσθένης	οὗτος.	Τὰ γὰρ Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου
[6, 7]	δὴ ἁπάντων ἀνὴρ εἷς φρονήσας	οὗτος	τὰ Λακεδαιμονίων φαίνεται, ὥστε καὶ
[6, 8]	Γενόμενος δὲ Ἑλλανοδίκης, ἔγραψε καὶ	οὗτος	τὰ ὀνόματα ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν
[6, 14]	Μαρδονίου καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον.	Οὗτός	τε δὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀνάκειται,
[6, 7]	Πύθια ἀνέλοιτο ἀκονιτί. Ἀνηγορεύοντο δὲ	οὗτός	τε καὶ ὁ Πεισίροδος Θούριοι,
[6, 12]	αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος ὁ Ἱέρων	οὗτος,	τὴν δὲ ἀρχὴν εἶχεν ἔτει
[6, 12]	Δεινομένους, καὶ ἐν Συρακούσαις καὶ	οὗτος	τυραννήσας· Ἱέρων δὲ ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους.
[6, 5]	ἔσχεν ἀντ' ἐκείνου τὴν ἀρχήν,	οὗτος	ὡς ἐβασίλευσεν ὁ Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο
[6, 10]	Ὦ παῖ τὴν ἀπ' ἀρότρου.	Οὕτω	γε δὴ βιαιοτέραν ἐς τὸν
[6, 14]	τῷ δίσκῳ. Ῥοιὰν μὲν δὴ	οὕτω	κατεῖχεν, ὡς μήτε ἄλλῳ παρεῖναι
[6, 26]	φασὶν εἶναι. (Ταῦτα μὲν δὴ	οὕτω	λέγεται. Ἀνδρὶ δὲ ἐς Ἀχαί̈
[6, 7]	δὲ ἐς ἐκκλησίαν συνελθόντες ἄνδρα	οὕτω	μέγαν καὶ δόξης ἐς τοσοῦτο
[6, 3]	καὶ ὄρος τὸ Δώριον ὀνομαζόμενον,	οὕτω	μετεβάλλοντο οἱ Ἴωνες, καὶ Κόνωνα
[6, 3]	μάθημα καὶ νίκας ἔμελλεν ἐπιφανεῖς	οὕτω	παρασκευάσειν. Ὁ δὲ ἀνδριὰς αὐτῷ
[6, 6]	μὲν δὴ ἐς τούτους εἶχεν	οὕτω.	Τὰ δὲ ἐς Εὔθυμον τὸν
[6, 22]	ἐνόμισαν τῇ Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ	οὕτω	τὴν Ἀλφειαίαν θεὸν Ἐλαφιαίαν ἀνὰ
[6, 26]	τε ὑπὸ πλησμονῆς, καὶ ἀποθανόντος	οὕτω	τὸ πολὺ τῆς ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν
[6, 3]	θεῷ. Ταῦτα μέν ἐστιν ἔχοντα	οὕτω	τὸν ἀεὶ χρόνον, καὶ Ἴωσιν
[6, 15]	Λέγει τε δὴ εἰκότα, καὶ	οὕτως	ἐσκληθέντος τοῦ παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ
[6, 10]	ἐδιδάχθησαν, δεδήλωκεν· ἔχει γὰρ δὴ	οὕτως·	Εὐτελίδας καὶ Χρυσόθεμις τάδε ἔργα
[6, 13]	Φειδώλα παίδων. (Ταῦτα μὲν δὴ	οὕτως	ἔχοντα ἴστω τις. Ἠλείοις δὲ
[6, 6]	Τὰ δὲ ἐς αὐτὸν εἶχεν	οὕτως.	Ὀδυσσέα πλανώμενον μετὰ ἅλωσιν τὴν
[6, 13]	αὖθις θέουσι τῶν ἄθλων· καὶ	οὕτως	σταδίου δύο ὁ στεφανούμενος ἀναιρήσεται
[6, 8]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει γὰρ δὴ	οὕτως·	Υἱὸς Δινύτα Δάμαρχος τάνδ' ἀνέθηκεν
[6, 1]	δὲ νικησά ντων Ὀλυμπί ασιν	ουχ	απά ντων εισὶ ν εστηκό
[6, 1]	γω του κλή ρου, καὶ	ουχ	υπὸ ισχύ ος ανεί λοντο
[6, 22]	ὑπὸ Ἠλείων, ἔμελλεν ἀνὰ χρόνον	οὐχ	ἕξειν οἰκήτορας. Παρὰ δὲ αὐτὴν
[6, 26]	Ἐρυθρᾶς. (Ἤκουσα δὲ καὶ ὡς	οὐχ	ἡ Ἐρυθρά, ποταμὸς δὲ, ὃν
[6, 26]	ἐς καρποὺς καὶ τὴν βύσσον	οὐχ	ἥκιστα ἐκτρέφειν ἀγαθή. Τὴν μὲν
[6, 12]	ἀδελφὸν Γέλωνα. Τὰ δὲ ἀναθήματα	οὐχ	Ἱέρων ἀπέστειλεν, ἀλλ' ὁ μὲν
[6, 4]	Ἰσθμῷ τε καὶ Νεμείων ἀνῃρημένος,	οὐχ	Ἱμεραῖος εἶναι τὸ ἐξ ἀρχῆς,
[6, 6]	ἐστὶν ἔργον. Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος,	οὐχ	ὁ τῆς Ἥρας τὸ ἄγαλμα
[6, 21]	οὖν γονέας τε καὶ πατρίδας	οὐχ	οἷά τε ἦν πυθέσθαι μοι·
[6, 9]	ῥοιᾶς φέρει καρπόν, ἐμοὶ μὲν	οὐχ	οἷά τε ἦν συμβαλέσθαι· τάχα
[6, 8]	τὴν μελέτην. Ὡς δὲ ἐπανήκων	οὐχ	οἷός τε ἔτι τεῖναι τὸ
[6, 24]	ἐνταῦθα, ἰδίᾳ τῷ Σιληνῷ καὶ	οὐχ	ὁμοῦ Διονύσῳ πεποιημένος· Μέθη δὲ
[6, 26]	Δέλτα ὑπὸ τοῦ Νείλου, καὶ	οὐχ	ὑπὸ μιᾶς περιέχεσθαι θαλάσσης; τοιαύτην
[6, 21]	χῶμα γῆς ἐστιν, ὄρος δὲ	οὐχ	ὑψηλόν. Ἐπὶ τῷ πέρατι τοῦ
[6, 24]	εἶδον, ναοῦ σχῆμα· ἔστι δὲ	οὐχ	ὑψηλόν, καὶ τοῖχοι μὲν οὐκ
[6, 2]	ρμα, τὸ ν δὲ ηνί	οχον	νική σαντα ανέ δησεν αυτὸ
[6, 1]	ππων, καὶ ανὴ ρ ηνί	οχος,	καὶ αυτης Κυνί σκας εικώ
[6, 5]	πρίν γε δὴ ὁ ταῦρος	ὀψέ	ποτε καὶ ἐς ἅπαν ἀφικόμενος
[6, 5]	ἐς Σοῦσά τε καὶ ἐς	ὄψιν	ἀφικέσθαι τὴν αὑτοῦ. Ἔνθα δὴ
[6, 25]	οἰκήματι οὐ μεγάλῳ. Κατὰ δὲ	ὄψιν	ὀνείρατος γραφῇ μεμιμημένος ἐστὶν ὁ
[6, 25]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Ναὸς ἀνείμενος βασιλεῦσι	Ὁωμαίων.	Ἄγαλμα Ἀφροδίτης Οὐρανίας. Ἀφροδίτης πανδήμου.