HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PAUSANIAS, Le Tour de la Grèce, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


τ  =  340 formes différentes pour 2975 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[6, 4]   Μουνοπάλης νικῶ δὶς Ὀλύμπια Πύθιά  τ'   ἄνδρας, Τρὶς Νεμέᾳ, τετράκις δ'
[6, 2]   ού τε Σικελιώ της, ού  τ'   εκ Ναυπά κτου, δηλό ς
[6, 19]   ἀνάθημα τόν τε θησαυρὸν καὶ  τὰ   ἀγάλματα εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ,
[6, 24]   Ἡλίῳ πεποίηται καὶ Σελήνῃ λίθου  τὰ   ἀγάλματα· καὶ τῆς μὲν κέρατα
[6, 4]   τε ἕνεκα καὶ τῆς ἐς  τὰ   ἀγάλματα τοῦ Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ
[6, 20]   ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστος  τὰ   ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί.
[6, 1]   τω λό γω τω ες  τὰ   αναθή ματα, τὸ μετὰ τουτο
[6, 23]   Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος. (Ἐν δὲ Ἤλιδι  τὰ   ἄξια μνήμης γυμνάσιόν ἐστιν ἀρχαῖον,
[6, 17]   τοῦ ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν δὴ  τὰ   ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον
[6, 18]   ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους τοῦ Κρητός.  Τὰ   ἀρχαιότατα ἀθλητῶν ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ
[6, 15]   δὲ οἱ Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς  τὰ   ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος
[6, 19]   Καρπίαν Ἰβήρων πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι  τὰ   ἀρχαιότερα Ταρτησσόν. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ
[6, 6]   ταῖς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ  τὰ   αὐτὰ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα
[6, 10]   ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ  τὰ   αὐτὰ ἔχων τοῖς ἐφ' ἡμῶν,
[6, 16]   τοῦ μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ  τὰ   αὐτὰ Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο.
[6, 20]   Ταράξιππον. (Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ  τὰ   αὐτὰ νομίζουσιν ἐς τὸν Ταράξιππον,
[6, 19]   δὲ οὗτοι ἦσαν, οὐ κατὰ  τὰ   αὐτὰ παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν. (Ἐμὲ
[6, 6]   Λοκρίδος ἄχρι τοῦ Καικίνου κατὰ  τὰ   αὐτὰ τοῖς ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι·
[6, 11]   θεσμοὺς γράψας φονικοὺς, ὑπερώρισε καὶ  τὰ   ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν τι ἐξ
[6, 18]   Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν  τὰ   βασιλέως τοῦ Περσῶν φρονησάντων,
[6, 10]   εἰκόνα ἀνέθηκεν Κλεοσθένης οὗτος.  Τὰ   γὰρ Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου καὶ
[6, 26]   διπλάσιον κανθάρων μέγιστος,  τὰ   δὲ ἄλλα εἴκασται τοῖς ἀράχναις,
[6, 3]   πείθεσθαι δὲ πᾶσιν οὐκέτι ἀνάγκη.  Τὰ   δὲ ἄλλα, ὁποῖα τὰ συμβάντα
[6, 18]   Λίβυος, εἴη παῖς Κρατισθένης.  Τὰ   δὲ ἀναθήματα αὐτῷ τὰ ἐς
[6, 19]   τῆς μάχης ἐποίησαν οἱ Μεγαρεῖς.  Τὰ   δὲ ἀναθήματα ἐκ παλαιοῦ σφᾶς
[6, 12]   Συρακουσίων μετὰ τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα.  Τὰ   δὲ ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν,
[6, 21]   χώρας, τὰ μὲν παρόντα Ἠλείοις,  τὰ   δὲ ἐξ ἀρχῆς οἱ αὐτοὶ
[6, 19]   οἱ ἐν τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ.  Τὰ   δὲ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι γράμματα
[6, 25]   ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι.  Τὰ   δὲ ἐπὶ τῇ χελώνῃ τε
[6, 6]   δὴ ἐμαχέσατο πρὸς τὸν Ἥρωα.  Τὰ   δὲ ἐς αὐτὸν εἶχεν οὕτως.
[6, 6]   δὴ ἐς τούτους εἶχεν οὕτω.  Τὰ   δὲ ἐς Εὔθυμον τὸν πύκτην,
[6, 8]   Ἀζᾶνος Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε.  Τὰ   δὲ ἐς Πρόμαχον τὸν Δρύωνος
[6, 9]   παῖδας πάλῃ Σπαρτιάτης Κρατῖνος ἐποίησε.  Τὰ   δὲ ἐς τὸ ἅρμα τὸ
[6, 7]   καὶ σὺν τῷ δικαίῳ δρᾶσαι.  (Τὰ   δὲ ἐς τοῦ Δωριέως τὴν
[6, 26]   ἐστιν ἐφ' ἡμῶν Λάρισος·  τὰ   δὲ ἔτι ἀρχαιότερα ἄκρα σφίσι
[6, 2]   εικό να ενταυθα έ στησε.  Τὰ   δε Ἠλεί ων ες τοὺ
[6, 18]   ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν πᾶσαν,  τὰ   δὲ ἱερὰ τῶν θεῶν σφισιν
[6, 5]   βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ,  τὰ   δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ
[6, 2]   ν Ἰώ νων ά ριστοι,  τά   δε μὲ ν λέ γει
[6, 15]   Ἑρμοκράτης τοῦ Κλειτομάχου πατήρ.  Τὰ   δὲ οἱ ἐς δόξαν ἦν
[6, 10]   παρὰ τὸ ζυγόν, κατὰ μὲν  τὰ   δεξιὰ Κνακίας, ἐν δὲ τῇ
[6, 11]   προεδήλωσεν λόγος ἤδη μοι  τὰ   δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν, Εὔθυμόν τε
[6, 2]   εν ουδενὶ του τυρά ννου  τὰ   δωρα ηγού μενος, ανειπεν αυτὸ
[6, 26]   καὶ ξένοι κατώμνυντο ἔχειν κατὰ  τὰ   εἰρημένα· ἐπεὶ αὐτός γε οὐκ
[6, 24]   ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι τις ἂν  τὰ   εἰρημένα· ῥόδον μὲν καὶ μυρσίνην
[6, 20]   ὕσπληγος. Βωμὸς δὲ ὠμῆς πλίνθου,  τὰ   ἐκτὸς κεκονιαμένος, ἐπὶ ἑκάστης Ὀλυμπιάδος
[6, 19]   θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα εἶναι  τὰ   ἐν αὐτῷ, λέγει τὸ ἐπίγραμμα.
[6, 23]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' Γυμνάσιον Ἤλιδος καὶ  τὰ   ἐν αὐτῷ μνμημνς ἄξια. Βουλευτήριον
[6, 18]   Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα ἀνευρών, ὃς  τὰ   ἐν Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ ὅσα
[6, 24]   Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ μνῆμα Πύρρωνος.  Τὰ   ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ
[6, 7]   μὲν τότε ἐκ Ῥόδου περὶ  τὰ   ἐντὸς Πελοποννήσου χωρία· συλληφθέντα δὲ
[6, 19]   Καὶ ἀσπίς ἐστιν ἐπίχαλκος γραφῇ  τὰ   ἐντὸς πεποικιλμένη, καὶ κράνος τε
[6, 24]   τοὺς κίονας, τῇ δὲ ἐς  τὰ   ἐπέκεινα τῆς ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ
[6, 18]   αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς.  Τὰ   ἔπη δὲ τὰ ἐς Ἀλέξανδρον
[6, 21]   δὲ ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου, κατὰ  τὰ   ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους
[6, 19]   δὲ Αὐτονόμου τῷ παιδί, φησι  τὰ   ἐπὶ τοῦ πόλου γράμματα. Αἱ
[6, 15]   εἰκὼν ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ  τὰ   ἐπὶ τῷ βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ
[6, 22]   ὅτι οἱ τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι  τὰ   ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ θεῷ
[6, 24]   ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς  τὰ   ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα
[6, 5]   Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος  τὰ   ἔργα) πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα,
[6, 22]   τῆς ἐν τῇ Ἠλείᾳ δῆλα  τὰ   ἐρείπια κατὰ τὴν ἐξ Ὀλυμπίας
[6, 2]   καὶ ό τι Σά μιοι  τὰ   ες αθλητὰ ς καὶ επὶ
[6, 18]   ἐστιν εὑρηκώς. Τὰ ἔπη δὲ  τὰ   ἐς Ἀλέξανδρον οὔ μοι πιστά
[6, 9]   καὶ τοῖς πρότερον ἐγὼ  τὰ   ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος
[6, 9]   τε Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ  τὰ   ἐς δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ' ὅτῳ
[6, 13]   Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι  τὰ   ἐς δόξαν καὶ ἀνὴρ Λύκιος
[6, 6]   ἐς τὰς νίκας αὐτῷ καὶ  τὰ   ἐς δόξαν ὑπάρχοντα τὴν ἄλλην.
[6, 24]   Χάρισιν ἱερὸν, καὶ ξόανα ἐπίχρυσα  τὰ   ἐς ἐσθῆτα, πρόσωπα δὲ καὶ
[6, 20]   τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ  τὰ   ἐς ἱππικήν (καὶ ὄνομα Ὠλένιον
[6, 18]   Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ  τὰ   ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου
[6, 4]   εἴπερ τις καὶ ἄλλος ἀγαθὸς  τὰ   ἐς πλαστικήν. Διδαχθῆναι δὲ παρὰ
[6, 6]   οὔ με εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν  τὰ   ἐς τὰς νίκας αὐτῷ καὶ
[6, 12]   ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ  τὰ   ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα·
[6, 17]   ἐν Θεσσαλίᾳ τυραννήσας, Πολυκράτους, οὐ  τὰ   ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι,
[6, 26]   ταὐτὰ ἔχει τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα  τὰ   ζῷα τρέφουσιν οἱ Σῆρες οἴκους
[6, 22]   τὴν Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ  τὰ   ἤδη λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ
[6, 20]   δὲ ὄρος τὸ Κρόνιον κατὰ  τὰ   ἤδη λελεγμένα μοι παρὰ τὴν
[6, 13]   μὴν τῷ γε ἐπιγράμματι καὶ  τὰ   Ἠλείων ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ
[6, 17]   ἔφοδον ἐν τῇ Ἄλτει κατὰ  τὰ   ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ
[6, 5]   ἐς τὸ τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς  τὰ   Ἡρακλέους ἔργα, ὅτι καὶ Ἡρακλέα
[6, 12]   ἄρτι ἐς τὸν πόλεμον, ἑλέσθαι  τὰ   Καρχηδονίων ἤρεσε. Μετὰ δὲ οὐ
[6, 7]   Ῥοδίου καί τῶν ἀπ' ἐκείνου.  Τὰ   κατά Δωριέα τὸν Διαγόρου. Ἀθλητῶν
[6, 9]   ἀνδριάντες. Γέλωνος τοῦ Γελώου ἅρμα.  Τὰ   κατὰ Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ Αἰγινήτῃ
[6, 8]   μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς εἰς λύκον.  Τὰ   κατὰ τὴν Τιμάνθους τελευτήν. Τά
[6, 8]   Τὰ κατὰ τὴν Τιμάνθους τελευτήν.  Τά   κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους δὲ Πελληνέως
[6, 20]   δὲ ἐν αὐταῖς οἰκήματα. Ταῦτα  τὰ   κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ
[6, 7]   ἁπάντων ἀνὴρ εἷς φρονήσας οὗτος  τὰ   Λακεδαιμονίων φαίνεται, ὥστε καὶ ἐναυμάχησεν
[6, 19]   Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ ἐσθῆτός ἐστι  τὰ   λοιπὰ καὶ τῷ Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος.
[6, 23]   (Ἐκ δὲ τοῦ γυμνασίου πρὸς  τὰ   λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς τε
[6, 6]   ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς  τὰ   μάλιστα ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ ἐς
[6, 18]   τὰ πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ  τὰ   μάλιστα θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον τὸν
[6, 7]   τούτοις. Γνάθωνα δὲ καὶ ἐς  τὰ   μάλιστα, ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι νέον,
[6, 6]   καὶ τὸ εἶδος ἅπαν ἐς  τὰ   μάλιστα φοβερός, λύκου δὲ ἀμπίσχετο
[6, 18]   αὐτοὺς τῇ ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει  τὰ   μέγιστα ἐργάσασθαι. Οἱ δὲ ἅτε
[6, 6]   τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ.  (Τὰ   μὲν δὴ ἐς τούτους εἶχεν
[6, 5]   Ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων οἱ  τὰ   μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ
[6, 21]   δὲ πρὸς Ἀρκάδας τῆς χώρας,  τὰ   μὲν παρόντα Ἠλείοις, τὰ δὲ
[6, 6]   ἐσελθὼν θεάσασθαι. Ὡς δὲ εἶδε,  τὰ   μὲν πρῶτα ἐς οἶκτον, δεύτερα
[6, 13]   δύο στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας.  Τὰ   μέντοι ἐπιφανέστατα ἐς δρόμον Λεωνίδᾳ
[6, 10]   αὐτὸς ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν Εὐαγόρας·  τὰ   Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 3]   τῷ Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα ἐς  τὰ   νεῦρα, καὶ αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ
[6, 9]   τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι. Τέλος δὲ  τὰ   ξύλα τῆς κιβωτοῦ καταρρήξαντες, ὡς
[6, 13]   νήσου. Τὸν δὲ καιρὸν, ἐπὶ  τὰ   οἰκεῖα τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ
[6, 20]   αὐταῖς οἰκήματα. Ταῦτα τὰ κληρωτὰ  τὰ   οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς
[6, 20]   καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ  τὰ   Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν
[6, 22]   προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων  τὰ   Ὀλύμπια. (Ταύτας τὰς ὀλυμπιάδας καὶ
[6, 6]   ἔπειτα φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι  τὰ   ὀνόματα ἀναγράψας ἐν τῷ γυμνασίῳ
[6, 8]   δὲ Ἑλλανοδίκης, ἔγραψε καὶ οὗτος  τὰ   ὀνόματα ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν νενικηκότων.
[6, 10]   (Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ τῶν ἵππων  τὰ   ὀνόματα, Φοῖνιξ καὶ Κόραξ· ἑκατέρωθεν
[6, 20]   μαντείας κομίσαι φασὶ τῆς Ἱπποδαμείας  τὰ   ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ
[6, 21]   Κυδωνίας ναός. Οὗτος μὲν οὐ  τὰ   πάντα ἐστὶ σῶς, βωμὸς δὲ
[6, 18]   ἐς μνήμην. Βασιλέα γὰρ οὐ  τὰ   πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ τὰ
[6, 22]   ὑπῆρχεν ἐξ ἀρχῆς ἐς Λετριναίους)  τὰ   παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν
[6, 6]   ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι) πυνθάνεται  τὰ   παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν τε
[6, 22]   ἐστιν ἐν αὐτῷ χαλκῆ: ὀστᾶ  τὰ   Πέλοπος ἐν τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι.
[6, 14]   ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου.  Τά   περὶ τῆς ἰσχύος τε καὶ
[6, 14]   τις ξένων καὶ ἄλλως  τὰ   πολεμικὰ ἀγαθὸς Πύθης ἔοικε.
[6, 24]   οἱ κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι  τὰ   πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ
[6, 12]   ἐστί. Καί μοι τοῦ λόγου  τὰ   πρότερα οὔτε τῶν ἐς Ἄρατον,
[6, 20]   ἐπὶ τῷ βωμῷ χαλκοῦς κεῖται,  τὰ   πτερὰ ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ
[6, 12]   πολὺ δυνάμει τε εἶναι νομίζων  τὰ   Ῥωμαίων ἐχυρώτερα καὶ βεβαιότερα ἅμα
[6, 2]   ειργά σατο καὶ τω παιδὶ  τὰ   ς εικό νας Δαί δαλος
[6, 1]   κατειλεγμέ νων ειργά σατο Αλυπος  τὰ   ς εικό νας Σικυώ νιος,
[6, 5]   τῷ Ξέρξου, τὰς ἀγούσας καμήλους  τὰ   σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι πολλάκις οἱ
[6, 3]   ἀνάγκη. Τὰ δὲ ἄλλα, ὁποῖα  τὰ   συμβάντα ἦν ἐς τὸν Οἰβώταν,
[6, 9]   Δελφοὺς ἐρησομένους, ὁποῖα ἐς Κλεομήδην  τὰ   συμβάντα ἦν. (Τούτοις χρῆσαι τὴν
[6, 26]   βάθρου. (Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα  τά   τε ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς
[6, 20]   ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή,  τά   τε δὴ ἅρματα καταγνύουσιν ὡς
[6, 26]   ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν  τά   τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι,
[6, 14]   ἄγουσιν, ἐς τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ  τὰ   τῆς ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι
[6, 2]   ν δημον έ χει νενικηκό  τα.   (Του δὲ Λί χα πλησί
[6, 3]   ὡσαύτως οἱ πάντες ἄνθρωποι θεραπεύουσι  τὰ   ὑπερέχοντα τῇ ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[6, 3]   Μήδοις. Ἐμοὶ μὲν οὖν λέγειν  τὰ   ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενα ἀνάγκη, πείθεσθαι
[6, 6]   τὴν καλλίστην. (Τοῖς μὲν δὴ  τὰ   ὑπὸ τοῦ θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι
[6, 5]   ἀπέδοτο καὶ παῖδας, μισθὸν εἶναι  τὰ   χρήματα τοῖς ξένοις. (Αὕτη Σκοτουσσαίοις
[6, 11]   λέγοντες ὡς καὶ ποιήσασιν αὐτοῖς  τὰ   χρησθέντα διαμένοι τὸ ἐκ τῶν
[6, 16]   Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο. Καὶ  τάδε   ἄλλα φησὶ τὸ ἐς αὐτὸν
[6, 5]   γεγόνασιν ἐπιφανεῖς νῖκαι· Πουλυδάμαντι δὲ  τάδε   ἀλλοῖα παρὰ τοὺς ἐπὶ τῷ
[6, 21]   αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν ἔχοντες κατὰ  τάδε.   Διαβάντων δὲ ποταμὸν Ἐρύμανθον κατὰ
[6, 3]   ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ καὶ  τάδε   ἐπιλέγει, τῆς ἵππου τε Ἠλείοις
[6, 10]   δὴ οὕτως· Εὐτελίδας καὶ Χρυσόθεμις  τάδε   ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες
[6, 16]   Ἐπὶ δὲ τῷ Πυττάλῳ καὶ  τάδε   ἔτι λέγουσιν, ὡς γενομένης πρὸς
[6, 3]   δὲ ἐπὶ τῷ Εὐπολέμῳ καὶ  τάδε·   ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ τοῦ
[6, 2]   σαντα ανέ δησεν αυτὸ ς  ταινί   α· καὶ επὶ τού τω
[6, 1]   τὸ δὲ αιτει τὴ ν  ταινί   αν. Ἐνί κησε δὲ ο
[6, 1]   έ χει οι τη δεξια  ταινί   αν. (Παρὰ δὲ αυτω παιδί
[6, 4]   (Ὁ δὲ παῖς ἀναδούμενος  ταινίᾳ   τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι καὶ
[6, 14]   κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ εἰ  ταινίαν   περιθεῖτο στέφανον· κατέχων δὲ
[6, 20]   μιᾶς Ἱπποδαμείας ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ,  ταινίαν   τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν
[6, 20]   συμμαχήσοντα Ἠλείοις. Οἱ δὲ ἐν  ταῖς   ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον
[6, 20]   ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἔστι  ταῖς   γυναιξὶν ἔσοδος, αἳ θύουσι τῇ
[6, 24]   δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ  ταῖς   γυναιξὶν οἴκημα ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις,
[6, 18]   τοὺς Ἑλλήνων, μὴν αὐτοῦ  ταῖς   δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν ἐναντία ἐργάσασθαι.
[6, 17]   ἐν δὲ Ἰσθμῷ μία ἐπὶ  ταῖς   δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν Πτολεμαίου
[6, 23]   ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς  ταῖς   δέκα τε καὶ διακοσίαις. (Ἐν
[6, 14]   Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν πρὸς  ταῖς   ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ τε ἔδοξεν
[6, 6]   ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ πρὸς  ταῖς   ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ τὰ
[6, 6]   χρήματα. Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ  ταῖς   ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν τῷ θεῷ
[6, 12]   δευτέρῳ τῆς (ἕκτης) ὀλυμπιάδος ἐπὶ  ταῖς   εἴκοσι καὶ ἑκατόν, ἣν Κυρηναῖος
[6, 1]   τει δευτέ ρα πρὸ ς  ταις   εκατό ν. (Ἀπὸ τού του
[6, 5]   ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ  ταῖς   ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα
[6, 4]   Τὴν τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ  ταῖς   ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν
[6, 24]   ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα  ταῖς   ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα τὸν πέπλον
[6, 18]   Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου μιᾷ πρὸς  ταῖς   ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται μὲν
[6, 10]   νῖκαι· Δαμαρέτῳ μὲν πέμπτῃ ἐπὶ  ταῖς   ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον
[6, 26]   ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην ᾖ,  ταῖς   θύραις τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς
[6, 21]   τῶν ἄλλων, ὀνόματα δὲ αὐτοῦ  ταῖς   ἵπποις Παρθενίαν τε εἶναι καὶ
[6, 12]   Πόλεων γὰρ τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ  ταῖς   μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ τὰ
[6, 6]   δὲ καὶ ἐς Τεμέσαν ὁμοῦ  ταῖς   ναυσί· μεθυσθέντα οὖν ἐνταῦθα ἕνα
[6, 19]   τὸ ἀρχαῖον. δὲ ὅρμος  ταῖς   ναυσὶ χειροποίητος καὶ Ἀδριανοῦ βασιλέως
[6, 14]   δύο ἐγένοντο πεντάθλου, καὶ ἴσαι  ταῖς   νίκαις αἱ εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'
[6, 3]   καί οἱ καὶ ἀνδριάντες ἴσοι  ταῖς   νίκαις εἰσὶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ
[6, 7]   ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν ἐνάτῃ πρὸς  ταῖς   ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ
[6, 1]   νος τε αυτης, καὶ επὶ  ταις   Ὀλυμπικαις νί καις, πρό τερον
[6, 18]   πυγμῇ τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα ἐπὶ  ταῖς   πεντήκοντα· καὶ Ὀπουντίου Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς
[6, 23]   ἐπὶ δὲ ἱμάντων τῶν μαλακωτέρων  ταῖς   πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν
[6, 15]   (Παγκρατίου μὲν οὖν μιᾷ πρὸς  ταῖς>   τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν
[6, 22]   Ὀλυμπιάδων γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ  ταῖς   τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν Πανταλέοντος
[6, 13]   ἔσχεν. Ὅτι δὲ ἐν δύο  ταῖς   ὑστέραις ἐς χάριν τὴν Ἱέρωνος
[6, 25]   ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ ἑτέρῳ, καὶ  ταῖς   χερσὶν ἀμφοτέραις ἐπὶ δόρατι ἠρεισμένος·
[6, 15]   ἄνευ μεγάλων πόνων καὶ ἰσχυρᾶς  ταλαιπωρίας   ἐγένοντο αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ'
[6, 19]   τὸν σταθμόν, ὅτι πεντακόσια εἴη  τάλαντα,   ἐς δὲ τοὺς ἀναθέντας, Μύρωνα
[6, 6]   ἱερὰν ἐς τὸν θεὸν ζημίαν,  τάλαντον   δὲ βλάβης τῆς ἐς Εὔθυμον,
[6, 6]   ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι τῷ Θεαγένει  τάλαντον   μὲν ἱερὰν ἐς τὸν θεὸν
[6, 7]   ἀθληταῖς σιτία τυρὸν ἐκ τῶν  ταλάρων   εἶναι. Τούτου μὲν δὴ Πυθαγόρας
[6, 6]   δεῖμα ἀπὸ τοῦ δαίμονος ἐς  τἄλλα   ἦν οὐδέν. Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο
[6, 8]   δὴ οὕτως· Υἱὸς Δινύτα Δάμαρχος  τάνδ'   ἀνέθηκεν Εἰκόν' ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος
[6, 20]   ὕσπληγες αἱ ἐν τῇ δευτέρᾳ  τάξει·   διὰ πάντων τε κατὰ τὸν
[6, 13]   οἳ δ' ἂν ἐν ἑκάστῃ  τάξει   κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις θέουσι
[6, 20]   τοὺς εἰληχότας ἑστάναι τὴν δευτέραν  τάξιν,   καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες
[6, 14]   ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ Ἀδαμάτα  Ταραντῖνος,   σταδίου λαβὼν καὶ διαύλου νίκην,
[6, 10]   Ἴκκος δὲ Νικολαί̈ δα  Ταραντῖνος   τόν τε Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν
[6, 3]   Πύρρου δὲ τοῦ Αἰακίδου καὶ  Ταραντίνων   ἐς τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον
[6, 20]   καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι ἑτέρωθι  Ταράξιπποι.   Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ δὲ ὄρος
[6, 20]   τὰ αὐτὰ νομίζουσιν ἐς τὸν  Ταράξιππον,   ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι τάφον
[6, 20]   γενέσθαι σφίσιν ἵλεων εὔχονται τὸν  Ταράξιππον.   (Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ τὰ
[6, 20]   τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι τὸν  Ταράξιππον·   καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι
[6, 20]   φόνῳ μήνιμα ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι  Ταράξιππον,   ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ
[6, 20]   (Ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἰσθμῷ  Ταράξιππος   Γλαῦκος Σισύφου. Γενέσθαι δὲ
[6, 20]   Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς καλούμενος  Ταράξιππος.   Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών.
[6, 20]   Ἀλλὰ γὰρ ἐν Ὀλυμπίᾳ  Ταράξιππος   πολὺ δή τι ὑπερηρκώς ἐστιν
[6, 20]   τὸ τῶν ἵππων δεῖμα  Ταράξιππος.   Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς ἐστι·
[6, 20]   ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε,  ταράσσεσθαι   δὲ καὶ ὕστερον τοῖς πᾶσι
[6, 20]   καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει  ταραχή,   τά τε δὴ ἅρματα καταγνύουσιν
[6, 20]   παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν·  ταραχθεῖσι   δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι τοῖς
[6, 20]   Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου  ταραχθῆναι   μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι
[6, 19]   Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός. Περὶ  Ταρτησοῦ   ποταμοῦ καὶ πόλεως. Θησαυρὸς Καρχηδονίων.
[6, 19]   τῷ Ἠλείων ἐστίν, οὐκ οἶδα.  (Ταρτήσσιον   δὲ εἶναι ποταμὸν ἐν χώρᾳ
[6, 19]   ἑώρων εἰργασμένους· εἰ δὲ καὶ  Ταρτήσσιος   χαλκὸς λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστίν,
[6, 19]   πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι τὰ ἀρχαιότερα  Ταρτησσόν.   (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ
[6, 5]   στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου,  τὰς   ἀγούσας καμήλους τὰ σιτία ἐλυμήναντο.
[6, 12]   ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα·  τὰς   δὲ ἐξ ἀρχῆς τε ὑπὸ
[6, 8]   πυγμῇ καὶ οὗτος ἀναγορευθεὶς παίδων.  Τὰς   δέ σφισιν εἰκόνας, τὴν μὲν
[6, 10]   παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν·  τὰς   δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ
[6, 16]   πάλης τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ  τὰς   δύο Πυθικὰς ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός
[6, 9]   ἐστι τῆς νίκης τρίτη πρὸς  τὰς   ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ
[6, 17]   Φιλίνου τοῦ Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν  τὰς   εἰκόνας αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν,
[6, 12]   Συρακούσιος. (Μετὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος  τὰς   εἰκόνας Ἀρεὺς Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων
[6, 7]   ἐπὶ τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ  τὰς   εἰκόνας, Διαγόραν καὶ τὸ ἐκείνου
[6, 14]   τὸ ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος  τὰς   ἐν τῇ κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν
[6, 19]   παρὰ τὰς Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν  τὰς   ἐν τῷ Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ
[6, 26]   Οἱ μίτοι δέ, ἀφ' ὧν  τὰς   ἐσθῆτας ποιοῦσιν οἱ Σῆρες, ἀπὸ
[6, 19]   τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη παρὰ  τὰς   Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν τὰς ἐν
[6, 14]   ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ Σικυώνιος  τὰς   ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας ἕξ, μόνος
[6, 21]   ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ Οἰνομάῳ  τὰς   ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν. Ὅροι δὲ
[6, 20]   δὲ καὶ ὕστερον τοῖς πᾶσι  τὰς   ἵππους. Ἠξίου δὲ οὗτος Αἰγύπτιος,
[6, 21]   Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ ἐπικατασφάξαι μὲν  τὰς   ἵππους τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι
[6, 24]   ἀγορὰ τοῖς Ἠλείοις οὐ κατὰ  τὰς   Ἰώνων, καὶ ὅσαι πρὸς Ἰωνίᾳ
[6, 21]   τοῦ Οἰνομάου, κατὰ τὰ ἔπη  τὰς   μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους Πορθάονος,
[6, 6]   εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν τὰ ἐς  τὰς   νίκας αὐτῷ καὶ τὰ ἐς
[6, 13]   στήλη λέγουσα τοῦ Λακεδαιμονίου Χιόνιδος  τὰς   νίκας. Εὐηθείας μὲν δὴ μετέχουσι
[6, 22]   ἀλγημάτων παντοίων ἰάματα. Καλεῖσθαι δὲ  τὰς   νύμφας ἀπὸ Ἴωνος λέγουσι τοῦ
[6, 7]   Νεμείων δὲ ἀποδέουσαι μιᾶς ἐς  τὰς   ὀκτώ· λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 22]   ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια. (Ταύτας  τὰς   ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν
[6, 20]   ἐς τὰς τοῦ τείχους οἰκοδομίας  τὰς   πέτρας. δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ
[6, 18]   ὄνομα τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς  τὰς   πόλεις. Καὶ αὐτός τε συγγεγραφὼς
[6, 26]   εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι  τὰς   προσεχεῖς αὐτῇ νέμονται νήσους, Ἄβασαν
[6, 20]   τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς  τὰς   τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας.
[6, 19]   πρόσωπον καὶ ἄκρους πόδας καὶ  τὰς   χεῖρας ἐλέφαντος εἰργασμένος. (Ἐν δὲ
[6, 14]   ὑπὸ φρονήματος Μίλων καθίησι  τὰς   χεῖρας ἐς τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί
[6, 5]   καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι, καὶ ἀνέσχε  τὰς   χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων τῷ
[6, 5]   τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν ποδῶν,  τὰς   χηλὰς κατεῖχεν ἄκρας, καὶ πηδῶντα
[6, 5]   ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ τῷ Πουλυδάμαντι  τὰς   χηλάς. Λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 13]   τοῦ λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη  τὰς   Χιόνιδος τοῦ Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα.
[6, 2]   διετέ θησαν πά ντων φιλοτιμό  τατα   Ἑλλή νων πρὸ ς ί
[6, 5]   βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ ἀγριώτατον  ταῦρον   λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν
[6, 5]   ἀνίει, πρίν γε δὴ  ταῦρος   ὀψέ ποτε καὶ ἐς ἅπαν
[6, 9]   τὴν πάλην, καὶ ὡς ἐοικὸς  Ταυροσθένει   φάσμα ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας
[6, 9]   ἐξ Ἄργους. Λέγεται δὲ, ὡς  Ταυροσθένην   καταπαλαίσειεν Χείμων τὸν Αἰγινήτην,
[6, 9]   Χείμων τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς  Ταυροσθένης   τῇ Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι
[6, 1]   νασι δέ σφισιν ου κατὰ  ταυτὰ   αι νικαι, αλλὰ τω μὲ
[6, 25]   χειρῶν τε ἄκρων καὶ ποδῶν·  ταῦτα   δέ οἵ ἐστι λίθου λευκοῦ.
[6, 18]   θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι. μὲν  ταῦτα   ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε πρὸς
[6, 26]   τοῦ ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ  ταῦτα   Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν τις τῷ
[6, 26]   εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας.  Ταῦτα   Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες,
[6, 19]   τὸν δράκοντα· κέδρου μὲν καὶ  ταῦτα,   Θεοκλέους δὲ ἔργα τοῦ Ἡγύλου·
[6, 10]   καὶ κνημῖδας ἐπὶ τοῖς ποσί.  Ταῦτα   μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό
[6, 6]   Λύκβαντα ἐπὶ τῇ γραφῇ γράμματα.  Ταῦτα   μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο εἰρήσθω.
[6, 4]   Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν τάφου.  (Ταῦτα   μὲν δὴ καὶ ἐν τοῖς
[6, 26]   δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν εἶναι.  (Ταῦτα   μὲν δὴ οὕτω λέγεται. Ἀνδρὶ
[6, 13]   νίκη τῶν Φειδώλα παίδων.  (Ταῦτα   μὲν δὴ οὕτως ἔχοντα ἴστω
[6, 17]   Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ ῥήτορος.  (Ταῦτα   μὲν δὴ τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ
[6, 3]   Ἐφέσῳ παρὰ τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ.  Ταῦτα   μέν ἐστιν ἔχοντα οὕτω τὸν
[6, 26]   κατὰ ταὐτὰ ἔχει τοῖς ἀράχναις.  Ταῦτα   τὰ ζῷα τρέφουσιν οἱ Σῆρες
[6, 20]   ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς οἰκήματα.  Ταῦτα   τὰ κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν
[6, 8]   παγκρατιαστὴν Πελληνέα προσέσται μοι καὶ  ταῦτα   τῷ ἐς Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου
[6, 14]   (Περιέδει τῷ μετώπῳ χορδὴν κατὰ  ταὐτὰ   δὴ καὶ εἰ ταινίαν περιθεῖτο
[6, 9]   ἅρμα τὸ Γέλωνος οὐ κατὰ  ταὐτὰ   δοξάζειν ἐμοί τε παρίστατο καὶ
[6, 15]   οὗτος καὶ Συρακουσῶν εἴη κατὰ  ταὐτὰ   ἐκείνῳ τύραννος. (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ
[6, 26]   καὶ πόδας ἀριθμὸν ὀκτὼ κατὰ  ταὐτὰ   ἔχει τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα τὰ
[6, 23]   ὃν Ἠλεῖοι καὶ Ἀθηναῖοι κατὰ  ταὐτὰ   Ἠλείοις Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε
[6, 3]   δῆλα ὡς καὶ οὗτος κατὰ  ταὐτὰ   Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται
[6, 20]   ἀπ' αὐτῆς αὐγὴ κατὰ  ταὐτὰ   καὶ εἰ πῦρ, ἐνεποίει φόβον
[6, 21]   τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ  ταύταις   ταφῆναι) καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ
[6, 20]   χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ οἱ κατὰ  ταύτας   ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι· θέοντές
[6, 22]   ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια.  (Ταύτας   τὰς ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς
[6, 18]   καὶ ἦν, ἀνερρήθη· τῇ ἐπὶ  ταύτῃ   δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ τοῦ
[6, 24]   μοίρας τρεῖς οἱ κίονες. Ἐν  ταύτῃ   διημερεύουσι τὰ πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι·
[6, 22]   ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ θεῷ  ταύτῃ   καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον τοῖς περὶ
[6, 21]   Λευκυανίτου πεποίηται, καὶ ποταμὸς παρέξεισι  ταύτῃ   Λευκυανίας· ἐκδίδωσι μὲν οὖν καὶ
[6, 11]   τὴν δὲ ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ  ταύτῃ   παγκρατιάζων Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι
[6, 7]   τὴν εἰκόνα, τὴν δὲ ἐφεξῆς  ταύτῃ,   πένταθλον Ἠλεῖον Πυθοκλέα, Πολύκλειτός ἐστιν
[6, 26]   δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν οἱ  ταύτῃ   περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον
[6, 4]   τῇ Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων τῶν  ταύτῃ,   στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν παισίν.
[6, 7]   ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ ἐφεξῆς  ταύτῃ   συνέβη τὸν Θέαντον· καί σφισιν
[6, 21]   γῆς ἔσῃ τῆς Πισαίας. (Ἐν  ταύτῃ   τῇ χώρᾳ λόφος ἐστὶν ἀνήκων
[6, 24]   οὐ κίονες, ἀλλὰ τοῖχος  ταύτῃ   τὸν ὄροφον ἀνέχων ἐστίν· ἀνάκεινται
[6, 24]   τοῦ Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ  ταύτῃ   τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν ἐς
[6, 5]   ἅπαν ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς  ταύτῃ   τῷ Πουλυδάμαντι τὰς χηλάς. Λέγεται
[6, 20]   Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν  ταύτην   ἄλλοτε (ἄλλη( ν) λαμβάνουσα παρὰ
[6, 13]   καὶ ἀναθεῖναί οἱ τὴν ἵππον  ταύτην   ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ καὶ τοῦ
[6, 22]   καὶ ἔπος ἐς τὴν Πύλον  ταύτην   ἔχειν τῶν Ὁμήρου, Γένος δ'
[6, 23]   τὴν πόλιν κατὰ τὴν ἀγυιὰν  ταύτην   καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν
[6, 19]   Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν θησαυρὸν λέγουσα.  Ταύτην   Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι τὴν νίκην Ἀθήνῃσιν
[6, 24]   τὸ μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ μία·  ταύτην   ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν οἱ Ἠλεῖοι.
[6, 4]   γὰρ δὴ ἐνίκησεν Σώστρατος  ταύτην)   οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ Ἠλεῖοι, διότι
[6, 21]   Ἡρακλέους τὴν δίκην ἔσχε. (Κατὰ  ταύτην   τὴν ἐπώνυμον τοῦ λῃστοῦ δειράδα,
[6, 22]   ἐς Ἦλιν ἀπὸ τῆς Πύλου.  Ταύτην   τὴν Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ
[6, 24]   χαλεπῶς, ἅτε αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ  ταύτην   τὴν στοὰν ἰόντι ἐς τὴν
[6, 13]   καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ οὐ πέρα  ταύτης   ἐστὶν ἐν τοῖς Ἠλείων γράμμασιν
[6, 5]   Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ δεύτερον,  ταύτης   ἔτει δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ
[6, 8]   κρατήσειε καὶ ἅρματι ἐπὶ Ὀλυμπιάδος  ταύτης,   λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστὶ
[6, 19]   τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς οἰκίας  ταύτης·   καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ κέρατί
[6, 9]   (Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ πρὸ  ταύτης   Κλεομήδην φασὶν Ἀστυπαλαιέα, ὡς Ἴκκῳ
[6, 22]   γὰρ δὴ διὰ τῆς χώρας  ταύτης   Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην
[6, 19]   αὐτῆς παρήκει τὸ Κρόνιον. Ἐπὶ  ταύτης   τῆς κρηπῖδός εἰσιν οἱ θησαυροί,
[6, 22]   εἶναι τὴν Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ  ταύτης   τραφῆναι τὴν Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων
[6, 21]   Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ ταύταις  ταφῆναι)   καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ ποταμῷ
[6, 10]   πεφυκώς. Ἀποθανόντα δὲ οἱ Καρύστιοι  ταφῆναί   φασιν αὐτὸν ἐν νήσῳ καλουμένῃ
[6, 24]   τις ἂν μάλιστα ἐπὶ τοῖς  τάφοις   αὐτῶν. Ἐν γὰρ τῇ Ἑβραίων
[6, 20]   Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι  τάφον   ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ τὰ
[6, 24]   δὲ ὑπὲρ τοῦ Ἀχιλλέως τὸν  τάφον·   καὶ ταύτῃ τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι
[6, 21]   ἐστὶ καὶ πρὸς τῷ ποταμῷ  τάφος   ἵππων τῶν Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ
[6, 21]   ὑψηλόν, τῶν μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας  τάφος.   Οἰνόμαον μὲν οὖν ἐγγὺς ἀλλήλων
[6, 21]   δυσμάς. (Διαβάντων δὲ τὸν Κλάδεον  τάφος   τε Οἰνομάου, γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον
[6, 22]   ὅσον τε στάδιον ἀπὸ τοῦ  τάφου   σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν
[6, 4]   ἐν Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν  τάφου.   (Ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἐν
[6, 9]   οὐχ οἷά τε ἦν συμβαλέσθαι·  τάχα   δ' ἂν Αἰγινήταις τισὶν ἐπιχώριος
[6, 20]   θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ  τε   ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ
[6, 22]   ἐς Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς  τε   ἀγομένην τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν,
[6, 18]   ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός  τε   Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ τὴν ἐνάτην
[6, 2]   νί κην των ά λλων  τε   Ἀκαρνά νων καὶ των εξ
[6, 25]   ἐπίχρυσον, πλὴν προσώπου καὶ χειρῶν  τε   ἄκρων καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ
[6, 26]   (Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα τά  τε   ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς καὶ
[6, 6]   κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ ἀνέμων ἔς  τε   ἄλλας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ
[6, 7]   ἐκείνου γένος. Οἱ δὲ συνεχεῖς  τε   ἀλλήλοις καὶ ἐν κόσμῳ τοιῷδε
[6, 5]   οὗτος. Ἐς σπήλαιον γὰρ οἵ  τε   ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ
[6, 4]   πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ ὑπό  τε   Ἀμφικτυόνων καὶ δὶς ὑπὸ Ἠλείων,
[6, 15]   Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ διαύλου  τε   ἀνάκειται καὶ ὅπλου νίκῃ. Παρὰ
[6, 11]   ἐννέα, καὶ Ἰσθμίων δέκα παγκρατίου  τε   ἀναμὶξ καὶ πυγμῆς. Ἐν Φθίᾳ
[6, 7]   γε πυκτεύων Ἀλκαίνετος ἔν  τε   ἀνδράσι καὶ πρότερον ἔτι ἐπεκράτησεν
[6, 14]   ἐξ αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ ἔν  τε   ἀνδράσιν ἓξ, καὶ μία ἐνταῦθα
[6, 24]   Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ  τε   ἀνδρὸς καὶ ἐς βέβαιον ὁμολογίαν
[6, 6]   Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ αὐτῇ πυγμῆς  τε   ἀνελέσθαι καὶ παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο
[6, 16]   κρατήσαντα, καὶ Νελαί̈ δαν σταδίου  τε   ἀνελόμενον καὶ ὅπλου στέφανον, Ἠλείους
[6, 21]   ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί  τε   ἄνεμον τετραμμέναι Λίβα καὶ ἡλίου
[6, 15]   τὸν Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ παγκρατίῳ  τε   ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου μὲν
[6, 5]   καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα οὖσα) τούτους  τε   ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς ἐν κύκλῳ
[6, 24]   δὲ πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς  τε   ἀπὸ ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ ἀγυιαῖς
[6, 20]   Αὐγέαν καὶ Ἠλείους στρατείας αὐτόν  τε   ἀποθανεῖν καὶ τὸν ἵππον ἐφ'
[6, 6]   Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι τέμενός  τε   ἀποτεμομένους οἰκοδομήσασθαι νεὼν, διδόναι δὲ
[6, 17]   πεντάθλου γέγονε νίκη. καὶ Ἡραία  τε   Ἀρκάδων ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ
[6, 9]   ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης τό  τε   ἅρμα καὶ αὐτῷ τῷ Γέλωνι
[6, 15]   (Μετὰ δὲ τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς  τε   αὖθις Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ
[6, 1]   σκαν, ες τὸ γέ νος  τε   αυτης, καὶ επὶ ταις Ὀλυμπικαις
[6, 6]   τὴν πυγμήν· καὶ ἐπ' ἐκείνης  τε   αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς μετ'
[6, 20]   κατὰ τοῦτο τοὺς ἵππους φόβος  τε   αὐτίκα ἰσχυρὸς ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως
[6, 11]   ἀγάλματα ἱδρυμένα Θεαγένους, καὶ νοσήματά  τε   αὐτὸν ἰώμενον, καὶ ἔχοντα παρὰ
[6, 3]   ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν  τε   αὐτὸν καὶ Ἐτεόνικον, καὶ Φάρακα,
[6, 23]   Ἠλείοις, καὶ ἐπιδείξεις ἐνταῦθα λόγων  τε   αὐτοσχεδίων καὶ συγγραμμάτων ποιοῦνται παντοίων·
[6, 18]   πατρίδος, ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ  τε   αὐτῷ καὶ ἔτι Φιλίππῳ πρότερον
[6, 12]   καὶ ἔτι πρότερον τὸν ὁμώνυμόν  τε   αὐτῷ καὶ τοῦ πατρὸς πατέρα,
[6, 20]   ἠρίον ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ  τε   αὐτῷ τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ
[6, 20]   δεινόν· καὶ αὐτοῖς ἐπᾴδουσι θηρία  τε   ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι
[6, 15]   τὸ ἐπ' αὐτῷ φησιν· εἰρήνην  τε   γὰρ Ἀχαιοῖς ποιῆσαι καὶ Ἠλείοις
[6, 6]   ὅντινα ἐξέβαλεν Εὔθυμος, χρόαν  τε   δεινῶς μέλας καὶ τὸ εἶδος
[6, 20]   τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή, τά  τε   δὴ ἅρματα καταγνύουσιν ὡς ἐπίπαν
[6, 8]   ἑκάστης τείνοντα τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί  τε   δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ τῷ
[6, 20]   ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι· θέοντές  τε   δὴ γίνονται κατὰ τοὺς εἰληχότας
[6, 15]   πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν τραύματα. Λέγει  τε   δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως ἐσκληθέντος
[6, 13]   ἐς πλέον τὸν δρόμον, φθάνει  τε   δὴ ἐπὶ τοὺς Ἑλλανοδίκας ἀφικομένη
[6, 11]   συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς Τιμοσθένει. Ἔνατόν  τε   δὴ ἔτος εἶναι τῷ παιδὶ,
[6, 16]   οὐ πόρρω τῆς εἰκόνος Ἑλλάς  τε   δὴ καὶ Ἦλις παρὰ τὴν
[6, 14]   καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός  τε   δὴ Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ
[6, 20]   πρὸ τοῦ στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν  τε   δὴ οἱ Ἀρκάδες, καὶ τὸ
[6, 14]   χεῖρας ἐς τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί  τε   δὴ οἱ σφῆνες, καὶ ἐχόμενος
[6, 6]   τὴν ἔφοδον τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα  τε   δὴ τῇ μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο
[6, 11]   γὰρ τῷ ἀγάλματι αὐτόν) ἀνασπάσαι  τε   δὴ τὸ ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ
[6, 21]   ἐκ Φολόης τοῦ ὄρους. Διαβήσῃ  τε   δὴ τὸ ἀπὸ τούτου τὸν
[6, 2]   παρ' αυτω κειται διατετμημέ νος  τε   δί χα, καὶ φαί νων
[6, 7]   τοῦ Ἀλκαινέτου τοῖς υἱοῖς, Γνάθων  τε   Διπαιεὺς τῆς Μαιναλέων χώρας καὶ
[6, 4]   πεντάκις ἐνίκησε πυκτεύων, καὶ Πυθοῖ  τε   δὶς καὶ δὶς ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 14]   Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ Ἠλείῳ νῖκαί  τε   δύο ἐγένοντο πεντάθλου, καὶ ἴσαι
[6, 16]   εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει σταδίου  τε   ἐγένετο ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ νίκη·
[6, 14]   πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ  τε   ἔδοξεν εἶναι νέος, καὶ οὐκ
[6, 2]   εικό νι, ως γέ νος  τε   εί η Μιλή σιος, και
[6, 8]   τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν  τε   εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον, καὶ ἐπὶ
[6, 10]   δὲ ὁμοῦ τοῖς ἵπποις αὑτοῦ  τε   εἰκόνα καὶ τὸν ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται
[6, 15]   πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν. Ἒστι δὲ  τε   εἰκὼν ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ
[6, 16]   Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός  τε   εἰκὼν ἐν ἀνδράσι πυγμῇ νενικηκότος·
[6, 20]   (διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται) τῆς  τε   Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ ἔσοδος ἐς
[6, 15]   Ἠλείου Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου, πάλης  τε   εἰληφότος καὶ παγκρατίου στέφανον ἐπὶ
[6, 21]   δὲ αὐτοῦ ταῖς ἵπποις Παρθενίαν  τε   εἶναι καὶ Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ
[6, 21]   Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν τις Λακεδαιμόνιόν  τε   εἶναι καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ
[6, 10]   πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα  τε   εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων. Οὐ
[6, 12]   Μετὰ δὲ οὐ πολὺ δυνάμει  τε   εἶναι νομίζων τὰ Ῥωμαίων ἐχυρώτερα
[6, 20]   δὲ ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν  τε   εἶναι τοῖς ἱππεύουσι καὶ οὐκ
[6, 7]   τὸ παγκράτιον· (οὗτοι μὲν ἀδελφοί  τέ   εἰσι καὶ Διαγόρου παῖδες. Ἐπὶ
[6, 26]   δὴ τοῦ Αἰθιόπων γένους αὐτοί  τέ   εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι
[6, 16]   Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας πυγμῇ· Λεωνίδας  τε   ἐκ Νάξου τῆς ἐν τῷ
[6, 6]   τοῦ Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο  τε   ἐκ τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς
[6, 24]   μοῖραν τῆς λείας λέγουσι, λαβεῖν  τε   ἐκ τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ
[6, 2]   Στρά του πρωτος Ξενά ρκης  τε   εκαλειτο Φιλανδρί δου. Λακεδαιμό νιοι
[6, 22]   οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ δὲ οἰκήματά  τε   ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος
[6, 20]   ἔσοδον· διὰ δὲ αὐτῆς τούς  τε   Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς τὸ στάδιον
[6, 11]   (Πολλαχοῦ δὲ καὶ ἑτέρωθι ἔν  τε   Ἕλλησιν οἶδα καὶ παρὰ βαρβάροις
[6, 5]   δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον  τε   ἔμενε τὸ διαφυγὸν τῶν Σκοτουσσαίων,
[6, 13]   ὁμοῦ καὶ ἥκιστον· καὶ δολίχου  τε   ἐν ἡμέρᾳ τῇ αὐτῇ καὶ
[6, 12]   ἐπιχώριον τοῖς Λίβυσι, καὶ αὐτόν  τε   ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι πρότερον
[6, 9]   δοκεῖν) τῶν δοκιμωτάτων Ναυκύδους,  τε   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ἐς
[6, 3]   παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ πεντάθλου  τε   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων τρεῖς
[6, 16]   ἀθλητὴς Παιάνιος Δαματρίου, πάλης  τε   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ τὰς δύο
[6, 16]   τὸ ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων  τε   ἐν παισὶν ἐπὶ τῷ ἱππίῳ.
[6, 16]   ἤρθη τὸ ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων  τε   ἕνεκα καὶ διὰ τὴν Δημητρίου
[6, 4]   οὗτος ἐς τὸν λόγον, Φειδίου  τε   ἕνεκα καὶ τῆς ἐς τὰ
[6, 8]   εἰσιν ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης  τε   ἐξ αὐτῆς Μαινάλου, νίκας τὴν
[6, 14]   ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς  τε   ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ
[6, 22]   Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ ὅσον  τε   ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος
[6, 6]   τὰ παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν  τε   ἐπεθύμησεν ἐς τὸν ναὸν, καὶ
[6, 4]   Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν, ὅτι ἐν βαρβάρῳ  τε   ἐπέλαβεν αὐτὸν τὸ χρεὼν, καὶ
[6, 6]   ἐς τὸν Εὔθυμον, ὡς γήρως  τε   ἐπὶ μακρότατον ἀφίκοιτο, καὶ ὡς
[6, 18]   Κρατισθένους χαλκοῦν ἅρμα· καὶ Νίκη  τε   ἐπιβέβηκε τοῦ ἅρματος, καὶ αὐτὸς
[6, 25]   ὄνομα τοῦ Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός  τε   ἐπίκλησις Σατράπης ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 20]   ἐπέκειντο οἱ Ἠλεῖοι, καὶ νίκην  τε   ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα τῷ
[6, 6]   καταδὺς ἐς θάλασσαν· καὶ γάμος  τε   ἐπιφανὴς Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις τοῖς
[6, 21]   τοῦ ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα  τε   ἐρείπια καὶ μάλιστα οἱ βωμοί.
[6, 15]   ἐχρήσατο ἐς τοὺς πύκτας θυμῷ  τε   ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι τῷ σώματι.
[6, 17]   ἀνασώσασθαι μελέτην λόγων πρῶτος ἠμελημένην  τε   ἐς ἅπαν, καὶ ἐς λήθην
[6, 7]   Δωριέα παρὰ σφᾶς ἀναχθῆναι, θυμῷ  τε   ἐς αὐτὸν καὶ ἀπειλαῖς ἐχρῶντο·
[6, 17]   ἔγραψεν ἀμφισβήτησιν· (ἀλλά γε ἐκείνου  τε   ἐς πλέον τιμῆς ἀφίκετο
[6, 15]   ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς  τε   (ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ τοὺς
[6, 5]   ἐν σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων τούς  τε   ἐς τὸ θέατρον συνειλεγμένους (ἔτυχε
[6, 7]   τὸν ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός  τε   ἕστηκε Μαντινεὺς σταδιοδρόμος, καὶ πύκτης
[6, 22]   δὲ ἐν τῇ πηγῇ καμάτων  τέ   ἐστι καὶ ἀλγημάτων παντοίων ἰάματα.
[6, 6]   δέ οἱ ἀνδριὰς τέχνη  τέ   ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς
[6, 12]   Ἀράτου ἀνδριάντες. (Πλησίον δὲ ἅρμα  τέ   ἐστι χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ ἀναβεβηκὼς
[6, 16]   Ὀλυνθίου Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός  τέ   ἐστιν ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ παρ'
[6, 16]   δύο Πυθικὰς ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός  τέ   ἐστιν Ἠλεῖος πεντάθλου λαβὼν στέφανον·
[6, 3]   χαλκοῦν καὶ Τιμόθεον ἐν Σάμῳ  τε   ἔστιν ἰδεῖν παρὰ τῇ Ἥρᾳ,
[6, 20]   τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα  τε   ἐσφέρει τῷ θεῷ, καὶ μάζας
[6, 11]   Τοὺς δὲ σύμπαντας στεφάνους τετρακοσίους  τε   ἔσχε καὶ χιλίους. (Ὡς δὲ
[6, 13]   τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν  τε   ἔσχεν Ἵππος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ποιήσαιο
[6, 25]   οὐκ ἔχων πω γένεια, τόν  τε   ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ
[6, 8]   Ὡς δὲ ἐπανήκων οὐχ οἷός  τε   ἔτι τεῖναι τὸ τόξον ἐγίνετο,
[6, 25]   Ἠλεῖοι δ' οὖν ὡς σφίσι  τε   εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν
[6, 20]   Ἱπποδαμείας ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν  τε   ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα
[6, 23]   τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς  τε   ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ παρὰ
[6, 3]   καὶ τάδε ἐπιλέγει, τῆς ἵππου  τε   Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια,
[6, 22]   δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί  τε   Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι
[6, 17]   οὐκ ἐπιφανέσιν ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν  τε   Ἠλεῖον, τέχνην τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου,
[6, 2]   ν εικό να Τιμοσθέ νης  τε   Ἠλειος έ στηκε σταδί ου
[6, 12]   καὶ τὸν Μοσχίωνος Ἱππόμαχον, γένος  τε   Ἠλείους καὶ πυγμῇ κρατήσαντας ἐν
[6, 22]   ὡς πεντήκοντα Ὀλυμπίας σταδίους κώμη  τε   Ἠλείων Ἡράκλεια καὶ πρὸς αὐτῇ
[6, 10]   μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό  τε   Ἠλείων καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν
[6, 21]   τε καὶ πατρίδας οὐχ οἷά  τε   ἦν πυθέσθαι μοι· τὸν δὲ
[6, 9]   καρπόν, ἐμοὶ μὲν οὐχ οἷά  τε   ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν
[6, 20]   δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις ἐπιστήμης  τε   ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητος. (Τὸ
[6, 7]   οἱ τῶν θυγατέρων παῖδες πύξ  τε   ἤσκησαν, καὶ ἔσχον Ὀλυμπικὰς νίκας·
[6, 19]   σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα τόν  τε   θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα εἶναι
[6, 1]   κρηπὶ ς, καὶ ά ρμα  τε   ί ππων, καὶ ανὴ ρ
[6, 24]   ῥόδον μὲν καὶ μυρσίνην Ἀφροδίτης  τε   ἱερὰ εἶναι καὶ οἰκεῖα τῷ
[6, 13]   κέλητι ἵππῳ νίκη, καὶ  τε   ἵππος ἐπὶ στήλῃ πεποιημένος, καὶ
[6, 4]   δὲ παρὰ τὸν Εὐάνθην ἀνήρ  τε   ἱπποτρόφος καὶ τὸ ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα
[6, 14]   οἱ τὴν ἅμιλλαν πρὸς ἀγενείους  τε   καὶ ἄνδρας, τὴν μὲν ἐκ
[6, 3]   δὴ ἐκ τῶν πόνων ὑγιής  τε   καὶ ἄνοσος ἀνὴρ εἴη· τῷ
[6, 11]   Ἀλέξανδρος Φιλίππου, καὶ Σέλευκός  τε   καὶ Ἀντίγονος· τοῖς μὲν δὴ
[6, 25]   ἐρεᾶν αὐτῷ καὶ ἀπὸ λίνου  τε   καὶ βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο τὸ
[6, 23]   Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς ταῖς δέκα  τε   καὶ διακοσίαις. (Ἐν τούτῳ τῷ
[6, 13]   τρεῖς δὲ ἐφεξῆς Ὀλυμπίασι σταδίου  τε   καὶ διαύλου νίκας ἔσχεν. Ὅτι
[6, 1]   αναθημά των δὲ ά λλων  τε   καὶ εικό νων συγγραφή Ουδὲ
[6, 22]   καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν τετάρτην  τε   καὶ ἑκατοστήν, τεθεῖσαν δὲ ὑπὸ
[6, 15]   Πυθοῖ νίκας καὶ ἐν Νεμέᾳ  τε   καὶ ἐν Ἰσθμῷ λαβόντα, οὗτοι
[6, 19]   Πύρρος καὶ οἱ παῖδες Λακράτης  τε   καὶ Ἕρμων ἐποίησαν. (κοδόμησαν δὲ
[6, 5]   δῶρα, ἀνέπεισεν αὐτὸν ἐς Σοῦσά  τε   καὶ ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι τὴν
[6, 25]   Τὰ δὲ ἐπὶ τῇ χελώνῃ  τε   καὶ ἐς τὸν τράγον παρίημι
[6, 26]   οἱ Σῆρες οἴκους κατασκευασάμενοι χειμῶνός  τε   καὶ θέρους ὥρᾳ ἐπιτηδείους. Τὸ
[6, 22]   Καλλιφάεια, καὶ Συνάλλαξις, καὶ Πηγαία  τε   καὶ Ἴασις, ἐν κοινῷ δέ
[6, 1]   μνή μην, καὶ ανδρων αθλητων  τε   καὶ ιδιωτων ομοί ως. Των
[6, 26]   καὶ τοῦ Μηνίου τὸ θέατρόν  τε   καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου; τέχνη
[6, 16]   δύο; ἐκλειφθέντα δὲ ἐκ Νεμείων  τε   καὶ Ἰσθμίων αὐτὸν, βασιλεὺς Ἀδριανὸς
[6, 14]   ἀνηγορεύθη δὲ καὶ ὕστερον Νεμέᾳ  τε   καὶ Ἰσθμῷ. Γεγονότα δὲ εἰκοσαετῆ
[6, 19]   τὰ ἐντὸς πεποικιλμένη, καὶ κράνος  τε   καὶ κνημῖδες ὁμοῦ τῇ ἀσπίδι.
[6, 21]   ἔτι δὲ Πελάγοντα καὶ Αἰόλιόν  τε   καὶ Κρόνιον. Οἱ δὲ καὶ
[6, 21]   δὲ Ἀλκάθουν Εὐρύαλος καὶ Εὐρύμαχός  τε   καὶ Κρόταλος. Τούτων μὲν οὖν
[6, 19]   θησαυρός, Ποθαίου τέχνη, καὶ Ἀντιφίλου  τε   καὶ Μεγακλέους. Ἀναθήματα δὲ ἐν
[6, 2]   ν ερί φων καὶ αρνων  τε   καὶ μό σχων εκ παλαιου
[6, 25]   δὴ Ἠλείοις καὶ Ἅιδου περίβολός  τε   καὶ ναός) ἀνοίγνυται μὲν ἅπαξ
[6, 25]   δὲ ἱερὸς τοῦ Ἅιδου περίβολός  τε   καὶ ναός (ἔστι γὰρ δὴ
[6, 1]   γει, καὶ Πυθοι καὶ Ισθμοι  τε   καὶ Νεμέ α. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[6, 4]   ἄλλας Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ  τε   καὶ Νεμείων ἀνῃρημένος, οὐχ Ἱμεραῖος
[6, 2]   καὶ Λυκινος, Ἀρκεσί λαό ς  τε   καὶ ο παις του Ἀρκεσιλά
[6, 7]   ἀνέλοιτο ἀκονιτί. Ἀνηγορεύοντο δὲ οὗτός  τε   καὶ Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες
[6, 21]   ὑπόμνημα ἐς τοὺς ἔπειτα ὅσων  τε   καὶ οἵων τὸν Οἰνόμαον κρατήσαντα
[6, 22]   ἀπελθεῖν οἴκαδε ἀπράκτους ἔπεισε δεήσεσί  τε   καὶ ὅρκοις. (Πύρρου δὲ τοῦ
[6, 18]   δὲ ἅτε θέοντες περὶ γυναικῶν  τε   καὶ παίδων καὶ αὐτῆς πατρίδος,
[6, 24]   εἶναι θεῶν· ἀστράγαλον δὲ μειρακίων  τε   καὶ παρθένων, οἷς ἄχαρι οὐδέν
[6, 21]   Κρόταλος. Τούτων μὲν οὖν γονέας  τε   καὶ πατρίδας οὐχ οἷά τε
[6, 21]   τῷ δρόμῳ τὸ χρεὼν Ἀριστόμαχόν  τε   καὶ Πρίαντα, ἔτι δὲ Πελάγοντα
[6, 15]   καὶ αὖθις ἐν ἀνδράσι πάλῃ  τε   καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα ἐπὶ ἡμέρας
[6, 12]   ἄνδρας ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ Νεμέᾳ  τε   καὶ Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ,
[6, 7]   ἄχαρι ἐργάζονται, παρόν σφισι πολλά  τε   καὶ σὺν τῷ δικαίῳ δρᾶσαι.
[6, 6]   Λύκα πηγή, πρὸς δὲ Ἡρῷόν  τε   καὶ Τεμέσα ἦν πόλις,
[6, 23]   ταὐτὰ Ἠλείοις Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός  τε   καὶ τῆς παιδός. Ἀχιλλεῖ δὲ
[6, 14]   Κροτωνιάτου. Τά περὶ τῆς ἰσχύος  τε   καὶ τῆς τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς
[6, 4]   ἀναθέντας εὕρισκον. Ἀρχιδάμου δὲ ἄλλων  τε   καὶ τῆς τελευτῆς (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 4]   στρατεύσασθαι, ἰδίᾳ κατ' ἀρετήν  τε   καὶ τόλμαν Ἀχαιῶν μόνος Ἀντιπάτρου
[6, 21]   ἡμῶν. Λέγουσι δὲ, ὡς ὁδοιπόρους  τε   καὶ τοὺς προσοικοῦντας Σαῦρος
[6, 1]   ς τε κειται, Πύ ρρου  τε,   καὶ Τρωί λος Αλκί νου.
[6, 21]   Οἰνομάου φονευθῆναι, καὶ Λυκοῦργον, Λάσιόν  τε   καὶ Χαλκώδοντα, καὶ Τρικόλωνον· ἀπόγονον
[6, 4]   Κορίνθιον, φοιτῆσαι δὲ ὡς Συάδραν  τε   καὶ Χάρταν Σπαρτιάτας. (Ὁ δὲ
[6, 14]   δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο τοὺς ἐμπίπτοντάς  τε   καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ τοῦ δίσκου.
[6, 9]   ἐκείνῳ δὲ Ἀριστοκλῆς Σικυώνιος, ἀδελφός  τε   Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ τὰ
[6, 10]   ἐφεξῆς· πεποίηται ἀνδριὰς ἀσπίδα  τε   κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχων τοῖς
[6, 20]   τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ πάντων  τε   κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον συμβαίνει
[6, 6]   τῆς γῆς Ἥρως, ἀφανίζεταί  τε   καταδὺς ἐς θάλασσαν· καὶ γάμος
[6, 14]   ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἐγένετο οἷός  τε   καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην τε ὄντα
[6, 1]   Κλεογέ νους, Δεινό λοχό ς  τε   κειται, Πύ ρρου τε, καὶ
[6, 9]   μετὰ τούτου τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς  τε   Μαινάλιος ἕστηκε παλαιστὰς καταβαλὼν παῖδας·
[6, 19]   αὐτῇ, Λουπίας φασὶ κειμένην Βρεντεσίου  τε   μεταξὺ καὶ Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι τὸ
[6, 22]   τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς Λετρίνους  τε   μετήγαγον, καὶ τῇ Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν
[6, 21]   Σαύρου καλουμένην δειράδα, τοῦ Σαύρου  τε   μνῆμα καὶ ἱερόν ἐστιν Ἡρακλέους,
[6, 14]   τοῦτο ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι πολύ  τε   νέμεται καὶ ἄφθονον. (Μίλωνι μὲν
[6, 2]   εγέ νοντο εν Νεμέ α  τε   νικαι και Ἰσθμοι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
[6, 16]   μάλιστα ἅλωσιν. Τίμωνι δὲ ἀγώνων  τε   νῖκαι τῶν ἐν Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν
[6, 8]   ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς ἀνηγορεύθη  τε   νικήσας καὶ ἀνέθηκε τὴν εἰκόνα.
[6, 18]   πρότερον γεγονότα ἐν γνώσει. Προσῄει  τε   Ἀναξιμένης, καὶ τὸν Ἀλέξανδρον,
[6, 26]   πεπλησμένους τοὺς λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων  τε   οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν αὐτοῖς
[6, 12]   ἅρμα, Καλάμιδος δὲ οἱ ἵπποι  τε   οἱ ἑκατέρωθεν, καὶ ἐπ' αὐτῶν
[6, 26]   τύχοιεν ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ αὐτοί  τε   οἱ ἱερεῖς, καὶ τῶν ἄλλων
[6, 21]   (Διαβάντων δὲ τὸν Κλάδεον τάφος  τε   Οἰνομάου, γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον λίθοις
[6, 26]   μέν γε τῆς πόλεως, ὅσον  τε   ὀκτὼ στάδια, ἔνθα τὴν ἑορτὴν
[6, 8]   πάλης ἐν παισὶν ὑπῆρξεν ἔν  τε   Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων νίκη. Γενόμενος
[6, 3]   τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον,  τε   Ὀλυμπικὴ νίκη καὶ Νεμείων γέγονεν
[6, 10]   Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος τόν  τε   Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν ἐπὶ πεντάθλῳ,
[6, 6]   δαίμονα οὐδένα ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά  τε   ὁμοίως τοὺς ἐν τῇ Τεμέσῃ
[6, 1]   αλλὰ τω μὲ ν ελλανοδικειν  τε   ομου καὶ ί ππων υπηρξεν
[6, 15]   ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς παλαῖσαί  τε   ὁμοῦ καὶ παγκρατιάσαι προθυμούμενον. (Γεγονυίας
[6, 9]   δοκεῖ) Γέλων οὗτος, πατρός  τε   ὁμωνύμου τῷ τυράννῳ καὶ αὐτὸς
[6, 14]   οἷός τε καταπαλαῖσαι Τιμασίθεον πολίτην  τε   ὄντα αὐτῷ, καὶ ἡλικίᾳ νέον,
[6, 19]   κειμένην. Τὸν δὲ ποταμὸν μέγιστόν  τε   ὄντα τῶν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ
[6, 22]   ἱεροῦ δὲ οὐ πόρρω οἴκημά  τε   οὐ μέγα καὶ κιβωτός ἐστιν
[6, 14]   (Ὕλλου δὲ τῆς εἰκόνος ἵππος  τε   οὐ μέγας ἔχεται χαλκοῦς, ὃν
[6, 3]   (Μετὰ δὲ τὸν Χαιρέαν Μεσσήνιός  τε   παῖς Σόφιος, καὶ ἀνὴρ Ἠλεῖος
[6, 6]   δὲ αὐτῷ καὶ Νεμείων ἔν  τε   παισὶ καὶ ἀγενείων ἑτέρα νίκη.
[6, 17]   δὲ Γοργίαν λόγων ἕνεκα ἔν  τε   πανηγύρει τῇ Ὀλυμπικῇ φασι, καὶ
[6, 9]   οὐ κατὰ ταὐτὰ δοξάζειν ἐμοί  τε   παρίστατο καὶ τοῖς πρότερον
[6, 6]   ἀρχαίας. Νεανίσκος Σύβαρις καὶ Κάλαβρός  τε   ποταμὸς καὶ Λύκα πηγή, πρὸς
[6, 26]   ἑκατὸν ἀφέστηκε, κεῖται δὲ τετραμμένη  τε   πρὸς Σικελίαν, καὶ ὅρμον παρεχομένη
[6, 15]   προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια παίδων  τε   πυγμῇ, καὶ αὖθις ἐν ἀνδράσι
[6, 4]   τοῦ Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός  τε   πύκτης, τοὺς ἐλθόντας κρατήσας τῶν
[6, 3]   ἀρετᾶς. Δῆλοι οὖν εἰσιν οἵ  τε   Σάμιοι καὶ οἱ ἄλλοι Ἴωνες,
[6, 26]   Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τά  τε   (σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι, καὶ
[6, 2]   ουδεὶ ς Μεσσή νιος, ού  τε   Σικελιώ της, ού τ' εκ
[6, 22]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ' (Προελθόντι δὲ ὅσον  τε   στάδιον ἀπὸ τοῦ τάφου σημεῖά
[6, 18]   ἐς τὰς πόλεις. Καὶ αὐτός  τε   συγγεγραφὼς ἦν, καὶ τὸ ἔχθος
[6, 6]   ἔρωτα αὐτῆς. Καὶ παῖς  τε   συνοικήσειν κατώμνυτο αὐτῷ σώσαντι αὐτὴν
[6, 1]   Τρωί λω δε) τελεί α  τε   συνωρί δι, καὶ πώ λων
[6, 13]   Ἐπὶ γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων  τε   τῇ ὠκύτητι ἀντήρκεσε, καὶ γεγόνασιν
[6, 24]   τοῦ γυμνασίου φέρει μὲν ἔς  τε   τὴν ἀγορὰν καὶ ἐπὶ τὸν
[6, 13]   ἧσσον θέουσα ἐν κόσμῳ περί  τε   τὴν νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ
[6, 17]   παρ' Ἀθηναίους. Καί τοι ἄλλα  τε   Τισίας ἐς λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ
[6, 8]   ἐν πολέμοις ἐστὶν ἔργα τῇ  τε   τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα
[6, 16]   ἀναθέντες. (Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν  τε   τὸν Δημητρίου πατέρα καὶ Σέλευκον
[6, 23]   αἱ γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα  τε   τοῦ Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς τιμὴν,
[6, 10]   ἔτι. (Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ, υἱῷ  τε   τοῦ Δαμαρέτου καὶ υἱωνοῖς, δύο
[6, 23]   αἱ τιμαί· χρόνος δὲ στεφάνου  τε   τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας
[6, 23]   ἕτερον, ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου  τε   τοῦ Σμυρναίου καὶ Ἠλείου Πολύκτορος
[6, 7]   δὲ ἄλλας Πυθοῖ, καὶ Ἰσθμίων  τε   τρεῖς, καὶ ἐν Νεμέᾳ πέντε.
[6, 19]   Ἀχελῷος καὶ Ἡρακλῆς ἐστιν, Ἄρης  τε   τῷ Ἀχελῴῳ βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ
[6, 12]   τὸ ἅρμα ἀνήρ ἐστιν ὁμώνυμός  τε   τῷ Δεινομένους, καὶ ἐν Συρακούσαις
[6, 15]   ὀλίγῳ τι πρότερον, ὡς ὁμώνυμός  τε   τῷ Δεινομένους Ἱέρων οὗτος
[6, 13]   τις. Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν Ἀγαθίνῳ  τε   τῷ Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ, Τηλεμάχῳ
[6, 3]   πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι  τε   τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο
[6, 5]   τὸ ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν ἄλλους  τε   τῶν φρονησάντων ἐπὶ ἰσχύι, καὶ
[6, 21]   (Προϊ όντι δὲ ἐντεῦθεν τό  τε   ὕδωρ τῆς Παρθενίας ἐστὶ καὶ
[6, 2]   εν Δελφοις καὶ εν Ἄργει  τε   υπηρξε καὶ εν Κορί νθω
[6, 12]   ἄγνωστα· τὰς δὲ ἐξ ἀρχῆς  τε   ὑπὸ ἀσθενείας ἀφανεστέρας, καὶ δι'
[6, 7]   καὶ ἀναχθέντα ἐς Σπάρτην, ἀδικεῖν  τε   ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταγνωσθῆναι, καὶ ἐπιβληθῆναί
[6, 26]   καὶ ἐμφορηθὲν τοῦ καλάμου, ῥήγνυταί  τε   ὑπὸ πλησμονῆς, καὶ ἀποθανόντος οὕτω
[6, 7]   πανηγύρεως τὸν πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν  τε   ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ
[6, 1]   Κυνί σκας εικώ ν, Ἀπελλου  τέ   χνη. Γέ γραπται δὲ καὶ
[6, 19]   οἱ πρὸς τῇ Ἀττικῇ θησαυρόν  τε   ᾠκοδομήσαντο, καὶ ἀναθήματα ἀνέθεσαν ἐς
[6, 4]   ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος, ἐκ Σικελίας  τε   ὢν γένος, καὶ ἀπὸ τῆς
[6, 7]   ἐν μὲν ἀνδράσιν Εὐκλῆς, Καλλιάνακτός  τε   ὢν καὶ Καλλιπατείρας τῆς Διαγόρου,
[6, 17]   Ἑρμησιάναξ Ἀγονέου, καὶ Εἰκάσιος Λυκίνου  τε   ὢν καὶ τῆς Ἑρμησιάνακτος θυγατρὸς,
[6, 11]   τὰ δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν, Εὔθυμόν  τε   ὡς κατεμαχέσατο τὸν πύκτην, καὶ
[6, 22]   τὴν τετάρτην τε καὶ ἑκατοστήν,  τεθεῖσαν   δὲ ὑπὸ Ἀρκάδων, ἀνολυμπιάδας οἱ
[6, 14]   μὲν γὰρ τὸν ἀγῶνα τὸν  τεθέντα   ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ ὄντα πω
[6, 23]   Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε  τεθῆναι   λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ Ὀξύλου στρατεύματος
[6, 19]   ἀκροθίνιον τῷ Διὶ ὑπὸ Μυόνων  τεθῆναι.   Οἵτινες δὲ οὗτοι ἦσαν, οὐ
[6, 9]   ὡς οὔτε ζῶντα Κλεομήδην οὔτε  τεθνεῶτα   εὕρισκον, ἀποστέλλουσιν ἄνδρας ἐς Δελφοὺς
[6, 1]   κλησιν λαβὼ ν Πολύ χαλκος,  τεθρί   ππω μὲ ν καὶ ουτος
[6, 17]   δὲ αὖθις ἐξ Ἤλιδος, Ἀρχίδαμος  τεθρίππῳ   νενικηκὼς καὶ Ἐπέραστός ἐστιν
[6, 1]   ρματι· ὀλυμπιά δι δὲ εκρά  τει   δευτέ ρα πρὸ ς ταις
[6, 8]   ἐπανήκων οὐχ οἷός τε ἔτι  τεῖναι   τὸ τόξον ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας
[6, 8]   ἰσχύος, τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάστης  τείνοντα   τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί τε δὴ
[6, 19]   ἄγαλμ' ἀνέθηκαν Ὀλυμπίῳ ἐκ Χερονήσου  Τεῖχος   ἑλόντες Ἀράτου, ἐπῆρχε δὲ Μιλτιάδης
[6, 19]   ὅτι μὴ θέατρον καὶ περίβολοι  τείχους   ἄλλο ἐλείπετο οὐδὲν Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς
[6, 22]   Πέλοπος ἐν τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι.  Τείχους   δὲ ἄλλου κατασκευάσματος ἐλείπετο
[6, 20]   καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς τοῦ  τείχους   οἰκοδομίας τὰς πέτρας. δὲ
[6, 23]   ὁδόν, ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται τοῦ  τείχους,   φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν ἔτι αὐτοί,
[6, 21]   δὲ ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν  τεκμαίροιτο   ἄν τις Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι
[6, 4]   Λυσίππου τοῦ ποιήσαντος τὴν εἰκόνα  τεκμαιρόμενον   τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ με
[6, 18]   χάριν, ἐξανδραποδίσασθαι μὲν γυναῖκας καὶ  τέκνα   Λαμψακηνῶν, καταβαλεῖν δὲ καὶ ἐς
[6, 20]   ἐπὶ τῷ μαστῷ, λέγειν ὡς  τέκοι   μὲν αὐτὴ τὸν παῖδα, διδοίη
[6, 14]   τῆς ἰσχύος τε καὶ τῆς  τελεθτῆς   αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου τοῦ βασιλέως.
[6, 1]   κας, τω Τρωί λω δε)  τελεί   α τε συνωρί δι, καὶ
[6, 2]   τὸ ν δρό μον των  τελεί   ων τοὺ ς πώ λους
[6, 16]   Γλαύκων οὗτος ἐπὶ ἅρματος  τελείου   δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ' Οἱ ἑτέρωθεν
[6, 10]   Εὐτελίδας καὶ Χρυσόθεμις τάδε ἔργα  τέλεσσαν   Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες ἐκ προτέρων.
[6, 14]   στέφανον· καὶ πλησίον τοῦ ἵππου  Τελέστας   ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·
[6, 14]   Σιλανίωνος δὲ ἔργον ἐστὶν  Τελέστας.   (Μίλωνα δὲ τὸν Διοτίμου πεποίηκε
[6, 19]   Διποίνου καὶ Σκύλλιδος μαθητὴς ἐποίησε.  (Τελευταῖος   δὲ τῶν θησαυρῶν πρὸς αὐτῷ
[6, 8]   εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ τοῦ  τελευταίου·   τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον τὸ
[6, 5]   Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο  τελευτή.   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ στιγμα. Ἕτεροι ἀνδριάντες ἀθλητῶν.
[6, 17]   φησὶν ἐπὶ τοῦ ἐπιγράμματος τῇ  τελευτῇ,   Τῶν δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν γένος
[6, 4]   βίου συνέπεσεν ἐν πολέμῳ τὴν  τελευτὴν   γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ
[6, 7]   δὲ ἐς τοῦ Δωριέως τὴν  τελευτήν,   ἐστιν ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ
[6, 20]   Σισύφου. Γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν  τελευτὴν   λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε
[6, 12]   τὴν Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον τυραννήσαντος  τελευτὴν   Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος
[6, 8]   λύκον. Τὰ κατὰ τὴν Τιμάνθους  τελευτήν.   Τά κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους δὲ
[6, 12]   οἱ βίου συνέβη γενέσθαι τὴν  τελευτὴν   ὑπὸ Δεινομένους, γένος μὲν Συρακουσίου,
[6, 4]   δὲ ἄλλων τε καὶ τῆς  τελευτῆς   (ἐμοὶ δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα ἐς
[6, 10]   Ἡραιέα, καὶ Ἐπικράδιον Μαντινέα, καὶ  Τέλλωνα   Θάσιον, καὶ Ἠλεῖον Ἀγιάδαν, ἐν
[6, 10]   ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη· τὸν δὲ  Τέλλωνα   ὅστις εἰργάσατο, οὐ μνημονεύουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 9]   ἔκαμνον ἀνοίγειν τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι.  Τέλος   δὲ τὰ ξύλα τῆς κιβωτοῦ
[6, 14]   ἄφθονον. (Μίλωνι μὲν δὴ τοιόνδε  τέλος   ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ τὸν Αἰακίδου
[6, 8]   ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει τὸ  τέλος   τοῦ βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ
[6, 12]   εἰσιν οἱ ἐς τὸ Ἀργολικὸν  τελοῦντες.   Τοῦ Ἀγησάρχου δέ ἐστιν
[6, 3]   τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν· Ἐν πολυθαήτῳ  τεμένει   Διὸς ὑψιμέδοντος Ἕστηκ' ἀνθέντων δημοσίᾳ
[6, 25]   Τῆς δὲ περιέχεται μὲν τὸ  τέμενος   θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς τοῦ
[6, 25]   ναός, τὸ δὲ ἐν ὑπαίθρῳ  τέμενος   οὐ πολὺ ἀφεστηκὸς ἀπὸ τοῦ
[6, 6]   δὲ Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι  τέμενός   τε ἀποτεμομένους οἰκοδομήσασθαι νεὼν, διδόναι
[6, 25]   θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς τοῦ  τεμένους   πεποίηται, καὶ ἐπὶ τῇ κρηπῖδι
[6, 6]   πρὸς δὲ Ἡρῷόν τε καὶ  Τεμέσα   ἦν πόλις, ἐν δέ
[6, 6]   ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι δὲ τὴν  Τεμέσαν   καὶ ἐς ἐμὲ ἀνδρὸς ἤκουσα
[6, 6]   δὲ (ἀφίκετο γὰρ ἐς τὴν  Τεμέσαν,   καί πως τηνικαῦτα τὸ ἔθος
[6, 6]   παράπαν ἐξ Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν  Τεμέσαν,   μὲν ἐκλιπεῖν οὐκ εἴα, τὸν
[6, 6]   πόλεων, ἀφικέσθαι δὲ καὶ ἐς  Τεμέσαν   ὁμοῦ ταῖς ναυσί· μεθυσθέντα οὖν
[6, 6]   τε ὁμοίως τοὺς ἐν τῇ  Τεμέσῃ   καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν ἡλικίαν·
[6, 6]   ἔτος αὐτῷ γυναῖκα τῶν ἐν  Τεμέσῃ   παρθένων τὴν καλλίστην. (Τοῖς μὲν
[6, 6]   ἔνδοξος. πρὸς τὸν ἐν  Τεμὲσσῃ   ἥρῳα Εὐθύμου μάχη. (Ἐν δὲ
[6, 17]   τῶν ἀνηκόντων ἐς μνήμην. Δημοκράτης  Τενέδιος,   καὶ Ἠλεῖος Κριάννιος· οὗτος μὲν
[6, 1]   ταις Ὀλυμπικαις νί καις, πρό  τερον   έ τι εδή λωσα εν
[6, 1]   ς του Ἀναξά νδρου πρό  τερον   έ τι στεφανωθηναι τὸ ν
[6, 1]   απά ντων εισὶ ν εστηκό  τες   ανδριά ντες, αλλὰ καὶ αποδειξά
[6, 26]   (Τρέφουσι δὲ αὐτὰ ἐπὶ μὲν  τέσσαρα   ἔτη παρέχοντες τροφήν σφισιν ἔλυμον·
[6, 21]   διορίζων, ὄνομα δέ οἱ Διάγων.  Τεσσαράκοντα   δὲ ἀπὸ τῆς Σαύρου δειράδος
[6, 15]   μὲν οὖν μιᾷ πρὸς ταῖς>  τεσσαράκοντα   καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν ἀνῃρημένος
[6, 22]   γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ ταῖς  τεσσαράκοντα   Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν Πανταλέοντος ὑπόνοιαν
[6, 3]   νίκας, τρεῖς δὲ ἀνείλετο Ἰσθμίων,  τέσσαρας   δὲ ἐν Νεμέᾳ, καὶ Ὀλυμπικὰς
[6, 13]   Λεωνίδᾳ Ῥοδίῳ ἐστίν. Ἐπὶ γὰρ  τέσσαρας   ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων τε τῇ ὠκύτητι
[6, 13]   δὴ ἐπὶ τῆς δευτέρας Καὶ  τέσσαρας,   ὡς ἕκαστοι συνταχθῶσιν ὑπὸ τοῦ
[6, 4]   μία δὲ ἐγένετο ἐν Δελφοῖς,  τέσσαρες   δὲ ἐν Ἰσθμῷ, καὶ Νεμείων
[6, 17]   δρόμου γεγόνασιν αὐτῷ νῖκαι πέντε,  τέσσαρες   δὲ Πυθοῖ, καὶ ἴσαι Νεμείων,
[6, 15]   ἀνθρώπων ἄχρι ἐμοῦ τῷ Γόργῳ  τέσσαρες   μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ γεγόνασιν ἐπὶ
[6, 20]   ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα  τεταγμένος   ἐπὶ τῷ δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ,
[6, 22]   ἀγῶνα ἔθεσαν ὁμοῦ τῷ Φείδωνι.  Τετάρτῃ   δὲ ὀλυμπιάδι καὶ τριακοστῇ στρατὸν
[6, 4]   μὴ ἀναγραφεῖσα ὑπὸ Ἠλείων ὀλυμπιὰς  τετάρτη   καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα τοῦ
[6, 15]   ἄνδρα Τιμόπτολιν Λάμπιδος Παλεῖς,  τετάρτη   Κεφαλλήνων μοῖρα. Οὗτοι δὲ οἱ
[6, 6]   οἱ πυγμῆς ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην  τετάρτῃ   πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ
[6, 4]   τρεῖς δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τὴν  τετάρτην   δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς ἑκατόν
[6, 22]   ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν  τετάρτην   τε καὶ ἑκατοστήν, τεθεῖσαν δὲ
[6, 19]   τρίτος τῶν θησαυρῶν καὶ  τέταρτος   ἀνάθημά ἐστιν Ἐπιδαμνίων. Ἒχει μὲν
[6, 23]   ὃς ἔχεται μὲν τοῦ μείζονος,  τετράγωνον   δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ τῷ σχήματι·
[6, 13]   Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν ἐχέτω.  Τετράκις   γὰρ δὴ ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο
[6, 4]   Πύθιά τ' ἄνδρας, Τρὶς Νεμέᾳ,  τετράκις   δ' Ἰσθμῷ ἐν ἀγχιάλῳ, Χίλων,
[6, 20]   πλευρὰ τῆς ἀφέσεως πλέον  τετρακοσίους   πόδας παρέχεται τοῦ μήκους, ᾠκοδόμηται
[6, 11]   νίκην. Τοὺς δὲ σύμπαντας στεφάνους  τετρακοσίους   τε ἔσχε καὶ χιλίους. (Ὡς
[6, 21]   αἱ οἰκήσεις, ἐπί τε ἄνεμον  τετραμμέναι   Λίβα καὶ ἡλίου δυσμάς. (Διαβάντων
[6, 26]   καὶ ἑκατὸν ἀφέστηκε, κεῖται δὲ  τετραμμένη   τε πρὸς Σικελίαν, καὶ ὅρμον
[6, 20]   ἄφεσις κατὰ πρῷραν νεώς·  τέτραπται   δὲ αὐτῆς τὸ ἔμβολον ἐς
[6, 5]   ἐπὶ Θεσσαλοὺς καὶ τὸν ποταμὸν  τέτραπται   τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα Πουλυδάμας
[6, 6]   Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ ἐς τοὺς  τέττιγας   παρέχεται θαῦμα. Οἱ μὲν γὰρ
[6, 6]   ἔτι οἱ ἐν τῇ Ῥηγίνῃ  τέττιγες   ἀφιᾶσι τὴν φωνήν. (Τούτου μὲν
[6, 6]   παρέχεται θαῦμα. Οἱ μὲν γὰρ  τέττιγες   οἱ ἐντὸς τῆς Λοκρίδος ἄχρι
[6, 6]   κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς ἄλλοις  τέττιξιν   ᾄδουσι· διαβάντων δὲ τὸν Καικίνην
[6, 4]   καὶ ἐς Ἱμέραν ἀφικόμενος πολιτείας  τετύχε·   καὶ πολλὰ εὕρετο ἄλλα
[6, 1]   έ ργοις, ό μως ου  τετυχή   κασιν εικό νων. (Τού τους
[6, 20]   τὴν ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο πρῶτος,  Τεῦξέ   με Κλεοίτας υἱὸς Ἀριστοκλέους. Κλεοίτα
[6, 10]   Χρυσόθεμις τάδε ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖοι,  τέχναν   εἰδότες ἐκ προτέρων. Ἴκκος δὲ
[6, 3]   δὲ εἰκών ἐστι τοῦ Ἀριστοδήμου  τέχνη,   Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου μαθητοῦ, καὶ
[6, 4]   δὶς καὶ δὶς ἐν Ὀλυμπίᾳ.  Τέχνη   δὲ Ἀθηναίου Σιλανίωνος ἀνδριάς
[6, 13]   Δούριος Σάμιος, κρατήσας πυγμῇ παῖδας·  τέχνη   δὲ εἰκών ἐστι μὲν
[6, 18]   Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου Πυθαγόρου  τέχνη.   (Ἐνταῦθα καὶ Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα
[6, 19]   ἐστὶν Καρχηδονίων θησαυρός, Ποθαίου  τέχνη,   καὶ Ἀντιφίλου τε καὶ Μεγακλέους.
[6, 15]   κρατήσας πυγμῇ παῖδας, Θεομνήστου Σαρδιανοῦ  τέχνη.   (Κλειτομάχου δὲ Θηβαίου τὴν μὲν
[6, 3]   τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ, καὶ σὺν  τέχνῃ   μάλιστα ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ
[6, 18]   θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου,  τέχνῃ   περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως
[6, 6]   Εὔθυμος. δέ οἱ ἀνδριὰς  τέχνη   τέ ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας
[6, 26]   τε καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου;  τέχνη   τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ
[6, 10]   δέ ἐστιν ἀνδριὰς Κλέωνος  τέχνη·   τὸν δὲ Τέλλωνα ὅστις εἰργάσατο,
[6, 11]   Θεαγένους ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει,  τέχνη   τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους,
[6, 9]   Γέλωνος τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων,  τέχνη   τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ
[6, 14]   καὶ διαύλου νίκην, ἐστὶν Ἀγελάδα  τέχνη   τοῦ Ἀργείου. (Παῖδα δὲ ἐφ'
[6, 12]   Ἀγησάρχου δέ ἐστιν εἰκὼν  τέχνη   τῶν Πολυκλέους παίδων. Τούτων μὲν
[6, 25]   ἐλέφαντος δέ ἐστι καὶ χρυσοῦ,  τέχνη   Φειδίου, τῷ δὲ ἑτέρῳ ποδὶ
[6, 17]   ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον,  τέχνην   τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης ἐν
[6, 20]   Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆς  τέχνης   ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι· τοῖς δέ
[6, 7]   ὡς καὶ κρέας ἐσθίειν ἐπινοήσειε·  τέως   δὲ τοῖς ἀθληταῖς σιτία τυρὸν
[6, 20]   δρόμον. Καθ' ό, τι δὲ  τῇ   Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχής ἐστιν
[6, 20]   ἑκατέρωθεν αἱ πρὸς τῇ στοᾷ  τῇ   Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ οἱ
[6, 24]   καὶ μνῆμα Πύρρωνος. Τὰ ἐν  τῇ   ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός. Τῶν
[6, 24]   Περγαμηνοῖς ἐστιν. (Ἠλείων δὲ ἐν  τῇ   ἀγορᾷ καὶ ἄλλο τοιόνδε εἶδον,
[6, 24]   μνῆμα εἴη. (Πεποίηται δὲ ἐν  τῇ   ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα
[6, 24]   ἀγυιαῖς δι' αὐτῶν. Ὄνομα δὲ  τῇ   ἀγορᾷ τὸ ἐφ' ἡμῶν ἐστιν
[6, 11]   ὅτου δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν  τῇ   ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ τῷ
[6, 23]   ἐπίκλησις, ἅτε τοῦ γυμνασίου γείτονι·  τῇ   ἀγυιᾷ δὲ Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ
[6, 21]   δὲ καὶ Πέλοπα οἱ Ἠλεῖοι  τῇ   Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν
[6, 6]   χώραν τὴν πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ  τῇ   ἄκρᾳ νέμονται, πατρὸς δὲ ἐκαλεῖτο
[6, 19]   Λοκρῶν φησι τῶν πρὸς Ζεφυρίῳ  τῇ   ἄκρᾳ, Πατροκλέα δὲ εἶναι Κατίλλου
[6, 8]   (ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων ἐν  τῇ   ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο τοῦ
[6, 19]   ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Οἱ ἐν  τῇ   Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός. Περὶ
[6, 17]   ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον ἐν  τῇ   Ἄλτει κατὰ τὰ ἡμῖν εἰρημένα.
[6, 7]   δὲ Πεισίροδος καὶ ἐν  τῇ   Ἄλτει παρὰ τῆς μητρὸς τὸν
[6, 2]   χον τιμά ς. (Ἐν δὲ  τη   Ἄλτει παρὰ τὸ ν του
[6, 16]   Ὀλυμπικὴ νίκη· καὶ στήλην ἐν  τῇ   Ἄλτει παρὰ τὸν ἀνδριάντα ἀνέθηκεν
[6, 19]   δὲ λίθου πωρίνου κρηπὶς ἐν  τῇ   Ἄλτει, πρὸς ἄρκτον τοῦ Ἡραίου,
[6, 11]   ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους ἐστὶν ἐν  τῇ   Ἄλτει, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου.
[6, 2]   Λακωνικη νί κη τὸ εν  τη   Ἄλτει τρό παιον εποί ησεν
[6, 22]   μετήγαγον, καὶ τῇ Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν  τῇ   Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ οὕτω τὴν
[6, 18]   ἀντιμηχανήσασθαί τι εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος  τῇ   ἀνάγκῃ τοῦ ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν
[6, 25]   καὶ Πυλίοις τὸν δην συμμαχήσοντα  τῇ   ἀπεχθείᾳ τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν
[6, 20]   τῷ πατρί. Ἐν Νεμέᾳ δὲ  τῇ   Ἀργείων ἥρως μὲν ἦν οὐδεὶς,
[6, 20]   φασιν ἐς Μιδέαν τὴν ἐν  τῇ   Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοπος
[6, 10]   τὰ δεξιὰ Κνακίας, ἐν δὲ  τῇ   ἀριστερᾷ Σάμος· καὶ ἐλεγεῖον τόδε
[6, 22]   Ἀλφειός, οὐ μὴν οὐδὲ ἐν  τῇ   Ἀρκάδων Πύλον ποτὲ ὀνομασθεῖσαν ἴσμεν
[6, 22]   ἐς Λετρίνους τε μετήγαγον, καὶ  τῇ   Ἀρτέμιδι ἐνόμισαν τῇ Ἀλφειαίᾳ δρᾶν·
[6, 19]   Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ δὲ ἐπὶ  τῇ   ἀσπίδι γράμματα παρῆκται μὲν ἐπὶ
[6, 19]   κράνος τε καὶ κνημῖδες ὁμοῦ  τῇ   ἀσπίδι. Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ τοῖς
[6, 19]   Οἱ Μυᾶνες οὖν οἱ ἐπὶ  τῇ   ἀσπίδι κατά γε ἡμετέραν γνώμην
[6, 7]   τελευτήν, ἐστιν ἐν τῇ συγγραφῇ  τῇ   Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι μὲν
[6, 19]   Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων τῶν πρὸς  τῇ   Ἀττικῇ. Γελώων. (Ἔστι δὲ λίθου
[6, 19]   Μεταποντίου. (Μεγαρεῖς δὲ οἱ πρὸς  τῇ   Ἀττικῇ θησαυρόν τε ᾠκοδομήσαντο, καὶ
[6, 13]   καὶ δολίχου τε ἐν ἡμέρᾳ  τῇ   αὐτῇ καὶ παραυτίκα σταδίου λαβὼν
[6, 6]   γὰρ Θάσιος Ὀλυμπιάδι ἐθέλων  τῇ   αὐτῇ πυγμῆς τε ἀνελέσθαι καὶ
[6, 26]   ἕτερον γίνονται τοιόνδε. Ἔστιν ἐν  τῇ   γῇ ζωύφιόν σφισιν, ὃν σῆρα
[6, 17]   ἀπόγονος τρίτος Δηικράτους συνοικήσαντος ἀδελφῇ  τῇ   Γοργίου. (Οὗτος Γοργίας πατρὸς
[6, 6]   δὲ καὶ ὄνομα Λύκβαντα ἐπὶ  τῇ   γραφῇ γράμματα. Ταῦτα μὲν δὴ
[6, 14]   νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη τοῦ ἀγῶνος·  τῇ   δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ τηνικαῦτα
[6, 24]   ἐς τὴν ἀγορὰν τοὺς κίονας,  τῇ   δὲ ἐς τὰ ἐπέκεινα τῆς
[6, 16]   τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοῦ Δημητρίου,  τῇ   δὲ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν τὸν
[6, 9]   τῷ Γέλωνι ἐποίησε τὴν εἰκόνα.  (Τῇ   δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ πρὸ ταύτης
[6, 17]   τὸν βωμὸν τὸν μέγαν ἀφικέσθαι  τῇ   δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε ἔστι σοι
[6, 1]   τη χειρὶ έ χει οι  τη   δεξια ταινί αν. (Παρὰ δὲ
[6, 20]   χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες αἱ ἐν  τῇ   δευτέρᾳ τάξει· διὰ πάντων τε
[6, 21]   ἀπὸ τοῦ Χαμύνου τῆς οὐσίας  τῇ   Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι τὸ ἱερόν. (Ἀγάλματα
[6, 11]   καταποντοῦσι τὴν εἰκόνα, ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ  τῇ   Δράκοντος, ὃς Ἀθηναίοις θεσμοὺς γράψας
[6, 3]   μετὰ Ἑλλήνων; πέμπτῃ γὰρ ἐπὶ  τῇ   ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι τὸ πταῖσμα ἐγένετο
[6, 24]   τοῖς τάφοις αὐτῶν. Ἐν γὰρ  τῇ   Ἑβραίων χώρᾳ Σιληνοῦ μνῆμα, καὶ
[6, 2]   ξειμι. Του Θρασυβού λου δὲ  τη   εικό νι γαλεώ της πρὸ
[6, 2]   Μιλή σιον, καὶ ανέ γραψε  τη   εικό νι, ως γέ νος
[6, 11]   δὲ τοῦ ἀποθανόντος οἱ παῖδες  τῇ   εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου. Καὶ οἱ
[6, 3]   Σικυῶνα αὐτοὶ, φιλίᾳ Θηβαίων, ὁμοῦ  τῇ   ἐκ Βοιωτίας δυνάμει. Φαίνοιτο ἂν
[6, 22]   παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν  τῇ   Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς Λετρίνους τε
[6, 13]   τῇ Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται δὲ  τῇ   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη λέγουσα
[6, 18]   καθάπερ γε καὶ ἦν, ἀνερρήθη·  τῇ   ἐπὶ ταύτῃ δὲ λαβὼν χρήματα
[6, 16]   ἡγεμόνα ἐν Ναυπάκτῳ φιλίᾳ γενέσθαι  τῇ   ἐς Αἰτωλούς. (Τίμωνος δὲ οὐ
[6, 21]   σφισιν ἐπὶ μέγα ἐξῆρε τιμῇ  τῇ   ἐς αὐτοὺς καὶ Ἱπποδαμείας χάριτι·
[6, 3]   συμβάντα ἦν ἐς τὸν Οἰβώταν,  τῇ   ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται μοι συγγραφῇ.
[6, 6]   τῆς ἐς Εὔθυμον, ὅτι ἐπηρείᾳ  τῇ   ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι
[6, 25]   ἀστέρων, τῇ χειρὶ δὲ ἔχει  τῇ   ἑτέρᾳ τὸ κέρας τῆς Ἀμαλθείας.
[6, 5]   ἐπέσχε τοῦ πρόσω. Λαβόμενος γὰρ  τῇ   ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν ὄπισθε τοῦ
[6, 8]   τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα  τῇ   εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ τοῦ
[6, 9]   καὶ ὡς Ταυροσθένης τῇ Ὀλυμπιάδι  τῇ   ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας ἐς
[6, 10]   τοῦ ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως  τῇ   ἐφεξῆς· πεποίηται ἀνδριὰς ἀσπίδα
[6, 7]   ταῖς ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ  τῇ   ἐφεξῆς ταύτῃ συνέβη τὸν Θέαντον·
[6, 3]   καὶ ὡσαύτως ἐν Ἐφέσῳ παρὰ  τῇ   Ἐφεσίᾳ θεῷ. Ταῦτα μέν ἐστιν
[6, 22]   γενέσθαι· (Πύλου δὲ τῆς ἐν  τῇ   Ἠλείᾳ δῆλα τὰ ἐρείπια κατὰ
[6, 20]   δὲ καὶ τὴν Ὠλενίαν ἐν  τῇ   Ἠλείᾳ πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι) οἱ
[6, 26]   τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει δὲ  τῇ   Ἠλείων ἐστὶν ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος
[6, 25]   ἄγοντι ἐπὶ Πύλον τὴν ἐν  τῇ   Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ καὶ Ἀθηνᾶν
[6, 4]   τοῦ ποιήσαντος τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον  τῇ   ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ με τὸν
[6, 3]   Σάμῳ τε ἔστιν ἰδεῖν παρὰ  τῇ   Ἥρᾳ, καὶ ὡσαύτως ἐν Ἐφέσῳ
[6, 24]   καλουμέναις, ἔνθα τὸν πέπλον ὑφαίνουσι  τῇ   Ἥρᾳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ' Ναὸς ἀνείμενος
[6, 13]   καὶ τὴν εἰκόνα καθεῖλον παρὰ  τῇ   Ἥρᾳ τῇ Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται
[6, 3]   καὶ εἰκὼν Ἀλκιβιάδου χαλκῆ παρὰ  τῇ   Ἥρᾳ τῇ Σαμίων ἐστὶν ἀνάθημα.
[6, 20]   αὐτὸ ἔσοδος οὐκ ἔστι πλὴν  τῇ   θεραπευούσῃ τὸν θεὸν, ἐπὶ τὴν
[6, 14]   δὲ τὸν Αἰακίδου βασιλεύσαντα ἐν  τῇ   Θεσπρωτίδι Ἠπείρῳ, καὶ ἔργα πολλὰ
[6, 11]   καὶ πυγμῆς. Ἐν Φθίᾳ δὲ  τῇ   Θεσσαλῶν, πυγμῆς μὲν παγκρατίου
[6, 20]   Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην αἱροῦνται  τῇ   θεῷ κατὰ ἔτος ἕκαστον.
[6, 22]   ναῷ. (Γενέσθαι δὲ τὴν ἐπίκλησιν  τῇ   θεῷ λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε.
[6, 22]   ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ  τῇ   θεῷ ταύτῃ καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον
[6, 21]   ἐς ἐμὲ ἔτι· ἱδρύσασθαι δὲ  τῇ   θεῷ τὸ ἱερὸν Κλύμενόν φασιν
[6, 22]   ἐπὶ τῶν ἐλάφων (ἐμοὶ δοκεῖν)  τῇ   θήρᾳ· αὐτοὶ δὲ γυναικὸς ἐπιχωρίας
[6, 19]   ὃς ἀρχὴν ἔσχεν ἐν Χερρονήσῳ  τῇ   Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς οἰκίας ταύτης·
[6, 8]   τὸ εἶδος ἐς λύκον ἐπὶ  τῇ   θυσίᾳ τοῦ Λυκαίου Διός, καὶ
[6, 19]   δὲ εἶναι ποταμὸν ἐν χώρᾳ  τῇ   Ἰβήρων λέγουσι, στόμασιν ἐς θάλασσαν
[6, 4]   τῇ Τρῳάδι, κειμένης δὲ ὑπὸ  τῇ   Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων τῶν ταύτῃ,
[6, 3]   ἀλλὰ ἐκ Μεσσήνης τῆς ὑπὸ  τῇ   Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ τὸν Ἀριστοκρίτου
[6, 20]   ταῖς γυναιξὶν ἔσοδος, αἳ θύουσι  τῇ   Ἱπποδαμείᾳ, καὶ ἄλλα ἐς τιμὴν
[6, 3]   πάντες ἄνθρωποι θεραπεύουσι τὰ ὑπερέχοντα  τῇ   ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Ἀθλητῶν ἀνδριάντες.
[6, 2]   δύ ο γεγονὼ ς έ  τη   καὶ δέ κα ενί κησεν
[6, 10]   ἐφ' ἡμῶν, καὶ κράνος ἐπὶ  τῇ   κεφαλῇ, καὶ κνημῖδας ἐπὶ τοῖς
[6, 14]   καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος τὰς ἐν  τῇ   κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν ὑπὸ ἰσχύος
[6, 22]   χαλκῆ: ὀστᾶ τὰ Πέλοπος ἐν  τῇ   κιβωτῷ φυλάσσουσι. Τείχους δὲ
[6, 20]   θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ τοῦ ὄρους  τῇ   κορυφῇ θύουσιν οἱ Βασίλαι καλούμενοι
[6, 25]   τοῦ τεμένους πεποίηται, καὶ ἐπὶ  τῇ   κρηπῖδι ἄγαλμα Ἀφροδίτης χαλκοῦν, ἐπὶ
[6, 21]   καὶ τρόπαιον κατὰ Ἀρκάδων ἐπὶ  τῇ   κρηπῖδι εἱστήκει. Ἔστι δὲ καὶ
[6, 14]   αὐτόν: ἐπιτυχεῖν γὰρ αὐτὸν ἐν  τῇ   Κροτωνιάτιδι αὐαινομένῳ ξύλῳ· σφῆνες δὲ
[6, 14]   πως τὸ θηρίον τοῦτο ἐν  τῇ   Κροτωνιάτιδι πολύ τε νέμεται καὶ
[6, 21]   οἱ Ἠλεῖοι τῇ Ἀθηνᾷ θῦσαι  τῇ   Κυδωνίᾳ πρὶν ἐς τὸν
[6, 1]   νιοι καὶ εφεξης ανακεί μενοι  τη   Κυνί σκα· ί ππων νικαι
[6, 13]   εἰκόνα καθεῖλον παρὰ τῇ Ἥρᾳ  τῇ   Λακινίᾳ κειμένην. Ἀνάκειται δὲ τῇ
[6, 2]   νιος, ὸ ς καὶ επὶ  τη   Λακωνικη νί κη τὸ εν
[6, 19]   οἱ αὐτοὶ Μυονεῖς οἱ ἐν  τῇ   Λοκρίδι ἠπείρῳ. Τὰ δὲ ἐπὶ
[6, 15]   ἐς τὸ παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει  τῇ   μάχῃ. Αἱ δὲ Πυθοῖ νῖκαι
[6, 20]   δὲ τῶν Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν  τῇ   μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ
[6, 6]   τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα τε δὴ  τῇ   μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ
[6, 15]   Σέλευκον στρατιᾷ καὶ ἁλόντα ἐν  τῇ   μάχῃ, καὶ τοῦ Δημητρίου τὸν
[6, 9]   Ἐπιδαυρίῳ, τὸν Ἴκκον ἀποκτείνειεν ἐν  τῇ   μάχῃ· καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν
[6, 6]   ἐδυνήθη τὸν κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς  τῇ   μάχῃ πρὸς τὸν Εὔθυμον. (Ἐπὶ
[6, 16]   καὶ Ἦλις παρὰ τὴν Ἑλλάδα,  τῇ   μὲν Ἀντίγονον τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου
[6, 23]   ἱερὸν τῆς Φιλομείρακός ἐστιν Ἀρτέμιδος.  Τῇ   μὲν δὴ θεῷ γέγονεν
[6, 4]   δυόδεκα, Ὀλυμπίασι δὲ καὶ Πυθοῖ,  τῇ   μὲν δύο, τρεῖς δὲ ἐν
[6, 24]   τῆς στοᾶς Δώριος, καὶ διπλῆ,  τῇ   μὲν ἐς τὴν ἀγορὰν τοὺς
[6, 19]   Ἑσπερίσι τὴν μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον  τῇ   μηλέᾳ τὸν δράκοντα· κέδρου μὲν
[6, 11]   Τιμοσθένην Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους δὲ  τῇ   μητρὶ Ἡρακλέους συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς
[6, 1]   εστιν εικώ ν. (Ἐς δὲ  τὴ   ν Ἀρχιδά μου Κυνί σκαν,
[6, 2]   Σπά ρτης ιπποτρό φων μετὰ  τὴ   ν εικό να ανά κεινται
[6, 2]   (Παρὰ δὲ του Θρασυβού λου  τὴ   ν εικό να Τιμοσθέ νης
[6, 2]   νιοι δὲ ά ρα μετὰ  τὴ   ν επιστρατεί αν του Μή
[6, 1]   δὲ καὶ επιγρά μματα ες  τὴ   ν Κυνί σκαν έ χοντα.
[6, 2]   ντος δὲ του πολέ μου,  τὴ   ν μὲ ν εικό να
[6, 1]   κατέ χει, τὸ δὲ αιτει  τὴ   ν ταινί αν. Ἐνί κησε
[6, 3]   τῶν πραγμάτων, καὶ Κόνωνος κεκρατηκότος  τῇ   ναυμαχίᾳ περὶ Κνίδον καὶ ὄρος
[6, 20]   ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα μέλλουσα ἐπὶ  τῇ   νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (Τὸ δὲ
[6, 13]   δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ  τῇ   νίκῃ τὸν Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί
[6, 10]   ὀλίγον· ὄνομα δὲ τῇ πόλει  τῇ   νῦν Δυρράχιον ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ.
[6, 12]   Πύρρον τὸν Αἰακίδου καὶ ὁμοῦ  τῇ   ξενίᾳ καὶ ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο, Γέλωνι
[6, 22]   ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν  τῇ   ὀγδόῃ τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα
[6, 9]   τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς Ταυροσθένης  τῇ   Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς
[6, 17]   λόγων ἕνεκα ἔν τε πανηγύρει  τῇ   Ὀλυμπικῇ φασι, καὶ ἀφικόμενον κατὰ
[6, 18]   Ἀλέξανδρος ἅτε ὑπερζέων ἐς αὐτοὺς  τῇ   ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει τὰ μέγιστα
[6, 15]   ἤδη τῷ Κάπρῳ νίκης ἐπὶ  τῇ   πάλῃ, ἀνεδίδασκεν Κλειτόμαχος τοὺς
[6, 22]   ἐπίκλησις Ἰωνίδες. Λουομένοις δὲ ἐν  τῇ   πηγῇ καμάτων τέ ἐστι καὶ
[6, 22]   καὶ νυμφῶν ἐστιν ἱερὸν ἐπὶ  τῇ   πηγῇ. Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ μὲν
[6, 22]   ᾠκεῖτο. (Οἰκιστὴν μὲν δὴ γενέσθαι  τῇ   πόλει Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ
[6, 10]   δὲ ἀφεστηκυῖαν ὀλίγον· ὄνομα δὲ  τῇ   πόλει τῇ νῦν Δυρράχιον ἀπὸ
[6, 9]   τὴν εἰκόνα. (Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι  τῇ   πρὸ ταύτης Κλεομήδην φασὶν Ἀστυπαλαιέα,
[6, 25]   ἀπεχθείᾳ τοῦ Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν  τῇ   Πύλῳ τιμάς. (Ἐπάγονται δὲ καὶ
[6, 6]   Καικίνην οὐδεμίαν ἔτι οἱ ἐν  τῇ   Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι τὴν φωνήν.
[6, 14]   ἐς αὐτὸν καὶ τὸ ἐπὶ  τῇ   ῥοιᾷ καὶ τὸ ἐπὶ τῷ
[6, 3]   Ἀλκιβιάδου χαλκῆ παρὰ τῇ Ἥρᾳ  τῇ   Σαμίων ἐστὶν ἀνάθημα. Ὡς δὲ
[6, 13]   ἔστω γὰρ δήπου, ὡς ἐν  τῇ   στήλῃ, οὐκ εἶναί πω τοῦ
[6, 13]   οἳ τὸν ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ  τῇ   στήλῃ φασὶν εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος,
[6, 24]   ἀγῶνα σφᾶς δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται.  (Τῇ   στοᾷ δὲ, ἔνθα οἱ Ἑλλανοδίκαι
[6, 20]   μὲν δὴ ἑκατέρωθεν αἱ πρὸς  τῇ   στοᾷ τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγες,
[6, 7]   Δωριέως τὴν τελευτήν, ἐστιν ἐν  τῇ   συγγραφῇ τῇ Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα·
[6, 8]   καὶ ἐν πολέμοις ἐστὶν ἔργα  τῇ   τε τόλμῃ λαμπρὰ, καὶ οὐκ
[6, 17]   γένους φησὶν ἐπὶ τοῦ ἐπιγράμματος  τῇ   τελευτῇ, Τῶν δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν
[6, 6]   ἀποκτείνοντά τε ὁμοίως τοὺς ἐν  τῇ   Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον ἐπὶ πᾶσαν
[6, 13]   οὗτος ἐκ Κεράμου τῆς ἐν  τῇ   τραχείᾳ Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ ἀρετὴν
[6, 15]   Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου τοῦ ἐν  τῇ   Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ
[6, 25]   ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ τῷ ἐν  τῇ   Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν δὲ ἐς
[6, 4]   δὲ ἐξ Ἀσσοῦ τῆς ἐν  τῇ   Τρῳάδι, κειμένης δὲ ὑπὸ τῇ
[6, 4]   βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς ἔν γε  τῇ   ὑπερορίᾳ Λακεδαιμονίους ἀναθέντας εὕρισκον. Ἀρχιδάμου
[6, 19]   τοῖς λόγοις Λοκρῶν τῶν πρὸς  τῇ   Φωκίδι καὶ ἄλλας πόλεις, ἐν
[6, 10]   ὕνην, πρὸς τὸ ἄροτρον καθήρμοσε  τῇ   χειρὶ ἀντὶ σφύρας χρώμενος. Καί
[6, 25]   δὲ χλαμύδα ποικίλην ὑπὸ ἀστέρων,  τῇ   χειρὶ δὲ ἔχει τῇ ἑτέρᾳ
[6, 1]   η δὲ εικὼ ν επὶ  τη   χειρὶ έ χει οι τη
[6, 25]   Πάνδημον ὀνομάζουσι. Τὰ δὲ ἐπὶ  τῇ   χελώνῃ τε καὶ ἐς τὸν
[6, 21]   ἔσῃ τῆς Πισαίας. (Ἐν ταύτῃ  τῇ   χώρᾳ λόφος ἐστὶν ἀνήκων ἐς
[6, 13]   γὰρ τέσσαρας ὀλυμπιάδας, ἀκμάζων τε  τῇ   ὠκύτητι ἀντήρκεσε, καὶ γεγόνασιν αὐτῷ
[6, 13]   τε τῷ Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ,  Τηλεμάχῳ   μὲν ἐπὶ ἵππων νίκῃ γέγονεν
[6, 13]   Ἀγαθίνῳ τε τῷ Θρασυβούλου καὶ  Τηλεμάχῳ,   Τηλεμάχῳ μὲν ἐπὶ ἵππων νίκῃ
[6, 12]   δὲ ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ  τὴν   Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν
[6, 25]   ὀδύνῃσιν ἔδωκεν. Εἰ δὲ κατὰ  τὴν   Ἀγαμέμνονος καὶ Μενελάου στρατείαν ἐπὶ
[6, 24]   δὲ τῆς στοᾶς τὸ ἐς  τὴν   ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους
[6, 24]   ταύτην τὴν στοὰν ἰόντι ἐς  τὴν   ἀγορὰν, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ παρὰ
[6, 24]   γυμνασίου φέρει μὲν ἔς τε  τὴν   ἀγορὰν καὶ ἐπὶ τὸν Ἑλλανοδικαιῶνα
[6, 24]   καὶ διπλῆ, τῇ μὲν ἐς  τὴν   ἀγορὰν τοὺς κίονας, τῇ δὲ
[6, 11]   αὖθις κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐς  τὴν   ἀγοράν. Ὡς δὲ ἤνεγκε, μέγα
[6, 23]   παρελθόντες ἐς τὴν πόλιν κατὰ  τὴν   ἀγυιὰν ταύτην καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα
[6, 8]   γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ τὴν ἀκρόπολιν  τὴν   Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν
[6, 20]   ἐς τὸν Πορθάονος Ἀλκάθουν ἀγόντων  τὴν   αἰτίαν, ὡς ἐνταῦθα μέρη λάβοι
[6, 8]   ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ Ἀθηναίῳ  τὴν   ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ
[6, 6]   καὶ τὰ ἐς δόξαν ὑπάρχοντα  τὴν   ἄλλην. Γένος μὲν δὴ ἦν
[6, 14]   ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς  τὴν   Ἄλτιν ἀνέθηκε Θρασύβουλος Ἠλεῖος. Παρὰ
[6, 14]   αὐτὸς αὑτοῦ τὸν ἀνδριάντα ἐς  τὴν   Ἄλτιν Μίλων. Λέγεται δὲ
[6, 22]   τῇ Ἀλφειαίᾳ δρᾶν· καὶ οὕτω  τὴν   Ἀλφειαίαν θεὸν Ἐλαφιαίαν ἀνὰ χρόνον
[6, 14]   τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ οἱ  τὴν   ἅμιλλαν πρὸς ἀγενείους τε καὶ
[6, 20]   ἐν ταῖς ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ  τὴν   ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ
[6, 10]   πατέρα βοῆσαί φασιν· παῖ  τὴν   ἀπ' ἀρότρου. Οὕτω γε δὴ
[6, 6]   ἐν οὐδενὶ λόγῳ θέμενον αὐτοῦ  τὴν   ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα οἴχεσθαι· τοῦ καταλευσθέντος
[6, 20]   τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς  τὴν   ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ τῶν
[6, 22]   αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων διακρῖναι  τὴν   Ἄρτεμιν, ἅτε δὲ οὐ διαγινώσκοντα,
[6, 22]   (Ἐλαφιαίαν δὲ ἐκάλουν οἱ Ἠλεῖοι  τὴν   Ἄρτεμιν ἐπὶ τῶν ἐλάφων (ἐμοὶ
[6, 22]   Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ ταύτης τραφῆναι  τὴν   Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ ὅσον
[6, 10]   ἐξ ἀρχῆς, πόλιν δὲ οὐ  τὴν   ἀρχαίαν ἐπὶ ἡμῶν ἔχουσιν, ἐκείνης
[6, 5]   Ἀρταξέρξου γνήσιον, ἔσχεν ἀντ' ἐκείνου  τὴν   ἀρχήν, οὗτος ὡς ἐβασίλευσεν
[6, 21]   Πέλοπα, ἡνίκα τῶν Πισαίων ἔσχε  τὴν   ἀρχήν, φασὶν ἐναγίζειν αὐτοῖς ἀνὰ
[6, 5]   τε καὶ ἐς ὄψιν ἀφικέσθαι  τὴν   αὑτοῦ. Ἔνθα δὴ κατὰ πρόκλησιν
[6, 20]   Ἐνδυμιώνος μνῆμα. Ἄφεσις, καὶ  τὴν   Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς καλούμενος
[6, 12]   Τρίτειαν πόλιν ἄλλην γε  τὴν   Ἀχαιῶν εὑρεῖν. Τηνικαῦτα γοῦν ἐς
[6, 7]   ἀπὸ Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι σφᾶς ἐς  τὴν   βασιλέως καὶ Ἀθηναίων συμμαχίαν. Δωριέα
[6, 26]   ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς καὶ  τὴν   βύσσον οὐχ ἥκιστα ἐκτρέφειν ἀγαθή.
[6, 26]   δὴ κανναβίδα καὶ λίνον καὶ  τὴν   βύσσον σπείρουσιν, ὅσοις γῆ
[6, 3]   Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς ἂν οὖν  τήν   γε ἐν Πλαταιαῖς μάχην μεμαχημένος
[6, 21]   τὸ ὄνομα ἥγηνται, χανεῖν γὰρ  τὴν   γῆν ἐνταῦθα τὸ ἅρμα τοῦ
[6, 11]   εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν αὖθις ἐς  τὴν   γῆν. Θάσιοι δὲ ἀναθέντες, ἔνθα
[6, 22]   Σφακτηρίας οὐ πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν  τὴν   γῆν Ἀλφειός, οὐ μὴν
[6, 8]   νίκας τὴν μὲν ἀνδρῶν πάλης,  τὴν   δ' ἔτι πρότερον ἐν παισὶν
[6, 12]   ἀναπεφύκει τύραννος Ἱέρων οὗτος,  τὴν   δὲ ἀρχὴν εἶχεν ἔτει δευτέρῳ
[6, 10]   δευτέρῳ πάλης ἐγένοντο αἱ νῖκαι.  (Τὴν   δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν τοῦ
[6, 22]   καὶ νυμφῶν, αἷς παίζουσα συνῆν·  τὴν   δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ τοῦ
[6, 14]   μὲν ἐκ γυμναστοῦ παρακλήσεώς φασι,  τὴν   δὲ ἐξ ἀνδρὸς παγκρατιαστοῦ λοιδορίας.
[6, 7]   μὲν δὴ Πυθαγόρας τὴν εἰκόνα,  τὴν   δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ, πένταθλον Ἠλεῖον
[6, 20]   ἄλλα ἐς τιμὴν δρῶσιν αὐτῆς.  Τὴν   δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐς Μιδέαν
[6, 11]   ὧν ἴσμεν ἀκονιτὶ λέγεται λαβεῖν·  τὴν   δὲ ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ ταύτῃ
[6, 8]   ποιήσαντα τὴν εἰκόνα οὐ λέγουσι·  τὴν   δὲ τοῦ Ἀμέρτου, Φράδμων ἐποίησεν
[6, 8]   ἐν παισὶ τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος,  τὴν   δὲ τοῦ Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου
[6, 20]   γίνονται κατὰ τοὺς εἰληχότας ἑστάναι  τὴν   δευτέραν τάξιν, καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν
[6, 16]   ἄλλων τε ἕνεκα καὶ διὰ  τὴν   Δημητρίου μάλιστα ἅλωσιν. Τίμωνι δὲ
[6, 20]   οὔσης χώματος, κατὰ τὴν διέξοδον  τὴν   διὰ τοῦ χώματος, τὸ τῶν
[6, 22]   ἐστὶν ἀέναος λίμνη τριῶν που  τὴν   διάμετρον σταδίων μάλιστα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ'
[6, 20]   μείζονος πλευρᾶς, οὔσης χώματος, κατὰ  τὴν   διέξοδον τὴν διὰ τοῦ χώματος,
[6, 21]   ἐκακούργει, πρὶν παρὰ Ἡρακλέους  τὴν   δίκην ἔσχε. (Κατὰ ταύτην τὴν
[6, 16]   ὅρων, εἶπεν οὗτος Πύτταλος  τὴν   δίκην· δέ οἱ ἀνδριὰς
[6, 14]   αὐτῶν Βοιώτιος Θήρων, Δαμαρέτου δὲ  τὴν   εἰκόνα Ἀθηναῖος Σιλανίων ἐποίησεν. Ἀναυχίδας
[6, 11]   αὐτῶν, ὁποίᾳ μηχανῇ τοῦ Θεαγένους  τὴν   εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας
[6, 10]   ἑκατέρῳ ἀγῶνι. Τοῦ Γλαύκου δὲ  τὴν   εἰκόνα ἀνέθηκε μὲν παῖς
[6, 16]   πεποίηκε δὲ τῷ μὲν Δάιππος  τὴν   εἰκόνα, Ἀσάμωνι δὲ Πυριλάμπης Μεσσήνιος.
[6, 17]   αὐτῷ πατρὶς, καὶ Ἀκέστωρ  τὴν   εἰκόνα εἰργασμένος· Ἐνατίωνα δὲ ἧστινος
[6, 11]   φόνου. Καὶ οἱ Θάσιοι καταποντοῦσι  τὴν   εἰκόνα, ἐπακολουθήσαντες γνώμῃ τῇ Δράκοντος,
[6, 8]   Φιλίππου δὲ τοῦ Ἀζᾶνος Μύρων  τὴν   εἰκόνα ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς
[6, 3]   δολίχου νίκην. Τοῦ μὲν δὴ  τὴν   εἰκόνα ἐποίησεν Ὄλυμπος, Πυριλάμπει δὲ
[6, 3]   Νικόστρατος Ξενοκλείδου· Παντίας δὲ αὐτῷ  τὴν   εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους
[6, 4]   Μαντινείας πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε Πολύκλειτος  τὴν   εἰκόνα. Ἐργοτέλης δὲ Φιλάνορος
[6, 17]   Γοργίαν ἰδεῖν ἔστιν· ἀναθεῖναι δὲ  τὴν   εἰκόνα ἐς Ὀλυμπίαν φησὶν Εὔμολπος
[6, 13]   αὐτοῦ δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν, καὶ  τὴν   εἰκόνα καθεῖλον παρὰ τῇ Ἥρᾳ
[6, 11]   ἰχθύων θήραν, περισχεῖν τῷ δικτύῳ  τὴν   εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν αὖθις ἐς
[6, 11]   πᾶσαν νύκτα ἐπὶ τοῦ Θεαγένους  τὴν   εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου τὸν χαλκὸν
[6, 13]   Πυθαγόρας δὲ Ῥηγῖνος ἐποίησε  τὴν   εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ τῶν
[6, 16]   δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε τοῦ Λυσίππου  τὴν   εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει σταδίου
[6, 8]   ἀνηγορεύθη τε νικήσας καὶ ἀνέθηκε  τὴν   εἰκόνα. Λέγεται δὲ (καὶ) ὡς
[6, 7]   ἀνελόμενος νίκην· τοῦ Διαγόρου δὲ  τὴν   εἰκόνα Μεγαρεὺς εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου
[6, 9]   κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ, μετὰ τούτου  τὴν   εἰκόνα Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος ἕστηκε
[6, 4]   ἄλλως γε οὐκ ἴσμεν ὅτου  τὴν   εἰκόνα Φειδίας ἐποίησε. Σάτυρος
[6, 14]   ἀνδράσιν ὕστερον· τούτῳ μὲν δὴ  τὴν   εἰκόνα ὅστις εἰργασμένος ἐστὶν,
[6, 8]   ἀνδρῶν, τοῦ μὲν τὸν ποιήσαντα  τὴν   εἰκόνα οὐ λέγουσι· τὴν δὲ
[6, 4]   (Εἰ δὲ Λυσίππου τοῦ ποιήσαντος  τὴν   εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι
[6, 9]   καὶ αὐτῷ τῷ Γέλωνι ἐποίησε  τὴν   εἰκόνα. (Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ
[6, 7]   εἶναι. Τούτου μὲν δὴ Πυθαγόρας  τὴν   εἰκόνα, τὴν δὲ ἐφεξῆς ταύτῃ,
[6, 9]   ἂν εἴη λόγος. (Μετὰ δὲ  τὴν   εἰκόνα τοῦ ἀνδρὸς, ὃν Ἠλεῖοί
[6, 17]   κοινοῦ τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι  τὴν   εἰκόνα. (Τούτων δέ εἰσιν Ἠλεῖοι
[6, 20]   σὺν δὲ αὐτῷ σέβεσθαι καὶ  τὴν   Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι τὸν παῖδά
[6, 10]   ὑπὸ Ἑλλήνων. Ἐνίκα μὲν δὴ  τὴν   ἕκτην ὀλυμπιάδα καὶ ἑξηκοστὴν
[6, 22]   δὲ γυναικὸς ἐπιχωρίας ὄνομα εἶναι  τὴν   Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ ταύτης τραφῆναι
[6, 18]   τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν  τὴν   Ἑλλάδα ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν οὐδὲ
[6, 11]   τὸ ἔργον ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο  τὴν   Ἑλλάδα. (Ὅσα μὲν δὴ ἔργων
[6, 16]   τε δὴ καὶ Ἦλις παρὰ  τὴν   Ἑλλάδα, τῇ μὲν Ἀντίγονον τὸν
[6, 4]   ἐναντία ἀγωνίσασθαι περὶ Λάμιαν φαίνεται  τὴν   ἐν Θεσσαλίᾳ. (Ἐφεξῆς δὲ τοῦ
[6, 16]   ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ ἑτέραν στήλην  τὴν   ἐν Λακεδαίμονι μέτρα εἶναι σταδίους
[6, 20]   δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐς Μιδέαν  τὴν   ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε
[6, 25]   Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ Πύλον  τὴν   ἐν τῇ Ἤλιδι, παρεῖναί οἱ
[6, 20]   καλούμενοι τῷ Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν  τὴν   ἐν τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ
[6, 18]   Πραξιδάμαντός τε Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ  τὴν   ἐνάτην ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς πεντήκοντα·
[6, 22]   Ἠλείᾳ δῆλα τὰ ἐρείπια κατὰ  τὴν   ἐξ Ὀλυμπίας ἐστὶν ἐς Ἦλιν
[6, 26]   ὅσον τε ὀκτὼ στάδια, ἔνθα  τὴν   ἑορτὴν ἄγουσι θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας
[6, 26]   σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν Θυίων  τὴν   ἑορτὴν λέγουσιν. Ἀπέχει μέν γε
[6, 26]   ἔτος σφίσιν ἐς τοῦ Διονύσου  τὴν   ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ
[6, 11]   λέγεται λαβεῖν· τὴν δὲ ὀλυμπιάδα  τὴν   ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων Θεαγένης
[6, 22]   (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ τοῦ Ἀλφειοῦ  τὴν   ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι τὸ πρόσωπον
[6, 22]   ἄγαλμα ἐν ναῷ. (Γενέσθαι δὲ  τὴν   ἐπίκλησιν τῇ θεῷ λέγουσιν ἐπὶ
[6, 6]   οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐς  τὴν   ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα ἔμελλε χωρήσειν. Θεαγένης
[6, 26]   τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ  τὴν   ἐπιοῦσαν τά τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι
[6, 21]   τὴν δίκην ἔσχε. (Κατὰ ταύτην  τὴν   ἐπώνυμον τοῦ λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς
[6, 8]   (Εὐβώτας δὲ Κυρηναῖος, ἅτε  τὴν   ἐσομένην οἱ δρόμου νίκην ἐν
[6, 20]   τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς πλέον  τὴν   ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ
[6, 17]   δὴ τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ  τὴν   ἔφοδον ἐν τῇ Ἄλτει κατὰ
[6, 6]   καὶ Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε  τὴν   ἔφοδον τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα τε
[6, 20]   (Λέγεται δὲ καὶ Ἀρκάδων ἐς  τὴν   Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ τῶν
[6, 17]   τῆς Φηγέως θυγατρὸς καὶ ἐς  τὴν   Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι
[6, 25]   Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν δὲ ἐς  τὴν   Ἦλιν τιμῆς μὲν καὶ ἐς
[6, 20]   ἀετός, ὡς τοῖς ἥκουσιν ἐπὶ  τὴν   θέαν γενέσθαι σύνοπτος· δελφὶς
[6, 22]   (Λετριναῖοι μὲν δὴ Ἀλφειαίαν ἐκάλουν  τὴν   θεὸν ἐπὶ τοῦ Ἀλφειοῦ τῷ
[6, 22]   τὸν γάμον, ἐπιτολμᾶν ὡς βιασόμενον  τὴν   θεόν, καὶ αὐτὸν ἐς παννυχίδα
[6, 13]   δύο ταῖς ὑστέραις ἐς χάριν  τὴν   Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν
[6, 6]   οὕτως. Ὀδυσσέα πλανώμενον μετὰ ἅλωσιν  τὴν   Ἰλίου, κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ ἀνέμων
[6, 20]   ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι· Ὃς  τὴν   ἱππάφεσιν Ὀλυμπίᾳ εὕρατο πρῶτος, Τεῦξέ
[6, 13]   τὸν Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί οἱ  τὴν   ἵππον ταύτην ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ
[6, 6]   γυναῖκα τῶν ἐν Τεμέσῃ παρθένων  τὴν   καλλίστην. (Τοῖς μὲν δὴ τὰ
[6, 20]   πέτρας δὲ ὑπὲρ τῶν ἵππων  τὴν   καμπὴν ἀνεστηκυίας χρόαν πυρρᾶς,
[6, 3]   δὲ ἐς ἅπαν ἐρημωθῆναι καὶ  τὴν   Καυλωνίαν ἁλοῦσαν ὑπὸ Καμπανῶν, οἳ
[6, 19]   καὶ ἄγαλμα πύξινον Ἀπόλλωνος ἐπιχρύσου  τὴν   κεφαλήν· ἀνατεθῆναι δὲ ὑπὸ Λοκρῶν
[6, 4]   δὲ παῖς ἀναδούμενος ταινίᾳ  τὴν   κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι καὶ οὗτος
[6, 20]   τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν, ἐπὶ  τὴν   κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ
[6, 9]   ἀνωφελὲς οἱ Ἀστυπαλαιεῖς ἔκαμνον ἀνοίγειν  τὴν   κιβωτὸν πειρώμενοι. Τέλος δὲ τὰ
[6, 20]   τὰ ἤδη λελεγμένα μοι παρὰ  τὴν   κρηπῖδα καὶ τοὺς ἐπ' αὐτῇ
[6, 26]   δεδήλωκεν, ὡς πόλισμα οὖσαν καὶ  τὴν   Κυλλήνην ἐπίσταται· (Πουλυδάμας δ' Ὦτον
[6, 19]   ἐπιμνησθῆναι· μάχαιρα Πέλοπος χρυσοῦ  τὴν   λαβὴν πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος
[6, 6]   ἐπιχώριοι τοῦ Καικίνου φασίν, ὃς  τὴν   Λοκρίδα καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ
[6, 23]   ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν τῆς ἐς  τὴν   Μαλκὼ παιδὸς ἕστηκεν εἰκὼν πύκτου·
[6, 20]   δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ  τὴν   μάχην, τὸ ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα·
[6, 8]   τῷ τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ  τὴν   μελέτην. Ὡς δὲ ἐπανήκων οὐχ
[6, 8]   τε ἐξ αὐτῆς Μαινάλου, νίκας  τὴν   μὲν ἀνδρῶν πάλης, τὴν δ'
[6, 20]   Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων ἔχει τιμάς.  Τὴν   μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες Ὀλυμπίαν,
[6, 26]   βύσσον οὐχ ἥκιστα ἐκτρέφειν ἀγαθή.  Τὴν   μὲν δὴ κανναβίδα καὶ λίνον
[6, 15]   Σαρδιανοῦ τέχνη. (Κλειτομάχου δὲ Θηβαίου  τὴν   μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης
[6, 3]   ὢν Εὐτυχίδου. (Εὐπολέμου δὲ Ἠλείου  τὴν   μὲν εἰκόνα Σικυώνιος εἴργασται Δαίδαλος·
[6, 14]   πρὸς ἀγενείους τε καὶ ἄνδρας,  τὴν   μὲν ἐκ γυμναστοῦ παρακλήσεώς φασι,
[6, 8]   παίδων. Τὰς δέ σφισιν εἰκόνας,  τὴν   μὲν ἐν παισὶ τοῦ Εὐθυμένους
[6, 25]   ἀφεστηκὸς ἀπὸ τοῦ ναοῦ. Καὶ  τὴν   μὲν ἐν τῷ ναῷ καλοῦσιν
[6, 19]   καὶ δένδρον τὸ παρὰ Ἑσπερίσι  τὴν   μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον τῇ μηλέᾳ
[6, 19]   θησαυρὸν λέγουσα. Ταύτην Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι  τὴν   νίκην Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος γενέσθαι Φόρβαντος,
[6, 11]   Τότε μὲν δὴ τοῦ παγκρατίου  τὴν   νίκην ἀνὴρ ἐκ Μαντινείας Δρομεὺς
[6, 9]   Ἑλλανοδικῶν ἄδικα εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος  τὴν   νίκην, ἔκφρων ἐγένετο ὑπὸ τῆς
[6, 10]   ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν, αὐτίκα εἶχε  τὴν   νίκην. (Στεφάνους δὲ λέγεται καὶ
[6, 9]   ἡμέρας ἐν Αἰγίνῃ φανὲν ἀπαγγείλειε  τὴν   νίκην. (Φίλλην δὲ Ἠλεῖον κρατήσαντα
[6, 13]   θέουσα ἐν κόσμῳ περί τε  τὴν   νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ τῆς
[6, 23]   ἀποπεμφθέντες, καὶ ἀλλήλοις διακελευσάμενοι κατὰ  τὴν   ὁδόν, ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται τοῦ
[6, 13]   Συρακούσιον, τούτων ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται  τὴν   οἰκίαν αὐτοῦ δεσμωτήριον εἷναι κατέγνωσαν,
[6, 11]   ἀπὸ τῶν διδασκάλων φασὶν ἐς  τὴν   οἰκίαν ἐρχόμενον, ἄγαλμα ὅτου δὴ
[6, 20]   θανάτῳ μάλιστα ἐς ἐκείνην ἔχοντος  τὴν   ὀργήν· αὐτοὶ δὲ ὕστερον ἐκ
[6, 4]   Ἠλείων, εἶναι δὲ αὐτῷ λέγεται  τὴν   πάλην, καθὰ δὴ καὶ τὸ
[6, 9]   ἐφεξῆς καταβάλοι τοὺς ἐσελθόντας ἐς  τὴν   πάλην, καὶ ὡς ἐοικὸς Ταυροσθένει
[6, 6]   ἐπεθύμησεν ἐς τὸν ναὸν, καὶ  τὴν   παρθένον ἐσελθὼν θεάσασθαι. Ὡς δὲ
[6, 25]   Ποσειδῶνα ὄνομα αὐτῷ τίθενται, μετὰ  τὴν   Πατρέων προσοίκησιν τὸ ὄνομα τοῦ
[6, 5]   πολλάκις οἱ λέοντες καὶ ἐς  τὴν   περὶ τὸν Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν.
[6, 21]   Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν  τὴν   Πισαίαν πρὸς Ἀρκάδας διορίζων, ὄνομα
[6, 22]   αὐτοὺς βουλεύειν· ἐσβαλόντας δὲ ἐς  τὴν   Πισαίαν σὺν ὅπλοις, ἀπελθεῖν οἴκαδε
[6, 14]   τοῦ ὤμου παρ' αὐτὴν καθίει  τὴν   πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ
[6, 10]   βιαιοτέραν ἐς τὸν ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν  τὴν   πληγὴν, αὐτίκα εἶχε τὴν νίκην.
[6, 21]   οἱ βωμοί. Οἰκίσαι δὲ Οἰνόμαον  τὴν   πόλιν, καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα
[6, 17]   δὲ ἐρημωθεῖσάν ποτε ὑπὸ Συρακουσίων  τὴν   πόλιν κατ' ἐμὲ αὖθις συνέβαινεν
[6, 23]   δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι παρελθόντες ἐς  τὴν   πόλιν κατὰ τὴν ἀγυιὰν ταύτην
[6, 5]   ἔτι ἐφ' ἡμῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ  τὴν   πόλιν Φεραίων τυραννήσας κατέλαβεν
[6, 5]   ὑπὸ ἀσθενείας ἐξέλιπον καὶ οὗτοι  τὴν   πόλιν, ὅτε καὶ τοῖς πᾶσιν
[6, 18]   καταβαλεῖν δὲ καὶ ἐς ἔδαφος  τὴν   πόλιν πᾶσαν, τὰ δὲ ἱερὰ
[6, 20]   δὲ ἐντὸς τῆς Ἄλτεως κατὰ  τὴν   πομπικὴν ἔσοδον Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον
[6, 19]   θησαυρὸν, κέδρου ζῴδια χρυσῷ διηνθισμένα,  τὴν   πρὸς Ἀχελῷον Ἡρακλέους μάχην. Ζεὺς
[6, 12]   Ῥωμαίων δὲ περὶ Σικελίας ἐς  τὴν   πρὸς Καρχηδονίους πόλεμον καταστάντων, εἶχον
[6, 6]   ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν, οἳ χώραν  τὴν   πρὸς τῷ Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ
[6, 15]   κατέβαλεν Ἠλεῖον Παιάνιον Ὀλυμπιάδα πάλῃ  τὴν   προτέραν ἀνῃρημένον, καὶ Πύθια παίδων
[6, 20]   ἐπὶ ἑκάστης Ὀλυμπιάδος ποιεῖται κατὰ  τὴν   πρῷραν μάλιστά που μέσην. Αετὸς
[6, 15]   (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς ἐς  τὴν   πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο
[6, 6]   ἀμειβόμενος αὐτὸν οὐκ ἐσῆλθεν ἐπὶ  τὴν   πυγμήν· καὶ ἐπ' ἐκείνης τε
[6, 15]   τῆς αὐτῆς τούς τε (ἐς)  τὴν   πυγμὴν καὶ τοὺς ἐς τὸ
[6, 11]   παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα οὖν ἐπὶ  τὴν   Πυθίαν ἔρχονται, λέγοντες ὡς καὶ
[6, 9]   τὰ συμβάντα ἦν. (Τούτοις χρῆσαι  τὴν   Πυθίαν φασίν· Ὕστατος ἡρώων Κλεομήδης
[6, 22]   οἱ Ἠλεῖοι καὶ ἔπος ἐς  τὴν   Πύλον ταύτην ἔχειν τῶν Ὁμήρου,
[6, 22]   Ἦλιν ἀπὸ τῆς Πύλου. Ταύτην  τὴν   Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ τὰ
[6, 8]   πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα ἐς  τὴν   πυρὰν αὑτόν. Ὁπόσα δὲ ἤδη
[6, 12]   Γέλωνι τῷ παιδὶ Νηρηίδα ἀγαγόμενος  τὴν   Πύρρου. Ῥωμαίων δὲ περὶ Σικελίας
[6, 14]   χρεὼν ἐπιλαμβάνει, πρὶν ἐς  τὴν   Ῥόδον αὐτὸν οἴκαδε ἀναστρέψαι. Τὸ
[6, 21]   Διαβάντων δὲ ποταμὸν Ἐρύμανθον κατὰ  τὴν   Σαύρου καλουμένην δειράδα, τοῦ Σαύρου
[6, 26]   περιέχεσθαι θαλάσσης; τοιαύτην ἑτέραν καὶ  τὴν   Σηρίαν νῆσον εἶναι. Οὗτοι μὲν
[6, 11]   πυγμῆς μὲν παγκρατίου παρῆκε  τὴν   σπουδήν, ἐφρόντιζε δὲ, ὅπως καὶ
[6, 13]   καὶ ὅσοι Χίονιν αὐτὸν ἀναθεῖναι  τὴν   στήλην, ἀλλ' οὐ Λακεδαιμονίων ἥγηνται
[6, 24]   τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ οἰκοδομήσασθαι  τὴν   στοὰν ἀπὸ τῶν λαφύρων τῆς
[6, 24]   ἅτε αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ ταύτην  τὴν   στοὰν ἰόντι ἐς τὴν ἀγορὰν,
[6, 19]   Καρχηδόνιοι πολέμῳ· πρὶν δὲ  τὴν   συμφορὰν γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν τῷ
[6, 24]   οἱ Ἠλεῖοι. Ναυσὶ γὰρ ἐς  τὴν   σφετέραν Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι μοῖραν
[6, 8]   μαντείου τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος,  τήν   τε εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον, καὶ
[6, 4]   τοῦ βίου συνέπεσεν ἐν πολέμῳ  τὴν   τελευτὴν γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ μοι
[6, 7]   (Τὰ δὲ ἐς τοῦ Δωριέως  τὴν   τελευτήν, ἐστιν ἐν τῇ συγγραφῇ
[6, 20]   Σισύφου. Γενέσθαι δὲ αὐτῷ  τὴν   τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων,
[6, 12]   δέ οἱ βίου συνέβη γενέσθαι  τὴν   τελευτὴν ὑπὸ Δεινομένους, γένος μὲν
[6, 6]   ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι δὲ  τὴν   Τεμέσαν καὶ ἐς ἐμὲ ἀνδρὸς
[6, 6]   Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο γὰρ ἐς  τὴν   Τεμέσαν, καί πως τηνικαῦτα τὸ
[6, 4]   δύο, τρεῖς δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ.  Τὴν   τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ ταῖς
[6, 22]   τὰς ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς  τὴν   τετάρτην τε καὶ ἑκατοστήν, τεθεῖσαν
[6, 8]   ἀνδρὸς εἰς λύκον. Τὰ κατὰ  τὴν   Τιμάνθους τελευτήν. Τά κατά Τιμασίθειον.
[6, 26]   ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου  τὴν   τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει δὲ
[6, 19]   ᾠκοδόμησεν Μύρων νικήσας ἅρματι  τὴν   τρίτην καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἐν
[6, 13]   λαβὼν νίκην, προσέθηκε διαύλου σφίσι  τὴν   τρίτην. (Πολίτης μὲν δὴ ἐπὶ
[6, 10]   Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ τοῦ ἀρότρου  τὴν   ὕνην, πρὸς τὸ ἄροτρον καθήρμοσε
[6, 6]   ἐν τῇ Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι  τὴν   φωνήν. (Τούτου μὲν δὴ παῖδα
[6, 18]   χαρίσασθαι μοι τήνδε, βασιλεῦ,  τὴν   χάριν, ἐξανδραποδίσασθαι μὲν γυναῖκας καὶ
[6, 14]   διερρήγνυεν ὑπὸ ἰσχύος τῶν φλεβῶν  τὴν   χορδήν. Λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 20]   τίθενται, ἀπὸ τούτου δὲ καὶ  τὴν   Ὠλενίαν ἐν τῇ Ἠλείᾳ πέτραν
[6, 25]   τιμῶσιν δην Ἠλεῖοι κατὰ αἰτίαν  τήνδε.   Ἡρακλεῖ στρατιὰν ἄγοντι ἐπὶ Πύλον
[6, 18]   δὴ εἶπεν Ἀναξιμένης· χαρίσασθαι μοι  τήνδε,   βασιλεῦ, τὴν χάριν, ἐξανδραποδίσασθαι
[6, 19]   οὐδὲ ὑπὸ Ἠλείων ἀνεγράφοντό πω  τηνικαῦτα   αἱ Ὀλυμπιάδες. (Λέγονται δὲ καὶ
[6, 12]   γε τὴν Ἀχαιῶν εὑρεῖν.  Τηνικαῦτα   γοῦν ἐς Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν
[6, 8]   αὐτὸν καὶ ἐπὶ τῷ τόξῳ  τηνικαῦτα   ἐκλειφθῆναί οἱ τὴν μελέτην. Ὡς
[6, 7]   Ἀτθίδι Ἀνδροτίωνι εἰρημένα· εἶναι μὲν  τηνικαῦτα   ἐν Καύνῳ τὸ βασιλέως ναυτικὸν,
[6, 14]   τῇ δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ  τηνικαῦτα   ἐς τοὺς παῖδας) ἐνίκα παλαίων.
[6, 13]   Κορινθίοις δὲ οὐκ ἦν πω  τηνικαῦτα   οὐδὲ Ἀργείοις ἐς ἅπαντας ὑπομνήματα
[6, 5]   (ἔτυχε γάρ σφισι καὶ ἐκκλησία  τηνικαῦτα   οὖσα) τούτους τε ἅπαντας κατηκόντισε,
[6, 6]   ἐς τὴν Τεμέσαν, καί πως  τηνικαῦτα   τὸ ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι)
[6, 2]   Λί χας δὲ ειργομέ νων  τηνικαυτα   του αγωνος Λακεδαιμονί ων, καθηκεν
[6, 5]   τινα ἀγαθὸν δαίμονα κορυφὴ  τηνικαῦτα   τοῦ σπηλαίου κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα
[6, 20]   ἑστάναι τὴν δευτέραν τάξιν, καὶ  τηνικαῦτα   χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες αἱ ἐν
[6, 1]   δὲ του Δεινολό χου μή  τηρ   ειδεν ό ψιν ονεί ρατος
[6, 5]   Νέστου ποταμοῦ τοῦ ῥέοντος διὰ  τῆς   Ἀβδηριτῶν, καὶ ἄλλα θηρία, ἐν
[6, 24]   ἀγυιὰ δὲ διείργουσα ἀπὸ  τῆς   ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν. Ἐν τούτῳ
[6, 24]   τῇ δὲ ἐς τὰ ἐπέκεινα  τῆς   ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ μέσον δὲ
[6, 26]   Ἀχαίας. Θέατρον δὲ ἀρχαῖον, μεταξὺ  τῆς   ἀγορᾶς καὶ τοῦ Μηνίου τὸ
[6, 25]   Κορύβαντος καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται δὲ  τῆς   ἀγορᾶς ναὸς ἀρχαῖος, στοαῖς ἐν
[6, 24]   καὶ εἰσὶν ἐν τῷ ὑπαίθρῳ  τῆς   ἀγορᾶς οἱ βωμοὶ πλῆθος οὐ
[6, 24]   (Ἠλείοις δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ  τῆς   ἀγορᾶς τὰ ἐπιφανέστατα ναός ἐστι
[6, 11]   τῷ λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν  τῆς   ἀκαρπίας παρείχοντο ἴαμα. Δεύτερα οὖν
[6, 20]   τῶν βωμῶν. (Ἔστι δὲ ἐντὸς  τῆς   Ἄλτεως κατὰ τὴν πομπικὴν ἔσοδον
[6, 2]   Ἠλεί ους, καὶ εντὸ ς  της   Ἄλτεως μά χη. Καταπαυσθέ ντος
[6, 17]   δρόμῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΖ' Οἱ ἑτέρωθεν  τής   Ἄλτιος ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου
[6, 25]   ἔχει τῇ ἑτέρᾳ τὸ κέρας  τῆς   Ἀμαλθείας. (Καθ' τι δὲ
[6, 25]   Ἔστι δὲ τῆς στοᾶς ὀπίσω  τῆς   ἀπὸ τῶν λαφύρων τῶν ἐκ
[6, 7]   πρὸς γυναικῶν ἦν, καὶ ἀπὸ  τῆς   Ἀριστομένους ἐγεγόνει θυγατρός. (Δωριεῖ δὲ
[6, 14]   τὸ Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ  τῆς   Ἀριστοτίμου τυραννίδος ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον
[6, 1]   δὲ αυτὸ ν εκ Φενεου  της   Αρκά δων Νεολαί δας Προξέ
[6, 6]   τὸν ἀνδριάντα, δύο τε ἐκ  τῆς   Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς τρίτος
[6, 3]   παλαιστὴς παῖς ἐξ Ἡραίας ἀνάκειται  τῆς   Ἀρκάδων, Νικόστρατος Ξενοκλείδου· Παντίας δὲ
[6, 26]   καὶ ἀποθανόντος οὕτω τὸ πολὺ  τῆς   ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν ἔνδον. Γιγνώσκεται δὲ
[6, 22]   ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς τε ἀγομένην  τῆς   Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν, αἷς παίζουσα
[6, 3]   δὲ ἐς τὸ ἱερὸν ἀνετίθεσαν  τῆς   Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν τε αὐτὸν καὶ
[6, 22]   λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε. Ἐρασθῆναι  τῆς   Ἀρτέμιδος τὸν Ἀλφειόν, ἐρασθέντα δέ,
[6, 13]   Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ τῶν ἐκ  τῆς   Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι ἐν Ἄργει
[6, 8]   ἐπεποίητο πρότερον, καὶ ἐπὶ ἡμέρας  τῆς   αὐτῆς ἀνηγορεύθη τε νικήσας καὶ
[6, 16]   Πολυπείθους Λάκωνος, καὶ ἐπὶ στήλης  τῆς   αὐτῆς Καλλιτέλης τοῦ Πολυπείθους
[6, 15]   καὶ πυγμῇ στεφανωθέντα ἐπὶ ἡμέρας  τῆς   αὐτῆς. Κάπρῳ μὲν δὴ οὐκ
[6, 15]   καὶ Ἠλεῖον Κάπρον ἐπὶ ἡμέρας  τῆς   αὐτῆς παλαῖσαί τε ὁμοῦ καὶ
[6, 15]   καὶ παγκρατίου στέφανον ἐπὶ ἡμέρας  τῆς   αὐτῆς. Πρώτῳ δὲ γεγόνασιν ἀνθρώπων
[6, 14]   ὡς κρατῆσαι παγκρατιάζοντα ἐπὶ ἡμέρας  τῆς   αὐτῆς τούς τε ἐξ Ὀλυμπίας
[6, 15]   κατεπάλαισεν ἄνδρας, καὶ ἐπὶ ἡμέρας  τῆς   αὐτῆς τούς τε (ἐς) τὴν
[6, 18]   Κυρηναίου. Ἀναξιμένους σοφιστοῦ ἄγαλμα. Περὶ  τῆς   αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον πρεσβείας ὑπὲρ
[6, 5]   καὶ Πουλυδάμαντα ἐπιλήψεσθαι, καὶ ὑπὸ  τῆς   αὑτοῦ ῥώμης ἔμελλεν ἀπολεῖσθαι καὶ
[6, 20]   χαλκοῦς. (Ἑκατέρα μὲν δὴ πλευρὰ  τῆς   ἀφέσεως πλέον τετρακοσίους πόδας
[6, 3]   Μενεφύλου, παγκρατιαστὴς ἀνὴρ ἐξ Αἰγίου  τῆς   Ἀχαιῶν· ἀνάκειται δὲ Πυριλάμπης Ἐφέσιος
[6, 3]   Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ ἐξ Αἰγείρας  τῆς   Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο κάλλιστος τῶν
[6, 10]   Εἶναι δέ φασιν ἐξ Ἀνθηδόνος  τῆς   Βοιωτῶν τὸ ἄνωθεν αὐτὸν γένος
[6, 9]   ὅτῳ δὲ Θεόγνητος πίτυος  τῆς   γ' ἡμέρου καὶ ῥοιᾶς φέρει
[6, 6]   μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο γὰρ ἐκ  τῆς   γῆς Ἥρως, ἀφανίζεταί τε
[6, 25]   ἑτέρῳ ποδὶ ἐπὶ χελώνης βέβηκε.  Τῆς   δὲ περιέχεται μὲν τὸ τέμενος
[6, 24]   τὴν στοὰν ἀπὸ τῶν λαφύρων  τῆς   δεκάτης. (Ἔστι δὲ κατασκευὴ
[6, 14]   χορδήν. Λέγεται δὲ καὶ ὡς  τῆς   δεξιᾶς χειρὸς τὸ μὲν ἐς
[6, 9]   Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος, δευτέρῳ δὲ ἔτει  τῆς   δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος, ἣν
[6, 13]   τρίτην. (Πολίτης μὲν δὴ ἐπὶ  τῆς   δευτέρας Καὶ τέσσαρας, ὡς ἕκαστοι
[6, 7]   Καλλιάνακτός τε ὢν καὶ Καλλιπατείρας  τῆς   Διαγόρου, Πεισίροδος δὲ ἐν παισίν,
[6, 14]   παισίν· αἰτία δέ οἱ ἐγένετο  τῆς   διαμαρτίας τὸ ἄγαν νέον. (Ὡς
[6, 24]   πρὸς μεσημβρίαν ἐργασίας ἐστὶ  τῆς   Δωρίου, διαιροῦσι δὲ αὐτὴν ἐς
[6, 16]   Αἰτωλούς. (Τίμωνος δὲ οὐ πόρρω  τῆς   εἰκόνος Ἑλλάς τε δὴ καὶ
[6, 4]   Κρητός. (Ἔχεται δὲ τοῦ Λυσάνδρου  τῆς   εἰκόνος Ἐφέσιός τε πύκτης, τοὺς
[6, 14]   πρὸς διακοσίαις ὀλυμπιάδι. (Ὕλλου δὲ  τῆς   εἰκόνος ἵππος τε οὐ μέγας
[6, 20]   ἐπὶ ἡλίου δυσμάς. Πλησίον δὲ  τῆς   Εἰλειθυίας ἐρείπια Ἀφροδίτης Οὐρανίας ἱεροῦ
[6, 20]   λευκόν. Παρθένοι δὲ ἐν τῷ  τῆς   Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες ὕμνον
[6, 9]   καὶ ἐς τὸ ἱερὸν  τῆς   Εἰρήνης τὸ ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα
[6, 12]   δὲ ἀρχὴν εἶχεν ἔτει δευτέρῳ  τῆς   (ἕκτης) ὀλυμπιάδος ἐπὶ ταῖς εἴκοσι
[6, 11]   καὶ ἄλλων. Θεαγένους ἀνδριάντες πολλαχοῦ  τῆς   Ἑλλάδος, καὶ παρὰ Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς
[6, 8]   μοι πιστὰ ἦν, πέρα γε  τῆς   ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκης, ὁπόσα ἄλλα
[6, 13]   δέκα. (Χιόνιδος δὲ οὐ πόρρω  τῆς   ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλης Σκαῖος ἕστηκεν
[6, 22]   ὑπὸ Ἠλείων γενέσθαι· (Πύλου δὲ  τῆς   ἐν τῇ Ἠλείᾳ δῆλα τὰ
[6, 13]   δ' ἦν οὗτος ἐκ Κεράμου  τῆς   ἐν τῇ τραχείᾳ Καρίᾳ. Ἀνέφηνε
[6, 4]   Ἀλεξάνδρῳ. (Σωδάμας δὲ ἐξ Ἀσσοῦ  τῆς   ἐν τῇ Τρῳάδι, κειμένης δὲ
[6, 16]   πυγμῇ· Λεωνίδας τε ἐκ Νάξου  τῆς   ἐν τῷ Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα
[6, 14]   δρόμου νίκας, Μενεπτόλεμος ἐξ Ἀπολλωνίας  τῆς   ἐν τῷ Ἰονίῳ, καὶ Κορκυραῖος
[6, 4]   τε ὢν γένος, καὶ ἀπὸ  τῆς   ἐν τῷ πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι
[6, 26]   γε οὐκ ἐς καιρὸν ἀφικόμην  τῆς   ἑορτῆς. Λέγουσι δὲ καὶ Ἄνδριοι
[6, 20]   τὸν Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα Ἡρακλεῖ  τῆς   ἐπὶ Αὐγέαν καὶ Ἠλείους στρατείας
[6, 17]   ἦν Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ τῷ Φιλίππου  τῆς   ἐπὶ Δαρεῖον καὶ Πέρσας στρατείας
[6, 17]   Πολυνείκους Μιλήσιος, καὶ Καλλικράτης ἀπὸ  τῆς   ἐπὶ Ληθαίῳ Μαγνησίας, ἐπὶ τῷ
[6, 26]   δύναιτο δ' ἂν καὶ Ἀθηνᾶς  τῆς   Ἐργάνης ἱερὸς ὄρνις νομίζεσθαι.
[6, 17]   Εἰκάσιος Λυκίνου τε ὢν καὶ  τῆς   Ἑρμησιάνακτος θυγατρὸς, κατεπάλαισαν μὲν παῖδας
[6, 26]   νῆσος ἐν μυχῷ θαλάσσης κειμένη  τῆς   Ἐρυθρᾶς. (Ἤκουσα δὲ καὶ ὡς
[6, 6]   θεὸν ζημίαν, τάλαντον δὲ βλάβης  τῆς   ἐς Εὔθυμον, ὅτι ἐπηρείᾳ τῇ
[6, 23]   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ  τῆς   ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς
[6, 16]   ἀνέθηκεν Δεινοσθένης· ὁδοῦ δὲ  τῆς   ἐς Λακεδαίμονα ἐξ Ὀλυμπίας ἐπὶ
[6, 4]   λόγον, Φειδίου τε ἕνεκα καὶ  τῆς   ἐς τὰ ἀγάλματα τοῦ Φειδίου
[6, 23]   Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν  τῆς   ἐς τὴν Μαλκὼ παιδὸς ἕστηκεν
[6, 21]   περίβολος ἐν ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου  τῆς   ἐς τὸ γυμνάσιον· καὶ αἱ
[6, 23]   πειρᾶται τὸν φοίνικα Ἀντέρως.  (Τῆς   ἐσόδου δὲ ἑκατέρωθεν τῆς ἐς
[6, 21]   ἄλλος ἐλάσσων περίβολος ἐν ἀριστερᾷ  τῆς   ἐσόδου τῆς ἐς τὸ γυμνάσιον·
[6, 18]   τοῦ Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον  τῆς   ἑτέρας πεπονηκυῖά ἐστιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ'
[6, 8]   τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάστης τείνοντα  τῆς   ἡμέρας· ἀποδημῆσαί τε δὴ αὐτὸν
[6, 9]   ἐοικὸς Ταυροσθένει φάσμα ἐπ' ἐκείνης  τῆς   ἡμέρας ἐν Αἰγίνῃ φανὲν ἀπαγγείλειε
[6, 24]   ἀνίσχειν, συμβαλόντες δρομέας, μεσούσης δὲ  τῆς   ἡμέρας ἐπὶ τὸ πένταθλον, καὶ
[6, 1]   στιν εν δεξια του ναου  της   Ηρας, ανδρὸ ς εικὼ ν
[6, 6]   Πολύκλειτος δὲ Ἀργεῖος, οὐχ  τῆς   Ἥρας τὸ ἄγαλμα ποιήσας, μαθητὴς
[6, 5]   στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν. ὀρεινὴ  τῆς   Θρᾴκης, ἔνδον Νέστου ποταμοῦ
[6, 20]   ὕστερον ἐκ μαντείας κομίσαι φασὶ  τῆς   Ἱπποδαμείας τὰ ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 3]   ἐπ' αὐτῷ καὶ τάδε ἐπιλέγει,  τῆς   ἵππου τε Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον
[6, 14]   Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου. Τά περὶ  τῆς   ἰσχύος τε καὶ τῆς τελεθτῆς
[6, 8]   ἀποπειρᾶσθαι δὲ ὅμως αὐτὸν ἔτι  τῆς   ἰσχύος, τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάστης
[6, 19]   μὲν Δώριον, τὸν δὲ ἐργασίας  τῆς   Ἰώνων. Χαλκοῦ μὲν δὴ αὐτοὺς
[6, 24]   καὶ τῆς μὲν κέρατα ἐκ  τῆς   κεφαλῆς, τοῦ δὲ αἱ ἀκτῖνες
[6, 9]   πειρώμενοι. Τέλος δὲ τὰ ξύλα  τῆς   κιβωτοῦ καταρρήξαντες, ὡς οὔτε ζῶντα
[6, 24]   λείας λέγουσι, λαβεῖν τε ἐκ  τῆς   Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ οἰκοδομήσασθαι τὴν
[6, 19]   παρήκει τὸ Κρόνιον. Ἐπὶ ταύτης  τῆς   κρηπῖδός εἰσιν οἱ θησαυροί, καθὰ
[6, 21]   παραγενέσθαι δὲ αὐτὸν ἀπὸ Κυδωνίας  τῆς   Κρητικῆς καὶ τοῦ Ἰαρδάνου ποταμοῦ.
[6, 16]   Ζώτου, γένος μὲν ἐκ Χερρονήσου  τῆς   Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου δὲ ἡμεροδρόμος τοῦ
[6, 24]   σφετέραν Κορκυραίους ἐλθόντας ἐλάσαι μοῖραν  τῆς   λείας λέγουσι, λαβεῖν τε ἐκ
[6, 6]   μὲν γὰρ τέττιγες οἱ ἐντὸς  τῆς   Λοκρίδος ἄχρι τοῦ Καικίνου κατὰ
[6, 9]   τὴν νίκην, ἔκφρων ἐγένετο ὑπὸ  τῆς   λύπης· καὶ ἀνέστρεψε μὲν ἐς
[6, 7]   τοῖς υἱοῖς, Γνάθων τε Διπαιεὺς  τῆς   Μαιναλέων χώρας καὶ Λυκῖνος ἕστηκεν
[6, 23]   γυμνασίου περίβολος, ὄνομα μὲν Μαλκὼ,  τῆς   μαλακότητος τοῦ ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς
[6, 23]   πάντα. Ἔστι δὲ ἐν γωνίᾳ  τῆς   Μαλκοῦς πρόσωπον Ἡρακλέους ἄχρι ἐς
[6, 21]   Παρθενίας τῷ ποταμῷ ἀπὸ ἵππου  τῆς   Μάρμακος. (Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος
[6, 19]   ἐν Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν ἔτεσιν ὕστερον  τῆς   μάχης ἐποίησαν οἱ Μεγαρεῖς. Τὰ
[6, 10]   Γλαῦκος, ἅτε οὐκ ἐμπείρως ἔχων  τῆς   μάχης, ἐτιτρώσκετο ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιζομένων,
[6, 10]   ὄπισθεν τοῦ Διὸς τοῦ ἀπὸ  τῆς   μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ
[6, 20]   ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ  τῆς   μείζονος πλευρᾶς, οὔσης χώματος, κατὰ
[6, 24]   Σελήνῃ λίθου τὰ ἀγάλματα· καὶ  τῆς   μὲν κέρατα ἐκ τῆς κεφαλῆς,
[6, 14]   ἐπίγραμμα εἶναι Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ  τῆς   Μεροπίδος, ἐπὶ ἵππου νίκῃ κεκηρυγμένον,
[6, 6]   ἐκείνης τε αὐτῆς καὶ ἐπὶ  τῆς   μετ' ἐκείνην ὀλυμπιάδος τὸν ἐπὶ
[6, 21]   καὶ θέσθαι τὸ ὄνομα ἀπὸ  τῆς   μητρὸς λέγουσιν Ἁρπίνης. (Προελθόντι δὲ
[6, 17]   Ἦλιν μετῴκησε, τοῖς ἀδελφοῖς εἶναι  τῆς   μητρὸς σύνοικος φεύγων, ἅτε τοῦ
[6, 7]   καὶ ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ  τῆς   μητρὸς τὸν πατέρα ἕστηκε. Διαγόραν
[6, 13]   καὶ ἐς τοὺς ἔπειτα εἶναι  τῆς   Νάξου, Τίσανδρος Κλεοκρίτου μάλιστα
[6, 12]   καταστάντων, εἶχον μὲν οἱ Καρχηδόνιοι  τῆς   νήσου πλέον ἥμισυ· Ἱέρωνι
[6, 23]   Ἀλεξανδρέα εἶναι τῆς ὑπὲρ Φάρου  τῆς   νήσου, Σαραπίωνα δὲ ὄνομα, ἀφικόμενον
[6, 13]   Σαμίων δῆμος ἔφευγεν ἐκ  τῆς   νήσου. Τὸν δὲ καιρὸν, ἐπὶ
[6, 9]   χρόνος τούτῳ τῷ Γέλωνί ἐστι  τῆς   νίκης τρίτη πρὸς τὰς ἑβδομήκοντα
[6, 15]   Παντάρκης, καί οἱ καὶ  τῆς   νίκης ὑπόμνημά ἐστιν ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 15]   ἐν παισὶ νῖκαι δύο ἐπὶ  τῆς   ὀγδόης καὶ τριακοστῆς Ὀλυμπιάδος πάλης,
[6, 11]   ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν ἐκ  τῆς   οἰκίας αὖθις κομίσαι τὸ ἄγαλμα
[6, 19]   ἐν Χερρονήσῳ τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος  τῆς   οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ
[6, 18]   μὲν αἱ εἰκόνες οὐ πρόσω  τῆς   Οἰνομάου κίονος, ξύλου δέ εἰσιν
[6, 5]   τὸ δεύτερον, ταύτης ἔτει δευτέρῳ  τῆς   Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον τε ἔμενε
[6, 3]   χρημάτων καταδικάσαιτο Λέων ἐπὶ  τῆς   Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν,
[6, 2]   Μεσσή νιος, ού τε Σικελιώ  της,   ού τ' εκ Ναυπά κτου,
[6, 21]   Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ τοῦ Χαμύνου  τῆς   οὐσίας τῇ Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι τὸ
[6, 23]   Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε καὶ  τῆς   παιδός. Ἀχιλλεῖ δὲ οὐ βωμός,
[6, 23]   ἐστιν αὐτῷ μνῆμα ἐκ μαντείας.  Τῆς   πανηγύρεως δὲ ἀρχομένης, ἐν ἡμέρᾳ
[6, 7]   Νικήσαντες δὲ οἱ νεανίσκοι διὰ  τῆς   πανηγύρεως τὸν πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν
[6, 23]   ἕνεκα, τοῖς δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται  τῆς   πανηγύρεως τὸν χρόνον πάντα. Ἔστι
[6, 21]   δὲ ἐντεῦθεν τό τε ὕδωρ  τῆς   Παρθενίας ἐστὶ καὶ πρὸς τῷ
[6, 21]   Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς γῆς ἔσῃ  τῆς   Πισαίας. (Ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ
[6, 10]   Διὸς τοῦ ἀπὸ τῆς μάχης  τῆς   Πλαταιᾶσιν ἀνατεθέντος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ἐνίκα
[6, 13]   ὑπὸ Χαλκιδέων τῶν ἐπὶ Εὐρίπῳ,  τῆς   πόλεως μὲν οὐδὲ ἐρείπια ἐλείπετο
[6, 26]   ἑορτὴν λέγουσιν. Ἀπέχει μέν γε  τῆς   πόλεως, ὅσον τε ὀκτὼ στάδια,
[6, 2]   δὲ τη εικό νι γαλεώ  της   πρὸ ς τὸ ν ωμον
[6, 21]   εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς δὲ  τῆς   πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον τοῦ γυμνασίου
[6, 18]   πρεσβείας ὑπὲρ τῶν Λαψακηνῶν, καὶ  τῆς   πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους
[6, 20]   ἔστ' ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις κατὰ  τῆς   πρῴρας τὸ ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ
[6, 6]   ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα  τῆς   πυγμῆς· τούτων ἕνεκα καταδικάζουσιν αὐτὸν
[6, 22]   δὲ στάδια ἐς Ἦλιν ἀπὸ  τῆς   Πύλου. Ταύτην τὴν Πύλον ᾤκισε
[6, 7]   διωχθέντες ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν ἐκ  τῆς   Ῥόδου, καὶ ἐς Ἰταλίαν παρὰ
[6, 14]   ἐς τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ τὰ  τῆς   ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι παγκρατιάζοντα
[6, 13]   τὴν νύσσαν ἐπέστρεφε, καὶ ἐπεὶ  τῆς   σάλπιγγος ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν ἐς πλέον
[6, 21]   οἱ Διάγων. Τεσσαράκοντα δὲ ἀπὸ  τῆς   Σαύρου δειράδος προελθόντι στάδια, ἔστιν
[6, 23]   ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τῶν κατασκόπων  τῆς   σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἀγορὰ Ηλείων.
[6, 21]   παλαῖστραι τοῖς ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα.  Τῆς   στοᾶς δὲ τῆς πρὸς ἀνίσχοντα
[6, 24]   δεκάτης. (Ἔστι δὲ κατασκευὴ  τῆς   στοᾶς Δώριος, καὶ διπλῆ, τῇ
[6, 24]   ἐν ἀριστερᾷ παρὰ τὸ πέρας  τῆς   στοᾶς Ἑλλανοδικαιών· ἀγυιὰ δὲ
[6, 25]   δὲ ἀνεῖται Ῥωμαίοις. Ἔστι δὲ  τῆς   στοᾶς ὀπίσω τῆς ἀπὸ τῶν
[6, 24]   πρὸς τῷ τοίχῳ. Κατὰ δὲ  τῆς   στοᾶς τὸ ἐς τὴν ἀγορὰν
[6, 22]   Πυλίων γὰρ τῶν ὑπὲρ νήσου  τῆς   Σφακτηρίας οὐ πέφυκεν ἀρχὴν διοδεύειν
[6, 20]   ναοῦ (διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται)  τῆς   τε Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ ἔσοδος
[6, 14]   περὶ τῆς ἰσχύος τε καὶ  τῆς   τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου τοῦ
[6, 4]   Ἀρχιδάμου δὲ ἄλλων τε καὶ  τῆς   τελευτῆς (ἐμοὶ δοκεῖν) ἕνεκα ἀνδριάντα
[6, 20]   τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου  τῆς   τέχνης ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι· τοῖς
[6, 22]   καὶ Σκιλλούντιοι, οὗτοι μὲν ἐκ  τῆς   Τριφυλίας, τῶν δὲ ἄλλων περιοίκων
[6, 25]   καὶ Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ  τῆς   Τύχης, ἐν οἰκήματι οὐ μεγάλῳ.
[6, 23]   Ἠλείων γένος μὲν Ἀλεξανδρέα εἶναι  τῆς   ὑπὲρ Φάρου τῆς νήσου, Σαραπίωνα
[6, 3]   οὐ Σικυώνιος, ἀλλὰ ἐκ Μεσσήνης  τῆς   ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ
[6, 17]   τῷ Ἀλκμαίωνι Κλυτίος ἐκ  τῆς   Φηγέως θυγατρὸς καὶ ἐς τὴν
[6, 23]   Σιωπῆς, καὶ παρὰ τὸ ἱερὸν  τῆς   Φιλομείρακός ἐστιν Ἀρτέμιδος. Τῇ μὲν
[6, 26]   καὶ Ἠλείοις ὅροι πρὸς Ἀχαιοὺς  τῆς   χώρας ποταμός ἐστιν ἐφ'
[6, 21]   λέγουσιν. Ὅροι δὲ πρὸς Ἀρκάδας  τῆς   χώρας, τὰ μὲν παρόντα Ἠλείοις,
[6, 22]   λέγοντες· ῥεῖ γὰρ δὴ διὰ  τῆς   χώρας ταύτης Ἀλφειός, ἐς
[6, 1]   μὲ ν καὶ ουτος εκρά  τησεν·   η δὲ εικὼ ν επὶ
[6, 5]   ἡρώων καλουμένων, καὶ εἰ δή  τι   ἄλλο ἦν πρὸ τῶν ἡρώων
[6, 24]   δ' ἂν τὸ ὄνομα οὐδέν  τι   ἀλλοῖον καλούμενος Ἀλεξίκακος
[6, 14]   καλοῦσι, καὶ τρίτα δὴ  τι   ἄριστον ἦν τῶν ἀνδρῶν. Γενέσθαι
[6, 2]   τὸ ν Ὀλυμπικό ν. Ὅ́  τι   γὰ ρ μὴ Λεοντί σκος
[6, 25]   κέρας τῆς Ἀμαλθείας. (Καθ'  τι   δὲ Ἠλείων πόλις πληθύει
[6, 20]   ἐς τὸν δρόμον. Καθ' ό,  τι   δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχής
[6, 1]   νί καις, πρό τερον έ  τι   εδή λωσα εν τοις λό
[6, 20]   τοῦ Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι  τι   ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι τὸν Ταράξιππον·
[6, 11]   καὶ τὰ ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν  τι   ἐξ αὐτῶν ἀποκτείνειεν ἄνθρωπον. (Ἀνὰ
[6, 18]   οὔτε πρὸς τὸ σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί  τι   εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ
[6, 13]   συνέπεσεν ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ οὐδέν  τι   ἧσσον θέουσα ἐν κόσμῳ περί
[6, 3]   ἑκατέρῳ τῷ ἀγῶνι. Οὐ γάρ  τι   Ἰσθμίων Λεπρεάταις δεῖμα, ὥσπερ γε
[6, 26]   δὲ αὐτῶν Σηρῶν ἄλλο πού  τι,   καὶ οὐ σὴρ, ὀνομάζεται. (Μέγεθος
[6, 2]   δὲ εί περ ά λλο  τι   καὶ τό δε εποιησά μην.
[6, 2]   ί ππου κέ λητος· ο  Τί   μων δὲ επὶ ά ρματι
[6, 2]   Δημοσθένους ανδριά ντα ανά κειται  Τί   μων καὶ ο παις του
[6, 2]   ρματι ανηγορεύ θη. Τω δὲ  Τί   μωνι ειργά σατο καὶ τω
[6, 2]   μων καὶ ο παις του  Τί   μωνος Αί συπος, παιδί ον
[6, 2]   αναθέ ντα μὲ ν ό  τι   ο παιδοτρί βης εί η
[6, 1]   με ο λό γος, ό  τι   ου κατά λογό ς εστιν
[6, 23]   ἔτι αὐτοί, ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ  τι   παρὰ τῶν ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται·
[6, 15]   Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ ὀλίγῳ  τι   πρότερον, ὡς ὁμώνυμός τε τῷ
[6, 2]   η Μύ κων, καὶ ό  τι   Σά μιοι τὰ ες αθλητὰ
[6, 1]   Ἀναξά νδρου πρό τερον έ  τι   στεφανωθηναι τὸ ν πατέ ρα
[6, 12]   αὐτὸν, οὔτε πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε  τι   τρωθέντα τοῦ σώματος. (Θεόχρηστον δὲ
[6, 20]   ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιππος πολὺ δή  τι   ὑπερηρκώς ἐστιν ἐς ἵππων φόβον.
[6, 20]   γὰρ τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι)  τιθέασι   τὸ παιδίον πρὸ τοῦ στρατεύματος
[6, 20]   δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα τοῖς  τιθεῖσι   τὸν ἀγῶνα. Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ
[6, 22]   τε Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι,  τιθέναι   τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων.
[6, 20]   ἱππικήν (καὶ ὄνομα Ὠλένιον αὐτῷ  τίθενται,   ἀπὸ τούτου δὲ καὶ τὴν
[6, 25]   καὶ οὐ Ποσειδῶνα ὄνομα αὐτῷ  τίθενται,   μετὰ τὴν Πατρέων προσοίκησιν τὸ
[6, 20]   ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα τῷ θεῷ  τίθενται   Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ σφισιν
[6, 2]   των επιχωρί ων έ χον  τιμά   ς. (Ἐν δὲ τη Ἄλτει
[6, 9]   ἡρώων Κλεομήδης Ἀστυπαλαιεύς, Ὃν θυσίαις  τιμᾶθ'   ὡς μηκέτι θνητὸν ἐόντα. Κλεομήδει
[6, 23]   αὐτόθι ἀντὶ τούτου γεγόνασιν αἱ  τιμαί·   χρόνος δὲ στεφάνου τε τοῦ
[6, 8]   ἀγωνοθετησάντων Ἀρκάδων ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ  Τιμάνθει   παγκρατίου λαβόντι ἐν ἀνδράσι στέφανον,
[6, 8]   ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ  Τιμάνθει   τὸ τέλος τοῦ βίου συμβῆναί
[6, 8]   εἰς λύκον. Τὰ κατὰ τὴν  Τιμάνθους   τελευτήν. Τά κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους
[6, 25]   Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν τῇ Πύλῳ  τιμάς.   (Ἐπάγονται δὲ καὶ Ὅμηρον τῷ
[6, 20]   τῷ ἐντὸς Σωσίπολις ἔχει  τιμάς,   καὶ ἐς αὐτὸ ἔσοδος οὐκ
[6, 25]   ἐστι λίθου λευκοῦ. Ἐνταῦθα ἔχει  τιμὰς   καὶ Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ
[6, 25]   Σαμικῷ τῷ ἐν τῇ Τριφυλίᾳ  τιμάς·   μετακομισθὲν δὲ ἐς τὴν Ἦλιν
[6, 11]   καὶ ἔχοντα παρὰ τῶν ἐπιχωρίων  τιμάς.   δὲ ἀνδριὰς τοῦ Θεαγένους
[6, 20]   Σωσίπολις Ἠλείοις ἐπιχώριος δαίμων ἔχει  τιμάς.   Τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντες
[6, 9]   μὲν οὖν Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ τούτου  τιμὰς   ὡς ἥρωι νέμουσι. (Παρὰ δὲ
[6, 8]   τὴν Τιμάνθους τελευτήν. Τά κατά  Τιμασίθειον.   (Σωκράτους δὲ Πελληνέως δρόμου νίκην
[6, 14]   οὐκ ἐγένετο οἷός τε καταπαλαῖσαι  Τιμασίθεον   πολίτην τε ὄντα αὐτῷ, καὶ
[6, 8]   λόγῳ. (Προμάχου δὲ οὐ πόρρω  Τιμασίθεος   ἀνάκειται γένος Δελφός, Ἀγελάδα μὲν
[6, 8]   μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ  Τιμασίθεος   (ἐγένετο γὰρ τῶν ἐγκαταληφθέντων ἐν
[6, 18]   ὁμοίως ἅπαντα· δέ οἱ  τιμὴ   γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τῶν
[6, 21]   κοινῷ σφισιν ἐπὶ μέγα ἐξῆρε  τιμῇ   τῇ ἐς αὐτοὺς καὶ Ἱπποδαμείας
[6, 20]   τῇ Ἱπποδαμείᾳ, καὶ ἄλλα ἐς  τιμὴν   δρῶσιν αὐτῆς. Τὴν δὲ Ἱπποδάμειάν
[6, 4]   καὶ πολλὰ εὕρετο ἄλλα ἐς  τιμήν.   Ἔμελλεν οὖν ὡς τὸ εἰκὸς
[6, 23]   τε τοῦ Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς  τιμὴν,   καὶ κόπτεσθαι νομίζουσιν αὐτόν. (Έστι
[6, 20]   τὰ Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης,  τιμὴν   ταύτην ἄλλοτε (ἄλλη( ν) λαμβάνουσα
[6, 22]   τὰ παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς  τιμὴν   τῇ Ἐλαφιαίᾳ καθεστηκότα ἐς Λετρίνους
[6, 17]   γε ἐκείνου τε ἐς πλέον  τιμῆς   ἀφίκετο Γοργίας παρὰ Ἀθηναίοις.
[6, 25]   μετακομισθὲν δὲ ἐς τὴν Ἦλιν  τιμῆς   μὲν καὶ ἐς πλέον ἔτι
[6, 3]   καὶ Κόνωνα ἀνακείμενον χαλκοῦν καὶ  Τιμόθεον   ἐν Σάμῳ τε ἔστιν ἰδεῖν
[6, 15]   (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ Ἠλεῖον ἄνδρα  Τιμόπτολιν   Λάμπιδος Παλεῖς, τετάρτη Κεφαλλήνων
[6, 2]   λου τὴ ν εικό να  Τιμοσθέ   νης τε Ἠλειος έ στηκε
[6, 11]   μητρὶ Ἡρακλέους συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς  Τιμοσθένει.   Ἔνατόν τε δὴ ἔτος εἶναι
[6, 11]   ἀλλὰ ἱερᾶσθαι μὲν Ἡρακλεῖ τὸν  Τιμοσθένην   Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους δὲ τῇ
[6, 11]   ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης  Τιμοσθένους   Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ Τιμοσθένους
[6, 11]   Τιμοσθένους Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ  Τιμοσθένους   παῖδα εἶναι Θεαγένην φασίν, ἀλλὰ
[6, 16]   διὰ τὴν Δημητρίου μάλιστα ἅλωσιν.  Τίμωνι   δὲ ἀγώνων τε νῖκαι τῶν
[6, 12]   ἅρματι ἀνηγορεύθη νικῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ.  (Τίμωνι   δὲ τῷ Αἰσύπου, καθέντι ἐς
[6, 16]   φιλίᾳ γενέσθαι τῇ ἐς Αἰτωλούς.  (Τίμωνος   δὲ οὐ πόρρω τῆς εἰκόνος
[6, 25]   Ἀνθρώπων δὲ ὧν ἴσμεν μόνοι  τιμῶσιν   δην Ἠλεῖοι κατὰ αἰτίαν τήνδε.
[6, 5]   θέρους. Καί πως οὐ κατά  τινα   ἀγαθὸν δαίμονα κορυφὴ τηνικαῦτα
[6, 6]   ὡς ἀποθανεῖν ἐκφυγὼν, αὖθις ἕτερόν  τινα   ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι τρόπον. Οἰκεῖσθαι
[6, 16]   σφίσιν ἀνέθεσαν, καὶ ἄλλην  τινὰ   ἐς αὐτοὺς ἔχοντας εὔνοιαν. Μέσος
[6, 12]   τοῦ Ἀρκάδων κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ  τινα   ἔστιν ἐν Ἕλλησι Τρίτειαν πόλιν
[6, 20]   δέ φασιν ὕστερον Ἀριστείδην σοφίαν  τινὰ   καὶ αὐτὸν ἐς τὸ μηχάνημα
[6, 2]   Ἔ́ οικεν ουν ιδί αν  τινὰ   ο Θρασύ βουλος επὶ σπλά
[6, 22]   Δαμοφῶν Πανταλέοντος ὑπόνοιαν μέν  τινα   παρέσχεν Ἠλείοις, νεώτερα ἐς αὐτοὺς
[6, 19]   δὴ καὶ ἐν Δελφοῖς Ἑλλήνων  τινὲς   ἐποίησαν τῷ Ἀπόλλωνι θησαυρούς. Ἔστι
[6, 1]   ή δη τὸ ν κό  τινον.   Ὁπό σοις δὲ ὴ αυτοις
[6, 26]   Ἐσθῆτες σηρικαὶ ἐν μίτων ζςυφίου  τίνος   ὑφαινόμεναι. Σηρία νῆσος. Ὅροι Ἤλιδος
[6, 24]   τὸ γένος τῶν Σιληνῶν, εἰκάσαι  τις   ἂν μάλιστα ἐπὶ τοῖς τάφοις
[6, 24]   δὲ αὐτὰς ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι  τις   ἂν τὰ εἰρημένα· ῥόδον μὲν
[6, 11]   ἀπῆλθεν ἐξ ἀνθρώπων, ἀνὴρ τῶν  τις   ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ, παρεγίνετο ἀνὰ
[6, 18]   ἐπηύξητο. (Οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν  τις   αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς.
[6, 11]   τῷ πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν, ἀνήρ  τις   αὐτῶν δόκιμος καὶ ἡλικίᾳ προήκων
[6, 14]   κάτω γινόμενον, οὐκ ἀπεκίνησεν ἄν  τις   βιαζόμενος. (Ἀποθανεῖν δὲ ὑπὸ θηρίων
[6, 15]   τὸν παῖδα Ἀντίγονον, ἀναθήματα ἴστω  τις   Βυζαντίων ὄντας. (Σπαρτιάτῃ δὲ Εὐτελίδᾳ
[6, 9]   Ἀλλὰ γὰρ ἰδιώτης εἴη ἄν  τις   (ἐμοὶ δοκεῖ) Γέλων οὗτος,
[6, 16]   στέφανον, Ἠλείους σφᾶς ὄντας ἴστω  τις.   Ἐπὶ δὲ τῷ Πυττάλῳ καὶ
[6, 13]   μὲν δὴ οὕτως ἔχοντα ἴστω  τις.   Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν Ἀγαθίνῳ τε
[6, 4]   Πυθαγόρας ἐποίησεν Ῥηγῖνος, εἴπερ  τις   καὶ ἄλλος ἀγαθὸς τὰ ἐς
[6, 21]   ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν  τις   Λακεδαιμόνιόν τε εἶναι καὶ οἰκιστὴν
[6, 14]   δύο εἰκόνας. Εἶναι δὲ ἡγεμών  τις   ξένων καὶ ἄλλως τὰ
[6, 12]   γοῦν ἐς Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν  τις   συντελέσαι τοὺς Τριταιεῖς, καθὰ καὶ
[6, 26]   χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν  τις   τῷ λόγῳ γε τῷ αὐτῷ
[6, 14]   Ἱερώνυμος Ἄνδριος, ὃς τὸν Ἠλεῖον  Τισαμενὸν   πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε τὸν
[6, 13]   τοὺς ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου,  Τίσανδρος   Κλεοκρίτου μάλιστα αἰτίαν ἐχέτω.
[6, 13]   δὴ ἐν ἀνδράσι κατεμαχέσατο  Τίσανδρος   πύκτας ἐν Ὀλυμπίᾳ, τοσαῦται δὲ
[6, 17]   καὶ ἀφικόμενον κατὰ πρεσβείαν ὁμοῦ  Τισίᾳ   παρ' Ἀθηναίους. Καί τοι ἄλλα
[6, 17]   Ἀθηναίους. Καί τοι ἄλλα τε  Τισίας   ἐς λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ πιθανώτατα
[6, 9]   δευτέρας καὶ ἑβδομηκοστῆς ὀλυμπιάδος, ἣν  Τισικράτης   ἐνίκα Κροτωνιάτης στάδιον. Δῆλα οὖν
[6, 9]   συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν Αἰγινήταις  τισὶν   ἐπιχώριος ἐς αὐτὰ ἂν εἴη
[6, 20]   ὡς ἐπίπαν καὶ οἱ ἡνίοχοι  τιτρώσκονται.   καὶ τοῦδε ἡνίοχοι ἕνεκα θυσίας
[6, 25]   λόγῳ μάρτυρα ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι·  Τλῆ   δ' Ἀίδης ἐν τοῖσι πελώριος
[6, 2]   του Θηβαί ων δή μου  τὸ   ά ρμα, τὸ ν δὲ
[6, 25]   τε καὶ βύσσου περιβάλλουσι. (Τοῦτο  τὸ   ἄγαλμα ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν
[6, 7]   εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου τοῦ ποιήσαντος  τὸ   ἄγαλμα ἐν Μεγάροις τοῦ Διός.
[6, 11]   ἐκ τῆς οἰκίας αὖθις κομίσαι  τὸ   ἄγαλμα ἐς τὴν ἀγοράν. Ὡς
[6, 11]   ἀγάλματι αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ  τὸ   ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ τὸν ἕτερον
[6, 26]   ἐστὶν ἱερὸν Ἀθηνᾶς· ἐλέφαντος δὲ  τὸ   ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ. Εἶναι μὲν
[6, 26]   Ἀφροδίτης ἐστί· τοῦ Ἑρμοῦ δὲ  τὸ   ἄγαλμα, ὃν οἱ ταύτῃ περισσῶς
[6, 6]   Ἀργεῖος, οὐχ τῆς Ἥρας  τὸ   ἄγαλμα ποιήσας, μαθητὴς δὲ Ναυκύδους,
[6, 26]   καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου; τέχνη  τὸ   ἄγαλμα Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ ἐν
[6, 14]   δέ οἱ ἐγένετο τῆς διαμαρτίας  τὸ   ἄγαν νέον. (Ὡς δὲ ἀφίκετο
[6, 19]   τρεῖς, οὓς ἐς τοῦ πεντάθλου  τὸ   ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ ἀσπίς ἐστιν
[6, 6]   ἐς ἐκεῖνον ἐδόκει σφίσιν ἐπανελέσθαι  τὸ   ἀγώνισμα τῆς πυγμῆς· τούτων ἕνεκα
[6, 14]   Ἀνέθεσαν δὲ καὶ τὸ κοινὸν  τὸ   Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ τῆς
[6, 15]   δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον τὸ ἔθνος  τὸ   Αἰτωλῶν. Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ
[6, 18]   λοίδορον. Ὡς δὲ ἦν ἐς  τὸ   ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ
[6, 5]   κύκλῳ περισχὼν καὶ τοξόταις, καὶ  τὸ   ἄλλο ὅσον ἐν ἡλικίᾳ κατεφόνευσε,
[6, 19]   πεποιημένη, καὶ εἰργασμένον ἐλέφαντος κέρας  τὸ   Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου τοῦ Κίμωνος,
[6, 3]   Σαμίων. Τοῦτο μὲν δὴ τοὺς  τὸ   ἀνάθημα ἀναθέντας μηνύει· τὸ δ'
[6, 20]   ἀνακινηθέντος δὲ, μὲν ἐς  τὸ   ἄνω πεποίηται πηδᾶν ἀετός,
[6, 14]   αὐτῶν ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα ἐς  τὸ   ἄνω· τῶν λοιπῶν δὲ ἀλλήλοις
[6, 10]   φασιν ἐξ Ἀνθηδόνος τῆς Βοιωτῶν  τὸ   ἄνωθεν αὐτὸν γένος ἀπὸ Γλαύκου
[6, 7]   ἔγκλημα. Διαγόρας μὲν δὴ καὶ  τὸ   ἀπ' αὐτοῦ γένος δόξης ἐς
[6, 20]   κατὰ τῆς πρῴρας τὸ ἔμβολον.  Τὸ   ἀπὸ τούτου δὲ ἤδη καθέστηκεν
[6, 21]   τοῦ ὄρους. Διαβήσῃ τε δὴ  τὸ   ἀπὸ τούτου τὸν Ἀλφειὸν καὶ
[6, 12]   Ἀρκάδων αὐτῶν εἰσιν οἱ ἐς  τὸ   Ἀργολικὸν τελοῦντες. Τοῦ Ἀγησάρχου δέ
[6, 4]   Εὐάνθην ἀνήρ τε ἱπποτρόφος καὶ  τὸ   ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα δὲ ἐπὶ τὸ
[6, 9]   νέμουσι. (Παρὰ δὲ τοῦ Γέλωνος  τὸ   ἅρμα ἀνάκειται Φίλων, τέχνη τοῦ
[6, 12]   παῖδες. (Παρὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος  τὸ   ἅρμα ἀνήρ ἐστιν ὁμώνυμός τε
[6, 12]   αὐτό, κέλητες δὲ ἵπποι παρὰ  τὸ   ἅρμα, εἷς ἑκατέρωθεν ἕστηκε, καὶ
[6, 5]   ὡς ἄνδρα ἡνίοχον ἐλαύνοντα σπουδῇ  τὸ   ἅρμα ἐπέσχε τοῦ πρόσω. Λαβόμενος
[6, 9]   Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα εἶναι  τὸ   ἅρμα. Ἐπίγραμμα μὲν δή ἐστιν
[6, 12]   τὸ μὲν Ὀνάτα τοῦ Αἰγινήτου  τὸ   ἅρμα, Καλάμιδος δὲ οἱ ἵπποι
[6, 4]   τὸ ἅρμα, ἀναβεβηκυῖα δὲ ἐπὶ  τὸ   ἅρμα παῖς παρθένος. Ὄνομα μὲν
[6, 9]   Κρατῖνος ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς  τὸ   ἅρμα τὸ Γέλωνος οὐ κατὰ
[6, 21]   χανεῖν γὰρ τὴν γῆν ἐνταῦθα  τὸ   ἅρμα τοῦ Ἅιδου καὶ αὖθις
[6, 10]   τοῦ ἀρότρου τὴν ὕνην, πρὸς  τὸ   ἄροτρον καθήρμοσε τῇ χειρὶ ἀντὶ
[6, 25]   ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος, ἔχειν δὲ  τὸ   ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ τῷ ἐν
[6, 24]   ὡς Πέτρα δῆμος εἴη  τὸ   ἀρχαῖον. (Ἠλείοις δὲ ἐν τῷ
[6, 19]   δὲ αὐτὸ διὰ τοῦ ἀναθήματος  τὸ   ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ καὶ ἄλλα
[6, 19]   μεταβεβληκέναι τὸ ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν  τὸ   ἀρχαῖον. δὲ ὅρμος ταῖς
[6, 14]   στέφανον· κατέχων δὲ ἐντὸς χειλῶν  τὸ   ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος τὰς
[6, 3]   καὶ Θηβαίων στρατεία γεγενῆσθαι μετὰ  τὸ   ἀτύχημα Λακεδαιμονίων τὸ ἐν Λεύκτροις.
[6, 7]   εἶναι μὲν τηνικαῦτα ἐν Καύνῳ  τὸ   βασιλέως ναυτικὸν, καὶ Κόνωνα ἐπ'
[6, 13]   ὀλιγίστου δὴ καιροῦ μεθηρμόσατο ἐπὶ  τὸ   βραχύτατον ὁμοῦ καὶ ἥκιστον· καὶ
[6, 3]   ἐγγύτατα ἕστηκεν ἀνὴρ ὅστις δή·  τὸ   γὰρ ὄνομα οὐ λέγουσιν ἐπ'
[6, 1]   Ἀρχιδά μου Κυνί σκαν, ες  τὸ   γέ νος τε αυτης, καὶ
[6, 9]   Τὰ δὲ ἐς τὸ ἅρμα  τὸ   Γέλωνος οὐ κατὰ ταὐτὰ δοξάζειν
[6, 24]   αὐτῷ δίδωσι. Θνητὸν δὲ εἶναι  τὸ   γένος τῶν Σιληνῶν, εἰκάσαι τις
[6, 24]   τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν ἐς  τὸ   γυμνάσιον. Εἰσιᾶσι δὲ, πρὶν μὲν
[6, 21]   ἀριστερᾷ τῆς ἐσόδου τῆς ἐς  τὸ   γυμνάσιον· καὶ αἱ παλαῖστραι τοῖς
[6, 3]   τοὺς τὸ ἀνάθημα ἀναθέντας μηνύει·  τὸ   δ' ἐφεξῆς ἐς αὐτὸν ἔπαινός
[6, 1]   ν τροχὸ ν κατέ χει,  τὸ   δὲ αιτει τὴ ν ταινί
[6, 14]   παρ' αὐτὴν καθίει τὴν πλευράν,  τὸ   δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος ἔτεινεν
[6, 3]   γε καὶ ἦν, ὑπῆρξεν ἀναγορευθῆναι·  τὸ   δὲ ἀπὸ τούτου Συρακούσιον αὑτὸν
[6, 26]   δὲ ἱερὰ ἐν Κυλλήνῃ Ἀσκληπιοῦ,  τὸ   δὲ Ἀφροδίτης ἐστί· τοῦ Ἑρμοῦ
[6, 14]   τὴν Ῥόδον αὐτὸν οἴκαδε ἀναστρέψαι.  Τὸ   δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ τοῦ Ῥοδίου
[6, 25]   τῶν ἐκ Κορκύρας Ἀφροδίτης ναός,  τὸ   δὲ ἐν ὑπαίθρῳ τέμενος οὐ
[6, 21]   ἐν τῷ ὑπαίθρῳ λίθου πεποίηται·  τὸ   δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ τρόπαιον
[6, 1]   ά ρματι ανηγορεύ θη πρωτος·  τὸ   δὲ επί γραμμά φησι τὸ
[6, 13]   εἰκών ἐστι μὲν Ἱππίου  τὸ   δὲ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπ'
[6, 3]   Νεμείων τρεῖς ὑπῆρξεν ἀνελέσθαι νίκας.  Τὸ   δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ
[6, 3]   μὲν εἰκόνα Σικυώνιος εἴργασται Δαίδαλος·  τὸ   δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ
[6, 2]   περ ά λλο τι καὶ  τό   δε εποιησά μην. Μεσσηνί ους
[6, 26]   τε καὶ θέρους ὥρᾳ ἐπιτηδείους.  Τὸ   δὲ ἔργον τῶν ζῴων κλῶσμα
[6, 21]   ἐπὶ τῇ νίκῃ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ'  (Τὸ   δὲ ἕτερον τοῦ ἱπποδρόμου μέρος
[6, 20]   Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών.  (Τὸ   δὲ ὄρος τὸ Κρόνιον κατὰ
[6, 26]   νῆσον αὐτήν· ὥσπερ καὶ Αἰγύπτου  τὸ   Δέλτα ὑπὸ τοῦ Νείλου, καὶ
[6, 5]   ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα  τὸ   δεύτερον, ταύτης ἔτει δευτέρῳ τῆς
[6, 13]   στήλην, ἀλλ' οὐ Λακεδαιμονίων ἥγηνται  τὸ   δημόσιον· ἔστω γὰρ δήπου, ὡς
[6, 15]   δὲ δύο μὲν Ἱέρωνος εἰκόνας  τὸ   δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν οἱ
[6, 5]   Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον τε ἔμενε  τὸ   διαφυγὸν τῶν Σκοτουσσαίων, καὶ αὖθις
[6, 3]   ναυμαχίᾳ περὶ Κνίδον καὶ ὄρος  τὸ   Δώριον ὀνομαζόμενον, οὕτω μετεβάλλοντο οἱ
[6, 8]   τελευταίου· τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον  τὸ   ἐγχείρημα ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ τῷ
[6, 15]   Ὀλυμπίᾳ. Ὀλίδαν δὲ ἀνέθηκεν Ἠλεῖον  τὸ   ἔθνος τὸ Αἰτωλῶν. Χαρῖνος δὲ
[6, 6]   τὴν Τεμέσαν, καί πως τηνικαῦτα  τὸ   ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι) πυνθάνεται
[6, 6]   χρόαν τε δεινῶς μέλας καὶ  τὸ   εἶδος ἅπαν ἐς τὰ μάλιστα
[6, 8]   εἰρημένα, ὡς ἐξ ἀνθρώπου μεταβάλοι  τὸ   εἶδος ἐς λύκον ἐπὶ τῇ
[6, 4]   ἐς τιμήν. Ἔμελλεν οὖν ὡς  τὸ   εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν τοῖς ἀγῶσιν
[6, 11]   ποιήσασιν αὐτοῖς τὰ χρησθέντα διαμένοι  τὸ   ἐκ τῶν θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα
[6, 7]   ἀφίξῃ τὰς εἰκόνας, Διαγόραν καὶ  τὸ   ἐκείνου γένος. Οἱ δὲ συνεχεῖς
[6, 12]   Πυθοῖ καὶ ἐν Ἰσθμῷ, μαρτυρεῖ  τὸ   ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ τοὺς Τριταιεῖς
[6, 3]   ἄλλους Σπαρτιατῶν, ἥκιστα ἔς γε  τὸ   Ἑλληνικὸν γνωρίμους. (Μεταπεσόντων δὲ αὖθις
[6, 20]   πρῷραν νεώς· τέτραπται δὲ αὐτῆς  τὸ   ἔμβολον ἐς τὸν δρόμον. Καθ'
[6, 20]   ἐπὶ κανόνος κατὰ ἄκρον μάλιστα  τὸ   ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦς. (Ἑκατέρα μὲν
[6, 20]   ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις κατὰ τῆς πρῴρας  τὸ   ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ τούτου δὲ
[6, 2]   επὶ τη Λακωνικη νί κη  τὸ   εν τη Ἄλτει τρό παιον
[6, 3]   γεγενῆσθαι μετὰ τὸ ἀτύχημα Λακεδαιμονίων  τὸ   ἐν Λεύκτροις. (Ἐφεξῆς δὲ ἀνάκειται
[6, 4]   δέ μοι καὶ τὸ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐν Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης νικῶ δὶς
[6, 9]   ἐς τὸ ἱερὸν τῆς Εἰρήνης  τὸ   ἐν Ῥώμῃ κομισθεῖσα ἐξ Ἄργους.
[6, 20]   μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ μὲν δὴ  τὸ   ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα
[6, 4]   Νεμείων ἀνῃρημένος, οὐχ Ἱμεραῖος εἶναι  τὸ   ἐξ ἀρχῆς, καθάπερ γε τὸ
[6, 7]   καλούμενον. Γένος δὲ Διαγόρας  τὸ   ἐξ ἀρχῆς Μεσσήνιος πρὸς γυναικῶν
[6, 1]   πποις, ως τὸ επί γραμμα  τὸ   επ' αυτω λέ γει, καὶ
[6, 1]   τὸ δὲ επί γραμμά φησι  τὸ   επ' αυτω του πατρὸ ς
[6, 1]   δὲ Σιληνου τὸ επί γραμμα  τὸ   επ' αυτω φησιν ειναι των
[6, 16]   καὶ διαύλου Πυθοῖ, τὸ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων τε
[6, 3]   ἀνελέσθαι νίκας. Τὸ δὲ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐπ' αὐτῷ καὶ τάδε ἐπιλέγει,
[6, 13]   Γενέσθαι ἐν Ἄργει τὸ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐπ' αὐτῷ μηνύει. (Νάξου δὲ
[6, 3]   εἴργασται Δαίδαλος· τὸ δὲ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐπ' αὐτῷ μηνύει σταδίου μὲν
[6, 13]   Ἱππίου τὸ δὲ ἐπίγραμμα δηλοῖ  τὸ   ἐπ' αὐτῷ νικῆσαι Δοῦριν, ἡνίκα
[6, 7]   ἐνίκησεν, εἶναι νέον, τὸ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐπ' αὐτῷ φησί. Καλλικλέους δὲ
[6, 4]   ἀρχῆς, καθάπερ γε τὸ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐπ' αὐτῷ φησι, Κρὴς δὲ
[6, 15]   Ἀχαιῶν ἀνάθημα εἶναι, τὸ ἐπίγραμμα  τὸ   ἐπ' αὐτῷ φησιν· εἰρήνην τε
[6, 2]   δε μὲ ν λέ γει  τὸ   επί γραμμα· ες δὲ αυτὸ
[6, 1]   ς. (Κλεογέ νην δὲ Σιληνου  τὸ   επί γραμμα τὸ επ' αυτω
[6, 1]   ο Πολυκλης ί πποις, ως  τὸ   επί γραμμα τὸ επ' αυτω
[6, 2]   Ἠλεί οις. (Ἐπί γραμμα δὲ  τὸ   επὶ τω Σαμί ω πύ
[6, 14]   Λέγεται δὲ ἐς αὐτὸν καὶ  τὸ   ἐπὶ τῇ ῥοιᾷ καὶ τὸ
[6, 12]   τὸν πατέρα, τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ  τὸ   ἐπὶ τῷ ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ
[6, 14]   τὸ ἐπὶ τῇ ῥοιᾷ καὶ  τὸ   ἐπὶ τῷ δίσκῳ. Ῥοιὰν μὲν
[6, 20]   Πέλοψ καὶ θύσειέ τε αὐτῷ  τὸ   ἐπὶ τῷ φόνῳ μήνιμα ἰώμενος
[6, 12]   τοῦ Θεοχρήστου λαβεῖν τὸν πατέρα,  τὸ   ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῷ
[6, 14]   ἄνδρα παρὰ τὸν ἵππον, φησὶ  τὸ   ἐπίγραμμα εἶναι Ξενόμβροτον ἐκ Κῶ
[6, 10]   αὐτοῦ καὶ τοῦ πάππου φησὶ  τὸ   ἐπίγραμμα Εὐτελίδα τε εἶναι καὶ
[6, 17]   δὲ ἧστινος ἦν, οὐ δηλοῖ  τὸ   ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ τοῦ Ἀρκάδων
[6, 19]   εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ, λέγει  τὸ   ἐπίγραμμα. Οὐ μέντοι ἀνακείμενά γε
[6, 4]   γενέσθαι. Μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ  τὸ   ἐπίγραμμα τὸ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Μουνοπάλης
[6, 16]   γενέσθαι δὲ καὶ διαύλου Πυθοῖ,  τὸ   ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ,
[6, 13]   Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι ἐν Ἄργει  τὸ   ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ μηνύει.
[6, 4]   τὸ ἐξ ἀρχῆς, καθάπερ γε  τὸ   ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ φησι,
[6, 7]   μάλιστα, ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι νέον,  τὸ   ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ φησί.
[6, 15]   δὲ Ἠλεῖον Ἀχαιῶν ἀνάθημα εἶναι,  τὸ   ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ φησιν·
[6, 4]   Μολπίων ἐστὶν ὄνομα, στεφανωθῆναι δὲ  τὸ   ἐπίγραμμά φησιν αὐτὸν ὑπὸ Ἠλείων·
[6, 9]   ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ ἐφελκυσαμένου  τὸ   ἐπίθημα, κάματον ἐς ἀνωφελὲς οἱ
[6, 12]   (Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα κατὰ  τὸ   ἐπιχώριον τοῖς Λίβυσι, καὶ αὐτόν
[6, 22]   ἄλλην Πύλον οὐκ ἔστιν ἐπενεγκεῖν  τὸ   ἔπος· Πυλίων γὰρ τῶν ὑπὲρ
[6, 11]   τοῦ παιδὸς ἐπὶ ἰσχύι, καὶ  τὸ   ἔργον ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν
[6, 16]   εἴργετο. Καὶ τάδε ἄλλα φησὶ  τὸ   ἐς αὐτὸν ἐπίγραμμα, Αἰτωλοῖς αὐτὸν
[6, 18]   συγγεγραφὼς ἦν, καὶ τὸ ἔχθος  τὸ   ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν τὴν
[6, 24]   τοίχῳ. Κατὰ δὲ τῆς στοᾶς  τὸ   ἐς τὴν ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος
[6, 6]   τὴν Λοκρίδα καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων  τὸ   ἐς τοὺς τέττιγας παρέχεται θαῦμα.
[6, 23]   Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν ἀγαλμάτων  τὸ   ἕτερον, ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου
[6, 24]   αὐτῶν. Ὄνομα δὲ τῇ ἀγορᾷ  τὸ   ἐφ' ἡμῶν ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ
[6, 18]   αὐτός τε συγγεγραφὼς ἦν, καὶ  τὸ   ἔχθος τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ
[6, 10]   Κόραξ· ἑκατέρωθεν δὲ οἱ παρὰ  τὸ   ζυγόν, κατὰ μὲν τὰ δεξιὰ
[6, 2]   δί χα, καὶ φαί νων  τὸ   ηπαρ. (Μαντικὴ δὲ η μὲ
[6, 5]   καὶ Σκοτουσσαίων τούς τε ἐς  τὸ   θέατρον συνειλεγμένους (ἔτυχε γάρ σφισι
[6, 26]   τῆς ἀγορᾶς καὶ τοῦ Μηνίου  τὸ   θέατρόν τε καὶ ἱερόν ἐστι
[6, 14]   ἐγίνετο εὕρημα. Μάλιστα δέ πως  τὸ   θηρίον τοῦτο ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι
[6, 21]   τῆς οὐσίας τῇ Δήμητρι οἰκοδομηθῆναι  τὸ   ἱερόν. (Ἀγάλματα δὲ ἀντὶ τῶν
[6, 3]   τὸν Λύσανδρον, Ἐφέσιοι δὲ ἐς  τὸ   ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν
[6, 20]   ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν μάχην,  τὸ   ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα· σὺν δὲ
[6, 21]   ἔτι· ἱδρύσασθαι δὲ τῇ θεῷ  τὸ   ἱερὸν Κλύμενόν φασιν ἀπόγονον Ἡρακλέους
[6, 9]   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ἐς  τὸ   ἱερὸν τῆς Εἰρήνης τὸ ἐν
[6, 23]   ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ παρὰ  τὸ   ἱερὸν τῆς Φιλομείρακός ἐστιν Ἀρτέμιδος.
[6, 25]   ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν Ἡρακλέα ἐποιήσαντο  τὸ   ἱερὸν τῷ θεῷ. Ἑκάστου δὲ
[6, 7]   ἐθέλειν μοι φαίνεται Λακεδαιμονίους ἐς  τὸ   ἴσον ἔτι Ἀθηναίοις καταστῆσαι· ὅτι
[6, 25]   χειρὶ δὲ ἔχει τῇ ἑτέρᾳ  τὸ   κέρας τῆς Ἀμαλθείας. (Καθ'
[6, 14]   τοῦ αὐλητᾶ. Ἀνέθεσαν δὲ καὶ  τὸ   κοινὸν τὸ Αἰτωλῶν Κύλωνα, ὃς
[6, 19]   κατὰ νώτου δὲ αὐτῆς παρήκει  τὸ   Κρόνιον. Ἐπὶ ταύτης τῆς κρηπῖδός
[6, 20]   Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ δὲ ὄρος  τὸ   Κρόνιον κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα
[6, 3]   καὶ οἱ ἄλλοι Ἴωνες, (κατὰ  τὸ   λεγόμενον ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων, τοὺς
[6, 3]   ἀνὴρ εἴη· τῷ δὲ ἄρα  τὸ   μάθημα καὶ νίκας ἔμελλεν ἐπιφανεῖς
[6, 1]   αυτω παιδί α δύ ο,  τὸ   μὲ ν τροχὸ ν κατέ
[6, 20]   τε ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητος.  (Τὸ   μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς Κλεοίτας
[6, 22]   Λετρίνων καὶ ἑκατὸν ἐπὶ Ἦλιν.  Τὸ   μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆς πόλισμα
[6, 4]   πολέμῳ φθίμενον θάψ' ἀρετῆς ἕνεκεν.  Τὸ   μὲν δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ τοσοῦτο
[6, 20]   τὸ στάδιον καὶ τοὺς ἀγωνιστάς.  Τὸ   μὲν δὴ στάδιον γῆς χῶμά
[6, 14]   καὶ ὡς τῆς δεξιᾶς χειρὸς  τὸ   μὲν ἐς τὸν ἀγκῶνα ἐκ
[6, 12]   ἐστὶν Ἱέρωνος· ἔργα δὲ,  τὸ   μὲν Ὀνάτα τοῦ Αἰγινήτου τὸ
[6, 3]   ἐν Ὀλυμπίᾳ Σάμιοι· καὶ αὐτοῖς  τὸ   μὲν πρότερον τῶν ἐπιγραμμάτων ἐστὶν·
[6, 6]   δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ ταῖς ἑβδομήκοντα,  τὸ   μὲν τῷ θεῷ τοῦ ἀργυρίου
[6, 1]   τω ες τὰ αναθή ματα,  τὸ   μετὰ τουτο ή δη ποιή
[6, 24]   διημερεύουσιν, ἔστιν ἐγγὺς ἄλλη στοά,  τὸ   μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ μία· ταύτην
[6, 20]   σοφίαν τινὰ καὶ αὐτὸν ἐς  τὸ   μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ τοῦ
[6, 20]   ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ ἐστὶ  τὸ   μνῆμα ἐπὶ τοῦ λόφου διαβάντων
[6, 21]   Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι  τὸ   μνῆμα, καὶ τὸν Πέλοπα, ἡνίκα
[6, 20]   Κτεάτου λέγουσι τοῦ Ἄκτορος, καὶ  τὸ   μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι καὶ τῷ
[6, 1]   καὶ τουδε έ νεκα ες  τὸ   ν αγωνα ο Δεινό λοχος
[6, 1]   καὶ αποδειξά μενοι λαμπρὰ ες  τὸ   ν αγωνα, οι δὲ καὶ
[6, 2]   γοντας επέ λιπεν η περὶ  τὸ   ν αγωνα τύ χη τὸ
[6, 2]   Πελοπό ννησον καὶ η περὶ  τὸ   ν αγωνα τύ χη τὸ
[6, 2]   τω Σαμί ω πύ κτη  τὸ   ν αναθέ ντα μὲ ν
[6, 2]   μὲ ν δὴ Πολύ κλειτος  τὸ   ν ανδριά ντα ειργά σατο·
[6, 1]   Τού του μὲ ν δὴ  τὸ   ν ανδριά ντα εποί ησε
[6, 1]   δὲ εν Ὀλυμπί α παρὰ  τὸ   ν ανδριά ντα του Τρωί
[6, 2]   ν ανδριά ντα ειργά σατο·  τὸ   ν δὲ Δημοσθένην Ευτυχί δης
[6, 2]   γεγό νασιν απο Ἰά μου·  τὸ   ν δὲ ειναι παιδα Ἀπό
[6, 2]   δή μου τὸ ά ρμα,  τὸ   ν δὲ ηνί οχον νική
[6, 2]   ν ωμον προσέ ρπων εστὶ  τὸ   ν δεξιό ν· καὶ κύ
[6, 2]   Λί χαν, Θηβαί ων δὲ  τὸ   ν δημον έ χει νενικηκό
[6, 2]   καθηκεν ες των ί ππων  τὸ   ν δρό μον των τελεί
[6, 1]   ος ανεί λοντο ή δη  τὸ   ν κό τινον. Ὁπό σοις
[6, 2]   οι Ἑλλανοδί και. Καὶ διὰ  τὸ   ν Λί χαν τουτον η
[6, 2]   ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ ς  τὸ   ν μὲ ν ανδριά ντα
[6, 2]   τὸ ν αγωνα τύ χη  τὸ   ν Ὀλυμπιακό ν. Ἐνιαυτω γὰ
[6, 2]   τὸ ν αγωνα τύ χη  τὸ   ν Ὀλυμπικό ν. Ὅ́ τι
[6, 2]   μασιν αναπεί θουσιν αναγορευθηναί οι  τὸ   ν παιδα εκ Συρακουσων. Ἀντί
[6, 1]   πρό τερον έ τι στεφανωθηναι  τὸ   ν πατέ ρα πεντά θλω·
[6, 2]   παρὰ Διονυσί ου θυσί αν,  τὸ   ν πατέ ρα του Ἀντιπά
[6, 2]   γραμμα· ες δὲ αυτὸ ν  τὸ   ν πύ κτην εσή μαινεν
[6, 2]   (Ἐν δὲ τη Ἄλτει παρὰ  τὸ   ν του Δημοσθένους ανδριά ντα
[6, 2]   νι γαλεώ της πρὸ ς  τὸ   ν ωμον προσέ ρπων εστὶ
[6, 14]   ξύλῳ· σφῆνες δὲ ἐγκείμενοι διίστασαν  τὸ   ξύλον· δὲ ὑπὸ φρονήματος
[6, 14]   Μίλων καθίησι τὰς χεῖρας ἐς  τὸ   ξύλον. Ὀλισθάνουσί τε δὴ οἱ
[6, 26]   πάρεστί σφισι, καὶ ἐσελθόντες ἐς  τὸ   οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς
[6, 16]   Σελεύκου δὲ ἐς ἅπαντας ἤρθη  τὸ   ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων τε ἕνεκα
[6, 21]   Οἰνόμαον τὴν πόλιν, καὶ θέσθαι  τὸ   ὄνομα ἀπὸ τῆς μητρὸς λέγουσιν
[6, 26]   οὖσα Ἠλείων, ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀρκάδος  τὸ   ὄνομα εἴληφε. Κυλλήνης δὲ ἐν
[6, 23]   τοὺς Αἰτωλούς· καὶ ἀγυιὰ  τὸ   ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τῶν κατασκόπων
[6, 21]   Χαμύνῃ· καὶ οἱ μὲν ἀρχαῖον  τὸ   ὄνομα ἥγηνται, χανεῖν γὰρ τὴν
[6, 24]   ἄστεως· Πέτρα μὲν τῷ χωρίῳ  τὸ   ὄνομα, λέγεται δὲ, ὡς
[6, 24]   Ἀπόλλωνος Ἀκεσίου· σημαίνοι δ' ἂν  τὸ   ὄνομα οὐδέν τι ἀλλοῖον
[6, 19]   τε μεταξὺ καὶ Ὑδροῦντος μεταβεβληκέναι  τὸ   ὄνομα, Σύβαριν οὖσαν τὸ ἀρχαῖον.
[6, 25]   τίθενται, μετὰ τὴν Πατρέων προσοίκησιν  τὸ   ὄνομα τοῦ Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός
[6, 18]   αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου  τὸ   ὄνομα τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς
[6, 15]   τὴν πυγμὴν καὶ τοὺς ἐς  τὸ   παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει τῇ μάχῃ.
[6, 15]   σὺν τῷ δικαίῳ σφίσιν, εἰ  τὸ   παγκράτιον ἐσκαλέσαιντο πρὶν πυκτεύσαντα
[6, 7]   καὶ Δαμάγητος τοὺς ἐσελθόντας ἐς  τὸ   παγκράτιον· (οὗτοι μὲν ἀδελφοί τέ
[6, 4]   τὴν πάλην, καθὰ δὴ καὶ  τὸ   παγκράτιον τῷ Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ
[6, 20]   τε δὴ οἱ Ἀρκάδες, καὶ  τὸ   παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν·
[6, 20]   τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι) τιθέασι  τὸ   παιδίον πρὸ τοῦ στρατεύματος γυμνόν.
[6, 19]   ἔχει δὲ Ἡρακλέα καὶ δένδρον  τὸ   παρὰ Ἑσπερίσι τὴν μηλέαν, καὶ
[6, 6]   ἡλικίαν· ἐς Πυθία  τὸ   παράπαν ἐξ Ἰταλίας ὡρμημένους φεύγειν
[6, 11]   ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέας ἀναχθέντας ἐς  τὸ   πέλαγος ἐπὶ ἰχθύων θήραν, περισχεῖν
[6, 24]   μεσούσης δὲ τῆς ἡμέρας ἐπὶ  τὸ   πένταθλον, καὶ ὅσα βαρέα ἆθλα
[6, 24]   ἀγορὰν, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ παρὰ  τὸ   πέρας τῆς στοᾶς Ἑλλανοδικαιών·
[6, 12]   ἄρτι ἐς Συρακούσας, καὶ ἐς  τὸ   πλῆθος ποιεῖσθαι λόγους ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν
[6, 26]   ὑπὸ πλησμονῆς, καὶ ἀποθανόντος οὕτω  τὸ   πολὺ τῆς ἁρπεδόνης εὑρίσκουσιν ἔνδον.
[6, 20]   τοῖς πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ  τὸ   πρὸς τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν
[6, 20]   θεὸν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ  τὸ   πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ ὕφος λευκόν. Παρθένοι
[6, 22]   Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι  τὸ   πρόσωπον πηλῷ καὶ αὐτὴν καὶ
[6, 3]   γὰρ ἐπὶ τῇ ἑβδομηκοστῇ Ὀλυμπιάδι  τὸ   πταῖσμα ἐγένετο ἐν Πλαταιαῖς Μαρδονίῳ
[6, 18]   ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε πρὸς  τὸ   σόφισμα ἀντιμηχανήσασθαί τι εὑρίσκων, καὶ
[6, 20]   Ἱπποδαμείας. Κρυπτὴ εἴσοδος εἰς  τὸ   στάδιον. Ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης. Ἐνδυμιώνος
[6, 20]   τούς τε Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς  τὸ   στάδιον καὶ τοὺς ἀγωνιστάς. Τὸ
[6, 9]   αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης  τό   τε ἅρμα καὶ αὐτῷ τῷ
[6, 21]   καθίστασθαι. (Προϊ όντι δὲ ἐντεῦθεν  τό   τε ὕδωρ τῆς Παρθενίας ἐστὶ
[6, 8]   ἀνδριὰς ἔργον. Τῷ δὲ Τιμάνθει  τὸ   τέλος τοῦ βίου συμβῆναί φασιν
[6, 25]   βέβηκε. Τῆς δὲ περιέχεται μὲν  τὸ   τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς
[6, 5]   ἐσκευασμένος ὅπλῳ. Προήχθη δὲ ἐς  τὸ   τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ Ἡρακλέους
[6, 8]   οὐχ οἷός τε ἔτι τεῖναι  τὸ   τόξον ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι
[6, 20]   διέξοδον τὴν διὰ τοῦ χώματος,  τὸ   τῶν ἵππων δεῖμα Ταράξιππος.
[6, 5]   τοῦ ἐπιγράμματος. (Ἕμελλε δὲ ἄρα  τὸ   ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν ἄλλους τε
[6, 10]   Καί πως (ἐθεάσατο Δημύλος  τὸ   ὑπὸ τοῦ παιδὸς ποιούμενον, καὶ
[6, 11]   οἱ πρὸς Ἀχιλλέα (ἐμοὶ δοκεῖν)  τὸ   φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι τοῦ ὠκίστου
[6, 21]   ὕστερον ἐπέλαβεν ἐν τῷ δρόμῳ  τὸ   χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε καὶ Πρίαντα,
[6, 14]   καὶ Ἰσθμῷ. Γεγονότα δὲ εἰκοσαετῆ  τὸ   χρεὼν ἐπιλαμβάνει, πρὶν ἐς
[6, 4]   ἐν βαρβάρῳ τε ἐπέλαβεν αὐτὸν  τὸ   χρεὼν, καὶ βασιλέων μόνος τῶν
[6, 20]   οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ τοῦτο  (τὸ)   χωρίον ἐς τῶν ἵππων ἀνειμένων
[6, 10]   τῇ ἀριστερᾷ Σάμος· καὶ ἐλεγεῖον  τόδε   ἐστὶν ἐπὶ τῷ ἅρματι· Κλεοσθένης
[6, 6]   ἀνδρὸς ἤκουσα πλεύσαντος κατὰ ἐμπορίαν.  (Τόδε   μὲν ἤκουσα, γραφῇ δὲ τοιάδε
[6, 17]   ὁμοῦ Τισίᾳ παρ' Ἀθηναίους. Καί  τοι   ἄλλα τε Τισίας ἐς λόγους
[6, 15]   δὲ οἱ ἐς δόξαν ἦν  τοιάδε·   ἐν Ἰσθμῷ παλαιστὰς κατεπάλαισεν ἄνδρας,
[6, 6]   (Τόδε μὲν ἤκουσα, γραφῇ δὲ  τοιάδε   ἐπιτυχὼν οἶδα. Ἠν δὲ αὕτη
[6, 14]   δίσκου. Παρείχετο δὲ καὶ ἄλλα  τοιάδε   ἐς ἐπίδειξιν. (Περιέδει τῷ μετώπῳ
[6, 18]   Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε  τοιᾷδε.   (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως τοῦ Περσῶν
[6, 8]   βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ  τοιᾷδε·   πεπαῦσθαι μὲν ἀθλοῦντα, ἀποπειρᾶσθαι δὲ
[6, 8]   πυρὰν αὑτόν. Ὁπόσα δὲ ἤδη  τοιαῦτα   ἐγένετο ἐν ἀνθρώποις, καὶ
[6, 26]   οὐχ ὑπὸ μιᾶς περιέχεσθαι θαλάσσης;  τοιαύτην   ἑτέραν καὶ τὴν Σηρίαν νῆσον
[6, 24]   ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ ἄλλο  τοιόνδε   εἶδον, ναοῦ σχῆμα· ἔστι δὲ
[6, 26]   φλοιοῦ, τρόπον δὲ ἕτερον γίνονται  τοιόνδε.   Ἔστιν ἐν τῇ γῇ ζωύφιόν
[6, 6]   τοῦ δαίμονος. Ἤκουσα δὲ καὶ  τοιόνδε   ἔτι ἐς τὸν Εὔθυμον, ὡς
[6, 15]   πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι ἄνδρας ἄλλο  τοιόνδε   προσποιοῦσιν οἱ Μιτυληναῖοι ἐς δόξαν,
[6, 14]   καὶ ἄφθονον. (Μίλωνι μὲν δὴ  τοιόνδε   τέλος ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ τὸν
[6, 4]   ὡς τὸ εἰκὸς Ἱμεραῖος ἐν  τοῖς   ἀγῶσιν ἀναγορευθήσεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος
[6, 17]   καὶ ἐς τὴν Ἦλιν μετῴκησε,  τοῖς   ἀδελφοῖς εἶναι τῆς μητρὸς σύνοικος
[6, 21]   τὸ γυμνάσιον· καὶ αἱ παλαῖστραι  τοῖς   ἀθληταῖς εἰσιν ἐνταῦθα. Τῆς στοᾶς
[6, 7]   κρέας ἐσθίειν ἐπινοήσειε· τέως δὲ  τοῖς   ἀθληταῖς σιτία τυρὸν ἐκ τῶν
[6, 23]   ἐπὶ τῷ σχήματι· καὶ παλαίστραν  τοῖς   ἀθλοῦσιν ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν
[6, 16]   γενέσθαι, κατὰ τὰ αὐτὰ Ἠλείοις  τοῖς   ἄλλοις εἴργετο. Καὶ τάδε ἄλλα
[6, 3]   καὶ οὗτος κατὰ ταὐτὰ Ἠλείοις  τοῖς   ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται δὲ παιδὶ
[6, 6]   τοῦ Καικίνου κατὰ τὰ αὐτὰ  τοῖς   ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι· διαβάντων δὲ
[6, 1]   ες δό ξαν, ὴ καὶ  τοις   ανδριασιν υπηρχεν ά μεινον ετέ
[6, 26]   μέγιστος, τὰ δὲ ἄλλα εἴκασται  τοῖς   ἀράχναις, οἳ ὑπὸ τοῖς δένδρεσιν
[6, 26]   ἀριθμὸν ὀκτὼ κατὰ ταὐτὰ ἔχει  τοῖς   ἀράχναις. Ταῦτα τὰ ζῷα τρέφουσιν
[6, 20]   ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι  τοῖς   Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν ἐς φυγὴν,
[6, 10]   οὐ μὴν καὶ αὐτὸς ἐπὶ  τοῖς   ἅρμασιν Εὐαγόρας· τὰ Μιλτιάδου δέ,
[6, 1]   Τρωί λος Αλκί νου. Τού  τοις   γέ νος μὲ ν καὶ
[6, 20]   τῆς τέχνης ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι·  τοῖς   δέ ἐστιν εἰρημένον ὡς αὐτὸς
[6, 23]   τῆς μαλακότητος τοῦ ἐδάφους ἕνεκα,  τοῖς   δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται τῆς πανηγύρεως
[6, 25]   ἐς τοῦ δου γίνεται.  (Τοῖς   δὲ Ἠλείοις καὶ Τύχης ἱερὸν:
[6, 20]   θεὸς αὕτη προήγαγεν ἐς ἀνθρώπους.  (Τοῖς   δὲ τῶν Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν
[6, 14]   Νικασύλος Ῥόδιος. (Ὄγδοον γὰρ ἐπὶ  τοῖς   δέκα ἔτεσι γεγονὼς, μὴ παλαῖσαι
[6, 26]   εἴκασται τοῖς ἀράχναις, οἳ ὑπὸ  τοῖς   δένδρεσιν ὑφαίνουσι· καὶ δὴ καὶ
[6, 17]   ἔτη Γοργίαν πέντε φασὶν ἐπὶ  τοῖς   ἑκατόν. Λεοντίνων δὲ ἐρημωθεῖσάν ποτε
[6, 25]   Ἴλιον Ποσειδῶν τῷ Ὁμήρου λόγῳ  τοῖς   Ἕλλησιν ἐπίκουρος ἦν, οὐκ ἂν
[6, 6]   τε ἐπιφανὴς Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις  τοῖς   ἐνταῦθα ἐλευθερία τοῦ λοιποῦ σφισιν
[6, 2]   δης ουτος καὶ Σύ ροις  τοις   επι Ὀρό ντη Τύ χης
[6, 19]   τῷ Ἡραίῳ. Τὸν δὲ θησαυρὸν  τοῖς   Ἐπιδαμνίοις Πύρρος καὶ οἱ παῖδες
[6, 10]   τε κατὰ τὰ αὐτὰ ἔχων  τοῖς   ἐφ' ἡμῶν, καὶ κράνος ἐπὶ
[6, 20]   πεποίηται πηδᾶν ἀετός, ὡς  τοῖς   ἥκουσιν ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι
[6, 24]   ἆθλα ὀνομάζουσιν. (Ἡ δὲ ἀγορὰ  τοῖς   Ἠλείοις οὐ κατὰ τὰς Ἰώνων,
[6, 13]   οὐ πέρα ταύτης ἐστὶν ἐν  τοῖς   Ἠλείων γράμμασιν νίκη τῶν
[6, 11]   ἄνθρωπον. (Ἀνὰ χρόνον δέ, ὡς  τοῖς   Θασίοις οὐδένα ἀπεδίδου καρπὸν
[6, 25]   καὶ ἐς τὸν τράγον παρίημι  τοῖς   θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ δὲ ἱερὸς
[6, 20]   ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν τε εἶναι  τοῖς   ἱππεύουσι καὶ οὐκ εὐμενῆ δαίμονα.
[6, 20]   καὶ εἰ πῦρ, ἐνεποίει φόβον  τοῖς   ἵπποις. Ἀλλὰ γὰρ ἐν
[6, 10]   Κλεοσθένης· ἀνέθηκε δὲ ὁμοῦ  τοῖς   ἵπποις αὑτοῦ τε εἰκόνα καὶ
[6, 21]   Κρόνιον. Οἱ δὲ καὶ ἐπαριθμοῦσι  τοῖς   κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος τοῦ
[6, 10]   Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. (Ἐπὶ δὲ  τοῖς   κατειλεγμένοις ἕστηκεν Καρύστιος Γλαῦκος.
[6, 1]   χοιτο του παιδὸ ς εν  τοις   κό λποις εστεφανωμέ νου· καὶ
[6, 12]   Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα κατὰ τὸ ἐπιχώριον  τοῖς   Λίβυσι, καὶ αὐτόν τε ἐν
[6, 1]   έ τι εδή λωσα εν  τοις   λό γοις, οὶ ες τοὺ
[6, 19]   ἀνάμνησις, ὡς Θουκυδίδης ποιήσειεν ἐν  τοῖς   λόγοις Λοκρῶν τῶν πρὸς τῇ
[6, 26]   ἄγαλμα Πραξιτέλους. Θεῶν δὲ ἐν  τοῖς   μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι, καὶ
[6, 11]   καὶ Σέλευκός τε καὶ Ἀντίγονος·  τοῖς   μὲν δὴ ἐφ' ἵππων, Ἀντιγόνῳ
[6, 6]   ἐν Τεμέσῃ παρθένων τὴν καλλίστην.  (Τοῖς   μὲν δὴ τὰ ὑπὸ τοῦ
[6, 5]   παῖδας, μισθὸν εἶναι τὰ χρήματα  τοῖς   ξένοις. (Αὕτη Σκοτουσσαίοις συμφορὰ
[6, 19]   τῇ ἀσπίδι. Ἐπίγραμμα δὲ ἐπὶ  τοῖς   ὅπλοις, ἀκροθίνιον τῷ Διὶ ὑπὸ
[6, 7]   Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ εὐδαίμονα ἐπὶ  τοῖς   παισὶ καλούμενον. Γένος δὲ
[6, 9]   ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ ὀρόφου  τοῖς   παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ τῶν ἀστῶν,
[6, 7]   ἕστηκε. Διαγόραν δὲ καὶ ὁμοῦ  τοῖς   παισὶν Ἀκουσιλάῳ καὶ Δαμαγήτῳ λέγουσιν
[6, 13]   (Ἐγένετο δὲ καὶ τοῦ Φειδώλα  τοῖς   παισὶν ἐπὶ κέλητι ἵππῳ νίκη,
[6, 7]   Θεάντου Λεπρεάτῃ καὶ αὐτῷ καὶ  τοῖς   παισὶν Ὀλυμπικαὶ νῖκαι. Αὐτὸς μέν
[6, 14]   ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ  τοῖς   παισὶν, οὓς ἀγενείους καλοῦσι, καὶ
[6, 20]   τότε, ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον  τοῖς   πᾶσι τὰς ἵππους. Ἠξίου δὲ
[6, 5]   οὗτοι τὴν πόλιν, ὅτε καὶ  τοῖς   πᾶσιν Ἕλλησι προσπταῖσαι δεύτερα ἐν
[6, 1]   κασιν ανδριά ντες, ουδὲ τού  τοις   πασιν επέ ξειμι, επιστά μενος
[6, 4]   ἔπεσεν, ἤτοι ἐς Χαιρώνειαν Ἀχαιοῖς  τοῖς   πᾶσιν ὁμοῦ στρατεύσασθαι, ἰδίᾳ
[6, 20]   μηνὶ παρὰ Ἠλείοις. (Ἐν δὲ  τοῖς   πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ
[6, 22]   θεῷ ταύτῃ καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον  τοῖς   περὶ τὸν Σίπυλον κόρδακα ὄρχησιν.
[6, 14]   καὶ οὗτος, Προκλῆς Λυκαστίδα.  Τοῖς   πλάσταις δὲ, οἳ τοὺς ἀνδριάντας
[6, 3]   ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια, καὶ ἄνδρα  τοῖς   πολεμίοις στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ
[6, 10]   τῇ κεφαλῇ, καὶ κνημῖδας ἐπὶ  τοῖς   ποσί. Ταῦτα μὲν δὴ ἀνὰ
[6, 26]   τῶν ζῴων κλῶσμα εὑρίσκεται λεπτὸν,  τοῖς   ποσὶν αὐτῶν περιειλιγμένον. (Τρέφουσι δὲ
[6, 9]   δοξάζειν ἐμοί τε παρίστατο καὶ  τοῖς   πρότερον ἐγὼ τὰ ἐς
[6, 4]   (Ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἐν  τοῖς   Σπαρτιατικοῖς λόγοις ἐς πλέον ἡμῖν
[6, 20]   τοῦ σταδίου τῷ πέρατι,  τοῖς   σταδιαδρόμοις ἄφεσις πεποίηται, Ἐνδυμίωνος μνῆμα
[6, 24]   εἰκάσαι τις ἂν μάλιστα ἐπὶ  τοῖς   τάφοις αὐτῶν. Ἐν γὰρ τῇ
[6, 20]   πεποίηται δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα  τοῖς   τιθεῖσι τὸν ἀγῶνα. Ἔστι δὲ
[6, 7]   κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ τοῦ Ἀλκαινέτου  τοῖς   υἱοῖς, Γνάθων τε Διπαιεὺς τῆς
[6, 12]   δὴ ποιησόμεθα μνήμην καὶ ἐν  τοῖς   ὑστέροις τοῦ λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'
[6, 26]   Ὅμηρος ἐποιήσατο· ἐν δὲ ἔπεσι  τοῖς   ὕστερον δεδήλωκεν, ὡς πόλισμα οὖσαν
[6, 25]   Ἰλιάδι· Τλῆ δ' Ἀίδης ἐν  τοῖσι   πελώριος ὠκὺν ὀιστόν, Εὖτέ μιν
[6, 24]   ἔστι δὲ οὐχ ὑψηλόν, καὶ  τοῖχοι   μὲν οὐκ εἰσί, τὸν ὄροφον
[6, 24]   δὲ αὐτῆς οὐ κίονες, ἀλλὰ  τοῖχος   ταύτῃ τὸν ὄροφον ἀνέχων
[6, 23]   διὰ τῶν δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς  τοίχου·   σύμπας δὲ οὗτος περίβολος
[6, 3]   λεγόμενον ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων, τοὺς  τοίχους   τοὺς δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν
[6, 24]   καὶ εἰκόνες ἑκατέρωθεν πρὸς τῷ  τοίχῳ.   Κατὰ δὲ τῆς στοᾶς τὸ
[6, 21]   ἥλιον τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς τῷ  τοίχῳ   τῶν ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις,
[6, 7]   τε ἀλλήλοις καὶ ἐν κόσμῳ  τοιῷδε   ἀνέκειντο. Ἀκουσίλαος μὲν λαβὼν πυγμῆς
[6, 24]   μυρσίνης. (Ἔχειν δὲ αὐτὰς ἐπὶ  τοιῷδε   εἰκάζοι τις ἂν τὰ εἰρημένα·
[6, 22]   τῇ θεῷ λέγουσιν ἐπὶ λόγῳ  τοιῷδε.   Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος τὸν Ἀλφειόν,
[6, 23]   δὲ Σιωπῇ ὄνομα ἐπὶ λόγῳ  τοιῷδε   τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες τοῦ Ὀξύλου
[6, 4]   ἰδίᾳ κατ' ἀρετήν τε καὶ  τόλμαν   Ἀχαιῶν μόνος Ἀντιπάτρου μοι καὶ
[6, 8]   πολέμοις ἐστὶν ἔργα τῇ τε  τόλμῃ   λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα τῇ
[6, 14]   ἐν Ὀλυμπίᾳ τοῦ Ῥοδίου παλαιστοῦ  τόλμημα   Ἀρτεμίδωρος γένος Τραλλιανὸς ὑπερεβάλετο κατὰ
[6, 5]   ὅπλῳ. Προήχθη δὲ ἐς τὸ  τόλμημα   φιλοτιμίᾳ πρὸς τὰ Ἡρακλέους ἔργα,
[6, 14]   δεξιᾶς χειρὸς τὸ μὲν ἐς  τὸν   ἀγκῶνα ἐκ τοῦ ὤμου παρ'
[6, 4]   οἱ Ἠλεῖοι, διότι μὴ αὐτοὶ  τὸν   ἀγῶνα, ἀλλὰ Πισαῖοι καὶ Ἀρκάδες
[6, 21]   τῇ Κυδωνίᾳ πρὶν ἐς  τὸν   ἀγῶνα αὐτὸν τῷ Οἰνομάῳ καθίστασθαι.
[6, 22]   ἐν Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ  τὸν   ἀγῶνα ἔθεσαν ὁμοῦ τῷ Φείδωνι.
[6, 20]   ἐν αὐτῷ καθέδρα τοῖς τιθεῖσι  τὸν   ἀγῶνα. Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ τῶν
[6, 7]   σχῆμα ἐπὶ τῶν Ὀλυμπίων αὐτὴ  τὸν   ἀγῶνα ἤγαγεν. (Οὗτος δὲ
[6, 11]   δὴ ἔργων τῶν Θεαγένους ἐς  τὸν   ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν
[6, 24]   ὑπὸ τῶν νομοφυλάκων, ὅσα ἐς  τὸν   ἀγῶνα σφᾶς δεῖ ποιεῖν, διδάσκονται.
[6, 14]   τὸν Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν γὰρ  τὸν   ἀγῶνα τὸν τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων
[6, 20]   οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς  τὸν   ἀγῶνα τῶν ἵππων. Πρὸ δὲ
[6, 22]   δὲ τοῦ Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα  τὸν   ἀδελφὸν βασιλεύσαντος, Πισαῖοι πόλεμον ἑκούσιον
[6, 12]   τοῦ Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων μετὰ  τὸν   ἀδελφὸν Γέλωνα. Τὰ δὲ ἀναθήματα
[6, 3]   Ταῦτα μέν ἐστιν ἔχοντα οὕτω  τὸν   ἀεὶ χρόνον, καὶ Ἴωσιν ὡσαύτως
[6, 14]   δὲ Αἰγινήτης (οὗτος γὰρ παρὰ  τὸν   Ἀθηναῖον Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν
[6, 14]   τοιόνδε τέλος ἐπηκολούθησε. Πύρρον δὲ  τὸν   Αἰακίδου βασιλεύσαντα ἐν τῇ Θεσπρωτίδι
[6, 12]   Ἱέρων ξενίαν πρὸς Πύρρον  τὸν   Αἰακίδου καὶ ὁμοῦ τῇ ξενίᾳ
[6, 9]   ὡς Ταυροσθένην καταπαλαίσειεν Χείμων  τὸν   Αἰγινήτην, καὶ ὡς Ταυροσθένης τῇ
[6, 12]   ἐπὶ τῷ ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ  τὸν   Αἱμοστράτου Τριταιέα, κρατῆσαι μὲν πύκτας
[6, 18]   Προσῄει τε Ἀναξιμένης, καὶ  τὸν   Ἀλέξανδρον, πεπυσμένον καθ' ἥντινα αἰτίαν
[6, 7]   ἐπεκράτησεν ἐν παισίν· Ἑλλάνικον δὲ  τὸν   Ἀλκαινέτου καὶ Θέαντον ἐπὶ πυγμῇ
[6, 22]   λόγῳ τοιῷδε. Ἐρασθῆναι τῆς Ἀρτέμιδος  τὸν   Ἀλφειόν, ἐρασθέντα δέ, ὡς ἐπέγνω
[6, 21]   τε δὴ τὸ ἀπὸ τούτου  τὸν   Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς γῆς ἔσῃ
[6, 21]   ποταμὸς ἀπὸ μεσημβρίας κατιὼν ἐς  τὸν   Ἀλφειὸν καταντικρὺ τοῦ Ἐρυμάνθου μάλιστα,
[6, 21]   μὲν οὖν καὶ οὗτος ἐς  τὸν   Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ ἐκ Φολόης
[6, 21]   δὲ ἐπὶ τοῦ ὑψηλοῦ παρὰ  τὸν   Ἀλφειόν. (Τούτου δὲ οὐ πόρρω
[6, 22]   ὅσαι τῶν νυμφῶν παρῆσαν, καὶ  τὸν   Ἀλφειόν, ὡς ἐσῆλθεν, οὐκ ἔχειν
[6, 16]   στήλην ἐν τῇ Ἄλτει παρὰ  τὸν   ἀνδριάντα ἀνέθηκεν Δεινοσθένης· ὁδοῦ
[6, 6]   Δαίδαλος· Καλλίᾳ δὲ Ἀθηναίῳ παγκρατιαστῇ  τὸν   ἀνδριάντα ἀνὴρ Ἀθηναῖος Μίκων ἐποίησεν
[6, 6]   δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ Πουλυδάμαντος  τὸν   ἀνδριάντα, δύο τε ἐκ τῆς
[6, 12]   Δάιππος· Ἱππομάχου δὲ ὅστις μὲν  τὸν   ἀνδριάντα εἰργάσατο, οὐκ ἴσμεν· καταμαχέσασθαι
[6, 3]   Χαιρήμονος. Γέγραπται δὲ καὶ  τὸν   ἀνδριάντα εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου. (Μετὰ
[6, 14]   καὶ ὡς ἐσκομίσειεν αὐτὸς αὑτοῦ  τὸν   ἀνδριάντα ἐς τὴν Ἄλτιν
[6, 9]   τοῦ μὲν Κλέων, Ξενοκλέους δὲ  τὸν   ἀνδριάντα Πολύκλειτός ἐστιν εἰργασμένος. (Ἀριστεὺς
[6, 7]   Ἀθλητῶν ἑτέρων ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ  τὸν   ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός τε
[6, 10]   Οὕτω γε δὴ βιαιοτέραν ἐς  τὸν   ἀνταγωνιζόμενον ἐνεγκὼν τὴν πληγὴν, αὐτίκα
[6, 14]   δακτύλων, τὸν μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων  τὸν   ἀντίχειρα ἐς τὸ ἄνω· τῶν
[6, 22]   Οἵγε ὀλυμπιάδι μὲν τῇ ὀγδόῃ  τὸν   Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων τῶν
[6, 14]   τῷ ἀνδρὶ δευτέρῳ μετὰ Σακάδαν  τὸν   Ἀργεῖον. (Σακάδας μὲν γὰρ τὸν
[6, 19]   Ἐν τούτῳ τῷ θησαυρῷ δίσκοι  τὸν   ἀριθμὸν ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς ἐς
[6, 3]   ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ· (Λύσανδρον δὲ  τὸν   Ἀριστοκρίτου Σπαρτιάτην ἀνέθεσαν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 12]   (ἐμοὶ δοκεῖν) νίκης. Κάλλωνα δὲ  τὸν   Ἁρμοδίου, καὶ τὸν Μοσχίωνος Ἱππόμαχον,
[6, 24]   πρόσεστιν ἐκ γήρως, τούτων εἶναι  τὸν   ἀστράγαλον παίγνιον. Τῶν Χαρίτων δὲ
[6, 3]   ὃς ἐς πέμπτον διδάσκαλον ἀνῄει  τὸν   Ἀττικὸν Κριτίαν. Πτόλιχος μὲν γὰρ
[6, 20]   τάξει· διὰ πάντων τε κατὰ  τὸν   αὐτὸν λόγον συμβαίνει τῶν ἵππων,
[6, 8]   γε ἐμὴν γνώμην. (Μετὰ δὲ  τὸν   Βαύκιδά εἰσιν ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες·
[6, 13]   Ἀργείῳ Πολυκλείτῳ διδαχθέντος. Παρὰ δὲ  τὸν   Βύκελον ὁπλίτης ἀνὴρ ἐπίκλησιν Λίβυς,
[6, 17]   δὲ ἀπὸ τοῦ Λεωνιδαίου πρὸς  τὸν   βωμὸν τὸν μέγαν ἀφικέσθαι τῇ
[6, 22]   οἱ διὰ πειθοῦς καὶ δεήσεως  τὸν   γάμον, ἐπιτολμᾶν ὡς βιασόμενον τὴν
[6, 6]   οἴχεσθαι· τοῦ καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου  τὸν   δαίμονα οὐδένα ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά
[6, 6]   Ῥηγῖνος Πυθαγόρας· Ναρυκίδαν δὲ  τὸν   Δαμαρέτου παλαιστὴν ἄνδρα ἐκ Φιγαλίας,
[6, 18]   οἱ διαφορὰ ἐς Θεόπομπον ἐγεγόνει  τὸν   Δαμασιστράτου, γράφει βιβλίον ἐς Ἀθηναίους,
[6, 10]   μὲν αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε,  τὸν   δὲ Ἀγιάδαν Σήραμβος, γένος καὶ
[6, 13]   οἱ Κορίνθιοι μνημονεύουσιν, ἔχει Αὔρα·  τὸν   δὲ ἀναβάτην ἔτι ἀρχομένου τοῦ
[6, 3]   τὸν παιδοτρίβην ὑπὸ Ἠλείων ἐδόθη.  Τὸν   δὲ ἀνδριάντα ἐποίησε Σικυώνιος Κάνθαρος,
[6, 9]   στέφανον λαβεῖν ὑπῆρξεν ἐν παισί·  τὸν   δὲ ἀνδριάντα οἱ Πτόλιχος ἐποίησεν
[6, 4]   δὲ αὐτὸν κλῶντα τοὺς δακτύλους.  (Τὸν   δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας ἐποίησεν
[6, 21]   οἷά τε ἦν πυθέσθαι μοι·  τὸν   δὲ ἀποθανόντα ἐπ' αὐτοῖς Ἀκρίαν
[6, 12]   Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου τὸν ἕτερον,  τὸν   δὲ αὐτῶν πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν
[6, 19]   τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι τοῦ ἔργου.  Τὸν   δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ θησαυρὸν ἔτεσιν
[6, 19]   δύο ἐποίησε, τὸν μὲν Δώριον,  τὸν   δὲ ἐργασίας τῆς Ἰώνων. Χαλκοῦ
[6, 4]   ἐπίγραμμά φησιν αὐτὸν ὑπὸ Ἠλείων·  τὸν   δὲ ἕτερον, ὅτῳ μηδέν ἐστιν
[6, 4]   καὶ αὐτῷ, μαθητῇ δὲ Εὐχείρου·  τὸν   δὲ Εὔχειρον εἶναι Κορίνθιον, φοιτῆσαι
[6, 6]   Τεμέσαν, μὲν ἐκλιπεῖν οὐκ εἴα,  τὸν   δὲ Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι
[6, 19]   ἐμὲ ἦσαν ἐν τῷ Ἡραίῳ.  Τὸν   δὲ θησαυρὸν τοῖς Ἐπιδαμνίοις Πύρρος
[6, 13]   δῆμος ἔφευγεν ἐκ τῆς νήσου.  Τὸν   δὲ καιρὸν, ἐπὶ τὰ οἰκεῖα
[6, 15]   οὐ πρόσω γεγονὼς ἐτῶν εἴκοσι.  Τὸν   δὲ παῖδα σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους
[6, 19]   τοῦ ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν κειμένην.  Τὸν   δὲ ποταμὸν μέγιστόν τε ὄντα
[6, 10]   ἐστιν ἀνδριὰς Κλέωνος τέχνη·  τὸν   δὲ Τέλλωνα ὅστις εἰργάσατο, οὐ
[6, 7]   ἐνάτῃ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι,  τὸν   δὲ τῇ ἐφεξῆς ταύτῃ συνέβη
[6, 12]   κρατήσαντες τῶν δορυφόρων ἄλλοι, διαφθείρουσι  τὸν   Δεινομένην. Τοὺς ἀνδριάντας δὲ τοῦ
[6, 16]   (Τυδεὺς δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν τε  τὸν   Δημητρίου πατέρα καὶ Σέλευκον ἀνέθηκε:
[6, 13]   δὲ καιρὸν, ἐπὶ τὰ οἰκεῖα  τὸν   δῆμον (Παρὰ δὲ τὸν Τύραννον
[6, 7]   ἐπ' αὐτῷ στρατηγόν, Ῥοδίων δὲ  τὸν   δῆμον πεισθέντα ὑπὸ τοῦ Κόνωνος,
[6, 25]   λέγουσιν· ἀφικέσθαι, οὖν καὶ Πυλίοις  τὸν   δην συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ τοῦ
[6, 7]   ἀπ' ἐκείνου. Τὰ κατά Δωριέα  τὸν   Διαγόρου. Ἀθλητῶν ἑτέρων ἀνδριάντες. (Μετὰ
[6, 14]   ἐστὶν Τελέστας. (Μίλωνα δὲ  τὸν   Διοτίμου πεποίηκε μὲν Δαμέας ἐκ
[6, 11]   εἴη, καὶ τοὺς ἐσελθόντας ἐς  τὸν   δόλιχον ἐκράτησεν. Ἦν δέ οἱ
[6, 19]   μηλέαν, καὶ περιελελιγμένον τῇ μηλέᾳ  τὸν   δράκοντα· κέδρου μὲν καὶ ταῦτα,
[6, 23]   ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς τοῦ ἡλίου  τὸν   δρόμον, αἱ γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι
[6, 20]   δὲ αὐτῆς τὸ ἔμβολον ἐς  τὸν   δρόμον. Καθ' ό, τι δὲ
[6, 13]   καὶ οὐκ ἀθρόους ἀφιᾶσιν ἐς  τὸν   δρόμον· οἳ δ' ἂν ἐν
[6, 13]   οὐκ εἶναί πω τοῦ ὅπλου  τὸν   δρόμον, πῶς ἂν οὖν ἐπίσταιτο
[6, 13]   σάλπιγγος ἤκουσεν, ἐπετάχυνεν ἐς πλέον  τὸν   δρόμον, φθάνει τε δὴ ἐπὶ
[6, 8]   ἐποίησε. Τὰ δὲ ἐς Πρόμαχον  τὸν   Δρύωνος παγκρατιαστὴν Πελληνέα προσέσται μοι
[6, 19]   Πατροκλέα δὲ εἶναι Κατίλλου Κροτωνιάτην  τὸν   εἰργασμένον. (Ἐφεξῆς δὲ τῷ Σικυωνίῳ
[6, 15]   θηρεύοντος παρεχόμενος σχῆμα. Δημήτριον δὲ  τὸν   ἐλάσαντα ἐπὶ Σέλευκον στρατιᾷ καὶ
[6, 14]   δὲ ἀλλήλοις ἐπικειμένων κατὰ στοῖχον,  τὸν   ἐλάχιστον οὖν τῶν δακτύλων κάτω
[6, 24]   τε τὴν ἀγορὰν καὶ ἐπὶ  τὸν   Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον, ἔστι δὲ ὑπὲρ
[6, 14]   Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ κατεπάλαισε  τὸν   ἐν Ἕλλησιν ὕστερον τούτων ἐναντία
[6, 15]   Μιτυληναῖοι ἐς δόξαν, ὡς καὶ  τὸν   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Πυθοῖ καὶ
[6, 6]   Εὔθμος πύκτης ἔνδοξος. πρὸς  τὸν   ἐν Τεμὲσσῃ ἥρῳα Εὐθύμου μάχη.
[6, 6]   ἐπὶ τῆς μετ' ἐκείνην ὀλυμπιάδος  τὸν   ἐπὶ πυγμῇ στέφανον ἀνείλετο
[6, 15]   ἐν Ἰσθμῷ λαβόντα, οὗτοι μὲν  τὸν   Ἐπιθέρσην τοῦτον ἀνέθεσαν. Συρακούσιοι δὲ
[6, 16]   τὴν Ἑλλάδα, τῇ μὲν Ἀντίγονον  τὸν   ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοῦ Δημητρίου, τῇ
[6, 13]   ἐς πλέον ἥκουσιν εὐηθείας, οἳ  τὸν   ἑστηκότα ἀνδριάντα παρὰ τῇ στήλῃ
[6, 12]   Ἱέρωνος ἐν Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου  τὸν   ἕτερον, τὸν δὲ αὐτῶν πεζόν,
[6, 11]   δὴ τὸ ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ  τὸν   ἕτερον τῶν ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν
[6, 4]   καὶ Ἰσθμίων. Πεποίηται δὲ παρὰ  τὸν   Εὐάνθην ἀνήρ τε ἱπποτρόφος καὶ
[6, 6]   μὲν δὴ παῖδα εἶναι λέγεται  τὸν   Εὔθυμον. Ἀνελομένῳ δέ οἱ πυγμῆς
[6, 6]   ἅτε προκατεργασθεὶς τῇ μάχῃ πρὸς  τὸν   Εὔθυμον. (Ἐπὶ τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν
[6, 6]   καὶ παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο πυκτεύων  τὸν   Εὔθυμον. Οὐ μὴν οὐδὲ
[6, 6]   δὲ καὶ τοιόνδε ἔτι ἐς  τὸν   Εὔθυμον, ὡς γήρως τε ἐπὶ
[6, 14]   τυραννίδος ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον δὲ  τὸν   Εὐκλήτου Μεσσήνιον ἀνελόμενον πεντάθλου νίκην,
[6, 3]   ἑκατέρου τῶν Ἑλλανοδικῶν, οἳ νικᾶν  τὸν   Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Οἰβώτα δὲ τὸν
[6, 3]   μὲν ἀνδρῶν Ὀλυμπίασι νίκην ἀνελέσθαι  τὸν   Εὐπόλεμον, εἶναι δὲ καὶ δύο
[6, 16]   παισὶν ἀνελομένοις στεφάνους. Πλείσταινον δὲ  τὸν   Εὐρυδάμου τοῦ ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος
[6, 15]   ὑπὸ τοῦ χρόνου. (Μετὰ δὲ  τὸν   Εὐτελίδαν Ἀρεύς τε αὖθις
[6, 14]   δὲ αὐτοῖς Ἱερώνυμος Ἄνδριος, ὃς  τὸν   Ἠλεῖον Τισαμενὸν πενταθλοῦντα ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 5]   καὶ τοὺς ἵππους πεδήσας καὶ  τὸν   ἡνίοχον εἶχε. (Δαρεῖος δὲ Ἀρταξέρξου
[6, 10]   ἵπποις αὑτοῦ τε εἰκόνα καὶ  τὸν   ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ τῶν
[6, 25]   τε εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς  τὸν   Ἡρακλέα ἐποιήσαντο τὸ ἱερὸν τῷ
[6, 6]   Ἰταλίαν τότε δὴ ἐμαχέσατο πρὸς  τὸν   Ἥρωα. Τὰ δὲ ἐς αὐτὸν
[6, 15]   δεύτερος Κλειτόμαχος οὗτος μετὰ  τὸν   Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ παγκρατίῳ τε
[6, 7]   δὲ τῇ ἐφεξῆς ταύτῃ συνέβη  τὸν   Θέαντον· καί σφισιν ἀνδριάντες ἅπασιν
[6, 20]   οὐκ ἔστι πλὴν τῇ θεραπευούσῃ  τὸν   θεὸν, ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ
[6, 6]   Θεαγένει τάλαντον μὲν ἱερὰν ἐς  τὸν   θεὸν ζημίαν, τάλαντον δὲ βλάβης
[6, 26]   μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι, καὶ  τὸν   θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν
[6, 19]   ᾠκοδομήσαντο, καὶ ἀναθήματα ἀνέθεσαν ἐς  τὸν   θησαυρὸν, κέδρου ζῴδια χρυσῷ διηνθισμένα,
[6, 19]   τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι  τὸν   θησαυρὸν λέγουσα. Ταύτην Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι
[6, 20]   μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ καὶ  τὸν   Θρᾷκα Ὀρφέα μαγεῦσαι δεινόν· καὶ
[6, 9]   ὡς Ἴκκῳ πυκτεύων ἀνδρὶ Ἐπιδαυρίῳ,  τὸν   Ἴκκον ἀποκτείνειεν ἐν τῇ μάχῃ·
[6, 12]   λόγους ἀρχομένῳ, ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν  τὸν   Ἱπποκράτην· τοῦ δέ οἱ ἀντιστάντος,
[6, 20]   στρατείας αὐτόν τε ἀποθανεῖν καὶ  τὸν   ἵππον ἐφ' ἐπωχεῖτο ὑπὸ
[6, 14]   καθήμενον, καὶ ἑστηκότα ἄνδρα παρὰ  τὸν   ἵππον, φησὶ τὸ ἐπίγραμμα εἶναι
[6, 6]   ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι· διαβάντων δὲ  τὸν   Καικίνην οὐδεμίαν ἔτι οἱ ἐν
[6, 23]   τύπος Ἔρωτα ἔχων ἐπειργασμένον, καὶ  τὸν   καλούμενον Ἀντέρωτα· ἔχει δὲ
[6, 9]   ὅσον ἑξήκοντα ἀριθμὸν παῖδες ἀνατρέπει  τὸν   κίονα, ὃς τὸν ὄροφον ἀνεῖχεν.
[6, 21]   καὶ ἡλίου δυσμάς. (Διαβάντων δὲ  τὸν   Κλάδεον τάφος τε Οἰνομάου, γῆς
[6, 20]   μνῆμα ἐπὶ τοῦ λόφου διαβάντων  τὸν   Κλάδεον ὡς ἐπὶ ἡλίου δυσμάς.
[6, 15]   Ὀλυμπιὰς ἐφεξῆς εἶχε μὲν  τὸν   Κλειτόμαχον τοῦτον παγκρατίου καὶ πυγμῆς
[6, 6]   ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ λαβεῖν ἐδυνήθη  τὸν   κότινον, ἅτε προκατεργασθεὶς τῇ μάχῃ
[6, 13]   Λύκιος παρέσχετο Ἑρμογένης Ξάνθιος, ὃς  τὸν   κότινον ἐν τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο
[6, 16]   στρατεύσαντα ἐπὶ Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον  τὸν   Λάγου στεφανοῦσά ἐστιν. (Ἀριστείδῃ δὲ
[6, 15]   οἱ παῖδες, τοῦτον μὲν Πτολεμαῖον  τὸν   Λάγου φασὶν εἶναι· παρὰ δὲ
[6, 10]   τῶν ἀνταγωνιζομένων, καὶ ἡνίκα πρὸς  τὸν   λειπόμενον ἐξ αὐτῶν ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν
[6, 17]   ἐν παισὶν ἀνῃρημένον νίκην, καὶ  τὸν   Λεοντῖνον Γοργίαν ἰδεῖν ἔστιν· ἀναθεῖναι
[6, 4]   τῷ Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ γὰρ  τὸν   Λεοντίσκον καταβαλεῖν μὲν οὐκ ἐπίστασθαι
[6, 4]   ἐπεισήχθω μοι καὶ οὗτος ἐς  τὸν   λόγον, Φειδίου τε ἕνεκα καὶ
[6, 3]   Ἀττικαί, Σάμιοι μὲν ἐς Ὀλυμπίαν  τὸν   Λύσανδρον, Ἐφέσιοι δὲ ἐς τὸ
[6, 17]   τοῦ Λεωνιδαίου πρὸς τὸν βωμὸν  τὸν   μέγαν ἀφικέσθαι τῇ δεξιᾷ θελήσειας,
[6, 11]   Πυθία· Θεαγένην δ' ἄμνηστον ἀφήκατε  τὸν   μέγαν ὑμέων. Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν,
[6, 5]   μνήμην. Ἐς ἀγέλην ἐσελθὼν βοῶν,  τὸν   μέγιστον καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν
[6, 3]   τὸν Εὐπόλεμον ἔγνωσαν. (Οἰβώτα δὲ  τὸν   μὲν ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα
[6, 13]   Κορκυραῖον, καὶ Ἀριστίωνα Θεοφίλους Ἐπιδαύριον,  τὸν   μὲν ἀνδρῶν πυγμῆς, Θερσίλοχον δὲ
[6, 14]   ἔτεινεν ἐς εὐθύ, τῶν δακτύλων,  τὸν   μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων τὸν ἀντίχειρα
[6, 14]   τοῦτον Μεσσήνιον, κρατήσαντα πυγμῇ παῖδας,  τὸν   μὲν αὐτῶν Βοιώτιος Θήρων, Δαμαρέτου
[6, 12]   καὶ πυγμῇ κρατήσαντας ἐν παισί,  τὸν   μὲν αὐτῶν ἐποίησε Δάιππος· Ἱππομάχου
[6, 10]   πυγμῆς, Ἐπικράδιον μὲν καὶ Ἀγιάδαν,  τὸν   μὲν αὐτῶν Πτόλιχος Αἰγινήτης ἐποίησε,
[6, 15]   δύο νῖκαι τῷ Κάπρῳ τούτῳ.  Τὸν   μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ παγκρατίου
[6, 6]   Ἀττικὸς τρίτος ἕστηκεν ἀθλητής.  Τὸν   μὲν δὴ Μαντινέα Πρωτόλαον Διαλκοῦς,
[6, 19]   θησαυρῷ καὶ θαλάμους δύο ἐποίησε,  τὸν   μὲν Δώριον, τὸν δὲ ἐργασίας
[6, 7]   Θέαντον ἐπὶ πυγμῇ παίδων ἀναγορευθῆναι  τὸν   μὲν ἐνάτῃ πρὸς ταῖς ὀγδοήκοντα
[6, 11]   ἅτε αὐτῷ Θεαγένει λυμαινόμενος. Καὶ  τὸν   μὲν ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως
[6, 14]   δὲ ἐπὶ πυγμῇ παίδων ἀναγορευθέντα·  τὸν   μὲν Παντίας αὐτῶν, Ξενόμβροτον δὲ
[6, 9]   δὴ ἐγγὺς ἀλλήλων· ἐποίησε δὲ  τὸν   μὲν Παντίας Χῖος, παρὰ τῷ
[6, 15]   (Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ Ἴωνες Ἐπιθέρσην  τὸν   Μητροδώρου, δύο μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 12]   Κάλλωνα δὲ τὸν Ἁρμοδίου, καὶ  τὸν   Μοσχίωνος Ἱππόμαχον, γένος τε Ἠλείους
[6, 6]   καὶ ἐσελθεῖν τε ἐπεθύμησεν ἐς  τὸν   ναὸν, καὶ τὴν παρθένον ἐσελθὼν
[6, 3]   ὁποῖα τὰ συμβάντα ἦν ἐς  τὸν   Οἰβώταν, τῇ ἐς Ἀχαιοὺς προσέσται
[6, 21]   ἔπειτα ὅσων τε καὶ οἵων  τὸν   Οἰνόμαον κρατήσαντα ἐνίκησεν αὐτός. (Ἀπέθανον
[6, 22]   Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι  τὸν   Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀντὶ Ἠλείων. Οἵγε
[6, 11]   Θεαγένους ἐς τὸν ἀγῶνα ἥκει  τὸν   Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν λόγος ἤδη
[6, 5]   λέοντες καὶ ἐς τὴν περὶ  τὸν   Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν. Τούτου δὲ
[6, 12]   ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι πρότερον  τὸν   ὁμώνυμόν τε αὐτῷ καὶ τοῦ
[6, 7]   οἱ θάνατον ζημίαν. (Εἰ δὲ  τὸν   ὄντα εἶπεν Ἀνδροτίων λόγον, ἐθέλειν
[6, 9]   παῖδες ἀνατρέπει τὸν κίονα, ὃς  τὸν   ὄροφον ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ τοῦ
[6, 24]   κίονες, ἀλλὰ τοῖχος ταύτῃ  τὸν   ὄροφον ἀνέχων ἐστίν· ἀνάκεινται δὲ
[6, 24]   καὶ τοῖχοι μὲν οὐκ εἰσί,  τὸν   ὄροφον δὲ δρυὸς ἀνέχουσιν εἰργασμένοι
[6, 15]   τῇ μάχῃ, καὶ τοῦ Δημητρίου  τὸν   παῖδα Ἀντίγονον, ἀναθήματα ἴστω τις
[6, 20]   λέγειν ὡς τέκοι μὲν αὐτὴ  τὸν   παῖδα, διδοίη δὲ ἐξ ὀνειράτων
[6, 11]   ἡλικίᾳ προήκων ἀποκτεῖναι μὲν σφᾶς  τὸν   παῖδα οὐκ ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ
[6, 20]   καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι  τὸν   παῖδά σφισιν θεὸς αὕτη
[6, 3]   αὐτῷ τοὺς παῖδας προσαναστῆσαι καὶ  τὸν   παιδοτρίβην ὑπὸ Ἠλείων ἐδόθη. Τὸν
[6, 10]   τῶν τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί οἱ  τὸν   πατέρα βοῆσαί φασιν· παῖ
[6, 7]   τῇ Ἄλτει παρὰ τῆς μητρὸς  τὸν   πατέρα ἕστηκε. Διαγόραν δὲ καὶ
[6, 7]   οἱ νεανίσκοι διὰ τῆς πανηγύρεως  τὸν   πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν τε ὑπὸ
[6, 12]   δὲ Ἰσθμῷ τοῦ Θεοχρήστου λαβεῖν  τὸν   πατέρα, τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ
[6, 21]   ἐνταῦθά ἐστι τὸ μνῆμα, καὶ  τὸν   Πέλοπα, ἡνίκα τῶν Πισαίων ἔσχε
[6, 20]   ταινίαν τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν  τὸν   Πέλοπα μέλλουσα ἐπὶ τῇ νίκῃ.
[6, 24]   οἴκημα ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα  τὸν   πέπλον ὑφαίνουσι τῇ Ἥρᾳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 22]   δὴ γενέσθαι τῇ πόλει Πίσον  τὸν   Περιήρους φασὶ τοῦ Αἰόλου. Πισαῖοι
[6, 5]   Θεσσαλοὺς καὶ τὸν ποταμὸν τέτραπται  τὸν   Πηνειόν. Ἐνταῦθα Πουλυδάμας λέοντα
[6, 22]   αὐτὴν ποταμὸς Λάδων κάτεισιν ἐς  τὸν   Πηνειόν. (Λέγουσι δὲ οἱ Ἠλεῖοι
[6, 18]   οὔ μοι πιστά ἐστιν Ἀναξιμένην  τὸν   ποιήσαντα εἶναι. Σωτάδης δὲ ἐπὶ
[6, 10]   εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν τοῦ παλαίσαντος  τὸν   ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν· τὰς δὲ
[6, 8]   ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν, τοῦ μὲν  τὸν   ποιήσαντα τὴν εἰκόνα οὐ λέγουσι·
[6, 12]   δὲ συνιόντων μὲν ἄρτι ἐς  τὸν   πόλεμον, ἑλέσθαι τὰ Καρχηδονίων ἤρεσε.
[6, 4]   τῇ ἡλικίᾳ συμβαλέσθαι δεῖ με  τὸν   πόλεμον, ἔνθα Χίλων ἔπεσεν,
[6, 20]   βλάπτων. Ἤκουσα δὲ καὶ ἐς  τὸν   Πορθάονος Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν αἰτίαν,
[6, 22]   ποταμός· πηγὴ δὲ ἐκδιδοῦσα ἐς  τὸν   ποταμὸν, καὶ νυμφῶν ἐστιν ἱερὸν
[6, 5]   δὲ ἐπὶ Θεσσαλοὺς καὶ  τὸν   ποταμὸν τέτραπται τὸν Πηνειόν. Ἐνταῦθα
[6, 14]   Στόμιός ἐστιν ὄνομα, τῷ δὲ  τὸν   Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ
[6, 3]   τοῦ Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων ἐς  τὸν   πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι
[6, 17]   ἐπὶ ταῖς δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ  τὸν   Πτολεμαίου τοῦ Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε
[6, 11]   αὐτῶν, Εὔθυμόν τε ὡς κατεμαχέσατο  τὸν   πύκτην, καὶ ὡς ὑπὸ Ἠλείων
[6, 6]   οὕτω. Τὰ δὲ ἐς Εὔθυμον  τὸν   πύκτην, οὔ με εἰκὸς ὑπερβαίνειν
[6, 14]   ἀνέθηκε Θρασύβουλος Ἠλεῖος. Παρὰ δὲ  τὸν   Πύρρον ἀνὴρ μικρὸς αὐλοὺς ἔχων
[6, 19]   τοὺς ἀναθέντας, Μύρωνα εἶναι καὶ  τὸν   Σικυωνίων δῆμον. Ἐν τούτῳ τῷ
[6, 22]   καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον τοῖς περὶ  τὸν   Σίπυλον κόρδακα ὄρχησιν. Τοῦ ἱεροῦ
[6, 19]   θαλάμων, ἐς μὲν τοῦ χαλκοῦ  τὸν   σταθμόν, ὅτι πεντακόσια εἴη τάλαντα,
[6, 16]   αὐτόν· δὲ Ἦλις Δημήτριον  τὸν   στρατεύσαντα ἐπὶ Σέλευκον καὶ Πτολεμαῖον
[6, 20]   δὲ πρεσβῦτις θεραπεύουσα  τὸν   Σωσίπολιν νόμῳ τε ἁγιστεύει τῷ
[6, 4]   ἔθεσαν ἀντ' αὐτῶν. (Παρὰ δὲ  τὸν   Σώστρατον παλαιστὴς ἀνὴρ πεποίηται Λεοντίσκος,
[6, 20]   κατὰ τὰ αὐτὰ νομίζουσιν ἐς  τὸν   Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι
[6, 20]   καὶ γενέσθαι σφίσιν ἵλεων εὔχονται  τὸν   Ταράξιππον. (Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ
[6, 20]   κατορύξαι τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι  τὸν   Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου
[6, 24]   ἔστι δὲ ὑπὲρ τοῦ Ἀχιλλέως  τὸν   τάφον· καὶ ταύτῃ τοὺς Ἑλλανοδίκας
[6, 25]   ἐστιν, οὐκ ἔχων πω γένεια,  τόν   τε ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων
[6, 19]   τῷ σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα  τόν   τε θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα
[6, 10]   δὲ Νικολαί̈ δα Ταραντῖνος  τόν   τε Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν ἐπὶ
[6, 14]   (Σακάδας μὲν γὰρ τὸν ἀγῶνα  τὸν   τεθέντα ὑπὸ Ἀμφικτυόνων οὐκ ὄντα
[6, 11]   φασίν, ἀλλὰ ἱερᾶσθαι μὲν Ἡρακλεῖ  τὸν   Τιμοσθένην Θασίῳ, τοῦ Θεαγένους δὲ
[6, 25]   τῇ χελώνῃ τε καὶ ἐς  τὸν   τράγον παρίημι τοῖς θέλουσιν εἰκάζειν.
[6, 13]   οἰκεῖα τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ  τὸν   Τύραννον Δίαλλος Πόλλιδος ἀνάκειται,
[6, 13]   δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ τῇ νίκῃ  τὸν   Φειδώλαν, καὶ ἀναθεῖναί οἱ τὴν
[6, 16]   τῇ δὲ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν  τὸν   Φίλιππον στεφανοῦσα αὐτόν· δὲ
[6, 18]   τὰ μάλιστα θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον  τὸν   Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν
[6, 20]   πέτραν φασὶν ὀνομασθῆναι) οἱ δὲ  τὸν   Φλιοῦντος Δαμέωνα μετασχόντα Ἡρακλεῖ τῆς
[6, 23]   κλάδον, δὲ ἀφελέσθαι πειρᾶται  τὸν   φοίνικα Ἀντέρως. (Τῆς ἐσόδου
[6, 17]   τοῦ Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους  τὸν   φόνον. (ἀνδριάντας δὲ ἀναμεμιγμένους οὐκ
[6, 3]   εἰργασμένος Ἀστερίων Αἰσχύλου. (Μετὰ δὲ  τὸν   Χαιρέαν Μεσσήνιός τε παῖς Σόφιος,
[6, 11]   Θεαγένους τὴν εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου  τὸν   χαλκὸν ἅτε αὐτῷ Θεαγένει λυμαινόμενος.
[6, 23]   δὲ ἐφήβοις ἀνεῖται τῆς πανηγύρεως  τὸν   χρόνον πάντα. Ἔστι δὲ ἐν
[6, 8]   οἷός τε ἔτι τεῖναι τὸ  τόξον   ἐγίνετο, πῦρ ἀνακαύσας ἀφίησι ζῶντα
[6, 8]   ὅμως αὐτὸν ἔτι τῆς ἰσχύος,  τόξον   μέγα ἐπὶ ἑκάστης τείνοντα τῆς
[6, 5]   πελτασταῖς ἐν κύκλῳ περισχὼν καὶ  τοξόταις,   καὶ τὸ ἄλλο ὅσον ἐν
[6, 8]   δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ τῷ  τόξῳ   τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ τὴν μελέτην.
[6, 18]   τοῦ δήμου. Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης  τοσάδε   ἐς μνήμην. Βασιλέα γὰρ οὐ
[6, 17]   μέγαν ἀφικέσθαι τῇ δεξιᾷ θελήσειας,  τοσάδε   ἔστι σοι τῶν ἀνηκόντων ἐς
[6, 1]   ά μεινον ετέ ρων πεποιησθαι,  τοσαυτα   καὶ αυτὸ ς μνησθή σομαι.
[6, 13]   Τίσανδρος πύκτας ἐν Ὀλυμπίᾳ,  τοσαῦται   δὲ καὶ Πυθοῖ γεγόνασιν αὐτῷ
[6, 4]   δολίχου δύο ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας,  τοσαύτας   δὲ ἄλλας Πυθοῖ καὶ ἐν
[6, 7]   μὲν ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας,  τοσαύτας   δὲ ἄλλας Πυθοῖ, καὶ Ἰσθμίων
[6, 2]   αυτων κατέ λεξα ή δη,  τοσοί   δε ά λλοι των εκ
[6, 14]   ὃν Σμυρναῖοι Ἰώνων ἄγουσιν, ἐς  τοσοῦτο   ἄρα αὐτῷ τὰ τῆς ῥώμης
[6, 7]   ἀπ' αὐτοῦ γένος δόξης ἐς  τοσοῦτο   ἀφίκοντο. (Ἐγένοντο δὲ καὶ Ἀλκαινέτῳ
[6, 4]   Τὸ μὲν δὴ ἐπίγραμμα ἐπὶ  τοσοῦτο   ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ Λυσίππου τοῦ
[6, 6]   γράμματα. Ταῦτα μὲν δὴ ἐς  τοσοῦτο   εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀδριάντες Διαγόρου
[6, 7]   οὕτω μέγαν καὶ δόξης ἐς  τοσοῦτο   ἥκοντα ἐθεάσαντο ἐν σχήματι αἰχμαλώτου,
[6, 8]   γενεάν. Τοῦτο μὲν δὴ ἐς  τοσοῦτο   πεποίηται. (Εὐβώτας δὲ Κυρηναῖος,
[6, 19]   ἐνιαύσιαι γὰρ οὐκ ἦσάν πω  τότε   Ἀθηναίοις αἱ ἀρχαί· οὐ μὴν
[6, 6]   ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ ἐς Ἰταλίαν  τότε   δὴ ἐμαχέσατο πρὸς τὸν Ἥρωα.
[6, 3]   δὲ ἐξ Αἰγείρας τῆς Ἀχαιῶν  τότε   ἐγένετο κάλλιστος τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ,
[6, 7]   συμμαχίαν. Δωριέα δὲ ἀποδημεῖν μὲν  τότε   ἐκ Ῥόδου περὶ τὰ ἐντὸς
[6, 25]   ἔτος ἕκαστον, ἐσελθεῖν δὲ οὐδὲ  τότε   ἐφεῖται πέρα γε τοῦ ἱερωμένου.
[6, 11]   Ἠλείων ἐπεβλήθη τῷ Θεαγένει ζημία.  Τότε   μὲν δὴ τοῦ παγκρατίου τὴν
[6, 15]   ἑτέρα πεντάθλου. Πρῶτον γὰρ δὴ  τότε   οἱ παῖδες καὶ ὕστατον πενταθλήσοντες
[6, 20]   κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ  τότε,   ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον τοῖς
[6, 6]   κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ πατὴρ  τοῦ   Ἀγήνορος πρόξενος τοῦ ἔθνους ἦν
[6, 12]   οἱ ἐς τὸ Ἀργολικὸν τελοῦντες.  Τοῦ   Ἀγησάρχου δέ ἐστιν εἰκὼν
[6, 15]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς  τοῦ   Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ τοῦ ὑιοῦ
[6, 14]   τὴν πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ  τοῦ   ἀγκῶνος ἔτεινεν ἐς εὐθύ, τῶν
[6, 2]   χας δὲ ειργομέ νων τηνικαυτα  του   αγωνος Λακεδαιμονί ων, καθηκεν επὶ
[6, 14]   ἐπιτήδειός πω νομισθεὶς παλαίειν, ἀπηλάθη  τοῦ   ἀγῶνος· τῇ δὲ ἑξῆς (κατεδέχθη
[6, 6]   τῶν ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι  τοῦ   ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα μὲν δὴ ἐν
[6, 8]   τῇ ἀκροπόλει) θάνατον ζημίαν εὕρετο  τοῦ   ἀδικήματος παρὰ Ἀθηναίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'
[6, 19]   ἀνάκειται δὲ καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ  τοῦ   ἀετοῦ, τοὺς Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων
[6, 8]   τοῦ Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ  τοῦ   Ἀζᾶνος Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε.
[6, 21]   τοῖς κατειλεγμένοις Ἐρύθραν παῖδα Λεύκωνος  τοῦ   Ἀθάμαντος (ἀπὸ τούτου Ἐρυθραὶ πόλισμα
[6, 2]   ες Ὀλυμπί αν, Μύ ρωνος  του   Ἀθηναί ου ποιή ματα. Τω
[6, 10]   Κλεοσθένης οὗτος. Τὰ γὰρ Μιλτιάδου  τοῦ   Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος
[6, 8]   παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ μὲν  τοῦ   Ἀθηναίου Μύρωνος, Βαύκιδι δὲ Ναυκύδους
[6, 13]   εἰκόνα εἶναι Χιόνιδος, ἔργον ὄντα  τοῦ   Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι
[6, 17]   οὐ τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου  τοῦ   Ἀθήνῃσι, τούτου τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν
[6, 3]   αὐτῆς Τύφων Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ  τοῦ   Αἰακίδου καὶ Ταραντίνων ἐς τὸν
[6, 11]   ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει, τέχνη  τοῦ   Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων
[6, 9]   τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων, τέχνη  τοῦ   Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ τῷ Φίλωνι
[6, 18]   Ῥηξιβίου μὲν συκῆς, δὲ  τοῦ   Αἰγινήτου κυπαρίσσου, καὶ ἧσσον τῆς
[6, 12]   ἔργα δὲ, τὸ μὲν Ὀνάτα  τοῦ   Αἰγινήτου τὸ ἅρμα, Καλάμιδος δὲ
[6, 21]   τὴν γῆν ἐνταῦθα τὸ ἅρμα  τοῦ   Ἅιδου καὶ αὖθις μύσαι· οἱ
[6, 25]   θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ δὲ ἱερὸς  τοῦ   Ἅιδου περίβολός τε καὶ ναός
[6, 26]   νῆσον εἶναι. Οὗτοι μὲν δὴ  τοῦ   Αἰθιόπων γένους αὐτοί τέ εἰσιν
[6, 22]   πόλει Πίσον τὸν Περιήρους φασὶ  τοῦ   Αἰόλου. Πισαῖοι δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον,
[6, 21]   ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ Ἠιονέα Μάγνητος  τοῦ   Αἰόλου. Τούτοις μὲν δὴ ἐνταῦθά
[6, 2]   ν εικό να ανά κεινται  του   Ἀκαρνανος αθλητου, Ξενά ρκης καὶ
[6, 20]   ἐπωχεῖτο ὑπὸ Κτεάτου λέγουσι  τοῦ   Ἄκτορος, καὶ τὸ μνῆμα κοινὸν
[6, 7]   ἐν Ὀλυμπίᾳ κεῖνται. (Ἐπὶ δὲ  τοῦ   Ἀλκαινέτου τοῖς υἱοῖς, Γνάθων τε
[6, 17]   τῆς μητρὸς σύνοικος φεύγων, ἅτε  τοῦ   Ἀλκμαίωνος ἐπιστάμενος σφᾶς εἰργασμένους τὸν
[6, 22]   τὴν δὲ (ἐν ὑπονοίᾳ γὰρ  τοῦ   Ἀλφειοῦ τὴν ἐπιβουλὴν ἔχειν) ἀλείψασθαι
[6, 22]   Ἀλφειαίαν ἐκάλουν τὴν θεὸν ἐπὶ  τοῦ   Ἀλφειοῦ τῷ ἐς αὐτὴν ἔρωτι·
[6, 8]   εἰκόνα οὐ λέγουσι· τὴν δὲ  τοῦ   Ἀμέρτου, Φράδμων ἐποίησεν Ἀργεῖος. Εὐανορίδᾳ
[6, 17]   αἷμα Μελαμποδιδᾶν. Μελάμποδος γὰρ ἦν  τοῦ   Ἀμυθάονος Μάντιος, τοῦ δὲ Ὀικλῆς,
[6, 4]   δὲ ἀπὸ τοῦ οἰκιστοῦ Φιλίππου  τοῦ   Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ τῷ ἐκ
[6, 17]   δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος  τοῦ   Ἀμφιαράου τοῦ Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει
[6, 23]   ποιοῦνται παντοίων· καλεῖται δὲ Λαλίχμιον,  τοῦ   ἀναθέντος ἐπώνυμον. Περὶ δὲ αὐτὸ
[6, 19]   βραχύ, πέπονθε δὲ αὐτὸ διὰ  τοῦ   ἀναθήματος τὸ ἀρχαῖον. (Κεῖνται δὲ
[6, 1]   επ' αυτω του πατρὸ ς  του   Ἀναξά νδρου πρό τερον έ
[6, 5]   τὰ μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ  τοῦ   ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ, τὰ δὲ
[6, 14]   Φιλότιμος Αἰγινήτης ἐποίησε. Πύθου δὲ  τοῦ   Ἀνδρομάχου, γένος ἀνδρὸς ἐξ Ἀβδήρων,
[6, 17]   ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι, τούτου  τοῦ   ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν Ἰάσων
[6, 9]   λόγος. (Μετὰ δὲ τὴν εἰκόνα  τοῦ   ἀνδρὸς, ὃν Ἠλεῖοί φασιν οὐ
[6, 11]   ἀνδριὰς ἐμπεσὼν ὕβρεως παύει·  τοῦ   ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντος οἱ
[6, 4]   Ἀκροχερσίτης αὐτῷ. Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων  τοῦ   ἀνταγωνιζομένου τῶν χειρῶν ἔκλα, καὶ
[6, 3]   γε τῷ Ἠλείῳ. Πλησίον δὲ  τοῦ   Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε.
[6, 2]   αν, τὸ ν πατέ ρα  του   Ἀντιπά τρου χρή μασιν αναπεί
[6, 10]   ἕστηκε δὲ ὄπισθεν τοῦ Διὸς  τοῦ   ἀπὸ τῆς μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν
[6, 11]   ὕβρεως παύει· τοῦ ἀνθρώπου δὲ  τοῦ   ἀποθανόντος οἱ παῖδες τῇ εἰκόνι
[6, 1]   νας Σικυώ νιος, Ναυκύ δους  του   Ἀργεί ου μαθητή ς. (Κλεογέ
[6, 8]   γένος Δελφός, Ἀγελάδα μὲν ἔργον  τοῦ   Ἀργείου, παγκρατίου δὲ δύο μὲν
[6, 14]   διαύλου νίκην, ἐστὶν Ἀγελάδα τέχνη  τοῦ   Ἀργείου. (Παῖδα δὲ ἐφ' ἵππου
[6, 6]   ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν τῷ θεῷ  τοῦ   ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν Θεαγένης
[6, 9]   αὐτός, πάλης δὲ πατὴρ  τοῦ   Ἀριστέως Χείμων. Ἑστήκασι μὲν δὴ
[6, 3]   νῖκαι. δὲ εἰκών ἐστι  τοῦ   Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου τοῦ Σικυωνίου
[6, 17]   δηλοῖ τὸ ἐπίγραμμα· ὅτι δὲ  τοῦ   Ἀρκάδων ἦν ἔθνους, δηλοῖ. Κολοφώνιοι
[6, 12]   πόλιν, περιέχει σφᾶς γενόμενον ὑπὸ  τοῦ   Ἀρκάδων κοινοῦ δόγμα· (οὐδέ τινα
[6, 2]   ς τε καὶ ο παις  του   Ἀρκεσιλά ου Λί χας. (Ξενά
[6, 18]   ἅρμα· καὶ Νίκη τε ἐπιβέβηκε  τοῦ   ἅρματος, καὶ αὐτὸς Κρατισθένης.
[6, 5]   τῇ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν ὄπισθε  τοῦ   ἅρματος, ὁμοῦ καὶ τοὺς ἵππους
[6, 10]   ἀρχὰς ἐργάζεσθαι. Ἐκπεσοῦσαν δὲ ἐκ  τοῦ   ἀρότρου τὴν ὕνην, πρὸς τὸ
[6, 4]   Ἀγησιλάου, Λακεδαιμονίων βασιλεύς. Πρὸ δὲ  τοῦ   Ἀρχιδάμου τούτου βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς
[6, 14]   ἐπ' αὐτῇ· Πυθοκρίτου Καλλινίκου μνᾶμα  τοῦ   αὐλητᾶ. Ἀνέθεσαν δὲ καὶ τὸ
[6, 24]   Ἔρωτος· ἕστηκε δὲ ἐπὶ βάθρου  τοῦ   αὐτοῦ. (Ἔστι δὲ καὶ Σιληνοῦ
[6, 25]   οὐδὲ δην εἴη, δόξῃ γε  τοῦ   αὐτοῦ ποιητοῦ, Πυλίοις ἀμῦναι. Ἠλεῖοι
[6, 19]   γενέσθαι Φόρβαντος, ἄρχοντος δὲ διὰ  τοῦ   αὑτοῦ βίου παντός· ἐνιαύσιαι γὰρ
[6, 23]   γυναῖκες αἱ Ἠλεῖαι ἄλλα τε  τοῦ   Ἀχιλλέως δρῶσιν ἐς τιμὴν, καὶ
[6, 24]   Ἑλλανοδικαιῶνα καλούμενον, ἔστι δὲ ὑπὲρ  τοῦ   Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ ταύτῃ
[6, 26]   σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ  τοῦ   βάθρου. (Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα
[6, 14]   τῆς τελεθτῆς αὐτοῦ. Ἀνδριὰς Πύρρου  τοῦ   βασιλέως. Στήλν Πυθοκρίτου αὐλητοῦ. (Φερίας
[6, 8]   Τῷ δὲ Τιμάνθει τὸ τέλος  τοῦ   βίου συμβῆναί φασιν ἐπὶ αἰτίᾳ
[6, 4]   τῶν Ἀχαιῶν, καί οἱ καὶ  τοῦ   βίου συνέπεσεν ἐν πολέμῳ τὴν
[6, 19]   δὲ καὶ Συβαρῖται θησαυρὸν, ἐχόμενον  τοῦ   Βυζαντίων. Ὁπόσοι δὲ περὶ Ἰταλίας
[6, 20]   λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ τούτου καθεζομένη  τοῦ   βωμοῦ θεᾶται γυνὴ τὰ Ὀλύμπια,
[6, 22]   τὰς νύμφας ἀπὸ Ἴωνος λέγουσι  τοῦ   Γαργηττοῦ, μετοικήσαντος ἐνταῦθα ἐξ Ἀθηνῶν.
[6, 9]   ὡς ἥρωι νέμουσι. (Παρὰ δὲ  τοῦ   Γέλωνος τὸ ἅρμα ἀνάκειται Φίλων,
[6, 9]   καὶ ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδριάντες. Γέλωνος  τοῦ   Γελώου ἅρμα. Τὰ κατὰ Κλεομήδην.
[6, 10]   Ἰσθμίων ὀκτάκις ἐν ἑκατέρῳ ἀγῶνι.  Τοῦ   Γλαύκου δὲ τὴν εἰκόνα ἀνέθηκε
[6, 23]   θεῷ γέγονεν ἐπίκλησις, ἅτε  τοῦ   γυμνασίου γείτονι· τῇ ἀγυιᾷ δὲ
[6, 23]   ἔργον πολέμου πεποιημέναι. (Ἐκ δὲ  τοῦ   γυμνασίου πρὸς τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ,
[6, 21]   δὲ τῆς πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον  τοῦ   γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ τῶν
[6, 24]   οἴκημα. (Ἑτέρα δὲ ἔξοδος ἐκ  τοῦ   γυμνασίου φέρει μὲν ἔς τε
[6, 6]   Εὔθυμος ἐνεσκευασμένος ἔμενε τὴν ἔφοδον  τοῦ   δαίμονος· (ἐνίκα τε δὴ τῇ
[6, 6]   θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ  τοῦ   δαίμονος ἐς τἄλλα ἦν οὐδέν.
[6, 6]   τοῦ λοιποῦ σφισιν ἦν ἀπὸ  τοῦ   δαίμονος. Ἤκουσα δὲ καὶ τοιόνδε
[6, 10]   (Δαμαρέτῳ δὲ Ἡραιεῖ, υἱῷ τε  τοῦ   Δαμαρέτου καὶ υἱωνοῖς, δύο ἐν
[6, 8]   τοῦ Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν δὲ  τοῦ   Δαμοκρίτου Κλέων, Φιλίππου δὲ τοῦ
[6, 24]   μὲν κέρατα ἐκ τῆς κεφαλῆς,  τοῦ   δὲ αἱ ἀκτῖνες ἀνέχουσιν. Ἔστι
[6, 16]   ἀγῶνα τῶν χειμερινῶν ἀπέδωκεν Ἀργείοις.  (Τοῦ   δὲ Ἀριστείδου ἐγγύτατα Μενάλκης ἕστηκεν
[6, 1]   ταις εκατό ν. (Ἀπὸ τού  του   δὲ καὶ νό μος εγέ
[6, 17]   δὲ τοῦ μὲν Μιλήσιος Διονυσικλῆς,  τοῦ   δὲ Κριαννίου Μακεδὼν Λῦσός ἐστιν
[6, 2]   δημον έ χει νενικηκό τα.  (Του   δὲ Λί χα πλησί ον
[6, 12]   ἐπέδραμεν ὡς ἀποκτενῶν τὸν Ἱπποκράτην·  τοῦ   δέ οἱ ἀντιστάντος, κρατήσαντες τῶν
[6, 12]   ἐς φιλίαν, μετεβάλετο ὡς τούτους.  (Τοῦ   δέ οἱ βίου συνέβη γενέσθαι
[6, 17]   γὰρ ἦν τοῦ Ἀμυθάονος Μάντιος,  τοῦ   δὲ Ὀικλῆς, Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος
[6, 1]   ησε Λύ σιππος. δὲ  του   Δεινολό χου μή τηρ ειδεν
[6, 13]   ὑστέραις ἐς χάριν τὴν Ἱέρωνος  τοῦ   Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον, τούτων
[6, 12]   ἐπὶ νίκαις Ὀλυμπικαῖς ἐστιν Ἱέρωνος  τοῦ   Δεινομένους, τυραννήσαντος Συρακουσίων μετὰ τὸν
[6, 16]   μὲν Ἀντίγονον τὸν ἐπιτροπεύσαντα Φιλίππου  τοῦ   Δημητρίου, τῇ δὲ ἑτέρᾳ τῶν
[6, 15]   ἁλόντα ἐν τῇ μάχῃ, καὶ  τοῦ   Δημητρίου τὸν παῖδα Ἀντίγονον, ἀναθήματα
[6, 2]   τη Ἄλτει παρὰ τὸ ν  του   Δημοσθένους ανδριά ντα ανά κειται
[6, 18]   ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τῶν Λαμψακηνῶν  τοῦ   δήμου. Ὑπελίπετο δὲ Ἀναξιμένης τοσάδε
[6, 6]   γένος μὲν Ῥόδιος, οἴκου δὲ  τοῦ   Διαγοριδῷν· θυγατρὸς γὰρ Διαγόρου παῖς
[6, 7]   πυγμῆς ἐν ἀνδράσιν ἀνελόμενος νίκην·  τοῦ   Διαγόρου δὲ τὴν εἰκόνα Μεγαρεὺς
[6, 26]   Ἄνδριοι παρὰ ἔτος σφίσιν ἐς  τοῦ   Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον
[6, 7]   ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα ἐν Μεγάροις  τοῦ   Διός. Διαγόρου δὲ καὶ οἱ
[6, 10]   ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε δὲ ὄπισθεν  τοῦ   Διὸς τοῦ ἀπὸ τῆς μάχης
[6, 14]   ἐμπίπτοντάς τε καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ  τοῦ   δίσκου. Παρείχετο δὲ καὶ ἄλλα
[6, 25]   ἅπαξ κάθοδος ἐς  τοῦ   δου γίνεται. (Τοῖς δὲ Ἠλείοις
[6, 18]   λέγεται δὲ καὶ, ὡς Μνασέου  τοῦ   δρομέως, ἐπικληθέντος δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων
[6, 13]   καὶ νικῶσα ἔγνω, καὶ παύεται  τοῦ   δρόμου. Ἠλεῖοι δὲ ἀνηγόρευσαν ἐπὶ
[6, 10]   ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν ἄλλων ἀφῃρέθη  τοῦ   δρόμου. Θεοπόμπῳ δὲ τῷ Δαμαρέτου
[6, 13]   τὸν δὲ ἀναβάτην ἔτι ἀρχομένου  τοῦ   δρόμου συνέπεσεν ἀποβαλεῖν αὐτήν, καὶ
[6, 3]   τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ  τοῦ   δρόμου τῷ πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν
[6, 7]   ἐφεξῆς τρισί. Πρότερον δὲ ἔτι  τοῦ   Δωριέως ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος τοὺς
[6, 7]   δικαίῳ δρᾶσαι. (Τὰ δὲ ἐς  τοῦ   Δωριέως τὴν τελευτήν, ἐστιν ἐν
[6, 23]   ὄνομα μὲν Μαλκὼ, τῆς μαλακότητος  τοῦ   ἐδάφους ἕνεκα, τοῖς δὲ ἐφήβοις
[6, 6]   πατὴρ τοῦ Ἀγήνορος πρόξενος  τοῦ   ἔθνους ἦν αὐτῶν. (Νικόδαμος δὲ
[6, 25]   ἐπίκουρος ἦν, οὐκ ἂν ἄπο  τοῦ   εἰκότος, οὐδὲ δην εἴη, δόξῃ
[6, 12]   Ἀρκάδας δὲ τοὺς Τριταιεῖς εἶναι  τοῦ   ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον.
[6, 3]   ἀνδριάντα Ἀχαιοὶ κατὰ πρόσταγμα ἀνέθεσαν  τοῦ   ἐν Δελφοῖς Ἀπόλλωνος ἐπὶ Ὀλυμπιάδος
[6, 10]   ἄνωθεν αὐτὸν γένος ἀπὸ Γλαύκου  τοῦ   ἐν θαλάσσῃ δαίμονος. Πατρὸς δὲ
[6, 8]   ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ τοῦ μαντείου  τοῦ   ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν τε
[6, 5]   καὶ Ἡρακλέα ἔχει λόγος κρατῆσαι  τοῦ   ἐν Νεμέᾳ λέοντος. (Ἕτερον δὲ
[6, 8]   ἂν καὶ ὑπὸ τοῦ ἐπιγράμματος  τοῦ   ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει γὰρ δὴ
[6, 23]   τιμαί· χρόνος δὲ στεφάνου τε  τοῦ   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ εὐεργεσίας αὐτῷ
[6, 9]   ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος  τοῦ   ἐν Σικελίᾳ τυραννήσαντός φασιν ἀνάθημα
[6, 15]   σταδιοδρόμον Ξένωνα Καλλιτέλους ἐν Λεπρέου  τοῦ   ἐν τῇ Τριφυλίᾳ Πυριλάμπης Μεσσήνιος,
[6, 16]   στεφάνους. Πλείσταινον δὲ τὸν Εὐρυδάμου  τοῦ   ἐναντία Γαλατῶν στρατηγήσαντος Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς
[6, 25]   θεῷ. Ἑκάστου δὲ ἅπαξ ἀνοίγειν  τοῦ   ἐνιαυτοῦ νομίζουσιν, ὅτι (οἶμαι) καὶ
[6, 5]   δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ  τοῦ   ἐπιγράμματος. (Ἕμελλε δὲ ἄρα τὸ
[6, 17]   τοῦ Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ  τοῦ   ἐπιγράμματος τῇ τελευτῇ, Τῶν δ'
[6, 8]   ἐλέγετο γὰρ ἂν καὶ ὑπὸ  τοῦ   ἐπιγράμματος τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Ἔχει
[6, 5]   ἔμελλεν ἀνθέξειν. (Γενομένης δὲ αἰσθήσεως  τοῦ   ἐπιόντος κακοῦ καὶ τρεπομένων ἐς
[6, 8]   Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ τυραννίδι, μετασχὼν  τοῦ   ἔργου καὶ Τιμασίθεος (ἐγένετο
[6, 19]   μετασχεῖν πρὸς τοὺς Κορινθίους Μεγαρεῦσι  τοῦ   ἔργου. Τὸν δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 26]   Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀφροδίτης ἐστί·  τοῦ   Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν
[6, 21]   κατιὼν ἐς τὸν Ἀλφειὸν καταντικρὺ  τοῦ   Ἐρυμάνθου μάλιστα, οὗτός ἐστιν
[6, 16]   καὶ ἅρμα ἀνδρὸς Ἀθηναίου Γλαύκωνος  τοῦ   Ἐτεοκλέους· ἀνηγορεύθη δὲ Γλαύκων
[6, 5]   μέγιστον καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν  τοῦ   ἑτέρου τῶν ὄπισθεν ποδῶν, τὰς
[6, 2]   α Λακεδαιμονί ων καὶ Ἄγιδος  του   Ευδαμί δου βασιλέ ως. ὰ
[6, 8]   εἰκόνας, τὴν μὲν ἐν παισὶ  τοῦ   Εὐθυμένους Ἄλυπος, τὴν δὲ τοῦ
[6, 7]   ἀνδριάντες. (Μετὰ δὲ τὸν ἀνδριάντα  τοῦ   Εὐθύμου, Πύθαρχός τε ἕστηκε Μαντινεὺς
[6, 15]   δὲ τε εἰκὼν ἀρχαία  τοῦ   Εὐτελίδα, καὶ τὰ ἐπὶ τῷ
[6, 18]   ταύτῃ δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ  τοῦ   Ἐφεσίων κοινοῦ, Ἐφεσίοις ἐσεποίησεν αὑτόν·
[6, 17]   (Κλαζομενίου δὲ Ἡροδότου καὶ Φιλίνου  τοῦ   Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν τὰς εἰκόνας
[6, 19]   καὶ ταῦτα, Θεοκλέους δὲ ἔργα  τοῦ   Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου τῷ
[6, 24]   μνῆμα τῷ Πύρρωνι οὐ πόρρω  τοῦ   Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα μὲν τῷ
[6, 3]   ἀνάκειται μὲν πύκτης ἐκ Λεπρέου  τοῦ   Ἠλείων, Λάβαξ Εὔφρονος. Ἀνάκειται δὲ
[6, 26]   Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς  τοῦ   ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν. (Ἐν
[6, 23]   ῥητῇ περὶ ἀποκλίνοντα ἐς δυσμὰς  τοῦ   ἡλίου τὸν δρόμον, αἱ γυναῖκες
[6, 19]   ἐν τῇ Ἄλτει, πρὸς ἄρκτον  τοῦ   Ἡραίου, κατὰ νώτου δὲ αὐτῆς
[6, 25]   τὸν δην συμμαχήσοντα τῇ ἀπεχθείᾳ  τοῦ   Ἡρακλέους, ἔχοντα ἐν τῇ Πύλῳ
[6, 11]   μὲν Ἡρακλεῖ τὸν Τιμοσθένην Θασίῳ,  τοῦ   Θεαγένους δὲ τῇ μητρὶ Ἡρακλέους
[6, 11]   ἐπιχωρίων τιμάς. δὲ ἀνδριὰς  τοῦ   Θεαγένους ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει,
[6, 11]   Ἀπορούντων δὲ αὐτῶν, ὁποίᾳ μηχανῇ  τοῦ   Θεαγένους τὴν εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν
[6, 11]   παρεγίνετο ἀνὰ πᾶσαν νύκτα ἐπὶ  τοῦ   Θεαγένους τὴν εἰκόνα, καὶ ἐμαστίγου
[6, 18]   τὸ ἀκριβέστατον αὐτῷ μεμιμημένα, ἐπιγράψας  τοῦ   Θεοπόμπου τὸ ὄνομα τῷ βιβλίῳ,
[6, 6]   (Τοῖς μὲν δὴ τὰ ὑπὸ  τοῦ   θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι δεῖμα ἀπὸ
[6, 12]   ἵππων νίκας, ἐν δὲ Ἰσθμῷ  τοῦ   Θεοχρήστου λαβεῖν τὸν πατέρα, τὸ
[6, 2]   ων, καθηκεν επὶ ονό ματι  του   Θηβαί ων δή μου τὸ
[6, 20]   δὲ Αἰγύπτιος Πέλοπα ἔφη παρὰ  τοῦ   Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονος κατορύξαι τι
[6, 19]   νῦν τὰς ἐν τῷ Ἡραίῳ.  (Τοῦ   θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται τῷ ἀετῷ
[6, 2]   ες Ἀρκά δας επέ ξειμι.  Του   Θρασυβού λου δὲ τη εικό
[6, 2]   σματι Πί νδαρος. (Παρὰ δὲ  του   Θρασυβού λου τὴ ν εικό
[6, 4]   Ἠλεῖος Λυσιάνακτος πατρός, γένους δὲ  τοῦ   Ἰαμιδῶν, ἐν Νεμέᾳ πεντάκις ἐνίκησε
[6, 21]   ἀπὸ Κυδωνίας τῆς Κρητικῆς καὶ  τοῦ   Ἰαρδάνου ποταμοῦ. Λέγουσι δὲ καὶ
[6, 21]   ἱερὸν Κλύμενόν φασιν ἀπόγονον Ἡρακλέους  τοῦ   Ἰδαίου, παραγενέσθαι δὲ αὐτὸν ἀπὸ
[6, 23]   ἐν τῷ γυμνασίῳ βωμοί, Ἡρακλέους  τοῦ   Ἰδαίου, Παραστάτου δὲ ἐπίκλησιν, καὶ
[6, 21]   ναός, ἐπίκλησιν μὲν Δημαινέτου ἀπὸ  τοῦ   ἱδρυσαμένου, ἐρείπια δὲ καὶ αὐτός:
[6, 22]   περὶ τὸν Σίπυλον κόρδακα ὄρχησιν.  Τοῦ   ἱεροῦ δὲ οὐ πόρρω οἴκημά
[6, 26]   ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ  τοῦ   ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ ταῦτα
[6, 25]   Τύχης ἱερὸν: ἐν στοᾷ δὲ  τοῦ   ἱεροῦ μεγέθει μέγα ἄγαλμα ἀνάκειται
[6, 25]   οὐδὲ τότε ἐφεῖται πέρα γε  τοῦ   ἱερωμένου. Ἀνθρώπων δὲ ὧν ἴσμεν
[6, 12]   τὸν Δεινομένην. Τοὺς ἀνδριάντας δὲ  τοῦ   Ἱέρωνος ἐν Ὀλυμπίᾳ, ἐφ' ἵππου
[6, 12]   δὲ αὐτῶν πεζόν, ἀνέθεσαν μὲν  τοῦ   Ἱέρωνος οἱ παῖδες, ἐποίησε δὲ
[6, 15]   δημόσιον, τρίτην δὲ ἀνέθεσαν οἱ  τοῦ   Ἱέρωνος παῖδες. Ἐδήλωσα δὲ ὀλίγῳ
[6, 12]   Μίκων Νικηράτου Συρακούσιος. (Μετὰ δὲ  τοῦ   Ἱέρωνος τὰς εἰκόνας Ἀρεὺς
[6, 12]   εἰσιν οἱ παῖδες. (Παρὰ δὲ  τοῦ   Ἱέρωνος τὸ ἅρμα ἀνήρ ἐστιν
[6, 16]   τῷ ἱππίῳ. Δρόμου δέ εἰσι  τοῦ   ἱππίου, μῆκος μὲν δίαυλοι δύο;
[6, 20]   τῶν λόγων Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν εἶναι  τοῦ   Ἱππίου φησίν. (Ἔστι δὲ καὶ
[6, 21]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ' (Τὸ δὲ ἕτερον  τοῦ   ἱπποδρόμου μέρος οὐ χῶμα γῆς
[6, 20]   τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. (Παρεχομένου δὲ  τοῦ   ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐς πλέον τὴν
[6, 14]   κέλητι ἵππῳ στέφανον· καὶ πλησίον  τοῦ   ἵππου Τελέστας ἐστὶ Μεσσήνιος, κρατήσας
[6, 16]   Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ, πλὴν  τοῦ   Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ τοῦ μὴ
[6, 6]   οἱ ἐντὸς τῆς Λοκρίδος ἄχρι  τοῦ   Καικίνου κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς
[6, 6]   τούτου, ποταμοῦ δὲ οἱ ἐπιχώριοι  τοῦ   Καικίνου φασίν, ὃς τὴν Λοκρίδα
[6, 26]   πασῶν τῷ ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν  τοῦ   καλάμου, ῥήγνυταί τε ὑπὸ πλησμονῆς,
[6, 17]   ἀνῃρημένος· Λυσίππου δὲ ἔργον  τοῦ   Καλλικράτους ἐστὶν εἰκών. (Ἐνατίωνι δὲ
[6, 15]   ἐσκληθέντος τοῦ παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ  τοῦ   Κάπρου, ὅμως ἐχρήσατο ἐς τοὺς
[6, 6]   αὐτοῦ τὴν ἀπώλειαν, ἀποπλέοντα οἴχεσθαι·  τοῦ   καταλευσθέντος δὲ ἀνθρώπου τὸν δαίμονα
[6, 20]   καλοῦσι τὸν Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ  τοῦ   κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ
[6, 19]   κέρας τὸ Ἀμαλθείας, ἀνάθημα Μιλτιάδου  τοῦ   Κίμωνος, ὃς ἀρχὴν ἔσχεν ἐν
[6, 15]   μὲν εἰκόνα ἀνέθηκεν Ἑρμοκράτης  τοῦ   Κλειτομάχου πατήρ. Τὰ δὲ οἱ
[6, 1]   κέ λητι. Πλησί ον δὲ  του   Κλεογέ νους, Δεινό λοχό ς
[6, 1]   ό σοι τω παραλό γω  του   κλή ρου, καὶ ουχ υπὸ
[6, 13]   τέσσαρας, ὡς ἕκαστοι συνταχθῶσιν ὑπὸ  τοῦ   κλήρου, καὶ οὐκ ἀθρόους ἀφιᾶσιν
[6, 17]   δὲ καὶ μάντις Ἐπέραστος  τοῦ   Κλυτιδῶν γένους φησὶν ἐπὶ τοῦ
[6, 17]   ἀμφότεροι· Ἑρμησιάνακτι δὲ καὶ ἀπὸ  τοῦ   κοινοῦ τοῦ Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι
[6, 4]   Νεμείων τρεῖς. Ἐτάφη δὲ ὑπὸ  τοῦ   κοινοῦ τῶν Ἀχαιῶν, καί οἱ
[6, 17]   δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ  τοῦ   Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι τὴν εἰκόνα.
[6, 7]   δὲ τὸν δῆμον πεισθέντα ὑπὸ  τοῦ   Κόνωνος, ἀπὸ Λακεδαιμονίων μεταβαλέσθαι σφᾶς
[6, 13]   Νεμεὰτας. (Ἡ δὲ ἵππος  τοῦ   Κορινθίου Φειδώλα ὄνομα μέν, ὡς
[6, 4]   Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους  τοῦ   Κρητός. (Ἔχεται δὲ τοῦ Λυσάνδρου
[6, 18]   πρὸς Θεόπομπον ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους  τοῦ   Κρητός. Τὰ ἀρχαιότατα ἀθλητῶν ἀγάλματα.
[6, 20]   Ἠλείοις. (Ἐν δὲ τοῖς πέρασι  τοῦ   Κρονίου κατὰ τὸ πρὸς τὴν
[6, 14]   ΙΔ' Ἀνδριάντες ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς Μίλωνος  τοῦ   Κροτωνιάτου. Τά περὶ τῆς ἰσχύος
[6, 18]   ἀθλητῶν ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ καὶ  τοῦ   Κυρηναίου Κρατισθένους χαλκοῦν ἅρμα· καὶ
[6, 17]   δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν Πτολεμαίου  τοῦ   Λάγου Ἀριστόλαος ἀνέθηκε Μακεδὼν ἀνήρ.
[6, 15]   Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως Λαλεδαιμονίων. Πτολεμαίου  τοῦ   Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ τοὺς
[6, 17]   ἀνδριάντες ἀθληθῶν. Ἀνδριὰς Πτολεμαίου ἐκγόνου  τοῦ   Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ
[6, 3]   αὐτῷ Πτολεμαίου δὲ ἀνάθημά ἐστι  τοῦ   Λάγου. Μακεδόνα δὲ αὑτὸν
[6, 13]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη τὰς Χιόνιδος  τοῦ   Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα. Ἑρμογένης ἐπίκλησιν
[6, 13]   ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ στήλη λέγουσα  τοῦ   Λακεδαιμονίου Χιόνιδος τὰς νίκας. Εὐηθείας
[6, 10]   Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου καὶ Εὐαγόρου  τοῦ   Λάκωνος ἀναθήματα, τοῦ μὲν ἅρματά
[6, 17]   ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ  τοῦ   Λεωνιδαίου πρὸς τὸν βωμὸν τὸν
[6, 21]   ἔσχε. (Κατὰ ταύτην τὴν ἐπώνυμον  τοῦ   λῃστοῦ δειράδα, ποταμὸς ἀπὸ μεσημβρίας
[6, 10]   Ὀλυμπίαν ἀνέθηκεν, ἑτέρωθι δὴ δηλώσω  τοῦ   λόγου. Ἐπιδάμνιοι δὲ χώραν μὲν,
[6, 12]   μνήμην καὶ ἐν τοῖς ὑστέροις  τοῦ   λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη τὰς
[6, 12]   δὲ Ἠλείων ἐστί. Καί μοι  τοῦ   λόγου τὰ πρότερα οὔτε τῶν
[6, 6]   καὶ ἀνθρώποις τοῖς ἐνταῦθα ἐλευθερία  τοῦ   λοιποῦ σφισιν ἦν ἀπὸ τοῦ
[6, 1]   Ηλεί οις, μηδὲ ί ππους  του   λοιπου των ελλανοδικού ντων καθιέ
[6, 20]   μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ  τοῦ   λόφου διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡς
[6, 8]   ἐς λύκον ἐπὶ τῇ θυσίᾳ  τοῦ   Λυκαίου Διός, καὶ ὡς ὕστερον
[6, 4]   Ἐργοτέλους τοῦ Κρητός. (Ἔχεται δὲ  τοῦ   Λυσάνδρου τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός τε
[6, 16]   παίδων· Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε  τοῦ   Λυσίππου τὴν εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ
[6, 6]   ζωγράφος. Νικοδάμου δὲ ἔργον  τοῦ   Μαιναλίου παγκρατιαστής ἐστιν ἐκ Μαινάλου,
[6, 8]   δρόμου νίκην ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ  τοῦ   μαντείου τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος,
[6, 2]   Ἀνδριάντες Λακεδαιμονίων ἱπποτρόφων. Ἀνδριάς Θρασυβούμου  τοῦ   μάντεως. διὰ κυνείων σπλάγχνων
[6, 2]   Ὀλυμπί αν εικό να. (Τού  του   μὲ ν δὴ Πολύ κλειτος
[6, 1]   καθιέ ναι μηδέ να. Τού  του   μὲ ν δὴ τὸ ν
[6, 7]   ἐπ' αὐτῷ φησί. Καλλικλέους δὲ  τοῦ   Μεγαρέως ποίημα ἀνδριάς ἐστιν.
[6, 23]   γυμνασίου περίβολος, ὃς ἔχεται μὲν  τοῦ   μείζονος, τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ
[6, 10]   καὶ Εὐαγόρου τοῦ Λάκωνος ἀναθήματα,  τοῦ   μὲν ἅρματά ἐστιν, οὐ μὴν
[6, 3]   Πυριλάμπης Ἐφέσιος λαβὼν δολίχου νίκην.  Τοῦ   μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ἐποίησεν
[6, 9]   καὶ οὗτος ἐκ Κλείτορος. Καὶ  τοῦ   μὲν Κλέων, Ξενοκλέους δὲ τὸν
[6, 17]   δὲ ἀνδρῶν πάλης: ἀνδριάντας δὲ  τοῦ   μὲν Μιλήσιος Διονυσικλῆς, τοῦ δὲ
[6, 8]   Πυθοῖ τοὺς ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν,  τοῦ   μὲν τὸν ποιήσαντα τὴν εἰκόνα
[6, 2]   ρ ύ στερον του οικισμου  του   Μεσσή νης αγό ντων Ὀλύ
[6, 16]   πλὴν τοῦ Ἰσθμικοῦ. Τούτου δὲ  τοῦ   μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ τὰ
[6, 2]   μετὰ τὴ ν επιστρατεί αν  του   Μή δου διετέ θησαν πά
[6, 13]   ἐν Ὀλυμπίᾳ πᾶσαν. Ἀπὸ γὰρ  τοῦ   μηκίστου καὶ διαρκεστάτου δι' ὀλιγίστου
[6, 20]   πλέον τετρακοσίους πόδας παρέχεται  τοῦ   μήκους, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς
[6, 26]   ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς ἀγορᾶς καὶ  τοῦ   Μηνίου τὸ θέατρόν τε καὶ
[6, 21]   περιῳκοδομημένον λίθοις ἐστὶ, καὶ ὑπὲρ  τοῦ   μνήματος ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ
[6, 20]   Ταράξιππον, ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ  τοῦ   Μυρτίλου τῆς τέχνης ἐταράχθησαν αἱ
[6, 20]   (Ἐν μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν  τοῦ   ναοῦ (διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται)
[6, 25]   τέμενος οὐ πολὺ ἀφεστηκὸς ἀπὸ  τοῦ   ναοῦ. Καὶ τὴν μὲν ἐν
[6, 1]   σομαι. (Ἔ́ στιν εν δεξια  του   ναου της Ηρας, ανδρὸ ς
[6, 26]   καὶ Αἰγύπτου τὸ Δέλτα ὑπὸ  τοῦ   Νείλου, καὶ οὐχ ὑπὸ μιᾶς
[6, 14]   καὶ ἐχόμενος Μίλων ὑπὸ  τοῦ   ξύλου λύκοις ἐγίνετο εὕρημα. Μάλιστα
[6, 17]   Κλυτίος δὲ Ἀλκμαίωνος τοῦ Ἀμφιαράου  τοῦ   Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει δὲ τῷ
[6, 26]   κατὰ γνώμην ᾖ, ταῖς θύραις  τοῦ   οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν
[6, 2]   Ἐνιαυτω γὰ ρ ύ στερον  του   οικισμου του Μεσσή νης αγό
[6, 10]   πόλει τῇ νῦν Δυρράχιον ἀπὸ  τοῦ   οἰκιστοῦ. (Λυκῖνον δὲ Ἡραιέα, καὶ
[6, 4]   Μακεδονίᾳ πόλεων, καλουμένη δὲ ἀπὸ  τοῦ   οἰκιστοῦ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ
[6, 21]   ἐνίκησεν αὐτός. (Ἀπέθανον δὲ ὑπὸ  τοῦ   Οἰνομάου, κατὰ τὰ ἔπη τὰς
[6, 21]   τοῦτον Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ  τοῦ   Οἰνομάου πρὸ τῶν ἄλλων, ὀνόματα
[6, 21]   τῷ Ἀκρίᾳ Κάπετόν φασιν ὑπὸ  τοῦ   Οἰνομάου φονευθῆναι, καὶ Λυκοῦργον, Λάσιόν
[6, 17]   κρατήσαντες, μὲν Σθέννιδος ἔργον  τοῦ   Ὀλυνθίου Χοιρίλος, Θεότιμος δὲ Δαιτώνδα
[6, 23]   λόγῳ τοιῷδε τεθῆναι λέγουσιν. Ἄνδρες  τοῦ   Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν
[6, 10]   ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον  τοῦ   ὁπλίτου δρόμος, καὶ ὡσαύτως τῇ
[6, 13]   τῇ στήλῃ, οὐκ εἶναί πω  τοῦ   ὅπλου τὸν δρόμον, πῶς ἂν
[6, 18]   εὑρίσκων, καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ  τοῦ   ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων
[6, 21]   Ἀλφειόν, κάτεισι δὲ ἐκ Φολόης  τοῦ   ὄρους. Διαβήσῃ τε δὴ τὸ
[6, 5]   Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν. Τούτου δὲ  τοῦ   ὄρους μὲν ἐς Μακεδονίαν
[6, 20]   ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ  τοῦ   ὄρους ἱερὸν Εἰλειθυίας, ἐν δὲ
[6, 21]   οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ τῷ πέρατι  τοῦ   ὄρους ἱερὸν πεποίηται Δήμητρι ἐπίκλησιν
[6, 20]   αὐτῇ παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ δὲ  τοῦ   ὄρους τῇ κορυφῇ θύουσιν οἱ
[6, 5]   σπηλαίῳ, καὶ οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ  τοῦ   ὄρους. Τούτῳ μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο
[6, 9]   τὸν ὄροφον ἀνεῖχεν. (Ἐμπεσόντος δὲ  τοῦ   ὀρόφου τοῖς παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ
[6, 15]   τούτῳ. Τὸν μὲν δὴ ἐπὶ  τοῦ   παγκρατίου καταγωνισθέντα ὑπ' αὐτοῦ, δεδήλωκεν
[6, 15]   δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως ἐσκληθέντος  τοῦ   παγκρατίου, κρατηθεὶς ὑπὸ τοῦ Κάπρου,
[6, 11]   Θεαγένει ζημία. Τότε μὲν δὴ  τοῦ   παγκρατίου τὴν νίκην ἀνὴρ ἐκ
[6, 1]   ονεί ρατος ως έ χοιτο  του   παιδὸ ς εν τοις κό
[6, 11]   ἤνεγκε, μέγα αὐτίκα ἦν κλέος  τοῦ   παιδὸς ἐπὶ ἰσχύι, καὶ τὸ
[6, 10]   (ἐθεάσατο Δημύλος τὸ ὑπὸ  τοῦ   παιδὸς ποιούμενον, καὶ ἐπὶ τούτῳ
[6, 10]   (Τὴν δὲ εἰκόνα Θεοπόμπου μὲν  τοῦ   παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν·
[6, 21]   Ἠλείων, ἀποθανεῖν φασιν αὐτὸν ὑπὸ  τοῦ   Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ τοῦ Χαμύνου
[6, 22]   τε καὶ ὅρκοις. (Πύρρου δὲ  τοῦ   Πανταλέοντος μετὰ Δαμοφῶντα τὸν ἀδελφὸν
[6, 10]   δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ  τοῦ   πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα
[6, 4]   τετάρτη καὶ ἑκαστοτή. Χίλωνος ἄγαλμα  τοῦ   Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα του Στραγειρίτου.
[6, 1]   γραμμά φησι τὸ επ' αυτω  του   πατρὸ ς του Ἀναξά νδρου
[6, 10]   ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν· τὰς δὲ  τοῦ   πατρὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ πάππου
[6, 12]   τὸν ὁμώνυμόν τε αὐτῷ καὶ  τοῦ   πατρὸς πατέρα, τούτους μὲν ἐνταῦθα
[6, 22]   δὲ ἐλθεῖν ἐς Ἦλιν διὰ  τοῦ   πεδίου θελήσειας, σταδίους μὲν εἴκοσι
[6, 22]   Κορδάκας ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδος, ὅτι οἱ  τοῦ   Πέλοπος ἀκόλουθοι τὰ ἐπινίκια ἤγαγον
[6, 20]   ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε  τοῦ   Πέλοπος ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ
[6, 19]   ἀριθμὸν ἀνάκεινται τρεῖς, οὓς ἐς  τοῦ   πεντάθλου τὸ ἀγώνισμα ἐσκομίζουσι. Καὶ
[6, 21]   ἀρχαίων Κόρην καὶ Δήμητρα λίθου  τοῦ   Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν
[6, 18]   περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν τὰ βασιλέως  τοῦ   Περσῶν φρονησάντων, καὶ αἰτίαν
[6, 24]   ἐς τὴν ἀγορὰν ἕστηκε Πύρρωνος  τοῦ   Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ τε ἀνδρὸς
[6, 4]   τοσοῦτο ἐδήλωσεν. (Εἰ δὲ Λυσίππου  τοῦ   ποιήσαντος τὴν εἰκόνα τεκμαιρόμενον τῇ
[6, 7]   εἰκόνα Μεγαρεὺς εἰργάσατο Καλλικλῆς Θεοκόσμου  τοῦ   ποιήσαντος τὸ ἄγαλμα ἐν Μεγάροις
[6, 2]   μά χη. Καταπαυσθέ ντος δὲ  του   πολέ μου, τὴ ν μὲ
[6, 22]   Πισαίους μὲν δὴ καὶ ὅσοι  τοῦ   πολέμου Πισαίοις μετέσχον, ἐπέλαβεν ἀναστάτους
[6, 19]   τῷ παιδί, φησι τὰ ἐπὶ  τοῦ   πόλου γράμματα. Αἱ δὲ Ἑσπερίδες
[6, 16]   στήλης τῆς αὐτῆς Καλλιτέλης  τοῦ   Πολυπείθους πατήρ, παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι
[6, 21]   ποταμὸς, καὶ οὐ πολὺ ἀπὸ  τοῦ   ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα τε
[6, 19]   ὁμώνυμον αὐτῷ πόλιν, ἐν μέσῳ  τοῦ   ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν
[6, 5]   Πουλυδάμας Νικίου. (Σκοτοῦσσα δὲ  τοῦ   Πουλυδάμαντας πατρὶς οὐκ ᾠκεῖτο ἔτι
[6, 5]   ἐβασίλευσεν Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ  τοῦ   Πουλυδάμαντος τὰ ἔργα) πέμπων ἀγγέλους
[6, 6]   μάχη. (Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ παρὰ  τοῦ   Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο τε
[6, 5]   ἐλαύνοντα σπουδῇ τὸ ἅρμα ἐπέσχε  τοῦ   πρόσω. Λαβόμενος γὰρ τῇ ἑτέρᾳ
[6, 12]   Ἱεροκλέους. Μετὰ δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους  τοῦ   πρότερον τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις
[6, 2]   καὶ των εξ αυτης Στρά  του   πρωτος Ξενά ρκης τε εκαλειτο
[6, 15]   δύο ἀνδρός εἰσιν Ἠλείου Κάπρου  τοῦ   Πυθαγόρου, πάλης τε εἰληφότος καὶ
[6, 10]   πυγμῇ παῖδας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι. Γλαύκου  τοῦ   πύκτου ἀνδριάς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες.
[6, 5]   Θρᾴκης, ἔνδον Νέστου ποταμοῦ  τοῦ   ῥέοντος διὰ τῆς Ἀβδηριτῶν, καὶ
[6, 18]   αὐτῷ τὰ ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ  τοῦ   Ῥηγίνου Πυθαγόρου τέχνη. (Ἐνταῦθα καὶ
[6, 17]   τοῦ Λάγου. Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου  τοῦ   ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν δὴ τὰ
[6, 7]   εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀδριάντες Διαγόρου  τοῦ   Ῥοδίου καί τῶν ἀπ' ἐκείνου.
[6, 14]   ἀναστρέψαι. Τὸ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ  τοῦ   Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα Ἀρτεμίδωρος γένος
[6, 1]   τοις λό γοις, οὶ ες  τοὺ   ς βασιλέ ας τοὺ ς
[6, 1]   ες τοὺ ς βασιλέ ας  τοὺ   ς Λακεδαιμονί ων έ χουσι.
[6, 2]   Τὰ δε Ἠλεί ων ες  τοὺ   ς Ὀλυμπιονί κας φασί γρά
[6, 1]   Δεινό λοχος ησκή θη, καὶ  τοὺ   ς παιδας παρέ θει τρέ
[6, 2]   δρό μον των τελεί ων  τοὺ   ς πώ λους καὶ ενί
[6, 25]   τὴν Πατρέων προσοίκησιν τὸ ὄνομα  τοῦ   Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός τε ἐπίκλησις
[6, 21]   κατὰ τὴν Σαύρου καλουμένην δειράδα,  τοῦ   Σαύρου τε μνῆμα καὶ ἱερόν
[6, 17]   ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν τε Ἠλεῖον, τέχνην  τοῦ   Σικυωνίου Κανθάρου, πάλης ἐν παισὶν
[6, 3]   εἰκόνα ἐποίησεν, ὃς ἀπὸ Ἀριστοκλέους  τοῦ   Σικυωνίου καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος
[6, 3]   ἐστι τοῦ Ἀριστοδήμου τέχνη, Δαιδάλου  τοῦ   Σικυωνίου μαθητοῦ, καὶ πατρὸς Πατροκλέους.
[6, 23]   ἐπὶ ζημίᾳ Σωσάνδρου τε  τοῦ   Σμυρναίου καὶ Ἠλείου Πολύκτορος τῷ
[6, 5]   ἀγαθὸν δαίμονα κορυφὴ τηνικαῦτα  τοῦ   σπηλαίου κατερρήγνυτο, καὶ δῆλα ἦν
[6, 20]   Ἠλείων ἐστίν. (Ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ  τοῦ   σταδίου, καθ' ὅτου οἱ Ἑλλανοδίκαι
[6, 3]   ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ὀγδοηκοστῆς· δὲ  τοῦ   σταδίου νίκη τῷ Οἰβώτᾳ γέγονεν
[6, 20]   οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ  τοῦ   σταδίου τῷ πέρατι, τοῖς
[6, 3]   τοῖς πολεμίοις στρατηγοῦντα ἀποθανεῖν ὑπὸ  τοῦ   Στομίου, μονομαχήσαντά οἱ κατὰ πρόκλησιν.
[6, 4]   ἄγαλμα τοῦ Πατρέως. Ἀριστοτέλοθς ἄγαλμα  του   Στραγειρίτου. Ἀρχιδάμου βασιλέως Λακεδαιμονίων. Ἐργοτέλους
[6, 20]   εἰρηκέναι) τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ  τοῦ   στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν τε δὴ
[6, 3]   ὑπὸ Καμπανῶν, οἳ Ῥωμαίοις μεγίστη  τοῦ   συμμαχικοῦ μοῖρα ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ
[6, 12]   πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε τι τρωθέντα  τοῦ   σώματος. (Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον, ἱπποτροφήσαντα
[6, 22]   δὲ ὅσον τε στάδιον ἀπὸ  τοῦ   τάφου σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας
[6, 20]   Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς  τοῦ   τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας.
[6, 23]   τὴν ὁδόν, ἐπειδὰν πλησίον γίνωνται  τοῦ   τείχους, φθέγγεσθαι μὲν μηδὲν ἔτι
[6, 8]   τῇ εὐτυχίᾳ, πλήν γε δὴ  τοῦ   τελευταίου· τοῦτο δὲ αὐτῷ θάνατον
[6, 25]   τέμενος θριγκῷ, κρηπὶς δὲ ἐντὸς  τοῦ   τεμένους πεποίηται, καὶ ἐπὶ τῇ
[6, 2]   Τί μων καὶ ο παις  του   Τί μωνος Αί συπος, παιδί
[6, 1]   καὶ Τρωί λος Αλκί νου.  Τού   τοις γέ νος μὲ ν
[6, 1]   εστή κασιν ανδριά ντες, ουδὲ  τού   τοις πασιν επέ ξειμι, επιστά
[6, 1]   ς ταις εκατό ν. (Ἀπὸ  τού   του δὲ καὶ νό μος
[6, 2]   ες Ὀλυμπί αν εικό να.  (Τού   του μὲ ν δὴ Πολύ
[6, 1]   ντων καθιέ ναι μηδέ να.  Τού   του μὲ ν δὴ τὸ
[6, 1]   ου τετυχή κασιν εικό νων.  (Τού   τους εκέ λευσεν αφειναί με
[6, 2]   Ειναι δὲ οι Σικελιωται καὶ  τού   τους των αρχαί ων Ζαγκλαί
[6, 1]   παρὰ τὸ ν ανδριά ντα  του   Τρωί λου, λί θου κρηπὶ
[6, 2]   Ἀντί πατρος δὲ εν ουδενὶ  του   τυρά ννου τὰ δωρα ηγού
[6, 2]   ς ταινί α· καὶ επὶ  τού   τω μαστιγουσιν αυτὸ ν οι
[6, 1]   νος καὶ αυτὸ ς Ἠλειος.  Τού   των των κατειλεγμέ νων ειργά
[6, 15]   Ἀνδριὰς τοῦ Ἀγησιλάου. Δημητρίου καὶ  τοῦ   ὑιοῦ αὐτοῦ Ἀντιγόνου. Ἀρέος βασιλέως
[6, 21]   καὶ αὐτός: ᾠκοδομήθη δὲ ἐπὶ  τοῦ   ὑψηλοῦ παρὰ τὸν Ἀλφειόν. (Τούτου
[6, 4]   καὶ τῆς ἐς τὰ ἀγάλματα  τοῦ   Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ ἄλλως γε
[6, 13]   δρομεῖς. Ἑτέρων ἀθλητῶν ἀνδριάντες.  τοῦ   Φειδῶλα ἵππος. (Ἀστύλος δὲ Κροτωνιάτης
[6, 13]   ταύτην ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ καὶ  τοῦ   Φειδώλα τοῖς παισὶν ἐπὶ κέλητι
[6, 16]   τῆς Κρητῶν, Ἀλεξάνδρου δὲ ἡμεροδρόμος  τοῦ   Φιλίππου. Μετὰ δὲ τοῦτον Βριμίας
[6, 20]   οὐδεμιᾶς προφάσεως φανερᾶς καὶ ἀπὸ  τοῦ   φόβου λαμβάνει ταραχή, τά τε
[6, 6]   ἀνετέθη δὲ εἰκὼν ὑπὸ  τοῦ   Φωκέων κοινοῦ. Θεόπομπος γὰρ
[6, 19]   ἐστι τῶν θαλάμων, ἐς μὲν  τοῦ   χαλκοῦ τὸν σταθμόν, ὅτι πεντακόσια
[6, 21]   ὑπὸ τοῦ Πανταλέοντος καὶ ἀπὸ  τοῦ   Χαμύνου τῆς οὐσίας τῇ Δήμητρι
[6, 9]   δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ δὲ εἰκόνες  τοῦ   Χείμωνος ἔργον ἐστὶν (ἐμοὶ δοκεῖν)
[6, 4]   τὴν ἐν Θεσσαλίᾳ. (Ἐφεξῆς δὲ  τοῦ   Χίλωνος δύο ἀνάκεινται· τῷ μὲν
[6, 15]   τῷ βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ ὑπὸ  τοῦ   χρόνου. (Μετὰ δὲ τὸν Εὐτελίδαν
[6, 20]   κατὰ τὴν διέξοδον τὴν διὰ  τοῦ   χώματος, τὸ τῶν ἵππων δεῖμα
[6, 22]   ἔτι, ἄμπελοι δὲ ἦσαν διὰ  τοῦ   χωρίου πεφυτευμέναι παντός, ἔνθα
[6, 11]   δοκεῖν) τὸ φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι  τοῦ   ὠκίστου τῶν καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι
[6, 14]   μὲν ἐς τὸν ἀγκῶνα ἐκ  τοῦ   ὤμου παρ' αὐτὴν καθίει τὴν
[6, 1]   κό λποις εστεφανωμέ νου· καὶ  τουδε   έ νεκα ες τὸ ν
[6, 20]   καὶ οἱ ἡνίοχοι τιτρώσκονται. καὶ  τοῦδε   ἡνίοχοι ἕνεκα θυσίας θύουσι καὶ
[6, 20]   ἐσιέναι ἐς τὸ στάδιον καὶ  τοὺς   ἀγωνιστάς. Τὸ μὲν δὴ στάδιον
[6, 23]   ἐνταῦθα ποιοῦνται, καὶ συμβάλλουσιν αὐτόθι  τοὺς   ἀθλητὰς οὐ παλαίσοντας ἔτι, ἐπὶ
[6, 23]   ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ὅσα ἐς  τοὺς   ἀθλητὰς πρὶν ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 23]   ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν αὖθις ἐς  τοὺς   Αἰτωλούς· καὶ ἀγυιὰ τὸ
[6, 19]   πεντακόσια εἴη τάλαντα, ἐς δὲ  τοὺς   ἀναθέντας, Μύρωνα εἶναι καὶ τὸν
[6, 12]   δορυφόρων ἄλλοι, διαφθείρουσι τὸν Δεινομένην.  Τοὺς   ἀνδριάντας δὲ τοῦ Ἱέρωνος ἐν
[6, 14]   Λυκαστίδα. Τοῖς πλάσταις δὲ, οἳ  τοὺς   ἀνδριάντας ἐποίησαν, τῷ μὲν Στόμιός
[6, 4]   παλαίοντας, νικᾷν δὲ αὐτὸν κλῶντα  τοὺς   δακτύλους. (Τὸν δὲ ἀνδριάντα Πυθαγόρας
[6, 10]   ἀνελομένους νίκας, Λυκῖνον μὲν δρόμου,  τοὺς   δὲ ἐπ' αὐτῷ κατειλεγμένους πυγμῆς,
[6, 11]   καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι δρόμου νίκην.  Τοὺς   δὲ σύμπαντας στεφάνους τετρακοσίους τε
[6, 11]   αὐτοῖς ἔχρησεν θεὸς καταδέχεσθαι  τοὺς   δεδιωγμένους. Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ
[6, 3]   ἀπὸ Ἀριστοκλέους τοῦ Σικυωνίου καταριθμουμένῳ  τοὺς   διδαχθέντας, ἕβδομος ἀπὸ τούτου μαθητής.
[6, 20]   χωρίον ἐς τῶν ἵππων ἀνειμένων  τοὺς   δρόμους καὶ ἄφεσίς ἐστι
[6, 3]   ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων, τοὺς τοίχους  τοὺς   δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν γε
[6, 20]   θέοντές τε δὴ γίνονται κατὰ  τοὺς   εἰληχότας ἑστάναι τὴν δευτέραν τάξιν,
[6, 1]   τετυχή κασιν εικό νων. (Τού  τους   εκέ λευσεν αφειναί με ο
[6, 4]   τῆς εἰκόνος Ἐφέσιός τε πύκτης,  τοὺς   ἐλθόντας κρατήσας τῶν παίδων, ὄνομα
[6, 8]   παῖδας, καταπαλαίσαντος δὲ καὶ Πυθοῖ  τοὺς   ἐλθόντας τῶν ἀνδρῶν, τοῦ μὲν
[6, 13]   δρόμον, φθάνει τε δὴ ἐπὶ  τοὺς   Ἑλλανοδίκας ἀφικομένη καὶ νικῶσα ἔγνω,
[6, 15]   τῇ πάλῃ, ἀνεδίδασκεν Κλειτόμαχος  τοὺς   Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν τῷ δικαίῳ
[6, 24]   Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ ταύτῃ  τοὺς   Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν ἐς τὸ
[6, 18]   ἥκοι, κατομόσασθαί φασιν ἐπονομάζοντα θεοὺς  τοὺς   Ἑλλήνων, μὴν αὐτοῦ ταῖς
[6, 14]   ἀληλιμμένῳ τῷ δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο  τοὺς   ἐμπίπτοντάς τε καὶ ὠθοῦντας ἀπὸ
[6, 7]   καὶ Ἀθηναίοις ἐς Θράσυλλον καὶ  τοὺς   ἐν Ἀργινούσαις ὁμοῦ τῷ Θρασύλλῳ
[6, 6]   ἀνιέναι καιρὸν ἀποκτείνοντά τε ὁμοίως  τοὺς   ἐν τῇ Τεμέσῃ καὶ ἐπεξερχόμενον
[6, 20]   μοι παρὰ τὴν κρηπῖδα καὶ  τοὺς   ἐπ' αὐτῇ παρήκει θησαυρούς. Ἐπὶ
[6, 13]   ἔτι· ὄνομα δὲ καὶ ἐς  τοὺς   ἔπειτα εἶναι τῆς Νάξου, Τίσανδρος
[6, 21]   δέ μοι καὶ ὑπόμνημα ἐς  τοὺς   ἔπειτα ὅσων τε καὶ οἵων
[6, 6]   δρόμῳ· ὑπέλειπε δὲ καὶ ἐς  τοὺς   ἔπειτα φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι
[6, 5]   Πουλυδάμαντι δὲ τάδε ἀλλοῖα παρὰ  τοὺς   ἐπὶ τῷ παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά
[6, 15]   τοῦ Λάγου. (Ἀρχίππῳ δὲ Μιτυληναίῳ  τοὺς   ἐς τὴν πυγμὴν ἐσελθόντας κρατήσαντι
[6, 15]   τε (ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ  τοὺς   ἐς τὸ παγκράτιον ἐσελθόντας ἐκράτει
[6, 9]   τῇ Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι  τοὺς   ἐσελθόντας ἐς τὴν πάλην, καὶ
[6, 7]   τοῦ Δωριέως ἐκράτησε καὶ Δαμάγητος  τοὺς   ἐσελθόντας ἐς τὸ παγκράτιον· (οὗτοι
[6, 11]   ἐμφανὴς ἐν Ἕλλησιν εἴη, καὶ  τοὺς   ἐσελθόντας ἐς τὸν δόλιχον ἐκράτησεν.
[6, 16]   ἕστηκεν αὐτῶν Λύσιππος Ἠλεῖος, καταπαλαίσας  τοὺς   ἐσελθόντας τῶν παίδων· Ἀνδρέας δὲ
[6, 20]   εἰρημένον ὡς αὐτὸς Οἰνόμαος  τοὺς   ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν τῷ δρόμῳ
[6, 24]   ἐστιν Ἱππόδρομος, καὶ οἱ ἐπιχώριοι  τοὺς   ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα. Τῶν στοῶν
[6, 5]   ὄπισθε τοῦ ἅρματος, ὁμοῦ καὶ  τοὺς   ἵππους πεδήσας καὶ τὸν ἡνίοχον
[6, 20]   μὲν ἦν οὐδεὶς, ὅστις ἔβλαπτε  τοὺς   ἵππους, πέτρας δὲ ὑπὲρ τῶν
[6, 20]   ἐστι· παραθέοντας δὲ κατὰ τοῦτο  τοὺς   ἵππους φόβος τε αὐτίκα ἰσχυρὸς
[6, 23]   δὲ αὐτῷ συμβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι  τοὺς   καθ' ἡλικίαν, καὶ αὐτῷ
[6, 24]   τῇ μὲν ἐς τὴν ἀγορὰν  τοὺς   κίονας, τῇ δὲ ἐς τὰ
[6, 19]   δὲ καὶ Ἀργεῖοι μετασχεῖν πρὸς  τοὺς   Κορινθίους Μεγαρεῦσι τοῦ ἔργου. Τὸν
[6, 26]   τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους  τοὺς   λέβητας. Ταῦτα Ἠλείων τε οἱ
[6, 19]   καὶ ἀσπὶς ὑπὲρ τοῦ ἀετοῦ,  τοὺς   Μεγαρέας ἀπὸ Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν
[6, 13]   οὐδὲ Ἀργείοις ἐς ἅπαντας ὑπομνήματα  τοὺς   Νεμεὰτας. (Ἡ δὲ ἵππος
[6, 12]   ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ τὰ ἐς  τοὺς   οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα· τὰς δὲ
[6, 2]   ἀθλητῶν ἀνδρίαντες. Τύχη Μεσσηνίων περὶ  τοὺς   Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας. (Παγκρατιαστου δὲ ανδρὸ
[6, 13]   ἐπιγράμματι καὶ τὰ Ἠλείων ἐς  τοὺς   Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ γράμματα. Ὀγδόῃ γὰρ
[6, 14]   ἑξῆς (κατεδέχθη γὰρ τηνικαῦτα ἐς  τοὺς   παῖδας) ἐνίκα παλαίων. Τῷ δὲ
[6, 3]   μάλιστα ἐπάλαισε. Καταπαλαίσαντι δὲ αὐτῷ  τοὺς   παῖδας προσαναστῆσαι καὶ τὸν παιδοτρίβην
[6, 4]   Λεοντίσκον καταβαλεῖν μὲν οὐκ ἐπίστασθαι  τοὺς   παλαίοντας, νικᾷν δὲ αὐτὸν κλῶντα
[6, 22]   Δυσπόντιοι. Τούτοις καὶ μάλιστα ἐς  τοὺς   Πισαίους οἰκεῖα ἦν, καὶ οἰκιστὴν
[6, 21]   δὲ, ὡς ὁδοιπόρους τε καὶ  τοὺς   προσοικοῦντας Σαῦρος ἐκακούργει, πρὶν
[6, 15]   τοῦ Κάπρου, ὅμως ἐχρήσατο ἐς  τοὺς   πύκτας θυμῷ τε ἐρρωμένῳ καὶ
[6, 20]   γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ τῶν Ἠλείων  τοὺς   στρατηγούς, νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ
[6, 3]   ἀνάκειται Στόμιος. Καὶ τῷ μὲν  τοὺς   συνθέοντας τῶν παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ
[6, 20]   ὀνομάζουσιν ἔσοδον· διὰ δὲ αὐτῆς  τούς   τε Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς τὸ
[6, 14]   παγκρατιάζοντα ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς  τούς   τε ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ
[6, 15]   καὶ ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς  τούς   τε (ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ
[6, 5]   κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων  τούς   τε ἐς τὸ θέατρον συνειλεγμένους
[6, 6]   καὶ Ῥηγίνην ὁρίζων τὸ ἐς  τοὺς   τέττιγας παρέχεται θαῦμα. Οἱ μὲν
[6, 3]   δημοσίᾳ Σαμίων. Τοῦτο μὲν δὴ  τοὺς   τὸ ἀνάθημα ἀναθέντας μηνύει· τὸ
[6, 3]   τὸ λεγόμενον ὑπ' αὐτῶν Ἰώνων,  τοὺς   τοίχους τοὺς δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου
[6, 12]   μαρτυρεῖ τὸ ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ  τοὺς   Τριταιεῖς εἶναι τοῦ ἐλεγείου λέγοντος,
[6, 12]   Ἀρκάδας ἡγοῖτο ἄν τις συντελέσαι  τοὺς   Τριταιεῖς, καθὰ καὶ νῦν ἔτι
[6, 2]   δὲ οι Σικελιωται καὶ τού  τους   των αρχαί ων Ζαγκλαί ων,
[6, 23]   Μαλκοῦς πρόσωπον Ἡρακλέους ἄχρι ἐς  τοὺς   ὤμους, καὶ ἐν τῶν παλαιστρῶν
[6, 24]   ἠρόμην, εἶπεν ἀληθῆ λόγον, Ὀξύλου  τοῦτο   ἂν μνῆμα εἴη. (Πεποίηται δὲ
[6, 25]   πόλις πληθύει μάλιστα ἀνθρώποις, κατὰ  τοῦτο   ἀνδριάς σφισιν ἀνδρὸς οὐ μείζων
[6, 20]   πλέθρου χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ. Ἐς  τοῦτο   ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἔστι
[6, 8]   πλήν γε δὴ τοῦ τελευταίου·  τοῦτο   δὲ αὐτῷ θάνατον τὸ ἐγχείρημα
[6, 24]   δὲ δρυὸς ἀνέχουσιν εἰργασμένοι κίονες.  Τοῦτο   εἶναι μὲν ὁμολογοῦσιν οἱ ἐπιχώριοι
[6, 14]   Μάλιστα δέ πως τὸ θηρίον  τοῦτο   ἐν τῇ Κροτωνιάτιδι πολύ τε
[6, 7]   ὄνομα, καὶ δὴ καὶ ἔργον  τοῦτο   ἐπὶ δολίχῳ παρεσχημένος, δύο μὲν
[6, 25]   ἐπὶ τράγῳ κάθηται χαλκῷ· Σκόπα  τοῦτο   ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι.
[6, 10]   Κλεοσθένους ἐστὶν ἅρμα ἀνδρὸς Ἐπιδαμνίου.  Τοῦτο   ἔργον μέν ἐστιν Ἀγελάδα, ἕστηκε
[6, 20]   προσεχής ἐστιν πρῷρα, κατὰ  τοῦτο   εὐρεῖα γίνεται. Δελφὶς δὲ ἐπὶ
[6, 8]   ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων λέγεσθαί μοι  τοῦτο   ἐφαίνετο ἐς αὐτόν· ἐλέγετο γὰρ
[6, 1]   τὰ αναθή ματα, τὸ μετὰ  τουτο   ή δη ποιή σασθαι καὶ
[6, 8]   Εἰκόν' ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος γενεάν.  Τοῦτο   μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο πεποίηται.
[6, 3]   ὑψιμέδοντος Ἕστηκ' ἀνθέντων δημοσίᾳ Σαμίων.  Τοῦτο   μὲν δὴ τοὺς τὸ ἀνάθημα
[6, 25]   λίνου τε καὶ βύσσου περιβάλλουσι.  (Τοῦτο   τὸ ἄγαλμα ἐλέγετο εἶναι Ποσειδῶνος,
[6, 20]   ὅτου οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ  τοῦτο   (τὸ) χωρίον ἐς τῶν ἵππων
[6, 20]   περιφεροῦς ἐστι· παραθέοντας δὲ κατὰ  τοῦτο   τοὺς ἵππους φόβος τε αὐτίκα
[6, 12]   Ὀλυμπίαν ἵππους, ἀνδρὶ Ἠλείῳ, ἔστι  τοῦτο   χαλκοῦν (ἅρμα) ἐπ' αὐτὸν ἀναβέβηκε
[6, 15]   ἀμφοτέρων πολεμούντων ἑαλώκεσαν, ἄφεσιν καὶ  τούτοις   γενέσθαι. Καὶ δὴ αὐτὸς οὗτος
[6, 7]   ὀλυμπίασι πυγμῇ παῖδας ὑπῆρξε καὶ  τούτοις.   Γνάθωνα δὲ καὶ ἐς τὰ
[6, 6]   ἀνελόμενος, Ἀνδροσθένης Λοχαίου. (Ἐπὶ δὲ  τούτοις   Εὐκλῆς ἀνάκειται Καλλιάνακτος, γένος μὲν
[6, 22]   τῶν δὲ ἄλλων περιοίκων Δυσπόντιοι.  Τούτοις   καὶ μάλιστα ἐς τοὺς Πισαίους
[6, 21]   καὶ Ἠιονέα Μάγνητος τοῦ Αἰόλου.  Τούτοις   μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι τὸ
[6, 9]   ἐς Κλεομήδην τὰ συμβάντα ἦν.  (Τούτοις   χρῆσαι τὴν Πυθίαν φασίν· Ὕστατος
[6, 15]   λαβόντα, οὗτοι μὲν τὸν Ἐπιθέρσην  τοῦτον   ἀνέθεσαν. Συρακούσιοι δὲ δύο μὲν
[6, 16]   ἡμεροδρόμος τοῦ Φιλίππου. Μετὰ δὲ  τοῦτον   Βριμίας ἐστὶν Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας
[6, 14]   λόγῳ τῷ ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα,  τοῦτον   ἐς τὴν Ἄλτιν ἀνέθηκε Θρασύβουλος
[6, 2]   διὰ τὸ ν Λί χαν  τουτον   η κατὰ (Ἄγιν βασιλέ α
[6, 21]   μνηστῆρα ἔχει λόγος ἀφικέσθαι πρῶτον  τοῦτον   Μάρμακα καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ
[6, 15]   (Ὅτῳ δὲ παρεστήκασιν οἱ παῖδες,  τοῦτον   μὲν Πτολεμαῖον τὸν Λάγου φασὶν
[6, 14]   πεντάθλου νίκην, καὶ Δαμάρετον καὶ  τοῦτον   Μεσσήνιον, κρατήσαντα πυγμῇ παῖδας, τὸν
[6, 15]   ἐφεξῆς εἶχε μὲν τὸν Κλειτόμαχον  τοῦτον   παγκρατίου καὶ πυγμῆς ἀγωνιστήν· εἶχε
[6, 19]   Μύρωνος δὲ ἀνάθημα τυραννήσαντος Σικυωνίων·  (τοῦτον   ᾠκοδόμησεν Μύρων νικήσας ἅρματι
[6, 4]   βασιλεύς. Πρὸ δὲ τοῦ Ἀρχιδάμου  τούτου   βασιλέως, εἰκόνα οὐδενὸς ἔν γε
[6, 23]   δοῦναι. Τούτῳ μὲν αὐτόθι ἀντὶ  τούτου   γεγόνασιν αἱ τιμαί· χρόνος δὲ
[6, 20]   πρῴρας τὸ ἔμβολον. Τὸ ἀπὸ  τούτου   δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις ἐπιστήμης
[6, 20]   ὄνομα Ὠλένιον αὐτῷ τίθενται, ἀπὸ  τούτου   δὲ καὶ τὴν Ὠλενίαν ἐν
[6, 21]   τοῦ ὑψηλοῦ παρὰ τὸν Ἀλφειόν.  (Τούτου   δὲ οὐ πόρρω ἱερὸν Διονύσου
[6, 16]   ἐπὶ πεντάθλῳ, πλὴν τοῦ Ἰσθμικοῦ.  Τούτου   δὲ τοῦ μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι,
[6, 5]   περὶ τὸν Ὄλυμπον πλανῶνται χώραν.  Τούτου   δὲ τοῦ ὄρους μὲν
[6, 21]   παῖδα Λεύκωνος τοῦ Ἀθάμαντος (ἀπὸ  τούτου   Ἐρυθραὶ πόλισμα ἐκαλεῖτο Βοιωτῶν) καὶ
[6, 20]   Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ  τούτου   καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ
[6, 6]   καὶ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ἀντὶ  τούτου   καταλευσθῆναι τοῦ ἀδικήματος. (Ὀδυσσέα μὲν
[6, 3]   καταριθμουμένῳ τοὺς διδαχθέντας, ἕβδομος ἀπὸ  τούτου   μαθητής. Δίκων δὲ Καλλιβρότου
[6, 6]   ἀνδράσι πυγμῆς ἔσχεν Ὀλυμπικὴν νίκην.  Τούτου   μὲν δὴ εἰκὼν Ναυκύδους
[6, 6]   Ῥηγίνῃ τέττιγες ἀφιᾶσι τὴν φωνήν.  (Τούτου   μὲν δὴ παῖδα εἶναι λέγεται
[6, 7]   τυρὸν ἐκ τῶν ταλάρων εἶναι.  Τούτου   μὲν δὴ Πυθαγόρας τὴν εἰκόνα,
[6, 6]   Ἀστυκλέους· εἶναι δὲ αὐτὸν οὐ  τούτου,   ποταμοῦ δὲ οἱ ἐπιχώριοι τοῦ
[6, 3]   ὑπῆρξεν ἀναγορευθῆναι· τὸ δὲ ἀπὸ  τούτου   Συρακούσιον αὑτὸν ἀνηγόρευσεν ἐπὶ χρήμασι.
[6, 9]   ἐπὶ κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμῳ, μετὰ  τούτου   τὴν εἰκόνα Ξενοκλῆς τε Μαινάλιος
[6, 9]   Κλεομήδει μὲν οὖν Ἀστυπαλαιεῖς ἀπὸ  τούτου   τιμὰς ὡς ἥρωι νέμουσι. (Παρὰ
[6, 21]   Διαβήσῃ τε δὴ τὸ ἀπὸ  τούτου   τὸν Ἀλφειὸν καὶ ἐντὸς γῆς
[6, 17]   ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι,  τούτου   τοῦ ἀνδρὸς ἐπίπροσθεν αὐτὸν
[6, 6]   Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ μὲν δὴ ἐς  τούτους   εἶχεν οὕτω. Τὰ δὲ ἐς
[6, 7]   ἐπὶ παισί. Θεασάμενος δὲ καὶ  τούτους,   ἐπὶ τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ
[6, 12]   αὐτῷ καὶ τοῦ πατρὸς πατέρα,  τούτους   μὲν ἐνταῦθα ἵππων νίκας, ἐν
[6, 5]   σφισι καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα οὖσα)  τούτους   τε ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς ἐν
[6, 12]   ἅμα ἐς φιλίαν, μετεβάλετο ὡς  τούτους.   (Τοῦ δέ οἱ βίου συνέβη
[6, 6]   μάχῃ πρὸς τὸν Εὔθυμον. (Ἐπὶ  τούτῳ   δὲ ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι τῷ
[6, 14]   ἐνίκα παλαίων. Τῷ δὲ Φερίᾳ  τούτῳ   διάφορον καὶ οὐδαμῶς ἐοικυῖαν ἔσχεν
[6, 5]   Νεμέᾳ λέοντος. (Ἕτερον δὲ ἐπὶ  τούτῳ   θαῦμα ὑπελίπετο Πουλυδάμας ἐς
[6, 11]   οἱ μὲν ἐπὶ τῷ λόγῳ  τούτῳ   καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς ἀκαρπίας παρείχοντο
[6, 3]   τὰ νεῦρα, καὶ αὐτὸν ἐπὶ  τούτῳ   μελετῆσαι πένταθλον, ἵνα δὴ ἐκ
[6, 23]   σπανίζουσι σίτου σφίσι τροφὰς δοῦναι.  Τούτῳ   μὲν αὐτόθι ἀντὶ τούτου γεγόνασιν
[6, 14]   στέφανον, καὶ ἐν ἀνδράσιν ὕστερον·  τούτῳ   μὲν δὴ τὴν εἰκόνα ὅστις
[6, 5]   οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ τοῦ ὄρους.  Τούτῳ   μὲν ἐνταῦθα ἐγένετο τελευτή.
[6, 19]   τῷ Σελινουντίων ἐστὶν οὗτος) ἐν  τούτῳ   πεποιημένος ἐστὶν Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ
[6, 14]   ἔχων ἐστὶν ἐκτετυπωμένος ἐπὶ στήλῃ.  Τούτῳ   Πυθικαὶ νῖκαι γεγόνασι τῷ ἀνδρὶ
[6, 10]   τοῦ παιδὸς ποιούμενον, καὶ ἐπὶ  τούτῳ   πυκτεύσοντα ἐς Ὀλυμπίαν αὐτὸν ἀνήγαγεν.
[6, 23]   ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν  τούτῳ   σφίσι τῷ γυμνασίῳ δρᾶν καθέστηκε.
[6, 15]   αἱ δύο νῖκαι τῷ Κάπρῳ  τούτῳ.   Τὸν μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ
[6, 3]   Ἀντιόχου καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε.  Τούτῳ   τῷ ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον,
[6, 9]   ἀναθεῖναι Γελῷον· καὶ χρόνος  τούτῳ   τῷ Γέλωνί ἐστι τῆς νίκης
[6, 23]   δέκα τε καὶ διακοσίαις. (Ἐν  τούτῳ   τῷ γυμνασίῳ καὶ βουλευτήριόν ἐστιν
[6, 24]   τῆς ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν. Ἐν  τούτῳ   τῷ Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς
[6, 19]   καὶ τὸν Σικυωνίων δῆμον. Ἐν  τούτῳ   τῷ θησαυρῷ δίσκοι τὸν ἀριθμὸν
[6, 20]   ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ  τούτῳ   τῷ πέρατί ἐστιν, ἣν Κρυπτὴν
[6, 9]   Φίλων, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου.  Τούτῳ   τῷ Φίλωνι Σιμωνίδης Λεωπρέπους
[6, 11]   Ἑλλάδος, καὶ παρὰ Βαρβάροις. (Ἐφεξῆς  τούτων   ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιππος
[6, 17]   Κολοφωνίων ὑπῆρξεν ἀνατεθῆναι τὴν εἰκόνα.  (Τούτων   δέ εἰσιν Ἠλεῖοι πλησίον πυγμῇ
[6, 13]   εἰ αὖθίς ποτε προσνομοθετήσουσιν Ἠλεῖοι;  Τούτων   δὲ ἔτι ἐς πλέον ἥκουσιν
[6, 24]   οὐδέν πω πρόσεστιν ἐκ γήρως,  τούτων   εἶναι τὸν ἀστράγαλον παίγνιον. Τῶν
[6, 14]   κατεπάλαισε τὸν ἐν Ἕλλησιν ὕστερον  τούτων   ἐναντία Μαρδονίου καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι
[6, 6]   ἐπανελέσθαι τὸ ἀγώνισμα τῆς πυγμῆς·  τούτων   ἕνεκα καταδικάζουσιν αὐτὸν ἐκτῖσαι καὶ
[6, 13]   τοῦ Δεινομένους ἀνηγόρευσεν αὑτὸν Συρακούσιον,  τούτων   ἕνεκα οἱ Κροτωνιᾶται τὴν οἰκίαν
[6, 8]   Λυκαίου Διός, καὶ ὡς ὕστερον  τούτων   ἔτει δεκάτῳ γένοιτο αὖθις ἄνθρωπος.
[6, 14]   πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν ἀντὶ  τούτων   ἐν Ὀλυμπίᾳ στήλη, καὶ
[6, 12]   τυραννίδα ἔχοντος, ὃς καὶ ὕστερον  τούτων   Ἱπποκράτει τῷ ἀδελφῷ τῷ Ἐπικύδους
[6, 12]   εἰκὼν τέχνη τῶν Πολυκλέους παίδων.  Τούτων   μὲν δὴ ποιησόμεθα μνήμην καὶ
[6, 21]   καὶ Εὐρύμαχός τε καὶ Κρόταλος.  Τούτων   μὲν οὖν γονέας τε καὶ
[6, 14]   δὲ Σικυώνιος τὰς ἐφεξῆς  τούτων   πυθιάδας ἕξ, μόνος δὴ οὗτος
[6, 25]   χελώνῃ τε καὶ ἐς τὸν  τράγον   παρίημι τοῖς θέλουσιν εἰκάζειν. (Ὁ
[6, 25]   κρηπῖδι ἄγαλμα Ἀφροδίτης χαλκοῦν, ἐπὶ  τράγῳ   κάθηται χαλκῷ· Σκόπα τοῦτο ἔργον,
[6, 14]   Ῥοδίου παλαιστοῦ τόλμημα Ἀρτεμίδωρος γένος  Τραλλιανὸς   ὑπερεβάλετο κατὰ ἐμὴν δόξαν. Ἀρτεμιδώρῳ
[6, 26]   Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου τὴν  τράπεζαν   λέγουσιν. (Ἐν ἀκροπόλει δὲ τῇ
[6, 15]   πρὶν πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν  τραύματα.   Λέγει τε δὴ εἰκότα, καὶ
[6, 10]   ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους τῶν  τραυμάτων   ἐνομίζετο. Καί οἱ τὸν πατέρα
[6, 22]   τὴν Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ ταύτης  τραφῆναι   τὴν Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ
[6, 13]   ἐκ Κεράμου τῆς ἐν τῇ  τραχείᾳ   Καρίᾳ. Ἀνέφηνε δὲ ἀρετὴν ποδῶν
[6, 1]   τοὺ ς παιδας παρέ θει  τρέ   χων· Σικυωνί ου δὲ Κλέ
[6, 5]   ἄνδρας τῶν καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν  τρεῖς,   ἀθρόους οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων
[6, 19]   μεγέθει μέγας, καὶ θώρακες λινοῖ  τρεῖς   ἀριθμόν, Γέλωνος δὲ ἀνάθημα καὶ
[6, 11]   δὲ αὐτῷ καὶ Πυθοῖ νῖκαι  τρεῖς,   αὗται μὲν ἐπὶ πυγμῇ, Νεμείων
[6, 3]   πέντε μὲν Πυθοῖ δρόμου νίκας,  τρεῖς   δὲ ἀνείλετο Ἰσθμίων, τέσσαρας δὲ
[6, 8]   δύο μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκας,  τρεῖς   δὲ ἀνῃρημένος Πυθοῖ. Καὶ αὐτῷ
[6, 15]   παγκρατίου μέν εἰσιν αὐτῷ πᾶσαι,  τρεῖς   δὲ ἀριθμόν. Ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ
[6, 4]   καὶ Πυθοῖ, τῇ μὲν δύο,  τρεῖς   δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ. Τὴν τετάρτην
[6, 13]   Κροτωνιάτης Πυθαγόρου μέν ἐστιν ἔργον·  τρεῖς   δὲ ἐφεξῆς Ὀλυμπίασι σταδίου τε
[6, 3]   Εὐπολέμῳ καὶ τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν  τρεῖς   ἐπὶ τοῦ δρόμου τῷ πέρατι
[6, 26]   θυῖον ὀνομάζοντες· λέβητας δὲ ἀριθμὸν  τρεῖς   ἐς οἴκημα ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς
[6, 4]   δὲ ἐν Ἰσθμῷ, καὶ Νεμείων  τρεῖς.   Ἐτάφη δὲ ὑπὸ τοῦ κοινοῦ
[6, 7]   ἄλλας Πυθοῖ, καὶ Ἰσθμίων τε  τρεῖς,   καὶ ἐν Νεμέᾳ πέντε. Λέγεται
[6, 24]   διαιροῦσι δὲ αὐτὴν ἐς μοίρας  τρεῖς   οἱ κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι
[6, 19]   θησαυρῷ δίσκοι τὸν ἀριθμὸν ἀνάκεινται  τρεῖς,   οὓς ἐς τοῦ πεντάθλου τὸ
[6, 3]   τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων  τρεῖς   ὑπῆρξεν ἀνελέσθαι νίκας. Τὸ δὲ
[6, 12]   εἰργάσατο, οὐκ ἴσμεν· καταμαχέσασθαι δὲ  τρεῖς   φασιν ἀνταγωνιστὰς αὐτὸν, οὔτε πληγὴν
[6, 5]   αἰσθήσεως τοῦ ἐπιόντος κακοῦ καὶ  τρεπομένων   ἐς φυγὴν τῶν λοιπῶν παρέστη
[6, 26]   βύσσον σπείρουσιν, ὅσοις γῆ  τρέφειν   ἐστὶν ἐπιτήδειος. Οἱ μίτοι δέ,
[6, 26]   λεπτὸν, τοῖς ποσὶν αὐτῶν περιειλιγμένον.  (Τρέφουσι   δὲ αὐτὰ ἐπὶ μὲν τέσσαρα
[6, 26]   τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα τὰ ζῷα  τρέφουσιν   οἱ Σῆρες οἴκους κατασκευασάμενοι χειμῶνός
[6, 22]   Φείδωνι. Τετάρτῃ δὲ ὀλυμπιάδι καὶ  τριακοστῇ   στρατὸν οἱ Πισαῖοι καὶ βασιλεὺς
[6, 19]   νικήσας ἅρματι τὴν τρίτην καὶ  τριακοστὴν   Ὀλυμπιάδα. Ἐν δὲ τῷ θησαυρῷ
[6, 15]   δύο ἐπὶ τῆς ὀγδόης καὶ  τριακοστῆς   Ὀλυμπιάδος πάλης, δὲ ἑτέρα
[6, 3]   δύο ἐπαλείφοντες. Ἀλκιβιάδου μέν γε  τριήρεσιν   Ἀθηναίων περὶ Ἰωνίαν ἰσχύοντος, ἐθεράπευον
[6, 19]   ἀνάθημα καὶ Συρακοσίων, Φοίνικας ἤτοι  τριήρεσιν   καὶ πεζῇ μάχῃ κρατησάντων.
[6, 7]   Ἀθηναίων ναυσὶν οἰκείαις· ἐς  τριήρων   ἁλοὺς Ἀττικῶν ἀνήχθη ζῶν παρὰ
[6, 21]   Λάσιόν τε καὶ Χαλκώδοντα, καὶ  Τρικόλωνον·   ἀπόγονον δὲ αὐτὸν εἶναι, καὶ
[6, 21]   τῷ Λυκάονος λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες.  (Τρικολώνου   δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν ἐν τῷ
[6, 21]   δὲ αὐτὸν εἶναι, καὶ ὁμώνυμον  Τρικολώνῳ   τῷ Λυκάονος λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες.
[6, 4]   δὶς Ὀλύμπια Πύθιά τ' ἄνδρας,  Τρὶς   Νεμέᾳ, τετράκις δ' Ἰσθμῷ ἐν
[6, 7]   νεώτατος παγκρατίῳ νικήσας Ὀλυμπιάσιν ἐφεξῆς  τρισί.   Πρότερον δὲ ἔτι τοῦ Δωριέως
[6, 13]   Ξάνθιος, ὃς τὸν κότινον ἐν  τρισὶν   Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν τε
[6, 14]   παισὶν, οὓς ἀγενείους καλοῦσι, καὶ  τρίτα   δὴ τι ἄριστον ἦν
[6, 12]   ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ τὸν Αἱμοστράτου  Τριταιέα,   κρατῆσαι μὲν πύκτας ἄνδρας ἐν
[6, 12]   τὸ ἐλεγεῖον. Ἀρκάδας δὲ τοὺς  Τριταιεῖς   εἶναι τοῦ ἐλεγείου λέγοντος, οὐκ
[6, 12]   ἡγοῖτο ἄν τις συντελέσαι τοὺς  Τριταιεῖς,   καθὰ καὶ νῦν ἔτι Ἀρκάδων
[6, 12]   (οὐδέ τινα ἔστιν ἐν Ἕλλησι  Τρίτειαν   πόλιν ἄλλην γε τὴν
[6, 24]   δὲ μέση, καὶ  τρίτη   κλῶνα οὐ μέγαν μυρσίνης. (Ἔχειν
[6, 9]   τῷ Γέλωνί ἐστι τῆς νίκης  τρίτη   πρὸς τὰς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων
[6, 15]   μὲν Ἱέρωνος εἰκόνας τὸ δημόσιον,  τρίτην   δὲ ἀνέθεσαν οἱ τοῦ Ἱέρωνος
[6, 19]   Μύρων νικήσας ἅρματι τὴν  τρίτην   καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἐν δὲ
[6, 13]   νίκην, προσέθηκε διαύλου σφίσι τὴν  τρίτην.   (Πολίτης μὲν δὴ ἐπὶ τῆς
[6, 23]   Διὶ ἐποιήθη. (Ἔστι δὲ καὶ  τρίτος   γυμνασίου περίβολος, ὄνομα μὲν Μαλκὼ,
[6, 3]   δύο ἐξ αὐτῶν δοῖεν,  τρίτος   δὲ Ἀμβρακιώτῃ Λέοντι, καὶ ὡς
[6, 17]   ἐς Ὀλυμπίαν φησὶν Εὔμολπος ἀπόγονος  τρίτος   Δηικράτους συνοικήσαντος ἀδελφῇ τῇ Γοργίου.
[6, 6]   τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς  τρίτος   ἕστηκεν ἀθλητής. Τὸν μὲν δὴ
[6, 19]   πεζῇ μάχῃ κρατησάντων. (Ὁ δὲ  τρίτος   τῶν θησαυρῶν καὶ τέταρτος
[6, 15]   ἐν Λεπρέου τοῦ ἐν τῇ  Τριφυλίᾳ   Πυριλάμπης Μεσσήνιος, Κλεινόμαχον δὲ Ἠλεῖον
[6, 25]   ἐπὶ Σαμικῷ τῷ ἐν τῇ  Τριφυλίᾳ   τιμάς· μετακομισθὲν δὲ ἐς τὴν
[6, 22]   Σκιλλούντιοι, οὗτοι μὲν ἐκ τῆς  Τριφυλίας,   τῶν δὲ ἄλλων περιοίκων Δυσπόντιοι.
[6, 22]   ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος λίμνη  τριῶν   που τὴν διάμετρον σταδίων μάλιστα.
[6, 2]   κη τὸ εν τη Ἄλτει  τρό   παιον εποί ησεν Ἠλεί οις.
[6, 8]   λαβόντι ἐν ἀνδράσι στέφανον, καὶ  Τροιζηνίῳ   Βαύκιδι παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας, τῷ
[6, 3]   τε Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον ἀναστῆσαι  τρόπαια,   καὶ ἄνδρα τοῖς πολεμίοις στρατηγοῦντα
[6, 21]   τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς καὶ  τρόπαιον   κατὰ Ἀρκάδων ἐπὶ τῇ κρηπῖδι
[6, 26]   οἱ Σῆρες, ἀπὸ οὐδενὸς φλοιοῦ,  τρόπον   δὲ ἕτερον γίνονται τοιόνδε. Ἔστιν
[6, 6]   ἕτερόν τινα ἐξ ἀνθρώπων ἀπέλθοι  τρόπον.   Οἰκεῖσθαι δὲ τὴν Τεμέσαν καὶ
[6, 24]   πρὸς Ἰωνίᾳ πόλεις εἰσὶν Ἑλλήνων,  τρόπῳ   δὲ πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς
[6, 2]   Μιλή σιος Αντί πατρος Κλεινοπά  τρου,   παιδας κατειργασμέ νος πύ κτας.
[6, 2]   ν πατέ ρα του Ἀντιπά  τρου   χρή μασιν αναπεί θουσιν αναγορευθηναί
[6, 2]   νων πρὸ ς ί ππων  τροφά   ς. Χωρὶ ς γὰ ρ
[6, 23]   ἐς Ἦλιν, σπανίζουσι σίτου σφίσι  τροφὰς   δοῦναι. Τούτῳ μὲν αὐτόθι ἀντὶ
[6, 26]   χλωρόν. δέ ἐστιν ἡδίστη  τροφὴ   πασῶν τῷ ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν
[6, 26]   ἐπὶ μὲν τέσσαρα ἔτη παρέχοντες  τροφήν   σφισιν ἔλυμον· πέμπτῳ δὲ (οὐ
[6, 1]   δύ ο, τὸ μὲ ν  τροχὸ   ν κατέ χει, τὸ δὲ
[6, 4]   ἐξ Ἀσσοῦ τῆς ἐν τῇ  Τρῳάδι,   κειμένης δὲ ὑπὸ τῇ Ἴδῃ,
[6, 12]   οὔτε πληγὴν ἀποδεξάμενον, οὔτε τι  τρωθέντα   τοῦ σώματος. (Θεόχρηστον δὲ Κυρηναῖον,
[6, 1]   κειται, Πύ ρρου τε, καὶ  Τρωί   λος Αλκί νου. Τού τοις
[6, 1]   τὸ ν ανδριά ντα του  Τρωί   λου, λί θου κρηπὶ ς,
[6, 1]   ανελέ σθαι νί κας, τω  Τρωί   λω δε) τελεί α τε
[6, 2]   η περὶ τὸ ν αγωνα  τύ   χη τὸ ν Ὀλυμπιακό ν.
[6, 2]   η περὶ τὸ ν αγωνα  τύ   χη τὸ ν Ὀλυμπικό ν.
[6, 2]   ροις τοις επι Ὀρό ντη  Τύ   χης εποί ησεν ά γαλμα,
[6, 16]   Αἰτωλοῖς Θεσπιεῖς εἰσιν οἱ ἀναθέντες.  (Τυδεὺς   δὲ Ἠλεῖος Ἀντίγονόν τε τὸν
[6, 23]   καὶ ἐν τῶν παλαιστρῶν μιᾶς  τύπος   Ἔρωτα ἔχων ἐπειργασμένον, καὶ τὸν
[6, 2]   πατρος δὲ εν ουδενὶ του  τυρά   ννου τὰ δωρα ηγού μενος,
[6, 19]   Σικυωνίων καλούμενος, Μύρωνος δὲ ἀνάθημα  τυραννήσαντος   Σικυωνίων· (τοῦτον ᾠκοδόμησεν Μύρων
[6, 12]   Ὀλυμπικαῖς ἐστιν Ἱέρωνος τοῦ Δεινομένους,  τυραννήσαντος   Συρακουσίων μετὰ τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα.
[6, 12]   δὲ τὴν Ἀγαθοκλέους τοῦ πρότερον  τυραννήσαντος   τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει τύραννος
[6, 9]   οἳ Γέλωνος τοῦ ἐν Σικελίᾳ  τυραννήσαντός   φασιν ἀνάθημα εἶναι τὸ ἅρμα.
[6, 12]   καὶ ἐν Συρακούσαις καὶ οὗτος  τυραννήσας·   Ἱέρων δὲ ἐκαλεῖτο Ἱεροκλέους. Μετὰ
[6, 5]   γὰρ τὴν πόλιν Φεραίων  τυραννήσας   κατέλαβεν ἐν σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων
[6, 17]   Ἀθηναίοις. Καὶ Ἰάσων ἐν Θεσσαλίᾳ  τυραννήσας,   Πολυκράτους, οὐ τὰ ἔσχατα ἐνεγκαμένου
[6, 9]   ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ Σικελίας  τυραννήσας   Συρακούσας ἔσχεν, Ὑβριλίδου μὲν Ἀθήνῃσιν
[6, 12]   Συρακοθσίων τύραννος. Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους  τυραννήσας   τῶν αὐτῶν. Ἀρέος καὶ Ἀράτου
[6, 12]   Συρακουσίου, δυσμενέστατα δὲ ἀνδρὸς ἐς  τυραννίδα   ἔχοντος, ὃς καὶ ὕστερον τούτων
[6, 8]   ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων καταλαβόντι ἐπὶ  τυραννίδι,   μετασχὼν τοῦ ἔργου καὶ
[6, 14]   Κύλωνα, ὃς (ἀπὸ τῆς Ἀριστοτίμου  τυραννίδος   ἠλευθέρωσεν Ἠλείους. Γόργον δὲ τὸν
[6, 13]   τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ τὸν  Τύραννον   Δίαλλος Πόλλιδος ἀνάκειται, γένος
[6, 15]   Συρακουσῶν εἴη κατὰ ταὐτὰ ἐκείνῳ  τύραννος.   (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ Ἠλεῖον ἄνδρα
[6, 12]   Αἰγινήτου Γλαυκίου. ~Ἱέρων Δεινομένους, Συρακοθσίων  τύραννος.   Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας τῶν
[6, 12]   τυραννήσαντος τελευτὴν Συρακουσίοις αὖθις ἀναπεφύκει  τύραννος   Ἱέρων οὗτος, τὴν δὲ
[6, 21]   Πισαῖον Πανταλέοντι ἐναντιούμενον τῷ Ὀμφαλίωνος  τυραννοῦντι   ἐν Πίσῃ καὶ ἀπόστασιν βουλεύοντι
[6, 9]   οὗτος, πατρός τε ὁμωνύμου τῷ  τυράννῳ   καὶ αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ
[6, 22]   ὀγδόῃ τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα  τυράννων   τῶν ἐν Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα,
[6, 7]   τέως δὲ τοῖς ἀθληταῖς σιτία  τυρὸν   ἐκ τῶν ταλάρων εἶναι. Τούτου
[6, 3]   Ἀχαιῶν, οἰκιστὴς δὲ ἐγένετο αὐτῆς  Τύφων   Αἰγιεύς. Πύρρου δὲ τοῦ Αἰακίδου
[6, 2]   Μάντεις Ἰαμίδαι. Ἄλλων ἀθλητῶν ἀνδρίαντες.  Τύχη   Μεσσηνίων περὶ τοὺς Ὀλυμπιακοῦς ἀγῶνας.
[6, 14]   οὐδαμῶς ἐοικυῖαν ἔσχεν ἐν Ὀλυμπίᾳ  τύχην   Νικασύλος Ῥόδιος. (Ὄγδοον γὰρ ἐπὶ
[6, 25]   Ἀφροδίτης πανδήμου. Ναὸς δοῦ. Ἱερὸν  Τύχης.   Ἄγαλμα Κορύβαντος καλουμένου Σατράπου. Ἔχεται
[6, 25]   Σωσίπολις ἐν ἀριστερᾷ τῆς  Τύχης,   ἐν οἰκήματι οὐ μεγάλῳ. Κατὰ
[6, 25]   γίνεται. (Τοῖς δὲ Ἠλείοις καὶ  Τύχης   ἱερὸν: ἐν στοᾷ δὲ τοῦ
[6, 26]   τῶν ἀστῶν καὶ ξένων, εἰ  τύχοιεν   ἐπιδημοῦντες· σφραγῖδας δὲ αὐτοί τε
[6, 11]   τῇ ἀγορᾷ χαλκοῦν (χαίρειν γὰρ  τῷ   ἀγάλματι αὐτόν) ἀνασπάσαι τε δὴ
[6, 3]   Νεμέᾳ δὶς πεντάθλῳ ἐν ἑκατέρῳ  τῷ   ἀγῶνι. Οὐ γάρ τι Ἰσθμίων
[6, 13]   δῆμος Ἀριστοφῶντα Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν  τῷ   ἀγῶνι τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα
[6, 14]   Δῆλα δὲ ὅτι καὶ ἐν  τῷ   ἀγῶνι τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις
[6, 12]   ὃς καὶ ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει  τῷ   ἀδελφῷ τῷ Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ
[6, 19]   Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται  τῷ   ἀετῷ γιγάντων καὶ θεῶν
[6, 8]   τὸ ἐγχείρημα ἤνεγκεν. Ἰσαγόρᾳ γὰρ  τῷ   Ἀθηναίῳ τὴν ἀκρόπολιν τὴν Ἀθηναίων
[6, 20]   ὡς καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι  τῷ   Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι· Ὃς τὴν ἱππάφεσιν
[6, 16]   τε ἐκ Νάξου τῆς ἐν  τῷ   Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός
[6, 12]   νικῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τίμωνι δὲ  τῷ   Αἰσύπου, καθέντι ἐς Ὀλυμπίαν ἵππους,
[6, 21]   καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ δὲ  τῷ   Ἀκρίᾳ Κάπετόν φασιν ὑπὸ τοῦ
[6, 17]   τοῦ Ὀϊ κλέους: ἐγεγόνει δὲ  τῷ   Ἀλκμαίωνι Κλυτίος ἐκ τῆς
[6, 23]   περίβολος καλεῖται Ξυστός, ὅτι Ἡρακλεῖ  τῷ   Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι
[6, 3]   καὶ Ὕσμων οὗτος ἕστηκε. Τούτῳ  τῷ   ἀνδρὶ ἀθλήσαντι πένταθλον, τε
[6, 14]   στήλῃ. Τούτῳ Πυθικαὶ νῖκαι γεγόνασι  τῷ   ἀνδρὶ δευτέρῳ μετὰ Σακάδαν τὸν
[6, 4]   παῖς παρθένος. Ὄνομα μὲν Λάμπος  τῷ   ἀνδρί, πατρὶς δὲ ἦν αὐτῷ
[6, 19]   ἐν Δελφοῖς Ἑλλήνων τινὲς ἐποίησαν  τῷ   Ἀπόλλωνι θησαυρούς. Ἔστι δὲ θησαυρὸς
[6, 13]   ἔστιν ἔργον Σικυωνίου Κανάχου παρὰ  τῷ   Ἀργείῳ Πολυκλείτῳ διδαχθέντος. Παρὰ δὲ
[6, 12]   τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ  τῷ   ἅρματι. (Ἀγήσαρχον δὲ τὸν Αἱμοστράτου
[6, 10]   καὶ ἐλεγεῖον τόδε ἐστὶν ἐπὶ  τῷ   ἅρματι· Κλεοσθένης μ' ἀνέθηκεν
[6, 24]   εἰσὶν Ἑλλήνων, τρόπῳ δὲ πεποίηται  τῷ   ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς τε ἀπὸ ἀλλήλων
[6, 26]   ἄν τις τῷ λόγῳ γε  τῷ   αὐτῷ καὶ ὅσα Αἰθίοπες οἱ
[6, 19]   καὶ Ἡρακλῆς ἐστιν, Ἄρης τε  τῷ   Ἀχελῴῳ βοηθῶν. Εἱστήκει δὲ καὶ
[6, 15]   τοῦ Εὐτελίδα, καὶ τὰ ἐπὶ  τῷ   βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ ὑπὸ τοῦ
[6, 5]   κατειλεγμένων οἱ τὰ μὲν ἐπὶ  τῷ   βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ,
[6, 5]   καὶ θάνατος. (Ὁ δὲ ἐπὶ  τῷ   βάθρῳ τῷ ὑψηλῷ, Λυσίππου μέν
[6, 18]   ἐπιγράψας τοῦ Θεοπόμπου τὸ ὄνομα  τῷ   βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς τὰς πόλεις.
[6, 20]   Ἀνακινεῖ μὲν δὴ τὸ ἐν  τῷ   βωμῷ μηχάνημα τεταγμένος ἐπὶ
[6, 20]   που μέσην. Αετὸς (δὲ ἐπὶ  τῷ   βωμῷ χαλκοῦς κεῖται, τὰ πτερὰ
[6, 13]   παίδων ἐστεφάνωσε δόμους. Οὐ μὴν  τῷ   γε ἐπιγράμματι καὶ τὰ Ἠλείων
[6, 9]   τό τε ἅρμα καὶ αὐτῷ  τῷ   Γέλωνι ἐποίησε τὴν εἰκόνα. (Τῇ
[6, 9]   Γελῷον· καὶ χρόνος τούτῳ  τῷ   Γέλωνί ἐστι τῆς νίκης τρίτη
[6, 15]   Μόνῳ δὲ ἀνθρώπων ἄχρι ἐμοῦ  τῷ   Γόργῳ τέσσαρες μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 23]   (Εἰσὶ δὲ καὶ θεῶν ἐν  τῷ   γυμνασίῳ βωμοί, Ἡρακλέους τοῦ Ἰδαίου,
[6, 23]   ἀφικνεῖσθαι νομίζουσιν, ἐν τούτῳ σφίσι  τῷ   γυμνασίῳ δρᾶν καθέστηκε. Πλάτανοι μὲν
[6, 23]   τε καὶ διακοσίαις. (Ἐν τούτῳ  τῷ   γυμνασίῳ καὶ βουλευτήριόν ἐστιν Ἠλείοις,
[6, 23]   πένταθλοι θέουσιν. Ἔστι δὲ ἐν  τῷ   γυμνασίῳ καλούμενον Πλέθριον· ἐν δὲ
[6, 21]   Πεντελῆσιν Ἀθηναῖος ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν  τῷ   γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις
[6, 6]   Ὀλυμπίασι τὰ ὀνόματα ἀναγράψας ἐν  τῷ   γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ
[6, 6]   πως τηνικαῦτα τὸ ἔθος ἐποιεῖτο  τῷ   δαίμονι) πυνθάνεται τὰ παρόντα σφίσι,
[6, 10]   ἀφῃρέθη τοῦ δρόμου. Θεοπόμπῳ δὲ  τῷ   Δαμαρέτου καὶ αὖθις ἐκείνου παιδὶ
[6, 3]   τε καὶ ἄνοσος ἀνὴρ εἴη·  τῷ   δὲ ἄρα τὸ μάθημα καὶ
[6, 2]   του Ἀθηναί ου ποιή ματα.  Τω   δε Ἀρκεσιλά ω καὶ Λί
[6, 25]   ἐστι καὶ χρυσοῦ, τέχνη Φειδίου,  τῷ   δὲ ἑτέρῳ ποδὶ ἐπὶ χελώνης
[6, 2]   επὶ ά ρματι ανηγορεύ θη.  Τω   δὲ Τί μωνι ειργά σατο
[6, 8]   Ναυκύδους ἐστὶν ἀνδριὰς ἔργον.  Τῷ   δὲ Τιμάνθει τὸ τέλος τοῦ
[6, 14]   τῷ μὲν Στόμιός ἐστιν ὄνομα,  τῷ   δὲ τὸν Προκλέα εἰργασμένῳ Σῶμις.
[6, 14]   ἐς τοὺς παῖδας) ἐνίκα παλαίων.  Τῷ   δὲ Φερίᾳ τούτῳ διάφορον καὶ
[6, 12]   ἅρμα ἀνήρ ἐστιν ὁμώνυμός τε  τῷ   Δεινομένους, καὶ ἐν Συρακούσαις καὶ
[6, 15]   τι πρότερον, ὡς ὁμώνυμός τε  τῷ   Δεινομένους Ἱέρων οὗτος καὶ
[6, 10]   ὁμωνύμῳ ἐπὶ πεντάθλῳ, Θεοπόμπῳ δὲ  τῷ   δευτέρῳ πάλης ἐγένοντο αἱ νῖκαι.
[6, 7]   Ἀριστομένους ἐγεγόνει θυγατρός. (Δωριεῖ δὲ  τῷ   Διαγόρου παρὲξ Ὀλυμπίασιν, Ἰσθμίων
[6, 23]   τοῦ Σμυρναίου καὶ Ἠλείου Πολύκτορος  τῷ   Διὶ ἐποιήθη. (Ἔστι δὲ καὶ
[6, 24]   δὲ πρὸς αὐτούς καὶ βωμοὺς  τῷ   Διί, καὶ εἰσὶν ἐν τῷ
[6, 19]   δὲ ἐπὶ τοῖς ὅπλοις, ἀκροθίνιον  τῷ   Διὶ ὑπὸ Μυόνων τεθῆναι. Οἵτινες
[6, 7]   σφισι πολλά τε καὶ σὺν  τῷ   δικαίῳ δρᾶσαι. (Τὰ δὲ ἐς
[6, 15]   Κλειτόμαχος τοὺς Ἑλλανοδίκας γενήσεσθαι σὺν  τῷ   δικαίῳ σφίσιν, εἰ τὸ παγκράτιον
[6, 11]   πέλαγος ἐπὶ ἰχθύων θήραν, περισχεῖν  τῷ   δικτύῳ τὴν εἰκόνα, καὶ ἀνενεγκεῖν
[6, 3]   συμμαχικοῦ μοῖρα ἦσαν. (Ἐπὶ δὲ  τῷ   Δίκωνι ἀνάκειται μὲν Ξενοφῶν Μενεφύλου,
[6, 14]   πιέζων. Ἱστάμενος δὲ ἐπὶ ἀληλιμμένῳ  τῷ   δίσκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο τοὺς ἐμπίπτοντάς
[6, 14]   τῇ ῥοιᾷ καὶ τὸ ἐπὶ  τῷ   δίσκῳ. Ῥοιὰν μὲν δὴ οὕτω
[6, 20]   βωμῷ μηχάνημα τεταγμένος ἐπὶ  τῷ   δρόμῳ· ἀνακινηθέντος δὲ, μὲν
[6, 20]   τοὺς ἱππεύοντάς ἐστιν ἐν  τῷ   δρόμῳ βλάπτων. Ἤκουσα δὲ καὶ
[6, 21]   (Τρικολώνου δὲ ὕστερον ἐπέλαβεν ἐν  τῷ   δρόμῳ τὸ χρεὼν Ἀριστόμαχόν τε
[6, 22]   οὐ διαγινώσκοντα, ἀπελθεῖν ἐπὶ ἀπράκτῳ  τῷ   ἐγχειρήματι. (Λετριναῖοι μὲν δὴ Ἀλφειαίαν
[6, 4]   Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου. (Κυνίσκῳ δὲ  τῷ   ἐκ Μαντινείας πύκτῃ παιδὶ ἐποίησε
[6, 19]   (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ  τῷ   ἐλάσσονί ἐστι τῶν θαλάμων, ἐς
[6, 24]   ἀγορᾶς ἐστιν αὐτόν. Ἐν τούτῳ  τῷ   Ἑλλανοδικαιῶνι οἰκοῦσι δέκα ἐφεξῆς μῆνας
[6, 20]   μεμαγμένας μέλιτι. (Ἐν μὲν δὴ  τῷ   ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ (διπλοῦς γὰρ
[6, 19]   τὴν συμφορὰν γενέσθαι σφίσι, θησαυρὸν  τῷ   ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὶ ἐποίησαν. Διόνυσος
[6, 13]   Λυσίνου, παγκρατιαστὴν, ἐν τῷ ἀγῶνι  τῷ   ἐν Ὀλυμπίᾳ κρατήσαντα ἄνδρας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 21]   ἀνέθηκεν Ἡρώδης. Ἐν τῷ γυμνασίῳ  τῷ   ἐν Ὀλυμπίᾳ πεντάθλοις μὲν καθεστήκασιν
[6, 6]   ὀνόματα ἀναγράψας ἐν τῷ γυμνασίῳ  τῷ   ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Τὰ μὲν δὴ
[6, 25]   δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐπὶ Σαμικῷ  τῷ   ἐν τῇ Τριφυλίᾳ τιμάς· μετακομισθὲν
[6, 19]   ἐσθῆτός ἐστι τὰ λοιπὰ καὶ  τῷ   Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος. Μεταποντίνους δὲ ἥτις
[6, 20]   αὐτό ἐστιν ἀνθρώποις· ἐν δὲ  τῷ   ἐντὸς Σωσίπολις ἔχει τιμάς,
[6, 3]   δὲ αὑτὸν Πτολεμαῖος ἐν  τῷ   ἐπιγράμματι ἐκάλεσε βασιλεύων ὅμως Αἰγύπτου.
[6, 12]   ὕστερον τούτων Ἱπποκράτει τῷ ἀδελφῷ  τῷ   Ἐπικύδους ἐξ Ἐρβησσοῦ παρεληλυθότι ἄρτι
[6, 23]   ἡλικίαν, καὶ αὐτῷ διαφέροντας  τῷ   ἐπιτηδεύματι: συμβάλλουσι· δὲ ἐπὶ πάλῃ.
[6, 18]   ἐσεποίησεν αὑτόν· καὶ αὐτὸν ἐπὶ  τῷ   ἔργῳ φυγῇ ζημιοῦσιν οἱ Κρῆτες.
[6, 2]   ον εν τω λό γω  τω   ες Ἀρκά δας επέ ξειμι.
[6, 1]   δέ μοι τω λό γω  τω   ες τὰ αναθή ματα, τὸ
[6, 24]   τε ἱερὰ εἶναι καὶ οἰκεῖα  τῷ   ἐς Ἄδωνιν λόγῳ· Χάριτας δὲ
[6, 14]   μνήμης, ἐν τῷ λόγῳ  τῷ   ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα, τοῦτον ἐς
[6, 22]   τὴν θεὸν ἐπὶ τοῦ Ἀλφειοῦ  τῷ   ἐς αὐτὴν ἔρωτι· οἱ δὲ
[6, 8]   Πελληνέα προσέσται μοι καὶ ταῦτα  τῷ   ἐς Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου δὲ
[6, 25]   τε ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων  τῷ   ἑτέρῳ, καὶ ταῖς χερσὶν ἀμφοτέραις
[6, 6]   καταδικάζουσιν αὐτὸν ἐκτῖσαι καὶ ἰδίᾳ  τῷ   Εὐθύμῳ χρήματα. Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι
[6, 3]   ἄλλον Νεμείων. Λέγεται δὲ ἐπὶ  τῷ   Εὐπολέμῳ καὶ τάδε· ὡς ἐφεστήκοιεν
[6, 20]   μηχανησάμενος, καὶ φρονῆσαί γε ἐπὶ  τῷ   εὑρήματι, ὡς καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ
[6, 6]   Λοκρῶν, οἳ χώραν τὴν πρὸς  τῷ   Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ νέμονται, πατρὸς
[6, 26]   δέ ἐστιν ἡδίστη τροφὴ πασῶν  τῷ   ζῴῳ, καὶ ἐμφορηθὲν τοῦ καλάμου,
[6, 3]   ἐστιν Ἠλείοις, ἐπεὶ Ὕσμωνί γε  τῷ   Ἠλείῳ. Πλησίον δὲ τοῦ Ἀντιόχου
[6, 8]   ἐπὶ Ὀλυμπιάδος ταύτης, λόγῳ  τῷ   Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος τῶν ἀγωνοθετησάντων
[6, 19]   δὲ καὶ Ταρτήσσιος χαλκὸς λόγῳ  τῷ   Ἠλείων ἐστίν, οὐκ οἶδα. (Ταρτήσσιον
[6, 20]   τὸν Σωσίπολιν νόμῳ τε ἁγιστεύει  τῷ   Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα τε
[6, 19]   καὶ ἐς ἐμὲ ἦσαν ἐν  τῷ   Ἡραίῳ. Τὸν δὲ θησαυρὸν τοῖς
[6, 19]   Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν τὰς ἐν  τῷ   Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ δὲ ἐπείργασται
[6, 19]   καὶ Ἀθηνᾶς ἄγαλμα, ἅτε οὖσα  τῷ   Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη παρὰ τὰς
[6, 20]   Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν τὴν ἐν  τῷ   ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ Ἠλείοις.
[6, 11]   καὶ ὡς ὑπὸ Ἠλείων ἐπεβλήθη  τῷ   Θεαγένει ζημία. Τότε μὲν δὴ
[6, 6]   τούτῳ δὲ ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι  τῷ   Θεαγένει τάλαντον μὲν ἱερὰν ἐς
[6, 20]   δράκων ἦν· ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ  τῷ   θεάματι τοῖς Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν
[6, 7]   ἀφίκοντο. (Ἐγένοντο δὲ καὶ Ἀλκαινέτῳ  τῷ   Θεάντου Λεπρεάτῃ καὶ αὐτῷ καὶ
[6, 12]   ἀπέστειλεν, ἀλλ' μὲν ἀποδοὺς  τῷ   θεῷ, Δεινομένης ἐστὶν Ἱέρωνος·
[6, 25]   τὸν Ἡρακλέα ἐποιήσαντο τὸ ἱερὸν  τῷ   θεῷ. Ἑκάστου δὲ ἅπαξ ἀνοίγειν
[6, 20]   καὶ αὐτὴ λύτρα τε ἐσφέρει  τῷ   θεῷ, καὶ μάζας κατατίθησιν αὐτῷ
[6, 1]   δὴ έ οικεν ευχό μενος  τω   θεω. Πολυκλης, επί κλησιν λαβὼ
[6, 20]   τε ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα  τῷ   θεῷ τίθενται Σωσίπολιν. Ἔνθα δέ
[6, 6]   ἐπὶ ταῖς ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν  τῷ   θεῷ τοῦ ἀργυρίου γινόμενον ἐξέτισεν
[6, 19]   τὸν Σικυωνίων δῆμον. Ἐν τούτῳ  τῷ   θησαυρῷ δίσκοι τὸν ἀριθμὸν ἀνάκεινται
[6, 19]   καὶ τριακοστὴν Ὀλυμπιάδα. Ἐν δὲ  τῷ   θησαυρῷ καὶ θαλάμους δύο ἐποίησε,
[6, 13]   Ἠλείοις δὲ ἀνδράσιν Ἀγαθίνῳ τε  τῷ   Θρασυβούλου καὶ Τηλεμάχῳ, Τηλεμάχῳ μὲν
[6, 7]   καὶ τοὺς ἐν Ἀργινούσαις ὁμοῦ  τῷ   Θρασύλλῳ στρατηγήσαντας, προπετείας ἐστὶν ἔγκλημα.
[6, 9]   δὲ ἐς κιβωτὸν κειμένην ἐν  τῷ   ἱερῷ, καὶ ἐφελκυσαμένου τὸ ἐπίθημα,
[6, 14]   Μενεπτόλεμος ἐξ Ἀπολλωνίας τῆς ἐν  τῷ   Ἰονίῳ, καὶ Κορκυραῖος Φίλων, ἐπὶ
[6, 16]   Νεμείων τε ἐν παισὶν ἐπὶ  τῷ   ἱππίῳ. Δρόμου δέ εἰσι τοῦ
[6, 20]   τὸ μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι καὶ  τῷ   ἵππῳ γενέσθαι. (Λέγουσι δὲ καὶ
[6, 15]   παγκρατιάσαι προθυμούμενον. (Γεγονυίας δὲ ἤδη  τῷ   Κάπρῳ νίκης ἐπὶ τῇ πάλῃ,
[6, 15]   γεγόνασιν ἀνθρώπων αἱ δύο νῖκαι  τῷ   Κάπρῳ τούτῳ. Τὸν μὲν δὴ
[6, 19]   οἰκίας ταύτης· καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ  τῷ   κέρατί ἐστιν ἀρχαίοις Ἀττικοῖς γράμμασι·
[6, 26]   αὐτήν. Πεποίηται δὲ ἀλεκτρυὼν ἐπὶ  τῷ   κράνει, ὅτι οὗτοι προχειρότατα ἔχουσιν
[6, 20]   καὶ αἱ ἐπ' αὐτῷ θυσίαι  τῷ   Κρόνῳ. Ἱερόν Εἰλειθύσιας Ολυμπίας. Σωσίπολις,
[6, 20]   κορυφῇ θύουσιν οἱ Βασίλαι καλούμενοι  τῷ   Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν τὴν ἐν
[6, 6]   ἀγενείων ἑτέρα νίκη. Παραβάλλοντι δὲ  τῷ   Λαστρατίδα πατρὶ ὑπῆρξε μὲν διαύλου
[6, 2]   καὶ ες πλέ ον εν  τω   λό γω τω ες Ἀρκά
[6, 1]   ἑτέρων. (Ἕ́ πεται δέ μοι  τω   λό γω τω ες τὰ
[6, 26]   ταῦτα Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν τις  τῷ   λόγῳ γε τῷ αὐτῷ καὶ
[6, 25]   τιμάς. (Ἐπάγονται δὲ καὶ Ὅμηρον  τῷ   λόγῳ μάρτυρα ποιήσαντα ἐν Ἰλιάδι·
[6, 11]   δεδιωγμένους. Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ  τῷ   λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντες, οὐδὲν τῆς
[6, 14]   καὶ ἄξια μνήμης, ἐν  τῷ   λόγῳ τῷ ἐς Ἀθηναίους ἐδήλωσα,
[6, 21]   αὐτὸν εἶναι, καὶ ὁμώνυμον Τρικολώνῳ  τῷ   Λυκάονος λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες. (Τρικολώνου
[6, 21]   Πορθάονος, δεύτερος οὗτος ἐπὶ  τῷ   Μάρμακι· μετὰ δὲ Ἀλκάθουν Εὐρύαλος
[6, 21]   δὲ ἐπικατασφάξαι μὲν τὰς ἵππους  τῷ   Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ ταύταις
[6, 2]   ταινί α· καὶ επὶ τού  τω   μαστιγουσιν αυτὸ ν οι Ἑλλανοδί
[6, 20]   στρατηγούς, νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ  τῷ   μαστῷ, λέγειν ὡς τέκοι μὲν
[6, 2]   καὶ Λί χα τω παιδί  τω   μὲ ν αυτων γεγό νασι
[6, 1]   κατὰ ταυτὰ αι νικαι, αλλὰ  τω   μὲ ν ελλανοδικειν τε ομου
[6, 16]   Ἠλεῖοι μὲν ἦσαν· πεποίηκε δὲ  τῷ   μὲν Δάιππος τὴν εἰκόνα, Ἀσάμωνι
[6, 17]   εἰκών. (Ἐνατίωνι δὲ καὶ Ἀλεξιβίῳ,  τῷ   μὲν ἐν παισὶ σταδίου, Ἀλεξιβίῳ
[6, 16]   δὲ Ἠλείῳ καὶ Σελεάδᾳ Λακεδαιμονίῳ,  τῷ   μὲν ἐν παισὶν ἐγένοντο πυγμῆς
[6, 3]   τῷ πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν δὲ  τῷ   μὲν Εὐπολέμῳ δύο ἐξ αὐτῶν
[6, 16]   παλαιστὴς ἀνήρ: νῖκαι δέ σφισι  τῷ   μὲν ἵπποις, Καλλιτέλει δὲ παλαίσαντί
[6, 4]   δὲ τοῦ Χίλωνος δύο ἀνάκεινται·  τῷ   μὲν Μολπίων ἐστὶν ὄνομα, στεφανωθῆναι
[6, 14]   δὲ, οἳ τοὺς ἀνδριάντας ἐποίησαν,  τῷ   μὲν Στόμιός ἐστιν ὄνομα, τῷ
[6, 8]   Τροιζηνίῳ Βαύκιδι παλαιστὰς καταβαλόντι ἄνδρας,  τῷ   μὲν τοῦ Ἀθηναίου Μύρωνος, Βαύκιδι
[6, 3]   ἀνὴρ Ἠλεῖος ἀνάκειται Στόμιος. Καὶ  τῷ   μὲν τοὺς συνθέοντας τῶν παίδων
[6, 19]   χεῖρας ἐλέφαντος εἰργασμένος. (Ἐν δὲ  τῷ   Μεταποντίνων θησαυρῷ (προσεχὴς γὰρ τῷ
[6, 14]   ἄλλα τοιάδε ἐς ἐπίδειξιν. (Περιέδει  τῷ   μετώπῳ χορδὴν κατὰ ταὐτὰ δὴ
[6, 14]   Κρότωνος καὶ οὗτος. Ἐγένοντο δὲ  τῷ   Μίλωνι ἓξ μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ
[6, 25]   περίστυλος· δὲ ὄροφος κατερρύηκε  τῷ   ναῷ, καὶ ἄγαλμα οὐδὲν ἐλείπετο·
[6, 25]   ναοῦ. Καὶ τὴν μὲν ἐν  τῷ   ναῷ καλοῦσιν Οὐρανίαν· ἐλέφαντος δέ
[6, 5]   καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι  τῷ   Ξέρξου, τὰς ἀγούσας καμήλους τὰ
[6, 3]   δὲ τοῦ σταδίου νίκη  τῷ   Οἰβώτᾳ γέγονεν Ὀλυμπιάδι ἕκτῃ. Πῶς
[6, 20]   ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι Ταράξιππον, ὅτι  τῷ   Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆς
[6, 21]   ἐς τὸν ἀγῶνα αὐτὸν  τῷ   Οἰνομάῳ καθίστασθαι. (Προϊ όντι δὲ
[6, 21]   τοῦ μνήματος ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα  τῷ   Οἰνομάῳ τὰς ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν.
[6, 20]   ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν  τῷ   Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι δὲ καὶ
[6, 14]   ὅτι καὶ ἐν τῷ ἀγῶνι  τῷ   Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις τῷ πεντάθλῳ.
[6, 5]   Ἐνταῦθα Πουλυδάμας λέοντα ἐν  τῷ   Ὀλύμπῳ, μέγα καὶ ἄλκιμον θηρίον
[6, 25]   Μενελάου στρατείαν ἐπὶ Ἴλιον Ποσειδῶν  τῷ   Ὁμήρου λόγῳ τοῖς Ἕλλησιν ἐπίκουρος
[6, 21]   Χάμυνον ἄνδρα Πισαῖον Πανταλέοντι ἐναντιούμενον  τῷ   Ὀμφαλίωνος τυραννοῦντι ἐν Πίσῃ καὶ
[6, 17]   τῆς ἐπὶ Ληθαίῳ Μαγνησίας, ἐπὶ  τῷ   ὁπλίτῃ δρόμῳ στεφάνους δύο ἀνῃρημένος·
[6, 20]   αὐτοῖς ἐπᾴδουσι θηρία τε ἀφικνεῖσθαι  τῷ   Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς τὰς
[6, 6]   μὴν οὐδὲ Θεαγένης ἐπὶ  τῷ   παγκρατίῳ λαβεῖν ἐδυνήθη τὸν κότινον,
[6, 5]   τάδε ἀλλοῖα παρὰ τοὺς ἐπὶ  τῷ   παγκρατίῳ στεφάνους ὑπάρχοντά ἐστιν.
[6, 2]   δὴ καὶ η νί κη  τω   παιδὶ ί ππου κέ λητος·
[6, 11]   Ἔνατόν τε δὴ ἔτος εἶναι  τῷ   παιδὶ, καὶ αὐτὸν ἀπὸ τῶν
[6, 12]   ξενίᾳ καὶ ἐπιγαμίαν ἐποιήσατο, Γέλωνι  τῷ   παιδὶ Νηρηίδα ἀγαγόμενος τὴν Πύρρου.
[6, 2]   Τί μωνι ειργά σατο καὶ  τω   παιδὶ τὰ ς εικό νας
[6, 2]   Ἀρκεσιλά ω καὶ Λί χα  τω   παιδί τω μὲ ν αυτων
[6, 19]   τοῦ Ἡγύλου· ποιῆσαι δὲ Αὐτονόμου  τῷ   παιδί, φησι τὰ ἐπὶ τοῦ
[6, 10]   ἐρώμενος Φειδίου. Ἐπὶ δὲ  τῷ   Παντάρκει Κλεοσθένους ἐστὶν ἅρμα ἀνδρὸς
[6, 1]   ξειμι, επιστά μενος ό σοι  τω   παραλό γω του κλή ρου,
[6, 9]   τὸν μὲν Παντίας Χῖος, παρὰ  τῷ   πατρὶ δεδιδαγμένος Σωστράτῳ. Αἱ δὲ
[6, 20]   Ἄκαστος τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ  τῷ   πατρί. Ἐν Νεμέᾳ δὲ τῇ
[6, 14]   ἀγῶνι τῷ Ὀλυμπίασιν ἐπηύλησεν ἑξάκις  τῷ   πεντάθλῳ. Πυθοκρίτῳ μὲν γέγονεν ἀντὶ
[6, 11]   δὲ ὀργὴν ἐς αὐτὸν ἐπὶ  τῷ   πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν, ἀνήρ τις
[6, 3]   ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ τοῦ δρόμου  τῷ   πέρατι Ἑλλανοδίκαι, νικᾷν δὲ τῷ
[6, 20]   ζημίαις ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ  τῷ   πέρατί ἐστιν, ἣν Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν
[6, 20]   θεᾶσθαι. Πρὸς δὲ τοῦ σταδίου  τῷ   πέρατι, τοῖς σταδιαδρόμοις ἄφεσις
[6, 21]   ὄρος δὲ οὐχ ὑψηλόν. Ἐπὶ  τῷ   πέρατι τοῦ ὄρους ἱερὸν πεποίηται
[6, 20]   ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ ἐπὶ  τῷ   πέρατι τῶν ἀγαλμάτων, ἐπὶ
[6, 5]   Ἀρταξέρξου παῖς νόθος, ὃς ὁμοῦ  τῷ   Περσῶν δήμῳ Σογδιανὸν καταπαύσας παῖδα
[6, 3]   παρ' Ἀμφίονι· δὲ παρὰ  τῷ   Πίσωνι Δαμόκριτος. (Κρατῖνος δὲ ἐξ
[6, 4]   γένος, καὶ ἀπὸ τῆς ἐν  τῷ   πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ ὑπό
[6, 21]   ταύταις ταφῆναι) καὶ ὄνομα Παρθενίας  τῷ   ποταμῷ ἀπὸ ἵππου τῆς Μάρμακος.
[6, 21]   τῆς Παρθενίας ἐστὶ καὶ πρὸς  τῷ   ποταμῷ τάφος ἵππων τῶν Μάρμακος·
[6, 5]   φυγὴν τῶν λοιπῶν παρέστη καταμεῖναι  τῷ   Πουλυδάμαντι, καὶ ἀνέσχε τὰς χεῖρας
[6, 5]   ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ  τῷ   Πουλυδάμαντι τὰς χηλάς. Λέγεται δὲ
[6, 5]   πᾶσιν Ἕλλησι προσπταῖσαι δεύτερα ἐν  τῷ   πρὸς Μακεδόνας πολέμῳ παρεσκεύασεν
[6, 24]   καταστάντος. Ἔστι δὲ καὶ μνῆμα  τῷ   Πύρρωνι οὐ πόρρω τοῦ Ἠλείων
[6, 16]   ὄντας ἴστω τις. Ἐπὶ δὲ  τῷ   Πυττάλῳ καὶ τάδε ἔτι λέγουσιν,
[6, 2]   (Ἐπί γραμμα δὲ τὸ επὶ  τω   Σαμί ω πύ κτη τὸ
[6, 19]   τῷ Μεταποντίνων θησαυρῷ (προσεχὴς γὰρ  τῷ   Σελινουντίων ἐστὶν οὗτος) ἐν τούτῳ
[6, 19]   Κροτωνιάτην τὸν εἰργασμένον. (Ἐφεξῆς δὲ  τῷ   Σικυωνίῳ ἐστὶν Καρχηδονίων θησαυρός,
[6, 4]   καθὰ δὴ καὶ τὸ παγκράτιον  τῷ   Σικυωνίῳ Σωστράτῳ· καὶ γὰρ τὸν
[6, 24]   καὶ Σιληνοῦ ναὸς ἐνταῦθα, ἰδίᾳ  τῷ   Σιληνῷ καὶ οὐχ ὁμοῦ Διονύσῳ
[6, 5]   τὰς χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων  τῷ   σπηλαίῳ, καὶ οὐ βιασθησόμενος ὑπὸ
[6, 19]   πρὸς αὐτῷ μέν ἐστιν ἤδη  τῷ   σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα τόν
[6, 5]   παρέχεται καὶ λέοντας, οἳ καὶ  τῷ   στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου,
[6, 19]   βασιλέως ἐστὶν ἔργον. (Πρὸς δὲ  τῷ   Συβαριτῶν Λιβύων ἐστὶ τῶν ἐν
[6, 23]   μείζονος, τετράγωνον δὲ ὀνομάζουσιν ἐπὶ  τῷ   σχήματι· καὶ παλαίστραν τοῖς ἀθλοῦσιν
[6, 15]   θυμῷ τε ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι  τῷ   σώματι. (Ἐρυθραῖοι δὲ οἱ Ἴωνες
[6, 20]   νομίζουσιν οἶνον. Καὶ ὅρκος παρὰ  τῷ   Σωσιπόλιδι ἐπὶ μεγίστοις καθέστηκεν. (Λέγεται
[6, 20]   ὕφος λευκόν. Παρθένοι δὲ ἐν  τῷ   τῆς Εἰλειθυίας ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκες
[6, 24]   δὲ καὶ εἰκόνες ἑκατέρωθεν πρὸς  τῷ   τοίχῳ. Κατὰ δὲ τῆς στοᾶς
[6, 21]   ἀνίσχοντα ἥλιον τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς  τῷ   τοίχῳ τῶν ἀθλητῶν εἰσιν αἱ
[6, 8]   τε δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ  τῷ   τόξῳ τηνικαῦτα ἐκλειφθῆναί οἱ τὴν
[6, 1]   υπηρξεν ανελέ σθαι νί κας,  τω   Τρωί λω δε) τελεί α
[6, 9]   Γέλων οὗτος, πατρός τε ὁμωνύμου  τῷ   τυράννῳ καὶ αὐτὸς ὁμώνυμος. Γλαυκίας
[6, 21]   αἱ μελέται, κρηπὶς δὲ ἐν  τῷ   ὑπαίθρῳ λίθου πεποίηται· τὸ δὲ
[6, 24]   τῷ Διί, καὶ εἰσὶν ἐν  τῷ   ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς οἱ βωμοὶ
[6, 24]   τὸ ἀρχαῖον. (Ἠλείοις δὲ ἐν  τῷ   ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς τὰ ἐπιφανέστατα
[6, 3]   (Λέγεται δὲ παιδὶ ἔτι ὄντι  τῷ   Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα ἐς τὰ
[6, 5]   (Ὁ δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ  τῷ   ὑψηλῷ, Λυσίππου μέν ἐστιν ἔργον,
[6, 22]   καὶ τὸν ἀγῶνα ἔθεσαν ὁμοῦ  τῷ   Φείδωνι. Τετάρτῃ δὲ ὀλυμπιάδι καὶ
[6, 17]   Θεότιμος ἦν Μοσχίωνος, Ἀλεξάνδρῳ  τῷ   Φιλίππου τῆς ἐπὶ Δαρεῖον καὶ
[6, 9]   τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου. Τούτῳ  τῷ   Φίλωνι Σιμωνίδης Λεωπρέπους ἐλεγεῖον
[6, 20]   θύσειέ τε αὐτῷ τὸ ἐπὶ  τῷ   φόνῳ μήνιμα ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι
[6, 20]   ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοπος ἐπὶ  τῷ   Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα ἐς ἐκείνην
[6, 24]   τοῦ Ἠλείων ἄστεως· Πέτρα μὲν  τῷ   χωρίῳ τὸ ὄνομα, λέγεται δὲ,
[6, 2]   επὶ παγκρατί ω νί κην  των   ά λλων τε Ἀκαρνά νων
[6, 20]   (Ἔστι δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι  τῶν   ἀγαλμάτων, ἐπὶ ζημίαις ἐποιήσαντο
[6, 23]   ταῖς πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ  τῶν   ἀγαλμάτων τὸ ἕτερον, ἐπὶ
[6, 8]   λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστὶ κίβδηλος  τῶν   ἀγωνοθετησάντων Ἀρκάδων ἕνεκα. (Κλεωναίῳ δὲ
[6, 21]   τοῦ γυμνασίου προσεχεῖς τῷ τοίχῳ  τῶν   ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί
[6, 13]   κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις θέουσι  τῶν   ἄθλων· καὶ οὕτως σταδίου δύο
[6, 23]   Ἀμφιτρύωνος ἐς ἄσκησιν ἐγίνετο, ὅσαι  τῶν   ἀκανθῶν ἐφύοντο ἐνταῦθα, ἐπὶ ἑκάστῃ
[6, 10]   τε Ἠλείων καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων  τῶν   ἄλλων ἀφῃρέθη τοῦ δρόμου. Θεοπόμπῳ
[6, 22]   ἐσῆλθεν, οὐκ ἔχειν αὐτὸν ἀπὸ  τῶν   ἄλλων διακρῖναι τὴν Ἄρτεμιν, ἅτε
[6, 21]   ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου πρὸ  τῶν   ἄλλων, ὀνόματα δὲ αὐτοῦ ταῖς
[6, 26]   αὐτοί τε οἱ ἱερεῖς, καὶ  τῶν   ἄλλων ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην
[6, 9]   Ἠλεῖοί φασιν οὐ γραφῆναι μετὰ  τῶν   ἄλλων, ὅτι ἐπὶ κάλπης ἀνηγορεύθη
[6, 14]   δὴ τι ἄριστον ἦν  τῶν   ἀνδρῶν. Γενέσθαι δέ οἱ τὴν
[6, 8]   δὲ καὶ Πυθοῖ τοὺς ἐλθόντας  τῶν   ἀνδρῶν, τοῦ μὲν τὸν ποιήσαντα
[6, 17]   δεξιᾷ θελήσειας, τοσάδε ἔστι σοι  τῶν   ἀνηκόντων ἐς μνήμην. Δημοκράτης Τενέδιος,
[6, 10]   ἔχων τῆς μάχης, ἐτιτρώσκετο ὑπὸ  τῶν   ἀνταγωνιζομένων, καὶ ἡνίκα πρὸς τὸν
[6, 7]   Πεισίροδος Θούριοι, διωχθέντες ὑπὸ  τῶν   ἀντιστασιωτῶν ἐκ τῆς Ῥόδου, καὶ
[6, 7]   Ἀδριάντες Διαγόρου τοῦ Ῥοδίου καί  τῶν   ἀπ' ἐκείνου. Τὰ κατά Δωριέα
[6, 20]   προήγαγεν ἐς ἀνθρώπους. (Τοῖς δὲ  τῶν   Ἀρκάδων ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ
[6, 8]   ἄνθρωπος. Οὐ μὴν οὐδὲ ὑπὸ  τῶν   Ἀρκάδων λέγεσθαί μοι τοῦτο ἐφαίνετο
[6, 20]   ἀγῶνα τῶν ἵππων. Πρὸ δὲ  τῶν   ἁρμάτων καὶ ἵππων τῶν
[6, 2]   οι Σικελιωται καὶ τού τους  των   αρχαί ων Ζαγκλαί ων, καὶ
[6, 21]   τὸ ἱερόν. (Ἀγάλματα δὲ ἀντὶ  τῶν   ἀρχαίων Κόρην καὶ Δήμητρα λίθου
[6, 26]   ἱερεῖς κατατίθενται κενούς, παρόντων καὶ  τῶν   ἀστῶν καὶ ξένων, εἰ τύχοιεν
[6, 9]   ὀρόφου τοῖς παισί, καταλιθούμενος ὑπὸ  τῶν   ἀστῶν, κατέφυγεν ἐς Ἀθηνᾶς ἱερόν.
[6, 4]   ἀνδριάς ἐστι. Πλάστης δὲ ἄλλος  τῶν   Ἀττικῶν Πολυκλῆς, Σταδιέως μαθητὴς Ἀθηναίου,
[6, 12]   τύραννος. Ἕτερος Ἱέρων Ἱεροκλέους τυραννήσας  τῶν   αὐτῶν. Ἀρέος καὶ Ἀράτου ἀνδριάντες.
[6, 4]   Ἐτάφη δὲ ὑπὸ τοῦ κοινοῦ  τῶν   Ἀχαιῶν, καί οἱ καὶ τοῦ
[6, 20]   θύουσι δὲ καὶ αὐτόθι ἐπὶ  τῶν   βωμῶν. (Ἔστι δὲ ἐντὸς τῆς
[6, 17]   ἐπὶ τοῦ ἐπιγράμματος τῇ τελευτῇ,  Τῶν   δ' ἱερογλώσσων Κλυτιδᾶν γένος εὔχομαι
[6, 14]   κατὰ στοῖχον, τὸν ἐλάχιστον οὖν  τῶν   δακτύλων κάτω γινόμενον, οὐκ ἀπεκίνησεν
[6, 14]   τοῦ ἀγκῶνος ἔτεινεν ἐς εὐθύ,  τῶν   δακτύλων, τὸν μὲν αὐτῶν ἀναστρέφων
[6, 1]   γεγό νασιν Ὀλυμπικαὶ νικαι, αναθημά  των   δὲ ά λλων τε καὶ
[6, 22]   οὗτοι μὲν ἐκ τῆς Τριφυλίας,  τῶν   δὲ ἄλλων περιοίκων Δυσπόντιοι. Τούτοις
[6, 11]   ἀνὴρ πεζός ἐστιν εἰκών.  (Τῶν   δὲ βασιλέων τῶν εἰρημένων ἕστηκεν
[6, 10]   Νικήσας ἵπποις καλὸν ἀγῶνα Διός.  (Τῶν   δὲ ἱπποτροφησάντων ἐν Ἕλλησι, πρῶτος
[6, 1]   τε καὶ ιδιωτων ομοί ως.  Των   δὲ νικησά ντων Ὀλυμπί ασιν
[6, 11]   τῷ παιδὶ, καὶ αὐτὸν ἀπὸ  τῶν   διδασκάλων φασὶν ἐς τὴν οἰκίαν
[6, 9]   Χείμωνος ἔργον ἐστὶν (ἐμοὶ δοκεῖν)  τῶν   δοκιμωτάτων Ναυκύδους, τε ἐν
[6, 12]   τοῦ δέ οἱ ἀντιστάντος, κρατήσαντες  τῶν   δορυφόρων ἄλλοι, διαφθείρουσι τὸν Δεινομένην.
[6, 23]   (Χωρὶς μὲν δὴ ἐς ἅμιλλαν  τῶν   δρομέων ἐστὶν ἀποκεκριμένος δρόμος, ὀνομάζεται
[6, 23]   καθέστηκε. Πλάτανοι μὲν ὑψηλαὶ διὰ  τῶν   δρόμων πεφύκασιν ἐντὸς τοίχου·
[6, 8]   καὶ Τιμασίθεος (ἐγένετο γὰρ  τῶν   ἐγκαταληφθέντων ἐν τῇ ἀκροπόλει) θάνατον
[6, 11]   εἰκών. (Τῶν δὲ βασιλέων  τῶν   εἰρημένων ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης
[6, 2]   δη, τοσοί δε ά λλοι  των   εκ Σπά ρτης ιπποτρό φων
[6, 25]   ὀπίσω τῆς ἀπὸ τῶν λαφύρων  τῶν   ἐκ Κορκύρας Ἀφροδίτης ναός, τὸ
[6, 13]   τὴν εἰκόνα. Κυζικηνῷ δὲ Ἀγεμάχῳ  τῶν   ἐκ τῆς Ἀσιανῆς ἠπείρου Γενέσθαι
[6, 19]   πόλιν, ἐν μέσῳ τοῦ ποταμοῦ  τῶν   ἐκβολῶν κειμένην. Τὸν δὲ ποταμὸν
[6, 24]   τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ ναός.  Τῶν   ἑκκαίδεκα καλουμένων γυναικῶν οἴκημα. (Ἑτέρα
[6, 22]   οἱ Ἠλεῖοι τὴν Ἄρτεμιν ἐπὶ  τῶν   ἐλάφων (ἐμοὶ δοκεῖν) τῇ θήρᾳ·
[6, 1]   μηδὲ ί ππους του λοιπου  των   ελλανοδικού ντων καθιέ ναι μηδέ
[6, 9]   τῇ μάχῃ· καταγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ  τῶν   Ἑλλανοδικῶν ἄδικα εἰργάσθαι, καὶ ἀφῃρημένος
[6, 20]   τὸν ἀγῶνα. Ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ  τῶν   Ἑλλανοδικῶν βωμὸς λίθου λευκοῦ· (ἐπὶ
[6, 3]   ἐπὶ τῆς Ὀλυμπικῆς βουλῆς ἑκατέρου  τῶν   Ἑλλανοδικῶν, οἳ νικᾶν τὸν Εὐπόλεμον
[6, 7]   πατέρα ἔφερον, βαλλόμενόν τε ὑπὸ  τῶν   Ἑλλήνων ἄνθεσι καὶ εὐδαίμονα ἐπὶ
[6, 12]   οὐκ ἀληθεύοντα εὕρισκον. Πόλεων γὰρ  τῶν   ἐν Ἀρκαδίᾳ ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις
[6, 19]   περὶ Ἰταλίας καὶ πόλεων ἐπολυπραγμόνησαν  τῶν   ἐν αὐτῇ, Λουπίας φασὶ κειμένην
[6, 22]   τὸν Ἀργεῖον ἐπηγάγοντο Φείδωνα τυράννων  τῶν   ἐν Ἕλλησι μάλιστα ὑβρίσαντα, καὶ
[6, 16]   Τίμωνι δὲ ἀγώνων τε νῖκαι  τῶν   ἐν Ἕλλησιν ὑπάρχουσιν ἐπὶ πεντάθλῳ,
[6, 23]   τοῦ Ὀξύλου στρατεύματος ἐπὶ κατασκοπῇ  τῶν   ἐν Ἤλιδι ἀποπεμφθέντες, καὶ ἀλλήλοις
[6, 19]   δὲ ποταμὸν μέγιστόν τε ὄντα  τῶν   ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ ἄμπωτιν παρεχόμενον
[6, 6]   ὑπὸ ἀνέμων ἔς τε ἄλλας  τῶν   ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Σικελίᾳ πόλεων,
[6, 6]   δὴ ἦν Εὔθυμος ἐκ  τῶν   ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρῶν, οἳ χώραν
[6, 3]   Ῥωμαίους πόλεμον καταστάντων, ἄλλαι τε  τῶν   ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἐγένοντο αἱ
[6, 19]   δὲ τῷ Συβαριτῶν Λιβύων ἐστὶ  τῶν   ἐν Κυρήνῃ θησαυρός· κεῖνται δὲ
[6, 19]   Θησαυρὸς Καρχηδονίων. Ἐπιδαμνίων. Συβαριτῶν. Λιβύων  τῶν   ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων
[6, 4]   πατρὶς δὲ ἦν αὐτῷ νεωτάτη  τῶν   ἐν Μακεδονίᾳ πόλεων, καλουμένη δὲ
[6, 4]   τὸ χρεὼν, καὶ βασιλέων μόνος  τῶν   ἐν Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν
[6, 6]   δὲ κατὰ ἔτος αὐτῷ γυναῖκα  τῶν   ἐν Τεμέσῃ παρθένων τὴν καλλίστην.
[6, 23]   ἐπακροᾶσθαι δὲ, εἴ τι παρὰ  τῶν   ἐντὸς πυθέσθαι δυνήσονται· οὗτοι λανθάνουσι
[6, 2]   λλων τε Ἀκαρνά νων καὶ  των   εξ αυτης Στρά του πρωτος
[6, 2]   Λεοντί σκος καὶ Σύ μμαχος  των   επὶ πορθμω Μεσσηνί ων, ά
[6, 13]   ποτὲ ἐν Σικελίᾳ ὑπὸ Χαλκιδέων  τῶν   ἐπὶ Εὐρίπῳ, τῆς πόλεως μὲν
[6, 3]   καὶ αὐτοῖς τὸ μὲν πρότερον  τῶν   ἐπιγραμμάτων ἐστὶν· Ἐν πολυθαήτῳ τεμένει
[6, 2]   ά γαλμα, μεγά λας παρὰ  των   επιχωρί ων έ χον τιμά
[6, 1]   τὸ επ' αυτω φησιν ειναι  των   επιχωρί ων, εκ δὲ αγέ
[6, 6]   ναυτῶν παρθένον βιάσασθαι, καὶ ὑπὸ  τῶν   ἐπιχωρίων ἀντὶ τούτου καταλευσθῆναι τοῦ
[6, 23]   ἀποκεκριμένος δρόμος, ὀνομάζεται δὲ ὑπὸ  τῶν   ἐπιχωρίων ἱερός· χωρὶς δὲ, ἔνθα
[6, 11]   αὐτὸν ἰώμενον, καὶ ἔχοντα παρὰ  τῶν   ἐπιχωρίων τιμάς. δὲ ἀνδριὰς
[6, 12]   τοῦ λόγου τὰ πρότερα οὔτε  τῶν   ἐς Ἄρατον, οὔτε τῶν ἐς
[6, 12]   οὔτε τῶν ἐς Ἄρατον, οὔτε  τῶν   ἐς Ἀρέα ἀμνημόνως ἔσχεν. Ἄρατος
[6, 10]   καὶ ὕστερον γυμναστὴς ἄριστος λέγεται  τῶν   ἐφ' αὑτοῦ γενέσθαι. (Μετὰ δὲ
[6, 5]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πολυδάμνατος Σκοτοθσσαίου μεγίστου  τῶν   ἐφ' ἑαυτοῦ ἀνδρὸς ἄγαλμα. Σκοτουσσαίους
[6, 3]   Σικυῶνα στρατεία. Ἀνδριὰς Κράτινου καλλίστου  τῶν   ἐφ' ἑαυτοῦ. Ἕτεροι ἀνδριάντες. Καυλωνίας
[6, 3]   τῆς Ἀχαιῶν τότε ἐγένετο κάλλιστος  τῶν   ἐφ' ἑαυτοῦ, καὶ σὺν τέχνῃ
[6, 26]   ὥρᾳ ἐπιτηδείους. Τὸ δὲ ἔργον  τῶν   ζῴων κλῶσμα εὑρίσκεται λεπτὸν, τοῖς
[6, 20]   τὴν Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ, καὶ  τῶν   Ἠλείων σφίσιν ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην
[6, 20]   σφίσιν ἀντικαθημένων, γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ  τῶν   Ἠλείων τοὺς στρατηγούς, νήπιον παῖδα
[6, 3]   ὑπὸ Ῥωμαίων, αἱ δὲ ὑπὸ  τῶν   Ἠπειρωτῶν ἀνάστατοι· κατέλαβε δὲ ἐς
[6, 5]   δή τι ἄλλο ἦν πρὸ  τῶν   ἡρώων θνητὸν γένος· ἀνθρώπων δὲ
[6, 5]   δὲ ἁπάντων ἐγένετο ἀνθρώπων, πλὴν  τῶν   ἡρώων καλουμένων, καὶ εἰ δή
[6, 19]   ἐπιγράμματα ἐπὶ τῷ ἐλάσσονί ἐστι  τῶν   θαλάμων, ἐς μὲν τοῦ χαλκοῦ
[6, 11]   Ἑλλάδα. (Ὅσα μὲν δὴ ἔργων  τῶν   Θεαγένους ἐς τὸν ἀγῶνα ἥκει
[6, 11]   τὰ χρησθέντα διαμένοι τὸ ἐκ  τῶν   θεῶν μήνιμα. (Ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό σφισιν
[6, 18]   πόλιν πᾶσαν, τὰ δὲ ἱερὰ  τῶν   θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι. μὲν
[6, 19]   μάχῃ κρατησάντων. (Ὁ δὲ τρίτος  τῶν   θησαυρῶν καὶ τέταρτος ἀνάθημά
[6, 20]   τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ  τῶν   θησαυρῶν καὶ τοῦ ὄρους ἱερὸν
[6, 19]   Σκύλλιδος μαθητὴς ἐποίησε. (Τελευταῖος δὲ  τῶν   θησαυρῶν πρὸς αὐτῷ μέν ἐστιν
[6, 4]   ὡς Ἀριστοτέλης ἐστὶν ἐκ  τῶν   Θρᾳκίων Σταγείρων. Καὶ αὐτὸν ἤτοι
[6, 7]   Διός. Διαγόρου δὲ καὶ οἱ  τῶν   θυγατέρων παῖδες πύξ τε ἤσκησαν,
[6, 26]   Θέατρον καὶ Ἱερὸν Διονύσου. Ἑορτὴ  τῶν   Θυίων. Ἱερὸν Ἀθηνᾶς. Ἑρμοῦ ἄγαλμα.
[6, 26]   τὸν θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς  τῶν   Θυίων τὴν ἑορτὴν λέγουσιν. Ἀπέχει
[6, 2]   ς εξ αυτων, καθηκεν ες  των   ί ππων τὸ ν δρό
[6, 2]   Ἠλειος Θρασύ βουλος Αινέ ου  των   Ιαμιδων, ὸ ς καὶ Μαντινευσιν
[6, 20]   Ἀλκάθους ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου  τῶν   Ἱπποδαμείας γάμων ἕνεκα· ἅτε δὲ
[6, 21]   χῶμά ἐστιν ὑψηλόν, τῶν μνηστήρων  τῶν   Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον μὲν οὖν
[6, 20]   κατὰ τοῦτο (τὸ) χωρίον ἐς  τῶν   ἵππων ἀνειμένων τοὺς δρόμους καὶ
[6, 20]   τὴν διὰ τοῦ χώματος, τὸ  τῶν   ἵππων δεῖμα Ταράξιππος. Σχῆμα
[6, 20]   κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον συμβαίνει  τῶν   ἵππων, ἔστ' ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοις
[6, 12]   εἷς ἑκατέρωθεν ἕστηκε, καὶ ἐπὶ  τῶν   ἵππων καθέζονται παῖδες. Ὑπομνήματα δὲ
[6, 20]   αὐτῷ τὴν τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ  τῶν   ἵππων, ὅτε Ἄκαστος τὰ ἆθλα
[6, 20]   δρόμους καὶ ἄφεσίς ἐστι  τῶν   ἵππων. Παρέχεται μὲν οὖν σχῆμα
[6, 20]   οἱ ἐσιόντες ἐς τὸν ἀγῶνα  τῶν   ἵππων. Πρὸ δὲ τῶν ἁρμάτων
[6, 10]   τὸν ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ  τῶν   ἵππων τὰ ὀνόματα, Φοῖνιξ καὶ
[6, 20]   τοὺς ἵππους, πέτρας δὲ ὑπὲρ  τῶν   ἵππων τὴν καμπὴν ἀνεστηκυίας χρόαν
[6, 17]   ἐς λόγους ἐσηνέγκατο, καὶ πιθανώτατα  τῶν   καθ' αὑτὸν γυναικὶ Συρακουσίᾳ χρημάτων
[6, 5]   ἡρώων θνητὸν γένος· ἀνθρώπων δὲ  τῶν   καθ' ἡμᾶς οὗτός ἐστιν
[6, 5]   δὴ κατὰ πρόκλησιν Περσῶν ἄνδρας  τῶν   καλουμένων ἀθανάτων ἀριθμὸν τρεῖς, ἀθρόους
[6, 11]   φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι τοῦ ὠκίστου  τῶν   καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι δρόμου νίκην.
[6, 10]   ὅτι Γλαῦκος ἦν ἐπιτηδειότατος  τῶν   κατ' αὐτὸν χειρονομῆσαι πεφυκώς. Ἀποθανόντα
[6, 23]   ἀγυιὰ τὸ ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ  τῶν   κατασκόπων τῆς σιωπῆς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'
[6, 1]   αυτὸ ς Ἠλειος. Τού των  των   κατειλεγμέ νων ειργά σατο Αλυπος
[6, 5]   οἱ μονομαχήσαντας ἀπέκτεινεν. Ἔργων δὲ  τῶν   κατειλεγμένων οἱ τὰ μὲν ἐπὶ
[6, 20]   τῶν ἁρμάτων καὶ ἵππων  τῶν   κελήτων, διήκει πρὸ αὐτῶν καλῴδιον
[6, 18]   τιμὴ γέγονεν ἐν Ὀλυμπίᾳ παρὰ  τῶν   Λαμψακηνῶν τοῦ δήμου. Ὑπελίπετο δὲ
[6, 24]   καὶ οἰκοδομήσασθαι τὴν στοὰν ἀπὸ  τῶν   λαφύρων τῆς δεκάτης. (Ἔστι δὲ
[6, 25]   τῆς στοᾶς ὀπίσω τῆς ἀπὸ  τῶν   λαφύρων τῶν ἐκ Κορκύρας Ἀφροδίτης
[6, 18]   αὐτοῦ πρὸς Ἀλέξανδρον πρεσβείας ὑπὲρ  τῶν   Λαψακηνῶν, καὶ τῆς πρὸς Θεόπομπον
[6, 20]   δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ δοκεῖν)  τῶν   λόγων Ποσειδῶνος ἐπίκλησιν εἶναι τοῦ
[6, 14]   τὸν ἀντίχειρα ἐς τὸ ἄνω·  τῶν   λοιπῶν δὲ ἀλλήλοις ἐπικειμένων κατὰ
[6, 5]   κακοῦ καὶ τρεπομένων ἐς φυγὴν  τῶν   λοιπῶν παρέστη καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι,
[6, 23]   παλαίσοντας ἔτι, ἐπὶ δὲ ἱμάντων  τῶν   μαλακωτέρων ταῖς πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ
[6, 21]   πρὸς τῷ ποταμῷ τάφος ἵππων  τῶν   Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ μνηστῆρα ἔχει
[6, 21]   πολὺ, γῆς χῶμά ἐστιν ὑψηλόν,  τῶν   μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας τάφος. Οἰνόμαον
[6, 6]   ναυσί· μεθυσθέντα οὖν ἐνταῦθα ἕνα  τῶν   ναυτῶν παρθένον βιάσασθαι, καὶ ὑπὸ
[6, 8]   οὗτος τὰ ὀνόματα ἐν Ὀλυμπίᾳ  τῶν   νενικηκότων. (Ἐς δὲ πύκτην ἄνδρα,
[6, 6]   καὶ ἐς τοὺς ἔπειτα φιλοτιμίαν,  τῶν   νικησάντων Ὀλυμπίασι τὰ ὀνόματα ἀναγράψας
[6, 24]   οἱ αἱρεθέντες ἑλλανοδικεῖν, καὶ ὑπὸ  τῶν   νομοφυλάκων, ὅσα ἐς τὸν ἀγῶνα
[6, 22]   Ὀνόματα δὲ ἰδίᾳ μὲν ἑκάστῃ  τῶν   νυμφῶν, Καλλιφάεια, καὶ Συνάλλαξις, καὶ
[6, 22]   πηλῷ καὶ αὐτὴν καὶ ὅσαι  τῶν   νυμφῶν παρῆσαν, καὶ τὸν Ἀλφειόν,
[6, 22]   καλοῦντες οὐ σφᾶς ἐν καταλόγῳ  τῶν   Ὀλυμπιάδων γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ
[6, 7]   ἀνδρὸς ἐπιθεμένη γυμναστοῦ σχῆμα ἐπὶ  τῶν   Ὀλυμπίων αὐτὴ τὸν ἀγῶνα ἤγαγεν.
[6, 22]   ἐς τὴν Πύλον ταύτην ἔχειν  τῶν   Ὁμήρου, Γένος δ' ἦν ἐκ
[6, 5]   ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν τοῦ ἑτέρου  τῶν   ὄπισθεν ποδῶν, τὰς χηλὰς κατεῖχεν
[6, 16]   Λύσιππος Ἠλεῖος, καταπαλαίσας τοὺς ἐσελθόντας  τῶν   παίδων· Ἀνδρέας δὲ Ἀργεῖος ἐποίησε
[6, 4]   τε πύκτης, τοὺς ἐλθόντας κρατήσας  τῶν   παίδων, ὄνομα δέ οἱ ἦν
[6, 3]   Καὶ τῷ μὲν τοὺς συνθέοντας  τῶν   παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ πεντάθλου
[6, 23]   ἐς τοὺς ὤμους, καὶ ἐν  τῶν   παλαιστρῶν μιᾶς τύπος Ἔρωτα ἔχων
[6, 21]   μνῆμα, καὶ τὸν Πέλοπα, ἡνίκα  τῶν   Πισαίων ἔσχε τὴν ἀρχήν, φασὶν
[6, 20]   παρήκουσαν ἐς πλέον τὴν ἑτέραν  τῶν   πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ τῆς μείζονος
[6, 25]   πω γένεια, τόν τε ἕτερον  τῶν   ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ ἑτέρῳ, καὶ
[6, 11]   ἐς αὐτὸν ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ  τῶν   πολιτῶν, ἀνήρ τις αὐτῶν δόκιμος
[6, 12]   δέ ἐστιν εἰκὼν τέχνη  τῶν   Πολυκλέους παίδων. Τούτων μὲν δὴ
[6, 3]   μελετῆσαι πένταθλον, ἵνα δὴ ἐκ  τῶν   πόνων ὑγιής τε καὶ ἄνοσος
[6, 3]   Ἑλληνικὸν γνωρίμους. (Μεταπεσόντων δὲ αὖθις  τῶν   πραγμάτων, καὶ Κόνωνος κεκρατηκότος τῇ
[6, 19]   ἀνατεθῆναι δὲ ὑπὸ Λοκρῶν φησι  τῶν   πρὸς Ζεφυρίῳ τῇ ἄκρᾳ, Πατροκλέα
[6, 19]   ἐν Κυρήνῃ. Σελινουντίων. Μεταποντίνων. Μεγαρέων  τῶν   πρὸς τῇ Ἀττικῇ. Γελώων. (Ἔστι
[6, 19]   ποιήσειεν ἐν τοῖς λόγοις Λοκρῶν  τῶν   πρὸς τῇ Φωκίδι καὶ ἄλλας
[6, 22]   αὐτῶν Πανταλέων Ὀμφαλίωνος παρὰ  τῶν   προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων
[6, 7]   Θεασάμενος δὲ καὶ τούτους, ἐπὶ  τῶν   Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ τὰς εἰκόνας,
[6, 24]   Θνητὸν δὲ εἶναι τὸ γένος  τῶν   Σιληνῶν, εἰκάσαι τις ἂν μάλιστα
[6, 5]   ὀλίγον τε ἔμενε τὸ διαφυγὸν  τῶν   Σκοτουσσαίων, καὶ αὖθις ὑπὸ ἀσθενείας
[6, 24]   ἐπιχώριοι τοὺς ἵππους παιδεύουσιν ἐνταῦθα.  Τῶν   στοῶν δὲ πρὸς μεσημβρίαν
[6, 5]   σπήλαιον γὰρ οἵ τε ἄλλοι  τῶν   συμποτῶν καὶ Πουλυδάμας ἐσῆλθεν
[6, 7]   τοῖς ἀθληταῖς σιτία τυρὸν ἐκ  τῶν   ταλάρων εἶναι. Τούτου μὲν δὴ
[6, 4]   ὑπὸ τῇ Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων  τῶν   ταύτῃ, στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν
[6, 2]   ππων τὸ ν δρό μον  των   τελεί ων τοὺ ς πώ
[6, 11]   δὲ ἀπῆλθεν ἐξ ἀνθρώπων, ἀνὴρ  τῶν   τις ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ, παρεγίνετο
[6, 10]   αὐτῶν ἐπύκτευεν, ἀπαγορεύειν ὑπὸ πλήθους  τῶν   τραυμάτων ἐνομίζετο. Καί οἱ τὸν
[6, 1]   καὶ αυτὸ ς Ἠλειος. Τού  των   των κατειλεγμέ νων ειργά σατο
[6, 22]   ἐπενεγκεῖν τὸ ἔπος· Πυλίων γὰρ  τῶν   ὑπὲρ νήσου τῆς Σφακτηρίας οὐ
[6, 13]   τοῖς Ἠλείων γράμμασιν νίκη  τῶν   Φειδώλα παίδων. (Ταῦτα μὲν δὴ
[6, 14]   κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν ὑπὸ ἰσχύος  τῶν   φλεβῶν τὴν χορδήν. Λέγεται δὲ
[6, 5]   ὑπὸ Ὁμήρου προθεσπισθὲν ἄλλους τε  τῶν   φρονησάντων ἐπὶ ἰσχύι, καὶ Πουλυδάμαντα
[6, 24]   τούτων εἶναι τὸν ἀστράγαλον παίγνιον.  Τῶν   Χαρίτων δὲ ἐν δεξιᾷ ἄγαλμά
[6, 16]   βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐς Νεμείων ἀγῶνα  τῶν   χειμερινῶν ἀπέδωκεν Ἀργείοις. (Τοῦ δὲ
[6, 4]   Παραλαμβανόμενος γὰρ ἄκρων τοῦ ἀνταγωνιζομένου  τῶν   χειρῶν ἔκλα, καὶ οὐ πρότερον
[6, 5]   πρόσω. Λαβόμενος γὰρ τῇ ἑτέρᾳ  τῶν   χειρῶν ὄπισθε τοῦ ἅρματος, ὁμοῦ
[6, 16]   τοῦ Δημητρίου, τῇ δὲ ἑτέρᾳ  τῶν   χειρῶν τὸν Φίλιππον στεφανοῦσα αὐτόν·
[6, 11]   ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ τὸν ἕτερον  τῶν   ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν παρ' αὑτόν.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/11/2006