Livre, Chap.
[6, 8]	Πυθοκλέα, Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Η'	Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Δάμαρχος μεταβληθεὶς ἐξ
[6, 1]	κό τινον. Ὁπό σοις δὲ	ὴ	αυτοις ειχεν ες δό ξαν,
[6, 1]	ν καὶ ουτος εκρά τησεν·	η	δὲ εικὼ ν επὶ τη
[6, 1]	αναθή ματα, τὸ μετὰ τουτο	ή	δη ποιή σασθαι καὶ ί
[6, 1]	υπὸ ισχύ ος ανεί λοντο	ή	δη τὸ ν κό τινον.
[6, 2]	ό σους αυτων κατέ λεξα	ή	δη, τοσοί δε ά λλοι
[6, 1]	αυτοις ειχεν ες δό ξαν,	ὴ	καὶ τοις ανδριασιν υπηρχεν ά
[6, 2]	τὸ ν Λί χαν τουτον	η	κατὰ (Ἄγιν βασιλέ α επιστρατεί
[6, 2]	νων τὸ ηπαρ. (Μαντικὴ δὲ	η	μὲ ν ερί φων καὶ
[6, 2]	ως γέ νος τε εί	η	Μιλή σιος, και Ἰώ νων
[6, 2]	τι ο παιδοτρί βης εί	η	Μύ κων, καὶ ό τι
[6, 2]	στι γὰ ρ δὴ καὶ	η	νί κη τω παιδὶ ί
[6, 2]	ς. Χωρὶ ς γὰ ρ	ὴ	ό σους αυτων κατέ λεξα
[6, 2]	σου φεύ γοντας επέ λιπεν	η	περὶ τὸ ν αγωνα τύ
[6, 2]	οις ες Πελοπό ννησον καὶ	η	περὶ τὸ ν αγωνα τύ
[6, 2]	σιος, και Ἰώ νων αναθεί	η	πρωτος ες Ὀλυμπί αν εικό
[6, 4]	καὶ οὐ πρότερον ἀνίει, πρὶν	ἢ	αἴσθοιτο ἀπαγορεύσαντος. (Γεγόνασι δὲ αὐτῷ
[6, 22]	τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι. Τείχους δὲ	ἢ	ἄλλου κατασκευάσματος ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι,
[6, 8]	ὕστερόν ποτε ἔσται, μανία μᾶλλον	ἢ	ἀνδρία νομίζοιτο ἂν κατά γε
[6, 7]	(Οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πρὶν μὲν	ἢ	Δωριέα παρὰ σφᾶς ἀναχθῆναι, θυμῷ
[6, 9]	τε παρίστατο καὶ τοῖς πρότερον	ἢ	ἐγὼ τὰ ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν,
[6, 23]	ὅσα ἐς τοὺς ἀθλητὰς πρὶν	ἢ	ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν
[6, 14]	εἰκοσαετῆ τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει, πρὶν	ἢ	ἐς τὴν Ῥόδον αὐτὸν οἴκαδε
[6, 21]	Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν	ἢ	ἐς τὸν ἀγῶνα αὐτὸν τῷ
[6, 12]	οἱ Καρχηδόνιοι τῆς νήσου πλέον	ἢ	ἥμισυ· Ἱέρωνι δὲ συνιόντων μὲν
[6, 4]	Ἀχαιοῖς τοῖς πᾶσιν ὁμοῦ στρατεύσασθαι,	ἢ	ἰδίᾳ κατ' ἀρετήν τε καὶ
[6, 18]	τὰ βασιλέως τοῦ Περσῶν φρονησάντων,	ἢ	καὶ αἰτίαν φρονῆσαι λαβόντων, ὁ
[6, 16]	Ψωφίδιοι προξένους ὄντας σφίσιν ἀνέθεσαν,	ἢ	καὶ ἄλλην τινὰ ἐς αὐτοὺς
[6, 14]	Εἶναι δὲ ἡγεμών τις ξένων	ἢ	καὶ ἄλλως τὰ πολεμικὰ ἀγαθὸς
[6, 23]	οἱ Ἑλλανοδίκαι τοὺς καθ' ἡλικίαν,	ἢ	καὶ αὐτῷ διαφέροντας τῷ ἐπιτηδεύματι:
[6, 20]	ἵππων. Πρὸ δὲ τῶν ἁρμάτων	ἢ	καὶ ἵππων τῶν κελήτων, διήκει
[6, 19]	καὶ Συρακοσίων, Φοίνικας ἤτοι τριήρεσιν	ἢ	καὶ πεζῇ μάχῃ κρατησάντων. (Ὁ
[6, 4]	Σταγείρων. Καὶ αὐτὸν ἤτοι μαθητὴς,	ἢ	καὶ στρατιωτικὸς ἀνέθηκεν ἀνὴρ, ἅτε
[6, 8]	ἤδη τοιαῦτα ἐγένετο ἐν ἀνθρώποις,	ἢ	καὶ ὕστερόν ποτε ἔσται, μανία
[6, 26]	(Μέγεθος μέν ἐστιν αὐτοῦ διπλάσιον	ἢ	κανθάρων ὁ μέγιστος, τὰ δὲ
[6, 24]	τὸ ὄνομα οὐδέν τι ἀλλοῖον	ἢ	ὁ καλούμενος Ἀλεξίκακος ὑπὸ Ἀθηναίων.
[6, 7]	(Δωριεῖ δὲ τῷ Διαγόρου παρὲξ	ἢ	Ὀλυμπίασιν, Ἰσθμίων μὲν γεγόνασιν ὀκτὼ
[6, 11]	δὲ τῇ Θεσσαλῶν, πυγμῆς μὲν	ἢ	παγκρατίου παρῆκε τὴν σπουδήν, ἐφρόντιζε
[6, 21]	προσοικοῦντας ὁ Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν	ἢ	παρὰ Ἡρακλέους τὴν δίκην ἔσχε.
[6, 15]	εἰ τὸ παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο πρὶν	ἢ	πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν τραύματα. Λέγει
[6, 14]	δὴ καὶ εἰ ταινίαν περιθεῖτο	ἢ	στέφανον· κατέχων δὲ ἐντὸς χειλῶν
[6, 20]	δὴ πλευρὰ τῆς ἀφέσεως πλέον	ἢ	τετρακοσίους πόδας παρέχεται τοῦ μήκους,
[6, 12]	Ἕλλησι Τρίτειαν πόλιν ἄλλην γε	ἢ	τὴν Ἀχαιῶν εὑρεῖν. Τηνικαῦτα γοῦν
[6, 19]	μὲν Καρχηδόνιοι πολέμῳ· πρὶν δὲ	ἢ	τὴν συμφορὰν γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν
[6, 18]	φασιν ἐπονομάζοντα θεοὺς τοὺς Ἑλλήνων,	ἦ	μὴν αὐτοῦ ταῖς δεήσεσιν ὁπόσα
[6, 26]	ἄλλων ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην	ᾖ,	ταῖς θύραις τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν.
[6, 23]	αὖθις ἐς τοὺς Αἰτωλούς· καὶ	ἡ	ἀγυιὰ τὸ ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ
[6, 20]	τὴν καμπὴν ἀνεστηκυίας χρόαν πυρρᾶς,	ἡ	ἀπ' αὐτῆς αὐγὴ κατὰ ταὐτὰ
[6, 20]	ἵππων ἀνειμένων τοὺς δρόμους καὶ	ἡ	ἄφεσίς ἐστι τῶν ἵππων. Παρέχεται
[6, 20]	ἵππων. Παρέχεται μὲν οὖν σχῆμα	ἡ	ἄφεσις κατὰ πρῷραν νεώς· τέτραπται
[6, 5]	ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους	ἡ	γενομένη συμφορά. Πολυδάμαντος ἔργα λαμπρὰ
[6, 11]	τοῖς Θασίοις οὐδένα ἀπεδίδου καρπὸν	ἡ	γῆ, θεωροὺς ἀποστέλλουσιν ἐς Δελφούς,
[6, 26]	καὶ τὴν βύσσον σπείρουσιν, ὅσοις	ἡ	γῆ τρέφειν ἐστὶν ἐπιτήδειος. Οἱ
[6, 7]	αἰχμαλώτου, μεταπίπτει σφίσιν ἐς αὐτὸν	ἡ	γνώμη, καὶ ἀπελθεῖν ἀφιᾶσιν, οὐδὲ
[6, 24]	καὶ ὅσα βαρέα ἆθλα ὀνομάζουσιν.	(Ἡ	δὲ ἀγορὰ τοῖς Ἠλείοις οὐ
[6, 3]	αὐτῷ καὶ Πυθοῖ δύο νῖκαι.	Ἡ	δὲ εἰκών ἐστι τοῦ Ἀριστοδήμου
[6, 5]	ἡ μὲν ἐς Μακεδονίαν πλευρά,	ἡ	δὲ ἐπὶ Θεσσαλοὺς καὶ τὸν
[6, 26]	ἴσασι) κάλαμον διδόασιν ἐσθίειν χλωρόν.	Ἡ	δέ ἐστιν ἡδίστη τροφὴ πασῶν
[6, 15]	ὀγδόης καὶ τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος πάλης,	ἡ	δὲ ἑτέρα πεντάθλου. Πρῶτον γὰρ
[6, 26]	ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ τοῦ βάθρου.	(Ἡ	δὲ Ἠλεία χώρα τά τε
[6, 16]	χειρῶν τὸν Φίλιππον στεφανοῦσα αὐτόν·	ἡ	δὲ Ἦλις Δημήτριον τὸν στρατεύσαντα
[6, 13]	ἐς ἅπαντας ὑπομνήματα τοὺς Νεμεὰτας.	(Ἡ	δὲ ἵππος ἡ τοῦ Κορινθίου
[6, 16]	εἰκὼν ἐν ἀνδράσι πυγμῇ νενικηκότος·	ἡ	δὲ Νικάνδρου, διαύλου μὲν δύο
[6, 17]	Κλαζομενίων πρῶτος ἀνηγορεύθη νικῶν Ἡρόδοτος·	ἡ	δέ οἱ νίκη σταδίου γέγονεν
[6, 18]	Ἀλέξανδρος εἰργάσατο, συνέγραψεν ὁμοίως ἅπαντα·	ἡ	δέ οἱ τιμὴ γέγονεν ἐν
[6, 15]	ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν ἀνῃρημένος νίκην.	Ἡ	δὲ Ὀλυμπιὰς ἡ ἐφεξῆς εἶχε
[6, 20]	τῇ θεῷ κατὰ ἔτος ἕκαστον.	Ἡ	δὲ πρεσβῦτις ἡ θεραπεύουσα τὸν
[6, 18]	εἰσιν εἰργασμέναι, Ῥηξιβίου μὲν συκῆς,	ἡ	δὲ τοῦ Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ
[6, 1]	ντα εποί ησε Λύ σιππος.	Ἡ	δὲ του Δεινολό χου μή
[6, 3]	Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς·	ἡ	δὲ τοῦ σταδίου νίκη τῷ
[6, 19]	μάχην. Ζεὺς δὲ ἐνταῦθα καὶ	ἡ	Δηιάνειρα καὶ Ἀχελῷος καὶ Ἡρακλῆς
[6, 2]	ἱπποτρόφων. Ἀνδριάς Θρασυβούμου τοῦ μάντεως.	Ἡ	διὰ κυνείων σπλάγχνων μαντική. Μάντεις
[6, 24]	στοᾶς ὁ Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ	ἡ	διείργουσα ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν
[6, 13]	μὲν ἐπὶ ἵππων νίκῃ γέγονεν	ἡ	εἰκών· Ἀγαθῖνον δὲ ἀνέθεσαν Ἀχαιοὶ
[6, 13]	κρατήσας πυγμῇ παῖδας· τέχνη δὲ	ἡ	εἰκών ἐστι μὲν Ἱππίου τὸ
[6, 6]	Ὀλυμπικὴν νίκην. Τούτου μὲν δὴ	ἡ	εἰκὼν Ναυκύδους ἐστὶν ἔργον. Πολύκλειτος
[6, 12]	τελοῦντες. Τοῦ Ἀγησάρχου δέ ἐστιν	ἡ	εἰκὼν τέχνη τῶν Πολυκλέους παίδων.
[6, 11]	Ἀντιγόνῳ δὲ ἀνὴρ πεζός ἐστιν	ἡ	εἰκών. (Τῶν δὲ βασιλέων τῶν
[6, 6]	εἰργάσατο Θηβαῖον Ἀγήνορα· ἀνετέθη δὲ	ἡ	εἰκὼν ὑπὸ τοῦ Φωκέων κοινοῦ.
[6, 20]	Ἡλείοις. Ἱερὸν Ἱπποδαμείας. Κρυπτὴ εἴσοδος	ἡ	εἰς τὸ στάδιον. Ἱέρεια Δήμητρος
[6, 14]	Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν ἀντὶ τούτων	ἡ	ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλη, καὶ ἐπίγραμμα
[6, 5]	ἐστιν. Ἡ ὀρεινὴ τῆς Θρᾴκης,	ἡ	ἔνδον Νέστου ποταμοῦ τοῦ ῥέοντος
[6, 3]	Βοιωτίας δυνάμει. Φαίνοιτο ἂν οὖν	ἡ	ἐπὶ Σικυῶνα Ἠλείων καὶ Θηβαίων
[6, 23]	Τῇ μὲν δὴ θεῷ γέγονεν	ἡ	ἐπίκλησις, ἅτε τοῦ γυμνασίου γείτονι·
[6, 26]	(Ἤκουσα δὲ καὶ ὡς οὐχ	ἡ	Ἐρυθρά, ποταμὸς δὲ, ὃν Σῆρα
[6, 9]	ἥ τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	ἡ	ἐς τὸ ἱερὸν τῆς Εἰρήνης
[6, 25]	καὶ ἀνθρώποις ἅπαξ ἡ κάθοδος	ἡ	ἐς τοῦ δου γίνεται. (Τοῖς
[6, 3]	Ὀλυμπικὴ νίκη καὶ Νεμείων γέγονεν	ἡ	ἑτέρα, Ἰσθμίων δὲ δῆλα ὡς
[6, 15]	ἀνῃρημένος νίκην. Ἡ δὲ Ὀλυμπιὰς	ἡ	ἐφεξῆς εἶχε μὲν τὸν Κλειτόμαχον
[6, 20]	ἐνόμισαν, ὅτι τὸν παῖδά σφισιν	ἡ	θεὸς αὕτη προήγαγεν ἐς ἀνθρώπους.
[6, 20]	ἔτος ἕκαστον. Ἡ δὲ πρεσβῦτις	ἡ	θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ τε
[6, 25]	ὅτι (οἶμαι) καὶ ἀνθρώποις ἅπαξ	ἡ	κάθοδος ἡ ἐς τοῦ δου
[6, 24]	λαφύρων τῆς δεκάτης. (Ἔστι δὲ	ἡ	κατασκευὴ τῆς στοᾶς Δώριος, καὶ
[6, 5]	οὐ κατά τινα ἀγαθὸν δαίμονα	ἡ	κορυφὴ τηνικαῦτα τοῦ σπηλαίου κατερρήγνυτο,
[6, 24]	πόδες λίθου λευκοῦ· ἔχουσι δὲ	ἡ	μὲν αὐτῶν ῥόδον, ἀστράγαλον δὲ
[6, 5]	χώραν. Τούτου δὲ τοῦ ὄρους	ἡ	μὲν ἐς Μακεδονίαν πλευρά, ἡ
[6, 24]	μὲν αὐτῶν ῥόδον, ἀστράγαλον δὲ	ἡ	μέση, καὶ ἡ τρίτη κλῶνα
[6, 4]	ὁ ἐπικληθεὶς Ἀκροχερσίτης, καὶ Λεοντίσκος.	Ἡ	μὴ ἀναγραφεῖσα ὑπὸ Ἠλείων ὀλυμπιὰς
[6, 7]	Πεισίροδος δὲ ἐν παισίν, ὃν	ἡ	μήτηρ ἀνδρὸς ἐπιθεμένη γυμναστοῦ σχῆμα
[6, 13]	ἐστὶν ἐν τοῖς Ἠλείων γράμμασιν	ἡ	νίκη τῶν Φειδώλα παίδων. (Ταῦτα
[6, 23]	λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς τε	ἡ	ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ παρὰ τὸ
[6, 5]	τῷ παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν.	Ἡ	ὀρεινὴ τῆς Θρᾴκης, ἡ ἔνδον
[6, 6]	καὶ ἐς ἔρωτα αὐτῆς. Καὶ	ἡ	παῖς τε συνοικήσειν κατώμνυτο αὐτῷ
[6, 19]	ἄλλα ἐνταῦθα ἄξια ἐπιμνησθῆναι· μάχαιρα	ἡ	Πέλοπος χρυσοῦ τὴν λαβὴν πεποιημένη,
[6, 24]	τὸ ὄνομα, λέγεται δὲ, ὡς	ἡ	Πέτρα δῆμος εἴη τὸ ἀρχαῖον.
[6, 22]	τοῦ χωρίου πεφυτευμέναι παντός, ἔνθα	ἡ	Πίσα ᾠκεῖτο. (Οἰκιστὴν μὲν δὴ
[6, 6]	Ἡρῷόν τε καὶ Τεμέσα ἦν	ἡ	πόλις, ἐν δέ σφισι καὶ
[6, 25]	(Καθ' ὅ τι δὲ Ἠλείων	ἡ	πόλις πληθύει μάλιστα ἀνθρώποις, κατὰ
[6, 24]	παιδεύουσιν ἐνταῦθα. Τῶν στοῶν δὲ	ἡ	πρὸς μεσημβρίαν ἐργασίας ἐστὶ τῆς
[6, 6]	ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος.	Ἡ	πρὸς τὸν ἐν Τεμὲσσῃ ἥρῳα
[6, 20]	τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχής ἐστιν	ἡ	πρῷρα, κατὰ τοῦτο εὐρεῖα γίνεται.
[6, 11]	θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό σφισιν	ἡ	Πυθία· Θεαγένην δ' ἄμνηστον ἀφήκατε
[6, 6]	ἐπὶ πᾶσαν ἡλικίαν· ἐς ὃ	ἡ	Πυθία τὸ παράπαν ἐξ Ἰταλίας
[6, 26]	ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν ἔνδον. Γιγνώσκεται δὲ	ἡ	Σηρία νῆσος ἐν μυχῷ θαλάσσης
[6, 5]	χρήματα τοῖς ξένοις. (Αὕτη Σκοτουσσαίοις	ἡ	συμφορὰ Φρασικλείδου μὲν Ἀθήνῃσιν ἐγένετο
[6, 5]	ὄρους. Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο	ἡ	τελευτή. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι ἀνδριάντες
[6, 15]	Ἠλεῖον ἄνδρα Τιμόπτολιν Λάμπιδος Παλεῖς,	ἡ	τετάρτη Κεφαλλήνων μοῖρα. Οὗτοι δὲ
[6, 17]	δύο ἀνῃρημένος· Λυσίππου δὲ ἔργον	ἡ	τοῦ Καλλικράτους ἐστὶν εἰκών. (Ἐνατίωνι
[6, 13]	τοὺς Νεμεὰτας. (Ἡ δὲ ἵππος	ἡ	τοῦ Κορινθίου Φειδώλα ὄνομα μέν,
[6, 5]	μέγιστος Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ	ἡ	τοῦ Πουλυδάμαντας πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο
[6, 13]	ἄριστοι δρομεῖς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες.	Ἡ	τοῦ Φειδῶλα ἵππος. (Ἀστύλος δὲ
[6, 24]	ἀστράγαλον δὲ ἡ μέση, καὶ	ἡ	τρίτη κλῶνα οὐ μέγαν μυρσίνης.
[6, 15]	ὕστατον πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν. Ἒστι δὲ	ἥ	τε εἰκὼν ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα,
[6, 9]	(ἐμοὶ δοκεῖν) τῶν δοκιμωτάτων Ναυκύδους,	ἥ	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ἡ
[6, 3]	Τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον,	ἥ	τε Ὀλυμπικὴ νίκη καὶ Νεμείων
[6, 8]	καὶ ἅρματι ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ταύτης,	ἣ	λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος
[6, 20]	δὲ τοῦ σταδίου τῷ πέρατι,	ᾗ	τοῖς σταδιαδρόμοις ἄφεσις πεποίηται, Ἐνδυμίωνος
[6, 7]	τῶν Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν ἀγῶνα	ἤγαγεν.	(Οὗτος δὲ ὁ Πεισίροδος καὶ
[6, 22]	τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια	ἤγαγον	παρὰ τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ
[6, 16]	μετασχεῖν ἐπὶ Θεσσαλοὺς, καὶ φρουρᾶς	ἡγεμόνα	ἐν Ναυπάκτῳ φιλίᾳ γενέσθαι τῇ
[6, 14]	στρατιῶται δύο εἰκόνας. Εἶναι δὲ	ἡγεμών	τις ξένων ἢ καὶ ἄλλως
[6, 17]	δὲ Ἡροδότου καὶ Φιλίνου τοῦ	Ἡγεπόλιδος	Κῴου ἀνέθεσαν τὰς εἰκόνας αἱ
[6, 13]	τὴν στήλην, ἀλλ' οὐ Λακεδαιμονίων	ἥγηνται	τὸ δημόσιον· ἔστω γὰρ δήπου,
[6, 21]	οἱ μὲν ἀρχαῖον τὸ ὄνομα	ἥγηνται,	χανεῖν γὰρ τὴν γῆν ἐνταῦθα
[6, 12]	εὑρεῖν. Τηνικαῦτα γοῦν ἐς Ἀρκάδας	ἡγοῖτο	ἄν τις συντελέσαι τοὺς Τριταιεῖς,
[6, 2]	του τυρά ννου τὰ δωρα	ηγού	μενος, ανειπεν αυτὸ ν Μιλή
[6, 19]	τὸν θησαυρὸν λέγουσα. Ταύτην Μεγαρεῦσιν	ἡγοῦμαι	τὴν νίκην Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος γενέσθαι
[6, 3]	τῆς ἵππου τε Ἠλείοις αὐτὸν	ἡγούμενον	ἀναστῆσαι τρόπαια, καὶ ἄνδρα τοῖς
[6, 20]	ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον	ἡγοῦντο	εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ
[6, 19]	ταῦτα, Θεοκλέους δὲ ἔργα τοῦ	Ἡγύλου·	ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου τῷ παιδί,
[6, 5]	(Παγκρατίου μὲν δὴ καὶ ἄλλοις	ἤδη	γεγόνασιν ἐπιφανεῖς νῖκαι· Πουλυδάμαντι δὲ
[6, 20]	Ἀρκάδες, καὶ τὸ παιδίον ἐνταῦθα	ἤδη	δράκων ἦν· ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ
[6, 20]	ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ τούτου δὲ	ἤδη	καθέστηκεν ἐπίδειξις ἐπιστήμης τε ἡνιόχων
[6, 9]	στάδιον. Δῆλα οὖν ὡς Συρακούσιον	ἤδη	καὶ οὐ Γελῷον ἀναγορεύειν αὑτὸν
[6, 22]	Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ τὰ	ἤδη	λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ Πύλων
[6, 20]	ὄρος τὸ Κρόνιον κατὰ τὰ	ἤδη	λελεγμένα μοι παρὰ τὴν κρηπῖδα
[6, 11]	τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ λόγος	ἤδη	μοι τὰ δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν,
[6, 8]	τὴν πυρὰν αὑτόν. Ὁπόσα δὲ	ἤδη	τοιαῦτα ἐγένετο ἐν ἀνθρώποις, ἢ
[6, 15]	καὶ παγκρατιάσαι προθυμούμενον. (Γεγονυίας δὲ	ἤδη	τῷ Κάπρῳ νίκης ἐπὶ τῇ
[6, 19]	θησαυρῶν πρὸς αὐτῷ μέν ἐστιν	ἤδη	τῷ σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα
[6, 26]	ἐσθίειν χλωρόν. Ἡ δέ ἐστιν	ἡδίστη	τροφὴ πασῶν τῷ ζῴῳ, καὶ
[6, 21]	Ἐρυθραὶ πόλισμα ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ	Ἠιονέα	Μάγνητος τοῦ Αἰόλου. Τούτοις μὲν
[6, 25]	μὲν καὶ ἐς πλέον ἔτι	ἥκει·	Σατράπην δὲ καὶ οὐ Ποσειδῶνα
[6, 11]	τῶν Θεαγένους ἐς τὸν ἀγῶνα	ἥκει	τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ λόγος
[6, 26]	καρποὺς καὶ τὴν βύσσον οὐχ	ἥκιστα	ἐκτρέφειν ἀγαθή. Τὴν μὲν δὴ
[6, 3]	καὶ Φάρακα, καὶ ἄλλους Σπαρτιατῶν,	ἥκιστα	ἔς γε τὸ Ἑλληνικὸν γνωρίμους.
[6, 13]	ἐπὶ τὸ βραχύτατον ὁμοῦ καὶ	ἥκιστον·	καὶ δολίχου τε ἐν ἡμέρᾳ
[6, 18]	Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον καθ' ἥντινα αἰτίαν	ἥκοι,	κατομόσασθαί φασιν ἐπονομάζοντα θεοὺς τοὺς
[6, 7]	μέγαν καὶ δόξης ἐς τοσοῦτο	ἥκοντα	ἐθεάσαντο ἐν σχήματι αἰχμαλώτου, μεταπίπτει
[6, 6]	πλεύσαντος κατὰ ἐμπορίαν. (Τόδε μὲν	ἤκουσα,	γραφῇ δὲ τοιάδε ἐπιτυχὼν οἶδα.
[6, 20]	ἐστιν ἐν τῷ δρόμῳ βλάπτων.	Ἤκουσα	δὲ καὶ ἐς τὸν Πορθάονος
[6, 6]	σφισιν ἦν ἀπὸ τοῦ δαίμονος.	Ἤκουσα	δὲ καὶ τοιόνδε ἔτι ἐς
[6, 26]	μυχῷ θαλάσσης κειμένη τῆς Ἐρυθρᾶς.	(Ἤκουσα	δὲ καὶ ὡς οὐχ ἡ
[6, 6]	Τεμέσαν καὶ ἐς ἐμὲ ἀνδρὸς	ἤκουσα	πλεύσαντος κατὰ ἐμπορίαν. (Τόδε μὲν
[6, 17]	καὶ ἐς λήθην ὀλίγου δεῖν	ἥκουσαν	ἀνθρώποις. Εὐδοκιμῆσαι δὲ Γοργίαν λόγων
[6, 13]	ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ τῆς σάλπιγγος	ἤκουσεν,	ἐπετάχυνεν ἐς πλέον τὸν δρόμον,
[6, 20]	πηδᾶν ὁ ἀετός, ὡς τοῖς	ἥκουσιν	ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι σύνοπτος·
[6, 13]	Τούτων δὲ ἔτι ἐς πλέον	ἥκουσιν	εὐηθείας, οἳ τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα
[6, 1]	καὶ νό μος εγέ νετο	Ηλεί	οις, μηδὲ ί ππους του
[6, 2]	Ἄλτει τρό παιον εποί ησεν	Ἠλεί	οις. (Ἐπί γραμμα δὲ τὸ
[6, 2]	Λακεδαιμονί ων εγέ νετο επι	Ἠλεί	ους, καὶ εντὸ ς της
[6, 2]	νης αγό ντων Ὀλύ μπια	Ἠλεί	ων, ενί κα στά διον
[6, 2]	ενταυθα έ στησε. Τὰ δε	Ἠλεί	ων ες τοὺ ς Ὀλυμπιονί
[6, 22]	(Πύλου δὲ τῆς ἐν τῇ	Ἠλείᾳ	δῆλα τὰ ἐρείπια κατὰ τὴν
[6, 20]	καὶ τὴν Ὠλενίαν ἐν τῇ	Ἠλείᾳ	πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι) οἱ δὲ
[6, 26]	ἐπὶ τοῦ βάθρου. (Ἡ δὲ	Ἠλεία	χώρα τά τε ἄλλα ἐστὶν
[6, 23]	τὸν δρόμον, αἱ γυναῖκες αἱ	Ἠλεῖαι	ἄλλα τε τοῦ Ἀχιλλέως δρῶσιν
[6, 20]	δὲ καὶ Ἀρκάδων ἐς τὴν	Ἠλείαν	ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ τῶν Ἠλείων
[6, 26]	Ἀθηνᾶς. Ἑρμοῦ ἄγαλμα. Καρποὶ χώρας	Ἠλείας.	Βύσσος. Ἐσθῆτες σηρικαὶ ἐν μίτων
[6, 25]	τοῦ αὐτοῦ ποιητοῦ, Πυλίοις ἀμῦναι.	Ἠλεῖοι	δ' οὖν ὡς σφίσι τε
[6, 13]	ἔγνω, καὶ παύεται τοῦ δρόμου.	Ἠλεῖοι	δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ τῇ νίκῃ
[6, 4]	Σώστρατος ταύτην) οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ	Ἠλεῖοι,	διότι μὴ αὐτοὶ τὸν ἀγῶνα,
[6, 23]	ἐπίκλησιν, καὶ Ἔρωτος, καὶ ὃν	Ἠλεῖοι	καὶ Ἀθηναῖοι κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις
[6, 22]	τὸν Πηνειόν. (Λέγουσι δὲ οἱ	Ἠλεῖοι	καὶ ἔπος ἐς τὴν Πύλον
[6, 20]	ἐνδοῦσιν ἐς φυγὴν, ἐπέκειντο οἱ	Ἠλεῖοι,	καὶ νίκην τε ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο,
[6, 26]	ἐν τοῖς μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν	Ἠλεῖοι,	καὶ τὸν θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν
[6, 22]	δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων, ἀνολυμπιάδας οἱ	Ἠλεῖοι	καλοῦντες οὐ σφᾶς ἐν καταλόγῳ
[6, 25]	ὧν ἴσμεν μόνοι τιμῶσιν δην	Ἠλεῖοι	κατὰ αἰτίαν τήνδε. Ἡρακλεῖ στρατιὰν
[6, 16]	δὲ Ἀσάμων καὶ ὁ Νίκανδρος	Ἠλεῖοι	μὲν ἦσαν· πεποίηκε δὲ τῷ
[6, 24]	ταύτην ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν οἱ	Ἠλεῖοι.	Ναυσὶ γὰρ ἐς τὴν σφετέραν
[6, 17]	τὴν εἰκόνα. (Τούτων δέ εἰσιν	Ἠλεῖοι	πλησίον πυγμῇ παῖδας κρατήσαντες, ὁ
[6, 21]	Λέγουσι δὲ καὶ Πέλοπα οἱ	Ἠλεῖοι	τῇ Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ
[6, 22]	ὀνομασθῆναι. (Ἐλαφιαίαν δὲ ἐκάλουν οἱ	Ἠλεῖοι	τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ τῶν ἐλάφων
[6, 13]	Χίονις, εἰ αὖθίς ποτε προσνομοθετήσουσιν	Ἠλεῖοι;	Τούτων δὲ ἔτι ἐς πλέον
[6, 3]	δὲ αὐτὸν ἐκ Σικυῶνος οἱ	Ἠλεῖοί	φασι, καὶ ἄρχειν Σικυωνίων· στρατεῦσαι
[6, 9]	τὴν εἰκόνα τοῦ ἀνδρὸς, ὃν	Ἠλεῖοί	φασιν οὐ γραφῆναι μετὰ τῶν
[6, 22]	ἐς αὐτὴν ἔρωτι· οἱ δὲ	Ἠλεῖοι	(φιλία γάρ σφισιν ὑπῆρχεν ἐξ
[6, 16]	λέγουσιν, ὡς γενομένης πρὸς Ἀρκάδας	Ἠλείοις	ἀμφισβητήσεως περὶ γῆς ὅρων, εἶπεν
[6, 23]	Ἠλεῖοι καὶ Ἀθηναῖοι κατὰ ταὐτὰ	Ἠλείοις	Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε καὶ
[6, 3]	τάδε ἐπιλέγει, τῆς ἵππου τε	Ἠλείοις	αὐτὸν ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια, καὶ
[6, 15]	τε γὰρ Ἀχαιοῖς ποιῆσαι καὶ	Ἠλείοις	αὐτόν, καὶ ὅσοι παρ' ἀμφοτέρων
[6, 13]	δὴ οὕτως ἔχοντα ἴστω τις.	Ἠλείοις	δὲ ἀνδράσιν Ἀγαθίνῳ τε τῷ
[6, 24]	Πέτρα δῆμος εἴη τὸ ἀρχαῖον.	(Ἠλείοις	δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς
[6, 20]	τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ	Ἠλείοις.	(Ἐν δὲ τοῖς πέρασι τοῦ
[6, 3]	δεῖμα, ὥσπερ γε αὐτοῖς ἐστιν	Ἠλείοις,	ἐπεὶ Ὕσμωνί γε τῷ Ἠλείῳ.
[6, 20]	Εἰλειθυίας, ἐν δὲ αὐτῷ Σωσίπολις	Ἠλείοις	ἐπιχώριος δαίμων ἔχει τιμάς. Τὴν
[6, 25]	καὶ ναός (ἔστι γὰρ δὴ	Ἠλείοις	καὶ Ἅιδου περίβολός τε καὶ
[6, 23]	τῷ γυμνασίῳ καὶ βουλευτήριόν ἐστιν	Ἠλείοις,	καὶ ἐπιδείξεις ἐνταῦθα λόγων τε
[6, 22]	ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί τε	Ἠλείοις	καὶ σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι τὸν
[6, 25]	τοῦ δου γίνεται. (Τοῖς δὲ	Ἠλείοις	καὶ Τύχης ἱερὸν: ἐν στοᾷ
[6, 22]	Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν τινα παρέσχεν	Ἠλείοις,	νεώτερα ἐς αὐτοὺς βουλεύειν· ἐσβαλόντας
[6, 20]	διδοίη δὲ ἐξ ὀνειράτων συμμαχήσοντα	Ἠλείοις.	Οἱ δὲ ἐν ταῖς ἀρχαῖς
[6, 26]	ἐπὶ ποταμόν εἰσι Λάρισον, καὶ	Ἠλείοις	ὅροι πρὸς Ἀχαιοὺς τῆς χώρας
[6, 24]	ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ ἀγορὰ τοῖς	Ἠλείοις	οὐ κατὰ τὰς Ἰώνων, καὶ
[6, 16]	Ἀναυχίδᾳ καὶ Φερενίκῳ, γένος μὲν	Ἠλείοις,	πάλης δὲ ἐν παισὶν ἀνελομένοις
[6, 22]	βασιλεύσαντος, Πισαῖοι πόλεμον ἑκούσιον ἐπανείλοντο	Ἠλείοις,	συναπέστησαν δέ σφισιν ἀπὸ Ἠλείων
[6, 21]	τῆς χώρας, τὰ μὲν παρόντα	Ἠλείοις,	τὰ δὲ ἐξ ἀρχῆς οἱ
[6, 16]	ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ τὰ αὐτὰ	Ἠλείοις	τοῖς ἄλλοις εἴργετο. Καὶ τάδε
[6, 3]	ὡς καὶ οὗτος κατὰ ταὐτὰ	Ἠλείοις	τοῖς ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται δὲ
[6, 20]	Εἰλειθύσιας Ολυμπίας. Σωσίπολις, θεὸς ἐπιχώριος	Ἡλείοις.	Ἱερὸν Ἱπποδαμείας. Κρυπτὴ εἴσοδος ἡ
[6, 10]	Μαντινέα, καὶ Τέλλωνα Θάσιον, καὶ	Ἠλεῖον	Ἀγιάδαν, ἐν παισὶν ἀνελομένους νίκας,
[6, 15]	ἐκείνῳ τύραννος. (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ	Ἠλεῖον	ἄνδρα Τιμόπτολιν Λάμπιδος Παλεῖς, ἡ
[6, 15]	ἐπὶ νίκῃ πεντάθλου. (Παντάρκην δὲ	Ἠλεῖον	Ἀχαιῶν ἀνάθημα εἶναι, τὸ ἐπίγραμμα
[6, 15]	πυγμῆς ἀγωνιστήν· εἶχε δὲ καὶ	Ἠλεῖον	Κάπρον ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς
[6, 9]	ἀπαγγείλειε τὴν νίκην. (Φίλλην δὲ	Ἠλεῖον	κρατήσαντα παῖδας πάλῃ Σπαρτιάτης Κρατῖνος
[6, 15]	Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ	Ἠλεῖον	ὅστις ὁ ποιήσας ἐστὶν, οὐκ
[6, 15]	δὴ μοι· παλαίων δὲ κατέβαλεν	Ἠλεῖον	Παιάνιον Ὀλυμπιάδα πάλῃ τὴν προτέραν
[6, 3]	καὶ πατρὸς Πατροκλέους. (Ἵππον δὲ	Ἠλεῖον	πυγμῇ παῖδας κρατήσαντα ἐποίησε Δαμόκριτος
[6, 7]	τὴν δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ, πένταθλον	Ἠλεῖον	Πυθοκλέα, Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 17]	ἐπιφανέσιν ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε	Ἠλεῖον,	τέχνην τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης
[6, 14]	αὐτοῖς Ἱερώνυμος Ἄνδριος, ὃς τὸν	Ἠλεῖον	Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε
[6, 15]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ὀλίδαν δὲ ἀνέθηκεν	Ἠλεῖον	τὸ ἔθνος τὸ Αἰτωλῶν. Χαρῖνος
[6, 1]	παλαιστου, γέ νος δὲ ην	Ηλειος,	Σύ μμαχος Αισχύ λου· παρὰ
[6, 16]	ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ παρ' αὐτὸν	Ἠλεῖος	ἀθλητὴς Παιάνιος ὁ Δαματρίου, πάλης
[6, 16]	δὲ Ἀριστείδου ἐγγύτατα Μενάλκης ἕστηκεν	Ἠλεῖος,	ἀναγορευθεὶς Ὀλυμπίασιν ἐπὶ πεντάθλῳ, καὶ
[6, 3]	τε παῖς Σόφιος, καὶ ἀνὴρ	Ἠλεῖος	ἀνάκειται Στόμιος. Καὶ τῷ μὲν
[6, 16]	εἰσιν οἱ ἀναθέντες. (Τυδεὺς δὲ	Ἠλεῖος	Ἀντίγονόν τε τὸν Δημητρίου πατέρα
[6, 2]	εικό να Τιμοσθέ νης τε	Ἠλειος	έ στηκε σταδί ου νί
[6, 15]	ἔθνος τὸ Αἰτωλῶν. Χαρῖνος δὲ	Ἠλεῖος	ἐπὶ διαύλου τε ἀνάκειται καὶ
[6, 2]	ον μά ντις έ στηκεν	Ἠλειος	Θρασύ βουλος Αινέ ου των
[6, 16]	Μέσος δὲ ἕστηκεν αὐτῶν Λύσιππος	Ἠλεῖος,	καταπαλαίσας τοὺς ἐσελθόντας τῶν παίδων·
[6, 7]	Μαιναλέων χώρας καὶ Λυκῖνος ἕστηκεν	Ἠλεῖος:	κρατῆσαι δὲ ὀλυμπίασι πυγμῇ παῖδας
[6, 16]	Μετὰ δὲ τοῦτον Βριμίας ἐστὶν	Ἠλεῖος,	κρατήσας ἄνδρας πυγμῇ· Λεωνίδας τε
[6, 17]	ἐς μνήμην. Δημοκράτης Τενέδιος, καὶ	Ἠλεῖος	Κριάννιος· οὗτος μὲν ὅπλου λαβὼν
[6, 4]	ὁ Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος δὲ	Ἠλεῖος	Λυσιάνακτος πατρός, γένους δὲ τοῦ
[6, 10]	Ἴκκον καταπαλαίσας παῖδας Παντάρκης ἕστηκεν	Ἠλεῖος	ὁ ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ δὲ
[6, 14]	ἐποίησεν. Ἀναυχίδας δὲ ὁ Φίλυος	Ἠλεῖος	πάλης ἔσχεν ἐν παισὶ στέφανον,
[6, 15]	αὖθις ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ	Ἠλεῖος	παρ' αὐτὸν ἀνάκειται Γόργος. Μόνῳ
[6, 14]	ἐς τὴν Ἄλτιν ἀνέθηκε Θρασύβουλος	Ἠλεῖος.	Παρὰ δὲ τὸν Πύρρον ἀνὴρ
[6, 16]	ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός τέ ἐστιν	Ἠλεῖος	πεντάθλου λαβὼν στέφανον· καὶ ἅρμα
[6, 1]	γέ νος καὶ αυτὸ ς	Ἠλειος.	Τού των των κατειλεγμέ νων
[6, 7]	ἕστηκε Μαντινεὺς σταδιοδρόμος, καὶ πύκτης	Ἠλεῖος	Χαρμίδης, λαβόντες νίκας ἐπὶ παισί.
[6, 8]	νίκην ἐν παισὶν εἰληφότος, καὶ	Ἠλείου	Ἀμέρτου καταπαλαίσαντος ἐν Ὀλυμπίᾳ παῖδας,
[6, 15]	αὐτὸν ἀνδριάντες δύο ἀνδρός εἰσιν	Ἠλείου	Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου, πάλης τε
[6, 6]	δὲ καὶ Λαστρατίδα παιδὸς εἰκὼν	Ἠλείου,	πάλης ἀνελομένου στέφανον· ἐγένετο δὲ
[6, 23]	Σωσάνδρου τε τοῦ Σμυρναίου καὶ	Ἠλείου	Πολύκτορος τῷ Διὶ ἐποιήθη. (Ἔστι
[6, 3]	δὲ ὢν Εὐτυχίδου. (Εὐπολέμου δὲ	Ἠλείου	τὴν μὲν εἰκόνα Σικυώνιος εἴργασται
[6, 14]	(ἀπὸ τῆς Ἀριστοτίμου τυραννίδος ἠλευθέρωσεν	Ἠλείους.	Γόργον δὲ τὸν Εὐκλήτου Μεσσήνιον
[6, 12]	τὸν Μοσχίωνος Ἱππόμαχον, γένος τε	Ἠλείους	καὶ πυγμῇ κρατήσαντας ἐν παισί,
[6, 16]	παλαίσαντί εἰσιν. (Ἰδιώτας δὲ ἄνδρας	Ἠλείους,	Λάμπον Ἀρνίσκου, καὶ Ἀριστάρχον, Ψωφίδιοι
[6, 23]	καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ τῆς ἐς	Ἠλείους	Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς ταῖς δέκα
[6, 20]	Ἡρακλεῖ τῆς ἐπὶ Αὐγέαν καὶ	Ἠλείους	στρατείας αὐτόν τε ἀποθανεῖν καὶ
[6, 16]	τε ἀνελόμενον καὶ ὅπλου στέφανον,	Ἠλείους	σφᾶς ὄντας ἴστω τις. Ἐπὶ
[6, 16]	Λάγου στεφανοῦσά ἐστιν. (Ἀριστείδῃ δὲ	Ἠλείῳ	γενέσθαι μὲν ὅπλου νίκην ἐν
[6, 12]	καθέντι ἐς Ὀλυμπίαν ἵππους, ἀνδρὶ	Ἠλείῳ,	ἔστι τοῦτο χαλκοῦν (ἅρμα) ἐπ'
[6, 16]	δὲ Πυριλάμπης Μεσσήνιος. (Εὐαλκίδᾳ δὲ	Ἠλείῳ	καὶ Σελεάδᾳ Λακεδαιμονίῳ, τῷ μὲν
[6, 14]	Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ	Ἠλείῳ	νῖκαί τε δύο ἐγένοντο πεντάθλου,
[6, 8]	Φράδμων ἐποίησεν Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ δὲ	Ἠλείῳ	πάλης ἐν παισὶν ὑπῆρξεν ἔν
[6, 3]	Ἠλείοις, ἐπεὶ Ὕσμωνί γε τῷ	Ἠλείῳ.	Πλησίον δὲ τοῦ Ἀντιόχου καὶ
[6, 24]	τῆς σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἀγορὰ	Ηλείων.	Ἑλλανοδικαίων. Στοὰ Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ
[6, 19]	ἀρχαί· οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ	Ἠλείων	ἀνεγράφοντό πω τηνικαῦτα αἱ Ὀλυμπιάδες.
[6, 14]	παλαῖσαι μὲν ἐν παισὶν ὑπὸ	Ἠλείων	ἀπηλάθη, ἀνηγορεύθη δὲ ἐν ἀνδράσιν,
[6, 26]	ναυσὶν ἐπιτήδειον· ἐπίνειον δὲ οὖσα	Ἠλείων,	ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀρκάδος τὸ ὄνομα
[6, 21]	Πίσῃ καὶ ἀπόστασιν βουλεύοντι ἀπὸ	Ἠλείων,	ἀποθανεῖν φασιν αὐτὸν ὑπὸ τοῦ
[6, 24]	τῷ Πύρρωνι οὐ πόρρω τοῦ	Ἠλείων	ἄστεως· Πέτρα μὲν τῷ χωρίῳ
[6, 19]	δὲ Ἑσπερίδες (μετεκινήθησαν γὰρ ὑπὸ	Ἠλείων)	αὗται μὲν ἔτι καὶ ἐς
[6, 22]	Πισαίοις μετέσχον, ἐπέλαβεν ἀναστάτους ὑπὸ	Ἠλείων	γενέσθαι· (Πύλου δὲ τῆς ἐν
[6, 23]	καὶ αὐτὸν ἔφασκεν ὁ νομοφύλαξ	Ἠλείων	γένος μὲν Ἀλεξανδρέα εἶναι τῆς
[6, 13]	πέρα ταύτης ἐστὶν ἐν τοῖς	Ἠλείων	γράμμασιν ἡ νίκη τῶν Φειδώλα
[6, 24]	καὶ ἄλλου Σιληνοῦ Περγαμηνοῖς ἐστιν.	(Ἠλείων	δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ
[6, 3]	προσαναστῆσαι καὶ τὸν παιδοτρίβην ὑπὸ	Ἠλείων	ἐδόθη. Τὸν δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε
[6, 4]	τε Ἀμφικτυόνων καὶ δὶς ὑπὸ	Ἠλείων,	εἶναι δὲ αὐτῷ λέγεται τὴν
[6, 22]	ἀνάστατος καὶ αὖθις ἐπισυνοικισθεῖσα ὑπὸ	Ἠλείων,	ἔμελλεν ἀνὰ χρόνον οὐχ ἕξειν
[6, 11]	τὸν πύκτην, καὶ ὡς ὑπὸ	Ἠλείων	ἐπεβλήθη τῷ Θεαγένει ζημία. Τότε
[6, 13]	τῷ γε ἐπιγράμματι καὶ τὰ	Ἠλείων	ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ γράμματα.
[6, 12]	Κορινθίων ὁ Ἄρατος, Ἀρεὺς δὲ	Ἠλείων	ἐστί. Καί μοι τοῦ λόγου
[6, 8]	Ὀλυμπιάδος ταύτης, ἣ λόγῳ τῷ	Ἠλείων	ἐστὶ κίβδηλος τῶν ἀγωνοθετησάντων Ἀρκάδων
[6, 26]	λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει δὲ τῇ	Ἠλείων	ἐστὶν ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος δὲ
[6, 19]	καὶ Ταρτήσσιος χαλκὸς λόγῳ τῷ	Ἠλείων	ἐστίν, οὐκ οἶδα. (Ταρτήσσιον δὲ
[6, 20]	πεποίηται, Ἐνδυμίωνος μνῆμα ἐνταῦθα λόγῳ	Ἠλείων	ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ τοῦ
[6, 25]	Ἀμαλθείας. (Καθ' ὅ τι δὲ	Ἠλείων	ἡ πόλις πληθύει μάλιστα ἀνθρώποις,
[6, 22]	πεντήκοντα Ὀλυμπίας σταδίους κώμη τε	Ἠλείων	Ἡράκλεια καὶ πρὸς αὐτῇ Κύθηρος
[6, 16]	ὁ καλούμενος ἵππιος. Πολυπείθους ἅρμα.	Ἠλείων	ἰδιωτῶν ἀνδριάντες. Στήλη Δεινοσθένους. (Εἰσὶ
[6, 20]	Σωσίπολιν νόμῳ τε ἁγιστεύει τῷ	Ἠλείων,	καὶ αὐτὴ λύτρα τε ἐσφέρει
[6, 3]	Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Ἀνδρίαντες ἀθλητῶν.	Ἠλείων	καὶ Θηβαίων ἐπὶ Σικυῶνα στρατεία.
[6, 3]	ἂν οὖν ἡ ἐπὶ Σικυῶνα	Ἠλείων	καὶ Θηβαίων στρατεία γεγενῆσθαι μετὰ
[6, 10]	δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό τε	Ἠλείων	καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν ἄλλων
[6, 26]	εἴληφε. Κυλλήνης δὲ ἐν μὲν	Ἠλείων	καταλόγῳ λόγον οὐδένα Ὅμηρος ἐποιήσατο·
[6, 3]	μὲν πύκτης ἐκ Λεπρέου τοῦ	Ἠλείων,	Λάβαξ Εὔφρονος. Ἀνάκειται δὲ καὶ
[6, 23]	ἐν αὐτῷ μνμημνς ἄξια. Βουλευτήριον	Ἠλείων,	Λαλίχμιον καλούμενον. Ἀγυιὰ ὀνομαζομένη. Ἱερὸν
[6, 22]	Ἠλείοις, συναπέστησαν δέ σφισιν ἀπὸ	Ἠλείων	Μακίστιοι καὶ Σκιλλούντιοι, οὗτοι μὲν
[6, 22]	τιθέναι τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ	Ἠλείων.	Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν τῇ ὀγδόῃ
[6, 4]	Λεοντίσκος. Ἡ μὴ ἀναγραφεῖσα ὑπὸ	Ἠλείων	ὀλυμπιὰς τετάρτη καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος
[6, 20]	ἄλλοτε (ἄλλη( ν) λαμβάνουσα παρὰ	Ἠλείων.	Παρθένους δὲ οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι.
[6, 20]	Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ τῶν	Ἠλείων	σφίσιν ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ
[6, 22]	τῶν προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ	Ἠλείων	τὰ Ὀλύμπια. (Ταύτας τὰς ὀλυμπιάδας
[6, 26]	οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας. Ταῦτα	Ἠλείων	τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν
[6, 4]	τὸ ἐπίγραμμά φησιν αὐτὸν ὑπὸ	Ἠλείων·	τὸν δὲ ἕτερον, ὅτῳ μηδέν
[6, 20]	ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ τῶν	Ἠλείων	τοὺς στρατηγούς, νήπιον παῖδα ἔχουσαν
[6, 11]	Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς τούτων ἀναθήματά ἐστιν	Ἠλείων,	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου, καὶ Ἀλέξανδρος
[6, 14]	ὃς (ἀπὸ τῆς Ἀριστοτίμου τυραννίδος	ἠλευθέρωσεν	Ἠλείους. Γόργον δὲ τὸν Εὐκλήτου
[6, 0]		~ΗΛΙΑΚΩΝ.	~ΚΕΓΑΛΑΙΟΝ Α' Ἀνδιάντες ἀθλητῶν νικητῶν,
[6, 23]	στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν	Ἤλιδι	ἀποπεμφθέντες, καὶ ἀλλήλοις διακελευσάμενοι κατὰ
[6, 25]	ἐπὶ Πύλον τὴν ἐν τῇ	Ἤλιδι,	παρεῖναί οἱ καὶ Ἀθηνᾶν συνεργὸν
[6, 23]	Ἱερὸν Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος. (Ἐν δὲ	Ἤλιδι	τὰ ἄξια μνήμης γυμνάσιόν ἐστιν
[6, 1]	ν καὶ αυτοις εστιν εξ	Ἠλιδος·	γεγό νασι δέ σφισιν ου
[6, 17]	μετασχόντος. Δύο δὲ αὖθις ἐξ	Ἤλιδος,	Ἀρχίδαμος τεθρίππῳ νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός
[6, 16]	ΣΤΙΓΜΑ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἑλλάδος καὶ	Ἤλιδος	εἰκόνες. Δρόμος ὁ καλούμενος ἵππιος.
[6, 26]	ἐς Ἀχαί̈ αν ἰόντι ἐξ	Ἤλιδος,	ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα στάδιοι καὶ
[6, 26]	τίνος ὑφαινόμεναι. Σηρία νῆσος. Ὅροι	Ἤλιδος	καὶ Ἀχαίας. Θέατρον δὲ ἀρχαῖον,
[6, 26]	(Κυλλήνη δὲ σταδίους μὲν εἴκοσιν	Ἤλιδος	καὶ ἑκατὸν ἀφέστηκε, κεῖται δὲ
[6, 23]	σταδίων μάλιστα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' Γυμνάσιον	Ἤλιδος	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ μνμημνς
[6, 3]	Ἀνάκειται δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς	Ἤλιδος	παλαιστὴς ἀνὴρ Ἀριστόδημος Θράσιδος· γεγόνασι
[6, 5]	καὶ τὸ ἄλλο ὅσον ἐν	ἡλικίᾳ	κατεφόνευσε, γυναῖκας δὲ ἀπέδοτο καὶ
[6, 14]	πολίτην τε ὄντα αὐτῷ, καὶ	ἡλικίᾳ	νέον, πρὸς δὲ καὶ σύνεγγυς
[6, 11]	ἀνήρ τις αὐτῶν δόκιμος καὶ	ἡλικίᾳ	προήκων ἀποκτεῖναι μὲν σφᾶς τὸν
[6, 4]	ποιήσαντος τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ	ἡλικίᾳ	συμβαλέσθαι δεῖ με τὸν πόλεμον,
[6, 25]	ἐστὶν ὁ θεός, παῖς μὲν	ἡλικίαν,	ἀμπέχεται δὲ χλαμύδα ποικίλην ὑπὸ
[6, 6]	Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν	ἡλικίαν·	ἐς ὃ ἡ Πυθία τὸ
[6, 23]	συμβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι τοὺς καθ'	ἡλικίαν,	ἢ καὶ αὐτῷ διαφέροντας τῷ
[6, 3]	παιδὶ ἐπίγραμμά ἐστιν, ὡς νικήσειεν	ἡλικίαν	νέος, καὶ ὡς πατρὸς εἴη
[6, 15]	Νεμέᾳ καὶ Ἰσθμῷ λάβοι στέφανον,	ἡλικίαν	οὐ πρόσω γεγονὼς ἐτῶν εἴκοσι.
[6, 22]	ὁδόν, ὀγδοήκοντα δὲ στάδια ἐς	Ἦλιν	ἀπὸ τῆς Πύλου. Ταύτην τὴν
[6, 22]	Ἀθηνῶν. (Εἰ δὲ ἐλθεῖν ἐς	Ἦλιν	διὰ τοῦ πεδίου θελήσειας, σταδίους
[6, 17]	Φηγέως θυγατρὸς καὶ ἐς τὴν	Ἦλιν	μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι τῆς
[6, 22]	τὴν ἐξ Ὀλυμπίας ἐστὶν ἐς	Ἦλιν	ὀρεινὴν ὁδόν, ὀγδοήκοντα δὲ στάδια
[6, 23]	δὲ ὄνομα, ἀφικόμενον δὲ ἐς	Ἦλιν,	σπανίζουσι σίτου σφίσι τροφὰς δοῦναι.
[6, 25]	τιμάς· μετακομισθὲν δὲ ἐς τὴν	Ἦλιν	τιμῆς μὲν καὶ ἐς πλέον
[6, 22]	ἐκ Λετρίνων καὶ ἑκατὸν ἐπὶ	Ἦλιν.	Τὸ μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς
[6, 24]	γυμνάσιον. Εἰσιᾶσι δὲ, πρὶν μὲν	ἥλιον	ἀνίσχειν, συμβαλόντες δρομέας, μεσούσης δὲ
[6, 21]	στοᾶς δὲ τῆς πρὸς ἀνίσχοντα	ἥλιον	τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ
[6, 21]	τε ἄνεμον τετραμμέναι Λίβα καὶ	ἡλίου	δυσμάς. (Διαβάντων δὲ τὸν Κλάδεον
[6, 20]	διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡς ἐπὶ	ἡλίου	δυσμάς. Πλησίον δὲ τῆς Εἰλειθυίας
[6, 26]	οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ	ἡλίου	τὴν τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει
[6, 23]	περὶ ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς τοῦ	ἡλίου	τὸν δρόμον, αἱ γυναῖκες αἱ
[6, 16]	Φίλιππον στεφανοῦσα αὐτόν· ἡ δὲ	Ἦλις	Δημήτριον τὸν στρατεύσαντα ἐπὶ Σέλευκον
[6, 16]	εἰκόνος Ἑλλάς τε δὴ καὶ	Ἦλις	παρὰ τὴν Ἑλλάδα, τῇ μὲν
[6, 24]	Ἀλεξίκακος ὑπὸ Ἀθηναίων. Ἑτέρωθι δὲ	Ἡλίῳ	πεποίηται καὶ Σελήνῃ λίθου τὰ
[6, 10]	νήσῳ καλουμένῃ Γλαύκου καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἔτι. (Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ, υἱῷ
[6, 13]	μὲν οὐδὲ ἐρείπια ἐλείπετο ἐς	ἡμᾶς	ἔτι· ὄνομα δὲ καὶ ἐς
[6, 5]	γένος· ἀνθρώπων δὲ τῶν καθ'	ἡμᾶς	οὗτός ἐστιν ὁ μέγιστος Πουλυδάμας
[6, 17]	δὲ ἀνασώσασθαι μελέτην λόγων πρῶτος	ἠμελημένην	τε ἐς ἅπαν, καὶ ἐς
[6, 23]	Τῆς πανηγύρεως δὲ ἀρχομένης, ἐν	ἡμέρᾳ	ῥητῇ περὶ ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς
[6, 23]	ἀκανθῶν ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ	ἡμέρᾳ	σφᾶς ἀναξύειν. (Χωρὶς μὲν δὴ
[6, 13]	ἥκιστον· καὶ δολίχου τε ἐν	ἡμέρᾳ	τῇ αὐτῇ καὶ παραυτίκα σταδίου
[6, 8]	μέγα ἐπὶ ἑκάστης τείνοντα τῆς	ἡμέρας·	ἀποδημῆσαί τε δὴ αὐτὸν καὶ
[6, 9]	Ταυροσθένει φάσμα ἐπ' ἐκείνης τῆς	ἡμέρας	ἐν Αἰγίνῃ φανὲν ἀπαγγείλειε τὴν
[6, 24]	συμβαλόντες δρομέας, μεσούσης δὲ τῆς	ἡμέρας	ἐπὶ τὸ πένταθλον, καὶ ὅσα
[6, 8]	εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον, καὶ ἐπὶ	ἡμέρας	τῆς αὐτῆς ἀνηγορεύθη τε νικήσας
[6, 15]	τε καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα ἐπὶ	ἡμέρας	τῆς αὐτῆς. Κάπρῳ μὲν δὴ
[6, 15]	δὲ καὶ Ἠλεῖον Κάπρον ἐπὶ	ἡμέρας	τῆς αὐτῆς παλαῖσαί τε ὁμοῦ
[6, 15]	εἰληφότος καὶ παγκρατίου στέφανον ἐπὶ	ἡμέρας	τῆς αὐτῆς. Πρώτῳ δὲ γεγόνασιν
[6, 14]	ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι παγκρατιάζοντα ἐπὶ	ἡμέρας	τῆς αὐτῆς τούς τε ἐξ
[6, 15]	παλαιστὰς κατεπάλαισεν ἄνδρας, καὶ ἐπὶ	ἡμέρας	τῆς αὐτῆς τούς τε (ἐς)
[6, 16]	Χερρονήσου τῆς Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου δὲ	ἡμεροδρόμος	τοῦ Φιλίππου. Μετὰ δὲ τοῦτον
[6, 9]	ὁ Θεόγνητος πίτυος τῆς γ'	ἡμέρου	καὶ ῥοιᾶς φέρει καρπόν, ἐμοὶ
[6, 19]	ἐπὶ τῇ ἀσπίδι κατά γε	ἡμετέραν	γνώμην ἄνθρωποι μέν εἰσιν οἱ
[6, 4]	τοῖς Σπαρτιατικοῖς λόγοις ἐς πλέον	ἡμῖν	δεδήλωται. Εὐάνθει δὲ Κυζικηνῷ γεγόνασι
[6, 17]	ἐν τῇ Ἄλτει κατὰ τὰ	ἡμῖν	εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ τοῦ
[6, 12]	Καρχηδόνιοι τῆς νήσου πλέον ἢ	ἥμισυ·	Ἱέρωνι δὲ συνιόντων μὲν ἄρτι
[6, 5]	πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι ἐφ'	ἡμῶν.	Ἀλέξανδρος γὰρ τὴν πόλιν ὁ
[6, 24]	δὲ τῇ ἀγορᾷ τὸ ἐφ'	ἡμῶν	ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ οἱ ἐπιχώριοι
[6, 10]	δὲ οὐ τὴν ἀρχαίαν ἐπὶ	ἡμῶν	ἔχουσιν, ἐκείνης δὲ ἀφεστηκυῖαν ὀλίγον·
[6, 10]	τὰ αὐτὰ ἔχων τοῖς ἐφ'	ἡμῶν,	καὶ κράνος ἐπὶ τῇ κεφαλῇ,
[6, 21]	ἱερόν ἐστιν Ἡρακλέους, ἐρείπια ἐφ'	ἡμῶν.	Λέγουσι δὲ, ὡς ὁδοιπόρους τε
[6, 26]	χώρας ὁ ποταμός ἐστιν ἐφ'	ἡμῶν	ὁ Λάρισος· τὰ δὲ ἔτι
[6, 1]	ν παλαιστου, γέ νος δὲ	ην	Ηλειος, Σύ μμαχος Αισχύ λου·
[6, 6]	γραφῇ δὲ τοιάδε ἐπιτυχὼν οἶδα.	Ἠν	δὲ αὕτη γραφῆς μίμημα ἀρχαίας.
[6, 4]	τῶν παίδων, ὄνομα δέ οἱ	ἦν	Ἀθήναιος· καὶ Σικυώνιος Σώστρατος παγκρατιαστὴς
[6, 4]	Σώστρατος παγκρατιαστὴς ἀνήρ, ἐπίκλησις δὲ	ἦν	Ἀκροχερσίτης αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων
[6, 18]	ἐνενηκοστῇ Κρής, καθάπερ γε καὶ	ἦν,	ἀνερρήθη· τῇ ἐπὶ ταύτῃ δὲ
[6, 6]	ἐνταῦθα ἐλευθερία τοῦ λοιποῦ σφισιν	ἦν	ἀπὸ τοῦ δαίμονος. Ἤκουσα δὲ
[6, 4]	ἐν ἀγχιάλῳ, Χίλων, ὃς Πατρεύς	ἦν·	αὐτὰρ ὁ λαὸς Ἀχαιῶν Ἐν
[6, 4]	Λάμπος τῷ ἀνδρί, πατρὶς δὲ	ἦν	αὐτῷ νεωτάτη τῶν ἐν Μακεδονίᾳ
[6, 6]	τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ ἔθνους	ἦν	αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ ὁ πλάστης
[6, 11]	ἐσελθόντας ἐς τὸν δόλιχον ἐκράτησεν.	Ἦν	δέ οἱ πρὸς Ἀχιλλέα (ἐμοὶ
[6, 10]	Πατρὸς δὲ οὗτος ὁ Καρύστιος	ἦν	Δημύλου, καὶ γῆν φασιν αὐτὸν
[6, 17]	ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ τοῦ Ἀρκάδων	ἦν	ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι δὲ Ἑρμησιάναξ
[6, 3]	Νικόδαμος· γένος δὲ ὁ Ἀντίοχος	ἦν	ἐκ Λεπρέου. Παγκρατίῳ δὲ ἄνδρας
[6, 22]	ἔχειν τῶν Ὁμήρου, Γένος δ'	ἦν	ἐκ ποταμοῖο Ἀλφειοῦ, ὅστ' εὐρὺ
[6, 6]	Διαγοριδῷν· θυγατρὸς γὰρ Διαγόρου παῖς	ἦν·	ἐν δὲ ἀνδράσι πυγμῆς ἔσχεν
[6, 10]	παρέχεται σχῆμα, ὅτι ὁ Γλαῦκος	ἦν	ἐπιτηδειότατος τῶν κατ' αὐτὸν χειρονομῆσαι
[6, 18]	Θηβαίοις συγγραφὴν λοίδορον. Ὡς δὲ	ἦν	ἐς τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα,
[6, 3]	δὲ ἄλλα, ὁποῖα τὰ συμβάντα	ἦν	ἐς τὸν Οἰβώταν, τῇ ἐς
[6, 6]	δὲ Ἡρῷόν τε καὶ Τεμέσα	ἦν	ἡ πόλις, ἐν δέ σφισι
[6, 7]	ἐξ ἀρχῆς Μεσσήνιος πρὸς γυναικῶν	ἦν,	καὶ ἀπὸ τῆς Ἀριστομένους ἐγεγόνει
[6, 22]	μάλιστα ἐς τοὺς Πισαίους οἰκεῖα	ἦν,	καὶ οἰκιστὴν Δυσποντέα γενέσθαι σφίσιν
[6, 18]	πόλεις. Καὶ αὐτός τε συγγεγραφὼς	ἦν,	καὶ τὸ ἔχθος τὸ ἐς
[6, 11]	Ὡς δὲ ἤνεγκε, μέγα αὐτίκα	ἦν	κλέος τοῦ παιδὸς ἐπὶ ἰσχύι,
[6, 3]	παρ' αὐτῷ Κριτίᾳ· Πτολίχου δὲ	ἦν	μαθητὴς Ἀμφίων· Πίσων δὲ ἀνὴρ
[6, 17]	Σικυωνίου· παῖς δὲ ὁ Θεότιμος	ἦν	Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ τῷ Φιλίππου τῆς
[6, 26]	ἄκρα σφίσι πρὸς θαλάσσῃ ὅρος	ἦν	ὁ Ἄραξος.
[6, 6]	τὴν ἄλλην. Γένος μὲν δὴ	ἦν	ὁ Εὔθυμος ἐκ τῶν ἐν
[6, 22]	μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς πόλισμα	ἦν	οἱ Λετρῖνοι, καὶ Λετρεὺς ὁ
[6, 17]	εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ ἧστινος	ἦν,	οὐ δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμα· ὅτι
[6, 20]	δὲ τῇ Ἀργείων ἥρως μὲν	ἦν	οὐδεὶς, ὅστις ἔβλαπτε τοὺς ἵππους,
[6, 6]	ἀπὸ τοῦ δαίμονος ἐς τἄλλα	ἦν	οὐδέν. Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο γὰρ
[6, 25]	Ὁμήρου λόγῳ τοῖς Ἕλλησιν ἐπίκουρος	ἦν,	οὐκ ἂν ἄπο τοῦ εἰκότος,
[6, 13]	μεγάλῳ θαύματι. Ὁ Πολίτης δ'	ἦν	οὗτος ἐκ Κεράμου τῆς ἐν
[6, 8]	δὲ ὄνομα, οὔ μοι πιστὰ	ἦν,	πέρα γε τῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 5]	καὶ εἰ δή τι ἄλλο	ἦν	πρὸ τῶν ἡρώων θνητὸν γένος·
[6, 21]	καὶ πατρίδας οὐχ οἷά τε	ἦν	πυθέσθαι μοι· τὸν δὲ ἀποθανόντα
[6, 13]	νῖκαι· καὶ Κορινθίοις δὲ οὐκ	ἦν	πω τηνικαῦτα οὐδὲ Ἀργείοις ἐς
[6, 9]	ἐμοὶ μὲν οὐχ οἷά τε	ἦν	συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν Αἰγινήταις
[6, 6]	πύκτην, οὔ με εἰκὸς ὑπερβαίνειν	ἦν	τὰ ἐς τὰς νίκας αὐτῷ
[6, 20]	τὸ παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων	ἦν·	ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι
[6, 15]	Τὰ δὲ οἱ ἐς δόξαν	ἦν	τοιάδε· ἐν Ἰσθμῷ παλαιστὰς κατεπάλαισεν
[6, 17]	ἰσοθέων αἷμα Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ	ἦν	τοῦ Ἀμυθάονος Μάντιος, τοῦ δὲ
[6, 9]	ὁποῖα ἐς Κλεομήδην τὰ συμβάντα	ἦν.	(Τούτοις χρῆσαι τὴν Πυθίαν φασίν·
[6, 14]	τρίτα δὴ ὅ τι ἄριστον	ἦν	τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ οἱ
[6, 3]	αὐτῷ, Καυλωνιάτῃ, καθάπερ γε καὶ	ἦν,	ὑπῆρξεν ἀναγορευθῆναι· τὸ δὲ ἀπὸ
[6, 17]	(Οὗτος ὁ Γοργίας πατρὸς μὲν	ἦν	Χαρμαντίδου, λέγεται δὲ ἀνασώσασθαι μελέτην
[6, 5]	τοῦ σπηλαίου κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα	ἦν	ὡς αὐτίκα ἐμπεσεῖσθαι καὶ χρόνον
[6, 5]	δὲ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς ἑκατόν,	ἣν	Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ δεύτερον,
[6, 20]	ἐπὶ τούτῳ τῷ πέρατί ἐστιν,	ἣν	Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν ἔσοδον· διὰ δὲ
[6, 12]	ἐπὶ ταῖς εἴκοσι καὶ ἑκατόν,	ἣν	Κυρηναῖος στάδιον ἐνίκησεν Ἰδαῖος. (Οὗτος
[6, 9]	τῆς δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος,	ἣν	Τισικράτης ἐνίκα Κροτωνιάτης στάδιον. Δῆλα
[6, 11]	ἐς τὴν ἀγοράν. Ὡς δὲ	ἤνεγκε,	μέγα αὐτίκα ἦν κλέος τοῦ
[6, 8]	δὲ αὐτῷ θάνατον τὸ ἐγχείρημα	ἤνεγκεν.	Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ τὴν
[6, 2]	ά ρμα, τὸ ν δὲ	ηνί	οχον νική σαντα ανέ δησεν
[6, 1]	ί ππων, καὶ ανὴ ρ	ηνί	οχος, καὶ αυτης Κυνί σκας
[6, 13]	τὸ ἐπ' αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν,	ἡνίκα	ὁ Σαμίων δῆμος ἔφευγεν ἐκ
[6, 10]	ἐτιτρώσκετο ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιζομένων, καὶ	ἡνίκα	πρὸς τὸν λειπόμενον ἐξ αὐτῶν
[6, 21]	τὸ μνῆμα, καὶ τὸν Πέλοπα,	ἡνίκα	τῶν Πισαίων ἔσχε τὴν ἀρχήν,
[6, 20]	οἱ ἡνίοχοι τιτρώσκονται. καὶ τοῦδε	ἡνίοχοι	ἕνεκα θυσίας θύουσι καὶ γενέσθαι
[6, 20]	καταγνύουσιν ὡς ἐπίπαν καὶ οἱ	ἡνίοχοι	τιτρώσκονται. καὶ τοῦδε ἡνίοχοι ἕνεκα
[6, 5]	τοὺς ἵππους πεδήσας καὶ τὸν	ἡνίοχον	εἶχε. (Δαρεῖος δὲ Ἀρταξέρξου παῖς
[6, 5]	Λέγεται δὲ καὶ ὡς ἄνδρα	ἡνίοχον	ἐλαύνοντα σπουδῇ τὸ ἅρμα ἐπέσχε
[6, 10]	αὑτοῦ τε εἰκόνα καὶ τὸν	ἡνίοχον.	(Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ τῶν ἵππων
[6, 20]	ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις ἐπιστήμης τε	ἡνιόχων	καὶ ἵππων ὠκύτητος. (Τὸ μὲν
[6, 10]	λόγου. Ἐπιδάμνιοι δὲ χώραν μὲν,	ἥνπερ	καὶ ἐξ ἀρχῆς, πόλιν δὲ
[6, 18]	καὶ τὸν Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον καθ'	ἥντινα	αἰτίαν ἥκοι, κατομόσασθαί φασιν ἐπονομάζοντα
[6, 20]	ὕστερον τοῖς πᾶσι τὰς ἵππους.	Ἠξίου	δὲ οὗτος Αἰγύπτιος, εἶναι μὲν
[6, 21]	κατὰ τὰ ἔπη τὰς μεγάλας	Ἠοίας,	Ἀλκάθους ὁ Πορθάονος, δεύτερος οὗτος
[6, 2]	χα, καὶ φαί νων τὸ	ηπαρ.	(Μαντικὴ δὲ η μὲ ν
[6, 18]	ἐς αὐτοὺς τῇ ὀργῇ, κακῶν	ἠπείλει	τὰ μέγιστα ἐργάσασθαι. Οἱ δὲ
[6, 13]	Ἀγεμάχῳ τῶν ἐκ τῆς Ἀσιανῆς	ἠπείρου	Γενέσθαι ἐν Ἄργει τὸ ἐπίγραμμα
[6, 14]	Αἰακίδου βασιλεύσαντα ἐν τῇ Θεσπρωτίδι	Ἠπείρῳ,	καὶ ἔργα πολλὰ ἐργασάμενον καὶ
[6, 19]	Μυονεῖς οἱ ἐν τῇ Λοκρίδι	ἠπείρῳ.	Τὰ δὲ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι
[6, 3]	Ῥωμαίων, αἱ δὲ ὑπὸ τῶν	Ἠπειρωτῶν	ἀνάστατοι· κατέλαβε δὲ ἐς ἅπαν
[6, 18]	Βασιλέα γὰρ οὐ τὰ πάντα	ἤπιον,	ἀλλὰ καὶ τὰ μάλιστα θυμῷ
[6, 3]	τε ἔστιν ἰδεῖν παρὰ τῇ	Ἥρᾳ,	καὶ ὡσαύτως ἐν Ἐφέσῳ παρὰ
[6, 24]	ἔνθα τὸν πέπλον ὑφαίνουσι τῇ	Ἥρᾳ.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Ναὸς ἀνείμενος βασιλεῦσι
[6, 13]	τὴν εἰκόνα καθεῖλον παρὰ τῇ	Ἥρᾳ	τῇ Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται δὲ
[6, 3]	εἰκὼν Ἀλκιβιάδου χαλκῆ παρὰ τῇ	Ἥρᾳ	τῇ Σαμίων ἐστὶν ἀνάθημα. Ὡς
[6, 17]	δὲ πεντάθλου γέγονε νίκη. καὶ	Ἡραία	τε Ἀρκάδων ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς,
[6, 3]	δὲ Ὕσμωνα παλαιστὴς παῖς ἐξ	Ἡραίας	ἀνάκειται τῆς Ἀρκάδων, Νικόστρατος Ξενοκλείδου·
[6, 10]	ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ. (Λυκῖνον δὲ	Ἡραιέα,	καὶ Ἐπικράδιον Μαντινέα, καὶ Τέλλωνα
[6, 10]	ἐς ἡμᾶς ἔτι. (Δαμαρέτῳ δὲ	Ἡραιεῖ,	υἱῷ τε τοῦ Δαμαρέτου καὶ
[6, 19]	τῇ Ἄλτει, πρὸς ἄρκτον τοῦ	Ἡραίου,	κατὰ νώτου δὲ αὐτῆς παρήκει
[6, 19]	ἐς ἐμὲ ἦσαν ἐν τῷ	Ἡραίῳ.	Τὸν δὲ θησαυρὸν τοῖς Ἐπιδαμνίοις
[6, 19]	ἀνάκειται νῦν τὰς ἐν τῷ	Ἡραίῳ.	(Τοῦ θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ
[6, 25]	εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν	Ἡρακλέα	ἐποιήσαντο τὸ ἱερὸν τῷ θεῷ.
[6, 5]	τὰ Ἡρακλέους ἔργα, ὅτι καὶ	Ἡρακλέα	ἔχει λόγος κρατῆσαι τοῦ ἐν
[6, 19]	ἀνεχόμενον ὑπὸ Ἄτλαντος· ἔχει δὲ	Ἡρακλέα	καὶ δένδρον τὸ παρὰ Ἑσπερίσι
[6, 25]	δην Ἠλεῖοι κατὰ αἰτίαν τήνδε.	Ἡρακλεῖ	στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ Πύλον τὴν
[6, 19]	Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ἅτε οὖσα τῷ	Ἡρακλεῖ	σύμμαχος· αὕτη παρὰ τὰς Ἑσπερίδας
[6, 20]	δὲ τὸν Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα	Ἡρακλεῖ	τῆς ἐπὶ Αὐγέαν καὶ Ἠλείους
[6, 11]	Θεαγένην φασίν, ἀλλὰ ἱερᾶσθαι μὲν	Ἡρακλεῖ	τὸν Τιμοσθένην Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους
[6, 23]	οὗτος περίβολος καλεῖται Ξυστός, ὅτι	Ἡρακλεῖ	τῷ Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο,
[6, 22]	Ὀλυμπίας σταδίους κώμη τε Ἠλείων	Ἡράκλεια	καὶ πρὸς αὐτῇ Κύθηρος ποταμός·
[6, 22]	ὁ Κλήσωνος· γενομένη δὲ ὑπὸ	Ἡρακλέους	ἀνάστατος καὶ αὖθις ἐπισυνοικισθεῖσα ὑπὸ
[6, 23]	ἐν γωνίᾳ τῆς Μαλκοῦς πρόσωπον	Ἡρακλέους	ἄχρι ἐς τοὺς ὤμους, καὶ
[6, 5]	τὸ τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ	Ἡρακλέους	ἔργα, ὅτι καὶ Ἡρακλέα ἔχει
[6, 21]	τε μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν	Ἡρακλέους,	ἐρείπια ἐφ' ἡμῶν. Λέγουσι δὲ,
[6, 25]	δην συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ τοῦ	Ἡρακλέους,	ἔχοντα ἐν τῇ Πύλῳ τιμάς.
[6, 19]	χρυσῷ διηνθισμένα, τὴν πρὸς Ἀχελῷον	Ἡρακλέους	μάχην. Ζεὺς δὲ ἐνταῦθα καὶ
[6, 11]	τοῦ Θεαγένους δὲ τῇ μητρὶ	Ἡρακλέους	συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς Τιμοσθένει. Ἔνατόν
[6, 21]	Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν ἢ παρὰ	Ἡρακλέους	τὴν δίκην ἔσχε. (Κατὰ ταύτην
[6, 21]	τὸ ἱερὸν Κλύμενόν φασιν ἀπόγονον	Ἡρακλέους	τοῦ Ἰδαίου, παραγενέσθαι δὲ αὐτὸν
[6, 23]	θεῶν ἐν τῷ γυμνασίῳ βωμοί,	Ἡρακλέους	τοῦ Ἰδαίου, Παραστάτου δὲ ἐπίκλησιν,
[6, 19]	ἡ Δηιάνειρα καὶ Ἀχελῷος καὶ	Ἡρακλῆς	ἐστιν, Ἄρης τε τῷ Ἀχελῴῳ
[6, 1]	εν δεξια του ναου της	Ηρας,	ανδρὸ ς εικὼ ν παλαιστου,
[6, 6]	δὲ Ἀργεῖος, οὐχ ὁ τῆς	Ἥρας	τὸ ἄγαλμα ποιήσας, μαθητὴς δὲ
[6, 25]	ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις ἐπὶ δόρατι	ἠρεισμένος·	ἐσθῆτα δὲ ἐρεᾶν αὐτῷ καὶ
[6, 12]	τὸν πόλεμον, ἑλέσθαι τὰ Καρχηδονίων	ἤρεσε.	Μετὰ δὲ οὐ πολὺ δυνάμει
[6, 16]	ἀνέθηκε: Σελεύκου δὲ ἐς ἅπαντας	ἤρθη	τὸ ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων τε
[6, 20]	κατὰ ἰσημερίαν τὴν ἐν τῷ	ἦρι,	Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ Ἠλείοις. (Ἐν
[6, 20]	καὶ ὡς Μυρτίλῳ κενὸν ἐνταῦθα	ἠρίον	ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ τε
[6, 17]	Ὀλυμπίᾳ Κλαζομενίων πρῶτος ἀνηγορεύθη νικῶν	Ἡρόδοτος·	ἡ δέ οἱ νίκη σταδίου
[6, 17]	ἐστιν ὁ ἐργασάμενος. (Κλαζομενίου δὲ	Ἡροδότου	καὶ Φιλίνου τοῦ Ἡγεπόλιδος Κῴου
[6, 24]	εἰ δὲ ὁ γέρων, ὅντινα	ἠρόμην,	εἶπεν ἀληθῆ λόγον, Ὀξύλου τοῦτο
[6, 6]	ἐκλιπεῖν οὐκ εἴα, τὸν δὲ	Ἥρω	σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι τέμενός τε
[6, 6]	Ἡ πρὸς τὸν ἐν Τεμὲσσῃ	ἥρῳα	Εὐθύμου μάχη. (Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ
[6, 6]	τότε δὴ ἐμαχέσατο πρὸς τὸν	Ἥρωα.	Τὰ δὲ ἐς αὐτὸν εἶχεν
[6, 21]	λίθου τοῦ Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν	Ἡρώδης.	Ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν
[6, 9]	Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ τούτου τιμὰς ὡς	ἥρωι	νέμουσι. (Παρὰ δὲ τοῦ Γέλωνος
[6, 6]	καὶ Λύκα πηγή, πρὸς δὲ	Ἡρῷόν	τε καὶ Τεμέσα ἦν ἡ
[6, 6]	γὰρ ἐκ τῆς γῆς ὁ	Ἥρως,	ἀφανίζεταί τε καταδὺς ἐς θάλασσαν·
[6, 20]	Ἐν Νεμέᾳ δὲ τῇ Ἀργείων	ἥρως	μὲν ἦν οὐδεὶς, ὅστις ἔβλαπτε
[6, 11]	πατρίδι τοῦ ὠκίστου τῶν καλουμένων	ἡρώων	ἀνελέσθαι δρόμου νίκην. Τοὺς δὲ
[6, 5]	τι ἄλλο ἦν πρὸ τῶν	ἡρώων	θνητὸν γένος· ἀνθρώπων δὲ τῶν
[6, 5]	ἁπάντων ἐγένετο ἀνθρώπων, πλὴν τῶν	ἡρώων	καλουμένων, καὶ εἰ δή τι
[6, 9]	χρῆσαι τὴν Πυθίαν φασίν· Ὕστατος	ἡρώων	Κλεομήδης Ἀστυπαλαιεύς, Ὃν θυσίαις τιμᾶθ'
[6, 22]	ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι, ἄμπελοι δὲ	ἦσαν	διὰ τοῦ χωρίου πεφυτευμέναι παντός,
[6, 19]	μὲν ἔτι καὶ ἐς ἐμὲ	ἦσαν	ἐν τῷ Ἡραίῳ. Τὸν δὲ
[6, 3]	Ῥωμαίοις μεγίστη τοῦ συμμαχικοῦ μοῖρα	ἦσαν.	(Ἐπὶ δὲ τῷ Δίκωνι ἀνάκειται
[6, 19]	Μυόνων τεθῆναι. Οἵτινες δὲ οὗτοι	ἦσαν,	οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ παρίστατο
[6, 16]	καὶ ὁ Νίκανδρος Ἠλεῖοι μὲν	ἦσαν·	πεποίηκε δὲ τῷ μὲν Δάιππος
[6, 19]	βίου παντός· ἐνιαύσιαι γὰρ οὐκ	ἦσάν	πω τότε Ἀθηναίοις αἱ ἀρχαί·
[6, 1]	τὸ ν ανδριά ντα εποί	ησε	Λύ σιππος. Ἡ δὲ του
[6, 2]	Ὀρό ντη Τύ χης εποί	ησεν	ά γαλμα, μεγά λας παρὰ
[6, 2]	τη Ἄλτει τρό παιον εποί	ησεν	Ἠλεί οις. (Ἐπί γραμμα δὲ
[6, 1]	ν αγωνα ο Δεινό λοχος	ησκή	θη, καὶ τοὺ ς παιδας
[6, 7]	τῶν θυγατέρων παῖδες πύξ τε	ἤσκησαν,	καὶ ἔσχον Ὀλυμπικὰς νίκας· ἐν
[6, 13]	ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ οὐδέν τι	ἧσσον	θέουσα ἐν κόσμῳ περί τε
[6, 18]	δὲ τοῦ Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ	ἧσσον	τῆς ἑτέρας πεπονηκυῖά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 17]	τὴν εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ	ἧστινος	ἦν, οὐ δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμα·
[6, 1]	Λακεδαιμονί ων έ χουσι. Πεποί	ηται	δὲ εν Ὀλυμπί α παρὰ
[6, 19]	τῷ Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος. Μεταποντίνους δὲ	ἥτις	μὲν ἐπέλαβεν ἀπολέσθαι πρόφασις, οὐκ
[6, 4]	πόλεμον, ἔνθα ὁ Χίλων ἔπεσεν,	ἤτοι	ἐς Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς τοῖς πᾶσιν
[6, 4]	τῶν Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ αὐτὸν	ἤτοι	μαθητὴς, ἢ καὶ στρατιωτικὸς ἀνέθηκεν
[6, 19]	δὲ ἀνάθημα καὶ Συρακοσίων, Φοίνικας	ἤτοι	τριήρεσιν ἢ καὶ πεζῇ μάχῃ