Livre, Chap.
[6, 4]	Μουνοπάλης νικῶ δὶς Ὀλύμπια Πύθιά	τ'	ἄνδρας, Τρὶς Νεμέᾳ, τετράκις δ'
[6, 2]	ού τε Σικελιώ της, ού	τ'	εκ Ναυπά κτου, δηλό ς
[6, 19]	ἀνάθημα τόν τε θησαυρὸν καὶ	τὰ	ἀγάλματα εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ,
[6, 24]	Ἡλίῳ πεποίηται καὶ Σελήνῃ λίθου	τὰ	ἀγάλματα· καὶ τῆς μὲν κέρατα
[6, 4]	τε ἕνεκα καὶ τῆς ἐς	τὰ	ἀγάλματα τοῦ Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ
[6, 20]	ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστος	τὰ	ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί.
[6, 1]	τω λό γω τω ες	τὰ	αναθή ματα, τὸ μετὰ τουτο
[6, 23]	Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος. (Ἐν δὲ Ἤλιδι	τὰ	ἄξια μνήμης γυμνάσιόν ἐστιν ἀρχαῖον,
[6, 17]	τοῦ ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν δὴ	τὰ	ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον
[6, 18]	ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους τοῦ Κρητός.	Τὰ	ἀρχαιότατα ἀθλητῶν ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ
[6, 15]	δὲ οἱ Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς	τὰ	ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος
[6, 19]	Καρπίαν Ἰβήρων πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι	τὰ	ἀρχαιότερα Ταρτησσόν. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ
[6, 6]	ταῖς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ	τὰ	αὐτὰ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα
[6, 10]	ὁ ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ	τὰ	αὐτὰ ἔχων τοῖς ἐφ' ἡμῶν,
[6, 16]	τοῦ μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ	τὰ	αὐτὰ Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο.
[6, 20]	Ταράξιππον. (Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ	τὰ	αὐτὰ νομίζουσιν ἐς τὸν Ταράξιππον,
[6, 19]	δὲ οὗτοι ἦσαν, οὐ κατὰ	τὰ	αὐτὰ παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν. (Ἐμὲ
[6, 6]	Λοκρίδος ἄχρι τοῦ Καικίνου κατὰ	τὰ	αὐτὰ τοῖς ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι·
[6, 11]	θεσμοὺς γράψας φονικοὺς, ὑπερώρισε καὶ	τὰ	ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν τι ἐξ
[6, 18]	Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν	τὰ	βασιλέως τοῦ Περσῶν φρονησάντων, ἢ
[6, 10]	εἰκόνα ἀνέθηκεν ὁ Κλεοσθένης οὗτος.	Τὰ	γὰρ Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου καὶ
[6, 26]	διπλάσιον ἢ κανθάρων ὁ μέγιστος,	τὰ	δὲ ἄλλα εἴκασται τοῖς ἀράχναις,
[6, 3]	πείθεσθαι δὲ πᾶσιν οὐκέτι ἀνάγκη.	Τὰ	δὲ ἄλλα, ὁποῖα τὰ συμβάντα
[6, 18]	Λίβυος, εἴη παῖς ὁ Κρατισθένης.	Τὰ	δὲ ἀναθήματα αὐτῷ τὰ ἐς
[6, 19]	τῆς μάχης ἐποίησαν οἱ Μεγαρεῖς.	Τὰ	δὲ ἀναθήματα ἐκ παλαιοῦ σφᾶς
[6, 12]	Συρακουσίων μετὰ τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα.	Τὰ	δὲ ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν,
[6, 21]	χώρας, τὰ μὲν παρόντα Ἠλείοις,	τὰ	δὲ ἐξ ἀρχῆς οἱ αὐτοὶ
[6, 19]	οἱ ἐν τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ.	Τὰ	δὲ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι γράμματα
[6, 25]	ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι.	Τὰ	δὲ ἐπὶ τῇ χελώνῃ τε
[6, 6]	δὴ ἐμαχέσατο πρὸς τὸν Ἥρωα.	Τὰ	δὲ ἐς αὐτὸν εἶχεν οὕτως.
[6, 6]	δὴ ἐς τούτους εἶχεν οὕτω.	Τὰ	δὲ ἐς Εὔθυμον τὸν πύκτην,
[6, 8]	Ἀζᾶνος Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε.	Τὰ	δὲ ἐς Πρόμαχον τὸν Δρύωνος
[6, 9]	παῖδας πάλῃ Σπαρτιάτης Κρατῖνος ἐποίησε.	Τὰ	δὲ ἐς τὸ ἅρμα τὸ
[6, 7]	καὶ σὺν τῷ δικαίῳ δρᾶσαι.	(Τὰ	δὲ ἐς τοῦ Δωριέως τὴν
[6, 26]	ἐστιν ἐφ' ἡμῶν ὁ Λάρισος·	τὰ	δὲ ἔτι ἀρχαιότερα ἄκρα σφίσι
[6, 2]	εικό να ενταυθα έ στησε.	Τὰ	δε Ἠλεί ων ες τοὺ
[6, 18]	ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν πᾶσαν,	τὰ	δὲ ἱερὰ τῶν θεῶν σφισιν
[6, 5]	βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ,	τὰ	δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ
[6, 2]	ν Ἰώ νων ά ριστοι,	τά	δε μὲ ν λέ γει
[6, 15]	Ἑρμοκράτης ὁ τοῦ Κλειτομάχου πατήρ.	Τὰ	δὲ οἱ ἐς δόξαν ἦν
[6, 10]	παρὰ τὸ ζυγόν, κατὰ μὲν	τὰ	δεξιὰ Κνακίας, ἐν δὲ τῇ
[6, 11]	προεδήλωσεν ὁ λόγος ἤδη μοι	τὰ	δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν, Εὔθυμόν τε
[6, 2]	εν ουδενὶ του τυρά ννου	τὰ	δωρα ηγού μενος, ανειπεν αυτὸ
[6, 26]	καὶ ξένοι κατώμνυντο ἔχειν κατὰ	τὰ	εἰρημένα· ἐπεὶ αὐτός γε οὐκ
[6, 24]	ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι τις ἂν	τὰ	εἰρημένα· ῥόδον μὲν καὶ μυρσίνην
[6, 20]	ὕσπληγος. Βωμὸς δὲ ὠμῆς πλίνθου,	τὰ	ἐκτὸς κεκονιαμένος, ἐπὶ ἑκάστης Ὀλυμπιάδος
[6, 19]	θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα εἶναι	τὰ	ἐν αὐτῷ, λέγει τὸ ἐπίγραμμα.
[6, 23]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' Γυμνάσιον Ἤλιδος καὶ	τὰ	ἐν αὐτῷ μνμημνς ἄξια. Βουλευτήριον
[6, 18]	Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα ἀνευρών, ὃς	τὰ	ἐν Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ ὅσα
[6, 24]	Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ μνῆμα Πύρρωνος.	Τὰ	ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ
[6, 7]	μὲν τότε ἐκ Ῥόδου περὶ	τὰ	ἐντὸς Πελοποννήσου χωρία· συλληφθέντα δὲ
[6, 19]	Καὶ ἀσπίς ἐστιν ἐπίχαλκος γραφῇ	τὰ	ἐντὸς πεποικιλμένη, καὶ κράνος τε
[6, 24]	τοὺς κίονας, τῇ δὲ ἐς	τὰ	ἐπέκεινα τῆς ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ
[6, 18]	αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς.	Τὰ	ἔπη δὲ τὰ ἐς Ἀλέξανδρον
[6, 21]	δὲ ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου, κατὰ	τὰ	ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους
[6, 19]	δὲ Αὐτονόμου τῷ παιδί, φησι	τὰ	ἐπὶ τοῦ πόλου γράμματα. Αἱ
[6, 15]	εἰκὼν ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ	τὰ	ἐπὶ τῷ βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ
[6, 22]	ὅτι οἱ τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι	τὰ	ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ θεῷ
[6, 24]	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς	τὰ	ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα
[6, 5]	Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος	τὰ	ἔργα) πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα,
[6, 22]	τῆς ἐν τῇ Ἠλείᾳ δῆλα	τὰ	ἐρείπια κατὰ τὴν ἐξ Ὀλυμπίας
[6, 2]	καὶ ό τι Σά μιοι	τὰ	ες αθλητὰ ς καὶ επὶ
[6, 18]	ἐστιν εὑρηκώς. Τὰ ἔπη δὲ	τὰ	ἐς Ἀλέξανδρον οὔ μοι πιστά
[6, 9]	καὶ τοῖς πρότερον ἢ ἐγὼ	τὰ	ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος
[6, 9]	τε Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ	τὰ	ἐς δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ' ὅτῳ
[6, 13]	Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι	τὰ	ἐς δόξαν καὶ ἀνὴρ Λύκιος
[6, 6]	ἐς τὰς νίκας αὐτῷ καὶ	τὰ	ἐς δόξαν ὑπάρχοντα τὴν ἄλλην.
[6, 24]	Χάρισιν ἱερὸν, καὶ ξόανα ἐπίχρυσα	τὰ	ἐς ἐσθῆτα, πρόσωπα δὲ καὶ
[6, 20]	τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ	τὰ	ἐς ἱππικήν (καὶ ὄνομα Ὠλένιον
[6, 18]	Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ	τὰ	ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου
[6, 4]	εἴπερ τις καὶ ἄλλος ἀγαθὸς	τὰ	ἐς πλαστικήν. Διδαχθῆναι δὲ παρὰ
[6, 6]	οὔ με εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν	τὰ	ἐς τὰς νίκας αὐτῷ καὶ
[6, 12]	ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ	τὰ	ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα·
[6, 17]	ἐν Θεσσαλίᾳ τυραννήσας, Πολυκράτους, οὐ	τὰ	ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι,
[6, 26]	ταὐτὰ ἔχει τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα	τὰ	ζῷα τρέφουσιν οἱ Σῆρες οἴκους
[6, 22]	τὴν Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ	τὰ	ἤδη λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ
[6, 20]	δὲ ὄρος τὸ Κρόνιον κατὰ	τὰ	ἤδη λελεγμένα μοι παρὰ τὴν
[6, 13]	μὴν τῷ γε ἐπιγράμματι καὶ	τὰ	Ἠλείων ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ
[6, 17]	ἔφοδον ἐν τῇ Ἄλτει κατὰ	τὰ	ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ
[6, 5]	ἐς τὸ τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς	τὰ	Ἡρακλέους ἔργα, ὅτι καὶ Ἡρακλέα
[6, 12]	ἄρτι ἐς τὸν πόλεμον, ἑλέσθαι	τὰ	Καρχηδονίων ἤρεσε. Μετὰ δὲ οὐ
[6, 7]	Ῥοδίου καί τῶν ἀπ' ἐκείνου.	Τὰ	κατά Δωριέα τὸν Διαγόρου. Ἀθλητῶν
[6, 9]	ἀνδριάντες. Γέλωνος τοῦ Γελώου ἅρμα.	Τὰ	κατὰ Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ Αἰγινήτῃ
[6, 8]	μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς εἰς λύκον.	Τὰ	κατὰ τὴν Τιμάνθους τελευτήν. Τά
[6, 8]	Τὰ κατὰ τὴν Τιμάνθους τελευτήν.	Τά	κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους δὲ Πελληνέως
[6, 20]	δὲ ἐν αὐταῖς οἰκήματα. Ταῦτα	τὰ	κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ
[6, 7]	ἁπάντων ἀνὴρ εἷς φρονήσας οὗτος	τὰ	Λακεδαιμονίων φαίνεται, ὥστε καὶ ἐναυμάχησεν
[6, 19]	Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ ἐσθῆτός ἐστι	τὰ	λοιπὰ καὶ τῷ Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος.
[6, 23]	(Ἐκ δὲ τοῦ γυμνασίου πρὸς	τὰ	λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς τε
[6, 6]	ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς	τὰ	μάλιστα ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ ἐς
[6, 18]	τὰ πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ	τὰ	μάλιστα θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον τὸν
[6, 7]	τούτοις. Γνάθωνα δὲ καὶ ἐς	τὰ	μάλιστα, ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι νέον,
[6, 6]	καὶ τὸ εἶδος ἅπαν ἐς	τὰ	μάλιστα φοβερός, λύκου δὲ ἀμπίσχετο
[6, 18]	αὐτοὺς τῇ ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει	τὰ	μέγιστα ἐργάσασθαι. Οἱ δὲ ἅτε
[6, 6]	τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ.	(Τὰ	μὲν δὴ ἐς τούτους εἶχεν
[6, 5]	Ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων οἱ	τὰ	μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ
[6, 21]	δὲ πρὸς Ἀρκάδας τῆς χώρας,	τὰ	μὲν παρόντα Ἠλείοις, τὰ δὲ
[6, 6]	ἐσελθὼν θεάσασθαι. Ὡς δὲ εἶδε,	τὰ	μὲν πρῶτα ἐς οἶκτον, δεύτερα
[6, 13]	δύο ὁ στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας.	Τὰ	μέντοι ἐπιφανέστατα ἐς δρόμον Λεωνίδᾳ
[6, 10]	αὐτὸς ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν Εὐαγόρας·	τὰ	Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 3]	τῷ Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα ἐς	τὰ	νεῦρα, καὶ αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ
[6, 9]	τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι. Τέλος δὲ	τὰ	ξύλα τῆς κιβωτοῦ καταρρήξαντες, ὡς
[6, 13]	νήσου. Τὸν δὲ καιρὸν, ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ
[6, 20]	αὐταῖς οἰκήματα. Ταῦτα τὰ κληρωτὰ	τὰ	οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς
[6, 20]	καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ	τὰ	Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν
[6, 22]	προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων	τὰ	Ὀλύμπια. (Ταύτας τὰς ὀλυμπιάδας καὶ
[6, 6]	ἔπειτα φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι	τὰ	ὀνόματα ἀναγράψας ἐν τῷ γυμνασίῳ
[6, 8]	δὲ Ἑλλανοδίκης, ἔγραψε καὶ οὗτος	τὰ	ὀνόματα ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν νενικηκότων.
[6, 10]	(Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ τῶν ἵππων	τὰ	ὀνόματα, Φοῖνιξ καὶ Κόραξ· ἑκατέρωθεν
[6, 20]	μαντείας κομίσαι φασὶ τῆς Ἱπποδαμείας	τὰ	ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ
[6, 21]	Κυδωνίας ναός. Οὗτος μὲν οὐ	τὰ	πάντα ἐστὶ σῶς, βωμὸς δὲ
[6, 18]	ἐς μνήμην. Βασιλέα γὰρ οὐ	τὰ	πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ τὰ
[6, 22]	ὑπῆρχεν ἐξ ἀρχῆς ἐς Λετριναίους)	τὰ	παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν
[6, 6]	ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι) πυνθάνεται	τὰ	παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν τε
[6, 22]	ἐστιν ἐν αὐτῷ χαλκῆ: ὀστᾶ	τὰ	Πέλοπος ἐν τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι.
[6, 14]	ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου.	Τά	περὶ τῆς ἰσχύος τε καὶ
[6, 14]	τις ξένων ἢ καὶ ἄλλως	τὰ	πολεμικὰ ἀγαθὸς ὁ Πύθης ἔοικε.
[6, 24]	οἱ κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι	τὰ	πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ
[6, 12]	ἐστί. Καί μοι τοῦ λόγου	τὰ	πρότερα οὔτε τῶν ἐς Ἄρατον,
[6, 20]	ἐπὶ τῷ βωμῷ χαλκοῦς κεῖται,	τὰ	πτερὰ ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ
[6, 12]	πολὺ δυνάμει τε εἶναι νομίζων	τὰ	Ῥωμαίων ἐχυρώτερα καὶ βεβαιότερα ἅμα
[6, 2]	ειργά σατο καὶ τω παιδὶ	τὰ	ς εικό νας Δαί δαλος
[6, 1]	κατειλεγμέ νων ειργά σατο Αλυπος	τὰ	ς εικό νας Σικυώ νιος,
[6, 5]	τῷ Ξέρξου, τὰς ἀγούσας καμήλους	τὰ	σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι πολλάκις οἱ
[6, 3]	ἀνάγκη. Τὰ δὲ ἄλλα, ὁποῖα	τὰ	συμβάντα ἦν ἐς τὸν Οἰβώταν,
[6, 9]	Δελφοὺς ἐρησομένους, ὁποῖα ἐς Κλεομήδην	τὰ	συμβάντα ἦν. (Τούτοις χρῆσαι τὴν
[6, 26]	βάθρου. (Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα	τά	τε ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς
[6, 20]	ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή,	τά	τε δὴ ἅρματα καταγνύουσιν ὡς
[6, 26]	ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν	τά	τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι,
[6, 14]	ἄγουσιν, ἐς τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ	τὰ	τῆς ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι
[6, 2]	ν δημον έ χει νενικηκό	τα.	(Του δὲ Λί χα πλησί
[6, 3]	ὡσαύτως οἱ πάντες ἄνθρωποι θεραπεύουσι	τὰ	ὑπερέχοντα τῇ ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[6, 3]	Μήδοις. Ἐμοὶ μὲν οὖν λέγειν	τὰ	ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενα ἀνάγκη, πείθεσθαι
[6, 6]	τὴν καλλίστην. (Τοῖς μὲν δὴ	τὰ	ὑπὸ τοῦ θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι
[6, 5]	ἀπέδοτο καὶ παῖδας, μισθὸν εἶναι	τὰ	χρήματα τοῖς ξένοις. (Αὕτη Σκοτουσσαίοις
[6, 11]	λέγοντες ὡς καὶ ποιήσασιν αὐτοῖς	τὰ	χρησθέντα διαμένοι τὸ ἐκ τῶν
[6, 16]	Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο. Καὶ	τάδε	ἄλλα φησὶ τὸ ἐς αὐτὸν
[6, 5]	γεγόνασιν ἐπιφανεῖς νῖκαι· Πουλυδάμαντι δὲ	τάδε	ἀλλοῖα παρὰ τοὺς ἐπὶ τῷ
[6, 21]	αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν ἔχοντες κατὰ	τάδε.	Διαβάντων δὲ ποταμὸν Ἐρύμανθον κατὰ
[6, 3]	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ καὶ	τάδε	ἐπιλέγει, τῆς ἵππου τε Ἠλείοις
[6, 10]	δὴ οὕτως· Εὐτελίδας καὶ Χρυσόθεμις	τάδε	ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες
[6, 16]	Ἐπὶ δὲ τῷ Πυττάλῳ καὶ	τάδε	ἔτι λέγουσιν, ὡς γενομένης πρὸς
[6, 3]	δὲ ἐπὶ τῷ Εὐπολέμῳ καὶ	τάδε·	ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ τοῦ
[6, 2]	σαντα ανέ δησεν αυτὸ ς	ταινί	α· καὶ επὶ τού τω
[6, 1]	τὸ δὲ αιτει τὴ ν	ταινί	αν. Ἐνί κησε δὲ ο
[6, 1]	έ χει οι τη δεξια	ταινί	αν. (Παρὰ δὲ αυτω παιδί
[6, 4]	(Ὁ δὲ παῖς ὁ ἀναδούμενος	ταινίᾳ	τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι καὶ
[6, 14]	κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ εἰ	ταινίαν	περιθεῖτο ἢ στέφανον· κατέχων δὲ
[6, 20]	μιᾶς Ἱπποδαμείας ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ,	ταινίαν	τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν
[6, 20]	συμμαχήσοντα Ἠλείοις. Οἱ δὲ ἐν	ταῖς	ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον
[6, 20]	ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἔστι	ταῖς	γυναιξὶν ἔσοδος, αἳ θύουσι τῇ
[6, 24]	δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ	ταῖς	γυναιξὶν οἴκημα ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις,
[6, 18]	τοὺς Ἑλλήνων, ἦ μὴν αὐτοῦ	ταῖς	δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν ἐναντία ἐργάσασθαι.
[6, 17]	ἐν δὲ Ἰσθμῷ μία ἐπὶ	ταῖς	δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν Πτολεμαίου
[6, 23]	ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς	ταῖς	δέκα τε καὶ διακοσίαις. (Ἐν
[6, 14]	Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν πρὸς	ταῖς	ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ τε ἔδοξεν
[6, 6]	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ πρὸς	ταῖς	ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ τὰ
[6, 6]	χρήματα. Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ	ταῖς	ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν τῷ θεῷ
[6, 12]	δευτέρῳ τῆς (ἕκτης) ὀλυμπιάδος ἐπὶ	ταῖς	εἴκοσι καὶ ἑκατόν, ἣν Κυρηναῖος
[6, 1]	τει δευτέ ρα πρὸ ς	ταις	εκατό ν. (Ἀπὸ τού του
[6, 5]	ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ	ταῖς	ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα
[6, 4]	Τὴν τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ	ταῖς	ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν
[6, 24]	ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα	ταῖς	ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα τὸν πέπλον
[6, 18]	Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου μιᾷ πρὸς	ταῖς	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται μὲν
[6, 10]	νῖκαι· Δαμαρέτῳ μὲν πέμπτῃ ἐπὶ	ταῖς	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον
[6, 26]	ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην ᾖ,	ταῖς	θύραις τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς
[6, 21]	τῶν ἄλλων, ὀνόματα δὲ αὐτοῦ	ταῖς	ἵπποις Παρθενίαν τε εἶναι καὶ
[6, 12]	Πόλεων γὰρ τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ	ταῖς	μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ τὰ
[6, 6]	δὲ καὶ ἐς Τεμέσαν ὁμοῦ	ταῖς	ναυσί· μεθυσθέντα οὖν ἐνταῦθα ἕνα
[6, 19]	τὸ ἀρχαῖον. Ὁ δὲ ὅρμος	ταῖς	ναυσὶ χειροποίητος καὶ Ἀδριανοῦ βασιλέως
[6, 14]	δύο ἐγένοντο πεντάθλου, καὶ ἴσαι	ταῖς	νίκαις αἱ εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'
[6, 3]	καί οἱ καὶ ἀνδριάντες ἴσοι	ταῖς	νίκαις εἰσὶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ
[6, 7]	ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν ἐνάτῃ πρὸς	ταῖς	ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ
[6, 1]	νος τε αυτης, καὶ επὶ	ταις	Ὀλυμπικαις νί καις, πρό τερον
[6, 18]	πυγμῇ τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα ἐπὶ	ταῖς	πεντήκοντα· καὶ Ὀπουντίου Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς
[6, 23]	ἐπὶ δὲ ἱμάντων τῶν μαλακωτέρων	ταῖς	πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν
[6, 15]	(Παγκρατίου μὲν οὖν μιᾷ πρὸς	ταῖς>	τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν
[6, 22]	Ὀλυμπιάδων γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ	ταῖς	τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν ὁ Πανταλέοντος
[6, 13]	ἔσχεν. Ὅτι δὲ ἐν δύο	ταῖς	ὑστέραις ἐς χάριν τὴν Ἱέρωνος
[6, 25]	ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ ἑτέρῳ, καὶ	ταῖς	χερσὶν ἀμφοτέραις ἐπὶ δόρατι ἠρεισμένος·
[6, 15]	ἄνευ μεγάλων πόνων καὶ ἰσχυρᾶς	ταλαιπωρίας	ἐγένοντο αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ'
[6, 19]	τὸν σταθμόν, ὅτι πεντακόσια εἴη	τάλαντα,	ἐς δὲ τοὺς ἀναθέντας, Μύρωνα
[6, 6]	ἱερὰν ἐς τὸν θεὸν ζημίαν,	τάλαντον	δὲ βλάβης τῆς ἐς Εὔθυμον,
[6, 6]	ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι τῷ Θεαγένει	τάλαντον	μὲν ἱερὰν ἐς τὸν θεὸν
[6, 7]	ἀθληταῖς σιτία τυρὸν ἐκ τῶν	ταλάρων	εἶναι. Τούτου μὲν δὴ Πυθαγόρας
[6, 6]	δεῖμα ἀπὸ τοῦ δαίμονος ἐς	τἄλλα	ἦν οὐδέν. Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο
[6, 8]	δὴ οὕτως· Υἱὸς Δινύτα Δάμαρχος	τάνδ'	ἀνέθηκεν Εἰκόν' ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος
[6, 20]	ὕσπληγες αἱ ἐν τῇ δευτέρᾳ	τάξει·	διὰ πάντων τε κατὰ τὸν
[6, 13]	οἳ δ' ἂν ἐν ἑκάστῃ	τάξει	κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις θέουσι
[6, 20]	τοὺς εἰληχότας ἑστάναι τὴν δευτέραν	τάξιν,	καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες
[6, 14]	ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ ὁ Ἀδαμάτα	Ταραντῖνος,	σταδίου λαβὼν καὶ διαύλου νίκην,
[6, 10]	Ἴκκος δὲ ὁ Νικολαί̈ δα	Ταραντῖνος	τόν τε Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν
[6, 3]	Πύρρου δὲ τοῦ Αἰακίδου καὶ	Ταραντίνων	ἐς τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον
[6, 20]	ὁ καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι ἑτέρωθι	Ταράξιπποι.	Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ δὲ ὄρος
[6, 20]	τὰ αὐτὰ νομίζουσιν ἐς τὸν	Ταράξιππον,	ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι τάφον
[6, 20]	γενέσθαι σφίσιν ἵλεων εὔχονται τὸν	Ταράξιππον.	(Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ τὰ
[6, 20]	τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι τὸν	Ταράξιππον·	καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι
[6, 20]	φόνῳ μήνιμα ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι	Ταράξιππον,	ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ
[6, 20]	(Ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἰσθμῷ	Ταράξιππος	Γλαῦκος ὁ Σισύφου. Γενέσθαι δὲ
[6, 20]	Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ καλούμενος	Ταράξιππος.	Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών.
[6, 20]	Ἀλλὰ γὰρ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ	Ταράξιππος	πολὺ δή τι ὑπερηρκώς ἐστιν
[6, 20]	τὸ τῶν ἵππων δεῖμα ὁ	Ταράξιππος.	Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς ἐστι·
[6, 20]	ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε,	ταράσσεσθαι	δὲ καὶ ὕστερον τοῖς πᾶσι
[6, 20]	καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει	ταραχή,	τά τε δὴ ἅρματα καταγνύουσιν
[6, 20]	παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν·	ταραχθεῖσι	δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι τοῖς
[6, 20]	Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου	ταραχθῆναι	μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι
[6, 19]	Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός. Περὶ	Ταρτησοῦ	ποταμοῦ καὶ πόλεως. Θησαυρὸς Καρχηδονίων.
[6, 19]	τῷ Ἠλείων ἐστίν, οὐκ οἶδα.	(Ταρτήσσιον	δὲ εἶναι ποταμὸν ἐν χώρᾳ
[6, 19]	ἑώρων εἰργασμένους· εἰ δὲ καὶ	Ταρτήσσιος	χαλκὸς λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστίν,
[6, 19]	πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι τὰ ἀρχαιότερα	Ταρτησσόν.	(Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ
[6, 5]	στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου,	τὰς	ἀγούσας καμήλους τὰ σιτία ἐλυμήναντο.
[6, 12]	ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα·	τὰς	δὲ ἐξ ἀρχῆς τε ὑπὸ
[6, 8]	πυγμῇ καὶ οὗτος ἀναγορευθεὶς παίδων.	Τὰς	δέ σφισιν εἰκόνας, τὴν μὲν
[6, 10]	παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν·	τὰς	δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ
[6, 16]	πάλης τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	τὰς	δύο Πυθικὰς ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός
[6, 9]	ἐστι τῆς νίκης τρίτη πρὸς	τὰς	ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ ὁ
[6, 17]	Φιλίνου τοῦ Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν	τὰς	εἰκόνας αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν,
[6, 12]	Συρακούσιος. (Μετὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος	τὰς	εἰκόνας Ἀρεὺς ὁ Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων
[6, 7]	ἐπὶ τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ	τὰς	εἰκόνας, Διαγόραν καὶ τὸ ἐκείνου
[6, 14]	τὸ ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος	τὰς	ἐν τῇ κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν
[6, 19]	παρὰ τὰς Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν	τὰς	ἐν τῷ Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ
[6, 26]	Οἱ μίτοι δέ, ἀφ' ὧν	τὰς	ἐσθῆτας ποιοῦσιν οἱ Σῆρες, ἀπὸ
[6, 19]	τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη παρὰ	τὰς	Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν τὰς ἐν
[6, 14]	ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ ὁ Σικυώνιος	τὰς	ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας ἕξ, μόνος
[6, 21]	ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ Οἰνομάῳ	τὰς	ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν. Ὅροι δὲ
[6, 20]	δὲ καὶ ὕστερον τοῖς πᾶσι	τὰς	ἵππους. Ἠξίου δὲ οὗτος Αἰγύπτιος,
[6, 21]	Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ ἐπικατασφάξαι μὲν	τὰς	ἵππους τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι
[6, 24]	ἀγορὰ τοῖς Ἠλείοις οὐ κατὰ	τὰς	Ἰώνων, καὶ ὅσαι πρὸς Ἰωνίᾳ
[6, 21]	τοῦ Οἰνομάου, κατὰ τὰ ἔπη	τὰς	μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους ὁ Πορθάονος,
[6, 6]	εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν τὰ ἐς	τὰς	νίκας αὐτῷ καὶ τὰ ἐς
[6, 13]	στήλη λέγουσα τοῦ Λακεδαιμονίου Χιόνιδος	τὰς	νίκας. Εὐηθείας μὲν δὴ μετέχουσι
[6, 22]	ἀλγημάτων παντοίων ἰάματα. Καλεῖσθαι δὲ	τὰς	νύμφας ἀπὸ Ἴωνος λέγουσι τοῦ
[6, 7]	Νεμείων δὲ ἀποδέουσαι μιᾶς ἐς	τὰς	ὀκτώ· λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 22]	ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια. (Ταύτας	τὰς	ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν
[6, 20]	ἐς τὰς τοῦ τείχους οἰκοδομίας	τὰς	πέτρας. Ὁ δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ
[6, 18]	ὄνομα τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς	τὰς	πόλεις. Καὶ αὐτός τε συγγεγραφὼς
[6, 26]	εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι	τὰς	προσεχεῖς αὐτῇ νέμονται νήσους, Ἄβασαν
[6, 20]	τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς	τὰς	τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας.
[6, 19]	πρόσωπον καὶ ἄκρους πόδας καὶ	τὰς	χεῖρας ἐλέφαντος εἰργασμένος. (Ἐν δὲ
[6, 14]	ὑπὸ φρονήματος ὁ Μίλων καθίησι	τὰς	χεῖρας ἐς τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί
[6, 5]	καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι, καὶ ἀνέσχε	τὰς	χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων τῷ
[6, 5]	τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν ποδῶν,	τὰς	χηλὰς κατεῖχεν ἄκρας, καὶ πηδῶντα
[6, 5]	ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ τῷ Πουλυδάμαντι	τὰς	χηλάς. Λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 13]	τοῦ λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη	τὰς	Χιόνιδος τοῦ Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα.
[6, 2]	διετέ θησαν πά ντων φιλοτιμό	τατα	Ἑλλή νων πρὸ ς ί
[6, 5]	βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ ἀγριώτατον	ταῦρον	λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν
[6, 5]	ἀνίει, πρίν γε δὴ ὁ	ταῦρος	ὀψέ ποτε καὶ ἐς ἅπαν
[6, 9]	τὴν πάλην, καὶ ὡς ἐοικὸς	Ταυροσθένει	φάσμα ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας
[6, 9]	ἐξ Ἄργους. Λέγεται δὲ, ὡς	Ταυροσθένην	καταπαλαίσειεν ὁ Χείμων τὸν Αἰγινήτην,
[6, 9]	Χείμων τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς	Ταυροσθένης	τῇ Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι
[6, 1]	νασι δέ σφισιν ου κατὰ	ταυτὰ	αι νικαι, αλλὰ τω μὲ
[6, 25]	χειρῶν τε ἄκρων καὶ ποδῶν·	ταῦτα	δέ οἵ ἐστι λίθου λευκοῦ.
[6, 18]	θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι. Ὁ μὲν	ταῦτα	ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε πρὸς
[6, 26]	τοῦ ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ	ταῦτα	Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν τις τῷ
[6, 26]	εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας.	Ταῦτα	Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες,
[6, 19]	τὸν δράκοντα· κέδρου μὲν καὶ	ταῦτα,	Θεοκλέους δὲ ἔργα τοῦ Ἡγύλου·
[6, 10]	καὶ κνημῖδας ἐπὶ τοῖς ποσί.	Ταῦτα	μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό
[6, 6]	Λύκβαντα ἐπὶ τῇ γραφῇ γράμματα.	Ταῦτα	μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο εἰρήσθω.
[6, 4]	Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν τάφου.	(Ταῦτα	μὲν δὴ καὶ ἐν τοῖς
[6, 26]	δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν εἶναι.	(Ταῦτα	μὲν δὴ οὕτω λέγεται. Ἀνδρὶ
[6, 13]	ἡ νίκη τῶν Φειδώλα παίδων.	(Ταῦτα	μὲν δὴ οὕτως ἔχοντα ἴστω
[6, 17]	Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ ῥήτορος.	(Ταῦτα	μὲν δὴ τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ
[6, 3]	Ἐφέσῳ παρὰ τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ.	Ταῦτα	μέν ἐστιν ἔχοντα οὕτω τὸν
[6, 26]	κατὰ ταὐτὰ ἔχει τοῖς ἀράχναις.	Ταῦτα	τὰ ζῷα τρέφουσιν οἱ Σῆρες
[6, 20]	ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς οἰκήματα.	Ταῦτα	τὰ κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν
[6, 8]	παγκρατιαστὴν Πελληνέα προσέσται μοι καὶ	ταῦτα	τῷ ἐς Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου
[6, 14]	(Περιέδει τῷ μετώπῳ χορδὴν κατὰ	ταὐτὰ	δὴ καὶ εἰ ταινίαν περιθεῖτο
[6, 9]	ἅρμα τὸ Γέλωνος οὐ κατὰ	ταὐτὰ	δοξάζειν ἐμοί τε παρίστατο καὶ
[6, 15]	οὗτος καὶ Συρακουσῶν εἴη κατὰ	ταὐτὰ	ἐκείνῳ τύραννος. (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ
[6, 26]	καὶ πόδας ἀριθμὸν ὀκτὼ κατὰ	ταὐτὰ	ἔχει τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα τὰ
[6, 23]	ὃν Ἠλεῖοι καὶ Ἀθηναῖοι κατὰ	ταὐτὰ	Ἠλείοις Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε
[6, 3]	δῆλα ὡς καὶ οὗτος κατὰ	ταὐτὰ	Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται
[6, 20]	ἡ ἀπ' αὐτῆς αὐγὴ κατὰ	ταὐτὰ	καὶ εἰ πῦρ, ἐνεποίει φόβον
[6, 21]	τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ	ταύταις	ταφῆναι) καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ
[6, 20]	χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ οἱ κατὰ	ταύτας	ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι· θέοντές
[6, 22]	ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια.	(Ταύτας	τὰς ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς
[6, 18]	καὶ ἦν, ἀνερρήθη· τῇ ἐπὶ	ταύτῃ	δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ τοῦ
[6, 24]	μοίρας τρεῖς οἱ κίονες. Ἐν	ταύτῃ	διημερεύουσι τὰ πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι·
[6, 22]	ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ θεῷ	ταύτῃ	καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον τοῖς περὶ
[6, 21]	Λευκυανίτου πεποίηται, καὶ ποταμὸς παρέξεισι	ταύτῃ	Λευκυανίας· ἐκδίδωσι μὲν οὖν καὶ
[6, 11]	τὴν δὲ ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ	ταύτῃ	παγκρατιάζων ὁ Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι
[6, 7]	τὴν εἰκόνα, τὴν δὲ ἐφεξῆς	ταύτῃ,	πένταθλον Ἠλεῖον Πυθοκλέα, Πολύκλειτός ἐστιν
[6, 26]	δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν οἱ	ταύτῃ	περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον
[6, 4]	τῇ Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων τῶν	ταύτῃ,	στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν παισίν.
[6, 7]	ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ ἐφεξῆς	ταύτῃ	συνέβη τὸν Θέαντον· καί σφισιν
[6, 21]	γῆς ἔσῃ τῆς Πισαίας. (Ἐν	ταύτῃ	τῇ χώρᾳ λόφος ἐστὶν ἀνήκων
[6, 24]	οὐ κίονες, ἀλλὰ τοῖχος ὁ	ταύτῃ	τὸν ὄροφον ἀνέχων ἐστίν· ἀνάκεινται
[6, 24]	τοῦ Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ	ταύτῃ	τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν ἐς
[6, 5]	ἅπαν ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς	ταύτῃ	τῷ Πουλυδάμαντι τὰς χηλάς. Λέγεται
[6, 20]	Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν	ταύτην	ἄλλοτε (ἄλλη( ν) λαμβάνουσα παρὰ
[6, 13]	καὶ ἀναθεῖναί οἱ τὴν ἵππον	ταύτην	ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ καὶ τοῦ
[6, 22]	καὶ ἔπος ἐς τὴν Πύλον	ταύτην	ἔχειν τῶν Ὁμήρου, Γένος δ'
[6, 23]	τὴν πόλιν κατὰ τὴν ἀγυιὰν	ταύτην	καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν
[6, 19]	Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν θησαυρὸν λέγουσα.	Ταύτην	Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι τὴν νίκην Ἀθήνῃσιν
[6, 24]	τὸ μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ μία·	ταύτην	ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν οἱ Ἠλεῖοι.
[6, 4]	γὰρ δὴ ἐνίκησεν ὁ Σώστρατος	ταύτην)	οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ Ἠλεῖοι, διότι
[6, 21]	Ἡρακλέους τὴν δίκην ἔσχε. (Κατὰ	ταύτην	τὴν ἐπώνυμον τοῦ λῃστοῦ δειράδα,
[6, 22]	ἐς Ἦλιν ἀπὸ τῆς Πύλου.	Ταύτην	τὴν Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ
[6, 24]	χαλεπῶς, ἅτε αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ	ταύτην	τὴν στοὰν ἰόντι ἐς τὴν
[6, 13]	καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ οὐ πέρα	ταύτης	ἐστὶν ἐν τοῖς Ἠλείων γράμμασιν
[6, 5]	Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ δεύτερον,	ταύτης	ἔτει δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ
[6, 8]	κρατήσειε καὶ ἅρματι ἐπὶ Ὀλυμπιάδος	ταύτης,	ἣ λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστὶ
[6, 19]	τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς οἰκίας	ταύτης·	καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ κέρατί
[6, 9]	(Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ πρὸ	ταύτης	Κλεομήδην φασὶν Ἀστυπαλαιέα, ὡς Ἴκκῳ
[6, 22]	γὰρ δὴ διὰ τῆς χώρας	ταύτης	ὁ Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην
[6, 19]	αὐτῆς παρήκει τὸ Κρόνιον. Ἐπὶ	ταύτης	τῆς κρηπῖδός εἰσιν οἱ θησαυροί,
[6, 22]	εἶναι τὴν Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ	ταύτης	τραφῆναι τὴν Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων
[6, 21]	Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ ταύταις	ταφῆναι)	καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ ποταμῷ
[6, 10]	πεφυκώς. Ἀποθανόντα δὲ οἱ Καρύστιοι	ταφῆναί	φασιν αὐτὸν ἐν νήσῳ καλουμένῃ
[6, 24]	τις ἂν μάλιστα ἐπὶ τοῖς	τάφοις	αὐτῶν. Ἐν γὰρ τῇ Ἑβραίων
[6, 20]	Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι	τάφον	ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ τὰ
[6, 24]	δὲ ὑπὲρ τοῦ Ἀχιλλέως τὸν	τάφον·	καὶ ταύτῃ τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι
[6, 21]	ἐστὶ καὶ πρὸς τῷ ποταμῷ	τάφος	ἵππων τῶν Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ
[6, 21]	ὑψηλόν, τῶν μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας	τάφος.	Οἰνόμαον μὲν οὖν ἐγγὺς ἀλλήλων
[6, 21]	δυσμάς. (Διαβάντων δὲ τὸν Κλάδεον	τάφος	τε Οἰνομάου, γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον
[6, 22]	ὅσον τε στάδιον ἀπὸ τοῦ	τάφου	σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν
[6, 4]	ἐν Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν	τάφου.	(Ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἐν
[6, 9]	οὐχ οἷά τε ἦν συμβαλέσθαι·	τάχα	δ' ἂν Αἰγινήταις τισὶν ἐπιχώριος
[6, 20]	ἡ θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ	τε	ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ
[6, 22]	ἐς Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς	τε	ἀγομένην τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν,
[6, 18]	ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός	τε	Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ τὴν ἐνάτην
[6, 2]	νί κην των ά λλων	τε	Ἀκαρνά νων καὶ των εξ
[6, 25]	ἐπίχρυσον, πλὴν προσώπου καὶ χειρῶν	τε	ἄκρων καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ
[6, 26]	(Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα τά	τε	ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς καὶ
[6, 6]	κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ ἀνέμων ἔς	τε	ἄλλας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ
[6, 7]	ἐκείνου γένος. Οἱ δὲ συνεχεῖς	τε	ἀλλήλοις καὶ ἐν κόσμῳ τοιῷδε
[6, 5]	οὗτος. Ἐς σπήλαιον γὰρ οἵ	τε	ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ ὁ
[6, 4]	πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ ὑπό	τε	Ἀμφικτυόνων καὶ δὶς ὑπὸ Ἠλείων,
[6, 15]	Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ διαύλου	τε	ἀνάκειται καὶ ὅπλου νίκῃ. Παρὰ
[6, 11]	ἐννέα, καὶ Ἰσθμίων δέκα παγκρατίου	τε	ἀναμὶξ καὶ πυγμῆς. Ἐν Φθίᾳ
[6, 7]	γε πυκτεύων ὁ Ἀλκαίνετος ἔν	τε	ἀνδράσι καὶ πρότερον ἔτι ἐπεκράτησεν
[6, 14]	ἐξ αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ ἔν	τε	ἀνδράσιν ἓξ, καὶ μία ἐνταῦθα
[6, 24]	Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ	τε	ἀνδρὸς καὶ ἐς βέβαιον ὁμολογίαν
[6, 6]	Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ αὐτῇ πυγμῆς	τε	ἀνελέσθαι καὶ παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο
[6, 16]	κρατήσαντα, καὶ Νελαί̈ δαν σταδίου	τε	ἀνελόμενον καὶ ὅπλου στέφανον, Ἠλείους
[6, 21]	ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί	τε	ἄνεμον τετραμμέναι Λίβα καὶ ἡλίου
[6, 15]	τὸν Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ παγκρατίῳ	τε	ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου μὲν
[6, 5]	καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα οὖσα) τούτους	τε	ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς ἐν κύκλῳ
[6, 24]	δὲ πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς	τε	ἀπὸ ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ ἀγυιαῖς
[6, 20]	Αὐγέαν καὶ Ἠλείους στρατείας αὐτόν	τε	ἀποθανεῖν καὶ τὸν ἵππον ἐφ'
[6, 6]	Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι τέμενός	τε	ἀποτεμομένους οἰκοδομήσασθαι νεὼν, διδόναι δὲ
[6, 17]	πεντάθλου γέγονε νίκη. καὶ Ἡραία	τε	Ἀρκάδων ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ
[6, 9]	ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης τό	τε	ἅρμα καὶ αὐτῷ τῷ Γέλωνι
[6, 15]	(Μετὰ δὲ τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς	τε	αὖθις ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ
[6, 1]	σκαν, ες τὸ γέ νος	τε	αυτης, καὶ επὶ ταις Ὀλυμπικαις
[6, 6]	τὴν πυγμήν· καὶ ἐπ' ἐκείνης	τε	αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς μετ'
[6, 20]	κατὰ τοῦτο τοὺς ἵππους φόβος	τε	αὐτίκα ἰσχυρὸς ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως
[6, 11]	ἀγάλματα ἱδρυμένα Θεαγένους, καὶ νοσήματά	τε	αὐτὸν ἰώμενον, καὶ ἔχοντα παρὰ
[6, 3]	ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν	τε	αὐτὸν καὶ Ἐτεόνικον, καὶ Φάρακα,
[6, 23]	Ἠλείοις, καὶ ἐπιδείξεις ἐνταῦθα λόγων	τε	αὐτοσχεδίων καὶ συγγραμμάτων ποιοῦνται παντοίων·
[6, 18]	πατρίδος, ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ	τε	αὐτῷ καὶ ἔτι Φιλίππῳ πρότερον
[6, 12]	καὶ ἔτι πρότερον τὸν ὁμώνυμόν	τε	αὐτῷ καὶ τοῦ πατρὸς πατέρα,
[6, 20]	ἠρίον ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ	τε	αὐτῷ τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ
[6, 20]	δεινόν· καὶ αὐτοῖς ἐπᾴδουσι θηρία	τε	ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι
[6, 15]	τὸ ἐπ' αὐτῷ φησιν· εἰρήνην	τε	γὰρ Ἀχαιοῖς ποιῆσαι καὶ Ἠλείοις
[6, 6]	ὅντινα ἐξέβαλεν ὁ Εὔθυμος, χρόαν	τε	δεινῶς μέλας καὶ τὸ εἶδος
[6, 20]	τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή, τά	τε	δὴ ἅρματα καταγνύουσιν ὡς ἐπίπαν
[6, 8]	ἑκάστης τείνοντα τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί	τε	δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ τῷ
[6, 20]	ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι· θέοντές	τε	δὴ γίνονται κατὰ τοὺς εἰληχότας
[6, 15]	πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν τραύματα. Λέγει	τε	δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως ἐσκληθέντος
[6, 13]	ἐς πλέον τὸν δρόμον, φθάνει	τε	δὴ ἐπὶ τοὺς Ἑλλανοδίκας ἀφικομένη
[6, 11]	συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς Τιμοσθένει. Ἔνατόν	τε	δὴ ἔτος εἶναι τῷ παιδὶ,
[6, 16]	οὐ πόρρω τῆς εἰκόνος Ἑλλάς	τε	δὴ καὶ Ἦλις παρὰ τὴν
[6, 14]	καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός	τε	δὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ
[6, 20]	πρὸ τοῦ στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν	τε	δὴ οἱ Ἀρκάδες, καὶ τὸ
[6, 14]	χεῖρας ἐς τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί	τε	δὴ οἱ σφῆνες, καὶ ἐχόμενος
[6, 6]	τὴν ἔφοδον τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα	τε	δὴ τῇ μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο
[6, 11]	γὰρ τῷ ἀγάλματι αὐτόν) ἀνασπάσαι	τε	δὴ τὸ ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ
[6, 21]	ἐκ Φολόης τοῦ ὄρους. Διαβήσῃ	τε	δὴ τὸ ἀπὸ τούτου τὸν
[6, 2]	παρ' αυτω κειται διατετμημέ νος	τε	δί χα, καὶ φαί νων
[6, 7]	τοῦ Ἀλκαινέτου τοῖς υἱοῖς, Γνάθων	τε	Διπαιεὺς τῆς Μαιναλέων χώρας καὶ
[6, 4]	πεντάκις ἐνίκησε πυκτεύων, καὶ Πυθοῖ	τε	δὶς καὶ δὶς ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 14]	Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ Ἠλείῳ νῖκαί	τε	δύο ἐγένοντο πεντάθλου, καὶ ἴσαι
[6, 16]	εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει σταδίου	τε	ἐγένετο ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ νίκη·
[6, 14]	πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ	τε	ἔδοξεν εἶναι νέος, καὶ οὐκ
[6, 2]	εικό νι, ως γέ νος	τε	εί η Μιλή σιος, και
[6, 8]	τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν	τε	εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον, καὶ ἐπὶ
[6, 10]	δὲ ὁμοῦ τοῖς ἵπποις αὑτοῦ	τε	εἰκόνα καὶ τὸν ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται
[6, 15]	πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν. Ἒστι δὲ ἥ	τε	εἰκὼν ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ
[6, 16]	Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός	τε	εἰκὼν ἐν ἀνδράσι πυγμῇ νενικηκότος·
[6, 20]	(διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται) τῆς	τε	Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ ἔσοδος ἐς
[6, 15]	Ἠλείου Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου, πάλης	τε	εἰληφότος καὶ παγκρατίου στέφανον ἐπὶ
[6, 21]	δὲ αὐτοῦ ταῖς ἵπποις Παρθενίαν	τε	εἶναι καὶ Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ
[6, 21]	Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν τις Λακεδαιμόνιόν	τε	εἶναι καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ
[6, 10]	πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα	τε	εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων. Οὐ
[6, 12]	Μετὰ δὲ οὐ πολὺ δυνάμει	τε	εἶναι νομίζων τὰ Ῥωμαίων ἐχυρώτερα
[6, 20]	δὲ ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν	τε	εἶναι τοῖς ἱππεύουσι καὶ οὐκ
[6, 7]	τὸ παγκράτιον· (οὗτοι μὲν ἀδελφοί	τέ	εἰσι καὶ Διαγόρου παῖδες. Ἐπὶ
[6, 26]	δὴ τοῦ Αἰθιόπων γένους αὐτοί	τέ	εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι
[6, 16]	Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας πυγμῇ· Λεωνίδας	τε	ἐκ Νάξου τῆς ἐν τῷ
[6, 6]	τοῦ Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο	τε	ἐκ τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς
[6, 24]	μοῖραν τῆς λείας λέγουσι, λαβεῖν	τε	ἐκ τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ
[6, 2]	Στρά του πρωτος Ξενά ρκης	τε	εκαλειτο Φιλανδρί δου. Λακεδαιμό νιοι
[6, 22]	οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ δὲ οἰκήματά	τε	ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος
[6, 20]	ἔσοδον· διὰ δὲ αὐτῆς τούς	τε	Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς τὸ στάδιον
[6, 11]	(Πολλαχοῦ δὲ καὶ ἑτέρωθι ἔν	τε	Ἕλλησιν οἶδα καὶ παρὰ βαρβάροις
[6, 5]	δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον	τε	ἔμενε τὸ διαφυγὸν τῶν Σκοτουσσαίων,
[6, 13]	ὁμοῦ καὶ ἥκιστον· καὶ δολίχου	τε	ἐν ἡμέρᾳ τῇ αὐτῇ καὶ
[6, 12]	ἐπιχώριον τοῖς Λίβυσι, καὶ αὐτόν	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι πρότερον
[6, 9]	δοκεῖν) τῶν δοκιμωτάτων Ναυκύδους, ἥ	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ἡ ἐς
[6, 3]	παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ πεντάθλου	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων τρεῖς
[6, 16]	ἀθλητὴς Παιάνιος ὁ Δαματρίου, πάλης	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ τὰς δύο
[6, 16]	τὸ ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων	τε	ἐν παισὶν ἐπὶ τῷ ἱππίῳ.
[6, 16]	ἤρθη τὸ ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων	τε	ἕνεκα καὶ διὰ τὴν Δημητρίου
[6, 4]	οὗτος ἐς τὸν λόγον, Φειδίου	τε	ἕνεκα καὶ τῆς ἐς τὰ
[6, 8]	εἰσιν ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης	τε	ἐξ αὐτῆς Μαινάλου, νίκας τὴν
[6, 14]	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς	τε	ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ
[6, 22]	Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ ὅσον	τε	ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος
[6, 6]	τὰ παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν	τε	ἐπεθύμησεν ἐς τὸν ναὸν, καὶ
[6, 4]	Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν, ὅτι ἐν βαρβάρῳ	τε	ἐπέλαβεν αὐτὸν τὸ χρεὼν, καὶ
[6, 6]	ἐς τὸν Εὔθυμον, ὡς γήρως	τε	ἐπὶ μακρότατον ἀφίκοιτο, καὶ ὡς
[6, 18]	Κρατισθένους χαλκοῦν ἅρμα· καὶ Νίκη	τε	ἐπιβέβηκε τοῦ ἅρματος, καὶ αὐτὸς
[6, 25]	ὄνομα τοῦ Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός	τε	ἐπίκλησις ὁ Σατράπης ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 20]	ἐπέκειντο οἱ Ἠλεῖοι, καὶ νίκην	τε	ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα τῷ
[6, 6]	καταδὺς ἐς θάλασσαν· καὶ γάμος	τε	ἐπιφανὴς Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις τοῖς
[6, 21]	τοῦ ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα	τε	ἐρείπια καὶ μάλιστα οἱ βωμοί.
[6, 15]	ἐχρήσατο ἐς τοὺς πύκτας θυμῷ	τε	ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι τῷ σώματι.
[6, 17]	ἀνασώσασθαι μελέτην λόγων πρῶτος ἠμελημένην	τε	ἐς ἅπαν, καὶ ἐς λήθην
[6, 7]	Δωριέα παρὰ σφᾶς ἀναχθῆναι, θυμῷ	τε	ἐς αὐτὸν καὶ ἀπειλαῖς ἐχρῶντο·
[6, 17]	ἔγραψεν ἀμφισβήτησιν· (ἀλλά γε ἐκείνου	τε	ἐς πλέον τιμῆς ἀφίκετο ὁ
[6, 15]	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς	τε	(ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ τοὺς
[6, 5]	ἐν σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων τούς	τε	ἐς τὸ θέατρον συνειλεγμένους (ἔτυχε
[6, 7]	τὸν ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός	τε	ἕστηκε Μαντινεὺς σταδιοδρόμος, καὶ πύκτης
[6, 22]	δὲ ἐν τῇ πηγῇ καμάτων	τέ	ἐστι καὶ ἀλγημάτων παντοίων ἰάματα.
[6, 6]	Ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς τέχνη	τέ	ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς
[6, 12]	Ἀράτου ἀνδριάντες. (Πλησίον δὲ ἅρμα	τέ	ἐστι χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ ἀναβεβηκὼς
[6, 16]	Ὀλυνθίου Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός	τέ	ἐστιν ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ παρ'
[6, 16]	δύο Πυθικὰς ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός	τέ	ἐστιν Ἠλεῖος πεντάθλου λαβὼν στέφανον·
[6, 3]	χαλκοῦν καὶ Τιμόθεον ἐν Σάμῳ	τε	ἔστιν ἰδεῖν παρὰ τῇ Ἥρᾳ,
[6, 20]	τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα	τε	ἐσφέρει τῷ θεῷ, καὶ μάζας
[6, 11]	Τοὺς δὲ σύμπαντας στεφάνους τετρακοσίους	τε	ἔσχε καὶ χιλίους. (Ὡς δὲ
[6, 13]	τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν	τε	ἔσχεν Ἵππος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ποιήσαιο
[6, 25]	οὐκ ἔχων πω γένεια, τόν	τε	ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ
[6, 8]	Ὡς δὲ ἐπανήκων οὐχ οἷός	τε	ἔτι τεῖναι τὸ τόξον ἐγίνετο,
[6, 25]	Ἠλεῖοι δ' οὖν ὡς σφίσι	τε	εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν
[6, 20]	Ἱπποδαμείας ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν	τε	ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα
[6, 23]	τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς	τε	ἡ ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ παρὰ
[6, 3]	καὶ τάδε ἐπιλέγει, τῆς ἵππου	τε	Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια,
[6, 22]	δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί	τε	Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι
[6, 17]	οὐκ ἐπιφανέσιν ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν	τε	Ἠλεῖον, τέχνην τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου,
[6, 2]	ν εικό να Τιμοσθέ νης	τε	Ἠλειος έ στηκε σταδί ου
[6, 12]	καὶ τὸν Μοσχίωνος Ἱππόμαχον, γένος	τε	Ἠλείους καὶ πυγμῇ κρατήσαντας ἐν
[6, 22]	ὡς πεντήκοντα Ὀλυμπίας σταδίους κώμη	τε	Ἠλείων Ἡράκλεια καὶ πρὸς αὐτῇ
[6, 10]	μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό	τε	Ἠλείων καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν
[6, 21]	τε καὶ πατρίδας οὐχ οἷά	τε	ἦν πυθέσθαι μοι· τὸν δὲ
[6, 9]	καρπόν, ἐμοὶ μὲν οὐχ οἷά	τε	ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν
[6, 20]	δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις ἐπιστήμης	τε	ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητος. (Τὸ
[6, 7]	οἱ τῶν θυγατέρων παῖδες πύξ	τε	ἤσκησαν, καὶ ἔσχον Ὀλυμπικὰς νίκας·
[6, 19]	σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα τόν	τε	θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα εἶναι
[6, 1]	κρηπὶ ς, καὶ ά ρμα	τε	ί ππων, καὶ ανὴ ρ
[6, 24]	ῥόδον μὲν καὶ μυρσίνην Ἀφροδίτης	τε	ἱερὰ εἶναι καὶ οἰκεῖα τῷ
[6, 13]	κέλητι ἵππῳ νίκη, καὶ ὅ	τε	ἵππος ἐπὶ στήλῃ πεποιημένος, καὶ
[6, 4]	δὲ παρὰ τὸν Εὐάνθην ἀνήρ	τε	ἱπποτρόφος καὶ τὸ ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα
[6, 14]	οἱ τὴν ἅμιλλαν πρὸς ἀγενείους	τε	καὶ ἄνδρας, τὴν μὲν ἐκ
[6, 3]	δὴ ἐκ τῶν πόνων ὑγιής	τε	καὶ ἄνοσος ἀνὴρ εἴη· τῷ
[6, 11]	Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου, καὶ Σέλευκός	τε	καὶ Ἀντίγονος· τοῖς μὲν δὴ
[6, 25]	ἐρεᾶν αὐτῷ καὶ ἀπὸ λίνου	τε	καὶ βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο τὸ
[6, 23]	Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς ταῖς δέκα	τε	καὶ διακοσίαις. (Ἐν τούτῳ τῷ
[6, 13]	τρεῖς δὲ ἐφεξῆς Ὀλυμπίασι σταδίου	τε	καὶ διαύλου νίκας ἔσχεν. Ὅτι
[6, 1]	αναθημά των δὲ ά λλων	τε	καὶ εικό νων συγγραφή Ουδὲ
[6, 22]	καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν τετάρτην	τε	καὶ ἑκατοστήν, τεθεῖσαν δὲ ὑπὸ
[6, 15]	Πυθοῖ νίκας καὶ ἐν Νεμέᾳ	τε	καὶ ἐν Ἰσθμῷ λαβόντα, οὗτοι
[6, 19]	Πύρρος καὶ οἱ παῖδες Λακράτης	τε	καὶ Ἕρμων ἐποίησαν. (κοδόμησαν δὲ
[6, 5]	δῶρα, ἀνέπεισεν αὐτὸν ἐς Σοῦσά	τε	καὶ ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι τὴν
[6, 25]	Τὰ δὲ ἐπὶ τῇ χελώνῃ	τε	καὶ ἐς τὸν τράγον παρίημι
[6, 26]	οἱ Σῆρες οἴκους κατασκευασάμενοι χειμῶνός	τε	καὶ θέρους ὥρᾳ ἐπιτηδείους. Τὸ
[6, 22]	Καλλιφάεια, καὶ Συνάλλαξις, καὶ Πηγαία	τε	καὶ Ἴασις, ἐν κοινῷ δέ
[6, 1]	μνή μην, καὶ ανδρων αθλητων	τε	καὶ ιδιωτων ομοί ως. Των
[6, 26]	καὶ τοῦ Μηνίου τὸ θέατρόν	τε	καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου; τέχνη
[6, 16]	δύο; ἐκλειφθέντα δὲ ἐκ Νεμείων	τε	καὶ Ἰσθμίων αὐτὸν, βασιλεὺς Ἀδριανὸς
[6, 14]	ἀνηγορεύθη δὲ καὶ ὕστερον Νεμέᾳ	τε	καὶ Ἰσθμῷ. Γεγονότα δὲ εἰκοσαετῆ
[6, 19]	τὰ ἐντὸς πεποικιλμένη, καὶ κράνος	τε	καὶ κνημῖδες ὁμοῦ τῇ ἀσπίδι.
[6, 21]	ἔτι δὲ Πελάγοντα καὶ Αἰόλιόν	τε	καὶ Κρόνιον. Οἱ δὲ καὶ
[6, 21]	δὲ Ἀλκάθουν Εὐρύαλος καὶ Εὐρύμαχός	τε	καὶ Κρόταλος. Τούτων μὲν οὖν
[6, 19]	θησαυρός, Ποθαίου τέχνη, καὶ Ἀντιφίλου	τε	καὶ Μεγακλέους. Ἀναθήματα δὲ ἐν
[6, 2]	ν ερί φων καὶ αρνων	τε	καὶ μό σχων εκ παλαιου
[6, 25]	δὴ Ἠλείοις καὶ Ἅιδου περίβολός	τε	καὶ ναός) ἀνοίγνυται μὲν ἅπαξ
[6, 25]	δὲ ἱερὸς τοῦ Ἅιδου περίβολός	τε	καὶ ναός (ἔστι γὰρ δὴ
[6, 1]	γει, καὶ Πυθοι καὶ Ισθμοι	τε	καὶ Νεμέ α. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[6, 4]	ἄλλας Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ	τε	καὶ Νεμείων ἀνῃρημένος, οὐχ Ἱμεραῖος
[6, 2]	καὶ Λυκινος, Ἀρκεσί λαό ς	τε	καὶ ο παις του Ἀρκεσιλά
[6, 7]	ἀνέλοιτο ἀκονιτί. Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός	τε	καὶ ὁ Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες
[6, 21]	ὑπόμνημα ἐς τοὺς ἔπειτα ὅσων	τε	καὶ οἵων τὸν Οἰνόμαον κρατήσαντα
[6, 22]	ἀπελθεῖν οἴκαδε ἀπράκτους ἔπεισε δεήσεσί	τε	καὶ ὅρκοις. (Πύρρου δὲ τοῦ
[6, 18]	δὲ ἅτε θέοντες περὶ γυναικῶν	τε	καὶ παίδων καὶ αὐτῆς πατρίδος,
[6, 24]	εἶναι θεῶν· ἀστράγαλον δὲ μειρακίων	τε	καὶ παρθένων, οἷς ἄχαρι οὐδέν
[6, 21]	Κρόταλος. Τούτων μὲν οὖν γονέας	τε	καὶ πατρίδας οὐχ οἷά τε
[6, 21]	τῷ δρόμῳ τὸ χρεὼν Ἀριστόμαχόν	τε	καὶ Πρίαντα, ἔτι δὲ Πελάγοντα
[6, 15]	καὶ αὖθις ἐν ἀνδράσι πάλῃ	τε	καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα ἐπὶ ἡμέρας
[6, 12]	ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ Νεμέᾳ	τε	καὶ Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ,
[6, 7]	ἄχαρι ἐργάζονται, παρόν σφισι πολλά	τε	καὶ σὺν τῷ δικαίῳ δρᾶσαι.
[6, 6]	Λύκα πηγή, πρὸς δὲ Ἡρῷόν	τε	καὶ Τεμέσα ἦν ἡ πόλις,
[6, 23]	ταὐτὰ Ἠλείοις Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός	τε	καὶ τῆς παιδός. Ἀχιλλεῖ δὲ
[6, 14]	Κροτωνιάτου. Τά περὶ τῆς ἰσχύος	τε	καὶ τῆς τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς
[6, 4]	ἀναθέντας εὕρισκον. Ἀρχιδάμου δὲ ἄλλων	τε	καὶ τῆς τελευτῆς (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 4]	στρατεύσασθαι, ἢ ἰδίᾳ κατ' ἀρετήν	τε	καὶ τόλμαν Ἀχαιῶν μόνος Ἀντιπάτρου
[6, 21]	ἡμῶν. Λέγουσι δὲ, ὡς ὁδοιπόρους	τε	καὶ τοὺς προσοικοῦντας ὁ Σαῦρος
[6, 1]	ς τε κειται, Πύ ρρου	τε,	καὶ Τρωί λος Αλκί νου.
[6, 21]	Οἰνομάου φονευθῆναι, καὶ Λυκοῦργον, Λάσιόν	τε	καὶ Χαλκώδοντα, καὶ Τρικόλωνον· ἀπόγονον
[6, 4]	Κορίνθιον, φοιτῆσαι δὲ ὡς Συάδραν	τε	καὶ Χάρταν Σπαρτιάτας. (Ὁ δὲ
[6, 14]	δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο τοὺς ἐμπίπτοντάς	τε	καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ τοῦ δίσκου.
[6, 9]	ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος, ἀδελφός	τε	Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ τὰ
[6, 10]	ἐφεξῆς· πεποίηται ὁ ἀνδριὰς ἀσπίδα	τε	κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχων τοῖς
[6, 20]	τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ πάντων	τε	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον συμβαίνει
[6, 6]	τῆς γῆς ὁ Ἥρως, ἀφανίζεταί	τε	καταδὺς ἐς θάλασσαν· καὶ γάμος
[6, 14]	ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἐγένετο οἷός	τε	καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην τε ὄντα
[6, 1]	Κλεογέ νους, Δεινό λοχό ς	τε	κειται, Πύ ρρου τε, καὶ
[6, 9]	μετὰ τούτου τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς	τε	Μαινάλιος ἕστηκε παλαιστὰς καταβαλὼν παῖδας·
[6, 19]	αὐτῇ, Λουπίας φασὶ κειμένην Βρεντεσίου	τε	μεταξὺ καὶ Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι τὸ
[6, 22]	τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς Λετρίνους	τε	μετήγαγον, καὶ τῇ Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν
[6, 21]	Σαύρου καλουμένην δειράδα, τοῦ Σαύρου	τε	μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν Ἡρακλέους,
[6, 14]	τοῦτο ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι πολύ	τε	νέμεται καὶ ἄφθονον. (Μίλωνι μὲν
[6, 2]	εγέ νοντο εν Νεμέ α	τε	νικαι και Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
[6, 16]	μάλιστα ἅλωσιν. Τίμωνι δὲ ἀγώνων	τε	νῖκαι τῶν ἐν Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν
[6, 8]	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς ἀνηγορεύθη	τε	νικήσας καὶ ἀνέθηκε τὴν εἰκόνα.
[6, 18]	πρότερον γεγονότα ἐν γνώσει. Προσῄει	τε	ὁ Ἀναξιμένης, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον,
[6, 26]	πεπλησμένους τοὺς λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων	τε	οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν αὐτοῖς
[6, 12]	ἅρμα, Καλάμιδος δὲ οἱ ἵπποι	τε	οἱ ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ' αὐτῶν
[6, 26]	τύχοιεν ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ αὐτοί	τε	οἱ ἱερεῖς, καὶ τῶν ἄλλων
[6, 21]	(Διαβάντων δὲ τὸν Κλάδεον τάφος	τε	Οἰνομάου, γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον λίθοις
[6, 26]	μέν γε τῆς πόλεως, ὅσον	τε	ὀκτὼ στάδια, ἔνθα τὴν ἑορτὴν
[6, 8]	πάλης ἐν παισὶν ὑπῆρξεν ἔν	τε	Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων νίκη. Γενόμενος
[6, 3]	τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον, ἥ	τε	Ὀλυμπικὴ νίκη καὶ Νεμείων γέγονεν
[6, 10]	ὁ Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος τόν	τε	Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν ἐπὶ πεντάθλῳ,
[6, 6]	δαίμονα οὐδένα ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά	τε	ὁμοίως τοὺς ἐν τῇ Τεμέσῃ
[6, 1]	αλλὰ τω μὲ ν ελλανοδικειν	τε	ομου καὶ ί ππων υπηρξεν
[6, 15]	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς παλαῖσαί	τε	ὁμοῦ καὶ παγκρατιάσαι προθυμούμενον. (Γεγονυίας
[6, 9]	δοκεῖ) ὁ Γέλων οὗτος, πατρός	τε	ὁμωνύμου τῷ τυράννῳ καὶ αὐτὸς
[6, 14]	οἷός τε καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην	τε	ὄντα αὐτῷ, καὶ ἡλικίᾳ νέον,
[6, 19]	κειμένην. Τὸν δὲ ποταμὸν μέγιστόν	τε	ὄντα τῶν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ
[6, 22]	ἱεροῦ δὲ οὐ πόρρω οἴκημά	τε	οὐ μέγα καὶ κιβωτός ἐστιν
[6, 14]	(Ὕλλου δὲ τῆς εἰκόνος ἵππος	τε	οὐ μέγας ἔχεται χαλκοῦς, ὃν
[6, 3]	(Μετὰ δὲ τὸν Χαιρέαν Μεσσήνιός	τε	παῖς Σόφιος, καὶ ἀνὴρ Ἠλεῖος
[6, 6]	δὲ αὐτῷ καὶ Νεμείων ἔν	τε	παισὶ καὶ ἀγενείων ἑτέρα νίκη.
[6, 17]	δὲ Γοργίαν λόγων ἕνεκα ἔν	τε	πανηγύρει τῇ Ὀλυμπικῇ φασι, καὶ
[6, 9]	οὐ κατὰ ταὐτὰ δοξάζειν ἐμοί	τε	παρίστατο καὶ τοῖς πρότερον ἢ
[6, 6]	ἀρχαίας. Νεανίσκος Σύβαρις καὶ Κάλαβρός	τε	ποταμὸς καὶ Λύκα πηγή, πρὸς
[6, 26]	ἑκατὸν ἀφέστηκε, κεῖται δὲ τετραμμένη	τε	πρὸς Σικελίαν, καὶ ὅρμον παρεχομένη
[6, 15]	προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια παίδων	τε	πυγμῇ, καὶ αὖθις ἐν ἀνδράσι
[6, 4]	τοῦ Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός	τε	πύκτης, τοὺς ἐλθόντας κρατήσας τῶν
[6, 3]	ἀρετᾶς. Δῆλοι οὖν εἰσιν οἵ	τε	Σάμιοι καὶ οἱ ἄλλοι Ἴωνες,
[6, 26]	Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τά	τε	(σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι, καὶ
[6, 2]	ουδεὶ ς Μεσσή νιος, ού	τε	Σικελιώ της, ού τ' εκ
[6, 22]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Προελθόντι δὲ ὅσον	τε	στάδιον ἀπὸ τοῦ τάφου σημεῖά
[6, 18]	ἐς τὰς πόλεις. Καὶ αὐτός	τε	συγγεγραφὼς ἦν, καὶ τὸ ἔχθος
[6, 6]	ἔρωτα αὐτῆς. Καὶ ἡ παῖς	τε	συνοικήσειν κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι αὐτὴν
[6, 1]	Τρωί λω δε) τελεί α	τε	συνωρί δι, καὶ πώ λων
[6, 13]	Ἐπὶ γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων	τε	τῇ ὠκύτητι ἀντήρκεσε, καὶ γεγόνασιν
[6, 24]	τοῦ γυμνασίου φέρει μὲν ἔς	τε	τὴν ἀγορὰν καὶ ἐπὶ τὸν
[6, 13]	ἧσσον θέουσα ἐν κόσμῳ περί	τε	τὴν νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ
[6, 17]	παρ' Ἀθηναίους. Καί τοι ἄλλα	τε	Τισίας ἐς λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ
[6, 8]	ἐν πολέμοις ἐστὶν ἔργα τῇ	τε	τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα
[6, 16]	ἀναθέντες. (Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν	τε	τὸν Δημητρίου πατέρα καὶ Σέλευκον
[6, 23]	αἱ γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα	τε	τοῦ Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς τιμὴν,
[6, 10]	ἔτι. (Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ, υἱῷ	τε	τοῦ Δαμαρέτου καὶ υἱωνοῖς, δύο
[6, 23]	αἱ τιμαί· χρόνος δὲ στεφάνου	τε	τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας
[6, 23]	ἕτερον, ἃ ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου	τε	τοῦ Σμυρναίου καὶ Ἠλείου Πολύκτορος
[6, 7]	δὲ ἄλλας Πυθοῖ, καὶ Ἰσθμίων	τε	τρεῖς, καὶ ἐν Νεμέᾳ πέντε.
[6, 19]	Ἀχελῷος καὶ Ἡρακλῆς ἐστιν, Ἄρης	τε	τῷ Ἀχελῴῳ βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ
[6, 12]	τὸ ἅρμα ἀνήρ ἐστιν ὁμώνυμός	τε	τῷ Δεινομένους, καὶ ἐν Συρακούσαις
[6, 15]	ὀλίγῳ τι πρότερον, ὡς ὁμώνυμός	τε	τῷ Δεινομένους ὁ Ἱέρων οὗτος
[6, 13]	τις. Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν Ἀγαθίνῳ	τε	τῷ Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ, Τηλεμάχῳ
[6, 3]	πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι	τε	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο
[6, 5]	τὸ ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν ἄλλους	τε	τῶν φρονησάντων ἐπὶ ἰσχύι, καὶ
[6, 21]	(Προϊ όντι δὲ ἐντεῦθεν τό	τε	ὕδωρ τῆς Παρθενίας ἐστὶ καὶ
[6, 2]	εν Δελφοις καὶ εν Ἄργει	τε	υπηρξε καὶ εν Κορί νθω
[6, 12]	ἄγνωστα· τὰς δὲ ἐξ ἀρχῆς	τε	ὑπὸ ἀσθενείας ἀφανεστέρας, καὶ δι'
[6, 7]	καὶ ἀναχθέντα ἐς Σπάρτην, ἀδικεῖν	τε	ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι, καὶ ἐπιβληθῆναί
[6, 26]	καὶ ἐμφορηθὲν τοῦ καλάμου, ῥήγνυταί	τε	ὑπὸ πλησμονῆς, καὶ ἀποθανόντος οὕτω
[6, 7]	πανηγύρεως τὸν πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν	τε	ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ
[6, 1]	Κυνί σκας εικώ ν, Ἀπελλου	τέ	χνη. Γέ γραπται δὲ καὶ
[6, 19]	οἱ πρὸς τῇ Ἀττικῇ θησαυρόν	τε	ᾠκοδομήσαντο, καὶ ἀναθήματα ἀνέθεσαν ἐς
[6, 4]	ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος, ἐκ Σικελίας	τε	ὢν γένος, καὶ ἀπὸ τῆς
[6, 7]	ἐν μὲν ἀνδράσιν Εὐκλῆς, Καλλιάνακτός	τε	ὢν καὶ Καλλιπατείρας τῆς Διαγόρου,
[6, 17]	Ἑρμησιάναξ Ἀγονέου, καὶ Εἰκάσιος Λυκίνου	τε	ὢν καὶ τῆς Ἑρμησιάνακτος θυγατρὸς,
[6, 11]	τὰ δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν, Εὔθυμόν	τε	ὡς κατεμαχέσατο τὸν πύκτην, καὶ
[6, 22]	τὴν τετάρτην τε καὶ ἑκατοστήν,	τεθεῖσαν	δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων, ἀνολυμπιάδας οἱ
[6, 14]	μὲν γὰρ τὸν ἀγῶνα τὸν	τεθέντα	ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ ὄντα πω
[6, 23]	Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε	τεθῆναι	λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ Ὀξύλου στρατεύματος
[6, 19]	ἀκροθίνιον τῷ Διὶ ὑπὸ Μυόνων	τεθῆναι.	Οἵτινες δὲ οὗτοι ἦσαν, οὐ
[6, 9]	ὡς οὔτε ζῶντα Κλεομήδην οὔτε	τεθνεῶτα	εὕρισκον, ἀποστέλλουσιν ἄνδρας ἐς Δελφοὺς
[6, 1]	κλησιν λαβὼ ν Πολύ χαλκος,	τεθρί	ππω μὲ ν καὶ ουτος
[6, 17]	δὲ αὖθις ἐξ Ἤλιδος, Ἀρχίδαμος	τεθρίππῳ	νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός ἐστιν ὁ
[6, 1]	ρματι· ὀλυμπιά δι δὲ εκρά	τει	δευτέ ρα πρὸ ς ταις
[6, 8]	ἐπανήκων οὐχ οἷός τε ἔτι	τεῖναι	τὸ τόξον ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας
[6, 8]	ἰσχύος, τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάστης	τείνοντα	τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί τε δὴ
[6, 19]	ἄγαλμ' ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου	Τεῖχος	ἑλόντες Ἀράτου, ἐπῆρχε δὲ Μιλτιάδης
[6, 19]	ὅτι μὴ θέατρον καὶ περίβολοι	τείχους	ἄλλο ἐλείπετο οὐδὲν Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς
[6, 22]	Πέλοπος ἐν τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι.	Τείχους	δὲ ἢ ἄλλου κατασκευάσματος ἐλείπετο
[6, 20]	καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς τοῦ	τείχους	οἰκοδομίας τὰς πέτρας. Ὁ δὲ
[6, 23]	ὁδόν, ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται τοῦ	τείχους,	φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν ἔτι αὐτοί,
[6, 21]	δὲ ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν	τεκμαίροιτο	ἄν τις Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι
[6, 4]	Λυσίππου τοῦ ποιήσαντος τὴν εἰκόνα	τεκμαιρόμενον	τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ με
[6, 18]	χάριν, ἐξανδραποδίσασθαι μὲν γυναῖκας καὶ	τέκνα	Λαμψακηνῶν, καταβαλεῖν δὲ καὶ ἐς
[6, 20]	ἐπὶ τῷ μαστῷ, λέγειν ὡς	τέκοι	μὲν αὐτὴ τὸν παῖδα, διδοίη
[6, 14]	τῆς ἰσχύος τε καὶ τῆς	τελεθτῆς	αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου τοῦ βασιλέως.
[6, 1]	κας, τω Τρωί λω δε)	τελεί	α τε συνωρί δι, καὶ
[6, 2]	τὸ ν δρό μον των	τελεί	ων τοὺ ς πώ λους
[6, 16]	ὁ Γλαύκων οὗτος ἐπὶ ἅρματος	τελείου	δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ' Οἱ ἑτέρωθεν
[6, 10]	Εὐτελίδας καὶ Χρυσόθεμις τάδε ἔργα	τέλεσσαν	Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες ἐκ προτέρων.
[6, 14]	στέφανον· καὶ πλησίον τοῦ ἵππου	Τελέστας	ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·
[6, 14]	Σιλανίωνος δὲ ἔργον ἐστὶν ὁ	Τελέστας.	(Μίλωνα δὲ τὸν Διοτίμου πεποίηκε
[6, 19]	Διποίνου καὶ Σκύλλιδος μαθητὴς ἐποίησε.	(Τελευταῖος	δὲ τῶν θησαυρῶν πρὸς αὐτῷ
[6, 8]	εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ τοῦ	τελευταίου·	τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον τὸ
[6, 5]	Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο ἡ	τελευτή.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι ἀνδριάντες ἀθλητῶν.
[6, 17]	φησὶν ἐπὶ τοῦ ἐπιγράμματος τῇ	τελευτῇ,	Τῶν δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν γένος
[6, 4]	βίου συνέπεσεν ἐν πολέμῳ τὴν	τελευτὴν	γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ
[6, 7]	δὲ ἐς τοῦ Δωριέως τὴν	τελευτήν,	ἐστιν ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ
[6, 20]	Σισύφου. Γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν	τελευτὴν	λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε
[6, 12]	τὴν Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον τυραννήσαντος	τελευτὴν	Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος ὁ
[6, 8]	λύκον. Τὰ κατὰ τὴν Τιμάνθους	τελευτήν.	Τά κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους δὲ
[6, 12]	οἱ βίου συνέβη γενέσθαι τὴν	τελευτὴν	ὑπὸ Δεινομένους, γένος μὲν Συρακουσίου,
[6, 4]	δὲ ἄλλων τε καὶ τῆς	τελευτῆς	(ἐμοὶ δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα ἐς
[6, 10]	Ἡραιέα, καὶ Ἐπικράδιον Μαντινέα, καὶ	Τέλλωνα	Θάσιον, καὶ Ἠλεῖον Ἀγιάδαν, ἐν
[6, 10]	ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη· τὸν δὲ	Τέλλωνα	ὅστις εἰργάσατο, οὐ μνημονεύουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 9]	ἔκαμνον ἀνοίγειν τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι.	Τέλος	δὲ τὰ ξύλα τῆς κιβωτοῦ
[6, 14]	ἄφθονον. (Μίλωνι μὲν δὴ τοιόνδε	τέλος	ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ τὸν Αἰακίδου
[6, 8]	ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει τὸ	τέλος	τοῦ βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ
[6, 12]	εἰσιν οἱ ἐς τὸ Ἀργολικὸν	τελοῦντες.	Τοῦ Ἀγησάρχου δέ ἐστιν ἡ
[6, 3]	τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν· Ἐν πολυθαήτῳ	τεμένει	Διὸς ὑψιμέδοντος Ἕστηκ' ἀνθέντων δημοσίᾳ
[6, 25]	Τῆς δὲ περιέχεται μὲν τὸ	τέμενος	θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς τοῦ
[6, 25]	ναός, τὸ δὲ ἐν ὑπαίθρῳ	τέμενος	οὐ πολὺ ἀφεστηκὸς ἀπὸ τοῦ
[6, 6]	δὲ Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι	τέμενός	τε ἀποτεμομένους οἰκοδομήσασθαι νεὼν, διδόναι
[6, 25]	θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς τοῦ	τεμένους	πεποίηται, καὶ ἐπὶ τῇ κρηπῖδι
[6, 6]	πρὸς δὲ Ἡρῷόν τε καὶ	Τεμέσα	ἦν ἡ πόλις, ἐν δέ
[6, 6]	ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι δὲ τὴν	Τεμέσαν	καὶ ἐς ἐμὲ ἀνδρὸς ἤκουσα
[6, 6]	δὲ (ἀφίκετο γὰρ ἐς τὴν	Τεμέσαν,	καί πως τηνικαῦτα τὸ ἔθος
[6, 6]	παράπαν ἐξ Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν	Τεμέσαν,	μὲν ἐκλιπεῖν οὐκ εἴα, τὸν
[6, 6]	πόλεων, ἀφικέσθαι δὲ καὶ ἐς	Τεμέσαν	ὁμοῦ ταῖς ναυσί· μεθυσθέντα οὖν
[6, 6]	τε ὁμοίως τοὺς ἐν τῇ	Τεμέσῃ	καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν ἡλικίαν·
[6, 6]	ἔτος αὐτῷ γυναῖκα τῶν ἐν	Τεμέσῃ	παρθένων τὴν καλλίστην. (Τοῖς μὲν
[6, 6]	ἔνδοξος. Ἡ πρὸς τὸν ἐν	Τεμὲσσῃ	ἥρῳα Εὐθύμου μάχη. (Ἐν δὲ
[6, 17]	τῶν ἀνηκόντων ἐς μνήμην. Δημοκράτης	Τενέδιος,	καὶ Ἠλεῖος Κριάννιος· οὗτος μὲν
[6, 1]	ταις Ὀλυμπικαις νί καις, πρό	τερον	έ τι εδή λωσα εν
[6, 1]	ς του Ἀναξά νδρου πρό	τερον	έ τι στεφανωθηναι τὸ ν
[6, 1]	απά ντων εισὶ ν εστηκό	τες	ανδριά ντες, αλλὰ καὶ αποδειξά
[6, 26]	(Τρέφουσι δὲ αὐτὰ ἐπὶ μὲν	τέσσαρα	ἔτη παρέχοντες τροφήν σφισιν ἔλυμον·
[6, 21]	διορίζων, ὄνομα δέ οἱ Διάγων.	Τεσσαράκοντα	δὲ ἀπὸ τῆς Σαύρου δειράδος
[6, 15]	μὲν οὖν μιᾷ πρὸς ταῖς>	τεσσαράκοντα	καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν ἀνῃρημένος
[6, 22]	γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ ταῖς	τεσσαράκοντα	Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν ὁ Πανταλέοντος ὑπόνοιαν
[6, 3]	νίκας, τρεῖς δὲ ἀνείλετο Ἰσθμίων,	τέσσαρας	δὲ ἐν Νεμέᾳ, καὶ Ὀλυμπικὰς
[6, 13]	Λεωνίδᾳ Ῥοδίῳ ἐστίν. Ἐπὶ γὰρ	τέσσαρας	ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων τε τῇ ὠκύτητι
[6, 13]	δὴ ἐπὶ τῆς δευτέρας Καὶ	τέσσαρας,	ὡς ἕκαστοι συνταχθῶσιν ὑπὸ τοῦ
[6, 4]	μία δὲ ἐγένετο ἐν Δελφοῖς,	τέσσαρες	δὲ ἐν Ἰσθμῷ, καὶ Νεμείων
[6, 17]	δρόμου γεγόνασιν αὐτῷ νῖκαι πέντε,	τέσσαρες	δὲ Πυθοῖ, καὶ ἴσαι Νεμείων,
[6, 15]	ἀνθρώπων ἄχρι ἐμοῦ τῷ Γόργῳ	τέσσαρες	μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἐπὶ
[6, 20]	ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα ὁ	τεταγμένος	ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ,
[6, 22]	ἀγῶνα ἔθεσαν ὁμοῦ τῷ Φείδωνι.	Τετάρτῃ	δὲ ὀλυμπιάδι καὶ τριακοστῇ στρατὸν
[6, 4]	μὴ ἀναγραφεῖσα ὑπὸ Ἠλείων ὀλυμπιὰς	τετάρτη	καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα τοῦ
[6, 15]	ἄνδρα Τιμόπτολιν Λάμπιδος Παλεῖς, ἡ	τετάρτη	Κεφαλλήνων μοῖρα. Οὗτοι δὲ οἱ
[6, 6]	οἱ πυγμῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην	τετάρτῃ	πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ
[6, 4]	τρεῖς δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τὴν	τετάρτην	δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς ἑκατόν
[6, 22]	ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν	τετάρτην	τε καὶ ἑκατοστήν, τεθεῖσαν δὲ
[6, 19]	τρίτος τῶν θησαυρῶν καὶ ὁ	τέταρτος	ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει μὲν
[6, 23]	ὃς ἔχεται μὲν τοῦ μείζονος,	τετράγωνον	δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ τῷ σχήματι·
[6, 13]	ὁ Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν ἐχέτω.	Τετράκις	γὰρ δὴ ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο
[6, 4]	Πύθιά τ' ἄνδρας, Τρὶς Νεμέᾳ,	τετράκις	δ' Ἰσθμῷ ἐν ἀγχιάλῳ, Χίλων,
[6, 20]	πλευρὰ τῆς ἀφέσεως πλέον ἢ	τετρακοσίους	πόδας παρέχεται τοῦ μήκους, ᾠκοδόμηται
[6, 11]	νίκην. Τοὺς δὲ σύμπαντας στεφάνους	τετρακοσίους	τε ἔσχε καὶ χιλίους. (Ὡς
[6, 21]	αἱ οἰκήσεις, ἐπί τε ἄνεμον	τετραμμέναι	Λίβα καὶ ἡλίου δυσμάς. (Διαβάντων
[6, 26]	καὶ ἑκατὸν ἀφέστηκε, κεῖται δὲ	τετραμμένη	τε πρὸς Σικελίαν, καὶ ὅρμον
[6, 20]	ἡ ἄφεσις κατὰ πρῷραν νεώς·	τέτραπται	δὲ αὐτῆς τὸ ἔμβολον ἐς
[6, 5]	ἐπὶ Θεσσαλοὺς καὶ τὸν ποταμὸν	τέτραπται	τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα ὁ Πουλυδάμας
[6, 6]	Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ ἐς τοὺς	τέττιγας	παρέχεται θαῦμα. Οἱ μὲν γὰρ
[6, 6]	ἔτι οἱ ἐν τῇ Ῥηγίνῃ	τέττιγες	ἀφιᾶσι τὴν φωνήν. (Τούτου μὲν
[6, 6]	παρέχεται θαῦμα. Οἱ μὲν γὰρ	τέττιγες	οἱ ἐντὸς τῆς Λοκρίδος ἄχρι
[6, 6]	κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς ἄλλοις	τέττιξιν	ᾄδουσι· διαβάντων δὲ τὸν Καικίνην
[6, 4]	καὶ ἐς Ἱμέραν ἀφικόμενος πολιτείας	τετύχε·	ᾧ καὶ πολλὰ εὕρετο ἄλλα
[6, 1]	έ ργοις, ό μως ου	τετυχή	κασιν εικό νων. (Τού τους
[6, 20]	τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο πρῶτος,	Τεῦξέ	με Κλεοίτας υἱὸς Ἀριστοκλέους. Κλεοίτα
[6, 10]	Χρυσόθεμις τάδε ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖοι,	τέχναν	εἰδότες ἐκ προτέρων. Ἴκκος δὲ
[6, 3]	δὲ εἰκών ἐστι τοῦ Ἀριστοδήμου	τέχνη,	Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου μαθητοῦ, καὶ
[6, 4]	δὶς καὶ δὶς ἐν Ὀλυμπίᾳ.	Τέχνη	δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος ὁ ἀνδριάς
[6, 13]	Δούριος Σάμιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·	τέχνη	δὲ ἡ εἰκών ἐστι μὲν
[6, 18]	Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου Πυθαγόρου	τέχνη.	(Ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα
[6, 19]	ἐστὶν ὁ Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου	τέχνη,	καὶ Ἀντιφίλου τε καὶ Μεγακλέους.
[6, 15]	κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Θεομνήστου Σαρδιανοῦ	τέχνη.	(Κλειτομάχου δὲ Θηβαίου τὴν μὲν
[6, 3]	τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ, καὶ σὺν	τέχνῃ	μάλιστα ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ
[6, 18]	θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου,	τέχνῃ	περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως
[6, 6]	Εὔθυμος. Ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς	τέχνη	τέ ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας
[6, 26]	τε καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου;	τέχνη	τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ
[6, 10]	δέ ἐστιν ὁ ἀνδριὰς Κλέωνος	τέχνη·	τὸν δὲ Τέλλωνα ὅστις εἰργάσατο,
[6, 11]	Θεαγένους ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει,	τέχνη	τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους,
[6, 9]	Γέλωνος τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων,	τέχνη	τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ
[6, 14]	καὶ διαύλου νίκην, ἐστὶν Ἀγελάδα	τέχνη	τοῦ Ἀργείου. (Παῖδα δὲ ἐφ'
[6, 12]	Ἀγησάρχου δέ ἐστιν ἡ εἰκὼν	τέχνη	τῶν Πολυκλέους παίδων. Τούτων μὲν
[6, 25]	ἐλέφαντος δέ ἐστι καὶ χρυσοῦ,	τέχνη	Φειδίου, τῷ δὲ ἑτέρῳ ποδὶ
[6, 17]	ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον,	τέχνην	τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης ἐν
[6, 20]	Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆς	τέχνης	ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι· τοῖς δέ
[6, 7]	ὡς καὶ κρέας ἐσθίειν ἐπινοήσειε·	τέως	δὲ τοῖς ἀθληταῖς σιτία τυρὸν
[6, 20]	δρόμον. Καθ' ό, τι δὲ	τῇ	Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχής ἐστιν ἡ
[6, 20]	ἑκατέρωθεν αἱ πρὸς τῇ στοᾷ	τῇ	Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ οἱ
[6, 24]	καὶ μνῆμα Πύρρωνος. Τὰ ἐν	τῇ	ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός. Τῶν
[6, 24]	Περγαμηνοῖς ἐστιν. (Ἠλείων δὲ ἐν	τῇ	ἀγορᾷ καὶ ἄλλο τοιόνδε εἶδον,
[6, 24]	μνῆμα εἴη. (Πεποίηται δὲ ἐν	τῇ	ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα
[6, 24]	ἀγυιαῖς δι' αὐτῶν. Ὄνομα δὲ	τῇ	ἀγορᾷ τὸ ἐφ' ἡμῶν ἐστιν
[6, 11]	ὅτου δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν	τῇ	ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ τῷ
[6, 23]	ἐπίκλησις, ἅτε τοῦ γυμνασίου γείτονι·	τῇ	ἀγυιᾷ δὲ Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ
[6, 21]	δὲ καὶ Πέλοπα οἱ Ἠλεῖοι	τῇ	Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν
[6, 6]	χώραν τὴν πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ	τῇ	ἄκρᾳ νέμονται, πατρὸς δὲ ἐκαλεῖτο
[6, 19]	Λοκρῶν φησι τῶν πρὸς Ζεφυρίῳ	τῇ	ἄκρᾳ, Πατροκλέα δὲ εἶναι Κατίλλου
[6, 8]	(ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων ἐν	τῇ	ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο τοῦ
[6, 19]	ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Οἱ ἐν	τῇ	Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός. Περὶ
[6, 17]	ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον ἐν	τῇ	Ἄλτει κατὰ τὰ ἡμῖν εἰρημένα.
[6, 7]	δὲ ὁ Πεισίροδος καὶ ἐν	τῇ	Ἄλτει παρὰ τῆς μητρὸς τὸν
[6, 2]	χον τιμά ς. (Ἐν δὲ	τη	Ἄλτει παρὰ τὸ ν του
[6, 16]	Ὀλυμπικὴ νίκη· καὶ στήλην ἐν	τῇ	Ἄλτει παρὰ τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν
[6, 19]	δὲ λίθου πωρίνου κρηπὶς ἐν	τῇ	Ἄλτει, πρὸς ἄρκτον τοῦ Ἡραίου,
[6, 11]	ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους ἐστὶν ἐν	τῇ	Ἄλτει, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου.
[6, 2]	Λακωνικη νί κη τὸ εν	τη	Ἄλτει τρό παιον εποί ησεν
[6, 22]	μετήγαγον, καὶ τῇ Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν	τῇ	Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ οὕτω τὴν
[6, 18]	ἀντιμηχανήσασθαί τι εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος	τῇ	ἀνάγκῃ τοῦ ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν
[6, 25]	καὶ Πυλίοις τὸν δην συμμαχήσοντα	τῇ	ἀπεχθείᾳ τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν
[6, 20]	τῷ πατρί. Ἐν Νεμέᾳ δὲ	τῇ	Ἀργείων ἥρως μὲν ἦν οὐδεὶς,
[6, 20]	φασιν ἐς Μιδέαν τὴν ἐν	τῇ	Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοπος
[6, 10]	τὰ δεξιὰ Κνακίας, ἐν δὲ	τῇ	ἀριστερᾷ Σάμος· καὶ ἐλεγεῖον τόδε
[6, 22]	Ἀλφειός, οὐ μὴν οὐδὲ ἐν	τῇ	Ἀρκάδων Πύλον ποτὲ ὀνομασθεῖσαν ἴσμεν
[6, 22]	ἐς Λετρίνους τε μετήγαγον, καὶ	τῇ	Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν τῇ Ἀλφειαίᾳ δρᾶν·
[6, 19]	Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ δὲ ἐπὶ	τῇ	ἀσπίδι γράμματα παρῆκται μὲν ἐπὶ
[6, 19]	κράνος τε καὶ κνημῖδες ὁμοῦ	τῇ	ἀσπίδι. Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ τοῖς
[6, 19]	Οἱ Μυᾶνες οὖν οἱ ἐπὶ	τῇ	ἀσπίδι κατά γε ἡμετέραν γνώμην
[6, 7]	τελευτήν, ἐστιν ἐν τῇ συγγραφῇ	τῇ	Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι μὲν
[6, 19]	Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων τῶν πρὸς	τῇ	Ἀττικῇ. Γελώων. (Ἔστι δὲ λίθου
[6, 19]	Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ οἱ πρὸς	τῇ	Ἀττικῇ θησαυρόν τε ᾠκοδομήσαντο, καὶ
[6, 13]	καὶ δολίχου τε ἐν ἡμέρᾳ	τῇ	αὐτῇ καὶ παραυτίκα σταδίου λαβὼν
[6, 6]	γὰρ ὁ Θάσιος Ὀλυμπιάδι ἐθέλων	τῇ	αὐτῇ πυγμῆς τε ἀνελέσθαι καὶ
[6, 26]	ἕτερον γίνονται τοιόνδε. Ἔστιν ἐν	τῇ	γῇ ζωύφιόν σφισιν, ὃν σῆρα
[6, 17]	ἀπόγονος τρίτος Δηικράτους συνοικήσαντος ἀδελφῇ	τῇ	Γοργίου. (Οὗτος ὁ Γοργίας πατρὸς
[6, 6]	δὲ καὶ ὄνομα Λύκβαντα ἐπὶ	τῇ	γραφῇ γράμματα. Ταῦτα μὲν δὴ
[6, 14]	νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη τοῦ ἀγῶνος·	τῇ	δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ τηνικαῦτα
[6, 24]	ἐς τὴν ἀγορὰν τοὺς κίονας,	τῇ	δὲ ἐς τὰ ἐπέκεινα τῆς
[6, 16]	τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοῦ Δημητρίου,	τῇ	δὲ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν τὸν
[6, 9]	τῷ Γέλωνι ἐποίησε τὴν εἰκόνα.	(Τῇ	δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ πρὸ ταύτης
[6, 17]	τὸν βωμὸν τὸν μέγαν ἀφικέσθαι	τῇ	δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε ἔστι σοι
[6, 1]	τη χειρὶ έ χει οι	τη	δεξια ταινί αν. (Παρὰ δὲ
[6, 20]	χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες αἱ ἐν	τῇ	δευτέρᾳ τάξει· διὰ πάντων τε
[6, 21]	ἀπὸ τοῦ Χαμύνου τῆς οὐσίας	τῇ	Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι τὸ ἱερόν. (Ἀγάλματα
[6, 11]	καταποντοῦσι τὴν εἰκόνα, ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ	τῇ	Δράκοντος, ὃς Ἀθηναίοις θεσμοὺς γράψας
[6, 3]	μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ ἐπὶ	τῇ	ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι τὸ πταῖσμα ἐγένετο
[6, 24]	τοῖς τάφοις αὐτῶν. Ἐν γὰρ	τῇ	Ἑβραίων χώρᾳ Σιληνοῦ μνῆμα, καὶ
[6, 2]	ξειμι. Του Θρασυβού λου δὲ	τη	εικό νι γαλεώ της πρὸ
[6, 2]	Μιλή σιον, καὶ ανέ γραψε	τη	εικό νι, ως γέ νος
[6, 11]	δὲ τοῦ ἀποθανόντος οἱ παῖδες	τῇ	εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου. Καὶ οἱ
[6, 3]	Σικυῶνα αὐτοὶ, φιλίᾳ Θηβαίων, ὁμοῦ	τῇ	ἐκ Βοιωτίας δυνάμει. Φαίνοιτο ἂν
[6, 22]	παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν	τῇ	Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς Λετρίνους τε
[6, 13]	τῇ Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται δὲ	τῇ	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη λέγουσα
[6, 18]	καθάπερ γε καὶ ἦν, ἀνερρήθη·	τῇ	ἐπὶ ταύτῃ δὲ λαβὼν χρήματα
[6, 16]	ἡγεμόνα ἐν Ναυπάκτῳ φιλίᾳ γενέσθαι	τῇ	ἐς Αἰτωλούς. (Τίμωνος δὲ οὐ
[6, 21]	σφισιν ἐπὶ μέγα ἐξῆρε τιμῇ	τῇ	ἐς αὐτοὺς καὶ Ἱπποδαμείας χάριτι·
[6, 3]	συμβάντα ἦν ἐς τὸν Οἰβώταν,	τῇ	ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται μοι συγγραφῇ.
[6, 6]	τῆς ἐς Εὔθυμον, ὅτι ἐπηρείᾳ	τῇ	ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι
[6, 25]	ἀστέρων, τῇ χειρὶ δὲ ἔχει	τῇ	ἑτέρᾳ τὸ κέρας τῆς Ἀμαλθείας.
[6, 5]	ἐπέσχε τοῦ πρόσω. Λαβόμενος γὰρ	τῇ	ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν ὄπισθε τοῦ
[6, 8]	τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα	τῇ	εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ τοῦ
[6, 9]	καὶ ὡς Ταυροσθένης τῇ Ὀλυμπιάδι	τῇ	ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας ἐς
[6, 10]	τοῦ ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως	τῇ	ἐφεξῆς· πεποίηται ὁ ἀνδριὰς ἀσπίδα
[6, 7]	ταῖς ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ	τῇ	ἐφεξῆς ταύτῃ συνέβη τὸν Θέαντον·
[6, 3]	καὶ ὡσαύτως ἐν Ἐφέσῳ παρὰ	τῇ	Ἐφεσίᾳ θεῷ. Ταῦτα μέν ἐστιν
[6, 22]	γενέσθαι· (Πύλου δὲ τῆς ἐν	τῇ	Ἠλείᾳ δῆλα τὰ ἐρείπια κατὰ
[6, 20]	δὲ καὶ τὴν Ὠλενίαν ἐν	τῇ	Ἠλείᾳ πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι) οἱ
[6, 26]	τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει δὲ	τῇ	Ἠλείων ἐστὶν ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος
[6, 25]	ἄγοντι ἐπὶ Πύλον τὴν ἐν	τῇ	Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ καὶ Ἀθηνᾶν
[6, 4]	τοῦ ποιήσαντος τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον	τῇ	ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ με τὸν
[6, 3]	Σάμῳ τε ἔστιν ἰδεῖν παρὰ	τῇ	Ἥρᾳ, καὶ ὡσαύτως ἐν Ἐφέσῳ
[6, 24]	καλουμέναις, ἔνθα τὸν πέπλον ὑφαίνουσι	τῇ	Ἥρᾳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Ναὸς ἀνείμενος
[6, 13]	καὶ τὴν εἰκόνα καθεῖλον παρὰ	τῇ	Ἥρᾳ τῇ Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται
[6, 3]	καὶ εἰκὼν Ἀλκιβιάδου χαλκῆ παρὰ	τῇ	Ἥρᾳ τῇ Σαμίων ἐστὶν ἀνάθημα.
[6, 20]	αὐτὸ ἔσοδος οὐκ ἔστι πλὴν	τῇ	θεραπευούσῃ τὸν θεὸν, ἐπὶ τὴν
[6, 14]	δὲ τὸν Αἰακίδου βασιλεύσαντα ἐν	τῇ	Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ, καὶ ἔργα πολλὰ
[6, 11]	καὶ πυγμῆς. Ἐν Φθίᾳ δὲ	τῇ	Θεσσαλῶν, πυγμῆς μὲν ἢ παγκρατίου
[6, 20]	Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην αἱροῦνται	τῇ	θεῷ κατὰ ἔτος ἕκαστον. Ἡ
[6, 22]	ναῷ. (Γενέσθαι δὲ τὴν ἐπίκλησιν	τῇ	θεῷ λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε.
[6, 22]	ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ	τῇ	θεῷ ταύτῃ καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον
[6, 21]	ἐς ἐμὲ ἔτι· ἱδρύσασθαι δὲ	τῇ	θεῷ τὸ ἱερὸν Κλύμενόν φασιν
[6, 22]	ἐπὶ τῶν ἐλάφων (ἐμοὶ δοκεῖν)	τῇ	θήρᾳ· αὐτοὶ δὲ γυναικὸς ἐπιχωρίας
[6, 19]	ὃς ἀρχὴν ἔσχεν ἐν Χερρονήσῳ	τῇ	Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς οἰκίας ταύτης·
[6, 8]	τὸ εἶδος ἐς λύκον ἐπὶ	τῇ	θυσίᾳ τοῦ Λυκαίου Διός, καὶ
[6, 19]	δὲ εἶναι ποταμὸν ἐν χώρᾳ	τῇ	Ἰβήρων λέγουσι, στόμασιν ἐς θάλασσαν
[6, 4]	τῇ Τρῳάδι, κειμένης δὲ ὑπὸ	τῇ	Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων τῶν ταύτῃ,
[6, 3]	ἀλλὰ ἐκ Μεσσήνης τῆς ὑπὸ	τῇ	Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ τὸν Ἀριστοκρίτου
[6, 20]	ταῖς γυναιξὶν ἔσοδος, αἳ θύουσι	τῇ	Ἱπποδαμείᾳ, καὶ ἄλλα ἐς τιμὴν
[6, 3]	πάντες ἄνθρωποι θεραπεύουσι τὰ ὑπερέχοντα	τῇ	ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Ἀθλητῶν ἀνδριάντες.
[6, 2]	δύ ο γεγονὼ ς έ	τη	καὶ δέ κα ενί κησεν
[6, 10]	ἐφ' ἡμῶν, καὶ κράνος ἐπὶ	τῇ	κεφαλῇ, καὶ κνημῖδας ἐπὶ τοῖς
[6, 14]	καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος τὰς ἐν	τῇ	κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν ὑπὸ ἰσχύος
[6, 22]	χαλκῆ: ὀστᾶ τὰ Πέλοπος ἐν	τῇ	κιβωτῷ φυλάσσουσι. Τείχους δὲ ἢ
[6, 20]	θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ τοῦ ὄρους	τῇ	κορυφῇ θύουσιν οἱ Βασίλαι καλούμενοι
[6, 25]	τοῦ τεμένους πεποίηται, καὶ ἐπὶ	τῇ	κρηπῖδι ἄγαλμα Ἀφροδίτης χαλκοῦν, ἐπὶ
[6, 21]	καὶ τρόπαιον κατὰ Ἀρκάδων ἐπὶ	τῇ	κρηπῖδι εἱστήκει. Ἔστι δὲ καὶ
[6, 14]	αὐτόν: ἐπιτυχεῖν γὰρ αὐτὸν ἐν	τῇ	Κροτωνιάτιδι αὐαινομένῳ ξύλῳ· σφῆνες δὲ
[6, 14]	πως τὸ θηρίον τοῦτο ἐν	τῇ	Κροτωνιάτιδι πολύ τε νέμεται καὶ
[6, 21]	οἱ Ἠλεῖοι τῇ Ἀθηνᾷ θῦσαι	τῇ	Κυδωνίᾳ πρὶν ἢ ἐς τὸν
[6, 1]	νιοι καὶ εφεξης ανακεί μενοι	τη	Κυνί σκα· ί ππων νικαι
[6, 13]	εἰκόνα καθεῖλον παρὰ τῇ Ἥρᾳ	τῇ	Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται δὲ τῇ
[6, 2]	νιος, ὸ ς καὶ επὶ	τη	Λακωνικη νί κη τὸ εν
[6, 19]	οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ ἐν	τῇ	Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ δὲ ἐπὶ
[6, 15]	ἐς τὸ παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει	τῇ	μάχῃ. Αἱ δὲ Πυθοῖ νῖκαι
[6, 20]	δὲ τῶν Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν	τῇ	μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ
[6, 6]	τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα τε δὴ	τῇ	μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ
[6, 15]	Σέλευκον στρατιᾷ καὶ ἁλόντα ἐν	τῇ	μάχῃ, καὶ τοῦ Δημητρίου τὸν
[6, 9]	Ἐπιδαυρίῳ, τὸν Ἴκκον ἀποκτείνειεν ἐν	τῇ	μάχῃ· καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν
[6, 6]	ἐδυνήθη τὸν κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς	τῇ	μάχῃ πρὸς τὸν Εὔθυμον. (Ἐπὶ
[6, 16]	καὶ Ἦλις παρὰ τὴν Ἑλλάδα,	τῇ	μὲν Ἀντίγονον τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου
[6, 23]	ἱερὸν τῆς Φιλομείρακός ἐστιν Ἀρτέμιδος.	Τῇ	μὲν δὴ θεῷ γέγονεν ἡ
[6, 4]	δυόδεκα, Ὀλυμπίασι δὲ καὶ Πυθοῖ,	τῇ	μὲν δύο, τρεῖς δὲ ἐν
[6, 24]	τῆς στοᾶς Δώριος, καὶ διπλῆ,	τῇ	μὲν ἐς τὴν ἀγορὰν τοὺς
[6, 19]	Ἑσπερίσι τὴν μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον	τῇ	μηλέᾳ τὸν δράκοντα· κέδρου μὲν
[6, 11]	Τιμοσθένην Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους δὲ	τῇ	μητρὶ Ἡρακλέους συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς
[6, 1]	εστιν εικώ ν. (Ἐς δὲ	τὴ	ν Ἀρχιδά μου Κυνί σκαν,
[6, 2]	Σπά ρτης ιπποτρό φων μετὰ	τὴ	ν εικό να ανά κεινται
[6, 2]	(Παρὰ δὲ του Θρασυβού λου	τὴ	ν εικό να Τιμοσθέ νης
[6, 2]	νιοι δὲ ά ρα μετὰ	τὴ	ν επιστρατεί αν του Μή
[6, 1]	δὲ καὶ επιγρά μματα ες	τὴ	ν Κυνί σκαν έ χοντα.
[6, 2]	ντος δὲ του πολέ μου,	τὴ	ν μὲ ν εικό να
[6, 1]	κατέ χει, τὸ δὲ αιτει	τὴ	ν ταινί αν. Ἐνί κησε
[6, 3]	τῶν πραγμάτων, καὶ Κόνωνος κεκρατηκότος	τῇ	ναυμαχίᾳ περὶ Κνίδον καὶ ὄρος
[6, 20]	ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα μέλλουσα ἐπὶ	τῇ	νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (Τὸ δὲ
[6, 13]	δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ	τῇ	νίκῃ τὸν Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί
[6, 10]	ὀλίγον· ὄνομα δὲ τῇ πόλει	τῇ	νῦν Δυρράχιον ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ.
[6, 12]	Πύρρον τὸν Αἰακίδου καὶ ὁμοῦ	τῇ	ξενίᾳ καὶ ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο, Γέλωνι
[6, 22]	ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν	τῇ	ὀγδόῃ τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα
[6, 9]	τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς Ταυροσθένης	τῇ	Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς
[6, 17]	λόγων ἕνεκα ἔν τε πανηγύρει	τῇ	Ὀλυμπικῇ φασι, καὶ ἀφικόμενον κατὰ
[6, 18]	Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς	τῇ	ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει τὰ μέγιστα
[6, 15]	ἤδη τῷ Κάπρῳ νίκης ἐπὶ	τῇ	πάλῃ, ἀνεδίδασκεν ὁ Κλειτόμαχος τοὺς
[6, 22]	ἐπίκλησις Ἰωνίδες. Λουομένοις δὲ ἐν	τῇ	πηγῇ καμάτων τέ ἐστι καὶ
[6, 22]	καὶ νυμφῶν ἐστιν ἱερὸν ἐπὶ	τῇ	πηγῇ. Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ μὲν
[6, 22]	ᾠκεῖτο. (Οἰκιστὴν μὲν δὴ γενέσθαι	τῇ	πόλει Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ
[6, 10]	δὲ ἀφεστηκυῖαν ὀλίγον· ὄνομα δὲ	τῇ	πόλει τῇ νῦν Δυρράχιον ἀπὸ
[6, 9]	τὴν εἰκόνα. (Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι	τῇ	πρὸ ταύτης Κλεομήδην φασὶν Ἀστυπαλαιέα,
[6, 25]	ἀπεχθείᾳ τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν	τῇ	Πύλῳ τιμάς. (Ἐπάγονται δὲ καὶ
[6, 6]	Καικίνην οὐδεμίαν ἔτι οἱ ἐν	τῇ	Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι τὴν φωνήν.
[6, 14]	ἐς αὐτὸν καὶ τὸ ἐπὶ	τῇ	ῥοιᾷ καὶ τὸ ἐπὶ τῷ
[6, 3]	Ἀλκιβιάδου χαλκῆ παρὰ τῇ Ἥρᾳ	τῇ	Σαμίων ἐστὶν ἀνάθημα. Ὡς δὲ
[6, 13]	ἔστω γὰρ δήπου, ὡς ἐν	τῇ	στήλῃ, οὐκ εἶναί πω τοῦ
[6, 13]	οἳ τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ	τῇ	στήλῃ φασὶν εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος,
[6, 24]	ἀγῶνα σφᾶς δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται.	(Τῇ	στοᾷ δὲ, ἔνθα οἱ Ἑλλανοδίκαι
[6, 20]	μὲν δὴ ἑκατέρωθεν αἱ πρὸς	τῇ	στοᾷ τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγες,
[6, 7]	Δωριέως τὴν τελευτήν, ἐστιν ἐν	τῇ	συγγραφῇ τῇ Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα·
[6, 8]	καὶ ἐν πολέμοις ἐστὶν ἔργα	τῇ	τε τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ οὐκ
[6, 17]	γένους φησὶν ἐπὶ τοῦ ἐπιγράμματος	τῇ	τελευτῇ, Τῶν δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν
[6, 6]	ἀποκτείνοντά τε ὁμοίως τοὺς ἐν	τῇ	Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν
[6, 13]	οὗτος ἐκ Κεράμου τῆς ἐν	τῇ	τραχείᾳ Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ ἀρετὴν
[6, 15]	Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου τοῦ ἐν	τῇ	Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ
[6, 25]	ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ τῷ ἐν	τῇ	Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν δὲ ἐς
[6, 4]	δὲ ἐξ Ἀσσοῦ τῆς ἐν	τῇ	Τρῳάδι, κειμένης δὲ ὑπὸ τῇ
[6, 4]	βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς ἔν γε	τῇ	ὑπερορίᾳ Λακεδαιμονίους ἀναθέντας εὕρισκον. Ἀρχιδάμου
[6, 19]	τοῖς λόγοις Λοκρῶν τῶν πρὸς	τῇ	Φωκίδι καὶ ἄλλας πόλεις, ἐν
[6, 10]	ὕνην, πρὸς τὸ ἄροτρον καθήρμοσε	τῇ	χειρὶ ἀντὶ σφύρας χρώμενος. Καί
[6, 25]	δὲ χλαμύδα ποικίλην ὑπὸ ἀστέρων,	τῇ	χειρὶ δὲ ἔχει τῇ ἑτέρᾳ
[6, 1]	η δὲ εικὼ ν επὶ	τη	χειρὶ έ χει οι τη
[6, 25]	Πάνδημον ὀνομάζουσι. Τὰ δὲ ἐπὶ	τῇ	χελώνῃ τε καὶ ἐς τὸν
[6, 21]	ἔσῃ τῆς Πισαίας. (Ἐν ταύτῃ	τῇ	χώρᾳ λόφος ἐστὶν ἀνήκων ἐς
[6, 13]	γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων τε	τῇ	ὠκύτητι ἀντήρκεσε, καὶ γεγόνασιν αὐτῷ
[6, 13]	τε τῷ Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ,	Τηλεμάχῳ	μὲν ἐπὶ ἵππων νίκῃ γέγονεν
[6, 13]	Ἀγαθίνῳ τε τῷ Θρασυβούλου καὶ	Τηλεμάχῳ,	Τηλεμάχῳ μὲν ἐπὶ ἵππων νίκῃ
[6, 12]	δὲ ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ	τὴν	Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν
[6, 25]	ὀδύνῃσιν ἔδωκεν. Εἰ δὲ κατὰ	τὴν	Ἀγαμέμνονος καὶ Μενελάου στρατείαν ἐπὶ
[6, 24]	δὲ τῆς στοᾶς τὸ ἐς	τὴν	ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους
[6, 24]	ταύτην τὴν στοὰν ἰόντι ἐς	τὴν	ἀγορὰν, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ παρὰ
[6, 24]	γυμνασίου φέρει μὲν ἔς τε	τὴν	ἀγορὰν καὶ ἐπὶ τὸν Ἑλλανοδικαιῶνα
[6, 24]	καὶ διπλῆ, τῇ μὲν ἐς	τὴν	ἀγορὰν τοὺς κίονας, τῇ δὲ
[6, 11]	αὖθις κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐς	τὴν	ἀγοράν. Ὡς δὲ ἤνεγκε, μέγα
[6, 23]	παρελθόντες ἐς τὴν πόλιν κατὰ	τὴν	ἀγυιὰν ταύτην καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα
[6, 8]	γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ τὴν ἀκρόπολιν	τὴν	Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν
[6, 20]	ἐς τὸν Πορθάονος Ἀλκάθουν ἀγόντων	τὴν	αἰτίαν, ὡς ἐνταῦθα μέρη λάβοι
[6, 8]	ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ	τὴν	ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ
[6, 6]	καὶ τὰ ἐς δόξαν ὑπάρχοντα	τὴν	ἄλλην. Γένος μὲν δὴ ἦν
[6, 14]	ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς	τὴν	Ἄλτιν ἀνέθηκε Θρασύβουλος Ἠλεῖος. Παρὰ
[6, 14]	αὐτὸς αὑτοῦ τὸν ἀνδριάντα ἐς	τὴν	Ἄλτιν ὁ Μίλων. Λέγεται δὲ
[6, 22]	τῇ Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ οὕτω	τὴν	Ἀλφειαίαν θεὸν Ἐλαφιαίαν ἀνὰ χρόνον
[6, 14]	τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ οἱ	τὴν	ἅμιλλαν πρὸς ἀγενείους τε καὶ
[6, 20]	ἐν ταῖς ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ	τὴν	ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ
[6, 10]	πατέρα βοῆσαί φασιν· Ὦ παῖ	τὴν	ἀπ' ἀρότρου. Οὕτω γε δὴ
[6, 6]	ἐν οὐδενὶ λόγῳ θέμενον αὐτοῦ	τὴν	ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα οἴχεσθαι· τοῦ καταλευσθέντος
[6, 20]	τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς	τὴν	ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ τῶν
[6, 22]	αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων διακρῖναι	τὴν	Ἄρτεμιν, ἅτε δὲ οὐ διαγινώσκοντα,
[6, 22]	(Ἐλαφιαίαν δὲ ἐκάλουν οἱ Ἠλεῖοι	τὴν	Ἄρτεμιν ἐπὶ τῶν ἐλάφων (ἐμοὶ
[6, 22]	Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ ταύτης τραφῆναι	τὴν	Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ ὅσον
[6, 10]	ἐξ ἀρχῆς, πόλιν δὲ οὐ	τὴν	ἀρχαίαν ἐπὶ ἡμῶν ἔχουσιν, ἐκείνης
[6, 5]	Ἀρταξέρξου γνήσιον, ἔσχεν ἀντ' ἐκείνου	τὴν	ἀρχήν, οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν ὁ
[6, 21]	Πέλοπα, ἡνίκα τῶν Πισαίων ἔσχε	τὴν	ἀρχήν, φασὶν ἐναγίζειν αὐτοῖς ἀνὰ
[6, 5]	τε καὶ ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι	τὴν	αὑτοῦ. Ἔνθα δὴ κατὰ πρόκλησιν
[6, 20]	Ἐνδυμιώνος μνῆμα. Ἄφεσις, καὶ ὁ	τὴν	Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ καλούμενος
[6, 12]	Τρίτειαν πόλιν ἄλλην γε ἢ	τὴν	Ἀχαιῶν εὑρεῖν. Τηνικαῦτα γοῦν ἐς
[6, 7]	ἀπὸ Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι σφᾶς ἐς	τὴν	βασιλέως καὶ Ἀθηναίων συμμαχίαν. Δωριέα
[6, 26]	ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς καὶ	τὴν	βύσσον οὐχ ἥκιστα ἐκτρέφειν ἀγαθή.
[6, 26]	δὴ κανναβίδα καὶ λίνον καὶ	τὴν	βύσσον σπείρουσιν, ὅσοις ἡ γῆ
[6, 3]	Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς ἂν οὖν	τήν	γε ἐν Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος
[6, 21]	τὸ ὄνομα ἥγηνται, χανεῖν γὰρ	τὴν	γῆν ἐνταῦθα τὸ ἅρμα τοῦ
[6, 11]	εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν αὖθις ἐς	τὴν	γῆν. Θάσιοι δὲ ἀναθέντες, ἔνθα
[6, 22]	Σφακτηρίας οὐ πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν	τὴν	γῆν ὁ Ἀλφειός, οὐ μὴν
[6, 8]	νίκας τὴν μὲν ἀνδρῶν πάλης,	τὴν	δ' ἔτι πρότερον ἐν παισὶν
[6, 12]	ἀναπεφύκει τύραννος ὁ Ἱέρων οὗτος,	τὴν	δὲ ἀρχὴν εἶχεν ἔτει δευτέρῳ
[6, 10]	δευτέρῳ πάλης ἐγένοντο αἱ νῖκαι.	(Τὴν	δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν τοῦ
[6, 22]	καὶ νυμφῶν, αἷς παίζουσα συνῆν·	τὴν	δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ τοῦ
[6, 14]	μὲν ἐκ γυμναστοῦ παρακλήσεώς φασι,	τὴν	δὲ ἐξ ἀνδρὸς παγκρατιαστοῦ λοιδορίας.
[6, 7]	μὲν δὴ Πυθαγόρας τὴν εἰκόνα,	τὴν	δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ, πένταθλον Ἠλεῖον
[6, 20]	ἄλλα ἐς τιμὴν δρῶσιν αὐτῆς.	Τὴν	δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐς Μιδέαν
[6, 11]	ὧν ἴσμεν ἀκονιτὶ λέγεται λαβεῖν·	τὴν	δὲ ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ ταύτῃ
[6, 8]	ποιήσαντα τὴν εἰκόνα οὐ λέγουσι·	τὴν	δὲ τοῦ Ἀμέρτου, Φράδμων ἐποίησεν
[6, 8]	ἐν παισὶ τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος,	τὴν	δὲ τοῦ Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου
[6, 20]	γίνονται κατὰ τοὺς εἰληχότας ἑστάναι	τὴν	δευτέραν τάξιν, καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν
[6, 16]	ἄλλων τε ἕνεκα καὶ διὰ	τὴν	Δημητρίου μάλιστα ἅλωσιν. Τίμωνι δὲ
[6, 20]	οὔσης χώματος, κατὰ τὴν διέξοδον	τὴν	διὰ τοῦ χώματος, τὸ τῶν
[6, 22]	ἐστὶν ἀέναος λίμνη τριῶν που	τὴν	διάμετρον σταδίων μάλιστα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ'
[6, 20]	μείζονος πλευρᾶς, οὔσης χώματος, κατὰ	τὴν	διέξοδον τὴν διὰ τοῦ χώματος,
[6, 21]	ἐκακούργει, πρὶν ἢ παρὰ Ἡρακλέους	τὴν	δίκην ἔσχε. (Κατὰ ταύτην τὴν
[6, 16]	ὅρων, εἶπεν οὗτος ὁ Πύτταλος	τὴν	δίκην· ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς
[6, 14]	αὐτῶν Βοιώτιος Θήρων, Δαμαρέτου δὲ	τὴν	εἰκόνα Ἀθηναῖος Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας
[6, 11]	αὐτῶν, ὁποίᾳ μηχανῇ τοῦ Θεαγένους	τὴν	εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας
[6, 10]	ἑκατέρῳ ἀγῶνι. Τοῦ Γλαύκου δὲ	τὴν	εἰκόνα ἀνέθηκε μὲν ὁ παῖς
[6, 16]	πεποίηκε δὲ τῷ μὲν Δάιππος	τὴν	εἰκόνα, Ἀσάμωνι δὲ Πυριλάμπης Μεσσήνιος.
[6, 17]	αὐτῷ πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ ὁ	τὴν	εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ ἧστινος
[6, 11]	φόνου. Καὶ οἱ Θάσιοι καταποντοῦσι	τὴν	εἰκόνα, ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ τῇ Δράκοντος,
[6, 8]	Φιλίππου δὲ τοῦ Ἀζᾶνος Μύρων	τὴν	εἰκόνα ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς
[6, 3]	δολίχου νίκην. Τοῦ μὲν δὴ	τὴν	εἰκόνα ἐποίησεν Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ
[6, 3]	Νικόστρατος Ξενοκλείδου· Παντίας δὲ αὐτῷ	τὴν	εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους
[6, 4]	Μαντινείας πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε Πολύκλειτος	τὴν	εἰκόνα. Ἐργοτέλης δὲ ὁ Φιλάνορος
[6, 17]	Γοργίαν ἰδεῖν ἔστιν· ἀναθεῖναι δὲ	τὴν	εἰκόνα ἐς Ὀλυμπίαν φησὶν Εὔμολπος
[6, 13]	αὐτοῦ δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν, καὶ	τὴν	εἰκόνα καθεῖλον παρὰ τῇ Ἥρᾳ
[6, 11]	ἰχθύων θήραν, περισχεῖν τῷ δικτύῳ	τὴν	εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν αὖθις ἐς
[6, 11]	πᾶσαν νύκτα ἐπὶ τοῦ Θεαγένους	τὴν	εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου τὸν χαλκὸν
[6, 13]	Πυθαγόρας δὲ ὁ Ῥηγῖνος ἐποίησε	τὴν	εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ τῶν
[6, 16]	δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε τοῦ Λυσίππου	τὴν	εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει σταδίου
[6, 8]	ἀνηγορεύθη τε νικήσας καὶ ἀνέθηκε	τὴν	εἰκόνα. Λέγεται δὲ (καὶ) ὡς
[6, 7]	ἀνελόμενος νίκην· τοῦ Διαγόρου δὲ	τὴν	εἰκόνα Μεγαρεὺς εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου
[6, 9]	κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ, μετὰ τούτου	τὴν	εἰκόνα Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος ἕστηκε
[6, 4]	ἄλλως γε οὐκ ἴσμεν ὅτου	τὴν	εἰκόνα ὁ Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος
[6, 14]	ἀνδράσιν ὕστερον· τούτῳ μὲν δὴ	τὴν	εἰκόνα ὅστις ὁ εἰργασμένος ἐστὶν,
[6, 8]	ἀνδρῶν, τοῦ μὲν τὸν ποιήσαντα	τὴν	εἰκόνα οὐ λέγουσι· τὴν δὲ
[6, 4]	(Εἰ δὲ Λυσίππου τοῦ ποιήσαντος	τὴν	εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι
[6, 9]	καὶ αὐτῷ τῷ Γέλωνι ἐποίησε	τὴν	εἰκόνα. (Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ
[6, 7]	εἶναι. Τούτου μὲν δὴ Πυθαγόρας	τὴν	εἰκόνα, τὴν δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ,
[6, 9]	ἂν εἴη λόγος. (Μετὰ δὲ	τὴν	εἰκόνα τοῦ ἀνδρὸς, ὃν Ἠλεῖοί
[6, 17]	κοινοῦ τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι	τὴν	εἰκόνα. (Τούτων δέ εἰσιν Ἠλεῖοι
[6, 20]	σὺν δὲ αὐτῷ σέβεσθαι καὶ	τὴν	Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι τὸν παῖδά
[6, 10]	ὑπὸ Ἑλλήνων. Ἐνίκα μὲν δὴ	τὴν	ἕκτην ὀλυμπιάδα καὶ ἑξηκοστὴν ὁ
[6, 22]	δὲ γυναικὸς ἐπιχωρίας ὄνομα εἶναι	τὴν	Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ ταύτης τραφῆναι
[6, 18]	τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν	τὴν	Ἑλλάδα ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν οὐδὲ
[6, 11]	τὸ ἔργον ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο	τὴν	Ἑλλάδα. (Ὅσα μὲν δὴ ἔργων
[6, 16]	τε δὴ καὶ Ἦλις παρὰ	τὴν	Ἑλλάδα, τῇ μὲν Ἀντίγονον τὸν
[6, 4]	ἐναντία ἀγωνίσασθαι περὶ Λάμιαν φαίνεται	τὴν	ἐν Θεσσαλίᾳ. (Ἐφεξῆς δὲ τοῦ
[6, 16]	ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ ἑτέραν στήλην	τὴν	ἐν Λακεδαίμονι μέτρα εἶναι σταδίους
[6, 20]	δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐς Μιδέαν	τὴν	ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε
[6, 25]	Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ Πύλον	τὴν	ἐν τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ
[6, 20]	καλούμενοι τῷ Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν	τὴν	ἐν τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ
[6, 18]	Πραξιδάμαντός τε Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ	τὴν	ἐνάτην ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς πεντήκοντα·
[6, 22]	Ἠλείᾳ δῆλα τὰ ἐρείπια κατὰ	τὴν	ἐξ Ὀλυμπίας ἐστὶν ἐς Ἦλιν
[6, 26]	ὅσον τε ὀκτὼ στάδια, ἔνθα	τὴν	ἑορτὴν ἄγουσι θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας
[6, 26]	σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν Θυίων	τὴν	ἑορτὴν λέγουσιν. Ἀπέχει μέν γε
[6, 26]	ἔτος σφίσιν ἐς τοῦ Διονύσου	τὴν	ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ
[6, 11]	λέγεται λαβεῖν· τὴν δὲ ὀλυμπιάδα	τὴν	ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων ὁ Θεαγένης
[6, 22]	(ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ τοῦ Ἀλφειοῦ	τὴν	ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι τὸ πρόσωπον
[6, 22]	ἄγαλμα ἐν ναῷ. (Γενέσθαι δὲ	τὴν	ἐπίκλησιν τῇ θεῷ λέγουσιν ἐπὶ
[6, 6]	οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐς	τὴν	ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα ἔμελλε χωρήσειν. Θεαγένης
[6, 26]	τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ	τὴν	ἐπιοῦσαν τά τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι
[6, 21]	τὴν δίκην ἔσχε. (Κατὰ ταύτην	τὴν	ἐπώνυμον τοῦ λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς
[6, 8]	(Εὐβώτας δὲ ὁ Κυρηναῖος, ἅτε	τὴν	ἐσομένην οἱ δρόμου νίκην ἐν
[6, 20]	τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς πλέον	τὴν	ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ
[6, 17]	δὴ τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ	τὴν	ἔφοδον ἐν τῇ Ἄλτει κατὰ
[6, 6]	καὶ ὁ Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε	τὴν	ἔφοδον τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα τε
[6, 20]	(Λέγεται δὲ καὶ Ἀρκάδων ἐς	τὴν	Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ τῶν
[6, 17]	τῆς Φηγέως θυγατρὸς καὶ ἐς	τὴν	Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι
[6, 25]	Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν δὲ ἐς	τὴν	Ἦλιν τιμῆς μὲν καὶ ἐς
[6, 20]	ἀετός, ὡς τοῖς ἥκουσιν ἐπὶ	τὴν	θέαν γενέσθαι σύνοπτος· ὁ δελφὶς
[6, 22]	(Λετριναῖοι μὲν δὴ Ἀλφειαίαν ἐκάλουν	τὴν	θεὸν ἐπὶ τοῦ Ἀλφειοῦ τῷ
[6, 22]	τὸν γάμον, ἐπιτολμᾶν ὡς βιασόμενον	τὴν	θεόν, καὶ αὐτὸν ἐς παννυχίδα
[6, 13]	δύο ταῖς ὑστέραις ἐς χάριν	τὴν	Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν
[6, 6]	οὕτως. Ὀδυσσέα πλανώμενον μετὰ ἅλωσιν	τὴν	Ἰλίου, κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ ἀνέμων
[6, 20]	ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι· Ὃς	τὴν	ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο πρῶτος, Τεῦξέ
[6, 13]	τὸν Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί οἱ	τὴν	ἵππον ταύτην ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ
[6, 6]	γυναῖκα τῶν ἐν Τεμέσῃ παρθένων	τὴν	καλλίστην. (Τοῖς μὲν δὴ τὰ
[6, 20]	πέτρας δὲ ὑπὲρ τῶν ἵππων	τὴν	καμπὴν ἀνεστηκυίας χρόαν πυρρᾶς, ἡ
[6, 3]	δὲ ἐς ἅπαν ἐρημωθῆναι καὶ	τὴν	Καυλωνίαν ἁλοῦσαν ὑπὸ Καμπανῶν, οἳ
[6, 19]	καὶ ἄγαλμα πύξινον Ἀπόλλωνος ἐπιχρύσου	τὴν	κεφαλήν· ἀνατεθῆναι δὲ ὑπὸ Λοκρῶν
[6, 4]	δὲ παῖς ὁ ἀναδούμενος ταινίᾳ	τὴν	κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι καὶ οὗτος
[6, 20]	τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν, ἐπὶ	τὴν	κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ
[6, 9]	ἀνωφελὲς οἱ Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον ἀνοίγειν	τὴν	κιβωτὸν πειρώμενοι. Τέλος δὲ τὰ
[6, 20]	τὰ ἤδη λελεγμένα μοι παρὰ	τὴν	κρηπῖδα καὶ τοὺς ἐπ' αὐτῇ
[6, 26]	δεδήλωκεν, ὡς πόλισμα οὖσαν καὶ	τὴν	Κυλλήνην ἐπίσταται· (Πουλυδάμας δ' Ὦτον
[6, 19]	ἐπιμνησθῆναι· μάχαιρα ἡ Πέλοπος χρυσοῦ	τὴν	λαβὴν πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος
[6, 6]	ἐπιχώριοι τοῦ Καικίνου φασίν, ὃς	τὴν	Λοκρίδα καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ
[6, 23]	ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν τῆς ἐς	τὴν	Μαλκὼ παιδὸς ἕστηκεν εἰκὼν πύκτου·
[6, 20]	ὁ δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ	τὴν	μάχην, τὸ ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα·
[6, 8]	τῷ τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ	τὴν	μελέτην. Ὡς δὲ ἐπανήκων οὐχ
[6, 8]	τε ἐξ αὐτῆς Μαινάλου, νίκας	τὴν	μὲν ἀνδρῶν πάλης, τὴν δ'
[6, 20]	Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων ἔχει τιμάς.	Τὴν	μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν,
[6, 26]	βύσσον οὐχ ἥκιστα ἐκτρέφειν ἀγαθή.	Τὴν	μὲν δὴ κανναβίδα καὶ λίνον
[6, 15]	Σαρδιανοῦ τέχνη. (Κλειτομάχου δὲ Θηβαίου	τὴν	μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης ὁ
[6, 3]	ὢν Εὐτυχίδου. (Εὐπολέμου δὲ Ἠλείου	τὴν	μὲν εἰκόνα Σικυώνιος εἴργασται Δαίδαλος·
[6, 14]	πρὸς ἀγενείους τε καὶ ἄνδρας,	τὴν	μὲν ἐκ γυμναστοῦ παρακλήσεώς φασι,
[6, 8]	παίδων. Τὰς δέ σφισιν εἰκόνας,	τὴν	μὲν ἐν παισὶ τοῦ Εὐθυμένους
[6, 25]	ἀφεστηκὸς ἀπὸ τοῦ ναοῦ. Καὶ	τὴν	μὲν ἐν τῷ ναῷ καλοῦσιν
[6, 19]	καὶ δένδρον τὸ παρὰ Ἑσπερίσι	τὴν	μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον τῇ μηλέᾳ
[6, 19]	θησαυρὸν λέγουσα. Ταύτην Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι	τὴν	νίκην Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος γενέσθαι Φόρβαντος,
[6, 11]	Τότε μὲν δὴ τοῦ παγκρατίου	τὴν	νίκην ἀνὴρ ἐκ Μαντινείας Δρομεὺς
[6, 9]	Ἑλλανοδικῶν ἄδικα εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος	τὴν	νίκην, ἔκφρων ἐγένετο ὑπὸ τῆς
[6, 10]	ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν, αὐτίκα εἶχε	τὴν	νίκην. (Στεφάνους δὲ λέγεται καὶ
[6, 9]	ἡμέρας ἐν Αἰγίνῃ φανὲν ἀπαγγείλειε	τὴν	νίκην. (Φίλλην δὲ Ἠλεῖον κρατήσαντα
[6, 13]	θέουσα ἐν κόσμῳ περί τε	τὴν	νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ τῆς
[6, 23]	ἀποπεμφθέντες, καὶ ἀλλήλοις διακελευσάμενοι κατὰ	τὴν	ὁδόν, ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται τοῦ
[6, 13]	Συρακούσιον, τούτων ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται	τὴν	οἰκίαν αὐτοῦ δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν,
[6, 11]	ἀπὸ τῶν διδασκάλων φασὶν ἐς	τὴν	οἰκίαν ἐρχόμενον, ἄγαλμα ὅτου δὴ
[6, 20]	θανάτῳ μάλιστα ἐς ἐκείνην ἔχοντος	τὴν	ὀργήν· αὐτοὶ δὲ ὕστερον ἐκ
[6, 4]	Ἠλείων, εἶναι δὲ αὐτῷ λέγεται	τὴν	πάλην, καθὰ δὴ καὶ τὸ
[6, 9]	ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας ἐς	τὴν	πάλην, καὶ ὡς ἐοικὸς Ταυροσθένει
[6, 6]	ἐπεθύμησεν ἐς τὸν ναὸν, καὶ	τὴν	παρθένον ἐσελθὼν θεάσασθαι. Ὡς δὲ
[6, 25]	Ποσειδῶνα ὄνομα αὐτῷ τίθενται, μετὰ	τὴν	Πατρέων προσοίκησιν τὸ ὄνομα τοῦ
[6, 5]	πολλάκις οἱ λέοντες καὶ ἐς	τὴν	περὶ τὸν Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν.
[6, 21]	Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν ὁ	τὴν	Πισαίαν πρὸς Ἀρκάδας διορίζων, ὄνομα
[6, 22]	αὐτοὺς βουλεύειν· ἐσβαλόντας δὲ ἐς	τὴν	Πισαίαν σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν οἴκαδε
[6, 14]	τοῦ ὤμου παρ' αὐτὴν καθίει	τὴν	πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ
[6, 10]	βιαιοτέραν ἐς τὸν ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν	τὴν	πληγὴν, αὐτίκα εἶχε τὴν νίκην.
[6, 21]	οἱ βωμοί. Οἰκίσαι δὲ Οἰνόμαον	τὴν	πόλιν, καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα
[6, 17]	δὲ ἐρημωθεῖσάν ποτε ὑπὸ Συρακουσίων	τὴν	πόλιν κατ' ἐμὲ αὖθις συνέβαινεν
[6, 23]	δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι παρελθόντες ἐς	τὴν	πόλιν κατὰ τὴν ἀγυιὰν ταύτην
[6, 5]	ἔτι ἐφ' ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ	τὴν	πόλιν ὁ Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν
[6, 5]	ὑπὸ ἀσθενείας ἐξέλιπον καὶ οὗτοι	τὴν	πόλιν, ὅτε καὶ τοῖς πᾶσιν
[6, 18]	καταβαλεῖν δὲ καὶ ἐς ἔδαφος	τὴν	πόλιν πᾶσαν, τὰ δὲ ἱερὰ
[6, 20]	δὲ ἐντὸς τῆς Ἄλτεως κατὰ	τὴν	πομπικὴν ἔσοδον Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον
[6, 19]	θησαυρὸν, κέδρου ζῴδια χρυσῷ διηνθισμένα,	τὴν	πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους μάχην. Ζεὺς
[6, 12]	Ῥωμαίων δὲ περὶ Σικελίας ἐς	τὴν	πρὸς Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων, εἶχον
[6, 6]	ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν, οἳ χώραν	τὴν	πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ
[6, 15]	κατέβαλεν Ἠλεῖον Παιάνιον Ὀλυμπιάδα πάλῃ	τὴν	προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια παίδων
[6, 20]	ἐπὶ ἑκάστης Ὀλυμπιάδος ποιεῖται κατὰ	τὴν	πρῷραν μάλιστά που μέσην. Αετὸς
[6, 15]	(Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς ἐς	τὴν	πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο
[6, 6]	ἀμειβόμενος αὐτὸν οὐκ ἐσῆλθεν ἐπὶ	τὴν	πυγμήν· καὶ ἐπ' ἐκείνης τε
[6, 15]	τῆς αὐτῆς τούς τε (ἐς)	τὴν	πυγμὴν καὶ τοὺς ἐς τὸ
[6, 11]	παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα οὖν ἐπὶ	τὴν	Πυθίαν ἔρχονται, λέγοντες ὡς καὶ
[6, 9]	τὰ συμβάντα ἦν. (Τούτοις χρῆσαι	τὴν	Πυθίαν φασίν· Ὕστατος ἡρώων Κλεομήδης
[6, 22]	οἱ Ἠλεῖοι καὶ ἔπος ἐς	τὴν	Πύλον ταύτην ἔχειν τῶν Ὁμήρου,
[6, 22]	Ἦλιν ἀπὸ τῆς Πύλου. Ταύτην	τὴν	Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ τὰ
[6, 8]	πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα ἐς	τὴν	πυρὰν αὑτόν. Ὁπόσα δὲ ἤδη
[6, 12]	Γέλωνι τῷ παιδὶ Νηρηίδα ἀγαγόμενος	τὴν	Πύρρου. Ῥωμαίων δὲ περὶ Σικελίας
[6, 14]	χρεὼν ἐπιλαμβάνει, πρὶν ἢ ἐς	τὴν	Ῥόδον αὐτὸν οἴκαδε ἀναστρέψαι. Τὸ
[6, 21]	Διαβάντων δὲ ποταμὸν Ἐρύμανθον κατὰ	τὴν	Σαύρου καλουμένην δειράδα, τοῦ Σαύρου
[6, 26]	περιέχεσθαι θαλάσσης; τοιαύτην ἑτέραν καὶ	τὴν	Σηρίαν νῆσον εἶναι. Οὗτοι μὲν
[6, 11]	πυγμῆς μὲν ἢ παγκρατίου παρῆκε	τὴν	σπουδήν, ἐφρόντιζε δὲ, ὅπως καὶ
[6, 13]	καὶ ὅσοι Χίονιν αὐτὸν ἀναθεῖναι	τὴν	στήλην, ἀλλ' οὐ Λακεδαιμονίων ἥγηνται
[6, 24]	τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ οἰκοδομήσασθαι	τὴν	στοὰν ἀπὸ τῶν λαφύρων τῆς
[6, 24]	ἅτε αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ ταύτην	τὴν	στοὰν ἰόντι ἐς τὴν ἀγορὰν,
[6, 19]	Καρχηδόνιοι πολέμῳ· πρὶν δὲ ἢ	τὴν	συμφορὰν γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν τῷ
[6, 24]	οἱ Ἠλεῖοι. Ναυσὶ γὰρ ἐς	τὴν	σφετέραν Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι μοῖραν
[6, 8]	μαντείου τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος,	τήν	τε εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον, καὶ
[6, 4]	τοῦ βίου συνέπεσεν ἐν πολέμῳ	τὴν	τελευτὴν γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ μοι
[6, 7]	(Τὰ δὲ ἐς τοῦ Δωριέως	τὴν	τελευτήν, ἐστιν ἐν τῇ συγγραφῇ
[6, 20]	ὁ Σισύφου. Γενέσθαι δὲ αὐτῷ	τὴν	τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων,
[6, 12]	δέ οἱ βίου συνέβη γενέσθαι	τὴν	τελευτὴν ὑπὸ Δεινομένους, γένος μὲν
[6, 6]	ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι δὲ	τὴν	Τεμέσαν καὶ ἐς ἐμὲ ἀνδρὸς
[6, 6]	Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο γὰρ ἐς	τὴν	Τεμέσαν, καί πως τηνικαῦτα τὸ
[6, 4]	δύο, τρεῖς δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ.	Τὴν	τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς
[6, 22]	τὰς ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς	τὴν	τετάρτην τε καὶ ἑκατοστήν, τεθεῖσαν
[6, 8]	ἀνδρὸς εἰς λύκον. Τὰ κατὰ	τὴν	Τιμάνθους τελευτήν. Τά κατά Τιμασίθειον.
[6, 26]	ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου	τὴν	τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει δὲ
[6, 19]	ᾠκοδόμησεν ὁ Μύρων νικήσας ἅρματι	τὴν	τρίτην καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἐν
[6, 13]	λαβὼν νίκην, προσέθηκε διαύλου σφίσι	τὴν	τρίτην. (Πολίτης μὲν δὴ ἐπὶ
[6, 10]	Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ τοῦ ἀρότρου	τὴν	ὕνην, πρὸς τὸ ἄροτρον καθήρμοσε
[6, 6]	ἐν τῇ Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι	τὴν	φωνήν. (Τούτου μὲν δὴ παῖδα
[6, 18]	χαρίσασθαι μοι τήνδε, ὦ βασιλεῦ,	τὴν	χάριν, ἐξανδραποδίσασθαι μὲν γυναῖκας καὶ
[6, 14]	διερρήγνυεν ὑπὸ ἰσχύος τῶν φλεβῶν	τὴν	χορδήν. Λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 20]	τίθενται, ἀπὸ τούτου δὲ καὶ	τὴν	Ὠλενίαν ἐν τῇ Ἠλείᾳ πέτραν
[6, 25]	τιμῶσιν δην Ἠλεῖοι κατὰ αἰτίαν	τήνδε.	Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ Πύλον
[6, 18]	δὴ εἶπεν Ἀναξιμένης· χαρίσασθαι μοι	τήνδε,	ὦ βασιλεῦ, τὴν χάριν, ἐξανδραποδίσασθαι
[6, 19]	οὐδὲ ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό πω	τηνικαῦτα	αἱ Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται δὲ καὶ
[6, 12]	γε ἢ τὴν Ἀχαιῶν εὑρεῖν.	Τηνικαῦτα	γοῦν ἐς Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν
[6, 8]	αὐτὸν καὶ ἐπὶ τῷ τόξῳ	τηνικαῦτα	ἐκλειφθῆναί οἱ τὴν μελέτην. Ὡς
[6, 7]	Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι μὲν	τηνικαῦτα	ἐν Καύνῳ τὸ βασιλέως ναυτικὸν,
[6, 14]	τῇ δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ	τηνικαῦτα	ἐς τοὺς παῖδας) ἐνίκα παλαίων.
[6, 13]	Κορινθίοις δὲ οὐκ ἦν πω	τηνικαῦτα	οὐδὲ Ἀργείοις ἐς ἅπαντας ὑπομνήματα
[6, 5]	(ἔτυχε γάρ σφισι καὶ ἐκκλησία	τηνικαῦτα	οὖσα) τούτους τε ἅπαντας κατηκόντισε,
[6, 6]	ἐς τὴν Τεμέσαν, καί πως	τηνικαῦτα	τὸ ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι)
[6, 2]	Λί χας δὲ ειργομέ νων	τηνικαυτα	του αγωνος Λακεδαιμονί ων, καθηκεν
[6, 5]	τινα ἀγαθὸν δαίμονα ἡ κορυφὴ	τηνικαῦτα	τοῦ σπηλαίου κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα
[6, 20]	ἑστάναι τὴν δευτέραν τάξιν, καὶ	τηνικαῦτα	χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες αἱ ἐν
[6, 1]	δὲ του Δεινολό χου μή	τηρ	ειδεν ό ψιν ονεί ρατος
[6, 5]	Νέστου ποταμοῦ τοῦ ῥέοντος διὰ	τῆς	Ἀβδηριτῶν, καὶ ἄλλα θηρία, ἐν
[6, 24]	ἀγυιὰ δὲ ἡ διείργουσα ἀπὸ	τῆς	ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν. Ἐν τούτῳ
[6, 24]	τῇ δὲ ἐς τὰ ἐπέκεινα	τῆς	ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ μέσον δὲ
[6, 26]	Ἀχαίας. Θέατρον δὲ ἀρχαῖον, μεταξὺ	τῆς	ἀγορᾶς καὶ τοῦ Μηνίου τὸ
[6, 25]	Κορύβαντος καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται δὲ	τῆς	ἀγορᾶς ναὸς ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν
[6, 24]	καὶ εἰσὶν ἐν τῷ ὑπαίθρῳ	τῆς	ἀγορᾶς οἱ βωμοὶ πλῆθος οὐ
[6, 24]	(Ἠλείοις δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ	τῆς	ἀγορᾶς τὰ ἐπιφανέστατα ναός ἐστι
[6, 11]	τῷ λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν	τῆς	ἀκαρπίας παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα οὖν
[6, 20]	τῶν βωμῶν. (Ἔστι δὲ ἐντὸς	τῆς	Ἄλτεως κατὰ τὴν πομπικὴν ἔσοδον
[6, 2]	Ἠλεί ους, καὶ εντὸ ς	της	Ἄλτεως μά χη. Καταπαυσθέ ντος
[6, 17]	δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ' Οἱ ἑτέρωθεν	τής	Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου
[6, 25]	ἔχει τῇ ἑτέρᾳ τὸ κέρας	τῆς	Ἀμαλθείας. (Καθ' ὅ τι δὲ
[6, 25]	Ἔστι δὲ τῆς στοᾶς ὀπίσω	τῆς	ἀπὸ τῶν λαφύρων τῶν ἐκ
[6, 7]	πρὸς γυναικῶν ἦν, καὶ ἀπὸ	τῆς	Ἀριστομένους ἐγεγόνει θυγατρός. (Δωριεῖ δὲ
[6, 14]	τὸ Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ	τῆς	Ἀριστοτίμου τυραννίδος ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον
[6, 1]	δὲ αυτὸ ν εκ Φενεου	της	Αρκά δων Νεολαί δας Προξέ
[6, 6]	τὸν ἀνδριάντα, δύο τε ἐκ	τῆς	Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς ὁ τρίτος
[6, 3]	παλαιστὴς παῖς ἐξ Ἡραίας ἀνάκειται	τῆς	Ἀρκάδων, Νικόστρατος Ξενοκλείδου· Παντίας δὲ
[6, 26]	καὶ ἀποθανόντος οὕτω τὸ πολὺ	τῆς	ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν ἔνδον. Γιγνώσκεται δὲ
[6, 22]	ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς τε ἀγομένην	τῆς	Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν, αἷς παίζουσα
[6, 3]	δὲ ἐς τὸ ἱερὸν ἀνετίθεσαν	τῆς	Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν τε αὐτὸν καὶ
[6, 22]	λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε. Ἐρασθῆναι	τῆς	Ἀρτέμιδος τὸν Ἀλφειόν, ἐρασθέντα δέ,
[6, 13]	Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ τῶν ἐκ	τῆς	Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι ἐν Ἄργει
[6, 8]	ἐπεποίητο πρότερον, καὶ ἐπὶ ἡμέρας	τῆς	αὐτῆς ἀνηγορεύθη τε νικήσας καὶ
[6, 16]	Πολυπείθους Λάκωνος, καὶ ἐπὶ στήλης	τῆς	αὐτῆς Καλλιτέλης ὁ τοῦ Πολυπείθους
[6, 15]	καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα ἐπὶ ἡμέρας	τῆς	αὐτῆς. Κάπρῳ μὲν δὴ οὐκ
[6, 15]	καὶ Ἠλεῖον Κάπρον ἐπὶ ἡμέρας	τῆς	αὐτῆς παλαῖσαί τε ὁμοῦ καὶ
[6, 15]	καὶ παγκρατίου στέφανον ἐπὶ ἡμέρας	τῆς	αὐτῆς. Πρώτῳ δὲ γεγόνασιν ἀνθρώπων
[6, 14]	ὡς κρατῆσαι παγκρατιάζοντα ἐπὶ ἡμέρας	τῆς	αὐτῆς τούς τε ἐξ Ὀλυμπίας
[6, 15]	κατεπάλαισεν ἄνδρας, καὶ ἐπὶ ἡμέρας	τῆς	αὐτῆς τούς τε (ἐς) τὴν
[6, 18]	Κυρηναίου. Ἀναξιμένους σοφιστοῦ ἄγαλμα. Περὶ	τῆς	αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον πρεσβείας ὑπὲρ
[6, 5]	καὶ Πουλυδάμαντα ἐπιλήψεσθαι, καὶ ὑπὸ	τῆς	αὑτοῦ ῥώμης ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι καὶ
[6, 20]	χαλκοῦς. (Ἑκατέρα μὲν δὴ πλευρὰ	τῆς	ἀφέσεως πλέον ἢ τετρακοσίους πόδας
[6, 3]	Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς ἀνὴρ ἐξ Αἰγίου	τῆς	Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ Πυριλάμπης Ἐφέσιος
[6, 3]	Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ ἐξ Αἰγείρας	τῆς	Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο κάλλιστος τῶν
[6, 10]	Εἶναι δέ φασιν ἐξ Ἀνθηδόνος	τῆς	Βοιωτῶν τὸ ἄνωθεν αὐτὸν γένος
[6, 9]	ὅτῳ δὲ ὁ Θεόγνητος πίτυος	τῆς	γ' ἡμέρου καὶ ῥοιᾶς φέρει
[6, 6]	μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ	τῆς	γῆς ὁ Ἥρως, ἀφανίζεταί τε
[6, 25]	ἑτέρῳ ποδὶ ἐπὶ χελώνης βέβηκε.	Τῆς	δὲ περιέχεται μὲν τὸ τέμενος
[6, 24]	τὴν στοὰν ἀπὸ τῶν λαφύρων	τῆς	δεκάτης. (Ἔστι δὲ ἡ κατασκευὴ
[6, 14]	χορδήν. Λέγεται δὲ καὶ ὡς	τῆς	δεξιᾶς χειρὸς τὸ μὲν ἐς
[6, 9]	Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος, δευτέρῳ δὲ ἔτει	τῆς	δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος, ἣν
[6, 13]	τρίτην. (Πολίτης μὲν δὴ ἐπὶ	τῆς	δευτέρας Καὶ τέσσαρας, ὡς ἕκαστοι
[6, 7]	Καλλιάνακτός τε ὢν καὶ Καλλιπατείρας	τῆς	Διαγόρου, Πεισίροδος δὲ ἐν παισίν,
[6, 14]	παισίν· αἰτία δέ οἱ ἐγένετο	τῆς	διαμαρτίας τὸ ἄγαν νέον. (Ὡς
[6, 24]	ἡ πρὸς μεσημβρίαν ἐργασίας ἐστὶ	τῆς	Δωρίου, διαιροῦσι δὲ αὐτὴν ἐς
[6, 16]	Αἰτωλούς. (Τίμωνος δὲ οὐ πόρρω	τῆς	εἰκόνος Ἑλλάς τε δὴ καὶ
[6, 4]	Κρητός. (Ἔχεται δὲ τοῦ Λυσάνδρου	τῆς	εἰκόνος Ἐφέσιός τε πύκτης, τοὺς
[6, 14]	πρὸς διακοσίαις ὀλυμπιάδι. (Ὕλλου δὲ	τῆς	εἰκόνος ἵππος τε οὐ μέγας
[6, 20]	ἐπὶ ἡλίου δυσμάς. Πλησίον δὲ	τῆς	Εἰλειθυίας ἐρείπια Ἀφροδίτης Οὐρανίας ἱεροῦ
[6, 20]	λευκόν. Παρθένοι δὲ ἐν τῷ	τῆς	Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες ὕμνον
[6, 9]	καὶ ἡ ἐς τὸ ἱερὸν	τῆς	Εἰρήνης τὸ ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα
[6, 12]	δὲ ἀρχὴν εἶχεν ἔτει δευτέρῳ	τῆς	(ἕκτης) ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς εἴκοσι
[6, 11]	καὶ ἄλλων. Θεαγένους ἀνδριάντες πολλαχοῦ	τῆς	Ἑλλάδος, καὶ παρὰ Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς
[6, 8]	μοι πιστὰ ἦν, πέρα γε	τῆς	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκης, ὁπόσα ἄλλα
[6, 13]	δέκα. (Χιόνιδος δὲ οὐ πόρρω	τῆς	ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος ἕστηκεν
[6, 22]	ὑπὸ Ἠλείων γενέσθαι· (Πύλου δὲ	τῆς	ἐν τῇ Ἠλείᾳ δῆλα τὰ
[6, 13]	δ' ἦν οὗτος ἐκ Κεράμου	τῆς	ἐν τῇ τραχείᾳ Καρίᾳ. Ἀνέφηνε
[6, 4]	Ἀλεξάνδρῳ. (Σωδάμας δὲ ἐξ Ἀσσοῦ	τῆς	ἐν τῇ Τρῳάδι, κειμένης δὲ
[6, 16]	πυγμῇ· Λεωνίδας τε ἐκ Νάξου	τῆς	ἐν τῷ Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα
[6, 14]	δρόμου νίκας, Μενεπτόλεμος ἐξ Ἀπολλωνίας	τῆς	ἐν τῷ Ἰονίῳ, καὶ Κορκυραῖος
[6, 4]	τε ὢν γένος, καὶ ἀπὸ	τῆς	ἐν τῷ πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι
[6, 26]	γε οὐκ ἐς καιρὸν ἀφικόμην	τῆς	ἑορτῆς. Λέγουσι δὲ καὶ Ἄνδριοι
[6, 20]	τὸν Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα Ἡρακλεῖ	τῆς	ἐπὶ Αὐγέαν καὶ Ἠλείους στρατείας
[6, 17]	ἦν Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ τῷ Φιλίππου	τῆς	ἐπὶ Δαρεῖον καὶ Πέρσας στρατείας
[6, 17]	Πολυνείκους Μιλήσιος, καὶ Καλλικράτης ἀπὸ	τῆς	ἐπὶ Ληθαίῳ Μαγνησίας, ἐπὶ τῷ
[6, 26]	δύναιτο δ' ἂν καὶ Ἀθηνᾶς	τῆς	Ἐργάνης ἱερὸς ὁ ὄρνις νομίζεσθαι.
[6, 17]	Εἰκάσιος Λυκίνου τε ὢν καὶ	τῆς	Ἑρμησιάνακτος θυγατρὸς, κατεπάλαισαν μὲν παῖδας
[6, 26]	νῆσος ἐν μυχῷ θαλάσσης κειμένη	τῆς	Ἐρυθρᾶς. (Ἤκουσα δὲ καὶ ὡς
[6, 6]	θεὸν ζημίαν, τάλαντον δὲ βλάβης	τῆς	ἐς Εὔθυμον, ὅτι ἐπηρείᾳ τῇ
[6, 23]	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ	τῆς	ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς
[6, 16]	ἀνέθηκεν ὁ Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ	τῆς	ἐς Λακεδαίμονα ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ
[6, 4]	λόγον, Φειδίου τε ἕνεκα καὶ	τῆς	ἐς τὰ ἀγάλματα τοῦ Φειδίου
[6, 23]	Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν	τῆς	ἐς τὴν Μαλκὼ παιδὸς ἕστηκεν
[6, 21]	περίβολος ἐν ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου	τῆς	ἐς τὸ γυμνάσιον· καὶ αἱ
[6, 23]	πειρᾶται τὸν φοίνικα ὁ Ἀντέρως.	(Τῆς	ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν τῆς ἐς
[6, 21]	ἄλλος ἐλάσσων περίβολος ἐν ἀριστερᾷ	τῆς	ἐσόδου τῆς ἐς τὸ γυμνάσιον·
[6, 18]	τοῦ Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον	τῆς	ἑτέρας πεπονηκυῖά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'
[6, 8]	τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάστης τείνοντα	τῆς	ἡμέρας· ἀποδημῆσαί τε δὴ αὐτὸν
[6, 9]	ἐοικὸς Ταυροσθένει φάσμα ἐπ' ἐκείνης	τῆς	ἡμέρας ἐν Αἰγίνῃ φανὲν ἀπαγγείλειε
[6, 24]	ἀνίσχειν, συμβαλόντες δρομέας, μεσούσης δὲ	τῆς	ἡμέρας ἐπὶ τὸ πένταθλον, καὶ
[6, 1]	στιν εν δεξια του ναου	της	Ηρας, ανδρὸ ς εικὼ ν
[6, 6]	Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος, οὐχ ὁ	τῆς	Ἥρας τὸ ἄγαλμα ποιήσας, μαθητὴς
[6, 5]	στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν. Ἡ ὀρεινὴ	τῆς	Θρᾴκης, ἡ ἔνδον Νέστου ποταμοῦ
[6, 20]	ὕστερον ἐκ μαντείας κομίσαι φασὶ	τῆς	Ἱπποδαμείας τὰ ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 3]	ἐπ' αὐτῷ καὶ τάδε ἐπιλέγει,	τῆς	ἵππου τε Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον
[6, 14]	Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου. Τά περὶ	τῆς	ἰσχύος τε καὶ τῆς τελεθτῆς
[6, 8]	ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως αὐτὸν ἔτι	τῆς	ἰσχύος, τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάστης
[6, 19]	μὲν Δώριον, τὸν δὲ ἐργασίας	τῆς	Ἰώνων. Χαλκοῦ μὲν δὴ αὐτοὺς
[6, 24]	καὶ τῆς μὲν κέρατα ἐκ	τῆς	κεφαλῆς, τοῦ δὲ αἱ ἀκτῖνες
[6, 9]	πειρώμενοι. Τέλος δὲ τὰ ξύλα	τῆς	κιβωτοῦ καταρρήξαντες, ὡς οὔτε ζῶντα
[6, 24]	λείας λέγουσι, λαβεῖν τε ἐκ	τῆς	Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ οἰκοδομήσασθαι τὴν
[6, 19]	παρήκει τὸ Κρόνιον. Ἐπὶ ταύτης	τῆς	κρηπῖδός εἰσιν οἱ θησαυροί, καθὰ
[6, 21]	παραγενέσθαι δὲ αὐτὸν ἀπὸ Κυδωνίας	τῆς	Κρητικῆς καὶ τοῦ Ἰαρδάνου ποταμοῦ.
[6, 16]	Ζώτου, γένος μὲν ἐκ Χερρονήσου	τῆς	Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου δὲ ἡμεροδρόμος τοῦ
[6, 24]	σφετέραν Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι μοῖραν	τῆς	λείας λέγουσι, λαβεῖν τε ἐκ
[6, 6]	μὲν γὰρ τέττιγες οἱ ἐντὸς	τῆς	Λοκρίδος ἄχρι τοῦ Καικίνου κατὰ
[6, 9]	τὴν νίκην, ἔκφρων ἐγένετο ὑπὸ	τῆς	λύπης· καὶ ἀνέστρεψε μὲν ἐς
[6, 7]	τοῖς υἱοῖς, Γνάθων τε Διπαιεὺς	τῆς	Μαιναλέων χώρας καὶ Λυκῖνος ἕστηκεν
[6, 23]	γυμνασίου περίβολος, ὄνομα μὲν Μαλκὼ,	τῆς	μαλακότητος τοῦ ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς
[6, 23]	πάντα. Ἔστι δὲ ἐν γωνίᾳ	τῆς	Μαλκοῦς πρόσωπον Ἡρακλέους ἄχρι ἐς
[6, 21]	Παρθενίας τῷ ποταμῷ ἀπὸ ἵππου	τῆς	Μάρμακος. (Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος
[6, 19]	ἐν Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν ἔτεσιν ὕστερον	τῆς	μάχης ἐποίησαν οἱ Μεγαρεῖς. Τὰ
[6, 10]	Γλαῦκος, ἅτε οὐκ ἐμπείρως ἔχων	τῆς	μάχης, ἐτιτρώσκετο ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιζομένων,
[6, 10]	ὄπισθεν τοῦ Διὸς τοῦ ἀπὸ	τῆς	μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ
[6, 20]	ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ	τῆς	μείζονος πλευρᾶς, οὔσης χώματος, κατὰ
[6, 24]	Σελήνῃ λίθου τὰ ἀγάλματα· καὶ	τῆς	μὲν κέρατα ἐκ τῆς κεφαλῆς,
[6, 14]	ἐπίγραμμα εἶναι Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ	τῆς	Μεροπίδος, ἐπὶ ἵππου νίκῃ κεκηρυγμένον,
[6, 6]	ἐκείνης τε αὐτῆς καὶ ἐπὶ	τῆς	μετ' ἐκείνην ὀλυμπιάδος τὸν ἐπὶ
[6, 21]	καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα ἀπὸ	τῆς	μητρὸς λέγουσιν Ἁρπίνης. (Προελθόντι δὲ
[6, 17]	Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι	τῆς	μητρὸς σύνοικος φεύγων, ἅτε τοῦ
[6, 7]	καὶ ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ	τῆς	μητρὸς τὸν πατέρα ἕστηκε. Διαγόραν
[6, 13]	καὶ ἐς τοὺς ἔπειτα εἶναι	τῆς	Νάξου, Τίσανδρος ὁ Κλεοκρίτου μάλιστα
[6, 12]	καταστάντων, εἶχον μὲν οἱ Καρχηδόνιοι	τῆς	νήσου πλέον ἢ ἥμισυ· Ἱέρωνι
[6, 23]	Ἀλεξανδρέα εἶναι τῆς ὑπὲρ Φάρου	τῆς	νήσου, Σαραπίωνα δὲ ὄνομα, ἀφικόμενον
[6, 13]	ὁ Σαμίων δῆμος ἔφευγεν ἐκ	τῆς	νήσου. Τὸν δὲ καιρὸν, ἐπὶ
[6, 9]	χρόνος τούτῳ τῷ Γέλωνί ἐστι	τῆς	νίκης τρίτη πρὸς τὰς ἑβδομήκοντα
[6, 15]	ὁ Παντάρκης, καί οἱ καὶ	τῆς	νίκης ὑπόμνημά ἐστιν ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 15]	ἐν παισὶ νῖκαι δύο ἐπὶ	τῆς	ὀγδόης καὶ τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος πάλης,
[6, 11]	ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν ἐκ	τῆς	οἰκίας αὖθις κομίσαι τὸ ἄγαλμα
[6, 19]	ἐν Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος	τῆς	οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ
[6, 18]	μὲν αἱ εἰκόνες οὐ πρόσω	τῆς	Οἰνομάου κίονος, ξύλου δέ εἰσιν
[6, 5]	τὸ δεύτερον, ταύτης ἔτει δευτέρῳ	τῆς	Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον τε ἔμενε
[6, 3]	χρημάτων καταδικάσαιτο ὁ Λέων ἐπὶ	τῆς	Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν,
[6, 2]	Μεσσή νιος, ού τε Σικελιώ	της,	ού τ' εκ Ναυπά κτου,
[6, 21]	Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ τοῦ Χαμύνου	τῆς	οὐσίας τῇ Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι τὸ
[6, 23]	Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε καὶ	τῆς	παιδός. Ἀχιλλεῖ δὲ οὐ βωμός,
[6, 23]	ἐστιν αὐτῷ μνῆμα ἐκ μαντείας.	Τῆς	πανηγύρεως δὲ ἀρχομένης, ἐν ἡμέρᾳ
[6, 7]	Νικήσαντες δὲ οἱ νεανίσκοι διὰ	τῆς	πανηγύρεως τὸν πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν
[6, 23]	ἕνεκα, τοῖς δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται	τῆς	πανηγύρεως τὸν χρόνον πάντα. Ἔστι
[6, 21]	δὲ ἐντεῦθεν τό τε ὕδωρ	τῆς	Παρθενίας ἐστὶ καὶ πρὸς τῷ
[6, 21]	Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς γῆς ἔσῃ	τῆς	Πισαίας. (Ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ
[6, 10]	Διὸς τοῦ ἀπὸ τῆς μάχης	τῆς	Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ἐνίκα
[6, 13]	ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν ἐπὶ Εὐρίπῳ,	τῆς	πόλεως μὲν οὐδὲ ἐρείπια ἐλείπετο
[6, 26]	ἑορτὴν λέγουσιν. Ἀπέχει μέν γε	τῆς	πόλεως, ὅσον τε ὀκτὼ στάδια,
[6, 2]	δὲ τη εικό νι γαλεώ	της	πρὸ ς τὸ ν ωμον
[6, 21]	εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς δὲ	τῆς	πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον τοῦ γυμνασίου
[6, 18]	πρεσβείας ὑπὲρ τῶν Λαψακηνῶν, καὶ	τῆς	πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους
[6, 20]	ἔστ' ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις κατὰ	τῆς	πρῴρας τὸ ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ
[6, 6]	ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα	τῆς	πυγμῆς· τούτων ἕνεκα καταδικάζουσιν αὐτὸν
[6, 22]	δὲ στάδια ἐς Ἦλιν ἀπὸ	τῆς	Πύλου. Ταύτην τὴν Πύλον ᾤκισε
[6, 7]	διωχθέντες ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν ἐκ	τῆς	Ῥόδου, καὶ ἐς Ἰταλίαν παρὰ
[6, 14]	ἐς τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ τὰ	τῆς	ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι παγκρατιάζοντα
[6, 13]	τὴν νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ	τῆς	σάλπιγγος ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν ἐς πλέον
[6, 21]	οἱ Διάγων. Τεσσαράκοντα δὲ ἀπὸ	τῆς	Σαύρου δειράδος προελθόντι στάδια, ἔστιν
[6, 23]	ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τῶν κατασκόπων	τῆς	σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἀγορὰ Ηλείων.
[6, 21]	παλαῖστραι τοῖς ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα.	Τῆς	στοᾶς δὲ τῆς πρὸς ἀνίσχοντα
[6, 24]	δεκάτης. (Ἔστι δὲ ἡ κατασκευὴ	τῆς	στοᾶς Δώριος, καὶ διπλῆ, τῇ
[6, 24]	ἐν ἀριστερᾷ παρὰ τὸ πέρας	τῆς	στοᾶς ὁ Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ
[6, 25]	δὲ ἀνεῖται Ῥωμαίοις. Ἔστι δὲ	τῆς	στοᾶς ὀπίσω τῆς ἀπὸ τῶν
[6, 24]	πρὸς τῷ τοίχῳ. Κατὰ δὲ	τῆς	στοᾶς τὸ ἐς τὴν ἀγορὰν
[6, 22]	Πυλίων γὰρ τῶν ὑπὲρ νήσου	τῆς	Σφακτηρίας οὐ πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν
[6, 20]	ναοῦ (διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται)	τῆς	τε Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ ἔσοδος
[6, 14]	περὶ τῆς ἰσχύος τε καὶ	τῆς	τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου τοῦ
[6, 4]	Ἀρχιδάμου δὲ ἄλλων τε καὶ	τῆς	τελευτῆς (ἐμοὶ δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα
[6, 20]	τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου	τῆς	τέχνης ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι· τοῖς
[6, 22]	καὶ Σκιλλούντιοι, οὗτοι μὲν ἐκ	τῆς	Τριφυλίας, τῶν δὲ ἄλλων περιοίκων
[6, 25]	καὶ ὁ Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ	τῆς	Τύχης, ἐν οἰκήματι οὐ μεγάλῳ.
[6, 23]	Ἠλείων γένος μὲν Ἀλεξανδρέα εἶναι	τῆς	ὑπὲρ Φάρου τῆς νήσου, Σαραπίωνα
[6, 3]	οὐ Σικυώνιος, ἀλλὰ ἐκ Μεσσήνης	τῆς	ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ
[6, 17]	τῷ Ἀλκμαίωνι ὁ Κλυτίος ἐκ	τῆς	Φηγέως θυγατρὸς καὶ ἐς τὴν
[6, 23]	Σιωπῆς, καὶ παρὰ τὸ ἱερὸν	τῆς	Φιλομείρακός ἐστιν Ἀρτέμιδος. Τῇ μὲν
[6, 26]	καὶ Ἠλείοις ὅροι πρὸς Ἀχαιοὺς	τῆς	χώρας ὁ ποταμός ἐστιν ἐφ'
[6, 21]	λέγουσιν. Ὅροι δὲ πρὸς Ἀρκάδας	τῆς	χώρας, τὰ μὲν παρόντα Ἠλείοις,
[6, 22]	λέγοντες· ῥεῖ γὰρ δὴ διὰ	τῆς	χώρας ταύτης ὁ Ἀλφειός, ἐς
[6, 1]	μὲ ν καὶ ουτος εκρά	τησεν·	η δὲ εικὼ ν επὶ
[6, 5]	ἡρώων καλουμένων, καὶ εἰ δή	τι	ἄλλο ἦν πρὸ τῶν ἡρώων
[6, 24]	δ' ἂν τὸ ὄνομα οὐδέν	τι	ἀλλοῖον ἢ ὁ καλούμενος Ἀλεξίκακος
[6, 14]	καλοῦσι, καὶ τρίτα δὴ ὅ	τι	ἄριστον ἦν τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι
[6, 2]	τὸ ν Ὀλυμπικό ν. Ὅ́	τι	γὰ ρ μὴ Λεοντί σκος
[6, 25]	κέρας τῆς Ἀμαλθείας. (Καθ' ὅ	τι	δὲ Ἠλείων ἡ πόλις πληθύει
[6, 20]	ἐς τὸν δρόμον. Καθ' ό,	τι	δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχής
[6, 1]	νί καις, πρό τερον έ	τι	εδή λωσα εν τοις λό
[6, 20]	τοῦ Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι	τι	ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι τὸν Ταράξιππον·
[6, 11]	καὶ τὰ ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν	τι	ἐξ αὐτῶν ἀποκτείνειεν ἄνθρωπον. (Ἀνὰ
[6, 18]	οὔτε πρὸς τὸ σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί	τι	εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ
[6, 13]	συνέπεσεν ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ οὐδέν	τι	ἧσσον θέουσα ἐν κόσμῳ περί
[6, 3]	ἑκατέρῳ τῷ ἀγῶνι. Οὐ γάρ	τι	Ἰσθμίων Λεπρεάταις δεῖμα, ὥσπερ γε
[6, 26]	δὲ αὐτῶν Σηρῶν ἄλλο πού	τι,	καὶ οὐ σὴρ, ὀνομάζεται. (Μέγεθος
[6, 2]	δὲ εί περ ά λλο	τι	καὶ τό δε εποιησά μην.
[6, 2]	ί ππου κέ λητος· ο	Τί	μων δὲ επὶ ά ρματι
[6, 2]	Δημοσθένους ανδριά ντα ανά κειται	Τί	μων καὶ ο παις του
[6, 2]	ρματι ανηγορεύ θη. Τω δὲ	Τί	μωνι ειργά σατο καὶ τω
[6, 2]	μων καὶ ο παις του	Τί	μωνος Αί συπος, παιδί ον
[6, 2]	αναθέ ντα μὲ ν ό	τι	ο παιδοτρί βης εί η
[6, 1]	με ο λό γος, ό	τι	ου κατά λογό ς εστιν
[6, 23]	ἔτι αὐτοί, ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ	τι	παρὰ τῶν ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται·
[6, 15]	Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ ὀλίγῳ	τι	πρότερον, ὡς ὁμώνυμός τε τῷ
[6, 2]	η Μύ κων, καὶ ό	τι	Σά μιοι τὰ ες αθλητὰ
[6, 1]	Ἀναξά νδρου πρό τερον έ	τι	στεφανωθηναι τὸ ν πατέ ρα
[6, 12]	αὐτὸν, οὔτε πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε	τι	τρωθέντα τοῦ σώματος. (Θεόχρηστον δὲ
[6, 20]	ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος πολὺ δή	τι	ὑπερηρκώς ἐστιν ἐς ἵππων φόβον.
[6, 20]	γὰρ τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι)	τιθέασι	τὸ παιδίον πρὸ τοῦ στρατεύματος
[6, 20]	δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα τοῖς	τιθεῖσι	τὸν ἀγῶνα. Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ
[6, 22]	τε Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι,	τιθέναι	τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων.
[6, 20]	ἱππικήν (καὶ ὄνομα Ὠλένιον αὐτῷ	τίθενται,	ἀπὸ τούτου δὲ καὶ τὴν
[6, 25]	καὶ οὐ Ποσειδῶνα ὄνομα αὐτῷ	τίθενται,	μετὰ τὴν Πατρέων προσοίκησιν τὸ
[6, 20]	ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα τῷ θεῷ	τίθενται	Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ σφισιν ὁ
[6, 2]	των επιχωρί ων έ χον	τιμά	ς. (Ἐν δὲ τη Ἄλτει
[6, 9]	ἡρώων Κλεομήδης Ἀστυπαλαιεύς, Ὃν θυσίαις	τιμᾶθ'	ὡς μηκέτι θνητὸν ἐόντα. Κλεομήδει
[6, 23]	αὐτόθι ἀντὶ τούτου γεγόνασιν αἱ	τιμαί·	χρόνος δὲ στεφάνου τε τοῦ
[6, 8]	ἀγωνοθετησάντων Ἀρκάδων ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ	Τιμάνθει	παγκρατίου λαβόντι ἐν ἀνδράσι στέφανον,
[6, 8]	ὁ ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ	Τιμάνθει	τὸ τέλος τοῦ βίου συμβῆναί
[6, 8]	εἰς λύκον. Τὰ κατὰ τὴν	Τιμάνθους	τελευτήν. Τά κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους
[6, 25]	Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν τῇ Πύλῳ	τιμάς.	(Ἐπάγονται δὲ καὶ Ὅμηρον τῷ
[6, 20]	τῷ ἐντὸς ὁ Σωσίπολις ἔχει	τιμάς,	καὶ ἐς αὐτὸ ἔσοδος οὐκ
[6, 25]	ἐστι λίθου λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει	τιμὰς	καὶ ὁ Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ
[6, 25]	Σαμικῷ τῷ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ	τιμάς·	μετακομισθὲν δὲ ἐς τὴν Ἦλιν
[6, 11]	καὶ ἔχοντα παρὰ τῶν ἐπιχωρίων	τιμάς.	Ὁ δὲ ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους
[6, 20]	Σωσίπολις Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων ἔχει	τιμάς.	Τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες
[6, 9]	μὲν οὖν Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ τούτου	τιμὰς	ὡς ἥρωι νέμουσι. (Παρὰ δὲ
[6, 8]	τὴν Τιμάνθους τελευτήν. Τά κατά	Τιμασίθειον.	(Σωκράτους δὲ Πελληνέως δρόμου νίκην
[6, 14]	οὐκ ἐγένετο οἷός τε καταπαλαῖσαι	Τιμασίθεον	πολίτην τε ὄντα αὐτῷ, καὶ
[6, 8]	λόγῳ. (Προμάχου δὲ οὐ πόρρω	Τιμασίθεος	ἀνάκειται γένος Δελφός, Ἀγελάδα μὲν
[6, 8]	μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ ὁ	Τιμασίθεος	(ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων ἐν
[6, 18]	ὁμοίως ἅπαντα· ἡ δέ οἱ	τιμὴ	γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τῶν
[6, 21]	κοινῷ σφισιν ἐπὶ μέγα ἐξῆρε	τιμῇ	τῇ ἐς αὐτοὺς καὶ Ἱπποδαμείας
[6, 20]	τῇ Ἱπποδαμείᾳ, καὶ ἄλλα ἐς	τιμὴν	δρῶσιν αὐτῆς. Τὴν δὲ Ἱπποδάμειάν
[6, 4]	καὶ πολλὰ εὕρετο ἄλλα ἐς	τιμήν.	Ἔμελλεν οὖν ὡς τὸ εἰκὸς
[6, 23]	τε τοῦ Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς	τιμὴν,	καὶ κόπτεσθαι νομίζουσιν αὐτόν. (Έστι
[6, 20]	τὰ Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης,	τιμὴν	ταύτην ἄλλοτε (ἄλλη( ν) λαμβάνουσα
[6, 22]	τὰ παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς	τιμὴν	τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς Λετρίνους
[6, 17]	γε ἐκείνου τε ἐς πλέον	τιμῆς	ἀφίκετο ὁ Γοργίας παρὰ Ἀθηναίοις.
[6, 25]	μετακομισθὲν δὲ ἐς τὴν Ἦλιν	τιμῆς	μὲν καὶ ἐς πλέον ἔτι
[6, 3]	καὶ Κόνωνα ἀνακείμενον χαλκοῦν καὶ	Τιμόθεον	ἐν Σάμῳ τε ἔστιν ἰδεῖν
[6, 15]	(Ἀνέθεσαν δὲ καὶ Ἠλεῖον ἄνδρα	Τιμόπτολιν	Λάμπιδος Παλεῖς, ἡ τετάρτη Κεφαλλήνων
[6, 2]	λου τὴ ν εικό να	Τιμοσθέ	νης τε Ἠλειος έ στηκε
[6, 11]	μητρὶ Ἡρακλέους συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς	Τιμοσθένει.	Ἔνατόν τε δὴ ἔτος εἶναι
[6, 11]	ἀλλὰ ἱερᾶσθαι μὲν Ἡρακλεῖ τὸν	Τιμοσθένην	Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους δὲ τῇ
[6, 11]	ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης ὁ	Τιμοσθένους	Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ Τιμοσθένους
[6, 11]	Τιμοσθένους Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ	Τιμοσθένους	παῖδα εἶναι Θεαγένην φασίν, ἀλλὰ
[6, 16]	διὰ τὴν Δημητρίου μάλιστα ἅλωσιν.	Τίμωνι	δὲ ἀγώνων τε νῖκαι τῶν
[6, 12]	ἅρματι ἀνηγορεύθη νικῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ.	(Τίμωνι	δὲ τῷ Αἰσύπου, καθέντι ἐς
[6, 16]	φιλίᾳ γενέσθαι τῇ ἐς Αἰτωλούς.	(Τίμωνος	δὲ οὐ πόρρω τῆς εἰκόνος
[6, 25]	Ἀνθρώπων δὲ ὧν ἴσμεν μόνοι	τιμῶσιν	δην Ἠλεῖοι κατὰ αἰτίαν τήνδε.
[6, 5]	θέρους. Καί πως οὐ κατά	τινα	ἀγαθὸν δαίμονα ἡ κορυφὴ τηνικαῦτα
[6, 6]	ὡς ἀποθανεῖν ἐκφυγὼν, αὖθις ἕτερόν	τινα	ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι
[6, 16]	σφίσιν ἀνέθεσαν, ἢ καὶ ἄλλην	τινὰ	ἐς αὐτοὺς ἔχοντας εὔνοιαν. Μέσος
[6, 12]	τοῦ Ἀρκάδων κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ	τινα	ἔστιν ἐν Ἕλλησι Τρίτειαν πόλιν
[6, 20]	δέ φασιν ὕστερον Ἀριστείδην σοφίαν	τινὰ	καὶ αὐτὸν ἐς τὸ μηχάνημα
[6, 2]	Ἔ́ οικεν ουν ιδί αν	τινὰ	ο Θρασύ βουλος επὶ σπλά
[6, 22]	Δαμοφῶν ὁ Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν	τινα	παρέσχεν Ἠλείοις, νεώτερα ἐς αὐτοὺς
[6, 19]	δὴ καὶ ἐν Δελφοῖς Ἑλλήνων	τινὲς	ἐποίησαν τῷ Ἀπόλλωνι θησαυρούς. Ἔστι
[6, 1]	ή δη τὸ ν κό	τινον.	Ὁπό σοις δὲ ὴ αυτοις
[6, 26]	Ἐσθῆτες σηρικαὶ ἐν μίτων ζςυφίου	τίνος	ὑφαινόμεναι. Σηρία νῆσος. Ὅροι Ἤλιδος
[6, 24]	τὸ γένος τῶν Σιληνῶν, εἰκάσαι	τις	ἂν μάλιστα ἐπὶ τοῖς τάφοις
[6, 24]	δὲ αὐτὰς ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι	τις	ἂν τὰ εἰρημένα· ῥόδον μὲν
[6, 11]	ἀπῆλθεν ἐξ ἀνθρώπων, ἀνὴρ τῶν	τις	ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ, παρεγίνετο ἀνὰ
[6, 18]	ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν	τις	αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς.
[6, 11]	τῷ πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν, ἀνήρ	τις	αὐτῶν δόκιμος καὶ ἡλικίᾳ προήκων
[6, 14]	κάτω γινόμενον, οὐκ ἀπεκίνησεν ἄν	τις	βιαζόμενος. (Ἀποθανεῖν δὲ ὑπὸ θηρίων
[6, 15]	τὸν παῖδα Ἀντίγονον, ἀναθήματα ἴστω	τις	Βυζαντίων ὄντας. (Σπαρτιάτῃ δὲ Εὐτελίδᾳ
[6, 9]	Ἀλλὰ γὰρ ἰδιώτης εἴη ἄν	τις	(ἐμοὶ δοκεῖ) ὁ Γέλων οὗτος,
[6, 16]	στέφανον, Ἠλείους σφᾶς ὄντας ἴστω	τις.	Ἐπὶ δὲ τῷ Πυττάλῳ καὶ
[6, 13]	μὲν δὴ οὕτως ἔχοντα ἴστω	τις.	Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν Ἀγαθίνῳ τε
[6, 4]	Πυθαγόρας ἐποίησεν ὁ Ῥηγῖνος, εἴπερ	τις	καὶ ἄλλος ἀγαθὸς τὰ ἐς
[6, 21]	ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν	τις	Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι καὶ οἰκιστὴν
[6, 14]	δύο εἰκόνας. Εἶναι δὲ ἡγεμών	τις	ξένων ἢ καὶ ἄλλως τὰ
[6, 12]	γοῦν ἐς Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν	τις	συντελέσαι τοὺς Τριταιεῖς, καθὰ καὶ
[6, 26]	χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν	τις	τῷ λόγῳ γε τῷ αὐτῷ
[6, 14]	Ἱερώνυμος Ἄνδριος, ὃς τὸν Ἠλεῖον	Τισαμενὸν	πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε τὸν
[6, 13]	τοὺς ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου,	Τίσανδρος	ὁ Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν ἐχέτω.
[6, 13]	δὴ ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο ὁ	Τίσανδρος	πύκτας ἐν Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται δὲ
[6, 17]	καὶ ἀφικόμενον κατὰ πρεσβείαν ὁμοῦ	Τισίᾳ	παρ' Ἀθηναίους. Καί τοι ἄλλα
[6, 17]	Ἀθηναίους. Καί τοι ἄλλα τε	Τισίας	ἐς λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ πιθανώτατα
[6, 9]	δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος, ἣν	Τισικράτης	ἐνίκα Κροτωνιάτης στάδιον. Δῆλα οὖν
[6, 9]	συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν Αἰγινήταις	τισὶν	ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ ἂν εἴη
[6, 20]	ὡς ἐπίπαν καὶ οἱ ἡνίοχοι	τιτρώσκονται.	καὶ τοῦδε ἡνίοχοι ἕνεκα θυσίας
[6, 25]	λόγῳ μάρτυρα ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι·	Τλῆ	δ' Ἀίδης ἐν τοῖσι πελώριος
[6, 2]	του Θηβαί ων δή μου	τὸ	ά ρμα, τὸ ν δὲ
[6, 25]	τε καὶ βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο	τὸ	ἄγαλμα ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν
[6, 7]	εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ ποιήσαντος	τὸ	ἄγαλμα ἐν Μεγάροις τοῦ Διός.
[6, 11]	ἐκ τῆς οἰκίας αὖθις κομίσαι	τὸ	ἄγαλμα ἐς τὴν ἀγοράν. Ὡς
[6, 11]	ἀγάλματι αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ	τὸ	ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ τὸν ἕτερον
[6, 26]	ἐστὶν ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος δὲ	τὸ	ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ. Εἶναι μὲν
[6, 26]	Ἀφροδίτης ἐστί· τοῦ Ἑρμοῦ δὲ	τὸ	ἄγαλμα, ὃν οἱ ταύτῃ περισσῶς
[6, 6]	Ἀργεῖος, οὐχ ὁ τῆς Ἥρας	τὸ	ἄγαλμα ποιήσας, μαθητὴς δὲ Ναυκύδους,
[6, 26]	καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου; τέχνη	τὸ	ἄγαλμα Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ ἐν
[6, 14]	δέ οἱ ἐγένετο τῆς διαμαρτίας	τὸ	ἄγαν νέον. (Ὡς δὲ ἀφίκετο
[6, 19]	τρεῖς, οὓς ἐς τοῦ πεντάθλου	τὸ	ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ ἀσπίς ἐστιν
[6, 6]	ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι	τὸ	ἀγώνισμα τῆς πυγμῆς· τούτων ἕνεκα
[6, 14]	Ἀνέθεσαν δὲ καὶ τὸ κοινὸν	τὸ	Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ τῆς
[6, 15]	δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον τὸ ἔθνος	τὸ	Αἰτωλῶν. Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ
[6, 18]	λοίδορον. Ὡς δὲ ἦν ἐς	τὸ	ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ
[6, 5]	κύκλῳ περισχὼν καὶ τοξόταις, καὶ	τὸ	ἄλλο ὅσον ἐν ἡλικίᾳ κατεφόνευσε,
[6, 19]	πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας	τὸ	Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος,
[6, 3]	Σαμίων. Τοῦτο μὲν δὴ τοὺς	τὸ	ἀνάθημα ἀναθέντας μηνύει· τὸ δ'
[6, 20]	ἀνακινηθέντος δὲ, ὁ μὲν ἐς	τὸ	ἄνω πεποίηται πηδᾶν ὁ ἀετός,
[6, 14]	αὐτῶν ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα ἐς	τὸ	ἄνω· τῶν λοιπῶν δὲ ἀλλήλοις
[6, 10]	φασιν ἐξ Ἀνθηδόνος τῆς Βοιωτῶν	τὸ	ἄνωθεν αὐτὸν γένος ἀπὸ Γλαύκου
[6, 7]	ἔγκλημα. Διαγόρας μὲν δὴ καὶ	τὸ	ἀπ' αὐτοῦ γένος δόξης ἐς
[6, 20]	κατὰ τῆς πρῴρας τὸ ἔμβολον.	Τὸ	ἀπὸ τούτου δὲ ἤδη καθέστηκεν
[6, 21]	τοῦ ὄρους. Διαβήσῃ τε δὴ	τὸ	ἀπὸ τούτου τὸν Ἀλφειὸν καὶ
[6, 12]	Ἀρκάδων αὐτῶν εἰσιν οἱ ἐς	τὸ	Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ Ἀγησάρχου δέ
[6, 4]	Εὐάνθην ἀνήρ τε ἱπποτρόφος καὶ	τὸ	ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα δὲ ἐπὶ τὸ
[6, 9]	νέμουσι. (Παρὰ δὲ τοῦ Γέλωνος	τὸ	ἅρμα ἀνάκειται Φίλων, τέχνη τοῦ
[6, 12]	παῖδες. (Παρὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος	τὸ	ἅρμα ἀνήρ ἐστιν ὁμώνυμός τε
[6, 12]	αὐτό, κέλητες δὲ ἵπποι παρὰ	τὸ	ἅρμα, εἷς ἑκατέρωθεν ἕστηκε, καὶ
[6, 5]	ὡς ἄνδρα ἡνίοχον ἐλαύνοντα σπουδῇ	τὸ	ἅρμα ἐπέσχε τοῦ πρόσω. Λαβόμενος
[6, 9]	Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα εἶναι	τὸ	ἅρμα. Ἐπίγραμμα μὲν δή ἐστιν
[6, 12]	τὸ μὲν Ὀνάτα τοῦ Αἰγινήτου	τὸ	ἅρμα, Καλάμιδος δὲ οἱ ἵπποι
[6, 4]	τὸ ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα δὲ ἐπὶ	τὸ	ἅρμα παῖς παρθένος. Ὄνομα μὲν
[6, 9]	Κρατῖνος ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς	τὸ	ἅρμα τὸ Γέλωνος οὐ κατὰ
[6, 21]	χανεῖν γὰρ τὴν γῆν ἐνταῦθα	τὸ	ἅρμα τοῦ Ἅιδου καὶ αὖθις
[6, 10]	τοῦ ἀρότρου τὴν ὕνην, πρὸς	τὸ	ἄροτρον καθήρμοσε τῇ χειρὶ ἀντὶ
[6, 25]	ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ	τὸ	ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ τῷ ἐν
[6, 24]	ὡς ἡ Πέτρα δῆμος εἴη	τὸ	ἀρχαῖον. (Ἠλείοις δὲ ἐν τῷ
[6, 19]	δὲ αὐτὸ διὰ τοῦ ἀναθήματος	τὸ	ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ καὶ ἄλλα
[6, 19]	μεταβεβληκέναι τὸ ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν	τὸ	ἀρχαῖον. Ὁ δὲ ὅρμος ταῖς
[6, 14]	στέφανον· κατέχων δὲ ἐντὸς χειλῶν	τὸ	ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος τὰς
[6, 3]	καὶ Θηβαίων στρατεία γεγενῆσθαι μετὰ	τὸ	ἀτύχημα Λακεδαιμονίων τὸ ἐν Λεύκτροις.
[6, 7]	εἶναι μὲν τηνικαῦτα ἐν Καύνῳ	τὸ	βασιλέως ναυτικὸν, καὶ Κόνωνα ἐπ'
[6, 13]	ὀλιγίστου δὴ καιροῦ μεθηρμόσατο ἐπὶ	τὸ	βραχύτατον ὁμοῦ καὶ ἥκιστον· καὶ
[6, 3]	ἐγγύτατα ἕστηκεν ἀνὴρ ὅστις δή·	τὸ	γὰρ ὄνομα οὐ λέγουσιν ἐπ'
[6, 1]	Ἀρχιδά μου Κυνί σκαν, ες	τὸ	γέ νος τε αυτης, καὶ
[6, 9]	Τὰ δὲ ἐς τὸ ἅρμα	τὸ	Γέλωνος οὐ κατὰ ταὐτὰ δοξάζειν
[6, 24]	αὐτῷ δίδωσι. Θνητὸν δὲ εἶναι	τὸ	γένος τῶν Σιληνῶν, εἰκάσαι τις
[6, 24]	τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν ἐς	τὸ	γυμνάσιον. Εἰσιᾶσι δὲ, πρὶν μὲν
[6, 21]	ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου τῆς ἐς	τὸ	γυμνάσιον· καὶ αἱ παλαῖστραι τοῖς
[6, 3]	τοὺς τὸ ἀνάθημα ἀναθέντας μηνύει·	τὸ	δ' ἐφεξῆς ἐς αὐτὸν ἔπαινός
[6, 1]	ν τροχὸ ν κατέ χει,	τὸ	δὲ αιτει τὴ ν ταινί
[6, 14]	παρ' αὐτὴν καθίει τὴν πλευράν,	τὸ	δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος ἔτεινεν
[6, 3]	γε καὶ ἦν, ὑπῆρξεν ἀναγορευθῆναι·	τὸ	δὲ ἀπὸ τούτου Συρακούσιον αὑτὸν
[6, 26]	δὲ ἱερὰ ἐν Κυλλήνῃ Ἀσκληπιοῦ,	τὸ	δὲ Ἀφροδίτης ἐστί· τοῦ Ἑρμοῦ
[6, 14]	τὴν Ῥόδον αὐτὸν οἴκαδε ἀναστρέψαι.	Τὸ	δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ τοῦ Ῥοδίου
[6, 25]	τῶν ἐκ Κορκύρας Ἀφροδίτης ναός,	τὸ	δὲ ἐν ὑπαίθρῳ τέμενος οὐ
[6, 21]	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ λίθου πεποίηται·	τὸ	δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ τρόπαιον
[6, 1]	ά ρματι ανηγορεύ θη πρωτος·	τὸ	δὲ επί γραμμά φησι τὸ
[6, 13]	ἡ εἰκών ἐστι μὲν Ἱππίου	τὸ	δὲ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπ'
[6, 3]	Νεμείων τρεῖς ὑπῆρξεν ἀνελέσθαι νίκας.	Τὸ	δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ
[6, 3]	μὲν εἰκόνα Σικυώνιος εἴργασται Δαίδαλος·	τὸ	δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ
[6, 2]	περ ά λλο τι καὶ	τό	δε εποιησά μην. Μεσσηνί ους
[6, 26]	τε καὶ θέρους ὥρᾳ ἐπιτηδείους.	Τὸ	δὲ ἔργον τῶν ζῴων κλῶσμα
[6, 21]	ἐπὶ τῇ νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ'	(Τὸ	δὲ ἕτερον τοῦ ἱπποδρόμου μέρος
[6, 20]	Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών.	(Τὸ	δὲ ὄρος τὸ Κρόνιον κατὰ
[6, 26]	νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ Αἰγύπτου	τὸ	Δέλτα ὑπὸ τοῦ Νείλου, καὶ
[6, 5]	ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα	τὸ	δεύτερον, ταύτης ἔτει δευτέρῳ τῆς
[6, 13]	στήλην, ἀλλ' οὐ Λακεδαιμονίων ἥγηνται	τὸ	δημόσιον· ἔστω γὰρ δήπου, ὡς
[6, 15]	δὲ δύο μὲν Ἱέρωνος εἰκόνας	τὸ	δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν οἱ
[6, 5]	Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον τε ἔμενε	τὸ	διαφυγὸν τῶν Σκοτουσσαίων, καὶ αὖθις
[6, 3]	ναυμαχίᾳ περὶ Κνίδον καὶ ὄρος	τὸ	Δώριον ὀνομαζόμενον, οὕτω μετεβάλλοντο οἱ
[6, 8]	τελευταίου· τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον	τὸ	ἐγχείρημα ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ
[6, 15]	Ὀλυμπίᾳ. Ὀλίδαν δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον	τὸ	ἔθνος τὸ Αἰτωλῶν. Χαρῖνος δὲ
[6, 6]	τὴν Τεμέσαν, καί πως τηνικαῦτα	τὸ	ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι) πυνθάνεται
[6, 6]	χρόαν τε δεινῶς μέλας καὶ	τὸ	εἶδος ἅπαν ἐς τὰ μάλιστα
[6, 8]	εἰρημένα, ὡς ἐξ ἀνθρώπου μεταβάλοι	τὸ	εἶδος ἐς λύκον ἐπὶ τῇ
[6, 4]	ἐς τιμήν. Ἔμελλεν οὖν ὡς	τὸ	εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν τοῖς ἀγῶσιν
[6, 11]	ποιήσασιν αὐτοῖς τὰ χρησθέντα διαμένοι	τὸ	ἐκ τῶν θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα
[6, 7]	ἀφίξῃ τὰς εἰκόνας, Διαγόραν καὶ	τὸ	ἐκείνου γένος. Οἱ δὲ συνεχεῖς
[6, 12]	Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ, μαρτυρεῖ	τὸ	ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ τοὺς Τριταιεῖς
[6, 3]	ἄλλους Σπαρτιατῶν, ἥκιστα ἔς γε	τὸ	Ἑλληνικὸν γνωρίμους. (Μεταπεσόντων δὲ αὖθις
[6, 20]	πρῷραν νεώς· τέτραπται δὲ αὐτῆς	τὸ	ἔμβολον ἐς τὸν δρόμον. Καθ'
[6, 20]	ἐπὶ κανόνος κατὰ ἄκρον μάλιστα	τὸ	ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦς. (Ἑκατέρα μὲν
[6, 20]	ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις κατὰ τῆς πρῴρας	τὸ	ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ τούτου δὲ
[6, 2]	επὶ τη Λακωνικη νί κη	τὸ	εν τη Ἄλτει τρό παιον
[6, 3]	γεγενῆσθαι μετὰ τὸ ἀτύχημα Λακεδαιμονίων	τὸ	ἐν Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς δὲ ἀνάκειται
[6, 4]	δέ μοι καὶ τὸ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης νικῶ δὶς
[6, 9]	ἐς τὸ ἱερὸν τῆς Εἰρήνης	τὸ	ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα ἐξ Ἄργους.
[6, 20]	μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ μὲν δὴ	τὸ	ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα ὁ
[6, 4]	Νεμείων ἀνῃρημένος, οὐχ Ἱμεραῖος εἶναι	τὸ	ἐξ ἀρχῆς, καθάπερ γε τὸ
[6, 7]	καλούμενον. Γένος δὲ ὁ Διαγόρας	τὸ	ἐξ ἀρχῆς Μεσσήνιος πρὸς γυναικῶν
[6, 1]	πποις, ως τὸ επί γραμμα	τὸ	επ' αυτω λέ γει, καὶ
[6, 1]	τὸ δὲ επί γραμμά φησι	τὸ	επ' αυτω του πατρὸ ς
[6, 1]	δὲ Σιληνου τὸ επί γραμμα	τὸ	επ' αυτω φησιν ειναι των
[6, 16]	καὶ διαύλου Πυθοῖ, τὸ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων τε
[6, 3]	ἀνελέσθαι νίκας. Τὸ δὲ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐπ' αὐτῷ καὶ τάδε ἐπιλέγει,
[6, 13]	Γενέσθαι ἐν Ἄργει τὸ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐπ' αὐτῷ μηνύει. (Νάξου δὲ
[6, 3]	εἴργασται Δαίδαλος· τὸ δὲ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐπ' αὐτῷ μηνύει σταδίου μὲν
[6, 13]	Ἱππίου τὸ δὲ ἐπίγραμμα δηλοῖ	τὸ	ἐπ' αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα
[6, 7]	ἐνίκησεν, εἶναι νέον, τὸ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐπ' αὐτῷ φησί. Καλλικλέους δὲ
[6, 4]	ἀρχῆς, καθάπερ γε τὸ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐπ' αὐτῷ φησι, Κρὴς δὲ
[6, 15]	Ἀχαιῶν ἀνάθημα εἶναι, τὸ ἐπίγραμμα	τὸ	ἐπ' αὐτῷ φησιν· εἰρήνην τε
[6, 2]	δε μὲ ν λέ γει	τὸ	επί γραμμα· ες δὲ αυτὸ
[6, 1]	ς. (Κλεογέ νην δὲ Σιληνου	τὸ	επί γραμμα τὸ επ' αυτω
[6, 1]	ο Πολυκλης ί πποις, ως	τὸ	επί γραμμα τὸ επ' αυτω
[6, 2]	Ἠλεί οις. (Ἐπί γραμμα δὲ	τὸ	επὶ τω Σαμί ω πύ
[6, 14]	Λέγεται δὲ ἐς αὐτὸν καὶ	τὸ	ἐπὶ τῇ ῥοιᾷ καὶ τὸ
[6, 12]	τὸν πατέρα, τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ	τὸ	ἐπὶ τῷ ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ
[6, 14]	τὸ ἐπὶ τῇ ῥοιᾷ καὶ	τὸ	ἐπὶ τῷ δίσκῳ. Ῥοιὰν μὲν
[6, 20]	Πέλοψ καὶ θύσειέ τε αὐτῷ	τὸ	ἐπὶ τῷ φόνῳ μήνιμα ἰώμενος
[6, 12]	τοῦ Θεοχρήστου λαβεῖν τὸν πατέρα,	τὸ	ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῷ
[6, 14]	ἄνδρα παρὰ τὸν ἵππον, φησὶ	τὸ	ἐπίγραμμα εἶναι Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ
[6, 10]	αὐτοῦ καὶ τοῦ πάππου φησὶ	τὸ	ἐπίγραμμα Εὐτελίδα τε εἶναι καὶ
[6, 17]	δὲ ἧστινος ἦν, οὐ δηλοῖ	τὸ	ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ τοῦ Ἀρκάδων
[6, 19]	εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ, λέγει	τὸ	ἐπίγραμμα. Οὐ μέντοι ἀνακείμενά γε
[6, 4]	γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ	τὸ	ἐπίγραμμα τὸ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης
[6, 16]	γενέσθαι δὲ καὶ διαύλου Πυθοῖ,	τὸ	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ,
[6, 13]	Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι ἐν Ἄργει	τὸ	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ μηνύει.
[6, 4]	τὸ ἐξ ἀρχῆς, καθάπερ γε	τὸ	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ φησι,
[6, 7]	μάλιστα, ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι νέον,	τὸ	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ φησί.
[6, 15]	δὲ Ἠλεῖον Ἀχαιῶν ἀνάθημα εἶναι,	τὸ	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ φησιν·
[6, 4]	Μολπίων ἐστὶν ὄνομα, στεφανωθῆναι δὲ	τὸ	ἐπίγραμμά φησιν αὐτὸν ὑπὸ Ἠλείων·
[6, 9]	ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ ἐφελκυσαμένου	τὸ	ἐπίθημα, κάματον ἐς ἀνωφελὲς οἱ
[6, 12]	(Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα κατὰ	τὸ	ἐπιχώριον τοῖς Λίβυσι, καὶ αὐτόν
[6, 22]	ἄλλην Πύλον οὐκ ἔστιν ἐπενεγκεῖν	τὸ	ἔπος· Πυλίων γὰρ τῶν ὑπὲρ
[6, 11]	τοῦ παιδὸς ἐπὶ ἰσχύι, καὶ	τὸ	ἔργον ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν
[6, 16]	εἴργετο. Καὶ τάδε ἄλλα φησὶ	τὸ	ἐς αὐτὸν ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς αὐτὸν
[6, 18]	συγγεγραφὼς ἦν, καὶ τὸ ἔχθος	τὸ	ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν τὴν
[6, 24]	τοίχῳ. Κατὰ δὲ τῆς στοᾶς	τὸ	ἐς τὴν ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος
[6, 6]	τὴν Λοκρίδα καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων	τὸ	ἐς τοὺς τέττιγας παρέχεται θαῦμα.
[6, 23]	Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν ἀγαλμάτων	τὸ	ἕτερον, ἃ ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου
[6, 24]	αὐτῶν. Ὄνομα δὲ τῇ ἀγορᾷ	τὸ	ἐφ' ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ
[6, 18]	αὐτός τε συγγεγραφὼς ἦν, καὶ	τὸ	ἔχθος τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ
[6, 10]	Κόραξ· ἑκατέρωθεν δὲ οἱ παρὰ	τὸ	ζυγόν, κατὰ μὲν τὰ δεξιὰ
[6, 2]	δί χα, καὶ φαί νων	τὸ	ηπαρ. (Μαντικὴ δὲ η μὲ
[6, 5]	καὶ Σκοτουσσαίων τούς τε ἐς	τὸ	θέατρον συνειλεγμένους (ἔτυχε γάρ σφισι
[6, 26]	τῆς ἀγορᾶς καὶ τοῦ Μηνίου	τὸ	θέατρόν τε καὶ ἱερόν ἐστι
[6, 14]	ἐγίνετο εὕρημα. Μάλιστα δέ πως	τὸ	θηρίον τοῦτο ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι
[6, 21]	τῆς οὐσίας τῇ Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι	τὸ	ἱερόν. (Ἀγάλματα δὲ ἀντὶ τῶν
[6, 3]	τὸν Λύσανδρον, Ἐφέσιοι δὲ ἐς	τὸ	ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν
[6, 20]	ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν μάχην,	τὸ	ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα· σὺν δὲ
[6, 21]	ἔτι· ἱδρύσασθαι δὲ τῇ θεῷ	τὸ	ἱερὸν Κλύμενόν φασιν ἀπόγονον Ἡρακλέους
[6, 9]	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ἡ ἐς	τὸ	ἱερὸν τῆς Εἰρήνης τὸ ἐν
[6, 23]	ἡ ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ παρὰ	τὸ	ἱερὸν τῆς Φιλομείρακός ἐστιν Ἀρτέμιδος.
[6, 25]	ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν Ἡρακλέα ἐποιήσαντο	τὸ	ἱερὸν τῷ θεῷ. Ἑκάστου δὲ
[6, 7]	ἐθέλειν μοι φαίνεται Λακεδαιμονίους ἐς	τὸ	ἴσον ἔτι Ἀθηναίοις καταστῆσαι· ὅτι
[6, 25]	χειρὶ δὲ ἔχει τῇ ἑτέρᾳ	τὸ	κέρας τῆς Ἀμαλθείας. (Καθ' ὅ
[6, 14]	τοῦ αὐλητᾶ. Ἀνέθεσαν δὲ καὶ	τὸ	κοινὸν τὸ Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς
[6, 19]	κατὰ νώτου δὲ αὐτῆς παρήκει	τὸ	Κρόνιον. Ἐπὶ ταύτης τῆς κρηπῖδός
[6, 20]	Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ δὲ ὄρος	τὸ	Κρόνιον κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα
[6, 3]	καὶ οἱ ἄλλοι Ἴωνες, (κατὰ	τὸ	λεγόμενον ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων, τοὺς
[6, 3]	ἀνὴρ εἴη· τῷ δὲ ἄρα	τὸ	μάθημα καὶ νίκας ἔμελλεν ἐπιφανεῖς
[6, 1]	αυτω παιδί α δύ ο,	τὸ	μὲ ν τροχὸ ν κατέ
[6, 20]	τε ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητος.	(Τὸ	μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς Κλεοίτας
[6, 22]	Λετρίνων καὶ ἑκατὸν ἐπὶ Ἦλιν.	Τὸ	μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς πόλισμα
[6, 4]	πολέμῳ φθίμενον θάψ' ἀρετῆς ἕνεκεν.	Τὸ	μὲν δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ τοσοῦτο
[6, 20]	τὸ στάδιον καὶ τοὺς ἀγωνιστάς.	Τὸ	μὲν δὴ στάδιον γῆς χῶμά
[6, 14]	καὶ ὡς τῆς δεξιᾶς χειρὸς	τὸ	μὲν ἐς τὸν ἀγκῶνα ἐκ
[6, 12]	ἐστὶν ὁ Ἱέρωνος· ἔργα δὲ,	τὸ	μὲν Ὀνάτα τοῦ Αἰγινήτου τὸ
[6, 3]	ἐν Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι· καὶ αὐτοῖς	τὸ	μὲν πρότερον τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν·
[6, 6]	δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς ἑβδομήκοντα,	τὸ	μὲν τῷ θεῷ τοῦ ἀργυρίου
[6, 1]	τω ες τὰ αναθή ματα,	τὸ	μετὰ τουτο ή δη ποιή
[6, 24]	διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς ἄλλη στοά,	τὸ	μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ μία· ταύτην
[6, 20]	σοφίαν τινὰ καὶ αὐτὸν ἐς	τὸ	μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ τοῦ
[6, 20]	ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ ἐστὶ	τὸ	μνῆμα ἐπὶ τοῦ λόφου διαβάντων
[6, 21]	Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι	τὸ	μνῆμα, καὶ τὸν Πέλοπα, ἡνίκα
[6, 20]	Κτεάτου λέγουσι τοῦ Ἄκτορος, καὶ	τὸ	μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι καὶ τῷ
[6, 1]	καὶ τουδε έ νεκα ες	τὸ	ν αγωνα ο Δεινό λοχος
[6, 1]	καὶ αποδειξά μενοι λαμπρὰ ες	τὸ	ν αγωνα, οι δὲ καὶ
[6, 2]	γοντας επέ λιπεν η περὶ	τὸ	ν αγωνα τύ χη τὸ
[6, 2]	Πελοπό ννησον καὶ η περὶ	τὸ	ν αγωνα τύ χη τὸ
[6, 2]	τω Σαμί ω πύ κτη	τὸ	ν αναθέ ντα μὲ ν
[6, 2]	μὲ ν δὴ Πολύ κλειτος	τὸ	ν ανδριά ντα ειργά σατο·
[6, 1]	Τού του μὲ ν δὴ	τὸ	ν ανδριά ντα εποί ησε
[6, 1]	δὲ εν Ὀλυμπί α παρὰ	τὸ	ν ανδριά ντα του Τρωί
[6, 2]	ν ανδριά ντα ειργά σατο·	τὸ	ν δὲ Δημοσθένην Ευτυχί δης
[6, 2]	γεγό νασιν απο Ἰά μου·	τὸ	ν δὲ ειναι παιδα Ἀπό
[6, 2]	δή μου τὸ ά ρμα,	τὸ	ν δὲ ηνί οχον νική
[6, 2]	ν ωμον προσέ ρπων εστὶ	τὸ	ν δεξιό ν· καὶ κύ
[6, 2]	Λί χαν, Θηβαί ων δὲ	τὸ	ν δημον έ χει νενικηκό
[6, 2]	καθηκεν ες των ί ππων	τὸ	ν δρό μον των τελεί
[6, 1]	ος ανεί λοντο ή δη	τὸ	ν κό τινον. Ὁπό σοις
[6, 2]	οι Ἑλλανοδί και. Καὶ διὰ	τὸ	ν Λί χαν τουτον η
[6, 2]	ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ ς	τὸ	ν μὲ ν ανδριά ντα
[6, 2]	τὸ ν αγωνα τύ χη	τὸ	ν Ὀλυμπιακό ν. Ἐνιαυτω γὰ
[6, 2]	τὸ ν αγωνα τύ χη	τὸ	ν Ὀλυμπικό ν. Ὅ́ τι
[6, 2]	μασιν αναπεί θουσιν αναγορευθηναί οι	τὸ	ν παιδα εκ Συρακουσων. Ἀντί
[6, 1]	πρό τερον έ τι στεφανωθηναι	τὸ	ν πατέ ρα πεντά θλω·
[6, 2]	παρὰ Διονυσί ου θυσί αν,	τὸ	ν πατέ ρα του Ἀντιπά
[6, 2]	γραμμα· ες δὲ αυτὸ ν	τὸ	ν πύ κτην εσή μαινεν
[6, 2]	(Ἐν δὲ τη Ἄλτει παρὰ	τὸ	ν του Δημοσθένους ανδριά ντα
[6, 2]	νι γαλεώ της πρὸ ς	τὸ	ν ωμον προσέ ρπων εστὶ
[6, 14]	ξύλῳ· σφῆνες δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν	τὸ	ξύλον· ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματος
[6, 14]	Μίλων καθίησι τὰς χεῖρας ἐς	τὸ	ξύλον. Ὀλισθάνουσί τε δὴ οἱ
[6, 26]	πάρεστί σφισι, καὶ ἐσελθόντες ἐς	τὸ	οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς
[6, 16]	Σελεύκου δὲ ἐς ἅπαντας ἤρθη	τὸ	ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων τε ἕνεκα
[6, 21]	Οἰνόμαον τὴν πόλιν, καὶ θέσθαι	τὸ	ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρὸς λέγουσιν
[6, 26]	οὖσα Ἠλείων, ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀρκάδος	τὸ	ὄνομα εἴληφε. Κυλλήνης δὲ ἐν
[6, 23]	τοὺς Αἰτωλούς· καὶ ἡ ἀγυιὰ	τὸ	ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τῶν κατασκόπων
[6, 21]	Χαμύνῃ· καὶ οἱ μὲν ἀρχαῖον	τὸ	ὄνομα ἥγηνται, χανεῖν γὰρ τὴν
[6, 24]	ἄστεως· Πέτρα μὲν τῷ χωρίῳ	τὸ	ὄνομα, λέγεται δὲ, ὡς ἡ
[6, 24]	Ἀπόλλωνος Ἀκεσίου· σημαίνοι δ' ἂν	τὸ	ὄνομα οὐδέν τι ἀλλοῖον ἢ
[6, 19]	τε μεταξὺ καὶ Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι	τὸ	ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν τὸ ἀρχαῖον.
[6, 25]	τίθενται, μετὰ τὴν Πατρέων προσοίκησιν	τὸ	ὄνομα τοῦ Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός
[6, 18]	αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου	τὸ	ὄνομα τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς
[6, 15]	τὴν πυγμὴν καὶ τοὺς ἐς	τὸ	παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει τῇ μάχῃ.
[6, 15]	σὺν τῷ δικαίῳ σφίσιν, εἰ	τὸ	παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο πρὶν ἢ πυκτεύσαντα
[6, 7]	καὶ Δαμάγητος τοὺς ἐσελθόντας ἐς	τὸ	παγκράτιον· (οὗτοι μὲν ἀδελφοί τέ
[6, 4]	τὴν πάλην, καθὰ δὴ καὶ	τὸ	παγκράτιον τῷ Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ
[6, 20]	τε δὴ οἱ Ἀρκάδες, καὶ	τὸ	παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν·
[6, 20]	τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι) τιθέασι	τὸ	παιδίον πρὸ τοῦ στρατεύματος γυμνόν.
[6, 19]	ἔχει δὲ Ἡρακλέα καὶ δένδρον	τὸ	παρὰ Ἑσπερίσι τὴν μηλέαν, καὶ
[6, 6]	ἡλικίαν· ἐς ὃ ἡ Πυθία	τὸ	παράπαν ἐξ Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν
[6, 11]	ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας ἐς	τὸ	πέλαγος ἐπὶ ἰχθύων θήραν, περισχεῖν
[6, 24]	μεσούσης δὲ τῆς ἡμέρας ἐπὶ	τὸ	πένταθλον, καὶ ὅσα βαρέα ἆθλα
[6, 24]	ἀγορὰν, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ παρὰ	τὸ	πέρας τῆς στοᾶς ὁ Ἑλλανοδικαιών·
[6, 12]	ἄρτι ἐς Συρακούσας, καὶ ἐς	τὸ	πλῆθος ποιεῖσθαι λόγους ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν
[6, 26]	ὑπὸ πλησμονῆς, καὶ ἀποθανόντος οὕτω	τὸ	πολὺ τῆς ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν ἔνδον.
[6, 20]	τοῖς πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ	τὸ	πρὸς τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν
[6, 20]	θεὸν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ	τὸ	πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ ὕφος λευκόν. Παρθένοι
[6, 22]	Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι	τὸ	πρόσωπον πηλῷ καὶ αὐτὴν καὶ
[6, 3]	γὰρ ἐπὶ τῇ ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι	τὸ	πταῖσμα ἐγένετο ἐν Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ
[6, 18]	ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε πρὸς	τὸ	σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί τι εὑρίσκων, καὶ
[6, 20]	Ἱπποδαμείας. Κρυπτὴ εἴσοδος ἡ εἰς	τὸ	στάδιον. Ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος
[6, 20]	τούς τε Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς	τὸ	στάδιον καὶ τοὺς ἀγωνιστάς. Τὸ
[6, 9]	αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης	τό	τε ἅρμα καὶ αὐτῷ τῷ
[6, 21]	καθίστασθαι. (Προϊ όντι δὲ ἐντεῦθεν	τό	τε ὕδωρ τῆς Παρθενίας ἐστὶ
[6, 8]	ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει	τὸ	τέλος τοῦ βίου συμβῆναί φασιν
[6, 25]	βέβηκε. Τῆς δὲ περιέχεται μὲν	τὸ	τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς
[6, 5]	ἐσκευασμένος ὅπλῳ. Προήχθη δὲ ἐς	τὸ	τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ Ἡρακλέους
[6, 8]	οὐχ οἷός τε ἔτι τεῖναι	τὸ	τόξον ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι
[6, 20]	διέξοδον τὴν διὰ τοῦ χώματος,	τὸ	τῶν ἵππων δεῖμα ὁ Ταράξιππος.
[6, 5]	τοῦ ἐπιγράμματος. (Ἕμελλε δὲ ἄρα	τὸ	ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν ἄλλους τε
[6, 10]	Καί πως (ἐθεάσατο ὁ Δημύλος	τὸ	ὑπὸ τοῦ παιδὸς ποιούμενον, καὶ
[6, 11]	οἱ πρὸς Ἀχιλλέα (ἐμοὶ δοκεῖν)	τὸ	φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι τοῦ ὠκίστου
[6, 21]	ὕστερον ἐπέλαβεν ἐν τῷ δρόμῳ	τὸ	χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε καὶ Πρίαντα,
[6, 14]	καὶ Ἰσθμῷ. Γεγονότα δὲ εἰκοσαετῆ	τὸ	χρεὼν ἐπιλαμβάνει, πρὶν ἢ ἐς
[6, 4]	ἐν βαρβάρῳ τε ἐπέλαβεν αὐτὸν	τὸ	χρεὼν, καὶ βασιλέων μόνος τῶν
[6, 20]	οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ τοῦτο	(τὸ)	χωρίον ἐς τῶν ἵππων ἀνειμένων
[6, 10]	τῇ ἀριστερᾷ Σάμος· καὶ ἐλεγεῖον	τόδε	ἐστὶν ἐπὶ τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης
[6, 6]	ἀνδρὸς ἤκουσα πλεύσαντος κατὰ ἐμπορίαν.	(Τόδε	μὲν ἤκουσα, γραφῇ δὲ τοιάδε
[6, 17]	ὁμοῦ Τισίᾳ παρ' Ἀθηναίους. Καί	τοι	ἄλλα τε Τισίας ἐς λόγους
[6, 15]	δὲ οἱ ἐς δόξαν ἦν	τοιάδε·	ἐν Ἰσθμῷ παλαιστὰς κατεπάλαισεν ἄνδρας,
[6, 6]	(Τόδε μὲν ἤκουσα, γραφῇ δὲ	τοιάδε	ἐπιτυχὼν οἶδα. Ἠν δὲ αὕτη
[6, 14]	δίσκου. Παρείχετο δὲ καὶ ἄλλα	τοιάδε	ἐς ἐπίδειξιν. (Περιέδει τῷ μετώπῳ
[6, 18]	Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε	τοιᾷδε.	(Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως τοῦ Περσῶν
[6, 8]	βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ	τοιᾷδε·	πεπαῦσθαι μὲν ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι δὲ
[6, 8]	πυρὰν αὑτόν. Ὁπόσα δὲ ἤδη	τοιαῦτα	ἐγένετο ἐν ἀνθρώποις, ἢ καὶ
[6, 26]	οὐχ ὑπὸ μιᾶς περιέχεσθαι θαλάσσης;	τοιαύτην	ἑτέραν καὶ τὴν Σηρίαν νῆσον
[6, 24]	ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ ἄλλο	τοιόνδε	εἶδον, ναοῦ σχῆμα· ἔστι δὲ
[6, 26]	φλοιοῦ, τρόπον δὲ ἕτερον γίνονται	τοιόνδε.	Ἔστιν ἐν τῇ γῇ ζωύφιόν
[6, 6]	τοῦ δαίμονος. Ἤκουσα δὲ καὶ	τοιόνδε	ἔτι ἐς τὸν Εὔθυμον, ὡς
[6, 15]	πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο	τοιόνδε	προσποιοῦσιν οἱ Μιτυληναῖοι ἐς δόξαν,
[6, 14]	καὶ ἄφθονον. (Μίλωνι μὲν δὴ	τοιόνδε	τέλος ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ τὸν
[6, 4]	ὡς τὸ εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν	τοῖς	ἀγῶσιν ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος
[6, 17]	καὶ ἐς τὴν Ἦλιν μετῴκησε,	τοῖς	ἀδελφοῖς εἶναι τῆς μητρὸς σύνοικος
[6, 21]	τὸ γυμνάσιον· καὶ αἱ παλαῖστραι	τοῖς	ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς
[6, 7]	κρέας ἐσθίειν ἐπινοήσειε· τέως δὲ	τοῖς	ἀθληταῖς σιτία τυρὸν ἐκ τῶν
[6, 23]	ἐπὶ τῷ σχήματι· καὶ παλαίστραν	τοῖς	ἀθλοῦσιν ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν
[6, 16]	γενέσθαι, κατὰ τὰ αὐτὰ Ἠλείοις	τοῖς	ἄλλοις εἴργετο. Καὶ τάδε ἄλλα
[6, 3]	καὶ οὗτος κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις	τοῖς	ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται δὲ παιδὶ
[6, 6]	τοῦ Καικίνου κατὰ τὰ αὐτὰ	τοῖς	ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι· διαβάντων δὲ
[6, 1]	ες δό ξαν, ὴ καὶ	τοις	ανδριασιν υπηρχεν ά μεινον ετέ
[6, 26]	μέγιστος, τὰ δὲ ἄλλα εἴκασται	τοῖς	ἀράχναις, οἳ ὑπὸ τοῖς δένδρεσιν
[6, 26]	ἀριθμὸν ὀκτὼ κατὰ ταὐτὰ ἔχει	τοῖς	ἀράχναις. Ταῦτα τὰ ζῷα τρέφουσιν
[6, 20]	ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι	τοῖς	Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν ἐς φυγὴν,
[6, 10]	οὐ μὴν καὶ αὐτὸς ἐπὶ	τοῖς	ἅρμασιν Εὐαγόρας· τὰ Μιλτιάδου δέ,
[6, 1]	Τρωί λος Αλκί νου. Τού	τοις	γέ νος μὲ ν καὶ
[6, 20]	τῆς τέχνης ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι·	τοῖς	δέ ἐστιν εἰρημένον ὡς αὐτὸς
[6, 23]	τῆς μαλακότητος τοῦ ἐδάφους ἕνεκα,	τοῖς	δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται τῆς πανηγύρεως
[6, 25]	ἡ ἐς τοῦ δου γίνεται.	(Τοῖς	δὲ Ἠλείοις καὶ Τύχης ἱερὸν:
[6, 20]	θεὸς αὕτη προήγαγεν ἐς ἀνθρώπους.	(Τοῖς	δὲ τῶν Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν
[6, 14]	Νικασύλος Ῥόδιος. (Ὄγδοον γὰρ ἐπὶ	τοῖς	δέκα ἔτεσι γεγονὼς, μὴ παλαῖσαι
[6, 26]	εἴκασται τοῖς ἀράχναις, οἳ ὑπὸ	τοῖς	δένδρεσιν ὑφαίνουσι· καὶ δὴ καὶ
[6, 17]	ἔτη Γοργίαν πέντε φασὶν ἐπὶ	τοῖς	ἑκατόν. Λεοντίνων δὲ ἐρημωθεῖσάν ποτε
[6, 25]	Ἴλιον Ποσειδῶν τῷ Ὁμήρου λόγῳ	τοῖς	Ἕλλησιν ἐπίκουρος ἦν, οὐκ ἂν
[6, 6]	τε ἐπιφανὴς Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις	τοῖς	ἐνταῦθα ἐλευθερία τοῦ λοιποῦ σφισιν
[6, 2]	δης ουτος καὶ Σύ ροις	τοις	επι Ὀρό ντη Τύ χης
[6, 19]	τῷ Ἡραίῳ. Τὸν δὲ θησαυρὸν	τοῖς	Ἐπιδαμνίοις Πύρρος καὶ οἱ παῖδες
[6, 10]	τε κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχων	τοῖς	ἐφ' ἡμῶν, καὶ κράνος ἐπὶ
[6, 20]	πεποίηται πηδᾶν ὁ ἀετός, ὡς	τοῖς	ἥκουσιν ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι
[6, 24]	ἆθλα ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ ἀγορὰ	τοῖς	Ἠλείοις οὐ κατὰ τὰς Ἰώνων,
[6, 13]	οὐ πέρα ταύτης ἐστὶν ἐν	τοῖς	Ἠλείων γράμμασιν ἡ νίκη τῶν
[6, 11]	ἄνθρωπον. (Ἀνὰ χρόνον δέ, ὡς	τοῖς	Θασίοις οὐδένα ἀπεδίδου καρπὸν ἡ
[6, 25]	καὶ ἐς τὸν τράγον παρίημι	τοῖς	θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ δὲ ἱερὸς
[6, 20]	ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν τε εἶναι	τοῖς	ἱππεύουσι καὶ οὐκ εὐμενῆ δαίμονα.
[6, 20]	καὶ εἰ πῦρ, ἐνεποίει φόβον	τοῖς	ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ ὁ ἐν
[6, 10]	ὁ Κλεοσθένης· ἀνέθηκε δὲ ὁμοῦ	τοῖς	ἵπποις αὑτοῦ τε εἰκόνα καὶ
[6, 21]	Κρόνιον. Οἱ δὲ καὶ ἐπαριθμοῦσι	τοῖς	κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος τοῦ
[6, 10]	Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. (Ἐπὶ δὲ	τοῖς	κατειλεγμένοις ἕστηκεν ὁ Καρύστιος Γλαῦκος.
[6, 1]	χοιτο του παιδὸ ς εν	τοις	κό λποις εστεφανωμέ νου· καὶ
[6, 12]	Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα κατὰ τὸ ἐπιχώριον	τοῖς	Λίβυσι, καὶ αὐτόν τε ἐν
[6, 1]	έ τι εδή λωσα εν	τοις	λό γοις, οὶ ες τοὺ
[6, 19]	ἀνάμνησις, ὡς Θουκυδίδης ποιήσειεν ἐν	τοῖς	λόγοις Λοκρῶν τῶν πρὸς τῇ
[6, 26]	ἄγαλμα Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ ἐν	τοῖς	μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι, καὶ
[6, 11]	καὶ Σέλευκός τε καὶ Ἀντίγονος·	τοῖς	μὲν δὴ ἐφ' ἵππων, Ἀντιγόνῳ
[6, 6]	ἐν Τεμέσῃ παρθένων τὴν καλλίστην.	(Τοῖς	μὲν δὴ τὰ ὑπὸ τοῦ
[6, 5]	παῖδας, μισθὸν εἶναι τὰ χρήματα	τοῖς	ξένοις. (Αὕτη Σκοτουσσαίοις ἡ συμφορὰ
[6, 19]	τῇ ἀσπίδι. Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ	τοῖς	ὅπλοις, ἀκροθίνιον τῷ Διὶ ὑπὸ
[6, 7]	Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ εὐδαίμονα ἐπὶ	τοῖς	παισὶ καλούμενον. Γένος δὲ ὁ
[6, 9]	ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ ὀρόφου	τοῖς	παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ τῶν ἀστῶν,
[6, 7]	ἕστηκε. Διαγόραν δὲ καὶ ὁμοῦ	τοῖς	παισὶν Ἀκουσιλάῳ καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν
[6, 13]	(Ἐγένετο δὲ καὶ τοῦ Φειδώλα	τοῖς	παισὶν ἐπὶ κέλητι ἵππῳ νίκη,
[6, 7]	Θεάντου Λεπρεάτῃ καὶ αὐτῷ καὶ	τοῖς	παισὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι. Αὐτὸς μέν
[6, 14]	ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ	τοῖς	παισὶν, οὓς ἀγενείους καλοῦσι, καὶ
[6, 20]	τότε, ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον	τοῖς	πᾶσι τὰς ἵππους. Ἠξίου δὲ
[6, 5]	οὗτοι τὴν πόλιν, ὅτε καὶ	τοῖς	πᾶσιν Ἕλλησι προσπταῖσαι δεύτερα ἐν
[6, 1]	κασιν ανδριά ντες, ουδὲ τού	τοις	πασιν επέ ξειμι, επιστά μενος
[6, 4]	ἔπεσεν, ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς	τοῖς	πᾶσιν ὁμοῦ στρατεύσασθαι, ἢ ἰδίᾳ
[6, 20]	μηνὶ παρὰ Ἠλείοις. (Ἐν δὲ	τοῖς	πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ
[6, 22]	θεῷ ταύτῃ καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον	τοῖς	περὶ τὸν Σίπυλον κόρδακα ὄρχησιν.
[6, 14]	καὶ οὗτος, Προκλῆς ὁ Λυκαστίδα.	Τοῖς	πλάσταις δὲ, οἳ τοὺς ἀνδριάντας
[6, 3]	ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια, καὶ ἄνδρα	τοῖς	πολεμίοις στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ
[6, 10]	τῇ κεφαλῇ, καὶ κνημῖδας ἐπὶ	τοῖς	ποσί. Ταῦτα μὲν δὴ ἀνὰ
[6, 26]	τῶν ζῴων κλῶσμα εὑρίσκεται λεπτὸν,	τοῖς	ποσὶν αὐτῶν περιειλιγμένον. (Τρέφουσι δὲ
[6, 9]	δοξάζειν ἐμοί τε παρίστατο καὶ	τοῖς	πρότερον ἢ ἐγὼ τὰ ἐς
[6, 4]	(Ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἐν	τοῖς	Σπαρτιατικοῖς λόγοις ἐς πλέον ἡμῖν
[6, 20]	τοῦ σταδίου τῷ πέρατι, ᾗ	τοῖς	σταδιαδρόμοις ἄφεσις πεποίηται, Ἐνδυμίωνος μνῆμα
[6, 24]	εἰκάσαι τις ἂν μάλιστα ἐπὶ	τοῖς	τάφοις αὐτῶν. Ἐν γὰρ τῇ
[6, 20]	πεποίηται δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα	τοῖς	τιθεῖσι τὸν ἀγῶνα. Ἔστι δὲ
[6, 7]	κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ τοῦ Ἀλκαινέτου	τοῖς	υἱοῖς, Γνάθων τε Διπαιεὺς τῆς
[6, 12]	δὴ ποιησόμεθα μνήμην καὶ ἐν	τοῖς	ὑστέροις τοῦ λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'
[6, 26]	Ὅμηρος ἐποιήσατο· ἐν δὲ ἔπεσι	τοῖς	ὕστερον δεδήλωκεν, ὡς πόλισμα οὖσαν
[6, 25]	Ἰλιάδι· Τλῆ δ' Ἀίδης ἐν	τοῖσι	πελώριος ὠκὺν ὀιστόν, Εὖτέ μιν
[6, 24]	ἔστι δὲ οὐχ ὑψηλόν, καὶ	τοῖχοι	μὲν οὐκ εἰσί, τὸν ὄροφον
[6, 24]	δὲ αὐτῆς οὐ κίονες, ἀλλὰ	τοῖχος	ὁ ταύτῃ τὸν ὄροφον ἀνέχων
[6, 23]	διὰ τῶν δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς	τοίχου·	ὁ σύμπας δὲ οὗτος περίβολος
[6, 3]	λεγόμενον ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων, τοὺς	τοίχους	τοὺς δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν
[6, 24]	καὶ εἰκόνες ἑκατέρωθεν πρὸς τῷ	τοίχῳ.	Κατὰ δὲ τῆς στοᾶς τὸ
[6, 21]	ἥλιον τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς τῷ	τοίχῳ	τῶν ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις,
[6, 7]	τε ἀλλήλοις καὶ ἐν κόσμῳ	τοιῷδε	ἀνέκειντο. Ἀκουσίλαος μὲν λαβὼν πυγμῆς
[6, 24]	μυρσίνης. (Ἔχειν δὲ αὐτὰς ἐπὶ	τοιῷδε	εἰκάζοι τις ἂν τὰ εἰρημένα·
[6, 22]	τῇ θεῷ λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ	τοιῷδε.	Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος τὸν Ἀλφειόν,
[6, 23]	δὲ Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ λόγῳ	τοιῷδε	τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ Ὀξύλου
[6, 4]	ἰδίᾳ κατ' ἀρετήν τε καὶ	τόλμαν	Ἀχαιῶν μόνος Ἀντιπάτρου μοι καὶ
[6, 8]	πολέμοις ἐστὶν ἔργα τῇ τε	τόλμῃ	λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα τῇ
[6, 14]	ἐν Ὀλυμπίᾳ τοῦ Ῥοδίου παλαιστοῦ	τόλμημα	Ἀρτεμίδωρος γένος Τραλλιανὸς ὑπερεβάλετο κατὰ
[6, 5]	ὅπλῳ. Προήχθη δὲ ἐς τὸ	τόλμημα	φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ Ἡρακλέους ἔργα,
[6, 14]	δεξιᾶς χειρὸς τὸ μὲν ἐς	τὸν	ἀγκῶνα ἐκ τοῦ ὤμου παρ'
[6, 4]	οἱ Ἠλεῖοι, διότι μὴ αὐτοὶ	τὸν	ἀγῶνα, ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες
[6, 21]	τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν ἢ ἐς	τὸν	ἀγῶνα αὐτὸν τῷ Οἰνομάῳ καθίστασθαι.
[6, 22]	ἐν Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ	τὸν	ἀγῶνα ἔθεσαν ὁμοῦ τῷ Φείδωνι.
[6, 20]	ἐν αὐτῷ καθέδρα τοῖς τιθεῖσι	τὸν	ἀγῶνα. Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ τῶν
[6, 7]	σχῆμα ἐπὶ τῶν Ὀλυμπίων αὐτὴ	τὸν	ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ ὁ
[6, 11]	δὴ ἔργων τῶν Θεαγένους ἐς	τὸν	ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν
[6, 24]	ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων, ὅσα ἐς	τὸν	ἀγῶνα σφᾶς δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται.
[6, 14]	τὸν Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν γὰρ	τὸν	ἀγῶνα τὸν τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων
[6, 20]	οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς	τὸν	ἀγῶνα τῶν ἵππων. Πρὸ δὲ
[6, 22]	δὲ τοῦ Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα	τὸν	ἀδελφὸν βασιλεύσαντος, Πισαῖοι πόλεμον ἑκούσιον
[6, 12]	τοῦ Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων μετὰ	τὸν	ἀδελφὸν Γέλωνα. Τὰ δὲ ἀναθήματα
[6, 3]	Ταῦτα μέν ἐστιν ἔχοντα οὕτω	τὸν	ἀεὶ χρόνον, καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως
[6, 14]	δὲ Αἰγινήτης (οὗτος γὰρ παρὰ	τὸν	Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν
[6, 14]	τοιόνδε τέλος ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ	τὸν	Αἰακίδου βασιλεύσαντα ἐν τῇ Θεσπρωτίδι
[6, 12]	ὁ Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον	τὸν	Αἰακίδου καὶ ὁμοῦ τῇ ξενίᾳ
[6, 9]	ὡς Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν ὁ Χείμων	τὸν	Αἰγινήτην, καὶ ὡς Ταυροσθένης τῇ
[6, 12]	ἐπὶ τῷ ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ	τὸν	Αἱμοστράτου Τριταιέα, κρατῆσαι μὲν πύκτας
[6, 18]	Προσῄει τε ὁ Ἀναξιμένης, καὶ	τὸν	Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον καθ' ἥντινα αἰτίαν
[6, 7]	ἐπεκράτησεν ἐν παισίν· Ἑλλάνικον δὲ	τὸν	Ἀλκαινέτου καὶ Θέαντον ἐπὶ πυγμῇ
[6, 22]	λόγῳ τοιῷδε. Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος	τὸν	Ἀλφειόν, ἐρασθέντα δέ, ὡς ἐπέγνω
[6, 21]	τε δὴ τὸ ἀπὸ τούτου	τὸν	Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς γῆς ἔσῃ
[6, 21]	ποταμὸς ἀπὸ μεσημβρίας κατιὼν ἐς	τὸν	Ἀλφειὸν καταντικρὺ τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα,
[6, 21]	μὲν οὖν καὶ οὗτος ἐς	τὸν	Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ ἐκ Φολόης
[6, 21]	δὲ ἐπὶ τοῦ ὑψηλοῦ παρὰ	τὸν	Ἀλφειόν. (Τούτου δὲ οὐ πόρρω
[6, 22]	ὅσαι τῶν νυμφῶν παρῆσαν, καὶ	τὸν	Ἀλφειόν, ὡς ἐσῆλθεν, οὐκ ἔχειν
[6, 16]	στήλην ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ	τὸν	ἀνδριάντα ἀνέθηκεν ὁ Δεινοσθένης· ὁδοῦ
[6, 6]	Δαίδαλος· Καλλίᾳ δὲ Ἀθηναίῳ παγκρατιαστῇ	τὸν	ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων ἐποίησεν
[6, 6]	δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ Πουλυδάμαντος	τὸν	ἀνδριάντα, δύο τε ἐκ τῆς
[6, 12]	Δάιππος· Ἱππομάχου δὲ ὅστις μὲν	τὸν	ἀνδριάντα εἰργάσατο, οὐκ ἴσμεν· καταμαχέσασθαι
[6, 3]	Χαιρήμονος. Γέγραπται δὲ καὶ ὁ	τὸν	ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου. (Μετὰ
[6, 14]	καὶ ὡς ἐσκομίσειεν αὐτὸς αὑτοῦ	τὸν	ἀνδριάντα ἐς τὴν Ἄλτιν ὁ
[6, 9]	τοῦ μὲν Κλέων, Ξενοκλέους δὲ	τὸν	ἀνδριάντα Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. (Ἀριστεὺς
[6, 7]	Ἀθλητῶν ἑτέρων ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ	τὸν	ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός τε
[6, 10]	Οὕτω γε δὴ βιαιοτέραν ἐς	τὸν	ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν, αὐτίκα
[6, 14]	δακτύλων, τὸν μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων	τὸν	ἀντίχειρα ἐς τὸ ἄνω· τῶν
[6, 22]	Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν τῇ ὀγδόῃ	τὸν	Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων τῶν
[6, 14]	τῷ ἀνδρὶ δευτέρῳ μετὰ Σακάδαν	τὸν	Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν γὰρ τὸν
[6, 19]	Ἐν τούτῳ τῷ θησαυρῷ δίσκοι	τὸν	ἀριθμὸν ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς ἐς
[6, 3]	ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ	τὸν	Ἀριστοκρίτου Σπαρτιάτην ἀνέθεσαν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 12]	(ἐμοὶ δοκεῖν) νίκης. Κάλλωνα δὲ	τὸν	Ἁρμοδίου, καὶ τὸν Μοσχίωνος Ἱππόμαχον,
[6, 24]	πρόσεστιν ἐκ γήρως, τούτων εἶναι	τὸν	ἀστράγαλον παίγνιον. Τῶν Χαρίτων δὲ
[6, 3]	ὃς ἐς πέμπτον διδάσκαλον ἀνῄει	τὸν	Ἀττικὸν Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν γὰρ
[6, 20]	τάξει· διὰ πάντων τε κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον συμβαίνει τῶν ἵππων,
[6, 8]	γε ἐμὴν γνώμην. (Μετὰ δὲ	τὸν	Βαύκιδά εἰσιν ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες·
[6, 13]	Ἀργείῳ Πολυκλείτῳ διδαχθέντος. Παρὰ δὲ	τὸν	Βύκελον ὁπλίτης ἀνὴρ ἐπίκλησιν Λίβυς,
[6, 17]	δὲ ἀπὸ τοῦ Λεωνιδαίου πρὸς	τὸν	βωμὸν τὸν μέγαν ἀφικέσθαι τῇ
[6, 22]	οἱ διὰ πειθοῦς καὶ δεήσεως	τὸν	γάμον, ἐπιτολμᾶν ὡς βιασόμενον τὴν
[6, 6]	οἴχεσθαι· τοῦ καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου	τὸν	δαίμονα οὐδένα ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά
[6, 6]	ὁ Ῥηγῖνος Πυθαγόρας· Ναρυκίδαν δὲ	τὸν	Δαμαρέτου παλαιστὴν ἄνδρα ἐκ Φιγαλίας,
[6, 18]	οἱ διαφορὰ ἐς Θεόπομπον ἐγεγόνει	τὸν	Δαμασιστράτου, γράφει βιβλίον ἐς Ἀθηναίους,
[6, 10]	μὲν αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε,	τὸν	δὲ Ἀγιάδαν Σήραμβος, γένος καὶ
[6, 13]	οἱ Κορίνθιοι μνημονεύουσιν, ἔχει Αὔρα·	τὸν	δὲ ἀναβάτην ἔτι ἀρχομένου τοῦ
[6, 3]	τὸν παιδοτρίβην ὑπὸ Ἠλείων ἐδόθη.	Τὸν	δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε Σικυώνιος Κάνθαρος,
[6, 9]	στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν ἐν παισί·	τὸν	δὲ ἀνδριάντα οἱ Πτόλιχος ἐποίησεν
[6, 4]	δὲ αὐτὸν κλῶντα τοὺς δακτύλους.	(Τὸν	δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας ἐποίησεν ὁ
[6, 21]	οἷά τε ἦν πυθέσθαι μοι·	τὸν	δὲ ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν
[6, 12]	Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου τὸν ἕτερον,	τὸν	δὲ αὐτῶν πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν
[6, 19]	τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι τοῦ ἔργου.	Τὸν	δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν ἔτεσιν
[6, 19]	δύο ἐποίησε, τὸν μὲν Δώριον,	τὸν	δὲ ἐργασίας τῆς Ἰώνων. Χαλκοῦ
[6, 4]	ἐπίγραμμά φησιν αὐτὸν ὑπὸ Ἠλείων·	τὸν	δὲ ἕτερον, ὅτῳ μηδέν ἐστιν
[6, 4]	καὶ αὐτῷ, μαθητῇ δὲ Εὐχείρου·	τὸν	δὲ Εὔχειρον εἶναι Κορίνθιον, φοιτῆσαι
[6, 6]	Τεμέσαν, μὲν ἐκλιπεῖν οὐκ εἴα,	τὸν	δὲ Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι
[6, 19]	ἐμὲ ἦσαν ἐν τῷ Ἡραίῳ.	Τὸν	δὲ θησαυρὸν τοῖς Ἐπιδαμνίοις Πύρρος
[6, 13]	δῆμος ἔφευγεν ἐκ τῆς νήσου.	Τὸν	δὲ καιρὸν, ἐπὶ τὰ οἰκεῖα
[6, 15]	οὐ πρόσω γεγονὼς ἐτῶν εἴκοσι.	Τὸν	δὲ παῖδα σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους
[6, 19]	τοῦ ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν κειμένην.	Τὸν	δὲ ποταμὸν μέγιστόν τε ὄντα
[6, 10]	ἐστιν ὁ ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη·	τὸν	δὲ Τέλλωνα ὅστις εἰργάσατο, οὐ
[6, 7]	ἐνάτῃ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι,	τὸν	δὲ τῇ ἐφεξῆς ταύτῃ συνέβη
[6, 12]	κρατήσαντες τῶν δορυφόρων ἄλλοι, διαφθείρουσι	τὸν	Δεινομένην. Τοὺς ἀνδριάντας δὲ τοῦ
[6, 16]	(Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν τε	τὸν	Δημητρίου πατέρα καὶ Σέλευκον ἀνέθηκε:
[6, 13]	δὲ καιρὸν, ἐπὶ τὰ οἰκεῖα	τὸν	δῆμον (Παρὰ δὲ τὸν Τύραννον
[6, 7]	ἐπ' αὐτῷ στρατηγόν, Ῥοδίων δὲ	τὸν	δῆμον πεισθέντα ὑπὸ τοῦ Κόνωνος,
[6, 25]	λέγουσιν· ἀφικέσθαι, οὖν καὶ Πυλίοις	τὸν	δην συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ τοῦ
[6, 7]	ἀπ' ἐκείνου. Τὰ κατά Δωριέα	τὸν	Διαγόρου. Ἀθλητῶν ἑτέρων ἀνδριάντες. (Μετὰ
[6, 14]	ἐστὶν ὁ Τελέστας. (Μίλωνα δὲ	τὸν	Διοτίμου πεποίηκε μὲν Δαμέας ἐκ
[6, 11]	εἴη, καὶ τοὺς ἐσελθόντας ἐς	τὸν	δόλιχον ἐκράτησεν. Ἦν δέ οἱ
[6, 19]	μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον τῇ μηλέᾳ	τὸν	δράκοντα· κέδρου μὲν καὶ ταῦτα,
[6, 23]	ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς τοῦ ἡλίου	τὸν	δρόμον, αἱ γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι
[6, 20]	δὲ αὐτῆς τὸ ἔμβολον ἐς	τὸν	δρόμον. Καθ' ό, τι δὲ
[6, 13]	καὶ οὐκ ἀθρόους ἀφιᾶσιν ἐς	τὸν	δρόμον· οἳ δ' ἂν ἐν
[6, 13]	οὐκ εἶναί πω τοῦ ὅπλου	τὸν	δρόμον, πῶς ἂν οὖν ἐπίσταιτο
[6, 13]	σάλπιγγος ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν ἐς πλέον	τὸν	δρόμον, φθάνει τε δὴ ἐπὶ
[6, 8]	ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς Πρόμαχον	τὸν	Δρύωνος παγκρατιαστὴν Πελληνέα προσέσται μοι
[6, 19]	Πατροκλέα δὲ εἶναι Κατίλλου Κροτωνιάτην	τὸν	εἰργασμένον. (Ἐφεξῆς δὲ τῷ Σικυωνίῳ
[6, 15]	θηρεύοντος παρεχόμενος σχῆμα. Δημήτριον δὲ	τὸν	ἐλάσαντα ἐπὶ Σέλευκον στρατιᾷ καὶ
[6, 14]	δὲ ἀλλήλοις ἐπικειμένων κατὰ στοῖχον,	τὸν	ἐλάχιστον οὖν τῶν δακτύλων κάτω
[6, 24]	τε τὴν ἀγορὰν καὶ ἐπὶ	τὸν	Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον, ἔστι δὲ ὑπὲρ
[6, 14]	Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε	τὸν	ἐν Ἕλλησιν ὕστερον τούτων ἐναντία
[6, 15]	Μιτυληναῖοι ἐς δόξαν, ὡς καὶ	τὸν	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Πυθοῖ καὶ
[6, 6]	Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος. Ἡ πρὸς	τὸν	ἐν Τεμὲσσῃ ἥρῳα Εὐθύμου μάχη.
[6, 6]	ἐπὶ τῆς μετ' ἐκείνην ὀλυμπιάδος	τὸν	ἐπὶ πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο ὁ
[6, 15]	ἐν Ἰσθμῷ λαβόντα, οὗτοι μὲν	τὸν	Ἐπιθέρσην τοῦτον ἀνέθεσαν. Συρακούσιοι δὲ
[6, 16]	τὴν Ἑλλάδα, τῇ μὲν Ἀντίγονον	τὸν	ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοῦ Δημητρίου, τῇ
[6, 13]	ἐς πλέον ἥκουσιν εὐηθείας, οἳ	τὸν	ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ τῇ στήλῃ
[6, 12]	Ἱέρωνος ἐν Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου	τὸν	ἕτερον, τὸν δὲ αὐτῶν πεζόν,
[6, 11]	δὴ τὸ ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ	τὸν	ἕτερον τῶν ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν
[6, 4]	καὶ Ἰσθμίων. Πεποίηται δὲ παρὰ	τὸν	Εὐάνθην ἀνήρ τε ἱπποτρόφος καὶ
[6, 6]	μὲν δὴ παῖδα εἶναι λέγεται	τὸν	Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ οἱ πυγμῆς
[6, 6]	ἅτε προκατεργασθεὶς τῇ μάχῃ πρὸς	τὸν	Εὔθυμον. (Ἐπὶ τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν
[6, 6]	καὶ παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο πυκτεύων	τὸν	Εὔθυμον. Οὐ μὴν οὐδὲ ὁ
[6, 6]	δὲ καὶ τοιόνδε ἔτι ἐς	τὸν	Εὔθυμον, ὡς γήρως τε ἐπὶ
[6, 14]	τυραννίδος ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον δὲ	τὸν	Εὐκλήτου Μεσσήνιον ἀνελόμενον πεντάθλου νίκην,
[6, 3]	ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν, οἳ νικᾶν	τὸν	Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Οἰβώτα δὲ τὸν
[6, 3]	μὲν ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι νίκην ἀνελέσθαι	τὸν	Εὐπόλεμον, εἶναι δὲ καὶ δύο
[6, 16]	παισὶν ἀνελομένοις στεφάνους. Πλείσταινον δὲ	τὸν	Εὐρυδάμου τοῦ ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος
[6, 15]	ὑπὸ τοῦ χρόνου. (Μετὰ δὲ	τὸν	Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε αὖθις ὁ
[6, 14]	δὲ αὐτοῖς Ἱερώνυμος Ἄνδριος, ὃς	τὸν	Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 5]	καὶ τοὺς ἵππους πεδήσας καὶ	τὸν	ἡνίοχον εἶχε. (Δαρεῖος δὲ Ἀρταξέρξου
[6, 10]	ἵπποις αὑτοῦ τε εἰκόνα καὶ	τὸν	ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ τῶν
[6, 25]	τε εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς	τὸν	Ἡρακλέα ἐποιήσαντο τὸ ἱερὸν τῷ
[6, 6]	Ἰταλίαν τότε δὴ ἐμαχέσατο πρὸς	τὸν	Ἥρωα. Τὰ δὲ ἐς αὐτὸν
[6, 15]	δεύτερος ὁ Κλειτόμαχος οὗτος μετὰ	τὸν	Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ παγκρατίῳ τε
[6, 7]	δὲ τῇ ἐφεξῆς ταύτῃ συνέβη	τὸν	Θέαντον· καί σφισιν ἀνδριάντες ἅπασιν
[6, 20]	οὐκ ἔστι πλὴν τῇ θεραπευούσῃ	τὸν	θεὸν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ
[6, 6]	Θεαγένει τάλαντον μὲν ἱερὰν ἐς	τὸν	θεὸν ζημίαν, τάλαντον δὲ βλάβης
[6, 26]	μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι, καὶ	τὸν	θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν
[6, 19]	ᾠκοδομήσαντο, καὶ ἀναθήματα ἀνέθεσαν ἐς	τὸν	θησαυρὸν, κέδρου ζῴδια χρυσῷ διηνθισμένα,
[6, 19]	τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι	τὸν	θησαυρὸν λέγουσα. Ταύτην Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι
[6, 20]	μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ καὶ	τὸν	Θρᾷκα Ὀρφέα μαγεῦσαι δεινόν· καὶ
[6, 9]	ὡς Ἴκκῳ πυκτεύων ἀνδρὶ Ἐπιδαυρίῳ,	τὸν	Ἴκκον ἀποκτείνειεν ἐν τῇ μάχῃ·
[6, 12]	λόγους ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν	τὸν	Ἱπποκράτην· τοῦ δέ οἱ ἀντιστάντος,
[6, 20]	στρατείας αὐτόν τε ἀποθανεῖν καὶ	τὸν	ἵππον ἐφ' ᾧ ἐπωχεῖτο ὑπὸ
[6, 14]	καθήμενον, καὶ ἑστηκότα ἄνδρα παρὰ	τὸν	ἵππον, φησὶ τὸ ἐπίγραμμα εἶναι
[6, 6]	ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι· διαβάντων δὲ	τὸν	Καικίνην οὐδεμίαν ἔτι οἱ ἐν
[6, 23]	τύπος Ἔρωτα ἔχων ἐπειργασμένον, καὶ	τὸν	καλούμενον Ἀντέρωτα· ἔχει δὲ ὁ
[6, 9]	ὅσον ἑξήκοντα ἀριθμὸν παῖδες ἀνατρέπει	τὸν	κίονα, ὃς τὸν ὄροφον ἀνεῖχεν.
[6, 21]	καὶ ἡλίου δυσμάς. (Διαβάντων δὲ	τὸν	Κλάδεον τάφος τε Οἰνομάου, γῆς
[6, 20]	μνῆμα ἐπὶ τοῦ λόφου διαβάντων	τὸν	Κλάδεον ὡς ἐπὶ ἡλίου δυσμάς.
[6, 15]	Ὀλυμπιὰς ἡ ἐφεξῆς εἶχε μὲν	τὸν	Κλειτόμαχον τοῦτον παγκρατίου καὶ πυγμῆς
[6, 6]	ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ λαβεῖν ἐδυνήθη	τὸν	κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς τῇ μάχῃ
[6, 13]	Λύκιος παρέσχετο Ἑρμογένης Ξάνθιος, ὃς	τὸν	κότινον ἐν τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο
[6, 16]	στρατεύσαντα ἐπὶ Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον	τὸν	Λάγου στεφανοῦσά ἐστιν. (Ἀριστείδῃ δὲ
[6, 15]	οἱ παῖδες, τοῦτον μὲν Πτολεμαῖον	τὸν	Λάγου φασὶν εἶναι· παρὰ δὲ
[6, 10]	τῶν ἀνταγωνιζομένων, καὶ ἡνίκα πρὸς	τὸν	λειπόμενον ἐξ αὐτῶν ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν
[6, 17]	ἐν παισὶν ἀνῃρημένον νίκην, καὶ	τὸν	Λεοντῖνον Γοργίαν ἰδεῖν ἔστιν· ἀναθεῖναι
[6, 4]	τῷ Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ γὰρ	τὸν	Λεοντίσκον καταβαλεῖν μὲν οὐκ ἐπίστασθαι
[6, 4]	ἐπεισήχθω μοι καὶ οὗτος ἐς	τὸν	λόγον, Φειδίου τε ἕνεκα καὶ
[6, 3]	Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν ἐς Ὀλυμπίαν	τὸν	Λύσανδρον, Ἐφέσιοι δὲ ἐς τὸ
[6, 17]	τοῦ Λεωνιδαίου πρὸς τὸν βωμὸν	τὸν	μέγαν ἀφικέσθαι τῇ δεξιᾷ θελήσειας,
[6, 11]	Πυθία· Θεαγένην δ' ἄμνηστον ἀφήκατε	τὸν	μέγαν ὑμέων. Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν,
[6, 5]	μνήμην. Ἐς ἀγέλην ἐσελθὼν βοῶν,	τὸν	μέγιστον καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν
[6, 3]	τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Οἰβώτα δὲ	τὸν	μὲν ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα
[6, 13]	Κορκυραῖον, καὶ Ἀριστίωνα Θεοφίλους Ἐπιδαύριον,	τὸν	μὲν ἀνδρῶν πυγμῆς, Θερσίλοχον δὲ
[6, 14]	ἔτεινεν ἐς εὐθύ, τῶν δακτύλων,	τὸν	μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα
[6, 14]	τοῦτον Μεσσήνιον, κρατήσαντα πυγμῇ παῖδας,	τὸν	μὲν αὐτῶν Βοιώτιος Θήρων, Δαμαρέτου
[6, 12]	καὶ πυγμῇ κρατήσαντας ἐν παισί,	τὸν	μὲν αὐτῶν ἐποίησε Δάιππος· Ἱππομάχου
[6, 10]	πυγμῆς, Ἐπικράδιον μὲν καὶ Ἀγιάδαν,	τὸν	μὲν αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε,
[6, 15]	δύο νῖκαι τῷ Κάπρῳ τούτῳ.	Τὸν	μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ παγκρατίου
[6, 6]	Ἀττικὸς ὁ τρίτος ἕστηκεν ἀθλητής.	Τὸν	μὲν δὴ Μαντινέα Πρωτόλαον Διαλκοῦς,
[6, 19]	θησαυρῷ καὶ θαλάμους δύο ἐποίησε,	τὸν	μὲν Δώριον, τὸν δὲ ἐργασίας
[6, 7]	Θέαντον ἐπὶ πυγμῇ παίδων ἀναγορευθῆναι	τὸν	μὲν ἐνάτῃ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα
[6, 11]	ἅτε αὐτῷ Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ	τὸν	μὲν ὁ ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως
[6, 14]	δὲ ἐπὶ πυγμῇ παίδων ἀναγορευθέντα·	τὸν	μὲν Παντίας αὐτῶν, Ξενόμβροτον δὲ
[6, 9]	δὴ ἐγγὺς ἀλλήλων· ἐποίησε δὲ	τὸν	μὲν Παντίας Χῖος, παρὰ τῷ
[6, 15]	(Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ Ἴωνες Ἐπιθέρσην	τὸν	Μητροδώρου, δύο μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 12]	Κάλλωνα δὲ τὸν Ἁρμοδίου, καὶ	τὸν	Μοσχίωνος Ἱππόμαχον, γένος τε Ἠλείους
[6, 6]	καὶ ἐσελθεῖν τε ἐπεθύμησεν ἐς	τὸν	ναὸν, καὶ τὴν παρθένον ἐσελθὼν
[6, 3]	ὁποῖα τὰ συμβάντα ἦν ἐς	τὸν	Οἰβώταν, τῇ ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται
[6, 21]	ἔπειτα ὅσων τε καὶ οἵων	τὸν	Οἰνόμαον κρατήσαντα ἐνίκησεν αὐτός. (Ἀπέθανον
[6, 22]	Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι	τὸν	Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε
[6, 11]	Θεαγένους ἐς τὸν ἀγῶνα ἥκει	τὸν	Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ λόγος ἤδη
[6, 5]	λέοντες καὶ ἐς τὴν περὶ	τὸν	Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν. Τούτου δὲ
[6, 12]	ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι πρότερον	τὸν	ὁμώνυμόν τε αὐτῷ καὶ τοῦ
[6, 7]	οἱ θάνατον ζημίαν. (Εἰ δὲ	τὸν	ὄντα εἶπεν Ἀνδροτίων λόγον, ἐθέλειν
[6, 9]	παῖδες ἀνατρέπει τὸν κίονα, ὃς	τὸν	ὄροφον ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ
[6, 24]	κίονες, ἀλλὰ τοῖχος ὁ ταύτῃ	τὸν	ὄροφον ἀνέχων ἐστίν· ἀνάκεινται δὲ
[6, 24]	καὶ τοῖχοι μὲν οὐκ εἰσί,	τὸν	ὄροφον δὲ δρυὸς ἀνέχουσιν εἰργασμένοι
[6, 15]	τῇ μάχῃ, καὶ τοῦ Δημητρίου	τὸν	παῖδα Ἀντίγονον, ἀναθήματα ἴστω τις
[6, 20]	λέγειν ὡς τέκοι μὲν αὐτὴ	τὸν	παῖδα, διδοίη δὲ ἐξ ὀνειράτων
[6, 11]	ἡλικίᾳ προήκων ἀποκτεῖναι μὲν σφᾶς	τὸν	παῖδα οὐκ ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ
[6, 20]	καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι	τὸν	παῖδά σφισιν ἡ θεὸς αὕτη
[6, 3]	αὐτῷ τοὺς παῖδας προσαναστῆσαι καὶ	τὸν	παιδοτρίβην ὑπὸ Ἠλείων ἐδόθη. Τὸν
[6, 10]	τῶν τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί οἱ	τὸν	πατέρα βοῆσαί φασιν· Ὦ παῖ
[6, 7]	τῇ Ἄλτει παρὰ τῆς μητρὸς	τὸν	πατέρα ἕστηκε. Διαγόραν δὲ καὶ
[6, 7]	οἱ νεανίσκοι διὰ τῆς πανηγύρεως	τὸν	πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν τε ὑπὸ
[6, 12]	δὲ Ἰσθμῷ τοῦ Θεοχρήστου λαβεῖν	τὸν	πατέρα, τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ
[6, 21]	ἐνταῦθά ἐστι τὸ μνῆμα, καὶ	τὸν	Πέλοπα, ἡνίκα τῶν Πισαίων ἔσχε
[6, 20]	ταινίαν τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν	τὸν	Πέλοπα μέλλουσα ἐπὶ τῇ νίκῃ.
[6, 24]	οἴκημα ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα	τὸν	πέπλον ὑφαίνουσι τῇ Ἥρᾳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 22]	δὴ γενέσθαι τῇ πόλει Πίσον	τὸν	Περιήρους φασὶ τοῦ Αἰόλου. Πισαῖοι
[6, 5]	Θεσσαλοὺς καὶ τὸν ποταμὸν τέτραπται	τὸν	Πηνειόν. Ἐνταῦθα ὁ Πουλυδάμας λέοντα
[6, 22]	αὐτὴν ποταμὸς Λάδων κάτεισιν ἐς	τὸν	Πηνειόν. (Λέγουσι δὲ οἱ Ἠλεῖοι
[6, 18]	οὔ μοι πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην	τὸν	ποιήσαντα εἶναι. Σωτάδης δὲ ἐπὶ
[6, 10]	εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν τοῦ παλαίσαντος	τὸν	ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν· τὰς δὲ
[6, 8]	ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν, τοῦ μὲν	τὸν	ποιήσαντα τὴν εἰκόνα οὐ λέγουσι·
[6, 12]	δὲ συνιόντων μὲν ἄρτι ἐς	τὸν	πόλεμον, ἑλέσθαι τὰ Καρχηδονίων ἤρεσε.
[6, 4]	τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ με	τὸν	πόλεμον, ἔνθα ὁ Χίλων ἔπεσεν,
[6, 20]	βλάπτων. Ἤκουσα δὲ καὶ ἐς	τὸν	Πορθάονος Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν αἰτίαν,
[6, 22]	ποταμός· πηγὴ δὲ ἐκδιδοῦσα ἐς	τὸν	ποταμὸν, καὶ νυμφῶν ἐστιν ἱερὸν
[6, 5]	ἡ δὲ ἐπὶ Θεσσαλοὺς καὶ	τὸν	ποταμὸν τέτραπται τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα
[6, 14]	Στόμιός ἐστιν ὄνομα, τῷ δὲ	τὸν	Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ
[6, 3]	τοῦ Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων ἐς	τὸν	πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι
[6, 17]	ἐπὶ ταῖς δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ	τὸν	Πτολεμαίου τοῦ Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε
[6, 11]	αὐτῶν, Εὔθυμόν τε ὡς κατεμαχέσατο	τὸν	πύκτην, καὶ ὡς ὑπὸ Ἠλείων
[6, 6]	οὕτω. Τὰ δὲ ἐς Εὔθυμον	τὸν	πύκτην, οὔ με εἰκὸς ὑπερβαίνειν
[6, 14]	ἀνέθηκε Θρασύβουλος Ἠλεῖος. Παρὰ δὲ	τὸν	Πύρρον ἀνὴρ μικρὸς αὐλοὺς ἔχων
[6, 19]	τοὺς ἀναθέντας, Μύρωνα εἶναι καὶ	τὸν	Σικυωνίων δῆμον. Ἐν τούτῳ τῷ
[6, 22]	καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον τοῖς περὶ	τὸν	Σίπυλον κόρδακα ὄρχησιν. Τοῦ ἱεροῦ
[6, 19]	θαλάμων, ἐς μὲν τοῦ χαλκοῦ	τὸν	σταθμόν, ὅτι πεντακόσια εἴη τάλαντα,
[6, 16]	αὐτόν· ἡ δὲ Ἦλις Δημήτριον	τὸν	στρατεύσαντα ἐπὶ Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον
[6, 20]	Ἡ δὲ πρεσβῦτις ἡ θεραπεύουσα	τὸν	Σωσίπολιν νόμῳ τε ἁγιστεύει τῷ
[6, 4]	ἔθεσαν ἀντ' αὐτῶν. (Παρὰ δὲ	τὸν	Σώστρατον παλαιστὴς ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος,
[6, 20]	κατὰ τὰ αὐτὰ νομίζουσιν ἐς	τὸν	Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι
[6, 20]	καὶ γενέσθαι σφίσιν ἵλεων εὔχονται	τὸν	Ταράξιππον. (Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ
[6, 20]	κατορύξαι τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι	τὸν	Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου
[6, 24]	ἔστι δὲ ὑπὲρ τοῦ Ἀχιλλέως	τὸν	τάφον· καὶ ταύτῃ τοὺς Ἑλλανοδίκας
[6, 25]	ἐστιν, οὐκ ἔχων πω γένεια,	τόν	τε ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων
[6, 19]	τῷ σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα	τόν	τε θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα
[6, 10]	δὲ ὁ Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος	τόν	τε Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν ἐπὶ
[6, 14]	(Σακάδας μὲν γὰρ τὸν ἀγῶνα	τὸν	τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ ὄντα
[6, 11]	φασίν, ἀλλὰ ἱερᾶσθαι μὲν Ἡρακλεῖ	τὸν	Τιμοσθένην Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους δὲ
[6, 25]	τῇ χελώνῃ τε καὶ ἐς	τὸν	τράγον παρίημι τοῖς θέλουσιν εἰκάζειν.
[6, 13]	οἰκεῖα τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ	τὸν	Τύραννον Δίαλλος ὁ Πόλλιδος ἀνάκειται,
[6, 13]	δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ τῇ νίκῃ	τὸν	Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί οἱ τὴν
[6, 16]	τῇ δὲ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν	τὸν	Φίλιππον στεφανοῦσα αὐτόν· ἡ δὲ
[6, 18]	τὰ μάλιστα θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον	τὸν	Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν
[6, 20]	πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι) οἱ δὲ	τὸν	Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα Ἡρακλεῖ τῆς
[6, 23]	κλάδον, ὁ δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται	τὸν	φοίνικα ὁ Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου
[6, 17]	τοῦ Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους	τὸν	φόνον. (ἀνδριάντας δὲ ἀναμεμιγμένους οὐκ
[6, 3]	εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου. (Μετὰ δὲ	τὸν	Χαιρέαν Μεσσήνιός τε παῖς Σόφιος,
[6, 11]	Θεαγένους τὴν εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου	τὸν	χαλκὸν ἅτε αὐτῷ Θεαγένει λυμαινόμενος.
[6, 23]	δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται τῆς πανηγύρεως	τὸν	χρόνον πάντα. Ἔστι δὲ ἐν
[6, 8]	οἷός τε ἔτι τεῖναι τὸ	τόξον	ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα
[6, 8]	ὅμως αὐτὸν ἔτι τῆς ἰσχύος,	τόξον	μέγα ἐπὶ ἑκάστης τείνοντα τῆς
[6, 5]	πελτασταῖς ἐν κύκλῳ περισχὼν καὶ	τοξόταις,	καὶ τὸ ἄλλο ὅσον ἐν
[6, 8]	δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ τῷ	τόξῳ	τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ τὴν μελέτην.
[6, 18]	τοῦ δήμου. Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης	τοσάδε	ἐς μνήμην. Βασιλέα γὰρ οὐ
[6, 17]	μέγαν ἀφικέσθαι τῇ δεξιᾷ θελήσειας,	τοσάδε	ἔστι σοι τῶν ἀνηκόντων ἐς
[6, 1]	ά μεινον ετέ ρων πεποιησθαι,	τοσαυτα	καὶ αυτὸ ς μνησθή σομαι.
[6, 13]	ὁ Τίσανδρος πύκτας ἐν Ὀλυμπίᾳ,	τοσαῦται	δὲ καὶ Πυθοῖ γεγόνασιν αὐτῷ
[6, 4]	δολίχου δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας,	τοσαύτας	δὲ ἄλλας Πυθοῖ καὶ ἐν
[6, 7]	μὲν ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας,	τοσαύτας	δὲ ἄλλας Πυθοῖ, καὶ Ἰσθμίων
[6, 2]	αυτων κατέ λεξα ή δη,	τοσοί	δε ά λλοι των εκ
[6, 14]	ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων ἄγουσιν, ἐς	τοσοῦτο	ἄρα αὐτῷ τὰ τῆς ῥώμης
[6, 7]	ἀπ' αὐτοῦ γένος δόξης ἐς	τοσοῦτο	ἀφίκοντο. (Ἐγένοντο δὲ καὶ Ἀλκαινέτῳ
[6, 4]	Τὸ μὲν δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ	τοσοῦτο	ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ Λυσίππου τοῦ
[6, 6]	γράμματα. Ταῦτα μὲν δὴ ἐς	τοσοῦτο	εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀδριάντες Διαγόρου
[6, 7]	οὕτω μέγαν καὶ δόξης ἐς	τοσοῦτο	ἥκοντα ἐθεάσαντο ἐν σχήματι αἰχμαλώτου,
[6, 8]	γενεάν. Τοῦτο μὲν δὴ ἐς	τοσοῦτο	πεποίηται. (Εὐβώτας δὲ ὁ Κυρηναῖος,
[6, 19]	ἐνιαύσιαι γὰρ οὐκ ἦσάν πω	τότε	Ἀθηναίοις αἱ ἀρχαί· οὐ μὴν
[6, 6]	ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ ἐς Ἰταλίαν	τότε	δὴ ἐμαχέσατο πρὸς τὸν Ἥρωα.
[6, 3]	δὲ ἐξ Αἰγείρας τῆς Ἀχαιῶν	τότε	ἐγένετο κάλλιστος τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ,
[6, 7]	συμμαχίαν. Δωριέα δὲ ἀποδημεῖν μὲν	τότε	ἐκ Ῥόδου περὶ τὰ ἐντὸς
[6, 25]	ἔτος ἕκαστον, ἐσελθεῖν δὲ οὐδὲ	τότε	ἐφεῖται πέρα γε τοῦ ἱερωμένου.
[6, 11]	Ἠλείων ἐπεβλήθη τῷ Θεαγένει ζημία.	Τότε	μὲν δὴ τοῦ παγκρατίου τὴν
[6, 15]	ἑτέρα πεντάθλου. Πρῶτον γὰρ δὴ	τότε	οἱ παῖδες καὶ ὕστατον πενταθλήσοντες
[6, 20]	κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ	τότε,	ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον τοῖς
[6, 6]	κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ ὁ πατὴρ	τοῦ	Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ ἔθνους ἦν
[6, 12]	οἱ ἐς τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες.	Τοῦ	Ἀγησάρχου δέ ἐστιν ἡ εἰκὼν
[6, 15]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς	τοῦ	Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ τοῦ ὑιοῦ
[6, 14]	τὴν πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ	τοῦ	ἀγκῶνος ἔτεινεν ἐς εὐθύ, τῶν
[6, 2]	χας δὲ ειργομέ νων τηνικαυτα	του	αγωνος Λακεδαιμονί ων, καθηκεν επὶ
[6, 14]	ἐπιτήδειός πω νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη	τοῦ	ἀγῶνος· τῇ δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη
[6, 6]	τῶν ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι	τοῦ	ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν
[6, 8]	τῇ ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο	τοῦ	ἀδικήματος παρὰ Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[6, 19]	ἀνάκειται δὲ καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ	τοῦ	ἀετοῦ, τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων
[6, 8]	τοῦ Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ	τοῦ	Ἀζᾶνος Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε.
[6, 21]	τοῖς κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος	τοῦ	Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ πόλισμα
[6, 2]	ες Ὀλυμπί αν, Μύ ρωνος	του	Ἀθηναί ου ποιή ματα. Τω
[6, 10]	Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου	τοῦ	Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος
[6, 8]	παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ μὲν	τοῦ	Ἀθηναίου Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους
[6, 13]	εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος, ἔργον ὄντα	τοῦ	Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι
[6, 17]	οὐ τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου	τοῦ	Ἀθήνῃσι, τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν
[6, 3]	αὐτῆς Τύφων Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ	τοῦ	Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων ἐς τὸν
[6, 11]	ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει, τέχνη	τοῦ	Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων
[6, 9]	τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων, τέχνη	τοῦ	Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι
[6, 18]	Ῥηξιβίου μὲν συκῆς, ἡ δὲ	τοῦ	Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον τῆς
[6, 12]	ἔργα δὲ, τὸ μὲν Ὀνάτα	τοῦ	Αἰγινήτου τὸ ἅρμα, Καλάμιδος δὲ
[6, 21]	τὴν γῆν ἐνταῦθα τὸ ἅρμα	τοῦ	Ἅιδου καὶ αὖθις μύσαι· οἱ
[6, 25]	θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ δὲ ἱερὸς	τοῦ	Ἅιδου περίβολός τε καὶ ναός
[6, 26]	νῆσον εἶναι. Οὗτοι μὲν δὴ	τοῦ	Αἰθιόπων γένους αὐτοί τέ εἰσιν
[6, 22]	πόλει Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ	τοῦ	Αἰόλου. Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον,
[6, 21]	ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα Μάγνητος	τοῦ	Αἰόλου. Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά
[6, 2]	ν εικό να ανά κεινται	του	Ἀκαρνανος αθλητου, Ξενά ρκης καὶ
[6, 20]	ᾧ ἐπωχεῖτο ὑπὸ Κτεάτου λέγουσι	τοῦ	Ἄκτορος, καὶ τὸ μνῆμα κοινὸν
[6, 7]	ἐν Ὀλυμπίᾳ κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ	τοῦ	Ἀλκαινέτου τοῖς υἱοῖς, Γνάθων τε
[6, 17]	τῆς μητρὸς σύνοικος φεύγων, ἅτε	τοῦ	Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους τὸν
[6, 22]	τὴν δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ	τοῦ	Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι
[6, 22]	Ἀλφειαίαν ἐκάλουν τὴν θεὸν ἐπὶ	τοῦ	Ἀλφειοῦ τῷ ἐς αὐτὴν ἔρωτι·
[6, 8]	εἰκόνα οὐ λέγουσι· τὴν δὲ	τοῦ	Ἀμέρτου, Φράδμων ἐποίησεν Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ
[6, 17]	αἷμα Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ ἦν	τοῦ	Ἀμυθάονος Μάντιος, τοῦ δὲ Ὀικλῆς,
[6, 4]	δὲ ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ Φιλίππου	τοῦ	Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ τῷ ἐκ
[6, 17]	δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος	τοῦ	Ἀμφιαράου τοῦ Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει
[6, 23]	ποιοῦνται παντοίων· καλεῖται δὲ Λαλίχμιον,	τοῦ	ἀναθέντος ἐπώνυμον. Περὶ δὲ αὐτὸ
[6, 19]	βραχύ, πέπονθε δὲ αὐτὸ διὰ	τοῦ	ἀναθήματος τὸ ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ
[6, 1]	επ' αυτω του πατρὸ ς	του	Ἀναξά νδρου πρό τερον έ
[6, 5]	τὰ μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ	τοῦ	ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ, τὰ δὲ
[6, 14]	Φιλότιμος Αἰγινήτης ἐποίησε. Πύθου δὲ	τοῦ	Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς ἐξ Ἀβδήρων,
[6, 17]	ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι, τούτου	τοῦ	ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν ὁ Ἰάσων
[6, 9]	λόγος. (Μετὰ δὲ τὴν εἰκόνα	τοῦ	ἀνδρὸς, ὃν Ἠλεῖοί φασιν οὐ
[6, 11]	ὁ ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει·	τοῦ	ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντος οἱ
[6, 4]	Ἀκροχερσίτης αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων	τοῦ	ἀνταγωνιζομένου τῶν χειρῶν ἔκλα, καὶ
[6, 3]	γε τῷ Ἠλείῳ. Πλησίον δὲ	τοῦ	Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε.
[6, 2]	αν, τὸ ν πατέ ρα	του	Ἀντιπά τρου χρή μασιν αναπεί
[6, 10]	ἕστηκε δὲ ὄπισθεν τοῦ Διὸς	τοῦ	ἀπὸ τῆς μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν
[6, 11]	ὕβρεως παύει· τοῦ ἀνθρώπου δὲ	τοῦ	ἀποθανόντος οἱ παῖδες τῇ εἰκόνι
[6, 1]	νας Σικυώ νιος, Ναυκύ δους	του	Ἀργεί ου μαθητή ς. (Κλεογέ
[6, 8]	γένος Δελφός, Ἀγελάδα μὲν ἔργον	τοῦ	Ἀργείου, παγκρατίου δὲ δύο μὲν
[6, 14]	διαύλου νίκην, ἐστὶν Ἀγελάδα τέχνη	τοῦ	Ἀργείου. (Παῖδα δὲ ἐφ' ἵππου
[6, 6]	ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν τῷ θεῷ	τοῦ	ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν ὁ Θεαγένης
[6, 9]	αὐτός, πάλης δὲ ὁ πατὴρ	τοῦ	Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι μὲν δὴ
[6, 3]	νῖκαι. Ἡ δὲ εἰκών ἐστι	τοῦ	Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου
[6, 17]	δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ	τοῦ	Ἀρκάδων ἦν ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι
[6, 12]	πόλιν, περιέχει σφᾶς γενόμενον ὑπὸ	τοῦ	Ἀρκάδων κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ τινα
[6, 2]	ς τε καὶ ο παις	του	Ἀρκεσιλά ου Λί χας. (Ξενά
[6, 18]	ἅρμα· καὶ Νίκη τε ἐπιβέβηκε	τοῦ	ἅρματος, καὶ αὐτὸς ὁ Κρατισθένης.
[6, 5]	τῇ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν ὄπισθε	τοῦ	ἅρματος, ὁμοῦ καὶ τοὺς ἵππους
[6, 10]	ἀρχὰς ἐργάζεσθαι. Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ	τοῦ	ἀρότρου τὴν ὕνην, πρὸς τὸ
[6, 4]	Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ	τοῦ	Ἀρχιδάμου τούτου βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς
[6, 14]	ἐπ' αὐτῇ· Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα	τοῦ	αὐλητᾶ. Ἀνέθεσαν δὲ καὶ τὸ
[6, 24]	Ἔρωτος· ἕστηκε δὲ ἐπὶ βάθρου	τοῦ	αὐτοῦ. (Ἔστι δὲ καὶ Σιληνοῦ
[6, 25]	οὐδὲ δην εἴη, δόξῃ γε	τοῦ	αὐτοῦ ποιητοῦ, Πυλίοις ἀμῦναι. Ἠλεῖοι
[6, 19]	γενέσθαι Φόρβαντος, ἄρχοντος δὲ διὰ	τοῦ	αὑτοῦ βίου παντός· ἐνιαύσιαι γὰρ
[6, 23]	γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα τε	τοῦ	Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς τιμὴν, καὶ
[6, 24]	Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον, ἔστι δὲ ὑπὲρ	τοῦ	Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ ταύτῃ
[6, 26]	σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ	τοῦ	βάθρου. (Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα
[6, 14]	τῆς τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου	τοῦ	βασιλέως. Στήλν Πυθοκρίτου αὐλητοῦ. (Φερίας
[6, 8]	Τῷ δὲ Τιμάνθει τὸ τέλος	τοῦ	βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ
[6, 4]	τῶν Ἀχαιῶν, καί οἱ καὶ	τοῦ	βίου συνέπεσεν ἐν πολέμῳ τὴν
[6, 19]	δὲ καὶ Συβαρῖται θησαυρὸν, ἐχόμενον	τοῦ	Βυζαντίων. Ὁπόσοι δὲ περὶ Ἰταλίας
[6, 20]	λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ τούτου καθεζομένη	τοῦ	βωμοῦ θεᾶται γυνὴ τὰ Ὀλύμπια,
[6, 22]	τὰς νύμφας ἀπὸ Ἴωνος λέγουσι	τοῦ	Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα ἐξ Ἀθηνῶν.
[6, 9]	ὡς ἥρωι νέμουσι. (Παρὰ δὲ	τοῦ	Γέλωνος τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων,
[6, 9]	καὶ ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Γέλωνος	τοῦ	Γελώου ἅρμα. Τὰ κατὰ Κλεομήδην.
[6, 10]	Ἰσθμίων ὀκτάκις ἐν ἑκατέρῳ ἀγῶνι.	Τοῦ	Γλαύκου δὲ τὴν εἰκόνα ἀνέθηκε
[6, 23]	θεῷ γέγονεν ἡ ἐπίκλησις, ἅτε	τοῦ	γυμνασίου γείτονι· τῇ ἀγυιᾷ δὲ
[6, 23]	ἔργον πολέμου πεποιημέναι. (Ἐκ δὲ	τοῦ	γυμνασίου πρὸς τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ,
[6, 21]	δὲ τῆς πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον	τοῦ	γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ τῶν
[6, 24]	οἴκημα. (Ἑτέρα δὲ ἔξοδος ἐκ	τοῦ	γυμνασίου φέρει μὲν ἔς τε
[6, 6]	Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν ἔφοδον	τοῦ	δαίμονος· (ἐνίκα τε δὴ τῇ
[6, 6]	θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ	τοῦ	δαίμονος ἐς τἄλλα ἦν οὐδέν.
[6, 6]	τοῦ λοιποῦ σφισιν ἦν ἀπὸ	τοῦ	δαίμονος. Ἤκουσα δὲ καὶ τοιόνδε
[6, 10]	(Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ, υἱῷ τε	τοῦ	Δαμαρέτου καὶ υἱωνοῖς, δύο ἐν
[6, 8]	τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν δὲ	τοῦ	Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ τοῦ
[6, 24]	μὲν κέρατα ἐκ τῆς κεφαλῆς,	τοῦ	δὲ αἱ ἀκτῖνες ἀνέχουσιν. Ἔστι
[6, 16]	ἀγῶνα τῶν χειμερινῶν ἀπέδωκεν Ἀργείοις.	(Τοῦ	δὲ Ἀριστείδου ἐγγύτατα Μενάλκης ἕστηκεν
[6, 1]	ταις εκατό ν. (Ἀπὸ τού	του	δὲ καὶ νό μος εγέ
[6, 17]	δὲ τοῦ μὲν Μιλήσιος Διονυσικλῆς,	τοῦ	δὲ Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός ἐστιν
[6, 2]	δημον έ χει νενικηκό τα.	(Του	δὲ Λί χα πλησί ον
[6, 12]	ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν τὸν Ἱπποκράτην·	τοῦ	δέ οἱ ἀντιστάντος, κρατήσαντες τῶν
[6, 12]	ἐς φιλίαν, μετεβάλετο ὡς τούτους.	(Τοῦ	δέ οἱ βίου συνέβη γενέσθαι
[6, 17]	γὰρ ἦν τοῦ Ἀμυθάονος Μάντιος,	τοῦ	δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος
[6, 1]	ησε Λύ σιππος. Ἡ δὲ	του	Δεινολό χου μή τηρ ειδεν
[6, 13]	ὑστέραις ἐς χάριν τὴν Ἱέρωνος	τοῦ	Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον, τούτων
[6, 12]	ἐπὶ νίκαις Ὀλυμπικαῖς ἐστιν Ἱέρωνος	τοῦ	Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων μετὰ τὸν
[6, 16]	μὲν Ἀντίγονον τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου	τοῦ	Δημητρίου, τῇ δὲ ἑτέρᾳ τῶν
[6, 15]	ἁλόντα ἐν τῇ μάχῃ, καὶ	τοῦ	Δημητρίου τὸν παῖδα Ἀντίγονον, ἀναθήματα
[6, 2]	τη Ἄλτει παρὰ τὸ ν	του	Δημοσθένους ανδριά ντα ανά κειται
[6, 18]	ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τῶν Λαμψακηνῶν	τοῦ	δήμου. Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης τοσάδε
[6, 6]	γένος μὲν Ῥόδιος, οἴκου δὲ	τοῦ	Διαγοριδῷν· θυγατρὸς γὰρ Διαγόρου παῖς
[6, 7]	πυγμῆς ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος νίκην·	τοῦ	Διαγόρου δὲ τὴν εἰκόνα Μεγαρεὺς
[6, 26]	Ἄνδριοι παρὰ ἔτος σφίσιν ἐς	τοῦ	Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον
[6, 7]	ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα ἐν Μεγάροις	τοῦ	Διός. Διαγόρου δὲ καὶ οἱ
[6, 10]	ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε δὲ ὄπισθεν	τοῦ	Διὸς τοῦ ἀπὸ τῆς μάχης
[6, 14]	ἐμπίπτοντάς τε καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ	τοῦ	δίσκου. Παρείχετο δὲ καὶ ἄλλα
[6, 25]	ἅπαξ ἡ κάθοδος ἡ ἐς	τοῦ	δου γίνεται. (Τοῖς δὲ Ἠλείοις
[6, 18]	λέγεται δὲ καὶ, ὡς Μνασέου	τοῦ	δρομέως, ἐπικληθέντος δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων
[6, 13]	καὶ νικῶσα ἔγνω, καὶ παύεται	τοῦ	δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ
[6, 10]	ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν ἄλλων ἀφῃρέθη	τοῦ	δρόμου. Θεοπόμπῳ δὲ τῷ Δαμαρέτου
[6, 13]	τὸν δὲ ἀναβάτην ἔτι ἀρχομένου	τοῦ	δρόμου συνέπεσεν ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ
[6, 3]	τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ	τοῦ	δρόμου τῷ πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν
[6, 7]	ἐφεξῆς τρισί. Πρότερον δὲ ἔτι	τοῦ	Δωριέως ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος τοὺς
[6, 7]	δικαίῳ δρᾶσαι. (Τὰ δὲ ἐς	τοῦ	Δωριέως τὴν τελευτήν, ἐστιν ἐν
[6, 23]	ὄνομα μὲν Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος	τοῦ	ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς δὲ ἐφήβοις
[6, 6]	ὁ πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος	τοῦ	ἔθνους ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ
[6, 25]	ἐπίκουρος ἦν, οὐκ ἂν ἄπο	τοῦ	εἰκότος, οὐδὲ δην εἴη, δόξῃ
[6, 12]	Ἀρκάδας δὲ τοὺς Τριταιεῖς εἶναι	τοῦ	ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον.
[6, 3]	ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα ἀνέθεσαν	τοῦ	ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ Ὀλυμπιάδος
[6, 10]	ἄνωθεν αὐτὸν γένος ἀπὸ Γλαύκου	τοῦ	ἐν θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ
[6, 8]	ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ μαντείου	τοῦ	ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν τε
[6, 5]	καὶ Ἡρακλέα ἔχει λόγος κρατῆσαι	τοῦ	ἐν Νεμέᾳ λέοντος. (Ἕτερον δὲ
[6, 8]	ἂν καὶ ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος	τοῦ	ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει γὰρ δὴ
[6, 23]	τιμαί· χρόνος δὲ στεφάνου τε	τοῦ	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ
[6, 9]	ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος	τοῦ	ἐν Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα
[6, 15]	σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου	τοῦ	ἐν τῇ Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης Μεσσήνιος,
[6, 16]	στεφάνους. Πλείσταινον δὲ τὸν Εὐρυδάμου	τοῦ	ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς
[6, 25]	θεῷ. Ἑκάστου δὲ ἅπαξ ἀνοίγειν	τοῦ	ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν, ὅτι (οἶμαι) καὶ
[6, 5]	δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ	τοῦ	ἐπιγράμματος. (Ἕμελλε δὲ ἄρα τὸ
[6, 17]	τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ	τοῦ	ἐπιγράμματος τῇ τελευτῇ, Τῶν δ'
[6, 8]	ἐλέγετο γὰρ ἂν καὶ ὑπὸ	τοῦ	ἐπιγράμματος τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει
[6, 5]	ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ αἰσθήσεως	τοῦ	ἐπιόντος κακοῦ καὶ τρεπομένων ἐς
[6, 8]	Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν	τοῦ	ἔργου καὶ ὁ Τιμασίθεος (ἐγένετο
[6, 19]	μετασχεῖν πρὸς τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι	τοῦ	ἔργου. Τὸν δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 26]	Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀφροδίτης ἐστί·	τοῦ	Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν
[6, 21]	κατιὼν ἐς τὸν Ἀλφειὸν καταντικρὺ	τοῦ	Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν ὁ
[6, 16]	καὶ ἅρμα ἀνδρὸς Ἀθηναίου Γλαύκωνος	τοῦ	Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ ὁ Γλαύκων
[6, 5]	μέγιστον καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν	τοῦ	ἑτέρου τῶν ὄπισθεν ποδῶν, τὰς
[6, 2]	α Λακεδαιμονί ων καὶ Ἄγιδος	του	Ευδαμί δου βασιλέ ως. ὰ
[6, 8]	εἰκόνας, τὴν μὲν ἐν παισὶ	τοῦ	Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν δὲ τοῦ
[6, 7]	ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ τὸν ἀνδριάντα	τοῦ	Εὐθύμου, Πύθαρχός τε ἕστηκε Μαντινεὺς
[6, 15]	δὲ ἥ τε εἰκὼν ἀρχαία	τοῦ	Εὐτελίδα, καὶ τὰ ἐπὶ τῷ
[6, 18]	ταύτῃ δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ	τοῦ	Ἐφεσίων κοινοῦ, Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν αὑτόν·
[6, 17]	(Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου καὶ Φιλίνου	τοῦ	Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν τὰς εἰκόνας
[6, 19]	καὶ ταῦτα, Θεοκλέους δὲ ἔργα	τοῦ	Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου τῷ
[6, 24]	μνῆμα τῷ Πύρρωνι οὐ πόρρω	τοῦ	Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα μὲν τῷ
[6, 3]	ἀνάκειται μὲν πύκτης ἐκ Λεπρέου	τοῦ	Ἠλείων, Λάβαξ Εὔφρονος. Ἀνάκειται δὲ
[6, 26]	Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς	τοῦ	ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν
[6, 23]	ῥητῇ περὶ ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς	τοῦ	ἡλίου τὸν δρόμον, αἱ γυναῖκες
[6, 19]	ἐν τῇ Ἄλτει, πρὸς ἄρκτον	τοῦ	Ἡραίου, κατὰ νώτου δὲ αὐτῆς
[6, 25]	τὸν δην συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ	τοῦ	Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν τῇ Πύλῳ
[6, 11]	μὲν Ἡρακλεῖ τὸν Τιμοσθένην Θασίῳ,	τοῦ	Θεαγένους δὲ τῇ μητρὶ Ἡρακλέους
[6, 11]	ἐπιχωρίων τιμάς. Ὁ δὲ ἀνδριὰς	τοῦ	Θεαγένους ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει,
[6, 11]	Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν, ὁποίᾳ μηχανῇ	τοῦ	Θεαγένους τὴν εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν
[6, 11]	παρεγίνετο ἀνὰ πᾶσαν νύκτα ἐπὶ	τοῦ	Θεαγένους τὴν εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου
[6, 18]	τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας	τοῦ	Θεοπόμπου τὸ ὄνομα τῷ βιβλίῳ,
[6, 6]	(Τοῖς μὲν δὴ τὰ ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ
[6, 12]	ἵππων νίκας, ἐν δὲ Ἰσθμῷ	τοῦ	Θεοχρήστου λαβεῖν τὸν πατέρα, τὸ
[6, 2]	ων, καθηκεν επὶ ονό ματι	του	Θηβαί ων δή μου τὸ
[6, 20]	δὲ Αἰγύπτιος Πέλοπα ἔφη παρὰ	τοῦ	Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι τι
[6, 19]	νῦν τὰς ἐν τῷ Ἡραίῳ.	(Τοῦ	θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ ἀετῷ
[6, 2]	ες Ἀρκά δας επέ ξειμι.	Του	Θρασυβού λου δὲ τη εικό
[6, 2]	σματι Πί νδαρος. (Παρὰ δὲ	του	Θρασυβού λου τὴ ν εικό
[6, 4]	Ἠλεῖος Λυσιάνακτος πατρός, γένους δὲ	τοῦ	Ἰαμιδῶν, ἐν Νεμέᾳ πεντάκις ἐνίκησε
[6, 21]	ἀπὸ Κυδωνίας τῆς Κρητικῆς καὶ	τοῦ	Ἰαρδάνου ποταμοῦ. Λέγουσι δὲ καὶ
[6, 21]	ἱερὸν Κλύμενόν φασιν ἀπόγονον Ἡρακλέους	τοῦ	Ἰδαίου, παραγενέσθαι δὲ αὐτὸν ἀπὸ
[6, 23]	ἐν τῷ γυμνασίῳ βωμοί, Ἡρακλέους	τοῦ	Ἰδαίου, Παραστάτου δὲ ἐπίκλησιν, καὶ
[6, 21]	ναός, ἐπίκλησιν μὲν Δημαινέτου ἀπὸ	τοῦ	ἱδρυσαμένου, ἐρείπια δὲ καὶ αὐτός:
[6, 22]	περὶ τὸν Σίπυλον κόρδακα ὄρχησιν.	Τοῦ	ἱεροῦ δὲ οὐ πόρρω οἴκημά
[6, 26]	ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ	τοῦ	ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ ταῦτα
[6, 25]	Τύχης ἱερὸν: ἐν στοᾷ δὲ	τοῦ	ἱεροῦ μεγέθει μέγα ἄγαλμα ἀνάκειται
[6, 25]	οὐδὲ τότε ἐφεῖται πέρα γε	τοῦ	ἱερωμένου. Ἀνθρώπων δὲ ὧν ἴσμεν
[6, 12]	τὸν Δεινομένην. Τοὺς ἀνδριάντας δὲ	τοῦ	Ἱέρωνος ἐν Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου
[6, 12]	δὲ αὐτῶν πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν	τοῦ	Ἱέρωνος οἱ παῖδες, ἐποίησε δὲ
[6, 15]	δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν οἱ	τοῦ	Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ ὀλίγῳ
[6, 12]	Μίκων Νικηράτου Συρακούσιος. (Μετὰ δὲ	τοῦ	Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς ὁ
[6, 12]	εἰσιν οἱ παῖδες. (Παρὰ δὲ	τοῦ	Ἱέρωνος τὸ ἅρμα ἀνήρ ἐστιν
[6, 16]	τῷ ἱππίῳ. Δρόμου δέ εἰσι	τοῦ	ἱππίου, μῆκος μὲν δίαυλοι δύο;
[6, 20]	τῶν λόγων Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν εἶναι	τοῦ	Ἱππίου φησίν. (Ἔστι δὲ καὶ
[6, 21]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (Τὸ δὲ ἕτερον	τοῦ	ἱπποδρόμου μέρος οὐ χῶμα γῆς
[6, 20]	τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ	τοῦ	ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς πλέον τὴν
[6, 14]	κέλητι ἵππῳ στέφανον· καὶ πλησίον	τοῦ	ἵππου Τελέστας ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας
[6, 16]	Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ, πλὴν	τοῦ	Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ τοῦ μὴ
[6, 6]	οἱ ἐντὸς τῆς Λοκρίδος ἄχρι	τοῦ	Καικίνου κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς
[6, 6]	τούτου, ποταμοῦ δὲ οἱ ἐπιχώριοι	τοῦ	Καικίνου φασίν, ὃς τὴν Λοκρίδα
[6, 26]	πασῶν τῷ ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν	τοῦ	καλάμου, ῥήγνυταί τε ὑπὸ πλησμονῆς,
[6, 17]	ἀνῃρημένος· Λυσίππου δὲ ἔργον ἡ	τοῦ	Καλλικράτους ἐστὶν εἰκών. (Ἐνατίωνι δὲ
[6, 15]	ἐσκληθέντος τοῦ παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ	τοῦ	Κάπρου, ὅμως ἐχρήσατο ἐς τοὺς
[6, 6]	αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα οἴχεσθαι·	τοῦ	καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου τὸν δαίμονα
[6, 20]	καλοῦσι τὸν Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ	τοῦ	κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ
[6, 19]	κέρας τὸ Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου	τοῦ	Κίμωνος, ὃς ἀρχὴν ἔσχεν ἐν
[6, 15]	μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης ὁ	τοῦ	Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ οἱ
[6, 1]	κέ λητι. Πλησί ον δὲ	του	Κλεογέ νους, Δεινό λοχό ς
[6, 1]	ό σοι τω παραλό γω	του	κλή ρου, καὶ ουχ υπὸ
[6, 13]	τέσσαρας, ὡς ἕκαστοι συνταχθῶσιν ὑπὸ	τοῦ	κλήρου, καὶ οὐκ ἀθρόους ἀφιᾶσιν
[6, 17]	δὲ καὶ μάντις ὁ Ἐπέραστος	τοῦ	Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ τοῦ
[6, 17]	ἀμφότεροι· Ἑρμησιάνακτι δὲ καὶ ἀπὸ	τοῦ	κοινοῦ τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι
[6, 4]	Νεμείων τρεῖς. Ἐτάφη δὲ ὑπὸ	τοῦ	κοινοῦ τῶν Ἀχαιῶν, καί οἱ
[6, 17]	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ	τοῦ	Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι τὴν εἰκόνα.
[6, 7]	δὲ τὸν δῆμον πεισθέντα ὑπὸ	τοῦ	Κόνωνος, ἀπὸ Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι σφᾶς
[6, 13]	Νεμεὰτας. (Ἡ δὲ ἵππος ἡ	τοῦ	Κορινθίου Φειδώλα ὄνομα μέν, ὡς
[6, 4]	Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους	τοῦ	Κρητός. (Ἔχεται δὲ τοῦ Λυσάνδρου
[6, 18]	πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους	τοῦ	Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα ἀθλητῶν ἀγάλματα.
[6, 20]	Ἠλείοις. (Ἐν δὲ τοῖς πέρασι	τοῦ	Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς τὴν
[6, 14]	ΙΔ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς Μίλωνος	τοῦ	Κροτωνιάτου. Τά περὶ τῆς ἰσχύος
[6, 18]	ἀθλητῶν ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ καὶ	τοῦ	Κυρηναίου Κρατισθένους χαλκοῦν ἅρμα· καὶ
[6, 17]	δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν Πτολεμαίου	τοῦ	Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε Μακεδὼν ἀνήρ.
[6, 15]	Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου	τοῦ	Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς
[6, 17]	ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου	τοῦ	Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ
[6, 3]	αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά ἐστι	τοῦ	Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν ὁ
[6, 13]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη τὰς Χιόνιδος	τοῦ	Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα. Ἑρμογένης ἐπίκλησιν
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη λέγουσα	τοῦ	Λακεδαιμονίου Χιόνιδος τὰς νίκας. Εὐηθείας
[6, 10]	Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου	τοῦ	Λάκωνος ἀναθήματα, τοῦ μὲν ἅρματά
[6, 17]	ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ	τοῦ	Λεωνιδαίου πρὸς τὸν βωμὸν τὸν
[6, 21]	ἔσχε. (Κατὰ ταύτην τὴν ἐπώνυμον	τοῦ	λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς ἀπὸ μεσημβρίας
[6, 10]	Ὀλυμπίαν ἀνέθηκεν, ἑτέρωθι δὴ δηλώσω	τοῦ	λόγου. Ἐπιδάμνιοι δὲ χώραν μὲν,
[6, 12]	μνήμην καὶ ἐν τοῖς ὑστέροις	τοῦ	λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη τὰς
[6, 12]	δὲ Ἠλείων ἐστί. Καί μοι	τοῦ	λόγου τὰ πρότερα οὔτε τῶν
[6, 6]	καὶ ἀνθρώποις τοῖς ἐνταῦθα ἐλευθερία	τοῦ	λοιποῦ σφισιν ἦν ἀπὸ τοῦ
[6, 1]	Ηλεί οις, μηδὲ ί ππους	του	λοιπου των ελλανοδικού ντων καθιέ
[6, 20]	μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ	τοῦ	λόφου διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡς
[6, 8]	ἐς λύκον ἐπὶ τῇ θυσίᾳ	τοῦ	Λυκαίου Διός, καὶ ὡς ὕστερον
[6, 4]	Ἐργοτέλους τοῦ Κρητός. (Ἔχεται δὲ	τοῦ	Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός τε
[6, 16]	παίδων· Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε	τοῦ	Λυσίππου τὴν εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ
[6, 6]	ὁ ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον	τοῦ	Μαιναλίου παγκρατιαστής ἐστιν ἐκ Μαινάλου,
[6, 8]	δρόμου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ	τοῦ	μαντείου τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος,
[6, 2]	Ἀνδριάντες Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων. Ἀνδριάς Θρασυβούμου	τοῦ	μάντεως. Ἡ διὰ κυνείων σπλάγχνων
[6, 2]	Ὀλυμπί αν εικό να. (Τού	του	μὲ ν δὴ Πολύ κλειτος
[6, 1]	καθιέ ναι μηδέ να. Τού	του	μὲ ν δὴ τὸ ν
[6, 7]	ἐπ' αὐτῷ φησί. Καλλικλέους δὲ	τοῦ	Μεγαρέως ποίημα ὁ ἀνδριάς ἐστιν.
[6, 23]	γυμνασίου περίβολος, ὃς ἔχεται μὲν	τοῦ	μείζονος, τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ
[6, 10]	καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα,	τοῦ	μὲν ἅρματά ἐστιν, οὐ μὴν
[6, 3]	Πυριλάμπης Ἐφέσιος λαβὼν δολίχου νίκην.	Τοῦ	μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν
[6, 9]	καὶ οὗτος ἐκ Κλείτορος. Καὶ	τοῦ	μὲν Κλέων, Ξενοκλέους δὲ τὸν
[6, 17]	δὲ ἀνδρῶν πάλης: ἀνδριάντας δὲ	τοῦ	μὲν Μιλήσιος Διονυσικλῆς, τοῦ δὲ
[6, 8]	Πυθοῖ τοὺς ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν,	τοῦ	μὲν τὸν ποιήσαντα τὴν εἰκόνα
[6, 2]	ρ ύ στερον του οικισμου	του	Μεσσή νης αγό ντων Ὀλύ
[6, 16]	πλὴν τοῦ Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ	τοῦ	μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ τὰ
[6, 2]	μετὰ τὴ ν επιστρατεί αν	του	Μή δου διετέ θησαν πά
[6, 13]	ἐν Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν. Ἀπὸ γὰρ	τοῦ	μηκίστου καὶ διαρκεστάτου δι' ὀλιγίστου
[6, 20]	πλέον ἢ τετρακοσίους πόδας παρέχεται	τοῦ	μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς
[6, 26]	ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς ἀγορᾶς καὶ	τοῦ	Μηνίου τὸ θέατρόν τε καὶ
[6, 21]	περιῳκοδομημένον λίθοις ἐστὶ, καὶ ὑπὲρ	τοῦ	μνήματος ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ
[6, 20]	Ταράξιππον, ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ	τοῦ	Μυρτίλου τῆς τέχνης ἐταράχθησαν αἱ
[6, 20]	(Ἐν μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν	τοῦ	ναοῦ (διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται)
[6, 25]	τέμενος οὐ πολὺ ἀφεστηκὸς ἀπὸ	τοῦ	ναοῦ. Καὶ τὴν μὲν ἐν
[6, 1]	σομαι. (Ἔ́ στιν εν δεξια	του	ναου της Ηρας, ανδρὸ ς
[6, 26]	καὶ Αἰγύπτου τὸ Δέλτα ὑπὸ	τοῦ	Νείλου, καὶ οὐχ ὑπὸ μιᾶς
[6, 14]	καὶ ἐχόμενος ὁ Μίλων ὑπὸ	τοῦ	ξύλου λύκοις ἐγίνετο εὕρημα. Μάλιστα
[6, 17]	Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος τοῦ Ἀμφιαράου	τοῦ	Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ
[6, 26]	κατὰ γνώμην ᾖ, ταῖς θύραις	τοῦ	οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν
[6, 2]	Ἐνιαυτω γὰ ρ ύ στερον	του	οικισμου του Μεσσή νης αγό
[6, 10]	πόλει τῇ νῦν Δυρράχιον ἀπὸ	τοῦ	οἰκιστοῦ. (Λυκῖνον δὲ Ἡραιέα, καὶ
[6, 4]	Μακεδονίᾳ πόλεων, καλουμένη δὲ ἀπὸ	τοῦ	οἰκιστοῦ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ
[6, 21]	ἐνίκησεν αὐτός. (Ἀπέθανον δὲ ὑπὸ	τοῦ	Οἰνομάου, κατὰ τὰ ἔπη τὰς
[6, 21]	τοῦτον Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ	τοῦ	Οἰνομάου πρὸ τῶν ἄλλων, ὀνόματα
[6, 21]	τῷ Ἀκρίᾳ Κάπετόν φασιν ὑπὸ	τοῦ	Οἰνομάου φονευθῆναι, καὶ Λυκοῦργον, Λάσιόν
[6, 17]	κρατήσαντες, ὁ μὲν Σθέννιδος ἔργον	τοῦ	Ὀλυνθίου Χοιρίλος, Θεότιμος δὲ Δαιτώνδα
[6, 23]	λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες	τοῦ	Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν
[6, 10]	ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον ὁ	τοῦ	ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως τῇ
[6, 13]	τῇ στήλῃ, οὐκ εἶναί πω	τοῦ	ὅπλου τὸν δρόμον, πῶς ἂν
[6, 18]	εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ	τοῦ	ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων
[6, 21]	Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ ἐκ Φολόης	τοῦ	ὄρους. Διαβήσῃ τε δὴ τὸ
[6, 5]	Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν. Τούτου δὲ	τοῦ	ὄρους ἡ μὲν ἐς Μακεδονίαν
[6, 20]	ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ	τοῦ	ὄρους ἱερὸν Εἰλειθυίας, ἐν δὲ
[6, 21]	οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ τῷ πέρατι	τοῦ	ὄρους ἱερὸν πεποίηται Δήμητρι ἐπίκλησιν
[6, 20]	αὐτῇ παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ	τοῦ	ὄρους τῇ κορυφῇ θύουσιν οἱ
[6, 5]	σπηλαίῳ, καὶ οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ	τοῦ	ὄρους. Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο
[6, 9]	τὸν ὄροφον ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ	τοῦ	ὀρόφου τοῖς παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ
[6, 15]	τούτῳ. Τὸν μὲν δὴ ἐπὶ	τοῦ	παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν
[6, 15]	δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως ἐσκληθέντος	τοῦ	παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ τοῦ Κάπρου,
[6, 11]	Θεαγένει ζημία. Τότε μὲν δὴ	τοῦ	παγκρατίου τὴν νίκην ἀνὴρ ἐκ
[6, 1]	ονεί ρατος ως έ χοιτο	του	παιδὸ ς εν τοις κό
[6, 11]	ἤνεγκε, μέγα αὐτίκα ἦν κλέος	τοῦ	παιδὸς ἐπὶ ἰσχύι, καὶ τὸ
[6, 10]	(ἐθεάσατο ὁ Δημύλος τὸ ὑπὸ	τοῦ	παιδὸς ποιούμενον, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[6, 10]	(Τὴν δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν	τοῦ	παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν·
[6, 21]	Ἠλείων, ἀποθανεῖν φασιν αὐτὸν ὑπὸ	τοῦ	Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ τοῦ Χαμύνου
[6, 22]	τε καὶ ὅρκοις. (Πύρρου δὲ	τοῦ	Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα τὸν ἀδελφὸν
[6, 10]	δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ	τοῦ	πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα
[6, 4]	τετάρτη καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα	τοῦ	Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του Στραγειρίτου.
[6, 1]	γραμμά φησι τὸ επ' αυτω	του	πατρὸ ς του Ἀναξά νδρου
[6, 10]	ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν· τὰς δὲ	τοῦ	πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ πάππου
[6, 12]	τὸν ὁμώνυμόν τε αὐτῷ καὶ	τοῦ	πατρὸς πατέρα, τούτους μὲν ἐνταῦθα
[6, 22]	δὲ ἐλθεῖν ἐς Ἦλιν διὰ	τοῦ	πεδίου θελήσειας, σταδίους μὲν εἴκοσι
[6, 22]	Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, ὅτι οἱ	τοῦ	Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια ἤγαγον
[6, 20]	ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε	τοῦ	Πέλοπος ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ
[6, 19]	ἀριθμὸν ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς ἐς	τοῦ	πεντάθλου τὸ ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ
[6, 21]	ἀρχαίων Κόρην καὶ Δήμητρα λίθου	τοῦ	Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν
[6, 18]	περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως	τοῦ	Περσῶν φρονησάντων, ἢ καὶ αἰτίαν
[6, 24]	ἐς τὴν ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος	τοῦ	Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ τε ἀνδρὸς
[6, 4]	τοσοῦτο ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ Λυσίππου	τοῦ	ποιήσαντος τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ
[6, 7]	εἰκόνα Μεγαρεὺς εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου	τοῦ	ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα ἐν Μεγάροις
[6, 2]	μά χη. Καταπαυσθέ ντος δὲ	του	πολέ μου, τὴ ν μὲ
[6, 22]	Πισαίους μὲν δὴ καὶ ὅσοι	τοῦ	πολέμου Πισαίοις μετέσχον, ἐπέλαβεν ἀναστάτους
[6, 19]	τῷ παιδί, φησι τὰ ἐπὶ	τοῦ	πόλου γράμματα. Αἱ δὲ Ἑσπερίδες
[6, 16]	στήλης τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης ὁ	τοῦ	Πολυπείθους πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι
[6, 21]	ποταμὸς, καὶ οὐ πολὺ ἀπὸ	τοῦ	ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα τε
[6, 19]	ὁμώνυμον αὐτῷ πόλιν, ἐν μέσῳ	τοῦ	ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν
[6, 5]	Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ ἡ	τοῦ	Πουλυδάμαντας πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι
[6, 5]	ἐβασίλευσεν ὁ Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ	τοῦ	Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα) πέμπων ἀγγέλους
[6, 6]	μάχη. (Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ	τοῦ	Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο τε
[6, 5]	ἐλαύνοντα σπουδῇ τὸ ἅρμα ἐπέσχε	τοῦ	πρόσω. Λαβόμενος γὰρ τῇ ἑτέρᾳ
[6, 12]	Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους	τοῦ	πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις
[6, 2]	καὶ των εξ αυτης Στρά	του	πρωτος Ξενά ρκης τε εκαλειτο
[6, 15]	δύο ἀνδρός εἰσιν Ἠλείου Κάπρου	τοῦ	Πυθαγόρου, πάλης τε εἰληφότος καὶ
[6, 10]	πυγμῇ παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι. Γλαύκου	τοῦ	πύκτου ἀνδριάς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες.
[6, 5]	Θρᾴκης, ἡ ἔνδον Νέστου ποταμοῦ	τοῦ	ῥέοντος διὰ τῆς Ἀβδηριτῶν, καὶ
[6, 18]	αὐτῷ τὰ ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ	τοῦ	Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ
[6, 17]	τοῦ Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου	τοῦ	ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν δὴ τὰ
[6, 7]	εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀδριάντες Διαγόρου	τοῦ	Ῥοδίου καί τῶν ἀπ' ἐκείνου.
[6, 14]	ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ	τοῦ	Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα Ἀρτεμίδωρος γένος
[6, 1]	τοις λό γοις, οὶ ες	τοὺ	ς βασιλέ ας τοὺ ς
[6, 1]	ες τοὺ ς βασιλέ ας	τοὺ	ς Λακεδαιμονί ων έ χουσι.
[6, 2]	Τὰ δε Ἠλεί ων ες	τοὺ	ς Ὀλυμπιονί κας φασί γρά
[6, 1]	Δεινό λοχος ησκή θη, καὶ	τοὺ	ς παιδας παρέ θει τρέ
[6, 2]	δρό μον των τελεί ων	τοὺ	ς πώ λους καὶ ενί
[6, 25]	τὴν Πατρέων προσοίκησιν τὸ ὄνομα	τοῦ	Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις
[6, 21]	κατὰ τὴν Σαύρου καλουμένην δειράδα,	τοῦ	Σαύρου τε μνῆμα καὶ ἱερόν
[6, 17]	ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον, τέχνην	τοῦ	Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης ἐν παισὶν
[6, 3]	εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους	τοῦ	Σικυωνίου καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος
[6, 3]	ἐστι τοῦ Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου	τοῦ	Σικυωνίου μαθητοῦ, καὶ πατρὸς Πατροκλέους.
[6, 23]	ἃ ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου τε	τοῦ	Σμυρναίου καὶ Ἠλείου Πολύκτορος τῷ
[6, 5]	ἀγαθὸν δαίμονα ἡ κορυφὴ τηνικαῦτα	τοῦ	σπηλαίου κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα ἦν
[6, 20]	Ἠλείων ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ	τοῦ	σταδίου, καθ' ὅτου οἱ Ἑλλανοδίκαι
[6, 3]	ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς· ἡ δὲ	τοῦ	σταδίου νίκη τῷ Οἰβώτᾳ γέγονεν
[6, 20]	οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ	τοῦ	σταδίου τῷ πέρατι, ᾗ τοῖς
[6, 3]	τοῖς πολεμίοις στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ	τοῦ	Στομίου, μονομαχήσαντά οἱ κατὰ πρόκλησιν.
[6, 4]	ἄγαλμα τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα	του	Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους
[6, 20]	εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ	τοῦ	στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε δὴ
[6, 3]	ὑπὸ Καμπανῶν, οἳ Ῥωμαίοις μεγίστη	τοῦ	συμμαχικοῦ μοῖρα ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ
[6, 12]	πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε τι τρωθέντα	τοῦ	σώματος. (Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα
[6, 22]	δὲ ὅσον τε στάδιον ἀπὸ	τοῦ	τάφου σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας
[6, 20]	Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς	τοῦ	τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας. Ὁ
[6, 23]	τὴν ὁδόν, ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται	τοῦ	τείχους, φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν ἔτι
[6, 8]	τῇ εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ	τοῦ	τελευταίου· τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον
[6, 25]	τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς	τοῦ	τεμένους πεποίηται, καὶ ἐπὶ τῇ
[6, 2]	Τί μων καὶ ο παις	του	Τί μωνος Αί συπος, παιδί
[6, 1]	καὶ Τρωί λος Αλκί νου.	Τού	τοις γέ νος μὲ ν
[6, 1]	εστή κασιν ανδριά ντες, ουδὲ	τού	τοις πασιν επέ ξειμι, επιστά
[6, 1]	ς ταις εκατό ν. (Ἀπὸ	τού	του δὲ καὶ νό μος
[6, 2]	ες Ὀλυμπί αν εικό να.	(Τού	του μὲ ν δὴ Πολύ
[6, 1]	ντων καθιέ ναι μηδέ να.	Τού	του μὲ ν δὴ τὸ
[6, 1]	ου τετυχή κασιν εικό νων.	(Τού	τους εκέ λευσεν αφειναί με
[6, 2]	Ειναι δὲ οι Σικελιωται καὶ	τού	τους των αρχαί ων Ζαγκλαί
[6, 1]	παρὰ τὸ ν ανδριά ντα	του	Τρωί λου, λί θου κρηπὶ
[6, 2]	Ἀντί πατρος δὲ εν ουδενὶ	του	τυρά ννου τὰ δωρα ηγού
[6, 2]	ς ταινί α· καὶ επὶ	τού	τω μαστιγουσιν αυτὸ ν οι
[6, 1]	νος καὶ αυτὸ ς Ἠλειος.	Τού	των των κατειλεγμέ νων ειργά
[6, 15]	Ἀνδριὰς τοῦ Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ	τοῦ	ὑιοῦ αὐτοῦ Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως
[6, 21]	καὶ αὐτός: ᾠκοδομήθη δὲ ἐπὶ	τοῦ	ὑψηλοῦ παρὰ τὸν Ἀλφειόν. (Τούτου
[6, 4]	καὶ τῆς ἐς τὰ ἀγάλματα	τοῦ	Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ ἄλλως γε
[6, 13]	δρομεῖς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Ἡ	τοῦ	Φειδῶλα ἵππος. (Ἀστύλος δὲ Κροτωνιάτης
[6, 13]	ταύτην ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ καὶ	τοῦ	Φειδώλα τοῖς παισὶν ἐπὶ κέλητι
[6, 16]	τῆς Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου δὲ ἡμεροδρόμος	τοῦ	Φιλίππου. Μετὰ δὲ τοῦτον Βριμίας
[6, 20]	οὐδεμιᾶς προφάσεως φανερᾶς καὶ ἀπὸ	τοῦ	φόβου λαμβάνει ταραχή, τά τε
[6, 6]	ἀνετέθη δὲ ἡ εἰκὼν ὑπὸ	τοῦ	Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ ὁ
[6, 19]	ἐστι τῶν θαλάμων, ἐς μὲν	τοῦ	χαλκοῦ τὸν σταθμόν, ὅτι πεντακόσια
[6, 21]	ὑπὸ τοῦ Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ	τοῦ	Χαμύνου τῆς οὐσίας τῇ Δήμητρι
[6, 9]	δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ δὲ εἰκόνες	τοῦ	Χείμωνος ἔργον ἐστὶν (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 4]	τὴν ἐν Θεσσαλίᾳ. (Ἐφεξῆς δὲ	τοῦ	Χίλωνος δύο ἀνάκεινται· τῷ μὲν
[6, 15]	τῷ βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ ὑπὸ	τοῦ	χρόνου. (Μετὰ δὲ τὸν Εὐτελίδαν
[6, 20]	κατὰ τὴν διέξοδον τὴν διὰ	τοῦ	χώματος, τὸ τῶν ἵππων δεῖμα
[6, 22]	ἔτι, ἄμπελοι δὲ ἦσαν διὰ	τοῦ	χωρίου πεφυτευμέναι παντός, ἔνθα ἡ
[6, 11]	δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι	τοῦ	ὠκίστου τῶν καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι
[6, 14]	μὲν ἐς τὸν ἀγκῶνα ἐκ	τοῦ	ὤμου παρ' αὐτὴν καθίει τὴν
[6, 1]	κό λποις εστεφανωμέ νου· καὶ	τουδε	έ νεκα ες τὸ ν
[6, 20]	καὶ οἱ ἡνίοχοι τιτρώσκονται. καὶ	τοῦδε	ἡνίοχοι ἕνεκα θυσίας θύουσι καὶ
[6, 20]	ἐσιέναι ἐς τὸ στάδιον καὶ	τοὺς	ἀγωνιστάς. Τὸ μὲν δὴ στάδιον
[6, 23]	ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι	τοὺς	ἀθλητὰς οὐ παλαίσοντας ἔτι, ἐπὶ
[6, 23]	ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ὅσα ἐς	τοὺς	ἀθλητὰς πρὶν ἢ ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 23]	ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν αὖθις ἐς	τοὺς	Αἰτωλούς· καὶ ἡ ἀγυιὰ τὸ
[6, 19]	πεντακόσια εἴη τάλαντα, ἐς δὲ	τοὺς	ἀναθέντας, Μύρωνα εἶναι καὶ τὸν
[6, 12]	δορυφόρων ἄλλοι, διαφθείρουσι τὸν Δεινομένην.	Τοὺς	ἀνδριάντας δὲ τοῦ Ἱέρωνος ἐν
[6, 14]	Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ, οἳ	τοὺς	ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν Στόμιός
[6, 4]	παλαίοντας, νικᾷν δὲ αὐτὸν κλῶντα	τοὺς	δακτύλους. (Τὸν δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας
[6, 10]	ἀνελομένους νίκας, Λυκῖνον μὲν δρόμου,	τοὺς	δὲ ἐπ' αὐτῷ κατειλεγμένους πυγμῆς,
[6, 11]	καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι δρόμου νίκην.	Τοὺς	δὲ σύμπαντας στεφάνους τετρακοσίους τε
[6, 11]	αὐτοῖς ἔχρησεν ὁ θεὸς καταδέχεσθαι	τοὺς	δεδιωγμένους. Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ
[6, 3]	ἀπὸ Ἀριστοκλέους τοῦ Σικυωνίου καταριθμουμένῳ	τοὺς	διδαχθέντας, ἕβδομος ἀπὸ τούτου μαθητής.
[6, 20]	χωρίον ἐς τῶν ἵππων ἀνειμένων	τοὺς	δρόμους καὶ ἡ ἄφεσίς ἐστι
[6, 3]	ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων, τοὺς τοίχους	τοὺς	δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν γε
[6, 20]	θέοντές τε δὴ γίνονται κατὰ	τοὺς	εἰληχότας ἑστάναι τὴν δευτέραν τάξιν,
[6, 1]	τετυχή κασιν εικό νων. (Τού	τους	εκέ λευσεν αφειναί με ο
[6, 4]	τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός τε πύκτης,	τοὺς	ἐλθόντας κρατήσας τῶν παίδων, ὄνομα
[6, 8]	παῖδας, καταπαλαίσαντος δὲ καὶ Πυθοῖ	τοὺς	ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν, τοῦ μὲν
[6, 13]	δρόμον, φθάνει τε δὴ ἐπὶ	τοὺς	Ἑλλανοδίκας ἀφικομένη καὶ νικῶσα ἔγνω,
[6, 15]	τῇ πάλῃ, ἀνεδίδασκεν ὁ Κλειτόμαχος	τοὺς	Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν τῷ δικαίῳ
[6, 24]	Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ ταύτῃ	τοὺς	Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν ἐς τὸ
[6, 18]	ἥκοι, κατομόσασθαί φασιν ἐπονομάζοντα θεοὺς	τοὺς	Ἑλλήνων, ἦ μὴν αὐτοῦ ταῖς
[6, 14]	ἀληλιμμένῳ τῷ δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο	τοὺς	ἐμπίπτοντάς τε καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ
[6, 7]	καὶ Ἀθηναίοις ἐς Θράσυλλον καὶ	τοὺς	ἐν Ἀργινούσαις ὁμοῦ τῷ Θρασύλλῳ
[6, 6]	ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά τε ὁμοίως	τοὺς	ἐν τῇ Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον
[6, 20]	μοι παρὰ τὴν κρηπῖδα καὶ	τοὺς	ἐπ' αὐτῇ παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ
[6, 13]	ἔτι· ὄνομα δὲ καὶ ἐς	τοὺς	ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου, Τίσανδρος
[6, 21]	δέ μοι καὶ ὑπόμνημα ἐς	τοὺς	ἔπειτα ὅσων τε καὶ οἵων
[6, 6]	δρόμῳ· ὑπέλειπε δὲ καὶ ἐς	τοὺς	ἔπειτα φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι
[6, 5]	Πουλυδάμαντι δὲ τάδε ἀλλοῖα παρὰ	τοὺς	ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά
[6, 15]	τοῦ Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ	τοὺς	ἐς τὴν πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι
[6, 15]	τε (ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ	τοὺς	ἐς τὸ παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει
[6, 9]	τῇ Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι	τοὺς	ἐσελθόντας ἐς τὴν πάλην, καὶ
[6, 7]	τοῦ Δωριέως ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος	τοὺς	ἐσελθόντας ἐς τὸ παγκράτιον· (οὗτοι
[6, 11]	ἐμφανὴς ἐν Ἕλλησιν εἴη, καὶ	τοὺς	ἐσελθόντας ἐς τὸν δόλιχον ἐκράτησεν.
[6, 16]	ἕστηκεν αὐτῶν Λύσιππος Ἠλεῖος, καταπαλαίσας	τοὺς	ἐσελθόντας τῶν παίδων· Ἀνδρέας δὲ
[6, 20]	εἰρημένον ὡς αὐτὸς Οἰνόμαος ὁ	τοὺς	ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν τῷ δρόμῳ
[6, 24]	ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ οἱ ἐπιχώριοι	τοὺς	ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα. Τῶν στοῶν
[6, 5]	ὄπισθε τοῦ ἅρματος, ὁμοῦ καὶ	τοὺς	ἵππους πεδήσας καὶ τὸν ἡνίοχον
[6, 20]	μὲν ἦν οὐδεὶς, ὅστις ἔβλαπτε	τοὺς	ἵππους, πέτρας δὲ ὑπὲρ τῶν
[6, 20]	ἐστι· παραθέοντας δὲ κατὰ τοῦτο	τοὺς	ἵππους φόβος τε αὐτίκα ἰσχυρὸς
[6, 23]	δὲ αὐτῷ συμβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι	τοὺς	καθ' ἡλικίαν, ἢ καὶ αὐτῷ
[6, 24]	τῇ μὲν ἐς τὴν ἀγορὰν	τοὺς	κίονας, τῇ δὲ ἐς τὰ
[6, 19]	δὲ καὶ Ἀργεῖοι μετασχεῖν πρὸς	τοὺς	Κορινθίους Μεγαρεῦσι τοῦ ἔργου. Τὸν
[6, 26]	τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους	τοὺς	λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων τε οἱ
[6, 19]	καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ τοῦ ἀετοῦ,	τοὺς	Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν
[6, 13]	οὐδὲ Ἀργείοις ἐς ἅπαντας ὑπομνήματα	τοὺς	Νεμεὰτας. (Ἡ δὲ ἵππος ἡ
[6, 12]	ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ τὰ ἐς	τοὺς	οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα· τὰς δὲ
[6, 2]	ἀθλητῶν ἀνδρίαντες. Τύχη Μεσσηνίων περὶ	τοὺς	Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ
[6, 13]	ἐπιγράμματι καὶ τὰ Ἠλείων ἐς	τοὺς	Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ γράμματα. Ὀγδόῃ γὰρ
[6, 14]	ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ τηνικαῦτα ἐς	τοὺς	παῖδας) ἐνίκα παλαίων. Τῷ δὲ
[6, 3]	μάλιστα ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ	τοὺς	παῖδας προσαναστῆσαι καὶ τὸν παιδοτρίβην
[6, 4]	Λεοντίσκον καταβαλεῖν μὲν οὐκ ἐπίστασθαι	τοὺς	παλαίοντας, νικᾷν δὲ αὐτὸν κλῶντα
[6, 22]	Δυσπόντιοι. Τούτοις καὶ μάλιστα ἐς	τοὺς	Πισαίους οἰκεῖα ἦν, καὶ οἰκιστὴν
[6, 21]	δὲ, ὡς ὁδοιπόρους τε καὶ	τοὺς	προσοικοῦντας ὁ Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν
[6, 15]	τοῦ Κάπρου, ὅμως ἐχρήσατο ἐς	τοὺς	πύκτας θυμῷ τε ἐρρωμένῳ καὶ
[6, 20]	γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ τῶν Ἠλείων	τοὺς	στρατηγούς, νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ
[6, 3]	ἀνάκειται Στόμιος. Καὶ τῷ μὲν	τοὺς	συνθέοντας τῶν παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ
[6, 20]	ὀνομάζουσιν ἔσοδον· διὰ δὲ αὐτῆς	τούς	τε Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς τὸ
[6, 14]	παγκρατιάζοντα ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς	τούς	τε ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ
[6, 15]	καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς	τούς	τε (ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ
[6, 5]	κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων	τούς	τε ἐς τὸ θέατρον συνειλεγμένους
[6, 6]	καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ ἐς	τοὺς	τέττιγας παρέχεται θαῦμα. Οἱ μὲν
[6, 3]	δημοσίᾳ Σαμίων. Τοῦτο μὲν δὴ	τοὺς	τὸ ἀνάθημα ἀναθέντας μηνύει· τὸ
[6, 3]	τὸ λεγόμενον ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων,	τοὺς	τοίχους τοὺς δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου
[6, 12]	μαρτυρεῖ τὸ ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ	τοὺς	Τριταιεῖς εἶναι τοῦ ἐλεγείου λέγοντος,
[6, 12]	Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν τις συντελέσαι	τοὺς	Τριταιεῖς, καθὰ καὶ νῦν ἔτι
[6, 2]	δὲ οι Σικελιωται καὶ τού	τους	των αρχαί ων Ζαγκλαί ων,
[6, 23]	Μαλκοῦς πρόσωπον Ἡρακλέους ἄχρι ἐς	τοὺς	ὤμους, καὶ ἐν τῶν παλαιστρῶν
[6, 24]	ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ λόγον, Ὀξύλου	τοῦτο	ἂν μνῆμα εἴη. (Πεποίηται δὲ
[6, 25]	πόλις πληθύει μάλιστα ἀνθρώποις, κατὰ	τοῦτο	ἀνδριάς σφισιν ἀνδρὸς οὐ μείζων
[6, 20]	πλέθρου χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ. Ἐς	τοῦτο	ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἔστι
[6, 8]	πλήν γε δὴ τοῦ τελευταίου·	τοῦτο	δὲ αὐτῷ θάνατον τὸ ἐγχείρημα
[6, 24]	δὲ δρυὸς ἀνέχουσιν εἰργασμένοι κίονες.	Τοῦτο	εἶναι μὲν ὁμολογοῦσιν οἱ ἐπιχώριοι
[6, 14]	Μάλιστα δέ πως τὸ θηρίον	τοῦτο	ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι πολύ τε
[6, 7]	ὄνομα, καὶ δὴ καὶ ἔργον	τοῦτο	ἐπὶ δολίχῳ παρεσχημένος, δύο μὲν
[6, 25]	ἐπὶ τράγῳ κάθηται χαλκῷ· Σκόπα	τοῦτο	ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι.
[6, 10]	Κλεοσθένους ἐστὶν ἅρμα ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου.	Τοῦτο	ἔργον μέν ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε
[6, 20]	προσεχής ἐστιν ἡ πρῷρα, κατὰ	τοῦτο	εὐρεῖα γίνεται. Δελφὶς δὲ ἐπὶ
[6, 8]	ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων λέγεσθαί μοι	τοῦτο	ἐφαίνετο ἐς αὐτόν· ἐλέγετο γὰρ
[6, 1]	τὰ αναθή ματα, τὸ μετὰ	τουτο	ή δη ποιή σασθαι καὶ
[6, 8]	Εἰκόν' ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος γενεάν.	Τοῦτο	μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο πεποίηται.
[6, 3]	ὑψιμέδοντος Ἕστηκ' ἀνθέντων δημοσίᾳ Σαμίων.	Τοῦτο	μὲν δὴ τοὺς τὸ ἀνάθημα
[6, 25]	λίνου τε καὶ βύσσου περιβάλλουσι.	(Τοῦτο	τὸ ἄγαλμα ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος,
[6, 20]	ὅτου οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ	τοῦτο	(τὸ) χωρίον ἐς τῶν ἵππων
[6, 20]	περιφεροῦς ἐστι· παραθέοντας δὲ κατὰ	τοῦτο	τοὺς ἵππους φόβος τε αὐτίκα
[6, 12]	Ὀλυμπίαν ἵππους, ἀνδρὶ Ἠλείῳ, ἔστι	τοῦτο	χαλκοῦν (ἅρμα) ἐπ' αὐτὸν ἀναβέβηκε
[6, 15]	ἀμφοτέρων πολεμούντων ἑαλώκεσαν, ἄφεσιν καὶ	τούτοις	γενέσθαι. Καὶ δὴ αὐτὸς οὗτος
[6, 7]	ὀλυμπίασι πυγμῇ παῖδας ὑπῆρξε καὶ	τούτοις.	Γνάθωνα δὲ καὶ ἐς τὰ
[6, 6]	ἀνελόμενος, Ἀνδροσθένης Λοχαίου. (Ἐπὶ δὲ	τούτοις	Εὐκλῆς ἀνάκειται Καλλιάνακτος, γένος μὲν
[6, 22]	τῶν δὲ ἄλλων περιοίκων Δυσπόντιοι.	Τούτοις	καὶ μάλιστα ἐς τοὺς Πισαίους
[6, 21]	καὶ Ἠιονέα Μάγνητος τοῦ Αἰόλου.	Τούτοις	μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι τὸ
[6, 9]	ἐς Κλεομήδην τὰ συμβάντα ἦν.	(Τούτοις	χρῆσαι τὴν Πυθίαν φασίν· Ὕστατος
[6, 15]	λαβόντα, οὗτοι μὲν τὸν Ἐπιθέρσην	τοῦτον	ἀνέθεσαν. Συρακούσιοι δὲ δύο μὲν
[6, 16]	ἡμεροδρόμος τοῦ Φιλίππου. Μετὰ δὲ	τοῦτον	Βριμίας ἐστὶν Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας
[6, 14]	λόγῳ τῷ ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα,	τοῦτον	ἐς τὴν Ἄλτιν ἀνέθηκε Θρασύβουλος
[6, 2]	διὰ τὸ ν Λί χαν	τουτον	η κατὰ (Ἄγιν βασιλέ α
[6, 21]	μνηστῆρα ἔχει λόγος ἀφικέσθαι πρῶτον	τοῦτον	Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ
[6, 15]	(Ὅτῳ δὲ παρεστήκασιν οἱ παῖδες,	τοῦτον	μὲν Πτολεμαῖον τὸν Λάγου φασὶν
[6, 14]	πεντάθλου νίκην, καὶ Δαμάρετον καὶ	τοῦτον	Μεσσήνιον, κρατήσαντα πυγμῇ παῖδας, τὸν
[6, 15]	ἐφεξῆς εἶχε μὲν τὸν Κλειτόμαχον	τοῦτον	παγκρατίου καὶ πυγμῆς ἀγωνιστήν· εἶχε
[6, 19]	Μύρωνος δὲ ἀνάθημα τυραννήσαντος Σικυωνίων·	(τοῦτον	ᾠκοδόμησεν ὁ Μύρων νικήσας ἅρματι
[6, 4]	βασιλεύς. Πρὸ δὲ τοῦ Ἀρχιδάμου	τούτου	βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς ἔν γε
[6, 23]	δοῦναι. Τούτῳ μὲν αὐτόθι ἀντὶ	τούτου	γεγόνασιν αἱ τιμαί· χρόνος δὲ
[6, 20]	πρῴρας τὸ ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ	τούτου	δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις ἐπιστήμης
[6, 20]	ὄνομα Ὠλένιον αὐτῷ τίθενται, ἀπὸ	τούτου	δὲ καὶ τὴν Ὠλενίαν ἐν
[6, 21]	τοῦ ὑψηλοῦ παρὰ τὸν Ἀλφειόν.	(Τούτου	δὲ οὐ πόρρω ἱερὸν Διονύσου
[6, 16]	ἐπὶ πεντάθλῳ, πλὴν τοῦ Ἰσθμικοῦ.	Τούτου	δὲ τοῦ μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι,
[6, 5]	περὶ τὸν Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν.	Τούτου	δὲ τοῦ ὄρους ἡ μὲν
[6, 21]	παῖδα Λεύκωνος τοῦ Ἀθάμαντος (ἀπὸ	τούτου	Ἐρυθραὶ πόλισμα ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ
[6, 20]	Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ	τούτου	καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ
[6, 6]	καὶ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ἀντὶ	τούτου	καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα μὲν
[6, 3]	καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος ἀπὸ	τούτου	μαθητής. Δίκων δὲ ὁ Καλλιβρότου
[6, 6]	ἀνδράσι πυγμῆς ἔσχεν Ὀλυμπικὴν νίκην.	Τούτου	μὲν δὴ ἡ εἰκὼν Ναυκύδους
[6, 6]	Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι τὴν φωνήν.	(Τούτου	μὲν δὴ παῖδα εἶναι λέγεται
[6, 7]	τυρὸν ἐκ τῶν ταλάρων εἶναι.	Τούτου	μὲν δὴ Πυθαγόρας τὴν εἰκόνα,
[6, 6]	Ἀστυκλέους· εἶναι δὲ αὐτὸν οὐ	τούτου,	ποταμοῦ δὲ οἱ ἐπιχώριοι τοῦ
[6, 3]	ὑπῆρξεν ἀναγορευθῆναι· τὸ δὲ ἀπὸ	τούτου	Συρακούσιον αὑτὸν ἀνηγόρευσεν ἐπὶ χρήμασι.
[6, 9]	ἐπὶ κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ, μετὰ	τούτου	τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος
[6, 9]	Κλεομήδει μὲν οὖν Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ	τούτου	τιμὰς ὡς ἥρωι νέμουσι. (Παρὰ
[6, 21]	Διαβήσῃ τε δὴ τὸ ἀπὸ	τούτου	τὸν Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς γῆς
[6, 17]	ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι,	τούτου	τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν ὁ
[6, 6]	Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ μὲν δὴ ἐς	τούτους	εἶχεν οὕτω. Τὰ δὲ ἐς
[6, 7]	ἐπὶ παισί. Θεασάμενος δὲ καὶ	τούτους,	ἐπὶ τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ
[6, 12]	αὐτῷ καὶ τοῦ πατρὸς πατέρα,	τούτους	μὲν ἐνταῦθα ἵππων νίκας, ἐν
[6, 5]	σφισι καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα οὖσα)	τούτους	τε ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς ἐν
[6, 12]	ἅμα ἐς φιλίαν, μετεβάλετο ὡς	τούτους.	(Τοῦ δέ οἱ βίου συνέβη
[6, 6]	μάχῃ πρὸς τὸν Εὔθυμον. (Ἐπὶ	τούτῳ	δὲ ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι τῷ
[6, 14]	ἐνίκα παλαίων. Τῷ δὲ Φερίᾳ	τούτῳ	διάφορον καὶ οὐδαμῶς ἐοικυῖαν ἔσχεν
[6, 5]	Νεμέᾳ λέοντος. (Ἕτερον δὲ ἐπὶ	τούτῳ	θαῦμα ὑπελίπετο ὁ Πουλυδάμας ἐς
[6, 11]	οἱ μὲν ἐπὶ τῷ λόγῳ	τούτῳ	καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς ἀκαρπίας παρείχοντο
[6, 3]	τὰ νεῦρα, καὶ αὐτὸν ἐπὶ	τούτῳ	μελετῆσαι πένταθλον, ἵνα δὴ ἐκ
[6, 23]	σπανίζουσι σίτου σφίσι τροφὰς δοῦναι.	Τούτῳ	μὲν αὐτόθι ἀντὶ τούτου γεγόνασιν
[6, 14]	στέφανον, καὶ ἐν ἀνδράσιν ὕστερον·	τούτῳ	μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ὅστις
[6, 5]	οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ τοῦ ὄρους.	Τούτῳ	μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο ἡ τελευτή.
[6, 19]	τῷ Σελινουντίων ἐστὶν οὗτος) ἐν	τούτῳ	πεποιημένος ἐστὶν Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ
[6, 14]	ἔχων ἐστὶν ἐκτετυπωμένος ἐπὶ στήλῃ.	Τούτῳ	Πυθικαὶ νῖκαι γεγόνασι τῷ ἀνδρὶ
[6, 10]	τοῦ παιδὸς ποιούμενον, καὶ ἐπὶ	τούτῳ	πυκτεύσοντα ἐς Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν.
[6, 23]	ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν	τούτῳ	σφίσι τῷ γυμνασίῳ δρᾶν καθέστηκε.
[6, 15]	αἱ δύο νῖκαι τῷ Κάπρῳ	τούτῳ.	Τὸν μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ
[6, 3]	Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε.	Τούτῳ	τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον, ἥ
[6, 9]	ἀναθεῖναι Γελῷον· καὶ ὁ χρόνος	τούτῳ	τῷ Γέλωνί ἐστι τῆς νίκης
[6, 23]	δέκα τε καὶ διακοσίαις. (Ἐν	τούτῳ	τῷ γυμνασίῳ καὶ βουλευτήριόν ἐστιν
[6, 24]	τῆς ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν. Ἐν	τούτῳ	τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς
[6, 19]	καὶ τὸν Σικυωνίων δῆμον. Ἐν	τούτῳ	τῷ θησαυρῷ δίσκοι τὸν ἀριθμὸν
[6, 20]	ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ	τούτῳ	τῷ πέρατί ἐστιν, ἣν Κρυπτὴν
[6, 9]	Φίλων, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου.	Τούτῳ	τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης ὁ Λεωπρέπους
[6, 11]	Ἑλλάδος, καὶ παρὰ Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς	τούτων	ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος ὁ
[6, 17]	Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι τὴν εἰκόνα.	(Τούτων	δέ εἰσιν Ἠλεῖοι πλησίον πυγμῇ
[6, 13]	εἰ αὖθίς ποτε προσνομοθετήσουσιν Ἠλεῖοι;	Τούτων	δὲ ἔτι ἐς πλέον ἥκουσιν
[6, 24]	οὐδέν πω πρόσεστιν ἐκ γήρως,	τούτων	εἶναι τὸν ἀστράγαλον παίγνιον. Τῶν
[6, 14]	κατεπάλαισε τὸν ἐν Ἕλλησιν ὕστερον	τούτων	ἐναντία Μαρδονίου καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι
[6, 6]	ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα τῆς πυγμῆς·	τούτων	ἕνεκα καταδικάζουσιν αὐτὸν ἐκτῖσαι καὶ
[6, 13]	τοῦ Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον,	τούτων	ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται τὴν οἰκίαν
[6, 8]	Λυκαίου Διός, καὶ ὡς ὕστερον	τούτων	ἔτει δεκάτῳ γένοιτο αὖθις ἄνθρωπος.
[6, 14]	πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν ἀντὶ	τούτων	ἡ ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλη, καὶ
[6, 12]	τυραννίδα ἔχοντος, ὃς καὶ ὕστερον	τούτων	Ἱπποκράτει τῷ ἀδελφῷ τῷ Ἐπικύδους
[6, 12]	εἰκὼν τέχνη τῶν Πολυκλέους παίδων.	Τούτων	μὲν δὴ ποιησόμεθα μνήμην καὶ
[6, 21]	καὶ Εὐρύμαχός τε καὶ Κρόταλος.	Τούτων	μὲν οὖν γονέας τε καὶ
[6, 14]	δὲ ὁ Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς	τούτων	πυθιάδας ἕξ, μόνος δὴ οὗτος
[6, 25]	χελώνῃ τε καὶ ἐς τὸν	τράγον	παρίημι τοῖς θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ
[6, 25]	κρηπῖδι ἄγαλμα Ἀφροδίτης χαλκοῦν, ἐπὶ	τράγῳ	κάθηται χαλκῷ· Σκόπα τοῦτο ἔργον,
[6, 14]	Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα Ἀρτεμίδωρος γένος	Τραλλιανὸς	ὑπερεβάλετο κατὰ ἐμὴν δόξαν. Ἀρτεμιδώρῳ
[6, 26]	Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου τὴν	τράπεζαν	λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει δὲ τῇ
[6, 15]	πρὶν ἢ πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν	τραύματα.	Λέγει τε δὴ εἰκότα, καὶ
[6, 10]	ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους τῶν	τραυμάτων	ἐνομίζετο. Καί οἱ τὸν πατέρα
[6, 22]	τὴν Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ ταύτης	τραφῆναι	τὴν Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ
[6, 13]	ἐκ Κεράμου τῆς ἐν τῇ	τραχείᾳ	Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ ἀρετὴν ποδῶν
[6, 1]	τοὺ ς παιδας παρέ θει	τρέ	χων· Σικυωνί ου δὲ Κλέ
[6, 5]	ἄνδρας τῶν καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν	τρεῖς,	ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων
[6, 19]	μεγέθει μέγας, καὶ θώρακες λινοῖ	τρεῖς	ἀριθμόν, Γέλωνος δὲ ἀνάθημα καὶ
[6, 11]	δὲ αὐτῷ καὶ Πυθοῖ νῖκαι	τρεῖς,	αὗται μὲν ἐπὶ πυγμῇ, Νεμείων
[6, 3]	πέντε μὲν Πυθοῖ δρόμου νίκας,	τρεῖς	δὲ ἀνείλετο Ἰσθμίων, τέσσαρας δὲ
[6, 8]	δύο μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας,	τρεῖς	δὲ ἀνῃρημένος Πυθοῖ. Καὶ αὐτῷ
[6, 15]	παγκρατίου μέν εἰσιν αὐτῷ πᾶσαι,	τρεῖς	δὲ ἀριθμόν. Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ
[6, 4]	καὶ Πυθοῖ, τῇ μὲν δύο,	τρεῖς	δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τὴν τετάρτην
[6, 13]	Κροτωνιάτης Πυθαγόρου μέν ἐστιν ἔργον·	τρεῖς	δὲ ἐφεξῆς Ὀλυμπίασι σταδίου τε
[6, 3]	Εὐπολέμῳ καὶ τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν	τρεῖς	ἐπὶ τοῦ δρόμου τῷ πέρατι
[6, 26]	θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας δὲ ἀριθμὸν	τρεῖς	ἐς οἴκημα ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς
[6, 4]	δὲ ἐν Ἰσθμῷ, καὶ Νεμείων	τρεῖς.	Ἐτάφη δὲ ὑπὸ τοῦ κοινοῦ
[6, 7]	ἄλλας Πυθοῖ, καὶ Ἰσθμίων τε	τρεῖς,	καὶ ἐν Νεμέᾳ πέντε. Λέγεται
[6, 24]	διαιροῦσι δὲ αὐτὴν ἐς μοίρας	τρεῖς	οἱ κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι
[6, 19]	θησαυρῷ δίσκοι τὸν ἀριθμὸν ἀνάκεινται	τρεῖς,	οὓς ἐς τοῦ πεντάθλου τὸ
[6, 3]	τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων	τρεῖς	ὑπῆρξεν ἀνελέσθαι νίκας. Τὸ δὲ
[6, 12]	εἰργάσατο, οὐκ ἴσμεν· καταμαχέσασθαι δὲ	τρεῖς	φασιν ἀνταγωνιστὰς αὐτὸν, οὔτε πληγὴν
[6, 5]	αἰσθήσεως τοῦ ἐπιόντος κακοῦ καὶ	τρεπομένων	ἐς φυγὴν τῶν λοιπῶν παρέστη
[6, 26]	βύσσον σπείρουσιν, ὅσοις ἡ γῆ	τρέφειν	ἐστὶν ἐπιτήδειος. Οἱ μίτοι δέ,
[6, 26]	λεπτὸν, τοῖς ποσὶν αὐτῶν περιειλιγμένον.	(Τρέφουσι	δὲ αὐτὰ ἐπὶ μὲν τέσσαρα
[6, 26]	τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα τὰ ζῷα	τρέφουσιν	οἱ Σῆρες οἴκους κατασκευασάμενοι χειμῶνός
[6, 22]	Φείδωνι. Τετάρτῃ δὲ ὀλυμπιάδι καὶ	τριακοστῇ	στρατὸν οἱ Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς
[6, 19]	νικήσας ἅρματι τὴν τρίτην καὶ	τριακοστὴν	Ὀλυμπιάδα. Ἐν δὲ τῷ θησαυρῷ
[6, 15]	δύο ἐπὶ τῆς ὀγδόης καὶ	τριακοστῆς	Ὀλυμπιάδος πάλης, ἡ δὲ ἑτέρα
[6, 3]	δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν γε	τριήρεσιν	Ἀθηναίων περὶ Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον
[6, 19]	ἀνάθημα καὶ Συρακοσίων, Φοίνικας ἤτοι	τριήρεσιν	ἢ καὶ πεζῇ μάχῃ κρατησάντων.
[6, 7]	Ἀθηναίων ναυσὶν οἰκείαις· ἐς ὃ	τριήρων	ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν παρὰ
[6, 21]	Λάσιόν τε καὶ Χαλκώδοντα, καὶ	Τρικόλωνον·	ἀπόγονον δὲ αὐτὸν εἶναι, καὶ
[6, 21]	τῷ Λυκάονος λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες.	(Τρικολώνου	δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν ἐν τῷ
[6, 21]	δὲ αὐτὸν εἶναι, καὶ ὁμώνυμον	Τρικολώνῳ	τῷ Λυκάονος λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες.
[6, 4]	δὶς Ὀλύμπια Πύθιά τ' ἄνδρας,	Τρὶς	Νεμέᾳ, τετράκις δ' Ἰσθμῷ ἐν
[6, 7]	νεώτατος παγκρατίῳ νικήσας Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς	τρισί.	Πρότερον δὲ ἔτι τοῦ Δωριέως
[6, 13]	Ξάνθιος, ὃς τὸν κότινον ἐν	τρισὶν	Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν τε
[6, 14]	παισὶν, οὓς ἀγενείους καλοῦσι, καὶ	τρίτα	δὴ ὅ τι ἄριστον ἦν
[6, 12]	ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ τὸν Αἱμοστράτου	Τριταιέα,	κρατῆσαι μὲν πύκτας ἄνδρας ἐν
[6, 12]	τὸ ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ τοὺς	Τριταιεῖς	εἶναι τοῦ ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ
[6, 12]	ἡγοῖτο ἄν τις συντελέσαι τοὺς	Τριταιεῖς,	καθὰ καὶ νῦν ἔτι Ἀρκάδων
[6, 12]	(οὐδέ τινα ἔστιν ἐν Ἕλλησι	Τρίτειαν	πόλιν ἄλλην γε ἢ τὴν
[6, 24]	δὲ ἡ μέση, καὶ ἡ	τρίτη	κλῶνα οὐ μέγαν μυρσίνης. (Ἔχειν
[6, 9]	τῷ Γέλωνί ἐστι τῆς νίκης	τρίτη	πρὸς τὰς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων
[6, 15]	μὲν Ἱέρωνος εἰκόνας τὸ δημόσιον,	τρίτην	δὲ ἀνέθεσαν οἱ τοῦ Ἱέρωνος
[6, 19]	ὁ Μύρων νικήσας ἅρματι τὴν	τρίτην	καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἐν δὲ
[6, 13]	νίκην, προσέθηκε διαύλου σφίσι τὴν	τρίτην.	(Πολίτης μὲν δὴ ἐπὶ τῆς
[6, 23]	Διὶ ἐποιήθη. (Ἔστι δὲ καὶ	τρίτος	γυμνασίου περίβολος, ὄνομα μὲν Μαλκὼ,
[6, 3]	δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν, ὁ	τρίτος	δὲ Ἀμβρακιώτῃ Λέοντι, καὶ ὡς
[6, 17]	ἐς Ὀλυμπίαν φησὶν Εὔμολπος ἀπόγονος	τρίτος	Δηικράτους συνοικήσαντος ἀδελφῇ τῇ Γοργίου.
[6, 6]	τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς ὁ	τρίτος	ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν μὲν δὴ
[6, 19]	πεζῇ μάχῃ κρατησάντων. (Ὁ δὲ	τρίτος	τῶν θησαυρῶν καὶ ὁ τέταρτος
[6, 15]	ἐν Λεπρέου τοῦ ἐν τῇ	Τριφυλίᾳ	Πυριλάμπης Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον
[6, 25]	ἐπὶ Σαμικῷ τῷ ἐν τῇ	Τριφυλίᾳ	τιμάς· μετακομισθὲν δὲ ἐς τὴν
[6, 22]	Σκιλλούντιοι, οὗτοι μὲν ἐκ τῆς	Τριφυλίας,	τῶν δὲ ἄλλων περιοίκων Δυσπόντιοι.
[6, 22]	ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος λίμνη	τριῶν	που τὴν διάμετρον σταδίων μάλιστα.
[6, 2]	κη τὸ εν τη Ἄλτει	τρό	παιον εποί ησεν Ἠλεί οις.
[6, 8]	λαβόντι ἐν ἀνδράσι στέφανον, καὶ	Τροιζηνίῳ	Βαύκιδι παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ
[6, 3]	τε Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον ἀναστῆσαι	τρόπαια,	καὶ ἄνδρα τοῖς πολεμίοις στρατηγοῦντα
[6, 21]	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ	τρόπαιον	κατὰ Ἀρκάδων ἐπὶ τῇ κρηπῖδι
[6, 26]	οἱ Σῆρες, ἀπὸ οὐδενὸς φλοιοῦ,	τρόπον	δὲ ἕτερον γίνονται τοιόνδε. Ἔστιν
[6, 6]	ἕτερόν τινα ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι	τρόπον.	Οἰκεῖσθαι δὲ τὴν Τεμέσαν καὶ
[6, 24]	πρὸς Ἰωνίᾳ πόλεις εἰσὶν Ἑλλήνων,	τρόπῳ	δὲ πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς
[6, 2]	Μιλή σιος Αντί πατρος Κλεινοπά	τρου,	παιδας κατειργασμέ νος πύ κτας.
[6, 2]	ν πατέ ρα του Ἀντιπά	τρου	χρή μασιν αναπεί θουσιν αναγορευθηναί
[6, 2]	νων πρὸ ς ί ππων	τροφά	ς. Χωρὶ ς γὰ ρ
[6, 23]	ἐς Ἦλιν, σπανίζουσι σίτου σφίσι	τροφὰς	δοῦναι. Τούτῳ μὲν αὐτόθι ἀντὶ
[6, 26]	χλωρόν. Ἡ δέ ἐστιν ἡδίστη	τροφὴ	πασῶν τῷ ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν
[6, 26]	ἐπὶ μὲν τέσσαρα ἔτη παρέχοντες	τροφήν	σφισιν ἔλυμον· πέμπτῳ δὲ (οὐ
[6, 1]	δύ ο, τὸ μὲ ν	τροχὸ	ν κατέ χει, τὸ δὲ
[6, 4]	ἐξ Ἀσσοῦ τῆς ἐν τῇ	Τρῳάδι,	κειμένης δὲ ὑπὸ τῇ Ἴδῃ,
[6, 12]	οὔτε πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε τι	τρωθέντα	τοῦ σώματος. (Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον,
[6, 1]	κειται, Πύ ρρου τε, καὶ	Τρωί	λος Αλκί νου. Τού τοις
[6, 1]	τὸ ν ανδριά ντα του	Τρωί	λου, λί θου κρηπὶ ς,
[6, 1]	ανελέ σθαι νί κας, τω	Τρωί	λω δε) τελεί α τε
[6, 2]	η περὶ τὸ ν αγωνα	τύ	χη τὸ ν Ὀλυμπιακό ν.
[6, 2]	η περὶ τὸ ν αγωνα	τύ	χη τὸ ν Ὀλυμπικό ν.
[6, 2]	ροις τοις επι Ὀρό ντη	Τύ	χης εποί ησεν ά γαλμα,
[6, 16]	Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς εἰσιν οἱ ἀναθέντες.	(Τυδεὺς	δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν τε τὸν
[6, 23]	καὶ ἐν τῶν παλαιστρῶν μιᾶς	τύπος	Ἔρωτα ἔχων ἐπειργασμένον, καὶ τὸν
[6, 2]	πατρος δὲ εν ουδενὶ του	τυρά	ννου τὰ δωρα ηγού μενος,
[6, 19]	Σικυωνίων καλούμενος, Μύρωνος δὲ ἀνάθημα	τυραννήσαντος	Σικυωνίων· (τοῦτον ᾠκοδόμησεν ὁ Μύρων
[6, 12]	Ὀλυμπικαῖς ἐστιν Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους,	τυραννήσαντος	Συρακουσίων μετὰ τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα.
[6, 12]	δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον	τυραννήσαντος	τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος
[6, 9]	οἳ Γέλωνος τοῦ ἐν Σικελίᾳ	τυραννήσαντός	φασιν ἀνάθημα εἶναι τὸ ἅρμα.
[6, 12]	καὶ ἐν Συρακούσαις καὶ οὗτος	τυραννήσας·	Ἱέρων δὲ ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους. Μετὰ
[6, 5]	γὰρ τὴν πόλιν ὁ Φεραίων	τυραννήσας	κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων
[6, 17]	Ἀθηναίοις. Καὶ Ἰάσων ἐν Θεσσαλίᾳ	τυραννήσας,	Πολυκράτους, οὐ τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου
[6, 9]	ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ ὁ Σικελίας	τυραννήσας	Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου μὲν Ἀθήνῃσιν
[6, 12]	Συρακοθσίων τύραννος. Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους	τυραννήσας	τῶν αὐτῶν. Ἀρέος καὶ Ἀράτου
[6, 12]	Συρακουσίου, δυσμενέστατα δὲ ἀνδρὸς ἐς	τυραννίδα	ἔχοντος, ὃς καὶ ὕστερον τούτων
[6, 8]	ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ	τυραννίδι,	μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ ὁ
[6, 14]	Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ τῆς Ἀριστοτίμου	τυραννίδος	ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον δὲ τὸν
[6, 13]	τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ τὸν	Τύραννον	Δίαλλος ὁ Πόλλιδος ἀνάκειται, γένος
[6, 15]	Συρακουσῶν εἴη κατὰ ταὐτὰ ἐκείνῳ	τύραννος.	(Ἀνέθεσαν δὲ καὶ Ἠλεῖον ἄνδρα
[6, 12]	Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων	τύραννος.	Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας τῶν
[6, 12]	τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει	τύραννος	ὁ Ἱέρων οὗτος, τὴν δὲ
[6, 21]	Πισαῖον Πανταλέοντι ἐναντιούμενον τῷ Ὀμφαλίωνος	τυραννοῦντι	ἐν Πίσῃ καὶ ἀπόστασιν βουλεύοντι
[6, 9]	οὗτος, πατρός τε ὁμωνύμου τῷ	τυράννῳ	καὶ αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ
[6, 22]	ὀγδόῃ τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα	τυράννων	τῶν ἐν Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα,
[6, 7]	τέως δὲ τοῖς ἀθληταῖς σιτία	τυρὸν	ἐκ τῶν ταλάρων εἶναι. Τούτου
[6, 3]	Ἀχαιῶν, οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς	Τύφων	Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ τοῦ Αἰακίδου
[6, 2]	Μάντεις Ἰαμίδαι. Ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδρίαντες.	Τύχη	Μεσσηνίων περὶ τοὺς Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας.
[6, 14]	οὐδαμῶς ἐοικυῖαν ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ	τύχην	Νικασύλος Ῥόδιος. (Ὄγδοον γὰρ ἐπὶ
[6, 25]	Ἀφροδίτης πανδήμου. Ναὸς δοῦ. Ἱερὸν	Τύχης.	Ἄγαλμα Κορύβαντος καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται
[6, 25]	ὁ Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ τῆς	Τύχης,	ἐν οἰκήματι οὐ μεγάλῳ. Κατὰ
[6, 25]	γίνεται. (Τοῖς δὲ Ἠλείοις καὶ	Τύχης	ἱερὸν: ἐν στοᾷ δὲ τοῦ
[6, 26]	τῶν ἀστῶν καὶ ξένων, εἰ	τύχοιεν	ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ αὐτοί τε
[6, 11]	τῇ ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ	τῷ	ἀγάλματι αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ
[6, 3]	Νεμέᾳ δὶς πεντάθλῳ ἐν ἑκατέρῳ	τῷ	ἀγῶνι. Οὐ γάρ τι Ἰσθμίων
[6, 13]	δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν	τῷ	ἀγῶνι τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα
[6, 14]	Δῆλα δὲ ὅτι καὶ ἐν	τῷ	ἀγῶνι τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις
[6, 12]	ὃς καὶ ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει	τῷ	ἀδελφῷ τῷ Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ
[6, 19]	Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται	τῷ	ἀετῷ ὁ γιγάντων καὶ θεῶν
[6, 8]	τὸ ἐγχείρημα ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ	τῷ	Ἀθηναίῳ τὴν ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων
[6, 20]	ὡς καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι	τῷ	Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι· Ὃς τὴν ἱππάφεσιν
[6, 16]	τε ἐκ Νάξου τῆς ἐν	τῷ	Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός
[6, 12]	νικῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τίμωνι δὲ	τῷ	Αἰσύπου, καθέντι ἐς Ὀλυμπίαν ἵππους,
[6, 21]	καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ δὲ	τῷ	Ἀκρίᾳ Κάπετόν φασιν ὑπὸ τοῦ
[6, 17]	τοῦ Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει δὲ	τῷ	Ἀλκμαίωνι ὁ Κλυτίος ἐκ τῆς
[6, 23]	περίβολος καλεῖται Ξυστός, ὅτι Ἡρακλεῖ	τῷ	Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι
[6, 3]	καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε. Τούτῳ	τῷ	ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον, ἥ τε
[6, 14]	στήλῃ. Τούτῳ Πυθικαὶ νῖκαι γεγόνασι	τῷ	ἀνδρὶ δευτέρῳ μετὰ Σακάδαν τὸν
[6, 4]	παῖς παρθένος. Ὄνομα μὲν Λάμπος	τῷ	ἀνδρί, πατρὶς δὲ ἦν αὐτῷ
[6, 19]	ἐν Δελφοῖς Ἑλλήνων τινὲς ἐποίησαν	τῷ	Ἀπόλλωνι θησαυρούς. Ἔστι δὲ θησαυρὸς
[6, 13]	ἔστιν ἔργον Σικυωνίου Κανάχου παρὰ	τῷ	Ἀργείῳ Πολυκλείτῳ διδαχθέντος. Παρὰ δὲ
[6, 12]	τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ	τῷ	ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ τὸν Αἱμοστράτου
[6, 10]	καὶ ἐλεγεῖον τόδε ἐστὶν ἐπὶ	τῷ	ἅρματι· Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν ὁ
[6, 24]	εἰσὶν Ἑλλήνων, τρόπῳ δὲ πεποίηται	τῷ	ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς τε ἀπὸ ἀλλήλων
[6, 26]	ἄν τις τῷ λόγῳ γε	τῷ	αὐτῷ καὶ ὅσα Αἰθίοπες οἱ
[6, 19]	καὶ Ἡρακλῆς ἐστιν, Ἄρης τε	τῷ	Ἀχελῴῳ βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ καὶ
[6, 15]	τοῦ Εὐτελίδα, καὶ τὰ ἐπὶ	τῷ	βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ ὑπὸ τοῦ
[6, 5]	κατειλεγμένων οἱ τὰ μὲν ἐπὶ	τῷ	βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ,
[6, 5]	καὶ θάνατος. (Ὁ δὲ ἐπὶ	τῷ	βάθρῳ τῷ ὑψηλῷ, Λυσίππου μέν
[6, 18]	ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου τὸ ὄνομα	τῷ	βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς τὰς πόλεις.
[6, 20]	Ἀνακινεῖ μὲν δὴ τὸ ἐν	τῷ	βωμῷ μηχάνημα ὁ τεταγμένος ἐπὶ
[6, 20]	που μέσην. Αετὸς (δὲ ἐπὶ	τῷ	βωμῷ χαλκοῦς κεῖται, τὰ πτερὰ
[6, 13]	παίδων ἐστεφάνωσε δόμους. Οὐ μὴν	τῷ	γε ἐπιγράμματι καὶ τὰ Ἠλείων
[6, 9]	τό τε ἅρμα καὶ αὐτῷ	τῷ	Γέλωνι ἐποίησε τὴν εἰκόνα. (Τῇ
[6, 9]	Γελῷον· καὶ ὁ χρόνος τούτῳ	τῷ	Γέλωνί ἐστι τῆς νίκης τρίτη
[6, 15]	Μόνῳ δὲ ἀνθρώπων ἄχρι ἐμοῦ	τῷ	Γόργῳ τέσσαρες μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 23]	(Εἰσὶ δὲ καὶ θεῶν ἐν	τῷ	γυμνασίῳ βωμοί, Ἡρακλέους τοῦ Ἰδαίου,
[6, 23]	ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν τούτῳ σφίσι	τῷ	γυμνασίῳ δρᾶν καθέστηκε. Πλάτανοι μὲν
[6, 23]	τε καὶ διακοσίαις. (Ἐν τούτῳ	τῷ	γυμνασίῳ καὶ βουλευτήριόν ἐστιν Ἠλείοις,
[6, 23]	πένταθλοι θέουσιν. Ἔστι δὲ ἐν	τῷ	γυμνασίῳ καλούμενον Πλέθριον· ἐν δὲ
[6, 21]	Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν	τῷ	γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις
[6, 6]	Ὀλυμπίασι τὰ ὀνόματα ἀναγράψας ἐν	τῷ	γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ
[6, 6]	πως τηνικαῦτα τὸ ἔθος ἐποιεῖτο	τῷ	δαίμονι) πυνθάνεται τὰ παρόντα σφίσι,
[6, 10]	ἀφῃρέθη τοῦ δρόμου. Θεοπόμπῳ δὲ	τῷ	Δαμαρέτου καὶ αὖθις ἐκείνου παιδὶ
[6, 3]	τε καὶ ἄνοσος ἀνὴρ εἴη·	τῷ	δὲ ἄρα τὸ μάθημα καὶ
[6, 2]	του Ἀθηναί ου ποιή ματα.	Τω	δε Ἀρκεσιλά ω καὶ Λί
[6, 25]	ἐστι καὶ χρυσοῦ, τέχνη Φειδίου,	τῷ	δὲ ἑτέρῳ ποδὶ ἐπὶ χελώνης
[6, 2]	επὶ ά ρματι ανηγορεύ θη.	Τω	δὲ Τί μωνι ειργά σατο
[6, 8]	Ναυκύδους ἐστὶν ὁ ἀνδριὰς ἔργον.	Τῷ	δὲ Τιμάνθει τὸ τέλος τοῦ
[6, 14]	τῷ μὲν Στόμιός ἐστιν ὄνομα,	τῷ	δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις.
[6, 14]	ἐς τοὺς παῖδας) ἐνίκα παλαίων.	Τῷ	δὲ Φερίᾳ τούτῳ διάφορον καὶ
[6, 12]	ἅρμα ἀνήρ ἐστιν ὁμώνυμός τε	τῷ	Δεινομένους, καὶ ἐν Συρακούσαις καὶ
[6, 15]	τι πρότερον, ὡς ὁμώνυμός τε	τῷ	Δεινομένους ὁ Ἱέρων οὗτος καὶ
[6, 10]	ὁμωνύμῳ ἐπὶ πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ δὲ	τῷ	δευτέρῳ πάλης ἐγένοντο αἱ νῖκαι.
[6, 7]	Ἀριστομένους ἐγεγόνει θυγατρός. (Δωριεῖ δὲ	τῷ	Διαγόρου παρὲξ ἢ Ὀλυμπίασιν, Ἰσθμίων
[6, 23]	τοῦ Σμυρναίου καὶ Ἠλείου Πολύκτορος	τῷ	Διὶ ἐποιήθη. (Ἔστι δὲ καὶ
[6, 24]	δὲ πρὸς αὐτούς καὶ βωμοὺς	τῷ	Διί, καὶ εἰσὶν ἐν τῷ
[6, 19]	δὲ ἐπὶ τοῖς ὅπλοις, ἀκροθίνιον	τῷ	Διὶ ὑπὸ Μυόνων τεθῆναι. Οἵτινες
[6, 7]	σφισι πολλά τε καὶ σὺν	τῷ	δικαίῳ δρᾶσαι. (Τὰ δὲ ἐς
[6, 15]	Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν	τῷ	δικαίῳ σφίσιν, εἰ τὸ παγκράτιον
[6, 11]	πέλαγος ἐπὶ ἰχθύων θήραν, περισχεῖν	τῷ	δικτύῳ τὴν εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν
[6, 3]	συμμαχικοῦ μοῖρα ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ	τῷ	Δίκωνι ἀνάκειται μὲν Ξενοφῶν Μενεφύλου,
[6, 14]	πιέζων. Ἱστάμενος δὲ ἐπὶ ἀληλιμμένῳ	τῷ	δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο τοὺς ἐμπίπτοντάς
[6, 14]	τῇ ῥοιᾷ καὶ τὸ ἐπὶ	τῷ	δίσκῳ. Ῥοιὰν μὲν δὴ οὕτω
[6, 20]	βωμῷ μηχάνημα ὁ τεταγμένος ἐπὶ	τῷ	δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ, ὁ μὲν
[6, 20]	ὁ τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν	τῷ	δρόμῳ βλάπτων. Ἤκουσα δὲ καὶ
[6, 21]	(Τρικολώνου δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν ἐν	τῷ	δρόμῳ τὸ χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε
[6, 22]	οὐ διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν ἐπὶ ἀπράκτῳ	τῷ	ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι μὲν δὴ Ἀλφειαίαν
[6, 4]	Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ	τῷ	ἐκ Μαντινείας πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε
[6, 19]	(Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ	τῷ	ἐλάσσονί ἐστι τῶν θαλάμων, ἐς
[6, 24]	ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν. Ἐν τούτῳ	τῷ	Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς μῆνας
[6, 20]	μεμαγμένας μέλιτι. (Ἐν μὲν δὴ	τῷ	ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ (διπλοῦς γὰρ
[6, 19]	τὴν συμφορὰν γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν	τῷ	ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὶ ἐποίησαν. Διόνυσος
[6, 13]	Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν τῷ ἀγῶνι	τῷ	ἐν Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 21]	ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν τῷ γυμνασίῳ	τῷ	ἐν Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις μὲν καθεστήκασιν
[6, 6]	ὀνόματα ἀναγράψας ἐν τῷ γυμνασίῳ	τῷ	ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ μὲν δὴ
[6, 25]	δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ	τῷ	ἐν τῇ Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν
[6, 19]	ἐσθῆτός ἐστι τὰ λοιπὰ καὶ	τῷ	Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος. Μεταποντίνους δὲ ἥτις
[6, 20]	αὐτό ἐστιν ἀνθρώποις· ἐν δὲ	τῷ	ἐντὸς ὁ Σωσίπολις ἔχει τιμάς,
[6, 3]	δὲ αὑτὸν ὁ Πτολεμαῖος ἐν	τῷ	ἐπιγράμματι ἐκάλεσε βασιλεύων ὅμως Αἰγύπτου.
[6, 12]	ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει τῷ ἀδελφῷ	τῷ	Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι ἄρτι
[6, 23]	ἡλικίαν, ἢ καὶ αὐτῷ διαφέροντας	τῷ	ἐπιτηδεύματι: συμβάλλουσι· δὲ ἐπὶ πάλῃ.
[6, 18]	ἐσεποίησεν αὑτόν· καὶ αὐτὸν ἐπὶ	τῷ	ἔργῳ φυγῇ ζημιοῦσιν οἱ Κρῆτες.
[6, 2]	ον εν τω λό γω	τω	ες Ἀρκά δας επέ ξειμι.
[6, 1]	δέ μοι τω λό γω	τω	ες τὰ αναθή ματα, τὸ
[6, 24]	τε ἱερὰ εἶναι καὶ οἰκεῖα	τῷ	ἐς Ἄδωνιν λόγῳ· Χάριτας δὲ
[6, 14]	μνήμης, ἃ ἐν τῷ λόγῳ	τῷ	ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς
[6, 22]	τὴν θεὸν ἐπὶ τοῦ Ἀλφειοῦ	τῷ	ἐς αὐτὴν ἔρωτι· οἱ δὲ
[6, 8]	Πελληνέα προσέσται μοι καὶ ταῦτα	τῷ	ἐς Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου δὲ
[6, 25]	τε ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων	τῷ	ἑτέρῳ, καὶ ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις
[6, 6]	καταδικάζουσιν αὐτὸν ἐκτῖσαι καὶ ἰδίᾳ	τῷ	Εὐθύμῳ χρήματα. Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι
[6, 3]	ἄλλον Νεμείων. Λέγεται δὲ ἐπὶ	τῷ	Εὐπολέμῳ καὶ τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν
[6, 20]	μηχανησάμενος, καὶ φρονῆσαί γε ἐπὶ	τῷ	εὑρήματι, ὡς καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ
[6, 6]	Λοκρῶν, οἳ χώραν τὴν πρὸς	τῷ	Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ νέμονται, πατρὸς
[6, 26]	δέ ἐστιν ἡδίστη τροφὴ πασῶν	τῷ	ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν τοῦ καλάμου,
[6, 3]	ἐστιν Ἠλείοις, ἐπεὶ Ὕσμωνί γε	τῷ	Ἠλείῳ. Πλησίον δὲ τοῦ Ἀντιόχου
[6, 8]	ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ταύτης, ἣ λόγῳ	τῷ	Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος τῶν ἀγωνοθετησάντων
[6, 19]	δὲ καὶ Ταρτήσσιος χαλκὸς λόγῳ	τῷ	Ἠλείων ἐστίν, οὐκ οἶδα. (Ταρτήσσιον
[6, 20]	τὸν Σωσίπολιν νόμῳ τε ἁγιστεύει	τῷ	Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα τε
[6, 19]	καὶ ἐς ἐμὲ ἦσαν ἐν	τῷ	Ἡραίῳ. Τὸν δὲ θησαυρὸν τοῖς
[6, 19]	Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν τὰς ἐν	τῷ	Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται
[6, 19]	καὶ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ἅτε οὖσα	τῷ	Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη παρὰ τὰς
[6, 20]	Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν τὴν ἐν	τῷ	ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ Ἠλείοις.
[6, 11]	καὶ ὡς ὑπὸ Ἠλείων ἐπεβλήθη	τῷ	Θεαγένει ζημία. Τότε μὲν δὴ
[6, 6]	τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι	τῷ	Θεαγένει τάλαντον μὲν ἱερὰν ἐς
[6, 20]	δράκων ἦν· ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ	τῷ	θεάματι τοῖς Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν
[6, 7]	ἀφίκοντο. (Ἐγένοντο δὲ καὶ Ἀλκαινέτῳ	τῷ	Θεάντου Λεπρεάτῃ καὶ αὐτῷ καὶ
[6, 12]	ἀπέστειλεν, ἀλλ' ὁ μὲν ἀποδοὺς	τῷ	θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν ὁ Ἱέρωνος·
[6, 25]	τὸν Ἡρακλέα ἐποιήσαντο τὸ ἱερὸν	τῷ	θεῷ. Ἑκάστου δὲ ἅπαξ ἀνοίγειν
[6, 20]	καὶ αὐτὴ λύτρα τε ἐσφέρει	τῷ	θεῷ, καὶ μάζας κατατίθησιν αὐτῷ
[6, 1]	δὴ έ οικεν ευχό μενος	τω	θεω. Πολυκλης, επί κλησιν λαβὼ
[6, 20]	τε ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα	τῷ	θεῷ τίθενται Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ
[6, 6]	ἐπὶ ταῖς ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν	τῷ	θεῷ τοῦ ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν
[6, 19]	τὸν Σικυωνίων δῆμον. Ἐν τούτῳ	τῷ	θησαυρῷ δίσκοι τὸν ἀριθμὸν ἀνάκεινται
[6, 19]	καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἐν δὲ	τῷ	θησαυρῷ καὶ θαλάμους δύο ἐποίησε,
[6, 13]	Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν Ἀγαθίνῳ τε	τῷ	Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ, Τηλεμάχῳ μὲν
[6, 7]	καὶ τοὺς ἐν Ἀργινούσαις ὁμοῦ	τῷ	Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας, προπετείας ἐστὶν ἔγκλημα.
[6, 9]	δὲ ἐς κιβωτὸν κειμένην ἐν	τῷ	ἱερῷ, καὶ ἐφελκυσαμένου τὸ ἐπίθημα,
[6, 14]	Μενεπτόλεμος ἐξ Ἀπολλωνίας τῆς ἐν	τῷ	Ἰονίῳ, καὶ Κορκυραῖος Φίλων, ἐπὶ
[6, 16]	Νεμείων τε ἐν παισὶν ἐπὶ	τῷ	ἱππίῳ. Δρόμου δέ εἰσι τοῦ
[6, 20]	τὸ μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι καὶ	τῷ	ἵππῳ γενέσθαι. (Λέγουσι δὲ καὶ
[6, 15]	παγκρατιάσαι προθυμούμενον. (Γεγονυίας δὲ ἤδη	τῷ	Κάπρῳ νίκης ἐπὶ τῇ πάλῃ,
[6, 15]	γεγόνασιν ἀνθρώπων αἱ δύο νῖκαι	τῷ	Κάπρῳ τούτῳ. Τὸν μὲν δὴ
[6, 19]	οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ	τῷ	κέρατί ἐστιν ἀρχαίοις Ἀττικοῖς γράμμασι·
[6, 26]	αὐτήν. Πεποίηται δὲ ἀλεκτρυὼν ἐπὶ	τῷ	κράνει, ὅτι οὗτοι προχειρότατα ἔχουσιν
[6, 20]	καὶ αἱ ἐπ' αὐτῷ θυσίαι	τῷ	Κρόνῳ. Ἱερόν Εἰλειθύσιας Ολυμπίας. Σωσίπολις,
[6, 20]	κορυφῇ θύουσιν οἱ Βασίλαι καλούμενοι	τῷ	Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν τὴν ἐν
[6, 6]	ἀγενείων ἑτέρα νίκη. Παραβάλλοντι δὲ	τῷ	Λαστρατίδα πατρὶ ὑπῆρξε μὲν διαύλου
[6, 2]	καὶ ες πλέ ον εν	τω	λό γω τω ες Ἀρκά
[6, 1]	ἑτέρων. (Ἕ́ πεται δέ μοι	τω	λό γω τω ες τὰ
[6, 26]	ταῦτα Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν τις	τῷ	λόγῳ γε τῷ αὐτῷ καὶ
[6, 25]	τιμάς. (Ἐπάγονται δὲ καὶ Ὅμηρον	τῷ	λόγῳ μάρτυρα ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι·
[6, 11]	δεδιωγμένους. Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ	τῷ	λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς
[6, 14]	καὶ ἄξια μνήμης, ἃ ἐν	τῷ	λόγῳ τῷ ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα,
[6, 21]	αὐτὸν εἶναι, καὶ ὁμώνυμον Τρικολώνῳ	τῷ	Λυκάονος λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες. (Τρικολώνου
[6, 21]	ὁ Πορθάονος, δεύτερος οὗτος ἐπὶ	τῷ	Μάρμακι· μετὰ δὲ Ἀλκάθουν Εὐρύαλος
[6, 21]	δὲ ἐπικατασφάξαι μὲν τὰς ἵππους	τῷ	Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ ταύταις
[6, 2]	ταινί α· καὶ επὶ τού	τω	μαστιγουσιν αυτὸ ν οι Ἑλλανοδί
[6, 20]	στρατηγούς, νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ	τῷ	μαστῷ, λέγειν ὡς τέκοι μὲν
[6, 2]	καὶ Λί χα τω παιδί	τω	μὲ ν αυτων γεγό νασι
[6, 1]	κατὰ ταυτὰ αι νικαι, αλλὰ	τω	μὲ ν ελλανοδικειν τε ομου
[6, 16]	Ἠλεῖοι μὲν ἦσαν· πεποίηκε δὲ	τῷ	μὲν Δάιππος τὴν εἰκόνα, Ἀσάμωνι
[6, 17]	εἰκών. (Ἐνατίωνι δὲ καὶ Ἀλεξιβίῳ,	τῷ	μὲν ἐν παισὶ σταδίου, Ἀλεξιβίῳ
[6, 16]	δὲ Ἠλείῳ καὶ Σελεάδᾳ Λακεδαιμονίῳ,	τῷ	μὲν ἐν παισὶν ἐγένοντο πυγμῆς
[6, 3]	τῷ πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν δὲ	τῷ	μὲν Εὐπολέμῳ δύο ἐξ αὐτῶν
[6, 16]	παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι δέ σφισι	τῷ	μὲν ἵπποις, Καλλιτέλει δὲ παλαίσαντί
[6, 4]	δὲ τοῦ Χίλωνος δύο ἀνάκεινται·	τῷ	μὲν Μολπίων ἐστὶν ὄνομα, στεφανωθῆναι
[6, 14]	δὲ, οἳ τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν,	τῷ	μὲν Στόμιός ἐστιν ὄνομα, τῷ
[6, 8]	Τροιζηνίῳ Βαύκιδι παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας,	τῷ	μὲν τοῦ Ἀθηναίου Μύρωνος, Βαύκιδι
[6, 3]	ἀνὴρ Ἠλεῖος ἀνάκειται Στόμιος. Καὶ	τῷ	μὲν τοὺς συνθέοντας τῶν παίδων
[6, 19]	χεῖρας ἐλέφαντος εἰργασμένος. (Ἐν δὲ	τῷ	Μεταποντίνων θησαυρῷ (προσεχὴς γὰρ τῷ
[6, 14]	ἄλλα τοιάδε ἐς ἐπίδειξιν. (Περιέδει	τῷ	μετώπῳ χορδὴν κατὰ ταὐτὰ δὴ
[6, 14]	Κρότωνος καὶ οὗτος. Ἐγένοντο δὲ	τῷ	Μίλωνι ἓξ μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 25]	περίστυλος· ὁ δὲ ὄροφος κατερρύηκε	τῷ	ναῷ, καὶ ἄγαλμα οὐδὲν ἐλείπετο·
[6, 25]	ναοῦ. Καὶ τὴν μὲν ἐν	τῷ	ναῷ καλοῦσιν Οὐρανίαν· ἐλέφαντος δέ
[6, 5]	καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι	τῷ	Ξέρξου, τὰς ἀγούσας καμήλους τὰ
[6, 3]	ἡ δὲ τοῦ σταδίου νίκη	τῷ	Οἰβώτᾳ γέγονεν Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς
[6, 20]	ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι Ταράξιππον, ὅτι	τῷ	Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆς
[6, 21]	ἢ ἐς τὸν ἀγῶνα αὐτὸν	τῷ	Οἰνομάῳ καθίστασθαι. (Προϊ όντι δὲ
[6, 21]	τοῦ μνήματος ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα	τῷ	Οἰνομάῳ τὰς ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν.
[6, 20]	ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν	τῷ	Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι δὲ καὶ
[6, 14]	ὅτι καὶ ἐν τῷ ἀγῶνι	τῷ	Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ πεντάθλῳ.
[6, 5]	Ἐνταῦθα ὁ Πουλυδάμας λέοντα ἐν	τῷ	Ὀλύμπῳ, μέγα καὶ ἄλκιμον θηρίον
[6, 25]	Μενελάου στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον Ποσειδῶν	τῷ	Ὁμήρου λόγῳ τοῖς Ἕλλησιν ἐπίκουρος
[6, 21]	Χάμυνον ἄνδρα Πισαῖον Πανταλέοντι ἐναντιούμενον	τῷ	Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι ἐν Πίσῃ καὶ
[6, 17]	τῆς ἐπὶ Ληθαίῳ Μαγνησίας, ἐπὶ	τῷ	ὁπλίτῃ δρόμῳ στεφάνους δύο ἀνῃρημένος·
[6, 20]	αὐτοῖς ἐπᾴδουσι θηρία τε ἀφικνεῖσθαι	τῷ	Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς
[6, 6]	μὴν οὐδὲ ὁ Θεαγένης ἐπὶ	τῷ	παγκρατίῳ λαβεῖν ἐδυνήθη τὸν κότινον,
[6, 5]	τάδε ἀλλοῖα παρὰ τοὺς ἐπὶ	τῷ	παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν. Ἡ
[6, 2]	δὴ καὶ η νί κη	τω	παιδὶ ί ππου κέ λητος·
[6, 11]	Ἔνατόν τε δὴ ἔτος εἶναι	τῷ	παιδὶ, καὶ αὐτὸν ἀπὸ τῶν
[6, 12]	ξενίᾳ καὶ ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο, Γέλωνι	τῷ	παιδὶ Νηρηίδα ἀγαγόμενος τὴν Πύρρου.
[6, 2]	Τί μωνι ειργά σατο καὶ	τω	παιδὶ τὰ ς εικό νας
[6, 2]	Ἀρκεσιλά ω καὶ Λί χα	τω	παιδί τω μὲ ν αυτων
[6, 19]	τοῦ Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου	τῷ	παιδί, φησι τὰ ἐπὶ τοῦ
[6, 10]	ὁ ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ δὲ	τῷ	Παντάρκει Κλεοσθένους ἐστὶν ἅρμα ἀνδρὸς
[6, 1]	ξειμι, επιστά μενος ό σοι	τω	παραλό γω του κλή ρου,
[6, 9]	τὸν μὲν Παντίας Χῖος, παρὰ	τῷ	πατρὶ δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ δὲ
[6, 20]	Ἄκαστος τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ	τῷ	πατρί. Ἐν Νεμέᾳ δὲ τῇ
[6, 14]	ἀγῶνι τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις	τῷ	πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν ἀντὶ
[6, 11]	δὲ ὀργὴν ἐς αὐτὸν ἐπὶ	τῷ	πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν, ἀνήρ τις
[6, 3]	ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ τοῦ δρόμου	τῷ	πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν δὲ τῷ
[6, 20]	ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ	τῷ	πέρατί ἐστιν, ἣν Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν
[6, 20]	θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ τοῦ σταδίου	τῷ	πέρατι, ᾗ τοῖς σταδιαδρόμοις ἄφεσις
[6, 21]	ὄρος δὲ οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ	τῷ	πέρατι τοῦ ὄρους ἱερὸν πεποίηται
[6, 20]	ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ ἐπὶ	τῷ	πέρατι τῶν ἀγαλμάτων, ἃ ἐπὶ
[6, 5]	Ἀρταξέρξου παῖς νόθος, ὃς ὁμοῦ	τῷ	Περσῶν δήμῳ Σογδιανὸν καταπαύσας παῖδα
[6, 3]	παρ' Ἀμφίονι· ὁ δὲ παρὰ	τῷ	Πίσωνι Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ ἐξ
[6, 4]	γένος, καὶ ἀπὸ τῆς ἐν	τῷ	πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ ὑπό
[6, 21]	ταύταις ταφῆναι) καὶ ὄνομα Παρθενίας	τῷ	ποταμῷ ἀπὸ ἵππου τῆς Μάρμακος.
[6, 21]	τῆς Παρθενίας ἐστὶ καὶ πρὸς	τῷ	ποταμῷ τάφος ἵππων τῶν Μάρμακος·
[6, 5]	φυγὴν τῶν λοιπῶν παρέστη καταμεῖναι	τῷ	Πουλυδάμαντι, καὶ ἀνέσχε τὰς χεῖρας
[6, 5]	ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ	τῷ	Πουλυδάμαντι τὰς χηλάς. Λέγεται δὲ
[6, 5]	πᾶσιν Ἕλλησι προσπταῖσαι δεύτερα ἐν	τῷ	πρὸς Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν ὁ
[6, 24]	καταστάντος. Ἔστι δὲ καὶ μνῆμα	τῷ	Πύρρωνι οὐ πόρρω τοῦ Ἠλείων
[6, 16]	ὄντας ἴστω τις. Ἐπὶ δὲ	τῷ	Πυττάλῳ καὶ τάδε ἔτι λέγουσιν,
[6, 2]	(Ἐπί γραμμα δὲ τὸ επὶ	τω	Σαμί ω πύ κτη τὸ
[6, 19]	τῷ Μεταποντίνων θησαυρῷ (προσεχὴς γὰρ	τῷ	Σελινουντίων ἐστὶν οὗτος) ἐν τούτῳ
[6, 19]	Κροτωνιάτην τὸν εἰργασμένον. (Ἐφεξῆς δὲ	τῷ	Σικυωνίῳ ἐστὶν ὁ Καρχηδονίων θησαυρός,
[6, 4]	καθὰ δὴ καὶ τὸ παγκράτιον	τῷ	Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ γὰρ τὸν
[6, 24]	καὶ Σιληνοῦ ναὸς ἐνταῦθα, ἰδίᾳ	τῷ	Σιληνῷ καὶ οὐχ ὁμοῦ Διονύσῳ
[6, 5]	τὰς χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων	τῷ	σπηλαίῳ, καὶ οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ
[6, 19]	πρὸς αὐτῷ μέν ἐστιν ἤδη	τῷ	σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα τόν
[6, 5]	παρέχεται καὶ λέοντας, οἳ καὶ	τῷ	στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου,
[6, 19]	βασιλέως ἐστὶν ἔργον. (Πρὸς δὲ	τῷ	Συβαριτῶν Λιβύων ἐστὶ τῶν ἐν
[6, 23]	μείζονος, τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ	τῷ	σχήματι· καὶ παλαίστραν τοῖς ἀθλοῦσιν
[6, 15]	θυμῷ τε ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι	τῷ	σώματι. (Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ Ἴωνες
[6, 20]	νομίζουσιν οἶνον. Καὶ ὅρκος παρὰ	τῷ	Σωσιπόλιδι ἐπὶ μεγίστοις καθέστηκεν. (Λέγεται
[6, 20]	ὕφος λευκόν. Παρθένοι δὲ ἐν	τῷ	τῆς Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες
[6, 24]	δὲ καὶ εἰκόνες ἑκατέρωθεν πρὸς	τῷ	τοίχῳ. Κατὰ δὲ τῆς στοᾶς
[6, 21]	ἀνίσχοντα ἥλιον τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς	τῷ	τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν εἰσιν αἱ
[6, 8]	τε δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ	τῷ	τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ τὴν
[6, 1]	υπηρξεν ανελέ σθαι νί κας,	τω	Τρωί λω δε) τελεί α
[6, 9]	Γέλων οὗτος, πατρός τε ὁμωνύμου	τῷ	τυράννῳ καὶ αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας
[6, 21]	αἱ μελέται, κρηπὶς δὲ ἐν	τῷ	ὑπαίθρῳ λίθου πεποίηται· τὸ δὲ
[6, 24]	τῷ Διί, καὶ εἰσὶν ἐν	τῷ	ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς οἱ βωμοὶ
[6, 24]	τὸ ἀρχαῖον. (Ἠλείοις δὲ ἐν	τῷ	ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς τὰ ἐπιφανέστατα
[6, 3]	(Λέγεται δὲ παιδὶ ἔτι ὄντι	τῷ	Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα ἐς τὰ
[6, 5]	(Ὁ δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ	τῷ	ὑψηλῷ, Λυσίππου μέν ἐστιν ἔργον,
[6, 22]	καὶ τὸν ἀγῶνα ἔθεσαν ὁμοῦ	τῷ	Φείδωνι. Τετάρτῃ δὲ ὀλυμπιάδι καὶ
[6, 17]	ὁ Θεότιμος ἦν Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ	τῷ	Φιλίππου τῆς ἐπὶ Δαρεῖον καὶ
[6, 9]	τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ	τῷ	Φίλωνι Σιμωνίδης ὁ Λεωπρέπους ἐλεγεῖον
[6, 20]	θύσειέ τε αὐτῷ τὸ ἐπὶ	τῷ	φόνῳ μήνιμα ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι
[6, 20]	ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοπος ἐπὶ	τῷ	Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα ἐς ἐκείνην
[6, 24]	τοῦ Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα μὲν	τῷ	χωρίῳ τὸ ὄνομα, λέγεται δὲ,
[6, 2]	επὶ παγκρατί ω νί κην	των	ά λλων τε Ἀκαρνά νων
[6, 20]	(Ἔστι δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι	τῶν	ἀγαλμάτων, ἃ ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο
[6, 23]	ταῖς πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ	τῶν	ἀγαλμάτων τὸ ἕτερον, ἃ ἐπὶ
[6, 8]	λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος	τῶν	ἀγωνοθετησάντων Ἀρκάδων ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ
[6, 21]	τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ	τῶν	ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί
[6, 13]	κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις θέουσι	τῶν	ἄθλων· καὶ οὕτως σταδίου δύο
[6, 23]	Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι	τῶν	ἀκανθῶν ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ
[6, 10]	τε Ἠλείων καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων	τῶν	ἄλλων ἀφῃρέθη τοῦ δρόμου. Θεοπόμπῳ
[6, 22]	ἐσῆλθεν, οὐκ ἔχειν αὐτὸν ἀπὸ	τῶν	ἄλλων διακρῖναι τὴν Ἄρτεμιν, ἅτε
[6, 21]	ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου πρὸ	τῶν	ἄλλων, ὀνόματα δὲ αὐτοῦ ταῖς
[6, 26]	αὐτοί τε οἱ ἱερεῖς, καὶ	τῶν	ἄλλων ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην
[6, 9]	Ἠλεῖοί φασιν οὐ γραφῆναι μετὰ	τῶν	ἄλλων, ὅτι ἐπὶ κάλπης ἀνηγορεύθη
[6, 14]	δὴ ὅ τι ἄριστον ἦν	τῶν	ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ οἱ τὴν
[6, 8]	δὲ καὶ Πυθοῖ τοὺς ἐλθόντας	τῶν	ἀνδρῶν, τοῦ μὲν τὸν ποιήσαντα
[6, 17]	δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε ἔστι σοι	τῶν	ἀνηκόντων ἐς μνήμην. Δημοκράτης Τενέδιος,
[6, 10]	ἔχων τῆς μάχης, ἐτιτρώσκετο ὑπὸ	τῶν	ἀνταγωνιζομένων, καὶ ἡνίκα πρὸς τὸν
[6, 7]	ὁ Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ	τῶν	ἀντιστασιωτῶν ἐκ τῆς Ῥόδου, καὶ
[6, 7]	Ἀδριάντες Διαγόρου τοῦ Ῥοδίου καί	τῶν	ἀπ' ἐκείνου. Τὰ κατά Δωριέα
[6, 20]	προήγαγεν ἐς ἀνθρώπους. (Τοῖς δὲ	τῶν	Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ
[6, 8]	ἄνθρωπος. Οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ	τῶν	Ἀρκάδων λέγεσθαί μοι τοῦτο ἐφαίνετο
[6, 20]	ἀγῶνα τῶν ἵππων. Πρὸ δὲ	τῶν	ἁρμάτων ἢ καὶ ἵππων τῶν
[6, 2]	οι Σικελιωται καὶ τού τους	των	αρχαί ων Ζαγκλαί ων, καὶ
[6, 21]	τὸ ἱερόν. (Ἀγάλματα δὲ ἀντὶ	τῶν	ἀρχαίων Κόρην καὶ Δήμητρα λίθου
[6, 26]	ἱερεῖς κατατίθενται κενούς, παρόντων καὶ	τῶν	ἀστῶν καὶ ξένων, εἰ τύχοιεν
[6, 9]	ὀρόφου τοῖς παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ	τῶν	ἀστῶν, κατέφυγεν ἐς Ἀθηνᾶς ἱερόν.
[6, 4]	ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης δὲ ἄλλος	τῶν	Ἀττικῶν Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς Ἀθηναίου,
[6, 12]	τύραννος. Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας	τῶν	αὐτῶν. Ἀρέος καὶ Ἀράτου ἀνδριάντες.
[6, 4]	Ἐτάφη δὲ ὑπὸ τοῦ κοινοῦ	τῶν	Ἀχαιῶν, καί οἱ καὶ τοῦ
[6, 20]	θύουσι δὲ καὶ αὐτόθι ἐπὶ	τῶν	βωμῶν. (Ἔστι δὲ ἐντὸς τῆς
[6, 17]	ἐπὶ τοῦ ἐπιγράμματος τῇ τελευτῇ,	Τῶν	δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν γένος εὔχομαι
[6, 14]	κατὰ στοῖχον, τὸν ἐλάχιστον οὖν	τῶν	δακτύλων κάτω γινόμενον, οὐκ ἀπεκίνησεν
[6, 14]	τοῦ ἀγκῶνος ἔτεινεν ἐς εὐθύ,	τῶν	δακτύλων, τὸν μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων
[6, 1]	γεγό νασιν Ὀλυμπικαὶ νικαι, αναθημά	των	δὲ ά λλων τε καὶ
[6, 22]	οὗτοι μὲν ἐκ τῆς Τριφυλίας,	τῶν	δὲ ἄλλων περιοίκων Δυσπόντιοι. Τούτοις
[6, 11]	ἀνὴρ πεζός ἐστιν ἡ εἰκών.	(Τῶν	δὲ βασιλέων τῶν εἰρημένων ἕστηκεν
[6, 10]	Νικήσας ἵπποις καλὸν ἀγῶνα Διός.	(Τῶν	δὲ ἱπποτροφησάντων ἐν Ἕλλησι, πρῶτος
[6, 1]	τε καὶ ιδιωτων ομοί ως.	Των	δὲ νικησά ντων Ὀλυμπί ασιν
[6, 11]	τῷ παιδὶ, καὶ αὐτὸν ἀπὸ	τῶν	διδασκάλων φασὶν ἐς τὴν οἰκίαν
[6, 9]	Χείμωνος ἔργον ἐστὶν (ἐμοὶ δοκεῖν)	τῶν	δοκιμωτάτων Ναυκύδους, ἥ τε ἐν
[6, 12]	τοῦ δέ οἱ ἀντιστάντος, κρατήσαντες	τῶν	δορυφόρων ἄλλοι, διαφθείρουσι τὸν Δεινομένην.
[6, 23]	(Χωρὶς μὲν δὴ ἐς ἅμιλλαν	τῶν	δρομέων ἐστὶν ἀποκεκριμένος δρόμος, ὀνομάζεται
[6, 23]	καθέστηκε. Πλάτανοι μὲν ὑψηλαὶ διὰ	τῶν	δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς τοίχου· ὁ
[6, 8]	καὶ ὁ Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ	τῶν	ἐγκαταληφθέντων ἐν τῇ ἀκροπόλει) θάνατον
[6, 11]	ἡ εἰκών. (Τῶν δὲ βασιλέων	τῶν	εἰρημένων ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης
[6, 2]	δη, τοσοί δε ά λλοι	των	εκ Σπά ρτης ιπποτρό φων
[6, 25]	ὀπίσω τῆς ἀπὸ τῶν λαφύρων	τῶν	ἐκ Κορκύρας Ἀφροδίτης ναός, τὸ
[6, 13]	τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ	τῶν	ἐκ τῆς Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι
[6, 19]	πόλιν, ἐν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ	τῶν	ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν δὲ ποταμὸν
[6, 24]	τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός.	Τῶν	ἑκκαίδεκα καλουμένων γυναικῶν οἴκημα. (Ἑτέρα
[6, 22]	οἱ Ἠλεῖοι τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ	τῶν	ἐλάφων (ἐμοὶ δοκεῖν) τῇ θήρᾳ·
[6, 1]	μηδὲ ί ππους του λοιπου	των	ελλανοδικού ντων καθιέ ναι μηδέ
[6, 9]	τῇ μάχῃ· καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ	τῶν	Ἑλλανοδικῶν ἄδικα εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος
[6, 20]	τὸν ἀγῶνα. Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ	τῶν	Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ
[6, 3]	ἐπὶ τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου	τῶν	Ἑλλανοδικῶν, οἳ νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον
[6, 7]	πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν τε ὑπὸ	τῶν	Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ εὐδαίμονα ἐπὶ
[6, 12]	οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον. Πόλεων γὰρ	τῶν	ἐν Ἀρκαδίᾳ ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις
[6, 19]	περὶ Ἰταλίας καὶ πόλεων ἐπολυπραγμόνησαν	τῶν	ἐν αὐτῇ, Λουπίας φασὶ κειμένην
[6, 22]	τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων	τῶν	ἐν Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ
[6, 16]	Τίμωνι δὲ ἀγώνων τε νῖκαι	τῶν	ἐν Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ,
[6, 23]	τοῦ Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ	τῶν	ἐν Ἤλιδι ἀποπεμφθέντες, καὶ ἀλλήλοις
[6, 19]	δὲ ποταμὸν μέγιστόν τε ὄντα	τῶν	ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ ἄμπωτιν παρεχόμενον
[6, 6]	ὑπὸ ἀνέμων ἔς τε ἄλλας	τῶν	ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Σικελίᾳ πόλεων,
[6, 6]	δὴ ἦν ὁ Εὔθυμος ἐκ	τῶν	ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν, οἳ χώραν
[6, 3]	Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι τε	τῶν	ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο αἱ
[6, 19]	δὲ τῷ Συβαριτῶν Λιβύων ἐστὶ	τῶν	ἐν Κυρήνῃ θησαυρός· κεῖνται δὲ
[6, 19]	Θησαυρὸς Καρχηδονίων. Ἐπιδαμνίων. Συβαριτῶν. Λιβύων	τῶν	ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων
[6, 4]	πατρὶς δὲ ἦν αὐτῷ νεωτάτη	τῶν	ἐν Μακεδονίᾳ πόλεων, καλουμένη δὲ
[6, 4]	τὸ χρεὼν, καὶ βασιλέων μόνος	τῶν	ἐν Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν
[6, 6]	δὲ κατὰ ἔτος αὐτῷ γυναῖκα	τῶν	ἐν Τεμέσῃ παρθένων τὴν καλλίστην.
[6, 23]	ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ τι παρὰ	τῶν	ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι
[6, 2]	λλων τε Ἀκαρνά νων καὶ	των	εξ αυτης Στρά του πρωτος
[6, 2]	Λεοντί σκος καὶ Σύ μμαχος	των	επὶ πορθμω Μεσσηνί ων, ά
[6, 13]	ποτὲ ἐν Σικελίᾳ ὑπὸ Χαλκιδέων	τῶν	ἐπὶ Εὐρίπῳ, τῆς πόλεως μὲν
[6, 3]	καὶ αὐτοῖς τὸ μὲν πρότερον	τῶν	ἐπιγραμμάτων ἐστὶν· Ἐν πολυθαήτῳ τεμένει
[6, 2]	ά γαλμα, μεγά λας παρὰ	των	επιχωρί ων έ χον τιμά
[6, 1]	τὸ επ' αυτω φησιν ειναι	των	επιχωρί ων, εκ δὲ αγέ
[6, 6]	ναυτῶν παρθένον βιάσασθαι, καὶ ὑπὸ	τῶν	ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ
[6, 23]	ἀποκεκριμένος δρόμος, ὀνομάζεται δὲ ὑπὸ	τῶν	ἐπιχωρίων ἱερός· χωρὶς δὲ, ἔνθα
[6, 11]	αὐτὸν ἰώμενον, καὶ ἔχοντα παρὰ	τῶν	ἐπιχωρίων τιμάς. Ὁ δὲ ἀνδριὰς
[6, 12]	τοῦ λόγου τὰ πρότερα οὔτε	τῶν	ἐς Ἄρατον, οὔτε τῶν ἐς
[6, 12]	οὔτε τῶν ἐς Ἄρατον, οὔτε	τῶν	ἐς Ἀρέα ἀμνημόνως ἔσχεν. Ἄρατος
[6, 10]	καὶ ὕστερον γυμναστὴς ἄριστος λέγεται	τῶν	ἐφ' αὑτοῦ γενέσθαι. (Μετὰ δὲ
[6, 5]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου μεγίστου	τῶν	ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους
[6, 3]	Σικυῶνα στρατεία. Ἀνδριὰς Κράτινου καλλίστου	τῶν	ἐφ' ἑαυτοῦ. Ἕτεροι ἀνδριάντες. Καυλωνίας
[6, 3]	τῆς Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο κάλλιστος	τῶν	ἐφ' ἑαυτοῦ, καὶ σὺν τέχνῃ
[6, 26]	ὥρᾳ ἐπιτηδείους. Τὸ δὲ ἔργον	τῶν	ζῴων κλῶσμα εὑρίσκεται λεπτὸν, τοῖς
[6, 20]	τὴν Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ	τῶν	Ἠλείων σφίσιν ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην
[6, 20]	σφίσιν ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ	τῶν	Ἠλείων τοὺς στρατηγούς, νήπιον παῖδα
[6, 3]	ὑπὸ Ῥωμαίων, αἱ δὲ ὑπὸ	τῶν	Ἠπειρωτῶν ἀνάστατοι· κατέλαβε δὲ ἐς
[6, 5]	δή τι ἄλλο ἦν πρὸ	τῶν	ἡρώων θνητὸν γένος· ἀνθρώπων δὲ
[6, 5]	δὲ ἁπάντων ἐγένετο ἀνθρώπων, πλὴν	τῶν	ἡρώων καλουμένων, καὶ εἰ δή
[6, 19]	ἐπιγράμματα ἐπὶ τῷ ἐλάσσονί ἐστι	τῶν	θαλάμων, ἐς μὲν τοῦ χαλκοῦ
[6, 11]	Ἑλλάδα. (Ὅσα μὲν δὴ ἔργων	τῶν	Θεαγένους ἐς τὸν ἀγῶνα ἥκει
[6, 11]	τὰ χρησθέντα διαμένοι τὸ ἐκ	τῶν	θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό σφισιν
[6, 18]	πόλιν πᾶσαν, τὰ δὲ ἱερὰ	τῶν	θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι. Ὁ μὲν
[6, 19]	μάχῃ κρατησάντων. (Ὁ δὲ τρίτος	τῶν	θησαυρῶν καὶ ὁ τέταρτος ἀνάθημά
[6, 20]	τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ	τῶν	θησαυρῶν καὶ τοῦ ὄρους ἱερὸν
[6, 19]	Σκύλλιδος μαθητὴς ἐποίησε. (Τελευταῖος δὲ	τῶν	θησαυρῶν πρὸς αὐτῷ μέν ἐστιν
[6, 4]	ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν ὁ ἐκ	τῶν	Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ αὐτὸν ἤτοι
[6, 7]	Διός. Διαγόρου δὲ καὶ οἱ	τῶν	θυγατέρων παῖδες πύξ τε ἤσκησαν,
[6, 26]	Θέατρον καὶ Ἱερὸν Διονύσου. Ἑορτὴ	τῶν	Θυίων. Ἱερὸν Ἀθηνᾶς. Ἑρμοῦ ἄγαλμα.
[6, 26]	τὸν θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς	τῶν	Θυίων τὴν ἑορτὴν λέγουσιν. Ἀπέχει
[6, 2]	ς εξ αυτων, καθηκεν ες	των	ί ππων τὸ ν δρό
[6, 2]	Ἠλειος Θρασύ βουλος Αινέ ου	των	Ιαμιδων, ὸ ς καὶ Μαντινευσιν
[6, 20]	ὁ Ἀλκάθους ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου	τῶν	Ἱπποδαμείας γάμων ἕνεκα· ἅτε δὲ
[6, 21]	χῶμά ἐστιν ὑψηλόν, τῶν μνηστήρων	τῶν	Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον μὲν οὖν
[6, 20]	κατὰ τοῦτο (τὸ) χωρίον ἐς	τῶν	ἵππων ἀνειμένων τοὺς δρόμους καὶ
[6, 20]	τὴν διὰ τοῦ χώματος, τὸ	τῶν	ἵππων δεῖμα ὁ Ταράξιππος. Σχῆμα
[6, 20]	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον συμβαίνει	τῶν	ἵππων, ἔστ' ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις
[6, 12]	εἷς ἑκατέρωθεν ἕστηκε, καὶ ἐπὶ	τῶν	ἵππων καθέζονται παῖδες. Ὑπομνήματα δὲ
[6, 20]	αὐτῷ τὴν τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ	τῶν	ἵππων, ὅτε Ἄκαστος τὰ ἆθλα
[6, 20]	δρόμους καὶ ἡ ἄφεσίς ἐστι	τῶν	ἵππων. Παρέχεται μὲν οὖν σχῆμα
[6, 20]	οἱ ἐσιόντες ἐς τὸν ἀγῶνα	τῶν	ἵππων. Πρὸ δὲ τῶν ἁρμάτων
[6, 10]	τὸν ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ	τῶν	ἵππων τὰ ὀνόματα, Φοῖνιξ καὶ
[6, 20]	τοὺς ἵππους, πέτρας δὲ ὑπὲρ	τῶν	ἵππων τὴν καμπὴν ἀνεστηκυίας χρόαν
[6, 17]	ἐς λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ πιθανώτατα	τῶν	καθ' αὑτὸν γυναικὶ Συρακουσίᾳ χρημάτων
[6, 5]	ἡρώων θνητὸν γένος· ἀνθρώπων δὲ	τῶν	καθ' ἡμᾶς οὗτός ἐστιν ὁ
[6, 5]	δὴ κατὰ πρόκλησιν Περσῶν ἄνδρας	τῶν	καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους
[6, 11]	φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι τοῦ ὠκίστου	τῶν	καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι δρόμου νίκην.
[6, 10]	ὅτι ὁ Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος	τῶν	κατ' αὐτὸν χειρονομῆσαι πεφυκώς. Ἀποθανόντα
[6, 23]	ἀγυιὰ τὸ ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ	τῶν	κατασκόπων τῆς σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'
[6, 1]	αυτὸ ς Ἠλειος. Τού των	των	κατειλεγμέ νων ειργά σατο Αλυπος
[6, 5]	οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ	τῶν	κατειλεγμένων οἱ τὰ μὲν ἐπὶ
[6, 20]	τῶν ἁρμάτων ἢ καὶ ἵππων	τῶν	κελήτων, διήκει πρὸ αὐτῶν καλῴδιον
[6, 18]	τιμὴ γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ	τῶν	Λαμψακηνῶν τοῦ δήμου. Ὑπελίπετο δὲ
[6, 24]	καὶ οἰκοδομήσασθαι τὴν στοὰν ἀπὸ	τῶν	λαφύρων τῆς δεκάτης. (Ἔστι δὲ
[6, 25]	τῆς στοᾶς ὀπίσω τῆς ἀπὸ	τῶν	λαφύρων τῶν ἐκ Κορκύρας Ἀφροδίτης
[6, 18]	αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον πρεσβείας ὑπὲρ	τῶν	Λαψακηνῶν, καὶ τῆς πρὸς Θεόπομπον
[6, 20]	Ὁ δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ δοκεῖν)	τῶν	λόγων Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν εἶναι τοῦ
[6, 14]	τὸν ἀντίχειρα ἐς τὸ ἄνω·	τῶν	λοιπῶν δὲ ἀλλήλοις ἐπικειμένων κατὰ
[6, 5]	κακοῦ καὶ τρεπομένων ἐς φυγὴν	τῶν	λοιπῶν παρέστη καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι,
[6, 23]	παλαίσοντας ἔτι, ἐπὶ δὲ ἱμάντων	τῶν	μαλακωτέρων ταῖς πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ
[6, 21]	πρὸς τῷ ποταμῷ τάφος ἵππων	τῶν	Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ μνηστῆρα ἔχει
[6, 21]	πολὺ, γῆς χῶμά ἐστιν ὑψηλόν,	τῶν	μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον
[6, 6]	ναυσί· μεθυσθέντα οὖν ἐνταῦθα ἕνα	τῶν	ναυτῶν παρθένον βιάσασθαι, καὶ ὑπὸ
[6, 8]	οὗτος τὰ ὀνόματα ἐν Ὀλυμπίᾳ	τῶν	νενικηκότων. (Ἐς δὲ πύκτην ἄνδρα,
[6, 6]	καὶ ἐς τοὺς ἔπειτα φιλοτιμίαν,	τῶν	νικησάντων Ὀλυμπίασι τὰ ὀνόματα ἀναγράψας
[6, 24]	οἱ αἱρεθέντες ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ	τῶν	νομοφυλάκων, ὅσα ἐς τὸν ἀγῶνα
[6, 22]	Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ μὲν ἑκάστῃ	τῶν	νυμφῶν, Καλλιφάεια, καὶ Συνάλλαξις, καὶ
[6, 22]	πηλῷ καὶ αὐτὴν καὶ ὅσαι	τῶν	νυμφῶν παρῆσαν, καὶ τὸν Ἀλφειόν,
[6, 22]	καλοῦντες οὐ σφᾶς ἐν καταλόγῳ	τῶν	Ὀλυμπιάδων γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ
[6, 7]	ἀνδρὸς ἐπιθεμένη γυμναστοῦ σχῆμα ἐπὶ	τῶν	Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν.
[6, 22]	ἐς τὴν Πύλον ταύτην ἔχειν	τῶν	Ὁμήρου, Γένος δ' ἦν ἐκ
[6, 5]	ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν τοῦ ἑτέρου	τῶν	ὄπισθεν ποδῶν, τὰς χηλὰς κατεῖχεν
[6, 16]	Λύσιππος Ἠλεῖος, καταπαλαίσας τοὺς ἐσελθόντας	τῶν	παίδων· Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε
[6, 4]	τε πύκτης, τοὺς ἐλθόντας κρατήσας	τῶν	παίδων, ὄνομα δέ οἱ ἦν
[6, 3]	Καὶ τῷ μὲν τοὺς συνθέοντας	τῶν	παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ πεντάθλου
[6, 23]	ἐς τοὺς ὤμους, καὶ ἐν	τῶν	παλαιστρῶν μιᾶς τύπος Ἔρωτα ἔχων
[6, 21]	μνῆμα, καὶ τὸν Πέλοπα, ἡνίκα	τῶν	Πισαίων ἔσχε τὴν ἀρχήν, φασὶν
[6, 20]	παρήκουσαν ἐς πλέον τὴν ἑτέραν	τῶν	πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ τῆς μείζονος
[6, 25]	πω γένεια, τόν τε ἕτερον	τῶν	ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ ἑτέρῳ, καὶ
[6, 11]	ἐς αὐτὸν ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ	τῶν	πολιτῶν, ἀνήρ τις αὐτῶν δόκιμος
[6, 12]	δέ ἐστιν ἡ εἰκὼν τέχνη	τῶν	Πολυκλέους παίδων. Τούτων μὲν δὴ
[6, 3]	μελετῆσαι πένταθλον, ἵνα δὴ ἐκ	τῶν	πόνων ὑγιής τε καὶ ἄνοσος
[6, 3]	Ἑλληνικὸν γνωρίμους. (Μεταπεσόντων δὲ αὖθις	τῶν	πραγμάτων, καὶ Κόνωνος κεκρατηκότος τῇ
[6, 19]	ἀνατεθῆναι δὲ ὑπὸ Λοκρῶν φησι	τῶν	πρὸς Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ, Πατροκλέα
[6, 19]	ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων	τῶν	πρὸς τῇ Ἀττικῇ. Γελώων. (Ἔστι
[6, 19]	ποιήσειεν ἐν τοῖς λόγοις Λοκρῶν	τῶν	πρὸς τῇ Φωκίδι καὶ ἄλλας
[6, 22]	αὐτῶν Πανταλέων ὁ Ὀμφαλίωνος παρὰ	τῶν	προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων
[6, 7]	Θεασάμενος δὲ καὶ τούτους, ἐπὶ	τῶν	Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ τὰς εἰκόνας,
[6, 24]	Θνητὸν δὲ εἶναι τὸ γένος	τῶν	Σιληνῶν, εἰκάσαι τις ἂν μάλιστα
[6, 5]	ὀλίγον τε ἔμενε τὸ διαφυγὸν	τῶν	Σκοτουσσαίων, καὶ αὖθις ὑπὸ ἀσθενείας
[6, 24]	ἐπιχώριοι τοὺς ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα.	Τῶν	στοῶν δὲ ἡ πρὸς μεσημβρίαν
[6, 5]	σπήλαιον γὰρ οἵ τε ἄλλοι	τῶν	συμποτῶν καὶ ὁ Πουλυδάμας ἐσῆλθεν
[6, 7]	τοῖς ἀθληταῖς σιτία τυρὸν ἐκ	τῶν	ταλάρων εἶναι. Τούτου μὲν δὴ
[6, 4]	ὑπὸ τῇ Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων	τῶν	ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν
[6, 2]	ππων τὸ ν δρό μον	των	τελεί ων τοὺ ς πώ
[6, 11]	δὲ ἀπῆλθεν ἐξ ἀνθρώπων, ἀνὴρ	τῶν	τις ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ, παρεγίνετο
[6, 10]	αὐτῶν ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους	τῶν	τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί οἱ τὸν
[6, 1]	καὶ αυτὸ ς Ἠλειος. Τού	των	των κατειλεγμέ νων ειργά σατο
[6, 22]	ἐπενεγκεῖν τὸ ἔπος· Πυλίων γὰρ	τῶν	ὑπὲρ νήσου τῆς Σφακτηρίας οὐ
[6, 13]	τοῖς Ἠλείων γράμμασιν ἡ νίκη	τῶν	Φειδώλα παίδων. (Ταῦτα μὲν δὴ
[6, 14]	κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν ὑπὸ ἰσχύος	τῶν	φλεβῶν τὴν χορδήν. Λέγεται δὲ
[6, 5]	ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν ἄλλους τε	τῶν	φρονησάντων ἐπὶ ἰσχύι, καὶ Πουλυδάμαντα
[6, 24]	τούτων εἶναι τὸν ἀστράγαλον παίγνιον.	Τῶν	Χαρίτων δὲ ἐν δεξιᾷ ἄγαλμά
[6, 16]	βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐς Νεμείων ἀγῶνα	τῶν	χειμερινῶν ἀπέδωκεν Ἀργείοις. (Τοῦ δὲ
[6, 4]	Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων τοῦ ἀνταγωνιζομένου	τῶν	χειρῶν ἔκλα, καὶ οὐ πρότερον
[6, 5]	πρόσω. Λαβόμενος γὰρ τῇ ἑτέρᾳ	τῶν	χειρῶν ὄπισθε τοῦ ἅρματος, ὁμοῦ
[6, 16]	τοῦ Δημητρίου, τῇ δὲ ἑτέρᾳ	τῶν	χειρῶν τὸν Φίλιππον στεφανοῦσα αὐτόν·
[6, 11]	ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ τὸν ἕτερον	τῶν	ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν παρ' αὑτόν.