Livre, Chap.
[6, 2]	Δαμί σκος, ὸ ς δύ	ο	γεγονὼ ς έ τη καὶ
[6, 2]	ενί κα στά διον παιδας	ο	Δαμί σκος ουτος, καί οι
[6, 2]	ντα ειργά σατο Λύ σιππος·	ο	δὲ ανὴ ρ ουτος ανεί
[6, 1]	νεκα ες τὸ ν αγωνα	ο	Δεινό λοχος ησκή θη, καὶ
[6, 2]	δὲ καὶ ανδριά ντας δύ	ο	ες Ὀλυμπί αν, Μύ ρωνος
[6, 2]	οικεν ουν ιδί αν τινὰ	ο	Θρασύ βουλος επὶ σπλά γχνων
[6, 1]	τους εκέ λευσεν αφειναί με	ο	λό γος, ό τι ου
[6, 1]	επὶ ά λλοις έ ργοις,	ό	μως ου τετυχή κασιν εικό
[6, 2]	ν αυτων γεγό νασι δύ	ο	Ὀλυμπικαὶ νικαι· Λί χας δὲ
[6, 2]	ντα μὲ ν ό τι	ο	παιδοτρί βης εί η Μύ
[6, 2]	Ἀρκεσί λαό ς τε καὶ	ο	παις του Ἀρκεσιλά ου Λί
[6, 2]	ανά κειται Τί μων καὶ	ο	παις του Τί μωνος Αί
[6, 1]	ταινί αν. Ἐνί κησε δὲ	ο	Πολυκλης ί πποις, ως τὸ
[6, 2]	δὲ Μεσσή νιος Δαμί σκος,	ὸ	ς δύ ο γεγονὼ ς
[6, 2]	νας Δαί δαλος Σικυώ νιος,	ὸ	ς καὶ επὶ τη Λακωνικη
[6, 2]	βουλος Αινέ ου των Ιαμιδων,	ὸ	ς καὶ Μαντινευσιν εμαντεύ σατο
[6, 1]	πασιν επέ ξειμι, επιστά μενος	ό	σοι τω παραλό γω του
[6, 2]	Χωρὶ ς γὰ ρ ὴ	ό	σους αυτων κατέ λεξα ή
[6, 20]	ἔμβολον ἐς τὸν δρόμον. Καθ'	ό,	τι δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ
[6, 2]	παιδὶ ί ππου κέ λητος·	ο	Τί μων δὲ επὶ ά
[6, 2]	ν αναθέ ντα μὲ ν	ό	τι ο παιδοτρί βης εί
[6, 1]	αφειναί με ο λό γος,	ό	τι ου κατά λογό ς
[6, 2]	εί η Μύ κων, καὶ	ό	τι Σά μιοι τὰ ες
[6, 1]	δὲ αυτω παιδί α δύ	ο,	τὸ μὲ ν τροχὸ ν
[6, 1]	Δεινολό χου μή τηρ ειδεν	ό	ψιν ονεί ρατος ως έ
[6, 15]	ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος	ὁ	Ἀγησιλάου, καὶ ἀνὴρ ὅστις δὴ
[6, 4]	Παρὰ δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος ἕστηκεν	ὁ	Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ
[6, 14]	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ	ὁ	Ἀδαμάτα Ταραντῖνος, σταδίου λαβὼν καὶ
[6, 20]	ἐς τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν	ὁ	ἀετός, ὡς τοῖς ἥκουσιν ἐπὶ
[6, 13]	Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς. Ἀνέθηκε δὲ καὶ	ὁ	Ἀθηναίων δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν,
[6, 12]	τοῦ Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς	ὁ	Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος
[6, 18]	ἢ καὶ αἰτίαν φρονῆσαι λαβόντων,	ὁ	Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς
[6, 20]	ὡς ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆς	ὁ	Ἀλκάθους ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου τῶν
[6, 7]	νῖκαι. Αὐτὸς μέν γε πυκτεύων	ὁ	Ἀλκαίνετος ἔν τε ἀνδράσι καὶ
[6, 22]	δὴ διὰ τῆς χώρας ταύτης	ὁ	Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην Πύλον
[6, 22]	πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν τὴν γῆν	ὁ	Ἀλφειός, οὐ μὴν οὐδὲ ἐν
[6, 11]	τούτων ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος	ὁ	Ἀμύντου, καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου,
[6, 18]	Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ ὅσα Φίλιππος	ὁ	Ἀμύντου καὶ ὕστερον Ἀλέξανδρος εἰργάσατο,
[6, 4]	Χάρταν Σπαρτιάτας. (Ὁ δὲ παῖς	ὁ	ἀναδούμενος ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω
[6, 18]	Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται δὲ καὶ ἄνδρα	ὁ	Ἀναξιμένης ἐχθρὸν οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλὰ
[6, 18]	γεγονότα ἐν γνώσει. Προσῄει τε	ὁ	Ἀναξιμένης, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον
[6, 10]	καὶ ὡσαύτως τῇ ἐφεξῆς· πεποίηται	ὁ	ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ τὰ
[6, 11]	Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ τὸν μὲν	ὁ	ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει· τοῦ
[6, 8]	Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους ἐστὶν	ὁ	ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει
[6, 4]	Ὀλυμπίᾳ. Τέχνη δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος	ὁ	ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης δὲ ἄλλος
[6, 7]	Καλλικλέους δὲ τοῦ Μεγαρέως ποίημα	ὁ	ἀνδριάς ἐστιν. (Ἀνὴρ δὲ ἐκ
[6, 10]	οὗτος Αἰγινήτης· Λυκίνου δέ ἐστιν	ὁ	ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη· τὸν δὲ
[6, 10]	δὲ Αἰγινήτης ἐποίησε· σκιαμαχοῦντος δὲ	ὁ	ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα, ὅτι ὁ
[6, 23]	δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται τὸν φοίνικα	ὁ	Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν
[6, 3]	ἐποίησε μὲν Νικόδαμος· γένος δὲ	ὁ	Ἀντίοχος ἦν ἐκ Λεπρέου. Παγκρατίῳ
[6, 26]	σφίσι πρὸς θαλάσσῃ ὅρος ἦν	ὁ	Ἄραξος.
[6, 12]	Ἀνάθημα δὲ ὁ μὲν Κορινθίων	ὁ	Ἄρατος, Ἀρεὺς δὲ Ἠλείων ἐστί.
[6, 13]	παισὶ στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε σφᾶς	ὁ	Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ, ὃς Σικυωνίων
[6, 14]	λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ ἐν ἀνδράσιν	ὁ	Ἀρτεμίδωρος Ὀλυμπικὴν νίκην δευτέρᾳ καὶ
[6, 9]	εἴη ἄν τις (ἐμοὶ δοκεῖ)	ὁ	Γέλων οὗτος, πατρός τε ὁμωνύμου
[6, 24]	δὲ, οὐ μνημονεύουσιν· εἰ δὲ	ὁ	γέρων, ὅντινα ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ
[6, 19]	θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ ἀετῷ	ὁ	γιγάντων καὶ θεῶν πόλεμος· ἀνάκειται
[6, 10]	Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν. Ἔνθα δὴ	ὁ	Γλαῦκος, ἅτε οὐκ ἐμπείρως ἔχων
[6, 10]	ὁ ἀνδριὰς παρέχεται σχῆμα, ὅτι	ὁ	Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος τῶν κατ'
[6, 16]	Γλαύκωνος τοῦ Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ	ὁ	Γλαύκων οὗτος ἐπὶ ἅρματος τελείου
[6, 17]	τε ἐς πλέον τιμῆς ἀφίκετο	ὁ	Γοργίας παρὰ Ἀθηναίοις. Καὶ Ἰάσων
[6, 17]	συνοικήσαντος ἀδελφῇ τῇ Γοργίου. (Οὗτος	ὁ	Γοργίας πατρὸς μὲν ἦν Χαρμαντίδου,
[6, 5]	τῷ πρὸς Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν	ὁ	δαίμων. (Παγκρατίου μὲν δὴ καὶ
[6, 16]	παρ' αὐτὸν Ἠλεῖος ἀθλητὴς Παιάνιος	ὁ	Δαματρίου, πάλης τε ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 5]	τὴν ἀρχήν, οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν	ὁ	Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος
[6, 3]	νίκας ἔμελλεν ἐπιφανεῖς οὕτω παρασκευάσειν.	Ὁ	δὲ ἀνδριὰς αὐτῷ Κλέωνος μέν
[6, 11]	ἔχοντα παρὰ τῶν ἐπιχωρίων τιμάς.	Ὁ	δὲ ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους ἐστὶν
[6, 16]	ἐπὶ δρόμῳ νίκας ἓξ ἀνῃρημένου.	Ὁ	δὲ Ἀσάμων καὶ ὁ Νίκανδρος
[6, 23]	μὲν φοίνικος ὁ Ἔρως κλάδον,	ὁ	δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται τὸν φοίνικα
[6, 5]	Πολυδάμαντος ἔργα λαμπρὰ καὶ θάνατος.	(Ὁ	δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ τῷ
[6, 2]	παρὰ Λυσί ππω δεδιδαγμέ νος.	Ὁ	δὲ Ευτυχί δης ουτος καὶ
[6, 25]	τράγον παρίημι τοῖς θέλουσιν εἰκάζειν.	(Ὁ	δὲ ἱερὸς τοῦ Ἅιδου περίβολός
[6, 16]	οὗτος ὁ Πύτταλος τὴν δίκην·	ὁ	δέ οἱ ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν
[6, 6]	πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο ὁ Εὔθυμος.	Ὁ	δέ οἱ ἀνδριὰς τέχνη τέ
[6, 19]	ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν τὸ ἀρχαῖον.	Ὁ	δὲ ὅρμος ταῖς ναυσὶ χειροποίητος
[6, 25]	ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν κύκλῳ περίστυλος·	ὁ	δὲ ὄροφος κατερρύηκε τῷ ναῷ,
[6, 4]	Συάδραν τε καὶ Χάρταν Σπαρτιάτας.	(Ὁ	δὲ παῖς ὁ ἀναδούμενος ταινίᾳ
[6, 3]	ἐκ Καλαυρείας ἐδιδάχθη παρ' Ἀμφίονι·	ὁ	δὲ παρὰ τῷ Πίσωνι Δαμόκριτος.
[6, 20]	τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας.	Ὁ	δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν
[6, 19]	ἢ καὶ πεζῇ μάχῃ κρατησάντων.	(Ὁ	δὲ τρίτος τῶν θησαυρῶν καὶ
[6, 14]	δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν τὸ ξύλον·	ὁ	δὲ ὑπὸ φρονήματος ὁ Μίλων
[6, 16]	Ἄλτει παρὰ τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν	ὁ	Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ τῆς ἐς
[6, 20]	ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι σύνοπτος·	ὁ	δελφὶς δὲ ἐς ἔδαφος πίπτει.
[6, 10]	σφύρας χρώμενος. Καί πως (ἐθεάσατο	ὁ	Δημύλος τὸ ὑπὸ τοῦ παιδὸς
[6, 7]	Ἐπὶ δὲ αὐτοῖς κεῖται καὶ	ὁ	Διαγόρας, πυγμῆς ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος
[6, 7]	τοῖς παισὶ καλούμενον. Γένος δὲ	ὁ	Διαγόρας τὸ ἐξ ἀρχῆς Μεσσήνιος
[6, 13]	λαβεῖν ἐν Ὀλυμπίᾳ φησὶν οὗτος	ὁ	Δίαλλος παγκρατίου στέφανον ἐν παισίν.
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος ἕστηκεν	ὁ	Δούριος Σάμιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·
[6, 20]	τίθενται Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ σφισιν	ὁ	δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν
[6, 7]	ἀπελθόντες. Χρόνῳ δὲ ὕστερον κατῆλθεν	ὁ	Δωριεὺς ἐς Ῥόδον· καὶ φανερώτατα
[6, 14]	μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ὅστις	ὁ	εἰργασμένος ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος
[6, 6]	αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ ὁ πλάστης	ὁ	ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην
[6, 4]	ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν	ὁ	ἐκ τῶν Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ
[6, 24]	παρὰ τὸ πέρας τῆς στοᾶς	ὁ	Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ ἡ διείργουσα
[6, 20]	φόβον τοῖς ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ	ὁ	ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος πολὺ δή
[6, 17]	ἀνῃρημένος· (εἶναι δὲ καὶ μάντις	ὁ	Ἐπέραστος τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν
[6, 4]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Σώστρατος	ὁ	ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος. Ἡ
[6, 17]	δὲ Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός ἐστιν	ὁ	ἐργασάμενος. (Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου καὶ
[6, 10]	καταπαλαίσας παῖδας Παντάρκης ἕστηκεν Ἠλεῖος	ὁ	ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ δὲ τῷ
[6, 23]	ἔχει δὲ ὁ μὲν φοίνικος	ὁ	Ἔρως κλάδον, ὁ δὲ ἀφελέσθαι
[6, 6]	ἄλλην. Γένος μὲν δὴ ἦν	ὁ	Εὔθυμος ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ
[6, 6]	κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι αὐτὴν καὶ	ὁ	Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν ἔφοδον
[6, 6]	τὸν ἐπὶ πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο	ὁ	Εὔθυμος. Ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς
[6, 6]	σφισι καὶ δαίμων ὅντινα ἐξέβαλεν	ὁ	Εὔθυμος, χρόαν τε δεινῶς μέλας
[6, 6]	ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων ἐποίησεν	ὁ	ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον τοῦ
[6, 6]	ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ τῆς γῆς	ὁ	Ἥρως, ἀφανίζεταί τε καταδὺς ἐς
[6, 6]	Ὀλυμπιάδα ἔμελλε χωρήσειν. Θεαγένης γὰρ	ὁ	Θάσιος Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ αὐτῇ
[6, 11]	ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων	ὁ	Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ
[6, 6]	τὸν Εὔθυμον. Οὐ μὴν οὐδὲ	ὁ	Θεαγένης ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ λαβεῖν
[6, 6]	θεῷ τοῦ ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν	ὁ	Θεαγένης καὶ ἀμειβόμενος αὐτὸν οὐκ
[6, 9]	δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ' ὅτῳ δὲ	ὁ	Θεόγνητος πίτυος τῆς γ' ἡμέρου
[6, 17]	τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός ἐστιν	ὁ	Θεογόνου ὅπλου νίκην ἀνῃρημένος· (εἶναι
[6, 11]	ἐς Δελφούς, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν	ὁ	θεὸς καταδέχεσθαι τοὺς δεδιωγμένους. Καὶ
[6, 25]	ὄψιν ὀνείρατος γραφῇ μεμιμημένος ἐστὶν	ὁ	θεός, παῖς μὲν ἡλικίαν, ἀμπέχεται
[6, 17]	δὲ Δαιτώνδα Σικυωνίου· παῖς δὲ	ὁ	Θεότιμος ἦν Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ τῷ
[6, 17]	τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν	ὁ	Ἰάσων ἐποιήσατο. Βιῶναι δὲ ἔτη
[6, 12]	Κυρηναῖος στάδιον ἐνίκησεν Ἰδαῖος. (Οὗτος	ὁ	Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον τὸν
[6, 15]	ὡς ὁμώνυμός τε τῷ Δεινομένους	ὁ	Ἱέρων οὗτος καὶ Συρακουσῶν εἴη
[6, 12]	τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος	ὁ	Ἱέρων οὗτος, τὴν δὲ ἀρχὴν
[6, 12]	ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν	ὁ	Ἱέρωνος· ἔργα δὲ, τὸ μὲν
[6, 14]	Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός τε δὴ	ὁ	Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ παρ' αὐτὸν
[6, 3]	ἀπὸ τούτου μαθητής. Δίκων δὲ	ὁ	Καλλιβρότου πέντε μὲν Πυθοῖ δρόμου
[6, 24]	ὄνομα οὐδέν τι ἀλλοῖον ἢ	ὁ	καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ Ἀθηναίων. Ἑτέρωθι
[6, 16]	Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος εἰκόνες. Δρόμος	ὁ	καλούμενος ἵππιος. Πολυπείθους ἅρμα. Ἠλείων
[6, 20]	ὁ τὴν Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς	ὁ	καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι.
[6, 10]	(Ἐπὶ δὲ τοῖς κατειλεγμένοις ἕστηκεν	ὁ	Καρύστιος Γλαῦκος. Εἶναι δέ φασιν
[6, 10]	θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ οὗτος	ὁ	Καρύστιος ἦν Δημύλου, καὶ γῆν
[6, 19]	(Ἐφεξῆς δὲ τῷ Σικυωνίῳ ἐστὶν	ὁ	Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου τέχνη, καὶ
[6, 12]	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος ἕστηκεν	ὁ	Κλεινίου· καὶ αὖθις ἀναβεβηκώς ἐστιν
[6, 15]	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη δὲ	ὁ	Κλεινόμαχος ἐπὶ νίκῃ πεντάθλου. (Παντάρκην
[6, 15]	ἀριθμόν. Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ δεύτερος	ὁ	Κλειτόμαχος οὗτος μετὰ τὸν Θάσιον
[6, 15]	νίκης ἐπὶ τῇ πάλῃ, ἀνεδίδασκεν	ὁ	Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν
[6, 13]	ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου, Τίσανδρος	ὁ	Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν ἐχέτω. Τετράκις
[6, 10]	τὴν ἕκτην ὀλυμπιάδα καὶ ἑξηκοστὴν	ὁ	Κλεοσθένης· ἀνέθηκε δὲ ὁμοῦ τοῖς
[6, 10]	πρῶτος ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνα ἀνέθηκεν	ὁ	Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου
[6, 22]	λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ Πύλων	ὁ	Κλήσωνος· γενομένη δὲ ὑπὸ Ἡρακλέους
[6, 17]	κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἀλκμαίωνι	ὁ	Κλυτίος ἐκ τῆς Φηγέως θυγατρὸς
[6, 3]	Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν γὰρ ἔμαθεν	ὁ	Κορκυραῖος παρ' αὐτῷ Κριτίᾳ· Πτολίχου
[6, 18]	ἐπιβέβηκε τοῦ ἅρματος, καὶ αὐτὸς	ὁ	Κρατισθένης. Δῆλα μὲν δὴ ὅτι
[6, 18]	ὑπὸ Ἑλλήνων Λίβυος, εἴη παῖς	ὁ	Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ
[6, 8]	ἐς τοσοῦτο πεποίηται. (Εὐβώτας δὲ	ὁ	Κυρηναῖος, ἅτε τὴν ἐσομένην οἱ
[6, 19]	παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν εἰκός, ἅγε	ὁ	Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου καὶ Σκύλλιδος
[6, 15]	τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε αὖθις	ὁ	Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἠλεῖος παρ'
[6, 4]	Χίλων, ὃς Πατρεύς ἦν· αὐτὰρ	ὁ	λαὸς Ἀχαιῶν Ἐν πολέμῳ φθίμενον
[6, 26]	ὁ ποταμός ἐστιν ἐφ' ἡμῶν	ὁ	Λάρισος· τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα
[6, 3]	Λέοντι, καὶ ὡς χρημάτων καταδικάσαιτο	ὁ	Λέων ἐπὶ τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς
[6, 9]	Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης	ὁ	Λεωπρέπους ἐλεγεῖον δεξιώτατον ἐποίησε. Πατρὶς
[6, 15]	παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν	ὁ	λόγος δὴ μοι· παλαίων δὲ
[6, 11]	ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν	ὁ	λόγος ἤδη μοι τὰ δοκιμώτατα
[6, 14]	παῖς, Ἄνδριος καὶ οὗτος, Προκλῆς	ὁ	Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ, οἳ
[6, 5]	τῶν καθ' ἡμᾶς οὗτός ἐστιν	ὁ	μέγιστος Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ
[6, 26]	ἐστιν αὐτοῦ διπλάσιον ἢ κανθάρων	ὁ	μέγιστος, τὰ δὲ ἄλλα εἴκασται
[6, 12]	ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν, ἀλλ'	ὁ	μὲν ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης
[6, 20]	ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ,	ὁ	μὲν ἐς τὸ ἄνω πεποίηται
[6, 12]	ἐστιν Ἀρεὺς ἵππον. Ἀνάθημα δὲ	ὁ	μὲν Κορινθίων ὁ Ἄρατος, Ἀρεὺς
[6, 17]	Ἠλεῖοι πλησίον πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες,	ὁ	μὲν Σθέννιδος ἔργον τοῦ Ὀλυνθίου
[6, 18]	ἱερὰ τῶν θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι.	Ὁ	μὲν ταῦτα ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ
[6, 23]	τὸν καλούμενον Ἀντέρωτα· ἔχει δὲ	ὁ	μὲν φοίνικος ὁ Ἔρως κλάδον,
[6, 14]	ξύλον· ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματος	ὁ	Μίλων καθίησι τὰς χεῖρας ἐς
[6, 14]	τὸν ἀνδριάντα ἐς τὴν Ἄλτιν	ὁ	Μίλων. Λέγεται δὲ ἐς αὐτὸν
[6, 14]	δὴ οἱ σφῆνες, καὶ ἐχόμενος	ὁ	Μίλων ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκοις
[6, 19]	ἀνάθημα τυραννήσαντος Σικυωνίων· (τοῦτον ᾠκοδόμησεν	ὁ	Μύρων νικήσας ἅρματι τὴν τρίτην
[6, 7]	ἐν ἀνδράσι στέφανον, Δωριεὺς δὲ	ὁ	νεώτατος παγκρατίῳ νικήσας Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς
[6, 16]	ἀνῃρημένου. Ὁ δὲ Ἀσάμων καὶ	ὁ	Νίκανδρος Ἠλεῖοι μὲν ἦσαν· πεποίηκε
[6, 10]	εἰδότες ἐκ προτέρων. Ἴκκος δὲ	ὁ	Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος τόν τε
[6, 23]	εἰκὼν πύκτου· καὶ αὐτὸν ἔφασκεν	ὁ	νομοφύλαξ Ἠλείων γένος μὲν Ἀλεξανδρέα
[6, 3]	γε ἐν Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος	ὁ	Οἰβώτας εἴη μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ
[6, 22]	Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων	ὁ	Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες,
[6, 26]	καὶ Ἀθηνᾶς τῆς Ἐργάνης ἱερὸς	ὁ	ὄρνις νομίζεσθαι. (Κυλλήνη δὲ σταδίους
[6, 10]	δὲ τὴν εἰκόνα ἀνέθηκε μὲν	ὁ	παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης
[6, 22]	ἐπὶ ταῖς τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν	ὁ	Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν τινα παρέσχεν
[6, 15]	ἀνείλετο καὶ κέλητι ἵππῳ νίκην	ὁ	Παντάρκης, καί οἱ καὶ τῆς
[6, 9]	δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ μὲν Συννοῶν	ὁ	πατήρ, ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος,
[6, 6]	τοῦ Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ	ὁ	πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ
[6, 9]	νίκην ἔσχεν αὐτός, πάλης δὲ	ὁ	πατὴρ τοῦ Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι
[6, 7]	Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός τε καὶ	ὁ	Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ τῶν
[6, 7]	τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ	ὁ	Πεισίροδος καὶ ἐν τῇ Ἄλτει
[6, 22]	ἦν οἱ Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς	ὁ	Πέλοπος ἐγεγόνει σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ'
[6, 3]	Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ ὁμώνυμος καὶ	ὁ	πλάστης, γένος δὲ οὐ Σικυώνιος,
[6, 6]	ἔθνους ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ	ὁ	πλάστης ὁ ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν
[6, 15]	Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον ὅστις	ὁ	ποιήσας ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη
[6, 26]	ὃν Σῆρα ὀνομάζουσιν, οὗτός ἐστιν	ὁ	ποιῶν νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ
[6, 13]	καὶ Πολίτην ἐν μεγάλῳ θαύματι.	Ὁ	Πολίτης δ' ἦν οὗτος ἐκ
[6, 13]	(Παρὰ δὲ τὸν Τύραννον Δίαλλος	ὁ	Πόλλιδος ἀνάκειται, γένος μὲν Σμυρναῖος,
[6, 10]	τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν	ὁ	Πόντιος ἐξ Ἐπιδάμνου, Νικήσας ἵπποις
[6, 21]	ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους	ὁ	Πορθάονος, δεύτερος οὗτος ἐπὶ τῷ
[6, 26]	ὅροι πρὸς Ἀχαιοὺς τῆς χώρας	ὁ	ποταμός ἐστιν ἐφ' ἡμῶν ὁ
[6, 5]	δὲ ἐπὶ τούτῳ θαῦμα ὑπελίπετο	ὁ	Πουλυδάμας ἐς μνήμην. Ἐς ἀγέλην
[6, 5]	τε ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ	ὁ	Πουλυδάμας ἐσῆλθεν ὥρᾳ θέρους. Καί
[6, 5]	ποταμὸν τέτραπται τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα	ὁ	Πουλυδάμας λέοντα ἐν τῷ Ὀλύμπῳ,
[6, 3]	τοῦ Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν	ὁ	Πτολεμαῖος ἐν τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε
[6, 14]	καὶ ἄλλως τὰ πολεμικὰ ἀγαθὸς	ὁ	Πύθης ἔοικε. (Κεῖνται δὲ καὶ
[6, 16]	περὶ γῆς ὅρων, εἶπεν οὗτος	ὁ	Πύτταλος τὴν δίκην· ὁ δέ
[6, 4]	(Τὸν δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας ἐποίησεν	ὁ	Ῥηγῖνος, εἴπερ τις καὶ ἄλλος
[6, 13]	Μνασέας Κυρηναῖος ἕστηκε· Πυθαγόρας δὲ	ὁ	Ῥηγῖνος ἐποίησε τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ
[6, 6]	Πρωτόλαον Διαλκοῦς, πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα,	ὁ	Ῥηγῖνος Πυθαγόρας· Ναρυκίδαν δὲ τὸν
[6, 13]	ἐπ' αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα	ὁ	Σαμίων δῆμος ἔφευγεν ἐκ τῆς
[6, 25]	Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις	ὁ	Σατράπης ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤΙΓΜΑ' Θέατρον
[6, 21]	ὁδοιπόρους τε καὶ τοὺς προσοικοῦντας	ὁ	Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν ἢ παρὰ
[6, 9]	τὰς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ	ὁ	Σικελίας τυραννήσας Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου
[6, 14]	στεφανίτας δύο ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ	ὁ	Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας
[6, 20]	καὶ ἐν Ἰσθμῷ Ταράξιππος Γλαῦκος	ὁ	Σισύφου. Γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν
[6, 13]	ἄθλων· καὶ οὕτως σταδίου δύο	ὁ	στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας. Τὰ μέντοι
[6, 23]	τῶν δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς τοίχου·	ὁ	σύμπας δὲ οὗτος περίβολος καλεῖται
[6, 25]	λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει τιμὰς καὶ	ὁ	Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ τῆς Τύχης,
[6, 20]	ἀνθρώποις· ἐν δὲ τῷ ἐντὸς	ὁ	Σωσίπολις ἔχει τιμάς, καὶ ἐς
[6, 4]	ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν	ὁ	Σώστρατος ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ
[6, 20]	χώματος, τὸ τῶν ἵππων δεῖμα	ὁ	Ταράξιππος. Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς
[6, 5]	οὐκ ἀνίει, πρίν γε δὴ	ὁ	ταῦρος ὀψέ ποτε καὶ ἐς
[6, 24]	αὐτῆς οὐ κίονες, ἀλλὰ τοῖχος	ὁ	ταύτῃ τὸν ὄροφον ἀνέχων ἐστίν·
[6, 14]	παῖδας· Σιλανίωνος δὲ ἔργον ἐστὶν	ὁ	Τελέστας. (Μίλωνα δὲ τὸν Διοτίμου
[6, 20]	τὸ ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα	ὁ	τεταγμένος ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος
[6, 19]	δὲ τρίτος τῶν θησαυρῶν καὶ	ὁ	τέταρτος ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει
[6, 20]	Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος μνῆμα. Ἄφεσις, καὶ	ὁ	τὴν Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ
[6, 17]	ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ	ὁ	τὴν εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ
[6, 21]	τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν	ὁ	τὴν Πισαίαν πρὸς Ἀρκάδας διορίζων,
[6, 6]	ἔργον. Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος, οὐχ	ὁ	τῆς Ἥρας τὸ ἄγαλμα ποιήσας,
[6, 8]	τυραννίδι, μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ	ὁ	Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων
[6, 11]	εἰρημένων ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης	ὁ	Τιμοσθένους Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ
[6, 13]	γὰρ δὴ ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο	ὁ	Τίσανδρος πύκτας ἐν Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται
[6, 3]	εἴη Χαιρήμονος. Γέγραπται δὲ καὶ	ὁ	τὸν ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου.
[6, 15]	τὴν μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης	ὁ	τοῦ Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ
[6, 10]	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον	ὁ	τοῦ ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως
[6, 16]	ἐπὶ στήλης τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης	ὁ	τοῦ Πολυπείθους πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ:
[6, 20]	ἐστιν εἰρημένον ὡς αὐτὸς Οἰνόμαος	ὁ	τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν τῷ
[6, 3]	Εὐπολέμῳ δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν,	ὁ	τρίτος δὲ Ἀμβρακιώτῃ Λέοντι, καὶ
[6, 6]	ἐκ τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς	ὁ	τρίτος ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν μὲν
[6, 4]	οὐκ ἴσμεν ὅτου τὴν εἰκόνα	ὁ	Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος δὲ Ἠλεῖος
[6, 5]	ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ τὴν πόλιν	ὁ	Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς,
[6, 4]	Πολύκλειτος τὴν εἰκόνα. Ἐργοτέλης δὲ	ὁ	Φιλάνορος δολίχου δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 11]	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου, καὶ Ἀλέξανδρος	ὁ	Φιλίππου, καὶ Σέλευκός τε καὶ
[6, 14]	Ἀθηναῖος Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ	ὁ	Φίλυος Ἠλεῖος πάλης ἔσχεν ἐν
[6, 9]	Λέγεται δὲ, ὡς Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν	ὁ	Χείμων τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς
[6, 4]	δεῖ με τὸν πόλεμον, ἔνθα	ὁ	Χίλων ἔπεσεν, ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν
[6, 13]	δρόμον, πῶς ἂν οὖν ἐπίσταιτο	ὁ	Χίονις, εἰ αὖθίς ποτε προσνομοθετήσουσιν
[6, 9]	Γέλωνα Δεινομένους ἀναθεῖναι Γελῷον· καὶ	ὁ	χρόνος τούτῳ τῷ Γέλωνί ἐστι
[6, 13]	ἐπὶ κέλητι ἵππῳ νίκη, καὶ	ὅ	τε ἵππος ἐπὶ στήλῃ πεποιημένος,
[6, 14]	ἀγενείους καλοῦσι, καὶ τρίτα δὴ	ὅ	τι ἄριστον ἦν τῶν ἀνδρῶν.
[6, 2]	χη τὸ ν Ὀλυμπικό ν.	Ὅ́	τι γὰ ρ μὴ Λεοντί
[6, 25]	τὸ κέρας τῆς Ἀμαλθείας. (Καθ'	ὅ	τι δὲ Ἠλείων ἡ πόλις
[6, 6]	ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν ἡλικίαν· ἐς	ὃ	ἡ Πυθία τὸ παράπαν ἐξ
[6, 7]	ἐναντία Ἀθηναίων ναυσὶν οἰκείαις· ἐς	ὃ	τριήρων ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν
[6, 13]	ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ γράμματα.	Ὀγδόῃ	γὰρ Ὀλυμπιάδι καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ
[6, 22]	ἐν καταλόγῳ τῶν Ὀλυμπιάδων γράφουσιν.	Ὀγδόῃ	δὲ ἐπὶ ταῖς τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι
[6, 14]	παρὰ τὸν Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται)	ὀγδόῃ	μὲν πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι
[6, 22]	Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν τῇ	ὀγδόῃ	τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων
[6, 22]	καὶ ἑκατὸν ἐς Λετρίνους ἕξεις,	ὀγδοήκοντα	δὲ ἐκ Λετρίνων καὶ ἑκατὸν
[6, 22]	ἐστὶν ἐς Ἦλιν ὀρεινὴν ὁδόν,	ὀγδοήκοντα	δὲ στάδια ἐς Ἦλιν ἀπὸ
[6, 7]	τὸν μὲν ἐνάτῃ πρὸς ταῖς	ὀγδοήκοντα	ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ ἐφεξῆς
[6, 3]	ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ Ὀλυμπιάδος	ὀγδοηκοστῆς·	ἡ δὲ τοῦ σταδίου νίκη
[6, 15]	παισὶ νῖκαι δύο ἐπὶ τῆς	ὀγδόης	καὶ τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος πάλης, ἡ
[6, 14]	ἐν Ὀλυμπίᾳ τύχην Νικασύλος Ῥόδιος.	(Ὄγδοον	γὰρ ἐπὶ τοῖς δέκα ἔτεσι
[6, 21]	ἐφ' ἡμῶν. Λέγουσι δὲ, ὡς	ὁδοιπόρους	τε καὶ τοὺς προσοικοῦντας ὁ
[6, 23]	καὶ ἀλλήλοις διακελευσάμενοι κατὰ τὴν	ὁδόν,	ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται τοῦ τείχους,
[6, 22]	Ὀλυμπίας ἐστὶν ἐς Ἦλιν ὀρεινὴν	ὁδόν,	ὀγδοήκοντα δὲ στάδια ἐς Ἦλιν
[6, 23]	ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς τε ἡ	ὁδὸς	Σιωπῆς, καὶ παρὰ τὸ ἱερὸν
[6, 16]	τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν ὁ Δεινοσθένης·	ὁδοῦ	δὲ τῆς ἐς Λακεδαίμονα ἐξ
[6, 25]	Ἐν Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν	ὀδύνῃσιν	ἔδωκεν. Εἰ δὲ κατὰ τὴν
[6, 6]	ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος.	(Ὀδυσσέα	μὲν δὴ ἐν οὐδενὶ λόγῳ
[6, 6]	δὲ ἐς αὐτὸν εἶχεν οὕτως.	Ὀδυσσέα	πλανώμενον μετὰ ἅλωσιν τὴν Ἰλίου,
[6, 2]	ν κυνεί ων καταστή σασθαι.	Οι	δ' Ἰαμί δαι καλού μενοι
[6, 1]	λαμπρὰ ες τὸ ν αγωνα,	οι	δὲ καὶ επὶ ά λλοις
[6, 2]	τού τω μαστιγουσιν αυτὸ ν	οι	Ἑλλανοδί και. Καὶ διὰ τὸ
[6, 1]	λωσα εν τοις λό γοις,	οὶ	ες τοὺ ς βασιλέ ας
[6, 2]	ο Δαμί σκος ουτος, καί	οι	καὶ πενταθλή σαντι ύ στερον
[6, 2]	νος νί κην. Ειναι δὲ	οι	Σικελιωται καὶ τού τους των
[6, 1]	επὶ τη χειρὶ έ χει	οι	τη δεξια ταινί αν. (Παρὰ
[6, 2]	χρή μασιν αναπεί θουσιν αναγορευθηναί	οι	τὸ ν παιδα εκ Συρακουσων.
[6, 24]	Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς μῆνας	οἱ	αἱρεθέντες ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ τῶν
[6, 26]	οὗτοι προχειρότατα ἔχουσιν ἐς μάχας	οἱ	ἀλεκτρυόνες· δύναιτο δ' ἂν καὶ
[6, 3]	εἰσιν οἵ τε Σάμιοι καὶ	οἱ	ἄλλοι Ἴωνες, (κατὰ τὸ λεγόμενον
[6, 16]	Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς εἰσιν	οἱ	ἀναθέντες. (Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν
[6, 16]	Πύτταλος τὴν δίκην· ὁ δέ	οἱ	ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν Ὀλυνθίου Σθένιδος.
[6, 6]	ἀνείλετο ὁ Εὔθυμος. Ὁ δέ	οἱ	ἀνδριὰς τέχνη τέ ἐστι Πυθαγόρου,
[6, 12]	ἀποκτενῶν τὸν Ἱπποκράτην· τοῦ δέ	οἱ	ἀντιστάντος, κρατήσαντες τῶν δορυφόρων ἄλλοι,
[6, 20]	στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε δὴ	οἱ	Ἀρκάδες, καὶ τὸ παιδίον ἐνταῦθα
[6, 21]	ὁμώνυμον Τρικολώνῳ τῷ Λυκάονος λέγουσιν	οἱ	Ἀρκάδες. (Τρικολώνου δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν
[6, 9]	τὸ ἐπίθημα, κάματον ἐς ἀνωφελὲς	οἱ	Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον ἀνοίγειν τὴν κιβωτὸν
[6, 19]	ἡμετέραν γνώμην ἄνθρωποι μέν εἰσιν	οἱ	αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ ἐν τῇ
[6, 21]	Ἠλείοις, τὰ δὲ ἐξ ἀρχῆς	οἱ	αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν ἔχοντες κατὰ
[6, 20]	τοῦ ὄρους τῇ κορυφῇ θύουσιν	οἱ	Βασίλαι καλούμενοι τῷ Κρόνῳ κατὰ
[6, 12]	μετεβάλετο ὡς τούτους. (Τοῦ δέ	οἱ	βίου συνέβη γενέσθαι τὴν τελευτὴν
[6, 21]	ἄλλα τε ἐρείπια καὶ μάλιστα	οἱ	βωμοί. Οἰκίσαι δὲ Οἰνόμαον τὴν
[6, 24]	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς	οἱ	βωμοὶ πλῆθος οὐ πολλοί· καταλύονται
[6, 7]	Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν παρὰ Ἀθηναίους.	(Οἱ	δὲ Ἀθηναῖοι πρὶν μὲν ἢ
[6, 18]	κακῶν ἠπείλει τὰ μέγιστα ἐργάσασθαι.	Οἱ	δὲ ἅτε θέοντες περὶ γυναικῶν
[6, 26]	νέμονται νήσους, Ἄβασαν καὶ Σακαίαν·	οἱ	δὲ αὐτοὺς οὐκ Αἰθίοπας, Σκύθας
[6, 20]	δὲ ἐξ ὀνειράτων συμμαχήσοντα Ἠλείοις.	Οἱ	δὲ ἐν ταῖς ἀρχαῖς (πιστὰ
[6, 22]	Ἀλφειοῦ τῷ ἐς αὐτὴν ἔρωτι·	οἱ	δὲ Ἠλεῖοι (φιλία γάρ σφισιν
[6, 21]	καὶ Αἰόλιόν τε καὶ Κρόνιον.	Οἱ	δὲ καὶ ἐπαριθμοῦσι τοῖς κατειλεγμένοις
[6, 7]	Διαγόραν καὶ τὸ ἐκείνου γένος.	Οἱ	δὲ συνεχεῖς τε ἀλλήλοις καὶ
[6, 20]	τῇ Ἠλείᾳ πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι)	οἱ	δὲ τὸν Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα
[6, 21]	τοῦ Ἅιδου καὶ αὖθις μύσαι·	οἱ	δὲ Χάμυνον ἄνδρα Πισαῖον Πανταλέοντι
[6, 22]	δέ, ὡς ἐπέγνω μὴ γενήσεσθαί	οἱ	διὰ πειθοῦς καὶ δεήσεως τὸν
[6, 21]	πρὸς Ἀρκάδας διορίζων, ὄνομα δέ	οἱ	Διάγων. Τεσσαράκοντα δὲ ἀπὸ τῆς
[6, 18]	σοφιστῶν λόγους μιμεῖσθαι· ὡς δέ	οἱ	διαφορὰ ἐς Θεόπομπον ἐγεγόνει τὸν
[6, 26]	τοὺς λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων τε	οἱ	δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν αὐτοῖς δὲ
[6, 8]	ὁ Κυρηναῖος, ἅτε τὴν ἐσομένην	οἱ	δρόμου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ
[6, 14]	παγκρατιάζοντι ἐν παισίν· αἰτία δέ	οἱ	ἐγένετο τῆς διαμαρτίας τὸ ἄγαν
[6, 12]	Καλάμιδος δὲ οἱ ἵπποι τε	οἱ	ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ' αὐτῶν εἰσιν
[6, 24]	διδάσκονται. (Τῇ στοᾷ δὲ, ἔνθα	οἱ	Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς ἄλλη
[6, 20]	ἐκ τοῦ σταδίου, καθ' ὅτου	οἱ	Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ τοῦτο (τὸ)
[6, 24]	Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι τὰ πολλὰ	οἱ	Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ πρὸς αὐτούς
[6, 23]	Πλέθριον· ἐν δὲ αὐτῷ συμβάλλουσιν	οἱ	Ἑλλανοδίκαι τοὺς καθ' ἡλικίαν, ἢ
[6, 6]	Εὔθυμον. (Ἐπὶ τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν	οἱ	Ἑλλανοδίκαι τῷ Θεαγένει τάλαντον μὲν
[6, 19]	ἑτέρας πεπονηκυῖά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'	Οἱ	ἐν τῇ Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων
[6, 19]	μέν εἰσιν οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς	οἱ	ἐν τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ
[6, 6]	δὲ τὸν Καικίνην οὐδεμίαν ἔτι	οἱ	ἐν τῇ Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι
[6, 6]	θαῦμα. Οἱ μὲν γὰρ τέττιγες	οἱ	ἐντὸς τῆς Λοκρίδος ἄχρι τοῦ
[6, 19]	καὶ Μύονας. Οἱ Μυᾶνες οὖν	οἱ	ἐπὶ τῇ ἀσπίδι κατά γε
[6, 24]	κίονες. Τοῦτο εἶναι μὲν ὁμολογοῦσιν	οἱ	ἐπιχώριοι μνῆμα, ὅτου δὲ, οὐ
[6, 6]	αὐτὸν οὐ τούτου, ποταμοῦ δὲ	οἱ	ἐπιχώριοι τοῦ Καικίνου φασίν, ὃς
[6, 24]	ἐφ' ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ	οἱ	ἐπιχώριοι τοὺς ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα.
[6, 15]	τοῦ Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ	οἱ	ἐς δόξαν ἦν τοιάδε· ἐν
[6, 12]	νῦν ἔτι Ἀρκάδων αὐτῶν εἰσιν	οἱ	ἐς τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ
[6, 20]	τὰ κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν	οἱ	ἐσιόντες ἐς τὸν ἀγῶνα τῶν
[6, 17]	ἅρματος τελείου δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'	Οἱ	ἑτέρωθεν τής Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν.
[6, 4]	ὁ Σώστρατος ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν	οἱ	Ἠλεῖοι, διότι μὴ αὐτοὶ τὸν
[6, 22]	ἐς τὸν Πηνειόν. (Λέγουσι δὲ	οἱ	Ἠλεῖοι καὶ ἔπος ἐς τὴν
[6, 20]	καὶ ἐνδοῦσιν ἐς φυγὴν, ἐπέκειντο	οἱ	Ἠλεῖοι, καὶ νίκην τε ἐπιφανεστάτην
[6, 22]	τεθεῖσαν δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων, ἀνολυμπιάδας	οἱ	Ἠλεῖοι καλοῦντες οὐ σφᾶς ἐν
[6, 24]	μία· ταύτην ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν	οἱ	Ἠλεῖοι. Ναυσὶ γὰρ ἐς τὴν
[6, 21]	ποταμοῦ. Λέγουσι δὲ καὶ Πέλοπα	οἱ	Ἠλεῖοι τῇ Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ
[6, 22]	ἐξενίκησεν ὀνομασθῆναι. (Ἐλαφιαίαν δὲ ἐκάλουν	οἱ	Ἠλεῖοι τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ τῶν
[6, 3]	(Εἶναι δὲ αὐτὸν ἐκ Σικυῶνος	οἱ	Ἠλεῖοί φασι, καὶ ἄρχειν Σικυωνίων·
[6, 4]	κρατήσας τῶν παίδων, ὄνομα δέ	οἱ	ἦν Ἀθήναιος· καὶ Σικυώνιος Σώστρατος
[6, 20]	ἅρματα καταγνύουσιν ὡς ἐπίπαν καὶ	οἱ	ἡνίοχοι τιτρώσκονται. καὶ τοῦδε ἡνίοχοι
[6, 7]	ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι, καὶ ἐπιβληθῆναί	οἱ	θάνατον ζημίαν. (Εἰ δὲ τὸν
[6, 11]	τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου. Καὶ	οἱ	Θάσιοι καταποντοῦσι τὴν εἰκόνα, ἐπακολουθήσαντες
[6, 19]	Ἐπὶ ταύτης τῆς κρηπῖδός εἰσιν	οἱ	θησαυροί, καθὰ δὴ καὶ ἐν
[6, 26]	ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ αὐτοί τε	οἱ	ἱερεῖς, καὶ τῶν ἄλλων ὅσοις
[6, 26]	ἀριθμὸν τρεῖς ἐς οἴκημα ἐσκομίσαντες	οἱ	ἱερεῖς κατατίθενται κενούς, παρόντων καὶ
[6, 12]	Αἰγινήτου τὸ ἅρμα, Καλάμιδος δὲ	οἱ	ἵπποι τε οἱ ἑκατέρωθεν, καὶ
[6, 15]	ἀκμῆτι τῷ σώματι. (Ἐρυθραῖοι δὲ	οἱ	Ἴωνες Ἐπιθέρσην τὸν Μητροδώρου, δύο
[6, 3]	τὸ Δώριον ὀνομαζόμενον, οὕτω μετεβάλλοντο	οἱ	Ἴωνες, καὶ Κόνωνα ἀνακείμενον χαλκοῦν
[6, 25]	τὴν ἐν τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί	οἱ	καὶ Ἀθηνᾶν συνεργὸν λέγουσιν· ἀφικέσθαι,
[6, 3]	δύο δὲ ἄλλας ἀνδρῶν· καί	οἱ	καὶ ἀνδριάντες ἴσοι ταῖς νίκαις
[6, 15]	ἵππῳ νίκην ὁ Παντάρκης, καί	οἱ	καὶ τῆς νίκης ὑπόμνημά ἐστιν
[6, 4]	τοῦ κοινοῦ τῶν Ἀχαιῶν, καί	οἱ	καὶ τοῦ βίου συνέπεσεν ἐν
[6, 10]	αὐτὸν χειρονομῆσαι πεφυκώς. Ἀποθανόντα δὲ	οἱ	Καρύστιοι ταφῆναί φασιν αὐτὸν ἐν
[6, 12]	Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων, εἶχον μὲν	οἱ	Καρχηδόνιοι τῆς νήσου πλέον ἢ
[6, 3]	ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Στομίου, μονομαχήσαντά	οἱ	κατὰ πρόκλησιν. (Εἶναι δὲ αὐτὸν
[6, 20]	τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ	οἱ	κατὰ ταύτας ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι
[6, 24]	δὲ αὐτὴν ἐς μοίρας τρεῖς	οἱ	κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι τὰ
[6, 13]	Κορινθίου Φειδώλα ὄνομα μέν, ὡς	οἱ	Κορίνθιοι μνημονεύουσιν, ἔχει Αὔρα· τὸν
[6, 18]	ἐπὶ τῷ ἔργῳ φυγῇ ζημιοῦσιν	οἱ	Κρῆτες. (Πρῶται δὲ ἀθλητῶν ἀνετέθησαν
[6, 13]	ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον, τούτων ἕνεκα	οἱ	Κροτωνιᾶται τὴν οἰκίαν αὐτοῦ δεσμωτήριον
[6, 17]	γέγονεν ἐν παισί, Φιλῖνον δὲ	οἱ	Κῷοι δόξης ἕνεκα ἀνέθεσαν. Ἐν
[6, 5]	τὰ σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι πολλάκις	οἱ	λέοντες καὶ ἐς τὴν περὶ
[6, 22]	δὴ ἐξ ἀρχῆς πόλισμα ἦν	οἱ	Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς ὁ Πέλοπος
[6, 19]	ἔτεσιν ὕστερον τῆς μάχης ἐποίησαν	οἱ	Μεγαρεῖς. Τὰ δὲ ἀναθήματα ἐκ
[6, 21]	πεποίηται Δήμητρι ἐπίκλησιν Χαμύνῃ· καὶ	οἱ	μὲν ἀρχαῖον τὸ ὄνομα ἥγηνται,
[6, 6]	ἐς τοὺς τέττιγας παρέχεται θαῦμα.	Οἱ	μὲν γὰρ τέττιγες οἱ ἐντὸς
[6, 20]	νομίζουσιν ἐς τὸν Ταράξιππον, ἀλλ'	οἱ	μὲν εἶναι τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος
[6, 11]	θεὸς καταδέχεσθαι τοὺς δεδιωγμένους. Καὶ	οἱ	μὲν ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ
[6, 26]	ἡ γῆ τρέφειν ἐστὶν ἐπιτήδειος.	Οἱ	μίτοι δέ, ἀφ' ὧν τὰς
[6, 15]	κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο τοιόνδε προσποιοῦσιν	οἱ	Μιτυληναῖοι ἐς δόξαν, ὡς καὶ
[6, 5]	καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους	οἱ	μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ τῶν
[6, 19]	δὲ αὐταῖς εἶναι καὶ Μύονας.	Οἱ	Μυᾶνες οὖν οἱ ἐπὶ τῇ
[6, 7]	ἐς Ὀλυμπίαν ἐλθεῖν. Νικήσαντες δὲ	οἱ	νεανίσκοι διὰ τῆς πανηγύρεως τὸν
[6, 17]	ἀνηγορεύθη νικῶν Ἡρόδοτος· ἡ δέ	οἱ	νίκη σταδίου γέγονεν ἐν παισί,
[6, 12]	πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν τοῦ Ἱέρωνος	οἱ	παῖδες, ἐποίησε δὲ Μίκων Νικηράτου
[6, 15]	πεντάθλου. Πρῶτον γὰρ δὴ τότε	οἱ	παῖδες καὶ ὕστατον πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν.
[6, 19]	θησαυρὸν τοῖς Ἐπιδαμνίοις Πύρρος καὶ	οἱ	παῖδες Λακράτης τε καὶ Ἕρμων
[6, 12]	ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ' αὐτῶν εἰσιν	οἱ	παῖδες. (Παρὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος
[6, 11]	τοῦ ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντος	οἱ	παῖδες τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου.
[6, 15]	ἑκατέρῳ νίκη. (Ὅτῳ δὲ παρεστήκασιν	οἱ	παῖδες, τοῦτον μὲν Πτολεμαῖον τὸν
[6, 15]	τετάρτη Κεφαλλήνων μοῖρα. Οὗτοι δὲ	οἱ	Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς τὰ ἀρχαιότερα.
[6, 3]	ἀεὶ χρόνον, καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως	οἱ	πάντες ἄνθρωποι θεραπεύουσι τὰ ὑπερέχοντα
[6, 10]	Φοῖνιξ καὶ Κόραξ· ἑκατέρωθεν δὲ	οἱ	παρὰ τὸ ζυγόν, κατὰ μὲν
[6, 23]	ἔνθα ἐπὶ μελέτῃ δρομεῖς καὶ	οἱ	πένταθλοι θέουσιν. Ἔστι δὲ ἐν
[6, 22]	δὲ ὀλυμπιάδι καὶ τριακοστῇ στρατὸν	οἱ	Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς αὐτῶν Πανταλέων
[6, 3]	Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον αὐτὸν Ἰώνων	οἱ	πολλοί· καὶ εἰκὼν Ἀλκιβιάδου χαλκῆ
[6, 11]	τὸν δόλιχον ἐκράτησεν. Ἦν δέ	οἱ	πρὸς Ἀχιλλέα (ἐμοὶ δοκεῖν) τὸ
[6, 19]	ἐλείπετο οὐδὲν Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ	οἱ	πρὸς τῇ Ἀττικῇ θησαυρόν τε
[6, 9]	ἐν παισί· τὸν δὲ ἀνδριάντα	οἱ	Πτόλιχος ἐποίησεν Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι δὲ
[6, 6]	λέγεται τὸν Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ	οἱ	πυγμῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ
[6, 26]	ἀφ' ὧν τὰς ἐσθῆτας ποιοῦσιν	οἱ	Σῆρες, ἀπὸ οὐδενὸς φλοιοῦ, τρόπον
[6, 26]	Αἰθιόπων γένους αὐτοί τέ εἰσιν	οἱ	Σῆρες, καὶ ὅσοι τὰς προσεχεῖς
[6, 26]	ἀράχναις. Ταῦτα τὰ ζῷα τρέφουσιν	οἱ	Σῆρες οἴκους κατασκευασάμενοι χειμῶνός τε
[6, 14]	ἐποίησε μὲν Λύσιππος, ἀνέθεσαν δὲ	οἱ	στρατιῶται δύο εἰκόνας. Εἶναι δὲ
[6, 14]	τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί τε δὴ	οἱ	σφῆνες, καὶ ἐχόμενος ὁ Μίλων
[6, 5]	ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων	οἱ	τὰ μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ
[6, 26]	Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν	οἱ	ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν
[6, 14]	ἦν τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ	οἱ	τὴν ἅμιλλαν πρὸς ἀγενείους τε
[6, 13]	νίκῃ τὸν Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί	οἱ	τὴν ἵππον ταύτην ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο
[6, 8]	ἐπὶ τῷ τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί	οἱ	τὴν μελέτην. Ὡς δὲ ἐπανήκων
[6, 18]	συνέγραψεν ὁμοίως ἅπαντα· ἡ δέ	οἱ	τιμὴ γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ
[6, 10]	πλήθους τῶν τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί	οἱ	τὸν πατέρα βοῆσαί φασιν· Ὦ
[6, 15]	τὸ δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν	οἱ	τοῦ Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ
[6, 22]	ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, ὅτι	οἱ	τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια
[6, 7]	τοῦ Διός. Διαγόρου δὲ καὶ	οἱ	τῶν θυγατέρων παῖδες πύξ τε
[6, 26]	τῷ αὐτῷ καὶ ὅσα Αἰθίοπες	οἱ	ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου
[6, 19]	καὶ ἄμπωτιν παρεχόμενον Βαῖτιν ὠνόμασαν	οἱ	ὕστερον. Εἰσὶ δ' οἳ Καρπίαν
[6, 25]	ἄκρων καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ	οἵ	ἐστι λίθου λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει
[6, 5]	καὶ οὗτος. Ἐς σπήλαιον γὰρ	οἵ	τε ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ
[6, 3]	ἔχεις ἀρετᾶς. Δῆλοι οὖν εἰσιν	οἵ	τε Σάμιοι καὶ οἱ ἄλλοι
[6, 9]	ἐγὼ τὰ ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν,	οἳ	Γέλωνος τοῦ ἐν Σικελίᾳ τυραννήσαντός
[6, 13]	ἀθρόους ἀφιᾶσιν ἐς τὸν δρόμον·	οἳ	δ' ἂν ἐν ἑκάστῃ τάξει
[6, 5]	δὲ αὐτοῖς παρέχεται καὶ λέοντας,	οἳ	καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι
[6, 19]	ὠνόμασαν οἱ ὕστερον. Εἰσὶ δ'	οἳ	Καρπίαν Ἰβήρων πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι
[6, 3]	Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν,	οἳ	νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Οἰβώτα
[6, 3]	τὴν Καυλωνίαν ἁλοῦσαν ὑπὸ Καμπανῶν,	οἳ	Ῥωμαίοις μεγίστη τοῦ συμμαχικοῦ μοῖρα
[6, 13]	ἔτι ἐς πλέον ἥκουσιν εὐηθείας,	οἳ	τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ τῇ
[6, 14]	ὁ Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ,	οἳ	τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν
[6, 26]	δὲ ἄλλα εἴκασται τοῖς ἀράχναις,	οἳ	ὑπὸ τοῖς δένδρεσιν ὑφαίνουσι· καὶ
[6, 6]	ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν,	οἳ	χώραν τὴν πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ
[6, 17]	δὲ Ἀλκμαίωνος τοῦ Ἀμφιαράου τοῦ	Ὀϊ	κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἀλκμαίωνι
[6, 21]	γονέας τε καὶ πατρίδας οὐχ	οἷά	τε ἦν πυθέσθαι μοι· τὸν
[6, 9]	φέρει καρπόν, ἐμοὶ μὲν οὐχ	οἷά	τε ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ'
[6, 3]	δὲ τοῦ σταδίου νίκη τῷ	Οἰβώτᾳ	γέγονεν Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς ἂν
[6, 3]	οἳ νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν.	(Οἰβώτα	δὲ τὸν μὲν ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ
[6, 3]	τὰ συμβάντα ἦν ἐς τὸν	Οἰβώταν,	τῇ ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται μοι
[6, 3]	ἐν Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος ὁ	Οἰβώτας	εἴη μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ
[6, 22]	τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων.	Οἵγε	ὀλυμπιάδι μὲν τῇ ὀγδόῃ τὸν
[6, 18]	Πυθαγόρου τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους	οἶδα	εἰκόνα ἀνευρών, ὃς τὰ ἐν
[6, 19]	μὲν ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι πρόφασις, οὐκ	οἶδα·	ἐπ' ἐμοῦ δὲ ὅτι μὴ
[6, 6]	ἤκουσα, γραφῇ δὲ τοιάδε ἐπιτυχὼν	οἶδα.	Ἠν δὲ αὕτη γραφῆς μίμημα
[6, 11]	καὶ ἑτέρωθι ἔν τε Ἕλλησιν	οἶδα	καὶ παρὰ βαρβάροις ἀγάλματα ἱδρυμένα
[6, 19]	λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστίν, οὐκ	οἶδα.	(Ταρτήσσιον δὲ εἶναι ποταμὸν ἐν
[6, 14]	ἢ ἐς τὴν Ῥόδον αὐτὸν	οἴκαδε	ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 22]	τὴν Πισαίαν σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν	οἴκαδε	ἀπράκτους ἔπεισε δεήσεσί τε καὶ
[6, 1]	δὲ αγέ λης αυτὸ ν	οικεί	ας ί ππω κρατησαι κέ
[6, 22]	καὶ μάλιστα ἐς τοὺς Πισαίους	οἰκεῖα	ἦν, καὶ οἰκιστὴν Δυσποντέα γενέσθαι
[6, 13]	Τὸν δὲ καιρὸν, ἐπὶ τὰ	οἰκεῖα	τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ τὸν
[6, 24]	Ἀφροδίτης τε ἱερὰ εἶναι καὶ	οἰκεῖα	τῷ ἐς Ἄδωνιν λόγῳ· Χάριτας
[6, 7]	καὶ ἐναυμάχησεν ἐναντία Ἀθηναίων ναυσὶν	οἰκείαις·	ἐς ὃ τριήρων ἁλοὺς Ἀττικῶν
[6, 6]	τινα ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον.	Οἰκεῖσθαι	δὲ τὴν Τεμέσαν καὶ ἐς
[6, 17]	πόλιν κατ' ἐμὲ αὖθις συνέβαινεν	οἰκεῖσθαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ' Ἅρμα Κρατισθένους Κυρηναίου.
[6, 1]	ουτος μὲ ν δὴ έ	οικεν	ευχό μενος τω θεω. Πολυκλης,
[6, 2]	ζουσιν ουδὲ ν χρασθαι. Ἔ́	οικεν	ουν ιδί αν τινὰ ο
[6, 26]	λέβητας δὲ ἀριθμὸν τρεῖς ἐς	οἴκημα	ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς κατατίθενται κενούς,
[6, 24]	ναός. Τῶν ἑκκαίδεκα καλουμένων γυναικῶν	οἴκημα.	(Ἑτέρα δὲ ἔξοδος ἐκ τοῦ
[6, 26]	σφισι, καὶ ἐσελθόντες ἐς τὸ	οἴκημα	εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας.
[6, 24]	τῇ ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν	οἴκημα	ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα τὸν
[6, 22]	Τοῦ ἱεροῦ δὲ οὐ πόρρω	οἴκημά	τε οὐ μέγα καὶ κιβωτός
[6, 20]	οἰκήματα. Ταῦτα τὰ κληρωτὰ τὰ	οἰκήματα	διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς τὸν
[6, 20]	μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς	οἰκήματα.	Ταῦτα τὰ κληρωτὰ τὰ οἰκήματα
[6, 22]	σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ δὲ	οἰκήματά	τε ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας
[6, 25]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς Τύχης, ἐν	οἰκήματι	οὐ μεγάλῳ. Κατὰ δὲ ὄψιν
[6, 26]	γνώμην ᾖ, ταῖς θύραις τοῦ	οἰκήματος	ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν
[6, 21]	τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν εἰσιν αἱ	οἰκήσεις,	ἐπί τε ἄνεμον τετραμμέναι Λίβα
[6, 22]	ἔμελλεν ἀνὰ χρόνον οὐχ ἕξειν	οἰκήτορας.	Παρὰ δὲ αὐτὴν ποταμὸς Λάδων
[6, 13]	τούτων ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται τὴν	οἰκίαν	αὐτοῦ δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν, καὶ
[6, 11]	τῶν διδασκάλων φασὶν ἐς τὴν	οἰκίαν	ἐρχόμενον, ἄγαλμα ὅτου δὴ θεῶν
[6, 11]	ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν ἐκ τῆς	οἰκίας	αὖθις κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐς
[6, 19]	Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς	οἰκίας	ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ
[6, 21]	ἐρείπια καὶ μάλιστα οἱ βωμοί.	Οἰκίσαι