Livre, Chap.
[6, 4]	Μουνοπάλης νικῶ δὶς Ὀλύμπια Πύθιά	τ'	ἄνδρας, Τρὶς Νεμέᾳ, τετράκις δ'
[6, 2]	ού τε Σικελιώ της, ού	τ'	εκ Ναυπά κτου, δηλό ς
[6, 19]	ἀνάθημα τόν τε θησαυρὸν καὶ	τὰ	ἀγάλματα εἶναι τὰ ἐν αὐτῷ,
[6, 24]	Ἡλίῳ πεποίηται καὶ Σελήνῃ λίθου	τὰ	ἀγάλματα· καὶ τῆς μὲν κέρατα
[6, 4]	τε ἕνεκα καὶ τῆς ἐς	τὰ	ἀγάλματα τοῦ Φειδίου σοφίας· ἐπεὶ
[6, 20]	ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστος	τὰ	ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί.
[6, 1]	τω λό γω τω ες	τὰ	αναθή ματα, τὸ μετὰ τουτο
[6, 23]	Ἀρτέμιδος Φιλομείρακος. (Ἐν δὲ Ἤλιδι	τὰ	ἄξια μνήμης γυμνάσιόν ἐστιν ἀρχαῖον,
[6, 17]	τοῦ ῥήτορος. (Ταῦτα μὲν δὴ	τὰ	ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ ποιουμένῳ τὴν ἔφοδον
[6, 18]	ἔχθρας. Ἄγαλμα Σωτάδους τοῦ Κρητός.	Τὰ	ἀρχαιότατα ἀθλητῶν ἀγάλματα. (Ἔστι δὲ
[6, 15]	δὲ οἱ Παλεῖς ἐκαλοῦντο Δουλιχιεῖς	τὰ	ἀρχαιότερα. Ἀνάκειται δὲ καὶ Ἀρχίδαμος
[6, 19]	Καρπίαν Ἰβήρων πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι	τὰ	ἀρχαιότερα Ταρτησσόν. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ
[6, 6]	ταῖς ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ	τὰ	αὐτὰ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν Ὀλυμπιάδα
[6, 10]	ὁ ἀνδριὰς ἀσπίδα τε κατὰ	τὰ	αὐτὰ ἔχων τοῖς ἐφ' ἡμῶν,
[6, 16]	τοῦ μὴ ἀγωνιστὴς γενέσθαι, κατὰ	τὰ	αὐτὰ Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο.
[6, 20]	Ταράξιππον. (Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ	τὰ	αὐτὰ νομίζουσιν ἐς τὸν Ταράξιππον,
[6, 19]	δὲ οὗτοι ἦσαν, οὐ κατὰ	τὰ	αὐτὰ παρίστατο ἅπασιν εἰκάζειν. (Ἐμὲ
[6, 6]	Λοκρίδος ἄχρι τοῦ Καικίνου κατὰ	τὰ	αὐτὰ τοῖς ἄλλοις τέττιξιν ᾄδουσι·
[6, 11]	θεσμοὺς γράψας φονικοὺς, ὑπερώρισε καὶ	τὰ	ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν τι ἐξ
[6, 18]	Φιλίππου, τέχνῃ περιῆλθε τοιᾷδε. (Λαμψακηνῶν	τὰ	βασιλέως τοῦ Περσῶν φρονησάντων, ἢ
[6, 10]	εἰκόνα ἀνέθηκεν ὁ Κλεοσθένης οὗτος.	Τὰ	γὰρ Μιλτιάδου τοῦ Ἀθηναίου καὶ
[6, 26]	διπλάσιον ἢ κανθάρων ὁ μέγιστος,	τὰ	δὲ ἄλλα εἴκασται τοῖς ἀράχναις,
[6, 3]	πείθεσθαι δὲ πᾶσιν οὐκέτι ἀνάγκη.	Τὰ	δὲ ἄλλα, ὁποῖα τὰ συμβάντα
[6, 18]	Λίβυος, εἴη παῖς ὁ Κρατισθένης.	Τὰ	δὲ ἀναθήματα αὐτῷ τὰ ἐς
[6, 19]	τῆς μάχης ἐποίησαν οἱ Μεγαρεῖς.	Τὰ	δὲ ἀναθήματα ἐκ παλαιοῦ σφᾶς
[6, 12]	Συρακουσίων μετὰ τὸν ἀδελφὸν Γέλωνα.	Τὰ	δὲ ἀναθήματα οὐχ Ἱέρων ἀπέστειλεν,
[6, 21]	χώρας, τὰ μὲν παρόντα Ἠλείοις,	τὰ	δὲ ἐξ ἀρχῆς οἱ αὐτοὶ
[6, 19]	οἱ ἐν τῇ Λοκρίδι ἠπείρῳ.	Τὰ	δὲ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι γράμματα
[6, 25]	ἔργον, Ἀφροδίτην δὲ Πάνδημον ὀνομάζουσι.	Τὰ	δὲ ἐπὶ τῇ χελώνῃ τε
[6, 6]	δὴ ἐμαχέσατο πρὸς τὸν Ἥρωα.	Τὰ	δὲ ἐς αὐτὸν εἶχεν οὕτως.
[6, 6]	δὴ ἐς τούτους εἶχεν οὕτω.	Τὰ	δὲ ἐς Εὔθυμον τὸν πύκτην,
[6, 8]	Ἀζᾶνος Μύρων τὴν εἰκόνα ἐποίησε.	Τὰ	δὲ ἐς Πρόμαχον τὸν Δρύωνος
[6, 9]	παῖδας πάλῃ Σπαρτιάτης Κρατῖνος ἐποίησε.	Τὰ	δὲ ἐς τὸ ἅρμα τὸ
[6, 7]	καὶ σὺν τῷ δικαίῳ δρᾶσαι.	(Τὰ	δὲ ἐς τοῦ Δωριέως τὴν
[6, 26]	ἐστιν ἐφ' ἡμῶν ὁ Λάρισος·	τὰ	δὲ ἔτι ἀρχαιότερα ἄκρα σφίσι
[6, 2]	εικό να ενταυθα έ στησε.	Τὰ	δε Ἠλεί ων ες τοὺ
[6, 18]	ἐς ἔδαφος τὴν πόλιν πᾶσαν,	τὰ	δὲ ἱερὰ τῶν θεῶν σφισιν
[6, 5]	βάθρῳ τοῦ ἀνδριάντος ἐν Ὀλυμπίᾳ,	τὰ	δὲ καὶ δηλούμενά ἐστιν ὑπὸ
[6, 2]	ν Ἰώ νων ά ριστοι,	τά	δε μὲ ν λέ γει
[6, 15]	Ἑρμοκράτης ὁ τοῦ Κλειτομάχου πατήρ.	Τὰ	δὲ οἱ ἐς δόξαν ἦν
[6, 10]	παρὰ τὸ ζυγόν, κατὰ μὲν	τὰ	δεξιὰ Κνακίας, ἐν δὲ τῇ
[6, 11]	προεδήλωσεν ὁ λόγος ἤδη μοι	τὰ	δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν, Εὔθυμόν τε
[6, 2]	εν ουδενὶ του τυρά ννου	τὰ	δωρα ηγού μενος, ανειπεν αυτὸ
[6, 26]	καὶ ξένοι κατώμνυντο ἔχειν κατὰ	τὰ	εἰρημένα· ἐπεὶ αὐτός γε οὐκ
[6, 24]	ἐπὶ τοιῷδε εἰκάζοι τις ἂν	τὰ	εἰρημένα· ῥόδον μὲν καὶ μυρσίνην
[6, 20]	ὕσπληγος. Βωμὸς δὲ ὠμῆς πλίνθου,	τὰ	ἐκτὸς κεκονιαμένος, ἐπὶ ἑκάστης Ὀλυμπιάδος
[6, 19]	θησαυρὸν καὶ τὰ ἀγάλματα εἶναι	τὰ	ἐν αὐτῷ, λέγει τὸ ἐπίγραμμα.
[6, 23]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ' Γυμνάσιον Ἤλιδος καὶ	τὰ	ἐν αὐτῷ μνμημνς ἄξια. Βουλευτήριον
[6, 18]	Ἀναξιμένους οἶδα εἰκόνα ἀνευρών, ὃς	τὰ	ἐν Ἕλλησιν ἀρχαῖα, καὶ ὅσα
[6, 24]	Κορυκαική. Εἰκὼν καὶ μνῆμα Πύρρωνος.	Τὰ	ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐπιφανέστατα. Σιληνοῦ
[6, 7]	μὲν τότε ἐκ Ῥόδου περὶ	τὰ	ἐντὸς Πελοποννήσου χωρία· συλληφθέντα δὲ
[6, 19]	Καὶ ἀσπίς ἐστιν ἐπίχαλκος γραφῇ	τὰ	ἐντὸς πεποικιλμένη, καὶ κράνος τε
[6, 24]	τοὺς κίονας, τῇ δὲ ἐς	τὰ	ἐπέκεινα τῆς ἀγορᾶς ἔχουσα· κατὰ
[6, 18]	αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς.	Τὰ	ἔπη δὲ τὰ ἐς Ἀλέξανδρον
[6, 21]	δὲ ὑπὸ τοῦ Οἰνομάου, κατὰ	τὰ	ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους
[6, 19]	δὲ Αὐτονόμου τῷ παιδί, φησι	τὰ	ἐπὶ τοῦ πόλου γράμματα. Αἱ
[6, 15]	εἰκὼν ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ	τὰ	ἐπὶ τῷ βάθρῳ γράμματα ἀμυδρὰ
[6, 22]	ὅτι οἱ τοῦ Πέλοπος ἀκόλουθοι	τὰ	ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ θεῷ
[6, 24]	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς ἀγορᾶς	τὰ	ἐπιφανέστατα ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα
[6, 5]	Δαρεῖος (ἐπυνθάνετο γὰρ τοῦ Πουλυδάμαντος	τὰ	ἔργα) πέμπων ἀγγέλους ὑπισχνούμενος δῶρα,
[6, 22]	τῆς ἐν τῇ Ἠλείᾳ δῆλα	τὰ	ἐρείπια κατὰ τὴν ἐξ Ὀλυμπίας
[6, 2]	καὶ ό τι Σά μιοι	τὰ	ες αθλητὰ ς καὶ επὶ
[6, 18]	ἐστιν εὑρηκώς. Τὰ ἔπη δὲ	τὰ	ἐς Ἀλέξανδρον οὔ μοι πιστά
[6, 9]	καὶ τοῖς πρότερον ἢ ἐγὼ	τὰ	ἐς αὐτὸ εἰρηκόσιν, οἳ Γέλωνος
[6, 9]	τε Κανάχου, καὶ οὐ πολὺ	τὰ	ἐς δόξαν ἐλασσούμενος. Ἐφ' ὅτῳ
[6, 13]	Ἀθηναίου Μύρωνος. (Ἐοικότα δὲ Χιόνιδι	τὰ	ἐς δόξαν καὶ ἀνὴρ Λύκιος
[6, 6]	ἐς τὰς νίκας αὐτῷ καὶ	τὰ	ἐς δόξαν ὑπάρχοντα τὴν ἄλλην.
[6, 24]	Χάρισιν ἱερὸν, καὶ ξόανα ἐπίχρυσα	τὰ	ἐς ἐσθῆτα, πρόσωπα δὲ καὶ
[6, 20]	τάφον ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ	τὰ	ἐς ἱππικήν (καὶ ὄνομα Ὠλένιον
[6, 18]	Κρατισθένης. Τὰ δὲ ἀναθήματα αὐτῷ	τὰ	ἐς Ὀλυμπίαν ἐστὶ τοῦ Ῥηγίνου
[6, 4]	εἴπερ τις καὶ ἄλλος ἀγαθὸς	τὰ	ἐς πλαστικήν. Διδαχθῆναι δὲ παρὰ
[6, 6]	οὔ με εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν	τὰ	ἐς τὰς νίκας αὐτῷ καὶ
[6, 12]	ταῖς μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ	τὰ	ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα·
[6, 17]	ἐν Θεσσαλίᾳ τυραννήσας, Πολυκράτους, οὐ	τὰ	ἔσχατα ἐνεγκαμένου διδασκαλείου τοῦ Ἀθήνῃσι,
[6, 26]	ταὐτὰ ἔχει τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα	τὰ	ζῷα τρέφουσιν οἱ Σῆρες οἴκους
[6, 22]	τὴν Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ	τὰ	ἤδη λελεγμένα μοι Μεγαρεὺς ἀνὴρ
[6, 20]	δὲ ὄρος τὸ Κρόνιον κατὰ	τὰ	ἤδη λελεγμένα μοι παρὰ τὴν
[6, 13]	μὴν τῷ γε ἐπιγράμματι καὶ	τὰ	Ἠλείων ἐς τοὺς Ὀλυμπιονίκας ὁμολογεῖ
[6, 17]	ἔφοδον ἐν τῇ Ἄλτει κατὰ	τὰ	ἡμῖν εἰρημένα. Εἰ δὲ ἀπὸ
[6, 5]	ἐς τὸ τόλμημα φιλοτιμίᾳ πρὸς	τὰ	Ἡρακλέους ἔργα, ὅτι καὶ Ἡρακλέα
[6, 12]	ἄρτι ἐς τὸν πόλεμον, ἑλέσθαι	τὰ	Καρχηδονίων ἤρεσε. Μετὰ δὲ οὐ
[6, 7]	Ῥοδίου καί τῶν ἀπ' ἐκείνου.	Τὰ	κατά Δωριέα τὸν Διαγόρου. Ἀθλητῶν
[6, 9]	ἀνδριάντες. Γέλωνος τοῦ Γελώου ἅρμα.	Τὰ	κατὰ Κλεομήδην. (Θεογνήτῳ δὲ Αἰγινήτῃ
[6, 8]	μεταβληθεὶς ἐξ ἀνδρὸς εἰς λύκον.	Τὰ	κατὰ τὴν Τιμάνθους τελευτήν. Τά
[6, 8]	Τὰ κατὰ τὴν Τιμάνθους τελευτήν.	Τά	κατά Τιμασίθειον. (Σωκράτους δὲ Πελληνέως
[6, 20]	δὲ ἐν αὐταῖς οἰκήματα. Ταῦτα	τὰ	κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ
[6, 7]	ἁπάντων ἀνὴρ εἷς φρονήσας οὗτος	τὰ	Λακεδαιμονίων φαίνεται, ὥστε καὶ ἐναυμάχησεν
[6, 19]	Ἐνδυμίων· πλὴν δὲ ἐσθῆτός ἐστι	τὰ	λοιπὰ καὶ τῷ Ἐνδυμίωνι ἐλέφαντος.
[6, 23]	(Ἐκ δὲ τοῦ γυμνασίου πρὸς	τὰ	λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς τε
[6, 6]	ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς	τὰ	μάλιστα ἄξιος. (Ἐπανήκων δὲ ἐς
[6, 18]	τὰ πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ	τὰ	μάλιστα θυμῷ χρώμενον, Ἀλέξανδρον τὸν
[6, 7]	τούτοις. Γνάθωνα δὲ καὶ ἐς	τὰ	μάλιστα, ὅτε ἐνίκησεν, εἶναι νέον,
[6, 6]	καὶ τὸ εἶδος ἅπαν ἐς	τὰ	μάλιστα φοβερός, λύκου δὲ ἀμπίσχετο
[6, 18]	αὐτοὺς τῇ ὀργῇ, κακῶν ἠπείλει	τὰ	μέγιστα ἐργάσασθαι. Οἱ δὲ ἅτε
[6, 6]	τῷ γυμνασίῳ τῷ ἐν Ὀλυμπίᾳ.	(Τὰ	μὲν δὴ ἐς τούτους εἶχεν
[6, 5]	Ἔργων δὲ τῶν κατειλεγμένων οἱ	τὰ	μὲν ἐπὶ τῷ βάθρῳ τοῦ
[6, 21]	δὲ πρὸς Ἀρκάδας τῆς χώρας,	τὰ	μὲν παρόντα Ἠλείοις, τὰ δὲ
[6, 6]	ἐσελθὼν θεάσασθαι. Ὡς δὲ εἶδε,	τὰ	μὲν πρῶτα ἐς οἶκτον, δεύτερα
[6, 13]	δύο ὁ στεφανούμενος ἀναιρήσεται νίκας.	Τὰ	μέντοι ἐπιφανέστατα ἐς δρόμον Λεωνίδᾳ
[6, 10]	αὐτὸς ἐπὶ τοῖς ἅρμασιν Εὐαγόρας·	τὰ	Μιλτιάδου δέ, ὁποῖα ἐς Ὀλυμπίαν
[6, 3]	τῷ Ὕσμωνι κατασκῆψαι ῥεῦμα ἐς	τὰ	νεῦρα, καὶ αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ
[6, 9]	τὴν κιβωτὸν πειρώμενοι. Τέλος δὲ	τὰ	ξύλα τῆς κιβωτοῦ καταρρήξαντες, ὡς
[6, 13]	νήσου. Τὸν δὲ καιρὸν, ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα τὸν δῆμον (Παρὰ δὲ
[6, 20]	αὐταῖς οἰκήματα. Ταῦτα τὰ κληρωτὰ	τὰ	οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντες ἐς
[6, 20]	καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ	τὰ	Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν
[6, 22]	προσχώρων ἀθροίσαντες, ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων	τὰ	Ὀλύμπια. (Ταύτας τὰς ὀλυμπιάδας καὶ
[6, 6]	ἔπειτα φιλοτιμίαν, τῶν νικησάντων Ὀλυμπίασι	τὰ	ὀνόματα ἀναγράψας ἐν τῷ γυμνασίῳ
[6, 8]	δὲ Ἑλλανοδίκης, ἔγραψε καὶ οὗτος	τὰ	ὀνόματα ἐν Ὀλυμπίᾳ τῶν νενικηκότων.
[6, 10]	(Ἐπιγέγραπται δὲ καὶ τῶν ἵππων	τὰ	ὀνόματα, Φοῖνιξ καὶ Κόραξ· ἑκατέρωθεν
[6, 20]	μαντείας κομίσαι φασὶ τῆς Ἱπποδαμείας	τὰ	ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ. (Ἔστι δὲ
[6, 21]	Κυδωνίας ναός. Οὗτος μὲν οὐ	τὰ	πάντα ἐστὶ σῶς, βωμὸς δὲ
[6, 18]	ἐς μνήμην. Βασιλέα γὰρ οὐ	τὰ	πάντα ἤπιον, ἀλλὰ καὶ τὰ
[6, 22]	ὑπῆρχεν ἐξ ἀρχῆς ἐς Λετριναίους)	τὰ	παρὰ σφίσιν Ἀρτέμιδι ἐς τιμὴν
[6, 6]	ἔθος ἐποιεῖτο τῷ δαίμονι) πυνθάνεται	τὰ	παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν τε
[6, 22]	ἐστιν ἐν αὐτῷ χαλκῆ: ὀστᾶ	τὰ	Πέλοπος ἐν τῇ κιβωτῷ φυλάσσουσι.
[6, 14]	ἀθλητῶν. Ἀνδριὰς Μίλωνος τοῦ Κροτωνιάτου.	Τά	περὶ τῆς ἰσχύος τε καὶ
[6, 14]	τις ξένων ἢ καὶ ἄλλως	τὰ	πολεμικὰ ἀγαθὸς ὁ Πύθης ἔοικε.
[6, 24]	οἱ κίονες. Ἐν ταύτῃ διημερεύουσι	τὰ	πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι· (ποιοῦνται δὲ
[6, 12]	ἐστί. Καί μοι τοῦ λόγου	τὰ	πρότερα οὔτε τῶν ἐς Ἄρατον,
[6, 20]	ἐπὶ τῷ βωμῷ χαλκοῦς κεῖται,	τὰ	πτερὰ ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων. Ἀνακινεῖ
[6, 12]	πολὺ δυνάμει τε εἶναι νομίζων	τὰ	Ῥωμαίων ἐχυρώτερα καὶ βεβαιότερα ἅμα
[6, 2]	ειργά σατο καὶ τω παιδὶ	τὰ	ς εικό νας Δαί δαλος
[6, 1]	κατειλεγμέ νων ειργά σατο Αλυπος	τὰ	ς εικό νας Σικυώ νιος,
[6, 5]	τῷ Ξέρξου, τὰς ἀγούσας καμήλους	τὰ	σιτία ἐλυμήναντο. (Οὗτοι πολλάκις οἱ
[6, 3]	ἀνάγκη. Τὰ δὲ ἄλλα, ὁποῖα	τὰ	συμβάντα ἦν ἐς τὸν Οἰβώταν,
[6, 9]	Δελφοὺς ἐρησομένους, ὁποῖα ἐς Κλεομήδην	τὰ	συμβάντα ἦν. (Τούτοις χρῆσαι τὴν
[6, 26]	βάθρου. (Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα	τά	τε ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς
[6, 20]	ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή,	τά	τε δὴ ἅρματα καταγνύουσιν ὡς
[6, 26]	ἐπιβάλλουσιν. Ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν	τά	τε (σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι,
[6, 14]	ἄγουσιν, ἐς τοσοῦτο ἄρα αὐτῷ	τὰ	τῆς ῥώμης ἐπηύξητο, ὡς κρατῆσαι
[6, 2]	ν δημον έ χει νενικηκό	τα.	(Του δὲ Λί χα πλησί
[6, 3]	ὡσαύτως οἱ πάντες ἄνθρωποι θεραπεύουσι	τὰ	ὑπερέχοντα τῇ ἰσχύι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[6, 3]	Μήδοις. Ἐμοὶ μὲν οὖν λέγειν	τὰ	ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενα ἀνάγκη, πείθεσθαι
[6, 6]	τὴν καλλίστην. (Τοῖς μὲν δὴ	τὰ	ὑπὸ τοῦ θεοῦ προστεταγμένα ὑπουργοῦσι
[6, 5]	ἀπέδοτο καὶ παῖδας, μισθὸν εἶναι	τὰ	χρήματα τοῖς ξένοις. (Αὕτη Σκοτουσσαίοις
[6, 11]	λέγοντες ὡς καὶ ποιήσασιν αὐτοῖς	τὰ	χρησθέντα διαμένοι τὸ ἐκ τῶν
[6, 16]	Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο. Καὶ	τάδε	ἄλλα φησὶ τὸ ἐς αὐτὸν
[6, 5]	γεγόνασιν ἐπιφανεῖς νῖκαι· Πουλυδάμαντι δὲ	τάδε	ἀλλοῖα παρὰ τοὺς ἐπὶ τῷ
[6, 21]	αὐτοὶ Πισαίοις καθεστήκεσαν ἔχοντες κατὰ	τάδε.	Διαβάντων δὲ ποταμὸν Ἐρύμανθον κατὰ
[6, 3]	ἐπίγραμμα τὸ ἐπ' αὐτῷ καὶ	τάδε	ἐπιλέγει, τῆς ἵππου τε Ἠλείοις
[6, 10]	δὴ οὕτως· Εὐτελίδας καὶ Χρυσόθεμις	τάδε	ἔργα τέλεσσαν Ἀργεῖοι, τέχναν εἰδότες
[6, 16]	Ἐπὶ δὲ τῷ Πυττάλῳ καὶ	τάδε	ἔτι λέγουσιν, ὡς γενομένης πρὸς
[6, 3]	δὲ ἐπὶ τῷ Εὐπολέμῳ καὶ	τάδε·	ὡς ἐφεστήκοιεν τρεῖς ἐπὶ τοῦ
[6, 2]	σαντα ανέ δησεν αυτὸ ς	ταινί	α· καὶ επὶ τού τω
[6, 1]	τὸ δὲ αιτει τὴ ν	ταινί	αν. Ἐνί κησε δὲ ο
[6, 1]	έ χει οι τη δεξια	ταινί	αν. (Παρὰ δὲ αυτω παιδί
[6, 4]	(Ὁ δὲ παῖς ὁ ἀναδούμενος	ταινίᾳ	τὴν κεφαλὴν, ἐπεισήχθω μοι καὶ
[6, 14]	κατὰ ταὐτὰ δὴ καὶ εἰ	ταινίαν	περιθεῖτο ἢ στέφανον· κατέχων δὲ
[6, 20]	μιᾶς Ἱπποδαμείας ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ,	ταινίαν	τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν
[6, 20]	συμμαχήσοντα Ἠλείοις. Οἱ δὲ ἐν	ταῖς	ἀρχαῖς (πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον
[6, 20]	ἅπαξ κατὰ ἔτος ἕκαστον ἔστι	ταῖς	γυναιξὶν ἔσοδος, αἳ θύουσι τῇ
[6, 24]	δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ	ταῖς	γυναιξὶν οἴκημα ταῖς ἑκκαίδεκα καλουμέναις,
[6, 18]	τοὺς Ἑλλήνων, ἦ μὴν αὐτοῦ	ταῖς	δεήσεσιν ὁπόσα ἐστὶν ἐναντία ἐργάσασθαι.
[6, 17]	ἐν δὲ Ἰσθμῷ μία ἐπὶ	ταῖς	δέκα. (Πτολεμαῖον δὲ τὸν Πτολεμαίου
[6, 23]	ἐς Ἠλείους Ὀλυμπιὰς ἑβδόμη πρὸς	ταῖς	δέκα τε καὶ διακοσίαις. (Ἐν
[6, 14]	Ἀριστοφῶντα ἀνάκειται) ὀγδόῃ μὲν πρὸς	ταῖς	ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ τε ἔδοξεν
[6, 6]	ἐν Ὀλυμπίᾳ νίκην τετάρτῃ πρὸς	ταῖς	ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδι, οὐ κατὰ τὰ
[6, 6]	χρήματα. Ἕκτῃ δὲ ὀλυμπιάδι ἐπὶ	ταῖς	ἑβδομήκοντα, τὸ μὲν τῷ θεῷ
[6, 12]	δευτέρῳ τῆς (ἕκτης) ὀλυμπιάδος ἐπὶ	ταῖς	εἴκοσι καὶ ἑκατόν, ἣν Κυρηναῖος
[6, 1]	τει δευτέ ρα πρὸ ς	ταις	εκατό ν. (Ἀπὸ τού του
[6, 5]	ἄρχοντος, δευτέρᾳ δὲ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ	ταῖς	ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριος ἐνίκα
[6, 4]	Τὴν τετάρτην δὲ Ὀλυμπιάδα ἐπὶ	ταῖς	ἑκατόν (πρώτην γὰρ δὴ ἐνίκησεν
[6, 24]	ἀγορᾷ καὶ ταῖς γυναιξὶν οἴκημα	ταῖς	ἑκκαίδεκα καλουμέναις, ἔνθα τὸν πέπλον
[6, 18]	Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς καταγωνισαμένου μιᾷ πρὸς	ταῖς	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι. Αὗται κεῖνται μὲν
[6, 10]	νῖκαι· Δαμαρέτῳ μὲν πέμπτῃ ἐπὶ	ταῖς	ἑξήκοντα ὀλυμπιάδι, ὅτε ἐνομίσθη πρῶτον
[6, 26]	ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην ᾖ,	ταῖς	θύραις τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν. Ἐς
[6, 21]	τῶν ἄλλων, ὀνόματα δὲ αὐτοῦ	ταῖς	ἵπποις Παρθενίαν τε εἶναι καὶ
[6, 12]	Πόλεων γὰρ τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ	ταῖς	μὲν ἐπειλημμέναις δόξης οὐδὲ τὰ
[6, 6]	δὲ καὶ ἐς Τεμέσαν ὁμοῦ	ταῖς	ναυσί· μεθυσθέντα οὖν ἐνταῦθα ἕνα
[6, 19]	τὸ ἀρχαῖον. Ὁ δὲ ὅρμος	ταῖς	ναυσὶ χειροποίητος καὶ Ἀδριανοῦ βασιλέως
[6, 14]	δύο ἐγένοντο πεντάθλου, καὶ ἴσαι	ταῖς	νίκαις αἱ εἰκόνες. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ'
[6, 3]	καί οἱ καὶ ἀνδριάντες ἴσοι	ταῖς	νίκαις εἰσὶν ἐν Ὀλυμπίᾳ. Παιδὶ
[6, 7]	ἀναγορευθῆναι τὸν μὲν ἐνάτῃ πρὸς	ταῖς	ὀγδοήκοντα ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ
[6, 1]	νος τε αυτης, καὶ επὶ	ταις	Ὀλυμπικαις νί καις, πρό τερον
[6, 18]	πυγμῇ τὴν ἐνάτην ὀλυμπιάδα ἐπὶ	ταῖς	πεντήκοντα· καὶ Ὀπουντίου Ῥηξιβίου παγκρατιαστὰς
[6, 23]	ἐπὶ δὲ ἱμάντων τῶν μαλακωτέρων	ταῖς	πληγαῖς. Ἀνάκειται δὲ καὶ τῶν
[6, 15]	(Παγκρατίου μὲν οὖν μιᾷ πρὸς	ταῖς>	τεσσαράκοντα καὶ ἑκατὸν Ὀλυμπιάσιν ἔφθανεν
[6, 22]	Ὀλυμπιάδων γράφουσιν. Ὀγδόῃ δὲ ἐπὶ	ταῖς	τεσσαράκοντα Ὀλυμπιάδι Δαμοφῶν ὁ Πανταλέοντος
[6, 13]	ἔσχεν. Ὅτι δὲ ἐν δύο	ταῖς	ὑστέραις ἐς χάριν τὴν Ἱέρωνος
[6, 25]	ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ ἑτέρῳ, καὶ	ταῖς	χερσὶν ἀμφοτέραις ἐπὶ δόρατι ἠρεισμένος·
[6, 15]	ἄνευ μεγάλων πόνων καὶ ἰσχυρᾶς	ταλαιπωρίας	ἐγένοντο αἱ νῖκαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤΙΓΜΑ'
[6, 19]	τὸν σταθμόν, ὅτι πεντακόσια εἴη	τάλαντα,	ἐς δὲ τοὺς ἀναθέντας, Μύρωνα
[6, 6]	ἱερὰν ἐς τὸν θεὸν ζημίαν,	τάλαντον	δὲ βλάβης τῆς ἐς Εὔθυμον,
[6, 6]	ἐπιβάλλουσιν οἱ Ἑλλανοδίκαι τῷ Θεαγένει	τάλαντον	μὲν ἱερὰν ἐς τὸν θεὸν
[6, 7]	ἀθληταῖς σιτία τυρὸν ἐκ τῶν	ταλάρων	εἶναι. Τούτου μὲν δὴ Πυθαγόρας
[6, 6]	δεῖμα ἀπὸ τοῦ δαίμονος ἐς	τἄλλα	ἦν οὐδέν. Εὔθυμος δὲ (ἀφίκετο
[6, 8]	δὴ οὕτως· Υἱὸς Δινύτα Δάμαρχος	τάνδ'	ἀνέθηκεν Εἰκόν' ἀπ' Ἀρκαδίας Παρράσιος
[6, 20]	ὕσπληγες αἱ ἐν τῇ δευτέρᾳ	τάξει·	διὰ πάντων τε κατὰ τὸν
[6, 13]	οἳ δ' ἂν ἐν ἑκάστῃ	τάξει	κρατήσωσιν, ὑπὲρ αὐτῶν αὖθις θέουσι
[6, 20]	τοὺς εἰληχότας ἑστάναι τὴν δευτέραν	τάξιν,	καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγες
[6, 14]	ἴσμεν. Ἄνοχος δὲ ὁ Ἀδαμάτα	Ταραντῖνος,	σταδίου λαβὼν καὶ διαύλου νίκην,
[6, 10]	Ἴκκος δὲ ὁ Νικολαί̈ δα	Ταραντῖνος	τόν τε Ὀλυμπικὸν στέφανον ἔσχεν
[6, 3]	Πύρρου δὲ τοῦ Αἰακίδου καὶ	Ταραντίνων	ἐς τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον
[6, 20]	ὁ καλούμενος Ταράξιππος. Ἕτεροι ἑτέρωθι	Ταράξιπποι.	Ἱππδαμείας εἰκών. (Τὸ δὲ ὄρος
[6, 20]	τὰ αὐτὰ νομίζουσιν ἐς τὸν	Ταράξιππον,	ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι τάφον
[6, 20]	γενέσθαι σφίσιν ἵλεων εὔχονται τὸν	Ταράξιππον.	(Ἕλληνες δὲ οὐ κατὰ τὰ
[6, 20]	τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι τὸν	Ταράξιππον·	καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι
[6, 20]	φόνῳ μήνιμα ἰώμενος καὶ ἐπονομάσαι	Ταράξιππον,	ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ
[6, 20]	(Ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἰσθμῷ	Ταράξιππος	Γλαῦκος ὁ Σισύφου. Γενέσθαι δὲ
[6, 20]	Ἄφεσιν μηχανησάμενος. Βωμὸς ὁ καλούμενος	Ταράξιππος.	Ἕτεροι ἑτέρωθι Ταράξιπποι. Ἱππδαμείας εἰκών.
[6, 20]	Ἀλλὰ γὰρ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ	Ταράξιππος	πολὺ δή τι ὑπερηρκώς ἐστιν
[6, 20]	τὸ τῶν ἵππων δεῖμα ὁ	Ταράξιππος.	Σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦς ἐστι·
[6, 20]	ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε,	ταράσσεσθαι	δὲ καὶ ὕστερον τοῖς πᾶσι
[6, 20]	καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει	ταραχή,	τά τε δὴ ἅρματα καταγνύουσιν
[6, 20]	παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν·	ταραχθεῖσι	δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι τοῖς
[6, 20]	Ταράξιππον· καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου	ταραχθῆναι	μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι
[6, 19]	Ἄλτει θησαυροί. Σινυνωνίων θησαυρός. Περὶ	Ταρτησοῦ	ποταμοῦ καὶ πόλεως. Θησαυρὸς Καρχηδονίων.
[6, 19]	τῷ Ἠλείων ἐστίν, οὐκ οἶδα.	(Ταρτήσσιον	δὲ εἶναι ποταμὸν ἐν χώρᾳ
[6, 19]	ἑώρων εἰργασμένους· εἰ δὲ καὶ	Ταρτήσσιος	χαλκὸς λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστίν,
[6, 19]	πόλιν καλεῖσθαι νομίζουσι τὰ ἀρχαιότερα	Ταρτησσόν.	(Ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ ἐπιγράμματα ἐπὶ
[6, 5]	στρατῷ ποτε ἐπιθέμενοι τῷ Ξέρξου,	τὰς	ἀγούσας καμήλους τὰ σιτία ἐλυμήναντο.
[6, 12]	ἐς τοὺς οἰκιστάς ἐστιν ἄγνωστα·	τὰς	δὲ ἐξ ἀρχῆς τε ὑπὸ
[6, 8]	πυγμῇ καὶ οὗτος ἀναγορευθεὶς παίδων.	Τὰς	δέ σφισιν εἰκόνας, τὴν μὲν
[6, 10]	παλαίσαντος τὸν ποιήσαντα οὐκ ἴσμεν·	τὰς	δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ
[6, 16]	πάλης τε ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ	τὰς	δύο Πυθικὰς ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός
[6, 9]	ἐστι τῆς νίκης τρίτη πρὸς	τὰς	ἑβδομήκοντα ὀλυμπιάδας. (Γέλων δὲ ὁ
[6, 17]	Φιλίνου τοῦ Ἡγεπόλιδος Κῴου ἀνέθεσαν	τὰς	εἰκόνας αἱ πόλεις, Κλαζομένιοι μὲν,
[6, 12]	Συρακούσιος. (Μετὰ δὲ τοῦ Ἱέρωνος	τὰς	εἰκόνας Ἀρεὺς ὁ Ἀκροτάτου Λακεδαιμονίων
[6, 7]	ἐπὶ τῶν Ῥοδίων ἀθλητῶν ἀφίξῃ	τὰς	εἰκόνας, Διαγόραν καὶ τὸ ἐκείνου
[6, 14]	τὸ ἆσθμα, καὶ ἐμπιπλὰς αἵματος	τὰς	ἐν τῇ κεφαλῇ φλέβας, διερρήγνυεν
[6, 19]	παρὰ τὰς Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν	τὰς	ἐν τῷ Ἡραίῳ. (Τοῦ θησαυροῦ
[6, 26]	Οἱ μίτοι δέ, ἀφ' ὧν	τὰς	ἐσθῆτας ποιοῦσιν οἱ Σῆρες, ἀπὸ
[6, 19]	τῷ Ἡρακλεῖ σύμμαχος· αὕτη παρὰ	τὰς	Ἑσπερίδας ἀνάκειται νῦν τὰς ἐν
[6, 14]	ἐνίκησε. Πυθόκριτος δὲ ὁ Σικυώνιος	τὰς	ἐφεξῆς τούτων πυθιάδας ἕξ, μόνος
[6, 21]	ἐρείπια οἰκοδομημάτων, ἔνθα τῷ Οἰνομάῳ	τὰς	ἵππους αὐλίζεσθαι λέγουσιν. Ὅροι δὲ
[6, 20]	δὲ καὶ ὕστερον τοῖς πᾶσι	τὰς	ἵππους. Ἠξίου δὲ οὗτος Αἰγύπτιος,
[6, 21]	Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ ἐπικατασφάξαι μὲν	τὰς	ἵππους τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι
[6, 24]	ἀγορὰ τοῖς Ἠλείοις οὐ κατὰ	τὰς	Ἰώνων, καὶ ὅσαι πρὸς Ἰωνίᾳ
[6, 21]	τοῦ Οἰνομάου, κατὰ τὰ ἔπη	τὰς	μεγάλας Ἠοίας, Ἀλκάθους ὁ Πορθάονος,
[6, 6]	εἰκὸς ὑπερβαίνειν ἦν τὰ ἐς	τὰς	νίκας αὐτῷ καὶ τὰ ἐς
[6, 13]	στήλη λέγουσα τοῦ Λακεδαιμονίου Χιόνιδος	τὰς	νίκας. Εὐηθείας μὲν δὴ μετέχουσι
[6, 22]	ἀλγημάτων παντοίων ἰάματα. Καλεῖσθαι δὲ	τὰς	νύμφας ἀπὸ Ἴωνος λέγουσι τοῦ
[6, 7]	Νεμείων δὲ ἀποδέουσαι μιᾶς ἐς	τὰς	ὀκτώ· λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 22]	ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια. (Ταύτας	τὰς	ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς τὴν
[6, 20]	ἐς τὰς τοῦ τείχους οἰκοδομίας	τὰς	πέτρας. Ὁ δὲ πιθανώτατος (ἐμοὶ
[6, 18]	ὄνομα τῷ βιβλίῳ, διέπεμπεν ἐς	τὰς	πόλεις. Καὶ αὐτός τε συγγεγραφὼς
[6, 26]	εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι	τὰς	προσεχεῖς αὐτῇ νέμονται νήσους, Ἄβασαν
[6, 20]	τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι ἐς	τὰς	τοῦ τείχους οἰκοδομίας τὰς πέτρας.
[6, 19]	πρόσωπον καὶ ἄκρους πόδας καὶ	τὰς	χεῖρας ἐλέφαντος εἰργασμένος. (Ἐν δὲ
[6, 14]	ὑπὸ φρονήματος ὁ Μίλων καθίησι	τὰς	χεῖρας ἐς τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί
[6, 5]	καταμεῖναι τῷ Πουλυδάμαντι, καὶ ἀνέσχε	τὰς	χεῖρας ὡς ἐπιπίπτοντι ἀνθέξων τῷ
[6, 5]	τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν ποδῶν,	τὰς	χηλὰς κατεῖχεν ἄκρας, καὶ πηδῶντα
[6, 5]	ἀπέφυγεν ἀφεὶς ταύτῃ τῷ Πουλυδάμαντι	τὰς	χηλάς. Λέγεται δὲ καὶ ὡς
[6, 13]	τοῦ λόγου. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Στήλη	τὰς	Χιόνιδος τοῦ Λακεδαιμονίου νίκας μηνύουσα.
[6, 2]	διετέ θησαν πά ντων φιλοτιμό	τατα	Ἑλλή νων πρὸ ς ί
[6, 5]	βοῶν, τὸν μέγιστον καὶ ἀγριώτατον	ταῦρον	λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν ὄπισθεν
[6, 5]	ἀνίει, πρίν γε δὴ ὁ	ταῦρος	ὀψέ ποτε καὶ ἐς ἅπαν
[6, 9]	τὴν πάλην, καὶ ὡς ἐοικὸς	Ταυροσθένει	φάσμα ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας
[6, 9]	ἐξ Ἄργους. Λέγεται δὲ, ὡς	Ταυροσθένην	καταπαλαίσειεν ὁ Χείμων τὸν Αἰγινήτην,
[6, 9]	Χείμων τὸν Αἰγινήτην, καὶ ὡς	Ταυροσθένης	τῇ Ὀλυμπιάδι τῇ ἐφεξῆς καταβάλοι
[6, 1]	νασι δέ σφισιν ου κατὰ	ταυτὰ	αι νικαι, αλλὰ τω μὲ
[6, 25]	χειρῶν τε ἄκρων καὶ ποδῶν·	ταῦτα	δέ οἵ ἐστι λίθου λευκοῦ.
[6, 18]	θεῶν σφισιν ἐμπρῆσαι. Ὁ μὲν	ταῦτα	ἔλεγεν, Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε πρὸς
[6, 26]	τοῦ ἱεροῦ. Εἰ πιστεύειν χρὴ	ταῦτα	Ἕλλησιν, ἀποδέχοιτο ἄν τις τῷ
[6, 26]	εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας.	Ταῦτα	Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες,
[6, 19]	τὸν δράκοντα· κέδρου μὲν καὶ	ταῦτα,	Θεοκλέους δὲ ἔργα τοῦ Ἡγύλου·
[6, 10]	καὶ κνημῖδας ἐπὶ τοῖς ποσί.	Ταῦτα	μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό
[6, 6]	Λύκβαντα ἐπὶ τῇ γραφῇ γράμματα.	Ταῦτα	μὲν δὴ ἐς τοσοῦτο εἰρήσθω.
[6, 4]	Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν τάφου.	(Ταῦτα	μὲν δὴ καὶ ἐν τοῖς
[6, 26]	δὲ ἀναμεμιγμένους Ἰνδοῖς φασὶν εἶναι.	(Ταῦτα	μὲν δὴ οὕτω λέγεται. Ἀνδρὶ
[6, 13]	ἡ νίκη τῶν Φειδώλα παίδων.	(Ταῦτα	μὲν δὴ οὕτως ἔχοντα ἴστω
[6, 17]	Ἑρμησιάνακτος. Ἐπεράστου. Γοργίου τοῦ ῥήτορος.	(Ταῦτα	μὲν δὴ τὰ ἀξιολογώτατα ἀνδρὶ
[6, 3]	Ἐφέσῳ παρὰ τῇ Ἐφεσίᾳ θεῷ.	Ταῦτα	μέν ἐστιν ἔχοντα οὕτω τὸν
[6, 26]	κατὰ ταὐτὰ ἔχει τοῖς ἀράχναις.	Ταῦτα	τὰ ζῷα τρέφουσιν οἱ Σῆρες
[6, 20]	ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖς οἰκήματα.	Ταῦτα	τὰ κληρωτὰ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν
[6, 8]	παγκρατιαστὴν Πελληνέα προσέσται μοι καὶ	ταῦτα	τῷ ἐς Ἀχαιοὺς λόγῳ. (Προμάχου
[6, 14]	(Περιέδει τῷ μετώπῳ χορδὴν κατὰ	ταὐτὰ	δὴ καὶ εἰ ταινίαν περιθεῖτο
[6, 9]	ἅρμα τὸ Γέλωνος οὐ κατὰ	ταὐτὰ	δοξάζειν ἐμοί τε παρίστατο καὶ
[6, 15]	οὗτος καὶ Συρακουσῶν εἴη κατὰ	ταὐτὰ	ἐκείνῳ τύραννος. (Ἀνέθεσαν δὲ καὶ
[6, 26]	καὶ πόδας ἀριθμὸν ὀκτὼ κατὰ	ταὐτὰ	ἔχει τοῖς ἀράχναις. Ταῦτα τὰ
[6, 23]	ὃν Ἠλεῖοι καὶ Ἀθηναῖοι κατὰ	ταὐτὰ	Ἠλείοις Ἀντέρωτα ὀνομάζουσι, Δήμητρός τε
[6, 3]	δῆλα ὡς καὶ οὗτος κατὰ	ταὐτὰ	Ἠλείοις τοῖς ἄλλοις εἴργετο. (Λέγεται
[6, 20]	ἡ ἀπ' αὐτῆς αὐγὴ κατὰ	ταὐτὰ	καὶ εἰ πῦρ, ἐνεποίει φόβον
[6, 21]	τῷ Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ	ταύταις	ταφῆναι) καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ
[6, 20]	χαλῶσιν ὕσπληγες, καὶ οἱ κατὰ	ταύτας	ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι· θέοντές
[6, 22]	ἐποίησαν ἀντὶ Ἠλείων τὰ Ὀλύμπια.	(Ταύτας	τὰς ὀλυμπιάδας καὶ ἐπ' αὐταῖς
[6, 18]	καὶ ἦν, ἀνερρήθη· τῇ ἐπὶ	ταύτῃ	δὲ λαβὼν χρήματα παρὰ τοῦ
[6, 24]	μοίρας τρεῖς οἱ κίονες. Ἐν	ταύτῃ	διημερεύουσι τὰ πολλὰ οἱ Ἑλλανοδίκαι·
[6, 22]	ἐπινίκια ἤγαγον παρὰ τῇ θεῷ	ταύτῃ	καὶ ὠρχήσαντο ἐπιχώριον τοῖς περὶ
[6, 21]	Λευκυανίτου πεποίηται, καὶ ποταμὸς παρέξεισι	ταύτῃ	Λευκυανίας· ἐκδίδωσι μὲν οὖν καὶ
[6, 11]	τὴν δὲ ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ	ταύτῃ	παγκρατιάζων ὁ Θεαγένης ἐκράτει. (Γεγόνασι
[6, 7]	τὴν εἰκόνα, τὴν δὲ ἐφεξῆς	ταύτῃ,	πένταθλον Ἠλεῖον Πυθοκλέα, Πολύκλειτός ἐστιν
[6, 26]	δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν οἱ	ταύτῃ	περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον
[6, 4]	τῇ Ἴδῃ, πρῶτος Αἰολέων τῶν	ταύτῃ,	στάδιον Ὀλυμπίασιν ἐνίκησεν ἐν παισίν.
[6, 7]	ὀλυμπιάδι, τὸν δὲ τῇ ἐφεξῆς	ταύτῃ	συνέβη τὸν Θέαντον· καί σφισιν
[6, 21]	γῆς ἔσῃ τῆς Πισαίας. (Ἐν	ταύτῃ	τῇ χώρᾳ λόφος ἐστὶν ἀνήκων
[6, 24]	οὐ κίονες, ἀλλὰ τοῖχος ὁ	ταύτῃ	τὸν ὄροφον ἀνέχων ἐστίν· ἀνάκεινται
[6, 24]	τοῦ Ἀχιλλέως τὸν τάφον· καὶ	ταύτῃ	τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι καθέστηκεν ἐς
[6, 5]	ἅπαν ἀφικόμενος βίας, ἀπέφυγεν ἀφεὶς	ταύτῃ	τῷ Πουλυδάμαντι τὰς χηλάς. Λέγεται
[6, 20]	Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητρος Χαμύνης, τιμὴν	ταύτην	ἄλλοτε (ἄλλη( ν) λαμβάνουσα παρὰ
[6, 13]	καὶ ἀναθεῖναί οἱ τὴν ἵππον	ταύτην	ἐφιᾶσιν. (Ἐγένετο δὲ καὶ τοῦ
[6, 22]	καὶ ἔπος ἐς τὴν Πύλον	ταύτην	ἔχειν τῶν Ὁμήρου, Γένος δ'
[6, 23]	τὴν πόλιν κατὰ τὴν ἀγυιὰν	ταύτην	καὶ ἐπακούσαντες ὁπόσα ἐβούλοντο, ἐπανίασιν
[6, 19]	Κορινθίων ἀναθεῖναι τὸν θησαυρὸν λέγουσα.	Ταύτην	Μεγαρεῦσιν ἡγοῦμαι τὴν νίκην Ἀθήνῃσιν
[6, 24]	τὸ μεταξὺ αὐτῶν ἀγυιὰ μία·	ταύτην	ὀνομάζουσι Κορκυραϊ κὴν οἱ Ἠλεῖοι.
[6, 4]	γὰρ δὴ ἐνίκησεν ὁ Σώστρατος	ταύτην)	οὐκ ἀναγράφουσιν οἱ Ἠλεῖοι, διότι
[6, 21]	Ἡρακλέους τὴν δίκην ἔσχε. (Κατὰ	ταύτην	τὴν ἐπώνυμον τοῦ λῃστοῦ δειράδα,
[6, 22]	ἐς Ἦλιν ἀπὸ τῆς Πύλου.	Ταύτην	τὴν Πύλον ᾤκισε μὲν κατὰ
[6, 24]	χαλεπῶς, ἅτε αὐτοσχεδίως οἰκοδομούμενοι. Κατὰ	ταύτην	τὴν στοὰν ἰόντι ἐς τὴν
[6, 13]	καὶ ἑξηκοστῇ, καὶ οὐ πέρα	ταύτης	ἐστὶν ἐν τοῖς Ἠλείων γράμμασιν
[6, 5]	Δάμων Θούριος ἐνίκα τὸ δεύτερον,	ταύτης	ἔτει δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ
[6, 8]	κρατήσειε καὶ ἅρματι ἐπὶ Ὀλυμπιάδος	ταύτης,	ἣ λόγῳ τῷ Ἠλείων ἐστὶ
[6, 19]	τῇ Θρᾳκίᾳ πρῶτος τῆς οἰκίας	ταύτης·	καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ κέρατί
[6, 9]	(Τῇ δὲ Ὀλυμπιάδι τῇ πρὸ	ταύτης	Κλεομήδην φασὶν Ἀστυπαλαιέα, ὡς Ἴκκῳ
[6, 22]	γὰρ δὴ διὰ τῆς χώρας	ταύτης	ὁ Ἀλφειός, ἐς δὲ ἄλλην
[6, 19]	αὐτῆς παρήκει τὸ Κρόνιον. Ἐπὶ	ταύτης	τῆς κρηπῖδός εἰσιν οἱ θησαυροί,
[6, 22]	εἶναι τὴν Ἐλάφιον, καὶ ὑπὸ	ταύτης	τραφῆναι τὴν Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων
[6, 21]	Μάρμακι, μεταδοῦναι μέντοι καὶ ταύταις	ταφῆναι)	καὶ ὄνομα Παρθενίας τῷ ποταμῷ
[6, 10]	πεφυκώς. Ἀποθανόντα δὲ οἱ Καρύστιοι	ταφῆναί	φασιν αὐτὸν ἐν νήσῳ καλουμένῃ
[6, 24]	τις ἂν μάλιστα ἐπὶ τοῖς	τάφοις	αὐτῶν. Ἐν γὰρ τῇ Ἑβραίων
[6, 20]	Ταράξιππον, ἀλλ' οἱ μὲν εἶναι	τάφον	ἀνδρὸς αὐτόχθονος καὶ ἀγαθοῦ τὰ
[6, 24]	δὲ ὑπὲρ τοῦ Ἀχιλλέως τὸν	τάφον·	καὶ ταύτῃ τοὺς Ἑλλανοδίκας ἰέναι
[6, 21]	ἐστὶ καὶ πρὸς τῷ ποταμῷ	τάφος	ἵππων τῶν Μάρμακος· Ἱπποδαμείας δὲ
[6, 21]	ὑψηλόν, τῶν μνηστήρων τῶν Ἱπποδαμείας	τάφος.	Οἰνόμαον μὲν οὖν ἐγγὺς ἀλλήλων
[6, 21]	δυσμάς. (Διαβάντων δὲ τὸν Κλάδεον	τάφος	τε Οἰνομάου, γῆς χῶμα περιῳκοδομημένον
[6, 22]	ὅσον τε στάδιον ἀπὸ τοῦ	τάφου	σημεῖά ἐστιν ἱεροῦ Κορδάκας ἐπίκλησιν
[6, 4]	ἐν Σπάρτῃ δῆλός ἐστιν ἁμαρτὼν	τάφου.	(Ταῦτα μὲν δὴ καὶ ἐν
[6, 9]	οὐχ οἷά τε ἦν συμβαλέσθαι·	τάχα	δ' ἂν Αἰγινήταις τισὶν ἐπιχώριος
[6, 20]	ἡ θεραπεύουσα τὸν Σωσίπολιν νόμῳ	τε	ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ
[6, 22]	ἐς Λετρίνους ἐλθεῖν, ὑπὸ αὐτῆς	τε	ἀγομένην τῆς Ἀρτέμιδος καὶ νυμφῶν,
[6, 18]	ἀνετέθησαν ἐς Ὀλυμπίαν εἰκόνας, Πραξιδάμαντός	τε	Αἰγινήτου νικήσαντος πυγμῇ τὴν ἐνάτην
[6, 2]	νί κην των ά λλων	τε	Ἀκαρνά νων καὶ των εξ
[6, 25]	ἐπίχρυσον, πλὴν προσώπου καὶ χειρῶν	τε	ἄκρων καὶ ποδῶν· ταῦτα δέ
[6, 26]	(Ἡ δὲ Ἠλεία χώρα τά	τε	ἄλλα ἐστὶν ἐς καρποὺς καὶ
[6, 6]	κατενεχθῆναί φασιν ὑπὸ ἀνέμων ἔς	τε	ἄλλας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ
[6, 7]	ἐκείνου γένος. Οἱ δὲ συνεχεῖς	τε	ἀλλήλοις καὶ ἐν κόσμῳ τοιῷδε
[6, 5]	οὗτος. Ἐς σπήλαιον γὰρ οἵ	τε	ἄλλοι τῶν συμποτῶν καὶ ὁ
[6, 4]	πορθμῷ Μεσσήνης· στεφανωθῆναι δὲ ὑπό	τε	Ἀμφικτυόνων καὶ δὶς ὑπὸ Ἠλείων,
[6, 15]	Χαρῖνος δὲ Ἠλεῖος ἐπὶ διαύλου	τε	ἀνάκειται καὶ ὅπλου νίκῃ. Παρὰ
[6, 11]	ἐννέα, καὶ Ἰσθμίων δέκα παγκρατίου	τε	ἀναμὶξ καὶ πυγμῆς. Ἐν Φθίᾳ
[6, 7]	γε πυκτεύων ὁ Ἀλκαίνετος ἔν	τε	ἀνδράσι καὶ πρότερον ἔτι ἐπεκράτησεν
[6, 14]	ἐξ αὐτῶν· Πυθοῖ δὲ ἔν	τε	ἀνδράσιν ἓξ, καὶ μία ἐνταῦθα
[6, 24]	Πύρρωνος τοῦ Πιστοκράτους εἰκών, σοφιστοῦ	τε	ἀνδρὸς καὶ ἐς βέβαιον ὁμολογίαν
[6, 6]	Ὀλυμπιάδι ἐθέλων τῇ αὐτῇ πυγμῆς	τε	ἀνελέσθαι καὶ παγκρατίου νίκας, ὑπερεβάλετο
[6, 16]	κρατήσαντα, καὶ Νελαί̈ δαν σταδίου	τε	ἀνελόμενον καὶ ὅπλου στέφανον, Ἠλείους
[6, 21]	ἀθλητῶν εἰσιν αἱ οἰκήσεις, ἐπί	τε	ἄνεμον τετραμμέναι Λίβα καὶ ἡλίου
[6, 15]	τὸν Θάσιον Θεαγένην ἐπὶ παγκρατίῳ	τε	ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ. (Παγκρατίου μὲν
[6, 5]	καὶ ἐκκλησία τηνικαῦτα οὖσα) τούτους	τε	ἅπαντας κατηκόντισε, πελτασταῖς ἐν κύκλῳ
[6, 24]	δὲ πεποίηται τῷ ἀρχαιοτέρῳ, στοαῖς	τε	ἀπὸ ἀλλήλων διεστώσαις, καὶ ἀγυιαῖς
[6, 20]	Αὐγέαν καὶ Ἠλείους στρατείας αὐτόν	τε	ἀποθανεῖν καὶ τὸν ἵππον ἐφ'
[6, 6]	Ἥρω σφᾶς ἐκέλευσεν ἱλάσκεσθαι τέμενός	τε	ἀποτεμομένους οἰκοδομήσασθαι νεὼν, διδόναι δὲ
[6, 17]	πεντάθλου γέγονε νίκη. καὶ Ἡραία	τε	Ἀρκάδων ἐστὶν αὐτῷ πατρὶς, καὶ
[6, 9]	ὁμώνυμος. Γλαυκίας δὲ Αἰγινήτης τό	τε	ἅρμα καὶ αὐτῷ τῷ Γέλωνι
[6, 15]	(Μετὰ δὲ τὸν Εὐτελίδαν Ἀρεύς	τε	αὖθις ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς, καὶ
[6, 1]	σκαν, ες τὸ γέ νος	τε	αυτης, καὶ επὶ ταις Ὀλυμπικαις
[6, 6]	τὴν πυγμήν· καὶ ἐπ' ἐκείνης	τε	αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς μετ'
[6, 20]	κατὰ τοῦτο τοὺς ἵππους φόβος	τε	αὐτίκα ἰσχυρὸς ἀπ' οὐδεμιᾶς προφάσεως
[6, 11]	ἀγάλματα ἱδρυμένα Θεαγένους, καὶ νοσήματά	τε	αὐτὸν ἰώμενον, καὶ ἔχοντα παρὰ
[6, 3]	ἱερὸν ἀνετίθεσαν τῆς Ἀρτέμιδος Λύσανδρόν	τε	αὐτὸν καὶ Ἐτεόνικον, καὶ Φάρακα,
[6, 23]	Ἠλείοις, καὶ ἐπιδείξεις ἐνταῦθα λόγων	τε	αὐτοσχεδίων καὶ συγγραμμάτων ποιοῦνται παντοίων·
[6, 18]	πατρίδος, ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύειν, Ἀλεξάνδρῳ	τε	αὐτῷ καὶ ἔτι Φιλίππῳ πρότερον
[6, 12]	καὶ ἔτι πρότερον τὸν ὁμώνυμόν	τε	αὐτῷ καὶ τοῦ πατρὸς πατέρα,
[6, 20]	ἠρίον ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ	τε	αὐτῷ τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ
[6, 20]	δεινόν· καὶ αὐτοῖς ἐπᾴδουσι θηρία	τε	ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ, καὶ Ἀμφίονι
[6, 15]	τὸ ἐπ' αὐτῷ φησιν· εἰρήνην	τε	γὰρ Ἀχαιοῖς ποιῆσαι καὶ Ἠλείοις
[6, 6]	ὅντινα ἐξέβαλεν ὁ Εὔθυμος, χρόαν	τε	δεινῶς μέλας καὶ τὸ εἶδος
[6, 20]	τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή, τά	τε	δὴ ἅρματα καταγνύουσιν ὡς ἐπίπαν
[6, 8]	ἑκάστης τείνοντα τῆς ἡμέρας· ἀποδημῆσαί	τε	δὴ αὐτὸν καὶ ἐπὶ τῷ
[6, 20]	ἑστηκότες ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι· θέοντές	τε	δὴ γίνονται κατὰ τοὺς εἰληχότας
[6, 15]	πυκτεύσαντα αὐτὸν λαβεῖν τραύματα. Λέγει	τε	δὴ εἰκότα, καὶ οὕτως ἐσκληθέντος
[6, 13]	ἐς πλέον τὸν δρόμον, φθάνει	τε	δὴ ἐπὶ τοὺς Ἑλλανοδίκας ἀφικομένη
[6, 11]	συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸς Τιμοσθένει. Ἔνατόν	τε	δὴ ἔτος εἶναι τῷ παιδὶ,
[6, 16]	οὐ πόρρω τῆς εἰκόνος Ἑλλάς	τε	δὴ καὶ Ἦλις παρὰ τὴν
[6, 14]	καὶ Μήδων Πλαταιᾶσι μαντευσάμενον. Οὗτός	τε	δὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀνάκειται, καὶ
[6, 20]	πρὸ τοῦ στρατεύματος γυμνόν. (Ἐπῄεσάν	τε	δὴ οἱ Ἀρκάδες, καὶ τὸ
[6, 14]	χεῖρας ἐς τὸ ξύλον. Ὀλισθάνουσί	τε	δὴ οἱ σφῆνες, καὶ ἐχόμενος
[6, 6]	τὴν ἔφοδον τοῦ δαίμονος· (ἐνίκα	τε	δὴ τῇ μάχῃ καὶ ἐξηλαύνετο
[6, 11]	γὰρ τῷ ἀγάλματι αὐτόν) ἀνασπάσαι	τε	δὴ τὸ ἄγαλμα, καὶ ἐπὶ
[6, 21]	ἐκ Φολόης τοῦ ὄρους. Διαβήσῃ	τε	δὴ τὸ ἀπὸ τούτου τὸν
[6, 2]	παρ' αυτω κειται διατετμημέ νος	τε	δί χα, καὶ φαί νων
[6, 7]	τοῦ Ἀλκαινέτου τοῖς υἱοῖς, Γνάθων	τε	Διπαιεὺς τῆς Μαιναλέων χώρας καὶ
[6, 4]	πεντάκις ἐνίκησε πυκτεύων, καὶ Πυθοῖ	τε	δὶς καὶ δὶς ἐν Ὀλυμπίᾳ.
[6, 14]	Σῶμις. Αἰσχίνῃ δὲ Ἠλείῳ νῖκαί	τε	δύο ἐγένοντο πεντάθλου, καὶ ἴσαι
[6, 16]	εἰκόνα. (Λακεδαιμονίῳ δὲ Δεινοσθένει σταδίου	τε	ἐγένετο ἐν ἀνδράσιν Ὀλυμπικὴ νίκη·
[6, 14]	πρὸς ταῖς ἑβδομήκοντα Ὀλυμπιάδι κομιδῇ	τε	ἔδοξεν εἶναι νέος, καὶ οὐκ
[6, 2]	εικό νι, ως γέ νος	τε	εί η Μιλή σιος, και
[6, 8]	τοῦ ἐν Λιβύῃ προπεπυσμένος, τήν	τε	εἰκόνα ἐπεποίητο πρότερον, καὶ ἐπὶ
[6, 10]	δὲ ὁμοῦ τοῖς ἵπποις αὑτοῦ	τε	εἰκόνα καὶ τὸν ἡνίοχον. (Ἐπιγέγραπται
[6, 15]	πενταθλήσοντες ἐσεκλήθησαν. Ἒστι δὲ ἥ	τε	εἰκὼν ἀρχαία τοῦ Εὐτελίδα, καὶ
[6, 16]	Αἰγαίῳ, Ψωφιδίων ἀνάθημα Ἀρκάδων· Ἀσάμωνός	τε	εἰκὼν ἐν ἀνδράσι πυγμῇ νενικηκότος·
[6, 20]	(διπλοῦς γὰρ δὴ πεποίηται) τῆς	τε	Εἰλειθυίας βωμὸς, καὶ ἔσοδος ἐς
[6, 15]	Ἠλείου Κάπρου τοῦ Πυθαγόρου, πάλης	τε	εἰληφότος καὶ παγκρατίου στέφανον ἐπὶ
[6, 21]	δὲ αὐτοῦ ταῖς ἵπποις Παρθενίαν	τε	εἶναι καὶ Ἐρίφαν (Οἰνόμαον δὲ
[6, 21]	Ἀκρίαν τεκμαίροιτο ἄν τις Λακεδαιμόνιόν	τε	εἶναι καὶ οἰκιστὴν Ἀκριῶν. Ἐπὶ
[6, 10]	πάππου φησὶ τὸ ἐπίγραμμα Εὐτελίδα	τε	εἶναι καὶ Χρυσοθέμιδος Ἀργείων. Οὐ
[6, 12]	Μετὰ δὲ οὐ πολὺ δυνάμει	τε	εἶναι νομίζων τὰ Ῥωμαίων ἐχυρώτερα
[6, 20]	δὲ ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν	τε	εἶναι τοῖς ἱππεύουσι καὶ οὐκ
[6, 7]	τὸ παγκράτιον· (οὗτοι μὲν ἀδελφοί	τέ	εἰσι καὶ Διαγόρου παῖδες. Ἐπὶ
[6, 26]	δὴ τοῦ Αἰθιόπων γένους αὐτοί	τέ	εἰσιν οἱ Σῆρες, καὶ ὅσοι
[6, 16]	Ἠλεῖος, κρατήσας ἄνδρας πυγμῇ· Λεωνίδας	τε	ἐκ Νάξου τῆς ἐν τῷ
[6, 6]	τοῦ Πουλυδάμαντος τὸν ἀνδριάντα, δύο	τε	ἐκ τῆς Ἀρκάδων, καὶ Ἀττικὸς
[6, 24]	μοῖραν τῆς λείας λέγουσι, λαβεῖν	τε	ἐκ τῆς Κορκυραίων πολλαπλάσια, καὶ
[6, 2]	Στρά του πρωτος Ξενά ρκης	τε	εκαλειτο Φιλανδρί δου. Λακεδαιμό νιοι
[6, 22]	οἰκιστής. Ἐπ' ἐμοῦ δὲ οἰκήματά	τε	ἐλείπετο ὀλίγα, καὶ Ἀλφειαίας Ἀρτέμιδος
[6, 20]	ἔσοδον· διὰ δὲ αὐτῆς τούς	τε	Ἑλλανοδίκας ἐσιέναι ἐς τὸ στάδιον
[6, 11]	(Πολλαχοῦ δὲ καὶ ἑτέρωθι ἔν	τε	Ἕλλησιν οἶδα καὶ παρὰ βαρβάροις
[6, 5]	δευτέρῳ τῆς Ὀλυμπιάδος. Καὶ ὀλίγον	τε	ἔμενε τὸ διαφυγὸν τῶν Σκοτουσσαίων,
[6, 13]	ὁμοῦ καὶ ἥκιστον· καὶ δολίχου	τε	ἐν ἡμέρᾳ τῇ αὐτῇ καὶ
[6, 12]	ἐπιχώριον τοῖς Λίβυσι, καὶ αὐτόν	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ, καὶ ἔτι πρότερον
[6, 9]	δοκεῖν) τῶν δοκιμωτάτων Ναυκύδους, ἥ	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ἡ ἐς
[6, 3]	παίδων παρελθεῖν, Στομίῳ δὲ πεντάθλου	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμείων τρεῖς
[6, 16]	ἀθλητὴς Παιάνιος ὁ Δαματρίου, πάλης	τε	ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ τὰς δύο
[6, 16]	τὸ ἐπ' αὐτῷ δηλοῖ, Νεμείων	τε	ἐν παισὶν ἐπὶ τῷ ἱππίῳ.
[6, 16]	ἤρθη τὸ ὄνομα ἀνθρώπους, ἄλλων	τε	ἕνεκα καὶ διὰ τὴν Δημητρίου
[6, 4]	οὗτος ἐς τὸν λόγον, Φειδίου	τε	ἕνεκα καὶ τῆς ἐς τὰ
[6, 8]	εἰσιν ἀθλητῶν Ἀρκάδων εἰκόνες· Εὐθυμένης	τε	ἐξ αὐτῆς Μαινάλου, νίκας τὴν
[6, 14]	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς	τε	ἐξ Ὀλυμπίας ἀνταγωνιστὰς, καὶ ἐπὶ
[6, 22]	Ἄρτεμίν φασι. Λετρίνων δὲ ὅσον	τε	ἕξ ἀπωτέρω σταδίοις, ἐστὶν ἀέναος
[6, 6]	τὰ παρόντα σφίσι, καὶ ἐσελθεῖν	τε	ἐπεθύμησεν ἐς τὸν ναὸν, καὶ
[6, 4]	Ὀλυμπίαν ἀπέστειλαν, ὅτι ἐν βαρβάρῳ	τε	ἐπέλαβεν αὐτὸν τὸ χρεὼν, καὶ
[6, 6]	ἐς τὸν Εὔθυμον, ὡς γήρως	τε	ἐπὶ μακρότατον ἀφίκοιτο, καὶ ὡς
[6, 18]	Κρατισθένους χαλκοῦν ἅρμα· καὶ Νίκη	τε	ἐπιβέβηκε τοῦ ἅρματος, καὶ αὐτὸς
[6, 25]	ὄνομα τοῦ Σατράπου διδαχθέντες· Κορύβαντός	τε	ἐπίκλησις ὁ Σατράπης ἐστί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[6, 20]	ἐπέκειντο οἱ Ἠλεῖοι, καὶ νίκην	τε	ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο, καὶ ὄνομα τῷ
[6, 6]	καταδὺς ἐς θάλασσαν· καὶ γάμος	τε	ἐπιφανὴς Εὐθύμῳ, καὶ ἀνθρώποις τοῖς
[6, 21]	τοῦ ποταμοῦ πόλεως Ἁρπίνης ἄλλα	τε	ἐρείπια καὶ μάλιστα οἱ βωμοί.
[6, 15]	ἐχρήσατο ἐς τοὺς πύκτας θυμῷ	τε	ἐρρωμένῳ καὶ ἀκμῆτι τῷ σώματι.
[6, 17]	ἀνασώσασθαι μελέτην λόγων πρῶτος ἠμελημένην	τε	ἐς ἅπαν, καὶ ἐς λήθην
[6, 7]	Δωριέα παρὰ σφᾶς ἀναχθῆναι, θυμῷ	τε	ἐς αὐτὸν καὶ ἀπειλαῖς ἐχρῶντο·
[6, 17]	ἔγραψεν ἀμφισβήτησιν· (ἀλλά γε ἐκείνου	τε	ἐς πλέον τιμῆς ἀφίκετο ὁ
[6, 15]	ἐπὶ ἡμέρας τῆς αὐτῆς τούς	τε	(ἐς) τὴν πυγμὴν καὶ τοὺς
[6, 5]	ἐν σπονδαῖς, καὶ Σκοτουσσαίων τούς	τε	ἐς τὸ θέατρον συνειλεγμένους (ἔτυχε
[6, 7]	τὸν ἀνδριάντα τοῦ Εὐθύμου, Πύθαρχός	τε	ἕστηκε Μαντινεὺς σταδιοδρόμος, καὶ πύκτης
[6, 22]	δὲ ἐν τῇ πηγῇ καμάτων	τέ	ἐστι καὶ ἀλγημάτων παντοίων ἰάματα.
[6, 6]	Ὁ δέ οἱ ἀνδριὰς τέχνη	τέ	ἐστι Πυθαγόρου, καὶ θέας ἐς
[6, 12]	Ἀράτου ἀνδριάντες. (Πλησίον δὲ ἅρμα	τέ	ἐστι χαλκοῦν, καὶ ἀνὴρ ἀναβεβηκὼς
[6, 16]	Ὀλυνθίου Σθένιδος. (Ἐφεξῆς δὲ Πτολεμαῖός	τέ	ἐστιν ἀναβεβηκὼς ἵππον, καὶ παρ'
[6, 16]	δύο Πυθικὰς ἀνῃρημένος νίκας. Κλεάρετός	τέ	ἐστιν Ἠλεῖος πεντάθλου λαβὼν στέφανον·
[6, 3]	χαλκοῦν καὶ Τιμόθεον ἐν Σάμῳ	τε	ἔστιν ἰδεῖν παρὰ τῇ Ἥρᾳ,
[6, 20]	τῷ Ἠλείων, καὶ αὐτὴ λύτρα	τε	ἐσφέρει τῷ θεῷ, καὶ μάζας
[6, 11]	Τοὺς δὲ σύμπαντας στεφάνους τετρακοσίους	τε	ἔσχε καὶ χιλίους. (Ὡς δὲ
[6, 13]	τρισὶν Ὀλυμπιάσιν ἀνείλετο ὀκτάκις, ἐπίκλησίν	τε	ἔσχεν Ἵππος ὑπὸ Ἑλλήνων. Ποιήσαιο
[6, 25]	οὐκ ἔχων πω γένεια, τόν	τε	ἕτερον τῶν ποδῶν ἐπιπλέκων τῷ
[6, 8]	Ὡς δὲ ἐπανήκων οὐχ οἷός	τε	ἔτι τεῖναι τὸ τόξον ἐγίνετο,
[6, 25]	Ἠλεῖοι δ' οὖν ὡς σφίσι	τε	εὔνῳ καὶ ἀπεχθανομένῳ πρὸς τὸν
[6, 20]	Ἱπποδαμείας ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν	τε	ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα
[6, 23]	τὰ λουτρὰ ἐρχομένῳ, δι' ἀγυιᾶς	τε	ἡ ὁδὸς Σιωπῆς, καὶ παρὰ
[6, 3]	καὶ τάδε ἐπιλέγει, τῆς ἵππου	τε	Ἠλείοις αὐτὸν ἡγούμενον ἀναστῆσαι τρόπαια,
[6, 22]	δὲ ἐφειλκύσαντο αὐθαίρετον, συμφορὰν ἀπεχθανόμενοί	τε	Ἠλείοις καὶ σπουδὴν ποιούμενοι, τιθέναι
[6, 17]	οὐκ ἐπιφανέσιν ἄγαν ἀναθήμασιν Ἀλεξίνικόν	τε	Ἠλεῖον, τέχνην τοῦ Σικυωνίου Κανθάρου,
[6, 2]	ν εικό να Τιμοσθέ νης	τε	Ἠλειος έ στηκε σταδί ου
[6, 12]	καὶ τὸν Μοσχίωνος Ἱππόμαχον, γένος	τε	Ἠλείους καὶ πυγμῇ κρατήσαντας ἐν
[6, 22]	ὡς πεντήκοντα Ὀλυμπίας σταδίους κώμη	τε	Ἠλείων Ἡράκλεια καὶ πρὸς αὐτῇ
[6, 10]	μὲν δὴ ἀνὰ χρόνον ὑπό	τε	Ἠλείων καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων τῶν
[6, 21]	τε καὶ πατρίδας οὐχ οἷά	τε	ἦν πυθέσθαι μοι· τὸν δὲ
[6, 9]	καρπόν, ἐμοὶ μὲν οὐχ οἷά	τε	ἦν συμβαλέσθαι· τάχα δ' ἂν
[6, 20]	δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξις ἐπιστήμης	τε	ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητος. (Τὸ
[6, 7]	οἱ τῶν θυγατέρων παῖδες πύξ	τε	ἤσκησαν, καὶ ἔσχον Ὀλυμπικὰς νίκας·
[6, 19]	σταδίῳ· Γελῴων δὲ ἀνάθημα