Livre, Chap.
[6, 1]	λποις εστεφανωμέ νου· καὶ τουδε	έ	νεκα ες τὸ ν αγωνα
[6, 1]	θλω· ουτος μὲ ν δὴ	έ	οικεν ευχό μενος τω θεω.
[6, 5]	ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε'	Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου μεγίστου τῶν ἐφ'
[6, 1]	δὲ καὶ επὶ ά λλοις	έ	ργοις, ό μως ου τετυχή
[6, 2]	να Τιμοσθέ νης τε Ἠλειος	έ	στηκε σταδί ου νί κην
[6, 2]	χα πλησί ον μά ντις	έ	στηκεν Ἠλειος Θρασύ βουλος Αινέ
[6, 2]	μὲ ν εικό να ενταυθα	έ	στησε. Τὰ δε Ἠλεί ων
[6, 2]	καὶ υσὶ ν επεξευρό ντες	έ	στι μαντεύ εσθαι. Κυσὶ δὲ
[6, 2]	ς δύ ο γεγονὼ ς	έ	τη καὶ δέ κα ενί
[6, 1]	Ὀλυμπικαις νί καις, πρό τερον	έ	τι εδή λωσα εν τοις
[6, 1]	του Ἀναξά νδρου πρό τερον	έ	τι στεφανωθηναι τὸ ν πατέ
[6, 2]	ων δὲ τὸ ν δημον	έ	χει νενικηκό τα. (Του δὲ
[6, 1]	εικὼ ν επὶ τη χειρὶ	έ	χει οι τη δεξια ταινί
[6, 1]	ό ψιν ονεί ρατος ως	έ	χοιτο του παιδὸ ς εν
[6, 2]	λας παρὰ των επιχωρί ων	έ	χον τιμά ς. (Ἐν δὲ
[6, 1]	ες τὴ ν Κυνί σκαν	έ	χοντα. (Εισὶ δὲ Λακεδαιμό νιοι
[6, 1]	ας τοὺ ς Λακεδαιμονί ων	έ	χουσι. Πεποί ηται δὲ εν
[6, 2]	νομί ζουσιν ουδὲ ν χρασθαι.	Ἔ́	οικεν ουν ιδί αν τινὰ
[6, 2]	επὶ ί ππω καθή μενον.	Ἔ́	στι γὰ ρ δὴ καὶ
[6, 1]	καὶ αυτὸ ς μνησθή σομαι.	(Ἔ́	στιν εν δεξια του ναου
[6, 1]	ἀθλητῶν νικητῶν, καί ἰδιωτῶν ἑτέρων.	(Ἕ́	πεται δέ μοι τω λό
[6, 11]	μὲν σφᾶς τὸν παῖδα οὐκ	ἐᾷ,	ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν ἐκ τῆς
[6, 15]	καὶ ὅσοι παρ' ἀμφοτέρων πολεμούντων	ἑαλώκεσαν,	ἄφεσιν καὶ τούτοις γενέσθαι. Καὶ
[6, 3]	Ὡς δὲ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς	ἑάλωσαν	αἱ ναῦς αἱ Ἀττικαί, Σάμιοι
[6, 5]	Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου μεγίστου τῶν ἐφ'	ἑαυτοῦ	ἀνδρὸς ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους ἡ γενομένη
[6, 3]	Ἀνδριὰς Κράτινου καλλίστου τῶν ἐφ'	ἑαυτοῦ.	Ἕτεροι ἀνδριάντες. Καυλωνίας οἰκισμὸς ἐν
[6, 3]	τότε ἐγένετο κάλλιστος τῶν ἐφ'	ἑαυτοῦ,	καὶ σὺν τέχνῃ μάλιστα ἐπάλαισε.
[6, 5]	ἐκείνου τὴν ἀρχήν, οὗτος ὡς	ἐβασίλευσεν	ὁ Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ
[6, 23]	αὐτῷ τῆς ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς	ἑβδόμη	πρὸς ταῖς δέκα τε καὶ
[6, 9]	τῆς νίκης τρίτη πρὸς τὰς	ἑβδομήκοντα	ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ ὁ Σικελίας
[6, 14]	ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν πρὸς ταῖς	ἑβδομήκοντα	Ὀλυμπιάδι κομιδῇ τε ἔδοξεν εἶναι
[6, 6]	Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ πρὸς ταῖς	ἑβδομήκοντα	ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ
[6, 6]	Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς	ἑβδομήκοντα,	τὸ μὲν τῷ θεῷ τοῦ
[6, 3]	Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ ἐπὶ τῇ	ἑβδομηκοστῇ	Ὀλυμπιάδι τὸ πταῖσμα ἐγένετο ἐν
[6, 9]	δὲ ἔτει τῆς δευτέρας καὶ	ἑβδομηκοστῆς	ὀλυμπιάδος, ἣν Τισικράτης ἐνίκα Κροτωνιάτης
[6, 14]	ἐν παισίν. Ἀφίκετο δὲ καὶ	ἕβδομον	παλαίσων ἐς Ὀλυμπίαν· ἀλλὰ γὰρ
[6, 3]	τοῦ Σικυωνίου καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας,	ἕβδομος	ἀπὸ τούτου μαθητής. Δίκων δὲ
[6, 11]	καὶ τὸ ἔργον ἀνὰ πᾶσαν	ἐβεβόητο	τὴν Ἑλλάδα. (Ὅσα μὲν δὴ
[6, 20]	ἥρως μὲν ἦν οὐδεὶς, ὅστις	ἔβλαπτε	τοὺς ἵππους, πέτρας δὲ ὑπὲρ
[6, 23]	ἀγυιὰν ταύτην καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα	ἐβούλοντο,	ἐπανίασιν αὖθις ἐς τοὺς Αἰτωλούς·
[6, 24]	τάφοις αὐτῶν. Ἐν γὰρ τῇ	Ἑβραίων	χώρᾳ Σιληνοῦ μνῆμα, καὶ ἄλλου
[6, 24]	ἔνθα οἱ Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν, ἔστιν	ἐγγὺς	ἄλλη στοά, τὸ μεταξὺ αὐτῶν
[6, 9]	Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι μὲν δὴ	ἐγγὺς	ἀλλήλων· ἐποίησε δὲ τὸν μὲν
[6, 21]	Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον μὲν οὖν	ἐγγὺς	ἀλλήλων κρύπτειν γῇ φασιν οὐκ
[6, 3]	καταστροφή. Ἀνδριὰς Λυσάνδρου. (Δαμίσκου δὲ	ἐγγύτατα	ἕστηκεν ἀνὴρ ὅστις δή· τὸ
[6, 16]	ἀπέδωκεν Ἀργείοις. (Τοῦ δὲ Ἀριστείδου	ἐγγύτατα	Μενάλκης ἕστηκεν Ἠλεῖος, ἀναγορευθεὶς Ὀλυμπίασιν
[6, 2]	α επιστρατεί α Λακεδαιμονί ων	εγέ	νετο επι Ἠλεί ους, καὶ
[6, 1]	του δὲ καὶ νό μος	εγέ	νετο Ηλεί οις, μηδὲ ί
[6, 2]	καὶ πενταθλή σαντι ύ στερον	εγέ	νοντο εν Νεμέ α τε
[6, 17]	τοῦ Ἀμφιαράου τοῦ Ὀϊ κλέους:	ἐγεγόνει	δὲ τῷ Ἀλκμαίωνι ὁ Κλυτίος
[6, 7]	ἦν, καὶ ἀπὸ τῆς Ἀριστομένους	ἐγεγόνει	θυγατρός. (Δωριεῖ δὲ τῷ Διαγόρου
[6, 22]	Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς ὁ Πέλοπος	ἐγεγόνει	σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ δὲ
[6, 18]	δέ οἱ διαφορὰ ἐς Θεόπομπον	ἐγεγόνει	τὸν Δαμασιστράτου, γράφει βιβλίον ἐς
[6, 9]	Πτόλιχος ἐποίησεν Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι δὲ	ἐγεγόνεσαν	Πτολίχῳ μὲν Συννοῶν ὁ πατήρ,
[6, 5]	ἐστιν ἔργον, μέγιστος δὲ ἁπάντων	ἐγένετο	ἀνθρώπων, πλὴν τῶν ἡρώων καλουμένων,
[6, 5]	ἡ συμφορὰ Φρασικλείδου μὲν Ἀθήνῃσιν	ἐγένετο	ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ
[6, 3]	Ἰταλίαν ὑπὸ Ἀχαιῶν, οἰκιστὴς δὲ	ἐγένετο	αὐτῆς Τύφων Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ
[6, 8]	τοῦ ἔργου καὶ ὁ Τιμασίθεος	(ἐγένετο	γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων ἐν τῇ
[6, 6]	εἰκὼν Ἠλείου, πάλης ἀνελομένου στέφανον·	ἐγένετο	δὲ αὐτῷ καὶ Νεμείων ἔν
[6, 13]	οἱ τὴν ἵππον ταύτην ἐφιᾶσιν.	(Ἐγένετο	δὲ καὶ τοῦ Φειδώλα τοῖς
[6, 16]	(Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει σταδίου τε	ἐγένετο	ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ νίκη· καὶ
[6, 8]	αὑτόν. Ὁπόσα δὲ ἤδη τοιαῦτα	ἐγένετο	ἐν ἀνθρώποις, ἢ καὶ ὕστερόν
[6, 4]	νῖκαι πάλης ἀνδρῶν, μία δὲ	ἐγένετο	ἐν Δελφοῖς, τέσσαρες δὲ ἐν
[6, 3]	τῇ ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι τὸ πταῖσμα	ἐγένετο	ἐν Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ καὶ Μήδοις.
[6, 5]	τοῦ ὄρους. Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα	ἐγένετο	ἡ τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι
[6, 3]	ἐξ Αἰγείρας τῆς Ἀχαιῶν τότε	ἐγένετο	κάλλιστος τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ, καὶ
[6, 14]	ἐς Ὀλυμπίαν· ἀλλὰ γὰρ οὐκ	ἐγένετο	οἷός τε καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην
[6, 14]	ἐν παισίν· αἰτία δέ οἱ	ἐγένετο	τῆς διαμαρτίας τὸ ἄγαν νέον.
[6, 9]	καὶ ἀφῃρημένος τὴν νίκην, ἔκφρων	ἐγένετο	ὑπὸ τῆς λύπης· καὶ ἀνέστρεψε
[6, 3]	τε τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων	ἐγένοντο	αἱ μὲν ὑπὸ Ῥωμαίων, αἱ
[6, 15]	μεγάλων πόνων καὶ ἰσχυρᾶς ταλαιπωρίας	ἐγένοντο	αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ' Ἀνδριάντες
[6, 10]	Θεοπόμπῳ δὲ τῷ δευτέρῳ πάλης	ἐγένοντο	αἱ νῖκαι. (Τὴν δὲ εἰκόνα
[6, 7]	γένος δόξης ἐς τοσοῦτο ἀφίκοντο.	(Ἐγένοντο	δὲ καὶ Ἀλκαινέτῳ τῷ Θεάντου
[6, 14]	Δαμέας ἐκ Κρότωνος καὶ οὗτος.	Ἐγένοντο	δὲ τῷ Μίλωνι ἓξ μὲν
[6, 14]	δὲ Ἠλείῳ νῖκαί τε δύο	ἐγένοντο	πεντάθλου, καὶ ἴσαι ταῖς νίκαις
[6, 16]	Λακεδαιμονίῳ, τῷ μὲν ἐν παισὶν	ἐγένοντο	πυγμῆς νῖκαι, Σελεάδᾳ δὲ ἀνδρῶν
[6, 14]	Μίλων ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκοις	ἐγίνετο	εὕρημα. Μάλιστα δέ πως τὸ
[6, 23]	Ἡρακλεῖ τῷ Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν	ἐγίνετο,	ὅσαι τῶν ἀκανθῶν ἐφύοντο ἐνταῦθα,
[6, 8]	τε ἔτι τεῖναι τὸ τόξον	ἐγίνετο,	πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα ἐς
[6, 8]	ὁ Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ τῶν	ἐγκαταληφθέντων	ἐν τῇ ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν
[6, 14]	Κροτωνιάτιδι αὐαινομένῳ ξύλῳ· σφῆνες δὲ	ἐγκείμενοι	διίστασαν τὸ ξύλον· ὁ δὲ
[6, 7]	τῷ Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας, προπετείας ἐστὶν	ἔγκλημα.	Διαγόρας μὲν δὴ καὶ τὸ
[6, 13]	τοὺς Ἑλλανοδίκας ἀφικομένη καὶ νικῶσα	ἔγνω,	καὶ παύεται τοῦ δρόμου. Ἠλεῖοι
[6, 3]	Ἑλλανοδικῶν, οἳ νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον	ἔγνωσαν.	(Οἰβώτα δὲ τὸν μὲν ἀνδριάντα
[6, 8]	Νεμείων νίκη. Γενόμενος δὲ Ἑλλανοδίκης,	ἔγραψε	καὶ οὗτος τὰ ὀνόματα ἐν
[6, 17]	καθ' αὑτὸν γυναικὶ Συρακουσίᾳ χρημάτων	ἔγραψεν	ἀμφισβήτησιν· (ἀλλά γε ἐκείνου τε
[6, 8]	τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον τὸ	ἐγχείρημα	ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ
[6, 22]	διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν ἐπὶ ἀπράκτῳ τῷ	ἐγχειρήματι.	(Λετριναῖοι μὲν δὴ Ἀλφειαίαν ἐκάλουν
[6, 9]	παρίστατο καὶ τοῖς πρότερον ἢ	ἐγὼ	τὰ ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ
[6, 20]	σύνοπτος· ὁ δελφὶς δὲ ἐς	ἔδαφος	πίπτει. (Πρῶται μὲν δὴ ἑκατέρωθεν
[6, 18]	Λαμψακηνῶν, καταβαλεῖν δὲ καὶ ἐς	ἔδαφος	τὴν πόλιν πᾶσαν, τὰ δὲ
[6, 23]	μὲν Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος τοῦ	ἐδάφους	ἕνεκα, τοῖς δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται
[6, 1]	καις, πρό τερον έ τι	εδή	λωσα εν τοις λό γοις,
[6, 15]	ἀνέθεσαν οἱ τοῦ Ἱέρωνος παῖδες.	Ἐδήλωσα	δὲ ὀλίγῳ τι πρότερον, ὡς
[6, 14]	τῷ λόγῳ τῷ ἐς Ἀθηναίους	ἐδήλωσα,	τοῦτον ἐς τὴν Ἄλτιν ἀνέθηκε
[6, 4]	μὲν δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ τοσοῦτο	ἐδήλωσεν.	(Εἰ δὲ Λυσίππου τοῦ ποιήσαντος
[6, 3]	Πίσων δὲ ἀνὴρ ἐκ Καλαυρείας	ἐδιδάχθη	παρ' Ἀμφίονι· ὁ δὲ παρὰ
[6, 10]	Οὐ μὴν παρ' ὅτῳ γε	ἐδιδάχθησαν,	δεδήλωκεν· ἔχει γὰρ δὴ οὕτως·
[6, 3]	καὶ τὸν παιδοτρίβην ὑπὸ Ἠλείων	ἐδόθη.	Τὸν δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε Σικυώνιος
[6, 6]	ὅτι ἐπηρείᾳ τῇ ἐς ἐκεῖνον	ἐδόκει	σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα τῆς
[6, 14]	ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ τε	ἔδοξεν	εἶναι νέος, καὶ οὐκ ἐπιτήδειός
[6, 20]	Ἔνθα δέ σφισιν ὁ δράκων	ἔδοξεν	ἐσδῦναι μετὰ τὴν μάχην, τὸ
[6, 6]	Θεαγένης ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ λαβεῖν	ἐδυνήθη	τὸν κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς τῇ
[6, 25]	Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν ὀδύνῃσιν	ἔδωκεν.	Εἰ δὲ κατὰ τὴν Ἀγαμέμνονος
[6, 7]	καὶ δόξης ἐς τοσοῦτο ἥκοντα	ἐθεάσαντο	ἐν σχήματι αἰχμαλώτου, μεταπίπτει σφίσιν
[6, 10]	ἀντὶ σφύρας χρώμενος. Καί πως	(ἐθεάσατο	ὁ Δημύλος τὸ ὑπὸ τοῦ
[6, 7]	τὸν ὄντα εἶπεν Ἀνδροτίων λόγον,	ἐθέλειν	μοι φαίνεται Λακεδαιμονίους ἐς τὸ
[6, 14]	πρὸς δὲ καὶ σύνεγγυς οὐκ	ἐθέλοντα	ἵστασθαι. (Λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 18]	τοῦ ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ	ἐθέλων	Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται δὲ καὶ ἄνδρα
[6, 6]	Θεαγένης γὰρ ὁ Θάσιος Ὀλυμπιάδι	ἐθέλων	τῇ αὐτῇ πυγμῆς τε ἀνελέσθαι
[6, 3]	τριήρεσιν Ἀθηναίων περὶ Ἰωνίαν ἰσχύοντος,	ἐθεράπευον	αὐτὸν Ἰώνων οἱ πολλοί· καὶ
[6, 4]	ἀγῶνα, ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες	ἔθεσαν	ἀντ' αὐτῶν. (Παρὰ δὲ τὸν
[6, 22]	μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ τὸν ἀγῶνα	ἔθεσαν	ὁμοῦ τῷ Φείδωνι. Τετάρτῃ δὲ
[6, 20]	ἵππων, ὅτε Ἄκαστος τὰ ἆθλα	ἔθηκεν	ἐπὶ τῷ πατρί. Ἐν Νεμέᾳ
[6, 15]	Ὀλίδαν δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον τὸ	ἔθνος	τὸ Αἰτωλῶν. Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος
[6, 17]	ὅτι δὲ τοῦ Ἀρκάδων ἦν	ἔθνους,	δηλοῖ. Κολοφώνιοι δὲ Ἑρμησιάναξ Ἀγονέου,
[6, 6]	πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ	ἔθνους	ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ ὁ
[6, 6]	Τεμέσαν, καί πως τηνικαῦτα τὸ	ἔθος	ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι) πυνθάνεται τὰ
[6, 2]	νι, ως γέ νος τε	εί	η Μιλή σιος, και Ἰώ
[6, 2]	ό τι ο παιδοτρί βης	εί	η Μύ κων, καὶ ό
[6, 2]	εν Ὀλυμπί α. Θαυμα δὲ	εί	περ ά λλο τι καὶ
[6, 13]	ἂν οὖν ἐπίσταιτο ὁ Χίονις,	εἰ	αὖθίς ποτε προσνομοθετήσουσιν Ἠλεῖοι; Τούτων
[6, 17]	Ἄλτει κατὰ τὰ ἡμῖν εἰρημένα.	Εἰ	δὲ ἀπὸ τοῦ Λεωνιδαίου πρὸς
[6, 22]	Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα ἐξ Ἀθηνῶν.	(Εἰ	δὲ ἐλθεῖν ἐς Ἦλιν διὰ
[6, 19]	μὲν δὴ αὐτοὺς ἑώρων εἰργασμένους·	εἰ	δὲ καὶ Ταρτήσσιος χαλκὸς λόγῳ
[6, 25]	ἐν νεκύεσσι βαλὼν ὀδύνῃσιν ἔδωκεν.	Εἰ	δὲ κατὰ τὴν Ἀγαμέμνονος καὶ
[6, 4]	δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ τοσοῦτο ἐδήλωσεν.	(Εἰ	δὲ Λυσίππου τοῦ ποιήσαντος τὴν
[6, 24]	μνῆμα, ὅτου δὲ, οὐ μνημονεύουσιν·	εἰ	δὲ ὁ γέρων, ὅντινα ἠρόμην,
[6, 7]	καὶ ἐπιβληθῆναί οἱ θάνατον ζημίαν.	(Εἰ	δὲ τὸν ὄντα εἶπεν Ἀνδροτίων
[6, 5]	πλὴν τῶν ἡρώων καλουμένων, καὶ	εἰ	δή τι ἄλλο ἦν πρὸ
[6, 26]	οἶνον αὐτόματον ἐκ τοῦ ἱεροῦ.	Εἰ	πιστεύειν χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο
[6, 20]	αὐτῆς αὐγὴ κατὰ ταὐτὰ καὶ	εἰ	πῦρ, ἐνεποίει φόβον τοῖς ἵπποις.
[6, 14]	χορδὴν κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ	εἰ	ταινίαν περιθεῖτο ἢ στέφανον· κατέχων
[6, 15]	γενήσεσθαι σὺν τῷ δικαίῳ σφίσιν,	εἰ	τὸ παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο πρὶν ἢ
[6, 26]	καὶ τῶν ἀστῶν καὶ ξένων,	εἰ	τύχοιεν ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ αὐτοί
[6, 23]	μηδὲν ἔτι αὐτοί, ἐπακροᾶσθαι δὲ,	εἴ	τι παρὰ τῶν ἐντὸς πυθέσθαι
[6, 6]	φεύγειν Τεμέσαν, μὲν ἐκλιπεῖν οὐκ	εἴα,	τὸν δὲ Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν
[6, 11]	φονικοὺς, ὑπερώρισε καὶ τὰ ἄψυχα,	εἴγε	ἐμπεσόν τι ἐξ αὐτῶν ἀποκτείνειεν
[6, 6]	παρθένον ἐσελθὼν θεάσασθαι. Ὡς δὲ	εἶδε,	τὰ μὲν πρῶτα ἐς οἶκτον,
[6, 1]	του Δεινολό χου μή τηρ	ειδεν	ό ψιν ονεί ρατος ως
[6, 24]	τῇ ἀγορᾷ καὶ ἄλλο τοιόνδε	εἶδον,	ναοῦ σχῆμα· ἔστι δὲ οὐχ
[6, 6]	τε δεινῶς μέλας καὶ τὸ	εἶδος	ἅπαν ἐς τὰ μάλιστα φοβερός,
[6, 8]	ὡς ἐξ ἀνθρώπου μεταβάλοι τὸ	εἶδος	ἐς λύκον ἐπὶ τῇ θυσίᾳ
[6, 10]	τάδε ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖοι, τέχναν	εἰδότες	ἐκ προτέρων. Ἴκκος δὲ ὁ
[6, 9]	αὑτὸν ἔμελλεν. Ἀλλὰ γὰρ ἰδιώτης	εἴη	ἄν τις (ἐμοὶ δοκεῖ) ὁ
[6, 25]	ἄπο τοῦ εἰκότος, οὐδὲ δην	εἴη,	δόξῃ γε τοῦ αὐτοῦ ποιητοῦ,
[6, 11]	ἐπὶ δρόμῳ ἐμφανὴς ἐν Ἕλλησιν	εἴη,	καὶ τοὺς ἐσελθόντας ἐς τὸν
[6, 15]	ὁ Ἱέρων οὗτος καὶ Συρακουσῶν	εἴη	κατὰ ταὐτὰ ἐκείνῳ τύραννος. (Ἀνέθεσαν
[6, 9]	τισὶν ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ ἂν	εἴη	λόγος. (Μετὰ δὲ τὴν εἰκόνα
[6, 3]	Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος ὁ Οἰβώτας	εἴη	μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ ἐπὶ
[6, 18]	ἐπικληθέντος δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων Λίβυος,	εἴη	παῖς ὁ Κρατισθένης. Τὰ δὲ
[6, 24]	λόγον, Ὀξύλου τοῦτο ἂν μνῆμα	εἴη.	(Πεποίηται δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ
[6, 19]	χαλκοῦ τὸν σταθμόν, ὅτι πεντακόσια	εἴη	τάλαντα, ἐς δὲ τοὺς ἀναθέντας,
[6, 24]	δὲ, ὡς ἡ Πέτρα δῆμος	εἴη	τὸ ἀρχαῖον. (Ἠλείοις δὲ ἐν
[6, 3]	ὑγιής τε καὶ ἄνοσος ἀνὴρ	εἴη·	τῷ δὲ ἄρα τὸ μάθημα
[6, 3]	ἡλικίαν νέος, καὶ ὡς πατρὸς	εἴη	Χαιρήμονος. Γέγραπται δὲ καὶ ὁ
[6, 19]	κατὰ τὰ αὐτὰ παρίστατο ἅπασιν	εἰκάζειν.	(Ἐμὲ δὲ ἐσῆλθεν ἀνάμνησις, ὡς
[6, 25]	τὸν τράγον παρίημι τοῖς θέλουσιν	εἰκάζειν.	(Ὁ δὲ ἱερὸς τοῦ Ἅιδου
[6, 24]	(Ἔχειν δὲ αὐτὰς ἐπὶ τοιῷδε	εἰκάζοι	τις ἂν τὰ εἰρημένα· ῥόδον
[6, 24]	εἶναι τὸ γένος τῶν Σιληνῶν,	εἰκάσαι	τις ἂν μάλιστα ἐπὶ τοῖς
[6, 17]	Κολοφώνιοι δὲ Ἑρμησιάναξ Ἀγονέου, καὶ	Εἰκάσιος	Λυκίνου τε ὢν καὶ τῆς
[6, 26]	ὁ μέγιστος, τὰ δὲ ἄλλα	εἴκασται	τοῖς ἀράχναις, οἳ ὑπὸ τοῖς
[6, 2]	ιπποτρό φων μετὰ τὴ ν	εικό	να ανά κεινται του Ἀκαρνανος
[6, 2]	μου, τὴ ν μὲ ν	εικό	να ενταυθα έ στησε. Τὰ
[6, 2]	του Θρασυβού λου τὴ ν	εικό	να Τιμοσθέ νης τε Ἠλειος
[6, 2]	η πρωτος ες Ὀλυμπί αν	εικό	να. (Τού του μὲ ν
[6, 2]	καὶ τω παιδὶ τὰ ς	εικό	νας Δαί δαλος Σικυώ νιος,
[6, 1]	ειργά σατο Αλυπος τὰ ς	εικό	νας Σικυώ νιος, Ναυκύ δους
[6, 2]	Του Θρασυβού λου δὲ τη	εικό	νι γαλεώ της πρὸ ς
[6, 2]	σιον, καὶ ανέ γραψε τη	εικό	νι, ως γέ νος τε
[6, 1]	δὲ ά λλων τε καὶ	εικό	νων συγγραφή Ουδὲ οπό σων
[6, 1]	ό μως ου τετυχή κασιν	εικό	νων. (Τού τους εκέ λευσεν
[6, 8]	Υἱὸς Δινύτα Δάμαρχος τάνδ' ἀνέθηκεν	Εἰκόν'	ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος γενεάν. Τοῦτο
[6, 14]	Βοιώτιος Θήρων, Δαμαρέτου δὲ τὴν	εἰκόνα	Ἀθηναῖος Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ
[6, 11]	ὁποίᾳ μηχανῇ τοῦ Θεαγένους τὴν	εἰκόνα	ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας ἐς
[6, 10]	ἀγῶνι. Τοῦ Γλαύκου δὲ τὴν	εἰκόνα	ἀνέθηκε μὲν ὁ παῖς αὐτοῦ,
[6, 15]	(Κλειτομάχου δὲ Θηβαίου τὴν μὲν	εἰκόνα	ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης ὁ τοῦ Κλειτομάχου
[6, 10]	ἐν Ἕλλησι, πρῶτος ἐς Ὀλυμπίαν	εἰκόνα	ἀνέθηκεν ὁ Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ
[6, 18]	τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους οἶδα	εἰκόνα	ἀνευρών, ὃς τὰ ἐν Ἕλλησιν
[6, 16]	δὲ τῷ μὲν Δάιππος τὴν	εἰκόνα,	Ἀσάμωνι δὲ Πυριλάμπης Μεσσήνιος. (Εὐαλκίδᾳ
[6, 13]	ἀνδριάντα παρὰ τῇ στήλῃ φασὶν	εἰκόνα	εἶναι Χιόνιδος, ἔργον ὄντα τοῦ
[6, 17]	πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ ὁ τὴν	εἰκόνα	εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ ἧστινος ἦν,
[6, 11]	Καὶ οἱ Θάσιοι καταποντοῦσι τὴν	εἰκόνα,	ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ τῇ Δράκοντος, ὃς
[6, 8]	ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν τε	εἰκόνα	ἐπεποίητο πρότερον, καὶ ἐπὶ ἡμέρας
[6, 8]	δὲ τοῦ Ἀζᾶνος Μύρων τὴν	εἰκόνα	ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς Πρόμαχον
[6, 3]	νίκην. Τοῦ μὲν δὴ τὴν	εἰκόνα	ἐποίησεν Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ ὁμώνυμος
[6, 3]	Ξενοκλείδου· Παντίας δὲ αὐτῷ τὴν	εἰκόνα	ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους τοῦ
[6, 4]	πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε Πολύκλειτος τὴν	εἰκόνα.	Ἐργοτέλης δὲ ὁ Φιλάνορος δολίχου
[6, 17]	ἰδεῖν ἔστιν· ἀναθεῖναι δὲ τὴν	εἰκόνα	ἐς Ὀλυμπίαν φησὶν Εὔμολπος ἀπόγονος
[6, 10]	ἐγένοντο αἱ νῖκαι. (Τὴν δὲ	εἰκόνα	Θεοπόμπου μὲν τοῦ παλαίσαντος τὸν
[6, 13]	δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν, καὶ τὴν	εἰκόνα	καθεῖλον παρὰ τῇ Ἥρᾳ τῇ
[6, 11]	θήραν, περισχεῖν τῷ δικτύῳ τὴν	εἰκόνα,	καὶ ἀνενεγκεῖν αὖθις ἐς τὴν
[6, 11]	νύκτα ἐπὶ τοῦ Θεαγένους τὴν	εἰκόνα,	καὶ ἐμαστίγου τὸν χαλκὸν ἅτε
[6, 10]	ὁμοῦ τοῖς ἵπποις αὑτοῦ τε	εἰκόνα	καὶ τὸν ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται δὲ
[6, 13]	δὲ ὁ Ῥηγῖνος ἐποίησε τὴν	εἰκόνα.	Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ τῶν ἐκ
[6, 16]	Ἀργεῖος ἐποίησε τοῦ Λυσίππου τὴν	εἰκόνα.	(Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει σταδίου τε
[6, 8]	τε νικήσας καὶ ἀνέθηκε τὴν	εἰκόνα.	Λέγεται δὲ (καὶ) ὡς κρατήσειε
[6, 7]	νίκην· τοῦ Διαγόρου δὲ τὴν	εἰκόνα	Μεγαρεὺς εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ
[6, 9]	ἀνηγορεύθη δρόμῳ, μετὰ τούτου τὴν	εἰκόνα	Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος ἕστηκε παλαιστὰς
[6, 4]	γε οὐκ ἴσμεν ὅτου τὴν	εἰκόνα	ὁ Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος δὲ
[6, 14]	ὕστερον· τούτῳ μὲν δὴ τὴν	εἰκόνα	ὅστις ὁ εἰργασμένος ἐστὶν, οὐκ
[6, 8]	τοῦ μὲν τὸν ποιήσαντα τὴν	εἰκόνα	οὐ λέγουσι· τὴν δὲ τοῦ
[6, 4]	δὲ τοῦ Ἀρχιδάμου τούτου βασιλέως,	εἰκόνα	οὐδενὸς ἔν γε τῇ ὑπερορίᾳ
[6, 3]	(Εὐπολέμου δὲ Ἠλείου τὴν μὲν	εἰκόνα	Σικυώνιος εἴργασται Δαίδαλος· τὸ δὲ
[6, 4]	δὲ Λυσίππου τοῦ ποιήσαντος τὴν	εἰκόνα	τεκμαιρόμενον τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ
[6, 9]	αὐτῷ τῷ Γέλωνι ἐποίησε τὴν	εἰκόνα.	(Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ πρὸ
[6, 7]	Τούτου μὲν δὴ Πυθαγόρας τὴν	εἰκόνα,	τὴν δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ, πένταθλον
[6, 9]	εἴη λόγος. (Μετὰ δὲ τὴν	εἰκόνα	τοῦ ἀνδρὸς, ὃν Ἠλεῖοί φασιν
[6, 17]	τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι τὴν	εἰκόνα.	(Τούτων δέ εἰσιν Ἠλεῖοι πλησίον
[6, 17]	τοῦ Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν τὰς	εἰκόνας	αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν, ὅτι
[6, 12]	(Μετὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος τὰς	εἰκόνας	Ἀρεὺς ὁ Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων βασιλεὺς,
[6, 7]	τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ τὰς	εἰκόνας,	Διαγόραν καὶ τὸ ἐκείνου γένος.
[6, 14]	ἀνέθεσαν δὲ οἱ στρατιῶται δύο	εἰκόνας.	Εἶναι δὲ ἡγεμών τις ξένων
[6, 18]	δὲ ἀθλητῶν ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν	εἰκόνας,	Πραξιδάμαντός τε Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ
[6, 8]	ἀναγορευθεὶς παίδων. Τὰς δέ σφισιν	εἰκόνας,	τὴν μὲν ἐν παισὶ τοῦ
[6, 15]	Συρακούσιοι δὲ δύο μὲν Ἱέρωνος	εἰκόνας	τὸ δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν
[6, 16]	Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἑλλάδος καὶ Ἤλιδος	εἰκόνες.	Δρόμος ὁ καλούμενος ἵππιος. Πολυπείθους
[6, 24]	ἀνέχων ἐστίν· ἀνάκεινται δὲ καὶ	εἰκόνες	ἑκατέρωθεν πρὸς τῷ τοίχῳ. Κατὰ
[6, 16]	ἀνδριάντες. Στήλη Δεινοσθένους. (Εἰσὶ δὲ	εἰκόνες	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Ἀναυχίδᾳ καὶ
[6, 8]	τὸν Βαύκιδά εἰσιν ἀθλητῶν Ἀρκάδων	εἰκόνες·	Εὐθυμένης τε ἐξ αὐτῆς Μαινάλου,
[6, 14]	καὶ ἴσαι ταῖς νίκαις αἱ	εἰκόνες.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς
[6, 18]	ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται μὲν αἱ	εἰκόνες	οὐ πρόσω τῆς Οἰνομάου κίονος,
[6, 9]	πατρὶ δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ δὲ	εἰκόνες	τοῦ Χείμωνος ἔργον ἐστὶν (ἐμοὶ
[6, 11]	τοῦ ἀποθανόντος οἱ παῖδες τῇ	εἰκόνι	ἐπεξῄεσαν φόνου. Καὶ οἱ Θάσιοι
[6, 16]	(Τίμωνος δὲ οὐ πόρρω τῆς	εἰκόνος	Ἑλλάς τε δὴ καὶ Ἦλις
[6, 4]	(Ἔχεται δὲ τοῦ Λυσάνδρου τῆς	εἰκόνος	Ἐφέσιός τε πύκτης, τοὺς ἐλθόντας
[6, 14]	διακοσίαις ὀλυμπιάδι. (Ὕλλου δὲ τῆς	εἰκόνος	ἵππος τε οὐ μέγας ἔχεται
[6, 19]	ἀναθήματα ἐκ παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν	εἰκός,	ἅγε ὁ Λακεδαιμόνιος Δόντας Διποίνου
[6, 4]	τιμήν. Ἔμελλεν οὖν ὡς τὸ	εἰκὸς	Ἱμεραῖος ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἀναγορευθήσεσθαι.
[6, 6]	Εὔθυμον τὸν πύκτην, οὔ με	εἰκὸς	ὑπερβαίνειν ἦν τὰ ἐς τὰς
[6, 14]	τε καὶ Ἰσθμῷ. Γεγονότα δὲ	εἰκοσαετῆ	τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει, πρὶν ἢ
[6, 22]	τοῦ πεδίου θελήσειας, σταδίους μὲν	εἴκοσι	καὶ ἑκατὸν ἐς Λετρίνους ἕξεις,
[6, 12]	τῆς (ἕκτης) ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς	εἴκοσι	καὶ ἑκατόν, ἣν Κυρηναῖος στάδιον
[6, 15]	ἡλικίαν οὐ πρόσω γεγονὼς ἐτῶν	εἴκοσι.	Τὸν δὲ παῖδα σταδιοδρόμον Ξένωνα
[6, 26]	νομίζεσθαι. (Κυλλήνη δὲ σταδίους μὲν	εἴκοσιν	Ἤλιδος καὶ ἑκατὸν ἀφέστηκε, κεῖται
[6, 15]	λαβεῖν τραύματα. Λέγει τε δὴ	εἰκότα,	καὶ οὕτως ἐσκληθέντος τοῦ παγκρατίου,
[6, 25]	ἦν, οὐκ ἂν ἄπο τοῦ	εἰκότος,	οὐδὲ δην εἴη, δόξῃ γε
[6, 1]	οχος, καὶ αυτης Κυνί σκας	εικώ	ν, Ἀπελλου τέ χνη. Γέ
[6, 1]	ουτος εκρά τησεν· η δὲ	εικὼ	ν επὶ τη χειρὶ έ
[6, 1]	δὲ Κλέ ωνό ς εστιν	εικώ	ν. (Ἐς δὲ τὴ ν
[6, 1]	ναου της Ηρας, ανδρὸ ς	εικὼ	ν παλαιστου, γέ νος δὲ
[6, 13]	ἐπὶ ἵππων νίκῃ γέγονεν ἡ	εἰκών·	Ἀγαθῖνον δὲ ἀνέθεσαν Ἀχαιοὶ Πελληνεῖς.
[6, 3]	αὐτὸν Ἰώνων οἱ πολλοί· καὶ	εἰκὼν	Ἀλκιβιάδου χαλκῆ παρὰ τῇ Ἥρᾳ
[6, 15]	ἐσεκλήθησαν. Ἒστι δὲ ἥ τε	εἰκὼν	ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ τὰ
[6, 16]	Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός τε	εἰκὼν	ἐν ἀνδράσι πυγμῇ νενικηκότος· ἡ
[6, 17]	ἔργον ἡ τοῦ Καλλικράτους ἐστὶν	εἰκών.	(Ἐνατίωνι δὲ καὶ Ἀλεξιβίῳ, τῷ
[6, 13]	πυγμῇ παῖδας· τέχνη δὲ ἡ	εἰκών	ἐστι μὲν Ἱππίου τὸ δὲ
[6, 3]	Πυθοῖ δύο νῖκαι. Ἡ δὲ	εἰκών	ἐστι τοῦ Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου
[6, 6]	Ἕστηκε δὲ καὶ Λαστρατίδα παιδὸς	εἰκὼν	Ἠλείου, πάλης ἀνελομένου στέφανον· ἐγένετο
[6, 24]	Ἀγορὰ Ηλείων. Ἑλλανοδικαίων. Στοὰ Κορυκαική.	Εἰκὼν	καὶ μνῆμα Πύρρωνος. Τὰ ἐν
[6, 6]	νίκην. Τούτου μὲν δὴ ἡ	εἰκὼν	Ναυκύδους ἐστὶν ἔργον. Πολύκλειτος δὲ
[6, 23]	ἐς τὴν Μαλκὼ παιδὸς ἕστηκεν	εἰκὼν	πύκτου· καὶ αὐτὸν ἔφασκεν ὁ
[6, 24]	ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους	εἰκών,	σοφιστοῦ τε ἀνδρὸς καὶ ἐς
[6, 12]	Τοῦ Ἀγησάρχου δέ ἐστιν ἡ	εἰκὼν	τέχνη τῶν Πολυκλέους παίδων. Τούτων
[6, 20]	Ταράξιππος. Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας	εἰκών.	(Τὸ δὲ ὄρος τὸ Κρόνιον
[6, 11]	δὲ ἀνὴρ πεζός ἐστιν ἡ	εἰκών.	(Τῶν δὲ βασιλέων τῶν εἰρημένων
[6, 6]	Θηβαῖον Ἀγήνορα· ἀνετέθη δὲ ἡ	εἰκὼν	ὑπὸ τοῦ Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος
[6, 20]	δὲ νύσσης μιᾶς Ἱπποδαμείας ἐστὶν	εἰκὼν	χαλκῆ, ταινίαν τε ἔχουσα καὶ
[6, 20]	δὲ αὐτῷ σέβεσθαι καὶ τὴν	Εἰλείθυιαν	ἐνόμισαν, ὅτι τὸν παῖδά σφισιν
[6, 20]	ἔχει τιμάς. Τὴν μὲν δὴ	Εἰλείθυιαν	ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην αἱροῦνται τῇ
[6, 20]	γὰρ δὴ πεποίηται) τῆς τε	Εἰλειθυίας	βωμὸς, καὶ ἔσοδος ἐς αὐτό
[6, 20]	θησαυρῶν καὶ τοῦ ὄρους ἱερὸν	Εἰλειθυίας,	ἐν δὲ αὐτῷ Σωσίπολις Ἠλείοις
[6, 20]	ἡλίου δυσμάς. Πλησίον δὲ τῆς	Εἰλειθυίας	ἐρείπια Ἀφροδίτης Οὐρανίας ἱεροῦ λείπεται,
[6, 20]	Παρθένοι δὲ ἐν τῷ τῆς	Εἰλειθυίας	ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες ὕμνον ᾄδουσι·
[6, 20]	αὐτῷ θυσίαι τῷ Κρόνῳ. Ἱερόν	Εἰλειθύσιας	Ολυμπίας. Σωσίπολις, θεὸς ἐπιχώριος Ἡλείοις.
[6, 26]	ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀρκάδος τὸ ὄνομα	εἴληφε.	Κυλλήνης δὲ ἐν μὲν Ἠλείων
[6, 23]	καὶ ἡ ἀγυιὰ τὸ ὄνομα	εἴληφεν	ἀπὸ τῶν κατασκόπων τῆς σιωπῆς.
[6, 14]	(Κεῖνται δὲ καὶ ἐν παισὶν	εἰληφότες	δρόμου νίκας, Μενεπτόλεμος ἐξ Ἀπολλωνίας
[6, 8]	Πελληνέως δρόμου νίκην ἐν παισὶν	εἰληφότος,	καὶ Ἠλείου Ἀμέρτου καταπαλαίσαντος ἐν
[6, 15]	Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου, πάλης τε	εἰληφότος	καὶ παγκρατίου στέφανον ἐπὶ ἡμέρας
[6, 2]	νί κην εν παισὶ ν	ειληφὼ	ς, καὶ Μιλή σιος Αντί
[6, 8]	δ' ἔτι πρότερον ἐν παισὶν	εἰληφώς·	καὶ Ἀζᾶνος ἐκ Πελλάνας Φίλιππος
[6, 20]	τε δὴ γίνονται κατὰ τοὺς	εἰληχότας	ἑστάναι τὴν δευτέραν τάξιν, καὶ
[6, 9]	μὲν Κόρκυρα, Φίλων δ' ὄνομ'	εἰμὶ	δὲ Γλαύκου Υυἱὸς, καὶ νικῶ
[6, 2]	ασιν ανηρημέ νος νί κην.	Ειναι	δὲ οι Σικελιωται καὶ τού
[6, 2]	Ἰά μου· τὸ ν δὲ	ειναι	παιδα Ἀπό λλωνος καὶ λαβειν
[6, 1]	γραμμα τὸ επ' αυτω φησιν	ειναι	των επιχωρί ων, εκ δὲ
[6, 3]	Στομίου, μονομαχήσαντά οἱ κατὰ πρόκλησιν.	(Εἶναι	δὲ αὐτὸν ἐκ Σικυῶνος οἱ
[6, 6]	νέμονται, πατρὸς δὲ ἐκαλεῖτο Ἀστυκλέους·	εἶναι	δὲ αὐτὸν οὐ τούτου, ποταμοῦ
[6, 4]	Ἀμφικτυόνων καὶ δὶς ὑπὸ Ἠλείων,	εἶναι	δὲ αὐτῷ λέγεται τὴν πάλην,
[6, 14]	δὲ οἱ στρατιῶται δύο εἰκόνας.	Εἶναι	δὲ ἡγεμών τις ξένων ἢ
[6, 3]	Ὀλυμπίασι νίκην ἀνελέσθαι τὸν Εὐπόλεμον,	εἶναι	δὲ καὶ δύο Πυθικοὺς αὐτῷ
[6, 17]	ὁ Θεογόνου ὅπλου νίκην ἀνῃρημένος·	(εἶναι	δὲ καὶ μάντις ὁ Ἐπέραστος
[6, 20]	οὗτος Αἰγύπτιος, εἶναι μὲν Ἀμφίονα,	εἶναι	δὲ καὶ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα
[6, 10]	κατειλεγμένοις ἕστηκεν ὁ Καρύστιος Γλαῦκος.	Εἶναι	δέ φασιν ἐξ Ἀνθηδόνος τῆς
[6, 11]	Θάσιοι δὲ οὐ Τιμοσθένους παῖδα	εἶναι	Θεαγένην φασίν, ἀλλὰ ἱερᾶσθαι μὲν
[6, 24]	λόγῳ· Χάριτας δὲ Ἀφροδίτῃ μάλιστα	εἶναι	θεῶν· ἀστράγαλον δὲ μειρακίων τε
[6, 21]	αὐτοῦ ταῖς ἵπποις Παρθενίαν τε	εἶναι	καὶ Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ ἐπικατασφάξαι
[6, 19]	ἄλλας πόλεις, ἐν δὲ αὐταῖς	εἶναι	καὶ Μύονας. Οἱ Μυᾶνες οὖν
[6, 24]	καὶ μυρσίνην Ἀφροδίτης τε ἱερὰ	εἶναι	καὶ οἰκεῖα τῷ ἐς Ἄδωνιν
[6, 21]	τεκμαίροιτο ἄν τις Λακεδαιμόνιόν τε	εἶναι	καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ δὲ
[6, 21]	καὶ Τρικόλωνον· ἀπόγονον δὲ αὐτὸν	εἶναι,	καὶ ὁμώνυμον Τρικολώνῳ τῷ Λυκάονος
[6, 19]	ἐς δὲ τοὺς ἀναθέντας, Μύρωνα	εἶναι	καὶ τὸν Σικυωνίων δῆμον. Ἐν
[6, 10]	φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα τε	εἶναι	καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων. Οὐ μὴν
[6, 19]	Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ, Πατροκλέα δὲ	εἶναι	Κατίλλου Κροτωνιάτην τὸν εἰργασμένον. (Ἐφεξῆς
[6, 4]	δὲ Εὐχείρου· τὸν δὲ Εὔχειρον	εἶναι	Κορίνθιον, φοιτῆσαι δὲ ὡς Συάδραν
[6, 4]	ἐπ' αὐτῷ φησι, Κρὴς δὲ	εἶναι	λέγεται Κνώσσιος· ἐκπεσὼν δὲ ὑπὸ
[6, 6]	φωνήν. (Τούτου μὲν δὴ παῖδα	εἶναι	λέγεται τὸν Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ
[6, 17]	δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν γένος εὔχομαι	εἶναι	Μάντις, ἀπ' ἰσοθέων αἷμα Μελαμποδιδᾶν.
[6, 20]	ἵππους. Ἠξίου δὲ οὗτος Αἰγύπτιος,	εἶναι	μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ καὶ
[6, 26]	δὲ τὸ ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ.	Εἶναι	μὲν δὴ Φειδίου φασὶν αὐτήν.
[6, 24]	δρυὸς ἀνέχουσιν εἰργασμένοι κίονες. Τοῦτο	εἶναι	μὲν ὁμολογοῦσιν οἱ ἐπιχώριοι μνῆμα,
[6, 7]	συγγραφῇ τῇ Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα·	εἶναι	μὲν τηνικαῦτα ἐν Καύνῳ τὸ
[6, 7]	ἐς τὰ μάλιστα, ὅτε ἐνίκησεν,	εἶναι	νέον, τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'
[6, 14]	ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ τε ἔδοξεν	εἶναι	νέος, καὶ οὐκ ἐπιτήδειός πω
[6, 12]	δὲ οὐ πολὺ δυνάμει τε	εἶναι	νομίζων τὰ Ῥωμαίων ἐχυρώτερα καὶ
[6, 14]	τὸν ἵππον, φησὶ τὸ ἐπίγραμμα	εἶναι	Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ τῆς Μεροπίδος,
[6, 26]	ἑτέραν καὶ τὴν Σηρίαν νῆσον	εἶναι.	Οὗτοι μὲν δὴ τοῦ Αἰθιόπων
[6, 15]	μὲν Πτολεμαῖον τὸν Λάγου φασὶν	εἶναι·	παρὰ δὲ αὐτὸν ἀνδριάντες δύο
[6, 25]	περιβάλλουσι. (Τοῦτο τὸ ἄγαλμα ἐλέγετο	εἶναι	Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ τὸ ἀρχαῖον
[6, 19]	ἐστίν, οὐκ οἶδα. (Ταρτήσσιον δὲ	εἶναι	ποταμὸν ἐν χώρᾳ τῇ Ἰβήρων
[6, 13]	ὡς ἐν τῇ στήλῃ, οὐκ	εἶναί	πω τοῦ ὅπλου τὸν δρόμον,
[6, 16]	στήλην τὴν ἐν Λακεδαίμονι μέτρα	εἶναι	σταδίους ἑξήκοντα καὶ ἑξακοσίους (λέγουσι)
[6, 18]	πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην τὸν ποιήσαντα	εἶναι.	Σωτάδης δὲ ἐπὶ δολίχου νίκαις
[6, 19]	τε θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα	εἶναι	τὰ ἐν αὐτῷ, λέγει τὸ
[6, 5]	δὲ ἀπέδοτο καὶ παῖδας, μισθὸν	εἶναι	τὰ χρήματα τοῖς ξένοις. (Αὕτη
[6, 26]	Σκύθας δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν	εἶναι.	(Ταῦτα μὲν δὴ οὕτω λέγεται.
[6, 20]	τὸν Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ μὲν	εἶναι	τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ
[6, 22]	αὐτοὶ δὲ γυναικὸς ἐπιχωρίας ὄνομα	εἶναι	τὴν Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ ταύτης
[6, 17]	τὴν Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς	εἶναι	τῆς μητρὸς σύνοικος φεύγων, ἅτε
[6, 13]	δὲ καὶ ἐς τοὺς ἔπειτα	εἶναι	τῆς Νάξου, Τίσανδρος ὁ Κλεοκρίτου
[6, 23]	νομοφύλαξ Ἠλείων γένος μὲν Ἀλεξανδρέα	εἶναι	τῆς ὑπὲρ Φάρου τῆς νήσου,
[6, 9]	ἐν Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα	εἶναι	τὸ ἅρμα. Ἐπίγραμμα μὲν δή
[6, 24]	ἐκπώματι αὐτῷ δίδωσι. Θνητὸν δὲ	εἶναι	τὸ γένος τῶν Σιληνῶν, εἰκάσαι
[6, 4]	καὶ Νεμείων ἀνῃρημένος, οὐχ Ἱμεραῖος	εἶναι	τὸ ἐξ ἀρχῆς, καθάπερ γε
[6, 15]	(Παντάρκην δὲ Ἠλεῖον Ἀχαιῶν ἀνάθημα	εἶναι,	τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ
[6, 20]	ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν τε	εἶναι	τοῖς ἱππεύουσι καὶ οὐκ εὐμενῆ
[6, 24]	πω πρόσεστιν ἐκ γήρως, τούτων	εἶναι	τὸν ἀστράγαλον παίγνιον. Τῶν Χαρίτων
[6, 12]	ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ τοὺς Τριταιεῖς	εἶναι	τοῦ ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ ἀληθεύοντα
[6, 20]	δοκεῖν) τῶν λόγων Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν	εἶναι	τοῦ Ἱππίου φησίν. (Ἔστι δὲ
[6, 7]	σιτία τυρὸν ἐκ τῶν ταλάρων	εἶναι.	Τούτου μὲν δὴ Πυθαγόρας τὴν
[6, 11]	Τιμοσθένει. Ἔνατόν τε δὴ ἔτος	εἶναι	τῷ παιδὶ, καὶ αὐτὸν ἀπὸ
[6, 13]	παρὰ τῇ στήλῃ φασὶν εἰκόνα	εἶναι	Χιόνιδος, ἔργον ὄντα τοῦ Ἀθηναίου
[6, 13]	Κροτωνιᾶται τὴν οἰκίαν αὐτοῦ δεσμωτήριον	εἷναι	κατέγνωσαν, καὶ τὴν εἰκόνα καθεῖλον
[6, 18]	Ἑλλάδα ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν οὐδὲ	εἰπεῖν	τις αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν
[6, 24]	δὲ ὁ γέρων, ὅντινα ἠρόμην,	εἶπεν	ἀληθῆ λόγον, Ὀξύλου τοῦτο ἂν
[6, 18]	ἐστὶν ἐναντία ἐργάσασθαι. (Ἐνθα δὴ	εἶπεν	Ἀναξιμένης· χαρίσασθαι μοι τήνδε, ὦ
[6, 7]	ζημίαν. (Εἰ δὲ τὸν ὄντα	εἶπεν	Ἀνδροτίων λόγον, ἐθέλειν μοι φαίνεται
[6, 16]	Ἠλείοις ἀμφισβητήσεως περὶ γῆς ὅρων,	εἶπεν	οὗτος ὁ Πύτταλος τὴν δίκην·
[6, 4]	ἀνδριάντα Πυθαγόρας ἐποίησεν ὁ Ῥηγῖνος,	εἴπερ	τις καὶ ἄλλος ἀγαθὸς τὰ
[6, 1]	Τού των των κατειλεγμέ νων	ειργά	σατο Αλυπος τὰ ς εικό
[6, 2]	θη. Τω δὲ Τί μωνι	ειργά	σατο καὶ τω παιδὶ τὰ
[6, 2]	ν μὲ ν ανδριά ντα	ειργά	σατο Λύ σιππος· ο δὲ
[6, 2]	κλειτος τὸ ν ανδριά ντα	ειργά	σατο· τὸ ν δὲ Δημοσθένην
[6, 6]	μαθητὴς δὲ Ναυκύδους, παλαιστὴν παῖδα	εἰργάσατο	Θηβαῖον Ἀγήνορα· ἀνετέθη δὲ ἡ
[6, 7]	Διαγόρου δὲ τὴν εἰκόνα Μεγαρεὺς	εἰργάσατο	Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ ποιήσαντος τὸ
[6, 10]	τέχνη· τὸν δὲ Τέλλωνα ὅστις	εἰργάσατο,	οὐ μνημονεύουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Βασιλέων
[6, 12]	δὲ ὅστις μὲν τὸν ἀνδριάντα	εἰργάσατο,	οὐκ ἴσμεν· καταμαχέσασθαι δὲ τρεῖς
[6, 18]	ὁ Ἀμύντου καὶ ὕστερον Ἀλέξανδρος	εἰργάσατο,	συνέγραψεν ὁμοίως ἅπαντα· ἡ δέ
[6, 9]	δὲ ὑπὸ τῶν Ἑλλανοδικῶν ἄδικα	εἰργάσθαι,	καὶ ἀφῃρημένος τὴν νίκην, ἔκφρων
[6, 18]	Οἰνομάου κίονος, ξύλου δέ εἰσιν	εἰργασμέναι,	Ῥηξιβίου μὲν συκῆς, ἡ δὲ
[6, 24]	τὸν ὄροφον δὲ δρυὸς ἀνέχουσιν	εἰργασμένοι	κίονες. Τοῦτο εἶναι μὲν ὁμολογοῦσιν
[6, 19]	χρυσοῦ τὴν λαβὴν πεποιημένη, καὶ	εἰργασμένον	ἐλέφαντος κέρας τὸ Ἀμαλθείας, ἀνάθημα
[6, 19]	δὲ εἶναι Κατίλλου Κροτωνιάτην τὸν	εἰργασμένον.	(Ἐφεξῆς δὲ τῷ Σικυωνίῳ ἐστὶν
[6, 9]	δὲ τὸν ἀνδριάντα Πολύκλειτός ἐστιν	εἰργασμένος.	(Ἀριστεὺς δὲ Ἀργεῖος, δολίχου μὲν
[6, 3]	δὲ καὶ ὁ τὸν ἀνδριάντα	εἰργασμένος	Ἀστερίων Αἰσχύλου. (Μετὰ δὲ τὸν
[6, 19]	πόδας καὶ τὰς χεῖρας ἐλέφαντος	εἰργασμένος.	(Ἐν δὲ τῷ Μεταποντίνων θησαυρῷ
[6, 17]	καὶ Ἀκέστωρ ὁ τὴν εἰκόνα	εἰργασμένος·	Ἐνατίωνα δὲ ἧστινος ἦν, οὐ
[6, 14]	δὴ τὴν εἰκόνα ὅστις ὁ	εἰργασμένος	ἐστὶν, οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ
[6, 7]	πένταθλον Ἠλεῖον Πυθοκλέα, Πολύκλειτός ἐστιν	εἰργασμένος.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Δάμαρχος
[6, 19]	Χαλκοῦ μὲν δὴ αὐτοὺς ἑώρων	εἰργασμένους·	εἰ δὲ καὶ Ταρτήσσιος χαλκὸς
[6, 17]	ἅτε τοῦ Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος σφᾶς	εἰργασμένους	τὸν φόνον. (ἀνδριάντας δὲ ἀναμεμιγμένους
[6, 14]	ὄνομα, τῷ δὲ τὸν Προκλέα	εἰργασμένῳ	Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ Ἠλείῳ νῖκαί
[6, 3]	Ἠλείου τὴν μὲν εἰκόνα Σικυώνιος	εἴργασται	Δαίδαλος· τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ
[6, 16]	τὰ αὐτὰ Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις	εἴργετο.	Καὶ τάδε ἄλλα φησὶ τὸ
[6, 3]	κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις	εἴργετο.	(Λέγεται δὲ παιδὶ ἔτι ὄντι
[6, 2]	Ὀλυμπικαὶ νικαι· Λί χας δὲ	ειργομέ	νων τηνικαυτα του αγωνος Λακεδαιμονί
[6, 20]	παρὰ Ἠλείων. Παρθένους δὲ οὐκ	εἴργουσι	θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ τοῦ σταδίου
[6, 20]	(πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο	εἰρηκέναι)	τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ τοῦ
[6, 9]	ἢ ἐγὼ τὰ ἐς αὐτὸ	εἰρηκόσιν,	οἳ Γέλωνος τοῦ ἐν Σικελίᾳ
[6, 17]	τῇ Ἄλτει κατὰ τὰ ἡμῖν	εἰρημένα.	Εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ Λεωνιδαίου
[6, 7]	τῇ συγγραφῇ τῇ Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι	εἰρημένα·	εἶναι μὲν τηνικαῦτα ἐν Καύνῳ
[6, 26]	ξένοι κατώμνυντο ἔχειν κατὰ τὰ	εἰρημένα·	ἐπεὶ αὐτός γε οὐκ ἐς
[6, 24]	τοιῷδε εἰκάζοι τις ἂν τὰ	εἰρημένα·	ῥόδον μὲν καὶ μυρσίνην Ἀφροδίτης
[6, 8]	ὁπόσα ἄλλα ἀνδρῶν ἀλαζόνων ἐστὶν	εἰρημένα,	ὡς ἐξ ἀνθρώπου μεταβάλοι τὸ
[6, 20]	αἱ ἵπποι· τοῖς δέ ἐστιν	εἰρημένον	ὡς αὐτὸς Οἰνόμαος ὁ τοὺς
[6, 11]	εἰκών. (Τῶν δὲ βασιλέων τῶν	εἰρημένων	ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης ὁ
[6, 15]	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ φησιν·	εἰρήνην	τε γὰρ Ἀχαιοῖς ποιῆσαι καὶ
[6, 9]	ἡ ἐς τὸ ἱερὸν τῆς	Εἰρήνης	τὸ ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα ἐξ
[6, 6]	Ταῦτα μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο	εἰρήσθω.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀδριάντες Διαγόρου τοῦ
[6, 8]	ἀθλητῶν. Δάμαρχος μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς	εἰς	λύκον. Τὰ κατὰ τὴν Τιμάνθους
[6, 20]	Ἱερὸν Ἱπποδαμείας. Κρυπτὴ εἴσοδος ἡ	εἰς	τὸ στάδιον. Ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης.
[6, 12]	δὲ ἵπποι παρὰ τὸ ἅρμα,	εἷς	ἑκατέρωθεν ἕστηκε, καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 7]	καὶ φανερώτατα δὴ ἁπάντων ἀνὴρ	εἷς	φρονήσας οὗτος τὰ Λακεδαιμονίων φαίνεται,
[6, 1]	ν Κυνί σκαν έ χοντα.	(Εισὶ	δὲ Λακεδαιμό νιοι καὶ εφεξης
[6, 1]	Ὀλυμπί ασιν ουχ απά ντων	εισὶ	ν εστηκό τες ανδριά ντες,
[6, 2]	ς καὶ επὶ ναυμαχί αις	εισὶ	ν Ἰώ νων ά ριστοι,
[6, 19]	παρεχόμενον Βαῖτιν ὠνόμασαν οἱ ὕστερον.	Εἰσὶ	δ' οἳ Καρπίαν Ἰβήρων πόλιν
[6, 16]	Ἠλείων ἰδιωτῶν ἀνδριάντες. Στήλη Δεινοσθένους.	(Εἰσὶ	δὲ εἰκόνες ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ
[6, 23]	ἐπιτηδεύματι: συμβάλλουσι· δὲ ἐπὶ πάλῃ.	(Εἰσὶ	δὲ καὶ θεῶν ἐν τῷ
[6, 7]	παγκράτιον· (οὗτοι μὲν ἀδελφοί τέ	εἰσι	καὶ Διαγόρου παῖδες. Ἐπὶ δὲ
[6, 26]	στάδιοι καὶ ἑκατὸν ἐπὶ ποταμόν	εἰσι	Λάρισον, καὶ Ἠλείοις ὅροι πρὸς
[6, 24]	ὑψηλόν, καὶ τοῖχοι μὲν οὐκ	εἰσί,	τὸν ὄροφον δὲ δρυὸς ἀνέχουσιν
[6, 16]	ἐπὶ τῷ ἱππίῳ. Δρόμου δέ	εἰσι	τοῦ ἱππίου, μῆκος μὲν δίαυλοι
[6, 24]	ἰέναι καθέστηκεν ἐς τὸ γυμνάσιον.	Εἰσιᾶσι	δὲ, πρὶν μὲν ἥλιον ἀνίσχειν,
[6, 8]	γνώμην. (Μετὰ δὲ τὸν Βαύκιδά	εἰσιν	ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης τε
[6, 21]	προσεχεῖς τῷ τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν	εἰσιν	αἱ οἰκήσεις, ἐπί τε ἄνεμον
[6, 15]	δὲ Πυθοῖ νῖκαι παγκρατίου μέν	εἰσιν	αὐτῷ πᾶσαι, τρεῖς δὲ ἀριθμόν.
[6, 18]	τῆς Οἰνομάου κίονος, ξύλου δέ	εἰσιν	εἰργασμέναι, Ῥηξιβίου μὲν συκῆς, ἡ
[6, 24]	καὶ ὅσαι πρὸς Ἰωνίᾳ πόλεις	εἰσὶν	Ἑλλήνων, τρόπῳ δὲ πεποίηται τῷ
[6, 3]	καὶ ἀνδριάντες ἴσοι ταῖς νίκαις	εἰσὶν	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ μὲν δὴ
[6, 24]	καὶ βωμοὺς τῷ Διί, καὶ	εἰσὶν	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς
[6, 21]	καὶ αἱ παλαῖστραι τοῖς ἀθληταῖς	εἰσιν	ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς δὲ τῆς
[6, 17]	ἀνατεθῆναι τὴν εἰκόνα. (Τούτων δέ	εἰσιν	Ἠλεῖοι πλησίον πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες,
[6, 15]	δὲ αὐτὸν ἀνδριάντες δύο ἀνδρός	εἰσιν	Ἠλείου Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου, πάλης
[6, 16]	μὲν ἵπποις, Καλλιτέλει δὲ παλαίσαντί	εἰσιν.	(Ἰδιώτας δὲ ἄνδρας Ἠλείους, Λάμπον
[6, 16]	ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς	εἰσιν	οἱ ἀναθέντες. (Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος
[6, 19]	γε ἡμετέραν γνώμην ἄνθρωποι μέν	εἰσιν	οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ ἐν
[6, 12]	καὶ νῦν ἔτι Ἀρκάδων αὐτῶν	εἰσιν	οἱ ἐς τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες.
[6, 19]	Κρόνιον. Ἐπὶ ταύτης τῆς κρηπῖδός	εἰσιν	οἱ θησαυροί, καθὰ δὴ καὶ
[6, 12]	οἱ ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ' αὐτῶν	εἰσιν	οἱ παῖδες. (Παρὰ δὲ τοῦ
[6, 26]	τοῦ Αἰθιόπων γένους αὐτοί τέ	εἰσιν	οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι τὰς
[6, 3]	δόξαν ἔχεις ἀρετᾶς. Δῆλοι οὖν	εἰσιν	οἵ τε Σάμιοι καὶ οἱ
[6, 20]	ἐπιχώριος Ἡλείοις. Ἱερὸν Ἱπποδαμείας. Κρυπτὴ	εἴσοδος	ἡ εἰς τὸ στάδιον. Ἱέρεια
[6, 19]	Ἄρης τε τῷ Ἀχελῴῳ βοηθῶν.	Εἱστήκει	δὲ καὶ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ἅτε
[6, 21]	κατὰ Ἀρκάδων ἐπὶ τῇ κρηπῖδι	εἱστήκει.	Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος ἐλάσσων
[6, 5]	ἵππους πεδήσας καὶ τὸν ἡνίοχον	εἶχε.	(Δαρεῖος δὲ Ἀρταξέρξου παῖς νόθος,
[6, 15]	τοῦτον παγκρατίου καὶ πυγμῆς ἀγωνιστήν·	εἶχε	δὲ καὶ Ἠλεῖον Κάπρον ἐπὶ
[6, 15]	Ἡ δὲ Ὀλυμπιὰς ἡ ἐφεξῆς	εἶχε	μὲν τὸν Κλειτόμαχον τοῦτον παγκρατίου
[6, 10]	ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν, αὐτίκα	εἶχε	τὴν νίκην. (Στεφάνους δὲ λέγεται
[6, 1]	Ὁπό σοις δὲ ὴ αυτοις	ειχεν	ες δό ξαν, ὴ καὶ
[6, 12]	Ἱέρων οὗτος, τὴν δὲ ἀρχὴν	εἶχεν	ἔτει δευτέρῳ τῆς (ἕκτης) ὀλυμπιάδος
[6, 6]	(Τὰ μὲν δὴ ἐς τούτους	εἶχεν	οὕτω. Τὰ δὲ ἐς Εὔθυμον
[6, 6]	Ἥρωα. Τὰ δὲ ἐς αὐτὸν	εἶχεν	οὕτως. Ὀδυσσέα πλανώμενον μετὰ ἅλωσιν
[6, 12]	τὴν πρὸς Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων,	εἶχον	μὲν οἱ Καρχηδόνιοι τῆς νήσου
[6, 1]	φησιν ειναι των επιχωρί ων,	εκ	δὲ αγέ λης αυτὸ ν
[6, 2]	τε Σικελιώ της, ού τ'	εκ	Ναυπά κτου, δηλό ς εστιν
[6, 2]	αρνων τε καὶ μό σχων	εκ	παλαιου δή λη καθεστωσά εστιν
[6, 2]	μην. Μεσσηνί ους γὰ ρ	εκ	Πελοποννή σου φεύ γοντας επέ
[6, 2]	τοσοί δε ά λλοι των	εκ	Σπά ρτης ιπποτρό φων μετὰ
[6, 2]	αναγορευθηναί οι τὸ ν παιδα	εκ	Συρακουσων. Ἀντί πατρος δὲ εν
[6, 1]	λου· παρὰ δὲ αυτὸ ν	εκ	Φενεου της Αρκά δων Νεολαί
[6, 3]	αὐτοὶ, φιλίᾳ Θηβαίων, ὁμοῦ τῇ	ἐκ	Βοιωτίας δυνάμει. Φαίνοιτο ἂν οὖν
[6, 24]	οἷς ἄχαρι οὐδέν πω πρόσεστιν	ἐκ	γήρως, τούτων εἶναι τὸν ἀστράγαλον
[6, 14]	τε καὶ ἄνδρας, τὴν μὲν	ἐκ	γυμναστοῦ παρακλήσεώς φασι, τὴν δὲ
[6, 23]	οὐκ ἐς ἔργον πολέμου πεποιημέναι.	(Ἐκ	δὲ τοῦ γυμνασίου πρὸς τὰ
[6, 3]	μαθητὴς Ἀμφίων· Πίσων δὲ ἀνὴρ	ἐκ	Καλαυρείας ἐδιδάχθη παρ' Ἀμφίονι· ὁ
[6, 13]	Ὁ Πολίτης δ' ἦν οὗτος	ἐκ	Κεράμου τῆς ἐν τῇ τραχείᾳ
[6, 8]	κρατήσας πυγμῇ παῖδας, καὶ Κριτόδαμος	ἐκ	Κλείτορος, ἐπὶ πυγμῇ καὶ οὗτος
[6, 9]	πυγμῇ παῖδας, Ἀρκὰς καὶ οὗτος	ἐκ	Κλείτορος. Καὶ τοῦ μὲν Κλέων,
[6, 4]	Κνώσσιος· ἐκπεσὼν δὲ ὑπὸ στασιωτῶν	ἐκ	Κνωσσοῦ, καὶ ἐς Ἱμέραν ἀφικόμενος
[6, 25]	τῆς ἀπὸ τῶν λαφύρων τῶν	ἐκ	Κορκύρας Ἀφροδίτης ναός, τὸ δὲ
[6, 14]	τὸν Διοτίμου πεποίηκε μὲν Δαμέας	ἐκ	Κρότωνος καὶ οὗτος. Ἐγένοντο δὲ
[6, 14]	φησὶ τὸ ἐπίγραμμα εἶναι Ξενόμβροτον	ἐκ	Κῶ τῆς Μεροπίδος, ἐπὶ ἵππου
[6, 3]	γένος δὲ ὁ Ἀντίοχος ἦν	ἐκ	Λεπρέου. Παγκρατίῳ δὲ ἄνδρας ἐν
[6, 3]	(Ἐφεξῆς δὲ ἀνάκειται μὲν πύκτης	ἐκ	Λεπρέου τοῦ Ἠλείων, Λάβαξ Εὔφρονος.
[6, 22]	ἐς Λετρίνους ἕξεις, ὀγδοήκοντα δὲ	ἐκ	Λετρίνων καὶ ἑκατὸν ἐπὶ Ἦλιν.
[6, 6]	(Νικόδαμος δὲ ὁ πλάστης ὁ	ἐκ	Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην ἐποίησεν
[6, 6]	ἔργον τοῦ Μαιναλίου παγκρατιαστής ἐστιν	ἐκ	Μαινάλου, δύο νίκας ἐν ἀνδράσιν
[6, 6]	Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην ἐποίησεν	ἐκ	Μαινάλου. Ἕστηκε δὲ καὶ Λαστρατίδα
[6, 20]	τὴν ὀργήν· αὐτοὶ δὲ ὕστερον	ἐκ	μαντείας κομίσαι φασὶ τῆς Ἱπποδαμείας
[6, 23]	κενὸν δέ ἐστιν αὐτῷ μνῆμα	ἐκ	μαντείας. Τῆς πανηγύρεως δὲ ἀρχομένης,
[6, 11]	τοῦ παγκρατίου τὴν νίκην ἀνὴρ	ἐκ	Μαντινείας Δρομεὺς ὄνομα, πρῶτος ὧν
[6, 4]	τοῦ Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ τῷ	ἐκ	Μαντινείας πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε Πολύκλειτος
[6, 3]	γένος δὲ οὐ Σικυώνιος, ἀλλὰ	ἐκ	Μεσσήνης τῆς ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ·
[6, 16]	κρατήσας ἄνδρας πυγμῇ· Λεωνίδας τε	ἐκ	Νάξου τῆς ἐν τῷ Αἰγαίῳ,
[6, 16]	μὲν δίαυλοι δύο; ἐκλειφθέντα δὲ	ἐκ	Νεμείων τε καὶ Ἰσθμίων αὐτὸν,
[6, 19]	οἱ Μεγαρεῖς. Τὰ δὲ ἀναθήματα	ἐκ	παλαιοῦ σφᾶς ἔχειν εἰκός, ἅγε
[6, 8]	πύκτην ἄνδρα, γένος μὲν Ἀρκάδα	ἐκ	Παρρασίων, Δάμαρχον δὲ ὄνομα, οὔ
[6, 8]	ἐν παισὶν εἰληφώς· καὶ Ἀζᾶνος	ἐκ	Πελλάνας Φίλιππος κρατήσας πυγμῇ παῖδας,
[6, 22]	τῶν Ὁμήρου, Γένος δ' ἦν	ἐκ	ποταμοῖο Ἀλφειοῦ, ὅστ' εὐρὺ ῥέει
[6, 10]	ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες	ἐκ	προτέρων. Ἴκκος δὲ ὁ Νικολαί̈
[6, 7]	Δωριέα δὲ ἀποδημεῖν μὲν τότε	ἐκ	Ῥόδου περὶ τὰ ἐντὸς Πελοποννήσου
[6, 4]	Σώστρατον παλαιστὴς ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος,	ἐκ	Σικελίας τε ὢν γένος, καὶ
[6, 3]	κατὰ πρόκλησιν. (Εἶναι δὲ αὐτὸν	ἐκ	Σικυῶνος οἱ Ἠλεῖοί φασι, καὶ
[6, 7]	ὁ ἀνδριάς ἐστιν. (Ἀνὴρ δὲ	ἐκ	Στυμφήλου Δρομεὺς ὄνομα, καὶ δὴ
[6, 6]	Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο τε	ἐκ	τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς ὁ
[6, 13]	εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ τῶν	ἐκ	τῆς Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι ἐν
[6, 6]	τῇ μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο γὰρ	ἐκ	τῆς γῆς ὁ Ἥρως, ἀφανίζεταί
[6, 24]	ἀγάλματα· καὶ τῆς μὲν κέρατα	ἐκ	τῆς κεφαλῆς, τοῦ δὲ αἱ
[6, 24]	τῆς λείας λέγουσι, λαβεῖν τε	ἐκ	τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ οἰκοδομήσασθαι
[6, 13]	ἡνίκα ὁ Σαμίων δῆμος ἔφευγεν	ἐκ	τῆς νήσου. Τὸν δὲ καιρὸν,
[6, 11]	οὐκ ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν	ἐκ	τῆς οἰκίας αὖθις κομίσαι τὸ
[6, 7]	Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν	ἐκ	τῆς Ῥόδου, καὶ ἐς Ἰταλίαν
[6, 22]	Μακίστιοι καὶ Σκιλλούντιοι, οὗτοι μὲν	ἐκ	τῆς Τριφυλίας, τῶν δὲ ἄλλων
[6, 17]	δὲ τῷ Ἀλκμαίωνι ὁ Κλυτίος	ἐκ	τῆς Φηγέως θυγατρὸς καὶ ἐς
[6, 10]	κατ' ἀρχὰς ἐργάζεσθαι. Ἐκπεσοῦσαν δὲ	ἐκ	τοῦ ἀρότρου τὴν ὕνην, πρὸς
[6, 24]	γυναικῶν οἴκημα. (Ἑτέρα δὲ ἔξοδος	ἐκ	τοῦ γυμνασίου φέρει μὲν ἔς
[6, 26]	τὴν ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον	ἐκ	τοῦ ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ
[6, 20]	λόγῳ Ἠλείων ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ	ἐκ	τοῦ σταδίου, καθ' ὅτου οἱ
[6, 14]	τὸ μὲν ἐς τὸν ἀγκῶνα	ἐκ	τοῦ ὤμου παρ' αὐτὴν καθίει
[6, 6]	μὲν δὴ ἦν ὁ Εὔθυμος	ἐκ	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν, οἳ
[6, 11]	αὐτοῖς τὰ χρησθέντα διαμένοι τὸ	ἐκ	τῶν θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό
[6, 4]	μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν ὁ	ἐκ	τῶν Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ αὐτὸν
[6, 3]	τούτῳ μελετῆσαι πένταθλον, ἵνα δὴ	ἐκ	τῶν πόνων ὑγιής τε καὶ
[6, 7]	δὲ τοῖς ἀθληταῖς σιτία τυρὸν	ἐκ	τῶν ταλάρων εἶναι. Τούτου μὲν
[6, 6]	δὲ τὸν Δαμαρέτου παλαιστὴν ἄνδρα	ἐκ	Φιγαλίας, Σικυώνιος Δαίδαλος· Καλλίᾳ δὲ
[6, 21]	ἐς τὸν Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ	ἐκ	Φολόης τοῦ ὄρους. Διαβήσῃ τε
[6, 19]	Ζηνί μ' ἄγαλμ' ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ	ἐκ	Χερονήσου Τεῖχος ἑλόντες Ἀράτου, ἐπῆρχε
[6, 16]	καὶ Φιλωνίδης Ζώτου, γένος μὲν	ἐκ	Χερρονήσου τῆς Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου δὲ
[6, 21]	καὶ τοὺς προσοικοῦντας ὁ Σαῦρος	ἐκακούργει,	πρὶν ἢ παρὰ Ἡρακλέους τὴν
[6, 2]	του πρωτος Ξενά ρκης τε	εκαλειτο	Φιλανδρί δου. Λακεδαιμό νιοι δὲ
[6, 6]	τῇ ἄκρᾳ νέμονται, πατρὸς δὲ	ἐκαλεῖτο	Ἀστυκλέους· εἶναι δὲ αὐτὸν οὐ
[6, 21]	Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ πόλισμα	ἐκαλεῖτο	Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα Μάγνητος τοῦ
[6, 12]	καὶ οὗτος τυραννήσας· Ἱέρων δὲ	ἐκαλεῖτο	Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους
[6, 3]	ὁ Πτολεμαῖος ἐν τῷ ἐπιγράμματι	ἐκάλεσε	βασιλεύων ὅμως Αἰγύπτου. Χαιρέᾳ δὲ
[6, 22]	χρόνον ἐξενίκησεν ὀνομασθῆναι. (Ἐλαφιαίαν δὲ	ἐκάλουν	οἱ Ἠλεῖοι τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ
[6, 22]	ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι μὲν δὴ Ἀλφειαίαν	ἐκάλουν	τὴν θεὸν ἐπὶ τοῦ Ἀλφειοῦ
[6, 15]	μοῖρα. Οὗτοι δὲ οἱ Παλεῖς	ἐκαλοῦντο	Δουλιχιεῖς τὰ ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ
[6, 9]	κάματον ἐς ἀνωφελὲς οἱ Ἀστυπαλαιεῖς	ἔκαμνον	ἀνοίγειν τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι. Τέλος
[6, 23]	τῶν ἀκανθῶν ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ	ἑκάστῃ	ἡμέρᾳ σφᾶς ἀναξύειν. (Χωρὶς μὲν
[6, 13]	δρόμον· οἳ δ' ἂν ἐν	ἑκάστῃ	τάξει κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις
[6, 22]	πηγῇ. Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ μὲν	ἑκάστῃ	τῶν νυμφῶν, Καλλιφάεια, καὶ Συνάλλαξις,
[6, 20]	πλίνθου, τὰ ἐκτὸς κεκονιαμένος, ἐπὶ	ἑκάστης	Ὀλυμπιάδος ποιεῖται κατὰ τὴν πρῷραν
[6, 8]	τῆς ἰσχύος, τόξον μέγα ἐπὶ	ἑκάστης	τείνοντα τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί τε
[6, 13]	τῆς δευτέρας Καὶ τέσσαρας, ὡς	ἕκαστοι	συνταχθῶσιν ὑπὸ τοῦ κλήρου, καὶ
[6, 25]	ἀνοίγνυται μὲν ἅπαξ κατὰ ἔτος	ἕκαστον,	ἐσελθεῖν δὲ οὐδὲ τότε ἐφεῖται
[6, 20]	Ἐς τοῦτο ἅπαξ κατὰ ἔτος	ἕκαστον	ἔστι ταῖς γυναιξὶν ἔσοδος, αἳ
[6, 20]	αἱροῦνται τῇ θεῷ κατὰ ἔτος	ἕκαστον.	Ἡ δὲ πρεσβῦτις ἡ θεραπεύουσα
[6, 4]	ὑπὸ Ἠλείων ὀλυμπιὰς τετάρτη καὶ	ἑκαστοτή.	Χίλωνος ἄγαλμα τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς
[6, 25]	ἐποιήσαντο τὸ ἱερὸν τῷ θεῷ.	Ἑκάστου	δὲ ἅπαξ ἀνοίγειν τοῦ ἐνιαυτοῦ
[6, 10]	υἱωνοῖς, δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν	ἑκάστῳ	νῖκαι· Δαμαρέτῳ μὲν πέμπτῃ ἐπὶ
[6, 20]	μάλιστα τὸ ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦς.	(Ἑκατέρα	μὲν δὴ πλευρὰ τῆς ἀφέσεως
[6, 3]	Λέων ἐπὶ τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς	ἑκατέρου	τῶν Ἑλλανοδικῶν, οἳ νικᾶν τὸν
[6, 10]	δὲ καὶ Ἰσθμίων ὀκτάκις ἐν	ἑκατέρῳ	ἀγῶνι. Τοῦ Γλαύκου δὲ τὴν
[6, 15]	δὲ καὶ ὅπλου μία ἐφ'	ἑκατέρῳ	νίκη. (Ὅτῳ δὲ παρεστήκασιν οἱ
[6, 3]	καὶ Νεμέᾳ δὶς πεντάθλῳ ἐν	ἑκατέρῳ	τῷ ἀγῶνι. Οὐ γάρ τι
[6, 20]	ἔδαφος πίπτει. (Πρῶται μὲν δὴ	ἑκατέρωθεν	αἱ πρὸς τῇ στοᾷ τῇ
[6, 10]	τὰ ὀνόματα, Φοῖνιξ καὶ Κόραξ·	ἑκατέρωθεν	δὲ οἱ παρὰ τὸ ζυγόν,
[6, 12]	ἵπποι παρὰ τὸ ἅρμα, εἷς	ἑκατέρωθεν	ἕστηκε, καὶ ἐπὶ τῶν ἵππων
[6, 12]	δὲ οἱ ἵπποι τε οἱ	ἑκατέρωθεν,	καὶ ἐπ' αὐτῶν εἰσιν οἱ
[6, 24]	ἐστίν· ἀνάκεινται δὲ καὶ εἰκόνες	ἑκατέρωθεν	πρὸς τῷ τοίχῳ. Κατὰ δὲ
[6, 23]	ὁ Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου δὲ	ἑκατέρωθεν	τῆς ἐς τὴν Μαλκὼ παιδὸς
[6, 1]	δευτέ ρα πρὸ ς ταις	εκατό	ν. (Ἀπὸ τού του δὲ
[6, 26]	σταδίους μὲν εἴκοσιν Ἤλιδος καὶ	ἑκατὸν	ἀφέστηκε, κεῖται δὲ τετραμμένη τε
[6, 22]	ὀγδοήκοντα δὲ ἐκ Λετρίνων καὶ	ἑκατὸν	ἐπὶ Ἦλιν. Τὸ μὲν δὴ
[6, 26]	ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα στάδιοι καὶ	ἑκατὸν	ἐπὶ ποταμόν εἰσι Λάρισον, καὶ
[6, 22]	θελήσειας, σταδίους μὲν εἴκοσι καὶ	ἑκατὸν	ἐς Λετρίνους ἕξεις, ὀγδοήκοντα δὲ
[6, 5]	δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς	ἑκατόν,	ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ
[6, 12]	ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς εἴκοσι καὶ	ἑκατόν,	ἣν Κυρηναῖος στάδιον ἐνίκησεν Ἰδαῖος.
[6, 17]	Γοργίαν πέντε φασὶν ἐπὶ τοῖς	ἑκατόν.	Λεοντίνων δὲ ἐρημωθεῖσάν ποτε ὑπὸ
[6, 15]	μιᾷ πρὸς ταῖς> τεσσαράκοντα καὶ	ἑκατὸν	Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν ἀνῃρημένος νίκην. Ἡ
[6, 4]	τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς	ἑκατόν	(πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν ὁ
[6, 22]	αὐταῖς τὴν τετάρτην τε καὶ	ἑκατοστήν,	τεθεῖσαν δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων, ἀνολυμπιάδας
[6, 19]	ἐν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ τῶν	ἐκβολῶν	κειμένην. Τὸν δὲ ποταμὸν μέγιστόν
[6, 17]	Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου	ἐκγόνου	τοῦ Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου
[6, 22]	αὐτῇ Κύθηρος ποταμός· πηγὴ δὲ	ἐκδιδοῦσα	ἐς τὸν ποταμὸν, καὶ νυμφῶν
[6, 21]	καὶ ποταμὸς παρέξεισι ταύτῃ Λευκυανίας·	ἐκδίδωσι	μὲν οὖν καὶ οὗτος ἐς
[6, 1]	κασιν εικό νων. (Τού τους	εκέ	λευσεν αφειναί με ο λό
[6, 20]	τῷ Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα ἐς	ἐκείνην	ἔχοντος τὴν ὀργήν· αὐτοὶ δὲ
[6, 6]	αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς μετ'	ἐκείνην	ὀλυμπιάδος τὸν ἐπὶ πυγμῇ στέφανον
[6, 10]	τὴν ἀρχαίαν ἐπὶ ἡμῶν ἔχουσιν,	ἐκείνης	δὲ ἀφεστηκυῖαν ὀλίγον· ὄνομα δὲ
[6, 6]	ἐπὶ τὴν πυγμήν· καὶ ἐπ'	ἐκείνης	τε αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς
[6, 9]	ὡς ἐοικὸς Ταυροσθένει φάσμα ἐπ'	ἐκείνης	τῆς ἡμέρας ἐν Αἰγίνῃ φανὲν
[6, 11]	σφᾶς τὸν παῖδα οὐκ ἐᾷ,	ἐκεῖνον	δὲ ἐκέλευσεν ἐκ τῆς οἰκίας
[6, 6]	Εὔθυμον, ὅτι ἐπηρείᾳ τῇ ἐς	ἐκεῖνον	ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα
[6, 7]	τὰς εἰκόνας, Διαγόραν καὶ τὸ	ἐκείνου	γένος. Οἱ δὲ συνεχεῖς τε
[6, 10]	δὲ τῷ Δαμαρέτου καὶ αὖθις	ἐκείνου	παιδὶ ὁμωνύμῳ ἐπὶ πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ
[6, 7]	τοῦ Ῥοδίου καί τῶν ἀπ'	ἐκείνου.	Τὰ κατά Δωριέα τὸν Διαγόρου.
[6, 17]	χρημάτων ἔγραψεν ἀμφισβήτησιν· (ἀλλά γε	ἐκείνου	τε ἐς πλέον τιμῆς ἀφίκετο
[6, 5]	παῖδα Ἀρταξέρξου γνήσιον, ἔσχεν ἀντ'	ἐκείνου	τὴν ἀρχήν, οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν
[6, 9]	Πτολίχῳ μὲν Συννοῶν ὁ πατήρ,	ἐκείνῳ	δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος, ἀδελφός τε
[6, 14]	ὄντα πω στεφανίτην, καὶ ἐπ'	ἐκείνῳ	στεφανίτας δύο ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ
[6, 15]	καὶ Συρακουσῶν εἴη κατὰ ταὐτὰ	ἐκείνῳ	τύραννος. (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ Ἠλεῖον
[6, 11]	ἀναθέντες, ἔνθα καὶ ἐξ ἀρχῆς	ἔκειτο,	νομίζουσιν ἅτε θεῷ θύειν. (Πολλαχοῦ
[6, 11]	παῖδα οὐκ ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ	ἐκέλευσεν	ἐκ τῆς οἰκίας αὖθις κομίσαι
[6, 6]	εἴα, τὸν δὲ Ἥρω σφᾶς	ἐκέλευσεν	ἱλάσκεσθαι τέμενός τε ἀποτεμομένους οἰκοδομήσασθαι
[6, 20]	καὶ οἱ κατὰ ταύτας ἑστηκότες	ἐκθέουσιν	ἵπποι πρῶτοι· θέοντές τε δὴ
[6, 24]	καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα ταῖς	ἑκκαίδεκα	καλουμέναις, ἔνθα τὸν πέπλον ὑφαίνουσι
[6, 24]	ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός. Τῶν	ἑκκαίδεκα	καλουμένων γυναικῶν οἴκημα. (Ἑτέρα δὲ
[6, 5]	συνειλεγμένους (ἔτυχε γάρ σφισι καὶ	ἐκκλησία	τηνικαῦτα οὖσα) τούτους τε ἅπαντας
[6, 7]	ἀπειλαῖς ἐχρῶντο· ὡς δὲ ἐς	ἐκκλησίαν	συνελθόντες ἄνδρα οὕτω μέγαν καὶ
[6, 4]	ἄκρων τοῦ ἀνταγωνιζομένου τῶν χειρῶν	ἔκλα,	καὶ οὐ πρότερον ἀνίει, πρὶν
[6, 16]	ἱππίου, μῆκος μὲν δίαυλοι δύο;	ἐκλειφθέντα	δὲ ἐκ Νεμείων τε καὶ
[6, 8]	καὶ ἐπὶ τῷ τόξῳ τηνικαῦτα	ἐκλειφθῆναί	οἱ τὴν μελέτην. Ὡς δὲ
[6, 6]	Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν Τεμέσαν, μὲν	ἐκλιπεῖν	οὐκ εἴα, τὸν δὲ Ἥρω
[6, 22]	τὸν ἀδελφὸν βασιλεύσαντος, Πισαῖοι πόλεμον	ἑκούσιον	ἐπανείλοντο Ἠλείοις, συναπέστησαν δέ σφισιν
[6, 10]	φασιν αὐτὸν κατ' ἀρχὰς ἐργάζεσθαι.	Ἐκπεσοῦσαν	δὲ ἐκ τοῦ ἀρότρου τὴν
[6, 4]	Κρὴς δὲ εἶναι λέγεται Κνώσσιος·	ἐκπεσὼν	δὲ ὑπὸ στασιωτῶν ἐκ Κνωσσοῦ,
[6, 24]	πεποιημένος· Μέθη δὲ οἶνον ἐν	ἐκπώματι	αὐτῷ δίδωσι. Θνητὸν δὲ εἶναι
[6, 1]	ά ρματι· ὀλυμπιά δι δὲ	εκρά	τει δευτέ ρα πρὸ ς
[6, 1]	ππω μὲ ν καὶ ουτος	εκρά	τησεν· η δὲ εικὼ ν
[6, 11]	ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων ὁ Θεαγένης	ἐκράτει.	(Γεγόνασι δὲ αὐτῷ καὶ Πυθοῖ
[6, 15]	τοὺς ἐς τὸ παγκράτιον ἐσελθόντας	ἐκράτει	τῇ μάχῃ. Αἱ δὲ Πυθοῖ
[6, 7]	Πρότερον δὲ ἔτι τοῦ Δωριέως	ἐκράτησε	καὶ Δαμάγητος τοὺς ἐσελθόντας ἐς
[6, 3]	δὲ ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ μὲν	ἐκράτησεν	ἅπαξ, ἐν Ἰσθμῷ δὲ καὶ
[6, 13]	δέ, ὃς Σικυωνίων πρῶτος πὺξ	ἐκράτησεν	ἐν παισίν, ἔστιν ἔργον Σικυωνίου
[6, 11]	τοὺς ἐσελθόντας ἐς τὸν δόλιχον	ἐκράτησεν.	Ἦν δέ οἱ πρὸς Ἀχιλλέα
[6, 20]	κεῖται, τὰ πτερὰ ἐπὶ μήκιστον	ἐκτείνων.	Ἀνακινεῖ μὲν δὴ τὸ ἐν
[6, 3]	καὶ Ἀριστοκρίτῳ κλέος ἔργων, Λύσανδρ'	ἐκτελέσας,	δόξαν ἔχεις ἀρετᾶς. Δῆλοι οὖν
[6, 14]	ἀνὴρ μικρὸς αὐλοὺς ἔχων ἐστὶν	ἐκτετυπωμένος	ἐπὶ στήλῃ. Τούτῳ Πυθικαὶ νῖκαι
[6, 6]	καὶ ἰδίᾳ τῷ Εὐθύμῳ χρήματα.	Ἕκτῃ	δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς ἑβδομήκοντα,
[6, 3]	νίκη τῷ Οἰβώτᾳ γέγονεν Ὀλυμπιάδι	ἕκτῃ.	Πῶς ἂν οὖν τήν γε
[6, 10]	Ἑλλήνων. Ἐνίκα μὲν δὴ τὴν	ἕκτην	ὀλυμπιάδα καὶ ἑξηκοστὴν ὁ Κλεοσθένης·
[6, 12]	ἀρχὴν εἶχεν ἔτει δευτέρῳ τῆς	(ἕκτης)	ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς εἴκοσι καὶ
[6, 6]	πυγμῆς· τούτων ἕνεκα καταδικάζουσιν αὐτὸν	ἐκτῖσαι	καὶ ἰδίᾳ τῷ Εὐθύμῳ χρήματα.
[6, 20]	Βωμὸς δὲ ὠμῆς πλίνθου, τὰ	ἐκτὸς	κεκονιαμένος, ἐπὶ ἑκάστης Ὀλυμπιάδος ποιεῖται
[6, 26]	καὶ τὴν βύσσον οὐχ ἥκιστα	ἐκτρέφειν	ἀγαθή. Τὴν μὲν δὴ κανναβίδα
[6, 9]	εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος τὴν νίκην,	ἔκφρων	ἐγένετο ὑπὸ τῆς λύπης· καὶ
[6, 6]	μακρότατον ἀφίκοιτο, καὶ ὡς ἀποθανεῖν	ἐκφυγὼν,	αὖθις ἕτερόν τινα ἐξ ἀνθρώπων
[6, 24]	ἐς τὴν σφετέραν Κορκυραίους ἐλθόντας	ἐλάσαι	μοῖραν τῆς λείας λέγουσι, λαβεῖν
[6, 15]	παρεχόμενος σχῆμα. Δημήτριον δὲ τὸν	ἐλάσαντα	ἐπὶ Σέλευκον στρατιᾷ καὶ ἁλόντα
[6, 19]	Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ τῷ	ἐλάσσονί	ἐστι τῶν θαλάμων, ἐς μὲν
[6, 9]	οὐ πολὺ τὰ ἐς δόξαν	ἐλασσούμενος.	Ἐφ' ὅτῳ δὲ ὁ Θεόγνητος
[6, 23]	αὐτόν. (Έστι δὲ καὶ ἄλλος	ἐλάσσων	γυμνασίου περίβολος, ὃς ἔχεται μὲν
[6, 21]	εἱστήκει. Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος	ἐλάσσων	περίβολος ἐν ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου
[6, 5]	δὲ καὶ ὡς ἄνδρα ἡνίοχον	ἐλαύνοντα	σπουδῇ τὸ ἅρμα ἐπέσχε τοῦ
[6, 22]	σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν τῇ	Ἐλαφιαίᾳ	καθεστηκότα ἐς Λετρίνους τε μετήγαγον,
[6, 22]	καὶ οὕτω τὴν Ἀλφειαίαν θεὸν	Ἐλαφιαίαν	ἀνὰ χρόνον ἐξενίκησεν ὀνομασθῆναι. (Ἐλαφιαίαν
[6, 22]	Ἐλαφιαίαν ἀνὰ χρόνον ἐξενίκησεν ὀνομασθῆναι.	(Ἐλαφιαίαν	δὲ ἐκάλουν οἱ Ἠλεῖοι τὴν
[6, 22]	γυναικὸς ἐπιχωρίας ὄνομα εἶναι τὴν	Ἐλάφιον,	καὶ ὑπὸ ταύτης τραφῆναι τὴν
[6, 20]	ἰσημερίαν τὴν ἐν τῷ ἦρι,	Ἐλαφίῳ	μηνὶ παρὰ Ἠλείοις. (Ἐν δὲ
[6, 22]	Ἠλεῖοι τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ τῶν	ἐλάφων	(ἐμοὶ δοκεῖν) τῇ θήρᾳ· αὐτοὶ
[6, 14]	ἀλλήλοις ἐπικειμένων κατὰ στοῖχον, τὸν	ἐλάχιστον	οὖν τῶν δακτύλων κάτω γινόμενον,
[6, 12]	καὶ ἐν Ἰσθμῷ, μαρτυρεῖ τὸ	ἐλεγεῖον.	Ἀρκάδας δὲ τοὺς Τριταιεῖς εἶναι
[6, 9]	τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης ὁ Λεωπρέπους	ἐλεγεῖον	δεξιώτατον ἐποίησε. Πατρὶς μὲν Κόρκυρα,
[6, 10]	δὲ τῇ ἀριστερᾷ Σάμος· καὶ	ἐλεγεῖον	τόδε ἐστὶν ἐπὶ τῷ ἅρματι·
[6, 12]	δὲ τοὺς Τριταιεῖς εἶναι τοῦ	ἐλεγείου	λέγοντος, οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον. Πόλεων
[6, 18]	σφισιν ἐμπρῆσαι. Ὁ μὲν ταῦτα	ἔλεγεν,	Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε πρὸς τὸ
[6, 8]	μοι τοῦτο ἐφαίνετο ἐς αὐτόν·	ἐλέγετο	γὰρ ἂν καὶ ὑπὸ τοῦ
[6, 25]	βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο τὸ ἄγαλμα	ἐλέγετο	εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ τὸ
[6, 25]	τῷ ναῷ, καὶ ἄγαλμα οὐδὲν	ἐλείπετο·	βασιλεῦσι δὲ ἀνεῖται Ῥωμαίοις. Ἔστι
[6, 13]	τῆς πόλεως μὲν οὐδὲ ἐρείπια	ἐλείπετο	ἐς ἡμᾶς ἔτι· ὄνομα δὲ
[6, 22]	Ἐπ' ἐμοῦ δὲ οἰκήματά τε	ἐλείπετο	ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος ἄγαλμα
[6, 22]	Τείχους δὲ ἢ ἄλλου κατασκευάσματος	ἐλείπετο	οὐδὲν ἔτι, ἄμπελοι δὲ ἦσαν
[6, 19]	θέατρον καὶ περίβολοι τείχους ἄλλο	ἐλείπετο	οὐδὲν Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ οἱ
[6, 12]	μὲν ἄρτι ἐς τὸν πόλεμον,	ἑλέσθαι	τὰ Καρχηδονίων ἤρεσε. Μετὰ δὲ
[6, 6]	Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις τοῖς ἐνταῦθα	ἐλευθερία	τοῦ λοιποῦ σφισιν ἦν ἀπὸ
[6, 25]	ἐν τῷ ναῷ καλοῦσιν Οὐρανίαν·	ἐλέφαντος	δέ ἐστι καὶ χρυσοῦ, τέχνη
[6, 26]	τῇ Ἠλείων ἐστὶν ἱερὸν Ἀθηνᾶς·	ἐλέφαντος	δὲ τὸ ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ.
[6, 19]	ἄκρους πόδας καὶ τὰς χεῖρας	ἐλέφαντος	εἰργασμένος. (Ἐν δὲ τῷ Μεταποντίνων
[6, 19]	τὴν λαβὴν πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον	ἐλέφαντος	κέρας τὸ Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου
[6, 19]	τὰ λοιπὰ καὶ τῷ Ἐνδυμίωνι	ἐλέφαντος.	Μεταποντίνους δὲ ἥτις μὲν ἐπέλαβεν
[6, 22]	ἐνταῦθα ἐξ Ἀθηνῶν. (Εἰ δὲ	ἐλθεῖν	ἐς Ἦλιν διὰ τοῦ πεδίου
[6, 7]	καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν ἐς Ὀλυμπίαν	ἐλθεῖν.	Νικήσαντες δὲ οἱ νεανίσκοι διὰ
[6, 22]	αὐτὸν ἐς παννυχίδα ἐς Λετρίνους	ἐλθεῖν,	ὑπὸ αὐτῆς τε ἀγομένην τῆς
[6, 24]	γὰρ ἐς τὴν σφετέραν Κορκυραίους	ἐλθόντας	ἐλάσαι μοῖραν τῆς λείας λέγουσι,
[6, 4]	εἰκόνος Ἐφέσιός τε πύκτης, τοὺς	ἐλθόντας	κρατήσας τῶν παίδων, ὄνομα δέ
[6, 8]	καταπαλαίσαντος δὲ καὶ Πυθοῖ τοὺς	ἐλθόντας	τῶν ἀνδρῶν, τοῦ μὲν τὸν
[6, 18]	ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν τὴν	Ἑλλάδα	ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν
[6, 11]	ἔργον ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν	Ἑλλάδα.	(Ὅσα μὲν δὴ ἔργων τῶν
[6, 16]	δὴ καὶ Ἦλις παρὰ τὴν	Ἑλλάδα,	τῇ μὲν Ἀντίγονον τὸν ἐπιτροπεύσαντα
[6, 16]	νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.	Ἑλλάδος	καὶ Ἤλιδος εἰκόνες. Δρόμος ὁ
[6, 11]	ἄλλων. Θεαγένους ἀνδριάντες πολλαχοῦ τῆς	Ἑλλάδος,	καὶ παρὰ Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς τούτων
[6, 7]	πρότερον ἔτι ἐπεκράτησεν ἐν παισίν·	Ἑλλάνικον	δὲ τὸν Ἀλκαινέτου καὶ Θέαντον
[6, 4]	πεποίηκε παῖδα Ἐφέσιον παγκρατιαστήν, Ἀμύνταν	Ἑλλανίκου.	(Χίλωνι δὲ Ἀχαιῷ Πατρεῖ δύο
[6, 2]	τω μαστιγουσιν αυτὸ ν οι	Ἑλλανοδί	και. Καὶ διὰ τὸ ν
[6, 24]	(Τῇ στοᾷ δὲ, ἔνθα οἱ	Ἑλλανοδίκαι	διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς ἄλλη στοά,
[6, 20]	τοῦ σταδίου, καθ' ὅτου οἱ	Ἑλλανοδίκαι	καθέζονται, κατὰ τοῦτο (τὸ) χωρίον
[6, 3]	ἐπὶ τοῦ δρόμου τῷ πέρατι	Ἑλλανοδίκαι,	νικᾷν δὲ τῷ μὲν Εὐπολέμῳ
[6, 24]	ταύτῃ διημερεύουσι τὰ πολλὰ οἱ	Ἑλλανοδίκαι·	(ποιοῦνται δὲ πρὸς αὐτούς καὶ
[6, 23]	ἐν δὲ αὐτῷ συμβάλλουσιν οἱ	Ἑλλανοδίκαι	τοὺς καθ' ἡλικίαν, ἢ καὶ
[6, 6]	(Ἐπὶ τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν οἱ	Ἑλλανοδίκαι	τῷ Θεαγένει τάλαντον μὲν ἱερὰν
[6, 24]	τὸ πέρας τῆς στοᾶς ὁ	Ἑλλανοδικαιών·	ἀγυιὰ δὲ ἡ διείργουσα ἀπὸ
[6, 24]	σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἀγορὰ Ηλείων.	Ἑλλανοδικαίων.	Στοὰ Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ μνῆμα
[6, 24]	τὴν ἀγορὰν καὶ ἐπὶ τὸν	Ἑλλανοδικαιῶνα	καλούμενον, ἔστι δὲ ὑπὲρ τοῦ
[6, 24]	ἐστιν αὐτόν. Ἐν τούτῳ τῷ	Ἑλλανοδικαιῶνι	οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς μῆνας οἱ
[6, 13]	φθάνει τε δὴ ἐπὶ τοὺς	Ἑλλανοδίκας	ἀφικομένη καὶ νικῶσα ἔγνω, καὶ
[6, 15]	πάλῃ, ἀνεδίδασκεν ὁ Κλειτόμαχος τοὺς	Ἑλλανοδίκας	γενήσεσθαι σὺν τῷ δικαίῳ σφίσιν,
[6, 20]	διὰ δὲ αὐτῆς τούς τε	Ἑλλανοδίκας	ἐσιέναι ἐς τὸ στάδιον καὶ
[6, 24]	τὸν τάφον· καὶ ταύτῃ τοὺς	Ἑλλανοδίκας	ἰέναι καθέστηκεν ἐς τὸ γυμνάσιον.
[6, 1]	νικαι, αλλὰ τω μὲ ν	ελλανοδικειν	τε ομου καὶ ί ππων
[6, 24]	δέκα ἐφεξῆς μῆνας οἱ αἱρεθέντες	ἑλλανοδικεῖν,	καὶ ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων, ὅσα
[6, 8]	καὶ Νεμείων νίκη. Γενόμενος δὲ	Ἑλλανοδίκης,	ἔγραψε καὶ οὗτος τὰ ὀνόματα
[6, 1]	ί ππους του λοιπου των	ελλανοδικού	ντων καθιέ ναι μηδέ να.
[6, 9]	μάχῃ· καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν	Ἑλλανοδικῶν	ἄδικα εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος τὴν
[6, 20]	ἀγῶνα. Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ τῶν	Ἑλλανοδικῶν	βωμὸς λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ τούτου
[6, 3]	τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου τῶν	Ἑλλανοδικῶν,	οἳ νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν.
[6, 16]	δὲ οὐ πόρρω τῆς εἰκόνος	Ἑλλάς	τε δὴ καὶ Ἦλις παρὰ
[6, 2]	θησαν πά ντων φιλοτιμό τατα	Ἑλλή	νων πρὸ ς ί ππων
[6, 20]	σφίσιν ἵλεων εὔχονται τὸν Ταράξιππον.	(Ἕλληνες	δὲ οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ
[6, 26]	ζωύφιόν σφισιν, ὃν σῆρα καλοῦσιν	Ἕλληνες,	ὑπὸ δὲ αὐτῶν Σηρῶν ἄλλο
[6, 3]	Σπαρτιατῶν, ἥκιστα ἔς γε τὸ	Ἑλληνικὸν	γνωρίμους. (Μεταπεσόντων δὲ αὖθις τῶν
[6, 7]	ἔφερον, βαλλόμενόν τε ὑπὸ τῶν	Ἑλλήνων	ἄνθεσι καὶ εὐδαίμονα ἐπὶ τοῖς
[6, 10]	μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ	Ἑλλήνων.	Ἐνίκα μὲν δὴ τὴν ἕκτην
[6, 18]	κατομόσασθαί φασιν ἐπονομάζοντα θεοὺς τοὺς	Ἑλλήνων,	ἦ μὴν αὐτοῦ ταῖς δεήσεσιν
[6, 3]	μὲν οὖν λέγειν τὰ ὑπὸ	Ἑλλήνων	λεγόμενα ἀνάγκη, πείθεσθαι δὲ πᾶσιν
[6, 18]	τοῦ δρομέως, ἐπικληθέντος δὲ ὑπὸ	Ἑλλήνων	Λίβυος, εἴη παῖς ὁ Κρατισθένης.
[6, 3]	μεμαχημένος ὁ Οἰβώτας εἴη μετὰ	Ἑλλήνων;	πέμπτῃ γὰρ ἐπὶ τῇ ἑβδομηκοστῇ
[6, 13]	ἐπίκλησίν τε ἔσχεν Ἵππος ὑπὸ	Ἑλλήνων.	Ποιήσαιο δ' ἂν καὶ Πολίτην
[6, 19]	καθὰ δὴ καὶ ἐν Δελφοῖς	Ἑλλήνων	τινὲς ἐποίησαν τῷ Ἀπόλλωνι θησαυρούς.
[6, 24]	ὅσαι πρὸς Ἰωνίᾳ πόλεις εἰσὶν	Ἑλλήνων,	τρόπῳ δὲ πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ,
[6, 10]	ὑπό τε Ἠλείων καὶ ὑπὸ	Ἑλλήνων	τῶν ἄλλων ἀφῃρέθη τοῦ δρόμου.
[6, 22]	ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων τῶν ἐν	Ἕλλησι	μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ τὸν ἀγῶνα
[6, 5]	πόλιν, ὅτε καὶ τοῖς πᾶσιν	Ἕλλησι	προσπταῖσαι δεύτερα ἐν τῷ πρὸς
[6, 10]	Διός. (Τῶν δὲ ἱπποτροφησάντων ἐν	Ἕλλησι,	πρῶτος ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνα ἀνέθηκεν
[6, 12]	δόγμα· (οὐδέ τινα ἔστιν ἐν	Ἕλλησι	Τρίτειαν πόλιν ἄλλην γε ἢ
[6, 26]	ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ ταῦτα	Ἕλλησιν,	ἀποδέχοιτο ἄν τις τῷ λόγῳ
[6, 18]	εἰκόνα ἀνευρών, ὃς τὰ ἐν	Ἕλλησιν	ἀρχαῖα, καὶ ὅσα Φίλιππος ὁ
[6, 11]	καὶ ἐπὶ δρόμῳ ἐμφανὴς ἐν	Ἕλλησιν	εἴη, καὶ τοὺς ἐσελθόντας ἐς
[6, 25]	Ποσειδῶν τῷ Ὁμήρου λόγῳ τοῖς	Ἕλλησιν	ἐπίκουρος ἦν, οὐκ ἂν ἄπο
[6, 11]	δὲ καὶ ἑτέρωθι ἔν τε	Ἕλλησιν	οἶδα καὶ παρὰ βαρβάροις ἀγάλματα
[6, 16]	ἀγώνων τε νῖκαι τῶν ἐν	Ἕλλησιν	ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ, πλὴν τοῦ
[6, 14]	ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε τὸν ἐν	Ἕλλησιν	ὕστερον τούτων ἐναντία Μαρδονίου καὶ
[6, 19]	ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου Τεῖχος	ἑλόντες	Ἀράτου, ἐπῆρχε δὲ Μιλτιάδης σφίν.
[6, 5]	τὰς ἀγούσας καμήλους τὰ σιτία	ἐλυμήναντο.	(Οὗτοι πολλάκις οἱ λέοντες καὶ
[6, 26]	τέσσαρα ἔτη παρέχοντες τροφήν σφισιν	ἔλυμον·	πέμπτῳ δὲ (οὐ γὰρ πρόσω
[6, 3]	Ἀττικὸν Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν γὰρ	ἔμαθεν	ὁ Κορκυραῖος παρ' αὐτῷ Κριτίᾳ·
[6, 2]	Ιαμιδων, ὸ ς καὶ Μαντινευσιν	εμαντεύ	σατο εναντί α Λακεδαιμονί ων
[6, 11]	τοῦ Θεαγένους τὴν εἰκόνα, καὶ	ἐμαστίγου	τὸν χαλκὸν ἅτε αὐτῷ Θεαγένει
[6, 6]	δὲ ἐς Ἰταλίαν τότε δὴ	ἐμαχέσατο	πρὸς τὸν Ἥρωα. Τὰ δὲ
[6, 20]	νεώς· τέτραπται δὲ αὐτῆς τὸ	ἔμβολον	ἐς τὸν δρόμον. Καθ' ό,
[6, 20]	κανόνος κατὰ ἄκρον μάλιστα τὸ	ἔμβολον	πεποίηται χαλκοῦς. (Ἑκατέρα μὲν δὴ
[6, 20]	ἀλλήλοις κατὰ τῆς πρῴρας τὸ	ἔμβολον.	Τὸ ἀπὸ τούτου δὲ ἤδη
[6, 6]	δὲ τὴν Τεμέσαν καὶ ἐς	ἐμὲ	ἀνδρὸς ἤκουσα πλεύσαντος κατὰ ἐμπορίαν.
[6, 17]	ὑπὸ Συρακουσίων τὴν πόλιν κατ'	ἐμὲ	αὖθις συνέβαινεν οἰκεῖσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ'
[6, 19]	τὰ αὐτὰ παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν.	(Ἐμὲ	δὲ ἐσῆλθεν ἀνάμνησις, ὡς Θουκυδίδης
[6, 22]	ῥέει Πυλίων διὰ γαίης, καὶ	ἐμὲ	ἔπειθον λέγοντες· ῥεῖ γὰρ δὴ
[6, 21]	σῶς, βωμὸς δὲ καὶ ἐς	ἐμὲ	ἔτι· ἱδρύσασθαι δὲ τῇ θεῷ
[6, 19]	αὗται μὲν ἔτι καὶ ἐς	ἐμὲ	ἦσαν ἐν τῷ Ἡραίῳ. Τὸν
[6, 6]	αὐτὰ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα	ἔμελλε	χωρήσειν. Θεαγένης γὰρ ὁ Θάσιος
[6, 5]	δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος.	(Ἕμελλε	δὲ ἄρα τὸ ὑπὸ Ὁμήρου
[6, 9]	καὶ οὐ Γελῷον ἀναγορεύειν αὑτὸν	ἔμελλεν.	Ἀλλὰ γὰρ ἰδιώτης εἴη ἄν
[6, 22]	καὶ αὖθις ἐπισυνοικισθεῖσα ὑπὸ Ἠλείων,	ἔμελλεν	ἀνὰ χρόνον οὐχ ἕξειν οἰκήτορας.
[6, 5]	καὶ χρόνον οὐκ ἐπὶ πολὺν	ἔμελλεν	ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ αἰσθήσεως τοῦ
[6, 5]	καὶ ὑπὸ τῆς αὑτοῦ ῥώμης	ἔμελλεν	ἀπολεῖσθαι καὶ οὗτος. Ἐς σπήλαιον
[6, 3]	ἄρα τὸ μάθημα καὶ νίκας	ἔμελλεν	ἐπιφανεῖς οὕτω παρασκευάσειν. Ὁ δὲ
[6, 4]	πολλὰ εὕρετο ἄλλα ἐς τιμήν.	Ἔμελλεν	οὖν ὡς τὸ εἰκὸς Ἱμεραῖος
[6, 6]	αὐτὴν καὶ ὁ Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος	ἔμενε	τὴν ἔφοδον τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα
[6, 5]	τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον τε	ἔμενε	τὸ διαφυγὸν τῶν Σκοτουσσαίων, καὶ
[6, 8]	ἀνδρία νομίζοιτο ἂν κατά γε	ἐμὴν	γνώμην. (Μετὰ δὲ τὸν Βαύκιδά
[6, 14]	Ἀρτεμίδωρος γένος Τραλλιανὸς ὑπερεβάλετο κατὰ	ἐμὴν	δόξαν. Ἀρτεμιδώρῳ γὰρ ἁμαρτεῖν μὲν
[6, 22]	Δυσποντέα γενέσθαι σφίσιν Οἰνομάου παῖδα	ἐμνημόνευον.	Πισαίους μὲν δὴ καὶ ὅσοι
[6, 9]	γὰρ ἰδιώτης εἴη ἄν τις	(ἐμοὶ	δοκεῖ) ὁ Γέλων οὗτος, πατρός
[6, 4]	ἄλλων τε καὶ τῆς τελευτῆς	(ἐμοὶ	δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 12]	(ἅρμα) ἐπ' αὐτὸν ἀναβέβηκε παρθένος	(ἐμοὶ	δοκεῖν) νίκης. Κάλλωνα δὲ τὸν
[6, 22]	τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ τῶν ἐλάφων	(ἐμοὶ	δοκεῖν) τῇ θήρᾳ· αὐτοὶ δὲ
[6, 11]	Ἦν δέ οἱ πρὸς Ἀχιλλέα	(ἐμοὶ	δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι
[6, 9]	εἰκόνες τοῦ Χείμωνος ἔργον ἐστὶν	(ἐμοὶ	δοκεῖν) τῶν δοκιμωτάτων Ναυκύδους, ἥ
[6, 20]	τὰς πέτρας. Ὁ δὲ πιθανώτατος	(ἐμοὶ	δοκεῖν) τῶν λόγων Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν
[6, 3]	ἐν Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ καὶ Μήδοις.	Ἐμοὶ	μὲν οὖν λέγειν τὰ ὑπὸ
[6, 9]	ἡμέρου καὶ ῥοιᾶς φέρει καρπόν,	ἐμοὶ	μὲν οὐχ οἷά τε ἦν
[6, 9]	Γέλωνος οὐ κατὰ ταὐτὰ δοξάζειν	ἐμοί	τε παρίστατο καὶ τοῖς πρότερον
[6, 22]	Πέλοπος ἐγεγόνει σφίσιν οἰκιστής. Ἐπ'	ἐμοῦ	δὲ οἰκήματά τε ἐλείπετο ὀλίγα,
[6, 19]	ἀπολέσθαι πρόφασις, οὐκ οἶδα· ἐπ'	ἐμοῦ	δὲ ὅτι μὴ θέατρον καὶ
[6, 15]	Γόργος. Μόνῳ δὲ ἀνθρώπων ἄχρι	ἐμοῦ	τῷ Γόργῳ τέσσαρες μὲν ἐν
[6, 10]	δὴ ὁ Γλαῦκος, ἅτε οὐκ	ἐμπείρως	ἔχων τῆς μάχης, ἐτιτρώσκετο ὑπὸ
[6, 5]	καὶ δῆλα ἦν ὡς αὐτίκα	ἐμπεσεῖσθαι	καὶ χρόνον οὐκ ἐπὶ πολὺν
[6, 11]	ὑπερώρισε καὶ τὰ ἄψυχα, εἴγε	ἐμπεσόν	τι ἐξ αὐτῶν ἀποκτείνειεν ἄνθρωπον.
[6, 9]	κίονα, ὃς τὸν ὄροφον ἀνεῖχεν.	(Ἐμπεσόντος	δὲ τοῦ ὀρόφου τοῖς παισί,
[6, 11]	Καὶ τὸν μὲν ὁ ἀνδριὰς	ἐμπεσὼν	ὕβρεως παύει· τοῦ ἀνθρώπου δὲ
[6, 14]	ἐντὸς χειλῶν τὸ ἆσθμα, καὶ	ἐμπιπλὰς	αἵματος τὰς ἐν τῇ κεφαλῇ
[6, 14]	τῷ δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο τοὺς	ἐμπίπτοντάς	τε καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ τοῦ
[6, 6]	ἐμὲ ἀνδρὸς ἤκουσα πλεύσαντος κατὰ	ἐμπορίαν.	(Τόδε μὲν ἤκουσα, γραφῇ δὲ
[6, 18]	δὲ ἱερὰ τῶν θεῶν σφισιν	ἐμπρῆσαι.	Ὁ μὲν ταῦτα ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος
[6, 20]	μέλιτι. (Ἐν μὲν δὴ τῷ	ἔμπροσθεν	τοῦ ναοῦ (διπλοῦς γὰρ δὴ
[6, 11]	δὲ, ὅπως καὶ ἐπὶ δρόμῳ	ἐμφανὴς	ἐν Ἕλλησιν εἴη, καὶ τοὺς
[6, 26]	τροφὴ πασῶν τῷ ζῴῳ, καὶ	ἐμφορηθὲν	τοῦ καλάμου, ῥήγνυταί τε ὑπὸ
[6, 2]	καὶ λαβειν μαντική ν φησιν	εν	ά σματι Πί νδαρος. (Παρὰ
[6, 2]	δὴ καὶ εν Δελφοις καὶ	εν	Ἄργει τε υπηρξε καὶ εν
[6, 2]	ργει μὲ ν δὴ καὶ	εν	Δελφοις καὶ εν Ἄργει τε
[6, 1]	ς μνησθή σομαι. (Ἔ́ στιν	εν	δεξια του ναου της Ηρας,
[6, 2]	εν Ἄργει τε υπηρξε καὶ	εν	Κορί νθω προσανελέ σθαι νί
[6, 2]	σαντι ύ στερον εγέ νοντο	εν	Νεμέ α τε νικαι και
[6, 2]	καὶ δέ κα ενί κησεν	εν	Ὀλυμπί α. Θαυμα δὲ εί
[6, 1]	έ χουσι. Πεποί ηται δὲ	εν	Ὀλυμπί α παρὰ τὸ ν
[6, 2]	εκ Συρακουσων. Ἀντί πατρος δὲ	εν	ουδενὶ του τυρά ννου τὰ
[6, 1]	Νεολαί δας Προξέ νου, πυγμης	εν	παισὶ ν ανηρημέ νος νί
[6, 2]	στηκε σταδί ου νί κην	εν	παισὶ ν ειληφὼ ς, καὶ
[6, 2]	τη Λακωνικη νί κη τὸ	εν	τη Ἄλτει τρό παιον εποί
[6, 1]	έ χοιτο του παιδὸ ς	εν	τοις κό λποις εστεφανωμέ νου·
[6, 1]	τερον έ τι εδή λωσα	εν	τοις λό γοις, οὶ ες
[6, 2]	δὴ καὶ ες πλέ ον	εν	τω λό γω τω ες
[6, 4]	Τρὶς Νεμέᾳ, τετράκις δ' Ἰσθμῷ	ἐν	ἀγχιάλῳ, Χίλων, ὃς Πατρεύς ἦν·
[6, 9]	φάσμα ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας	ἐν	Αἰγίνῃ φανὲν ἀπαγγείλειε τὴν νίκην.
[6, 3]	Σαμίων ἐστὶν ἀνάθημα. Ὡς δὲ	ἐν	Αἰγὸς ποταμοῖς ἑάλωσαν αἱ ναῦς
[6, 26]	τοῦ ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν.	(Ἐν	ἀκροπόλει δὲ τῇ Ἠλείων ἐστὶν
[6, 13]	αἰτίαν ἐχέτω. Τετράκις γὰρ δὴ	ἐν	ἀνδράσι κατεμαχέσατο ὁ Τίσανδρος πύκτας
[6, 15]	παίδων τε πυγμῇ, καὶ αὖθις	ἐν	ἀνδράσι πάλῃ τε καὶ πυγμῇ
[6, 16]	ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός τε εἰκὼν	ἐν	ἀνδράσι πυγμῇ νενικηκότος· ἡ δὲ
[6, 7]	ἀνέκειντο. Ἀκουσίλαος μὲν λαβὼν πυγμῆς	ἐν	ἀνδράσι στέφανον, Δωριεὺς δὲ ὁ
[6, 8]	(Κλεωναίῳ δὲ Τιμάνθει παγκρατίου λαβόντι	ἐν	ἀνδράσι στέφανον, καὶ Τροιζηνίῳ Βαύκιδι
[6, 6]	ἐστιν ἐκ Μαινάλου, δύο νίκας	ἐν	ἀνδράσιν ἀνελόμενος, Ἀνδροσθένης Λοχαίου. (Ἐπὶ
[6, 7]	κεῖται καὶ ὁ Διαγόρας, πυγμῆς	ἐν	ἀνδράσιν ἀνελόμενος νίκην· τοῦ Διαγόρου
[6, 14]	ἀνδρὸς παγκρατιαστοῦ λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ	ἐν	ἀνδράσιν ὁ Ἀρτεμίδωρος Ὀλυμπικὴν νίκην
[6, 4]	γεγόνασι πυγμῆς νῖκαι, μία μὲν	ἐν	ἀνδράσιν Ὀλυμπική, Νεμείων δὲ ἐν
[6, 16]	δὲ Δεινοσθένει σταδίου τε ἐγένετο	ἐν	ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ νίκη· καὶ στήλην
[6, 14]	ἔσχεν ἐν παισὶ στέφανον, καὶ	ἐν	ἀνδράσιν ὕστερον· τούτῳ μὲν δὴ
[6, 14]	ὑπὸ Ἠλείων ἀπηλάθη, ἀνηγορεύθη δὲ	ἐν	ἀνδράσιν, ὥσπερ γε καὶ ἐνίκησεν·
[6, 8]	Ὁπόσα δὲ ἤδη τοιαῦτα ἐγένετο	ἐν	ἀνθρώποις, ἢ καὶ ὕστερόν ποτε
[6, 13]	ἐκ τῆς Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι	ἐν	Ἄργει τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ'
[6, 7]	Ἀθηναίοις ἐς Θράσυλλον καὶ τοὺς	ἐν	Ἀργινούσαις ὁμοῦ τῷ Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας,
[6, 24]	ἰόντι ἐς τὴν ἀγορὰν, ἔστιν	ἐν	ἀριστερᾷ παρὰ τὸ πέρας τῆς
[6, 21]	δὲ καὶ ἄλλος ἐλάσσων περίβολος	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου τῆς ἐς
[6, 25]	ἔχει τιμὰς καὶ ὁ Σωσίπολις	ἐν	ἀριστερᾷ τῆς Τύχης, ἐν οἰκήματι
[6, 12]	ἀληθεύοντα εὕρισκον. Πόλεων γὰρ τῶν	ἐν	Ἀρκαδίᾳ ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις δόξης
[6, 20]	παρέχεται τοῦ μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ	ἐν	αὐταῖς οἰκήματα. Ταῦτα τὰ κληρωτὰ
[6, 19]	Ἰταλίας καὶ πόλεων ἐπολυπραγμόνησαν τῶν	ἐν	αὐτῇ, Λουπίας φασὶ κειμένην Βρεντεσίου
[6, 19]	τε καὶ Μεγακλέους. Ἀναθήματα δὲ	ἐν	αὐτῷ, Ζεὺς μεγέθει μέγας, καὶ
[6, 20]	γῆς χῶμά ἐστι, πεποίηται δὲ	ἐν	αὐτῷ καθέδρα τοῖς τιθεῖσι τὸν
[6, 21]	ἐν Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις μὲν καθεστήκασιν	ἐν	αὐτῷ καὶ δρομεῦσιν αἱ μελέται,
[6, 19]	καὶ τὰ ἀγάλματα εἶναι τὰ	ἐν	αὐτῷ, λέγει τὸ ἐπίγραμμα. Οὐ
[6, 23]	ΚΓ' Γυμνάσιον Ἤλιδος καὶ τὰ	ἐν	αὐτῷ μνμημνς ἄξια. Βουλευτήριον Ἠλείων,
[6, 19]	Κυρήνῃ θησαυρός· κεῖνται δὲ βασιλεῖς	ἐν	αὐτῷ Ῥωμαίων. Σικελιώτας δὲ Σελινουντίους
[6, 22]	οὐ μέγα καὶ κιβωτός ἐστιν	ἐν	αὐτῷ χαλκῆ: ὀστᾶ τὰ Πέλοπος
[6, 4]	ἀνδριάντα ἐς Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν, ὅτι	ἐν	βαρβάρῳ τε ἐπέλαβεν αὐτὸν τὸ
[6, 24]	μάλιστα ἐπὶ τοῖς τάφοις αὐτῶν.	Ἐν	γὰρ τῇ Ἑβραίων χώρᾳ Σιληνοῦ
[6, 18]	καὶ ἔτι Φιλίππῳ πρότερον γεγονότα	ἐν	γνώσει. Προσῄει τε ὁ Ἀναξιμένης,
[6, 23]	τὸν χρόνον πάντα. Ἔστι δὲ	ἐν	γωνίᾳ τῆς Μαλκοῦς πρόσωπον Ἡρακλέους
[6, 6]	θυγατρὸς γὰρ Διαγόρου παῖς ἦν·	ἐν	δὲ ἀνδράσι πυγμῆς ἔσχεν Ὀλυμπικὴν
[6, 19]	τῇ Φωκίδι καὶ ἄλλας πόλεις,	ἐν	δὲ αὐταῖς εἶναι καὶ Μύονας.
[6, 5]	τῆς Ἀβδηριτῶν, καὶ ἄλλα θηρία,	ἐν	δὲ αὐτοῖς παρέχεται καὶ λέοντας,
[6, 23]	ἐν τῷ γυμνασίῳ καλούμενον Πλέθριον·	ἐν	δὲ αὐτῷ συμβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι
[6, 20]	καὶ τοῦ ὄρους ἱερὸν Εἰλειθυίας,	ἐν	δὲ αὐτῷ Σωσίπολις Ἠλείοις ἐπιχώριος
[6, 26]	καταλόγῳ λόγον οὐδένα Ὅμηρος ἐποιήσατο·	ἐν	δὲ ἔπεσι τοῖς ὕστερον δεδήλωκεν,
[6, 23]	Ἀγυιὰ ὀνομαζομένη. Ἱερὸν Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος.	(Ἐν	δὲ Ἤλιδι τὰ ἄξια μνήμης
[6, 17]	δὲ Πυθοῖ, καὶ ἴσαι Νεμείων,	ἐν	δὲ Ἰσθμῷ μία ἐπὶ ταῖς
[6, 12]	τούτους μὲν ἐνταῦθα ἵππων νίκας,	ἐν	δὲ Ἰσθμῷ τοῦ Θεοχρήστου λαβεῖν
[6, 15]	αὐτῷ πᾶσαι, τρεῖς δὲ ἀριθμόν.	Ἐν	δὲ Ὀλυμπίᾳ δεύτερος ὁ Κλειτόμαχος
[6, 6]	ἐν Τεμὲσσῃ ἥρῳα Εὐθύμου μάχη.	(Ἐν	δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ Πουλυδάμαντος
[6, 6]	καὶ Τεμέσα ἦν ἡ πόλις,	ἐν	δέ σφισι καὶ δαίμων ὅντινα
[6, 2]	ων έ χον τιμά ς.	(Ἐν	δὲ τη Ἄλτει παρὰ τὸ
[6, 10]	κατὰ μὲν τὰ δεξιὰ Κνακίας,	ἐν	δὲ τῇ ἀριστερᾷ Σάμος· καὶ
[6, 20]	ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ Ἠλείοις.	(Ἐν	δὲ τοῖς πέρασι τοῦ Κρονίου
[6, 20]	ἔσοδος ἐς αὐτό ἐστιν ἀνθρώποις·	ἐν	δὲ τῷ ἐντὸς ὁ Σωσίπολις
[6, 19]	τὴν τρίτην καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα.	Ἐν	δὲ τῷ θησαυρῷ καὶ θαλάμους
[6, 19]	καὶ τὰς χεῖρας ἐλέφαντος εἰργασμένος.	(Ἐν	δὲ τῷ Μεταποντίνων θησαυρῷ (προσεχὴς
[6, 3]	Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα ἀνέθεσαν τοῦ	ἐν	Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς·
[6, 19]	οἱ θησαυροί, καθὰ δὴ καὶ	ἐν	Δελφοῖς Ἑλλήνων τινὲς ἐποίησαν τῷ
[6, 4]	πάλης ἀνδρῶν, μία δὲ ἐγένετο	ἐν	Δελφοῖς, τέσσαρες δὲ ἐν Ἰσθμῷ,
[6, 24]	ἀστράγαλον παίγνιον. Τῶν Χαρίτων δὲ	ἐν	δεξιᾷ ἄγαλμά ἐστιν Ἔρωτος· ἕστηκε
[6, 13]	διαύλου νίκας ἔσχεν. Ὅτι δὲ	ἐν	δύο ταῖς ὑστέραις ἐς χάριν
[6, 13]	τὸν δρόμον· οἳ δ' ἂν	ἐν	ἑκάστῃ τάξει κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν
[6, 10]	Νεμείων δὲ καὶ Ἰσθμίων ὀκτάκις	ἐν	ἑκατέρῳ ἀγῶνι. Τοῦ Γλαύκου δὲ
[6, 3]	δὲ καὶ Νεμέᾳ δὶς πεντάθλῳ	ἐν	ἑκατέρῳ τῷ ἀγῶνι. Οὐ γάρ
[6, 24]	Διονύσῳ πεποιημένος· Μέθη δὲ οἶνον	ἐν	ἐκπώματι αὐτῷ δίδωσι. Θνητὸν δὲ
[6, 22]	Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων τῶν	ἐν	Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ τὸν
[6, 10]	ἀγῶνα Διός. (Τῶν δὲ ἱπποτροφησάντων	ἐν	Ἕλλησι, πρῶτος ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνα
[6, 12]	κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ τινα ἔστιν	ἐν	Ἕλλησι Τρίτειαν πόλιν ἄλλην γε
[6, 18]	οἶδα εἰκόνα ἀνευρών, ὃς τὰ	ἐν	Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ ὅσα Φίλιππος
[6, 11]	ὅπως καὶ ἐπὶ δρόμῳ ἐμφανὴς	ἐν	Ἕλλησιν εἴη, καὶ τοὺς ἐσελθόντας
[6, 16]	δὲ ἀγώνων τε νῖκαι τῶν	ἐν	Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ, πλὴν
[6, 14]	πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε τὸν	ἐν	Ἕλλησιν ὕστερον τούτων ἐναντία Μαρδονίου
[6, 3]	παρὰ τῇ Ἥρᾳ, καὶ ὡσαύτως	ἐν	Ἐφέσῳ παρὰ τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ.
[6, 23]	Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν	ἐν	Ἤλιδι ἀποπεμφθέντες, καὶ ἀλλήλοις διακελευσάμενοι
[6, 5]	τοξόταις, καὶ τὸ ἄλλο ὅσον	ἐν	ἡλικίᾳ κατεφόνευσε, γυναῖκας δὲ ἀπέδοτο
[6, 23]	μαντείας. Τῆς πανηγύρεως δὲ ἀρχομένης,	ἐν	ἡμέρᾳ ῥητῇ περὶ ἀποκλίνοντα ἐς
[6, 13]	καὶ ἥκιστον· καὶ δολίχου τε	ἐν	ἡμέρᾳ τῇ αὐτῇ καὶ παραυτίκα
[6, 10]	αὐτὸν γένος ἀπὸ Γλαύκου τοῦ	ἐν	θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ οὗτος
[6, 4]	ἀγωνίσασθαι περὶ Λάμιαν φαίνεται τὴν	ἐν	Θεσσαλίᾳ. (Ἐφεξῆς δὲ τοῦ Χίλωνος
[6, 17]	Γοργίας παρὰ Ἀθηναίοις. Καὶ Ἰάσων	ἐν	Θεσσαλίᾳ τυραννήσας, Πολυκράτους, οὐ τὰ
[6, 19]	ποταμὸν μέγιστόν τε ὄντα τῶν	ἐν	Ἰβηρίᾳ καὶ ἄμπωτιν παρεχόμενον Βαῖτιν
[6, 25]	Ὅμηρον τῷ λόγῳ μάρτυρα ποιήσαντα	ἐν	Ἰλιάδι· Τλῆ δ' Ἀίδης ἐν
[6, 20]	γάμων ἕνεκα· ἅτε δὲ ἀτυχήσαντα	ἐν	ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν τε εἶναι τοῖς
[6, 3]	ἐν Ὀλυμπίᾳ μὲν ἐκράτησεν ἅπαξ,	ἐν	Ἰσθμῷ δὲ καὶ Νεμέᾳ δὶς
[6, 4]	ἐγένετο ἐν Δελφοῖς, τέσσαρες δὲ	ἐν	Ἰσθμῷ, καὶ Νεμείων τρεῖς. Ἐτάφη
[6, 15]	καὶ ἐν Νεμέᾳ τε καὶ	ἐν	Ἰσθμῷ λαβόντα, οὗτοι μὲν τὸν
[6, 12]	Νεμέᾳ τε καὶ Πυθοῖ καὶ	ἐν	Ἰσθμῷ, μαρτυρεῖ τὸ ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας
[6, 15]	οἱ ἐς δόξαν ἦν τοιάδε·	ἐν	Ἰσθμῷ παλαιστὰς κατεπάλαισεν ἄνδρας, καὶ
[6, 20]	Ἱππίου φησίν. (Ἔστι δὲ καὶ	ἐν	Ἰσθμῷ Ταράξιππος Γλαῦκος ὁ Σισύφου.
[6, 4]	τοσαύτας δὲ ἄλλας Πυθοῖ καὶ	ἐν	Ἰσθμῷ τε καὶ Νεμείων ἀνῃρημένος,
[6, 3]	ἑαυτοῦ. Ἕτεροι ἀνδριάντες. Καυλωνίας οἰκισμὸς	ἐν	Ἰταλίᾳ καί καταστροφή. Ἀνδριὰς Λυσάνδρου.
[6, 6]	ἀνέμων ἔς τε ἄλλας τῶν	ἐν	Ἰταλίᾳ καὶ Σικελίᾳ πόλεων, ἀφικέσθαι
[6, 6]	ἦν ὁ Εὔθυμος ἐκ τῶν	ἐν	Ἰταλίᾳ Λοκρῶν, οἳ χώραν τὴν
[6, 3]	πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι τε τῶν	ἐν	Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο αἱ μὲν
[6, 22]	οἱ Ἠλεῖοι καλοῦντες οὐ σφᾶς	ἐν	καταλόγῳ τῶν Ὀλυμπιάδων γράφουσιν. Ὀγδόῃ
[6, 7]	Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι μὲν τηνικαῦτα	ἐν	Καύνῳ τὸ βασιλέως ναυτικὸν, καὶ
[6, 22]	καὶ Πηγαία τε καὶ Ἴασις,	ἐν	κοινῷ δέ σφισιν ἐπίκλησις Ἰωνίδες.
[6, 21]	αὐτούς· Πέλοψ δὲ ὕστερον μνῆμα	ἐν	κοινῷ σφισιν ἐπὶ μέγα ἐξῆρε
[6, 13]	καὶ οὐδέν τι ἧσσον θέουσα	ἐν	κόσμῳ περί τε τὴν νύσσαν
[6, 7]	δὲ συνεχεῖς τε ἀλλήλοις καὶ	ἐν	κόσμῳ τοιῷδε ἀνέκειντο. Ἀκουσίλαος μὲν
[6, 25]	τῆς ἀγορᾶς ναὸς ἀρχαῖος, στοαῖς	ἐν	κύκλῳ περίστυλος· ὁ δὲ ὄροφος
[6, 5]	τούτους τε ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς	ἐν	κύκλῳ περισχὼν καὶ τοξόταις, καὶ
[6, 26]	ἀρχὸν Ἐπειῶν. Θεῶν δὲ ἱερὰ	ἐν	Κυλλήνῃ Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀφροδίτης
[6, 19]	τῷ Συβαριτῶν Λιβύων ἐστὶ τῶν	ἐν	Κυρήνῃ θησαυρός· κεῖνται δὲ βασιλεῖς
[6, 19]	Καρχηδονίων. Ἐπιδαμνίων. Συβαριτῶν. Λιβύων τῶν	ἐν	Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων τῶν
[6, 16]	Ὀλυμπίας ἐπὶ ἑτέραν στήλην τὴν	ἐν	Λακεδαίμονι μέτρα εἶναι σταδίους ἑξήκοντα
[6, 15]	δὲ παῖδα σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους	ἐν	Λεπρέου τοῦ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ
[6, 3]	μετὰ τὸ ἀτύχημα Λακεδαιμονίων τὸ	ἐν	Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς δὲ ἀνάκειται μὲν
[6, 8]	Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ μαντείου τοῦ	ἐν	Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν τε εἰκόνα
[6, 4]	δὲ ἦν αὐτῷ νεωτάτη τῶν	ἐν	Μακεδονίᾳ πόλεων, καλουμένη δὲ ἀπὸ
[6, 13]	Ποιήσαιο δ' ἂν καὶ Πολίτην	ἐν	μεγάλῳ θαύματι. Ὁ Πολίτης δ'
[6, 7]	Θεοκόσμου τοῦ ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα	ἐν	Μεγάροις τοῦ Διός. Διαγόρου δὲ
[6, 7]	ἤσκησαν, καὶ ἔσχον Ὀλυμπικὰς νίκας·	ἐν	μὲν ἀνδράσιν Εὐκλῆς, Καλλιάνακτός τε
[6, 17]	οἱ Κῷοι δόξης ἕνεκα ἀνέθεσαν.	Ἐν	μέν γε Ὀλυμπίᾳ δρόμου γεγόνασιν
[6, 20]	μάζας κατατίθησιν αὐτῷ μεμαγμένας μέλιτι.	(Ἐν	μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν τοῦ
[6, 26]	τὸ ὄνομα εἴληφε. Κυλλήνης δὲ	ἐν	μὲν Ἠλείων καταλόγῳ λόγον οὐδένα
[6, 19]	δυσὶ, καὶ ὁμώνυμον αὐτῷ πόλιν,	ἐν	μέσῳ τοῦ ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν
[6, 20]	τὸ πρὸς τὴν ἄρκτον ἔστιν	ἐν	μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ τοῦ
[6, 26]	χώρας Ἠλείας. Βύσσος. Ἐσθῆτες σηρικαὶ	ἐν	μίτων ζςυφίου τίνος ὑφαινόμεναι. Σηρία
[6, 26]	Γιγνώσκεται δὲ ἡ Σηρία νῆσος	ἐν	μυχῷ θαλάσσης κειμένη τῆς Ἐρυθρᾶς.
[6, 16]	ἐπὶ Θεσσαλοὺς, καὶ φρουρᾶς ἡγεμόνα	ἐν	Ναυπάκτῳ φιλίᾳ γενέσθαι τῇ ἐς
[6, 22]	ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος ἄγαλμα	ἐν	ναῷ. (Γενέσθαι δὲ τὴν ἐπίκλησιν
[6, 25]	υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο Ἐν Πύλῳ	ἐν	νεκύεσσι βαλὼν ὀδύνῃσιν ἔδωκεν. Εἰ
[6, 20]	ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί.	Ἐν	Νεμέᾳ δὲ τῇ Ἀργείων ἥρως
[6, 3]	δὲ ἀνείλετο Ἰσθμίων, τέσσαρας δὲ	ἐν	Νεμέᾳ, καὶ Ὀλυμπικὰς μίαν μὲν
[6, 5]	Ἡρακλέα ἔχει λόγος κρατῆσαι τοῦ	ἐν	Νεμέᾳ λέοντος. (Ἕτερον δὲ ἐπὶ
[6, 4]	πατρός, γένους δὲ τοῦ Ἰαμιδῶν,	ἐν	Νεμέᾳ πεντάκις ἐνίκησε πυκτεύων, καὶ
[6, 7]	καὶ Ἰσθμίων τε τρεῖς, καὶ	ἐν	Νεμέᾳ πέντε. Λέγεται δὲ, ὡς
[6, 15]	δὶς δὲ Πυθοῖ νίκας καὶ	ἐν	Νεμέᾳ τε καὶ ἐν Ἰσθμῷ
[6, 10]	οἱ Καρύστιοι ταφῆναί φασιν αὐτὸν	ἐν	νήσῳ καλουμένῃ Γλαύκου καὶ ἐς
[6, 25]	Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ τῆς Τύχης,	ἐν	οἰκήματι οὐ μεγάλῳ. Κατὰ δὲ
[6, 10]	τοῦ Δαμαρέτου καὶ υἱωνοῖς, δύο	ἐν	Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἑκάστῳ νῖκαι· Δαμαρέτῳ
[6, 15]	ἐμοῦ τῷ Γόργῳ τέσσαρες μὲν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἐπὶ πεντάθλῳ, διαύλου
[6, 16]	Ἠλείῳ γενέσθαι μὲν ὅπλου νίκην	ἐν	Ὀλυμπίᾳ, γενέσθαι δὲ καὶ διαύλου
[6, 19]	καλεῖσθαι νομίζουσι τὰ ἀρχαιότερα Ταρτησσόν.	(Ἐν	Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ τῷ
[6, 19]	συμφορὰν γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν τῷ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ Διὶ ἐποίησαν. Διόνυσος δέ
[6, 20]	φασὶ τῆς Ἱπποδαμείας τὰ ὀστᾶ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ ἐπὶ τῷ
[6, 12]	Τοὺς ἀνδριάντας δὲ τοῦ Ἱέρωνος	ἐν	Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου τὸν ἕτερον,
[6, 8]	καὶ ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος τοῦ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει γὰρ δὴ οὕτως·
[6, 19]	Μεγαρεῦσι τοῦ ἔργου. Τὸν δὲ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν ἔτεσιν ὕστερον τῆς
[6, 16]	Στήλη Δεινοσθένους. (Εἰσὶ δὲ εἰκόνες	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ Ἀναυχίδᾳ καὶ Φερενίκῳ,
[6, 12]	τοῖς Λίβυσι, καὶ αὐτόν τε	ἐν	Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι πρότερον τὸν
[6, 23]	χρόνος δὲ στεφάνου τε τοῦ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ τῆς
[6, 9]	τῶν δοκιμωτάτων Ναυκύδους, ἥ τε	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ ἡ ἐς τὸ
[6, 12]	Τριταιέα, κρατῆσαι μὲν πύκτας ἄνδρας	ἐν	Ὀλυμπίᾳ, καὶ Νεμέᾳ τε καὶ
[6, 3]	παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ πεντάθλου τε	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων τρεῖς ὑπῆρξεν
[6, 15]	ἐς δόξαν, ὡς καὶ τὸν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ Πυθοῖ καὶ Νεμέᾳ
[6, 13]	Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται δὲ τῇ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη λέγουσα τοῦ
[6, 16]	Παιάνιος ὁ Δαματρίου, πάλης τε	ἐν	Ὀλυμπίᾳ καὶ τὰς δύο Πυθικὰς
[6, 14]	ὃς τὸν Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα	ἐν	Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε τὸν ἐν Ἕλλησιν
[6, 7]	Θέαντον· καί σφισιν ἀνδριάντες ἅπασιν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ τοῦ
[6, 17]	αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν, ὅτι	ἐν	Ὀλυμπίᾳ Κλαζομενίων πρῶτος ἀνηγορεύθη νικῶν
[6, 13]	παγκρατιαστὴν, ἐν τῷ ἀγῶνι τῷ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ'
[6, 3]	ἐκ Λεπρέου. Παγκρατίῳ δὲ ἄνδρας	ἐν	Ὀλυμπίᾳ μὲν ἐκράτησεν ἅπαξ, ἐν
[6, 4]	μοι καὶ τὸ ἐπίγραμμα τὸ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης νικῶ δὶς Ὀλύμπια
[6, 16]	δὲ Νικάνδρου, διαύλου μὲν δύο	ἐν	Ὀλυμπίᾳ, Νεμείων δ' ἀναμὶξ ἐπὶ
[6, 7]	δολίχῳ παρεσχημένος, δύο μὲν ἔσχεν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας δὲ ἄλλας
[6, 4]	δὲ ὁ Φιλάνορος δολίχου δύο	ἐν	Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας δὲ ἄλλας
[6, 8]	Ἀργείου, παγκρατίου δὲ δύο μὲν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ νίκας, τρεῖς δὲ ἀνῃρημένος
[6, 6]	Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ οἱ πυγμῆς	ἐν	Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ πρὸς ταῖς
[6, 8]	πιστὰ ἦν, πέρα γε τῆς	ἐν	Ὀλυμπίᾳ νίκης, ὁπόσα ἄλλα ἀνδρῶν
[6, 15]	καὶ τῆς νίκης ὑπόμνημά ἐστιν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. Ὀλίδαν δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον
[6, 8]	εἰληφότος, καὶ Ἠλείου Ἀμέρτου καταπαλαίσαντος	ἐν	Ὀλυμπίᾳ παῖδας, καταπαλαίσαντος δὲ καὶ
[6, 3]	ἀνδριάντες ἴσοι ταῖς νίκαις εἰσὶν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ μὲν δὴ ὄντι
[6, 14]	δὲ τῷ Μίλωνι ἓξ μὲν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ πάλης νῖκαι, μία ἐν
[6, 8]	τὴν ἐσομένην οἱ δρόμου νίκην	ἐν	Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ μαντείου τοῦ
[6, 18]	ἡ δέ οἱ τιμὴ γέγονεν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ παρὰ τῶν Λαμψακηνῶν τοῦ
[6, 13]	Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ ἀρετὴν ποδῶν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν. Ἀπὸ γὰρ τοῦ
[6, 21]	Ἡρώδης. Ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις μὲν καθεστήκασιν ἐν
[6, 15]	Ἐπιθέρσην τὸν Μητροδώρου, δύο μὲν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ πυγμῆς, δὶς δὲ Πυθοῖ
[6, 3]	δὲ τὸν Ἀριστοκρίτου Σπαρτιάτην ἀνέθεσαν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι· καὶ αὐτοῖς τὸ
[6, 19]	Ἀπόλλωνι θησαυρούς. Ἔστι δὲ θησαυρὸς	ἐν	Ὀλυμπίᾳ Σικυωνίων καλούμενος, Μύρωνος δὲ
[6, 14]	μὲν γέγονεν ἀντὶ τούτων ἡ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ στήλη, καὶ ἐπίγραμμα ἐπ'
[6, 13]	(Χιόνιδος δὲ οὐ πόρρω τῆς	ἐν	Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος ἕστηκεν ὁ
[6, 5]	ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος	ἐν	Ὀλυμπίᾳ, τὰ δὲ καὶ δηλούμενά
[6, 6]	ἀναγράψας ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ μὲν δὴ ἐς
[6, 20]	τοῖς ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ ὁ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος πολὺ δή τι
[6, 4]	Πυθοῖ τε δὶς καὶ δὶς	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. Τέχνη δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος
[6, 4]	τῇ μὲν δύο, τρεῖς δὲ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. Τὴν τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα
[6, 12]	δὲ καὶ ἅρματι ἀνηγορεύθη νικῶν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ. (Τίμωνι δὲ τῷ Αἰσύπου,
[6, 13]	ἀνδράσι κατεμαχέσατο ὁ Τίσανδρος πύκτας	ἐν	Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται δὲ καὶ Πυθοῖ
[6, 14]	αὐτὸν οἴκαδε ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ τοῦ Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα
[6, 14]	διάφορον καὶ οὐδαμῶς ἐοικυῖαν ἔσχεν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ τύχην Νικασύλος Ῥόδιος. (Ὄγδοον
[6, 8]	ἔγραψε καὶ οὗτος τὰ ὀνόματα	ἐν	Ὀλυμπίᾳ τῶν νενικηκότων. (Ἐς δὲ
[6, 13]	Σμυρναῖος, Ἰώνων δὲ πρῶτος λαβεῖν	ἐν	Ὀλυμπίᾳ φησὶν οὗτος ὁ Δίαλλος
[6, 6]	τοῦ ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα μὲν δὴ	ἐν	οὐδενὶ λόγῳ θέμενον αὐτοῦ τὴν
[6, 17]	Ἀνάκειται δὲ καὶ πύκτης κρατήσας	ἐν	παισὶ, Βούτας Πολυνείκους Μιλήσιος, καὶ
[6, 3]	Νεμέᾳ, καὶ Ὀλυμπικὰς μίαν μὲν	ἐν	παισί, δύο δὲ ἄλλας ἀνδρῶν·
[6, 4]	ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπική, Νεμείων δὲ	ἐν	παισὶ καὶ Ἰσθμίων. Πεποίηται δὲ
[6, 15]	ὄντας. (Σπαρτιάτῃ δὲ Εὐτελίδᾳ γεγόνασιν	ἐν	παισὶ νῖκαι δύο ἐπὶ τῆς
[6, 17]	δὲ καὶ Ἀλεξιβίῳ, τῷ μὲν	ἐν	παισὶ σταδίου, Ἀλεξιβίῳ δὲ πεντάθλου
[6, 14]	ὁ Φίλυος Ἠλεῖος πάλης ἔσχεν	ἐν	παισὶ στέφανον, καὶ ἐν ἀνδράσιν
[6, 13]	ἀνδρῶν πυγμῆς, Θερσίλοχον δὲ λαβόντα	ἐν	παισὶ στέφανον, Πολύκλειτος ἐποίησε σφᾶς
[6, 9]	πάλης μὲν στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν	ἐν	παισί· τὸν δὲ ἀνδριάντα οἱ
[6, 12]	τε Ἠλείους καὶ πυγμῇ κρατήσαντας	ἐν	παισί, τὸν μὲν αὐτῶν ἐποίησε
[6, 8]	δέ σφισιν εἰκόνας, τὴν μὲν	ἐν	παισὶ τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν
[6, 17]	δέ οἱ νίκη σταδίου γέγονεν	ἐν	παισί, Φιλῖνον δὲ οἱ Κῷοι
[6, 14]	ἁμαρτεῖν μὲν Ὀλυμπίων συνέβη παγκρατιάζοντι	ἐν	παισίν· αἰτία δέ οἱ ἐγένετο
[6, 16]	γένος μὲν Ἠλείοις, πάλης δὲ	ἐν	παισὶν ἀνελομένοις στεφάνους. Πλείσταινον δὲ
[6, 10]	Τέλλωνα Θάσιον, καὶ Ἠλεῖον Ἀγιάδαν,	ἐν	παισὶν ἀνελομένους νίκας, Λυκῖνον μὲν
[6, 17]	τέχνην τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης	ἐν	παισὶν ἀνῃρημένον νίκην, καὶ τὸν
[6, 14]	ἀνδράσιν ἓξ, καὶ μία ἐνταῦθα	ἐν	παισίν. Ἀφίκετο δὲ καὶ ἕβδομον
[6, 16]	καὶ Σελεάδᾳ Λακεδαιμονίῳ, τῷ μὲν	ἐν	παισὶν ἐγένοντο πυγμῆς νῖκαι, Σελεάδᾳ
[6, 14]	Πύθης ἔοικε. (Κεῖνται δὲ καὶ	ἐν	παισὶν εἰληφότες δρόμου νίκας, Μενεπτόλεμος
[6, 8]	(Σωκράτους δὲ Πελληνέως δρόμου νίκην	ἐν	παισὶν εἰληφότος, καὶ Ἠλείου Ἀμέρτου
[6, 8]	πάλης, τὴν δ' ἔτι πρότερον	ἐν	παισὶν εἰληφώς· καὶ Ἀζᾶνος ἐκ
[6, 7]	ἀνδράσι καὶ πρότερον ἔτι ἐπεκράτησεν	ἐν	παισίν· Ἑλλάνικον δὲ τὸν Ἀλκαινέτου
[6, 14]	ἐν Ὀλυμπίᾳ πάλης νῖκαι, μία	ἐν	παισὶν ἐξ αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ
[6, 16]	ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων τε	ἐν	παισὶν ἐπὶ τῷ ἱππίῳ. Δρόμου
[6, 13]	ὃς Σικυωνίων πρῶτος πὺξ ἐκράτησεν	ἐν	παισίν, ἔστιν ἔργον Σικυωνίου Κανάχου
[6, 13]	οὗτος ὁ Δίαλλος παγκρατίου στέφανον	ἐν	παισίν. Θερσίλοχον δὲ Κορκυραῖον, καὶ
[6, 7]	Καλλιπατείρας τῆς Διαγόρου, Πεισίροδος δὲ	ἐν	παισίν, ὃν ἡ μήτηρ ἀνδρὸς
[6, 4]	τῶν ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν	ἐν	παισίν. Παρὰ δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος
[6, 8]	Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ δὲ Ἠλείῳ πάλης	ἐν	παισὶν ὑπῆρξεν ἔν τε Ὀλυμπίᾳ
[6, 14]	ἔτεσι γεγονὼς, μὴ παλαῖσαι μὲν	ἐν	παισὶν ὑπὸ Ἠλείων ἀπηλάθη, ἀνηγορεύθη
[6, 11]	Ἀχιλλέα (ἐμοὶ δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα,	ἐν	πατρίδι τοῦ ὠκίστου τῶν καλουμένων
[6, 21]	Πανταλέοντι ἐναντιούμενον τῷ Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι	ἐν	Πίσῃ καὶ ἀπόστασιν βουλεύοντι ἀπὸ
[6, 3]	ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι τὸ πταῖσμα ἐγένετο	ἐν	Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ καὶ Μήδοις. Ἐμοὶ
[6, 3]	Πῶς ἂν οὖν τήν γε	ἐν	Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος ὁ Οἰβώτας
[6, 8]	ἀνῃρημένος Πυθοῖ. Καὶ αὐτῷ καὶ	ἐν	πολέμοις ἐστὶν ἔργα τῇ τε
[6, 4]	οἱ καὶ τοῦ βίου συνέπεσεν	ἐν	πολέμῳ τὴν τελευτὴν γενέσθαι. Μαρτυρεῖ
[6, 4]	ἦν· αὐτὰρ ὁ λαὸς Ἀχαιῶν	Ἐν	πολέμῳ φθίμενον θάψ' ἀρετῆς ἕνεκεν.
[6, 3]	μὲν πρότερον τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν·	Ἐν	πολυθαήτῳ τεμένει Διὸς ὑψιμέδοντος Ἕστηκ'
[6, 25]	ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο	Ἐν	Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν ὀδύνῃσιν
[6, 9]	τὸ ἱερὸν τῆς Εἰρήνης τὸ	ἐν	Ῥώμῃ κομισθεῖσα ἐξ Ἄργους. Λέγεται
[6, 3]	Κόνωνα ἀνακείμενον χαλκοῦν καὶ Τιμόθεον	ἐν	Σάμῳ τε ἔστιν ἰδεῖν παρὰ
[6, 9]	αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος τοῦ	ἐν	Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα εἶναι
[6, 13]	μηνύει. (Νάξου δὲ οἰκισθείσης ποτὲ	ἐν	Σικελίᾳ ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν ἐπὶ
[6, 4]	χρεὼν, καὶ βασιλέων μόνος τῶν	ἐν	Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν τάφου.
[6, 5]	πόλιν ὁ Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν	ἐν	σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων τούς τε
[6, 25]	δὲ Ἠλείοις καὶ Τύχης ἱερὸν:	ἐν	στοᾷ δὲ τοῦ ἱεροῦ μεγέθει
[6, 12]	ὁμώνυμός τε τῷ Δεινομένους, καὶ	ἐν	Συρακούσαις καὶ οὗτος τυραννήσας· Ἱέρων
[6, 7]	δόξης ἐς τοσοῦτο ἥκοντα ἐθεάσαντο	ἐν	σχήματι αἰχμαλώτου, μεταπίπτει σφίσιν ἐς
[6, 20]	ὀνειράτων συμμαχήσοντα Ἠλείοις. Οἱ δὲ	ἐν	ταῖς ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ τὴν
[6, 24]	ἐς μοίρας τρεῖς οἱ κίονες.	Ἐν	ταύτῃ διημερεύουσι τὰ πολλὰ οἱ
[6, 21]	ἐντὸς γῆς ἔσῃ τῆς Πισαίας.	(Ἐν	ταύτῃ τῇ χώρᾳ λόφος ἐστὶν
[6, 6]	κατὰ ἔτος αὐτῷ γυναῖκα τῶν	ἐν	Τεμέσῃ παρθένων τὴν καλλίστην. (Τοῖς
[6, 6]	πύκτης ἔνδοξος. Ἡ πρὸς τὸν	ἐν	Τεμὲσσῃ ἥρῳα Εὐθύμου μάχη. (Ἐν
[6, 24]	Εἰκὼν καὶ μνῆμα Πύρρωνος. Τὰ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός.
[6, 24]	Σιληνοῦ Περγαμηνοῖς ἐστιν. (Ἠλείων δὲ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ καὶ ἄλλο τοιόνδε
[6, 24]	ἂν μνῆμα εἴη. (Πεποίηται δὲ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν
[6, 11]	ἄγαλμα ὅτου δὴ θεῶν ἀνακείμενον	ἐν	τῇ ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ
[6, 8]	Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων	ἐν	τῇ ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο
[6, 19]	πεπονηκυῖά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Οἱ	ἐν	τῇ Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός.
[6, 17]	ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον	ἐν	τῇ Ἄλτει κατὰ τὰ ἡμῖν
[6, 7]	(Οὗτος δὲ ὁ Πεισίροδος καὶ	ἐν	τῇ Ἄλτει παρὰ τῆς μητρὸς
[6, 16]	ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ νίκη· καὶ στήλην	ἐν	τῇ Ἄλτει παρὰ τὸν ἀνδριάντα
[6, 19]	(Ἔστι δὲ λίθου πωρίνου κρηπὶς	ἐν	τῇ Ἄλτει, πρὸς ἄρκτον τοῦ
[6, 11]	δὲ ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους ἐστὶν	ἐν	τῇ Ἄλτει, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου
[6, 20]	Ἱπποδάμειάν φασιν ἐς Μιδέαν τὴν	ἐν	τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ
[6, 22]	ὁ Ἀλφειός, οὐ μὴν οὐδὲ	ἐν	τῇ Ἀρκάδων Πύλον ποτὲ ὀνομασθεῖσαν
[6, 26]	δὲ ἕτερον γίνονται τοιόνδε. Ἔστιν	ἐν	τῇ γῇ ζωύφιόν σφισιν, ὃν
[6, 20]	τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες αἱ	ἐν	τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ πάντων
[6, 22]	Ἠλείων γενέσθαι· (Πύλου δὲ τῆς	ἐν	τῇ Ἠλείᾳ δῆλα τὰ ἐρείπια
[6, 20]	τούτου δὲ καὶ τὴν Ὠλενίαν	ἐν	τῇ Ἠλείᾳ πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι)
[6, 25]	στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ Πύλον τὴν	ἐν	τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ καὶ
[6, 14]	Πύρρον δὲ τὸν Αἰακίδου βασιλεύσαντα	ἐν	τῇ Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ, καὶ ἔργα
[6, 14]	ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος τὰς	ἐν	τῇ κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν ὑπὸ
[6, 22]	αὐτῷ χαλκῆ: ὀστᾶ τὰ Πέλοπος	ἐν	τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι. Τείχους δὲ
[6, 14]	φασὶν αὐτόν: ἐπιτυχεῖν γὰρ αὐτὸν	ἐν	τῇ Κροτωνιάτιδι αὐαινομένῳ ξύλῳ· σφῆνες
[6, 14]	δέ πως τὸ θηρίον τοῦτο	ἐν	τῇ Κροτωνιάτιδι πολύ τε νέμεται
[6, 19]	εἰσιν οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ	ἐν	τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ δὲ
[6, 20]	(Τοῖς δὲ τῶν Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν	ἐν	τῇ μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα
[6, 15]	ἐπὶ Σέλευκον στρατιᾷ καὶ ἁλόντα	ἐν	τῇ μάχῃ, καὶ τοῦ Δημητρίου
[6, 9]	ἀνδρὶ Ἐπιδαυρίῳ, τὸν Ἴκκον ἀποκτείνειεν	ἐν	τῇ μάχῃ· καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ
[6, 22]	σφισιν ἐπίκλησις Ἰωνίδες. Λουομένοις δὲ	ἐν	τῇ πηγῇ καμάτων τέ ἐστι
[6, 25]	τῇ ἀπεχθείᾳ τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα	ἐν	τῇ Πύλῳ τιμάς. (Ἐπάγονται δὲ
[6, 6]	τὸν Καικίνην οὐδεμίαν ἔτι οἱ	ἐν	τῇ Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι τὴν
[6, 13]	δημόσιον· ἔστω γὰρ δήπου, ὡς	ἐν	τῇ στήλῃ, οὐκ εἶναί πω
[6, 7]	τοῦ Δωριέως τὴν τελευτήν, ἐστιν	ἐν	τῇ συγγραφῇ τῇ Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι
[6, 6]	καιρὸν ἀποκτείνοντά τε ὁμοίως τοὺς	ἐν	τῇ Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ
[6, 13]	ἦν οὗτος ἐκ Κεράμου τῆς	ἐν	τῇ τραχείᾳ Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ
[6, 15]	Ξένωνα Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου τοῦ	ἐν	τῇ Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον
[6, 25]	τὸ ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ τῷ	ἐν	τῇ Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν δὲ
[6, 4]	(Σωδάμας δὲ ἐξ Ἀσσοῦ τῆς	ἐν	τῇ Τρῳάδι, κειμένης δὲ ὑπὸ
[6, 4]	οὖν ὡς τὸ εἰκὸς Ἱμεραῖος	ἐν	τοῖς ἀγῶσιν ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
[6, 13]	καὶ οὐ πέρα ταύτης ἐστὶν	ἐν	τοῖς Ἠλείων γράμμασιν ἡ νίκη
[6, 19]	ἐσῆλθεν ἀνάμνησις, ὡς Θουκυδίδης ποιήσειεν	ἐν	τοῖς λόγοις Λοκρῶν τῶν πρὸς
[6, 26]	τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ	ἐν	τοῖς μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι,
[6, 4]	τάφου. (Ταῦτα μὲν δὴ καὶ	ἐν	τοῖς Σπαρτιατικοῖς λόγοις ἐς πλέον
[6, 12]	μὲν δὴ ποιησόμεθα μνήμην καὶ	ἐν	τοῖς ὑστέροις τοῦ λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 25]	ἐν Ἰλιάδι· Τλῆ δ' Ἀίδης	ἐν	τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀιστόν, Εὖτέ
[6, 19]	γὰρ τῷ Σελινουντίων ἐστὶν οὗτος)	ἐν	τούτῳ πεποιημένος ἐστὶν Ἐνδυμίων· πλὴν
[6, 23]	ἢ ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν,	ἐν	τούτῳ σφίσι τῷ γυμνασίῳ δρᾶν
[6, 23]	ταῖς δέκα τε καὶ διακοσίαις.	(Ἐν	τούτῳ τῷ γυμνασίῳ καὶ βουλευτήριόν
[6, 24]	ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν.	Ἐν	τούτῳ τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα
[6, 19]	εἶναι καὶ τὸν Σικυωνίων δῆμον.	Ἐν	τούτῳ τῷ θησαυρῷ δίσκοι τὸν
[6, 13]	Ἑρμογένης Ξάνθιος, ὃς τὸν κότινον	ἐν	τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν
[6, 13]	Ἀθηναίων δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν,	ἐν	τῷ ἀγῶνι τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 14]	αὐλητής. Δῆλα δὲ ὅτι καὶ	ἐν	τῷ ἀγῶνι τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν
[6, 16]	Λεωνίδας τε ἐκ Νάξου τῆς	ἐν	τῷ Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων·
[6, 20]	ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ μὲν δὴ τὸ	ἐν	τῷ βωμῷ μηχάνημα ὁ τεταγμένος
[6, 23]	πάλῃ. (Εἰσὶ δὲ καὶ θεῶν	ἐν	τῷ γυμνασίῳ βωμοί, Ἡρακλέους τοῦ
[6, 23]	οἱ πένταθλοι θέουσιν. Ἔστι δὲ	ἐν	τῷ γυμνασίῳ καλούμενον Πλέθριον· ἐν
[6, 6]	νικησάντων Ὀλυμπίασι τὰ ὀνόματα ἀναγράψας	ἐν	τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 21]	τοῦ Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης.	Ἐν	τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 20]	Οἰνόμαος ὁ τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν	ἐν	τῷ δρόμῳ βλάπτων. Ἤκουσα δὲ
[6, 21]	Ἀρκάδες. (Τρικολώνου δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν	ἐν	τῷ δρόμῳ τὸ χρεὼν Ἀριστόμαχόν
[6, 3]	Μακεδόνα δὲ αὑτὸν ὁ Πτολεμαῖος	ἐν	τῷ ἐπιγράμματι ἐκάλεσε βασιλεύων ὅμως
[6, 19]	ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ ἦσαν	ἐν	τῷ Ἡραίῳ. Τὸν δὲ θησαυρὸν
[6, 19]	τὰς Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν τὰς	ἐν	τῷ Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ δὲ
[6, 20]	τῷ Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν τὴν	ἐν	τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ
[6, 9]	Ἐσβάντος δὲ ἐς κιβωτὸν κειμένην	ἐν	τῷ ἱερῷ, καὶ ἐφελκυσαμένου τὸ
[6, 14]	νίκας, Μενεπτόλεμος ἐξ Ἀπολλωνίας τῆς	ἐν	τῷ Ἰονίῳ, καὶ Κορκυραῖος Φίλων,
[6, 14]	ἐργασάμενον καὶ ἄξια μνήμης, ἃ	ἐν	τῷ λόγῳ τῷ ἐς Ἀθηναίους
[6, 25]	τοῦ ναοῦ. Καὶ τὴν μὲν	ἐν	τῷ ναῷ καλοῦσιν Οὐρανίαν· ἐλέφαντος
[6, 5]	Πηνειόν. Ἐνταῦθα ὁ Πουλυδάμας λέοντα	ἐν	τῷ Ὀλύμπῳ, μέγα καὶ ἄλκιμον
[6, 4]	ὢν γένος, καὶ ἀπὸ τῆς	ἐν	τῷ πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ
[6, 5]	τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι προσπταῖσαι δεύτερα	ἐν	τῷ πρὸς Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν
[6, 20]	ἐφειλκυσμένῃ ὕφος λευκόν. Παρθένοι δὲ	ἐν	τῷ τῆς Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ
[6, 21]	δρομεῦσιν αἱ μελέται, κρηπὶς δὲ	ἐν	τῷ ὑπαίθρῳ λίθου πεποίηται· τὸ
[6, 24]	βωμοὺς τῷ Διί, καὶ εἰσὶν	ἐν	τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς οἱ
[6, 24]	εἴη τὸ ἀρχαῖον. (Ἠλείοις δὲ	ἐν	τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς τὰ
[6, 23]	ἄχρι ἐς τοὺς ὤμους, καὶ	ἐν	τῶν παλαιστρῶν μιᾶς τύπος Ἔρωτα
[6, 25]	Κορκύρας Ἀφροδίτης ναός, τὸ δὲ	ἐν	ὑπαίθρῳ τέμενος οὐ πολὺ ἀφεστηκὸς
[6, 22]	αἷς παίζουσα συνῆν· τὴν δὲ	(ἐν	ὑπονοίᾳ γὰρ τοῦ Ἀλφειοῦ τὴν
[6, 11]	παγκρατίου τε ἀναμὶξ καὶ πυγμῆς.	Ἐν	Φθίᾳ δὲ τῇ Θεσσαλῶν, πυγμῆς
[6, 19]	τοῦ Κίμωνος, ὃς ἀρχὴν ἔσχεν	ἐν	Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς
[6, 19]	οἶδα. (Ταρτήσσιον δὲ εἶναι ποταμὸν	ἐν	χώρᾳ τῇ Ἰβήρων λέγουσι, στόμασιν
[6, 4]	Ἀρχιδάμου τούτου βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς	ἔν	γε τῇ ὑπερορίᾳ Λακεδαιμονίους ἀναθέντας
[6, 7]	μέν γε πυκτεύων ὁ Ἀλκαίνετος	ἔν	τε ἀνδράσι καὶ πρότερον ἔτι
[6, 14]	παισὶν ἐξ αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ	ἔν	τε ἀνδράσιν ἓξ, καὶ μία
[6, 11]	θύειν. (Πολλαχοῦ δὲ καὶ ἑτέρωθι	ἔν	τε Ἕλλησιν οἶδα καὶ παρὰ
[6, 8]	Ἠλείῳ πάλης ἐν παισὶν ὑπῆρξεν	ἔν	τε Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων νίκη.
[6, 6]	ἐγένετο δὲ αὐτῷ καὶ Νεμείων	ἔν	τε παισὶ καὶ ἀγενείων ἑτέρα
[6, 17]	Εὐδοκιμῆσαι δὲ Γοργίαν λόγων ἕνεκα	ἔν	τε πανηγύρει τῇ Ὀλυμπικῇ φασι,
[6, 6]	ταῖς ναυσί· μεθυσθέντα οὖν ἐνταῦθα	ἕνα	τῶν ναυτῶν παρθένον βιάσασθαι, καὶ
[6, 21]	Πισαίων ἔσχε τὴν ἀρχήν, φασὶν	ἐναγίζειν	αὐτοῖς ἀνὰ πᾶν ἔτος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 2]	ς καὶ Μαντινευσιν εμαντεύ σατο	εναντί	α Λακεδαιμονί ων καὶ Ἄγιδος
[6, 4]	μόνος Ἀντιπάτρου μοι καὶ Μακεδόνων	ἐναντία	ἀγωνίσασθαι περὶ Λάμιαν φαίνεται τὴν
[6, 7]	Λακεδαιμονίων φαίνεται, ὥστε καὶ ἐναυμάχησεν	ἐναντία	Ἀθηναίων ναυσὶν οἰκείαις· ἐς ὃ
[6, 16]	Πλείσταινον δὲ τὸν Εὐρυδάμου τοῦ	ἐναντία	Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς εἰσιν
[6, 18]	αὐτοῦ ταῖς δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν	ἐναντία	ἐργάσασθαι. (Ἐνθα δὴ εἶπεν Ἀναξιμένης·
[6, 14]	τὸν ἐν Ἕλλησιν ὕστερον τούτων	ἐναντία	Μαρδονίου καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον.
[6, 21]	δὲ Χάμυνον ἄνδρα Πισαῖον Πανταλέοντι	ἐναντιούμενον	τῷ Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι ἐν Πίσῃ
[6, 18]	ἐπὶ δολίχου νίκαις Ὀλυμπιάδι μὲν	ἐνάτῃ	καὶ ἐνενηκοστῇ Κρής, καθάπερ γε
[6, 7]	πυγμῇ παίδων ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν	ἐνάτῃ	πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν
[6, 18]	τε Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ τὴν	ἐνάτην	ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς πεντήκοντα· καὶ
[6, 17]	Ἀκέστωρ ὁ τὴν εἰκόνα εἰργασμένος·	Ἐνατίωνα	δὲ ἧστινος ἦν, οὐ δηλοῖ
[6, 17]	ἡ τοῦ Καλλικράτους ἐστὶν εἰκών.	(Ἐνατίωνι	δὲ καὶ Ἀλεξιβίῳ, τῷ μὲν
[6, 11]	Ἡρακλέους συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς Τιμοσθένει.	Ἔνατόν	τε δὴ ἔτος εἶναι τῷ
[6, 7]	τὰ Λακεδαιμονίων φαίνεται, ὥστε καὶ	ἐναυμάχησεν	ἐναντία Ἀθηναίων ναυσὶν οἰκείαις· ἐς
[6, 26]	τὸ πολὺ τῆς ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν	ἔνδον.	Γιγνώσκεται δὲ ἡ Σηρία νῆσος
[6, 5]	Ἡ ὀρεινὴ τῆς Θρᾴκης, ἡ	ἔνδον	Νέστου ποταμοῦ τοῦ ῥέοντος διὰ
[6, 6]	Ἕτεροι ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Εὔθμος πύκτης	ἔνδοξος.	Ἡ πρὸς τὸν ἐν Τεμὲσσῃ
[6, 20]	τῷ θεάματι τοῖς Ἀρκάσι καὶ	ἐνδοῦσιν	ἐς φυγὴν, ἐπέκειντο οἱ Ἠλεῖοι,
[6, 19]	οὗτος) ἐν τούτῳ πεποιημένος ἐστὶν	Ἐνδυμίων·	πλὴν δὲ ἐσθῆτός ἐστι τὰ
[6, 19]	ἐστι τὰ λοιπὰ καὶ τῷ	Ἐνδυμίωνι	ἐλέφαντος. Μεταποντίνους δὲ ἥτις μὲν
[6, 20]	τὸ στάδιον. Ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης.	Ἐνδυμιώνος	μνῆμα. Ἄφεσις, καὶ ὁ τὴν
[6, 20]	ᾗ τοῖς σταδιαδρόμοις ἄφεσις πεποίηται,	Ἐνδυμίωνος	μνῆμα ἐνταῦθα λόγῳ Ἠλείων ἐστίν.
[6, 17]	τυραννήσας, Πολυκράτους, οὐ τὰ ἔσχατα	ἐνεγκαμένου	διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι, τούτου τοῦ
[6, 11]	τὸν ἕτερον τῶν ὤμων ἀναθέμενον	ἐνεγκεῖν	παρ' αὑτόν. (Ἐχόντων δὲ ὀργὴν
[6, 10]	δὴ βιαιοτέραν ἐς τὸν ἀνταγωνιζόμενον	ἐνεγκὼν	τὴν πληγὴν, αὐτίκα εἶχε τὴν
[6, 4]	καὶ τῆς τελευτῆς (ἐμοὶ δοκεῖν)	ἕνεκα	ἀνδριάντα ἐς Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν, ὅτι
[6, 17]	Φιλῖνον δὲ οἱ Κῷοι δόξης	ἕνεκα	ἀνέθεσαν. Ἐν μέν γε Ὀλυμπίᾳ
[6, 20]	ὑπὸ Οἰνομάου τῶν Ἱπποδαμείας γάμων	ἕνεκα·	ἅτε δὲ ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ,
[6, 17]	ἀνθρώποις. Εὐδοκιμῆσαι δὲ Γοργίαν λόγων	ἕνεκα	ἔν τε πανηγύρει τῇ Ὀλυμπικῇ
[6, 20]	ἡνίοχοι τιτρώσκονται. καὶ τοῦδε ἡνίοχοι	ἕνεκα	θυσίας θύουσι καὶ γενέσθαι σφίσιν
[6, 16]	τὸ ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων τε	ἕνεκα	καὶ διὰ τὴν Δημητρίου μάλιστα
[6, 23]	αὐτὸ ἀσπίδες ἅμα κεινται, θέας	ἕνεκα	καὶ οὐκ ἐς ἔργον πολέμου
[6, 4]	ἐς τὸν λόγον, Φειδίου τε	ἕνεκα	καὶ τῆς ἐς τὰ ἀγάλματα
[6, 6]	τὸ ἀγώνισμα τῆς πυγμῆς· τούτων	ἕνεκα	καταδικάζουσιν αὐτὸν ἐκτῖσαι καὶ ἰδίᾳ
[6, 8]	ἐστὶ κίβδηλος τῶν ἀγωνοθετησάντων Ἀρκάδων	ἕνεκα.	(Κλεωναίῳ δὲ Τιμάνθει παγκρατίου λαβόντι
[6, 13]	Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον, τούτων	ἕνεκα	οἱ Κροτωνιᾶται τὴν οἰκίαν αὐτοῦ
[6, 23]	Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος τοῦ ἐδάφους	ἕνεκα,	τοῖς δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται τῆς
[6, 4]	Ἐν πολέμῳ φθίμενον θάψ' ἀρετῆς	ἕνεκεν.	Τὸ μὲν δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ
[6, 18]	τῇ ἀνάγκῃ τοῦ ὅρκου, συγγνώμην	ἔνεμεν	οὐκ ἐθέλων Λαμψακηνοῖς. (Φαίνεται δὲ
[6, 18]	νίκαις Ὀλυμπιάδι μὲν ἐνάτῃ καὶ	ἐνενηκοστῇ	Κρής, καθάπερ γε καὶ ἦν,
[6, 20]	κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ πῦρ,	ἐνεποίει	φόβον τοῖς ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ
[6, 6]	σώσαντι αὐτὴν καὶ ὁ Εὔθυμος	ἐνεσκευασμένος	ἔμενε τὴν ἔφοδον τοῦ δαίμονος·
[6, 18]	σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί τι εὑρίσκων, καὶ	ἐνεχόμενος	τῇ ἀνάγκῃ τοῦ ὅρκου, συγγνώμην
[6, 18]	δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν ἐναντία ἐργάσασθαι.	(Ἐνθα	δὴ εἶπεν Ἀναξιμένης· χαρίσασθαι μοι
[6, 20]	ὄνομα τῷ θεῷ τίθενται Σωσίπολιν.	Ἔνθα	δέ σφισιν ὁ δράκων ἔδοξεν
[6, 5]	ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι τὴν αὑτοῦ.	Ἔνθα	δὴ κατὰ πρόκλησιν Περσῶν ἄνδρας
[6, 10]	πυκτεύσοντα ἐς Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν.	Ἔνθα	δὴ ὁ Γλαῦκος, ἅτε οὐκ
[6, 23]	τῶν ἐπιχωρίων ἱερός· χωρὶς δὲ,	ἔνθα	ἐπὶ μελέτῃ δρομεῖς καὶ οἱ
[6, 22]	διὰ τοῦ χωρίου πεφυτευμέναι παντός,	ἔνθα	ἡ Πίσα ᾠκεῖτο. (Οἰκιστὴν μὲν
[6, 11]	τὴν γῆν. Θάσιοι δὲ ἀναθέντες,	ἔνθα	καὶ ἐξ ἀρχῆς ἔκειτο, νομίζουσιν
[6, 20]	λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι τι ἐνταῦθα,	ἔνθα	καλοῦσι τὸν Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ
[6, 4]	συμβαλέσθαι δεῖ με τὸν πόλεμον,	ἔνθα	ὁ Χίλων ἔπεσεν, ἤτοι ἐς
[6, 24]	ποιεῖν, διδάσκονται. (Τῇ στοᾷ δὲ,	ἔνθα	οἱ Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς
[6, 26]	πόλεως, ὅσον τε ὀκτὼ στάδια,	ἔνθα	τὴν ἑορτὴν ἄγουσι θυῖον ὀνομάζοντες·
[6, 24]	γυναιξὶν οἴκημα ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις,	ἔνθα	τὸν πέπλον ὑφαίνουσι τῇ Ἥρᾳ.
[6, 21]	ὑπὲρ τοῦ μνήματος ἐρείπια οἰκοδομημάτων,	ἔνθα	τῷ Οἰνομάῳ τὰς ἵππους αὐλίζεσθαι
[6, 13]	Λύκος Ἴσθμι' ἅπαξ, δύο δ'	ἐνθάδε	νίκαις Φειδώλα παίδων ἐστεφάνωσε δόμους.
[6, 2]	τοὺ ς πώ λους καὶ	ενί	κα δι' αυτων. Ἀνέ θηκε
[6, 2]	ντων Ὀλύ μπια Ἠλεί ων,	ενί	κα στά διον παιδας ο
[6, 2]	έ τη καὶ δέ κα	ενί	κησεν εν Ὀλυμπί α. Θαυμα
[6, 1]	αιτει τὴ ν ταινί αν.	Ἐνί	κησε δὲ ο Πολυκλης ί
[6, 19]	διὰ τοῦ αὑτοῦ βίου παντός·	ἐνιαύσιαι	γὰρ οὐκ ἦσάν πω τότε
[6, 25]	Ἑκάστου δὲ ἅπαξ ἀνοίγειν τοῦ	ἐνιαυτοῦ	νομίζουσιν, ὅτι (οἶμαι) καὶ ἀνθρώποις
[6, 2]	χη τὸ ν Ὀλυμπιακό ν.	Ἐνιαυτω	γὰ ρ ύ στερον του
[6, 9]	καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος, ἣν Τισικράτης	ἐνίκα	Κροτωνιάτης στάδιον. Δῆλα οὖν ὡς
[6, 10]	τῆς Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ Ἑλλήνων.	Ἐνίκα	μὲν δὴ τὴν ἕκτην ὀλυμπιάδα
[6, 14]	γὰρ τηνικαῦτα ἐς τοὺς παῖδας)	ἐνίκα	παλαίων. Τῷ δὲ Φερίᾳ τούτῳ
[6, 6]	ἔμενε τὴν ἔφοδον τοῦ δαίμονος·	(ἐνίκα	τε δὴ τῇ μάχῃ καὶ
[6, 5]	ταῖς ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος	ἐνίκα	τὸ δεύτερον, ταύτης ἔτει δευτέρῳ
[6, 14]	καὶ ἐπ' ἐκείνῳ στεφανίτας δύο	ἐνίκησε.	Πυθόκριτος δὲ ὁ Σικυώνιος τὰς
[6, 4]	τοῦ Ἰαμιδῶν, ἐν Νεμέᾳ πεντάκις	ἐνίκησε	πυκτεύων, καὶ Πυθοῖ τε δὶς
[6, 14]	ἐν ἀνδράσιν, ὥσπερ γε καὶ	ἐνίκησεν·	ἀνηγορεύθη δὲ καὶ ὕστερον Νεμέᾳ
[6, 21]	καὶ οἵων τὸν Οἰνόμαον κρατήσαντα	ἐνίκησεν	αὐτός. (Ἀπέθανον δὲ ὑπὸ τοῦ
[6, 7]	καὶ ἐς τὰ μάλιστα, ὅτε	ἐνίκησεν,	εἶναι νέον, τὸ ἐπίγραμμα τὸ
[6, 4]	Αἰολέων τῶν ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν	ἐνίκησεν	ἐν παισίν. Παρὰ δὲ Σωδάμαν
[6, 12]	καὶ ἑκατόν, ἣν Κυρηναῖος στάδιον	ἐνίκησεν	Ἰδαῖος. (Οὗτος ὁ Ἱέρων ξενίαν
[6, 4]	ταῖς ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ	ἐνίκησεν	ὁ Σώστρατος ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν
[6, 11]	μὲν ἐπὶ πυγμῇ, Νεμείων δὲ	ἐννέα,	καὶ Ἰσθμίων δέκα παγκρατίου τε
[6, 2]	λους, καὶ ου δοκιμασθέ ντος	ενὸ	ς εξ αυτων, καθηκεν ες
[6, 10]	ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους τῶν τραυμάτων	ἐνομίζετο.	Καί οἱ τὸν πατέρα βοῆσαί
[6, 20]	αὐτῷ σέβεσθαι καὶ τὴν Εἰλείθυιαν	ἐνόμισαν,	ὅτι τὸν παῖδά σφισιν ἡ
[6, 22]	τε μετήγαγον, καὶ τῇ Ἀρτέμιδι	ἐνόμισαν	τῇ Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ οὕτω
[6, 10]	ἐπὶ ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε	ἐνομίσθη	πρῶτον ὁ τοῦ ὁπλίτου δρόμος,
[6, 2]	ν μὲ ν εικό να	ενταυθα	έ στησε. Τὰ δε Ἠλεί
[6, 19]	ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ καὶ ἄλλα	ἐνταῦθα	ἄξια ἐπιμνησθῆναι· μάχαιρα ἡ Πέλοπος
[6, 11]	τὸ ἐκ τῶν θεῶν μήνιμα.	(Ἐνταῦθα	ἀπεκρίνατό σφισιν ἡ Πυθία· Θεαγένην
[6, 5]	ὑπὸ τοῦ ὄρους. Τούτῳ μὲν	ἐνταῦθα	ἐγένετο ἡ τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα.
[6, 6]	ἐπιφανὴς Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις τοῖς	ἐνταῦθα	ἐλευθερία τοῦ λοιποῦ σφισιν ἦν
[6, 14]	τε ἀνδράσιν ἓξ, καὶ μία	ἐνταῦθα	ἐν παισίν. Ἀφίκετο δὲ καὶ
[6, 6]	ὁμοῦ ταῖς ναυσί· μεθυσθέντα οὖν	ἐνταῦθα	ἕνα τῶν ναυτῶν παρθένον βιάσασθαι,
[6, 20]	Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι τι	ἐνταῦθα,	ἔνθα καλοῦσι τὸν Ταράξιππον· καὶ
[6, 22]	Ἴωνος λέγουσι τοῦ Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος	ἐνταῦθα	ἐξ Ἀθηνῶν. (Εἰ δὲ ἐλθεῖν
[6, 23]	ἐγίνετο, ὅσαι τῶν ἀκανθῶν ἐφύοντο	ἐνταῦθα,	ἐπὶ ἑκάστῃ ἡμέρᾳ σφᾶς ἀναξύειν.
[6, 21]	τοῦ Αἰόλου. Τούτοις μὲν δὴ	ἐνταῦθά	ἐστι τὸ μνῆμα, καὶ τὸν
[6, 25]	δέ οἵ ἐστι λίθου λευκοῦ.	Ἐνταῦθα	ἔχει τιμὰς καὶ ὁ Σωσίπολις
[6, 20]	οἱ Ἀρκάδες, καὶ τὸ παιδίον	ἐνταῦθα	ἤδη δράκων ἦν· ταραχθεῖσι δὲ
[6, 20]	δὲ καὶ ὡς Μυρτίλῳ κενὸν	ἐνταῦθα	ἠρίον ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ
[6, 24]	(Ἔστι δὲ καὶ Σιληνοῦ ναὸς	ἐνταῦθα,	ἰδίᾳ τῷ Σιληνῷ καὶ οὐχ
[6, 12]	τοῦ πατρὸς πατέρα, τούτους μὲν	ἐνταῦθα	ἵππων νίκας, ἐν δὲ Ἰσθμῷ
[6, 18]	ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη.	(Ἐνταῦθα	καὶ Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα ἀνευρών,
[6, 16]	νῖκαι, Σελεάδᾳ δὲ ἀνδρῶν πάλης.	Ἐνταῦθα	καὶ ἅρμα οὐ μέγα ἀνάκειται
[6, 19]	Ἀχελῷον Ἡρακλέους μάχην. Ζεὺς δὲ	ἐνταῦθα	καὶ ἡ Δηιάνειρα καὶ Ἀχελῷος
[6, 20]	σταδιαδρόμοις ἄφεσις πεποίηται, Ἐνδυμίωνος μνῆμα	ἐνταῦθα	λόγῳ Ἠλείων ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ
[6, 23]	βουλευτήριόν ἐστιν Ἠλείοις, καὶ ἐπιδείξεις	ἐνταῦθα	λόγων τε αὐτοσχεδίων καὶ συγγραμμάτων
[6, 20]	Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν αἰτίαν, ὡς	ἐνταῦθα	μέρη λάβοι γῆς ὁ Ἀλκάθους
[6, 5]	τὸν ποταμὸν τέτραπται τὸν Πηνειόν.	Ἐνταῦθα	ὁ Πουλυδάμας λέοντα ἐν τῷ
[6, 9]	ἐς Ἀστυπάλαιαν, διδασκαλείῳ δ' ἐπιστὰς,	ἐνταῦθα	ὅσον ἑξήκοντα ἀριθμὸν παῖδες ἀνατρέπει
[6, 23]	σχήματι· καὶ παλαίστραν τοῖς ἀθλοῦσιν	ἐνταῦθα	ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι τοὺς
[6, 19]	Διὶ ἐποίησαν. Διόνυσος δέ ἐστιν	ἐνταῦθα	πρόσωπον καὶ ἄκρους πόδας καὶ
[6, 20]	τὴν μάχην, τὸ ἱερὸν ἐποίησαν	ἐνταῦθα·	σὺν δὲ αὐτῷ σέβεσθαι καὶ
[6, 21]	αἱ παλαῖστραι τοῖς ἀθληταῖς εἰσιν	ἐνταῦθα.	Τῆς στοᾶς δὲ τῆς πρὸς
[6, 21]	ἥγηνται, χανεῖν γὰρ τὴν γῆν	ἐνταῦθα	τὸ ἅρμα τοῦ Ἅιδου καὶ
[6, 24]	οἱ ἐπιχώριοι τοὺς ἵππους παιδεύουσιν	ἐνταῦθα.	Τῶν στοῶν δὲ ἡ πρὸς
[6, 21]	Οἰνομάῳ καθίστασθαι. (Προϊ όντι δὲ	ἐντεῦθεν	τό τε ὕδωρ τῆς Παρθενίας
[6, 2]	νετο επι Ἠλεί ους, καὶ	εντὸ	ς της Ἄλτεως μά χη.
[6, 21]	ἀπὸ τούτου τὸν Ἀλφειὸν καὶ	ἐντὸς	γῆς ἔσῃ τῆς Πισαίας. (Ἐν
[6, 20]	ἐστιν ἀνθρώποις· ἐν δὲ τῷ	ἐντὸς	ὁ Σωσίπολις ἔχει τιμάς, καὶ
[6, 7]	τότε ἐκ Ῥόδου περὶ τὰ	ἐντὸς	Πελοποννήσου χωρία· συλληφθέντα δὲ ὑπὸ
[6, 19]	ἀσπίς ἐστιν ἐπίχαλκος γραφῇ τὰ	ἐντὸς	πεποικιλμένη, καὶ κράνος τε καὶ
[6, 23]	δὲ, εἴ τι παρὰ τῶν	ἐντὸς	πυθέσθαι δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι παρελθόντες
[6, 20]	ἐπὶ τῶν βωμῶν. (Ἔστι δὲ	ἐντὸς	τῆς Ἄλτεως κατὰ τὴν πομπικὴν
[6, 6]	Οἱ μὲν γὰρ τέττιγες οἱ	ἐντὸς	τῆς Λοκρίδος ἄχρι τοῦ Καικίνου
[6, 23]	ὑψηλαὶ διὰ τῶν δρόμων πεφύκασιν	ἐντὸς	τοίχου· ὁ σύμπας δὲ οὗτος
[6, 25]	τὸ τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς δὲ	ἐντὸς	τοῦ τεμένους πεποίηται, καὶ ἐπὶ
[6, 14]	περιθεῖτο ἢ στέφανον· κατέχων δὲ	ἐντὸς	χειλῶν τὸ ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς
[6, 2]	τε Ἀκαρνά νων καὶ των	εξ	αυτης Στρά του πρωτος Ξενά
[6, 2]	ου δοκιμασθέ ντος ενὸ ς	εξ	αυτων, καθηκεν ες των ί
[6, 1]	μὲ ν καὶ αυτοις εστιν	εξ	Ἠλιδος· γεγό νασι δέ σφισιν
[6, 14]	δὲ τοῦ Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς	ἐξ	Ἀβδήρων, ἐποίησε μὲν Λύσιππος, ἀνέθεσαν
[6, 22]	λέγουσι τοῦ Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα	ἐξ	Ἀθηνῶν. (Εἰ δὲ ἐλθεῖν ἐς
[6, 3]	τῷ Πίσωνι Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ	ἐξ	Αἰγείρας τῆς Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο
[6, 3]	μὲν Ξενοφῶν Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς ἀνὴρ	ἐξ	Αἰγίου τῆς Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ
[6, 8]	Η' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Δάμαρχος μεταβληθεὶς	ἐξ	ἀνδρὸς εἰς λύκον. Τὰ κατὰ
[6, 14]	γυμναστοῦ παρακλήσεώς φασι, τὴν δὲ	ἐξ	ἀνδρὸς παγκρατιαστοῦ λοιδορίας. Ἀνείλετο δὲ
[6, 10]	Καρύστιος Γλαῦκος. Εἶναι δέ φασιν	ἐξ	Ἀνθηδόνος τῆς Βοιωτῶν τὸ ἄνωθεν
[6, 8]	ἀνδρῶν ἀλαζόνων ἐστὶν εἰρημένα, ὡς	ἐξ	ἀνθρώπου μεταβάλοι τὸ εἶδος ἐς
[6, 11]	καὶ χιλίους. (Ὡς δὲ ἀπῆλθεν	ἐξ	ἀνθρώπων, ἀνὴρ τῶν τις ἀπηχθημένων
[6, 6]	ἀποθανεῖν ἐκφυγὼν, αὖθις ἕτερόν τινα	ἐξ	ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι δὲ
[6, 14]	παισὶν εἰληφότες δρόμου νίκας, Μενεπτόλεμος	ἐξ	Ἀπολλωνίας τῆς ἐν τῷ Ἰονίῳ,
[6, 9]	Εἰρήνης τὸ ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα	ἐξ	Ἄργους. Λέγεται δὲ, ὡς Ταυροσθένην
[6, 11]	Θάσιοι δὲ ἀναθέντες, ἔνθα καὶ	ἐξ	ἀρχῆς ἔκειτο, νομίζουσιν ἅτε θεῷ
[6, 22]	Ἠλεῖοι (φιλία γάρ σφισιν ὑπῆρχεν	ἐξ	ἀρχῆς ἐς Λετριναίους) τὰ παρὰ
[6, 4]	ἀνῃρημένος, οὐχ Ἱμεραῖος εἶναι τὸ	ἐξ	ἀρχῆς, καθάπερ γε τὸ ἐπίγραμμα
[6, 21]	ὑπαίθρῳ λίθου πεποίηται· τὸ δὲ	ἐξ	ἀρχῆς καὶ τρόπαιον κατὰ Ἀρκάδων
[6, 20]	ἵππων ὠκύτητος. (Τὸ μὲν δὴ	ἐξ	ἀρχῆς Κλεοίτας ἐστὶν ἄφεσιν μηχανησάμενος,
[6, 7]	Γένος δὲ ὁ Διαγόρας τὸ	ἐξ	ἀρχῆς Μεσσήνιος πρὸς γυναικῶν ἦν,
[6, 21]	μὲν παρόντα Ἠλείοις, τὰ δὲ	ἐξ	ἀρχῆς οἱ αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν
[6, 10]	δὲ χώραν μὲν, ἥνπερ καὶ	ἐξ	ἀρχῆς, πόλιν δὲ οὐ τὴν
[6, 22]	ἐπὶ Ἦλιν. Τὸ μὲν δὴ	ἐξ	ἀρχῆς πόλισμα ἦν οἱ Λετρῖνοι,
[6, 12]	οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα· τὰς δὲ	ἐξ	ἀρχῆς τε ὑπὸ ἀσθενείας ἀφανεστέρας,
[6, 4]	ἰσχύσαντα παρὰ Ἀλεξάνδρῳ. (Σωδάμας δὲ	ἐξ	Ἀσσοῦ τῆς ἐν τῇ Τρῳάδι,
[6, 3]	Λάβαξ Εὔφρονος. Ἀνάκειται δὲ καὶ	ἐξ	αὐτῆς Ἤλιδος παλαιστὴς ἀνὴρ Ἀριστόδημος
[6, 8]	ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης τε	ἐξ	αὐτῆς Μαινάλου, νίκας τὴν μὲν
[6, 11]	τὰ ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν τι	ἐξ	αὐτῶν ἀποκτείνειεν ἄνθρωπον. (Ἀνὰ χρόνον
[6, 3]	δὲ τῷ μὲν Εὐπολέμῳ δύο	ἐξ	αὐτῶν δοῖεν, ὁ τρίτος δὲ
[6, 10]	καὶ ἡνίκα πρὸς τὸν λειπόμενον	ἐξ	αὐτῶν ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους
[6, 11]	λόγος ἤδη μοι τὰ δοκιμώτατα	ἐξ	αὐτῶν, Εὔθυμόν τε ὡς κατεμαχέσατο
[6, 14]	πάλης νῖκαι, μία ἐν παισὶν	ἐξ	αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ ἔν τε
[6, 10]	Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν ὁ Πόντιος	ἐξ	Ἐπιδάμνου, Νικήσας ἵπποις καλὸν ἀγῶνα
[6, 12]	Ἱπποκράτει τῷ ἀδελφῷ τῷ Ἐπικύδους	ἐξ	Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι ἄρτι ἐς Συρακούσας,
[6, 17]	στρατείας μετασχόντος. Δύο δὲ αὖθις	ἐξ	Ἤλιδος, Ἀρχίδαμος τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ
[6, 26]	δὲ ἐς Ἀχαί̈ αν ἰόντι	ἐξ	Ἤλιδος, ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα στάδιοι
[6, 3]	(Μετὰ δὲ Ὕσμωνα παλαιστὴς παῖς	ἐξ	Ἡραίας ἀνάκειται τῆς Ἀρκάδων, Νικόστρατος
[6, 6]	ὃ ἡ Πυθία τὸ παράπαν	ἐξ	Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν Τεμέσαν, μὲν
[6, 14]	ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς τε	ἐξ	Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ τοῖς
[6, 16]	ὁδοῦ δὲ τῆς ἐς Λακεδαίμονα	ἐξ	Ὀλυμπίας ἐπὶ ἑτέραν στήλην τὴν
[6, 22]	δῆλα τὰ ἐρείπια κατὰ τὴν	ἐξ	Ὀλυμπίας ἐστὶν ἐς Ἦλιν ὀρεινὴν
[6, 20]	αὐτὴ τὸν παῖδα, διδοίη δὲ	ἐξ	ὀνειράτων συμμαχήσοντα Ἠλείοις. Οἱ δὲ
[6, 22]	φασι. Λετρίνων δὲ ὅσον τε	ἕξ	ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος λίμνη
[6, 14]	Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας	ἕξ,	μόνος δὴ οὗτος αὐλητής. Δῆλα
[6, 16]	δ' ἀναμὶξ ἐπὶ δρόμῳ νίκας	ἓξ	ἀνῃρημένου. Ὁ δὲ Ἀσάμων καὶ
[6, 14]	Πυθοῖ δὲ ἔν τε ἀνδράσιν	ἓξ,	καὶ μία ἐνταῦθα ἐν παισίν.
[6, 14]	οὗτος. Ἐγένοντο δὲ τῷ Μίλωνι	ἓξ	μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ πάλης νῖκαι,
[6, 14]	τῷ ἀγῶνι τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν	ἑξάκις	τῷ πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν
[6, 16]	μέτρα εἶναι σταδίους ἑξήκοντα καὶ	ἑξακοσίους	(λέγουσι) Θεόδωρον δὲ λαβόντα ἐπὶ
[6, 18]	τήνδε, ὦ βασιλεῦ, τὴν χάριν,	ἐξανδραποδίσασθαι	μὲν γυναῖκας καὶ τέκνα Λαμψακηνῶν,
[6, 6]	δέ σφισι καὶ δαίμων ὅντινα	ἐξέβαλεν	ὁ Εὔθυμος, χρόαν τε δεινῶς
[6, 22]	Ἠλείων, ἔμελλεν ἀνὰ χρόνον οὐχ	ἕξειν	οἰκήτορας. Παρὰ δὲ αὐτὴν ποταμὸς
[6, 22]	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἐς Λετρίνους	ἕξεις,	ὀγδοήκοντα δὲ ἐκ Λετρίνων καὶ
[6, 5]	Σκοτουσσαίων, καὶ αὖθις ὑπὸ ἀσθενείας	ἐξέλιπον	καὶ οὗτοι τὴν πόλιν, ὅτε
[6, 26]	ἐπίσταται· (Πουλυδάμας δ' Ὦτον Κυλλήνιον	ἐξενάριξεν,	Φυλείδεω ἕταρον, μεγαθύμων ἀρχὸν Ἐπειῶν.
[6, 22]	Ἀλφειαίαν θεὸν Ἐλαφιαίαν ἀνὰ χρόνον	ἐξενίκησεν	ὀνομασθῆναι. (Ἐλαφιαίαν δὲ ἐκάλουν οἱ
[6, 6]	τῷ θεῷ τοῦ ἀργυρίου γινόμενον	ἐξέτισεν	ὁ Θεαγένης καὶ ἀμειβόμενος αὐτὸν
[6, 9]	διδασκαλείῳ δ' ἐπιστὰς, ἐνταῦθα ὅσον	ἑξήκοντα	ἀριθμὸν παῖδες ἀνατρέπει τὸν κίονα,
[6, 16]	ἐν Λακεδαίμονι μέτρα εἶναι σταδίους	ἑξήκοντα	καὶ ἑξακοσίους (λέγουσι) Θεόδωρον δὲ
[6, 18]	παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου μιᾷ πρὸς ταῖς	ἑξήκοντα	ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται μὲν αἱ
[6, 10]	Δαμαρέτῳ μὲν πέμπτῃ ἐπὶ ταῖς	ἑξήκοντα	ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον ὁ
[6, 13]	γράμματα. Ὀγδόῃ γὰρ Ὀλυμπιάδι καὶ	ἑξηκοστῇ,	καὶ οὐ πέρα ταύτης ἐστὶν
[6, 10]	δὴ τὴν ἕκτην ὀλυμπιάδα καὶ	ἑξηκοστὴν	ὁ Κλεοσθένης· ἀνέθηκε δὲ ὁμοῦ
[6, 6]	τε δὴ τῇ μάχῃ καὶ	ἐξηλαύνετο	γὰρ ἐκ τῆς γῆς ὁ
[6, 21]	ἐν κοινῷ σφισιν ἐπὶ μέγα	ἐξῆρε	τιμῇ τῇ ἐς αὐτοὺς καὶ
[6, 14]	ἀπηλάθη τοῦ ἀγῶνος· τῇ δὲ	ἑξῆς	(κατεδέχθη γὰρ τηνικαῦτα ἐς τοὺς
[6, 20]	συμβαίνει τῶν ἵππων, ἔστ' ἂν	ἐξισωθῶσιν	ἀλλήλοις κατὰ τῆς πρῴρας τὸ
[6, 24]	καλουμένων γυναικῶν οἴκημα. (Ἑτέρα δὲ	ἔξοδος	ἐκ τοῦ γυμνασίου φέρει μὲν
[6, 14]	τὰ πολεμικὰ ἀγαθὸς ὁ Πύθης	ἔοικε.	(Κεῖνται δὲ καὶ ἐν παισὶν
[6, 9]	ἐς τὴν πάλην, καὶ ὡς	ἐοικὸς	Ταυροσθένει φάσμα ἐπ' ἐκείνης τῆς
[6, 11]	τῇ μητρὶ Ἡρακλέους συγγενέσθαι φάσμα	ἐοικὸς	Τιμοσθένει. Ἔνατόν τε δὴ ἔτος
[6, 13]	ἔργον ὄντα τοῦ Ἀθηναίου Μύρωνος.	(Ἐοικότα	δὲ Χιόνιδι τὰ ἐς δόξαν
[6, 14]	Φερίᾳ τούτῳ διάφορον καὶ οὐδαμῶς	ἐοικυῖαν	ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ τύχην Νικασύλος
[6, 9]	θυσίαις τιμᾶθ' ὡς μηκέτι θνητὸν	ἐόντα.	Κλεομήδει μὲν οὖν Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ
[6, 26]	ΚΣΤΙΓΜΑ' Θέατρον καὶ Ἱερὸν Διονύσου.	Ἑορτὴ	τῶν Θυίων. Ἱερὸν Ἀθηνᾶς. Ἑρμοῦ
[6, 26]	τε ὀκτὼ στάδια, ἔνθα τὴν	ἑορτὴν	ἄγουσι θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας δὲ
[6, 26]	ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν Θυίων τὴν	ἑορτὴν	λέγουσιν. Ἀπέχει μέν γε τῆς
[6, 26]	σφίσιν ἐς τοῦ Διονύσου τὴν	ἑορτὴν	ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ τοῦ
[6, 26]	οὐκ ἐς καιρὸν ἀφικόμην τῆς	ἑορτῆς.	Λέγουσι δὲ καὶ Ἄνδριοι παρὰ
[6, 1]	ως τὸ επί γραμμα τὸ	επ'	αυτω λέ γει, καὶ Πυθοι
[6, 1]	δὲ επί γραμμά φησι τὸ	επ'	αυτω του πατρὸ ς του
[6, 1]	Σιληνου τὸ επί γραμμα τὸ	επ'	αυτω φησιν ειναι των επιχωρί
[6, 22]	Ὀλύμπια. (Ταύτας τὰς ὀλυμπιάδας καὶ	ἐπ'	αὐταῖς τὴν τετάρτην τε καὶ
[6, 20]	παρὰ τὴν κρηπῖδα καὶ τοὺς	ἐπ'	αὐτῇ παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ
[6, 14]	ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλη, καὶ ἐπίγραμμα	ἐπ'	αὐτῇ· Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα τοῦ
[6, 12]	ἐστι χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ ἀναβεβηκὼς	ἐπ'	αὐτό, κέλητες δὲ ἵπποι παρὰ
[6, 21]	πυθέσθαι μοι· τὸν δὲ ἀποθανόντα	ἐπ'	αὐτοῖς Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν τις
[6, 12]	Ἠλείῳ, ἔστι τοῦτο χαλκοῦν (ἅρμα)	ἐπ'	αὐτὸν ἀναβέβηκε παρθένος (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 16]	διαύλου Πυθοῖ, τὸ ἐπίγραμμα τὸ	ἐπ'	αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων τε ἐν
[6, 20]	Κ. Ὄρος Κρόνιον, καὶ αἱ	ἐπ'	αὐτῷ θυσίαι τῷ Κρόνῳ. Ἱερόν
[6, 3]	νίκας. Τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ	ἐπ'	αὐτῷ καὶ τάδε ἐπιλέγει, τῆς
[6, 10]	Λυκῖνον μὲν δρόμου, τοὺς δὲ	ἐπ'	αὐτῷ κατειλεγμένους πυγμῆς, Ἐπικράδιον μὲν
[6, 13]	ἐν Ἄργει τὸ ἐπίγραμμα τὸ	ἐπ'	αὐτῷ μηνύει. (Νάξου δὲ οἰκισθείσης
[6, 3]	Δαίδαλος· τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ	ἐπ'	αὐτῷ μηνύει σταδίου μὲν ἀνδρῶν
[6, 13]	τὸ δὲ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ	ἐπ'	αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα ὁ
[6, 3]	τὸ γὰρ ὄνομα οὐ λέγουσιν	ἐπ'	αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά ἐστι
[6, 7]	τὸ βασιλέως ναυτικὸν, καὶ Κόνωνα	ἐπ'	αὐτῷ στρατηγόν, Ῥοδίων δὲ τὸν
[6, 7]	εἶναι νέον, τὸ ἐπίγραμμα τὸ	ἐπ'	αὐτῷ φησί. Καλλικλέους δὲ τοῦ
[6, 4]	καθάπερ γε τὸ ἐπίγραμμα τὸ	ἐπ'	αὐτῷ φησι, Κρὴς δὲ εἶναι
[6, 15]	ἀνάθημα εἶναι, τὸ ἐπίγραμμα τὸ	ἐπ'	αὐτῷ φησιν· εἰρήνην τε γὰρ
[6, 13]	στήλῃ πεποιημένος, καὶ ἐπίγραμμά ἐστιν	ἐπ'	αὐτῷ; Ὠκυδρόμας Λύκος Ἴσθμι' ἅπαξ,
[6, 12]	ἵπποι τε οἱ ἑκατέρωθεν, καὶ	ἐπ'	αὐτῶν εἰσιν οἱ παῖδες. (Παρὰ
[6, 6]	ἐσῆλθεν ἐπὶ τὴν πυγμήν· καὶ	ἐπ'	ἐκείνης τε αὐτῆς καὶ ἐπὶ
[6, 9]	καὶ ὡς ἐοικὸς Ταυροσθένει φάσμα	ἐπ'	ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐν Αἰγίνῃ
[6, 14]	οὐκ ὄντα πω στεφανίτην, καὶ	ἐπ'	ἐκείνῳ στεφανίτας δύο ἐνίκησε. Πυθόκριτος
[6, 22]	ὁ Πέλοπος ἐγεγόνει σφίσιν οἰκιστής.	Ἐπ'	ἐμοῦ δὲ οἰκήματά τε ἐλείπετο
[6, 19]	ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι πρόφασις, οὐκ οἶδα·	ἐπ'	ἐμοῦ δὲ ὅτι μὴ θέατρον
[6, 25]	ἔχοντα ἐν τῇ Πύλῳ τιμάς.	(Ἐπάγονται	δὲ καὶ Ὅμηρον τῷ λόγῳ
[6, 20]	Ὀρφέα μαγεῦσαι δεινόν· καὶ αὐτοῖς	ἐπᾴδουσι	θηρία τε ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ,
[6, 3]	τὸ δ' ἐφεξῆς ἐς αὐτὸν	ἔπαινός	ἐστι Λύσανδρον· Ἀθάνατον πάτρᾳ καὶ
[6, 11]	οἱ Θάσιοι καταποντοῦσι τὴν εἰκόνα,	ἐπακολουθήσαντες	γνώμῃ τῇ Δράκοντος, ὃς Ἀθηναίοις
[6, 23]	κατὰ τὴν ἀγυιὰν ταύτην καὶ	ἐπακούσαντες	ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν αὖθις ἐς
[6, 23]	φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν ἔτι αὐτοί,	ἐπακροᾶσθαι	δὲ, εἴ τι παρὰ τῶν
[6, 3]	ἑαυτοῦ, καὶ σὺν τέχνῃ μάλιστα	ἐπάλαισε.	Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ τοὺς παῖδας
[6, 3]	Ἰώνων, τοὺς τοίχους τοὺς δύο	ἐπαλείφοντες.	Ἀλκιβιάδου μέν γε τριήρεσιν Ἀθηναίων
[6, 22]	ἀδελφὸν βασιλεύσαντος, Πισαῖοι πόλεμον ἑκούσιον	ἐπανείλοντο	Ἠλείοις, συναπέστησαν δέ σφισιν ἀπὸ
[6, 6]	τῇ ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν	ἐπανελέσθαι	τὸ ἀγώνισμα τῆς πυγμῆς· τούτων
[6, 6]	θέας ἐς τὰ μάλιστα ἄξιος.	(Ἐπανήκων	δὲ ἐς Ἰταλίαν τότε δὴ
[6, 8]	οἱ τὴν μελέτην. Ὡς δὲ	ἐπανήκων	οὐχ οἷός τε ἔτι τεῖναι
[6, 23]	ταύτην καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο,	ἐπανίασιν	αὖθις ἐς τοὺς Αἰτωλούς· καὶ
[6, 21]	καὶ Κρόνιον. Οἱ δὲ καὶ	ἐπαριθμοῦσι	τοῖς κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος
[6, 2]	εκ Πελοποννή σου φεύ γοντας	επέ	λιπεν η περὶ τὸ ν
[6, 1]	ντες, ουδὲ τού τοις πασιν	επέ	ξειμι, επιστά μενος ό σοι
[6, 2]	γω τω ες Ἀρκά δας	επέ	ξειμι. Του Θρασυβού λου δὲ
[6, 11]	πύκτην, καὶ ὡς ὑπὸ Ἠλείων	ἐπεβλήθη	τῷ Θεαγένει ζημία. Τότε μὲν
[6, 22]	τὸν Ἀλφειόν, ἐρασθέντα δέ, ὡς	ἐπέγνω	μὴ γενήσεσθαί οἱ διὰ πειθοῦς
[6, 12]	τὸ πλῆθος ποιεῖσθαι λόγους ἀρχομένῳ,	ἐπέδραμεν	ὡς ἀποκτενῶν τὸν Ἱπποκράτην· τοῦ
[6, 6]	παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν τε	ἐπεθύμησεν	ἐς τὸν ναὸν, καὶ τὴν
[6, 4]	τὰ ἀγάλματα τοῦ Φειδίου σοφίας·	ἐπεὶ	ἄλλως γε οὐκ ἴσμεν ὅτου
[6, 26]	κατώμνυντο ἔχειν κατὰ τὰ εἰρημένα·	ἐπεὶ	αὐτός γε οὐκ ἐς καιρὸν
[6, 13]	τε τὴν νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ	ἐπεὶ	τῆς σάλπιγγος ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν ἐς
[6, 3]	ὥσπερ γε αὐτοῖς ἐστιν Ἠλείοις,	ἐπεὶ	Ὕσμωνί γε τῷ Ἠλείῳ. Πλησίον
[6, 5]	κατεῖχεν ἄκρας, καὶ πηδῶντα καὶ	ἐπειγόμενον	οὐκ ἀνίει, πρίν γε δὴ
[6, 23]	ἀλλήλοις διακελευσάμενοι κατὰ τὴν ὁδόν,	ἐπειδὰν	πλησίον γίνωνται τοῦ τείχους, φθέγγεσθαι
[6, 22]	Πυλίων διὰ γαίης, καὶ ἐμὲ	ἔπειθον	λέγοντες· ῥεῖ γὰρ δὴ διὰ
[6, 12]	τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ ταῖς μὲν	ἐπειλημμέναις	δόξης οὐδὲ τὰ ἐς τοὺς
[6, 23]	παλαιστρῶν μιᾶς τύπος Ἔρωτα ἔχων	ἐπειργασμένον,	καὶ τὸν καλούμενον Ἀντέρωτα· ἔχει
[6, 19]	τῷ Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ δὲ	ἐπείργασται	τῷ ἀετῷ ὁ γιγάντων καὶ
[6, 22]	σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν οἴκαδε ἀπράκτους	ἔπεισε	δεήσεσί τε καὶ ὅρκοις. (Πύρρου
[6, 4]	ὁ ἀναδούμενος ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν,	ἐπεισήχθω	μοι καὶ οὗτος ἐς τὸν
[6, 13]	ὄνομα δὲ καὶ ἐς τοὺς	ἔπειτα	εἶναι τῆς Νάξου, Τίσανδρος ὁ
[6, 21]	μοι καὶ ὑπόμνημα ἐς τοὺς	ἔπειτα	ὅσων τε καὶ οἵων τὸν
[6, 6]	ὑπέλειπε δὲ καὶ ἐς τοὺς	ἔπειτα	φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι τὰ
[6, 26]	ἐξενάριξεν, Φυλείδεω ἕταρον, μεγαθύμων ἀρχὸν	Ἐπειῶν.	Θεῶν δὲ ἱερὰ ἐν Κυλλήνῃ
[6, 24]	κίονας, τῇ δὲ ἐς τὰ	ἐπέκεινα	τῆς ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ μέσον
[6, 20]	Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν ἐς φυγὴν,	ἐπέκειντο	οἱ Ἠλεῖοι, καὶ νίκην τε
[6, 7]	τε ἀνδράσι καὶ πρότερον ἔτι	ἐπεκράτησεν	ἐν παισίν· Ἑλλάνικον δὲ τὸν
[6, 22]	ὅσοι τοῦ πολέμου Πισαίοις μετέσχον,	ἐπέλαβεν	ἀναστάτους ὑπὸ Ἠλείων γενέσθαι· (Πύλου
[6, 19]	ἐλέφαντος. Μεταποντίνους δὲ ἥτις μὲν	ἐπέλαβεν	ἀπολέσθαι πρόφασις, οὐκ οἶδα· ἐπ'
[6, 4]	ἀπέστειλαν, ὅτι ἐν βαρβάρῳ τε	ἐπέλαβεν	αὐτὸν τὸ χρεὼν, καὶ βασιλέων
[6, 21]	οἱ Ἀρκάδες. (Τρικολώνου δὲ ὕστερον	ἐπέλαβεν	ἐν τῷ δρόμῳ τὸ χρεὼν
[6, 22]	δὲ ἄλλην Πύλον οὐκ ἔστιν	ἐπενεγκεῖν	τὸ ἔπος· Πυλίων γὰρ τῶν
[6, 6]	τοὺς ἐν τῇ Τεμέσῃ καὶ	ἐπεξερχόμενον	ἐπὶ πᾶσαν ἡλικίαν· ἐς ὃ
[6, 2]	δὲ ως καὶ υσὶ ν	επεξευρό	ντες έ στι μαντεύ εσθαι.
[6, 11]	ἀποθανόντος οἱ παῖδες τῇ εἰκόνι	ἐπεξῄεσαν	φόνου. Καὶ οἱ Θάσιοι καταποντοῦσι
[6, 8]	Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν τε εἰκόνα	ἐπεποίητο	πρότερον, καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς
[6, 17]	Ἤλιδος, Ἀρχίδαμος τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ	Ἐπέραστός	ἐστιν ὁ Θεογόνου ὅπλου νίκην
[6, 17]	(εἶναι δὲ καὶ μάντις ὁ	Ἐπέραστος	τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ
[6, 17]	Πτολεμαίου ἐκγόνου τοῦ Λάγου. Ἑρμησιάνακτος.	Ἐπεράστου.	Γοργίου τοῦ ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν
[6, 4]	τὸν πόλεμον, ἔνθα ὁ Χίλων	ἔπεσεν,	ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς τοῖς
[6, 26]	οὐδένα Ὅμηρος ἐποιήσατο· ἐν δὲ	ἔπεσι	τοῖς ὕστερον δεδήλωκεν, ὡς πόλισμα
[6, 13]	κόσμῳ περί τε τὴν νύσσαν	ἐπέστρεφε,	καὶ ἐπεὶ τῆς σάλπιγγος ἤκουσεν,
[6, 5]	ἡνίοχον ἐλαύνοντα σπουδῇ τὸ ἅρμα	ἐπέσχε	τοῦ πρόσω. Λαβόμενος γὰρ τῇ
[6, 13]	καὶ ἐπεὶ τῆς σάλπιγγος ἤκουσεν,	ἐπετάχυνεν	ἐς πλέον τὸν δρόμον, φθάνει
[6, 18]	ἀμαθέστατα, ἀλλὰ καὶ ἐπιφθονώτατα ἀμυνάμενος.	Ἐπεφύκει	μὲν αὐτὸς σοφιστὴς, καὶ σοφιστῶν
[6, 18]	Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς. Τὰ	ἔπη	δὲ τὰ ἐς Ἀλέξανδρον οὔ
[6, 21]	ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου, κατὰ τὰ	ἔπη	τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους ὁ
[6, 22]	μὲν τῇ ὀγδόῃ τὸν Ἀργεῖον	ἐπηγάγοντο	Φείδωνα τυράννων τῶν ἐν Ἕλλησι
[6, 20]	παιδίον πρὸ τοῦ στρατεύματος γυμνόν.	(Ἐπῄεσάν	τε δὴ οἱ Ἀρκάδες, καὶ
[6, 14]	(Μίλωνι μὲν δὴ τοιόνδε τέλος	ἐπηκολούθησε.	Πύρρον δὲ τὸν Αἰακίδου βασιλεύσαντα
[6, 6]	βλάβης τῆς ἐς Εὔθυμον, ὅτι	ἐπηρείᾳ	τῇ ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν
[6, 19]	ἐκ Χερονήσου Τεῖχος ἑλόντες Ἀράτου,	ἐπῆρχε	δὲ Μιλτιάδης σφίν. Κεῖται δὲ
[6, 14]	ἐν τῷ ἀγῶνι τῷ Ὀλυμπίασιν	ἐπηύλησεν	ἑξάκις τῷ πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ μὲν
[6, 18]	Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα	ἐπηύξητο.	(Οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν τις
[6, 14]	ἄρα αὐτῷ τὰ τῆς ῥώμης	ἐπηύξητο,	ὡς κρατῆσαι παγκρατιάζοντα ἐπὶ ἡμέρας
[6, 1]	ν αγωνα, οι δὲ καὶ	επὶ	ά λλοις έ ργοις, ό
[6, 2]	λητος· ο Τί μων δὲ	επὶ	ά ρματι ανηγορεύ θη. Τω
[6, 2]	εσθαι. Κυσὶ δὲ ουδέ νες	επί	γε μαντικης νομί ζουσιν ουδὲ
[6, 2]	μὲ ν λέ γει τὸ	επί	γραμμα· ες δὲ αυτὸ ν
[6, 1]	Πολυκλης ί πποις, ως τὸ	επί	γραμμα τὸ επ' αυτω λέ
[6, 1]	(Κλεογέ νην δὲ Σιληνου τὸ	επί	γραμμα τὸ επ' αυτω φησιν
[6, 1]	ανηγορεύ θη πρωτος· τὸ δὲ	επί	γραμμά φησι τὸ επ' αυτω
[6, 2]	α Λακεδαιμονί ων εγέ νετο	επι	Ἠλεί ους, καὶ εντὸ ς
[6, 2]	μωνος Αί συπος, παιδί ον	επὶ	ί ππω καθή μενον. Ἔ́
[6, 1]	ευχό μενος τω θεω. Πολυκλης,	επί	κλησιν λαβὼ ν Πολύ χαλκος,
[6, 2]	τὰ ες αθλητὰ ς καὶ	επὶ	ναυμαχί αις εισὶ ν Ἰώ
[6, 2]	του αγωνος Λακεδαιμονί ων, καθηκεν	επὶ	ονό ματι του Θηβαί ων
[6, 2]	ουτος καὶ Σύ ροις τοις	επι	Ὀρό ντη Τύ χης εποί
[6, 2]	ανὴ ρ ουτος ανεί λετο	επὶ	παγκρατί ω νί κην των
[6, 2]	σκος καὶ Σύ μμαχος των	επὶ	πορθμω Μεσσηνί ων, ά λλος
[6, 2]	αν τινὰ ο Θρασύ βουλος	επὶ	σπλά γχνων μαντικὴ ν κυνεί
[6, 1]	γέ νος τε αυτης, καὶ	επὶ	ταις Ὀλυμπικαις νί καις, πρό
[6, 2]	Σικυώ νιος, ὸ ς καὶ	επὶ	τη Λακωνικη νί κη τὸ
[6, 1]	τησεν· η δὲ εικὼ ν	επὶ	τη χειρὶ έ χει οι
[6, 2]	αυτὸ ς ταινί α· καὶ	επὶ	τού τω μαστιγουσιν αυτὸ ν
[6, 2]	οις. (Ἐπί γραμμα δὲ τὸ	επὶ	τω Σαμί ω πύ κτη
[6, 8]	τέλος τοῦ βίου συμβῆναί φασιν	ἐπὶ	αἰτίᾳ τοιᾷδε· πεπαῦσθαι μὲν ἀθλοῦντα,
[6, 14]	αὐτὸς λυμήνασθαι πιέζων. Ἱστάμενος δὲ	ἐπὶ	ἀληλιμμένῳ τῷ δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο
[6, 20]	τῷ εὑρήματι, ὡς καὶ ἐπίγραμμα	ἐπὶ	ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι· Ὃς
[6, 22]	ἅτε δὲ οὐ διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν	ἐπὶ	ἀπράκτῳ τῷ ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι μὲν
[6, 16]	ἀνηγορεύθη δὲ ὁ Γλαύκων οὗτος	ἐπὶ	ἅρματος τελείου δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ'
[6, 20]	Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα Ἡρακλεῖ τῆς	ἐπὶ	Αὐγέαν καὶ Ἠλείους στρατείας αὐτόν
[6, 24]	ἄγαλμά ἐστιν Ἔρωτος· ἕστηκε δὲ	ἐπὶ	βάθρου τοῦ αὐτοῦ. (Ἔστι δὲ
[6, 19]	τῇ ἀσπίδι γράμματα παρῆκται μὲν	ἐπὶ	βραχύ, πέπονθε δὲ αὐτὸ διὰ
[6, 13]	ἐς δρόμον Λεωνίδᾳ Ῥοδίῳ ἐστίν.	Ἐπὶ	γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων τε
[6, 2]	παιον εποί ησεν Ἠλεί οις.	(Ἐπί	γραμμα δὲ τὸ επὶ τω
[6, 17]	Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ τῷ Φιλίππου τῆς	ἐπὶ	Δαρεῖον καὶ Πέρσας στρατείας μετασχόντος.
[6, 14]	τῷ Ἰονίῳ, καὶ Κορκυραῖος Φίλων,	ἐπὶ	δὲ αὐτοῖς Ἱερώνυμος Ἄνδριος, ὃς
[6, 7]	τέ εἰσι καὶ Διαγόρου παῖδες.	Ἐπὶ	δὲ αὐτοῖς κεῖται καὶ ὁ
[6, 21]	λόφος ἐστὶν ἀνήκων ἐς ὀξύ,	ἐπὶ	δὲ αὐτῷ πόλεως Φρίξας ἐρείπια
[6, 23]	τοὺς ἀθλητὰς οὐ παλαίσοντας ἔτι,	ἐπὶ	δὲ ἱμάντων τῶν μαλακωτέρων ταῖς
[6, 20]	ὑπερηρκώς ἐστιν ἐς ἵππων φόβον.	Ἐπὶ	δὲ νύσσης μιᾶς Ἱπποδαμείας ἐστὶν
[6, 10]	πύκτου ἀνδριάς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες.	(Ἐπὶ	δὲ τοῖς κατειλεγμένοις ἕστηκεν ὁ
[6, 7]	ἀνδριάντες ἅπασιν ἐν Ὀλυμπίᾳ κεῖνται.	(Ἐπὶ	δὲ τοῦ Ἀλκαινέτου τοῖς υἱοῖς,
[6, 20]	τοὺς ἐπ' αὐτῇ παρήκει θησαυρούς.	Ἐπὶ	δὲ τοῦ ὄρους τῇ κορυφῇ
[6, 6]	ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος, Ἀνδροσθένης Λοχαίου.	(Ἐπὶ	δὲ τούτοις Εὐκλῆς ἀνάκειται Καλλιάνακτος,
[6, 21]	τε εἶναι καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν.	Ἐπὶ	δὲ τῷ Ἀκρίᾳ Κάπετόν φασιν
[6, 3]	μεγίστη τοῦ συμμαχικοῦ μοῖρα ἦσαν.	(Ἐπὶ	δὲ τῷ Δίκωνι ἀνάκειται μὲν
[6, 10]	ἕστηκεν Ἠλεῖος ὁ ἐρώμενος Φειδίου.	Ἐπὶ	δὲ τῷ Παντάρκει Κλεοσθένους ἐστὶν
[6, 16]	Ἠλείους σφᾶς ὄντας ἴστω τις.	Ἐπὶ	δὲ τῷ Πυττάλῳ καὶ τάδε
[6, 15]	τὸ Αἰτωλῶν. Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος	ἐπὶ	διαύλου τε ἀνάκειται καὶ ὅπλου
[6, 18]	τὸν ποιήσαντα εἶναι. Σωτάδης δὲ	ἐπὶ	δολίχου νίκαις Ὀλυμπιάδι μὲν ἐνάτῃ
[6, 7]	καὶ δὴ καὶ ἔργον τοῦτο	ἐπὶ	δολίχῳ παρεσχημένος, δύο μὲν ἔσχεν
[6, 25]	ἑτέρῳ, καὶ ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις	ἐπὶ	δόρατι ἠρεισμένος· ἐσθῆτα δὲ ἐρεᾶν
[6, 11]	σπουδήν, ἐφρόντιζε δὲ, ὅπως καὶ	ἐπὶ	δρόμῳ ἐμφανὴς ἐν Ἕλλησιν εἴη,
[6, 16]	ἐν Ὀλυμπίᾳ, Νεμείων δ' ἀναμὶξ	ἐπὶ	δρόμῳ νίκας ἓξ ἀνῃρημένου. Ὁ
[6, 23]	ὅσαι τῶν ἀκανθῶν ἐφύοντο ἐνταῦθα,	ἐπὶ	ἑκάστῃ ἡμέρᾳ σφᾶς ἀναξύειν. (Χωρὶς
[6, 20]	ὠμῆς πλίνθου, τὰ ἐκτὸς κεκονιαμένος,	ἐπὶ	ἑκάστης Ὀλυμπιάδος ποιεῖται κατὰ τὴν
[6, 8]	ἔτι τῆς ἰσχύος, τόξον μέγα	ἐπὶ	ἑκάστης τείνοντα τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί
[6, 16]	τῆς ἐς Λακεδαίμονα ἐξ Ὀλυμπίας	ἐπὶ	ἑτέραν στήλην τὴν ἐν Λακεδαίμονι
[6, 13]	ἐν Σικελίᾳ ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν	ἐπὶ	Εὐρίπῳ, τῆς πόλεως μὲν οὐδὲ
[6, 23]	τῶν ἀγαλμάτων τὸ ἕτερον, ἃ	ἐπὶ	ζημίᾳ Σωσάνδρου τε τοῦ Σμυρναίου
[6, 20]	τῷ πέρατι τῶν ἀγαλμάτων, ἃ	ἐπὶ	ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ
[6, 22]	δὲ ἐκ Λετρίνων καὶ ἑκατὸν	ἐπὶ	Ἦλιν. Τὸ μὲν δὴ ἐξ
[6, 20]	λόφου διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡς	ἐπὶ	ἡλίου δυσμάς. Πλησίον δὲ τῆς
[6, 8]	τε εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον, καὶ	ἐπὶ	ἡμέρας τῆς αὐτῆς ἀνηγορεύθη τε
[6, 15]	πάλῃ τε καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα	ἐπὶ	ἡμέρας τῆς αὐτῆς. Κάπρῳ μὲν
[6, 15]	εἶχε δὲ καὶ Ἠλεῖον Κάπρον	ἐπὶ	ἡμέρας τῆς αὐτῆς παλαῖσαί τε
[6, 15]	τε εἰληφότος καὶ παγκρατίου στέφανον	ἐπὶ	ἡμέρας τῆς αὐτῆς. Πρώτῳ δὲ
[6, 15]	Ἰσθμῷ παλαιστὰς κατεπάλαισεν ἄνδρας, καὶ	ἐπὶ	ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς τε
[6, 14]	ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι παγκρατιάζοντα	ἐπὶ	ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς τε
[6, 10]	πόλιν δὲ οὐ τὴν ἀρχαίαν	ἐπὶ	ἡμῶν ἔχουσιν, ἐκείνης δὲ ἀφεστηκυῖαν
[6, 5]	ἐς Μακεδονίαν πλευρά, ἡ δὲ	ἐπὶ	Θεσσαλοὺς καὶ τὸν ποταμὸν τέτραπται
[6, 16]	ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς αὐτὸν ἐπιστρατείας μετασχεῖν	ἐπὶ	Θεσσαλοὺς, καὶ φρουρᾶς ἡγεμόνα ἐν
[6, 25]	τὴν Ἀγαμέμνονος καὶ Μενελάου στρατείαν	ἐπὶ	Ἴλιον Ποσειδῶν τῷ Ὁμήρου λόγῳ
[6, 14]	Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ τῆς Μεροπίδος,	ἐπὶ	ἵππου νίκῃ κεκηρυγμένον, Ξενόδικον δὲ
[6, 13]	Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ, Τηλεμάχῳ μὲν	ἐπὶ	ἵππων νίκῃ γέγονεν ἡ εἰκών·
[6, 5]	προθεσπισθὲν ἄλλους τε τῶν φρονησάντων	ἐπὶ	ἰσχύι, καὶ Πουλυδάμαντα ἐπιλήψεσθαι, καὶ
[6, 11]	αὐτίκα ἦν κλέος τοῦ παιδὸς	ἐπὶ	ἰσχύι, καὶ τὸ ἔργον ἀνὰ
[6, 11]	ἁλιέας ἀναχθέντας ἐς τὸ πέλαγος	ἐπὶ	ἰχθύων θήραν, περισχεῖν τῷ δικτύῳ
[6, 9]	γραφῆναι μετὰ τῶν ἄλλων, ὅτι	ἐπὶ	κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ, μετὰ τούτου
[6, 20]	τοῦτο εὐρεῖα γίνεται. Δελφὶς δὲ	ἐπὶ	κανόνος κατὰ ἄκρον μάλιστα τὸ
[6, 23]	λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ Ὀξύλου στρατεύματος	ἐπὶ	κατασκοπῇ τῶν ἐν Ἤλιδι ἀποπεμφθέντες,
[6, 13]	καὶ τοῦ Φειδώλα τοῖς παισὶν	ἐπὶ	κέλητι ἵππῳ νίκη, καὶ ὅ
[6, 18]	γράφει βιβλίον ἐς Ἀθηναίους, καὶ	ἐπὶ	Λακεδαιμονίοις ὁμοῦ καὶ Θηβαίοις συγγραφὴν
[6, 17]	Μιλήσιος, καὶ Καλλικράτης ἀπὸ τῆς	ἐπὶ	Ληθαίῳ Μαγνησίας, ἐπὶ τῷ ὁπλίτῃ
[6, 22]	τὴν ἐπίκλησιν τῇ θεῷ λέγουσιν	ἐπὶ	λόγῳ τοιῷδε. Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος
[6, 23]	τῇ ἀγυιᾷ δὲ Σιωπῇ ὄνομα	ἐπὶ	λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες
[6, 6]	τὸν Εὔθυμον, ὡς γήρως τε	ἐπὶ	μακρότατον ἀφίκοιτο, καὶ ὡς ἀποθανεῖν
[6, 21]	ὕστερον μνῆμα ἐν κοινῷ σφισιν	ἐπὶ	μέγα ἐξῆρε τιμῇ τῇ ἐς
[6, 20]	Καὶ ὅρκος παρὰ τῷ Σωσιπόλιδι	ἐπὶ	μεγίστοις καθέστηκεν. (Λέγεται δὲ καὶ
[6, 23]	ἐπιχωρίων ἱερός· χωρὶς δὲ, ἔνθα	ἐπὶ	μελέτῃ δρομεῖς καὶ οἱ πένταθλοι
[6, 26]	αὐτῶν περιειλιγμένον. (Τρέφουσι δὲ αὐτὰ	ἐπὶ	μὲν τέσσαρα ἔτη παρέχοντες τροφήν
[6, 20]	βωμῷ χαλκοῦς κεῖται, τὰ πτερὰ	ἐπὶ	μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ μὲν δὴ
[6, 12]	ἵππων καθέζονται παῖδες. Ὑπομνήματα δὲ	ἐπὶ	νίκαις Ὀλυμπικαῖς ἐστιν Ἱέρωνος τοῦ
[6, 15]	ἴσμεν; ἀνηγορεύθη δὲ ὁ Κλεινόμαχος	ἐπὶ	νίκῃ πεντάθλου. (Παντάρκην δὲ Ἠλεῖον
[6, 3]	ἀνέθεσαν τοῦ ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος	ἐπὶ	Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς· ἡ δὲ τοῦ
[6, 8]	(καὶ) ὡς κρατήσειε καὶ ἅρματι	ἐπὶ	Ὀλυμπιάδος ταύτης, ἣ λόγῳ τῷ
[6, 24]	ἀνδρὸς καὶ ἐς βέβαιον ὁμολογίαν	ἐπὶ	οὐδενὶ λόγῳ καταστάντος. Ἔστι δὲ
[6, 15]	οὗτος μετὰ τὸν Θάσιον Θεαγένην	ἐπὶ	παγκρατίῳ τε ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ.
[6, 7]	πύκτης Ἠλεῖος Χαρμίδης, λαβόντες νίκας	ἐπὶ	παισί. Θεασάμενος δὲ καὶ τούτους,
[6, 23]	διαφέροντας τῷ ἐπιτηδεύματι: συμβάλλουσι· δὲ	ἐπὶ	πάλῃ. (Εἰσὶ δὲ καὶ θεῶν
[6, 6]	ἐν τῇ Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον	ἐπὶ	πᾶσαν ἡλικίαν· ἐς ὃ ἡ
[6, 15]	τέσσαρες μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν	ἐπὶ	πεντάθλῳ, διαύλου δὲ καὶ ὅπλου
[6, 10]	καὶ αὖθις ἐκείνου παιδὶ ὁμωνύμῳ	ἐπὶ	πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ δὲ τῷ δευτέρῳ
[6, 10]	τόν τε Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν	ἐπὶ	πεντάθλῳ, καὶ ὕστερον γυμναστὴς ἄριστος
[6, 16]	Μενάλκης ἕστηκεν Ἠλεῖος, ἀναγορευθεὶς Ὀλυμπίασιν	ἐπὶ	πεντάθλῳ, καὶ Φιλωνίδης Ζώτου, γένος
[6, 16]	ἑξακοσίους (λέγουσι) Θεόδωρον δὲ λαβόντα	ἐπὶ	πεντάθλῳ νίκην, καὶ Πύτταλον Λάμπιδος
[6, 16]	νῖκαι τῶν ἐν Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν	ἐπὶ	πεντάθλῳ, πλὴν τοῦ Ἰσθμικοῦ. Τούτου
[6, 5]	αὐτίκα ἐμπεσεῖσθαι καὶ χρόνον οὐκ	ἐπὶ	πολὺν ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ
[6, 26]	καὶ πεντήκοντα στάδιοι καὶ ἑκατὸν	ἐπὶ	ποταμόν εἰσι Λάρισον, καὶ Ἠλείοις
[6, 8]	παῖδας, καὶ Κριτόδαμος ἐκ Κλείτορος,	ἐπὶ	πυγμῇ καὶ οὗτος ἀναγορευθεὶς παίδων.
[6, 11]	Πυθοῖ νῖκαι τρεῖς, αὗται μὲν	ἐπὶ	πυγμῇ, Νεμείων δὲ ἐννέα, καὶ
[6, 14]	ἵππου νίκῃ κεκηρυγμένον, Ξενόδικον δὲ	ἐπὶ	πυγμῇ παίδων ἀναγορευθέντα· τὸν μὲν
[6, 7]	δὲ τὸν Ἀλκαινέτου καὶ Θέαντον	ἐπὶ	πυγμῇ παίδων ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν
[6, 6]	τῆς μετ' ἐκείνην ὀλυμπιάδος τὸν	ἐπὶ	πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο ὁ Εὔθυμος.
[6, 25]	αἰτίαν τήνδε. Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι	ἐπὶ	Πύλον τὴν ἐν τῇ Ἤλιδι,
[6, 25]	Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ τὸ ἀρχαῖον	ἐπὶ	Σαμικῷ τῷ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ
[6, 16]	δὲ Ἦλις Δημήτριον τὸν στρατεύσαντα	ἐπὶ	Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον τὸν Λάγου
[6, 15]	σχῆμα. Δημήτριον δὲ τὸν ἐλάσαντα	ἐπὶ	Σέλευκον στρατιᾷ καὶ ἁλόντα ἐν
[6, 3]	καὶ ἄρχειν Σικυωνίων· στρατεῦσαι δὲ	ἐπὶ	Σικυῶνα αὐτοὶ, φιλίᾳ Θηβαίων, ὁμοῦ
[6, 3]	δυνάμει. Φαίνοιτο ἂν οὖν ἡ	ἐπὶ	Σικυῶνα Ἠλείων καὶ Θηβαίων στρατεία
[6, 3]	Ἀνδρίαντες ἀθλητῶν. Ἠλείων καὶ Θηβαίων	ἐπὶ	Σικυῶνα στρατεία. Ἀνδριὰς Κράτινου καλλίστου
[6, 13]	νίκη, καὶ ὅ τε ἵππος	ἐπὶ	στήλῃ πεποιημένος, καὶ ἐπίγραμμά ἐστιν
[6, 14]	μικρὸς αὐλοὺς ἔχων ἐστὶν ἐκτετυπωμένος	ἐπὶ	στήλῃ. Τούτῳ Πυθικαὶ νῖκαι γεγόνασι
[6, 16]	μέγα ἀνάκειται Πολυπείθους Λάκωνος, καὶ	ἐπὶ	στήλης τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης ὁ
[6, 13]	τῆς νήσου. Τὸν δὲ καιρὸν,	ἐπὶ	τὰ οἰκεῖα τὸν δῆμον (Παρὰ
[6, 17]	Νεμείων, ἐν δὲ Ἰσθμῷ μία	ἐπὶ	ταῖς δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν
[6, 6]	Εὐθύμῳ χρήματα. Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι	ἐπὶ	ταῖς ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν τῷ
[6, 12]	ἔτει δευτέρῳ τῆς (ἕκτης) ὀλυμπιάδος	ἐπὶ	ταῖς εἴκοσι καὶ ἑκατόν, ἣν
[6, 5]	ἐγένετο ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι	ἐπὶ	ταῖς ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος
[6, 4]	Ὀλυμπίᾳ. Τὴν τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα	ἐπὶ	ταῖς ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ
[6, 10]	ἑκάστῳ νῖκαι· Δαμαρέτῳ μὲν πέμπτῃ	ἐπὶ	ταῖς ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη
[6, 18]	νικήσαντος πυγμῇ τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα	ἐπὶ	ταῖς πεντήκοντα· καὶ Ὀπουντίου Ῥηξιβίου
[6, 22]	τῶν Ὀλυμπιάδων γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ	ἐπὶ	ταῖς τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν ὁ
[6, 18]	γε καὶ ἦν, ἀνερρήθη· τῇ	ἐπὶ	ταύτῃ δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ
[6, 11]	λαβεῖν· τὴν δὲ ὀλυμπιάδα τὴν	ἐπὶ	ταύτῃ παγκρατιάζων ὁ Θεαγένης ἐκράτει.
[6, 19]	δὲ αὐτῆς παρήκει τὸ Κρόνιον.	Ἐπὶ	ταύτης τῆς κρηπῖδός εἰσιν οἱ
[6, 21]	τῶν ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις,	ἐπί	τε ἄνεμον τετραμμέναι Λίβα καὶ
[6, 19]	τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ δὲ	ἐπὶ	τῇ ἀσπίδι γράμματα παρῆκται μὲν
[6, 19]	Μύονας. Οἱ Μυᾶνες οὖν οἱ	ἐπὶ	τῇ ἀσπίδι κατά γε ἡμετέραν
[6, 6]	Ἐτίθετο δὲ καὶ ὄνομα Λύκβαντα	ἐπὶ	τῇ γραφῇ γράμματα. Ταῦτα μὲν
[6, 3]	εἴη μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ	ἐπὶ	τῇ ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι τὸ πταῖσμα
[6, 8]	μεταβάλοι τὸ εἶδος ἐς λύκον	ἐπὶ	τῇ θυσίᾳ τοῦ Λυκαίου Διός,
[6, 10]	τοῖς ἐφ' ἡμῶν, καὶ κράνος	ἐπὶ	τῇ κεφαλῇ, καὶ κνημῖδας ἐπὶ
[6, 25]	ἐντὸς τοῦ τεμένους πεποίηται, καὶ	ἐπὶ	τῇ κρηπῖδι ἄγαλμα Ἀφροδίτης χαλκοῦν,
[6, 21]	ἀρχῆς καὶ τρόπαιον κατὰ Ἀρκάδων	ἐπὶ	τῇ κρηπῖδι εἱστήκει. Ἔστι δὲ
[6, 20]	καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα μέλλουσα	ἐπὶ	τῇ νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (Τὸ
[6, 13]	τοῦ δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ ἀνηγόρευσαν	ἐπὶ	τῇ νίκῃ τὸν Φειδώλαν, καὶ
[6, 15]	δὲ ἤδη τῷ Κάπρῳ νίκης	ἐπὶ	τῇ πάλῃ, ἀνεδίδασκεν ὁ Κλειτόμαχος
[6, 22]	ποταμὸν, καὶ νυμφῶν ἐστιν ἱερὸν	ἐπὶ	τῇ πηγῇ. Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ
[6, 14]	δὲ ἐς αὐτὸν καὶ τὸ	ἐπὶ	τῇ ῥοιᾷ καὶ τὸ ἐπὶ
[6, 25]	δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι. Τὰ δὲ	ἐπὶ	τῇ χελώνῃ τε καὶ ἐς
[6, 20]	ὁ ἀετός, ὡς τοῖς ἥκουσιν	ἐπὶ	τὴν θέαν γενέσθαι σύνοπτος· ὁ
[6, 20]	πλὴν τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν,	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον
[6, 6]	καὶ ἀμειβόμενος αὐτὸν οὐκ ἐσῆλθεν	ἐπὶ	τὴν πυγμήν· καὶ ἐπ' ἐκείνης
[6, 11]	ἀκαρπίας παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα οὖν	ἐπὶ	τὴν Πυθίαν ἔρχονται, λέγοντες ὡς
[6, 13]	τὴν τρίτην. (Πολίτης μὲν δὴ	ἐπὶ	τῆς δευτέρας Καὶ τέσσαρας, ὡς
[6, 20]	τὴν ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν	ἐπὶ	τῆς μείζονος πλευρᾶς, οὔσης χώματος,
[6, 6]	ἐπ' ἐκείνης τε αὐτῆς καὶ	ἐπὶ	τῆς μετ' ἐκείνην ὀλυμπιάδος τὸν
[6, 15]	γεγόνασιν ἐν παισὶ νῖκαι δύο	ἐπὶ	τῆς ὀγδόης καὶ τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος
[6, 3]	ὡς χρημάτων καταδικάσαιτο ὁ Λέων	ἐπὶ	τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου τῶν
[6, 4]	καὶ τὸ ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα δὲ	ἐπὶ	τὸ ἅρμα παῖς παρθένος. Ὄνομα
[6, 13]	δι' ὀλιγίστου δὴ καιροῦ μεθηρμόσατο	ἐπὶ	τὸ βραχύτατον ὁμοῦ καὶ ἥκιστον·
[6, 24]	δρομέας, μεσούσης δὲ τῆς ἡμέρας	ἐπὶ	τὸ πένταθλον, καὶ ὅσα βαρέα
[6, 10]	ἐστιν, οὐ μὴν καὶ αὐτὸς	ἐπὶ	τοῖς ἅρμασιν Εὐαγόρας· τὰ Μιλτιάδου
[6, 14]	τύχην Νικασύλος Ῥόδιος. (Ὄγδοον γὰρ	ἐπὶ	τοῖς δέκα ἔτεσι γεγονὼς, μὴ
[6, 17]	δὲ ἔτη Γοργίαν πέντε φασὶν	ἐπὶ	τοῖς ἑκατόν. Λεοντίνων δὲ ἐρημωθεῖσάν
[6, 19]	ὁμοῦ τῇ ἀσπίδι. Ἐπίγραμμα δὲ	ἐπὶ	τοῖς ὅπλοις, ἀκροθίνιον τῷ Διὶ
[6, 7]	τῶν Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ εὐδαίμονα	ἐπὶ	τοῖς παισὶ καλούμενον. Γένος δὲ
[6, 14]	τε ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ	ἐπὶ	τοῖς παισὶν, οὓς ἀγενείους καλοῦσι,
[6, 10]	ἐπὶ τῇ κεφαλῇ, καὶ κνημῖδας	ἐπὶ	τοῖς ποσί. Ταῦτα μὲν δὴ
[6, 24]	Σιληνῶν, εἰκάσαι τις ἂν μάλιστα	ἐπὶ	τοῖς τάφοις αὐτῶν. Ἐν γὰρ
[6, 24]	μέγαν μυρσίνης. (Ἔχειν δὲ αὐτὰς	ἐπὶ	τοιῷδε εἰκάζοι τις ἂν τὰ
[6, 24]	ἔς τε τὴν ἀγορὰν καὶ	ἐπὶ	τὸν Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον, ἔστι δὲ
[6, 11]	τε δὴ τὸ ἄγαλμα, καὶ	ἐπὶ	τὸν ἕτερον τῶν ὤμων ἀναθέμενον
[6, 4]	ἕνεκεν. Τὸ μὲν δὴ ἐπίγραμμα	ἐπὶ	τοσοῦτο ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ Λυσίππου
[6, 22]	δὴ Ἀλφειαίαν ἐκάλουν τὴν θεὸν	ἐπὶ	τοῦ Ἀλφειοῦ τῷ ἐς αὐτὴν
[6, 26]	περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον	ἐπὶ	τοῦ βάθρου. (Ἡ δὲ Ἠλεία
[6, 3]	καὶ τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς	ἐπὶ	τοῦ δρόμου τῷ πέρατι Ἑλλανοδίκαι,
[6, 17]	Ἐπέραστος τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν	ἐπὶ	τοῦ ἐπιγράμματος τῇ τελευτῇ, Τῶν
[6, 11]	αὐτῷ, παρεγίνετο ἀνὰ πᾶσαν νύκτα	ἐπὶ	τοῦ Θεαγένους τὴν εἰκόνα, καὶ
[6, 20]	τῇ μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα	ἐπὶ	τοῦ λόφου διαβάντων τὸν Κλάδεον
[6, 15]	Κάπρῳ τούτῳ. Τὸν μὲν δὴ	ἐπὶ	τοῦ παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ,
[6, 19]	Αὐτονόμου τῷ παιδί, φησι τὰ	ἐπὶ	τοῦ πόλου γράμματα. Αἱ δὲ
[6, 21]	δὲ καὶ αὐτός: ᾠκοδομήθη δὲ	ἐπὶ	τοῦ ὑψηλοῦ παρὰ τὸν Ἀλφειόν.
[6, 13]	τὸν δρόμον, φθάνει τε δὴ	ἐπὶ	τοὺς Ἑλλανοδίκας ἀφικομένη καὶ νικῶσα
[6, 20]	τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθου λευκοῦ·	(ἐπὶ	τούτου καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται
[6, 6]	τῇ μάχῃ πρὸς τὸν Εὔθυμον.	(Ἐπὶ	τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι
[6, 5]	ἐν Νεμέᾳ λέοντος. (Ἕτερον δὲ	ἐπὶ	τούτῳ θαῦμα ὑπελίπετο ὁ Πουλυδάμας
[6, 3]	ἐς τὰ νεῦρα, καὶ αὐτὸν	ἐπὶ	τούτῳ μελετῆσαι πένταθλον, ἵνα δὴ
[6, 10]	ὑπὸ τοῦ παιδὸς ποιούμενον, καὶ	ἐπὶ	τούτῳ πυκτεύσοντα ἐς Ὀλυμπίαν αὐτὸν
[6, 20]	ἃ ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν,	ἐπὶ	τούτῳ τῷ πέρατί ἐστιν, ἣν
[6, 25]	τῇ κρηπῖδι ἄγαλμα Ἀφροδίτης χαλκοῦν,	ἐπὶ	τράγῳ κάθηται χαλκῷ· Σκόπα τοῦτο
[6, 8]	τὴν ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι	ἐπὶ	τυραννίδι, μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ
[6, 12]	πατέρα, τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ	ἐπὶ	τῷ ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ τὸν
[6, 10]	Σάμος· καὶ ἐλεγεῖον τόδε ἐστὶν	ἐπὶ	τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν
[6, 15]	ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ τὰ	ἐπὶ	τῷ βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ ὑπὸ
[6, 5]	τῶν κατειλεγμένων οἱ τὰ μὲν	ἐπὶ	τῷ βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν
[6, 5]	λαμπρὰ καὶ θάνατος. (Ὁ δὲ	ἐπὶ	τῷ βάθρῳ τῷ ὑψηλῷ, Λυσίππου
[6, 20]	μάλιστά που μέσην. Αετὸς (δὲ	ἐπὶ	τῷ βωμῷ χαλκοῦς κεῖται, τὰ
[6, 14]	ἐπὶ τῇ ῥοιᾷ καὶ τὸ	ἐπὶ	τῷ δίσκῳ. Ῥοιὰν μὲν δὴ
[6, 20]	τῷ βωμῷ μηχάνημα ὁ τεταγμένος	ἐπὶ	τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ, ὁ
[6, 19]	Ταρτησσόν. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα	ἐπὶ	τῷ ἐλάσσονί ἐστι τῶν θαλάμων,
[6, 18]	Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν αὑτόν· καὶ αὐτὸν	ἐπὶ	τῷ ἔργῳ φυγῇ ζημιοῦσιν οἱ
[6, 3]	καὶ ἄλλον Νεμείων. Λέγεται δὲ	ἐπὶ	τῷ Εὐπολέμῳ καὶ τάδε· ὡς
[6, 20]	ἄφεσιν μηχανησάμενος, καὶ φρονῆσαί γε	ἐπὶ	τῷ εὑρήματι, ὡς καὶ ἐπίγραμμα
[6, 20]	ἤδη δράκων ἦν· ταραχθεῖσι δὲ	ἐπὶ	τῷ θεάματι τοῖς Ἀρκάσι καὶ
[6, 16]	δηλοῖ, Νεμείων τε ἐν παισὶν	ἐπὶ	τῷ ἱππίῳ. Δρόμου δέ εἰσι
[6, 19]	τῆς οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα	ἐπὶ	τῷ κέρατί ἐστιν ἀρχαίοις Ἀττικοῖς
[6, 26]	φασὶν αὐτήν. Πεποίηται δὲ ἀλεκτρυὼν	ἐπὶ	τῷ κράνει, ὅτι οὗτοι προχειρότατα
[6, 11]	τοὺς δεδιωγμένους. Καὶ οἱ μὲν	ἐπὶ	τῷ λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν
[6, 21]	Ἀλκάθους ὁ Πορθάονος, δεύτερος οὗτος	ἐπὶ	τῷ Μάρμακι· μετὰ δὲ Ἀλκάθουν
[6, 20]	τοὺς στρατηγούς, νήπιον παῖδα ἔχουσαν	ἐπὶ	τῷ μαστῷ, λέγειν ὡς τέκοι
[6, 17]	ἀπὸ τῆς ἐπὶ Ληθαίῳ Μαγνησίας,	ἐπὶ	τῷ ὁπλίτῃ δρόμῳ στεφάνους δύο
[6, 6]	Οὐ μὴν οὐδὲ ὁ Θεαγένης	ἐπὶ	τῷ παγκρατίῳ λαβεῖν ἐδυνήθη τὸν
[6, 5]	δὲ τάδε ἀλλοῖα παρὰ τοὺς	ἐπὶ	τῷ παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν.
[6, 20]	ὅτε Ἄκαστος τὰ ἆθλα ἔθηκεν	ἐπὶ	τῷ πατρί. Ἐν Νεμέᾳ δὲ
[6, 11]	(Ἐχόντων δὲ ὀργὴν ἐς αὐτὸν	ἐπὶ	τῷ πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν, ἀνήρ
[6, 21]	ἐστιν, ὄρος δὲ οὐχ ὑψηλόν.	Ἐπὶ	τῷ πέρατι τοῦ ὄρους ἱερὸν
[6, 20]	ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ	ἐπὶ	τῷ πέρατι τῶν ἀγαλμάτων, ἃ
[6, 23]	τοῦ μείζονος, τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν	ἐπὶ	τῷ σχήματι· καὶ παλαίστραν τοῖς
[6, 8]	ἀποδημῆσαί τε δὴ αὐτὸν καὶ	ἐπὶ	τῷ τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ
[6, 20]	καὶ θύσειέ τε αὐτῷ τὸ	ἐπὶ	τῷ φόνῳ μήνιμα ἰώμενος καὶ
[6, 20]	Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοπος	ἐπὶ	τῷ Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα ἐς
[6, 20]	λείπεται, θύουσι δὲ καὶ αὐτόθι	ἐπὶ	τῶν βωμῶν. (Ἔστι δὲ ἐντὸς
[6, 22]	ἐκάλουν οἱ Ἠλεῖοι τὴν Ἄρτεμιν	ἐπὶ	τῶν ἐλάφων (ἐμοὶ δοκεῖν) τῇ
[6, 12]	ἅρμα, εἷς ἑκατέρωθεν ἕστηκε, καὶ	ἐπὶ	τῶν ἵππων καθέζονται παῖδες. Ὑπομνήματα
[6, 7]	μήτηρ ἀνδρὸς ἐπιθεμένη γυμναστοῦ σχῆμα	ἐπὶ	τῶν Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν ἀγῶνα
[6, 7]	παισί. Θεασάμενος δὲ καὶ τούτους,	ἐπὶ	τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ τὰς
[6, 25]	Φειδίου, τῷ δὲ ἑτέρῳ ποδὶ	ἐπὶ	χελώνης βέβηκε. Τῆς δὲ περιέχεται
[6, 3]	ἀπὸ τούτου Συρακούσιον αὑτὸν ἀνηγόρευσεν	ἐπὶ	χρήμασι. (Καυλωνία δὲ ἀπῳκίσθη μὲν
[6, 26]	ᾖ, ταῖς θύραις τοῦ οἰκήματος	ἐπιβάλλουσιν.	Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τά
[6, 6]	τὸν Εὔθυμον. (Ἐπὶ τούτῳ δὲ	ἐπιβάλλουσιν	οἱ Ἑλλανοδίκαι τῷ Θεαγένει τάλαντον
[6, 18]	χαλκοῦν ἅρμα· καὶ Νίκη τε	ἐπιβέβηκε	τοῦ ἅρματος, καὶ αὐτὸς ὁ
[6, 7]	τε ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι, καὶ	ἐπιβληθῆναί	οἱ θάνατον ζημίαν. (Εἰ δὲ
[6, 22]	ὑπονοίᾳ γὰρ τοῦ Ἀλφειοῦ τὴν	ἐπιβουλὴν	ἔχειν) ἀλείψασθαι τὸ πρόσωπον πηλῷ
[6, 12]	καὶ ὁμοῦ τῇ ξενίᾳ καὶ	ἐπιγαμίαν	ἐποιήσατο, Γέλωνι τῷ παιδὶ Νηρηίδα
[6, 10]	τε εἰκόνα καὶ τὸν ἡνίοχον.	(Ἐπιγέγραπται	δὲ καὶ τῶν ἵππων τὰ
[6, 26]	τὴν ἐπιοῦσαν τά τε (σημεῖα	ἐπιγνῶναι	πάρεστί σφισι, καὶ ἐσελθόντες ἐς
[6, 1]	χνη. Γέ γραπται δὲ καὶ	επιγρά	μματα ες τὴ ν Κυνί
[6, 16]	ἄλλα φησὶ τὸ ἐς αὐτὸν	ἐπίγραμμα,	Αἰτωλοῖς αὐτὸν ἐπιστρατείας μετασχεῖν ἐπὶ
[6, 19]	καὶ κνημῖδες ὁμοῦ τῇ ἀσπίδι.	Ἐπίγραμμα	δὲ ἐπὶ τοῖς ὅπλοις, ἀκροθίνιον
[6, 13]	ἐστι μὲν Ἱππίου τὸ δὲ	ἐπίγραμμα	δηλοῖ τὸ ἐπ' αὐτῷ νικῆσαι
[6, 12]	Θεοχρήστου λαβεῖν τὸν πατέρα, τὸ	ἐπίγραμμα	δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῷ ἅρματι.
[6, 14]	παρὰ τὸν ἵππον, φησὶ τὸ	ἐπίγραμμα	εἶναι Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ τῆς
[6, 14]	ἡ ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλη, καὶ	ἐπίγραμμα	ἐπ' αὐτῇ· Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα
[6, 20]	ἐπὶ τῷ εὑρήματι, ὡς καὶ	ἐπίγραμμα	ἐπὶ ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι·
[6, 4]	ἀρετῆς ἕνεκεν. Τὸ μὲν δὴ	ἐπίγραμμα	ἐπὶ τοσοῦτο ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ
[6, 19]	πρῶτος τῆς οἰκίας ταύτης· καὶ	ἐπίγραμμα	ἐπὶ τῷ κέρατί ἐστιν ἀρχαίοις
[6, 13]	ἵππος ἐπὶ στήλῃ πεποιημένος, καὶ	ἐπίγραμμά	ἐστιν ἐπ' αὐτῷ; Ὠκυδρόμας Λύκος
[6, 3]	Χαιρέᾳ δὲ Σικυωνίῳ πύκτῃ παιδὶ	ἐπίγραμμά	ἐστιν, ὡς νικήσειεν ἡλικίαν νέος,
[6, 10]	καὶ τοῦ πάππου φησὶ τὸ	ἐπίγραμμα	Εὐτελίδα τε εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος
[6, 9]	φασιν ἀνάθημα εἶναι τὸ ἅρμα.	Ἐπίγραμμα	μὲν δή ἐστιν αὐτῷ, Γέλωνα
[6, 4]	δὲ ἕτερον, ὅτῳ μηδέν ἐστιν	ἐπίγραμμα,	μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν ὁ
[6, 17]	ἧστινος ἦν, οὐ δηλοῖ τὸ	ἐπίγραμμα·	ὅτι δὲ τοῦ Ἀρκάδων ἦν
[6, 19]	τὰ ἐν αὐτῷ, λέγει τὸ	ἐπίγραμμα.	Οὐ μέντοι ἀνακείμενά γε ἔτι
[6, 4]	Μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ τὸ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης νικῶ
[6, 16]	δὲ καὶ διαύλου Πυθοῖ, τὸ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων
[6, 3]	ὑπῆρξεν ἀνελέσθαι νίκας. Τὸ δὲ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐπ' αὐτῷ καὶ τάδε
[6, 13]	ἠπείρου Γενέσθαι ἐν Ἄργει τὸ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐπ' αὐτῷ μηνύει. (Νάξου
[6, 3]	Σικυώνιος εἴργασται Δαίδαλος· τὸ δὲ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐπ' αὐτῷ μηνύει σταδίου
[6, 7]	ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι νέον, τὸ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐπ' αὐτῷ φησί. Καλλικλέους
[6, 4]	ἐξ ἀρχῆς, καθάπερ γε τὸ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐπ' αὐτῷ φησι, Κρὴς
[6, 15]	Ἠλεῖον Ἀχαιῶν ἀνάθημα εἶναι, τὸ	ἐπίγραμμα	τὸ ἐπ' αὐτῷ φησιν· εἰρήνην
[6, 4]	ἐστὶν ὄνομα, στεφανωθῆναι δὲ τὸ	ἐπίγραμμά	φησιν αὐτὸν ὑπὸ Ἠλείων· τὸν
[6, 19]	ἀρχαιότερα Ταρτησσόν. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ	ἐπιγράμματα	ἐπὶ τῷ ἐλάσσονί ἐστι τῶν
[6, 3]	αὑτὸν ὁ Πτολεμαῖος ἐν τῷ	ἐπιγράμματι	ἐκάλεσε βασιλεύων ὅμως Αἰγύπτου. Χαιρέᾳ
[6, 13]	δόμους. Οὐ μὴν τῷ γε	ἐπιγράμματι	καὶ τὰ Ἠλείων ἐς τοὺς
[6, 5]	καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ τοῦ	ἐπιγράμματος.	(Ἕμελλε δὲ ἄρα τὸ ὑπὸ
[6, 17]	Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ τοῦ	ἐπιγράμματος	τῇ τελευτῇ, Τῶν δ' ἱερογλώσσων
[6, 8]	γὰρ ἂν καὶ ὑπὸ τοῦ	ἐπιγράμματος	τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει γὰρ
[6, 3]	αὐτοῖς τὸ μὲν πρότερον τῶν	ἐπιγραμμάτων	ἐστὶν· Ἐν πολυθαήτῳ τεμένει Διὸς
[6, 20]	ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν	ἐπιγράψαι·	Ὃς τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο
[6, 18]	ἐς τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα,	ἐπιγράψας	τοῦ Θεοπόμπου τὸ ὄνομα τῷ
[6, 10]	ἑτέρωθι δὴ δηλώσω τοῦ λόγου.	Ἐπιδάμνιοι	δὲ χώραν μὲν, ἥνπερ καὶ
[6, 19]	Ἡραίῳ. Τὸν δὲ θησαυρὸν τοῖς	Ἐπιδαμνίοις	Πύρρος καὶ οἱ παῖδες Λακράτης
[6, 10]	Παντάρκει Κλεοσθένους ἐστὶν ἅρμα ἀνδρὸς	Ἐπιδαμνίου.	Τοῦτο ἔργον μέν ἐστιν Ἀγελάδα,
[6, 19]	καὶ ὁ τέταρτος ἀνάθημά ἐστιν	Ἐπιδαμνίων.	Ἒχει μὲν πόλον ἀνεχόμενον ὑπὸ
[6, 19]	ποταμοῦ καὶ πόλεως. Θησαυρὸς Καρχηδονίων.	Ἐπιδαμνίων.	Συβαριτῶν. Λιβύων τῶν ἐν Κυρήνῃ.
[6, 10]	μ' ἀνέθηκεν ὁ Πόντιος ἐξ	Ἐπιδάμνου,	Νικήσας ἵπποις καλὸν ἀγῶνα Διός.
[6, 13]	δὲ Κορκυραῖον, καὶ Ἀριστίωνα Θεοφίλους	Ἐπιδαύριον,	τὸν μὲν ἀνδρῶν πυγμῆς, Θερσίλοχον
[6, 9]	Ἀστυπαλαιέα, ὡς Ἴκκῳ πυκτεύων ἀνδρὶ	Ἐπιδαυρίῳ,	τὸν Ἴκκον ἀποκτείνειεν ἐν τῇ
[6, 23]	καὶ βουλευτήριόν ἐστιν Ἠλείοις, καὶ	ἐπιδείξεις	ἐνταῦθα λόγων τε αὐτοσχεδίων καὶ
[6, 14]	δὲ καὶ ἄλλα τοιάδε ἐς	ἐπίδειξιν.	(Περιέδει τῷ μετώπῳ χορδὴν κατὰ
[6, 20]	ἀπὸ τούτου δὲ ἤδη καθέστηκεν	ἐπίδειξις	ἐπιστήμης τε ἡνιόχων καὶ ἵππων
[6, 26]	ἀστῶν καὶ ξένων, εἰ τύχοιεν	ἐπιδημοῦντες·	σφραγῖδας δὲ αὐτοί τε οἱ
[6, 7]	παισίν, ὃν ἡ μήτηρ ἀνδρὸς	ἐπιθεμένη	γυμναστοῦ σχῆμα ἐπὶ τῶν Ὀλυμπίων
[6, 5]	οἳ καὶ τῷ στρατῷ ποτε	ἐπιθέμενοι	τῷ Ξέρξου, τὰς ἀγούσας καμήλους
[6, 15]	σώματι. (Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ Ἴωνες	Ἐπιθέρσην	τὸν Μητροδώρου, δύο μὲν ἐν
[6, 15]	Ἰσθμῷ λαβόντα, οὗτοι μὲν τὸν	Ἐπιθέρσην	τοῦτον ἀνέθεσαν. Συρακούσιοι δὲ δύο
[6, 9]	τῷ ἱερῷ, καὶ ἐφελκυσαμένου τὸ	ἐπίθημα,	κάματον ἐς ἀνωφελὲς οἱ Ἀστυπαλαιεῖς
[6, 21]	εἶναι καὶ Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ	ἐπικατασφάξαι	μὲν τὰς ἵππους τῷ Μάρμακι,
[6, 14]	ἄνω· τῶν λοιπῶν δὲ ἀλλήλοις	ἐπικειμένων	κατὰ στοῖχον, τὸν ἐλάχιστον οὖν
[6, 4]	Δ' Ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Σώστρατος ὁ	ἐπικληθεὶς	Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος. Ἡ μὴ
[6, 18]	καὶ, ὡς Μνασέου τοῦ δρομέως,	ἐπικληθέντος	δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων Λίβυος, εἴη
[6, 22]	τάφου σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας	ἐπίκλησιν	Ἀρτέμιδος, ὅτι οἱ τοῦ Πέλοπος
[6, 20]	(ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν λόγων Ποσειδῶνος	ἐπίκλησιν	εἶναι τοῦ Ἱππίου φησίν. (Ἔστι
[6, 13]	τοῦ Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα. Ἑρμογένης	ἐπίκλησιν	Ἵππος. Πολίτης καὶ Λεωνίδας ἄριστοι
[6, 23]	Ἡρακλέους τοῦ Ἰδαίου, Παραστάτου δὲ	ἐπίκλησιν,	καὶ Ἔρωτος, καὶ ὃν Ἠλεῖοι
[6, 21]	Φρίξας ἐρείπια καὶ Ἀθηνᾶς ἐστιν	ἐπίκλησιν	Κυδωνίας ναός. Οὗτος μὲν οὐ
[6, 13]	δὲ τὸν Βύκελον ὁπλίτης ἀνὴρ	ἐπίκλησιν	Λίβυς, Μνασέας Κυρηναῖος ἕστηκε· Πυθαγόρας
[6, 21]	προελθόντι στάδια, ἔστιν Ἀσκληπιοῦ ναός,	ἐπίκλησιν	μὲν Δημαινέτου ἀπὸ τοῦ ἱδρυσαμένου,
[6, 13]	ἐν τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις,	ἐπίκλησίν	τε ἔσχεν Ἵππος ὑπὸ Ἑλλήνων.
[6, 22]	ἐν ναῷ. (Γενέσθαι δὲ τὴν	ἐπίκλησιν	τῇ θεῷ λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ
[6, 21]	τοῦ ὄρους ἱερὸν πεποίηται Δήμητρι	ἐπίκλησιν	Χαμύνῃ· καὶ οἱ μὲν ἀρχαῖον
[6, 23]	μὲν δὴ θεῷ γέγονεν ἡ	ἐπίκλησις,	ἅτε τοῦ γυμνασίου γείτονι· τῇ
[6, 4]	καὶ Σικυώνιος Σώστρατος παγκρατιαστὴς ἀνήρ,	ἐπίκλησις	δὲ ἦν Ἀκροχερσίτης αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος
[6, 22]	Ἴασις, ἐν κοινῷ δέ σφισιν	ἐπίκλησις	Ἰωνίδες. Λουομένοις δὲ ἐν τῇ
[6, 25]	τοῦ Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε	ἐπίκλησις	ὁ Σατράπης ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤΙΓΜΑ'
[6, 25]	τῷ Ὁμήρου λόγῳ τοῖς Ἕλλησιν	ἐπίκουρος	ἦν, οὐκ ἂν ἄπο τοῦ
[6, 10]	οἰκιστοῦ. (Λυκῖνον δὲ Ἡραιέα, καὶ	Ἐπικράδιον	Μαντινέα, καὶ Τέλλωνα Θάσιον, καὶ
[6, 10]	δὲ ἐπ' αὐτῷ κατειλεγμένους πυγμῆς,	Ἐπικράδιον	μὲν καὶ Ἀγιάδαν, τὸν μὲν
[6, 12]	τούτων Ἱπποκράτει τῷ ἀδελφῷ τῷ	Ἐπικύδους	ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι ἄρτι ἐς
[6, 14]	Γεγονότα δὲ εἰκοσαετῆ τὸ χρεὼν	ἐπιλαμβάνει,	πρὶν ἢ ἐς τὴν Ῥόδον
[6, 3]	τὸ ἐπ' αὐτῷ καὶ τάδε	ἐπιλέγει,	τῆς ἵππου τε Ἠλείοις αὐτὸν
[6, 5]	φρονησάντων ἐπὶ ἰσχύι, καὶ Πουλυδάμαντα	ἐπιλήψεσθαι,	καὶ ὑπὸ τῆς αὑτοῦ ῥώμης
[6, 19]	δὲ καὶ ἄλλα ἐνταῦθα ἄξια	ἐπιμνησθῆναι·	μάχαιρα ἡ Πέλοπος χρυσοῦ τὴν
[6, 26]	καὶ ὅρμον παρεχομένη ναυσὶν ἐπιτήδειον·	ἐπίνειον	δὲ οὖσα Ἠλείων, ἀπὸ ἀνδρὸς
[6, 22]	οἱ τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ	ἐπινίκια	ἤγαγον παρὰ τῇ θεῷ ταύτῃ
[6, 7]	δὲ, ὡς καὶ κρέας ἐσθίειν	ἐπινοήσειε·	τέως δὲ τοῖς ἀθληταῖς σιτία
[6, 5]	ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ αἰσθήσεως τοῦ	ἐπιόντος	κακοῦ καὶ τρεπομένων ἐς φυγὴν
[6, 6]	κατὰ τὰ αὐτὰ ἐς τὴν	ἐπιοῦσαν	Ὀλυμπιάδα ἔμελλε χωρήσειν. Θεαγένης γὰρ
[6, 26]	οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν	ἐπιοῦσαν	τά τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί
[6, 20]	τε δὴ ἅρματα καταγνύουσιν ὡς	ἐπίπαν	καὶ οἱ ἡνίοχοι τιτρώσκονται. καὶ
[6, 5]	καὶ ἀνέσχε τὰς χεῖρας ὡς	ἐπιπίπτοντι	ἀνθέξων τῷ σπηλαίῳ, καὶ οὐ
[6, 25]	τόν τε ἕτερον τῶν ποδῶν	ἐπιπλέκων	τῷ ἑτέρῳ, καὶ ταῖς χερσὶν
[6, 17]	τοῦ Ἀθήνῃσι, τούτου τοῦ ἀνδρὸς	ἐπίπροσθεν	αὐτὸν ὁ Ἰάσων ἐποιήσατο. Βιῶναι
[6, 20]	δὲ καὶ θυμιάματα παντοῖα αὐτῷ,	ἐπισπένδειν	οὐ νομίζουσιν οἶνον. Καὶ ὅρκος
[6, 1]	τού τοις πασιν επέ ξειμι,	επιστά	μενος ό σοι τω παραλό
[6, 13]	τὸν δρόμον, πῶς ἂν οὖν	ἐπίσταιτο	ὁ Χίονις, εἰ αὖθίς ποτε
[6, 17]	σύνοικος φεύγων, ἅτε τοῦ Ἀλκμαίωνος	ἐπιστάμενος	σφᾶς εἰργασμένους τὸν φόνον. (ἀνδριάντας
[6, 9]	μὲν ἐς Ἀστυπάλαιαν, διδασκαλείῳ δ'	ἐπιστὰς,	ἐνταῦθα ὅσον ἑξήκοντα ἀριθμὸν παῖδες
[6, 4]	τὸν Λεοντίσκον καταβαλεῖν μὲν οὐκ	ἐπίστασθαι	τοὺς παλαίοντας, νικᾷν δὲ αὐτὸν
[6, 26]	πόλισμα οὖσαν καὶ τὴν Κυλλήνην	ἐπίσταται·	(Πουλυδάμας δ' Ὦτον Κυλλήνιον ἐξενάριξεν,
[6, 20]	τούτου δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις	ἐπιστήμης	τε ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητος.
[6, 2]	η κατὰ (Ἄγιν βασιλέ α	επιστρατεί	α Λακεδαιμονί ων εγέ νετο
[6, 2]	ά ρα μετὰ τὴ ν	επιστρατεί	αν του Μή δου διετέ
[6, 16]	ἐς αὐτὸν ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς αὐτὸν	ἐπιστρατείας	μετασχεῖν ἐπὶ Θεσσαλοὺς, καὶ φρουρᾶς
[6, 22]	ὑπὸ Ἡρακλέους ἀνάστατος καὶ αὖθις	ἐπισυνοικισθεῖσα	ὑπὸ Ἠλείων, ἔμελλεν ἀνὰ χρόνον
[6, 26]	Σικελίαν, καὶ ὅρμον παρεχομένη ναυσὶν	ἐπιτήδειον·	ἐπίνειον δὲ οὖσα Ἠλείων, ἀπὸ
[6, 26]	ὅσοις ἡ γῆ τρέφειν ἐστὶν	ἐπιτήδειος.	Οἱ μίτοι δέ, ἀφ' ὧν
[6, 14]	ἔδοξεν εἶναι νέος, καὶ οὐκ	ἐπιτήδειός	πω νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη τοῦ
[6, 10]	σχῆμα, ὅτι ὁ Γλαῦκος ἦν	ἐπιτηδειότατος	τῶν κατ' αὐτὸν χειρονομῆσαι πεφυκώς.
[6, 26]	χειμῶνός τε καὶ θέρους ὥρᾳ	ἐπιτηδείους.	Τὸ δὲ ἔργον τῶν ζῴων
[6, 23]	ἢ καὶ αὐτῷ διαφέροντας τῷ	ἐπιτηδεύματι:	συμβάλλουσι· δὲ ἐπὶ πάλῃ. (Εἰσὶ
[6, 22]	πειθοῦς καὶ δεήσεως τὸν γάμον,	ἐπιτολμᾶν	ὡς βιασόμενον τὴν θεόν, καὶ
[6, 16]	Ἑλλάδα, τῇ μὲν Ἀντίγονον τὸν	ἐπιτροπεύσαντα	Φιλίππου τοῦ Δημητρίου, τῇ δὲ
[6, 14]	δὲ ὑπὸ θηρίων φασὶν αὐτόν:	ἐπιτυχεῖν	γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι
[6, 6]	μὲν ἤκουσα, γραφῇ δὲ τοιάδε	ἐπιτυχὼν	οἶδα. Ἠν δὲ αὕτη γραφῆς
[6, 5]	δὴ καὶ ἄλλοις ἤδη γεγόνασιν	ἐπιφανεῖς	νῖκαι· Πουλυδάμαντι δὲ τάδε ἀλλοῖα
[6, 3]	τὸ μάθημα καὶ νίκας ἔμελλεν	ἐπιφανεῖς	οὕτω παρασκευάσειν. Ὁ δὲ ἀνδριὰς
[6, 17]	φόνον. (ἀνδριάντας δὲ ἀναμεμιγμένους οὐκ	ἐπιφανέσιν	ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον,
[6, 13]	στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας. Τὰ μέντοι	ἐπιφανέστατα	ἐς δρόμον Λεωνίδᾳ Ῥοδίῳ ἐστίν.
[6, 24]	τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς τὰ	ἐπιφανέστατα	ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα Ἀπόλλωνος
[6, 24]	Πύρρωνος. Τὰ ἐν τῇ ἀγορᾷ	ἐπιφανέστατα.	Σιληνοῦ ναός. Τῶν ἑκκαίδεκα καλουμένων
[6, 20]	οἱ Ἠλεῖοι, καὶ νίκην τε	ἐπιφανεστάτην	ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα τῷ θεῷ
[6, 6]	ἐς θάλασσαν· καὶ γάμος τε	ἐπιφανὴς	Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις τοῖς ἐνταῦθα
[6, 21]	ἀλλήλων κρύπτειν γῇ φασιν οὐκ	ἐπιφανῶς	αὐτούς· Πέλοψ δὲ ὕστερον μνῆμα
[6, 18]	ἐχθρὸν οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλὰ καὶ	ἐπιφθονώτατα	ἀμυνάμενος. Ἐπεφύκει μὲν αὐτὸς σοφιστὴς,
[6, 26]	Ἠλεῖοι, καὶ τὸν θεόν σφισιν	ἐπιφοιτᾶν	ἐς τῶν Θυίων τὴν ἑορτὴν
[6, 19]	ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ ἀσπίς ἐστιν	ἐπίχαλκος	γραφῇ τὰ ἐντὸς πεποικιλμένη, καὶ
[6, 24]	καὶ Χάρισιν ἱερὸν, καὶ ξόανα	ἐπίχρυσα	τὰ ἐς ἐσθῆτα, πρόσωπα δὲ
[6, 25]	μεγέθει μέγα ἄγαλμα ἀνάκειται ξόανον	ἐπίχρυσον,	πλὴν προσώπου καὶ χειρῶν τε
[6, 19]	δὲ καὶ ἄγαλμα πύξινον Ἀπόλλωνος	ἐπιχρύσου	τὴν κεφαλήν· ἀνατεθῆναι δὲ ὑπὸ
[6, 2]	γαλμα, μεγά λας παρὰ των	επιχωρί	ων έ χον τιμά ς.
[6, 1]	επ' αυτω φησιν ειναι των	επιχωρί	ων, εκ δὲ αγέ λης
[6, 22]	τῇ θήρᾳ· αὐτοὶ δὲ γυναικὸς	ἐπιχωρίας	ὄνομα εἶναι τὴν Ἐλάφιον, καὶ
[6, 24]	Τοῦτο εἶναι μὲν ὁμολογοῦσιν οἱ	ἐπιχώριοι	μνῆμα, ὅτου δὲ, οὐ μνημονεύουσιν·
[6, 6]	οὐ τούτου, ποταμοῦ δὲ οἱ	ἐπιχώριοι	τοῦ Καικίνου φασίν, ὃς τὴν
[6, 24]	ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ οἱ	ἐπιχώριοι	τοὺς ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα. Τῶν
[6, 12]	δὲ Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα κατὰ τὸ	ἐπιχώριον	τοῖς Λίβυσι, καὶ αὐτόν τε
[6, 22]	τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ ὠρχήσαντο	ἐπιχώριον	τοῖς περὶ τὸν Σίπυλον κόρδακα
[6, 20]	ἐν δὲ αὐτῷ Σωσίπολις Ἠλείοις	ἐπιχώριος	δαίμων ἔχει τιμάς. Τὴν μὲν
[6, 9]	τάχα δ' ἂν Αἰγινήταις τισὶν	ἐπιχώριος	ἐς αὐτὰ ἂν εἴη λόγος.
[6, 20]	Ἱερόν Εἰλειθύσιας Ολυμπίας. Σωσίπολις, θεὸς	ἐπιχώριος	Ἡλείοις. Ἱερὸν Ἱπποδαμείας. Κρυπτὴ εἴσοδος
[6, 6]	παρθένον βιάσασθαι, καὶ ὑπὸ τῶν	ἐπιχωρίων	ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος.
[6, 23]	δρόμος, ὀνομάζεται δὲ ὑπὸ τῶν	ἐπιχωρίων	ἱερός· χωρὶς δὲ, ἔνθα ἐπὶ
[6, 11]	ἰώμενον, καὶ ἔχοντα παρὰ τῶν	ἐπιχωρίων	τιμάς. Ὁ δὲ ἀνδριὰς τοῦ
[6, 1]	δὴ τὸ ν ανδριά ντα	εποί	ησε Λύ σιππος. Ἡ δὲ
[6, 2]	επι Ὀρό ντη Τύ χης	εποί	ησεν ά γαλμα, μεγά λας
[6, 2]	εν τη Ἄλτει τρό παιον	εποί	ησεν Ἠλεί οις. (Ἐπί γραμμα
[6, 14]	ἐπὶ ἀληλιμμένῳ τῷ δίσκῳ γέλωτα	ἐποιεῖτο	τοὺς ἐμπίπτοντάς τε καὶ ὠθοῦντας
[6, 6]	καί πως τηνικαῦτα τὸ ἔθος	ἐποιεῖτο	τῷ δαίμονι) πυνθάνεται τὰ παρόντα
[6, 23]	καὶ Ἠλείου Πολύκτορος τῷ Διὶ	ἐποιήθη.	(Ἔστι δὲ καὶ τρίτος γυμνασίου
[6, 2]	λλο τι καὶ τό δε	εποιησά	μην. Μεσσηνί ους γὰ ρ
[6, 22]	Ὀμφαλίωνος παρὰ τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες,	ἐποίησαν	ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια. (Ταύτας
[6, 19]	θησαυρὸν τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὶ	ἐποίησαν.	Διόνυσος δέ ἐστιν ἐνταῦθα πρόσωπον
[6, 20]	μετὰ τὴν μάχην, τὸ ἱερὸν	ἐποίησαν	ἐνταῦθα· σὺν δὲ αὐτῷ σέβεσθαι
[6, 19]	παῖδες Λακράτης τε καὶ Ἕρμων	ἐποίησαν.	(κοδόμησαν δὲ καὶ Συβαρῖται θησαυρὸν,
[6, 19]	θησαυρὸν ἔτεσιν ὕστερον τῆς μάχης	ἐποίησαν	οἱ Μεγαρεῖς. Τὰ δὲ ἀναθήματα
[6, 19]	καὶ ἐν Δελφοῖς Ἑλλήνων τινὲς	ἐποίησαν	τῷ Ἀπόλλωνι θησαυρούς. Ἔστι δὲ
[6, 14]	πλάσταις δὲ, οἳ τοὺς ἀνδριάντας	ἐποίησαν,	τῷ μὲν Στόμιός ἐστιν ὄνομα,
[6, 20]	τῶν ἀγαλμάτων, ἃ ἐπὶ ζημίαις	ἐποιήσαντο	ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ τῷ πέρατί
[6, 25]	καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν Ἡρακλέα	ἐποιήσαντο	τὸ ἱερὸν τῷ θεῷ. Ἑκάστου
[6, 17]	ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν ὁ Ἰάσων	ἐποιήσατο.	Βιῶναι δὲ ἔτη Γοργίαν πέντε
[6, 12]	ὁμοῦ τῇ ξενίᾳ καὶ ἐπιγαμίαν	ἐποιήσατο,	Γέλωνι τῷ παιδὶ Νηρηίδα ἀγαγόμενος
[6, 26]	Ἠλείων καταλόγῳ λόγον οὐδένα Ὅμηρος	ἐποιήσατο·	ἐν δὲ ἔπεσι τοῖς ὕστερον
[6, 12]	ἐν παισί, τὸν μὲν αὐτῶν	ἐποίησε	Δάιππος· Ἱππομάχου δὲ ὅστις μὲν
[6, 3]	δὲ Ἠλεῖον πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα	ἐποίησε	Δαμόκριτος Σικυώνιος, ὃς ἐς πέμπτον
[6, 12]	μὲν τοῦ Ἱέρωνος οἱ παῖδες,	ἐποίησε	δὲ Μίκων Νικηράτου Συρακούσιος. (Μετὰ
[6, 9]	Ἑστήκασι μὲν δὴ ἐγγὺς ἀλλήλων·	ἐποίησε	δὲ τὸν μὲν Παντίας Χῖος,
[6, 14]	Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς ἐξ Ἀβδήρων,	ἐποίησε	μὲν Λύσιππος, ἀνέθεσαν δὲ οἱ
[6, 3]	μοι συγγραφῇ. (Ἀντιόχου δὲ ἀνδριάντα	ἐποίησε	μὲν Νικόδαμος· γένος δὲ ὁ
[6, 9]	Σιμωνίδης ὁ Λεωπρέπους ἐλεγεῖον δεξιώτατον	ἐποίησε.	Πατρὶς μὲν Κόρκυρα, Φίλων δ'
[6, 4]	τῷ ἐκ Μαντινείας πύκτῃ παιδὶ	ἐποίησε	Πολύκλειτος τὴν εἰκόνα. Ἐργοτέλης δὲ
[6, 14]	αὐτῶν, Ξενόμβροτον δὲ Φιλότιμος Αἰγινήτης	ἐποίησε.	Πύθου δὲ τοῦ Ἀνδρομάχου, γένος
[6, 4]	ὅτου τὴν εἰκόνα ὁ Φειδίας	ἐποίησε.	Σάτυρος δὲ Ἠλεῖος Λυσιάνακτος πατρός,
[6, 3]	Ἠλείων ἐδόθη. Τὸν δὲ ἀνδριάντα	ἐποίησε	Σικυώνιος Κάνθαρος, Ἀλέξιδος μὲν πατρός,
[6, 10]	παῖς αὐτοῦ, Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης	ἐποίησε·	σκιαμαχοῦντος δὲ ὁ ἀνδριὰς παρέχεται
[6, 13]	λαβόντα ἐν παισὶ στέφανον, Πολύκλειτος	ἐποίησε	σφᾶς ὁ Ἀργεῖος. (Βύκελος δέ,
[6, 8]	τοῦ Ἀζᾶνος Μύρων τὴν εἰκόνα	ἐποίησε.	Τὰ δὲ ἐς Πρόμαχον τὸν
[6, 9]	κρατήσαντα παῖδας πάλῃ Σπαρτιάτης Κρατῖνος	ἐποίησε.	Τὰ δὲ ἐς τὸ ἅρμα
[6, 19]	Δόντας Διποίνου καὶ Σκύλλιδος μαθητὴς	ἐποίησε.	(Τελευταῖος δὲ τῶν θησαυρῶν πρὸς
[6, 13]	ἕστηκε· Πυθαγόρας δὲ ὁ Ῥηγῖνος	ἐποίησε	τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ
[6, 9]	ἅρμα καὶ αὐτῷ τῷ Γέλωνι	ἐποίησε	τὴν εἰκόνα. (Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι
[6, 10]	τὸν μὲν αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης	ἐποίησε,	τὸν δὲ Ἀγιάδαν Σήραμβος, γένος
[6, 19]	τῷ θησαυρῷ καὶ θαλάμους δύο	ἐποίησε,	τὸν μὲν Δώριον, τὸν δὲ
[6, 16]	τῶν παίδων· Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος	ἐποίησε	τοῦ Λυσίππου τὴν εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ
[6, 9]	τὸν δὲ ἀνδριάντα οἱ Πτόλιχος	ἐποίησεν	Αἰγινήτης. Διδάσκαλοι δὲ ἐγεγόνεσαν Πτολίχῳ
[6, 14]	δὲ τὴν εἰκόνα Ἀθηναῖος Σιλανίων	ἐποίησεν.	Ἀναυχίδας δὲ ὁ Φίλυος Ἠλεῖος
[6, 8]	τὴν δὲ τοῦ Ἀμέρτου, Φράδμων	ἐποίησεν	Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ δὲ Ἠλείῳ πάλης
[6, 6]	ἐκ Μαινάλου Δαμοξενίδαν ἄνδρα πύκτην	ἐποίησεν	ἐκ Μαινάλου. Ἕστηκε δὲ καὶ
[6, 6]	τὸν ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων	ἐποίησεν	ὁ ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον
[6, 4]	δακτύλους. (Τὸν δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας	ἐποίησεν	ὁ Ῥηγῖνος, εἴπερ τις καὶ
[6, 3]	Τοῦ μὲν δὴ τὴν εἰκόνα	ἐποίησεν	Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ ὁμώνυμος καὶ
[6, 3]	Παντίας δὲ αὐτῷ τὴν εἰκόνα	ἐποίησεν,	ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους τοῦ Σικυωνίου
[6, 19]	δὲ περὶ Ἰταλίας καὶ πόλεων	ἐπολυπραγμόνησαν	τῶν ἐν αὐτῇ, Λουπίας φασὶ
[6, 18]	ἥντινα αἰτίαν ἥκοι, κατομόσασθαί φασιν	ἐπονομάζοντα	θεοὺς τοὺς Ἑλλήνων, ἦ μὴν
[6, 20]	τιμάς. Τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν	ἐπονομάζοντες	Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην αἱροῦνται τῇ θεῷ
[6, 20]	τῷ φόνῳ μήνιμα ἰώμενος καὶ	ἐπονομάσαι	Ταράξιππον, ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ
[6, 22]	(Λέγουσι δὲ οἱ Ἠλεῖοι καὶ	ἔπος	ἐς τὴν Πύλον ταύτην ἔχειν
[6, 22]	Πύλον οὐκ ἔστιν ἐπενεγκεῖν τὸ	ἔπος·	Πυλίων γὰρ τῶν ὑπὲρ νήσου
[6, 26]	Ἀχαί̈ αν ἰόντι ἐξ Ἤλιδος,	ἑπτὰ	καὶ πεντήκοντα στάδιοι καὶ ἑκατὸν
[6, 10]	πρὸς τὸν λειπόμενον ἐξ αὐτῶν	ἐπύκτευεν,	ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους τῶν τραυμάτων
[6, 5]	οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν ὁ Δαρεῖος	(ἐπυνθάνετο	γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα)
[6, 23]	καλεῖται δὲ Λαλίχμιον, τοῦ ἀναθέντος	ἐπώνυμον.	Περὶ δὲ αὐτὸ ἀσπίδες ἅμα
[6, 21]	δίκην ἔσχε. (Κατὰ ταύτην τὴν	ἐπώνυμον	τοῦ λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς ἀπὸ
[6, 20]	καὶ τὸν ἵππον ἐφ' ᾧ	ἐπωχεῖτο	ὑπὸ Κτεάτου λέγουσι τοῦ Ἄκτορος,
[6, 22]	Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος τὸν Ἀλφειόν,	ἐρασθέντα	δέ, ὡς ἐπέγνω μὴ γενήσεσθαί
[6, 22]	θεῷ λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε.	Ἐρασθῆναι	τῆς Ἀρτέμιδος τὸν Ἀλφειόν, ἐρασθέντα
[6, 12]	τῷ ἀδελφῷ τῷ Ἐπικύδους ἐξ	Ἐρβησσοῦ	παρεληλυθότι ἄρτι ἐς Συρακούσας, καὶ
[6, 12]	θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν ὁ Ἱέρωνος·	ἔργα	δὲ, τὸ μὲν Ὀνάτα τοῦ
[6, 5]	Σκοτουσσαίους ἡ γενομένη συμφορά. Πολυδάμαντος	ἔργα	λαμπρὰ καὶ θάνατος. (Ὁ δὲ
[6, 5]	τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ Ἡρακλέους	ἔργα,	ὅτι καὶ Ἡρακλέα ἔχει λόγος
[6, 5]	(ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος τὰ	ἔργα)	πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα, ἀνέπεισεν
[6, 14]	ἐν τῇ Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ, καὶ	ἔργα	πολλὰ ἐργασάμενον καὶ ἄξια μνήμης,
[6, 10]	οὕτως· Εὐτελίδας καὶ Χρυσόθεμις τάδε	ἔργα	τέλεσσαν Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες ἐκ
[6, 8]	αὐτῷ καὶ ἐν πολέμοις ἐστὶν	ἔργα	τῇ τε τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ
[6, 19]	μὲν καὶ ταῦτα, Θεοκλέους δὲ	ἔργα	τοῦ Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου
[6, 10]	γῆν φασιν αὐτὸν κατ' ἀρχὰς	ἐργάζεσθαι.	Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ τοῦ ἀρότρου
[6, 7]	ἀφιᾶσιν, οὐδὲ ἔργον οὐδὲν ἄχαρι	ἐργάζονται,	παρόν σφισι πολλά τε καὶ
[6, 26]	δ' ἂν καὶ Ἀθηνᾶς τῆς	Ἐργάνης	ἱερὸς ὁ ὄρνις νομίζεσθαι. (Κυλλήνη
[6, 14]	Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ, καὶ ἔργα πολλὰ	ἐργασάμενον	καὶ ἄξια μνήμης, ἃ ἐν
[6, 17]	Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός ἐστιν ὁ	ἐργασάμενος.	(Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου καὶ Φιλίνου
[6, 18]	ταῖς δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν ἐναντία	ἐργάσασθαι.	(Ἐνθα δὴ εἶπεν Ἀναξιμένης· χαρίσασθαι
[6, 18]	ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει τὰ μέγιστα	ἐργάσασθαι.	Οἱ δὲ ἅτε θέοντες περὶ
[6, 24]	στοῶν δὲ ἡ πρὸς μεσημβρίαν	ἐργασίας	ἐστὶ τῆς Δωρίου, διαιροῦσι δὲ
[6, 19]	τὸν μὲν Δώριον, τὸν δὲ	ἐργασίας	τῆς Ἰώνων. Χαλκοῦ μὲν δὴ
[6, 11]	παιδὸς ἐπὶ ἰσχύι, καὶ τὸ	ἔργον	ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν Ἑλλάδα.
[6, 25]	τράγῳ κάθηται χαλκῷ· Σκόπα τοῦτο	ἔργον,	Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι. Τὰ
[6, 9]	Αἱ δὲ εἰκόνες τοῦ Χείμωνος	ἔργον	ἐστὶν (ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν δοκιμωτάτων
[6, 14]	κρατήσας πυγμῇ παῖδας· Σιλανίωνος δὲ	ἔργον	ἐστὶν ὁ Τελέστας. (Μίλωνα δὲ
[6, 16]	δίκην· ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς	ἔργον	ἐστὶν Ὀλυνθίου Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ
[6, 3]	ἀνδριὰς αὐτῷ Κλέωνος μέν ἐστιν	ἔργον,	ἔχει δὲ ἁλτῆρας ἀρχαίους. (Μετὰ
[6, 17]	στεφάνους δύο ἀνῃρημένος· Λυσίππου δὲ	ἔργον	ἡ τοῦ Καλλικράτους ἐστὶν εἰκών.
[6, 5]	τῷ ὑψηλῷ, Λυσίππου μέν ἐστιν	ἔργον,	μέγιστος δὲ ἁπάντων ἐγένετο ἀνθρώπων,
[6, 10]	ἐστὶν ἅρμα ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο	ἔργον	μέν ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε δὲ
[6, 13]	στήλῃ φασὶν εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος,	ἔργον	ὄντα τοῦ Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα
[6, 7]	γνώμη, καὶ ἀπελθεῖν ἀφιᾶσιν, οὐδὲ	ἔργον	οὐδὲν ἄχαρι ἐργάζονται, παρόν σφισι
[6, 23]	θέας ἕνεκα καὶ οὐκ ἐς	ἔργον	πολέμου πεποιημέναι. (Ἐκ δὲ τοῦ
[6, 6]	δὴ ἡ εἰκὼν Ναυκύδους ἐστὶν	ἔργον.	Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος, οὐχ ὁ
[6, 19]	χειροποίητος καὶ Ἀδριανοῦ βασιλέως ἐστὶν	ἔργον.	(Πρὸς δὲ τῷ Συβαριτῶν Λιβύων
[6, 13]	πὺξ ἐκράτησεν ἐν παισίν, ἔστιν	ἔργον	Σικυωνίου Κανάχου παρὰ τῷ Ἀργείῳ
[6, 8]	ἀνάκειται γένος Δελφός, Ἀγελάδα μὲν	ἔργον	τοῦ Ἀργείου, παγκρατίου δὲ δύο
[6, 6]	ἐποίησεν ὁ ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ	ἔργον	τοῦ Μαιναλίου παγκρατιαστής ἐστιν ἐκ
[6, 17]	παῖδας κρατήσαντες, ὁ μὲν Σθέννιδος	ἔργον	τοῦ Ὀλυνθίου Χοιρίλος, Θεότιμος δὲ
[6, 7]	Δρομεὺς ὄνομα, καὶ δὴ καὶ	ἔργον	τοῦτο ἐπὶ δολίχῳ παρεσχημένος, δύο
[6, 13]	δὲ Κροτωνιάτης Πυθαγόρου μέν ἐστιν	ἔργον·	τρεῖς δὲ ἐφεξῆς Ὀλυμπίασι σταδίου
[6, 8]	δὲ Ναυκύδους ἐστὶν ὁ ἀνδριὰς	ἔργον.	Τῷ δὲ Τιμάνθει τὸ τέλος
[6, 26]	θέρους ὥρᾳ ἐπιτηδείους. Τὸ δὲ	ἔργον	τῶν ζῴων κλῶσμα εὑρίσκεται λεπτὸν,
[6, 4]	παιδὶ ἐποίησε Πολύκλειτος τὴν εἰκόνα.	Ἐργοτέλης	δὲ ὁ Φιλάνορος δολίχου δύο
[6, 4]	του Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων.	Ἐργοτέλους	τοῦ Κρητός. (Ἔχεται δὲ τοῦ
[6, 8]	καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν τοῦ	ἔργου	καὶ ὁ Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ
[6, 19]	πρὸς τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι τοῦ	ἔργου.	Τὸν δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν
[6, 18]	αὑτόν· καὶ αὐτὸν ἐπὶ τῷ	ἔργῳ	φυγῇ ζημιοῦσιν οἱ Κρῆτες. (Πρῶται
[6, 5]	τρεῖς, ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν.	Ἔργων	δὲ τῶν κατειλεγμένων οἱ τὰ
[6, 3]	Ἀθάνατον πάτρᾳ καὶ Ἀριστοκρίτῳ κλέος	ἔργων,	Λύσανδρ' ἐκτελέσας, δόξαν ἔχεις ἀρετᾶς.
[6, 11]	τὴν Ἑλλάδα. (Ὅσα μὲν δὴ	ἔργων	τῶν Θεαγένους ἐς τὸν ἀγῶνα
[6, 25]	ἐπὶ δόρατι ἠρεισμένος· ἐσθῆτα δὲ	ἐρεᾶν	αὐτῷ καὶ ἀπὸ λίνου τε
[6, 20]	δυσμάς. Πλησίον δὲ τῆς Εἰλειθυίας	ἐρείπια	Ἀφροδίτης Οὐρανίας ἱεροῦ λείπεται, θύουσι
[6, 21]	μὲν Δημαινέτου ἀπὸ τοῦ ἱδρυσαμένου,	ἐρείπια	δὲ καὶ αὐτός: ᾠκοδομήθη δὲ
[6, 13]	Εὐρίπῳ, τῆς πόλεως μὲν οὐδὲ	ἐρείπια	ἐλείπετο ἐς ἡμᾶς ἔτι· ὄνομα
[6, 21]	μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν Ἡρακλέους,	ἐρείπια	ἐφ' ἡμῶν. Λέγουσι δὲ, ὡς
[6, 21]	ἐπὶ δὲ αὐτῷ πόλεως Φρίξας	ἐρείπια	καὶ Ἀθηνᾶς ἐστιν ἐπίκλησιν Κυδωνίας
[6, 21]	ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα τε	ἐρείπια	καὶ μάλιστα οἱ βωμοί. Οἰκίσαι
[6, 22]	ἐν τῇ Ἠλείᾳ δῆλα τὰ	ἐρείπια	κατὰ τὴν ἐξ Ὀλυμπίας ἐστὶν
[6, 21]	ἐστὶ, καὶ ὑπὲρ τοῦ μνήματος	ἐρείπια	οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ Οἰνομάῳ τὰς
[6, 14]	μέγας ἔχεται χαλκοῦς, ὃν Κρόκων	Ἐρετριεὺς	ἀνέθηκεν ἀνελόμενος κέλητι ἵππῳ στέφανον·
[6, 17]	ἐπὶ τοῖς ἑκατόν. Λεοντίνων δὲ	ἐρημωθεῖσάν	ποτε ὑπὸ Συρακουσίων τὴν πόλιν
[6, 3]	ἀνάστατοι· κατέλαβε δὲ ἐς ἅπαν	ἐρημωθῆναι	καὶ τὴν Καυλωνίαν ἁλοῦσαν ὑπὸ
[6, 9]	εὕρισκον, ἀποστέλλουσιν ἄνδρας ἐς Δελφοὺς	ἐρησομένους,	ὁποῖα ἐς Κλεομήδην τὰ συμβάντα
[6, 2]	(Μαντικὴ δὲ η μὲ ν	ερί	φων καὶ αρνων τε καὶ
[6, 21]	ἵπποις Παρθενίαν τε εἶναι καὶ	Ἐρίφαν	(Οἰνόμαον δὲ ἐπικατασφάξαι μὲν τὰς
[6, 17]	θυγατρὸς, κατεπάλαισαν μὲν παῖδας ἀμφότεροι·	Ἑρμησιάνακτι	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ
[6, 17]	Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου τοῦ Λάγου.	Ἑρμησιάνακτος.	Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ ῥήτορος. (Ταῦτα
[6, 17]	Λυκίνου τε ὢν καὶ τῆς	Ἑρμησιάνακτος	θυγατρὸς, κατεπάλαισαν μὲν παῖδας ἀμφότεροι·
[6, 17]	ἦν ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι δὲ	Ἑρμησιάναξ	Ἀγονέου, καὶ Εἰκάσιος Λυκίνου τε
[6, 13]	Χιόνιδος τοῦ Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα.	Ἑρμογένης	ἐπίκλησιν Ἵππος. Πολίτης καὶ Λεωνίδας
[6, 13]	δόξαν καὶ ἀνὴρ Λύκιος παρέσχετο	Ἑρμογένης	Ξάνθιος, ὃς τὸν κότινον ἐν
[6, 15]	Θηβαίου τὴν μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν	Ἑρμοκράτης	ὁ τοῦ Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ
[6, 26]	Ἑορτὴ τῶν Θυίων. Ἱερὸν Ἀθηνᾶς.	Ἑρμοῦ	ἄγαλμα. Καρποὶ χώρας Ἠλείας. Βύσσος.
[6, 26]	τὸ δὲ Ἀφροδίτης ἐστί· τοῦ	Ἑρμοῦ	δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν οἱ
[6, 19]	οἱ παῖδες Λακράτης τε καὶ	Ἕρμων	ἐποίησαν. (κοδόμησαν δὲ καὶ Συβαρῖται
[6, 15]	ἐς τοὺς πύκτας θυμῷ τε	ἐρρωμένῳ	καὶ ἀκμῆτι τῷ σώματι. (Ἐρυθραῖοι
[6, 26]	δὲ καὶ ὡς οὐχ ἡ	Ἐρυθρά,	ποταμὸς δὲ, ὃν Σῆρα ὀνομάζουσιν,
[6, 21]	Λεύκωνος τοῦ Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου	Ἐρυθραὶ	πόλισμα ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα
[6, 15]	ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι τῷ σώματι.	(Ἐρυθραῖοι	δὲ οἱ Ἴωνες Ἐπιθέρσην τὸν
[6, 21]	δὲ καὶ ἐπαριθμοῦσι τοῖς κατειλεγμένοις	Ἐρύθραν	παῖδα Λεύκωνος τοῦ Ἀθάμαντος (ἀπὸ
[6, 26]	ἐν μυχῷ θαλάσσης κειμένη τῆς	Ἐρυθρᾶς.	(Ἤκουσα δὲ καὶ ὡς οὐχ
[6, 21]	κατὰ τάδε. Διαβάντων δὲ ποταμὸν	Ἐρύμανθον	κατὰ τὴν Σαύρου καλουμένην δειράδα,
[6, 21]	ἐς τὸν Ἀλφειὸν καταντικρὺ τοῦ	Ἐρυμάνθου	μάλιστα, οὗτός ἐστιν ὁ τὴν
[6, 11]	διδασκάλων φασὶν ἐς τὴν οἰκίαν	ἐρχόμενον,	ἄγαλμα ὅτου δὴ θεῶν ἀνακείμενον
[6, 23]	τοῦ γυμνασίου πρὸς τὰ λουτρὰ	ἐρχομένῳ,	δι' ἀγυιᾶς τε ἡ ὁδὸς
[6, 11]	Δεύτερα οὖν ἐπὶ τὴν Πυθίαν	ἔρχονται,	λέγοντες ὡς καὶ ποιήσασιν αὐτοῖς
[6, 10]	παῖδας Παντάρκης ἕστηκεν Ἠλεῖος ὁ	ἐρώμενος	Φειδίου. Ἐπὶ δὲ τῷ Παντάρκει
[6, 23]	δὲ ὁ μὲν φοίνικος ὁ	Ἔρως	κλάδον, ὁ δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται
[6, 6]	δεύτερα δὲ ἀφίκετο καὶ ἐς	ἔρωτα	αὐτῆς. Καὶ ἡ παῖς τε
[6, 23]	ἐν τῶν παλαιστρῶν μιᾶς τύπος	Ἔρωτα	ἔχων ἐπειργασμένον, καὶ τὸν καλούμενον
[6, 22]	τοῦ Ἀλφειοῦ τῷ ἐς αὐτὴν	ἔρωτι·	οἱ δὲ Ἠλεῖοι (φιλία γάρ
[6, 24]	δὲ ἐν δεξιᾷ ἄγαλμά ἐστιν	Ἔρωτος·	ἕστηκε δὲ ἐπὶ βάθρου τοῦ
[6, 23]	Ἰδαίου, Παραστάτου δὲ ἐπίκλησιν, καὶ	Ἔρωτος,	καὶ ὃν Ἠλεῖοι καὶ Ἀθηναῖοι
[6, 2]	ό τι Σά μιοι τὰ	ες	αθλητὰ ς καὶ επὶ ναυμαχί
[6, 2]	εν τω λό γω τω	ες	Ἀρκά δας επέ ξειμι. Του
[6, 2]	λέ γει τὸ επί γραμμα·	ες	δὲ αυτὸ ν τὸ ν
[6, 1]	σοις δὲ ὴ αυτοις ειχεν	ες	δό ξαν, ὴ καὶ τοις
[6, 2]	Ἰώ νων αναθεί η πρωτος	ες	Ὀλυμπί αν εικό να. (Τού
[6, 2]	καὶ ανδριά ντας δύ ο	ες	Ὀλυμπί αν, Μύ ρωνος του
[6, 2]	δὲ ά νδρες, ά γοντες	ες	Ὀλυμπί αν παρὰ Διονυσί ου
[6, 2]	κας. Λυκινος δὲ αγαγὼ ν	ες	Ὀλυμπί αν πώ λους, καὶ
[6, 2]	(Συγκατηλθε μέ ντοι Μεσσηνί οις	ες	Πελοπό ννησον καὶ η περὶ
[6, 2]	βασιλέ ως. ὰ δὴ καὶ	ες	πλέ ον εν τω λό
[6, 1]	μοι τω λό γω τω	ες	τὰ αναθή ματα, τὸ μετὰ
[6, 1]	γραπται δὲ καὶ επιγρά μματα	ες	τὴ ν Κυνί σκαν έ
[6, 1]	ν Ἀρχιδά μου Κυνί σκαν,	ες	τὸ γέ νος τε αυτης,
[6, 1]	νου· καὶ τουδε έ νεκα	ες	τὸ ν αγωνα ο Δεινό
[6, 1]	αλλὰ καὶ αποδειξά μενοι λαμπρὰ	ες	τὸ ν αγωνα, οι δὲ
[6, 1]	εν τοις λό γοις, οὶ	ες	τοὺ ς βασιλέ ας τοὺ
[6, 2]	στησε. Τὰ δε Ἠλεί ων	ες	τοὺ ς Ὀλυμπιονί κας φασί
[6, 2]	ενὸ ς εξ αυτων, καθηκεν	ες	των ί ππων τὸ ν
[6, 5]	ὑπελίπετο ὁ Πουλυδάμας ἐς μνήμην.	Ἐς	ἀγέλην ἐσελθὼν βοῶν, τὸν μέγιστον
[6, 24]	ἱερὰ εἶναι καὶ οἰκεῖα τῷ	ἐς	Ἄδωνιν λόγῳ· Χάριτας δὲ Ἀφροδίτῃ
[6, 14]	ἃ ἐν τῷ λόγῳ τῷ	ἐς	Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς τὴν
[6, 18]	ἐγεγόνει τὸν Δαμασιστράτου, γράφει βιβλίον	ἐς	Ἀθηναίους, καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίοις ὁμοῦ
[6, 9]	καταλιθούμενος ὑπὸ τῶν ἀστῶν, κατέφυγεν	ἐς	Ἀθηνᾶς ἱερόν. Ἐσβάντος δὲ ἐς
[6, 16]	ἐν Ναυπάκτῳ φιλίᾳ γενέσθαι τῇ	ἐς	Αἰτωλούς. (Τίμωνος δὲ οὐ πόρρω
[6, 18]	εὑρηκώς. Τὰ ἔπη δὲ τὰ	ἐς	Ἀλέξανδρον οὔ μοι πιστά ἐστιν
[6, 23]	σφᾶς ἀναξύειν. (Χωρὶς μὲν δὴ	ἐς	ἅμιλλαν τῶν δρομέων ἐστὶν ἀποκεκριμένος
[6, 20]	σφισιν ἡ θεὸς αὕτη προήγαγεν	ἐς	ἀνθρώπους. (Τοῖς δὲ τῶν Ἀρκάδων
[6, 9]	καὶ ἐφελκυσαμένου τὸ ἐπίθημα, κάματον	ἐς	ἀνωφελὲς οἱ Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον ἀνοίγειν
[6, 5]	ὁ ταῦρος ὀψέ ποτε καὶ	ἐς	ἅπαν ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς
[6, 3]	τῶν Ἠπειρωτῶν ἀνάστατοι· κατέλαβε δὲ	ἐς	ἅπαν ἐρημωθῆναι καὶ τὴν Καυλωνίαν
[6, 17]	μελέτην λόγων πρῶτος ἠμελημένην τε	ἐς	ἅπαν, καὶ ἐς λήθην ὀλίγου
[6, 16]	καὶ Σέλευκον ἀνέθηκε: Σελεύκου δὲ	ἐς	ἅπαντας ἤρθη τὸ ὄνομα ἀνθρώπους,
[6, 13]	ἦν πω τηνικαῦτα οὐδὲ Ἀργείοις	ἐς	ἅπαντας ὑπομνήματα τοὺς Νεμεὰτας. (Ἡ
[6, 12]	λόγου τὰ πρότερα οὔτε τῶν	ἐς	Ἄρατον, οὔτε τῶν ἐς Ἀρέα
[6, 12]	τῶν ἐς Ἄρατον, οὔτε τῶν	ἐς	Ἀρέα ἀμνημόνως ἔσχεν. Ἄρατος δὲ
[6, 12]	τὴν Ἀχαιῶν εὑρεῖν. Τηνικαῦτα γοῦν	ἐς	Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν τις συντελέσαι
[6, 23]	Ξυστός, ὅτι Ἡρακλεῖ τῷ Ἀμφιτρύωνος	ἐς	ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι τῶν ἀκανθῶν
[6, 9]	τῆς λύπης· καὶ ἀνέστρεψε μὲν	ἐς	Ἀστυπάλαιαν, διδασκαλείῳ δ' ἐπιστὰς, ἐνταῦθα
[6, 9]	δ' ἂν Αἰγινήταις τισὶν ἐπιχώριος	ἐς	αὐτὰ ἂν εἴη λόγος. (Μετὰ
[6, 22]	θεὸν ἐπὶ τοῦ Ἀλφειοῦ τῷ	ἐς	αὐτὴν ἔρωτι· οἱ δὲ Ἠλεῖοι
[6, 9]	τοῖς πρότερον ἢ ἐγὼ τὰ	ἐς	αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος τοῦ
[6, 20]	ὁ Σωσίπολις ἔχει τιμάς, καὶ	ἐς	αὐτὸ ἔσοδος οὐκ ἔστι πλὴν
[6, 20]	τε Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ ἔσοδος	ἐς	αὐτό ἐστιν ἀνθρώποις· ἐν δὲ
[6, 6]	πρὸς τὸν Ἥρωα. Τὰ δὲ	ἐς	αὐτὸν εἶχεν οὕτως. Ὀδυσσέα πλανώμενον
[6, 8]	Ἀρκάδων λέγεσθαί μοι τοῦτο ἐφαίνετο	ἐς	αὐτόν· ἐλέγετο γὰρ ἂν καὶ
[6, 3]	ἀναθέντας μηνύει· τὸ δ' ἐφεξῆς	ἐς	αὐτὸν ἔπαινός ἐστι Λύσανδρον· Ἀθάνατον
[6, 11]	παρ' αὑτόν. (Ἐχόντων δὲ ὀργὴν	ἐς	αὐτὸν ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ τῶν
[6, 16]	Καὶ τάδε ἄλλα φησὶ τὸ	ἐς	αὐτὸν ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς αὐτὸν ἐπιστρατείας
[6, 7]	ἐν σχήματι αἰχμαλώτου, μεταπίπτει σφίσιν	ἐς	αὐτὸν ἡ γνώμη, καὶ ἀπελθεῖν
[6, 7]	παρὰ σφᾶς ἀναχθῆναι, θυμῷ τε	ἐς	αὐτὸν καὶ ἀπειλαῖς ἐχρῶντο· ὡς
[6, 14]	Ἄλτιν ὁ Μίλων. Λέγεται δὲ	ἐς	αὐτὸν καὶ τὸ ἐπὶ τῇ
[6, 22]	μέν τινα παρέσχεν Ἠλείοις, νεώτερα	ἐς	αὐτοὺς βουλεύειν· ἐσβαλόντας δὲ ἐς
[6, 16]	ἀνέθεσαν, ἢ καὶ ἄλλην τινὰ	ἐς	αὐτοὺς ἔχοντας εὔνοιαν. Μέσος δὲ
[6, 21]	ἐπὶ μέγα ἐξῆρε τιμῇ τῇ	ἐς	αὐτοὺς καὶ Ἱπποδαμείας χάριτι· δοκεῖν
[6, 18]	λαβόντων, ὁ Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων	ἐς	αὐτοὺς τῇ ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει
[6, 26]	δὴ οὕτω λέγεται. Ἀνδρὶ δὲ	ἐς	Ἀχαί̈ αν ἰόντι ἐξ Ἤλιδος,
[6, 8]	προσέσται μοι καὶ ταῦτα τῷ	ἐς	Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου δὲ οὐ
[6, 3]	ἦν ἐς τὸν Οἰβώταν, τῇ	ἐς	Ἀχαιοὺς προσέσται μοι συγγραφῇ. (Ἀντιόχου
[6, 24]	εἰκών, σοφιστοῦ τε ἀνδρὸς καὶ	ἐς	βέβαιον ὁμολογίαν ἐπὶ οὐδενὶ λόγῳ
[6, 22]	τῆς χώρας ταύτης ὁ Ἀλφειός,	ἐς	δὲ ἄλλην Πύλον οὐκ ἔστιν
[6, 8]	ὀνόματα ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν νενικηκότων.	(Ἐς	δὲ πύκτην ἄνδρα, γένος μὲν
[6, 1]	ωνό ς εστιν εικώ ν.	(Ἐς	δὲ τὴ ν Ἀρχιδά μου
[6, 26]	ταῖς θύραις τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν.	Ἐς	δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τά τε
[6, 19]	σταθμόν, ὅτι πεντακόσια εἴη τάλαντα,	ἐς	δὲ τοὺς ἀναθέντας, Μύρωνα εἶναι
[6, 9]	οὔτε τεθνεῶτα εὕρισκον, ἀποστέλλουσιν ἄνδρας	ἐς	Δελφοὺς ἐρησομένους, ὁποῖα ἐς Κλεομήδην
[6, 11]	καρπὸν ἡ γῆ, θεωροὺς ἀποστέλλουσιν	ἐς	Δελφούς, καὶ αὐτοῖς ἔχρησεν ὁ
[6, 9]	Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ τὰ	ἐς	δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ' ὅτῳ δὲ
[6, 15]	Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ οἱ	ἐς	δόξαν ἦν τοιάδε· ἐν Ἰσθμῷ
[6, 13]	Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι τὰ	ἐς	δόξαν καὶ ἀνὴρ Λύκιος παρέσχετο
[6, 6]	τὰς νίκας αὐτῷ καὶ τὰ	ἐς	δόξαν ὑπάρχοντα τὴν ἄλλην. Γένος
[6, 15]	ἄλλο τοιόνδε προσποιοῦσιν οἱ Μιτυληναῖοι	ἐς	δόξαν, ὡς καὶ τὸν ἐν
[6, 13]	ἀναιρήσεται νίκας. Τὰ μέντοι ἐπιφανέστατα	ἐς	δρόμον Λεωνίδᾳ Ῥοδίῳ ἐστίν. Ἐπὶ
[6, 23]	ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ περὶ ἀποκλίνοντα	ἐς	δυσμὰς τοῦ ἡλίου τὸν δρόμον,
[6, 20]	γενέσθαι σύνοπτος· ὁ δελφὶς δὲ	ἐς	ἔδαφος πίπτει. (Πρῶται μὲν δὴ
[6, 18]	τέκνα Λαμψακηνῶν, καταβαλεῖν δὲ καὶ	ἐς	ἔδαφος τὴν πόλιν πᾶσαν, τὰ
[6, 20]	ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα	ἐς	ἐκείνην ἔχοντος τὴν ὀργήν· αὐτοὶ
[6, 6]	ἐς Εὔθυμον, ὅτι ἐπηρείᾳ τῇ	ἐς	ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ
[6, 7]	καὶ ἀπειλαῖς ἐχρῶντο· ὡς δὲ	ἐς	ἐκκλησίαν συνελθόντες ἄνδρα οὕτω μέγαν
[6, 6]	Οἰκεῖσθαι δὲ τὴν Τεμέσαν καὶ	ἐς	ἐμὲ ἀνδρὸς ἤκουσα πλεύσαντος κατὰ
[6, 21]	ἐστὶ σῶς, βωμὸς δὲ καὶ	ἐς	ἐμὲ ἔτι· ἱδρύσασθαι δὲ τῇ
[6, 19]	Ἠλείων) αὗται μὲν ἔτι καὶ	ἐς	ἐμὲ ἦσαν ἐν τῷ Ἡραίῳ.
[6, 14]	Παρείχετο δὲ καὶ ἄλλα τοιάδε	ἐς	ἐπίδειξιν. (Περιέδει τῷ μετώπῳ χορδὴν
[6, 23]	κεινται, θέας ἕνεκα καὶ οὐκ	ἐς	ἔργον πολέμου πεποιημέναι. (Ἐκ δὲ
[6, 6]	οἶκτον, δεύτερα δὲ ἀφίκετο καὶ	ἐς	ἔρωτα αὐτῆς. Καὶ ἡ παῖς
[6, 24]	ἱερὸν, καὶ ξόανα ἐπίχρυσα τὰ	ἐς	ἐσθῆτα, πρόσωπα δὲ καὶ χεῖρες
[6, 14]	δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος ἔτεινεν	ἐς	εὐθύ, τῶν δακτύλων, τὸν μὲν
[6, 6]	ζημίαν, τάλαντον δὲ βλάβης τῆς	ἐς	Εὔθυμον, ὅτι ἐπηρείᾳ τῇ ἐς
[6, 6]	τούτους εἶχεν οὕτω. Τὰ δὲ	ἐς	Εὔθυμον τὸν πύκτην, οὔ με
[6, 23]	Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ τῆς	ἐς	Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς ταῖς
[6, 22]	ὀρεινὴν ὁδόν, ὀγδοήκοντα δὲ στάδια	ἐς	Ἦλιν ἀπὸ τῆς Πύλου. Ταύτην
[6, 22]	ἐξ Ἀθηνῶν. (Εἰ δὲ ἐλθεῖν	ἐς	Ἦλιν διὰ τοῦ πεδίου θελήσειας,
[6, 22]	κατὰ τὴν ἐξ Ὀλυμπίας ἐστὶν	ἐς	Ἦλιν ὀρεινὴν ὁδόν, ὀγδοήκοντα δὲ
[6, 23]	Σαραπίωνα δὲ ὄνομα, ἀφικόμενον δὲ	ἐς	Ἦλιν, σπανίζουσι σίτου σφίσι τροφὰς
[6, 10]	ἐν νήσῳ καλουμένῃ Γλαύκου καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἔτι. (Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ,
[6, 13]	πόλεως μὲν οὐδὲ ἐρείπια ἐλείπετο	ἐς	ἡμᾶς ἔτι· ὄνομα δὲ καὶ
[6, 6]	ὁ Ἥρως, ἀφανίζεταί τε καταδὺς	ἐς	θάλασσαν· καὶ γάμος τε ἐπιφανὴς
[6, 19]	χώρᾳ τῇ Ἰβήρων λέγουσι, στόμασιν	ἐς	θάλασσαν κατερχόμενον δυσὶ, καὶ ὁμώνυμον
[6, 18]	ἦν, καὶ τὸ ἔχθος τὸ	ἐς	Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα
[6, 18]	μιμεῖσθαι· ὡς δέ οἱ διαφορὰ	ἐς	Θεόπομπον ἐγεγόνει τὸν Δαμασιστράτου, γράφει
[6, 7]	Ἀθηναίοις καταστῆσαι· ὅτι καὶ Ἀθηναίοις	ἐς	Θράσυλλον καὶ τοὺς ἐν Ἀργινούσαις
[6, 4]	ὑπὸ στασιωτῶν ἐκ Κνωσσοῦ, καὶ	ἐς	Ἱμέραν ἀφικόμενος πολιτείας τετύχε· ᾧ
[6, 20]	ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ τὰ	ἐς	ἱππικήν (καὶ ὄνομα Ὠλένιον αὐτῷ
[6, 20]	πολὺ δή τι ὑπερηρκώς ἐστιν	ἐς	ἵππων φόβον. Ἐπὶ δὲ νύσσης
[6, 7]	ἀντιστασιωτῶν ἐκ τῆς Ῥόδου, καὶ	ἐς	Ἰταλίαν παρὰ Θουρίους ἀπελθόντες. Χρόνῳ
[6, 6]	τὰ μάλιστα ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ	ἐς	Ἰταλίαν τότε δὴ ἐμαχέσατο πρὸς
[6, 3]	χρήμασι. (Καυλωνία δὲ ἀπῳκίσθη μὲν	ἐς	Ἰταλίαν ὑπὸ Ἀχαιῶν, οἰκιστὴς δὲ
[6, 26]	εἰρημένα· ἐπεὶ αὐτός γε οὐκ	ἐς	καιρὸν ἀφικόμην τῆς ἑορτῆς. Λέγουσι
[6, 26]	χώρα τά τε ἄλλα ἐστὶν	ἐς	καρποὺς καὶ τὴν βύσσον οὐχ
[6, 9]	ἐς Ἀθηνᾶς ἱερόν. Ἐσβάντος δὲ	ἐς	κιβωτὸν κειμένην ἐν τῷ ἱερῷ,
[6, 9]	ἄνδρας ἐς Δελφοὺς ἐρησομένους, ὁποῖα	ἐς	Κλεομήδην τὰ συμβάντα ἦν. (Τούτοις
[6, 16]	ὁ Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ τῆς	ἐς	Λακεδαίμονα ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ ἑτέραν
[6, 22]	γάρ σφισιν ὑπῆρχεν ἐξ ἀρχῆς	ἐς	Λετριναίους) τὰ παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι
[6, 22]	θεόν, καὶ αὐτὸν ἐς παννυχίδα	ἐς	Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς τε
[6, 22]	σταδίους μὲν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν	ἐς	Λετρίνους ἕξεις, ὀγδοήκοντα δὲ ἐκ
[6, 22]	ἐς τιμὴν τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα	ἐς	Λετρίνους τε μετήγαγον, καὶ τῇ
[6, 17]	ἠμελημένην τε ἐς ἅπαν, καὶ	ἐς	λήθην ὀλίγου δεῖν ἥκουσαν ἀνθρώποις.
[6, 17]	Καί τοι ἄλλα τε Τισίας	ἐς	λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ πιθανώτατα τῶν
[6, 8]	ἐξ ἀνθρώπου μεταβάλοι τὸ εἶδος	ἐς	λύκον ἐπὶ τῇ θυσίᾳ τοῦ
[6, 5]	δὲ τοῦ ὄρους ἡ μὲν	ἐς	Μακεδονίαν πλευρά, ἡ δὲ ἐπὶ
[6, 26]	κράνει, ὅτι οὗτοι προχειρότατα ἔχουσιν	ἐς	μάχας οἱ ἀλεκτρυόνες· δύναιτο δ'
[6, 12]	ἀφανεστέρας, καὶ δι' αὐτὸ ἀνοικισθείσας	ἐς	Μεγάλην πόλιν, περιέχει σφᾶς γενόμενον
[6, 19]	τῷ ἐλάσσονί ἐστι τῶν θαλάμων,	ἐς	μὲν τοῦ χαλκοῦ τὸν σταθμόν,
[6, 20]	αὐτῆς. Τὴν δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν	ἐς	Μιδέαν τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι
[6, 18]	δήμου. Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης τοσάδε	ἐς	μνήμην. Βασιλέα γὰρ οὐ τὰ
[6, 17]	τοσάδε ἔστι σοι τῶν ἀνηκόντων	ἐς	μνήμην. Δημοκράτης Τενέδιος, καὶ Ἠλεῖος
[6, 5]	τούτῳ θαῦμα ὑπελίπετο ὁ Πουλυδάμας	ἐς	μνήμην. Ἐς ἀγέλην ἐσελθὼν βοῶν,
[6, 24]	τῆς Δωρίου, διαιροῦσι δὲ αὐτὴν	ἐς	μοίρας τρεῖς οἱ κίονες. Ἐν
[6, 16]	καὶ Ἰσθμίων αὐτὸν, βασιλεὺς Ἀδριανὸς	ἐς	Νεμείων ἀγῶνα τῶν χειμερινῶν ἀπέδωκεν
[6, 6]	καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν ἡλικίαν·	ἐς	ὃ ἡ Πυθία τὸ παράπαν
[6, 7]	ἐναυμάχησεν ἐναντία Ἀθηναίων ναυσὶν οἰκείαις·	ἐς	ὃ τριήρων ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη
[6, 26]	ὀνομάζοντες· λέβητας δὲ ἀριθμὸν τρεῖς	ἐς	οἴκημα ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς κατατίθενται
[6, 6]	δὲ εἶδε, τὰ μὲν πρῶτα	ἐς	οἶκτον, δεύτερα δὲ ἀφίκετο καὶ
[6, 14]	Ἀφίκετο δὲ καὶ ἕβδομον παλαίσων	ἐς	Ὀλυμπίαν· ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἐγένετο
[6, 10]	Εὐαγόρας· τὰ Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα	ἐς	Ὀλυμπίαν ἀνέθηκεν, ἑτέρωθι δὴ δηλώσω
[6, 4]	τελευτῆς (ἐμοὶ δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα	ἐς	Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν, ὅτι ἐν βαρβάρῳ
[6, 10]	ποιούμενον, καὶ ἐπὶ τούτῳ πυκτεύσοντα	ἐς	Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν. Ἔνθα δὴ
[6, 23]	ἐς τοὺς ἀθλητὰς πρὶν ἢ	ἐς	Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν τούτῳ
[6, 10]	δὲ ἱπποτροφησάντων ἐν Ἕλλησι, πρῶτος	ἐς	Ὀλυμπίαν εἰκόνα ἀνέθηκεν ὁ Κλεοσθένης
[6, 18]	Κρῆτες. (Πρῶται δὲ ἀθλητῶν ἀνετέθησαν	ἐς	Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός τε Αἰγινήτου
[6, 7]	παισὶν Ἀκουσιλάῳ καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν	ἐς	Ὀλυμπίαν ἐλθεῖν. Νικήσαντες δὲ οἱ
[6, 18]	Τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ τὰ	ἐς	Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου Πυθαγόρου
[6, 12]	(Τίμωνι δὲ τῷ Αἰσύπου, καθέντι	ἐς	Ὀλυμπίαν ἵππους, ἀνδρὶ Ἠλείῳ, ἔστι
[6, 3]	ναῦς αἱ Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν	ἐς	Ὀλυμπίαν τὸν Λύσανδρον, Ἐφέσιοι δὲ
[6, 17]	ἔστιν· ἀναθεῖναι δὲ τὴν εἰκόνα	ἐς	Ὀλυμπίαν φησὶν Εὔμολπος ἀπόγονος τρίτος
[6, 21]	τῇ χώρᾳ λόφος ἐστὶν ἀνήκων	ἐς	ὀξύ, ἐπὶ δὲ αὐτῷ πόλεως
[6, 5]	αὐτὸν ἐς Σοῦσά τε καὶ	ἐς	ὄψιν ἀφικέσθαι τὴν αὑτοῦ. Ἔνθα
[6, 22]	βιασόμενον τὴν θεόν, καὶ αὐτὸν	ἐς	παννυχίδα ἐς Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ
[6, 3]	κρατήσαντα ἐποίησε Δαμόκριτος Σικυώνιος, ὃς	ἐς	πέμπτον διδάσκαλον ἀνῄει τὸν Ἀττικὸν
[6, 4]	τις καὶ ἄλλος ἀγαθὸς τὰ	ἐς	πλαστικήν. Διδαχθῆναι δὲ παρὰ Κλεάρχῳ
[6, 25]	τὴν Ἦλιν τιμῆς μὲν καὶ	ἐς	πλέον ἔτι ἥκει· Σατράπην δὲ
[6, 13]	προσνομοθετήσουσιν Ἠλεῖοι; Τούτων δὲ ἔτι	ἐς	πλέον ἥκουσιν εὐηθείας, οἳ τὸν
[6, 4]	καὶ ἐν τοῖς Σπαρτιατικοῖς λόγοις	ἐς	πλέον ἡμῖν δεδήλωται. Εὐάνθει δὲ
[6, 20]	(Παρεχομένου δὲ τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν	ἐς	πλέον τὴν ἑτέραν τῶν πλευρῶν,
[6, 17]	ἀμφισβήτησιν· (ἀλλά γε ἐκείνου τε	ἐς	πλέον τιμῆς ἀφίκετο ὁ Γοργίας
[6, 13]	ἐπεὶ τῆς σάλπιγγος ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν	ἐς	πλέον τὸν δρόμον, φθάνει τε
[6, 8]	τὴν εἰκόνα ἐποίησε. Τὰ δὲ	ἐς	Πρόμαχον τὸν Δρύωνος παγκρατιαστὴν Πελληνέα
[6, 7]	δὲ ὕστερον κατῆλθεν ὁ Δωριεὺς	ἐς	Ῥόδον· καὶ φανερώτατα δὴ ἁπάντων
[6, 5]	ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα, ἀνέπεισεν αὐτὸν	ἐς	Σοῦσά τε καὶ ἐς ὄψιν
[6, 7]	ἀνδρῶν Λακεδαιμονίων αὐτὸν, καὶ ἀναχθέντα	ἐς	Σπάρτην, ἀδικεῖν τε ὑπὸ Λακεδαιμονίων
[6, 5]	ῥώμης ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι καὶ οὗτος.	Ἐς	σπήλαιον γὰρ οἵ τε ἄλλοι
[6, 12]	Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι ἄρτι	ἐς	Συρακούσας, καὶ ἐς τὸ πλῆθος
[6, 4]	Φειδίου τε ἕνεκα καὶ τῆς	ἐς	τὰ ἀγάλματα τοῦ Φειδίου σοφίας·
[6, 24]	ἀγορὰν τοὺς κίονας, τῇ δὲ	ἐς	τὰ ἐπέκεινα τῆς ἀγορᾶς ἔχουσα·
[6, 6]	τέ ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας	ἐς	τὰ μάλιστα ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ
[6, 7]	καὶ τούτοις. Γνάθωνα δὲ καὶ	ἐς	τὰ μάλιστα, ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι
[6, 6]	μέλας καὶ τὸ εἶδος ἅπαν	ἐς	τὰ μάλιστα φοβερός, λύκου δὲ
[6, 3]	ὄντι τῷ Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα	ἐς	τὰ νεῦρα, καὶ αὐτὸν ἐπὶ
[6, 6]	ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ τοῦ δαίμονος	ἐς	τἄλλα ἦν οὐδέν. Εὔθυμος δὲ
[6, 6]	με εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν τὰ	ἐς	τὰς νίκας αὐτῷ καὶ τὰ
[6, 7]	νῖκαι, Νεμείων δὲ ἀποδέουσαι μιᾶς	ἐς	τὰς ὀκτώ· λέγεται δὲ καὶ
[6, 18]	τὸ ὄνομα τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν	ἐς	τὰς πόλεις. Καὶ αὐτός τε
[6, 20]	ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι	ἐς	τὰς τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς
[6, 6]	Σικελίᾳ πόλεων, ἀφικέσθαι δὲ καὶ	ἐς	Τεμέσαν ὁμοῦ ταῖς ναυσί· μεθυσθέντα
[6, 24]	Κατὰ δὲ τῆς στοᾶς τὸ	ἐς	τὴν ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ
[6, 24]	Κατὰ ταύτην τὴν στοὰν ἰόντι	ἐς	τὴν ἀγορὰν, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ
[6, 24]	Δώριος, καὶ διπλῆ, τῇ μὲν	ἐς	τὴν ἀγορὰν τοὺς κίονας, τῇ
[6, 11]	οἰκίας αὖθις κομίσαι τὸ ἄγαλμα	ἐς	τὴν ἀγοράν. Ὡς δὲ ἤνεγκε,
[6, 14]	τῷ ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον	ἐς	τὴν Ἄλτιν ἀνέθηκε Θρασύβουλος Ἠλεῖος.
[6, 14]	ἐσκομίσειεν αὐτὸς αὑτοῦ τὸν ἀνδριάντα	ἐς	τὴν Ἄλτιν ὁ Μίλων. Λέγεται
[6, 7]	Κόνωνος, ἀπὸ Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι σφᾶς	ἐς	τὴν βασιλέως καὶ Ἀθηναίων συμμαχίαν.
[6, 11]	τὴν εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν αὖθις	ἐς	τὴν γῆν. Θάσιοι δὲ ἀναθέντες,
[6, 6]	ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ	ἐς	τὴν ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα ἔμελλε χωρήσειν.
[6, 20]	καθέστηκεν. (Λέγεται δὲ καὶ Ἀρκάδων	ἐς	τὴν Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ
[6, 17]	ἐκ τῆς Φηγέως θυγατρὸς καὶ	ἐς	τὴν Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς
[6, 25]	τῇ Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν δὲ	ἐς	τὴν Ἦλιν τιμῆς μὲν καὶ
[6, 23]	(Τῆς ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν τῆς	ἐς	τὴν Μαλκὼ παιδὸς ἕστηκεν εἰκὼν
[6, 11]	αὐτὸν ἀπὸ τῶν διδασκάλων φασὶν	ἐς	τὴν οἰκίαν ἐρχόμενον, ἄγαλμα ὅτου
[6, 9]	τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας	ἐς	τὴν πάλην, καὶ ὡς ἐοικὸς
[6, 5]	(Οὗτοι πολλάκις οἱ λέοντες καὶ	ἐς	τὴν περὶ τὸν Ὄλυμπον πλανῶνται
[6, 22]	ἐς αὐτοὺς βουλεύειν· ἐσβαλόντας δὲ	ἐς	τὴν Πισαίαν σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν
[6, 23]	πυθέσθαι δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι παρελθόντες	ἐς	τὴν πόλιν κατὰ τὴν ἀγυιὰν
[6, 12]	Πύρρου. Ῥωμαίων δὲ περὶ Σικελίας	ἐς	τὴν πρὸς Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων,
[6, 15]	Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς	ἐς	τὴν πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας
[6, 15]	ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς τε	(ἐς)	τὴν πυγμὴν καὶ τοὺς ἐς
[6, 22]	δὲ οἱ Ἠλεῖοι καὶ ἔπος	ἐς	τὴν Πύλον ταύτην ἔχειν τῶν
[6, 8]	ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα	ἐς	τὴν πυρὰν αὑτόν. Ὁπόσα δὲ
[6, 14]	τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει, πρὶν ἢ	ἐς	τὴν Ῥόδον αὐτὸν οἴκαδε ἀναστρέψαι.
[6, 24]	κὴν οἱ Ἠλεῖοι. Ναυσὶ γὰρ	ἐς	τὴν σφετέραν Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι
[6, 6]	οὐδέν. Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο γὰρ	ἐς	τὴν Τεμέσαν, καί πως τηνικαῦτα
[6, 20]	θύουσι τῇ Ἱπποδαμείᾳ, καὶ ἄλλα	ἐς	τιμὴν δρῶσιν αὐτῆς. Τὴν δὲ
[6, 4]	ᾧ καὶ πολλὰ εὕρετο ἄλλα	ἐς	τιμήν. Ἔμελλεν οὖν ὡς τὸ
[6, 23]	ἄλλα τε τοῦ Ἀχιλλέως δρῶσιν	ἐς	τιμὴν, καὶ κόπτεσθαι νομίζουσιν αὐτόν.
[6, 22]	Λετριναίους) τὰ παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι	ἐς	τιμὴν τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς
[6, 18]	συγγραφὴν λοίδορον. Ὡς δὲ ἦν	ἐς	τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας
[6, 20]	δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ, ὁ μὲν	ἐς	τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν ὁ
[6, 14]	μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα	ἐς	τὸ ἄνω· τῶν λοιπῶν δὲ
[6, 12]	ἔτι Ἀρκάδων αὐτῶν εἰσιν οἱ	ἐς	τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ Ἀγησάρχου
[6, 9]	Σπαρτιάτης Κρατῖνος ἐποίησε. Τὰ δὲ	ἐς	τὸ ἅρμα τὸ Γέλωνος οὐ
[6, 24]	ταύτῃ τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν	ἐς	τὸ γυμνάσιον. Εἰσιᾶσι δὲ, πρὶν
[6, 21]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου τῆς	ἐς	τὸ γυμνάσιον· καὶ αἱ παλαῖστραι
[6, 5]	σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων τούς τε	ἐς	τὸ θέατρον συνειλεγμένους (ἔτυχε γάρ
[6, 3]	Ὀλυμπίαν τὸν Λύσανδρον, Ἐφέσιοι δὲ	ἐς	τὸ ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος
[6, 9]	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ἡ	ἐς	τὸ ἱερὸν τῆς Εἰρήνης τὸ
[6, 7]	λόγον, ἐθέλειν μοι φαίνεται Λακεδαιμονίους	ἐς	τὸ ἴσον ἔτι Ἀθηναίοις καταστῆσαι·
[6, 20]	Ἀριστείδην σοφίαν τινὰ καὶ αὐτὸν	ἐς	τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ
[6, 14]	ὁ Μίλων καθίησι τὰς χεῖρας	ἐς	τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί τε δὴ
[6, 26]	ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι, καὶ ἐσελθόντες	ἐς	τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους
[6, 15]	(ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ τοὺς	ἐς	τὸ παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει τῇ
[6, 7]	ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος τοὺς ἐσελθόντας	ἐς	τὸ παγκράτιον· (οὗτοι μὲν ἀδελφοί
[6, 11]	εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας	ἐς	τὸ πέλαγος ἐπὶ ἰχθύων θήραν,
[6, 12]	παρεληλυθότι ἄρτι ἐς Συρακούσας, καὶ	ἐς	τὸ πλῆθος ποιεῖσθαι λόγους ἀρχομένῳ,
[6, 20]	αὐτῆς τούς τε Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι	ἐς	τὸ στάδιον καὶ τοὺς ἀγωνιστάς.
[6, 5]	οὐδενὶ ἐσκευασμένος ὅπλῳ. Προήχθη δὲ	ἐς	τὸ τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ
[6, 14]	τῆς δεξιᾶς χειρὸς τὸ μὲν	ἐς	τὸν ἀγκῶνα ἐκ τοῦ ὤμου
[6, 21]	θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν ἢ	ἐς	τὸν ἀγῶνα αὐτὸν τῷ Οἰνομάῳ
[6, 11]	μὲν δὴ ἔργων τῶν Θεαγένους	ἐς	τὸν ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν,
[6, 24]	καὶ ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων, ὅσα	ἐς	τὸν ἀγῶνα σφᾶς δεῖ ποιεῖν,
[6, 20]	τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες	ἐς	τὸν ἀγῶνα τῶν ἵππων. Πρὸ
[6, 21]	δειράδα, ποταμὸς ἀπὸ μεσημβρίας κατιὼν	ἐς	τὸν Ἀλφειὸν καταντικρὺ τοῦ Ἐρυμάνθου
[6, 21]	ἐκδίδωσι μὲν οὖν καὶ οὗτος	ἐς	τὸν Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ ἐκ
[6, 10]	ἀρότρου. Οὕτω γε δὴ βιαιοτέραν	ἐς	τὸν ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν,
[6, 11]	Ἕλλησιν εἴη, καὶ τοὺς ἐσελθόντας	ἐς	τὸν δόλιχον ἐκράτησεν. Ἦν δέ
[6, 20]	τέτραπται δὲ αὐτῆς τὸ ἔμβολον	ἐς	τὸν δρόμον. Καθ' ό, τι
[6, 13]	κλήρου, καὶ οὐκ ἀθρόους ἀφιᾶσιν	ἐς	τὸν δρόμον· οἳ δ' ἂν
[6, 6]	Ἤκουσα δὲ καὶ τοιόνδε ἔτι	ἐς	τὸν Εὔθυμον, ὡς γήρως τε
[6, 6]	τῷ Θεαγένει τάλαντον μὲν ἱερὰν	ἐς	τὸν θεὸν ζημίαν, τάλαντον δὲ
[6, 19]	τε ᾠκοδομήσαντο, καὶ ἀναθήματα ἀνέθεσαν	ἐς	τὸν θησαυρὸν, κέδρου ζῴδια χρυσῷ
[6, 4]	κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι καὶ οὗτος	ἐς	τὸν λόγον, Φειδίου τε ἕνεκα
[6, 6]	σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν τε ἐπεθύμησεν	ἐς	τὸν ναὸν, καὶ τὴν παρθένον
[6, 3]	ἄλλα, ὁποῖα τὰ συμβάντα ἦν	ἐς	τὸν Οἰβώταν, τῇ ἐς Ἀχαιοὺς
[6, 22]	δὲ αὐτὴν ποταμὸς Λάδων κάτεισιν	ἐς	τὸν Πηνειόν. (Λέγουσι δὲ οἱ
[6, 12]	Ἱέρωνι δὲ συνιόντων μὲν ἄρτι	ἐς	τὸν πόλεμον, ἑλέσθαι τὰ Καρχηδονίων
[6, 20]	δρόμῳ βλάπτων. Ἤκουσα δὲ καὶ	ἐς	τὸν Πορθάονος Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν
[6, 22]	Κύθηρος ποταμός· πηγὴ δὲ ἐκδιδοῦσα	ἐς	τὸν ποταμὸν, καὶ νυμφῶν ἐστιν
[6, 3]	δὲ τοῦ Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων	ἐς	τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων,
[6, 20]	οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ νομίζουσιν	ἐς	τὸν Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ μὲν
[6, 25]	ἐπὶ τῇ χελώνῃ τε καὶ	ἐς	τὸν τράγον παρίημι τοῖς θέλουσιν
[6, 14]	καιρὸς, ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων ἄγουσιν,	ἐς	τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ τὰ τῆς
[6, 7]	τὸ ἀπ' αὐτοῦ γένος δόξης	ἐς	τοσοῦτο ἀφίκοντο. (Ἐγένοντο δὲ καὶ
[6, 6]	γραφῇ γράμματα. Ταῦτα μὲν δὴ	ἐς	τοσοῦτο εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀδριάντες
[6, 7]	ἄνδρα οὕτω μέγαν καὶ δόξης	ἐς	τοσοῦτο ἥκοντα ἐθεάσαντο ἐν σχήματι
[6, 8]	Παρράσιος γενεάν. Τοῦτο μὲν δὴ	ἐς	τοσοῦτο πεποίηται. (Εὐβώτας δὲ ὁ
[6, 26]	καὶ Ἄνδριοι παρὰ ἔτος σφίσιν	ἐς	τοῦ Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν
[6, 25]	ἀνθρώποις ἅπαξ ἡ κάθοδος ἡ	ἐς	τοῦ δου γίνεται. (Τοῖς δὲ
[6, 7]	τῷ δικαίῳ δρᾶσαι. (Τὰ δὲ	ἐς	τοῦ Δωριέως τὴν τελευτήν, ἐστιν
[6, 26]	ὅσα Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ Συήνης	ἐς	τοῦ ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν.
[6, 19]	τὸν ἀριθμὸν ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς	ἐς	τοῦ πεντάθλου τὸ ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι.
[6, 23]	γυμνάσιόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ὅσα	ἐς	τοὺς ἀθλητὰς πρὶν ἢ ἐς
[6, 23]	ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν αὖθις	ἐς	τοὺς Αἰτωλούς· καὶ ἡ ἀγυιὰ
[6, 13]	ἡμᾶς ἔτι· ὄνομα δὲ καὶ	ἐς	τοὺς ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου,
[6, 21]	δοκεῖν δέ μοι καὶ ὑπόμνημα	ἐς	τοὺς ἔπειτα ὅσων τε καὶ
[6, 6]	παρελθεῖν δρόμῳ· ὑπέλειπε δὲ καὶ	ἐς	τοὺς ἔπειτα φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων
[6, 12]	μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ τὰ	ἐς	τοὺς οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα· τὰς
[6, 13]	γε ἐπιγράμματι καὶ τὰ Ἠλείων	ἐς	τοὺς Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ γράμματα. Ὀγδόῃ
[6, 14]	δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ τηνικαῦτα	ἐς	τοὺς παῖδας) ἐνίκα παλαίων. Τῷ
[6, 22]	περιοίκων Δυσπόντιοι. Τούτοις καὶ μάλιστα	ἐς	τοὺς Πισαίους οἰκεῖα ἦν, καὶ
[6, 15]	ὑπὸ τοῦ Κάπρου, ὅμως ἐχρήσατο	ἐς	τοὺς πύκτας θυμῷ τε ἐρρωμένῳ
[6, 6]	Λοκρίδα καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ	ἐς	τοὺς τέττιγας παρέχεται θαῦμα. Οἱ
[6, 23]	τῆς Μαλκοῦς πρόσωπον Ἡρακλέους ἄχρι	ἐς	τοὺς ὤμους, καὶ ἐν τῶν
[6, 20]	ὅσον πλέθρου χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ.	Ἐς	τοῦτο ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον
[6, 6]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ μὲν δὴ	ἐς	τούτους εἶχεν οὕτω. Τὰ δὲ
[6, 12]	μὲν Συρακουσίου, δυσμενέστατα δὲ ἀνδρὸς	ἐς	τυραννίδα ἔχοντος, ὃς καὶ ὕστερον
[6, 26]	καὶ τὸν θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν	ἐς	τῶν Θυίων τὴν ἑορτὴν λέγουσιν.
[6, 20]	καθέζονται, κατὰ τοῦτο (τὸ) χωρίον	ἐς	τῶν ἵππων ἀνειμένων τοὺς δρόμους
[6, 12]	Ῥωμαίων ἐχυρώτερα καὶ βεβαιότερα ἅμα	ἐς	φιλίαν, μετεβάλετο ὡς τούτους. (Τοῦ
[6, 20]	θεάματι τοῖς Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν	ἐς	φυγὴν, ἐπέκειντο οἱ Ἠλεῖοι, καὶ
[6, 5]	τοῦ ἐπιόντος κακοῦ καὶ τρεπομένων	ἐς	φυγὴν τῶν λοιπῶν παρέστη καταμεῖναι
[6, 4]	ἔνθα ὁ Χίλων ἔπεσεν, ἤτοι	ἐς	Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς τοῖς πᾶσιν ὁμοῦ
[6, 13]	δὲ ἐν δύο ταῖς ὑστέραις	ἐς	χάριν τὴν Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους
[6, 3]	Φάρακα, καὶ ἄλλους Σπαρτιατῶν, ἥκιστα	ἔς	γε τὸ Ἑλληνικὸν γνωρίμους. (Μεταπεσόντων
[6, 6]	Ἰλίου, κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ ἀνέμων	ἔς	τε ἄλλας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ
[6, 24]	ἐκ τοῦ γυμνασίου φέρει μὲν	ἔς	τε τὴν ἀγορὰν καὶ ἐπὶ
[6, 22]	Ἠλείοις, νεώτερα ἐς αὐτοὺς βουλεύειν·	ἐσβαλόντας	δὲ ἐς τὴν Πισαίαν σὺν
[6, 9]	ἀστῶν, κατέφυγεν ἐς Ἀθηνᾶς ἱερόν.	Ἐσβάντος	δὲ ἐς κιβωτὸν κειμένην ἐν
[6, 20]	καὶ Ἀρκάδων ἐς τὴν Ἠλείαν	ἐσβεβληκότων	στρατιᾷ, καὶ τῶν Ἠλείων σφίσιν
[6, 20]	δέ σφισιν ὁ δράκων ἔδοξεν	ἐσδῦναι	μετὰ τὴν μάχην, τὸ ἱερὸν
[6, 15]	οἱ παῖδες καὶ ὕστατον πενταθλήσοντες	ἐσεκλήθησαν.	Ἒστι δὲ ἥ τε εἰκὼν
[6, 25]	μὲν ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον,	ἐσελθεῖν	δὲ οὐδὲ τότε ἐφεῖται πέρα
[6, 6]	πυνθάνεται τὰ παρόντα σφίσι, καὶ	ἐσελθεῖν	τε ἐπεθύμησεν ἐς τὸν ναὸν,
[6, 15]	καὶ τοὺς ἐς τὸ παγκράτιον	ἐσελθόντας	ἐκράτει τῇ μάχῃ. Αἱ δὲ
[6, 9]	Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς	ἐσελθόντας	ἐς τὴν πάλην, καὶ ὡς
[6, 7]	Δωριέως ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος τοὺς	ἐσελθόντας	ἐς τὸ παγκράτιον· (οὗτοι μὲν
[6, 11]	ἐν Ἕλλησιν εἴη, καὶ τοὺς	ἐσελθόντας	ἐς τὸν δόλιχον ἐκράτησεν. Ἦν
[6, 15]	Μιτυληναίῳ τοὺς ἐς τὴν πυγμὴν	ἐσελθόντας	κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο τοιόνδε προσποιοῦσιν
[6, 16]	αὐτῶν Λύσιππος Ἠλεῖος, καταπαλαίσας τοὺς	ἐσελθόντας	τῶν παίδων· Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος
[6, 26]	(σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι, καὶ	ἐσελθόντες	ἐς τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου
[6, 5]	Πουλυδάμας ἐς μνήμην. Ἐς ἀγέλην	ἐσελθὼν	βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ ἀγριώτατον
[6, 6]	τὸν ναὸν, καὶ τὴν παρθένον	ἐσελθὼν	θεάσασθαι. Ὡς δὲ εἶδε, τὰ
[6, 20]	καὶ αὐτὸν ἐς τὸ μηχάνημα	ἐσενέγκασθαι.	(Παρεχομένου δὲ τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν
[6, 18]	παρὰ τοῦ Ἐφεσίων κοινοῦ, Ἐφεσίοις	ἐσεποίησεν	αὑτόν· καὶ αὐτὸν ἐπὶ τῷ
[6, 2]	ν τὸ ν πύ κτην	εσή	μαινεν ουδέ ν. (Παρὰ δὲ
[6, 21]	τὸν Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς γῆς	ἔσῃ	τῆς Πισαίας. (Ἐν ταύτῃ τῇ
[6, 19]	παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν. (Ἐμὲ δὲ	ἐσῆλθεν	ἀνάμνησις, ὡς Θουκυδίδης ποιήσειεν ἐν
[6, 6]	Θεαγένης καὶ ἀμειβόμενος αὐτὸν οὐκ	ἐσῆλθεν	ἐπὶ τὴν πυγμήν· καὶ ἐπ'
[6, 22]	παρῆσαν, καὶ τὸν Ἀλφειόν, ὡς	ἐσῆλθεν,	οὐκ ἔχειν αὐτὸν ἀπὸ τῶν
[6, 5]	τῶν συμποτῶν καὶ ὁ Πουλυδάμας	ἐσῆλθεν	ὥρᾳ θέρους. Καί πως οὐ
[6, 17]	ἄλλα τε Τισίας ἐς λόγους	ἐσηνέγκατο,	καὶ πιθανώτατα τῶν καθ' αὑτὸν
[6, 2]	επεξευρό ντες έ στι μαντεύ	εσθαι.	Κυσὶ δὲ ουδέ νες επί
[6, 25]	χερσὶν ἀμφοτέραις ἐπὶ δόρατι ἠρεισμένος·	ἐσθῆτα	δὲ ἐρεᾶν αὐτῷ καὶ ἀπὸ
[6, 6]	φοβερός, λύκου δὲ ἀμπίσχετο δέρμα	ἐσθῆτα.	Ἐτίθετο δὲ καὶ ὄνομα Λύκβαντα
[6, 24]	καὶ ξόανα ἐπίχρυσα τὰ ἐς	ἐσθῆτα,	πρόσωπα δὲ καὶ χεῖρες καὶ
[6, 26]	μίτοι δέ, ἀφ' ὧν τὰς	ἐσθῆτας	ποιοῦσιν οἱ Σῆρες, ἀπὸ οὐδενὸς
[6, 26]	ἄγαλμα. Καρποὶ χώρας Ἠλείας. Βύσσος.	Ἐσθῆτες	σηρικαὶ ἐν μίτων ζςυφίου τίνος
[6, 19]	πεποιημένος ἐστὶν Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ	ἐσθῆτός	ἐστι τὰ λοιπὰ καὶ τῷ
[6, 7]	Λέγεται δὲ, ὡς καὶ κρέας	ἐσθίειν	ἐπινοήσειε· τέως δὲ τοῖς ἀθληταῖς
[6, 26]	πρόσω βιωσόμενα ἴσασι) κάλαμον διδόασιν	ἐσθίειν	χλωρόν. Ἡ δέ ἐστιν ἡδίστη
[6, 20]	δὲ αὐτῆς τούς τε Ἑλλανοδίκας	ἐσιέναι	ἐς τὸ στάδιον καὶ τοὺς
[6, 20]	κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ	ἐσιόντες	ἐς τὸν ἀγῶνα τῶν ἵππων.
[6, 15]	δικαίῳ σφίσιν, εἰ τὸ παγκράτιον	ἐσκαλέσαιντο	πρὶν ἢ πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν
[6, 5]	καὶ ἄλκιμον θηρίον κατειργάσατο οὐδενὶ	ἐσκευασμένος	ὅπλῳ. Προήχθη δὲ ἐς τὸ
[6, 15]	τε δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως	ἐσκληθέντος	τοῦ παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ τοῦ
[6, 19]	ἐς τοῦ πεντάθλου τὸ ἀγώνισμα	ἐσκομίζουσι.	Καὶ ἀσπίς ἐστιν ἐπίχαλκος γραφῇ
[6, 26]	δὲ ἀριθμὸν τρεῖς ἐς οἴκημα	ἐσκομίσαντες	οἱ ἱερεῖς κατατίθενται κενούς, παρόντων
[6, 14]	ἵστασθαι. (Λέγεται δὲ καὶ ὡς	ἐσκομίσειεν	αὐτὸς αὑτοῦ τὸν ἀνδριάντα ἐς
[6, 20]	πέρατί ἐστιν, ἣν Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν	ἔσοδον·	διὰ δὲ αὐτῆς τούς τε
[6, 20]	τῆς Ἄλτεως κατὰ τὴν πομπικὴν	ἔσοδον	Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον πλέθρου χωρίον
[6, 20]	ἔτος ἕκαστον ἔστι ταῖς γυναιξὶν	ἔσοδος,	αἳ θύουσι τῇ Ἱπποδαμείᾳ, καὶ
[6, 20]	τῆς τε Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ	ἔσοδος	ἐς αὐτό ἐστιν ἀνθρώποις· ἐν
[6, 20]	ἔχει τιμάς, καὶ ἐς αὐτὸ	ἔσοδος	οὐκ ἔστι πλὴν τῇ θεραπευούσῃ
[6, 23]	τὸν φοίνικα ὁ Ἀντέρως. (Τῆς	ἐσόδου	δὲ ἑκατέρωθεν τῆς ἐς τὴν
[6, 21]	ἐλάσσων περίβολος ἐν ἀριστερᾷ τῆς	ἐσόδου	τῆς ἐς τὸ γυμνάσιον· καὶ
[6, 8]	δὲ ὁ Κυρηναῖος, ἅτε τὴν	ἐσομένην	οἱ δρόμου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 19]	Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη παρὰ τὰς	Ἑσπερίδας	ἀνάκειται νῦν τὰς ἐν τῷ
[6, 19]	τοῦ πόλου γράμματα. Αἱ δὲ	Ἑσπερίδες	(μετεκινήθησαν γὰρ ὑπὸ Ἠλείων) αὗται
[6, 19]	Ἡρακλέα καὶ δένδρον τὸ παρὰ	Ἑσπερίσι	τὴν μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον τῇ
[6, 20]	αὐτὸν λόγον συμβαίνει τῶν ἵππων,	ἔστ'	ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις κατὰ τῆς
[6, 8]	ἀνθρώποις, ἢ καὶ ὕστερόν ποτε	ἔσται,	μανία μᾶλλον ἢ ἀνδρία νομίζοιτο
[6, 20]	δὴ γίνονται κατὰ τοὺς εἰληχότας	ἑστάναι	τὴν δευτέραν τάξιν, καὶ τηνικαῦτα
[6, 1]	ς εν τοις κό λποις	εστεφανωμέ	νου· καὶ τουδε έ νεκα
[6, 13]	δ' ἐνθάδε νίκαις Φειδώλα παίδων	ἐστεφάνωσε	δόμους. Οὐ μὴν τῷ γε
[6, 1]	νων συγγραφή Ουδὲ οπό σων	εστή	κασιν ανδριά ντες, ουδὲ τού
[6, 3]	Ἐν πολυθαήτῳ τεμένει Διὸς ὑψιμέδοντος	Ἕστηκ'	ἀνθέντων δημοσίᾳ Σαμίων. Τοῦτο μὲν
[6, 9]	ὁ πατὴρ τοῦ Ἀριστέως Χείμων.	Ἑστήκασι	μὲν δὴ ἐγγὺς ἀλλήλων· ἐποίησε
[6, 24]	ἐν δεξιᾷ ἄγαλμά ἐστιν Ἔρωτος·	ἕστηκε	δὲ ἐπὶ βάθρου τοῦ αὐτοῦ.
[6, 6]	ἄνδρα πύκτην ἐποίησεν ἐκ Μαινάλου.	Ἕστηκε	δὲ καὶ Λαστρατίδα παιδὸς εἰκὼν
[6, 10]	Τοῦτο ἔργον μέν ἐστιν Ἀγελάδα,	ἕστηκε	δὲ ὄπισθεν τοῦ Διὸς τοῦ
[6, 7]	παρὰ τῆς μητρὸς τὸν πατέρα	ἕστηκε.	Διαγόραν δὲ καὶ ὁμοῦ τοῖς
[6, 12]	παρὰ τὸ ἅρμα, εἷς ἑκατέρωθεν	ἕστηκε,	καὶ ἐπὶ τῶν ἵππων καθέζονται
[6, 7]	ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός τε	ἕστηκε	Μαντινεὺς σταδιοδρόμος, καὶ πύκτης Ἠλεῖος
[6, 9]	τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος	ἕστηκε	παλαιστὰς καταβαλὼν παῖδας· καὶ Ἄλκετος
[6, 13]	ἀνὴρ ἐπίκλησιν Λίβυς, Μνασέας Κυρηναῖος	ἕστηκε·	Πυθαγόρας δὲ ὁ Ῥηγῖνος ἐποίησε
[6, 24]	στοᾶς τὸ ἐς τὴν ἀγορὰν	ἕστηκε	Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ
[6, 3]	τοῦ Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων οὗτος	ἕστηκε.	Τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον,
[6, 6]	Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς ὁ τρίτος	ἕστηκεν	ἀθλητής. Τὸν μὲν δὴ Μαντινέα
[6, 3]	Ἀνδριὰς Λυσάνδρου. (Δαμίσκου δὲ ἐγγύτατα	ἕστηκεν	ἀνὴρ ὅστις δή· τὸ γὰρ
[6, 16]	αὐτοὺς ἔχοντας εὔνοιαν. Μέσος δὲ	ἕστηκεν	αὐτῶν Λύσιππος Ἠλεῖος, καταπαλαίσας τοὺς
[6, 23]	τῆς ἐς τὴν Μαλκὼ παιδὸς	ἕστηκεν	εἰκὼν πύκτου· καὶ αὐτὸν ἔφασκεν
[6, 16]	(Τοῦ δὲ Ἀριστείδου ἐγγύτατα Μενάλκης	ἕστηκεν	Ἠλεῖος, ἀναγορευθεὶς Ὀλυμπίασιν ἐπὶ πεντάθλῳ,
[6, 7]	τῆς Μαιναλέων χώρας καὶ Λυκῖνος	ἕστηκεν	Ἠλεῖος: κρατῆσαι δὲ ὀλυμπίασι πυγμῇ
[6, 10]	δὲ Ἴκκον καταπαλαίσας παῖδας Παντάρκης	ἕστηκεν	Ἠλεῖος ὁ ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ
[6, 4]	παισίν. Παρὰ δὲ Σωδάμαν Ἀρχίδαμος	ἕστηκεν	ὁ Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ
[6, 13]	τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος	ἕστηκεν	ὁ Δούριος Σάμιος, κρατήσας πυγμῇ
[6, 10]	ἀνδριάντες. (Ἐπὶ δὲ τοῖς κατειλεγμένοις	ἕστηκεν	ὁ Καρύστιος Γλαῦκος. Εἶναι δέ
[6, 12]	Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ Ἄρατος	ἕστηκεν	ὁ Κλεινίου· καὶ αὖθις ἀναβεβηκώς
[6, 11]	(Τῶν δὲ βασιλέων τῶν εἰρημένων	ἕστηκεν	οὐ πόρρω Θεαγένης ὁ Τιμοσθένους
[6, 1]	ουχ απά ντων εισὶ ν	εστηκό	τες ανδριά ντες, αλλὰ καὶ
[6, 14]	δὲ ἐφ' ἵππου καθήμενον, καὶ	ἑστηκότα	ἄνδρα παρὰ τὸν ἵππον, φησὶ
[6, 13]	πλέον ἥκουσιν εὐηθείας, οἳ τὸν	ἑστηκότα	ἀνδριάντα παρὰ τῇ στήλῃ φασὶν
[6, 20]	ὕσπληγες, καὶ οἱ κατὰ ταύτας	ἑστηκότες	ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι· θέοντές τε
[6, 23]	τιμὴν, καὶ κόπτεσθαι νομίζουσιν αὐτόν.	(Έστι	δὲ καὶ ἄλλος ἐλάσσων γυμνασίου
[6, 2]	τὸ ν ωμον προσέ ρπων	εστὶ	τὸ ν δεξιό ν· καὶ
[6, 26]	τὸ θέατρόν τε καὶ ἱερόν	ἐστι	Διονύσου; τέχνη τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους.
[6, 24]	τῆς ἀγορᾶς τὰ ἐπιφανέστατα ναός	ἐστι	καὶ ἄγαλμα Ἀπόλλωνος Ἀκεσίου· σημαίνοι
[6, 22]	ἐν τῇ πηγῇ καμάτων τέ	ἐστι	καὶ ἀλγημάτων παντοίων ἰάματα. Καλεῖσθαι
[6, 12]	ὁ Ἄρατος, Ἀρεὺς δὲ Ἠλείων	ἐστί.	Καί μοι τοῦ λόγου τὰ
[6, 21]	τό τε ὕδωρ τῆς Παρθενίας	ἐστὶ	καὶ πρὸς τῷ ποταμῷ τάφος
[6, 21]	Οἰνομάου, γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον λίθοις	ἐστὶ,	καὶ ὑπὲρ τοῦ μνήματος ἐρείπια
[6, 25]	ναῷ καλοῦσιν Οὐρανίαν· ἐλέφαντος δέ	ἐστι	καὶ χρυσοῦ, τέχνη Φειδίου, τῷ
[6, 25]	Κορύβαντός τε ἐπίκλησις ὁ Σατράπης	ἐστί.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΣΤΙΓΜΑ' Θέατρον καὶ Ἱερὸν
[6, 8]	ταύτης, ἣ λόγῳ τῷ Ἠλείων	ἐστὶ	κίβδηλος τῶν ἀγωνοθετησάντων Ἀρκάδων ἕνεκα.
[6, 25]	καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ οἵ	ἐστι	λίθου λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει τιμὰς
[6, 3]	δ' ἐφεξῆς ἐς αὐτὸν ἔπαινός	ἐστι	Λύσανδρον· Ἀθάνατον πάτρᾳ καὶ Ἀριστοκρίτῳ
[6, 13]	παῖδας· τέχνη δὲ ἡ εἰκών	ἐστι	μὲν Ἱππίου τὸ δὲ ἐπίγραμμα
[6, 14]	καὶ πλησίον τοῦ ἵππου Τελέστας	ἐστὶ	Μεσσήνιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας· Σιλανίωνος
[6, 20]	Ταράξιππος. Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς	ἐστι·	παραθέοντας δὲ κατὰ τοῦτο τοὺς
[6, 20]	μὲν δὴ στάδιον γῆς χῶμά	ἐστι,	πεποίηται δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα
[6, 4]	δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος ὁ ἀνδριάς	ἐστι.	Πλάστης δὲ ἄλλος τῶν Ἀττικῶν
[6, 6]	δέ οἱ ἀνδριὰς τέχνη τέ	ἐστι	Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς τὰ
[6, 21]	Οὗτος μὲν οὐ τὰ πάντα	ἐστὶ	σῶς, βωμὸς δὲ καὶ ἐς
[6, 19]	ἐστὶν Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ ἐσθῆτός	ἐστι	τὰ λοιπὰ καὶ τῷ Ἐνδυμίωνι
[6, 24]	δὲ ἡ πρὸς μεσημβρίαν ἐργασίας	ἐστὶ	τῆς Δωρίου, διαιροῦσι δὲ αὐτὴν
[6, 9]	ὁ χρόνος τούτῳ τῷ Γέλωνί	ἐστι	τῆς νίκης τρίτη πρὸς τὰς
[6, 20]	Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ	ἐστὶ	τὸ μνῆμα ἐπὶ τοῦ λόφου
[6, 21]	Αἰόλου. Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά	ἐστι	τὸ μνῆμα, καὶ τὸν Πέλοπα,
[6, 3]	δύο νῖκαι. Ἡ δὲ εἰκών	ἐστι	τοῦ Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου τοῦ
[6, 26]	Κυλλήνῃ Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀφροδίτης	ἐστί·	τοῦ Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα,
[6, 3]	ἐπ' αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά	ἐστι	τοῦ Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν
[6, 18]	ἀναθήματα αὐτῷ τὰ ἐς Ὀλυμπίαν	ἐστὶ	τοῦ Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη. (Ἐνταῦθα
[6, 19]	(Πρὸς δὲ τῷ Συβαριτῶν Λιβύων	ἐστὶ	τῶν ἐν Κυρήνῃ θησαυρός· κεῖνται
[6, 19]	δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ τῷ ἐλάσσονί	ἐστι	τῶν θαλάμων, ἐς μὲν τοῦ
[6, 20]	τοὺς δρόμους καὶ ἡ ἄφεσίς	ἐστι	τῶν ἵππων. Παρέχεται μὲν οὖν
[6, 12]	ἀνδριάντες. (Πλησίον δὲ ἅρμα τέ	ἐστι	χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ ἀναβεβηκὼς ἐπ'
[6, 25]	Ἅιδου περίβολός τε καὶ ναός	(ἔστι	γὰρ δὴ Ἠλείοις καὶ Ἅιδου
[6, 20]	καθέδρα τοῖς τιθεῖσι τὸν ἀγῶνα.	Ἔστι	δὲ ἀπαντικρὺ τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸς
[6, 23]	τῆς πανηγύρεως τὸν χρόνον πάντα.	Ἔστι	δὲ ἐν γωνίᾳ τῆς Μαλκοῦς
[6, 23]	δρομεῖς καὶ οἱ πένταθλοι θέουσιν.	Ἔστι	δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ καλούμενον
[6, 20]	καὶ αὐτόθι ἐπὶ τῶν βωμῶν.	(Ἔστι	δὲ ἐντὸς τῆς Ἄλτεως κατὰ
[6, 20]	Ἱπποδαμείας τὰ ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ.	(Ἔστι	δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι τῶν
[6, 24]	ἀπὸ τῶν λαφύρων τῆς δεκάτης.	(Ἔστι	δὲ ἡ κατασκευὴ τῆς στοᾶς
[6, 19]	τινὲς ἐποίησαν τῷ Ἀπόλλωνι θησαυρούς.	Ἔστι	δὲ θησαυρὸς ἐν Ὀλυμπίᾳ Σικυωνίων
[6, 21]	ποταμῷ ἀπὸ ἵππου τῆς Μάρμακος.	(Ἔστι	δὲ καὶ ἄλλος Ἁρπινάτης καλούμενος
[6, 21]	Ἀρκάδων ἐπὶ τῇ κρηπῖδι εἱστήκει.	Ἔστι	δὲ καὶ ἄλλος ἐλάσσων περίβολος
[6, 20]	ἐπίκλησιν εἶναι τοῦ Ἱππίου φησίν.	(Ἔστι	δὲ καὶ ἐν Ἰσθμῷ Ταράξιππος
[6, 24]	ὁμολογίαν ἐπὶ οὐδενὶ λόγῳ καταστάντος.	Ἔστι	δὲ καὶ μνῆμα τῷ Πύρρωνι
[6, 24]	δὲ ἐπὶ βάθρου τοῦ αὐτοῦ.	(Ἔστι	δὲ καὶ Σιληνοῦ ναὸς ἐνταῦθα,
[6, 18]	Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα ἀθλητῶν ἀγάλματα.	(Ἔστι	δὲ καὶ τοῦ Κυρηναίου Κρατισθένους
[6, 23]	Ἠλείου Πολύκτορος τῷ Διὶ ἐποιήθη.	(Ἔστι	δὲ καὶ τρίτος γυμνασίου περίβολος,
[6, 24]	τοῦ δὲ αἱ ἀκτῖνες ἀνέχουσιν.	Ἔστι	δὲ καὶ Χάρισιν ἱερὸν, καὶ
[6, 19]	τῶν πρὸς τῇ Ἀττικῇ. Γελώων.	(Ἔστι	δὲ λίθου πωρίνου κρηπὶς ἐν
[6, 24]	ἄλλο τοιόνδε εἶδον, ναοῦ σχῆμα·	ἔστι	δὲ οὐχ ὑψηλόν, καὶ τοῖχοι
[6, 25]	ἐλείπετο· βασιλεῦσι δὲ ἀνεῖται Ῥωμαίοις.	Ἔστι	δὲ τῆς στοᾶς ὀπίσω τῆς
[6, 24]	καὶ ἐπὶ τὸν Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον,	ἔστι	δὲ ὑπὲρ τοῦ Ἀχιλλέως τὸν
[6, 20]	καὶ ἐς αὐτὸ ἔσοδος οὐκ	ἔστι	πλὴν τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν,
[6, 17]	ἀφικέσθαι τῇ δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε	ἔστι	σοι τῶν ἀνηκόντων ἐς μνήμην.
[6, 20]	τοῦτο ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον	ἔστι	ταῖς γυναιξὶν ἔσοδος, αἳ θύουσι
[6, 12]	ἐς Ὀλυμπίαν ἵππους, ἀνδρὶ Ἠλείῳ,	ἔστι	τοῦτο χαλκοῦν (ἅρμα) ἐπ' αὐτὸν
[6, 15]	παῖδες καὶ ὕστατον πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν.	Ἒστι	δὲ ἥ τε εἰκὼν ἀρχαία
[6, 1]	τι ου κατά λογό ς	εστιν	αθλητων, οπό σοις γεγό νασιν
[6, 2]	εκ παλαιου δή λη καθεστωσά	εστιν	ανθρώ ποις. Κύ πριοι δὲ
[6, 1]	ου δὲ Κλέ ωνό ς	εστιν	εικώ ν. (Ἐς δὲ τὴ
[6, 1]	νος μὲ ν καὶ αυτοις	εστιν	εξ Ἠλιδος· γεγό νασι δέ
[6, 2]	εκ Ναυπά κτου, δηλό ς	εστιν	Ὀλυμπί ασιν ανηρημέ νος νί
[6, 10]	ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο ἔργον μέν	ἐστιν	Ἀγελάδα, ἕστηκε δὲ ὄπισθεν τοῦ
[6, 14]	σταδίου λαβὼν καὶ διαύλου νίκην,	ἐστὶν	Ἀγελάδα τέχνη τοῦ Ἀργείου. (Παῖδα
[6, 12]	οὐδὲ τὰ ἐς τοὺς οἰκιστάς	ἐστιν	ἄγνωστα· τὰς δὲ ἐξ ἀρχῆς
[6, 22]	ὅσον τε ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις,	ἐστὶν	ἀέναος λίμνη τριῶν που τὴν
[6, 26]	οἱ ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν	ἐστιν	αἰδοῖον ἐπὶ τοῦ βάθρου. (Ἡ
[6, 4]	μόνος τῶν ἐν Σπάρτῃ δῆλός	ἐστιν	ἁμαρτὼν τάφου. (Ταῦτα μὲν δὴ
[6, 16]	Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός τέ	ἐστιν	ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ παρ' αὐτὸν
[6, 3]	παρὰ τῇ Ἥρᾳ τῇ Σαμίων	ἐστὶν	ἀνάθημα. Ὡς δὲ ἐν Αἰγὸς
[6, 24]	ὁ ταύτῃ τὸν ὄροφον ἀνέχων	ἐστίν·	ἀνάκεινται δὲ καὶ εἰκόνες ἑκατέρωθεν
[6, 18]	ἐς Ἀλέξανδρον οὔ μοι πιστά	ἐστιν	Ἀναξιμένην τὸν ποιήσαντα εἶναι. Σωτάδης
[6, 21]	(Ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ λόφος	ἐστὶν	ἀνήκων ἐς ὀξύ, ἐπὶ δὲ
[6, 7]	τοῦ Μεγαρέως ποίημα ὁ ἀνδριάς	ἐστιν.	(Ἀνὴρ δὲ ἐκ Στυμφήλου Δρομεὺς
[6, 20]	βωμὸς, καὶ ἔσοδος ἐς αὐτό	ἐστιν	ἀνθρώποις· ἐν δὲ τῷ ἐντὸς
[6, 23]	δὴ ἐς ἅμιλλαν τῶν δρομέων	ἐστὶν	ἀποκεκριμένος δρόμος, ὀνομάζεται δὲ ὑπὸ
[6, 12]	ὁ Κλεινίου· καὶ αὖθις ἀναβεβηκώς	ἐστιν	Ἀρεὺς ἵππον. Ἀνάθημα δὲ ὁ
[6, 19]	Δηιάνειρα καὶ Ἀχελῷος καὶ Ἡρακλῆς	ἐστιν,	Ἄρης τε τῷ Ἀχελῴῳ βοηθῶν.
[6, 16]	καὶ Πτολεμαῖον τὸν Λάγου στεφανοῦσά	ἐστιν.	(Ἀριστείδῃ δὲ Ἠλείῳ γενέσθαι μὲν
[6, 10]	Ἐπὶ δὲ τῷ Παντάρκει Κλεοσθένους	ἐστὶν	ἅρμα ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου. Τοῦτο ἔργον
[6, 23]	παρὰ τὸ ἱερὸν τῆς Φιλομείρακός	ἐστιν	Ἀρτέμιδος. Τῇ μὲν δὴ θεῷ
[6, 19]	καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ κέρατί	ἐστιν	ἀρχαίοις Ἀττικοῖς γράμμασι· Ζηνί μ'
[6, 23]	Ἤλιδι τὰ ἄξια μνήμης γυμνάσιόν	ἐστιν	ἀρχαῖον, καὶ ὅσα ἐς τοὺς
[6, 24]	ἡ διείργουσα ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς	ἐστιν	αὐτόν. Ἐν τούτῳ τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι
[6, 26]	οὐ σὴρ, ὀνομάζεται. (Μέγεθος μέν	ἐστιν	αὐτοῦ διπλάσιον ἢ κανθάρων ὁ
[6, 9]	τὸ ἅρμα. Ἐπίγραμμα μὲν δή	ἐστιν	αὐτῷ, Γέλωνα Δεινομένους ἀναθεῖναι Γελῷον·
[6, 23]	δὲ οὐ βωμός, κενὸν δέ	ἐστιν	αὐτῷ μνῆμα ἐκ μαντείας. Τῆς
[6, 17]	νίκη. καὶ Ἡραία τε Ἀρκάδων	ἐστὶν	αὐτῷ πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ ὁ
[6, 20]	μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς Κλεοίτας	ἐστὶν	ἄφεσιν μηχανησάμενος, καὶ φρονῆσαί γε
[6, 7]	ὁμοῦ τῷ Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας, προπετείας	ἐστὶν	ἔγκλημα. Διαγόρας μὲν δὴ καὶ
[6, 17]	δὲ ἔργον ἡ τοῦ Καλλικράτους	ἐστὶν	εἰκών. (Ἐνατίωνι δὲ καὶ Ἀλεξιβίῳ,
[6, 20]	Ἐπὶ δὲ νύσσης μιᾶς Ἱπποδαμείας	ἐστὶν	εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν τε ἔχουσα
[6, 9]	Ξενοκλέους δὲ τὸν ἀνδριάντα Πολύκλειτός	ἐστιν	εἰργασμένος. (Ἀριστεὺς δὲ Ἀργεῖος, δολίχου
[6, 7]	ταύτῃ, πένταθλον Ἠλεῖον Πυθοκλέα, Πολύκλειτός	ἐστιν	εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν.
[6, 8]	νίκης, ὁπόσα ἄλλα ἀνδρῶν ἀλαζόνων	ἐστὶν	εἰρημένα, ὡς ἐξ ἀνθρώπου μεταβάλοι
[6, 20]	ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι· τοῖς δέ	ἐστιν	εἰρημένον ὡς αὐτὸς Οἰνόμαος ὁ
[6, 6]	δὲ ἔργον τοῦ Μαιναλίου παγκρατιαστής	ἐστιν	ἐκ Μαινάλου, δύο νίκας ἐν
[6, 14]	Πύρρον ἀνὴρ μικρὸς αὐλοὺς ἔχων	ἐστὶν	ἐκτετυπωμένος ἐπὶ στήλῃ. Τούτῳ Πυθικαὶ
[6, 9]	δὲ εἰκόνες τοῦ Χείμωνος ἔργον	ἐστὶν	(ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν δοκιμωτάτων Ναυκύδους,
[6, 22]	τε οὐ μέγα καὶ κιβωτός	ἐστιν	ἐν αὐτῷ χαλκῆ: ὀστᾶ τὰ
[6, 15]	οἱ καὶ τῆς νίκης ὑπόμνημά	ἐστιν	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ὀλίδαν δὲ ἀνέθηκεν
[6, 3]	τὸ μὲν πρότερον τῶν ἐπιγραμμάτων	ἐστὶν·	Ἐν πολυθαήτῳ τεμένει Διὸς ὑψιμέδοντος
[6, 11]	Ὁ δὲ ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους	ἐστὶν	ἐν τῇ Ἄλτει, τέχνη τοῦ
[6, 7]	ἐς τοῦ Δωριέως τὴν τελευτήν,	ἐστιν	ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ Ἀτθίδι
[6, 13]	ἑξηκοστῇ, καὶ οὐ πέρα ταύτης	ἐστὶν	ἐν τοῖς Ἠλείων γράμμασιν ἡ
[6, 20]	αὐτὸς Οἰνόμαος ὁ τοὺς ἱππεύοντάς	ἐστιν	ἐν τῷ δρόμῳ βλάπτων. Ἤκουσα
[6, 18]	μὴν αὐτοῦ ταῖς δεήσεσιν ὁπόσα	ἐστὶν	ἐναντία ἐργάσασθαι. (Ἐνθα δὴ εἶπεν
[6, 19]	ἐστὶν οὗτος) ἐν τούτῳ πεποιημένος	ἐστὶν	Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ ἐσθῆτός ἐστι
[6, 19]	Ὀλυμπίᾳ Διὶ ἐποίησαν. Διόνυσος δέ	ἐστιν	ἐνταῦθα πρόσωπον καὶ ἄκρους πόδας
[6, 13]	ἐπὶ στήλῃ πεποιημένος, καὶ ἐπίγραμμά	ἐστιν	ἐπ' αὐτῷ; Ὠκυδρόμας Λύκος Ἴσθμι'
[6, 13]	ἐπιφανέστατα ἐς δρόμον Λεωνίδᾳ Ῥοδίῳ	ἐστίν.	Ἐπὶ γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων
[6, 10]	ἀριστερᾷ Σάμος· καὶ ἐλεγεῖον τόδε	ἐστὶν	ἐπὶ τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης μ'
[6, 4]	τὸν δὲ ἕτερον, ὅτῳ μηδέν	ἐστιν	ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν
[6, 19]	θησαυρῶν καὶ ὁ τέταρτος ἀνάθημά	ἐστιν	Ἐπιδαμνίων. Ἒχει μὲν πόλον ἀνεχόμενον
[6, 21]	πόλεως Φρίξας ἐρείπια καὶ Ἀθηνᾶς	ἐστιν	ἐπίκλησιν Κυδωνίας ναός. Οὗτος μὲν
[6, 26]	σπείρουσιν, ὅσοις ἡ γῆ τρέφειν	ἐστὶν	ἐπιτήδειος. Οἱ μίτοι δέ, ἀφ'
[6, 19]	τὸ ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ ἀσπίς	ἐστιν	ἐπίχαλκος γραφῇ τὰ ἐντὸς πεποικιλμένη,
[6, 8]	Καὶ αὐτῷ καὶ ἐν πολέμοις	ἐστὶν	ἔργα τῇ τε τόλμῃ λαμπρὰ,
[6, 3]	δὲ ἀνδριὰς αὐτῷ Κλέωνος μέν	ἐστιν	ἔργον, ἔχει δὲ ἁλτῆρας ἀρχαίους.
[6, 5]	βάθρῳ τῷ ὑψηλῷ, Λυσίππου μέν	ἐστιν	ἔργον, μέγιστος δὲ ἁπάντων ἐγένετο
[6, 6]	μὲν δὴ ἡ εἰκὼν Ναυκύδους	ἐστὶν	ἔργον. Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος, οὐχ
[6, 19]	ναυσὶ χειροποίητος καὶ Ἀδριανοῦ βασιλέως	ἐστὶν	ἔργον. (Πρὸς δὲ τῷ Συβαριτῶν
[6, 13]	(Ἀστύλος δὲ Κροτωνιάτης Πυθαγόρου μέν	ἐστιν	ἔργον· τρεῖς δὲ ἐφεξῆς Ὀλυμπίασι
[6, 24]	Χαρίτων δὲ ἐν δεξιᾷ ἄγαλμά	ἐστιν	Ἔρωτος· ἕστηκε δὲ ἐπὶ βάθρου
[6, 22]	ἐρείπια κατὰ τὴν ἐξ Ὀλυμπίας	ἐστὶν	ἐς Ἦλιν ὀρεινὴν ὁδόν, ὀγδοήκοντα
[6, 20]	Ταράξιππος πολὺ δή τι ὑπερηρκώς	ἐστιν	ἐς ἵππων φόβον. Ἐπὶ δὲ
[6, 26]	Ἠλεία χώρα τά τε ἄλλα	ἐστὶν	ἐς καρποὺς καὶ τὴν βύσσον
[6, 18]	εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός	ἐστιν	εὑρηκώς. Τὰ ἔπη δὲ τὰ
[6, 26]	Ἀχαιοὺς τῆς χώρας ὁ ποταμός	ἐστιν	ἐφ' ἡμῶν ὁ Λάρισος· τὰ
[6, 3]	τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ. Ταῦτα μέν	ἐστιν	ἔχοντα οὕτω τὸν ἀεὶ χρόνον,
[6, 12]	Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ Ἀγησάρχου δέ	ἐστιν	ἡ εἰκὼν τέχνη τῶν Πολυκλέους
[6, 11]	ἵππων, Ἀντιγόνῳ δὲ ἀνὴρ πεζός	ἐστιν	ἡ εἰκών. (Τῶν δὲ βασιλέων
[6, 5]	ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά	ἐστιν.	Ἡ ὀρεινὴ τῆς Θρᾴκης, ἡ
[6, 20]	δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχής	ἐστιν	ἡ πρῷρα, κατὰ τοῦτο εὐρεῖα
[6, 19]	τῶν θησαυρῶν πρὸς αὐτῷ μέν	ἐστιν	ἤδη τῷ σταδίῳ· Γελῴων δὲ
[6, 26]	διδόασιν ἐσθίειν χλωρόν. Ἡ δέ	ἐστιν	ἡδίστη τροφὴ πασῶν τῷ ζῴῳ,
[6, 3]	Λεπρεάταις δεῖμα, ὥσπερ γε αὐτοῖς	ἐστιν	Ἠλείοις, ἐπεὶ Ὕσμωνί γε τῷ
[6, 23]	τούτῳ τῷ γυμνασίῳ καὶ βουλευτήριόν	ἐστιν	Ἠλείοις, καὶ ἐπιδείξεις ἐνταῦθα λόγων
[6, 16]	Φιλίππου. Μετὰ δὲ τοῦτον Βριμίας	ἐστὶν	Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας πυγμῇ· Λεωνίδας
[6, 16]	Πυθικὰς ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός τέ	ἐστιν	Ἠλεῖος πεντάθλου λαβὼν στέφανον· καὶ
[6, 24]	μνῆμα, καὶ ἄλλου Σιληνοῦ Περγαμηνοῖς	ἐστιν.	(Ἠλείων δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ
[6, 11]	παρὰ Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς τούτων ἀναθήματά	ἐστιν	Ἠλείων, Φίλιππος ὁ Ἀμύντου, καὶ
[6, 20]	ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ τῷ πέρατί	ἐστιν,	ἣν Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν ἔσοδον· διὰ
[6, 21]	Σαύρου τε μνῆμα καὶ ἱερόν	ἐστιν	Ἡρακλέους, ἐρείπια ἐφ' ἡμῶν. Λέγουσι
[6, 26]	(Ἐν ἀκροπόλει δὲ τῇ Ἠλείων	ἐστὶν	ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος δὲ τὸ
[6, 22]	ἐς τὸν ποταμὸν, καὶ νυμφῶν	ἐστιν	ἱερὸν ἐπὶ τῇ πηγῇ. Ὀνόματα
[6, 22]	στάδιον ἀπὸ τοῦ τάφου σημεῖά	ἐστιν	ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, ὅτι
[6, 12]	Ὑπομνήματα δὲ ἐπὶ νίκαις Ὀλυμπικαῖς	ἐστιν	Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων
[6, 24]	τῇ ἀγορᾷ τὸ ἐφ' ἡμῶν	ἐστιν	Ἱππόδρομος, καὶ οἱ ἐπιχώριοι τοὺς
[6, 18]	καὶ ἧσσον τῆς ἑτέρας πεπονηκυῖά	ἐστιν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Οἱ ἐν τῇ
[6, 19]	μέντοι ἀνακείμενά γε ἔτι ἀγάλματά	ἐστιν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ. Ὄρος Κρόνιον, καὶ
[6, 8]	Ἀθηναίου Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους	ἐστὶν	ὁ ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ
[6, 10]	καὶ οὗτος Αἰγινήτης· Λυκίνου δέ	ἐστιν	ὁ ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη· τὸν
[6, 4]	ἐστιν ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν ὡς Ἀριστοτέλης	ἐστὶν	ὁ ἐκ τῶν Θρᾳκίων Σταγείρων.
[6, 17]	τοῦ δὲ Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός	ἐστιν	ὁ ἐργασάμενος. (Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου
[6, 17]	Ἀρχίδαμος τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός	ἐστιν	ὁ Θεογόνου ὅπλου νίκην ἀνῃρημένος·
[6, 25]	δὲ ὄψιν ὀνείρατος γραφῇ μεμιμημένος	ἐστὶν	ὁ θεός, παῖς μὲν ἡλικίαν,
[6, 12]	μὲν ἀποδοὺς τῷ θεῷ, Δεινομένης	ἐστὶν	ὁ Ἱέρωνος· ἔργα δὲ, τὸ
[6, 19]	εἰργασμένον. (Ἐφεξῆς δὲ τῷ Σικυωνίῳ	ἐστὶν	ὁ Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου τέχνη,
[6, 5]	δὲ τῶν καθ' ἡμᾶς οὗτός	ἐστιν	ὁ μέγιστος Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα
[6, 26]	δὲ, ὃν Σῆρα ὀνομάζουσιν, οὗτός	ἐστιν	ὁ ποιῶν νῆσον αὐτήν· ὥσπερ
[6, 14]	πυγμῇ παῖδας· Σιλανίωνος δὲ ἔργον	ἐστὶν	ὁ Τελέστας. (Μίλωνα δὲ τὸν
[6, 21]	καταντικρὺ τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός	ἐστιν	ὁ τὴν Πισαίαν πρὸς Ἀρκάδας
[6, 16]	ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς ἔργον	ἐστὶν	Ὀλυνθίου Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός
[6, 12]	τοῦ Ἱέρωνος τὸ ἅρμα ἀνήρ	ἐστιν	ὁμώνυμός τε τῷ Δεινομένους, καὶ
[6, 4]	δύο ἀνάκεινται· τῷ μὲν Μολπίων	ἐστὶν	ὄνομα, στεφανωθῆναι δὲ τὸ ἐπίγραμμά
[6, 14]	ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν Στόμιός	ἐστιν	ὄνομα, τῷ δὲ τὸν Προκλέα
[6, 21]	ἱπποδρόμου μέρος οὐ χῶμα γῆς	ἐστιν,	ὄρος δὲ οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ
[6, 10]	Λάκωνος ἀναθήματα, τοῦ μὲν ἅρματά	ἐστιν,	οὐ μὴν καὶ αὐτὸς ἐπὶ
[6, 25]	ἀνδρὸς οὐ μείζων μεγάλου χαλκοῦς	ἐστιν,	οὐκ ἔχων πω γένεια, τόν
[6, 15]	δὲ Ἠλεῖον ὅστις ὁ ποιήσας	ἐστὶν,	οὐκ ἴσμεν; ἀνηγορεύθη δὲ ὁ
[6, 14]	τὴν εἰκόνα ὅστις ὁ εἰργασμένος	ἐστὶν,	οὐκ ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ ὁ
[6, 19]	Ταρτήσσιος χαλκὸς λόγῳ τῷ Ἠλείων	ἐστίν,	οὐκ οἶδα. (Ταρτήσσιον δὲ εἶναι
[6, 19]	θησαυρῷ (προσεχὴς γὰρ τῷ Σελινουντίων	ἐστὶν	οὗτος) ἐν τούτῳ πεποιημένος ἐστὶν
[6, 20]	Ἐνδυμίωνος μνῆμα ἐνταῦθα λόγῳ Ἠλείων	ἐστίν.	(Ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ τοῦ σταδίου,
[6, 5]	Ὀλυμπίᾳ, τὰ δὲ καὶ δηλούμενά	ἐστιν	ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος. (Ἕμελλε δὲ
[6, 21]	δὲ οὐ πολὺ, γῆς χῶμά	ἐστιν	ὑψηλόν, τῶν μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας
[6, 3]	δὲ Σικυωνίῳ πύκτῃ παιδὶ ἐπίγραμμά	ἐστιν,	ὡς νικήσειεν ἡλικίαν νέος, καὶ
[6, 17]	καὶ τὸν Λεοντῖνον Γοργίαν ἰδεῖν	ἔστιν·	ἀναθεῖναι δὲ τὴν εἰκόνα ἐς
[6, 21]	τῆς Σαύρου δειράδος προελθόντι στάδια,	ἔστιν	Ἀσκληπιοῦ ναός, ἐπίκλησιν μὲν Δημαινέτου
[6, 24]	δὲ, ἔνθα οἱ Ἑλλανοδίκαι διημερεύουσιν,	ἔστιν	ἐγγὺς ἄλλη στοά, τὸ μεταξὺ
[6, 24]	στοὰν ἰόντι ἐς τὴν ἀγορὰν,	ἔστιν	ἐν ἀριστερᾷ παρὰ τὸ πέρας
[6, 12]	Ἀρκάδων κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ τινα	ἔστιν	ἐν Ἕλλησι Τρίτειαν πόλιν ἄλλην
[6, 20]	κατὰ τὸ πρὸς τὴν ἄρκτον	ἔστιν	ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ
[6, 26]	τρόπον δὲ ἕτερον γίνονται τοιόνδε.	Ἔστιν	ἐν τῇ γῇ ζωύφιόν σφισιν,
[6, 22]	ἐς δὲ ἄλλην Πύλον οὐκ	ἔστιν	ἐπενεγκεῖν τὸ ἔπος· Πυλίων γὰρ
[6, 20]	πλέον τὴν ἑτέραν τῶν πλευρῶν,	ἔστιν	ἐπὶ τῆς μείζονος πλευρᾶς, οὔσης
[6, 13]	πρῶτος πὺξ ἐκράτησεν ἐν παισίν,	ἔστιν	ἔργον Σικυωνίου Κανάχου παρὰ τῷ
[6, 3]	καὶ Τιμόθεον ἐν Σάμῳ τε	ἔστιν	ἰδεῖν παρὰ τῇ Ἥρᾳ, καὶ
[6, 13]	οὐ Λακεδαιμονίων ἥγηνται τὸ δημόσιον·	ἔστω	γὰρ δήπου, ὡς ἐν τῇ
[6, 20]	Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα τε	ἐσφέρει	τῷ θεῷ, καὶ μάζας κατατίθησιν
[6, 17]	Θεσσαλίᾳ τυραννήσας, Πολυκράτους, οὐ τὰ	ἔσχατα	ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι, τούτου
[6, 11]	δὲ σύμπαντας στεφάνους τετρακοσίους τε	ἔσχε	καὶ χιλίους. (Ὡς δὲ ἀπῆλθεν
[6, 21]	ἢ παρὰ Ἡρακλέους τὴν δίκην	ἔσχε.	(Κατὰ ταύτην τὴν ἐπώνυμον τοῦ
[6, 21]	τὸν Πέλοπα, ἡνίκα τῶν Πισαίων	ἔσχε	τὴν ἀρχήν, φασὶν ἐναγίζειν αὐτοῖς
[6, 5]	Σογδιανὸν καταπαύσας παῖδα Ἀρταξέρξου γνήσιον,	ἔσχεν	ἀντ' ἐκείνου τὴν ἀρχήν, οὗτος
[6, 12]	οὔτε τῶν ἐς Ἀρέα ἀμνημόνως	ἔσχεν.	Ἄρατος δὲ καὶ ἅρματι ἀνηγορεύθη
[6, 9]	δὲ Ἀργεῖος, δολίχου μὲν νίκην	ἔσχεν	αὐτός, πάλης δὲ ὁ πατὴρ
[6, 7]	ἐπὶ δολίχῳ παρεσχημένος, δύο μὲν	ἔσχεν	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας, τοσαύτας δὲ
[6, 14]	τούτῳ διάφορον καὶ οὐδαμῶς ἐοικυῖαν	ἔσχεν	ἐν Ὀλυμπίᾳ τύχην Νικασύλος Ῥόδιος.
[6, 14]	δὲ ὁ Φίλυος Ἠλεῖος πάλης	ἔσχεν	ἐν παισὶ στέφανον, καὶ ἐν
[6, 19]	Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος, ὃς ἀρχὴν	ἔσχεν	ἐν Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος
[6, 10]	Ταραντῖνος τόν τε Ὀλυμπικὸν στέφανον	ἔσχεν	ἐπὶ πεντάθλῳ, καὶ ὕστερον γυμναστὴς
[6, 13]	Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν τε	ἔσχεν	Ἵππος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ποιήσαιο δ'
[6, 6]	ἦν· ἐν δὲ ἀνδράσι πυγμῆς	ἔσχεν	Ὀλυμπικὴν νίκην. Τούτου μὲν δὴ
[6, 13]	σταδίου τε καὶ διαύλου νίκας	ἔσχεν.	Ὅτι δὲ ἐν δύο ταῖς
[6, 9]	δὲ ὁ Σικελίας τυραννήσας Συρακούσας	ἔσχεν,	Ὑβριλίδου μὲν Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος, δευτέρῳ
[6, 7]	παῖδες πύξ τε ἤσκησαν, καὶ	ἔσχον	Ὀλυμπικὰς νίκας· ἐν μὲν ἀνδράσιν
[6, 20]	διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆς τέχνης	ἐταράχθησαν	αἱ ἵπποι· τοῖς δέ ἐστιν
[6, 26]	δ' Ὦτον Κυλλήνιον ἐξενάριξεν, Φυλείδεω	ἕταρον,	μεγαθύμων ἀρχὸν Ἐπειῶν. Θεῶν δὲ
[6, 4]	ἐν Ἰσθμῷ, καὶ Νεμείων τρεῖς.	Ἐτάφη	δὲ ὑπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν
[6, 1]	τοις ανδριασιν υπηρχεν ά μεινον	ετέ	ρων πεποιησθαι, τοσαυτα καὶ αυτὸ
[6, 8]	Διός, καὶ ὡς ὕστερον τούτων	ἔτει	δεκάτῳ γένοιτο αὖθις ἄνθρωπος. Οὐ
[6, 12]	οὗτος, τὴν δὲ ἀρχὴν εἶχεν	ἔτει	δευτέρῳ τῆς (ἕκτης) ὀλυμπιάδος ἐπὶ
[6, 5]	Θούριος ἐνίκα τὸ δεύτερον, ταύτης	ἔτει	δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον
[6, 9]	μὲν Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος, δευτέρῳ δὲ	ἔτει	τῆς δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος,
[6, 14]	τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος	ἔτεινεν	ἐς εὐθύ, τῶν δακτύλων, τὸν
[6, 16]	ἅρμα ἀνδρὸς Ἀθηναίου Γλαύκωνος τοῦ	Ἐτεοκλέους·	ἀνηγορεύθη δὲ ὁ Γλαύκων οὗτος
[6, 3]	Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν τε αὐτὸν καὶ	Ἐτεόνικον,	καὶ Φάρακα, καὶ ἄλλους Σπαρτιατῶν,
[6, 24]	Τῶν ἑκκαίδεκα καλουμένων γυναικῶν οἴκημα.	(Ἑτέρα	δὲ ἔξοδος ἐκ τοῦ γυμνασίου
[6, 3]	νίκη καὶ Νεμείων γέγονεν ἡ	ἑτέρα,	Ἰσθμίων δὲ δῆλα ὡς καὶ
[6, 6]	ἔν τε παισὶ καὶ ἀγενείων	ἑτέρα	νίκη. Παραβάλλοντι δὲ τῷ Λαστρατίδα
[6, 15]	τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος πάλης, ἡ δὲ	ἑτέρα	πεντάθλου. Πρῶτον γὰρ δὴ τότε
[6, 25]	τῇ χειρὶ δὲ ἔχει τῇ	ἑτέρᾳ	τὸ κέρας τῆς Ἀμαλθείας. (Καθ'
[6, 5]	τοῦ πρόσω. Λαβόμενος γὰρ τῇ	ἑτέρᾳ	τῶν χειρῶν ὄπισθε τοῦ ἅρματος,
[6, 16]	Φιλίππου τοῦ Δημητρίου, τῇ δὲ	ἑτέρᾳ	τῶν χειρῶν τὸν Φίλιππον στεφανοῦσα
[6, 26]	ὑπὸ μιᾶς περιέχεσθαι θαλάσσης; τοιαύτην	ἑτέραν	καὶ τὴν Σηρίαν νῆσον εἶναι.
[6, 16]	ἐς Λακεδαίμονα ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ	ἑτέραν	στήλην τὴν ἐν Λακεδαίμονι μέτρα
[6, 20]	ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς πλέον τὴν	ἑτέραν	τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ τῆς
[6, 18]	Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον τῆς	ἑτέρας	πεπονηκυῖά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Οἱ
[6, 6]	ἐγένετο ἡ τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα.	Ἕτεροι	ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος.
[6, 3]	Κράτινου καλλίστου τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ.	Ἕτεροι	ἀνδριάντες. Καυλωνίας οἰκισμὸς ἐν Ἰταλίᾳ
[6, 20]	μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ καλούμενος Ταράξιππος.	Ἕτεροι	ἑτέρωθι Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ
[6, 23]	δὲ καὶ τῶν ἀγαλμάτων τὸ	ἕτερον,	ἃ ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου τε
[6, 26]	ἀπὸ οὐδενὸς φλοιοῦ, τρόπον δὲ	ἕτερον	γίνονται τοιόνδε. Ἔστιν ἐν τῇ
[6, 5]	κρατῆσαι τοῦ ἐν Νεμέᾳ λέοντος.	(Ἕτερον	δὲ ἐπὶ τούτῳ θαῦμα ὑπελίπετο
[6, 4]	αὐτὸν ὑπὸ Ἠλείων· τὸν δὲ	ἕτερον,	ὅτῳ μηδέν ἐστιν ἐπίγραμμα, μνημονεύουσιν
[6, 6]	καὶ ὡς ἀποθανεῖν ἐκφυγὼν, αὖθις	ἕτερόν	τινα ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον.
[6, 12]	ἐν Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου τὸν	ἕτερον,	τὸν δὲ αὐτῶν πεζόν, ἀνέθεσαν
[6, 21]	νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (Τὸ δὲ	ἕτερον	τοῦ ἱπποδρόμου μέρος οὐ χῶμα
[6, 25]	ἔχων πω γένεια, τόν τε	ἕτερον	τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ ἑτέρῳ,
[6, 11]	τὸ ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ τὸν	ἕτερον	τῶν ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν παρ'
[6, 12]	Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων τύραννος.	Ἕτερος	Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας τῶν αὐτῶν.
[6, 5]	καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν τοῦ	ἑτέρου	τῶν ὄπισθεν ποδῶν, τὰς χηλὰς
[6, 25]	ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ	ἑτέρῳ,	καὶ ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις ἐπὶ
[6, 25]	χρυσοῦ, τέχνη Φειδίου, τῷ δὲ	ἑτέρῳ	ποδὶ ἐπὶ χελώνης βέβηκε. Τῆς
[6, 17]	τελείου δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ' Οἱ	ἑτέρωθεν	τής Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς
[6, 24]	ὁ καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ Ἀθηναίων.	Ἑτέρωθι	δὲ Ἡλίῳ πεποίηται καὶ Σελήνῃ
[6, 10]	δέ, ὁποῖα ἐς Ὀλυμπίαν ἀνέθηκεν,	ἑτέρωθι	δὴ δηλώσω τοῦ λόγου. Ἐπιδάμνιοι
[6, 11]	θεῷ θύειν. (Πολλαχοῦ δὲ καὶ	ἑτέρωθι	ἔν τε Ἕλλησιν οἶδα καὶ
[6, 20]	Βωμὸς ὁ καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι	ἑτέρωθι	Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ δὲ
[6, 10]	Ι. Γλαύκου τοῦ πύκτου ἀνδριάς.	Ἑτέρων	ἀθλητῶν ἀνδριάντες. (Ἐπὶ δὲ τοῖς
[6, 13]	Πολίτης καὶ Λεωνίδας ἄριστοι δρομεῖς.	Ἑτέρων	ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Ἡ τοῦ Φειδῶλα
[6, 7]	κατά Δωριέα τὸν Διαγόρου. Ἀθλητῶν	ἑτέρων	ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ τὸν ἀνδριάντα
[6, 1]	Ἀνδιάντες ἀθλητῶν νικητῶν, καί ἰδιωτῶν	ἑτέρων.	(Ἕ́ πεται δέ μοι τω
[6, 14]	(Ὄγδοον γὰρ ἐπὶ τοῖς δέκα	ἔτεσι	γεγονὼς, μὴ παλαῖσαι μὲν ἐν
[6, 19]	Τὸν δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν	ἔτεσιν	ὕστερον τῆς μάχης ἐποίησαν οἱ
[6, 17]	ὁ Ἰάσων ἐποιήσατο. Βιῶναι δὲ	ἔτη	Γοργίαν πέντε φασὶν ἐπὶ τοῖς
[6, 26]	δὲ αὐτὰ ἐπὶ μὲν τέσσαρα	ἔτη	παρέχοντες τροφήν σφισιν ἔλυμον· πέμπτῳ
[6, 19]	ἐπίγραμμα. Οὐ μέντοι ἀνακείμενά γε	ἔτι	ἀγάλματά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ. Ὄρος
[6, 7]	φαίνεται Λακεδαιμονίους ἐς τὸ ἴσον	ἔτι	Ἀθηναίοις καταστῆσαι· ὅτι καὶ Ἀθηναίοις
[6, 22]	ἢ ἄλλου κατασκευάσματος ἐλείπετο οὐδὲν	ἔτι,	ἄμπελοι δὲ ἦσαν διὰ τοῦ
[6, 12]	τοὺς Τριταιεῖς, καθὰ καὶ νῦν	ἔτι	Ἀρκάδων αὐτῶν εἰσιν οἱ ἐς
[6, 26]	ἡμῶν ὁ Λάρισος· τὰ δὲ	ἔτι	ἀρχαιότερα ἄκρα σφίσι πρὸς θαλάσσῃ
[6, 13]	ἔχει Αὔρα· τὸν δὲ ἀναβάτην	ἔτι	ἀρχομένου τοῦ δρόμου συνέπεσεν ἀποβαλεῖν
[6, 23]	τοῦ τείχους, φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν	ἔτι	αὐτοί, ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ τι
[6, 10]	καλουμένῃ Γλαύκου καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔτι.	(Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ, υἱῷ τε
[6, 21]	χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε καὶ Πρίαντα,	ἔτι	δὲ Πελάγοντα καὶ Αἰόλιόν τε
[6, 7]	ἔν τε ἀνδράσι καὶ πρότερον	ἔτι	ἐπεκράτησεν ἐν παισίν· Ἑλλάνικον δὲ
[6, 23]	αὐτόθι τοὺς ἀθλητὰς οὐ παλαίσοντας	ἔτι,	ἐπὶ δὲ ἱμάντων τῶν μαλακωτέρων
[6, 13]	ποτε προσνομοθετήσουσιν Ἠλεῖοι; Τούτων δὲ	ἔτι	ἐς πλέον ἥκουσιν εὐηθείας, οἳ
[6, 6]	δαίμονος. Ἤκουσα δὲ καὶ τοιόνδε	ἔτι	ἐς τὸν Εὔθυμον, ὡς γήρως
[6, 5]	τοῦ Πουλυδάμαντας πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο	ἔτι	ἐφ' ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ τὴν
[6, 25]	τιμῆς μὲν καὶ ἐς πλέον	ἔτι	ἥκει· Σατράπην δὲ καὶ οὐ
[6, 21]	βωμὸς δὲ καὶ ἐς ἐμὲ	ἔτι·	ἱδρύσασθαι δὲ τῇ θεῷ τὸ
[6, 19]	γὰρ ὑπὸ Ἠλείων) αὗται μὲν	ἔτι	καὶ ἐς ἐμὲ ἦσαν ἐν
[6, 16]	δὲ τῷ Πυττάλῳ καὶ τάδε	ἔτι	λέγουσιν, ὡς γενομένης πρὸς Ἀρκάδας
[6, 6]	διαβάντων δὲ τὸν Καικίνην οὐδεμίαν	ἔτι	οἱ ἐν τῇ Ῥηγίνῃ τέττιγες
[6, 13]	οὐδὲ ἐρείπια ἐλείπετο ἐς ἡμᾶς	ἔτι·	ὄνομα δὲ καὶ ἐς τοὺς
[6, 3]	ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται δὲ παιδὶ	ἔτι	ὄντι τῷ Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα
[6, 8]	μὲν ἀνδρῶν πάλης, τὴν δ'	ἔτι	πρότερον ἐν παισὶν εἰληφώς· καὶ
[6, 12]	αὐτόν τε ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ	ἔτι	πρότερον τὸν ὁμώνυμόν τε αὐτῷ
[6, 8]	δὲ ἐπανήκων οὐχ οἷός τε	ἔτι	τεῖναι τὸ τόξον ἐγίνετο, πῦρ
[6, 8]	ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως αὐτὸν	ἔτι	τῆς ἰσχύος, τόξον μέγα ἐπὶ
[6, 7]	Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς τρισί. Πρότερον δὲ	ἔτι	τοῦ Δωριέως ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος
[6, 18]	ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ τε αὐτῷ καὶ	ἔτι	Φιλίππῳ πρότερον γεγονότα ἐν γνώσει.
[6, 6]	λύκου δὲ ἀμπίσχετο δέρμα ἐσθῆτα.	Ἐτίθετο	δὲ καὶ ὄνομα Λύκβαντα ἐπὶ
[6, 10]	οὐκ ἐμπείρως ἔχων τῆς μάχης,	ἐτιτρώσκετο	ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιζομένων, καὶ ἡνίκα
[6, 6]	οἰκοδομήσασθαι νεὼν, διδόναι δὲ κατὰ	ἔτος	αὐτῷ γυναῖκα τῶν ἐν Τεμέσῃ
[6, 11]	ἐοικὸς Τιμοσθένει. Ἔνατόν τε δὴ	ἔτος	εἶναι τῷ παιδὶ, καὶ αὐτὸν
[6, 25]	ναός) ἀνοίγνυται μὲν ἅπαξ κατὰ	ἔτος	ἕκαστον, ἐσελθεῖν δὲ οὐδὲ τότε
[6, 20]	θριγκῷ. Ἐς τοῦτο ἅπαξ κατὰ	ἔτος	ἕκαστον ἔστι ταῖς γυναιξὶν ἔσοδος,
[6, 20]	ἱερασομένην αἱροῦνται τῇ θεῷ κατὰ	ἔτος	ἕκαστον. Ἡ δὲ πρεσβῦτις ἡ
[6, 21]	φασὶν ἐναγίζειν αὐτοῖς ἀνὰ πᾶν	ἔτος.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Προελθόντι δὲ ὅσον
[6, 26]	Λέγουσι δὲ καὶ Ἄνδριοι παρὰ	ἔτος	σφίσιν ἐς τοῦ Διονύσου τὴν
[6, 5]	τε ἐς τὸ θέατρον συνειλεγμένους	(ἔτυχε	γάρ σφισι καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα
[6, 15]	στέφανον, ἡλικίαν οὐ πρόσω γεγονὼς	ἐτῶν	εἴκοσι. Τὸν δὲ παῖδα σταδιοδρόμον
[6, 10]	καὶ αὐτὸς ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν	Εὐαγόρας·	τὰ Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα ἐς
[6, 10]	γὰρ Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου καὶ	Εὐαγόρου	τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα, τοῦ μὲν
[6, 16]	εἰκόνα, Ἀσάμωνι δὲ Πυριλάμπης Μεσσήνιος.	(Εὐαλκίδᾳ	δὲ Ἠλείῳ καὶ Σελεάδᾳ Λακεδαιμονίῳ,
[6, 4]	λόγοις ἐς πλέον ἡμῖν δεδήλωται.	Εὐάνθει	δὲ Κυζικηνῷ γεγόνασι πυγμῆς νῖκαι,
[6, 4]	Ἰσθμίων. Πεποίηται δὲ παρὰ τὸν	Εὐάνθην	ἀνήρ τε ἱπποτρόφος καὶ τὸ
[6, 8]	τοῦ Ἀμέρτου, Φράδμων ἐποίησεν Ἀργεῖος.	Εὐανορίδᾳ	δὲ Ἠλείῳ πάλης ἐν παισὶν
[6, 8]	μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο πεποίηται.	(Εὐβώτας	δὲ ὁ Κυρηναῖος, ἅτε τὴν
[6, 7]	ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ	εὐδαίμονα	ἐπὶ τοῖς παισὶ καλούμενον. Γένος
[6, 2]	Λακεδαιμονί ων καὶ Ἄγιδος του	Ευδαμί	δου βασιλέ ως. ὰ δὴ
[6, 17]	λήθην ὀλίγου δεῖν ἥκουσαν ἀνθρώποις.	Εὐδοκιμῆσαι	δὲ Γοργίαν λόγων ἕνεκα ἔν
[6, 23]	τε τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	εὐεργεσίας	αὐτῷ τῆς ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς
[6, 13]	τοῦ Λακεδαιμονίου Χιόνιδος τὰς νίκας.	Εὐηθείας	μὲν δὴ μετέχουσι καὶ ὅσοι
[6, 13]	δὲ ἔτι ἐς πλέον ἥκουσιν	εὐηθείας,	οἳ τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ
[6, 6]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι ἀνδριάντες ἀθλητῶν.	Εὔθμος	πύκτης ἔνδοξος. Ἡ πρὸς τὸν
[6, 14]	ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος ἔτεινεν ἐς	εὐθύ,	τῶν δακτύλων, τὸν μὲν αὐτῶν
[6, 8]	Βαύκιδά εἰσιν ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες·	Εὐθυμένης	τε ἐξ αὐτῆς Μαινάλου, νίκας
[6, 8]	τὴν μὲν ἐν παισὶ τοῦ	Εὐθυμένους	Ἄλυπος, τὴν δὲ τοῦ Δαμοκρίτου
[6, 6]	δὴ παῖδα εἶναι λέγεται τὸν	Εὔθυμον.	Ἀνελομένῳ δέ οἱ πυγμῆς ἐν
[6, 6]	προκατεργασθεὶς τῇ μάχῃ πρὸς τὸν	Εὔθυμον.	(Ἐπὶ τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν οἱ
[6, 6]	τάλαντον δὲ βλάβης τῆς ἐς	Εὔθυμον,	ὅτι ἐπηρείᾳ τῇ ἐς ἐκεῖνον
[6, 6]	παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο πυκτεύων τὸν	Εὔθυμον.	Οὐ μὴν οὐδὲ ὁ Θεαγένης
[6, 11]	μοι τὰ δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν,	Εὔθυμόν	τε ὡς κατεμαχέσατο τὸν πύκτην,
[6, 6]	εἶχεν οὕτω. Τὰ δὲ ἐς	Εὔθυμον	τὸν πύκτην, οὔ με εἰκὸς
[6, 6]	καὶ τοιόνδε ἔτι ἐς τὸν	Εὔθυμον,	ὡς γήρως τε ἐπὶ μακρότατον
[6, 6]	δαίμονος ἐς τἄλλα ἦν οὐδέν.	Εὔθυμος	δὲ (ἀφίκετο γὰρ ἐς τὴν
[6, 6]	Γένος μὲν δὴ ἦν ὁ	Εὔθυμος	ἐκ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν,
[6, 6]	αὐτῷ σώσαντι αὐτὴν καὶ ὁ	Εὔθυμος	ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν ἔφοδον τοῦ
[6, 6]	ἐπὶ πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο ὁ	Εὔθυμος.	Ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς τέχνη
[6, 6]	καὶ δαίμων ὅντινα ἐξέβαλεν ὁ	Εὔθυμος,	χρόαν τε δεινῶς μέλας καὶ
[6, 6]	πρὸς τὸν ἐν Τεμὲσσῃ ἥρῳα	Εὐθύμου	μάχη. (Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ
[6, 7]	(Μετὰ δὲ τὸν ἀνδριάντα τοῦ	Εὐθύμου,	Πύθαρχός τε ἕστηκε Μαντινεὺς σταδιοδρόμος,
[6, 6]	θάλασσαν· καὶ γάμος τε ἐπιφανὴς	Εὐθύμῳ,	καὶ ἀνθρώποις τοῖς ἐνταῦθα ἐλευθερία
[6, 6]	αὐτὸν ἐκτῖσαι καὶ ἰδίᾳ τῷ	Εὐθύμῳ	χρήματα. Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ
[6, 6]	Ἀνδροσθένης Λοχαίου. (Ἐπὶ δὲ τούτοις	Εὐκλῆς	ἀνάκειται Καλλιάνακτος, γένος μὲν Ῥόδιος,
[6, 7]	Ὀλυμπικὰς νίκας· ἐν μὲν ἀνδράσιν	Εὐκλῆς,	Καλλιάνακτός τε ὢν καὶ Καλλιπατείρας
[6, 14]	ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον δὲ τὸν	Εὐκλήτου	Μεσσήνιον ἀνελόμενον πεντάθλου νίκην, καὶ
[6, 20]	εἶναι τοῖς ἱππεύουσι καὶ οὐκ	εὐμενῆ	δαίμονα. (Ἀνὴρ δὲ Αἰγύπτιος Πέλοπα
[6, 17]	τὴν εἰκόνα ἐς Ὀλυμπίαν φησὶν	Εὔμολπος	ἀπόγονος τρίτος Δηικράτους συνοικήσαντος ἀδελφῇ
[6, 16]	ἄλλην τινὰ ἐς αὐτοὺς ἔχοντας	εὔνοιαν.	Μέσος δὲ ἕστηκεν αὐτῶν Λύσιππος
[6, 25]	δ' οὖν ὡς σφίσι τε	εὔνῳ	καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν Ἡρακλέα
[6, 3]	τῶν Ἑλλανοδικῶν, οἳ νικᾶν τὸν	Εὐπόλεμον	ἔγνωσαν. (Οἰβώτα δὲ τὸν μὲν
[6, 3]	ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι νίκην ἀνελέσθαι τὸν	Εὐπόλεμον,	εἶναι δὲ καὶ δύο Πυθικοὺς
[6, 3]	πατρός, διδασκάλου δὲ ὢν Εὐτυχίδου.	(Εὐπολέμου	δὲ Ἠλείου τὴν μὲν εἰκόνα
[6, 3]	Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν δὲ τῷ μὲν	Εὐπολέμῳ	δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν, ὁ
[6, 3]	Νεμείων. Λέγεται δὲ ἐπὶ τῷ	Εὐπολέμῳ	καὶ τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς
[6, 20]	ἐπιγράψαι· Ὃς τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ	εὕρατο	πρῶτος, Τεῦξέ με Κλεοίτας υἱὸς
[6, 20]	ἐστιν ἡ πρῷρα, κατὰ τοῦτο	εὐρεῖα	γίνεται. Δελφὶς δὲ ἐπὶ κανόνος
[6, 12]	ἄλλην γε ἢ τὴν Ἀχαιῶν	εὑρεῖν.	Τηνικαῦτα γοῦν ἐς Ἀρκάδας ἡγοῖτο
[6, 4]	πολιτείας τετύχε· ᾧ καὶ πολλὰ	εὕρετο	ἄλλα ἐς τιμήν. Ἔμελλεν οὖν
[6, 8]	ἐν τῇ ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν	εὕρετο	τοῦ ἀδικήματος παρὰ Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 18]	τις αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν	εὑρηκώς.	Τὰ ἔπη δὲ τὰ ἐς
[6, 14]	ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκοις ἐγίνετο	εὕρημα.	Μάλιστα δέ πως τὸ θηρίον
[6, 20]	καὶ φρονῆσαί γε ἐπὶ τῷ	εὑρήματι,	ὡς καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι
[6, 13]	Σικελίᾳ ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν ἐπὶ	Εὐρίπῳ,	τῆς πόλεως μὲν οὐδὲ ἐρείπια
[6, 26]	δὲ ἔργον τῶν ζῴων κλῶσμα	εὑρίσκεται	λεπτὸν, τοῖς ποσὶν αὐτῶν περιειλιγμένον.
[6, 9]	οὔτε ζῶντα Κλεομήδην οὔτε τεθνεῶτα	εὕρισκον,	ἀποστέλλουσιν ἄνδρας ἐς Δελφοὺς ἐρησομένους,
[6, 4]	γε τῇ ὑπερορίᾳ Λακεδαιμονίους ἀναθέντας	εὕρισκον.	Ἀρχιδάμου δὲ ἄλλων τε καὶ
[6, 12]	τοῦ ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ ἀληθεύοντα	εὕρισκον.	Πόλεων γὰρ τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ
[6, 26]	οὕτω τὸ πολὺ τῆς ἁρπεδόνης	εὑρίσκουσιν	ἔνδον. Γιγνώσκεται δὲ ἡ Σηρία
[6, 26]	καὶ ἐσελθόντες ἐς τὸ οἴκημα	εὑρίσκουσιν	οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας. Ταῦτα
[6, 18]	πρὸς τὸ σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί τι	εὑρίσκων,	καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ τοῦ
[6, 22]	ἦν ἐκ ποταμοῖο Ἀλφειοῦ, ὅστ'	εὐρὺ	ῥέει Πυλίων διὰ γαίης, καὶ
[6, 21]	τῷ Μάρμακι· μετὰ δὲ Ἀλκάθουν	Εὐρύαλος	καὶ Εὐρύμαχός τε καὶ Κρόταλος.
[6, 16]	ἀνελομένοις στεφάνους. Πλείσταινον δὲ τὸν	Εὐρυδάμου	τοῦ ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς
[6, 21]	μετὰ δὲ Ἀλκάθουν Εὐρύαλος καὶ	Εὐρύμαχός	τε καὶ Κρόταλος. Τούτων μὲν
[6, 25]	ἐν τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀιστόν,	Εὖτέ	μιν ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς Διὸς
[6, 15]	τις Βυζαντίων ὄντας. (Σπαρτιάτῃ δὲ	Εὐτελίδᾳ	γεγόνασιν ἐν παισὶ νῖκαι δύο
[6, 15]	ἥ τε εἰκὼν ἀρχαία τοῦ	Εὐτελίδα,	καὶ τὰ ἐπὶ τῷ βάθρῳ
[6, 10]	τοῦ πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα	Εὐτελίδα	τε εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων.
[6, 15]	τοῦ χρόνου. (Μετὰ δὲ τὸν	Εὐτελίδαν	Ἀρεύς τε αὖθις ὁ Λακεδαιμονίων
[6, 10]	δεδήλωκεν· ἔχει γὰρ δὴ οὕτως·	Εὐτελίδας	καὶ Χρυσόθεμις τάδε ἔργα τέλεσσαν
[6, 2]	ππω δεδιδαγμέ νος. Ὁ δὲ	Ευτυχί	δης ουτος καὶ Σύ ροις
[6, 2]	σατο· τὸ ν δὲ Δημοσθένην	Ευτυχί	δης Σικυώ νιος παρὰ Λυσί
[6, 8]	λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα τῇ	εὐτυχίᾳ,	πλήν γε δὴ τοῦ τελευταίου·
[6, 3]	μὲν πατρός, διδασκάλου δὲ ὢν	Εὐτυχίδου.	(Εὐπολέμου δὲ Ἠλείου τὴν μὲν
[6, 3]	ἐκ Λεπρέου τοῦ Ἠλείων, Λάβαξ	Εὔφρονος.	Ἀνάκειται δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς
[6, 4]	μαθητῇ δὲ Εὐχείρου· τὸν δὲ	Εὔχειρον	εἶναι Κορίνθιον, φοιτῆσαι δὲ ὡς
[6, 4]	μὲν καὶ αὐτῷ, μαθητῇ δὲ	Εὐχείρου·	τὸν δὲ Εὔχειρον εἶναι Κορίνθιον,
[6, 1]	μὲ ν δὴ έ οικεν	ευχό	μενος τω θεω. Πολυκλης, επί
[6, 17]	Τῶν δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν γένος	εὔχομαι	εἶναι Μάντις, ἀπ' ἰσοθέων αἷμα
[6, 20]	θύουσι καὶ γενέσθαι σφίσιν ἵλεων	εὔχονται	τὸν Ταράξιππον. (Ἕλληνες δὲ οὐ
[6, 10]	ὕστερον γυμναστὴς ἄριστος λέγεται τῶν	ἐφ'	αὑτοῦ γενέσθαι. (Μετὰ δὲ Ἴκκον
[6, 5]	Ε' Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου μεγίστου τῶν	ἐφ'	ἑαυτοῦ ἀνδρὸς ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους ἡ
[6, 3]	στρατεία. Ἀνδριὰς Κράτινου καλλίστου τῶν	ἐφ'	ἑαυτοῦ. Ἕτεροι ἀνδριάντες. Καυλωνίας οἰκισμὸς
[6, 3]	Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο κάλλιστος τῶν	ἐφ'	ἑαυτοῦ, καὶ σὺν τέχνῃ μάλιστα
[6, 15]	διαύλου δὲ καὶ ὅπλου μία	ἐφ'	ἑκατέρῳ νίκη. (Ὅτῳ δὲ παρεστήκασιν
[6, 5]	Πουλυδάμαντας πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι	ἐφ'	ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ τὴν πόλιν
[6, 24]	Ὄνομα δὲ τῇ ἀγορᾷ τὸ	ἐφ'	ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ οἱ
[6, 10]	κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχων τοῖς	ἐφ'	ἡμῶν, καὶ κράνος ἐπὶ τῇ
[6, 21]	καὶ ἱερόν ἐστιν Ἡρακλέους, ἐρείπια	ἐφ'	ἡμῶν. Λέγουσι δὲ, ὡς ὁδοιπόρους
[6, 26]	τῆς χώρας ὁ ποταμός ἐστιν	ἐφ'	ἡμῶν ὁ Λάρισος· τὰ δὲ
[6, 14]	τέχνη τοῦ Ἀργείου. (Παῖδα δὲ	ἐφ'	ἵππου καθήμενον, καὶ ἑστηκότα ἄνδρα
[6, 12]	δὲ τοῦ Ἱέρωνος ἐν Ὀλυμπίᾳ,	ἐφ'	ἵππου τὸν ἕτερον, τὸν δὲ
[6, 11]	καὶ Ἀντίγονος· τοῖς μὲν δὴ	ἐφ'	ἵππων, Ἀντιγόνῳ δὲ ἀνὴρ πεζός
[6, 9]	πολὺ τὰ ἐς δόξαν ἐλασσούμενος.	Ἐφ'	ὅτῳ δὲ ὁ Θεόγνητος πίτυος
[6, 20]	τε ἀποθανεῖν καὶ τὸν ἵππον	ἐφ'	ᾧ ἐπωχεῖτο ὑπὸ Κτεάτου λέγουσι
[6, 8]	τῶν Ἀρκάδων λέγεσθαί μοι τοῦτο	ἐφαίνετο	ἐς αὐτόν· ἐλέγετο γὰρ ἂν
[6, 23]	ἕστηκεν εἰκὼν πύκτου· καὶ αὐτὸν	ἔφασκεν	ὁ νομοφύλαξ Ἠλείων γένος μὲν
[6, 22]	φασὶ τοῦ Αἰόλου. Πισαῖοι δὲ	ἐφειλκύσαντο	αὐθαίρετον, συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί τε Ἠλείοις
[6, 20]	τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον	ἐφειλκυσμένῃ	ὕφος λευκόν. Παρθένοι δὲ ἐν
[6, 25]	ἕκαστον, ἐσελθεῖν δὲ οὐδὲ τότε	ἐφεῖται	πέρα γε τοῦ ἱερωμένου. Ἀνθρώπων
[6, 9]	κειμένην ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ	ἐφελκυσαμένου	τὸ ἐπίθημα, κάματον ἐς ἀνωφελὲς
[6, 1]	(Εισὶ δὲ Λακεδαιμό νιοι καὶ	εφεξης	ανακεί μενοι τη Κυνί σκα·
[6, 1]	ν ανηρημέ νος νί κην·	εφεξης	δὲ Αρχέ δαμος Ξενί ου,
[6, 3]	ἀτύχημα Λακεδαιμονίων τὸ ἐν Λεύκτροις.	(Ἐφεξῆς	δὲ ἀνάκειται μὲν πύκτης ἐκ
[6, 16]	ἀνδριὰς ἔργον ἐστὶν Ὀλυνθίου Σθένιδος.	(Ἐφεξῆς	δὲ Πτολεμαῖός τέ ἐστιν ἀναβεβηκὼς
[6, 4]	Λάμιαν φαίνεται τὴν ἐν Θεσσαλίᾳ.	(Ἐφεξῆς	δὲ τοῦ Χίλωνος δύο ἀνάκεινται·
[6, 19]	εἶναι Κατίλλου Κροτωνιάτην τὸν εἰργασμένον.	(Ἐφεξῆς	δὲ τῷ Σικυωνίῳ ἐστὶν ὁ
[6, 15]	νίκην. Ἡ δὲ Ὀλυμπιὰς ἡ	ἐφεξῆς	εἶχε μὲν τὸν Κλειτόμαχον τοῦτον
[6, 3]	ἀνάθημα ἀναθέντας μηνύει· τὸ δ'	ἐφεξῆς	ἐς αὐτὸν ἔπαινός ἐστι Λύσανδρον·
[6, 9]	ὡς Ταυροσθένης τῇ Ὀλυμπιάδι τῇ	ἐφεξῆς	καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας ἐς τὴν
[6, 24]	τούτῳ τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα	ἐφεξῆς	μῆνας οἱ αἱρεθέντες ἑλλανοδικεῖν, καὶ
[6, 13]	μέν ἐστιν ἔργον· τρεῖς δὲ	ἐφεξῆς	Ὀλυμπίασι σταδίου τε καὶ διαύλου
[6, 10]	ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως τῇ	ἐφεξῆς·	πεποίηται ὁ ἀνδριὰς ἀσπίδα τε
[6, 7]	Πυθαγόρας τὴν εἰκόνα, τὴν δὲ	ἐφεξῆς	ταύτῃ, πένταθλον Ἠλεῖον Πυθοκλέα, Πολύκλειτός
[6, 7]	ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ	ἐφεξῆς	ταύτῃ συνέβη τὸν Θέαντον· καί
[6, 11]	τῆς Ἑλλάδος, καὶ παρὰ Βαρβάροις.	(Ἐφεξῆς	τούτων ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος
[6, 14]	Πυθόκριτος δὲ ὁ Σικυώνιος τὰς	ἐφεξῆς	τούτων πυθιάδας ἕξ, μόνος δὴ
[6, 7]	ὁ νεώτατος παγκρατίῳ νικήσας Ὀλυμπιάσιν	ἐφεξῆς	τρισί. Πρότερον δὲ ἔτι τοῦ
[6, 7]	διὰ τῆς πανηγύρεως τὸν πατέρα	ἔφερον,	βαλλόμενόν τε ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων
[6, 3]	ὡσαύτως ἐν Ἐφέσῳ παρὰ τῇ	Ἐφεσίᾳ	θεῷ. Ταῦτα μέν ἐστιν ἔχοντα
[6, 3]	μὲν ἐς Ὀλυμπίαν τὸν Λύσανδρον,	Ἐφέσιοι	δὲ ἐς τὸ ἱερὸν ἀνετίθεσαν
[6, 18]	χρήματα παρὰ τοῦ Ἐφεσίων κοινοῦ,	Ἐφεσίοις	ἐσεποίησεν αὑτόν· καὶ αὐτὸν ἐπὶ
[6, 4]	Σταδιέως μαθητὴς Ἀθηναίου, πεποίηκε παῖδα	Ἐφέσιον	παγκρατιαστήν, Ἀμύνταν Ἑλλανίκου. (Χίλωνι δὲ
[6, 3]	τῆς Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ Πυριλάμπης	Ἐφέσιος	λαβὼν δολίχου νίκην. Τοῦ μὲν
[6, 4]	δὲ τοῦ Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος	Ἐφέσιός	τε πύκτης, τοὺς ἐλθόντας κρατήσας
[6, 18]	δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ τοῦ	Ἐφεσίων	κοινοῦ, Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν αὑτόν· καὶ
[6, 3]	τῷ Εὐπολέμῳ καὶ τάδε· ὡς	ἐφεστήκοιεν	τρεῖς ἐπὶ τοῦ δρόμου τῷ
[6, 3]	τῇ Ἥρᾳ, καὶ ὡσαύτως ἐν	Ἐφέσῳ	παρὰ τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ. Ταῦτα
[6, 13]	Δοῦριν, ἡνίκα ὁ Σαμίων δῆμος	ἔφευγεν	ἐκ τῆς νήσου. Τὸν δὲ
[6, 20]	δαίμονα. (Ἀνὴρ δὲ Αἰγύπτιος Πέλοπα	ἔφη	παρὰ τοῦ Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος
[6, 23]	τοῦ ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς δὲ	ἐφήβοις	ἀνεῖται τῆς πανηγύρεως τὸν χρόνον
[6, 15]	ταῖς> τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν	ἔφθανεν	ἀνῃρημένος νίκην. Ἡ δὲ Ὀλυμπιὰς
[6, 13]	ἀναθεῖναί οἱ τὴν ἵππον ταύτην	ἐφιᾶσιν.	(Ἐγένετο δὲ καὶ τοῦ Φειδώλα
[6, 17]	τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν	ἔφοδον	ἐν τῇ Ἄλτει κατὰ τὰ
[6, 6]	ὁ Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν	ἔφοδον	τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα τε δὴ
[6, 11]	ἢ παγκρατίου παρῆκε τὴν σπουδήν,	ἐφρόντιζε	δὲ, ὅπως καὶ ἐπὶ δρόμῳ
[6, 23]	ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι τῶν ἀκανθῶν	ἐφύοντο	ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ ἡμέρᾳ σφᾶς
[6, 13]	μέν, ὡς οἱ Κορίνθιοι μνημονεύουσιν,	ἔχει	Αὔρα· τὸν δὲ ἀναβάτην ἔτι
[6, 10]	παρ' ὅτῳ γε ἐδιδάχθησαν, δεδήλωκεν·	ἔχει	γὰρ δὴ οὕτως· Εὐτελίδας καὶ
[6, 8]	τοῦ ἐπιγράμματος τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ.	Ἔχει	γὰρ δὴ οὕτως· Υἱὸς Δινύτα
[6, 3]	αὐτῷ Κλέωνος μέν ἐστιν ἔργον,	ἔχει	δὲ ἁλτῆρας ἀρχαίους. (Μετὰ δὲ
[6, 19]	μὲν πόλον ἀνεχόμενον ὑπὸ Ἄτλαντος·	ἔχει	δὲ Ἡρακλέα καὶ δένδρον τὸ
[6, 23]	ἐπειργασμένον, καὶ τὸν καλούμενον Ἀντέρωτα·	ἔχει	δὲ ὁ μὲν φοίνικος ὁ
[6, 21]	τῶν Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ μνηστῆρα	ἔχει	λόγος ἀφικέσθαι πρῶτον τοῦτον Μάρμακα
[6, 5]	Ἡρακλέους ἔργα, ὅτι καὶ Ἡρακλέα	ἔχει	λόγος κρατῆσαι τοῦ ἐν Νεμέᾳ
[6, 25]	ὑπὸ ἀστέρων, τῇ χειρὶ δὲ	ἔχει	τῇ ἑτέρᾳ τὸ κέρας τῆς
[6, 20]	δὲ τῷ ἐντὸς ὁ Σωσίπολις	ἔχει	τιμάς, καὶ ἐς αὐτὸ ἔσοδος
[6, 25]	οἵ ἐστι λίθου λευκοῦ. Ἐνταῦθα	ἔχει	τιμὰς καὶ ὁ Σωσίπολις ἐν
[6, 20]	αὐτῷ Σωσίπολις Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων	ἔχει	τιμάς. Τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν
[6, 26]	πόδας ἀριθμὸν ὀκτὼ κατὰ ταὐτὰ	ἔχει	τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα τὰ ζῷα
[6, 19]	ὁ τέταρτος ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων.	Ἒχει	μὲν πόλον ἀνεχόμενον ὑπὸ Ἄτλαντος·
[6, 22]	γὰρ τοῦ Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν	ἔχειν)	ἀλείψασθαι τὸ πρόσωπον πηλῷ καὶ
[6, 22]	τὸν Ἀλφειόν, ὡς ἐσῆλθεν, οὐκ	ἔχειν	αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων διακρῖναι
[6, 24]	τρίτη κλῶνα οὐ μέγαν μυρσίνης.	(Ἔχειν	δὲ αὐτὰς ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι
[6, 25]	τὸ ἄγαλμα ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος,	ἔχειν	δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ
[6, 19]	δὲ ἀναθήματα ἐκ παλαιοῦ σφᾶς	ἔχειν	εἰκός, ἅγε ὁ Λακεδαιμόνιος Δόντας
[6, 26]	αὐτοῖς δὲ καὶ ξένοι κατώμνυντο	ἔχειν	κατὰ τὰ εἰρημένα· ἐπεὶ αὐτός
[6, 22]	ἔπος ἐς τὴν Πύλον ταύτην	ἔχειν	τῶν Ὁμήρου, Γένος δ' ἦν
[6, 3]	κλέος ἔργων, Λύσανδρ' ἐκτελέσας, δόξαν	ἔχεις	ἀρετᾶς. Δῆλοι οὖν εἰσιν οἵ
[6, 25]	Τύχης. Ἄγαλμα Κορύβαντος καλουμένου Σατράπου.	Ἔχεται	δὲ τῆς ἀγορᾶς ναὸς ἀρχαῖος,
[6, 4]	βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους τοῦ Κρητός.	(Ἔχεται	δὲ τοῦ Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος
[6, 23]	ἄλλος ἐλάσσων γυμνασίου περίβολος, ὃς	ἔχεται	μὲν τοῦ μείζονος, τετράγωνον δὲ
[6, 14]	εἰκόνος ἵππος τε οὐ μέγας	ἔχεται	χαλκοῦς, ὃν Κρόκων Ἐρετριεὺς ἀνέθηκεν
[6, 13]	Τίσανδρος ὁ Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν	ἐχέτω.	Τετράκις γὰρ δὴ ἐν ἀνδράσι
[6, 18]	τε συγγεγραφὼς ἦν, καὶ τὸ	ἔχθος	τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν
[6, 18]	Λαψακηνῶν, καὶ τῆς πρὸς Θεόπομπον	ἔχθρας.	Ἄγαλμα Σωτάδους τοῦ Κρητός. Τὰ
[6, 18]	δὲ καὶ ἄνδρα ὁ Ἀναξιμένης	ἐχθρὸν	οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλὰ καὶ ἐπιφθονώτατα
[6, 19]	(κοδόμησαν δὲ καὶ Συβαρῖται θησαυρὸν,	ἐχόμενον	τοῦ Βυζαντίων. Ὁπόσοι δὲ περὶ
[6, 14]	τε δὴ οἱ σφῆνες, καὶ	ἐχόμενος	ὁ Μίλων ὑπὸ τοῦ ξύλου
[6, 25]	συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ τοῦ Ἡρακλέους,	ἔχοντα	ἐν τῇ Πύλῳ τιμάς. (Ἐπάγονται
[6, 13]	παίδων. (Ταῦτα μὲν δὴ οὕτως	ἔχοντα	ἴστω τις. Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν
[6, 3]	Ἐφεσίᾳ θεῷ. Ταῦτα μέν ἐστιν	ἔχοντα	οὕτω τὸν ἀεὶ χρόνον, καὶ
[6, 11]	νοσήματά τε αὐτὸν ἰώμενον, καὶ	ἔχοντα	παρὰ τῶν ἐπιχωρίων τιμάς. Ὁ
[6, 16]	καὶ ἄλλην τινὰ ἐς αὐτοὺς	ἔχοντας	εὔνοιαν. Μέσος δὲ ἕστηκεν αὐτῶν
[6, 21]	ἀρχῆς οἱ αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν	ἔχοντες	κατὰ τάδε. Διαβάντων δὲ ποταμὸν
[6, 12]	δυσμενέστατα δὲ ἀνδρὸς ἐς τυραννίδα	ἔχοντος,	ὃς καὶ ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει
[6, 20]	Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα ἐς ἐκείνην	ἔχοντος	τὴν ὀργήν· αὐτοὶ δὲ ὕστερον
[6, 11]	ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν παρ' αὑτόν.	(Ἐχόντων	δὲ ὀργὴν ἐς αὐτὸν ἐπὶ
[6, 20]	ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν τε	ἔχουσα	καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα μέλλουσα
[6, 24]	ἐς τὰ ἐπέκεινα τῆς ἀγορᾶς	ἔχουσα·	κατὰ μέσον δὲ αὐτῆς οὐ
[6, 20]	Ἠλείων τοὺς στρατηγούς, νήπιον παῖδα	ἔχουσαν	ἐπὶ τῷ μαστῷ, λέγειν ὡς
[6, 24]	χεῖρες καὶ πόδες λίθου λευκοῦ·	ἔχουσι	δὲ ἡ μὲν αὐτῶν ῥόδον,
[6, 10]	οὐ τὴν ἀρχαίαν ἐπὶ ἡμῶν	ἔχουσιν,	ἐκείνης δὲ ἀφεστηκυῖαν ὀλίγον· ὄνομα
[6, 26]	τῷ κράνει, ὅτι οὗτοι προχειρότατα	ἔχουσιν	ἐς μάχας οἱ ἀλεκτρυόνες· δύναιτο
[6, 15]	κρατηθεὶς ὑπὸ τοῦ Κάπρου, ὅμως	ἐχρήσατο	ἐς τοὺς πύκτας θυμῷ τε
[6, 11]	ἀποστέλλουσιν ἐς Δελφούς, καὶ αὐτοῖς	ἔχρησεν	ὁ θεὸς καταδέχεσθαι τοὺς δεδιωγμένους.
[6, 7]	τε ἐς αὐτὸν καὶ ἀπειλαῖς	ἐχρῶντο·	ὡς δὲ ἐς ἐκκλησίαν συνελθόντες
[6, 12]	τε εἶναι νομίζων τὰ Ῥωμαίων	ἐχυρώτερα	καὶ βεβαιότερα ἅμα ἐς φιλίαν,
[6, 23]	τῶν παλαιστρῶν μιᾶς τύπος Ἔρωτα	ἔχων	ἐπειργασμένον, καὶ τὸν καλούμενον Ἀντέρωτα·
[6, 14]	τὸν Πύρρον ἀνὴρ μικρὸς αὐλοὺς	ἔχων	ἐστὶν ἐκτετυπωμένος ἐπὶ στήλῃ. Τούτῳ
[6, 25]	μείζων μεγάλου χαλκοῦς ἐστιν, οὐκ	ἔχων	πω γένεια, τόν τε ἕτερον
[6, 10]	ὁ Γλαῦκος, ἅτε οὐκ ἐμπείρως	ἔχων	τῆς μάχης, ἐτιτρώσκετο ὑπὸ τῶν
[6, 10]	ἀσπίδα τε κατὰ τὰ αὐτὰ	ἔχων	τοῖς ἐφ' ἡμῶν, καὶ κράνος
[6, 19]	Ἰώνων. Χαλκοῦ μὲν δὴ αὐτοὺς	ἑώρων	εἰργασμένους· εἰ δὲ καὶ Ταρτήσσιος